Τώρα στήνονται οι νέες “Θερμοπύλες”. “Εφιάλτες” προδίδουν την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό για ένα σχεδόν ανύπαρκτο χρέος. Αυτό, το οποίο σήμερα απειλεί τους Έλληνες με απόλυτη καταστροφή, δεν είναι το χρέος. Αυτό, το οποίο τους απειλεί, είναι η άγνοια. Οι Έλληνες αγνοούν τα πλέον βασικά πράγματα της οικονομίας και σ’ αυτήν την άγνοια στηρίζονται τόσο οι ξένοι, που τους λεηλατούν, όσο και οι δικοί τους «Εφιάλτες», που τους προδίδουν. Θα ξεκινήσουμε την ανάλυση με μια απλή ερώτηση και από αυτήν την απλή ερώτηση είμαστε βέβαιοι ότι ο αναγνώστης θα καταλάβει την πραγματική φύση του προβλήματος, που σήμερα απειλεί την Ελλάδα με καταστροφή και το οποίο είναι το χρέος της.
Ποια είναι η ερώτηση αυτή; Αν επενδύσει κάποιος στη νίκη ενός αλόγου, φταίει το άλογο αν δεν κερδίσει; Χρωστάει το άλογο αυτά, τα οποία επενδύθηκαν πάνω του; Έστω ότι κάποιος από εμάς έχει μια «καλή» ιδέα για να βγάλει χρήματα και απλά αυτή η ιδέα απαιτεί χρήμα για να υλοποιηθεί. Τι κάνεις σε μια τέτοια περίπτωση; Αναζητάς χρηματοδότη, για να σε στηρίξει στο εγχείρημά σου. Βρίσκεις δηλαδή κάποιον και του «υπόσχεσαι» κέρδη. Του λες, για παράδειγμα, δώσε μου 100.000 ευρώ και εγώ σε πέντε χρόνια θα σου δώσω πίσω 1.000.000 ευρώ. Του εξηγείς πώς θα το κάνεις αυτό και εκείνος κρίνει κι αποφασίζει. Γιατί τον συμφέρει να σε χρηματοδοτήσει; Γιατί κανένα δάνειο δεν δίνει τέτοια τεράστια «απόδοση». Τα δάνεια έχουν συγκεκριμένα επιτόκια, ενώ ένας τέτοιος συνεταιρισμός δεν έχει «ταβάνι». Ο χρηματοδότης κρίνει το ρίσκο και ο ίδιος αποφασίζει μόνος του το «επιτόκιο». Μπορεί να ζητήσει τη μερίδα του λέοντος των κερδών, χωρίς να κατηγορηθεί ποτέ για τοκογλυφία. Η λογική σε μια τέτοια περίπτωση είναι απλή. Όσο πιο μεγάλο το ρίσκο, τόσο πιο μεγάλη η «απαίτηση». Γιατί υπάρχει ρίσκο; Γιατί στηρίζεσαι αποκλειστικά πάνω στις ικανότητες αυτού, στον οποίο «επενδύεις». Αν είναι βλάκας ή ανίκανος ή άτυχος, υπάρχει πιθανότητα να μην πάρεις τίποτε πίσω. Αυτός, στον οποίο ποντάρεις, δεν σου «χρωστάει» τίποτε. Όχι απλά δεν σου χρωστάει αυτά που σου υποσχέθηκε, αλλά δεν σου χρωστάει ούτε καν αυτά που αποδεδειγμένα σου πήρε. ΜΟΝΟΝ ΑΝ κατορθώσει και βγάλει αυτά που σου υποσχέθηκε, μόνον τότε σου «οφείλει». ΑΝ δεν κατορθώσει να τα βγάλει, δεν σου «χρωστά» τίποτε. Σε περίπτωση αποτυχίας του κοινού πρότζεκτ, δεν έχεις κανένα νομικό δικαίωμα πάνω του ή πάνω στην περιουσία του. Μόνον γι’ αυτά που έχεις λάβει «υπόσχεση» έχεις δικαίωμα διεκδίκησης και εφόσον βέβαια αυτά υπάρχουν. Τίποτε άλλο. Αν δεν υπάρχουν, απλά το παίρνεις απόφαση ότι έχασες τα χρήματά σου σε κάτι που δεν άξιζε …όπως λανθασμένα νόμιζες. Αυτήν την απλή κατάσταση τη γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι. Είναι μια κατάσταση, η οποία διαδραματίζεται καθημερινά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη. Κάποιοι χρηματοδοτούν κάποιους άλλους και περιμένουν κέρδη. Δίνουν χρήματα σε άλλους να φτιάξουν εργοστάσια και περιμένουν μερίδιο από τα κέρδη. Δίνουν χρήματα σε άλλους να φτιάξουν καφετέριες και περιμένουν μερίδιο από τα κέρδη. Δίνουν χρήματα σε ανθρώπους, σκυλιά, άλογα, κόκορες και σε οποιονδήποτε άλλο, που με τις πράξεις του «υπόσχεται» κέρδη. Κάποιοι στο τέλος λαμβάνουν κέρδη και κάποιοι άλλοι όχι. Όσο φυσικό είναι το ένα, άλλο τόσο φυσικό είναι και το άλλο. Αυτό είναι το «παιχνίδι» της οικονομίας. Κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν. Κάποιοι παίρνουν αποδόσεις στις επενδύσεις τους και κάποιοι άλλοι όχι. Αν το καταλάβει αυτό το παράδειγμα ο αναγνώστης, θα αλλάξει ριζικά την άποψή του για τη σημερινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Θα πάψει να πέφτει θύμα της προπαγάνδας των τοκογλύφων. Την προπαγάνδα, που θέλει το ελληνικό κράτος να είναι υπερχρεωμένο. Στην πραγματικότητα το ελληνικό δημόσιο χρέος στο μεγαλύτερό του μέρος δεν είναι καν χρέος. Το ελληνικό δημόσιο χρέος σε ένα ποσοστό της τάξης του 60% είναι ομόλογα. Αν, δηλαδή, υποθέσουμε ότι το δημόσιο χρέος είναι 250 δις ευρώ, τα 150 δις είναι ομόλογα και άρα δεν είναι πραγματικό χρέος. Τι θέλουμε να πούμε μ’ αυτό; Θέλουμε να πούμε ότι με τα ομόλογα το ελληνικό κράτος φαινόταν ότι δανειζόταν χρήματα, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπήρχε δάνειο. Το δάνειο ήταν εξ’ αρχής πληρωμένο, εφόσον το πλήρωναν οι «επενδυτές». Άρα, δεν ήταν δάνειο του ελληνικού κράτους και ό,τι αυτό συνεπάγεται στο θέμα των υποχρεώσεων. Η Ελλάδα απλά ζητούσε χρήματα με μια υπόσχεση κέρδους. Μια αφηρημένη υπόσχεση κέρδους. Έβγαινε στη διεθνή αγορά και ζητούσε χρήματα …»Επενδύστε» πάνω μου 1 δις ευρώ και σε δέκα χρόνια θα σας δώσω 1,5 δις …»Επενδύστε» στην ανάπτυξή μου …»Επενδύστε» στην οικονομία μου …»Επενδύστε» στις ανάγκες μου, που θα με ξαναφέρουν μπροστά σας. Κάποιοι την «άκουγαν» και αφού «πείθονταν», «επένδυαν» πάνω της. «Επένδυαν» όμως και δεν της δάνειζαν. Δεν υπέγραφε δάνειο η Ελλάδα, για να πάρει τα χρήματά τους. Δεν έβαζε υποθήκες, για να πάρει τα χρήματά τους. Η Ελλάδα απλά «τύπωνε» χαρτάκια, τα οποία έγραφαν πάνω …»Οφείλω να σου δώσω —δεν σου χρωστάω— εξαιτίας μιας υπόσχεσης». Αυτό δεν το έκανε από πονηριά. Κοινή συνεννόηση υπήρχε μεταξύ της Ελλάδας και των «επενδυτών». Συνέφερε τους τοκογλύφους να τους «οφείλει» και να μην τους «χρωστάει», γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα πήγαιναν φυλακή για τοκογλυφία. Θα πήγαιναν φυλακή τόσο οι τοκογλύφοι όσο και οι διεφθαρμένοι ηγέτες της Ελλάδας. Αυτό ήταν το παιχνίδι των κρατικών ομολόγων. Μια ενδιάμεση τράπεζα έδινε στην Ελλάδα τα χρήματα που «ζητούσε» από την αγορά και τα χρήματα που της έδινε τα έπαιρνε η τράπεζα αυτή από τους «επενδυτές». Οι «επενδυτές» αγόραζαν από την τράπεζα ομόλογα και περίμεναν κέρδη. Ήλπιζαν σε κέρδη. Δεν δάνειζαν στην Ελλάδα με τόκο. Περίμεναν αποδόσεις μεγάλων κερδών από τις ανάγκες της Ελλάδας. Άρα, ρίσκαραν, πιστεύοντας στις «υποσχέσεις» της. Τα ομόλογα, δηλαδή, είναι «ευκαιρίες», που έδωσε το ελληνικό κράτος σε «επενδυτές», για να κερδίσουν χρήματα, βασιζόμενοι στις δικές του δανειακές ανάγκες. Πληρώνουν οι «επενδυτές» τις προηγούμενες δανειακές του ανάγκες, για να ξεπληρωθούν από τις επόμενες. Δίνουν «νερό» σε ένα διψασμένο θηρίο, γιατί γνωρίζουν ότι θα ξαναγυρίσει να ζητήσει. Εκεί στην «πηγή» του χρήματος, δηλαδή, «περιμένουν» οι τοκογλύφοι τα κράτη, για να εξυπηρετήσουν τις προηγούμενες «υποσχέσεις» τους. Δεν έχει νέο «νερό», αν δεν πληρώσεις το προηγούμενο. Για να ξαναπάρουν χρήματα τα κράτη, θα πρέπει να πληρώσουν τις προηγούμενες «υποσχέσεις» τους. Θεωρητικά, για να ξαναπάρουν χρήματα τα κράτη, θα πρέπει να έχουν μια οικονομία-βιομηχανία, που θα παράγει κέρδη και θα τους επιτρέπει να ξαναδανείζονται. Λέμε θεωρητικά, γιατί αυτό ελάχιστα ενδιαφέρει τους τοκογλύφους. Οι τοκογλύφοι έχουν «κρυφές» σκέψεις, οι οποίες δεν φαίνονται στα χαρτιά. Αυτό είναι το τραπεζικό «προϊόν», που λέγεται «κρατικό ομόλογο». Υπόσχεται μεγάλα κέρδη και άρα δεν μπορεί από τη φύση του να είναι ασφαλές. Τα κράτη δέχονται να παριστάνουν τα «άλογα» και οι επενδυτές «στοιχηματίζουν» πάνω τους. Από εκεί και πέρα τα πάντα λειτουργούν με τη λογική του τζόγου. Υπάρχει μεγάλο ρίσκο όταν επενδύεις σε αδύναμα «άλογα», όπως είναι τα φτωχά κράτη. Ρίσκο, γιατί, ως επενδυτής, είσαι στον «αέρα». Τα κρατικά ομόλογα μοιάζουν με τις μετοχές μιας εταιρείας, οι οποίες διακινούνται στο χρηματιστήριο μεταξύ των επενδυτών και ερήμην της εταιρείας την οποία αφορούν. Μοιάζουν, γιατί αποδίδουν κέρδη ανάλογα με το ύψος της επένδυσης. Αν πάει καλά η εταιρεία, θα αποδώσει μέρισμα. Αν δεν πάει καλά, δεν θα αποδώσει. Αν πάει καλά η εταιρεία, οι μετοχές είναι χρήμα. Αν δεν πάει καλά, είναι «κομφετί». Τα κρατικά ομόλογα μάλιστα δεν έχουν καν τις ιδιότητες των συμβατικών μετοχών, γιατί ο επενδυτής δεν έχει κανένα νομικό δικαίωμα απέναντι στο κράτος που τα εξέδωσε. Δεν έχει κάνει την παραμικρή σύμβαση με αυτό και άρα δεν έχει μερίδιο από την περιουσία της. Έχει μερίδιο μόνον από τα κέρδη της, όπως τα αντιλαμβάνεται αυτός που του πούλησε το «προϊόν». Ο επενδυτής έχει νομικό «δικαίωμα» μόνον απέναντι στην τράπεζα που του πούλησε το «προϊόν», αλλά αυτό το δικαίωμα δεν έχει νόημα σε περίπτωση ζημιάς, όπως δεν έχει νόημα να διαμαρτύρεσαι στον «μπουκμέικερ» για το στοίχημα που έχασες. Γνωρίζεις τι πλήρωσες και τι πήρες. Μερίδιο και άρα «δικαίωμα» στην περιουσία του κράτους, που εξέδωσε τα ομόλογα, θεωρητικά έχει μόνον η ενδιάμεση τράπεζα που του έδωσε τα χρήματα, αλλά αυτή έχει πληρωθεί από τους επενδυτές και άρα πρακτικά δεν έχει κάποιο ουσιαστικό νόημα ένα τέτοιο δικαίωμα. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, τα ομόλογα μοιάζουν με τα αποκόμματα των γραφείων στοιχημάτων. Το κράτος είναι ένα «άλογο», η ενδιάμεση τράπεζα είναι ο «μπουκμέικερ» και ο «επενδυτής» είναι ο τζογαδόρος, ο οποίος κρατάει το απόκομμα που έχει πληρώσει. Αυτός, ο οποίος έχει το απόκομμα αυτό, διεκδικεί κέρδη, αλλά χωρίς δικαιώματα πέρα από αυτά τα κέρδη. Όταν υπάρχουν κέρδη, τα αποκόμματα είναι νόμιμα και πανίσχυρα έγγραφα. Όταν δεν υπάρχουν τέτοια, είναι άχρηστα χαρτιά. Τι σημαίνουν πρακτικά αυτά τα οποία λέμε; Όταν ένα κράτος θέλει να πάρει χρήματα από την αγορά με τη διαδικασία των ομολόγων —και άρα ως «άλογο»-επένδυση—, τότε έχουν νόημα τα ομόλογα που κατέχει η αγορά, εφόσον αυτή θα το ξαναχρηματοδοτήσει και για να το κάνει αυτό, θα απαιτήσει τα προηγούμενα που δικαιούται. Αν όμως το κράτος δεν θέλει να ξαναπάρει χρήματα με αυτήν τη λογική, δεν έχουν κανένα νόημα τα ομόλογα που κρατάνε οι αγορές. Δεν έχει κανένα δικαίωμα ο κάτοχος του ομολογιακού «αποκόμματος», όπως δεν έχει κανένα δικαίωμα ένας «αλογομούρης», ο οποίος τζογάρισε άπειρα χρήματα σε ένα άλογο, που τσακίστηκε στον ιππόδρομο. Με τα χρήματά του μπορεί το άλογο να έφαγε και να προπονήθηκε, αλλά, όταν έχασε την «κούρσα», αυτά τα χρήματα πήγαν στον «κουβά». Πετάει τα «αποκόμματα» των «χρημάτων» ως σκουπίδια στις κερκίδες και δεν διεκδικεί ούτε τον στάβλο ούτε το τρέιλερ, που κουβαλά το άλογο. Το άλογο έκανε αυτό το οποίο έπρεπε να κάνει και τίποτε παραπάνω. Δεν «γνωρίζει» το άλογο ποιος «έπαιξε» πάνω του. Δεν θα έπαιρνε κέρδη από τα κέρδη του τζογαδόρου και δεν έχει λόγο να καλύψει με την περιουσία του τις ζημιές του. Στον «κουβά» κατευθείαν τα αποκόμματα του τζογαδόρου. Ας πρόσεχε. «Μάτια του παζάρια του» …όπως λέει ο λαός. Έξυπνος, αν έκανε τη σωστή επένδυση και επέλεξε τη σωστή εταιρεία και βλάκας, αν έκανε το αντίθετο. Η εταιρεία όμως δεν έχει καμία υποχρέωση απέναντί του. Το λέει άλλωστε και ο ίδιος ο ορισμός των ομολόγων. Δεν εγγυούνται μελλοντικά κέρδη, εξαιτίας των κερδών του παρελθόντος. Τα ανάλογα γίνονται με τα κράτη και τα ομόλογά τους. Οι τοκογλύφοι έχουν τέτοια «αποκόμματα» στην αναπτυξιακή «κούρσα» του ελληνικού κράτους και κανένα άλλο δικαίωμα. Στην προκειμένη περίπτωση έπαιξαν και έχασαν. Αυτοί έπαιξαν και άρα αυτοί κινδυνεύουν να χάσουν. Δεν κινδυνεύει η Ελλάδα, που ήταν το «άλογό» τους. Η Ελλάδα τα έφαγε τα χρήματα, γιατί τα «άλογα», για να τρέχουν, τρώνε «σανό» …είτε νικάνε είτε χάνουν. Γιατί πήραν αυτό το ρίσκο; Γιατί αυτό τους συνέφερε. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Ρίσκαραν, δίνοντας ομόλογα στο «αέρα», γιατί δεν τους συνέφερε να δίνουν νόμιμα δάνεια με υποθήκες. Δεν τους συνέφερε για δύο πολύ σοβαρούς λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι το νόμιμο δάνειο έχει περιορισμένο κέρδος. Κέρδος, το οποίο ελέγχεται και φορολογείται ανάλογα. Αυτοί αναζητούν κολοσσιαία κέρδη και γι’ αυτό επέλεξαν να «επενδύουν» και να διεκδικούν «αυθαίρετα» ό,τι τους βόλευε. Τα ομόλογα, επειδή ακριβώς είναι «επενδυτικές» προσπάθειες, δεν ελέγχονται στις αποδώσεις τους και επιπλέον φορολογούνται διαφορετικά. Γι’ αυτόν τον λόγο οι εμπορικές τράπεζες λειτουργούσαν με κέρδη 2% και 3%, ενώ οι τοκογλύφοι-ψευδοεπενδυτές λειτουργούσαν με κέρδη, τα οποία δεν είχαν «ταβάνι». Μπορούσαν να φτάσουν στο 50% ή και στο 60% μέσα από αλλεπάλληλες αναχρηματοδοτήσεις-επενδύσεις του ιδίου ομολόγου. Αυτός ήταν ο πρώτος λόγος. Ο δεύτερος λόγος ήταν άλλος. Όλοι αυτοί οι τοκογλύφοι είχαν βάλει στο στόχαστρό τους ολόκληρα κράτη και λαούς. Είχαν βάλει στο στόχαστρό τους μεγάλα «πακέτα». Τα δάνεια δεν τους συνέφεραν, γιατί δεν γινόταν «παιχνίδι». Τα δάνεια πρέπει να ξεπληρώνονται, γιατί φαίνονται ως τέτοια. Τα ομόλογα δεν χρειάζεται καν να ξεπληρωθούν. Τα ομόλογα χρειάζονται νέα ομόλογα για να αναχρηματοδοτηθούν. Από το πρώτο αναίτιο και άστοχο ομόλογο χτίζεται ένα τεράστιο χρέος. Γιατί; Γιατί από εκεί και πέρα όλα γίνονται με «αέρα» και όχι με πραγματικό χρήμα. Πες ότι με ξεπλήρωσες και πες ότι σου ξαναδάνεισα. Χρήματα δεν αλλάζουν χέρια, αλλά καταγράφονται κέρδη, που μοιράζονται στους επενδυτές. Οι τοκογλύφοι αυτά τα κέρδη διεκδικούσαν. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν τους συνέφεραν τα δάνεια. Δεν μπορούσαν ν’ ανταγωνιστούν τις μεγάλες εμπορικές τράπεζες. Δεν μπορούσαν να «ξεπλύνουν» χρήματα. Δεν μπορούσαν να κάνουν πολλά παράνομα πράγματα. Όμως, το σημαντικότερο ήταν άλλο. Ο δανεισμός ενός κράτους είναι σοβαρή υπόθεση και οι κυβερνήσεις τον κάνουν με μεγάλη προσοχή και φόβο. Αυτό είναι το πρόβλημα με τα δάνεια και γι’ αυτό δεν συμφέρουν τους τοκογλύφους. Ελέγχονται οι κυβερνήσεις που τα συνάπτουν και οι τόκοι τους μπαίνουν στον τρέχοντα προϋπολογισμό, όπως «προσημειώνονται» και οι υποθήκες του κράτους. Μια κυβέρνηση, δηλαδή, δεν μπορεί να δανείζεται σε βαθμό «αυτοκτονικό», γιατί κρίνεται. Φαίνεται τι κάνει από την αρχή. Δεν χρειάζεται να σε φτάσει στον «γκρεμό», για να τη σταματήσεις. Τη σταματάς μόλις κάνει το πρώτο βήμα προς αυτόν. Όπως τρομοκρατείται μια οικογένεια, αν αρχίσει ο πατέρας να βάζει υποθήκες στα σπίτια της οικογένειας, έτσι παθαίνουν και οι λαοί. Η οικογένεια όμως δεν τρομάζει, όταν ο πατέρας βρίσκει «επενδυτές». Ο λαός δεν τρομάζει, όταν η κυβέρνηση βρίσκει «επενδυτές». Αυτό ακριβώς είναι το ομόλογο. Είναι κάτι, το οποίο δεν φαίνεται στα χαρτιά. «Μετακινεί» την υποχρέωση σε ένα μακρινό σημείο του μέλλοντος. Παίρνεις ως κυβέρνηση τα χρήματα των ομολόγων το 2010 και τα ξεπληρώνεις το 2020. Σ’ αυτό το διάστημα έχεις χρήματα να κάνεις σπατάλες και δεν φαίνεται τίποτε αρνητικό. Δεν φαίνονται τόκοι στον προϋπολογισμό και ούτε φαίνονται υποθήκες, που απειλούν τον λαό. Δέκα χρόνια είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις και όταν φτάσει η ώρα της πληρωμής ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Δεν σε αφορά ως κυβέρνηση, εφόσον το πιο πιθανό είναι να μην είσαι αυτός που θα το «φορτωθεί». Άλλοι θα κληθούν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Εσύ, αν βρεις έναν μισθοφόρο Καρατζαφέρη, μπορείς να παριστάνεις και το εθνικό «κεφάλαιο». Αυτό έκανε ο «καταλληλότερος» Σημίτης. Το εθνικό μας «κεφάλαιο» …με βάση τα λόγια του μποντιμπιλντερά του ΛΑΟΣ. Αυτά, τα οποία σήμερα μας σπρώχνουν στη χρεοκοπία, είναι τα αποτελέσματα της δικής του «καταλληλότητας». Αυτός πήρε τα πρώτα χρήματα των ομολόγων πάνω στα οποία χτίστηκε το σημερινό μας χρέος. Τα χρήματα που πήρε ο Σημίτης αναχρηματοδοτούμε διαρκώς με νέα ομόλογα. Αυτός πήρε τα χρήματα χωρίς κανένα σχέδιο και απλά για να τα σπαταλά, γιατί αυτό συνέφερε τους τοκογλύφους. Με αυτά τα χρήματα ο Σημίτης έγινε «όμορφος». Με αυτά τα χρήματα έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της σπατάλης. Με αυτά τα χρήματα έγιναν μεγιστάνες οι Μπόμπολες, που στήριζαν τον Σημίτη. Με αυτά τα χρήματα κονομούσαν οι Γερμανοί της Siemens. Με αυτά τα χρήματα πήραν επιδόματα οι δημόσιοι υπάλληλοι …ακόμα και για το επίτευγμά τους να στέκονται στα δύο τους πόδια. Με αυτά τα χρήματα πήραν αυξήσεις οι δικαστικοί, προκειμένου να μην «βλέπουν» τίποτε. Η απόλυτη ευτυχία των τοκογλύφων. Ένα κράτος έπαιρνε χρήματα από την αγορά των ομολόγων μόνο και μόνο για να σπαταλά και να ξεπληρώνει τα προηγούμενα ομόλογα. Κανένας δεν αντιδρούσε, γιατί, όσοι ήταν αρμόδιοι να το κάνουν αυτό, τα «έπαιρναν». Όμως, αυτό δεν ήταν αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Παντού στον κόσμο τα ίδια έγιναν. Δεν είχε μόνον η Ελλάδα διεφθαρμένους και χαφιέδες Σημίτηδες. Όλα τα κράτη είχαν. Παντού ήταν απλωμένοι οι άνθρωποι των τοκογλύφων. Παντού έκαναν τα ίδια και η απόδειξη είναι ότι παντού σήμερα ακολουθείται η ίδια «αντί»-πολιτική για να αντιμετωπιστεί η κρίση του χρέους. Δεν υπάρχει κράτος αυτήν τη στιγμή στον κόσμο, που να μην αντιμετωπίζει προβλήματα με το υπερβολικό του δημόσιο χρέος. Δεν υπάρχει κράτος, που να μην έχει πρόβλημα με το δημόσιο έλλειμμά του, το οποίο οφείλεται κατά κύριο λόγο στην εξυπηρέτηση αυτού του χρέους. Οι πάντες περιορίζουν τη δημόσια σπατάλη, γιατί εκεί βρίσκεται το αίτιο της δημιουργίας του χρέους. Αυτό το χρέος οφείλεται στους τοκογλύφους και στα ομόλογά τους. Η μεθοδολογία των τοκογλύφων ήταν κοινή σε όλο τον κόσμο. Αυτοί έκαναν το εξής απλό: «Επενδυτές», όπως η Goldman Sachs, διέφθειραν ολόκληρες κυβερνήσεις, προκειμένου να «κρυφοδανείζονται» μέσω ομολόγων. Τις έπειθαν ότι τις συνέφερε πολιτικά να δανείζονται κρυφά, για να «ωραιοποιούν» την εικόνα τους και να εμφανίζονται σαν «πετυχημένες». Τα δάνεια δεν φαίνονται πουθενά και οι κυβερνήσεις φαίνονταν να κάνουν λαμπρό «κοινωνικό» και διαχειριστικό έργο. Πετούσαν οι «δείκτες» της ανάπτυξης, που στηρίζονταν στην κατανάλωση και άρα τους ευνοούσε η σπατάλη. Επειδή όμως οι τοκογλύφοι δεν μπορούσαν να στηριχθούν μόνον στην «πειθώ», συνήθως έκαναν και τους «χουβαρντάδες». Έδιναν και ποσοστά σ’ αυτούς που έπαιρναν αποφάσεις. Αυτές οι αποφάσεις τους ενδιέφεραν. Οι αποφάσεις για άνευ λόγου και αιτίας δανεισμό. Αναίτιο δανεισμό, που συνέφερε μόνον τους τοκογλύφους και τους διεφθαρμένους πολιτικούς, οι οποίοι έπαιρναν ποσοστά ανάλογα με τα ομόλογα που έπαιρναν. Ομόλογα-χρήματα χωρίς καμία επενδυτική προοπτική. Γιατί ενδιέφερε τους τοκογλύφους να πουλάνε αυτά τα δάνεια χωρίς προοπτική και άρα με προδιαγεγραμμένη την αποτυχία τους; Για να «πουλάνε» οι ίδιοι στους πελάτες τους «προϊόντα». Για να εμφανίζουν αποδόσεις. Από ένα τεράστιο πρώτο αναίτιο ομόλογο προέκυπτε μια «αλυσίδα» ομολόγων που το επαναχρηματοδοτούσε, εφόσον ήταν φύση αδύνατον το κράτος να το εξοφλήσει. Τα κράτη την πατούσαν όπως οι αφελείς καταναλωτές με τις πιστωτικές κάρτες. Έπαιρναν το πρώτο ομόλογο έτσι απλά —επειδή μπορούσαν— και χωρίς κάποιον σημαντικό λόγο και στη συνέχεια δεν είχαν τη δυνατότητα να το εξοφλήσουν. Δεν το εξοφλούσαν, αλλά το αναχρηματοδοτούσαν, σπρώχνοντάς το στο μέλλον και γιγαντώνοντάς το. Εδώ ακριβώς αρχίζουμε και υποπτευόμαστε τι συμβαίνει στο τέλος της διαδρομής. Αυτό δεν μπορεί να γίνεται έπ’ άπειρον. Γνώριζαν οι κυβερνήσεις ότι δεν θα είχαν ποτέ τη δυνατότητα να εξοφλήσουν τα ομόλογα, εφόσον γνώριζαν ότι ποτέ τα χρήματα των ομολόγων δεν επενδύθηκαν για να τα βγάλουν τα κέρδη τους, ώστε να πληρώσουν τις «υποσχέσεις» τους. Στη νεοταξική οικονομία δεν υπήρχε χώρος επένδυσης και υπήρχε μόνον σπατάλη χρημάτων. Αυτό όμως δεν το γνώριζαν μόνον οι κυβερνήσεις που τα σπαταλούσαν. Το γνώριζαν και οι τοκογλύφοι, οι οποίοι τους έδιναν τα χρήματα για να τα σπαταλούν. Γνώριζαν δηλαδή οι τοκογλύφοι ότι σε κάποια στιγμή τα χρήματα, τα οποία οι ίδιοι συνεχώς «ανακύκλωναν», θα «σκάσουν» σε κάποια χέρια. Αυτό το γνώριζαν. Πόνταραν όμως ότι θα «σκάσουν» στα χέρια των άλλων και όχι στα δικά τους. Βγαίνει τώρα η Moοdies και λέει ότι τα ελληνικά ομόλογα είναι σκουπίδια. Πολύ ωραία. Και ποιον αφορά αυτή η διαπίστωση; Ποιον απειλεί; Την Ελλάδα; Αν τα ελληνικά ομόλογα είναι «σκουπίδια», ποιον αφορά αυτό; Αυτόν που τα εξέδωσε και ξόδεψε τα χρήματα ή αυτόν που τα αγόρασε και τα έχει στα χέρια του; Αφορά δηλαδή την Ελλάδα, που βρήκε κορόιδα για να πουλήσει στα «σκουπίδια» της ή τους τοκογλύφους που τα αγόρασαν και οι οποίοι ανήκουν στην ίδια συμμορία με τη Moodies; Η Moodies στον Μπάφετ δεν ανήκει; Ο Μπάφετ δεν έχει στα χέρια του ελληνικά ομόλογα; Είναι δυνατόν η δική του εταιρεία να υποβαθμίζει την περιουσία του αφεντικού της; Άρα κάτι άλλο συμβαίνει. Αυτό που συμβαίνει είναι το εξής: Σήμερα οι τοκογλύφοι φοβούνται μήπως τα ομόλογα σκάσουν στα δικά τους χέρια. Φοβούνται μήπως οι λαοί αρνηθούν να τους πληρώσουν με όρους δανείων τον «αέρα» που τους πούλησαν. Ακριβώς, επειδή έχουν αυτόν τον φόβο και γνωρίζουν ότι δεν έχουν νομικά όπλα άμυνας, σχεδιάζουν την επόμενη ημέρα. Αυτοί σχεδιάζουν όλους τους δήθεν μηχανισμούς «στήριξης», για να μπορέσουν αλυσιδωτά να μετατρέψουν τα «άσφαιρα» ομόλογα των λαών σε επικίνδυνα χρέη. Γνωρίζουν δηλαδή ότι τα κράτη έφτασαν στα όρια τους και πριν αυτά προλάβουν να δηλώσουν αδυναμία πληρωμών, τα βάζουν ένα-ένα στον μηχανισμό «στήριξης». Διατηρούν τους «πεθαμένους» «ζωντανούς», μέχρι να έρθει η σειρά τους. Γι’ αυτόν τον λόγο εξακολουθεί να μπορεί να δανείζεται η Πορτογαλία ή η Ιρλανδία, ενώ το «απαγορεύουν» στην Ελλάδα. Έβαλαν την Ελλάδα πρώτη στη «σειρά» και οι άλλοι θα περιμένουν να έρθει η δική τους. Ξεκινάνε λοιπόν από την Ελλάδα για πολλούς λόγους. Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα και μπορεί εύκολα να απειληθεί. Είναι μια μικρή χώρα, η οποία έχει ανοικτά πολλά εθνικά μέτωπα και άρα εύκολα εκβιάζεται. Είναι κατά τη γνώμη τους πολύ αδύναμη, για ν’ αντέξει την άμυνα απέναντι στην παγκόσμια συμμορία των τοκογλύφων. Είναι μια μικρή χώρα, για ν’ αντέξει το κόστος να στήσει «Θερμοπύλες», οι οποίες θα προστατεύσουν τον υπόλοιπο κόσμο. Ταυτόχρονα όμως η Ελλάδα τούς ευνοεί στο «ξεκίνημά» τους, γιατί, ακόμα κι αν θελήσει να στήσει «Θερμοπύλες», αυτοί έχουν εκ των προτέρων εξασφαλίσει τον «Εφιάλτη» τους. Εύκολα η Ελλάδα μπορεί να προδοθεί εκ των έσω, εφόσον η εβραϊκή συμμορία έχει τον δικό της Εβραίο Γιωργάκη να την κυβερνά και άρα να παίρνει αποφάσεις για το ελληνικό κράτος. Δεν είναι τυχαίο, που, ελάχιστες ημέρες μετά τη «νίκη» του Εβραίου Γιωργάκη, ο Εβραίος Μπλάκφεϊν —της εβραϊκής Goldman Sachs— συναντήθηκε μαζί του, προφανώς για να του δώσει οδηγίες. Οδηγίες για τη μεθοδολογία που θα ακολουθηθεί, ώστε αυτά τα «αέρινα» χρήματα των Εβραίων τοκογλύφων να γίνουν δάνεια με υποθήκες ανυπολόγιστης αξίας για τους Έλληνες. Όμως, για να τα καταφέρουν όλα αυτά, θα πρέπει να «στριμώξουν» την Ελλάδα. Να την απομονώσουν, ώστε να μην έχει διέξοδο διαφυγής πέρα από τη δική τους «πόρτα». Να εκμεταλλευτούν τις δανειακές της ανάγκες, ώστε να πέφτει μόνον πάνω τους. Να πέφτει πάνω στις «αγορές», όπως εύσχημα παρουσιάζονται οι τοκογλύφοι. Για να το επιτύχουν αυτό, θα πρέπει να μπορέσουν να τρομοκρατήσουν όχι μόνον την ίδια την Ελλάδα, αλλά και όλους τους πιθανούς δανειστές της. Όλους όσους θα μπορούσαν να της δανείσουν και δεν ανήκουν στη συμμορία της «αγοράς». Κατάλαβε ο αναγνώστης ποιος είναι ο στόχος τους. Προσπαθούν να την απομονώσουν σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας. Προσπαθούν να «πείσουν» την υπόλοιπη αγορά ότι η Ελλάδα είναι κάτι σαν «εταιρεία», της οποίας η «μετοχή» είναι σκουπίδι και άρα δεν έχει νόημα να χρηματοδοτηθεί με νέα δάνεια. Αυτό είναι ψέμα. Γιατί; Γιατί, αν τα ελληνικά ομόλογα είναι σκουπίδια, η Ελλάδα δεν έχει λόγο να τα αποπληρώσει και άρα να τα κάνει εκ νέου «χρυσάφι». Δεν τα πληρώνει και βελτιώνει αυτόματα την οικονομική της θέση. Γιατί να αγοράσει ένα σκουπίδι από το κορόιδο, που προηγουμένως κατάφερε να του το πουλήσει; Έχει δίκιο η εταιρεία του Μπάφετ. Τα ελληνικά ομόλογα είναι σκουπίδια. Ας τα κρατήσουν οι ίδιοι. Γιατί να αγοράσει η Ελλάδα τα ελληνικά σκουπίδια, που βρίσκονται στα χέρια του τοκογλύφου Μπάφετ και σήμερα τα πουλάει; Αυτός είναι ο απόλυτος εφιάλτης των τοκογλύφων. Να απαλλαγεί η Ελλάδα από το «βαρύδιο» των ομολόγων. Γιατί; Γιατί δεν μπορούν να την απειλούν με ασφυξία. Δεν μπορούν να την απειλούν με τα spreads, όπως τα διαμορφώνουν οι ίδιοι. Η Ελλάδα σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα βρεθεί σε αδιέξοδο, όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι τοκογλύφοι και τα τσιράκια τους. Η Ελλάδα μπορεί να καλύψει τις δανειακές της ανάγκες με πραγματικά δάνεια και όχι με ομόλογα. Μπορεί να βγει στην αγορά για δάνεια από τις εμπορικές τράπεζες —και όχι για ομόλογα από τους τοκογλύφους— με το πλεονέκτημα των τρομερών δεικτών οικονομικής «υγείας». Μια χώρα με 240 δις ΑΕΠ και πραγματικό δημόσιο χρέος 100 δις, δανείζεται απ’ όποιον θέλει και με τους καλύτερους όρους. Δανείζεται ακόμα και από αυτούς που δεν έχουν. Μπορεί να καταφύγει μέχρι και σε εσωτερικό δανεισμό, εφόσον οι Έλληνες είναι από τους λαούς με τις υψηλότερες τραπεζικές καταθέσεις. Με δημόσιο χρέος τέτοιο, που να είναι το 41% του ΑΕΠ, αυτήν τη στιγμή ούτε η Γερμανία δεν είναι. Με δημόσιο έλλειμμα —χωρίς τις υποχρεώσεις των ομολόγων— να πέφτει κάτω ακόμα και από το 3%, αυτήν τη στιγμή ούτε το Λουξεμβούργο δεν είναι. Αν σ’ αυτό συνυπολογίσει κάποιος ότι η Ελλάδα είναι από τις χώρες που έχουν από τα μικρότερα ιδιωτικά χρέη και τη μεγαλύτερη δημόσια περιουσία στο κόσμο, τότε εύκολα καταλαβαίνει ότι στην πραγματικότητα είναι μια πραγματική «Ελβετία». Γι’ αυτόν τον λόγο η στάση πληρωμών δεν απειλεί την Ελλάδα με ασφυξία. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να δανειστεί από παντού. Αυτό το οποίο κάνει άλλωστε και σήμερα για λάθους λόγους, εφόσον το κάνει όχι για να καλύψει τις πραγματικές της ανάγκες, αλλά για να ξεπληρώσει τους τοκογλύφους. Μπορεί να δανειστεί από τους ίδιους τους Έλληνες, εκδίδοντας λαϊκό ομόλογο. Ακόμα και υποθήκη το δημόσιο κεφάλαιο να βάλει, δεν υπάρχει πρόβλημα, εφόσον σε Έλληνες θα καταλήξει και αυτό δεν είναι και τόσο απειλητικό για τον ελληνικό λαό. Αυτό είναι που τρομοκρατεί τους τοκογλύφους. Γι’ αυτόν τον λόγο απειλούν την Ελλάδα με όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα. Τι μέσα; Τι κάνει ένας τοκογλύφος, όταν κινδυνεύει να μην πληρωθεί; Πληρώνει μπράβους να απειλήσουν και να τρομάξουν το θύμα. Το δέρνει εν ανάγκη, για να του αποδείξει ότι δεν αστειεύεται. Αυτό γίνεται και με την Ελλάδα. Την απειλούν οι τοκογλύφοι με «ξυλοδαρμό». Στην εβραϊκή συμμορία των τοκογλύφων πρέπει να αναζητήσει κάποιος τα αίτια, που τα τουρκικά πολεμικά «σουλατσάρουν» στο Αιγαίο. Στην ίδια συμμορία αναζητά κάποιος και τους χρηματοδότες των Σκοπιανών ή των Τσάμηδων. Τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό, για να μην τους «πιστολιάσει» …όπως δικαιούται. Είναι τυχαίο που όλοι όσοι εμπλέκονται στα οικονομικά μας θέματα είναι της ίδιας καταγωγής με όλους όσους εμπλέκονται στα εθνικά μας θέματα —συν τον «Έλληνα» Πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών— και είναι Εβραίοι; Μπενράνκε, Σρος Καν, Τρισέ, Άκερμαν, Μπάφετ, Μπλακφέιν, Σόρος, Κίσινγκερ, Φρίντ, Νίμιτς, Μιλοβάνοβιτς, Giorgo Papandreou …οι πάντες είναι Εβραίοι. Οι πάντες έχουν προοπτικές είσπραξης προσωπικού κέρδους σε περίπτωση που η εβραϊκή συμμορία των τοκογλύφων κάνει εισπράξεις στην Ελλάδα …Οι πάντες κατά «σύμπτωση» είναι μέλη της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Οι κατά τα άλλα «ασυναγώνιστοι» νεοταξίτες. Οι «λάτρεις» της ελεύθερης οικονομίας, την οποία θέλουν να ελέγχουν με σταλινικές μεθόδους. «Ακαταμάχητοι» μόνον όταν τους συμφέρει και με τα «όπλα» που τους συμφέρει. Αυτοί είναι τα σημερινά κτήνη της τοκογλυφίας, που απειλούν την Ελλάδα. Αυτοί θέλουν ελεύθερη αγορά μόνον για όσο διάστημα τους συμφέρει. Τώρα, που δεν τους συμφέρει η —πάντα πιθανή— «ζημιά» στην αγορά, απειλούν και εκβιάζουν. Μέχρι τώρα τους συνέφερε η σπατάλη της Ελλάδας και τη διέφθειραν, για να εκδίδει ομόλογα. Τώρα, που την έφτασαν στα όρια, δεν αναγνωρίζουν την περίπτωση στάσης πληρωμών και άρα «ζημιά». Θέλουν τα χρήματά τους πάση θυσία και γι’ αυτό τη βάζουν στη μηχανή του «κιμά». Τη βάζουν στο ΔΝΤ, για να μετατρέψουν τα «αποκόμματα» των στοιχημάτων τους σε «ενυπόθηκα» δάνεια. Μέχρι τώρα έξυπνοι τζογαδόροι και τώρα ένοπλοι «δανειστές». Γι’ αυτόν τον λόγο έχουν ανάγκη το ΔΝΤ. Αυτός είναι ο ρόλος του ΔΝΤ. Ο ρόλος του ΔΝΤ του Εβραίου Στρος Καν, ο οποίος είναι μέλος της συμμορίας των τοκογλύφων. Αυτός ο οργανισμός θα «υποθηκεύσει» ολόκληρη τη χώρα, μετατρέποντας τα άχρηστα ομόλογα των τοκογλύφων σε υπερπολύτιμα ενυπόθηκα δάνεια. Αυτός θα απειλήσει την εθνική ακεραιότητα της πατρίδας μας. Γιατί; Γιατί το ΔΝΤ είναι ένας «μετατροπέας» χρημάτων και υποχρεώσεων. Το ΔΝΤ μετατρέπει τα χρέη του κράτους απέναντι σε ιδιώτες —και μάλιστα απατεώνες— σε χρέη του κράτους απέναντι σε άλλα κράτη και διεθνείς οργανισμούς. Το ΔΝΤ μετατρέπει τα ακίνδυνα χρέη του ελληνικού κράτους απέναντι σε ιδιώτες σε επικίνδυνα χρέη απέναντι σε κράτη και λαούς. Βάζουν την Ελλάδα να «δανείζεται» από τους λαούς, για να ξεπληρώνει τους τοκογλύφους. Όταν θα τους ξεπληρώσει πλήρως, θα έχει μπροστά της ακόμα μεγαλύτερο χρέος, το οποίο όμως —δυστυχώς γι’ αυτήν— θα είναι πραγματικό χρέος απέναντι σε λαούς. Θα είναι πραγματικό χρέος με υποθήκες και όχι «αέρας» των «τζογαδόρων». Το «μοιραίο» της χρεοκοπίας δεν θα το αποφύγει, εφόσον εξακολουθεί να δανείζεται, χωρίς να παράγει, αλλά οι συνέπειες θα είναι πολύ χειρότερες, εφόσον απέναντί της θα στέκονται κράτη και λαοί και όχι τα λαμόγια της τοκογλυφίας. Οι τοκογλύφοι θα έχουν πάρει ήδη τα χρήματά τους και θα τα ξεκοκαλίζουν στα διάφορα σημεία του Πλανήτη. Στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή γίνεται η μεγαλύτερη «μάχη» του Πλανήτη. Οι τοκογλύφοι ξεκινάνε από την Ελλάδα, για να εφαρμόσουν πρακτικές, τις οποίες στη συνέχεια θα εφαρμόσουν και στις υπόλοιπες χώρες. Σε όλες τις χώρες, που τις ξεγέλασαν με τα «ανώδυνα» ομόλογα και στο μέλλον θα τους ζητήσουν να τα εξυπηρετήσουν με τον πιο «επώδυνο» τρόπο, σαν να ήταν πραγματικά δάνεια. Αν κατορθώσουν και μετατρέψουν —μέσω του μηχανισμού «στήριξης»— τα ελληνικά ομόλογα σε ελληνικά δάνεια, θα το κατορθώσουν σε όλες τις χώρες. Γι’ αυτόν τον λόγο γίνονται πρωτοφανή πράγματα στην πατρίδα μας. Πρώτη φορά στην ιστορία το ΔΝΤ μπαίνει σε μια χώρα πριν αυτή χρεοκοπήσει …υποτίθεται για να μην χρεοκοπήσει. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα του υποτιθέμενου ανεπτυγμένου και ελεύθερου δυτικού κόσμου, στην οποία μπαίνει το ΔΝΤ με δικαίωμα «συγκυβέρνησης». Αν καταφέρει το ΔΝΤ και νικήσει την Ελλάδα, θα νικήσει και όλα τα υπόλοιπα κράτη. Αν καταφέρει το ΔΝΤ και «συγκυβερνήσει» την Ελλάδα, θα «συγκυβερνήσει» και όλα τα υπόλοιπα υπερχρεωμένα κράτη. Από την Ελλάδα θα πάει στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία κλπ.. Από την Ελλάδα η εβραϊκή «στρατιά» του ΔΝΤ θα ανοίξει την «πύλη», που θα κατακτήσει τον κόσμο ολόκληρο. Από την Ελλάδα θα επιχειρήσουν οι Εβραίοι να μετατραπούν από λαμόγια τοκογλύφοι σε πραγματικούς κυρίαρχους του Πλανήτη. Αν το καταφέρει αυτό η συμμορία των τραπεζιτών και των τοκογλύφων της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, τότε η παγκόσμια διακυβέρνηση, που ονειρεύεται το μέλος της Γιωργάκης, θα είναι γεγονός. Στην Ελλάδα λοιπόν για άλλη μια φορά στήνονται «Θερμοπύλες», από την άμυνα των οποίων εξαρτάται η πορεία όλου του κόσμου. Όπου όμως υπάρχουν «Θερμοπύλες» υπάρχουν και «Εφιάλτες». Οι Έλληνες τρομάζουν πολύ τους εχθρούς και ακόμα περισσότερο τους Εβραίους εχθρούς τους. Ποτέ αυτοί οι εχθροί δεν θέλουν να αναμετρώνται απευθείας με τους Έλληνες. Γι’ αυτόν τον λόγο χρειάζονται προδότη. Εδώ όμως είναι το δύσκολο. Ποιος θα βάλει έναν τέτοιο μηχανισμό μέσα στη χώρα; Ποιος «ηγέτης» της θα της έδινε αυτήν την «αυτοκτονική» συμπεριφορά; Ποιος ηγέτης θα ξεπουλούσε τη χώρα, για να δώσει τα «κέρδη» στους τοκογλύφους; Ποιος ηγέτης θα λειτουργούσε εις βάρος των συμφερόντων του λαού και υπέρ των τοκογλύφων, οι οποίοι δεν εννοούν να πιστέψουν ότι …αυτός, ο οποίος παίζει, μπορεί και να χάσει; Ποιος ηγέτης στην πραγματικότητα θα γινόταν «Εφιάλτης» και θα πρόδιδε την Ελλάδα στον υπερπάντων αγώνα της; Ποιος ιδιοκτήτης ή διαχειριστής «ίππου» θα μάζευε τα σκουπίδια των αποκομμάτων των στοιχημάτων των τζογαδόρων του ιππόδρομου, για να τα «αναγνωρίσει» επίσημα σαν δικά του χρέη; Σκεπτόμενος κάποιος απλά, εύκολα μπορεί να φτάσει σε μια άκρη. Ποιος ήταν αυτός, ο οποίος πρώτος ανέφερε τον όρο «ΔΝΤ»; Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ήταν αυτός; Αυτός, ο οποίος μέχρι τότε ήταν ο μόνος που «γνώριζε» πού βρίσκονταν τα «λεφτά». Αυτός ήταν ο πρώτος και ο μόνος που ανέφερε τον όρο «ΔΝΤ». Μέχρι τότε αυτός ο όρος δεν υπήρχε καν στην καθημερινή ορολογία του ελληνικού λαού. Το ΔΝΤ —μέχρι τη διακυβέρνηση του Γιώργου— ήταν ένας οργανισμός, ο οποίος αφορούσε τα κράτη της υποσαχάριας Αφρικής, τις Μπανανίες της Λατινικής Αμερικής, κάτι «πλημμυρισμένους» Ασιάτες και κανέναν άλλο. Ο Γιώργος λοιπόν ήταν αυτός, ο οποίος πρώτος απ’ όλους ανέφερε αυτόν τον όρο. Για ποιον λόγο μπήκαμε αναγκαστικά σ’ αυτόν τον μηχανισμό; Εξαιτίας της αδυναμίας δανεισμού μας. Μια αδυναμία, η οποία είναι προφανές ότι ήταν τεχνητή, εφόσον η κατάσταση της Ελλάδας δεν ήταν πολύ χειρότερη από αυτήν πολλών άλλων κρατών. Δεν ήταν η Ελλάδα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από χώρες, οι οποίες εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να δανείζονται. Η αδυναμία δανεισμού της Ελλάδας έφερε το ΔΝΤ στην «αυλή» της. Το πρόβλημα του δανεισμού της Ελλάδας οφειλόταν στην κατάρρευση της αξίας των ελληνικών κρατικών ομολόγων. Γιατί όμως έγινε αυτό, μόλις την εξουσία την ανέλαβε ο Γιώργος. Τι σχέση έχει η Τράπεζα της Ελλάδας, που βρίσκεται υπό την εξουσία του Γιώργου; Γιατί άλλαξαν εσωτερικοί κανονισμοί της λειτουργίας της την επομένη της νίκης του Γιώργου στις εκλογές; Ο Γιώργος, λοιπόν, δεν ήταν μόνον αυτός, ο οποίος πρώτος «ονειρεύτηκε» το ΔΝΤ, αλλά εξαιτίας του είδαμε και εμείς το «όνειρό» του να παίρνει σάρκα και οστά. Ο Γιώργος δεν είναι απλά Εβραίος, αλλά έφερε και τους Εβραίους στην πατρίδα μας. Δεν είναι απλά μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, αλλά παρέδωσε τη χώρα στα χέρια της. Τα πράγματα θα πήγαιναν γι’ αυτούς πολύ καλά και η θυσία των Ελλήνων θα ήταν σχεδόν αναπόφευκτη, αν δεν άλλαζαν άρδην και αιφνιδιαστικά κάποια πράγματα. Οι Εβραίοι επιτίθενται στους στριμωγμένους και χωρίς επιλογές Έλληνες, αλλά από χθες —1η Ιουλίου 2010—δεν έχουν και οι ίδιοι πλέον επιλογές. Κανένας από τους δύο μονομάχους δεν έχει πλέον δεύτερη επιλογή πέρα από τη νίκη. Όποιος νικήσει επιβιώνει και τα κερδίζει όλα και όποιος χάσει τα χάνει όλα. Κανένας δεν μπορεί πλέον να υποχωρήσει. Αυτό είναι το στοιχείο που προστέθηκε και αφορά μόνον τους Εβραίους. Πρέπει να νικήσουν στην Ελλάδα, γιατί, αν δεν το καταφέρουν, δεν θα επιβιώσουν πουθενά. Χθες ψηφίστηκε ένας νόμος στις ΗΠΑ, ο οποίος αλλάζει τις συνθήκες στη Wall Street. Αλλάζει τις συνθήκες, που επέτρεψαν στις εβραϊκές «επενδυτικές» τράπεζες να γίνουν θηριώδεις. Ένας νόμος, που το σίγουρο είναι ότι θα βάλει τέλος στην εβραϊκή τοκογλυφική συμμορία που λυμαίνεται τον Πλανήτη. Οι τράπεζες αυτές χάνουν τις «πλάτες» του αμερικανικού δημοσίου. Χάνουν την «εγγύηση» του αμερικανικού δημοσίου. Χάνουν τη δυνατότητα, κάθε φορά που κινδυνεύουν, να παραγγέλνουν από την εβραϊκή FED μια «καραβιά» δολάρια. Χάνουν τη δυνατότητα να διατηρούν τον τεράστιο «όγκο» τους χάρη στα χρήματα των Αμερικανών καταθετών. Αν η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή κηρύξει στάση πληρωμών, θα «κλονίσει» απόλυτα τη συμμορία των Εβραίων. Αν αρνηθεί να τους ξεπληρώσει τα ομόλογα και άρα να ξαναγοράσει η ίδια τα δικά της «σκουπίδια», τότε απλά τελείωσαν. Αν η κουκίδα, που λέγεται Ντουμπάι, όταν απειλήθηκε με χρεοκοπία, «κλόνισε» το σύστημά τους, τότε μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα τους «ανατινάξει» στην κυριολεξία με το μέγεθός της. Θα τους οδηγήσει στη χρεοκοπία, εφόσον τα μεγέθη της είναι πολύ πιο μεγάλα από του Ντουμπάι και ταυτόχρονα δεν προβλέπεται πλέον —εξαιτίας του Ομπάμα— έξωθεν «βοήθεια». Θα καταρρεύσουν οι εβραϊκές επενδυτικές τράπεζες των τοκογλύφων όπως οι «δίδυμοι» την 11η Σεπτεμβρίου. Ταυτόχρονα η Ελλάδα με μια τέτοια ενέργειά της μπορεί ν’ ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για όλες τις εταιρείες των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων. Μπορεί όχι μόνον να τις ρίξει κάτω, αλλά να τους δώσει και τη χαριστική βολή. Γιατί; Γιατί οι εταιρείες αυτές συνδέονται μεταξύ τους στο σύνολό τους, εφόσον λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Έχουν επενδύσει στο «ισχύς εν τη ενώσει» και ο ένας χρηματοδοτεί τον άλλο και συνήθως ο ένας «ποντάρει» στο «στοίχημα» του άλλου. Εταιρίες όπως η Goldman Sachs, η JP Morgan, η Morgan Stanley, η Lazard, που είναι στο σύνολό τους εβραϊκές, συνδέονται με δεκάδες τοκογλυφικά —επίσης εβραϊκά— funds. Αυτό το δίκτυο εταιρειών, όπως στο παρελθόν μοιράζονταν μεταξύ τους τα κέρδη, έτσι μπορούν να μοιραστούν και τις ζημιές. Η Ελλάδα, με μια στάση πληρωμών, αυτήν τη ζημιά αυτή μπορεί να την κάνει τεράστια. Τόσο τεράστια, που να τις πάρει όλες με τη σειρά σαν ντόμινο. Γιατί μπορεί να υπάρξει αυτό το ντόμινο; Γιατί η Ελλάδα με τη στάση της μπορεί να δώσει απτές αποδείξεις στους πελάτες τους ότι τους εξαπάτησαν. Υπάρχει απάτη, όταν η ίδια εταιρεία, που έβαζε τους πελάτες της να αγοράζουν ελληνικά ομόλογα, ήταν η ίδια που επένδυε σε CDS σε πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας. Υπάρχει απάτη, όταν βάζεις τους πελάτες σου να αγοράσουν με «χρυσάφι» αυτό, το οποίο στη συνέχεια εσύ ο ίδιος αποκαλείς «σκουπίδι» και «τζογάρεις» εις βάρος του. Για όσο διάστημα οι κερδοσκόποι έπειθαν τους πελάτες τους ότι έχουν τον τρόπο —μέσω ΔΝΤ— να πάρουν τα χρήματά τους από την Ελλάδα, δεν κινδύνευαν με αγωγές και μηνύσεις. Ήταν συνένοχοι μεταξύ τους και όλοι μαζί προσέβλεπαν στην ίδια «λεία». Αν η Ελλάδα αρνηθεί να τους δώσει αυτά τα κέρδη, θα διχάσει αυτήν τη συμμορία. Όλοι αυτοί οι τοκογλύφοι πελάτες τους θα στραφούν εναντίον των τοκογλυφικών εταιρειών για αποζημιώσεις. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Μια «κανονιά» της Ελλάδας θα παρασύρει στην ολοκληρωτική πτώση ολόκληρη την εβραϊκή συμμορία, που νόμισε ότι με χρωματιστές «δολαριοπορδές» μπορούσε να κατακτήσει τον κόσμο. Μια «τόγκα» —σύμφωνα με την αργκό της οικονομικής πιάτσας— της Ελλάδας θα τους κάνει να δακρύσουν μέχρι θανάτου. Μόνον με αυτήν τη γνώση μπορεί να καταλάβει κάποιος γιατί οι μεγιστάνες αυτού του κόσμου ασχολούνται με την Ελλάδα. Μόνον έτσι εξηγείται γιατί το πρόβλημα όλων είναι η Ελλάδα. Γιατί ολόκληρος Πλανητάρχης μιλάει στο τηλέφωνο με την Καγκελάριο της Γερμανίας για την Ελλάδα. Την Ελλάδα τη φοβούνται, όπως ο διάολος το λιβάνι. Τη φοβούνται, όπως ένας γίγαντας έναν μικροσκοπικό ιό. Τη φοβούνται, γιατί μπορεί να τους καταστρέψει. Αν μέχρι τώρα μιλούσαν συνέχεια για την Ελλάδα, από τώρα και στο εξής θα τη βλέπουν και στον ύπνο τους …Εξαιτίας της θα πάνε στο διάολο. Η εβραϊκή Goldman Sachs θα έχει πολύ σύντομα το ακαριαίο και ολοκληρωτικό τέλος τής πρώην ανταγωνίστριάς της Lehman Bros. Η εβραϊκή Citibank δεν θα ξανασωθεί από τα χρήματα των Αμερικανών πολιτών, για να προστατεύει τα κέρδη των τοκογλύφων. Η εβραϊκή FED θα πάψει να τυπώνει χρήματα, για να δανείζει φτηνά στους τοκογλύφους και στους κερδοσκόπους «χρηματοδότες» ομολόγων. Η εβραϊκή Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα θα πάψει να μπορεί ν’ αγοράζει τα ευρωπαϊκά ομόλογα, τυπώνοντας χρωματιστά χαρτιά με τον τόνο. Θα πάψει να τα αγοράζει με αφανή στόχο να επιβαρύνει τα ευρωπαϊκά κράτη με νέες οφειλές, για να μπορεί να τα σπρώχνει στη «μέγγενη» του εβραϊκού ΔΝΤ. Στη «μέγγενη» του «μετατροπέα», ο οποίος θα μετατρέψει τις πέτσινες οφειλές σε πραγματικά χρέη. Η ανθρωπότητα σύντομα θα βγει από τον εφιάλτη. Τον εφιάλτη, που της προκάλεσαν τα κτήνη της κερδοσκοπίας. Τον εφιάλτη, που προκάλεσε στον παγκόσμιο πληθυσμό μια ολιγομελής εβραϊκή συμμορία τοκογλύφων. Τον εφιάλτη με τους γύφτους, που ήθελαν να γίνουν βαρόνοι. Η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ —πολύ πιο σύντομα απ’ όσο νομίζουν τα μέλη της— ίσως αποκτήσει μόνιμη έδρα σε κάποιο άγνωστο σημείο της Σιβηρίας. Αυτήν τη φορά δεν προβλέπεται καυτή έρημος για τους Εβραίους. Άλλαξε το πρόγραμμα της εκδρομής με «δαπάνη» …Θεού. Παγωμένες στέπες έχει το πρόγραμμα. Εκεί υπάρχει χώρος άφθονος και θα μπορούν μέρα και νύχτα να «σχεδιάζουν» απρόσκοπτα το μέλλον του κόσμου. Θα τους στείλουμε και μερικούς αυθεντικούς «Ναπολέοντες» και «Χίτλερ» από διάφορα ψυχιατρικά ιδρύματα, για να «δέσει» το γλυκό …Για να πάρουν μια δεύτερη γνώμη από αυθεντικούς «τρελούς». Παπανδρέου, Πάγκαλος, Παπακωνσταντίνου και Διαμαντοπούλου θα έχουν ολόκληρη «πτέρυγα» δική τους. Λάθος ώρα χτύπησαν τη λάθος πόρτα και θα το πληρώσουν. Ακόμα κι αν προλάβουν να «νικήσουν» την Ελλάδα, από την Ελλάδα θα βγει το «φαρμάκι», που θα τους «δηλητηριάσει». Ακόμα κι αν την πατήσουν στο «κεφάλι», θα τους «δαγκώσει» στη «φτέρνα». Δεν θα προλάβουν να πάνε μακριά. Εξαιτίας της Ελλάδας θα τη «φάνε» την «πιστολιά». Αυτή η πρώτη «πιστολιά», που θα φάνε από τον οποιονδήποτε στον κόσμο, θα είναι και η τελευταία. Η πρώτη «τόγκα» που θα φάνε, θα γονατίσει τη γύφτικη συμμορία. Αν δεν είναι η Ελλάδα, θα είναι η Πορτογαλία ή η Ισπανία και πάντως κάποιος θα είναι. Η γνώση σήμερα κινείται με ταχύτητες του φωτός και οι λαοί ενημερώνονται άμεσα για τα όσα τους ενδιαφέρουν και κυρίως για όσα τους συμφέρουν. Πάλι θα φύγει μήνυμα από τις Θερμοπύλες των Ελλήνων, για να ενημερωθούν οι υπόλοιποι λαοί. Είναι θέμα χρόνου να μάθουν οι Έλληνες «Λακεδαιμονείς», αλλά και όλοι οι υπόλοιποι λαοί του κόσμου ότι …»ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ …ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΣΟΥ». Άλλο το ένα …και άλλο το άλλο. Όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουν οι λαοί, τόσο το καλύτερο για τους ίδιους. Σύντομα θα δουν οι Εβραίοι σε ποιους δείχνει το «δάκτυλό» της η Αφροδίτη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ Δημιουργός της θεωρίας του ΥΔΡΟΧΟΟΥ και πρόεδρος του ΕΑΜ Β’
http://www.ydrohoos.gr http://www.eamb.gr http://eamb–ydrohoos.blogspot.com |
κλικ στην εικόνα για να μεγαλώσει
βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" 