TO ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΜΠΥΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΖΥΘΟΠΟΙΙΑ TO ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΜΠΥΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Η Αθηναϊκή Ζυθοποιία Α.Ε. είναι μία από τις σημαντικότερες εταιρείες παραγωγής και εμπορίας μπίρας στην Ελλάδα.  Ιδρύθηκε το 1963 από μια ομάδα Ελλήνων επιχειρηματιών και αποτελεί μέλος του Ομίλου Heineken N.V. Tο 1965 ξεκίνησε τη λειτουργία του το πρώτο εργοστάσιο στην Αθήνα, το οποίο παρήγαγε μπίρα Amstel. Το δεύτερο εργοστάσιο άνοιξε το 1974 στη Θεσσαλονίκη, επεκτείνοντας την παραγωγή, ενώ το 1976 η Amstel έγινε μια από τις πιο δημοφιλείς μπίρες στην ελληνική αγορά, πράγμα που ισχύει μέχρι και σήμερα.

 

 

ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΟΥΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η Επιτροπή Ανταγωνισμού στην Ελλάδα είναι ΥΠΗΡΕΤΗΣ των συμφερόντων της ΟΛΛΑΝΔΙΚΗΣ -ΑΘΗΝΑΙΚΗΣ ΖΥΘΟΠΟΙ ΙΑΣ. 

Καταγγελίες επώνυμες υπάρχουν.

Δημοσιεύσεις στις εφημερίδες υπάρχουν.

Δεν υπάρχει όμως διάθεση από το κράτος να λυθεί το θέμα
Περιμένουμε μόνο την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έχουν το 85% της Ελληνικής αγοράς μπύρας.

Την τελευταία 10ετια έχουν ΚΕΡΔΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 9 ΔΙΣ ΕΥΡΩ. 

Οι Ολλανδοί με τα λεφτά του μέσου Έλληνα που κερδίζουν ,εξαγοράζουν άλλα εργοστάσια μπύρας στην Ευρώπη.
Μόνο ψίχουλα από αυτά τα κέρδη επανα-επενδύονται στην Ελλάδα.

Η Ηeineken πουλιέται στα Ελληνικά Σούπερ Μάρκετς 60% υπερτιμημένη
από τα αντίστοιχα Oλλανδικά !!!!!. 
Και όλα αυτά με τις ΕΥΛΟΓΙΕΣ και την ΑΝΟΧΗ του Ελληνικού Κράτους.

Το ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ μπύρας είναι ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ. 

Εκβιάζει, πιέζει, υποβάλλει κανόνες, μπλοκάρει τον ανταγωνισμό.

Στα Σουπερ μάρκετς, πρατήρια, κάβες, χονδρεμπόρους, εστιατόρια, ταβέρνες, σουβλατζίδικα. καφενεία, μπαρ, ψιλικατζίδικα, φαστ φουντάδικα, πιτσαρίες κτλ
δεν βρίσκει άλλες μπύρες παρά μόνο της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας.

Κάνουν ΠΑΡΑΝΟΜΑ ιδιωτικά συμβόλαια για την αποκλειστική διάθεση των προϊόντων τους.

Γέμισαν την αγορά με ΔΩΡΕΑΝ ψυγεία , όπου υπάρχει χώρος ΜΟΝΟ για τα προϊόντα τους.

Μας εκμεταλλεύονται ,εξάγουν τα κέρδη τους οι φιλέλληνες Ολλανδοί, 

ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ .

ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ.

ΠΕΣ OXI ΣΤΟ ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ ΤΣΙΦΛΙΚΙ.
ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΜΠΥΡΑΣ . 

ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΖΟΥΜΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΛΛΑΝΔΟΥΣ!!!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΚΗ ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΖΥΘΟΠΟΙ ΙΑ.

…ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ…

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ «FIX», «ΜΥΘΟΣ» ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΟΙ «ΒΕΡΓΙΝΑ» ΚΑΙ «EDELSTEINER» ΤΗΣ ΖΥΘΟΠΟΙΪΑΣ ΘΡΑΚΗΣ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΕΜΟ ΕΧΕΙ ΔΕΧΤΕΙ 

(από μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τροποποιήσεις ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, πηγή προϊόντων Αθηναϊκής Ζυθοποιίας:  http://www.athenianbrewery.gr/index.php?module=content&action=products) 

http://eleftheroiellines.blogspot.com/2011/09/to.html

«Οι Έλληνες,αν θέλουν, μας παίρνουν και τα σώβρακα»!Γερμανός Καθηγητής στο Spiegel!

