ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ‘ΛΕΒΙΑΘΑΝ’

Μελέτης Η. Μελετόπουλος
(Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης)

 

Η πυρηνική τραγωδία στην Ιαπωνία οδηγεί άμεσα σε αναθεώρηση ή και αναστολή της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, υπό την πίεση της τρομοκρατημένης κοινής γνώμης. Η απελευθερωμένη ραδιενέργεια είναι ένας αόρατος δολοφόνος χωρίς σύνορα.
Ο πολιτισμός επιστρέφει λοιπόν προσώρας στο πετρέλαιο και κυρίως στο φυσικό αέριο. Οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας δεν έχουν ακόμα επαρκώς αναπτυχθεί ώστε να υποκαταστήσουν τις συμβατικές (και ρυπογόνες) . Η δε ανάπτυξή τους απαιτεί ακόμα χρόνο.
Υπ’αυτές τις συνθήκες, τα τεράστια (σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις) κοιτάσματα που βρίσκονται στην ζώνη νότιο Ιόνιο Πέλαγος-βόρειο Λιβυκό Πέλαγος- Καστελλόριζο-Κύπρος- ακτές Μέσης Ανατολής καθίστανται επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος και ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων και των μικρότερων περιφερειακών δυνάμεων.
Η Δύση, δηλαδή οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ο επίδοξος νομέας των κοιτασμάτων. Αλλά η πρόσβαση στα ενεργειακά κοιτάσματα περνάει από τα κράτη της περιοχής που ελέγχουν νομίμως τον χώρο(Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, Υφαλοκρηπίδα), δηλαδή την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, οριακά δε την Συρία, την Αίγυπτο και την Λιβύη. Επομένως προαπαιτούνται συμμαχίες και συμφωνίες διανομής μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών: οι μεγάλες δυνάμεις θα προσφέρουν την τεχνογνωσία και την γεωστρατηγική κάλυψη, οι εγχώριες δυνάμεις τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα εξόρυξης.
Ήδη στην περιοχή έχει διαμορφωθεί άξονας Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ (με γεωστρατηγική προέκταση το ημιανεξάρτητο Κουρδιστάν και την Αρμενία). Ο άξονας έχει δύο σκέλη: πολιτικο στρατιωτική συμμαχία και συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Αυτός ο άξονας είναι η αιχμή του δόρατος του δυτικού κόσμου στην πετρελαιοφόρο ζώνη.

Η Τουρκία στερείται προσβάσεων στις επίμαχες ενεργειοφόρες περιοχές και αισθάνεται περιεσφιγμένη γεωστρατηγικά και γεωοικονομικά, ενώ διαβλέπει την προοπτική της περιθωριοποίησής της δίπλα στον ανερχόμενο ενεργειακό άξονα.
Αλλά η δυσχερής θέση της Τουρκίας αποτελεί προϊόν δικής της αποκλειστικά επιλογής. Αυτο-αποκλείστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, επιδεικνύοντας αδιαλλαξία στους γεωπολιτικούς όρους που ετέθησαν για την εισδοχή της. Αρνήθηκε να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με την Ελλάδα (μη άρση του casus beli) και την Κύπρο (όπου παραμένει ως κατοχική δύναμη). Το κυριώτερο, συγκρούσθηκε με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, υποστηρίζοντας το Ιράν και εμφανιζόμ ενη ως ηγέτις των Μουσουλμάνων της Ευρώπης αλλά και της Μέσης Ανατολής. Το αποτέλεσμα ήταν τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ευρωκοινοβούλιο, συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών) να θέσουν στις αρχές του χρόνου ανυπέρβλητα εμπόδια στην συνέχιση της ενταξιακής διαδικασίας.

Η Τουρκία επιδιώκει να συμμετάσχει στην διανομή των κοιτασμάτων, παρακάμπτοντας και αποκλείοντας την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, ως απευθείας συνομιλητής της Δύσης ή και ως αντίπαλος της Δύσης. Θέλει να σύρει την Δύση σε διαπραγμάτευση, εκβιάζοντάς την, με «αντίποινα» μία ειδική σχέση Τουρκίας-Ρωσσίας ή Τουρκίας-Ιράν ή και συσπειρώνοντας την Μέση Ανατολή εναντίον της Δύσης. Απειλεί επίσης, ευθέως και ρητώς (βλ. πρόσφατες δηλώσεις Ραούφ Ντενκτάς), με γεωστρατηγική αποσταθεροποίηση στην Ανατολική Μεσόγειο, στην περίπτωση που προχωρήσουν οι διαδικασίες αξιοποίησης των κοιτασμάτων από τις δυτικές εταιρείες που ήδη έχουν υπογράψει συμβόλαια με την Κύπρο και το Ισραήλ. Αξιοποιεί το πλαίσιο της «σύγκρ ουσης των πολιτισμών»,για να δημιουργήσει ιδεολογικό επικάλυμμα. Ασφαλώς θα αναζητήσει συμμάχους στον χώρο της Μέσης Ανατολής, επικαλούμενη τον κοινό αραβομουσουλμανικό παρονομαστή. Επίσης είναι βέβαιο ότι θα επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί πολιτικά και διπλωματικά την σαρωτική ανατροπή των αραβικών καθεστώτων της βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

