«ΠΑΡΑΦΡΩΝ» ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η ελληνική αεροπορία θα συμμετάσχει στους εορτασμούς για τα 100 χρόνια της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, δήλωσε ο Τούρκος Υπουργός ‘Αμυνας. Εμείς τώρα τι να δηλώσουμε; ‘Όπως και με τόσα άλλα έργα αυτής της κυβέρνησης, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά, η σοβαρότητα των ιθυνόντων, εν προκειμένω του Υπουργείου ‘Αμυνας, ξεπερνάει το φτωχό και ταπεινό μυαλό μας. Τι θα γιορτάσουν μαζί με τους Τούρκους οι ‘Ελληνες αεροπόροι; Την κατάρριψη του Ηλιάκη, το casus belli ή την κατοχή της Κύπρου;

Στο μεταξύ για την Τουρκία ετοιμάζει τις βαλίτσες του ο κ. Παπανδρέου. Θα μιλήσει στην ετήσια σύνοδο των Τούρκων πρέσβεων. Για ποιο λόγο εκτιμά σκόπιμη μια τέτοια ομιλία ο Πρωθυπουργός και οι διάφοροι σύμβουλοί του, θα σας γελάσουμε. Ούτε γνωρίζουμε, ούτε μπορούμε να φαντασθούμε.

Αυτό όμως μπορεί να έχει τεράστια σημασία είναι το αν θα υπογράψει ο κ. Παπανδρέου Διακήρυξη Αρχών για το Αιγαίο και τι θα περιέχει μια τέτοια Διακήρυξη. Αυτό που περιμένει ο ελληνικός λαός είναι κυρίως η κατάργηση του casus belli, η παραίτηση από τις εδαφικές αξιώσεις στα νησιά, η απομάκρυνση του τουρκικού αποβατικού στόλου από τις μικρασιατικές ακτές, η απόσυρση του στρατού κατοχής από την Κύπρο. αυτά δεν θα τα πάρει. Στην καλύτερη περίπτωση θα έχουμε ένα γενικόλογο κείμενο υπέρ της φιλίας, που θα εξισώνει πρακτικά αδικοπραγούντα και αδικούμενο. Στη χειρότερη, θα τεθούν πάλι σε αμφισβήτηση ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, όπως με το υπερατλαντικής εμπνεύσεως ανακοινωθέν της Μαδρίτης. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον, εκεί, κατά Μαξίμου μεριά, νάχει απομείνει κανένας σύμβουλος με λίγο μυαλό και αίσθηση της σοβαρότητας των πραγμάτων.

Αν πάντως ο μέχρι τώρα διπλωματικός απολογισμός της κυβέρνησης είναι κάποιας μορφής ένδειξη για το μέλλον, τότε επιβάλλεται η μεγαλύτερη ανησυχία. Τι θα pλέγατε για παράδειγμα, αν έθετα υπό την κρίση σας το εξής «θεώρημα»:

«Η Τουρκία επιδιώκει, πάση θυσία, να απαγορεύσει στην Ελλάδα να ασκήσει το δικαίωμά της σε επέκταση των χωρικών υδάτων της και ανακήρυξη Αυτόνομης Οικονομικής Ζώνης. Επιδιώκει να εκτουρκίσει το σύνολο της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, να καταστρέψει τις ενεργειακές, εξοπλιστικές και πολιτικές σχέσεις Αθήνας και Μόσχας, υποκαθιστώντας την Ελλάδα ως προνομιακός εταίρος της Ρωσίας. Η ‘Αγκυρα θα ευχόταν επίσης, ει δυνατόν, την ένταξη της Τουρκίας και την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ».

Αν ρωτούσα τη γνώμη σας για αυτό το «θεώρημα», το πιθανότερο είναι ότι θα συμφωνούσατε ανεπιφύλακτα. Αν σας ρωτούσα κατά πόσον οι ΗΠΑ σιγοντάρουν ορισμένες τουλάχιστον από τις επιδιώξεις αυτές, θα μου απαντούσατε ότι πιθανώς μπορεί να συμβαίνει. Αν σας ρωτούσα κατά πόσον αυτές μπορούν να είναι οι επιδιώξεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, τα αποτελέσματά της, θα με κυττούσατε, υποθέτω, δύσπιστα και απορημένα, προσπαθώντας να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ και αν μιλάω σοβαρά. Και εγώ θα σας συνιστούσα, από την πλευρά μου, αντί να κυττάτε εμένα με δυσπιστία και απορία, να εξαντλήσετε τη δυσπιστία και την προσοχή σας παρακολουθώντας τις πράξεις, δηλώσεις και παραλείψεις της διπλωματίας μας. Ας εξετάσουμε καλύτερα τι συγκεκριμένα πράττουν και ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τη σιβυλλική δήλωση Νταβούτογλου: «’Ηδη κάνουμε δουλειές (με την ελληνική κυβέρνηση) στο Αιγαίο» (we do business).

Χωρικά ύδατα, ΑΟΖ, συνεκμετάλλευση

Η «καρδιά» των ελληνοτουρκικών διαφορών συνίσταται αφενός στο κυπριακό, αφετέρου στη, λόγω και έργω, περιλαμβανομένης και απειλής πολέμου, αμφισβήτηση από την ‘Αγκυρα, μετά το 1973, του καθεστώτος του Αιγαίου που προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάννης, όπως και των δικαιωμάτων που παρέχει στην Ελλάδα η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 (χωρικά ύδατα 12 μιλίων και ΑΟΖ). Σύμφωνα με αρκετά δημοσιεύματα, που δεν διέψευσε μέχρι τώρα το Υπουργείο Εξωτερικών, η διαπραγμάτευση του θέματος των χωρικών υδάτων ξεκίνησε, δεν κατέληξε καν, από την απεμπόληση του δικαιώματος στα 12 μίλια! Και θα είχε ίσως προχωρήσει πολύ περισσότερο, `αν η ‘Αγκυρα δεν έθετε και άλλους εξωφρενικούς όρους, όπως η άρνηση στα νησιά, όχι μόνο δικαιώματος υφαλοκρηπίδας, αλλά και χωρικών υδάτων. ‘Όπως επίσης η τουρκική απαίτηση να κατοχυρωθούν πρώτα οι ελληνικές παραχωρήσεις στο Αιγαίο, όπου η νομική θέση της Αθήνας είναι πανίσχυρη και μόνο μετά να συζητηθεί θέμα Αν. Μεσογείου, όπου η Ελλάδα είναι νομικά λιγότερο ισχυρή. Ελπίζουμε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι, αλλά οι παρελθούσες επιδόσεις πολιτικών και διπλωματίας δεν εμπνέουν ιδιαίτερη εμπιστοσύνη.

Οι επιφορτισθέντες πάντως από τον κ. Δρούτσα με την ευθύνη χειρισμού του θέματος τρεις υψηλόβαθμοι διπλωμάτες, επιθυμούν φυσικά να φέρουν σε αίσιο πέρας την «αποστολή», είναι όμως πολύ έμπειροι για να μη γνωρίζουν ότι ακροβατούν επί πολύ ολισθηρού εδάφους, διαπραγματευόμενοι εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη παράδοση δεκαετιών επιείκειας στην Ελλάδα, που μπορεί όμως να αποδειχθεί παραπλανητική. Με την κρίση που διέρχεται η χώρα, κάπου, κάποτε, κάποια «στάμνα» θα σπάσει στο τέλος. Η παραχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι κακούργημα για τον ελληνικό νόμο και ονομάζεται εσχάτη προδοσία.

Τα σχέδια συνεκμετάλλευσης, από κοινού με την Τουρκία, υδρογονανθράκων που βρίσκονται βασικά στην ελληνική υφαλοκρηπίδα τα διέψευσε ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου πρόσφατα. Κανονικά, μια τέτοια δήλωση του Πρωθυπουργού θα ήταν επαρκής για να σταματήσει όποια συζήτηση. Αλλά βέβαια ο αριθμός δηλώσεών του που διαψεύδονται σχεδόν άμεσα είναι τόσο μεγάλος, που δεν βάζει κανείς εύκολα το χέρι του στη φωτιά…

Συνεχιζόμενος εκτουρκισμός Πομάκων

Σε ότι αφορά τώρα τη Θράκη, τι να πρωτοπεί κανείς; Αντί η ‘Αγκυρα να είναι διεθνώς κατηγορούμενη για τη βίαιη εκδίωξη των Ελλήνων, κατηγορεί εκείνη την Ελλάδα για κακή συμπεριφορά έναντι των Μουσουλμάνων. Την ίδια στιγμή το ελληνικό κράτος υποχρεώνει τους Πομάκους να μαθαίνουν στο σχολείο τούρκικα, που δεν είναι η μητρική τους γλώσσα, δεν τους παρέχει επαρκή εκπαίδευση στα ελληνικά και δεν τους παρέχει καμμία εκπαίδευση στα πομάκικα, παραβιάζοντας τη Συνθήκη της Λωζάννης και τα βασικά τους δικαιώματα και συμβάλλοντας αποφασιστικά στον μακροχρόνιο εκτουρκισμό τους. ‘Αμα έχεις τέτοιο κράτος, τι να τις κάνεις τις εξωτερικές απειλές;

