Η τουρκική μαφία πίσω από τις ορδές των λαθρομεταναστών

**Εύχομαι κάποτε Ελληνες Δημοσιογράφοι και Ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να πούν καθαρά πως μέρος της Τουρκικής Μαφίας αποτελεί και ο Τουρκικός  Στρατός. (…Οι αξιωματικοί είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί και πολύ ακριβοί. Συνεργαζόμαστε με τους υπαξιωματικούς και το κατώτερο προσωπικό. Εκείνοι μας ενημερώνουν ποιος και που κάνει βάρδια και που είναι οι έφοδοι.’…)

 Aφελή θεωρούν κύκλοι της ελληνοτουρκικής μεθορίου στον Έβρο, που γνωρίζουν όμως πρόσωπα και πράγματα στην Τουρκία, την τοποθέτηση φράχτη για να σταματήσει το κύμα των λαθρομεταναστών προς τη χώρα μας. Διότι, όπως τονίζουν, τη διακίνηση των λαθρομεταναστών προς την Ελλάδα την έχει αναλάβει η τουρκική μαφία, η οποία δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει έναν… κλάδο που της αποδίδει πάνω από 1 δισ. δολάρια τον χρόνο!

Σύμφωνα με δημοσίευμα του τουρκικού περιοδικού «Aksyon», η τουρκική μαφία μπήκε στο παιχνίδι της διακίνησης λαθρομεταναστών το 1999 και μέχρι το 2005 ο τζίρος είχε φτάσει τα 7 δισ. δολάρια. Τώρα με τη δραματική αύξηση του αριθμού των λαθρομεταναστών, ο τζίρος θα έχει πολλαπλασιαστεί.

To δημοσίευμα παρέθετε και ένα τιμολόγιο μεταφοράς που είχε οριστεί από την τουρκική μαφία, σύμφωνα με το οποίο για χερσαία μεταφορά ζητούσαν από 2.500 έως 5.000 δολάρια, ενώ για μεταφορά μέσω θαλάσσης από 4.000 έως 6.000 δολάρια.

Σύμφωνα εξάλλου με μια παλαιότερη ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη του αμερικανού δημοσιογράφου Roger Cohen (αρθρογραφεί για τις εφημερίδες «New York Times» και «International Herald Tribune»), από το 2000 η Κωνσταντινούπολη είχε γίνει το μεγαλύτερο διεθνές κέντρο συγκέντρωσης λαθρομεταναστών, οι περισσότεροι από τους οποίους περίμεναν τις απαραίτητες διαδικασίες από την τουρκική μαφία για να περάσουν στην Ελλάδα και στην Ιταλία.

Όπως αναφέρει η ανταπόκριση, στην Κωνσταντινούπολη και γενικότερα στην Τουρκία έχει αναπτυχθεί μια τεράστια βιομηχανία παραγωγής πλαστών διαβατηρίων που αποδίδει τεράστια κέρδη στους ιδιοκτήτες της. Τα διαβατήρια πωλούνται σε πολύ υψηλές τιμές και είναι περιζήτητα στους λαθρομετανάστες γιατί θεωρούν ότι με αυτά θα μπορέσουν να φύγουν και να σωθούν. Εκείνη την εποχή, όπως ανέφερε το άρθρο, ένα διαβατήριο Δανίας στοίχιζε μέχρι και 9.000 δολάρια, ενώ αν κάποιος το επιθυμούσε, υπήρχε ακόμη και διαβατήριο Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο έκανε μέχρι και 14.000 χδολάρια.

Σημειωτέον ότι η απόκτηση ενός πλαστού διαβατηρίου δεν σήμαινε ότι ο κάτοχός του έλυνε αυτομάτως το πρόβλημά του και μπορούσε να μετακινηθεί στη χώρα αυτή από την Τουρκία. Σε πολλές περιπτώσεις οι λαθρομετανάστες που πλήρωναν πανάκριβα γι’ αυτά τα διαβατήρια στην προσπάθειά τους να φύγουν, είχαν οικτρή τύχη.

Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν Κούρδοι, Ιρακινοί, κάτοικοι χωρών της Ινδικής χερσονήσου, Αφγανοί, Τυνήσιοι, Παλαιστίνιοι, ενώ συχνά υπήρχαν και από χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Όπως αναφέρει επίσης ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ελεύθερη Θράκη», «εκτός από τους τούρκους μαφιόζους που διακινούσαν μεγάλο μέρος των λαθρομεταναστών κερδίζοντας τεράστια ποσά, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 είχαν αρχίσει να δραστηριοποιούνται και αραβικής καταγωγής μαφιόζοι, κυρίως Τυνήσιοι και Μαροκινοί, οι οποίοι επίσης είχαν ανοίξει κέντρα στην Κωνσταντινούπολη για τη διακίνηση λαθρομεταναστών προς τη Δυτική Ευρώπη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ολόκληρες συνοικίες της Κωνσταντινούπολης χρησίμευσαν ως τόπος συγκέντρωσης χιλιάδων λαθρομεταναστών από την τουρκική μαφία.