Η Τουρκία ενδεχομένως θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή στο ενεργειακό «κλαμπ» που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, εάν αναθεωρούσε την συγκρουσιακή της σχέση με το Ισραήλ. Αυτή η σύγκρουση αποτελεί όμως την βασική συνθήκη για την ανάδειξή της σε περιφερειακή μουσουλμανική δύναμη, όπως προβλέπει το όραμα Νταβούτογλου.
Επίσης η Τουρκία θα έπρεπε να αναγνωρίσει την Κύπρο, να παραδώσει την Αμμόχωστο και να αποσύρει τα στρατεύματά της από το βόρειο τμήμα, το οποίο θα καθίστατο μέρος μίας χαλαρής συνομοσπονδίας με την ελεύθερη Κύπρο, που όμως θα μετείχε στην νομή του ενεργειακού πλούτου. Αυτό θα οδηγούσε βεβαίως στη ν γεωστρατηγική αποδύναμωσή της, τουλάχιστον όπως το εννοούν οι ιθύνοντες του τουρκικού γεωστρατηγικού δόγματος.

Τέλος θα έπρεπε να άρει το casus beli έναντι της Ελλάδος, να παύσει αμέσως κάθε αμφισβήτηση της Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και τις σχετικές παραβιάσεις, παραβάσεις, υπερπτήσεις, «αβλαβείς διελεύσεις» και λοιπές προκλήσεις, όπως και την ανάμειξή της στην Δυτική Θράκη. Επίσης θα έπρεπε να αναγνωρίσει την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου και να επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Δηλαδή θα έπρεπε να εγκαταλείψει την εξωτερική της πολιτική των τελευταίων τριάντα χρόνων και να αποποιηθεί των ηγεμονικών νεο-οθωμανικών φιλοδοξιών της.Αυτές οι πραγματικά ριζοσπαστικές κινήσεις θα της επέτρεπαν όμως να εισπράξει τεράστια έσοδα από την συμμετοχή της στα ενεργειακά κονσόρτσιουμ που διαμορφώνονται ήδη.

Μία άλλη κοινωνία, χωρίς ψυχοπαθολογικές εμμονές, στρατοκρατική λογική και γεωπολιτικές ανασφάλειες, οργανωμένη στην βάση του ορθού λόγου και της επιδίωξης της ειρηνικής ανάπτυξης και καλής γειτονίας, ενδεχομένως θα επέλεγε ένα τέτοιο σενάριο.

Αλλά η Τουρκία, μία χώρα με εμφανή σύνδρομα ανωτερότητας, δεν αντέχει την λογική της διαπραγμάτευσης επί ίσοις όροις. Οι αυτοκρατορικές της αναμνήσεις και οι ηγεμονικές της ψευδαισθήσεις την ωθούν να υπαγορεύει τους όρους της ακόμη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εξόρυξη φυσικού αερίου ή πετρελαίου σε χώρο που διεκδικεί έστω και χωρίς νομικά επιχειρήματα είναι κόκκινη γραμμή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Οι αντιδράσεις της επομένως θα κινηθούν από το επίπεδο των διπλωματικών πιέσεων, διλημμάτων και απειλών έως και πιθανά κλιμακούμενα θερμά επεισόδια. Φυσικά, η αντιπαράθεση της Τουρκίας με την Δύση και το Ισραήλ θα έχει τεράστιο κόστος γι’αυτήν.

Η έκβαση της διελκυστίνδας αυτής θα είναι κρίσιμη, το διακύβευμα είναι τεράστιο, και ο έλεγχος των κοιτασμάτων θα διαμορφώσει την παγκόσμια ενεργειακή άρα και γεωστρατηγική ισορροπία.

 