Ρώσοι και Αραβομουσουλμάνοι

Το 95% των Ελλήνων αντιλαμβάνεται ενστικτωδώς τη σημασία των καλών σχέσεων με τη Μόσχα. Σε αυτό το ποσοστό όμως δεν περιλαμβάνεται προφανώς η κυβέρνηση. Ο κ. Παπανδρέου αμφισβήτησε, ήδη πριν εκλεγεί, τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, που πνέει τώρα τα λοίσθια και ο κ. Βενιζέλος ακύρωσε τη συμφωνία προμήθειας ρωσικών θωρακισμένων. Η ‘Αγκυρα προχωράει τον ανταγωνιστικό του ελληνοβουλγαρικού αγωγό Σαμψούντα-Τσεϊχάν, έχει υπογράψει ένα πλήθος συμφωνιών με τη Μόσχα και έχει αντικαταστήσει, για πρώτη φορά μετά από μισό αιώνα, την Ελλάδα, στη θέση στρατηγικού, ή πάντως προνομιακού εταίρου τόσο στον ρωσικό χώρο, όσο και στον αραβομουσουλμανικό κόσμο. Φυσικά, η στρατηγική ασφυξία της Ελλάδας δεν έχει συνέπειες μόνο στη διεθνή θέση της χώρας, αλλά και στους βαθμούς ελευθερίας που διαθέτει για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση και τις πιέσεις Δανειστών και «Προστατών».

Να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ, να μπει η Τουρκία στην ΕΕ και ο ρόλος του Ρουμπινίς στην ΕΟΚ τότε και ήδη ΕΕ, αμφισβητείται σήμερα διεθνώς η σκοπιμότητα συμμετοχής της στην ευρωζώνη. Μακροχρόνια, κι αν δεν μεταβληθούν ουσιαστικά οι όροι λειτουργίας του κοινού νομίσματος, το ζήτημα αυτό θα τεθεί αναπόφευκτα. Αλλά διερωτάται κανείς για ποιο λόγο θέτει τώρα διαρκώς το θέμα αυτό ο ιρανοεβραϊκής καταγωγής, με προϋπηρεσία σε ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα και Τράπεζα του Ισραήλ, οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί, που δέχθηκε προ ημερών επισήμως ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας στο Μέγαρο Μαξίμου! (Ποιος σύμβουλος ακριβώς εισηγήθηκε το ραντεβού με τη μορφή αυτή στον κ. Παπανδρέου;). Στις 27.1.2010, την ίδια μέρα που η Goldman Sachs επετίθετο στην Ελλάδα δια των Financial Times, o Ρουμπινί δημοσίευε άρθρο με τίτλο: «Η Ελλάδα έχει χρεωκοπήσει».

Ενώ έχει αρχίσει και συζητείται η σκοπιμότητα συμμετοχής της Ελλάδας στην ευρωζώνη, η ελληνική κυβέρνηση τι εξήγγειλε; Εκστρατεία για την πραγματοποίηση συνόδου κορυφής Τουρκίας-ΕΕ, με σκοπό να επαναβεβαιωθεί η ευρωπαϊκή δέσμευση για την τουρκική ένταξη και να υπάρξει νέα εταιρική σχέση. Η Αθήνα παραμένει, μαζί με το Λονδίνο και την Ουάσιγκτων, φανατική οπαδός μιας διεύρυνσης, που ευθύνεται αποφασιστικά, μαζί με τη διαρκή «απελευθέρωση των αγορών», για την σοβαρότατη κρίση ΕΕ και Ελλάδας. Παραμένει επίσης φανατική οπαδός ειδικά της ένταξης της Τουρκίας που, αν γίνει, θα αφαιρέσει το κυριότερο στρατηγικό πλεονέκτημα της Αθήνας στον ανταγωνισμό της με την ‘Αγκυρα. Δεν την έχει πτοήσει ούτε καν η εμπειρία 11 ετών εφαρμογής αυτής της πολιτικής, που οδήγησε μόνο σε σκλήρυνση την Τουρκία. Ούτε και το ότι η ελληνική υποστήριξη στην τουρκική ένταξη είναι ο ασφαλέστερος και περισσότερο επιβλαβής για την Ελλάδα τρόπος να γίνουν έξαλλοι με την Αθήνα σε Βερολίνο και Παρίσι.

Eπίκαιρα, 30.12.2010

Konstantakopoulos.blogspot.com

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Είχε δημοσιευθεί το άρθρο όταν ανακοινώθηκε από το Υπουργείο ‘Αμυνας ο διορισμός επιτροπής για το πρόγραμμα προμήθειας ρωσικών θωρακισμένων (η προηγούμενη τέτοια επιτροπή καταργήθηκε πρόσφατα, άνευ εξηγήσεων). Απομένει να διαπιστώσουμε στην πράξη τι εντέλει εννοούν οι «αρμόδιοι».

Αναρτήθηκε από Konstantakopoulos Dimitris

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

 

Στις 27.11 δημοσιεύσαμε, από κοινού με τον Σταύρο Λυγερό, ένα άρθρο για τις ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις στον Κ.τ.Ε. Το άρθρο προκάλεσε την οργίλη απάντηση του Υπουργείου Εξωτερικών, δύο μέρες αργότερα, και την ανταπάντησή μας, στην οποία το Υπουργείο είχε την ευφυία να μην ξανααπαντήσει. Αναρτούμε στη συνέχεια τα δύο άρθρα και την ανακοίνωση του Υπουργείου.
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

ΣΤΟ ΦΩΣ ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ
(Κόσμος του Επενδυτή 27.11.2010)
Σε πολύ πιο προχωρημένο στάδιο απ’ ότι αναγνωρίζει δημοσίως η κυβέρνηση Παπανδρέου βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις Ελλάδας-Τουρκίας για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσογείου. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από πρόσφατο (1η Νοεμβρίου 2010) άκρως απόρρητο έγγραφο της Δ1 Διεύθυνσης του Υπουργείου Εξωτερικών (ΟΗΕ, Διεθνείς Οργανισμοί και Διασκέψεις), τα κυριότερα αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύει σήμερα ο “Κόσμος του Επενδυτή”.
Το έγγραφο με τίτλο «Απεικόνιση των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην ανατολική Μεσόγειο» έχει αποδέκτη τον Α’ Γενικό Διευθυντή (αρμόδιος για τις Πολιτικές Υποθέσεις) κ. Τρύφωνα Παρασκευόπουλο και κοινοποιείται στο γραφείο του υπουργού κ. Δημήτρη Δρούτσα. Συντάχθηκε για να απαντήσει σε ερωτήματα που έχουν εγερθεί στην πορεία των ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών, γεγονός που επιτρέπει την εξαγωγή συμπερασμάτων για για τη βάση και το περιεχόμενο των διμερών διαπραγματεύσεων.
Η πρώτη αποκάλυψη είναι ότι η τουρκική πλευρά απαιτεί η διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στην ανατολική Μεσόγειο να είναι ξεχωριστή από τη διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Δεν πρόκειται για διαδικαστικό ζήτημα. Ουσιαστικά, η Άγκυρα επιχειρεί να αποσυνδέσει το νησιώτικο σύμπλεγμα του Καστελορίζου από τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα και να το εμφανίσει σαν αποκομμένες νησίδες, οι οποίες επικάθινται σε τουρκική υφαλοκρηπίδα, προκειμένου να αμφισβητήσει το νομικό δικαίωμα αυτών των νησιών να έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).
Ας σημειωθεί ότι η γεωγραφική θέση του Καστελορίζου και της Στρογγύλης επηρεάζει καθοριστικά τα όρια της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο. Για την ακρίβεια (όπως φαίνεται και στον συνημμένο χάρτη) επιτρέπει στην Ελλάδα να διεκδικήσει την εκμετάλλευση μία μεγάλης θαλάσσιας έκτασης, στο υπέδαφος της οποίας υπάρχουν σοβαρότατες ενδείξεις πως υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Το εν λόγω έγγραφο εκφράζει κατηγορηματική αντίθεση στο ενδεχόμενο ξεχωριστής διαπραγμάτευσης για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου. Πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν, ισχυρίζονται ότι η κατηγορηματική αυτή θέση, όπως και μία σειρά ακόμα θέσεις που εκφράζονται στο έγγραφο έχουν ενοχλήσει το γενικό διευθυντή πολιτικών υποθέσεων και το γενικό γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών κ. Ιωάννη-Αλέξιο Ζέππο. Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες, οι δύο ανωτέρω αξιωματούχοι ήθελαν ανεπίσημες απαντήσεις κι όχι μία αναλυτική έγγραφη και τεκμηριωμένη απάντηση, η οποία εκ των πραγμάτων δημιουργεί υπηρεσιακό προηγούμενο. Αυτό δεν θα είχε σημασία εάν η ελληνική πλευρά ήταν αποφασισμένη να απορρίψει κατηγορηματικά την τουρκική απαίτηση για ξεχωριστή διαπραγμάτευση, όπως και άλλες απαιτήσεις. Καλό θα ήταν επ’ αυτού να υπάρξει επίσημη απάντηση από το υπουργείο Εξωτερικών.
Από το κείμενο εμμέσως πλην σαφώς τεκμαίρεται ότι η όλη διαπραγμάτευση διεξάγεται επί της βασικής διεκδίκησης της Τουρκίας, που είναι η άρνηση αναγνώρισης του δικαιώματος των νησιών να έχουν υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Η Άγκυρα επιδιώκει να επιβάλλει ως βάση της διαπραγμάτευσης την αρχή της «ευθυδικίας», η οποία παρακάμπτει τις γενικές αρχές του Δικαίου της Θάλασσας. Το έγγραφο δίνει τεκμηριωμένη απάντηση, επικαλούμενο την υφιστάμενη νομολογία και τις διαφοροποιήσεις που έχουν σημειωθεί στον τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων ζητημάτων από το Διεθνές Δικαστήριο.
Μεγάλη εντύπωση προξενεί το γεγονός ότι, ενώ η Τουρκία κινητοποιεί κάθε είδους πραγματικό, πολιτικό και νομικό όπλο, μεγιστοποιώντας τις διεκδικήσεις της, η ελληνική πλευρά συμπεριφέρεται με εγκληματική αμέλεια, αν πρόκειται μόνο για αμέλεια. Είναι απολύτως ενδεικτικό ότι δεν έχει περάσει στην ελληνική νομοθεσία το σύγχρονο ορισμό της υφαλοκρηπίδας, που έχει προκύψει από τη συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας. Αν και έχει όχι μόνο εθνικό συμφέρον, αλλά και σχετική συμβατική υποχρέωση, διατηρεί μέχρι σήμερα τον πολύ πιο περιοριστικό ορισμό του 1958, ο οποίος περιορίζει την υφαλοκρηπίδα μέχρι το σημείο που το βάθος φθάνει τα 200 μέτρα. Ας σημειωθεί ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος επικαλέσθηκε προσφάτως τον εθνικά ασύμφορο και νομικά ξεπερασμένο αυτόν ορισμό, γεγονός που εκ των πραγμάτων αποδυναμώνει την ελληνική διαπραγματευτική θέση.
Μία δεύτερη «αμέλεια» είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει υποβάλλει χάρτες με τα υποθετικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ στα αρμόδια όργανα του ΟΗΕ, παρότι η Υδρογραφική Υπηρεσία του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού έχει ετοιμάσει τέτοιους χάρτες. Έχει υποβάλει μόνο τις συμφωνίες με την Ιταλία και την Αλβανία, οι οποίες αφορούν το Ιόνιο. Είναι αξιοσημείωτο ότι για τις υπόλοιπες θαλάσσιες περιοχές υπάρχουν χάρτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χάρτες τρίτων χωρών, οι οποίοι απεικονίζουν τα υποθετικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, χρησιμοποιώντας την αρχή της μέσης γραμμής.
Στο έγγραφο διατυπώνεται η γενική εκτίμηση ότι η πάγια ελληνική θέση είναι νομικά ισχυρή. Το Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει ρητά ότι δεν έχουν δικαίωμα υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ μόνο οι ακατοίκητοι «βράχοι». Σ’ ορισμένες περιπτώσεις έχει υιοθετηθεί και η αρχή της αναλογικότητας, η οποία περιορίζει την υφαλοκρηπίδα απομονωμένων νησίδων, όταν η εφαρμογή του κανόνα της μέσης γραμμής προκαλεί μεγάλη δυσαναλογία στην κατανομή της υφαλοκρηπίδας μεταξύ μίας νησίδας και του παρακείμενου ηπειρωτικού κράτους.
Ήταν στοιχειώδες η Ελλάδα να εισέλθει σ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις, διεκδικώντας όσα της εξασφαλίζει η ευνοϊκότερη ερμηνεία του Δικαίου της Θάλασσας. Αντ’ αυτού, εισήλθε με με μειωμένες απαιτήσεις. Γιατί έχει ουσιαστικά αποδεχθεί αιγιαλίτιδα ζώνη πολλαπλού εύρους κι όχι 12 μιλίων, όπως της επιτρέπει το διεθνές δίκαιο; Γιατί διαπραγματεύεται περιορισμούς στην υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ και δεν αφήνει το Διεθνές Δικαστήριο να προσαρμόσει τα όρια, εάν και όπου αυτό κρίνει αναγκαίο;
Ουσιαστικά, έτσι όπως διεξάγεται η διαπραγμάτευση αφορά μόνο ελληνικά δικαιώματα και οδηγεί, σχεδόν αναπόφευκτα, σε απεμπόληση ενός μέρους τους. Για να έχει νόημα μια τέτοια διαπραγμάτευση, θα έπρεπε έχει τεθεί ως προκαταρκτικός όρος η εγκατάλειψη εκ μέρους της Τουρκίας της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών», με βάση την οποία όχι μόνο αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σ’ ένα απροσδιόριστο αριθμό νησίδων, αλλά και ορισμένες εξ αυτών τις χαρακτηρίζει ρητά τουρκικές (π.χ. το κατοικημένο Αγαθονήσι). Εάν δεν ακυρωθεί η αμφισβήτηση της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας είναι εθνικά βλαπτική και πρακτικά αδύνατη η διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΓΓΡΑΦΟΥ

Για το Καστελλόριζο
«Στο πλαίσιο της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών με την Τουρκία δεν είναι σκόπιμο να γίνεται διάκριση μεταξύ της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου και της υφαλοκρηπίδας της ανατολικής Μεσογείου, όπως επιδιώκεται από την τουρκική πλευρά… Τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας επί της υφαλοκρηπίδας της ανατολικής Μεσογείου θα πρέπει να ενταχθούν στη συνολική διαπραγμάτευση (ή δικαστική επίλυση της διαφοράς) με την Τουρκία. Ενδεχόμενη δε αποσπασματική εξέταση της υφαλοκρηπίδας του Καστελλορίζου δεν θα είναι προς όφελος της χώρας… Σε μία τέτοια περίπτωση, είναι σχεδόν βέβαιη η αναγνώριση «μειωμένης επήρειας» στο Καστελλόριζο, ενώ θα έχει χαθεί το διαπραγματευτικό χαρτί των χωρικών υδάτων, αλλά και το ενδεχόμενο «συμψηφισμού» με τις διεκδικήσεις μας στο Αιγαίο».
«Το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, το οποίο αποτελείται συνολικά από 13 νησιά, νησίδες και βράχους, δεν είναι απομονωμένο – γεωγραφικά και διοικητικά ανήκει στα Δωδεκάνησα. Αυτή η πραγματικότητα αποτυπώνεται στην οριοθετική γραμμή του ιταλο-τουρκικού Πρακτικού του Δεκεμβρίου του 1932, το οποίο συμπληρώνει την ιταλο-τουρκική συμφωνία της Αγκυρας της 4ης Ιανουαρίου 1932, οριοθετώντας τα χωρικά ύδατα της Δωδεκανήσου με τις απέναντι ακτές της Ανατολίας».
«Για λόγους πρακτικούς είναι ορθότερο να αντιμετωπίζονται ως ενιαίο σύνολο τα θαλάσσια όρια της Ελλάδας με την Τουρκία από τις εκβολές του ¨Εβρου μέχρι το Καστελλόριζο».
«Όσον αφορά τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην ανατολική Μεσόγειο, όλο το ανατολικό όριο επηρεάζεται από τη νήσο Στρογγύλη του συμπλέγματος του Καστελλορίζου… Η Ελλάδα και η Κύπρος θα έχουν κοινά όρια υφαλοκρηπίδας μόνον εάν η οριοθετική γραμμή ης ελληνο-τουρκικής υφαλοκρηπίδας χαραχθεί με βάση τη μέση γραμμή μεταξύ των τουρκικών ακτών και της νήσου Στρογγύλης».
«Δεδομένης της γενικότητας της διατύπωσης του άρθρου 83 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά και λόγω των διακυμάνσεων της νομολογίας και της αντίληψης των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων ότι κάθε υπόθεση αποτελεί ένα unicum, δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί με ακρίβεια η επήρεια που θα αποδοθεί στο σύμπλεγμα του Καστελλόριζου σε ενδεχόμενη δικαστική επίλυση της διαφοράς οριοθέτησης με την Τουρκία».

Aιγιαλίτιδα ζώνη και υφαλοκρηπίδα
«Το δικαίωμα στην αιγιαλίτιδα ζώνη υπερισχύει κατ’ αρχήν του δικαιώματος σε υφαλοκρηπίδα έτσι ώστε να μην τίθεται ζήτημα περιορισμού της αιγιαλίτιδας ζώνης λόγω αλληλοεπικάλυψης με την υφαλοκρηπίδα γειτονικού κράτους, όπως υποστηρίζει η Τουρκία». Η Τουρκία, δηλαδή, επιδιώκει να μειώσει την αιγιαλίτιδα ζώνη ελληνικών νησιών, με το επιχείρημα ότι επικάθονται σε τουρκική υφαλοκρηπίδα!

