βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα"

Ηλεκτρονικός χώρος ενημέρωσης και σχολιασμού

Posts Tagged ‘ΚΙΝΑ’

Η Μέρκελ έδιωξε το φάσμα εμπορικού πολέμου ΕΕ – Κίνας

Posted by βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο 31 Μαΐου 2013

του Γιώργου Δελαστίκ από το Έθνος

 
Πριν από δέκα – είκοσι μέρες, στις Βρυξέλλες, επικρατούσε κλίμα οικονομικού πολέμου εναντίον της Κίνας σε ορισμένους εμπορικούς τομείς. Στις 8 Μάη ο επίτροπος Εμπορίου της ΕΕ Κάρελ ντε Χεχτ πρότεινε να επιβληθούν στα κινεζικής προέλευσης φωτοβολταϊκά τόξα δασμοί ύψους από το 37% έως το 69% της αξίας τους! Γερμανικές κυρίως και κάποιες ιταλικές εταιρείες παραγωγής φωτοβολταϊκών είχαν ζητήσει να εξεταστούν οι επιδοτήσεις που δίνει η κινεζική κυβέρνηση στις αντίστοιχες κινεζικές εταιρείες, δημιουργώντας συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού. 

Αστεία φυσικά η δικαιολογία για έναν κλάδο που στην Ευρώπη έχει επιδοτηθεί σκανδαλωδώς η ανάπτυξή του την τελευταία δεκαετία. Η ουσία της διαμάχης έγκειται στο ότι η ραγδαία ανάπτυξη της κινεζικής παραγωγής φωτοβολταϊκών σε συνδυασμό με τις εξαιρετικά φθηνότερες τιμές τους έχει εκτοπίσει σχεδόν από την ευρωπαϊκή αγορά τα… ευρωπαϊκά φωτοβολταϊκά! Τα κινεζικά φωτοβολταϊκά ελέγχουν πλέον πάνω από το 80% της αγοράς της Ευρώπης, η οποία από μόνη της συνιστά το 50% της παγκόσμιας αγοράς φωτοβολταϊκών! «Φωτοβολταϊκά – οι Βρυξέλλες σε πλήρη επίθεση» ήταν π.χ. ο τίτλος δισέλιδου αφιερώματος της γαλλικής εφημερίδας «Λιμπερασιόν» εκείνες τις μέρες.

Ο υπότιτλος ομολογούσε τα πάντα με ειλικρίνεια: «Για να βοηθήσει τους Ευρωπαίους βιομήχανους που βρίσκονται σε μεγάλη δυσκολία, η Κομισιόν θέλει να επιβάλει επειγόντως δασμούς στις εισαγωγές με προέλευση την Κίνα, το νούμερο 1 παγκοσμίως αυτού του τομέα, με αχτύπητες τιμές». Μία εβδομάδα αργότερα, η επίσης γαλλική «Μοντ» επεδίωκε με ανάλυσή της να γενικεύσει τον εμπορικό πόλεμο της ΕΕ με τον ασιατικό γίγαντα: «Η Ευρώπη κατηγορεί την Κίνα ότι αναπτύσσεται εις βάρος των ”27” της ΕΕ – Οι Βρυξέλλες θέλουν να εξετάσουν τις δημόσιες επιδοτήσεις και τα δάνεια με εξευτελιστικά επιτόκια των οποίων απολαμβάνουν οι κινεζικές εταιρείες τηλεπικοινωνιών» ανέφεραν οι δικοί της τίτλοι.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Γερμανία ενθάρρυνε την επιθετική στάση της Κομισιόν προκειμένου να πετύχει μέσω διαπραγματεύσεων κάποιες παραχωρήσεις που το Πεκίνο αρνείται πεισματικά να κάνει, παρά τις προσπάθειες και τις πιέσεις που του ασκούν οι Γερμανοί μέσω της ΕΕ τα τελευταία χρόνια. Σε καμιά περίπτωση όμως το Βερολίνο δεν θέλει εμπορικό πόλεμο εναντίον της Κίνας. Ο λόγος είναι απλούστατος: τα γερμανικά οικονομικά συμφέροντα στην Κίνα είναι πολύ σοβαρότερα από τα συμφέροντα των Γερμανών βιομηχάνων φωτοβολταϊκών. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί.

Το 2008 πουλήθηκαν στην Κίνα 1 εκατομμύριο γερμανικά αυτοκίνητα, όταν στην ίδια τη Γερμανία είχαν πουληθεί 2,2 εκατομμύρια γερμανικά αυτοκίνητα. Το 2012 στη Γερμανία πουλήθηκαν πάλι… 2,2 εκατομμύρια γερμανικά αυτοκίνητα, αλλά στην Κίνα πουλήθηκαν… 2,8 εκατομμύρια! Το 2007 οι άμεσες γερμανικές επενδύσεις στην Κίνα ανέρχονταν στα 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ αλλά το 2011, παρά τη φαινόμενη οικονομική κρίση στην Ευρώπη, οι γερμανικές επενδύσεις στην Κίνα κυριολεκτικά απογειώθηκαν και έφτασαν στα 10,6 δισεκατομμύρια ευρώ – δηλαδή σε πέντε μόλις χρόνια σχεδόν πενταπλασιάστηκαν! Τα σχετικά στοιχεία αφθονούν.

Αν συνυπολογίσει κανείς ότι το 2012 οι γερμανικές εξαγωγές συνολικά προς την Κίνα ανήλθαν στα 66,6 δισ. ευρώ και οι κινεζικές εξαγωγές στη Γερμανία στα 77,3 δισ. ευρώ, αντιλαμβάνεται ότι δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να αφήσει το Βερολίνο να οδηγηθεί η ΕΕ σε εμπορικό πόλεμο με την Κίνα.

Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα κατά τις συναντήσεις που είχαν την Κυριακή στο Βερολίνο η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ και ο Κινέζος πρωθυπουργός Λι Κεσιάνγκ, ενώ τη Δευτέρα ο Λι, συνοδευόμενος από τον υπουργό Εμπορίου της χώρας του Γκάο Χουτσένγκ, συναντήθηκε και με τον υπουργό Οικονομίας της Γερμανίας και ηγέτη των Ελεύθερων Δημοκρατών Φίλιπ Ρέσλερ. Εκεί ο Ρέσλερ αποκάλυψε δημοσίως ότι η Γερμανία τάχθηκε στο πλαίσιο της ΕΕ εναντίον της επιβολής των δασμών στα κινεζικά φωτοβολταϊκά και μάλιστα ασκώντας την επιρροή της κατόρθωσε να βάλει τις 17 από τις 27 χώρες της ΕΕ να απορρίψουν την επιβολή αυτών των δασμών!Ενθουσιασμένος ο Κινέζος πρωθυπουργός Λι δήλωσε ότι η Κίνα με τη Γερμανία αποτελούν ένα «ονειρεμένο ζευγάρι»! Τέλος συναγερμού. «Η Γερμανία ανατρέπει τα σχέδια της ΕΕ για εμπορική μάχη με την Κίνα» ήταν χθες ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου που σηματοδοτούσε την αποτροπή του «πολέμου».

http://ardin-rixi.gr/archives/12931

Posted in Ευρώπη | Με ετικέτα: | Leave a Comment »

Να γιατί ραγίζει ξαφνικά η καρδιά της Μέρκελ για τους Έλληνες…

Posted by βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο 3 Σεπτεμβρίου 2012

 Να γιατί ραγίζει ξαφνικά η καρδιά της Μέρκελ για τους Έλληνες…

 

Μήπως τελικά πίσω από αυτό το θέμα κρύβεται και η πραγματική αιτία της ελληνικής κρίσης;

του Λάζαρου Ελευθεριάδη

Στην Ελλάδα υπάρχουν, αρκετοί θα έλεγα, Εμπορευματικοί σταθμοί μικρής κλίμακος (Αθήνα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, κτλ.), κανείς όμως του μεγέθους και τής αντίστοιχης Εμπορευματικής στόχευσης και εμβέλειας, όπως ο νέος υπό ανέγερση Παγκόσμιος Εμπορευματικός Σταθμός στην περιοχή του Θριάσιου πεδίου στην Αττική.

Εδώ και αρκετά χρόνια η κινεζικών συμφερόντων, κορυφαία μεταφορική εταιρεία στον κόσμο, COSCO Α.Ε, έχει σχεδόν «αποκλειστικά» αναλάβει την εκμετάλλευση της σημαντικότερης εμπορικής εισόδου από την Ασία πρός στην Ευρώπη, με την συμφωνία εκμετάλλευσης μέρους του λιμένος Πειραιά, κατόπιν διακρατικής συμφωνίας μεταξύ της Κίνας και της Ελλάδος.
Τα τελευταία χρόνια στην περιοχή του “ΘΡΙΑΣΙΟΥ ΠΕΔΙΟΥ” κατασκευάζεται ο μεγαλύτερος Εμπορευματικός Σταθμός στην Ευρώπη, και ένας από τους μεγαλύτερους του κόσμου, ο οποίος θα συνδέεται με το λιμάνι του Πειραιά, προωθώντας κατ’αυτόν τον τρόπο τα εμπορεύματα τα προερχόμενα απο την Ασία στην Ευρώπη.

Όπως είναι προφανές αποτελεί για την Κίνα κεντρική στρατηγική επιλογή να επιλέξει την Ελλάδα και ειδικότερα τον Πειραιά και την περιοχή του Θριάσιου Πεδίου, ως κεντρική πύλη εισόδου των Ασιατικών προϊόντων στην Ευρώπη, και με ότι αυτό συνεπάγεται σε επίπεδο γεωπολιτικό.
Ενώ έχει ολοκληρωθεί ήδη η πρώτη φάση των έργων υποδομής, οι αναμενόμενες οικονομικές, πολιτικές και γεωπολιτικές εξελίξεις θα δρομολογήσουν την επόμενη φάση αποπεράτωσης της κατασκευής και σύνδεσής της με το λιμάνι του Πειραιά. Οι όροι της εκμετάλλευσης οι οποίοι θα εμπεριέχονται στην νέα διακρατική συμφωνία του νέου Παγκόσμιου Εμπορευματικού Σταθμού στην περιοχή του Θριάσιου πεδίου μεταξύ Κίνας και Ελλάδος θα αποτελούν αντικείμενο σκληρής διαπραγμάτευσης μεταξύ των δύο κρατών.

Ο Κινέζος ηγέτης κ. Ουέν Τζαμπάο σε δήλωσή του, απευθυνόμενος ουσιαστικά στην κ. Άγκελα Μέρκελ, τονίζει :

Σοβαρευτείτε επιτέλους και τελειώνετε με τα παιχνίδια της Ελλάδος και του Ευρώ !!!

Και βέβαια δεν είναι τυχαία η δήλωση της κ. Μέρκελ, και μάλιστα λίγες ώρες πριν να συναντηθεί με τον κινέζο ηγέτη κ. Ουέν Τζαμπάο, ότι “ραγίζει” η καρδιά της ανακαλύπτοντας (προσφάτως !!!) τα δεινά των Ελλήνων.

Συνοδευόμενη η δήλωση απο την δακρύβρεχτη “ατάκα”, ότι δεν θα ήθελε με τίποτα την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ !!!

Ας δούμε όμως τι κρύβεται πίσω από αυτές τις δηλώσεις των δύο ηγετών και πώς συσχετίζονται με την Ελλάδα…!!!

Πρέπει να σημειωθεί, και να επισημανθεί, ότι το οικονομικό πακέτο ίδρυσης του νέου Παγκόσμιου Εμπορευματικού Σταθμού, επικαιροποιημένο, είναι 6 φορές μεγαλύτερο από το έργο της κατασκευής του αεροδρομίου “ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ”.

Το έργο είναι μεγάλο με Παγκόσμια εμβέλεια και βέβαια θα υλοποιηθεί σε δύο κύριες φάσεις :

α) την πρώτη φάση, της ίδρυσής του, η οποία περιλαμβάνει όλα τα έργα υποδομής και σύνδεσης με το λιμάνι του Πειραιά, τους Εθνικούς οδικούς άξονες, το αεροδρόμιο και τα υποστηρικτικά περιφερειακά λιμάνια της χώρας, και την προμήθεια του εξοπλισμού (μηχανολογικού, μέσων μεταφοράς όπως τρένων, βαγονιών, αυτοκινούμενων οχημάτων, ξενοδοχειακού και εξοπλισμού γραφείων, κτλ).

β) την δεύτερη φάση, της λειτουργείας του, η οποία περιλαμβάνει κάθε δραστηριότητα η οποία οδηγεί στην πλήρη και ακριβή παραγωγή του έργου του νέου Παγκόσμιου Εμπορευματικού Σταθμού.

Όπως γίνεται αμέσως αντιληπτό, από ένα τέτοιας κλίμακας έργο, πολλοί είναι οι ενδιαφερόμενοι ως συμμετέχοντες προμηθευτές υλικών, μέσων, τεχνογνωσίας, εκμετάλλευσης, συνεργασίας, κτλ.

Από την μελλοντική οικονομική “πίτα” του υπό ανέγερση έργου, διεκδικούν πολλοί όπως μερικοί εξ αυτών είναι :

– Την ανάληψη του έργου της προμήθειας των τρένων και βαγονιών (ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ).

– Την εκμετάλλευση των σιδηροδρομικών, και όχι μόνον, γραμμών ( ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ).

– Την εκμετάλλευση του σταθμού (ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ).

– Την εκμετάλλευση του λιμανιού (ΚΙΝΑ).

– Την εκμετάλλευση των επικοινωνιών (ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ).

Όπως όλοι καταλαβαίνουμε η κυρία Άγκελα Μέρκελ, ναι μεν έχει υποχείρια τους Έλληνες πολιτικούς και επιβάλλει με τον δικό της τρόπο τους όρους της, αλλά με την Κίνα δεν μπορεί να παίξει, γι αυτό και προχτές έγινε “χαλί” μπροστά στον Κινέζο ηγέτη κ. Ουέν Τζαμπάο, ο οποίος βέβαια, βιάζεται να ξεκινήσει τις επενδύσεις του!!!

Δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι σε καμμία περίπτωση δεν συζητάει η Κίνα την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, γιατί σε κάθε τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα είχαν νόημα οι τεράστιες οικονομικές επενδύσεις σε ένα λιμάνι μιας χώρας που δεν θα αποτελεί την κεντρική πύλη της Ευρώπης από την Ασία.
Αυτό “παίχτηκε” με την επίσκεψη του κ. Αντώνη Σαμαρά στην κ. Άγκελα Μέρκελ και τον κ. Φ. Ολάντ, και αφού ο πρωθυπουργός μας έδωσε γη και ύδωρ διαβεβαιώνοντας την Γερμανίδα, έσπευσε η κ. Μέρκελ να καθησυχάζει τον Κινέζο ηγέτη…!!!

Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, και ο Ελληνικός λαός που τον έχουν “κοιμίσει” κανονικά, θεωρεί (τουλάχιστον ορισμένοι) ότι ο κ. Σαμαράς με την κ. Μέρκελ και τον κ. Ολάντ, συζήτησαν για τα μέτρα της ΤΡΟΪΚΑ κατά των Ελλήνων.

Αυτά έχουν αποφασιστεί δυστυχώς στην Ευρώπη σε επίπεδο ηγετών ΚΑΙ δεν ασχολούνται παρά μόνο με δηλώσεις του τύπου «λυπάμαι για τα δεινά των Ελλήνων».

Αφού αντικείμενο των παραπάνω συμφωνιών θα είναι και η εκμετάλλευση του σιδηροδρομικού δικτύου από Αθήνα προς Ευρώπη, δίνεται και η απάντηση στο γιατί μεθοδεύτηκε τα τελευταία χρόνια η πλήρης απαξίωση του ΟΣΕ και του σιδηροδρομικού δικτύου της Ελλάδας!!!

Όλα έχουν την αιτία τους και τον σκοπό τους !!!

Έπεται συνέχεια !!!

aegeantimes.gr

filologos10.wordpress.com

http://troktiko.eu/2012/09/na-giati-ragizei-xafnika-h-kardia-ths-merkel-gia-tous-ellhnes/

Posted in Γεωπολιτική -Γεωοικονομία, Ελλάδα | Με ετικέτα: , , | 1 Comment »

H Kίνα στέλνει πολεμικό στόλο στην υπεράσπιση της Συρίας από ξένες επεμβάσεις!

Posted by βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο 31 Ιουλίου 2012

Με επίσημη σημείωση στις αρχές της διώρυγας του Σουέζ, τη συμμετοχή σε κοινές ασκήσεις με το πολεμικό ναυτικό της Συρίας, πέρασε χθες τη διώρυγα και κατευθύνεται στη Συρία το 2308 τόνων πολεμικό πλοίο της Κίνας.

Ήδη στο λιμάνι της Ταρτούςβρίσκεται αεροπλανοφόρο και 6 πολεμικά πλοία της Ρωσίας. Εκεί βρίσκεται και η μοναδική πολεμική βάση των Ρώσων στη Μεσόγειο…

Οι ταυτόχρονες μετακινήσεις πολεμικών πλοίων της Ρωσίας και της Κίνας είναι πρωτοφανείς και γίνονται για πρώτη φορά στην ιστορία.

Μάλιστα, την περασμένη εβδομάδα ο Ιρανός στρατηγός Jazayerì, ανακοίνωσε ότι το Ιράν θα επέμβει σε περίπτωση εξωτερικής επίθεσης εναντίον της Συριακής κυβέρνησης. Το ίδιο και η…
Χεζμπολάχ του Λιβάνου, η μοναδική δύναμη που κατόρθωσε να επιφέρει βαριά ήττα στην πολεμική μηχανή του Ισραήλ (2006).

Η συμμαχία των ΗΠΑ-Τουρκία-Ισραήλ και δικτατορικών αραβικών καθεστώτων εναντίον της Συρίας, λαμβάνει απρόβλεπτες διαστάσεις και ξεφεύγει από τους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς που εκτελέστηκαν με επιτυχία στη Λιβύη και στις χώρες της επονομαζόμενης «Αραβικής Άνοιξης», με την επίσημη βοήθεια των ΗΠΑ και προσωπικά της Χ. Κλίντον!

Η Συρία αντιστέκεται στην ιμπεριαλιστική επίθεση, βρίσκει γεωστρατηγικούς συμμάχους [Ρωσία, Κίνα, Ιράν, Αντίσταση του Λιβάνου, αλλά και επίσημες φωνές από την Παλαιστινιακή Αντίσταση (Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης-ΓΚ, Χεζμπολάχ, Φαρούκ Καντούμι και βορειοαφρικανικές κυβερνήσεις)].

Η εισβολή στη Συρία εμφανιζόταν μια εύκολη υπόθεση από τη CIA και η μέχρι σήμερα εξέλιξη της κατάστασης, αναδεικνύει μια ήττα της αμερικάνικης πολιτικής για «εξαγωγή δημοκρατίας» -όπως στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Γιουγκοσλαβία, τη Λιβύη…-, παρά τον πρωτοφανή πόλεμο προπαγάνδας που έχει εξαπολυθεί παγκοσμίως εναντίον της Συρίας και τη βάση που έχουν εγκαταστήσει στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, στελεχωμένη από πρωτοκλασάτα στελέχη των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Posted in Μέση Ανατολή - Ανατολική Μεσόγειος - Βαλκάνια | Με ετικέτα: , | Leave a Comment »

Η Κίνα στο πλευρό της Ελλάδας

Posted by βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο 27 Ιουλίου 2011

 

 

Tης ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΦΛΩΡΟΥ

Το «παρών» στο πλευρό της Ελλάδας έδωσαν για ακόμη μια φορά οι Κινέζοι, χαιρετίζοντας την απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης για την παροχή του δεύτερου πακέτου βοήθειας. Ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Κίνας, Ζου Σιαοχουάν, δεσμεύτηκε ότι η Κίνα θα αυξήσει τη συνεργασία της με την Ευρωπαϊκή Ενωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ενώ τόνισε ότι η συμφωνία θα βοηθήσει ώστε να διατηρηθεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητας και η εμπιστοσύνη των αγορών.
Είναι γεγονός ότι, παρά τις αντίξοες συνθήκες εξαιτίας του μη φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα, τα κινεζικά κεφάλαια εξακολουθούν να «φλερτάρουν» με τη χώρα μας και το ενδιαφέρον εντείνεται σε κάθε περίπτωση αξιοποίησης της κρατικής περιουσίας. Στο μικροσκόπιο βρίσκονται τα λιμάνια, τα ναυπηγεία, τα αεροδρόμια, οι μεταφορές, ο αγροτικός τομέας, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι κατασκευές και το real estate, καθώς και ο τουρισμός.
Oι Κινέζοι αλλά και οι Ρώσοι (ματαίωση του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη) έχουν δει και τις δύο όψεις του νομίσματος, με καθυστερήσεις και αναβολές, καθώς το επενδυτικό τους ενδιαφέρον έχει βρεθεί στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις, η σύμβαση παραχώρησης μεταξύ του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς και της Cosco για τη διαχείριση των προβλητών, καθυστέρησε λόγω των αντιπαραθέσεων κυβέρνησης (Ν.Δ.) και αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ) το 2008. Αργότερα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παραδέχτηκε ότι «κάναμε λάθος εκτιμήσεις, είχαμε λάθος πληροφορίες, η επένδυση αυτή είναι πάρα πολύ σημαντική για τον Πειραιά και για τη χώρα και πρέπει να ενισχυθεί με όλους τους τρόπους». Από την εν λόγω σύμβαση, ο ΟΛΠ στα επόμενα 35 χρόνια θα αποκομίσει οικονομικά οφέλη της τάξεως των 4,3 δισ. ευρώ.
Οι Κινέζοι της Cosco αναζητούν και άλλα ελληνικά λιμάνια, μεταξύ των οποίων εκείνο του Βόλου αλλά και της Ηγουμενίτσας, ενώ το λιμάνι της Θεσσαλονίκης παραμένει μια από τις προτεραιότητές τους.
Ακολούθως, πρόσφατα δύο κινεζικές εταιρείες εκδήλωσαν ενδιαφέρον και για το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Η επιλογή δεν είναι τυχαία, καθώς ήδη η COSCO έχει προχωρήσει σε σχετική συμφωνία με τη διοίκηση του Αεροδρομίου για την εκτέλεση συνδυασμένων μεταφορών (θαλάσσης – αέρος) από την Αθήνα προς διάφορες χώρες του εξωτερικού. Η μία από τις δύο κινεζικές εταιρείες είναι η Shenzhen Airport (Group) και η δεύτερη η Friedmann Pacific Asset Management Limited. Η Shenzhen Airport (Group) είναι διαχειρίστρια του ομώνυμου αεροδρομίου Shenzhen, το οποίο είναι το τέταρτο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Κίνας και άρχισε τη λειτουργία του το 1991.
Μετά τη ναυτιλία και τις αερομεταφορές, αυτό που φαίνεται να προκαλεί το ενδιαφέρον των Κινέζων είναι οι μεταφορές και συγκεκριμένα ο ζημιογόνος κατά 9 δισ. ευρώ (ετησίως 800 εκ. ευρώ) ΟΣΕ. Οι Ευρωπαίοι φαίνεται ότι πιέζουν την κυβέρνηση να μην μπουν οι Κινέζοι στις ελληνικές μεταφορές, με αποτέλεσμα το ελληνικό Δημόσιο να μην έχει ακόμη προχωρήσει σε συμφωνία.
Παράλληλα, ενδιαφέρον υπάρχει και για τον αγροτικό τομέα της χώρας μας και κυρίως το ελαιόλαδο, αλλά και σειρά άλλων αγροτικών προϊόντων που εισάγονται τα τελευταία χρόνια στην Κίνα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, το σύνολο των εμπορικών σχέσεων των δύο εθνών ξεπερνά τα 2 δισ. δολάρια ετησίως.
Οσον αφορά, τέλος, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τον τουρισμό, πριν από λίγες μέρες υπεγράφη Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ του αντιπεριφερειάρχη Αργολίδας κ. Χειβιδοπούλου και του αντιπεριφερειάρχη Ζ. Ξιάοπινγκ, της Περιφέρειας Ningxia Hui ,της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Ο κ. Ξιάοπινγκ τόνισε το ειδικό ενδιαφέρον της περιοχής του για τον τομέα του Τουρισμού και των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, παρουσιάζοντας τη μεγάλη τεχνογνωσία που υπάρχει στην περιφέρειά του σε θέματα ενέργειας.

http://www.adesmeytos.gr/news.php?aid=43918

Posted in Γεωπολιτική -Γεωοικονομία, Ελλάδα | Με ετικέτα: | 1 Comment »

ΟΧΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ..!!