Αναρτήθηκε από Geopolitics-Gr.blogspot

Ενας ωραίος Ελληνας της Μεταπολίτευσης

Tου Νικου Γ. Ξυδακη Πόσο διαφορετικούς ανθρώπους άκουσα χθες να μου λένε σκασμένοι ότι τους σοκάρισε ο θάνατος του Νίκου Παπάζογλου, ότι έχασαν έναν δικό τους, έναν φίλο, ότι ένιωσαν να χάνουν κάτι από τη δική τους ζωή, ένα τραγούδι που τους σημάδεψε. Συμφώνησα με όλους. Κι εγώ έτσι ένιωθα: σαν να τέλειωνε μια εποχή, εποχή αθωότητας, αμεριμνησίας, ανθισμένων αισθημάτων. Μαζί με τον Μανώλη Ρασούλη, που αποδήμησε πριν από σαράντα μέρες, και με κάποιους άλλους λιγοστούς καλλιτέχνες της γενιάς του, ο Παπάζογλου ανανέωσε το λαϊκό τραγούδι, το απενοχοποίησε, το πήγε ξανά προς τις πηγές του: ανανέωσε τον λυρισμό του, επαναφόρτισε το αίσθημα, πυρπόλησε τις καρδιές και όχι τα ορμέμφυτα, τραγούδησε τον πόνο με τη χαρά, υπενθύμισε τα μάταια και την ουσία. Ετσι, όταν άκουγες τη φωνή του στα λάιβ ή στα ράδια, λυγμική αλλά ποτέ κλαψιάρα, φωνή βυζαντινή, με ήθος κοινότητας και ύφος προσώπου, γείωνες κι εσύ μες στα χώματα της ζωής, αναγνώριζες τον εαυτό σου, όχι σαν μοναχοδαρμένο, αλλά σαν συνέχεια μιας παράδοσης, οργανικό μέλος μιας κοινότητας ανθρώπων που έχουν παρόμοια ντέρτια μ’ εσένα, παρόμοιους φόβους, ίδια φθαρτότητα. Ο Αύγουστος είναι για όλους ίδιος· και πάντα ενώνει μες στην αβάσταχτη γλύκα του. Στον αειθαλή Αύγουστο του Παπάζογλου, α καπέλα ή με μείξη ηλεκτρικής Fender και μπουζουκιού, ενώθηκαν γενιές: ρεμπέτες και ροκάδες, αριστεροί και αδιάφοροι, υποψιασμένοι και ελαφρούτσικοι, μπατίρια, πλούσιοι, ποδοσφαιρόφιλοι, ράπερ… Κι είχε αλήθεια αυτή η τυχαία συνεύρεση· όση είχε και η στερεοτυπική του αμφίεση επί σκηνής: δεν ήταν πόζα, ήταν η αληθειά του. Τζιν παντελόνι, τζιν ή τζεϊλχάουζ πουκάμισο, όλα θαλασσιά, και μια φλόγα στο λαιμό, η φωνή του, η άλικη μπαντάνα. Σαν ροκάς του αμερικανικού Νότου, ένας Ολμαν Μπράδερ ας πούμε, ή σαν Νιλ Γιανγκ, σαν Μπρους Σπρίνγκστιν. Μα τέτοιας αισθηματικής κλάσεως καλλιτέχνης ήταν, τέτοια ενέργεια σκόρπιζε στα μυθικά καλοκαιρινά του λάιβ, ζυγισμένα, μετρημένα, αλλά και απλόχερα. Ακόμη προσπαθώ να εξηγήσω την πάνδημη θλίψη που προκάλεσε η αναχώρησή του. Ηταν ένας άνθρωπος εκτός συστήματος, εκτός της βιομηχανίας ψυχαγωγίας, εκτός δημοσίων σχέσεων, εκτός νύχτας, εκτός μπίζνες. Αλλά ήταν εντός ζωής. Βαθιά μες στη ζωή. Χειροτέχνης, αυτοσχεδιαστής, αυτοδίδακτος· άνθρωπος της παρέας, των φίλων, της εργασίας, της συνέπειας, των αρχών. Αυτό του επέστρεφε ο κόσμος σαράντα τόσα χρόνια, αυτό λείπει τώρα από τον κόσμο, τον κόσμο που δάκρυσε μια βραδιά μ’ ένα τραγούδι, ένα στιχάκι, έναν λυγμό του Παπάζογλου. Αυτή την αίσθηση για τη ζωή, δοξαστική και βαθιά, ερωτική και αφτιασίδωτη, γήινη, αυθεντική. Μιλάνε για το τέλος της Μεταπολίτευσης, για την επιβλαβή κουλτούρα της και το ρέμπελο ήθος της. Ρηχά λόγια, ρηχές σκέψεις. Ο Παπάζογλου διαψεύδει τους αστοιχείωτους και τους στεγνούς, τους άνιωθους, με το ήθος της φωνής του, διηνεκώς: Ηταν ωραίος Ελληνας, καλός, άξιος, ουσιώδης, απ’ τους πολλούς καλούς της Μεταπολίτευσης, απ’ τους πολλούς καλούς κάθε εποχής. Γι’ αυτή την απώλεια κλαίμε. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_19/04/2011_1294998

Για ποιον θυσιάζουν τη μεσαία τάξη;

Του Άγη Βερούτη

Η ραχοκοκαλιά της αστικής κοινωνίας μας είναι η μεσαία τάξη. Χωρίς αμφιβολία η μεσαία τάξη σήκωσε στους ώμους της τη μετάβαση από τη διαλυμένη οικονομία και κοινωνία που παρέδωσαν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατοχή και ο Εμφύλιος, στη μέχρι πρότινος αξιοπρεπή διαβίωση που αξίωνε ο Έλληνας μεσοαστός στην 24η μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως, την Ελλάδα. 

Η μεσαία τάξη είναι εκείνη που στερήθηκε για να σπουδάσει τα παιδιά της, που πληρώνει την παιδεία αλλά υποχρεώνεται να πληρώσει και φροντιστήρια, που δουλεύει 43 ώρες τη βδομάδα. Είναι εκείνη  που η εργασία της ενεργοποιεί το μικρό και το μεσαίο κεφάλαιο να παράγει υπεραξία, ώστε να πληρώνει φόρους και εισφορές για να διατηρεί το Ελληνικό Δημόσιο. Είναι εκείνη που υλοποιεί την αλληλεγγύη των γενεών πληρώνοντας με τις εισφορές της πλουσιοπάροχες συντάξεις σε σημερινούς συνταξιούχους οι οποίοι όμως στη διάρκεια της εργάσιμης ζωής τους έβαλαν λιγότερες εισφορές από όσα εισέπραξαν ως σύνταξη στα προηγούμενα 2 χρόνια.  

