Πώς καταστρέψαμε την πρωτογενή μας παραγωγή και πώς θα αναστήσουμε το ελληνικό brand name

Του Δημήτρη Κουρέτα*

Το 1980 το ποσοστό της πρωτογενούς παραγωγής στο ΑΕΠ ήταν 25% και της μεταποίησης 15%. Το 1983 τα ποσοστά έγιναν 19% και 14% αντίστοιχα. Το 1987, 11% και 15% αντίστοιχα. Εκεί παρέμειναν μέχρι το 2000. Μετά σιγά-σιγά άλλαξαν και σήμερα είναι πρωτογενής 3% και μεταποίηση 6%. Δηλαδή, τη δεκαετία 1981-1990 σημειώθηκε ραγδαία πτώση του ΑΕΠ της γεωργίας με μέσο ετήσιο ρυθμό -7,8%, τάση που αναστράφηκε μερικά την περίοδο 1991-1999, οπότε σημειώθηκε μέση ετήσια αύξηση 2,6%. Συνολικά όμως, για τη 19ετία ‘80-’99, η μέση ετήσια μεταβολή του ΑΕΠ του πρωτογενούς τομέα κινήθηκε στα επίπεδα του -3,0%, καθορίζοντας την πτωτική τάση του τομέα.

Λένε πολλοί σήμερα: E και; Και τι έγινε;

Διαβάστε χαρακτηριστικά από μια ομιλία του υπουργού Γεωργίας Στέφανου Τζουμάκα στο ΙΣΤΑΜΕ το 1998: Έλεγε ο Τζουμάκας: «Φέτος ο προϋπολογισμός είναι 15 τρισεκατομμύρια. Απ’ αυτά έχουμε τα δέκα. Τα δέκα θα τα διαθέσουμε ως εξής: τρία τρισεκατομμύρια για χρεολύσια από τα προη­γούμενα δάνεια του κράτους, τρία τρισεκατομμύρια για τόκους των δάνειων αυτών. Έξι, λοιπόν, τρις για χρεολύσια και τόκους, που δανείζονταν οι προηγούμενες κυβερνή­σεις και έδιναν μέσα από το κράτος ενισχύσεις. Τρία τρισεκατομμύρια θα πάνε για μισθούς και για συντάξεις στο Δημόσιο. Και θα μείνει ένα τρισεκατομμύριο για να κάνει πολιτική η κυβέρνηση στην παιδεία, στην εκπαί­δευση, στον πολιτισμό, στα δημόσια έργα, σε όλες τις άλλες δραστηριότητες, στην άμυνα. Σε ό,τι άλλο διαμορφώνεται στο ελληνικό κράτος.Και επειδή δεν μπορούμε με ένα τρισεκατομμύριο να κάνουμε πολιτική, θα δανει­στούμε άλλα πέντε τρισεκατομμύρια σε ομόλογα, σε συνάλλαγμα, για να μπορέσουμε να εκτελέσουμε τον προϋπολογισμό».

Αυτή ήταν η συνταγή για πολλά χρόνια μετά το 1980 έως και το 2009 που έσκασε η φούσκα της «ανάπτυξης», με προεξάρχουσα την εγκληματική κατάσταση της περιόδου Καραμανλή 2003-2008, όπου μας ξετίναξε. Μπορεί όμως να γίνει κάτι σε αυτό που λέμε Παραγωγική Ανασυγκρότηση της πατρίδας μας; Αξίζει να δούμε λίγα στοιχεία που τα έχουμε ξαναγράψει σε διάφορα άρθρα αυτά τα χρόνια.

Η Ελλάδα από τη στιγμή που έγινε κράτος το 1827 και για περίπου 100 χρόνια ζούσε σχεδόν από ένα προϊόν. Τη σταφίδα. Με αυτή μεγάλωσαν και σπούδασαν σχεδόν τέσσερις γενιές. Η σταφίδα κάλυπτε το 50% των εξαγωγών μας ως χώρα, συνολικά. Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι σήμερα που οι εξαγωγές μας είναι 27 δις ευρώ, σαν να έχουμε εξαγωγές σταφίδας 13,5 δις. Ενημερωτικά φέτος κλείσαμε με εξαγωγές σταφίδας 39 εκατ. ευρώ.

Το 2000 η χώρα είχε 60 νηματουργεία και παρήγαγε νήμα από βαμβάκι το οποίο το έκανε ρούχα. Σήμερα υπάρχει μόνο ένα νηματουργείο μεγάλο, ο Επίλεκτος στα Φάρσαλα. Το βαμβάκι μας εξάγεται στην Τουρκία κυρίως, παίρνουν οι αγρότες 350 εκατ. ευρω, γίνεται εκεί νήμα και το εισάγουμε πληρώνοντας 1,5 δισ., και τα ρούχα του Ελληνικού Στρατού φτιάχνονται στα Άδανα της Τουρκίας. Αυτό έγινε. Αυτή τη χώρα φτιάξαμε και καλούμαστε όλοι μας να την αλλάξουμε. Και την καταταντήσαμε έτσι με σειρά εγκληματικών πολιτικών για τη ανάπτυξη μετά το 1980.

Η χώρα μας είναι η δεύτερη σε βιοποικιλότητα στον πλανήτη, με αποτέλεσμα οι παραγωγές της να έχουν μεγάλη ιδιαιτερότητα άρα και ποιότητα. Η διεθνοποιημένη αγορά έχει οδηγήσει (όλο και περισσότερο) την πρωτογενή παραγωγή σε μια κατεύθυνση συμπίεσης του κόστους, κυρίως μέσα από πρακτικές μη ασφαλούς παραγωγής και αναζήτησης πρώτων υλών που εξυπηρετούν την μαζική βιομηχανία τροφίμων.

Η Ελλάδα, σαν μια περιοχή πρωτογενούς παραγωγής, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με όρους μαζικής φτηνής, παραγωγής, γιατί το μέγεθός της δεν επιτρέπει την μετάβαση σε τέτοιου είδους εκμεταλλεύσεις. Το πλεονέκτημά της (υπήρξε και οφείλει να συνεχίσει να υπάρχει) ήταν οι μικρές παραγωγές που με κόπο, μεράκι και σεβασμό στον άνθρωπο μπορούσε να αντλήσει από το χώμα της. Η Ελληνική γη και οι άνθρωποι της απόλυτα συμφιλιωμένοι με το κοινό τους μέλλον μπορούν να παράγουν καταπληκτικά προϊόντα.

Από τα 27 δίσ. ευρω εξαγωγές της Ελλάδος το 2014, τα 10 δις είναι ορυκτέλαια τα οποία προκύπτουν από το πετρέλαιο που εισάγουμε, 5 δίσ. προϊόντα πρωτογενούς παραγωγής από τα οποία 1 δις ψάρια (είμαστε πρώτοι σε εξαγωγές τσιπούρας και λαβρακιού στον κόσμο), 4 δις τρόφιμα, 1 δις γενόσημα φάρμακα. Δηλαδή το 35 % των εξαγωγών μας αφορούν την γη. Άρα η απάντηση στην ερώτηση και τι έγινε που η Ελλάδα έχει συρρικνώσει την παραγωγή της, είναι σαν να απεμπολούν οι Άραβες το πετρέλαιο.

