ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤHΚΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ !!!

1. Γνωρίζετε με ποιες εφημερίδες ενημέρωναν οι Γερμανοί τους κατακτημένους Έλληνες;Με το »ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ» και τα »ΑΘΗΝΑΙΚΑ ΝΕΑ»Ποιο συγκρότημα τις εξέδιδε; Μα φυσικά το συγκρότημα του »δημοκράτη» Λαμπράκη πατέρα του Χρήστου που όταν έφυγαν οι Γερμανοί άλλαξε το όνομα σε »ΝΕΑ» και »ΒΗΜΑ» για να είναι δυνατόν να συνεχίσει η κυκλοφορία τους μέχρι σήμερα.

2. Θυμάστε τον Πικραμένο που μας έγινε και πρωθυπουργός; Ξέρετε τι έκανε ο πατέρας του Όθωνας Πικραμένος στην κατοχή; Είχε αναλάβει την έντυπη Γερμανικά προπαγάνδα στην Ελλάδα. Συνέστησε με τους Γερμανούς την εταιρία »Mundus» και είχε αναλάβει τα προπαγανδιστικά έντυπα των Ναζί στην Γερμανική την Ιταλική και Ελληνική γλώσσα. Το κτίριο που ήταν το κέντρο διανομής τύπου υπάρχει ακόμα στην οδό Σωκράτους 43.

3. Πώς φτιάχτηκε η οικογένεια Παπακωνσταντίνου του πρώην υπουργού οικονομικών μας; Το 1941 ο κατοχικός πρωθυπουργός των Γερμανών Τσολάκογλου παραχώρησε στον παππού του το εργοστάσιό ηλεκτρισμού στην Κοζάνη που έμεινε στην ιδιοκτησία της οικογένειας μέχρι το 1958 όπου εξαγοράσθηκε από την ΔΕΗ και μιλάμε για λεφτά με ουρά.

4. Ποιος ίδρυσε το μοναδικό Ναζιστικό κόμμα στην Ελλάδα; Ο Γεώργιος Μερκούρης ο θείος της Μελίνας, η οποία έφαγε γλυκό ψωμί επί κατοχής.Το 1941 το κόμμα αυτό γνώρισε μεγάλες δόξες.Ο Μερκούρης παραιτήθηκε το 1942 διότι οι Γερμανοί τον διόρισαν της Εθνικής τράπεζας και το 1943 πρόεδρο της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.

5. Ξέρετε ποιον είχε συνεργάτη ο Μερκούρης; Τον Γεώργιο Σημίτη πατέρα του πρώην πρωθυπουργού, τον οποίο διόρισαν οι Γερμανοί Γενικό Γραμματέα της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.

6. Να θυμηθούμε και τον »Γερο της Δημοκρατίας», που διετέλεσε σύμβουλος του πρωθυπουργού της κατοχής Τσολάκογλου.

7. Δεν είναι μόνο αυτοί αλλά γύρω από αυτούς ο διαπλεκόμενος επιχειρηματικός κόσμος της εποχής: Λάτσηδες, Αγγελόπουλοι, Κωστόπουλοι, Χριστοφοράκοι κλπ.8. Παρουσιάζουμε εδώ τους 163 οικονομικούς μεγαλοδοσιλόγους, οι οποίοι κερδοσκόπησαν και πλούτισαν επί Κατοχής. Δεν είναι απαραιτήτως όλοι αυτοί μαυραγορίτες. Είναι όμως όλοι τους εκείνοι που δεν δίστασαν να συναλλαγούν με τις Αρχές Κατοχής, αναλαμβάνοντας προμήθειες ή κατασκευές για λογαριασμό τους.Παρά το γεγονός ότι δεν έχει αφαιρεθεί ούτε ένα όνομα, ο κατάλογος αυτός δεν είναι πλήρης. Τον δημοσιεύουμε λοιπόν μάλλον ενδεικτικά, ώστε να ανιχνεύσουμε κάποια γνωστά ονόματα που απέκτησαν την τεράστια περιουσία τους, ελισσόμενοι επί Κατοχής και εκμεταλλευόμενοι τις περιστάσεις. Την ώρα που άλλοι συνάδελφοί τους πεινούσαν και δυστυχούσαν, που κυριολεκτικά δεν είχαν να θρέψουν την οικογένειά τους, που δεν μπορούσαν να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους ή για λόγους αρχής δεν δέχονταν να ασκήσουν το επάγγελμά τους υπό τις συνθήκες αυτές, οι άνθρωποι αυτοί έσπευσαν με περισσή προθυμία να υπηρετήσουν τον κατακτητή ως νεροκουβαλητές.Με όλη αυτή τη διαδικασία, πολλοί από τους κατασκευαστές, που παραπέμφθηκαν μεταπολεμικά να δικαστούν για δοσιλογισμό στην Ελληνική Δικαιοσύνη, έφεραν ως μάρτυρες υπεράσπισης Βρετανούς αξιωματικούς ή αξιόπιστους αντιστασιακούς, οι οποίοι φυσικά κατέθεσαν ότι οι κατηγορούμενοι συνέβαλαν στη …συμμαχική νίκη. Ευνόητο είναι ότι σχεδόν όλοι αθωώθηκαν και οι θησαυροί θησαυροί. Μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση ήταν των μετόχων μιας τεχνικής εταιρίας, γνωστών ονομάτων της αθηναϊκής κοινωνίας (ο αδελφός του ενός υπήρξε μάλιστα επί πολλά χρόνια βουλευτής και υπουργός), οι οποίοι όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν, αλλά και …παρασημοφορήθηκαν! Φυσικά στα μεταπολεμικά χρόνια διατήρησαν όλη τους την αίγλη και συνέχισαν οι ίδιοι, και σήμερα οι κληρονόμοι τους, να παίρνουν μεγάλα δημόσια έργα με προϋπολογισμούς που καλύπτονταν από τις αμερικανικές βοήθειες.Κάπως έτσι έχει γραφεί η ιστορία των οικονομικών δοσιλόγων. Και αν τελικά δεν τα κατάφεραν να γλυτώσουν τις καταδίκες και τις τιμωρίες, επανήλθαν λαύροι και στελέχωσαν τη νεώτερη μεγαλοαστική τάξη.Μέσα στα ονόματα του καταλόγου που δημοσιεύεται, θα παρατηρήσει κανείς ανθρώπους που μεταπολεμικά συνέχισαν την πληθωρική παρουσία τους στην ελληνική οικονομία, ορισμένοι μάλιστα έγιναν οι στυλοβάτες της μεταπολεμικής ελληνικής οικονομίας. Έως και σήμερα διατήρησαν τον πλούτο αυτόν, τον επαύξησαν και κάποιοι μάλιστα έγιναν τιμητές και με το χρήμα τους απέκτησαν φωτοστέφανα. Κάποιων άλλων τα παιδιά και τα εγγόνια συνεχίζουν να δρέπουν δάφνες στην οικονομική ζωή του τόπου ως μεγαλομεγιστάνες, στηριζόμενοι στον πλούτο που με τέτοιο τρόπο συνελέγη.Θα εκπλαγεί κανείς διαπιστώνοντας ότι μέσα στον κατάλογο αυτόν δεν λείπουν εβραϊκά ονόματα. Το θέμα όμως δεν μας είναι άγνωστο. Πράγματι Έλληνες Εβραίοι υπήρξαν αρκετοί που συνεργάστηκαν οικονομικά με τον κατακτητή, αλλά και πολιτικά!Μεταπολεμικά η Ελληνική Πολιτεία, αν και τιμώρησε τους οικονομικούς δοσιλόγους, δεν εξάντλησε την αυστηρότητά της ώστε να τους απομονώσει. Ούτε και η κοινωνία τους απολάκτισε. Αντίθετα, οι αρχές τους αντιμετώπισαν συχνά ευνοϊκά, σεβόμενες προφανώς την ογκώδη οικονομική επιφάνεια που είχαν στο σκότος και σε βάρος του λιμώττοντος λαού αποκτήσει.Στη λίστα θα βρει μεγαλοεπιχειρηματίες που προχώρησαν σε ποικίλες άλλες δραστηριότητες και κατέστησαν ταγοί της κοινωνίας μας, καθώς ανυποψίαστη η κοινή γνώμη είχε λησμονήσει την προέλευση των χρημάτων τους. Άλλους που χρηματοδότησαν μεγάλα ονόματα της πολιτικής ή άλλους που αναμίχθηκαν οι ίδιοι στην πολιτική για να γίνουν οι ίδιοι ή οι γόνοι τους υπουργοί και διαπρεπείς προσωπικότητες, χωρίς κανείς να φαντάζεται ότι με την εύνοια του κατακτητή απέκτησαν το παντοδύναμο χρήμα. Ορισμένους μάλιστα που δεν δίστασαν να διαθέσουν ψιχία (αναλογικά) από την περιουσία τους, τέτοιας πραγματικής αξίας όμως ώστε να τους απονεμηθεί μέχρι και ο τίτλος του εθνικού ευεργέτη! Και άλλοι, και άλλοι.Εκτός από τους αναφερόμενους οικονομικούς δοσιλόγους, υπάρχουν και άλλες παρεμφερείς κατηγορίες, όπως οι κατοχικοί μεγαλομαυραγορίτες. Διαθέτοντας και καλλιεργώντας πάσης φύσεως διασυνδέσεις με τις Αρχές Κατοχής συγκέντρωσαν στα χέρια τους ποσότητες δυσεύρετων ειδών, κυρίως τροφίμων ευρείας κατανάλωσης, που τις έσπρωχναν στην κατανάλωση με χιλιοπλάσιες τιμές. Το αποτέλεσμα ήταν οι μεν μαυραγορίτες να θησαυρίζουν ανενόχλητοι και φυσικά ανεξέλεγκτοι, ο δε λαός να στερείται τα στοιχειώδη αγαθά που θα μπορούσε να προμηθευθεί, εκτός αν ήταν έτοιμος να διαθέσει ένα ολόκληρο σπίτι για να εξασφαλίσει λίγα μόλις γεύματα. Οι θάνατοι από πείνα οφείλονται σ’ αυτό το κλίμα μαυραγοριτισμού που απλώθηκε επί Κατοχής, ιδιαίτερα τον πρώτο χρόνο, τον φοβερό χειμώνα 1941-42.Οι μαυραγορίτες ήταν στο στόχαστρο των κατοχικών κυβερνήσεων, ακόμη και των ίδιων των κατακτητών, αφού τους εξέθεταν στην κοινή γνώμη ως αδιαφορούντες για την επιβίωση του λαού. Ο κατοχικός πρωθυπουργός Τσολάκογλου σε πολλές περιπτώσεις παρενέβη θεαματικά για να ελέγξει την κατάσταση αυτή και είναι χαρακτηριστική η παρέμβασή του αυτή με τη χειροδικία του (τουτέστιν με τα χαστούκια του) προς κάποιους συλληφθέντες επ’ αυτοφώρω μεγαλομαυραγορίτες τροφίμων. Ανάλογη θεαματική αντιμετώπιση είχαν και άλλοι συνάδελφοί τους, αυτή τη φορά από τους Γερμανούς, οι οποίοι μάλιστα για παραδειγματισμό τους απαγχόνισαν από τους στύλους σε μεγάλους αθηναϊκούς δρόμους.Το παράδοξο όμως είναι που μεταπολεμικά αυτοί οι μεγαλομαυραγορίτες επέζησαν οικονομικά, αλλά και κοινωνικά, παρά το γεγονός ότι η κατοχική συμπεριφορά τους ήταν πάνω απ’ όλα αντικοινωνική και ανθελληνική. Και βεβαίως όσοι δεν επέζησαν βιολογικά, είχαν τους φυσικούς διαδόχους τους για να πάρουν τη σκυτάλη και να συνεχίσουν το μεσουράνημα των επιχειρήσεών τους. Και πάλι το κατοχικό παρελθόν ξεχάστηκε. Και έχουμε χαρακτηριστική περίπτωση τον γόνο ενός τέτοιου μεγαλομαυραγορίτη τροφίμων, διαθέτοντα πάντα το ισχυρότατο ταμείο που με τέτοια διαγωγή είχε σχηματίσει ο πατέρας ή ο παππούς του, να φθάσει – πενήντα χρόνια αργότερα – στη δημοσιότητα, ως αγοραστής της κληρονομητέας έπαυλης Μινέικο του Ψυχικού, την οποία αγόρασε από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Είναι εκείνος που και μόλις πρόσφατα εμφανίσθηκε πάλι στη δημοσιότητα, επειδή ζητεί να του επιστραφούν τα χρήματα που είχε διαθέσει για την αγορά, η οποία ύστερα από ένα περίπλοκο πλέγμα διαδικασιών, ακυρώθηκε. Και, να προσθέσουμε, είναι ο ίδιος που στα τελευταία χρόνια τιμήθηκε με ηγετική θέση στη διοίκηση του Κολλεγίου Αθηνών.Όλους αυτούς τους οικονομικούς μεγαλοδοσιλόγους, που απέκτησαν τέτοιες αμύθητες περιουσίες, ο πανδαμάτωρ χρόνος – όπως ήταν αναμενόμενο – δεν τους λησμόνησε και ελάχιστοι σήμερα ίσως επιζούν. Αλλά και εκείνοι που πέθαναν και εκείνοι που τυχόν ζουν ανάμεσά μας, έχουν επιμελώς αποκρύψει το πραγματικό παρελθόν τους. Θα ήταν έλλειψη στοιχειωδών φυσικών ανακλαστικών, αν γινόταν διαφορετικά.Αλλά η ιστορία δεν καταγίνεται στην παροχή συγχωροχαρτίων. Έχει διαφορετική αντίληψη και η κρίση της δεν επηρεάζεται από συναισθηματισμούς και υποκειμενισμούς. Η πολιτεία μπορεί με άνεση να αμνηστεύει, όπως και η κοινωνία. Η ιστορία όμως δεν έχει τέτοιο δικαίωμα – και βεβαίως σε κάθε ευκαιρία το αποδεικνύει.

ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΔΟΣΙΛΟΓΩΝ

Αβραμίδης Ι., επιχειρηματίαςΑγγελόπουλος Θ. & Υιοί, επιχειρηματίεςΑγιουτάντης Α., εργολάβοςΑλβανόπουλοι Κ. και Ι., εργολάβοιΑντωνόπουλος Α., εργολάβοςΒαρχανέα Σ., επιχειρηματίαςΒασιλάκος Α., εργολάβοςΒασιλειάδης Α., επιχειρηματίαςΒέλλιος Ε., εργολάβοςΒερνίκος Α., επιχειρηματίαςΒερνίκος Ν., επιχειρηματίαςΒερνίκος Ν., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΒόμβα Αφοί, προμηθευτές Αρχών ΚατοχήςΒόμβας Τ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΒορρεάδης Ι., επιχειρηματίαςΓεωργιάδης Γ., επιχειρηματίαςΓεωργιάδης Σ., επιχειρηματίαςΓιαδικιάρογλου Ρ., επιχειρηματίαςΓιαδικιάρογλου Φ., επιχειρηματίαςΓιαννουλάτος Ε., επιχειρηματίαςΓιατζόγλου Ε., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΓκέρτσος Δ., επιχειρηματίαςΓκέρτσος Θ., επιχειρηματίαςΓκέρτσος Κ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΓκορίτσας Ε., εργολάβοςΓκουντελιάν Α., εργολάβοςΓκουτρούμ Κ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΔαμιανός Μ., εργολάβοςΔευκόπουλος Κ., εργολάβοςΔήμας Σ., επιχειρηματίαςΔιάκος Ε., εργολάβοςΔοανίδης Π., εργολάβοςΔολτσέτης Ι., εργολάβοςΈμκε Ρ., επιχειρηματίαςΕυστρατίου Δ., επιχειρηματίαςΖαλώνης Μ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΖαννέτος Κ., επιχειρηματίαςΖανουδάκης Α., επιχειρηματίαςΖανουδάκης Σ., επιχειρηματίαςΖαντεμίσκωφ χήρα, επιχειρηματίαςΖαχάρωφ Γ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΖήζηλας Ι., εργολάβοςΘεοδωρόπουλος Ε., εργολάβοςΙγγλέσης Γ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΙωαννίδης Β., εργολάβοςΙωαννίδης Γ., εργολάβοςΚαβαντζάς Δ., εργολάβοςΚαββαδίας Κ., επιχειρηματίαςΚαϊβάνοι Αφοί, εργολάβοιΚαλημέρης Β., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΚαλιάζης Κ., εργολάβοςΚαλιαμπέτσος Α. και Σ., εργολάβοιΚάμφωνας Α., επιχειρηματίαςΚαραγιάννης Κ., επιχειρηματίαςΚαράσσος Σ., επιχειρηματίαςΚαρδασιλάρη Υιοί, προμηθευτές Αρχών ΚατοχήςΚατηφόρης Π., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΚατσίγερας Σ., επιχειρηματίαςΚεφάλας Κ., επιχειρηματίαςΚεχαγιάς Χ., εργολάβοςΚηρύκοι-Αλεξάτος, επιχειρηματίεςΚόβερης Ι., επιχειρηματίαςΚόκκινος Κ., επιχειρηματίαςΚολοβός Γ., επιχειρηματίαςΚολοζώφ Α., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΚοραής Σ., επιχειρηματίαςΚορωναίος Α., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΚούρηξ Δ., επιχειρηματίαςΚουρμούλης Μ., εργολάβοςΚουρτ Μ., επιχειρηματίαςΚούρτογλου Ι., εργολάβοςΚουτσουρόπουλος Λ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΚρανιώτη Αφοί, εργολάβοιΚριεζής Ι., εργολάβοςΚρίκος Μ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΚυπαρισσόπουλος Ε., επιχειρηματίαςΚυφιώτης Α., εργολάβοςΚωστάλας Σ., επιχειρηματίαςΛαζαράκης Ανδρ., επιχειρηματίαςΛαζαράκης Κ., επιχειρηματίαςΛαζαρίδης Π., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΛασκαρίδης Χ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΛιοπυράκης Θ., επιχειρηματίαςΛυμπεράκης Μ., εργολάβοςΜαθιουδάκης Ι., εργολάβοςΜανιάκης Α., εργολάβοςΜάνος Α., εργολάβοςΜαντζάκας Σ., εργολάβοςΜαταραντζής Ι., επιχειρηματίαςΜάτσας Α., επιχειρηματίαςΜαυράγγελος Μ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΜαύρου Φ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΜεγαλοοικονόμου Λ., επιχειρηματίαςΜεϊμαρίδης-Πιρπίρογλου, προμηθευτές Αρχών ΚατοχήςΜήκας Δ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΜικέλης Ν., εργολάβοςΜόσχος Π., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΜπαντζάς Ν., επιχειρηματίαςΜπαρμπαγιαννάκης Ι., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΜπαρμπαρής Σ., εργολάβοςΜπρούνος Λ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΜωυσόγλου Α., επιχειρηματίαςΝαούμ Α., επιχειρηματίαςΝαχνικιάν Ζ., εργολάβοςΝισίμ Κ., επιχειρηματίαςΝταής Α., εργολάβοςΝτεκιπέλο Κατάλιτο, εργολάβοςΝτιλέρνια Γ., εργολάβοςΞανθόπουλος Α., εργολάβοςΞανθόπουλος Ι., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΞανθόπουλος Π., εργολάβοςΠαβεζόπουλος Α., επιχειρηματίαςΠαπαδάκης Ε., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΠαπαδόπουλος Γ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΠαπαδόπουλος Κ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΠαπαδόπουλος Ο.Ε., επιχειρηματίαςΠαπανικολάου Π., επιχειρηματίαςΠαπασταύρου Χ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΠαραβάντος Ι., επιχειρηματίαςΠασσάς Ι., εργολάβοςΠερικάρης Εμμ., εργολάβοςΠετρίδης Ι., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΠετρίδης Κ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΠετρόπουλος Κ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΠετυχάκης Φ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΠλέσσας Α., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΠλέσσας Κ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΠλέσσας Σπ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΠλέσσας Στ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΠουλάκος Β., επιχειρηματίαςΠροφέτας Α., επιχειρηματίαςΡεμέντζης Γ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΡόζενσταϊν-Ροζάκης Λ., επιχειρηματίαςΡουρούλης Σ., επιχειρηματίαςΡούσσος Δ., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΣαλαπάτας Α., επιχειρηματίαςΣαλαπάτας Β., επιχειρηματίαςΣαλαπάτας Σ., επιχειρηματίαςΣαλούστρος Π., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΣαραντάκης Ο., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΣαράντης Ι., επιχειρηματίαςΣαράντης Ρ., επιχειρηματίαςΣαρφάτης Ρ., επιχειρηματίαςΣεραφειμίδης-Γεωργακάς, προμηθευτές Αρχών ΚατοχήςΣκλαβούνος Λ., επιχειρηματίαςΣουπίλας Σ., επιχειρηματίαςΣοφιανόπουλος Π., εργολάβοςΣταματόπουλοι Α., Λ., Θ., Ρ. & Ο., επιχειρηματίεςΣτασινόπουλοι Ι., Η & Μ., επιχειρηματίεςΣτίκας Α., επιχειρηματίαςΣτίπας Π., επιχειρηματίαςΣυριανάκης Θ., επιχειρηματίαςΤερζόγλου Ν., επιχειρηματίαςΤολιάς Β., εργολάβοςΦερλάτσο Ο., προμηθευτής Αρχών ΚατοχήςΦουρναράκης-Ιωαννίδης, εργολάβοιΦώκερ Σ., εργολάβοςΧάινε Ε., επιχειρηματίαςΧαραλάμπους Μ., εργολάβοςΧασαπάκος Χρ., επιχειρηματίαςΧατζηνάκος Γ., εργολάβοςΧατζηπαναγιώτης Ι., εργολάβοςΧόχνετς Φ., προμηθευτής Αρχών Κατοχής

http://giannenapolielliniki.blogspot.gr/2012/12/1.html

Επτά καινοτόμες αγροτικές επιχειρήσεις εξηγούν πώς φτάνεις από το «δεν γίνεται» στο …βραβείο

“Όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε την ιδέα μας πράξη, βαρεθήκαμε να ακούμε ‘αυτό δεν γίνεται’. Τελικά επιμείναμε και καταλάβαμε ότι όλα γίνονται, αρκεί να το πιστέψεις”: ο Σταύρος Αργυρόπουλος, πρόεδρος της εταιρείας BIOGRECO ΑΕ, η οποία το 2002 ξεκίνησε να παράγει το πρώτο νωπό πιστοποιημένο βιολογικό κοτόπουλο στην Ελλάδα, κόντρα στα …”δεν γίνεται”, εξήγησε σήμερα τον ρόλο της επιμονής στην επιτυχία μιας καινοτόμου επιχειρηματικής ιδέας, παραλαμβάνοντας το ένα από τα επτά βραβεία, που απένειμε σε ισάριθμες καινοτόμες επιχειρήσεις το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Η απονομή των βραβείων, τα οποία αφορούσαν επιχειρήσεις του κλάδου της ζωικής παραγωγής, έγινε στο πλαίσιο της 8ης διεθνούς έκθεσης Zootechnia, στη Θεσσαλονίκη, παρουσία του αρμόδιου υπουργού Αθανάσιου Τσαυτάρη. Το ΑΠΕ-ΜΠΕ παρουσιάζει ορισμένες από τις βραβευθείσες επιχειρήσεις.

