Το δικαίωμα της αυτοάμυνας

 Του Τάκη Μίχα*

 Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα είναι το δικαίωμα του πολίτη στην φυσική του ασφάλεια. Χωρίς αυτό δεν μπορεί να εργασθεί, να δημιουργήσει, να φτιάξει οικογένεια. Χωρίς την αποτελεσματική κατοχύρωση αυτού του δικαιώματος δεν μπορούν να υπάρξουν ανθρώπινες συναλλαγές, θεσμοί -εν τέλει δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία.

Στην Ελλάδα αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα έχει προ καιρού πάψει να υφίσταται. Άτομα ή ομάδες σήμερα κλέβουν, ληστεύουν, λεηλατούν, πυρπολούν, προπηλακίζουν και τρομοκρατούν τον κάθε πολίτη κατά βούληση. Η αστυνομία είναι όχι απλά ανύπαρκτη αλλά επίσης συνειδητά αποφεύγει να αναλαβει έστω και το μικρότερο ρίσκο προκειμένου να υπαρασπίσει την ασφάλεια του πολίτη.

Απ’ αυτή λοιπόν την σκοπιά δεν είναι καθόλου παράξενο ότι ο αρχηγός ενός κόμματος όπως έκανε ο κ.Καρατζαφέρης προσφατα έθεσε το παρα πολύ επίκαιρο θέμα της δυνατότητας αυτοάμυνας του πολίτη απέναντι στους κτηνάνθρωπους. Προσωπικά θα προτιμούσα το θέμα αυτό να το είχαν θέσει προ καιρού οι εκπρόσωποι του φιλελεύθερου χώρου αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Όμως ο αρχηγός του ΛΑΟΣ εθεσε το πρόβλημα με λάθος τρόπο: Το ερώτημα δεν είναι αν ο αμυνόμενος πολίτης θα πρέπει να μπορεί να πυροβολήσει, αλλά πώς θα μπορέσει η Πολιτεία να διασφαλίσει την δυνατότητα του πολίτη να ασκήσει αποτελεσματική αυτοάμυνα.

Σήμερα υφίσταται μία ασυμμετρική σχέση δύναμης μεταξύ των αρπακτικών από την μια πλευρά και των νομοταγών πολιτών από την άλλη. Οι πρώτοι έχουν οπλισμό και γνώση χειρισμού των όπλων οι δεύτεροι όχι. Στο βαθμό που οι πολίτες έχουν πρόσβαση σε κάποιο οπλισμό πρόκειται για μακρύκανα όπλα τα οποία δεν είναι καθόλου εύχρηστα στην περίπτωση που θα έρθεις αντιμέτωπος με το αρπακτικό μέσα σε ένα διαμέρισμα.

Προκειμένου λοιπόν να μπορεί ο πολίτης να ασκήσει αποτελεσματική αυτοάμυνα, απαιτείται να έχει μικρό όπλο (περίστροφο) και δεύτερον την απαραίτητη εκπαίδευση. Το δεύτερο είναι καθοριστικό: Αν ο πολίτης δεν έχει εκπαιδευθεί όχι απλά στην χρήση του όπλου αλλά και στην φιλοσοφία και την κουλτούρα της ένοπλης αυτοάμυνας τότε δεν πρέπει να έχει όπλο διότι κινδυνεύει να βλάψει τον εαυτό του και το περιβάλλον του.

Όμως το θέμα δεν σταματάει εδώ. Από την στιγμή που το κράτος δεν θέλει ή δεν μπορεί να παρέχει το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα της ασφάλειας τότε δεν αρκεί απλά να παρέχει άδεια οπλοκατοχής σε όσους πολίτες επιθυμούν να αποκτήσουν όπλο. Είναι επίσης υποχρεωμένο να επιδοτεί τα έξοδα που κάνει ο κάθε πολίτης προκειμένου να προστατεύσει τον εαυτό του την οικογένεια και το βιός του. Θα πρέπει να επιδοτεί τόσο την αγορά όπλου όσον και την εκπαίδευση του πολίτη.

Όσο οι εγκληματίες θα έχουν το μονοπώλιο της κατοχής και χρήσης όπλων, τόσο περισσότερο οι πολίτες θα ζούν μέσα στον φόβο και στον τρόμο για το τι μπορεί να συμβεί σε αυτούς και τις οικογένειές τους.

*Ο Τάκης Μίχας είναι διευθυντής προγραμμάτων του «forum για την Ελλάδα» 

http://www.forumgreece.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=308:to-dikaioma-tis-aytoamynas&catid=1:arthra-forumgreecegr&Itemid=97

 

 

 

Αλληλεγγύη και αντίσταση

 Το κίνημα από τα κάτω αναπτύσσεται, λειτουργεί πέρα από τη κρίση και κάνει τις ουτοπίες του πραγματικότητα. Ήδη χιλιάδες άνθρωποι σε όλη στην Ελλάδα παίρνουν τη κατάσταση στα χέρια τους και γίνονται μέρος της λύσης, όχι του προβλήματος. Πολλές πρωτοβουλίες σε μικρή κλίμακα που περιμένουν τη δική σου συμμετοχή, ή να αναλάβεις μια αντίστοιχη πρωτοβουλία. Στην έλλειψη χρημάτων απαντάμε με αλληλέγγυα ανταλλαγή χωρίς χρήματα και χαριστικά παζάρια. Στη έλλειψη τροφής απαντάμε με αυτοκαλλιέργεια, αυτοδιαχειριζόμενους κήπους καιδιατήρηση παραδοσιακών σπόρων. Στην ανεργία απαντάμε με συνεταιρισμούς και εργασιακές κολεκτίβες, στην έλλειψη στέγασης με κοινωνικές καταλήψεις στέγης και οικοκοινότητες, ενώ στην έλλειψη συντροφικότητας με συλλογικές κουζίνες. Στο έλλειμμα δημοκρατίας και την πολιτική ολιγαρχία απαντάμε με αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις γειτονιών και παίρνουμε τη κατάσταση στα χέρια μας γιατί δεν πάει άλλο. Δεν υπάρχουν περιθώρια για απαισιοδοξία και μεμψιμοιρίες. Οι ουτοπίες μας είναι η πραγματικότητα του αύριο.

Ηλιόσποροι
http://www.iliosporoi.net/index.php?option=com_content&view=article&id=514:
2012-01-12-14-51-13&catid=84:2011-11-24-20-29-10&Itemid=374 

Ακολουθεί μια αντιπροσωπευτική καταγραφή των κυριότερων ελληνικών πρωτοβουλιών από τα κάτω που αποτελούν ένα άλλο κόσμο, πέρα από τη κρίση, εδώ και τώρα (και διαθέτουν ιστοσελίδα):

Τοπικά ανταλλακτικά συστήματα, τράπεζες χρόνου και δίκτυα παραγωγών- καταναλωτών Πανελλαδικό Δίκτυο Ανταλλαγής Αγαθών και Υπηρεσιών Χωρίς Χρήματα του Πελίτι http://www.peliti.gr/pages/panelladiko_diktio.htm 

Δίκτυο Φασούλι (Αττική) http://www.fasouli.wordpress.com  
Τράπεζα χρόνου πλατείας Συντάγματος, http://www.time-exchange.gr  
Τράπεζας Χρόνου & Αλληλεγγύης Μοσχάτου, http://www.mesopotamia.gr/trapeza_xronou.htm
Σύστημα Μονάδων Κοινωνικών Ανταλλαγών Λυκόβρυσης-Πεύκης, pelykoia.wordpress.com
LETS NET (Ηράκλειο), http://www.lets.net.gr
Δίκτυο Ανταλλαγών Χανίων, http://www.diktyoantallagonxanion.gr 
Ομάδα Τσουκνίδα (Ρέθυμνο), http://tsouknidarethymno.gr  
Καερέτι – Εναλλακτική οικονομία Ιεράπετρας, http://www.kaereti.gr 
Συριανό Δίκτυο ανταλλαγής υπηρεσιών και προϊόντων, http://sanosyros.wordpress.com 
Τράπεζα Ελεύθερου Χρόνου – Δίκτυο Ανταλλαγής Υπηρεσιών δήμου Λαμιέων,                         http://www.lamia-city.gr/netexchange.php

Ανταλλακτικό Δίκτυο Βέροιας, http://antalaktikoveria.blogspot.com
Δίκτυο Ανταλλαγών του Ν. Πιερίας,                                                     http://noe.motherearth.gr/index.php?location=el&screen=welcome 

Οβολός (Πάτρα), http://www.ovolos.gr 
Μπουτσούνι ανταλλακτικό δίκτυο Κέρκυρας, http://boutsouni.blogspot.com
Εναλλακτική Μονάδα Ροδόπης (ΕΜΡΟ), http://www.emro.gr <http://www.emro.gr/&gt;
Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης της Μαγνησίας (ΤΕΜ), http://www.tem-magnisia.gr <http://www.tem-magnisia.gr/&gt;
ΤΕΜ- Φθιώτιδας, http://www.tem-fthiotidas.gr <http://www.tem-fthiotidas.gr/&gt;
Δίκτυο Ανταλλαγής Εργασίας και Προϊόντων (ΔΑΕΠ) Κέρκυρας, http://diktyodaep.wordpress.com <http://diktyodaep.wordpress.com/&gt;
Σανό Σύρος, http://sanosyros.wordpress.com <http://sanosyros.wordpress.com/&gt;

Λόγω τιμής, http://www.logo-timis.gr <http://www.logo-timis.gr/&gt;
Ηλιόχωρος, http://www.iliohoros.gr/pazari/antallagi/prosfero1/igeia.shtml
<http://www.iliohoros.gr/pazari/antallagi/prosfero1/igeia.shtml&gt;
«Ανταλλακτική Οικονομία», http://www.antallaktiki.gr <http://www.antallaktiki.gr/&gt;
Χρονοτράπεζα του ελληνικού δικτύου γυναικών Ευρώπης,http://www.enow.gr/196/1633.aspx <http://www.enow.gr/196/1633.aspx&gt;
Xariseto.gr <http://xariseto.gr/&gt; «χωρίς ευρώ», http://www.xariseto.gr/viewforum.php?f=304
<http://www.xariseto.gr/viewforum.php?f=304&gt;
Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων, ΣΠΑΜΕ, http://synparmes.gr <http://synparmes.gr/&gt; , http://spame.tumblr.com <http://spame.tumblr.com/&gt;
Δίκτυο Αγροτών – Καταναλωτών Αγροναύτες, http://agronaftes.blogspot.com <http://agronaftes.blogspot.com/&gt;
Δώσε Πάρε, http://dwsepare.ning.com <http://dwsepare.ning.com/&gt;
Ομοτράπεζοι, http://omotrapezoi.blogspot.com <http://omotrapezoi.blogspot.com/&gt;
Κίνημα αλληλέγγυας συναλλαγής παραγωγού καταναλωτή, «ΥΝΙ ΠΙΡΟΥΝΙ» (Χανιά), http://www.inipirouni.gr <http://www.inipirouni.gr/&gt;

Χαριστικά παζάρια
Σκόρος, http://www.skoros.espiv.net <http://www.skoros.espiv.net/&gt;
Μην το πετάς, χάρισε το, http://www.xariseto.gr <http://www.xariseto.gr/&gt;
Χαρίζω, http://www.xarizo.blogspot.com <http://www.xarizo.blogspot.com/&gt;
δίκτυο Freecycle, freecycle.wikispaces.com/freecycle_gr
<http://freecycle.wikispaces.com/freecycle_gr&gt;
Ηλιόχωρος, http://www.iliohoros.gr/pazari/ <http://www.iliohoros.gr/pazari/&gt;

Αλληλέγγυο εμπόριο
Ο Σπόρος, http://www.sporos.org <http://www.sporos.org/&gt;
Ομάδα Εναλλακτικού και Αλληλέγγυου Εμπορίου «Nosotros», enallaktiko-emporio.blogspot.com <http://enallaktiko-emporio.blogspot.com/&gt;
Εμείς και ο Κόσμος, http://www.nuestromundo.gr <http://www.nuestromundo.gr/&gt;
Terra Verde Χανιά, http://terraverdexania.blogspot.com
<http://terraverdexania.blogspot.com/&gt; ,
La Candona, http://www.lacandona.gr <http://www.lacandona.gr/&gt;

Εργασιακές κολεκτίβες
Το παγκάκι, http://www.pagkaki.org <http://www.pagkaki.org/&gt;
Κολεκτίβα Ζερμινάλ, http://www.kolektivagerminal.blogspot.com
<http://www.kolektivagerminal.blogspot.com/&gt;
Belleville sin patron, http://www.belleville-sin-patron.blogspot.com
<http://www.belleville-sin-patron.blogspot.com/&gt;
Collective courier, http://www.collectivecourier.gr <http://www.collectivecourier.gr/&gt;
Συν-άπειρο, http://www.synapeiro.gr <http://www.synapeiro.gr/&gt;
Συνεταιρισμός Αλληλέγγυας Οικονομίας «Συν-Αλλοις», http://synallois.org <http://synallois.org/&gt;
Κολεκτίβα Κυψέλη, http://colectivakipseli.wordpress.com
<http://colectivakipseli.wordpress.com/&gt;

Συνεταιριστικοί- αυτοογρανωμένοι πολυχώροι
Το κουκούτσι, http://koukoutsi.enallaktika.gr <http://koukoutsi.enallaktika.gr/&gt;
Συνεταιριστικό καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνα, http://www.european-village.org <http://www.european-village.org/&gt;
Nosotros, http://www.nosotros.gr <http://www.nosotros.gr/&gt;
Μικρόπολις, http://micropolis-socialspace.blogspot.com
<http://micropolis-socialspace.blogspot.com/&gt;

Οικοκοινότητες
Τοπικοποίηση, http://topikopoiisi.blogspot.com <http://topikopoiisi.blogspot.com/&gt;
Το δέντρο, http://todendro.blogspot.com <http://todendro.blogspot.com/&gt;
Οικοκοινότητα Κύτταρο Νέας Γης, http://kyttaronewearth.webs.com <http://kyttaronewearth.webs.com/&gt;
Κοινότητα Ουτοπία, http://koinotita-utopia.blogspot.com
<http://koinotita-utopia.blogspot.com/&gt;
Κίνησης για τη Δημιουργία Οικοκοινότητας, http://www.oikokoinotita.gr <http://www.oikokoinotita.gr/&gt;
Telaithrion free and real, http://telaithrion.freeandreal.org
<http://telaithrion.freeandreal.org/&gt;
Άλλος τρόπος, http://allostropos.blogspot.com <http://allostropos.blogspot.com/&gt;
Οικολογικά χωριά, http://oikokoinotita.blogspot.com <http://oikokoinotita.blogspot.com/&gt;
Δρόμοι σύνθεσης, http://dromoisynthesis.wordpress.com
<http://dromoisynthesis.wordpress.com/&gt;

Φυσικές καλλιέργειες, σπορεία, αστικοί αγροί
Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης,, http://www.votanikoskipos.blogspot.com <http://www.votanikoskipos.blogspot.com/&gt;
Αγρός, http://eleftherosagros.blogspot.com
<http://eleftherosagros.blogspot.com/&gt;
Πάρκο Ναυαρίνου, http://www.parkingparko.blogspot.com <http://www.parkingparko.blogspot.com/&gt;
Αυτοδιαχειριζόμενος Αγρός Ελληνικού, http://agroselliniko.blogspot.com <http://agroselliniko.blogspot.com/&gt;
Αστικός αγρός Χαλανδρίου, http://www.astikosagrosx.blogspot.com <http://www.astikosagrosx.blogspot.com/&gt;
Ομάδα Αστικών & Περιαστικών Καλλιεργειών (ΠΕΡ.ΚΑ.), http://perka.oneirografos.net <http://perka.oneirografos.net/&gt;
Δίκτυο Οικοκοινότητα, http://oikodiktyo.espivblogs.net <http://oikodiktyo.espivblogs.net/&gt;
Σκαλιστήρι, http://skalistiri.wordpress.com <http://skalistiri.wordpress.com/&gt;
Κέντρο Φυσικής Καλλιέργειας,, http://www.naturalfarming.eu <http://www.naturalfarming.eu/&gt;
Περμακουλτούρα, http://www.permaculture.gr/gr/ <http://www.permaculture.gr/gr/&gt;
Καγκουρό, http://www.kangouro.gr <http://www.kangouro.gr/&gt;
Permaculture in Greece, http://permaculture-greece.org <http://permaculture-greece.org/&gt;

Τράπεζες και ανταλλακτήρια σπόρων
Το Πελίτι, http://www.peliti.gr <http://www.peliti.gr/&gt;
Σπόρι Λίμνου, http://www.sporilimnou.blogspot.com <http://www.sporilimnou.blogspot.com/&gt;
Αιγίλοπας, http://www.aegilops.gr <http://www.aegilops.gr/&gt;
Αρχιπέλαγος (τράπεζα σπόρων),www.archipelago.gr <http://www.archipelago.gr/&gt;

Ηλέσιον, http://www.helession.gr <http://www.helession.gr/&gt;

Φυσική δόμηση
Φυσική δόμηση cob, http://www.cob.gr <http://www.cob.gr/&gt;
Σαλίγκαρος, http://www.saligaroi.blogspot.com <http://www.saligaroi.blogspot.com/&gt;
Free and Real, http://www.freeandreal.org <http://www.freeandreal.org/&gt;
Ομάδα πηλΟίκο, http://www.piliko.gr <http://www.piliko.gr/&gt;

Αυτοδιαχείριση
Νέα Γουινέα, neaguinea.org <http://neaguinea.org/&gt;
Φτιάχνω μόνος μου, http://www.ftiaxno.gr <http://www.ftiaxno.gr/&gt;
Μηχανή, http://mhxanh.org/reyma <http://mhxanh.org/reyma&gt;

Συλλογική διαχείριση κοινωνικών αγαθών
Κίνηση 136 (νερό), http://www.136.gr <http://www.136.gr/&gt;
Ο Ημιόροφος (υγεία), http://imiorofos.org <http://imiorofos.org/&gt;
Συνέλευση για την υγεία, http://syneleyshgiathnygeia.blogspot.com
<http://syneleyshgiathnygeia.blogspot.com/&gt;
Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, http://mki-ellinikou.blogspot.com <http://mki-ellinikou.blogspot.com/&gt;
Εθελοντικό Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου, http://www.ethiatreio.com <http://www.ethiatreio.com/&gt;
Δίκτυο κοινωνικής υπεράσπισης του σιδηροδρόμου, http://traino-sos.blogspot.com <http://traino-sos.blogspot.com/&gt;
Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, http://sineleusimetafores.wordpress.com
<http://sineleusimetafores.wordpress.com/&gt;
Πρωτοβουλία συνεννόησης για τη διαχείριση των απορριμμάτων,http://prosynat.blogspot.com <http://prosynat.blogspot.com/&gt;
Πρωτοβουλία για την Κοινωνική Διαχείριση των Απορριμμάτων, http://diapor.blogspot.com <http://diapor.blogspot.com/&gt;

Συλλογικότητες
Ηλιόσποροι, http://www.iliosporoi.net <http://www.iliosporoi.net/&gt;
State of nature, http://www.state-of-nature.gr <http://www.state-of-nature.gr/&gt;
Λοκροί στο δάσος, http://lokroi-dasos.blogspot.com <http://lokroi-dasos.blogspot.com/&gt;
Από Κοινού – Κίνηση Αποανάπτυξης Τρικαλινών Πολιτών, http://apokoinou.com <http://apokoinou.com/&gt;
ΛόκαλAthens, http://localathens.blogspot.com <http://localathens.blogspot.com/&gt;

Συλλογικές κουζίνες
Xanadu, http://xanadu.espivblogs.net <http://xanadu.espivblogs.net/&gt;
Συλλογική Κουζίνα Στεκιού Μεταναστών ELCHEf,www.elchef.gr <http://www.elchef.gr/&gt;
Συλλογική Κουζίνα Αυτόνομου Στεκιού,http://autonomosteki.espivblogs.net
<http://autonomosteki.espivblogs.net/&gt;
Συλλογική Κουζίνα κατάληψης Σκαραμαγκά, http://pat61.squat.gr <http://pat61.squat.gr/&gt;

Ελεύθερη παιδεία
Σχολείο για τη μάθηση της ελευθερίας, http://sxoleio12.wordpress.com <http://sxoleio12.wordpress.com/&gt;
Αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση, http://ekpaideysi.espivblogs.net <http://ekpaideysi.espivblogs.net/&gt;
Στο νησί της αλφαβήτου, http://alphabet-island.blogspot.com
<http://alphabet-island.blogspot.com/&gt;
Σεντέφι, http://sentefi.wordpress.com <http://sentefi.wordpress.com/&gt;
Ελευθεριακά σχολεία, http://democraticschoolsgr.blogspot.com
<http://democraticschoolsgr.blogspot.com/&gt;
Ελευθεριακό παιδικό στέκι El Paso, http://el-paso-thessaloniki.blogspot.com
<http://el-paso-thessaloniki.blogspot.com/&gt;
Παιδικό στέκι «φτου ξελεφτερία», http://pikpa.squat.gr <http://pikpa.squat.gr/&gt;

Ελεύθερο λογισμικό και ανοιχτός κώδικας
Hackerspace.gr <http://hackerspace.gr/&gt; , http://hackerspace.gr <http://hackerspace.gr/&gt;
Underground Free University, http://www.ufu.gr <http://www.ufu.gr/&gt;

Αυτοδιαχειριζόμενη τέχνη, πολιτιστικός ακτιβισμός
Κενό δίκτυο, http://voidnetwork.blogspot.com <http://voidnetwork.blogspot.com/&gt;
Ορίζοντας γεγονότων, http://orizontasgegonotwn.blogspot.com
<http://orizontasgegonotwn.blogspot.com/&gt;
Another world is here- the Caravan project, http://www.anotherworldishere.com <http://www.anotherworldishere.com/&gt;
Ecoart, http://www.ecoart.gr <http://www.ecoart.gr/&gt;
Cheap art, http://www.cheapart.gr <http://www.cheapart.gr/&gt;
Τράπεζα τέχνης, http://trapezatehnis.blogspot.com <http://trapezatehnis.blogspot.com/&gt;
Πλατφόρμες, http://www.platformes.blogspot.com
<http://www.platformes.blogspot.com/&gt;
Κίνηση Μαβίλη, http://kinisimavili.blogspot.com <http://kinisimavili.blogspot.com/&gt;
Κοοπερατίβα «Μετέχνιο», http://metexnio.blogspot.com <http://metexnio.blogspot.com/&gt;
Συντεχνίαπλην, http://www.disobey.net/syntexniaplhn/
<http://www.disobey.net/syntexniaplhn/&gt;
Mapet-stencils, http://mapetstencils.wordpress.com
<http://mapetstencils.wordpress.com/&gt;
Political Zoo, http://politicalzoostencils.blogspot.com
<http://politicalzoostencils.blogspot.com/&gt;
Εναλλακτικό πολιτιστικό εργαστήρι, http://enalaktikoergastiri.wordpress.com
<http://enalaktikoergastiri.wordpress.com/&gt;
Ταξίδι χωρίς χάρτη, http://taxidixwrisxarti.blogspot.com
<http://taxidixwrisxarti.blogspot.com/&gt;
Χίμαιρες, http://chimeres.info <http://chimeres.info/&gt;

Οικογιορτές
Πανελλαδική Οικογιορτή, http://oikogiorti.gr <http://oikogiorti.gr/&gt;
Οικογιορτή Βόλος, http://oikogiortivolos.blogspot.com
<http://oikogiortivolos.blogspot.com/&gt;
Οικογιορτή Θεσσαλονίκης, http://oikogiorti2011.gr <http://oikogiorti2011.gr/&gt;
Οικογιορτή Ηρακλείου Κρήτης, εν οίκω, http://en-oiko.blogspot.com <http://en-oiko.blogspot.com/&gt;
Οικογιορτή Μαραθώνα, http://marathonecofestival.wordpress.com
<http://marathonecofestival.wordpress.com/&gt;
Οικολογική Γιορτή Καρδίτσας, http://www.oikologikigiorti.gr <http://www.oikologikigiorti.gr/&gt;

Πρωτοβουλία δικτύωσης
Ένας άλλος κόσμος, http://www.enasalloskosmos-community.net <http://www.enasalloskosmos-community.net/&gt;

Άμεση δημοκρατία
Τριήμερο άμεση δημοκρατία Θεσσαλονίκη, http://amesidimokratiafest.org <http://amesidimokratiafest.org/&gt;
Τριήμερο άμεσης δημοκρατίας Αθήνα, http://ad161718.is-by.us/ <http://ad161718.is-by.us/&gt;
Real democracy, http://real-democracy.gr <http://real-democracy.gr/&gt;
Real democracy – multimedia team, http://realdemocracygr.wordpress.com
<http://realdemocracygr.wordpress.com/&gt;
Άλλη δημοκρατία, http://anotherdemocracy.gr <http://anotherdemocracy.gr/&gt;
Περιεκτική δημοκρατία, http://www.inclusivedemocracy.org <http://www.inclusivedemocracy.org/&gt;
Κίνηση για τον ελευθεριακό δημοτισμό, http://dimotismos.gr <http://dimotismos.gr/&gt;
Ευτοπία, http://www.eutopia.gr <http://www.eutopia.gr/&gt;

Λαϊκές συνελεύσεις
Λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών και περιοχών της Αττικής Πετράλωνα, Κουκάκι, Θησείο, http://laikisineleusipetralona.espivblogs.net
<http://laikisineleusipetralona.espivblogs.net/&gt;
Καλλιθέα, http://syneleysikallitheas.blogspot.com
<http://syneleysikallitheas.blogspot.com/&gt;
Παλλήνη, http://aganaktismenoipallinis.blogspot.com
<http://aganaktismenoipallinis.blogspot.com/&gt;
Ζωγράφου, http://aganaktismenoizografou.wordpress.com
<http://aganaktismenoizografou.wordpress.com/&gt;
Χαλάνδρι, http://laikisyneleysihalandri.wordpress.com
<http://laikisyneleysihalandri.wordpress.com/&gt;
Πειραιάς, http://aganaktismenoipirea.blogspot.com
<http://aganaktismenoipirea.blogspot.com/&gt;
Βύρωνας, http://laikisinelefsivirona.blogspot.com
<http://laikisinelefsivirona.blogspot.com/&gt;
Γαλάτσι, http://lsgalatsiou.wordpress.com <http://lsgalatsiou.wordpress.com/&gt;
Αμπελόκηποι, http://ampelokipoi.espiv.net <http://ampelokipoi.espiv.net/&gt;
Μαρούσι, http://ansinamar.blogspot.com <http://ansinamar.blogspot.com/&gt;
Πατήσια, http://patissiasynelefsi.blogspot.com
<http://patissiasynelefsi.blogspot.com/&gt;
Καισαριανή, http://laikisyneleysikaisarianis.blogspot.com
<http://laikisyneleysikaisarianis.blogspot.com/&gt;
Ν. Ηράκλειο, http://neohrakleio.blogspot.com <http://neohrakleio.blogspot.com/&gt;
Ν. Ιωνία, http://sinelefsinionia.wordpress.com
<http://sinelefsinionia.wordpress.com/&gt;
Ν. Σμύρνη, http://plateians.blogspot.com <http://plateians.blogspot.com/&gt;
Νέου Κόσμου, http://nkosmos-sineleusi.blogspot.com
<http://nkosmos-sineleusi.blogspot.com/&gt;
Αγ. Παρασκευή, http://syneleysiplateiasagias.blogspot.com
<http://syneleysiplateiasagias.blogspot.com/&gt;
Ηλιούπολη, http://askilioupolis.espivblogs.net
<http://askilioupolis.espivblogs.net/&gt;
Αγ. Δημήτριος, http://katadimadim.blogspot.com <http://katadimadim.blogspot.com/&gt;
Αιγάλεω, http://lasynaigaleo.blogspot.com <http://lasynaigaleo.blogspot.com/&gt;
Χολαργός Παπάγου, http://anoixtisyneleysixolargoupapagou.blogspot.com
<http://anoixtisyneleysixolargoupapagou.blogspot.com/&gt;
Γκύζη, http://gyzi.espivblogs.net <http://gyzi.espivblogs.net/&gt;
Νίκαια, http://syneleyshnikaia.wordpress.com
<http://syneleyshnikaia.wordpress.com/&gt;
Κερατσίνι, http://suneleushkeratsiniou.blogspot.com
<http://suneleushkeratsiniou.blogspot.com/&gt;
Περιστέρι, http://sineleusiperisteri.blogspot.com
<http://sineleusiperisteri.blogspot.com/&gt;
Γλυκά νερά, http://sineleusiglikonneron.blogspot.com
<http://sineleusiglikonneron.blogspot.com/&gt;
Χαϊδάρι, http://syneleysihaidari.wordpress.com
<http://syneleysihaidari.wordpress.com/&gt;
Ανοιχτής Λαϊκής Συνέλευσης Κορυδαλλού, http://alsk.org <http://alsk.org/&gt;

Λαϊκές συνελεύσεις άλλων πόλεων
Θεσσαλονίκη, http://aganaktismenoi-thess.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-thess.blogspot.com/&gt;
Έβρος, http://aganaktismenoi-polites-evrou.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-polites-evrou.blogspot.com/&gt;
Ηράκλειο, http://aganaktismenoihrakleio.blogspot.com
<http://aganaktismenoihrakleio.blogspot.com/&gt;
Δράμα, http://aganaktismenoi-drama.gr <http://aganaktismenoi-drama.gr/&gt;
Βόλος, http://aganaktismenoi-volos.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-volos.blogspot.com/&gt;
Καβάλα, http://realdemocracykavala.squat.gr
<http://realdemocracykavala.squat.gr/&gt;
Καστοριά, http://aganaktismenoi-kastoria.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-kastoria.blogspot.com/&gt;
Πύργος, http://aganaktismenoi-pyrgou.blogferry.com
<http://aganaktismenoi-pyrgou.blogferry.com/&gt;
Κέρκυρα, http://amesi-dimokratia-corfu.blogspot.com
<http://amesi-dimokratia-corfu.blogspot.com/&gt;
Σύρος, http://laikisyneleusisyrou.blogspot.com
<http://laikisyneleusisyrou.blogspot.com/&gt;
Χανιά, http://aganaktismenoixania.blogspot.com
<http://aganaktismenoixania.blogspot.com/&gt;
Κόρινθος, http://perivolakia.gr <http://perivolakia.gr/&gt;
Άρτα, http://aganaktismenoisthnarta.blogspot.com
<http://aganaktismenoisthnarta.blogspot.com/&gt;
Καλαμάτα, http://aganaktismenoikaistinkalamata.blogspot.com
<http://aganaktismenoikaistinkalamata.blogspot.com/&gt;
Γιαννιτσά, http://realdemocracygiannitsa.blogspot.com
<http://realdemocracygiannitsa.blogspot.com/&gt;
Τήνος, http://aganaktismenoi-tiniakoi.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-tiniakoi.blogspot.com/&gt;
Πάτρα, http://patras-democracy.blogspot.com
<http://patras-democracy.blogspot.com/&gt;
Λαμία, http://patras-democracy.blogspot.com
<http://patras-democracy.blogspot.com/&gt;
Πρέβεζα, http://politesprevezas.eu <http://politesprevezas.eu/&gt;
Τρίκαλα, http://aganaktismenoi-trikala.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-trikala.blogspot.com/&gt;
Κεφαλονιά, http://www.stopcrisis.gr <http://www.stopcrisis.gr/&gt;
Σαντορίνη, https://www.facebook.com/pages/Αγανακτισμενοι-ΣΤΗ-Σαντορινη/151547581582902
<https://www.facebook.com/pages/%CE%91%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CF%84%C
E%B9%CF%83%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%A3%CE%A4%CE%97-%CE%A3%CE%B1%CE%
BD%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B7/151547581582902>
Λάρισα, http://aganaktismenoilarisas.blogspot.com
<http://aganaktismenoilarisas.blogspot.com/&gt;
Αίγινα, http://aganaktismenoi-aiginas.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-aiginas.blogspot.com/&gt;
Ικαρία, http://aganaktismenoi-ikarias.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-ikarias.blogspot.com/&gt;
Σητεία, http://aganaktismenoisitias.blogspot.com
<http://aganaktismenoisitias.blogspot.com/&gt;
Πτολεμάϊδα, http://aganaktismenoipolitesptolemaidas.blogspot.com
<http://aganaktismenoipolitesptolemaidas.blogspot.com/&gt;
Μυτιλήνη, http://aganaktismenoi-mytilene.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-mytilene.blogspot.com/&gt;
Ξυλόκαστρο, http://denpaeiallo-xylok.blogspot.com
<http://denpaeiallo-xylok.blogspot.com/&gt;
Βέροια, http://www.agapoveria.gr <http://www.agapoveria.gr/&gt;
Μέγαρα, http://laikisinelefsimnp.blogspot.com
<http://laikisinelefsimnp.blogspot.com/&gt;
Σπάρτη, http://aganaktismenoi-spartis.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-spartis.blogspot.com/&gt;
Χίος, http://www.aganaktismenoi-chios.gr
<http://www.aganaktismenoi-chios.gr/&gt;
Κιάτο, http://www.plateiakiatou.gr/site <http://www.plateiakiatou.gr/site&gt;
Μολάοι, http://plateiamolaon.wordpress.com
<http://plateiamolaon.wordpress.com/&gt;
Ύδρα, http://hydra-aganaktismenoi.blogspot.com
<http://hydra-aganaktismenoi.blogspot.com/&gt;

Οι παραπάνω σύνδεσμοι αποτελούν ορισμένες μόνο από το σύνολο των προσπαθειών στον ελλαδικό χώρο.

Ένας μικρός ενοριακός απολογισμός την πρώτη ημέρα της νέας χρονιάς

Πολλές φορές στο παρελθόν έχω επιμείνει στην στήριξη του πολυεπίπεδου έργου της Φανερωμένης Χολαργού και ο λόγος είναι ολαφάνερος για όποιον διαβάσει την παρακάτω ομιλία.

βιβλιοπωλείο ¨χωρίς όνομα»

 

«Αυτό που κάνει η Εκκλησία, είναι αυτό που είναι η Εκκλησία για όλους μας: αληθινή μάννα του λαού. Η μεγαλύτερη προσφορά της Εκκλησίας είναι η ίδια η παρουσία της – η αντοχή μας αλλά και η αντίστασή μας να δυναμώσουν στην ψυχή μας». Ένας μικρός ενοριακός απολογισμός την πρώτη ημέρα της νέας χρονιάς.
Αγαπητοί αδελφοί μου,

Η πρώτη μέρα μιας καινούριας χρονιάς προσφέρεται για απολογισμό και προγραμματισμό, για ένα γρήγορο κοίταγμα στο χρόνο που έφυγε και την ενατένιση –με όση αισιοδοξία μπορούμε- της χρονιάς που ανέτειλε.

Η Εκκλησία πρέπει να κάνει απολογισμό; Η Εκκλησία πρέπει να λέει τι προσφέρει;
Φανταστείτε ένα μικρό παιδί που πηγαίνει στη μητέρα του και της λέει: Τι κάνεις εσύ για μένα; Η απάντηση είναι: αυτό που κάνω είναι αυτό που είμαι για σένα, η μητέρα σου, αυτό τα λέει όλα και τα περικλείει όλα.
Αφού η Εκκλησία είναι η μητέρα όλων μας, η μεγαλύτερη προσφορά της είναι η παρουσία της. Το ότι υπάρχει, αυτό και μόνο θα αρκούσε. Το ότι οι πατέρες μας έχτισαν αυτόν τον περικαλλή Ναό της Παναγίας μας, όπου ο καθένας μπορεί από τις 7 το πρωί έως αργά το απόγευμα να έλθει εδώ φέροντας την αμαρτία του, την απελπισία του, τα προβλήματά του, την απογοήτευσή του και να τα εναποθέσει όλα στην εικόνα της Παναγίας, της Μητέρας του Θεού και Μητέρας όλων των ανθρώπων, για να λάβει ανακούφιση, παρηγοριά, ελπίδα, δύναμη για να συνεχίσει τον αγώνα της ζωής.

Παρ΄ όλ΄ αυτά θα ήταν ίσως φρόνιμο κατά τη συμβολική αυτή ημέρα, να θυμηθούμε πώς η Μητέρα μας Εκκλησία, και πιο συγκεκριμένα η ενορία μας, αγωνίζεται να σταθεί εποικοδομητικά δίπλα στον κουρασμένο άνθρωπο της εποχής μας, τον κουρασμένο από την αγανάκτηση και την προδοσία. Όχι για πούμε «Μπράβο» μεταξύ μας, μακριά από εμάς τέτοια αντίληψη, άλλωστε την αποστολή μας προσπαθούμε να επιτελούμε και τίποτε περισσότερο. Απλώς για να ενημερώσουμε υπεύθυνα εκείνους που προβληματίζονται, για να ευχαριστήσουμε εκείνους που συμπαραστέκονται σε αυτό το έργο, για να στηρίξουμε όλους και να στηριχθούμε όλοι.

Η Θεία Λειτουργία, το Μυστήριο των Μυστηρίων, μας συγκεντρώνει κάθε Κυριακή αλλά και κάθε μικρή ή μεγάλη γιορτή γύρω από την ευχαριστιακή τράπεζα, για να προσφέρουμε την αναίμακτη θυσία και να λάβουμε χάρη από τον Θεό. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες ιερές Ακολουθίες της Εκκλησίας μας, τον Εσπερινό, το Μυστήριο του αγίου Ευχελαίου και για τα υπόλοιπα. Για εκείνους που για αντικειμενικούς λόγους δεν μπορούν να συμμετάσχουν στην πρωινή Θεία Λειτουργία τελείται τους χειμερινούς μήνες η Β΄ Θεία Λειτουργία. Τόσο στην Α΄ όσο και στη Β΄ Θεία Λειτουργία ψάλλει βυζαντινή εκκλησιαστική Χορωδία. Κάθε Κυριακή διανέμουμε στο εκκλησίασμα τον Απόστολο και το Ευαγγέλιο σε νεοελληνική απόδοση, για να την καλύτερη κατανόηση των αναγνωσμάτων της θείας λατρείας.
Τελούμε συχνά Ιερές Αγρυπνίες, για τους φιλακόλουθους αδελφούς μας και για τους εργαζόμενους που δεν θέλουν να στερηθούν τον εκκλησιασμό, σε κλίμα κατάνυξης.
Κάθε Τετάρτη απόγευμα ψάλλουμε τον Παρακλητικό Κανόνα προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Αμέσως μετά πραγματοποιείται η Ενοριακή Σύναξη Μελέτης Αγίας Γραφής, με ανάπτυξη, ερμηνεία και απλούστευση των μεγάλων αληθειών της Αγίας Γραφής, που αφορούν στη ζωή και τη σωτηρία κάθε πιστού.
Θείο κήρυγμα. Ο λόγος του Θεού ακούγεται κάθε Κυριακή και μεγάλη εορτή, κατά τη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας, ως λόγος οικοδομής, στηριγμού και ελπίδος.
Το ιερό Μυστήριο της μετανοίας, η Εξομολόγηση, τελείται στην ενορία μας από όλους τους Εφημερίους, προσφέροντας την καταλλαγή με τον Θεό και τον συνάνθρωπο και την ειρήνη της ψυχής.
Έκθεση βιβλίου λειτουργεί μόνιμα πλέον στον Καθεδρικό Ναό μας, με βιβλία πνευματικού περιεχομένου και οικοδομής, καθώς και ειδικές εκδόσεις για γονείς και παιδιά
Επισκεπτόμεθα τους δύο Οίκους Ευγηρίας που υπάρχουν στην ενορία μας, προς στήριξη και ανακούφιση των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας. Οποτεδήποτε μέσα στο χρόνο μας ζητηθεί –και οποιαδήποτε ώρα- προσερχόμεθα στο Θεραπευτήριο, το οποίο υπάρχει στην ενορία μας, στη λεωφ. Μεσογείων, προς ανακούφιση των ασθενούντων αδελφών μας.
Ιδιαίτερη ποιμαντική μέριμνα λαμβάνεται για την πνευματική εξυπηρέτηση του Κοιμητηρίου Χολαργού. Οι επιτετραμένοι Ιερείς μας είναι εκεί για να συμπαρασταθούν, να παρηγορήσουν και να οικοδομήσουν πνευματικά τους πενθούντες αδελφούς.
Μαθήματα βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής, παραδίδονται κάθε Πέμπτη απόγευμα για αρχαρίους και κάθε Δευτέρα απόγευμα για προχωρημένους.
Μαθήματα δημοτικών παραδοσιακών χορών διδάσκονται για παιδιά και ενήλικες, τρία συνολικά τμήματα.
Η φοίτηση σε όλα ανεξαιρέτως τα μαθήματα είναι δωρεάν για όλους.
Για τα παιδιά και τους νέους της ενορίας μας, λειτουργούν οι συντροφιές των Κατηχητικών που αποτελούν μια ζεστή φωλιά, όπου οι νέοι μας εκφράζουν απορίες, συζητούν τους προβληματισμούς τους, γνωρίζουν τον Χριστό, ως τον αληθινό τους Φίλο και Συνοδοιπόρο στη ζωή που τώρα ξεκινούν.
Ο τομέας της νεότητας διοργανώνει ακόμη εορταστικές εκδηλώσεις, πολιτιστικές εξορμήσεις και περιηγήσεις, εκδρομές, εκκλησιασμό των μαθητών της περιοχής μας και πολλές δραστηριότητες για τα παιδιά και τους νέους.
Κάθε Δευτέρα βράδυ πραγματοποιείται σύναξη για φοιτητές, νέους επιστήμονες και εργαζόμενους, μια προσφορά αγάπης στους νέους ενορίτες μας, που μας κάνουν την τιμή να προσεγγίζουν, με απαιτήσεις, την εκκλησιαστική μας κοινότητα
Κάθε Κυριακή πρωί, αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία, σύζυγοι, γονείς και νέοι συναντώνται στο ενοριακό Αρχονταρίκι, με στόχο την επικοινωνία, την ανταλλαγή απόψεων και προβληματισμών, τη διδασκαλία του ενός κυρίως από τα λάθη και τις παραλείψεις του άλλου, αλλά και το μοίρασμα του οράματος για μια ζωντανή ενορία σε καιρούς δύσκολους.

Διάφορες εκδηλώσεις μέσα στο χρόνο με την ευκαιρία των θρησκευτικών και εθνικών εορτών, στο Πνευματικό Ενοριακό Κέντρο, συναυλίες βυζαντινής μουσικής, εκθέσεις βιβλίου και χειροτεχνημάτων, η ιστοσελίδα της ενορίας μας στο Διαδίκτυο, με υψηλή επισκεψιμότητα, η ηλεκτρονική αποστολή της ΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ κάθε εβδομάδα σε εκατοντάδες παραλήπτες, για την καλύτερη προετοιμασία εν όψει της κυριακάτικης Θ. Λειτουργίας, προσκυνήματα σε Ιερές Μονές και τόπους ιερούς, εκδήλωση προς τιμήν των εκπαιδευτικών στην εορτή των Τριών Ιεραρχών, η συνδιοργάνωση με συλλόγους και βιβλιοπωλεία της περιοχής μας εξαιρετικών εκδηλώσεων με πολύ ενδιαφέρουσες ομιλίες, και άλλες ευκαιρίες δίνουν, μεταξύ των άλλων, και τη δυνατότητα γνωριμίας και επικοινωνίας, σε καιρούς που οι διαπροσωπικές σχέσεις χαρακτηρίζονται από υπερβολική ψυχρότητα.

Πρέπει να αγωνιστούμε ακόμη περισσότερο για να είναι η ενορία μας μια οικογένεια, η οικογένεια του Θεού στη γη.

Το Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο και η νέα δραστηριότητα του, το Κέντρο Ενοριακής Αγάπης, είναι υπεύθυνο για κάθε ενορίτη που πραγματικά έχει οιανδήποτε ανάγκη σε υλική, ηθική ή άλλου είδους βοήθεια και συμπαράσταση.
Δίδει κάθε μήνα οικονομικά βοηθήματα σε ενδεείς ενορίτες μας καθώς και σε φοιτητές και σπουδαστές, τσάντες με τρόφιμα, φάρμακα, είδη πρώτης ανάγκης και είδη καθαριότητος, ρούχα, υποδήματα, παιχνίδια για τα παιδιά, έκτακτα βοηθήματα στις γιορτές, πληρώνει ενοίκια, λογαριασμούς, σχολικά είδη, ιατρικές εξετάσεις, φροντιστήρια, βιβλία. Τη χρονιά που μας πέρασε 1021 τσάντες με τρόφιμα δόθηκαν σε αδελφούς μας.

Με την ενοριακή Τράπεζα Αίματος προσφέρει ουσιαστική βοήθεια στις ανάγκες αίματος των ασθενών στα νοσοκομεία. Βοηθάμε Ιδρύματα και φορείς και εκτός της ενορίας μας, συνολικά δόθηκαν 226 μεγάλες κούτες με ρουχισμό, υποδήματα και παιχνίδια σε διάφορα Ιδρύματα και κοινωφελείς οργανισμούς. Ενώ ετοιμάζονται νέες δομές και καινοτόμα προγράμματα. Άμεσα θα παρασκευάζονται καθημερινά 50 μερίδες ζεστού φαγητού, για να διανέμουμε στους έχοντας ανάγκη συνανθρώπους μας.

Κανένας αδελφός μας, που όντως έχει ανάγκη, δεν φεύγει με άδεια χέρια από το Ναό μας. Ο κοινωνικός μηχανισμός της ενορίας μας, με ευαισθησία και διακριτικότητα, κινείται άμεσα για την κάλυψη κάθε ανάγκης που μας γίνεται γνωστή. Είναι κι αυτό έργο της Μάννας Παναγιάς στα παιδιά της. Για μας δεν υπάρχουν παιδιά ενός κατώτερου θεού, είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου Θεού Πατέρα, και φροντίζει Εκείνος –δια των εθελοντών και αυτής της ενορίας- για την ανακούφισή τους. Πρέπει δε να σημειώσουμε ότι στους δύσκολους καιρούς μας περισσεύει μεν η ανέχεια, αλλά συγκινεί αφάνταστα η ανθρωπιά: οι ενορίτες μας προσέφεραν σημαντικά ποσά στον φετεινό Έρανο Αγάπης καθώς και πολύ μεγάλες ποσότητες τροφίμων και καθαρά ενδύματα για τους αδελφούς μας. Αισθανόμαστε επιτακτική την ανάγκη να τους ευχαριστήσουμε όλους με τη καρδιά μας !
Σε όλα τα παραπάνω θέλω να προσθέσω την ανύστακτη μέριμνά μας για τον ευπρεπισμό του Ιερού Ναού μας, τον εξωραϊσμό του εσωτερικά και εξωτερικά, ώστε ο χώρος αυτός, το Σπίτι της Παναγίας μας να είναι νοικοκυρεμένο και λαμπρό.
Δεν θα παραλείψω τέλος να σημειώσω μια ιδιαίτερη ευλογία του Θεού στη χρονιά που πέρασε, δηλ. τη δωρεά προς το Ναό μας, από ευσεβή οικογένεια του Χολαργού, μιας ιστορικής λειψανοθήκης του 1817 με 13 λείψανα μεγάλων Αγίων της πίστεώς μας. Είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός της Φανερωμένης!

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, σε λίγες μέρες συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια που έφυγε για το επουράνιο Θυσιαστήριο, στο τελευταίο του πρωτοχρονιάτικο μήνυμα, στην ανατολή του 2008, προφητικά έγραφε:

ΚΑΘΕ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ συμβατική αφετηρία μιας νέας προσπάθειας. Κανείς ασφαλώς δεν θέλει να ζει σ’ ένα κόσμο παρακμής, αντιφάσεων, αλληλοσυγκρουομένων συμφερόντων, αδικίας και αμοραλισμού.

Η κατάσταση δεν αλλάζει μαγικά και μηχανικά. Χρειάζεται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν Αντίσταση. Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και στους αγώνες μας. Οι αναθεωρητές πολύ κακή συγκυρία επέλεξαν για να γκρεμίσουν από τις καρδιές των Ελλήνων τα κάστρα των θυσιών.

ΣΤΑΘΗΤΕ ΟΛΟΙ ΟΡΘΙΟΙ στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ’ επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει.

Λόγια επίκαιρα την Πρωτοχρονιά του 2008. Λόγια ακόμη πιο επίκαιρα την Πρωτοχρονιά του 2012!
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ νιώθουμε επιτακτική την ανάγκη να υπερασπιστούμε αυτά ακριβώς: την αλήθεια, την παράδοση, την πίστη, τα ιδανικά μας, την αξία του ανθρώπινου προσώπου, την αλληλεγγύη, την πατρίδα μας, τους νέους μας, το μέλλον και τα οράματα που δεν πρέπει να σβήσουν. Για να υπερβούμε το ανθρωπίνως δυνατό, για να ανοίξουμε δρόμους λυτρωτικούς εκεί που όλα φαίνονται κλειστά και ζοφερά, Ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει, φτάνει να Τον εμπιστευθούμε και πάλι, να συνέλθουμε από την ταραχή, να ανανεώσουμε τη βεβαιότητά μας ότι ο Χριστός είναι η αληθινή και μοναδική ελπίδα των ανθρώπων.

Μαζί με τις πατρικές ευχές του Μακαριωτάτου Ποιμενάρχου μας, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, εκ μέρους των Ιερέων, των εκκλησιαστικών επιτρόπων και όλων των συνεργατών του Ιερού Ναού μας εύχομαι από καρδιάς, η αντοχή μας αλλά και η αντίστασή μας να δυναμώσουν στην ψυχή μας κατά την εορταστική αυτή περίοδο και να στηριχθούμε στο έτος που άρχισε και φαίνεται επώδυνο. Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Θεού, του Νηπιάσαντος Θεού της αγάπης και της δικαιοσύνης. Με γαλήνια καρτερία ο νέος χρόνος σε όλους. Χρόνια πολλά και αγιασμένα.

Αρχιμανδρίτης Συμεών Βενετσιάνος
Προϊστάμενος του Καθεδρικού Ιερού Ναού Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού

(Ομιλία την 1η Ιανουαρίου 2012 στον Ιερό Ναό κατά τη Θεία Λειτουργία. Ακολούθησε η Δοξολογία για το νέο έτος και η κοπή της ενοριακής βασιλόπιτας)

http://www.faneromenihol.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1437:2012-01-02-11-10-22&catid=147:–2012&Itemid=180

Η ομιλία του δημοσιογράφου Μανώλη Κυπραίου στα ΜΑΤ…που τον άφησαν ανάπηρο…

Η ομιλία του δημοσιογράφου Μανώλη Κυπραίου που έμεινε ανάπηρος από χειροβομβίδα κρότου λάμψης στη σημερινή Ημερίδα στη Διεύθυνση Αστυνομικών Επιχειρήσεων Αττικής (ΜΑΤ) με θέμα «Αστυνομία και Ανθρώπινα Δικαιώματα»

Σε σημερινή Ημερίδα με θέμα «Αστυνομία και Ανθρώπινα Δικαιώματα», που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία των Προέδρων της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών Αστυνομίας και Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων και πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις της Διεύθυνσης Αστυνομικών Επιχειρήσεων Αττικής στη Καισαριανή, ένας από τους βασικούς ομιλητές ήταν και ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος ο οποίος έχει μείνει ανάπηρος έπειτα από χειροβομβίδα κρότου λάμψης.Ο Κυπραίος κάλυπτε την απεργιακή κινητοποίηση στις 15 Ιουνίου.

Στην ομιλία του ανέφερε τα εξής:

«Αγαπητές φίλες και φίλοι, συμπολίτες μου, ένστολοι και μη.

Δεν σας το κρύβω πως ήρθα εδώ με πολύ μεγάλη δυσκολία. Όχι μόνο γιατί δυσκολεύομαι να περπατήσω αλλά γιατί, θα βρεθώ ανάμεσα σε ένστολους συμπολίτες μου, όπου κάποιοι από αυτούς με άφησαν ανάπηρο. Ίσως και μεταξύ σας να βρίσκεται και ο διοικητής της διμοιρίας που έδωσε την εντολή να μου πεταχτεί η χειροβομβίδα κρότου-λάμψης.

Όμως, ήρθα εδώ να σας δω κατάματα. Όπως έμαθα να κοιτάω όλους τους ανθρώπους. Είμαι εδώ, γιατί η δύναμη του ανθρώπινου μεγαλείου, έμαθα πως είναι η συγχώρεση. Βρίσκομαι εδώ με τη θέλησή μου. Με σκοπό να μη χυθεί άλλο αίμα. Αρκετό αίμα έτρεξε από το σώμα και την ψυχή μου. Δεν θέλω να τρέξει άλλο από πολίτες, ένστολους ή μη. Αρκετά ως εδώ.

Βρίσκομαι εδώ για να συγχωρέσω εγώ αυτούς που με άφησαν ανάπηρο. Αυτούς που μου κατέστρεψαν τη ζωή. Τουλάχιστον εγώ μπορώ να κοιμάμαι στο μαξιλάρι μου ήσυχος, όχι γιατί δεν ακούω κανέναν θόρυβο πλέον, αλλά γιατί έχω την καρδιά και τη συνείδησή μου ήσυχες. Και δεν σας κρύβω πως όλο αυτόν τον καιρό, μέσα στο μυαλό μου γυρνούσε συνεχώς το ερώτημα: «Γιατί;» Τι άραγε να φοβήθηκαν οι πάνοπλοι άνδρες των ΜΑΤ από έναν άμαχο; Τι κακό θα μπορούσα να τους κάνω; Γιατί με στοχοποίησαν;

Η απάντηση δόθηκε από τον κύριο Κοκκαλάκη. Το τι είπε ο κ. Κοκκαλάκης το γνωρίζετε όλοι και δεν χρειάζεται να το επαναλάβω. Μίλησε για μια βεντέτα ανάμεσα σε κάποιους πάνοπλους αστυνομικούς των ΜΑΤ, και εννοώ σε κάποιους και τους άμαχους δημοσιογράφους. Και δεν ήταν «γλώσσα λανθάνουσα» αλλά γλώσσα ειλικρίνειας. Δεν είπε τίποτε περισσότερο από αυτό που γνωρίζουμε όλοι μας. Και σαν τραγική ειρωνεία, γνωστοποιήθηκε τη μέρα των γενεθλίων μου. Την ημέρα των γενεθλίων ενός «ζωντανού-νεκρού» από την εκτόξευση μιας χειροβομβίδας κρότου-λάμψης. Μιας χειροβομβίδας που εσκεμμένα ρίχτηκε κατά επάνω μου, αφού ο αστυνομικός της συγκεκριμένης διμοιρίας που έδωσε τη διαταγή ήξερε πως ήμουν δημοσιογράφος. Όπως και όλων όσων ακολούθησαν.