Posted by βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο 27 Απριλίου 2010

  Είναι τρομακτικό..

Και με κάθε επιφύλαξη ώσπου να επιβεβαιωθεί..

Στέφανος Ληναίος

 

===================================

Από: «Yannis Lignos» <bbyannis@yahoo.gr>

Θέμα: ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ:  ΣΕ ΟΛΑ  ΟΧΙ

Ημερομηνία: Τρίτη, 27 Απριλίου 2010 4:10 μμ

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

Πληροφορίες αναφέρουν ότι μέσα στο μαύρο της οικονομικό χάλι η Ελλάδα και στα πρόθυρα πτωχεύσεως, δέχτηκε προ καιρού προτάσεις

‘’’’’’’’’’’’’

           1. Από την Κίνα η οποία λέγοντας ότι θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα, μας προτείνει

 

                   α. Να μας ξεπληρώσει όλο το δημόσιο χρέος, χωρίς αντάλλαγμα (τι είναι το χρέος της Ελλάδας για τις οικονομικές δυνατότητες της Κίνας;)

 

                   β. Να μας δανείσει ότι ποσό αναγκαιεί για την λειτουργία της χώρας μέχρι το καλοκαίρι, με 1% (έναντι 6,7% των Γερμανών)

                   γ. Να μας στείλει όσους τουρίστες θέλουμε ή έστω όσους έχουμε την υποδομή να φιλοξενήσουμε.

 

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: Ο Χ Ι, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

 

          2. Από την Ρωσία για οιαδήποτε βοήθεια, οικονομική και μη με προυπόθεση να ενεργοποιηθεί η συμφωνία του περίφημου αγωγού και να της δοθεί η δυνατότης επισκευής πολεμικών της πλοίων στην Σύρο (όπως ήταν και παλαιότερα με τα «εμπορικά» της πλοία).

 

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: Ο Χ Ι, ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

           3. Από τα Εμιράτα

 

                   α. Να τους δοθεί το ανενεργό αεροδρόμιο του Ελληνικού, το οποίο αφού το εκσυγχρονίσουν πλήρως, να το χρησιμοποιούν για τα lear jet των Εμίρηδων (εννοείται με ενοίκιο)

                   β. Να τους δοθεί μέρος της παραλίας κάτω από το αεροδρόμιο, για να κατασκευάσουν μαρίνα, όπου να ελιμενίζονται θαλαμηγοί των Εμίρηδων (δηλαδή να μπορούν να προσγειώνονται στο αεροδρόμιο και περνώντας απέναντι, να φεύγουν με την θαλαμηγό τους για κρουαζιέρες στο Αιγαίο)

                   γ. Να τους παραχωρηθεί η Ν/Ε περιοχή του Περάματος (η οποία είναι ανενεργή και όσοι εργάζονταν εκεί είναι σήμερα άνεργοι), προκειμένου να κατασκευάσουν σύγχρονο ναυπηγείο, όπου θα κατασκευάζουν δικές τους θαλαμηγούς

                   δ. Να τους παραχωρηθεί μέρος στο Φάληρο, όπου να προσδέσει μεγάλη υπερπολυτελής θαλαμηγός – Casino (πλωτό casino). Εννοείται ότι εκτός των άλλων καταβάλουν στο Ελληνικό κράτος ποσοστά από τα κέρδη.

 

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: Κ Α Μ Ι Α. Εδώ και καιρό, βρίσκεται

κλειδωμένο στα συρτάρια της Κατσέλη (σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφων απάντησε με μισόλογα του τύπου ότι δεν πρόκειται για κάτιενδιαφέρον!!)

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’ 

Μην ξεχνάμε τις προτάσεις που έχουν γίνει από ειδικούς και έχουν αναφερθεί σε προηγούμενο mail (κατάργηση για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα του «πόθεν έσχες» και Τειρεσία, κρατικοποίηση casino, κλπ) που σε ελάχιστο χρόνο θα πλημμύριζαν την Ελλάδα με χρήμα

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’ 

Και σαν επίλογος όλων αυτών, προφανώς συνεχίζει να υφίσταται το γνωστό προ 10ετιών θέμα του τεράστιου ορυκτού πλούτου της χώρας μας, για τον οποίο όποιος τολμούσε να μιλήσει, χαρακτηριζόταν από γραφικός έως ψυχοπαθής (τώρα τελευταία άρχισαν επιτέλους τα ΜΜΕ να ασχολούνται με το θέμα).

 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΠΝΙΓΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ, ΑΛΛΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ, ΟΥΡΑΝΙΟ, ΟΣΜΙΟ, ΒΩΞΙΤΗ.. 

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’ 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ:  ΣΕ ΟΛΑ  ΟΧΙ

‘’’’’’’’’’’’’’ 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: …… κατά την κρίση σας

Posted in Κοινωνία - Οικονομία - Περιβάλλον | Με ετικέτα: , , | 2 Σχόλια »

Μια ματιά στο μέλλον: Ο κόσμος μετά από 15 χρόνια

Posted by βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο 3 Ιανουαρίου 2010

Εφημ. Ποντίκι

Πως θα είναι ο κόσμος σε δεκαπέντε χρόνια από σήμερα; Το ερώτημα, πέρα από τη γοητεία που ασκεί στους κοινούς θνητούς έχει ιδιαίτερη σημασία για αυτούς που παίζουν στο «μεγάλο παιχνίδι» και μάχονται για ισχύ και κυριαρχία στην παγκόσμια σκακιέρα. Αυτοί ακριβώς, έχουν ένα λόγο παραπάνω, να ρίξουν μια ματιά στο παγκόσμιο τοπίο του μέλλοντος. Κάτι τέτοιες ματιές άλλωστε, αποσκοπούν στο να διαμορφώσουν τα μελλοντικά δεδομένα.

Μια τέτοια ματιά στο μέλλον παρουσίασε πέρυσι το Αμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο Πληροφοριών (National Intelligence Council) σε μια μελέτη 120 και πλέον σελίδων με το τίτλο : Global Trends 2025: A Transformer World (Οι παγκόσμιες τάσεις μέχρι το 2025. ένας κόσμος υπό μετασχηματισμό).

Το «Π» διάβασε τη μελέτη του αμερικανικού ιερατείου την βρήκε ενδιαφέρουσα και τεκμηριωμένη  και δημοσίευσε μια σύνοψη, πέρυσι τέτοια εποχή. Θεωρώντας ότι η εν λόγω μελέτη εξακολουθεί να έχει κινείται εντός του πλαισίου των προβλέψεών της, δίνουμε τη δυνατότητα στους επισκέπτες του site  να έρθουν σε μια επαφή με τις αμερικανικές…προφητείες, αφού προηγουμένως επισημάνουμε τα εξής σημαντικά:

· Η εν λόγω μελέτη είναι καταγραφή των παγκόσμιων τάσεων από αμερικανικές υπηρεσίες.

· Οι τάσεις αποτελούν προκλήσεις ή ευκαιρίες που έχουν να αντιμετωπίσουν ή να αξιοποιήσουν οι «παίκτες» στη Διεθνή Σκηνή.

· Οι «μαύρες εκτιμήσεις» που εμπεριέχονται στην μελέτη, θα πρέπει κανείς να λάβει υπόψη του ότι αντανακλούν και την γενικότερη απογοήτευση των Αμερικανών για το τέλος της παγκόσμιας μονοκρατορίας τους

· Στο τέλος των κειμένων που αποτελούν απόδοση των όσων διαβάσαμε στη μελέτη, υπάρχει ένα μικρό κείμενο που φιλοδοξεί να τοποθετήσει την Ελλάδα στο μέλλον (2025) λαμβάνοντας υπόψη τις τάσεις, όπως τις καταγράφουν οι Αμερικανοί. Γι αυτό το κείμενο δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη οι αμερικανικές υπηρεσίες. Είναι (κατά)δικό μας.

· Τέλος μια άκρως απαραίτητη ιδεολογική (ας μας επιτραπεί) σημείωση: Η ιστορία γράφεται, τελικά, από τους ανθρώπους και τους αγώνες τους, κι όχι από τα ιερατεία της εξουσίας.

1). Με μια ματιά

  • · σχετικά βέβαιο: Θα έχει ανατείλει ένα νέο Πολυπολικό Διεθνές Σύστημα με την άνοδο της Κίνας, της Ινδίας και άλλων δυνάμεων. Η σχετική δύναμη άλλων, μη κρατικών οντοτήτων όπως επιχειρήσεων, φυλών, ομάδων θρησκευτικών και εγκληματικών δικτύων επίσης θα έχει ενισχυθεί

αντίκτυπος: μέχρι το 2025 αυτό που αποκαλούμε «διεθνή κοινότητα» ως σύνθεση των εθνών- κρατών δεν θα υπάρχει. η ισχύς θα έχει διαμοιραστεί και μεταξύ νέων «παικτών» που ετοιμάζονται να εμφανιστούν στη σκηνή επιβάλλοντας νέους κανόνες. Όσο οι κίνδυνοι εξ αιτίας των μετασχηματισμών μεγαλώνουν, τόσο οι δυτικές παραδοσιακές συμμαχίες θα εξασθενούν, υποχωρώντας—ως ένα βαθμό– στις απαιτήσεις των νέων δυνάμεων .

Στην προσπάθεια τους να φτάσουν τα μοντέλα πολιτικής και κυρίως οικονομικής ανάπτυξης της δύσης, ολοένα και περισσότερες χώρες θα «γοητευτούν» από το «εναλλακτικό μοντέλο» της Κίνας

  • · σχετικά βέβαιο. η πρωτοφανής μετατόπιση πλούτου και οικονομικής δύναμης από τη δύση προς την Ανατολή που ήδη παρατηρείται θα συνεχιστεί. Οι ΗΠΑ θα εξακολουθήσουν να είναι η ισχυρότερη χώρα, όμως θα υπάρξει περιορισμός της παγκόσμιας επικυριαρχίας τους. Με τη συνεχιζόμενη ανάπτυξη περισσότερο από 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι μέχρι το 2025 θα ασκήσουν μεγαλύτερη πίεση στους πόρους για ενέργεια, τροφή και νερό

αντίκτυπος: καθώς κάποιες χώρες ενισχύονται οικονομικά αυξάνονται και οι απαιτήσεις και ο ρόλος τους στο γεωπολιτικό σύστημα σταθερότητας. Αυτή η μετάβαση οδηγεί χώρες, όπως η Ρωσία, στον πειρασμό να αμφισβητήσουν τη «δυτική τάξη».

Η οικονομική και στρατιωτική συρρίκνωση είναι πιθανό να υποχρεώσει τις ΗΠΑ σε δύσκολες «τράμπες» ανάμεσα σε εσωτερικές προτεραιότητες και στόχους της εξωτερικής της πολιτικής.

Οι τεχνολογικές καινοτομίες θα αποτελέσουν το κλειδί για την εξασφάλιση «κερδών» αυτήν την περίοδο .Οι σημερινές τεχνολογίες προς το παρόν είναι ανεπαρκείς για να αντικαταστήσουν την παραδοσιακή ενεργειακή αρχιτεκτονική στο ρυθμό που απαιτεί η ραγδαία αύξηση των αναγκών. Όποια δύναμη βρεθεί στην πρωτοπορία της έρευνας και των αλλαγών της ενεργειακής αρχιτεκτονικής θα αποκτήσει πλεονεκτήματα στην παγκόσμια σκακιέρα.

  • · σχετικά βέβαιο θα παρατηρηθεί μια δραματική αλλαγή στη δημογραφική πυραμίδα με την εμφάνιση γερασμένων πληθυσμιακά κρατών. Ωστόσο θα συνεχίσουν να υπάρχουν κράτη με εντυπωσιακά μεγάλους ρυθμούς γεννήσεων και νεαρό πληθυσμό

αντίκτυπος εκτός και αν οι συνθήκες αλλάξουν δραματικά, «νεανικές χώρες» όπως το Αφγανιστάν, η Νιγηρία, το Πακιστάν η Υεμένη θα παραμείνουν πρόσφορες στην αστάθεια και στην ενδεχόμενη απόλυτη κατάρρευση και διάλυση.

  • · σχετικά βέβαιο οι πιθανότητες κρίσεων πολλαπλασιάζονται ως αποτέλεσμα ραγδαίων αλλαγών στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και στην εξάπλωση των θανατηφόρων δυνατοτήτων που συνεπάγεται η διάδοση όπλων μαζικής καταστροφής.

Αντίκτυπος: η ανάγκη για δράση των ΗΠΑ ως τοπικός εξισορροπιστής στην Μέση Ανατολή θα μεγαλώσει έστω κι αν άλλοι παίκτες εκτός περιοχής, όπως η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία εμφανιστούν σε μεγαλύτερους από τους σημερινούς τους ρόλους

  • · πιθανό αλλά όχι βέβαιο :αν θα έχει ολοκληρωθεί η ενεργειακή μετάβαση από το πετρέλαιο- φυσικό αέριο

αν και πόσο θα έχουν προχωρήσει η κλιματικές αλλαγές και ποιες περιοχές θα έχουν επηρεαστεί

αν θα έχει ενισχυθεί ο μερκαντιλισμός σε βάρος της παγκόσμιας αγοράς

πιθανές συνέπειες :οι υψηλές τιμές σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο επιτρέπει σε χώρες όπως Ρωσία, Ιράν να αυξήσουν τη δύναμή τους- το ρωσικό ΑΕΠ θα φτάσει της Βρετανίας

οι ψηλές τιμές όμως ίσως πιέσουν για έρευνα και προώθηση άλλων μορφών ενέργειας. Μια τέτοια όμως εξέλιξη θα σημάνει τη στασιμότητα της ανόδου των σημερινών παραγωγών χωρών.

  • · πιθανό αλλά όχι βέβαιο αν θα προωθηθεί η δημοκρατία σε Ρωσία- Κίνα
  • ·

πιθανές συνέπειες απίθανος ο πολιτικός πλουραλισμός στη Ρωσία. Αύξηση μεσαίας τάξης στην Κίνα οδηγεί σε φιλελευθεροποίηση και εθνικισμό

  • · πιθανό αλλά όχι βέβαιο αν η ευρώπη και η Ιαπωνία ξεπεράσουν τα προβλήματα στην οικονομία και την κοινωνία που οφείλονται σε δημογραφικά δεδομένα

αν οι μεγάλες δυνάμεις θα συνεργαστούν για να προσαρμόσουν τη δομή των διεθνών οργανώσιμων στο νέο περιβάλλον

πιθανές συνέπειες επιτυχής ενσωμάτωση των μουσουλμάνων στην Ευρώπη μπορεί να περιορίσει τις κοινωνικές εντάσεις αλλά και να ενισχύσει το εργατικό δυναμικό. Αντίθετα, η αδυναμία Ευρώπης, Ιαπωνίας να αντιμετωπίσουν το δημογραφικό πρόβλημα θα τις οδηγήσει σε μακράς διάρκειας παρακμή.

2) Ο κόσμος μετασχηματίζεται

Το Διεθνές Σύστημα, έτσι όπως το ξέραμε από τον Β παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα, θα είναι αγνώριστο το 2025. Ο μετασχηματισμός του τροφοδοτείται από την παγκοσμιοποίηση στην οικονομία, υπογραμμίζεται από την άνευ ιστορικού προηγουμένου μεταφορά πόρων από τη Δύση προς την Ανατολή και από την εμφάνιση νέων δυνάμεων στο παιχνίδι, κυρίως της Κίνας και της Ινδίας.

Η Αμερική θα παραμείνει ο ισχυρότερος παράγοντας του συστήματος, με περιορισμένες όμως τις σημερινές δυνατότητές της. Όπως συνέβη με τις ΗΠΑ τον 19ο και 20ο αιώνα , Ινδία και Κίνα θα εμφανιστούν, στην αρχή απρόθυμες αλλά στη συνέχεια ανυπόμονες, να αναλάβουν ευρύτερους ρόλους στη παγκόσμια σκακιέρα. Πάντως μέχρι το 2025 και οι δυο αυτές χώρες θα είναι προσηλωμένες περισσότερο στα εσωτερικά τους παρά στην αλλαγή του διεθνούς συστήματος

Ταυτόχρονα με την αναδιανομή ισχύος μεταξύ εθνικών κρατών θα συνεχιστεί η ενίσχυση της δύναμης μη κυβερνητικών σχηματισμών (επιχειρήσεις, θρησκευτικές οργανώσεις, φυλές, εγκληματικές οργανώσεις). Κάποια κράτη θα «απορροφηθούν» από εγκληματικά δίκτυα .

Σε περιοχές της Αφρικής και της Ασίας, κάποια κράτη θα σβήσουν εξ αιτίας της ανικανότητας των κυβερνήσεων να εξασφαλίσουν βασικές ανάγκες, συμπεριλαμβανομένης και της ασφάλειας

Μέχρι το 2025 η διεθνής κοινότητα θα συντίθεται από πολλούς «πρωταγωνιστές», γεγονός που θα απομακρύνει το όραμα της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Το σύστημα θα είναι πολύ- πολικό, διάσπαρτο με συστάδες μη- κυβερνητικών οντοτήτων, που και αυτές θα παίζουν το ρόλο τους. Αν και μοιάζει με τη Συμφωνία της Ευρώπης (concert of Europe) την εποχή του Μέτερνιχ, υπάρχουν και σημαντικές διαφορές: Το σύστημα είναι παγκοσμιοποιημένο και περιλαμβάνει, για πρώτη φορά , παίκτες που δεν είναι κράτη ενταγμένα σε ομάδες κοινών συμφερόντων.

Το πιο χαρακτηριστικό «σιωπηλό χαρακτηριστικό» της «νέας τάξης» του 2025 θα είναι η στροφή από τον αμερικανικό μονοπολισμό, σε μια κατ αναλογία ασχημάτιστη (αδόμητη) ιεραρχία παλιών δυνάμεων, νέων δυνάμεων, καθώς και εξασθένιση της ισχύος των κρατών υπέρ των μη κυβερνητικών οντοτήτων.

Αν και οι αλλαγές δεν θα είναι ραγδαίες σε ταχύτητα, περικλείουν σημαντικότατους πιθανούς κινδύνους, όπως , ράλι πυρηνικών εξοπλισμών στη Μέση Ανατολή, ακόμη και ενδοκρατικές διαμάχες για τους πόρους (ενέργεια, φαγητό, νερό)

αλλαγή παρά συνέχεια

Η ταχεία αποδόμηση της παρούσας Διεθνούς Τάξης συνεπάγεται γεωπολιτικές προκλήσεις, ασυνέχεια, εκπλήξεις και σοκ. Για παράδειγμα , το δυτικό μοντέλο του οικονομικού φιλελευθερισμού, της δημοκρατίας και του κοσμικού κράτους, που κάποιοι θεωρούσαν νομοτελειακή κατάληξη όλων των σχηματισμών θα χάσει τη λάμψη του μεσοπρόθεσμα τουλάχιστον

Σε κάποιες περιπτώσεις το στοιχείο της έκπληξης είναι μόνο θέμα χρόνου: Για παράδειγμα η ενεργειακή μετάβαση από την «εποχή του πετρελαίου» σε μια άλλη (ακόμη κανείς δεν μπορεί να την ονομάσει, αφού δεν είναι ακόμη σαφές τι θα αντικαταστήσει το πετρέλαιο για την παραγωγή ενέργειας) είναι αναπόφευκτη. Μόνο ερώτημα γύρω από αυτό το θέμα , είναι πότε και πως , απότομα ή σταδιακά, αυτή η μετάβαση θα συμβεί.

