«Αιθιοπία (Αβησσυνία) Ένα μικρό Βυζάντιο στο Κέρας της Αφρικής»

Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» σας προσκαλεί στην παρουσίαση

του βιβλίου του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

«Αιθιοπία (Αβησσυνία) Ένα μικρό Βυζάντιο στο Κέρας της Αφρικής» .

                                         Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 22 Μαρτίου στις 19:00,

στο πολυχώρο WORK, Βουτσινά 61, στον Χολαργό.

O Δημήτρης Γιαννάτος, κοινωνιολόγος και ο συγγραφέας θα μιλήσουν για αυτό

το ιστορικό και ταξειδιωτικό οδοιπορικό σε μία χώρα αντιθέσεων και ευχάριστων εκπλήξεων.

Πληροφορίες στο τηλέφωνο 210 6546742.

Βιογραφικό:
Ο αρχιτέκτων και συγγραφέας, Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Φοίτησε στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και στο μονοετές μετεκπαιδευτικό κύκλο της Παντείου «Ελληνικό Μεσογειακό Κέντρο Αραβικών και Ισλαμικών Σπουδών» στον κλάδο της πολιτικής επιστήμης. Εργάστηκε στο ΥΠΕΧΩΔΕ (νυν ΥΠΕΚΑ) από1981έως το 2015.

Συμμετέχει σε πρωτοβουλίες πολιτών και σε συλλογικές δραστηριότητες. Με οπτική και στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και τη στήριξη της εγχώριας παραγωγής «χωρίς μεσάζοντες» συμμετέχει στη δράση του καταναλωτικού συνεταιρισμού «Προμηθέας Λυόμενος», του οποίου είναι και ιδρυτικό μέλος.
Έχει εκδώσει τα βιβλία: «Η σκοτεινή πλευρά του ήλιου» (εκδ. Οδυσσέας, 1989), «Βροχή στη Δαλματία, καφές στο Τίτογκραντ» (Α΄εκδ.»Δελφίνι» 1997 , Β’ έκδοση «Αντίκτυπος», 2006), «Ευρώπη των σχισμών» (εκδ. Ίνδικτος, 2002), «2017 – Η Ελλάδα υπό νέο-οθωμανική κατοχή» (Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2009) και «Αιθιοπία (Αβησσυνία), ένα μικρό Βυζάντιο στο Κέρας της Αφρικής» (εκδ. Γόρδιος, 2016) . Είναι συνεργάτης εφημερίδων (αρθρογράφος στο «Παρόν») και περιοδικών με άρθρα πολιτικού, πολιτισμικού και κοινωνικού περιεχομένου.

Παρουσίαση του παραμυθιού «Η Αγάπη βασιλεύει στην Πιρπιρίτσα»

 

Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» και η συγγραφέας – παιδαγωγός Ζέτα Πολίτη, σας προσκαλούν στην παρουσίαση του διδακτικού και διασκεδαστικού παραμυθιού της, με τίτλο «Η αγάπη βασιλεύει στην Πιρπιρίτσα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως, με εικονογράφηση της Δήμητρας Πέππα.

Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 19 Μαρτίου στις 11:30, στον φιλόξενο πολυχώρο WORK, Βουτσινά 61, στον Χολαργό.

Η συγγραφέας θα μας γνωρίσει την κακότροπη γιαγιά Μερσίνα και την Λητώ, μία κοπελίτσα που έχει περάσει πολλές δυσκολίες στη ζωή της.
Τι αλλαγές θα φέρει το κοριτσάκι στη ζωή της γιαγιάς;
Πώς μπορεί η αγάπη να τρυπώσει στην καρδιά;

Πληροφορίες στο τηλέφωνο 210 6546742.

Η κληρονομιά των Ναϊτών: Ένα νουάρ… φιλοσοφικό

Μυστήριο, περιπέτεια και φιλοσοφία μπλέκονται αριστοτεχνικά στο νέο μυθιστόρημα του Θανάση Νικολάου, που διαβάζεται απνευστί.

του Δημήτρη Παπαλεωνίδα

Ο Θανάσης Νικολάου, μετά από τέσσερα best sellers, μας προσφέρει το πέμπτο μυθιστόρημα του, με τίτλο «Η κληρονομιά των Ναϊτών». Οι προσδοκίες κατά την γνώμη μας επαληθεύονται και ο συγγραφέας, μας παραδίδει, εν τέλει, ένα ώριμο μυθιστόρημα, αντάξιο της φήμης του.

Η ιστορία χρονικά εκτυλίσσεται στον μεσοπόλεμο, σε ύφος νουάρ. Αφετηρία τα σκοτεινά σοκάκια της Μασσαλίας. Εκεί, ένας φόνος θα φέρει τον Ιάσονα Φιλίππογλου κοντά σε μια μυστηριώδη Γερμανίδα, την Αντριάνα. Είναι η στιγμή που θα αλλάξει ριζικά τη ζωή του, καθώς η μοίρα θα τον φέρει μπροστά σε μυστικά αιώνων και θα τον ρίξει σε πολλούς κινδύνους. Δύο μεγάλοι έρωτες και πάθη, με διαφορετικές χρονικές αφετηρίες, διασταυρώνονται σε μία περιπέτεια για την αναζήτηση της αλήθειας μεταξύ Σμύρνης, Μασσαλίας, Αλεξάνδρειας, Κωνσταντινούπολης, Βερολίνου και Παρισιού.

Η αφήγηση ανοίγει σαν βεντάλια και εξιστορεί με γλαφυρό τρόπο τα γεγονότα που σημάδεψαν τις ζωές των ηρώων μας, σημαντικά ιστορικά περιστατικά, ακόμα και φιλοσοφικούς διαλόγους, μέσα από τους οποίους αποκαλύπτεται το μυστικιστικό οικοδόμημα πάνω στο οποίο χτίστηκε η Γερμανία του Μεσοπολέμου, ο παρασκηνιακός ρόλος των μυστικών οργανώσεων, τα αθέατα κέντρα εξουσίας και η αγωνιώδης αναζήτηση της απόκρυφης γνώσης έναντι οποιουδήποτε τιμήματος, που θα οδηγήσει τον κάτοχό της στην παγκόσμια κυριαρχία. Ακόμη, η ανάγκη των ανθρώπων να ζήσουν, να αισθανθούν και να δημιουργήσουν.

Οι εικόνες που συνθέτει ο συγγραφέας με την πένα του, από την Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη πριν την καταστροφή, την Μασσαλία, την κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια, τον διάπλου του μαγευτικού Νείλου, έως τις πηγές του στο Σουδάν, τα αρχοντικά και τους μεγαλοπρεπείς πύργους σε Παρίσι και Βερολίνο μας προκαλούν και ταυτόχρονα μας προσκαλούν σε ένα ταξίδι όλο εκπλήξεις και ανατροπές στο χρόνο, στο χώρο και στην ιστορία.

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που ικανοποιεί και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη, άντρα ή γυναίκα, διότι συνδυάζει μυστήριο, περιπετειώδη εξέλιξη, ρομαντικές περιγραφές, γνώση και μυστικισμό, φιλοσοφία και ιστορία. Και κλείνει με τη μεγάλη αιώνια μάχη μεταξύ του Καλού και του Κακού, ενώ ταυτόχρονα απαντά σε βαθιά ανθρώπινα ερωτήματα για τον έρωτα, την αγάπη, την φιλία.

http://www.in2life.gr/culture/book/article/561234/h-klhronomia-ton-naiton-ena-noyar-filosofiko.html

Το αγγελικό μυστικό της Όλγας Μπράουν: Άρωμα Αιγύπτου

Στην Αίγυπτο των αρχών του 20ου αιώνα μας ταξιδεύει το πρώτο ιστορικό μυθιστόρημα της ποιήτριας Τζένης Βλαχώνη.

Το αγγελικό μυστικό της Όλγας Μπράουν: Άρωμα Αιγύπτου

του Δημήτρη Παπαλεωνίδα

Περισσότερα του ενός είδη λογοτεχνίας καλύπτει το μυθιστόρημα της Τζένης Βλαχώνη, «Το αγγελικό μυστικό της Όλγας Μπράουν» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.

Στο επίκεντρό του βρίσκεται η Όλγα Μπράουν, υπαρκτό πρόσωπο, που έζησε στην Αίγυπτο, τα ταραγμένα και σκοτεινά χρόνια της βασιλείας του Φαρούκ, μία εποχή που σημαδεύτηκε από τους ανταγωνισμούς των μεγάλων δυνάμεων για τις θέσεις ισχύος.

Η συγγραφέας, ισορροπώντας μεταξύ αλήθειας και μυθοπλασίας, σκιαγραφώντας τον βίο της Όλγας Μπράουν, αποδίδει και το ιστορικό πλαίσιο, αλλά απαντάει και σε ερωτήματα περί ελεύθερης βούλησης και μοίρας.

Η ηρωίδα, ποντιακής και ρωσικής καταγωγής, θα μείνει από μικρή ορφανή από πατέρα και θα μεγαλώσει σε οικοτροφείο. Η Όλγα θα βρει δουλειά στην Αίγυπτο, δίπλα στην οικογένεια του βασιλιά Φαρούκ Α’, και θα αναλάβει την ανατροφή των παιδιών του. Παρά την στενή πολιορκία ενός Έλληνα, του Αντώνη, θα γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός Άγγλου στρατιωτικού, του Alfred Brown, τον οποίο θα παντρευτεί. Ενώ όλα δείχνουν ότι η ζωή της θα εξελιχθεί ειδυλλιακά, αρχίζουν οι ανατροπές. Ο μυστηριώδης Άγγλος θα εξαφανιστεί και η Όλγα θα αναγκαστεί να μεγαλώσει μόνη της τα παιδιά τους, ενώ την τρώει η αγωνία για τον σύζυγό της. Η Όλγα, από εκεί και πέρα, θα αντιμετωπίσει πολλά διλήμματα, καθώς θα έρχεται αντιμέτωπη με το σκληρό πρόσωπο της ζωής.

Με στρωτή ροή του λόγου και μεστή γραφή, η Τζένη Βλαχώνη, βραβευμένη και μεταφρασμένη ποιήτρια, που πρώτη φορά δοκιμάζεται στον στίβο του μυθιστορήματος, προκαλεί έντονα συναισθήματα και αναδεικνύει, εν τέλει, ότι η κολόνα των αξιών είναι η αξιοπρέπεια. Ότι ο άνθρωπος με αξιοπρέπεια προς τον εαυτό του και το περιβάλλον του οφείλει να αντιμετωπίζει το καλό και το κακό, το αναπάντεχο, τις δυσκολίες, την ευτυχία και τη δυστυχία, κάθε χίμαιρα και τη μοίρα, το πεπρωμένο του.

Αναδεικνύει, επίσης, τις δυνάμεις που ο άνθρωπος κρύβει και τις εκδηλώνει, για να σταθεί όρθιος, για να ξεπεράσει τα σοκ που προκαλεί η ζωή όταν τελικά δεν είναι αυτή που προσδοκεί, για να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και την αλήθεια.

Το αγγελικό μυστικό της Όλγας Μπράουν
Τζένη Βλαχώνη
Εκδόσεις Λυκόφως
Σελίδες: 288
Τιμή: 15 ευρώ

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

Αγοράστε το βιβλίο online
Επισκεφθείτε τη σελίδα του Βιβλιοπωλείου Χωρίς Όνομα

Μια μικρή ερωτική ιστορία με γενναίες δόσεις χιούμορ

Το μυθιστόρημα του Ζιλ Λεγκαρντινιέ έχει κινηματογραφική πλοκή, εύθυμη διάθεση και μια δόση συγκίνησης. Ό,τι πρέπει για καλοκαιρινά απογεύματα και όχι μόνο.

του Δημήτρη Παπαλεωνίδα

Για πείτε μου, ποια είναι η μεγαλύτερη ανοησία που έχετε κάνει στη ζωή σας; Η ηρωίδα μας, Ζυλί Τουρνέλ, 28 ετών, έχει ήδη κάνει ένα σωρό. Για παράδειγμα, εκείνη τη φορά που πάσχιζε να φορέσει το πουλόβερ της κουτρουβαλώντας τη σκάλα ή την άλλη που φτιάχνοντας την πρίζα κρατούσε τα καλώδια με τα δόντια της… η εμμονή της με τον νεοφερμένο γείτονα, χωρίς καν να τον έχει δει στ’ αλήθεια –εμμονή που της κόστισε το μάγκωμα του χεριού της στο γραμματοκιβώτιό του… Μην ξεχάσουμε τον ροκ τραγουδιστή Ντιντιέ, που για δύο χρόνια τον συντηρούσε, επιλέγοντας να ζει η ίδια σε ένα παράλληλο σύμπαν.

Οι φίλες, ω οι φίλες, είναι ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στην ζωή της Ζυλί. Το έπαιζαν ελεύθερες και ωραίες και συμφωνούσαν, πως η ζωή είναι πολύ καλύτερη χωρίς τα βλαμμένα τ’ αρσενικά. Έως ότου κάποια από αυτές ερωτεύονταν και όλη η επιχειρηματολογία τους κατέρρεε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Μα ακόμη κι αυτό δεν είναι τίποτα, απολύτως τίποτα, μπρος στα παράλογα πράγματα που θα αποτολμήσει για να πλησιάσει τον άντρα, του οποίου το μυστικό θέλει να εξιχνιάσει. Απίστευτα επινοητική και συνάμα γοητευμένη απ’ αυτό τον άγνωστο πλάι, στον οποίο ζει, αλλά για τον οποίον αγνοεί τα πάντα, η Ζυλί θα πάρει τα πιο παραληρηματικά ρίσκα, μέχρις ότου βρει επιτέλους την απάντηση στο ερώτημα που την κατατρύχει: για ποιον κάνουμε τη μεγαλύτερη ανοησία της ζωής μας; Επειδή το γνωρίζουμε ή το διαισθανόμαστε, πως οι άνθρωποι που αγαπάς είναι εκείνοι, που θα σε πληγώσουν περισσότερο.

Ο Λεγκαρντινιέ αφηγείται με κινηματογραφικό τρόπο τις περιπέτειες μίας νεαρής μοντέρνας γυναίκας, της Ζυλί, αφυπνίζοντας τον αναγνώστη με ισχυρές δόσεις συγκίνησης, τρυφερότητας και εύθυμης διάθεσης. Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα και ταυτόχρονα μία θεραπεία κατά της μελαγχολίας.

Ο Ζιλ Λεγκαρντινιέ (γεν. 1965, Παρίσι) έχει εργαστεί σε αμερικανικά και βρετανικά κινηματογραφικά πλατό. Επιπλέον, έχει σκηνοθετήσει διαφημιστικές ταινίες, τρέιλερ και ντοκιμαντέρ. Σήμερα ασχολείται με την επικοινωνία για λογαριασμό μεγάλων στούντιο, με σενάρια καθώς και με τη συγγραφή των μυθιστορημάτων του. Έχοντας καταπιαστεί με εντελώς διαφορετικά είδη, διακρίθηκε με τα βιβλία του L’Exil des anges (Prix SNCF du polar 2010) και Nous étions les hommes (2011). Η Μικρή ερωτική ιστορία (Demain j’arrête!) κυκλοφόρησε στη Γαλλία το 2011 και γνώρισε διεθνή επιτυχία, ενώ αναμένεται η κινηματογραφική της μεταφορά.

Μικρή ερωτική ιστορία
του Ζιλ Λεγκαρντινιέ
μετάφραση Ρίτα Κολαΐτη
εκδόσεις Πατάκη
Σελίδες: 416
Τιμή: 13,28€

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

Επισκεφθείτε τη σελίδα του Βιβλιοπωλείου Χωρίς Όνομα

http://www.in2life.gr/culture/book/article/541581/mia-mikrh-erotikh-istoria-me-gennaies-doseis-hioymor.html

Η Πόλη των Αθώων: Ταξίδι στην Θεσσαλονίκη της Κατοχής

Η Κατερίνα Καριζώνη μας καλεί σε ένα ταξίδι στην Θεσσαλονίκη του πολέμου και της Κατοχής και μας συστήνει στους ανθρώπους της πόλης, τους «αθώους» της.

του Δημήτρη Παπαλεωνίδα

Η αφηγηματική δεινότητα της Κατερίνας Καριζώνη, σημαντική πεζογράφος και ποιήτρια, μας χαρίζει μία συλλογή από μικρές σύντομες αφηγήσεις, οι οποίες βασίζονται στην ιστορική πραγματικότητα, σε πραγματικά βιώματα και μαρτυρίες των τελευταίων επιζώντων της σκληρής δεκαετίας του ’40 στην Θεσσαλονίκη.

Απλοί καθημερινοί άνθρωποι, αθώοι, όπως τιτλοφορείται και το βιβλίο, σε μία πόλη που στενάζει κάτω από την κυριαρχία των Γερμανών και των ελλήνων συνεργατών τους, από την Κατοχή έως τον Εμφύλιο. Άνθρωποι που πίστεψαν το μεγάλο «Όχι» του ελληνικού λαού το 1940 και στην συνέχεια με συνέπεια και ήθος έμειναν πιστοί στα ιδανικά τους και το πλήρωσαν με βομβαρδισμούς, τρομοκρατία, φτώχια, πείνα, βασανιστήρια, και εκτελέσεις.

Η αδελφική αγάπη, ο ανεκπλήρωτος έρωτας, ο αγνός ιδεαλισμός, αλλά και η απληστία, η προδοσία, η απανθρωπιά συνυπάρχουν μέσα σε αυτές τις αφηγήσεις και συνθέτουν το μωσαϊκό μίας πόλης, που συγκεντρώνει στις γειτονιές της, Έλληνες και Εβραίους, φτωχούς και πλούσιους, πρόσφυγες και γηγενείς, πατριώτες και δωσίλογους.

Η Πόλη των Αθώων λοιπόν αναφέρεται σε αυτούς τους ανθρώπους, τους οποίους η επίσημη ιστορία γραμμένη από τους νικητές, αγνοεί συστηματικά.

Η συγγραφέας δεν αποφεύγει να αναφερθεί σε θέματα που για χρόνια αποσιωπήθηκαν ή «ερευνήθηκαν» επιφανειακά, όπως οι εξευτελισμοί και οι διώξεις των Εβραίων, καθώς και η λεηλασία και η υπεξαίρεση των περιουσιών τους από «έλληνες» δωσίλογους και χαφιέδες, που τους κατέδιδαν και στην συνέχεια έμμεσα ιδιοποιούνταν τις περιουσίες τους, ως μεσεγγυούχοι.

«…Είχε διπλώσει μία εφημερίδα πλάι στο πιάτο του… έριχνε λοξές ματιές. Ακούστε τι γράφει η Απογευματινή….Να φύγουν οι Εβραίοι. Να αποκαθαρθεί η γάγγραινα με τους κίτρινους αστέρες από την πόλη… Ας όψεται ο Μέρτεν. Τρίβουν τα χέρια τους οι δωσίλογοι και οι μεσεγγυούχοι. Θα πλουτίσουν από τις παρατημένες περιουσίες των Εβραίων…».

…Ή η συμμετοχή, συχνά με υπερβάλλοντα ζήλο των «ελλήνων» συνεργατών των κατακτητών, σε αντίποινα για αντιστασιακές πράξεις, όπου βασάνιζαν και εκτελούσαν αθώους και μάλιστα παιδιά.

Διαβάζουμε για τους ταγματασφαλίτες «…Τα Τάγματα Ασφαλείας στήνουν μπλόκα και έχουν την υποστήριξη των Γερμανών. Εκτελούν επιτόπου αγωνιστές και μαζί τους κι απλούς πολίτες… εκτέλεσε δέκα τρία παιδιά που έγραφαν στους τοίχους. Στην Καλαμαριά συνέλαβαν εξήντα τέσσερα άτομα και τα μετέφεραν στη Γερμανία…».

Στις διηγήσεις αυτές λοιπόν η συγγραφέας, θα μας «συστήσει» δύο αδελφές, την Ρίτα και την Τασούλα, στο πρώτο αεροπορικό βομβαρδισμό της πόλης, που από τύχη γλιτώνουν τον θάνατο. Τον υποδηματοποιό Κώστα, που δεν διστάζει να προσφέρει ακόμη και την ζωή του για τα ιδανικά του, την γυναίκα του Παγώνα, στήριγμα της οικογένειας και του άντρα της και τις κόρες τους. Τον Γεράσιμο Αναγνωστάκο, Μανιάτης, ξεριζωμένος εξαιτίας μίας βεντέτας, την γυναίκα του Πολυτίμη, τις τρεις αδελφές του και τον Άρη, που σπουδάζει δικηγόρος και άλλους ιδιαίτερους μεν αλλά και απλούς «αθώους» ανθρώπους.

Ιδιαίτερη αναφορά θα ήθελα να κάνω στην ποιητική ιδιότητα της Κατερίνας Καριζώνη, χάρη στην οποία μας χαρίζει την αφήγηση μίας ιδιαίτερης ιστορίας, μαγευτικής και ταυτόχρονα μεταφυσικής. Η ιστορία αυτή είναι ένα επεισόδιο μόνο στην αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου, ανά τον κόσμο, από τους Ναζί, οι οποίοι εισβάλλουν στο Άγιο Όρος. Οι Γερμανοί αξιωματικοί, ο καθηγητής Βυζαντινών Σπουδών Φράντς Ντέλγκερ και ένας έλληνας καθηγητής, μέλη αυτής της αποστολής, θα γίνουν μάρτυρες της βαθιάς αλλαγής του γερμανού καθηγητή, μετά από την μεταφυσική εμπειρία, που θα βιώσει…

«…Μα μήπως φθάνει η λογική για να τα εξηγήσεις όλα; Η λογική είναι μόνο για τα απλά και τα ασήμαντα. Τα μεγάλα πράγματα και τα σημαντικά συνήθως δεν εξηγούνται…» γράφει η Κατερίνα Καριζώνη.

Μήπως τελικά, αυτοί οι μικροί καθημερινοί, απλοί, αθώοι άνθρωποι και οι ζωές τους είναι τόσο μεγάλοι και σημαντικοί, που η λογική αδυνατεί να εξηγήσει τις επιλογές τους; Μήπως οι σπουδαίοι, οι τρανοί, οι «νικητές» αυτού του κόσμου συγκρινόμενου μαζί τους, φαίνονται τόσο ασήμαντοι και αυτός είναι ο λόγος, που δεν κατέχουν την θέση που τους αρμόζει, στην επίσημη ιστορία;

H Kατερίνα Kαριζώνη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε οικονομικά και είναι διδάκτορας των Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ. Εργάστηκε επί δεκαπέντε χρόνια στην Εθνική Τράπεζα. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, ποιητικά βιβλία, καθώς και παιδικά. Μυθιστορήματα: Ο άγγελός μου ήταν έκπτωτος (1997), Βαλς στην ομίχλη (2001), Τσάι με τον Καβάφη (2004), Mεγάλο Aλγέρι (2006). Ποίηση: Πρωτοβρόχια (1969), Διαστάσεις (1971), Πινόκιο (1973), Αναπάντεχο καλοκαίρι (1978), Τσάι και μυθολογία (1985), Πανσέληνος στην οδό Φράγκων (1990), Τα παγώνια της Μονής Βλατάδων (1993), Ο ράφτης Ραντοσλάβ από το 1470 (2001), Το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη (ανθολογία, 2006), Ρεσάλτο (2009). Παιδικά: Χίλιες και μία νύχτες των Βαλκανίων (1990), Ο Σαίξπηρ σε 7+2 παραμύθια (1990), Η δίκη των παραμυθιών (1992), Το ταξίδι του αυτοκράτορα με το χαμένο πρόσωπο (1993), Παραμύθια από τις όπερες (1997), Το ταξίδι των παραμυθιών (1998), Μια φορά κι έναν καιρό σ? ένα ξέφωτο του δάσους (2005), Ο μαγικός αυλός (2005). Συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά δημοσιεύοντας κριτικά σημειώματα, δοκίμια και λογοτεχνικά κείμενα. Έχει τιμηθεί με το Α’ Βραβείο του Κύκλου Παιδικού Βιβλίου το 1992 για το βιβλίο της Χίλιες και μία νύχτες των Βαλκανίων. Κείμενα και ποιήματά της μεταφράστηκαν στις βαλκανικές γλώσσες, στα γερμανικά, τα αγγλικά και τα πολωνικά. Ποίησή της, επίσης, μελοποιήθηκε από τον Μιχάλη Γρηγορίου και ερμηνεύτηκε από τη Σαββίνα Γιαννάτου. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.
Η πόλη των αθώων
της Κατερίνας Καριζώνη
Εκδόσεις Καστανιώτη, 2016
Σελ. 208
Τιμή: 9,90€

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS
Επισκεφθείτε τη σελίδα του Βιβλιοπωλείου Χωρίς Όνομα

Στα ίχνη της Ιθάκης: Μια Οδύσσεια… θρίλερ

Ένας Οδυσσέας ψάχνει την Ιθάκη του, σε αυτό το μυθιστόρημα που ισορροπεί ανάμεσα στην ερωτική ιστορία και το αστυνομικό θρίλερ.

του Δημήτρη Παπαλεωνίδα

Στην ελληνική λογοτεχνία δεν είναι δυσεύρετοι οι συμβολισμοί που περικλείει το όνομα «Οδυσσέας» και το τοπωνύμιο «Ιθάκη». Ο Οδυσσέας αναζητά το ασφαλές του καταφύγιο, που δεν είναι άλλο από ένα σπίτι, μία πατρίδα, γενικά μία απανεμιά, μακριά από Σειρήνες, Κύκλωπες, Σκύλα και Χάρυβδη.

Στο μυθιστόρημα που συνέγραψαν οι Αλέξης Μιχελιδάκης και Χρήστος Χριστόπουλος, με τίτλο «Στα ίχνη της Ιθάκης», δεν προκαλεί έκπληξη ότι ο πρωταγωνιστής ονομάζεται Οδυσσέας, Οδυσσέας Μπάρκας. Ωστόσο, και εδώ βρίσκεται το πρώτο ανατρεπτικό στοιχείo αυτού του μυθιστορήματος: Η Ιθάκη δεν είναι καταφύγιο, είναι μία κοπέλα, την οποία ερωτεύεται ο πρωταγωνιστής, ένας μοναχικός νέος που έχει περάσει πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Στο εν λόγω μυθιστόρημα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως, η Ιθάκη προσωποποιείται, είναι η Ιθάκη Ντενιέ.

Και που ερωτεύεται ο Οδυσσέας την Ιθάκη; Η ίδια το αγνοεί. Δεν τον γνωρίζει καν. Όταν όμως εκείνη πέφτει θύμα απαγωγής, με δράστες έναν αδίστακτο μεγιστάνα και έναν διεφθαρμένο υπουργό, ο Οδυσσέας είναι που θα αναζητήσει τα ίχνη της.

Από εδώ και πέρα, εξελίσσεται ένα πρωτότυπο αστυνομικό και ψυχολογικό θρίλερ, που μόνο στην επιφάνειά του αποτελεί μία ερωτική ιστορία. Οι συγγραφείς πετυχαίνουν να αποτυπώσουν την ψυχολογία των ηρώων και να μπλέξουν τον αναγνώστη στον ιστό της αράχνης, όπως ανέφερε και η ψυχολόγος και συγγραφέας Τένια Μακρή στην παρουσίαση του βιβλίου.

Στην ουσία, το μυθιστόρημα αποτελεί μία συνεχή ροή προς την αναζήτηση της αλήθειας, μία πορεία προς την ανακάλυψη του εαυτού, μία κίνηση προς το εσώτερον και τη δικαίωση.

Ως προς τα τεχνικά χαρακτηριστικά, πρέπει να σημειωθεί ότι σε κανένα σημείο του μυθιστορήματος δεν φαίνεται ότι το έργο είναι προϊόν της πνευματικής εργασίας δύο συγγραφέων. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία του σελίδα, είναι αρμονικό στο ύφος και στην πλοκή, κάτι που πιστώνεται στα θετικά των δύο συγγραφέων, που μάλιστα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον στίβο της λογοτεχνίας.

Στα ίχνη της Ιθάκης
Χρήστος Χριστόπουλος – Αλέξης Μιχελιδάκης
Σελ. 176
Τιμή: 12€
Εκδόσεις Λυκόφως

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

Επισκεφθείτε τη σελίδα του Βιβλιοπωλείου Χωρίς ΌνομαΑποκτήστε το βιβλίο

http://www.in2life.gr/culture/book/article/547982/sta-ihnh-ths-ithakhs-mia-odysseia-thriler.html

«Η κληρονομιά των Ναϊτών»

Άλλο ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα προσφέρει στους αναγνώστες ο Θανάσης Νικολάου. Με τέσσερα εξαντλημένα best sellers στο ενεργητικό του, επιστρέφει με το πέμπτο του μυθιστόρημα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ένας αποτρόπαιος φόνος θα φέρει τον Ιάσονα Φιλίππογλου κοντά σε μια μυστηριώδη Γερμανίδα. Η ζωή του θα αλλάξει ριζικά. Η μοίρα θα τον φέρει μπροστά σε μυστικά αιώνων και θα τον ρίξει σε πολλούς κινδύνους. Έρωτες και πάθη αλληλοπλέκονται σε μία περιπέτεια για την αναζήτηση της αλήθειας μεταξύ Σμύρνης, Μασσαλίας, Αλεξάνδρειας, Κωνσταντινούπολης, Βερολίνου και Παρισιού, ενώ μέσα από περίτεχνους φιλοσοφικούς διαλόγους αποκαλύπτεται το μυστικιστικό οικοδόμημα πάνω στο οποίο χτίζεται η Γερμανία του Μεσοπολέμου.

Ποιος ο ρόλος των Ναϊτών Ιπποτών και πώς συνδέονται με το ναζιστικό κίνημα;

Πώς κινούνται οι αδίστακτες μυστικές υπηρεσίες, για να αποκτήσουν τη γνώση που θα οδηγήσει τις χώρες τους στην παγκόσμια κυριαρχία;

Ποια η στάση της μυστηριώδους Ομάδας Έψιλον;

 

Ένα ανατρεπτικό μυθιστόρημα που αφήνει άφωνο τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία του σελίδα.

Η υπέροχη «Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων»

Στο Παρίσι του 1959 μας ταξιδεύει το μυθιστόρημα του Jean-Michel Guenassia που, χάρη στους υπέροχους χαρακτήρες και την πλοκή του, διαβάζεται απνευστί.

του Δημήτρη Παπαλεωνίδα

O Μισέλ Μαρινί (ο οποίος κρατά τον ρόλο του αφηγητή στο μυθιστόρημα του J.M. Guenassia) είναι δώδεκα ετών, μαθητής του φημισμένου γυμνασίου HENRY IV, στο Παρίσι του 1959. Η εποχή του ροκ-εν-ρολ και του Πολέμου της Αλγερίας. Ερασιτέχνης φωτογράφος, φανατικός βιβλιοφάγος – μόλις έχει ανακαλύψει τον Καζαντζάκη – συστηματικός κοπανατζής από το σχολείο και το σπίτι, συναντιέται με τους φίλους του για να παίξουν ποδοσφαιράκι στο μπιστρό «Balto». Στην γεμάτη καπνούς πίσω αίθουσα του μπιστρό θα γνωρίσει τα μέλη της σκακιστικής λέσχης, που αποτελείται κυρίως από πολιτικούς πρόσφυγες από την Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια.Ο Ίγκορ, ο Λεονίντ, ο Σάσα, ο Ίμρε, ο Γρηγόρης και η υπόλοιπη παρέα είναι άνθρωποι, που εγκατέλειψαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τις οικογένειές τους, πρόδωσαν τα ιδανικά και τα πιστεύω τους. Άντρες σκιές, άφραγκοι, με μοναδική έγνοια την επιβίωση, σε αντίθεση με τα εξέχοντα μέλη της λέσχης, που είναι ο Ζοσέφ Κεσέλ – συγγραφέας του βιβλίου «Η Ωραία της Ημέρας» και ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ, ο σημαντικότερος υπαρξιακός φιλόσοφος του 20ου αιώνα, ο οποίος συχνά χαρτζηλικώνει τα άλλα μέλη της σκακιστικής λέσχης.