Επάνω στη μεσαία τάξη ασελγούν τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια οι διεφθαρμένοι κρατικοί “λειτουργοί” όπως ονομάζουμε τους δημοσίους υπαλλήλους που εκβιάζουν τον πολίτη για να του παρέχουν τις υπηρεσίες που έχει ήδη πληρώσει με τους φόρους του. Η ασέλγεια περιλαμβάνει θεατρικά έργα όπως το “Φακελάκι ή ψοφάς σαν αδέσποτο σκυλί στο ράτζο”, “Λάδωμα για να μη σου κλείσω το ψωρομάγαζο με πρόστιμα που δεν θα μπορείς να πληρώσεις”, “Γρηγορόσημο γιατί αλλιώς σπίτι δε χτίζεις αυτή τη δεκαετία”, και αμέτρητα νταβατζηλίκια που νομοθετικά πλέον επιβάλλονται σε κάθε έκφανση της ζωής όπως εκατοντάδες φόροι υπέρ τρίτων, φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας από τριάρι και πάνω, συντελεστές φορολόγησης που κάνουν τους ξένους να ανατριχιάζουν συγκριτικά με το τι παίρνει σε αντάλλαγμα για τους τεράστιους φόρους του ο Έλληνας μεσοαστός: μια μεγάλη μούντζα.

Ταυτόχρονα οι φόροι της μεσαίας τάξης αποτελούν λάφυρο για πλιατσικολόγηση από κάθε είδους απατεώνα υπουργό, κομματικό διορισμένο, ή δημοσιοϋπάλληλο, με αγορές και εξαγορές άχρηστων πανάκριβων προμηθειών από διαγνωστικά αντιδραστήρια στην τριπλάσια τιμή που τα ίδια πωλούνται στον πολιτισμένο κόσμο, ορθοπεδικά και εμφυτεύματα στη δεκαπλάσια τιμή, βαγόνια που δεν χωρούν στις ελληνικές σιδηροτροχιές, υποβρύχια στην διπλάσια τιμή για να χωράνε οι μίζες των υπουργών, ολόκληρα δίκτυα τηλεφωνίας που αγοράστηκαν με λεφτά των φορολογούμενων στην τετραπλάσια τιμή από γερμανικές εταιρίες που κάνουν κουμάντο στη χώρα μας από τη δεκαετία του ‘50.

Με τις εισφορές της μεσαίας τάξης πληρώνονται στρατιές ψευδοαναπήρων, σαν τις 40.000 που “ανακάλυψαν” τις προάλλες στην Κρήτη, που από την αρχή του έτους έχουν στοιχίσει 300.000.000 ευρώ, αλλά δεν μας λέει κανείς ότι θα τα πάρει πίσω. Τόσα όσα εισπράττουν στο ίδιο διάστημα από την αύξηση των φόρων της βενζίνης καπνού και των τροφίμων μέσω ΦΠΑ δηλαδή.

Με άλλα λόγια, εξαθλιώνουν και εξανδραποδίζουν συνειδητά τους Έλληνες μεσοαστούς, αντί να απαιτήσουν την επιστροφή των κλοπιμαίων από τους πάσης φύσεως συντρόφους τους απατεώνες υπουργούς ως ψευδοανάπηρους ως διεφθαρμένους γιατρούς, νομάρχες, πολεοδόμους, εφοριακούς που πιάνονται με τα μετρητά στο χέρι, και πάσης φύσεως άεργο δημόσιο υπάλληλο ως παραδικαστικό, και κάθε υπεράριθμο υπάλληλο της βουλής που πληρώνεται 16 μισθούς από τους φόρους της μεσαίας τάξης για να πηγαίνει στο γραφείο του εναλλάξ με το συνάδελφό του, που μοιράζονται το γραφείο διότι αν πάνε όλοι την ίδια μέρα δεν θα έχει αρκετές καρέκλες για να καθήσουν, ούτε αρκετούς υπολογιστές για να παίζουν Φέησμπουκ.

Στους φόρους της μεσαίας τάξης έγινε η λεηλασία των τελευταίων 36 ετών, κι όταν αυτοί δεν αρκούσαν για να κορεσθεί η απληστία των κυβερνώντων, τότε δανείστηκαν στο όνομά της δισεκατομμύρια για να πληρώσουν δρόμους στην εξαπλάσια τιμή της πραγματικής, για να διαφημίσουν με τεράστια κονδύλια τα κρατικά μονοπώλια στα Μέσα των υποστηρικτών τους, να πληρώνουν εκατοντάδες χιλιάδες “συμβασιούχους” για να κάνουν τη δουλειά που οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ένιωθαν τη διάθεση να κάνουν παρά το γεγονός ότι γι΄ αυτό πληρώνονταν.

Με την άκριτη παρορμητικότητα οι ίδιοι οι πολιτικοί που ενορχήστρωσαν την κλοπή των αποταμιεύσεων της μεσαίας τάξης μέσω του χωρίς δικλείδες προστασίας χρηματιστηριακού ολέθρου της προηγούμενης δεκαετίας, μας έβαλαν κομποριμονώντας σε ένα ανοχύρωτο νόμισμα πλαστογραφώντας την εικόνα της οικονομίας μας.  Η παγκόσμια τραπεζική κρίση του 2008 μεταφέρθηκε στην ανοχύρωτη Ευρώπη με το γυάλινο νόμισμα, και μετά στην Ελλάδα με την αλυσοδεμένη από το κράτος και ασθμαίνουσα οικονομία. Τρεις κρίσεις στην τιμή της μιάς, (Παγκόσμια Τραπεζική, Θεσμική Ευρωπαϊκή, Ελληνοκρατικιστική) χτύπησαν την Ελλάδα ταυτόχρονα με 9 ρίχτερ.
Ποιός πληρώνει την κρίση; Μα φυσικά η μεσαία τάξη, ο συνήθης βλάκας. 