<!– Σε µεταλλικά κοντέινερ θα µεταφερθούν αµέσως µόλις βγουν στην επιφάνεια οι 33 µεταλλωρύχοι, προκειµένου να προστατευτούν από το φως του ηλίου. –>

Το Der Spiegel μας έχει συνηθίσει σε πολύ αρνητικά για την Ελλάδα δημοσιεύματα. Δεν ξέρουμε τι …κρίση έπιασε τους Γερμανούς, αλλά η συνέντευξη του  Albrecht Ritsch, Wirtschaftshistoriker (καθηγητή Ιστορίας της Οικονομίας) που δημοσιεύει είναι εκπληκτική και πρέπει να τη διαβάσουν πολύ προσεκτικά η Μέρκελ,ο Σόϊμπλε κι όλοι όσοι έχουν κάνει πειραματόζωο την Ελλάδα!

Ο καθηγητής σε γενικές γραμμές:

•Χαρακτηρίζει αδικαιολόγητη τη συμπεριφορά των Γερμανών που συνοψίζεται στο “λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε”.

•Θυμίζει τις μεγάλες χρεοκοπίες της Γερμανίας και υπενθυμίζει ότι το οικονομικό της θαύμα το οφείλει στις ΗΠΑ!

•Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς,λέει και αφήνει ξερούς τους Γερμανούς!

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ:

Spiegel: Κυριε Ritschl η Γερμανία συζητάει αυτό τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση : ¨λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε¨. Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά 


Ritschl: Οχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη. 


Spiegel Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί. 


Ritschl Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς. 


Spiegel Τι ακριβώς συνέβη τότε; 


Ritschl Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1. Παγκοσμιου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αυτη η ¨δανειακή Πυραμίδα¨ κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές. 


Spiegel Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο; 


Ritschl Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες. 


Spiegel Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες; 


Ritschl Αναλογικά με την οικονομικη επιφανεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά. 


Spiegel Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποιά θα ήταν η θέση της Γερμανίας; 


Ritschl Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας. 


Spiegel Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί; 

Ritschl Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει, βέβαια, το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες. 


Spiegel Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία; 


Ritschl Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, η αλλιώς ένα „Haircut“, που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών. 


Spiegel Πως είπατε; 

Ritschl Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμάνια όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δανεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα. 


Spiegel Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία; 


Ritschl Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ενα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 50, ειναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο. 


Spiegel Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία. 


Ritschl Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι αντιελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις. 


Spiegel Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;

 
Ritschl Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, τον δεύτερο δε τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμα τους εν μέρει η και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες. 


Spiegel Τι εννοείτε; 


Ritschl Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα».

Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς. 


Spiegel Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία; 


Ritschl Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι’ αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή. 


Albrecht Ritsch , Wirtschaftshistoriker  
(καθηγητής “Ιστορίας της Οικονομίας”)
SPIEGEL 

 

http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=8631

“Λιάνηδες, Θεοδωράκηδες εμπορεύτηκαν ειδήσεις, πολιτισμό και πολιτική”

του Θεόφιλου Δουμάνη 

Ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ “ξεσπαθώνει”

 

Ο Λάμπρος Μίχος ειναι από τα παλαιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, έχει διατελέσει δήμαρχος στην Αγία Βαρβάρα όπου και διαμένει και από το 2009 είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα “Μetro”, ο Μίχος επιτίθεται με σκληρά λόγια στο Μίκη Θεοδωράκη και στον Γιώργο Λιάνη, κάνοντας λόγο για “κατεστημένο, που εμπορεύτηκαν ειδήσεις, πολιτισμό και πολιτική” , για “ανθρώπους που χόρτασαν πλούτο και τώρα ολοφύρονται”. Λέει κι άλλα πολλά και “βαριά” ο κύριος Μίχος για τον μουσικοσυνθέτη και τον ανεξάρτητο πλέον βουλευτή αλλά και για δημοσιογράφους-κονδυλοφόρους που τράφηκαν με μισθολόγια οργανισμών.