οι νέες τεχνολογίες μπορούν να προσφέρουν λύσεις και εναλλακτικές πρακτικές για τα καύσιμα αλλά και για την εξασφάλιση της τροφής και του νερού. Αυτό που ωστόσο δεν είναι βέβαιο είναι το πως οι νέες τεχνολογίες θα ενσωματωθούν στην παραγωγή με τρόπο που να μην ανακόψει τους ρυθμούς της οικονομικής ανάπτυξης.

Μια τέτοια επιβράδυνση θα θέσει σε κίνδυνο την ανατολή νέων δυνάμεων και θα υπονομεύει τις φιλοδοξίες τους στο γεωπολιτικό παιχνίδι.

3) Τρία σενάρια

σενάριο α: ο κόσμος χωρίς τη Δύση

Αυτός ο κόσμος περιγράφεται στην μελέτη των αμερικανικών υπηρεσιών με τη βοήθεια μιας φανταστικής επιστολής από τον μελλοντικό ηγέτη του Οργανισμού της Σαγκάης (Shanghai Cooperation Organization (SCO)).

O SCO, αξίζει να σημειωθεί είναι ήδη συγκροτημένος κυρίως ως «σύστημα » οικονομικής συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας, Κίνας, Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν. Ο SCO και σήμερα ακόμη δεν κρύβει την τάση του να επεκταθεί γεωγραφικά, αλλά και να αποκτήσει στρατιωτικές υποδομές.

Στη φανταστική, προς χάριν του σεναρίου, επιστολή, διακρίνεται η διάθεση των νέων δυνάμεων να υποσκελίσουν τη Δύση στην παγκόσμια ηγεσία.

Οι ΗΠΑ εξοβελίζονται από την κεντρική Ασία (και το Αφγανιστάν) οι Ευρωπαίοι δεν έχουν τη δυνατότητα να αντικαταστήσουν τους Αμερικανούς. Ρωσία, Κίνα και άλλες δυνάμεις εμφανίζονται ικανές να σταματήσουν την αποσταθεροποίηση αναλαμβάνοντας την ηγεσία στην περιοχή.

Η SCO, αρχίζει να ενδυναμώνεται την ίδια στιγμή που το ΝΑΤΟ εξασθενεί. Ο οικονομικός ανταγωνισμός Αμερικανών και ΕΕ με την Κίνα οξύνεται οδηγώντας ξανά σε τακτικές προστατευτισμού.

Ρωσία και Κίνα συνομολογούν «γάμο σκοπιμότητας» και άλλες δυνάμεις όπως Ινδία και Ιράν βρίσκονται πολύ κοντά τους.

Χαρακτηριστικό είναι η έλλειψη ενός σταθερού μπλοκ είτε στο δυτικό είτε στο μη δυτικό κόσμο. Το γεγονός αυτό εντείνει την αστάθεια και απειλή την παγκοσμιοποίηση αλλά και την ειρήνη

σενάριο β΄: Η έκπληξη του Οκτωβρίου.

Αυτός το σενάριο μιλάει για μια περιβαλλοντική- οικονομική καταστροφή, εξ αιτίας των κλιματικών αλλαγών, ασύλληπτης κλίμακας.

Ο ζοφερός αυτός κόσμος περιγράφεται μέσα από τις σελίδες ημερολογίου ενός μελλοντικού αμερικανού προέδρου.

Πολλές χώρες είναι απορροφημένες στο στόχο της ανάπτυξης με τεράστιο κόστος την επιβάρυνση της μόλυνσης του περιβάλλοντος.

Η επιστημονική κοινότητα δεν είναι ικανή να ορίσει συγκεκριμένα όρια συναγερμού .Αν και υπάρχουν προειδοποιήσεις ότι έχει ξεπεραστεί το όριο πέρα από το οποίο η κλιματική αλλαγή και συνέπειές της μπορούν να ταρακουνήσουν συθέμελα το διεθνές σύστημα, δεν έχουν ακουστεί.

Η Νέα Υόρκη, με βάση αυτό το καταστροφικό σενάριο, πλήττεται από υπερ μεγέθη τυφώνα προϊόν της κλιματικής αλλαγής. Ο υπόλοιπος κόσμος αρχίζει να αναλαμβάνει το τεράστιο οικονομικό κόστος της αντιμετώπισης του κλιματολογικού Αρμαγεδώνα. Πρώτες κινήσεις είναι η αντιμετώπιση της ανόδου της στάθμης των θαλασσών με μια γιγαντιαία κινητοποίηση για την μετακίνηση των παράκτιων πόλεων σε ολόκληρη τη γη!!!

σενάριο γ΄. πολεμική κρίση τεράστιας κλίμακας

Σε αυτόν τον κόσμο η κρίση ξεσπά ανάμεσα στην Κίνα και την Ινδία για την πρόσβαση σε ζωτικές πηγές .Άλλες δυνάμεις επιχειρούν να μεσολαβήσουν πριν η κρίση εξαπλωθεί σε παγκόσμια πυρκαγιά. Η κίνα είναι καχύποπτη για το ρόλο και άλλων δυνάμεων, πέρα από την Ινδία, που εποφθαλμιούν τις ενεργειακές της πηγές.

Λάθος εκτιμήσεις και υπολογισμοί οδηγούν τελικά στη σύγκρουση. Αυτό το σενάριο υπογραμμίζει τη σπουδαιότητα της εξασφάλισης ενεργειακών και άλλων πόρων προκειμένου να συνεχιστεί η ανάπτυξη μιας χώρας ως μεγάλη δύναμη.. Το σενάριο δείχνει τους κινδύνους που κρύβει ο πολυπολικός κόσμος και τις συγκρούσεις που μπορεί να ξεσπάσουν μεταξύ αναδυόμενων δυνάμεων, καθώς και νέων και παλιών δυνάμεων

4) Η παγκοσμιοποιημένη οικονομία

Η οικονομική δύναμη είναι καθ οδό από τη Δύση προς την Ανατολή. Αυτό συμβαίνει εξ αιτίας δύο παραγόντων.

πρώτον, οι υψηλές τιμές πετρελαίου και των καταναλωτικών αγαθών δημιουργούν εξαιρετικές συνθήκες κερδών για τα κράτη του Κόλπου και τη Ρωσία

δεύτερο, χαμηλό κόστος εργασίας σε συνδυασμό με κυβερνητικές κεντρικές πολιτικές έχουν οδηγήσει τη μεγάλη βιομηχανική παραγωγή αλλά και τον τομέα των υπηρεσιών στην Ασία.

Τις συνέπειες της «επενδυτικής επέκτασης» στην Ασία, κυρίως στην Κίνα και την Ινδία, υφίσταται η ¨Λατινική Αμερική (πλην Βραζιλίας και κάποιων ακόμη χωρών) και η Αφρική όπου επικρατεί επενδυτική ανομβρία.

Η κατάσταση αυτή έχει παγιωθεί και δεν φαίνεται δυνατό να αλλάξει δίχως εξαιρετικά επώδυνο τρόπο για όλους.

επιστροφή στο μέλλον

Κίνα και Ινδία 2 αιώνες πριν παρήγαγαν το 30 και το 15% του παγκόσμιου πλούτου αντίστοιχα. Αυτοί οι δύο γίγαντες μέχρι το 2025 θα ξεπεράσουν το συνολικό ακαθάριστο προϊόν όλων των υπόλοιπων κρατών του κόσμου, πλην ΗΠΑ και Ιαπωνίας. Γύρω στο 2025 αυτές οι δύο χώρες θα είναι πανίσχυρες αλλά πολλοί από τους κατοίκους τους (πλειοψηφία) θα είναι φτωχοί σε σχέση με τους δυτικούς.

Η προβλεπόμενη ανάπτυξη των Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας και Κίνας θα τις τοποθετήσει υψηλότερα από το γνωστό σήμερα G-7. Σύμφωνα με τις ίδιες προβλέψεις οι ισχυρότερες οικονομίες περί το 2025 θα είναι κατά σειρά: ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία, Γερμανία, Βρετανία Γαλλία και Ρωσία. Ειδικότερα η Κίνα εμφανίζει ήδη τη δύναμή της. Το 2008 τα αποθεματικά της ξεπερνούν τα 2 τρις δολάρια.

Μια νέα γενιά επιχειρήσεων αναφέρονται ευθέως στις νέες δυνάμεις που αναδύονται, εξυπηρετώντας τες να εδραιώσουν τη θέση τους στην παγκόσμια αγορά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις 100 νέες κορυφαίες παγκοσμίως πολυεθνικές οι 84 προέρχονται από Βραζιλία, Ρωσία, Κίνα και Ινδία.

διόγκωση της μεσαίας τάξης:

Έχουμε ζήσει μια πρωτοφανή στην ιστορία της ανθρωπότητας κατάσταση: Μεταξύ του 1999 και του 2004 περισσότερα από 134 εκατομμύρια άτομα ξέφυγαν από την απόλυτη φτώχια.

Τις επόμενες δεκαετίες σύμφωνα με τις προβλέψεις της παγκόσμιας τράπεζας ο αριθμός των ανθρώπων που θα ανήκουν στην παγκόσμια «μεσαία τάξη» θα κυμανθεί από 440 έως 1,2 δισ . δηλαδή μεταξύ 7,6 και 16.1%, .Οι περισσότερες από τις νέες εισόδους στη μεσαία τάξη θα προέρχονται από την Κίνα και την Ινδία.

Αυτή η προοπτική έχει και τη σκοτεινή της πλευρά: Περισσότερη φτώχια για τις περίκλειστες χώρες και αυτές που δεν έχουν πλουτοπαραγωγικές πηγές. Το 2025 το 63% του παγκόσμιου πληθυσμού θα είναι ακόμη φτωχότερο από σήμερα.

κράτος καπιταλιστής:

Η μεγαλειώδης έξοδος εκατομμυρίων ανθρώπων από την απόλυτη φτώχεια, κυρίως λόγω της ανόδου της Κίνας και της Ινδίας, δεν περιγράφει ολόκληρη την πραγματικότητα. Σήμερα ο πλούτος δεν κατευθύνεται απλώς από Δύση προς Ανατολή αλλά συγκεντρώνεται κυρίως κάτω από τον κρατικό έλεγχο. Η τρέχουσα παγκόσμια οικονομική κρίση ενδεχομένως θα εδραιώσει το αίτημα για ισχυρό ρόλο του κράτους.

Με εξαίρεση την Ινδία οι αναδυόμενες χώρες Κίνα, Ρωσία, χώρες του κόλπου ακολουθούν δυσδιάκριτες(μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού) οικονομικές πολιτικές . Με τον όρο κρατικός καπιταλισμός χαρακτηρίζονται οι οικονομίες που «παίζουν» στην διεθνή αγορά με κεντρικό σχεδιαστή το κράτος.

Εκτός από Κίνα και Ρωσία έτσι «παίζουν» η Νότιος Κορέα, η Ταιβάν η Σιγκαπούρη.

Το «ωραίο» είναι ότι μεσούσης της οικονομικής κρίσης αυτόν το δρόμο φαίνεται ότι ακολουθούν και οι υπόλοιπες χώρες στη δύση

Κινδυνεύει η παγκοσμιοποίηση από τη σημερινή κρίση ;

Οι επιπτώσεις της κρίσης εξαρτώνται από τη στάση των κυβερνήσεων. Προληπτικές δράσεις νομισματικής και οικονομικής πολιτικής πιθανότατα θα κατευνάσουν τον σημερινό πανικό και οι υφέσεις των οικονομιών θα αντιμετωπιστούν .Ωστόσο η μείωση της ανάπτυξης θα ανακόψει τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης ενισχύοντας την πίεση για προστατευτισμό και οικονομική πολυδιάσπαση .

Η κρίση επιταχύνει τη διαδικασία αναζήτησης νέας ισορροπίας του παγκόσμιου συστήματος.. Οι αναπτυσσόμενες χώρες δέχτηκαν ισχυρό χτύπημα. Πολλές, όπως το Πακιστάν με το τεράστιο έλλειμμα βρίσκονται σε κρίσιμο κίνδυνο. Ακόμη κι αυτές οι χώρες με μεγάλα αποθεματικά όπως η Ν. Κορέα και η Ρωσία έχουν δεχτεί μεγάλο χτύπημα.

Ταχεία άνοδος της ανεργίας και του πληθωρισμού μπορεί να προκαλέσει εκτεταμένη πολιτική αστάθεια και να εκτροχιάσει τις αναδυόμενες δυνάμεις από τους στόχους τους.

Όμως, χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα και οι πετρελαιοπαραγωγές της Μ/ Α στην περίπτωση που αποφύγουν την εσωτερική κρίση, μπορούν να βρεθούν στη θέση να αξιοποιήσουν τα μεγάλα τους αποθέματα (ενεργειακά, ή συναλλαγματικά) ώστε να «αγοράσουν» επιρροή, παρέχοντας άμεση οικονομική βοήθεια σε χώρες που δοκιμάζονται από την κρίση , εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο πολιτικά ανταλλάγματα και επέκταση της επιρροής τους στην ευρύτερη περιοχή τους.

«φιλελεύθερος» προστατευτισμός

Στη Δύση η μεγαλύτερη αλλαγή, που δεν ήταν αναμενόμενη πριν το ξέσπασμα της κρίσης, είναι η αύξηση του ρόλου του κράτους στην οικονομική διαδικασία. Οι δυτικές κυβερνήσεις τώρα αναλαμβάνουν μεγάλους τομείς του οικονομικού τομέα τους οποίους πρέπει και να διαχειριστούν , πιθανότατα με τον έλεγχο των αγορών.

Η κρίση υπενθύμισε και ενδυνάμωσε τις εκκλήσεις για ένα νέο bretton woods και καλύτερο έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας. Οι ηγέτες έτσι κι αλλιώς αντιμετωπίζουν την πρόκληση για την «ανακαίνιση» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και να επινοήσουν νέους αποτελεσματικούς κανόνες που θα ανταποκρίνονται επιτυχώς στις ανάγκες των κρατών ανεξαρτήτως καπιταλιστικού μοντέλου και επιπέδου ανάπτυξης

Σε περίπτωση που η εν λόγω προσπάθεια αποτύχει να αναφερθεί στο σύνολο των προβλημάτων και των απαιτήσεων, τότε οι χώρες θα οδηγηθούν σε πολιτικές προστατευτισμού, οδηγώντας την παγκόσμια αγορά στον κατακερματισμό.

5) γυναίκες και γεωπολιτική

Η οικονομική και πολιτική ενδυνάμωση των γυναικών είναι δυνατό να μεταμορφώσει το παγκόσμιο τοπίο τα επόμενα 20 χρόνια. Η τάση αυτή είναι ήδη εμφανής στο πεδίο της οικονομίας. .Η έκρηξη της παγκόσμιας παραγωγής τα τελευταία χρόνια είναι αποτέλεσμα τόσο των τεχνολογικών επιτευγμάτων όσο και της ένταξης των γυναικών στην παραγωγική διαδικασίας (αξιοποίησης των ανθρωπίνων πόρων μέσω της βελτίωσης της υγείας, παιδείας και ευκαιριών εκπαίδευσης των γυναικών) .

  • · Η κυριαρχία των γυναικών στην εξαγωγική βιομηχανική παραγωγή αποτελεί το κλειδί της οικονομικής επιτυχίας στις ασιατικές οικονομίες ..
  • · Τα επόμενα 20 χρόνια θα ενταθεί, κυρίως στην Ασία η είσοδος των γυναικών στην εργασία
  • · Από τα στατιστικά στοιχεία προκύπτει πως , όσο μεγαλύτερο είναι το επίπεδο εκπαίδευσης των γυναικών τόσο μεγαλύτερο και το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μιας χώρας
  • · Η εκπαίδευση – ένταξη των γυναικών στην παραγωγική διαδικασία συμβάλλει στη μείωση των γεννήσεων και μακροπρόθεσμα συνεπάγεται καλύτερη φροντίδα- συνθήκες για τα παιδιά και κοινωνική σταθερότητα

Αν και η συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική είναι μικρότερη από ότι στην παραγωγική διαδικασία , η μεγαλύτερη συμμετοχή γυναικών στα κοινά δημιουργεί τη τάση αλλαγής των κυβερνητικών προτεραιοτήτων. Είναι διαπιστωμένο ότι όσο μεγαλύτερη είναι η συμμετοχή των γυναικών σε κυβερνήσεις τόσο δίνεται μεγαλύτερη σημασία σε κοινωνικά ζητήματα όπως υγεία- περιβάλλον.

Αν αυτή η τάση συνεχιστεί τα επόμενα 20 χρόνια είναι πιθανό ότι πολλές χώρε ς να κατευθύνουν πόρους τους σε προγράμματα κοινωνικά σε βάρος των στρατιωτικών δαπανών.

Οι μουσουλμάνες

Πουθενά αλλού δεν είναι ο ρόλος των γυναικών τόσο σημαντικός για τις γεωπολιτικές αλλαγές, απ ότι στο μουσουλμανικό κόσμο. Οι μουσουλμάνες αφομοιώνονται ευκολότερα στο δυτικό κόσμο απ ότι οι άνδρες, επειδή— κατά ένα μέρος— έχουν καλύτερες επιδόσεις από ότι οι άνδρες στο εκπαιδευτικό σύστημα. Το γεγονός αυτό τους επιτρέπει να έχουν πρόσβαση σε καλύτερες δουλειές από τους άνδρες .

Ετσι κι αλλιώς οι μουσουλμάνες εντασσόμενες στην παραγωγή, αμφισβητούν τον παραδοσιακό τους ρόλο στην οικογένεια. Αυτό βραχυπρόθεσμα εξωθεί τους νεαρούς μουσουλμάνους σε ακραίες ισλαμικές θέσεις. Εν τούτοις, μακροπρόθεσμα οι γυναίκες θα μπορούσαν να δείξουν το δρόμο για μεγαλύτερη κοινωνική ένταξη και μείωση του θρησκευτικού εξτρεμισμού.

6) Λατινική Αμερική

Πολλές χώρες της Λ. Αμερικής θα έχουν πραγματοποιήσει βήματα προόδου στην οικονομία και θα έχουν εμπεδώσει δημοκρατικούς θεσμούς μέχρι το 2025.

Μάλιστα κάποιες από αυτές τις χώρες θα μπορούν να χαρακτηριστούν μεσαίες (περιφερειακές) δυνάμεις. Κάποιες άλλες ειδικότερα αυτές που κυριαρχούνται σήμερα από λαϊκίστικες πολιτικές θα μείνουν πίσω από τις εξελίξεις. Επίσης θα υπάρξουν χώρες, όπως η Αϊτή που θα γίνουν ακόμη φτωχότερες απ ότι είναι σήμερα με μεγαλύτερα ακόμη πολιτικά προβλήματα (ακυβερνησία κλπ) .

Προβλήματα εσωτερικής δημόσιας ασφάλεια θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν και σε κάποιες περιπτώσεις θα είναι αδύνατη, ή πολύ δύσκολη η διαχείρισή τους.

Τα όρια της Βραζιλίας

Η Βραζιλία θα αναδειχτεί η ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή αλλά η προσπάθεια της να προωθήσει την «ενοποίηση» της Νότιας Αμερικής» θα αποδώσει μόνο εν μέρει.

Βενεζουέλα και Κούβα θα διατηρήσουν κάποια υποτυπώδη επιρροή αλλά τα οικονομικά τους προβλήματα θα περιορίσουν την πειστικότητα των προτάσεών τους.

Οι ΗΠΑ πρόκειται να χάσουν την παραδοσιακή τους προνομιακή θέση στην περιοχή και τη πολιτική επιρροή που αυτή η θέση μέχρι σήμερα συνεπάγονταν, εκτός και αν καταφέρουν να εξασφαλίσουν μια μόνιμη και ουσιώδη και ενεργητική λειτουργία της αγοράς.

Στη Λ. Αμερική η οικονομία θα αναπτύσσεται με ρυθμό 4%. Η μείωση του επιπέδου φτώχειας θα είναι ελάχιστη, όπως ελάχιστος θα είναι και ο περιορισμός της παραοικονομίας. Και το 2025 η περιοχή θα είναι μακριά από τα στάνταρ στην εκπαίδευση, στο τομέα της υγείας κλπ

Βραζιλία, Χιλή, Κολομβία και Μεξικό θα εμφανιστούν ως σημαντικές ενεργειακές δυνάμεις με τις δυνατότητες παραγωγής που έχουν σε πετρέλαιο, φυσικό, αέριο, βιοκαύσιμα. Ωστόσο ο κρατικός έλεγχος αυτών των τομέων και η πολιτική αστάθεια θα περιορίσουν τις δυνατότητες πλήρους ανάπτυξης αυτών των πόρων. Σε κάθε περίπτωση η ανάπτυξη στη Λ. Α. θα είναι μικρότερη από την αναμενόμενη στην Ασία.

Κάποιες περιοχές στη Λ.Α θα εξακολουθήσουν να είναι μεταξύ των επικίνδυνων περιοχών του κόσμου. Δίκτυα διακίνησης ναρκωτικών, διακρατικά εγκληματικά καρτέλ και τοπικές συμμορίες θα εξακολουθήσουν να υπονομεύουν τη δημόσια ασφάλεια. Βαθμιαία θα εξασθενίσει ακόμη περισσότερο το «κράτος δικαίου» και κάποιες μικρές χώρες στην κεντρική Αμερικής και την καραϊβική θα βρεθούν στο όριο της απόλυτης κατάρρευσης.

7) δημογραφική δυσαρμονία

Πληθυσμοί που μεγαλώνουν, φθίνουν και διαφοροποιούνται την ίδια στιγμή

Οι δημογραφικές τάσεις περιγράφουν μια κοσμογονία αλλαγών. Σε περισσότερες από 50 χώρες ο πληθυσμός θα αυξηθεί κατά 1/3 και σε κάποιες περιπτώσεις κατά 2/3.

Οι χώρες με πληθυσμιακή έκρηξης βρίσκονται (το 2/3 απ΄ αυτές) στην υποσαχαρική Αφρική. Οι υπόλοιπες στη Μέση Ανατολή και την Ασία

Ανάμεσα στο 2009 και 2025 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αυξηθεί κατά 1,2 δισεκατομμύρια. Δηλαδή, από 6.8 στα 8 δις.