Μερικοί «έξυπνοι» σύμβουλοι προσπαθούν να πείσουν τους ιθαγενείς ότι θα βγούν από την κρίση με τη δημιουργία start-ups, τους λένε όμως τη μισή αλήθεια. Οι νεοφυείς επιχειρήσεις, Ελληνιστί (τον όρο start-up τον άκουσα σε ένα συνέδριο στην Καλαμπάκα το 1995), είναι διέξοδος φυσικά. Σε ποιο τομέα όμως; Στην πληροφορική; Η μήπως στην μικροηλεκτρονική;

Όχι κύριοι σύμβουλοι επιχειρήσεων. Η σύγχρονη γεωργία μικρών χωρών όπως η Ελλάδα απαιτεί μικρές παραγωγές εξειδικευμένων προϊόντων τα οποία:

1. Είτε θα χρησιμοποιηθούν ως πρώτη ύλη για την παραγωγή καινοτόμων, μοναδικών τροφίμων, ελκυστικών στον καταναλωτή, ικανών να εξαχθούν στην παγκόσμια αγορά

2. Είτε θα εξαχθούν ως έχουν, ως μοναδικά ελληνικά προϊόντα, ύστερα από μία βασική επεξεργασία (όπως καθαρισμός), και κατάλληλα συσκευασμένα με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές.

Και στις δύο περιπτώσεις επιτυγχάνεται η παραγωγή τελικού διατροφικού, μοναδικού, Ελληνικού προϊόντος το οποίο θα πωληθεί στην διεθνή αγορά ως Greek brand name, με υψηλή προστιθέμενη αξία, και συνεπώς με υψηλή τιμή τέτοια που να εξασφαλίζει τελικά ικανοποιητικό εισόδημα σε όλους τους εμπλεκόμενους στην διαδικασία συμπεριλαμβανομένων και των γεωργών.

Ένα παράδειγμα: Ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού ελαιολάδου έχει τέτοια περιεκτικότητα σε φαινόλες, οι οποίες του επιτρέπουν να έχει ισχυρισμό υγείας ότι προστατεύει από την οξείδωση της χοληστερόλης και βοηθά στην υγεία των αγγείων. Όμως μόνο ελάχιστο μέρος του τυποποιείται έτσι, για να πουλιέται ως φάρμακο σε φαρμακεία και ακριβά καταστήματα στο εξωτερικό. Χαρακτηριστικά ένα τέτοιο ελαιόλαδο με ισχυρισμό υγείας πουλιέται πάνω από 80 ευρώ το κιλό, σήμερα σε πολλά σημεία στην Νέα Υόρκη.

Μια τέτοια παρέμβαση θα σήμαινε έσοδα για τον παραγωγό περίπου 1,5 δις. Δηλαδή 10 φορές περισσότερα από ότι βγάζει τώρα.

Πότε επιτέλους θα ξεκινήσει αυτή η συζήτηση ντε;

* Ο κ. Δημήτρης Κουρέτας είναι καθηγητής Βιοχημείας-Βιοτεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, πρώην αναπληρωτής Πρύτανης.

http://www.liberal.gr/arthro/96652/apopsi/arthra/pos-katastrepsame-tin-protogeni-mas-paragogi-kai-pos-tha-anastisoume-to-elliniko-brand-name.html

Η παντοδυναμία των ηλιθίων

Του Περικλή Κοροβέση

Κατά κανόνα οι άνθρωποι παίρνουν την πραγματικότητα ως δεδομένη. Σου λένε: «Ετσι είναι τα πράγματα, έτσι τα βρήκαμε και έτσι πάντοτε ήταν».

Και αφού λοιπόν τα πράγματα είναι ίδια και απαράλλαχτα, μήπως πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να προσαρμοστούμε, όσο γίνεται καλύτερα, και να κοιτάξουμε να βελτιώσουμε τη θέση μας, όσο γίνεται καλύτερα;

Και αυτό σημαίνει, κατά κανόνα, κυνήγι χρημάτων, σπίτι, αυτοκίνητο, δάνειο και κατανάλωση μέχρις εσχάτων και πλήρης αδιαφορία για την κοινωνία και τον διπλανό μας.

Και δημιουργούνται ανεπαίσθητα τείχη γύρω μας για να μας προστατέψουν από τον ξένο και τον διαφορετικό, που δεν είναι σαν κι εμάς, άρα είναι μια εν δυνάμει απειλή, αφού η ύπαρξη του άλλου, με το «αλλιώτικο» που είναι, βάζει υπό αμφισβήτηση το κανονικό που είμαστε εμείς. Αυτοί οι άνθρωποι δημιουργούν και μια δικιά τους γλώσσα.

Είναι κατά κανόνα πομποί και καθόλου ή ελάχιστα δέκτες. Είναι σίγουροι πως ξέρουν, γι’ αυτό δεν κάνουν τον κόπο να ακούσουν τι λένε οι άλλοι, γιατί εκ των προτέρων είναι πεισμένοι πως οι άλλοι δεν ξέρουν ή, στην καλύτερη περίπτωση, είναι διαφορετικοί.

Αυτή η μεγάλη κατηγορία ανθρώπων έλκεται από τα κόμματα εξουσίας και ψηφίζει σαν να παίζει τις οικονομίες της -αλλά με κομπίνα- στο Χρηματιστήριο.

Και αυτοί οι άνθρωποι πόνταραν λάθος μια φορά, μπορεί να το διορθώσουν τζογάροντας στο επόμενο ή στο μεθεπόμενο κόμμα εξουσίας, πριν καταλήξουν στο συμπέρασμα πως όλοι είναι «ίδιοι» και αρχίσουν να προαλείφονται για ψήφο στη Χρυσή Αυγή.

Το βασικό επιχείρημα είναι: «Τους δοκιμάσαμε όλους. Να δοκιμάσουμε και αυτούς». Στον αντίποδα αυτής της πλειονότητας υπάρχει και μια μειονότητα που βάζει πάντα ένα «γιατί» και θέτει μια σειρά από ερωτήματα, συχνά με την περιέργεια ενός παιδιού.

Αυτοί οι άνθρωποι κατά κανόνα είναι ενοχλητικοί. Και όταν, μάλιστα, αρχίζουν και δίνουν τις δικές τους απαντήσεις και αποδεικνύουν πως τα πράγματα θα μπορούσε να ήταν και αλλιώς, και αναλαμβάνουν δράση για να αλλάξουν μια άδικη κατάσταση, τότε γίνονται επικίνδυνοι… Δεν έχουμε μάθει ποτέ, τίποτα, από την ιστορία των εκτελεσθέντων και το δίκιο τους, γιατί;

Και εδώ, άθελά μου, έκανα μια άλλη προσέγγιση για το τι είναι Δεξιά και Αριστερά. Μια διάκριση που ποτέ δεν θα πάψει να υπάρχει, όσο κι αν πια, αυτές οι ορολογίες, συχνά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Οι κρατικοποιήσεις που έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής την πρώτη περίοδο της Μεταπολίτευσης ήταν αριστερή ή δεξιά πολιτική;

Το ξεπούλημα της εθνικής, κοινής περιουσίας αυτού του λαού που κάνει η κυβερνώσα ομάδα Τσίπρα, είναι δεξιά ή αριστερή πολιτική;

Μιας περιουσίας που δεν είναι του κράτους, αλλά του λαού; Εδώ ποιος από τους δύο υπηρέτησε το κοινό καλό και ποιος υπηρέτησε το Κεφάλαιο; Η απάντηση δική σας. Υπουργός της σημερινής κυβέρνησης έχει παραδεχτεί πως η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή.

Με κάποιες προϋποθέσεις, να συμφωνήσω μαζί του. Αφού λοιπόν η χώρα βρίσκεται υπό ξένο ζυγό, τότε σημαίνει πως έχουμε μια κυβέρνηση δωσίλογων την οποία υπηρετεί ο εν λόγω υπουργός. Κουίσλινγκ και αριστερός γίνεται; Φαίνεται πως στην Ελλάδα τα πάντα είναι δυνατά.

Και ο καθένας όπως βολεύεται, ελλείψει κριτικής σκέψης, ενός λαού εν υπνώσει. Οι βλάκες εξαιρούνται, γιατί δικαιώνονται. Αλλά ας γυρίσουμε στα καθ’ ημάς και να δούμε μερικά δεδομένα όπου στηρίζεται η σημερινή ελληνική πολιτική.

Και να πάρουμε μερικά στερεότυπα που αναπαράγονται αμάσητα από τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά. «Ελάφρυνση χρέους», «Αξιολόγηση», «Κουαρτέτο», «Επενδύσεις», «Ιδιωτικοποιήσεις».

Αυτά γεννούν μια ακατάσχετη λογοδιάρροια τόσο σε εκτενή ρεπορτάζ που αλληλοτροφοδοτούνται όσο και σε πληκτικά πάνελ, σχεδόν πάντα με τους ίδιους πανελολόγους που αναλύουν το τίποτα χωρίς ποτέ να βάζουν ένα γιατί. Και τα ερωτήματα που θέτει ο κόσμος των «Γιατί-δων» είναι πολλά και αναπάντητα. Χρέος: Σύμφωνοι.

Αλλά πριν το πληρώσουμε, ας μάθουμε πώς δημιουργήθηκε. Μήπως πληρώνουμε τα χρέη της χούντας για τα έξοδα που έκανε για εκτελέσεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις και εξορίες;

Αξιολόγηση: Θα δεχόταν ποτέ μία κυρίαρχη χώρα, π.χ. Γερμανία, Γαλλία κ.λπ., ένα διεθνές κουαρτέτο να την αξιολογεί σαν να ήταν δημόσιος υπάλληλος; Καλές οι επενδύσεις. Αλλά επενδύσεις έχουμε και στο Πακιστάν, στο Μπαγκλαντές, στη Μαλαισία κ.α.

Πλούτισαν αυτές οι χώρες; Μήπως όταν λένε επενδύσεις εννοούν στρατόπεδα εργασίας; Δώδεκα ώρες εργασίας την ημέρα, τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες τον χρόνο και αμοιβή λιγότερο από πενήντα λεπτά την ώρα. Αυτή είναι η προοπτική μας;

Αν ένα λιμάνι, ένα αεροδρόμιο, μία ΔΕΚΟ είναι κερδοφόρα για τον ελληνικό λαό, τότε γιατί τα δίνουμε; Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει πως μόνο διεφθαρμένες κυβερνήσεις Τρίτου Κόσμου το πράττουν αυτό, με αντικειμενικό σκοπό τη μίζα.

Ωραία δουλειά, πουλάς κάτι που δεν είναι δικό σου και τα κονομάς γερά.

Μήπως αυτό σήμερα είναι το ανώτατο στάδιο της πολιτικής; Και μήπως αυτά εκφράζει η καλή μας αριστερή κυβέρνηση, με το επαγγελματικό χαμόγελο του Τσίπρα;

https://www.efsyn.gr/arthro/i-pantodynamia-ton-ilithion

 

Κοροβέσης, Περικλής, 1941-

Ο Περικλής Κοροβέσης γεννήθηκε το 1941 στο Αργοστόλι. Σπούδασε θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Roland Barthes και παρακολούθησε μαθήματα με τον P. Vidal Naquet στο Παρίσι. Από μικρή ηλικία μετείχε ενεργά στο μαχητικό δημοκρατικό κίνημα της Αριστεράς. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε επί χούντας. Το πρώτο του βιβλίο, «Ανθρωποφύλακες» (1969), μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Εκτός από πεζά, έχει γράψει θέατρο, παιδικά και, τελευταία, ποίηση. Παράλληλα με τη συγγραφική του δραστηριότητα, διατηρεί μόνιμες στήλες στην «Ελευθεροτυπία» και στην «Εποχή’ και στο περιοδικό «Γαλέρα». Μεταξύ 2007-2009 διετέλεσε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ περιφέρεια Αθηνών. Έργα του: «Ανθρωποφύλακες» (μαρτυρία), Στοκχόλμη 1969 «Κοινός τόπος» (κείμενα), 1976 «Περιγραφή AGCTTGA+TCGAACT» (Είκοσι πέντε κείμενα του Π. Κοροβέση, δεκατρείς ζωγραφιές του Χρόνη Μπότσογλου), 1980 «Γύρω από το νησί η θάλασσα» (μυθιστόρημα), 1982 «Η συνέλευση των ζώων» (μουσικό παραμύθι-μουσική Γ. Κουρουπού), 1983 «Ο Γιαννάκης και η Μαρδίτσα» (παραμύθι), με εικονογράφηση Κ. Δίγκα, 1986 «Ατάμ Αλ’ Ακ» (μουσικό παιδικό θέατρο-μουσική Π. Περράκη) 1987 «Τango Bar» (θεατρικό), 1988 «Εμπορία ειδήσεων» (άρθρα 78-90), 1990 «Επιχείρησις Ιουδίθ» (θεατρικό), 1992 «Γυναίκες ευσεβείς του πάθους» (μυθιστορήματα), 1995 «Μ’ εξακόσιες λέξεις» (συλλογή κειμένων), 1996 «Νοσταλγία μνήμης» (αφήγημα), 1999 κ.ά.

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ (2015) Στο κέντρο του περιθωρίου, Opportuna (2013) Ανθρωποφύλακες, Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων (2013) Παράπλευρες καθημερινές απώλειες, Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων (2009) Αριστερή ανακύκλωση, Εμπειρία Εκδοτική (2008) Γύρω από το νησί η θάλασσα, Ποταμός (2007) Ανεπίδοτοι έρωτες, Ηλέκτρα (2007) Ανθρωποφύλακες, Ηλέκτρα (2004) Κούκλα από πορσελάνη, Ηλέκτρα (2004) Τρομοκρατία και άλλα δαιμόνια, Ηλέκτρα (1999) Νοσταλγία μνήμης, Ελληνικά Γράμματα (1998) Γυναίκες ευσεβείς του πάθους, Γνώση (1998) Κοινός τόπος, Εκδόσεις Καστανιώτη (1996) Μ’ εξακόσιες λέξεις, Εκδόσεις Καστανιώτη (1994) Ανθρωποφύλακες, Γνώση (1991) Επιχείρησις Ιουδίθ, Γνώση (1990) Εμπορία ειδήσεων, Γνώση (1988) Tango Bar, Γνώση (1986) Ο Γιαννάκης και η Μαρδίτσα, Γνώση (1983) Ανθρωποφύλακες, Κάλβος (1982) Γύρω από το νησί η θάλασσα, Ιθάκη (1980) Περιγραφή AGCTTGA+TCGAACT, Ιθάκη Συμμετοχή σε συλλογικά έργα (2013) Η άμεση δημοκρατία στον 21ο αιώνα, Νησίδες (2010) Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική, Διάπυρον (2010) Οι άνθρωποί μου, Ποταμός (2005) Οι παπαγάλοι δεν διαβάζουν βιβλία, Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός (1998) Εντός σχεδίου (;), Κέδρος (1998) Το καρότσι, Εκάτη (1981) Το παιχνίδι, Επικαιρότητα

Κριτικογραφία

H πανούκλα του ναζισμού [Lord Russell of Liverpool, Η μάστιγα του ναζισμού], «Εφημερίδα των Συντακτών», 28.9.2013 Η κρυπτεία των οδηγών [Δημήτρης Ψαρράς, Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής], «Εφημερίδα των Συντακτών», 8.6.2013 Zωή και θάνατος στα ρεμπέτικα [Νίκος Παπαχριστόπουλος, Ρεμπέτικα τραγούδια], «Εφημερίδα των Συντακτών», 3.5.2013 Παγκοσμιοποιημένες κυβερνήσεις δωσιλόγων [Ανοίγουμε τα βιβλία του χρέους!], «Ελευθεροτυπία», 10.12.2011 Σελίδες μνήμης [Μαρία Καραγιώργη, Κώστας Καραγιώργης (1905-1955)], «Ελευθεροτυπία», 13.8.2011 Οι παγκόσμιοι τοκογλύφοι [Howard Zinn, Αυτοβιογραφία], «Ελευθεροτυπία», 14.5.2011 Η Ιστορία κάνει λάθη; [Μαρία Καραγιώργη, Κώστας Καραγιώργης (1905-1955)], «Ελευθεροτυπία», 22.4.2011 Η κραυγή του λαού – Ιστορίες από την Παρισινή Κομμούνα [Βωτρέν, Η κραυγή του λαού], «Ελευθεροτυπία», 19.3.2011 Καπιταλισμός σίριαλ – κίλερ [Ναόμι Κλάιν, Το δόγμα του σοκ], «Ελευθεροτυπία», 5.3.2011 Μνημόσυνο Χάρη Λύτα [Χάρης Λύτας, Χωρίς ανάγκες σώμα], «Ελευθεροτυπία», 29.1.2010 Στο ψευδοκράτος των Αθηνών [Γιώργος Πίττας, Η αθηναϊκή ταβέρνα], «Ελευθεροτυπία», 2.1.2010

Το αγγελικό μυστικό της Όλγας Μπράουν: Άρωμα Αιγύπτου

Στην Αίγυπτο των αρχών του 20ου αιώνα μας ταξιδεύει το πρώτο ιστορικό μυθιστόρημα της ποιήτριας Τζένης Βλαχώνη.

Το αγγελικό μυστικό της Όλγας Μπράουν: Άρωμα Αιγύπτου

του Δημήτρη Παπαλεωνίδα

Περισσότερα του ενός είδη λογοτεχνίας καλύπτει το μυθιστόρημα της Τζένης Βλαχώνη, «Το αγγελικό μυστικό της Όλγας Μπράουν» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.

Στο επίκεντρό του βρίσκεται η Όλγα Μπράουν, υπαρκτό πρόσωπο, που έζησε στην Αίγυπτο, τα ταραγμένα και σκοτεινά χρόνια της βασιλείας του Φαρούκ, μία εποχή που σημαδεύτηκε από τους ανταγωνισμούς των μεγάλων δυνάμεων για τις θέσεις ισχύος.

Η συγγραφέας, ισορροπώντας μεταξύ αλήθειας και μυθοπλασίας, σκιαγραφώντας τον βίο της Όλγας Μπράουν, αποδίδει και το ιστορικό πλαίσιο, αλλά απαντάει και σε ερωτήματα περί ελεύθερης βούλησης και μοίρας.

Η ηρωίδα, ποντιακής και ρωσικής καταγωγής, θα μείνει από μικρή ορφανή από πατέρα και θα μεγαλώσει σε οικοτροφείο. Η Όλγα θα βρει δουλειά στην Αίγυπτο, δίπλα στην οικογένεια του βασιλιά Φαρούκ Α’, και θα αναλάβει την ανατροφή των παιδιών του. Παρά την στενή πολιορκία ενός Έλληνα, του Αντώνη, θα γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός Άγγλου στρατιωτικού, του Alfred Brown, τον οποίο θα παντρευτεί. Ενώ όλα δείχνουν ότι η ζωή της θα εξελιχθεί ειδυλλιακά, αρχίζουν οι ανατροπές. Ο μυστηριώδης Άγγλος θα εξαφανιστεί και η Όλγα θα αναγκαστεί να μεγαλώσει μόνη της τα παιδιά τους, ενώ την τρώει η αγωνία για τον σύζυγό της. Η Όλγα, από εκεί και πέρα, θα αντιμετωπίσει πολλά διλήμματα, καθώς θα έρχεται αντιμέτωπη με το σκληρό πρόσωπο της ζωής.

Με στρωτή ροή του λόγου και μεστή γραφή, η Τζένη Βλαχώνη, βραβευμένη και μεταφρασμένη ποιήτρια, που πρώτη φορά δοκιμάζεται στον στίβο του μυθιστορήματος, προκαλεί έντονα συναισθήματα και αναδεικνύει, εν τέλει, ότι η κολόνα των αξιών είναι η αξιοπρέπεια. Ότι ο άνθρωπος με αξιοπρέπεια προς τον εαυτό του και το περιβάλλον του οφείλει να αντιμετωπίζει το καλό και το κακό, το αναπάντεχο, τις δυσκολίες, την ευτυχία και τη δυστυχία, κάθε χίμαιρα και τη μοίρα, το πεπρωμένο του.

Αναδεικνύει, επίσης, τις δυνάμεις που ο άνθρωπος κρύβει και τις εκδηλώνει, για να σταθεί όρθιος, για να ξεπεράσει τα σοκ που προκαλεί η ζωή όταν τελικά δεν είναι αυτή που προσδοκεί, για να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και την αλήθεια.

Το αγγελικό μυστικό της Όλγας Μπράουν
Τζένη Βλαχώνη
Εκδόσεις Λυκόφως
Σελίδες: 288
Τιμή: 15 ευρώ

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

Αγοράστε το βιβλίο online
Επισκεφθείτε τη σελίδα του Βιβλιοπωλείου Χωρίς Όνομα

Αποκτήστε την προσφορά των δύο βιβλίων

Αποκτήστε την προσφορά των δύο βιβλίων από 32,00 ευρώ, μόνο 22,00 ευρώ (ΚΕΡΔΟΣ 30%) με ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΔΩΡΕΑΝ τα ΕΞΟΔΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΣΕ ΟΛΗ την ΕΛΛΑΔΑ!!!