Οι λαθρομετανάστες αυτοί στοιβάζονταν από τη μαφία σε άθλιες συνθήκες, για να προωθηθούν προς τα δυτικά. Γνωστές συνοικίες που βρίσκονται στην ευρωπαϊκή ακτή της Κωνσταντινούπολης, όπως το Bakirkoy, Gazi Osmanpasa, Egup, Bayrampasa, Bagcilar, ακόμα και κεντρικότερες όπως Beyoglou, SiSli, και Fatih, συχνά γίνονται το επίκεντρο επιχειρήσεων της τουρκικής Ασφάλειας, η οποία υποτίθεται πως προσπαθεί να βάλει κάποια τάξη στο φαινόμενο της συγκέντρωσης λαθρομεταναστών, φυσικά χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα.

Αλλά και στη Σμύρνη, που βρίσκεται ένα βήμα πριν από τα ελληνικά νησιά, η εικόνα ήταν η ίδια και χειρότερη.

Όλη αυτή η επιχείρηση λειτουργεί σαν ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα »εργαλεία» εξισλαμισμού της Ελλάδας. Ολόκληρες στρατιές συχνά απελπισμένων μουσουλμάνων δημιουργούν μια απειλητική σκιά πάνω από τη χώρα μας αλλά και πάνω απ’ όλη την Ευρώπη».

Όλα αυτά επιβεβαιώνουν το πρόσφατο δημοσίευμα του «Π», που ανέφερε ακριβώς ότι οι ορδές μουσουλμάνων λαθρομεταναστών που έρχονται στη χώρα μας συνιστούν πολλαπλή απειλή για την ελληνική κοινωνία και το θέμα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και σ’ αυτήν του τη διάσταση.

ΠΑΡΟΝ

Ψυχορραγεί το καθεστώς Μουμπάρακ

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Υστερικές σχεδόν είναι οι αντιδράσεις στην Ουάσιγκτον, στο Τελ Αβίβ και στις μεγάλες ευρωπαϊκές, αλλά και αραβικές πρωτεύουσες εξαιτίας του κύματος διαδηλώσεων που συγκλονίζουν την Αίγυπτο, την αδιάκοπη ριζοσπαστικοποίηση της εξέγερσης στην Τυνησία, την κοινωνική αναταραχή στην Υεμένη, την Ιορδανία, την Αλγερία. Αμερικανοί, Ισραηλινοί, Ευρωπαίοι και Αραβες ηγέτες έχουν χάσει τον ύπνο τους, καθώς οι λαοί των αραβικών κρατών αφυπνίζονται ο ένας μετά τον άλλον και απαιτούν την απομάκρυνση των επί δεκαετίες «γαντζωμένων» στην εξουσία προέδρων ή μοναρχών των μονοκομματικών στην ουσία καθεστώτων που τους κυβερνούν, ως προϋπόθεση εκδημοκρατισμού των χωρών τους.

Η ανατροπή του Μουμπάρακ και του καθεστώτος του στην Αίγυπτο συνιστά τον απόλυτο εφιάλτη για όλους τους προαναφερθέντες – ακόμη και ως ενδεχόμενο. Αν όντως πέσει το καθεστώς του Μουμπάρακ, αυτό θα έχει κατακλυσμιαίες πολιτικές συνέπειες σε διεθνή κλίμακα. Αφενός θα ανατρέψει εκ βάθρων τους συσχετισμούς δυνάμεων στη Μέση Ανατολή και αφετέρου θα οδηγήσει σε εξαιρετικά λεπτό και κρίσιμο σημείο τις σχέσεις της Δύσης με τον ισλαμικό κόσμο.

Το πολιτικό Ισλάμ είναι η μοναδική οργανωμένη δύναμη της αντιπολίτευσης στην Αίγυπτο. Το καθεστώς Μουμπάρακ έχει εξοντώσει χιλιάδες και έχει φυλακίσει δεκάδες χιλιάδες μέλη και οπαδούς των ισλαμιστών. Αυτό όμως δεν τους έχει εξουδετερώσει πολιτικά. Κάθε άλλο. Οι Αιγύπτιοι ισλαμιστές έχουν ένα ισχυρότατο πανεθνικό δίκτυο οργανώσεων. Αν οι διαδηλώσεις μετεξελιχθούν σε εξέγερση, είναι άκρως αμφίβολο κατά πόσο το καθεστώς θα μπορέσει να αναχαιτίσει έστω και με σφαγές χιλιάδων ατόμων τους ισλαμιστές σε περίπτωση που αυτοί αποφασίσουν να επιχειρήσουν μαχητική κατάληψη της εξουσίας.