Αν και υπάρχει σαφής αυξητική τάση του παγκόσμιου πληθυσμού ο ρυθμός αύξησής είναι μικρότερος από το παρελθόν. Π.Χ. από το 1980 μέχρι σήμερα είχαμε αύξηση του πληθυσμού κατά 2,4 δις.

Η Δύση (ΕΕ .Ιαπωνία, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία) θα συνεισφέρει στην παγκόσμια αύξηση του πληθυσμού μέχρι το 2025 λιγότερο από 3% . Το υπόλοιπό 97% θα καλυφθεί από Αφρική Ασία.

Μέχρι το 2025 λιγότερο από 16% του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζει στη Δύση (το 2009 ήταν 18% και το 1980 24%).

Η μεγαλύτερη αύξηση θα προέρχεται από την Ινδία και θα αντιπροσωπεύει το 1/5 της συνολικής πληθυσμιακής αύξησης. Το 2025 η Ινδία αναμένεται να είναι περίπου 1, 5 δις. (240 εκ. περισσότερο από το σημερινό πληθυσμό της)

Στην Κίνα θα προστεθούν περισσότερα από 100 εκ άνθρωποι, και ο συνολικός πληθυσμός της θα φτάσει το 1,3 δις.

Οι χώρες κάτω της Σαχάρας στην Αφρική αναμένεται να προσθέσουν περίπου 350 εκ στον παγκόσμιο πληθυσμό. Της Λατινικής Αμερικής και καραϊβικής 100. εκ ακόμη.

Μέχρι το 2025 η Ρωσία Ουκρανία, περισσότερες χώρες της Ευρώπης και Ιαπωνία αναμένεται να δουν τον πληθυσμός τους να μειώνεται σε διάφορα ποσοστά που φτάνουν μέχρι και το 10% (Ρωσία, Ουκρανία)

Οι μόνες δυτικής κουλτούρας χώρες που για διάφορους λόγους θα διασωθούν δημογραφικά είναι οι ΗΠΑ (40 εκατομμύρια αύξηση μέχρι το 2025), ο Καναδάς(4,5 εκ) και Αυστραλία (3 εκ)

Μέχρι το 2025 θα παρατηρηθεί ένα πρωτόγνωρο χάσμα μεταξύ των χωρών με γερασμένο πληθυσμό και άλλων με νεαρό και θα συνεχίσει να διευρύνεται.

Στις «γερασμένες χώρες» κατατάσσονται αυτές που ο πληθυσμός τους κάτω των 30 ετών είναι λιγότερος από το 1/3 του συνολικού.

«Νέες χώρες» αυτές που ο πληθυσμός κάτω των 30 αντιπροσωπεύει το 60% του συνολικού

:

το «μπουμ» των συνταξιούχων

Οι ανεπτυγμένες χώρες με ελάχιστες εξαιρέσεις (ΗΠΑ) έχουν φτάσει σε ένα δημογραφικό ακρότατο σημείο. Σήμερα 7 στους 10 ανθρώπους είναι σε ηλικία (μεταξύ 15 -64) που οι άνθρωποι παραδοσιακά εργάζονται. Αυτός ο αριθμός ποτέ δεν ήταν τόσο υψηλός και ούτε πρόκειται να ξαναεμφανιστεί στους στατιστικούς δείκτες.

Σε κάθε αναπτυγμένη χώρα θα αλλάξει ο λόγος μεταξύ αυτών που εργάζονται και των συνταξιούχων. Σήμερα για κάθε συνταξιούχο έχουμε 4 εργαζόμενους, ενώ το 2025 θα έχουμε για κάθε συνταξιούχο 3 εργαζόμενους ή και λιγότερο.

  • · Στην Ιαπωνία το 2025 για κάθε συνταξιούχο θα αντιστοιχούν 2 εργαζόμενοι
  • · Η εικόνα στην Ευρώπη είναι μεικτή. Η Βρετανία, Γαλλία Βέλγιο Ολλανδία Νορβηγία έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό γεννήσεων που ωστόσο θα είναι λιγότερο από 2 παιδιά ανά γυναίκα. Στις υπόλοιπες χώρες το ποσοστό είναι 1,5 παιδί ανά γυναίκα. όπως και στην Ιαπωνία. Για να ανατραπεί η πυραμίδα απαιτούνται 2,1 παιδιά ανά γυναίκα.

Ακόμα και αν αυξηθεί τώρα ο ρυθμός των γεννήσεων δεν μπορεί να αλλάξει για δεκαετίες η πυραμίδα όπως έχει διαμορφωθεί στην Ευρώπη και την Ιαπωνία. Αυτό μπορεί να αρχίσει να αλλάζει μετά το 2030 στην Ευρώπη και το 2040 στην Ιαπωνία.

Για να αντιμετωπιστεί η γήρανση (και τα συνεπακόλουθα) θα πρέπει να διπλασιαστεί ή να τριπλασιαστεί ο αριθμός των μεταναστών που καταλαμβάνουν θέσεις εργασίας στην Ευρώπη

Μέχρι το 2025 το 15% του πληθυσμού όλων των ευρωπαϊκών κρατών θα είναι μη ευρωπαίοι μετανάστες, οι οποίοι θα μεταφέρουν μαζί τους και τη δημογραφική τους δυναμική (περισσότερες γεννήσεις) .

Λαμβάνοντας υπόψη τη σημερινή δυσαρέσκεια των ευρωπαίων έναντι των μεταναστών, αυτή θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο όσο αυξάνεται ο αριθμός τους. Δεν αποκλείονται εντάσεις.

Τόξο αστάθειας

Μέχρι το 2025 θα έχει δημιουργηθεί ένα τόξο αστάθειας που θα περιλαμβάνει χώρες από τις Άνδεις στην Αμερική, θα επεκτείνεται στην κάτω από τη Σαχάρα Αφρική, τη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο και θα καταλήξει στην κεντρική Ασία. Χαρακτηριστικό των χωρών που θα σχηματίζουν αυτό το τόξο, είναι η δυναμική ηλιακή πυραμίδα. Πρόκειται για χώρες με νεαρό πληθυσμό. Μέχρι το 2025 όλες αυτές οι χώρες θα έχουν αυξήσει τον πληθυσμό τους κατά 30 με 40%

Η εμφάνιση νέων οικονομικών τίγρεων μέχρι το 2025 προϋποθέτουν τη δυνατότητα ένταξης των νεαρών πληθυσμών στην παραγωγική διαδικασία. Αυτό το δημογραφικό πλεονέκτημα μπορεί να αξιοποιηθεί στην περίπτωση που οι χώρες έχουν φροντίσει να δημιουργήσουν εκπαιδευμένο και ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, καθώς και να εξασφαλίσουν ένα πρόσφορο επενδυτικό περιβάλλον.

Σε αυτήν την κατηγορία περιλαμβάνονται , η Τουρκία, ο Λίβανος, το Ιράν, και οι χώρες της βόρειας Αφρικής (Maghreb) η Κολομβία, η Κόστα Ρίκα η Χιλή, το Βιετνάμ η Ινδονησία και η Μαλαισία

Η παρούσα πληθυσμιακή άνοδος στο Maghreb στην Τουρκία, το Λίβανο και το Ιράν αναμένεται μειωθεί ταχύτατα μέχρι το 2025. Αντίθετα στη Γάζα, το Ιράκ, την Υεμένη τη Σαουδική Αραβία στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν οι ρυθμοί γεννήσεων θα παραμείνουν σε υψηλά επίπεδα.

Αν δεν αντιμετωπιστεί το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας οι νέοι από τις πιο ασθενείς αυτές χώρες θα μεταναστεύουν όπου είναι δυνατό μεταφέροντας μαζί τους αστάθεια και βία.

Χώρες με μεγάλους ρυθμούς γεννήσεων όπως Αφγανιστάν, Κονγκό, Αιθιοπία, Νιγηρία, Πακιστάν και Υεμένη φαίνονται καταδικασμένες να περιέλθουν στη δίνη της πολιτικής βίας και των εμφύλιων συγκρούσεων

Μετανάστευση αστικοποίηση

Η μετανάστευση πληθυσμών από αγροτικές σε αστικές περιοχές και από φτωχές σε πλούσιες χώρες θα συνεχιστεί με ταχύτητα διευρύνοντας το οικονομικό και ψυχολογικό χάσμα μεταξύ γειτονιών περιοχών.

Η Ευρώπη θα εξακολουθεί να ασκεί τη μεγαλύτερη έλξη νέων από φτωχές χώρες της Αφρικής ή της Ασίας. Μέχρι το 2025 η Κίνα, η Νότιος Ινδία και σε ένα βαθμό η Τουρκία και το Ιράν θα αποτελέσουν χώρες υποδοχής μεταναστών.

Θα μειωθεί η μετανάστευση εργατών προς τις ΗΠΑ, όσο το ενισχύεται η μεξικανική βιομηχανία και αναπτύσσονται άλλα βιομηχανικά κέντρα στη Νότιο Αμερική (Βραζιλία)

Σύμφωνα με τις προβλέψεις και εκτιμήσεις το 2025 περίπου το 57% του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζει σε αστικά περιβάλλοντα. Μέχρι τότε θα έχουν δημιουργηθεί 8 ακόμη μεγαλουπόλεις που θα προστεθούν στην λίστα των 19 μεγαλύτερων σημερινών πόλεων. Το ενδιαφέρον είναι ότι από αυτές οι 7 θα εμφανιστούν στην Ασία και η μια στην Υποσαχαρική Αφρική.

Παραδείγματα πολιτικών αλλαγών εξ αιτίας δημογραφικών ανακατατάξεων

  • · Οι διαφορετικοί ρυθμοί γέννησης μεταξύ των ισραηλινών εθιμικών κοινοτήτων θα επιφέρει αλλαγές στη σύνθεση του κοινοβουλίου. Το 2025 οι υπερ ορθόδοξοι εβραίοι σχεδόν θα έχουν διπλασιαστεί ξεπερνώντας το 1/10 του συνολικού πληθυσμού της χώρας, γεγονός που θα κλιμακώσει την πίεση προς ακραίες πολιτικές επιλογές
  • · Ανεξάρτητα από την πολιτική κατάσταση το 2025 ο πληθυσμός της Δυτικής όχθης που είναι 2, 6 εκ και της λωρίδας της Γάζας θα αυξηθεί κατά 40 και 60 % αντίστοιχα, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των Παλαιστινίων στα 6 εκ και περισσότερο.. Αυτό προδικάζει μεγαλύτερες απαιτήσεις για τις στοιχειώδεις υποδομές διαβίωσής τους
  • · Η δυτική Ευρώπη είναι ο προορισμός για περισσότερο από 1 εκ μετανάστες τον χρόνο και τόπος διαμονής για περισσότερα από 35 εκ μεταναστών. Πολλοί από αυτούς προέρχονται από μουσουλμανικές χώρες της Β. Αφρικής και της μέσης ανατολής και ανατολικής και νότιας Ασίας. Η παρουσία των μεταναστών πιθανότατα θα οδηγήσει σε ενδυνάμωση των κεντροδεξιών συντηρητικών κυβερνήσεων και θα διασπάσει της κεντροαριστερές συμμαχίες οι οποίες ουσιαστικά δημιούργησαν το κράτος πρόνοιας στη δυτικής Ευρώπης.

Οι νέοι παίκτες

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που λαμβάνουν υπόψη το ΑΕΠ, τις αμυντικές δαπάνες, τη δημογραφική εξέλιξη και την τεχνολογική ανάπτυξη οι ΗΠΑ μέχρι το 2025 θα είναι απλώς μια από σημαντικές ισχυρές δυνάμεις στην Παγκόσμια σκακιέρα, όχι όμως η μοναδική.

Ιστορικά είναι αποδεδειγμένο πως το πολυπολικό σύστημα είναι ασταθές σε σχέση με ένα διπολικό ή μονοπολικό σαν αυτό που διαμορφώθηκε μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης.

Σήμερα ήδη οι αναδυόμενες δυνάμεις διεκδικούν το μερίδιο ισχύος τους στο διεθνές σύστημα και πολλές, ανάμεσά τους και ευρωπαικές, χώρες αμφισβητούν το (αμερικανικό) δικαίωμα της απόλυτης κυριαρχίας και ηγεμονίας.

Ινδία και Κίνα θα συνεχίσουν τις αλλαγές στις δομές τους ωστόσο τα αποτελέσματα αυτών των αλλαγών δεν είναι εγγυημένα. Και οι δυο αυτές χώρες παρά τις προόδους τους θα εξακολουθούν να υπολείπονται αισθητά από τους ευρωπαίους στο Κατά Κεφαλή Εισόδημα.

Η Ρωσία με το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα θα παραμείνει ισχυρή στη σκακιέρα και μέχρι το 2025, ωστόσο θα πρέπει να επανακαθορίσει τη στρατηγική της και να προετοιμάσει τις κινήσεις για την εποχή κατά την οποία τα ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο, Φ.Α) θα έχουν αντικατασταθεί από άλλες μορφές ενέργειας.

Πέρα λοιπόν από την Ινδία και την Κίνα που θα κάνουν δυναμική εμφάνιση στη σκακιέρα, θα υπάρξουν κάποιες ακόμη χώρες που θα παίξουν σημαντικό ρόλο: Το Ιράν, η Τουρκία και η Ινδονησία . Αυτές οι χώρες ενδεχομένως να αποτελέσουν παράδειγμα – μοντέλο για τον μουσουλμανικό κόσμο.

Η Κίνα

Σύμφωνα με τις τάσεις που καταγράφονται μέχρι το 2025 η Κίνα θα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στρατιωτική και οικονομική δύναμη στον κόσμο. Θα είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας «φυσικών πόρων» και ταυτόχρονα η χώρα με την μεγαλύτερη συμμετοχή στη μόλυνση του περιβάλλοντος.

  • · Τα αμερικανικά συμφέροντα θα αντιμετωπίσουν μια σημαντική πρόκληση στην περίπτωση που οι στρατιωτικές ικανότητες της Κίνας αναπτυχθούν ανάλογα με την οικονομία της, λαμβανομένης υπόψη και τις ακόρεστης κινεζικής δίψας για ενέργεια (πετρέλαιο)

Από την άλλη πλευρά η Κίνα έχει να αντιμετωπίσει σοβαρές εσωτερικές δυσκολίες. Πρόκειται για το κόστος (πολιτικό- κοινωνικό) της ανάπτυξης.

Σε γενικές γραμμές η κινεζική ηγεσία είναι υποχρεωμένη να ισορροπήσει στο νήμα που συνδέει την παγκοσμιοποιημένη αγορά στην οποία συμμετέχουν ενεργά μεγάλες κινεζικές επιχειρήσεις και στον κεντρικό οικονομικό σχεδιασμό που εξακολουθεί να είναι το εργαλείο του ΚΚΚ.

Στην κινεζική ηγεσία ήδη έχει ξεκινήσει η συζήτηση για τις αλλαγές που επιβάλλονται προκειμένου το Κόμμα να συνεχίσει να διατηρεί την ηγεμονία του μέσα από μια όσο το δυνατό ευρύτερη κοινωνική αποδοχή.

Όσο συνεχίζεται η ανάπτυξη και οι δυνατότητες συμμετοχής των πολιτών στην ευημερία, το ΚΚΚ δεν θα αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα. Όταν, ωστόσο, έρθει η στιγμή που η κινεζική οικονομία θα επιβραδύνει, τότε η διαχείριση των εσωτερικών εντάσεων θα αποτελέσει ένα τεράστιο στοίχημα για αυτή την αχανή χώρα.

Ινδία

Τα επόμενα 15- 20 χρόνια η Ινδία θα διεκδικήσει τη θέση της σε ένα πολυπολικό σύστημα και ειδικότερα θα επιχειρήσει να αναδειχτεί στον πόλο εκείνο που θα γεφυρώσει δύο άλλες δυνάμεις (πόλους) : τις ΗΠΑ και την Κίνα

Μέχρι το 2025 η οικονομική ανάπτυξη της χώρας θα βγάλει τεράστια κομμάτια του πληθυσμού από την απόλυτη φτώχεια. Ωστόσο το χάσμα ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια θα εξακολουθεί να είναι ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά ζητήματα της χώρας.

Αυτή η κατάσταση δημιουργεί και το υπόβαθρο για τη δράση του κινήματος των Ναξαλιτών (Naxalite movement). Πρόκειται για κομμουνιστές μαοϊκούς που δρουν σε μεγάλα τμήματα στα ανατολικά της χώρας. Σύμφωνα μάλιστα με τις προβλέψεις μέχρι το 2025 η Ινδία θα αντιμετωπίσει την ολοένα και μεγαλύτερη δράση του κινήματος.

Η ηγεσία της Ινδίας δε βλέπει την Ουάσιγκτον ως οικονομικό και στρατιωτικό πάτρωνα στη δεδομένη παγκόσμια κατάσταση. Ωστόσο η Ινδία απολαμβάνει τις ισχυρές σχέσεις της με τις ΗΠΑ ως ένα επί πλέον όπλο που μπορεί να αποτρέψει την εκδήλωση του Κινεζικού ανταγωνισμού στην περιοχή

Ρωσία

Η Ρωσία έχει τις δυνατότητες να γίνει πλουσιότερη και δυνατότερη μέχρι το 2025, αρκεί να επενδύσει στο ανθρώπινο κεφάλαιο, να επεκτείνει και να διαφοροποιήσει την οικονομική της δραστηριότητα και να την διασύνδεση περισσότερο με τις διεθνείς αγορές .

Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχουν πολλοί ανασταλτικοί παράγοντες που εμποδίσουν τη χώρα να εκπληρώσει όσα οι δυνατότητές της επιτρέπουν. Βασικότερες από αυτές είναι η ανεπάρκεια επενδύσεων στον τομέα της ενέργειας και στις βασικές υποδομές, η υποβάθμιση του εκπαιδευτικού της συστήματος και του συστήματος υγείας ο υπανάπτυκτος τραπεζικός της τομέας, το έγκλημα και η διαφθορά.

Σήμερα η Ρωσία έχει 141 εκ πληθυσμό. Το 2025 υπολογίζεται σε 130 και τα δημογραφικά δεδομένα δε δείχνουν κανέναν τρόπο που θα μπορούσε να αλλάξει άμεσα αυτή η συρρίκνωση.

  • · Ταυτόχρονα , οι μουσουλμανικές μειονότητες στους κόλπους της Ρωσίας αυξάνονται πληθυσμιακά ραγδαία. Το 2005 αποτελούσαν το 14%, το 2030 19% και 23% το 2050.

Σε ένα πληθυσμό ορθόδοξων Σλάβων που συρρικνώνεται η αύξηση των μουσουλμανικών μειονοτήτων είναι πιθανό να προκαλέσει εντάσεις και συγκρούσεις

Μια συντομότερη απ ότι το αναμενόμενο αλλαγή προς εναλλακτικές πηγές ενέργειας ή μια παρατεταμένη περίοδος χαμηλών τιμών στο πετρέλαιο πριν η Ρωσία καταφέρει να αναπροσαρμοστεί στις συνθήκες θα έχει δραματικές συνέπειες για την οικονομία της.

H Ρωσία θα ακολουθήσει μέχρι το 2025 μια περισσότερο δυναμική εξωτερική πολιτική στην πρσπάθειά της να αναδειχτεί παγκόσμιος παίκτης. Θα εμφανιστεί ως σημαντικός εταίρος στη δύση, την Ασία και τη μέση ανατολή και θα ηγηθεί των δυνάμεων που στέκονται ενάντια στην αμερικανική παγκόσμια ηγεμονία.

Ελέγχοντας η Ρωσία σημαντικά ενεργειακά αποθέματα στον Καύκασο και τη κεντρική Ασία – που είναι κεφαλαιώδους σημασίας για τις φιλοδοξίες της ως ενεργειακής υπερδύναμης– θα πιέσει για να επαναπροσδιορίσει τη σφαίρα επιρροής της γύρω από τα σύνορά της.

Το εύρος του ρωσικού μέλλοντος δεν μπορεί να είναι ξεκάθαρο, γιατί υπάρχουν σημαντικές αλλά αντικρουόμενες τάσεις. Από τη μια πλευρά υπάρχει η τάση για μια φιλελεύθερη οικονομία, από την άλλη η αντιδημοκρατική πολιτική κατάσταση. Η σύγκρουση μεταξύ των δύο τάσεων επιτρέπει μελλοντικά ενδεχόμενα για τη Ρωσία τα οποία περιλαμβάνουν εκτός των άλλων, κυριαρχία του εθνικισμού, ακόμη και δικτατορία

Ιαπωνία

Η Ιαπωνία συμπιέζεται μεταξύ Αμερικής και Κίνας. Μέχρι το 2025 θα αντιμετωπίσει έναν επιβεβλημένο επανακαθορισμό των εξωτερικών και εσωτερικών της προτεραιοτήτων της.

Το πολιτικό οικονομικό σύστημα της χώρας πιθανότατα θα αναμορφωθεί λαμβάνοντας υπόψη τη βιολογική γήρανση του εργατικού δυναμικού. Μια νέα μεταναστευτική πολιτική είναι επιβεβλημένο να υιοθετηθεί.

Η εξωτερική πολιτική της Ιαπωνίας θα επηρεαστεί από τις κινήσεις της Κίνας και των ΗΠΑ στη βάση σεναρίων. που συνοψίζονται ως εξής

πρώτο σενάριο: η κίνα συνεχίζει να αναπτύσσεται ,τόσο που υποχρεώνει την Ιαπωνία να αναπτύξει στενές πολιτικές σχέσεις μαζί της προκειμένου να επωφεληθεί εμπορικά. Είναι πολύ πιθανό να υπάρξει μια εμπορική συμφωνία Κίνας- Ιαπωνίας πριν το 2025. Ομως η αυξανόμενη στρατιωτική δύναμη της Κίνας τελικά θα οδηγήσει την ιαπωνική ηγεσία ξανά πίσω στην αμερικανική «αγκαλιά» των εξοπλιστικών προγραμμάτων σε αντιβαλιστικές ασπίδες κλπ. Επιπλέον θα συσπειρώσει, πιθανώς, σε μια αντικινεζική συμμαχία και άλλες δυνάμεις της περιοχής (ν. Κορέα)

Ενα άλλο σενάριο βλέπει την πιθανότητα να εξασθενίσουν οι δεσμεύσεις ασφάλειας των ΗΠΑ προς την Ιαπωνία γεγονός που αντικειμενικά θα φέρει την Ιαπωνία πλησιέστερα στην Κίνα.