 

1. Το νέο μυθιστόρημα “Το αγγελικό μυστικό της Όλγας Μπράουν” της Τζένης Βλαχώνη Λ.Τ. 15,00 ευρώ και
2. “Το λευκό κλουβί” της Λένας Ψυχά Λ.Τ. 17,00 ευρώ

Δώστε την παραγγελία σας στο τηλ. 210 6546742, ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση nonamebk@otenet.gr.

 

Το αγγελικό μυστικό της Όλγας Μπράουν – Τζένη Βλαχώνη – Σελ. 288

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Στο επίκεντρό του βρίσκεται η Όλγα Μπράουν, υπαρκτό πρόσωπο, που έζησε στην Αίγυπτο, τα ταραγμένα και σκοτεινά χρόνια της βασιλείας του Φαρούκ, μία εποχή που σημαδεύτηκε από τους ανταγωνισμούς των μεγάλων δυνάμεων για τις θέσεις ισχύος.

Η συγγραφέας, ισορροπώντας μεταξύ αλήθειας και μυθοπλασίας, σκιαγραφώντας τον βίο της Όλγας Μπράουν, αποδίδει και το ιστορικό πλαίσιο, αλλά απαντάει και σε ερωτήματα περί ελεύθερης βούλησης και μοίρας. Αναδεικνύει, επίσης, τις δυνάμεις που ο άνθρωπος κρύβει και τις εκδηλώνει, για να σταθεί όρθιος, για να ξεπεράσει τα σοκ που προκαλεί η ζωή όταν τελικά δεν είναι αυτή που προσδοκεί, για να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και την αλήθεια.

 

#Μυθιστόρημα #Ιστορία #Έρωτας # Αιγυπτος #Λυκόφως

 

Το Λευκό Κλουβί – Λένα Ψυχά – Σελ. 354

 

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία, ένα μυθιστόρημα για το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας, την κατάθλιψη, αποτελεί το μυθιστόρημα της Λένας Ψύχα, το «Λευκό κλουβί» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.

Η πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος, η Έλλη, καταλήγει να μην μπορεί να διακρίνει την απόσταση μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Είναι μια συνηθισμένη, μέση γυναίκα, η οποία αντιμετωπίζει την κατάθλιψη, μέσα στην οικογένεια, τον γάμο της, την κοινωνία. Η ιστορία της δεν είναι απλώς ο απαγορευμένος έρωτας μιας παντρεμένης γυναίκας, ούτε η ψυχανάλυση των βιωμάτων μιας ασθενούς με ψυχολογικά προβλήματα. Είναι η ιστορία κάθε ανθρώπου, του οποίου τον εαυτό κατατρώει η πραγματικότητα.

Με αφορμή την κατάθλιψη της Έλλης, η συγγραφέας Λένα Ψύχα σκιαγραφεί τη μέση γυναίκα, σύζυγο, φίλη και νοικοκυρά. Η συγγραφέας ξετυλίγει την ιστορία ενός παράνομου έρωτα και των ανελέητων συνεπειών ενός και μόνο λάθους. Ενός λάθους που οδηγεί την Έλλη εσώκλειστη στο δικό της λευκό κλουβί

 

#Μυθιστόρημα #Λένα Ψυχά #Γυναίκα # Κατάθλιψη #Λυκόφως

 

Μια μικρή ερωτική ιστορία με γενναίες δόσεις χιούμορ

Το μυθιστόρημα του Ζιλ Λεγκαρντινιέ έχει κινηματογραφική πλοκή, εύθυμη διάθεση και μια δόση συγκίνησης. Ό,τι πρέπει για καλοκαιρινά απογεύματα και όχι μόνο.

του Δημήτρη Παπαλεωνίδα

Για πείτε μου, ποια είναι η μεγαλύτερη ανοησία που έχετε κάνει στη ζωή σας; Η ηρωίδα μας, Ζυλί Τουρνέλ, 28 ετών, έχει ήδη κάνει ένα σωρό. Για παράδειγμα, εκείνη τη φορά που πάσχιζε να φορέσει το πουλόβερ της κουτρουβαλώντας τη σκάλα ή την άλλη που φτιάχνοντας την πρίζα κρατούσε τα καλώδια με τα δόντια της… η εμμονή της με τον νεοφερμένο γείτονα, χωρίς καν να τον έχει δει στ’ αλήθεια –εμμονή που της κόστισε το μάγκωμα του χεριού της στο γραμματοκιβώτιό του… Μην ξεχάσουμε τον ροκ τραγουδιστή Ντιντιέ, που για δύο χρόνια τον συντηρούσε, επιλέγοντας να ζει η ίδια σε ένα παράλληλο σύμπαν.

Οι φίλες, ω οι φίλες, είναι ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στην ζωή της Ζυλί. Το έπαιζαν ελεύθερες και ωραίες και συμφωνούσαν, πως η ζωή είναι πολύ καλύτερη χωρίς τα βλαμμένα τ’ αρσενικά. Έως ότου κάποια από αυτές ερωτεύονταν και όλη η επιχειρηματολογία τους κατέρρεε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Μα ακόμη κι αυτό δεν είναι τίποτα, απολύτως τίποτα, μπρος στα παράλογα πράγματα που θα αποτολμήσει για να πλησιάσει τον άντρα, του οποίου το μυστικό θέλει να εξιχνιάσει. Απίστευτα επινοητική και συνάμα γοητευμένη απ’ αυτό τον άγνωστο πλάι, στον οποίο ζει, αλλά για τον οποίον αγνοεί τα πάντα, η Ζυλί θα πάρει τα πιο παραληρηματικά ρίσκα, μέχρις ότου βρει επιτέλους την απάντηση στο ερώτημα που την κατατρύχει: για ποιον κάνουμε τη μεγαλύτερη ανοησία της ζωής μας; Επειδή το γνωρίζουμε ή το διαισθανόμαστε, πως οι άνθρωποι που αγαπάς είναι εκείνοι, που θα σε πληγώσουν περισσότερο.

Ο Λεγκαρντινιέ αφηγείται με κινηματογραφικό τρόπο τις περιπέτειες μίας νεαρής μοντέρνας γυναίκας, της Ζυλί, αφυπνίζοντας τον αναγνώστη με ισχυρές δόσεις συγκίνησης, τρυφερότητας και εύθυμης διάθεσης. Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα και ταυτόχρονα μία θεραπεία κατά της μελαγχολίας.

Ο Ζιλ Λεγκαρντινιέ (γεν. 1965, Παρίσι) έχει εργαστεί σε αμερικανικά και βρετανικά κινηματογραφικά πλατό. Επιπλέον, έχει σκηνοθετήσει διαφημιστικές ταινίες, τρέιλερ και ντοκιμαντέρ. Σήμερα ασχολείται με την επικοινωνία για λογαριασμό μεγάλων στούντιο, με σενάρια καθώς και με τη συγγραφή των μυθιστορημάτων του. Έχοντας καταπιαστεί με εντελώς διαφορετικά είδη, διακρίθηκε με τα βιβλία του L’Exil des anges (Prix SNCF du polar 2010) και Nous étions les hommes (2011). Η Μικρή ερωτική ιστορία (Demain j’arrête!) κυκλοφόρησε στη Γαλλία το 2011 και γνώρισε διεθνή επιτυχία, ενώ αναμένεται η κινηματογραφική της μεταφορά.