Εσχατη ίσως ευκαιρία να δοθεί αστική λύση στην Αίγυπτο αποτελεί η παράδοση της εξουσίας από τον Μουμπάρακ στον Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι, τον τιμηθέντα με βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 2005 πρώην πρόεδρο της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας. Ο Ελ Μπαραντέι θα εκδημοκρατίσει το καθεστώς και θα συνεχίσει με επουσιώδεις αλλαγές την πολιτική πρόσδεσης της Αιγύπτου στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ. Παράλληλα, θα επιχειρήσει να ενσωματώσει στο σύστημα τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, με τους οποίους έχει ήδη αποκαταστήσει διόδους όχι μόνο επικοινωνίας, αλλά και συνεργασίας.

Η «ισλαμοποίηση» από πολιτική σκοπιά της Αιγύπτου θα καταστεί πιθανότατα αναπότρεπτη αν δεν προωθηθεί άμεσα η «λύση Ελ Μπαραντέι» και ο Μουμπάρακ προχωρήσει σε αιματηρή καταστολή της κυοφορούμενης εξέγερσης. Η ευκαιρία για ΗΠΑ – Ισραήλ είναι μοναδική επειδή σε αυτές τις διαδηλώσεις δεν πρωτοστατούν ακόμη οι ισλαμιστές. Ξεκίνησαν ως διαδηλώσεις ακαθοδήγητης κοινωνικής διαμαρτυρίας κυρίως των νέων, οπότε υπάρχει ακόμη χρόνος να εκφράσει πολιτικά ο Ελ Μπαραντέι αυτή τη διαμαρτυρία πριν συνενωθεί με το πολιτικό Ισλάμ και τεθεί υπό την ηγεμονία του. Σε λίγο όμως θα είναι πολύ αργά για κάτι τέτοιο.

Θα σαρωθούν τα αραβικά καθεστώτα, αν πέσει η Αίγυπτος στα χέρια των ισλαμιστών. Θα σαρωθούν όμως από εντελώς αντίθετη πολιτική σκοπιά από εκείνη που προσδοκούν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι. Θα σαρωθούν από κύμα ισλαμικών εξεγέρσεων και η Αίγυπτος θα καταστεί ηγεμονική δύναμη μιας ισλαμιστικής πλέον Αραβίας, όπως η Αίγυπτος του Νάσερ υπήρξε επί δύο σχεδόν δεκαετίες ο φάρος των αραβικών εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, τα οποία επικράτησαν σταδιακά παντού, με εξαίρεση τις μοναρχίες του Κόλπου, του Μαρόκου και της Ιορδανίας.

Εχουν εκφυλιστεί σταδιακά τα κάποτε αντιαποικιοκρατικά, κάποτε εθνικοαπελευθερωτικά καθεστώτα. Εχουν αποστεωθεί πολιτικά και έχουν μεταλλαχθεί σε δεσποτικά ή και τυραννικά καθεστώτα που αδυνατούν πλέον να βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο των λαών τους. Εναντίον αυτών των καθεστώτων εξεγείρονται οι νέοι και οι κοινωνίες των χωρών τους, με επικεφαλής μάλιστα τα πιο μορφωμένα στρώματα. Το μεγάλο ερώτημα είναι τι είδους καθεστώτα θα τα αντικαταστήσουν.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=52838954

Διαβάζοντας τον θυμό στις ζωές των άλλων

Tου Nικου Γ. Ξυδακη (Kαθημερινή)

Διάβαζα την Κυριακή σε κυριακάτικη εφημερίδα τις μαρτυρίες των γονιών για τα παιδιά τους που συνελήφθησαν και δικάζονται ως μέλη της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς. Στην αρχή, προτού διαβάσω, σαν πολίτης αγανάκτησα: ποιοι διοχετεύουν τη δικογραφία μιας εν εξελίξει δίκης στον Τύπο; Και μάλιστα αυτό το μέρος, το καυτό ιδιωτικό, τις μαρτυρίες γονιών για τα κατηγορούμενα παιδιά τους; Εν συνεχεία, σαν γονιός, υπέκυψα στον πειρασμό, και διάβασα. Και συγκλονίστηκα.