Ενα τρίτο σενάριο προβλέπει την ομαλή συνεργασία ΗΠΑ- Κίνας και σε αυτό το πλαίσιο η Ιαπωνία θα επιχειρήσει να διατηρήσει το προνομιακό της ρόλο.

Βραζιλία

Η Βραζιλία φαίνεται πως θα αναδειχτεί σε ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή και θα διεκδικήσει ευρύτερο ρόλο στην παγκόσμια σκακιέρα. Οι ενδείξεις περί των πετρελαϊκών αποθεμάτων στη «λεκάνη του Σάντος» αποτιμώνται σε δεκάδες δισεκατομμύρια βαρέλια. σε μια τέτοια περίπτωση η Βραζιλία μετά το 2020 θα είναι ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγής πετρελαίου.

Ιράν

πλούσιο σε φυσικούς ενεργειακούς και ανθρωπίνους πόρους (δημογραφικά δυναμικό) στην περίπτωση που προχωρήσει μια οικονομική και πολιτική μεταρρύθμιση που θα εγγυηθεί τη σταθερότητα και θα προσελκύσει επενδύσεις θα αλλάξει ταχύτατα τόσο τον τρόπο που βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος της χώρα, όσο και τον τρόπο που οι ίδιοι οι Ιρανοί βλέπουν τον κόσμο αλλά και τους εαυτούς τους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες η οικονομική αναγέννηση μπορεί να οδηγήσει σε μια καλά εκπαιδευμένη και κοσμική μεσαία τάξη. Σε μια τέτοια περίπτωση θα διευρυνθούν οι ορίζοντες της χώρας η οποία θα απομακρυνθεί από τη μιζέρια των αραβομεσανατολικών τριβών.

Τουρκία

Η σημερινή εικόνα της Τουρκίας την προορίζει για έναν σημαντικό ρόλο στη Μέση Ανατολή. Η ενεργειακής της ανεπάρκεια την υποχρεώνει να αναπτύξει στενές σχέσεις με Ρωσία και Ιράν και να διεκδικήσει την μετατροπή της χώρας σε διαμετακομιστικό ενεργειακό κέντρο.

Τα επόμενα 15 χρόνια η Τουρκία θα ελιχθεί μεταξύ κοσμικών και ισλαμιστών δυνάμεων. Ο τρόπος που θα κινηθεί μπορεί να αποτελέσει μοντέλο για τον εκσυγχρονισμό και άλλων χωρών της Μέσης Ανατολής.

9) Ευρωπαϊκή Ένωση

Η Ευρώπη αναμένεται να χάσει μεγάλο μέρος της επιρροής της. Μέχρι το 2025 θα έχει προχωρήσει ελάχιστα προς την υλοποίηση του οράματος της σημερινής πολιτικής ηγεσία και των ελίτ, για μια Ευρώπη συνεκτική ολοκληρωμένη που θ μπορούσε να παίξει αυτόνομο ρόλο και να ασκήσει την επιρροή της παγκοσμίως. Ομως η ευρωπαϊκή αδυναμία ανάπτυξης αυτόνομων πολιτικών και στρατιωτικών εργαλείων, θα περιορίσει τις δυνατότητες της ΕΕ για παιχνίδι αξιώσεων στην παγκόσμια σκακιέρα.

Η ΕΕ είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει το ευδιάκριτο χάσμα που χωρίζει τους ευρωπαίους ψηφοφόρους από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών.

Η ΕΕ είναι υποχρεωμένη επίσης να ασχοληθεί με τον εκδημοκρατισμό της περιφέρειά της αναλαμβάνοντας το βάρος της ένταξης νέων βαλκανικών χωρών και ενδεχομένως της Ουκρανίας και της Τουρκίας

Η συνεχιζόμενη αδυναμία της Ευρώπης να ξεπεράσει τον σκεπτικισμό περί των ευεργετημάτων που συνεπάγονται η πολιτική , κοινωνική και οικονομική εμβάθυνση μέσω οδυνηρών επιλογών που θα άγγιζαν το σύνολο των γερασμένων και δημογραφικά συρικνούμενων πληθυσμών, θα μετατρέψει την ΕΕ σε έναν «ζαλισμένο» γίγαντα» που θα ασχολείται με τις ξεχωριστές εθνικές ατζέντες και ανίκανο να μεταφράσει την οικονομική του ισχύ σε παγκόσμια επιρροή.

Τέλος το κράτος πρόνοιας

Η γήρανση του εργατικού δυναμικού θα θέσει σε δοκιμασία το ευρωπαϊκό κράτος πρόνοιας που υπήρξε βασικός θεμέλιος λίθος της ευρωπαϊκής πολιτικής σταθερότητας μετά τον β. παγκόσμιο πόλεμο.

Η φιλελευθεροποίηση της οικονομίας θα συνεχιστεί μόνο με αργά βήματα μέχρι το δημογραφικό και η λιμνάζουσα οικονομία απαιτήσουν δραματικές αλλαγές. Το κρίσιμο χρονικό σημείο αυτών των αλλαγών εκτιμάται ότι θα έρθει μέσα στην επόμενη δεκαετία .

Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις για το ευρωπαϊκό δημογραφικό πρόβλημα εκτός ίσως από τις περικοπές στην υγεία και τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα που ήδη αρκετά κράτη αρχίζουν να μελετούν

Οι αμυντικές δαπάνες επίσης θα περικοπούν στην προσπάθεια αντιμετώπισης των σοβαρών προβλημάτων που θα παρουσιαστούν στην υλοποίηση των κοινωνικών προγραμμάτων

Η ανάγκη ενσωμάτωση των μεταναστών, ειδικότερα των μουσουλμανικών κοινοτήτων θα σηματοδοτήσει εντάσεις αν ταυτόχρονα οι πολίτες δουν την ξαφνική μείωση των παροχών που είχαν συνηθίσει στο παρελθόν .

Η ευρωπαϊκή στρατηγική προοπτική πιθανό θα παραμείνει προσκολλημένη στην Ουάσιγκτον ακόμη κι αν η ΕΕ πετύχει να προωθήσει τους θεσμούς του ευρωπαίου πρωθυπουργού και υπουργού εξωτερικών και αναπτύξει μεγαλύτερες ικανότητες για τη διαχείριση κρίσεων

Ακόμη κι αν οι αμυντικές δαπάνες της ΕΕ παραμείνουν όπως έχουν και δεν μειωθούν η ΕΕ δεν πρόκειται να αναδειχτεί σε στρατιωτική δύναμη. Επίσης, εκτιμάται ότι η συνεργασία της ΕΕ με το ΝΑΤΟ θα ατονήσει

Ευρωτουρκικές σχέσεις

Ένα σοβαρό τεστ για την φυσιογνωμία της ΕΕ από σήμερα μέχρι και το 2025 είναι η ένταξη ή όχι της Τουρκίας στην ΕΕ. Οι εντεινόμενες διαφωνίες για την ένταξη της Τουρκίας ενδεχομένως να επιταχύνουν τις μεταρρυθμίσεις αυτής της χώρας στους τομείς της πολιτικής και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωστόσο, μια τελική απόρριψη της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ δημιουργεί τον κίνδυνο να ενδυναμώσει την αντίληψη των μουσουλμάνων (συμπεριλαμβανομένων και των μουσουλμανικών πληθυσμών της Ευρώπης) περί της «ασυμβατότητας» δύσης και Ισλάμ.

Οργανωμένο έγκλημα

Το οργανωμένο έγκλημα θα αποτελέσει μια από τις μεγαλύτερες απειλές στην ΕΕ, καθώς ευρασιατικοί υπερεθνικοί οργανισμοί που πλουτίζουν με την ανάμειξή τους σε νόμιμες δραστηριότητες στους τομείς της ενέργειας και των ορυκτών αποκτούν δύναμη για να επεκτείνουν τους σκοπούς τους. Μια ή και περισσότερες χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης εκτιμάται ότι θα «αλωθούν» από τέτοιους οργανισμούς.

Η Ευρώπη θα παραμένει εξαρτημένη ενεργειακά από τη Ρωσία παρά τις προσπάθειες που θα γίνουν για την προώθηση μιας εναλλακτικής ενεργειακής πολιτικής.

Η Ευρώπη θα πληρώσει βαρύ τίμημα γι αυτήν την εξάρτηση καθώς οι ρωσικές φίρμες δεν μπορούν να δεσμευτούν ότι θα εκπληρώσουν τα συμβόλαιά τους είτε εξ αιτίας των ελάχιστων επενδύσεων που κάνουν στις περιοχές εξόρυξης είτε λόγω της αυξανομένης διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος που ανθίζει στον ευρασιατικό ενεργειακό τομέα και ο οποίος εκτιμάται ότι θα επεκταθεί προς την Ευρώπη.

10) Μεγάλες πιθανότητες συγκρούσεων

Το διεθνές σύστημα αναζητώντας την ισορροπία του μέχρι το 2025 θα πρέπει να αντιμετωπίσει μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση: Την μείωση των αναλογούντων μεριδίων των ενεργειακών και άλλων ζωτικών πόρων που συνεπάγεται η — με αξιώσεις– εμφάνιση στη διεθνή σκηνή νέων παικτών.

Η δημογραφική πραγματικότητα είναι άλλωστε από μόνη της πιεστική, ως προς τη διανομή των πόρων. Μέχρι το 2025 θα έχει προστεθεί στον παγκόσμιο πληθυσμό περισσότερο από 1 δισεκατομμύριο ανθρώπων.

Ένα ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό πληθυσμών θα συνεχίσει να κινείται από την ύπαιθρο προς αστικές– και περισσότερο αναπτυγμένες περιοχές– αναζητώντας ασφάλεια και ευκαιρίες για την βελτίωση της οικονομικής του κατάστασης.

Τεράστιες μάζες – ειδικά στην Ασία- θα «ενταχθούν» στη λογική και τις συνήθειες της μεσαίας τάξης μιμούμενες το δυτικό τρόπο ζωής, γεγονός που θα έχει σοβαρότατες επιπτώσεις στην προσπάθεια διανομής- διαχείρισης των παγκόσμιων πόρων.

  • · Αυτό που φαίνεται ολοένα και περισσότερο βέβαιο είναι πως το αόρατο χέρι της αγοράς δεν έχει τη δύναμη να επιδιορθώσει την ανισορροπία που δημιουργεί η ολοένα και αυξανόμενη ζήτηση των περιορισμένων (κυρίως ενεργειακών) πόρων.

Η υπάρχουσα ήδη πίεση στους πόρους θα ενταθεί και θα γίνει ακόμη πιο περίπλοκη εξ αιτίας των κλιματικών αλλαγών. Υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος από τον οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολη η διέξοδος.

Ανάπτυξη και κλίμα

Η συνεχιζόμενη αύξηση των ενεργειακών αναγκών θα επιταχύνει την επίδραση στην αλλαγή του κλίματος. Από την άλλη πλευρά ενδεχόμενη απότομη εγκατάλειψη των ορυκτών καυσίμων πριν οι τεχνολογίες αντικατάστασής τους καταστούν εφικτές και οικονομικά αποδοτικές θα επιβραδύνουν την ανάπτυξη ειδικά σε χώρες σαν την Κίνα των οποίων η βιομηχανίες δεν έχουν φτάσει σε υψηλά επίπεδα αποδοτικότητας.

Είναι πολύ πιθανό το επόμενα 15 χρόνια εξ αιτίας της αδυναμίας αναπροσαρμογής των παγκόσμιων ενεργειακών επιλογών η θερμοκρασία του πλανήτη να αυξηθεί κατά μέσο όρο 2 βαθμούς. Οι συνέπειες από μια τέτοια αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας χαρακτηρίζονται ήδη από την αδυναμία της διαχείρισής τους.

Η τροφή και το νερό είναι διασυνδεδεμένα σε μια συνάρτηση με την κλιματική αλλαγή, τις ενεργειακές επιλογές και τη δημογραφική εξέλιξη.

Η αύξηση στις τιμές ενέργειας αυξάνουν το κόστος για τον καταναλωτή αλλά και την βιομηχανική γεωργία μεγάλης κλίμακας που είναι συνδεδεμένη με διάφορους τρόπους με την πετρελαιοβιομηχανία (ενέργεια, λιπάσματα).

Η αλλαγή των καλλιεργήσιμων εκτάσεων με διατροφικά προϊόντα σε βιοκαύσιμα είναι περιορισμένη λύση: Δεν λύνει το ενεργειακό πρόβλημα , δε βοηθά στην αναστροφή των κλιματικών αλλαγών και ταυτόχρονα συμβάλει στην αύξηση των τιμών των βασικών ειδών διατροφής.

Κλιματολογικά οι ανωμαλίες στη βροχόπτωση και τη χιονόπτωση καθώς και το επιταχυνόμενο λιώσιμο των πάγων θα επηρεάσει την αγροτική παραγωγή σε πολλά σημεία της γης.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος αστάθειας στο παγκόσμιο σύστημα προέρχεται από το συνδυασμό ενεργειακών και κλιματικών παραμέτρων (αλλαγών). Οι παράμετροι αυτοί μπορούν να δημιουργήσουν ένα απρόβλεπτο σύνδρομο προβλημάτων τα οποία θα είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν όταν ξεσπάσουν

Η μετά- πετρέλαιο εποχή?

Μέχρι το 2025 ο κόσμος θα βιώσει μια θεμελιώδη ενεργειακή μετάβαση. Η παραγωγή πετρελαίου δεν θα είναι σε θέση να αυξηθεί στους ρυθμούς με τους οποίους θα αυξάνεται η ζήτηση.

Τα επίπεδα παραγωγής πολλών παραδοσιακών πετρελαιοπαραγωγών χωρών ( Υεμένη, Νορβηγία, Ομάν Κολομβία, Βρετανία, Ινδονησία, Αργεντινή, Συρία, Αίγυπτος, Περού, Τυνησία) ήδη παρουσιάζουν κάμψη και άλλων (Μεξικό, Μαλαισία, Κίνα , Ινδία, Κατάρ) έχουν φτάσει στο ανώτατο σημείο μετά από το οποίο ακολουθεί η κάμψη

Μόνο έξι χώρες ( Σ. Αραβία, Ιράν, Κουβέιτ, Ενωμένα Αραβία Εμιράτα και Ρωσία) εκτιμάται ότι μέχρι το 2025 θα συνεισφέρουν περί το 39% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου.

Οι μεγαλύτεροι παραγωγοί θα εξακολουθήσουν να είναι οι χώρες της Μ/Α στην οποία βρίσκονται τα 2/3 των παγκόσμιων αποθεμάτων. Οι χώρες του ΟΠΕΚ στον Περσικό Κόλπο έχουν σχεδιάσει να αυξήσουν την παραγωγή του από το 2003 μέχρι το 2025 κατά 43%. Το μισό αυτής της παραγωγής θα προέλθει από τη Σ. Αραβία η οποία παράγει περισσότερο απ όσο πετρέλαιο θα παραχθεί στην Αφρική και την Κασπία συνολικά.

Σε κάθε περίπτωση μέχρι το 2025 η συνολική παραγωγή πετρελαίου θα υποχωρήσει σε σχέση με την παραγωγή και τη χρήση Φυσικού Αερίου. Μέχρι το 2025 η κατανάλωση του Φυσικού Αερίου θα αυξηθεί κατά 60%

Τρεις χώρες (Ρωσία, Ιράν, Κατάρ) κατέχουν το 57% των παγκόσμιων αποθεμάτων Φ.Α. Συνυπολογίζοντας αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου μαζί, Ρωσία και Ιράν μπορούν να χαρακτηριστούν ως οι Βασιλείς της εποχής του πετρελαίου.

Τα επόμενα 20 χρόνια θα χαρακτηριστούν από μεγάλες διακυμάνσεις στις τιμές ενέργειας. Σε κάθε περίπτωση, είτε χαμηλές είτε υψηλές , οι τιμές του πετρελαίου θα έχουν τεράστιες γεωπολιτικές συνέπειες. Σύμφωνα με συγκλίνουσες εκτιμήσεις φορέων που ασχολούνται με τις τιμές στην ενέργεια γύρω στο 2015 οι τιμές θα αυξηθούν κατακόρυφα καθώς τότε θα επιβεβαιωθεί ότι η προσφορά αδυνατεί να προλάβει την ζήτηση. Στην προκειμένη περίπτωση η κατάσταση δεν μοιάζει με παρόμοιες ανοδικές τάσεις της τιμής στο παρελθόν (1970,1980).

Πιθανή συνέπεια των υψηλών τιμών είναι ότι οι χώρες που εισάγουν περισσότερο από το 80% των αναγκών τους σε ενέργεια θα οδηγηθούν, οι φτωχές σε κατάρρευση, οι «πλούσιες» σε οικονομική επιβράδυνση διαρκείας, και κατά συνέπεια σε πολιτική αστάθεια. Ιδιαίτερη κρίσιμη είναι η υπόθεση των τιμών του πετρελαίου για την Κίνα που η οικονομική της ανάπτυξη καλλιεργεί προσδοκίες αντιμετώπισης της φτώχειας εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στο εσωτερικό.

Τροφή- νερό

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι 21 χώρες με συνολικό πληθυσμό περί τα 600 εκατομμύρια ήδη αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με την ανεπάρκεια καλλιεργήσιμων εκτάσεων και καθαρού νερού. Συνυπολογίζοντας την αυξητική τάση του παγκόσμιου πληθυσμού σε μια τέτοια κατάσταση θα βρεθούν μέχρι το 2025 36 χώρες (ανάμεσά τους το Πακιστάν, η Αιθιοπία, η Ερυθραία, η Συρία η Κολομβία) ή 1,4 δισεκατομμύριο άνθρωποι .

Τα επόμενα 20 χρόνια οι ανησυχία για κλιματικές αλλαγές είναι πιθανό να οδηγήσει χώρες σε μονομερείς ενέργειες προκειμένου να διασφαλίσουν ζωτικούς πόρους για την ύπαρξή τους.

Υπάρχουν υπολογισμοί που εκτιμούν τους μόνιμα εκτοπισμένους λόγω κλιματικών συνθηκών στα μέσα του αιώνα που διανύουμε σε 200 εκατομμύρια.

Σύμφωνα με υπολογισμούς της παγκόσμιας τράπεζας η ζήτηση τροφίμων θα αυξηθεί κατά 50% μέχρι το 2030

«πυρηνική» Μέση Ανατολή

Τα επόμενα 15-20 χρόνια οι πιθανότητες συγκρούσεων είτε μεταξύ κρατών είτε εμφύλιες εντός κάποιων κρατών στην ευρύτερη Μέση Ανατολή πολλαπλασιάζονται. Ο συνδυασμός «ανοιχτών οικονομιών» που σε κάποιες περιπτώσεις μεγεθύνονται και ανελαστικών αντιδημοκρατικών καθεστώτων δημιουργεί το έδαφος για την εκδήλωση τρομοκρατικών ενεργειών, εμφύλιων συγκρούσεων καθώς και πολέμων μεταξύ κρατών

Μέχρι το 2025 θα έχει ξεκαθαρίσει αν θα υλοποιηθούν ή όχι οι πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν

Η Αλ Κάιντα θα έχει εξασθενίσει τα επόμενα 15-20 χρόνια, ωστόσο θα διατηρεί κάποια ερείσματα αλλά και χρηματοδότες στην περιοχή.

Εκτός από το Ιράν αρκετά ακόμη κράτη της περιοχής δεν κρύβουν την πρόθεσή τους να αναπτύξουν πυρηνική τεχνολογία που θα μπορούσε να χρησιμεύσει για την εξέλιξη πυρηνικών όπλων, Τα επόμενα χρόνια και με αφορμή την πολιτική του Ιράν αρκετές χώρες θα επιχειρήσουν να απαντήσουν στην Τεχεράνη, μπαίνοντας στην πυρηνική εξοπλιστική κούρσα.

Μια τέτοια εξέλιξη θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο την κατάσταση στην περιοχή, καθώς θα κινητοποιήσει εναντίον του Σιητικού Ιράν τους σουνίτες γείτονές του. Επίσης θα κινητοποιήσει και δυνάμεις εκτός περιοχής, οι οποίες θα εκμεταλλευτούν τον ανταγωνισμό πουλώντας τεχνολογία με αντάλλαγμα καλύτερη πρόσβαση στην μεγαλύτερη δεξαμενή ενεργειακών πόρων του πλανήτη.

Διασπορά έντασης

Σε κάθε περίπτωση τον πυρηνικό δρόμο που χάραξε το Ιράν ακολουθούν ή θα σκεφτούν να ακολουθήσουν η Τουρκία, τα Εμιράτα, το Μπαχρέιν, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και η Λιβύη

  • · Η κεντρική Ασία θα εξελιχθεί βαθμιαία σε πεδίο έντονων ανταγωνισμών μεταξύ των δυνάμεων που θα επιδιώκουν πρόσβαση σε ενεργειακές πηγές. Αν και προς το παρόν Ρωσία και Κίνα συνεργάζονται προκειμένου να μειώσουν την αμερικανική επιρροή στην περιοχή στο μέλλον δεν αποκλείονται τριβές μεταξύ τους, ειδικά αν η Μόσχα ξεκινήσει να παρεμβαίνει στις σχέσεις που διαμορφώνει η Κίνα με χώρες της περιοχής, ή αν το Πεκίνο ακολουθήσει μια πιο επιθετική πολιτική σε περιοχές με ενεργειακά αποθέματα που αποτελούσαν στο παρελθόν τμήματα της Σοβιετικής Ενωσης
  • · Η εξέλιξη των τεχνικών εξόρυξης πετρελαίου στο κοντινό μέλλον είναι πιθανό να καταστήσει εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα που σήμερα «αναπαύονται» σε περιοχές αδιευκρίνιστης κυριαρχίας, κυρίως στην Αρκτική και την Ασία.