Ποιο μυστικό ενώνει όλους αυτούς τους ανθρώπους;

Καθώς λοιπόν ο Μισέλ μέσα από τις αφηγήσεις των μελών της σκακιστικής λέσχης, ανακαλύπτει το ροκ΄ν΄ρολ, τον έρωτα, την τέχνη της φωτογραφίας, την προδοσία των ιδανικών και τα ανθρώπινα δράματα, που προκάλεσαν οι κυρίαρχες ιδεολογίες τον 20ο αιώνα, την ίδια περίοδο αντιμετωπίζει τα δικά του προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα.

Ο γάμος των γονιών του διαλύεται, ο αδελφός του λιποτακτεί από τον γαλλικό στρατό, ενώ υπηρετούσε στο μέτωπο της Αλγερίας, αντιδρώντας στις χωρίς νόημα και τέλος σφαγές, αφού έχει ήδη με επιστολές του «καταγγείλει» την αντίθεση του με το κοινωνικό – πολιτικό αδιέξοδο της εποχής του, με λόγια όπως: «πρέπει να τα τινάξουμε όλα στον αέρα… έγιναν επαναστάσεις και πόλεμοι… κυβερνήσεις ανατράπηκαν τίποτα δεν αλλάζει… οι πλούσιοι παραμένουν πλούσιοι και οι φτωχοί παραμένουν φτωχοί… όσο δεν κάνουμε μία νέα επανάσταση και δεν καρατομούμε αυτούς που έχουν σφετεριστεί την οικονομική εξουσία, θα είμαστε όλο λόγια». Ο συγγραφέας συνδέει το παρελθόν με το μέλλον, τα ριζοσπαστικά μηνύματα της Γαλλικής Επανάστασης με τα κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα του Μάη του ’68, που πλησιάζει γοργά, ως φυσική συνέπεια των αυθαιρεσιών της κάθε μορφής εξουσίας σε ανθρώπους και λαούς.

Τελικά ο Μισέλ θα ανακαλύψει το μυστικό αυτών των ανθρώπων και η γνώση αυτή, θα αλλάξει για πάντα η ζωή του. Είναι όλοι τους Αθεράπευτα Αισιόδοξοι.

Πορτρέτο μιας γενιάς, λεπτομερής αναπαράσταση μιας εποχής, γλυκόπικρο χρονικό μιας εφηβείας: ο γεννημένος στο Αλγέρι το 1950, μεγαλωμένος στην Γαλλία του Ντε Γκωλ, δικηγόρος στο επάγγελμα, Jean-Michel Guenassia γράφει ένα μυθιστόρημα, που εντυπωσιάζει τόσο με την ευρύτητα του θέματος, που πραγματεύεται όσο και με τη αυθεντικότητα, που αναδίδεται από τις σελίδες του.

Ιδιαίτερη σημασία για τον υποψήφιο αναγνώστη έχει το γεγονός πως τιμήθηκε με το βραβείο Γκονκούρ, το οποίο δίνουν οι μαθητές των γαλλικών λυκείων.

Το εξαιρετικό αυτό βιβλίο δεν διεκδικεί δάφνες μιας «υψηλής» λογοτεχνικής γλώσσας, αλλά την ίδια στιγμή κατορθώνει να προκαλεί συγκίνηση, εξαιτίας κυρίως της ικανότητας του να δένει τη μία ιστορία με την άλλη δημιουργώντας με συνέπεια μια κουρδισμένη στην εντέλεια μυθιστορηματική εικόνα. Η ένταση, δε, ενός αμείωτου πεζογραφικού ρυθμού, έχει ως αποτέλεσμα οι 693 σελίδες του να διαβάζονται απνευστί.

Info:
Jean-Michel Guenassia
Η Λέσχη των Αθεράπευτα Αισίοδοξων
Μτφ. Βλαχοπούλου Φωτεινή
Εκδόσεις Πατάκη – 2013
Σελίδες: 693
Τιμή €21.90

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

Αγοράστε το βιβλίο online

 

http://www.in2life.gr/culture/book/article/547313/h-yperohh-leshh-ton-atherapeyta-aisiodoxon.html

Σιωπηρή Άλωση: ένα νέο βιβλίο για το Δημογραφικό και το Μεταναστευτικό πρόβλημα της Ελλάδας

Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πραγματεία το νέο βιβλίο του Α. Λαυρέντζου Σιωπηρή Άλωση, το οποίο για πρώτη φορά αναλύει συνδυαστικά τα δύο μείζονα ελληνικά ζητήματα: την επερχόμενη δημογραφική κατάρρευση του ελληνικού πληθυσμού και τις συνέπειες που θα έχει η μεταναστευτική πλημμυρίδα που στο εξής θα καταφθάνει στην Ευρώπη από την Ασία και από την Αφρική.

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης θα κατανοήσει γιατί ο ελληνικός πληθυσμός έχει ήδη εισέλθει σε μια δραματική πορεία συρρίκνωσης και θα μάθει ποιό θα είναι είναι το μέγεθος και η ηλικιακή του σύνθεση το 2050 (πρόβλεψη Eurostat)… Ακόμη θα απαντήσει σε ερωτήματα όπως: Γιατί την τελευταία 25ετία η Βουλγαρία σβήνει δημογραφικά αποτελώντας μια δραματική προειδοποίηση για την Ελλάδα; Πώς η Τουρκία έκανε μεταπολεμικά έναν δημογραφικό άθλο, μετατρεπόμενη σε έναν πληθυσμιακό γίγαντα; Πότε και πού σταματά η αύξηση του πληθυσμού της και γιατί οι Κούρδοι αποτελούν μια ωρολογιακή δημογραφική βόμβα στο εσωτερικό της; Τί συμβάνει με τους αλβανικούς πληθυσμούς και τί θα σημάνει ενδεχόμενη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας;…

 

Παράλληλα, ο αναγνώστης θα συνειδητοποιήσει, γιατί η δημογραφική συρρίκνωση της Ευρώπης, η πληθυσμιακή έκρηξη στον τρίτο κόσμο και οι επερχόμενες κλιματικές αλλαγές θα δημιουργήσουν μια μεταναστευτική πλημμυρίδα διαρκείας… Τί σημαίνει άραγε αυτό για την Ελλάδα; Τί κινδύνους αλλά και τί ευκαιρίες μπορεί να κρύβει; Ποιά ήταν τα χαρακτηριστικά των μεταναστευτικών ροών που δέχτηκε τα τελευταία 25 χρόνια η Ελλάδα και τί ακριβώς συνέβη το 2015; Υπό ποιές προϋποθέσεις η μετανάστευση είναι ωφέλιμη και γιατί αν αφεθεί ανεξέλεγκτη θα οδηγήσει την Ελλάδα σε μια «λιβανοποίηση» και τη νεοελληνική κοινωνία στο τέλος της, όπως την γνωρίσαμε τους δύο τελευταίους αιώνες;

 

Το βιβλίο ολοκληρώνεται με μια πλήρη εισήγηση για μια Ελληνική Πληθυσμιακή Στρατηγική, στην οποία διατυπώνονται προτάσεις για την ανάσχεση της  δημογραφικής κατάρρευσης του ελληνικού πληθυσμού και για τον έλεγχο-αξιοποίηση των μεταναστευτικών ροών…

 

Η Σιωπηρή Άλωση είναι ένα εξαιρετικά χρήσιμο και ενδιαφέρον βιβλίο, το οποίο αποτελεί μια τοιχογραφία των επερχόμενων πληθυσμιακών μεταβολών στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και των γεωπολιτικών ανακατατάξεων που αυτές θα επιφέρουν…

 

Ο Αναστάσιος Λαυρέντζος κατέχει διπλώματα μεταπτυχιακής ειδίκευσης (MSc) στα Οικονομικά Μαθηματικά (Οικονομικό Παν/μιο Αθηνών) και στη Θεωρητική Φυσική (Παν/μιο Κρήτης). Έχει πτυχίο Φυσικής (Παν/μιο Αθηνών). Έχει εργαστεί ως διευθυντικό στέλεχος στον τομέα Διαχείρισης Κινδύνων σε μεγάλους ελληνικούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και στο πλαίσιο αυτό έχει επισκεφτεί πολλές βαλκανικές χώρες (Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σερβία). Στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης ως επιστημονικός επιμελητής. Διδάσκει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Παν/μιο Αθηνών. Αρθρογραφεί τακτικά για την οικονομία και τα εθνικά θέματα σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα. Έχει γράψει το βιβλίο «Η Θράκη στο μεταίχμιο». Η αρθρογραφία του είναι συγκεντρωμένη στο προσωπικό του ιστολόγιο enausis.blogspot.gr.

 

«Η διαμόρφωση του νεώτερου Ελληνισμού 1204-1922 – τόμος β΄: 1821: Η παλιγγενεσία».

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» και οι Εναλλακτικές εκδόσεις σας προσκαλούν

στη παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Καραμπελιά

«Η διαμόρφωση του νεώτερου Ελληνισμού 1204-1922 – τόμος β΄:

1821: Η παλιγγενεσία».

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Φραγκούλης Φράγκος, στρατηγός, πρ. Α/ΓΕΣ
Απόστολος Διαμαντής, ιστορικός, καθηγητής ΕΚΠΑ
Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου, στις 19:30,                       στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» του Δημαρχείου Παπάγου- Χολαργού,       Περικλέους 55, στον Χολαργό.

EΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Για οποιαδήποτε πληροφορία επικοινωνείστε μαζί μας

στο 210 6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr.

Βιβλιοπαρουσίαση «GREXIT – ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Ή ΔΙΕΞΟΔΟΣ» (VIDEO)

Κώστας Χατζηαντωνίου: «Το χρέος και ο τόκος»

Κείμενο: Ανθούλα Δανιήλ

Τα τελευταία χρόνια, η οικονομική κρίση έγινε το κύριο θέμα συζητήσεων και συγγραφών. Είναι, επομένως, φυσικό να αποτελεί πηγή έμπνευσης. Κάθε εποχή έχει τη δική της πηγή και πληγή. Η πατρίδα μας στον αιώνα που πέρασε γνώρισε δυο παγκόσμιους πολέμους, έναν εμφύλιο, δικτατορίες και διεκδικήσεις για αποκατάσταση στο ορθόν της πολιτικοκοινωνικής μας ζωής. Και πώς ορίζεται αυτό το ορθόν; Με αύξηση αποδοχών, φυσικά, για να χορτάσει επιτέλους ο πεινασμένος και ταλαιπωρημένος λαός. Δόλωμα καλύτερο από τις ευκαιρίες δεν υπάρχει. Και ο Νεοέλληνας, έχων ή μη έχων, που ήθελε να ζει με πιστωτική κάρτα ως υπερέχων, έχασε το μέτρο, του οποίου η υπέρβαση για τον αρχαίο Έλληνα συνιστούσε «ύβριν» με συνέπεια αναπότρεπτη την «τίσιν». Αυτή τη στιγμή, αθώοι και ένοχοι βράζουν στην ίδια χύτρα, δημοκρατικά, αν και οι σουπερ-υπερ-έχοντες έχουν «μεταφέρει» εργοστάσια και καταθέσεις στο εξωτερικό, όπου σκοπεύουν να «μεταναστεύσουν» και οι ίδιοι, εφόσον η πατρίδα τους είναι εκεί που βρίσκεται το χρήμα τους. Η κατάρρευση επομένως αφορά την πατρίδα, κάποιους που ζούσαν συνετά τη ζωή τους αλλά τους παρασύρει τώρα το κύμα, καθώς και εκείνους τους «μικρομεσαίους», όπως έχουν βαφτιστεί, που ενώ δεν είχαν χρήματα ήθελαν μεδάνειο να χτίσουν μέγαρα με πισίνες και πολυτελή αυτοκίνητα, για να πηγαίνουν στο Κολωνάκι να πίνουν τον καφέ τους, να κάνουν τα επώνυμα ψώνια τους και να νομίζουν ότι είναι πλούσιοι και σπουδαίοι. Τώρα που έπεσαν μες στο πηγάδι και έπιασαν πάτο, σαν τη Γερακίνα, έβγαλαν φωνή μεγάλη.

Ο Κώστας Χατζηαντωνίου στο εξαιρετικό βιβλίο του Το χρέος και ο τόκος, δοκίμια προβληματισμού, μελετάει το φαινόμενο κάνοντας βαθιά τομή στον χρόνο για να το ερευνήσει και βλέπει σαν θεατής τραγωδίας σαιξπηρικής ότι «κάτι σάπιο υπάρχει στη Δανιμαρκία της πνευματικής μας ζωής», κρυμμένο πίσω από τα πολλά εισαγωγικά που περιέχει ο σύγχρονος δημόσιος λόγος. Το κακό αρχίζει από το 1970, όταν οι εκμεταλλευόμενοι «τον αυταρχισμό και τη χυδαιότητα της δικτατορίας, οργάνωσαν την πολιτισμική αλλοτρίωση ολόκληρου λαού». Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ποιος είναι ο τύπος επί του οποίου ο συγγραφέας θα καρφώσει τον ήλο.

«Το βιβλίο φυσικό είναι να διαπνέεται από αίσθημα θλιβερό για τον κόσμο μας και το μέλλον του, ωστόσο επισημαίνοντας τα κακά και την προέλευσή τους, κάνοντας βαθιά ανάλυση των αιτιών, προτείνει συγχρόνως λύσεις.»

Το θέμα ευνόητο είναι ότι έχει βαθιές ρίζες και πολλά κλαδιά, συνεπαγωγές πολλών άλλων παραμέτρων, στις οποίες ο συγγραφέας θα εμβαθύνει επιστημονικά. Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια. Κάθε κεφάλαιο μοιάζει με επεισόδιο δράματος που διαρκώς κορυφώνεται. Συγκεκριμένα, στο πρώτο κεφάλαιο, «Η Κρίση του παρόντος», επισημαίνει ότι για το «κακό» δεν φταίει το βεβαρημένο παρελθόν μόνο, αλλά και το «αβίωτο παρόν» και η έλλειψη παραγωγικότητας. Ότι ο μεταπολιτευτικός άνθρωπος έγινε το απείκασμα ενός κόσμου με κύριο χαρακτηριστικό του αδιαχώριστα μεταξύ τους την πολιτική και το παραεμπόριο. Ότι η ελληνική κρίση πρέπει να συνδεθεί με την ευρωπαϊκή. Ότι πολιτικοί και διανοούμενοι ματαιοπονούν, επιδιώκοντας να επιβάλουν δόγματα χωρίς ισχύ. Με αναφορές σε επιφανή πρόσωπα του πνεύματος (Γενιά του ’30, τον Άγγελο Τερζάκη, ο οποίος είχε μιλήσει από τότε για «μηχανισμό εξανδραποδισμού», Σαραντάρη, κ.ά.), ο συγγραφέας τονίζει ότι η μεταπολίτευση βαρύνεται με την ασυδοσία, με τον αντικοινωνικό μεταπολιτευτικό μαζάνθρωπο, με το κομματικό κράτος, την αδιέξοδη δημοκρατία, με τη δημοκρατία με ολιγαρχικές ρίζες και «τζάκια» που ξεκινούν από την εποχή του Όθωνος.

Στο δεύτερο κεφάλαιο, «Ο κόσμος ως τραγωδία», αναζητά την αιτία της μεταμόρφωσης που υπέστη το πολιτικό ον άνθρωπος, τη γέννηση της ιστορικής του συνείδησης, την απελευθέρωσή του από τη θρησκεία και οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική ή κοσμική εξουσία. (Ας θυμηθούμε, εδώ, πόσο φανατικά πολεμήθηκε η αυθεντία γύρω στο 1980, ώστε να φτάσουμε στην άλλη άκρη και να γίνει η αντι-αυθεντία ο νόμος της σύγχρονης σκέψης και συμπεριφοράς, και η άποψη του καθενός ισότιμη των μεγάλων στοχαστών. Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη, δηλαδή, επειδή έτσι βόλευε τις «μπίζνες» και την εξέλιξη στην κοινωνική ιεραρχία.) Λέει ακόμα ο συγγραφέας ότι η Ιστορία είναι απάνθρωπη, διότι είναι σύμφωνη με τη φυσική τάξη, που είναι η βία του κοινωνικού δαρβινισμού (ο ισχυρότερος επιβιώνει τρώγοντας τους άλλους), ότι κινδυνεύει η πολιτισμική υπόσταση της Δύσης και γενικότερα του κόσμου μας από τη συμβίωση με ανόμοια αξιακά συστήματα που διασπούν την ενότητα και θα νιώσει ο Δυτικός άνθρωπος τι σημαίνει να είσαι ηττημένος (ο κυρίαρχος που ασέλγησε στις αποικίες). Το δόγμα της ισότητος κατέληξε στην κατάργηση της αξιολογικής ιεραρχίας, σε καταναλωτική μανία, ομοιομορφοποίηση και μαζοποίηση.

Στο τρίτο κεφάλαιο, «Ποιο παρελθόν μπορεί να έχει μέλλον;», εξετάζει τους όρους «έθνος», «εθνισμός», «εθνικισμός» διαχρονικά, «εθνική συνείδηση» και «εθνική ταυτότητα», από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας, μεταμορφώσεις και ανακατατάξεις. Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά του έθνους: κοινή συνείδηση, κοινό παρελθόν, κοινοί αγώνες και βούληση για κοινό μέλλον, μια βαθιά υπαρκτή εμπειρία που, ωστόσο, είναι δύσκολο να περιγραφεί ακριβώς. Και το έθνος συνεχίζεται με κληρονόμους όχι τους γνήσιους απογόνους των Αθηναίων του χρυσού 5ου αιώνα π.Χ. (υπάρχουν ατόφιοι;), αλλά και «εκείνους που εντάχθηκαν στο ελληνικό έθνος πολύ αργότερα και ζουν σήμερα ως δικά τους τα πνευματικά επιτεύγματα εκείνων των Ελλήνων». Όσο για τον «εθνικισμό», ως άλλο πράγμα ξεκίνησε, αλλά οι ποικίλες συμφεροντολογικές μεταμορφώσεις –πολυεθνικές, ολιγαρχικές, κληροκαπιταλιστικές, πλουτοκρατικές– τον διαστρέβλωσαν.

Τέλος, στο τέταρτο κεφάλαιο, «Εκδοχές νοήματος», και με μερικούς τίτλους κειμένων ειλημμένους από τη λογοτεχνία, μεταξύ άλλων, παίζων άμα και σπουδάζων, «Εν φαντασία και λόγω», ας πούμε, σαν μελαγχολικός Ιάσων Κλεάνδρου στη σύγχρονη Κομμαγηνή, προβλέπει τον ολοταχώς τρέχοντα μηδενισμό, που κατέλαβε το κενό που άφησε η ηθική, η κρίση του πολιτισμού και ο πολιτισμός του μέσου ανθρώπου.

Η απογοήτευση από την ενοποίηση της Ευρώπης, η μετανάστευση, η πτώχευση που συνδέεται με τον μηδενισμό, οι διανοούμενοι και το πρόσωπο που πρωτίστως οφείλουν να έχουν, η Παιδεία που αντί να μεταδίδει ιδανικά μεταδίδει γνώσεις (κυρίως οικονομικές, σπρώχνοντας στο περιθώριο τις ανθρωπιστικές), το οικονομικό συμφέρον υπεράνω όλων (σε έναν κόσμο που όλοι σε κοιτάζουν ύποπτα, έλεγε ο Ελύτης, αν από αυτό που κάνεις δεν έχεις να κερδίσεις τίποτα). Το βιβλίο φυσικό είναι να διαπνέεται από αίσθημα θλιβερό για τον κόσμο μας και το μέλλον του, ωστόσο επισημαίνοντας τα κακά και την προέλευσή τους, κάνοντας βαθιά ανάλυση των αιτιών, προτείνει συγχρόνως λύσεις. Το θέμα είναι ποιος θα αναλάβει να τις δρομολογήσει και να αλλάξει νοοτροπία στους κακομαθημένους πολιτικούς και πολίτες και πόσος χρόνος θα χρειαστεί γι’ αυτό!

Το χρέος και ο τόκος
Δοκίμια για τη νεοελληνική κατάρρευση
Κώστας Χατζηαντωνίου
Γόρδιος
254 σελ.
Τιμή € 14,91

Παρουσίαση βιβλίου «ΔΥΟ ΣΤΑΛΕΣ ΚΟΥΡΑΓΙΟ για συντρόφους και γονείς»

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» σας προσκαλεί

στη παρουσίαση του βιβλίου του Ηλία Λιαμή

«Δυό στάλες κουράγιο για συντρόφους και γονείς»

και στην συζήτηση, που θα ακολουθήσει.

 Για το βιβλίο θα μιλήσει ο συγγραφέας και θα συζητήσει με το ακροατήριο.

         Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 13 Δεκεμβρίου, στις 12:00,

 στην αίθουσα της βιβλιοθήκης του Ι.Ν. Φανερωμένης,

στην πλ. Φανερωμένης στον Χολαργό.

Για οποιαδήποτε πληροφορία επικοινωνείστε μαζί μας

στο 210 6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr.

(Η πρόσβαση στον χώρο της εκδήλωσης είναι άνετη, είτε μέσω του σταθμού μετρό του Χολαργού, είτε με αυτοκίνητο και δυνατότητα στάθμευσης στην πλ. Φανερωμένης).

 

 

Βιβλιοπαρουσίαση «GREXIT – ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Ή ΔΙΕΞΟΔΟΣ»

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» σας προσκαλεί

στη συζήτηση GREXIT – ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Ή ΔΙΕΞΟΔΟΣ»

με αφορμή το βιβλίο του Νίκου Ιγγλέση

   «Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ GREXIT – ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ».

 

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Λεονταρίτης Γιώργος, δημοσιογράφος – συγγραφέας,

 Ιγγλέσης Νίκος, δημοσιογράφος – συγγραφέας.

         Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου και ώρα 19:30,

 στην αίθουσα της βιβλιοθήκης του Ι.Ν. Φανερωμένης,

στην πλ. Φανερωμένης στον Χολαργό.

Για οποιαδήποτε πληροφορία επικοινωνείστε μαζί μας

στο 210 6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr.

(Η πρόσβαση στον χώρο της εκδήλωσης είναι άνετη, είτε μέσω του σταθμού μετρό του Χολαργού, είτε με αυτοκίνητο και δυνατότητα στάθμευσης στην πλ. Φανερωμένης).

 

Λίγα λόγια για το βιβλίο.

Με την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος, της Νέας Δραχμής, θα αυξηθεί η ρευστότητα της οικονομίας και θα χρηματοδοτούνται οι παραγωγικές επενδύσεις.
Το κράτος θα πάψει να δανείζεται από ξένους, δε θα δημιουργείται πια νέο χρέος και δε θα πληρώνουμε άλλους τόκους.
Η Νέα Δραχμή δε θα υποτιμηθεί, κανείς δε θα χάσει την περιουσία του και τα λεφτά του, δε θα υπάρξει πληθωρισμός.
Η ανεργία θα μειώνεται με τις νέες επενδύσεις και οι μισθοί και οι συντάξεις σταδιακά θα αυξάνονται.
Δύο τρόποι υπάρχουν για να κατακτήσεις και να υποδουλώσεις ένα έθνος.
Ο πρώτος είναι με το ξίφος.
Ο δεύτερος είναι με το χρέος.
Ο δεύτερος τρόπος είναι πιο αποτελεσματικός γιατί, τουλάχιστον στην αρχή, δεν είναι ορατός από τον υποδουλωμένο πληθυσμό.
Οι κατακτητές εμφανίζονται ως εταίροι που θέλουν να συνδράμουν, βαπτίζουν τα επαχθή δάνεια «βοήθεια», τη φορολογική επιδρομή «δημοσιονομική προσαρμογή», τις περικοπές μισθών και συντάξεων «μεταρρυθμίσεις». Στο παρασκήνιο μια Ύπατη Αρμοστεία αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας με πρώτο στόχο να εισπράττει το φόρο υποτέλειας, δηλαδή τους τόκους των δανείων.

 

Ιγγλέσης, Νίκος

Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος, μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφη­μερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ). Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Διαμορφώνει την αρχική κοινωνική συνείδησή του από τη γαλλική κουλτούρα του πατέρα του και τις ιστορικές διηγήσεις της μητέρας του για τις χαμένες πατρίδες του Πόντου και της Μ. Ασίας. Από μαθητής γυμνασίου ενδιαφέρεται για τα κοινά, συμμετέχει στις διαδηλώσεις που γίνονται στην Αθήνα, αρχές δεκαετίας του ’60, για το Κυπριακό και αργότερα για τα Ιουλιανά το 1965, οργανώνεται πολιτικά στην ΕΔΗΝ, νεολαία της τότε Ένωσης Κέντρου. Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας της 21ης Απριλίου φεύγει στη Γαλλία, όπου σπουδάζει Οικονομικές Επιστήμες και έρχεται σε επαφή με τα ιδεολογικο-πολιτικά ρεύματα της εποχής στον απόηχο του Μάη του ’68. Μετά την πτώση της Δικτατορίας εντάσσεται στο ΠΑΣΟΚ της εθνικής ανεξαρτησίας – λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής απελευθέρωσης, από το οποίο θα αποστασιοποιηθεί σύντομα λόγω της έλλειψης δημοκρατικών διαδικασιών στο εσωτερικό του Κινήματος. Αργότερα επαναπροσεγγίζει πολιτικά το ΠΑΣΟΚ, αλλά θα αποχωρήσει οριστικά όταν σ’ αυτό θα κυριαρχήσουν οι λεγόμενοι εκσυγχρονιστές υπό τον Κ. Σημίτη. Σπουδάζει στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας και αρχίζει να εργάζεται ως συντάκτης στο Έψιλον, μηνιαίο περιοδικό για θέματα ΕΟΚ, που εξέδιδε η εφημερίδα Ελευθεροτυπία. Αργότερα θα εργαστεί ως οικονομικός συντάκτης στην τηλεόραση της ΕΤ-1, ως υπεύθυνος του οικονομικού ρεπορτάζ και στη συνέχεια ως αρχισυντάκτης του Γραφείου Ρεπορτάζ. Για μια περίοδο διετέλεσε Διευθυντής του Δ’ Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (ΕΡΤ). Επίσης για ένα διάστημα υπήρξε υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του Υπουργείου Οικονομικών. Σπουδάζει στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας και αρχίζει να εργάζεται ως συντάκτης στο «Έψιλον», μηνιαίο περιοδικό για θέματα ΕΟΚ, που εξέδιδε η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με θέματα κρατικού προϋπολογισμού, δημοσιονομικής πολιτικής, δημόσιου χρέους και φορολογικής πολιτικής. Άρθρα του για την πρόσφατη οικονομική κρίση και τις πολιτικές των Μνημονίων δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά «Επίκαιρα», «Crash» και στην εφημερίδα «Παρόν της Κυριακής» (βλ. και http://greekattack.wordpress.com).

Παρουσίαση του βιβλίου «1071 – Στρατηγικές Ήττες & Συρρίκνωση του Ελληνισμού»

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» σας προσκαλεί

στη παρουσίαση του βιβλίου «1071 – Στρατηγικές Ήττες & Συρρίκνωση του Ελληνισμού» του δρ. Νικολάου Ντέμου και στην συζήτηση που θα ακολουθήσει.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι

Σάββας Καλεντερίδης, εκδότης και

ο Νικόλαος Ντέμος, συγγραφέας του βιβλίου.

                             Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 11 Νοεμβρίου και ώρα 19:30,

στην αίθουσα της βιβλιοθήκης του Ι.Ν. Φανερωμένης,στην πλ. Φανερωμένης στον Χολαργό.

Για οποιαδήποτε πληροφορία επικοινωνείστε μαζί μας

στο 210 6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr.

(Η πρόσβαση στον χώρο της εκδήλωσης είναι άνετη, είτε μέσω του σταθμού μετρό του Χολαργού,

είτε με αυτοκίνητο και δυνατότητα στάθμευσης στην πλατεία Φανερωμένης.)

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Τέσσερις στρατηγικές ήττες, που καθόρισαν την ιστορική πορεία του Ελληνισμού.

Τέσσερις ιστορικές ήττες, που έχουν να μας διδάξουν πολλά, ιδιαίτερα σήμερα, που Κύπρος και Ελλάδα βρίσκονται στο μέσον μιας κρίσης που το μόνο σίγουρο είναι ότι θα επηρεάσει την παραπέρα πορεία του Ελληνισμού.

Υπάρχει ελπίδα;

Μπορεί να ανακάμψει ο Ελληνισμός;

Μπορούν οι Έλληνες να ξαναβρούν το βηματισμό τους και να διεκδικήσουν και πάλι μια προβεβλημένη θέση στην Ιστορία;

Απαντήσεις σε όλα αυτά δίνει ο δρ. Νίκος Ντέμος, ένας Έλληνας που μεγαλούργησε στο εξωτερικό, μελέτησε σε βάθος την πορεία του Ελληνισμού στην Ιστορία και αποφάσισε να αναλύσει το κοινωνικοπολιτικό, γεωοικονομικό και γεωπολιτικό περιβάλλον κάτω από το οποίο διεξήχθησαν τέσσερις μάχες, που είχαν δυσάρεστη κατάληξη, με τραγικές συνέπειες για τον Ελληνισμό.

Μελέτησε επίσης σε βάθος τα επιχειρησιακά δεδομένα, τον οπλισμό, το συσχετισμό δυνάμεων, τις γεωγραφικές και καιρικές συνθήκες, το ρόλο των στρατιωτικών ηγετών, που έπαιξαν ρόλο στην εξέλιξη της κάθε μάχης και στην κατάληξή της.

Πρόκειται για τις μάχες του Ιαρμουχά (Γιαρμούκ, 636), του Μαντζικέρτ (1071), του Μυριοκέφαλου (1176) και της άλωσης της Πόλης από τους Φράγκους (1204).

Ένα βιβλίο μελέτης, προβληματισμού αλλά και εθνικής έμπνευσης, που έρχεται σε μια περίοδο παρακμής της Ελλάδας και του Ελληνισμού.

Ένα βιβλίο ιστορικής και εθνικής αυτογνωσίας.

O ίδιος ο συγγραφέας λέει για το βιβλίο του:

«Το βιβλίο αναφέρεται σε τέσσερις στρατηγικές ήττες που όχι μόνο συρρίκνωσαν τον ελληνισμό αλλά και στιγμάτισαν την ελληνική ψυχή, την ψυχολογία και τη νοοτροπία μας έως σήμερα. Οι στρατιωτικές αυτές ήττες επέφεραν την γεωγραφική, οικονομική και πολιτική συρρίκνωση του ελληνισμού, την απογοήτευση, την αλλοτρίωση, την αποσύνθεση, την υποχώρηση, την υποτακτική νοοτροπία και τελικά την υποδούλωση τους έθνους.

Είμαστε όμως, είτε το θέλουμε είτε όχι και παρόλες τις αντιξοότητες και τις ακρότητες μας, απόγονοι ενός μεγάλου λαού, με τεράστια ιστορία, που δημιούργησε τρεις αν όχι τέσσερις παγκοσμίου φήμης και ακτινοβολίας πολιτισμούς,.

Πιστεύοντας ακράδαντα στην ακολουθία των Ελληνικών κύκλων, ακολουθώντας το κύκλο των 400 χρόνων και διανύοντας ένα νέο πολιτιστικό κύκλο, οδεύουμε προς ένα μελλοντικό Ελληνικό πολιτισμό.

Ο 9ος αιώνας είναι αναλογικά παράλληλος με τον 13ο και τον τωρινό 21ο αιώνα. Κατά τον 13ο αιώνα, και ειδικότερα το 1204, έχουμε την κατάληψη της πρωτεύουσάς μας από τους συμμάχους και ομόδοξους Λατινοφράγκους, που προσδιόρισε την επακόλουθη κατάπτωση, ξένη κατοχή, με αποκορύφωμα την υποδούλωση μας.