Αντί να ακρωτηριάσουν τα σάπια πλοκάμια του τερατώδους κράτους  πέρασαν σε φορολογική αφαίμαξη της μεσαίας τάξης. Αντί να φορολογήσουν τις πολυεθνικές επί των transfer prices έβγαλαν περαίωση. Αντί να φορολογήσουν την Εκκλησία στο βαθμό που της αναλογεί, βγαίνει ο πρωτοκαθήμενος σεβασμιότατος και παριστάνει ότι θέλει να “αξιοποιήσει” την εκκλησιαστική περιουσία για να βοηθήσει το Λαό. Αντί να πληρώσει φόρους δηλαδή η εκκλησία θέλει να δώσει ελεημοσύνη στα νεόπτωχα κορόιδα που σηκώνουν όλο το βάρος της τριπλής κρίσης, και που κάποιοι επιθυμούν να της ρίξουν το μέσο μισθό στα 300 ευρώ της Βουλγαρίας για παραδειγματισμό των λαών.

Πολιτικοί νάνοι ευρωπαϊκού βεληνεκούς συζητούν το “κούρεμα” του Ελληνικού χρέους, που θα μηδενίσει την αξία των τραπεζικών μετοχών που έχουν στα χέρια τους οι μεσοαστοί, επενδυμένα για τα γεράματά τους, και θα κρατικοποιήσει τις τράπεζες σε ένα βράδυ, για να πωληθούν βολικά την επομένη μέρα σε Ευρωπαϊκούς κολοσσούς για μισό κομμάτι ψωμί.

Την ίδια ώρα η μεσαία τάξη μετράει ένα εκατομμύριο ανέργους από την ύφεση που προκάλεσε η φοροαφαίμαξη. Αυτοί αθροίζουν σε  750 χιλιάδες μισθωτούς και καμιά 300αριά χιλιάδες μαγαζάτορες και επαγγελματίες που δεν δηλώνονται πουθενά ως άνεργοι (δεν υπάρχει πρόβλεψη βλέπεις). Θέλει τώρα η νομενκλατούρα να κόψει και το επίδομα ανεργίας από τους νεόπτωχους ώστε να συνεχίσει να πληρώνει μισθούς σε 40 κηπουρούς στον Ευαγγελισμό που δεν έχει κήπο, και συντάξεις σε 60.000 νεκρούς.

Η μεσαία τάξη θυσιάζεται ως Ιφιγένεια στο βωμό ενός αδήλωτου οικονομικού πολέμου. Η μεσαία τάξη θυσιάζεται για να “μη χαθεί ούτε μια θέση εργασίας στο Δημόσιο” όπως απείλησε ο κ. Πρωθυπουργός στην περυσινή ομιλία του στη ΔΕΘ. 

Η μεσαία τάξη της Ελλάδος θυσιάζεται για να παραδειγματίσουν τους άλλους λαούς στην υποταγή οι πολιτικοί νάνοι του γαλλογερμανικού άξονα. Η Ελληνική μεσαία τάξη θυσιάζεται γιατί οι γραφειοκράτες του Ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος δεν είχαν προβλέψει τη δυνατότητα να τυπώνουν ευρώ για να κάνουν “Ποσοτική Χαλάρωση” και να διορθώνουν καταστάσεις παρόμοιες με την σημερινή κρίση χρέους στις “Γουρουνοχώρες”. 

Αναρωτιέμαι αν οι θύτες της αναλογίστηκαν ότι η ελληνική μεσαία τάξη μπορεί να διαφωνήσει με την άδικη και ανήθικη θυσία της, και τελικά να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.

* Ο Άγης Βερούτης είναι επιχειρηματίας, Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στις ΗΠΑ όπου και  εργάστηκε σχεδόν είκοσι χρόνια.

Πηγή:www.capital.gr

Απίστευτες Καταστάσεις

του Φάνη Τσαπικούνη 

Διαβάζουμε στην ηλεκτρονική έκδοση της Ημερησίας, της 22/1/2011, για όργιο σπατάλης στα νοσοκομεία και στις υπηρεσίες περίθαλψης και το 2010. Από 80 πορίσματα προκύπτει: ζημιά 7,33 εκατομμυρίων ευρώ, πλαστογραφίες εγγράφων, πώληση παραγώγων αίματος με πλαστές βεβαιώσεις, παρατυπίες σε πρόχειρους διαγωνισμούς, δολιοφθορά πλυντηρίων, μη τήρηση όρων περί προμηθειών και υπερκοστολογήσεις 300% σε συγκεκριμένες προμήθειες. Ζημιά 1,67 εκατ. ευρώ για τον ΟΠΑΔ Πειραιά από πλαστές συνταγές εξετάσεων από ιδιώτες. Ζημιά 974.676 ευρώ από διαγωνισμούς για αναλώσιμα υλικά χειρουργείου και λοιπού υγειονομικού υλικού στο Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης. Στο 1,5 εκατομμύριο ευρώ εκτιμάται η ζημιά από τις διαδικασίες προμήθειας ορθοπεδικού υλικού στη Νευροχειρουργική και την Ορθοπεδική κλινική του Ιπποκράτειου Θεσσαλονίκης. Ζημία 803.803 ευρώ προκλήθηκε από τη χρήση μοσχευμάτων σπονδυλοδεσίας στο Νοσοκομείο Καβάλας.

 

Ο γενικός επιθεωρητής Υγείας σε σύσκεψη διοικητών των νοσοκομείων, η οποία έγινε παρουσία του υπουργού Υγείας κ. Ανδρέα Λοβέρδου, εξέφρασε τα παράπονά του στους διοικητές, λέγοντας ότι σε μία περίπτωση ενημέρωσαν διοικητή μεγάλου νοσοκομείου για υπόθεση, η οποία προκάλεσε οικονομική «αιμορραγία» ενός εκατομμυρίου. Ο διοικητής -είπε- δεν έκανε τίποτε, παρότι του παραδώσαμε το πόρισμα. Επανήλθαμε και διαπιστώσαμε ότι η ζημιά είχε πλέον φτάσει στα 2,5 εκατομμύρια. Ο κ. Λοβέρδος κάλεσε τους διοικητές να βάλουν τάξη στα οικονομικά των νοσοκομείων, λέγοντας ότι: «Είναι ειλικρινές να μας πει κάποιος έγκαιρα ότι δεν τα καταφέρνει. Είναι, όμως, επικίνδυνο να μας δίνει ψευδή στοιχεία», υπογράμμισε ο υπουργός Υγείας.

 

Στο www.iliatora.gr της 26/01/2011 διαβάζουμε: για πανάκριβες αμαξοστοιχίες που βρίσκονται στο έλεος των πλιατσικολόγων στο μηχανοστάσιο της Καλαμάτας. Για τεράστια χρηματικά ποσά για την τεχνική αναβάθμιση των σταθμών από Πάτρα μέχρι Καλαμάτα, οι οποίοι στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους, όπως τα πανάκριβα συστήματα έκδοσης εισιτηρίων που εγκαταστάθηκαν στους κεντρικούς σταθμούς από Πάτρα μέχρι Καλαμάτα και δεν λειτούργησαν ποτέ. Στον Πύργο Ηλείας ολοκληρώθηκε η κατασκευή ενός υπερσύγχρονου αμαξοστασίου όμως η γραμμή καταργήθηκε.

 

Σιδηροδρομικοί, ενεργοί πολίτες και τοπικοί φορείς καταγγείλουν αλλά ποιος ακούει;

 

Στο ηλεκτρονικό βήμα της 24.01.2011, διαβάζουμε πως ο Σύλλογος Φίλων Σιδηροδρόμου Μεσσηνίας (ΣΦΣΜ) αναφέρει: «εγκαταλείπεται στην τύχη του καινούργιο και πανάκριβο τροχαίο υλικό (μηχανές, βαγόνια, αυτοκινητάμαξες) καθώς και υποδομές, εγκαταστάσεις και μηχανήματα που απέκτησε το Μηχανοστάσιο τα τελευταία δύο χρόνια και δεν λειτούργησαν ποτέ». Σύγχρονες κλιματιζόμενες αυτοκινητάμαξες δηζελομηχανές, επιβατικά και εμπορικά βαγόνια, μουσειακοί συρμοί, βοηθητικά μηχανήματα, ανταλλακτικά παραμένουν χωρίς επαρκή φύλαξη. Πανάκριβες και ολοκαίνουριες εγκαταστάσεις όπως ένα σύγχρονο αυτόματο πλυντήριο, η υποδαπέδια πλύση οχημάτων, το κτίριο αποθήκευσης άμμου, οι εγκαταστάσεις του υποδαπέδιου τόρνου, ηλεκτρονική ζυγαριά οχημάτων, γερανοί ανύψωσης οχημάτων, αλλά και πολλά άλλα αποκτηθήκαν σχετικά πρόσφατα και δεν δούλεψαν ποτέ ή ελάχιστα.

 

Στην ηλεκτρονική έκδοση της ελευθεροτυπίας της 28/03/2011, διαβάζουμε: Τα 70 από τα 185 καινούργια βαγόνια που αγόρασε ο ΟΣΕ τα έτη 2004-2007 απαξιώνονται ακινητοποιημένα από διάφορες βλάβες, ενώ τουλάχιστον 30 παραμένουν σε αχρησία από βλάβες σε τουαλέτες. Τα νέα βαγόνια κόστισαν 1.200.000 ευρώ έκαστο αλλά μόνον τα 115 είναι ικανά να παράσχουν υπηρεσίες. Αλλά και δεν φυλάσσονται με ασφάλεια, χωρίς μια περίφραξη, απλώς ένας φύλακας κάθε400 μέτρα, χωρίς οπτική επαφή μεταξύ τους, χωρίς κανένα άλλο μέσο εποπτείας, με τις πόρτες των βαγονιών… ορθάνοιχτες, περιμένουν να φιλοξενήσουν στα βελούδινα καθίσματά τους περαστικούς και άστεγους της περιοχής. Στο ίδιο άρθρο διαβάζουμε ότι: το επιχειρησιακό σχέδιο, που εγκρίθηκε και υλοποιείται κάτω από το αυστηρό βλέμμα των οικονομικών επιτελείων, δεν επιτρέπει, από πλευράς κόστους, τη συντήρηση του συνόλου του ολοκαίνουργιου στόλου του ΟΣΕ, που πλήρωσε πανάκριβα (πάνω από 1,2 δισ. ευρώ!!) και από την άλλη πλευρά, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, δεν προβλέπει στα πλάνα της τη χρήση του συνόλου του τροχαίου υλικού, ακόμη και του ολοκαίνουργιου.

 

Στο ιστολόγιο http://stratilatis.blogspot.com της 10/04/2011 διαβάζουμε: Στο αμαξοστάσιο της ΕΘΕΛ στο Ελληνικό, «σκουριάζουν» τα τέσσερα πανάκριβα οχήματα τύπου VOLVO B9TL, που αγόρασε το ελληνικό κράτος για την αξιοποίησή τους στην τουριστική γραμμή ξενάγησης στο ιστορικό κέντρο, αξίας 1.666.000 ευρώ. Σύμφωνα με το άρθρο, το κόστος μεταφοράς των επιβατών στην παλιά γραμμή 400 του ΟΑΣΑ, ήταν 5 ευρώ, για μία ξενάγηση στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Σύμφωνα με τον οργανισμό, ήταν οικονομικά ασύμφορη και αυτός ήταν και ο λόγος κατάργησής της. Δεν έχουν όμως την ίδια άποψη, οι δύο ιδιωτικές εταιρείες που σήμερα έχουν αναλάβει τις ξεναγήσεις στην Αθήνα με ακριβώς ιδίου τύπου λεωφορεία, κάνοντας «χρυσές δουλειές» με τιμές εισιτηρίων 15 και 18 ευρώ αντίστοιχα, πραγματοποιούν τον γύρο του ιστορικού κέντρου καθημερινά, κάνοντας αυτό που θα έπρεπε να κάνει η ΕΘΕΛ, με τα λεωφορεία που τόσο ακριβά πλήρωσαν οι Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες.

– Γιατί τόσα χρόνια αφήνουν το πλιάτσικο στην υγεία να εξελίσσεται;

– Γιατί δεν αποκαθηλώνεται ένας διοικητής που εκ των πραγμάτων φαίνεται ανίκανος;

– Είναι στάση αυτή του υπουργού υγείας; Θα έπρεπε να έχει στείλει τον εν λόγο διοικητή στον εισαγγελέα. Αλλά πώς να το κάνεις σε ένα πιστό στέλεχος του ιδίου κόμματος;

– Ποιος τα σχεδιάζει όλα αυτά στον οσε;

– Ποιος σχεδιάζει αγορές και μετά τις ξεχνάει χωρίς να δίνει πουθενά λογαριασμό;

– Γιατί δεν απολογείται κανείς για όλο αυτό το κατασπαταλημένο χρήμα;

 

Ένα όργιο σπατάλης, αυθαιρεσίας και ατιμωρησίας και από την άλλη βγαίνει ο πρωθυπουργός μας και μιλάει για θυσίες που αφορούν όμως τους οικονομικά αδυνάμους. Απίστευτα πράγματα και το πιο απίστευτο είναι ότι ένας ολόκληρος λαός βρίσκεται σε ύπνωση, ένας υπερήφανος και καταπληκτικός λαός που απλά παρακολουθεί απαθής το οίκημα να καταρρέει και τους κυβερνώντες να το δουλεύουν κανονικά.

Βιβλιογραφία

Απίστευτες σπατάλες, στημένοι διαγωνισμοί, ψευδή στοιχεία στην Υγεία

www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=93483157

22/1/2011

Πάρτι «τρωκτικών» στα νοσοκομεία

www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&pubid=93457157

22/1/2011   

ΟΣΕ: Κάτοικοι, υπάλληλοι, φορείς καταγγέλλουν το φαγοπότι

www.iliatora.gr/news_details.php?id=3314

26/01/2011

Ρημάζουν σε αποθήκες της Καλαμάτας 12 υπερσύγχρονες Rail Bus

www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=380026&dt=24/01/2011

24 Ιανουαρίου 2011

70 ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ ΒΑΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΣΕ, ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΜΜΕΝΑ ΣΤΟΥ ΡΕΝΤΗ

36 εκατ. ευρώ στην τουαλέτα

www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=28/03/2011&id=262975

28 Μαρτίου 2011 

Στα αζήτητα σκουριάζουν λεωφορεία αξίας 1.666.000 ευρώ…

http://stratilatis.blogspot.com/2011/04/1666000.html 10 Απριλίου 2011

Περί της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821

Tου K. I. Δεσποτοπουλου*Με αφορμή τα λεγόμενα και γραφόμενα προσφάτως για την Ελληνική Επανάσταση του 1821 είπα στην Ακαδημία (Συνεδρία της 31/3/2011) τα εξής:

Επισημαίνω προς τους λειτουργούς της Ιστορίας, ότι χρειάζονται ικανότητα να διακρίνουν «τίνα δει επί την γραφίδα παραλαβείν και τίνα παραλιπείν» από τα συστατικά της ιστορικής πραγματικότητας· ώστε να μη προβάλλουν τα επουσιώδη και μάλιστα κατά προτίμηση τις όποιες τυχόν ηθικές ασχημίες, αλλά να παρουσιάζουν τα ουσιώδη προπάντων, δηλαδή τα σπουδαία γεγονότα και τους συντελεστικούς των παράγοντες, με τονισμό εξ άλλου των κατορθωμάτων, και των παθημάτων.

