βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα"

Ηλεκτρονικός χώρος ενημέρωσης και σχολιασμού

Archive for 25 Δεκεμβρίου 2013

Νέα κυκλοφορία: νέος Ερμής ο Λόγιος τ.8

Posted by βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο 25 Δεκεμβρίου 2013


ΝΕΟΣ ΕΡΜΗΣ Ο ΛΟΓΙΟΣ

ΤΕΤΡΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΝΛΕ8εξώφυλλο

τεύχος 8ο (Φθινόπωρο 2013)

Όψεις βυζαντινής και μεταβυζαντινής ιστορίας

Ο ρομαντισμός, η Φύση, το Έδαφος

Το ελληνιστικό μυθιστόρημα

Ηράκλειτος

Το 8ο τεύχος του Λόγιου Ερμή, ανοίγει με την ποιητική συμβολή της Τασούλας Καραγεωργίου («Βιογραφικό»), και παρουσιάζει για πρώτη φορά στα ελληνικά ένα κείμενο του Κώστα Παπαϊωάννου για το ελληνιστικό μυθιστόρημα, γραμμένο στα 1973, επικεντρωμένο κατ’ εξοχήν στο Δάφνις και Χλόη του Λόγγου και τον Λουκιανό. Ο Μιχάλης Μερακλής, στη μικρή του μελέτη για τον Οιδίποδα Τύραννο συνεχίζει τον προβληματισμό του για την αρχαία ελληνική γραμματεία και καταδεικνύει την προέλευση του ήρωα του Σοφοκλή από παλιότερους λαϊκούς μύθους. Το δοκίμιο του Εντγκάρ Μορέν για τον Ηράκλειτο αποτελεί έναν ύμνο στον μεγάλο «σκοτεινό» και εισάγει τη «διαλογική» αντίληψη του συγγραφέα, σύμφωνα με την οποία, η αντίφαση ανάμεσα στους δύο αντίπαλους πόλους δεν αίρεται διά της συνθέσεως, όπως υποστηρίζουν ο Χέγκελ και ο Μαρξ, αλλά συχνά παραμένει εσαεί ανυπέρβλητη. Ο Σωτήρης Σόρογκας σ’ ένα υπέροχο μικρό κείμενό για το Άγιο Όρος περιγράφει τη θαμβωτική πρώτη επαφή του με το θεοβάδιστον όρος και τον χώρο της πίστης. Ο καθηγητής Νίκος Τριανταφυλλόπουλος,  με αφορμή το ζήτημα που έχει ανακύψει για την διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών και λατινικών στο σχολείο, περιγράφει το επίπεδο της ελληνομάθειας του ελληνικού πανεπιστημίου στη δεκαετία του ’50 και τοποθετείται εμμέσως στην τρέχουσα συζήτηση. Ο Μιχάλης Πάτσης, ασχολείται με ένα «ξεχασμένο» θέμα: την ποιητική δημιουργία των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στην ΕΣΣΔ, επιμένοντας ιδιαίτερα στις περιπτώσεις του Αλέξη Πάρνη, του Πέτρου Ανταίου και του Γιάννη Μότσιου.

* * *

Στο δεύτερο μέρος, ο Γιώργος Καραμπελιάς (Ο ρομαντισμός, η φύση, το έδαφος), επιχειρεί να διερευνήσει τη σχέση του ρομαντισμού με τον εργαλειακό ορθολογισμό, επιμένοντας ιδιαίτερα στη σχέση του ανθρώπου με την φύση και το «έδαφος» ως συστατικά στοιχεία της ανθρώπινης ταυτότητας. Ο Κώστας Μελάς καταγράφει την ιστορία του ελληνικού τραπεζιτικού συστήματος (1833-1944), και τον μεταπρατικό του ρόλο. Ο Joachim Jachnow, στο εκτενές κείμενό του «Τι συμβαίνει με τους Γερμανούς Πράσινους», διερευνά τη σταδιακή ενσωμάτωση ενός κάποτε αμφισβητησιακού κινήματος στην υπό διαμόρφωση γερμανική αυτοκρατορική ομοψυχία. Ο Θανάσης Κωτσάκης, με αφορμή τη δράση των δυτικών  μισσιονάριων στα νησιά του Αιγαίου, αναδεικνύει μία από τις σημαντικότερες όψεις του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού της Δύσης.