Γιατί δεν είναι πως μου εκτοξεύτηκε μόνο η χειροβομβίδα. Μου απαγορεύτηκε να πλησιάσω το πρόχειρο ιατρείο στο Σύνταγμα, στη συνέχεια με «περιποιήθηκαν» αστυνομικοί με μοτοσικλέτες και μου απαγορεύτηκε από αστυνομικά μπλόκα να πάω στο νοσοκομείο δια της ευθείας οδού, αναγκάζοντάς με επί μεγάλο χρονικό διάστημα, λιποθυμώντας και ζαλισμένος να γυρνάω στους δρόμους του Παγκρατίου για να φτάσω στο νοσοκομείο.


Αγαπητές φίλες και φίλοι, συμπολίτες μου, ένστολοι και μη

Δεν έχει σημασία πως είμαι δημοσιογράφος. Εχει σημασία πως είμαι πολίτης. Πολίτης στην Ελληνική Δημοκρατία αν θυμάμαι καλά. Σε μια χώρα που έχει υπογράψει όλες τις διεθνείς συνθήκες για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του δικαίου των αμάχων τόσο στην ειρήνη, όσο και στον πόλεμο. Γιατί αξιότιμες και αξιότιμοι φίλοι, η Δημοκρατία βασίζεται στον άνθρωπο. Γι΄ αυτόν δημιουργήθηκε, αυτόν προστατεύει και σε αυτόν υποτάσσεται. Στον κυρίαρχο λαό.

Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η ορθή εφαρμογή των νόμων, σημαίνει και σεβασμός στην Δημοκρατία. Άραγε αυτοί οι αστυνομικοί που άφησαν ανάπηρο εμένα, χτύπησαν τους συναδέλφους μου, τον Γιώργο Αυγερόπουλο, την Τατιάνα Μπόλαρη, τον Δημήτρη Τρίμη, τον Άρη Μεσίνη, τον Μάριο Λώλο, και πόσους ακόμη δεν θυμάμαι πια, είναι αστυνομικοί που εκφράζουν όλο το αστυνομικό σώμα; Πιστεύω πως όχι. Από ότι γνωρίζω οι αστυνομικοί έχετε δώσει έναν όρκο στο Σύνταγμα και τους νόμους: Να τους προασπίζετε. Εμείς οι δημοσιογράφοι, ποιους νόμους παραβιάσαμε; Μήπως το νόμο της δημοσίευσης; Όταν τηρείς τους νόμους και τους προασπίζεις δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς. Το αντίθετο. «Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης». Σαφέστατα υπάρχουν «καρκινώματα» και στο δικό μας κλάδο όπως και στο δικό σας.

Υπάρχει όμως μια διαφορά: Σημαντική. Εμείς δεν είμαστε εκτελεστική εξουσία. Δεν έχουμε όπλα, χημικά, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, κράνη και ασπίδες. Έχουμε μια φωτογραφική μηχανή και ένα μπλοκάκι. Και όποιος αστυνομικός ή πολίτης νομίζει πως έχει αδικηθεί από ένα δημοσιογράφο υπάρχει η δικαστική εξουσία στην οποία μπορεί να προσφύγει. Αλίμονο αν κυριαρχήσει η αρχή της ζούγκλας και της αυτοδικίας.


Αγαπητές φίλες και φίλοι, συμπολίτες μου, ένστολοι και μη

Δεν βρίσκομαι εδώ για να σπείρω έριδες. Ούτε έχω προσωπικά με κανέναν. Δεν θέλω κανείς να θυμώσει ή να οργιστεί. Κακοί σύμβουλοι και τα δύο. Θέλω όμως να σκεφτείτε. Είμαι εδώ, ανάμεσά σας, για να σας κάνω μια έκκληση: Να σταματήσει η βία. Ξέρω πως και η Αστυνομία έχει πληρώσει βαρύ τίμημα στο κυνήγι των κακοποιών. Και όσο η κρίση μεγαλώνει οι καταστάσεις θα χειροτερεύουν. Ξέρω πως κι εσείς, οι αστυνομικοί, υποφέρετε από τα δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα. Ξέρω πως κι εσείς χάνετε τα σπίτια σας, δεν έχετε να ταΐσετε τις οικογένειές σας, δεν έχετε να πληρώσετε το ρεύμα. Όπως κι εμείς οι δημοσιογράφοι, όπως εκατομμύρια άλλοι συμπολίτες μας. Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν οι «εκλεκτοί» του κάθε συστήματος. Όμως αυτοί είναι η μειοψηφία και εμείς είμαστε η πλειοψηφία. Ξοδεύτηκαν περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ για χημικά και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης τον Ιούνιο, γνωρίζοντας πως κάνετε εράνους στα αστυνομικά τμήματα να αγοράσετε φωτοτυπικό χαρτί και να βάλετε βενζίνη στα περιπολικά. Πως δεν έχετε σφαίρες και αλεξίσφαιρα γιλέκα. Πως τρέμετε με τον φόβο πως θα βρεθείτε απέναντι σε ένα Καλασνίκοφ γιατί είστε απροστάτευτοι. Και όλα αυτά τα ζητήματα τα αναδείξαμε εμείς.

Οι δημοσιογράφοι-που λέτε-πως σας αδικούμε. Βλέπετε όμως πως δεν σας αδικούμε. Αντίθετα προσπαθούμε να σας βοηθήσουμε. Και θα είμαστε στο πλάι σας. Και εσείς μας απαντάτε με κλομπ, χημικά και αυτές τις αναθεματισμένες χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Τι μας χωρίζει λοιπόν; Επί της ουσίας τίποτα! Ξέρω πως υπακούτε σε διαταγές. Οι διαταγές δεν είναι θέσφατο, όταν παραβιάζουν τους νόμους και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ξέρω πως είστε άνθρωποι και όχι μηχανές. Ξέρω πως μπορείτε να σκέφτεστε και να ξεχωρίζετε το σωστό από το λάθος. Και πιστέψτε με πως αν δεν εκτελέσετε μια διαταγή που θα θέσει σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα αμάχων, να γνωρίζετε πως η Δημοκρατία θα σας προστατέψει. Εμείς οι συμπολίτες μας θα σας προστατέψουμε.

Κινδυνεύουμε να γυρίσουμε σε άλλες εποχές. Μαύρες για την Δημοκρατία. Τις ξεπεράσαμε με μεγάλη δυσκολία. Και τώρα επιστρέφουμε το χρόνο πίσω. Κάποιοι σπείρουν τον διχασμό και κινδυνεύουμε. Καθίστε λοιπόν στο ίδιο τραπέζι να βρούμε λύσεις. Καθίστε μαζί με τους πολίτες και συζητήστε. Μπορούν να γίνονται διαδηλώσεις χωρίς να ανοίγει ρουθούνι. Μπορείτε να ασχοληθείτε με αυτά τα προβλήματα που πραγματικά βασανίζουν την κοινωνία και τους συμπολίτες μας. Πιάστε επιτέλους αυτούς που προκαλούν τα επεισόδια. Μπορείτε να περικυκλώνετε χιλιάδες, και δεν μπορείτε μια δράκα να περικυκλώσετε και να τους συλλάβετε; Αυτοί είναι ο πραγματικός κίνδυνος. Και μη φοβάστε για το τι θα αποκαλυφθεί για τις πραγματικές τους ταυτότητες…

Αγαπητές φίλες και φίλοι, συμπολίτες μου, ένστολοι και μη

Κλείνοντας, ήθελα να σας πω, ό,τι οι νόμοι και οι διεθνείς συνθήκες είναι καλές και άριστες. Είναι όμως γραπτά. Σημασία έχει να τηρούνται. Και τηρούνται από τις πράξεις και όχι από τα λόγια. Και σας το λέει ένας άνθρωπος που έχει επιβιώσει χωρίς «γρατζουνιά» από πολεμικά μέτωπα και έμεινε ανάπηρος στην πρωτεύουσα της ίδιας του της χώρας, όχι από «μπαχαλάκηδες» ή κουκουλοφόρους αλλά από κάποιους αστυνομικούς.

Σας μιλάει ένας άνθρωπος που ζει και πεθαίνει κάθε μέρα. Δεν σας μιλάει ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος. Αλλά ο άνθρωπος, ο πολίτης, Μανώλης Κυπραίος. Και σας διαβεβαιώνω πως αν αυτός ο καθημερινός μου «θάνατος», αυτό το βασανιστήριο που θα ζήσω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου, σταματήσουν αυτά τα κακώς κείμενα και δω ενωμένους τους Έλληνες απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα και δεν ξαναδώ χέρι αδελφού να χτυπάει αδελφό, θα είμαι ευτυχισμένος και θα πω: «χαλάλι». Αν όμως συνεχιστεί αυτό το κακό, στο τέλος οι μοναδικοί κερδισμένοι θα είναι αυτοί με τους οποίους είμαστε οργισμένοι και χαμένοι όλοι εμείς. Σκεφτείτε τι έχει κοστίσει στον λαό και στον τόπο μας αυτή η μαύρη περίοδος όταν αδελφός χτυπούσε αδελφό. Σκεφτείτε τι μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας και τι πάμε να παραδώσουμε εμείς στα παιδιά μας.

Δείτε τον Μανώλη Γλέζο που είναι εδώ, και «φυτέψτε» βαθιά στην καρδιά σας τα λόγια του, που δυστυχώς δεν μπόρεσα να ακούσω. Τον άνθρωπο αυτόν που κουβαλά την ιστορία των νεώτερων Ελλήνων στην πλάτη του. Που μέσα από τον Μανώλη Γλέζο ξεφυλλίζει κανείς τις πιο «φωτεινές» και πιο «σκοτεινές» σελίδες αυτής της χρονικής περιόδου. Μια μορφή και στάση ζωής, που είναι η ενσαρκωμένη απόδειξη για όλα αυτά που μόλις σας ανέφερα. Ενας πολίτης και άνθρωπος, πρότυπο για εμάς και τα παιδιά μας.

Σκεφτείτε λοιπόν καλά όσα σας είπα. Είναι λόγια ομόνοιας και όχι λόγια διχασμού. Τα λόγια μου, είναι λόγια που σκοπό έχουν να ενώσουν. Να ξαναδημιουργήσουν τις γέφυρες που κάποιοι γκρέμισαν, ύπουλα και με σκοτεινούς στόχους. Μη κοιτάτε το δέντρο. Δείτε το δάσος. Ένα «δάσος» στο οποίο καλούμαστε να ζήσουμε όλοι μέσα. Είναι λόγια χωρίς υστερόβουλους σκοπούς. Είναι λόγια ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας. Είναι λόγια που συνοψίζουν το ύψιστο αγαθό: Το δικαίωμα στη ζωή και την αξιοπρέπεια. Χωρίς χρώμα δέρματος, θρησκείας και πολιτικών πιστεύω. Και το κυριότερο: Είναι λόγια από έναν ανάπηρο πολίτη γραμμένα με το αίμα της ψυχής του που δεν έχει σταματήσει να αιμορραγεί…

Σας ευχαριστώ».

 

http://www.eglimatikotita.gr/2011/10/blog-post_5344.html

Σκάνδαλο στην μπανανία μας

Ο κύριος Κλέων Παπαδόπουλος είναι Πρόεδρος του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Οι ζημιές εξαμήνου για το ΤΤ ανέρχονται στο ιλιγγιώδες ποσό των 498,4 εκατ. ευρώ. Kαι δεν είναι κάτι το ξεχωριστό, αφού οι περισσότερες τράπεζες έχουν φέτος ζημίες.

Τι κάνουν λοιπόν οι Τράπεζες; Μαζεύονται.

Κλείνουν δηλαδή καταστήματα και μεταφέρουν το προσωπικό σε άλλα ώστε να επιτύχουν οικονομίες κλίμακος.

Μία τράπεζα όμως, ανοίγει καινούριο υποκατάστημα!

Ποιά; Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο του κ.Κλέωνα Παπαδόπουλου.

Ποιός είναι ο κ.Παπαδόπουλος; Στενός φίλος του Ανδρέα Ανδρέα Παπανδρέου («Αντρίκου»), του αδερφού του Πρωυθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου δηλαδή, που έγινε γνωστός από κάτι CDS, I4CENSE, χορηγίες κλπ, αλλά αυτά μπορείτε να τα διαβάσετε παντού στο διαδίκτυο και κυρίως στο olympia.gr.

Πού στήνεται το νέο κατάστημα του Τ.Τ. του οποίου η μετοχή διαπραγματεύεται 12 φορές κάτω από την εισαγωγή της; Στη Θεσσαλονίκη και για την ακρίβεια στην οδό Βασιλίσσης 129Α, δίπλα από την εκκλησία της Ανάληψης, στον παράδρομο που βλέπετε όσοι κατεβαίνετε στο κέντρο από τα Ανατολικά.

Και πού είναι το παράξενο;Ότι στα 200 μέτρα από το σημείο, στην οδό Βασιλίσσης Όλγας 84 και Σκιάθου, υπάρχει κι άλλο κατάστημα ΤΤ !  

Αλλά και 300 μέτρα παρακάτω, υπάρχει κι άλλο κατάστημα ! Στην οδό Βασ.Όλγας 84 ! Δείτε τα καταστήματα από το site του ΤΤ:

Τι ήταν όμως το συγκεκριμένο ακίνητο, πριν ανοίξει εκεί νέο κατάστημα Τ.Τ.;
Στο ισόγειο κατάστημα της οδού Βασιλίσσης Όλγας 129 Α (Ανάληψη) στη Θεσσαλονίκη, στεγαζόταν μέχρι πρόσφατα ένα κατάστημα πώλησης ηλεκτρικών συσκευών της γνωστής σειράς EXPERT, (ενοικιάστρια η εταιρεία ΑΝΑΔΡΑΣΙΣ Α.Ε.) το οποίο όπως χιλιάδες άλλα καταστήματα έκλεισε, αφήνοντας πίσω του χρέη, ανεργία, πόνο και δυστυχία. Όπως ήταν φυσικό θα έμενε κενό λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης δημιουργώντας αντίστοιχα οικονομικά προβλήματα και στην ιδιοκτήτρια.   Όμως, παρά το γεγονός ότι στη Θεσσαλονίκη, υπάρχουν 20.000 ανοίκιαστα ακίνητα, το συγκεκριμένο ακίνητο, έδωσε ο ….Θεός και νοικιάστηκε. Ξεκίνησαν μάλιστα οι εργασίες. Δείτε πώς είναι σήμερα:

Ποιανού όμως είναι το συγκεκριμένο κατάστημα που είχε την τύχη να ενοικιαστεί γρήγορα; Ιδιοκτήτριά του ακινήτου ειναι η κυρία ΑΛΕΞΙΟΥ ΑΝΝΑ σύζυγος ΖΑΧΑΡΙΑ ΑΛΕΞΙΟΥ, το γένος ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑΝΘΗΣ ΤΣΟΥΔΗ.

Με το υπ’αριθμ. 39541/30-4-1996 συμβόλαιο η κ.Αλεξίου ¶ννα παρεχώρησε την ψιλή κυριότητα του συγκεκριμένου ακινήτου στον γιό της Ευάγγελο και κράτησε την επικαρπία (το εισόδημα δηλαδή).

Η κυρία Αλεξίου όμως έχει και μια κόρη: Την  Μαριάνθη Αλεξίου του Ζαχαρία και της ¶ννας (η οποία έχει το όνομα της γιαγιάς της Μαριάνθης)

Και εδώ αρχίζει το ενδιαφέρον:

Η Μαριάνθη Αλεξίου του Ζαχαρία και της ¶ννας, η κόρη της ιδιοκτήτριας του ακινήτου που νοίκιασε με υψηλό μάλιστα τίμημα (300% περισσότερο από ότι το διπλανό κατάστημα UNITED  SPORTS), τυχαίνει να είναι … σύζυγος του Αντρίκου Παπανδρέου !

Του φίλου του Κλέωνα Παπαδόπουλου. Του αδερφού του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου.

 Ιδού η οικογενειακή μερίδα 34377 στο δήμο Ν.Ερυθαίας:

 

Διατυπώνεται λοιπόν το ερώτημα, αν όλη αυτή η υπόθεση είναι νόμιμη, αν είναι προς το συμφέρον της κρατικής τράπεζας να κάνει και τρίτο κατάστημα στα 200 μέτρα, και το κυριότερο αν είναι πολιτικά ηθικό να μισθώνεται από κρατική Τράπεζα, εν μέσω κρίσης, κατάστημα από την πεθερά του αδελφού του Πρωθυπουργού.

Αναμένονται απαντήσεις για τη «σύμπτωση».

Για την υπόθεση πιστεύουμε ότι θα ακολουθήσει αίτημα, κατά τη διαδικασία κοινοβουλευτικού ελέγχου, να προσκομίσει η διοίκηση του ΤΤ, την απόφαση του Διοικητικού της Συμβουλίου, με την οποία εγκρίθηκε η μίσθωση του συγκεκριμένου χώρου της πεθεράς του κ.Α.Παπανδρέου. Αν υπάρχει απόφαση Δ.Σ. !!!

Σημείωση: τα cds που είχε το ΤΤ πουλήθηκαν τον Δεκέμβριο του 2009 στην τιμή του 1,4 δισ. ¤, δηλ. όταν ο ΓΑΠ συζητούσε με το ΔΝΤ, που σημαίνει ότι όταν οι συζητήσεις θα δημοσιεύονταν ή το ΔΝΤ θα ανελάμβανε την Διοίκηση της χώρας, όπως και έγινε τελικά λίγους μήνες αργότερα, η αξία των θα πολλαπλασιαζόταν, Η αξία αυτών των cds υπολογίζεται σήμερα πάνω από 35 δισ ¤. Όμως σύμφωνα με δημοσιογράφο του CBS η πώληση αυτή έγινε με εντολή του ΓΑΠ και το Fund που τα αγόρασε έχει στο Διοικητικό του Συμβούλιο γνωστά ονόματα Ελλήνων….. Πόσα έχασε το Ελληνικό Δημόσιο και πόσα κερδίζουν «μερικοί» που γνώριζαν από πρώτο χέρι τις ενέργειες του ΓΑΠ με το ΔΝΤ. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Τελικά ο αδελφός του ΓΑΠ είναι πανταχού παρόν!!!!

 ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ From:Dimopoulos Antonios Sent: Thursday, September 29, 2011 9:12 AM

ΠΑΣΟΚΝΙΤΗΣ ΜΠΑΡΜΠΕΡΑΚΟΣ – ΤΟ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟΥ

Όταν κάπου στα 1780, κάποιος Σαράντης Παπαδόπουλος επιχείρησε να ιδρύσει την πρώτη ελληνική σαπωνοποιία στην Κορώνη της Πελοποννήσου, η Μεγάλη Πύλη των Οθωμανών, ύστερα από απαίτηση του Γάλλου πρέσβη, ματαίωσε την επένδυση, για να προστατευτούν –προφανώς- τα συμφέροντα των σαπωνοποιών της Μασσαλίας.

Στα χρόνια που κύλησαν από τότε, σχεδόν τίποτα δεν άλλαξε. Η Μεγάλη Πύλη, άλλαξε όνομα, φόρεσε δήθεν ευρωπαϊκή φορεσιά, απέκτησε καινούργια εργαλεία κοινωνικής χειραγώγησης, μα διατήρησε στο ακέραιο την εξάρτηση της από τα ξένα αφεντικά. Αυτή η εξάρτηση, προσδιόρισε, σχεδίασε με ακρίβεια και επέβαλε την παραγωγική αποσύνθεση του τόπου, φτάνοντας μέχρι την ολοσχερή εν τέλει παράδοση του στους ξένους επικυρίαρχους-δανειστές. Η κρίση χρέους που βιώνουμε -στον τελευταίο πλέον κύκλο της-, προϋπήρξε -ανεπαίσθητα για πολλούς- ως κρίση του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας. Αλλά και αυτή η παρασιτοποίηση της οικονομίας, ένα βήμα πιο πριν, προϋπήρξε ως παρασιτισμός των ανθρώπων. Ως άρνηση της φθοράς στη μικρή κλίμακα, κατά πως το λέει και ο ποιητής. Έτσι, φτάσαμε στην ολοκληρωτική φθορά, στη μεγάλη κλίμακα.

Η πεισματική άρνηση της φθοράς στη μικρή ανθρώπινη κλίμακα, πήρε για το λαό μας, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, χαρακτηριστικά μαζικής ψύχωσης. Η χώρα που κανείς δεν ήθελε να γεράσει. Δεκατέσσερις χιλιάδες κομμωτήρια και άλλα τόσα γυμναστήρια, ινστιτούτα ομορφιάς και μανικιουράδικα, ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν αυτό το νέο κοινωνικό πρόταγμα. Νέοι για πάντα και στ’ αρχίδια μας!  Σχεδόν 1,5 δις ευρώ ο Ετήσιος Κύκλος Εργασιών των ανά τη χώρα κομμωτηρίων. Πάνω από το μισό, του τζίρου των γαλακτοκομικών προϊόντων. Με άλλα λόγια, 140 ευρώ κατά κεφαλήν για κομμωτήριο και 220 για γάλα και τυρί!

Το σύνολο αυτού του τζίρου, προφανώς, αφορούσε σε προϊόντα εισαγωγής από διάφορες «Μασσαλίες» της Εσπερίας, που επέβαλαν στην ελληνική αγορά τους όρους και τις προϋποθέσεις για την προνομιακή τους ανάπτυξη, εξΟβελίζοντας ταυτόχρονα κάθε πιθανότητα εμφάνισης ελληνικής παραγωγής. Οι μετρημένες στα δάχτυλα προσπάθειες ντόπιας παραγωγής, έσβησαν εν τη γεννέσει τους, ανάμεσα στις ασφυκτικές πιέσεις ενός κράτους που απεχθανόταν την παραγωγική προσπάθεια και στους μηχανισμούς που εξυπηρετούσαν συνειδητά ή ασυνείδητα τις επιταγές της ξένης εξάρτησης.

Γιατί η χώρα δεν μπόρεσε να αποκτήσει μια βιομηχανία παραγωγής επαγγελματικών προϊόντων κομμωτηρίου με εξαγωγικό μάλιστα προσανατολισμό τουλάχιστον στη βαλκανική ενδοχώρα; Γιατί η χώρα δεν κατόρθωσε να παράγει και να εξάγει ελληνική κομμωτική μόδα; Γιατί το ελληνικό κράτος, δεν έχει ακόμη υιοθετήσει τη σχετική ευρωπαϊκή οδηγία, που απαγορεύει την πώληση επαγγελματικών καλλυντικών από τα super markets, ενισχύοντας έτσι την παραοικονομία και τη φοροδιαφυγή  στην παροχή κατ’ οίκον υπηρεσιών κομμωτηρίου; Ποιός είναι ο ακριβής αριθμός επιχειρήσεων κομμωτηρίου στη χώρα; Πόσες επιχειρήσεις κομμωτηρίου έχουν κλείσει τα δύο τελευταία χρόνια;

Τέτοια και παρόμοια ερωτήματα ανακύπτουν για κάθε κλάδο της οικονομίας, όταν τίθεται το βασικό ερώτημα: Γιατί η χώρα πεθαίνει; Ακόμη και σε έναν κλάδο με τέτοια δυναμική και τόσα συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως και γενικότερα στη βιομηχανία ομορφιάς, δεν κατέστη εφικτή μια ανάπτυξη αυτόκεντρη και εξωστρεφής. Χάψαμε απλά ως κοινωνία αμάσητο το δυτικό παραμυθάκι της μόδας, της γκλαμουριάς και του lifestyle και σήμερα μας φέρνουν το λογαριασμό.

Αν στα ερωτήματα αυτά, οι απαντήσεις συναρτώνται τις πιο πολλές φορές με το πολιτικό σύστημα και τα θεμελιώδη ελλείμματα του, δεν συμβαίνει το ίδιο με το συνδικαλιστικό κίνημα που καταδικασμένο στην απαξίωση προσπαθεί να τη βγάλει καθαρή από την μεγάλη μπόρα που έρχεται. Αντλώντας παραδείγματα από τον συγκεκριμένο κλάδο των επιχειρήσεων κομμωτηρίου, νομίζω ότι μπορεί να φωτιστεί μια πτυχή της κρίσης και ένας βασικός της συντελεστής(το συνδικαλιστικό κίνημα στον ιδιωτικό τομέα) που μέχρι στιγμής, καταδικαζόταν μάλλον για την αδράνεια του, παρά για την ενεργό εμπλοκή του στο πρόβλημα. Κι’ όμως οι ευθύνες είναι τεράστιες.

Εν προκειμένω μια παρέα υπό την προστασία της κομματοκρατίας, έβαλε πλάτη στην παρασιτοποίηση του κλάδου. Δεκάδες χιλιάδες ευρώ έφταναν ετησίως στα συνδικαλιστικά ταμεία ως χορηγίες των μεγάλων πολυεθνικών, χάριν της διεξαγωγής φαντασμαγορικών show που διοργάνωνε η πανελλήνια Ομοσπονδία. Μοναδικό αντικείμενο η προβολή της εισαγόμενης μόδας και των προϊόντων που τη συνόδευαν. Παραβαίνοντας κάθε έννοια θεμιτού ανταγωνισμού, έφτασαν στο σημείο να απαγορεύσουν την συμμετοχή σε εμπορική έκθεση (υπό την αιγίδα της Ομοσπονδίας), κάθε άλλης εταιρείας που διέθετε τυχόν ανταγωνιστικά προϊόντα με αυτά του βασικού σπόνσορα.  Κομμωτικοί Διαγωνισμοί άνευ ουσίας που απλώς πιθήκιζαν τα πρότυπα που οι πολυεθνικές εισήγαγαν στην ελληνική αγορά και διεκπεραιωτικές ρυθμίσεις για τα βραβεία με κριτήρια τα κολητιλίκια και τις ψήφους. Το βέβαιο είναι ότι οι «Μασαλλίες» κάνουν καλά τη δουλειά τους –και καλά κάνουν- για την προώθηση των προϊόντων τους. Η νέα Μεγάλη Πύλη έγινε όμως ιδιαίτερα δουλική και εξόχως διευκολυντική των καλύτερων προσδοκιών τους.

Στο μεταξύ τα προβλήματα συσσωρεύονταν. Το θεσμικό πλαίσιο για την ίδρυση και λειτουργία κομμωτηρίων, διάτρητο καθώς ήταν, διευκόλυνε την ανάπτυξη νέων παρασιτικών μηχανισμών διαμεσολάβησης -πάντα με το αζημίωτο-, για την απόκτηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος ή άδειας λειτουργίας κομμωτηρίου. Μια δράκα ανθρώπων χωμένοι σε όλα τα πόστα και τις αρμόδιες επιτροπές για δεκαετίες. Τα ίδια με το εκπαιδευτικό σύστημα που έκανε την καλύτερη αρπαχτή του, με τη ραγδαία είσοδο των μεταναστών και πουλώντας τους πανάκριβα το όνειρο της επαγγελματικής αποκατάστασης στο κομμωτική. Αυτό το «φτηνό κρέας» που έτσι κι αλλιώς τελείωνε την εκπαίδευση του δίχως να αποκτήσει ουσιώδεις δεξιότητες ήταν  μια χαρά «πρώτη ύλη» για την παραπέρα παρασιτοποίηση με την «πειρατική» παροχή κατ’ οίκον υπηρεσιών.

Ταυτόχρονα, η μεσσιανική «αριστερά», δεν έβλεπε τίποτα από το πάρτι και τα πραγματικά προβλήματα. Περιορίζονταν πάντα -σε αγαστή συνεργασία με την κυρίαρχη συνδικαλιστική ΠΑΣΟΚοπαρέα- να εκδίδει ανακοινώσεις αποδοκιμασίας της εκάστοτε κυβέρνησης μπας και ψαρέψει κανά πελάτη για το κόμμα. Άσε με να κάνω την επαναστατική μου γυμναστική και γώ θα κάνω ότι δεν βλέπω το γλεντοκόπι σου. Αλλά όσο αυξάνονταν οι «επαναστατικές» ανακοινώσεις, σοβαρές μελέτες που αποδείκνυαν την ραγδαία αύξηση των πιθανοτήτων καρκίνου στους επαγγελματίες που χρησιμοποιούν χημικά προϊόντα κομμωτηρίου, παρέμεναν και παραμένουν στο σκοτάδι.

Στο παλαιοπασοκικό όραμα της 3^ης Σεπτέμβρη, το Συνδικαλιστικό Κίνημα θεωρήθηκε ένας εκ των τριών πυλώνων της Δημοκρατίας. Στην πραγματικότητα, το συνδικαλιστικό κίνημα, δεν υπήρξε μόνο φίλτρο απορρόφησης των κοινωνικών κραδασμών και αντιδράσεων, ούτε μόνον ενδιάμεσο βήμα ανέλιξης του προσωπικού καιροσκοπισμού ορισμένων, όπως συνέβη κυρίως στον Δημόσιο Τομέα. Υπήρξε κυρίως στυλοβάτης της ξένης εξάρτησης και της συνακόλουθης παραγωγικής αποσύνθεσης του τόπου. Δεν υπήρξε δηλαδή, μόνον ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός. Υπήρξε κυρίως ο σπονσοροτραφής συνδικαλισμός, που ως άλλη Μεγάλη Πύλη, συνέβαλε τα μέγιστα στην παρασιτοποίηση της ελληνικής κοινωνία και οικονομίας, αποτρέποντας «κατ’ εντολή» των διαφόρων «Μασσαλιών», την παραγωγική ανάπτυξη της πατρίδας.

 Προφανώς με το αζημίωτο. Στην 3ετία 2007-2009 η Ανώτατη Συνδικαλιστική Ομοσπονδία των καταστηματαρχών κουρέων-κομμωτών, διαχειρίστηκε ποσά που προσεγγίζουν το 1,5 εκ.ευρώ. και κατέληξε το έτος 2011 με κομμένο το ηλεκτρικό ρεύμα και το τηλέφωνο. Είχε προηγηθεί το Φεβρουάριο του 2010 η άρνηση της εκλεγμένης Ελεγκτικής Επιτροπής να εγκρίνει τον ετήσιο οικονομικό απολογισμό, διαπιστώνοντας σωρεία παραβάσεων. Ακολούθησε ύστερα από παλινωδίες και μεθοδεύσεις ενός ολόκληρου χρόνου το πόρισμα ανεξάρτητου Λογιστικού Γραφείου, που διαπίστωνε με τη σειρά του, χρηματικό έλλειμμα τουλάχιστον 170.000 ευρώ μόνο από μία διαχειριστική κρίση. Επί πέντε μήνες το πόρισμα του Λογιστικού Γραφείου έγινε το αγαπημένο Hexalen (για γαργάρα) από τα μέλη του Δ.Σ. που παρέμεναν ακαταπόνητα στη θέση τους. Όταν κάποιοι ελάχιστοι τόλμησαν να απευθυνθούν στις εισαγγελικές αρχές για να διερευνηθεί το θέμα, η «χρηστή» διοίκηση κατήγγειλε αυτούς που θέλουν να ποινικοποιήσουν τον συνδικαλισμό. Και επειδή επρόκειτο κυρίως για σωματεία της επαρχίας που αντέδρασαν στην προφανή διαφθορά, έγιναν «τα χάπατα της επαρχίας» που τολμούν και μιλάνε. Το κομμωτικό παράρτημα του Αθηνοκεντρικού κρατιδίου, ήθελε και θέλει ακόμη και σήμερα, να παρασιτεί ατιμώρητα και αδιαμαρτύρητα σε βάρος της υπόλοιπης χώρας.

Μετά από πιέσεις που έφτασαν μέχρι τον δικαστικό διορισμό προσωρινής διοίκησης, το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας αποφάσισε επιτέλους να προκηρύξει εκλογές στις 18.9.11, παρά το γεγονός ότι ήδη από το Φεβρουάριο του 2010 δεν υπάρχει έγκριση του οικονομικού απολογισμού και βέβαια ούτε απαλλακτική Γενική Συνέλευση. Η γνωστή παρέα έχει πολλά να προστατεύσει από μια νέα ανεξάρτητη διοίκηση και είναι βέβαιο πως θα χρησιμοποιήσει κάθε μεθόδευση για να παραμείνει αυτή ή οι αχυράνθρωποι της στις «καρέκλες». Γι’ αυτό ένα πράγμα έπρεπε με κάθε τρόπο να επιτευχθεί. Η αποδυνάμωση όσων είχαν την πρωτοβουλία να παραδώσουν στον αρμόδιο εισαγγελέα τα στοιχεία της κακοδιαχείρισης. Έτσι, το Δ.Σ. αποφάσισε στην συνεδρίαση του της 7.9.11 να θέσει ως προϋπόθεση συμμετοχής στις εκλογές την κατάθεση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος κομμωτή. Δηλαδή δικαιούται κάποιος να είναι μέλος σωματείου, μπορεί να εκλέγεται στο Σωματείο του, μπορώ ως εκλεγμένος αντιπρόσωπος να εκλέγει άλλους, αλλά ο ίδιος δεν μπορεί να είναι υποψήφιος για να εκλεγεί. Στο τέλος, ύστερα από νέα συνεδρίαση του Δ.Σ. καθορίστηκε ότι η προϋπόθεση των παραπάνω δικαιολογητικών αφορούσε μόνον έναν συγκεκριμένο συνδικαλιστή, με την συμπληρωματική απόφαση ότι δεν μπορεί τελικά να συμμετάσχει ούτε στη Γενική Συνέλευση. Και με γνωμάτευση του νομικού συμβούλου της Ομοσπονδίας παρακαλώ…Όλα αυτά ύστερα από εισήγηση της παράταξης του ΚΚΕ και με την αγαστή συνεργασία του ΠΑ.ΣΟ.Κικού προεδρείου. «Αριστερό» άλλοθι: ότι είναι επιχειρηματίας κομμωτηρίου και όχι κομμωτής. Πραγματική αιτία: η Γραμματεία της Ομοσπονδίας ελέγχεται από το ΚΚΕ και βαρύνεται με όλες τις ευθύνες της κακοδιαχείρισης. Το κερασάκι ήταν ύβρεις, υπαινιγμοί, λογής συκοφαντίες αλλά και απειλές για την ακεραιότητα του ίδιου και της οικογένειάς του. Τέτοια Δημοκρατία, είχαμε να ζήσουμε από το καιρό της χούντας.

Είναι πολλά τα χρόνια που τον τόπο κουμαντάρει αυτή η φιγούρα του ΠΑΣΟΚΝΙΤΗ παμπόνηρου μπαρμπεράκου. Αυτού που επιμένει πεισματικά να απομυζά το μεδούλι του τόπου μέχρι τις ύστερες ώρες μας, θεωρώντάς το κυνικά, ως τρίχες…

Επισυνάπτω για όποιον ενδιαφέρεται ακριβή αποσπάσματα από το πόρισμα της Ελεγκτικής Επιτροπής και του ανεξάρτητου λογιστικού γραφείου που διεξήγαγαν τον έλεγχο.

 

 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ

 

Εντγκάρ Μορέν: «Να ελπίζετε στο αναπάντεχο»

ΠΑΡΙΣΙ, ΣΑΒΒΑΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ στην ιστορική γειτονιά του Μαρέ. Ο κοινωνιολόγος και φιλόσοφος Εντγκάρ Μορέν με υποδέχεται στο σπίτι του για μια εγκάρδια συζήτηση λίγες ημέρες πριν από την προγραμματισμένη άφιξή του στην Αθήνα- η οποία τελικά ματαιώθηκε για λόγους υγείας- για να αναγορευθεί επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και να παραστεί στο διεθνές συνέδριο με θέμα «Πολιτισμός και Βαρβαρότητα, Επικοινωνία και Σύγχρονη Κοινωνία» που διοργανώθηκε προς τιμήν του στο Μουσείο Ακρόπολης και στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Φιλόξενος, ζεστός και ενθουσιώδης, ο δημιουργός της έννοιας της «πολύπλοκης σκέψης» μιλάει για τη Θεσσαλονίκη του πατέρα του, για τους εβραίους και το Ισραήλ, για τον Ομπάμα και τον Νετανιάχου, για την αραβική άνοιξη, για την ελληνική και την παγκόσμια κρίση, για την τύχη και την ανάγκη.

– Η κρίση στην Ελλάδα πιστεύετε ότι είναι εσωτερική υπόθεση της χώρας ή ότι αποτελεί μέρος της γενικότερης κρίσης που διέρχεται το δυτικό οικονομικό μοντέλο;

«Κατ΄ αρχάς πρόκειται για μια κρίση της παγκόσμιας οικονομίας, η οποία στην Ελλάδα έχει πάρει σοβαρές διαστάσεις. Επειτα, τα μέτρα που πρότειναν το ΔΝΤ και οι άλλες δυνάμεις είναι τα κλασικά μέτρα σύμφωνα με τα οποία ο λαός καλείται να πληρώσει τα σπασμένα, ενώ οι τράπεζες πάντα τη γλιτώνουν. Η Ελλάδα υποφέρει ιδιαίτερα από τις λεγόμενες “αγορές”, οι οποίες παλαιότερα ήταν ένας τομέας με νόμους και κανόνες, με ανταγωνισμό και ως εκ τούτου σωστές τιμές. Σήμερα όμως αυτό που ονομάζουμε “αγορές” δεν είναι παρά κερδοσκόποι που μεταβιβάζουν τηλεφωνικώς τεράστια ποσά από τη μία χώρα στην άλλη, επωφελούμενοι από τον οικονομικό φιλελευθερισμό και οι οποίοι είναι ικανοί να καταστρέψουν μια χώρα. Και τα κράτη υπακούουν! Είναι απίστευτο πώς δεν έχουμε βρει ακόμη τα μέσα να σταματήσουμε αυτή την ξέφρενη κερδοσκοπία. Πόσω μάλλον που σήμερα τα ποσά αυτά δεν μεταβιβάζονται καν από traders, αλλά από υπολογιστές. Και το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα για να υιοθετήσει μόνη της μια εναλλακτική πολιτική. Αυτό είναι κάτι το οποίο θα μπορούσε να γίνει σε επίπεδο ευρωπαϊκό».

– Ποια είναι αυτή η εναλλακτική πολιτική;

«Είναι αυτή που βρίσκουμε έξω από τα παραδοσιακά πολιτικά σχήματα, όπως η ονομαζόμενη Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία στη Γαλλία. Είναι το δίκαιο εμπόριο που ευνοεί τους μικρούς παραγωγούς καφέ ή κακάο της Λατινικής Αμερικής. Είναι τα δίκτυα απευθείας πώλησης φρούτων και λαχανικών από τους καλλιεργητές στους κατοίκους των πόλεων- κάτι που άρχισε στην Ιαπωνία και τώρα υπάρχει και στο Παρίσι. Είναι η ανάπτυξη της αγροκτηματικής και της βιολογικής γεωργίας που θα συμβάλει στον περιορισμό της βιομηχανοποιημένης γεωργίας. Είναι η ανάπτυξη της πράσινης οικονομίας και των πηγών ανανεώσιμης ενέργειας που θα μπορέσουν να δώσουν ώθηση στην οικονομία. Πρόκειται για κοινωνικοοικονομικά μέτρα τα οποία μπορούν να επιτύχουν την αποδυνάμωση του καπιταλισμού. Η παραδοσιακή πολιτική δεν προσφέρει εναλλακτική. Μιλάνε για ανάπτυξη. Μα μπορούμε να έχουμε ανάπτυξη όταν μειώνονται οι μισθοί και οι άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους; Πώς θα καταναλώσουν; Ολα αυτά είναι εντελώς παράλογα, αλλά ο ψευδορασιοναλισμός των “ειδικών” δεν βλέπει τη δυστυχία των ανθρώπων. Δεν βλέπει ότι κάποια στιγμή οι άνθρωποι θα επαναστατήσουν. Το παρόν σύστημα το μόνο που έχει να προτείνει είναι αυτός ο αχαλίνωτος νεολιμπεραλισμός, ενώ η ψευδοεναλλακτική της σοσιαλιστικής οικονομίας σοβιετικού τύπου δεν υπάρχει πια. Οπότε δίκιο έχουν οι άνθρωποι που είναι απελπισμένοι. Πρέπει να ακολουθήσουμε το νέο μοντέλο της πολλαπλής οικονομίας που μόλις σας περιέγραψα, στο πλαίσιο του οποίου θα αναπτυχθούν πολλά οικονομικά σχήματα που προοδευτικά θα αποδυναμώσουν τον καπιταλισμό. Οσο για τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις, θα δείτε ότι θα υποστούν αποσυνθέσεις και ανασυνθέσεις. Πάντως το κίνημα αυτό έχει ήδη αρχίσει και θα δούμε πώς θα εξελιχθεί».

– Ισως οι χώρες του Νότου να αποτελέσουν παράδειγμα…

«Σίγουρα. Ο Νότος δεν έχει ιδιαίτερα μαθήματα να λάβει από τον Βορρά. Ο βόρειος τρόπος σκέψης βασίζεται στον υπολογισμό, στην αποδοτικότητα και στην παραγωγικότητα που βλέπουν μόνο την πιο επιφανειακή πλευρά της ανθρώπινης πραγματικότητας. Στον Νότο έχουν διατηρήσει την έννοια της ποιότητας ζωής. Εχουν διατηρήσει την έννοια της αλληλεγγύης και της φιλοξενίας που εμείς έχουμε χάσει. Εχουν διατηρήσει την επαφή τους με τη φύση που εμείς προσπαθούμε με κόπο να ξαναβρούμε μέσα από την οικολογία. Εγώ είμαι υπέρ μιας συμβίωσης των πολιτισμών και η συμβολή του Νότου σε αυτό είναι πολύ σημαντική. Κάθε κουλτούρα έχει αδύνατα σημεία, έχει ψευδαισθήσεις, αλλά έχει και αλήθειες και τη δική της ποιότητα ζωής. Η ψευδαίσθηση της δυτικής κουλτούρας είναι ο μύθος της προόδου. Πιστέψαμε ότι θα γινόμασταν ευτυχισμένοι με τη συσσώρευση υλικών αγαθών. Η σημερινή κρίση οφείλεται στην κακώς εννοούμενη δυτικοποίηση των κοινωνιών, η οποία δημιουργεί νησίδες πλούτου αλλά και τεράστιες ζώνες φτώχειας».

– Είναι απίθανο να βρεθεί κάποιαλύση;

«Η λύση δεν μπορεί παρά να είναι απίθανη. Πάρτε για παράδειγμα την αρχαία Αθήνα, την οποία κανονικά οι Πέρσες θα έκαναν μια μπουκιά. Τους αποκρούει μια φορά με τη Σπάρτη στις Θερμοπύλες. Αυτοί ξανάρχονται, την καταλαμβάνουν, την καίνε, την καταστρέφουν, όμως χάρη στον Θεμιστοκλή καταστρέφεται ο στόλος τους στη Σαλαμίνα. Αποτέλεσμα; Τριάντα χρόνια μετά, στην πόλη αυτή γεννιέται η Δημοκρατία, για να διασχίσει τους αιώνες και να φθάσει σήμερα ως εμάς και να τη θέλουν όλοι οι λαοί, και οι Κινέζοι και οι Αραβες… Γι΄ αυτό λέω πάντα: “Να περιμένετε το αναπάντεχο”».

– Είναι το τυχαίο και το αναγκαίο του Ηράκλειτου…

«Ακριβώς. Τα πάντα είναι καρπός της τύχης και της ανάγκης. Το τυχαίο, για παράδειγμα, είναι ένας νέος Τυνήσιος που αυτοπυρπολείται. Τη στιγμή όμως εκείνη η πράξη του προκαλεί μια επανάσταση που εκφράζει μια ανάγκη του τυνήσιου λαού. Οταν η τύχη συναντά την ανάγκη, γεννιούνται καινούργια πράγματα».

«Οσο πιο κοντά η καταστροφή τόσο μεγαλύτερη η συνειδητοποίησή μας»

– Ποια είναι σήμερα η ανάγκη της ανθρωπότητας;

«Να ξεπεράσει το στάδιο στο οποίο βρίσκεται.Η σημερινή κρίση οφείλεται στο ότι η ανθρωπότητα δεν καταφέρνει να είναι ανθρωπότητα.Πρέπει να ξεπεράσει τη σημερινή κατάσταση που απειλεί τη βιόσφαιρα με καταστροφή,που απειλεί τον άνθρωπο με πυρηνικούς πολέμους και με όλο και πιο αιματηρούς φανατισμούς.Πρέπει να καταπολεμήσει τα τέρατα του θρησκευτικού φανατισμού και του οικονομικού καπιταλισμού,και να αλλάξει πορεία.Η αλλαγή αυτή είναι η ανάγκη».

– Και το τυχαίο πιστεύετε ότι θα συμβεί;

«Κοιτάξτε.Εγώ είμαι ένας αισιο-απαισιόδοξος.Πιστεύω ότι όσο πιο κοντά πάμε στην καταστροφή τόσο περισσότερο θα συνειδητοποιούμε την πραγματικότητα και κάποια στιγμή θα αντιδράσουμε.Ο Χέλντερλιν λέει: “Εκεί που μεγαλώνει ο κίνδυνος,μεγαλώνει και αυτό που θα φέρει τη σωτηρία”.

Αυτό ακριβώς πιστεύω κι εγώ».

«Συμφωνώ με τον Ομπάμα, αλλά είναι άτολμος στη Μέση Ανατολή»

– Ο πατέρας σας ήταν εβραίος από τη Θεσσαλονίκη και ως εκ τούτου έχετε ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα…

«Βεβαίως. Ο πατέρας μου έζησε στη Θεσσαλονίκη ως το 1917 που ήλθε στη Γαλλία. Μιλούσε με πολλή αγάπη για αυτήν και του άρεσε να πηγαίνει συχνά σε ελληνικά εστιατόρια στο Παρίσι. Την πρώτη φορά, θυμάμαι, που ήλθα στην Ελλάδα, πριν από περίπου εξήντα χρόνια, μου είπε να πάω να βρω το σπίτι μας. Είχε όμως καεί στη μεγάλη πυρκαγιά του ΄17. Οταν πριν από μερικά χρόνια με αναγόρευσαν επίτιμο διδάκτορα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, διακόσια μέλη της εν λόγω κοινότητας παρέστησαν στην τελετή και προς τιμήν τους μίλησα και στη γλώσσα τους, τα ισπανοεβραϊκά».

– Εσείς πώς τοποθετείστε σε σχέση με την ιουδαϊκή ταυτότητα;

«Για μένα η λέξη “εβραίος” δεν είναι ουσιαστικό, είναι επίθετο. Είμαι εβραίος, όπως είμαι Γάλλος, μεσογειακός, Ευρωπαίος, πολίτης του κόσμου. Φυσικά το ότι είμαι εβραίος παίζει ρόλο στον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι, γιατί γνωρίζω καλά τις διώξεις που έχουν υποστεί. Είμαι όμως επίσης ευαίσθητος στις διώξεις που υπέστησαν οι μαύροι ή οι κάτοικοι των αποικιών, και βέβαια στις διώξεις που υφίστανται σήμερα οι Παλαιστίνιοι. Εγώ θεωρώ τον εαυτό μου νεομαράνο. Οι μαράνοι είχαν ασπαστεί τον χριστιανισμό αλλά παρέμεναν εβραίοι. Μερικοί μάλιστα από αυτούς ξεπέρασαν και τον ιουδαϊσμό και τον χριστιανισμό, και έφθασαν σε ένα είδος σκεπτικισμού, ρασιοναλισμού, όπως ο Μοντένιος, ο Σπινόζα ή ακόμη και ο Θερβάντες ως έναν βαθμό. Δικός τους απόγονος αισθάνομαι και όχι των διανοούμενων εβραίων της διασποράς, και ειδικότερα της Γαλλίας, που έγιναν φανατικοί υπέρμαχοι του Ισραήλ, απομακρυνόμενοι έτσι από την οικουμενική εβραϊκή παράδοση. Εγώ είμαι ένας δεινόσαυρος της οικουμενικότητας. Είμαι υπέρ της ενότητας των ανθρώπων απ΄ όπου κι αν προέρχονται, όποιες κι αν είναι οι διαφορές τους».

– Ποια είναι η γνώμη σας σχετικά με την πρόσφατη τοποθέτηση του Ομπάμα υπέρ της επαναφοράς των συνόρων του ΄67 και την αντίδραση του Νετανιάχου;

«Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην περιοχή είναι μακροπρόθεσμα αυτοκτονική. Η κυβέρνηση Νετανιάχου είναι η πιο αντιδραστική που είχε ποτέ το Ισραήλ. Πιστεύουν ότι μπορούν να αποσπάσουν εδάφη από την Υπεριορδανία, ότι οι γειτονικές χώρες θα διαλυθούν σε μικρές μονάδες όπως το Ιράκ και ότι μπορούν να κερδίσουν και να εξαπλωθούν με τη βία, ενώ σαφώς θα έπρεπε να επιστρέψουν στα σύνορα του ΄67. Ολοι ξέρουν ποιες είναι οι προϋποθέσεις της ειρήνης. Η σημερινή κατάσταση αποτελεί πηγή μελλοντικών συγκρούσεων. Πρόκειται για έναν καρκίνο της Ιστορίας. Συμφωνώ λοιπόν με τον Ομπάμα, τον οποίο μπορώ να σας πω ότι τον βρήκα μάλιστα άτολμο όταν είπε πως δεν είναι ακόμη η στιγμή. Υπάρχουν, βλέπετε, τα λόμπι των Ρεπουμπλικανών, των Ευαγγελιστών και των εβραίων που εναντιώνονται στην πολιτική του. Γενικά, το μόνο θετικό που συνέβη στον κόσμο τον τελευταίο καιρό ήταν η αραβική άνοιξη, αυτό το εκπληκτικό κίνημα επιθυμίας για δημοκρατία, για αξιοπρέπεια και ελευθερία, το οποίο έκανε πολλούς να καταλάβουν ότι οι Αραβες δεν είναι ή παραιτημένοι σκλάβοι ή φανατικοί που ρίχνουν βόμβες. Και στη συνέχεια είδαμε τους νέους στην Ισπανία να κάνουν καθιστική διαμαρτυρία, όπως οι νέοι στην Αίγυπτο. Οι συνθήκες βέβαια δεν είναι οι ίδιες, αλλά σε αυτά τα κινήματα παρατηρείται μια μεταδοτικότητα, την οποία ενισχύουν τα νέα μέσα επικοινωνίας. Κινήματα που βλέπαμε μόνο σε δικτατορικά καθεστώτα αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους σε χώρες που βρίσκονται σε κρίση».

http://ardin-rixi.gr/2011/08/31/1504/

Ντρέπομαι κάποιες φορές που είμαι Έλληνας

 Κυριακή βράδυ, 22/05/2011, στην ΝΕΤ, δεν θυμάμαι ποια εκπομπή (σημ. αφιέρωμα στον Μαρίνο Αντύπα, στην Μηχανή του Χρόνου), όμως αναφέρεται στην μαρτυρική Θεσσαλία, αυτή που ανέδειξε τους Μυρμιδόνες και τον Αχιλλέα, την πολεμικότερη φυλή που εξέθρεψε ήρωες, αλλά και τους Κενταύρους τους σοφότερους της αρχαιότητας. Μεταξύ μας, ένας Κένταυρος, ο Φόλος, ξέπεσε στα δικά μας τα μέρη της Ηλείας εξ ου και το δρυοδάσος της Φολόης (να το επισκεφτείτε, είναι πανέμορφο ακόμα και με τα σκουπίδια).

 

Θεσσαλία 1881 έως και το Κιλελέρ: Οι τσιφλικάδες παίρνουν σπίτια, βιάζουν, κάνουν χρήση της πρώτης νύχτας (επινόηση αγγλική πριν από 7-8 αιώνες). Οι κολίγοι είναι αναλώσιμοι και η επίσημη πολιτεία υποχωρεί μπροστά στις πιέσεις αυτών που έχουν χρήματα. Οι Τούρκοι φερόντουσαν καλύτερα, δεν πετούσαν έξω από το σπίτι τους τους φτωχούς, δεν βίαζαν για πλάκα. Είναι λόγια ανθρώπων που τα άκουσαν από τους πατεράδες και τους παππούδες τους.

 

Μικρασιατική εκστρατεία: όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου ρωτάει τον έπαρχο της Σμύρνης αν υπάρχει σχέδιο άμυνας και τι θα απογίνουν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας σε περίπτωση κατάρρευσης του μετώπου, θα λάβει της εξής απάντηση: σχέδιο άμυνας δεν υπάρχει, και όσον αφορά αυτούς, καλύτερα να τους σφάξουν οι Τούρκοι παρά να έρθουν στην Ελλάδα.

 

Κύπρος 1974: ο Ιωαννίδης και η παρέα του παραδίδουν την Κύπρο στους Τούρκους.

Τα μισά νοράτλας θα χτυπηθουν από φίλια πυρά και Έλληνες καταδρομείς θα σκοτωθούν λόγω κακής συνεννόησης. Το πολυτεχνείο δεν έφερε την δημοκρατία, έφερε τον Ιωαννίδη. Όταν οι πολιτικοί κάθε χρόνο ξεσπαθώνουν δημοκρατικά και αποθεώνουν το πολυτεχνείο, απλά κοροϊδεύουν τον κόσμο, κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά: να κοροϊδεύουν.

 

Έγγραφο της δεκαετίας του 1860, αν θυμάμαι καλά, αποκαλύπτει ονόματα βουλευτών σε μια λίστα. Λίστα που ετοίμαζε η κυβέρνηση για να στηρίξει τους εξαθλιωμένους. Φυσικά η πρωτοβουλία τερματίστηκε.

 

Οι πολιτικοί επί σχεδόν 2 αιώνες κλέβουν και βιάζουν το κράτος. Ο καθένας φτιάχνει την δική του ομάδα, την δική του συντεχνία και αυτή στηρίζει με μέτρα και επιδόματα. Έχουν γεμίσει την Ελλάδα με φατρίες, με κλειστές ομάδες. Από δω οι ταξιτζήδες, από εκεί οι φορτηγατζήδες, πιο πέρα οι φαρμακοποιοί και στην άλλη μεριά οι δικηγόροι. Οι γεωπόνοι χωράνε πουθενά; Επιχείρησαν να μου κάνουν ένα συμπεθεριό με δικηγορίνα, απίστευτο. Προσπάθησαν να με εντάξουν σε συντεχνία, μάλλον με φοβούνται και προσπάθησαν να με εξουδετερώσουν. Τους είπα, η επόμενη νύφη να είναι εκτός συντεχνίας.

 

Ντρέπομαι, και είναι πολλές οι στιγμές. Ντρέπομαι με αυτά που έκαναν Έλληνες στους Έλληνες, ντρέπομαι και γεμίζω οργή όταν βλέπω τα δάση γεμάτα σκουπίδια, όταν αυτοί που ασχολούνται με τα κοινά και – υποτίθεται – ενδιαφέρονται για την Ελλάδα, κινούνται υπογείως καλά κρυμμένοι πίσω από τα προσωπικά δεδομένα και ζητούν αυξήσεις που φθάνουν τις 250.000 έκαστος, όταν αντιλαμβάνομαι ότι ένα τεράστιο κύκλωμα τοκογλυφίας έχει απλωθεί σε όλη τη χώρα, όταν ξεπούλιουνται άνθρωποι και εξαθλιώνονται οικογένειες προκριμένου να μεταναστεύουν εκατοντάδες χιλιόμετρα και να κάνουν αιμοκάθαρση ή θεραπεία για τον καρκίνο, όταν ένας γέροντας στέκεται στην ουρά και στο κρύο ή την ζεστή από τις 05.00 το πρωί, όταν απεσταλμένοι κουκουλοφόροι του κράτους καίνε, σπάνε ή σκοτώνουν μαυρίζοντας την αγανάκτηση και την διαδήλωση, όταν κάποιοι Έλληνες καίνε την ελληνική σημαία, όταν οι ομόλογοι ακαδημαϊκοί άλλων χωρών δεν λαμβάνουν καθόλου μισθό και οι δικοί μας ακαδημαϊκοί παίρνουν, όταν η διοίκηση της Ακαδημίας Αθηνών εξέλεξε μέλος την Έλενα Τσαουσέσκου αλλά δεν έγινε ο Καβάφης (ούτε αντεπιστέλλον), όταν ο πρόεδρος της χώρας παίρνει 30.000 τον μήνα (όχι καθαρά) και δεν έχει το θάρρος, δεν καταδέχεται να κόψει κάτι.

 

Τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα επικαλείται ο υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας & Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Χάρης Καστανίδης και δεν διαβιβάζει στη Βουλή τα ονόματα των συνταξιούχων βουλευτών που έχουν προσφύγει στη Δικαιοσύνη διεκδικώντας αναδρομικές αυξήσεις στις συντάξεις τους. 850 συνταξιούχοι βουλευτές εγείρουν αξιώσεις καταβολής αναδρομικών, ανάλογων με αυτών που έλαβαν και οι δικαστικοί», τα αναδρομικά αντιστοιχούν περίπου σε 250.000 ευρώ για τον καθένα από τους πρώην βουλευτές. Ανάμεσα τους και κάποιος που κόπτεται για το μέλλον της χώρας. Εγώ πώς να τον πιστέψω;

 

Όμως υπάρχουν και εκείνα τα γεγονότα που μετριάζουν και συχνά απαλύνουν το αίσθημα της ντροπής, υπάρχουν εκείνες οι μορφές που εμπνέουν.

 

Αλέξανδρος Παπαναστασίου: ένας γίγαντας της Δημοκρατίας.

 

Μαύρος καβαλάρης ή αλλιώς ο στρατηγός Πλαστήρας: διέσωσε ότι μπορούσε από την μικρασιατική καταστροφή, οι άντρες τον εμπιστεύονταν, είχε υιοθετήσει μικρά ορφανά παιδιά και πέθανε φτωχός υπηρετώντας τις αξίες του.

 

1940: τα παιδιά έφευγαν για το μέτωπο χορεύοντας και τραγουδώντας. Που αλλού στον πλανήτη έχει γίνει αυτό; Μια διευκρίνηση, όχι όλα τα παιδιά, όχι των πλουσίων και των βουλευτών. Τα παιδιά των καθημερινών φτωχών ανθρώπων, του μεροκάματου και της γειτονιάς, αυτών που τα βράδια, τότε που δεν υπήρχε ρεύμα, άναβαν μια μεγάλη φωτιά και μαζευόταν ολόκληρη η γειτονιά και ακούγονταν ιστορίες και προσωπικές εμπειρίες αλλά και γέλια μέχρι αργά, αλλά και καυγάδες για τα όμορφα ματιά μιας κοπέλας.

 

Εκεί όμως που η συγκίνηση και η υπερηφάνεια χτυπάει κόκκινο είναι στα οχυρά Μεταξά. Επιλέξτε το Ρούπελ. Όσο κρατούσε το αλβανικό μέτωπο πολλά παιδιά το έσκαγαν από τα οχυρά για να πάνε στην Αλβανία να πολεμήσουν. ΤΟ ΕΣΚΑΓΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ. Που αλλού στον κόσμο έχει γίνει αυτό; Και τους έφερναν πίσω, και ήρθε και η δική τους η σειρά. Και έκαναν μια χούφτα άνθρωποι τον Γερμανό υποστράτηγο, και αφού ο Έλληνας επικεφαλής αποφάσισε να συμμορφωθεί με τις εντολές (τα οχυρά δεν παρθήκαν, παραδοθήκαν με εντολή της ελεύθερης ελληνικής κυβέρνησης), να σχηματίσει τιμητικό άγημα και να αποδώσει τιμές. Βγήκαν καμιά 200-250 στρατιώτες ανά δυο κρατώντας έναν τραυματία, και ρώτησε ο Γερμανός υποστράτηγος τον Έλληνα επικεφαλής, που είναι οι υπόλοιποι; Και απάντησε ο Έλληνας επικεφαλής του Ρούπελ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΟΙ.

 

Οι σύζυγοι που δεν εγκατέλειψαν τους συζυγούς όταν ο ένας από τους δυο προσβλήθηκε από την νόσο του Χάνσεν και ακολούθησε στην Σπιναλόγκα (Κυριακή, 22/05/2011, ΝΕΤ)

 

Στο Αιγαίο: ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ που φέρεται να είπε φύγετε γιατί θα σας βυθίσω.

 

Ο Σταύρος Καλλέργης και ο Μαρτίνος Αντύπας αλλά και ο Μακρυγιάννης όταν είπε γι αυτά τα μάρμαρα πολεμήσαμε.

 

Αλλά και τις προηγούμενες ημέρες, χαίρομαι για τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ που εμμέσως πλην σαφώς λέει στον Παγγακο ότι οι ένοπλες δυνάμεις έχουν σαν αποστολή την φύλαξη των συνόρων και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.

 

Εκείνο όμως που με κάνει να πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα είναι κάποιοι άνθρωποι όλων των ηλικιών, από 20 έως και 90. Είτε προσωπικά είτε τηλεφωνικά ακούω από 20σάρηδες έως και 90άρηδες να μιλούν με πάθος για δημοκρατία και αξιοκρατία, για μια καλύτερη Ελλάδα, για την Ελλάδα της Θράκης και του Αιγαίου, για τον ελληνικό πολιτισμό που πρέπει να ξανατεθεί επικεφαλής του παγκοσμίου άρματος.

 

Γιατί αυτό είμαστε οι Έλληνες, γεννημένοι να κάνουμε πολιτισμό.

 

Με εκτίμηση

 Φάνης Α. Τσαπικούνης

Συγγραφέας

Πτυχιούχος Τμήματος Γεωπονίας ΑΠΘ

Διδάκτωρ Τμήματος Βιολογίας ΠΠ

tsapif@otenet.gr

(ζήτω την επιείκεια σας και την συγνώμη σας για τα ορθογραφικά λάθη)

Πολίτες στις Πλατείες. Αμετανόητοι ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ.

Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ συγκροτείται με βάση ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΕΣ, όχι Κομματικές ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ. Κρίμα για τους ινστρούκτορες, πάλι δεν τους έκανε το χατίρι η Ιστορία. Να έλθουν καλοχτενισμένοι να μας ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΟΥΝ…

 Πολίτες στις Πλατείες. Αμετανόητοι ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ.

 

 

 -«Η Πλατεία ήταν γεμάτη»..

 

 Έβγαλε το σύστημα την Τετάρτη το μεσημέρι τις ΕΦΕΔΡΕΙΕΣ του, τα παιδιά του Σόρος, αυτά που καίνε την ελληνική σημαία, αυτά που κρύβονται σε συγκεκριμένα μπλοκ στις πορείες και ξαφνικά ξεπηδούν για να κάψουν κάποιον  «απεργοσπάστη» εργαζόμενο, την άλλη για να επιτεθούν σε αστυνομικό τμήμα καίγοντας άμα λάχει και  τους παρακείμενους μικροπωλητές στην λαϊκή αγορά, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι κανείς δεν θα τα καταγγείλει. Μαζί με τα ΜΑΤ επιχείρησαν να ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ τους «Αγανακτισμένους» και ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΥΣ στο Σύνταγμα, σκορπώντας ΒΙΑ εκατέρωθεν, προσπαθώντας και οι δύο πλευρές να ΑΝΑΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ την Πλατεία. ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΑΝ. Η Πλατεία ΑΝΑΚΑΤΕΛΗΦΘΕΙ ειρηνικά από τους «Αγανακτισμένους». Ο Ρόλος τους ξεσκεπάστηκε. Δεν είναι τώρα ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008 για να έχει θέση για όλους τους ΛΑΘΡΕΠΙΒΑΤΕΣ, ούτε υπάρχει Αλαβάνος να τους εκθειάζει. Τα πράγματα ΑΛΛΑΞΑΝ. Η Πλατεία, ΜΑΖΙ με το Μνημόνιο βάζει και άλλα θέματα: ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, αξιοπρέπεια, άμεση λύση στο μεταναστευτικό.(έξω οι Λάθρο). Ύψωσε την Ελληνική Σημαία. Την πατήσατε.

 Όποιος δεν ακούει είναι ήδη ΧΘΕΣ. Τα βαρύγδουπα ΠΛΟΥΜΙΔΙΑ, οι ΦΟΡΕΣΙΕΣ μιας ΔΗΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ αποεθνικοποιημένης, που μέσα στις τάξεις της κρύβει τους μεγαλύτερους ΕΘΝΟ-ΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ, ήλθε Η ΏΡΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΏΣΕΙ. Κρίμα για όσους δεν καταλαβαίνουν και θα πεθάνουν με την ΑΠΟΡΙΑ.. Έχουν ειπωθεί, έχουν ξαναγραφεί. Ας πρόσεχαν, ας διάβαζαν.

 

 -«Η αρχαία (μεταπολιτευτική) σκουριά»:

  Ούτε συλλήβδην την τριακονταπενταετία της μεταπολίτευσης βρίζουμε, ούτε τα πάντα μηδενίζουμε, δεν θα πάμε στο άλλο άκρο, παρά το γεγονός ότι μερικοί από μας ΠΟΡΕΥΘΗΚΑΝ ΕΝ ΤΗ ΕΡΗΜΙΑ από πολύ νωρίς-ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ (για όποιον δεν γνωρίζει ας ρωτήσει τους τότε υπεύθυνους για τους αποκλεισμούς, τις διαγραφές, την λοιδορία, τις μεταθέσεις, κλπ.). Έχουν ονοματεπώνυμο και δεν νομίζω ότι θα υπάρξει ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ να τους συμπεριλάβει (όπως : Σ.Τζ. , Κ.Λ., ), παρότι για να μην είμαι για άλλη μια φορά αφελής, βλέπω τριγύρω μου ΔΟΥΡΕΙΟΥΣ ΙΠΠΟΥΣ, μερικούς εκ των οποίων «Πασοκογενείς»…

  Εντούτοις, μετά το 1990 με την κατάρρευση του Διπολισμού παγκοσμίως και την πλήρη Κυριαρχία ενός επιθετικού μη-παραγωγικού, αρπακτικού καπιταλισμού, στη χώρα μας :το ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό –οι δημοσιογράφοι-οι διανοούμενοι Υπηεσίας και οι φαντασμένες και ξεφτισμένες ψωρο-ελήτ, ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΑΝ με μεγάλη ευκολία στον «εκσυγχρονισμό» και κολακεύτηκαν από τον Νέο-Οθωμανισμό: ήτοι εξασφάλισαν τον ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟ τους παραχωρώντας Δικαιώματα και Εθνική Κυριαρχία. Αυτό το ξεφτιλισμένο, μη-παραγωγικό μοντέλο ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ σήμερα, μαζί με τους εκπροσώπους του (Στα τσακίδια)..

 

  Όσο για  εμάς: θα συνεχίσουμε, με τον γνώριμο τρόπο που ξέρουμε. Με χαμηλούς τόνους, μεγάλη αποφασιστικότητα: θα αγωνιστούμε για να αποτρέψουμε την ΔΙΑΛΥΣΗ του κοινωνικού ιστού της χώρας από τις συνέπειες του επαχθούς μνημονίου, ενάντια στην εξάρτηση της χώρας-ενάντια στις κυβερνήσεις που την υπηρετούν. Ενάντια στους ξένους οίκους «αξιολόγησης»(ανοχής), ενάντια στο Διεθνές κεφάλαιο και στο Δ.Ν.Τ. Ενάντια στην υποταγή μας στα Νέο-Οθωμανικά κελεύσματα, προασπιζόμενοι την κοινή Πατρίδα. Υπέρ της ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ , υπέρ των εναλλακτικών μορφών Ανάπτυξης, για μια κοινωνία ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ. Και νομίζω, τούτη την περίοδο, είμαστε λίγοι παραπάνω…

ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΧΩΜΑΤΕΡΗ.

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

e–mail: gpapagian@in.gr

Ο ΛΑΟΣ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΙΤ

 Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου – Konstantakopoulos.blogspot.com

Δημοσιεύθηκε στη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, στις 16.06.2011

 Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως εκατομμύρια απλοί ‘Ελληνες πολίτες είναι στους δρόμους της χώρας τους, μένοντας εκεί παρά τη μαζική χρήση χημικών αερίων. Οι διαδηλώσεις αυτές είναι πιθανώς οι μεγαλύτερες μετά την πτώση της δικτατορίας το 1974.

 

Οι ‘Ελληνες μένουν στους δρόμους για πολύ απλούς λόγους. Μετά από την εμπειρία ενός χρόνου «βοήθειας» από την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και τη δική τους κυβέρνηση, πιστεύουν έντονα ότι το έθνος τους βαδίζει κατευθείαν σε μια οικονομική και κοινωνική καταστροφή επικών διαστάσεων.  Βλέπουν όλο και περισσότερους ηλικιωμένους  να ψάχνουν για τρόφιμα  σε σκουπιδοντενεκέδες, νοσοκομεία και πανεπιστήμια να λυγίζουν υπό την περικοπή του μισού προϋπολογισμού τους, όλο και περισσότερα μαγαζιά να κλείνουν, το κράτος σε αποσύνθεση και δύο φορές περισσότερους ‘Ελληνες να αυτοκτονούν εν σχέσει με πέρυσι.

 

Η ελληνική οικονομία ζει τη χειρότερη ύφεση μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ηθικό της χώρας είναι διαλυμένο. Η ελληνική κοινωνία μπαίνει γρήγορα σε μια κατάσταση τύπου Βαϊμάρης. Η δυνατότητά της να αποπληρώσει τα χρέη της έχει καταστραφεί, ως αποτέλεσμα ενός προγράμματος που, υποτίθεται, είχε σχεδιασθεί ακριβώς για να πετύχει αυτό τον σκοπό!

 

Κανένας δεν αμφιβάλλει σοβαρά για το επείγον των μεταρρυθμίσεων που χρειάζονται ή για τα βαθιά, υφέρποντα δομικά προβλήματα. Αυτά τα προβλήματα δεν είναι η κύρια αιτία της τωρινής κρίσης, είναι όμως υπεύθυνα για το ότι έθεσαν την Ελλάδα στην πρώτη θέση μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης που επλήγησαν από το δεύτερο κύμα του χρηματιστικού τσουνάμι που ξεκίνησε το 2007-08.

 

Η θεραπεία που εφαρμόστηκε/εφαρμόζεται για την αντιμετώπιση του «ελληνικού προβλήματος» ήταν δρακόντεια λιτότητα, επείγουσα πώληση όλης της κρατικής περιουσίας, σε εξευτελιστικές τιμές, πλήρης αποπληρωμή του χρέους και, last but not least, ένα είδος «ψυχολογικού πολέμου» εναντίον του ελληνικού λαού. Σχεδιασμένος να κάμψει τις αντιστάσεις του, είχε ως αποτέλεσμα να καταστρέψει το ηθικό του έθνους και την εικόνα της χώρας και να διώξει τα κεφάλαια στο εξωτερικό. Ως αποτέλεσμα αυτών, η ελληνική κοινωνία έγινε η πρώτη δυτικοευρωπαϊκή κοινωνία που αντιμετωπίζει μεταπολεμικά κρίση αναπαραγωγής. Πως απαντούν τώρα οι ευρωπαϊκές και ελληνικές ελίτ στην κατάσταση; Με περισσότερη από την ίδια πολιτική.

 

Μόνο ο ‘Οργουελ θα μπορούσε να ονομάσει ένα τέτοιο πρόγραμμα «βοήθεια στην Ελλάδα». Στην πραγματικότητα πρόκειται για πρόγραμμα βοήθειας στις τράπεζες που δάνεισαν ή δανείζουν την Ελλάδα. Αντί να εισρεύσουν πόροι στην ελληνική οικονομία για να τη βοηθήσουν, αφαιρούνται πόροι από αυτήν για να κατευθυνθούν στους χρηματοπιστωτικούς θεσμούς που είναι θεμελιωδώς υπεύθυνοι για την κρίση που αντιμετωπίζουμε. Με τρόπο εν πολλοίς ανάλογο του όσων έγιναν το 2008-9, αλλά μασκαρεμένο τώρα σε «βοήθεια για την Ελλάδα». Ξαναγράφοντας τους θεμελιώδεις νόμους του καπιταλισμού, διακηρύξαμε το 2008 ότι οι τράπεζες είναι «πολύ μεγάλες» για να χρεωκοπήσουν. Φαίνεται ότι τώρα θεωρούμε τα κράτη λιγότερο μεγάλα, άρα επιτρέπεται να αποτύχουν.

 

Οι ‘Ελληνες είναι στους δρόμους γιατί συνειδητοποιούν τραγικά, σε αυξανόμενους αριθμούς, ότι είναι απολύτως μόνοι, ότι δεν έχουν κανένα ελληνικό ή ευρωπαϊκό θεσμό να τους βοηθήσει, το αντίθετο. Νοιώθουν προδομένοι από τις ελληνικές και ευρωπαϊκές ελίτ, ιδίως από τον Πρωθυπουργό τους, που ακούει σε υπερβολικό βαθμό τις συμβουλές ενός «στρατού» Αμερικανών και πολυεθνικών συμβούλων, από τα πολιτικά αντανακλαστικά μιας κυβέρνησης, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τη Μαρία Αντουανέττα της Γαλλίας. Είναι αυτές οι ελίτ που δεν άφησαν στον ελληνικό λαό κανένα άλλο μέσο εκτός από την εξέγερση για να υπερασπίσει τον εαυτό του και τη χώρα του από τις επιθέσεις του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, αληθινού «Κράτους πίσω από τα Κράτη».

 

Δεν θέλω τώρα να συζητήσω την προέλευση του ελληνικού χρέους ή το ερώτημα «που πήγαν τα λεφτά», γιατί δεν πρέπει να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά ενδοευρωπαϊκών «πολέμων λέξεων». Μοιάζει όμως μεγάλη ηλιθιότητα να αποδίδει κανείς την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση σε μερικούς ‘Ελληνες δημόσιους υπαλλήλους που αργούσαν να πάνε στη δουλειά τους!

 

Είναι αυτό το αόρατο χρηματιστικό «υπερκράτος», δημιουργημένο από τέσσερις δεκαετίες αποφορολόγησης, απορρυθμίσεων, απελευθερώσεων, αγοράς πολιτικής επιρροής από χρηματιστικούς κύκλους, και, τελικά, τη δημιουργία του «υπέροχου καινούριου κόσμου» των CDS και CDO. Ενός μηχανισμού δημιουργίας χρήματος όχι παράγοντας, αλλά καταστρέφοντας, ενός κόσμου χρηματοπιστωτικών όπλων μαζικής καταστροφής, όπως το έθεσε κάποτε ο Warren Buffet. Δεν πρόκειται για «δημιουργική καταστροφή», αλλά για «καταστροφική καταστροφή», που απειλεί όλη την Ευρώπη με χρηματοπιστωτικές Φουκουσίμες.

 

Ζώ στο κέντρο της καταιγίδας, ένα πιθανό «Σεράγεβο» του 21^ου αιώνα. ‘Ενα σημείο δηλαδή από το οποίο μπορεί να ξεκινήσει ένας νέος, χρηματοπιστωτικός και όχι στρατιωτικός πόλεμος, που θα αντιπαραθέσει τα ευρωπαϊκά έθνη μεταξύ τους, καταστρέφοντας, μακροπρόθεσμα, το ευρωπαϊκό κράτος πρόνοιας, την ιδέα της ολοκλήρωσης, τη δημοκρατία και τον πολιτισμό μας. Βλέπω με μεγάλη ελπίδα τα πρώτα στοιχεία επανορθολογικοποίησης της ευρωπαϊκής συζήτησης από τον Υπουργό Οικονομικών του ηγετικού έθνους στην Ευρώπη. Αλλά συνειδητοποιώ επίσης πόσο ντροπαλά και αναποτελεσματικά παραμένουν.

 

Ο Μαρξ έγινε Χάγιεκ του καιρού μας, ο Λένιν Φρήντμαν και σύντομα έρχεται ο Στάλιν του χρηματιστικού κόσμου. Μόνο συνειδητοποιώντας την έκταση της απειλής και την ανάγκη μιας πολύ ισχυρής και ριζοσπαστικής αλλαγής παραδείγματος, προς την κατεύθυνση του Κέινς, της επαναρρύθμισης, πολιτικών και κοινωνικών, όχι χρηματιστικών Μάαστριχτ, μόνο αντιτάσσοντας μια μεγαλύτερη πρόκληση σε αυτή που οι «αγορές» απευθύνουν στην Ευρώπη, μπορούμε να έχουμε μια λογική ελπίδα νίκης. Αλλά η ευρωπαϊκή πολιτική έχει, εδώ και καιρό, αποκλείσει τέτοιες ιδέες.

 

Οι πλατείες μας ξαναφέρνουν κοντά

του Γιάννη Πανούση

Εδώ δεν έχει «Εγώ». Εδώ ο Αδάμ θυμάται τον πηλό του Μαχμούντ Νταρουίς.

Κατάσταση πολιορκίας

Το ανθρώπινο ον είναι κατά κύριο λόγο κοινωνικό ον, «πολιτικό ζώον», σύμφωνα με τον Αριστοτέλη. Γεννήθηκε για να ζήσει σε συναναστροφή με τους όμοιους του και να διαμορφώσουν κοινωνίες. Αν λοιπόν η κοινωνική ζωή είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου, τότε μόνο μέσα σ’ αυτήν είναι δυνατό να δημιουργηθούν όλες οι υποχρεώσεις του και ν’ αναπτυχθούν όλες οι αρετές του. Στην κοινωνία η λέξη «καθήκον» βρίσκει τη σημασία της και την έκτασή της, δεδομένου μάλιστα πως τα «ατομικά καθήκοντα» είναι συγχρόνως και «κοινωνικά καθήκοντα». Διαπιστώνουμε όμως μια εξέλιξη της φύσης του καθήκοντος αυτού. Η πρώτη ιδέα πως όλοι οι άνθρωποι συνδέονται μεταξύ τους με ένα συμβόλαιο και αποποιούνται ορισμένες ελευθερίες σε αντάλλαγμα μιας εγγύησης, αντικαταστάθηκε από την ιδέα του «οιονεί-συμβολαίου». Οι άνθρωποι συγκατατέθηκαν σιωπηρά –και με στόχο να πετύχουν μια ευρύτερη αλληλεγγύη- να αναλάβει ο Νόμος την επαγρύπνιση, τον έλεγχο και τη ρύθμιση των σχέσεων τους, σχέσεις που κατά βάθος δεν είναι αρά κοινωνικά καθήκοντα. Οι αντιλήψεις της κοινωνικής αλληλεγγύης μας φανερώνουν τη διαλεκτική των κοινωνικών σχέσεων και μας καθορίζουν την έκταση και τα όρια της ελευθερίας μας. Γίνεται λοιπόν φανερό πως αν ο νόμος αποτελεί δεσμό για ορισμένες μορφές ελευθερίας, για ορισμένες άλλες χρησιμεύει σαν ασπίδα. Αν δηλαδή η δυνατότητα μιας δράσης, χωρίς κανόνες και χωρίς πρόβλεψη των κινδύνων δημιουργεί το αίσθημα της ελευθερίας, το αίσθημα της ασφάλειας αντίθετα έχει ανάγκη από διαφορετικές συνθήκες για ν’ αναπτυχθεί. Στο σημείο λοιπόν αυτό επεμβαίνει ο νόμος και επικυρώνοντας τα καθήκοντα του κοινωνικού ατόμου, μεταβάλλει συγχρόνως τις σχέσεις Κράτους – Πολίτη, έχοντας βέβαια πάντα για πυξίδα το αίσθημα δικαιοσύνης κάθε λαού. Ο Πλούταρχος αναφέρει πως όταν ρώτησαν τον Σόλωνα αν οι νόμοι που είχε δώσει στους Αθηναίους ήσαν οι τελειότεροι, αυτός απάντησε «Θέσπισα τους καλύτερους από αυτούς που θα μπορούσαν να υποφέρουν». Τα καθήκοντα των ανθρώπων πηγάζουν από τα καθήκοντα των κοινωνιών, με αποτέλεσμα το ουσιαστικό περιεχόμενο του καθήκοντος να μην επηρεάζεται από την ανθρώπινη φύση, αλλά από την κοινωνία. Κάθε κοινωνία διέπεται από μια καθολική συνείδηση φορέας της οποίας είναι άτομο που αποτελεί μέλος της κοινωνίας αυτής. Η φυσική και ιστορική κοινωνικότητα της ζωής δημιουργεί ένα κοινό ψυχό – βιοτικό υπόβαθρο μέσα στο οποίο κινούνται και εκδηλώνονται οι διάφορες ατομικότητες. Η καθολική αυτή συνείδηση υπερβαίνει όμως τα συγκεκριμένα άτομα και εκφράζει το υπερπροσωπικό κοινωνικό σκέπτεσθαι, αισθάνεσαι και βούλεσθαι γίνεται δηλαδή ήθος. Το ήθος επομένως είναι το αναγκαίο προϊόν κάθε κοινωνίας, αποτέλεσμα των φυσικών και ιστορικών βιοτικών σχέσεων της. Καθήκον κάθε κοινωνίας είναι να καταστήσει συνειδητό το πνευματικό της περιεχόμενο και να διαμορφώσει έτσι την εσωτερική και εξωτερική της ζωή, ώστε να δημιουργήσει ένα «πολιτιστικό σύστημα». Το περιεχόμενο όμως αυτό, το πολιτιστικό σύστημα, διαφέρει από κοινωνία σε κοινωνία, με αποτέλεσμα «το ήθος» να εξαρτάται άμεσα από τη δομή του κοινωνικού σχηματισμού. Ποιος δεν αντιλαμβάνεται άλλωστε τη στενή ιστορική σχέση που συνδέει τις εναλλαγές της ηθικής με τις εναλλαγές του κοινωνικού περιβάλλοντος; Η ανιδιοτελής αρωγή που επιβάλλεται για παράδειγμα στο άτομο ένας ηθικός νόμος, δεν είναι ουσιαστικά τίποτα περισσότερο από το αίσθημα που κυριαρχεί στον καθένα να θέλει να είναι μέλος μιας κοινωνίας. Ο άνθρωπος οφείλει να θυσιάζει ένα ποσοστό του ατομικού του ΕΓΩ για να επαυξήσει το κοινωνικό του ΕΓΩ. Δεν χρειάζεται άλλωστε «να βγει ο ίδιος από τον εαυτό του» για να πετύχει κάτι τέτοιο είναι η κοινωνία αντίθετα που εισέρχεται λίγο-λίγο μέσα του και της οποία τα συμφέροντα ταυτίζονται τελικά με τα συμφέροντα του ατόμου. Έτσι η προσαρμογή στην κοινωνία δημιουργεί την ηθική. Το κοινωνικό καθήκον συνιστάται λοιπόν στην μεταλλαγή του εγωισμού σε αλτρουισμού, για την μεγαλύτερη ευτυχία τόσο του κοινωνικού συνόλου όσο και του ίδιου του ατόμου. Ο άνθρωπος δεν πλάστηκε για να ζει μόνος και κατά συνέπεια αναλαμβάνει ορισμένα καθήκοντα απέναντι στους όμοιούς του. Περιορίζοντας αμοιβαία τα ατομικά τους δικαιώματα οι άνθρωποι δημιούργησαν αντίστοιχες κοινωνικές υποχρεώσεις. Ο πολίτη δεν έχει άλλο δικαίωμα –θα μπορούσαμε να πούμε- από το να εκτελεί τα κοινωνικά καθήκοντα, να ενεργεί δηλαδή προς όφελος των συνανθρώπων του ή να συνδέει τον σκοπό με τον αλλότριο. Τα κοινωνικά βέβαια καθήκοντα ακόμα και όταν συμπίπτουν με τα ηθικά διαφέρουν στην ίδια τους τη φύση. Γιατί πηγάζουν από ένα συλλογικό ον, την κοινωνία. Η ηθική του προσωπικού συμφέροντος αποβαίνει έτσι σύμφωνα με μια ευτυχή μεταμόρφωση, ηθική του γενικού συμφέροντος. Με την πάροδο του χρόνου, η έννοια της «χρησιμότητας» άλλαξε ουσία για να καταλήξει να ονομάζεται «καλό», όχι όμως ένα «καλό» αφηρημένο, υποκειμενικό και μεταφυσικό, αλλά μια έννοια συγκεκριμένη, αντικειμενική και σύμφωνη με τις ιστορικές ανάγκες. Το κοινωνικό καθήκον που εμπεριέχει το ηθικό «καλό» συνιστάται στο να θέλουμε να αναγνωριστούμε ως μέλη της Ανθρωπότητας. Το «κακό» θα είναι να θεωρούμαστε αποκομμένοι από το σώμα, του οποίου είμαστε αναπόσπαστο μέρος. Γιατί κάθε κοινωνία είναι μια ένωση συνειδήσεων που διαπλάσσεται κι έχει ως στόχο να πραγματοποιήσει στην «κοινωνικοποίηση του ατόμου» και ν’ αναπτύξει απεριόριστα το αλτρουιστικό ένστικτο. Ο άνθρωπος ζει μέσα στην κοινωνία κι όπως δεν μπορεί να ζήσει έξω απ’ αυτήν, είναι κάθε στιγμή ένας οφειλέτης της. Η υπακοή στο κοινωνικό καθήκον δεν είναι παρά η αποδοχή ενός βάρους σ’ αντάλλαγμα ενός όφελους. Η αναγνώριση του χρέους κάθε ανθρώπου απέναντι στους συνανθρώπους του, νομιμοποιεί το κοινωνικό καθήκον και δίνει συγχρόνως στην ελευθερία, -δηλ. στο «ατομικό δικαίωμα» -το γνήσιο χαρακτήρα της, αφού προσδιορίζει το περιεχόμενο της. Το να αναγνωρίζει άλλωστε ένα χρέος δεν σημαίνει πως εγκαταλείπεις ένα δικαίωμα σημαίνει πως αναγνωρίζεις τα πραγματικά όρια του δικαιώματος αυτού. Δεν πρόκειται λοιπόν ούτε για μια καταπάτηση των δικαιωμάτων του ατόμου, ούτε για μια καταχρηστική επέμβαση της κοινωνίας, αλλά πολύ απλά, για ένα «σιωπηρό συμβόλαιο» που μας ωθεί να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με τις απαιτήσεις της «κοινής ζωής», της μόνης που μεταμορφώνει το ανθρώπινο ον σε ανθρώπινο πρόσωπο. Η ταύτιση του ατομικού με το γενικό καλό έχει ως αποτέλεσμα να αναπτύσσονται αφενός ο αλτρουισμός και αφετέρου το αίσθημα της κοινωνικής αλληλεγγύης. Όπως γίνεται λοιπόν φανερό, ο πόλεμος του ενός εναντίον όλων δεν είναι ούτε νόμος της φύσης ούτε νόμος της κοινωνίας. Η αλληλοβοήθεια είναι εξίσου φυσικός νόμος με τον αγώνα επιβίωσης και η κοινωνικότητα είναι αυτή που οριοθετεί την εξοντωτική πάλη ανάμεσα στα μέλη του ίδιου είδους. Δεν υπάρχει συνεπώς απόλυτο μυστικιστικό δικαίωμα του ανθρώπου πάνω στον άνθρωπο. Η κοινωνία λειτουργεί σύμφωνα με τις αρχές της αναγκαιότητας και της αμοιβαιότητας. Η κοινωνικότητα προσπαθεί να τελειοποιήσει το ανθρώπινο ον, που όταν πάψει νάναι «εσωτερικά και εξωτερικά» απομονωμένο, θα πάψει να ‘ναι και εγωϊστικό. ΥΓ. Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Διότι η οικονομική ύφεση πρέπει να μας ξαναενώσει κι όχι να προκαλέσει νέους διχασμούς και διακρίσεις. Και διότι οι πλατείες μας ξαναφέρνουν κοντά.

*Ο Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής Εγκληματολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών.

http://www.aixmi.gr/index.php/oi-plateies-mas-xanafernoun-konta/

ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΠΑΝΕ ΠΛΑΤΕΙΑ!

του Θανάση Τζιούμπα

ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ;

Είναι σαφές ότι το κίνημα των Αγανακτισμένων φούντωσε όταν οι «παραδοσιακές» μορφές διαμαρτυρίας απέτυχαν παταγωδώς να εκφράσουν την αγανάκτηση που συσσωρευόταν. Ο κατεστημένος συνδικαλισμός, όπως τον εκπροσωπούσαν η ΓΣΕΕ, τα Εργατικά Κέντρα, οι παρατάξεις αλλά και οι ομοσπονδίες των ΔΕΚΟ έχει βαρύ μερίδιο ευθύνης για την αποτυχία αυτή. Ζήσαμε ένα χρόνο «κινητοποιήσεων» που σχεδιάστηκαν όχι για να πετύχουν κάτι αλλά για να διασώσουν μια γραφειοκρατία και το δικαίωμα της να «εκπροσωπεί» τους εργαζόμενους με αντάλλαγμα το δικό της μέρισμα εξουσίας. Οι πλατείες κι οι δρόμοι αδειάζουν εδώ κι ένα χρόνο, για να γεμίσουν πάλι από κόσμο που επινοεί νέες διαδικασίες, νέες μορφές συντονισμού, έναν κόσμο που αγανάκτησε και με τα συνδικάτα. Είναι το αντικαταθλιπτικό αντανακλαστικό ενός λαού που δεν ήταν δυνατό να καταπίνει εσαεί το «σοκ και δέος» και να λουφάζει.

Επόμενο ήταν η πρώτη αντίδραση, όταν οργανωμένες δυνάμεις εργαζόμενων έκαναν την εμφάνιση τους να υπάρξει επιφύλαξη και αντιδράσεις.

Όμως εδώ θέλει λιγάκι προσοχή: Η επικοινωνιακή πολιτική του κατοχικού καθεστώτος περιλάμβανε και τους «κοινωνικούς αυτοματισμούς» του στιγματισμού κάθε διεκδίκησης ή αντίστασης, με το στίγμα του προνομιούχου, που το μόνο που θέλει είναι να διατηρήσει τα προνόμια του. Έτσι εχθρός του λαού έγινε διαδοχικά ο εργαζόμενος του ΟΣΕ, ο οδηγός του λεωφορείου, ο φαρμακοποιός, η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ.

Υπάρχει ευθύνη και των συνδικαλιστών για το πόσο εύκολα πέρασε αυτή η αντιμετώπιση. Η ευθύνη ότι ο δημόσιος τομέας μόνο τον «δήμο» δεν μοιάζει να υπηρετεί, ότι η συντεχνιακή λογική που επικράτησε έπαιξε τον ρόλο της για τα χάλια της παιδείας, της υγείας ή της δημόσιας διοίκησης, ότι η «συναδελφική αλληλεγγύη» έγινε μια ομερτά που κάλυπτε την ανικανότητα και την κλεψιά.

Όμως δεν μπορούμε να πούμε ότι «όλοι μαζί φταίνε» όπως δεν δεχόμαστε το «όλοι μαζί τα φάγαμε». Θέλουμε το μήνυμα της αγανάκτησης να αποκτήσει προγεφυρώματα και στους χώρους εργασίας, θέλουμε στον αγώνα αυτό όλη την κοινωνία σύμμαχο. Όμως αυτό δεν πρέπει να είναι μια λευκή επιταγή.

Είναι καιρός κι οι εργαζόμενοι, ειδικά αυτοί του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπερασπίζουν μόνο θέσεις εργασίας ή εισοδήματα, ότι ο δημόσιος χαρακτήρας κάποιων αγαθών και υπηρεσιών απαιτεί σεβασμό και ποιότητα στη σχέση με τον πολίτη. Ότι οι το κόστος των υπηρεσιών, είτε αυτό γράφεται σε έναν λογαριασμό της ΔΕΗ που προκαλεί εγκεφαλικά είτε στον κρατικό προϋπολογισμό και γίνεται εκκαθαριστικό της εφορίας με ανάλογες συνέπειες, είναι κοινωνικό κόστος. Ότι ο χρήστης των δημόσιων υπηρεσιών είναι πρόσωπο με δικαιώματα και όχι σάκος όπου θα ξεσπάσει την  μικροεξουσιαστική του μανία ο κάθε γραφειοκράτης. Το δημόσιο πρέπει να αποκατασταθεί ως κτήμα όλων κι όχι μόνον αυτών που κάθονται σε μια καρέκλα.

Εν τέλει η αγανάκτηση μπορεί σήμερα να εστιάζεται στους άρπαγες και τους υπαλλήλους της τρόικας, αλλά οι ρίζες της βρίσκονται πολύ πιο βαθιά, στον τέρας του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος που καταβροχθίζει το παρόν και το μέλλον του τόπου. Η αγανάκτηση έρχεται και από κοινωνικές στάσεις και συμπεριφορές που αλλοιώνουν  την ζωή μας εδώ και χρόνια, πολύ πριν μας προκύψει το μνημόνιο. Η αλλαγή συνεπώς δεν μπορεί να είναι μια αλλαγή φρουράς στην τιμονιέρα αλλά μια αλλαγή στις στάσεις και συμπεριφορές αυτές. Αυτό είναι το βήμα που πρέπει να κάνουμε όλοι μας, και βέβαια κι οι «οργανωμένες δυνάμεις» των  χώρων εργασίας, αν θέλουμε οι μέρες κι νύχτες στις πλατείες να αφήσουν ένα αποτέλεσμα που δεν θα στραφεί (για μια ακόμη φορά) ενάντια σε ότι πιστέψαμε κι ελπίσαμε.

«Αυτοκτονώ – Δεν αντέχω τις συνέπειες της κρίσης»‏

Ένα σημείωμα -κι αυτό όχι πάντα- και μετά ένα τέλος διαφορετικό, πολύ πιο σκληρό και τραγικό. Η επιλογή ενός ανθρώπου να σχεδιάσει και να εκτελέσει το θάνατό του αφήνει πίσω της βασανιστικά ερωτήματα, κάποιες φορές κρυμμένα μυστικά και, οπωσδήποτε, πολύ πόνο. Στατιστικές μελέτες δείχνουν ότι μία αυτοκτονία επηρεάζει δραματικά τις ζωές τουλάχιστον έξι ανθρώπων.

Στην ελληνική κοινωνία, η αυτοκτονία παραμένει ταμπού, στιγματίζει οικογένειες, κρατάει τα στόματα κλειστά. Αναγκάζει ακόμη και τους ιατροδικαστές να αναφέρουν στο πιστοποιητικό θανάτου τη φράση «περαιτέρω έρευνα» και όχι “αυτοκτονία”, προκειμένου η Εκκλησία να ενταφιάσει τους αυτόχειρες.

Ελλάδα 2011. Τα τελευταία δύο χρόνια, οι στατιστικές αλλάζουν, χωρίς αμφιβολία, αρνητικά. Στις πρώτες αιτίες της αυτοκτονίας αναφέρονται, πλέον, οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Μέσα στον προηγούμενο χρόνο, ο αριθμός των αυτοκτονιών, εξαιτίας οικονομικών χρεών ή ανεργίας, σχεδόν διπλασιάστηκε συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια.

Αναζητούμε αριθμούς. Σύμφωνα με στοιχεία, στη χώρα μας, το 2010 είχαμε περίπου 500 αυτοκτονίες και 150 το πρώτο τρίμηνο του 2011. Σε αυτές, πρέπει να σημειωθεί ότι δεν συμπεριλαμβάνονται όσες καταγράφονται ως θανατηφόρα τροχαία, αφού αυτός ο αριθμός παραμένει άγνωστος. Οι αυτόχειρες είναι, κυρίως, άνδρες ηλικίας 40-50 ετών.

Κι ένα άλλο στοιχείο. Η μη κυβερνητική οργάνωση «Κλίμακα» (http://www.klimaka.org.gr/), προσφέρει (μεταξύ άλλων) υπηρεσίες ψυχικής υγείας με στόχο να προλαμβάνει τις αυτοκτονίες. Στη γραμμή 1018, η οποία λειτουργεί όλο το 24ωρο, τα τηλεφωνήματα των ατόμων με αυτοκτονικό ιδεασμό από το 2007 μέχρι σήμερα έχουν τετραπλασιαστεί. Κάποιες μέρες, τα τηλεφωνήματα ξεπερνούν τα 40, ενώ το 17% από αυτά προέρχονται από την Κρήτη.

Πριν από δέκα μέρες με την εκπομπή «Έρευνα» του Παύλου Τσίμα, ταξιδέψαμε στο Ηράκλειο και τα Χανιά. Για πρώτη φορά, μίλησαν στην κάμερα οικογένειες που θρήνησαν δικούς τους ανθρώπους εξαιτίας μιας αυτοκτονίας. Κάποιοι από αυτούς βρέθηκαν απαγχονισμένοι, κάποιοι αυτοπυροβολήθηκαν, κάποιοι άλλοι έβαλαν φωτιά στο αυτοκίνητό τους και κάηκαν μέσα σε αυτό.

Ο τρόπος, όσο τραγικός κι αν ακούγεται, έχει τη λιγότερη σημασία. Αυτό που προβληματίζει είναι η αιτία που τους οδήγησε εκεί. Οι περισσότεροι ήταν μικροί επιχειρηματίες που τους πίεζαν τα χρέη ή άνεργοι που απελπίστηκαν να αναζητούν δουλειά και οδηγήθηκαν σ’ αυτό το αδιέξοδο. Σήμερα, οι οικογένειές τους αναζητούν αιτίες και ψάχνουν να βρουν ένα δίκιο. Σε κάποιες περιπτώσεις καταγγέλλουν τη δράση τοκογλυφικών κυκλωμάτων και μηνύουν “ηθικούς αυτουργούς”.

Οι ψυχίατροι λένε πως οι άνθρωποι που αυτοκτονούν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης σπάνια φανερώνουν κάποια σημάδια. Συνήθως μέχρι και την τελευταία μέρα δείχνουν ότι η ζωή τους κυλάει φυσιολογικά. Μπορεί, λοιπόν, να προληφθεί η αυτοκτονία; Το “κλειδί”, απαντούν οι ειδικοί, βρίσκεται στην επικοινωνία. Αν εκείνοι που σκέφτηκαν ως διέξοδο την αυτοκτονία, είχαν ζητήσει τη βοήθεια κάποιου φίλου τους και είχαν μιλήσει ανοιχτά για το πρόβλημά τους, τότε πολλές αυτοκτονίες θα είχαν αποτραπεί. Με δυο λόγια, όσο η επικοινωνία απουσιάζει από τη ζωή μας, τόσο κάποιοι άνθρωποι θα οδηγούνται σε ακραίες ενέργειες. Μήπως είναι καιρός να προβληματιστούμε;

http://www.megatv.com/erevna/article.asp?catid=20894&subid=2&pubid=27320150

http://www.aixmi.gr/index.php/aftoktono-den-antexo-synepeies-krisis/

Οι «Αγανακτισμένοι» σηματοδοτούν την αρχή του τέλους

Του Σταυρου Λυγερου Προ Μνημονίου, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων ήταν ένα είδος άτυπης διαπραγμάτευσης με την εκάστοτε κυβέρνηση, που προσέδιδε ευστάθεια στην κοινωνική ισορροπία. Οταν έγινε σαφές ότι η χώρα βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας και ετέθη υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο, οι κινητοποιήσεις εκφυλίσθηκαν σε μάχες οπισθοφυλακών. Η υπεράσπιση των κεκτημένων φάνταζε μάταιη. Υπό τον πέλεκυ της χρεοκοπίας, τα νοικοκυριά συσσώρευαν τη δυσαρέσκεια και την απαισιοδοξία τους, προσπαθώντας να επιβιώσουν στο νέο δυσμενές περιβάλλον. Φοβούνταν για τους μισθούς, τις συντάξεις και τις καταθέσεις τους και ήλπιζαν ότι η επώδυνη πολιτική του Μνημονίου θα οδηγούσε σε υπέρβαση της κρίσης. Οσο διαψεύδεται η ελπίδα τόσο εξουδετερώνεται ο φόβος. Οσο εκτοξεύεται η ανεργία και κλιμακώνεται η καταστροφή μικρομεσαίων επιχειρήσεων τόσο συσσωρεύεται η απόγνωση. Και όσο συσσωρεύεται η απόγνωση τόσο μετατρέπεται σε οργή. Η κοινωνική δυναμική, άλλωστε, δεν μπορούσε να ανασχεθεί για πολύ από το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός θέτει διλήμματα που επιδέχονται μονοσήμαντη απάντηση, όπως το μπαγιάτικο «Μνημόνιο ή χρεοκοπία» και το υπό διαμόρφωση «Μεσοπρόθεσμο ή επιστροφή στη δραχμή». Οι μαζικές συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» σε όλες σχεδόν τις μεγάλες ελληνικές πόλεις είναι μία νέα παράμετρος στη συνάρτηση των πολιτικών εξελίξεων. Πρόκειται για νέο φαινόμενο, που στη μορφή μιμείται την πρωτοβουλία των Ισπανών νέων, αλλά στην πραγματικότητα τροφοδοτείται από το εν εξελίξει ντόπιο οικονομικο-κοινωνικό κραχ. Το κίνημα είναι αυθόρμητο, ιδεολογικά ποικιλόχρωμο και πολιτικά α-δέσποτο. Η ανθρωπογεωγραφία και τα σύμβολά του είναι πολύ διαφορετικά από τα αντίστοιχα των παραδοσιακών διαδηλώσεων. Σ’ αυτό δεν κυριαρχούν τα μπλοκ και οι «επαγγελματίες» αριστεροί διαδηλωτές, αλλά άνθρωποι χωρίς θητεία σε διαδηλώσεις. Αντί για πανό και κόκκινες σημαίες βλέπεις ελληνικές σημαίες και ακούς τον εθνικό ύμνο. Ταυτοχρόνως, εντυπωσιάζει η οξύτητα των συνθημάτων, που κινούνται πέραν του «πολιτικά ορθού» και έχουν βασικά ηθική – καταγγελτική χροιά. Με τα παραδοσιακά κριτήρια, το κίνημα των «Αγανακτισμένων» μοιάζει απολίτικο. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι βαθιά και με πρωτόγνωρο τρόπο πολιτικό. Πηγάζει από τα σπλάχνα της κοινωνίας και απηχεί τη διέγερση της σιωπηλής πλειοψηφίας, που βλέπει ότι απειλούνται οι στοιχειώδεις σταθερές του βίου. Ο τρόπος που αποδομείται ο πρωθυπουργός ουσιαστικά σηματοδοτεί την αρχή του τέλους για την παρούσα κυβέρνηση. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_100065_27/05/2011_443624

«Πεθαίνω σα χώρα»

(…) … Μισώ αυτή τη χώρα. Μου έφαγε τα σπλάχνα. Γράφω σʼ εσένα γιατί μαζί ποθήσαμε να είναι γόνιμα αυτά τα σπλάχνα, κι αυτός ο πόθος μάς ένωσε νύχτες και νύχτες… και σʼ άλλες ώρες της μέρας, όταν ξαφνικά γινόταν ένα θαύμα και ξεχνούσαμε τον τρόμο που έτρεχε στους δρόμους καθώς μες στις φλέβες μας… τα εφιαλτικά δελτία ειδήσεων που μας εμπόδιζαν ακόμα και να κοιταζόμαστε… διαβασμένα από θεότρελους εκφωνητές… τα ουρλιαχτά που σκέπαζαν ακόμα και τις σειρήνες των ασθενοφόρων. Μισώ αυτή τη χώρα. Μου έφαγε τα σπλάχνα. Μου τα ʼφαγε. Τη μισώ. Ναι, τη μισώ, τη μισώ.

 

Από το συγκλονιστικό και μοναδικό «Πεθαίνω σα χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη, δημοσιευμένο για πρώτη φορά το 1978…

Και βέβαια, ενώ τη μισεί, τη μισεί, μόνο ο κλινικά ηλίθιος δεν μπορεί να δει πόσο τη λατρεύει, τη λατρεύει, τόσο που του γίνεται καρκίνος και χτικιό.

Χτυπάει μέσα στο κεφάλι αυτές τις μέρες το γραπτό του Δημητριάδη.

Χτυπάει γιατί αναδεικνύει το χρονικό εύρος μέσα στο οποίο ένας καλός δέκτης πυροδοτήθηκε για να γράψει αυτό μεγάλης σημασίας και αίσθησης κείμενο, θυμίζει πως ο θάνατος που τώρα κάνει με θράσος την περιφορά του στην Ελλάδα, ήταν ήδη εκεί από τότε και ας μην τον βλέπαμε.

Και ο χειρότερος, ο βαθύτερος, ο αμετάκλητος θάνατος θα συμβεί, αν με οποιαδήποτε αλχημεία καταφέρει το λεγόμενο «πολιτικό σύστημα» που γνωρίζουμε τα πολλά τελευταία χρόνια, να επιβιώσει.

Γιατί, είναι τελικά όλο, απελπιστικά νοσηρό.

Ο βαθμιαίος εκφασισμός της Ελληνικής κοινωνίας που ασφαλώς και προϋπήρχε ως σπέρμα και έχει τις ρίζες του σε αίτια πολλά , τα έχουμε πει αρκετές φορές σε διαφορετικά κείμενα, εκτοξεύτηκε στη δεκαετία του 90 με τα πρώτα κύματα των μεταναστών.

Αυτοί, οι πρώτοι μετανάστες, ήταν που έγιναν οι αποδέκτες της νεόπλουτης χυδαιότητας των νεοελλήνων, στην εποχή που κάθε σπίτι, δεν ήταν δυνατόν αλλιώς (!), είχε μαζί με την επίπλωση και μία Φιλιππινέζα για να μαγειρεύει, να κάνει το υποζύγιο, να ξεσκατώνει τα παιδιά, να σκουπίζει και να υπακούει σε οτιδήποτε.

Συζητήσεις επί συζητήσεων των νεοελλήνων στα εστιατόρια τότε, να μιλάνε για τις οικιακές βοηθούς (sic) ως να μιλούσαν για ντιβάνια πολυθρόνες και τραπέζια.

Μετά ήρθαν οι Αλβανοί.

Χτίσανε τις αυθαίρετες ή νόμιμες βίλες μας, δίδαξαν την ξεχασμένη στους Έλληνες τέχνη της πέτρας, και προστέθηκαν στις στρατιές των ανθρώπων από χώρε μακρινές όπως το Μπανγκλαντές και το Πακιστάν για να «μας φτιάξουν» Εγνατία, Αττική Οδό, Γέφυρα Ρίου Αντιρρίου, Αεροδρόμιο, Ολυμπιακά έργα.

Το «Greek dream» πνιγμένο στο αίμα δεκάδων νεκρών και εκατοντάδων μοιραία τραυματισμένων και ακρωτηριασμένων.

Χαμένοι στα ψιλά των εφημερίδων, αόρατοι, ανύπαρκτοι, ανασφάλιστοι μάρτυρες του νεοελληνικού μεγαλειώδους μπαλονιού.