Στις αρχές του 21ου αιώνα, οι καιροσκόποι και ανιστόρητοι Ευρωπαϊστές, μαζί με

τους γραικύλους παρέδωσαν τη χώρα, τον ελλαδικό και τον κυπριακό ελληνισμό στο δυτικό έλεγχο, πράξη που σε συνδυασμό με την ηθική και εθνική καταράκωση και τα σκουπιδοσήριαλ του διαχρονικού εχθρού εξ ανατολών, επέφερε την κατάπτωση, εξαθλιώνοντας τους πολίτες και εξαρθρώνοντας τον κοινωνικό μας ιστό, όπως συνέβη με τους Λατίνους εμπόρους του 13ου αιώνα.

Η ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων συνδέεται με την επιτακτική ανάγκη αλλαγής και υπέρβασης τόσο της πολιτικοοικονομικής τωρινής κατάστασης της χώρας όσο και των κοινωνικών δομών, των φθαρμένων πολιτικών κομμάτων και του εν γένει διαλυμένου κρατικού μηχανισμού, που ως αποτέλεσμα έχει τη στρατιωτική αποδυνάμωση της χώρας και την καταστροφή της παιδείας.

Η μελέτη του βιβλίου αποτελεί έναν οδηγό για την ηθική και εθνική ανάταση του Ελληνισμού.»

Βιογραφικό του συγγραφέα

Δρ Νικόλαος Ντέμος

Γεννήθηκε στη Χάλκη Λαρίσης και είναι κατ’ ουσία απόδημος Έλλην. Είναι κάτοχος PhD (Heriot-Watt University, Edinburgh), Μasters in Economics, Business, Strategic Studies (York University, Toronto) και πτυχίου από το Πανεπιστήμιο Πειραιώς.

Εργάζεται ως στρατηγικός σύμβουλος σε εισηγμένες και ιδιωτικές εταιρείες σε Καναδά, ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία, Ελλάδα, Κύπρο και την Αφρική σε θέματα εταιρικής επικοινωνίας, επενδυτικών σχέσεων, initial and secondary offerings, equity placements και raising strategic capital.

Έχει διδάξει σε πανεπιστήμια και κολέγια σε διάφορες χώρες και τα ακαδημαϊκά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε θέματα σχετικά με τη στρατηγική των εταιρειών για την προσέλκυση και εξεύρεση επενδυτικών κεφαλαίων και επενδύσεων.

Έχει αρθρογραφήσει σε πολλές ελληνικές και ξένες εφημερίδες και περιοδικά σχετικά με την εξεύρεση επενδυτικών κεφαλαίων, τις σχέσεις με τους επενδυτές και την εισαγωγή  εταιρειών στα χρηματιστήρια. Είναι συγγραφέας του βιβλίου “Effective Corporate Communication and Voluntary Investor Relations”, Pyles Books, July 2008 και είναι ένας ένθερμος μελετητής της στρατιωτικής ιστορίας και της στρατηγικής.

Ο ίδιος, η σύζυγός του Μαρία και τα δύο παιδιά τους, ο Δημήτρης και η Αφροδίτη, μοιράζουν το χρόνο τους ανάμεσα στην Αθήνα και στο Τορόντο.

Η Θράκη στο μεταίχμιο – Παρουσίαση του βιβλίου του Αναστάσιου Λαυρέντζου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» σας προσκαλεί

στη παρουσίαση του βιβλίου «η Θράκη στο μεταίχμιο» του Αναστάσιου Λαυρέντζου

και στην συζήτηση που θα ακολουθήσει.

                             Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 2 Νοεμβρίου και ώρα 19:30,

στην αίθουσα της βιβλιοθήκης του Ι.Ν. Φανερωμένης,στην πλ. Φανερωμένης στον Χολαργό.

Για οποιαδήποτε πληροφορία επικοινωνείστε μαζί μας στο 210 6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr.

(Η πρόσβαση στον χώρο της εκδήλωσης είναι άνετη, είτε μέσω του σταθμού μετρό του Χολαργού,

είτε με αυτοκίνητο και δυνατότητα στάθμευσης στην πλατεία Φανερωμένης.)

Βιβλιοπαρουσίαση – συζήτηση «οι ψυχοσεξουαλικές αλλαγές στην εφηβεία»

 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» και οι Εκδόσεις Αρμός σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου «οι ψυχοσεξουαλικές αλλαγές στην εφηβεία» των Χριστίνας Μιχαλοπούλου και Γιώργου Κίσσα και στην συζήτηση που θα ακολουθήσει.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» του Δημαρχείου Παπάγου – Χολαργού, Περικλέους 55, την Παρασκευή 8 Μαΐου, στις 19:30.

Η εκδήλωση θα γίνει υπό την αιγίδα του Δήμου Παπάγου – Χολαργού.

 Για πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210-6546742.

 

Παρουσίαση του νέου βιβλίου του π. Γεώργιου Μεταλληνού

 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» σε συνεργασία με το  «ΣΗΜΑΝΤΡΟ»  σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του π. Γεώργιου Μεταλληνού «Ο λαός του Θεού- Ιστορικά και θεολογικά του Ρωμαίικου Ελληνισμού».

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων του «ΣΗΜΑΝΤΡΟΥ», Ελευθ. Βενιζέλου 59^α στον Χολαργό, την Δευτέρα 23 Μαρτίου, στις 19:30.

 Για πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210-6546742.

 

«Τα ένοχα μυστικά της Κατοχής» του Δημοσθένη Κούκουνα

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου του Δημοσθένη Κούκουνα

«Τα ένοχα μυστικά της Κατοχής».

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου, στις 19.00 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ι.Ν. Φανερωμένης Χολαργού, στην πλ. Φανερωμένης (200 μέτρα από το σταθμό του μετρό Χολαργού).

Για πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210-6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

«1821: Η αρχή που δεν ολοκληρώθηκε – Πότε και πώς δημιουργήθηκε το κράτος όπου ζούμε σήμερα» της Αθηνάς Κακούρη

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» και οι Εκδόσεις Πατάκη» σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Αθηνάς Κακούρη

«1821: Η αρχή που δεν ολοκληρώθηκε – Πότε και πώς δημιουργήθηκε το κράτος όπου ζούμε σήμερα».

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου, στις 19.00 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ι.Ν. Φανερωμένης Χολαργού, στην πλ. Φανερωμένης (200 μέτρα από το σταθμό του μετρό Χολαργού).

Για πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210-6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

ΝΑ ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ ΟΡΘΙΟΙ – Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

του Γιώργου Ν. Πολίτη

H επιμονή στην οικονομική ανάγνωση του «ελληνικού προβλήματος» είναι ανούσια. Η οικονομική κρίση δεν είναι αιτία, αλλά συνέπεια του προβλήματος. Κι εμείς αντί να χτυπάμε τη ρίζα του κακού, παλεύουμε να φυλαχτούμε από τους καρπούς του. Το δίλημμα «αριστερά ή δεξιά» έχει νόημα μόνο στις ανεπτυγμένες κοινωνίες. Η δική μας βρίσκεται σε προηγούμενο στάδιο. Είναι βυθισμένη στον Μεσαίωνα του παραλογισμού. Πρώτα πρέπει να ξεφύγει από αυτόν και μετά να αναζητήσει αριστερότερους ή δεξιότερους δρόμους. Μόνο αν, ως κοινωνία, επαναφέρουμε τη λογική στη ζωή μας, θα μπορέσουμε να σηκωθούμε όρθιοι. Αυτό είναι το πολιτικό πρόταγμα της εποχής.
Γιατί η κοινωνία συγχέει το σωστό με το λάθος, το καλό με το κακό; Μελετώντας ορισμένες χαρακτηριστικές ιστορίες νεοελληνικής τρέλας, λύνουμε εδραιωμένες παρεξηγήσεις:
• Ο λαός είναι ένας και ενιαίος ή χωρίζεται σε ομάδες με διαφορετικά και αντικρουόμενα συμφέροντα, που η πολιτική καλείται να διευθετήσει;
• Αν η ιδιοκτησία είναι το Άγιο Δισκοπότηρο του νεοφιλελευθερισμού, γιατί το «χαράτσι» της ΔΕΗ και η υπερφορολόγηση βαφτίζονται νεοφιλελεύθερα μέτρα;
• Ποιος είναι ο θεματοφύλακας του δημόσιου συμφέροντος; H εκάστοτε κυβέρνηση που εκλέγει η πλειοψηφία ή οι συνδικαλιστικές ενώσεις που ελέγχονται από τη μειοψηφία;
Στον τόπο που γέννησε τη Λογική, κυριαρχεί ο παραλογισμός. Να πώς θα τον νικήσουμε.

Η ΘΡΑΚΗ ΣΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

 

του Αναστάσιου Λαυρέντζου

Από τη δεκαετία του 1920 που η Θράκη ενσωματώθηκε στον ελλαδικό κορμό, πέρασε περίπου ένας αιώνας. Στο διάστημα αυτό η Τουρκία εξάλειψε την ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και στην Τένεδο, ενώ χρησιμοποιώντας ως μοχλό τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, έθεσε σε εφαρμογή μια πολιτική αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στην περιοχή. Στο ίδιο διάστημα το ελληνικό κράτος χειρίστηκε τα ζητήματα της Θράκης χωρίς μακροπρόθεσμη οπτική. Το αποτέλεσμα ήταν η Θράκη να καταδικασθεί σε έναν χρόνιο οικονομικό και δημογραφικό μαρασμό και παράλληλα να δοθεί πρόσφορο έδαφος στην τουρκική πολιτική για την προώθηση των στόχων της. Σήμερα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Θράκη φθάνουν σε ένα κρίσιμο σημείο, καθώς οι μεταβολές ενός πλήθους παραμέτρων (κοινωνικών, οικονομικών, δημογραφικών) την οδηγούν σε ένα μεταίχμιο. Αυτό ακριβώς καταδεικνύει το παρόν βιβλίο το οποίο στη βάση αυτής της διαπίστωσης κάνει ένα ακόμη βήμα: καταθέτει μια τολμηρή πρόταση για μια Νέα Ελληνική Πολιτική στη Θράκη.

Σελίδες : 252

Λιανική τιμή: 15€
Έκπτωση: -10%
Τελική τιμή: 13,5€

Οι ολιγάρχες του Γιώργου Κοντογιώργη

Τι είναι αυτό που κάνει τους ολιγάρχες της εποχής µας να µην αποδέχονται τον ολιγαρχικό χαρακτήρα του πολιτεύµατός τους; Αγνοούν άραγε τις στοιχειώδεις έννοιες; Αισχύνονται να συνοµολογήσουν ότι διαπνέονται από µια βαθιά ολιγαρχική ιδεολογία; Μήπως µε τον τρόπο αυτόν επιδιώκουν να απαγορεύσουν την εξέλιξη, προκειµένου να διατηρήσουν την πραγµατική ιδιοκτησία της πολιτείας και, συνακόλουθα, να υποτάξουν τον σκοπό της πολιτικής στο συµφέρον των ιδίων και των συγκατανευσιφάγων; Από την άλλη, τι κάνει τις κοινωνίες να εκχωρούν τη διακυβέρνηση στους ολιγάρχες και στη συνέχεια να διαµαρτύρονται επειδή αυτοί τις αγνοούν και ιδιοποιούνται τον δηµόσιο σκοπό της πολιτικής; Γιατί, αντί να διαδηλώνουν, δεν αξιώνουν τη συµµετοχή τους στις πολιτικές αποφάσεις, ώστε να κρίνουν αυτές εν µέρει (η αντιπροσώπευση) ή εν όλω (η δηµοκρατία) τι είναι ορθό και τι όχι για τη χώρα; Η νεοτερική διανόηση, για να αποτρέψει την κοινωνία των πολιτών να αναδιατυπώσει το πρόταγµά της, την έχει εγκιβωτίσει στο δίληµµα της (δήθεν) «πολυπλοκότητας», σε συνδυασµό µε το επιχείρηµα ότι δεν είναι παραδεκτό να κυβερνά ο αδαής και απαίδευτος όχλος, επειδή η σκέψη του αγγίζει το επίπεδο των ταπεινών συναισθηµάτων και της ιδιοτέλειας, και, προφανώς, δεν έχει τη (διανοητική και πραγµατική) δυνατότητα να αποκτήσει την αναγκαία, ακριβή και εκ βάθρων γνώση για τα ζητήµατα της πολιτικής! Εντούτοις, στη διερώτηση αυτή ο Αριστοτέλης θα αντιτείνει: «Ο καθένας εκ των πολλών µόνος του είναι κατώτερος από τους ειδικούς, αλλά όλοι µαζί είναι πολύ καλύτεροι ή, πάντως, όχι χειρότεροι από τους ειδικούς». Επιπλέον, η κοινωνία των πολιτών θα πολιτευθεί κατά το συµφέρον της, οι ολίγοι κατά το ίδιον αυτών συµφέρον. Ο συγγραφέας θεωρεί ότι η ανάσχεση της πορείας της Ελλάδας, αλλά και της ανθρωπότητας, προς τον όλεθρο θα επέλθει µόνον µε την υπέρβαση του ολιγαρχικού καθεστώτος και την αντιπροσωπευτική µετάλλαξη της πολιτείας.

«Κυπριακό: Η αιρετική λύση» του Σταύρου Λυγερού

 

Δέκα χρόνια µετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, έχει ήδη δροµολογηθεί η διαδικασία για την επιβολή λύσης τύπου Ανάν! Ο Σταύρος Λυγερός αποδεικνύει ότι αυτό ήταν αναµενόµενο, αφού το 2004 η Λευκωσία έχασε τη χρυσή ευκαιρία να αξιοποιήσει το συντριπτικό «όχι» (76%) για να δροµολογήσει µια αναθεώρηση στρατηγικής από µηδενική βάση. Το διαπραγµατευτικό πλαίσιο που φέρει τον τίτλο «δικοινοτική διζωνική οµοσπονδία» οδηγεί αναπόφευκτα σε σχέδια τύπου Ανάν, δηλαδή σε µια ιδιότυπη και µη βιώσιµησυνοµοσπονδία. Τα σχέδια αυτά, ενώ καλλιεργούν την αυταπάτη της επανενοποίησης της Κύπρου, στην πραγµατικότητανοµιµοποιούν τον έλεγχο της Άγκυρας στον Βορρά και εγγράφουν τουρκικές υποθήκες στον Νότο.
Κατά τον συγγραφέα, προϋπόθεση για να αλλάξει το πλαίσιο αναζήτησης λύσης είναι να ανοίξει η συζήτηση για το περιεχόµενο της λύσης προς όλες τις κατευθύνσεις, χωρίς ταµπού και µε συνείδηση ότι οι επιλογές είναι περιορισµένες και εθνικά επώδυνες. Μόνο αν ο κυπριακός Ελληνισµός επεξεργαστεί αντιπρόταση ικανή να βρει απήχηση και ερείσµατα στη διεθνή κοινότητα, θα αποφύγει τελικώς λύση τύπου Ανάν.

Βιβλιοπαρουσίαση «Από την Εξαχρείωση στην Εξαθλίωση 1974 – 2012»

ΠΕΜΠΤΗ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ / 19:30

ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ Ι.Ν. ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ ΧΟΛΑΡΓΟΥ

 

«Από την Εξαχρείωση στην Εξαθλίωση 1974 – 2012»

 

Με τον Βασίλη Φίλια

 

«Το Πάθημα των Ορίων»

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ / 18:30

ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ 1^ου & 6^ου Δημοτικών Σχολείων

 

«Το Πάθημα των Ορίων»

Η σημασία των ορίων στα παιδιά

 

Με τους Γιώργο Κίσσα

& Χριστίνα Μιχαλοπούλου

 

Με την συνεργασία του Συλλόγου Γονέων του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Χολαργού

                                                                  

«Η κληρονομιά της Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας στον Ευρωπαϊκό πολιτσμό» – Διάλεξη του ακαδημαϊκού Β. Μαρκεζίνη στον Χολαργό

«Αγανακτήστε αλλά Τολμήστε»

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Tο βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα»

και ο Γιώργος Κύρτσος

σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του

«Αγανακτήστε αλλά Τολμήστε»,

την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου, στις 19.00.

 

Για το βιβλίο μιλούν οι:

Κύρτσος Γιώργος – εκδότης της FREE SUNDAY

Αγγελική Σπανού – δημοσιογράφος                   

Μαλλιάς Αλέξανδρος – π. Πρέσβης στην Ουάσιγκτον (2005-2009).

 Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων

του Ι. Ν. Φανερωμένης Χολαργού

Για πληροφορίες επικοινωνήστε στ0 τηλέφων0 210-6546742  

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

«Έθνος και θεσμοί στα χρόνια της Τουρκοκρατίας»

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι Εναλλακτικές εκδόσεις και το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα»

σας προσκαλούν στην παρουσίαση – συζήτηση με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου του Απόστολου Διαμαντή, με θέμα:

«Έθνος και θεσμοί στα χρόνια της Τουρκοκρατίας»

την Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου, στις 19.00.

Συμμετέχουν οι: Μελέτης Μελετόπουλος και Απόστολος Διαμαντής

 Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων

του Ι. Ν. Φανερωμένης Χολαργού, στην πλ. Φανερωμένης      

 (200 μέτρα από το σταθμό του μετρό Χολαργού).

Για πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210-6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Νέα κυκλοφορία: νέος Ερμής ο Λόγιος τ.8

ΝΕΟΣ ΕΡΜΗΣ Ο ΛΟΓΙΟΣ

ΤΕΤΡΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

τεύχος 8ο (Φθινόπωρο 2013)

Όψεις βυζαντινής και μεταβυζαντινής ιστορίας

Ο ρομαντισμός, η Φύση, το Έδαφος

Το ελληνιστικό μυθιστόρημα

Ηράκλειτος

Το 8ο τεύχος του Λόγιου Ερμή, ανοίγει με την ποιητική συμβολή της Τασούλας Καραγεωργίου («Βιογραφικό»), και παρουσιάζει για πρώτη φορά στα ελληνικά ένα κείμενο του Κώστα Παπαϊωάννου για το ελληνιστικό μυθιστόρημα, γραμμένο στα 1973, επικεντρωμένο κατ’ εξοχήν στο Δάφνις και Χλόη του Λόγγου και τον Λουκιανό. Ο Μιχάλης Μερακλής, στη μικρή του μελέτη για τον Οιδίποδα Τύραννο συνεχίζει τον προβληματισμό του για την αρχαία ελληνική γραμματεία και καταδεικνύει την προέλευση του ήρωα του Σοφοκλή από παλιότερους λαϊκούς μύθους. Το δοκίμιο του Εντγκάρ Μορέν για τον Ηράκλειτο αποτελεί έναν ύμνο στον μεγάλο «σκοτεινό» και εισάγει τη «διαλογική» αντίληψη του συγγραφέα, σύμφωνα με την οποία, η αντίφαση ανάμεσα στους δύο αντίπαλους πόλους δεν αίρεται διά της συνθέσεως, όπως υποστηρίζουν ο Χέγκελ και ο Μαρξ, αλλά συχνά παραμένει εσαεί ανυπέρβλητη. Ο Σωτήρης Σόρογκας σ’ ένα υπέροχο μικρό κείμενό για το Άγιο Όρος περιγράφει τη θαμβωτική πρώτη επαφή του με το θεοβάδιστον όρος και τον χώρο της πίστης. Ο καθηγητής Νίκος Τριανταφυλλόπουλος,  με αφορμή το ζήτημα που έχει ανακύψει για την διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών και λατινικών στο σχολείο, περιγράφει το επίπεδο της ελληνομάθειας του ελληνικού πανεπιστημίου στη δεκαετία του ’50 και τοποθετείται εμμέσως στην τρέχουσα συζήτηση. Ο Μιχάλης Πάτσης, ασχολείται με ένα «ξεχασμένο» θέμα: την ποιητική δημιουργία των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στην ΕΣΣΔ, επιμένοντας ιδιαίτερα στις περιπτώσεις του Αλέξη Πάρνη, του Πέτρου Ανταίου και του Γιάννη Μότσιου.

* * *

Στο δεύτερο μέρος, ο Γιώργος Καραμπελιάς (Ο ρομαντισμός, η φύση, το έδαφος), επιχειρεί να διερευνήσει τη σχέση του ρομαντισμού με τον εργαλειακό ορθολογισμό, επιμένοντας ιδιαίτερα στη σχέση του ανθρώπου με την φύση και το «έδαφος» ως συστατικά στοιχεία της ανθρώπινης ταυτότητας. Ο Κώστας Μελάς καταγράφει την ιστορία του ελληνικού τραπεζιτικού συστήματος (1833-1944), και τον μεταπρατικό του ρόλο. Ο Joachim Jachnow, στο εκτενές κείμενό του «Τι συμβαίνει με τους Γερμανούς Πράσινους», διερευνά τη σταδιακή ενσωμάτωση ενός κάποτε αμφισβητησιακού κινήματος στην υπό διαμόρφωση γερμανική αυτοκρατορική ομοψυχία. Ο Θανάσης Κωτσάκης, με αφορμή τη δράση των δυτικών  μισσιονάριων στα νησιά του Αιγαίου, αναδεικνύει μία από τις σημαντικότερες όψεις του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού της Δύσης.

* * *

Το τεύχος περιλαμβάνει ένα αφιέρωμα στη βυζαντινή και μεταβυζαντινή ιστορία. Παρουσιάζεται, αρχικώς, το δεύτερο μέρος –για την ελληνικότητα της βυζαντινής τέχνης– του εκτενούς δοκιμίου του συγγραφέα Γιάννη Ταχόπουλου, «Η Βυζαντινή Τέχνη». Ο διδάκτορας Σωτήρης Δημόπουλος εξετάζει την πρόσληψη των σχέσεων του ευρωπαϊκού πολιτισμού με το Βυζάντιο στο έργο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και την  μετάβαση από την αγνόηση του Βυζαντίου στην αποδοχή του. Ο καθηγητής Γεώργιος Παναγόπουλος, (Ο Γεώργιος Τραπεζούντιος και το Ισλάμ) παρουσιάζει το ιστορικό της απέλπιδος απόπειρας του Τραπεζουντίου να μετατρέψει τον Μωάμεθ τον Πορθητή σε… προστάτη των ραγιάδων, μέσα από τη συγχώνευση Ισλάμ και χριστιανισμού, ενώ ο φιλόλογος Κωνσταντίνος Δάλκοςεξετάζει ενδελεχώς τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται η εικονομαχία στα σχολικά βιβλία της ιστορίας.

* * *

Ως προς την κίνηση του βιβλίου, o Κώστας Σταματόπουλος επιχειρεί μια κριτική παρουσίαση του βιβλίου του Μελέτη Μελετόπουλου για τον Κωνσταντίνο Καραβίδα και τον κοινοτισμό,  ενώ ο Γιάννης Ταχόπουλος παρουσιάζει το βιβλίο του γεννήτορα του «μακεδονισμού», Κρίστε Μισίρκοφ Μακεδονικές υποθέσεις γραμμένο στα 1903, το οποίο μεταφράστηκε πρόσφατα στα ελληνικά. Ο καθηγητής παλαιοντολογίας Τιμ Φλάνερυ ανοίγει τον προβληματισμό μας πάνω σε μία εφιαλτική εξέλιξη της οικολογικής κρίσης, τη σταδιακή κατάληψη των ωκεανών από τις… μέδουσες, όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο της Αμερικανίδας βιολόγου Lisa-Ann Gershwin, Stung! On Jellyfish Blooms and the Future of the Ocean.  Ο Δημήτρης Μπαλτάς  παρουσιάζει τα βιβλία των Άλισταιρ Μακιντάιρ Ἔλλογα ἐξαρτημέναὄντα. Γιατί οἱ ἄνθρωποι χρειάζονται τίς ἀρετές και των U. Duchrow-F.J. Hinkelammert, Ἰδιοκτησία γιά τούςἀνθρώπους, ὄχι γιά τό κέρδος και ο Σπύρος Κουτρούλης το Τεχνικό σύστημα του Ζακ Ελλύλ, του πατέρα της κριτικής στη τεχνολογική αλλοτρίωση του κόσμου μας.

Το γερμανικό σύνδρομο – Η Ελλάδα και η Ευρώπη απέναντι στη γερμανική ιδιαιτερότητα

Συγγραφέας: Μάκης Ανδρονόπουλος

Isbn: 978-960-9692-25-0

 Σελίδες: 392

Λιανική Τιμή: 19,17 ευρώ

 Εκδόσεις ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ 

 

Η γερμανική πολιτική εισέβαλε στην καθημερινότητα των Ελλήνων μαζί με την πολιτική της

λιτότητας και τις δραματικές της συνέπειες. Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη να γνωρίσουμε

τι είναι οι Γερμανοί, πώς είναι η ψυχή τους, πώς σκέφτονται, πώς στέκονται απέναντι στην

ιστορία και τώρα απέναντι στην κρίση.

Το βιβλίο αυτό είναι μια έρευνα πάνω στη «γερμανικότητα» και επιχειρεί μερικές

απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: Γιατί οι Γερμανοί είναι ο πιο μεταφυσικός λαός της

Ευρώπης; Γιατί ο Ναπολέων θεωρείται «πατέρας» της Γερμανίας; Πόσο μπορεί να

ευθύνονται ο Καντ και ο Χέγκελ για το ιδεολόγημα του ναζισμού; Πώς ο Μαρξ, ο Νίτσε και ο

Σπένγκλερ αποδόμησαν τον γερμανικό ιδεαλισμό; Τι είναι το sonderweg;

Ο συγγραφέας ανακαλύπτει το «γερμανικό σύνδρομο» μέσα στον εσχατολογικό

ορθολογισμό του γερμανικού φονταμενταλισμού… όπως εκφράστηκε στους δύο μεγάλους

πολέμους, αλλά και μεταπολεμικά με την αποναζιστικοποίηση, την ανασύνταξη του

γερμανικού κεφαλαίου, την συμμετοχή στην ΕΟΚ και τη δημιουργία της ευρωζώνης και

την ανάδυση της γεωοικονομικής ισχύος της ενωμένης Γερμανίας. Διερευνά την ακόρεστη

δίψα των Γερμανών για ισχύ, νίκη, επιβολή, αλλά και την αδυναμία τους να χωνέψουν

τις ήττες τους. Ο συγγραφέας ερμηνεύει τα γεγονότα που αναδεικνύουν τις εκφάνσεις

του μεταμοντέρνου φασισμού, τον νέο ρατσισμό της βιοπολιτικής, την στοχοποίηση

των Ελλήνων και αναλύει άγνωστα στοιχεία και πτυχές στην διαχείριση της κρίσης της

ευρωζώνης από το Βερολίνο και κυρίως πως μεταλλάσσεται και εκδηλώνεται τώρα με τη

γερμανοποίηση της ευρωζώνης.

Η έρευνα αποκαλύπτει τη μυστηριακή έλξη που ασκεί ο Νότος στους Γερμανούς και

συγκρίνει το σκεπτικό της Διαταγής Εισβολής του Χίτλερ στην Ελλάδα με το σημερινό

γερμανικό όραμα για την Ελλάδα, όπου προκύπτει ως κοινός παρανομαστής ο ρόλος του

Ήλιου!… Ερμηνεύει σε μεγάλο βαθμό τη ζήλεια των σύγχρονων Γερμανών για τους Έλληνες,

όπως καταγράφεται από δικές τους έρευνες και μελέτες. Σταθμίζει την ελληνική στάση και

το βάρος που αυτή θα έχει στις ευρωπαϊκές εξελίξεις και απευθύνει τρία κείμενα στους

Γερμανούς συμπολίτες μας στην Ευρώπη και μια επιστολή στον Βολφγκανγκ Σόιμπλε…

 

Ο Μάκης Ανδρονόπουλος είναι δημοσιογράφος, οικονομολόγος. Διετέλεσε διευθυντής

σύνταξης επί σειρά ετών στη «Ναυτεμπορική», στον «Κόσμο του Επενδυτή»,

στην «Απογευματινή της Κυριακής» και αρχισυντάκτης στο «Κέρδος». Εργάστηκε ως

οικονομικός συντάκτης στην «Καθημερινή», το «Έθνος», το «Ποντίκι» και παρουσίασε

οικονομικές εκπομπές στις τηλεοράσεις ΜΕGA, TEMPO, 7X. Είχε μακρά συνεργασία

με τα περιοδικά «Εικόνες», «ΕΝΑ», «Μάνατζερ», «Αγορά», «Τουρισμός», «Άμυνα &

Διπλωματία», «Επιλογή» και «Travelogue». Δίδαξε δημοσιογραφία στα ΙΕΚ «Ακμή»

και «Δομή», καθώς και στο «Εργαστήρι του ΑΝΤ1». Διετέλεσε πρόεδρος της Ελεγκτικής

Επιτροπής της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών. Τα τελευταία χρόνια

εργάστηκε στο χώρο της πολιτικής επικοινωνίας.

Σήμερα ασχολείται με το blog του EXTRAPOLATION και την συγγραφή.

 Έχει γράψει «Η Ελλάδα στο ντιβάνι – Διεργασίες ανατροπής γύρω από την ιστορία, τη

γλώσσα και τα κοινωνικά στερεότυπα» (εκδ. Αλεξάνδρεια, 2011) και έχει μεταφράσει

το μυθιστόρημα του Τσέχου συγγραφέα Γιαν Βάις «Το σπίτι με τα χίλια πατώματα»

(Οδυσσέας, 1980). 

Το γερμανικό σύνδρομο Η Ελλάδα και η Ευρώπη απέναντι στη γερμανική ιδιαιτερότητα   Συγγραφέας: Μάκης Ανδρονόπουλος   Isbn: 978-960-9692-25-0   Σελίδες: 392 Λιανική Τιμή: 19,17 ευρώ     Εκδόσεις ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ  Ιπποκράτους  56, 10680 Αθήνα Τηλ:2103628852 Fax:2103628862 e–mail:  infο@taxideftis.gr http://www.taxideftis.gr info@taxideftis.gr

 

Η γερμανική πολιτική εισέβαλε στην καθημερινότητα των Ελλήνων μαζί με την πολιτική της

λιτότητας και τις δραματικές της συνέπειες. Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη να γνωρίσουμε

τι είναι οι Γερμανοί, πώς είναι η ψυχή τους, πώς σκέφτονται, πώς στέκονται απέναντι στην

ιστορία και τώρα απέναντι στην κρίση.

Το βιβλίο αυτό είναι μια έρευνα πάνω στη «γερμανικότητα» και επιχειρεί μερικές

απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: Γιατί οι Γερμανοί είναι ο πιο μεταφυσικός λαός της

Ευρώπης; Γιατί ο Ναπολέων θεωρείται «πατέρας» της Γερμανίας; Πόσο μπορεί να

ευθύνονται ο Καντ και ο Χέγκελ για το ιδεολόγημα του ναζισμού; Πώς ο Μαρξ, ο Νίτσε και ο

Σπένγκλερ αποδόμησαν τον γερμανικό ιδεαλισμό; Τι είναι το sonderweg;

Ο συγγραφέας ανακαλύπτει το «γερμανικό σύνδρομο» μέσα στον εσχατολογικό

ορθολογισμό του γερμανικού φονταμενταλισμού… όπως εκφράστηκε στους δύο μεγάλους

πολέμους, αλλά και μεταπολεμικά με την αποναζιστικοποίηση, την ανασύνταξη του

γερμανικού κεφαλαίου, την συμμετοχή στην ΕΟΚ και τη δημιουργία της ευρωζώνης και

την ανάδυση της γεωοικονομικής ισχύος της ενωμένης Γερμανίας. Διερευνά την ακόρεστη

δίψα των Γερμανών για ισχύ, νίκη, επιβολή, αλλά και την αδυναμία τους να χωνέψουν

τις ήττες τους. Ο συγγραφέας ερμηνεύει τα γεγονότα που αναδεικνύουν τις εκφάνσεις

του μεταμοντέρνου φασισμού, τον νέο ρατσισμό της βιοπολιτικής, την στοχοποίηση

των Ελλήνων και αναλύει άγνωστα στοιχεία και πτυχές στην διαχείριση της κρίσης της

ευρωζώνης από το Βερολίνο και κυρίως πως μεταλλάσσεται και εκδηλώνεται τώρα με τη

γερμανοποίηση της ευρωζώνης.