* * *

Το τεύχος περιλαμβάνει ένα αφιέρωμα στη βυζαντινή και μεταβυζαντινή ιστορία. Παρουσιάζεται, αρχικώς, το δεύτερο μέρος –για την ελληνικότητα της βυζαντινής τέχνης– του εκτενούς δοκιμίου του συγγραφέα Γιάννη Ταχόπουλου, «Η Βυζαντινή Τέχνη». Ο διδάκτορας Σωτήρης Δημόπουλος εξετάζει την πρόσληψη των σχέσεων του ευρωπαϊκού πολιτισμού με το Βυζάντιο στο έργο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και την  μετάβαση από την αγνόηση του Βυζαντίου στην αποδοχή του. Ο καθηγητής Γεώργιος Παναγόπουλος, (Ο Γεώργιος Τραπεζούντιος και το Ισλάμ) παρουσιάζει το ιστορικό της απέλπιδος απόπειρας του Τραπεζουντίου να μετατρέψει τον Μωάμεθ τον Πορθητή σε… προστάτη των ραγιάδων, μέσα από τη συγχώνευση Ισλάμ και χριστιανισμού, ενώ ο φιλόλογος Κωνσταντίνος Δάλκοςεξετάζει ενδελεχώς τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται η εικονομαχία στα σχολικά βιβλία της ιστορίας.

* * *

Ως προς την κίνηση του βιβλίου, o Κώστας Σταματόπουλος επιχειρεί μια κριτική παρουσίαση του βιβλίου του Μελέτη Μελετόπουλου για τον Κωνσταντίνο Καραβίδα και τον κοινοτισμό,  ενώ ο Γιάννης Ταχόπουλος παρουσιάζει το βιβλίο του γεννήτορα του «μακεδονισμού», Κρίστε Μισίρκοφ Μακεδονικές υποθέσεις γραμμένο στα 1903, το οποίο μεταφράστηκε πρόσφατα στα ελληνικά. Ο καθηγητής παλαιοντολογίας Τιμ Φλάνερυ ανοίγει τον προβληματισμό μας πάνω σε μία εφιαλτική εξέλιξη της οικολογικής κρίσης, τη σταδιακή κατάληψη των ωκεανών από τις… μέδουσες, όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο της Αμερικανίδας βιολόγου Lisa-Ann Gershwin, Stung! On Jellyfish Blooms and the Future of the Ocean.  Ο Δημήτρης Μπαλτάς  παρουσιάζει τα βιβλία των Άλισταιρ Μακιντάιρ Ἔλλογα ἐξαρτημέναὄντα. Γιατί οἱ ἄνθρωποι χρειάζονται τίς ἀρετές και των U. Duchrow-F.J. Hinkelammert, Ἰδιοκτησία γιά τούςἀνθρώπους, ὄχι γιά τό κέρδος και ο Σπύρος Κουτρούλης το Τεχνικό σύστημα του Ζακ Ελλύλ, του πατέρα της κριτικής στη τεχνολογική αλλοτρίωση του κόσμου μας.

Posted in Βιβλία Νέες Κυκλοφορίες | Leave a Comment »

Ευχή στο ομότροπον

Posted by βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο 25 Δεκεμβρίου 2013

Το χειμώνα οι Τιτάνες σκότωσαν το Διόνυσο και διαμέλισαν το σώμα του.

Εκείνος όμως ξαναγεννήθηκε γι αυτό το γένος των Ελλήνων στην αρχαιότητα γιόρταζε αυτές τις μέρες το Διόνυσο μωρό. Τον αποκαλούσαν θείο βρέφος. 

 

Με αφορμή την χριστιανική εορτή των Χριστουγέννων εύχομαι οι Έλληνες να ξαναγίνουν οι Διόνυσοι που ήταν κάποτε. 