Ήδη, η παρεούλα του Καρατζαφέρη και των μπουρτζόβλαχων είχε πιάσει δουλειά.

Πονηρός ο βλάχος και με τη βοήθεια του Θεού του ως γνήσιος ορθόδοξος, με το «σταυρό στο χέρι» διέχυσε το δηλητήριο του στο κοινό που δεν συμμετείχε στο φαγοπότι αλλά δεν είχε τον κατάλληλο εξοπλισμό για να τον ξεράσει και κάθονταν στην άκρη με παράπονο.

Τότε, που η Ελλάδα παρέστησε την «ανεπτυγμένη» και μάθαινε να χλαπακιάζει σούσι, φύτρωναν οι χρηματιστές σαν τα μανιτάρια στο δάσος, οι τηλεοράσεις γέμιζαν με ξανθιές παρουσιάστριες και κοριτσάκια που κουνούσαν σαν τα καθυστερημένα τα χέρια τους σε λαϊκοπόπ τσιφτετέλια.

Οι κωλοέλληνες που τραγούδησε σοφά (αλλά δεν ξανατραγούδησε) ο Σαββόπουλος.

Τώρα, που όλα κατέρρευσαν , το πρόσωπο μας δείχνει πόσο απελπιστικά άδειο είναι.

Παραδομένο το κέντρο στα τάγματα εφόδου της Χρυσαυγίτικης συμμορίας, αυτής της δράκας των ανωμάλων που έχουν βρει και μερικές ντουζίνες συμπαραστάτες από απελπισμένους νοικοκυραίους, σηματοδοτεί όχι απλά το τέλος της μεταπολίτευσης και της ένδειας των εκπροσώπων της αλλά την απόλυτη χρεοκοπία του συστήματος.

Και λέω «απόλυτη χρεοκοπία» γιατί μέσα στο σύστημα εντάσσω και την απέραντη ανεπάρκεια της Αριστεράς και των εξ επαγγέλματος αντιρατσιστών που αρνήθηκαν πεισματικά να δουν το πρόβλημα και τη διόγκωση του, βάζοντας το κεφάλι στην άμμο και σφραγίζοντας το διαβατήριο στους «νοικοκυραίους» για το προς τον εκφασισμό ταξίδι τους.

Και ναι, η μοναδική πραγματική ελπίδα που μας έμεινε, είναι η κατάρρευση, μήπως και, προκύψει κάτι, μήπως από τα ερείπια του, υπάρξει χαραμάδα να πνεύσει φρέσκος αέρας και σκέψεις.

Με φόβο, προ καιρού, παρακολουθούσα κείμενα και συζητήσεις που αναδείκνυαν ως καλύτερη λύση, την διακυβέρνηση της χώρας από Επιχειρηματίες.

Κάτι σαν μοντέλο Μπερλουσκόνι δηλαδή ή , για να το πω αλλιώς, να έρθει στα πράγματα η τάξη που έχει πλουτίσει από τη διαπλοκή σε βάρος της Κοινωνίας.

Με θλίψη και ανησυχία παρατηρώ την απόλυτη έλλειψη φωνής και παρουσίας της λεγόμενης πνευματικής ιντελιγκέντσιας. Υπάρχει; Υπάρχει. Νωθρή, άφωνη, άνευρη, άτολμη, χαμένη σε θεωρητικές απεραντολογίες που δεν αφορούν κανέναν εκτός από τον αντίλαλο τους.

Με τρόμο, παρατηρώ την πλήρη και τεράστια απουσία οποιασδήποτε μορφής πολιτικής πρωτοπορίας και ηγεσίας στην Κοινωνία που να μπορεί να σμιλέψει και να καθοδηγήσει την οργή σε γόνιμες ατραπούς.

Η Ελλάδα, δεν διαφέρει σε πολλά από την Γερμανία του μεσοπολέμου.

Μια χώρα σε πλήρη και απόλυτη παρακμή. Και αν ήταν η πολεμική ήττα και η Συνθήκη των Βερσαλλιών ο γερμανικός εξευτελισμός που οδήγησε στον θρίαμβο του Χίτλερ, εδώ, σε μας είναι η ήττα της κάλπικης ευδαιμονίες και η Συνθήκη του Μνημονίου.

Ακριβώς έτσι το προσδιορίζει και ο Gabor Steingart, αρχισυντάκτης της οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt, που χαρακτήρισε τα οικονομικά μέτρα που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα, ως μία «Συνθήκη των Βερσαλλιών» χωρίς τον πόλεμο.

Σε αυτό το κάδρο μέσα, η παρανοϊκή βία των ένστολων, η παρανοϊκή δράση της Χρυσής Αυγής που μόνο και μόνο για το σύνθημα «εναντίον όλων» θα έπρεπε να τεθεί εκτός νόμου.

Σε αυτό το κάδρο λοιπόν, και οι πελιδνές μορφές των εκπροσώπων του συστήματος να ψελλίζουν αενάως την ίδια κασέτα χωρίς να πείθουν πια, ούτε τα ντουβάρια.

Φόντο, η οικονομική εξαθλίωση των πολλών που ποτέ δεν βγήκαν μπροστά, οι αμέτρητοι άνεργοι, το εθνικό χαρακίρι του ανώνυμου πολίτη και όχι των ενόχων, η διαρκής ενοχοποίηση των θυμάτων ενός εγκλήματος που άλλοι έκαναν και άλλοι πληρώνουν.

Δεν μένει τίποτα, παρά το πλήρες ξήλωμα της σαπίλας.
Δεν μένει τίποτα, παρά να μαζευτούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων στο Σύνταγμα, ήσυχα και να μείνουν εκεί μέχρι να υπάρξει αλλαγή πλεύσης με συγκεκριμένες πρακτικές.

Αλλά ξέχασα….Για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να το υπογράψει το ΚΚΕ.
Το οποίο, με όλον τον σεβασμό στη συνέπεια που το διακατέχει, ως ηγεσία τουλάχιστον, είναι ακόμα ένα μέρος του προβλήματος.

Πως θα τους πάρει και θα τους σηκώσει όλους ο άνεμος χωρίς να έρθει το μαύρο;
Δεν ξέρω. Όποιος γνωρίζει, ας το πει.

 

Γιώργος Πήττας

Επί Τροχάδην – Βουτήματα

ΤΟΥ  ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ (ΕΦΗΜ. ΠΑΡΟΝ 15/5)

–         1. Πάει ο 44χρονος συμπολίτης και συνέλληνας, (συλλυπητήρια στην οικογένεια του), τον μαχαίρωσαν στην ψύχρα, για μια βιντεοκάμερα.. μάλλον Μαροκινοί ή Αλγερινοί λένε ως τούτη την ώρα, αρκετά διακριτικά, είναι η αλήθεια.. ε, να μην πέσει και καμιά κατηγορία για «ρατσισμό», ξέρετε τώρα.. Καλά, εδώ ΞΕΡΟΥΜΕ ΕΜΕΊΣ για την συμμορία των Μαροκινών που νέμεται την Πλατεία Βάθη από πέρσι, ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ η ελληνική Αστυνομία; (με τόσους χαφιέδες ΠΑΝΤΟΥ-σε ΟΛΟ ΤΟ Πολιτικό-Γεωγραφικό ΦΑΣΜΑ εννοούμε..) Περίεργο, πολύ περίεργο…

 

–         2. Έχουμε ξαναγράψει για το που οδηγεί το τυφλό, φανατικό και αδιέξοδο «ΤΑΞΙΚΟ ΜΙΣΟΣ» ως έννοια και ως ντοπάρισμα, γιατί πρόκειται περί ΛΑΘΟΥΣ, ποιες δυνάμεις εξυπηρετεί, που μπορεί να καταλήξει…«Μίσος ταξικό, ανθελληνικό»(!), διαβάζουμε γραμμένο σε τοίχο της «πολυπολιτισμικής»- (άμοιρης) Κυψέλης. Τι είπες τώρα! Θλιβερό σκουπίδι, δεν υπάρχει ούτε ένας από τους γηραιότερους καθοδηγητές σου, τουλάχιστον να σε ψυλλιάσει με τι ΜΕΓΕΘΟΣ (ως Πολιτισμό, ως Ταυτότητα, ως Γλώσσα, ως Διαχρονία) πας να κοντραριστείς.;

 

–         3. Ας αφήσουμε την γκρίνια για την Απογραφή που γίνεται τούτες τις μέρες. Δεν θα τα γκρεμίσουμε όλα με δική μας ευθύνη, δεν θα οδηγηθούμε στο ΧΑΟΣ  στο όνομα της οποιαδήποτε εύκολης καταγγελίας. ΟΧΙ στην ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ των πάντων, άλλους ωφελεί αυτή η στάση. Εμείς πρέπει να είμαστε ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ, να επιλέγουμε ΕΜΕΙΣ τα «πεδία της μάχης».Η απογραφή γίνεται κάθε δέκα χρόνια, αλίμονο αν και αυτό αρχίσει να μετατίθεται «στις ελληνικές καλένδες», να υλοποιείτε όπως όλα τα άλλα. Όποιος /όποια θεωρεί ότι δεν θέλει να απαντήσει σε ερωτήσεις που  είναι προσωπικές ας μην απαντήσει, ΑΛΛΑ το κυρίαρχο είναι: ΠΟΣΟΙ/ ΠΟΣΕΣ είμαστε; Πόσοι/ Πόσες ντόπιοι , πόσοι αλλοεθνείς; Κάθε οργανωμένη κοινωνία οφείλει να ξέρει.

 

–          4. Θέλετε ρε, να συγκρουστείτε με τους «εργολάβους», να μας ρίξετε στάχτη στα μάτια ότι θα πληρώσουν τα Χρέη (που εσείς δημιουργήσατε)και κάποιοι από το κεφάλαιο εκτός από τα κορόϊδα; Σας προτείνουμε κάτι ΑΠΛΟ, που ΔΕΝ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ ΜΙΑ, απεναντίας το κράτος θα έχει ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΟΦΕΛΟΣ αφού θα εξαλείψει τα «καπέλα», τις υπερτιμήσεις, και παράλληλα ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ τόσο την ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΑΡΚΕΙΑ όσο και τους ΧΡΟΝΟΥΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ (χωρίς εκβιασμούς και  τεχνητές επιμηκύνσεις): ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΤΕ την ΜΟΜΑ! Έχει φτιάξει στο παρελθόν έργα με επιτυχία σε όλη την ελληνική Περιφέρεια, το ξέρουμε όλοι. Κάντε και κάτι για την έρημη Πατρίδα (χαραμοφάηδες, δήθεν «υπουργοί», θλιβερά ελληνόφωνα ανθρωπάκια).

 e-mail:gpapagian@in.gr

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΣΠΟΙΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΥΛΑΞΕΙ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ?

Επί 20 χρόνια τρώμε ένα παραμύθι των εκάστοτε υπουργών ότι προσπαθούν αλλά δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα κύματα των <<μεταναστών>> εισβολέων.

Όλα τα ΜΜΕ μας αποβλάκωναν με παραπλανητικές εικόνες και ψεύτικη πληροφόρηση. Διατεταγμένα στελέχη αμερικανο-τραφείς οικονομολόγοι επι χιλιάδες ώρες μας ανέλυαν τα καλά της φτηνών εργατικών χεριών για την ανάπτυξη της χώρας.

Χιλιάδες αγρότες μας παρασύρθηκαν από το δόλωμα του πρόσκαιρου μικρο- οφέλους και έστειλαν τα παιδιά τους στην ανεργία με πτυχίο. Εκατοντάδες εργολάβοι οικοδομών έχτισαν σπίτια με μικρότερο εργατικό κόστος και άνοιξαν εμπορικά μαγαζιά στα παιδιά τους που σήμερα έχουν μόνο χρέη και κρύβονται από την εφορία. Χιλιάδες έλληνες εργαζόμενοι έχασαν τις εργασίες τους και

ΟΛΟΙ έχασαν τη δυνατότητα να διαπραγματευτούν καλλίτερες συνθήκες εργασίας , ωράρια, ασφάλιση και αξιοπρεπείς μισθούς. Δεκάδες δημοσιογράφοι έκαναν λαμπρές καριέρες με ρεπορτάζ συμπάθειας προς τους κακόμοιρους μετανάστες , τα ενδιαφέροντα έθιμά τους και την ανθρώπινη αλληλεγγύη που πρέπει να επιδείξουμε… Εκατομμύρια (ίσως δις) ευρώ δαπάνησε το κράτος για τη χρηματοδότηση ΜΗΚΥΟ που είχαν αποκλειστικό έργο τη <<προσαρμογή>> των εποίκων στην ελληνική πραγματικότητα.

Πόσα δις ευρώ δαπάνησαν οι κυβερνήσεις μας , από τη φορολογία των ελλήνων πολιτών για να διασώζουν ναυαγούς, χτίζουν υποδομές υποδοχής, να παρέχουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη ?

Η στρατευμένη στην δυτικών προτύπων καπιταλιστική ανάπτυξη <<διανόηση>>, έγραψε χιλιάδες άρθρα κατά του κακού δήθεν ρατσισμού κλπ.

Τα σχολικά βιβλία ξαναγράφτηκαν και η νέα γενιά εκπαιδεύτηκε να δείχνει ανοχή στον ξένο συγκάτοικο – συμμαθητή … Μας έπεισαν ότι προοδευτικό είναι να αγαπάμε τους διαφορετικούς νέους κατοίκους της γειτονιάς μας….

ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΕ ΠΟΤΕ ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΣΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΑΛΛΙΣΤΑ 3 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ….

ΟΥΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΣ ΕΡΩΤΟΥΝ – ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΑΣ ΒΑΖΟΥΝ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΩΝ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΩΝ – ΡΑΤΣΙΣΤΩΝ ΑΝ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ. Και δυστυχώς έχουν αφορμές από πρακτικές ασήμαντων μειοψηφιών τις οποίες προβάλουν ως κακό παράδειγμα και μπαμπούλα…

Όμως πλέον ΔΕΝ πείθουν …. Τα εγκλήματα και οι ξεχασμένες ασθένειες βοούν κάθε μέρα…

Ο άνεργος νέος που ψάχνει έστω και μια προσωρινή θέση εργασίας και βλέπει τους αλλοδαπούς να την έχουν καταλάβει , εξεγείρεται.

Ο ασθενής πολίτης που περιμένει στα κρατικά νοσοκομεία στην ουρά πίσω από εκατοντάδες αλλοδαπούς με χαρτί απορίας χάνει την υπομονή του…

Ο μαθητής που φοβάται στο <<ελληνικό>> σχολείο τη βία των συνομηλίκων του οργανωμένων σε <<συμμορίες>> παιδιών των μεταναστών, αντι- οργανώνει αμυντικά τις παρέες του…

Χιλιάδες συνταξιούχοι , πρώην κρατικοί λειτουργοί, στρατιωτικοί και απλοί πολίτες ανησυχούν για τη ακεραιότητα και την ασφάλεια της χώρας.

Η ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΙ ΠΛΕΟΝ..

Το επόμενο μέσον … η επιβολή με τη βία. Δεν θα παραξενευτώ να δώ νέους νόμους προστασίας των αλλοδαπών κατοίκων της Ελλάδος, μαζική εκχώρηση δικαιώματος ψήφου κλπ. Δεν είναι τυχαίο το νομοσχέδιο Καστανίδη κατά της πρόκλησης με σχόλια <<της εχθροπάθειας>> και την απαγόρευση ακόμα και στο διαδίκτυο <<εμπρηστικών>> σχολίων .

ΕΛΛΗΝΑ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΗ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΠΛΕΟΝ – ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΣΕΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ…

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Φόβος

Ένα πέπλο φόβου, ένας αόρατος μανδύας, η αίσθηση ότι ο τέταρτος καβαλάρης της αποκάλυψης πλησιάζει.

Κατέβηκε για να πάει να πάρει το αυτοκίνητο και να πάει την σύζυγο του να γεννήσει το δεύτερο παιδί τους αλλά τον πρόλαβαν μερικές μαχαιριές από τρεις αγνώστους μέσα στην νύχτα.

Μπήκε στο ασανσέρ για να ανέβει στον έκτο όροφο αλλά την τελευταία στιγμή τρύπωσε και ένας άγνωστος και η ζωή της έγινε κόλαση. Ήταν δεν ήταν γύρω στις 12 το βράδυ. 

Μπήκε στο σούπερ μάρκετ να αγοράσει τα απαραίτητα για την οικογένεια, αλλά βρέθηκε την λάθος ώρα στο λάθος σημείο. Με μερικές σφαίρες έπεφτε νεκρός και άφηνε πίσω του δυο ορφανά και η ειρωνεία, είχε αρχίσει να κάνει σχέδια για μετά την σύνταξη.

Περπατούσε ανέμελη κρατώντας την τσάντα της με λίγα χρήματα για να πάρει κάτι από το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς. Στα 68 της χρόνια λίγα πράγματα την απασχολούσαν. Όχι όμως και ο νεαρός με το μηχανάκι που στην προσπάθεια του να της πάρει την τσάντα την έριξε και της προκάλεσε πολλαπλά κατάγματα. Τώρα δεν ξέρει πότε και αν θα ξαναπερπατήσει. 

Γυρνούσαν από την απογευματινή παράσταση κινηματογράφου, ήταν δεν ήταν 14 στα 15. Τρία τετράγωνα πριν το σπίτι, τους σταμάτησαν τέσσερις συνομήλικοι ή μάλλον λίγο μεγαλύτεροι και τους ξεκαθάρισαν ότι αν δεν δώσουν κινητά και χρήματα θα έχουν άσχημη εξέλιξη. Τα δυο αδέρφια, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, τα έδωσαν όλα. Άλλωστε τι σημασία είχαν μπροστά στην ζωή τους.

Έχει πάρει πτυχίο και μόλις ολοκλήρωσε το masterκαι σκέφτεται να κάνει και διδακτορικό. Που; Ελλάδα ή εξωτερικό; Και μετά τι; 

Είναι 25 και έχει μόνο απολυτήριο λυκείου, ψάχνει για οικοδομές, στα χωράφια, στα καραβιά, αλλά τίποτε. Δεν είναι τεμπέλης, δεν φοβάται την δουλειά. Την ανεργία φοβάται.

Είναι 48 και έμεινε άνεργος, η σύζυγος δεν εργάζεται και έχουν τρία παιδιά. 

Είναι 83 και έμεινε μονός στην ζωή, ο θεός πηρέ κοντά του την σύζυγο και τα δυο του παιδιά. Έμεινε μονός, και φοβάται, φοβάται τοι αν πέσει, αν συμβεί κάτι, δεν θα καταλάβει κανείς και θα μείνει αβοήθητος. Υπήρχε και εκείνο το πρόγραμμα βοήθεια στο σπίτι, αλλά ποιος ξέρει;

Είναι δεν είναι 19, δεν έχει που να κοιμηθεί, έχει δυο μέρες να φάει και έχει αγριέψει και φοβάται ότι θα κάνει κακό σε κάποιον.

Όμως δεν υπάρχουν μόνο αυτοί που φοβούνται, υπάρχουν και αυτοί που δεν φοβούνται.

Αυτοί που μοιράζονται μίζες δεκάδων εκατομμυρίων για υποβρύχια, για αεροπλάνα, για ανταλλακτικά, για πολεμικά σκάφη.

Αυτοί που μοιράζονται προμήθειες για επικοινωνιακό υλικό, για εξοπλισμούς γραφείων, για συνταγές, για εξοπλισμό εργαστηρίων και νοσοκομείων.  

Αυτοί που μοιράζονται αμοιβές για δημόσια έργα, για υπερωριακή απασχόληση, για εργασία μιας ή δυο ωρών σε οκτάωρη βάση, για 16 και 18 μισθούς, για εφάπαξ που φτάνει τα 250.000 αλλά και προεδριλίκια που αγγίζουν τα 200 και 250 χιλιάρικα ετησίως.

Αυτοί που ασχολούνται με ότι έχει μίζα και ψήφους. 

Αλήθεια γατί πρωην πρωθυπουργός παίρνει 10.000 μηνιαία σύνταξη και γατί ο πρόεδρος της Δημοκρατίας παίρνει σχεδόν 30.000 μηνιαίως υπό τις παρούσες συνθήκες;

Και βέβαια ανάμεσα στις δυο ομάδες στέκει η κυβέρνηση, στεκόυν οι ολίγιστοι και οι βραχύβιοι, στεκουν αδύναμοι και ανήμποροι να κάνουν οτιδήποτε. Παρακολουθούν το καράβι να βουλιάζει και κοιτούν σαν αποσβολωμένοι θεατές ταινίας. Η κοινωνική δομή καταρρέει, το έθνος βουλιάζει στην αποσύνθεση και κανείς από τους διοικούντες δεν μιλάει για ανάπτυξη παρά μόνο για διαπιστώσεις. 

Δεν ξερόυν να κάνουν τίποτε άλλο από το να διαπιστώνουν και μερικοί από αυτούς να ασχολούνται με ότι έχει μίζα και ψήφους. Αυτά ξέρουν, τίποτε άλλο.

Και εγώ φοβάμαι, για πρώτη φορά φοβάμαι, πρέπει να ανεβώ στην Αθήνα για να συνεννοηθώ με τον εκδότη μου για το καινούργιο μου βιβλίο ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ, ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΦΟΒΑΜΑΙ.

Φάνης Α. Τσαπικούνης

Συγγραφέας

Πτυχιούχος Τμήματος Γεωπονίας ΑΠΘ

Διδάκτωρ Τμήματος Βιολογίας ΠΠ

tsapif@otenet.gr

Βία είναι…

Βία είναι… να μην μπορείς να σπουδάσεις το παιδί σου γιατί δεν έχεις χρήματα μετά τις περικοπές στο μισθό σου.
Βία είναι… να πεθαίνει ο πατέρας σου γιατί δεν έχεις λεφτά να του βάλεις μια ιδιωτική νοσοκόμα σε ένα διαλυμένο νοσοκομείο.
Βία είναι… να παίρνεις σύνταξη 400 ευρώ και να δίνεις τα 200 ευρώ στο τηλέφωνο, νερό και ρεύμα.
Βία είναι… να βλέπεις το γείτονα σου να ψάχνει στα σκουπίδια για να φάει.
Βία είναι… να σου χρεώνουν την αποτυχία μια πολιτικής που εσύ ποτέ δεν επέλεξες (αφού δεν σε ρώτησαν).
Βία είναι… να σε πετάν στον δρόμο, γιατί ο μισθός σου είναι -μετά από 3 πτυχία- πάνω από 500 ευρώ.
Βία είναι… να σου αλλάζουν τους φορολογικούς κανόνες κάθε μήνα.
Βία είναι… να βλέπεις τους κλέφτες να τρώνε αστακούς ενώ εσύ να ψάχνεις ψιλά στην τσέπη σου για ένα κουλούρι των 50 λεπτών.
Βία είναι… να σου λένε ότι είσαι κοπρίτης ενώ κάνεις 2 εργασίες για να επιβιώσεις.
Και τέλος βία είναι να ξεπουλάν την χώρα σου… και εσύ να πρέπει να κάνεις την πάπια.
Τίποτα δεν είναι μονόδρομος. Μόνο η ήττα της αδικίας είναι. Μόνο αυτή…
 
Γ.Β

http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/2011/05/blog-post_3753.html

Τι μας έμαθε ο Θανάσης

Tου Nικου Γ. Ξυδακη

Γράφτηκαν τόσα πολλά για τον Θανάση Βέγγο, που θα ήταν περιττό να προσθέσουμε άλλα, για τις αρετές του ανδρός και του καλλιτέχνη. Προφανώς, η πάνδημη αγάπη οφείλεται στη σπάνια ταύτιση προσωπικού ήθους και ταλέντου, στην ειλικρίνεια και την αλήθεια που εξέπεμπε ο καλός άνθρωπος, ο άνθρωπός μας. Προφανές, αλλά όλο και σπανιότερο. Λιγότερο προφανές, αλλά σημαντικότερο είναι αυτό που ενσάρκωσε ο Θανάσης. Το λέω συνοπτικά: τον μεταπολεμικό επιβιωτή, τον Ευρωπαίο άνθρωπο της ανοικοδόμησης, τον Ελληνα σε κατάσταση διαρκούς εκτάκτου ανάγκης, τον διαρκώς εφευρέτη και μαχητή. Πίσω από τη μάσκα του κλόουν υπάρχει ασφαλώς μελαγχολία. Γνωστό. Ο Θανάσης ήταν όμως ένας ξεχωριστός κλόουν, δικής του επινοήσεως. Η μελαγχολία του δεν ήταν ατομική, ήταν κοινωνική, ήταν η μελαγχολία του κοινού του. Αφενός. Και κατά κάποιο παράδοξο τρόπο, ήταν μια μελαγχολία καταφάσκουσα, δοξαστική της ζωής. Πιο χαρακτηριστική ταινία του, σε αυτή την κατεύθυνση, είναι το «Θανάση πάρε τ’ όπλο σου», του 1972. Είναι μια ταινία που μου θύμιζε τις λαμπρότερες παραδόσεις του ιταλικού νεορεαλισμού: λαϊκή, διαυγής, πικρή, ειλικρινής, με κοινωνικό και υπαρξιακό πυρήνα, γυρισμένη σε πραγματικούς τόπους, με ρεαλισμό αδρό και χωμάτινο, όχι καρικατουρίστικο ή εξωραϊστικό.

Ο σοφέρ Θανάσης τρέχει και δεν φτάνει, σε έναν φιλμικό κόσμο που ανασυνθέτει απολύτως πειστικά τα ελληνικά χρόνια από το ‘50 έως το ‘70· τα χρόνια του σκληρού μεροκάματου, του δοσά, του πρώην δωσίλογου ή μαυραγορίτη που έγινε αφεντικό και εργοδότης, της επιβίωσης, του αυθαίρετου τσαρδιού (και όχι του μεταγενέστερου «εξοχικού») στα γκρεμά του Περάματος και των Τουρκοβουνίων, στο όρος Αιγάλεω και στους γυμνούς αττικούς λόφους. Ο Θανάσης τρέχει ν’ αποκαταστήσει την ανύπαντρη αδελφή, χρεώνεται στον τοκογλύφο αφεντικό του, τρέχει πίσω από τη ζωή, να την προλάβει. Και αγαπάει: μια γυναίκα χωρίς μοίρα, σαν αυτόν. Αρχίζει σαν συμπόνια για την ξεσπιτωμένη και εξελίσσεται σε έρωτα και κοινό αγώνα. Ο Θανάσης πέφτει μαζί της, σηκώνεται, ξαναπέφτει, σηκώνεται πάλι. Ο λεηλατημένος εργάτης, ο στραγγισμένος, ορμάει με φτυάρι και μυστρί, αρπάει τσιμεντόλιθους και χτίζει έναν οικίσκο στα κατσάβραχα, ένα αυθαίρετο στην άκρη της πόλης, πέρα και από τις συνοικίες, μια φωλιά στη μεθόριο του κόσμου.

Ελάχιστες ελληνικές ταινίες έχουν δείξει έτσι αδρά και γυμνά την αγωνία του μεταπολεμικού επιβιωτή, με διαρκή κλαυσίγελω, με ένταση, με τέτοια πίστη ζωής. Το υπαρκτό παράλογο του βίου συμφύρεται με το σχόλιο για την κοινωνική αδικία, η πικρή κωμωδία με το μελόδραμα, το ντοκουμέντο με τη μυθοπλασία. Είναι η στιγμή που η ελληνική κωμωδία αποκολλάται από την ηθογράφηση της αναδυόμενης μικροαστικής ζωής, αυτού του προτύπου λάιφστάιλ, με τους εύθυμους τύπους και τους χορτάτους αστούς των νεότευκτων πολυκατοικιών, και στρέφεται στη γυμνή ζωή των λαϊκών μεροκαματιάρηδων, των θαμπών ηρώων. Στον ακτήμονα φορτηγατζή Θανάση, που χτίζει το τσαρδί με τα ίδια του τα χέρια, δεν χωρούν ευφυολόγηματα και χωρατά, κωμικές καταστάσεις από παρεξηγήσεις και μικρομπερμπαντιές, δεν χωρούν καν οι έξυπνες ατάκες του Τσιφόρου και του Σακελλάριου. Ο προλετάριος τσιρκολάνος Θανάσης κουβαλάει όλη την Ελλάδα στους ώμους του, βογγώντας και γελώντας, κυνηγημένος και ριγμένος, αδικημένος, με σφιγμένα δόντια και πρωτογενές χαμόγελο. Είναι άνθρωπος, δεν είναι τύπος, δεν είναι χαρακτήρας· όπως δεν είναι τύποι οι ήρωες του Ροσελίνι ή του Βιτόριο ντε Σίκα, δεν είναι τύπος ο Τοτό στο «Κλέψας του κλέψαντος» του Μονιτσέλι.

Σε αυτή την κορυφαία του ταινία, μα και σε άλλες ταινίες, μπουρλέσκ, πικρές, τρελές, αυτοσχέδιες, καταγόμενες ταυτοχρόνως από τους αδελφούς Μαρξ, τον νεορεαλισμό, την πικρή ιταλική κωμωδία και το λαϊκό μελόδραμα, ο ακαταπόνητος, υπερκινητικός, θυελλώδης, συμπονετικός Θανάσης εκφράζει τον ακαταπόνητο, υπερκινητικό, θυελλώδη, συμπονετικό Ελληνα του καιρού του. Εζησαν με τον ίδιο τρόπο: κυνηγημένοι, ριγμένοι, αδικημένοι, μα πάντα ακούραστοι, πάντα όρθιοι μετά την πτώση, πάντα απέραντα αισιόδοξοι κατά βάθος, με μελαγχολικό βλέμμα και πηγαίο γέλιο, αποτροπαϊκό, γέλιο που εξορκίζει το κακό.

Ο καλός άνθρωπος, ο λαοφίλητος, που του φωνάζανε όλοι στο δρόμο «γεια σου Θανάση!» έδωσε ουσία και υπόσταση στην έννοια του λαϊκού: το ζωγράφισε αφελές και πηγαίο, ταπεινό και βαθύ, άμεσο και ειλικρινές. Αληθές. Δεν ντρεπόταν γι’ αυτό που ήταν, δεν καυχιόταν γι’ αυτό που έγινε, δεν ξέχασε τη γειτονιά του, το Νέο Φάληρο και το Μοσχάτο. Κατά τούτο, ήταν άνθρωπος άλλου καιρού, άλλου ήθους· δεν είναι του παρόντος, της ξιπασιάς, της καγκουριάς και του νεοπλουτισμού. Αυτή την αλήθεια του Θανάση, του αναγκεμένου μα μηδέποτε παραιτημένου Ελληνα, θα τη χρειαστούμε στα χρόνια που έρχονται, χρόνια πόνου και ανοικοδόμησης.

 http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_08/05/2011_1295149

Μπούρκες και μαντίλες

της Σώτης Τριανταφύλλου

Η μπούρκα απαγορεύτηκε στους δημόσιους χώρους στη Γαλλία, αλλά η πίεση από την πλευρά των ισλαμιστών και των «πολιτικώς ορθών» αυτοχθόνων –μια πολυπληθή ομάδα πολιτών με φασιστοειδείς ιδέες και πρακτικές– εμποδίζει την εφαρμογή του νόμου. Τόσο στο Παρίσι, όσο και στο Λονδίνο, πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις με σύνθημα «Ιερός πόλεμος»: τα πλακάτ κρατούσαν μαυροντυμένες γυναίκες χωρίς πρόσωπο, διεκδικώντας το δικαίωμα στην μπούρκα και εκφράζοντας εχθρότητα προς τις δυτικές κοινωνίες που τις φιλοξενούν.

Ωστόσο, κι εμείς στην Ευρώπη, πρέπει να διεκδικήσουμε τα δικά μας, ευρωπαϊκά, δικαιώματα. Κατ’ αρχάς, ο στοιχειώδης σεβασμός προς τους άλλους προϋποθέτει το να δείχνουμε το πρόσωπό μας: ακόμα και τα μαύρα γυαλιά που φορούν μερικοί άνθρωποι στη Δύση –για λόγους στιλ, ας πούμε– προκαλούν σχετική δυσφορία. Στην Ευρώπη το πρόσωπο και η χειραψία μαρτυρούν ειρηνικά συναισθήματα και αποδοχή του άλλου.

Το δεύτερο ζήτημα είναι πιο σύνθετο και το έχουμε συζητήσει πολλές φορές – ματαίως. Οι ευρωπαϊκές χώρες δεν πρέπει να δεχθούν οπισθοχώρηση της ιστορίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι ιστορικοί λέμε: η ιστορία προχωρεί προς τα μπρος, δεν επαναλαμβάνεται, δεν κάνει κύκλους. Κι όμως πολλοί ιστορικοί σήμερα πέφτουν στην παγίδα των «καλών αισθημάτων» και μιας συγκεχυμένης ερμηνείας της «ανεξιθρησκίας» παραμερίζοντας την οικουμενικότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έτσι, το ιστορικό «υπόλειμμα» γίνεται, για μια στιγμή, κυρίαρχο.

Η μπούρκα είναι θρησκευτικό σύμβολο –απαράδεκτο σε εκκοσμικευμένες κοινωνίες– καθώς και σύμβολο διάκρισης εναντίον των γυναικών. Το γεγονός ότι οι γυναίκες που φορούν μπούρκα την έχουν επιλέξει και δεν τους έχει επιβληθεί από την οικογένεια και την κοινότητα δεν αλλάζει σε τίποτα το επιχείρημα: στις ευρωπαϊκές χώρες δεν φοράμε μπούρκα· πασχίζουμε, με αργά βήματα, να επιτύχουμε ίσες ευκαιρίες για τις γυναίκες. Ο δρόμος είναι μακρύς και περιπετειώδης: ο χριστιανισμός, ο μεσαίωνας, η καύση των μαγισσών και οι αιώνες της παραδοσιακής θέσης των γυναικών ως «αγγέλων του σπιτιού» δεν είναι όσο μακριά φαίνονται. Οι γυναίκες βρίσκονται ακόμα σε εύθραυστη και διφορούμενη κατάσταση. Και η κυριότερη αιτία γι’ αυτό είναι η ίδια τους η νοοτροπία, η βαθιά ριζωμένη. Κάτι ανάλογο συμβαίνει στις γυναίκες στο Ισλάμ που θεωρούν την κατάργηση της μπούρκας προσβολή των δικαιωμάτων τους.

Ο νόμος περί απαγόρευσης της μπούρκας εντάσσεται λοιπόν σε μια σειρά πολιτικά πεδία: πρώτον, στο πεδίο της ενσωμάτωσης των μεταναστών. Αν οι μετανάστες δεν αποδέχονται τους νόμους και την ηθική στάση της Δύσης, πρέπει να επιστρέψουν στις χώρες τους. Δεύτερον, στο πεδίο της ειρηνικής συνύπαρξης: δεν είναι λίγοι οι Ευρωπαίοι πολίτες που νιώθουν ότι δεν βρίσκονται στην πατρίδα τους· ότι θεάματα σαν τις μπούρκες αλλοιώνουν οδυνηρά το τοπίο και τον τρόπο της ζωής τους. Η μπούρκα δεν «ξενίζει» απλώς όπως μπορεί να ξενίζει, για παράδειγμα, μια εμφάνιση πανκ ή ρασταφάριαν· η μπούρκα ανακινεί συναισθήματα απόρριψης. Και δικαίως εφόσον συμβολίζει την ισλαμική αντίληψη για την ηθική και την κοινωνία, δηλαδή μια κοσμοθεωρία θεοκρατίας και βαρβαρότητας. Τρίτον, στο διεθνές πεδίο: η μπούρκα που διαδίδεται στις ισλαμικές κοινότητες στη Δύση αποτελεί εργαλείο του Ισλάμ στον ιερό του πόλεμο. Το πώς άρχισε αυτός ο πόλεμος, ή μάλλον το πώς αναζωπυρώθηκε, είναι ένα σύνθετο ζήτημα το οποίο δεν αναιρεί το συγκεκριμένο πρόβλημα σήμερα. Με το να ισχυριστεί κανείς ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέθρεψαν τους Ταλιμπάν δεν μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η μπούρκα είναι αποδεκτή. 

Θα προχωρούσα λίγο περισσότερο αυτή τη σκέψη: η απαγόρευση της μπούρκας δεν είναι επαρκής. Χρειάζεται περισσότερη τόλμη, καθώς και ένα μέτρο για όλους: για παράδειγμα, ο δήμος του Παρισιού απέρριψε αίτημα εορτασμού του Πάσχα σε δημόσιο χώρο (στο προαύλιο της Παναγίας των Παρισίων), αλλά δεν απαγορεύει τις δημόσιες προσευχές των μουσουλμάνων που κλείνουν τους δρόμους και παρακωλύουν την κυκλοφορία. Εξάλλου, στα σχολεία απαγορεύεται να φοράς σταυρουδάκια αλλά επιτρέπεται η μαντίλα… Είναι φυσικό, μπροστά σε τέτοιου είδους υποχωρητικότητα, να αγανακτούν πολλοί αυτόχθονες που δεν έχουν καμιά διάθεση να ακούνε ούτε τον μουεζίνη, ούτε τον πάστορα. 

Οι υποστηρικτές της μπούρκας παραπονιούνται ότι οι γυναίκες που τη φορούν γίνονται θύματα «διακρίσεων και αποκλεισμού». Mάλιστα, οι γαλλικές αρχές αρνήθηκαν τη γαλλική ιθαγένεια σε Αφγανή που φορούσε μπούρκα: μα, εννοείται… Κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι το να εμφανίζεσαι μπροστά στο γαλλικό κράτος με μπούρκα και να ζητάς ιθαγένεια, είναι είτε πρόκληση, είτε ηλιθιότητα, ή και τα δύο. Άλλωστε, στην καθημερινότητα, ποιος θέλει να συνδιαλέγεται με ανθρώπους που σε κοιτούν μέσα από μια δικτυωτή λωρίδα; Και που με αυτό τον τρόπο δηλώνουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με τον πολιτισμό σου; Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες ακόμα κι όταν συμφωνούμε σε μια σειρά πολιτικά, πολιτιστικά και θρησκευτικά ζητήματα…

Το σοβαρό πρόβλημα στη Δύση δεν είναι η μπούρκα την οποία τελικά υιοθετεί μια μειοψηφία μουσουλμάνων γυναικών. Το πρόβλημα είναι οι Δυτικοί που με διάφορα παράλογα επιχειρήματα υποστηρίζουν το δικαίωμα στην μπούρκα, εντείνοντας έτσι τις υπάρχουσες αντιθέσεις και υπονομεύοντας την κοινωνική συνοχή. Ζούμε σε μια εποχή ανευθυνότητας που μας έχει οδηγήσει στην οικονομική κρίση, στα πυρηνικά ατυχήματα και σ’ αυτή τη σκοταδιστική ιδεολογία που οξύνει τη σύγκρουση των πολιτισμών. 

 

http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/343/%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BA%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%82

Ζω και χωρίς λεφτά!

Από παλαιότερο δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, μια μικρή περιήγηση στην κοινωνική οικονομία, στους μη-εμπορευματικούς τρόπους κάλυψης των βασικών αναγκών μας… Αξίζει να το διαβάζει κανείς..

Για να ξεπεράσει αυτή την κρίση ο «καπιταλισμός του καζίνου» είναι υποχρεωμένος να καταστρέψει μέρος του κεφαλαίου και της εργασίας κηρύσσοντας τον πόλεμο στην κοινωνία. «Η ποσότητα επί την ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος». Η ποσότητα μειώνεται και το χρήμα που κυκλοφορεί δεν αλλάζει γρήγορα χέρια.

Αυτό δημιουργεί κυκλοφορικό πρόβλημα και απειλεί με θρομβώσεις και εγκεφαλικό το σύστημα το οικονομικό. Μπορούν οι άνθρωποι και οι κοινωνίες να επιβιώσουν χωρίς λεφτά; Η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής και κυρίως της Αργεντινής απαντά σ’ αυτό το ερώτημα θετικά. «Μπορώ και χωρίς ευρώ»! Με την αλληλέγγυα κοινωνική οικονομία του ισογείου. Με το ισοδίκαιο ανταλλακτικό εμπόριο. Με τα τοπικά και εθνικά δίκτυα ανταλλαγών. Με την επανατοπικοποίηση των διατροφικών συναλλαγών, τη γεωργία της εγγύτητας και τις αγορές απευθείας διάθεσης. Με τα εναλλακτικά-ιδεατά κοινωνικά νομίσματα που δημιουργούν μια νομισματική ποικιλότητα (diversite monetaire). Με τα δίκτυα αλληλοβοηθητικής ασφάλειας υγείας και τα ταμεία αλληλεγγύης. Με τα ανταλλάξιμα χρονομερίδια της εργασίας και το κοινωνικό χρήμα. Με διευρυνόμενα δίκτυα ανταλλαγών σε όλα: στα σπίτια, στα εξοχικά, στο πάρκινγκ, στις μετακινήσεις, στα εμπορεύματα, στις υπηρεσίες, στις διακοπές. Με τη δημιουργία κοινωνικών – ηθικών τραπεζών και χρονοτραπεζών. Με την εφευρετικότητα της νέας οικονομίας των αναγκών. Καλώς ήρθατε στη μετά ευρώ εποχή: «Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί»!

Ως κοινωνική ή αλληλέγγυα οικονομία θα μπορούσαμε να ορίσουμε το χώρο που βρίσκεται ανάμεσα στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα της οικονομίας και αναπτύσσει δραστηριότητες με κοινωνικούς σκοπούς και στόχους. Πρόκειται για πολυμορφικές κινήσεις και εναλλακτικά δίκτυα, τα οποία άλλοτε αποκτούν θεσμική μορφή (θεσμοθετούνται) και άλλοτε παραμένουν εξωθεσμικά και άτυπα. Πρόκειται για την οικονομία των αναγκών. Ή όπως την ονομάτισε η Ανιές Χέλερ, «οικονομία των ριζικών αναγκών».

Οι φορείς της κοινωνικής οικονομίας δραστηριοποιούνται με μοναδικό μέλημα την εξυπηρέτηση των μελών τους και το συλλογικό όφελος. Χαρακτηρίζονται από τις ισότιμες-δημοκρατικές διαδικασίες στη λήψη των αποφάσεων και έχουν προτεραιότητα τις ανάγκες των ανθρώπων και την απασχόληση. Υπάρχει, βεβαίως, διένεξη για το αν η αλληλέγγυα οικονομία της βάσης ταυτίζεται με την κοινωνική οικονομία της αγοράς. Αφού σε πολλές περιπτώσεις τα όρια ανάμεσα στον εθελοντισμό και την κερδοφορία δεν είναι διάφανα…

Ωστόσο υπολογίζεται ότι το 10% των εργαζομένων στην Ευρώπη απασχολούνται σήμερα σε διάφορους κλάδους της κοινωνικής οικονομίας. Περίπου 40 εκατομμύρια Γάλλοι και 60 εκατομμύρια Γερμανοί είναι μέλη τέτοιων συνεταιρισμών, σωματείων, συλλόγων, δικτύων και αλληλοβοηθητικών ταμείων που συναποτελούν την κοινωνική οικονομία. Η Social Economy Europe (www.social economy.eu.org) είναι το πανευρωπαϊκό σχήμα που συγκεντρώνει κάτω από την ομπρέλα του πολλές από αυτές τις εναλλακτικές οργανώσεις και δραστηριότητες. Σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει νομικό και θεσμικό πλαίσιο για την κοινωνική οικονομία. Στην Ελλάδα, αν όλα πάνε καλά, η διαβούλευση θα αρχίσει σε λίγο καιρό, (βλέπε www.enet.gr «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 6 Μαρτίου 2011, σχετικό αφιέρωμα του Σπύρου Φρεμεντίτη).

Ισοδίκαιο ηθικό εμπόριο

Η κοινωνική αλληλέγγυα «οικονομία του ισογείου» κατάφερε να δημιουργήσει παράλληλες ουτοπικές πραγματικότητες και οάσεις μέσα στο σύστημα αφήνοντας τις πραγματικές ουτοπίες στη δικαιοδοσία των επαναστάσεων.

Οι φτωχοί άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο για να μπορέσουν να επιβιώσουν μέσα στον τυφώνα του νεοφιλελευθερισμού και της κρίσης δημιούργησαν εκτεταμένα δίκτυα ανταλλαγών προϊόντων και υπηρεσιών που στηρίζονταν στο ισοδίκαιο ηθικό εμπόριο στην τοποφαγική γεωργία της εγγύτητας και επινόησαν τα δικά τους ιδεατά-εναλλακτικά νομίσματα. Στη Λατινική Αμερική, και κυρίως στην Αργεντινή έχουν τη μεγαλύτερη εμπειρία.

Το ισοδίκαιο ηθικό εμπόριο ήταν κομμάτι της κουλτούρας των πολιτικών κινημάτων αμφισβήτησης στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 και στη συνέχεια, μετά το ’80, του καταναλωτικού κινήματος. Στόχος του, οι δικαιότερες εμπορικές συμφωνίες με τις αναπτυσσόμενες χώρες, η ενίσχυση των περιθωριοποιημένων παραγωγών, οι καλύτερες συνθήκες εργασίας, οι επενδύσεις στις τοπικές κοινωνίες και ο σεβασμός στο περιβάλλον, στη βιοποικιλότητα και στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Γεωργία της εγγύτητας και αγορές απευθείας διάθεσης τροφής

Στη Γαλλία υπάρχουν περισσότερες από 500 ενώσεις (ΑΜΑΡ) όπου περίπου 1.000 παραγωγοί φέρνουν βιολογικά προϊόντα, μέσω εναλλακτικών δικτύων, απευθείας στη γειτονιά, με σχεδόν μηδενικό κόστος συναλλαγής, καλύπτοντας ήδη 70 χιλιάδες καταναλωτές. Το πιο γνωστό ΑΜΑΡ στο Παρίσι είναι το «Αλληλέγγυο Κολοκύθι». Τα προϊόντα του στοιχίζουν 20% λιγότερο απ’ ό,τι στις λαϊκές αγορές. Η γεωργία της εγγύτητας και τα κινήματα των τοποφάγων αναπτύσσονται ταχύτατα σ’ όλη την Ευρώπη. Η Βρετανία, ας πούμε, στο πλαίσιο του κινήματος «Πόλεις σε μετάβαση» και στην Ισπανία με πιο χαρακτηριστικό το «Xarxa de consum solidari» της Βαρκελώνης. Στόχος τους, η δίκαιη τιμή μέσω της επανατοπικοποίησης των διατροφικών συναλλαγών. Οποιος δεν έχει να πληρώσει τα προϊόντα μπορεί να παρέχει ανταλλακτική εργασία στην παραγωγή και στη διανομή.

Ανταλλακτικά δίκτυα – LETS

Μέσα απ’ αυτά επιβίωσε το κατεστραμμένο Βανκούβερ το 1983. Υπάρχουν παντού: στον Καναδά, στις ΗΠΑ, στη Λατινική Αμερική, στην Αυστραλία, στην Κίνα, στην Ινδία. Στην Ευρώπη τα πιο γνωστά δίκτυα ανταλλαγών είναι τα LETS, τα οποία λειτουργούν κατά βάση σε συνοικίες, γειτονιές και χωριά των αγγλοσαξονικών χωρών. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα τοπικά δίκτυα είναι μέρος ενός μεγαλύτερου δικτύου που απλώνεται σε ολόκληρη τη χώρα και παρέχει τη δυνατότητα σε όλους τους πολίτες-μέλη να συναλλάσσονται μεταξύ τους. Ολα τα μέλη έχουν πρόσβαση στον κατάλογο των προσφερόμενων ή ζητούμενων προϊόντων-υπηρεσιών και καθένας επιλέγει τι χρειάζεται και τι θα προσφέρει. Στην πλειονότητα των συστημάτων αυτών οι τιμές καθορίζονται συλλογικά. Σε άλλα ανταλλακτικά συστήματα χρησιμοποιούνται συμβολικές μονάδες-νομίσματα, ώστε να καθορίζονται οι τιμές, και σε άλλα «εργατοώρες» με βάση τις οποίες καθορίζεται η αξία του προϊόντος.

Οι συναλλαγές γίνονται κυρίως ηλεκτρονικά, καταγράφονται σε συγκεκριμένο πρόγραμμα και κάθε μέλος μπορεί ακόμη και με ένα τηλεφώνημα να αναφέρει τη συναλλαγή που πραγματοποίησε. Στα πιο προχωρημένα ανταλλακτικά δίκτυα στη Μεγάλη Βρετανία, όπου υπάρχουν περισσότερα από 300 LETS, τα μέλη καταγράφουν απευθείας τις συναλλαγές τους στο Διαδίκτυο με τη χρήση κωδικών. Τα «έξοδα διαχείρισης» και το λειτουργικό κόστος του συστήματος, όπως οι τηλεφωνικοί λογαριασμοί, καλύπτονται από τις ετήσιες εισφορές των μελών ή και από ποσοστιαίες χρεώσεις επί της αξίας των συναλλαγών.

Στην Ελβετία, μάλιστα, υπάρχει και το Wirtschaftsring (Επιχειρηματικός κύκλος), που είναι στην ουσία ένα πιστωτικό ίδρυμα μέσω του οποίου οι επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες της χώρας προβαίνουν σε πολυμερές ανταλλακτικό εμπόριο.

Χρονοτράπεζες

Οι τράπεζες χρόνου είναι ένα δίκτυο ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών που στηρίζεται από το δικό του εσωτερικό «νόμισμα-χρόνο» ή «νόμισμα-εργασία». Κάθε μέλος της χρονοτράπεζας μπαίνει στο ηλεκτρονικό δίκτυο και δηλώνει το είδος της υπηρεσίας που έχει τη δυνατότητα να προσφέρει και το χρόνο που μπορεί να απασχοληθεί.

Κάθε ώρα εργασίας «αμείβεται» το ίδιο. Η νταντά αμείβεται όσο και ο γιατρός. Μία ώρα μαθήματος Ισπανικών εξισώνεται με μία ώρα φροντίδας των παιδιών. Θες να χωρίσεις με τον άντρα σου αλλά δεν μπορείς να πληρώσεις τον δικηγόρο; Κανένα πρόβλημα! Αυτός σου βγάζει το διαζύγιο και εσύ του καθαρίζεις για ένα μήνα το σπίτι. Δηλαδή, στους λογαριασμούς του κάθε μέλους καταγράφονται οι ώρες που εργάστηκε και επομένως οι ώρες που του αναλογούν προκειμένου να λάβει κάποιο προϊόν ή υπηρεσία από ένα άλλο μέλος.

Οι τράπεζες χρόνου αξιοποιούν τους εθελοντές και βοηθάνε να στηριχθούν οικογένειες με οικονομικά προβλήματα. Ενεργές τράπεζες χρόνου λειτουργούν σήμερα σε περισσότερες από 26 χώρες, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Μεγάλη Βρετανία, οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, η Ιταλία αλλά και η Ελλάδα.

Ηθικοί τραπεζίτες…

Εκτός από τις τράπεζες που ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος, υπάρχουν και οι λεγόμενες «ηθικές τράπεζες», που έχουν διαμορφώσει ένα κοινωνικό, περιβαλλοντικό προφίλ και υποστηρίζουν ότι επενδύουν με όρους κοινωνικής ευθύνης. Ολες οι τράπεζες ενδιαφέρονται να φιλοτεχνήσουν ανάλογο προφίλ. Από τις πιο γνωστές αυτού του χώρου είναι οι Triodos και GLS. Η GLS υποστηρίζει πολιτισμικές, κοινωνικές και οικολογικές πρωτοβουλίες. Δίνει χαμηλότοκα δάνεια σε αυτοδιοικούμενα σχολεία, θεραπευτήρια, βιολογικές καλλιέργειες, σε κοινόβια και ανέργους. Η Triodos στηρίζει τους πελάτες που παίρνουν πρωτοβουλίες για τον πολιτισμό, το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Στους στόχους της αναφέρεται η προσπάθεια διασφάλισης της ποιότητας ζωής, γι’ αυτό χρηματοδοτεί μόνο όσους κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Από την άλλη υπάρχει και η Charity Bank, η οποία χρηματοδοτεί κι εκείνους που οι συμβατικές τράπεζες δεν τολμούν, λόγω υψηλού ρίσκου.

Διεθνή δίκτυα ανταλλαγών

Υπάρχουν πάρα πολλά. Ενα από τα πιο γνωστά είναι το site http://www.foodieexchange. ning.com , στο οποίο food bloggers από όλο τον κόσμο ανταλλάσσουν μεταξύ τους πακέτα με διατροφικά προϊόντα από τις χώρες τους. Το κάθε πακέτο πρέπει να έχει αξία το λιγότερο 10 δολάρια ή 10 ευρώ και να μην είναι πάνω από 500 γραμμάρια, αλλιώς υπάρχει έξτρα χρέωση.

Τράπεζα χρόνου του δικτύου γυναικών Ευρώπης (www.enow.gr)

Η τράπεζα χρόνου στη χώρα μας λειτουργεί από το 2005 με πρωτοβουλία του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης, που βρίσκεται στη Δάφνη. Τα άτομα νιώθουν καλύτερα με την αίσθηση πως έχουν κάτι ανταλλάξιμο με αξία, δηλαδή το χρόνο τους. Η εργασία όλων στην τράπεζα αξιολογείται ποιοτικά και αυτό λειτουργεί ως ανταμοιβή αλλά και ως κίνητρο αναβάθμισης προσόντων. Σ’ αυτήν συμμετέχουν άνεργοι, μετανάστες, πρόσφυγες, μονογονεϊκές οικογένειες, συνταξιούχοι, φοιτητές κ.ά.

Ανταλλαγές πάρκινγκ www.parkaro.gr

Βρες τζάμπα πάρκινγκ παντού! Ανταλλάσσοντας το δικό σου πάρκινγκ τις ώρες που δεν το χρησιμοποιείς με κάποιον άλλον που συμμετέχει στην ίδια βάση δεδομένων. Μπες στο www.parkaro.gr και θα βρεις από το κινητό σου κάθε στιγμή μια θέση κενή για να παρκάρεις δωρεάν εκεί που θέλεις.

Μάθημα στο ΤΕΙ Μεσολογγίου και διδακτορικές διατριβές

Επίσημο μάθημα στο Α’ εξάμηνο του ΤΕΙ Μεσολογγίου είναι η Κοινωνική Οικονομία. Οι καθηγητές του τμήματος Διοίκησης Κοινωνικών και Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Μεσολογγίου (http://www. dikseo.teimes.gr/), Τάκης Νικολόπουλος (rokmar@ath.forthnet.gr) και Δημήτρης Καπογιάννης (ekap46@otenet.gr) και ο συνεργάτης Παναγιώτης Ζάνης (pzannis @athena-net.gr), οι οποίοι μας βοήθησαν με τις σημειώσεις τους γι’ αυτή την έρευνα, διδάσκουν τους φοιτητές για τη διεθνή εμπειρία στη χρήση εναλλακτικών κοινωνικών νομισμάτων.

Πολλά διδακτορικά γίνονται για την Κοινωνική Οικονομία. «Δίκτυα ανταλλαγής και παράλληλα νομίσματα: Θεωρητικές προσεγγίσεις και το παράδειγμα της Ελλάδας», είναι το θέμα του διδακτορικού της Ειρήνης Σωτηροπούλου, η οποία συνεργάστηκε μαζί μας σ’ αυτή την έρευνα και την ευχαριστούμε, με επιβλέποντα καθηγητή τον Γεώργιο Σταθάκη (stathakis@econ.soc.uoc.gr) στο Τμήμα Οικονομικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ενδιαφέρουσες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο:

http://economics.soc.uoc.gr/html/static_content/econ_phd/GR/Sotiropoulou/scv.html και στα ιστολόγια:

http://ccresearchgreece.blogspot.com

http://erevnaantallages.blogspot.com

Ανταλλαγές προϊόντων στο Διαδίκτυο

Δεκάδες ιστότοποι για ανταλλαγές προϊόντων και υπηρεσιών στην Ελλάδα βρίσκονται αυτή τη στιγμή υπό κατασκευή. Η αυξανόμενη ένταση της οικονομικής κρίσης έχει στρέψει πολλούς, κυρίως τους νέους, σε διάφορες μορφές ανταλλακτικής οικονομίας.

Λόγω τιμής (http://www.logo-timis.gr)

«Με μεγάλη μου χαρά σάς ανακοινώνω την ίδρυση διαδικτυακού συνδέσμου με σκοπό την αμοιβαία ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος, υπό την ονομασία «Λόγω Τιμής» (http:// www.logo-timis.gr)» γράφει στο Διαδίκτυο ο δημιουργός της ιστοσελίδας Γιώργος Κολέμπας, ένας μαθηματικός που πλέον ζει στο Πήλιο και ασχολείται με την οικογεωργία.

Sporos.org

Η ομάδα τού sporos.org θέλει να αποδείξει «ότι οι εμπορικές σχέσεις δεν καθορίζονται «εκ φύσεως» από το κέρδος των λίγων· μπορούν να παραμένουν ανθρώπινες ικανοποιώντας πραγματικές ανάγκες». Το εναλλακτικό μοντέλο εμπορίου του «σπόρου» ξεκίνησε μέσω ενός δικτύου αντίστοιχων συλλογικοτήτων στην Ευρώπη και απέκτησε πρόσβαση σε προϊόντα οργανωμένων παραγωγών του παγκόσμιου Νότου που αγωνίζονται να απεξαρτηθούν από τους τοπικούς μεσάζοντες και τις μεγάλες εταιρείες. Καφές από τους συνεταιρισμούς των Ζαπατίστας της περιοχής Τσιάπας του Μεξικού. Κακάο από την κοοπερατίβα El Ceibo της Βολιβίας. Μάτε από το Κίνημα των Χωρίς Γη (MST) της Βραζιλίας. Τσάι από το κίνημα των Adivasi και άλλους παραγωγούς της Ινδίας. Ζάχαρη από συνεταιρισμούς στο Εκουαδόρ.

The Freecycle network (http://www.freecycle.org/group/GR/Greece)

Παγκόσμιο δίκτυο που αριθμεί πάνω από 8 εκατομμύρια μέλη σε όλο τον κόσμο. Ανταλλάσσουν μεταξύ τους αντικείμενα, τα οποία θα κατέληγαν σε χωματερές. Το σκουπίδι του ενός είναι το διαμάντι κάποιου άλλου. Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετοί online κόμβοι που εξυπηρετούν πολλές πόλεις. Το ελληνικό δίκτυο έχει περίπου 10.000 μέλη.

Δώσε – Πάρε (http://dwsepare.ning.com/)

Στην ίδια λογική ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών κινείται και το «Δώσε – Πάρε» που έχει πάνω από 1.200 μέλη. Θα βρεις από κρέμα για πανάδες μέχρι πλαστικές ραφιέρες. Μπες στο site και θα πάθεις πλάκα!

Κοινωνικά παντοπωλεία

Σε περισσότερες από 20 ελληνικές πόλεις λειτουργούν κοινωνικά παντοπωλεία. Χιλιάδες οικογένειες, άνεργοι και ηλικιωμένοι σιτίζονται απ’ αυτά. Από τα πακέτα που μοιράζονται εκεί με βασικά είδη διατροφής και υγιεινής. Εκεί προσφέρονται αγαθά από ιδιώτες, κοινωνικούς φορείς, ακόμη κι από σουπερμάρκετ και γίνονται κάθε είδους ανταλλαγές.

Δωρεάν διακοπές διαρκείας παντού!

Ταξιδεύω παντού δωρεάν – δουλεύω λίγο! (www.helpx.net)

Ο Rob Prince από την Αγγλία είναι ο γκουρού των ανέξοδων διακοπών διαρκείας, που όπως υποστηρίζει αποτελούν τη μοναδική εναλλακτική λύση στη μισθωτή σκλαβιά. Ο Rob πήγαινε χρόνια στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία σαν τουρίστας, αλλά, επειδή δεν είχε λεφτά, ενίοτε δούλευε σε φάρμες και πληρωνόταν σε είδος. Οι ιδιοκτήτες τον κοίμιζαν, τον τάιζαν και τον χαρτζιλίκωναν. Μ’ αυτό τον τρόπο ταξίδεψε σε ολόκληρη την Αυστραλία και την Ωκεανία με ελάχιστα έξοδα. Μέχρι που το ‘κανε ιδεολογία και μπίζνα… Δημιούργησε το πρόγραμμα ανταλλαγών Help Exchange! Μέσω μιας βάσης δεδομένων ενημερώνει όσους ενδιαφέρονται να κάνουν ανέξοδες διακοπές, δουλεύοντας παράλληλα για εκείνους που θα τους φιλοξενήσουν. Στο site www. helpx.net βρίσκεις το μέρος του κόσμου που σου αρέσει να κάνεις διακοπές και επιλέγεις από μια λίστα πού θα μείνεις και ποιες υπηρεσίες μπορείς να παρέχεις. Ο κατάλογος περιλαμβάνει φάρμες βιολογικής καλλιέργειας, αγροτόσπιτα, ράντσα, πανδοχεία και ιστιοπλοϊκά σκάφη. Η ταρίφα; Συνήθως για δύο ώρες δουλειάς ημερησίως εξασφαλίζεις μόνο διαμονή, στις τέσσερις περιλαμβάνεται και η διατροφή. Αν πιάσεις τις έξι, θα μπορείς να χρησιμοποιείς δωρεάν και το Ιντερνετ και με 8ωρο γυρίζεις πίσω με χαρτζιλίκι.

Δωρεάν διακοπές στο εξωτερικό για πάντα (www.homelink.gr)

Θες να κάνεις δωρεάν διακοπές στο εξωτερικό; Υπάρχουν πολλοί διεθνείς οργανισμοί. Ενας από αυτούς είναι η Homelink International, όπου γίνεσαι μέλος με συνδρομή 100 ευρώ το χρόνο και έχεις τη δυνατότητα να περάσεις τις διακοπές σου σε σπίτι άλλου μέλους στο εξωτερικό, παραχωρώντας το δικό σου σπίτι ή εξοχικό για ανάλογο χρόνο. Μπορείς να ανταλλάξεις ακόμα και το αυτοκίνητό σου, εξοικονομώντας και τα χρήματα που θα δαπανούσες για τις μετακινήσεις σου. Εχεις τη δυνατότητα να μείνεις σε περισσότερα από 50 χώρες σε όλο τον κόσμο. Σ’ αυτές η Homelink έχει περίπου 16.000 μέλη.

Διακοπές σ’ όλο τον κόσμο από τον καναπέ σου! (www.couchsurfing.com, www.hospitalityclub.org, www.globalfreeloaders.com)

«Διακοπές σ’ όλο τον κόσμο από τον καναπέ σου»! Δεν θα χρειαστεί να πληρώσεις ούτε ένα ευρώ για διαμονή. Σίγουρα η καλύτερη φάση είναι να έχεις φίλους που θα σε φιλοξενήσουν στο εξοχικό τους, έστω κι αν χρειαστεί να κοιμηθείς στον καναπέ. Αν όμως στη χώρα και στην πόλη που θες να πας δεν έχεις γνωστούς, ρίξε μια ματιά στο www.couchsurfing.com. Εκεί υπάρχουν 800.000 δωρεάν καναπέδες για να κοιμηθείς όπου κι αν βρεθείς! Αρκεί μιαν άλλη στιγμή να δεχτείς να φιλοξενήσεις κάποιον στο δικό σου καναπέ. Ανάλογες προτάσεις θα βρεις και στα sites http://www.hospitality club.org και http://www.global freeloaders.com. Επίσης μια καλή επιλογή για δωρεάν φιλοξενία είναι τα μοναστήρια…

Ανταλλαγές σπιτιών και εξοχικών (elladahomeexchange.gr)

Το home exchange είναι ένα πρόγραμμα ανταλλαγής εξοχικών που λειτουργεί στο εξωτερικό από το 1953 και τώρα, λόγω κρίσης, έχει πάρει τα πάνω του. Γίνεσαι μέλος στο www.elladahomeexchange.gr και βρίσκεις άτομα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας που θα ήθελαν να ανταλλάξουν το εξοχικό τους με το δικό σου. Οι ανταλλαγές γίνονται χειμώνα-καλοκαίρι, Σαββατοκύριακα και αργίες. Αυτός έχει στη θάλασσα κι εσύ στο βουνό. Οπότε, αν βαρέθηκες το εξοχικό σου ή κάποιους μήνες δεν το χρησιμοποιείς, για να κάνεις δωρεάν διακοπές, αντάλλαξέ το! Αρκεί να το παραδώσεις στους μουσαφίρηδες καθαρό, με πετσέτες, σεντόνια και τακτοποιημένο.

Πάω παντού με διαδικτυακό οτοστόπ! (www.carpooling.gr)

Μέσω του www.carpooling.gr μπορείς να ταξιδέψεις στην Ελλάδα και σ’ όλο τον κόσμο από το «διαδικτυακό κέντρο οτοστόπ». Μια πρωτοβουλία που ξεκίνησαν το 1990 Γερμανοί φοιτητές και στην οποία συμμετέχουν πλέον εκατοντάδες φορτηγατζήδες, πουλμαντζήδες κ.ά., οι οποίοι σε πάνε τζάμπα παντού.

www.enet.gr

Γιατί οι Έλληνες ανέχονται αυτή την κατάντια;

 Ρήξη φύλλο 72

Γιατί ακόμα δεν έχουν ξεσηκωθεί οι Έλληνες; Γιατί ανέχονται να τους πατάνε οι τροϊκανοί και οι εγχώριοι εντολοδόχοι τους; Γιατί αποδέχονται τη μεγαλύτερη συρρίκνωση του βιοτικού τους επιπέδου μετά την Κατοχή; Γιατί σιωπούν μπρος τον απόλυτο εξευτελισμό στον οποίο μας υποβάλλουν οι απόγονοι των ναζί και ταυτόχρονα κάνουν τεμενάδες στους Τούρκους πασάδες και τους σιωνιστές; 

Διότι ανέχτηκαν πάρα πολλά για τουλάχιστον τριανταπέντε χρόνια. 

Διότι συναίνεσαν αδιαμαρτύρητα σε μια δημοκρατία που είχε ως αντίτιμο την Kατοχή της Κύπρου. 

Διότι ανέχτηκαν άθλιους δημαγωγούς, ψευδολόγους και πλιατσικολόγους να τους κυβερνούν και να τους χειραγωγούνε. 

Διότι παρακολούθησαν αδιαμαρτύρητα τη συρρίκνωση κάθε παραγωγικής δραστηριότητας της χώρας τους και έμαθαν από τους κυβερνώντες να ζουν με δανεικά 

Διότι δέχτηκαν την αντικατάσταση των Ελλήνων εργαζομένων με φτηνούς μετανάστες και έχασαν έτσι σε μεγάλο βαθμό κάθε επαφή με την παραγωγή και διέλυσαν την κοινωνική και εθνική τους συνοχή.

Διότι ενώ προσχώρησαν στην ΕΟΚ και την Ευρωπαϊκή Ένωση δήθεν για να αντιμετωπίσουν την τουρκική επιθετικότητα κατάφεραν και να παρασιτοποιηθούν οικονομικά έναντι της Ευρώπης και της ευρωζώνης και να μην τολμούν να αντιμετωπίσουν τον νεο-οθωμανισμό. 

Διότι ανέχτηκαν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας που είχε ως συνέπεια όχι μόνο την ανάδυση της σκοπιανής ύβρεως, αλλά και την υποβάθμιση των Βαλκανίων, της μόνης πιθανής μας ανάσας. 

Διότι διέλυσαν έναν πολιτισμό τριών χιλιάδων χρόνων μέσα από την αντιπαροχή και την καταστροφή των πόλεων και των χωριών μας.

Διότι έγιναν υπέρβαροι, χαπακωμένοι, σκυλάδες και χούλιγκαν.

Διότι ανέχτηκαν να τους χειραγωγεί και τους αποχαυνώνει η πιο άθλια τηλεόραση.

Διότι συναίνεσαν στη διάλυση της γλώσσας και της εκπαίδευσής μας, στη λοβοτομή της ιστορικής μας μνήμης.

Διότι παρακολούθησαν απαθείς τη μεταβολή των μητροπολιτών της Κρήτης σε Τούρκους υπηκόους.

Διότι δέχτηκαν να θεωρείται προοδευτικός ο εθνομηδενισμός και η συμπόρευση με τους ποικιλώνυμους Σόρος και την παγκοσμιοποίηση.

Διότι καθημερινά παρακολουθούν αποχαυνωμένοι τα τουρκικά σήριαλ στις τηλεοράσεις.

Διότι, για είκοσι χρόνια τουλάχιστον, βλέπουν αδιαμαρτύρητα να διευρύνονται οι κοινωνικές ανισότητες που έφθασαν πάλι σε τριτοκοσμικά επίπεδα.

Διότι ανέχτηκαν να τους χειραγωγεί ένας Παπανδρέου, ένας Παναγόπουλος, μια Τρεμονικολάου, ένας Κοκαλομαρινάκης.

Για όλα αυτά και για πολλά άλλα ακόμα, φθάσαμε στο τελευταίο σκαλί. Στριμωγμένοι στον τοίχο. Και τώρα «υποκριτή αδελφέ μου» δεν υπάρχει πλέον καμία υπεκφυγή, καμία υποχώρηση, «δεν έχει πλοίο, δεν έχει οδό». Βρίσκεσαι, βρισκόμαστε όλοι, μπροστά στην Ιστορία, εκείνη με το μεγάλο Ι. Και είτε θα ζήσουμε ελεύθεροι με αξιοπρέπεια, είτε θα σβήσουμε, θα αποσυρθούμε στα παρασκήνια της ιστορίας. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. 

Η νέα περίοδος που ανοίγεται με την κατάρρευση της «παράγκας» της μεταπολίτευσης είναι μια από τις κομβικότερες της μακραίωνης ιστορίας μας. Θα κληθούμε να απαντήσουμε αν θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως διακριτό πολιτισμικό και εθνικό υποκείμενο. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. 

Οι παλιές ισορροπίες που διαμορφώθηκαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν ήδη καταρρεύσει. Τα κάποτε απαραβίαστα σύνορα παραβιάστηκαν στην πρώην Σοβιετική Ένωση, τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ. Κάθε λαός και κάθε έθνος, ιδιαίτερα εκείνα που βρίσκονται στα σύνορα της αναδυόμενης νέας παγκόσμιας γεωπολιτικής πραγματικότητας, πρέπει να παλέψει για να κερδίσει το δικαίωμα στην ανεξαρτησία, ακόμα και την ύπαρξη. Και εμείς βρισκόμαστε στα σύνορα των κόσμων. Η εισβολή στην Κύπρο, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η ανάδυση του Ισλάμ, ο νεο-οθωμανισμός, τα Σκόπια, η μεγάλη μετανάστευση των λαών, αποτελούν τα προανακρούσματα των προκλήσεων που έρχονται αδήριτες για μας. Και όταν μάλιστα βρισκόμαστε στο χειρότερο σημείο της ιστορίας μας ως έθνους-κράτους. Και είτε θα απαντήσουμε στην πρόκληση με μια ταχύτατη-αστραπιαία ανάταξη των δυνάμεών μας, σαρώνοντας το κατεστημένο της αθλιότητας και της υποταγής, παίρνοντας δύναμη από την παράδοσή μας για να αντισταθούμε, είτε θα συρρικνωθούμε αναπόφευκτα. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. 

Η μεγάλη δημογραφική ανατροπή που πραγματοποιήθηκε μέσα σε πενήντα χρόνια, (από 3 δισ. πληθυσμό ο πλανήτης πλησιάζει τα 7 δισ. σήμερα) και η τεράστια οικολογική κρίση που επιταχύνεται καθημερινά, αποτελούν ένα σήμα κινδύνου για μια χώρα σε δημογραφική παρακμή που θα αντιμετωπίσει μερικές από τις δραματικότερες συνέπειες του φαινομένου του θερμοκηπίου. Μεταναστευτικά κύματα εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων θα αναταράξουν την περιοχή μας. Με όποιες συνέπειες θα έχουν για μας. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. 

Η μεγάλη οικονομική κρίση που σηματοδοτεί το τέλος της παγκόσμιας δυτικής ηγεμονίας αποτελεί κατ’ εξοχήν απειλή για τις χώρες που βρίσκονται στα σύνορα των κόσμων και μπορούν να συνθλιβούν κυριολεκτικά μέσα από τη σύγκρουση μεγάλων ενοτήτων. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. 

Η διάλυση του παλιού κόσμου, «το τέλος του παλιού κόσμου», μοιάζει με θηλιά στο λαιμό όσων είναι ανίκανοι να παλέψουν, να αντισταθούν, να φανταστούν ένα νέο κόσμο, και έναν νέο ρόλο για τον τόπο τους. Γιατί αυτή η θανάσιμη κρίση μπορεί να αποτελέσει μια τεράστια ευκαιρία. Μια ευκαιρία για να ανατρέψουμε το κυρίαρχο παρασιτικό μοντέλο, την υποταγή, την παραγωγική, πολιτισμική και ηθική αποσύνθεση, ώστε να διαμορφώσουμε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης και ζωής, προσαρμοσμένο στις οικολογικές, οικονομικές, δημογραφικές και γεωπολιτικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. 

Πρέπει να βγούμε από την κατάθλιψή μας, από την κατατονία μας, από τη νεκροζώντανη καθημερινότητά μας και να παλέψουμε για το ίδιο μας το τομάρι. Αντλώντας πίστη και δύναμη από την ιστορία μας, που θέλουν να τη γκρεμίσουν, κουράγιο από τις ανυπότακτες παραδόσεις μας, χρειαζόμαστε μια αληθινή επ-ανάσταση. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.

Γιώργος Καραμπελιάς

http://www.ardin.gr/node/4138

Ο Μίκης Θεοδωράκης στην Κερατέα (9/4)

Η επίσκεψη του Μίκη στην Κερατέα και η ομιλία του προς τους κατοίκους της.

http://www.youtube.com/watch?v=8Ag7UD4L90A&feature=player_embedded

<http://www.youtube.com/watch?v=8Ag7UD4L90A&feature=player_embedded>

http://www.youtube.com/watch?v=xQxeP-jZnSY&feature=player_embedded

<http://www.youtube.com/watch?v=xQxeP-jZnSY&feature=player_embedded>

Κερατέα 8 Απριλίου – Ομιλία δημάρχου

Η ομιλία του Δημάρχου Λαυρεωτικής κ. Κωνσταντίνου Λεβαντή στην μεγαλειώδη συγκέντρωση χτες

βράδυ στην Κεντρική Πλατεία της Κερατέας για την εισβολή των ΜΑΤ στην πόλη.

 

 

 

Συμπατριώτες και Συμπατριώτισσες                                                

από ολόκληρη την Λαυρεωτική,

Φίλοι και Φίλες από άλλες περιοχές                                             

που είστε και απόψε κοντά μας,

Χτες το βράδυ, οι πολίτες της Κερατέας βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια απίστευτη βαρβαρότητα.

Με το πρόσχημα της έρευνας για υπόπτους τρομοκράτες σε σπίτια συμπολιτών μας και στη

συνέχεια τη φρούρηση του αστυνομικού τμήματος,  εκατοντάδες άνδρες των ΜΑΤ και άλλων

μονάδων καταστολής,  κατέλαβαν τις γειτονιές,  εισέβαλαν σε σπίτια,  χτύπησαν ηλικιωμένους,

γυναίκες και παιδιά, τραυμάτισαν δεκάδες συμπολίτες μας.

Χτες το βράδυ, η Κερατέα δέχτηκε εισβολή « στρατού κατοχής».

Μπήκαν σε σπίτια με προτεταμένα πιστόλια.

Φέρθηκαν με αγριότητα σε μητέρες και υπερήλικες.

Όταν πήγαμε στο Αστυνομικό Τμήμα μαζί με δημοτικούς συμβούλους και νομικούς,

αντιμετωπιστήκαμε σαν τρομοκράτες. Αντί διαλόγου, μας έριξαν δακρυγόνα και χημικά.

Μετέτρεψαν σε λίγη ώρα,  ολόκληρη την πόλη σε ένα απέραντο πεδίο χημικού πολέμου με

εκατοντάδες θύματα.

Μικρά παιδιά βρέθηκαν αποκλεισμένα σε φροντιστήρια,  κινδύνεψε η ζωή ηλικιωμένων μέσα στα

σπίτια τους, γυναίκες χτυπήθηκαν βάναυσα.

Η δημοκρατία και η έννομη τάξη καταλύθηκαν χτες από τους υπερασπιστές τους.

Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη προσπάθησαν να εφαρμόσουν ένα τυφλό

σχέδιο εκδίκησης εναντίον μιας περιοχής που αντιστέκεται 60 ολόκληρες ημέρες και δεν υποχωρεί.

Προσπαθήσαμε να αποτρέψουμε τα χθεσινά γεγονότα.

Γιατί αισθανόμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή κάθε συμπολίτη μας. 

Γιατί δεν θέλουμε ούτε συλλήψεις, ούτε συγκρούσεις, ούτε τραυματίες, ούτε αίμα.

Πριν ξεκινήσει η επίθεση των ΜΑΤ, επικοινώνησα με τον Διευθυντή της ΕΛ.ΑΣ., του επισήμανα τους

κινδύνους γενικής σύρραξης και ύπαρξης θυμάτων και του ζήτησα να αποσυρθούν όλες οι2

αστυνομικές δυνάμεις από την πόλη.                       Και δεσμεύτηκα προσωπικά, να αναλάβω μαζί με τα

μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου την περιφρούρηση του Αστυνομικού Τμήματος.

Δεν δέχτηκε την πρόταση μου.

Μοναδικός στόχος της χτεσινής επιχείρησης ήταν να μας τσακίσουν, όπως λένε μεταξύ τους.

Να μας σπάσουν τον τσαμπουκά.

Αγνόησαν και χτες τη νομιμότητα όπως κάνουν χρόνια τώρα, για να περάσουν τα σχέδια τους.

Βροντοφωνάζουμε, για άλλη μια φορά. Θα νικήσουμε.

Δεν υποχωρούμε. 

Η Λαυρεωτική αυτές τις μέρες, προσθέτει μια νέα σελίδα στην ιστορία των αγώνων της.

Υπερασπιζόμαστε την αξιοπρέπειά μας και την τιμή μας.

Φίλες και Φίλοι,

Ζούμε σε μία περιοχή ευλογημένη από τη φύση και την ιστορία και αγνοημένη από το κράτος. 

Διαχρονικά οι κυβερνήσεις μας αντιμετωπίζουν σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίες. 

Έχουμε πληρώσει ακόμη και με ανθρώπινες ζωές την ανάπτυξη της χώρας μας και την

εξυπηρέτηση των αναγκών της πρωτεύουσας.

Φιλοξενούμε το μεγαλύτερο εργοστάσιο της ΔΕΗ,  και πληρώνουμε τις συνέπειες της λειτουργίας

του. 

Τα παιδιά μας παίζουν σε τοξικά εδάφη.

Αναπνέουμε δηλητήρια και μας αγνοούν.

Είναι απαράδεκτο να έχουν φορτώσει τη Λαυρεωτική με τόσες ρυπογόνες δραστηριότητες και να

θέλουν να φέρουν κι άλλες.

Θέλουν να φέρουν τα σκουπίδια της Αττικής σε μια περιοχή τέσσερα χιλιόμετρα από την Κερατέα

και επτά χιλιόμετρα από το Λαύριο.

Περιοχή προστατευόμενη από νόμους και προεδρικά διατάγματα,  κοντά σε οικισμούς, με δεκάδες

χιλιομέτρων μεταλλευτικές στοές στο υπέδαφός της.

Αγωνιζόμαστε από το 1996,  να αποτρέψουμε την καταστροφή.  Μια καταστροφή περιβαλλοντική,

κοινωνική και οικονομική. 3

Ο αγώνας μας συνεχίζεται και δεν θα σταματήσει μέχρι να σβήσει το Οβριόκαστρο από τον

Περιφερειακό Σχεδιασμό.

Αδιαπραγμάτευτη θέση μας είναι:

Ούτε ΧΥΤΑ, ούτε ΧΥΤΥ, ούτε εργοστάσιο.

Η κυβέρνηση και τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης,  προσπαθούν εδώ και χρόνια να

παρουσιάσουν τα γεγονότα όπως τους συμφέρει και τους επιβάλουν οι ιδιοκτήτες τους

μεγαλοεργολάβοι.

Μας κατηγορούν για παράνομους και δεν λένε λέξη για τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που

επιβάλει το κλείσιμο των ΧΥΤΑ που αυτοί θέλουν τώρα να φτιάξουν.

Αλήθεια, ποιος σέβεται τη νομιμότητα, εμείς ή αυτοί που αγνοούν επιδεκτικά εδώ και πενήντα μέρες

τις αποφάσεις του Ειρηνοδικείου; 

Γιατί δεν δίνουν στη δημοσιότητα τις εισηγήσεις των αρμοδίων του Υπουργείου Πολιτισμού που

παραδέχονται ότι η έκταση που έχουν επιλέξει επηρεάζει τον Αρχαιολογικό Χώρο του

Οβριόκαστρου και αν προχωρήσει η κατασκευή οποιασδήποτε εγκατάστασης στην περιοχή πρέπει

να μεταφερθεί σε χώρο νοτιότερα από αυτόν που προτείνουν;

Γιατί ακόμα και σήμερα,  μας τάζουν εργοστάσια και ΧΥΤΥ,  ενώ στην πραγματικότητα έχουν

δημοπρατήσει μόνο ΧΥΤΑ;

Δηλώνουν ότι αυτό που θέλουν να φτιάξουν θα είναι μόνο για τα σκουπίδια μας,  ενώ

προγραμματίζουν εγκαταστάσεις για πενταπλάσιες ποσότητες από τις δικές μας.

Μας κατηγορούν ότι έχουμε ανεξέλεγκτες χωματερές και δεν λένε ότι μέχρι τον προηγούμενο μήνα

δεν μας άφηναν να πάμε τα σκουπίδια μας στη Φυλή. 

Αποσιωπούν ότι η περιοχή μας είναι η μοναδική στην Ανατολική Αττική που έχει αποχέτευση εδώ

και πολλά χρόνια και είναι πρώτη στην ανακύκλωση. 

Και ότι έχουμε κάνει προτάσεις από το 1997  να διαχειριστούμε με σύγχρονες μεθόδους τα

απορρίμματα τα δικά μας, στο δικό μας τον τόπο, που αυτοί δεν δέχονται.

Αυτό που δεν δεχόμαστε, είναι να μας χρησιμοποιήσουν γι’ άλλη μια φορά σαν την πίσω αυλή της

Αθήνας.

Αλήθεια, πότε επιτέλους θα μας εξηγήσουν γιατί επιμένουν μέχρι σήμερα, το 2011, να υλοποιήσουν

έργα που έχουν ουσιαστικά αποφασίσει πριν 15 χρόνια;

Τι κρύβεται πίσω από το πείσμα τους; 4

Από το 1997,  με την ίδρυση του Αναπτυξιακού Συνδέσμου προσπαθήσαμε να τους πείσουμε να

δεχτούν τις προτάσεις μας.

Αρνούνται πεισματικά το διάλογο. Όλες οι κυβερνήσεις. 

Η εισβολή των ΜΑΤ στις 11 Δεκεμβρίου και ότι έγινε από τότε μέχρι σήμερα, αποδεικνύει περίτρανα

ότι μόνο με τον αγώνα μας θα δεχτούν το διάλογο και θα βρεθούν λύσεις.

Καλούμε, αυτή την κρίσιμη ώρα,  την κυβέρνηση να αναλογιστεί τις ευθύνες της.

Να αποσυρθούν οι δυνάμεις καταστολής από την Λαυρεωτική.

Απαιτούμε από τους κυβερνητικούς βουλευτές της Ανατολικής Αττικής να υπερασπιστούν την δική

τους αξιοπρέπεια και να ταχθούν στο πλευρό μας.

Να σταματήσουν να κρύβονται.

Ευχαριστούμε ορισμένους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας για τη συμπαράστασή τους και τους

καλούμε να αγωνιστούν για να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις του κόμματός τους από το 2004, όταν

καταδίκαζε τον Περιφερειακό Σχεδιασμό.

Ζητάμε από τα υπόλοιπα κόμματα, κινήματα και φορείς που μας συμπαραστέκονται μέσα και έξω

από τη Βουλή,  να εντείνουν τις προσπάθειές τους.

Οι 60 μέρες αντίστασης στην Κερατέα, αφορούν όλους τους Έλληνες.

Είναι αγώνας για τη νομιμότητα και τη δημοκρατία. 

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Δύο μήνες τώρα βρισκόμαστε στον δρόμο.

Είμαστε σε πόλεμο.

Μετράμε θύματα.

Οι συλληφθέντες ξεπερνούν τους τριάντα. Βρισκόμαστε συνέχεια κοντά τους με κάθε τρόπο. Υλικά

και ηθικά.

Όταν ήρθαν τα ΜΑΤ το Δεκέμβριο, όλοι μας είχαν ξεγραμμένους. Υπολόγιζαν σε λίγες μέρες να μας

έχουν υποτάξει.

Ελάχιστες φωνές ήταν μαζί μας.

Αντέχουμε ακόμη.

Αρχίζουν και μιλάνε για το δίκιο μας. 5

Το σύνθημα που κυριαρχεί σε διαδηλώσεις σε άλλες περιοχές είναι «Εδώ θα γίνει της Κερατέας».

Ο αγώνας μας ξεκίνησε το 1996.

Συνεχίζεται μέχρι σήμερα,  γιατί με πολλές θυσίες και κόπο καταφέραμε να διατηρήσουμε την

ενότητα μεταξύ μας.

Όλα αυτά τα χρόνια είμαστε εδώ, όλοι μαζί, όρθιοι και ενωμένοι.

Και κάθε μέρα γινόμαστε περισσότεροι.

Αυτή την ενότητα οφείλουμε όλοι μας να διαφυλάξουμε. Κλείνοντας τα αυτιά μας σε καλοθελητές και

κακόπιστους. Μόνο όπλο των αντιπάλων μας είναι να μας διχάσουν.

Όλοι μας έχουμε έναν κοινό στόχο.

Να σώσουμε την περιοχή μας.

Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Λαυρεωτικής μας ανήκει.

Η ωμή βία της εξουσίας,  χαλυβδώνει την θέληση όλων μας.  Το δίκιο δεν αντιμετωπίζεται με

δακρυγόνα, απειλές, συλλήψεις και τρομοκρατία. 

Βρισκόμαστε στους δρόμους από τις 11 Δεκεμβρίου και δεν θα υποχωρήσουμε αν δεν δικαιωθούμε. 

Τα σκουπίδια της Αττικής δεν θα έρθουν στο Δήμο Λαυρεωτικής.

Το Οβριόκαστρο είναι αρχαιολογικός χώρος,  ιστορικός τόπος και περιοχή ιδιαίτερου φυσικού

κάλους.

Έτσι θα παραμείνει.

Φυλάμε Θερμοπύλες !!

Θα νικήσουμε !!

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ηθική παρακμή, μια κοινωνία σε αποσύνθεση

Τέλη Φεβρουαρίου, μια συνηθισμένη μέρα, τα κανάλια διακόπτουν την κανονική ροή του προγράμματος και κάνουν λόγο για δυο νεκρούς της ομάδας ΔΙΑΣ μετά από ενέδρα κακοποιών. Λύπη, οργή και ένα τεράστιο γιατί, όλα μαζί ανάμεικτα στο μυαλό των περισσοτέρων Ελλήνων. Ηθική παρακμή, μια κοινωνία σε αποσύνθεση και ανθρώπινες ζωές να χάνονται διαρκώς. Με άνεση κάποιος ή κάποιοι σηκώνουν το όπλο και αφαιρούν ανθρώπινες ζωές. Απέναντι νέοι άνθρωποι που πιθανότατα αφού απαλλάχθηκαν από το άγχος της ανεργίας στερήθηκαν το νήμα της ζωής τους νωρίς, απελπιστικά νωρίς. Η ζωή είναι ένα δώρο, γεμάτο χρώματα, αλλά και πινελιές στο άσπρο – μαύρο. Το ταξίδι έχει απ όλα, πόνο, χαρά, έρωτα, απογοήτευση, δημιουργία, οικογένεια και αν φτάσεις στα 44 έχεις κάνει πολλά απ αυτά. Στα 22 όμως τι έχεις προλάβει να κάνεις; Να ξενυχτήσεις μερικές εκατοντάδες βράδια σε μπαράκια;

 

Είναι φυσικό επακόλουθο η σημερινή κατάντια της ελληνικής κοινωνίας, με ένα νεκρό κάθε δεύτερη ημέρα από εγκληματική ενέργεια, στα πλαίσια μιας αναπόφευκτης εξέλιξης των κοινωνιών ανεξάρτητα από το πολιτικό και πολιτιστικό μοντέλο ή είναι το αφύσικο έκτρωμα μιας διακυβέρνησης συνυφασμένης με το πλιατσικολόγημα στο οποίο έχουν αποδοθεί οι φεουδάρχες με τους κοτζαμπάσηδες τα τελευταία 30-38 τριάντα χρόνια;

 

Αν οι κυβερνήτες κόπτονται για τον τόπο τότε η παιδεία, ο πολιτισμός και η απασχόληση θα είχαν εξ ορισμού περιορίσει την εγκληματικότητα και τέτοια φαινόμενα θα ήταν σπάνια όπως σπάνια θα ήταν τα τροχαία ατυχήματα με τους 1500 – και βάλε – νεκρούς κατ έτος, οι αρκετές φυλές του ίου των ανθρωπίνων θηλωμάτων (κονδυλώματα) με συνέπεια τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, τα δυο και πλέον εκατομμύρια των Ελλήνων που παίρνουν ψυχοφάρμακα, η ηχορύπανση που σπάει τα νεύρα όλων μας καθημερινά, και τόσα άλλα. Η έλλειψη παιδείας, οι περιορισμένες (πιο σωστά ανύπαρκτες) δυνατότητες απασχόλησης, η ευκολία περιθωριοποίησης μιας κατηγορίας νέων παιδιών και η ανυπαρξία κοινωνικής μέριμνας για επανένταξη στον κοινωνικό ιστό αυτών των παιδιών οδηγούν στα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω αυτά τα παιδιά για την αποτρόπαια πράξη, αλλά όπως και να το κάνουμε έχουν ένα ελαφρυντικό.

 

Όμως οι προτεραιότητες – για τις κυβερνήσεις – είναι άλλες: Αγροτικές επιδοτήσεις, υπερτιμολογήσεις και μίζες στο ΕΣΥ, Εθνικό Κτηματολόγιο, TOR-M1, Η λεηλασία των ταμείων, ΑΡΙΑΔΝΗ, C4i, Απαλλαγές στράτευσης 2005-06 για πλούσιους επώνυμους και (υ)ιούς βουλευτών και ανώτερων αξιωματούχων, Siemens, Χρηματιστήριο, Δομημένα ομόλογα (2007), Βατοπέδι, γερμανικά υποβρύχια, άρματα μάχης, ανταλλακτικά οπλικών συστημάτων. Δεν είναι (στις προτεραιότητες) η εκπαίδευση και τα μέσα προστασίας των νέων παιδιών που εντάχθηκαν και υπηρετούν στην ΕΛ.ΑΣ.. Δεν είναι (στις προτεραιότητες) η φροντίδα για επανένταξη στον κοινωνικό ιστό για όλα εκείνα τα παιδιά ενός κατώτερου θεού. Μέσα στον πανικό της μίζας και της ρεμούλας ξέχασαν, αδιαφορήσαν εγκατέλειψαν όλα αυτά τα παιδιά. Όπως και πολλά αλλά παιδιά, αυτά που γεννήθηκαν από κατωτέρους θεούς και αν είναι δυνατόν να δικαιούται τις ίδιες ευκαιρίες με όλους τους άλλους.

 

Όχι μόνον ο πρωθυπουργός αλλά και η μεγάλη πλειονότητα των υπουργών μας και των σπανίως αξιοκρατικά επιλεγμένων υψηλόβαθμων στελεχών οργανισμών και ιδρυμάτων αποδεικνύονται για άλλη μια φορά «ολίγιστοι», πάρα πολύ λίγοι για τις περιστάσεις. Η αδιαφορία, η ανικανότητα και η απάτη τους έχουν εμποδίσει να χτίσουν, μεταξύ άλλων, μια ΕΛ.ΑΣ που να ανταποκρίνεται στο δύσκολο κάλεσμα των καιρών.  Έτσι, πρόδωσαν τον Γιώργο και τον Γιάννη, στέλνοντας τους βορά στην ζούγκλα των καιρών.

 

Οι χαμένες ψυχές των δυο αυτών παιδιών αλλά και οι πορνοκαταστάσεις στο Αβέρωφ και το Πολεμικό Μουσείο αλλά και οι αντιδράσεις από όλους εμάς είναι ακριβοδίκαιος δείκτης του πολιτισμού μας και του επιπέδου μας. Οι περισσότεροι παρακολουθούν με λαγνεία εκπομπές που προετοιμάζουν νέους ανθρώπους στους οποίους παγιώνεται η αντίληψη ότι η συγκεκαλυμμένη ομοφυλοφιλική συμπεριφορά και το ωραίο σώμα πουλάνε και πουλάνε πολύ.

 

Στην ιστοσελίδα  (//news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_14/02/2009_303500) το άρθρο που υπάρχει δίνει το στίγμα για την κατάσταση που επικρατεί στην ΕΛ.ΑΣ. Καμιά αξιολόγηση ικανοτήτων, μόνο πολιτικό μέσον, βραχύχρονη εκπαίδευση, λιγοστές βολές, σφαίρες με δικά τους χρήματα όπως και αλεξίσφαιρα γιλέκα. Τα σεμινάρια για τους ολυμπιακούς αγώνες είναι πολύ υψηλού επιπέδου και μετά τους Ολυμπιακούς το τίποτα. Καμιά εκπαίδευση, καμία βολή αλλά και κανένα ψυχολογικό τεστ στα 19 χρόνια.

 

Και όχι μόνο αυτή η φωνή, ακόμα μια, Μια φωνή από την Ομάδα Δίας που δεν την άκουσε κανείς (http://greeknation.blogspot.com/2011/03/blog-post_6459.html, 01.032011), ορίστε ένα τμήμα, αυτής της φωνής: «ΥΠΗΡΕΤΩ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΔΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΜΕΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕΡΙΚΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝΕ ΝΑ ΠΟΥΝ…, ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥΣ ΜΕ ΚΥΡΙΟ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ. ΜΑΣ ΕΠΙΛΕΞΑΝΕ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΝΑ ΕΡΩΤΗΘΟΥΜΕ ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΟΥΜΕ, ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΟΔΗΓΗΣΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ, ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ. ΔΕΝ ΕΦΤΑΝΕ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ ΚΡΑΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝΕ ΝΑ ΜΑΣ ΧΟΡΗΓΗΣΟΥΝΕ. Η ΑΓΟΡΑ ΕΝΟΣ ΜΕΤΡΙΟΥ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΚΡΑΝΟΥΣ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 300-400 ΕΥΡΟ! ΚΑΙ ΡΩΤΑΩ ΤΩΡΑ ΕΓΩ, ΠΩΣ ΚΥΡΙΟΙ ΘΑ ΑΠΟΔΩΣΩ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΑΤΕ? ΜΕ ΡΩΤΗΣΑΤΕ ΑΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΩ ΜΙΑ ΜΗΧΑΝΗ ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΩΞΗΣ? ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΩ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΕΠΙΒΑΤΗΣ ΜΟΥ? ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΘΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΝ ΩΡΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ?

Και μετά έρχονται οι πολιτικοί οι οποίοι εκφράζουν τον αποτροπιασμό και τη θλίψη τους, όλοι απ όλα τα κόμματα. Αν αυτό δεν είναι εμπαιγμός και κοροϊδία τότε τι είναι; Και φυσικά μόλις ένας στους επτά αστυνομικούς ασχολείται με την αντιμετώπιση του εγκλήματος, ενώ οι υπόλοιποι υπηρετούν σε γραφεία και άλλες υπηρεσίες που ουδεμία ή ελάχιστη σχέση έχουν με τη δίωξη της εγκληματικότητας, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύει ο «Τύπος της Κυριακής»

(www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=265754&cid=4, 7.02.2011).

 

Φυσικά υπάρχει και η άλλη εκδοχή, αυτή με τον UCK, όπου πολλά ακούγονται για κρησφύγετα και κρυπτές με οπλισμό από αυτούς που θεωρούν ότι αδικήθηκαν με το τέλος του Β παγκοσμίου πολέμου, τους τσάμηδες. Από όποια γωνία ή πλευρά και να το δεις η κεντρική ιδέα και το συμπέρασμα είναι ένα και το αυτό: η Ελλάδα είναι απροστάτευτη, ξέφραγο αμπέλι και ο μεγαλύτερος εχθρός της αυτή την στιγμή είναι εκ των έσω, αυτοί που την κυβερνούν.

 

Φάνης Α. Τσαπικούνης

Συγγραφέας

Πτυχιούχος Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου

Διδάκτορας Πανεπιστημίου Πατρών

tsapif@otenet.gr

Αποκάλυψη τώρα!

Του Γιώργου Ι. Κωστούλα Το Σαβατοκύριακο 12-13 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε, άψoγα οργανωμένο από την εταιρεία ARTIFEX ένα Συμπόσιο ευρείας θεματικής με τίτλο: «Η κρίση του πολιτισμού και η αναζήτηση της υπέρβασής της». Ηταν μια από τις επιτυχέστερες παρομοίου τύπου εκδηλώσεις, πλούσια σε πληροφορίες, υποδέιξεις, διαπιστώσεις, αναλύσεις. Την ιδιαίτερη προσοχή μου τράβηξε η επισήμανση ότι η κρίση, πέρα από οτιδήποτε άλλο, ήταν για όλους τους Έλληνες μια Αποκάλυψη. Μια αποκάλυψη των ποσοτικών και ποιοτικών στοιχείων που την συνιστούν. Εξ ού και ο τίτλος του σημερινού αλλά και του επόμενου κειμένου, που θα είναι επίσης αφιερωμένο στο Συμπόσιο και  τις διαπιστώσεις του. Οι ομιλητές, καθώς και το πρόγραμμα του Συμποσίου παρατίθενται στο τέλους του παρόντος. Αρχίζοντας αισιόδοξα, σήμερα θα σταθώ στην άκρως ενθαρρυντική διαπίστωση του Συμποσίου για τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό των σπουδαίων κιβωτών δράσης, νησίδων αριστείας, και παραδείγματος, που με την διείσδυσή τους στην ελληνική κοινωνία και τον διεγερτικό τους ρόλο είναι δυνατόν να συνεγείρουν ευρύτερες υγιείς δυνάμεις του τόπου στην αναμενόμενη προσπάθεια ηθικής ανάτασης που τόσο χρειαζόμαστε. «Η απαισιοδοξία της λογικής είναι η αισιοδοξία της θέλησης».  Πως αλλιώς να εξηγήσεις ότι ακόμα και μέσα σ΄ αυτόν τον ερειπιώνα που λέγεται ελληνικό κράτος, ελληνική κοινωνία υπάρχουν τόσα ζωντανά κύτταρα, τόσοι θύλακοι αγωνιστικότητας, που με περίσσεια ικμάδα δίνουν τον αγώνα τον καλό με ενθουσιασμό, αποφασιστικότητα και επιτυχία. Πολιτικά ανέστιοι, επαγγελματικά φιλοπερίεργοι και κοινωνικά φιλοπρόοδοι επιστήμονες, ανήσυχοι, ευρηματικοί επιχειρηματίες, ονειροπόλοι και ταλαντούχοι νέοι, αφιερωμένοι της τέχνης. Παρέες σκεπτόμενων πολιτών,  εναλλακτικά μέσα επικοινωνίας, κοινωνικά δίκτυα. Σωματεία ενεργών πολιτών, δρώντων έξω από χρεοκοπημένους θεσμούς, μέσα όμως από τα σπλάχνα αυτής της κοινωνίας, που διεκδικούν και επιβάλλουν  με τη συμπεριφορά τους, το λιγότερο: Ποιότητα ζωής, αλλά και το περισσότερο: Τη δημιουργία αυτόνομων, απελευθερωμένων χώρων προόδου, ανταγωνισμού και προστιθέμενης αξίας. Πρόκειται για μια, όπως βρήκα να ονομάζεται, «άυλη εργασία», η οποία, καθόσο συντελείται, δεν γίνεται αντιληπτή, από τη μέση παρατηρητικότητα των απ΄ έξω. Κι αυτό γιατί δεν μισθοδοτείται από κανένα χουβαρντάδικο υπουργικό μισθολόγιο, δεν καταγράφεται σε κανένα σπάταλο ταμείο επιμόρφωσης, επιδότησης ή επιχορήγησης, δεν παρα-σιτίζεται από κανένα κονδύλι ευρωπαικής προέλευσης. Πρόκειται για μια εργασία, έναν μόχθο καλύτερα,  που εντοπίζεται, μόνο εκ των υστέρων: Εκ του αποτελέσματος, δηλαδή, σε στρατηγικής σημασίας  τομείς, όχι μόνο της οικονομίας, αλλά και της παιδείας, των γνώσεων, των συμβόλων, των ιδεών, της αισθητικής, της αλληλεγγύης, των  κοινωνικών σχέσεων… Αναφέρω, ενδεικτικά, τρία παραδείγματα, ένα από τον καθένα τους τομείς της Επιστήμης, της Τέχνης και της Οικονομίας. Πανεπιστημιακοί του μαυροπίνακα και των ερευνητικών κέντρων που πηγαίνουν κάθε μέρα στο πανεπιστήμιο, συνήθως σε ένα άθλιο περιβάλλον για να δώσουν στο μάθημά τους τον καλύτερο εαυτό τους. Που ντρέπονται να δείξουν στους συναδέλφους τους των άλλων χωρών σε ποιές συνθήκες κάνουν έρευνα και που παρ΄ όλα αυτά καταφέρνουν να στέκονται με αξιώσεις στα διεθνή συνέδρια. Επίσημες διεθνείς μετρήσεις παραγωγής νέας γνώσης κατατάσσουν την Ελλάδα στην 28η θέση -στην 20η, αν ληφθεί υπόψη ο πληθυσμός των χωρών. Και αυτό σε απαιτητικούς τομείς όπως αυτοί των υπολογιστών, των γεωπονικών επιστημών, της κλινικής ιατρικής. της φυσικής, της χημείας, της βιολογίας, της επιστήμης των  υλικών, των οικονομικών. Από το άλλο μέρος: Ένα πλήθος νέων που ασχολούνται με «έργα ουχί παραδεδεγμένης χρησιμότητος» και που καθημερινά μοχθούν, συχνότατα απλήρωτοι, αναζητώντας την ανταμοιβή στο αποτέλεσμα της δουλειάς τους. Ηθοποιοί, μουσικοί, εικαστικοί, χορευτές, που περνούν το μεγαλύτερο μέρος του εικοσιτετραώρου τους σε εργαστήρια, σε πρόβες ορχηστρών, θεάτρων και  χορού, ασκούμενοι σε έναν αυτοαμειβόμενο υψηλό επαγγελματισμό. Ένα επαγγελματισμό, που σύντομα θα εισπραχθεί με ευεργετικό θαυμασμό, σε κάποια, μικρή έστω, αίθουσα από κάποιο κοινό, που θα έχει την ευκαιρία να αποσπασθεί, έστω και για λίγο, από το σκουπιδαριό της ευκολίας των καναλιών και του life style. Πάνω σ΄ αυτό, διαβάστε παρακαλώ την απάντηση του μεγάλου μας πιανίστα Δ. Σγούρου, στην ερώτηση: – Εχετε στερηθεί και τι, για να φτάσετε στο σημείο που είστε; Απάντηση: -Εμένα το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να μελετάω. Αν μπορούσα να βγάζω χρήματα μελετώντας και όχι παίζοντας θα ήμουν τρισευτυχισμένος. Το ταλέντο είναι ευθύνη και χάρισμα, με το οποίο μπορείς να κερδίσεις χρόνο. Κάτι που ένας άλλος χρειάζεται δέκα χρόνια για να το μάθει εσύ χρειάζεσαι το μισά. Τι να πω λοιπόν;  Ότι δεν έπαιζα στην γειτονιά ή ότι δεν καθόμουν στις καφετέριες; Από το χώρο της οικονομίας τώρα: Οι εξαγωγικές επιδόσεις, κυρίως νέων επιχειρηματιών, που με τόλμη, όραμα και καινοτομία υπερέβησαν τα όρια της ελληνικής αγοράς για να αναμετρηθούν στο διεθνή επιχειρηματικό στίβο με επιτυχία, όπως δείχνει η συνεχής αύξηση των εξαγωγών μας. Η σημαντική βελτίωση του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών που καταγράφηκε κατά το 2010, συνεχίστηκε και τον Ιανουάριο του 2011.  Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, η συνολική αξία των εξαγωγών – αποστολών, συμπεριλαμβανομένων των πετρελαιοειδών, ανήλθε στο ποσό των 1.388,8 εκατ. ευρώ, έναντι 992,9 εκατ. ευρώ τον ίδιο μήνα του 2010, παρουσιάζοντας αύξηση 39,9%! Ακόμη, είναι άδικο να ξεχνάμε και τις μοναχικές μονάδες σπουδαίων προσωπικοτήτων που με ατσαλάκωτη ακεραιότητα τιμούν το επάγγελμά τους, διδάσκουν με την καθημερινότητά τους, υπερασπίζονται και τονώνουν την εθνική φιλοτιμία, σέβονται και μετέρχονται τη διαδικασία της νόμιμης δημιουργίας πλούτου, περιφρονώντας συγχρόνως την επίδειξή του, και κυρίως απέχουν επίμονα από τα σκηνοθετημένα τηλεοπτικά παράθυρα, ακόμα και σοβαρών τάχα εκπομπών, αν και θα μπορούσαν, αν το ήθελαν, να ήταν μονίμως καλεσμένοι σ΄ αυτά. Ολοι αυτοί οι μικροί «θρίαμβοι» σηματοδοτούν πλέον ένα κίνημα. Ενα κίνημα που φαίνεται να έχει ξεπεράσει το όριο του «μια μάταιη προσπάθεια δεν είναι μια άχρηστη προσπάθεια» και να κινείται, ήδη, στη λογική του: «δεν είναι εξίσου ριψοκίνδυνο το να μην επιχειρήσεις, και το να μην πετύχεις». * O κ. Κωστούλας είναι τέως γενικός διευθυντής εταιρειών του ευρύτερου χρηματοπιστωτικού τομέα. Ένα νέο βιβλίο του, με τίτλο: «ΔΙΑΒΑ-ΖΩΝΤΑΣ με το μολύβι στο χέρι», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ. gcostoulas@gmail.com ΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ Νίκος Κοκοσαλάκης: «Ποια είναι τα κύρια γνωρίσματα της κρίσης;»Δημήτρης Κυριαζής: <<H κρίση του πολιτιστικού υποκειμένου. Πολιτιστική και Ψυχαναλυτική προσέγγιση>> Ηλίας Μαλεβίτης: <<Η πολυπολιτισμικότητα και η Μουσουλμανική μετανάστευση: ανίχνευση όρων και ορίων>> Σταύρος Γιαγκάζογλου: <<Η κρίση στην εκπαίδευση: υπάρχει λύση;>> Άγγελος Καλογερόπουλος-Τασούλα Καραγεωργίου: <<Επιπτώσεις της κρίσης στη γλώσσα και την επικοινωνία>> Γιώργος Κόρδης: <<Η ανανεωτική δύναμη της Παράδοσης. Ο ρυθμός στις εικαστικές τέχνες και η σημασία του>> Γιώργος Δελαστίκ: <<Η κρίση στην οικονομία και την πολιτική>> Γιώργος Κωστούλας: << Η κρίση και ο ρόλος της επιχειρηματικής ηγεσίας>> Φώτης Παπαθανασίου: <<¨Εν αρχή ήν ο ρυθμός¨: ποιος είναι ο ρόλος της μουσικής στη σύγχρονη κοινωνία και ποια μπορεί να είναι η συμβολή της σε μια νέα πνευματικότητα;>> Κώστας Γεωργουσόπουλος: <<Μπορεί να συμβάλει το θέατρο στην υπέρβαση της κρίσης;>> Αλέξανδρος Αγγελόπουλος: <<Πολιτισμός και τουρισμός: σε αναζήτηση ταυτότητας, καινοτομίας και εξωστρέφειας>> Ευφροσύνη Δοξιάδη: <<Υπάρχει κρίση στην τέχνη;>> Χρήστος Γιανναράς: <<Ανήκωμεν εις την Δύσιν;>> Κώστας Ζουράρις: <<Πολυπολιτισμικότητα και ελληνική ταυτότητα>> Σωτήρης Γουνελάς: <<Η αποϊεροποίηση και ο απανθρωπισμός του πολιτισμού>>

Πηγή:www.capital.gr

ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!

 

 Οι δυνάμεις της Αριστεράς, πέρα από διαφορές, δίνουν συχνά την εντύπωση ότι το πρόβλημά τους είναι η επικράτηση της μιας έναντι της άλλης! Θεωρείτε ότι μόνο η ηγεσία του ΚΚΕ είναι υπεύθυνη για τον άγονο κατακερματισμό; Μπορεί να αλλάξει το διαιρετικό κλίμα μέσα στο 2011;

    Αντιμέτωπα με τη ραγδαία επιδείνωση της ζωής τους λόγω του μνημονίου και του γενικότερου κοινωνικού πολέμου που έχουν κηρύξει μονομερώς οι κυρίαρχες τάξεις, τα λαϊκά στρώματα χρειάζονται την ενότητα δράσης όλων των μαχόμενων, αριστερών δυνάμεων, που αποτελούν σήμερα τον βασικό κορμό της αντίστασης. Όσοι γυρίζουν την πλάτη στον πιο κρίσιμο κοινωνικό πόλεμο των τελευταίων 35 χρόνων για να επιδοθούν στον ενδοαριστερό εμφύλιο ακολουθώντας τη λογική «ο χειρότερος εχθρός είναι ο γείτονας», επωμίζονται τεράστιες, ιστορικές ευθύνες.
   Όχι μικρότερες ευθύνες έχουν, ωστόσο, όσοι αντιμετωπίζουν καιροσκοπικά το θέμα της ενότητας, κερδοσκοπώντας πάνω σε μια δημοφιλή λέξη απλώς για να πλαγιοκοπήσουν τους «σεχταριστές». Οι αριστεροί πολίτες έχουν πικρή εμπειρία από δήθεν «ενωτικές» πρωτοβουλίες, οι οποίες, ακριβώς επειδή δεν στηρίζονταν σε ξεκάθαρες αρχές, στρατηγική αντίληψη και πολιτικούς στόχους, κατέληξαν να ενώσουν την Αριστερά με την… αστική τάξη (βλ. κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα) με τίμημα την πολυδιάσπαση της ίδιας της Αριστεράς.
   Σήμερα δεν υπάρχουν στοιχειώδεις προγραμματικές προϋποθέσεις πολιτικής ενότητας της Αριστεράς. Πως είναι δυνατόν, για παράδειγμα, η ηγετική πλειοψηφία του Συνασπισμού, με την φιλο- Ε.Ε. πολιτική της, να ενωθεί σε κοινό πολιτικό μέτωπο με το ΚΚΕ ή/και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που έχουν κάθετα αντι-Ε.Ε. πολιτική; Εκείνο που μπορεί ρεαλιστικά να προσδοκά κανείς είναι: Πρώτον, την κοινή δράση σε συγκεκριμένα, ζωτικής σημασίας θέματα αιχμής στο μαζικό κίνημα (ανατροπή του μνημονίου, δημοκρατικές ελευθερίες, αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία κλπ). Και, δεύτερον, τη δημιουργία προϋποθέσεων για τη διαμόρφωση ενός νέου, πολιτικού μετώπου των αριστερών, ανατρεπτικών δυνάμεων, κάτι που προϋποθέτει ρήξη και αυτονόμηση από ηγεσίες και δομές που έχουν ξεπεραστεί και θα ξεπερνιούνται ολοένα και περισσότερο από την ταξική πάλη.

 
-Ποιους θεωρείτε ως τους πλέον κρίσιμους δύο- τρεις προγραμματικούς στόχους για μια αριστερή στροφή στη χώρα το 2011;
   Το απολύτως επείγον πρόβλημα της εργαζόμενης πλειονότητας είναι η ανατροπή του μνημονίου και όλων των εξειδικεύσεων και «επικαιροποιήσεων» που το συνοδεύουν, μετατρέποντας σε οδό του μαρτυρίου την καθημερινότητα εκατομμυρίων Ελλήνων. Βεβαίως, ο αντιμνημονιακός λόγος από μόνος του δεν αρκεί, αφού η έξοδος από τον μηχανισμό της τρόικας φέρνει αναπόφευκτα στην πρώτη γραμμή τα μεγάλα ερωτήματα του χρέους και του ευρώ- ζητήματα που θα αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερη ένταση τους πρώτους κιόλας μήνες του 2011, με τη διελκυνστίδα για την τέταρτη δόση του δανείου και την αναμενόμενη, ανοιχτή κρίση της ευρωζώνης.
Σ’ αυτό το φόντο, η Αριστερά καλείται να υψώσει τολμηρά τη σημαία μιας άμεσης, εναλλακτικής, ριζοσπαστικής λύσης, με βασικούς άξονες:

 

• Τη στάση πληρωμών και τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, χωρίς όρους και ποινές, υπό την απειλή της άρνησης πληρωμής του συνόλου του δημοσίου χρέους.
• Την έξοδο από το ευρώ, την ανάκτηση ελέγχου του εθνικού νομίσματος και την αποκατάσταση ελέγχου των συναλλαγματικών ροών. 
• Την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και άλλων στρατηγικών επιχειρήσεων υπό λαϊκό έλεγχο. 
• Τη ριζική αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ της εργασίας, με μοχλό, μεταξύ άλλων, ένα αναδιανεμητικό φορολογικό σύστημα.

   Δεν μπορεί να έχει κανείς την αυταπάτη ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου ή μια κυβέρνηση Σαμαρά θα μπορούσε ποτέ να υιοθετήσει παρόμοια μέτρα. Επομένως, βασική προϋπόθεση για μια ριζοσπαστική στροφή όπως την περιγράψαμε είναι η ανατροπή της αθλιέστερης κυβέρνησης μετά τη χούντα των Απριλιανών και η επιβολή αυτών των μέτρων στην όποια αυριανή κυβέρνηση από ένα αναγεννημένο λαϊκό κίνημα, σε περιβάλλον «εργατικής μεταπολίτευσης».

 

-Μπορεί να υπάρξει προοδευτική και σοσιαλιστική στροφή με το ευρώ και την ΟΝΕ; Αν μια χώρα του ευρώ πρωτοπορεί σε δυνατότητα προοδευτικών και σοσιαλιστικών μετασχηματισμών, θα πρέπει να αναμένει για την προώθησή τους να υπάρξουν συνολικότερες αλλαγές στην Ε.Ε., προκειμένου να αποφύγει την «εθνική απομόνωση»;
   Κατά τη γνώμη μου ουδείς, εάν θέλει να είναι ειλικρινής πρώτα απ΄ όλα με τον εαυτό του, δεν πίστεψε ποτέ σε «σοσιαλισμό με ευρώ και ΟΝΕ». Υπήρξαν βέβαια ειλικρινώς ευρωπαϊστές σοσιαλδημοκράτες, που έβλεπαν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως έναν τρίτο δρόμο ανάμεσα στον απολυταρχικό «υπαρκτό σοσιαλισμό» της Ανατολής και την νεοφιλελεύθερη, υπό αμερικανική ηγεμονία Δύση. Η Ενωμένη Ευρώπη ήταν γι αυτούς το διπλό στοίχημα της χειραφέτησης από την Αμερική και της διατήρησης ενός «κοινωνικού κράτους»- με άλλα λόγια ενός πιο ανθρώπινου καπιταλισμού, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
   Σήμερα, ακόμη κι αυτή η μετριοπαθής φιλοδοξία φαντάζει ξεκάθαρα ουτοπική στο περιβάλλον μιας νέας, γερμανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ξεπερνάει σε μονεταρισμό την Αμερική του Ομπάμα. Στο νέο αυτό φόντο, ο ευρωπαϊσμός φαντάζει δογματικός σαν Χιλιαστική πίστη κι οι οπαδοί της «υπαρκτής Ευρώπης» του 2011 αρχίζουν να θυμίζουν τους οπαδούς της ΕΣΣΔ ή της Κίνας του 1989.
   Όσοι προτείνουμε τη ρήξη με την Ε.Ε. και την έξοδο από την ευρωζώνη δεν ισχυριζόμαστε ότι πρόκειται για μια εύκολη λύση, χωρίς οικονομικό τίμημα, κοινωνική αναστάτωση και παροξυσμό των πολιτικών συγκρούσεων. Ωστόσο, οι αμετακίνητοι ευρωπαϊστές που προβλέπουν ότι θα πέσουν πάνω μας όλες οι πληγές των Φαραώ αν φύγουμε από το ευρώ (φυγή κεφαλαίων, γιγάντωση του χρέους, θησαυρισμός των κεφαλαιούχων που θα αγοράσουν κοψοχρονιά τα πάντα στην Ελλάδα κλπ) θα πρέπει να αναλογιστούν ότι μηρυκάζουν απλώς ακριβώς τα τρομοκρατικά επιχειρήματα που επικαλείται πάγια ο αστικός πολιτικός κόσμος και οι κονδυλοφόροι του για να μας πείσουν πόσο μάταιη είναι η ίδια η σοσιαλιστική προοπτική.
   Ασφαλώς είναι αλήθεια ότι δεν μπορεί- ειδικά στην περίπτωση μιας μικρής χώρας την εποχή των πολυεθνικών και του Ίντερνετ- να υπάρξει «σοσιαλισμός σε μία χώρα». Αλλά ούτε μπορεί να υπάρξει «σοσιαλισμός παντού, την ίδια ώρα»! Η ασυμμετρία των ταξικών αγώνων, που αναπτύσσονται στο έδαφος διαφορετικών εθνικών, κοινωνικών σχηματισμών, σημαίνει ότι η αντικαπιταλιστική ανατροπή μπορεί να ξεκινήσει από μία χώρα ή από μικρή ομάδα χωρών, αλλά για να εδραιωθεί και να μακροημερεύσει ως πραγματική, σοσιαλιστική αλλαγή πρέπει να νικήσει σε μια ισχυρή, περιφερειακή και τελικά παγκόσμια κλίμακα.

-Πως εκτιμάτε τη διαδρομή του Αριστερού Βήματος Διαλόγου και Κοινής Δράσης και πως βλέπετε τις προοπτικές του;
   Τον Ιούλιο του 2010, το Αριστερό Βήμα ξεκίνησε ως πρωτοβουλία 77 ανθρώπων της ευρύτερης Αριστεράς, κυρίως διανοουμένων, συνδικαλιστών και καλλιτεχνών. Ήταν, τότε, μια κραυγή αγωνίας εν όψει των εξαιρετικά κρίσιμων απειλών για τα δικαιώματα και τον πολιτισμό του κοινωνικού ανθρώπου στην εποχή της μνημονιακής βαρβαρότητας, μια έκκληση συστράτευσης όλων των μάχιμων, αριστερών δυνάμεων έναντι του κοινού εχθρού, η οποία, φυσικά, δεν διέγραφε, ούτε υποτιμούσε τις διαφορές τους.
   Έξι μήνες αργότερα, το Αριστερό Βήμα αποτελεί συγκροτημένη πραγματικότητα. Περισσότεροι από 1340 άνθρωποι απ’ όλη την Ελλάδα, μεταξύ των οποίων πολλοί νέοι, έχουν υπογράψει την ιδρυτική του έκκληση, ενώ ομάδες πρωτοβουλίας με ταυτόσημο προσανατολισμό έχουν δημιουργηθεί και δημιουργούνται σε αρκετές πόλεις. Το διεθνές συνέδριο για την οικονομική κρίση και την εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς, που διοργανώθηκε με εξαιρετική επιτυχία στο Πάντειο, οι δύο, μαζικές συγκεντρώσεις της Θεσσαλονίκης, η δημιουργία της ιστοσελίδας και η σημαντική εκδήλωση με τον Σλάβοϊ Ζίζεκ στο ΕΜΠ αποτέλεσαν καρποφόρες πρωτοβουλίες διαλόγου, που κατέδειξαν τη δυναμική της πρωτοβουλίας.
   Τα βασικά επιτεύγματα της μέχρι τώρα πορείας μας, που πρέπει να διαφυλαχθούν και να αναπτυχθούν, είναι κατά τη γνώμη μου: Η ανεξαρτησία του Αριστερού Βήματος από όλους τους κομματικούς χώρους της Αριστεράς και η λειτουργία του ως καταλύτη για την ώσμωση μεταξύ τους, σε έναν διάλογο ο οποίος θα διαπερνά όλα τα υπαρκτά ρεύματα του χώρου. Η σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα στην ανάληψη πρωτοβουλιών, με συνέπεια λόγων και έργων. Και η λειτουργία του ως γέφυρας μεταξύ των πιο φωτεινών και δημιουργικών στοιχείων της αριστερής διανόησης με τους αγωνιστές των κοινωνικών κινημάτων.
   Αναφορικά με τις προοπτικές του Αριστερού Βήματος, πιστεύω ότι χρειάζονται πιο συντονισμένες πρωτοβουλίες όχι μόνο στο πεδίο του διαλόγου και της επεξεργασίας θέσεων, αλλά και της κοινής, μετωπικής δράσης, κάτι που επίμονα ζητάει ο κόσμος της Αριστεράς. Φυσικά, οι μορφές αυτών των πρωτοβουλιών θα είναι διαφορετικές από εκείνες που προσιδιάζουν σε ένα πολιτικό κόμμα ή ένα εργατικό συνδικάτο. Παράδειγμα προς αυτή την κατεύθυνση μπορεί να αποτελέσει η εν εξελίξει πρωτοβουλία, την οποία στηρίζει το Αριστερό Βήμα, για τη δημιουργία επιτροπής με στόχο τον δημόσιο, λογιστικό έλεγχο του ελληνικού χρέους, στην προοπτική της μερικής ή και ολικής διαγραφής του.

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1984:2011-01-04-07-37-53&catid=85:synenteyxseis&Itemid=267

Η στρατηγική της χειραγώγησης και ο βαθύς ύπνος των χειραγωγημένων

του Yiannis Aeras στο http://alithinapsemata.wordpress.com

TRUELIES: Την επόμενη φορά που θα δείτε το δελτίο ειδήσεων στην τηλεόραση, δοκιμάστε να έχετε κατά νου , τα 10 παρακάτω σημεία που αναφερονται σε μια γαλλικη δημοσιευση Συντάχθηκε λοιπόν  μία λίστα με τις 10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ, η οποία αρχικά παρουσιαστηκε σαν “δημιουργημα” του Ν. Τσομσκυ (ψευδως) ενω στην πραγματικοτητα εγινε απο την γλλικη αναρχικη εφημεριδα Le Grand Soir .Διαβάστε τς και θα καταλάβετε τους τρόπους με τους οποίους, απο άνθρωποι μετατρεπόμαστε σε πρόβατα……

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει  καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά  τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

ΠΗΓΗ

Το παραπάνω κείμενο, δεν είναι μια λίστα που συνταχθηκε απο τον ιδιο τον Τσομσκυ αλλά απο μια γαλλικη εφημερίδα την LE GRAND SOIR. Προκειμένου να γίνει γνωστή πλήρως η Αλήθεια σε σχέση με την προέλευση της παραπάνω λίστας, παραθέτουμε ενα δεύτερο άρθρο που μας λέει πως εγινε αυτή και μας παραθέτει την άποψη του ιδίου:

Το κείμενο «Οι 10 στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών» κυκλοφορεί μαζικά από το καλοκαίρι, γράφει ο Jean Bricmont, (στα ισπανικά, γαλλικά, αγγλικά κλπ κλπ   -μας έφτασε στα μέσα του Δεκέμβρη και στην Ελλάδα)-    και αποδίδεται στον Noam Chomsky. Λόγω του κειμένου αυτού, τα «επίσημα» μήντια κριτικάρουν ήδη τον Chomsky ως «οπαδό των θεωριών της παγκόσμιας συνωμοσίας» ή της «παγκόσμιας κυριαρχίας των illuminati »….
Ειδικά η 10^η στρατηγική, λέει πως το «σύστημα» γνωρίζει πολύ καλύτερα τα άτομα απ’όσο τα ίδια τα άτομα γνωρίζουν τον εαυτό τους κλπ κλπ με αποτέλεσμα το «σύστημα» να είναι σε θέση να ελέγχει τα άτομα περισσότερο απ’όσο τα ίδια μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους…
Το κείμενο μου φάνηκε (λέει ο Bricmont) ότι υπεραπλουστεύει και διαστρεβλώνει την σκέψη του Chomsky, και μια που δεν έβρισκα το αγγλικό πρωτότυπο και για να έχω ήσυχη την συνείδησή μου, αποφάσισα να ρωτήσω τον ίδιο. Ιδού η απάντησή του: «Δεν έχω την παραμικρή ιδέα από πού προέρχονται όλα αυτά. Προσωπικά δεν έχω κάνει τέτοια λίστα, δεν έγραψα κάτι τέτοιο κι ούτε το δημοσίευσα στο internet. Υποθέτω ότι όποιος το έκανε θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι πρόκειται για ερμηνείες των όσων έχω γράψει εδώ κι εκεί, αλλά σε καμία περίπτωση, ούτε υπ’αυτή την διατύπωση, ούτε υπό μορφή λίστας».
Η προφανής επιτυχία αυτού του κειμένου, δείχνει ξεκάθαρα την παρανόηση της σκέψης του Chomsky σχετικά με την «χειραγώγηση», τόσο εκ μέρους μερίδας υποστηρικτών του, όσο και εκ μέρους των πολέμιών του. Ο Chomsky και ο Ed Herman, που έχουν γράψει το Manufacturing Consent: The Political Economy of the Mass Media (1988) [που είκοσι χρόνια αργότερα μεταφράστηκε και στα γαλλικά ως: La fabrique du consentement (εκδ. Agone, 2008)], ενώ το 1992 γυρίστηκε το ντοκυμανταίρ: Manufacturing Consent: Noam Chomsky and the Media , πουθενά δεν υπονοούν πως κάπου υπάρχει μια κρυφή οργάνωση που «χειραγωγεί τις μάζες». Αποδεικνύουν ότι υπάρχουν  μια σειρά φίλτρα, που συνδέονται με το ότι τα μήντια έχουν σχέσεις με ιδιωτικά συμφέροντα, διαφήμιση και δράση ομάδων πίεσης κλπ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η θεώρηση του κόσμου που διακινούν τα μήντια να είναι εξαιρετικά στρεβλή, στήνοντας μια διαδικασία περισσότερο παρά ασχολούμενα με το αντικείμενο. Αυτά λέει ο Bricmont.
Εδώ αρχίζει το δικό μου το ψάξιμο: τίνος είναι λοιπόν το κείμενο;
Όταν μου πρωτοήρθε μέσω συνδρομής που έχω σε μια από τις γαλλικές ιστοσελίδες εναλλακτικής ενημέρωσης, μου έκανε πολύ εντύπωση το “λαϊκίστικο” ας πούμε του πράγματος και ο απλοϊκός δεκάλογος-συνταγή: σκανάροντας το internet (και επειδή το πρωτότυπο ήταν σταγαλλικά, δεν χρειάστηκε να ρισκάρω μεταφράσεις) βρήκα την πηγή, την οποία εκείνοι που το πρωτοδημοσίευσαν δεν μπήκαν στον κόπο να διασταυρώσουν… Δέκα μέρες αργότερα, η ίδια ιστοσελίδα επανήλθε και δημοσίευσε διάψευση, ενώ το ένα μετά το άλλο άρχισαν όλο και περισσότερα blog να διαψεύδουν. Στα μέσα Δεκεμβρίου του 2010, μεταφράζεται στα ελληνικά και αναρτάται σε πολλά βλόγια, οι αναρτήσεις πολλαπλασιάζονται εκθετικά, έως παροξυσμού, με πολλά “αστέρια like” και χρυσούς σκούφους στα “top 100″. Μετ’ού πολύ, αρχίζει και ο κατακλυσμός των e-mail. Όσο νάναι, έναν ίλιγγο τον παθαίνεις.  Σε δυό-τρεις αποστολείς μου απάντησα, με περίπου αυτούσιο το κείμενο που βλέπετε εδώ….
Εν τέλει, τίνος είναι (βρε γυναίκα) το κείμενο; Το κείμενο λοιπόν γράφτηκε από τον Sylvain Timsit, το 2002, στον ιστότοπο: sytinet. Για τον συγκεκριμένο”αναρχο-κυβερνο-δεν ξέρω τι” ιστότοπο, θα προτιμούσα να σχηματίζατε μόνοι σας άποψη, από την εικόνα και μόνο, ανοίγοντας τα τρία link που προηγούνται και βρίσκονται σ’αυτή εδώ την ίδια παράγραφο. Στην ίδια σελίδα θα βρείτε κι άλλα πολλά και διάφορα, στα αγγλικά (Silent weapons for quiet wars -Μάιος 1979), γαλλικά (  La fin programmée de la démocratie  , Les projets des Maitres du Monde), ιταλικά, γερμανικά.

ΠΗΓΗ-2

http://alithinapsemata.wordpress.com/2011/01/04/%ce%b7-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b7%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%87%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%b1%ce%b3%cf%8e%ce%b3%ce%b7%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b2%ce%b1/

Δημόσιοι υπάλληλοι κατ’ εικόνα και ομοίωση της ελληνικής κοινωνίας

Του Κώστα Καράμπελα *   Πώς η Ελλάδα έφτασε στην ανομολόγητη πτώχευση;   Ποιοι οδήγησαν τη χώρα στην τραγική αυτή κατάσταση;   Ποιο είναι το ποσοστό ευθύνης των δημοσίων υπαλλήλων;   Ο ιδιωτικός τομέας και η κοινωνία των πολιτών λειτουργούν άψογα και το μόνο μας πρόβλημα είναι η λειτουργία του δημοσίου;   Μήπως κάποιοι επωφελούνται από αυτήν την κατάσταση και για αυτό συντηρείται τόσα χρόνια;   Γιατί η ανώτερη αστική τάξη δεν αντιδρά αν το δημόσιο αποτελεί εμπόδιο στην υγιή επιχειρηματική της δράση;   Γιατί η κοινωνία ανέχεται θεσμούς που λειτουργούν εις βάρος της;     Μήπως όλοι οι Έλληνες λίγο ή πολύ έχουμε εκμεταλλευτεί την κατάσταση και έχουμε ωφεληθεί πολλαπλώς οπότε ανεχόμαστε επί μακρόθεν ό,τι κατά καιρούς μας βολεύει;   Αυτοί που ισχυρίζονται ότι αποκλειστικώς υπεύθυνοι για την πτώχευση της χώρας είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι πολιτικοί πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι όλοι αυτοί, δεν έφτασαν με διαστημόπλοια στην Ελλάδα από κάποιο μακρινό σύμπαν. Δεν ανατράφηκαν σε κάστες.       Μεγάλωσαν μέσα στην ίδια κοινωνία όπου μεγάλωσαν και οι λοιποί Έλληνες, γαλουχήθηκαν με τις ίδιες λίγο πολύ αξίες, ασπάστηκαν παρόμοιες πεποιθήσεις, αποφοίτησαν από τα ίδια σχολεία και πανεπιστήμια από τα οποία αποφοίτησαν και οι συνάδελφοί τους του ιδιωτικού τομέα.       Όπως προέκυψε δε από την προσφάτως διενεργηθείσα απογραφή, οι δημόσιοι υπάλληλοι, αριθμούν περίπου 1,000,000 εργαζόμενους σε σύνολο εργατικού δυναμικού 4,431,326 ατόμων σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της ΕΣΥΕ (δεύτερο τρίμηνο 2010). Το νούμερο αυτό είναι τόσο μεγάλο που αποκλείει στατιστικά την πιθανότητα όλοι αυτοί οι άνθρωποι να είναι ελαττωματικοί.       Τουναντίον μάλιστα, το δημόσιο (καλώς ή κακώς) προσέλκυσε το αξιόλογο δυναμικό της μεσοαστικής τάξης καθώς πλήρωνε καλύτερα και πιο σταθερά σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα.       Πώς κατέληξαν λοιπόν όλοι αυτοί οι εκατοντάδες χιλιάδες συνηθισμένοι άνθρωποι να είναι στιγματισμένοι ως αντιπαραγωγικοί, αδιάφοροι, ελάχιστα εξυπηρετικοί, καθόλου προνοητικοί και σε κάποιες περιπτώσεις έως και διεφθαρμένοι; Μήπως παρόμοια είναι τα χαρακτηριστικά και του ιδιωτικού τομέα και τελικά μήπως τα εν λόγω χαρακτηριστικά είναι εθνικά;       Εξάλλου το δημόσιο δε λειτουργεί εν κενώ. Προμηθεύεται από ιδιώτες, αναθέτει την κατασκευή των δημοσίων έργων σε ιδιώτες εργολάβους, παράγει αποφάσεις για την εξυπηρέτηση των πολιτών. Όλα αυτά γίνονται από κρατικούς λειτουργούς αλλά με την απόλυτη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα και των πολιτών.       Πρόκειται για μια αδιάρρηκτη σχέση όπου το ένα μέρος δεν υπάρχει χωρίς το άλλο.       Αν κατά τη διάρκεια αυτών των συνδιαλλαγών κάποιοι από την πλευρά του δημοσίου συνιστούν κόμβους διαφθοράς, η κοινωνία τους στιγματίζει. Για ποιο μυστήριο όμως λόγο η ίδια κοινωνία δε στιγματίζει και τον πολίτη-διαφθορέα του συστήματος που δωροδοκεί ή παρανομεί; Και για ποιους λόγους η κοινωνία ανέχεται ή απλώς μένει στο στιγματισμό της διαφθοράς και δεν περνά στην καταγγελία της;       Η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα είναι η ίδια: ανεχόμαστε άνομες καταστάσεις στα πλαίσια μια κακώς νοούμενης αλληλεγγύης μεταξύ ενόχων. Έχουμε αποδεχτεί ότι «έτσι λειτουργεί το σύστημα» και δεν θέλουμε να το αλλάξουμε, διότι σύντομα θα το χρειαστούμε για να νομιμοποιήσουμε και τη δική μας ημιπαράνομη, παράνομη ή παράτυπη δραστηριότητα όταν και όποτε αυτή προκύψει.       Δεν χρειάζεται να ψάξουμε εις βάθος για να βρούμε ποιοι ευθύνονται για την κατάσταση του ελληνικού δημοσίου, αφού η απάντηση είναι κλασσική. Υπεύθυνος είναι αυτός που ωφελήθηκε και ωφελημένοι είμαστε όλοι εμείς οι Έλληνες. Στην Ελλάδα, όπως και σε όλες τις χώρες του κόσμου, την κύρια ευθύνη για τη διαμόρφωση των θεσμών έχει η καθεστηκυία τάξη. Οι θεσμοί που έχουμε ως κοινωνία και ο τρόπος που αυτοί λειτουργούν είναι αυτοί που εξυπηρετούν την ελίτ μας η οποία δεν επιθυμεί ανατρεπτικές αλλαγές διότι αποκομίζει οφέλη από το σύστημα που με κόπο έχει κατασκευάσει.       Αν το δημόσιο λειτουργούσε υποδειγματικά, τότε μέλη των διαφόρων επαγγελματικών συντεχνιών δεν θα δημιουργούσαν υπερκέρδη, οι μετριότεροι εξ’ αυτών θα έμεναν χωρίς εργασία, τα παιδιά τους δεν θα κληρονομούσαν τις δουλειές τους και η ελληνική κοινωνία όπως τη γνωρίζουμε θα κατέρρεε κάτω από το «βάρος της αξιοκρατίας» που θα διέσωζε τους άριστους και μόνο.       Συμπέρασμα       Κατά τη γνώμη μου, και για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν αποτελούν δαιμόνια της κοινωνίας που πρέπει να αποτάξουμε ή έστω να μετατάξουμε. Αποτελούν μέρος αυτής, κατ’ εικόνα και ομοίωσή της.       Τα προβλήματα της χώρας δεν παράγονται αποκλειστικά από τους δημοσίους υπαλλήλους και τους πολιτικούς μας. Εδράζονται αφενός στα συμφέροντα που ωφελούνται από όλη αυτή την κατάσταση και αφετέρου στη συλλογική κακή νοοτροπία. Μια νοοτροπία που τη χαρακτηρίζει η αναξιοκρατία, ο νεποτισμός, η φυγοπονία, η αδιαφορία και η λογική του «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα».       Αν έφταιγαν μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι, η λύση θα ήταν απλή και η στοχοποίησή τους από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας θα απέδιδε σύντομα καρπούς. Το πρόβλημα είναι κοινωνικό, συλλογικό και εν τέλει εθνικό και η λύση του γρίφου γύρω από το μύθο είναι ότι η κοινωνία μας διαθέτει τη δημόσια διοίκηση που θέλει, που της αξίζει και που την εξυπηρετεί. Το νέο μεταρρυθμιστικό εγχείρημα νομίζω πως θα αποτύχει για τους ίδιους λόγους που οδήγησαν σε αποτυχία και όλες τις προηγούμενες παρόμοιες απόπειρες καθώς:       Ως κοινωνία δεν έχουμε αποφασίσει ειλικρινώς τι θέλουμε να κάνουμε.   Το κράτος δεν έχει εκπαιδεύσει καταλλήλως τους πολίτες ήδη από το σχολείο.   Η ανώτερη οικονομικά τάξη δεν επιθυμεί πραγματικά την αλλαγή του συστήματος και δεν έχει πιεστεί κατάλληλα.   Μεταρρυθμίσεις εις βάρος μόνο κάποιων επαγγελματικών ομάδων που στοχοποιούνται ως αποδιοπομπαίοι τράγοι σε συνδυασμό με ένα βιαστικό και άτσαλο ξεχαρβάλωμα του «κοινωνικού συμβολαίου» του ΠΑΣΟΚ, θα οδηγήσουν σε οπισθοδρόμηση και σε κοινωνικές αναταραχές, χωρίς να επιλύσουν τα προβλήματα που μας ταλανίζουν.       Πηγή : Real Politics Ο Κώστας Καράμπελας είναι πολιτικός επιστήμονας και απόφοιτος της εθνικής σχολής δημόσιας διοίκησης

The Shock Doctrine 2009 (NTOKIMANTEΡ) – ΔΕΙΤΕ ΤΟ

Ευχαριστώ τον φίλο δημοσιογράφο Κυριάκο Ζηλάκο που είχε την ευγένεια να μου στείλει αυτό το mail.

Είδα το ντοκιμαντέρ, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Naomi Klein «The shock Doctrine»[διάρκεια περίπου 2 ώρες [+]]

Δύο είναι τα κύρια συμπεράσματά μου.

1. Αυτό που είπε ο πρόεδρος Φραγκλιν Ρουσβελτ για να αντιμετωπίσει τη κρίση του 1929 με τη New   Deal » Να μην φοβηθούμε τον φόβο» και

2. Αυτό που λέγεται στο τέλος του ντοκυμαντέρ «Η πρωτη πράξη αντίστασης είναι να μην χάσουμε τη συλλογική μας μνήμη»

Δεν είμαι βέβαιος οτι δεν θα σοκαριστείτε και σεις βλέποντας τα γεγονότα που μόλις τώρα ζήσαμε και ζούμε [ίσως μάλιστα να σας δημιουργήσει αισθήματα απελπισίας.Όμως πιστεύω ότι αν το δείτε έτσι θα είναι τεράστιο λάθος.[ γι αυτό προέταξα -με την κατανόησή  σας ελπίζω-τα δικά μου συμπεράσματα]

Υπάρχει και άλλο ένα ελπιδοφόρο μήνυμα,

Ο κόσμος σήμερα έχει μεγαλύτερη γνώση και είναι υποψιασμένος και οι μέθοδοι Φριντμαν για «θεραπείες σοκ» δεν μπορούν να περάσουν,

Αυτή είναι και η ελπίδα μας.

Δ.Αλευρομαγειρος

 

http://vimeo.com/17571031

 

Προς το Λαό – Το κείμενο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας

  Η Ιεραρχία της Έκκλησίας τής Έλλάδος, η όποία συνήλθε στήν τακτική Συνεδρία της άπό 5ης – 8ης Οκτωβρίου τ.έ., αισθά­νεται τήν ανάγκη νά άπευθυνθεί στό πλήρωμά της, στό λαό του θεού, άλλά καί σέ κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, γιά νά μι­λήσει μέ τή γλώσσα τής άλήθειας καί τής άγάπης. Οι ημέρες πού ζούμε είναι δύσκολες καί κρίσιμες. Περνάμε ως χώρα μιά δεινή οικο­νομική κρίση πού δημιουργεί στούς πολλούς άνασφάλεια καί φόβο. Δεν γνωρίζου­με τί είναι αύτό πού μάς έρχεται τήν επόμενη μέρα. Ή χώρα μας φαίνεται νά μήν είναι πλέον έλεύθερη άλλά νά διοικείται έπί τής ούσίας άπό τούς δανειστές μας. Γνωρίζουμε ότι πολλοί περιμένετε άπό τήν ποιμαίνουσα Εκκλησία νά μιλήσει καί νά τοποθετηθεί πάνω στά γεγονότα πού παρακολουθούμε.
Είναι άλήθεια ότι αύτό πού συμβαίνει στήν πατρίδα μας είναι πρωτόγνωρο καί συ­νταρακτικό. Μαζί μέ τήν πνευματική, κοινω­νική καί οικονομική κρίση συμβαδίζει καί ή πάσης φύσεως άνατροπή. Πρόκειται γιά προσπάθεια έκρίζωσης καί έκθεμελίωσης πολλών παραδεδομένων, τά όποια ως τώ­ρα θεωρούνταν αύτονόητα γιά τή ζωή του τόπου μας. Από κοινωνικής πλευράς έπιχειρείται μιά άνατροπή δεδομένων καί δι­καιωμάτων καί μάλιστα μέ ένα πρωτοφανές έπιχείρημα. Τά άπαιτούν τά μέτρα αύτά οί δανειστές μας. Δηλώνουμε δηλαδή ότι είμαστε μιά χώρα ύπό κατοχή καί έκτελούμε έντολές τών κυριάρχων – δανειστών μας. Τό ερώτημα, τό όποιο γεννάται, είναι έάν οι άπαιτήσεις τους άφορουν μόνον σέ οικονομικά καί άσφαλιστικά θέματα ή άφο­ρούν καί στήν πνευματική καί πολιτιστική φυσιογνωμία τής Πατρίδος μας. Μπροστά στήν κατάσταση αύτή ό κάθε λογικός άνθρωπος διερωτάται: Γιατί δέν πή­ραμε νωρίτερα όλα αύτά τά δύσκολα μέ­τρα, πού σήμερα χαρακτηρίζονται άναγκαία. «Ολες αύτές τίς παθογένειες τής κοινωνίας καί τής οίκονομίας πού σήμερα επι­χειρούμε μέ βίαιο τρόπο νά άλλάξουμε, γιατί δέν τίς άλλάξαμε στήν ώρα του; Γιατί έπρεπε νά φθάσουμε ώς έδώ; Τά πρόσωπα στήν πολιτική σκηνή του τόπου μας είναι, έδώ και δεκαετίες, τα ίδια. Πώς τότε υπολό­γιζαν τό πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας ότι όδηγούν τή χώρα στή καταστροφή καί σή­μερα αισθάνονται άσφαλείς, γιατί ενεργούν ώς εντολοδόχοι; Σήμερα γίνονται ριζικές άνατροπές γιά τίς όποίες άλλοτε θά άναστατωνόταν όλη ή Ελλάδα καί σήμερα επιβάλ­λονται χωρίς σχεδόν άντιδράσείς.

Ή οικονομική μας κρίση μέ πολύ άπλά λόγια οφείλεται στή διαφορά μεταξύ παραγωγής καί κατανάλωσης. Στόν άργό ρυθμό τής παραγωγής πού επιτυγχάνουμε άπέναντι στό ύψηλό βιοτικό επίπεδο πού μάθαμε νά ζούμε. Όταν όσα καταναλώνουμε είναι πολύ περισσότερα άπό όσα παράγουμε, τό­τε τό οικονομικό ισοζύγιο γέρνει πρός τήν πλευρά τών εξόδων. Ή χώρα μας γιά νά άντεπεξέλθει, άναγκάζεται νά δανείζεται μέ τήν έλπίδα ότι τό διαταραγμένο ισοζύγιο θά ανακάμψει. Όταν αύτό δέν γίνεται καί οί δανειστές άπαιτούν τήν έπιστροφή τών δανεισθέντων σύν τόκω, τότε φθάνουμε στήν κρί­ση καί στήν χρεωκοπία. Ή οικονομική κρί­ση, ή όποία ταλαιπωρεί καί δυναστεύει τή χώρα μας είναι ή κορυφή τοΰ παγόβουνου. Είναι συνέπεια καί καρπός μιάς άλλης κρίσης, τής πνευματικής.
Ήδη ή δυσαναλογία μεταξύ παραγωγής καί κατανάλωσης συνιστά όχι μόνον οικο­νομικό μέγεθος, άλλά πρωτίστως πνευματι­κό γεγονός. Σημείο πνευματικής κρίσης, τό όποιον άφορα  τόσο στήν ηγεσία, όσο καί στόν λαό. Μια  ήγεσία  πού δέν μπόρεσε νά σταθεί ύπεύθυνα άπέναντι στό λαό, πού δέν μπόρεσε ή δέν ήθελε νά μιλήσει τή γλώσσα τής άλήθειας, πού πρόβαλε λαθεμένα πρό­τυπα, πού καλλιέργησε τίς πελατειακές σχέσεις, μόνο καί μόνο γιατί είχε ώς στόχο τήν κατοχή καί τή νομή τής έξουσίας. Μιά ήγε­σία πού στήν πράξη άποδεικνύεται ότι ούσιαστικά ύπονόμευσε τά πραγματικά συμφέροντα τής χώρας καί του λαού.
Κι άπό τήν άλλη πλευρά, ένας λαός, έμείς, πού λειτουργήσαμε άνεύθυνα. Παραδοθή­καμε στήν εύμάρεια, στόν εύκολο πλουτι­σμό καί στήν καλοπέραση, έπιδοθήκαμε στό εύκολο κέρδος καί στήν εξαπάτηση. Δέν προβληματισθήκαμε γιά τήν άλήθεια τών πραγμάτων. Ή αύθαίρετη άπαίτηση δικαιω­μάτων άπό συντεχνίες καί κοινωνικές όμάδες  μέ πλήρη άδιαφορία γιά τήν κοινωνική συνοχή συνετέλεσαν κατά ένα μεγάλο μέρος στήν σημερινή κατάσταση.
Ή ούσία της Πνευματικής Κρίσης είναι ή άπουσία  νοήματος ζωής καί ό έγκλωβισμός τού άνθρώπου στό εύθύγραμμο παρόν, δη­λαδή ό έγκλωβισμός του στό έγωκρατούμενο ένστικτο. «Ενα παρόν χωρίς μέλλον, χωρίς όραμα. «Ενα παρόν καταδικασμένο στό άνιαρό καί μονότονο. Ή μετατροπή τής ζωής σ’ ένα χρονικό διάστημα άνάμεσα σέ δύο ήμερομηνίες, αύτές, τής γέννησης καί τής ταφής, μέ άγνωστο τό μεταξύ τους διάστη­μα. Σέ μιά τέτοια προοπτική τό άσκοπο συναγωνίζεται τό παράλογο καί τόν άγώνα τόν κερδίζει πάντα τό τραγικό. Όταν άπευθύνεσαι σέ νέους άνθρώπους καί τούς έρωτάς: «γιατί παιδί μου παίρνεις ναρκωτι­κά;» καί σου άπαντούν: «πέστε μου σεις για­τί νά μήν πάρω; Δέν έλπίζω τίποτα, δέν περι­μένω τίποτα, ή μόνη μου χαρά είναι όταν τρυπάω τήν ένεση καί ταξιδεύω»· ή όταν έπισημαίνεις σέ ένα νέο άνθρωπο ότι παίρνοντας ναρκωτικά θά πεθάνει καί έκείνος σου άπαντά μέ ένα τραγικό χαμόγελο: «σεις δέν καταλαβαίνετε ότι έγώ παίρνω ναρκωτι­κά γιά νά ζήσω», τότε άντιλαμβάνεσαι πόσο άπίστευτα άληθινά καί πόσο τραγικά επίκαιρα είναι τά παραπάνω λόγια. Αντί λοιπόν γιά νόημα ζωής κυνηγήσαμε τήν εύμάρεια, τήν καλοπέραση, τήν οικονομική ισχύ. Όταν όμως δέν ύπάρχει άλλο όραμα ζωής πέρα άπό τήν κατανάλωση, όταν ή οικονο­μική δύναμη καί ή έπίδειξή της γίνεται ό μόνος τρόπος κοινωνικής καταξίωσης, τότε ή διαφθορά είναι ό μόνος δρόμος ζωής, διότι διαφορετικά, άν δέν είσαι διεφθαρμένος, είσαι άνόητος. Έτσι σκέφθηκαν καί έπρα­ξαν πολλοί, έτσι φθάσαμε στη διαφθορά καί τής έξουσίας, άλλά καί μέρους του λαού μας. Τό ερώτημα – δίλημμα του Ντοστογιέφ­σκι «ελευθερία ή ευτυχία;» τό ζούμε πλέον σέ όλη του τήν τραγικότητα. Διαλέξαμε μιά πλαστή εύμάρεια καί χάσαμε τήν έλευθερία του προσώπου μας, χάσαμε τήν έλευθερία τής χώρας μας. Σήμερα ό άνθρωπος δικαίως ίσως τρέμει μήπως μειωθεί τό είσόδημά του, άλλά δέν άνησυχεί τό ίδιο γιά τό έλλειμμα παιδείας πού άφορα στά παιδιά του καί δέν άγωνιά γιά τά παιδιά πού σβήνουν μέσα στις ποικίλες έξαρτήσεις, δέν άγωνιά γιά τόν εύτελισμό του άνθρώπινου προσώπου. Αύτή λοιπόν είναι ή ούσία τής άληθινής κρίσης καί ή πηγή τής οίκονομικής κρίσης τήν όποία τόσο άνελέητα έκμεταλλεύονται οι σύγχρονοι «έμποροι των Εθνών».
Στήν Σύνοδο τής Ίεραρχίας έμείς, οί πνευματικοί σας πατέρες, κάναμε τήν αύτοκρίτική μας, θελήσαμε να άναμετρηθούμε μέ τίς εύθύνες μας καί νά άναζητήσουμε μέ τόλμη τό μερίδιο τής ένδεχομένης δικής μας ύπαιτιότητας στήν παρούσα κρίση. Ξέρουμε ότι κάποιες φορές σάς πικράναμε, σάς σκανδα­λίσαμε ίσως. Δεν άντιδράσαμε άμεσα καί καίρια σέ συμπεριφορές πού σάς πλήγω­σαν. Οι έμποροι τής κατεδάφισης τής σχέσης του λαού με τήν ποιμαίνουσα Εκκλησία του έκμεταλλεύτηκαν στό έπακρο καί πραγματι­κά ή κατασκευασμένα σκάνδαλα καί προ­σπάθησαν νά διαρρήξουν τήν έμπιστοσύνη σας στήν Εκκλησία.
Θέλουμε νά σάς πούμε ότι ή Εκκλησία έχει τό άντίδοτο τής κατανάλωσης ώς τρόπο ζωής καί αύτό είναι ή άσκηση. Καί έάν ή κα­τανάλωση είναι τό τέλος, γιατί ή ζωή δέν έχει νόημα, ή άσκηση είναι δρόμος, γιατί οδηγεί σέ ζωή μέ νόημα. Ή άσκηση δέν είναι στέρη­ση της άπόλαυσης, άλλά έμπλουτισμός τής ζωής μέ νόημα. Είναι ή προπόνηση του άθλητή πού οδηγεί στόν άγώνα καί στό με­τάλλιο καί αύτό τό μετάλλιο είναι ή ζωή πού νικά τό θάνατο, ή ζωή πού πλουτίζεται μέ τήν άγάπη. Ή άσκηση είναι τότε όδός έλευθερίας, έναντίον τής δουλείας του περιττού. Είναι αύτή ή δουλεία πού σήμερα μάς εύτελίζει.
Μάς προβληματίζει ή κατάσταση τής Παδείας μας, γιατί τό σημερινό έκπαιδευτικό σύστημα άντιμετωπίζει τό μαθητή όχι ώς πρόσωπο άλλά σάν ήλεκτρονικό ύπολογιστή καί τό μόνο πού κάνει είναι νά «τόν φορ­τώνει» μέ ύλη άδιαφορώντας γιά τήν όλη του προσωπικότητα καί γι’ αύτό τά παιδιά μας δικαιολογημένα άντιδρούν. Γι’ αύτό άγωνιούμε για τό νέο Λύκειο πού ετοιμάζε­ται. Πιστεύουμε ότι όντως τά σχολικά βιβλία γράφονται μέ τήν εύθύνη τής Πολιτείας, άλλά τό περιεχόμενο τους άφορά καί στόν τελευταίο Έλληνα πολίτη, πού περιμένει άπό τήν Εκκλησία του νά μεταφέρει μέ δύ­ναμη τή δική του ταπεινή φωνή.
Αισθανόμαστε ότι όλοι οί ένοριακοί μας ναοί πρέπει νά γίνουν χώροι φιλόξενοι γιά τούς νέους μας, όπως είναι ήδη άρκετοί άπό αύτούς, στούς όποίους πολλά νέα παιδιά καταφεύγουν ζητώντας νόημα καί έλπίδα.
Ξέρουμε ότι ζητάτε άπό έμάς, τούς Ποιμένες σας, μιά Εκκλησία μέ ήρωισμό, μέ νεύρο, μέ λόγο προφητικό, μέ σύγχρονο νε­ανικό λόγο, όχι έκκοσμικευμένη, άλλά άγιαζομένη καί άγιάζουσα, μιά «Εκκλησία έλευθέρα καί ποιμαίνουσα μετά δυνάμεως. Μιά Εκκλησία πού δέν θά φοβάται νά άμυνθεί στό πονηρό σύστημα αύτού του κόσμου, έστω κι άν ή άντίσταση σημαίνει διωγ­μό ή καί μαρτύριο.
Ή Εκκλησία είναι ό μόνος όργανισμός πού μπορεί νά σταθεί άμεσα δίπλα στον άνθρωπο καί νά τόν στηρίξει. Εκκλησία όμως είμαστε όλοι μας καί αύτή είναι ή δύναμή μας καί ή δύναμή της. Τήν ένότητα μεταξύ τών ποιμένων καί του λαού έχουν στό­χο οί έμποροι των λαών γι’ αύχό προσπα­θούν νά τήν ναρκοθετήσουν. Ξέρουν ότι άμα θά «πατάξουν» τόν ποιμένα, εύκολα θά σκορπίσουν τά πρόβατα καί θά τά ύποτάξουν. Διδαχθείτε άπό τήν ιστορία ότι όπου ό Θεός πολεμήθηκε τελικός στόχος ήταν ό άνθρωπος καί ό εύτελισμός του. Η ένανθρώπιση του Θεού είναι μεγαλύτερη κατα­ξίωση του άνθρώπινου προσώπου. Ή Εκ­κλησία δέν άντιμάχεται τήν Πολιτεία, άλλά έκείνους πού έκμεταλλευόμενοι τήν Πολι­τεία καί κρυμμένοι πίσω άπό τήν έξουσία έπιχειρούν νά σάς στερήσουν τήν έλπίδα. Νά θυμάσθε ότι για πολλούς οίκονομολό- γους ή παρούσα κρίση είναι κατασκευασμέ­νη, είναι μιά κρίση – έργαλείο πού άποβλέπει στόν παγκόσμιο έλεγχο άπό δυνάμεις πού δέν είναι φιλάνθρωπες.
Η Εκκλησία του Χριστού έχει λόγο γιά τήν σημερινή κρίσιμη κατάσταση, διότι δέν έπα­ψε νά άποτελεί σάρκα του κόσμου, μέρος τής Ίστορίας. Δέν μπορεί νά άνέχεται κανενός είδους άδικία, άλλά οφείλει νά δείχνει έτοιμότητα γιά μαρτυρία καί μαρτύριο. Γνω­ρίζουμε ότι οί άνθρωποι δίπλα μας πεινούν, βρίσκονται σέ ένδεια, άσφυκτιούν οικονομι­κά, η άπελπισία πολλές φορές κυριεύει τήν καρδιά τους. Τό γνωρίζουμε γιατί πρώτος σταθμός τους στήν άναζήτηση έλπίδας είναι ό Ναός τής περιοχής τους, ή ένορία τους. Στόχος καί άγώνας μας είναι ή κάθε ένορία νά γίνει τό κέντρο άπ’ όπου όλη ή ποιμαντι­κή δραστηριότητα τής τοπικής Έκκλησίας θά άγκαλιάσει όλη τήν τοπική κοινωνία.
Άπόφασή μας είναι νά δημιουργήσουμε ένα παρατηρητήριο κοινωνικών προβλημά­των προκειμένου νά παρακολουθήσουμε άπό κοντά καί νά άντιμετωπίσουμε μέ τρόπο μεθοδικό τά προβλήματα πού δημιουργεί ή παρούσα κρίση. Στόχος μας είναι νά άναπτύξουμε τό προνοιακό έργο της κάθε ένορίας ώστε νά μήν ύπάρχει ούτε ένας άνθρωπος πού νά μήν έχει ένα πιάτο φαγητό. Γνωρίζετε καί σεις ότι στό σημείο αύτό ή Εκκλησία έπιτελεί τεράστιο έργο. Τό γνωρίζετε, γιατί πολ­λοί άπό σάς αύτή τήν προσπάθεια τής ένορίας σας τήν στηρίζετε εθελοντικά καί τήν ένισχύετε οικονομικά. Σάς καλούμε νά πλαισιώσετε ό καθένας καί ή καθεμιά τήν ένορία σας γιά νά άντιμετωπίσουμε άπό κοινού τίς δύσκολες αύτές ώρες.
Ό λαός μας πέρασε καί άλλοτε καί φτώ­χεια καί πείνα, άλλά άντεξε καί νίκησε γιατί τότε είχε οράματα. Όλοι μαζί μπορούμε νά βοηθήσουμε τόν ένα καί ό ένας τούς πολλούς. Ό Θεός δέν μάς έδωσε πνεύμα δειλίας, άλλά δυνάμεως καί άγάπης. Μέ αύτό τό πνεύμα, συσπειρωμένοι γύρω άπό τήν μεγάλη μας οικογένεια, τήν Εκκλησία, έπισημαίνοντας τά λάθη μας, άναζητώντας νόημα ζωής στήν άγάπη, θά βγούμε άπό αύτή τή δύσκολη ώρα.

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΑΞΙΩΝ

από τον Κωνσταντίνο Χολέβα, Πολιτικό Επιστήμονα

          Μερικοί συμπατριώτες μας –μεταξύ αυτών πολλοί διανοητές και πολιτευόμενοι- μού δίνουν την εντύπωση ότι κάνουν παν το δυνατόν για να φανούν «προοδευτικοί», μοντέρνοι και εκσυγχρονιστές. Χαρακτηρίζουν ξεπερασμένες τις αξίες που ανάγονται στο παρελθόν και στις ρίζες του λαού μας και νομίζουν ότι θα γίνουν καλοί Ευρωπαίοι αν μιλούν συνεχώς για πολυπολιτισμικότητα,  και παγκοσμιοποίηση. Όσοι από μας επιμένουμε σε έννοιες όπως η πατρίδα, η πολιτιστική ταυτότητα, η ελληνορθόδοξη παράδοση, η δυναμική εξωτερική πολιτική κ.α χαρακτηριζόμαστε «συντηρητικοί», «αντιδραστικοί» , «εθνικιστές» και τα συναφή. Ὀμως μία σύντομη περιήγηση στη διεθνή επικαιρότητα μάς δείχνει ότι απόψεις «συντηρητικές» και παραδοσιακές δικαιώνονται καθημερινά, ενώ καταρρέουν οι μύθοι των ψευδοπροοδευτικών.

          Θυμίζω ορισμένες σχετικές περιπτώσεις.

          Πρώτον. Στη χώρα μας για να είσαι της μόδας πρέπει να μιλάς υπέρ της πολυπολιτισμικότητας. Δηλαδή να υποχωρήσει η εθνική και θρησκευτική ταυτότητα του λαού μας για να νιώσουν καλύτερα οι αλλοδαποί που ζουν είτε νόμιμα είτε παράνομα στη χώρα μας. Στην Ευρώπη ήδη η πολυπολιτισμικότητα αμφισβητείται και απορρίπτεται ενώ προωθείται η ιδέα της ένταξης-ενσωμάτωσης των μεταναστών. Όχι όλων φυσικά, αλλά του αριθμού εκείνου που μπορεί να αντέξει κάθε κοινωνία. Αντί να χάνει μία κοινωνία τα εθνικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά της καλούνται οι μετανάστες να αποδεχθούν  τις αξίες της χώρας που τους φιλοξενεί.

          Τη κατάρρευση της πολυπολιτισμικότητας παραδέχθηκε προσφάτως σε ομιλία της η Γερμανίδα Καγκελλάριος Άγκελα Μέρκελ. Αλλά και ο Άγγλος κοινωνιολόγος Άντριου Γκέντενς έγραψε χαρακτηριστικά: «Στην Ολλανδία σήμερα κηδεύεται η πολυπολιτισμικότητα. Πολλοί από αυτούς που παρίστανται στην κηδεία της είναι εκείνοι που την χειροκροτούσαν πριν από δέκα χρόνια»!

          Δεύτερον. Καθήκον κάθε καλού «προοδευτικού» στη χώρα μας είναι η επίθεση κατά της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στα σχολεία. Κι όμως εδώ και δέκα περίπου χρόνια ομάδα ψυχολόγων και ιατρών έχει καταλήξει με πειραματική μέθοδο ότι η διδασκαλία των Αρχαίων και του πολυτονικού από το Δημοτικό σχολείο βοηθά τα παιδιά να αποφύγουν τις δυσλεξίες και τις μαθησιακές δυσχέρειες. ¨Ολα αυτά ΤΑ καταγράφει ο Ιωάννης Τσέγκος στο βιβλίο του «Η εκδίκηση των τόνων» . Τα ίδια ακριβώς συμπεράσματα εξήγαγε και η καθηγήτρια πανεπιστημίου στην Αυστραλία Κέϊτ Τσάνοκ, η οποία θεραπεύει τη δυσλεξία διδάσκοντας Αρχαία Ελληνικά σε αγγλόφωνα παιδιά. Εξ άλλου από φέτος σε πολλά δημοτικά της Βρετανίας άρχισε πειραματικά η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών με στόχο να διαδοθεί σε περισσότερα σχολεία του χρόνου. Την ώρα που σε άλλες προηγμένες χώρες κερδίζουν έδαφος τα Αρχαία Ελληνικά, οι εγχώριοι «προοδευτικοί» μάς καλούν να αποκόψουμε τα ελληνόπουλα από τις ρίζες της γλώσσας μας.

          Τρίτον. Το 2000, όταν αναιτίως η κυβέρνηση Σημίτη με την υποστήριξη δήθεν ανεξαρτήτων Αρχών κατήργησε το θρήσκευμα από τις ταυτότητες, η Εκκλησία της Ελλάδος αντιπρότεινε την προαιρετική αναγραφή. Αυτό που τότε απορρίφθηκε στο όνομα των «Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» σήμερα επιβραβεύεται από την Ευρ. Ένωση. Συγκεκριμένα η Αλβανία ανακοίνωσε ότι θα διοργανώσει τον Απρίλιο του 2011 απογραφή πληθυσμού και θα ζητά προαιρετικά την αναγραφή της εθνικής καταγωγής και του θρησκεύματος. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ( Κομμισσιόν) ενέκρινε αυτή την μέθοδο και μάλιστα θα χρηματοδοτήσει την απογραφή. Οι Ευρωπαίοι είπαν κάτι απλό που οι εδώ «ανεξάρτητες Αρχές» δεν ήθελαν αν καταλάβουν. Ότι τις μειονότητες τις προστατεύεις όταν τις αναδεικνύεις και όχι όταν τις κρύβεις!

          Τέταρτον. Όσοι ζητούμε να μην υποχωρήσει η Ελλάς απέναντι στις προκλήσεις των Σκοπίων και όσοι γράφουτμε ότι το «μακεδονικό ἐθνος» είναι κατασκεύασμα ολοκληρωτισμών και του Τίτο, χλευαζόμαστε από τους δήθεν προοδευτικούς ως υπερπατριώτες κ.λπ. Και όμως προ μηνός περίπου εμφανίσθηκε στην τηλεόραση των Σκοπίων ο πρώην πρωθυπουργός και ιδρυτής του κόμματος ΒΜΡΟ Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι και είπε στους συμπατριώτες του: « Ας το πάρουμε απόφαση, Δεν έχουμε καμμία σχέση με τον Μέγα Αλέξανδτο. Οι ιδεολογικοί μας πρόγονοι το 1903-1908 εφόνευαν όποιον δήλωνε ότι είναι απόγονος του Αλεξάνδρου»! Εξάλλου ο αλβανικός εθνικισμός ξεσηκώνει το 30% του πληθυσμού της ΦΥΡΟΜ που θέλει να ακολουθήσει το παράδειγμα του Κοσσυφοπεδίου. Το νέο κόμμα της Αλβανικής Λίγκας ζητεί επισήμως να χωρισθεί η χώρα σε καντόνια, αλβανικό, σλαβικό και μικτό.

          Είναι προφανές ότι μέσα στο γειτονικό μας κράτος αρχίζουν τα διαλυτικά φαινόμενα και διερωτώμαι: Αξίζει αν παραχωρήσουμε το όνομα της Μακεδονίας σε μία χώρα, η οποία μεθύριο ίσως και να μην υπάρχει;

          Πέμπτον. Όταν μιλάς για Θεό και πατρίδα, ως απαραίτητα εφόδια για την παιδεία των νέων, οι ψευδοπροοδευτικοί σου αντιτείνουν ότι αυτές οι αξίες υποστηρίχθηκαν από αυταρχικά καθεστώτα. Κι όμως προ ολίγων μηνών είδαμε τους Χιλιανούς μεταλλωρύχους να ζητούν κάτω στα έγκατα της γης τα αγάλματα των Καθολικών Αγίων και μία σημαία της χώρας τους. Η πίστη στον Θεό και στην πατρίδα χαρίζουν δύναμη επιβιώσεως και σε ανθρώπους και σε λαούς. Μήπως ήσαν οπαδοί του αυταρχισμού αυτοί οι εργάτες; Όχι, βέβαια. Άλλωστε και η Αθηναϊκή Δημοκρατία αγωνίσθηκε στη Σαλαμίνα  κατά των Περσών με τα ιδανικά που καταγράφει ο Αισχύλος στο περίφημο
 «Παίδες Ελλήνων, ίτε».  Δηλαδή για την πατρίδα, τα θρησκευτικά καθιδρύματα, τους τάφους των προγόνων.

          Με αυτές τις αξίες επιβιώσαμε ως Έλληνες και με αυτές θα πορευθούμε, χωρίς να παραβλέπουμε τις εξελίξεις της εποχής, τις προόδους  της τεχνολογίας, την οικονομική κρίση. Οι παραδοσιακές αξίες δικαιώνονται καθημερινά. Στην Ελλάδα, άραγε, το καταλάβαμε;

Μήνυμα Χάρυ Κλυν από twitter

Από τους καλύτερους-αυθεντικούς κωμικούς της χώρας, αλλά όταν μιλά σοβαρά τσακίζει κόκκαλα!

Τι περιμένετε κύριοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της Δεκεμβριανής (2008) αριστεράς, να βάλει τα στήθια του μπροστά ο λαός και να ματώσει για να έρθετε εσείς να στρογγυλοκάτσετε στις καρέκλες της εξουσίας;
Η χώρα βυθίζεται στο χάος κι εσείς πολιτικολογείτε!!!
Βγείτε στο δρόμο και πάρτε το λαό μαζί που σας περιμένει να του δείξετε το δρόμο της εξέγερσης…
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ. ΜΟΝΟ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΟΛΕΘΡΟ…
ΚΗΡΥΞΤΕ ΑΜΕΣΑ ΑΝΕΝΔΟΤΟ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΜΠΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ Ή ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ…
ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΕΠΑΓΓΕΛΛΕΣΘΕ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΝΤ, Ο ΛΑΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ…
Τολμήστε γιατί οι καιροί θα σας ξεπεράσουν, αν δε σας έχουν ξεπεράσει ήδη…

 

http://olympia.gr/2010/12/12/%ce%bc%ce%ae%ce%bd%cf%85%ce%bc%ce%b1-%cf%87%ce%ac%cf%81%cf%85-%ce%ba%ce%bb%cf%85%ce%bd-%ce%b1%cf%80%cf%8c-twitter/

Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Η σπίθα των πολιτών

Η «Ε» δίνει σήμερα στους αναγνώστες την ιδρυτική διακήρυξη του Μίκη Θεοδωράκη για την Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών. Ενα κίνημα, όπως λέει ο μουσικοσυνθέτης, αντίστασης και ανυπακοής στην επιβολή ξενόφερτων λύσεων, ηθών και μέτρων, που αλώνουν την κυριαρχία της χώρας, την ανεξαρτησία της και «την ψυχή του λαού της».

Μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς με τις πολιτικές και κοινωνικές απόψεις του Μ. Θεοδωράκη, όπως τις εκφράζει κατά καιρούς. Θεωρούμε, όμως, ότι κανείς δεν αμφισβητεί πως ο ίδιος έχει ως μοναδικό γνώμονα την απαίτηση να στέκεται κανείς όρθιος απέναντι σε κάθε τι που προσπαθεί να τον γονατίσει. Να στέκεται κανείς αξιοπρεπής και να υπερασπίζεται ό,τι νομίζει πως είναι οι αξίες του. Να υπερασπίζεται τα αρχέγονα δικαιώματά του και τα δικαιώματα των συνανθρώπων του και του τόπου του.

Μ’ αυτή την οπτική γωνία, αυτή η διακήρυξη του Μίκη Θεοδωράκη ξεπερνάει τα όρια μιας Κίνησης Πολιτών. Είναι μια υποθήκη για κάθε Ελληνα, αλλά και για κάθε άνθρωπο όπου γης. Υποθήκη για μια πατρίδα ενός πανανθρώπινου ήθους.

«Ε»

Αγαπητοί φίλοι,

Με την εξαγγελία για τη δημιουργία ενός Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών δεν αποσκοπώ στον σχηματισμό ενός κόμματος ούτε ενός οργανωμένου λαϊκού κινήματος με οργανώσεις, μέλη και ηγεσία. Το μοναδικό μου κίνητρο είναι να βοηθήσω να δημιουργηθεί ένα κίνημα και μια ζύμωση ιδεών, ανεξάρτητα και μακριά από το υπάρχον πολιτικό-κομματικό κατεστημένο, με επίκεντρο τον ανεξάρτητο πολίτη, που αισθάνεται την ανάγκη να αντιδράσει στο σημερινό αδιέξοδο και να συμβάλει με τις όποιες δυνάμεις του στην έξοδο της πατρίδας μας από τη βαθειά κρίση στην οποία μάς οδήγησε η διεθνής κρίση του καπιταλισμού και οι εξαρτημένοι από διεθνή κέντρα εξέχοντες πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι μαζί με το σύνολο του πολιτικού κόσμου, που συμμετείχε ενεργητικά ή παθητικά στον κατήφορο της δημόσιας ζωής από το 1974 έως σήμερα.

Τα προβλήματα που γεννήθηκαν μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης και των συμμάχων της και τη μονοπώληση της δύναμης σε στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο από τις ΗΠΑ, που η τεράστια ισχύς τους τις έχει μεταβάλει σε ένα σύγχρονο ιμπεριαλιστικό κράτος, το γεγονός αυτό οδηγεί την ανθρωπότητα σε αναγκαστικές εξελίξεις -είτε με τον πόλεμο είτε με το φόβο του πολέμου είτε με τον οικονομικό εκβιασμό είτε με την οικονομική εξάρτηση- και παραμορφώνει τις κοινωνικές εξελίξεις στον διεθνή χώρο, που επηρεάζουν και οδηγούν τους λαούς είτε σε ολοκληρωτικές καταστροφές είτε σε γενικευμένη κρίση και εθνικά αδιέξοδα.

Η χώρα μας από την εποχή του Εμφυλίου πολέμου βρίσκεται κάτω από συνεχή έλεγχο και εξάρτηση από τις ΗΠΑ.

Η μορφή της ουσιαστικής εξάρτησης που μας έχει επιβληθεί προσδίδει στον χαρακτήρα της πάλης, που καλείται να επωμισθεί ο ανεξάρτητος πολίτης, τα χαρακτηριστικά ενός απελευθερωτικού αγώνα μέσα στις καινούριες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, που πολλές φορές κάνει τον εχθρό αόρατο.

Και γι’ αυτόν τον λόγο ακριβώς, η πολυπλοκότητα των προβλημάτων και κυρίως οι μεταμφιέσεις των εξουσιαστών κάνουν δύσκολο έως αδύνατο να αντιμετωπισθεί έτσι απλά, όπως άλλοτε, με ένα δόγμα και λίγα συνθήματα.

Γι’ αυτό θα πρέπει ο κάθε ανεξάρτητος πολίτης να προβληματιστεί σοβαρά και υπεύθυνα έως ότου ανακαλύψει τι ακριβώς μας συμβαίνει, πού βρισκόμαστε και γιατί βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε, καθώς και σε ποιες δυνάμεις και με ποιους τρόπους θα πρέπει να στηριχτούμε. Κι ακόμα, πώς εμείς μόνοι μας, ο ένας με τον άλλο, θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τη δύναμη που θα μας σώσει. Φτάνει να δούμε ποιοι είναι σήμερα οι εχθροί μας. Οι εχθροί του Λαού και της πατρίδας μας.

Με λίγα λόγια, πιστεύω ότι βρισκόμαστε στην περίοδο που θα πρέπει όλοι μαζί να σκεφτούμε. Να μελετήσουμε, να πληροφορηθούμε, να ψάξουμε και να αποφασίσουμε.

Και γι’ αυτό ακριβώς ονομάζω το βιβλίο αυτό «Σπίθα». Μια μικρή σπίθα που ελπίζω να αντέξει στον άνεμο των εχθρών μας, αποζητώντας μιαν άλλη και μιαν άλλη και ακόμα μιαν άλλη σπίθα, έως ότου φουντώσει η καθαρτήρια φωτιά που θα μας σώσει.

Η σημερινή κυβέρνηση εκλέχτηκε τον Οκτώβριο του 2009, μόνο και μόνο γιατί μας διαβεβαίωσε ότι αντίθετα από την κυβέρνηση Καραμανλή που προέβλεπε σκληρές μέρες, πίστευε ότι δεν υπάρχει έλλειψη χρημάτων, θα έπρεπε μόνο να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα ανάπτυξης που θα βγάλει αμέσως τη χώρα από την κρίση.

Στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης ο νυν πρωθυπουργός είχε μάλιστα την ευκαιρία να περιγράψει λεπτομερώς πώς θα επιτευχθεί η αύξηση των μισθών, η ελάττωση της φορολογίας και πώς, με την εφαρμογή ενός λεπτομερούς σχεδίου οικονομικής ανάπτυξης, που είναι έτοιμο, η χώρα θα βαδίσει προς την ευημερία.

Ομως σύντομα αποδείχθηκε, ότι όχι μόνο δεν υπήρχε τέτοιο πρόγραμμα αλλά ούτε σχέδιο διακυβέρνησης, με πλήθος νέων άπειρων υπουργών που αυτοσχεδίαζαν, ενώ οι περισσότεροι δεν ήξεραν τι να κάνουν, αφού τους έλειπε ο συντονισμός. Ενώ γύρω μας φούντωνε απειλητικά η γενική κρίση, που έκανε αναγκαία τη λήψη άμεσων μέτρων, για να μη φτάσουμε στην απόλυτη χρεωκοπία.

Αυτή ήταν κατά την άποψή μου η πιο δραματική και ατυχής στιγμή για τη χώρα μας (δηλαδή οι πρώτοι μήνες της νέας διακυβέρνησης), γιατί χάθηκε πολύτιμος χρόνος, τόσο πολύτιμος, που ήταν πια αδύνατο να επανορθωθεί το κακό.

Αντίθετα η κρίση βάθαινε με ταχείς ρυθμούς κάθε μέρα και πιο πολύ, ώστε να φτάσουμε κάποτε στο κατώφλι της πτώχευσης, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αντίδραση από την κυβέρνηση!

Η αύξηση των spreads

Αραγε, τι θα έπρεπε να κάνει; Κατ’ αρχήν να αποκτήσει επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα και να σπεύσει να δανειστεί, όπως έκαναν όλες οι κυβερνήσεις από το 1974, με τα συνήθη επιτόκια, ώστε να εξασφαλίσει τουλάχιστον τους μισθούς των υπαλλήλων.

Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση αγνόησε επιδεικτικά τις ζοφερές εξελίξεις προσπαθώντας μόνο να ρίξει τα βάρη στη Ν.Δ. από κομματική και μόνο εμπάθεια, διχάζοντας έτσι πιο βαθειά τον λαό, ενώ την ίδια στιγμή στην Πορτογαλία, τα δυο μεγάλα κόμματα ένωναν τις δυνάμεις τους, προκειμένου να αντιμετωπίσουν μια κρίση που αφορούσε όλο τον λαό.

Και ενώ από κοινού οι κύριοι Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και Προβόπουλος δήλωναν δεξιά και αριστερά, σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία, πόσο φτωχοί είμαστε και πόσο περισσότερο φτωχοί γινόμαστε κάθε μέρα εξ αιτίας του διπλασιασμού του δημόσιου χρέους από τον Καραμανλή, με αποκλειστικό σκοπό να πλουτίσει ο ίδιος και οι συνεργάτες του, τα περίφημα spreads ανέβαιναν καθημερινά πέντε-πέντε τα σκαλοπάτια, για να καταγράψουν παγκόσμιο ρεκόρ, φτάνοντας στις 1.000 μονάδες!

Ετσι πέρασαν, όπως είπα και πριν, πολύτιμοι μήνες, κατά τους οποίους όχι μόνο δεν κάναμε τίποτα, αλλά βοηθούσαμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε, στο τέλος, οι Τράπεζες να πάψουν να μας δανείζουν κι έτσι να οδηγηθούμε στο δίλημμα «Πτώχευση ή ΔΝΤ».

ΔΝΤ ή Πτώχευση

Ετσι βρέθηκε το ωραίο πρόσχημα για να εξαπατηθεί, μετά το «υπάρχουν χρήματα», για άλλη μια φορά ο λαός, και για να πουν μερικοί: «Τι να κάνει ο Γιώργος; Αφού έπρεπε να απαντήσει σ’ αυτό το δίλημμα. Αφού από τη μια μεριά είχε τη σωτηρία της Ελλάδας με το ΔΝΤ, ενώ από την άλλη είχε να κάνει με το Χάος». Αλλωστε, ουσιαστικά το επανέλαβε και ο ίδιος πιο καθαρά, όταν μας απείλησε με εκλογές: «Ή εγώ ή το Χάος»!

Ωραίο πρόσχημα λοιπόν, με τη διαφορά ότι τον Οκτώβριο του 2009, όταν το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση, δεν είχε μπροστά του τέτοιο δίλημμα, γιατί τότε υπήρχε η λύση με τον δανεισμό, όπως γινόταν πάντοτε από όλες τις κυβερνήσεις και όπως το έκαναν και εξακολουθούν να το κάνουν οι κυβερνήσεις της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και άλλες, που βρέθηκαν μπροστά σε παρόμοια με εμάς προβλήματα. Επομένως, το δίλημμα το προκαλέσαμε εμείς οι ίδιοι. Ακούσια ή εκούσια; Αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Ομως μας φτάνει το ότι με πρόσχημα αυτό το δίλημμα, η χώρα έχει τεθεί πια κάτω από την υψηλή επιτήρηση-κηδεμονία και ουσιαστική διακυβέρνηση του ΔΝΤ και της Ευρώπης των Τραπεζών, δηλαδή της πιο προωθημένης μορφής της επιθετικής αμερικανικής πολιτικής αφ’ ενός και των πιο αντιδραστικών και αιμοβόρων κύκλων της Ευρώπης αφ’ ετέρου. Κι αυτό σε μια στιγμή που ο οικονομικός ιμπεριαλισμός του Βερολίνου γίνεται όλο και πιο αδίστακτος και απειλεί άμεσα με εξόντωση όχι μόνο την ελληνική αλλά και άλλες οικονομίες της ευρωζώνης που, μάλιστα, σε αυτές δεν υπάρχει καν το άλλοθι των ελληνικών εσωτερικών παθογενειών. Η Γερμανία μπήκε σ’ έναν πολύ επικίνδυνο δρόμο για όλους μας και για τον ίδιο τον εαυτό της, γι’ αυτό και βλέπετε την αντίδραση να φουντώνει και στην ίδια αυτή τη χώρα, αλλά δυστυχώς, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν φαίνεται να φέρνει κανένα αποτέλεσμα.

Οπως η Γερμανία και η Γαλλία, οι οποίες μαζί με τις ΗΠΑ έχουν το μονοπώλιο της πώλησης όπλων στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες και σε απολύτως τακτά διαστήματα. Πού θα βρίσκανε άλλωστε πελάτες τόσο μπουνταλάδες, όπως εμείς με τους Τούρκους, που ο καθένας από τον φόβο του άλλου, κόβουμε κάθε χρόνο δισεκατομμύρια από το υστέρημά μας και φτωχαίνουμε, για να κάνουμε πιο πλούσιους τους πλούσιους λαούς! Οι οποίοι, αντί για ευχαριστώ, μας κουνάνε το χέρι και μας λένε «Είστε ανίκανοι, διεφθαρμένοι, μας δίνετε ψεύτικα στοιχεία και γι’ αυτό είστε ανάξιοι να βρίσκεστε πλάι μας στην Ευρώπη. Εν πάση περιπτώσει για τελευταία φορά σας στέλνουμε δύο Τράπεζες, για να σταθείτε στα πόδια σας, μέχρι να σας διώξουμε από την Ευρώπη». Αυτό μας είπε φωναχτά και κατάμουτρα η Μέρκελ και μεις ουσιαστικά συμφωνήσαμε μαζί της! Και ήρθαν λοιπόν οι Τράπεζες για να μας σώσουν, ενώ στην πραγματικότητα τα χρήματα που μας δίνουν, θα πάνε τελικά στη Γερμανία και τη Γαλλία, γιατί τους χρωστάμε ακόμα για τα όπλα που αγοράσαμε και γιατί ακόμα και τώρα, στο μέσον αυτής της μεγάλης κρίσης, αγοράζουμε υποβρύχια από τη Γερμανία της Μέρκελ!

Το Μνημόνιο

Και φτάνουμε στο Μνημόνιο, δηλαδή στους όρους με τους οποίους δέχθηκαν να μας «βοηθήσουν».

Σχετικά με το θέμα αυτό, ας μου επιτραπεί να δώσω τον λόγο στον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου κ. Γεώργιο Κασιμάτη, που είχε την καλωσύνη να γράψει τα ακόλουθα, ειδικά για το παρόν κείμενο:

«Ολος ο κόσμος», γράφει ο καθηγητής, «μιλάει καθημερινά για το «Μνημόνιο», με το οποίο παραβιάζονται τα συνταγματικά δικαιώματα των εργαζομένων. Μαζί με το «Μνημόνιο» και βάση του Μνημονίου είναι η Σύμβαση Δανείου που υπέγραψε η Ελληνική Κυβέρνηση με τα 15 κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Οι όροι αυτής της σύμβασης δένουν χειροπόδαρα την Ελλάδα ως κυρίαρχο κράτος. Προσβάλλουν και τον ελληνικό λαό και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Θα αναφερθώ μόνο σε έναν όρο, από τους πολλούς που εξευτελίζουν την Ελλάδα: τον όρο παραίτησης από την εθνική κυριαρχία. Ναι, όπως το ακούσατε: Παραίτηση από την εθνική κυριαρχία υπέρ των δανειστών της Ελλάδας σε περίπτωση που δεν θα μπορέσει να πληρώσει το χρέος της.

Το σχετικό κείμενο της σύμβασης, υπάρχει σε δύο διατυπώσεις: Αναφέρω την πιο απλή: «Ούτε ο Δανειολήπτης (δηλαδή η Ελλάδα) ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο σε περίπτωση: δίκης, κατάσχεσης (συντηρητικής ή αναγκαστικής) είτε αναγκαστικής εκτέλεσης και σε οποιαδήποτε περίπτωση άλλης ενέργειας ή διαδικασίας σχετικά με τη Σύμβαση».

Σε άλλη θέση της Σύμβασης ορίζεται ότι η Ελλάδα παραιτείται από τα δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας «αμετάκλητα και άνευ όρων».

Ενας τέτοιος όρος δεν υπογράφεται ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο. Εναν τέτοιον όρο μόνο ένας Shylock μπορούσε να τον σκεφθεί. Τέτοιος όρος μπαίνει για πρώτη φορά σε σύμβαση δανείου στην ιστορία της ανθρωπότητας».

Η Ευρώπη των Τραπεζών

Αλλωστε ο ίδιος ο Ευρωπαίος αξιωματούχος κ. Γιούνγκερ δήλωσε ότι εγνώριζε από πολύ καιρό την οικονομική κατρακύλα της Ελλάδας με τα συνεχή και υπέρογκα δάνεια που συνήπτε με κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, όμως δεν μιλούσε, γιατί αυτό θα ήταν σε βάρος των συμφερόντων αυτών των χωρών. Αναφέρεται φυσικά στη δεκαετία του ’80, τότε που το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από το 32% στο 112% του ΑΕΠ. (Υπενθυμίζω εδώ, ότι από το 112% του 1990 έως το 2009 το χρέος αυξήθηκε μόνο κατά 20% του ΑΕΠ και όσα λέγονται περί διπλασιασμού και τριπλασιασμού αποτελούν κακοήθη προπαγάνδα. Σήμερα (2010) το χρέος βρίσκεται στο 132-135% του ΑΕΠ και για το 2011 προβλέπεται άνοδος κατά 10 μονάδες).

Με άλλα λόγια, οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη, Σημίτη και Κ. Καραμανλή ευθύνονται για το 20% ενώ οι κυβερνήσεις του Ανδρέα και του Γιώργου για το 70% της ανόδου ο πρώτος και για 10% ο δεύτερος μέσα σε ένα χρόνο, αποδεικνύοντας έτσι ότι αυτοί ήταν και είναι και σήμερα οι κυρίως υπεύθυνοι για την ουσιαστική πτώχευση της χώρας. Εάν στα δάνεια αυτά προστεθούν τα υπόλοιπα 110 δισ. που υποσχέθηκαν οι δανειστές μας για το 2011, τότε το χρέος θα εκτιναχθεί σε ύψη που θα δέσουν τη χώρα μας χειροπόδαρα και θα την οδηγήσουν σε μόνιμη υπανάπτυξη και ακόμα πιο στυγνή οικονομική εξάρτηση.

Η αναφορά του Γιούνγκερ σε ευρωπαϊκές χώρες σηματοδοτεί κυρίως τη Γερμανία και τη Γαλλία, ένα μεγάλο μέρος των δανείων των οποίων προς τη χώρα μας αφορούσε την προμήθεια πολεμικού υλικού. Και είναι αν μη τι άλλο υποκριτικό και απαράδεκτο να μας κατηγορούν για διαφθορά και κακοδιαχείριση όταν γνώριζαν ότι μας οδηγούσαν στην πτώχευση συστηματικά για να πλουτίζουν. Και αυτή ήταν η αλήθεια που εγνώριζε ο Γιούνγκερ, ο οποίος όμως από αλληλεγγύη προς τους θύτες δεν έκανε τίποτα για να προφυλάξει το θύμα.

Αυτή είναι η αληθινή εικόνα της Ευρώπης, που μας την έκρυβαν έως τώρα. Δηλαδή μια μικρή ομάδα πλουσίων, που χάρη στις πολεμικές τους βιομηχανίες -δηλαδή την εξαγωγή του μαύρου θανάτου- έχουν κυρίαρχη οικονομική θέση που βλέπει αφ’ υψηλού τους υπόλοιπους μικρούς και ασήμαντους λαούς, για να φτάσουμε στην πρόσφατη αποκάλυψη του πραγματικού τους -καθαρά δικτατορικού χαρακτήρα- προσώπου, του ντουέτου Μέρκελ-Σαρκοζί, που ζήτησαν και επέβαλαν τιμωρίες για όλους εμάς που είμαστε καλοί μόνο αν μπορούν να κερδίζουν από το υστέρημά μας, όπως το έκαναν συστηματικά έως τώρα.

Αφού αυτή είναι η πραγματικότητα της Ευρώπης, που τόσο κυνικά την περιέγραψε ο κ. Γιούνγκερ, πώς είναι δυνατόν να παραδίδουμε τη διαχείριση της εθνικής μας οικονομίας στους τραπεζικούς της εκπροσώπους; Πώς ξαφνικά χάθηκε η εθνική μας υπερηφάνεια, η τιμή μας, η αξιοπρέπειά μας; Πώς λησμονήθηκαν οι αγώνες μας, που στο σύνολό τους έγιναν για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και της τιμής αυτής της μικρής αλλά τόσο υπερήφανης χώρας;

Οσον αφορά τη δικαιολογία ότι χάρη στην Τρόικα η κυβέρνηση τολμά να κάνει αυτές τις σωτήριες τομές στο Δημόσιο και στην κοινωνία, πρέπει να μας κάνει όλους να ντρεπόμαστε, αν δεχθούμε ότι θα έπρεπε να έρθουν ως επιτηρητές μερικοί ξένοι υπάλληλοι, για να αντικαταστήσουν τους εκλεγμένους εκπροσώπους ενός λαού και μάλιστα την ίδια την κυβέρνηση, λες και εμείς είμαστε ανίκανοι, υπανάπτυκτοι, άτολμοι και δειλοί για να κάνουμε τις αναγκαίες αλλαγές. Ομως θα δούμε παρακάτω πότε και από ποιους όφειλαν να γίνουν αυτές οι απαραίτητες αλλαγές, που επί τόσες δεκαετίες αποτελούσαν τροχοπέδη για την εθνική μας ανάπτυξη.

Σ’ αυτή την κακοήθη προσβολή που μας γίνεται, η απάντηση ενός υπερήφανου λαού οφείλει να είναι μία και μόνη: Σταματάμε να αγοράζουμε πολεμικά όπλα απ’ αυτές τις δύο χώρες, τη Γερμανία και τη Γαλλία.

Και τι θα γίνει με την άμυνά μας;

Το πρώτο που θα πρέπει να κάνουμε άμεσα, είναι να προτείνουμε στους Τούρκους μια ειδική συνάντηση με θέμα την αμοιβαία ελάττωση των εξοπλισμών.

Το δεύτερο, να απευθυνθούμε στη Ρωσία και την Κίνα, οι οποίες είναι πολύ πιθανό όχι μόνο να μας χρεώσουν φθηνότερα αλλά και να είναι διατεθειμένες να πληρωθούν είτε σε είδος είτε με τη δημιουργία κοινοπραξιών, όπως έγινε με την Cosco, σε μια σειρά έργα που θα συμβάλουν στην ανάπτυξη της χώρας.

Αντί να πουλάμε λοιπόν στους Αραβες μεγιστάνες με επαχθείς και ουσιαστικά αντιαναπτυξιακούς όρους τους Αστακούς, τα ναυπηγεία και ευαίσθητες περιοχές όπως το Ελληνικό, αξίζει ο κόπος να διερευνήσουμε εάν η Ρωσία και η Κίνα είναι διατεθειμένες να δημιουργήσουν μαζί μας, με τη μορφή κοινοπραξιών, μονάδες που να αξιοποιούν το φυσικό μας πλούτο χωρίς να θίγονται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Πληροφορίες που έχουν δημοσιευθεί και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο αναφέρουν ότι η Ελλάδα ευρισκόμενη σε κακή οικονομική κατάσταση και στα πρόθυρα πτωχεύσεως, δέχθηκε προ καιρού προτάσεις:

1. Από την Κίνα, η οποία λέγοντας ότι θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα, μας προτείνει:

α. Να μας ξεπληρώσει όλο το δημόσιο χρέος, χωρίς αντάλλαγμα (τι είναι το χρέος της Ελλάδας για τις οικονομικές δυνατότητες της Κίνας;)

β. Να μας δανείσει όποιο ποσό είναι αναγκαίο για τη λειτουργία της χώρας, με 1% (έναντι 6,7% των Γερμανών)

γ. Να μας στείλει όσους τουρίστες θέλουμε ή έστω όσους έχουμε την υποδομή να φιλοξενήσουμε.

Η απάντηση της κυβέρνησης: Ο Χ Ι, δεν χρειαζόμαστε βοήθεια!

2. Από τη Ρωσία για οιαδήποτε βοήθεια, οικονομική και μη, με προϋπόθεση να ενεργοποιηθεί η συμφωνία του περίφημου αγωγού και να της δοθεί η δυνατότητα επισκευής πολεμικών πλοίων της στη Σύρο (όπως γινόταν και παλαιότερα με τα «εμπορικά» της πλοία).

Η απάντηση της κυβέρνησης: Ο Χ Ι, δεν συμφωνούμε!

Και σαν επίλογος όλων αυτών, προφανώς συνεχίζει να υφίσταται το γνωστό προ δεκαετιών θέμα του τεράστιου ορυκτού πλούτου της χώρας μας, για τον οποίο όποιος τολμούσε να μιλήσει χαρακτηριζόταν από γραφικός έως ψυχοπαθής (τώρα τελευταία άρχισαν επιτέλους τα ΜΜΕ να ασχολούνται με το θέμα). Η Ελλάδα λένε, όχι μόνο είναι πνιγμένη στο πετρέλαιο, αλλά διαθέτει και χρυσό, ουράνιο, όσμιο, βωξίτη.

Απάντηση της κυβέρνησης: Σε όλα ΟΧΙ !

Θα έλεγα ακόμα ότι αν αληθεύει ότι έγιναν αυτές οι προτάσεις, τότε είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε την εξόφληση του δημόσιου χρέους των 350 περίπου δισ. ευρώ προτείνοντας στους Ρώσους και στους Κινέζους άλλους τρόπους αποπληρωμής, όπως είναι λ.χ. οι κοινοπραξίες που προανέφερα ή ακόμα και η πληρωμή ενός μέρους σε είδος, κυρίως από την αγροτική μας παραγωγή, που μ’ αυτό τον τρόπο θα αναζωογονηθεί.

Το δημόσιο χρέος

Ας περάσω τώρα στο θέμα των ευθυνών για την τρομακτική πράγματι διόγκωση του χρέους που μας οδήγησε στη σημερινή κρίση. Ολα τα στοιχεία μάς δείχνουν ότι ο βασικός υπεύθυνος για την ιλιγγιώδη άνοδο του Δημόσιου Χρέους, που από το 32% του ΑΕΠ στα 1981 εκτοξεύθηκε μέσα σε μια δεκαετία στο 112% καθιστώντας έκτοτε τη χώρα μας δέσμια των υπέρογκων τόκων που μας οδήγησαν στη σημερινή κρίση, ήταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ το διάστημα μεταξύ 1981 και 1989.

Είναι δε ενδεικτικό το ότι, όπως σημειώνουν πολλοί έγκριτοι οικονομολόγοι, από το 1990 έως το 2009 οι τρεις κυβερνήσεις Μητσοτάκη, Σημίτη και Κ. Καραμανλή αύξησαν το χρέος μόνο κατά 20 μονάδες, δηλαδή το παρέδωσαν στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου στο 132% του ΑΕΠ. Και ακόμα, ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτών των 20 μονάδων πήγε στην εξόφληση των τόκων. Ενδεικτικά σημειώνουμε -για να καταλάβει κανείς το μέγεθος των τόκων- ότι το 2011 θα πληρώσουμε για τόκους και χρεολύσια 45 δισ. Θα πρέπει επίσης να πούμε ότι και σήμερα με την Τρόικα ακολουθούμε τον ίδιο εσφαλμένο δρόμο της διόγκωσης των τόκων.

Ηδη το 2011 το δημόσιο χρέος θα φτάσει στο 145% του ΑΕΠ, δηλαδή μόνο σε ένα χρόνο η σημερινή κυβέρνηση αύξησε το χρέος κατά 12 μονάδες ενώ, όπως είδαμε, οι τρεις κυβερνήσεις μέσα σε 19 χρόνια το αύξησαν μόνο κατά 20 μονάδες. Οταν μάλιστα προστεθεί το ευρωπαϊκό δάνειο των 110 δισ., για τα οποία επαίρεται η κυβέρνηση, τότε το Δημόσιο Χρέος θα εκτιναχθεί σε τέτοια ύψη ώστε δεν θα φτάνουν πια τα ετήσια συνολικά μας έσοδα για να καλύψουμε τους κολοσσιαίους τόκους. Δηλαδή θα φθάσουμε στο σημείο, ο ετήσιος μόχθος του λαού μας όχι μόνο να μη φτάνει για να ζήσουμε αλλά να πρέπει να επαιτούμε από τρίτους, προκειμένου να σταθούμε στα πόδια μας. Η θέση μας τότε θα είναι όπως ενός ζητιάνου που απλώνει το χέρι του για ένα κομμάτι ξερό ψωμί.

Από την άλλη πλευρά, για την επιτακτική ανάγκη να ακολουθηθεί μια αναπτυξιακή πολιτική, όχι μόνο δεν γίνεται τίποτα αλλά αντιθέτως το σύνολο των μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση οδηγεί σε όλο και πιο βαθειά ύφεση.

Διερωτάται κανείς τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει, και στους 12 μήνες που κυβερνά αυτή η κυβέρνηση δεν έχει πάρει ούτε ένα αξιόλογο αναπτυξιακό μέτρο. Οσο για τις ξένες επενδύσεις, ο κ. πρωθυπουργός δεν είχε να αναφέρει παρά μόνο την κινέζικη Cosco, της οποίας η παρουσία, όπως είναι γνωστό, πολεμήθηκε με φανατισμό από το ΠΑΣΟΚ και επέζησε μόνο και μόνο γιατί οι Κινέζοι φρόντισαν να θέσουν σκληρούς οικονομικούς όρους σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν θα τηρούσε τους όρους του συμβολαίου. Για τον λόγο αυτό, ως φαίνεται, δεν επέμειναν οι Αμερικανοί να ματαιωθεί -όπως έκαναν με τον αγωγό του Μπουργκάς, που ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε- γιατί δεν ήταν διατεθειμένοι προφανώς να αναλάβουν οι ίδιοι το βάρος των αποζημιώσεων λόγω της ακυρώσεως του συμβολαίου με την Cosco.

Και μιας και αναφερθήκαμε στον αγωγό, άραγε πιστεύει κανείς ότι οι Βούλγαροι ανακάλυψαν ξαφνικά ότι μολύνει το περιβάλλον; Και θα ήταν ποτέ δυνατόν μια οποιαδήποτε κυβέρνηση -και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, όπως τώρα- να πετάει στον κάλαθο των αχρήστων μια τόσο σημαντική συμφωνία, εάν δεν υπήρχαν άλλοι λόγοι να το κάνει; Οπως όμως φαίνεται, τα συμφέροντα και η πολιτική των ΗΠΑ είναι για τη σημερινή κυβέρνηση πολύ ανώτερα από τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η γυμνή αλήθεια, που δείχνει ακόμα και στους πιο δύσπιστους τον βαθμό της εξάρτησης της χώρας μας, όπως επίσης αποκαλύπτει και τον ρόλο του ΔΝΤ για μια βαθύτερη διείσδυση της ξένης εξάρτησης, ώστε η Ελλάδα να μεταβληθεί όπως το Κόσοβο, η Αλβανία και τα Σκόπια σε ένα απλό προτεκτοράτο των ΗΠΑ.

Πώς όμως σκέφθηκε η κυβέρνηση να μας βγάλει από την κρίση, όταν από τη μια πλευρά τα οικονομικά και κοινωνικά της μέτρα μας βυθίζουν στην οικονομική ύφεση, στον πληθωρισμό, στην ανεργία και στη σταδιακή οικονομική εξαθλίωση του λαού, ξεκινώντας από τα ασθενέστερα στρώματα, ενώ από την άλλη δεν δημιουργεί το παραμικρό αντίβαρο με την προώθηση της ανάπτυξης, της προσέλκυσης ξένων επενδύσεων και με μεγάλα δημόσια έργα, που θα μπορέσουν κάποτε να εξισορροπήσουν τις σημερινές απώλειες, ώστε να φτάσουμε σε σημείο να μην έχουμε ανάγκη να δανειζόμαστε τόσο μεγάλα ποσά, για να επιβιώσουμε.

Αντίθετα, αυτή η ψαλίδα ανάμεσα στην αρνητική και τη θετική πορεία της χώρας αντί να αρχίσει να κλείνει, γίνεται συνεχώς μεγαλύτερη, σε βαθμό που να σκέφτεται κανείς σοβαρά σε ποιο επίπεδο μη αναστρέψιμης υπανάπτυξης οδηγείται η χώρα και για ποιο λόγο.

Οπως, για ποιο λόγο ο Γιώργος Παπανδρέου αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο εκλογών, αφού είναι πασίγνωστο ότι οι διαβόητοι δανειστές μας αναμένουν το παραμικρό αρνητικό σημάδι για μια ενδεχόμενη κοινωνική αναταραχή, για να ξεκινήσουν να ξανανεβάζουν τα spread σε δυσθεώρητα ύψη. Δηλαδή εκεί που είχε αρχίσει μια αργή αλλά σταθερή πτώση τους, που μας άφηνε μια μικρή έστω ελπίδα ότι κάποια μέρα θα μπορούσαμε να δανειστούμε με κάποιο λογικό επιτόκιο, όπως πριν, έρχεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός που αναποδογυρίζει την καρδάρα, για να φτάσουμε και πάλι στο σημείο μηδέν. Δηλαδή μπροστά στον εφιάλτη της πτώχευσης, οπότε δεν έχουμε άλλη επιλογή από τη συνέχιση επ’ αόριστον του ΔΝΤ, της Τρόικας και του Μνημονίου. Είναι τάχα τυχαίο; Δεν νομίζω…

Ουγγαρία

Υπάρχει τάχα κι άλλος δρόμος για να απαλλαγούμε από την κηδεμονία του ΔΝΤ και την Τράπεζα της Ευρώπης; Ο έγκριτος δημοσιογράφος Γιώργος Δελαστίκ μάς βοήθησε να τον ανακαλύψουμε. Είναι ένας δρόμος μέσα από το ίδιο το σύστημα, μιας και προέρχεται από την κυβερνητική αλλαγή που έγινε πριν μερικούς μήνες στην Ουγγαρία. Η οποία, όπως είναι γνωστό, είναι κι αυτή μέλος της Ευρώπης των 27 και είχε και κείνη την ατυχία να γνωρίσει όπως κι εμείς τα ευεργετικά αποτελέσματα της παρουσίας της γνωστής Τρόικας. Που την είχαν καλέσει κι εκεί οι Ούγγροι σοσιαλιστές για να τους σώσει.

Ηρθε λοιπόν η επάρατη δεξιά, η οποία χωρίς χρονοτριβή μπήκε στο έργο της λύτρωσης της χώρας από τα δεσμά του ΔΝΤ κ.λπ. Το γεγονός αυτό έθιξε τη γαλλική εφημερίδα «Μοντ», γιατί όπως γράφει, η κυβέρνηση της Ουγγαρίας «δεν σκοτίζεται καθόλου για τις απαιτήσεις της Ε.Ε. και των διεθνών οργανισμών». Ετσι όμως, όπως γράφει η γαλλική εφημερίδα, η νέα κυβέρνηση «κέρδισε το διεθνή θαυμασμό για την τόλμη της ηγεσίας της με την άρνηση της δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης να συνεχίσει την πολιτική της εθνικής υποτέλειας των σοσιαλιστών προκατόχων της».

Και συνεχίζουν -αυτή τη φορά οι «Times» της Νέας Υόρκης: «Προκαλώντας τους πιστωτές της, η Ουγγαρία αρνείται περαιτέρω σφίξιμο του ζωναριού». Και υπογραμμίζουν: «Αυτή η προκλητική στάση αποτυπώνει την κόπωση και την αντίσταση που απειλεί να προκαλέσει σε όλη την Ευρώπη η συνεχιζόμενη πίεση για δημοσιονομική ορθότητα». Στο μεταξύ, ο Ούγγρος υπουργός Οικονομικών είπε σχετικά με το «Μνημόνιο»: «Δηλώσαμε στους εταίρους μας ότι δεν εξετάζουμε σε καμιά περίπτωση λήψη πρόσθετων μέτρων λιτότητας».

Η δε γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine» γράφει:

«Σπανίως μια ουγγρική κυβέρνηση ρίχτηκε στη δουλειά με τόση ορμή. Αυτό ήταν επειγόντως αναγκαίο γιατί έχει καθορίσει ως σκοπό της την υπέρβαση της απελπισίας και της έλλειψης αυτοπεποίθησης που άφησαν στον ουγγρικό πληθυσμό οκτώ χρόνια σοσιαλιστικής κυριαρχίας. Η ομάδα του Ορμπεν θέλει εξαιτίας αυτού του λόγου να προωθήσει την «εθνική συνοχή». ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΦΟΡΟΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ! Παρ’ όλα αυτά, οι δυνάστες της Ε.Ε. και του ΔΝΤ απαιτούν από την ουγγρική κυβέρνηση να περικόψει τις ήδη γλίσχρες συντάξεις, να μεταρρυθμίσει επί τα χείρω το εθνικό σύστημα υγείας περικόπτοντας μισθούς και θέσεις γιατρών και νοσοκόμων και μειώνοντας τα κρατικά κονδύλια για την υγεία, να κλείσει τεράστιες ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις απολύοντας εκατοντάδες χιλιάδες Ούγγρων. Απαιτούνται περικοπές τουλάχιστον ενός δισ. ευρώ για να μπορέσετε να μειώσετε το έλλειμμα φέτος σε 3,8% και του χρόνου σε 3% είπαν οι εμπειρογνώμονες της Ε.Ε. και του ΔΝΤ στους Ούγγρους. Αρα, απαιτούνται πρόσθετα μέτρα λιτότητας, διαπίστωσαν εμβριθώς. Εκεί τους έκανε ρελάνς και τους τρέλανε η ουγγρική κυβέρνηση! «Ενα δισ. πρόσθετα έσοδα σε δύο χρόνια θέλατε;» τους απάντησαν. «Εμείς θα μαζέψουμε περισσότερα. Όχι όμως με νέα λιτότητα για τον κοσμάκη. Απλούστατα, θα φορολογήσουμε τις τράπεζες!»ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ.

Κόντεψαν να πάνε από εγκεφαλικό όλοι μαζί -η Ε.Ε., το ΔΝΤ, οι τραπεζίτες και όλα τα παράσιτα και τα «λαμόγια» του χρηματοπιστωτικού συστήματος! Μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου πρέπει να πληρώσουν την πρώτη δόση, μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου τη δεύτερη -με βάση τα έσοδα του 2009, τα οποία έχουν ήδη δηλώσει. Περιχαρής ο υπουργός Οικονομικών της Ουγγαρίας έκανε δημοσίως τους λογαριασμούς του: οι τράπεζες θα «σκάσουν» 450 εκατομμύρια, οι ασφάλειες άλλα 135 και οι υπόλοιπες χρηματοπιστωτικές εταιρίες ακόμη 110 εκατομμύρια -να ‘τα τα 700 εκατομμύρια ευρώ αμέσως – αμέσως μόνο για φέτος! «Γνωρίζουμε ότι αυτή είναι μια σημαντική έκτακτη επιβάρυνση, αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι με αυτό τον τρόπο μπορούμε να πετύχουμε τον στόχο του ελλείμματος στο 3,8%» δήλωσε σαρκαστικά στην τηλεόραση ο Γκιέργκι Μάτολσι, ο Ούγγρος υπουργός Οικονομικών.

Με τα χρήματα αυτά όχι μόνο θα μειώσουμε το έλλειμμα στο 3,8% αλλά και θα δώσουμε κίνητρα για ανάπτυξη της οικονομίας, πρόσθεσε. Θα μειώσουμε στο μισό -δηλαδή στο 10%- τον συντελεστή φορολόγησης όλων των επιχειρήσεων που έχουν μικτά κέρδη μέχρι 1,8 εκατομμύρια ευρώ, ένα μέτρο που αφορά 250.000 επιχειρήσεις μικρές και μεσαίες, οι οποίες αποτελούν τα τρία τέταρτα του συνόλου των ουγγρικών επιχειρήσεων. Επίσης, με τα λεφτά που θα πάρει η ουγγρική κυβέρνηση από τις τράπεζες, θα μπορέσει να μειώσει τον συντελεστή φορολογικού εισοδήματος φυσικών προσώπων στο ενιαίο ύψος του 16%, καλύπτοντας τις απώλειες φορολογικών εσόδων με ένα τμήμα των χρημάτων των τραπεζών! ΑΡΚΕΤΑ ΜΑΣ «ΓΔΑΡΑΤΕ» ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ, ΤΩΡΑ ΠΛΗΡΩΣΤΕ!

Πανικός επικράτησε στους κύκλους της Ε.Ε. Η Κομισιόν έσπευσε να προσάψει στην ουγγρική κυβέρνηση ότι… δεν εκτίμησε σωστά τις επιπτώσεις αυτής της έκτακτης φορολογίας στις τράπεζες, η οποία «ενδέχεται να έχει αρνητικές συνέπειες στην οικονομική ανάπτυξη» και να «αποθαρρύνει τους ξένους επενδυτές». Ανοησίες και προσχήματα. Ο πραγματικός λόγος που πανικόβαλε την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. ήταν μήπως αυτή η εθνικά επωφελής ουγγρική στάση βρει μιμητές και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και δημιουργήσει «σχολή» παρακινώντας και άλλες κυβερνήσεις κρατών-μελών των «27» να φορολογούν τις τράπεζες αντί να υποβάλλουν τους λαούς τους σε εξοντωτικά μέτρα λιτότητας.

«Η Ουγγαρία θα γίνει η πρώτη χώρα στην Ευρώπη με μια αντίστοιχη απόφαση τέτοιων διαστάσεων» είναι το συμπέρασμα της γερμανικής «Frankfurter Allgemeine» την παραμονή της ψήφισης του νόμου για την έκτακτη φορολόγηση των τραπεζών από το ουγγρικό κοινοβούλιο.

Τι είναι και τι θέλει το ΔΝΤ

Ο δημοσιογράφος Φώτης Παπούλιας στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της 31ης Οκτωβρίου 2010 αναφέρεται στο ερώτημα: «Τι μπορεί να συνδέει τη CIA και τις ανακριτικές τεχνικές που χρησιμοποιεί, με το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα;» και συνεχίζει αναφερόμενος σε ανατριχιαστικές κυριολεκτικά λεπτομέρειες. Οπως λ.χ. την αποκάλυψη της Καναδής δημοσιογράφου και καθηγήτριας Πανεπιστημίου Ναόμι Κλάιν ότι η «θεραπεία του σοκ» που η CIA εφαρμόζει από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, βρίσκει άμεση εφαρμογή στις μεθόδους που προτείνει το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα για να φέρουν στον ίσιο δρόμο παραστρατημένες οικονομίες!

«Σύμφωνα με μελέτες που είχαν δημοσιευθεί τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, ο επικεφαλής των πειραμάτων της CIA τη δεκαετία του ’50, δόκτωρ Γιούεν Κάμερον, πίστευε ότι ο μοναδικός τρόπος για να διδάξει στους «ασθενείς» του νέους, υγιείς, τρόπους συμπεριφοράς ήταν να διεισδύσει στο μυαλό τους και να σπάσει τα παλιά παθολογικά νοητικά σχήματα. Αυτή η μαζική απώλεια όλων των αναμνήσεων ήταν η ουσία της θεραπείας για να ωθηθεί ο ασθενής σε νέο στάδιο ανάπτυξης. Οταν με μια σειρά αλλεπάλληλων ηλεκτροσόκ είχε επιτευχθεί η «πλήρης αποδόμηση» της προσωπικότητας του ασθενούς, μπορούσε πλέον να αρχίσει η ψυχική καθοδήγηση».

Το έργο του Κάμερον ζήλεψε ο οικονομολόγος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, ο «πολύς» και μακαρίτης πλέον Μίλτον Φρίντμαν:

«Αντί για τα ηλεκτροσόκ συνιστούσε πως, όταν η οικονομία υπόκειται σε στρεβλώσεις, μόνο η πρόκληση οδυνηρών σοκ, το «πικρό φάρμακο» όπως το ονόμαζε, μπορούσε να την επαναφέρει στην υγιή κατάσταση. Εγραφε το 1982: «Οταν ξεσπάει μια κρίση, πρέπει να αναπτύσσουμε πολιτικές έως ότου το πολιτικά αδύνατο καταστεί πολιτικά αναπόφευκτο». Δηλαδή «οι ηγέτες είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι είναι ή ισχυρίζονται ότι είναι αναγκαίο για την αντιμετώπιση της κρίσης· οι περίοδοι κρίσης είναι περίοδοι αναστολής της δημοκρατίας». Αν αυτό σας θυμίζει Ελλάδα και τις διαδικασίες υπερψήφισης του μνημονίου ή της βίαιης ανατροπής των εργασιακών και ασφαλιστικών σχέσεων, μείωσης μισθών και συντάξεων, τότε μάλλον σκέφτεστε ανατρεπτικά…», σχολιάζει ο Ελληνας συντάκτης και συνεχίζει:

«Οι ιθύνοντες του ΔΝΤ υιοθέτησαν τη θεωρία του σοκ επισημαίνοντας, το 1996: «Οι άνθρωποι μπορεί να προβάλλουν αντίσταση σε τμηματικές αλλαγές (π.χ. περικοπή προγραμμάτων υγείας) αλλά, αν συμβούν ταυτόχρονα δεκάδες αλλαγές προς κάθε κατεύθυνση, τότε εδραιώνεται ένα αίσθημα ματαιότητας και ο πληθυσμός περιέρχεται σε κατάσταση αδράνειας». Οπως ακριβώς στα πειράματα του Κάμερον, που οι «ασθενείς» μετά το ηλεκτροσόκ ήταν «χαμένοι». Και, όπως σημείωναν το 2002 τραπεζίτες της Παγκόσμιας Τράπεζας, «μπορεί το σοκ να εξυμνείται ως δημοκρατική διαδικασία, αφού έχουν προηγηθεί εκλογές, ασχέτως αν αγνοείται ύστερα η βούληση του λαού». Όχι, τότε ακόμα δεν είχαν προκύψει «καλλικράτεια διλήμματα» και συνυπολογισμοί ψήφου κατά Γ. Α. Παπανδρέου…

Και αν στα πειράματά του ο Κάμερον χρησιμοποιούσε και ψυχοτρόπα φάρμακα, το οικονομικό σοκ βρήκε άξιο συμπαραστάτη του τη διαφθορά. «Η διαφθορά των πάντων, είτε υπάρχει είτε εφευρίσκεται, ευθύνεται για την όποια αποτυχία» υποστηρίζουν στελέχη του ΔΝΤ, μόνο που ξεχνούν ότι χάρη στη «διαφθορά» και τον «εξαιρετικά διογκωμένο και ανίκανο δημόσιο τομέα» άνοιγαν οι αγορές για τα σχέδια του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Στα ανακριτικά εγχειρίδια της CIA επισημαίνεται πως οι κρατούμενοι πρέπει να απομονώνονται αμέσως και τονίζεται: «Πρέπει συνεχώς να βρίσκονται υπό καθεστώς σύγχυσης, αποπροσανατολισμού και έκπληξης. Χωρίς αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχει σοκ». Το ίδιο ισχύει και για τις κοινωνίες, όταν όμως ο μηχανισμός του δόγματος του σοκ γίνει συλλογικά κατανοητός, είναι δυσκολότερο να αιφνιδιαστούν ολόκληρες κοινότητες, είναι δυσκολότερο να βρεθούν σε μια κατάσταση σύγχυσης, καθώς γίνονται πιο ανθεκτικές στο σοκ. «Η μνήμη, τόσο η ατομική όσο και η συλλογική, είναι ο μεγαλύτερος αποσοβητής των σοκ» υποστηρίζει η Ναόμι Κλάιν και υπενθυμίζει πως όταν ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα έχασαν τις «χώρες-πελάτες» της Λατινικής Αμερικής, τότε στράφηκαν στην Ευρώπη, για να αναζητήσουν χώρες- «λευκές-σελίδες», ώστε να οικοδομηθούν τα κράτη-πρότυπα…»

Ψάχνοντας στο Ιντερνετ για το ΔΝΤ, ανακάλυψα ένα κεφάλαιο με τον τίτλο «Ενίσχυση στις στρατιωτικές δικτατορίες» τις φιλικές προς τα αμερικανικά και τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Επισημαίνεται εκεί η γενικώτερη απάθεια και εχθρικότητα που έχουν προς τα ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα… Στα 1960 το ΔΝΤ υποστήριξε στη Βραζιλία το δικτατορικό καθεστώς του Castello Branco με δεκάδες δισ. δολάρια, που είχε αρνηθεί στο προηγούμενο εκλεγμένο δημοκρατικό καθεστώς. Τέλος, χώρες με δικτατορικό καθεστώς γίνονταν μέλη του ΔΝΤ. Οπως οι Αργεντινή, Βολιβία, Βραζιλία, Χιλή του Πινοσέτ, Ελ Σαλβαντόρ, Αιθιοπία, Αϊτή, Ινδονησία, Κένυα, Λιβερία, Μαλάουι, Νιγηρία, Πακιστάν (σε δύο δικτατορίες από το 1977 μέχρι το 2008), Παραγουάη, Φιλιππίνες, Σομαλία, Σουδάν, Ταϋλάνδη, Ζαΐρ (Κονγκό). Οσο για την Ελλάδα, αρκέστηκαν στα πειράματα της CIA με ηλεκτρόδια που εφαρμόσανε για πρώτη φορά στα 1967 στη Γενική Ασφάλεια (Μπουμπουλίνας) την εποχή της Χούντας πάνω στους αγωνιστές του Πατριωτικού Μετώπου (ΠΑΜ).

Το ΔΝΤ παντού εφάρμοζε «προγράμματα λιτότητας», αύξηση φορολογίας κ.λπ., που απηχούσαν την ιδεολογία και τα συμφέροντα της δυτικής τραπεζιτικής κοινότητας. Στην Αργεντινή η τακτική αυτή οδήγησε το 2001 σε καταστροφική οικονομική κρίση θίγοντας ιδιαίτερα τους τομείς της υγείας, της παιδείας και της ασφάλειας.

Στην Κένυα το πρόγραμμα δομικών αλλαγών χειροτέρεψε την κατάσταση της χώρας. Από την πλευρά του ο πρώην πρωθυπουργός της Ρουμανίας, Ταρισεάνου, ισχυρίστηκε ότι από το 2005 το ΔΝΤ κάνει συνεχώς λάθη στις εκτιμήσεις του για την οικονομία της χώρας.

«Η υπογραφή της συμφωνίας Ινδονησίας-ΔΝΤ έγινε τον Ιανουάριο του 1998. Ο «άτυχος πρόεδρος» ήταν ο στρατηγός Σουχάρτο, ο οποίος τον Μάιο του ίδιου χρόνου εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, ύστερα από ένα μήνα μαζικών διαδηλώσεων. Το πρόγραμμα που επέβαλε το ΔΝΤ στην Ινδονησία οδήγησε σε διάλυση της οικονομίας, στην ελεύθερη πτώση της ρουπίας, την έκρηξη της ανεργίας και των τιμών. Το 40% του πληθυσμού βρέθηκε κάτω από τα όρια της φτώχειας και οι ταραχές που ξέσπασαν οδήγησαν τον Σουχάρτο σε παραίτηση, έπειτα από 32 χρόνια αυταρχικής διακυβέρνησης. Πρόεδρος ανέλαβε ο μέχρι τότε αντιπρόεδρος Γ. Χαμπίμπι, η κατάσταση όμως στη χώρα παρέμενε έκρυθμη. Τον επόμενο χρόνο πρόεδρος εξελέγη ύστερα από εκλογές ο Α. Ουαχίντ, για να καθαιρεθεί δύο χρόνια αργότερα από το κοινοβούλιο, για διαφθορά και ανικανότητα.

Η Ινδονησία και οι υπόλοιπες «ασιατικές τίγρεις» που αντιμετώπισαν το φάσμα της χρεοκοπίας το 1997-1998, βρίσκονται πολύ μακριά από την Ελλάδα. Το ίδιο η Αργεντινή και οι άλλες λατινομερικανικές χώρες που βρέθηκαν σε δεινή οικονομική θέση λίγα χρόνια αργότερα. Πλην όμως, το χαρακτηριστικό της πολιτικής αστάθειας που συνοδεύει τα προγράμματα σταθερότητας του ΔΝΤ, δεν απαντάται μόνον στις αναπτυσσόμενες χώρες. Και στην Ευρώπη, οι θεραπείες-σοκ είχαν τα ίδια πάνω κάτω αποτελέσματα: ύφεση, κοινωνική ένταση και πολιτικές ανακατατάξεις.

Στην Ουγγαρία η συμφωνία με το ΔΝΤ, στο τέλος του 2008, για την παροχή δανείου 25 δισ. δολαρίων, οδήγησε στην υποτίμηση του νομίσματος κατά 20% σε πρώτη φάση, πάγωμα των μισθών, κατάργηση του δώρου και μείωση όλων των κοινωνικών δαπανών. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Γ. Μπαϊνάι απέτυχε να περάσει το δημοψήφισμα για τις αλλαγές που προωθούσε στους τομείς της υγείας και της παιδείας τη χρονιά του μνημονίου. Συνάντησε αντιστάσεις, κατά περιόδους, όχι πάντως καθολική κοινωνική αντίδραση. Στις εκλογές του Απριλίου 2010 συγκέντρωσε ποσοστό 19,3%. Ο δεξιός συνασπισμός (Fidesz) του Β. Ορμπαν, που είχε εναντιωθεί στην συμφωνία με το ΔΝΤ, πήρε τις εκλογές με 52,7%».

Τέλος, στο λιμάνι της Κωνστάντζας (Ρουμανία) η Ε.Ε. άρχισε να διανέμει συσσίτιο στους 73.000 άπορους που εφοδιάστηκαν με κουπόνια. Ετσι στήνονται καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό.

Το συσσίτιο με την υπογραφή της ΕΟΚ περιλαμβάνει μεταξύ άλλων αλεύρι, ζυμαρικά και ζάχαρη. Λέτε κι εμείς να υποχρεωθούμε κάποτε να γυρίσουμε το ρολόι της Ιστορίας στο 1942, στη γερμανική Κατοχή, τότε που άρχισαν να λειτουργούν τα δημόσια συσσίτια χάρη στα οποία επέζησαν τελικά οι Αθηναίοι… Λες και κάποιο χέρι έχει αποφασίσει να σβήσει την ιστορία 70 χρόνων αυτής της χώρας, που για να φτάσει εδώ που έφτασε χρειάστηκε να θυσιαστούν γενιές πατριωτών και να ποτιστεί το ελληνικό χώμα με ποταμούς δακρύων και αίματος.

Ας μου επιτραπεί να αφιερώσω το κεφάλαιο αυτό στην πρόσφατη δήλωση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Τζωρτζ Μπους: «Εγώ αποφάσισα και διέταξα να γίνονται βασανιστήρια». Δήλωση που σπιλώνει για πάντα τη μεγάλη αυτή χώρα με το στίγμα της ανάδειξης των βασανισμών εναντίον αιχμαλώτων ως επίσημη κρατική πρακτική. Με άλλα λόγια, η ανθρώπινη κτηνωδία σε όλο της το μεγαλείο !

Γιατί πράξεις κτηνώδεις όπως οι βασανισμοί, όταν λέγονται χωρίς να γίνονται αποτελούν ηλιθιότητα

όταν γίνονται χωρίς να λέγονται, βαρβαρότητα· και όταν γίνονται και λέγονται, κτηνωδία.

Τι έχουν να πουν άραγε επ’ αυτού οι Αμερικανοί και οι φίλοι και συνεργάτες τους για την ομολογία ενός προέδρου της χώρας τους;

Το ΔΝΤ λοιπόν δεν είναι μια συνηθισμένη Τράπεζα που δέχθηκε να μας δανείσει από καλωσύνη και συμπόνια αλλά προ παντός ένας πολιτικός οργανισμός στην υπηρεσία των συμφερόντων των ΗΠΑ. Εάν η αμερικανική πολεμική μηχανή έχει αποστολή της να υπηρετεί με βίαια μέσα την ιμπεριαλιστική της πολιτική, το ΔΝΤ είναι ο άλλος σιδηρούς της βραχίων, που με διαφορετικούς τρόπους, δηλαδή τον έλεγχο της οικονομίας, διεισδύει στο εσωτερικό μιας χώρας, προκειμένου να την οδηγήσει στο σημείο εκείνο οικονομικής και κοινωνικής αποσύνθεσης που θα τη μεταβάλει σε ένα πειθήνιο πιόνι πάνω στη σκακιέρα της πλανητικής της στρατηγικής.

Η επιχείρηση υποβάθμισης

Αλλωστε, η έλευση του ΔΝΤ στη χώρα μας είναι το κερασάκι επάνω στην τούρτα μιας σειράς επεμβάσεων, που ξεκίνησαν από το 1974 και που άλλαζαν συστηματικά τον κοινωνικό, πολιτικό, μορφωτικό, ηθικό και πολιτιστικό χάρτη της χώρας. Τα φαινόμενα εξάπλωσης της υποκουλτούρας, της διαφθοράς και της πτώσης του ήθους και του μορφωτικού μας επιπέδου δεν προέκυψαν εξ ουρανού αιφνιδιαστικά αλλά δημιουργήθηκαν συστηματικά και επίμονα χάρη σε συγκεκριμένες πολιτικές και ενέργειες σε όλους τους χώρους του εθνικού μας γίγνεσθαι, ώστε φτάνοντας κάποτε στο τελευταίο στάδιο, με την απειλή της πτώχευσης, να είναι ο λαός από κάθε άποψη αφοπλισμένος και να καταστεί εύκολη λεία στα σατανικά σχέδια που έφτασαν στο σημείο να μας κάνουν να ξεχάσουμε ακόμα και το ότι είμαστε Ελληνες!

Οι υπεύθυνοι της συστηματικής προσπάθειας για την κατεδάφιση της Ελληνικότητας, του Εθνους, της Ιστορίας μας και του Πολιτισμού μας, που ο καθένας γνωρίζει ποιοι είναι και ποιοι τους στηρίζουν, αποτελούν ένα κρίκο στην αλυσίδα των αρνητικών ενεργειών που προανέφερα, των οποίων οι επιπτώσεις φαίνονται σήμερα καθαρά από τις αντιδράσεις και τη στάση του λαού μας μπροστά στη λαίλαπα των αντιλαϊκών μέτρων:

Λαός ζαλισμένος, αμήχανος, φοβισμένος, αποπροσανατολισμένος αλλά και θυμωμένος, που δεν έχει καταλάβει ακόμα τι του συμβαίνει και γι’ αυτό πιάνεται από τα μαλλιά του για να μην πνιγεί.

Μάλιστα, αυτοί οι κύκλοι που ανέλαβαν την αποδόμηση του εθνικού, ιστορικού και παραδοσιακού μας χαρακτήρα, αγκαλιάστηκαν από την παρούσα κυβέρνηση τοποθετούμενοι σε υψηλές θέσεις στον πιο ευαίσθητο τομέα της διάπλασης της σκέψης, της συνείδησης και του χαρακτήρα των νέων Ελληνίδων και Ελλήνων, στο υπουργείο Παιδείας. Είναι δε χαρακτηριστικό το ότι δόθηκαν νέα ονόματα στα υπουργεία, μόνο και μόνο για να εξαλειφθεί η λέξη «Εθνικό, Εθνικός». Οπως και η Μακεδονία και το Αιγαίο (άραγε ποιους ενοχλούν;). Σκεφτείτε επί τέλους, αγαπητοί συμπατριώτες, δίχως τον φανατισμό των κομματικών παρωπίδων. Κατά τη γνώμη σας, τι σηματοδοτεί αυτή η απέχθεια προς τη λέξη «Εθνος»; Ποιος έχει συμφέρον να εξαλείψει τη λέξη και την έννοια «Έθνος», που αποτελεί την κύρια συγκολλητική δύναμη που μας ενώνει όλους, Δεξιούς, Κεντρώους, Αριστερούς, πλούσιους, φτωχούς, μορφωμένους, αμόρφωτους, όλους ανεξαιρέτως τους Ελληνες, που αν τύχει να ενωθούν όλοι μαζί και σχηματίσουν μια γροθιά, όπως έγινε στις 28 Οκτωβρίου του 1940, αποτελούν δύναμη που μπορεί όχι μόνο να αντισταθεί αλλά και να νικήσει;

Τέχνη για όλο τον Λαό

Σκεφτείτε ακόμα, ποιο συμφέρον μπορεί να έχει ένας άνθρωπος όπως εγώ, στην ηλικία που βρίσκομαι και που μπορώ να πω ότι τα έχω όλα, επιτυχία, φήμη, δόξα και προ παντός την αγάπη όλων των Ελλήνων χωρίς διακρίσεις; Κι εγώ σας αγαπώ όλους αδιακρίτως και μου προξενεί πόνο όταν είμαι αναγκασμένος να αποκαλύπτω και να καταγγέλλω συμπατριώτες μου για πράξεις για τις οποίες είμαι βέβαιος ότι βλάπτουν τη χώρα και τον λαό μας.

Γι’ αυτό, σας παρακαλώ, μην προτρέξετε να με καταδικάσετε και να με τοποθετήσετε εδώ ή εκεί χωρίς να ακούσετε, έστω για τελευταία φορά, αυτά που σας λέω, γιατί ειλικρινά δεν ανήκω πουθενά αλλά μόνο στην Ελλάδα και η μόνη μου έγνοια είναι το συμφέρον όλου του λαού μας χωρίς διακρίσεις.

Το ίδιο και ως καλλιτέχνης, θεωρώ τον εαυτό μου από τους λίγους που αποφάσισαν να γράψουν έργα για όλο τον λαό και όχι για μια μειοψηφία μορφωμένων, που δήθεν μόνο αυτοί καταλαβαίνουν έργα δύσκολα όπως είναι οι Συμφωνίες, τα Ορατόρια και οι Οπερες. Πρέπει να ξέρετε ότι το ρίσκο στην προσπάθεια να γίνω κατανοητός από όλους τους Ελληνες ήταν πολύ μεγάλο, γιατί κινδύνευε η τέχνη μου να διαλυθεί μέσα στο πλήθος. Να γίνω αντί για λαϊκός, λαϊκιστής. Εύκολος, φτηνός. Εγώ όμως το διακινδύνευσα και είναι σαν να ήθελα να βάψω με το χρώμα της μουσικής μου όχι την πρόσοψη ενός σπιτιού ούτε μια γούρνα νερό αλλά όλο το Αιγαίο, δηλαδή να μπορέσει η μουσική μου, όχι μόνο το τραγούδι αλλά και το Ορατόριο, όπως είναι το «Αξιον Εστί», να φτάσει σε όλο τον λαό μας και να αγγίξει όλες τις καρδιές χωρίς διάκριση.

Το Πολιτιστικό μας Κίνημα

Και είναι ευτύχημα ότι η προσπάθειά μου αυτή βρήκε στη δεκαετία του ’60 γόνιμο χώμα για να φυτευτεί και να καρπίσει: ένα Λαό και προ παντός μια νεολαία που διψούσαν για ελληνική τέχνη, για ελληνικό πολιτισμό, και μια πλειάδα συνθετών και ποιητών με ταλέντο, προσωπικότητα, έμπνευση και θέληση να αφιερώσουν το έργο τους στην Ελλάδα και στον Ελληνικό Λαό.

Και έτσι έγινε ένα κίνημα πρωτοφανές στα χρονικά όλων των λαών και όλων των εποχών, εκτός από την εποχή της αρχαίας Αθήνας, τότε που διανοητές, καλλιτέχνες και λαός, όλοι μαζί, δημιουργούσαν ένα πνευματικό θαύμα αξεπέραστο σε τόλμη και ποιότητα, ακόμα και ώς σήμερα.

Και πόσο περήφανοι, αλήθεια, θα έπρεπε να είμαστε εμείς οι νεοέλληνες, γιατί μιλάμε με κείνους την ίδια γλώσσα και ακούμε την ίδια μουσική όπως έφτασε στις μέρες μας, με ενδιάμεσο το Βυζάντιο και τους εκκλησιαστικούς του ύμνους, το δημοτικό τραγούδι και στη συνέχεια το ρεμπέτικο και τη λαϊκή μας μουσική… Και πόσο πολύ θα έπρεπε η δημόσια Παιδεία μας να επικεντρώσει την αγωγή των παιδιών μας πάνω στον πλούτο αυτής της μοναδικής στον κόσμο πνευματικής συνέχειας, ώστε να μεγαλώνουν δυνατά και περήφανα για την πατρίδα τους…

Αντί γι’ αυτό, κάποιοι βάλθηκαν να κόψουν τον κορμό αυτού του μοναδικού δέντρου και τώρα τελευταία έφτασαν στο σημείο να προσπαθούν να το ξεριζώσουν.

Αυτό όμως όχι! Δεν θα το επιτρέψουμε και ας μας κατηγορήσουν για εθνικιστές και άλλες αηδίες. Εάν το να πιστεύεις και να αγαπάς τις ρίζες σου ονομάζεται απ’ αυτούς «εθνικισμός», τότε είμαι ο πρώτος που θα πω ότι ό,τι καλύτερο, υψηλότερο και ωραιότερο γνώρισα στη ζωή μου, είναι αυτή η μικρή πατρίδα μου, η τωρινή, η χθεσινή, η αιώνια…

Κι αυτό το πρωτοφανές κίνημα που δημιουργήθηκε στη χώρα μας, ενέπνευσε τον λαό μας σε σημείο που να τον κάνει ωραιότερο, καλύτερο, ωριμότερο, πιο υπεύθυνο και τελικά πιο δυνατό και γι’ αυτό πιο επικίνδυνο για τους εχθρούς μας.

Η εντολή Κίσινγκερ – Κύπρος

Και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Κίσινγκερ ήταν ένας απ’ αυτούς. Και μάλιστα ο πιο δυνατός και ο πιο επικίνδυνος, γιατί είχε πίσω του την τεράστια δύναμη της Αμερικής. Αλήθεια, μήπως καταλάβατε εσείς γιατί μας μισούν τόσο πολύ οι Αμερικανοί; Τι τους κάναμε; Μήπως όλοι οι κυβερνήτες μας από τον Εμφύλιο έως σήμερα δεν ήταν και δεν είναι πειθήνια όργανά τους; Μήπως η ελληνική ολιγαρχία δεν τους έστρωνε και δεν τους στρώνει δουλικά βελούδινο χαλί για να περάσουν;

Θα αναφερθώ εδώ σε δύο «σενάρια συνωμοσίας» μεταξύ των άλλων, που αρέσκομαι να κάνω γενικά και πιο ειδικά στο κείμενο αυτό, περιγράφοντας διάφορες ανεξήγητες αρνητικές παρεμβάσεις και αποτελέσματα, για τις οποίες εάν αποκλεισθεί ο ξένος παράγοντας, θα πρέπει να δεχθούμε ότι είμαστε λαός αυτοκτονικός.

Γιατί λοιπόν μας καταδίκασαν στο σκοτάδι μιας επτάχρονης στρατιωτικής τυραννίας, της οποίας κρατούσαν τα νήματα; Γιατί με τις μηχανορραφίες του κ. Κίσινγκερ, προσωπικά, δημιουργήθηκαν στην Κύπρο οι προϋποθέσεις για την εισβολή του τουρκικού στρατού (για τον οποίο δεν έκρυβε την συμπάθειά του), για να χάσει ο ελληνισμός το 40% του νησιού; Μια ξένη κατοχή που παρατείνεται ώς σήμερα χάρη στην ανοχή των Αμερικανών, που δεν τους φτάνει ως φαίνεται η μισή Κύπρος αλλά θέλουν να την πάρουν ολόκληρη με το σχέδιο Ανάν, που αν και το απέρριψε το 70% των Ελληνοκυπρίων, δεν το έχουν ακόμα εγκαταλείψει. Και πώς να το εγκαταλείψουν, αφού σήμερα στην Ελλάδα κυβερνούν αυτοί που όχι μόνο ήταν ένθερμοι οπαδοί του σχεδίου Ανάν αλλά ακόμα και συμμέτοχοι στη σύνταξη του σχεδίου; Και ειλικρινά υποφέρω όταν βλέπω τον πρόεδρο Χριστόφια να προσπαθεί να πείσει τους Τουρκοκύπριους να βρουν από κοινού κάποια δίκαιη και βιώσιμη λύση, όταν από τη μια πλευρά πίσω από τις συζητήσεις βρίσκεται η Άγκυρα, ενώ από την άλλη, στην Αθήνα, κυβερνούν αυτοί που ενάντια στη θέληση του 70% των Ελληνοκυπρίων παραμένουν στην ουσία οπαδοί μιας λύσης του τύπου, «σχέδιο Ανάν», ακριβώς όπως και οι Αγγλοαμερικανοί, οι οποίοι δεν έχουν εγκαταλείψει την προσπάθειά τους.

Η εντολή Κίσινγκερ και ο Πολιτισμός

Μετά την επιβολή της Χούντας και την τουρκική στρατιωτική κατοχή στην Κύπρο, ο κ. Κίσινγκερ έστρεψε τα βέλη του το 1974, λίγο καιρό πριν από την πτώση της δικτατορίας, στον πιο ευαίσθητο τομέα του ελληνικού λαού, όπως αποκάλεσε τον Πολιτισμό του. Και τι εννοούσε άραγε με την λέξη «Πολιτισμό»; Τον αρχαίο ελληνικό; Οχι, βέβαια. Σαν αποδεδειγμένα έξυπνος και έμπειρος κυνηγός κεφαλών, με την ουσιαστική οδηγία-διαταγή του αυτή έδειχνε καθαρά ότι ο επόμενος στόχος, ώστε να υποταχθεί αυτός ο ανυπότακτος όπως μας χαρακτήρισε, λαός, είναι αυτό το μεγάλο, το μοναδικό και το πανίσχυρο πολιτιστικό κίνημα της δεκαετίας του ’60, που κράτησε όρθια την ψυχή των Ελλήνων στα μαύρα χρόνια της Χούντας και που μετά την πτώση της είχε μεταβάλει τη χώρα μας σε ένα απέραντο στάδιο με εκατοντάδες χιλιάδες κυρίως αγόρια και κορίτσια, που τα ξεσήκωναν τα τραγούδια των συνθετών και των ποιητών, που με τα έργα τους εκφράσανε την ψυχή της Ελλάδας, που τη χαρακτηρίζουν στις δύσκολες στιγμές τρεις λέξεις: Ελευθερία, Ανεξαρτησία, Δημοκρατία.

Ομως παράλληλα, η μπόρα πήρε όλα τα έργα όλων των δημιουργών. Πήρε σύσσωμο το μεγάλο κίνημα και τελικά το εξαφάνισε! Και στη θέση του επέβαλε την υποκουλτούρα, που τόσο πολύ ταιριάζει στην αμορφωσιά, την ανευθυνότητα, τον ωχαδερφισμό, τη χυδαιότητα και τελικά στη διαφθορά, δηλαδή όλα τα απαραίτητα στάδια για να σαπίσει ένας λαός και έτσι να γίνει ευάλωτος και αδύναμος να αντιδράσει στο τελευταίο στάδιο που σχεδιάστηκε να μας πάνε, στην περιθωριοποίηση, στην υποταγή, στον ραγιαδισμό και τελικά στο «σφάξε με Αγά μου ν’ αγιάσω».

Κοντά στο κατάντημα αυτό βρισκόμαστε σήμερα. Σε σημείο να μην αντιδρούμε πια όταν συμβαίνουν γύρω μας σημεία και τέρατα, που έχουν να κάνουν με την ίδια την ακεραιότητα της χώρας μας.

Ανατολικό Αιγαίο

Ακούστε, λοιπόν, τι καταγγέλλει η γνωστή και αξιόλογη δημοσιογράφος Κύρα Αδάμ:

«Οι κ. Παπανδρέου και Ερντογάν ήταν σκοπίμως φειδωλοί στις δηλώσεις τους μετά τη μακρά συνάντησή τους στη Βουλιαγμένη, την περασμένη Παρασκευή, αν και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι διερευνητικές επαφές προχωρούν και ότι σύντομα θα έχουν καλά αποτελέσματα. Ο κ. Ερντογάν προφανώς δεν είχε πολλά να προσθέσει, αφού τα σημαντικά τα είχε πει λίγο πριν έρθει στην Ελλάδα υπό μορφήν διαμαρτυρίας προς την Αθήνα:

Διαμαρτυρήθηκε γιατί;

Γιατί

* Τα ελληνικά μαχητικά πετάνε πάνω από την τουρκική υφαλοκρηπίδα.

Και γιατί

* Τα ελληνικά μαχητικά παραβίασαν την τουρκική κυριαρχία (!) 2 ν.μ. (ναυτικά μίλια) από το Αγαθονήσι.

Οσο απίθανο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο, η Αγκυρα έχει κάθε λόγο να υψώνει τους τόνους «των διαμαρτυριών» της απέναντι στην Αθήνα, όσο αυτή δεν αντιδρά όταν και εκεί που πρέπει:

Μιας και στις 14 Οκτωβρίου, οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμύνης Ελλάδας και Τουρκίας συμφώνησαν κατ’ αρχήν σε όλα στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, αν και η Συμμαχία από τον Αύγουστο του 2006 θεωρεί σε επίσημα έγγραφά της ότι η Ελλάδα δεν έχει κατ’ ουσίαν κυριαρχικά δικαιώματα στα νησιά ανατολικά από τη μέση του Αιγαίου.

Υπενθυμίζεται ότι το ΝΑΤΟ στις 26 Αυγούστου 2006 εξέδωσε δύο βασικές διαταγές, με τις οποίες απαγορεύει στα ελληνικά μαχητικά του υποστρατηγείου της Λάρισας να προσεγγίζουν εγγύτερα των 6 ν.μ. από τις ακτές των νήσων του Αν. Αιγαίου, να πετάνε πάνω από αυτά και να προσγειώνονται σ’ αυτά.

Το θέμα μπορεί να θεωρείται απίστευτο, αλλά αποτελεί τραγική πραγματικότητα για τη χώρα και είναι καταστροφικό για τα κυριαρχικά αλλά και τα οικονομικά δικαιώματά της.

Με τις διαταγές του αυτές, το ΝΑΤΟ δεν θεωρεί μόνον αποστρατιωτικοποιημένα τα 21 νησιά, αλλά αμφισβητεί ακόμα και ότι τα νησιά αυτά είναι ελληνικά. Και αυτό γιατί, σύμφωνα με την ισχύουσα διεθνή νομοθεσία της Σύμβασης του Σικάγου, απαγορεύεται στα στρατιωτικά αεροσκάφη μιας χώρας να πετούν στον εναέριο χώρο άλλης χώρας, διότι αυτός ο χώρος αποτελεί κυριαρχία. Ετσι το ΝΑΤΟ με τις διαταγές του δείχνει και καθορίζει ότι τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου δεν αποτελούν ελληνική κυριαρχία, αλλά «ξένο κράτος», αφού απαγορεύει στα ελληνικά μαχητικά να πετάνε πάνω από αυτά.

Και όμως, από το 2006 μέχρι και σήμερα καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αντιδράσει και δεν έχει θέσει ως απαράβατο όρο την άμεση ανάκληση των διαταγών του ΝΑΤΟ. Αλλά ούτε και τώρα, κατά τις διαβουλεύσεις εν όψει της Συνόδου Κορυφής της Λισαβόνας τον Νοέμβριο, έχει τεθεί θέμα βέτο στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, το οποίο με τις αποφάσεις του φάσκει και αντιφάσκει, παραγνωρίζει διεθνείς συνθήκες και δείχνει να εξυπηρετεί ιδιοτελή συμφέροντα.

Και όμως, η Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, η Συνθήκη του Μοντρέ το 1931, η Συνθήκη των Παρισίων το 1947, που πραγματεύονται τα νησιά του Αν. Αιγαίου, σε κανένα σημείο τους δεν θέτουν περιορισμό πτήσεων των ελληνικών αεροσκαφών πάνω από τα νησιά αυτά. Ετσι οι παρούσες διαταγές του ΝΑΤΟ παραβιάζουν τις Συνθήκες, αλλά και προηγούμενες διαταγές της ίδιας της Συμμαχίας, μέχρι το 2001, όταν καθόριζε ότι βάσει των υφιστάμενων Συνθηκών τα νησιά Λήμνος, Λέσβος, Χίος και Ικαρία δεν τελούν υπό καθεστώς αποστρατιωτικοποιήσεως.

Οσο η λύση του προβλήματος μετατίθεται «για αργότερα» ελλοχεύει ο κίνδυνος το θέμα της απαγόρευσης των πτήσεων να εξελιχθεί σε πρακτική νομιμοποίησης της παρανομίας -συντεχνίας ΝΑΤΟ και Αγκυρας- σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας και το Αν. Αιγαίο να αποτελεί γκρίζα ζώνη, χωρίς κυριαρχία στην περιοχή.

Αυτό όμως επηρεάζει άμεσα την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) του Αιγαίου (με κίνδυνο να ψάχνουμε να τη βρούμε… στη λίμνη Βιστονίδα), ενώ τα συμφέροντα της Ελλάδας στο Αιγαίο τίθενται εν αμφιβόλω».

Να μου επιτρέψετε να απευθυνθώ, έστω καθυστερημένα, στην κ. Αδάμ, για να της πω:

«Αγαπητή κυρία Αδάμ, οι αποκαλύψεις σας σχετικά με τη συνωμοσία της συντεχνίας (όπως την αποκαλείτε) ΝΑΤΟ και Αγκυρας εις βάρος της ελληνικής κυριαρχίας στο Ανατολικό Αιγαίο, θα πρέπει να προβληματίζουν και να κινητοποιούν κάθε Έλληνα πατριώτη. Αυτά που συμβαίνουν είναι πράγματι πρωτοφανή και διερωτώμαι πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν Ελληνες πολιτικοί (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) που να τολμούν να προβαίνουν σε πράξεις μιας καθαρά εθνικής μειοδοσίας.

Διαβάζω ότι οι βασικές διαταγές του ΝΑΤΟ δόθηκαν στις 26 Αυγούστου του 2006 (Ν.Δ.) και ότι στις 14 Οκτωβρίου του 2010 (ΠΑΣΟΚ) οι υπουργοί Αμύνης και Εξωτερικών συμφώνησαν σε όλα στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ κατά το οποίο η Ελλάδα δεν έχει κατ’ ουσία κυριαρχικά δικαιώματα στα νησιά ανατολικά του Αιγαίου.

Ομολογώ ότι μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι κάποιοι Ελληνες πολιτικοί, στρατιωτικοί και ανώτατοι υπάλληλοι προχώρησαν σε μια πράξη που προσωπικά επιτρέψτε μου να την θεωρώ καθαρά προδοτική και να πιστεύω ότι αποτελεί ντροπή για όλους εμάς, τη συντριπτική πλειονότητα του λαού μας που είμαστε διατεθειμένοι να θυσιαστούμε για ένα τετραγωνικό μέτρο εθνικής κυριαρχίας, να την αντιμετωπίζουμε παθητικά, λες και είμαστε ραγιάδες.

Οχι! Δεν είμαστε ραγιάδες, αγαπητή κυρία Αδάμ κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για «να πάρουμε τα βουνά», μιας και όπως φαίνεται, είμαστε πανταχόθεν προδομένοι.

Πρέπει να μάθει όλος ο Λαός τα όσα απίστευτα αποκαλύπτετε, για να ξυπνήσει επί τέλους από τον λήθαργο στον οποίο τον έχουν ρίξει, γιατί διαφορετικά κινδυνεύει να βρεθεί κάποια μέρα δεμένος χειροπόδαρα πάνω σε μια πατρίδα κουτσουρεμένη, λεηλατημένη και αγνώριστη.

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Μίκης Θεδωράκης».

Βαλκάνια-σαλαμοποίηση

Εκείνο που με ανησυχεί με τους Αμερικανούς είναι το ότι αφού ισοπεδώσανε με τις βόμβες το Βελιγράδι, γκρεμίσανε σχολεία, νοσοκομεία, γέφυρες, σκοτώσανε χιλιάδες άνδρες, γυναίκες, γέρους, παιδιά και τελικά τη διαλύσανε και αφού βυθίσανε τον λαό στην απόλυτη φτώχεια, μετά αποφάσισαν να διαμελίσουν ακόμα και την εναπομείνασα Σερβία (μετά την ανεξαρτητοποίηση Κροατίας, Σλοβενίας και Βοσνίας).

Πήραν λοιπόν μια επαρχία της, το Κόσοβο, και με το πρόσχημα ότι εκεί υπήρχε πλειοψηφία των Αλβανών, την κατέστησαν τελικά με την σύμπραξη του ΟΗΕ κυρίαρχη χώρα και στη συνέχεια τη μετέτρεψαν σε μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές τους βάσεις στον κόσμο. Και σκέπτομαι τώρα έντρομος: εάν αποφασίσουν να γεμίσουν ένα νομό της Ελλάδας, λ.χ. τη Λακωνία, ή ένα νησί όπως η Κρήτη, με ξένους δικής τους επιλογής και με τις γνωστές μηχανορραφίες προκαλέσουν όπως στο Κόσοβο, τοπικές εκλογές, όπου η πλειοψηφία δεν θα είναι Ελληνες, τότε τι θα γίνει με αυτόν το νομό και με αυτό το νησί; Θα αναγνωριστούν από τη διεθνή κοινότητα -όπως έγινε με το Κόσοβο ως λ.χ. αλβανική, σκοπιανή, τουρκική ή όποια άλλη εθνικότητα- ως ανεξάρτητο έθνος έξω και ενάντια στην Ελλάδα;

Και μήπως δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή επικρεμάμενοι κίνδυνοι σε βάρος της χώρας μας, πίσω από τους οποίους βρίσκεται η αμέριστη συμμετοχή και βοήθεια των Αμερικανών, όπως η Αλβανία, τα Σκόπια ή και αυτή η Τουρκία; Ας πάψουμε λοιπόν να κοιμόμαστε και ας αποφασίσουμε επί τέλους να δούμε κατάματα την πραγματικότητα.

Αλβανία-Σκόπια

Ας ξεκινήσουμε από την Αλβανία, που είναι και το χαϊδεμένο παιδί των Αμερικανών στα Βαλκάνια. Μετά έρχονται το Σκόπια.

Στη χώρα μας ζουν και εργάζονται εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί, που με τα χρήματά τους αναγεννήθηκε η πατρίδα τους. Εκ των πραγμάτων λοιπόν υπάρχουν φιλικές σχέσεις, που δείχνουν ότι τουλάχιστον από τη δική μας πλευρά στην πράξη θεωρούμε την Αλβανία ως φιλική χώρα.

Πώς συνδυάζονται όμως όλα αυτά με την εθνική τους προπαγάνδα, που με βάση τη δημουργία της Μεγάλης Αλβανίας κυκλοφορούν χάρτες που περιλαμβάνουν το Κόσοβο, τα μισά Σκόπια, ένα τμήμα της Σερβίας και ολόκληρη τη δική μας Ηπειρο, από τα σύνορα ώς την Πρέβεζα;

Αν μάλιστα είναι αλήθεια ότι οι χάρτες αυτοί προέρχονται από την Αλβανική Ακαδημία και ότι διδάσκονται στα σχολεία τους, τότε η υπόθεση αυτή είναι πολύ σοβαρή για μας, πρώτον για λόγους τυπικούς, γιατί τι είδους φιλική χώρα είναι, όταν τυπώνει και κυκλοφορεί χάρτες στους οποίους συμπεριλαμβάνονται ως περιοχές της Αλβανίας ελληνικά εδάφη και δεύτερον γιατί δεν μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι όταν γνωρίζουμε ότι πίσω από τους Αλβανούς και τους Κοσοβάρους υπάρχουν και μηχανορραφούν οι αμερικανικές υπηρεσίες που έχουν στόχο τους τη σαλαμοποίηση των Βαλκανίων, την οποία έχουν ήδη ξεκινήσει με τη διάλυση της Γιουγκοσλαυίας, τη δημιουργία του Κόσοβου, την αμέριστη βοήθειά τους στους οπαδούς της Μεγάλης Αλβανίας και της Μεγάλης Μακεδονίας. Για να μην αναφερθούμε στις ανησυχίες που διατυπώνουν κάθε λίγο και λιγάκι για την «τουρκική μειονότητα», όπως αποκαλούν τους Μουσουλμάνους της Θράκης.

Γιατί το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα Σκόπια, με τα οποία εμείς διατηρούμε οικονομικές σχέσεις, σε βαθμό που να είμαστε σχεδόν ο υπ’ αριθμόν ένα παράγοντας της οικονομικής τους ύπαρξης. Και εκεί παραβλέποντας τον ουσιαστικά φιλικό ρόλο που παίζει η χώρα μας, με το πρόσχημα ενός ονόματος που τους έδωσε ξαφνικά ο σύντροφος Τίτο, που αν και κομμουνιστής ονειρευόταν, ως φαίνεται, τη «Μακεδονία του Αιγαίου», όπως την αποκαλούν και την ορέγονται.

Με τον Τίτο

Για την Ιστορία, θα ήθελα να αναφέρω για πρώτη φορά ότι οι εγκάρδιες σχέσεις μου με τον Τίτο κόπηκαν με το μαχαίρι, με αφορμή τη μουσική για ένα φιλμ των Σκοπίων, στο οποίο ο ίδιος μου ζήτησε να γράψω τη μουσική και βεβαίως αρνήθηκα να το κάνω, όταν ανακάλυψα την αλήθεια που κρυβόταν πίσω από το όνομα «Μακεδονία» που χρησιμοποιούσαν στο φιλμ. Οπως ήταν φυσικό, όχι μόνο αρνήθηκα να συνεργαστώ αλλά και του μίλησα έξω από τα δόντια, λέγοντάς του καθαρά ότι αυτές οι απόψεις δεν πρέπει να υποστηρίζονται από έναν κομμουνιστή όπως αυτός, που από αγάπη για την ανεξαρτησία της πατρίδας του τα έβαλε με έναν Στάλιν. «Εχω κι εγώ», του είπα, «την ίδια αγάπη για την πατρίδα μου και θα πολεμήσω με όλες μου τις δυνάμεις ενάντια σε μια τέτοια απειλή». Αυτά τού τα είπα ένα βράδυ του 1972, γύρω από τη φωτιά στο κυνηγετικό του περίπτερο πάνω από τον ποταμό Σιουτκέσκα, στα 4.000 μέτρα, μετά την προβολή του ομώνυμου φιλμ, στο οποίο είχα γράψει τη μουσική. Και από τότε έφυγα και δεν τον ξανασυνάντησα ποτέ.

Δεν ξέχασα όμως την υπόσχεση που έδωσα στον Τίτο, και όταν στα 1991 ή 1992 έφερε ο Μητσοτάκης το θέμα «Σκόπια» στο υπουργικό συμβούλιο, πέτυχα να υπάρξει κυβερνητική απόφαση για να απορριφθεί μια για πάντα από εμάς το όνομα «Μακεδονία» ως όνομα του κράτους των Σκοπίων. Δεδομένου ότι όπως εξήγησα τότε, με το όχημα του ονόματος, βυσσοδομούν ενάντια στην ακεραιότητα της χώρας μας.

Τυπώνουν κι αυτοί χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας» που φτάνουν ώς τον Ολυμπο και θεωρούν τη Θεσσαλονίκη μελλοντική τους πρωτεύουσα, που σήμερα είναι «πόλη Μακεδονική που τελεί υπό ελληνική κατοχή»!!!

Σ’ αυτές λοιπόν τις δύο χώρες πρέπει να πούμε, καθαρά και ξάστερα, ότι δεν ταιριάζουν οι φιλικές και οικονομικές σχέσεις με την ιδεολογία που καλλιεργούν στη χώρα τους αρχίζοντας από τα σχολικά θρανία και που έχει στόχο της την εδαφική μας ακεραιότητα.

Δεν πρέπει να παίζουμε με τις καταστάσεις αυτές, και για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας θα πρέπει να τους πούμε ότι θεωρούμε αυτή την προπαγάνδα ως πράξη εχθρική και γι’ αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντί τους.

Δεν θα πω εδώ τι θα πρέπει να πράξει μια κυβέρνηση εφ’ όσον καταλήξει στις ίδιες διαπιστώσεις με αυτές που προανέφερα.

Μειονότητα και Τουρκία

Οσον αφορά την Τουρκία σε σχέση με τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, θεωρώ ότι κι εδώ θα πρέπει να κοπεί με το μαχαίρι η νόθα κατάσταση που επικρατεί. Εμείς έχουμε στην Πόλη το Πατριαρχείο της Ορθοδοξίας και βλέπουμε με πόση τυπικότητα συμπεριφέρεται ο Πατριάρχης ο ίδιος, ο οποίος έχει την Τουρκική υπηκοότητα, και πως παρ’ όλα αυτά οι Τούρκοι υπεύθυνοι αντιμετωπίζουν θέματα -αυτονόητα όπως είναι η λειτουργία της Σχολής της Χάλκης- με τρόπο κάθε άλλο παρά φιλικό. Από την άλλη πλευρά, το Τουρκικό Προξενείο βρίσκεται στην Κομοτηνή παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν εκεί Τούρκοι υπήκοοι για να εξυπηρετηθούν αλλά Ελληνες μουσουλμάνοι. Πρόκειται για μια ενέργεια κατάφωρα εχθρική, δεδομένου ότι οι ίδιοι οι κυβερνήτες της Τουρκίας καλλιεργούν και συντηρούν έναν απαράδεκτο τουρκικό εθνικισμό, που περιλαμβάνει ακόμα και τους Πομάκους, εμποδίζοντας τους μουσουλμάνους να ενταχθούν στον κορμό της κοινής μας πατρίδας, δηλαδή της Ελλάδας.

Πρέπει λοιπόν να τους πούμε καθαρά, ότι όλη αυτή η προσπάθεια είναι ένα αγκάθι που εμποδίζει το δρόμο προς τη φιλία των δύο λαών. Και θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε σοβαρά το θέμα της άνευ λόγου παρουσίας σ’ αυτή την τόσο ευαίσθητη περιοχή και του ρόλου του Τουρκικού Προξενείου, που θεωρείται κέντρο της τουρκικής εθνικιστικής προπαγάνδας. Αυτό το μέγα πρόβλημα όμως, παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις από τη στιγμή που οι άσπονδοι φίλοι μας, οι Αμερικανοί, προβάλλουν όλο και πιο συχνά, όπως είδαμε, τη δήθεν καταπίεση των μειονοτήτων από τους Ελληνες, μεταξύ των οποίων μειονοτήτων η μουσουλμανική έχει πάντοτε την πρώτη θέση. Και πώς να μη με τυραννά το προηγούμενο του Κοσόβου;

Εθνικοί κίνδυνοι

Παράλληλα με όλα αυτά -σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ»- κάποια ομάδα μελετητών, που εδρεύει στο Στάτφορ των ΗΠΑ, προβλέπει ότι σύντομα η Ελλάδα θα χάσει το Αιγαίο, οπότε θα σβήσει ως χώρα (εκτός -προσθέτουν οι σοφοί Αμερικανοί- και αν ο ελληνικός λαός αποφασίσει να διαλέξει ένα ή και περισσότερα αφεντικά που θα την προστατεύσουν). Αυτά δεν είναι δικά μου λόγια, τα διάβασα στα ΝΕΑ το περασμένο καλοκαίρι.

Ετσι, οι μεν μας λένε ότι θα χαθεί το Αιγαίο, οι άλλοι διεκδικούν την Ηπειρο και τη Μακεδονία, ενώ κάποιοι τρίτοι (Τούρκοι και Αμερικανοί) φαίνεται πως κάτι σκαρώνουν στην Ανατολική Μακεδονία και στη Θράκη.

Είναι αλήθεια υπερβολικό να διερωτάται κανείς αν υπάρχουν και αν υπήρξαν ουσιαστικά πατριωτικές κυβερνήσεις σ’ αυτή τη χώρα, και τι έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στις ανοιχτές πληγές που μας περιβάλλουν;

Και να γιατί αναφέρομαι στα θέματα αυτά τα καθαρά εθνικά: γιατί μόνο ένας ανεξάρτητος και υπεύθυνος λαός μπορεί να τα αντιμετωπίσει.

Παράλληλα θα πρέπει να επανεξεταστούν όλα τα εκκρεμή ζητήματα που αφορούν τη μουσουλμανική μειονότητα με γνώμονα το ότι οι όποιες ιδιαιτερότητες και ανάγκες τους θα πρέπει να γίνουν στην πράξη απολύτως σεβαστές και τα δικαιώματά τους θα πρέπει να είναι απολύτως ίσα με αυτά των υπολοίπων Ελλήνων και να διαφυλαχθούν ως κόρη οφθαλμού. Θα πρότεινα ακόμα, σαν πράξη καλής θέλησης, για τους μουσουλμάνους τελειόφοιτους λυκείου να εξασφαλισθεί δωρεάν παιδεία σε όλα τα ανώτατα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Εθνική Αμυνα

Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να ασχοληθώ διεξοδικά με το μείζον θέμα της Εθνικής Αμυνας:

1) Εκπόνηση νέου εθνικού αμυντικού δόγματος εκτός των σχεδίων του ΝΑΤΟ, με τη δυνατότητα πραγματοποίησης συντριπτικών αμυντικών χτυπημάτων σε περίπτωση εχθρικής ενέργειας που να θέτει σε κίνδυνο την ακεραιότητα της χώρας.

2) Επανεξέταση των σχέσεών μας με το ΝΑΤΟ:

α) Ποια είναι τα κράτη και οι λαοί εναντίον των οποίων στρέφεται η στρατηγική του ΝΑΤΟ και εάν και γιατί είναι και δικοί μας εχθροί.

β) Ενα μεγάλο μέρος της οικονομικής μας αιμορραγίας οφείλεται στο γεγονός ότι επί δεκαετίες είμαστε υποχρεωμένοι να συμβάλλουμε στην οικονομική ευημερία χωρών όπως οι ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία με την αγορά πολεμικών όπλων που εξυπηρετούν βασικά τους στόχους του ΝΑΤΟ.

γ) Οι χώρες που μας απειλούν σήμερα διεκδικώντας ελληνικά εδάφη είτε αμφισβητώντας κυριαρχικά μας δικαιώματα, τυχαίνει να έχουν την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια διπλωματική, οικονομική και στρατιωτική εκ μέρους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να εμπιστευόμαστε την άμυνα της χώρας σε κείνους που προτιμούν τα συμφέροντα των αντιπάλων μας από τα δικά μας; Δεν είναι σαν να βάζουμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα; Και δεν είναι τραγελαφικό να συμμετέχουμε κι εμείς οι ίδιοι, ως μέλη του ΝΑΤΟ, στα σχέδια για την καταστροφή μας;

Είδαμε πιο πριν ότι το ΝΑΤΟ μάς ανάγκασε να μοιραστούμε το Αιγαίο με την Τουρκία 50% – 50%, μισό-μισό, Ανατολικό και Δυτικό, σε σημείο που ο Ερντογάν να διαμαρτύρεται στον Παπανδρέου, γιατί πετώντας πάνω από τη Χίο παραβιάζουμε τα δικαιώματα της Τουρκίας!

Σ’ αυτό το έσχατο σημείο εθνικού εξευτελισμού μας έχει οδηγήσει δυστυχώς η καθαρά ραγιάδικη στάση μας, λόγω της ξένης εξάρτησης, που μας έχει μεταβάλει σε δευτερεύοντες δορυφόρους, πιο χαμηλά κι από τα Σκόπια και την Αλβανία.

δ) Ολες οι ελληνικές κυβερνήσεις έως σήμερα άσκησαν φιλοαραβική πολιτική. Ενώ παράλληλα με το Ισραήλ επιδίωξαν σχέσεις φιλίας. Η ελληνική θέση για τη λύση του προβλήματος που απασχολεί τους δύο λαούς ήταν ότι θα πρέπει να βρεθεί δίκαιη λύση, που να ικανοποιεί τις δύο πλευρές. Επί κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, υπήρξε κάποια διαφοροποίηση με τη σύναψη στενών και εγκάρδιων σχέσεων με τους Παλαιστίνιους, δεδομένου ότι ήταν και εξακολουθούν να είναι τα μεγάλα θύματα αυτής της φοβερής τραγωδίας, γεγονός που υποστηρίχτηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας.

Και ενώ μέσα στο ίδιο το Ισραήλ υπήρχε μια σχετική ισορροπία ανάμεσα στους ακραίους εθνικιστές και τους φιλειρηνιστές, με τον πόλεμο στο Ιράκ -κατά τον οποίο το Ισραήλ ανέλαβε ενεργό ρόλο- υπερίσχυσαν οι πρώτοι, οι οποίοι το μετέβαλαν σε ουσιαστικό χωροφύλακα των στρατηγικών επιδιώξεων των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και το οδήγησαν σε βάρβαρες επιθετικές ενέργειες εναντίον του Λιβάνου και της Γάζας, την οποία έκτοτε απομόνωσαν, καταδικάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους σε υποσιτισμό και εξαθλίωση. Και όπως είδαμε, η πολεμική μηχανή του Ισραήλ, που κατά πάσα πιθανότητα διαθέτει και πυρηνικά όπλα, ετοιμάζεται να επιφέρει το πρώτο χτύπημα στον σχεδιαζόμενο πόλεμο κατά του Ιράν.

Υστερα από όλα αυτά, πώς δικαιολογείται το γεγονός ότι η χώρα μας αποφάσισε να προχωρήσει στη σύναψη στενών σχέσεων, και μάλιστα σε επίπεδο στρατιωτικής συνεργασίας, με την παραχώρηση του εθνικού μας εναέριου χώρου σε μια πολεμική δύναμη της οποίας οι στόχοι είναι οι Παλαιστίνιοι, ο Αραβικός κόσμος και το Ιράν; Από πότε έγιναν εχθροί μας οι λαοί αυτοί; Και ποια είναι τα εθνικά συμφέροντα που μας οδηγούν σήμερα στο πλευρό του επιθετικού Ισραήλ;

Και λέω «επιθετικού», για να το διαχωρίσω από τον Λαό του Ισραήλ, με τον οποίο δεν μας χωρίζει τίποτα εκτός της προσήλωσης του ελληνικού λαού στον σεβασμό των δικαιωμάτων όλων των λαών και της υπεράσπισης της Ειρήνης.

Ισραήλ

Και μιας και αναφέρθηκα στο Ισραήλ, υπενθυμίζω το ρόλο του μέσα στην επιθετική πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή μας και την ευθύνη του για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που διέπραξε εις βάρος του Λιβάνου και του λαού της Παλαιστίνης, με αποκορύφωμα τη σφαγή των αθώων της Γάζας και τον παρατεινόμενο από τότε απάνθρωπο αποκλεισμό στην ίδια περιοχή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι γυναίκες, γέροι και παιδιά. Πρόκειται για ένα έγκλημα διαρκείας, που ντροπιάζει την ανθρωπότητα και που παραμένει αμετάβλητο παρά τις διεθνείς αντιδράσεις, χάρη στη στήριξη του Ισραήλ από τους Αμερικάνους.

Πολλοί λαοί, μεταξύ των οποίων κα