 Τι είπε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην εφημερίδα “Metro” :

“Είμαστε ένα βήμα πριν από την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος…;

Κάποιοι νομίζουν ότι, εάν καταρρεύσουν οι θεσμοί, τότε θα ανατραπεί το σύστημα και θα έρθει ένα καλό καθεστώς. Θα βγουν οι γνήσιοι, Λιάνηδες, Θεοδωράκηδες, καθηγητές, τραγουδιστές. Όλοι αυτοί είναι εκτός κατεστημένου ξα­φνικά και εκπροσωπούν το μέσο Έλληνα. Αφού εμπορεύτηκαν ειδήσεις, εμπορεύτηκαν τον πολιτισμό και την πολιτική, τώρα ξαφνικά είναι εναντίον του πολιτικού συστήματος. Όταν τραυματιστούν οι θεσμοί, υπάρχει περιθώριο να εμφιλοχωρήσουν τα συμφέροντα, οι συντεχνίες, ο λαϊκισμός, οι νονοί και οι μπράβοι. Την ταξιθεσία στο πολιτικό σύστημα δεν θα την κάνει μετά ο Σαμαράς, η Παπαρήγα ή ο Τσίπρας. Θα έχει καταργηθεί η έννομη πολιτική τάξη. Οι νονοί και οι μπράβοι θα την κάνουν.

Η κριτική αυτή στρέφεται κυρίως εναντίον των κομμάτων της αντιπολίτευσης που αντιμάχονται το Μνημόνιο;

Στρέφεται εναντίον εκείνων που με ανευθυνότητα λαϊκίζουν και θέλουν την πτώση του πολιτικού συστήματος. Υπάρχουν δημοσιογράφοι- κονδυλοφόροι οι οποίοι τα τελευταία χρόνια τράφηκαν με τα 3-4 μισθολόγια από διάφορους οργανισμούς και υπηρεσίες. Αφού λοιπόν χόρτασαν, κατατρώγοντας από το δημόσιο πλούτο, τώρα ολοφύρονται γιατί κόψαμε το δεκάρικο από τη σύνταξη του μικροσυνταξιούχου. Βλέπω και αυτούς που κάνανε συναυλίες, πράγματα, εξηντάρικα – κατοστάρικα χιλιάδες. Γυρίσανε όλη την Ελλάδα, τους γιορτάσαμε τα εβδομηντάχρονα, τα ογδοντάχρονα από χρήματα της πολιτικής προστασίας και τώρα βγαίνουν και διαμαρτύρονται γιατί χρεοκόπησε το κράτος. Φαντάσου όλους αυτούς τους τύπους, όπως και κάποιους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που φύγανε και λένε τώρα να ζητήσουμε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό εμείς, που μείναμε πίσω.

Εγώ δηλαδή, που ήρθα χθες. Εκείνος ήταν 20 χρόνια, πηγαινόφερνε τη Λιάνη όταν διοικούσε η Λιάνη και πρωθυπούργευε, έκανε απίθανες συναυλίες από δω και από εκεί και οργάνωνε και έπαιζε με τη δημοσιογραφία και τις κοσμικές στήλες και ήταν από αυτούς που τροφοδότησαν με πολύ κάρβουνο το πολιτικό σύστημα, και τώρα βγάζουν την ουρά τους και μας λένε να ζητήσουμε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό. Όλο αυτό το κατεστημένο πρέπει να το καταλάβει ο κόσμος τι ρόλο παίζει και να μην υποκύψει σε αυτά τα κελεύσματά τους.

Αναφέρεστε στον κ. Λιάνη…

Βεβαίως.

Πάντως στην κυβέρνηση υπάρχει μια κακοφωνία και φαινόμενα αβελτηρίας από την πρώτη στιγμή που ήρθε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ…

