ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΕΞΙΑ

      Φανταστείτε δύο ανθρώπους έναν αριστερό και ένα δεξιό. Και οι δύο είναι εργαζόμενοι, οικογενειάρχες, που από το πρωί ως το βράδυ τρέχουν για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους. Δουλεύουν και οι δύο ανασφάλιστοι και είναι ανοχύρωτοι απέναντι στις όποιες απαιτήσεις των αφεντικών τους. Τα δάνεια τρέχουν, το πετρέλαιο κι οι φόροι σ’ όλα τα προϊόντα συνεχώς αυξάνονται, ενώ παράλληλα οι μισθοί τους μειώνονται. Πλέον βλέπουν κι δύο να πέφτει το επίπεδο της ζωής τους ραγδαία καθώς η ανασφάλεια και οι οικονομικές δυσκολίες τους φέρνουν αντιμέτωπους με ολοένα και περισσότερα αδιέξοδα.

Τόσο ο αριστερός μας φίλος όσο και ο δεξιός μας φίλος δεν έχουν προσκυνήσει ποτέ τους κομματικούς μηχανισμούς και προσπαθούν να ζήσουν όσο πιο απλά, έντιμα και περήφανα μπορούν προς όφελος των οικογενειών τους και των συνανθρώπων τους. Οι ανάγκες και των δυο μας φίλων είναι παρόμοιες. Και οι δύο θέλουν τα παιδιά τους να απολαμβάνουν ένα καλό επίπεδο δημόσιας και δωρεάν παιδείας, να εργάζονται και η δουλειά τους να είναι παραγωγική και ωφέλιμη για το κοινωνικό σύνολο, να απολαμβάνουν καλή, δωρεάν και δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να ζουν σε ένα οικολογικό περιβάλλον που σέβεται τον άνθρωπο και τη φύση, να έχουν εξασφαλισμένη τη σίτιση, τη στέγαση και την ένδυσή τους, να τηρούνται οι νόμοι για να προστατεύουν το δίκαιο και εν γένει να ζουν και να απολαμβάνουν όλες τις χαρές που μας προσφέρει η ζωή.

Και οι δυο μας φίλοι ζουν σε μια κοινωνία που επικρατεί η κοινοβουλευτική «δημοκρατία» σαν σύστημα διοικήσεως του κράτους. Ελεύθερα και οι δύο σε κάθε εκλογική διαδικασία έχουν το δικαίωμα να προτιμούν τον τάδε αριστερό ή δεξιό πολιτικό, φιλελεύθερο ή κομουνιστή, σοσιαλιστή, οικολόγο ή μαρξιστή δια της ψήφου τους για να τους αντιπροσωπεύσουν, μα ποτέ δεν τους δίνεται η δυνατότητα να παίρνουν άμεσα μέρος στη λήψη των αποφάσεων. Και στους δυο μας φίλους δεν δίνεται ποτέ η δυνατότητα να μετέχουν στην εκτελεστική, στη νομοθετική και στη δικαστική εξουσία. Αυτή η συμμετοχή δεν προορίζεται γι’ αυτούς αλλά για τους ειδικούς της πολιτικής. Και οι δύο βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα να ψηφίσουν (αν πάνε να ψηφίσουν) το τάδε αριστερό ή το τάδε δεξιό κόμμα, τα οποία κι αυτά με τη σειρά τους έχουν κάποια κοινά σημεία.

Τόσο στα αριστερά όσο και στα δεξιά κόμματα επικρατούν ολιγαρχικοί θεσμοί. Ο πανίσχυρος αρχηγός του κόμματος ο οποίος έχει αποκτήσει υπερεξουσίες από τη στιγμή που εκλέχθηκε μαζί με μια ομάδα συμβούλων του μπορεί να διαγράφει ή να τοποθετεί σε θέσεις κλειδιά όποιους αυτός επιθυμεί και να ελέγχει το τι θα πουν τα κομματικά του στελέχη και να περνάει τους νόμους που θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό ούτε στην κοινοβουλευτική του ομάδα αλλά ούτε και σε αυτούς που τον ανέδειξαν αρχηγό δια της ψήφου τους, παρά μόνο σε όσους κατέχουν μεγαλύτερη εξουσία από αυτόν και συνήθως είναι οι εντολοδόχοι του. Απ’ την άλλη η περιβόητη κεντρική επιτροπή. Οι ίδιοι και οι ίδιοι για πάμπολλα  χρόνια. Αποκτούν και αυτοί με τη σειρά τους υπερεξουσίες και συμπεριφέρονται σα μικροί μονάρχες απέναντι στους υπάκουους ψηφοφόρους τους, έχοντας κι αυτοί το δικαίωμα της διαγραφής οποιουδήποτε μέλους τους διαφωνήσει με την απόλυτη αλήθεια τους. Το αποτέλεσμα; Μικροκαπετανάτα, ιδιοτέλεια, διασπάσεις, διχόνοια και απομόνωση στις φωνές των διαφωνούντων. Εν ολίγης τα κόμματα ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ καθώς υιοθετούν ολιγαρχικούς θεσμούς λειτουργίας και βάζουν τα θεμέλια για να παραμείνουν οι δυο μας φίλοι, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τα εκατομμύρια των συμπολιτών μας, διαχωρισμένοι κι ας έχουν παρόμοιες ζωές, έτοιμοι ο ένας να βγάλει το μάτι του άλλου και ας έχουν παρόμοιες ανάγκες. ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και σε αντάλλαγμα οι εταιρίες και τα μαγαζάκια τους λειτουργούν και βολεύουν τους δικούς τους!

Αν έχει να μας διδάξει κάτι ο εικοστός αιώνας είναι ότι τόσο στα καπιταλιστικά όσο και στα κομουνιστικά καθεστώτα ο λαός δε συμμετείχε ενεργά στη λήψη των αποφάσεων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα στα κομουνιστικά καθεστώτα να δημιουργηθεί μια τάξη που οι άνθρωποι που την αποτελούσαν ήταν πιο ίσοι απ’ τους ίσους η περίφημη νομενκλατούρα, οι «πεφωτισμένοι» του κόμματος, που θα οδηγούσαν τις μάζες στον παράδεισο της αταξικής κοινωνίας με όλα τα ολέθρια αποτελέσματα τα οποία και ξέρουμε και από το αντίπαλο στρατόπεδο με όχημα τη φιλελεύθερη ιδεολογία και τον κοινοβουλευτισμό, με πίστη στην ελευθερία των αγορών έχουν οδηγήσει  την ανθρωπότητα σε μια παγκόσμια οικονομική δικτατορία, η οποία ενώ επαγγέλλεται λιγότερο κράτος και μεγαλύτερη ανεξαρτησία της ατομικής δημιουργικότητας-επιχειρηματικότητας  στην πραγματικότητα ενισχύει το κράτος σα μηχανισμό καταπίεσης που στόχος του είναι η προάσπιση των συμφερόντων μιας δράκας ληστών του τραπεζιτικού και του βιομηχανικού  κεφαλαίου. Παρόλα αυτά τα δήθεν αντίπαλα στρατόπεδα όπως συνεργάστηκαν από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά και χώρισαν τον κόσμο σε ζώνες επιρροής, έτσι και τώρα συνεργάζονται για να δημιουργήσουν μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που σα στόχο έχει τη διασφάλιση της εκμεταλλευτικής κοινωνίας για τους επόμενους αιώνες.

Επομένως κύριοι της αριστεράς και της δεξιάς σταματήστε να παίζετε το παιχνίδι των παγκόσμιων εξουσιαστών που διαχωρίζει τους ανθρώπους και γεννά μίση, πάθη, έριδες και συγκρούσεις ανάμεσα στην τάξη των εκμεταλλευομένων, έτσι ώστε να διαιωνίζεται η εξουσία των εκμεταλλευτών. Κύριοι της αριστεράς και της δεξιάς αφήστε τις δήθεν ιδεολογικές σας διαφορές και απαντήστε μας :  Είσαστε υπέρ της κλήρωσης για την ανάδειξη των αξιωμάτων; Πιστεύετε ότι ο λαός πρέπει να συμμετέχει ενεργά στην εκτελεστική, στη νομοθετική και στη δικαστική εξουσία; Είσαστε υπέρ της ενιαυσίας θητείας και της ανακλητότητας  των ανθρώπων που κατέχουν αξιώματα;

Αν όχι κόφτε πια τα παραμύθια σας. Ότι κι αν λέτε στόχος σας είναι η προσωπική σας προβολή και καταξίωση. Μόνη σας έγνοια η προάσπιση των συμφερόντων των αφεντικών που σας διατάζουν. Εκούσια ή ακούσια κύριοι της αριστεράς και της δεξιάς, κι όσοι άλλοι αυτοαποκαλούμενοι σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι, οικολόγοι, αναρχικοί, πατριώτες, μαρξιστές, λενινιστές, τροτσκιστές, εθνικιστές, μαοϊκοί και ότι άλλο θέλετε αφήστε να σας χαρακτηρίσει η ιστορία όταν όλοι σας θα μετέχετε  ισότιμα και θα συναποφασίζετε στην εκκλησία του δήμου!

Το πρωταρχικό ερώτημα για μας της Ενώσεως των Ελλήνων είναι ένα. Είστε υπέρ της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ που τους θεσμούς της πρώτοι δημιούργησαν και εφάρμοσαν οι αρχαίοι Έλληνες δημιουργώντας έναν ασύλληπτο σε δημιουργικότητα και πνευματική παραγωγή πολιτισμό ή όχι;

Κύριοι εξουσιαστές ύστερα από 2000 χρόνια άγριων διωγμών και διαστρεβλώσεων η ιδέα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ  στέκεται και πάλι στα πόδια της, αναγεννιέται από τις στάχτες της στον τόπο που γεννήθηκε, μαθαίνει από τα λάθη της κι ετοιμάζεται να εξαπολύσει τη δική της επίθεση!

 

                             ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

 

                                                          Εισηγητής : Στάθης Χαμπίμπης

                                                          Δεκέμβριος 2010