Αυτό ισχύει κατ’ εξοχήν για όσους αποτολμούν να εξιστορήσουν την Ελληνική Επανάσταση του 1821, εθνικό παλλάδιο των σημερινών Ελλήνων· καθώς αποτέλεσμά της υπήρξε η δημιουργία του 1830 τού, μικρού έστω, ελληνικού ανεξάρτητου κράτους, κέντρου εθνικού εφεξής των απανταχού της Οικουμένης Ελλήνων· και προπάντων καθώς σκοπός της υπήρξε η απελευθέρωση του επί αιώνες υπόδουλου έθνους, του αρχαιόθεν τρισένδοξου ως ηρωικού προμάχου της ελευθερίας των λαών της Ευρώπης και ως δημιουργού των βάσεων του πολιτισμού της Ευρώπης με την πνευματική μεγαλουργία του· ό,τι και υπήρξε η αιτία για το διεθνές κίνημα των φιλελλήνων στη διάρκεια της Ελληνικής Επαναστάσεως.

Συνέβησαν και ηθικές ασχημίες σποραδικές στη διάρκεια της Ελληνικής Επαναστάσεως, παρεμβλήθηκε ολέθριος και ο εμφύλιος πόλεμος, αυτές και αυτός όμως δεν είναι ό,τι κυρίως αποτελεί την ιστορικά υπέροχη αυτή Επανάσταση, με τα πολεμικά τρόπαιά της και τον απαράμιλλο ηρωισμό των πλείστων αγωνιστών και την καρτερία και τις θυσίες του λαού. Yπενθυμίζεται ότι εξοντώθηκε το εν τρίτο του ενεργού πληθυσμού και απωλέσθησαν τα δύο τρία του παγίου κεφαλαίου στις απελευθερωμένες περιοχές του ελληνικού γεωγραφικού χώρου, τίμημα βαρύτατο για την απόκτηση της ελευθερίας σε όση έκταση αυτή εμπεδώθηκε με την ίδρυση του ελληνικού, μικρού ακόμη, κράτους, συντελεσμένη άλλωστε μετά ενεργότατη παρέμβαση της Pωσίας, της Aγγλίας και της Γαλλίας, τον ηθικό αυτό θρίαμβο της Eλληνικής Eπαναστάσεως, καθώς τρία μεγάλα κράτη, συνασπισμένα για να καταστέλλουν τις επαναστάσεις, συνέπραξαν τελικά υπέρ μιας επαναστάσεως, μάλιστα και με στρατιωτική επέμβαση προς αίσιο τερματισμό της.

Aλλά δεν πρέπει να αγνοείται και το υπερεθνικό μέγεθος της Eλληνικής Eπαναστάσεως του 1821, σύστοιχο κάπως προς το ιστορικό μέγεθος της Γαλλικής Eπαναστάσεως του 1789· καθώς δηλαδή από τη Γαλλική Eπανάσταση παρακινήθηκαν οι λαοί προς απόκτηση πολιτικών ελευθεριών στα όρια μέσα των υφιστάμενων κρατών, ενώ η Eλληνική Eπανάσταση αποτέλεσε παράδειγμα υποκινητικό των λαών για διεκδίκηση της εθνικής ελευθερίας των και δημιουργία εθνικού του καθενός ιδιαιτέρου κράτους.

Eξάλλου και αξίζει να διευκρινισθεί, ότι αυτοχθονικά υπήρξαν τα κίνητρα για την Eλληνική Eπανάσταση: ο φλογερός πατριωτισμός των ηθικά πρωποπόρων Eλλήνων, κάτι άσχετο προς τη Γαλλική Eπανάσταση, όπως μαρτυρούν τα γεγονότα, οι προγενέστερες δηλαδή από αυτήν, ώστε και άσχετες με αυτήν, αποτυχημένες έστω επαναστάσεις προς απελευθέρωση του υπόδουλου Eθνους, υπαρκτού αδιάκοπα επί αιώνες παρά τις υποδουλώσεις του από Pωμαίους, Φράγκους, Tούρκους.

Oι σημερινοί Eλληνες πρέπει να τιμούν τους ηρωικούς πολεμιστές, αλλά και τους άμαχους μάρτυρες του ιερού Aγώνα· και είναι πολύ εκτεταμένος ο χάρτης, ο γεωγραφικός, των σφαγιασμένων αμάχων: Χαλκιδική, Νάουσα, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Κυδωνίαι, Χίος, Κάσος, Ψαρά, Κύπρος και άλλοι τόποι Ελλήνων. Οποιος στοχάζεται για την Ελληνική Επανάσταση, πρέπει να διέπεται και από ευλαβικό σεβασμό διά τους ήρωες και τους μάρτυρες αυτούς, ώστε να μη αμαρτάνει και προς την ιστορική αλήθεια.

* πρώην πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_19/04/2011_439442