Ο Γιώργος Παπανδρέου έπρεπε να δείξει μεγαλύτερη τόλμη. Υπάρχουν υπουργοί που έχουν δείξει και φαυλότητα και κομματαρχισμό και σε κάθε περίπτωση που διαπιστωνόταν κάτι τέτοιο, έπρεπε ο Γιώργος Παπανδρέου να επιδείξει πυγμή. Αυτό δεν το έκανε. Και νομίζω ότι πληρώνουμε τώρα τα επίχειρα αυτού του πολιτισμένου τρόπου και της ευγένειας του Παπανδρέου, ο οποίος πιστεύει στη διαβούλευση και στη δημοκρατία και σε όλες τις απόψεις κ.τ.λ. Εντάξει, ως ενός σημείου όμως. Όταν υπάρχουν θέματα που είναι προκλητικά, εκεί θα πρέπει να παταχθούν αμέσως. Και ο κόσμος θα το χαιρότανε και θα επιδοκίμαζε τον Παπανδρέου και θα ήταν στήριγμά του αν πέταγε εγκαίρως απέξω αυτούς που έδειχναν ολιγωρία, αβελτηρία κ.τ.λ. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση έχει αποτύχει και πρέπει να φύγει στο σύνολό της. Ο Παπανδρέου όμως πρέπει να σας πω ότι είναι συναισθηματικός άνθρωπος, έχει μεγάλη ειλικρίνεια και είναι και προσηλωμένος σε αυτό που κάνει. Είναι καθαρός και έντιμος. Εγώ τον στήριξα και τον στηρίζω, γιατί δεν υποκύπτει σε συμφέροντα.

Αληθεύει ότι είχατε στείλει επιστολή στον Γ. Παπανδρέου;

Σας το λέω τώρα για πρώτη φορά. Εμείς, μια ομάδα βουλευτών, είχαμε ζητήσει με επιστολή μας στον πρωθυπουργό να θεσπίσει μητρώο «πόθεν έσχες» για όλους τους Έλληνες, για να καταγραφούν εκεί όλα. Τα ακίνητα, οι μετοχές, τα πάντα. Και χαίρομαι διότι οι πληροφορίες που έχω είναι ότι στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο θα καθιερωθεί «πόθεν έσχες» σε όλους τους Έλληνες. Δεν είναι δυνατόν να πληροφορούμαστε ότι 500 καρδιολόγοι στη Θεσσαλονίκη έχουν καταθέσεις 1,5 δισ. Που σημαίνει ότι το 1/3 είναι από τις φαρμακευτικές εταιρείες και τα 2/3 από «φακελάκια». Να πού πήγαν τα χρήματα.”

http://www.lifo.gr/now/view/4664

“Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, κλονίζει τον πλανήτη.”

Καταπληκτικό άρθρο του Μ.Μαζάουερ στους New York Times: “Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, κλονίζει τον πλανήτη.”

Του Μαρκ Μαζάουερ*.
Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ισως προκαλεί έκπληξη που… αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα.

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης. Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από…

 τη φυλακή της αυτοκρατορίας.

Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. “Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου”, έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του “Ελλάς”, “το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! “

Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην “ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη” στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο.

Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.

Η ελληνο – τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία. Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Αξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο – ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα.

Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας. Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή.

Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης.

Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη – μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.

Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προανήγγηλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του ’90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη.

Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ενωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή. Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του ’90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα θέσει το ερώτημα: “ποιό θα είναι το μέλλον της ηπείρου;”.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη – κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα.

Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.

*Μαρκ Μαζάουερ,
Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας,
καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ.

Αναρτήθηκε από aganaktismenoi

http://kavvathas.wordpress.com/2011/07/02/%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%80%ce%bb%ce%b7%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%ac%cf%81%ce%b8%cf%81%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc-%ce%bc%ce%b1%ce%b6%ce%ac%ce%bf%cf%85%ce%b5%cf%81-%cf%83%cf%84%ce%bf/

Η ΔΕΗ δε δικαιούται να εισπράττει φόρους και να διακόπτει την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος

Ο δικηγόρος Αθηνών και νομικός Σύμβουλος του Συλλόγου κ. Παναγιώτης Χασιώτης, επισημαίνει ότι σύμφωνα με την υπ΄ αριθ. 1934/1998 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία είχε κρίνει αντισυνταγματικές τις λεγόμενες τότε “παρκο-εταιρίες” του Δήμου Αθηναίων, οι οποίες έκαναν έλεγχο στάθμευσης των αυτοκινήτων και επέβαλαν και τα σχετικά πρόστιμα σε ιδιώτες, η ΔΕΗ δε δικαιούται να εισπράττει φόρους και να διακόπτει την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, σε πελάτες της, οι οποίοι για οποιοδήποτε λόγο αρνούνται να καταβάλλουν το “τέλος ακινήτων”. Παράλληλα, ούτε οι άλλες ιδιωτικές εταιρίες – πάροχοι ηλεκτρικού ρεύματος, έχουν το δικαίωμα να προβαίνουν σε είσπραξη φόρων ή διακοπή της ηλεκτροδότησης.

Σύμφωνα με το σκεπτικό της παραπάνω  απόφασης, αντίκειται στις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 3 και 26 παρ. 2 του Συντάγματος, η οποιαδήποτε ανάθεση άσκησης δημόσιας εξουσίας σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου (όπως είναι η Δ.Ε.Η. και οι άλλες ιδιωτικές εταιρείες παροχής ρεύματος)! 

Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ, η άσκηση δημόσιας εξουσίας αποτελεί την κατ΄εξοχήν έκφραση κυριαρχίας του Κράτους και ασκείται μόνο από το Δημόσιο και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.

Το παραπάνω, προστίθεται στους λόγους αντισυνταγματικότητας που ήδη έχουν επισημάνει οι νομικοί συνεργάτες του Συλλόγου μας. (Δείτε το πλήρες κείμενο των γνωμοδοτήσεων).

Παρακάτω παρατίθεται το “κρίσιμο” άρθρο 11, της υπ΄ αριθ. 1934/1998 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας.

11. Επειδή οι μνημονευμένες διατάξεις του άρθ. 36 του δημοτικού και κοινοτικού κώδικα και του άρθρου 45 του νόμου 2218/1994, κατά το μέρος που προβλέπουν ευθέως ή επιτρέπουν την ανάθεση αστυνομικής φύσεως αρμοδιοτήτων (βεβαίωση της παράβασης, ακινητοποίηση οχημάτων, επιβολή προστίμων) σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου,αντίκεινται στις θεμελιώδεις διατάξεις του άρθ. 1 παρ. 3 και 26 παρ. 2 του Συντάγματος, κατά την έννοια των οποίων, αστυνομική εξουσία, ως η κατεξοχήν δημόσια εξουσία και έκφραση κυριαρχίας, ασκείται, διά της αστυνομικής αρχής,μόνο από το κράτος (και νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου που και αυτά είναι αποκεντρωμένες καθʼύλην κρατικές υπηρεσίες) και όχι από ιδιώτες. Μειοψήφησαν οι Σύμβουλοι Φ. Κατζούρος, Αθ. Τσαμπάση, Σ. Ρίζος και Ν. Σακελλαρίου, οι οποίοι υποστήριξαν ότι δεν προσκρούει στο Σύνταγμα η ανάθεση ασκήσεως τέτοιου είδους δραστηριοτήτων, όπως αυτές που αναφέρονται από τη διάταξη του άρθρου 45 του νόμου 2218/1994.

Για να δείτε ολόκληρο το κείμενο της απόφασης, πιέστε εδώ.

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με το Σύλλογο ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ.

 

Στοιχεία επικοινωνίας του Συλλόγου:
α) site: www.forologoumenos.gr
β) e-mail: greek.taxpayers@gmail.com ή secretariat@forologoumenos.gr
γ) Τηλέφωνο: 210-3242032 
δ) Διεύνθυνση: Μνησικλέους 2 & Μητροπόλεως 43, 10556, Αθήνα (δείτε το χάρτη)

 

 

 

Από τη χρεωκοπία της Ελλάδας στο τέλος της Ευρώπης

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Απερίγραπτη κακοφωνία και πολυλογία, διαρκείς αντιθέσεις, εμβαλωματικές λύσεις που καθιστούν δυσκολότερη την αντιμετώπιση των θεμελιωδών προβλημάτων της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, χαρακτηρίζουν ιδιαίτερα την ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ. Το επισημαίνει όλο και πιο έντονα το «κόμμα των συνταξιούχων», από τον πατριάρχη της γερμανικής Χριστιανοδημοκρατίας Χέλμουτ Κολ, που λέει ότι η Γερμανία δεν ξέρει τι θέλει και που πάει, έως τον Ντομινίκ Στρως-Καν, εκ των αρχιτεκτόνων πέρυσι του σχεδίου σκληρότατης λιτότητας στην Ελλάδα για τη σωτηρία της, που υποστηρίζει σήμερα ότι πρέπει να διαγραφούν τα ελληνικά χρέη. Ντελόρ, Σμιτ, Σοάρες, Ζοσπέν, όλοι οι βετεράνοι σχεδόν έχουν βγει στα κάγκελλα και φωνάζουν στους διαδόχους τους «τι είναι αυτά που κάνετε». Ο πολιτικός τους λόγος όμως μένει χωρίς συνέπειες, όχι μόνο γιατί δεν υπάρχουν πολιτικές προσωπικότητες να αμφισβητήσουν την ορθοδοξία, αλλά και γιατί είναι, αυτός που είναι, ο βαθμός άμεσης εξάρτησης της τρέχουσας πολιτικής ελίτ από το χρήμα. Μόνο όταν σταματήσει αυτή η εξάρτηση, όταν δηλαδή συνταξιοδοτηθούν οι πολιτικοί, λένε ορισμένα από τα πράγματα που σκέφτονται, είναι όμως πια αργά.

Αγορές κατά κρατών και δημοσίου, αυτοκρατορία κατά Ευρώπης

Μέσα σε αυτή την απερίγραπτη σύγχυση, που εξασφαλίζει νέες και μεγαλύτερες κρίσεις, υπάρχουν ορισμένοι που όχι μόνο ξέρουν καλά τι θέλουν, αλλά και επιχαίρουν για την πορεία των πραγμάτων. «Πίσω από το ευρώ κρύβεται το ανιστόρητο όνειρο μιας ευρωπαϊκής υπερδύναμης…Το ευρωπαϊκό «υπερ-έθνος» είναι νεκρό, παρόλο που δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για το κοινό νόμισμα». Τάδε έφη η Wall Street Journal, κύριος εκφραστής της πιο ακραίας τάσης του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, αλλά και του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ, οπαδός της ακραίας νεοφιλελεύθερης-νεοσυντηρητικής ορθοδοξίας. Που δεν αντιστέκεται στον πειρασμό να αποκαλύψει το υποβόσκον αντιευρωπαϊκό μένος της προκειμένου να γιορτάσει, ίσως κάπως πρόωρα, τον θρίαμβο των δυνάμεων που εκπροσωπεί επί της Ευρώπης. Δυνάμεις που προφανώς πολύ θα ήθελαν να θάψουν για πάντα οποιαδήποτε ιδέα ευρωπαϊκής πολιτικής ενοποίησης και να δουν τα 27 σημερινά μέλη της ΕΕ, είτε απολύτως εγκλωβισμένα σε μια “φυλακή των αγορών”, είτε απομονωμένα και αλληλοανταγωνιζόμενα, Το «τέλος της Ευρώπης» συναγωνίζεται τώρα τη «χρεωκοπία της Ελλάδας», ως θέμα του συνεχιζόμενου «ψυχοδράματος» των διεθνών ΜΜΕ.

Αλλά οι φιλοδοξίες της Wall Street Journal δεν περιορίζονται στο θέμα της Ευρώπης, επεκτείνονται σε όλο τον δυτικό κόσμο. Αν ορισμένοι υπερπλούσιοι, σε ΗΠΑ και Ευρώπη, όπως ο Γουώρεν Μπάφετ, ανήσυχοι ίσως για εξελίξεις που μπορεί μακροχρόνια να τους απειλήσουν ως τάξη, ζητούν να φορολογούνται περισσότερο, για το όργανο της Wall Street και των τραπεζών, οι επερχόμενες κρίσεις και καταστροφές, όχι μόνο δεν συνιστούν πρόβλημα, αλλά αντίθετα, αποτελούν μια ιστορική ευκαιρία. Πιστό στο πνεύμα των “λενινιστών της αγοράς”, που τόσο εύστοχα συμβόλισε ο Μίλτον Φρήντμαν και τόσο εύγλωττα αποτυπώνει στο βιβλίο της «Το δόγμα του Σοκ» η Ναόμι Κλάιν, η Wall Street Journal προχωράει ένα βήμα παραπέρα, επιχαίροντας για τα σοκ και τις καταστροφές που θα έρθουν. Γιατί, όπως γράφει, «μόνο μετά από μια σειρά κρίσεων και ξεσπασμάτων πανικού…θα μπορέσει ο πολιτικός κόσμος να ασχοληθεί σοβαρά με το κοινωνικό κράτος που έχει καταστεί μη βιώσιμο με τη σημερινή του μορφή».

Αν για τη Wall Street Journal, η κρίση είναι μεγάλη ευκαιρία για την κατεδάφιση του ευρωπαϊκού και αμερικανικού κοινωνικού κράτους, για τον βρετανικό Economist, είναι επίσης μια ιστορική ευκαιρία για να πληγεί διεθνώς το κράτος, το δημόσιο, οι δημόσιοι υπάλληλοι και το συνδικαλιστικό τους κίνημα – και στην «ανάγκη» αυτή αφιέρωσε ένα ολόκληρο τεύχος του. Ακόμα πιο άμεσες, οι μεγάλες διεθνείς υπερτράπεζες, που κρύβονται πίσω από τον ευφημισμό του όρου “αγορές”, οργανώνουν κερδοσκοπικές επιθέσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι θα ικανοποιηθούν στο ακέραιο, ή τουλάχιστο στο μεγαλύτερο μέρος τους οι αξιώσεις τους από τα κράτη. «Πώς να σώσουμε τις ευρωπαϊκές τράπεζες», τιτλοφορεί η γαλλική Monde στην πρώτη της σελίδα, που εξηγεί τις επιθέσεις ως εξής: «οι χρηματιστικές αγορές επιχειρούν να σπρώξουν στα άκρα τα κράτη της ευρωζώνης, για να δώσουν επιτέλους μια αξιόπιστη λύση στην κρίση του κρατικού χρέους». Για τη Φιγκαρό, ίσως πρέπει να πάμε από την ιδέα της σωτηρίας των κρατών στην ιδέα της σωτηρίας των τραπεζών.

Δεν είναι μόνο η πίστη στο αντικρατικό, αντεργατικό, αντικοινωνικό credo του νεοφιλελευθερισμού που εξηγεί την αντεπίθεση της «Αυτοκρατορίας του Χρήματος». Οι υπερτράπεζες ξέρουν πόσο τρωτές έχουν γίνει οι ίδιες, ακριβώς ως αποτέλεσμα της … επιτυχίας τους! Κατάφεραν να πετύχουν θεμελιώδεις απορρυθμίσεις την τελευταία δεκαετία, όπως την κατάργηση του διαχωρισμού επενδυτικών και αποταμιευτικών τραπεζών και την πλήρη απελευθέρωση της απολύτως αδιαφανούς αγοράς των παραγώγων. Μπόρεσαν έτσι να δημιουργήσουν την κολοσσιαία παγκόσμια φούσκα δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, από την οποία άντλησαν τα τεράστια υπερκέρδη τους, υφαρπάζοντας ουσιαστικά από τα κράτη μέρος του εκδοτικού προνομίου χρήματος και στο κέντρο της τη φούσκα των ασφαλιστηρίων συμβολαίων, των παραγώγων προϊόντων. Τώρα η φούσκα σκάει και αν δεν σκάσει εις βάρος των κρατών και των κοινωνιών, θα σκάσει εις βάρος τους και θα απειλήσει την ίδια την ύπαρξή τους. Τον 2008 σέρνονταν στα πόδια κρατών και κρατικών τραπεζών για να σωθούν. Τώρα, αφού σώθηκαν, απειλούν να κατασπαράξουν αυτούς που τους έσωσαν. Το 2009 και το 2010 οι εκπρόσωποί τους πήγαιναν σαν «βρεγμένες γάτες» στο ετήσιο Φόρουμ του Νταβός.Το 2011 κύτταζαν αφ’ υψηλού τους πολιτικούς. Θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα ταυτόχρονα ως πειραματόζωο, ως αποδιοπομπαίο τράγο και ως «σφάγιο» προς επίδειξη.