Διότι αυτό που ένιωσα μέσ’ απ’ την παγωμένη γλώσσα της δικογραφίας, μέσα απ’ τις κακογραφίες κάποιας δικαστικής υπαλλήλου, και τις απαντήσεις στα άκαμπτα ερωτήματα κάποιου ανακριτή, αυτό που ένιωσα ήταν η σημερινή μικρομεσαία Ελλάδα, η λαχταρισμένη οικογένεια, γονείς του μόχθου και παιδιά του σχολείου, άνθρωποι καθημερινοί, με προβλήματα τυπικά, με σχολεία συνηθισμένα, σε γειτονιές σαν τις δικές μας, με παρόμοιες σιωπές, ασυνεννοησίες, χάσματα, ελλείψεις.

Ενας πατέρας διηγείται πώς το παιδί του τον βοηθούσε στην ψαλτική στην εκκλησία της Μυρτιδιώτισσας και πώς διάβαζε κλασικούς της αναρχικής φιλολογίας και συζητούσαν για τον Γκάντι. Αλλος γονιός περιγράφει τις σπουδές του παιδιού στο τσέλο, άλλος λέει ότι το παιδί, φοιτητής του ΕΜΠ, ήταν του βιβλίου· δύο νεαροί συνδέονταν φιλικά από το σχολείο τους, το συντηρητικό Αρσάκειο, όλοι οι νεαροί εργάζονταν για το χαρτζιλίκι τους. Αυτά τα παιδιά θα μπορούσαν να ήταν τα δικά μας παιδιά.

Διαβάζοντας τις μαρτυρίες ένιωθα ότι διαπράττω τυμβωρυχία, ότι εισέρχομαι παρείσακτος στην οικογενειακή ζωή των διπλανών μου. Δεν μπορώ, δεν θέλω και δεν δικαιούμαι να κρίνω προθέσεις, ιδέες, σκέψεις, αισθήματα, σχέσεις. Ωστόσο διάβασα. Με λαιμαργία σχεδόν, και με οδύνη και με μια μυϊκή σύσπαση στο στομάχι, με αδιόρατα τικ στο πρόσωπο. Γιατί σε αυτούς τους γονείς και σε αυτά τα παιδιά αναγνώριζα κάτι από τις οικογένειες των φίλων μου, και από τη δική μου οικογένεια, οικογένειες, ας πούμε, κανονικές, συνηθισμένες, μικρομεσαίες οικονομικά, με δύο γονείς που δουλεύουν και λείπουν αρκετά απ’ το σπίτι, με παιδιά που παρακολουθούν βαριεστημένα το σχολείο, που ακούνε ροκ και χιπ-χοπ, παίζουν γκέιμς, σουλατσάρουν σε ίντερνετ καφέ, τυραννιούνται με φροντιστήρια, δίνουν πανελλήνιες, φλερτάρουν, κοιμούνται μέχρι αργά, ξενυχτάνε, ψιλοκαβγαδίζουν με τους γονείς τους, τρώνε μαζί τις Κυριακές, επισκέπτονται τους παππούδες και τους νονούς δις του έτους κ. ο. κ.

Και ξάφνου, διαβάζω, η σχέση διακόπτεται, απότομα. Το παιδί αναχωρεί απ’ την εστία, μετακομίζει σε δικό του σπίτι, η επαφή αραιώνει ή χάνεται για μήνες, τα τηλεφωνήματα αραιώνουν, γίνονται με «απόκρυψη». Αυτή η διακοπή με πάγωσε πιο πολύ απ’ όλα. Γιατί; Πώς; Τι θέλει να πει αυτή η διακοπή, η απόκρυψη, η απόσταση, η ρήξη;

Μπαίνω στη θέση του «διακοπέντος» γονιού: Τι έκανα στραβά; Τι κάνω λάθος; Μπορεί όλα να είναι λάθος, μπορεί και τίποτε. Είναι θυμός, είναι πλήξη, είναι αίσθηση αποκλεισμού; Τι θυμώνει τον νέο τόσο, που διακόπτει τη σχέση με το σπίτι του και ενώνει τον θυμό και το χνώτο του με συνομηλίκους όμοια θυμωμένους; Θέλει να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει κάτι μόνος του, ενάντιο ίσως στον «σάπιο» κόσμο των μεγαλύτερων, των εξουσιών, των συστημάτων που τον ντρεσάρουν και τον αποκλείουν; Ενδεχομένως. Είναι η βία ενδημική πια στους νεότερους, κατοπτρική ενός βίου αποθηριωμένου, βίου ευκαιριών ανταγωνισμού, βίου δυνητικής χλιδής και διαρκούς φενάκης, βίου με είδωλα πλουτισμού και καμία ηθική ευθύνη, βίου ατομοκεντρικού και άπιστου, χωρίς σταθερές, χωρίς αξιακές αναφορές; Κι αυτά ισχύουν.