Η έρευνα αποκαλύπτει τη μυστηριακή έλξη που ασκεί ο Νότος στους Γερμανούς και

συγκρίνει το σκεπτικό της Διαταγής Εισβολής του Χίτλερ στην Ελλάδα με το σημερινό

γερμανικό όραμα για την Ελλάδα, όπου προκύπτει ως κοινός παρανομαστής ο ρόλος του

Ήλιου!… Ερμηνεύει σε μεγάλο βαθμό τη ζήλεια των σύγχρονων Γερμανών για τους Έλληνες,

όπως καταγράφεται από δικές τους έρευνες και μελέτες. Σταθμίζει την ελληνική στάση και

το βάρος που αυτή θα έχει στις ευρωπαϊκές εξελίξεις και απευθύνει τρία κείμενα στους

Γερμανούς συμπολίτες μας στην Ευρώπη και μια επιστολή στον Βολφγκανγκ Σόιμπλε…

 

Ο Μάκης Ανδρονόπουλος είναι δημοσιογράφος, οικονομολόγος. Διετέλεσε διευθυντής

σύνταξης επί σειρά ετών στη «Ναυτεμπορική», στον «Κόσμο του Επενδυτή»,

στην «Απογευματινή της Κυριακής» και αρχισυντάκτης στο «Κέρδος». Εργάστηκε ως

οικονομικός συντάκτης στην «Καθημερινή», το «Έθνος», το «Ποντίκι» και παρουσίασε

οικονομικές εκπομπές στις τηλεοράσεις ΜΕGA, TEMPO, 7X. Είχε μακρά συνεργασία

με τα περιοδικά «Εικόνες», «ΕΝΑ», «Μάνατζερ», «Αγορά», «Τουρισμός», «Άμυνα &

Διπλωματία», «Επιλογή» και «Travelogue». Δίδαξε δημοσιογραφία στα ΙΕΚ «Ακμή»

και «Δομή», καθώς και στο «Εργαστήρι του ΑΝΤ1». Διετέλεσε πρόεδρος της Ελεγκτικής

Επιτροπής της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών. Τα τελευταία χρόνια

εργάστηκε στο χώρο της πολιτικής επικοινωνίας.

Σήμερα ασχολείται με το blog του EXTRAPOLATION και την συγγραφή.

 Έχει γράψει «Η Ελλάδα στο ντιβάνι – Διεργασίες ανατροπής γύρω από την ιστορία, τη

γλώσσα και τα κοινωνικά στερεότυπα» (εκδ. Αλεξάνδρεια, 2011) και έχει μεταφράσει

το μυθιστόρημα του Τσέχου συγγραφέα Γιαν Βάις «Το σπίτι με τα χίλια πατώματα»

(Οδυσσέας, 1980).

Δύο νέες εκδόσεις από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις

Νέα κυκλοφορία: νέος Ερμής ο Λόγιος τ.8

 

ΝΕΟΣ ΕΡΜΗΣ Ο ΛΟΓΙΟΣ

ΤΕΤΡΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ 37, 106 77 Αθήνα, τηλ.: 210 3826319 fax: 210 3839930,

email: info@emep.gr, www.emep.gr

τεύχος 8^ο (Φθινόπωρο 2013)

Όψεις βυζαντινής και μεταβυζαντινής ιστορίας

Ο ρομαντισμός, η Φύση, το Έδαφος

Το ελληνιστικό μυθιστόρημα

Ηράκλειτος

Το 8ο τεύχος του Λόγιου Ερμή, ανοίγει με την ποιητική συμβολή της Τασούλας Καραγεωργίου («Βιογραφικό»), και παρουσιάζει για πρώτη φορά στα ελληνικά ένα κείμενο του Κώστα Παπαϊωάννου για το ελληνιστικό μυθιστόρημα, γραμμένο στα 1973, επικεντρωμένο κατ’ εξοχήν στο Δάφνις και Χλόη του Λόγγου και τον Λουκιανό. Ο Μιχάλης Μερακλής, στη μικρή του μελέτη για τον Οιδίποδα Τύραννο συνεχίζει τον προβληματισμό του για την αρχαία ελληνική γραμματεία και καταδεικνύει την προέλευση του ήρωα του Σοφοκλή από παλιότερους λαϊκούς μύθους. Το δοκίμιο του Εντγκάρ Μορέν για τον Ηράκλειτο αποτελεί έναν ύμνο στον μεγάλο «σκοτεινό» και εισάγει τη «διαλογική» αντίληψη του συγγραφέα, σύμφωνα με την οποία, η αντίφαση ανάμεσα στους δύο αντίπαλους πόλους δεν αίρεται διά της συνθέσεως, όπως υποστηρίζουν ο Χέγκελ και ο Μαρξ, αλλά συχνά παραμένει εσαεί ανυπέρβλητη. Ο Σωτήρης Σόρογκας σ’ ένα υπέροχο μικρό κείμενό για το Άγιο Όρος περιγράφει τη θαμβωτική πρώτη επαφή του με το θεοβάδιστον όρος και τον χώρο της πίστης. Ο καθηγητής Νίκος Τριανταφυλλόπουλος,  με αφορμή το ζήτημα που έχει ανακύψει για την διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών και λατινικών στο σχολείο, περιγράφει το επίπεδο της ελληνομάθειας του ελληνικού πανεπιστημίου στη δεκαετία του ’50 και τοποθετείται εμμέσως στην τρέχουσα συζήτηση. Ο Μιχάλης Πάτσης, ασχολείται με ένα «ξεχασμένο» θέμα: την ποιητική δημιουργία των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στην ΕΣΣΔ, επιμένοντας ιδιαίτερα στις περιπτώσεις του Αλέξη Πάρνη, του Πέτρου Ανταίου και του Γιάννη Μότσιου.

* * *

Στο δεύτερο μέρος, ο Γιώργος Καραμπελιάς (Ο ρομαντισμός, η φύση, το έδαφος), επιχειρεί να διερευνήσει τη σχέση του ρομαντισμού με τον εργαλειακό ορθολογισμό, επιμένοντας ιδιαίτερα στη σχέση του ανθρώπου με την φύση και το «έδαφος» ως συστατικά στοιχεία της ανθρώπινης ταυτότητας. Ο Κώστας Μελάς καταγράφει την ιστορία του ελληνικού τραπεζιτικού συστήματος (1833-1944), και τον μεταπρατικό του ρόλο. Ο Joachim Jachnow, στο εκτενές κείμενό του «Τι συμβαίνει με τους Γερμανούς Πράσινους», διερευνά τη σταδιακή ενσωμάτωση ενός κάποτε αμφισβητησιακού κινήματος στην υπό διαμόρφωση γερμανική αυτοκρατορική ομοψυχία. Ο Θανάσης Κωτσάκης, με αφορμή τη δράση των δυτικών  μισσιονάριων στα νησιά του Αιγαίου, αναδεικνύει μία από τις σημαντικότερες όψεις του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού της Δύσης.

* * *

Το τεύχος περιλαμβάνει ένα αφιέρωμα στη βυζαντινή και μεταβυζαντινή ιστορία. Παρουσιάζεται, αρχικώς, το δεύτερο μέρος –για την ελληνικότητα της βυζαντινής τέχνης– του εκτενούς δοκιμίου του συγγραφέα Γιάννη Ταχόπουλου, «Η Βυζαντινή Τέχνη». Ο διδάκτορας Σωτήρης Δημόπουλος εξετάζει την πρόσληψη των σχέσεων του ευρωπαϊκού πολιτισμού με το Βυζάντιο στο έργο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και την  μετάβαση από την αγνόηση του Βυζαντίου στην αποδοχή του. Ο καθηγητής Γεώργιος Παναγόπουλος, (Ο Γεώργιος Τραπεζούντιος και το Ισλάμ) παρουσιάζει το ιστορικό της απέλπιδος απόπειρας του Τραπεζουντίου να μετατρέψει τον Μωάμεθ τον Πορθητή σε… προστάτη των ραγιάδων, μέσα από τη συγχώνευση Ισλάμ και χριστιανισμού, ενώ ο φιλόλογος Κωνσταντίνος Δάλκος εξετάζει ενδελεχώς τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται η εικονομαχία στα σχολικά βιβλία της ιστορίας.

* * *

Ως προς την κίνηση του βιβλίου, o Κώστας Σταματόπουλος επιχειρεί μια κριτική παρουσίαση του βιβλίου του Μελέτη Μελετόπουλου για τον Κωνσταντίνο Καραβίδα και τον κοινοτισμό,  ενώ ο Γιάννης Ταχόπουλος παρουσιάζει το βιβλίο του γεννήτορα του «μακεδονισμού», Κρίστε Μισίρκοφ Μακεδονικές υποθέσεις γραμμένο στα 1903, το οποίο μεταφράστηκε πρόσφατα στα ελληνικά. Ο καθηγητής παλαιοντολογίας Τιμ Φλάνερυ ανοίγει τον προβληματισμό μας πάνω σε μία εφιαλτική εξέλιξη της οικολογικής κρίσης, τη σταδιακή κατάληψη των ωκεανών από τις… μέδουσες,  όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο της Αμερικανίδας βιολόγου Lisa-Ann Gershwin, Stung! On Jellyfish Blooms and the Future of the Ocean.  Ο Δημήτρης Μπαλτάς  παρουσιάζει τα βιβλία των Άλισταιρ Μακιντάιρ Ἔλλογα ἐξαρτημένα ὄντα. Γιατί οἱ ἄνθρωποι χρειάζονται τίς ἀρετές και των U. Duchrow-F.J. Hinkelammert, Ἰδιοκτησία γιά τούς ἀνθρώπους, ὄχι γιά τό κέρδος και ο Σπύρος Κουτρούλης το Τεχνικό σύστημα του Ζακ Ελλύλ, του πατέρα της κριτικής στη τεχνολογική αλλοτρίωση του κόσμου μας.

 

Σελ. 258

Τιμή: 13 ευρώ

 

Τό Βυ­ζάν­τι­ο ὅ­πως τό εἶ­δαν οἱ Ἄ­ρα­βες

 

Συγγραφέας: Νάντια Μαρία Ἔλ Σέϊχ

Ἐπιμέλεια – Μετάφραση – Παραρτήματα: Νίκος Κελέρμενος

Σελ. 345

Τιμή λιανικής 23 ευρώ

Εναλλακτικές Εκδόσεις

Σέ μί­α ἐ­πο­χή πού ἔ­χει πα­ρα­τη­ρη­θεῖ ἔ­κρη­ξη στόν το­μέ­α τῆς ἔ­ρευ­νας γιά τόν «ἄλ­λο» καί τίς σχέ­σεις Ἀ­ρά­βων-Βυ­ζαν­τι­νῶν, ἡ μο­νο­γρα­φί­α τῆς Νάν­τι­α Ἔλ Σέ­ϊχ εἶ­ναι ἰ­δι­αι­τέ­ρως ἐ­πί­και­ρη καί πο­λύ εὐ­πρόσ­δε­κτη. Πα­ρό­τι τό θέ­μα τοῦ «ἄλ­λου» στήν ἱ­στο­ρί­α τῶν σχέ­σε­ων Ἀ­ρά­βων-Βυ­ζαν­τι­νῶν ἀ­πα­σχό­λη­σε, σπο­ρα­δι­κῶς καί δι­α­λει­πόν­τως, καί ἄλ­λους καί τήν ἴ­δια, μέ τήν δη­μο­σί­ευ­ση τοῦ βι­βλί­ου Τό Βυ­ζάν­τι­ο ὅ­πως τό εἶ­δαν οἴ Ἄ­ρα­βες, ἀν­τι­με­τω­πί­σθη­κε πα­νο­ρα­μι­κά, ἀ­πό τήν ἐμ­φά­νι­ση τοῦ Ἰσ­λάμ τόν ἕ­βδο­μο αἰ­ῶ­να μέ­χρι τήν πτώ­ση τῆς Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως τό 1453· μά­λι­στα τό θέ­μα ἐ­πε­ξερ­γά­σθη­κε μί­α πραγ­μα­τι­κή Βυ­ζαν­τι­νο­λό­γος-Ἀ­ρα­βο­λό­γος, ἐξ οὗ καί ὁ ἐ­παγ­γελ­μα­τι­σμός πού δι­α­πνέ­ει τό ἔρ­γο. Ἡ συγ­γρα­φέ­ας δι­ε­ξῆλ­θε τό ἐ­κτε­νέ­στα­το σῶ­μα τῆς Ἀ­ρα­βι­κῆς γραμ­μα­τεί­ας γιά τό θέ­μα «τοῦ ἄλ­λου», τοῦ Βυ­ζαν­τί­ου, τοῦ αἰ­ώ­νι­ου ἐ­χθροῦ μέ τόν ὁ­ποῖ­ο πο­λέ­μη­σε τό Ἰσ­λάμ ὀ­κτώ ἑ­κα­τον­τα­ε­τί­ες. Αὐ­τές οἱ πη­γές, οἱ ὁ­ποῖ­ες ἀ­παρ­τί­ζουν τέσ­σε­ρα εἴ­δη μα­ζί μέ τίς ἀν­τί­στοι­χες ὑ­πο­δι­αι­ρέ­σεις τους, πού δέν στε­ροῦν­ται πα­γί­δων καί λα­θῶν, ἐ­ρευ­νή­θη­καν μέ προ­σο­χή καί ἐ­ξε­τά­σθη­καν κρι­τι­κά ἀ­πό κά­ποιον πού γνω­ρί­ζει τά ἱ­στο­ρι­ο­γρα­φι­κά προ­βλή­μα­τα πού ἀ­να­κύ­πτουν, καί ἐ­πέ­λε­ξε εὔ­στο­χα ὁ­ρι­σμέ­να θέ­μα­τα καί ζη­τή­μα­τα ἀ­πό τό τε­ρά­στι­ο πε­δί­ο πού οἱ συγ­κε­κρι­μέ­νες πη­γές κα­λύ­πτουν, καί τά ἐ­πε­ξερ­γά­σθη­κε λε­πτο­με­ρῶς. Τό συμ­πέ­ρα­σμα αὐ­τῶν τῶν προ­σπα­θει­ῶν εἶ­ναι μί­α εἰ­κό­να τοῦ Βυ­ζαν­τί­ου πού δέν ἀν­τι­κα­το­πτρί­ζει ἀ­κρι­βῶς μί­α Πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ἀλ­λά μᾶλ­λον μί­α Ἀ­να­πα­ρά­στα­ση. Ἦ­ταν τό ἀ­πο­τέ­λε­σμα τῆς ἀλ­λη­λε­πι­δρά­σε­ως τῶν τεσ­σά­ρων ἀν­τι­λή­ψε­ων πού ἐμ­πλέ­κον­ται στήν ἀν­τι­με­τώ­πι­ση αὐ­τοῦ τοῦ πο­λι­τι­στι­κοῦ θέ­μα­τος, δη­λα­δή τήν αὐ­το­θε­ώ­ρη­ση τοῦ  Ἰσ­λάμ καί τήν πρόσ­λη­ψή της ἀ­πό τόν ἄλ­λο (τό Βυ­ζάν­τι­ο) καί τήν αὐ­το­θε­ώ­ρη­ση τοῦ Βυ­ζαν­τί­ου καί τήν ἐν­νό­η­σή του ἀ­πό τόν ἄλ­λο (τό Ἰσ­λάμ). Πι­ό συγ­κε­κρι­μέ­να ἐ­τού­τη ἡ εἰ­κό­να φά­νη­κε νά εἶ­ναι πε­ρί­πλο­κη, ἀμ­φί­ση­μη καί μή-μο­νο­λι­θι­κή. Τό ἔρ­γο τῆς Νάν­τι­α Ἔλ Σέ­ϊχ θά εἶ­ναι γιά και­ρό τό πρό­τυ­πο ἔρ­γο γιά τήν Ἀ­πει­κό­νι­ση τοῦ Βυ­ζαν­τί­ου στόν ἀ­ρα­βο­ϊσ­λα­μι­κό κα­θρέ­πτη.

ΙΡΦΑΝ ΣΑΧΙΝΤ Πα­νε­πι­στή­μι­ο Georgetown

Η ΝΑΝΤΙΑ ΜΑΡΙΑ ΕΛ-ΣΕΪΧ ἔ­λα­βε τό δι­δα­κτο­ρι­κό της ἀ­πό τό Πα­νε­πι­στή­μι­ο Harvard τό ἔ­τος 1992. Εἶ­ναι Κα­θη­γή­τρι­α στό Τμῆ­μα Ἱ­στο­ρί­ας καί Ἀρ­χαι­ο­λο­γί­ας τοῦ Ἀ­με­ρι­κα­νι­κοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου τῆς Βη­ρυ­τοῦ (A.U.B.). Ἔ­χει συμ­βά­λει μέ ἄρ­θρα της σέ ἀρ­κε­τά πε­ρι­ο­δι­κά καί βι­βλί­α.

 

Εναλλακτικές Εκδόσεις

 

—

Νέα έκδοση: Η πολιτική βία στην ελληνική κοινωνία

Ξενοφών Α.Μπρουντζάκης

Η πολιτική βία στην ελληνική κοινωνία

Δημήτρης Ψυχογιός
Εκδόσεις: Επίκεντρο,
σελ.: 266

Από τις αρχές της μεταπολίτευσης, το 1975, με τη δολοφονία από τη 17 Νοέμβρη του επικεφαλής της CIA στην Ελλάδα Ρίτσαρντ Γουέλς ώς και τα πρόσφατα γεγονότα στο Πέραμα με τους νεοναζί κακοποιούς της Χρυσής Αυγής που επιτέθηκαν σε αφισοκολλητές του ΚΚΕ με σαφή δολοφονική πρόθεση αλλά και την αποτρόπαια δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη, η Ελλάδα σταθερά βιώνει φαινόμενα πολιτικής βίας, τα οποία αντιμετωπίζονται από ένα πολιτικό σύστημα – που στην ουσία αναπαράγει τη βία και την υποθάλπει – με τη στερεότυπη δήλωση «καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται»… Ωστόσο, ελάχιστες φορές έχουμε αναρωτηθεί ως κοινωνία από πού πραγματικά προέρχεται αυτή η βία. Σε αυτήν την αναπάντητη από το πολιτικό σύστημα ερώτηση έρχεται να απαντήσει με σοβαρότητα και επάρκεια αυτό το βιβλίο. Πριν από όλα, ο συγγραφέας κάνει μιαν απλή όσο και θεμελιώδη διαπίστωση, η οποία – αν και κραυγαλέα – δεν έχει αξιοποιηθεί ως ουσιαστικό τεκμήριο για να κατανοήσουμε σε όλο το εύρος και το βάθος το πρόβλημα της πολιτικής βίας στη χώρα μας: «Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης όπου έγινε εμφύλιος και δικτατορία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Τα κατά καιρούς βίαια φαινόμενα συνήθως αρκούμαστε να τα ερμηνεύουμε μέσα από την τρέχουσα επικαιρότητα. Έτσι, δεν λείπουν οι εύκολες εξηγήσεις, αυτές που καλύπτουν τις τρέχουσες ανάγκες ώσπου να ξεχαστεί το θέμα και έως ότου να επανεμφανιστεί για να επαναληφθούν οι ίδιες προσεγγίσεις. Σε περιόδους ευμάρειας, για παράδειγμα, έχουμε… το φαινόμενο να ισχύουν οι ίδιοι λόγοι που γενούν τη βία με εκείνους που αντιστοιχούν σε περιόδους ένδειας. Κατά καιρούς ακούμε διάφορες αποσπασματικές εξηγήσεις γύρω από τις αιτίες που γενούν τη βία. Μια είναι ότι φταίει η ιδεολογική επικράτηση της Αριστεράς. Αυτή, ωστόσο, η άποψη μοιάζει να μην προσμετρά στην αναλυτική της προσέγγιση την πολιτική βία της δικτατορίας που είχε προηγηθεί και φυσικά ούτε την πολύ επαχθέστερη βία του Εμφυλίου, την οποία άσκησαν οι νικητές στους ηττημένους για δυο συναπτές δεκαετίες. Ο Εμφύλιος ενδημεί στη μεταπολιτευτική Ελλάδα ισχυρότερα από ό,τι η ανάμνηση της πιο πρόσφατης δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Ο συγγραφέας επιχειρεί να απαντήσει μέσα από ένα πιο σύνθετο σκεπτικό που να συνυπολογίζει τα κοινωνικά – πολιτικά γεγονότα στην ιστορική τους συγκυρία ταυτόχρονα όμως και μέσα από τις ιδιαίτερες πολιτισμικές καταβολές μας.
Το ενδιαφέρον είναι ότι σε αυτήν την κληρονομιά της βίας πρέπει να συνυπολογίσουμε για την καλύτερη και ευρύτερη κατανόησή της τη συστηματική ρητορική του μίσους που ανέπτυξε το πολιτικό μας σύστημα ως πολιτική αντιπαράθεση. Επίσης, καλό είναι να ληφθεί υπ’ όψιν και η «αγωνιστική ανάγνωση της Ιστορίας», την οποία η Δεξιά αναδεικνύει ως «πολεμική Αρετή των Ελλήνων» και η Αριστερά ως «αντιστασιακό ήθος του ελληνισμού». Αν κατανοήσουμε αυτήν την παράμετρο που βάζει ο συγγραφέας, τότε θα κατανοήσουμε και το γιατί διαρκώς και αενάως «δικαιώνεται» κάποιος αγώνας και κάθε εκπρόσωπος στη διαβάθμιση της εξουσίας αισθάνεται ότι αποτελεί κρίκο μιας αγωνιστικής αλυσίδας δεξιόστροφης ή αριστερόστροφης ανάλογα με τα συμφέροντα του καθενός «αγωνιστή». Στη χώρα μας κάθε κόμμα και κάθε πολιτικός φορέας είναι έτοιμος για έναν «ανένδοτο αγώνα» προκειμένου να μην ανοιχτούν τα κλειστά επαγγέλματα, να μη διευρυνθεί το ωράριο των κομμωτηρίων, ενάντια στον ΧΥΤΑ της Κερατέας. Ο ανένδοτος δε πάντα εξαγγέλλεται εις ανάμνηση ενός παλιότερου εθνικού η πολιτικού κατορθώματος. Ενδεικτική όλων αυτών είναι η «πολιτική… καθαρότητα» των πολιτικών που στη χώρα μας σημαίνει την πλήρη αδυναμία στοιχειώδους διαπραγμάτευσης.
Το βιβλίο χωρίζεται σε δυο μέρη και στοχεύει στο να αναδείξει τρόπους προσέγγισης και ερμηνείας γεγονότων που σχετίζονται με την πολιτική βία στις διάφορες μορφές της.

Ξενοφών Μπρουντζάκης

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού ΝΕΟΣ ΕΡΜΗΣ Ο ΛΟΓΙΟΣ

ΝΕΟΣ ΕΡΜΗΣ Ο ΛΟΓΙΟΣ

 ΤΕΤΡΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

 ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

 

 

τεύχος 7 (Καλοκαίρι 2013)

 Ο νέος Λόγιος Ερμής τ. 7 κυκλοφορεί σήμερα (19-7-13) στα βιβλιοπωλεία της Αθήνας, αύριο στα βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης (20-7-13) και την Τρίτη 23-7-13 στα περίπτερα.

Περιεχόμενα τ.7

Γιάννης Καλιόρης, Ὅλα ἢ τίποτα ………………………………………………………………………….. 5
Σωτήρης Γουνελάς, Για τον Ταρκόφκσι …………………………………………………………………… 12
Γιώργος Καραμπελιάς, Ένα μη μεσσιανικό πρόταγμα ………………………………………. 16
Κώστας Παπαϊωάννου, Ο «κόσμος» της Ελλάδας και ο χρόνος της Δύσης ………….. 43
Ιωάννα Τσιβάκου, O χρόνος της μνήμης ………………………………………………………… 60
Γιάννης Ταχόπουλος, Βυζαντινή τέχνη
Μέρος Α΄: Η μετάβαση από την αρχαία στη βυζαντινή τέχνη …………………………. 76

* * *

Κώστας Χατζηαντωνίου, Έθνος, εθνισμός, εθνικισμός …………………………………………….. 93
Αθανάσιος Γκότοβος, Από την εθνικοφροσύνη στην αποδόμηση ………………………… 100
Γιώργος Λουκίδης, Μηχανισμοί παραγωγής αντι-εθνικών μύθων ………………………. 113
Νικόλας Δημητριάδης, Η «αποδόμηση» του Ολοκαυτώματος …………………………….. 135

* * *

Τάσος Χατζηαναστασίου, Αθέατες πλευρές του Μακεδονικού Ζητήματος:
Βουλγαρία και Ανατολική Μακεδονία ……………………………………………………………. 149
Μαρία Βεϊνόγλου, Οι Τουρκοκρήτες
και η παρουσία τους στα παράλια της Μικράς Ασίας …………………………………….. 175
Μανώλης Γ. Βαρβούνης, Οι Φαναριώτες στην Ηγεμονία της Σάμου 1834-1912 …. 198
Χρόνης Βάρσος, Η δράση του ελληνικού επαναστατικού ναυτικού στα 1821-1829 … 207

* * *

Μελέτης Η. Μελετόπουλος, Αβροτέλης Ελευθερόπουλος (1869-1963):
Το μακρύ οδοιπορικό ενός Καππαδόκη κοινωνιολόγου στην Ευρώπη
και στην Ελλάδα. Μέρος Β΄ ………………………………………………………………………… 230
Σπύρος Κουτρούλης, Ο συντηρητισμός, ο ρομαντισμός και η Αριστερά:
Η περίπτωση του Κωνσταντίνου Τσάτσου. Μέρος Β΄ …………………………………… 247
* * *

Βιβλιοπαρουσιάσεις

Δημήτρης Μπαλτᾶς, M. Midgley: Ἡ θεωρία τῆς ἐξέλιξης ὡς θρησκεία ……………….. 265
Δημήτρης Μπαλτᾶς, Γκουστάβο Γκουττιέρες: Θεολογία τῆς ἀπελευθέρωσης …….. 266
Χρῖστος Δάλκος, Ἀντώνης Ζέρβας: Μερησαήρ, Μερησαήρ… Εἰρμοί Νεκρώσιμοι … 268

Νέα Κυκλοφορία: «Η Άλλη Κρίση: Η Μαρτυρία Ενός Πρέσβη», του Αλέξανδρου Μαλλιά

Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς

Η Άλλη Κρίση: Η Μαρτυρία Ενός Πρέσβη

 

Στον κ. Αλέξανδρο Μαλλιά, μετά από 35 χρόνια θητείας στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, όπου υπηρέτησε με πίστη και αφοσίωση την Πατρίδα, απονεμήθηκε ο τίτλος «Πρέσβης επί Τιμή«!

Ο κ. Μαλλιάς, υπηρετώντας σε διάφορες θέσεις στο Υπουργείο αλλά και σε διπλωματικές Αρχές σε χώρες της Βαλκανικής, απέκτησε μεγάλες εμπειρίες για τα Βαλκανικά Θέματα, ενώ πολύτιμες είναι και οι εμπειρίες του από τη θητεία του στις ΗΠΑ, ως Πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον.

Μέρος αυτών των εμπειριών κατέγραψε και συμπεριέλαβε στο βιβλίου που κυκλοφορείται από τιςΕκδόσεις Ινφογνώμων, με τίτλο: «Η Άλλη Κρίση: Η Μαρτυρία Ενός Πρέσβη»

 

Διαβάζοντας το βιβλίο ο αναγνώστης και ο μελετητής, θα έχει την ευκαιρία να διαπιστώσει πώς εκτυλίσσεται η πολιτικο-διπλωματική σκέψη ενός Έλληνα διπλωμάτη, ενώ ταυτόχρονα θα αποκτήσει τη δυνατότητα να διεισδύσει στις βαθιές πτυχές της πιο σύγχρονης μορφής του Βαλκανικού Ζητήματος, όπως το Σκοπιανό, το Κοσοβαρικό, το Αλβανικό κ.λπ.

Πέραν των ειδικών γνώσεων και εμπειριών, ο κ. Μαλλιάς καταθέτει στο βιβλίο και τις απόψεις του για το «Ευρωπαϊκό Όραμα», το οποίο υπηρέτησε από νεαρή ηλικία, κάνοντας ταυτοχρόνως και σχετικά σκληρή αυτοκριτική για τις ευθύνες του ιδίου αλλά και της γενιάς του, για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα.

 «Η Άλλη Κρίση: Η Μαρτυρία Ενός Πρέσβη» είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από τους Έλληνες της «κρίσης»!!!

 

«Η Άλλη Κρίση: Η Μαρτυρία Ενός Πρέσβη»

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: «ΠΕΡΙ ΕΙΡΗΝΗΣ»

«Έχοντας αυτά κατά νου, πρέπει να μην ακούτε αυτούς που προς το παρόν σας ευχαριστούν, ενώ καθόλου δε φροντίζουν για το μέλλον, ούτε αυτούς που λένε πως αγαπούν το λαό, αλλά καταστρέφουν το κράτος.