Η ιδέα έκανε τη (βιολογική) κότα Το 2001, τρεις νέοι που επέλεξαν να ζήσουν με τις οικογένειές τους στη Λακωνία, οι γεωπόνοι- ζωοτέχνες Σταύρος Αργυρόπουλος και Μπάμπης Λύρας κι ο αγρότης Μελέτης Γιαννάκος ένωσαν τις δυνάμεις τους, συνδυάζοντας την επιστημονική γνώση με την αγροτική εμπειρία, προκειμένου να κάνουν την ιδέα τους πράξη. Σε τι στόχευαν; να τοποθετήσουν στα ράφια των σούπερ μάρκετ το κοτόπουλο «όπως ήταν παλιά», δηλαδή αγνό και αυθεντικό, αλλά ταυτόχρονα πιστοποιημένο, όπως επιτάσσουν οι σημερινές ανάγκες της αγοράς.

Κάπως έτσι, το 2002, παρουσιάζουν στην ελληνική αγορά το πρώτο νωπό πιστοποιημένο βιολογικό κοτόπουλο. Σήμερα, η BIOGRECO διαθέτει πλέον τέσσερις οικογενειακές πτηνοτροφικές μονάδες, από τη συνεργασία των οποίων προκύπτει μια παραγωγή περίπου 200.000 βιολογικών κοτόπουλων ανά έτος, ήτοι το 70% της εγχώριας παραγωγής του είδους.

Σύμφωνα με την εταιρεία, τα βιολογικά προϊόντα δεν είναι απλώς μια ‘’τάση της αγοράς’’, αλλά η μοναδική ίσως πρόταση για βιώσιμη γεωργία σε εκμεταλλεύσεις μικρής κλίμακας με σεβασμό στο περιβάλλον και την αειφορία.

Ποτίζοντας χωράφια με νερό από …τυρόγαλα Μπορεί το νερό που προέρχεται από το τυρόγαλα να … ποτίσει χωράφια στη διάρκεια του καλοκαιριού; Γιατί όχι… Όπως εξήγησε ο πρόεδρος και διευθυντής της εταιρείας ΝΕΟΓΑΛ ΑΕ Χριστόφορος Σεβαστίδης, με την εγκατάσταση υπερφιλτραρίσματος («UF») που δημιουργεί η εταιρεία, συνολικής δαπάνης περίπου 3 εκατ. ευρώ, θα έχει τη δυνατότητα συμπύκνωσης του τυρογάλακτος, μειώνοντας στο 20% το τυρόγαλο και απορρίπτοντας νερό, που την περίοδο του καλοκαιριού θα χρησιμοποιείται για πότισμα.

Η συγκεκριμένη επένδυση, δεν είναι όμως ο μόνος λόγος για τον οποίο η ΝΕΟΓΑΛ βραβεύτηκε. Την τελευταία διετία, η επιχείρηση υλοποίησε συνολικές επενδύσεις ύψους 2 εκατ. ευρώ για την κατασκευή φωτοβολταϊκού πάρκου ισχύος 500 KW(τέθηκε σε λειτουργία τον Οκτώβριο), τον εκσυγχρονισμό των συστημάτων αυτοματισμού ελέγχου και καταγραφής δεδομένων στην παραγωγική διαδικασία και την απόκτηση πρόσθετου μηχανολογικού εξοπλισμού.

«Ο πρωτογενής τομέας πρέπει να επιβιώσει μέσω της μεταφοράς προστιθέμενης αξίας απ΄ τον δευτερογενή -μεταποίηση- και τον τριτογενή -υπηρεσίες- αλλιώς δεν θα τα καταφέρει. Πρέπει ν΄ αποκτήσει δίκτυα διανομής των εμπορευμάτων του» σημείωσε ο κ. Σεβαστίδης.

Μετατρέποντας τα λύματα από πρόβλημα σε λύση Τα λύματα μιας χοιροτροφικής μονάδας συνήθως αποτελούν πρόβλημα. Μέχρι κάποιος να τα μετατρέψει σε λύση. Αυτό έκανε η εταιρεία Φάρμα Χήτας ΑΕ. Η εταιρεία δραστηριοποιείται στην παράγωγη χοιρινού κρέατος από το 1969 και διαθέτει σήμερα μια καθετοποιημένη μονάδα, σε έκταση 400 στρεμμάτων, βιομηχανικό σφαγείο δυναμικότητας 120 χοιρινών ανά ώρα και εγκαταστάσεις παστερίωσης- αδρανοποίησης για την επεξεργασία των υποπροϊόντων του σφαγείου.

Επίσης, διαθέτει κάτι που -προς το παρόν τουλάχιστον- δεν το βλέπουμε συχνά σε μια κτηνοτροφική εκμετάλλευση: μια μονάδα βιοαερίου, δυναμικότητας 980 κιλοβάτ. Η μονάδα βιοαερίου λειτουργεί με τα λύματα της χοιροτροφικής μονάδας και τα υποπροϊόντα του σφαγείου, τα οποία, αφού περάσουν από αδρανοποίηση, υφίστανται αναερόβια επεξεργασία και τροφοδοτούν τρεις βιοαντιδραστήρες.

“Άρωμα” καινοτομίας Ορισμένες δεκαετίες πριν, αν κάποιος άκουγε για παραγωγή, στην Ελλάδα, μοσχαρίσιου κρέατος εμπλουτισμένου με ωφέλιμα πολευακόρεστα λιπαρά οξέα ωμέγα-3, σίγουρα θα έδειχνε δυσπιστία. Η εταιρεία Φάρμα Κουφτισώτη όμως, στο πλαίσιο συνεργασίας με το επιστημονικό προσωπικό του Εργαστηρίου Ζωοτεχνίας της Κτηνιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, απέδειξε ότι η παραγωγή αυτού του προϊόντος είναι καθόλα εφικτή.

Για να φτάσει η ιδέα στην πράξη υλοποιήθηκε καινοτόμο ερευνητικό πρόγραμμα με τίτλο “Δοκιμαστική εφαρμογή τεχνογνωσίας για την παραγωγή Ωμέγα-3 βόειου κρέατος μόσχου, με υψηλή περιεκτικότητα σε Ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, βιταμίνη Ε και φυσικές αντι-οξειδωτικές ουσίες μετά από προσθήκη ειδικών προσμειγμάτων στην τροφή των ζώων”. Η έρευνα όντως απέδωσε ένα καινοτόμο προϊόν, κατοχυρωμένο πλέον με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Έτσι, αυτό που κάποια χρόνια πριν φαινόταν ανέφικτο, σήμερα υπάρχει στα ράφια, με την επωνυμία “Άρωμα”.

“Πρέπει να απλοποιηθούν οι διαδικασίες επενδύσεων. Κι άλλοι θέλουν να κάνουν αντίστοιχες επενδύσεις, αλλά αποθαρρύνονται λόγω των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων” σημείωσε ο πρόεδρος της εταιρείας Στέργιος Κουτσιώτης, παραλαμβάνοντας το βραβείο.

Κατά την τελετή βραβεύτηκαν ακόμη: -Ο Δημήτρης Δήμος, ο οποίος στο αγρόκτημά του, ανατολικά της Καλαμπάκας, εκτρέφει αγελάδες της Ελληνικής Στεππικής φυλής-Τύπος «Κατερίνης» από τις 200 που απέμειναν στη χώρα (μέχρι τη δεκαετία του 1960 υπήρχαν 200.000 αγελάδες της φυλής αυτής). Επίσης, εκτρέφονται χοιρομητέρες της φυλής του ελληνικού μαύρου χοίρου, καθώς και αιγοπρόβατα αυτοχθόνων φυλών. Το αγρόκτημα βραβεύτηκε με δύο βραβεία από την Διεθνή Οργάνωση slow food για τη συμβολή του στη διατήρηση της αγροτικής βιοποικιλότητας του πλανήτη.

-Η εταιρεία Κουρέλλας από τα Γρεβενά, που το 1996 ξεκίνησε πρώτη την παραγωγή βιολογικών προϊόντων στην Ελλάδα, παρά την έλλειψη σχετικής νομοθεσίας. «Από τότε είμαστε πρωτοπόροι στην αγορά των βιολογικών, παράγοντας προϊόντα υψηλής ποιότητας που εξάγονται σε όλο τον κόσμο με τα brands Familia (συμβατικά) και Biopan(βιολογικά)» σημείωσε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας, Σωκράτης Κουρέλλας.

Μάλιστα, η λειτουργία του εργοστασίου ζωοτροφών της εταιρείας δεν περιορίζεται μόνο στο εμπορικό κομμάτι αλλά λειτουργεί και ως συμβουλευτικό κέντρο διατροφής για τους κτηνοτρόφους. Η υπερσύγχρονη μονάδα ζωοτροφών, με τα μοναδικά πιστοποιημένα μη γενετικά τροποποιημένα προϊόντα (GMO free) αποτελεί βασικό κρίκο της αυτοτροφοδοτούμενης αλυσίδας.

-Ο όμιλος «Νηρεύς Ιχθυοκαλλιέργειες ΑΕ», η μεγαλύτερη εταιρεία στο χώρο της μεσογειακής ιχθυοκαλλιέργειας παγκοσμίως, που από το 1990 πρωτοπορεί εφαρμόζοντας πρόγραμμα γενετικής βελτίωσης για λαβράκι και τσιπούρα.

Η εταιρεία εφαρμόζει ακόμη σύστημα πλήρους ιχνηλασιμότητας και επενδύει συστηματικά στην έρευνα για νέα πρωτόκολλα εκτροφής και βιώσιμη ανάπτυξη.

 

News Room «Κέρδος» με πληροφόρηση από το ΑΠΕ – ΑΜΠ

http://www.kerdos.gr/default.aspx?id=1874130&nt=103

BLOOD DIAMONDS – The True Story

Όταν η Ελλάδα διέγραψε το γερμανικό χρέος

 

 Χώρες που σήμερα υποφέρουν όπως η Ελλάδα και η Ισπανία έτειναν χέρι βοήθειας διαγράφοντας σημαντικό μέρος του γερμανικού χρέους μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους βοηθώντας στο «οικονομικό θαύμα» της Γερμανίας, αναφέρει σε άρθρο του ο Guardian.

Πριν από 60 χρόνια το μισό από το χρέος της Γερμανίας διαγράφηκε με τη Συμφωνία του Λονδίνου ώστε η χώρα να μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια της μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο τρόπος με τον οποίο έγινε αυτό θεωρείται ζωτικός για την ανοικοδόμηση της χώρας αλλά και για την ευρωστία της ίδιας της ΕΕ κατά τη μεταπολεμική περίοδο.

Η Γερμανία βγήκε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχοντας στους ώμους ακόμη το χρέος από τον Α’ Παγκόσμιο- κυρίως τις πολεμικές αποζημιώσεις που της επιβλήθηκαν με τη συνθήκη των Βερσαλιών το 1919 (πολιτικοί επιστήμονες και οικονομολόγοι θεωρούν ότι οι δυσβάσταχτες επανορθώσεις αποτέλεσαν εφαλτήριο για την επικράτηση του Ναζισμού και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) αλλά και δάνεια που είχε λάβει για την ανοικοδόμηση της χώρας.

Μεταξύ των δανειστών ήταν η Ελλάδα, η Ισπανία, οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία.

Το γερμανικό χρέος ήταν πολύ χαμηλότερο του ελληνικού και αντιστοιχούσε σε 25% του ΑΕΠ ωστόσο κρίθηκε ότι ήταν «σοβαρότερο» καθώς η Δύση χρειαζόταν μία Γερμανία «ανάχωμα» στην εξάπλωση του κομμουνισμού στην Ευρώπη.

Οι δανειστές της Γερμανίας συνήλθαν στο Λονδίνο και απέδειξαν ότι κατανοούσαν πώς μπορεί κανείς να βοηθήσει μία οικονομία να σταθεί στα πόδια της καθώς επίσης ότι και το χρέος δεν μπορεί να θεωρηθεί ευθύνη αποκλειστικά του δανειζομένου. 

Χώρες όπως η Ελλάδα πρόθυμα δέχτηκαν να συμμετέχουν στην ανακούφιση του γερμανικού λαού – παρά τα ναζιστικά εγκλήματα που υπέστη η χώρα – και στην προσπάθεια για μία Ευρώπη της ανάπτυξης. 

Η ακύρωση του μισού γερμανικού χρέους έγινε με ταχείς ρυθμούς και περιλάμβανε τόσο τον ιδιωτικό τομέα όσο και θεσμικούς δανειστές. Σε κανέναν δεν δόθηκε η ευκαιρία να απέχει από τη συμφωνία. 

Η πιο ριζοσπαστική πλευρά της συμφωνίας του Λονδίνου ήταν ότι η Γερμανία θα αποπλήρωνε αποκλειστικά με έσοδα από το πλεόνασμα του εμπορικού ισοζυγίου ενώ δεν θα πλήρωνε κονδύλια μεγαλύτερα από το 3% των ετήσιων εσόδων από τις εξαγωγές.

Αυτό ουσιαστικά σήμαινε πως οι δανειστές έπρεπε να αγοράζουν γερμανικά προϊόντα ώστε να εξοφληθούν και ότι η Γερμανία θα πλήρωνε μόνο από τα καθαρά της έσοδα και όχι μέσω νέων δανείων.  

Όλοι οι παραπάνω όροι έρχονται σε φανερή αντίθεση με το πώς η ΕΕ και η Γερμανία αντιμετώπισε την περίπτωση της Ελλάδας.

Στο «κούρεμα» συμμετείχε μόνο ο ιδιωτικός τομέας και πάλι όχι όλος, η χώρα μας πληρώνει από αυτά που… δεν έχει και αναγκάζεται να επωμίζεται όλο και νέα δάνεια εκτοξεύοντας το χρέος σε μεγαλύτερα ύψη από αυτά που είχε όταν ξεκίνησε να δέχεται βοήθεια.

Η προτεραιότητα για τις χώρες που έχουν δανειστεί σήμερα με τα προγράμματα διάσωσης είναι η αποπληρωμή του χρέους και όχι η τόνωση της οικονομίας ενώ το ΔΝΤ θεωρεί πως βιώσιμες πληρωμές είναι αυτές που φτάνουν ως 25% των εσόδων από τις εξαγωγές. Η Ελλάδα πληρώνει δόσεις στο 30% των εσόδων. 

Η στρατηγική για την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία είναι να τίθεται ως μόνος υπεύθυνος για το χρέος ο δανειζόμενος ενώ η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας προωθείται μέσω περικοπών μισθών και απολύσεων. 

«Αν δεν υπήρχε προηγούμενο για το πώς μπορεί κανείς να λύσει μία κρίση χρέους αποτελεσματικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι σημερινές πρακτικές της ευρωπαϊκής ηγεσίας είναι αποπροσανατολισμένες. Ωστόσο με το θετικό παράδειγμα της Γερμανίας πριν από 60 χρόνια και το καταστροφικό παράδειγμα της Αργεντινής πριν από 30 χρόνια, μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι η σημερινή στρατηγική δεν είναι κάτι άλλο από εγκληματική» καταλήγει το άρθρο.

Πηγή: Guardian

http://www.nooz.gr/economy/germaniko-xreos-vs-ellinikoi-vreite-ti-diafora

Χάρτης με την εξέλιξη της αυτοκρατορίας της Νίκαιας από το 1204 ως το 1282 Με κίνηση

 

 http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/Nikaia.anim..htm

Χάρτης εδαφικής εξέλιξης της βυζαντινής αυτοκρατορίας από το 324 ως το 1451 μ.Χ. Με κίνηση

 

 

http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/edafiki%20exelixi%20byz.%20aut..htm

Χάρτης με την εξάπλωση των Οθωμανών ως τα 1360 μ.Χ.

 

 http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/Othomanoi%201360.htm

Χάρτης με την εξάπλωση των Οθωμανών ως τα 1400 μ.Χ.

 

http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/Othomanoi%201400.htm

Χάρτης με κίνηση με την πορεία του Υψηλάντη κατά τη διάρκεια της επανάστασης στη Μολδοβλαχία

 

http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/Ipsilantis.htm

Τα βαλκανικά κράτη το 1912

 

 

http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/Balkan%201912.htm

ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΕΔΑΦΩΝ ΣΤΟΝ Α’ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ -ΧΑΡΤΗΣ

 

http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/Balkan%20a’%20balkanikos.htm

Τα Βαλκάνια μετά το β’ βαλκανικό πόλεμο -Χάρτης

 

 

http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/Balkan%20b’%20balkanikos.htm

Τα Βαλκάνια μετά το β’ βαλκανικό πόλεμο και τη δημιουργία αλβανικού κράτους

Χάρτης με τα κράτη της βαλκανικής χερσονήσου μετά το β’ βαλκανικό πόλεμο και τη δημιουργία αλβανικού κράτους.

 

http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/Balkan%20b’%20balkanikos-albania.htm

 

Η τριπλή κατοχή της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα (1941-1944) Με κίνηση

 http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/tripli%20katoxi%201941-1944.htm

Η ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π.Χ.) Βίντεο-χάρτης

Ο περσικός στόλος (κίτρινα) κατά τη διάρκεια της νύκτας μπήκε στο στενό και το πρωί παρατάχτηκε για επίθεση. Το ίδιο είχε κάνει και ο ελληνικός (άσπρο). Στα δεξιά παρατάχτηκαν τα 16 πλοία των Σπαρτιατών με τον Ευρυβιάδη απέναντι από τα Ιωνικά. Δίπλα στους Σπαρτιάτες τοποθετήθηκαν τα 30 πλοία των Αιγινητών. Στα αριστερά παρατάχτηκαν οι Αθηναίοι με τις 180 τριήρεις.

Με το ξεκίνημα της επίθεσης και ενώ οι δυο στόλοι κινούνται ο ένας εναντίον του άλλου, τα ελληνικά πλοία, για να μη συναντήσουν τα περσικά στο μέσο του στενού, αλλά και για να περιμένουν το αεράκι που θα ταλαιπωρούσε τον εχθρό, ανακόπτουν και πλέουν προς τα πίσω, κάνοντας ανάποδα κουπί.

Κατά τη σύγκρουση οι Σπαρτιάτες και οι Αιγινήτες δέχτηκαν την ισχυρή πίεση των Ιώνων. Οι Αθηναίοι κατάφεραν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τα φοινικικά και να πραγματοποιήσουν τον επιθετικό ελιγμό που υπολόγιζε ο Θεμιστοκλής χτυπώντας τα αντίπαλα πλοία από τα πλάγια και αφού τους αναγκάσουν να υποχωρήσουν να τους χτυπούν από πίσω.

Η μάχη των Θερμοπυλών (480 π.Χ.) Με κίνηση

 

 

http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/Thermopylae.htm

Η μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.) Βίντεο-χάρτης

Η μάχη του Μαραθώνα 490 π.Χ. – Χάρτης

Τα στρατόπεδα

Η παράταξη των αντιπάλων

Πρώτη φάση της μάχης

Υποχώρηση των περσικών άκρων και του ελληνικού κέντρου

Τα ηττημένα περσικά τμήματα φεύγουν προς τη θάλασσα

Η καταδίωξη του περσικού κέντρου

Υποχώρηση των Περσών

Οι Πέρσες προσπαθούν να επιβιβαστούν στα πλοία τους, ενώ διεξάγεται σκληρή μάχη

Νίκη των Ελλήνων

 

http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/Marathonas2.htm

«ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΩΝ ΣΚΟΥΡΙΩΝ»

Η μεγαλειώδης συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά των μεταλλείων στις Σκουριές που είχε ένταση και παλμό, πραγματοποιήθηκε στην Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής. Κατόπιν αιτήσεως των κατοίκων, κύριος και πρώτος ομιλητής είχε ορισθεί οαγωνιστής Αρχιμανδρίτης π. Χριστόδουλος, Πνευματικός και εφημέριος του Ησυχαστηρίου “Παναγία, η Φοβερά Προστασία”, που εδρεύει στην Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής. Ο κόσμος παρ’ ότι η ομιλία του ήταν μακροσκελής, τον παρότρυνε να συνεχίσει. Την δημοσιεύουμε αυτούσια και σας συνιστούμε να την διαβάσετε. Αξίζει!

Αρχιμ. π. Χριστοδούλου Αγγελόγλου, Πνευματικού και εφημερίου
του Ι. Γ. Ησυχαστηρίου «Παναγία, η Φοβερά Προστασία»

Κάτοικοι της Μεγ. Παναγίας και της Ιερισσού με παρακάλεσαν να μιλήσω σήμερα στην αγάπη σας και, αφού προηγουμένως έθεσα το θέμα στην Γεροντική Σύναξη του Ησυχαστηρίου, έκανα υπακοή.

Πριν σας καταθέσω όσα οφείλω, θέλω να σας διαβιβάσω την αμέριστη συμπαράσταση της Αδελφότητας του Ιερού Ησυχαστηρίου μας, το οποίο σταθερά από το 2006 στα πλαίσια της γνωμοδότησης της τοπικής κοινωνίας για το επενδυτικό σχέδιο ανάπτυξης, εγγράφως, ως οι νόμοι ορίζουν, μαζί με τους άλλους φορείς κατέθεσε την αρνητική του θέση γι’αυτό το οικονομικό και περιβαλλοντικό έγκλημα. Έκτοτε το Ησυχαστήριο έχει νομίμως εξουσιοδοτήσει τον ομιλούντα να το εκπροσωπώ στα Συντονιστικά όργανα των Επιτροπών, να συμπαραστέκομαι νυχθημερόν δίπλα στους κατοίκους, που με τον δίκαιο αγώνα τους αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις να μην καταστραφεί ο τόπος τους και το μέλλον των παιδιών τους. Η Αδελφότητα του Ησυχαστηρίου μού είπε να σας διαβιβάσω ότι η Παναγία, η Φοβερά Προστασία, παρ’όλες τις συνέπειες που υφίστανται τα μέλη που Την υπηρετούν, σε καμμία περίπτωση δεν θα μετατραπεί σε «Παναγία αδιαφορούσα» για την καταστροφή τη δική σας και του τόπου μας. Δεν είναι τυχαίο ότι η Παναγία επονομάσθη και «Ορος αλατόμητον».

Αυτά όσον αφορά την αμέριστη αγάπη και συμπαράσταση της Αδελφότητας του Ησυχαστηρίου στον δίκαιο και νόμιμο αγώνα σας.

Όσα θα πω στην συνέχεια, θέλω να διευκρινίσω ότι: α) δεν τα λέω με την ιδιότητά μου ως Ιερέας αλλά ως Έλληνας πολίτης, και β) ότι έχω υπ’όψιν μου ότι ο Χριστός στον Οποίο ομνύει το Σύνταγμά μας, επί 30 χρόνια εκάθητο εν ησυχία και ουδείς ενοχλήθη. Τρία χρόνια βγήκε στην δημόσια ζωή και στο κήρυγμα και ο κόσμος Τον επευφημούσε. Μ. Δευτέρα, Μ. Τρίτη, Μ. Τετάρτη, τρεις ημέρες άσκησε κριτική στο κατεστημένο της εξουσίας λέγοντάς τους: «ουαί», και Τον σταύρωσαν. Ο Τίμιος Πρόδρομος επί χρόνια κήρυττε δημοσίως, όταν όμως απηύθυνε στον βασιλέα το: «ουκ έξεστι», του πήραν αμέσως το κεφάλι. Όσα λοιπόν θα σας πω, τα λέω εν πλήρη επιγνώσει των συνεπειών.

Η σημερινή συγκέντρωση πραγματοποιείται ως διαμαρτυρία για τα όσα πρωτόγνωρα λαμβάνουν χώρα αυτές τις μέρες και τις νύχτες στην περιοχή από Ουρανούπολη έως το επίκεντρο της Μ. Παναγίας. Κλήθηκε το πανελλήνιο από όλα τα ΜΜΕ, και τον πολιτικό κόσμο, να καταδικάσουν τα όσα έλαβαν χώρα στις Σκουριές, και ήρξαντο εις καθείς, πάντες -πριν ο αρμόδιος Εισαγγελέας και το αρμόδιο δικαστήριο αποφανθεί- να υπακούουν και να καταδικάζουν τα γεγονότα και τους διαπράξαντες. Το άρθρο 185 Π.Κ. ορίζει ότι: «όποιος εγκωμιάζει δημοσίως και με οποιονδήποτε τρόπο έγκλημα που διαπράχθηκε, τιμωρείται με φυλάκιση». Συνεπώς, από το νόμο δεσμεύομαι να εγκωμιάσω το οποιοδήποτε έγκλημα. Εψαξα όμως να βρω ποιο άρθρο του Π.Κ. ορίζει να καταστώ Εισαγγελέας και Δικαστής, και πριν αποφανθεί το αρμόδιο Δικαστήριο για τους δράστες και τις πράξεις, να τους καταδικάσω εγώ. Δεν βρήκα να υπάρχει τέτοιος νόμος, και συνεπώς δεν νομιμοποιούμαι να καταδικάσω τον οποιονδήποτε, πριν καν βρεθεί, πριν να απολογηθεί, απλώς επειδή έτσι το όρισαν τα ΜΜΕ.

Μετά τα γεγονότα της Ολυμπιάδος το 2002-2003, πολλοί κάτοικοι είχαν κατηγορηθεί και είχαν μηνυθεί για εγκληματικές πράξεις κατά της τότε εταιρείας και κατά της αστυνομικής αρχής, και οι κατηγορούμενοι -ενώ είχε κινηθεί δίωξη εις βάρος τους- όταν το ΣτΕ απεφάνθη ότι το έργο ήταν αντισυνταγματικό και καταστροφικό για το περιβάλλον και μη συμφέρον για το ελληνικό δημόσιο, οι κατηγορούμενοι ως «εγκληματίες» αθωώθηκαν, διότι απλούστατα κάποιοι άλλοι δεν εσέβοντο το Σύνταγμα και τους νόμους και αυτοί αγωνίζοντο με αφοσίωση για την υπεράσπιση των όσων ο Συνταγματικός νομοθέτης βάσει του άρθρου 120 έχει εναποθέσει στο φιλότιμο και τον πατριωτισμό των Ελλήνων.

Ένας σοφός αρχαίος πρόγονός μας, ο Σόλων, είπε: «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Ο Χριστός λέει: «Μην κρίνετε» και «μηδένα προ του τέλους καταδίκαζε». Γιατί έχει ο καιρός απίστευτα γυρίσματα· εσύ που σήμερα καταγγέλλεις τους δημότες σου για συμμετοχή τους σε δομημένη τρομοκρατική οργάνωση, μπορεί αύριο να βρεθείς στην θέση του κ. Τσοχατζόπουλου, τέως Υπουργού Ανάπτυξης, που τότε υπέγραψε μαζί σου την σύμβαση για την «ανάπτυξη» αυτής της περιοχής, ή του κ. Παπακωνσταντίνου που υπέγραψε την ΜΠΕ.

Από την στιγμή που το ΣτΕ αποφανθεί ότι το έργο αυτό είναι αντισυνταγματικό και καταστροφικό για την περιοχή, ίσως το ποινικό δικαστήριο να αποφανθεί ότι δεν είναι για καταδίκη αυτοί που με μια μικρή καταστροφή, αποδεδειγμένα παράνομων εγκαταστάσεων, προσπάθησαν απεγνωσμένα να σταματήσουν λόγω διαφθοράς των Αρχών την τεράστια καταστροφή χιλιάδων στρεμμάτων αρχέγονου δάσους μέχρι να αποφανθεί το αρμόδιο όργανο, το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Όταν πήγαν μπροστά στον Θεό την πόρνη και Του είπαν: Πιάσαμε την γυναίκα αυτή επ’ αυτοφώρω μοιχευομένη και ο νόμος λέγει ότι πρέπει να την λιθοβολήσουμε, Εσύ τι λες; Εκείνος –αν και Νομοθέτης- δεν την καταδίκασε· είπε στους απαιτούντες την καταδίκη της: «ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω». Και τότε οι πάντες αποσύρθηκαν, όντες υποκριτές και όχι δίκαιοι.

Όλοι αυτοί που κατέστρεψαν την πατρίδα μας, που κατέστρεψαν τους Έλληνες και τους έκαναν κατά χιλιάδες απεγνωσμένοι να αυτοκτονούν, που έκλεψαν τα χρήματα των συμπολιτών μας, που κατέστρεψαν το ασφαλιστικό σύστημα και καρκινοπαθείς δεν έχουν χρήματα να πάρουν τα φάρμακά τους, που κόβουν την λιγοστή βοήθεια από τους αναπήρους, που εκχώρησαν την εθνική κυριαρχία μας, που κατάσχουν τα σπίτια και άλλα περιουσιακά στοιχεία των συμπολιτών μας, που κατέστησαν ανέργους την μισή Ελλάδα, που έκαναν τους Έλληνες να ψάχνουν το φαγητό τους στα σκουπίδια και να κοιμούνται στα παγκάκια, που…που…που…, που ξεπούλησαν στα οικονομικά συμφέροντα την δημόσια περιουσία χωρίς να κερδίσει τίποτα το δημόσιο, αντί σήμερα αυτοί να καταδικάζονται για τα ειδεχθή δικά τους εγκλήματα, προσπαθούν -και κατάφεραν- να δείξουν σε συνεργασία με τα ΜΜΕ ότι πρέπει να καταδικασθούν αυτοί που πωλούν ακόμα και «κουλούρια» χωρίς άδεια για να επιβιώσουν, όλοι αυτοί, με τη συνδρομή των ΜΜΕ απαιτούν από εμάς χωρίς ντροπή -προκειμένου να καλύψουν την ενοχή τους- να καταδικάσουμε αγνώστους, και όχι αυτούς που κατέστρεψαν έναν ολόκληρο Λαό. Σε αυτούς λοιπόν, ένα τους ταιριάζει, το: «Ουαί υμίν υποκριταί».

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ, ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ, ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΝΟΜΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ

1) 20 Μαρτίου 2012, με λεωφορεία της Ελληνικός Χρυσός, εκατοντάδες υπάλληλοί της, με «μπροστάρη» τον αντιδήμαρχο κ. Μοσχόπουλο ανέβηκαν στις Σκουριές, πυρπόλησαν το φυλάκιο των κατοίκων, και περί τα 450 άτομα όρμησαν και βιαιοπράγησαν πάνω σε 30 φιλήσυχους κατοίκους, πολλοί εκ των οποίων γυναικόπαιδα, με την απόλυτη ανοχή της ελληνικής αστυνομίας και -αν ενημερώθηκε- της Εισαγγελέως. Το Α.Τ. Αρναίας άφησε τους 450 να ανέβουν στο βουνό, και ταυτοχρόνως απέκλεισε και δεν επέτρεπε να ανέβουν οι κάτοικοι της περιοχής προς βοήθεια των εγκλωβισμένων, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ζωή των 30 κατοίκων.
Εκείνη την ημέρα διαπράχθηκαν από δομημένη ομάδα πλήθος εγκλημάτων εκ προμελέτης και προθέσεως. Βάσει του Άρθρου 411 Π.Κ., οι εργοστασιάρχες είναι υπεύθυνοι για τα πταίσματα που διαπράττουν οι υφιστάμενοί τους. Η ελληνική αστυνομία έκανε καμία προσαγωγή εκείνη την ημέρα; Τι έκανε; Είχε στείλει 3 αστυνομικούς να βλέπουν το ξύλο που τρώνε οι 30 κάτοικοι, και τον εμπρησμό του φυλακίου. Ενώπιον του κ. Εισαγγελέως Πρωτοδικών Πολυγύρου κατέθεσα την από 24-9-2012 συμπληρωματική κατάθεσή μου για τις ευθύνες της ΕΛ.ΑΣ., και την επιδεικτική εγκληματική αμέλειά της.

2) Μετά από την εγκληματική αυτή ενέργεια, σταδιακά η εταιρεία παρανόμως έκλεινε τους δασικούς κοινόχρηστους δρόμους και προσέλαβε σεκιουριτάδες, οι οποίοι επέβαλαν εκεί δικό τους «νόμο», ενώ η κοινωνία διαδήλωνε και «έβραζε», ο πανελλαδικός τύπος βούιζε, το διαδίκτυο κατήγγελνε τους κουκουλοφόρους σεκιουριτάδες του Κακάβου.

3) Δέκα ημέρες αργότερα, η αντιπολίτευση του Δήμου στην από 31-3-2012 Συνεδρίαση, ζήτησε να τεθεί ως θέμα συζήτησης προ ημερησίας διατάξεως το μείζον γεγονός της συμπλοκής στις Σκουριές, και να αποδοθούν ευθύνες στον αντιδήμαρχο κ. Μοσχόπουλο, διότι δεν δικαιούται να πρωτοστατεί σε αυτοδικίες και να πηγαίνει με 500 υπαλλήλους της ιδιωτικής εταιρείας ενάντια σε 30 γυναικόπαιδα, δημότες του. Ο Δήμαρχος και η Πρόεδρος του Δ.Σ. δεν θέλησαν να συζητηθεί το θέμα, ούτε καν να τεθεί προς ψήφιση, με αποτέλεσμα, βλέποντας η μειοψηφία ότι ο Δήμαρχος δεν ήθελε να συζητηθεί αυτό το μεγάλο πρόβλημα που είχε προκύψει, αλλά έκρινε ως θέματα μεγαλύτερης σημασίας την ανθοκομική έκθεση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και τα σεμινάρια του Πυροσβεστικού Σώματος, η μειοψηφία μη αντέχοντας την υποκρισία και την εγκληματική αδιαφορία όπως ήταν φυσικό, αποχώρησε από το Δ.Σ. Όταν οι Ιερισσιώτες έμαθαν πως ο Δήμαρχος και η Πρόεδρος αρνήθηκαν να συζητήσουν τα γεγονότα των Σκουριών και να τα καταδικάσουν ώστε να ηρεμήσουν τα πνεύματα, αυθόρμητα μαθαίνοντας το γεγονός προσήλθαν, επί το πλείστον νέοι, και έγιναν όσα έγιναν. Ο Δήμαρχος τότε αντί να καταδικάσει την δομημένη ομάδα των υπαλλήλων της εταιρείας που πυρπόλησαν το φυλάκιο, που βιαιοπράγησαν κατά 30 γυναικόπαιδων κ.λ.π., κατήγγειλε ως μέλη δήθεν δομημένης τρομοκρατικής ομάδας τον αρχηγό της μειοψηφίας κ. Βλαχόπουλο και πλήθος οικογενειαρχών κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.

4) Μετά από αυτά τα επεισόδια, κουκουλοφόροι με μάσκες επέβαλαν τον δικό τους «νόμο» στις Σκουριές αυθαιρέτως, εντελώς παράνομα σταματούσαν κατοίκους, κορίτσια, παιδιά μέσα στο βουνό, απαιτούσαν εξακρίβωση στοιχείων, ρωτούσαν πού πάνε, εγκλώβιζαν αυτοκίνητα κοριτσιών, φωτογράφιζαν και βιντεοσκοπούσαν τους περαστικούς και τις πινακίδες των αυτοκινήτων, προειδοποιώντας ότι εάν στην περιοχή συμβεί κάτι θα θεωρούν ύποπτους αυτούς τους φιλήσυχους κατοίκους. Από την εταιρεία επί της δημόσιας κοινόχρηστης δασικής οδού τέθηκαν παρανόμως μπάρες και παρεκώλυαν την ελεύθερη διακίνηση των πολιτών, προκαλώντας απερίγραπτα το δημόσιο περί δικαίου αίσθημα. Στις 19-4-2012 κατέθεσα στο Α.Τ. Αρναίας την από 18 Απριλίου 2012 κατεπείγουσα αίτησή μου, διά της οποίας γνωστοποιούσα τις προκλήσεις των άγνωστων κουκουλοφόρων και ζητούσα να προβούν σε όσα ο νόμος ορίζει προς αποκατάσταση της παρεκτραπείσης δημοσίας τάξεως. Η αίτησή μου έλαβε Α.Π. 9009/20/536/19.4.2012. Πήγα αμέσως στην αντιεισαγγελέα Πολυγύρου, κα Κεχαγιά, να καταθέσω την εν λόγω αίτησή μου και αφού είδε το περιεχόμενό της και το αίτημά μου, αρνήθηκε να την παραλάβει και έδωσε εντολή και στην Γραμματέα της Εισαγγελίας να μην την παραλάβει, με αποτέλεσμα να αναγκασθώ να της την κοινοποιήσω στις 20-4-2012 εξωδίκως με αριθμό έκθεσης επίδοσης 2644-Δ/ 20.4.2012 με τον δικαστικό επιμελητή κ. Δημητριάδη, την κοινοποίησα και την παρέλαβαν και έλαβαν γνώση η Αστυνομική Δ/νση Πολυγύρου, ο Εισαγγελέας Εφετών Θεσσαλονίκης και ο Εισαγγελέας Αρείου Πάγου. Τι έπραξαν; Τίποτα απολύτως. Εν τω μεταξύ η κα Ιγγλέζη Αικατερίνη (νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ) μαζί με άλλους κατοίκους με την υπ’αριθ. 28-3-2012 με Α.Π. 7905 καταγγελία τους στο Δασαρχείο, κατήγγειλαν τις έκνομες ενέργειες της εταιρείας. Επίσης η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Μ. Παναγίας κατήγγειλε τις έκνομες ενέργειες στο Δασαρχείο και στην Εισαγγελία. Στις 12-4-2012 κάτοικοι της Μεγάλης Παναγίας κατέθεσαν μήνυση για τις έκνομες ενέργειες των κουκουλοφόρων σεκιουριτάδων και της εταιρείας.

Στις 20 Απριλίου 2012 σε δημόσιο δασικό δρόμο, ο ομιλών και συμπορευόμενοί μου γίναμε δέκτες των έκνομων ενεργειών των σεκιουριτάδων, παρεμποδίσθηκε η διέλευσή μας, και ο δικηγόρος κ. Κανελλόπουλος ζήτησε να ακολουθηθεί η διαδικασία του αυτοφώρου. Το αποτέλεσμα; Χωρίς μήνυση, χωρίς ένταλμα σύλληψης, χωρίς κατηγορητήριο, συλληφθήκαμε εγώ και 8 άτομα και κρατηθήκαμε στο Α.Τ. Αρναίας μέχρι τις πρωινές ώρες, όπου αφού είδαν ότι δεν συμβιβαζόμασταν και δεν ανακαλούσαμε, μας άφησαν ελεύθερους αφού είχαν φροντίσει προηγουμένως να διαρρεύσει στο διαδίκτυο ότι συνελήφθη ο παπάς με τους κατοίκους. Στις 21-4-2012 οι εγκαλούμενοι οδηγήθηκαν με την αυτόφωρη διαδικασία στο δικαστήριο, όπου πήραν 48ωρη αναβολή, και στον Πολύγυρο εκ νέου συνέλαβαν εμένα με παράνομες διαδικασίας με μήνυση του κ. Στρατουδάκη με ψευδείς κατηγορίες. Πήραμε κι εμείς 48ωρη προθεσμία και ορίσθηκε η δίκη για τις 23-4-2012, προκειμένου να ετοιμάσω το απολογητικό υπόμνημά μου. Στις 23-4-2012 το πρωί πήγα με τον συνήγορό μου και τους μάρτυρές μου να καταθέσω το απολογητικό μου υπόμνημα στην αντιεισαγγελέα κα Σαριδάκη, η οποία είπε στον συνήγορο και σε εμένα και ενώπιον άλλων, ότι α) δεν παραλαμβάνει το απολογητικό μου υπόμνημα, δεν θέλει να το δει, β) δεν μπορεί να μας δώσει τα στοιχεία της δικογραφίας διότι μελετά τι έχει καταγγείλει η εταιρεία, γ) άρχισε εν ψυχρώ να συκοφαντεί εμένα σε τρίτους, δ) και χωρίς να δει καθόλου το απολογητικό μου υπόμνημα απεφάνθη στον συνήγορό μου ότι πρόκειται περί μυθιστορήματος!! Ηταν η Εισαγγελέας που σε λίγο θα με δίκαζε. Μπορεί να κατανοήσει κανείς τι σήμαιναν όλα αυτά λίγο πριν την έναρξη της δίκης.

Η υπόθεση κατά της εταιρείας εκδικάστηκε, το δικαστήριο απεφάνθη ότι ήταν έκνομες οι ενέργειες των σεκιουριτάδων, αλλά λόγω δήλωσης άγνοιας και υπακοής τους στην εταιρεία, η ποινική δίωξη κινήθηκε κατά των νομίμων εκπροσώπων της εταιρείας. Ετσι εκδόθηκε η υπ’αριθ. 788/2012 απόφαση του Μονομελούς Πλημ/κειου Πολυγύρου. Κατά την εκδίκαση της μηνύσεως της εταιρείας εις βάρος μου, όλοι της εταιρείας αποχώρησαν και ερήμην τους το δικαστήριο με αθώωσε. Τι κι αν επικαλεσθήκαμε την ελληνική δικαιοσύνη, τι κι αν αυτή απεφάνθη; Η εταιρεία και οι κουκουλοφόροι με την βοήθεια του Δασάρχη Αρναίας και με το από 25-4-2012 με Α.Π.9809 έγγραφό του, ξαναέβαλαν τις μπάρες, και οι κουκουλοφόροι ξανά, εν γνώσει τους πλέον για την απόφαση του Δικαστηρίου, προέβαιναν στις προκλητικές έκνομες ενέργειες μη σεβόμενοι την απόφαση του Δικαστηρίου. Εμείς απευθύναμε αιτήσεις στον Δασάρχη, εκείνος δεν μας απαντούσε, τις κοινοποιούσε στην Εισαγγελία Πολυγύρου, εκείνη τις έβαζε στο συρτάρι της, καταγγέλαμε στην αστυνομία εκείνη τις κοινοποιούσε στην Εισαγγελία…
Η απόφαση του Δικαστηρίου δεν ετηρείτο, οι έχοντες την ευθύνη της τήρησης των νόμων δεν επέβαλαν τον νόμο.
Ζητήσαμε να μάθουμε την διεύθυνση της εταιρείας security, για να της στείλουμε εξώδικη επιστολή να συμβουλεύσει τους υπαλλήλους της να σεβαστούν την απόφαση του Δικαστηρίου και να σταματήσουν να παρανομούν και να προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. Η αστυνομία το αρνήθηκε. Καταθέσαμε αίτηση για εισαγγελική παραγγελία και η αντιεισαγγελέας κα Κεχαγιά την απέρριψε· η βούληση των αρχών προφανώς ήταν να μην ενημερώσουμε την security.
Στις 24-12-2012, παραμονές Χριστουγέννων, πάλι παρεμποδίσθηκαν κάτοικοι από τους σεκιουριτάδες, πάλι δέχθηκαν τις έκνομες ενέργειές τους και κάλεσαν την αστυνομία. Εκείνη διαπίστωσε τις έκνομες ενέργειες και κίνησε την αυτόφωρη διαδικασία. Όμως τα αυτεπάγγελτα αδικήματα εφ’ όσον εκ του νόμου δεν ανακαλούνται, από την προϊσταμένη τους αρχή όμορφα στην περιοχή μας ανασκευάζονται. Ταυτόχρονα η εταιρεία προέβαινε και σε άλλες έκνομες ενέργειες που καταγγέλλονται από πολίτες, και κατατίθεντο.
Για όλα αυτά που έπρατταν οι κουκουλοφόροι του Κακάβου, που δεν υπήκουαν στην δικαστική απόφαση, που προκαλούσαν το δημόσιο αίσθημα, δύο τινά συνέβαιναν: ή η Εισαγγελέας και η αστυνομία δεν επέβαλαν τον νόμο ή αδυνατούσαν να τον επιβάλουν λόγω πολιτικής ή δικής τους βούλησης, με αποτέλεσμα οι ίδιοι ως ηθικοί αυτουργοί να αναγκάσουν κάποιους να πάρουν το νόμο στα δικά τους χέρια.

Λένε ότι είμαστε λίγοι. Εγώ δεν θα μπω στο παιχνίδι των λίγων ή πολλών. Έχω να τους πω όμως ότι: 1) μια δημοκρατία αναγνωρίζει και σέβεται και προστατεύει τα δικαιώματα και μιας χελώνας «καρέτα-καρέτα».
2) Σε αυτή την χώρα την ιστορία την έκτισαν και την έγραψαν οι λίγοι, όχι τα εκατομμύρια, αλλά οι «300»,
3) στο υπέδαφος, το πολύτιμο μέταλλο ο χρυσός, είναι σε πολύ μικρή ποσότητα σε σχέση με τα άλλα μέταλλα και μπακίρια, 0,8 γρ. ανά τόνο, αλλά σύμφωνα με αυτούς συμφέρει η καταστροφή όλου του τόπου για την απόκτησή του. Οι Σκουριές γίνονται αιτία όλοι στην Ελλάδα να «ξεσκουριάσουμε», να αναδειχθείτε εσείς μέσα από την κοινωνία ως χρυσός. Ο χρυσός για να ανακτηθεί και αναδειχθεί, πρέπει να περάσει από φωτιά. Ο Προφήτης είπε: «ώσπερ δοκιμάζεται εν καμίνω χρυσός, ούτως εκλεκταί καρδίαι παρά Κυρίω».
Σήμερα όλοι εσείς δοκιμάζεσθε και η Διεθνής Αμνηστία ακόμα καταδικάζει την βία που δέχεσθε, και αποδεικνύεται ότι είσθε φλέβα καθαρού χρυσού 24 καρατίων, και είμαι περήφανος που είμαι κοντά σας, δίπλα σας. Η τρόϊκα της Ευρώπης μπορεί να υπέγραψε ότι τα θέλει όλα, η τρόϊκα της κυβέρνησης μπορεί να υπέγραψε «πάρτα όλα». Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι ο Συνταγματικός νομοθέτης έχει θεσπίσει το Σύνταγμα στο Όνομα μιας άλλης «τρόϊκας», η Οποία το άδικο δεν το ευλογεί και δεν το προσυπογράφει, και αυτή η «Τρόϊκα» (Αγία Τριάδα) δεν έχει βάλει την υπογραφή Της σε κανένα επενδυτικό σχέδιο καταστροφής, και δεν πρόκειται να την βάλει. Προσέξτε όμως εσείς να μην βάλετε οικειοθελώς την δική σας υπογραφή, όπως κάνετε με το DNA σας στον Πολύγυρο.

Τελειώνοντας, αφιερώνουμε και διατρανώνουμε σε όλη την Ελλάδα:
«Χρυσάφι είν’ ο τόπος μας,
χρυσάφι το νερό μας,
χρυσάφι είναι το βουνό
και τ’ όμορφο χωριό μας.

Χρυσάφι είν’ ο ήλιος μας,
χρυσές οι αμμουδιές μας,
χρυσάφι η αγάπη μας,
χρυσές και οι καρδιές μας.

Το χωριό μου το πονάω,
τ’ αγαπώ, δεν το πουλάω!
Ας το μάθουνε καμπόσοι,
πως θα γίνουμε “τρακόσιοι” ! »

Σας ευχαριστώ.
Aρχιμ. π. Χριστόδουλος Αγγελόγλου

«ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΩΝ ΣΚΟΥΡΙΩΝ»

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος του Άρδην (τ. 91)*

TΕΥΧΟΣ 91 (Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2013)

                                    ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΖΑΟΥΕΡ

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΚΥΠΡΟΣ, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΥ

ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΙΚΙΑ ΧΡΕΟΥΣ

Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Το πολιτικό σκηνικό βρίσκεται σε μια ασταθή και αδιέξοδη ισορροπία. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά και η αντιπολίτευση δεν είναι ικανή να την αντικαταστήσει. Και αυτό αντανακλάται ακόμα και σε δημοσκοπικό επίπεδο. Παράλληλα, δεν υπάρχει ούτε κάποιος εν δυνάμει «Βοναπάρτης», για να καλύψει το κοινωνικό και πολιτικό κενό, και επομένως η Ελλάδα πλέει σαν ένα καράβι χωρίς πυξίδα και χωρίς πλοηγό, έρμαιο στα χέρια των μεγάλων οικονομικών και γεωπολιτικών δυνάμεων. Μόνη λύση, οι αγανακτισμένοι Έλληνες να βγουν και πάλι αυτόνομα στους δρόμους της χώρας. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να κάνουν τους ξένους τραπεζίτες και το ελληνικό κατεστημένο να φοβηθούν ότι τα πράγματα θα τους ξεφύγουν από τα χέρια.

Σε αυτό το τεύχος, το αφιέρωμά μας καταπιάνεται με το βιβλίο του Μαρκ Μαζάουερ, Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων, ένα βιβλίο που εκδόθηκε πριν μερικά χρόνια και το οποίο, ενώ πάσχει από επιστημονική επάρκεια, έλαβε διθυραμβικές κριτικές από τον ακαδημαϊκό κόσμο και τα κατεστημένα ΜΜΕ και μεταβλήθηκε σε μπεστ σέλλερ στον χώρο της ιστορίας και της ιδεολογίας. Ο Μαζάουερ είναι άξιος συνεχιστής της αγγλοσαξονικής ιστορικής σχολής που, από το 1960, με τους Ρόμιλυ Τζέκινς, Σύριλ Μάνγκο, και αργότερα με τον Χομπσμπάουμ, κηρύσσουν την αποδόμηση της ιστορικής συνέχειας του ελληνισμού. Μέχρι πρόσφατα, μόνο μία-δυο φωτεινές εξαιρέσεις είχαν επισημάνει τις διαστρεβλώσεις του Μαζάουερ το βιβλίο του Γιάννη Ταχόπουλου, Η Θεσσαλονίκη, ο Μαζάουερ και τα φαντάσματα του οθωμανισμού, είναι μία πρώτη ολοκληρωμένη κριτική στον Μαζάουερ. Τον Ιανουάριο του 2013, οι Εναλλακτικές Εκδόσεις παρουσίασαν το βιβλίο του Γ. Ταχόπουλου στη Θεσσαλονίκη. Τις ομιλίες, που αποτελούν μια πειστική απάντηση στο βιβλίο του Μαζάουερ, των Γ. Καραμπελιά, Γ. Μέγα, Ν. Μέρτζου και Γ. Ταχόπουλου θα διαβάσετε σε αυτό το τεύχος, καθώς και την απάντηση του Ντ. Χριστιανόπουλου σε αυτούς που προσπάθησαν να παραποιήσουν τα λεγόμενά του.

Στον φάκελο για την Κύπρο, ο Άριστος Μιχαηλίδης γράφει για την πολιτική μωρία του νεοραγιαδισμού, η οποία φτάνει στο σημείο να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο η Κύπρος να συνεργαστεί με την Τουρκία για την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της νήσου, χωρίς πρώτα να εξασφαλιστεί δίκαιη λύση για το Κυπριακό. Για το ίδιο θέμα, οΑνδρέας Χρυσάφης προσθέτει ότι οι Ευρωπαίοι βάζουν την Κύπρο σε μηχανισμό στήριξης με αντάλλαγμα να βάλουν στο χέρι το κυπριακό φυσικό αέριο. Ο Σάββας Μαστραππάς σκιαγραφεί το πορτρέτο του Νίκου Αναστασιάδη, του επικρατέστερου για το β΄ γύρο των εκλογών στη Μεγαλόνησο.

Ακόμα, ο Γιώργος Καραμπελιάς αρθρώνει μια εναλλακτική πρόταση για τις συμμαχίες του ελληνισμού και προσπαθεί να υπερκεράσει τη διελκυστίνδα μεταξύ υποταγής και απομόνωσης. Ο Γιώργος Ρακκάς γράφει για τη μεταβολή της Ελλάδας από μικρομεσαία δημοκρατία σε μικρομεσαία αποικία. Ακόμα, κείμενα των Χρόνη Βάρσουγια τις τράπεζες, Δημήτρη Μάρτου για τον εθνισμό και την αριστερά, Χρήστου Χαλαζιά για τους βρικόλακες του ναζισμού και του Γιώργου Παναγόπουλου για τη νεοελληνική Σουλεϊμανίγια.

Ο Λαοκράτης Βάσσης επισημαίνει και αναλύει τα πολιτιστικά αίτια της μεταπολιτευτικής χρεοκοπίας, ενώ οΣπύρος Κουτρούλης γράφει για το πώς είδαν τον Θουκυδίδη τρεις μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι, ο Καστοριάδης, ο Παπαϊωάννου και ο Κονδύλης. Με τα διαχρονικά μηνύματα του Θουκυδίδη καταπιάνεται και ο Δημήτρης Γαρούφας. Ο Βασίλης Στοϊλόπουλος περιγράφει το νέο ευρωπαϊκό κίνημα ταυτότητας που διαμορφώνεται αυτή την περίοδο, οΚωνσταντίνος Μαυρίδης αφηγείται την πολιορκία της Ακρόπολης το 1827 από τον Κιουταχή και τα ευφυή στρατηγήματα του Καραϊσκάκη, ο Σάββας Παύλου σχολιάζει τον ισοπεδωτικό φιλοσημιτισμό, ο Σωτήρης Δημόπουλος θυμάται τον σημαντικό Ρώσο συγγραφέα, Αλέξανδρο Σολτζενίτσεν· τέλος, δημοσιεύουμε ένα εκτενές απόσπασμα από το βιβλίο του Γ. Κεκαυμένου, Κρυφό σχολείο, το χρονικό μιας ιστορίας.

 * Το νέο τεύχος του Άρδην θα κυκλοφορήσει σήμερα στα βιβλιοπωλεία της Αθήνας και Δευτέρα σε όλα τα περίπτερα της χώρας.

 

Αναλυτικά τα περιεχόμενα του τεύχους 91

Μια ασταθής και αδιέξοδη ισορροπία

Γ. Καραμπελιάς, Η διαλεκτική των συμμαχιών

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΚΥΠΡΟΣ

Άρ. Μιχαηλίδης, Η πολιτική μωρία του νεοραγιαδισμού

Αν. Χρυσάφης, Το «σχέδιο διάσωσης» και το φυσικό αέριο

Σάβ. Μαστραππάς, Τελευταίος σταθμός

Γ. Ρακκάς, Μικρομεσαία αποικία

Χρ. Βάρσος, Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη

Δημ. Μάρτος, Εθνισμός και αριστερά

Χρ. Χαλαζιάς, Οι βρικόλακες του ναζισμού και η Χ. Αυγή

Γ. Παναγόπουλος, Η νεοελληνική Σουλεϊμανίγια

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Τα φαντάσματα του Μαζάουερ

Τα φαντάσματα του οθωμανισμού

Γ. Ταχόπουλος, Αποκόπτοντας την ιστορική συνέχεια

Γ. Μέγας, Διαστροφή διά των αποσιωπήσεων

Ο Χριστιανόπουλος και οι υπερασπιστές του Μαζάουερ

Γ. Καραμπελιάς, Γιατί η συνηγορία υπέρ του;

Ν. Μέρτζος, …αποκαλύπτουν το μυστικό τους

Εναλλακτικές Εκδόσεις, Τα φαντάσματα ξαναχτυπούν

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ – ΙΣΤΟΡΙΑ – ΔΙΕΘΝΗ

Λ. Βάσσης, Τα πολιτιστικά αίτια της χρεοκοπίας

Σπ. Κουτρούλης, Θουκυδίδης, η ισχύς και το δίκαιο

Δ. Γαρούφας, Ο Θουκυδίδης, μηνύματα και διδαχές

Σάβ. Παύλου, Για τον ισοπεδωτικό φιλοσημιτισμό

Βασ. Στοϊλόπουλος, Ευρωπαϊκό «κίνημα ταυτότητας»

Κων. Μαυρίδης, Η Πολιορκία της Ακρόπολης

ΒΙΒΛΙΑ

Σωτ. Δημόπουλος, Ο Σολτζενίτσεν, και ο Ιβάν Ντενίσοβιτς

Γ. Κεκαυμένος, Κρυφό σχολείο, Το χρονικό μιας ιστορίας

Νέες εκδόσεις απο τις εκδόσεις Λιβάνη

Στην Ελλάδα η οικονομική κρίσις είναι αποτέλεσμα πολιτικής εξαχρειώσεως. Το δημοκρατικό πολίτευμα έχει διαφθαρεί από την κλεπτοκρατία των πολιτικών και την ανομία των κομμάτων. Διά να αποκατασταθεί η δημοκρατία και η ισχύς των νόμων, χρειάζεται ο κόλαφος των παρανομούντων και η συμμετοχή των πολιτών στην διακυβέρνησιν. Η άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και η εκλογή των 105 αντιπροσώπων στην εθνοσυνέλευσιν, επί τετραετή θητεία, διαχωρίζει την εκτελεστική από την νομοθετική εξουσία. Ο διορισμός του πρωθυπουργού απ’ τον Πρόεδρο και η πρόσληψις ειδικών στα δέκα υπουργεία διασφαλίζουν την αποτελεσματική λειτουργία της δημοσίας διοικήσεως. Η δικαιοσύνη και η εθνική ασφάλεια ασκούνται από τους φυσικούς τους φορείς. Η μετάβασις στην προεδρική δημοκρατία έχει ανάγκην καταλύτου, που απέχει της πολιτικής, αλλά αποτελεί εγγύησιν της δημοκρατίας. Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες προέρχονται από την κυβέρνησιν με προτάσεις νόμων και από τον λαό, μέσω δημοψηφισμάτων, που αποδέχεται η εθνοσυνέλευσις ή απορρίπτει, χωρίς την ανατροπή της κυβερνήσεως. Η ανάκλησις των αξιωματούχων αποτελεί ανάχωμα κατά της διαφθοράς των εξουσιαστών και γίνεται εις εθνικό, περιφερειακό και τοπικό πεδίο με λαϊκή ή δικαστική πρωτοβουλία. Η στοιχειώδης και μέση εκπαίδευσις αυτονομείται εις περιφερειακόν επίπεδο με δημοσίους και ιδιωτικούς πόρους και η ανωτάτη παιδεία αυτοδιοικείται. Η απαραίτητη, για τις δεξιότητες του λαού, τεχνική – επαγγελματική εκπαίδευσις εξασφαλίζεται από τις επιχειρήσεις και στα ειδικά σχολεία. Η Ελλάς δεν έχει ανυπέρβλητον οικονομικό πρόβλημα. Η επανεθνικοποίησις της νομισματικής πολιτικής και η ενίσχυσις της δημοσιονομικής ευσταθείας θα επαναφέρουν την οικονομικήν ανάπτυξιν, από την οποία και μόνο δύναται να εξοφληθεί το δημόσιον χρέος, μετά από προσαρμογή στις δυνατότητες ρευστότητος της χώρας. Η αποκέντρωσις της διοικήσεως και η αποκατάστασις της δημογραφικής ευρωστίας του λαού εξασφαλίζουν την επιβίωσιν του ελληνικού έθνους. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος της χώρας αποτελεί χρέος της παρούσης έναντι των μελλοντικών γενεών.

«Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει, αλλά αυτός που παραιτείται».

14 Ιουλίου 1099. Ενώ η Ιερουσαλήμ προετοιμάζεται για την εισβολή των σταυροφόρων, ένας Έλληνας, γνωστός ως Κόπτης, συγκαλεί σε συγκέντρωση τους νέους, τους γέρους, τους άντρες και τις γυναίκες της πόλης. Το πλήθος, που αποτελείται από χριστιανούς, εβραίους και μουσουλμάνους, φτάνει στην πλατεία πιστεύοντας πως θα ακούσει μια ομιλία για το πώς να προετοιμαστεί για τη μάχη, όμως ο Κόπτης δε θέλει να τους πει αυτό. Όλα δείχνουν πως επίκειται η ήττα, αλλά ο Έλληνας θέλει απλώς να παρακινήσει τους ανθρώπους να αναζητήσουν τη σοφία που υπάρχει στην καθημερινότητά τους και έχει σφυρηλατηθεί από τις προκλήσεις και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Πιστεύει πως η πραγματική γνώση βρίσκεται στις αγάπες που ζούμε, στις απώλειες που υφιστάμεθα, στις στιγμές της κρίσης και της δόξας και στην καθημερινή συνύπαρξη με το αναπόφευκτο του θανάτου. «Το Χειρόγραφο της Άκρα» αποτελεί ένα κάλεσμα για να συλλογιστούμε τις αρχές και την ανθρωπιά μας.

Ο Τζον Κυριάκου έγινε γνωστός όταν αναφέρθηκε στον εικονικό πνιγμό, την αμφιλεγόμενη ανακριτική τεχνική που εφαρμοζόταν στο Γκουαντάναμο, χαρακτηρίζοντάς τη βασανιστήριο, αλλά μάλλον αποτελεσματική μέθοδο απόσπασης πληροφοριών, πυροδοτώντας θύελλα συζητήσεων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης παγκοσμίως.

Στον «Κατάσκοπο», ο Κυριάκου προβαίνει σε μια σημαντική όσο και εύγλωττη μαρτυρία, που αποτελεί ταυτόχρονα εξομολόγηση, κατασκοπευτική περιπέτεια και χρονικό της ζωής του στη CIA.

Ο συγγραφέας αναφέρεται διεξοδικά στις ειδικές αποστολές του στην Αθήνα, που είχαν σκοπό τον εντοπισμό και τη σύλληψη των τρομοκρατών της 17ης Νοέμβρη και του ΕΛΑ, και αποκαλύπτει την ύπαρξη εγγράφων ελληνικού ενδιαφέροντος καυτών περιόδων.

Με ανατριχιαστικό τρόπο περιγράφει την κατάσταση που επικρατούσε στα κεντρικά της CIA το πρωινό της 11ης Σεπτεμβρίου, θυμάται τους αληθινούς ηγέτες που ανέλαβαν να κατευθύνουν την υπηρεσία και εκείνους που προσπάθησαν να προστατεύσουν τις καριέρες τους.

Μια επίσης συνταρακτική αποκάλυψη που μας επιφυλάσσει αφορά στον τρόπο με τον οποίο ο Λευκός Οίκος κατέστρωνε σχέδια για να εισβάλει στο Ιράκ έναν ολόκληρο χρόνο πριν το πληροφορηθεί η CIA. 

Καταγράφοντας ηρωικές ενέργειες αλλά και αδιανόητα λάθη ατόμων, το βιβλίο αποτελεί απαραίτητο ανάγνωσμα για όποιον επιθυμεί να κατανοήσει τους εσωτερικούς μηχανισμούς των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, την αλήθεια πίσω από τη συζήτηση για τα βασανιστήρια, καθώς και την απίστευτη αφοσίωση ορισμένων συνηθισμένων ανθρώπων οι οποίοι κάνουν μία από τις πλέον ασυνήθιστες δουλειές στον κόσμο.

 

Τα βιβλία είναι διαθέσιμα προς πώληση απο το βιβλιοπωλείο μας. Επίσης αποστέλλονται και ταχυδρομικά με κατάθεση του αντιτίμου σε τραπεζικό λογαριασμό.

Ενώ η μαγνητοθεραπεία ήταν γνωστή στην αρχαία Σαμοθράκη, οι Κορεάτες κατέστρεψαν με μαγνητικό πεδίο καρκινικά κύτταρα!

Τι ήταν ο αρχαίος μαγικός «ιδαίος δάκτυλος»;

Γράφει o Γιώργος Λεκάκης

Το όρος Ίδη της Φρυγίας – κατά μια παράδοση – επήρε το όνομά του από τον υιό του Δαρδάνου και της Χρύσης, τον Ιδαίο, ο οποίος έφθασε στην Τρωάδα από την Σαμοθράκη, με τον πατέρα του. Αυτός ίδρυσε επί του όρους την λατρεία της Μεγάλης Μητέρας των Θεών, της «Ιδαίας Μητρός», Ρέας. Άλλωστε «ίδη» στα αρχαία ελληνικά εσήμαινε οιαδήποτε δενδρώδης έκτασις.

Η Ίδη της Φρυγίας εθεωρείτο μέρος ιερόν, γιατί εδώ διατριβούσε η μητέρα των θεών, Ρέα. Είχε ιδιαίτερο ναό επί του όρους, γι’ αυτό και εκαλείτο και Ιδαία. Αλλά και άλλα πολλά «μαγικά» συνέβησαν στο ιερό των Ελλήνων αυτό όρος της Φρυγίας.

Στην Ίδη, οι τοπικοί δαίμονες ονομάσθηκαν Ιδηίδες ή Ιδαίοι Δάκτυλοι. Τι σημαίνει όμως «Δάκτυλοι»; Σημαίνει αυτοί που δρουν (εκ του «δράκτυλοι», «από του δράσαι»), αυτοί που είναι δεκτικοί (< δέκτιλοι, «δεκτικοί των διδομένων») και αυτοί που δεικνύουν, δηλ. οι πρωτοπόροι (< δείκτυλοι «από του δι’ αυτών γίνεσθαι την δείξιν» – βλ. σχ. Ετυμολ. Ωρίων Γραμμ.).

Οι Ιδαίοι Δάκτυλοι ήσαν γίγαντες και έγιναν ακόλουθοι της Ρέας (και κατόπιν της Κυβέλης). Άλλωστε ήταν μαγικός ο τρόπος που γεννήθηκαν: Κατά μια παράδοση, η Ρέα ή ο Ζευς εκέλευσε τις ίδιες τις τροφούς τους, να πάρουν και να ρίξουν πίσω από το νεογέννητο σκόνη, από το ιερό χώμα, όπου θα γεννούσε η Μεγάλη Θεά. Από την σκόνη αυτή γεννήθηκαν οι Ιδαίοι Δάκτυλοι (βλ. σχ. Απολλ. «Αργοναυτικά»).

Η Κυβέλη τους εδίδαξε την εξόρυξη των μετάλλων, αλλά και την τήξη και κατεργασία του σιδήρου, δια του πυρός. Έτσι, έκτοτε ησχολούντο με την μεταλλουργία και την μαγεία. Στην μαγεία ανάγεται και η εφεύρεσις της μουσικής της λύρας, η οποία απεδίδετο σε αυτούς – επειδή τότε στην μαγεία συμπεριλαμβάνετο και η μουσική με την δύναμή της. (Η μουσική εθεωρείτο μαγεία έως και τον Μεσαίωνα). Αλλά και του δακτυλικού ρυθμού, που φέρει τ’ όνομά τους (στην μουσική, την ποίηση και τον χορό), αλλά και των «μαγικών τύπων της Εφέσου». Ησχολούντο επίσης και με την δακτυλιομαντεία, ένα είδος μαντείας με όργανο ένα μαγικό δακτυλίδι. Ο μάντης κρατούσε ένα δακτυλίδι, δεμένο από μια κλωστή και το άφηνε να κάνει κυκλική κίνηση πάνω από έναν κυκλικό πίνακα, όπου ήσαν σημειωμένα τα γράμματα του αλφαβήτου. Το δακτυλίδι σταματούσε πάνω από ένα γράμμα κάθε φορά φυσικά. Ο μάντης συνέθετε αυτά τα γράμματα και έδινε απάντηση σ’ εκείνον που ρωτούσε.

Οι Ιδαίοι Δάκτυλοι επέρασαν με τον Μύγδονα στην Ευρώπη. Επανήλθαν στην Σαμοθράκη – την γη τους πατρός τους. Οι γόητες και επιτήδειοι στις επωδούς, τις τελετές και τα μυστήρια Ιδαίοι Δάκτυλοι διέτριψαν στην Σαμοθράκη, όπου εξέπληξαν – όχι μετρίως – τους εγχωρίους κατοίκους και κάποιο χρονικό διάστημα και τον Ορφέα – φύσει διάφορος προς την ποίησή τους και την μελωδία τους, έγινε μαθητής τους και έπειτα πρώτος αυτός στους Έλληνες εδίδαξε τις τελετές και τα μυστήρια» – βλ. σχ Διόδωρος Σικ. V,64,4, Έφορος (FGrHist. 70 F 104 II 68), Ορφικά (“Testimonia” Fragm.15). Άλλωστε έως τα πρόσφατα χρόνια, οι γυναίκες της Σαμοθράκης εφημίζοντο ότι ξέρουν μαγεία και μαντεία, κληρονομικά από τον Ορφέα και τους Ιδαίους.

Από Φρυγία-Σαμοθράκη οι Ιδαίοι «επήγαν» στο όρος Ίδη της Κρήτης, του οποίου έγιναν οι πρώτοι κάτοικοι. Εκεί έσμιξαν με τους Κουρήτες και τους Κορύβαντες, κυρίως λόγω της κοινής λατρείας τους, της Ρέας, και ανέθρεψαν τον Δία. Ιδαίοι και Κορύβαντες ήσαν «πεπτωκότα πνεύματα» (άγγελοι), «καταδικασθέντα και φυλακισθέντα σε κορμιά ανθρώπων» (βλ. σχ. Πλούταρχος).

Ο «ιδαίος δάκτυλος»

Ας δούμε όμως τι ήταν ο αρχαίος μαγικός «ιδαίος δάκτυλος». Δεν ήταν τίποτ’ άλλο, από ένα σίδερο, ένα δακτυλίδι, ισχυρά μαγνητισμένο, το οποίο χρησιμοποιείτο στους ναούς τους, από ειδικούς ιερείς-ιατρούς, τους «ιδαίους ιατρούς», για θεραπευτικούς σκοπούς. Η Μεγάλη Μητέρα άλλωστε ελατρεύετο σε συγκεκριμένους βράχους (προφανώς μαγνήτες ή μαγνητισμένους), οι οποίοι είχαν προξενήσει το ενδιαφέρον των αρχαίων και επ’ αυτών μαγνήτιζαν διάφορα σιδερά ιερά αντικείμενα. (Παλαιά έλεγαν ότι ίσως για πρώτη φορά ο μαγνήτης να εμφανίσθηκε στην Σαμοθράκη). Επειδή η θεραπεία αυτή έκανε… θαύματα (θα τα έλεγαν οι χριστιανοί), έλεγαν πως ο «ιδαίος δάκτυλος» κατέχει μαγικές δυνάμεις. Μαγνητισμένα δακτυλίδια φορούσαν οι μεγάλοι μύστες, σε ορισμένες τελετές. Τέλος, από τα αρχαία χρόνια ήσαν γνωστοί οι σιδηροί κρίκοι της Σαμοθράκης (samothracia ferrea), προϊόν της αρχαίας σαμοθρακίτικης μεταλλοβιοτεχνίας, οι οποίοι εκοσμούντο με χρυσό εν είδει κοσμημάτων. Τέτοια δακτυλίδια ευρέθησαν στις ανασκαφές της Σαμοθράκης. Στην μαγική δύναμη του δακτυλιδιού επίστευαν έως τον Μεσαίωνα.

Έκτοτε, η Ιατρική αναπτύχθηκε, πέρασε από την μαγεία στην επιστήμη, και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, ως σοφοί που ήταν, χρησιμοποίησαν τις γνώσεις των παλαιοτέρων. Έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για τον μαγνητισμό. Τον χρησιμοποίησαν και στην Ιατρική. Με αυτόν θεράπευαν παθήσεις των ματιών, εγκαύματα, πόνους αρθρίτιδος, πόνους τραυμάτων, φλεγμονές οστών, του μυικού́ συστήματος, οσφυαλγίες, κατάγματα, διαστρέμματα, δερματοπάθειες, ενώ με μαγνήτες πετύχαιναν μετατραυματικές και μετεγχειρητικές αποθεραπείες, κ.ά. Χαρακτηριστικά, η Ελληνίδα βασίλισσα της Αιγύπτου, η μακεδονικής καταγωγής όμορφη Kλεοπάτρα φορούσε στο μέτωπό της ένα κόσμημα από φυσικό μαγνήτη, για να καταπολεμά τους πονοκεφάλους και τα συμπτώματα της γήρανσης.

Ο σοφός Μ. Ψελλός (11ος αι., έργον «Περί λίθων δυνάμεων») γράφει πως «ο ιδαίος δάκτυλος θεωρείται ως ο δικαιότερος λίθος γιατί τελειοποιεί τις δίκαιες μίξεις, ενώ φθείρει όσες είναι παράνομες και αθέμιτες». Και πως ο μαγνήτης εάν αναλυθεί στο γάλα «οξυδορκίαν ποιεί και μελαγχολίαν ιάται». (Ακόμη σήμερα, η «διακρανιακή μαγνητική διέγερση» – TMS – χρησιμοποιείται σήμερα πειραματικά για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης!).

Για περισσότερα: Γ. Λεκάκη «Σαμοθράκη- Ιερά Νήσος», εκδ. «Ερωδιός», 2006.

Ο μαγνητισμός στην αρχαία Ελλάδα

 Ένας βοσκός, ο Μάγνης, παρατήρησε, εκεί που έβοσκε τα πρόβατά του, πως τα καρφιά των υποδημάτων του και της βακτηρίας του, έλκονταν από την φύση, από βράχους και μέταλλα κάτω απ’ τα πόδια του. Αυτά τα μέταλλα ονομάσθηκαν εξ αυτού «μαγνήτες» και ο τόπος «Μαγνησία» (Μ. Ασίας) – βλ. σχ. Νίκανδρος ο Κολοφώνιος (2ος αι. μ.Χ. ο οποίος ήταν Έλληνας ποιητής, θεραπευτής και γραμματικός, από την Κλάρο, η οικογένειά του οποίου ήταν υπεύθυνη κληρονομικά για το ιερατείο του Απόλλωνος!), Πλίνιος, κ.ά. Άλλοι αναφέρουν πως ο μαγνήτης ευρέθη πρώτα στον Πόντο, άλλοι – όπως είπαμε – στην Σαμοθράκη.

Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν πολλάκις τον μαγνήτη, που τον έέγαν και «σιδηρίτη» και «ηράκλεια λίθο» (για την ισχυρή δύναμη και ολκή της ή γιατί πίστευαν πως πρώτα περί την πόλη Ηράκλεια ευρέθη) και «λυδία λίθο». Όλοι οι μεγάλοι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι κι επιστήμονες ασχολήθηκαν εκτεταμένα με τον μαγνητισμό.

Ο Πλάτων μας ενημερώνει ότι αυτή η πέτρα (μαγνήτης) δεν έλκει μόνο σιδερένια δακτυλίδια, αλλά δίνει αυτήν την ιδιότητα σε αυτά να έλκουν και αυτά με την σειρά τους τρίτα δακτυλίδια (αυτό που σήμερα λέγεται «μαγνητική επαγωγή»).

Σύμφωνα με τους Επικούριους, ο σχηματισμός ενός άδειου διαστήματος ανάμεσα στον μαγνήτη και το αντικείμενο, το οποίο είναι υπό την επιρροή του, ήταν η αιτία μιας μικρής κίνησης των ατόμων από το σίδερο προς τον μαγνήτη, με σκοπό «να γεμίσουν το κενό». Συνέπεια αυτού του ατομικού φαινομένου, είναι, δίδασκαν, ολόκληρο το αντικείμενο κινείται προς το κενό και να πέφτει επάνω στον μαγνήτη.

Ο ∆ιογένης εξήγησε την μαγνητική έλξη μ’ έναν περίεργο τρόπο. Είπε ότι «η υγρασία του σιδήρου προκαλεί την ξηρασία του μαγνήτη».

Ο Αριστοτέλης είπε πως ο μαγνήτης δεν είναι φυσικά ικανός να προσελκύσει σίδηρο, αλλά μπορεί να προκαλέσει μια «μαγνητική αρετή» μέσα στο σιδερένιο αντικείμενο. Αυτή η «μαγνητική αρετή» είναι υπεύθυνη για την πραγματική κίνηση. Ο Αριστοτέλης αποδίδει την πρώτη επιστημονική θεωρία του μαγνητισμού στον Θαλή.

Μαγνήτες κατά του καρκίνου σήμερα

Ο διάσημος αλχημιστής, ερμητικός φιλόσοφος, ιατρός και χημικός, πλην όμως αινιγματική φυσιογνωμία του 16ου αι. Φίλ. Αυρ. Θεόφρ. Μπομπάστους φον Χοχενχάϊμ, που προτιμούσε να τον λένε… Παρέκελσο, 300 περίπου χρόνια προ του Μεσμέρ, εγνώριζε πολύ καλώς και χρησιμοποιούσε σε διάφορες ασθένειες την μαγνητοθεραπεία.

Κι ενώ όλα αυτά ήταν γνωστά στην αρχαία Ελλάδα, ο σκοταδισμός του Μεσαίωνα, που επέφερε κυρίως η χριστιανοληψία, τα σκέπασε, τα έθαψε και χαρακτηρίζοντάς τα μαγείες και σατανικά πράγματα, τα καταχώνιασε στα βάθη της Ιστορίας και της Επιστήμης. Μετά, οι χριστιανοί έκλεισαν και τα αρχαία ελληνικά πανεπιστήμια, και έκλεισαν την πόρτα της Ανθρωπότητας στην Γνώση.

Παρ’ όλ’ αυτά, στην Νότιο Κορέα, μόλις πρόσφατα, ανακοινώθηκε ότι οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα μαγνητικό πεδίο για να φθάσουν τα καρκινικά κύτταρα πραγματικά σε αυτοκαταστροφή. Έτσι, το σώμα, μέσω της διαδικασίας του προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου (PCD), ή της αποπτώσεως, αφαιρεί τα παλαιά, ελαττωματικά, και μολυσμένα κύτταρα. Στην απόπτωση, το απορριφθέν κύτταρο ανταποκρίνεται σε ορισμένα σήματα που πέμπονται από το σώμα με τον θρυμματισμό. Τα άνοσα κύτταρα καταναλώνουν έπειτα αυτά τα θραύσματα. Οι μαγνήτες είναι αυτοί που βοηθούν να προκληθεί αυτή η απόπτωση, λένε οι επιστήμονες. Οι επιστήμονες πραγματοποίησαν τα πειράματα στα  καρκινικά κύτταρα του εντέρου με την χρήση μαγνητικών πεδίων για να επάγει απόπτωση. Συνέδεσαν  νανοσωματίδια σιδήρου σε αντισώματα, τα οποία δεσμεύουν τα μόρια «δεκτών» σε καρκινικά κύτταρα. Αυτά τα μόρια συγκεντρώνονται όταν εφαρμόζεται το μαγνητικό πεδίο, προκαλώντας το σήμα «αυτοκαταστροφής» και μ’ αυτόν τον τρόπο την απόπτωση. Στο συγκεκριμένο πείραμα, πάνω από το ήμισυ των κυττάρων καρκίνου του εντέρου κατεστράφησαν όταν το σήμα για την ομαδοποίηση απόπτωσης ετέθη σε ισχύ! Τα ανεπεξέργαστα κύτταρα παρέμειναν ανεπηρέαστα και αβλαβή (βλ. σχ. έρευνα του καθηγητού Jinwoo Cheon, του Πανεπ. Yonsei της Σεούλ).