Μεθοδολογία οριοθέτησης
«Έχει ενοποιηθεί το εθιμικό με το συμβατικό δίκαιο της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ… Η έννοια των «σχετικών περιστάσεων» (που δικαιολογούν την εφαρμογή της αρχής της ευθυδικίας) λειτουργεί ως εξαίρεση στην αρχή της ίσης απόστασης (μέσης γραμμής), που έχει καθιερωθεί πλέον ως βασική μέθοδος οριοθέτησης».
«’Εχει αποκρυσταλλωθεί η μεθοδολογία οριοθέτησης. Σε πρώτο στάδιο χαράσσεται προσωρινά η γραμμή της ίσης απόστασης και στη συνέχεια εξετάζεται η ύπαρξη τυχόν περιστάσεων, που επιβάλλουν τη μετατόπιση της γραμμής, προκειμένου να επιτευχθεί ένα δίκαιο αποτέλεσμα. Ειδικότερα ως προς τις περιπτώσεις κρατών με αντικείμενες ακτές, το Διεθνές Δικαστήριο έχει αποδεχθεί ήδη από το 1985 στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας Λιβύης-Μάλτας ότι η χάραξη της μέσης γραμμής αποτελεί κατ’ αρχήν τη δίκαιη λύση. Ωστόσο, στην πρόσφατη απόφασή του στην υπόθεση Θαλάσσιας Οριοθέτησης στη Μαύρη Θάλασσα το Δικαστήριο προσέθεσε ένα τρίτο στάδιο στη διαδικασία οριοθέτησης, στο πλαίσιο του οποίου απέδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην έννοια της «αναλογικότητας», δηλαδή της αναλογίας μεταξύ του μήκους των ακτών και της υφαλοκρηπίδας/AOZ που αντιστοιχεί σε κάθε κράτος… Η εν λόγω αναβάθμιση του κριτηρίου της αναλογικότητας δημιουργεί προβληματισμό, ενώ μειώνει ακόμα περισσότερο το βαθμό προβλεψιμότητας».
«Περισσότερο από το 1/3 των εθνικών νομοθεσιών σχετικά με την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ προβλέπει ότι, εκκρεμούσης της οριοθέτησης, τα εξωτερικά όρια των εν λόγω ζωνών προσδιορίζονται βάσει της αρχής της ίσης απόστασης».

«Αμέλειες» ελληνικών κυβερνήσεων
«Η ελληνική υφαλοκρηπίδα στο σύνολό της έχει απεικονισθεί χαρτογραφικά σε θεματικούς χάρτες μελετών της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του ΓΕΝ… όπως αυτά καθορίζονται βάσει της αρχής της ίσης απόστασης… Με εξαίρεση την οριοθετική γραμμή της υφαλοκρηπίδας του Ιονίου βάσει της ελληνο-ιταλικής συμφωνίας του 1977, δεν έχουν κατατεθεί τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας σε διεθνείς οργανισμούς. To ίδιο ισχύει και για τα όρια των ελληνικών χωρικών υδάτων, τα οποία, ωστόσο, αποτυπώνονται από το 2006 και εφεξής σε επίσημους ελληνικούς ναυτικούς χάρτες».
«Σύμφωνα με το άρθρο 16(1) της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, τα παράκτια κράτη οφείλουν να απεικονίζουν σε ναυτικούς χάρτες μεγάλης κλίμακας, αφενός τις ευθείες γραμμές βάσης και τις ειδικές περιπτώσεις παρέκκλισης από την «κανονική γραμμή βάσης» (όπως κλείσιμο των κόλπων) για τη μέτρηση του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης και τα όρια που προκύπτουν από αυτές και, αφετέρου, τη χάραξη της οριοθετικής γραμμής της αιγιαλίτιδας ζώνης με γειτονικά κράτη. Τα παράκτια κράτη υποχρεούνται να προσδώσουν επαρκή δημοσιότητα στους εν λόγω χάρτες και να καταθέσουν αντίγραφό τους ή πίνακα των σχετικών γεωγραφικών συντεταγμένων στον Γενικό Γραμματέα των ΗΕ… Η Ελλάδα δεν έχει υιοθετήσει σύστημα ευθειών βάσης, παρά το γεγονός ότι οι όροι που ισχύουν εθιμικά από το 1951 και ενσωματώθηκαν στη Σύμβαση συντρέχουν σε πολλές περιοχές της χώρας… Αντίστοιχη υποχρέωση προβλέπεται στο άρθρο 84 της Σύμβασης σχετικά με την απεικόνιση εξωτερικού ορίου και τη χάραξη της οριοθετικής γραμμής της υφαλοκρηπίδας… Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στο άρθρο 75 της Σύμβασης προβλέπεται αντίστοιχη ρύθμιση για το εξωτερικό όριο και την οριοθέτηση της ΑΟΖ».
«Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν κατατεθεί επίσημα στο Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, οι γεωγραφικές συντεταγμένες του ανατολικού ορίου στην ανατολική Μεσόγειο έχουν γνωστοποιηθεί στη νορβηγική και την αμερικανική πλευρά στο πλαίσιο διαμαρτυριών μας για τη διενέργεια θαλασσίων ερευνών στην περιοχή. Έχουν εγχειρισθεί σχετικοί χάρτες και γεωγραφικές συντεταγμένες στην Αίγυπτο και στη Λιβύη αντιστοίχως στο πλαίσιο των διμερών διαπραγματεύσεων για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών.
«Η ελληνική νομοθεσία εξακολουθεί να αναφέρεται στα κριτήρια της Σύμβασης της Γενεύης για την υφαλοκρηπίδα (1958), δηλαδή το κριτήριο του ισοβαθούς των 200 μέτρων και το κριτήριο της εκμετάλλευσης για τον προσδιορισμό του εξωτερικού ορίου της υφαλοκρηπίδας. Αντίθετα, η Σύμβαση, η οποία σύμφωνα με τη ρητή διάταξη του άρθρου 311 (1) «υπερισχύει των Συμβάσεων της Γενεύης της 29ης Απριλίου του 1958 για το Δίκαιο της Θάλασσας», προβλέπει ότι νομικός τίτλος επί της υφαλοκρηπίδας εντός του ορίου των 200 ν.μιλίων είναι το κριτήριο της απόστασης. Την εθιμική υπόσταση του εν λόγω κανόνα έχει αποδεχθεί η διεθνής νομολογία ήδη από τη δεκαετία του 1980… Θα ήταν σκόπιμο να εναρμονισθεί η ελληνική νομοθεσία με τις διατάξεις (της Σύμβασης), υιοθετώντας τον ευμενέστερο για τα ελληνικά συμφέροντα ορισμό της υφαλοκρηπίδας βάσει του κριτηρίου της απόστασης. Το ίδιο ισχύει και για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, εφόσον η ελληνική νομοθεσία απλώς παραπέμπει στους κανόνες του διεθνούς δικαίου, χωρίς ουδεμία αναφορά στην αρχή της ίσης απόστασης… Στην απόφαση Οριοθέτησης μεταξύ του Μπαρμπάντος και του Τρινιντάντ και Τομπάγκο, το Διαιτητικό Δικαστήριο απέδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην εθνική νομοθεσία των διαδίκων κρατών στο πλαίσιο της αποσαφήνισης των θέσεών τους ως προς τη μέθοδο οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ».
«Κατά την πρόσφατη ερευνητική δραστηριότητα του αμερικανικού ωκεανογραφικού πλοίου R/V NAUTILUS… καταστήσαμε σαφές στην αμερικανική πλευρά ότι δεν δύναται να διενεργήσει έρευνες στα υποθαλλάσια όρη του Αναξίμανδρου χωρίς την άδεια των ελληνικών αρχών, εφόσον η προτεινόμενη περιοχή διεξαγωγής των ερευνών περιελάμβανε και περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας… Η αμερικανική πλευρά επαναπροσδιόρισε τις περιοχές διεξαγωγής των ερυενών… γεγονός που επιβεβαίωσε η Αμερικανική Πρεσβεία με ρηματική διακοίνωση».
«Τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας βάσει της αρχής της ίσης απόστασης εμφανίζονται σε διεθνείς βάσεις δεδομένων στο διαδίκτυο… αλλά και σε χάρτες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος και της Ευρωπαϊκής ¨Ενωσης ως υποθετικά όρια ΑΟΖ… αναγνωρίζοντας πλήρη επήρρεια σε όλα τα ελληνικά νησιά… Μάλιστα, σε πρόσφατο χάρτη εργασίας του Δικτύου Natura 2000, πέραν του υφισταμένου ορίου των χωρικών υδάτων και των υποθετικών ορίων ΑΟΖ, απεικονίζεται με διακεκομμένη γραμμή και το όριο των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μίλια»

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Αθήνα, 29 Νοεμβρίου 2010

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ο Κόσμος του Επενδυτή» και τίτλο «Στο φως οι μυστικές διαπραγματεύσεις», ο Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Γρ. Δελαβέκουρας ανέφερε τα εξής:

“Η εφημερίδα “Ο Κόσμος του Επενδυτή” και οι συντάκτες του άρθρου “Στο φως οι μυστικές διαπραγματεύσεις” προχώρησαν στην επιλεκτική δημοσιοποίηση αποσπασμάτων σημειώματος της Δ1 Διεύθυνσης του Υπουργείου Εξωτερικών με βαθμό ασφαλείας “Άκρως Απόρρητο”, διαστρεβλώνοντας και ερμηνεύοντας αυθαίρετα το περιεχόμενό και το σκοπό σύνταξης του εγγράφου, προκειμένου να παραπληροφορήσουν την κοινή γνώμη, παραβιάζοντας κατάφωρα τη δημοσιογραφική δεοντολογία.

Ταυτόχρονα, δημοσιοποίησαν πληροφορίες που τα συμφέροντα της Ελλάδας επιβάλλουν να τηρηθούν απόρρητες απέναντι σε ξένη κυβέρνηση και υπονόμευσαν τη διπλωματική προσπάθεια της χώρας. Εγκαλούν μάλιστα την Υπηρεσιακή ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών επειδή εξετέλεσε τα αυτονόητα καθήκοντα που της έχουν ανατεθεί. Το θέμα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών της χώρας είναι εξαιρετικά τεχνικό και σύνθετο, αλλά και ζωτικής σημασίας για να αντιμετωπίζεται με τέτοια ελαφρότητα.

Το εν λόγω έγγραφο ουδεμία σχέση έχει με τη διαδικασία των διερευνητικών επαφών. Το έγγραφο, όπως είναι σε θέση να γνωρίζουν οι συντάκτες, προκλήθηκε από σχετικό ερώτημα της Υπηρεσιακής ηγεσίας που υποβλήθηκε με επίσημη αλληλογραφία, κοινοποιούμενη σε σειρά αποδεκτών, με σκοπό τη διερεύνηση ορισμένων τεχνικών και νομικών παραμέτρων που αφορούν την υφαλοκρηπίδα προκειμένου να διαμορφωθεί καταλλήλως η ελληνική απάντηση σε αβάσιμους τουρκικούς ισχυρισμούς σε διαμαρτυρίες μας περί παραβίασης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Το έγγραφο αποτυπώνει τη νομική εκτίμηση της Δ1 Διευθύνσεως, στο πλαίσιο των καθηκόντων της και συνεκτιμήθηκε κατά τη διατύπωση της ελληνικής απάντησης. Επομένως, είναι ανακριβές, αυθαίρετο και παραπλανητικό το συμπέρασμα των συντακτών ότι το έγγραφο συντάχθηκε για να απαντήσει σε ερωτήματα που έχουν εγερθεί στην πορεία των ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών, όπως και ο υπαινιγμός ότι η Υπηρεσιακή ηγεσία ήθελε ανεπίσημες απαντήσεις και όχι μια αναλυτική έγγραφη και τεκμηριωμένη απάντηση. Ομοίως, οι ισχυρισμοί για «εγκληματική αμέλεια» της ελληνικής πλευράς είναι κενοί περιεχομένου και σκοπό έχουν τη δημιουργία εντυπώσεων. Στοιχειώδεις νομικές γνώσεις, αλλά και επισημάνσεις στο ίδιο το έγγραφο, τις οποίες οι συντάκτες απέκρυψαν, αναιρούν τους ισχυρισμούς αυτούς.

Η θεωρία περί «μυστικής διπλωματίας», που κατά κανόνα βασίζεται στην ημιμάθεια και τις υπεραπλουστεύσεις, εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τη διαιώνιση μιας φοβικής αντίληψης για τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας. Η Ελλάδα ωστόσο έχει ισχυρές θέσεις που βασίζονται στο Διεθνές Δίκαιο. Το Υπουργείο Εξωτερικών διαχειρίζεται τα εθνικά θέματα με αποκλειστική μέριμνα την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας και των δικαιωμάτων της χώρας μας, όπως καθορίζονται από το Διεθνές Δίκαιο. Με αυτοπεποίθηση και ανοικτό τρόπο ασκεί την εξωτερική πολιτική στο πλαίσιο των παγίων θέσεων της χώρας μας, αλλά και με νέες ιδέες που διαμορφώνουν καλύτερες συνθήκες για την προώθηση των συμφερόντων μας.

Όπως πάντα, ο Υπουργός Εξωτερικών θα ενημερώσει αναλυτικά για όλα τα θέματα που σχετίζονται με τη Διεύρυνση της ΕΕ και τις σχετικές ιδέες της Ελλάδας, αλλά και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής».