Όπως είπα παραπάνω, αφότου έγιναν κυρίαρχοι του βήματος τέτοιοι ομιλητές, σε τόση απερισκεψία οδήγησαν την πόλη που έπαθε όσα λίγο πιο πάνω σας εξέθεσα.» 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ του δημοσιογράφου Σταύρου Λυγερού

Μέρος Πρώτο: Η Ελλάδα της παρακμής στην Ευρώπη της κρίσης

 

Εισαγωγικό σημείωμα του Δρα Θάνου Ντόκου, Γενικού Διευθυντού του ΕΛΙΑΜΕΠ

 

1.1. Ενδοσκόπηση και αυτοκριτική

1.2. Εκμυστηρεύσεις προς τους νέους διπλωμάτες

1.3. Δικαιοσύνη, συμφέρον και ηγεμονισμός: Μια κριτική προσέγγιση της Ευρώπης και της σημερινής Ελλάδας μέσα από κείμενα των Αρχαίων Κλασικών

1.4. Η δική μου Ευρώπη

1.5. Για την Ευρώπη των πολιτών με Αξιοπρέπεια

1.6. Από την κλεπτοκρατία στη χρεοκοπία

 

Μέρος δεύτερο: Ελλάδα και πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας

 

Εισαγωγικό σημείωμα του Ευάγγελου Κωφού, τ. Εμπειρογνώμονα – Πρεσβευτή

2.1. Ενότητα πρώτη: Αθήνα -Σκόπια: Από τη δύσκολη συμβίωση στο αδιέξοδο;

 

2.1.1. Σκόπια – Ουάσινγκτον : Μια συνέντευξη

2.1.2. Οι εκλογές στην πΓΔΜ και εμείς

2.1.3. Η πολιτική των προθέσεων και οι προθέσεις των πολιτικών

2.1.4. Στην τελική ευθεία για το Σικάγο (20-21 Μαΐου 2012)

2.1.5. Ανοικτή επιστολή προς τους Σλαβομακεδόνες

2.1.6. Το ζήτημα του ονόματος σε νέα φάση: Υπάρχουν προϋποθέσεις επίλυσης;

2.1.7. Δυο επιστολές και ένα Μνημόνιο Κατανόησης

 

2.2. Ενότητα δεύτερη: Σλαβομακεδόνες και Αλβανοί – Από τη συνύπαρξη στη σύγκρουση

 

2.2.1. Η σύγκρουση του 2001 και εμείς

2.2.2. Το άγνωστο παρασκήνιο της Συμφωνίας της Αχρίδας

2.2.3. Η ελληνική διπλωματία κατά την κρίση του 2001

 

Μέρος τρίτο: Η πορεία και το χρονικό της διπλωματικής ήττας στη Χάγη

 

Εισαγωγικό σημείωμα της δημοσιογράφου Αγγελικής Σπανού

 

3.1. Προσοχή στη Χάγη: Μια αποκαλυπτική συνέντευξη – προειδοποίηση

3.2. Προσφυγή της Ελλάδος κατά της πΓΔΜ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης

3.3. Λάθος χειρισμοί

3.4. Η ενοχλητική αλήθεια

3.5. Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης

3.6. Ώρα ανάληψης ευθυνών

3.7. Η επόμενη ημέρα: Να καταγγείλουμε την Ενδιάμεση Συμφωνία

 

Μέρος τέταρτο: Οι νέες ισορροπίες στα Βαλκάνια

 

Εισαγωγικό σημείωμα της ευρωβουλευτού Μαριλένας Κοππά

 

4.1. Βαλκάνια: Η Ελλάδα χωρίς κύρος και αξιοπιστία

4.2. Η Σερβία και το Κόσοβο μετά τη γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης

4.3. Η νέα σχέση Σερβίας – Τουρκίας

4.4. Ελλάδα και Κόσοβο: Ανάγκη να προσδιοριστούν τα κοινά μας συμφέροντα

4.5. Το Κόσοβο, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ελλάδα

4.6. Ημερολόγιο Τιράνων: Οι 180 ημέρες που άλλαξαν την εικόνα της Αλβανίας

4.7. Η Ελλάδα και οι Αλβανοί γείτονές μας: Το πλαίσιο και οι όροι μιας συνολικής στρατηγικής συνεργασίας με τον αλβανικό παράγοντα

4.8. Ελλάδα και Αλβανία, Quo Vadis? Άρθρο – απάντηση του πρώην πρωθυπουργού της Αλβανίας Παντελή Μάικο στον πρέσβη Αλέξανδρο Μαλλιά

4.9. Επιτέλους αρχίσαμε να συζητάμε: Απάντηση στον πρώην πρωθυπουργό της Αλβανίας Παντελή Μάικο

 

Μέρος πέμπτο: Η Ελλάδα και οι ανατροπές στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο

 

Εισαγωγικό σημείωμα του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Τάρκα

 

5.1. Ελλάδα και Ισραήλ: Σχέσεις με στρατηγικό βάθος

5.2. Οι αθέατες όψεις της κρίσης στην Αίγυπτο και η επόμενη ημέρα στη Μέση Ανατολή

5.3. «Ελ Αχ Ελ Ακίντ» – Ο Αδελφός Ηγέτης

5.4. Λιβύη: Οι προοπτικές μετά το στρατιωτικό αδιέξοδο

 

Μέρος έκτο: Ψηλαφίζοντας τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις

 

Εισαγωγικό σημείωμα του Αλέξανδρου Τάρκα

 

6.1. Εκ βαθέων: Ουάσινγκτον τέσσερα χρόνια πριν

6.2. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο κύριος Νίκολα Γκρουέβσκι κι εμείς

6.3. Wikileaks – Περί διαρροών: μια προσωπική εμπειρία

6.4. Έτσι είναι αν έτσι σας αρέσει: Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις χωρίς διμερή προβλήματα;

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/05/blog-post_554.html#.Ua4oJNJYPyd

Παρουσίαση του νέου βιβλίου του Στέλιου Παπαθεμελή

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα»

σας προσκαλεί στην παρουσίαση και την συζήτηση που θα ακολουθήσει

με αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του Στέλιου Παπαθεμελή

“την Ελλάδα από το αυτί να την αρπάξουμε…και να τη σώσουμε θέλει δεν θέλει”

την Δευτέρα 10 Ιουνίου, στις 20.00.

Στην συζήτηση συμμετέχουν ο συγγραφέας και ο Κωνσταντίνος Μπλάθρας.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων του πολιτιστικού σωματείου «ΣΗΜΑΝΤΡΟ, Ελευθ. Βενιζέλου 59Α, Χολαργός.

Για πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210-6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Σκέπτομαι… μα δεν υπάρχω – Πως η λογική μπορεί να σας τρελάνει του Μιχάλη Χαντά

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το βιβλιοπωλείο “χωρίς όνομα” σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ – ΠΩΣ Η ΛΟΓΙΚΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΤΡΕΛΑΝΕΙ του ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΝΤΑ.

Για το βιβλίο θα μιλήσει ο συγγραφέας και θα ακολουθήσει συζήτηση.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Τετάρτη 24 Απριλίου, στις 19.30, στο καφέ Bootleg, (Φανερωμένης 8 στον Χολαργό).

Πληροφορίες: βιβλιοπωλείο “χωρίς όνομα”, τηλ.: 210 6546742, nonamebk@otenet.gr.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Το κάθε τι που κάνουμε βασίζεται σε κάποιο σκεπτικό. Είμαστε σκεπτόμενα όντα και νοιώθουμε περήφανοι που λειτουργούμε με βάση τη λογική.

Το βιβλίο αυτό σας δείχνει -μέσα από μια πρωτότυπη και ευχάριστη διαδρομή- πως ο τρόπος που χρησιμοποιείτε τη λογική μπορεί να σας τρελάνει!

Ανακαλύψτε 29 τρόπους καθημερινής σκέψης που σας οδηγούν σε κατάθλιψη, άγχος, φόβο, ατολμία, υπονομεύουν τη σχέση σα με αυτούς που αγαπάτε και δείτε πως να τους σταματήσετε να σας ταλαιπωρούν.

Χαντάς, Μιχάλης

Ο Δρ. Μιχάλης Χαντάς γεννήθηκε στην Αθήνα. Έκανε τις σπουδές του εξ ολοκλήρου στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής λαμβάνοντας το πτυχίο ψυχολογίας από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, στη Φιλαδέλφια (U.Of. PA).

Στη συνέχεια έλαβε το διδακτορικό του στην κλινική ψυχολογία από το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης εξειδικευμένος στο μετατραυματικό στρες και στη χρήση ουσιών στο Veterans Hospital της Νέας Υόρκης.

Έχει διδάξει σε Αμερικανικά κολλέγια και έχει δημοσιεύσεις σε έγκριτα Αμερικανικά επιστημονικά περιοδικά.

Στην Ελλάδα μεταξύ άλλων έχει διατελέσει διευθυντής της πρώτης SOS γραμμής ενώ ήταν από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας του πρώτου συμβουλευτικού κέντρου για φοιτητές.

Από το 1984 μέχρι και σήμερα εργάζεται ιδιωτικά κάνοντας ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία καθώς και σεμινάρια αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης.

Βαγγέλης Ραπτόπουλος: «Βιώνουμε τη γαλήνη πριν την καταιγίδα»

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος φοβήθηκε ότι μπορεί η ελληνική κοινωνία να εμπλακεί σε ένα νέο εμφύλιο. Κι αμέσως μετά, άρχισε να γράφει το μυθιστόρημά του «Η πιο κρυφή πληγή» (εκδ. Ίκαρος). Μιλάει για τους «Αγανακτισμένους», τα Δεκεμβριανά και την περιπέτεια της συγγραφής.

 

O συγγραφέας Βαγγέλης Ραπτόπουλος.

«Η πιο κρυφή πληγή» δεν είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Άλλωστε, ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος δεν πιστεύει σε αυτό το λογοτεχνικό είδος. Είναι η οδύσσεια ενός ερωτοχτυπημένου ήρωα, από τις πλατείες των «Αγανακτισμένων», στις ιστορικές και λογοτεχνικές αναφορές που «φωτογραφίζουν» την περίοδο του Εμφυλίου και των Δεκεμβριανών. Χρησιμοποιώντας διαφορετικές αφηγηματικές τεχνικές και τολμώντας μια θραυσματική αφήγηση, ο Ραπτόπουλος σκιαγραφεί την αποσπασματική ζωή μας, εμπλέκοντας επιδέξια μέσα στην πλοκή τον φόβο για το αύριο. Για ένα πιθανό, τυφλό ξέσπασμα.

Ο τίτλος του μυθιστορήματος αναφέρεται στην προσωπική ζωή του ήρωά σας ή στην «πιο κρυφή πληγή» της ελληνικής κοινωνίας;

Έχει διπλή ανάγνωση: αναφέρεται στην πιο κρυφή ερωτική πληγή του ήρωα αλλά και στην πιο κρυφή πληγή της χώρας, τον εμφύλιο. H σημερινή αίσθηση αδικίας, η ατιμωρησία των υπευθύνων, η αναξιοκρατία, η δυσλειτουργία του κράτους, όλες δηλαδή οι παθογένειες που φέρνει η κρίση στην επιφάνεια, έχουν τις ρίζες τους στον εμφύλιο και τις συνέπειές του. Ο εμφύλιος αφάνισε τον κοινωνικό ανθό-καθώς ενεπλάκησαν σε αυτόν οι πιο δραστήριοι και ανήσυχοι πολίτες . Και επί χρόνια το μετεμφυλιακό κράτος άλλους τους έδιωχνε σε ξερονήσια, άλλους τους φυλάκιζε και τους κυνηγούσε ή τους ζητούσε πιστοποιητικό φρονημάτων για να δουλέψουν. Σε μεγάλο βαθμό όλα όσα ζούμε έχουν εκεί την αφετηρία τους.

Στα βιβλία σας μας έχετε συνηθίσει σε μια σύγχρονη θεματολογία. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να επιστρέψετε σε αυτή τη μελανή σελίδα της ελληνικής ιστορίας;

Για τα Δεκεμβριανά άκουγα πολλές αφηγήσεις από παιδί. Στο Περιστέρι, είχαν γίνει πολλές βαρβαρότητες κι άκουγα από τους γονείς μου άγριες ιστορίες που με είχαν στοιχειώσει. Συγκέντρωνα λοιπόν υλικό, βιβλία, μελέτες κ.τ.λ. Κάθε συγγραφέας έχει εμμονές τις οποίες παρακολουθεί αναγνωστικά, λιγότερο ή περισσότερο. Αυτό που μου έδωσε το έναυσμα να ασχοληθώ με το θέμα-διαφορετικά δεν θα έγραφα ποτέ μόνο για τα Δεκεμβριανά-ήταν οι «Αγανακτισμένοι». Πηγαίνοντας και ξαναπηγαίνοντας εκεί, βλέποντας όσα συνέβαιναν, διαισθάνθηκα τον κίνδυνο της δημιουργίας ενός νέου εμφυλίου. Είναι κάτι που δεν το λέω μόνο εγώ, το γράφουν και το ξαναγράφουν αρκετοί στις μέρες μας. Έτσι έγραψα αυτήν την ιστορία για να μιλήσω για τον παλιό εμφύλιο. Ή, αν θέλετε, να πλάσω έναν ήρωα, ο οποίος όταν μέσα στους «Αγανακτισμένους» θα πει προς το τέλος «φοβάμαι ότι θα γίνει εμφύλιος» να έχει τη βαρύτητα και την εγκυρότητα ενός επαϊοντα πάνω στον προηγούμενο εμφύλιο.

Η Νίκη, η ηρωίδα του μυθιστορήματός σας φοβάται ότι θα μπουν πάλι σε λειτουργία οι μηχανισμοί που οδήγησαν την ελληνική κοινωνία στα Δεκεμβριανά και τον εμφύλιο. Είναι μια οπτική που ο Μιχάλης-αρχικά-δεν την ενστερνίζεται, αλλά αργότερα αλλάζει άποψη κι αυτός. Με ποιον από τους δύο ήρωές σας ταυτίζεστε σε αυτό το ζήτημα;

Το καλό ενός μυθιστορήματος είναι ότι ζωντανεύοντας ανθρώπους με διαφορετικές γνώμες ή έστω παρουσιάζοντας τον ίδιο χαρακτήρα με εναλλασσόμενες, διαφορετικές απόψεις, βρίσκεται πιο κοντά στην ανθρώπινη ύπαρξη. Υπάρχει αυτή η έντονη διαίσθηση ότι πάμε προς μια τέτοια κατάσταση, διότι όταν ισοπεδώνεται η μεσαία τάξη, όταν βουλιάζουν οι άνθρωποι στην ανέχεια και από την άλλη πλευρά, η οικονομική και πολιτική ελίτ δεν έχει την ευαισθησία να κάνει κάτι για αυτές τις εξελίξεις, δημιουργείται μείζον κοινωνικό ζήτημα. Δεν είναι τυχαίο, ότι όταν ήρθε πέρυσι ο Μαρκ Μαζάουερ, τον οποίο είχε βραβεύσει η Εταιρεία Συγγραφέων, ανέφερε σε ομιλία του ότι είναι πρωτοφανής η αχρηστία της πολιτικής ελίτ στην Ελλάδα που φαίνεται να είναι ανίκανη να διαχειριστεί έστω και συμβολικά την κρίση. Δηλαδή, να παραιτηθεί από κάποια προνόμιά της, έστω και για τα μάτια. Η αναλγησία του κράτους είχε καλυφθεί τα προηγούμενα χρόνια με χρήματα από την κοινότητα αλλά τώρα ξαναφαίνονται οι πληγές, δημιουργώντας μια εκρηκτική κατάσταση. Αυτό φυσικά, δεν παύει να είναι μια εικασία. Ο μυθιστοριογράφος όμως έχει την άνεση να δείξει όλο το ταμπλό, όλες τις πλευρές.

Εσείς όμως πού κλίνετε περισσότερο;

Φοβάμαι πάρα πολύ, διαφορετικά δεν θα έγραφα αυτό το βιβλίο. Νομίζω ότι τα δεδομένα δείχνουν προς μια τέτοια κατεύθυνση-για να μην αναφερθώ και στα ευρύτερα ιστορικά δεδομένα. Το 1929 είχαμε την ύφεση και μέσα στην πρώτη πενταετία της δεκαετίας του ’30 είδαμε να ανεβαίνουν οι φασιστικές δυνάμεις και να κατακτούν την εξουσία. Με εκλογές μάλιστα, σαν τη Χρυσή Αυγή που ανέβηκε ξαφνικά αλματωδώς. Στην Ισπανία είχαμε τον Φράνκο, στην Ιταλία τον Μουσουλίνι, ο Χίτλερ ήταν στη Γερμανία και εμείς είχαμε τον Μεταξά. Παράλληλα είχαν δυναμώσει και τα κομμουνιστικά κόμματα. Αντίστοιχα, το 2008 έχουμε την κρίση. Στην Ελλάδα βλέπουμε να αναβιώνει ένα είδος νεοφασισμού με την Χρυσή Αυγή και να ανεβαίνει εκλογικά. Αντίστοιχα και οι αριστερές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, άρχισαν να παρουσιάζουν άνοδο. Σε πολλά σημεία αρχίζει να μοιάζει η κατάσταση. Απεύχομαι φυσικά να συμβεί κάτι αντίστοιχο. Στο βιβλίο έχω μέσα μια φράση του Στάλιν, την οποία είχε πει στη διάσκεψη της Γιάλτας: «οι Έλληνες κόβουν ο ένας τον λαιμό του άλλου γιατί δεν έχουν μάθει τον διάλογο». Ακόμη και τώρα παρακολουθούμε την απόλυτη ανικανότητα των πολιτικών να έρθουν σε πραγματικό διάλογο.

Συμφωνείτε με την άποψη της Νίκης ότι στο φαινόμενο των «Αγανακτισμένων» κρύβεται ένα κομμάτι από το μέλλον μας;

Ναι. Στο πρώτο μέρος του μυθιστορήματος συνειδητά έδωσα έμφαση στη λαϊκή συνοικία που μεγάλωσαν οι δύο ήρωες. Έχουμε την σεξουαλική τους αφύπνιση αλλά και τη «μυθολογία» των δυτικών προαστίων. Αυτή τη «μυθολογία» την έβαλα στο πρώτο μέρος για να μιλήσω εξ’ ονόματος μιας συλλογικότητας, την οποία ξαναβρίσκω μέσα στους «Αγανακτισμένους». Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τύπος και τα περισσότερα κόμματα εναντιώθηκαν στους «Αγανακτισμένους». Όπως δεν είναι τυχαίο, ότι μετά από αυτό το φαινόμενο, είδαμε στις τελευταίες εκλογές είτε να δημιουργούνται κόμματα, είτε να ανεβαίνουν κάποια άλλα, όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, το ΣΥΡΙΖΑ, η Χρυσή Αυγή. Όσα είδαμε λοιπόν εκφράστηκαν και εκλογικά. Επίσης σημειώθηκε κι άλλο ένα φαινόμενο: από την εποχή των «Αγανακτισμένων» μέχρι τις τελευταίες εκλογές, όπου εμφανίζονταν πολιτικοί, προπηλακίζονταν. Ξαφνικά, με το που εκφράστηκε εκλογικά αυτή η δυσαρέσκεια, δεν τους κυνηγάνε πια το ίδιο στο δρόμο. Το βασικό είναι ότι μετά από 15-20 χρόνια ατομικισμού, άνθρωποι οι οποίοι ήταν κλεισμένοι στο καβούκι τους και σκέφτονταν μόνο την καριέρα και τα χρήματά τους, σηκώθηκαν από τους καναπέδες και βγήκαν στο δρόμο-έστω επειδή τους αφαίρεσαν τα προνόμιά τους, τα κεκτημένα τους. Ήταν ακαθοδήγητο κομματικά εκείνο το φαινόμενο και ειρηνικό. Αρκετοί φίλοι μου αναρωτιούνται, δεν θα ξεσηκωθεί ο κόσμος; Φοβάμαι ότι αυτή τη στιγμή βιώνουμε τη γαλήνη πριν την καταιγίδα. Μακάρι να διαψευστώ, έχω κι εγώ ένα μικρό παιδί. Όμως οι ενδείξεις είναι ότι υπάρχει ένα καθοδικό οικονομικό και κοινωνικό σπιράλ, στο οποίο βουλιάζουμε όλο και περισσότερο. Πώς θα σταματήσει αυτό αν δεν υπάρχει ευαισθησία από τους «από πάνω»; Θα έλεγε κανείς ότι και η γένεση της Χρυσής Αυγής στην πολιτική ελίτ οφείλεται. Δηλαδή στις αστοχίες τους, στην παιδαριώδη και προκλητική ασυνέπειά τους, στη λαμογιά τους.

Αναφερθήκατε στα δυτικά προάστια, στα οποία μεγαλώσατε. Σε τι συνίσταται η «μυθολογία τους»;

Παρόλο που ο λαϊκός κόσμος έχει διαφθαρεί από τον καταναλωτισμό, πιστεύω ότι εκεί παραμένει ένα υπόστρωμα μπέσας. Ο ατομικισμός ταιριάζει περισσότερο στη μεσαία ή την αστική τάξη. Στη λαϊκή συνοικία υπάρχει μεγαλύτερη αίσθηση της συλλογικότητας.

Ο έρωτας στοιχειώνει τις πολιτικές ανησυχίες των ηρώων σας. Πώς το σχολιάζετε;

Πρόκειται για το πιο πολιτικοποιημένο βιβλίο μου, ωστόσο κυριαρχεί ο έρωτας. Μάλιστα νομίζω ότι όπως κλείνει το βιβλίο, αντιλαμβανόμαστε ότι ο έρωτας είναι ανώτερος από την πολιτική. Η πολιτική στις μέρες μας φαίνεται σαν εχθρός του έρωτα, ενώ ο προορισμός της θα ήταν να φτιάξει μια τέτοια κοινωνία ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να ερωτεύονται, να κάνουν παιδιά, να τα μεγαλώνουν και μετά να πεθαίνουν με την ησυχία τους. Και βεβαίως αυτοί οι πολιτικοί, οι οποίοι είναι περισσότερο διαχειριστές της εξουσίας, παρά διαθέτουν κάποιο όραμα, είναι παντελώς αντιερωτικοί. Κυνηγούν και καταδιώκουν τον έρωτα διότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα λεφτά και το συμφέρον τους.

Ορισμένοι θεωρούν ότι υπάρχει ένα κενό όσον αφορά στην παρουσία των διανοουμένων. Μήπως έχουν πέσει κι αυτοί σε ανάλογα χαμηλό επίπεδο με τους πολιτικούς;

 

Υπάρχουν δύο απαντήσεις. Σε μεγάλο βαθμό γέμισε κομφορμιστές η λογοτεχνική πιάτσα. Όπως όλη η κοινωνία, έτσι και οι πνευματικοί άνθρωποι μεταβλήθηκαν σε κομφορμιστές και ωφελιμιστές. Είδαμε και το πρόσφατο παράδειγμα συγγραφέων που πήγαν και έφαγαν μαζί με τον Βενιζέλο, έναν πολιτικό που του έχει στρέψει το εκλογικό σώμα την πλάτη. Δεν αναφέρομαι σε κάποιον που θα πήγαινε με το ΠΑΣΟΚ δέκα χρόνια πριν, μιλάω για την τωρινή εκδοχή αυτού του κόμματος. Φυσικά ο καθένας έχει το δικαίωμα της άποψής του, αλλά αυτό είναι ενδεικτικό. Αφενός λοιπόν, πράγματι ισχύει ο κομφορμισμός των πνευματικών ανθρώπων-τα προηγούμενα χρόνια είχαν λυσσάξει διάφοροι για να φάνε μαζί με τον Γιωργάκη, ή να εμφανίζονται σε δείπνα με τον ένα ή τον άλλο. Αφετέρου, όμως, σε αυτούς τους λίγους που είχαν διαφορετική άποψη δεν τους δινόταν βήμα. Κι αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει γιατί η κατάσταση στα media μάλλον έχει σκληρύνει. Όπως έχει ειπωθεί, πρώτα μας πήραν το μικρόφωνο και μετά άρχισαν να μας κατηγορούν ότι δεν μιλάμε. Δεν είναι επίσης συμπτωματικό ότι οι λίγοι ευνοημένοι των media υποστηρίζουν απόψεις του πολιτικού κατεστημένου. Ας δούμε όμως κι άλλους καλλιτεχνικούς χώρους. Τα είδωλα της μουσικής της εποχής της φούσκας, φθίνουν και γκρεμίζονται αυτήν την στιγμή, όπως γκρεμίζεται και η προηγούμενη περίοδος. Το ίδιο ισχύει και στη λογοτεχνία. Συγγραφείς που μεσουράνησαν τα προηγούμενα χρόνια και εξέφρασαν την εποχή της φούσκας γκρεμίζεται η απήχησή τους, γιατί δεν μπορούν πλέον να εκφράσουν τη νέα εποχή που έρχεται. Είχαμε έναν συγγραφέα κυρίαρχο στο αναγνωστικό γούστο που ήταν σύμβουλος του Κώστα Σημίτη. Ενώ κάποτε στη χώρα κυριαρχούσαν λογοτέχνες που τους είχαν κυνηγήσει και αφορίσει, όπως ο Ρίτσος και ο Καζαντζάκης, φτάσαμε στην δεκαπενταετία της φούσκας να κυριαρχεί ένας συγγραφέας που ήταν ανώτατος κρατικός λειτουργός. Και μόνο αυτό δείχνει τον κομφορμισμό όλης της κοινωνίας. Νομίζω ότι στα χρόνια που έρχονται, λόγω της κρίσης και των κοινωνικών συνθηκών θα αλλάξει όλη η αξιολογική κλίμακα κι η ιεραρχία στα πνευματικά ζητήματα.

Πληροφορίες: το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, «Η πιο κρυφή πληγή», κυκλοφορεί από τις εκδ. Ίκαρος.

ΜΑΝΙΑ ΣΤΑΪΚΟΥ

http://www.clickatlife.gr/story/biblio/baggelis-raptopoulos-bionoume-ti-galini-prin-tin-kataigida?id=2286546

Ανατροπή στην «αποδόμηση μύθων»

Ο πρόλογος του βιβλίου: «Το Κρυφό Σχολειό. Το χρονικό μιας Ιστορίας»

Το βιβλίο του Γιώργου Κεκαυμένου, παλαιού συνεργάτη του Αντίβαρου, «Το Κρυφό Σχολείο, το χρονικό μιας ιστορίας» αποτελεί μία ανατρεπτική παρέμβαση στην καρδιά του άξονα σκέψης της σχολής των αναθεωρητών. Πλέον, δεν μπορούν να ακροβατούν και να συνεχίσουν να καλλιεργούν μία στερεοτυπική ανάγνωση της Ιστορίας με μοναδικό θεμέλιο ένα βιβλίο χωρίς πηγές (Άλκης Αγγέλου: «Το Κρυφό Σχολειό, το χρονικό ενός μύθου»).

Παραπέμπονται λοιπόν στις εκατοντάδες πηγές, τις οποίες αγνοούν και τις οποίες ανασύρει στο προσκήνιο ο Γιώργος Κεκαυμένος στην εξαιρετική του μελέτη. Η έκδοση του βιβλίου από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις του Γ. Καραμπελιά, είναι το επιστέγασμα προσπαθειών ετών από την πλευρά μας. Ακολουθεί ο πρόλογος του βιβλίου.   

Πρόλογος του Ανδρέα Σταλίδη στο βιβλίο του Γ. Κεκαυμένου, Το Κρυφό Σχολείο, το χρονικό μιας ιστορίας, που κυκλοφόρησε από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις.

Οι πηγές της μελέτης του Κεκαυμένου  Μία από τις φράσεις που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, όταν την άκουγα μικρός, ήταν «μα εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;» Δικαίως, νομίζω, αναρωτιόμουν: «και γιατί όχι;» Από τότε λοιπόν απαντούσα στους γύρω μου ότι «η σωστή απάντηση στην ερώτηση “εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;” είναι “ναι”». Ανεξάρτητα, βέβαια, από το τι θα πετύχει κανείς στο τέλος. Η ανά χείρας μελέτη είναι όντως ανατρεπτική! Ο Γιώργος Κεκαυμένος, τον οποίο ποτέ δεν γνώρισα εκ του σύνεγγυς, όμως μου στέλνει τα τελευταία χρόνια ορισμένα άρθρα του σε ηλεκτρονική μορφή για δημοσίευση στο «Αντίβαρο», επιχειρεί «να αλλάξει τον κόσμο». Να αλλάξει τα δεδομένα. Η αλλαγή είναι μία λέξη. Όμως να επιτύχει κανείς την αλλαγή είναι άθλος.

Το θέμα του μελετητή είναι το κρυφό σχολειό (πρώτη του δημοσίευση http://www.antibaro.gr/article/436 και δεύτερη http://www.antibaro.gr/article/3441). Ο τίτλος, «Κρυφό Σχολειό. Το Χρονικό μιας Ιστορίας», είναι παράφραση ενός παλαιότερου συγγράμματος, της μίας και μοναδικής πηγής στην οποία παραπέμπουν όλοι ανεξαιρέτως οι θιασώτες της άποψης ότι το κρυφό σχολειό είναι απλά ένας μύθος και τίποτα παραπάνω. Το σύγγραμμα εκείνο είχε μόνο μία ιστορική πηγή προ του 1821. Από αυτήν, χρησιμοποιήθηκε μόνο ο τίτλος.

Η ραχοκοκαλιά της σχολής σκέψης, την οποία παρήγαγε εκείνο το βιβλίο και τελικά κυριάρχησε οριζόντια σε όλες τις γωνιές της κοινής γνώμης, είναι περίπου η εξής: «Κρυφό σχολειό δεν υπήρξε ποτέ, διότι δεν υπήρξε ποτέ η ανάγκη του κρυφού σχολειού. Δεν υπήρξε η ανάγκη του κρυφού σχολειού, διότι ποτέ δεν διώχθηκε η παιδεία των υπόδουλων Ελλήνων. Δεν διώχθηκε ποτέ η παιδεία διότι αυτός ο τομέας δεν βρισκόταν στο ενδιαφέρον των Οθωμανών κατακτητών. Το ενδιαφέρον τους εστιάζονταν μόνο στη φορολογία.

Επίσης, δεν υπάρχει καμία πηγή για το κρυφό σχολειό, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζουμε ορισμένα ονομαστά σχολεία της εποχής. Το ότι ήταν λιγοστά είναι αποτέλεσμα έλλειψης χρημάτων και όχι αποτέλεσμα διωγμών. Παρόλο λοιπόν που δεν υπήρξε ποτέ κρυφό σχολειό, βόλευε να πλάσουμε τον μύθο του, διότι έτσι εμφανίζεται η Εκκλησία ως ευεργέτιδα του έθνους. Συνεπώς, συντελεί ο μύθος στη δημιουργία της εθνικής μας ταυτότητας. Ήρθε όμως η ώρα να τον αποδομήσουμε. Μπορούμε σήμερα να ζούμε και χωρίς μύθους». Αυτά λένε λίγο-πολύ, με διάφορες παραλλαγές, ανάλογα με τον βαθμό αντικληρικαλισμού, αναθεωρητισμού, μεταμοντερνισμού ή, έστω, αδιαφορίας, του καθενός. Η απάντηση του Γιώργου Κεκαυμένου, στην παρούσα μελέτη του, είναι εν περιλήψει η εξής: «Υπάρχει πληθώρα πρωτότυπων ιστορικών πηγών, σύμφωνα με τις οποίες η παιδεία των υποδούλων πράγματι διώκονταν και αυτό συνέβαινε σχεδόν σε όλη τη διάρκεια των αιώνων της Τουρκοκρατίας. Συνεπώς, ανάγκη πράγματι υπήρξε, και μάλιστα ανάγκη μεγάλη και επιτακτική σε όλη τη γεωγραφική έκταση της οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όχι μεμονωμένα ή αποσπασματικά. Επίσης, υπάρχουν δεκάδες γραπτές μαρτυρίες αμερόληπτων ιστορικών και ξένων περιηγητών της εποχής που συνηγορούν σε αυτό. Υπάρχουν μαρτυρίες για κρυφά σχολειά, ακόμα και για κρυφές εκκλησιές. Η αγριότητα των Τούρκων ήταν πασιφανής για τους ανθρώπους της εποχής».

Πριν δώσω μία σύνοψη των πηγών της παρούσης μελέτης, θα δώσω ένα τεκμήριο της έλλειψης αυτοπεποίθησης της λεγόμενης αναθεωρητικής σχολής. Σε μία εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ, ο Αλέξης Παπαχελάς ρώτησε τον Θάνο Βερέμη για το κρυφό σχολειό. Στο πάνελ βρισκόταν και ο Χρήστος Γιανναράς, ενώ σε τηλεοπτικό «λινκ» βρισκόταν και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος. Απαντώντας λοιπόν ο Θάνος Βερέμης, παραδέχτηκε ότι «το κρυφό σχολειό υπήρξε σε περιόδους συγχρονισμένων εξισλαμισμών, όπως για παράδειγμα στην Ήπειρο κατά την περίοδο του Κοσμά του Αιτωλού». Προσέξτε τον πληθυντικό αριθμό των «περιόδων». («Νέοι Φάκελοι», ΣΚΑΙ 28.02.2011 http://www.youtube.com/watch?v=tV05BClVfoY ). Ακολουθεί κατά χρονολογική σειρά μία ενδεικτική λίστα των μαρτυριών, οι οποίες παρουσιάζονται στο βιβλίο.

Οι μαρτυρίες είναι πολυάριθμες και έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και βαρύτητα.

Περί απαγόρευσης της παιδείας και της θρησκευτικής ελευθερίας από τους Τούρκους

1460, Πατριάρχης Γεννάδιος.Επιστολή του παραθέτει ο Θεοδόσιος Ζυγομαλάς προς τον Μαρτίνο Κρούσιο, περίπου 100 χρόνια αργότερα.

1570-1580, Θεοδόσιος Ζυγομαλάς αρχιγραμματέας του Οικ. Πατριαρχείου. Πλειάδα διαφορετικών επιστολών του αρχινοτάριου προς τον Γερμανό καθηγητή, Μαρτίνο Κρούσιο. Οι δυο τους είχαν τακτική επικοινωνία. Ο Γερμανός εξέδωσε έναν τόμο μυριάδων επιστολών, στοιχείων και ντοκουμέντων, το 1584, με τον τίτλο Turcograecia, το οποίο αποτελεί ζωτικής σημασίας πρωτότυπη ιστορική πηγή για την εποχή εκείνη. Ολόκληρο το βιβλίο είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο και είναι δίγλωσσο: γραμμένο στα λατινικά και στα ελληνικά.

1598,Μελέτιος Πηγάς, Πατριάρχης Αλεξανδρείας.

1607, Χριστόφορος Άγγελος λόγιος. Το βιβλίο του εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, το 1617.

1610, George Sandys, Άγγλος περιηγητής.