Ο Διόνυσος συμβολίζει όχι μόνο τον έρωτα και τη χαρά αλλά και την υπέρβαση. Συμβολίζει την Ελευθερία. Τον μαχόμενο άνθρωπο που διαμελίζεται προκειμένου να ανασυνθέσει μια καινούρια σκέψη ή μια καινούρια ύπαρξη. Συμβολίζει ό,τι κάνει την καρδιά του ανθρώπου να ψηλώνει: το δίκιο, το φιλότιμο, ο αγώνας, το ανυπότακτο, το ασυμβίβαστο κι όλ’ αυτά που συνθέτουν τον ελληνικό τρόπο ζωής, που κάποτε ήταν η ζωή μας. Όταν ήμασταν παιδιά, έφηβοι και νέοι. Και μας το ξερίζωσαν. Και ξερίζωσαν τα σπλάχνα της Ελλάδας. 

 

Ο Έλληνας-Διόνυσος είναι θεόμαχος, δεν δέχεται τις αποφάσεις των θεών και τους βγάζει γλώσσα. Κι ας τον τιμωρούν. Δε φοβάται  το θάνατο  και με τον Χάροντα πίνει κρασί.  Ο Έλληνας-Διόνυσος είναι ο Κρητικός που χορεύει πεντοζάλι κι ο Ηπειρώτης που χορεύει τσάμικο. Ο νησιώτης που χορεύει μπάλλο αντικριστό και κοιτά ευθεία στα μάτια την κοπέλα. Είναι ο Κυναίγειρος. Είναι ο ξεβράκωτος φουστανελάς που δείχνει τον κώλο του στο στρατό τον Τούρκων. Είναι ο Ρήγας που γράφει τραγούδια, μελέτες και κείμενα πολιτικά και γλεντοκοπάει μέχρι το πρωί. Αναστενάζει στον κόρφο μιας ομορφονιάς κι ύστερα σταυρώνεται και πεθαίνει για μια επανάσταση. Είναι ο Λασκαράτος που γράφει ποιήματα τρομερά για τους πολιτικάντηδες και κάπου ανάμεσα στα χαρτιά του αφήνει ένα ποίημα αφιερωμένο στο φαλλό του, που πολύ θαυμάζει. Ο Λειβαδίτης που μας ραγίζει την καρδιά και πίνει ατέλειωτα ποτήρια κρασί για μια προδομένη επανάσταση και μια χαμένη αγάπη. 

 

Ο Έλληνας-Διόνυσος είναι ο Βέγγος κι ο Αυλωνίτης. Είναι η Γειτονιά των Αγγέλων κι ο Καμπανέλης, ένας Εβραίος, που γράφει έργα διονυσιακά.  

 
Ο Διόνυσος είναι το ομότροπον  του Ηρόδοτου. 

 

Ο Έλληνας-Διόνυσος είναι ο Πέτρος, ο Κώστας, η Μαρία, η Ελένη, και το Κατινιώ. Κι οι ποιητές τους δεν ήταν στα παλάτια. Ήταν μαζί τους, δίπλα τους. Στο δρόμο, στο βουνό, στη δουλειά, στη φυλακή. Δεν κρατούσαν  χρυσή πένα.Ούτε φορούσαν μεταξωτά πουκάμισα.  Τουφέκι κρατούσαν και χειροπέδες φορούσαν.  Διαμελίστηκαν όλοι, μαζί με τους χτίστες, τις ράφτρες και τους ζευγάδες. Έγιναν αέρας, ψιχάλες της βροχής και χώμα για να  φυτρώνουν ανεμώνες. Έγιναν φρούτα και χυμοί και δρόσισαν διψασμένα παιδιά.Τα μνήματά τους πλάι στις ράφτες, τους χτίστες και τους ζευγάδες. 

 

Ο Διόνυσος σήμερα κοιτάει την Ελλάδα από ψηλά. Όχι πολύ ψηλά, όχι μακριά μας. Κάπου κοντά στον Ιερό Βράχο. Περιμένει. Όρθιος και μόνος, περιμένει.   

 

****

 

Η δική μου ευχή προς όλους εσάς, να ξαναβρούμε  το ομότροπον

Εύκολο. 

 

Πολλές ευχές για δύναμη, κουράγιο και αντοχή.Και σε  όσους πιστεύουν στο Χριστό, να ‘ναι η πίστη τους στο θείο, ο οδηγός κι η δύναμή τους.   

 

Με αγάπη, 

Αναστασία Βούλγαρη 

Posted in Ελλάδα | Leave a Comment »

 
Αρέσει σε %d bloggers: