Καπιταλισμός: μια ιστορία αγάπης

Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ, μετά την κατά μέτωπο επίθεση στον Μπους με το Fahrenheit 9/11 κι αφού ξεγύμνωσε το σύστημα υγείας των ΗΠΑ στο Sicko, αποφάσισε, όπως είπε, ότι έφτασε ο καιρός να κάνει «μία ρομαντική ταινία με ζήτημα τις σχέσεις». Έτσι, το Capitalism: a Love Story(Καπιταλισμός: μια ιστορία αγάπης) έχει τα πάντα: πόθο, πάθος, ρομάντζο και 14.000 θέσεις εργασίας να εξαλείφονται καθημερινά.

http://www.dailymotion.com/video/xemen5_tvxs-gr-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%B3_shortfilms?start=7#.UcmksztYPyc

Το ντοκιμαντέρ δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tvxs.gr
http://ardin-rixi.net/2013/06/18/%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7%CF%82/

Τα κοινωνικά αίτια της εξέγερσης στη Βραζιλία

Το 2011 είχε δημοσιευτεί στο νέο Λόγιο Ερμή το κείμενο του Πέρρυ Άντερσον για τις κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις στη Βραζιλία. Η ανάγνωσή του βοηθά να καταλάβουμε ποια είναι τα κοινωνικά στρώματα που εξεγείρονται στη Βραζιλία και για ποιους λόγους. Ακόμα περιγράφει τη διαδρομή της Βραζιλίας την τελευταία δεκαετία, χρονικό διάστημα που εξελιχθηκε σε περιφερειακή υπερδύμανη. Α-Ρ

του Πέρυ Άντερσον* από το νέο Λόγιο Ερμή τ.2

Αντίθετα με ένα πολύ γνωστό εγγλέζικο ρητό, στωικό αν όχι αυτo-αναιρούμενο, δεν καταλήγουν όλες οι πολιτικές καριέρες στην αποτυχία. Στην μεταπολεμική Ευρώπη, αρκεί να θυμηθούμε τον Αντενάουερ ή τον Ντε Γκασπέρι, ή ίσως, πιο εμφατικά, τον Φράνκο. Αλλά είναι αλήθεια πως είναι σπάνιο, υπό δημοκρατικές συνθήκες, να είναι κανείς πιο δημοφιλής στο τέλος, παρά στην αρχή της διακυβέρνησής του. Ακόμα πιο σπάνιο –σχεδόν ανήκουστο– είναι αυτή η δημοφιλία να αντικατοπτρίζει, όχι την ηπιότητα ή τη

Διεθνής Πρωτοβουλία για την Ειρήνευση στη Συρία – The International Peace in Syria Initiative

Διεθνής Πρωτοβουλία για την Ειρήνευση στη Συρία

Συναντήσεις με εκπροσώπους της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης στη Δαμασκό και στο Λίβανο

 

Από το Σεπτέμβριο του 2012 η «Διεθνής Πρωτοβουλία για την Ειρήνευση στη Συρία» έχει πραγματοποιήσει συναντήσεις εκτός και εντός Συρίας. Από τις 2-8 Ιουνίου του 2013, η «Πρωτοβουλία» συναντήθηκε με εκπροσώπους της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης και θρησκευτικές οργανώσεις.

 

Το κλιμάκιο της «Διεθνούς Πρωτοβουλίας» που μετείχε στις συναντήσεις περιλάμβανε επιφανείς προσωπικότητες της κοινωνίας των πολιτών από την Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική (τα ονόματα επισυνάπτονται), που εκπροσωπούν όλους όσους  ενδιαφέρονται για την ειρήνη και την δικαιοσύνη στη Συρία. Στόχος της «Πρωτοβουλίας» είναι να συμβάλει στο οριστικό τέλος του πολέμου και των δεινών του Συριακού λαού μέσω της δημιουργίας ευνοϊκών συνθηκών για την προώθηση της πολιτικής διαδικασίας μέσω διαλόγου και  διαπραγματεύσεων.

 

Για να επιτύχει αυτό το στόχο, συναντήθηκε με  εκπροσώπους  του Συριακού κράτους στο υψηλότατο επίπεδο,  με  οργανώσεις και κόμματα της αντιπολίτευσης εντός και εκτός της χώρας, καθώς επίσης και με θρησκευτικές και μη-κυβερνητικές οργανώσεις.

 

Η Πρωτοβουλία έγινε δεκτή και ενημερώθηκε για όλες τις πλευρές και την ουσία της σύγκρουσης. Οι προτάσεις της ακούστηκαν με προσοχή.

 

Στη βάση των συζητήσεων που διεξήχθησαν, η Πρωτοβουλία διαπίστωσε συγκεκριμένα σημεία σύγκλισης και έφθασε στα εξής συμπεράσματα:

1. Η σύγκρουση δεν μπορεί να λυθεί με στρατιωτικά μέσα.
2. Υπάρχει ανάγκη για πολιτική λύση, η οποία θα βασίζεται στο διάλογο και στις διαπραγματεύσεις και θα έχει ως στόχο να σχεδιάσει ένα πλαίσιο  πολιτικών μετάβασης στην ειρήνευση.  ν ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ ιωτγορρ’γματεράσματα:

2.

1. Υπάρχει  σοβαρή πιθανότητα ο  πόλεμος μεταξύ θρησκευτικών δογμάτων να εξαπλωθεί εκτός των Συριακών συνόρων, γεγονός που κάνει την ειρήνευση ακόμη πιο επείγουσα.
2. Η σύγκρουση έχει επιφέρει καταστροφικές συνέπειες στον Συριακό λαό. 6,8 εκ. άνθρωποι έχουν ανάγκη άμεσης  βοήθειας, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ.
3.  Η εισροή οπλισμού και η οικονομική στήριξη για την αγορά του, η είσοδος ξένων  πολεμιστών και οπλισμένων ομάδων από άλλες χώρες, που έχουν ως στόχο τη συνέχιση του πολέμου, πρέπει επίσης να σταματήσουν.
4. Το εμπάργκο έχει αυξήσει τη δυστυχία του Συριακού λαού και είναι ένας από τους παράγοντες που επηρεάζει αρνητικά την παράδοση της απαραίτητης βοήθειας.
5. Η «Διάσκεψη Γενεύη ΙΙ» πρέπει να έχει τη συμμετοχή και την υποστήριξη όλων των εμπλεκόμενων πλευρών και οφείλει να εκπληρώσει τις προσδοκίες του Συριακού λαού, βασιζόμενη στις αξίες του δικαίου για τους κατεστραμμένους, τους εκτοπισμένους και τους καταπιεσμένους.

 

Η «Πρωτοβουλία για την Ειρήνευση στη Συρία» συμφωνεί με όλες τις παραπάνω διαπιστώσεις. Στη διάρκεια των συζητήσεων, παρουσιάστηκαν διάφορες προτάσεις μεταξύ των οποίων είναι:

• Διοργάνωση Διάσκεψης με τη συμμετοχή της Συριακής κοινωνίας των πολιτών η οποία θα πραγματοποιηθεί το πιθανότερο  στην Αυστρία με στόχο τη στήριξη της ειρηνευτικής διαδικασίας και την ανοικοδόμηση των υποδομών της χώρας, δίνοντας  ιδιαίτερη έμφαση στο ρόλο των γυναικών στην ειρηνευτική διαδικασία.
• Η δημιουργία τοπικών ζωνών μη-χρήσης βίας γύρω από νοσοκομεία, σχολεία, πολιτιστικά και θρησκευτικά κέντρα με τη βοήθεια του Ερυθρού Σταυρού.
• Η υιοθέτηση βημάτων καλής θελήσεως με τη συμμετοχή δυνάμεων στο έδαφος που θα συμβάλλουν στην απελευθέρωση φυλακισμένων, αιχμαλώτων πολέμου και ατόμων που έχουν απαχθεί, ιδιαίτερα αυτών που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
• Η υποστήριξη της προσπάθειας δημιουργίας Ευρωπαϊκής Κοινοβουλευτικής Αντιπροσωπείας, η οποία θα συμβάλλει στην ενθάρρυνση του διαλόγου μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών.

 

Η «Πρωτοβουλία» πιστεύει ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηθική υποχρέωση πέρα από τον τερματισμό του πολέμου στη Συρία. Κάθε επιπρόσθετη ανθρώπινη δυστυχία   πρέπει να αποφευχθεί και να τεθεί τέλος στην καταστροφή των υποδομών υγείας και της πολιτιστικής κληρονομιάς. Κάθε ημέρα συνέχισης του πολέμου σηματοδοτεί τη βαθύτερη διάβρωση του κοινωνικού ιστού και συνεπώς μειώνει τη δυνατότητα επίτευξης βιώσιμης ειρήνης, βασισμένης στις αξίες του ανθρωπισμού και του δικαίου.

 

Υποστηρίζουμε την ασφάλεια όλων των πολιτών, ιδιαιτέρως των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, και καλούμε για τον αυστηρότερο σεβασμό του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και του δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Παράλληλα κάνουμε έκκληση  για τον τερματισμό των άνευ διακρίσεως επιθέσεων σε μη στρατιωτικούς στόχους και την ενίσχυση της πρόσβασης του Συριακού Ερυθρού Σταυρού και άλλων οργανώσεων για την παράδοση και διανομή φαρμάκων, καθώς και για την άρση του εμπάργκο.

 

Πιστεύουμε αταλάντευτα στην  θεμελιώδη σημασία της αρχής της αυτοδιάθεσης στο πλαίσιο της κυριαρχικής  εδαφικής και πολιτικής ακεραιότητας της Συρίας, η οποία να βασίζεται στην ελευθερία της έκφρασης και το σεβασμό των πολιτισμικών, οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

 

Απορρίπτουμε κάθε ξένη επέμβαση. Είμαστε ενάντιοι σε κάθε ιμπεριαλιστική ή περιφερειακή προσπάθεια για τη δημιουργία  κρατών θεοκρατικού χαρακτήρα και τον επανασχεδιασμό των συνόρων στη Μ. Ανατολή με σκοπό τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και του μέλλοντος της περιοχής. Προασπίζουμε επίσης τα αναφαίρετα δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού λαού. Η συνέχιση της στρατιωτικής δράσης  μπορεί μόνο να βαθύνει την εξάρτηση, να επιτρέψει την ξένη επέμβαση, να προκαλέσει  πολλαπλασιασμό του αριθμού των θυμάτων και εν τέλει να οδηγήσει στο χάος και την καταστροφή.

 

Η «Πρωτοβουλία» θα συνεχίσει τη δραστηριότητά της, θα προωθήσει το διάλογο ανάμεσα σε όλες τις πλευρές, θα προτείνει μέτρα για την ανακούφιση του Συριακού λαού από τα δεινά του πολέμου και θα προωθήσει τη διαδικασία συμφιλίωσης καθοδηγούμενη από τον ίδιο το  Συριακό λαό.

 

Βηρυτός, 13 Ιουνίου 2013

The International Peace in Syria Initiative

meets with Government and Opposition in Damascus and Lebanon

 

STATEMENT

 

 

Since September 2012 the Peace in Syria Initiative has undertaken consultations inside and outside Syria. Between June 2 and 8, the Peace in Syria Initiative met with high ranking government officials, opposition and religious organizations.

 

This international initiative is composed of prominent civil society figures from Europe and Latin America (list attached) representing all those concerned with peace and justice in Syria. Its aim is to contribute to the end of the war and the suffering by helping create favourable conditions for the advancement of the political process through dialogue and negotiations.

 

In order to achieve such an aim, we met with State officials at high levels and various groups and parties of the opposition inside and outside the country, along with religious organizations and international and non-governmental bodies.

 

We have been received, have been informed on the aspects and essence of the conflict, and have been heard.

 

On the basis of the discussions held, the Initiative identified key areas of agreement and drew the following conclusions:

 

1          The conflict cannot be solved by military means.

 

2          There is a need for a viable political solution based on dialogue and negotiations and aiming at drawing up a political transitional framework.

 

3          A sectarian war is now in the making and there is a real possibility of it becoming transnational, making peace all that more urgent.

 

4          The conflict has had a catastrophic impact on the Syrian people as 6.8 million people are in need of assistance, according to interviewed United Nations officials.

 

5          The inflow and funding of weapons, soldiers, foreign fighters and militia from the outside aimed at continuing the war must all stop.

 

6          The embargo has increased misery among the population and is a factor, among others, affecting the delivery of the much needed assistance.

 

7          The Geneva II meeting must be attended and supported by all relevant parties in a way that genuinely meets the social aspirations of the Syrian people based on justice for the dispossessed, displaced and oppressed.

 

The Peace-in-Syria initiative agrees with the above considerations.

 

In the course of its discussions, various suggestions were presented to the parities including the following:

 

– Organizing a Syrian civil society conference to be held possibly in Austria in support of peace-building and Syrian infrastructure reconstruction with an emphasis on the role played by women in the peace building process.

 

– Local zones of non-violence around places such as hospitals, schools, cultural and religious centres with the aid of the Red Crescent.

 

– Good will steps by contending forces on the ground for the release of prisoners, hostages and kidnapped persons, particularly those most vulnerable.

 

– Formation of a European parliamentary delegation to encourage dialogue among the parties concerned.

 

The Initiative believes there is no higher moral imperative at this time than that of ending the killing and the suffering in Syria. Further misery must also be avoided by ending the destruction of medical infrastructure and cultural patrimony. Every day that the war continues signifies a further erosion of the social fabric of the nation and therefore the capacity to build a lasting peace based on justice.

 

We further believe that a genuine solution to the conflict should arise from a political process and outcome consistent with basic democratic and human rights, Syrian sovereignty, principles of international law and international humanitarian law.

 

We join in advocating for the security of all civilians, particularly vulnerable groups, and call for the strictest adherence to international humanitarian and human rights law including the end of indiscriminate attacks against non-military targets and enhanced humanitarian access for Syrian Red Crescent and others for the delivery and distribution of medicines ending the embargo on the same.

 

We strongly believe in the fundamental importance of the principle of self-determination in a context of the sovereign territorial and political integrity of Syria based also on freedom of expression and respect for cultural, economic and social rights.

 

We reject all foreign intervention in the Syrian conflict. We warn against imperial and regional attempts to create sectarian states and redraw the map of the Middle East in order to control the resources and the future of this region while also ignoring the inalienable rights of the Palestinian people. The continuation of military action can only increase external dependence, foreign intervention and the multiplication in the number of victims leading to uncontainable chaos and destruction.

 

The Initiative will continue its work and promote discussion among the parties of and immediate measures to alleviate suffering and promote Syrian-led reconciliation.

 

Beirut, June 14, 2013

 

The participants of the delegation:

 

José Raul Vera López, catholic bishop of the Dioceses of Saltillo, Mexico                                   

 

Jaqueline Campbell Davila, Human Rights expert, Mexico

 

Alejandro Bendaña , historian and specialist in post-war  peace building, worked with the United Nations in Somalia, Nicaragua                           

 

Engel Christiane Reymann, publicist from LINKE, Germany                                                           

 

Odysseas Nikos Boudouris, Member of the Greek Parliament and ex chairman of Medecins Sans Frontieres, Greece                                               

 

Francois Houtart, catholic priest and sociologist of religion, founder of Alternative Forum, Belgium                                                      

 

Mireille Cécile Agnés Fanon ep. Mendes France, President F. Fanon Institution, International Law expert, France

 

Evangelos Pissias, Professor of water management and coordinator of the Gaza Flotilla, Greece                                           

 

Maria Dimitropoulou, political scientist, expert in conflict resolution, Greece                                                              

 

Moreno Pasquinello, publicist and international coordinator of the Global March on Jerusalem, Italy                                                          

 

Wilhelm Langthaler, Middle East expert and peace activist, Austria                                                             

 

Leo Gabriel, social anthropologist, member of the IC of the World Social Forum, Austria.

                                                       

Members of the Delegation  who couldn’t participate due to “force majeur” reasons, providing  letter of support and  adherence to the mission:

 

Adolfo Pérez Esquivel, Nobel Peace Price Laureate, Argentine

 

Wolfgang, Gehrcke, Head of “Die LINKE” Parliamentariann group,  Germany

 

 

Το μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι πίσω από την ελληνική κρίση

Η καταστροφή ενός Έθνους

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η ταχύτητα καταστροφής του ελληνικού λαού, της οικονομίας, της ηθικο-πνευματικής του κατάστασης, της δημοκρατίας του, των δύο κρατών του (Ελλάδας-Κύπρου) κόβει την ανάσα όποιου την καταλαβαίνει βαθειά. 
Αυτό θάπρεπε κανονικά να προκαλέσει προ πολλού θυελλώδεις, «επαναστατικές» αντιδράσεις. Αν δεν τόκανε συντρέχουν πολλοί λόγοι, ένας εκ των οποίων είναι ακριβώς η έκταση/βάθος της καταστροφής, η ένταση της απειλής. Ενεργοποιούν «σύνδρομο στρουθοκαμήλου», ενδόμυχη άρνηση πραγματικότητας, αυτοπλύση εγκεφάλου κοινής γνώμης και πολιτικών ελίτ. ‘Η μπορεί να ενεργοποιήσουν άλλες αντιδράσεις (αναζήτηση μαγικών λύσεων – υδρογονάνθρακες, παροχέτευση εκλυόμενης ενέργειας σε λάθος στόχους – ΑΟΖ ή μετανάστες, χωρίς να υποτιμούμε το μεταναστευτικό, εγκλωβισμός σε εμφύλιες διαμάχες). Αυτά ενισχύονται από το ότι τα διανοητικά-πολιτικά εργαλεία μας φτιάχτηκαν σε μια και για μια εποχή σχετικά ακμαίου καπιταλισμού, σχετικά ανεξάρτητων-κυρίαρχων κρατών, όχι του νέου μεταμοντέρνου ολοκληρωτισμού, που καταλαβαίνουμε μόνο εγκεφαλικά, δεν μπορούμε στα αλήθεια να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει. Επίσης ενισχύονται από πάμπολλους φορείς ξένων συμφερόντων στο σάπιο ελληνικό εποικοδόμημα.

Ο Πούτιν και το Μεγάλο Παιχνίδι
Ελλάδα και Κύπρος δεν είναι μόνο σημεία εκδήλωσης μειζόνων οικονομικών- κοινωνικών κρίσεων, σημεία «συγκέντρωσης» της ευρωπαϊκής κρίσης. Η ελλαδική και κυπριακή κρίση κρύβουν ιστορικής σημασίας, μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι, για το μέλλον της Ευρώπης, τις σχέσεις με τα Ρωσία και τη Μέση Ανατολή
Μείζονος σημασίας είναι η πρόσφατη διπλή εξέλιξη με τα ενεργειακά: πλήρης απομόνωση της Ελλάδας από τη Ρωσία και ταυτόχρονη απόδοση της ελληνικής ενεργειακής υποδομής, εμμέσως πλην σαφώς, σε Τουρκία και Ισραήλ. Η ελληνική ενεργειακή υποδομή πραγματώνει τη γεωπολιτική υπεραξία  της Ελλάδας, από τα τελευταία χαρτιά που έχει – ακόμα – να παίξει η χώρα για τη σωτηρία της.
Σύμφωνα με την εκδοχή καλά πληροφορημένων ρωσικών πηγών, και τη μόνη ευλογοφανή από τις υπάρχουσες, όταν ο Πρωθυπουργός επισκέφθηκε τη Μόσχα, ο Πούτιν ήταν σαφής μαζί του: «Καταλαβαίνουμε τις δυσκολίες, τις πιέσεις που φοβάστε και σας ασκούνται, δεν σας παρεξηγούμε αν δεν θέλετε συνεργασία. Αν πάλι θέλετε συνεργασία ελάτε να δούμε τι θα κάνουμε. Αυτό κυρίως που θέλουμε είναι να ξέρουμε τι μας γίνεται και να γίνεται ότι συμφωνούμε».
Για τη Ρωσία η εταιρεία που έχει όντως στρατηγική σημασία είναι η ΔΕΣΦΑ, που ελέγχει τις υποδομές αερίου. Η Μόσχα εκτίμησε ότι η Αθήνα παίζει διπλό παιχνίδι. Της δίνει μια ΔΕΠΑ, χωρίς ιδιαίτερη αξία και με πολλά προβλήματα, εγγυώμενη ταυτόχρονα σε Αμερικανούς και Ισραηλινούς ότι οι δεν θα βάλει πόδι στη ΔΕΣΦΑ. Το ταξίδι του Πρωθυπουργού στο Μπακού ήταν το τελευταίο βήμα που έπεισε το Κρεμλίνο ότι η Αθήνα «την πούλησε» οδηγώντας στην απόφαση Πούτιν να αδειάσει με ωμό τρόπο την ελληνική κυβέρνηση, επιταχύνοντας μια κρίση που κατά βάθος η Μόσχα δεν επιθυμεί, εκτιμώντας και φοβούμενη χαοτική κατάσταση σε Ελλάδα και Ευρώπη προς όφελος των Αγγλοσαξώνων.
Το αποτέλεσμα είναι: Αφενός αποκόπτεται η Ελλάδα από ένα κύριο δυνητικό γεωπολιτικό  αντιστήριγμα, τη Ρωσία. Αφετέρου περνάει στον έλεγχο του Αζερμπαϊτζάν η ενεργειακή μας υποδομή. Η χώρα αυτή ελέγχεται πρωτευόντως από την Τουρκία, της οποίας συνιστά «στρατηγική προέκταση» και δευτερευόντως από το Ισραήλ, του οποίου είναι βόρεια αιχμή του αντι-ιρανικού δόρατος. Μετά την Τουρκία, είναι η χώρα που διατηρεί τις καλύτερες σχέσεις στον κόσμο, σχεδόν αναγνώρισε την «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου», το «ψευδοκράτος» που δημιούργησε ο τουρκικός στρατός κατοχής. 
Την ίδια ώρα που συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα, ο Πρόεδρος της Κύπρου, «Υπερεφιάλτης» Νίκος Αναστασιάδης, αφού πρόδωσε, κατέστρεψε οικονομικά και υποδούλωσε δια της Δανειακής το κράτος του, ετοιμάζεται τώρα να το διαλύσει και τυπικά. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από τη Νέα Υόρκη, έχει διαβιβάσει «ατύπως» και χωρίς ενημέρωση του Εθνικού Συμβουλίου, σειρά ακραία υποχωρητικών προτάσεων προς την άλλη πλευρά.

Ανάγκη διεθνούς κινητοποίησης
Υπάρχει μέσα σε όλη αυτή τη διεθνή μαυρίλα, κάτι πολύ θετικό. Η διεθνής κινητοποίηση εναντίον του κλεισίματος της ΕΡΤ. Η κινητοποίηση αυτή είναι πολύ καλό παράδειγμα του τι μπορεί να γίνει αν ξυπνήσουμε, αν ξυπνήσουν δηλαδή οι αντίπαλοι του Μνημονίου στην Ελλάδα. Το ίδιο πούγινε με και για την ΕΡΤ, πρέπει να γίνει για τα ελληνικά νοσοκομεία, τα σχολεία, την οικονομική καταστροφή και το κοινωνικό ολοκαύτωμα, που προκαλεί η πολιτική όχι μόνο της Μέρκελ, αλλά επίσης του ΔΝΤ, των μεγάλων τραπεζών και, εμμέσως, των ΗΠΑ. (Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι συνιστά πολύ μεγάλη, δυνητικά θανάσιμη αυταπάτη να θεωρηθούν σύμμαχοι της Ελλάδας ΔΝΤ και ΗΠΑ.)
Πρέπει να τεθεί το ελληνικό στην Ευρώπη και τον κόσμο και να συνδεθεί με μια γνήσια και σοβαρή εναλλακτική για την Ευρώπη – η (ορθή) κριτική στη λιτότητα εξαντλεί πλέον τη χρησιμότητά της, δεν επαρκεί, γιατί εδώ μιλάμε όχι για επιλογή πολιτικής εντός πλαισίου, αλλά για την τύχη του πλαισίου, της αστικής δημοκρατίας και των σχέσεων μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών. Η παγκοσμιποίηση απειλεί την ύπαρξη του κράτους-έθνους και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας και την επιβίωση του ελληνικού λαού, δεν υποβαθμίζει απλά τις υποκείμενες τάξεις.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πρακτικά και ενεργοποιούνται δύο σχέδια στην Ευρώπη, με κύριο εργαλείο το ελληνικό και κυπριακό μνημόνιο. Το ένα είναι η ολοκλήρωση της θεσμικής μετατροπής της ΕΕ σε δικτατορία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου υπό γερμανική πρωτοκαθεδρία, αν και δεν είναι καθόλου βέβαιο σε ποιο βαθμό κυβερνά τη Γερμανία η Γερμανία και όχι η Goldman Sachs. Το δεύτερο είναι η διάσπαση της Ευρώπης σε σειρά αλληλοανταγωνιζόμενα και καταστρεφόμενα – με διαφορετικούς ρυθμούς – κράτη, υποχείρια ΗΠΑ και Χρήματος. Γι’ αυτό και εκτιμάμε ως πολιτικό λάθος το σύνθημα «συμμαχία του Νότου». Χρειάζεται συμμαχία για μια «κοινωνική, δημοκρατική Ευρώπη, ανεξάρτητη και πολυπολική, εναντίον του Χρηματοπιστωτικού Ολοκληρωτισμού», έστω και αν κυρίως βασιστεί στους Νότιους. Τα γερμανικά συνδικάτα ζητάνε άλλωστε σχέδιο Μάρσαλ και σπανίως κουβεντιάζουμε μαζί τους, με τον Σμιτ ή το γερμανικό παραγωγικό κεφάλαιο. Αντίθετα όλο ειδικοί και αληθινά κίτρινες εφημερίδες της Αγγλοσαξωνίας, όπως οι «Καιροί του Χρήματος» (Financial Times) μας εξηγούν γιατί θα ευημερήσουμε φεύγοντας από το ευρώ.
Μόνο τοποθετούμενος κανείς σε τέτοιο, γενικό διεθνές πλαίσιο μπορεί να ασκήσει  πραγματικά πολιτική και να δοκιμάσει να αρχίσει τον δύσκολο, «υπέρ πάντων» αγώνα για τη σωτηρία του ελληνικού λαού. 

Konstantakopoulos.blogspot.com
«Δρόμος της Αριστεράς», 21.6.2013

Η αλήθεια για τους απολυμένους της εκπομπής Λαζόπουλου

Συμβαίνει και στα καλύτερα τσαντίρια

Όταν στις 11/6 έπεσαν πολύχρωμες μπάρες στην ΕΡΤ, οι πέντε ταξιθέτες/ ταξιθέτριες της εκπομπής «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» αποφασίσαμε συλλογικά και ομόφωνα να συμμετάσχουμε στην στάση εργασίας που κήρυξε η ΠΟΣΠΕΡΤ, η ΠΟΕΠΤΥΜ η ΠΟΕΣΥ και η ΕΤΙΤΑ («Η ΠΟΕΣΥ, η ΠΟΣΠΕΡΤ, η ΠΟΕΠΤΥΜ αποφασίσαμε να κηρύξουμε από τις 19:00 έως τις 01:00, στάση εργασίας σε όλα τα ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα της χώρας»). Γνωρίζαμε πως δεν καλυπτόμασταν θεσμικά, μιας και ανήκουμε στο πλήθος των χιλιάδων ανασφάλιστων-αφανών εργατών στα μίντια αλλά και σε πολλούς άλλους κλάδους ανά τον ελλαδικό χώρο.

ΥΦΕΣΗ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΩΝ: Οφείλει να δημιουργηθεί μία τέταρτη εξουσία, ένας θεσμός καλύτερα, αντίστοιχος του συνταγματικού δικαστηρίου, αποτελούμενος από οικονομικούς επιστήμονες – οι οποίοι να κρίνουν σε ανώτατο επίπεδο θέματα οικονομικής πολιτικής, ελέγχοντας την κυβέρνηση

Περίληψη: Το σημερινό μας κείμενο είναι αρκετά μεγάλο, επειδή γίνεται προσπάθεια να δοθεί μία διαφορετική εικόνα της μεγαλύτερης κρίσης των τελευταίων δεκαετιών, τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς – με όσο το δυνατόν πιο απλό τρόπο.

 

Ξεκινώντας από τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ιαπωνία, συνεχίζουμε με τα διάφορα στάδια της εξέλιξης της «κρίσης ισολογισμών». Αμέσως μετά, περιγράφουμε την κεϋνσιανή λύση του προβλήματος της ύφεσης, την αυστριακή λύση, τη μερκαντιλιστική, καθώς επίσης τη μονεταριστική – με μία μικρή αναφορά σε ορισμένες άλλες δυνατότητες που έχουμε αναλύσει στο παρελθόν. Στη συνέχεια, επικεντρωνόμαστε στο φαινόμενο των πολλαπλών σημείων ισορροπίας, ολοκληρώνοντας το κείμενο μας με κάποιες εντελώς νέες προτάσεις.

 

Η Ρεπούση προσβάλλει ξεδιάντροπα την ελληνική ιστορία

Η κυρία Μαρία Ρεπούση, ιστορικός κατά δήλωσή της και βουλευτής με την υποστήριξη 1670 Ελλήνων πολιτών, είναι για πολλούς ανθρώπους η εικόνα και «ενσάρκωση» της λέξης «πρόκληση». Με όλη τη σημασία της λέξης…

Υπό οποιαδήποτε οπτική γωνία αναλυθούν οι απόψεις της, γεγονός είναι πως ό,τι εκστομίζει αυτή η κυρία, προσβάλλει τα αισθήματα της πλειοψηφίας των Ελλήνων, την ιστορική μας μνήμη και την αδιαμφισβήτητη διϋποκειμενική γνώση. Το χειρότερο όλων, είναι ότι όσο με ενοχλεί η φασιστική δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, άλλο τόσο δεν αντέχω τις αμπελοφιλοσοφίες της βουλευτού της ΔΗΜΑΡ, η οποία στοχεύει να αλλάξει την ελληνική ιστορία και μάλιστα προς όφελος των εχθρών της -και δεν έχει το θάρρος να το παραδεχθεί.

Τις προθέσεις ,βέβαια, πρέπει να τις αναζητήσουμε στο επιστημονικό πεδίο και όχι κάπου αλλού. Είναι κάτι που δεν αποτελεί δική μας υπόθεση. Εμπίπτουν στην μεγάλη εκείνη κατηγορία των εθνομηδενιστικών παραδοχών, οι οποίες συνήθως προορίζονται όχι για τα ισχυρά κράτη αλλά τα κράτη-θύματα των αξιώσεων, που στην περίπτωσή μας έχει η ηγεμονική Γερμανία.

Στην προσπάθειά της να «στρογγυλοποιήσει» τα ιστορικά γεγονότα, παρουσιάζει την παραποίηση της ιστορίας ως παγκόσμια κίνηση για να έρθουν κοντά οι πρώην εχθροί.Όσοι καταβροχθίζουν τα ιδεολογήματα και θεωρήματα της δυτικής εθνομηδενιστικής βιβλιογραφίας, στην καλύτερη περίπτωση, πιστεύουν ότι με το να αποδομήσουν τα έθνη και τα κράτη θα επέλθει η ειρήνη στον κόσμο. Αυτό που «επιτυγχάνουν», βέβαια, είναι το μεταμοντέρνο ροκάνισμα των κοινωνιών-θυμάτων και κατεδάφιση των κρατών τους. Ήδη από πολύ καιρό τα μεταμοντέρνα ιδεολογήματα αποτελούν κύριο όπλο στην φαρέτρα του οπλοστασίου των ηγεμονικών δυνάμεων.

Για μένα, και για πολλούς άλλους ανθρώπους, δεν έχουν καμία σημασία πλέον οι δηλώσεις και οι πράξεις της, διότι ό,τι λέει και πράττει, πηγάζει και οφείλεται στην «ανάγκη» της να προκαλέσει για να γίνει θέμα και θέαμα στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και στα υπόλοιπα Μέσα Ενημέρωσης, που της φέρθηκαν –όλα τα προηγούμενα χρόνια- έντονα και απροκάλυπτα υποστηρικτικά από το φόβο μην δεν είναι τα ίδια «πολιτικά ορθά». Η κυρία Ρεπούση χρησιμοποίησε τον «έρωτα» των ΜΜΕ για να προωθήσει τις ιδέες της, που είναι επικίνδυνες για την Ελλάδα. Αυτό έκανε και το πρωί της Κυριακής στην εκπομπή των συναδέλφων Μανώλη Αναγνωστάκη και Ιορδάνη Χασαπόπουλου, οι οποίοι, όμως, την έβαλαν στη γωνία. Παρά τον έντονο εκνευρισμό της, το χαμόγελό της πρόδιδε την αυτοικανοποίησή της, για το γεγονός ότι της δόθηκε η δυνατότητα να επαναλάβει το ανιστόρητο «διάγγελμά» της.

Το γεγονός και μόνο ότι ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα κατάντησε να ασχολείται με τις οριακές μηδενιστικές, για την Ελλάδα, θέσεις της κυρία Ρεπούση, κατά τη γνώμη μου αποτελεί και το δείκτη της παρακμής της νεοελληνικής κοινωνίας.

Ειδικός δεν είμαι, άρα αδυνατώ να ψυχολογήσω ανθρώπους, που «την έχουν δει» ειδικοί επί των πάντων. Αλλά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κυρία Ρεπούση πρέπει να πιστεύει πως είναι μία celebrity, ένα «μοντέλο της πολιτικής», όπως τα κορίτσια της μόδας, που ανοίγουν το στόμα τους και η κίνηση αυτή καθ’ αυτή γίνεται είδηση στα έντυπα και τις εκπομπές της «σόουμπιζ». Δεν θα έλεγα πως είναι η «Πετρούλα» της πολιτικής, διότι η κυρία Ρεπούση έχει μυαλό, και καταναλώνει φαιά ουσία για να παραποιεί την ελληνική ιστορία, πάντα με στόχο την πρόκληση και την εξυπηρέτηση των απέναντι. Δεν κρίνουμε τις προθέσεις βεβαίως, που δεν τις γνωρίζουμε, αλλά τα αποτελέσματα που είναι εξόφθαλμα και πασίδηλα.

Δεν θα αναζητήσω τις τυχόν διασυνδέσεις της με οργανώσεις  που ασχολούνται με την προστασία, κατ’ επιλογήν και κατά περίσταση, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διότι όταν πρόκειται για τους φιλοαμερικανούς δικτάτορες, οι οργανώσεις αυτές αυτοφιμώνονται, ενώ όταν οι δικτάτορες δηλώνουν αντιαμερικανοί, τους κατατροπώνουν.

Ο τρόπος σκέψης της μου θυμίζει τα εγχειρίδια των καθοδηγουμένων από τη Δύση μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ), που υπάρχουν μόνο επειδή χρηματοδοτούνται από τα κράτη και ψευτοαριστερούς πολυεκατομμυριούχους της Αμερικής και της Βρετανίας. Οι απόψεις της είναι ταυτόσημες με αυτούς που στην Ουάσιγκτον τους χαρακτηρίζουν βαποράκια της λεγόμενης «αριστερής» αμερικανικής διανόησης, η οποία -επειδή έχει η ίδια ανύπαρκτη ιστορία- προσπαθεί να ισοπεδώσει την ιστορία και τον πολιτισμό των υπολοίπων λαών.

Είναι πολύ εύκολο για την κυρία  Ρεπούση να «κατασκευάζει» και να διαστρεβλώνει ιστορικά γεγονότα. Αν πάρουμε ως παράδειγμα την καταστροφή της Σμύρνης και επειδή η ίδια δεν έζησε τα γεγονότα για να τα περιγράψει, θα μπορούσε να καταφύγει σε αυτόπτες μάρτυρες και, μάλιστα, στους αγαπημένους της Αμερικανούς διπλωμάτες. Η μαρτυρία του προξένου Χόρτον στο πόνημά του THE BLIGHT OF ASIA, δεν μπορεί να διαψευστεί από «διαμετρήματα» του βεληνεκούς της κυρία Ρεπούση. Οι ανατριχιαστικές περιγραφές του Αμερικανού προξένου «για τη συστηματική εξολόθρευση των χριστιανικών πληθυσμών από τους μωαμεθανούς» κονιορτοποιούν τις απόψεις της, που αν και ιστορικός είναι ανιστόρητες.

Η αλήθεια, βέβαια, καταμαρτυρήθηκε και από χιλιάδες πρωτογενείς εξιστορήσεις των ίδιων των θυμάτων, από κινηματογραφικές και φωτογραφικές απεικονίσεις και από χιλιάδες αντικειμενικούς ιστορικούς. Αυτά όλα, όμως, δεν συγκινούν το νεοελληνικό εθνομηδενιστικό κίνημα. Πιστοί στον σκοπό της πνευματικής αποδόμησης προς άλλα τυρβάζουν.

Η δημοσιογραφική έρευνα για την κυρία Ρεπούση προκαλεί κατάθλιψη για το γεγονός ότιμέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου συμπεριφέρεται αδιάντροπα έναντι της ελληνικής ιστορίας. Η ζημιά που προκαλεί η εν λόγω κυρία στην Ελλάδα, είναι τεράστια. Ουσιαστικά προσφέρει βέλη στην φαρέτρα της Τουρκίας, η οποία στις ανιστόρητες θεωρίες της κ. Ρεπούση βρίσκει τον καλύτερο σύμμαχο.

Οι γραφικοί εθνικιστές τύπου Χρυσής Αυγής δεν είναι μόνο επικίνδυνοι. Καλλιεργούν  μίσος για τον συνάνθρωπο, και αυτοί που έχουν μίσος στην καρδιά τους, είναι οτιδήποτε άλλο από άνθρωποι. Την ίδια στιγμή όσοι προκαλούν την ιστορική μνήμη, συντηρούν τον αρρωστημένο εθνικισμό και ρίχνουν νερό στο μύλο της ρατσιστικής ναζιστικής οργάνωσης. Όταν το αντιληφθεί η κυρία Ρεπούση, είμαι βέβαιος πως θα νοιώσει την ανάγκη να απολογηθεί για τα βλακώδη θεωρήματά της.

Υστερόγραφο: Επειδή, ίσως, μερικοί εντοπίσουν πίκρα και οργή σ’ αυτό το κείμενο, λόγω της στάσης της κυρία Ρεπούση έναντι του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, είμαι υποχρεωμένος να καταθέσω πως η υποστήριξή της στο ρατσιστικό κείμενο του πρώην Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ ήταν πταίσμα μπροστά στις απόψεις της για την ελληνική ιστορία.

Follow on twitter: @mignatiou

http://www.aixmi.gr/index.php/repoushprosvalleiksediantr/

Σχέδιο να «δέσουν» Κυπριακό με κρίση και φυσικό αέριο – Αξιολογήσεις και νέα μέτρα της Τρόικας

 

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Λευκωσία: Στον χάρτη των σχεδιασμών για την Κύπρο, έχουν τοποθετεί τρία σημεία με κόκκινο: Η πορεία αξιολόγησης του Μνημονίου-οικονομίας, το φυσικό αέριο και το Κυπριακό. Οι διαχειριστές των σχεδιασμών αυτών επιχειρούν να βρουν τον «κοινό τόπο» για να τα συνδέσουν, ώστε να διαμορφώσουν ένα πακέτο, το οποίο θα προωθήσουν τους επόμενους μήνες.

Είναι σαφές πως η αξιολόγηση της Τρόικας τον Ιούλιο κατά πάσα πιθανότητα θα παραπέμψει σε νέα μέτρα τον Σεπτέμβριο, συμπιέζοντας περισσότερο το βιοτικό επίπεδο και παρατείνοντας την ύφεση.

Την ίδια περίοδο με την έκθεση αξιολόγησης της Τρόικας θα υιοθετηθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας το ψήφισμα για την ανανέωση της θητείας της UNFICYP, ενώ θα προηγηθεί η κατάθεση της έκθεσης του Γενικού Γραμματέα.

Τούτο, βέβαια, θεωρείται σύμπτωση πλην όμως, ενημερωμένες πηγές παρέπεμπαν στο ενδεχόμενο τόσο στην έκθεση της Τρόικας όσο και στο ψήφισμα να υπάρχουν δυσάρεστες αναφορές.

Αυτό θα δημιουργήσει ένα άλλο περιβάλλον για τη Λευκωσία και πιέσεις από δυο μέτωπα, διευκολύνοντας όλους εκείνους, που θεωρούν πως «η κρίση είναι ευκαιρία για λύση», προσφέροντάς τους πεδίο δράσης.

Ένα νέο Μνημόνιο τον Σεπτέμβριο θα συμπέσει με την επανέναρξη των συνομιλιών και τούτο κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει να διασυνδεθεί, κυρίως από τους μεσολαβητές του Κυπριακού.

Την ίδια ώρα, θεωρούν πως διευκολύνονται οι σχεδιασμοί τους για το φυσικό αέριο. Πώς; Η αποδυνάμωση της Κύπρου οικονομικά, θεωρητικά θα την καταστήσουν πιο ευάλωτη σε πιέσεις για το Κυπριακό, ενώ εκτιμάται πως θα οδηγήσει λόγω των συνθηκών που θα διαμορφωθούν με την επιδείνωση της οικονομίας και σε ξεπούλημα του φυσικού αερίου.

Όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί ενδέχεται, ωστόσο, να λειτουργήσουν και ως μπούμερανγκ για τους εμπνευστές τους, οι οποίοι ενδιαφέρονται πρωτίστως όπως η διαχείριση του φυσικού πλούτου να γίνει από τη «νέα κατάσταση πραγμάτων» αποφεύγοντας έτσι και τυχόν αντιδράσεις της Τουρκίας. Μπούμερανγκ υπό την έννοια πως διαφορετικά με τις προβλέψεις τους θα αντιδράσουν στην Κύπρο, κυρίως οι πολίτες. 

Στο πεδίο του Κυπριακού, πάντως, όλοι αναμένουν τη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου της ερχόμενης Τρίτης.

Τα Ηνωμένα Έθνη αναμένουν να ξεκαθαρίσουν δυο ζητήματα:

Πρώτο, το θέμα του διαπραγματευτή. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, επικρατέστερος για τη θέση αυτή φέρεται να είναι ο Γενικός Διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβης Ανδρέας Μαυρογιάννης. Ο Πρόεδρος συζητά αυτές τις ημέρες με συνεργάτες του και τη στελέχωση της διαπραγματευτικής ομάδας.

Δεύτερο, αναμένουν την αξιολόγηση του εγγράφου συγκλίσεων 2008-2012 που υπέβαλε ο Αλεξάντερ Ντάουνερ στις 30 Απριλίου. Κατά πόσο, δηλαδή, γίνεται αποδεκτό ως βάση συζήτησης ή θα απορριφθεί.

Σημαντικό, πάντως, κρίνεται και το αυριανό ραντεβού του υπουργού Εξωτερικών, Ιωάννη Κασουλίδη με τον Βρετανό ομόλογό του, Ουίλιαμ Χέιγκ, στο Λονδίνο.

Ματαιώθηκε ταξίδι Ντάουνερ στη Νέα Υόρκη

Ο Ειδικός Σύμβουλος του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό, Αλεξάντερ Ντάουνερ, προγραμμάτιζε αυτή την εβδομάδα να μεταβεί από την Αυστραλία στη Νέα Υόρκη, όμως το ταξίδι αυτό αναβλήθηκε.

Κι αυτό γιατί τόσο ο Γενικός Γραμματέας, Μπαν Κι Μουν όσο και άλλα στελέχη της Γραμματείας θα βρίσκονται εκείνες τις ημέρες (Πέμπτη – Παρασκευή θα ήταν εκεί) εκτός Νέας Υόρκης.

Το ταξίδι του στην Κύπρο τοποθετείται χρονικά μετά την 20ή Ιουλίου, εάν και εφόσον, το επιτρέπουν οι εξελίξεις.

Πάντως, οι πληροφορίες που φέρουν τον Ντάουνερ να παραιτείται από τη θέση του Ειδικού Συμβούλου για το Κυπριακό, φουντώνουν την τελευταία περίοδο. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο το γεγονός ότι εμφανίστηκε στον Τύπο της χώρας του η πληροφορία ότι ενδέχεται να διοριστεί πρέσβης της Αυστραλίας στην Ουάσινγκτον.

Μια τέτοια εξέλιξη θα διευκολύνει πολλούς, που θεωρούν πως μετά την τελευταία αντιπαράθεση με την ελληνική πλευρά, έχει ουσιαστικά εξουδετερωθεί ο ρόλος του ως «αξιόπιστου μεσολαβητή».

Επίσπευση διαδικασιών στο φυσικό αέριο

Οι συζητήσεις με την DELEK και την TOTAL την περασμένη εβδομάδα αλλά και οι επαφές με την NOBLE, έχουν δημιουργήσει μια κινητικότητα γύρω από το θέμα των ερευνών για φυσικό αέριο.

Όπως συναφώς προκύπτει από τις κινήσεις της Λευκωσίας, είναι σαφές πως από κυπριακής πλευράς υπάρχει η πρόθεση για επίσπευση των διαδικασιών, πλην όμως δεν εξαρτάται τούτο μόνο από την πολιτική βούληση.

Υπάρχουν μια σειρά από ζητήματα τεχνικής φύσεως, που επηρεάζουν τους σχεδιασμούς επίσπευσης των διαδικασιών. Κατά τη συνάντηση που είχε ο πρόεδρος Αναστασιάδης με τον πρόεδρο της γαλλικής εταιρείας TOTAL στο Παρίσι, ο τελευταίος συμφώνησε όπως ανεβάσουν στροφές και γίνουν οι έρευνες νωρίτερα, χωρίς να τοποθετεί χρονικά αυτό το πλαίσιο. Πάντως, ενώ αυτή την περίοδο διεξάγονται και σεισμικές έρευνες στο «τεμάχιο 12», η TOTAL δεν ήταν έτοιμη αυτές να συνεχισθούν και στα τεμάχια που θα δραστηριοποιηθεί η ίδια. 

Η Λευκωσία επιδιώκει να έχει ανοικτή γραμμή με τις εταιρείες που θα δραστηριοποιηθούν στην κυπριακή ΑΟΖ. Γι’ αυτό και θα συνεχίσει τις επαφές, ενώ ανοίγματα θα κάνει και προς κυβερνήσεις. 

Είναι σαφές πως διά της NOBLE και DELEK η Λευκωσία μπορεί να διατηρεί κανάλια επικοινωνίας με το Ισραήλ, που ούτως ή άλλως έχει αναβαθμισμένες σχέσεις και διά της TOTAL με αραβικές χώρες. Η γαλλική εταιρεία από την πλευρά της, έχει συνεργασία με την Αίγυπτο ενώ συζητά και με τον Λίβανο. Η συνεργασία με τον Λίβανο θα γίνει σε συνάρτηση και με τη δραστηριότητα που έχει με την Κύπρο.

Οι εξελίξεις και διεργασίες στο πεδίο της ενέργειας θα συνεχισθούν τους επόμενους μήνες. Τα αποτελέσματα της επιβεβαιωτικής γεώτρησης στο «τεμάχιο 12» και οι σεισμογραφικές έρευνες της TOTAL στα δύο «τεμάχια» που θα δραστηριοποιηθεί, «10» και «11», θα διαμορφώσουν νέα δεδομένα και θα ανοίξουν τον δρόμο στην Κυπριακή Δημοκρατία για αξιοποίηση του κεφαλαίου αυτού. 

Φωτογραφία ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ – www.philenews.com

http://mignatiou.com/2013/06/%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%BD%CE%B1-%CE%B4%CE%AD%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7-%CE%BA/

Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ και το Βυζάντιο

Ενδιαφέρουσες απόψεις της Ελένης Γλύκατζη-ΑΡΒΕΛΕΡ. Με τη συνέντευξή της στην Κυριακάτικη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ η κ. Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.

Το Βυζάντιο, είπε, ήταν μεν πολυεθνικό, αλλά μονοπολιτισμικό, είχεμόνο*τον ελληνικό πολιτισμό. Έτσι η διαπρεπής βυζαντινολόγος μάς έδωσε και το μυστικό της επιβιώσεως ενός κράτους επί 1100 χρόνια.

Τα μονοπολιτισμικά κράτη έχουν μέλλον, τα πολυπολιτισμικά διαλύονται είτε ειρηνικά είτε με τη βία των όπλων. Θυμηθείτε την περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, παρατηρήστε τα διαλυτικά φαινόμενα στα Σκόπια (μουσουλμάνοι Αλβανοί κατά Χριστιανών Σλάβων), ακόμη και στο Βέλγιο (οι Ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί θέλουν να αποσχισθούν από τους γαλλόφωνους Βαλλόνους). Μπορεί μία κοινωνία σήμερα να αντέξει ένα συγκεκριμένο -όχι απεριόριστο- αριθμό μεταναστών από άλλες χώρες, αλλά πρέπει να τους ενσωματώνει σε ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο. Ο μονοπολιτισμός σώζει τις κοινωνίες, διατηρεί τις ισορροπίες και απομακρύνει τη διάσπαση και την γκετοποίηση. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν διδασκόμαστε από την Ιστορία. Αντί να θαυμάζουμε το μονοπολιτισμικό Βυζάντιο (Ρωμανία) έχουμε διδαχθεί από ξενόφερτες προπαγάνδες και από θορυβώδεις μειοψηφίες να υμνούμε την πολυπολιτισμικότητα. Κάποιοι θέλουν να μεταφέρουν άκριτα στη χώρα μας πρότυπα κοινωνιών που δεν έχουν καμμία σχέση με την ιστορία μας, την ψυχοσύνθεσή μας, τις κοινωνικές ανάγκες μας.
Το πολυπολιτισμικό πρότυπο δοκιμάσθηκε στις ΗΠΑ που είναι εξ ολοκλήρου χώρα μεταναστών. Στην Ευρώπη οι σοβαρές χώρες καταπολεμούν την πολυπολιτισμικότητα και μιλούν για ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο που οφείλουν όλοι να ακολουθούν. Απόρροια της πολυπολιτισμικής ψυχώσεως στην Ελλάδα είναι και η αδράνεια των ελληνικών αρχών κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια έναντι του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης. Όποιος μιλούσε δημοσίως κατά του αλόγιστου και ανεξέλεγκτου αριθμού λαθρομεταναστών κινδύνευες να δεχθεί τα γνωστά κοσμητικά επίθετα που χρησιμοποιούν οι δήθεν προοδευτικοί.

. Σε όλη την Ευρώπη καταρρέει η ιδεολογία της πολυπολιτισμικότητας. Οι λαοί τονώνουν την εθνική συνείδηση και θέτουν όρια στον αριθμό των μεταναστών που μπορούν να αντέξουν. Όταν σε μία χώρα οι κυβερνώντες δεν λαμβάνουν μέτρα υπέρ της μονοπολιτισμικής κοινωνίας τότε διογκώνεται η Ακροδεξιά. Το είδαμε στις Ολλανδικές εκλογές του Ιουνίου.
Όποιοι ειλικρινά δεν θέλουν να αφήσουν τη λύση των προβλημάτων σε ακραία πολιτικά κινήματα θα πρέπει να ωθήσουν τα κόμματα εξουσίας, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά , να λάβουν καίρια μέτρα κατά των πολυπολιτισμικών μύθων. Ο ρατσισμός δεν κερδίζει έδαφος όταν προστατεύουμε τις εθνικές και θρησκευτικές αξίες της πλειοψηφίας του λαού μας. Αντιθέτως κερδίζει έδαφος όταν αγνοούμε τα δικαιώματα των πολλών στο όνομα ενός κίβδηλου ανθρωπισμού που αφήνει την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι και οδηγεί σε αύξηση της εγκληματικότητας και σε διάλυση του κοινωνικού ιστού. Ως Ορθόδοξος Χριστιανός αντιτίθεμαι στα δύο άκρα. Και στον φυλετισμό-ρατσισμό, αλλά και στους πολυπολιτισμικούς και εθνομηδενιστικούς μύθους. Η ελληνική κοινωνία οφείλει να σταματήσει την κίνηση του εκκρεμούς από το ένα στο άλλο άκρο και να χαράξει τη μέση οδό της Αριστοτελικής λογικής. Ούτε μπορούμε να γίνουμε φρούριο με κλειστές πόρτες ούτε να μετατραπούμε σε παράδεισο του κάθε λαθρομετανάστη και δουλεμπόρου.

Η μονοπολιτισμικότητα της Αρχαίας Ελλάδος και του Βυζαντίου διέσωσαν τη συνέχεια του Ελληνισμού. Έχουμε χρέος απέναντι στους νέους μας να συνεχίσουμε αυτή την πορεία, αυτόν τον πολιτισμό. Η ελληνορθόδοξη ταυτότητα μας διδάσκει κατανόηση και
ανεκτικότητα προς τους άλλους πολιτισμούς. Όχι όμως εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και της ιστορικής μας αυτοσυνειδησίας. Ας διδάξουμε λοιπόν στα παιδιά μας την ελληνορθόδοξη παράδοση και την Ιστορία του Έθνους μας και ας αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή βοήθεια για τον περιορισμό της λαθρομεταναστεύσεως.

 

Γράμμα στο Σίμο Κεδίκογλου, από τον πρώην αρχισυντάκτη του στην ΕΡΤ

Η δημόσια επιστολή που έγραψε ο πρώην αρχισυντάκτης της ΕΤ1 κ. Γιάννης Κριτσαντώνης στον πρώην ρεπόρτερ της ομάδας του και σημερινό κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Σίμο Κεδίκογλου.

Αθήνα, 12.6.2013

 

Αγαπητέ Σίμο,

Μετά από 47 χρόνια καριέρας στο δημοσιογραφικό επάγγελμα, (ελληνικές εφημερίδες, Γερμανική Ραδιοφωνία – Τηλεόραση και ΕΡΤ τα τελευταία 15 χρόνια πριν συνταξιοδοτηθώ- χωρίς ποτέ να στρατευτώ σε οποιοδήποτε κόμμα όπως εσύ -, επίτρεψέ μου να… εξοργιστώ με την «ξαφνική» ανακοίνωσή (σου;) περί κλεισίματος της ΕΡΤ.

 

Πολύ δε περισσότερο να εξοργιστώ με φράσεις ή λέξεις που χρησιμοποίησες (ή σε έβαλαν απλώς να διαβάσεις;) περί σπατάλης, διαφάνειας, χαμηλής τηλεθέασης, εξωτερικών μεταδόσεων, εξωτερικών παραγωγών, διαφανείς διαδικασίες προσλήψεων, επιτυχημένων δημόσιων Ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών της Ευρώπης και άλλα τέτοια προπαγανδιστικά, που, είμαι σίγουρος ούτε εσύ ο ίδιος τα πιστεύεις, αλλά και αν ακόμα τα πίστευες, ίσως να γνώριζες καλά και το αντικείμενο της Τηλεόρασης.

 

Αλήθεια, αγαπητέ Σίμο, πού έμαθες τηλεόραση όταν προσελήφθης στην ΕΡΤ (ελέω πατρός-άλλος άνθρωπος όμως αυτός που ήξερε τουλάχιστον να σέβεται και να ζητάει έγγραφη συγνώμη από τους δημοσιογράφους όταν αργούσε στα ραντεβού του…) και σήμερα μιλάς για «διαφανείς διαδικασίες προσλήψεων»; Μη μου πεις στο 15θήμερο σεμινάριο στη Γερμανία, το οποίο θα σου θυμίσω πιο κάτω;

 

Πού έμαθες, τι σημαίνουν εξωτερικές μεταδόσεις (όχι αυτές που κάθεσαι και περιμένεις μια δήλωση έξω από… το Μαξίμου) αλλά τις άλλες των συναυλιών π.χ. στο Ηρώδειο ή την Επίδαυρο ή οπουδήποτε αλλού, που χρειάζονται έμπειροι τεχνικοί, σκηνοθέτες και εικονολήπτες (όχι «τρία άτομα», όπως λες, που χρησιμοποιούν βέβαια τα ιδιωτικά τουρκοκάναλα και βλέπουμε το ποιοτικό αποτέλεσμα της εξωτερικής μετάδοσης από ένα μονοκάμερο «βανάκι»;

Ξέχασες, αγαπητέ Σίμο, τι μας μάθαιναν για τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, του Βερολίνου, στην Deutsche Welleκαι στο Sat1 τότε, ντε, που ήλθες και συ μαζί για ένα δεκαπενθήμερο σεμινάριο με έξοδα του ιδρύματος Friedrich Naumann των Φιλελευθέρων του γερμανικού FDP; Ότι «αν μιλάμε για δημόσια τηλεόραση, στοχεύουμε στην ποιότητα προγράμματος, αλλά και εικόνας και ήχου με το μέγιστο κόστος στον εξοπλισμό και στο έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό»; Το ξέχασες, ε; Μας είπαν κι άλλα περί ανεξάρτητης διοίκησης και ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου με συμμετοχές εργαζομένων, αλλά πού να τα θυμάσαι τώρα αυτά εσύ που ασχολείσαι πια με την εξουσία…

 

Αλλά πού να ξέρει ο… Στουρνάρας από τηλεόραση. Αυτός, θα μου πεις, είναι ένας απλός λογιστής, που ούτε τη φορολογική μου δήλωση δεν θα έβαζα να συμπληρώσει!

Άλλο:

 

Ποιος ηλίθιος (υπουργός, προφανώς) σου είπε (και συ το ανακοινώνεις) ότι η «Ραδιοτηλεόραση» δεν έχει αναγνώστες με 1,50 ευρώ τιμή, όταν όλα τα άλλα αντίστοιχα (ο Θεός να τα κάνει) κοστίζουν πάνω από 2 και 3 ευρώ; Δεν μου δίνεις τα νούμερα κυκλοφορίας να σε πιστέψω;

 

Λες (σ αυτή τη αφελή και συνάμα προβοκατόρικη ανακοίνωσή (σου;): «Την ΕΡΤ πληρώνει ο Ελληνικός λαός με το χαράτσι στους λογαριασμούς της ΔΕΗ γύρω στα 300 εκατομμύρια το χρόνο». Αυτό το χαράτσι σε πείραξε; Το άλλο του Βενιζελοστουρνάρα –επίσης μέσω ΔΕΗ-που εξαθλίωσε τους Έλληνες, όχι; Και πάρα κάτω λες: «Έχει τη μισή σχεδόν τηλεθέαση απ όση ένα μέσο εμπορικό κανάλι…» Αυτό ακριβώς όμως σου είπαν οι καθηγητές στη Γερμανία: «Καμία , μα καμία σχέση η ιδιωτική τηλεόραση με την κρατική.

 

Η μία στοχεύει στην τηλεθέαση με βία και αίμα και η άλλη στη χαμηλή τηλεθέαση με ποιοτικό πρόγραμμα. Και την ποιότητα την πληρώνει το κράτος για να κρατά ψηλά το επίπεδο σκέψης των πολιτών του». Κι αυτό το ξέχασες;

 

Καλά. Αλλού… θα είχες το νου σου!

 

Το μόνο που πιστεύω ότι γνωρίζεις καλά είναι ότι με 1000 εργαζόμενους δημόσια Τηλεόραση με τουλάχιστον 2 κανάλια, ΕΡΑ, περιφερειακούς σταθμούς και συμφωνικές ορχήστρες που παράγουν πολιτισμό, δεν γίνεται. Κάτι άλλο θέλετε να κάνετε εκεί στο Μαξίμου. Κατάλαβα, όμως.

 

Εμπορικό κανάλι θέλετε τώρα την ΕΡΤ, χωρίς ποιότητα και πολιτισμό. Με εκπομπές σκουπίδια, επαναλήψεις περσινών σίριαλ, Σουλεϊμάν και τέτοια… Δείξε μου μία δημόσια Τηλεόραση στα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ που δουλεύει επιτυχημένα με 1000 άτομα. Μία αν τολμάς!

 

Όσο για τις «υπερωρίες» που λες, οι δημοσιογράφοι, Σίμο, δεν χτυπούν κάρτα. Είναι τρόπος ζωής να κοιμούνται αγκαλιά με την είδηση.

 

Αρχίζω να πιστεύω (είμαι σίγουρος δηλαδή) ότι την ανακοίνωσή που διάβασες την έγραψε ο Στουρνάρας με την σχιζοφρενή παρέα του από το London School of Economics (και τι δεν θα έδινα να μάθαινα τις βαθμολογίες τους από τις σπουδές τους εκεί…)

 

Και κάτι τελευταίο, επειδή μίλησες για κακοδιαχείριση τα τελευταία χρόνια, προφανώς πυροβολώντας τα πόδια σου: Ποιος τοποθέτησε τις δυό τελευταίες… «πετυχημένες» διοικήσεις στην ΕΡΤ; Εσύ, ο Βενιζέλος ή ο Κουβέλης; Όποιος και να τις τοποθέτησε, εσύ τις χρεώνεσαι ως πολιτικός προϊστάμενος του «μαγαζιού».

Έτσι δεν είναι;

 

Διέλυσες λοιπόν με τον πρωθυπουργό σου την ΕΡΤ, όπως ο Στουρνάρας την Εμπορική και τώρα τη χώρα.

Α, κι εκείνο το… εντυπωσιακό επιχείρημα που σου ξέφυγε σήμερα το πρωί μιλώντας σε συναδέλφους του ΒΗΜΑ FM ότι «για να γίνει σέρβις στο αυτοκίνητο, πρέπει να είναι σταματημένο», από πού το αντέγραψες; Από τον… Παπαδόπουλο; «Θέτουμε τον ασθενή επί της χειρουργικής κλίνης για να του βάλουμε το γύψο και τον δένουμε για να μην κινείται» (!!)

 

Εξευτελισμός, αγαπητέ Σίμο, εξευτελισμός. Πήγαινε μόνος σου να παραδώσεις την δημοσιογραφική σου ταυτότητα στους συναδέλφους της ΕΣΗΕΑ, πριν στην ζητήσουν τα πειθαρχικά. Διότι τότε ο εξευτελισμός θα είναι μεγαλύτερος!

 

Φιλικά

(αλλά όχι πια συναδελφικά)

Γιάννης Κριτσαντώνης.

 

ekriktiko

http://correspondent4.wordpress.com/2013/06/14/%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CE%AF%CE%BC%CE%BF-%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8E/

ΔΕΝ ΠΕΦΤΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΕΡΤ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Οι μαύρες τηλεοπτικές οθόνες που σόκαραν τους Ελληνες, όταν ο πρωθυπουργός έκοψε το σήμα των κρατικών καναλιών,σύμβολο του μέλλοντός μας.

Όχι, δεν επίκειται η κατάρρευση της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ λόγω αποχώρησης του Βαγγέλη Βενιζέλου και του Φώτη Κουβέλη από το κυβερνητικό σχήμα εξαιτίας της απαράδεκτης και εκβιαστικής στάσης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, που με χουντική νοοτροπία και αντισυνταγματικό τρόπο έκλεισε την ΕΡΤκαι απέλυσε πάνω από 2.500 εργαζόμενους σε μια μέρα!

Αρχίσαμε έτσι το άρθρο μας γιατί επιθυμούμε να εκφράσουμε την άποψή μας για το θέμα που κυριάρχησε χθες στην πολιτική ζωή της χώρας. Απίθανα σενάρια κάθε προέλευσηςεσκεμμένα έθεταν σε κυκλοφορία κύκλοι ακόμη και της ΝΔ, οι οποίοι υποβλέπουν τη θέση του αρχηγού της Δεξιάς και πολύ θα ήθελαν την ανατροπή του Σαμαρά για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες.

Όποιος όμως δίνει βάση σε τέτοιες αφελείς εικασίες σημαίνει ότι δεν έχει συνειδητοποιήσει το θεμελιώδες: ότι η μοναδική «κόκκινη γραμμή» για τον Ευ. Βενιζέλο και τον Φ. Κουβέλη είναι η συμμετοχή στην κυβέρνηση! Το μοναδικό πράγμα που δεν συζητούν με τίποτα είναι να φύγουν από την κυβέρνηση! Ολα τα υπόλοιπα μπορούν να τα κουβεντιάσουν, αρκεί να μη θέτουν υπό αμφισβήτηση τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση! Ο λόγος είναι απλούστατος: αποχώρηση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση σημαίνει ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά και άμεση προκήρυξη εκλογών.

Στις εκλογές αυτές όμως το ΠΑΣΟΚ θα πάρει μονοψήφιο ποσοστό και η ΔΗΜΑΡ θα κινηθεί λίγο πάνω από το όριο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Πρακτικά, αυτό σημαίνει -συμβολικά μιλώντας- ότι την ίδια τη νύχτα των εκλογών θα καρατομηθούν τόσο ο Ευ. Βενιζέλος όσο και ο Φ. Κουβέλης από αρχηγοί των κομμάτων τους προκειμένου με άλλους ηγέτες το όποιο ΠΑΣΟΚ και η όποια ΔΗΜΑΡ έχουν απομείνει να προσπαθήσουν να προσκολληθούν ως δήθεν ανανήψαντα, αντιμνημονιακά πλέον κόμματα, στον ΣΥΡΙΖΑ, αν αυτός έχει βγει πρώτο κόμμα.

Τρελοί είναι επομένως ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης να εγκαταλείψουν οικειοθελώς την κυβέρνηση,έστω και ως εταίροι κατωτάτης υποστάθμης, και να οδεύσουν αμέσως και με τη δική τους βούληση προς την πολιτική γκιλοτίνα των εκλογών αντί να συνεχίσουν να δρέπουν τους καρπούς της εξουσίας ίσως και για τρία χρόνια ακόμη; Από πλευράς προσωπικού πολιτικού συμφέροντος θα ήταν όντως ανόητοι για να επιλέξουν την πολιτική αυτοκτονία. Αυτό το γνωρίζει άριστα ο Αντώνης Σαμαράς, του οποίου πιθανότατα θα τελείωνε ακαριαία και η δική του πολιτική καριέρα αν προκήρυσσε εκλογέςμέσα σε αυτό το κλίμα γενικευμένης κοινωνικής κατακραυγής εναντίον του λόγω του κλεισίματος της ΕΡΤ, όπου η πιθανότητα να βγει τώρα η ΝΔ πρώτο κόμμα θα ήταν πολύ περιορισμένη.

Το κύριο στοιχείο όμως είναι πως ο Αντ. Σαμαράς ξέρει ότι έχει στο χέρι τους Ευ. Βενιζέλο και Φ.Κουβέλη και γι’ αυτό τους εκβιάζει ωμά. Τόσο με τις διαρροές από το Μέγαρο Μαξίμου ότι ο Σαμαράς δεν πρόκειται να κάνει πίσω και αν τολμούν οι Βενιζέλος και Κουβέλης ας τον ρίξουν όσο και με την επικρεμάμενη χθες απειλή ότι θα καταθέσει πρόταση ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνησή του, εξαναγκάζοντας έτσι τους Βενιζέλο και Κουβέλη να του δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης.

Μέσω της ταπείνωσης των ηγετών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ο Αντ. Σαμαράς θέλει όχι τον απλό δημόσιο εξευτελισμό τους, αλλά τη μετατροπή τους σε ακόμη περισσότερο πειθήνια και άβουλα όργανά του, που να μην τολμούν να του προκαλούν έστω και δευτερεύοντα μικροπροβλήματα στο μέλλον. Η επίδειξη πυγμής όμως του πρωθυπουργού με την απόλυση δυόμισι χιλιάδων ανθρώπων δεν αποσκοπεί πρωτίστως στη διαπαιδαγώγηση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, που άλλωστε συνιστούν τόσο μεγάλο κίνδυνο για την πολιτική Σαμαρά όσο ένα σκυλάκι πεκινουά της αγκαλιάς.

Ο πρώτος στόχος του δεν είναι καν η μετατροπή της ΕΡΤ σε ακραιφνή «μνημονιακή γιάφκα», πειθαρχημένη στην κυβέρνηση Σαμαρά όσο η χουντική ΥΕΝΕΔ στους δικτάτορες Παπαδόπουλο και Ιωαννίδη. Πάνω απ’ όλα ο Αντώνης Σαμαράς θέλει με τις αποκρουστικά μαύρες οθόνες των κρατικών καναλιών να τρομοκρατήσει ολόκληρο τον ελληνικό λαό, να τσακίσει κάθε διάθεσή του για αντίσταση στην κυβερνητική πολιτική.

Η συστηματική παραβίαση άρθρων του Συντάγματος από τον πρωθυπουργό αποτελεί πτυχή της ίδιας προσπάθειας προώθησης αυτού του στόχου. Θέλει να φοβίσει τον λαό, γιατί μόνο ο φόβος και η βία διασφαλίζουν σίγουρα την υποταγή των πολιτών στο νέο μνημονιακό καθεστώς που καταβαραθρώνει το βιοτικό επίπεδο εκατομμυρίων Ελλήνων και καταστρέφει εκατομμύρια ζωές. Οι μαύρες τηλεοπτικές οθόνες που σόκαραν τον λαό μας όταν ο Σαμαράς διέταξε να κοπεί το σήμα της ΕΡΤ συμβολίζουν το μέλλον των Ελλήνων και της δημοκρατίας στη χώρα μας.
*Δημοσιεύθηκε στο “Εθνος” την Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

seisaxthiablog

Πολύ μικροί και όμως επικίνδυνοι

του Γιώργου Καραμπελιά

Δύο μέρες μετά το πραξικόπημα στην ΕΡΤ, κανένας πλέον δεν πιστεύει ότι η κύρια αιτία για την εκδήλωσή του ήταν απλώς η ανάγκη να προσφερθούν οι υπάλληλοι της ΕΡΤ στον βωμό των ανθρωποθυσιών που επιτάσσει η Μέρκελ και η Τρόικα. Διότι είναι φανερό, όπως το καταδείξαμε και στο προηγούμενο κείμενό μας (Το ColpoGrosso του Σαμαρά, 12-6-2013), πως, αν ήταν αυτό το διακύβευμα, τότε θα είχαν επιλεγεί οι δύο χιλιάδες πιο «εύκολοι» προς απόλυση δημόσιοι υπάλληλοι και όχι ένα από τα ισχυρότερα τμήματα της ελληνικής δημόσιας μηχανής, με εθνική και παγκόσμια αναγνωρισιμότητα. Όλοι άρχισαν έτσι να αναζητούν τις αιτίες αυτής της κίνησης. Επισημάνθηκε το φιάσκο της ΔΕΠΑ, οι δύσκολες σχέσεις ανάμεσα στους τρεις κυβερνητικούς εταίρους, η θέληση για εκλογές σήμερα που, δημοσκοπικά, η Ν.Δ. εμφανίζεται ενισχυμένη, κ.λπ.

Όμως, όπως συμβαίνει πάντα σε όλες τις αποικίες, τα βασικά αίτια βρίσκονται πάντα στη σχέση της αποικίας με τους επικυρίαρχους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η βασική αιτία είναι πως το οικονομικό πρόγραμμα του επιπλέον ξεζουμίσματος των Ελλήνων δεν «βγαίνει», πως οι περιβόητες ιδιωτικοποιήσεις αποδεικνύονται φιάσκο, ενώ η φοροεισπρακτική καταιγίδα, που θα αρχίσει από το καλοκαίρι, θα οδηγήσει σε αδυναμία πληρωμής, ίσως και σε εξέγερση ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων.

Μπροστά σε αυτά τα αδιέξοδα, η κυβέρνηση είχε δύο δρόμους. Ο πρώτος, εάν διέθετε ακόμα και την παραμικρή αξιοπρέπεια και εθνική συνείδηση, θα ήταν να καλέσει το σύνολο του ελληνικού λαού –ενισχυμένη μάλιστα από τις γεωπολιτικές εξελίξεις στη Συρία και την Τουρκία, καθώς από τις πρόσφατες εκθέσεις του ΔΝΤ– σε μια μετωπική αντιπαράθεση/αναδιαπραγμάτευση με την Τρόικα και τους Γερμανούς, τώρα ακριβώς που αυτοί το φοβούνται περισσότερο, τις παραμονές των εκλογών τους. Ωστόσο, η κυβέρνηση, οι κυβερνητικοί εταίροι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που έχουν μεταβληθεί σε πειθήνια όργανα των Γερμανών –ελεγχόμενοι ποικιλοτρόπως από αυτούς­­– επέλεξαν τη δεύτερη λύση. Δηλαδή, τη μεταφορά της κρίσης στο εσωτερικό της Ελλάδας, την πυροδότηση ενός νέου «εμφυλίου», με κίνδυνο να ανατιναχθεί στον αέρα η ελληνική οικονομία και κοινωνία. (Ήδη, η εικόνα που εκπέμπει η Ελλάδα σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο, με την πολιτική κρίση που έχει προκληθεί, είναι μια εικόνα αναξιοπιστίας, γενικευμένου αλαλούμ και νέας πολιτικής κρίσης, η οποία βέβαια δεν οδηγεί παρά σε νέα καταστρεπτικά σενάρια). Και, αν δεν τους «βγει», να ρίξουν την πετσέτα και να προχωρήσουν σε εκλογές.

Η συνομωσία

Είναι πολύ πιθανό –το πιθανότερο– οι κυβερνητικοί εταίροι να προχώρησαν σε αυτή την κίνηση κατόπιν συνεννοήσεως, έτσι ώστε να διασώσουν ό,τι μπορούν από το κομματικό τους ακροατήριο, παριστάνοντας ότι συγκρούονται. Διότι, σε αυτές τις συνθήκες, μιας κρίσης που βαθαίνει και της αδυναμίας εξόδου από αυτήν, το μεν ΠΑΣΟΚ και η ΔΗ.ΜΑΡ οδηγούνται σε περαιτέρω συρρίκνωση, στα όρια της εξαφάνισης η Ν.Δ. κινδυνεύει να χάσει ακόμα περισσότερους προς την κατεύθυνση της Χ.Α. και εν τέλει να ηττηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς, τους επόμενους μήνες, καταιγιστική θα πέφτει η φορολογία. Επομένως, θα έπρεπε να κινηθούν άμεσα.

Γι’ αυτό, λοιπόν, τους δύο τελευταίους μήνες και την ώρα που υποτίθεται πως εμφανίζονταν ικανοποιημένοι με την πτώση των σπρεντ, τα ταξίδια στην Κίνα, και την πληρωμή της δόσης του Μαΐου, «παραδόξως», άρχισαν να ηχούν τα τύμπανα του «πολέμου». Πρώτη αφορμή αποτέλεσε, στο «ξεκάρφωτο», το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, μέσω του οποίου κατασκεύασαν μία σύγκρουση, όπου οι μεν απευθύνονταν στη λαϊκή δεξιά που αλληθωρίζει προς την Χ.Α. και οι δε στο παραδοσιακό, πολυπολιτισμικών απόψεων, ακροατήριό τους. Και αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για στημένο παιγνίδι γιατί οι πραγματικές διαφορές ανάμεσά τους ήταν ελάχιστες, και όλο το νταβαντούρι γινόταν για το θεαθήναι.

Τώρα, το ίδιο σενάριο επαναλαμβάνεται στον κύβο: το κλείσιμο της ΕΡΤ είχε ήδη συζητηθεί τουλάχιστον από την Κυριακή 9 Ιουνίου, όπου εκτιμήθηκαν και τα ήδη γνωστά νέα για την απόρριψη της αγοράς της ΔΕΠΑ – οπότε και τέθηκε σε ισχύ το δεύτερο στάδιο της συνομωσίας.

Με όλα τα ενδεχόμενα να παραμένουν ανοικτά: Είτε αναδίπλωση των Βενιζέλου –Κουβέλη αφού θα έχουν αποσπάσει κάποιες «υποχωρήσεις» του Σαμαρά, είτε αποχώρηση των ελασσόνων εταίρων από την κυβέρνηση και παροχή ψήφου ανοχής σε αυτήν, ώστε και να συνεχίσουν να συγκυβερνούν και ταυτόχρονα να έχουν «απομακρυνθεί», είτε, στον βαθμό που η πίεση των Γερμανών και της Τρόικας θα συνεχισθεί, ακόμα και σενάριο άμεσων εκλογών. Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι αυτές οι συνομωσίες τινάζουν στον αέρα κάθε δυνατότητα συγκροτημένης αντιπαράθεσης με τους ξένους επικυρίαρχους και πυροδοτούν συγκρούσεις στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας.

Προφανώς δε, όπως διδάσκει η ιστορία, η ανάγκη να διογκώνονται τεχνητά οι διαφωνίες, αποτελεί την απόδειξη της ύπαρξης αυτών των διαφωνιών. Και όσο καλλιεργείται ένα κλίμα αντιπαράθεσης, αργά ή γρήγορα, αυτές θα εκραγούν και οι άσπονδοι φίλοι-εταίροι, αδυνατώντας να συμβιώσουν, θα οδηγηθούν σε διαζύγιο.

Η στρατηγική του εμφυλίου

Στη διάρκεια της επανάστασης του 1821, οι συγκρούσεις μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, για το ποια θα κυριαρχήσει στην Ελλάδα, τροφοδότησαν και χρηματοδότησαν τον εμφύλιο πόλεμο (το μεγαλύτερο μέρος του δανείου της Αγγλίας θα κατευθυνθεί στις δυνάμεις του Μαυροκορδάτου και θα συμβάλει στην εξόντωση του Ανδρούτσου). Η σύγκρουση ανάμεσα στους Γερμανούς και την Αντάντ, στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, θα καταλήξει στον εθνικό διχασμό, με τις τραγικές συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Στην Κατοχή και αμέσως μετά, οι Άγγλοι αρχικώς και αργότερα οι Σοβιετικοί θα μας σπρώξουν σε μια καταστροφική εμφύλια διαμάχη, το 1944-49.

 Όλα αυτά, σε μια χώρα που δεν κατόρθωσε ποτέ να κερδίσει την αυτεξουσιότητά της, επαναλαμβάνονται σήμερα, σε άλλη κλίμακα και με αστειότερους πρωταγωνιστές. Ο Σαμαράς «βαράει το σαμάρι για να ακούσει το γαϊδούρι». Δηλαδή, στρέφει το ένα κομμάτι του λαού ενάντια στο άλλο, προχωρά σε μια λογική εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα –εξ ου και ο απαράδεκτος τρόπος με τον οποίο επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ– διότι, βέβαια, δεν τολμάει να αντιπαρατεθεί με τα αφεντικά του, που προωθούν την ολοκλήρωση του στραγγαλισμού της Ελλάδας. Και το 1992-1993 είχε κάνει κάτι ανάλογο. Αφού πρώτα, στην Ε.Ε., ως υπουργός Εξωτερικών, δέχτηκε το τελεσίγραφο του ΥΠΕΞ της Γερμανίας, Γκένσερ, για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, μια από τις συνέπειες της οποίας ήταν η δημιουργία της ανεξάρτητης «Μακεδονίας», στη συνέχεια έριξε την μπάλα στην εσωτερική κερκίδα, «διαμαρτυρόμενος» για τις συνέπειες και τις συνεπαγωγές της δικής του πολιτικής. Αυτή είναι η λογική των «μικρών» –ολίγιστων– πολιτικών, για τους οποίους η κομματική επιβίωση (μαύρη επιβίωση, δηλαδή) προτάσσεται πάντα απέναντι στο εθνικό και λαϊκό συμφέρον.

Ώρα ευθύνης

Σήμερα, είναι μια στιγμή υψηλής ευθύνης. Αν δεν κινηθούμε άμεσα, σε μερικούς μήνες, είναι βέβαιο πως θα μας βρουν τα χειρότερα, όχι μόνο εκλογές με αβέβαιο αποτέλεσμα, αλλά και καταστροφικές εξελίξεις σε όλα τα πεδία. Δεν πρέπει λοιπόν να αφήσουμε αυτό το επικίνδυνο τρίο να παίζει με την τύχη του τόπου!

Δεν πρέπει να τους αφήσουμε ανενόχλητους να εκτελέσουν τα σχέδιά τους. Πρέπει να αποκαλύψουμε τη συνομωσία που έχουν εξυφάνει και να αντισταθούμε, όχι μόνο στο πραξικοπηματικό κλείσιμο της ΕΡΤ, αλλά κυρίως στην πολιτική του στραγγαλισμού μας, που επιτάσσουν οι Γερμανοευρωπαίοι. Εδώ και τώρα, πρέπει να υψωθεί η λαϊκή απαίτηση για την επιστροφή των κατοχικών δανείων και την καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων, και να γίνει κυρίαρχο αίτημα και μέσα στη Βουλή εδώ και τώρα, πρέπει να απαιτήσουμε την κατάργηση ενός μεγάλου μέρους των δανείων που με δόλιο τρόπο επιβλήθηκαν στην Ελλάδα – όπως αναγνωρίζει και το ΔΝΤ. Και, βεβαίως, είναι η καλύτερη στιγμή, το momentum, όπως λένε και τα κυβερνητικά παπαγαλάκια, διότι σήμερα μπορούμε να πλήξουμε την κυρία Μέρκελ και όχι βέβαια «αύριο», όταν θα έχουν γίνει οι εκλογές στη Γερμανία και θα μπορεί να μας εκβιάζει ακόμα πιο χυδαία.

Ένας δόλιος βλαξ, ο Γ. Παπανδρέου, μας οδήγησε πρώτος στη μεγάλη καταστροφή. Το γεγονός ότι οι κυβερνητικοί εταίροι είναι ολίγιστοι, δεν πρέπει να μας κάνει να υποτιμούμε την επικινδυνότητά τους. Πρόκειται για πολύ επικίνδυνους ανθρώπους.

 

ardin-rixi.gr

 

Το μόνο πρόσωπο με αρχίδια που εμφανίστηκε ποτέ στην TV ήταν γυναίκα

Πέρασαν κιόλας 11 χρόνια από τη μέρα που η Μαλβίνα Κάραλη άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο.

Ακούγεται οξύμωρο αλλά η Μαλβίνα ήταν το μόνο πρόσωπο με αρχίδια που έχει εμφανιστεί ποτέ στην Ελληνική τηλεόραση.

Καμμια φορά σκέφτεσαι οτι ίσως ήταν και τυχερή που δεν ζει σήμερα. Αν η Μαλβίνα ζούσε σήμερα, θα είχε βαφτιστεί από “ρατσίστρια” και “ακροδεξιά” έως “κουκουλοφόρα” και “εθνικίστρια”.

Γιατί η Μαλβίνα είχε αυτό το κακό: Έγραφε τους “politically correct” μεϊνστριμ καραγκιόζηδες στα παπάρια της και έλεγε αυτό που πίστευε. Η μόνη και τελευταία ελεύθερη φωνή που πέρασε από το χαζοκούτι.

Παρακολουθώντας μερικά από τα βίντεο της Μαλβίνας που άφησαν εποχή, γελάς.

Αλλά κυρίως κλαις. Γιατί θέλοντας και μή συγκρίνεις τη Μαλβίνα με κάτι Λαζόπουλους, Κανάκηδες και λοιπά ασπόνδυλα επιδοτούμενα πιόνια του συστήματος.

Και μετά συγκρίνεις την αριστερή Μαλβίνα με τα σημερινά “αριστερά” σούργελα. Και βλέπεις οτι “αριστερά” δεν σημαίνει “Στρατούληδες”. Και οτι “πατριώτης” δεν γίνεσαι χτυπώντας μετανάστες.

Και ανακαλύπτεις οτι η αλήθεια δεν είναι ούτε “αριστερή” ούτε “δεξιά”.

Και αυτή η σύγκριση με το σήμερα μόνο λύπη φέρνει.

Η Μαλβίνα “ρατσίστρια” και “αντι-πολυπολιτισμική”

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=PkaCO2O__xY

Τί πραγματικά έγινε στα Ίμια; Όλοι ξέρουν, μόνο η Μαλβίνα το είπε.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=567NbFTMpSg

Η Μαλβίνα, “εθνικίστρια” (!)

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=jYwPGooe1tI

Ο “χαρισματικός” Σημίτης, η Τουρκία και ο Λάκης Γαβαλάς

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=EvHcQU81Swo

Το μόνο πρόσωπο με αρχίδια που εμφανίστηκε ποτέ στην TV ήταν γυναίκα

Αμερικανός Σύμβουλος προς την Εξουσία: Γιατί βοηθάτε το μυστικό γερμανικό σχέδιο ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;

Του Μιχαήλ Στυλιανού

Σάλπισμα αφύπνισης προς την αμερικανική εξουσία, ότι βοηθώντας την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πραγματοποιεί (με βομβαρδισμούς),εν αγνοία της, ένα γερμανικό μυστικό σχέδιο ,εξέπεμψε προ ημερών διάσημος Αμερικανός δημοσιολόγος, κυβερνητικός κατά καιρούς συνεργάτης και προεδρικός σύμβουλος.
Το εκρηκτικό άρθρο του Robert Kaplan δημοσιεύθηκε στις 29 Μαΐου στο όργανο του Gatestone Institute με τίτλο «Οι ΗΠΑ βοηθούν στην ανασυγκρότηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».
Στον πληθωρισμό της καθημερινής διεθνούς δημοσιότητος (ελεγχόμενης κατά το πλείστον) απαντώνται κάποτε άρθρα και αναλύσεις πιστοποιημένης ενημερωτικής ποιότητας, αξιοπιστίας και κύρους. Πολύ σπανιότερα ο ασκημένος ερευνητής ανακαλύπτει και κείμενα-τροχιοδεικτικά εξελίξεων. Των οποίων το πυροδοτικό περιεχόμενο και η ταυτότητα της υπογραφής απαιτούν σοβαρότερη της συνήθους ανάγνωση –μελέτη και αρχειοθέτηση σε φάκελο αναφοράς.
Μακρά πορεία του Ρόμπερτ Κάπλαν στα ασαφή όρια μεταξύ διεθνούς δημοσιογραφίας, διδασκαλίας σε στρατιωτικές σχολές, συνεργασίας με το Πεντάγωνο, τη CIA και το Στέητ Ντηπάρτμεντ και λειτουργίας ως κυβερνητικού και προεδρικού συμβούλου, κατατάσσει ορισμένα τουλάχιστον άρθρα του σ’ αυτή τη τελευταία κατηγορία. Δεκαπέντε βιβλία του –ορισμένα γεωπολιτικής- αποτελούν μέρος της συγκομιδής μακροχρόνιων αποστολών του Κάπλαν στα Βαλκάνια (έμενε για καιρό στην Αθήνα,όπου και νυμφεύθηκε), στην Κεντρική Ασία και στη Μέση Ανατολή. Τιμήθηκε από το Στέητ Ντηπάρτμεντ με το παράσημο «Διακεκριμένων Υπηρεσιών», διετέλεσε προεδρικός σύμβουλος το 2001 και είναι στέλεχος του Ινστιτούτου Εξωτερικής Πολιτικής.
Τώρα, στο προκείμενο άρθρο του ο Κάπλαν επισημαίνει ότι όλες οι αμερικανικές στρατιωτικές επεμβάσεις (πέριξ της Μεσογείου), όπου ένα κοσμικό καθεστώς αντικαταστάθηκε από ένα ισλαμικό είχαν αποτελέσει στο παρελθόν τμήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και « μέχρι σήμερα –γράφει- η γερμανική πολιτική έχει πετύχει να κρατήσει μυστικό τον ηγετικό ρόλο της στην ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.»
Υπενθυμίζει ότι από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 οι ΗΠΑ επενέβησαν στρατιωτικά σε σειρά ενόπλων εσωτερικών συρράξεων στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή: βομβαρδίζοντας τους Σέρβους και τη Σερβία σε υποστήριξη του ισλαμικού καθεστώτος Ιζετμπέκοβιτς στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη το 1995, ξαναβομβαρδίζοντας τους Σέρβους και τη Σερβία σε υποστήριξη των μουσουλμάνων του Ου Τσε Κα στο Κόσοβο το 1999 και βομβαρδίζοντας το καθεστώς του Καντάφι στη Λιβύη σε υποστήριξη των ανταρτών. Κάθε επέμβαση εδικαιολογείτο στους Αμερικανούς πολίτες ως γινόμενη για ανθρωπιστικούς λόγους. Ως επιπρόσθετοι λόγοι αναφέρονταν η απόκτηση αμερικανικής παρουσίας στα Βαλκάνια, η εξάλειψη του κομμουνισμού από τη Γιουγκοσλαβία και η προστασία του πληθυσμού της Λιβύης από το δολοφονικό καθεστώς του Καντάφι.
Κάθε αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή –εκτός του Ιράκ- εφαρμόσθηκε στο ίδιο πατρόν. Πρώτα σημειώνεται μια εσωτερική ενοπλη σύρραξη στη δεδομένη χώρα. Τα αμερικανικά ΜΜΕ ρίχνουν σ’ αυτή όλο το βάρος τους. Στήν αφήγηση που αναπτύσσεται «οι καλοί» είναι οι αντικαθεστωτικοί. Οι «κακοί», τους οποίους πρέπει να συντρίψουν οι Αμερικανοί, είναι βάρβαροι δεσπότες, εγκληματίες πολέμου,ένοχοι γενοκτονίας. Διεθνείς προσωπικότητες επιρροής, ΜΚΟ, διεθνείς οργανώσεις ζητούν την στήριξη των αντικαθεστωτικών και την ανατροπή του καθεστώτος. Κατόπιν ο πρόεδρος των ΗΠΑ διατάσσει αμερικανική λογιστική υποστήριξη και βοήθεια σε όπλα στους εξεγερμένους. Τελικά διατάσσει και βομβαρδισμούς υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ. Η διαδικασία αυτή καταλήγει πάντοτε με την αντικατάσταση ενός κοσμικού από ένα ισλαμικό καθεστώς σε περιοχή που διετέλεσε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…
Και στις χώρες της «Αραβικής ΄Ανοιξης», Τυνησία και Αίγυπτο, όπου δεν υπήρξε αμερικανική επέμβαση, σημειώθηκε η ίδια κατάληξη και η τακτική της Τουρκίας ήταν να σπεύσει σε στήριξη των εξεγερμένων και σε αναγνώρισή τους ως νόμιμης κυβέρνησης. Οι Τούρκοι ηγέτες συσχετίζουν άλλωστε τις συρράξεις στη Βοσνία και στις χώρες της «Αραβικής Ανοιξης», όπως επεσήμανε ο Αμερικανός Τουρκολόγος Ηarold Rhode.Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ερντογκάν ξεκαθάρισε άλλωστε τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής του στον επινίκειο λόγο του στις εκλογές του 2011, επισημαίνει ο Κάπλαν. Είπε ότι η νίκη του κόμματός του είναι εξ ίσου σημαντική για την ΄Αγκυρα και για το Σεράγεβο (πρωτεύουσα της Βοσνίας), για τη Σμύρνη όσο και για τη Δαμασκό, για την Κωνσταντινούπολη όσο και για την Ιερουσαλήμ…
Η θέση ότι οι χώρες που απέκτησαν ισλαμικά καθεστώτα τύπου Αδελφών Μουσουλμάνων ή Αλ Κάϊντα, με αμερικανική ένοπλη επέμβαση ή με την «Αραβική Ανοιξη», σημειώνουν την επιστροφή στην οθωμανική επικράτεια δεν στερείται λογικής, κατά τον Ρόμπερτ Κάπλαν. Που εξηγεί ότι, εκτός από πολιτική εξουσία στο έδαφος και στον πληθυσμό της, η Οθωμανική Αυτοκρατορία διεκδικούσε και την υπόσταση Χαλιφάτου με πνευματική εξουσία επί του συνόλου των Μουσουλμάνων, εντός και εκτός των συνόρων της. Είναι- γράφει- λογικό, όσο και αν φαίνεται περίεργο εκ πρώτης όψεως, ότι το σχέδιο ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κινείται σε δύο παράλληλες κατευθύνσεις: την αποδόμηση του κεμαλικού κράτους και την προώθηση του Χαλιφάτου, το οποίο λένε πως λαχταρούν οι Μουσουλμάνοι.
Η θεώρηση της τουρκικής επιδίωξης για ανασύσταση της αυτοκρατορίας στο ιστορικό της πλαίσιο εγείρει κατά τον Κάπλαν το θέμα του ρόλου της Γερμανίας σ’ αυτό το σχέδιο. Υπενθυμίζει ότι από της συγκρότησής της (σε ενιαίο κράτος) το 1870 η Γερμανία αντιμετώπισε την Τουρκία σάν τον πολυτιμότερο πελάτη και σύμμαχο, χώρα ελέγξιμη με συνδυασμό μέσων όπως οικονομικές δοσοληψίες, εκπαιδευτικές υποτροφίες, οργανωτική βοήθεια και τεχνογνωσία όσο και δωροδοκία των Τούρκων αξιωματούχων. Την επιρροή της στη Τουρκία η Γερμανία έβλεπε σάν μέσο επηρεασμού του παγκόσμιου Ισλάμ προς το συμφέρον της. Και όπως κατέδειξε ο Γερμανός καθηγητής Wolfgang Schwanitz, κατά τον 1o Παγκόσμιο Πόλεμο η Γερμανία χρησιμοποίησε το τουρκικό Χαλιφάτο για να υποδαυλίσει Τζιχάντ – ταραχές και εξεγέρσεις- σε περιοχές όπου μουσουλμανικοί πληθυσμοί τελούσαν υπό την διοίκηση των εχθρών της: Ρώσων, Γάλλων, Βρετανών και Σέρβων.
Ως εντυπωσιακή επιτυχία απόκρυψης της γερμανικής πολιτικής προβάλλει ο Κάπλαν στο άρθρο του ότι στα πενήντα τόσα αμερικανικά άρθρα για την «Αραβική ΄Ανοιξη» που εξερεύνησε δεν βρήκε πουθενά τη λέξη Γερμανία. Τον έμμεσο (πλην κρίσιμο) ρόλο της στην ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι ιχνηλάτησε μέσω παραπομπής σε άρθρο στην «Επιθεώρηση Πολιτικής» της 1-2-2004, με τίτλο « ΄Ενα ΄Ανομο Διεθνές Δικαστήριο», για το Δικαστήριο Εγκληματιών (της Χάγης), το οποίο διατύπωσε την κατηγορία και εξέδωσε το ένταλμα σύλληψης του Μουαμάρ Καντάφι, που προσέφεραν την νομική βάση «νομιμοποίησης» των Νατοϊκών βομβαρδισμών , οι οποίοι οδήγησαν στην ανατροπή του καθεστώτος. Η αναφορά στη Γερμανία βρίσκεται σ΄αυτό το άρθρο του 2004, το οποίο αποκαλύπτει ότι αυτό το «΄Ανομο Διεθνές Δικαστήριο» είναι δημιούργημα γερμανικής έμπνευσης, επιβολής και σε σημαντικό βαθμό γερμανικής χρηματοδότησης.
( Σημ.συν. Πόκειται για το δικαστήριο που καταδίκασε και καταδικάζει σωρεία Σέρβων ηγετών, ενώ απαλλάσσει Κροάτες αλλά και Ουτσεκάδες οπλαρχηγούς –σήμερα ηγέτες του Κοσόβου- μολονότι ενοχοποιημένους από την πρώην Πρόεδρό του για την απόσπαση ζωτικών οργάνων προς πώληση από Σέρβους αιχμαλώτους, σε «κλινικές» βασανισμού.)
Με αυτά τα δεδομένα λογικό είναι το συγκεκριμένο δικαστήριο να υπηρετεί τις γερμανικές επιδιώξεις, σημειώνει ο Κάπλαν και προσθέτει ότι αυτό αντιπροσωπεύει και τη σχέση της Γερμανίας με την «Αραβική ΄Ανοιξη». Ωστόσο- υπογραμμίζει- αυτά δεν αναφέρονται πουθενά. Σιωπή, που επιβάλλει εξήγηση.
Στοιχεία της δράσης της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας ΒΝD και της συνεργασίας του γερμανικού υπουργείου των Εξωτερικών επισημαίνει ο Κάπλαν σε ανταπόκριση του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζών Ρόζενθαλ στούς ΄Ασιαν Τάϊμς. Η ανταπόκριση αποκαλύπτει ότι η γερμανική κυβέρνηση απέκλεισε «για λόγους εθνικού συμφέροντος» την δημοσιότητα αναφορών της μυστικής υπηρεσίας BND στη Συρία ότι την περιβόητη σφαγή αμάχων στην πόλη Χούλα διέπραξαν οι ισλαμιστές αντάρτες και όχι οι κυβερνητικές δυνάμεις. Επίσης ότι το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών συνεργάζεται με εκπροσώπους της συριακής αντιπολίτευσης στην εκπόνηση «συγκεκριμένων σχεδίων» ομαλής μεταπολίτευσης, μετά την ανατροπή του ΄Ασσαντ.
Ανακεφαλαιώνοντας την ιστορία αμερικανικών στρατιωτικών επεμβάσεων η ευνοουμένων αντικαθεστωτικών εξεγέρσεων που εγκαθιδρύουν φανατικά ισλαμικά καθεστώτα σε χώρες όπου η Τουρκία (με την μυστική γερμανική συνέργεια) επιχειρεί την ανασύσταση του Οθωμανικού Χαλιφάτου, ο Ρόμπερτ Κάπλαν κλείνει το άρθρο του με την εκρηκτική κατακλείδα:
«Για ποιο λόγο η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών θα πρέπει να προάγει ενεργητικά τις γερμανικές στοχεύσεις – την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας (θύμα γερμανικής εισβολής στους δύο μεγάλους πολέμου) και την αναδημιουργία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είναι ένα ερώτημα που οφείλει να απαντηθεί.»

 

Υ.Γ. Μ.Σ.
Απουσιάζει από τα στοιχεία του Ρόμπερτ Κάπλαν, προφανώς λόγω αγνοίας, η συντριπτική μαρτυρία του διαπρεπούς Γάλλου στρατηγού Γκαλουά, πρώην ΓΕΕΘΑ, στη συγκλονιστική συνέντευξη-εξομολόγηση που έδωσε λίγο προ του θανάτου του προ λίγων ετών, όπου εκφράζει την συντριβή του για το λάθος της Γαλλίας να συμμετάσχει στην καταστροφή της πιστής συμμάχου της Σερβίας. Απεκάλυψε εκεί ότι την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας σχεδίαζαν και συζητούσαν παρουσία του παράγοντες της γερμανικής ελίτ από τη δεκαετία του ’70, σε ετήσιες συνάξεις τους σε περιοχή της Βαυαρίας. Κατέθεσε την προσωπική μαρτυρία του, από επισκέψεις στο Σεράγεβο, ότι η επιχείρηση στήθηκε σε οικοδόμημα προπαγανδιστικής ψευδολογίας και ότι διττός στόχος του γερμανικού σχεδίου ήταν η καταστροφή της Σερβίας για την συμπαράταξή της με τους Συμμάχους στους δύο Πολέμους και η έξοδος της Γερμανίας δια της Αδριατικής στη Μεσόγειο. 

 http://www.anixneuseis.gr/?p=68339

Γερμανικός Τύπος: «Η λιτότητα έκαμψε τους Έλληνες και δεν διαμαρτύρονται πλέον»

Η γερμανική εφημερίδα Suddeutsche Zeitung σε δημοσίευμα της δίνει τα… συγχαρητήριά της στην ελληνική κυβέρνηση, ενώ ευλογεί και τα γένια των ευρωπαίων ηγετών που επέμειναν στο πρόγραμμα της Ελλάδας και υπογραμμίζουν με νόημα ότι οι Έλληνες «κουράστηκαν να διαμαρτύρονται». 

Και φυσικά η συστημική εφημερίδα δεν λέει κουβέντα για τις ευθύνες και τους ποικίλους ρόλους που έπαιξαν τα τελευταία δύο χρόνια διάφοροι πολιτικοί τυχοδιώκτες και ιδιοτελείς κατεργάρηδες, που μαζί με κραγμένους (τελικά) πρακτορίσκους συμφερόντων,εισέδυσαν μέσα στο αυθόρμητο ελληνικό λαικό κίνημα κάνοντας τον κάθε είδους εισοδισμό το ποιό αποτελεσματικό και προσοδοφόρο σπόρ που τελικά υπονόμευσε κάθε διάθεση του απλού πολίτη για αντίσταση… 
Άλλωστε οι κάθε είδους προδότες του Λαού,ασκώντας άμεσα η έμμεσα επιρροή σε πολιτικές η κινηματικές πρωτοβουλίες,ποτέ δεν αποτέλεσαν σπάνιο είδος στην Ελλάδα…

Η εφημερίδα επισημαίνει ότι μετά την σύναψη της πρώτης δανειακής σύμβασης τον Μάιο του 2010, η Ελλάδα «είναι πλέον μια διαφορετική χώρα». Και βέβαια δεν εξηγεί ότι η αλλαγή αυτή εμπεριέχει την κατάθλιψη, την απογοήτευση, τις αυτοκτονίες, τα λουκέτα καταστημάτων και τα ξενοίκιαστα μαγαζιά ακόμα και σε κεντρικούς δρόμους των μεγάλων ελληνικών πόλεων.
 Το συγκεκριμένο δημοσίευμα υπογραμμίζει πως έχουν γίνει αν και με σημαντική καθυστέρηση, «βαθιές μεταρρυθμίσεις». Ούτε και εδώ δεν διευκρινίζει η γερμανική ότι μέσα στις μεταρρυθμίσεις είναι αποψίλωση όλων των δικαιωμάτων που είχαν μέχρι πρότινος οι Έλληνες εργαζόμενοι. Ωστόσο χαρίζει τα εύσημα στις Βρυξέλλες. Η γερμανική εφημερίδα βλέπει τις εξαγωγές στην Ελλάδα να αυξάνονται ενώ μειώνονται παράλληλα οι κρατικές δαπάνες περισσότερο από 22%.
 Το μόνο που επισημαίνει ως αρνητικό σε όλα αυτά είναι η αυξανόμενη ανεργία στην Ελλάδα που αγγίζει το 27% ενώ η ανεργία στους νέους φτάνει στο 60% και στην περιοχή της Δυτ. Μακεδονίας ξεπερνάει το 72,5% καθιστώντας την σαν την περιοχή με την μεγαλύτερη ανεργία στην Ευρώπη.
 Το δημοσίευμα συνεχίζεται με αναφορές στους Έλληνες που εμφανίζονται εκτενώς απογοητευμένοι από την Ευρώπη αλλά και από τους πολιτικούς στη χώρα τους. Όμως τονίζεται πως και οι πολίτες εξαντλημένοι πλέον δεν διαμαρτύρονται. Ποιος θυμάται εξάλλου τους «Αγανακτισμένους» και πως διαλύθηκε αυτή η κίνηση στην Ελλάδα;
 Κλείνοντας, η αρθρογράφος επισημαίνει και τα σημαντικά προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Σαμαρά εξαιτίας της λιτότητας, για τα οποία αναφέρει πως «δύσκολα θα τα αντέξει πολιτικά»…

stopcartel Newsdesk

Λαοθάλασσα στην πλατεία Ταξίμ και σε 40 πόλεις της Τουρκίας !

Η πρωτοφανής και πρωτότυπη λαϊκή εξέγερση στην Τουρκία, όχι μόνο δεν φαίνεται να φυλλορροεί αλλά, αντίθετα, αποκτά νέα ορμή με την άμεση εισβολή στο αγωνιστικό προσκήνιο των συνδικάτων και της τουρκικής εργατικής τάξης. 

Βαρύνουσα σημασία αυτή τη στιγμή αποκτά η δήλωση του πολιτικού σκέλους του PKK, με την οποία συμπαραστέκεται στους διαδηλωτές.

 

Το μέγα ερώτημα είναι αν θα μπορέσει να έχει συνέχεια η Τουρκική λαϊκή εξέγερση και κυρίως το ερώτημα είναι τι πολιτικό προσανατολισμό θα πάρει, αν μπορέσει να πάρει και σε ποια κατεύθυνση θα κινηθούν οι πολιτικές επιπτώσεις και προεκτάσεις της.

 

 

Ο ρόλος της τουρκικής ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι κάτι παραπάνω από κρίσιμος.

 

Θα μπορέσει να επηρρεάσει τις εξελίξεις; Θα ενισχύσει σημαντικά τις θέσεις της;

 

Χιλιάδες πολίτες σπεύδουν στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των συνδικάτων στην έβδομη μέρα των διαδηλώσεων κατά του πρωθυπουργούΡετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

 

 

 

Στην έκκληση των εργατικών συνδικάτων ανταποκρίθηκαν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές, οι οποίοι δεν πτοήθηκαν από την φονική κρατική καταστολή των προηγούμενων ημερών και έχουν συρρεύσει μαζικά στην Πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολής το απόγευμα της Τετάρτης!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τα μπλοκ της DISK (σ.σ. της Συνομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων) ξεκίνησαν από τα κεντρικά γραφεία της  στο Σισλί της Κωνσταντινούπολης και πορεύονται προς την πλατεία Ταξίμ. Κυριαρχεί το σύνθημα «Ταγίπ παραιτήσου«. «Ταξίμ αντιστάσου, οι εργαζόμενοι φθάνουν» είναι επίσης ένα από τα συνθήματα που ακούγονται. Διαδηλωτές επίσης απαιτούν από την κυβέρνηση να καθαιρέσει τους αστυνομικούς διευθυντές πολλών πόλεων της χώρας, μεταξύ των οποίων και εκείνους της Άγκυρας και της Κωνσταντινούπολης, για τη χρήση βίας που άσκησαν οι δυνάμεις καταστολής σε βάρος ειρηνικών διαδηλώσεων.

 

Η είσοδος του εργατικού ποταμού στην πλατεία Ταξίμ ήταν εντυπωσιακή σε παλμό και μαχητικότητα καθώς τα μέλη  κρατούσαν αναμένους πυρσούς και φώναζαν το σύνθημα » Δίπλα, δίπλα ενάντια στο φασισμό» και άλλα συνθήματα κατά της αντεργατικής πολιτικήςτης κυβέρνησης. Νωρίτερα και πριν φτάσουν στην Πλατεία Ταξίμ, κράτησαν ενός λεπτού σιγή προς τιμή των εργατών που έχασαν τις ζωές τους στη σφαγή του 1977.  

 

Οι επιθέσεις των κυβερνητικών δυνάμεων καταστολής συνεχίζονται στις συνοικίες Beylikdüzü και στο Gazi, ενώ η αντίσταση για το πάρκο Gezi, μετατράπηκε γρήγορα σε αντίσταση ενάντια στο φασισμό του AKP (σ.σ. κυβερνών κόμμα) και στην κυβερνητική πολιτική. Η αντίσταση που συνεχίζεται εδώ και μέρες έχει εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα με κοινά συνθήματα «Να παραιτηθεί η κυβέρνηση» και «Δίπλα-δίπλα, ενάντια στον φασισμό».

 

Κατά την χθεσινή μέρα (Τρίτη 4/6), η  πλατεία Beylikduzu μεταράπηκε σε σημείο συνάντησης για τις πορείες που ξεκίνησαν από 7-8 διαφορετικά σημεία, κατά τις ώρες 20:00 – 21:00. Πολλές χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην συγκεκριμένη πλατεία. Οι δυνάμεις της τουρκικής ατυνομίας αναχαίτισαν όσους κατευθύνονταν προς τα τοπικά γραφεία του AKP [σ.σ. κυβερνών κόμμα]. Οι διαδηλωτές ήταν στην πλειοψηφία τους άτομα νεαρής ηλικίας καιεργαζόμενοι και οι επιθέσεις που δέχθηκαν διήρκησαν σχεδόν δύο ώρες. Μάλιστα,τεθωρακισμένα οχήματα της αστυνομίας αρχισαν να επιτίθενται, με την υποστήριξη διμοιριών των ΜΑΤ, με κατεύθυνση προς την πλατεία. Το πλήθος δε διαλύθηκε, και ανασυντάσσεται για να ξαναδιαδηλώσει.

 

Μαθητές στο λύκειο Istanbul Kurtuluş αποφάσισαν να συμμετάσχουν δηλώνοντας την αλληλεγγύη τους στις απεργιακές εκδηλώσεις. Η διοίκηση του σχολείου έκλεισε τις πόρτεςενώ οι μαθητές έβγαιναν από το σχολείο, αλλά οι μαθητές ακάθεκτοι προχώρησαν προς την έξοδο.

 

Χιλιάδες δημοτικοί υπάλληλοι περπατούν προς την πλατεία Ταξίμ από το Unkapanı, όπου και πρόκειται να διαδηλώσουν ενωμένοι με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, νέους, νέες , φτωχούς αγρότες και επαγγελματίες. Ακόμα, χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι της Κωνσταντινούπολης άρχισαν να μαζεύονται στην Saraçhane.

 

Χιλιάδες εργαζόμενοι συγκέντρωθηκαν στο κτίριο του DISK στο Sisli. Μέλη των σωματείων Genel-İş, Birleşik Metal-İş, Nakliyat-İş, Devrimci Sağlık-İş, Basın-İş, Sine-Sen, Bank-Sen ξεδίπλωσαν πανό. Αντηχεί το παντού σύνθημα «Γενική απεργία, Γενική αντίσταση»!

 

Ο αριθμός των διαδηλωτών που μετέχουν στις παλαϊκές, πανεργατικές διαδηλώσεις ολοένα και αυξάνεται με τη συμμετόχή χιλιάδων εργατών και εργαζομένων. Οι διαδηλωτές χτυπούν τα κατσαρολικά που έχουν μαζί τους. Συνεχώς συρρέει όλο και περισσότερος κόσμος!

 

Τις μεσημεριανές ώρες, η πορεία της DISK (Συνομοσπονδία Επαναστατικών Συνδικάτων Τουρκίας)κατευθύνεται από την Elmadag στην Ταξίμ. Η πορεία έφθασε αργότερα στην πλατεία Ταξίμ, κάτι που δεν της επετράπη την πρωτομαγιά! 

 

Καθηγητές και φοιτητές του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης κήρυξαν αποχή απο τα μαθήματα και πραγματοποιούν πορεία προς την Πλατεία Ταξίμ. Αυτή την ώρα η Γέφυρα Ανκαπανί είναι γεμάτη διαδηλωτές χάρη και στους κατοίκους της γύρω περιοχής [οι οποίοι προφανώς έχουν σπεύσει να συμμετάσχουν στις διαμαρτυρίες]!

 

Επιπλέον, τις απογευματινές ώρες, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση πολλών χιλιάδων μελών της KESK (Ομοσπονδία Σωματείων και Ενώσεων Υπαλλήλων Δημοσίου Τομέα) και πορεία στην οδό Ilerliyor.

 

 

 

ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΚΑΙ ΑΝΤΛΙΕΣ ΝΕΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΣΤΗΝ AΓΚΥΡΑ

 

Με δακρυγόνα και αντλίες νερού επιχειρεί να διαλύσει η αστυνομία τις μεγάλες διαδηλώσειςπου πραγματοποιούνται και σήμερα Τετάρτη, για 7η μέρα στην Άγκυρα. Χιλιάδες εργαζόμενοι έχουν κατακλύσει την πλατεία Κιζιλάι, στο κέντρο της Άγκυρας, με αίτημα την παραίτηση  του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

 

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα , τα ξημερώματα της Τετάρτης (5/6), διαδήλωση, στην οποία συμμετείχαν πολλές χιλιάδες διαδηλωτές, έληξε. Στις διαδηλώσεις στην πλατεία Tuzluçayır (τα ξημερώματα της Τετάρτης 5/6), οι διαδηλωτές καλούνται με σύνθημα «Σταματήστε τη ζωή, πάμε σ’ απεργία για το Λαό». Μεγάλο μέρος του πλήθους στην πλατεία διασκορπίστηκε, ενώ αρκετές χιλιάδες ακόμα διαδηλωτών συνεχίζουν ανυποχώρητοι.

 

Δυναμεις καταστολής του ανένδοτου «χημικού» Ερντογάν επιτέθηκαν σε χιλιάδες διαδηλωτών με δακρυγόνα στην λεωφόρο Kızılay Ziya Göakalp. Ο κόσμος διασκορπίστηκε στα στενά Konur, Karanfil, Selanik και Sakarya.Εν τω μεταξύ, φοιτητές του πανεπιστημιού Hacettepe, κάνουν διαμαρτυρία, στο κτίριο Beytepe.

 

 Εκατοντάδες άτομα από το Πάρκο Saimekadin ενώθηκαν με χιλιάδες ακόμα που είχαν μαζευτεί στην γειτονιά της Balkiraz. Μαζί με τον κόσμο που βρίσκεται στους γύρω δρόμους φτάνουν αρκετές χιλιάδες. Στη διαδήλωση που έγινε στην Saimekadin κράτησαν ενός λεπτού σιγή για τα θύματα της Κωνσταντινούπολης, Άγκυρας και Αντιόχειας. Η διαδήλωση τελείωσε με την έκκληση στις 5 Ιουνίου να μαζευτούν στο Πάρκο Saimekadin για Γενική Απεργία.

 

Οι βίαιες κατασταλτικές κυβερνητικές επιθέσεις στην πλατεία Κιζιλάι έχουν τελειώσει.Τεθωρακισμένα οχήματα της αστυνομίας κυνηγούν διαδηλωτές που έχουν απομείνει κατά μήκος κυρίων λεωφόρων όπως οι Ziya Gökalp, Meşrutiyet και Mithatpaşa.

 

Εργαζόμενοι στον τομέα των υπηρεσιών συγκεντρώθηκαν μπροστά από τις εφορίες, κατευθύνθηκαν προς αυτές. Εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας συγκεντρώθηκαν στανοσοκομεία. Συνάντηση μελών του DISK(Συνομοσπονδία Επαναστατικών Συνδικάτων Τουρκίας) πραγματοποιείται στην οδό Sakarya.Τα μέλη του σωματείου BES συγκεντρώθηκαν νωρίς το πρωί για να αποφασίσουν σχετικά με την πορεία των κινητοποιήσεών τους. Δημόσιοι υπάλληλοι κατευθύνονται προς την πλατεία Κιζιλάι όπου και θα διαδηλώσουν.

 

Μετά το κάλεσμα από τα κοινωνικά δίκτυα, εκατοντάδες μαθητές λυκείου και φοιτητέςπερπατούν στους δρόμους πίσω από την πλατεία Κιζιλάι και φωνάζουν συνθήματα. Οι φοιτητές και οι μαθητές θα ενωθούν με την ομάδα των εργατών.

 

Ακαδημαικοί που ερχόντουσαν από το πανεπιστήμιο AU Dikimevi συναντήθηκαν μαζί με αυτούς από το πανεπιστήμιο Cebeci. Χιλιάδες ακαδημαϊκοί πορεύονται προς την Κιζιλάι.

 

Εργαζόμενοι γιορτάζουν την συνέχεια του αγώνα τους με πυροτεχνήματα στην Κιζιλάι. Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκονται στο Kizilay. Κόσμος συνεχίζει να κατευθύνεται προς τα ’κει. Όλοι μαζί στέλνουν χαιρετισμούς αλληλεγγύης στην Πλατεία Ταξίμ!

 

Ευρηματικοί οι διαδηλωτές στην Άγκυρα καθώς αντιμετώπισαν τα δακρυγόνα με… μπιτόνια νερού. Μόλις η αστυνομία εκτόξευε δακρυγόνο οι διαδηλωτές το αρπάζανε αμέσως και το τοποθετούσαν μέσα σε μπιτόνι. Μετά έκλειναν ερμητικά το καπάκι.                                                                           

 

ΚΥΜΑ ΠΑΛΛΑΪΚΗΣ-ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΗΣ ΑΠ’AKΡΟΥ ΕΙΣ ΑΚΡΟΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

 

Οι συγκρούσεις συνεχιζονται και στην Αντιόχεια  με μεγάλη σφοδρότητα , τα ξημερώματα της Τετάρτης (5/6). Δυνάμεις καταστολής επιτίθενται διαρκως, δεν μπορουν να διεισδύσουν, όμως, στις γειτονιές.

 

Διαδηλωτής τραυματίστηκε στο αριστερό μάτι, από δακρυγόνο που πέταξαν οι αστυνομικές δυναμεις στο συγκεντρωμένο πλήθος από μικρη απόσταση. Ο τραυματίας διακομίστηκε στο νοσοκομείο. Τα θωρακισμένα οχήματα ξαναβγήκαν στους δρόμους της Αντιόχειας.

 

Η αστυνομία αναπτύσσει δυνάμεις σε στενά, κατόπιν των τελευταίων επιθέσεων με τεθωρακισμένα.  Διαδηλωτές που προσπάθησαν να καταλάβουν διπλανούς δρόμουςαπωθήθηκαν βίαια.

 

Στην  Ατάλεια, οι υπάλληλοι του δημόσιου τομέα διαδηλώνουν από το πάρκο Aydın Kanza προς την πλατεία Cumhuriyet,ενώ οι εργάτες σχεδιάζουν να φτιάξουν μια μεγάλη σκηνή στην πλατεία Cumhuriyet.

 Στο Ντιγιάρμπακιρ, μεγάλη συγκεντρωση εκπαιδευτικών στο πάρκο Αχμέτ Αρίφ. Εργαζόμενοι στο δημοσίου ετοιμάζονται να κατευθυνθούν προς την πλατεία Νταγκαπι από τους χώρους εργασίας τους όπου συγκεντρώθηκαν νωρίτερα. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις συνεχίζονται μεπαραδοσιακόούς χορούς. Η πλειοψηφία των νέων της πόλης συμμετέχει δυναμικά και μαζικά στις διαδηλώσεις.
 

Στη Σαμσούντα χιλιάδες εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα που συγκεντρώθηκαν και πραγματοποιούν διαδήλωση σε κεντρικά σημεία της πόλης.

 

Στην πόλη Dersim χιλιάδες εργάτες συγκετρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της πόλης.

 

Νωρίς το πρωί της Τετάρτης(5/6), 25 άνθρωποι συνελήφθησαν στη Σμύρνη με την κατηγορία της διάδοσης «ψεύτικων και δυσφημιστικών πληροφοριών» μέσω του Twitter, επειδήκάλεσαν σε συγκεντρώσεις.

 

Στην πόλη Χόπα οι συγκεντρωμένοι διαδηλωτές εργάτες και προλετάριοι στο Κοινωνικό Κέντρο της Χόπα θα πραγματοποιήσουν νέα συγκέντρωση στην Πλατεία της Χόπα στις 20.00.

 

Στην Κερασσούντα, το απόγευμα της Τετάρτης (5/6),πολλές εκατοντάδες δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι βρίσκονται μπροστά απο το μπλόκ του KESK (Ομοσπονδία Σωματείων και Ενώσεων Υπαλλήλων Δημοσίου Τομέα) έφτασαν στην Πλατεία Ατατούρκ της Κερασούνταςφωνάζοντας το σύνθημα «Ταξίμ παντού, Αντίσταση παντού» και » Δίπλα, δίπλα ενάντια στο φασισμό». Το πλήθος τους υποδέχονται με ζητωκραυγές, και χειροκροτήματα ακόμα και απο τα μπαλκόνια!

 

Στην πόλη Χαταϋ, συνδικάτα και οργανώσεις της αριστεράς καλούν τον λαό σε διαδήλωση τιμής και μνήμης του θανάτου του 22χρονου διαδηλωτή Αμπντουλάχ Κομέρτ ο οποίος έπεσε νεκρός απο δολοφονικό χτύπημα των δυνάμεων καταστολής.

 Στο Κοτσαέλι χιλιάδες εργάτες συγκεντρώθηκαν μπροστά στην Κεντρική Τράπεζα, ύστερα πορεύτηκαν στο Μνημείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η απεργία των εργαζομένων στο Μνημείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συνεχίζεται.
 Στην Μπάφρα η πορεία που ξεκίνησε από τα τοπικά γραφεία του σωματείου εκπαιδευτικώνολοκληρώθηκε στην πλατεία Cumhuriyet με συνέντευξη τύπου.
 
 

ΣΤΑΣΗ ΑΝΑΜΟΝΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΙΝΤΣ

 

Εν τω μεταξύ, στάση αναμονής τηρούν οι διαδηλωτές μετά τη συνάντησή τους με τον αντιπρόεδρο της τουρκικής κυβέρνησης, Μπουλέντ Αρίντς, από τον οποίο ζήτησαν την καθαίρεση κυβερνητών και ηγετικών στελεχών της αστυνομίας για την καταστολή των διαδηλώσεων.

 

Τα μέλη της ομάδας Αλληλεγγύης στο Ταξίμ απαίτησαν από την κυβέρνηση να εγκαταλείψει τασχέδια για χτίσιμο ενός ακόμη εμπορικού κέντρου στο μητροπολιτικό πάρκο της Κωνσταντινούπολης.

 

Παράλληλα, ζητούν την «καρατόμηση» των κυβερνητών και των αρχηγών της αστυνομίας, τους οποίους η οργάνωση θεωρεί υπεύθυνους για τις βιαιότητες των τελευταίων ημερών.

 

Οι διαδηλωτές παρέδωσαν τα αιτήματά τους στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Μπουλέτ Αρίντς, στη διάρκεια συνάντησής τους στην Άγκυρα.

 

Μεταξύ άλλων οι ακτιβιστές ζητούν να αφεθούν ελεύθεροι όλοι οι διαδηλωτές που έχουν συλληφθεί από την αστυνομία.

 

Επίσης, ζητούν να σταματήσει η χρήση δακρυγόνων από την αστυνομία και να γίνεται σεβαστή η ελευθερία της έκφρασης στην Τουρκία.

 

Ο Μουμτζού υπογράμμισε ότι από την ανταπόκριση της κυβέρνησης στα θέματα αυτά θα καθοριστεί το μέλλον των κινητοποιήσεων.

 

 

 

ΤΡΙΤΟΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΗΣ ΝΕΚΡΟΣ

 

Τρίτος νεκρός στις διαδηλώσεις στην Τουρκία. Ένας νεαρός ακτιβιστής που είχε τραυματιστεί σε διαδηλώσεις στην Άγκυρα υπέκυψε στα τραύματά του, μεταδίδει η εφημερίδα Hurriyet, επικαλούμενη την Τουρκική Ιατρική Ένωση.

 

Πρόκειται για τον Ετέμ Σαρισουλούκ, ο οποίος ήταν ήδη εγκεφαλικά νεκρός, καθώς είχε δεχθείχτύπημα στο κεφάλι στη διάρκεια των διαδηλώσεων. Ο Σαρισουλούκ είναι ο τρίτος νεκρός των διαδηλώσεων.

 

Άλλα δύο άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους. Πρόκειται για τον Αμπντουλάχ Κομέρτ, έναν22χρονο, μέλος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος του Λαού, ο οποίος σκοτώθηκε στηνΑντιόχεια στις 3 Ιουνίου στη διάρκεια των συγκρούσεων και τον 20χρονο Μεχμέτ Αβαλίτας ο οποίος χτυπήθηκε από αυτοκίνητο που έπεσε πάνω σε πορεία στην Άγκυρα.

 

 

 

ΜΗΝΥΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ

 

Ανακοίνωση υπέρ των διαδηλωτών εξέδωσε την Τετάρτη η πολιτική πτέρυγα του PKK(KCK) εγκαταλείποντας την στάση αναμονής που τηρούσε ώς σήμερα εξαιτίας της διαδικασίας ειρήνευσης που βρίσκεται σε εξέλιξη έπειτα από την συμφωνία του Ταγίπ Ερντογάν με τον κούρδο ηγέτη Αμπντουλάχ Οτζαλάν.

 

Ωστόσο, η κίνηση αυτή δεν είναι σίγουρο ότι θα ωφελήσει τους διαδηλωτές, καθώς στηνσυνείδηση μεγάλης μερίδας τούρκων πολιτών οι κούρδοι αντάρτες έχουν στόχο να διαμελίσουν την χώρα τους.

 

Στην ανακοίνωσή του το KCK κάλεσε τους κούρδους «να αναλάβουν πρωτοβουλία ενωμένοι με τις δημοκρατικές δυνάμεις της Τουρκίας και να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ώστε να προχωρήσει προς την σωστή κατεύθυνση η πρωτοβουλία, που θα μεταμορφώσει την Τουρκία σε δημοκρατική χώρα». 
Το KCK καλεί επίσης τους εργαζόμενους και τους δημοκρατικούς πολίτες να αντισταθούν σε όσους προσπαθούν να διακόψουν τη διαδικασία της δημοκρατικής λύσης και να συμβάλλουν στην κατεύθυνση της ενδυνάμωσής της.

 

Στην ανακοίνωση, που δημοσιεύεται στο πρακτορείο FIRAT, το οποίο πρόσκειται στο PKK, σημειώνεται ότι η δημοκρατική λύση «δεν έχει μόνο στόχο τη δημοκρατική επίλυση του κουρδικού, αλλά και τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας».

 

Επίσης, αναφέρεται ότι η αστυνομική βία έρχεται σε αντίθεση με τη δημοκρατική επίλυση του κουρδικού.

 

Το KCK στρέφει τα πυρά του κατά του κυβερνώντος κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν, λέγοντας ότι ο κατ’ επίφαση περιορισμός του στρατού από το AKP δεν εξάλειψε τη βία, την οποία τώρα ασκεί η αστυνομία.

 

«Η αντίσταση του πάρκου Γκεζί στέλνει το μήνυμα της νέας Τουρκίας» αναφέρεται επίσης στην ανακοίνωση.

 

 

 

ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΒΓΑΖΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ

 

Τους τούρκους πιστούς βγάζει στο δρόμο για την βραδινή προσευχή της Τετάρτης το κυβερνών κόμμα, με την ευκαιρία της μουσουλμανικής γιορτής του Μιράτς, ενώ οι δρόμοι στις μεγάλες πόλεις της χώρας «βράζουν» κάθε νύχτα από τις διαδηλώσεις εναντίον του Ερντογάν.

 

Δημοσίευμα της Yeni Safak, επικαλούμενο πηγές των υπηρεσιών ασφαλείας, υποστηρίζει ότι «ακραίες ομάδες» σκοπεύουν να υποκινήσουν επεισόδια τα ξημερώματα της Πέμπτης, οπότε και γιορτάζεται το Μιράτς.

 

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στόχος θα είναι και ομάδες πιστών που πηγαίνουν σε τζαμιά.

 

Την ίδια στιγμή, απόντος του Ερντογάν στην τετραήμερη περιοδεία του στις χώρες του Μάγκρεμπ, το κλίμα στην Τουρκία παραμένει τεταμένο.

 

Εν όψει της επιστροφής του, μάλιστα, την Πέμπτη ο κομματικός μηχανισμός του AKP ετοιμάζειθριαμβευτική υποδοχή του, ως απάντηση στους επικριτές του.

 

Μετά τα νέα νυχτερινά επεισόδια σε Κωνσταντινούπολη, Άγκυρα, Σμύρνη και Τουντζελί, την Τετάρτη, το πρωθυπουργικό γραφείο έπεσε θύμα χάκιγνγκ, με τους δράστες να υποστηρίζουν ότι υπέκλεψαν εμπιστευτικά στοιχεία των στελεχών του.

 

H ομάδα, που υπογράφει ως Anonymoys Turkey, ανέφερε στο Twitter πως δεν έχει δημοσιοποιήσει στοιχεία που υπέκλεψε, αλλά θα δημοσιοποιούσε μόνο κωδικούς mail που σχετίζονταν με μη διαβαθμισμένες πληροφορίες.

 

Πηγή στο τουρκικό πρωθυπουργικό γραφείο που επικαλείται το Reuters επιβεβαίωσε ότι λογαριασμοί δέχθηκαν επίθεση, λέγοντας πως οι λογαριασμοί αυτοί έχουν αποκοπεί.

 

Νωρίτερα την Τετάρτη, σάλο στο τουρκικό διαδίκτυο προκάλεσαν οι αναφορές για προσαγωγή 24 χρηστών του Twitter με την κατηγορία της «προπαγανδιστικής πληροφόρησης».

 

stopcartel Newsdesk

http://stopcartelnews.blogspot.gr/2013/06/40.html

Νέα Κυκλοφορία: «Η Άλλη Κρίση: Η Μαρτυρία Ενός Πρέσβη», του Αλέξανδρου Μαλλιά

Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς

Η Άλλη Κρίση: Η Μαρτυρία Ενός Πρέσβη

 

Στον κ. Αλέξανδρο Μαλλιά, μετά από 35 χρόνια θητείας στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, όπου υπηρέτησε με πίστη και αφοσίωση την Πατρίδα, απονεμήθηκε ο τίτλος «Πρέσβης επί Τιμή«!

Ο κ. Μαλλιάς, υπηρετώντας σε διάφορες θέσεις στο Υπουργείο αλλά και σε διπλωματικές Αρχές σε χώρες της Βαλκανικής, απέκτησε μεγάλες εμπειρίες για τα Βαλκανικά Θέματα, ενώ πολύτιμες είναι και οι εμπειρίες του από τη θητεία του στις ΗΠΑ, ως Πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον.

Μέρος αυτών των εμπειριών κατέγραψε και συμπεριέλαβε στο βιβλίου που κυκλοφορείται από τιςΕκδόσεις Ινφογνώμων, με τίτλο: «Η Άλλη Κρίση: Η Μαρτυρία Ενός Πρέσβη»

 

Διαβάζοντας το βιβλίο ο αναγνώστης και ο μελετητής, θα έχει την ευκαιρία να διαπιστώσει πώς εκτυλίσσεται η πολιτικο-διπλωματική σκέψη ενός Έλληνα διπλωμάτη, ενώ ταυτόχρονα θα αποκτήσει τη δυνατότητα να διεισδύσει στις βαθιές πτυχές της πιο σύγχρονης μορφής του Βαλκανικού Ζητήματος, όπως το Σκοπιανό, το Κοσοβαρικό, το Αλβανικό κ.λπ.

Πέραν των ειδικών γνώσεων και εμπειριών, ο κ. Μαλλιάς καταθέτει στο βιβλίο και τις απόψεις του για το «Ευρωπαϊκό Όραμα», το οποίο υπηρέτησε από νεαρή ηλικία, κάνοντας ταυτοχρόνως και σχετικά σκληρή αυτοκριτική για τις ευθύνες του ιδίου αλλά και της γενιάς του, για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα.

 «Η Άλλη Κρίση: Η Μαρτυρία Ενός Πρέσβη» είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από τους Έλληνες της «κρίσης»!!!

 

«Η Άλλη Κρίση: Η Μαρτυρία Ενός Πρέσβη»

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: «ΠΕΡΙ ΕΙΡΗΝΗΣ»

«Έχοντας αυτά κατά νου, πρέπει να μην ακούτε αυτούς που προς το παρόν σας ευχαριστούν, ενώ καθόλου δε φροντίζουν για το μέλλον, ούτε αυτούς που λένε πως αγαπούν το λαό, αλλά καταστρέφουν το κράτος.

Όπως είπα παραπάνω, αφότου έγιναν κυρίαρχοι του βήματος τέτοιοι ομιλητές, σε τόση απερισκεψία οδήγησαν την πόλη που έπαθε όσα λίγο πιο πάνω σας εξέθεσα.» 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ του δημοσιογράφου Σταύρου Λυγερού

Μέρος Πρώτο: Η Ελλάδα της παρακμής στην Ευρώπη της κρίσης

 

Εισαγωγικό σημείωμα του Δρα Θάνου Ντόκου, Γενικού Διευθυντού του ΕΛΙΑΜΕΠ

 

1.1. Ενδοσκόπηση και αυτοκριτική

1.2. Εκμυστηρεύσεις προς τους νέους διπλωμάτες

1.3. Δικαιοσύνη, συμφέρον και ηγεμονισμός: Μια κριτική προσέγγιση της Ευρώπης και της σημερινής Ελλάδας μέσα από κείμενα των Αρχαίων Κλασικών

1.4. Η δική μου Ευρώπη

1.5. Για την Ευρώπη των πολιτών με Αξιοπρέπεια

1.6. Από την κλεπτοκρατία στη χρεοκοπία

 

Μέρος δεύτερο: Ελλάδα και πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας

 

Εισαγωγικό σημείωμα του Ευάγγελου Κωφού, τ. Εμπειρογνώμονα – Πρεσβευτή

2.1. Ενότητα πρώτη: Αθήνα -Σκόπια: Από τη δύσκολη συμβίωση στο αδιέξοδο;

 

2.1.1. Σκόπια – Ουάσινγκτον : Μια συνέντευξη

2.1.2. Οι εκλογές στην πΓΔΜ και εμείς

2.1.3. Η πολιτική των προθέσεων και οι προθέσεις των πολιτικών

2.1.4. Στην τελική ευθεία για το Σικάγο (20-21 Μαΐου 2012)

2.1.5. Ανοικτή επιστολή προς τους Σλαβομακεδόνες

2.1.6. Το ζήτημα του ονόματος σε νέα φάση: Υπάρχουν προϋποθέσεις επίλυσης;

2.1.7. Δυο επιστολές και ένα Μνημόνιο Κατανόησης

 

2.2. Ενότητα δεύτερη: Σλαβομακεδόνες και Αλβανοί – Από τη συνύπαρξη στη σύγκρουση

 

2.2.1. Η σύγκρουση του 2001 και εμείς

2.2.2. Το άγνωστο παρασκήνιο της Συμφωνίας της Αχρίδας

2.2.3. Η ελληνική διπλωματία κατά την κρίση του 2001

 

Μέρος τρίτο: Η πορεία και το χρονικό της διπλωματικής ήττας στη Χάγη

 

Εισαγωγικό σημείωμα της δημοσιογράφου Αγγελικής Σπανού

 

3.1. Προσοχή στη Χάγη: Μια αποκαλυπτική συνέντευξη – προειδοποίηση

3.2. Προσφυγή της Ελλάδος κατά της πΓΔΜ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης

3.3. Λάθος χειρισμοί

3.4. Η ενοχλητική αλήθεια

3.5. Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης

3.6. Ώρα ανάληψης ευθυνών

3.7. Η επόμενη ημέρα: Να καταγγείλουμε την Ενδιάμεση Συμφωνία

 

Μέρος τέταρτο: Οι νέες ισορροπίες στα Βαλκάνια

 

Εισαγωγικό σημείωμα της ευρωβουλευτού Μαριλένας Κοππά

 

4.1. Βαλκάνια: Η Ελλάδα χωρίς κύρος και αξιοπιστία

4.2. Η Σερβία και το Κόσοβο μετά τη γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης

4.3. Η νέα σχέση Σερβίας – Τουρκίας

4.4. Ελλάδα και Κόσοβο: Ανάγκη να προσδιοριστούν τα κοινά μας συμφέροντα

4.5. Το Κόσοβο, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ελλάδα

4.6. Ημερολόγιο Τιράνων: Οι 180 ημέρες που άλλαξαν την εικόνα της Αλβανίας

4.7. Η Ελλάδα και οι Αλβανοί γείτονές μας: Το πλαίσιο και οι όροι μιας συνολικής στρατηγικής συνεργασίας με τον αλβανικό παράγοντα

4.8. Ελλάδα και Αλβανία, Quo Vadis? Άρθρο – απάντηση του πρώην πρωθυπουργού της Αλβανίας Παντελή Μάικο στον πρέσβη Αλέξανδρο Μαλλιά

4.9. Επιτέλους αρχίσαμε να συζητάμε: Απάντηση στον πρώην πρωθυπουργό της Αλβανίας Παντελή Μάικο

 

Μέρος πέμπτο: Η Ελλάδα και οι ανατροπές στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο

 

Εισαγωγικό σημείωμα του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Τάρκα

 

5.1. Ελλάδα και Ισραήλ: Σχέσεις με στρατηγικό βάθος

5.2. Οι αθέατες όψεις της κρίσης στην Αίγυπτο και η επόμενη ημέρα στη Μέση Ανατολή

5.3. «Ελ Αχ Ελ Ακίντ» – Ο Αδελφός Ηγέτης

5.4. Λιβύη: Οι προοπτικές μετά το στρατιωτικό αδιέξοδο

 

Μέρος έκτο: Ψηλαφίζοντας τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις

 

Εισαγωγικό σημείωμα του Αλέξανδρου Τάρκα

 

6.1. Εκ βαθέων: Ουάσινγκτον τέσσερα χρόνια πριν

6.2. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο κύριος Νίκολα Γκρουέβσκι κι εμείς

6.3. Wikileaks – Περί διαρροών: μια προσωπική εμπειρία

6.4. Έτσι είναι αν έτσι σας αρέσει: Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις χωρίς διμερή προβλήματα;

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/05/blog-post_554.html#.Ua4oJNJYPyd

Οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν στις «αλκυονίδες ημέρες» της Τουρκίας

 

του Σάββα Καλεντερίδη
Όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενες αναλύσεις μας, η Τουρκία εξωθείται από την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ να συμμετέχει σε έναν θρησκευτικό πόλεμο εναντίον των σιιτών της Μέσης Ανατολής, ως επικεφαλής του σουνιτικού μπλοκ, που, με βάση το σχεδιασμό, θα αποτελείται από τους Άραβες σουνίτες του Ιράκ, τους Κούρδους σουνίτες, τους Τούρκους σουνίτες, και τους σουνίτες της Συρίας και του Λιβάνου.
Ο στόχος είναι η εξουδετέρωση της επιρροής που ασκεί το Ιράν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου!
Εξ αυτού και η εμπλοκή της Τουρκίας στην επιχείρηση ανατροπής του Άσαντ, μια επιχείρηση που, εκ των πραγμάτων, στρέφεται εναντίον των αλαουιτών της Συρίας!
Από τότε που η Τουρκία συμμετέχει στην ουσία στον πόλεμο που γίνεται εναντίον του Άσαντ, έχει αυξηθεί και ενταθεί η ρητορική εναντίον των αλαουιτών και των σιιτών (έχουμε ακόμα και εκκλήσεις σουνιτών θρησκευτικών ηγετών για Ιερό Πόλεμο εναντίον των σιιτών, με αφορμή την εμπλοκή της Χεζμπολάχ στις επιχειρήσεις στη Συρία), ενώ πλέον η κυβέρνηση Ερντογάν αυταρχικοποιείται και ριζοσπαστικοποιείται ακόμα περισσότερο, και μάλιστα με την άδεια της Ουάσιγκτον!
Το γεγονός αυτό, της στοχοποίησης δηλαδή των αλαουιτών, που θεωρούνται συγγενείς ιδεολογικά με τους αλεβίτες, σε συνδυασμό με την σουνιτική ριζοσπαστικοποίηση της κυβέρνησης Ερντογάν, έχει θορυβήσει το τελευταίο διάστημα τους αλεβίτες της Τουρκίας, οι οποίοι, μάλιστα, εξέφρασαν τις ανησυχίες τους για τους κινδύνους απόλυτης περιθωριοποίησης των αλεβιτών σε μόνιμη πλέον βάση!
Ενώ λοιπόν η κατάσταση είχε έτσι, πριν από μια εβδομάδα ο πρωθυπουργός Ερντογάν ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να δώσει στην υπό κατασκευή τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου το όνομα «Γιαβούζ Σουλτάν Σελήμ«, που θεωρείται ο σφαγέας των αλεβιτών της Τουρκίας!
Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι οι μεγάλη μάζα των αλεβιτών εκφράζεται πολιτικά και εκλογικά κυρίως μέσα από το κεμαλικό Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, ενώ πολύ μεγάλο ποσοστό, θα λέγαμε η συντριπτική πλειοψηφία, της ηγεσίας και των μελών αριστερών και ακροαριστερών οργανώσεων, προέρχονται από τις κοινωνίες των αλεβιτών!
Ένα σημαντικό πεδίο συσσωρευμένης ανησυχίας και δυσφορίας, λοιπόν, τις παραμονές της εξέγερσης στην Κωνσταντινούπολη, ήταν οι αλεβίτες, που βλέπουν να παγιώνεται στην Τουρκία μιαδημοκρατικοφανής ισλαμική δικτατορία, που θα θέσει σε μόνιμη βάση στο περιθώριο της ιστορίας τα 15-20 εκατομμύρια αλεβίτες.
Σ’ αυτούς πρέπει να προστεθούν οι διάφορες αριστερές οργανώσεις που δρουν στην Τουρκία, που επαναλαμβάνουμε, είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τις κοινωνίες των αλεβιτών, οι κεμαλιστές, που περιθωριοποιούνται πολιτικά από την επικράτηση του Ερντογάν και του ΑΚΡ, οι Τούρκοι δημοκράτες, που ανησυχούν από τη διολίσθηση της Τουρκίας προς τη σκότο του Ισλάμ, αλλά και διάφορες εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες, που νοιώθουν να απειλούνται από το νέο μοντέλο εξουσίας που επιχειρεί να οικοδομήσει ο Ερντογάν.
Φυσικά, ανάμεσα σε εκείνους που συμμετέχουν και ίσως πυροδοτούν τα επεισόδια, είναι σίγουρο ότι βρίσκονται και άτομα που ήταν για χρόνια τρόφιμοι του βαθέος κράτους των κεμαλιστών και τώρα έμειναν «άστεγοι».
Από την εικόνα λείπουν οι Κούρδοι και το ΡΚΚ, που καταβάλλει προσπάθειες να κρατήσει τις κουρδικές μάζες μακρυά από τα επεισόδια, τα οποία θα είχαν λάβει εφιαλτικές διαστάσεις, σε περίπτωση που συμμετείχαν τα οργανωμένα μέλη του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος, που είναι πολύ πιο «εξασκημένα» στις μάχες με την αστυνομία μέσα στις πόλεις, λόγω του πολύχρονου αγώνα που δίνουν εναντίον του τουρκικού κράτους.
Αν υπάρχουν κάποιοι που αναρωτιούνται γιατί λείπουν οι Κούρδοι, να τους ενημερώσουμε ότι θέλουν να διαφυλάξουν την πορεία των συνομιλιών με την τουρκική κυβέρνηση, για μια συμφωνία πολιτικής επίλυσης του Κουρδικού.
Η δυσφορία και οργή, λοιπόν, που είναι συσσωρευμένη σε ετερόκλητα τμήματα της τουρκικής κοινωνίας είναι αυτή που εκφράστηκε στις διαδηλώσεις της Κωνσταντινούπολης, της Άγκυρας και της Σμύρνης, που ξέσπασαν με αφορμή τα σχέδια ανοικοδόμησης του «Στρατοπέδου του Πυροβολικού» ως εμπορικό κέντρο, στο «Πάρκο Περιπάτου», κοντά στην Πλατεία Ταξίμ.
Τώρα, αν αποτολμήσουμε να κάνουμε μια πρόβλεψη για την πορεία των επεισοδίων και των διαδηλώσεων, εκτιμούμε ότι αυτές θα κοπάσουν τις επόμενες ώρες ή το πολύ ημέρες, αφήνοντας όμως ορατά και βαθιά σημάδια στην συλλογική μνήμη για την ήττα που υπέστη ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του.
Όσον αφορά τη διεθνή εικόνα της Τουρκίας, υπέστη ρήγμα, όπως ρήγμα υπέστη και η εικόνα του ίδιου του Ερντογάν, που χρεώνεται τον βλακώδη χειρισμό -η μέθη της εξουσίας γαρ- της υπόθεσης αυτής, χειρισμός που οφείλεται στον ιδιότυπο χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασία του ανδρός!
Τέλος, οι Έλληνες πολίτες θα πρέπει να είναι πολύ επιφυλακτικοί σε ειδήσεις και απόψεις που εμπλέκουν τον τουρκικό στρατό και μιλούν για σενάρια εξαγωγής κρίσης με στρατιωτικό επεισόδιο με την Ελλάδα.
Δεν θα προβούμε σε χαρακτηρισμούς των απόψεων και των σεναρίων αυτών, όμως υπογραμμίζουμε ότι αυτά τα ζητήματα είναι πολύ σοβαρά και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζονται από όλους!
Σε ό,τι μας αφορά, εμείς λέμε ότι αυτοί που αναφέραμε παραπάνω είναι οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν στις «αλκυονίδες ημέρες» της Τουρκίας, που, όπως είναι γνωστόν, προηγούνται της Άνοιξης. 
Μόνο που είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς πότε θα τελειώσει ο «ισλαμικός χειμώνας» και πότε -και αν- θα έλθει ο «Τουρκική Άνοιξη»!
Εν αναμονή, λοιπόν!!!

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/06/blog-post_6176.html#.Ua3lwdJYPyc

Διαβάστε, για να κατανοήσετε γιατί ξέσπασαν οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και αμφισβήτησης στην Τουρκία!

Αλεβίτες: Μια άγνωστη παράμετρος του Νέου Ανατολικού Ζητήματος

 

Αφιέρωμα στην εφημερίδα «Ποντιακή Γνώμη», φύλλο Απριλίου 2013

Η «Ποντιακή Γνώμη», όλα αυτά τα χρόνια, κάλυψε αρκετά παραστατικά τις εξελίξεις γύρω από τοΚουρδικό Ζήτημα, που είναι μια από τις δυο σημαντικές παραμέτρους του Νέου Ανατολικού Ζητήματος. Τώρα που το Κουρδικό Ζήτημα έχει πάρει το δρόμο προς την πολιτική λύση,αναδεικνύεται σταδιακά το ζήτημα των Αλεβιτών, που ξεπερνούν τα 15 εκατομμύρια στο σύνολο της τουρκικής επικράτειας.
Οι Αλεβίτες είναι λαός που έχει υιοθετήσει έναν ειρηνικό τρόπο ζωής, ο οποίος στηρίζεται σε βασικές αρχές όπως ο σεβασμός της ζωής, ο διάλογος, η ανεκτικότητα προς τους άλλους, ο σεβασμός της γυναίκας, αρχές που πρεσβεύει η πίστη τους, την οποία οι ίδιοι δεν θεωρούν καν θρησκεία, αλλά φιλοσοφία και τρόπο ζωής.

 

Παραθέτουμε παρακάτω μια συνέντευξη του Γενικού Προέδρου της Ομοσπονδίας Συλλόγων Αλεβί – Μπεκτασί Σελαχατίν Οζέλ, που έδωσε στη δημοσιογράφο Εζκγί Μπασαράν, της εφημερίδαςΡαντικάλ, στην οποία περιγράφεται και ορίζεται με αδρές γραμμές το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται το ζήτημα των Αλεβιτών της Τουρκίας.

Oι Αλεβίτες πιστεύουν στον Ιμάμη Αλί, ο οποίος εικονίζεται εδώ με τους λοιπούς ένδεκα ιμάμηδες. Δώδεκα ιμάμηδες, κατ’ αντιδιαστολή των δώδεκα μαθητών του Ιησού.

Οι Αλεβίτες και το Κουρδικό Κίνημα

Οι Αλεβίτες, που μέχρι τώρα είχαν μεταξύ τους διαφορές για τις προτεραιότητες του αγώνα τους, ανέλαβαν μια σημαντική πρωτοβουλία το περασμένο Σάββατο στην Καισάρεια. Συγκεντρώθηκαν κάτω από μια στέγη όλες οι οργανώσεις των Αλεβιτών και συζήτησαν για τη διαδικασία επίλυσης του Κουρδικού, για τις εξελίξεις στη Συρία και για άλλα θέματα που επηρεάζουν την πορεία του Αλεβιτικού Ζητήματος. Στη συγκέντρωση αυτή συναντηθήκαμε με τον κ. Οζέλ και συζητήσαμε αυτά τα θέματα.

 

Ερώτηση: Το Σάββατο συγκεντρώθηκαν όλοι οι σύλλογοι των Αλεβιτών στην Καισάρεια, για να συζητήσουν τη στάση τους στη διαδικασία επίλυσης του Κουρδικού. Το επέβαλαν κάποιοι ειδικοί λόγοι;

Απάντηση: Όχι. Εμείς είναι αρκετός καιρός που συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί. Άλλωστε, έχουν ειπωθεί τόσα πολλά ρατσιστικά εναντίον μας, που μας έκαναν να ξεχάσουμε τις όποιες μεταξύ μας διαφορές. Άλλωστε, το ποιοι είναι οι σύλλογοι Αλεβιτών που είτε τους ίδρυσε το κράτος για τους δικούς του λόγους είτε ιδρύθηκαν για ιδιοτελείς και προσωπικούς σκοπούς, άρχισε σιγά-σιγά να βγαίνει στην επιφάνεια. Εμείς είμαστε μια κοινότητα που στηρίζεται στο διαρκή διάλογο. Και μέσα από αυτόν συμφωνήσαμε σε μερικά ζητήματα, όπως να γίνει μουσείο το ξενοδοχείο Μαντιμάκ¹, να αναγνωριστούν οι ιεροί μας χώροι, να επανακαθοριστούν οι αρμοδιότητες και οι δράσεις της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων. Φυσικά, να πούμε πως το γεγονός ότι συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί, παραμερίζοντας τις όποιες διαφορές, το χρωστάμε στη διαλεκτική του Πρωθυπουργού μας!

 

Ερώτηση: Πώς δηλαδή;

Απάντηση: Οι δηλώσεις αλλά και η πολιτική πρακτική που ακολουθεί ο κ. Ταγίπ για μας τους Αλεβίτες, μας κρατά σε εγρήγορση και ενωμένους όλους τους Αλεβίτες. Να είναι καλά, όταν αναφέρεται στους Αλεβίτες, ο λόγος του είναι διασπαστικός, ρατσιστικός. Με αφορμή αυτή τη συμπεριφορά, μας δόθηκε η ευκαιρία να κατανοήσουμε όλοι μας, πόσο άνευ σημασίας και πόσο άκαιρες είναι οι όποιες διαφορές και διαφωνίες που έχουμε μεταξύ μας. Μας δόθηκε η ευκαιρία να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε στη μέση ενός αγώνα επιβίωσης. Στη διάρκεια του δημοψηφίσματος ο Πρωθυπουργός στο πρόσωπο του Κιλιτσντάρογλου έκανε τα πλήθη να γιουχάρουν όλους τους Αλεβίτες. Αν δεν είχαμε συσπειρωθεί σε μια τέτοια κατάσταση, πότε θα συσπειρωνόμασταν;

 

Ερώτηση: Φυσικά, δεν ήταν η πρώτη φορά που ακούσατε ρατσιστικά σχόλια για τους Αλεβίτες στη διάρκεια της Δημοκρατίας (από το 1923);

Απάντηση: Έχετε δίκιο. Πόσα και πόσα δεν υποστήκαμε. Και από τους δεξιούς και από τους αριστερούς. Τι Τανσού Τσιλέρ και τι Μετούτ Γιλμάζ είδαμε. Όμως ποτέ ως τώρα δεν αντιμετωπίσαμε μια τόσο συστηματική στοχοποίηση. Και είναι συστηματική γιατί πρόκειται για μια στρατηγική. Γι’ αυτό θεωρούμε ότι δεν ήταν κάποια γκάφα κάθε φράση που εκτοξεύθηκε εναντίον των Αλεβιτών. Όλα εντάσσονται στα πλαίσια ενός σχεδίου, μιας στρατηγικής! Αυτό το έχουμε αντιληφθεί πλέον!

 

Ερώτηση: Ποιος είναι ο στόχος τους;

Απάντηση: Θέλουν να δημιουργήσουν ένα σουνιτικό μέτωπο-μπλοκ στη Μέση Ανατολή. Σχεδιάζεται δε η Τουρκία να έχει ηγετικό ρόλο σ’ αυτό το μπλοκ. Για μας τους Αλεβίτες υπάρχει χώρος σ’ αυτήν την εικόνα; Αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να υπάρχει. Γι’ αυτό ο αγώνας μας έχει μετατραπεί σε έναν αγώνα επιβίωσης, κάτι που επιβάλλει την ενότητά μας σ’ αυτόν τον αγώνα. Κοιτάξτε, σε σφαγές που γίνονται στο Ιράν και το Ιράκ, η Τουρκία δεν βγάζει άχνα. Αν παρατηρήσετε, οι άνθρωποι που σφάζονται είναι Σιίτες ή Αλεβίτες. Δυστυχώς, αν δεν είσαι Σουνίτης, δεν έχεις τύχη σ’ αυτά τα χώματα.

 

Ερώτηση: Στο ζήτημα της Συρίας ποια είναι η στάση των Αλεβιτών της Τουρκίας;

Απάντηση: Ακόμα και να κάνετε αυτήν την ερώτηση σ’ εμάς, είναι άτοπο και αδιανόητο. Εμείς είμαστε Αλεβίτες. Το όνομά μας είναι ειρήνη, το επώνυμό μας ειρήνη, η θρησκεία μας ειρήνη. Όταν πεθαίνουν σε κάποιο σημείο της γης άνθρωποι, εμείς δεν περιμένουμε να μάθουμε την ταυτότητά τους για να επαναστατήσουμε. Εμείς δεν υποστηρίζουμε ούτε τον Άσαντ ούτε τον λεγόμενο Ελεύθερο Συριακό Στρατό (ΕΣΣ). Πρέπει να σημειώσουμε όμως ότι οι Νουσαϊρίτες της Αντιόχειας επηρεάζονται άμεσα από την υπόθεση αυτή. Όχι μόνο επειδή έχουν συγγενείς στη Συρία. Άρχισαν να τους συμπεριφέρονται άσχημα μέσα στην ίδια τους την πατρίδα, μόνο και μόνο επειδή είναι Νουσαϊρίτες. Φοβούνται πολύ από τον ΕΣΣ. Τα δε ΜΜΕ, όταν αναφέρονται στις εξελίξεις και τα προβλήματα που προέρχονται από τα γεγονότα στη Συρία, πάντα ξεχνούν να αναφερθούν στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συμπατριώτες μας οι Νουσαϊρίτες. Πρέπει να σημειώσουμε το εξής: Πριν αρχίσει αυτός ο πόλεμος, το 90% των Αλεβιτών της Τουρκίας δεν γνώριζε ότι ο Άσαντ είναι Αλεβίτης. Το μάθαμε μετά, αφ’ ότου άρχισε ο πόλεμος. Τότε τα ΜΜΕ «ανακάλυψαν» ότι είναι Αλεβίτης, όταν άρχισαν να αναφέρονται στα εγκλήματά του! Όμως ο Άσαντ δεν έγινε Αλεβίτης όταν άρχισε ο πόλεμος. Ήταν και πιο πριν, όταν έκαναν στενές σχέσεις μαζί του, όταν τον παρουσίαζαν ως φίλαθλο και τον φιλοξενούσαν στους αγώνες της Φενερμπαχτσέ. Όμως εμείς τότε δεν το γνωρίζαμε. Όταν ένοιωσαν την ανάγκη να τον παρουσιάσουν ως δικτάτορα, τότε θυμήθηκαν ότι είναι και Αλεβίτης. Αυτό γινόταν πάντα σε ζητήματα που αφορούσαν εμάς τους Αλεβίτες.

 

Ερώτηση: Τι σημαίνει αυτό;

Απάντηση: Αυτό σημαίνει ότι δεν χάνουν την ευκαιρία να διασυνδέουν πάντα οτιδήποτε κακό με τον Αλεβιτισμό. Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Σουσουρλούκ, είπε κανείς ότι ο Αμπντουλλάχ Τσατλί ήταν Χανεφί Σουνίτης; Όχι. Όταν όμως αναφέρονταν στον Χουσεΐν Κοτζαντάγ, που βρισκόταν μαζί με τον Τσατλί στο ίδιο αυτοκίνητο, μίλησαν για Αλεβίτη Αστυνομικό Διευθυντή. Στις αναφορές που γίνονται εσχάτως για το ΡΚΚ, παρατηρούμε την ίδια πρακτική.

 

Ερώτηση: Τι εννοείτε;

Απάντηση: Βλέπουμε άρθρα που μιλούν για μια πτέρυγα που υπάρχει μέσα στο ΡΚΚ η οποία δεν θέλει τη λύση και πως η πτέρυγα αυτή είναι γεράκια του πολέμου. Αυτή η πτέρυγα, λοιπόν, αποτελείται από Αλεβίτες, σύμφωνα με τους διακινητές αυτής της άποψης. Με άλλα λόγια, αυτοί που θέλουν τη συνέχιση του πολέμου, είναι Αλεβίτες. Άρα, αν εκκαθαριστούν όλοι αυτοί από τις τάξεις του ΡΚΚ, όλα θα κυλίσουν πιο εύκολα και πιο ομαλά! Και θα πρέπει να καταβάλει κανείς πολλές προσπάθειες για να παρουσιάσει μια θρησκεία που είναι ταυτισμένη με την ειρήνη και την αδελφότητα, ως πολεμοκάπηλη και ως πολεμοχαρή. Το κράτος μας πάντα κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες γι’ αυτό κι εμείς του επιστρέφουμε τους χαρακτηρισμούς! Κοιτάξτε, εγώ συνδέω όλα όσα λένε για τους Αλεβίτες του ΡΚΚ με το έγκλημα που έγινε στο Παρίσι. Εγώ δεν είμαι κράτος και δεν διαθέτω πηγές πληροφοριών, όμως σε κάθε περίπτωση δεν απαγορεύεται να ενώνω τα κομμάτια του παζλ και να βγάζω συμπεράσματα. Αμέσως μετά την εμφάνιση αυτών των δημοσιευμάτων, που παρουσίαζαν τους Αλεβίτες του ΡΚΚ ως γεράκια που ήθελαν τη συνέχιση του πολέμου, έγινε το έγκλημα στο Παρίσι. Και τα τρία κορίτσια που σκοτώθηκαν στο Παρίσι, ήταν Αλεβίτισες. Δεν είναι δυνατόν αυτό να μην προκαλεί τις υποψίες μας.

 

Ερώτηση: Δεν έχουμε καταλάβει τη στάση που τηρούν οι σύλλογοι των Αλεβιτών στη διαδικασία πολιτικής λύσης του Κουρδικού.