Και οι ανεπαρκείς αντιδράσεις

Η δράση φέρνει βέβαια και αντίδραση. Κυρίως από τις πιο παραγωγικές δυνάμεις του κεφαλαίου, που δεν είναι διατεθειμένες να ακολουθήσουν τον ριζοσπαστισμό της «σχολής του Σικάγου», δεν επιθυμούν να εξοντώσουν οικονομικά τους αγοραστές των προϊόντων τους και δεν θέλουν να μπουν στην περιπέτεια των απερίγραπτων κοινωνικών και πολιτικών αναταραχών που, αναπόφευκτα εγκυμονεί η επίθεση του χρηματιστικού κεφαλαίου. Αν θέλετε να έχουμε εμφυλίους πολέμους στην καρδιά της Ευρώπης, τότε διώξτε την Ελλάδα από το ευρώ, «κραύγασε» προ ημερών ο πρόεδρος της επιτροπής κεφαλαιαγοράς της Γαλλίας. Πριν από μερικούς μήνες, όλοι οι σημαντικοί οικονομολόγοι επέμεναν στην ανάγκη και πρωταρχική προτεραιότητα της καταπολέμησης της κρίσης χρέους. Σήμερα, φιλελεύθεροι και νεοκεϋνσιανοί συμφωνούν στην προτεραιότητα τόνωσης της ζήτησης, έστω και αν αυτή η συμφωνία δεν οδηγεί μέχρι τώρα σε αλλαγή πολιτικής. Βεβαίως όμως, όπως κανείς δεν τετραγώνισε τον κύκλο, έτσι και κανείς δεν μπόρεσε να πατάει ταυτόχρονα γκάζι και φρένο. Οι κρατικές και κοινωνικές δαπάνες παραμένουν το κυριότερο αντικυκλικό και αναπτυξιακό μέτρο, τα ευρωπαϊκά κράτη και η ΕΕ επιμένουν όμως στην περικοπή τους, αδιαφορώντας για την παγκόσμια ύφεση που ήδη προκαλείται, επιβραδύνοντας ακόμα και τους δύο παγκόσμιους «πρωταθλητές», Γερμανία και Κίνα.

Οι ΗΠΑ δια του Τιμ Γκάιτνερ, ζητούν από τους Ευρωπαίους να ανοίξουν το πουγγί τους, χρηματοδοτώντας την ανάπτυξη. Η Γερμανία όμως δεν προτίθεται να διακινδυνεύσει τα πλεονάσματά της – ο κεϋνσιανισμός, αντίθετα με ότι πιστεύουν πολλοί οπαδοί του στις ΗΠΑ, προϋποθέτει και κάποια μορφή προστατευτισμού, αλλοιώς κινδυνεύει να δει κανείς τη ζήτηση που προσφέρει στην οικονομία του να μεταναστεύει, όπως και η παραγωγή. ‘Οσο για τη Γαλλία, πολύ θάθελε νάναι κεϋνσιανή, τρέμει όμως για τις τράπεζές της και φοβάται το κόστος δανεισμού, που θα χρειαζόταν για χρηματοδότηση της ανάπτυξης.

Ο Κρούγκμαν ζητάει επείγουσα αλλαγή προσανατολισμού οικονομικής πολιτικής με πλήρη αντιστροφή της λιτότητας από τις στήλες των Νιου Γιορκ Τάιμς, που, σε μια ανάλυσή τους για τη συμφωνία της 21 Ιουλίου υπογραμμίζουν ότι είναι πολύ καλύτερη για τις τράπεζες απότι για την Ελλάδα. Και γιατί, υποστηρίζουν, το κούρεμα είναι μηδαμινό, αλλά και κυρίως, γιατί το ελληνικό χρέος θα υπόκειται πλέον στο αγγλικό ή αμερικανικό δίκαιο, αφαιρώντας από την Ελλάδα το ισχυρότερο διαπραγματευτικό της χαρτί. Πάντως, από την ανάλυση του ξένου τύπου εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι η Αθήνα διαθέτει μια τρομερή ικανότητα ενόχλησης της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά και της γεωπολιτικής. Οι συνέπειες μιας ενδεχόμενης στάσης πληρωμών θα ήταν τόσο σημαντικές, για να μη μιλήσουμε για έξοδο από το ευρώ θα ήταν παγκόσμιες και απολύτως δυσβάστακτες. Αυτό, θεωρητικά, δίνει τεράστιο περιθώριο στην Αθήνα να ζητήσει διορθώσεις, εφ’ όσον όμως απειλήσει αξιόπιστα. Αν δεν το πράξει, αναλαμβάνοντας βεβαίως και τα ρίσκα που αυτό συνεπάγεται, η τόσο θεωρητικά πλεονεκτική θέση της μετατρέπεται σε αφόρητα μειονεκτική. ‘Όπως όμως είπε ο κ. Σόιμπλε θα πάει η Αθήνα σε αναδιάρθρωση και κούρεμα είναι απόφαση της ίδιας.

Κόσμος του Επενδυτή, 24.9.2011

Konstnatakopoulos.blogspot.com