1620, Κύριλλος Λούκαρης, Οικουμενικός Πατριάρχης.

1627, Μητροφάνης Κριτόπουλος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Επιστολή στον Γερμανό καθηγητή Bernegger.

1631, Γεράσιμος Α΄, Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Αλληλογραφία με Αρχιμανδρίτη Αρσένιο. ·      1650, François Richard, Ιησουΐτης ιερωμένος.

1660, Νεκτάριος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων.

1675, Σουλτανικό φιρμάνι.

1678, Sir Paul Rycaut, Άγγλος Διπλωμάτης. Επίσημη αναφορά προς τον Βασιλιά Κάρολο Β΄ για την κατάσταση στην περιοχή.

1680, Thomas Smith, Άγγλος Θεολόγος, Κοσμήτορας και αντιπρόεδρος του Magdalen College της Οξφόρδης.

1688, Ηλίας Μηνιάτης, Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων.

1760, Γεώργιος Φατζέας, μητροπολίτης Φιλαδελφείας (στη Βενετία).

1801, Αδαμάντιος Κοραής.

1866, Κρήτες Επαναστάτες. Πηγές σχετικές με σχολεία τα οποία έκλεισαν οι Τούρκοι ·  

1777, Κωνσταντίνος Κούμας, από τους πιο πιστούς μαθητές του Κοραή.

1820, Noehden, Άγγλος καθηγητής κλασικής φιλολογίας (άρθρο του στο The Classical Journal, το 1820).

1821, Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων.

1821, Αλληλοδιδακτικά Σχολεία Χανίων και Ρεθύμνου.

1856, Σουλτανικό φιρμάνι Χάττι Χουμαγιούν και νεώτερο, το 1867. Μαρτυρίες για κρυφό σχολειό πριν το 1821.

1743, Μακάριος Χριστιανόπουλος (Μαριδάκις), ιεροκήρυκας Οικουμενικού Πατριαρχείου. ·     

1771, Ευγένιος Βούλγαρις.

1785, Μάρκος Δραγούμης. Μαρτυρίες για το κρυφό σχολειό από το 1821 έως την απελευθέρωση ·      1821, Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων.

1822, Στέφανος Κανέλλος. Επιστολή στον Γερμανό λόγιο, C. Iken.

1826, Ιάκωβος Ρίζος-Νερουλός. Μαρτυρίες για κρυφό σχολειό μετά την απελευθέρωση.

1837, Μισαήλ Αποστολίδης, καθηγητής Θεολογικής σχολής.

1849, Γεώργιος Μαυροκορδάτος, καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

1863, Κωνσταντίνος Φρεαρίτης, καθηγητής Νομικής.

1873, Φώτιος Χρυσανθόπουλος (Φωτάκος), πρώτος υπασπιστής του Κολοκοτρώνη.

1881, Γεώργιος Χασιώτης, ιστορικός της εκπαίδευσης.

1913, René Puaux (Πυώ), Γάλλος δημοσιογράφος και περιηγητής (στην Ήπειρο). Τα παραπάνω διανθίζονται από πλήθος άλλων μαρτυριών ή δευτερογενών πηγών, της ίδιας εποχής ή ακόμη και σύγχρονων, από ανθρώπους δηλαδή οι οποίοι εξήγαγαν παρόμοια συμπεράσματα μελετώντας τις πηγές. Επιπλέον, οι αναφορές στις περιόδους ακμής της ελληνικής παιδείας, –χρονολογικά και ανά περιοχές (Πελοπόννησο, Κρήτη, Επτάνησα)– συνιστούν έμμεσα τεκμήρια περί του διωγμού της παιδείας, σε προγενέστερες ιστορικές περιόδους, και ολοκληρώνουν το βιβλίο του Κεκαυμένου. Πρόκειται τελικά για σημαντικό έργο, το οποίο δεν είναι δυνατόν να περάσει απαρατήρητο και θα συμβάλει αποφασιστικά στην ανατροπή κυρίαρχων αλλά αστήρικτων παραδοχών. Τα τεκμήρια και η παράθεση πηγών και μαρτυριών είναι πανίσχυρα, και είμαι ευτυχής που αυτή η μελέτη εκδίδεται σε έντυπη μορφή από τις «Εναλλακτικές Εκδόσεις».  

Ανδρέας Σταλίδης Δημιουργός του ηλεκτρονικού περιοδικoύ Αντίβαρο

http://www.antibaro.gr/article/6553

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος του Άρδην (τ. 91)*

TΕΥΧΟΣ 91 (Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2013)

                                    ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΖΑΟΥΕΡ

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΚΥΠΡΟΣ, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΥ

ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΙΚΙΑ ΧΡΕΟΥΣ

Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Το πολιτικό σκηνικό βρίσκεται σε μια ασταθή και αδιέξοδη ισορροπία. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά και η αντιπολίτευση δεν είναι ικανή να την αντικαταστήσει. Και αυτό αντανακλάται ακόμα και σε δημοσκοπικό επίπεδο. Παράλληλα, δεν υπάρχει ούτε κάποιος εν δυνάμει «Βοναπάρτης», για να καλύψει το κοινωνικό και πολιτικό κενό, και επομένως η Ελλάδα πλέει σαν ένα καράβι χωρίς πυξίδα και χωρίς πλοηγό, έρμαιο στα χέρια των μεγάλων οικονομικών και γεωπολιτικών δυνάμεων. Μόνη λύση, οι αγανακτισμένοι Έλληνες να βγουν και πάλι αυτόνομα στους δρόμους της χώρας. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να κάνουν τους ξένους τραπεζίτες και το ελληνικό κατεστημένο να φοβηθούν ότι τα πράγματα θα τους ξεφύγουν από τα χέρια.

Σε αυτό το τεύχος, το αφιέρωμά μας καταπιάνεται με το βιβλίο του Μαρκ Μαζάουερ, Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων, ένα βιβλίο που εκδόθηκε πριν μερικά χρόνια και το οποίο, ενώ πάσχει από επιστημονική επάρκεια, έλαβε διθυραμβικές κριτικές από τον ακαδημαϊκό κόσμο και τα κατεστημένα ΜΜΕ και μεταβλήθηκε σε μπεστ σέλλερ στον χώρο της ιστορίας και της ιδεολογίας. Ο Μαζάουερ είναι άξιος συνεχιστής της αγγλοσαξονικής ιστορικής σχολής που, από το 1960, με τους Ρόμιλυ Τζέκινς, Σύριλ Μάνγκο, και αργότερα με τον Χομπσμπάουμ, κηρύσσουν την αποδόμηση της ιστορικής συνέχειας του ελληνισμού. Μέχρι πρόσφατα, μόνο μία-δυο φωτεινές εξαιρέσεις είχαν επισημάνει τις διαστρεβλώσεις του Μαζάουερ το βιβλίο του Γιάννη Ταχόπουλου, Η Θεσσαλονίκη, ο Μαζάουερ και τα φαντάσματα του οθωμανισμού, είναι μία πρώτη ολοκληρωμένη κριτική στον Μαζάουερ. Τον Ιανουάριο του 2013, οι Εναλλακτικές Εκδόσεις παρουσίασαν το βιβλίο του Γ. Ταχόπουλου στη Θεσσαλονίκη. Τις ομιλίες, που αποτελούν μια πειστική απάντηση στο βιβλίο του Μαζάουερ, των Γ. Καραμπελιά, Γ. Μέγα, Ν. Μέρτζου και Γ. Ταχόπουλου θα διαβάσετε σε αυτό το τεύχος, καθώς και την απάντηση του Ντ. Χριστιανόπουλου σε αυτούς που προσπάθησαν να παραποιήσουν τα λεγόμενά του.

Στον φάκελο για την Κύπρο, ο Άριστος Μιχαηλίδης γράφει για την πολιτική μωρία του νεοραγιαδισμού, η οποία φτάνει στο σημείο να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο η Κύπρος να συνεργαστεί με την Τουρκία για την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της νήσου, χωρίς πρώτα να εξασφαλιστεί δίκαιη λύση για το Κυπριακό. Για το ίδιο θέμα, οΑνδρέας Χρυσάφης προσθέτει ότι οι Ευρωπαίοι βάζουν την Κύπρο σε μηχανισμό στήριξης με αντάλλαγμα να βάλουν στο χέρι το κυπριακό φυσικό αέριο. Ο Σάββας Μαστραππάς σκιαγραφεί το πορτρέτο του Νίκου Αναστασιάδη, του επικρατέστερου για το β΄ γύρο των εκλογών στη Μεγαλόνησο.

Ακόμα, ο Γιώργος Καραμπελιάς αρθρώνει μια εναλλακτική πρόταση για τις συμμαχίες του ελληνισμού και προσπαθεί να υπερκεράσει τη διελκυστίνδα μεταξύ υποταγής και απομόνωσης. Ο Γιώργος Ρακκάς γράφει για τη μεταβολή της Ελλάδας από μικρομεσαία δημοκρατία σε μικρομεσαία αποικία. Ακόμα, κείμενα των Χρόνη Βάρσουγια τις τράπεζες, Δημήτρη Μάρτου για τον εθνισμό και την αριστερά, Χρήστου Χαλαζιά για τους βρικόλακες του ναζισμού και του Γιώργου Παναγόπουλου για τη νεοελληνική Σουλεϊμανίγια.

Ο Λαοκράτης Βάσσης επισημαίνει και αναλύει τα πολιτιστικά αίτια της μεταπολιτευτικής χρεοκοπίας, ενώ οΣπύρος Κουτρούλης γράφει για το πώς είδαν τον Θουκυδίδη τρεις μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι, ο Καστοριάδης, ο Παπαϊωάννου και ο Κονδύλης. Με τα διαχρονικά μηνύματα του Θουκυδίδη καταπιάνεται και ο Δημήτρης Γαρούφας. Ο Βασίλης Στοϊλόπουλος περιγράφει το νέο ευρωπαϊκό κίνημα ταυτότητας που διαμορφώνεται αυτή την περίοδο, οΚωνσταντίνος Μαυρίδης αφηγείται την πολιορκία της Ακρόπολης το 1827 από τον Κιουταχή και τα ευφυή στρατηγήματα του Καραϊσκάκη, ο Σάββας Παύλου σχολιάζει τον ισοπεδωτικό φιλοσημιτισμό, ο Σωτήρης Δημόπουλος θυμάται τον σημαντικό Ρώσο συγγραφέα, Αλέξανδρο Σολτζενίτσεν· τέλος, δημοσιεύουμε ένα εκτενές απόσπασμα από το βιβλίο του Γ. Κεκαυμένου, Κρυφό σχολείο, το χρονικό μιας ιστορίας.

 * Το νέο τεύχος του Άρδην θα κυκλοφορήσει σήμερα στα βιβλιοπωλεία της Αθήνας και Δευτέρα σε όλα τα περίπτερα της χώρας.

 

Αναλυτικά τα περιεχόμενα του τεύχους 91

Μια ασταθής και αδιέξοδη ισορροπία

Γ. Καραμπελιάς, Η διαλεκτική των συμμαχιών

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΚΥΠΡΟΣ

Άρ. Μιχαηλίδης, Η πολιτική μωρία του νεοραγιαδισμού

Αν. Χρυσάφης, Το «σχέδιο διάσωσης» και το φυσικό αέριο

Σάβ. Μαστραππάς, Τελευταίος σταθμός

Γ. Ρακκάς, Μικρομεσαία αποικία

Χρ. Βάρσος, Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη

Δημ. Μάρτος, Εθνισμός και αριστερά

Χρ. Χαλαζιάς, Οι βρικόλακες του ναζισμού και η Χ. Αυγή

Γ. Παναγόπουλος, Η νεοελληνική Σουλεϊμανίγια

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Τα φαντάσματα του Μαζάουερ

Τα φαντάσματα του οθωμανισμού

Γ. Ταχόπουλος, Αποκόπτοντας την ιστορική συνέχεια

Γ. Μέγας, Διαστροφή διά των αποσιωπήσεων

Ο Χριστιανόπουλος και οι υπερασπιστές του Μαζάουερ

Γ. Καραμπελιάς, Γιατί η συνηγορία υπέρ του;

Ν. Μέρτζος, …αποκαλύπτουν το μυστικό τους

Εναλλακτικές Εκδόσεις, Τα φαντάσματα ξαναχτυπούν

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ – ΙΣΤΟΡΙΑ – ΔΙΕΘΝΗ

Λ. Βάσσης, Τα πολιτιστικά αίτια της χρεοκοπίας

Σπ. Κουτρούλης, Θουκυδίδης, η ισχύς και το δίκαιο

Δ. Γαρούφας, Ο Θουκυδίδης, μηνύματα και διδαχές

Σάβ. Παύλου, Για τον ισοπεδωτικό φιλοσημιτισμό

Βασ. Στοϊλόπουλος, Ευρωπαϊκό «κίνημα ταυτότητας»

Κων. Μαυρίδης, Η Πολιορκία της Ακρόπολης

ΒΙΒΛΙΑ

Σωτ. Δημόπουλος, Ο Σολτζενίτσεν, και ο Ιβάν Ντενίσοβιτς

Γ. Κεκαυμένος, Κρυφό σχολείο, Το χρονικό μιας ιστορίας

Νέες εκδόσεις απο τις εκδόσεις Λιβάνη

Στην Ελλάδα η οικονομική κρίσις είναι αποτέλεσμα πολιτικής εξαχρειώσεως. Το δημοκρατικό πολίτευμα έχει διαφθαρεί από την κλεπτοκρατία των πολιτικών και την ανομία των κομμάτων. Διά να αποκατασταθεί η δημοκρατία και η ισχύς των νόμων, χρειάζεται ο κόλαφος των παρανομούντων και η συμμετοχή των πολιτών στην διακυβέρνησιν. Η άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και η εκλογή των 105 αντιπροσώπων στην εθνοσυνέλευσιν, επί τετραετή θητεία, διαχωρίζει την εκτελεστική από την νομοθετική εξουσία. Ο διορισμός του πρωθυπουργού απ’ τον Πρόεδρο και η πρόσληψις ειδικών στα δέκα υπουργεία διασφαλίζουν την αποτελεσματική λειτουργία της δημοσίας διοικήσεως. Η δικαιοσύνη και η εθνική ασφάλεια ασκούνται από τους φυσικούς τους φορείς. Η μετάβασις στην προεδρική δημοκρατία έχει ανάγκην καταλύτου, που απέχει της πολιτικής, αλλά αποτελεί εγγύησιν της δημοκρατίας. Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες προέρχονται από την κυβέρνησιν με προτάσεις νόμων και από τον λαό, μέσω δημοψηφισμάτων, που αποδέχεται η εθνοσυνέλευσις ή απορρίπτει, χωρίς την ανατροπή της κυβερνήσεως. Η ανάκλησις των αξιωματούχων αποτελεί ανάχωμα κατά της διαφθοράς των εξουσιαστών και γίνεται εις εθνικό, περιφερειακό και τοπικό πεδίο με λαϊκή ή δικαστική πρωτοβουλία. Η στοιχειώδης και μέση εκπαίδευσις αυτονομείται εις περιφερειακόν επίπεδο με δημοσίους και ιδιωτικούς πόρους και η ανωτάτη παιδεία αυτοδιοικείται. Η απαραίτητη, για τις δεξιότητες του λαού, τεχνική – επαγγελματική εκπαίδευσις εξασφαλίζεται από τις επιχειρήσεις και στα ειδικά σχολεία. Η Ελλάς δεν έχει ανυπέρβλητον οικονομικό πρόβλημα. Η επανεθνικοποίησις της νομισματικής πολιτικής και η ενίσχυσις της δημοσιονομικής ευσταθείας θα επαναφέρουν την οικονομικήν ανάπτυξιν, από την οποία και μόνο δύναται να εξοφληθεί το δημόσιον χρέος, μετά από προσαρμογή στις δυνατότητες ρευστότητος της χώρας. Η αποκέντρωσις της διοικήσεως και η αποκατάστασις της δημογραφικής ευρωστίας του λαού εξασφαλίζουν την επιβίωσιν του ελληνικού έθνους. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος της χώρας αποτελεί χρέος της παρούσης έναντι των μελλοντικών γενεών.

«Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει, αλλά αυτός που παραιτείται».

14 Ιουλίου 1099. Ενώ η Ιερουσαλήμ προετοιμάζεται για την εισβολή των σταυροφόρων, ένας Έλληνας, γνωστός ως Κόπτης, συγκαλεί σε συγκέντρωση τους νέους, τους γέρους, τους άντρες και τις γυναίκες της πόλης. Το πλήθος, που αποτελείται από χριστιανούς, εβραίους και μουσουλμάνους, φτάνει στην πλατεία πιστεύοντας πως θα ακούσει μια ομιλία για το πώς να προετοιμαστεί για τη μάχη, όμως ο Κόπτης δε θέλει να τους πει αυτό. Όλα δείχνουν πως επίκειται η ήττα, αλλά ο Έλληνας θέλει απλώς να παρακινήσει τους ανθρώπους να αναζητήσουν τη σοφία που υπάρχει στην καθημερινότητά τους και έχει σφυρηλατηθεί από τις προκλήσεις και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Πιστεύει πως η πραγματική γνώση βρίσκεται στις αγάπες που ζούμε, στις απώλειες που υφιστάμεθα, στις στιγμές της κρίσης και της δόξας και στην καθημερινή συνύπαρξη με το αναπόφευκτο του θανάτου. «Το Χειρόγραφο της Άκρα» αποτελεί ένα κάλεσμα για να συλλογιστούμε τις αρχές και την ανθρωπιά μας.

Ο Τζον Κυριάκου έγινε γνωστός όταν αναφέρθηκε στον εικονικό πνιγμό, την αμφιλεγόμενη ανακριτική τεχνική που εφαρμοζόταν στο Γκουαντάναμο, χαρακτηρίζοντάς τη βασανιστήριο, αλλά μάλλον αποτελεσματική μέθοδο απόσπασης πληροφοριών, πυροδοτώντας θύελλα συζητήσεων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης παγκοσμίως.

Στον «Κατάσκοπο», ο Κυριάκου προβαίνει σε μια σημαντική όσο και εύγλωττη μαρτυρία, που αποτελεί ταυτόχρονα εξομολόγηση, κατασκοπευτική περιπέτεια και χρονικό της ζωής του στη CIA.

Ο συγγραφέας αναφέρεται διεξοδικά στις ειδικές αποστολές του στην Αθήνα, που είχαν σκοπό τον εντοπισμό και τη σύλληψη των τρομοκρατών της 17ης Νοέμβρη και του ΕΛΑ, και αποκαλύπτει την ύπαρξη εγγράφων ελληνικού ενδιαφέροντος καυτών περιόδων.

Με ανατριχιαστικό τρόπο περιγράφει την κατάσταση που επικρατούσε στα κεντρικά της CIA το πρωινό της 11ης Σεπτεμβρίου, θυμάται τους αληθινούς ηγέτες που ανέλαβαν να κατευθύνουν την υπηρεσία και εκείνους που προσπάθησαν να προστατεύσουν τις καριέρες τους.

Μια επίσης συνταρακτική αποκάλυψη που μας επιφυλάσσει αφορά στον τρόπο με τον οποίο ο Λευκός Οίκος κατέστρωνε σχέδια για να εισβάλει στο Ιράκ έναν ολόκληρο χρόνο πριν το πληροφορηθεί η CIA. 

Καταγράφοντας ηρωικές ενέργειες αλλά και αδιανόητα λάθη ατόμων, το βιβλίο αποτελεί απαραίτητο ανάγνωσμα για όποιον επιθυμεί να κατανοήσει τους εσωτερικούς μηχανισμούς των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, την αλήθεια πίσω από τη συζήτηση για τα βασανιστήρια, καθώς και την απίστευτη αφοσίωση ορισμένων συνηθισμένων ανθρώπων οι οποίοι κάνουν μία από τις πλέον ασυνήθιστες δουλειές στον κόσμο.

 

Τα βιβλία είναι διαθέσιμα προς πώληση απο το βιβλιοπωλείο μας. Επίσης αποστέλλονται και ταχυδρομικά με κατάθεση του αντιτίμου σε τραπεζικό λογαριασμό.

ΝΕΟΣ ΕΡΜΗΣ Ο ΛΟΓΙΟΣ

ΤΕΤΡΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

 

τεύχος 5^ο –6^ο (Mάιος – Δεκέμβριος 2012)

Αφιέρωμα: Κώστας Παπαϊωάννου

Πλάτων ο ειδώς – Η Δύση και η Ρωσία – Μάζα και Ιστορία

Κυκλοφορεί το νέο, διπλό τεύχος του περιοδικού νέος Ερμής ο Λόγιος, με αφιέρωμα στην ζωή και το έργο του Κώστα Παπαϊωάννου. Το τεύχος αρχίζει με την εναρκτήρια ομιλία του Λάκη Προγκίδη στην τελευταία συνάντηση του λογοτεχνικού περιοδικού Atelier du Roman («Δημιουργώ άρα υπάρχω»), πριν αναστείλει την έκδοσή του και ένα απόσπασμα από το ποίημα Ελευθερία του Πέτρου Αρτάνη. Ο Μιχάλης Μερακλής γράφει για τη θέση της γυναίκας στην αρχαία ελληνική τραγωδία, ενώ ο Μάριος Κωνσταντίνου γράφει για την ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Βελεστινλή, με αφορμή τις ιστορικές μελέτες του Γιώργου Καραμπελιά. Ακολουθούν δύο γεωπολιτικές αναλύσεις, του Βασίλειου Μαρκεζίνη για την επαναπροσέγγιση Ε.Ε. και Ρωσίας και του Τσιχάν Τουγκάλ, για τον ρόλο της Τουρκίας στην Αραβική Άνοιξη.

* * *

Βασική επιδίωξη του Παπαϊωάννου, σε όλη του τη ζωή, υπήρξε η μεγάλη «σύνθεση» ανάμεσα στην αρχαιοελληνική, τραγική σύλληψη του κόσμου, και την εσχατολογική οπτική που χαρακτηρίζει την ιουδαιοχριστιανική και την εγελο-μαρξιστική παράδοση. Στην σκέψη του, η τραγική σύλληψη δεν νοείται ως υποταγή στην κυκλικότητα και τη μοίρα, αλλά μπολιάζεται από το όραμα και την αναζήτηση μιας τελείωσης, η οποία όμως δεν νοείται ως τέλος ή «ολοκλήρωση» της ιστορίας ή της «προϊστορίας», σύμφωνα με την εγελειανή ή την μαρξική οπτική αντίστοιχα. Με αφετηρία αυτή την προβληματική προσπαθούμε να επισημάνουμε τις βασικές στιγμές της σκέψης του στα κείμενα που περιλαμβάνονται σε αυτό το μικρό αφιέρωμα. Κατ’ αρχάς δύο κείμενα του, το πρώτο φιλοσοφικό –«Πλάτων ο ειδώς»– γραμμένο στη νεότητά του, μόλις στα εικοσιένα χρόνια του, και ένα άλλο της ωριμότητάς του, για την «ρωσοφοβία του Μαρξ» που περιλαμβάνεται στον τόμο Μαρξ και μαρξισμός ΙΙ, Τάξεις και Ιστορία, που μόλις κυκλοφόρησε από τις «Εναλλακτικές Εκδόσεις». Ο Οκτάβιο Πας σε ένα υπέροχο ποίημα γραμμένο για τον φίλο του Κώστα, το 1982, αποδίδει εύστοχα την ουσία της σκέψης του, ενώ η Παναγιώτα Βάσση, που ολοκληρώνει τη διατριβή της για τον Κ. Παπαϊωάννου, παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του. Ο Ρεϋμόν Αρόν, στην Εισαγωγή του στο έργο Μαρξ και μαρξισμός, που εκδόθηκε μετά τον θάνατο του Κ.Π., καταγράφει ικανοποιητικά τη σχέση του Παπαϊωάννου με τον Μαρξ και τη μαρξιστική παράδοση. Ο Γιώργος Καραμπελιάς πραγματεύεται τη νεανική αισιόδοξη και ρηξικέλευθη αντίληψη του Κ.Π. για τον ρόλο των επαναστατικών μαζών στην ιστορία, καθώς και τη σχέση της ελληνικής παράδοσης με τη ιουδαιορωμαϊκή/δυτική, θέμα στο οποίο αναφέρεται από μια διαφορετική σκοπιά και ο Σωτήρης Γουνελάς.

* * *

Στο τεύχος αυτό εγκαινιάζεται και μία σειρά άρθρων για την παρουσίαση στοχαστών και διανοουμένων του νεώτερου Ελληνισμού. Περιλαμβάνεται το πρώτο μέρος του άρθρου του Μελέτη Μελετόπουλου για τον Αβροτέλη Ελευθερόπουλο και του Σπύρου Κουτρούλη για τον Κωνσταντίνο Τσάτσο. Το τεύχος κλείνουν η μελέτη του Αστέριου Αργυρίου για την ελληνική πολεμική και απολογητική γραμματεία έναντι του Ισλάμ κατά την Τουρκοκρατία, ένα άρθρο του Χρίστου Δάλκου για την προέλευση και πρωταρχική σημασία του όρου «Αρβανίτης» και οι βιβλιοκρισίες των Δημήτρη Μπαλτά, Σπύρου Κουτρούλη, Παναγιώτας Βάσση και Χρίστου Δάλκου.

Ο νέος Λόγιος Ερμής τ. 5-6 κυκλοφορεί σήμερα στα βιβλιοπωλεία της Αθήνας και την Τετάρτη 2-1-13 στα βιβλιοπωλεία και στα περίπτερα Θεσσαλονίκης και επαρχίας.

Το νέο Λόγιο Ερμή μπορείτε να βρείτε στα παρακάτω βιβλιοπωλεία:

Που μπορείτε να βρείτε το νέο τεύχος (τ.4) του νέου Λόγιου Ερμή εκτός περιπτέρων

και κέντρων τύπων:

Αθήνα: Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο, Θεμιστοκλέους 37, Αθήνα,

Αθ. Χριστάκης, Ιπποκράτους 10,

Βιβλιοπωλείο Πολιτεία, Ασκληπιού 1,

Ελένη Τζεβελέκου, Ζαλόγγου 6, 10678,

Βιβλιοπωλείο Ναυτίλος, Χαρ. Τρικούπη 28

Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Σόλωνος 6

Βιβλιοπωλείο Ιανός, Σταδίου 24

Βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία, Γραβιάς 3-5

Βιβλιοπωλείο Πατάκη, Ακαδημίας 65

Βιβλιοπωλείο «Χωρίς Όνομα», Φανερωμένης 8, Χολαργός 210 6546742

Θεσσαλονίκη:

Πολυχώρος Άρδην Θεσ/κης, Βαλαωρίτου 1 & Δωδεκανήσου, τηλ.: 2310 543751

Κέντρο Βιβλίου, Λασσάνη 3, τηλ.: 2310 237463

Βιβλιοπωλείο Ιανός, Αριστοτέλους 7

Πάτρα:

Στέκι Κοινοτικόν, Ηφαίστου 50

Βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία, Γεροκωστοπούλου 31

Βόλος:

Βιβλιοπωλείο «Χάρτα», Σκενδεράνη 16Β

Η Θεσσαλονίκη, ο Μαζάουερ και τα φαντάσματα του οθωμανισμού

 

Συγγραφέας: Γιάννης Ταχόπουλος

Πρόλογος: Γιώργος Καραμπελιάς

Έτος έκδοσης 2012

Σελ. 173

Το βιβλίο του Γιάννη Ταχόπουλου αποτελεί την πρώτη εμπεριστατωμένη κριτική των απόψεων που, με αφετηρία το βιβλίο του Μαρκ Μαζάουερ, Θεσσαλονίκη: πόλη των φαντασμάτων», έχουν κυριαρχήσει την τελευταία περίοδο στην ακαδημαϊκή και πνευματική σκηνή σχετικά με τη Θεσσαλονίκη.

Σύμφωνα με αυτές, η Θεσσαλονίκη δεν είναι μια ελληνική πόλη, η οποία αφελληνίστηκε βίαια το 1430 μετά την κατάληψή της από τους Τούρκους και μια δεύτερη φορά με τη μεγάλη σφαγή του 1821. Όχι, υποστηρίζει ο Μαζάουερ και οι συν αυτώ,  πρόκειται για μια «οθωμανική πόλη» η οποία απλώς «επανελληνίστηκε» μετά την απελευθέρωσή της το 1912, καταστρέφοντας μια «πολυπολιτισμική» πόλη πέντε αιώνων. Η Θεσσαλονίκη παύει να είναι μια ελληνική πόλη δύο χιλιάδων τριακοσίων χρόνων, και μεταβάλλεται σε μια πόλη των οθωμανικών φαντασμάτων.

Ο Γιάννης Ταχόπουλος με τη συστηματική μελέτη του καταδεικνύει όλες τις ανακρίβειες και τα κενά ενός έργου που αποτελεί μάλλον «ιστορικό αφήγημα» και όχι ιστορία. Καταδεικνύει ταυτόχρονα τη σκανδαλώδη παραίτηση της λεγόμενης «νέας ιστορίας», ακόμα και από τη στοιχειωδέστερη κριτική αποτίμηση ενός εμφανώς προβληματικού έργου, όπως το βιβλίο του Μαζάουερ, γεγονός το οποίο συνδέεται με την κυριαρχία των εθνοαποδομητικών  απόψεων στην ιστοριογραφία.

Το βιβλίο το Ταχόπουλου αποτελεί παράλληλα φόρο τιμής στα εκατό χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης τη στιγμή που αναπτύσσεται μια  συνολικότερη στρατηγική απομάκρυνσης τη Θεσσαλονίκης από την ελληνική ταυτότητα της, προετοιμάζοντας, ηθελημένα ή αθέλητα, ένα «μεταεθνοτικό», νεοθωαμανικό μέλλον.

http://ardin-rixi.gr/archives/10460

Γ. Καραμπελιάς, νέο βιβλίο: «Η αποστασία των διανοουμένων»

Απόσπασμα από την εισαγωγή του νέου βιβλίου του Γιώργου Καραμπελιά που δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι(22-11-12). Το νέο βιβλίο του Γ. Καραμπελιά, Η αποστασία των διανουμένων, θα κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία την ερχόμενη εβδομάδα από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις.

Προφανώς, η πτώση του σοβιετικού στρατοπέδου, με σύμβολο την πτώση του τείχους του Βερολίνου, θα σηματοδοτήσει το τέλος μιας ολόκληρης ιστορικής εποχής.

Μέσα σε δύο ή τρία χρόνια θα ζήσουμε μια σαρωτική «αλλαγή παραδείγματος», χωρίς ίσως ιστορικό προηγούμενο. Η κατάρρευση του ανατολικού στρατοπέδου θα μεταφραστεί, στην Ελλάδα, στην κατάρρευση του «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ, περνώντας μέσα από το καθαρτήριο της υπόθεσης Κοσκωτά· η ευρωπαϊστική Αριστερά θα κυριαρχήσει στον Συνασπισμό της Αριστεράς, ο κόσμος θα γίνει για δέκα ή είκοσι χρόνια μονοπολικός. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας θα ολοκληρώσει την καθολική ανατροπή των παλιών γεωπολιτικών σταθερών. Ο εξαμερικανισμός και η υποταγή στα παγκοσμιοποιητικά ρεύματα του συρμού, θα καταστούν ιδεολογικά κυρίαρχα. Ποιος δεν θυμάται τα αναρίθμητα «Κλικ», τα καινούργια μπαρ, την εισβολή των ιδιωτικών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών, τις νέες οικολογικές ευαισθησίες, με τους Οικολόγους-Εναλλακτικούς; Ο πατριωτισμός γίνεται ντεμοντέ για τη νεολαία. Ήδη το 1993 θα έχει αναδυθεί ένα νέο ιδεολογικό και πολιτικό τοπίο. Το ΠΑΣΟΚ κατεξοχήν – αλλά και η Δεξιά – θα μεταβληθεί σε κόμμα δυτικόστροφο και εκσυγχρονιστικό, διαδικασία που θα ολοκληρωθεί με την ανάληψη της ηγεσίας από τον Σημίτη το 1996· στην Αριστερά, ο Συνασπισμός, αφού αποχωρήσει το ΚΚΕ, θα ενσωματώσει τη νεότερη γενιά των στελεχών και των λίγων διανοουμένων του ΚΚΕ, που πλέον έχουν προσχωρήσει στην ευρωπαϊσμό, μετά την κατάρρευση του σοβιετισμού.

Στον χώρο των διανοουμένων με την ευρύτερη, αλλά και τη στενή έννοια του όρου, συντελείται μια αληθινή «κοσμογονία». Ο πολλαπλασιασμός των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, η πληθώρα των νέων εντύπων, η εκθετική αύξηση των εκδόσεων, η επέκταση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η μεταβολή των εκπαιδευτικών στη μεγαλύτερη ίσως κατηγορία εργαζομένων, με δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες μέλη, ο πολλαπλασιασμός των ποικίλων ιδρυμάτων των τραπεζών, των επιχειρήσεων, των κομμάτων, των ξένων ΜΚΟ, με τη συνεπικουρία των ποικίλων ευρωπαϊκών προγραμμάτων, αναδεικνύουν, για πρώτη φορά στην ελληνική Ιστορία, τη διανόηση σε μια ισχυρή κοινωνική κατηγορία/οιονεί τάξη, συνδεδεμένη οργανικά με τον εκδυτικισμό και την εγκατάλειψη της «στενής ελληνικής ταυτότητας».

Η διανόηση, ως ευρύτερη κοινωνική κατηγορία, αποτέλεσε εν τέλει τη σημαντικότερη κοινωνική βάση του σημιτικού εκσυγχρονισμού, όντας ταυτόχρονα και ο ιδεολογικός εκφραστής της. Γι’ αυτό η παλιά γκραμσιανή αντίληψη των οργανικών διανοουμένων δεν αρκεί πλέον για να περιγράψει το νέο κοινωνικό φαινόμενο της μαζικοποίησης των διανοουμένων. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε πως η περίοδος του σημιτικού εκσυγχρονισμού αποτέλεσε την ιστορική φάση της μεταπολίτευσης, κατά την οποία τα διανοούμενα στρώματα κατέστησαν ηγεμονικά στην ταξική συμμαχία μεταπρατών επιχειρηματιών, πολιτικών, κρατικής γραφειοκρατίας και διανοουμένων. Γι’ αυτό και στην ίδια την κυβέρνηση Σημίτη, με επικεφαλής τον ίδιο, θα εκπροσωπείται προνομιακά το καθηγητικό κατεστημένο, με μια πληθώρα εκπροσώπων.

«Καθοδήγηση»

Η οκταετία Σημίτη αποτέλεσε τη χρυσή εποχή της ηγεμονίας των διανοουμένων ως τάξεως. Γι’ αυτό εξ άλλου και η πολιτική των κυρίαρχων μεγάλων δυνάμεων, ιδιαίτερα των αγγλοσαξόνων, των ΗΠΑ και της Αγγλίας, θα επικεντρωθεί προνομιακά στον επηρεασμό και την ιδεολογική «καθοδήγηση» της διανόησης, ως αποφασιστικής σημασίας άξονα ελέγχου και επηρεασμού των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων στη χώρα. Η ιδεολογία, η πνευματική και πολιτισμική ηγεμονία, κατέστη αποφασιστικό όπλο της κυριαρχίας, σε μια εποχή που είχε αδυνατίσει ο ρόλος, αλλά και ο έλεγχος άλλων πυλώνων της εξουσίας και της εξάρτησης, όπως ο στρατός ή η εκκλησία. Τα αγγλοσαξωνικά ιδρύματα και πανεπιστήμια, σε διασύνδεση με τις εγχώριες αντένες των κολεγίων και των ποικίλων ιδρυμάτων και αποστολών, θα γίνουν σχεδόν οι αποκλειστικοί φορείς διαμόρφωσης των ηγετικών ομάδων της πολιτικής και της διανόησης.

Επειδή δε, στην περίοδο της παγκοσμιοποίησης και της οικοδόμησης της Αυτοκρατορίας, αποκτά καθοριστικό ρόλο η αναδιαμόρφωση της εθνικής συνείδησης, προς την κατεύθυνση των νέων αυτοκρατορικών μορφωμάτων, προνομιακό ρόλο στη νέα εποχή θα αποκτήσουν οι ιστορικοί και οι «στοχαστές». Αυτοί – μαζί με τους γλωσσολόγους, τους φιλολόγους, τους εκπαιδευτικούς – θα αναλάβουν να «ανακατασκευάσουν» το ιστορικό παρελθόν και να καταδείξουν την έκπτωση των παλιών «εθνικιστικών κατασκευών». Γι’ αυτό και η παλαιότερη επικέντρωση της ελληνικής διανόησης στην πολιτική οικονομία και την κοινωνιολογία, όπως συνέβαινε στην πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο, όταν το ερώτημα ήταν η υπέρβαση της εξάρτησης και η αλλαγή της κοινωνίας προς όφελος των κυριαρχούμενων τάξεων, θα εγκαταλειφθεί. Τώρα το κέντρο βάρους θα περάσει στην «εκπαίδευση» των νεότερων γενεών, σύμφωνα με τους νέους κανόνες της «διαθεματικότητας» και του μεταμοντερνισμού, στην ψυχολογία για την αντιμετώπιση των ασθενειών της νεωτερικότητας, δηλαδή την προσαρμογή σε έναν άσπλαχνο κόσμο, η οικονομία θα μετακινηθεί προς τη διεύθυνση επιχειρήσεων και το «μάρκετινγκ», και προ παντός στην κατασκευή μιας «νέας Ιστορίας».
Ο μαρξισμός θα εγκαταλειφθεί εν μέρει ή μάλλον θα συγκεραστεί με τις μεταμοντέρνες θεωρίες της αποδόμησης, που θέτουν το βάρος, προνομιακά, στις μειονότητες, τον πολυπολιτισμό, γενικότερα στην κατεδάφιση της ενιαίας εθνικής, κάποτε και ταξικής συνείδησης – προϋπόθεση για την ενσωμάτωση/υποταγή στα υπό διαμόρφωση νέα αυτοκρατορικά μορφώματα.

http://ardin-rixi.gr/archives/10205

“Η Αποστασία των Διανοουμένων” του Γιώργου Καραμπελιά

Στα πρώτα χρόνια της σαρωτικής κρίσης, που άρχισε το 2009, μπροστά στην πανθομολογούμενη ανικανότητα και διαφθορά των οικονομικών και πολιτικών ελίτ, ο ελληνικός λαός αναζήτησε προς στιγμήν, τη σωτηρία στη λεγόμενη «πνευματική ηγεσία». Και βρέθηκε μπροστά στην «προδοσία των διανοουμένων», την πλήρη εξάντληση των πνευματικών ρευμάτων που σφράγισαν τη μεταπολιτευτική περίοδο. Αυτή η «αποστασία», αυτή η κυριολεκτική «φυγή» από το σώμα και το πεπρωμένο του ελληνισμού, είναι το αντικείμενο του βιβλίου…

…αν η σύνθεση αποτελεί ένα καθολικό, πλανητικό, ζητούμενο, για τους  Έλληνες συνιστά μια κυριολεκτικά υπαρξιακή συνθήκη. Ζώντας στα σύνορα των κόσμων, στη συμβολή τριών ηπείρων, προσπαθώντας να γεφυρώσουμε Ανατολή και Δύση, Βορρά και Νότο, διαμορφώσαμε έναν πολιτισμό των συνόρων. Η διαλεκτική αποτελεί όρο της επιβίωσής μας: Όποτε επιτυγχάνουμε την αλληλοπεριχώρηση διάσπαρτων και κάποτε αντιφατικών στοιχείων, τότε έχουμε τη δυνατότητα μιας υψηλής παραγωγής πολιτισμού, ιδεών, πολιτικού αποτελέσματος. Αντίθετα, σε όλες εκείνες τις στιγμές που τα membra disjectaτου ελληνισμού δεν κατορθώνουν να συντονιστούν, τότε κυριαρχεί η παρακμή, η ένδεια των ιδεών, ο καημός της ρωμιοσύνης· τότε το ανολοκλήρωτο και το μισερό περνάει στο προσκήνιο.

…Επειδή, η γεωγραφία μας δεν άλλαξε, επειδή η παράδοσή μας εξακολουθεί να παραμένει εν μέρει  ενεργή, επειδή συνεχίζουμε να είμαστε το σταυροδρόμι που οδηγεί από την Ανατολή στη Δύση και από το Βορρά στο Νότο, μπορούμε να αποτελέσουμε και πάλι μια μεγάλη γέφυρα πολιτισμών και επομένως ένα χώρο αυτόνομης πνευματικής παραγωγής. Προϋπόθεση είναι να αναλάβουμε την πνευματική μας κληρονομιά στο σύνολό της, από την αρχαιότητα, στη βυζαντινή περίοδο, μέχρι τα νεότερα χρόνια της αντίστασης και της δημιουργίας του νεότερου πολιτισμού μας. Αυτός είναι ο πρώτος όρος. Ο δεύτερος είναι να αντικρύσουμε τον υπόλοιπο κόσμο, τη Δύση και την Ανατολή, το Βορρά και το Νότο, κατάματα, χωρίς αισθήματα μειονεξίας και υποταγής, αφού ως βάση του εκσυγχρονισμού μας θα έχουμε αναλάβει την παράδοσή μας ως σύνολο.

Το νέο ιστορικό διακύβευμα του ελληνισμού είναι είτε η ολοκλήρωσή του, με μια στροφή προς τα μέσα και προς την ιστορία του, είτε η εξαφάνισή του, ως ιδιαίτερου ιστορικού υποκειμένου. Μέσα από μια τραγική ειρωνεία της ιστορίας, είμαστε υποχρεωμένοι είτε να ολοκληρωθούμε, ξεπερνώντας επιτέλους τον «καημό της ρωμιοσύνης», είτε να εξαφανιστούμε από το ιστορικό προσκήνιο. Η μοναδική διέξοδος θα ήταν η «στροφή προς τα μέσα», ώστε να βρούμε τη δύναμη να ανασυγκροτήσουμε, από το ιστορικό «DNA» μας, έναν ατόφιο οργανισμό.

http://enalekdoseis.net/archives/2209

Μια βιβλιοπαρουσίαση που ενόχλησε την τουρκική πρεσβεία

Χθες παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Πολεμικό Μουσείο το βιβλίο του ηγετικού στελέχους του PKK Μουράτ Καραγιλάν, Η Ανατομία του Πολέμου στο Κουρδιστάν, που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ινφογνώμων. Παρακάτω παραθέτουμε βιβλιοπαρουσίαση αυτού του σημαντικού βιβλίου· η τουρκική πρεσβεία πολύ ενοχλήθηκε από την έκδοση αυτού του βιβλίου και την παρουσίαση του στο Πολεμικό Μουσείο. Μάλιστα έκανε ότι μπορούσε για να μεταφερθεί η εκδήλωση σε άλλο χώρο και προς στιγμήν έδειξε να το καταφέρνει, αφού το υπουργείο Εξωτερικών αποδέχτηκε το αίτημα της πρεσβείας, αλλά το πράγμα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ (δείτε εδώ), έφτασε στο Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο άδειασε το υπουργείο και επέτρεψε να γίνει η βιβλιοπαρουσίαση. Θυμίζουμε ότι πριν δύο χρόνια, όταν με αφορμή την επίσκεψη του Ερντογάν, το Άρδην είχε διοργανώσει εκδήλωση για το θέμα, την τελευταία στιγμή το Πολεμικό Μουσείο υποχώρησε στις πιέσεις, τότε του υπουργείου Άμυνας και της τουρκικής πρεσβείας και την τελευταία στιγμή απέσυρε την άδεια χρήσης του αμφιθεάτρου, ενώ πρόσφατα, μετά από παρέμβαση της τουρκικής πρεσβείας, η ελληνική αστυνομία δεν επέτρεψε στην πορεία Κούρδων πολιτικών προσφύγων ούτε καν να προσεγγίσουν τον χώρο της πρεσβείας, τους σταμάτησαν στο Σύνταγμα. Φαίνεται ότι η τουρκική πρεσβεία έχει ζηλέψει την ανοχή που χαίρει το τουρκικό προξενείο στη Θράκη και νομίζει ότι θα κάνει τα ίδια και στην Αθήνα ή όπου αλλού συμβαίνει κάτι που την κακοκαρδίζει. 

Άρδην

Βιβλιοπαρουσίαση που δημοσιεύτηκε στο Άρδην τ. 90

Η ανατομία του πολέμου στο Κουρδιστάν, Εκδόσεις Ινφογνώμων Αθήνα, 2012, σελ. 560

Το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα του PKK, 13 χρόνια μετά τη σύλληψη του ηγέτη του Οτσαλάν, και σε πείσμα όλων των «ειδικών» που προέβλεπαν ότι θα μαραζώσει, τα τελευταία χρόνια βιώνει νέα άνθηση. Μέρα παραμέρα φτάνουν ειδήσεις από τις νοτιο-ανατολικές επαρχίες της Τουρκίας για νέα ενέργειες του PKK, όλο και πιο δυναμικές. Σε αυτή την ευνοϊκή φάση για τον αγώνα του κουρδικού λαού, η νέα ηγετική ομάδα του PKK, με κύριο εκπρόσωπο τον Μουράτ Καραγιλάν, έγραψε το παρόν βιβλίο, αφιερωμένο στη μνήμη των Κούρδων ανταρτών – εθνομαρτύρων που έπεσαν σε διάφορες μάχες, αλλά και για να λειτουργήσει και ως ένας απολογισμός προς τον έγκλειστο Οτσαλάν για όσα έπραξε το PKK από τη φυλάκισή του και μετά.
Στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου, διαβάζουμε για την ιστορία των Κούρδων από τα χρόνια των Μήδων, για τον αρνητικό ρόλο που έπαιξε το γεγονός ότι οι Κούρδοι απομακρύνθηκαν από τον ζωροαστρισμό και ασπάστηκαν το ισλάμ (σήμερα, η πλειοψηφία των Κούρδων είναι Σουνίτες, αλλά υπάρχει ισχυρή αλεβιτική μειονότητα, αλλά και γεζιντί, που είναι εξέλιξη του ζωροαστρισμού), χωρίς ποτέ να επιχειρήσουν έναν εναρμονισμό του ισλάμ με τη δική τους πολιτισμική παράδοση, όπως π.χ. πραγματοποίησαν οι Ιρανοί. Η πρόσδεσή τους στο Χαλιφάτο, που από ένα σημείο και μετά ταυτίζεται με την οθωμανική Αυτοκρατορία, τους μετατρέπει σε δορυφόρο των Τούρκων, αφού η θρησκευτική ταυτότητα των Κούρδων υπερφαλαγγίζει την εθνική.
Η διάλυση της οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναζωπύρωσε τις ελπίδες για τη δημιουργία κουρδικού κράτους, αλλά η συνθήκη των Σεβρών, που άνοιγε τον δρόμο για δημιουργία κουρδικού κράτους, δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Οι Κούρδοι μην έχοντας εθνικό σχέδιο, συμμάχησαν με τον Κεμάλ που τους υποσχόταν ότι, αν το βοηθούσαν, θα αποκτούσαν την ανεξαρτησία τους. Φυσικά, ο Κεμάλ τους εξαπάτησε και δεν τους κατοχύρωσε ούτε την ελάχιστη αυτονομία που είχε κατά νου. Οι Κούρδοι αντιδρούν και ξεσπούν εξεγέρσεις το 1925 και το 1927. Αποτυγχάνουν για μια σειρά από λόγους, όπως το ότι είναι πολυδιασπασμένοι, ότι υπάρχουν ανώτερα στρώματα που επιθυμούν τη συνεργασία με τους Τούρκους και ότι εφαρμόζουν απαρχαιωμένες τακτικές μάχης.
Τα επόμενα κεφάλαια ασχολούνται με τις διαδικασίες που οδήγησαν στη δημιουργία του PKK, τις πρώτες ένοπλες επιθέσεις, το 1984, την έναρξη του αντάρτικου κ.ά. Με τον Πόλεμο του Κόλπου, το 1990 οι Κούρδοι αντάρτες ενίσχυσαν τις θέσεις στο νότιο Κουρδιστάν (Ιράκ) και πολλαπλασίασαν τις επιθέσεις του στην Τουρκία και τις εξεγέρσεις σε πόλεις, που κυριαρχούσαν οι Κούρδοι. Επιδίωξη του PKK ήταν να δημιουργήσει απελευθερωμένες περιοχές και να σύρει το τουρκικό κράτος σε διαπραγματεύσεις. Και αυτό το κατάφεραν όταν ο Οζάλ ξεκίνησε διαπραγματεύσεις μαζί τους, όμως ο θάνατος (ή δολοφονία) του Οζάλ και το γεγονός ότι οι Τούρκοι παραβίασαν την κατάπαυση του πυρός οδήγησαν σε ναυάγιο εκείνη την πρώτη προσπάθεια εξεύρεσης λύσης. Από τότε και μέχρι τη σύλληψη του Οτσαλάν, η Τουρκία ενέτεινε τις προσπάθειές της να καταπνίξει το αντάρτικο.
Στη συνέχεια, περιγράφεται η περίοδος ανασυγκρότησης του κινήματος, η ενδοσκόπηση που έκαναν για να βρουν τις αιτίες που τους εμποδίζουν να αποκτήσουν την ελευθερία τους και τις απαραίτητες διορθώσεις που χρειάστηκε η πολεμική τακτική τους. Τέλος, αναλύεται η νέα στρατηγική του PKK, της νόμιμης άμυνας, που, σε αντίθεση με τη παλιά που πάνω από όλα ήταν η στρατιωτική ισχύ τώρα το επίκεντρο είναι η πολιτική μάχη, μέρος της οποίας είναι και οι προσπάθειες του αντάρτικου. Η αντίσταση πια είναι ιδεολογική, οικονομική, πολιτική, πολιτιστική, κοινωνική και διπλωματική και γι’ αυτό, σε αυτή, μπορούν δυνητικά να συμμετάσχουν όλοι οι Κούρδοι. Οι Κούρδοι, κατά τους συγγραφείς του βιβλίου, προετοιμάζονται για τον ολοκληρωτικό αμυντικό πόλεμο, που θα εξαπολυθεί την κατάλληλη στιγμή και θα εγκαθιδρύσει στο Κουρδιστάν το δημοκρατικό συνομοσπονδιακό σύστημα, το πολιτικό σύστημα που προωθεί το PKK. Ο αγώνας του PKK, μετά από τρεις δεκαετίες παρουσίας, είναι καλά εδραιωμένος πράγμα που αποδεικνύεται και από την έκδοση τόσο εμπεριστατωμένων βιβλίων.

http://ardin-rixi.gr/archives/10281

«Η αποστασία των διανοουμένων»

Απόσπασμα από την εισαγωγή του νέου βιβλίου του Γιώργου Καραμπελιά που δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι(22-11-12). Το νέο βιβλίο του Γ. Καραμπελιά, Η αποστασία των διανουμένων, θα κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία την ερχόμενη εβδομάδα από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις.

Προφανώς, η πτώση του σοβιετικού στρατοπέδου, με σύμβολο την πτώση του τείχους του Βερολίνου, θα σηματοδοτήσει το τέλος μιας ολόκληρης ιστορικής εποχής.

Μέσα σε δύο ή τρία χρόνια θα ζήσουμε μια σαρωτική «αλλαγή παραδείγματος», χωρίς ίσως ιστορικό προηγούμενο. Η κατάρρευση του ανατολικού στρατοπέδου θα μεταφραστεί, στην Ελλάδα, στην κατάρρευση του «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ, περνώντας μέσα από το καθαρτήριο της υπόθεσης Κοσκωτά· η ευρωπαϊστική Αριστερά θα κυριαρχήσει στον Συνασπισμό της Αριστεράς, ο κόσμος θα γίνει για δέκα ή είκοσι χρόνια μονοπολικός. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας θα ολοκληρώσει την καθολική ανατροπή των παλιών γεωπολιτικών σταθερών. Ο εξαμερικανισμός και η υποταγή στα παγκοσμιοποιητικά ρεύματα του συρμού, θα καταστούν ιδεολογικά κυρίαρχα. Ποιος δεν θυμάται τα αναρίθμητα «Κλικ», τα καινούργια μπαρ, την εισβολή των ιδιωτικών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών, τις νέες οικολογικές ευαισθησίες, με τους Οικολόγους-Εναλλακτικούς; Ο πατριωτισμός γίνεται ντεμοντέ για τη νεολαία. Ήδη το 1993 θα έχει αναδυθεί ένα νέο ιδεολογικό και πολιτικό τοπίο. Το ΠΑΣΟΚ κατεξοχήν – αλλά και η Δεξιά – θα μεταβληθεί σε κόμμα δυτικόστροφο και εκσυγχρονιστικό, διαδικασία που θα ολοκληρωθεί με την ανάληψη της ηγεσίας από τον Σημίτη το 1996· στην Αριστερά, ο Συνασπισμός, αφού αποχωρήσει το ΚΚΕ, θα ενσωματώσει τη νεότερη γενιά των στελεχών και των λίγων διανοουμένων του ΚΚΕ, που πλέον έχουν προσχωρήσει στην ευρωπαϊσμό, μετά την κατάρρευση του σοβιετισμού.

Στον χώρο των διανοουμένων με την ευρύτερη, αλλά και τη στενή έννοια του όρου, συντελείται μια αληθινή «κοσμογονία». Ο πολλαπλασιασμός των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, η πληθώρα των νέων εντύπων, η εκθετική αύξηση των εκδόσεων, η επέκταση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η μεταβολή των εκπαιδευτικών στη μεγαλύτερη ίσως κατηγορία εργαζομένων, με δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες μέλη, ο πολλαπλασιασμός των ποικίλων ιδρυμάτων των τραπεζών, των επιχειρήσεων, των κομμάτων, των ξένων ΜΚΟ, με τη συνεπικουρία των ποικίλων ευρωπαϊκών προγραμμάτων, αναδεικνύουν, για πρώτη φορά στην ελληνική Ιστορία, τη διανόηση σε μια ισχυρή κοινωνική κατηγορία/οιονεί τάξη, συνδεδεμένη οργανικά με τον εκδυτικισμό και την εγκατάλειψη της «στενής ελληνικής ταυτότητας».

Η διανόηση, ως ευρύτερη κοινωνική κατηγορία, αποτέλεσε εν τέλει τη σημαντικότερη κοινωνική βάση του σημιτικού εκσυγχρονισμού, όντας ταυτόχρονα και ο ιδεολογικός εκφραστής της. Γι’ αυτό η παλιά γκραμσιανή αντίληψη των οργανικών διανοουμένων δεν αρκεί πλέον για να περιγράψει το νέο κοινωνικό φαινόμενο της μαζικοποίησης των διανοουμένων. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε πως η περίοδος του σημιτικού εκσυγχρονισμού αποτέλεσε την ιστορική φάση της μεταπολίτευσης, κατά την οποία τα διανοούμενα στρώματα κατέστησαν ηγεμονικά στην ταξική συμμαχία μεταπρατών επιχειρηματιών, πολιτικών, κρατικής γραφειοκρατίας και διανοουμένων. Γι’ αυτό και στην ίδια την κυβέρνηση Σημίτη, με επικεφαλής τον ίδιο, θα εκπροσωπείται προνομιακά το καθηγητικό κατεστημένο, με μια πληθώρα εκπροσώπων.

«Καθοδήγηση»

Η οκταετία Σημίτη αποτέλεσε τη χρυσή εποχή της ηγεμονίας των διανοουμένων ως τάξεως. Γι’ αυτό εξ άλλου και η πολιτική των κυρίαρχων μεγάλων δυνάμεων, ιδιαίτερα των αγγλοσαξόνων, των ΗΠΑ και της Αγγλίας, θα επικεντρωθεί προνομιακά στον επηρεασμό και την ιδεολογική «καθοδήγηση» της διανόησης, ως αποφασιστικής σημασίας άξονα ελέγχου και επηρεασμού των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων στη χώρα. Η ιδεολογία, η πνευματική και πολιτισμική ηγεμονία, κατέστη αποφασιστικό όπλο της κυριαρχίας, σε μια εποχή που είχε αδυνατίσει ο ρόλος, αλλά και ο έλεγχος άλλων πυλώνων της εξουσίας και της εξάρτησης, όπως ο στρατός ή η εκκλησία. Τα αγγλοσαξωνικά ιδρύματα και πανεπιστήμια, σε διασύνδεση με τις εγχώριες αντένες των κολεγίων και των ποικίλων ιδρυμάτων και αποστολών, θα γίνουν σχεδόν οι αποκλειστικοί φορείς διαμόρφωσης των ηγετικών ομάδων της πολιτικής και της διανόησης.

Επειδή δε, στην περίοδο της παγκοσμιοποίησης και της οικοδόμησης της Αυτοκρατορίας, αποκτά καθοριστικό ρόλο η αναδιαμόρφωση της εθνικής συνείδησης, προς την κατεύθυνση των νέων αυτοκρατορικών μορφωμάτων, προνομιακό ρόλο στη νέα εποχή θα αποκτήσουν οι ιστορικοί και οι «στοχαστές». Αυτοί – μαζί με τους γλωσσολόγους, τους φιλολόγους, τους εκπαιδευτικούς – θα αναλάβουν να «ανακατασκευάσουν» το ιστορικό παρελθόν και να καταδείξουν την έκπτωση των παλιών «εθνικιστικών κατασκευών». Γι’ αυτό και η παλαιότερη επικέντρωση της ελληνικής διανόησης στην πολιτική οικονομία και την κοινωνιολογία, όπως συνέβαινε στην πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο, όταν το ερώτημα ήταν η υπέρβαση της εξάρτησης και η αλλαγή της κοινωνίας προς όφελος των κυριαρχούμενων τάξεων, θα εγκαταλειφθεί. Τώρα το κέντρο βάρους θα περάσει στην «εκπαίδευση» των νεότερων γενεών, σύμφωνα με τους νέους κανόνες της «διαθεματικότητας» και του μεταμοντερνισμού, στην ψυχολογία για την αντιμετώπιση των ασθενειών της νεωτερικότητας, δηλαδή την προσαρμογή σε έναν άσπλαχνο κόσμο, η οικονομία θα μετακινηθεί προς τη διεύθυνση επιχειρήσεων και το «μάρκετινγκ», και προ παντός στην κατασκευή μιας «νέας Ιστορίας».
Ο μαρξισμός θα εγκαταλειφθεί εν μέρει ή μάλλον θα συγκεραστεί με τις μεταμοντέρνες θεωρίες της αποδόμησης, που θέτουν το βάρος, προνομιακά, στις μειονότητες, τον πολυπολιτισμό, γενικότερα στην κατεδάφιση της ενιαίας εθνικής, κάποτε και ταξικής συνείδησης – προϋπόθεση για την ενσωμάτωση/υποταγή στα υπό διαμόρφωση νέα αυτοκρατορικά μορφώματα.

http://ardin-rixi.gr/archives/10205

Η ασθένεια ως γλώσσα της ψυχής Ερμηνεία των συμπτωμάτων και ψυχική αυτοθεραπεία

 

Ο Γερμανός ψυχοθεραπευτής ιατρός Ρύντιγκερ Ντάλκε ανήκει στην πρωτοπορεία της ψυχοσωματικής. Συνεχίζοντας τη μέθοδο των μεγάλων κλασικών της ψυχολογίας, ανιχνεύει τον κόσμο των συμβόλων στο υποσυνείδητο, αναλύοντας τη λειτουργία κάθε οργάνου και ερμηνεύοντας μέσα από αυτή τον συμβολικό κώδικα, με τον οποίο το σώμα προσπαθεί να επικοινωνήσει με τη συνείδηση του ασθενούς, για να τον βοηθήσει στο διάλογο με την ψυχή του και στην πρόληψη και θεραπεία «εκ των έσω». Απευθυνόμενος στο ευρύ κοινό, αναλύει τις διδασκαλίες γνωστών μας φιλοσοφικών συστημάτων και θρησκειών, αποκαλύπτοντας βαθύτερες έννοιες, που παρέμεναν ωστόσο κρυμμένες.

Η τρέλλα στο πιάτο μας του Παντελή Ζωϊόπουλου

Στην εποχή μας η Επιστήμη, και κατ’ επέκταση η Έρευνα, κινείται με υψηλές ταχύτητες, αλλά πολλές φορές επικρατεί σύγχυση ως προς το ποιός είναι ο σκοπός και ποιός ο στόχος, αφού το ανθρώπινο μυαλό αδυνατεί να παρακολουθήσει τις γρήγορες εξελίξεις. Ορισμένες φορές τα αποτελέσματα της επιστήμης διαφεύγουν των δυνατοτήτων μας για μια ενδελεχή επεξεργασία των δεδομένων, κυρίως λόγω της αδυναμίας μας να εφαρμόσουμε αξιόπιστους ελέγχους πάνω σε ορισμένες φάσεις των παραγωγικών διαδικασιών. Η υπόθεση της παραγωγής των τροφίμων αποτελεί μία ατελείωτη περιπέτεια…

πατριδΕΓΩφάγος του Ζιάκα Θεόδωρου

Ο πατριδεγωφάγος είναι για τα έθνη όπως ο καρκίνος για τα άτομα. Αν δεν διαγνωσθεί εγκαίρως και δεν αντιμετωπισθεί σωστά, γοργός επέρχεται ο θάνατος και είναι οδυνηρός.

Δυστυχώς όμως δεν έχει συνειδητοποιηθεί για τι είδους ασθένεια πρόκειται. Οι φορείς της μιλούν για «κρίση» και την προσδιορίζουν ως «οικονομική», «πολιτική», «θεσμική», «πολιτιστική» κ.λπ. Στρέφουν την προσοχή στα συμπτώματα, αφήνοντας άθικτη την αρρώστια να εξελίσσεται ακάθεκτη. Βεβαίως δεν έχει μόνο το δικό μας έθνος προσβληθεί, αλλά και τα  υπόλοιπα έθνη της ανθρωποκεντρικής πρωτοπορίας, άλλο περισσότερο και άλλο λιγότερο. Απλώς εμείς προπορευόμαστε και αφήσαμε τους άλλους να μας χρησιμοποιούν σαν πειραματόζωο – να δοκιμάζουν πάνω μας άσχετα οικονομιστικά γιατροσόφια.

Όμως, σε αντίθεση με τα λοιπά έθνη, εμείς είχαμε προσβληθεί και άλλοτε από την ίδια αρρώστια. Και επιβιώσαμε. Είναι, επομένως, πολύ πιθανό να διατηρούνται κάποια «αντισώματα» στον εθνικό μας οργανισμό. Θα μπορούσαμε, ίσως, να τα εντοπίσουμε και να τα «καλλιεργήσουμε». Με τον τρόπο αυτό θα βοηθούσαμε όχι μόνο τον εαυτό μας αλλά και τους «εταίρους» μας, που αστόχαστα εξακολουθούν να μας κουνάνε το δάχτυλο.

Η αναζήτηση και ο εντοπισμός των εν λόγω «αντισωμάτων» υπήρξε και ο σκοπός που γράφτηκε το βιβλίο.

Όλοι φοβούνται τον έρωτα της Μάρως Βαμβουνάκη

Ένας νέος άντρας με το ψεύτικο αρχικό Δ. επισκέπτεται ένα απόγευμα γνωστό και επιτυχημένο ψυχολόγο της Αθήνας. Το πρόβλημα που τον ταλαιπωρεί μοιάζει κοινό, όμως για εκείνον εξελίσσεται σε αγχώδη εφιάλτη.

Δεν μπορεί να κάνει ερωτικό δεσμό σοβαρό και διαρκείας και αυτό του προκαλεί όλο και αυξάνουσα κατάθλιψη, αυτοπεριφρόνηση, αγωνία για τον ανδρισμό του. Όλες οι ερωτικές συναντήσεις του λήγουν γρήγορα και άδοξα, χωρίς να μπορεί να καταλάβει  πόσο φταίει ο ίδιος, η τύχη του, ο αινιγματικός γι’ αυτόν ψυχισμός των γυναικών.

Θα ακολουθήσουν συνεδρίες επί μήνες και στο ντιβάνι της ψυχανάλυσης θα ξεδιπλωθεί το αληθινό παρελθόν της οικογένειας, οι προσωπικές ευθύνες, τα λάθη και τα ανεύθυνα τραύματα, μυστικά που παίζουν σα μαριονέτες τις ζωές ενόχων και αθώων.

Παρά τη θετική θεραπεία που αισιόδοξα εξελίσσεται, η ζωή θα πετάξει αιφνίδια το τελευταίο χαρτί της. Όπως σε φιλμ νουάρ, από ένα σημείο και μετά, οι δύο άντρες της ιστορίας, μεσήλικας αναλυτής και νεαρός αναλυόμενος, θα βρεθούν συνδεδεμένοι και μπερδεμένοι με τρόπο που καμία επιστήμη δεν μπορεί να βγάλει πέρα.

 

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος του Άρδην

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος του Άρδην, με εκτενές αφιέρωμα στη Χρυσή Αυγή. 

 

ΤΕΥΧΟΣ 90 (Ιούνιος – Αύγουστος 2012)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΤΟΥ ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΣΥΡΙΑ, Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

«ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ»: ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΡΚΟΠΟΙΗΣΗ

 

 Σε αυτό το τεύχος του Άρδην θα διαβάσετε ένα εκτενές αφιέρωμα για την Χρυσή Αυγή. Στο ερώτημα γιατί ασχολούμαστε με την Χρυσή Αυγή, απαντάμε ότι η Χ.Α παρόλη τη δημοσιότητα που έχει συγκεντρώσει τους τελευταίους μήνες είναι μια άγνωστη οργάνωση. Στόχος του αφιερώματος μας είναι να εξηγήσει πως και γιατί αναδείχτηκε αιφνίδια σε υπολογίσιμη πολίτικη δύναμη, αλλά και να πληροφορήσει για τη φύση και τον χαρακτήρα μιας ναζιστικής ομάδας που κρύβεται πίσω από εθνικιστικές κορόνες και θέλει να εκμεταλλευτεί το κίνημα των Αγανακτισμένων και της απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος. Να φέρουμε στην επιφάνεια, αυτά που κρύβει συστηματικά η Χ.Α., τις ιδεολογικές και πολιτικές της αναφορές ως οπαδών του Χίτλερ, της γερμανικής και Άριας υπεροχής, του παγανιστικού αντιχριστιανισμού και του αποκρυφισμού.

Η Χ.Α. δεν είναι κάτι το καινούριο, αλλά μια ομάδα που επί 30 χρόνια προωθεί συστηματικά τη ναζιστική πλατφόρμα και έχει ως αποκλειστική πρακτική τη χρήση βίας. Ακόμα να αποκαλυφθούν οι σπόνσορες του φαινομένου Χ.Α., αυτοί που τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την άνοδο του νεο-ναζισμού, αλλά που όλα τα προηγούμενα χρόνια έκαναν ότι μπορούσαν για να διαμορφωθεί ένας τέτοιος ακροδεξιός μπαμπούλας. Να εξετάσουμε τις ευθύνες της αριστεράς που εξαιτίας της ενσωμάτωσης της στην Μεταπολίτευση, εγκατέλειψε το εθνικοαπελευθερωτικό όραμα που εξέφραζε ο Βελουχιώτης και έφτασε να ευχαριστεί τους Αμερικάνους, όπως ο Σημίτης, να υπερασπίζεται λυσσαλέα το Σχέδιο Ανάν και να φωνάζει συνθήματα όπως «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» κ.ά. Θέση μας είναι ότι φαινόμενο Χ.Α. μπορεί να ανασχεθεί αρκεί να αρθεί ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός που έχουν επιβάλλει στον δημοκρατικό πατριωτικό χώρο, αφού αυτός ο χώρος, σε συνθήκες κρίσης και εξάρτησης της χώρας, μπορεί να προτείνει μια διέξοδο στον ελληνικό λαό και να αφαιρέσει το προσωπείο της Χ.Α.

Στο αφιέρωμα μπορείτε να διαβάσετε για τις προπαγανδιστικές τεχνικές της Χ.Α. που είναι πιστή αντιγραφή των αντίστοιχων του Γκέμπελς∙ για την νεολαιίστικη υποκουλτούρα, κυρίως, από μουσικά ρεύματα (σκίνχεντ, black metal κ.ά.)∙ για τα βιβλία που προωθούν στα μέλη τους όλα γύρω από την ναζιστική ιδεολογία∙ για την ευρωπαϊκή διάσταση του φαινομένου διότι η ευρωπαϊκή ακροδεξιά εκμεταλλεύεται την κρίση πολυπολιτισμικού μοντέλου και προωθεί παντού τις θέσεις της, και πως εξελίσσεται το φαινόμενο στην κοιτίδα του ναζισμού, Γερμανία. Και παρά πολλά αποσπάσματα ιδεολογικών κειμένων που φιλοξενούνται στις ιστοσελίδες της Χ.Α. και αποδεικνύουν τα πραγματικά ιδεολογικά πιστεύω τους. Γράφουν μεταξύ άλλων οι Γ. Καραμπελιάς, Β. Στοϊλόπουλος, Γ. Ρακκάς, Γ. Ξένος, Ν. Δημητριάδης.

Ο Γιώργος Καραμπελιάς γράφει για την προβολή του σήριαλ «Σουλεϊμάν» από τον ΑΝΤ-1 η οποία ξεχείλισε το ποτήρι μια ήδη εξωφρενικής πραγματικότητας. Από τις επτά η ώρα το απόγευμα μέχρι τις έντεκα το βράδυ, στα ιδιωτικά κανάλια μεγάλης ακροαματικότητας το τουρκικό κράτος έχει ήδη καταλάβει τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες της Ελληνικής Δημοκρατίας, χωρίς ακόμα να χρειαστεί να καταλάβει το έδαφος της Ελλάδας.

Ακόμα στο Άρδην τ. 90 θα διαβάσετε έναν φάκελο για τη συριακή κρίση που ανατρέπει τα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής. Γι’ αυτό το θέμα ο Βαγγέλης Πισσίας που πρόσφατα επισκέφθηκε τη Συρία, ως μέλος μιας διεθνής ειρηνευτικής πρωτοβουλίας, μιλά στο Γ. Καραμπελιά για το πώς είδε τα πράγματα στη Συρία και ποιο είναι το γεωπολιτικό παιχνίδι που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή μας. Τέλος, δημοσιεύουμε ένα κείμενο του Ρώσου υπ. Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, αποκαλυπτικό για τη θέση της Ρωσίας σχετικά με συριακή κρίση, που επεξηγεί γιατί ο Άσαντ και το καθεστώς του είναι ανθεκτικό απέναντι στην πίεση ΗΠΑ, Ισραήλ και Τουρκίας.

Επίσης θα βρείτε μια παρουσίαση του διεθνές φεστιβάλ χορού της Καλαμάτας, που μετά από 18 χρόνια ζωής συνεχίζει ακμαίο, βιβλιοπαρουσιάσεις κ.ά.

 

Αναλυτικά τα περιεχόμενα του τεύχους 90

 

Γ. Καραμπελιάς, Να απαντήσουμε στην πολιτισμική τουρκοποίηση

Θ. Ντρίνιας, Για μία πολιτική άμεσης αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής

 

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΣΥΡΙΑ

Η Συρία ανατρέπει τα γεωπολιτικά δεδομένα

Μια Διεθνής Ειρηνευτική Πρωτοβουλία για τη Συρία, συνέντευξη του Β. Πισσία στον Γ. Καραμπελιά

Σεργκέι Λαβρόφ,Στη σωστή πλευρά της Ιστορίας

 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Γιατί η Χρυσή Αυγή;

Γ. Ξένος, Χρυσή Αυγή: Από παρακρατική οργάνωση στη δημιουργία Ταγμάτων Εφόδου

Γ. Ξένος, Η ελληνική ακροδεξιά στη Μεταπολίτευση

> Από το αστυνομικό ρεπορτάζ για τη Χρυσή Αυγή

Γ. Ρακκάς, Ανωτάτη Γκεμπελική

> Χρυσή Αυγή και Φιλανθρωπία

> Χρυσή Αυγή και Οικολογία

Γ. Καραμπελιάς, Οι σπόνσορες της Χρυσής Αυγής

Βίαιη στροφή δεξιά, συνέντευξη του Γ. Καραμπελιά στη Λαμπρινή Θωμά το 2008

> Δείγματα γραφής – κείμενα της Χρυσής Αυγής

Ν. Δημητριάδης, Ιδεολογία υπερανθώπων – κουλτούρα υπανθρώπων

>Black Metal, Oi! και Χρυσή Αυγή

>Τι διαβάζει ένας Χρυσαυγίτης;

Γ. Ρακκάς, Πατρίς – θρησκεία και Μαύρη Εργασία: όταν η Χούντα έφερνε μετανάστες

Γ. Ρακκάς, Η ευρωπαϊκή Άκρα Δεξιά, το μεταναστευτικό και η κρίση του πολυπολιτισμού

Β. Στοϊλόπουλος, Η ακροδεξιά στη Γερμανία

Ν. Λεμπούρ, Θόρυβος και οργή: Οι σκίνχεντ

 

ΒΙΒΛΙΑ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Βιβλιοπαρουσίαση: Γ. Παναγόπουλος, Εισαγωγή στην Ιστορία της Δυτικής Θεολογίας

Βιβλιοπαρουσίαση: Μ. Καραγιλάν, Η Ανατομία του Πολέμου στο Κουρδιστάν

Μ. Δεσύπρη- Α. Ανδριόπουλος, Φεστιβάλ χορού Καλαμάτας

Αν. Βενέτης, Oι υπέροχοι Έλληνες, επιστολή

 

 

Ι.Τσέγκος:Ο ψυχιατρικός κοινοτισμός

Μόλις κυκλοφόρησε ,σε μια καλαίσθητη έκδοση , από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ , το βιβλίο του ψυχίατρου Ι.Τσέγκου «Ο Ψυχιατρικός Κοινοτισμός».Ο συγγραφέας έχει ήδη διαγράψει μια μακρά πορεία στα πνευματικά μας δρώμενα.Νεανικός φίλος του Π.Κονδύλη , που τον γνώρισε στην παρέα του περιοδικού «Σημειώσεις», όπως έγραψε ένας άλλος ψυχίατρος ο Μ.Μαρκίδης.Ο Ι.Τσέγκος έχει δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα στην διάσωση της ιστορικής ορθογραφίας και του πολυτονικού.Η εργασία του  για τον ψυχιατρικό κοινοτισμό θεμελιώνεται σε γερές επιστημονικές βάσεις , σε γόνιμη αξιοποίηση και ανασύνθεση όλου του πρωτογενούς υλικού ( σχετική βιβλιογραφία , εμπειρικές εργασίες).

ΑΝΑΡΤΉΘΗΚΕ ΑΠΌ KOUTROULIS_SPYROS 

GR-EXIT του Π. Παναγιώτου

ISBN: 978-960-14-2509-2 Αρ. σελίδων: 208  Ένας οδηγός για το αύριο της κρίσης Οδηγούμαστε, πράγματι, με μαθηματική ακρίβεια στη δραχμή και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τη χώρα και τους πολίτες της απλά και πρακτικά σε κάθε τομέα που τους ενδιαφέρει; Πώς θα ήταν η επόμενη ημέρα, εβδομάδα και τελικά η ζωή των Ελλήνων αν η χώρα προχωρούσε στην κατά γράμμα υλοποίηση του δεύτερου Μνημονίου ή αν επέστρεφε κάτω απ’ τις τρέχουσες συνθήκες στη δραχμή; Μπορεί, όντως, να υπάρξει νομική οδός για έξοδο μιας χώρας από την Ευρωζώνη και αν ναι, ποια; Μπλοφάρουν οι εταίροι της Ελλάδας όταν δηλώνουν έτοιμοι για την αποχώρησή της απ’ το ευρώ; Μήπως είναι πια έτοιμοι να αντέξουν τις συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης; Έχει ετοιμάσει η Γερμανία νέα νομοθεσία για την ελεγχόμενη έξοδο χώρας απ’ την ΕΕ έχοντας κατά νου την ελληνική περίπτωση; Μήπως όλοι προετοιμάζονται για έξοδο της Ελλάδας απ’ την Ευρωζώνη εκτός απ’ την ίδια; Υπάρχει αντικειμενική απάντηση στο αν η λιτότητα λειτουργεί ή όχι και τι αποκαλύπτει νέα, «θαμμένη», έκθεση του ΔΝΤ για το θέμα; Αν η λύση δεν είναι η λιτότητα, τότε ποια είναι; Αν η λύση περνά υποχρεωτικά μέσα απ’ το Μνημόνιο, τότε υπάρχει ρεαλιστική πρόταση επαναδιαπραγμάτευσής του και προς ποια κατεύθυνση πρέπει αυτή να κινηθεί; Ειδάλλως, μπορεί να γίνει μονομερής καταγγελία του Μνημονίου και τι θα σήμαινε αυτό; Τελικά πού οδηγούμαστε, σε δραχμή, ευρώ, διπλό ευρώ, διπλό νόμισμα και τι θα συνεπάγεται κάθε ένα απ’ αυτά τα σενάρια για την Ελλάδα και τους πολίτες της; Στο GR-EXIT θα βρείτε τις απαντήσεις στα παραπάνω και δεκάδες άλλα καυτά ερωτήματα. Πρόκειται για έναν αποκαλυπτικό, αντικειμενικό, απλό και εξαιρετικά χρήσιμο οδηγό που ενημερώνει, αλλά και προετοιμάζει για τη νέα ελληνική πραγματικότητα που διαμορφώνεται απειλητικά και με σφοδρή ταχύτητα μπροστά μας αλλάζοντας ριζικά τις ζωές όλων μας. Ένα πολύ διαφορετικό βιβλίο απ’ οτιδήποτε έχετε διαβάσει μέχρι σήμερα. Η Ελλάδα διανύει τον τρίτο χρόνο της κρίσης και πλέον βαδίζει σε εξαιρετικά λεπτό πάγο, βλέποντας τους εταίρους της να την προειδοποιούν ανοιχτά για το ενδεχόµενο εξόδου της από την Ευρωζώνη, αν δεν εφαρµόσει τα συµφωνηθέντα µε την τρόικα. Τα µέτρα που υιοθετήθηκαν σαν φάρµακο αποδείχτηκαν ανεπαρκή και επικίνδυνα, επιδεινώνοντας αντί να βελτιώσουν την κατάσταση, ενώ παρά τις επίσηµες διαβεβαιώσεις για το αντίθετο ούτε αυτά που συµφωνήθηκε να υιοθετηθούν στο µέλλον εξασφαλίζουν την έξοδο της χώρας από την κρίση, τη βιωσιµότητα του ελληνικού χρέους ή την άρση του κινδύνου πτώχευσης και αναγκαστικής αποχώρησης από την Ευρωζώνη.

Τιμή: €8,00 -10% €7,20

ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ του Κ. Κόλμερ

ISBN: 978-960-14-2524-5 Αρ. σελίδων: 128  Ο κίνδυνος και η ζημία από την λαθρομετανάστευσιν είναι ευρύτερος απ’ ό,τι ο εξτρεμισμός και η βία των ισλαμιστών. Η μετανάστευσις είναι χρήσιμη για τους μετανάστες πρωτίστως και δευτερευόντως για τις χώρες που τους φιλοξενούν, εφόσον είναι επιλεκτική, προγραμματισμένη και καταλήγει σε αφομοίωσιν των μεταναστών με τους γηγενείς. Διαφορετικά είναι πρόξενος τριβών και ενίοτε συγκρούσεων. Στην χώρα μας, όπου το κράτος ευρίσκεται εις κατάστασιν περίπου διαλύσεως, η αθρόα λαθρομετανάστευσις θέτει υπαρξιακά προβλήματα μακροπροθέσμως για τον ελληνισμό. Υπό συνθήκας κρίσεως όμως η λαθρομετανάστευσις μπορεί να συνεπιφέρει ανατροπές που δεν είναι δυνατόν ν’ αντιμετωπισθούν. Στο παρόν βιβλίο περιγράφονται τρία ακραία σενάρια λαθρομεταναστευτικής αναρχίας, που δύνανται να προκύψουν από ένα τυχαίον, εξωγενές γεγονός.

Τιμή: €8,00 -10% €7,20

Μετανάστευση, δημογραφία και γεωπολιτική

Το εισαγωγικό κείμενο από το αφιέρωμα του Άρδην (τ. 89) με θέμα «Μετανάστευση και δημογραφία»

Μέχρι σήμερα, η συζήτηση για το μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα έχει διεξαχθεί σε εντελώς μονοδιάστατη και εσφαλμένη βάση. Από την πλευρά των «φιλομεταναστευτικών» δυνάμεων, προτάσσεται η λογική της αλληλεγγύης με τους φτωχούς μετανάστες και η ανθρωπιστική διάσταση του μεταναστευτικού, ενώ από την αντίστροφη πλευρά προτάσσεται κυρίως το ζήτημα της εγκληματικότητας, της παραβατικότητας και της πληθυσμιακής αλλοίωσης συγκεκριμένων περιοχών της χώρας. Η πρώτη άποψη υποτιμά τον αριθμό των μεταναστών και τις κοινωνικές διαστάσεις των προβλημάτων που ανακύπτουν από τη μαζική μετανάστευση και, προπαντός, τη λαθρομετανάστευση, και η δεύτερη μάλλον υπερτιμά τον αριθμό τους, με πληροφορίες για πολλά εκατομμύρια λαθρομεταναστών.

Πάντως, το μεταναστευτικό αποτελεί ίσως το σημαντικότερο κοινωνικό ζήτημα της σύγχρονης Ελλάδας, με διαστάσεις που υπερβαίνουν και τους μεν και τους δε. Αν συνδυαστεί με τη δημογραφική κρίση και τη συρρίκνωση του ελληνογενούς πληθυσμού, τα προβλήματα που αναδεικνύει η γεωγραφική θέση της χώρας, καθώς και τα εθνικά μας προβλήματα, τότε έχουμε μπροστά μας κυριολεκτικά ένα μάλλον άγνωστο ζήτημα στις πολυδιάστατες εκφάνσεις του.
Η εκρηκτική και ταχύτατη διόγκωση των μεταναστευτικών ρευμάτων πήρε κυριολεκτικά τις διαστάσεις μιας μαζικής μετακίνησης χωρίς προηγούμενο σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, και μπορεί να συγκριθεί μόνο με φαινόμενα πολεμικών περιόδων. Εξάλλου, δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η πρώτη μαζική είσοδος μεταναστών στη σύγχρονη Ελλάδα συνέπεσε με την κατάρρευση της Ανατολικής Ευρώπης και ιδιαίτερα της Αλβανίας.

Μέσα σε είκοσι χρόνια, η ελληνική κοινωνία μεταβλήθηκε, από μια σχετικά ομοιογενή θρησκευτικά, πολιτισμικά, κοινωνικά, κοινότητα, σε μια «πολυπολιτισμική» τέτοια, ενώ η μαζική είσοδος μεταναστών, μέσα σε δέκα ή δεκαπέντε χρόνια, μετέβαλε ριζικά, εκτός από την εθνοτική, και την κοινωνική σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας. Στις θέσεις των χειρωνακτών και γενικά στις ανειδίκευτες εργασίες, οι Έλληνες εργαζόμενοι αντικαταστάθηκαν μαζικά από μετανάστες εργάτες, με αποτέλεσμα ο γηγενής πληθυσμός να πάψει πλέον να έχει την ταξική δομή που είχε μόλις δέκα, είκοσι χρόνια πριν: οι Έλληνες εργαζόμενοι μετακινήθηκαν προς τον δημόσιο τομέα, τη μικροϊδιοκτησία και τις υπηρεσίες εγκαταλείποντας την οικοδομή, τη βιομηχανία, τη ναυτιλία και τη μισθωτή αγροτική εργασία. Πρόκειται για μια κοινωνική μετάλλαξη που μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνη που προκάλεσε η είσοδος των προσφύγων στην Ελλάδα, στη διάρκεια του μεσοπολέμου. Σημαντική παράμετρο, εξάλλου, αποτέλεσε, ιδιαίτερα στην επαρχία, η αθρόα είσοδος δεκάδων χιλιάδων γυναικών, που μετέβαλαν τον χάρτη του αγοραίου έρωτα και της οικιακής απασχόλησης.

Αυτές οι κοινωνικές μετατοπίσεις είχαν ως συνέπεια να στηριχθούν τα μεταναστευτικά ρεύματα όχι μόνο από τους επιχειρηματίες και τις κυβερνήσεις –ιδιαίτερα της σημιτικής περιόδου, που κατόρθωσαν να ρίξουν το κόστος εργασίας μέσω της ανειδίκευτης εργασίας των μεταναστών και να ρίξουν τον πληθωρισμό από 20%, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, στο 4% προς τα τέλη της– αλλά και από κατώτερα και μεσαία στρώματα, που χρησιμοποίησαν μαζικά τους μετανάστες και τις μετανάστριες στις αγροτικές εργασίες, στην οικοδομή, στις οικιακές και ερωτικές εξυπηρετήσεις. Με αποτέλεσμα να υπάρχει μία ευρύτερη κοινωνική συναίνεση υπέρ της μετανάστευσης. Αυτή η διαδικασία της κοινωνικής μετάλλαξης έχει αγνοηθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου από όλες τις σχετικές κοινωνιολογικές ή πολιτικές αναλύσεις. Αντίθετα, μόλις μετά τα μέσα της δεκαετίας του 2000, μετά την ολοκλήρωση των ολυμπιακών και των άλλων μεγάλων έργων, όταν σταδιακώς αρχίζει η κρίση στην Ελλάδα και η μαζική εγκατάσταση μεταναστών δημιουργεί πλέον μεγάλα κοινωνικά προβλήματα στις γειτονιές, στην εκπαίδευση και στα νοσοκομεία, αρχίζουν να μαζικοποιούνται φαινόμενα απόρριψης της μετανάστευσης και να εντείνεται η αντιμεταναστευτική ρητορεία, ακόμα και από εκείνους που μέχρι χθες αδιαφορούσαν, είτε θεωρούσαν τη μετανάστευση ευλογία. Τώρα πια, σε συνθήκες κρίσης (από το 2008 η Ελλάδα διανύει το πέμπτο έτος της ύφεσης), η μετανάστευση μεταβάλλεται σε κατάρα δεδομένου μάλιστα ότι αλλάζει και η φύση της. και από τους μετανάστες των βαλκανικών χωρών και της Ανατολικής Ευρώπης περνάμε στους Αφγανούς, Πακιστανούς και Αφρικανούς μετανάστες, των οποίων η πολιτισμική και θρησκευτική ταυτότητα αποκλίνει δραματικά από εκείνη των Ελλήνων, τόσο ώστε να συγκρούονται ακόμα και με τα παλαιότερα στρώματα των μεταναστών.

Επιπλέον, η αθρόα είσοδος μεταναστών, και η γενίκευση της χαμηλά αμειβόμενης, ανασφάλιστης εργασίας, είχε ως συνέπεια να ακολουθηθεί ένα μοντέλο έντασης εργασίας στον βιομηχανικό, κατασκευαστικό και αγροτικό τομέα, χωρίς επενδύσεις στην τεχνολογική αναβάθμιση της παραγωγής. Εφόσον υπήρχαν φθηνοί ξένοι εργάτες, ποιος ο λόγος να επενδύουν οι επιχειρηματίες στην τεχνολογία; Αυτό που αρχικώς εμφανίστηκε ως ευλογία, λόγω της μείωσης του κόστους, μεταβλήθηκε εν τέλει σε μειονέκτημα, λόγω της πτώσης επενδύσεων για την τεχνολογική αναβάθμιση της παραγωγής. Η μαζική είσοδος των μεταναστών σπρώχνει την ελληνική οικονομία σε ένα μοντέλο έντασης εργασίας και όχι έντασης κεφαλαίου, επιτείνοντας τα παρασιτικά χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας. Οι επενδύσεις στον αγροτικό τομέα ή τη βιομηχανία μειώνονται, διότι αντί η εργασία να αντικαθίσταται από μηχανές, συνέβη μάλλον το αντίστροφο και οι μηχανές αντικαταστάθηκαν από φθηνή και ανειδίκευτη εργασία, ενώ οι επενδύσεις κατευθύνθηκαν κυρίως στα πολυτελή πολυκαταστήματα, τις τράπεζες και ορισμένους τομείς των υπηρεσιών. Η ελληνική οικονομία, που υπολειπόταν τεχνολογικά από την υπόλοιπη Ευρώπη, αντί να την πλησιάσει απομακρύνθηκε και άλλο από αυτή, με τραγικές συνέπειες στο επίπεδο της ανταγωνιστικότητας της – συνέπειες που βιώνουμε σήμερα με δραματικό τρόπο.

Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, η «ελαστικοποίηση» της εργασίας που εισήχθη στην Ελλάδα, κατ’ εξοχήν μέσω της ανασφάλιστης και αρρύθμιστης εργασίας των μεταναστών, μετέβαλε σταδιακώς σε ζούγκλα το σύνολο των εργασιακών σχέσεων και προετοίμασε το έδαφος για την απορρύθμιση και την ανάπτυξη της μαύρης εργασίας και μεταξύ των Ελλήνων εργαζομένων. Γι’ αυτό και σταδιακώς εντείνονται τα αντιμεταναστευτικά αισθήματα στα λαϊκά στρώματα, τους ανέργους και τους νέους, όπου η Χρυσή Αυγή συγκεντρώνει τα υψηλότερα ποσοστά. Διότι η αθρόα παρουσία των λαθρομεταναστών όχι μόνο στις λαϊκές γειτονιές, αλλά και στους χώρους εργασίας, υποβαθμίζει δραματικά τους εργασιακούς όρους απασχόλησης των Ελλήνων εργαζομένων.

Έτσι, στο εξής, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται μπροστά σε ένα φαινόμενο που «ανεπαισθήτως» διογκώθηκε για να μεταβληθεί σε μια οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική και εθνική βόμβα με απροσδιόριστες συνέπειες.

Επιπλέον, στην Ελλάδα, το φαινόμενο της μετανάστευσης δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μόνο από μία σκοπιά ωφελιμιστική ή ανθρωπιστική, αλλά θα πρέπει να ιδωθεί και από μια μακροσκοπική ιστορική σκοπιά. Ο ελληνικός κόσμος –ή ό,τι έμεινε από αυτόν– είναι πλέον συγκεντρωμένος στο ελλαδικό κράτος και την Κύπρο, ενώ έχει χάσει πια τον ρόλο του στην άλλοτε καθ’ ημάς Ανατολή. Οι Έλληνες έχουν απομακρυνθεί από τα Βαλκάνια, τη νότια Ρωσία, την ανατολική Θράκη, την Αίγυπτο, όπου συνέχιζαν να δραστηριοποιούνται μόλις πενήντα χρόνια πριν. Αντίθετα, όχι μόνο έχουν συγκεντρωθεί σε αυτή την αρχική κοιτίδα τους, αλλά συρρικνώνονται και δημογραφικά, σε αντίθεση με την ισχυρή γεννητικότητα των Ελλήνων τριάντα ή σαράντα χρόνια πριν. Παράλληλα, ο όμορος μουσουλμανικός κόσμος ενισχύεται πληθυσμιακά και οικονομικά. Είναι προφανές πως δημιουργείται ένα κενό δημογραφίας και ισχύος, σε μια εποχή που τα παγκόσμια μεταναστευτικά ρεύματα διογκώνονται και η Ελλάδα αποτελεί την πρώτη πύλη εισόδου μεταναστών προς την ευρωπαϊκή ήπειρο και Ευρωπαϊκή Ένωση κατεξοχήν. Επομένως, το μεταναστευτικό ζήτημα αποκτά ακόμα μία διάσταση. Δεν πρόκειται πλέον, ή μόνο, για τα κοινωνικά προβλήματα που θέτει η αιφνίδια είσοδος εκατομμυρίων ανθρώπων σε μια μικρή χώρα, αλλά και για τα προβλήματα δημογραφικής, πολιτισμικής και εθνικής συνοχής που θέτουν τα μεταναστευτικά ρεύματα. Καθόλου τυχαία, η Τουρκία χρησιμοποιεί ήδη, εκτός από τις πυρκαγιές στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, που αποκαλύφθηκαν πρόσφατα, και την «ασύμμετρη απειλή» της παροχέτευσης της αφρικανικής και ανατολικής μετανάστευσης στο εσωτερικό της Ελλάδας.

Αν όλα αυτά συνδυαστούν με την κρίση που περνάει η ελληνική κοινωνία και τα αυξανόμενα μεταναστευτικά ρεύματα νέων και ειδικευμένων Ελλήνων, που κατά ογδόντα τοις εκατό δηλώνουν ότι θέλουν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, το ζήτημα καθίσταται ακόμα πιο εκρηκτικό και απαιτεί την άμεση διερεύνηση στις πολλαπλές συνιστώσες του και την επικέντρωσή μας σ’ αυτό κοινωνικά και πολιτικά.

Δεν μπορούμε πλέον να αφήνουμε τη διαχείριση του ζητήματος στη Χρυσή Αυγή, που αναπτύχθηκε πάνω στο έλλειμμα πολιτικής και την τύφλωση της ελληνικής κοινωνίας, ούτε βέβαια στους οπαδούς της διάλυσης του ελληνικού έθνους και των ανοικτών συνόρων. Εξάλλου ο ένας τρέφει τον άλλο.
Η Ελλάδα κινδυνεύει, σε συνθήκες κατά τις οποίες ένα αυξανόμενο ποσοστό νεανικού πληθυσμού υψηλής ειδίκευσης μεταναστεύει στο εξωτερικό, να μεταβληθεί σε μια χώρα-παρία, όπου οι ειδικευμένοι θα μεταναστεύουν και στη χώρα θα εισέρχονται ανειδίκευτοι εργαζόμενοι, χωρίς πολιτιστική συνάφεια με τον ελληνικό πληθυσμό.

Είναι καιρός –αν υπάρχει ακόμη καιρός– να παρέμβουμε αποφασιστικά στο ζήτημα προτού παρέμβουν άλλοι… φασιστικά.

α) πρέπει να καταγγελθεί άμεσα η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να διακοπούν οι διαπραγματεύσεις για την ένταξή της, εάν δεν αναλάβει αμέσως να σταματήσει την αποστολή λαθρομεταναστών στην Ελλάδα και αν δεν υποχρεωθεί να δέχεται στο έδαφός της όλους όσοι εισέρχονται παράνομα από την Τουρκία στην Ελλάδα.

β) Με σύντονες επεμβάσεις, που να φτάνουν μέχρι διακοπή διπλωματικών σχέσεων με τις χώρες προέλευσης των λαθρομεταναστών, να αποστέλλονται αμέσως στη χώρα τους, με μία ουσιαστική οικονομική βοήθεια την οποία θα πρέπει να απαιτήσουμε και από την Ε.Ε.

γ) Να δημιουργηθεί υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, το οποίο να φροντίσει για την ενσωμάτωση όλων των νόμιμων μεταναστών που μένουν πάνω από δέκα χρόνια στην Ελλάδα και είναι διατεθειμένοι να ενταχθούν πολιτισμικά, εργασιακά και κοινωνικά στην ελληνική κοινωνία και πολιτισμό. Αυτό προϋποθέτει τη γνώση της ελληνικής γλώσσας και βασικών στοιχείων της ελληνικής ιστορίας, όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου.

δ) Θα πρέπει να μπει ποσόστωση παρουσίας μεταναστευτικών πληθυσμών στις περιοχές, τις γειτονιές και τις πόλεις της χώρας, έτσι ώστε να υπάρχει λίγο πολύ ισομερής κατανομή των μεταναστών και να μη δημιουργούνται γκέτο. Ανάλογη ποσόστωση θα πρέπει