«…μιά κραυγή για τα χαμένα χρόνια…»
Posted by βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο 29 Ιανουαρίου 2010
του Αντώνη Μπουντούρη
΄Στέρξε λιγο και θα δείς
πως εχει στρογγυλές γωνιές
των ιδεών ο κοσμος…
Δεν είναι ολα της εξαχρείωσης
καταμεσήμερα…
Δεν είναι παντα
ισκιοι βαρυτόνων…
Θα δείς.
———————————–
ΑΣΠΡΑ ΜΑΛΛΙΑ
Του πήρε καιρό
να βγεί απ το οστρακοφόρο
κρατώντας σφιχτά ενα στραγγισμένο γέλιο
μιά όψη σφίγγας
πίσσα στα μάτια
πηχτή την ανάσα
και,πανάθεμα,μιά κραυγή
για τα χαμένα χρόνια.
Στο έλιγος του φεγγαριού
γοργά εβρήκε τα κουράγια,
το μείζον κούρσεψε το τριμμένο του ρούχο
κι άρχισε τις βόλτες στα μουράγια.
Να δεί,να ξαναδεί
τα κόκκινα ,τα ρόζ ,τα λαβωμένα γύρω του γαλάζια…
Τα μαλλιαρά ,τ ασήμαντα
ποδοπατά με σθένος
δρασκελίζει με ορμή ανάπηρες ιδέες
η σφίγγα-όψη του πλατάγιασε
και νάτον πάλι εμπρός μου
να λιχνίζει σθεναρά,ντυμένος στα λευκά
λέξεις γνωστές απ τα παλιά
πούχουν(ξέρουμε εμείς)φουντωτά άσπρα μαλλιά.
———————————————–
ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ
Χαμήλωσε απότομα ο αέρας
με χτυπά στο ύψος του αφαλού
κι αφτέρουγες προσδοκίες με παγώνουν.
Μεσονύχτι κιόλας…
Βαθιά στο πρεσβυτέριο
λέω πως είναι μιά ασφαλής παρηγοριά.
Αλλά τέτοια ώρα πάλι
καλύτερα συγκόρμισσα γυναίκα νάβρισκα
κι ο νούς μου θάνοιγε πανιά.
Ξημερώνει σκληρά…
Μήπως λέω πάλι
όνειρα που να τρυγούνε πάθη
και να κεντάνε ιστορία απ την αρχή
να ήταν και το ασφαλέστερο…
Να λάμψει ενα τραγούδι μες στη νύχτα
έτσι για να σηκωθεί ψηλότερα ο αέρας.
Μήπως…
Ρίχνω στο πηγάδι αρμαθιά φωνές
να ζεσταθώ απ τον αντίλαλο
κι ίσως ακούσω κάτι…
Καντήλι δεν θα ξανανάψω.
Πρόβαλε κι ο ήλιος.Μαζί κι αγιάζι.
Αφήνω τις άδειες μπότες στη γωνιά
και περιμένω.
βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" 
Σχολιάστε