Μικρή ερωτική ιστορία
του Ζιλ Λεγκαρντινιέ
μετάφραση Ρίτα Κολαΐτη
εκδόσεις Πατάκη
Σελίδες: 416
Τιμή: 13,28€

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

Επισκεφθείτε τη σελίδα του Βιβλιοπωλείου Χωρίς Όνομα

http://www.in2life.gr/culture/book/article/541581/mia-mikrh-erotikh-istoria-me-gennaies-doseis-hioymor.html

Η Πόλη των Αθώων: Ταξίδι στην Θεσσαλονίκη της Κατοχής

Η Κατερίνα Καριζώνη μας καλεί σε ένα ταξίδι στην Θεσσαλονίκη του πολέμου και της Κατοχής και μας συστήνει στους ανθρώπους της πόλης, τους «αθώους» της.

του Δημήτρη Παπαλεωνίδα

Η αφηγηματική δεινότητα της Κατερίνας Καριζώνη, σημαντική πεζογράφος και ποιήτρια, μας χαρίζει μία συλλογή από μικρές σύντομες αφηγήσεις, οι οποίες βασίζονται στην ιστορική πραγματικότητα, σε πραγματικά βιώματα και μαρτυρίες των τελευταίων επιζώντων της σκληρής δεκαετίας του ’40 στην Θεσσαλονίκη.

Απλοί καθημερινοί άνθρωποι, αθώοι, όπως τιτλοφορείται και το βιβλίο, σε μία πόλη που στενάζει κάτω από την κυριαρχία των Γερμανών και των ελλήνων συνεργατών τους, από την Κατοχή έως τον Εμφύλιο. Άνθρωποι που πίστεψαν το μεγάλο «Όχι» του ελληνικού λαού το 1940 και στην συνέχεια με συνέπεια και ήθος έμειναν πιστοί στα ιδανικά τους και το πλήρωσαν με βομβαρδισμούς, τρομοκρατία, φτώχια, πείνα, βασανιστήρια, και εκτελέσεις.

Η αδελφική αγάπη, ο ανεκπλήρωτος έρωτας, ο αγνός ιδεαλισμός, αλλά και η απληστία, η προδοσία, η απανθρωπιά συνυπάρχουν μέσα σε αυτές τις αφηγήσεις και συνθέτουν το μωσαϊκό μίας πόλης, που συγκεντρώνει στις γειτονιές της, Έλληνες και Εβραίους, φτωχούς και πλούσιους, πρόσφυγες και γηγενείς, πατριώτες και δωσίλογους.

Η Πόλη των Αθώων λοιπόν αναφέρεται σε αυτούς τους ανθρώπους, τους οποίους η επίσημη ιστορία γραμμένη από τους νικητές, αγνοεί συστηματικά.

Η συγγραφέας δεν αποφεύγει να αναφερθεί σε θέματα που για χρόνια αποσιωπήθηκαν ή «ερευνήθηκαν» επιφανειακά, όπως οι εξευτελισμοί και οι διώξεις των Εβραίων, καθώς και η λεηλασία και η υπεξαίρεση των περιουσιών τους από «έλληνες» δωσίλογους και χαφιέδες, που τους κατέδιδαν και στην συνέχεια έμμεσα ιδιοποιούνταν τις περιουσίες τους, ως μεσεγγυούχοι.

«…Είχε διπλώσει μία εφημερίδα πλάι στο πιάτο του… έριχνε λοξές ματιές. Ακούστε τι γράφει η Απογευματινή….Να φύγουν οι Εβραίοι. Να αποκαθαρθεί η γάγγραινα με τους κίτρινους αστέρες από την πόλη… Ας όψεται ο Μέρτεν. Τρίβουν τα χέρια τους οι δωσίλογοι και οι μεσεγγυούχοι. Θα πλουτίσουν από τις παρατημένες περιουσίες των Εβραίων…».

…Ή η συμμετοχή, συχνά με υπερβάλλοντα ζήλο των «ελλήνων» συνεργατών των κατακτητών, σε αντίποινα για αντιστασιακές πράξεις, όπου βασάνιζαν και εκτελούσαν αθώους και μάλιστα παιδιά.

Διαβάζουμε για τους ταγματασφαλίτες «…Τα Τάγματα Ασφαλείας στήνουν μπλόκα και έχουν την υποστήριξη των Γερμανών. Εκτελούν επιτόπου αγωνιστές και μαζί τους κι απλούς πολίτες… εκτέλεσε δέκα τρία παιδιά που έγραφαν στους τοίχους. Στην Καλαμαριά συνέλαβαν εξήντα τέσσερα άτομα και τα μετέφεραν στη Γερμανία…».

Στις διηγήσεις αυτές λοιπόν η συγγραφέας, θα μας «συστήσει» δύο αδελφές, την Ρίτα και την Τασούλα, στο πρώτο αεροπορικό βομβαρδισμό της πόλης, που από τύχη γλιτώνουν τον θάνατο. Τον υποδηματοποιό Κώστα, που δεν διστάζει να προσφέρει ακόμη και την ζωή του για τα ιδανικά του, την γυναίκα του Παγώνα, στήριγμα της οικογένειας και του άντρα της και τις κόρες τους. Τον Γεράσιμο Αναγνωστάκο, Μανιάτης, ξεριζωμένος εξαιτίας μίας βεντέτας, την γυναίκα του Πολυτίμη, τις τρεις αδελφές του και τον Άρη, που σπουδάζει δικηγόρος και άλλους ιδιαίτερους μεν αλλά και απλούς «αθώους» ανθρώπους.

Ιδιαίτερη αναφορά θα ήθελα να κάνω στην ποιητική ιδιότητα της Κατερίνας Καριζώνη, χάρη στην οποία μας χαρίζει την αφήγηση μίας ιδιαίτερης ιστορίας, μαγευτικής και ταυτόχρονα μεταφυσικής. Η ιστορία αυτή είναι ένα επεισόδιο μόνο στην αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου, ανά τον κόσμο, από τους Ναζί, οι οποίοι εισβάλλουν στο Άγιο Όρος. Οι Γερμανοί αξιωματικοί, ο καθηγητής Βυζαντινών Σπουδών Φράντς Ντέλγκερ και ένας έλληνας καθηγητής, μέλη αυτής της αποστολής, θα γίνουν μάρτυρες της βαθιάς αλλαγής του γερμανού καθηγητή, μετά από την μεταφυσική εμπειρία, που θα βιώσει…

«…Μα μήπως φθάνει η λογική για να τα εξηγήσεις όλα; Η λογική είναι μόνο για τα απλά και τα ασήμαντα. Τα μεγάλα πράγματα και τα σημαντικά συνήθως δεν εξηγούνται…» γράφει η Κατερίνα Καριζώνη.

Μήπως τελικά, αυτοί οι μικροί καθημερινοί, απλοί, αθώοι άνθρωποι και οι ζωές τους είναι τόσο μεγάλοι και σημαντικοί, που η λογική αδυνατεί να εξηγήσει τις επιλογές τους; Μήπως οι σπουδαίοι, οι τρανοί, οι «νικητές» αυτού του κόσμου συγκρινόμενου μαζί τους, φαίνονται τόσο ασήμαντοι και αυτός είναι ο λόγος, που δεν κατέχουν την θέση που τους αρμόζει, στην επίσημη ιστορία;

H Kατερίνα Kαριζώνη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε οικονομικά και είναι διδάκτορας των Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ. Εργάστηκε επί δεκαπέντε χρόνια στην Εθνική Τράπεζα. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, ποιητικά βιβλία, καθώς και παιδικά. Μυθιστορήματα: Ο άγγελός μου ήταν έκπτωτος (1997), Βαλς στην ομίχλη (2001), Τσάι με τον Καβάφη (2004), Mεγάλο Aλγέρι (2006). Ποίηση: Πρωτοβρόχια (1969), Διαστάσεις (1971), Πινόκιο (1973), Αναπάντεχο καλοκαίρι (1978), Τσάι και μυθολογία (1985), Πανσέληνος στην οδό Φράγκων (1990), Τα παγώνια της Μονής Βλατάδων (1993), Ο ράφτης Ραντοσλάβ από το 1470 (2001), Το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη (ανθολογία, 2006), Ρεσάλτο (2009). Παιδικά: Χίλιες και μία νύχτες των Βαλκανίων (1990), Ο Σαίξπηρ σε 7+2 παραμύθια (1990), Η δίκη των παραμυθιών (1992), Το ταξίδι του αυτοκράτορα με το χαμένο πρόσωπο (1993), Παραμύθια από τις όπερες (1997), Το ταξίδι των παραμυθιών (1998), Μια φορά κι έναν καιρό σ? ένα ξέφωτο του δάσους (2005), Ο μαγικός αυλός (2005). Συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά δημοσιεύοντας κριτικά σημειώματα, δοκίμια και λογοτεχνικά κείμενα. Έχει τιμηθεί με το Α’ Βραβείο του Κύκλου Παιδικού Βιβλίου το 1992 για το βιβλίο της Χίλιες και μία νύχτες των Βαλκανίων. Κείμενα και ποιήματά της μεταφράστηκαν στις βαλκανικές γλώσσες, στα γερμανικά, τα αγγλικά και τα πολωνικά. Ποίησή της, επίσης, μελοποιήθηκε από τον Μιχάλη Γρηγορίου και ερμηνεύτηκε από τη Σαββίνα Γιαννάτου. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.
Η πόλη των αθώων
της Κατερίνας Καριζώνη
Εκδόσεις Καστανιώτη, 2016
Σελ. 208
Τιμή: 9,90€

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS
Επισκεφθείτε τη σελίδα του Βιβλιοπωλείου Χωρίς Όνομα

Στα ίχνη της Ιθάκης: Μια Οδύσσεια… θρίλερ

Ένας Οδυσσέας ψάχνει την Ιθάκη του, σε αυτό το μυθιστόρημα που ισορροπεί ανάμεσα στην ερωτική ιστορία και το αστυνομικό θρίλερ.

του Δημήτρη Παπαλεωνίδα

Στην ελληνική λογοτεχνία δεν είναι δυσεύρετοι οι συμβολισμοί που περικλείει το όνομα «Οδυσσέας» και το τοπωνύμιο «Ιθάκη». Ο Οδυσσέας αναζητά το ασφαλές του καταφύγιο, που δεν είναι άλλο από ένα σπίτι, μία πατρίδα, γενικά μία απανεμιά, μακριά από Σειρήνες, Κύκλωπες, Σκύλα και Χάρυβδη.

Στο μυθιστόρημα που συνέγραψαν οι Αλέξης Μιχελιδάκης και Χρήστος Χριστόπουλος, με τίτλο «Στα ίχνη της Ιθάκης», δεν προκαλεί έκπληξη ότι ο πρωταγωνιστής ονομάζεται Οδυσσέας, Οδυσσέας Μπάρκας. Ωστόσο, και εδώ βρίσκεται το πρώτο ανατρεπτικό στοιχείo αυτού του μυθιστορήματος: Η Ιθάκη δεν είναι καταφύγιο, είναι μία κοπέλα, την οποία ερωτεύεται ο πρωταγωνιστής, ένας μοναχικός νέος που έχει περάσει πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Στο εν λόγω μυθιστόρημα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως, η Ιθάκη προσωποποιείται, είναι η Ιθάκη Ντενιέ.

Και που ερωτεύεται ο Οδυσσέας την Ιθάκη; Η ίδια το αγνοεί. Δεν τον γνωρίζει καν. Όταν όμως εκείνη πέφτει θύμα απαγωγής, με δράστες έναν αδίστακτο μεγιστάνα και έναν διεφθαρμένο υπουργό, ο Οδυσσέας είναι που θα αναζητήσει τα ίχνη της.

Από εδώ και πέρα, εξελίσσεται ένα πρωτότυπο αστυνομικό και ψυχολογικό θρίλερ, που μόνο στην επιφάνειά του αποτελεί μία ερωτική ιστορία. Οι συγγραφείς πετυχαίνουν να αποτυπώσουν την ψυχολογία των ηρώων και να μπλέξουν τον αναγνώστη στον ιστό της αράχνης, όπως ανέφερε και η ψυχολόγος και συγγραφέας Τένια Μακρή στην παρουσίαση του βιβλίου.

Στην ουσία, το μυθιστόρημα αποτελεί μία συνεχή ροή προς την αναζήτηση της αλήθειας, μία πορεία προς την ανακάλυψη του εαυτού, μία κίνηση προς το εσώτερον και τη δικαίωση.

Ως προς τα τεχνικά χαρακτηριστικά, πρέπει να σημειωθεί ότι σε κανένα σημείο του μυθιστορήματος δεν φαίνεται ότι το έργο είναι προϊόν της πνευματικής εργασίας δύο συγγραφέων. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία του σελίδα, είναι αρμονικό στο ύφος και στην πλοκή, κάτι που πιστώνεται στα θετικά των δύο συγγραφέων, που μάλιστα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον στίβο της λογοτεχνίας.

Στα ίχνη της Ιθάκης
Χρήστος Χριστόπουλος – Αλέξης Μιχελιδάκης
Σελ. 176
Τιμή: 12€
Εκδόσεις Λυκόφως

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

Επισκεφθείτε τη σελίδα του Βιβλιοπωλείου Χωρίς ΌνομαΑποκτήστε το βιβλίο

http://www.in2life.gr/culture/book/article/547982/sta-ihnh-ths-ithakhs-mia-odysseia-thriler.html

«Η κληρονομιά των Ναϊτών»

Άλλο ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα προσφέρει στους αναγνώστες ο Θανάσης Νικολάου. Με τέσσερα εξαντλημένα best sellers στο ενεργητικό του, επιστρέφει με το πέμπτο του μυθιστόρημα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ένας αποτρόπαιος φόνος θα φέρει τον Ιάσονα Φιλίππογλου κοντά σε μια μυστηριώδη Γερμανίδα. Η ζωή του θα αλλάξει ριζικά. Η μοίρα θα τον φέρει μπροστά σε μυστικά αιώνων και θα τον ρίξει σε πολλούς κινδύνους. Έρωτες και πάθη αλληλοπλέκονται σε μία περιπέτεια για την αναζήτηση της αλήθειας μεταξύ Σμύρνης, Μασσαλίας, Αλεξάνδρειας, Κωνσταντινούπολης, Βερολίνου και Παρισιού, ενώ μέσα από περίτεχνους φιλοσοφικούς διαλόγους αποκαλύπτεται το μυστικιστικό οικοδόμημα πάνω στο οποίο χτίζεται η Γερμανία του Μεσοπολέμου.

Ποιος ο ρόλος των Ναϊτών Ιπποτών και πώς συνδέονται με το ναζιστικό κίνημα;

Πώς κινούνται οι αδίστακτες μυστικές υπηρεσίες, για να αποκτήσουν τη γνώση που θα οδηγήσει τις χώρες τους στην παγκόσμια κυριαρχία;

Ποια η στάση της μυστηριώδους Ομάδας Έψιλον;

 

Ένα ανατρεπτικό μυθιστόρημα που αφήνει άφωνο τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία του σελίδα.

Η υπέροχη «Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων»

Στο Παρίσι του 1959 μας ταξιδεύει το μυθιστόρημα του Jean-Michel Guenassia που, χάρη στους υπέροχους χαρακτήρες και την πλοκή του, διαβάζεται απνευστί.

του Δημήτρη Παπαλεωνίδα

O Μισέλ Μαρινί (ο οποίος κρατά τον ρόλο του αφηγητή στο μυθιστόρημα του J.M. Guenassia) είναι δώδεκα ετών, μαθητής του φημισμένου γυμνασίου HENRY IV, στο Παρίσι του 1959. Η εποχή του ροκ-εν-ρολ και του Πολέμου της Αλγερίας. Ερασιτέχνης φωτογράφος, φανατικός βιβλιοφάγος – μόλις έχει ανακαλύψει τον Καζαντζάκη – συστηματικός κοπανατζής από το σχολείο και το σπίτι, συναντιέται με τους φίλους του για να παίξουν ποδοσφαιράκι στο μπιστρό «Balto». Στην γεμάτη καπνούς πίσω αίθουσα του μπιστρό θα γνωρίσει τα μέλη της σκακιστικής λέσχης, που αποτελείται κυρίως από πολιτικούς πρόσφυγες από την Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια.Ο Ίγκορ, ο Λεονίντ, ο Σάσα, ο Ίμρε, ο Γρηγόρης και η υπόλοιπη παρέα είναι άνθρωποι, που εγκατέλειψαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τις οικογένειές τους, πρόδωσαν τα ιδανικά και τα πιστεύω τους. Άντρες σκιές, άφραγκοι, με μοναδική έγνοια την επιβίωση, σε αντίθεση με τα εξέχοντα μέλη της λέσχης, που είναι ο Ζοσέφ Κεσέλ – συγγραφέας του βιβλίου «Η Ωραία της Ημέρας» και ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ, ο σημαντικότερος υπαρξιακός φιλόσοφος του 20ου αιώνα, ο οποίος συχνά χαρτζηλικώνει τα άλλα μέλη της σκακιστικής λέσχης.

Ποιο μυστικό ενώνει όλους αυτούς τους ανθρώπους;

Καθώς λοιπόν ο Μισέλ μέσα από τις αφηγήσεις των μελών της σκακιστικής λέσχης, ανακαλύπτει το ροκ΄ν΄ρολ, τον έρωτα, την τέχνη της φωτογραφίας, την προδοσία των ιδανικών και τα ανθρώπινα δράματα, που προκάλεσαν οι κυρίαρχες ιδεολογίες τον 20ο αιώνα, την ίδια περίοδο αντιμετωπίζει τα δικά του προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα.

Ο γάμος των γονιών του διαλύεται, ο αδελφός του λιποτακτεί από τον γαλλικό στρατό, ενώ υπηρετούσε στο μέτωπο της Αλγερίας, αντιδρώντας στις χωρίς νόημα και τέλος σφαγές, αφού έχει ήδη με επιστολές του «καταγγείλει» την αντίθεση του με το κοινωνικό – πολιτικό αδιέξοδο της εποχής του, με λόγια όπως: «πρέπει να τα τινάξουμε όλα στον αέρα… έγιναν επαναστάσεις και πόλεμοι… κυβερνήσεις ανατράπηκαν τίποτα δεν αλλάζει… οι πλούσιοι παραμένουν πλούσιοι και οι φτωχοί παραμένουν φτωχοί… όσο δεν κάνουμε μία νέα επανάσταση και δεν καρατομούμε αυτούς που έχουν σφετεριστεί την οικονομική εξουσία, θα είμαστε όλο λόγια». Ο συγγραφέας συνδέει το παρελθόν με το μέλλον, τα ριζοσπαστικά μηνύματα της Γαλλικής Επανάστασης με τα κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα του Μάη του ’68, που πλησιάζει γοργά, ως φυσική συνέπεια των αυθαιρεσιών της κάθε μορφής εξουσίας σε ανθρώπους και λαούς.

Τελικά ο Μισέλ θα ανακαλύψει το μυστικό αυτών των ανθρώπων και η γνώση αυτή, θα αλλάξει για πάντα η ζωή του. Είναι όλοι τους Αθεράπευτα Αισιόδοξοι.

Πορτρέτο μιας γενιάς, λεπτομερής αναπαράσταση μιας εποχής, γλυκόπικρο χρονικό μιας εφηβείας: ο γεννημένος στο Αλγέρι το 1950, μεγαλωμένος στην Γαλλία του Ντε Γκωλ, δικηγόρος στο επάγγελμα, Jean-Michel Guenassia γράφει ένα μυθιστόρημα, που εντυπωσιάζει τόσο με την ευρύτητα του θέματος, που πραγματεύεται όσο και με τη αυθεντικότητα, που αναδίδεται από τις σελίδες του.

Ιδιαίτερη σημασία για τον υποψήφιο αναγνώστη έχει το γεγονός πως τιμήθηκε με το βραβείο Γκονκούρ, το οποίο δίνουν οι μαθητές των γαλλικών λυκείων.

Το εξαιρετικό αυτό βιβλίο δεν διεκδικεί δάφνες μιας «υψηλής» λογοτεχνικής γλώσσας, αλλά την ίδια στιγμή κατορθώνει να προκαλεί συγκίνηση, εξαιτίας κυρίως της ικανότητας του να δένει τη μία ιστορία με την άλλη δημιουργώντας με συνέπεια μια κουρδισμένη στην εντέλεια μυθιστορηματική εικόνα. Η ένταση, δε, ενός αμείωτου πεζογραφικού ρυθμού, έχει ως αποτέλεσμα οι 693 σελίδες του να διαβάζονται απνευστί.

Info:
Jean-Michel Guenassia
Η Λέσχη των Αθεράπευτα Αισίοδοξων
Μτφ. Βλαχοπούλου Φωτεινή
Εκδόσεις Πατάκη – 2013
Σελίδες: 693
Τιμή €21.90

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

Αγοράστε το βιβλίο online

 

http://www.in2life.gr/culture/book/article/547313/h-yperohh-leshh-ton-atherapeyta-aisiodoxon.html