Η Ελλάδα το 2025

Είναι φανερό ότι οι τάσεις, έτσι όπως καταγράφονται από το Αμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο Πληροφοριών, περιγράφουν ένα εξαιρετικά δυσχερές περιβάλλον για την Ελλάδα. Τα αναμενόμενα προβλήματα που θα υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει, είναι σοβαρά και πολύ περισσότερα απ όσες ευκαιρίες προβάλλουν μέσα στην επόμενη 15ετία.

  • · Το ελληνικό δημογραφικό έλλειμμα, αν μάλιστα τοποθετηθεί στο γενικότερο ευρωπαϊκό, περιγράφει ένα πολύ δύσκολο κοντινό μέλλον: Η Ελλάδα θα είναι μια γερασμένη χώρα, μέσα σε μια γερασμένη ευρωπαϊκή Ένωση.
  • · Η Ελλάδα, καθώς αποτελεί μια από τις βασικές πύλες εισόδου μεταναστών στην ΕΕ, δέχεται ήδη μια αυξημένη πίεση από τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται. Οι κυβερνήσεις της χώρας προς το παρόν τουλάχιστον δεν έχουν αναζητήσει μια στρατηγική «ενσωμάτωσης» των μεταναστών, αφήνοντας τους στις παρυφές της παραοικονομίας. Οι αναμενόμενες και από την ΕΕ δύσκολες αποφάσεις για την ένταξη των μεταναστών στο επίσημο ιστό της απασχόλησης αναμένεται ότι θα δημιουργήσει πρόσθετα προβλήματα σε μια απροετοίμαστη για τις εξελίξεις ελληνική κοινωνία.
  • · Η Ελλάδα, χώρα που συνορεύει με την φτωχή ευρωπαική περιφέρεια (Βαλκάνια) αναμένεται να αντιμετωπίσει καταβάλει μεγαλύτερο σχετικά τίμημα (όχι απαραίτητα οικονομικό) για τον εκσυγχρονισμό της.
  • · Η προβλεπόμενη ανάδειξη της τουρκίας σε περιφερειακή οικονομική δύναμη, θα προκαλέσει στην ελληνική εξωτερική πολιτική πρόσθετες πιέσεις. Είτε η Τουρκία γίνει δεκτή στην ΕΕ είτε όχι, θα έχει πλεονέκτημα έναντι της Ελλάδας σε ότι έχει να κάνει με τις διαφορές των δύο χωρών για την διευκρίνιση των θαλάσσιων συνόρων τους.

Η εκτεταμένη διαφθορά, η πολιτιστική κατάπτωση, η αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, η απορρύθμιση στην οικονομία και πάνω απ όλα η έλλειψη ενός σχεδίου για την παιδεία εμφανίζουν τη χώρα ανησυχητικά αδύναμη να κινηθεί την επόμενη δεκαπενταετία, η οποία αναμένεται να είναι μια καθοριστική μεταβατική εποχή για την ανθρωπότητα.

 

 

Posted in Ευρώπη, Ελλάδα, Κοινωνία - Οικονομία - Περιβάλλον | Με ετικέτα: , , , | Leave a Comment »

Να γίνει η ανάσα αναπνοή

Posted by βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο 24 Δεκεμβρίου 2009

Δεν ξέρω αν είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων, αλλά έχω την αίσθηση ότι από προχθές αρχίζει και μαλακώνει ο πολικός χειμώνας των διεθνών αγορών για την Ελλάδα.

Ο κύκλος των υποβαθμίσεων ξεκίνησε με τη σβουριχτή σφαλιάρα των, κατά την τράγκειο έκφραση, «φίτσηδων» και κλείνει, προσώρας τουλάχιστον, με το φιλικό σκαμπίλι της Moody’s. Το spread των 10ετών ομολόγων από εκεί που πήγαινε για τις 300 μονάδες βάσης άλλαξε φορά και πιο πιθανό τώρα είναι να φλερτάρει με τις 200.

Τα άκρως εχθρικά δημοσιεύματα και σχόλια των Μέσων Ενημέρωσης της αλλοδαπής πιθανότατα θα συνεχίσουν να μας αντιμετωπίζουν αυστηρά, εγκαταλείποντας όμως τους προσβλητικούς και απαξιωτικούς για τη χώρα μας χαρακτηρισμούς.

Στη γραμμή του ενός ή και των δύο κλικ παρακάτω, σε σχέση με προηγουμένως, αναμένεται να κινηθούν και οι κοινοτικοί παράγοντες οίτινες διαμορφώνουν το κλίμα για έναν έκαστο των 27 εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σίγουρα στη διαμορφούμενη εκεχειρία μεταξύ ελληνικών και ξένων αγορών και οίκων αξιολόγησης συνετέλεσε, εκτός από τις παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις, και η επιδειχθείσα αποφασιστικότητα της κυβερνήσεως και του πρωθυπουργού προσωπικά να εξαγγείλει ένα συγκροτημένο, συνεκτικό και «σκληρό» πρόγραμμα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που θα επαναφέρει, έστω και σε βάθος τετραετίας, τη δημοσιονομική ευταξία στην πολύπαθη χώρα του πολυμήχανου (και περί τη δημιουργική λογιστική) Οδυσσέα.

Η επίσκεψη του υπουργού Οικονομικών σε τρεις σημαντικές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (Βερολίνο, Παρίσι, Λονδίνο), καθώς και ο επ’ εσχάτων καλός συντονισμός κυβερνήσεως, τραπεζών και οικονομικών παραγόντων, συνετέλεσαν επίσης στην πτώση του πυρετού της ελληνικής οικονομίας.

Ρόλο, που μέλλει να αποδειχθεί πόσο σημαντικός είναι, φαίνεται να έπαιξε και το γεγονός ότι ο Γ. Παπανδρέου προσπαθεί να μεταφέρει, προσώρας στο παρασκήνιο, και στην οικονομία τον πολυδιάστατο τρόπο με τον οποίον άσκησε και ασκεί επιτυχώς διπλωματία από το πόστο του υπουργού Εξωτερικών.

Η εισαγωγή της «κίτρινης παραμέτρου» (δηλαδή των Κινέζων) στο παζλ της εξεύρεσης πόρων είτε για δανεισμό είτε για ανάπτυξη είναι σίγουρα κάτι το θετικό, εφόσον γίνει με όρους αμοιβαίου συμφέροντος.

Και βέβαια θα πρέπει να εκτιμηθεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι, παρά τις όποιες φραστικές αψιμαχίες, επεδείχθη, σχεδόν από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων και των φορέων κοινωνικής και συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, ψυχραιμία και πνεύμα κατανόησης -αν όχι και συνεργασίας- με την κυβέρνηση, προκειμένου να ξορκιστεί το φάντασμα της χρεοκοπίας και της πτώχευσης.

Αυτό σίγουρα δεν αποτυπώνεται σε διακομματικά μνημόνια ή κυβερνητικούς συνεταιρισμούς, όπως σε άλλες χώρες σε έκτακτες περιόδους κρίσης, όμως το γεγονός και μόνον ότι η χώρα «δεν κατέβασε ρολά» ένεκα μαζικών και εκτεταμένων απεργιακών κινητοποιήσεων ή ότι η πολιτική αντιπαράθεση συνεχίζει να γίνεται σε ήπιους, κατά βάσιν, τόνους, αποδεικνύει την επιδειχθείσα εν τοις πράγμασι συναίνεση.

Και αυτό πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού και να συνυπολογιστεί από την κυβέρνηση στην εφεξής πολιτική της, η οποία ναι μεν πρέπει να είναι αυστηρή και να υλοποιεί με συνέπεια το «σχέδιο του Ζαππείου» με τα αναγκαία συμπληρώματά του, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να τεμαχίσει το κοινωνικό σώμα, ιδιαίτερα τους αδύναμους.

Εξάλλου, η σχετική νηνεμία οφείλεται και στο γεγονός ότι το σχέδιο Παπανδρέου προσπαθεί -όσο είναι μπορετό στις έκτακτες συνθήκες κρίσης- να μην πλήξει δυσανάλογα και υπέρμετρα τις λαϊκές τάξεις και τα χαμηλόμισθα στρώματα του πληθυσμού.

Ίσως κάποιος να υποστηρίξει, βασίμως, ότι η νηνεμία είναι επιφανειακή και δεν εκδηλώνεται γκρίνια επειδή υπάρχει περίσσευμα φόβου και ανασφάλειας για τα επερχόμενα.

Εγώ θα προσέθετα ότι η υποβόσκουσα δυσθυμία μπορεί να γίνει ποτάμι οργής και να πνίξει τους πάντες, εάν σε προβλεπτό χρόνο δεν αρχίσουν να παράγονται αποτελέσματα που να πιστοποιούν ότι όντως η κυβέρνηση μπορεί να φέρει με ασφάλεια το καράβι στο λιμάνι και με τον τρόπο που το υπεσχέθη. Εάν αρχίσουν εκπτώσεις στις πολιτικές, στα μέτρα και τις συμπεριφορές, τότε ούτε ο Ασπροπόταμος δεν θα τους ξεπλένει.

Όλα λοιπόν εφεξής θα κριθούν από τη συνέπεια έργων και λόγων. Και κυρίως από την ικανότητα της κυβέρνησης να μετασχηματίσει τα αισθήματα φόβου και ανασφάλειας σε συνειδητό και ώριμο ρεύμα γενικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Αυτό σημαίνει ότι οι κοινοί εθνικοί τόποι που διαμορφώνονται όσον αφορά την ανάγνωση και επίλυση του κοινωνικοοικονομικού και πολιτικού προβλήματος θα πρέπει σταδιακά να μετεξελιχθούν, μέσω των αναγκαίων ανασυνθέσεων, σε μια ισχυρή πλειοψηφική συμμαχία με πολιτικά, ιδεολογικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και αξιακά προτάγματα για την Ελλάδα του 2020.

Μόνον έτσι μπορεί η κρίση να είναι και ευκαιρία. Μόνον έτσι μπορεί βασίμως να υποστηριχθεί ότι η χώρα θα περάσει χωρίς ακρωτηριασμούς, κάθε είδους, τον κάβο της κρίσης. Μόνον έτσι θα γίνει μπορετή η μετάβαση από το σημερινό φθισικό μοντέλο ανάπτυξης σε κάποιο άλλο που θα παράγει πλούτο για τους πολίτες, θα τον διανέμει σχετικά δίκαια και θα διατηρεί τη χώρα και το έθνος των Ελλήνων στην ομάδα των ανεπτυγμένων κρατών με περιφερειακή ισχύ.

Μπορούν όμως όλα αυτά να συμβούν ή είναι φαντασιώσεις που γεννούν σε κάποιον είτε το πνεύμα των Χριστουγέννων είτε η απόσταση, εδώ και ένα εικοσιτετράωρο, από την τύρβη των Αθηνών και του επαγγέλματος;

Δύσκολο να απαντήσει κάποιος με βεβαιότητα, αλλά μπορούν τουλάχιστον να δρομολογηθούν. Για να δρομολογηθούν χρειάζεται όμως η ανάσα που μας έδωσαν η Moody’s και όσα στην αρχή παραθέσαμε να γίνει κανονική αναπνοή. Και για να γίνει κανονική αναπνοή, χρειάζεται να ξαναγυρίσει η αισιοδοξία και να ξαναζεσταθεί η ελπίδα στους πολίτες.

Όταν το ΠΑΣΟΚ, πριν από 80 ημέρες, κέρδιζε με συντριπτική διαφορά τη Ν.Δ. στις εκλογές, ήταν έντονη η αίσθηση ότι ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του θα τα καταφέρουν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση, ότι μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα και με μεγαλύτερη επάρκεια τις δημόσιες υποθέσεις, ότι, ναι, είναι δύσκολα, αλλά οι χειρότερες μέρες είναι πίσω μας.

Η συγκρότηση της κυβερνήσεως, οι προγραμματικές δηλώσεις, η μέθοδος των βιογραφικών στη στελέχωση του κυβερνητικού και κρατικού μηχανισμού συγκέντρωσαν μεγάλα ποσοστά επιδοκιμασίας.

Υπήρχε μια γενικευμένη αίσθηση και αναμονή ότι για μία ακόμα φορά η χώρα, έστω και την ύστατη στιγμή, θα καταφέρει, ευρισκόμενη έμπροσθεν του γκρεμού, να μην κάνει το βήμα προς τα μπρος. Με ευθύνη της κυβερνήσεως, το κλίμα σταδιακά άλλαξε. Την αρχική αισιοδοξία διαδέχθηκε η κατήφεια. Η ελπίδα παραχώρησε τη θέση της στη δυσπιστία.

Οι πολίτες άρχισαν να τρώνε τη μία σφαλιάρα μετά την άλλη. «Θα μπουν τέτοιοι και τόσοι φόροι που θα γονατίσουν τη μέση οικογένεια, θα τσακιστεί η μεσαία τάξη. Οι μικροί και μεσαίοι επαγγελματίες θα τεθούν σε καθεστώς διωγμού. Όσοι έχουν ακίνητα καλύτερα να τα πουλήσουν.

Όσοι έχουν εισοδήματα προτιμότερο είναι να τα κρύψουν στα σεντούκια, όσοι έχουν καταθέσεις συμφέρει να τις πάνε σε τράπεζες του εξωτερικού», ήταν η μόνιμη επωδός των δημοσιολογούντων και πλέον έγινε καθημερινό θέμα συζητήσεων στους ανά την επικράτεια καφενέδες.

Οι τράπεζες συνέχιζαν να κρατούν τη στρόφιγγα των δανείων στην ένδειξη «στάγδην». Ο τζίρος στην αγορά μειώθηκε περαιτέρω. Το εμπόριο, λόγω της αναιμικής ζήτησης και της έλλειψης ρευστότητας, συνέχιζε να είναι ντυμένο στα πένθιμα. Κι ύστερα ήρθαν οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, οι κοινοτικοί εταίροι, τα ξένα funds, ο σχολιασμός των ξένων Μέσων Ενημέρωσης. Καθημερινά οι Έλληνες άκουγαν δυο λέξεις: «πτώχευση» και «χρεοκοπία».

Μαύρισε η ψυχή τους. Σαν τη μάνα του Σουλιώτη που έβλεπε το παιδί της να στέκει παράμερα και να κλαίει, επειδή από την πείνα δεν μπορούσε πια να κρατήσει στο χέρι το τουφέκι του κι ο Αγαρηνός το ήξερε.

Να σημειώσουμε εδώ ότι όλη αυτή η εικόνα ήταν προϊόν και ενός φαύλου κύκλου. Όσα ελέγοντο και εγράφοντο στα καθ’ ημάς μεταφέρονταν είτε μέσω των ραπόρτων των ξένων πρεσβειών είτε μέσω των εδώ ανταποκριτών στην αλλοδαπή και στη συνέχεια ο εκεί σχολιασμός επανερχόταν σ’ εμάς διανθισμένος με μπόλικο όξος και χολή.

Εκτός, λοιπόν, από την πρωτογενή και αυθύπαρκτη κριτική ή και απαξίωση των ξένων, που πολλές φορές εμπεριείχε, για προφανείς ίσως λόγους, και ιδιοτέλεια είχαμε και ένα παράπλευρο κανάλι, αυτό του προαναφερόμενου φαύλου κύκλου – της εξαγωγής και επανεισαγωγής της μιζέριας μας.

Για να μπορέσει λοιπόν η κυβέρνηση να δρομολογήσει διαφορετικά τις εξελίξεις, θα πρέπει, πρώτον, να βελτιώσει καταρχήν την ψυχολογία των πολιτών. Πρέπει να εκμεταλλευτεί και επικοινωνιακά (εδώ είναι καθοριστικός θα έλεγα και εθνικά επιβεβλημένος ο ρόλος των εγχώριων Μέσων Ενημέρωσης) το momentum της εκεχειρίας που φαίνεται ότι επέρχεται μεταξύ ελληνικών και ξένων αγορών και κοινοτικών παραγόντων και να κάνει ενέσεις αισιοδοξίας και ελπίδας.

Ίσως ένα δραματοποιημένο διάγγελμα πειθαρχημένης αυτογνωσίας άμα και αισιοδοξίας του πρωθυπουργού, με αφορμή και τις γιορτές, να ήταν το απαραίτητο συμπλήρωμα στο «σχέδιο του Ζαππείου».

Ευκταίον θα ήταν στο ίδιο μήκος κύματος να κινηθεί και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και -αν όχι και οι υπόλοιποι αρχηγοί- τουλάχιστον ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.

Δεύτερον, να επεξεργαστεί μέχρι και την τελευταία λεπτομέρειά του το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης που θα υποβληθεί τον Ιανουάριο στην Κομισιόν.

Το πρόγραμμα πρέπει να είναι έτσι δομημένο, ιεραρχημένο και ποσοτικοποιημένο, ώστε να γίνει ασμένως δεκτό από τους κοινοτικούς μας εταίρους. Μια θερμή κοινοτική υποδοχή θα επηρεάσει σίγουρα τις αγορές που, παρά τα όσα μυστήρια λέγονται και γράφονται, συνήθως λειτουργούν ως «κοπάδι».

Η βελτίωση του κλίματος στο εξωτερικό θα έχει ευεργετικές επιδράσεις στον επικείμενο δανεισμό, που με τη σειρά του μπορεί να βελτιώσει την ψυχολογία και στο εσωτερικό, και ιδιαίτερα στην εικόνα που καθημερινά φιλοτεχνείται από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.

Το άριστο θα ήταν είτε εντός του Ιανουαρίου είτε το πρώτο τρίμηνο του 2010 ένα μέρος του δανεισμού να γινόταν από τρίτη πηγή, όπως αυτή των Κινέζων, με χαμηλό spread που θα ανάγκαζε και τους άλλους δανειστές μας να μας συμπεριφερθούν, τουλάχιστον, με αξιοπρέπεια.

Εάν γίνονταν όλα αυτά, θα λυνόταν το πρόβλημα; Σαφέστατα και όχι. Τα δύσκολα συνεχίζουν να είναι μπροστά μας. Όμως θα ήταν διαφορετικό το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αναπτύσσονταν η κυβερνητική λειτουργία, η οικονομική δραστηριότητα, η κοινωνική κινητικότητα, η πολιτική αντιπαράθεση.

Ένα πλαίσιο λιγότερο γκρίζο και περισσότερο αισιόδοξο, όπως αυτό που έφερε στους ανθρώπους, μέρες που ’ναι, η γέννηση του Χριστού.

Η ελπίδα που προσέφερε στο γένος των ανθρώπων η γέννηση ενός Νηπίου Νέου διατηρείται -παρά τις όποιες αμφισβητήσεις, ενστάσεις και διαφωνίες- ακόμη.

Και μόνον γι’ αυτό αξίζει να Τον τιμούμε, να Τον γιορτάζουμε και να Τον πιστεύουμε κάθε χρόνο και συνέχεια.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

posted by felnikos

 

Posted in Ευρώπη, Ελλάδα, Κοινωνία - Οικονομία - Περιβάλλον | Με ετικέτα: , , , | Leave a Comment »

Η Κίνα προβάλλει τις ναυτικές φιλοδοξίες της

Posted by βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο 9 Σεπτεμβρίου 2009


Le Monde Diplomatique

Στρατιωτικές αντιπαλότητες στην Ασία
Οι μεγάλες γεωπολιτικές ισορροπίες αλλάζουν πάντοτε με αργούς ρυθμούς. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν στρατιωτικές δυνάμεις πολύ ανώτερες από εκείνες που διαθέτει ο υπόλοιπος κόσμος, ιδιαίτερα όσον αφορά το Ναυτικό. Όμως, ακόμα και σε αυτόν τον τομέα, οφείλουν στο εξής να λαμβάνουν υπόψη τους και άλλους «παίκτες», όπως· η Κίνα, η οποία έχει ενταχθεί στην κλειστή λέσχη των οκτώ κρατών με τον μεγαλύτερο πολεμικό στόλο στον κόσμο (1). Η αντίθεση με τη δεκαετία του ’50 είναι εξαιρετικά έντονη: εκείνη την εποχή, η Κίνα κατόρθωσε να αποκτήσει ένα μικρό στόλο που προοριζόταν για την άμυνα των παραλίων της μονάχα χάρη στη βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης! Μήπως η Κίνα, η οποία για πολλές χιλιετίες υπήρξε μια εσωστρεφής ηπειρωτική δύναμη μεταμορφώνεται σε θαλασσοκράτειρα παγκόσμιας εμβέλειας, όπως υποστηρίζουν οι αμερικανικές εκθέσεις;
Το 2006, στην Κίνα γνώρισε τεράστια επιτυχία η σειρά «Daguo Juequi» (2): επρόκειτο για μια σειρά ντοκιμαντέρ, παραγωγή της Κεντρικής Κινεζικής Τηλεόρασης (CCTV), με θέμα την άνοδο των μεγάλων δυνάμεων. Τα επεισόδιά της στηρίζονταν σε συζητήσεις με ιστορικούς και πολιτικούς ηγέτες (ανάμεσά τους και ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν). Η παραγωγή θεωρήθηκε αρκετά σοβαρή ώστε να μεταδοθεί -σε αγγλική βερσιόν- από το αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι History Channel.Παρουσίαζε τη δημιουργία, τα χρόνια της ευημερίας και την κατάρρευση αυτοκρατοριών όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ολλανδία, η Γαλλία, η Αγγλία, η Ιαπωνία, η Ρωσία και οι ΗΠΑ.