ΔΙΑΨΕΥΣΕΙΣ ΣΑΝ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ ΕΝΟΧΗΣ
(Κόσμος του Επενδυτή, 4.12.2010)
Στο προηγούμενο φύλλο του, ο “ΚτΕ” δημοσίευσε αποσπάσματα άκρως απόρρητου εγγράφου με τίτλο «Απεικόνιση ορίων ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην ανατολική Μεσόγειο». Σε αντίθεση με τη συνήθη πρακτική του, το Υπουργείο Εξωτερικών (ΥΠΕΞ) εξέδωσε μακροσκελή και γεμάτη υβριστικούς χαρακτηρισμούς ανακοίνωση-απάντηση. Το περιεχόμενό της μαρτυράει ότι τόσο ο υπουργός κ. Δρούτσας, που την ενέκρινε, όσο και οι «ηρακλειδείς του στέμματος» κ.κ. Ζέππος (γενικός γραμματέας) και Παρασκευόπουλος (γενικός διευθυντής πολιτικών υποθέσεων), που την υπαγόρευσαν, έχουν χάσει την ψυχραιμία τους. Προφανώς έχουν τους λόγους τους.
Το ΥΠΕΞ συνομολογεί την αυθεντικότητα του εγγράφου, αλλά κατηγορεί την εφημερίδα ότι προέβη σε «επιλεκτική δημοσιοποίηση αποσπασμάτων». Πράγματι, δημοσιεύσαμε όσα αποσπάσματα είχαν πολιτικό ενδιαφέρον, δεδομένου ότι ήταν πρακτικά αδύνατον να δημοσιευθεί ολόκληρο ένα έγγραφο 17 πυκνογραμμένων σελίδων, που ένα μεγάλο τμήμα του ανέλυε τη διεθνή νομολογία.
Η ηγεσία του ΥΠΕΞ περιλούζει την εφημερίδα και τους συντάκτες και επιχειρεί να διδάξει δημοσιογραφική δεοντολογία! («Διαστρεβλώνοντας και ερμηνεύοντας αυθαίρετα το περιεχόμενό και το σκοπό σύνταξης του εγγράφου, προκειμένου να παραπληροφορήσουν την κοινή γνώμη, παραβιάζοντας κατάφωρα τη δημοσιογραφική δεοντολογία»). Μας κατηγορεί, επίσης, ότι αποκρύψαμε. Προκαλούμε το ΥΠΕΞ να δώσει στη δημοσιότητα απόσπασμα του εγγράφου, που να αναιρεί αυτά που ήδη δημοσιεύσαμε. Προκαλούμε να αναφέρει ένα συγκεκριμένο παράδειγμα διαστρέβλωσης ή παραπληροφόρησης. Δεν είμαστε εμείς που διαστρεβλώνουμε και παραπληροφορούμε. Είναι οι θλιβεροί συντάκτες της ανακοίνωσης που κάνουν δίκη προθέσεων και συκοφαντούν ασυστόλως, κρυπτόμενοι πίσω από ένα κρατικό θεσμό.
Αν πάντως επιμένουν ότι η δημοσιοποίση αποσπασμάτων αλλοιώνει έστω και κατά ένα γιώτα ή μία κεραία το περιεχόμενο του εγγράφου, ευχαρίστως να το δημοσιεύσουμε ολόκληρο για να γελάσει και το “παρδαλό κατσίκι”. Eάν θέλουν, ας το ζητήσουν και θα το πράξουμε.
Η ηγεσία του ΥΠΕΞ μας κατηγορεί περίπου για εθνική προδοσία! «Ταυτόχρονα, δημοσιοποίησαν πληροφορίες που τα συμφέροντα της Ελλάδας επιβάλλουν να τηρηθούν απόρρητες απέναντι σε ξένη κυβέρνηση και υπονόμευσαν τη διπλωματική προσπάθεια της χώρας»! Προκαλούμε το ΥΠΕΞ να αναφέρει έστω και ένα παράδειγμα για να τεκμηριώσει το γελοίο και συκοφαντικό ισχυρισμό του, που αποκλειστικό σκοπό έχει να δημιουργήσει εντυπώσεις.
Η πραγματικότητα είναι ότι δεν δημοσιοποιήσαμε καμμία πληροφορία, που να αφορά ελληνικούς χειρισμούς. Αποκαλύψαμε ότι η Ελλάδα δεν έχει καταθέσει, (όπως έχει δικαίωμα, συμφέρον, αλλά και συμβατική υποχρέωση) χάρτες με την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ της στον ΟΗΕ και δεν έχει προσαρμόσει την εθνική νομοθεσία στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία ευνοεί καταφανώς τις εθνικές θέσεις. Προφανώς αυτή η πληροφορία είναι γνωστή στην Τουρκία και στα άλλα κράτη, αλλά όχι στην ελληνική κοινή γνώμη. Είναι αξιοσημείωτο, μάλιστα, ότι ενώ η εφημερίδα είχε πάρει το δρόμο για το τυπογραφείο, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε στη Βουλή ότι θα προσαρμόσει την ελληνική νομοθεσία, δικαιώνοντας την κριτική μας.
Αποκαλύψαμε, επίσης, την απαίτηση της Τουρκίας να εξαιρεθεί από την τρέχουσα διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας το σύμπλεγμα του Καστελλορίζου. Προφανώς η τουρκική απαίτηση είναι γνωστή στην Άγκυρα, αλλά όχι και στην ελληνική κοινή γνώμη. Με τη δημοσίευση του εγγράφου κλείνει οριστικά ο δρόμος για ενδεχόμενη υποχώρηση στην τουρκική απαίτηση. Ίσως, ορισμένοι να ήθελαν αυτό το δρόμο ανοικτό.
Όπως μπορεί να διαπιστώσει ο αναγνώστης, το ύφος της ανακοίνωσης απάδει σε κρατική υπηρεσία και δη στο ΥΠΕΞ. Θα ήταν, όμως, υπερβολή να χρεώσουμε τον δυστυχή πελταστή κ. Δελαβέκουρα, ο οποίος, ως εκπρόσωπος του υπουργείου, υπογράφει την ανακοίνωση. Η προφανής αιτία του εκνευρισμού των κ.κ. Ζέππου και Παρασκευόπουλου είναι η κριτική που τους ασκήσαμε. Το ομολογούν, άλλωστε και στην ανακοίνωση: «Εγκαλούν, μάλιστα, την υπηρεσιακή ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών επειδή εξετέλεσε τα αυτονόητα καθήκοντα που της έχουν ανατεθεί».
Επειδή είναι γνωστή η διαδρομή και το ήθος του καθενός, είναι θράσσος και γελοιότητα να μας παραδίδουν μαθήματα εθνικής ευθύνης τόσο ο κ. Δρούτσας όσο και οι εκλεκτοί του. Παρακάμπτουμε το γεγονός ότι ο υπουργός δεν έχει ακόμα δώσει εξηγήσεις για σοβαρές ανακρίβειες, που έχει συμπεριλάβει στο βιογραφικό του. Ανακρίβειες, που σε άλλες χώρες θα τον είχαν υποχρεώσει σε παραίτηση.
Το σημαντικότερο είναι ότι ο κ. Δρούτσας ανέλαβε επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, χωρίς να έχει αφήσει προσωπικό ίχνος στη δημόσια ζωή και χωρίς να έχει αυτοδύναμο πολιτικό εκτόπισμα. Ίσως, διαθέτει άλλα μη ορατά προσόντα, που εμείς αγνοούμε και που δεν διαπιστώσαμε στον ένα χρόνο που βρίσκεται στην κορυφή του ΥΠΕΞ. Αυτό που θυμούνται, πάντως, οι Ελληνοκύπριοι είναι οι πολύ στενές σχέσεις του με τον αρχιτέκτονα του σχεδίου Ανάν Βρετανό διπλωμάτη λόρδο Χάνεϊ και ο προκλητικός ρόλος του στην επιχείρηση επιβολής του καταστροφικού αυτού σχεδίου.
Για το βίο και την πολιτεία των κ.κ. Ζέππου και Παρασκευόπουλου θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά. Προς το παρόν, περιοριζόμαστε στο ότι και οι δύο έχουν διακριθεί στην λεπτή τέχνη να πηγαίνουν πάντα με τα νερά των εκάστοτε υπουργών. Όσο κι αν ψάξαμε δεν βρήκαμε ούτε μία φορά, που να έχουν εκφράσει αντίθετη άποψη απ’ αυτή που ήθελαν να ακούσουν οι προϊστάμενοί τους. Θα είχε ενδιαφέρον να μας αναφέρουν έστω και μία και εμείς θα ανασκευάσουμε.
Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι «το θέμα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών της χώρας είναι εξαιρετικά τεχνικό και σύνθετο, αλλά και ζωτικής σημασίας για να αντιμετωπίζεται με τέτοια ελαφρότητα». Εδώ σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Δεν κάνουν τον κόπο να αναφέρουν ποιά είναι η ελαφρότητα και πώς εκδηλώνεται. Απλώς προσθέτουν έναν ακόμα συκοφαντικό χαρακτηρισμό. Στην πραγματικότητα, το εδάφιο αυτό αποκαλύπτει μία νοοτροπία, που θεωρεί ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι αποκλειστική αρμοδιότητα ενός «ιερατείου» κι όχι των κοινών θνητών. Η ολιγαρχική αυτή αντίληψη ουκ ολίγες φορές κυοφόρησε εθνικές ήττες.
«Το εν λόγω έγγραφο ουδεμία σχέση έχει με τη διαδικασία των διερευνητικών επαφών. Το έγγραφο, όπως είναι σε θέση να γνωρίζουν οι συντάκτες, προκλήθηκε από σχετικό ερώτημα της υπηρεσιακής ηγεσίας… με σκοπό τη διερεύνηση ορισμένων τεχνικών και νομικών παραμέτρων, που αφορούν την υφαλοκρηπίδα, προκειμένου να διαμορφωθεί καταλλήλως η ελληνική απάντηση σε αβάσιμους τουρκικούς ισχυρισμούς σε διαμαρτυρίες μας περί παραβίασης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας». «Είναι ανακριβές, αυθαίρετο και παραπλανητικό το συμπέρασμα των συντακτών ότι το έγγραφο συντάχθηκε για να απαντήσει σε ερωτήματα που έχουν εγερθεί στην πορεία των ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών».
Εδώ η ηγεσία του ΥΠΕΞ παίζει την κολοκυθιά. Ομολογεί ότι το έγγραφο ζητήθηκε για να διαμορφωθεί η ελληνική απάντηση σε τουρκικούς ισχυρισμούς για την υφαλοκρηπίδα. Χαρακτηρίζει, όμως, παραπλανητικό να το συσχετίζουμε με τις διερευνητικές επαφές, παρ’ ότι επισήμως, το αντικείμενο των διερευνητικών επαφών είναι ακριβώς η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας! Θέλει η ηγεσία του ΥΠΕΞ να πιστέψουμε ότι στις διερευνητικές επαφές οι Τούρκοι δεν προβάλλουν τους πάγιους ισχυρισμούς τους; Έλεος! Υποτιμούν τη νοημοσύνη των αναγνωστών, αλλά δεν σκέφτονται τα γέλια που η ανακοίνωσή τους προκάλεσε στην Άγκυρα;
Παρακάτω, διαβάζουμε ότι «οι ισχυρισμοί για «εγκληματική αμέλεια» της ελληνικής πλευράς είναι κενοί περιεχομένου και σκοπό έχουν τη δημιουργία εντυπώσεων». Πράγματι, εδώ έχουν κάποιο δίκιο. Θέλαμε να δημιουργήσουμε σωστές και ακριβείς εντυπώσεις στην ελληνική κοινή γνώμη, ελπίζοντας ότι κατ’ αυτό τον τρόπο θα πιεσθούν οι αρμόδιοι να κάνουν αυτά που δεν έχουν κάνει μέχρι τώρα: να προσαρμόσουν την ελληνική νομοθεσία στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, να καταθέσουν τους χάρτες στον ΟΗΕ, να προχωρήσουν σε οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Και η ανακοίνωση συνεχίζει: «Η θεωρία περί «μυστικής διπλωματίας», που κατά κανόνα βασίζεται στην ημιμάθεια και τις υπεραπλουστεύσεις, εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τη διαιώνιση μιας φοβικής αντίληψης για τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας». Τόσες βρισιές σε μία φράση! Είναι αλήθεια ότι διαβάζοντας αυτή την ανακοίνωση φοβόμαστε μήπως ο Ελληνισμός ξαναβρεθεί αντιμέτωπος με διπλωματικά τερατουργήματα, όπως το σχέδιο Ανάν, το ανακοινωθέν της Μαδρίτης κλπ. Δυστυχώς, τα κείμενα αυτά δεν έγιναν δεκτά από ημιμαθείς, αλλά από γνώστες, που προτίμησαν να ξεχάσουν τις γνώσεις τους. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η ηγεσία του ΥΠΕΞ, που έσπευσε να εκδώσει αυτή την ανακοίνωση, τηρεί σιγή ιχθύος για επανειλημμένα δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία συζητείται μεγάλη έκπτωση από το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια.
Η ηγεσία του ΥΠΕΞ, βεβαίως, δεν παρέλειψε να δώσει εύσημα στον εαυτό της. Όταν συμβαίνουν όσα συμβαίνουν στα εθνικά μέτωπα, όμως, τέτοιου είδους αυτοέπαινοι είναι πρόκληση. Ελπίζουμε ότι η αλαζονεία δεν είναι εκδήλωση ένοχης συνείδησης, αλλά μόνο ανασφάλειας.

Αναρτήθηκε από Konstantakopoulos Dimitris

Η αρχαιοελληνική διάλεκτος επιβιώνει στον Πόντο

Τα μέλη μίας απομονωμένης κοινότητας του Πόντου, κοντά στην Τραπεζούντα, μιλούν μια διάλεκτο με εντυπωσιακές ομοιότητες με την αρχαία ελληνική, αναφέρεται σε δημοσίευμά της η βρετανική εφημερίδα Ιντιπέντεντ. Η διάλεκτος, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το δημοσίευμα, ονομάζεται «Ρωμέικα».

Το δημοσίευμα της Ιντιπέντεντ αναφέρεται στην ανακάλυψη της καθηγήτριας Γλωσσολογίας του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, Ιωάννα Σιταρίδου, η οποία πριν από λίγους μήνες εντόπισε σε ορισμένα χωριά της περιοχής της Τραπεζούντας περίπου 5.000 κατοίκους που στην ουσία μιλούν μία διάλεκτο με λεξιλόγιο και συντακτικό πιο κοντά στην αρχαία παρά στη νέα ελληνική.

Το δημοσίευμα μπορεί μεν να συνδυάζει την περιοχή του Πόντου με τον Ιάσονα και την Αργοναυτική εκστρατεία και τις Αμαζόνες, ωστόσο όπως δηλώνει η κα. Σιταρίδου πρόκειται για μια συναρπαστική ανακάλυψη, καθώς πέρα από τη γλωσσολογική ιδιαιτερότητα η κοινότητα αυτή είναι και πολιτισμικά μοναδική. Πρόκειται για μουσουλμάνους που μιλούν ελληνικά και παίζουν την ποντιακή λύρα, ενώ παράλληλα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, μόνο μίας όπως αναφέρει το δημοσίευμα, τα μέλη της κοινότητας παντρεύονται μόνο με άνδρες ή γυναίκες από τα χωριά τους.

Όπως σημειώνεται η μελλοντική έρευνα θα δείξει εάν πρόκειται για γνήσιους απογόνους των αρχαίων Ελλήνων που με κάποιο τρόπο δεν δέχθηκαν άλλες επιρροές στο πέρασμα των αιώνων ή αν μιλάμε για εναπομείναντα μέλη τοπικού πληθυσμού που υποχρεώθηκε να μιλά την ελληνική γλώσσα από τους αρχαίους Έλληνες αποίκους.

 

http://www.skai.gr , http://infognomonpolitics.blogspot.com

Ο ρόλος της Κύπρου στη διαμάχη Ισραήλ-Τουρκίας

Σε προηγούμενο άρθρο (βλ. Η σημασία της συμφωνίας Κύπρου-Ισραήλ για διαχωρισμό της ΑΟΖ), τονίσαμε, ότι το όραμα του υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου όπως αυτό διατυπώνεται στο βιβλίο του “Στρατηγικό βάθος- Η σημερινή θέση της Τουρκίας” και το οποίο υλοποιείται πιστά από της ανόδου στην εξουσία του Ισλαμικού κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν, έχει σαν ακρογωνιαίο λίθο τη “Μεσογειακή Στρατηγική”. Την άσκηση δηλαδή γεωστρατηγικού ελέγχου στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Αυτή όμως η στρατηγική της Τουρκίας έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα ενός άλλου σημαντικού παίχτη της περιοχής, του Ισραήλ, το οποίο, περικυκλωμένο από τις τρεις πλευρές από 100 εκατομύρια Άραβες μουσουλμάνους, έχει μια μόνο διέξοδο, τη Μεσόγειο. Εάν ο πνεύμονας της Μεσογείου κλείσει για οποιοδήποτε λόγο, τότε το Ισραήλ είναι καταδικασμένο στον αργό θάνατο.

Εάν, σαν υπόθεση εργασίας, θεωρήσουμε ότι η Κύπρος δεν υπήρχε στο χάρτη, τότε τα πράγματα για τη Τουρκία θα ήταν πολύ πιο εύκολα αναφορικά με τον έλεγχο της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Αυτός ο έλεγχος θα μπορούσε να ασκηθεί από τις ναυτικές και αεροπορικές βάσεις της νότιας και νοτιοανατολικής Τουρκίας, με δεδομένο ότι το μεν FIR της Τουρκίας θα έφθανε μέχρι τις ακτές του Ισραήλ, η δε Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη, 200 ναυτικά μίλια από τις νότιες ακτές της.

Η ύπαρξη όμως της Κύπρου στο στόμιο αυτής της ευαίσθητης περιοχής, όχι τόσο σαν χερσαίο έδαφος, όσο σαν κρατική οντότητα με δικαίωμα διατήρησης ενόπλων δυνάμεων, ανατρέπει εκ βάθρων τη στρατηγική επιδίωξη της Τουρκίας για έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου. Και τούτο, γιατί η γεωγραφία της περιοχής, περιορίζει, εξ αιτίας της Κύπρου, τα δικαιώματα της Τουρκίας που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, (FIR, ΑΟΖ, Έρευνα-Διάσωση) σε μια στενή λωρίδα νότια των παραλίων της.

Στρατηγική διαχρονική επιδίωξη της Τουρκίας αναφορικά με την επιδιωκόμενη από αυτή λύση στο Κυπριακό, ήταν και είναι η απαγόρευση του Κυπριακού κράτους να ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα αναφορικά με το FIR, την ΑΟΖ, την Έρευνα – Διάσωση και την ασφάλειά του. Αυτές οι επιδιώξεις της Τουρκίας, που θα επιτρέψουν στην ίδια να καλύψει το κενό ασφάλειας που θα υπάρξει στη περιοχή και να ασκήσει τον έλεγχο επί της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, υπερπηδώντας τον σκόπελο της κρατικής οντότητας της Κύπρου, θα μορφοποιηθεί μέσα από μια λύση στη βάση των δύο χωριστών κρατών και της πλήρους αποστρατιωτικοποίησης του νέου κράτους (εξαιρουμένων βέβαια των δικών της ή και άλλων ξένων δυνάμεων που θα σταθμεύουν στο νησί).

Αυτοί όμως οι σχεδιασμοί της Τουρκίας, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα του Ισραήλ, το οποίο είναι αποφασισμένο έναντι κάθε τιμήματος, να διατηρήσει τον πνεύμονα της ανατολικής Μεσογείου ανοικτό. Με λίγα λόγια, το Ισραήλ δεν θα επιτρέψει ποτέ στη Τουρκία να ασκήσει το στρατηγικό έλεγχο στη περιοχή αυτή η οποία αποτελεί το ζωτικό του χώρο. Κύπρος και Ισραήλ εδώ και πολλά χρόνια βρίσκονται σε μια άτυπη συμφωνία αναφορικά με τη χρήση του FIR Λευκωσίας από τη πολεμική αεροπορία του Ισραήλ. Τα μαχητικά αεροσκάφη του Ισραήλ μόλις απογειωθούν από τα αεροδρόμια, ελλείψει χερσαίου βάθους, εισέρχονται εντός του FIR Λευκωσίας παραβιάζοντας τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας. Αυτό γίνεται δεκάδες φορές ημερησίως και η Κυπριακή Δημοκρατία, σιωπηρά, ανέχεται αυτή τη κατάσταση. Στη περίπτωση όμως που σε μια λύση του Κυπριακού, τον έλεγχο του FIR Λευκωσίας αναλάβει άμεσα ή έμμεσα η Τουρκία, τα πράγματα για το Ισραήλ δεν θα είναι τα ίδια.

Και επειδή η σύμπτωση συμφερόντων μεταξύ των κρατών από την εποχή του Θουκυδίδη υπήρξε το κλειδί στην επίτευξη των εθνικών συμφερόντων, η επιδίωξη του Ισραήλ σήμερα να κρατήσει την Ισλαμική Τουρκία μακρυά από την ανατολική Μεσόγειο, περνά μέσα από το κοινό συμφέρον της Κύπρου και της Ελλάδας, που επιδιώκουν τον ίδιο σκοπό. Κατ εξοχήν όμως, η επιδίωξη αυτή του Ισραήλ περνά μέσα από τη λύση του Κυπριακού. Γιατί μια λύση που θα άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο δημιουργίας κενού ασφάλειας στη περιοχή, θα ανέτρεπε τις ισορροπίες και θα δημιουργούσε πρόβλημα επιβίωσης για το Ισραήλ.

Καθήκον λοιπόν της σημερινής πολιτικής ηγεσίας της Κύπρου, είναι, αφήνοντας κατά μέρος ιδεοληψίες και αγκυλώσεις του παρελθόντος να προχωρήσει χωρίς ενδοιασμούς σε κάθε είδους σχέσεις με το γειτονικό Ισραήλ, με έμφαση στον αμυντικό τομέα, στα πλαίσια πάντοτε του διεθνούς και Ευρωπαϊκού δικαίου. Η συνθήκη της Λισαβόνας, μέσω της μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας, παρέχει το πλαίσιο αμυντικής συνεργασίας μεταξύ κρατών – μελών αλλά και τρίτων κρατών. Ελλάδα- Κύπρος θα πρέπει τάχιστα να προχωρήσουν σ΄αυτή τη συνεργασία, εντάσσοντας σ΄αυτή κατά περίπτωση και το Ισραήλ.

Το Ισραήλ, εξυπηρετώντας πρωτίστως τα δικά του στρατηγικά συμφέροντα, μπορεί να εξελιχθεί σε αποφασιστικό παράγοντα επίλυσης του Κυπριακού, λόγω κυρίως του Εβραϊκού λόμπυ, που ασκεί ως γνωστό μεγάλη επιρροή στα Αμερικανικά κέντρα λήψεως αποφάσεων.

Aνδρέας Πενταράς, Υποστράτηγος ε.α. για το Geopolitics-Gr

Τι επιφυλάσσει το 2011 για τα Εθνικά μας Θέματα

Έκδηλη και φυσιολογική είναι η ανησυχία πολλών Ελλήνων για την πορεία των εθνικών μας θεμάτων το 2011. Η ανησυχία ενισχύεται από τις πληροφορίες για μυστικές συμφωνίες διχοτομήσεως του Αιγαίου υπέρ των τουρκικών συμφερόντων. Επίσης εντείνεται η αγωνία λόγω της οικονομικής κρίσης, η οποία δίνει το άλλοθι στους οπαδούς των εθνικών υποχωρήσεων να υπογράψουν άρον-άρον απαράδεκτες συμφωνίες με τη δικαιολογία «είμαστε χρεωμένοι, δεν έχουμε τη δυνατότητα υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής». Βεβαίως η ιστορία άλλα διδάσκει. Το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης είχε διακηρύξει το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» και το 1897 επεβλήθη στη χώρα μας ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος. Παρά την ύπαρξη και τότε οικονομικών προβλημάτων -η αντίστοιχη ομάδα επιτήρησης δεν λεγόταν ΔΝΤ, αλλά ΔΟΕ- η Ελλάς αναστήθηκε γρήγορα και το 1912-13 απελευθέρωσε εκατομμύρια υποδούλων αδελφών. Διότι παρά την πτώχευση των οικονομικών δεν είχε πτωχεύσει ηθικά και πνευματικά. Χρήσιμο μάθημα για τη σημερινή κατάσταση.

Τα μέτωπα είναι πολλά και τα προβλήματα ποικίλα. Προσωπικά θεωρώ ότι στο Αιγαίο έχουμε καθυστερήσει να ανακηρύξουμε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, ενώ η εθνολογικά συγγενής μας Κυπριακή Δημοκρατία έχει κάνει σημαντικά βήματα στον τομέα αυτό. Όσο κι αν φωνάζουν οι Τούρκοι πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτή τη δυνατότητα που μάς δίνει το νέο Δίκαιο της Θαλάσσης και μάλιστα να ανακηρύξουμε Α.Ο.Ζ. για το Καστελλόριζο. Έτσι θα έχουν άμεση γειτνίαση, ουσιαστική συγχώνευση, οι Α.Ο.Ζ της Ελλάδος και της Κύπρου. Η πρόσφατη συμφωνία της Κύπρου και του Ισραήλ είναι ένα καλό παράδειγμα αντιμετωπίσεως της τουρκικής αυθαιρεσίας.

Στη Θράκη το ελληνικό κράτος δείχνει τάσεις αυτοκτονίας. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τη μουσουλμανική μειονότητα ως μοχλό για να προκαλέσει επεισόδια με απώτερο στόχο μία χαλαρή αυτονομία της Ροδόπης και … βλέπουμε. Ο Νταβούτογλου διακηρύσσει σαφέστατα στο βιβλίο του ότι στη Θράκη θα κάνουν ό,τι έκαναν και στην Κύπρο, ενώ στο Διαδίκτυο κυκλοφορούν χάρτες και σημαίες της Αυτόνομης Θράκης. Είναι καιρός να προειδοποιήσουμε ότι το Προξενείο Κομοτηνής θα φύγει αν ξεπερνά τα όρια των διπλωματικών αρμοδιοτήτων του. Και είναι επίσης καιρός να σταματήσει η κατατρομοκράτηση των Πομάκων από το Προξενείο. Σε μία δημοκρατική και ευρωπαϊκή Ελλάδα οι Πομάκοι δικαιούνται να δηλώνουν δημοσίως ότι ΔΕΝ είναι Τούρκοι και να διδάσκονται στο σχολείο τα ελληνικά και τα πομακικά και όχι τα τουρκικά.

Στην Κύπρο ο μαρξιστής Πρόεδρος κ. Δ. Χριστόφιας μάς έχει καταπλήξει με τα συνεχή λάθη του και τις απερίσκεπτες δηλώσεις του που ρίχνουν νερό στον μύλο των κατοχικών δυνάμεων. Υπέγραψε συμφωνία για δύο συνιστώντα κρατίδια, πράγμα που ικανοποιεί τα διχοτομικά σχέδια της Άγκυρας. Χαριεντίζεται με δήθεν «προοδευτικούς» Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι είναι πάντα σε διατεταγμένη υπηρεσία προς τον Αττίλα. Αφελληνίζει την παιδεία και χαρακτηρίζει κακή μητέρα και εισβολέα την Ελλάδα, δίνοντας ουσιαστικό συγχωροχάρτι στα κατοχικά στρατεύματα των Τούρκων. Πολύ ορθώς ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄ στο Χριστουγεννιάτικο μήνυμά του, που ανεγνώσθη στους Ναούς της Κύπρου, επισημαίνει:

«… Επιδιώκοντας μία υποφερτή λύση, οδηγηθήκαμε στον κατήφορο των συνεχών υποχωρήσεων, χωρίς ούτε στο ελάχιστο να καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία. Και αντί να καταγγέλλουμε παντού την Τουρκία, την απαλλάξαμε από την ενοχή της εισβολής και από το έγκλημα της εθνοκάθαρσης και του εποικισμού, που διενεργεί, αποδίδοντας μάλιστα στο λαό μας ευθύνες και δημιουργώντας ενοχές για τα δεινά του. Μπήκαμε έτσι εμείς στη διεθνή απομόνωση και έμεινε η κατοχική δύναμη ανενόχλητη να παρουσιάζεται ότι επιζητεί διακαώς λύση, ενώ εμείς είμαστε αδιάλλακτοι».

Στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων απέτυχαν όλες οι υποχωρήσεις μας και η πολυδιαφημισμένη οικονομική διπλωματία. ¨Όσο εμείς ανοίγουμε καταστήματα στα Σκόπια τόσο εκείνοι απαντούν με αδιαλλαξία,. Και όσο αυτοτραυματιζόμαστε εθνικά συζητώντας με τον κ. Νίμιτς, τόσο εκείνος μας πιέζει να αλλάζουμε εμείς τα ονόματα των Υπουργείων και των Πανεπιστημίων μας που περιέχουν τον όρο «Μακεδονία». Επιτέλους ας παρατηρήσουμε τα διαλυτικά φαινόμενα στο γειτονικό μας κράτος. Οι Αλβανοί αποτελούν το 30% και έλκονται από το αποσχιστικό παράδειγμα του Κοσσόβου,. Αργά ή γρήγορα θα διασπάσουν το κρατίδιο των Σκοπίων και θα ενωθούν με τους αδελφούς τους. Ως αντίβαρο η σλαβική κοινότητα αλληθωρίζει προς την Βουλγαρία για στήριξη έναντι των Αλβανών. Χιλιάδες Σκοπιανοί ανακαλύπτουν τις βουλγαρικές ρίζες τους και ένας εξ αυτών είναι ο πρώην Πρωθυπουργός Γκεοργκίεφσκι. Το κράτος αυτό ή θα διαλυθεί ή θα αποκτήσει χαλαρή καντονιακή μορφή. Βρίσκεται σε προφανή αδυναμία. Άρα εμείς πρέπει αν πιέζουμε κι όχι να πιεζόμαστε.

Στην Αλβανία παρά τις επιφανειακώς καλές σχέσεις η ελληνική κοινότητα είναι στόχος πολλαπλών καταπιέσεων και εκφοβιστικών επιθέσεων. Η Ελλάς οφείλει να επιμείνει για μια δίκαιη απογραφή του ελληνικού και ευρύτερα του ορθοδόξου στοιχείου κατά την απογραφή του Απριλίου 2011. Να διακηρύξουμε ότι κάθε ευρώ , το οποίο ζητά η Αλβανία από την Ευρ. Ένωση θα εγκρίνεται από την Ελλάδα μόνον αν γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών. Και να ζητήσουμε με εντονότατο τρόπο να σταματήσει η προπαγάνδα για την επιστροφή περιουσιών των εγκληματιών πολέμου Τσάμηδων. Όσο φαινόμαστε χλιαροί σ’ αυτά τα θέματα η στάση μας εκλαμβάνεται ως αδυναμία.

Εθνικά θέματα είναι και η παιδεία, η λαθρομετανάστευση, το δημογραφικό. Αλλά γι’ αυτά θα μιλήσουμε σε επόμενες ευκαιρίες. Καλή Χρονιά!

Κωνσταντίνος Χολέβας, πολιτικός επιστήμων

strategyreport.gr