Κάτι λείπει για να το καταλάβω ολόκληρο. Πιάνω κομματάκια μόνο, κομματάκια ενός θρυμματισμένου κόσμου, που παράγει απέραντο θυμό, βία, αυτοκαταστροφή, διακοπή σχέσεων και αποκλεισμό. Αυτοτροφοδοτούμενες παρέες οργισμένων νέων, αγέλες υπαρξιακά θυμωμένων, που επιστρέφουν στην κοινωνία τον δηλητηριώδη θυμό που τους έχει προξενήσει. Αμετουσίωτη οργή, χωρίς μετασχηματισμό της, χωρίς διέξοδο για ανακούφιση, για αυτοσυχώρεση και συχώρεση του άλλου, χωρίς συμπόνια και έλεος, σαν ένα αρχέγονο τραύμα που διαρκώς πονάει. Αυτό το τραύμα, βουβό και χαίνον, βρίσκεται στο σώμα της κοινωνίας, ακατανόητο και ου φωνητό, αυτό δεν θέλουμε όχι να το ψαύσουμε αλλά ούτε καν να ακούσουμε ότι ίσως υπάρχει. Κι ας πονάει.

Μακάρι να μας γελάει το ένστικτο, μακάρι να πέφτουμε έξω, μακάρι οι φόβοι να είναι παράλογοι, αλλά αυτά τα σημάδια του θυμού, της ρήξης του κανονικού, της «διακοπής» και της «απόκρυψης», της υπαρξιακής οργής της αγέλης, είναι σημάδια για πέτρινα, για μολυβένια χρόνια. Που δεν θα είναι μόνο ελληνικά. Μακάρι να πέφτουμε έξω.

«ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ»

 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΣΤΟ “ΒΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ”

ΔΕΥΤΕΡΑ, 31 IANOYAΡΙΟΥ 2011, ώρα 6 μ.μ.

«ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ»

Εισηγητής: π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΒΛΙΑΓΚΟΦΤΗΣ, μοναχός στην ιερά μονή Αγίου Αρσενίου Χαλκιδικής, διδάκτωρ Θεολογίας και συνεκδότης του περιοδικού ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

«ΚΑΡΤΑ ΠΟΛΙΤΗ:ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ»

Εισηγητής: ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟΣ, οικονομολόγος, εκπρόσωπος της ΠΡ.Α.Ο.Σ (Πρωτοβουλία Αντιρρησιών Ορθόδοξης Συνείδησης)

ΤΡΙΤΗ, 1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011, ώρα 7 μ.μ.

«ΚΑΡΤΑ ΠΟΛΙΤΗ: ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ «

Εισηγητής: ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΔΑΚΗΣ, καθηγητής πληροφορικής και πρόεδρος Επιστημονικών Ερευνών στην ΑΣΟΕΕ, επισκέπτης καθηγητής στο Χάρβαρντ

 

 

Η Πρωτοβουλία ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΜΕΤΩΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ – “ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ” ιδρύθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2010 και θέτει ως πρώτο καθήκον την πλατειά πληροφόρηση και την αποκάλυψη της αλήθειας, όσον αφορά την ιδιότυπη κατοχή κάτω από την οποίαν τελεί η χώρα.

Για το σκοπό αυτό οργανώνει ελεύθερο ΒΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ, κάθε Δευτέρα στην αίθουσα προβολών της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, Τοσίτσα 11, Εξάρχεια. Όταν χρειάζεται, το ΒΗΜΑ θα λειτουργεί και Τρίτη.

Στο ΒΗΜΑ θα αναπτύσσονται ομιλίες και συζητήσεις για το ΜΝΗΜΟΝΙΟ, την ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ και όλα τα τεκταινόμενα που απειλούν τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, τη ΛΑΪΚΗ  ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ  και ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ. Θα προσκαλούνται και θα λαμβάνουν μέρος διανοητές, επιστήμονες, νομικοί, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί, ακτιβιστές, συνδικαλιστές κ.α.

Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους τους πολίτες.

Πληροφορούμε τις φίλες και τους φίλους του ΒΗΜΑΤΟΣ ότι η συνήθης ώρα προσέλευσης είναι 7 μ.μ. Ορισμένες φορές, λόγω μεγάλης ύλης, η ώρα θα αλλάζει, πράγμα που θα ανακοινώνεται στο πρόγραμμα.