Τεράστιος ενθουσιασμός

Σύμφωνα με τον εμπνευστή της σειράς Κιαν Τσενγκ Νταν, καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Πεκίνου, ο τεράστιος ενθουσιασμός του κινεζικού κοινού γι’ αυτή τη σειρά (δώδεκα επεισόδια των πενήντα λεπτών) είναι κατανοητός: «Η Κίνα μας, ο κινεζικός λαός, η κινεζική “φυλή”, έχουν αναζωογονηθεί και κάνουν ξανά την εμφάνισή τους στη διεθνή σκηνή (3)».
Η σειρά «Daguo Juequi» προβάλλει σε μεγάλο βαθμό την έμφαση που έδωσαν στη θαλασσοκρατορία οι μεγάλες δυνάμεις, κατά τη διάρκεια της ανόδου τους προς την παγκόσμια ηγεμονία. Πράγματι, στα περισσότερα από τα «μοντέλα» που εξετάστηκαν, ανεξάρτητα από το μέγεθος της χώρας και του πληθυσμού της, συναντάμε το άνοιγμα προς το εξωτερικό, τον έλεγχο των σημαντικότερων θαλασσίων διαδρόμων αλλά και των σημείων που χρησίμευαν ως βάσεις για τον έλεγχο των ανοιχτών θαλασσών, καθώς και την τεχνολογική πρωτοπορία στη ναυπηγική τέχνη.
Αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά βρίσκονται στην καρδιά των νέων προτεραιοτήτων της κινεζικής κυβέρνησης και αποκρυσταλλώνονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο σχέδιο για την «Υψηλή Ναυτική Τεχνολογία» του 2000 και στην κατακόρυφη άνοδο της ισχύος του Ναυτικού του Απελευθερωτικού Λαϊκού Στρατού (ΝΑΛΣ).
Από αυτή την άποψη, η «Daguo Juequi» αποτελεί μια ρήξη με τον ιδεολογικοποιημένο ιστορικό λόγο που προωθούσε επί δεκαετίες το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ): πρόκειται για τον εξωστρεφή πραγματισμό μιας δύναμης που βρίσκεται σε τροχιά μεγάλης ανάπτυξης και επιθυμεί να αποφύγει την αλαζονική τύφλωση αλλά και την υστερική αίσθηση περικύκλωσης που βύθισε στην αδυναμία την Αυτοκρατορία του Μέσου (4) τον 19ο αιώνα. Απ’ ό,τι φαίνεται, οι επίσημες απόψεις που εκφράζει ο πρόεδρος Χου Ζιντάο συνοψίζονται στις λέξεις κλειδιά «ειρηνική» κι «αρμονική» επιρροή, δηλαδή στο άνοιγμα της Κίνας προς τον κόσμο και, κυρίως, στο άνοιγμα του υπόλοιπου κόσμου προς την Κίνα.

Η «soft power»

Το 2007, σε μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια ναυτικής διπλωματίας, τα κινεζικά πολεμικά πλοία πραγματοποίησαν επίσημες επισκέψεις σε γαλλικά, αυστραλιανά, ιαπωνικά, ρωσικά, σιγκαπουριανά, ισπανικά και αμερικανικά λιμάνια, ενώ συμμετείχαν και σε επιχειρήσεις για την πάταξη της πειρατείας.
Η φιλοδοξία για απόκτηση «soft power» οφείλει να εξεταστεί, τόσο με βάση τις συγκυρίες σε περιφερειακό επίπεδο, όσο και με τα δύο μεγαλύτερα διακυβεύματά της. Το πρώτο αφορά τις εδαφικές διεκδικήσεις απέναντι στην Ταϊβάν και, γενικότερα, στην περίμετρο των κινεζικών χωρικών υδάτων με βάση την οποία καθορίζεται και η έκταση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Επιπλέον, από την ικανοποίηση των διεκδικήσεων της Κίνας εξαρτάται η ελεύθερη πρόσβασή της στα ανοιχτά ύδατα του Ειρηνικού Ωκεανού και στους θαλάσσιους διαδρόμους της Νοτιοανατολικής Ασίας που εκτείνονται πέρα από τη χερσόνησο της Ινδοκίνας. Το δεύτερο διακύβευμα αφορά την προστασία των θαλάσσιων οδών μέσα από τις οποίες πραγματοποιείται ο ανεφοδιασμός σε ορυκτά καύσιμα της χώρας η οποία είναι σήμερα ο δεύτερος εισαγωγέας πετρελαίου σε ολόκληρο τον κόσμο.
Για την ώρα, καθοριστική σημασία έχει το πρώτο διακύβευμα. Το Πεκίνο έχει ήδη επιτύχει τον φιλικό διακανονισμό των διαφορών για τα χερσαία σύνορα, οι οποίες δημιουργούσαν τριβές με τις δεκατρείς γειτονικές χώρες (5).
Απομένουν μονάχα δύο διαφορές, οι οποίες δημιουργούν μια αντιπαράθεση μάλλον χαμηλής έντασης της Κίνας με το Μπουτάν και την Ινδία. Αντίθετα, σύμφωνα με τον Λοϊκ Φρουάρ της ομάδας στρατηγικών υποθέσεων του γαλλικού Υπουργείου Άμυνας, «τα 14.500 χλμ των θαλάσσιων συνόρων της Κίνας αποτελούν ισάριθμες ζώνες δυνητικών κρίσεων και τριβών. Οι διαφορές έχουν βαθύτατες ρίζες και παραμένουν άλυτες (6)». Συνολικά, το Πεκίνο διεκδικεί την πλήρη εθνική κυριαρχία σε τέσσερα εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιας επιφάνειας.

Πρόβλημα η Ταϊβάν

Φυσικά, οι κινεζικές αρχές επιθυμούν να αποκαταστήσουν την κυριαρχία της Κίνας πάνω στην Ταϊβάν, «ακόμα και δια της βίας αν χρειαστεί», σύμφωνα με την επίσημη θέση του Πεκίνου, έστω κι αν η επιστροφή του κόμματος Κουόμιτανγκ και του ηγέτη του Μα Γινγκ Ζέου στην εξουσία στην Ταϊπέι έχει αναθερμάνει τις σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες (7). Η Κίνα σκοπεύει να χρησιμοποιήσει την αύξηση της ισχύος του ναυτικού της και τη –σχετική- μείωση της διαφοράς του τονάζ του κινεζικού στόλου απέναντι στο αμερικανικό πολεμικό ναυτικό, για να ασκήσει ψυχολογικές πιέσεις και να επηρεάσει την «αναπόφευκτη» εξέλιξη που θα οδηγήσει με ειρηνικό τρόπο την Ταιβάν στους κόλπους της μητέρας πατρίδας. Η λογική που υιοθετείται είναι ο συνδυασμός αποτροπής και έλξης : οι κινεζικοί πύραυλοι που είναι στραμμένοι προς το νησί –και η στάση των Αμερικανών- παρακινούν την Ταϊπέι να μην προχωρήσει στη διακήρυξη της ανεξαρτησίας της, ενώ ταυτόχρονα η αυξανόμενη οικονομική αλληλεξάρτηση ανάμεσα στην ηπειρωτική Κίνα και στην Ταϊβάν προετοιμάζει τα πνεύματα για μια ενδεχόμενη ενσωμάτωση του νησιού στην Κίνα, με τρόπο παρόμοιο με εκείνον που εφαρμόστηκε στην περίπτωση του Χονγκ Κονγκ.

Όμως, η Ταϊβάν είναι ένα μονάχα από τα τετραγωνάκια αυτής της θαλάσσιας σκακιέρας. Έτσι, η Κίνα βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την Ιαπωνία εξαιτίας των Νήσων Ντιαόγιου (Σενκάκου στα ιαπωνικά) που γειτνιάζουν με τη νήσο Οκινάουα, η οποία φιλοξενεί μια αμερικανική βάση. Το Τόκιο διακηρύσσει ότι η ιαπωνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη εκτείνεται 450 χλμ δυτικά του Αρχιπελάγους, γεγονός το οποίο αμφισβητεί το Πεκίνο διεκδικώντας το σύνολο της υφαλοκρηπίδας, η οποία αποτελεί προέκταση του εδάφους του μέσα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Σε αυτή τη διένεξη, υπάρχει κι ένα παράπλευρο διακύβευμα το οποίο συνίσταται σε ένα κοίτασμα το οποίο ενδέχεται να περιέχει 200 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Η Κίνα διεκδικεί επίσης από την Ταϊβάν, το Βιετνάμ, τις Φιλιππίνες, τη Μαλαισία, το Μπρουνέι και την Ινδονησία τις Νήσους Σπράτλεϊ (Νάν Σα στα κινεζικά) και το αρχιπέλαγος Πράτας (Ντονγκ Σα). Επίσης, διαπληκτίζεται έντονα με το Βιετνάμ και την Ταϊβάν για το αρχιπέλαγος Πάρασελ (Ξι Σα).

Άλλες διεκδικήσεις

Εξάλλου, εκτός από τις νησιωτικές διεκδικήσεις, η Κίνα αμφισβητεί και ορισμένα θαλάσσια σύνορα με το Βιετνάμ και την Ιαπωνία. Επιπλέον, οι ποσοστώσεις των αλιευμάτων έχουν οδηγήσει τον νέο γίγαντα που αναδύθηκε στην Ασία σε αντιπαράθεση με τη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία, το Βιετνάμ και τις Φιλιππίνες.

Έχουμε την τάση να ξεχνάμε ότι το Πεκίνο επεδείκνυε ανέκαθεν εξαιρετικά έντονα αντανακλαστικά σε όλα τα ζητήματα που αφορούσαν τη συγκεκριμένη γεωγραφική ζώνη. Ήδη από τη δεκαετία του ’50, το κινεζικό ναυτικό ανακατέλαβε δια της βίας σχεδόν όλες τις νησίδες που βρίσκονταν κοντά στα παράλια, εκδιώκοντας από αυτές τους εθνικιστές του Τσανγκ Κάι Σεκ. Το 1974, εκμεταλλεύτηκε την ήττα του Νότιου Βιετνάμ και κατέλαβε το αρχιπέλαγος Πάρασελ. Το 1988, κατέλαβε δια της βίας τον ύφαλο Φίερι Κρος (κοντά στο αρχιπέλαγος Σπράτλεϊ) τον οποίο κατείχαν οι Βιετναμέζοι. Έτσι, όλες οι χώρες της περιοχής, οι οποίες στο παρελθόν υπήρξαν υποτελείς της Αυτοκρατορίας του Μέσου, φοβούνται –δικαίως ή αδίκως- τις ναυτικές φιλοδοξίες που εκφράζει για άλλη μια φορά το Πεκίνο.

Πρόσβαση στην ανοιχτή θάλασσα

Βέβαια, σύμφωνα με τα σχέδια που εκπόνησε τη δεκαετία του ’80 ο Λίου Χούα Κινγκ (8), ο σημαντικότερος στόχος δεν είναι η ιδιοποίηση του πλούτου των πετρελαίων ή των αλιευμάτων της Θάλασσας της Νότιας Κίνας, αλλά η πρόσβαση του κινεζικού στόλου στην ανοιχτή θάλασσα. Σε πρώτη φάση, το ζητούμενο είναι να επιβάλλει την αδιαμφισβήτητη παρουσία του στο δυτικό τμήμα μιας «πράσινης γραμμής» η οποία ξεκινάει από την Ιαπωνία και καταλήγει στη Μαλαισία, περνώντας από την Ταιβάν και τις Φιλιππίνες. Ο πρώτος ανταγωνιστής είναι το ιαπωνικό ναυτικό, το οποίο το Πεκίνο έχει αρχίσει να «δοκιμάζει» με συνεχείς παραβιάσεις που πραγματοποιούν τα κινεζικά υποβρύχια (στις οποίες περιλαμβάνεται και ένα επεισόδιο, τον Μάιο του 2004, στο οποίο ενεπλάκη ένα κινεζικό πυρηνικό υποβρύχιο).
Σε δεύτερη φάση, το Πεκίνο θα προσπαθήσει να διασπάσει την ασυνεχή «Γραμμή Μαζινό» για να περάσει από τα αβαθή ύδατα της Θάλασσας της Ανατολικής Κίνας και της Νότιας Κίνας στα «γαλανά νερά» μιας λεκάνης που εκτείνεται από την Ιαπωνία ως την Ινδονησία και περνάει από το Γκουάμ, την αμερικανική αεροναυτική βάση στην οποία στηρίζεται η αμερικανική παρουσία στον Δυτικό Ειρηνικό. Η Ταιβάν αποτελεί το κυριότερο εμπόδιο για τις κινεζικές δυνάμεις να περάσουν από την «πράσινη γραμμή» των περιοχών με τα αβαθή ύδατα στην «γαλανή γραμμή» των ωκεάνιων υδάτων στα οποία περιπολεί ο 7ος αμερικανικός στόλος. Τον Ιανουάριο του 2008, ο Κο Τσεν Χενγκ, Υφυπουργός Άμυνας της Ταιβάν, κατήγγειλε την έντονη δραστηριότητα του κινεζικού ναυτικού στην περιοχή του πορθμού Μπάσι που χωρίζει την Ταϊβάν από τις Φιλιππίνες.

Μόλις το εμπόδιο πάψει να υφίσταται, το κινεζικό ναυτικό θα διαθέτει μεγαλύτερη ελευθερία για να αφοσιωθεί στην υλοποίηση του δεύτερου διακυβεύματος : να καταστήσει περισσότερο ασφαλείς τους διαδρόμους της Νότιας Ασίας μέσα από τους οποίους πραγματοποιείται ο ανεφοδιασμός της χώρας σε πετρέλαιο. Ο πρώτος από τους διαδρόμους χρησιμοποιείται από πετρελαιοφόρα μικρότερα των 100.000 τόνων, που εκτελούν το δρομολόγιο από την Αφρική ή την Μέση Ανατολή ως την Νότια Κίνα μέσω του πορθμού της Μαλάκας. Τα δε γιγάντια πετρελαιοφόρα που έρχονται από αυτές τις δύο περιοχές, περνάνε από τους πορθμούς της Σοντ και του Γκάσπαρ (9). Ο τρίτος διάδρομος ξεκινάει από τη Λατινική Αμερική και περνάει μέσα από τα ύδατα των Φιλιππίνων. Ο τέταρτος, ο οποίος αποτελεί εναλλακτική λύση για τα πετρελαιοφόρα που έρχονται από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, ακολουθεί μια μακρά διαδρομή, περνώντας από τα στενά του Λομπόκ και του Μασακάρ της Ινδονησίας, από τις Φιλιππίνες και τον Δυτικό Ειρηνικό, για να καταλήξει στα κινεζικά λιμάνια.

Η Μαλάκα αποτελεί το κυριότερο πέρασμα, απ’ όπου περνάει το 80% των κινεζικών εισαγωγών πετρελαίου: σε περίπτωση σύγκρουσης, η εξάρτηση θα αποδειχθεί ανησυχητική. Έτσι, το Πεκίνο προσπαθεί να διαφοροποιήσει τις προσβάσεις του, αναπτύσσοντας για παράδειγμα το σιδηροδρομικό δίκτυο που συνδέει τις χώρες της Ένωσης των Κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) (10), προωθώντας το σχέδιο του κινεζοβριρμανικού πετρελαιαγωγού Σιτβε – Κουν Μινγκ (11), ενισχύοντας την αύξηση της ικανότητας παραγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου των υπεράκτιων κοιτασμάτων της Βιρμανίας και της Ταϊλάνδης, ή ακόμα και με τη διάνοιξη διώρυγας στον ισθμό του Κρα, στο νότιο τμήμα της Ταϊλάνδης (μια περιοχή στην οποία δραστηριοποιείται εδώ και πολλά χρόνια ένα αυτονομιστικό κίνημα).

Ασφαλείς διάδρομοι

Όμως, τα νέα σχέδια –τα οποία δεν είναι εύκολο να υλοποιηθούν- θα περιορίσουν μονάχα εν μέρει την εξάρτηση της Κίνας από τους τέσσερις ενεργειακούς διαδρόμους. Καθώς η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΚ έχει την υποχρέωση να καταστήσει ασφαλείς τους διαδρόμους, τόσο όσον αφορά την πειρατεία η οποία βρίσκεται σε διαρκή έξαρση, όσο και απέναντι στις (πραγματικές ή υποτιθέμενες) βλέψεις των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας ή της Ινδίας, ενισχύει την πολιτική του «ναυτικού ανοιχτής θαλάσσης». Το Πεκίνο δημιουργεί αυτό που αποκαλεί «μαργαριταρένιο κολιέ», δηλαδή μια σειρά μόνιμων κινεζικών βάσεων στις ακτές του Ινδικού Ωκεανού και στις θαλάσσιες οδούς που οδηγούν στον πορθμό της Μαλάκα: στις νήσους Κόκος της Βιρμανίας, στο Τσίταγκονγκ του Μπαγκλαντές, στο Μοράο των Μαλδίβων και στο Γκβαντάρ του Πακιστάν, ενώ επιδιώκεται και η δημιουργία βάσεων στις ακτές της Αφρικής, η οποία ανοίγεται ολοένα περισσότερο στις κινεζικές επενδύσεις. Για την κατασκευή και τη συντήρηση των εγκαταστάσεων στις συμμαχικές χώρες διατίθενται αφειδώς κονδύλια και εργάτες.
Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις το Πεκίνο φτάνει στο σημείο να προσφέρει ακόμα και πολεμικά πλοία ώστε να έχουν τη δυνατότητα να προστατεύσουν τις υπεράκτιες εγκαταστάσεις άντλησης που βρίσκονται στις ζώνες εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων τους (12).
Εκτός από τις ΗΠΑ, που προβλέπουν ότι ο Ειρηνικός θα έχει κατά τη διάρκεια της επόμενης πεντηκονταετίας τεράστια στρατηγική σημασία, η Κίνα έχει στη συγκεκριμένη ζώνη άλλους δύο σημαντικούς ανταγωνιστές: την Ινδία και την Ιαπωνία. Μια έντονη δυσπιστία χωρίζει τους δύο δημογραφικούς γίγαντες: πράγματι, η Κίνα ήταν εκείνη που υποστήριζε για μεγάλο χρονικό διάστημα το Πακιστάν στο ζήτημα του Κασμίρ και συνεχίζει να προσφέρει στο Ισλαμαμπάντ τον κυριότερο στρατιωτικό εξοπλισμό του. Το Νέο Δελχί, το οποίο φιλοδοξεί να αποκτήσει στη διεθνή σκηνή το ίδιο ειδικό βάρος που διαθέτει το Πεκίνο (μια περιφερειακή δύναμη με παγκόσμιες βλέψεις), έχει αντίστοιχες ναυτικές φιλοδοξίες και διευρύνει τον στόλο του, του οποίου η στρατηγική αποστολή συνίσταται στο να μετατρέψει τον Ινδικό Ωκεανό σε «Ωκεανό των Ινδών». Συνεπώς, η κινεζική στρατηγική του «μαργαριταρένιου κολιέ» εκλαμβάνεται ως παρέμβαση στο ζωτικό της χώρο.

Ανταγωνισμός με Ινδία

Για να εδραιώσει την κυριαρχία της σε αυτό που θεωρεί ως το «mare nostrum» της, η Ινδία ναυπηγεί δύο αεροπλανοφόρα (το πρώτο θα μπορεί να αναλάβει επιχειρησιακή δράση το 2010), ενώ ένα τρίτο, το οποίο αγόρασε μεταχειρισμένο από τη Ρωσία, βρίσκεται υπό εκσυγχρονισμό. Ο στόλος των υποβρυχίων της διαθέτει γαλλική τεχνολογία (υποβρύχια τύπου Scorpène) η οποία είναι ανώτερη των κινεζικών. Όμως, από την άλλη πλευρά, η Κίνα και η Ινδία, οι οποίες βρίσκονται σε φάση αλληλοπαρατήρησης, αποφεύγουν επιμελώς οποιαδήποτε ένταση στις θάλασσες.

Μάλιστα, παρατηρείται πρόοδος στις σχέσεις ανάμεσα στις ναυτικές δυνάμεις των δύο χωρών: πράγματι, μετά τη σύναψη της συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας τον Απρίλιο του 2005, τα κοινά ναυτικά γυμνάσια διαδέχονται το ένα το άλλο.

Όσο για τις κινεζοϊαπωνικές σχέσεις, βρίσκονται σε μια φάση εξαιρετικής έντασης. Το ιαπωνικό ναυτικό, το οποίο είναι ισχυρό και πολύ πιο σύγχρονο από το κινεζικό, επιδίδεται εδώ και καιρό σε κοινά γυμνάσια με το αμερικανικό. Ωστόσο, η διαμάχη για τα Σενκάκου έδωσε την εικόνα μιας Ιαπωνίας που δεν μπορεί να κρύψει τον εκνευρισμό της καθώς δεν έχει ελευθερία κινήσεων εξαιτίας του ειρηνιστικού Σύνταγματός της, στο οποίο ασκείται κριτική από ένα διαρκώς διογκούμενο εθνικιστικό ρεύμα. Επιπλέον, η Ιαπωνία εμφανίζεται αναποφάσιστη απέναντι στη στάση που οφείλει να κρατήσει μπροστά στις προκλήσεις του Πεκίνου.

Εκτός από το Νέο Δελχί και το Τόκιο, η αύξηση της ναυτικής ισχύος της Κίνας ανησυχεί κι άλλες, μικρότερες χώρες, από την Μαλαισία και την Ινδονησία ως τη Σιγκαπούρη, οι οποίες ενισχύουν κι εκσυγχρονίζουν με ταχύτατο ρυθμό τους στόλους τους. Φοβούνται ότι, καθώς η Ουάσιγκτον έχει εμπλακεί στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, δεν θα μπορέσει να εμποδίσει την ανάδειξη της Κίνας σε κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή. Φοβούνται επίσης μήπως η προσωρινή χαλαρότητα κι επιείκεια που επιδεικνύουν οι Αμερικανοί εξελιχθεί σε μόνιμη κατάσταση.
«Υψηλή θαλάσσια τεχνολογία»

Συνειδητοποιώντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί, τα κινεζικά ναυπηγεία εργάζονται αξιοποιώντας το μέγιστο του παραγωγικού δυναμικού τους, από την Κίτρινη Θάλασσα ως τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Παράλληλα με την οικονομική έκρηξη ενός έθνους του οποίου το 90% του εξωτερικού εμπορίου πραγματοποιείται μέσα από τις θαλάσσιες οδούς, πολλαπλασιάζονται και οι ναύσταθμοι, τα παραποτάμια λιμάνια, οι υδατοφράχτες, οι προστατευμένες βάσεις υποβρυχίων (στις οποίες περιλαμβάνεται και η νέα βάση της Σάνια, στη νήσο Χαϊνάν). Το 2006, οι βιομηχανίες που είχαν σχέση με την θάλασσα αντιπροσώπευαν το 10% του κινεζικού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, ενώ επτά από τα σημαντικότερα λιμάνια σε ολόκληρο τον κόσμο είναι κινεζικά. Η προσπάθεια που καταβάλλεται αφορά τόσο το πολεμικό, όσο και το εμπορικό ναυτικό. Το σχέδιο «Υψηλή θαλάσσια τεχνολογία» συμπλήρωνε την ναυπηγική φρενίτιδα χρηματοδοτώντας παράλληλα προγράμματα που εδραίωναν την αυτονομία του στόλου: δορυφορικό σύστημα πλοήγησης, σύστημα Beidou, μέσα επιτήρησης των θαλασσών και ανάπτυξη των ναυπηγείων.

Όσον αφορά τη ναυπήγηση εμπορικών πλοίων, η Κίνα έγινε το 1995 η τρίτη μεγαλύτερη ναυπηγική δύναμη μετά την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, των οποίων απειλεί την κυριαρχία. Καθώς στηρίζεται σε δύο γιγάντιες επιχειρήσεις, την China State Shipbuilding Corporation (CSSC) και την China Shipbuilding Industry Corporation (CSIC), είναι πολύ πιθανό ότι μέχρι το 2020 θα έχει γίνει η πρώτη ναυπηγική δύναμη στον κόσμο. Κι αυτό κάθε άλλο παρά αδιάφορο είναι: στον εθνικό σχεδιασμό δεν γίνεται διάκριση ανάμεσα στη ναυπήγηση πολεμικών και εμπορικών πλοίων, η οποία εξάλλου πραγματοποιείται από τα ίδια ναυπηγεία.

Στον στρατιωτικό τομέα, στην πέμπτη Λευκή Βίβλο που συντάχθηκε το 2006 (13) συμπυκνώνεται η σημασία που έχει για το Πεκίνο οτιδήποτε αφορά τις θάλασσες. Μάλιστα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η αφύπνηση ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90. Οι προτεραιότητες μετατοπίζονται από τον Στρατό Ξηράς που κυριαρχούσε παραδοσιακά, προς το Ναυτικό και την Αεροπορία. Στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΚ, καθώς και στην ισχυρή κεντρική στρατιωτική επιτροπή η οποία αποτελεί παρακλάδι της, περιλαμβάνονται ολοένα περισσότεροι αξιωματικοί του Ναυτικού και της Αεροπορίας (14): το 2007, οι τελευταίοι αποτελούσαν το 25% της στρατιωτικής ελίτ, έναντι 14% το 1992.

Συμμετρικές αλλαγές

Αντίστοιχες αλλαγές παρατηρούνται σε όλα τα μείζονα συστήματα των ενόπλων δυνάμεων. Καθένας από τους τρεις στόλους (Ανατολικό Ναυαρχείο με έδρα τη Σαγκάη, Νότιο Ναυαρχείο στο Ζαν Ζιανγκ και Βόρειο στο Τσινγκ Τάο) διαθέτει τη δική του αεροναυτική πτέρυγα που περιλαμβάνει βομβαρδιστικά και καταδιωκτικά αεροσκάφη. Παραλαμβάνουν δε ολοένα πιο σύγχρονα όπλα, όπως τα αντιτορπιλικά αντιαεροπορικής προστασίας Luyang ή οι «αόρατες» φρεγάτες Ma’anshan κινεζικής κατασκευής, οι οποίες αντικαθιστούν τις φρεγάτες κλάσης Jiangwei που ναυπηγήθηκαν τη δεκαετία του 1990. Ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ο κινεζικός στόλος διέθετε περισσότερες από πεντακόσιες ακταιωρούς, ο αριθμός τους σήμερα έχει μειωθεί στο ήμισυ. Αντίθετα, έχει αυξηθεί η ισχύς του στόλου ανοιχτής θαλάσσης, ο οποίος αριθμεί σήμερα εξήντα μονάδες (15).

Όσον αφορά τον τομέα των αμφίβιων επιχειρήσεων, έχει καταβληθεί κι εδώ σημαντική προσπάθεια: έχουν ναυπηγηθεί εκατό περίπου σκάφη με τα οποία θα μπορούσαν να υλοποιηθούν οι βλέψεις της Κίνας στις νήσους Σπράτλεϊ ή στην Ταιβάν. Επίσης, έχουν παραγγελθεί ναρκαλιευτικά, πυραυλάκατοι και νέα πετρελαιοφόρα για τον ανεφοδιασμό του στόλου σε καύσιμα. Συχνά, στη ναυπηγική προσπάθεια συμμετέχουν και ξένες χώρες: η Κίνα προμηθεύεται αυστραλιανά καταμαράν υψηλών ταχυτήτων τύπου WPC, ρωσικά αντιτορπιλικά Sovremenny και υποβρύχια Kilo, ιταλικά και γαλλικά οπλικά συστήματα μάχης και ολλανδικά πυροβόλα ειδικά σχεδιασμένα για πολεμικά πλοία (16).

Η Κίνα εισάγει, αντιγράφει, προσαρμόζει στις ανάγκες της και –προς μεγάλη έκπληξη των προμηθευτών της- συχνά βελτιώνει ό,τι την ενδιαφέρει περισσότερο. Ωστόσο, σε ορισμένους τομείς όπως ο ηλεκτρονικός πόλεμος, οι κινητήρες, και τα συστήματα μάχης των πλοίων, εξακολουθεί να εξαρτάται από τους ξένους προμηθευτές της και ιδιαίτερα από τη Ρωσία.

Όσον αφορά τα υποβρύχια, κατέχουν σημαντική θέση στον σχεδιασμό του Πεκίνου για τις θάλασσες. Καθώς η Κίνα δεν διαθέτει κανένα αεροπλανοφόρο, παρά τις επίμονες φήμες για την είσοδο στην ενεργό υπηρεσία του Varyag, το οποίο αγοράστηκε από τη Ρωσία (και εξακολουθεί να βρίσκεται ελλιμενισμένο και υπό εκσυγχρονισμό), μονάχα τα σύγχρονα υποβρύχια θα μπορούσαν ενδεχομένως να λειτουργήσουν ως κάποια δύναμη αποτροπής απέναντι στον 7ο αμερικανικό στόλο, ο οποίος από τις βάσεις του στο Γκουάμ, στην Ιαπωνία και στη Νότια Κορέα εξακολουθεί να αποτελεί την κυριότερη εγγύηση για την αυτονομία της Ταϊβάν. Ο κινεζικός στόλος θα μπορούσε να στηριχθεί στα πέντε επιθετικά πυρηνικά υποβρύχιά του, καθώς και σε ένα πυρηνικό υποβρύχιο το οποίο μπορεί να εκτοξεύσει βαλλιστικούς πυραύλους (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, μπορεί να φέρει δώδεκα ως δεκαέξι πυρηνικούς βαλλιστικούς πυραύλους με βεληνεκές έως 3.500 Km). Επιπλέον, εκτός από τα παραπάνω υποβρύχια που κινούνται με πυρηνική ενέργεια, διαθέτει τριάντα περίπου ντηζελονίνητα-ηλεκτροκίνητα υποβρύχια, ενώ βρίσκονται υπό ναυπήγηση περισσότερα από είκοσι νέα υποβρύχια.
Προς κινεζική υπεροπλία

Αυτό το οπλοστάσιο ανησυχεί τον 7ο στόλο, η ηγεσία του οποίου πολιορκεί το Κογκρέσο και τον Λευκό Οίκο προειδοποιώντας ότι, από το 2020, ο στόλος των κινεζικών υποβρυχίων θα ξεπερνάει τον αριθμό των αμερικανικών «μαύρων πλοίων» στον Ειρηνικό. Πρόσφατα, ορισμένοι πολιτικοί με σημαντική επιρροή όπως ο Ντάνκαν Χάντερ (17) ευαισθητοποιήθηκαν για το ζήτημα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, κατά τη διάρκεια του 2007, τα κινεζικά πυρηνικά επιθετικά υποβρύχια πραγματοποίησαν περισσότερες περιπολίες απ’ όσες κατά τη διάρκεια ολόκληρης της προηγούμενης πενταετίας. Η ίδια ανησυχία διαφαίνεται και στην ετήσια έκθεση του Πενταγώνου για την κινεζική στρατιωτική ισχύ (18). Βέβαια, πιθανότατα οι ανησυχίες δεν ευσταθούν ιδιαίτερα: κανένας δεν γνωρίζει με ακρίβεια τις –πιθανότατα χαμηλές- επιδόσεις των καλύτερων από τα κινεζικά υποβρύχια. Επιπλέον, ο αμερικανικός στόλος διαθέτει πενήντα τρία σύγχρονα επιθετικά πυρηνικά υποβρύχια (δηλαδή διπλάσιο αριθμό απ’ όσα διαθέτουν τα Πολεμικά Ναυτικά των υπόλοιπων χωρών της υφηλίου), δώδεκα από τα δεκαπέντε αεροπλανοφόρα που υπάρχουν παγκοσμίως, καθώς κι έναν ασύγκριτο αεροπορικό ανθυποβρυχιακό στόλο. Εξάλλου, το τελευταίο τεύχος της αμερικανικής Quadrennial Defense Review (19), η οποία κρατάει ουδέτερη στάση απέναντι στο ζήτημα, κάνει λόγο περισσότερο για συνεργασία και λιγότερο για αντιπαράθεση.

Όσον αφορά την κατάσταση που επικρατεί στις θάλασσες της Νότιας Ασίας, δεν μπορεί να παρομοιαστεί με ξεκάθαρο ανταγωνισμό των εξοπλισμών. Πρόκειται για μια αντίθεση με εξαιρετικά μεταβλητή γεωμετρία ανάμεσα σε δύο πλευρές : στη τετράδα των στόλων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ινδίας, της Αυστραλίας και της Ιαπωνίας, και στ0 δίδυμο των στόλων της Κίνας και του Πακιστάν.

Απ’ ότι φαίνεται, οι ναυτικές φιλοδοξίες της Κίνας οφείλονται σε ένα αίσθημα στέρησης που δημιουργείται από την ανάμνηση του πώς μια υπερήφανη μεγάλη δύναμη αμέλησε πριν τετρακόσια χρόνια να κάνει το βήμα που θα της είχε επιτρέψει να κυριαρχήσει σε ολόκληρη την υφήλιο, την εποχή που εκδηλώθηκε για πρώτη φορά η παγκοσμιοποίηση, την οποία τελικά σφετερίστηκαν οι «βάρβαροι» Δυτικοί. Εκείνη την εποχή, οι Κινέζοι ήταν πρωτοπόροι στην πλοήγηση με βάση τους αστρονομικούς υπολογισμούς και την χρήση της πυξίδας, ενώ είχαν «εφεύρει» την άγκυρα, την εκτύπωση των ναυτικών χαρτών, το βαρούλκο για τις άγκυρες του πλοίου και την κινητή τρόπιδα, ενώ λέγεται ότι είχαν αρχίσει να ναυπηγούν γιγάντια πλοία που διέθεταν πολλά κατάρτια με ένα νέο τύπο αρματωσιάς που τους επέτρεπε να περιστρέφονται (20). Οι ζόνκες τους (τα παραδοσιακά κινεζικά πλοία με την χαρακτηριστική μορφή) διέθεταν στεγανά διαμερίσματα και τιμόνι που στηριζόταν σε ποδόστημα. Όλες αυτές τις καινοτομίες τις τελειοποίησαν οι Δυτικοί και τις χρησιμοποίησαν για… να ταπεινώσουν την Αυτοκρατορία του Μέσου.
Λάθη του παρελθόντος

Στα τέλη της δυναστείας Μινγκ, η Κίνα αδιαφόρησε για την ανοιχτή θάλασσα και ξέχασε τα κατορθώματα των θαλασσοπόρων του 15ου αιώνα. Η πλέον εμβληματική μορφή υπήρξε ο ευνούχος ναύαρχος Ζενγκ Χε, ο οποίος οδήγησε το στόλο του αυτοκράτορα -ο οποίος διέθετε περισσότερα από τριακόσια πλοία- στην εξερεύνηση των ωκεανών του κόσμου (21). Μάλιστα, η χώρα έφθασε στο σημείο να θεσπίσει την ποινή του θανάτου για όσους κατασκεύαζαν πλοία ανοιχτής θαλάσσης. Σήμερα, αναγνωρίζεται ανοιχτά ότι αυτή η τακτική υπήρξε μεγάλο σφάλμα και καταβάλλεται προσπάθεια για την αξιοποίηση αυτής της κληρονομιάς.

Άραγε, τι θα φέρει το μέλλον σε αυτά τα ταραγμένα νερά της Νοτιοανατολικής Ασίας; Ήδη έχουν πολλαπλασιαστεί οι αμερικανικές πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στην εδραίωση των ανταλλαγών και τη συνεργασία ανάμεσα στις ναυτικές δυνάμεις των χωρών της Ασίας (του ινδικού και του ιαπωνικού Ναυτικού), αλλά και του κινεζικού: χωρίς αμφιβολία, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούν να ελέγξουν –όσο αυτό είναι δυνατόν- την ενίσχυση του τελευταίου, η οποία αναμένεται να πραγματοποιηθεί με ταχύτατους ρυθμούς.
Αμερικανικοί ελιγμοί

Ο πιο πρόσφατος ελιγμός των Ηνωμένων Πολιτειών, η Global Maritime Partnership Initiative, η οποία προτάθηκε από το αμερικανικό ναυτικό το 2007, αποσκοπεί σε μια παγκόσμια ναυτική συμμαχία : η πρόταση απευθύνεται σε κάθε «σύμμαχο» (μεταξύ των οποίων και η Κίνα) ο οποίος καλείται να συμμετάσχει σε ένα «στόλο χιλίων σκαφών» (thousand ship fleet) με αποστολή την αντιμετώπιση της πειρατείας. Σύμφωνα με τον Γιανγκ Γι, διευθυντή του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών του Πανεπιστημίου Άμυνας του κινεζικού στρατού, δεν είναι βέβαιο ότι η Κίνα θα δεχθεί παρόμοιες προτάσεις, τουλάχιστον όσο δεν θα έχει εντοπίσει τις υστερόβουλες σκέψεις που κρύβονται πίσω από αυτές, τα κίνητρά τους και τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που θα μπορούσαν να έχουν γι’ αυτήν (22).

Φαίνεται δε μάλλον αποφασισμένη να μην αφήσει κανέναν παρελκυστικό ελιγμό να της κλέψει τη δεύτερη ιστορική ευκαιρία της να αναδυθεί ως παγκόσμια ναυτική δύναμη. Απ’ ό,τι φαίνεται, ο «κίτρινος κίνδυνος» ανήκει στη σφαίρα του φανταστικού. Όμως, από την άλλη πλευρά, η Κίνα, η οποία δεν έχει ξεχάσει ούτε τους Πολέμους του Οπίου, ούτε τη λεηλασία του θερινού ανακτόρου του αυτοκράτορα (23), δεν σκοπεύει να επιτρέψει σε κανέναν να την απειλήσει ή να την εξαναγκάσει με τη βία σε ενέργειες που δεν επιθυμεί. Γι’ αυτό το λόγο, λαμβάνει ορισμένες «προφυλάξεις». Αν και απέχει πολύ από την υπεροπλία απέναντι στον πανίσχυρο αμερικανικό στόλο, η ιστορία χρησιμεύει ως πυξίδα και ως προειδοποίηση για το κινεζικό ναυτικό. Έτσι, ακόμα και το παραμικρό επίτευγμά του λαμβάνει συμβολικές διαστάσεις. Το 1989, το πρώτο σκάφος του κινεζικού ναυτικού που επισκέφθηκε επίσημα τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ένα εκπαιδευτικό πλοίο. Εκείνη την εποχή, κανένας δεν σκέφθηκε να σχολιάσει το όνομά του: Ζενγκ Χε.

Υποσημειώσεις

1. ΗΠΑ (2.900.000 τόνοι), Ρωσία (1.100.000), Κίνα (850.000), Ηνωμένο Βασίλειο (470.000), Ιαπωνία (432.000), Γαλλία (307.000), Ινδία (240.000) και Ιταλία (143.000) 2. Ιστοσελίδα της σειράς http://finance.cctv/special/C16860/01/index.shtml 3. Joseph Kahn, «China, shy giant, shows signs of shedding its false modesty», «The New York Times», 9 Δεκεμβρίου 2006. 4. (ΣτΜ) Οι Κινέζοι θεωρούσαν ότι η αυτοκρατορία τους αποτελεί το κέντρο του κόσμου και την αποκαλούσαν «Αυτοκρατορία του Μέσου». 5. Αφγανιστάν, Βιρμανία, Μπουτάν, Βόρεια Κορέα, Καζακστάν, Κιργιζιστάν, Λάος, Μογγολία, Νεπάλ, Πακιστάν, Ρωσία, Τατζικιστάν, Βιετνάμ. 6. «La Revue de défense et de sécurité collective», Παρίσι, Μάιος 2007, σε. 31. 7. (ΣτΜ) Καθώς οι πραγματικά ελεύθερες εκλογές αποτελούν πολύ πρόσφατη κατάκτηση για την Ταιβάν, μονάχα το 2000 έγινε δυνατόν να σπάσει το μονοπώλιο της εξουσίας που κατείχε από το 1949 το αυταρχικό κόμμα Κουόμιτανγκ και να ανέλθουν στην εξουσία οι οπαδοί της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του νησιού. Αντίθετα, το Κουόμιτανγκ, το εθνικιστικό κόμμα του Τσανγκ Κάι Σεκ το οποίο ηττήθηκε στον κινεζικό εμφύλιο από τους κομμουνιστές του Μάο και του οποίου τα υπολείμματα κατέφυγαν στη Φορμόζα (μελλοντική Ταϊβάν), σκόπευε να χρησιμοποιήσει το νησί ως εφαλτήριο για την ανακατάληψη της ηπειρωτικής Κίνας και πάντα θεωρούσε την Ταϊβάν αναπόσπαστο κομμάτι της Κίνας, της οποίας ωστόσο απεχθανόταν το κομμουνιστικό καθεστώς. 8. Βλέπε Alexandre Sheldon-Duplaix, «La marine de l’Armée populaire de libération de 1949 à nos jours», στην «Revue historique des armées», n° 230, Παρίσι, 2003. Ο Λίου υπήρξε επίσης ο πρώτος επικεφαλής του κινεζικού ναυτικού που επισκέφθηκε επίσημα τις Ηνωμένες Πολιτείες, το 1985. 9. Ο πορθμός της Σοντ χωρίζει τη νήσο Ιάβα από την Σουμάτρα.. Ο πορθμός Γκάσπαρ χωρίζει τις νήσους Μπάνγκα και Μπέλιτουνγκ στην Ινδονησία. 10. Βλέπε Xavier Monthéard, «Οταν το τρένο θα σφυρίξει στο Λάος» «Le Monde diplomatique» -«ΚΕ», 31-8-2008. 11. Η Σίτβε βρίσκεται στη δυτική ακτή της Βιρμανίας, ενώ το Κουν Μινγκ είναι ποτάμιο λιμάνι του Γιουνάν, στη Νότια Κίνα 12. Τον Οκτώβριο του 2007, η Κίνα προσέφερε εννέα ακταιωρούς στην Καμπότζη για να προστατεύσει τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της στον Κόλπο της Ταϊλάνδης. Βλέπε «Defense News», διεθνής έκδοση, Σπρίνγκφιλντ (Βιρτζίνια), 18 Φεβρουαρίου 2008, σελ. 1. 13. Η πρώτη κινεζική Λευκή Βίβλος εκδόθηκε το 1998. 14. Βλέπε Li Cheng και Scott W. Harold, «China’s new military elite», «China Security,» τόμος 3, τεύχος 4, Ουάσιγκτον, φθινόπωρο 2007, σελ. 72. 15. Ένα πολεμικό σκάφος θεωρείται «ανοικτής θαλάσσης» όταν ξεπερνάει τους 2.000 τόνους. 16. Βλέπε Bernard Dreyer, «La montée en puissance maritime de la Chine», «Défense», Παρίσι, Δεκέμβριος 2005. 17. Ρεπουμπλικάνος εκπρόσωπος της Καλιφόρνιας στο Κογκρέσο, ο οποίος συνήθως υπερασπίζεται τις δαπάνες του προϋπολογισμού που διατίθενται για την αμερικανική πολεμική βιομηχανία. 18. Βλέπε http://www.defenselink.mil/pubs/pdfs/070523-China-Military-Power-final.pdf Πολλοί Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αναλυτές καταγγέλλουν την κινδυνολογία και τις ανακρίβειες αυτής της έκθεσης, χωρίς ωστόσο να αρνούνται το γεγονός ότι η Κίνα έχει κάνει προόδους. 19. Η «Quadrennial Defense Revue» (QDR) επικαιροποιείται κι ενημερώνεται κάθε τέσσερα χρόνια από το Αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας και παρουσιάζει την αμυντική στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών σε ορίζοντα εικοσαετίας. 20. Βλέπε UCLA center for Chinese Studies, http://www.international.ucla.edu/china 21. Ως ναύαρχος, ο Ζενγκ Χε πραγματοποίησε την περίοδο 1405-1433 επτά ταξίδια στους ωκεανούς. 22. China Security, ο.π. 23. Πρόκειται για τους πολέμους που πραγματοποιήθηκαν για την επιβολή της εισαγωγής του οπίου στην Κίνα, αρχικά μονάχα από τους Άγγλους (1839-1842) και στη συνέχεια από την γαλλοβρετανική συμμαχία (1858-1860). Τον Οκτώβριο του 1860, τα στρατεύματά της λεηλάτησαν το Θερινό Ανάκτορο του Αυτοκράτορα. Βλέπε την επιστολή του Βίκτορα Ουγκό στον λοχαγό Μπάτλερ («Lettre au capitaine Butler»), η οποία αναδημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2004 από την «Le Monde diplomatique».

Αναρτήθηκε από Geopolitics-Gr.blogspot

Η Κίνα προβάλλει τις ναυτικές φιλοδοξίες της

Του Olivier Zajec Υπεύθυνου μελετών της Compagnie Européenne d’Intelligence Stratégique (Παρίσι).

Posted in Ασία - Αφρική - Αμερική, Γεωπολιτική -Γεωοικονομία | Με ετικέτα: , , | Leave a Comment »

 
Αρέσει σε %d bloggers: