Η 28η Οκτωβρίου 1940

του Φάνη Μαλκίδη

Ο Ελληνοιταλικός πόλεμος του 1940 εντάσσεται στα πλαίσια της παγκόσμιας σύρραξης που ξέσπασε το Σεπτέμβριο του 1939. Η σημασία “Της Μάχης της Ελλάδας” ήταν ο θρίαμβος μιας μικρής και φτωχής χώρας και ενός λαού που πολεμούσε για την αξιοπρέπειά του, για τις βασικές αξίες του πολιτισμένου κόσμου και τα δικαιώματα του ανθρώπου που καταπατούνταν από τη βία, την αυθαιρεσία και τον καιροσκοπισμό. Το “ελληνικό παράδειγμα” έδινε θάρρος στους άλλους λαούς να διεκδικήσουν και εκείνοι την ελευθερία τους.

Ο πόλεμος στην Ελλάδα
Η Αγγλία και η Γαλλία προκειμένου να ενισχύσουν τη θέση τους στην ανατολική Μεσόγειο υπογράφουν το 1939 τριπλή Συμμαχία με την Τουρκία στην ανατολική Μεσόγειο. Η Αγγλία για να αντισταθμίσει στην Ελλάδα την οικονομική επιρροή της Γερμανίας, που η εμπορική της δραστηριότητα δεν πρέπει να υποτιμηθεί παρά την υπεροχή του αγγλικού κεφαλαίου, υπογράφει τον Ιανουάριο του 1940 εμπορική συμφωνία με την Ελλάδα και τα Γενικά Επιτελεία της Ελλάδας, Γαλλίας και Αγγλίας ρυθμίζουν το θέμα της αποστολής πολεμικής βοήθειας.

Όταν ο Χίτλερ μετά τη συνθηκολόγηση της Γαλλίας τον Ιούνιο του 1940 έχει καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης. η Ελλάδα τάσσεται στο πλευρό της Αγγλίας, που τη στιγμή αυτή διεξάγει μόνη της τον αγώνα εναντίον των δυνάμεων του Άξονα. Άλλωστε ο ελληνικός λαός απαιτεί μια τέτοια πολιτική. Οι εκφοβισμοί της Ιταλίας που εκφράζονται με τον τορπιλισμό του ελληνικού καταδρομικού Έλλη στην Τήνο, τον Δεκαπενταύγουστο του 1940 δεν έχουν το αποτέλεσμα που προεξοφλεί ο Μουσολίνι. Το ιταλικό τηλεσίγραφο της 28ης Οκτωβρίου 1940 με το οποίο ο Μουσολίνι ζητούσε την ελεύθερη δίοδο των ιταλικών στρατευμάτων απορρίπτεται από τον Ιωάννη Μεταξά χωρίς συζήτηση.

Η πορεία των ελληνικών στρατιωτικών μονάδων προς το Μέτωπο ήταν γεμάτη κακουχίες. Όμως ο βαρύς χειμώνας, ο ενθουσιασμός του ελληνικού στρατού και τα βουνά της Αλβανίας επιτρέπουν στους Έλληνες όχι μόνον να αντιμετωπίσουν την επίθεση με ιταλική επιτυχία, αλλά και να περάσουν αμέσως στην αντεπίθεση. Στη δυτική Μακεδονία ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει στις 22 Νοεμβρίου την Κορυτσά, ενώ στον κεντρικό τομέα της βόρειας Πίνδου εξουδετερώνει μια ιταλική μεραρχία Αλπινιστών και στον παραλιακό τομέα, όπου οι Ιταλοί είχαν στην αρχή κατορθώσει να εισχωρήσουν σε μεγάλο βάθος, τους υποχρεώνει να εκκενώσουν την κοιλάδα του ποταμού Καλαμά. Στο τέλος του χρόνου οι Ιταλοί βρίσκονται απωθημένοι 60 χιλιόμετρα πέρα από τα ελληνικά σύνορα.

Η ιταλική αντεπίθεση που ξεκινά με την έναρξη του νέου έτους δεν έχει αποτέλεσμα. Ο ελληνικός στρατός θα μπει στο Πόγραδετς, στο Αργυρόκαστρο, στη Χιμάρα, στους Αγίους Σαράντα. Σε διάστημα έξι μηνών οι Ιταλοί υφίστανται βαριές ήττες. Δεκαέξι ελληνικές μεραρχίες ακινητοποιούν στην Αλβανία εικοσιεπτά ιταλικές με εξοπλισμό πολύ ανώτερο των ελληνικών.

Το επίσημο ιταλικό τελεσίγραφο.
Στις 3 τα μεσάνυχτα της 28ης Οκτωβρίου ο πρεσβευτής της Ιταλίας στην Ελλάδα κόμης Γκράτσι επιδίδει στον πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά το παρακάτω τελεσίγραφο (απόσπασμα)
… Η ουδετερότης της Ελλάδος απέβη ολονέν και περισσότερον απλώς και καθαρώς φαινομενική. Η ευθύνη δια την κατάστασιν ταύτην πίπτει πρωτίστως επί της Αγγλίας και επί της προθέσεώς της όπως περιπλέκη πάντοτε άλλας χώρας εις τον πόλεμον. Η Ιταλική Κυβέρνησις θεωρεί έκδηλον ότι η πολιτική της Ελληνικής Κυβερνήσεως έτεινε και τείνει να μεταβάλη το ελληνικόν έδαφος, ή τουλάχιστον να επιτρέψη όπως το ελληνικόν έδαφος μεταβληθή εις βάσιν πολεμικής δράσεως εναντίον της Ιταλίας. Τούτο δεν θα ηδύνατο να οδηγήση ή εις μίαν ένοπλον ρήξιν μεταξύ της Ιταλίας και της Ελλάδος, ρήξιν την οποίαν η Ιταλική Κυβέρνησις έχει πάσαν πρόθεσιν να αποφύγη.

Όθεν, η Ιταλική Κυβέρνησις κατέληξεν εις την απόφασιν να ζητήση από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν -ως εγγύησιν δια την ουδετερότητα της Ελλάδος και ως εγγύησιν δια την ασφάλειαν της Ιταλίας- το δικαίωμα να καταλάβη δια των ενόπλων αυτής δυνάμεων, δια την διάρκειαν της σημερινής προς την Αγγλίαν ρήξεως, ωρισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους. Η Ιταλική Κυβέρνησις ζητεί από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν όπως μη εναντιωθή εις την κατάληψιν ταύτην και όπως μη παρεμποδίση την ελευθέραν διέλευσιν των στρατευμάτων των προοριζομένων να την πραγματοποιήσωσι. Τα στρατεύματα ταύτα δεν παρουσιάζονται ως εχθροί του ελληνικού λαού και η Ιταλική Κυβέρνησις δεν προτίθεται ποσώς, δια της προσωρινής κατοχής στρατηγικών τινών σημείων, επιβαλλομένης υπό της ανάγκης των περιστάσεων και εχούσης καθαρώς αμυντικόν χαρακτήρα, να θίξη οπωσδήποτε την κυριαρχίαν και την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος.

Η Ιταλική Κυβέρνησις ζητεί από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν όπως δώση αυθωρεί εις τας στρατιωτικάς αρχάς τας αναγκαίας διαταγάς ίνα η κατοχή αυτή δυνηθή να πραγματοποιηθή κατά ειρηνικόν τρόπον. Εάν τα ιταλικά στρατεύματα ήθελον συναντήση αντίστασιν, η αντίστασις αυτή θα καμφθή δια των όπλων και η Ελληνική Κυβέρνησις θα έφερε τας ευθύνας, αι οποίαι ήθελον προκύψη εκ τούτου.
Αθήναι τη 28η Οκτωβρίου 1940/ΧΙΧ

Από το βιβλίο του Θ. Παπακωνσταντίνου. Η μάχη της Ελλάδος, 1940-1941.
η απάντηση: Διάγγελμα του Πρωθυπουργού προς τον Ελληνικό Λαό
Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία, μη αναγνωρίζουσα εις ημάς το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν, και μου ανεκοίνωσεν ότι, προς κατάληψιν αυτών, η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν.
Απήντησα εις τον ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος. Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα. τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών.
Ι. ΜΕΤΑΞΑΣ
O ελληνοϊταλικός πόλεμος
Ο ενθουσιασμός του ελληνικού στρατού, η αυθόρμητη παλλαϊκή υποστήριξη του πολεμικού αγώνα και οι ορεινοί όγκοι της Ηπείρου κατέστησαν εφικτή όχι μόνο την αποτελεσματική απόκρουση των ιταλικών στρατευμάτων αλλά και μια θεαματική αντεπίθεση των Ελλήνων μέσα στο αλβανικό έδαφος. Η Μάχη της Ελλάδας, που κάλυψε συνολικά ένα διάστημα 216 ημερών και μπορεί να διακριθεί σε τρεις περιόδους, εξελίχθηκε από την αρχική άμυνα του πάτριου εδάφους (28/10/40 μέχρι 13/11/40), στην ορμητική αντεπίθεση, που απέδωσε την κατάληψη σημαντικών πόλεων και άλλων σημείων της Βορείου Ηπείρου (14/11/40 μέχρι 28/12/49), έως μία ακόμη βαθύτερη προέλαση στο αλβανικόέδαφος, με τη συντριβή της περιβόητης “εαρινής επίθεσης” των Ιταλών (29/12/40 μέχρι 5/4/41).

Tο συνολικό αποτέλεσμα ήταν η καθήλωση είκοσι επτά ιταλικών μεραρχιών στην Αλβανία από δεκαέξι ελληνικές και η επέκταση των ελληνικών συνόρων 60 χιλιόμετρα μέσα στο αλβανικό έδαφος, γεγονός που προσελήφθη και ως απελευθέρωση ελληνικών εδαφών, της Βορείου Hπείρου.
Παράλληλα προς το στρατό ξηράς, σφοδρούς αγώνες στη θάλασσα έδινε κι ο ελληνικός στόλος, προστατεύοντας τις ελληνικές μεταφορές και παρεμποδίζοντας τις ιταλικές, όπως και προφυλάσσοντας τις ακτές από εχθρικές αποβάσεις και βομβαρδισμούς. Ο ελληνικός στόλος πέτυχε εξαιρετικές νίκες επί των Ιταλών, συμβολική υπόμνηση των οποίων παρέμεινε η δράση του υποβρυχίου “Παπανικολής” και του πλωτάρχη του, Μίλτωνα Ιατρίδη. Επίσης, η ελληνική αεροπορία, αν και στοιχειωδώς εξοπλισμένη, έδωσε το δικό της αγώνα στην αναχαίτιση των εντυπωσιακά υπέρτερων ιταλικών αεροπορικών δυνάμεων.

H αναπάντεχη για όλους ελληνική νίκη κατά των Ιταλών αποτέλεσε την πρώτη συμμαχική νίκη κατά των δυνάμεων του Άξονα και χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό απ’ ολόκληρο τον αμυνόμενο κόσμο. Αξιοσημείωτος υπήρξε ακόμα και ο γερμανικός θαυμασμός για το ελληνικό κατόρθωμα. H σημασία της εξάλλου ήταν τεράστια. Διέλυσε το μύθο της παντοδυναμίας του Άξονα, ενθάρρυνε αποφασισμένους και διστακτικούς λαούς προς αντίσταση, κατέστρεψε το γόητρο του Μουσολίνι, ενώ καθυστέρησε την προγραμματισμένη επίθεση του Χίτλερ στη Ρωσία.

Η εξέλιξη της μάχης της Ελλάδας μέσα από τους πρωτοσέλιδους τίτλους της εφημερίδας της εποχής, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:
Τρίτη 29 Οκτωβρίου 1940: Η Ελλάς ευρίσκεται από χθες σε πόλεμο με την Ιταλίαν. Το έθνος σύσσωμον, μνήμον των παραδόσεών του, εις τα επάλξεις! Οι ήρωες του Καπορέττο, απατεώνες ως πάντοτε, επετέθησαν ημίσειαν ώρα ενωρίτερον της εκπνοής του τελεσιγράφου. Ο ελληνικός λαός καλείται δι’ εμπνευσμένων διαγγελμάτων του βασιλέως και του κυβερνήτου να πράξη το καθήκον του. Ο εθνικός στρατός, μαχόμενος ηρωϊκώς εις τα ελληνοαλβανικά σύνορα αμύνεται μετ’ επικού θάρρους του πατρώου εδάφους. Αεροπορικαί επιδρομαί εναντίον των Πατρών, όπου εσημειώθησαν θύματα, της Κορίνθου, της Ελευσίνος και του Τατοΐου.
Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 1940: Η Β’ ημέρα του ελληνοϊταλικού πολέμου. Η παγκόσμιος κοινή γνώμη συγκεκινημένη διά την ηρωικήν στάσιν της Ελλάδος.

Παρασκευή 1 Νoεμβρίου 1940: Η διεθνής προσοχή στρέφεται εις την μάχην της Ελλάδος. Ολόκληρον το έθνος, στρατός και λαός δεν έχουν παρά ένα σύνθημα: “ΝΙΚΗ!”. Μεγάλαι επιτυχίαι των ελληνικών πολεμικών δυνάμεων. Η ελληνική αεροπορία εβομβάρδισε και επολυβόλησεν εκ χαμηλού ύψους εχθρικά τμήματα. Εν αερομαχία κατερρίφθησαν δύο ιταλικά αεροπλάνα και αι ναυτικαί μας δυνάμεις εβομβάρδισαν τα αλβανικά παράλια.

Kυριακή 3 Νοεμβρίου 1940: Μετά την 6η ημέραν του ελληνοϊταλικού πολέμου… Οι Εύζωνοι με εφ’ όπλου λόγχην, εκδιώκοντες τον εχθρόν, εισέδυσαν εις το αλβανικόν έδαφος. Όλαι αι ορειναί διαβάσεις κατέχονται σταθερώς υφ’ ημών, κατελήφθησαν δε εντός εχθρικού εδάφους σημαντικώταται θέσεις.

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 1940: Ήρχισε μεγάλη ελληνική αντεπίθεσις. Η υποχώρηση του ιταλικού στρατού λαμβάνει έκτασιν ατάκτου φυγής. Ιταλική φάλαγξ, απολεσθείσα εις την Πίνδον, παραδίδεται μετά του οπλισμού της. Η Κορυτσά ευρίσκεται υπό σφοδρόν και αδιάλλειπτον πυρ του ελληνικού πυροβολικού.

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 1940: Μεγάλαι επιτυχίαι των ελληνικών όπλων. Κατόπιν θυελλώδους ελληνικής αντεπιθέσεως η 3η Μεραρχία των Αλπινιστών, ενισχυμένη δι’ ιππικού, Βερσαλιέρων και φασιστικής Εθνοφρουράς, εξεμηδενίσθη. Εις την άτακτον φυγήν της παρέσυρε και τας σταλείσας εξ Αυλώνος ενισχύσεις. Πολυπληθείς αιχμάλωτοι και πάντοιον υλικόν περιήλθον εις ημετέρας χείρας.

Σάββατον 23 Νοεμβρίου 1940: Ο περιφανής θρίαμβος των ελληνικών όπλων. Η Κορυτσά κατελήφθη χθες υπό του προελαύνοντος ελληνικού στρατού. Ο λαός της πόλεως υπεδέχθη μετ’ ενθουσιωδών εκδηλώσεων τους ελευθερωτάς.
Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 1940: Γενική προέλασις εις το μέτωπον. Κατελήφθη η Μοσχόπολις. 1500 αιχμάλωτοι συνελήφθησαν εν Κορυτσά και πολύ υλικόν.

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 1940: Τα ελληνικά στρατεύματα εισήλθον χθες εις Πόγκραδετς. Οι Ιταλοί υποχωρούν προς την κατεύθυνσιν του Ελβασάν.

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 1940: Ο ελληνικός στρατός κατέλαβε χθες μετά λυσσώδη μάχην την Πρεμετήν. Γενική υποχώρησις των Ιταλών καθ’ όλην την γραμμήν του Μετώπου.

Σάββατον 7 Δεκεμβρίου 1940: Τα στρατεύματά μας καταλαβόντα την πόλιν των Αγ. Σαράντα, προώθησαν τας γραμμάς των προς Βορράν κάμπτοντα την ιταλική αντίστασιν. Εις τον λιμένα των Αγ. Σαράντα ανευρέθη ημιβυθισμένον το βομβαρδισθέν υπό της αεροπορίας ιταλικόν αντιτορπιλικόν – Άπειρα λάφυρα εις χείρας μας. Το Αργυρόκαστρον και το Δέλβινον εγκαταλείφθησαν υπό του ιταλικού στρατού.

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 1940: Τα ελληνικά στρατεύματα, μετά νικηφόρους αγώνας, εισήλθον χθες εις το Αργυρόκαστρον.

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 1940: Τα ελληνικά στρατεύματα κατέλαβον χθες την Χειμάρραν.

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 1940: Νέος άθλος του ναυτικού μας: Το ελληνικόν υποβρύχιον “Παπανικολής” περιπολούν ανά την Αδριατικήν προσέβαλεν ιταλικήν νηοπομπήν και κατεβύθισε τρία οπλιταγωγά.

Σάββατον 11 Ιανουαρίου 1941: Τα ελληνικά στρατεύματα κατέλαβον χθες την Κλεισούραν. Εξαιρετικής σπουδαιότητος δια την εξέλιξιν των επιχειρήσεων η νέα επιτυχία. Συνελήφθησαν 600 αιχμάλωτοι και περιήλθον εις χείρας μας άρματα μάχης.

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 1941: Το νέον λαμπρόν κατόρθωμα του Β. Ναυτικού: Το ελληνικόν υποβρύχιον “Παπανικολής” ετορπίλλισε προχθές έμφορτον μεταγωγικόν σκάφος εις τα εχθρικά ύδατα.

Δευτέρα 7 Απριλίου 1941: Εις τα βουνά της Μακεδονίας γράφεται μια νέα εποποιία ασύλληπτων ηρωισμών. Από της πρωΐας της χθες η Ελλάς και η Νοτιοσλαυία, υποστάσαι απρόκλητον επίθεσιν, ευρίσκονται εμπόλεμοι με την Γερμανίαν. Και η Ιταλία εκήρυξε τον πόλεμον εναντίον της Νοτιοσλαυίας. Τα στρατεύματά μας αμύνονται συγκρατούντα κρατερώς τας θέσεις των.

Σάββατον 12 Απριλίου 1941: Με πνεύμα αδαμάστου μαχητικότητος και με ακλόνητον πεποίθησιν επί την τελικήν νίκην, ο ηρωικός ελληνικός στρατός, βοηθούμενος από τους γενναίους Άγγλους, αντιμετωπίζει τον νέον εισβολέα.

Δευτέρα 28 Απριλίου: Την 8:25 π.μ. της χθες ο γερμανικός στρατός εισήλθεν εις Αθήνας. Πώς συντελέσθη η παράδοσις των Αθηνών και του Πειραιώς εις τας γερμανικάς αρχάς. Εις τον δήμαρχον των Αθηνών ανετέθησαν άπασαι αι εξουσίαι εις την πρωτεύουσαν. – eleftherovima

H Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τους στρατούς τεσσάρων χωρών ταυτόχρονα, Αλβανίας, Ιταλίας, Γερμανίας, και Βουλγαρίας.

ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣΕλλάς: 219
Νορβηγία 61
Γαλλία 43 [Η υπερδύναμη της εποχής]
Πολωνία 30
Βέλγιο 18
Ολλανδία 4
Γιουγκοσλαβία 3
Δανία 0 μέρες [Οι Δανοί παραδώθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ……………….]
Τσεχοσλοβακία 0
Λουξεμβούργο 0

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ
Οι νεκροί Ελληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους 13.676
Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν :
Αλβανοί: 1165 (Πάργα , Μαργαρίτιο, Παραμυθία)
Ιταλοί: 8000
Boύλγαροι: 25000
Γερμανοί: 50000

Συνολικες απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες)
Ελλάς 10% (750.000)
Σοβ. Ενωση 2,8%
Ολλανδία 2,2%
Γαλλία 2%
Πολωνία 1,8%
Γιουγκοσλαβία 1,7%
Βέλγιο 1,5%

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

Πηγή: Ανθολόγιον Πατριδογνωσίας, Μενελάου Παγουλάτου

Κάρολος ντέ Γκώλ, Charles de Gault 1890-1970
Πρόεδρος τής Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός τής Γαλλικής Αντίστασης κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

“Αδυνατώ νά δώσω τό δέον εύρος τής ευγνωμοσύνης πού αισθάνομαι γιά τήν ηρωική αντίσταση τού Λαού καί τών ηγετών τής Ελλάδος.”
(Από ομιλία του στό Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά τήν λήξη τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.)

Μωρίς Σουμάν, Maurice Schumann 1911-1992
Υπουργός των εξωτερικων τής Γαλλίας 1969-1973, Μέλος τής Γαλλικής Ακαδημίας 1974

“Η Ελλάδα είναι τό σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης…Ποτέ μιά ήττα δέν υπήρξε τόσο τιμητική γιά κείνους πού τήν υπέστησαν”
(Από μήνυμά του πού απηύθηνε από τό BBC τού Λονδίνου στούς υποδουλωμένους λαούς τής Ευρώπης στίς 28 Απριλίου 1941, ημέρα πού ό Χίτλερ κατέλαβε τήν Αθήνα ύστερα από πόλεμο 6 μηνών κατά τού Μουσολίνι καί έξι εβδομάδων κάτα τού Χίτλερ.)

Στάλιν, Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953
Αρχηγός τής Σοβιετικής Ενώσεως από τό 1924 έως 1953

“Λυπάμαι διότι γηράσκω καί δέν θά ζήσω επί μακρόν διά νά ευγνωμονώ τόν Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου ή αντίστασις έκρινε τόν 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον.”
(Από ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας τήν 31 Ιανουαρίου 1943 μετά τήν νίκη τού Στάλιγκραντ καί τήν συνθηκολόγηση τού στρατάρχου Paulus.)

Μόσχα, Ραδιοφωνικός Σταθμός

“Επολεμήσατε άοπλοι καί ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων.Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διοτι εκερδίσαμε χρόνο γιά να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι καί ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε”.
(Οταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ

Γεώργης Ζουκώφ, Georgy Constantinovich Joucov 1896-1974
Στρατάρχης τού Σοβιετικού Στρατού

“Εάν ό Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στίς πόρτες τής Μόσχας, νά συγκρατήσει καί νά ανατρέψει τόν Γερμανικό χείμαρρο, τό οφείλει στόν Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τίς Γερμανικές μεραρχίες όλον τόν καιρό πού θά μπορούσαν νά μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε τό κορύφωμα τής Ελληνικής προσφοράς.”
(Απόσπασμα από τά απομνημονεύματά του γιά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.)

Μπενίτο Μουσολίνι, Benito Mousolini 1833-1945
Πρωθυπουργός τής Ιταλίας 1922-1945

“Ο πόλεμος μέ τήν Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δέν είναι ακλόνητον είς τά στρατιωτικά πράγματα καί ότι πάντοτε μάς περιμένουν εκπλήξεις.”
(Από λόγο πού εκφώνησε στίς 10/5/1941.)

Αδόλφος Χίτλερ, Hitler 1889-1945
Αρχηγός τού Γερμανικού κράτους 1889-1945

“Χάριν τής ιστορικής αληθείας οφείλω νά διαπιστώσω ότι μόνον οί Ελληνες, εξ’ όλων τών αντιπάλων οί οποίοι μέ αντιμετώπισαν, επολέμησαν μέ παράτολμον θάρρος καί υψίστην περιφρόνησιν πρός τόν θάνατον….”
(Από λόγο πού εκφώνησε στίς 4 Μαίου 1941 στό Ράιχσταγκ.)

Σέρ Αντονυ Ηντεν, Sir Robert Antony Eden 1897-1977
Υπουργός Πολέμου καί Εξωτερικών της Βρεταννίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Βρεταννίας 1955-1957

“Ασχέτως πρός ότι θα πούν οι ιστορικοί τού μέλλοντος, εκείνο τό οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στόν Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή τής επανάστασης στήν Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή εκράτησε τούς Γερμανούς στό ηπειρωτικό έδαφος καί στήν Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τήν χρονολογική σειρά όλων τών σχεδίων τού Γερμανικού Επιτελείου καί έτσι έφερε γενική μεταβολή στήν όλη πορεία τού πολέμου καί ενικήσαμε.”
(Από λόγο του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 24/09/1942.)

Τσώρτσιλ, Winston Churchil 1874-1965
Πρωθυπουργός τής Μεγάλης Βρετανίας κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

“Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δέν αποδίδει τό ελάχιστο εκείνων τών πράξεων αυτοθυσίας τών Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων τής νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα τών εθνών, κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διά τήν ανθρώπινη ελευθερία καί αξιοπρέπειαν.”
“Εάν δέν υπήρχε η ανδρεία τών Ελλήνων καί ή γενναιοψυχία τους, ή έκβαση τού Β’ Παγκόσμιο Πολέμου θά ήταν ακαθόριστη.”
(Από ομιλία του στό Αγγλικό κοινοβούλιο στίς 24 Απριλίου 1941.)

“Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οί Ελληνες πολεμούν σάν ήρωες. Τώρα θά λέμε: Οί ήρωες πολεμούν σάν Έλληνες.”
(Από λόγο πού εκφώνησε από τό BBC τίς πρώτες ημέρες τού Ελληνοιταλικού πολέμου.)

“Μαχόμενοι οί Έλληνες εναντίον τού κοινού εχθρού θά μοιρασθούν μαζί μας τά αγαθά τής ειρήνης.”
(Από λόγο πού εξεφώνησε στίς 28 Οκτωβρίου 1940, όταν επετέθη ή Ιταλία κατά τής Ελλάδας.)

Σέρ Χάρολδ Αλεξάντερ, Sir Harold Leofric George Alexander 1891-1969
Βρετανός Στρατάρχης κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

“Δέν θά ήταν υπερβολή νά πούμε ότι ή Ελλάς ανέτρεψε τό σύνολο τών σχεδίων τής Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν νά αναβάλει γιά έξι εβδομάδες τήν επίθεση κατά τής Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποιά θά ήταν ή θέση τής Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς τήν Ελλάδα.”
(Από ομιλία του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 28 Οκτωβρίου 1941.)

Γεώργιος ΣΤ’ (1898-1952)
Βασιλεύς τής Μεγάλης Βρετανίας 1936-1952

“Ο μεγαλοπρεπής αγών τής Ελλάδος, υπήρξε ή πρώτη μεγάλη καμπή τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.”
(Από λόγο του στο κοινοβούλιον τόν Μάιον 1945.)

Φραγκλίνος Ρούσβελτ, Roosvelt 1882-1945
Πρόεδρος τών Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής 1932-1945

“Εις τήν Ελλάδα παρασχέθη τήν 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών διά ν’αποφασίσει πόλεμον ή ειρήνην, αλλά καί τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία νά παρείχετο, ή απάντησις θά ήτο ή ίδια.”
“Οί Έλληνες εδίδαξαν δία μέσου τών αιώνων τήν αξιοπρέπειαν. Οταν όλος ό κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ό Ελληνικός λαός ετόλμησε νά αμφισβητήσει τό αήττητον τού γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας τό υπερήφανον πνεύμα τής ελευθερίας.”
(Από ραδιοφωνικό λόγο πού εξεφώνησε στίς 10/6/1943.)

“Ο ηρωικός αγών τού ελληνικού λαού…κατά τής επιθέσεως τής Γερμανίας, αφού τόσον παταγωδώς ενίκησε τούς Ιταλούς στήν απόπειρά τους νά εισβάλλουν στό ελληνικό έδαφος, γέμισε μέ ενθουσιασμό τίς καρδιές τού αμερικανικού λαού καί εκίνησε τήν συμπάθειά του. Πρό ενός καί πλέον αιώνος, κατά τόν πόλεμον τής ελληνικής ανεξαρτησίας, τό εθνος μας…εξέφρασε τήν φλογερή του συμπάθεια γιά τούς Ελληνες καί ευχότανε γιά τήν ελληνική νίκη…”
(Δήλωσή τουστό Υπατο Συμβούλιο τής Αχέπα στίς 25/04/1941, πού μεταδώθηκε ραδιοφωνικά από τόν Λευκό Οίκο.)

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: “10 Απριλίου 1941, μετά τήν Συνθηκολόγηση μέ τήν Γερμανία παραδίδονται τά οχυρά Παλιουριώτες καί Ρούπελ. Οί Γερμανοί εκφράζουν τόν θαυμασμό τους στούς Ελληνες στρατιώτες, δηλώνουν ότι αποτελεί τιμή καί υπερηφάνεια τό ότι είχαν σάν αντίπαλο έναν τέτοιο στρατό καί ζητούν από τόν Ελληνα διοικητή νά επιθεωρήση τόν Γερμανικό στρατό ώς ένδειξι τιμής καί αναγνωρίσεως! Η Γερμανική Σημαία υψώνεται μόνο μετά τήν πλήρη αποχώρηση τού Ελληνικού Στρατού.

“Ενας Γερμανός αξιωματικός τής αεροπορίας εδήλωσε στόν διοικητή τής ομάδος μεραρχιών Ανατολικής Μακεδονίας αντιστράτηγον Δέδεν ότι ό Ελληνικός Στρατός ήταν ό πρώτος στρατός στόν οποίον τά στούκας δέν προκάλεσαν πανικό. “Οι στρατιώται σας’’ είπε, ’’αντί νά φεύγουν αλλόφρονες, όπως έκαναν είς τήν Γαλλία καί τήν Πολωνία, μας επυροβόλουν από τας θέσεις των.’’

Πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, τεύχος Απριλίου 2003.”

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΟΥ ’40

Του Νέστορα Μάτσα

Ένα γράμμα – μια μαρτυρία. Κάτι πιο πολυσήμαντο: Μια κραυγή εκ βαθέων, που προκαλεί ρίγος και δέος, γιατί προέρχεται από έναν αγωνιστή που έχει το δικαίωμα να κραυγάζει. Του το δίνουν τα τρία τραύματα από το μέτωπο, του το δίνει η πολεμική του αναπηρία. Ένα γράμμα, λοιπόν, κραυγή, πάνω και πέρα από τον χρόνο και την ευτέλεια των καιρικών πολιτικών παθών. Το έφερε στο γραφείο μου, ώριμος πια από τα χρόνια, με κάτασπρα τα μαλλιά και σκαμμένο το πρόσωπο, παλιός πολεμιστής στο μέτωπο του ‘40. Σεμνός, όπως όλοι οι πραγματικοί ήρωες, ήρεμος και πράος, χωρίς να κάνει χρήση των τίτλων του, χωρίς ν’ αναφερθεί στους αγώνες, στο μέτωπο και την αντίσταση που του χάρισαν πολλά μετάλλια, μεγαλόσταυρους, τρία τραύματα και μια βαρειά αναπηρία, άφησε το γράμμα λέγοντας απλά: Αν νομίζετε ότι παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον, το δημοσιεύετε… Κι έφυγε… Ένας συνάδελφος που έτυχε να τον ξέρει είπε: Ήταν ένας αληθινός ήρωας… Παλικάρι πραγματικό! Και στο αλβανικό μέτωπο και στην Αντίσταση, στα πικρά χρόνια της κατοχής. Διάβασα με συγκίνηση το γράμμα του με παραλήπτη «ένα νέο άνθρωπο», τον οποιοδήποτε νέο άνθρωπο, που ζει σ’ ένα δικό του κόσμο, «κατασκευασμένο» από χάρτινα λόγια και ψευδαισθήσεις, που δεν ξέρει (ή δεν τον έμαθαν) την βαθύτερη ηθική σημασία της Ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που καταμοιράζεται σε ίσο βάρος ανάμεσα στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις. Αλλά το γράμμα, που το είχα παρουσιάσει όταν, πριν από μία περίπου δεκαετία το έλαβα, είναι τόσο εύγλωττο από μόνο του, που δεν χρειάζεται κανένα σχολιασμό. Λέει, λοιπόν, το γράμμα: «Νέε μου φίλε, Δεν έτυχε να με ξέρεις, ενώ εγώ είχα την χαρά να σε συναντήσω πολλές φορές: Στα Πανεπιστήμια, στα γήπεδα, στους δρόμους, στην Αθήνα ή στην επαρχιακή πόλη που ζεις. Το όνομά σου δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ούτε ο τόπος της καταγωγής σου, μπορεί να είσαι από την Αθήνα ή να κατάγεσαι από κάποιο χωριό… Το αντιπροσωπευτικό σου γνώρισμα είναι τα νιάτα σου. Σε αυτά απευθύνομαι και στην φλόγα των ματιών σου, που κλείνει τα όνειρα, τις φιλοδοξίες και τήν λαχτάρα σου να πετύχεις στο πανεπιστήμιο ή στην δουλειά που διάλεξες. Αυτή η λαχτάρα, ή τόσο ανθρώπινη, ή τόσο νόμιμη, είναι ό,τι πιο ωραίο κλείνεις μέσα σου, γιατί σου δίνει την δύναμη να αγωνίζεσαι και να μην λυγίζεις στην πρώτη δυσκολία. Σε σένα, λοιπόν, άγνωστε φίλε, στέλνω αυτό το γράμμα με κάποιο δικαίωμα που μου , παραχωρούν η ηλικία και η πείρα μου. Θα τολμούσα να πω και οι αγώνες μου, αλλά δεν πιστεύω ότι έκανα τίποτα περισσότερο από το καθήκον, που φλόγιζε τα μεθυσμένα νιάτα μου σαν ξεκινούσαν για το μέτωπο, με το όραμα της νίκης ενάντια στην βία, τον ολοκληρωτισμό και την ανελευθερία. Α, νέε μου, να μπορούσες έστω και λίγο να ζούσες την έξαρση και την παλλαϊκή συμμετοχή εκείνης της εθνικής μέθης. Όλοι μας, εμείς που ξεκινούσαμε για το μέτωπο κι οι άλλοι που θα έμεναν στα μετόπισθεν, όλοι μας, ο ανώνυμος ψυχωμένος λαός και οι επώνυμοι ανώτεροι αξιωματούχοι, άνθρωποι των γραμμάτων και επιστήμονες, απλές αγράμματες γυναικούλες, νέοι και γέροι, όπου και αν βρισκόμαστε, όπου και αν ζούσαμε, όποια δουλειά κι αν κάναμε, είχαμε γίνει μία ενιαία εθνική ψυχή. Δεν μας χώριζαν διαφορές, δεν μας δηλητηρίαζαν πολιτικά μίση, δεν μας διαιρούσαν τάξεις, ιδέες, φρονήματα. Είμαστε το Γένος ενιαίο και αδιαίρετο, που έπρεπε να πολεμήσουμε για την ελευθερία, που μας χάρισαν με αίμα και θυσίες οι πρόγονοι και που εμείς είχαμε απαράβατο χρέος, πάλι με αίμα και θυσίες να την διαφυλάξουμε, για να την κληρονομήσουμε σαν ιερή επιταγή και παρακαταθήκη στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Θα έφταναν εκείνες και μόνο οι στιγμές, οι φορτισμένες με ιδανικά και οραματισμούς για το Γένος, για να καταξιώσουν ολόκληρη την ιστορική μας διαδρομή, τριών χιλιετηρίδων. Δεν πολεμούσαμε έναν επώνυμο και συγκεκριμένο εχθρό. Πολεμούσαμε την ανώνυμη και πολυπρόσωπη βία, πολεμούσαμε τον ολοκληρωτισμό και την μισαλλοδοξία. Και δώσαμε εμείς οι μικροί και ανίσχυροι στην πανίσχυρη Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο το ύψιστο ηθικό μάθημα που το εκφράζει τόσο επιγραμματικά στον στίχο του ο ποιητής ότι «θέλει αρετή και τόλμην η ελευθερία». Ματώσαμε, πληγωθήκαμε, δοκιμαστήκαμε σκληρά αντιμετωπίζοντας τις πολυάριθμες σιδερένιες δυνάμεις του Άξονα αλλά δεν λυγίσαμε. Με το κεφάλι ψηλά στο μέτωπο, με το κεφάλι ψηλά στα μετόπισθεν κι έπειτα με το κεφάλι ψηλά στην αντίσταση. Το ξέρω, νέε μου φίλε, πως όλα αυτά σου φαίνονται κάπως υπερβολικά. Κι ίσως μέσα σου διατυπώνεις την σκέψη ότι είναι «έκτος εποχής».Η εποχή δεν στέκεται πια σ’ αυτές τις ιδέες που φαίνονται κάπως ξεπερασμένες! Άλλοι οι στόχοι των ανθρώπων, άλλες οι επιδιώξεις τους: μία καλύτερη και πιο άνετη ζωή, η εύκολη επιτυχία, πληρωμένη με οποιοδήποτε τίμημα. Ο κατασκευασμένος ευδαιμονισμός. Κι ακόμη, τα τείχη που χωρίζουν τους ανθρώπους. Τα πολλαπλά χαλύβδινα τείχη που έχουν στηθεί ανάμεσα τους από τους καιροσκόπους και τους χαμαιλέοντες. Η αδίστακτη κομματικοποίηση που έχει εισχωρήσει παντού, ακόμη και μέσα στην οικογένεια. Από την μίαν όχθη του ποταμού ο πατέρας, από την αντίθετη ο γιός, κι ανάμεσα τους ποτάμι αδιάβατο το πολιτικό πάθος. Σε είδα, νέε μου φίλε, αρκετές φορές να φανατίζεσαι με έξαλλο πάθος για την μια ή την άλλη παράταξη και να ξοδεύεις τον πολύτιμο δημιουργικό σου χρόνο χωρίς νόημα και σκοπό για να υποστηρίξεις τις θέσεις σου. Κι οι θέσεις αυτές δεν ξεκινούσαν από μία βαθύτερη πίστη σε μιαν ιδέα που είχες συνειδητοποιήσει και αγωνιζόσουν δίκαια γι’ αυτήν, αλλά από την επιπόλαιη επίδραση του άλλου που σε έβλεπε σαν όργανό του. Κι όμως η ζωή είναι γεμάτη ακόμη από ενδιαφέροντα, από στόχους, από ιδανικά. Δεν έχει αδειάσει, όπως θέλουν να νομίζουν κάποιοι, δεν έλειψαν εντελώς οι γέφυρες επικοινωνίας. Στο χέρι σου είναι να τις στεριώσεις για να μπορείς να δεις τον συνάνθρωπο όχι σαν αντίπαλο για αναμέτρηση αλλά σαν φίλο για συνεργασία… νέε μου άγνωστε φίλε. Από εκείνη την Μεγάλη Ώρα του ‘40 έχουν περάσει 42 χρόνια… Είμαστε άλκιμοι νέοι τότε όταν χυνόμαστε ασυγκράτητοι στον αγώνα της Λευτεριάς και τώρα κυρτώσαμε, γεράσαμε, ζούμε στο περιθώριο της ζωής. Τώρα είναι ο δικός σας κλήρος, η δική σας σειρά. Ο τόπος περιμένει από σας! Οι άνθρωποι περιμένουν από σας! Μεγάλο το χρέος, μεγαλύτερη ακόμη η χαρά. Λέγαμε όταν κινούσαμε για το Μέτωπο: Όλοι μαζί αδέλφια, για την Λευτεριά μας! Κι αυτές οι άπλες λέξεις, αυτό το «όλοι μαζί αδέλφια», ήταν βίωμα, σκοπός και αποστολή. Όλοι μαζί αδέλφια! Όπου μας λάχαινε ο κλήρος… Σε κάποιαν απρόσιτη βουνοκορφή της Πίνδου ή στα μετόπισθεν που κι αυτά πολεμούσαν για τους ίδιους σκοπούς και με την ίδια μέθη. Ά, εκείνες οι ώρες!… Εκείνες οι μέρες, οι φορτισμένες από πίστη και αγώνα! Είναι πια Ιστορία αλλά και ζωντανή μνήμη για μας που ακόμη τις κλείνουμε μέσα μας με την ίδια συγκίνηση και με την ίδια αγωνιστική διάθεση, όπως τότε. Ζήτησε, νέε μου, να γνωρίσεις μέσα από κείμενα και μαρτυρίες αυτές τις μεγάλες ώρες του ‘40, αυτό το νεώτερο έπος του Γένους. Μέθυσε από την μέθη τους, πάρε δύναμη από την πίστη τους. Για να μπορείς ολοκληρωτικά και απόλυτα να κατανοήσεις την βαθειά, την καίρια και τελεσίδικη σημασία της κραυγής: -Όλοι μαζί αδέλφια!… Και όχι μόνο στην μεγάλη ώρα του Πολέμου αλλά και στην μεγάλη ώρα της Ειρήνης! Που χρειάζεται κι αυτή μέθη, αγώνα κι αγρύπνια. Με αγάπη Ένας παλιός πολεμιστής του ‘40». Παρουσιάζω με συγκίνηση αυτό το γράμμα, χωρίς κανένα άλλο σχόλιο και το απευθύνω με την ίδια συγκίνηση στον άγνωστο παραλήπτη, ίσως τον προβληματίσει κι ίσως σταθεί στις τελευταίες του γραμμές για την μεγάλη ώρα της Ειρήνης, που όπως γράφει και ο παλιός πολεμιστής του ‘40 χρειάζεται κι αυτή μέθη, αγώνα και αγρύπνια. Το τελευταίο πριν από όλα: Αγρύπνια…

( Περιοδικό ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ τεύχος 18 )

Ένα ντοκιμαντέρ που «δεν πρέπει» να δείτε

Πριν από λίγες μέρες προβλήθηκε σε Γαλλία και Γερμανία ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ πάνω στην επτάμηνη διαπραγμάτευση της Ελλάδας με τους δανειστές της. Καλό θα ήταν να του ρίξετε μια ματιά, γιατί αν μείνετε στα αποσπάσματα που παρουσίασαν τα ελληνικά συστημικά ΜΜΕ, θα χάσετε τα καλύτερα σημεία του

του Θάνου Καμήλαλη

Το ντοκιμαντέρ έχει τίτλο «Grèce, le jour d’après » ( Ελλάδα, η επόμενη μέρα), προβλήθηκε από το κανάλι ARTE και ακολουθεί την πορεία των διαπραγματεύσεων, από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιανουαρίου μέχρι την υπογραφή του τρίτου μνημονίου. Ως αφηγητές χρησιμοποιούνται βασικοί πρωταγωνιστές του «ελληνικού δράματος», μεταξύ των οποίων οι Γιούνκερ, Μοσκοβισί και Σόιμπλε, ο Γιώργος Κατρούγκαλος (μόνος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ που δέχτηκε να μιλήσει, σύμφωνα με τον δημιουργό), αλλά και οι  Γιάννης Πρετεντέρης κι Ευάγγελος Βενιζέλος. Ακολουθείται δηλαδή μια «συντηρητική» προσέγγιση του ζητήματος, που ακόμα και αυτή δεν άρεσε ολόκληρη…

Μάθαμε, καθώς τα ΜΜΕ είχαν την καλοσύνη να μας τα μεταφέρουν, ότι σύμφωνα με τον κ.Σοίμπλε «15 χώρες της Ευρωζώνης ήθελαν την Ελλάδα εκτός ευρώ». Μάθαμε επίσης ότι η κυβέρνηση «κατόρθωσε να περάσει μια συμφωνία χειρότερη από αυτήν που απορρίφθηκε στο δημοψήφισμα», σύμφωνα με τον κ.Γιούνκερ. Ενημερωθήκαμε ότι «η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε σχέδιο», ότι «ο Βαρουφάκης ήταν διακοσμητικός», ότι «δεν μπορούμε να μιλάμε για γερμανική δικτατορία στην Ευρώπη». Σχεδόν όλες οι πολύ σημαντικές απόψεις κορυφαίων ευρωπαίων αξιωματούχων έφτασαν στους ελληνικούς δέκτες.

Μοσκοβισί: Ούτε ο Σόιμπλε ήθελε Grexit λόγω

Κάπου εδώ ξεκινούν τα προβλήματα. Λέει ο Επίτροπος Οικονομικών της Κομισιόν, Πιερ Μοσκοβισί: «Ήθελαν να μας οδηγήσουν έως το τέλος Ιουνίου με το ρολόι στο χέρι ελπίζοντας ότι το Grexit να μας τρομάξει αρκετά ώστε να κάνουμε υποχωρήσεις στο χρέος και σε κάποιες εμβληματικές μεταρρυθμίσεις. Αυτή ήταν η τακτική τους και ο Βαρουφάκης ήταν εδώ για να μην διαπραγματευτεί». Κάνοντας ένα λογικό άλμα, τα ελληνικά μέσα έβαλαν λεζάντα σε αυτήν τη δήλωση τη φράση «νόμιζαν ότι θα μας τρομάξει το Grexit», κάτι που υπονοεί φυσικά ότι οι Ευρωπαίοι δεν φοβήθηκαν ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, ούτε κάτι τέτοιο θα είχε μεγάλο κόστος γι αυτούς.

Βέβαια σε επόμενο σημείο του ντοκιμαντέρ, ο κ.Μοσκοβισί λέει καθαρά ότι κατά τη γνώμη του το Grexit δεν ήταν ποτέ πραγματικό σενάριο, καθώς ήταν πολύ ακριβό για τους Ευρωπαίους. Ακόμα και ο ίδιος ο κ.Σόιμπλε, σύμφωνα με τον Επίτροπο Οικονομικών της Κομισιόν, αναλογιζόταν το μεγάλο κόστος που θα είχε κάτι τέτοιο για την Ευρωζώνη. Το Grexit, δηλώνει, ήταν απλά «ένα όπλο, μία τακτική, για να κερδίσει ο Σόιμπλε περισσότερα».

Γιούνκερ: Το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα ήταν ΝΑΙ στα μέτρα

Πολύ ενδιαφέρουσα επίσης (και χαμένη στη… μετάφραση μάλλον), είναι η άποψη του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ για όσους Έλληνες ψήφισαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του Ιουλίου. Σύμφωνα με τον κ.Γιούνκερ οι ψηφοφόροι του ΝΑΙ δεν ζήτησαν την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη, όπως νομίζουν οι περισσότεροι από αυτούς αλλά και τα κόμματα που το υποστήριξαν. Σύμφωνα με τον κ.Γιούνκερ το 38% των Ελλήνων είπε ΝΑΙ σε μειώσεις μισθών, συντάξεων, περισσότερους φόρους και «ξήλωμα» των συλλογικών συμβάσεων, σε μια «σφαγή», καθώς έτσι υποστηρίζει ότι παρουσιάστηκε η συμφωνία στους Έλληνες.

Και η παραμονή στην Ευρώπη κύριε; Πουθενά. Μάλλον δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο ζήτημα. Πώς όμως να βρουν το θάρρος τα κανάλια να παίξουν μια τέτοια δήλωση, μετά τη «μεγαλειώδη» εκστρατεία τους υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα;

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με σιγουριά ότι π.χ. ο Σόιμπλε λέει ψέματα και ο Μοσκοβισί αλήθεια, ή το αντίθετο, άλλωστε ο καθένας υπηρετεί τις δικές του πολιτικές σκοπιμότητες. Το πρόβλημα είναι αυτή η ιδιόμορφη ενημερωτική «TINA», η απουσία, η απόκρυψη της εναλλακτικής, «ενοχλητικής» άποψης. Το πρόβλημα είναι ότι κάποιος, κατά τη διάρκεια μετάδοσης της πληροφορίας, κάνει μία επιλογή. Αυτό θα «παιχτεί», εκείνο όχι, με κριτήρια φυσικά όχι την ενημέρωση και την ανάγκη πληροφόρησης των πολιτών. Δεν θα πρεπε να είναι όλα κάπως αλλιώς;

Υ.Γ. Με τέτοιες δηλώσεις φαίνεται ότι η «Ανασκόπηση» του ThePressProject για την διαπραγμάτευση δικαιώνεται:

http://www.thepressproject.gr/article/83478/Ena-ntokimanter-pou-den-prepei-na-deite

Περί υδάτων

του Γιάννη Μακριδάκη

Είναι πλέον γνωστό ότι ο Ολάντ ήρθε για να πάρει μεταξύ άλλων και τα νερά. Όχι μόνο τα δίκτυα που υδρεύουν τις μεγάλες και μικρές πόλεις αλλά κυρίως τους υδροφόρους ορίζοντες και τα επιφανειακά ύδατα.

Να βρέχει και να στοκάρει προϊόν προς πώληση η γαλλική εταιρία. Να αντλούμε και να τους πληρώνουμε. Να ζούμε και να κερδίζουνε χρήματα από την πνοή, τη μπουκιά και τη γουλιά μας. Προφανώς όλα τα άλλα πλάσματα πλην των ανθρώπων δεν θα δικαιούνται νερό αφού δεν θα έχουν χρήματα για να δώσουν. θα τα κυνηγούν οι σεκιουριτάδες της εταιρίας άραγε ή θα τα θεωρούν φυσική απώλεια, στατιστικό λάθος ή κάτι παρόμοιο;
Ξαναγράφω ότι το νερό και γενικά οι φυσικοί πόροι είναι αρχέγονα αγαθά κοινοκτημοσύνης όλων των πλασμάτων. Ο καπιταλισμός τα θεωρεί καταναλωτικά προϊόντα, η αριστερά τα θεωρεί κοινωνικά αγαθά. Σφάλλουν άπαντες, ο καθένας για να υπηρετήσει τις ιδέες του.
Η στροφή της ανθρωπότητας στην ανάπτυξη της σμίκρυνσης είναι ο μόνος τρόπος για να έχει μέλλον αυτή στον πλανήτη.
Διότι έτσι θα στραφεί και προς την λελογισμένη χρήση των φυσικών πόρων, την μη μόλυνσή τους και εν τέλει την αναπλήρωσή τους.
Σας δίνω μόνον ένα μικρό παράδειγμα που ισχύει σήμερα σε πολλές γωνιές της γης:
Χωράφι καθαρής φυσικής ή βιολογικής καλλιέργειας με ένα μικρό πηγάδι ή γεώτρηση. Αντλεί το νερό, ποτίζει τα φυτά και τα δέντρα, δηλαδή το επιστρέφει αμέσως αμόλυντο και φιλτραρισμένο ξανά στον υδροφόρο ορίζοντα, αυτό δε που ήπιαν τα φυτά, ακολουθεί τον κύκλο της ζωής αλλάζοντας μορφές μέχρι να ξαναγίνει χώμα και νερό. Άρα κανένα ξόδεμα νερού, μόνον ανακύκλωση γίνεται, τίποτε παραπάνω. Θα του βάλει ρολόι και τιμή ο καπιταλισμός στο πηγάδι; Άντλησες τόσο, ξόδεψες τόσο; Όλα αυτά φυσικά είναι ανυπόστατα και τελείως ανόητα, τόσο δε γελοία και θλιβερά όσον έχει καταντήσει και η ανθρωπότητα. Για να κερδίζουν χρήμα κάποιοι που δεν έχουν ιδέα από ζωή, από φύση, από πόρους και από τον εαυτό τους τον ίδιον.

http://yiannismakridakis.gr/?p=7263

Οι εταίροι τους φτύνουν αλλά στο Μαξίμου νομίζουν ότι βρέχει

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου
Η πεμπτουσία της πολιτικής έρχεται συνήθως στην επιφάνεια όταν οι πρωταγωνιστές της –για δικούς τους λόγους– αποφασίζουν να αποκαλύψουν τις κρυφές πτυχές της. Μόλις την προηγούμενη Τρίτη εκατοντάδες χιλιάδες Ευρωπαίοι πολίτες, μέσω ενός γαλλογερμανικού ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στον τηλεοπτικό σταθμό ARTE, είχαν την τύχη να μάθουν μερικές από τις λεπτομέρειες ενός αθέατου πολιτικού παρασκηνίου.

Τι αφορούσε; Την επτάμηνη διαπραγμάτευση των δανειστών με την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το ελληνικό δημοψήφισμα και πώς καταλήξαμε στη σύναψη του τρίτου μνημονίου.

Στο πλαίσιο του ντοκιμαντέρ παρουσιάστηκαν στοιχεία που κυριολεκτικά ανατρέπουν όλη την κυβερνητική προπαγάνδα περί σκληρής διαπραγμάτευσης.

Αποκαλύφθηκε ότι η πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα έσυρε ως πρόβατα επί σφαγή τη χώρα και τον ελληνικό λαό στις Βρυξέλλες και, παρά τους θεατρινισμούς της, είχε προαποφασίσει την υπογραφή της βάρβαρης συμφωνίας.

Όταν τους «καρφώνουν» οι εταίροι τους…

Και αυτά δεν τα λέμε εμείς. Οι ίδιοι οι εταίροι «καρφώνουν» με εύσχημο τρόπο την ελληνική κυβέρνηση.

Πιο αποκαλυπτικοί από όλους ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και ο γάλλος επίτροπος Οικονομικών της Κομισιόν Πιέρ Μοσκοβισί.

Στο ντοκιμαντέρ με τον τίτλο «Αποκαλύψεις Μοσκοβισί και Γιούνκερ για την αθέατη πλευρά της διαπραγμάτευσης», ο Γιούνκερ χαρακτήρισε το τρίτο μνημόνιο «συμφωνία-σφαγή»!

Ειρωνεύτηκε όσους ψήφισαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και συνεχάρη την κυβέρνηση Τσίπρα που κατάφερε να επιβάλει τη συμφωνία, τονίζοντας ότι πρόκειται για «κατόρθωμα»!

Από την πλευρά του, ο Π. Μοσκοβισί τόνισε ότι η ελληνική κυβέρνηση «δεν είχε στρατηγική». Παραδέχτηκε ότι «το Grexit ήταν πολύ ακριβό» για την Ευρώπη και υπογράμμισε ότι οι απειλές για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ήταν «τακτική Σόιμπλε προκειμένου να υποχωρήσει ο Τσίπρας».

Σε απλά ελληνικά, δηλαδή, δεν ήταν παρά ένας στημένος εκβιασμός… και μάλιστα απέναντι σε μια κυβέρνηση η οποία έδειξε πως ήταν «έτοιμη» να εκβιαστεί, φροντίζοντας να μην καταρτίσει κανένα εναλλακτικό σχέδιο επιβίωσης της χώρας μέσα σε επτά ολόκληρους μήνες.

Αυτά είπαν οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι και οι έλληνες καναλάρχες επέλεξαν να μην τα αναμεταδώσουν! Οι αποκαλύψεις πέρασαν στα ψιλά και αναπαράχθηκαν μόνο μέσα από ιστότοπους και μικρά δημοσιεύματα εφημερίδων. Με τα μέτρα να έρχονται με τη μορφή χιονοστιβάδας, τα εγχώρια αφεντικά φαίνεται ότι αποφάσισαν να προστατεύσουν την κυβέρνησή τους.

Ούτε, όμως, το Μέγαρο Μαξίμου αντέδρασε. Κανένα δελτίο Τύπου διάψευσης δεν εκδόθηκε. Κανένας κυβερνητικός παράγοντας δεν αντέδρασε.

Δεν τους κατηγορούμε. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη. Τι να προβάλλουν άλλωστε τα κανάλια; Τι να καταγγείλουν οι κυβερνώντες, όταν τους αδειάζουν οι ίδιοι οι σύμμαχοί τους;

«Αναρωτιόμουν κάποιες φορές αν η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν μια κυνική κυβέρνηση. Είναι εξαιρετικό κατόρθωμα, από τη μία, οι Έλληνες πολίτες βάσει της αντιευρωπαϊκής προπαγάνδας να απορρίπτουν ένα κείμενο και, από την άλλη, ύστερα από ένα μήνα, η κυβέρνησή τους να προτείνει ένα κείμενο πολύ πιο σκληρό απ’ αυτό που απέρριψε ο ελληνικός λαός. Είναι πραγματικό κατόρθωμα», δήλωσε ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.

Μεταδίδεται αυτή η δήλωση από τους τηλεοπτικούς σταθμούς; Ειδικά όταν ανήκει στον ευρωπαίο αξιωματούχο που το περασμένο καλοκαίρι προχώρησε μέχρι και σε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, προκειμένου να τον τρομοκρατήσει και να τον εξαναγκάσει να ψηφίσει ΝΑΙ στο δημοψήφισμα; Ένα διάγγελμα μάλιστα που τότε φρόντισαν να καλύψουν απευθείας οι ελληνικοί τηλεοπτικοί σταθμοί!

Τι άραγε θα μπορούσε να απαντήσει η κατά τ’ άλλα λαλίστατη κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη, όταν ο Γιούνκερ, για τους δικούς του λόγους, λέει μια μεγάλη αλήθεια; Ότι η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου ξεπούλησε τη λαϊκή ετυμηγορία του δημοψηφίσματος;

Αντίστοιχα, πώς θα μπορούσε η εγχώρια διαπλεκόμενη ολιγαρχία που ελέγχει τους τηλεοπτικούς σταθμούς να επιτρέψει τη μετάδοση των δηλώσεων Γιούνκερ, στις οποίες ουσιαστικά χλευάζονται οι ψηφοφόροι του ΝΑΙ, όταν ήταν οι ίδιοι που πριν από μερικούς μήνες έσπερναν τον πανικό και μιλούσαν για συντέλεια του κόσμου στην περίπτωση που επικρατούσε το ΟΧΙ;

«Eξεπλάγην επίσης που 40% των Ελλήνων ψήφισε ΝΑΙ. Αν σας ζητάμε, θέλετε να πληρώνετε περισσότερους φόρους, να μειωθούν οι κατώτατες συντάξεις σας, να τεθούν υπό αμφισβήτηση οι συλλογικές συμβάσεις σας, αν είστε σύμφωνοι με τις μειώσεις των μισθών […] και εσείς φροντίζετε να ψηφίσετε ΝΑΙ σε μια τέτοια σφαγή. Τι λαός! Μόνο ένας σοφός λαός θα ψήφιζε έτσι», δήλωσε ο προκλητικά κυνικός Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.

Πώς να μεταδώσουν MEGA, ANT1, ΣΚΑΪ, STAR, ALPHA και ΕΡΤ αυτή την τοποθέτηση; Τι θα πουν μετά στον ελληνικό λαό, που τον καλούσαν να ψηφίσει ΝΑΙ; Ότι τον κορόιδευαν όπως ο Γιούνκερ; Ότι γνώριζαν, όπως και η κυβέρνηση Τσίπρα, ότι η συμφωνία ισοδυναμεί με ταφόπλακα για την ελληνική κοινωνία;

Πώς τα μέσα μαζικής χειραγώγησης και η μονταζιέρα του Μαξίμου θα συντηρούσαν το μύθο του εκβιαζόμενου πρωθυπουργού αν αναπαρήγαγαν τη δήλωση Μοσκοβισί: «Εγώ ποτέ δεν σκέφθηκα, ποτέ, ότι θα συνέβαινε ένα Grexit. Πάντα πίστευα ότι θα καταλήγαμε σε συμφωνία στο τέλος. Θα στοίχιζε πολύ ακριβά να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη».

Πώς να σχολιάσει το Μέγαρο Μαξίμου τη δήλωση Μοσκοβοσί, ότι οι βουλευτές και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είχαν στρατηγική, «δεν ήταν επαναστάτες», και ότι οι Ευρωπαίοι «είχαν καταλάβει με ποιους είχαν να κάνουν και απλά ροκάνιζαν τον χρόνο» για να πνίξουν με ασφυξία την ελληνική οικονομία.

Δεν τόλμησαν να αμφισβητήσουν τις δηλώσεις Μοσκοβισί, όπως δεν διέψευσαν και την τοποθέτησή του, ότι «ο Γιούνκερ επέμεινε πολύ για τη φορολόγηση των εφοπλιστών, αλλά ο Τσίπρας και οι υφιστάμενοί του ήταν εξαιρετικά διστακτικοί».

Αυτά δεν διαψεύδονται γιατί υπάρχει το κείμενο του μνημονίου. Η συμφωνία με την οποία η κυβέρνηση επέλεξε να επιβάλει φόρους και να περικόψει μισθούς και συντάξεις, αφήνοντας στο απυρόβλητο τα τεράστια κέρδη των εφοπλιστών.

Όπως έκαναν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις σε αυτό τον τόπο πριν και μετά τα μνημόνια.

Άλλωστε, την εύνοια του Αλαφούζου, του Βαρδινογιάννη, του Μπόμπολα, του Ψυχάρη, του Χατζηνικολάου, του Κουρή και των ΜΜΕ δεν μπορείς να την κερδίσεις διαφορετικά – και εκεί στο Μαξίμου δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη…

Ειδικά τώρα που οι καναλάρχες έχουν αρχίσει να χτίζουν το προφίλ του «ηγέτη Τσίπρα που φέρνει τη σταθερότητα στη χώρα».

Στην πραγματικότητα, όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου εξαρχής είχε αποφασίσει να αποδεχτεί ό,τι της προσέφεραν οι δανειστές.

Γι’ αυτό και αποδέχτηκε τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη αδιαμαρτύρητα.

Γι’ αυτό και επέμεινε να αποπληρώνει κανονικά το χρέος.

Γι’ αυτό και δεν αξιοποίησε τα πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας για το χρέος.

Γι’ αυτό και το δημοψήφισμα το είδε απλώς ως ένα διαπραγματευτικό χαρτί, τρομάζοντας μπροστά στο συντριπτικό ΟΧΙ και σπεύδοντας αμέσως μετά στην «εθνική συνεννόηση» για νέο μνημόνιο και την επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς διάθεση σύγκρουσης.

Σε όλη την υφήλιο τα μάτια ήταν στραμμένα στην Ελλάδα και το #thisisacoup εξέφραζε την παγκόσμια αγανάκτηση για τον κυνισμό της ΕΕ, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Ευκλείδη Τσακαλώτος απλώς υπολόγιζαν πώς θα μπορέσουν να περάσουν το μνημόνιο και να επιταχύνουν την επανεκλογή μιας ανοιχτά μνημονιακής πλέον κυβέρνησης.

Η τακτική ολιγαρχών και κυβέρνησης δεν προκαλεί πλέον έκπληξη σε κανέναν.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί.

Το μόνο που αλλάζει σήμερα είναι οι πολιτικοί πρωταγωνιστές. Αυτοί που επιμένουν ανερυθρίαστα και χυδαία να συνεχίζουν να δηλώνουν «αριστεροί»…

Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος – Unfollow

Οι εταίροι τους φτύνουν αλλά στο Μαξίμου νομίζουν ότι βρέχει

Ημέρες κατάθλιψης, ημέρες περισυλλογής, ημέρες αναστοχασμού

Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη φ. 117

Οι πρόσφατες εκλογές διεκδικούν μία μεγάλη πρωτιά στην ελληνική ιστορία: Πριν απ’ όλα, για το πρωτοφανές ποσοστό αποχής που, μαζί με τα λευκά και τα άκυρα, πλησιάζουν σε πραγματικούς αριθμούς το 35% του εκλογικού σώματος (αφαιρώντας από τους εκλογικούς καταλόγους τους αποβιώσαντες, τους μετανάστες κ.ο.κ.).
Επιπλέον, ήδη από το βράδυ των εκλογών, δεν πανηγύρισε σχεδόν κανένας εκτός απ’ όσους –και είναι μερικές δεκάδες χιλιάδες– έχουν να κερδίσουν από την επιστροφή του Τσίπρα και του Καμμένου στην εξουσία (οι βουλευτές, οι υπουργοί και οι σύμβουλοί τους και οι πέντε με δέκα χιλιάδες διορισμένοι από τις εκάστοτε κυβερνήσεις). Οι υπόλοιποι, ακόμα και όσοι ψήφισαν τα δύο κυβερνητικά κόμματα, αντιμετώπισαν το αποτέλεσμα των εκλογών με επιφύλαξη και το κύριο συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η κατάθλιψη, διότι όλοι γνωρίζουν πως με αυτές τις εκλογές κατεβαίνουμε ή θα κατέβουμε αναπόφευκτα μερικά σκαλοπάτια στην κρίση, την οικονομική και κοινωνική αποδιάρθρωση και τη γεωπολιτική υποβάθμιση της χώρας.
Αυτές οι εκλογές συνιστούν μια ιστορική τομή, τόσο στο συγκυριακό επίπεδο όσο και στο μεσο-μακροπρόθεσμο. Στο συγκυριακό, επισφράγησαν την ήττα του αντιμνημονιακού κινήματος και την αποδοχή αυτής της ήττας, όχι μόνο από το πολιτικό σύστημα των αντιμνημονιακών κομμάτων, όσο και από τον ίδιο τον κόσμο. Μετά από πέντε χρόνια αντίστασης, έστω και στρεβλής ή ατελούς, αλλά πάντως υπαρκτής, ο ελληνικός λαός αποδέχθηκε την ήττα του.
Παράλληλα, αποτελεί και το τέλος μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου, της μεταπολιτευτικής, στη διάρκεια της οποίας ο ελληνικός λαός με τίμημα την αποδυνάμωση της ταυτότητάς του, της ανεξαρτησίας του, της πολιτιστικής του ιδιοπροσωπίας και του ήθους του, κέρδισε, τόσο στο οικονομικό επίπεδο όσο και στο κοινωνικό μια σημαντική αναβάθμιση των όρων της διαβίωσής του.
Η εποχή των μνημονίων, όμως, που ολοκληρώνεται με την οριστική επισφράγιση/αποδοχή τους, στις 20 Σεπτέμβρη του 2015, οδηγεί και στην αναίρεση των οικονομικοκοινωνικών κατακτήσεών του, εξαιτίας ακριβώς του παρασιτικού χαρακτήρα του εκσυγχρονισμού, ιδιαίτερα κατά την ύστερη μεταπολίτευση μετά το 1993. Τελικώς, η αποσάθρωση της οικονομικής και πολιτικής ανεξαρτησίας κατέληξε και σε σαρωτική μείωση του ΑΕΠ και σε κατάρρευση της υλικής ευμάρειας και του κοινωνικού κράτους που είχε κατακτηθεί τα προηγούμενα χρόνια. Υπ’ αυτή την έννοια, το τέλος της μεταπολίτευσης δεν αποτελεί απλώς το τέλος των κομμάτων και του πολιτικού προσωπικού μιας περιόδου, αλλά οδηγεί ή κινδυνεύει να οδηγήσει και σε ολοκληρωτική αναίρεση και των θετικών κατακτήσεών της. Η αρνητική όψη της, η παρασιτική υφή του εκσυγχρονισμού, τείνει να καταβροχθίσει τις θετικές της κατακτήσεις και απειλεί εν τέλει και την ίδια την έστω τυπική δημοκρατία που εγκαθίδρυσε.
Και οι εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη αποτελούν μια σταυρική στιγμή γι’ αυτό, διότι σηματοδοτούν τηναποδοχή του τέλους της περιόδου της οικονομικής ευμάρειας και της απρόσκοπτης κοινωνικής αναπαραγωγής τάξεων και στρωμάτων. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του δημόσιου τομέα. Σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, ο δημόσιος τομέας διογκωνόταν, προσεγγίζοντας το ένα εκατομμύριο απασχολούμενους, από περίπου τριακόσιες χιλιάδες στις αρχές της περιόδου! Αντίθετα, με την έναρξη της κρίσης, όχι μόνο συρρικνώθηκε ταχύτατα κατά τουλάχιστον τριακόσιες χιλιάδες, αλλά με τη μνημονιακή στροφή του επισφραγίστηκε και η ιδεολογική στροφή προς τις ιδιωτικοποιήσεις, το μικρότερο κράτος, την αλλαγή του χαρακτήρα και της φύσης της οικονομικής ανάπτυξης προς την κατεύθυνση του ιδιωτικού τομέα. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ως το Νεοπασόκ του τέλους της μεταπολίτευσης, είναι υποχρεωμένος, για να διατηρήσει την εξουσία, να πριονίσει την ίδια την κοινωνική βάση της ανάδειξής του σε αυτήν, ακριβώς δηλαδή τα εξασφαλισμένα τμήματα της εργασίας και τον δημόσιο τομέα.
Η σύμπτωση αυτών των δύο κύκλων, της ήττας του αντιμνημονιακού κινήματος και του τέλους της μεταπολιτευτικής περιόδου, εγκυμονεί προφανώς τεράστιους κινδύνους, αλλά ίσως εμπεριέχει και τις δυνατότητες μιας νέας πορείας για τη χώρα.
Οι κίνδυνοι είναι προφανείς. Η είσοδος της χώρας σε μια καθοδική σπείρα εκπτώχευσης, ιδεολογικής και γεωπολιτικής αποδυνάμωσης, κινδυνεύει να την οδηγήσει σε μια κατώτερη βαθμίδα βαλκανοποίησης και μεσανατολικοποίησής της. Εξέλιξη η οποία ενέχει κινδύνους όχι μόνον για ένα πιθανό grexit, αλλά ακόμα και για την ίδια την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, ακόμα και για τους δημοκρατικούς της θεσμούς. Η εμφάνιση και η επιμονή του φαινομένου της Χρυσής Αυγής αποτελεί μια σαφέστατη ένδειξη για τους κινδύνους που βρίσκονται μπροστά μας. Εξάλλου, η εξάντληση του αριστερόστροφου λαϊκισμού της μεταπολίτευσης, από τον Ανδρέα Παπανδρέου έως το σημερινό κακέκτυπό του, κινδυνεύει να φέρει στο προσκήνιο τις πιο ακραίες δυνάμεις μιας ακροδεξιάς ρεβάνς, σε κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που θυμίζουν τη Βαϊμάρη (και αυτός ίσως είναι ένας επιπλέον λόγος που δεν μας επιτρέπει σήμερα να αποπειραθούμε μια αποσύνδεσή μας από την Ε.Ε.).
Τίποτα όμως δεν είναι προδιαγεγραμμένο, εξάλλου ουδέν κακόν αμιγές καλού. Το μοντέλο του παρασιτικού εκσυγχρονισμού και του πολιτικού και κοινωνικού υποδείγματός του, που εκπροσωπούσε προνομιακά ο «πασοκοσύριζα», ολοκληρώθηκε με τη μετατροπή και των δύο πόλων του –και του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, εσχάτως– σε μνημονιακούς και νεοφιλελεύθερους σχηματισμούς. Έτσι, ένα τμήμα της κοινωνίας, και ιδιαίτερα το πιο παραγωγικό και δημιουργικό, θα βρεθεί μπροστά στην ανάγκη μιας νέας πορείας, στηριγμένης στις εσωτερικές δυνάμεις του τόπου ή ό,τι έχει μείνει από αυτές, και την οικοδόμηση ενός «ενάρετου εκσυγχρονισμού», του μόνου δυνατού εξάλλου, του «εκσυγχρονισμού της παράδοσης». Μέσα από μια επώδυνη και γενικευμένη διαδικασία αυτοκριτικής του ίδιου του λαϊκού σώματος, και πιθανώς ενός μέρους των ελίτ, μέσα από την ανάδειξη νέων πολιτικών και ιδεολογικών προταγμάτων, ίσως η σημερινήκατάθλιψη να αποτελεί τον προάγγελο ενός μεγάλου αναστοχασμού. Ίσως οι Έλληνες, στριμωγμένοι απελπιστικά, εγκαταλείψουν επιτέλους την καταρρέουσα εξάλλου δανεική ευμάρεια και την απώλεια του εαυτού, μέσα στην «ευρωστία της σαρκός», για να βαδίσουν έναν νέο δρόμο δημογραφικής ανάταξης, παραγωγικής ανασυγκρότησης και πολιτισμικής αναγέννησης, αν θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν ως συλλογικό υποκείμενο τις επόμενες δεκαετίες.
Δεν είναι η ώρα λοιπόν για μικροεγωϊσμούς και στρουθοκαμηλισμούς· ατενίζοντας την ίδια την πραγματικότητα, πρέπει να μετατρέψουμε την κατάθλιψη σε περισυλλογή αρχικώς, να εγκαταλείψουμε τα ιδεολογικά ναρκωτικά που κατέστρεψαν και το αντιμνημονιακό κίνημα και να διατυπώσουμε επιτέλους ένα νέο πρόταγμα για τον ελληνισμό.

Η Θράκη στο μεταίχμιο – Παρουσίαση του βιβλίου του Αναστάσιου Λαυρέντζου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» σας προσκαλεί

στη παρουσίαση του βιβλίου «η Θράκη στο μεταίχμιο» του Αναστάσιου Λαυρέντζου

και στην συζήτηση που θα ακολουθήσει.

                             Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 2 Νοεμβρίου και ώρα 19:30,

στην αίθουσα της βιβλιοθήκης του Ι.Ν. Φανερωμένης,στην πλ. Φανερωμένης στον Χολαργό.

Για οποιαδήποτε πληροφορία επικοινωνείστε μαζί μας στο 210 6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr.

(Η πρόσβαση στον χώρο της εκδήλωσης είναι άνετη, είτε μέσω του σταθμού μετρό του Χολαργού,

είτε με αυτοκίνητο και δυνατότητα στάθμευσης στην πλατεία Φανερωμένης.)

Oι Γελωτοποιοί ως επαγγελματίες πολιτικοί

Οι Γελωτοποιοί ως Επαγγελματίες Πολιτικοί μπροστά σε μια κάλπικη κάλπη

Κλεάνθης Γρίβας  17/9/2015

Και έτσι μας προέκυψαν ανεπάγγελτοι, ανεπαρκείς και ατάλαντοι Γελωτοποιοί, φορείς μιας τουρκο-μπαρόκ «κουλτούρας», με μοναδικό τους προσόν τη «θητεία» τους στον αστερισμό του Κενταύρων και των 15μελών, αποδεικνύοντας ότι ενώ στο AncientRegime κάθε «σοβαρός» άρχοντας είχε στην Αυλή του ένα Γελωτοποιό, στο σύγχρονο Regime του «δήθεν» (που έχει έντονα φεουδαρχικά χαρακτηριστικά) κάθε «σοβαρός» Γελωτοποιός διαθέτει μια Αυλή…

Πριν από 162 χρόνια, ο Καρλ Μαρξ σκιαγράφησε με εκπληκτική ακρίβεια το πορτραίτο κάθε (ανεπάγγελτου) επαγγελματία πολιτικού που ισχύει στο διηνεκές. (Κ. Μαρξ, Για τον Πάλμερστον, 22/10/1853)

«Αυτός που υποκύπτει σε κάθε ξένη επίδραση, ενώ της αντιστέκεται με τα λόγια…Καταφέρνει να συνδυάζει τη δημοκρατική φρασεολογία με τις ολιγαρχικές ιδέες… Έχει την ειδικότητα να φαίνεται πως επιτίθεται όταν υποχωρεί, και πως υπερασπίζεται αυτούς που προδίδει. Ξέρει να χειρίζεται δεξιοτεχνικά έναν επιφανειακό αντίπαλο και να σπρώχνει σε απελπισία έναν υποτιθέμενο σύμμαχο. Ξέρει να παίρνει στην αποφασιστική στιγμή το μέρος του δυνατού απέναντι στον πιo αδύνατο, και να το βάζει στα πόδια αλαλάζοντας όλο θάρρος και στόμφο… Και μέχρι σήμερα, η φιλία του υπήρξε πάντοτε το προμήνυμα σίγουρης καταστροφής…»

Όπως είναι γνωστό «όταν το δάκτυλο δείχνει το φεγγάρι, ο βλάκας κοιτάζει το… δάκτυλο». Αλλά όταν το χέρι του Αρτούρο Ούι κάθε κομματικής συμμορίας δείχνει τη διαχείριση της εξουσίας και τα οφέλη της, ο βλάκας εξακολουθεί να ατενίζει το χέρι, ο καιροσκόπος επικεντρώνει τη σωληνοειδή όρασή του στα προνόμια από τη νομή της, και ο εθελότυφλος συνεχίζει να μη βλέπει τίποτε. Και τότε, σημαίνει η Ώρα του Γελωτοποιού…

Οι επαγγελματίες πολιτικοί, αυτοί οι παράδοξοι Ειδικοί του Τίποτα που επιμένουν να επιβιώνουν παρασιτικά σε μια ταραγμένη εποχή («υψηλής ειδίκευσης», υποτίθεται), έχουν ως κύριο όπλο τους μια διανοητική εμβέλεια και ένα δείκτη νοημοσύνη που τους στερεί (μεταξύ άλλων και) από τη στοιχειώδη αυτοπροστασία που παρέχει στον καθένα η αίσθηση του γελοίου.

Και στην προσπάθειά τους να αντισταθμίσουν την φοβία που τους διακατέχει από το ενδεχόμενο της απώλειας της διαχείρισης της (μικροκομματικής ή πολιτειακής) εξουσίας, ενεργοποιούν το εργαλείο της μαζικής εξαπάτησης, στηριγμένοι στην Αυλή τουςπου αποτελείται από πλείστα όσα προσωπικά ανύπαρκτα και ετερόφωτα σαπρόφυτα (από «γιές-μαν» και «γιές-γούμαν») που -από κοινωνικο-πολιτική και ψυχοσεξουαλική άποψη- είναι καθηλωμένα στη βρεφική φάση της «εξέλιξής» τους.

Θλιβερό το κατάντημα όλων των διαχειριστών της εξουσίας. Και τραγικές οι άμεσες, αλλά κυρίως οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της αρχανθρωπικής εισβολής και κυριαρχίας τους στο δημόσιο βίο.

Ο πολιτικός κανιβαλισμός και η ακόρεστη πείνα για προνόμια που επιβλήθηκε ως τρόπος διαχείρισης της εξουσίας επί 4 δεκαετίες, με στόχο τη μεθοδευμένη, μαζική και συστηματική υπεξαίρεση και διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, καθιστούν όλο και περισσότερο σκοτεινό και δυσοίωνο το παρόν και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας.

Γιατί κάποτε τα οικονομικά «ελλείμματα» της κλεπτοκρατικής τους δραστηριότητας θα καλυφθούν (όχι φυσικά από εκείνους που τα δημιούργησαν, μετασχηματίζοντας τη λεηλασία των δημόσιων ταμείων σε απόρρητους ιδιωτικούς τραπεζικούς λογαριασμούς).

Εκείνο που δεν πρόκειται να ξεπεραστεί είναι η πλήρης ανατροπή των πολιτικών, ηθικών και ψυχοδιανοητικών δομώνπου συνεπάγεται η πολύχρονη συστηματική καταστρατήγηση και διαστροφή της σκέψης και της γλώσσας ενός λαού.

Η κάθε πληβεία «ελίτ» που διαχειρίζεται την εξουσία (ακολουθώντας τον ιστορικά δοκιμασμένο δρόμο όλων των διαχειριστών της εξουσίας), διέστρεψε το περιεχόμενο των εννοιών και βίασε ανενδοίαστα τις λέξεις, για να εκφράσει μια πραγματικότητα που υπάρχει μόνο στο χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, στην ανορθόλογη διάνοια και την ασταθή κοινωνική της υπόσταση.

Και μέσα από αυτή τη μεθοδική καταστροφή της γλώσσας, συμβάλλει στην επί δεκαετίες στη μεθοδική αλλοίωση των ψυχοδιανοητικών μας δομών που διευκολύνει την κυριαρχία του Γελωτοποιού και τη μετατροπή των πολιτών σε υπηκόους.

Αν η έννοια του πολίτη νοηματοδοτείται από την επιθυμία και τη δυνατότητά του να έχει αποφασιστικό λόγο στις αποφάσεις που τον αφορούν και να αντιδρά στην αυθαιρεσία της εξουσίας (σ’ αντίθεση με τον υπήκοο που δεν διανοείται και δεν επιθυμεί να αντιδράσει σ’ αυτή), τότε οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι σ’ ολόκληρη την περίοδο της δικομματικής κλεπτοκρατίας της μεταπολίτευσης (η οποία δεν έπαψε να υφίσταται ούτε στις συνθήκες της κρίσης):

• Είμαστε πολίτεςμόνο όταν και όσο υπερασπιζόμαστε αυτή την ιδιότητα, αντιστεκόμενοι σε κάθε παραβίαση των ορίων και των κανόνων του κοινωνικο-πολιτικού παιχνιδιού από τους Γελωτοποιούς που διαχειρίζονται κάθε φορά την εξουσία. Και

• Είμαστε δούλοι όσο ανεχόμαστε τους όποιους νεο-βάρβαρους διαχειριστές της εξουσίας να κακοποιούν τη γλώσσα μας, ναεμπορεύονται τα οράματά μας, να εμπαίζουν τις ελπίδες και τις αγωνίες μας, να κάνουν πολιτικά πραξικοπήματα (από τα πολύχρωμα ψηφοδέλτια μέχρι τις οβιδιακές μεταμορφώσεις των δημοψηφισματικών «όχι» σε «ναι»), να μας εμπαίζουν διαρκώς («διώχνοντας» τις βάσεις κρατώντας τες ή καταγγέλλοντας τα «μνημόνια», αποδεχόμενοι άλλα επαχθέστερα), να κάνουν «μπίζνες» αδειάζοντας τα δημόσια ταμεία και διογκώνοντας τους ιδιωτικούς τραπεζικούς λογαριασμούς τους.

Επί 4 δεκαετίες, υποτιμούσαμε το δικαίωμά μας σε μια πολιτική αρχών και, σταδιακά, μετασχηματιστήκαμε σε υπήκοους,παραδίνοντας αδιαμαρτύρητα τη διαχείριση της τύχης μας σε έναν εσμό πολιτικών χωρίς αρχές, σε μια (ημι)ντόπια διαχειριστικήΚόζα Νόστρα που ενδιαφέρονταν μόνο για τη διαιώνιση της επικυριαρχίας της στην ελληνική κοινωνία.

Αρνούμενοι να αναλάβουμε την ευθύνη της ύπαρξής μας εμείς οι ίδιοι, θεοποιούσαμε τον κάθε τυχάρπαστο Γελωτοποιό-«σωτήρα», επιλήσμονες της προειδοποίησης του Samuel Johnnson ότι «πίσω από κάθε σωτήρα βαδίζει ένας δήμιος».

«Μετά τη θεοποίηση του Στάλιν, η βραδινή προσευχή κατέστη περιττή», σάρκαζε ο Μπέρτολτ Μπρέχτ. Μετά τη θεσμοποίηση της ξύλινης κομματικής γλώσσας των Γελωτοποιών, ο πολιτικός λόγος αποδείχθηκε περιττός. Όμως, τί μπορεί να είναι μια κοινωνία χωρίς πολιτικό λόγο, εάν όχι ένα άθυρμα ανιστορικών (και ανιστόρητων) ανθρωποειδών που στερούνται οποιασδήποτε προοπτικής;

Ο κοινωνικός και πολιτικός ορίζοντας μας είναι σκοτεινός, «το μέλλον (μας) έχει πολλή ξηρασία». Και δυστυχώς, δεν φροντίσαμε για αποθέματα νερού. 

Τώρα «είναι πολύ αργά να σώσεις το κεφάλι σου, όμως υπάρχει ακόμα καιρός για να εξευτελιστείς, για να καταντήσεις να πιστεύεις στα μάγια και στο διάβολο, για να πιστεύεις τα πάντα και να συναινείς. Ακόμα και τούτη τη στερνή ώρα». (Jan Kott,Σαίξπηρ ο σύγχρονός μας)

Αφήνoντας πίσω του «παλιοσίδερα και το υπόκουφο κοροιδευτικό γέλιο των γενεών» (Τ. Μπορόφσκι), ο εσμός των ιδιόμορφων «θιάσων ποικιλιών» που διαγκωνίζονταν για τη συμμετοχή τους στη διαχείριση της εξουσίας σε όλη την –ολέθρια- μεταπολιτευτική περίοδο, ενισχύθηκε και «ανανεώθηκε» με ένα κομματικό σχηματισμό ο οποίος επί δεκαετίες φυτοζωούσεστο όριο του 3% για να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και ο οποίος τώρα παίζει τη «Γκόλφω» διακηρύσσοντας με στόμφο ότι ερμηνεύει τον «Βασιλιά Ληρ».

Υπό την ηγεσία ενός ατάλαντου και ανεπαρκούς επαγγελματία πολιτικού που τώρα αρχίζει να συνειδητοποιεί πανικόβλητος ότι ποτέ δεν υπαγόταν στην αρμοδιότητα της πολιτικής κριτικής. Γιατί ήταν και είναι ένας αξιολύπητος Γελωτοποιός. Ο οποίος (θυμηθείτε):

«υποκύπτει σε κάθε ξένη επίδραση, ενώ της αντιστέκεται με τα λόγια… Καταφέρνει να συνδυάζει τη δημοκρατική φρασεολογία με τις ολιγαρχικές ιδέες… Έχει την ειδικότητα να φαίνεταιπως επιτίθεται όταν υποχωρεί, και πως υπερασπίζεται αυτούς που προδίδει.Ξέρει να χειρίζεται δεξιοτεχνικάέναν επιφανειακό αντίπαλο και να σπρώχνει σε απελπισία έναν υποτιθέμενο σύμμαχο. Ξέρει να παίρνει στην αποφασιστική στιγμή το μέρος του δυνατούαπέναντι στον πιo αδύνατο, και να το βάζει στα πόδια αλαλάζοντας όλο θάρρος και στόμφο… Και μέχρι σήμερα, η φιλία του υπήρξε πάντοτε το προμήνυμα σίγουρης καταστροφής…» (Κ. Μαρξ)

.

Πηγή: Grivas. info

Εγώ και η Πατρίδα

Tου Διονύση Χαριτόπουλου.

Τι είναι η Πατρίδα;

Η Πατρίδα είναι σαν ένα μεγάλο δέντρο που απαρτίζεται από:

– Την Εθνικήν Ιστορία μας
– Την Εθνική Γλώσσα μας
– Τους τάφους και τη μνήμη των Προγόνων μας
– Το Έδαφος που πατούμε εμείς και τα παιδιά μας
– Την Θάλασσα που κολυμπάμε εμείς και τα παιδιά μας
– Τον Αέρα που αναπνέουμε εμείς και τα παιδιά μας
– Το Σπίτι που γεννηθήκαμε
– Την Οικογένεια μας και τους γειτόνους μας.

Ώστε, όλοι εμείς και η Πατρίδα μας είμαστε Ένα. Εμείς, τα παιδιά μας, ο Γεωγραφικός χώρος, η Γλώσσα μας και η Ιστορία μας είμαστε Ένα.

Μόνο με πολλά ξύλα μαζί ανάβει ενα τζάκι γιατί το ένα κομμάτι ζεσταίνει τ’ άλλο. Χωρίς την ομάδα που είναι η Πατρίδα δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να υπάρχουμε.

Η Νέα Τάξη

– Απ’ ότι απαρτίζει την Πατρίδα, δεν είναι κάτι που η Νέα Τάξη δεν έχει με σχέδιο διαβρώσει. Για δεκαετίες τώρα, μέσα απο ανθέλληνες ηγέτες υποσκάπτουν την Πατρίδα μας και με δόλο μάς την διαλύουν και μας την αποσπούν.

– Μάς θέλουν απάτριδες. Να μην έχουμε “πού την κεφαλήν κλείναι” …δηλαδή γίνεται μια Γενοκτονία.

Είμαστε σαν ένας δύτης σφουγγαράς που σταδιακά του στενεύουν τον σωλήνα του οξυγόνου… Και ακόμα συνεχίζουμε να απέχουμε από κάθε ενέργεια απόσπασης και αποσόβησης… Και συνεχίζουμε να ελπίζουμε ότι η σωτηρία θα βγει μέσα από το κουτί της Τηλεόρασης…

– Ας στρίψουμε το κεφάλι μακρυά από το χαζοκούτι για να δούμε καθαρά:

Δεν μας θέλουν να υπάρχουμε… (τι είναι 10 εκατομμυριάκα μπροστά σ’ αυτά που αφάνισαν τις δεκαετίες του 1910 και 1940;;;)

Η Πατρίδα είναι μια Ιστορία τής οποίας αναλαμβάνουμε την ευθύνη και παίρνουμε μαθήματα προς μίμησιν η αποφυγήν.

Ενεργούμε ο καθενας μας και όλοι μαζί: Ότι καλό να βελτιώνουμε και ότι κακό να απορρίπτουμε.

Τώρα στη μεγάλη κρίση, για να επιζήσει η Πατρίδα, ο Έλληνας έχει χρέος να διοχετεύει προσοχή και αγάπη προς την Πατρίδα και οχι στο Εγω (Φιλοπατρία). Δέκα εκατομμύρια Εγώ ξεχωριστά σαν μικρά κλαδιά τα παίρνει ο άνεμος, αλλά ένα μεγάλο Δέντρο στέκει σταθερά.

Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν εμπρός, πλην των Ελλήνων που, λόγω του ανεξάντλητου Ιστορικού πλούτου των, πρέπει να στραφούν πίσω. Σωτήριες ιδέες για “λύση” υπάρχουν μόνο στην Ιστορία μας.

Πατρίδα δεν είναι το κράτος

Το κράτος δεν είναι πατρίδα.
Το κράτος είναι απλώς ένα σύστημα διαχείρισης της κοινωνίας που αλλάζει ανάλογα με τα πρόσωπα τα οποία εντελώς πρόσκαιρα και συγκυριακά το στελεχώνουν.

Το κράτος πιθανόν να είναι δίκαιο ή άδικο, ικανό ή ανίκανο, αφερέγγυο, αυταρχικό και σπανίως στοργικό, να δέρνει τους συνταξιούχους, να μη σέβεται ζώντες και τεθνεώτες, να μεροληπτεί, να ψεύδεται, να εξαπατά, να χρηματίζεται, να τρομοκρατεί.

Η πατρίδα είναι κάτι ακλόνητο, βαθύ και καθοριστικό για τον άνθρωπο.
Η πατρίδα είναι η πανάρχαιη γειτονιά μας στον κόσμο.

Η πορεία ενός έθνους δεν καθορίζεται από ευκαιριακά συμφέροντα και ανεπαρκείς ηγεσίες. Περιλαμβάνεται στις θυσίες των νεκρών μας, στο παρόν το δικό μας και στο μέλλον αυτών που έρχονται.

Τα κυριαρχικά μας δικαιώματα μπορεί να τα χάσουμε μόνο μετά από στρατιωτική ήττα, ουδείς από τους κρατούντες νομιμοποιείται να τα παραχωρήσει σε διαπραγματεύσεις.

Η εθνική επιβίωση είναι υπεράνω ιδεολογιών, ταξικών διαφορών, προσωπικών αδικιών και συμφερόντων.

Όποιος μιλάει για ελευθερία και ανεξαρτησία χωρίς να είναι έτοιμος να ματώσει είναι απατεώνας. Ούτε το δικαστήριο της Χάγης ούτε οποιοσδήποτε άλλος διεθνής οργανισμός μπορεί να αποφανθεί αν επιτρέπεται να αναπνέουμε ακόμη τον αέρα της πατρίδας μας ή αν η Θράκη, η Κύπρος και τα νησιά είναι δικά μας.

Η αλήθεια είναι μία και πανάρχαιη:

Δικό σου είναι μόνο αυτό που μπορείς να προστατεύσεις.

Tου Διονύση Χαριτόπουλου. Δημοσιεύεται στο βιβλίο του «Ημών των Ιδίων».