Κορεάτες επιστήμονες, επίσης, ανακοίνωσαν μέθοδο αποτοξίνωσης του αίματος από τον μόλυβδο (και άλλων βαρέων μετάλλων), η οποία βασίζεται σε μικροσκοπικούς μαγνήτες. Με μαγνήτες κατάφεραν να απομακρύνουν το 96% των ιόντων μολύβδου από δείγματα αίματος! (βλ. σχ. έρευνα του Ζονγκ Χουα Γιουνγκ, του Εθν. Πανεπ. Γκιεονγκσάνγκ, 2009).

Είναι δε από παλαιότερες έρευνες γνωστό ότι τα μαγνητικά πεδία διεγείρουν τον εγκέφαλο. Επίσης, έχει αποδειχθεί πως η εφαρμογή μαγνητικών πεδίων, σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, μπορεί να προκαλέσει παροδική εξασθένιση των μαθηματικών ικανοτήτων. Και είναι λογικό, αφού το 30% των κυττάρων της επίφυσης έχουν μαγνητική ευαισθησία, ενώ και οργανικοί ιστοί περιέχουν μαγνητίτη!

●  Μάθετε σχετικά για την συσκευή papimi του Έλληνα φυσικού Παναγιώτη Παππά, η οποία εφαρμόζει σύντομους παλμούς μαγνητικού πεδίου, με πολύ καλά αποτελέσματα για πολλές παθήσεις.

●  Σ’ αυτό το άρθο δεν θα περάσω στα ηλεκτρομαγνητικά κύματα.

Χρονοτοπία 29-01-2013

29.01.2013

Η ελληνική κρίση είναι μονοσήμαντα πολιτική

 

	Ο Γιώργος Κοντογιώργης είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Γιώργος Κοντογιώργης

Η πρωτοφανής κρίση που διέρχεται η χώρα είναι πρωτογενώς πολιτική. Την προκάλεσε εξ ολοκλήρου το πολιτικό σύστημα και, στο πλαίσιο αυτό, το πολιτικό προσωπικό που αυτό «παράγει». Ένα προσωπικό που λειτουργεί, έναντι του κράτους, με τους όρους του υποκόσμου: ιδιοποιείται απροκάλυπτα το δημόσιο αγαθό που προόρισται να υπηρετήσει. Ασκεί πολιτικές που εξυπηρετούν εντέλει τους ιδίους και τους συγκατανευσιφάγους που διαπλέκονται μαζί τους, με διακύβευμα τη νομή της κοινωνίας. Έχει αποσυνθέσει και (ανα-)δομήσει το κράτος, από την τελευταία του βαθμίδα, με μέτρο την αρχή των ολιγαρχικών συμμοριών, τις οποίες ενορχηστρώνει η κομματική νομενκλατούρα. Τέλος, χρησιμοποιεί τη Βουλή ως νομοθετικό όχημα και ως καθαρτήριο της ανομίας.

Τα αναχώματα που η πολιτική τάξη έχει ορθώσει, προκειμένου να παραμένει υπεράνω του νόμου και να κατοχυρώσει το λεηλατικό της έργο, υπερβαίνουν τη φαντασία, ακόμη και του πιο ευφάνταστου κακοποιού. Ένα ολόκληρο οπλοστάσιο -το Σύνταγμα, ο Κανονισμός της Βουλής, και οι νόμοι για την (μη) ευθύνη τους- συμπληρώνει η κατά συρροήν καταχρηστική εφαρμογή τους, με κορυφαία την επένδυση της Βουλής με δικαστικές αρμοδιότητες, ώστε να αποκλεισθεί κάθε δικλείδα διαφυγής προς τη δικαιοσύνη, ακόμη και των ιδιωτικών κακουργιών των μελών της. Στο πλαίσιο αυτό, η Δυτική κρίση, απλώς εξέθεσε την πολιτική τάξη, δεν παρήγαγε την ελληνική κρίση.

Στο κλίμα αυτό, η επένδυση στην ασυδοσία και στην ατιμωρησία για τη λεηλασία, τη διαπλοκή, τη διαφθορά, την αποδόμηση της δημόσιας διοίκησης και της κοινωνικής συλλογικότητας, την πελατειακή εκτροπή των δημοσιών πολιτικών, καλύφθηκαν με το πρόσχημα (την ανάληψη) της «πολιτικής ευθύνης». Η έννοια του «πολιτικού κόστους», στο πλαίσιο αυτό, εστιάσθηκε μονοσήμαντα στις αντιδράσεις των διαπλεκομένων συμφερόντων, που λυμαίνονταν, μαζί με το πολιτικό προσωπικό, το κράτος, όχι στις προσδοκίες της κοινωνίας και στο κοινό συμφέρον.

Το κομματικό σύστημα, από διαμεσολαβητής της κοινωνίας και λειτουργός της πολιτείας, μεταλλάχθηκε σε κατοχικό ιδιοκτήτη του πολιτικού συστήματος, μεταβάλλοντας ουσιαστικά τον δημόσιο σε ιδιωτικό χώρο.Κομματοκρατία, δυναστικό έναντι του πολίτη, κράτος, λεηλατική διαχείριση του δημόσιου αγαθού, συγκροτούν το «σώμα» της μεταπολίτευσης, η οποία μπορεί αβιάστως να ορισθεί ως η ολοκληρωτική επιστροφή στο καθεστώς της πλέον απεχθούς φαυλοκρατίας του 19ου αιώνα στην Ελλάδα.

Η καταχρέωση της χώρας, ιδίως από τη δεκαετία του 1980, δεν έγινε με γνώμονα την ανάπτυξη της οικονομίας και τις ανάγκες της κοινωνίας. Οφείλεται στην ακατάσχετη «λαιμαργία», που ανέπτυξε συντοχρόνω η πολιτική τάξη, στη συνάρμοση των πολιτικών της με τη διαπλοκή και τη διαφθορά, που ανεδείχθη σε θεμέλιο του συστήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι η άνοδος και η διασφάλιση της πολιτικής σταδιοδρομίας των μελών της, συνεπήγετο την διέλευσή τους από τους «μηχανισμούς» των συγκατανευσιφάγων, δηλαδή από τη διαβεβαίωσή τους ότι θα εργασθούν συνεπώς ως εντολοδόχοι τους.

Η γιγάντωση της φοροδιαφυγής, η πύκνωση των αγκυλώσεων σε βάρος των υγειών δυνάμεων της κοινωνίας, η υποχώρηση των δημοσίων πολιτικών υπέρ της πελατειακής αποδόμησης της κοινωνικής συλλογικότητας, η επιστράτευση της διανόησης για την ενοχοποίηση της κοινωνίας και, προφανώς, η εκλεκτική επιλογή υπέρ μιας παρασιτικής στο κράτος αστικής τάξης, αποτελούν σημεία της στρατηγικής τής καταστροφής.

Ήταν φυσικό, αυτό το πολιτικό σύστημα, εκτός από «νεκρόφιλο», να παράγει βασικά «ηγέτες σκουπίδια», χωρίς καμία «φιλοδοξία» υστεροφημίας. Ο κομματικός σωλήνας και οι «παρατάξεις», αποτέλεσαν το εκκολαπτήριο και, συγχρόνως, το θερμοκήπιο μέσα στο οποίο δοκιμάζονταν η προσήνειά τους στο σύστημα.

Ώστε, η υπερχρέωση της χώρας δεν έγινε γιατί δεν επαρκούσε ο παραγόμενος πλούτος για τις ανάγκες της κοινωνίας ή λόγω μιας υπέρμετρης αναπτυξιακής προσπάθειας, αλλά για λόγους λεηλασίας. Έχει υπολογισθεί ότι εάν ο παραχθείς, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, πλούτος και ο εισαχθείς από την Ευρωπαϊκή ‘Ένωση, είχαν επενδυθεί παραγωγικά, το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων θα ήταν εφάμιλλο τουλάχιστον εκείνου της Σκανδιναβίας. Σε κάθε περίπτωση, είναι απολύτως ψευδές ότι οι Έλληνες ζούσαν υπεράνω των δυνατοτήτων τους, ή ότι το χρέος δεν ήταν διαχειρίσιμο.

Όμως, παρόλ’αυτά, εάν κατά την περίοδο του 2008-2009, λαμβανόταν στοιχειώδη μέτρα ανάταξης της οικονομίας, ανασυγκρότησης του κράτους και περιστολής της λεηλατικής διαχείρισης του δημοσίου χώρου, η προσφυγή στην τρόικα, δηλαδή η καθυπόταξη της χώρας στη διεθνή των αγορών και των στρατηγικών σχεδιασμών της Γερμανίας, δεν θα χρειαζόταν. Από τη μία, η πολιτική του «άστο για αργότερα» και από την άλλη, η λογική του «πολιτικού κόστους» (να μην θιγούν οι φίλιες ομάδες συμφερόντων) και, για όλους, η εμμονή στο «παλαιό καθεστώς», σε συνδυασμό με την καθολική στοχοποίηση του πολιτικού προσωπικού ως υπευθύνου από την κοινωνία, οδήγησαν τη χώρα αύτανδρη στην αγκαλιά της τρόικας.

Με τον τρόπο αυτόν, μετακύλυαν το ελληνικό πρόβλημα στην Ευρώπη, από όπου ανέμεναν, όπως δήλωναν, τη διάσωση της χώρας. Νόμιζαν ότι έτσι θα διέφευγαν από τη δική τους ευθύνη και θα αντλούσαν συμπληρωματική νομιμοποίηση, δηλαδή ασφάλεια, ώστε να αντισταθμίσουν την εχθρότητα του μείζονος αντιπάλου, που ήταν εφεξής η κοινωνία των πολιτών.

Με διαφορετική διατύπωση, υπέβαλαν τη χώρα σε μια απεχθή εξωτερική κατοχή, για να διατηρήσουν οι ίδιοι τη δική τους επί της ελληνικής κοινωνίας. Προφανώς, δεν γνώριζαν τι συνέβη με τους Έλληνες ολιγαρχικούς, οι οποίοι συμμάχησαν με τους Ρωμαίους για την καθυπόταξη της Ελλάδας, ευελπιστώντας ότι έτσι θα μοιράζονταν μαζί τους την ηγεμονία επί των ελληνικών κοινωνιών. Δεν άργησε, όμως, να έρθει η σειρά τους, καταβάλλοντας εντέλει δυσανάλογο τίμημα.

Η διαχείριση της κρίσης, στο πλαίσιο του Μνημονίου, αναδεικνύει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο την πολιτική διάσταση της κρίσης. Δεν προσχώρησαν απλώς στην πολιτική επιλογή των αγορών -και στο εσωτερικό της Ε.Ε., της Γερμανίας-, δηλαδή στην «κινεζοποίηση» της ελληνικής κοινωνίας, στην αποδόμηση του οικονομικού ιστού και του κοινωνικού χάρτη της χώρας, καθώς και στην απαξίωση του ιδιωτικού και του δημόσιου πλούτου. Προχώρησαν ακόμη περισσότερο, εφαρμόζοντας επιλεκτικά τις πρόνοιες του Μνημονίου εις βάρος της κοινωνίας της εργασίας και του παραγωγικού ιστού της χώρας. Απέφυγαν όμως πεισματικά να αγγίξουν τους πυλώνες της καταστροφής: το πολιτικό σύστημα, τη δημόσια διοίκηση και τη νομοθεσία που οικοδομεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά.

Εξού και τα αλλεπάλληλα μνημόνια, αφού η τακτική της διαχείρισης προσομοιάζει με εκείνη του ναρκομανούς: αποβλέπει στη δόση, όχι στην ανάταξη του ασθενούς, προετοιμάζοντας έτσι τον αργό του θάνατο. Με απόλυτο τρόπο, εννοούν να αμνηστεύσουν το δύσοσμο πολιτικό τους παρελθόν (όλα ανεξαιρέτως τα σκάνδαλα κλπ) και τη φοροδιαφυγή, καθώς και να διατηρήσουν αλώβητα τα σκανδαλώδη τους προνόμια, τη δημόσια διοίκηση και τη νομοθεσία της διαπλοκής. Με αναπόφευκτη συνέπεια, τα βάρη να μετακυλύονται στους καθέξιν φορολογουμένους, καθ’υπέρβαση ακόμη και των προβλέψεων της τρόικας.

Η διαπίστωση της αιτίας της κρίσης υποδεικνύει προφανώς τη λύση. Απαιτείται η εκ βάθρων ανασυγκρότηση του κράτους και στους τρεις πυλώνες του. Για να γίνει όμως αυτό προϋποτίθεται η υποβολή του πολιτικού προσωπικού στη δικαιοσύνη για τα πολιτικά του πεπραγμένα, και όχι μόνο για τις εκνομίες του. Επιβάλλεται, επίσης, η υποχρεωτική ανασύνδεση των πολιτικών του κράτους με την κοινωνική συλλογικότητα. Έχω υποδείξει αλλού τρόπους για την αναγκαστική συνεκτίμηση της κοινωνικής βούλησης στις δημόσιες πολιτικές, όπως και την αιτιολογία της ιδιαιτερότητας του φαινομένου στην ελληνική περίπτωση. Οι έκτακτες περιστάσεις που διανύει η χώρα, η άμεση απειλή να μεταβληθεί σε «μη χώρα» και, μάλιστα, να «ιμιοποιηθεί«, επιβάλλουν μόνο έκτακτα μέτρα.

Απομένει να διερωτηθούμε πώς, αφού, δυνάμει των μέχρι τώρα πεπραγμένων της πολιτικής τάξης, δεν αναμένεται η μεταβολή αυτή να προέλθει από τους κόλπους της. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι είτε η κοινωνία θα εξαναγκάσει στην κατάρρευση της κομματοκρατίας, είτε η τελευταία θα βρεθεί αντιμέτωπη με εξεγερτικές ή ανεξέλεγκτα ακραίες ή και βίαιες καταστάσεις, είτε οι φορείς της εξωτερικής κατοχής θα αναλάβουν τελικά την επίλυση του γρίφου δι’ίδιον όφελος. Και στις τρεις αυτές περιπτώσεις οι συνέπειες για τη χώρα θα είναι απρόβλεπτες.

Απομένει να διερωτηθούμε, στο πλαίσιο αυτό, εάν θα ήταν εφικτή η ανάδυση μιας κοινωνικής δυναμικής και, κατ’επέκταση, πολιτικής δύναμης, που θα οδηγούσε στην υπέρβαση του κομματοκρατικού και, συνακόλουθα, λεηλατικού καθεστώτος, με διακύβευμα την ολική κατάλυση του δυναστικού κράτους.

Στο πλαίσιο αυτό, ο εναγκαλισμός του συμφέροντος της χώρας, διέρχεται χωρίς άλλο από την αναγκαστική καθαίρεση και, περαιτέρω, την κάθαρση της πολιτείας από τους φορείς της καθεστωτικής κομματοκρατίας: οφείλει πριν απ’όλα να «ματώσει» παραδειγματικά το πολιτικό προσωπικό, με την υποδειγματική τιμωρία -κατ’ελάχιστον- των τριών πρωθυπουργών του ευρώ και να ανακληθεί, στο σύνολό της, η συνταγματική εγγύηση της φαυλοκρατίας. Τώρα και όχι αύριο.

Το ερώτημα, με διαφορετική διατύπωση, είναι εάν απομένει άλλος χρόνος για τη χώρα, πριν από την παγίωση της ολικής της καταστροφής. Διότι, εν προκειμένω, όπως διαμορφώνονται τα πράγματα, η Ελλάδα της μετά την κρίση εποχής, σε βάθος δεκαετιών, θα είναι, δυστυχώς, ένα απλό ομοίωμα της σημερινής Ελλάδας.

Αναδημοσίευση από το Crash, τεύχος 20/Φεβρουάριος 2013, σελ. 86-87

 

http://lomak.blogspot.gr/2013/02/blog-post_11.html

«Gracias, Grecia» Nuestra herencia

Η αύξηση του κουρδικού πληθυσμού, απειλή για την Τουρκία

του Σάββα Καλεντερίδη
Εφιάλτης τείνει να γίνει η αύξηση του κουρδικού πληθυσμού στην τουρκική επικράτεια, αφού σε συνδυασμό με την υπογεννητικότητα που παρουσιάζουν οι μη κουρδικοί πληθυσμοί, σταδιακά θα καταστήσει τους Κούρδους πλειονότητα στα όρια της τουρκικής επικράτειας.
Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που ο Τούρκος (;) πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε μέχρι και πρόσφατα (1 Ιανουαρίου 2013) ότι η κάθε οικογένεια θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον τρία παιδιά, ασχέτως αν ο ίδιος το συνέδεσε με θέματα θρησκείας και διαιώνισης της φυλής αλλά και με τον πληθυσμιακό δυναμισμό που πρέπει να έχει η Τουρκία και για λόγους γεωοικονομίας.
Να σημειωθεί ότι δείκτες γεννητικότητας των κατοίκων των μεγαλουπόλεων και των νομών της δυτικής Τουρκίας είναι περίπου ίδιοι με αυτούς των ευρωπαϊκών χωρών και της Ελλάδας, ενώ οι αντίστοιχοι δείκτες στους νομούς της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Τουρκίας είναι υπερδιπλάσιοι, γεγονός που συνεγείρει την κυβέρνηση αλλά και τους κύκλους των Τούρκων εθνικιστών.
Αυτός είναι και ο λόγος που ομάδα εθνικιστών άρχισε το 2005 καμπάνια και συλλογή υπογραφών στη Σμύρνη, με την οποία ζητούσε «να σταματήσει η αύξηση του πληθυσμού των Κούρδων«, ενώ μοιράζονταν και φυλλάδια, που εκτός των άλλων έγραφαν: «Ε Τουρκάλα γυναίκα και άνδρα! Κάνε ένα ακόμα παιδί για τον Τουρκισμό! Οι προδότες, οι κλέφτες και οι διακινητές ηρωίνης αυξάνονται.  Αυτός που θα σώσει τον Τούρκο, που έχει στριμωχτεί ανάμεσα στον αραβικό και τον δυτικό πολιτισμό, και θα μας μάθει να αγαπάμε τους εαυτούς μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Εμείς είμαστε που θα δώσουμε την απάντηση που αξίζει στους Κούρδους και τους Τσιγγάνους συμμορίτες«.
Την ευθύνη της καμπάνιας αυτής είχε ο Σύλλογος Τούρκων Εθνικιστών Μπουντούν (Turkcu Toplumcu Budun Dernegi), με πρόεδρο τον Rifat Cenk Tozkoporan.
Τη συγκεκριμένη καμπάνια κατήγγειλε στο δικαστήριο ως ρατσιστική ο δικηγόρος Μουράτ Ντιντσέρ, του Συλλόγου Προοδευτικών Δικηγόρων (CHD), το οποίο δικαστήριο θεώρησε ότι η καμπάνια αυτή θα πρέπει να θεωρηθεί ως δικαίωμα στην κριτική, αφού, σύμφωνα με την άποψη της υπεράσπισης, η καμπάνια στρεφόταν εναντίον των συμμοριών και όχι εναντίον συγεκριμένων φυλετικών ομάδων!
Η δίκη έγινε σε δικαστήριο της Σμύρνης, στις 13 Δεκεμβρίου 2012.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η απολογία που έκανε ο κατηγορούμενος στο δικαστήριο, μέρος της οποίας, σύμφωνα με την εφημερίδα Ραντικάλ, έχει ως εξής: «Με βάση το τουρκικό σύνταγμα, όσοι κατοικούν στην Τουρκία είναι όλοι Τούρκοι. Για να μην γίνουμε μειονότητα μέσα στην ίδια μας την πατρίδα, προτείναμε στο τουρκικό κράτος να σταματήσει την αύξηση μιας ομάδας συμπατριωτών μας που αφήνουν τα παιδιά τους χωρίς ανατροφή, εκείνων που λένε ότι είναι Κούρδοι, απέναντι σε όσους λένε «Εγώ είμαι Τούρκος. Εμείς κάναμε χρήση του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης που μας παρέχει το Σύνταγμα«.
Να σημειωθεί ότι αντίστοιχη καμπάνια με τίτλο «Δεν υπάρχει Κουρδικό Πρόβλημα, υπάρχει Κουρδική Επέλαση» είναι σε εξέλιξη μέχρι και σήμερα από το περιοδικό «Τουρκική Αριστερά» (TURKSOLU), από το οποίο είναι και ο χάρτης που αναρτήσαμε.

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/02/blog-post_5356.html#.UROW2R2siSp

Οριστικά αντισυνταγματικός ο Νόμος 3838/2010 για την Ιθαγένεια

Η ρύθμιση που έδινε στους αλλοδαπούς το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αποτελεί παρελθόν.

Αντισυνταγματικές κρίθηκαν σχεδόν ομόφωνα από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας οι διατάξεις του Ν. 3838/2010 (νόμος Ραγκούση) που έδωσαν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στους αλλοδαπούς που διαμένουν στην Ελλάδα με τη χορήγηση ιθαγένειας. Η Ολομέλεια με την απόφασή της έκρινε ότι το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι επιφυλάσσεται από το Σύνταγμα μόνο στους Έλληνες πολίτες και δεν μπορεί να επεκταθεί και στους μη έχοντες την ιδιότητα αυτή, αν δεν γίνει αναθεώρηση της σχετικής διάταξης του Συντάγματος. Μάλιστα, όπως επισημαίνουν νομικοί κύκλοι με την απόφαση αυτή της Ολομέλειας είναι δυνατόν να ακυρωθούν τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών του 2010, λόγω της συμμετοχής αλλοδαπών εγγεγραμμένων στους σχετικούς καταλόγους στην εκλογική διαδικασία. Πρέπει να σημειωθεί ότι η δημοσίευση της απόφασης της Ολομέλειας του ΣτΕ αναμένονταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς όταν είχαν γίνει γνωστά τα αποτελέσματα της διάσκεψης που είχε προηγηθεί ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, Χαράλαμπος Αθανασίου είχε ζητήσει το «πάγωμα» των διαδικασιών για χορήγηση ελληνικής ιθαγένειας.

Η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ακόμη ότι ότι η πολιτογράφηση που προβλέπει ο Ν. 3838/2010 γίνεται με βάση τυπικές προϋποθέσεις, όπως είναι χρόνος νόμιμης διαμονής του αιτούντος αλλοδαπού ή της οικογένειας του, φοίτηση σε ελληνικό σχολείο επί ορισμένο χρόνο, κ.ά και χωρίς να γίνεται εξατομικευμένη κρίση. Δηλαδή, προβλέπεται χορήγηση ιθαγένειας χωρίς να εξετάζεται αν υπάρχουν πραγματικοί δεσμοί του αλλοδαπού που υποβάλλει την αίτηση πολιτογράφησης με το ελληνικό Έθνος.

Στην απόφασή τους τα μέλη της Ολομέλειας του ΣτΕ σημειώνουν μεταξύ άλλων: «Ο νομοθέτης έχει μεν τη δυνατότητα να εκτιμά εκάστοτε τις συγκεκριμένες συνθήκες (πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές) και να καθορίζει τις προϋποθέσεις κτήσεως της ελληνικής ιθαγένειας κατά τρόπο χαλαρότερο ή αυστηρότερο, αλλά δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος ιδρύθηκε και υπάρχει ως εθνικό κράτος με συγκεκριμένη ιστορία και ότι ο χαρακτήρας αυτός είναι εγγυημένος από το ισχύον Σύνταγμα. Επίσης, ότι το κράτος αυτό είναι εντεταγμένο σε υπερεθνική κοινότητα εθνικών κρατών με παρόμοιες συνταγματικές παραδόσεις (Ευρωπαϊκή Ένωση), η οποία σέβεται την εθνική τους ταυτότητα που είναι συμφυής με τη θεμελιώδη πολιτική και συνταγματική τους δομή.
Συνέπεια δε τούτων είναι ότι ελάχιστος όρος και όριο των σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων για την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας είναι η ύπαρξη γνησίου δεσμού του αλλοδαπού προς το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία, τα οποία δεν είναι οργανισμοί ασπόνδυλοι και δημιουργήματα εφήμερα, αλλά παριστούν διαχρονική ενότητα με ορισμένο πολιτιστικό υπόβαθρο, κοινότητα με σχετικώς σταθερά ήθη και έθιμα, κοινή γλώσσα με μακρά παράδοση, στοιχεία τα οποία μεταβιβάζονται από γενεά σε γενεά με τη βοήθεια μικρότερων κοινωνικών μονάδων (οικογένεια) και οργανωμένων κρατικών μονάδων (εκπαίδευση). Εάν παραγνωριζόταν η προϋπόθεση του ουσιαστικού δεσμού και ο νομοθέτης – εναλλασσόμενος κατά θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος – μπορούσε να τον αγνοήσει και να ελαχιστοποιήσει τα προσόντα κτήσεως της ιθαγενείας, τότε πρακτικώς θα μπορούσε και να προσδιορίσει αυθαιρέτως τη σύνθεση του λαού, με την προσθήκη απροσδιορίστου αριθμού προσώπων ποικίλης προελεύσεως, με χαλαρή ή ανύπαρκτη ενσωμάτωση, με ό,τι τούτο θα συνεπαγόταν για τη συνταγματική τάξη και τη λειτουργία του πολιτεύματος, καθώς και την ομαλή, ειρηνική εξέλιξη της κοινωνικής ζωής, λαμβανομένου σοβαρά υπόψη και του γεγονότος ότι το status της ιθαγένειας είναι αμετάκλητο, αφού η σχετική συνταγματική ρύθμιση απαγορεύει την αφαίρεση της ιθαγένειας».

Το ιστορικό της υπόθεσης

Η συγκεκριμένη υπόθεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια από το Δ’  Τμήμα του ΣτΕ που είχε κάνει δεκτή προσφυγή του δικηγόρου και κατοίκου του κέντρου της Αθήνας κ. Ιωάννη Ανδριόπουλου, ο οποίος ζητούσε να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική η από 30.4.2010 απόφαση του τότε υπουργού Εσωτερικών που καθορίζει τα δικαιολογητικά που πρέπει να προσκομίζονται κατά την αίτηση εγγραφής στο δημοτολόγιο. Επίσης, ο προσφεύγων ζητούσε να ακυρωθεί και η από 7.5.2010 εγκύκλιος του ίδιου υπουργού η οποία δίνει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι (μόνο για τις θέσεις δημοτικών συμβούλων, συμβούλων δημοτικών διαμερισμάτων και τοπικών συμβούλων) στους ομογενείς και στους νομίμως διαμένοντες στην Ελλάδα υπηκόους τρίτων χωρών για την ανάδειξη τους στην πρωτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση.

http://strategyreports.wordpress.com/2013/02/05/%CE%BF%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BF-%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82-38382010/

Ο Μ. Ιγνατίου στέλνει τον Παπανδρέου στο ειδικό δικαστήριο!

Αποκαλύψεις – σοκ από τον γνωστό δημοσιογράφο.

 

 

 

Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι από τους δημοσιογράφους που έχουν στο ενεργητικό τους σειρά αποκαλύψεων που ουδέποτε αμφισβητήθηκαν. Ειδικά εκείνες που ήταν ενάντια στην τρέχουσα καθεστωτική προπαγάνδα.

Τα στοιχεία και οι περιγραφές του όμως σε πρόσφατο άρθρο του στα «Επίκαιρα», δεν είναι απλώς μία απλή καταγραφή γεγονότων.

Είναι ένα βαρύτατο κατηγορώ που στέλνει τον Παπανδρέου απ’ ευθείας στο ειδικό δικαστήριο.

«Ο Παπανδρέου, όχι μόνο μεθόδευσε την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ, αλλά η μεθόδευση έγινε με τρόπο ώστε να μην έχει η χώρα άλλη επιλογή…».

Όταν αυτή η εκτίμηση γίνεται από έναν δημοσιογράφο με ευρυγνωσία στο διεθνές γίγνεσθαι και πρωτογενή ενημέρωση, οι όποιες αμφιβολίες διαλύονται.

Όπως διαλύθηκε και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο από τις ενέργειες του: «Είναι απόλυτα επιβεβαιωμένη η πληροφορία ότι ο κ. Παπανδρέου προετοίμασε το έδαφος παράδοσης της χώρας στο ΔΝΤ, και το πλέον σημαντικό είναι ότι ο ίδιος και ο στενός κύκλος των συνεργατών του αντιλήφθηκαν πολύ αργά –γύρω στο Μάρτιο του 2010– ότι, λόγω της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, η προσφυγή στο Ταμείο ήταν σχεδόν απαγορευτική».

Για να καταλάβετε το μέγεθος της μεθόδευσης, αξίζει να παραθέσουμε τα λεγόμενα του Στρος Καν, που αποκάλυψε ότι το εγχείρημα ήταν ιδέα του Παπανδρέου ενώ ο ίδιος είχε αντιδράσει αφού «Οι Ευρωπαίοι δεν θα δεχόντουσαν ποτέ κάτι τέτοιο»! «Σύμφωνα με τον κ. Στρος-Καν, όταν ο Ελληνας πρωθυπουργός του έθεσε πριν από 14 μήνες την ιδέα προσφυγής στο ΔΝΤ, εκείνος απάντησε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα δεχτούν σε καμία περίπτωση τη μονομερή παρέμβαση του Ταμείου σε μία χώρα της Ευρωζώνης. Η εκτίμηση του Γάλλου πολιτικού επιβεβαιώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της 11ης Δεκεμβρίου 2009, όταν ο κ. Παπανδρέου έθεσε το θέμα στους ομολόγους του, για να εισπράξει την κατηγορηματική τους άρνηση. Αντ’ αυτού, του ζήτησαν διαβεβαιώσεις ότι η Ελλάδα δεν θα κηρύξει στάση πληρωμών!» (Της Κατερίνας Σώκου από την Καθημερινή)

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο – κατηγορητήριο του Μιχάλη Ιγνατίου

Βαριές ευθύνες Παπανδρέου

Ο «πόλεμος» ανακοινώσεων, που ξέσπασε μεταξύ του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και του πρώην υπουργού Ανδρέα Λοβέρδου, είναι αποκαλυπτικός των διεργασιών που ξεκίνησαν μία εβδομάδα από τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, τον Οκτώβριο του 2009, και κατέληξαν στην προσφυγή της Ελλάδας στο σκληρό μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που οδήγησε σε εξαθλίωση τον ελληνικό λαό.

Οι καταγγελίες του κ. Λοβέρδου, τις οποίες μοιράζονται και άνθρωποι που είχαν γνώση των αποφάσεων του τότε πρωθυπουργού, επιβεβαιώνουν όσα γνωρίζαμε μερικοί εξ ημών, που είχαμε την τύχη να βρισκόμαστε στην Ουάσιγκτον τις ημέρες και τους μήνες που προηγήθηκαν της προσφυγής. Είναι απόλυτα επιβεβαιωμένη η πληροφορία ότι ο κ. Παπανδρέου προετοίμασε το έδαφος παράδοσης της χώρας στο ΔΝΤ, και το πλέον σημαντικό είναι ότι ο ίδιος και ο στενός κύκλος των συνεργατών του αντιλήφθηκαν πολύ αργά –γύρω στο Μάρτιο του 2010– ότι, λόγω της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, η προσφυγή στο Ταμείο ήταν σχεδόν απαγορευτική.

Επομένως, όσοι ομιλούν και ισχυρίζονται ότι οι Ευρωπαίοι, και ειδικά οι Γερμανοί, ήταν αυτοί που εξανάγκασαν τον πρώην πρωθυπουργό να αναζητήσει βοήθεια από τον Ντομινίκ Στρος-Καν ρίχνουν στάχτη στα μάτια των ανύποπτων πολιτών για να μην καταγράψω κάτι χειρότερο: ότι «βιάζουν» την αλήθεια. Άλλωστε, ο κ. Παπανδρέου δεν έκρυψε ότι οδήγησε επί τούτου τη χώρα στο Ταμείο. Στην ανακοίνωσή του αναφέρει τα εξής: «Την ώρα, λοιπόν, που η πολιτική μας δικαιώνεται πλέον και από τους τότε πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας Λοβέρδος «θυμήθηκε» σήμερα να αποποιηθεί τον αγώνα μας. Αγώνα στον οποίο συμμετείχε ο ίδιος ως υπουργός με όλες του τις δυνάμεις». Και, βεβαίως, ο «αγώνας» στον οποίο αναφέρεται είναι η μεθοδευμένη και βάση σχεδίου πορεία προς το μηχανισμό.

Ο λόγος για τον οποίο επιτίθεται στον πρώην υπουργό του είναι στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να «ενοχοποιήσει» όλα τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου και όλα τα στελέχη του κόμματος. Κι ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Ποιος υπουργός και ποιο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ θα τολμούσε να αντισταθεί στον κ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε εκλεγεί από το 44% του ελληνικού λαού, με στόχο –όπως υποσχόταν προεκλογικά– να αλλάξει τα πάντα; Δυστυχώς, ο τότε πρωθυπουργός επέλεξε να αλλάξει τα πάντα μέσω ξένων μηχανισμών και δανειστών, επειδή ΔΕΝ τόλμησε να αναλάβει το πολιτικό κόστος και να κάνει τις αλλαγές που του ζητούσαν οι Ευρωπαίοι. Όσο και να προκαλεί εντύπωση στον αναγνώστη, αμέσως μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, η ΕΕ αλλά και το ΔΝΤ προειδοποίησαν την ελληνική κυβέρνηση ότι πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα, διότι η ελληνική οικονομία είχε πάρει «ασταμάτητο κατήφορο».

Είναι προκλητική η θέση του κ. Παπανδρέου ότι η προσφυγή στο Ταμείο έσωσε την Ελλάδα, διότι η αλήθεια είναι άλλη: Έσυρε τη χώρα ξυπόλητη στ’ αγκάθια, διότι έχασε οχτώ μήνες να αναζητεί τρόπους και μεθόδους για να τη «δέσει» στο μηχανισμό, αντί στο διάστημα αυτό να πάρει μέτρα, τα οποία θα ήταν πολύ πιο ανώδυνα απ’ αυτά που επέβαλαν οι δανειστές.

Και δεν ισχύει ούτε στο ένα εκατοστό αυτό που αναφέρει στη δήλωσή του ο κ. Παπανδρέου, ότι, δηλαδή, «ολόκληρο το Υπουργικό Συμβούλιο, πρωτοστατούντος του πρωθυπουργού, θέλησε, όλοι θελήσαμε, να αποφύγουμε την ένταξή μας στο μηχανισμό στήριξης. Και αγωνιστήκαμε σκληρά γι’ αυτό. Όμως, αυτή η απόφαση [Σ.Σ.: εννοεί το μηχανισμό] αποτέλεσε την καλύτερη επιλογή, την πατριωτική επιλογή υπό τις κρατούσες τότε συνθήκες».

Η επιλογή στην οποία αναφέρεται ο κ. Παπανδρέου ήταν η αρχική απόφασή του. Και η μεθόδευση έγινε με τρόπο ώστε να μην έχει η χώρα άλλη επιλογή…

http://www.newsbomb.gr/politikh/story/275350/o-m-ignatioy-stelnei-ton-papandreoy-sto-eidiko-dikastirio

Η ελληνική δυναστική κομματοκρατία «συστημικός κίνδυνος» για την Ευρώπη και τον κόσμο

 

Να συλληφθεί ο πρωθυπουργός ως πολιτικός εγκληματίας[1].

του Γιώργου Κοντογιώργη

Ο Γ.Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές με απάτη διακηρύσσοντας ότι «λεφτά υπάρχουν», ενώ γνώριζε ότι η χώρα ευρίσκετο ένα βήμα πριν από το αδιέξοδο, έχοντας επί μακρόν, με συστηματικό τρόπο, λεηλατηθεί ο δημόσιος πλούτος και το κράτος διαφθαρεί από την πολιτική τάξη.  Ως πρωθυπουργός, για πολλούς μήνες, δεν έπραξε το παραμικρό για να προλάβει τη συμφορά, κάνοντας έτσι αναπόφευκτη την υπαγωγή της στη διεθνή επιτροπεία υπό την τρόικα. Αλλά και καθόλη τη μετέπειτα περίοδο έως σήμερα, πολιτεύθηκε ως κατακτητής επί της κοινωνίας, μετακυλίοντας σ’αυτήν το σύνολο των βαρών που συσσώρευσε η πολιτική τάξη. Μοναδική του μέριμνα ήταν να διατηρήσει ατόφιους τους πυλώνες του δυναστικού και διεφθαρμένου κράτους, τα προνόμια της πολιτικής τάξης και των συμμάχων της. Στο διάστημα αυτό, όχι μόνο δεν ελήφθησαν μέτρα για τη μεταρρύθμιση του κράτους, αλλά και βάθυνε η διαφθορά, διευρύνθηκε η φοροδιαφυγή, η ευνοιοκρατία και η αναποτελεσματικότητά του. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σώμα της νομοθεσίας που συντηρεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά, αντί να μειωθεί, ενισχύθηκε. Ακόμη και τα κραυγαλέα και ομολογημένα σκάνδαλα συγκαλύφθηκαν. Κανένας πολιτικός δεν προσήχθη στη δικαιοσύνη. Ούτε ο πιο ευφάνταστος κακοποιός δεν θα είχε στήσει τόσα συνταγματικά, νομικά και πραγματικά αναχώματα, προκειμένου να προστατευθεί από τις ανομίες του, όσα η πολιτική τάξη της χώρας. Η κοινωνία έχει αναδειχθεί σε μείζονα εχθρό της πολιτικής τάξης. Και η κοινωνία την έχει στοχοποιήσει ως την μείζονα αιτία της δυστυχίας της. Μια πολιτική τάξη που δεν διαθέτει την παραμικρή νομιμοποίηση στην κοινωνία δεν μπορεί να εκπροσωπεί τη χώρα. 

Η πολιτική Ευρώπη επέλεξε δυστυχώς να στηριχθεί και να στηρίξει την ηγεσία αυτή για τη διαχείριση της κρίσης, βλάπτοντας την ελληνική κοινωνία, χωρίς να αναλογισθεί ότι αργά ή γρήγορα θα εκκαλείτο να καταβάλει το τίμημα. Η ελληνική κοινωνία, αντιμέτωπη με τις καταστροφικές συνέπειες της κρίσης, σε κατάσταση ασφυξίας, με τη βεβαιότητα ότι δεν διαγράφεται στον ορίζοντα καμία προοπτική εξόδου από την κρίση, παρά τις πρωτοφανείς θυσίες στις οποίες υπεβλήθη, οδηγήθηκε στη διαμόρφωση ενός εκρηκτικού μίγματος επιθετικής συμπεριφοράς κατά της πολιτικής τάξης, ιδίως κατά της κυβέρνησης. Η τελευταία, επέλεξε με προκλητικό τρόπο την καταστροφή της χώρας, από την απαλλοτρίωση του προνομίου της ιδιοποίησης του δημόσιου αγαθού, το οποίο εμμένει να διατηρεί ατόφιο μέχρι και σήμερα. Το αδιέξοδο αυτό έγινε πασιφανές όταν κατά την εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου, η κοινωνία κατέβασε από τις εξέδρες των επισήμων τους πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου του μικρού ανθρώπου που έστησε η πολιτική τάξη στην προεδρία της πολιτείας.

Η απόφαση του Γ.Παπανδρέου να διεξαγάγει δημοψήφισμα δεν υπαγορεύθηκε από δημοκρατική ευαισθησία. Αποβλέπει στον εκβιασμό της κοινωνίας. Την οποία αφού έστησε στο χείλος του γκρεμού την απειλεί ότι θα την πυροβολήσει εάν δεν αυτοκτονήσει.

Η πολιτική Ευρώπη οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της, να συμπήξει συμμαχία με την ελληνική κοινωνία, να την βοηθήσει -βοηθώντας έτσι τον εαυτό της- να απαλλαγεί από τη δυναστική κομματοκρατία, η οποία είναι σε δυσαρμονία με το εθνικό – και το ευρωπαϊκό- συμφέρον. Να αντιληφθεί ότι η ελληνική πολιτική τάξη αποτελεί την πρωτογενή αιτία της ελληνικής κρίσης και, κατά τούτο, συνιστά «συστημική απειλή» εφεξής και για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και, όπως όλα δείχνουν, για τον κόσμο.

Όσο και αν για τα ευρωπαϊκά ήθη φαντάζει υπερβολικό, είναι επείγον να συνδράμει την ελληνική κοινωνία: (α) με την έκδοση διεθνούς εντάλματος για την σύλληψη του πρωθυπουργού και την προσαγωγή του στη δικαιοσύνη, για το ενσυνείδητο έγκλημα που διέπραξε σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και, περαιτέρω, εναντίον της Ευρώπης. Η ευρωπαϊκή κοινότητα καλείται να πράξει αυτό που το ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει. Η σύλληψή του θα λειτουργήσει παραδειγματικά, ως καταλύτης, για να συνετισθεί το σύνολο της πολιτικής τάξης της χώρας, που διακατέχεται από την ίδια λεηλατική λογική. (β) επιλέγοντας να στηρίξει τη συγκρότηση μεταβατικής κυβέρνησης στη χώρα, αποκλειστικά από εξωπολιτικούς παράγοντες, με συγκεκριμένη εντολή την υπέρβαση του δυναστικού κράτους και την αποκάθαρση του πολιτικού συστήματος από τις πολιτικές συμμορίες που το λυμαίνονται.

Η ελληνική κοινωνία, μια κατά παράδοση και φύσει ευρωπαϊκή κοινωνία, αξίζει τη συμπαράσταση αυτή. Για το συμφέρον της ίδιας της πολιτικής Ευρώπης. Πολλώ μάλλον, αφού η εναντίωση της κοινωνίας στην πολιτική τάξη και, ειδικά, στην κυβέρνηση της χώρας, δεν στοιχειοθετεί την επιλογή της υπέρ της χρεωκοπίας, της εξόδου από το ευρώ και φυσικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο δίλημμα αυτό σπρώχνει την ελληνική κοινωνία  ο τυχοδιωκτισμός του Γ. Παπανδρέου, δεν την αντιπροσωπεύει.

 

---

[1] Μετάφραση από τα γαλλικά. Δημοσιεύθηκε στις 2.11.2011 στη μεγάλη γαλλική ηλ εφημερίδα Mediapart.

Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι… είμαστε

Η ιστορία έχει ως εξής: Ένα περιοδικό, το Unfollow, παρουσιάζει ένα θέμα περί λαθρεμπορίας πετρελαίου στο οποίο φέρονται ως εμπλεκόμενοι ο προμηθευτής του αμερικανικού στόλου, Δ.Μελισσανίδης και ο γνωστός και μη εξαιρετέος ολιγάρχης Σπ.Λάτσης.

Λίγα 24ωρα αργότερα ο συντάκτης του άρθρου, Λ. Χαραλαμπόπουλος, δέχεται απειλητικό τηλεφώνημα από τα γραφεία της εταιρείας του Δ.Μελισσανίδη από κάποιον που υποστηρίζει ότι είναι ο ίδιος ο Μελισσανίδης και απειλεί να σκοτώσει τον συντάκτη και την οικογένειά του και να «σκίσει» όποιον εισαγγελέα τολμήσει να ασχοληθεί με την υπόθεση.

Η ΕΣΗΕΑ και ο πρόεδρός της Δ.Τρίμης παρεμβαίνουν άμεσα και καταδικάζουν το γεγονός.

Την επομένη ένας ακροδεξιός σύμβουλος του πρωθυπουργού (ο οποίος σε τακτά χρονικά διαστήματα ζητά την ανάπτυξη των ενόπλων δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας), με την ιδιότητά του ως δικηγόρος του Μελισσανίδη, ζητά μεταξύ άλλων τη διαγραφή των σχολίων στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού.

Μέχρι εδώ όλα καλά. Αυτά είναι καθημερινά φαινόμενα σε όλες ανεξαιρέτως τις δικτατορίες της υποσαχάριας Αφρικής, που βρίσκονται υπό την κατοχή του ΔΝΤ. Συμβαίνουν επίσης σε πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, όπου ομάδες ολιγαρχών αφού απέκτησαν τον έλεγχο της δημόσιας περιουσίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, δολοφονούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Παρόμοια περιστατικά συναντά κανείς και σε χώρες όπως η Κολομβία,  όπου παραστρατιωτικά τάγματα θανάτου επιτίθενται σε εργαζόμενους και συνδικαλιστές.

Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να μην συμβαίνουν και στην Ελλάδα του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη.

Το πρόβλημα – και ζητώ συγγνώμη αν γίνομαι κουραστικός σε αυτό το σημείο – είναι ότι αυτή η ιστορία, που θα μπορούσε να γίνει ταινία στο Χόλιγουντ, δεν καταγράφεται ούτε σε μονόστηλο στις εφημερίδες και δεν τις αφιερώνεται ούτε δευτερόλεπτο στα κανάλια.

Όσοι έχουμε εργαστεί σε μεγάλα δημοσιογραφικά «μαγαζιά» στην Ελλάδα ή το εξωτερικό γνωρίζουμε ότι αυτό συνήθως δεν είναι ευθύνη των συντακτών. Εάν λόγου χάρη μια χώρα θεωρεί περιβαλλοντική βόμβα το μονοπύθμενο πετρελαιοφόρο του ιδιοκτήτη του μέσου όπου εργάζεσαι και απειλεί να το βυθίσει αν αυτό εισέλθει στα χωρικά της ύδατα, τότε δεν μπορείς να γράψεις γι’ αυτό το θέμα (αν και έχουν υπάρξει και εξαιρέσεις).

Δεν μπορείς επίσης να δημοσιεύσεις φωτογραφίες από γέφυρες που κατέρρευσαν εάν το μέσο στο οποίο εργάζεσαι ελέγχεται από την κατασκευάστρια εταιρεία της γέφυρας.

Κάθε σύγχρονος δημοσιογράφος όμως έχει και το προσωπικό του blog, ένα λογαριασμό στο twitter και το facebook και πολλούς ακόμη τρόπους να εκφράσει την άποψή του.  Πολύ περισσότερο υπάρχουν «εναλλακτικά» μέσα ενημέρωσης, τα οποία αν και φιλοξενούν διαφημίσεις τραπεζών ή δημοσίων οργανισμών, υποστήριζαν όλα αυτά τα χρόνια ότι ήταν ανεξάρτητα.

‘Οταν όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι και όλα αυτά τα μπλογκ σιωπούν για τις απειλές δολοφονίας ενός δημοσιογράφου η κοινωνία έχει κάθε δικαίωμα να φωνάξει «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Επίσης δεν έχει κανένα λόγο να αγοράζει τις εφημερίδες που δεν αναφέρθηκαν στο γεγονός – οι οποίες καλό είναι να κλείσουν – ενώ αποκτά αυτομάτως το δικαίωμα να διαδηλώνει έξω από τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς που ελέγχουν τις δημόσιες συχνότητες – δηλαδή ελέγχουν το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης.

Προφανώς αυτό είναι άδικο για εκατοντάδες άλλους δημοσιογράφους που δίνουν καθημερινές μάχες αξιοπρέπειας με τη λογοκρισία των αφεντικών τους. Αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες που παίζουν κορώνα γράμματα το ελάχιστο εισόδημα της οικογένειάς τους για την τιμή της δημοσιογραφίας (προς αποφυγήν παρεξηγήσεων να εξηγήσω ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου έναν από αυτούς τους ήρωες).

Τι να κάνεις όμως; Δεν δίνουν οι μειοψηφίες το στίγμα ενός ολόκληρου επαγγελματικού κλάδου. Εάν η κοινωνία, γενικεύοντας, αποφασίσει ότι οι μπάτσοι είναι γουρούνια και δολοφόνοι και οι δημοσιογράφοι είναι αλήτες και ρουφιάνοι… ε κάτι μπορεί να ξέρει.

Άρης Χατζηστεφάνου

http://info-war.gr/2013/02/%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%86%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1/

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ: ΣΙΧΑΜΑΤΑ, ΒΑΛΑΤΕ ΕΝΑ ΛΑΟ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ

Ως γνωστόν ο Σταμάτης Κραουνάκης έχει μάθει να μη… μασάει τα λόγια του. Ειδικά σήμερα που τα πράγματα είναι άγρια και οι περισσότεροι καλλιτέχνες δοξάζονται… κρυπτόμενοι. Διαβάστε τι είπε ο Σταμστην εκπομπή του στο Βήμα 99.5 (τον ακούμε καθημερινά, 12 με 12 και τέταρτο τα μεσημέρια, με τοΚόκκινο Μοτοσακό του).

Kαλημέρα συντοπίτες
βαράνε κόσμο βαράνε τα παιδιά
τα σαπίζουνε
αυτό είναι το θέμα,
κι εγώ είμαι μαζί τους με τα παιδιά
γιατί υπήρξα με τα παιδιά
την ξέρω τη βία της συμμόρφωσης
βαράμε
σκοτώστε λέει η Αμερική στη Συρία
αυτό είναι το θέμα.

Έχω παρά πολλά νεύρα
δεν έχω βήμα
δεν έχω θεό
δεν έχω ηπιότητα
δεν έχω φωνή…

Βαράνε τα παιδιά
ναι ρε βούρλα
ο εικοσάχρονος θα σηκωθεί
θα κλέψει τράπεζα θα χτυπήσει όποιον του κρύβει το φως
ο εικοσάχρονος θα σηκωθεί και είμαι μαζί του
δεν με νοιάζει τίποτα..

Ποιος έχει το σωστό;
Το σωστό είναι το ωραίο έχει πει ο Μπιθικώτσης,
και δεν είναι ωραίο ρε κυρά αστυνομία και ειδικές δυνάμεις να στραπατσάρετε μούτρα παιδιών πολιτών…

Διαχειριζόμαστε τι;
Τη βία της βίας
που βάλατε ένα λαό να πληρώσει τους κλέφτες;
Τα σιχάματα που κυκλοφορούν ελεύθερα;
Την υποδούλωση που υπόγραψαν με «ναι», τρία κυβερνητικά κόμματα; 
Δυο ντεμιδεξιοαριστερα κι ένα δεξί, το δεξί μου;

Ιδεολογία πολτός
θα σηκωθεί ο εικοσάχρονος τι θα κάνει
πόσο θα την πιει
τι ζωή θα ονειρευτεί
ρε σιχάματα; Πολιτικοί της ρεμούλας του τρίτου παγκοσμίου της τραπεζοχούντας
του τρίτου μνημονίου…

Είμαι φούλα τα γκάζια
και δεν έχω τίποτα να χάσω
μην κοιτάτε μωρά μου
μην τσιτώνεστε!

Αύριο θα ναι τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας
και μην φρικάρετε λογαριασμούληδες των δέκα, τριάντα, πενήντα χιλιάδων ευρώ που λέει ο λόγος,
αύριο τα δικά σας!

Βαράνε σας λέω
είναι εντολή
σκοτώστε είναι η εντολή!

Ελλάδα – Κύπρος – ένωση

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ,  τεύχος 1744 στις 24 Ιανουαρίου 2013 Το Ποντίκι Ελλάδα – Κύπρος – ένωση Των Θ. Αυγερινού και Β. Παπαθανασίου, συνταξιούχων καθηγητών Πανεπιστημίων Θεσσαλίας & Θεσσαλονίκης Οι ρίζες του ελληνισμού βρίσκονται σίγουρα στην ηπειρωτική Ελλάδα, την κάτω Ιταλία, την Ιωνία, τα νησιά του Αιγαίου και την Κύπρο της αρχαιότητας, αλλά με την έλευση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η συνοχή του ελληνικού έθνους διασπάται. Από τον Μεσαίωνα και ύστερα εμφανίζεται η Οθωμανική Αυτοκρατορία, που κυριαρχεί σ’ όλα τα Βαλκάνια και δημιουργεί για πέντε αιώνες μια μείξη και ένα συνονθύλευμα λαών. Η παρακμή των Οθωμανών από το λυκαυγές του 19ου αιώνα, που κορυφώνεται στις αρχές του 20ού, με το ξέσπασμα των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-13, συμβάλλει στην προοδευτική αποκατάσταση του ελληνισμού, που ατυχώς δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί στη Μικρά Ασία από το 1918 έως το 1922. Η Ελλάδα ουσιαστικά μεγάλωσε γεωγραφικά και πληθυσμιακά από τις νικηφόρες εκβάσεις των Βαλκανικών Πολέμων. Μπορεί εκείνη την εποχή να μην επετεύχθησαν όλοι οι στόχοι, όπως η προσάρτηση της Βορείου Ηπείρου, του Μοναστηρίου της Νότιας Γιουγκοσλαβίας, καθώς και τμημάτων της Ανατολικής Θράκης, αλλά το ελληνικό κράτος διπλασιάσθηκε προσαρτώντας τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Δυτική Θράκη, την Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου, ώστε από 2.631.952 κατοίκους και έκταση 63.211 τ.χλμ. πήγε στα 4.832.167 ανθρώπους, ενώ το εμβαδόν της ανήλθε στις 121.794 τ.χλμ. Σ’ αυτήν τη γιγάντια προσπάθεια της ενσωμάτωσης όλων των αλύτρωτων ελληνικών περιοχών και των Ελλήνων, δεν κατορθώθηκε να κερδηθεί η μεγαλόνησος της Κύπρου, για να σιγάσει ο διακαής πατριωτικός πόθος των αδελφών Κυπρίων. Οι Κύπριοι αδελφοί, στις διαδοχικές φάσεις της Ιστορίας, δεν ευτύχησαν να επιτύχουν την πολυπόθητη ένωση με τη μητέρα πατρίδα, λόγω της στρατηγικής σημασίας που κατείχε το νησί, αλλά και των διαδοχικών συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Έτσι, η τελευταία προσπάθεια και ο πείσμων αγώνας της δεκαετίας του 1950 δεν απέδωσαν, ώστε μέσα από τη σειρά των γνωστών τραγικών ιστορικών γεγονότων η Κύπρος κατέληξε σε ένα κουτσουρεμένο ανεξάρτητο κράτος, το οποίο όμως σήμερα βρίσκεται μέσα στην Ε.Ε., που επιτρέπει τη θεωρητική, θα λέγαμε, συνύπαρξη με την Ελλάδα, εντός ενός χαλαρού πολιτικού συνασπισμού. Ο διακαής πατριωτικός πόθος των Κυπρίων Μετά την αρχαιότητα η Μεγαλόνησος, ευρισκόμενη μπροστά στις πύλες της Μέσης Ανατολής, γίνεται αντικείμενο διαδοχικών επιθέσεων και καταλήψεων από αλλοεθνείς, αλλά μέσα στις χιλιετίες διαφυλάττει με μεγαλοπρέπεια τον ελληνικό πολιτισμό της. Παράλληλα, με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους τον 19ο αιώνα ξεκινά η προσπάθεια της ένωσης με τη μητέρα πατρίδα. Ταυτόχρονα, η Κύπρος συμπάσχει με τις τύχες της Ελλάδας, και σε κάθε κρίσιμη στιγμή είναι δίπλα της και συναγωνίστρια. Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους οι Κύπριοι πολεμούν μαζί με τα αδέλφια τους. Ιδού τι έγραψε από το μέτωπο στον αδελφό του ο Κύπριος Π. Χατζηαργυρίου, που σκοτώθηκε στην Αετοράχη των Ιωαννίνων στις 5.12.1912: Αν αποθάνω, «δεν πρέπει να λυπηθής, αλλ’ απεναντίας να χαίρης και να καυχάσαι, διότι εδόθη ευκαιρία, όπως εν μέλος της οικογενείας μας ηδυνήθη να εκπληρώσει μιαν των πολλών προς την αγαπητήν πατρίδα μας υποχρεώσιν» («Επιστολές Κυπρίων εθελοντών από την Ήπειρον και Μακεδονίαν του 1912-13», Λευκωσία, ΚΕΕ, 1999, σελ. 379). Οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της ζωής αλλάζουν συνεχώς. Αυτήν τη στιγμή η Κύπρος μετά τις προδοτικές ενέργειες της χούντας των συνταγματαρχών, ηττήθηκε και διαμελίσθηκε από τους Τούρκους και παρ’ όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ δεν κατορθώθηκε να επανενωθεί. Το ίδιο και με το σχέδιο Ανάν. Σήμερα, 38 χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα του πολέμου, οι Ελληνοκύπριοι συζητούν και ξανασυζητούν με τους Τουρκοκυπρίους για ένωση και σχηματισμό ενιαίου κράτους, αλλά όλες οι συζητήσεις καταλήγουν σε αποτυχία, γιατί η Τουρκία κι οι Τουρκοκύπριοι δεν θέλουν ένα κράτος, αλλά δύο μέσα σε μια συνομοσπονδία. Με βάση τη λογική, θα πρέπει να καταλήξει κανείς ότι με τα σημερινά δεδομένα, τα πράγματα δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω και να ανατραπούν παγιωθείσες καταστάσεις. Βέβαια, σε εθνικά θέματα δεν πρέπει κανείς να βιάζεται, επειδή ο χρόνος είναι ο πλέον ισχυρός παράγοντας, αλλά θεωρούμε πως η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται και, αν αυτό συμβεί, επαναλαμβάνεται, όπως λέγεται, ως φάρσα. Από την άλλη μεριά, όσο κι αν ο εθνικισμός εμφανίζεται εφτάψυχος, το βέλος της προόδου της Ευρώπης δείχνει μια στενότερη συνεργασία και όχι διάσπαση των λαών. Επειδή λοιπόν οι καιροί άλλαξαν, οι μεγάλες δυνάμεις δεν ανταγωνίζονται πλέον σ’ αυτήν τη γωνιά της γης, όπως παλαιότερα, καθόσον η περιοχή είναι σχετικά ήσυχη, ανεξάρτητα από τα γεγονότα της Συρίας, που θα είναι παροδικά, και επειδή έχουμε κοινό εθνικό ύμνο και κοινό νόμισμα, θεωρούμε πως ήρθε η ώρα της ένωσης της Κύπρου με τη μητέρα πατρίδα, πρώτον για να εκπληρωθεί η επιθυμία τόσων και τόσων γενεών, αλλά και για την καλύτερη πορεία των δυο αδελφών λαών μας. Τι θα μπορούσε να γίνει; Ίσως κάποιος να παρατηρήσει πως η σημερινή συγκυρία δεν είναι ενθαρρυντική για μια τέτοια πολιτική κίνηση, δεδομένου ότι η Ελλάδα διέρχεται μεγάλη οικονομική κρίση και βρίσκεται προ των πυλών της χρεοκοπίας. Καμιά αντίρρηση, αλλά επ’ αυτού λέμε: ◆ Πρώτον, ό,τι κι αν συμβεί, η Ελλάδα δεν πρόκειται να πεθάνει. ◆ Δεύτερον, η οικονομική κατάσταση της Μεγαλονήσου ελάχιστα διαφέρει από τη δική μας. ◆ Τρίτον και σπουδαιότερο, η διεθνής συγκυρία είναι η πλέον κατάλληλη και δεν πρόκειται να υπάρξουν εκείνες οι αναταραχές και αντιδράσεις του παρελθόντος. Βέβαια, στην πάροδο του χρόνου, ίσως έχουν δημιουργηθεί στο νησί αντίρροπες δυνάμεις, που αντιστρατεύονται στην ένωση. Όμως σε μια τέτοια κίνηση, η πρότασή μας είναι η ακόλουθη: 1. Διεξαγωγή δημοψηφίσματος, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, αν είναι επιθυμητή η ένωση. 2. Στη θετική έκβαση, δημιουργείται η Ελληνική Συνομοσπονδία, όπου διατηρούνται οι ξεχωριστές κυβερνήσεις, που κατέχουν τις όποιες συμφωνηθείσες κυρίαρχες αρμοδιότητες. Πέραν αυτών ο νέος φορέας αναλαμβάνει μεταβατικά κάποιες κοινές δράσεις με τα δημιουργούμενα προς τούτο νέα όργανα. 3. Γνωστοποιείται στην κυβέρνηση της Τουρκίας και στις άλλες σύμμαχες κυβερνήσεις πως πρόθεση του νέου κρατικού φορέα είναι η τήρηση όλων των διεθνών υποχρεώσεών του, η στενότερη συνεργασία με τις όμορες χώρες και η διαφύλαξη της ειρήνης. Από εκεί και ύστερα ο χρόνος και η καλή θέληση θα μεθοδεύσουν τα πράγματα προς το καλύτερο.