Απάντηση: Η θέση μας είναι ξεκάθαρη, όμως μάλλον δεν την εξηγήσαμε σωστά. Πάντως μένω έκπληκτος, γιατί όταν δεν είχε κανείς το θάρρος να πει μια λέξη εναντίον του πολέμου και των εγκλημάτων που γίνονταν, προτού ξεκινήσει η διαδικασία της εκεχειρίας και της κατάπαυσης του πυρός, εμείς ήμασταν στο Ντιγιάρμπακιρ, το Ρομπόσκι… Μήνες πριν συγκροτήσαμε επιτροπές και είπαμε να μεσολαβήσουμε για να απελευθερωθούν οι αιχμάλωτοι που κρατούσε το ΡΚΚ. Δεν πήραμε απάντηση. Μετά, όταν άλλαξε η κατεύθυνση του ανέμου, το ΡΚΚ αποφάσισε να τους απελευθερώσει. Στην αντιπροσωπεία που πήγε να τους παραλάβει, δεν υπήρχε ούτε ένας εκπρόσωπος των Αλεβιτών. Το BDP θα μπορούσε να πει τότε ότι «οι οργανώσεις των Αλεβιτών κατέβαλαν προσπάθειες επί μήνες για την απελευθέρωση αυτών των ανθρώπων, ας συμπεριλάβουμε στην αντιπροσωπεία έναν εκπρόσωπό τους». Δεν το έπραξε. Αυτό δεν έπρεπε να γίνει.

 

Ερώτηση: Είναι αλήθεια ότι οι Αλεβίτες είναι θυμωμένοι το τελευταίο διάστημα με το κουρδικό πολιτικό κίνημα;

Απάντηση: Θυμωμένοι όχι, πιο σωστά δυσαρεστημένοι. Εμείς δεν είναι δυνατόν να αποδεχτούμε την αναφορά που έκανε ο Οτζαλάν σε «ισλαμική ένωση», στο μήνυμα που έδωσε στο Νεβρόζ. Εμείς έχουμε υποφέρει χρόνια τώρα από αυτό που λέγεται τουρκοϊσλαμική σύνθεση. Τώρα ακούμε για Κουρδο-Τουρκο-Ισλαμική σύνθεση, και αυτό που έχουμε να περιμένουμε απ’ αυτό, είναι πάλι καταπίεση και προβλήματα. Ως ένας λαός που υποφέραμε πολλά από πολιτικές που μας διαφοροποιούσαν και μας περιθωριοποιούσαν επί δεκαετίες, θα θέλαμε κάτι πιο περιεκτικό και κάτι πιο δημοκρατικό, κάτι που δυστυχώς δεν έγινε!

 

Ερώτηση: Όμως πιο μετά και ο Οτζαλάν, αλλά και άλλα ηγετικά στελέχη του Κουρδικού Κινήματος, όπως ο Καραγιλάν, ο Ζουμπεΐρ Αϋντάρ και ο Ρεμζί Καρτάλ, προσπάθησαν να διορθώσουν τα πράγματα, λέγοντας ότι δεν κατανοήσατε σωστά το μήνυμα…

Απάντηση: Μάλιστα, ακούσαμε και διαβάσαμε αυτές τις εξηγήσεις, όμως αυτό δεν αρκεί. Θα δούμε με τον καιρό πόσο περιεκτικοί και πόσο ανεκτικοί είναι. Μην ξεχνάτε ότι εμείς ζήσαμε περιπτώσεις όπως ο Ιδρίσι Μπιτλίσι²… Αυτά που λένε τώρα, όταν τα συνδυάσει κανείς με εκείνες τις μνήμες… Πώς να μην ανησυχούμε λοιπόν;

 

Ερώτηση: Το κουρδικό πολιτικό κίνημα από την πλευρά του λέει ότι «εμείς τόσα χρόνια πολεμήσαμε και υπερασπιστήκαμε τα δικαιώματα των Αλεβιτών. Τώρα αυτοί κόλλησαν σε μια λέξη και μας υποψιάζονται»…

Απάντηση: Μα εμείς αυτό δεν το αποδεχόμαστε. Όχι. Το Κουρδικό Κίνημα υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των Κούρδων, έδωσε αγώνες γι’ αυτά. Όμως δεν έχω καταλάβει τι έκανε επί χρόνια για τη θέση και τα δικαιώματα των Αλεβιτών. Δεν γνωρίζω. Μετά την πυρπόληση των Αλεβιτών στη Σεβάστεια, έγινε η σφαγή στο χωριό Μάσμπαγλαρ³. Το έκανε το ΡΚΚ. Αν το Κουρδικό Κίνημα υπερασπίστηκε μ’ αυτόν τον τρόπο τα δικαιώματα των Αλεβιτών, εμείς δεν το ζητήσαμε, δεν το θέλουμε. Εκεί που είναι το αίμα και ο πόλεμος, δεν είμαστε εμείς. Δεν επιλέγουμε αυτόν το δρόμο για να υπερασπιστούμε και να εξασφαλίσουμε τα δικαιώματά μας, κανείς να μην επιλέξει αυτόν το δρόμο, χρησιμοποιώντας το όνομά μας. Εγώ εδώ μιλώ για τις βασικές μας αρχές, να μη θεωρήσει κανείς ότι είμαστε εναντίον της ειρήνης.

 

Ερώτηση: Δηλαδή, οι οργανώσεις των Αλεβιτών θα συμβάλλουν στη διαδικασία ειρηνικής επίλυσης του Κουρδικού;

Απάντηση: Εμείς πάντα αυτό προσπαθούσαμε, όμως δεν μας άκουγε κανείς. Αν ο πρωθυπουργός μάς ζητούσε να επιλέξουμε εμείς μια προσωπικότητα ανάμεσά μας, για να εκπροσωπήσει τους Αλεβίτες στην Επιτροπή Σοφών που συγκροτήθηκε για το Κουρδικό, θα ήταν πιο σωστό. Όμως αυτός επέλεξε μόνος του τον κατά τη δική του άποψη κατάλληλο, τον Ιζεττίν Ντογάν. Καλώς. Εμείς παρακολουθούμε αυτήν τη διαδικασία με καλές προθέσεις. Και θέλουμε να μοιραστούμε τους προβληματισμούς μας. Ολόκληρη η Τουρκία θέλει να σταματήσει η αιματοχυσία. Όμως υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το αν μετατραπεί ή όχι αυτή η κατάπαυση του πυρός σε δημοκρατία. Εμείς θέλουμε να μοιραστούμε τις απόψεις μας γι’ αυτό το θέμα. Χθες η Σεμπαχάτ Τουντζέλ, από το BDP, μας κάλεσε σε ένα συνέδριο (εννοεί ένα από τα τέσσερα συνέδρια που πρότεινε να γίνουν ο Οτζαλάν). Θα αξιολογήσουμε την πρόσκληση αυτή και θα αποφασίσουμε σχετικά.

 

1. Το έγκλημα του Μαντιμάκ: Στις 2 Ιουλίου 1993, Αλεβίτες διανοούμενοι απ’ όλη την Τουρκία συγκεντρώθηκαν στο ξενοδοχείο Μαντιμάκ της Σεβάστειας, στα πλαίσια των εκδηλώσεων του πολιτιστικού συλλόγου Πιρ Σουλτάν Αμπντάλ. Ισλαμιστές, υποκινούμενοι από τις μυστικές υπηρεσίες του τουρκικού κράτους, πυρπόλησαν το ξενοδοχείο, με αποτέλεσμα να καούν 33 συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες και διανοούμενοι Αλεβίτες. Φυσικά, κανένας δεν τιμωρήθηκε για το έγκλημα αυτό.

2. Ιδρίσι Μπιτλίσι: Κούρδος πολιτικοθρησκευτικός ηγέτης, που βοήθησε τον Σουλτάνο Γιαβούζ Σελίμ στον πόλεμο εναντίον του αλεβιτικού βασιλείου των Σαφαβιδών (1514). Κατηγορείται ότι μαζί με τον σουλτάνο διέπραξε απίστευτες σφαγές εις βάρος των Αλεβιτών – Μπεκτασίδων της Ανατολίας.

3. Μάσμπαγλαρ: Μόλις τρεις ημέρες μετά το έγκλημα στο ξενοδοχείο Μαντιμάκ, στις 5 Ιουλίου 1993, αντάρτες του ΡΚΚ επιτέθηκαν στο σουνιτικό χωριό Μπάσμπαγλαρ, του νομού Ερζιγκιάν, και σκότωσαν 33 χωρικούς. Μιλώντας για την επίθεση στο χωριό, ο Οτζαλάν παραδέχτηκε ότι το έκαναν αντάρτες του ΡΚΚ, χωρίς την έγκρισή του και κατόπιν πρωτοβουλίας του τοπικού διοικητή δόκτορα Μπαράν, ο οποίος ήταν Αλεβίτης.

Aλεβίτης γέροντας-σοφός, που απολαμβάνει του σεβασμού της κοινωνίας των Αλεβιτών. Στο πρόσωπό του μπορεί να διακρίνει κανείς την ηρεμία και την πραότητα, χαρακτηριστικά των Αλεβιτών, σε αντιπαραβολή με το σκληρό βλέμμα των ιερωμένων Σουνιτών, στο οποίο επίσης αντικατοπτρίζεται η θρησκευτική οργή που υπάρχει στην σουνιτική κοινωνία, που εκφράζεται πολλές φορές με πράξεις ανείπωτης βίας.

 

Μήνυμα του Οτζαλάν στο Συνέδριο των Αλεβιτών

Ο ηγέτης των Κούρδων, Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, έστειλε μήνυμα στο 5ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Συλλόγων Αλεβιτών (FEDA), που έγινε στην πόλη Gelsenkirchen, με τη συμμετοχή 200 συνέδρων, στις 11-12 Μαΐου 2013.

Οι σύνεδροι εκπροσώπησαν συλλόγους από τη Γερμανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ελβετία, την Ολλανδία, την Αυστρία, την Αγγλία, τη Σουηδία και τη Δανία.

Στο συνέδριο παρέστησαν επίσης Κούρδοι επίσημοι απ’ όλες τις κουρδικές οργανώσεις και κόμματα της Τουρκίας, καθώς και εκπρόσωποι των Κούρδων Αλεβιτών του Δυτικού Κουρδιστάν (ΒΑ Συρία) και των Τουρκομάνων Αλεβιτών!

Στο συνέδριο διαβάστηκε και το μήνυμα που έστειλε ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, το οποίο έχει ως εξής:

«Ο Αλεβιτισμός είναι μεγάλη ανάγκη να ανανεωθεί και να ενσωματώσει ξανά τη νοοτροπία της αντίστασης. Υπό την έννοια αυτή, πρέπει να υπερασπιστεί τις ιστορικές του αρχές και την παράδοση του Τζεμ*. Η παράδοση του Τζεμ και του Ζικίρ** είναι μια μεγάλη ιστορία αντίστασης. Το Ζικίρ είναι επαναστατική προπαγάνδα. Όσο για το Σεμάχ***, αυτό θεωρώ ότι είναι κάτι σαν την πορεία των ανταρτών.

Εμείς συμμετείχαμε σε Σεμάχ αλλά και σε Ζικίρ, και μάλιστα με το παραπάνω. Όποιος προσεγγίζει το κίνημα και τον αγώνα μας επιφανειακά και υπεραπλουστευμένα, κάνει μεγάλο λάθος.

Μάλιστα, εμείς είμαστε ένα κίνημα σαν την Κερμπέλα και έχουμε ευθύνη να μην επιτρέψουμε να επαναληφθούν αντίστοιχα γεγονότα. Η πορεία τους στην Ιστορία ήταν άγρια και οι Αλεβίτες υπέστησαν σφαγές. Επί αιώνες οι Αλεβίτες καταπιέστηκαν από τους Γεζίτες, οι Ζωροάστρες εσφάγησαν ανελέητα από τις ισλαμικές ηγεσίες, οι Κούρδοι και οι Κομουνιστές συνεθλίβησαν από τους Κεμαλιστές. Οι Αλεβίτες να εξετάσουν με υψηλό αίσθημα ευθύνης, με επιστημονικότητα και σε βάθος αυτά τα γεγονότα, θα αποτρέψουν νέες Κερμπέλα και θα καταφέρουν, τελικά, να βγουν αλώβητοι από όλους αυτούς τους κινδύνους.

Στην Ιστορία υπάρχουν πολλές παραδόσεις των Αλεβιτών, των Ζωροαστρών, των Δερβίσηδων. Θα πρέπει κάποια στιγμή όλα αυτά να βγουν στο φως, να μας προβληματίσουν και να μας διαφωτίσουν. Αν δεν γίνει αυτό, θα ζήσουμε χειρότερα από αυτά που υποστήκαμε στην ιστορία. Σήμερα, το Τζεμ, το Ζικίρ και το Σεμάχ συνεχίζονται ως παραδόσεις και βοηθούν στην επιτυχία του αγώνα.

Όταν συγκρίνουμε την αλεβιτική πραγματικότητα στα πλαίσια της κουρδικής πραγματικότητας, διαπιστώνουμε ότι οι Αλεβίτες Κούρδοι έχουν διατηρήσει την κουρδική τους ταυτότητα, πλην όμως έχουν μείνει αρκετά πίσω από τους υπόλοιπους Κούρδους. Οι Αλεβίτες είναι ένα τμήμα του λαού μας, που ξέρει να παραμένει πιστό στις εθνικές και πολιτιστικές μας παραδόσεις, που ξέρει να αντιστέκεται στους ξένους κατακτητές, στη βία και την εκμετάλλευση, που εμφορείται από τις αξίες της δικαιοσύνης και του δικαίου. Όμως όλα αυτά δεν έχουν οργανωθεί και δεν έχουν θεσμοθετηθεί σε σωστή βάση. Και αυτό το εκμεταλλεύεται με το χειρότερο τρόπο το κράτος και το σύστημα, το οποίο βρίσκει εύκολα συνεργάτες για να ελέγχει εκ των έσω τους Αλεβίτες. Ο Κεμαλισμός, όπως έκανε εναντίον του Κομουνισμού και του Σοσιαλισμού, επιτέθηκε εναντίον των Κούρδων, ενώ με ακόμα μεγαλύτερη μανία επιτέθηκε εναντίον των Αλεβιτών. Οι εκάστοτε εξουσίες διήρεσαν τους λαούς και έστρεψαν τους Σαφί Σουνίτες εναντίον των Αλεβιτών, των Ασσυρίων και των Γεζιντήδων. Εκμεταλλεύτηκαν εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές και οδήγησαν στη σφαγή τους ανθρώπους.

Εμείς όμως συνδέσαμε όλους τους κύκλους, τους Αλεβίτες, τους Γεζιντήδες, τους Σοσιαλιστές, και κάναμε τη σύνθεση μέσα στο ΡΚΚ. Αυτή η ανθρώπινη ενότητα ήταν η πιο βασική αναγκαιότητα για τον αγώνα προς την ελευθερία. Αυτό μπορώ να πω ότι το πετύχαμε. 

Είναι ο πιο σωστός δρόμος να κατανοήσουμε πλήρως την αξία αυτών των παραδόσεων.

Να έλθω και σε ένα άλλο θέμα. Θεωρώ ότι έχει σημασία να ιδρυθεί η «Ένωση Αλεβιτών του Κουρδιστάν». Οι ηγέτες των Αλεβιτών (Πιρ), που μπορούν να καθοδηγούν τα Τζεμ και τα Σεμάχ, πρέπει να οργανωθούν. Εγώ δίνω μεγάλη σημασία στις τελετές των Αλεβιτών, αφού στην ουσία το κίνημα του ΡΚΚ είναι μια σύγχρονη αντίληψη αυτών των τελετών.

Κατά την άποψή μου, η ιδεολογία του ΡΚΚ είναι πιο κοντά στον Αλεβιτισμό από οποιοδήποτε άλλο δόγμα. Επίσης είναι κοντά στο Ζωροαστρισμό. Δηλαδή, να το πούμε με άλλα λόγια, μέσα στο ΡΚΚ οι Αλεβίτες και οι Ζωροάστρες μπορούν να νιώθουν περισσότερο άνετα από όλους τους άλλους. Και επαναλαμβάνω, οι Αλεβίτες και οι Ζωροάστρες, πρέπει να αποκτήσουν και πάλι συνείδηση και να αυτοοργανωθούν κατάλληλα.

Είναι γνωστό ότι ο Αλεβιτισμός είναι συνώνυμος της αγάπης. Εμείς πιστεύουμε ότι η κάθε θρησκευτική και εθνοτική ομάδα πρέπει να εκφράζεται ελεύθερα, κάθε άνθος θα πρέπει να ανθίζει, υπό την προϋπόθεση αυτό να μην είναι εναντίον του άλλου. Αυτό που θέλω, λοιπόν, είναι όλα αυτά τα άνθη, που καταπιέστηκαν και υπέφεραν επί αιώνες, να ανθίσουν και πάλι.

Είμαστε σε μια περίοδο που τα εδάφη μας είναι μάρτυρες μιας νέας άνοιξης, που ανθίζουν και πάλι όλα τα άνθη των πολιτισμών. Είναι η εποχή μιας άλλης Άνοιξης. Θα υπερασπιστούμε την ιστορική κληρονομία του Αλεβιτισμού και θα κερδίσουμε.

Με το σεβασμό μου,

Αμπντουλλάχ Οτζαλάν»

 

Σημειώσεις

Τζεμ: Είναι τόπος συνάθροισης, συζήτησης, λήψης αποφάσεων και πραγματοποίησης τελετών της κοινότητας των Αλεβιτών. Στο Τζεμ συμμετέχουν ισότιμα άνδρες, γυναίκες, νέοι, γέροι και παιδιά.

Ζικίρ: Η επίκληση του Προφήτη Αλί, στον οποίον πιστεύουν οι Αλεβίτες.

 

Σεμάχ: Κυκλική τελετή, που απεικονίζει την πορεία σε έναν άλλον κόσμο, στον κόσμο της αγάπης και της αλληλοκατανόησης. Είναι μια από τις δώδεκα τελετές που τελούνται στο Τζεμ.

 

Ποντιακή Γνώμη

Η εφημερίδα εκδίδεται από το Μάρτιο του 2008 από τις εκδόσεις ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ. 

Πληροφορίες-Συνδρομές: κ. Κεσίδου Σοφία, 210 3316036, Fax 210 3250421, Email: gnomi@infognomon.gr

Βιβλιοπωλείο: Φιλελλήνων 14, Σύνταγμα, Αθήνα

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/06/blog-post_4734.html#more

Γιατί οι Έλληνες δεν αντιδρούν;

 

Αυτό το ερώτημα έχει γίνει η αγαπημένη καραμέλα σε συζητήσεις εντός κι εκτός συνόρων
. Οι εύκολες απαντήσεις είναι πολλές. Ο καθένας μπορεί να βρει ένα σάκο του μποξ και να εκτοξεύσει πάνω τη οργή του. Όλοι μπορούμε να βγάλουμε την ουρά μας απέξω και να υποδείξουμε κάποιον άλλον που φταίει ή αντίθετα να φορτωθούμε όλες τις ενοχές και ν΄αρχίσουμε να αυτομαστιγωνόμαστε. Όμως η ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα, δεν μπορεί να είναι παρά μία.

Ποιοι Έλληνες; Οι Έλληνες σαν ένας λαός που κατοικεί σ΄ενα συγκεκριμένο χώρο ή μια κοινή συνισταμένη που ενώνει ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους αλλά που έχουν μια συγγενή αντίληψη των όσων συμβαίνουν;

Αν λοιπόν εννοούμε τους Έλληνες σαν κατοίκους ενός συγκεκριμένου χώρου, αυτόματα οδηγούμαστε στην απάντηση του γιατί δεν γίνεται τίποτα. Γιατί οι κάτοικοι αυτού του τόπου μπορεί να έχουν τόσες μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, ώστε να μην μπορούν να βρουν κοινές συνισταμένες αντίστασης, γιατί πολύ απλά δεν έχουν κοινές αντιλήψεις.

Ένα μέρος των κατοίκων μπορεί να θεωρεί πρόοδο το να πάρει πίσω τους μισθούς που έχασε κι όλα καλά.
Ένα άλλο μέρος μπορεί να θέλει να βρει ευκαιρίες να κάνει μπίζνες μέσα στα συντρίμμια.
Κάποιοι άλλοι μπορεί να οραματίζονται ανατροπές κι επαναστάσεις απέναντι στο υπάρχον σύστημα.
Μια άλλη κατηγορία μπορεί να είναι παντελώς αδιάφορη στις κοινές συνισταμένες και να σκέφτεται μόνο το τομάρι της και πως θα επιβιώσει.
Κάποιοι άλλοι μπορεί να ονειρεύονται πως είναι απόγονοι του Λεωνίδα και κάποιοι άλλοι απόγονοι των ηγεμόνων του Βυζαντίου.

Υπάρχει μια ατέλειωτη ποικιλία κατοίκων ενός τόπου που είναι εγκλωβισμένοι σε συγκεκριμένες ιδεολογίες, θρησκευτικές αντιλήψεις, οικονομικά συμφέροντα, προσωπικές φιλοδοξίες και ιδιαίτερα προβλήματα στις μικρές φωλίτσες τους ο καθένας.

Για να λειτουργήσει ένας λαός σαν σύνολο απέναντι σε ένα οποιονδήποτε εχθρό που θέλει να σκλαβώσει τη πατρίδα του ή ακόμα και να την αφανίσει, πρέπει να έχει δημιουργήσει μέσα του κάτι σημαντικότερο από τα προσωπικά συμφέροντα των επί μέρους μονάδων. Να έχει ένα απόθεμα κοινών συνισταμένων που είναι ιερές αξίες, και τις οποίες δεν επιτρέπει να παραβιάζει κανείς άσχετα σε τι προσωπική κατάσταση βρίσκεται.

Για να αγαπάει ένας λαός τη πατρίδα του και να σέβεται την ιστορία του και τους προγόνους του, πρέπει να υπάρχουν διδάγματα, αγαθά που ξεφεύγουν από την σφαίρα της καθημερινότητας, παραδόσεις, χαρακτηριστικά και «συγγένειες» που τις έχει διαφυλάξει σαν «εθνική του ταυτότητα».

Όμως υπάρχει κάτι τέτοιο; Η Ελλάδα που αναφέρουμε συνέχεια, και που έχει γίνει τόσο της μόδας τώρα τελευταία να την βάζουμε μπροστά στη προσωπική μιζέρια μας, τη πνευματική μας φτώχεια, την υποταγή μας σε όλο αυτό το παρανοϊκό σύστημα που βιώνουμε, είναι κάτι το αφηρημένο; Όχι. Είναι ένα κράτος με συγκεκριμένα σύνορα και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Όταν λέμε Ελλάδα αυτό που φέρνουμε στην επιφάνεια να μας σώσει είναι το βαρύ παρελθόν μας, το βαρύ όνομά μας. Όμως το όνομα αυτό μπορεί να είναι βαρύ, αλλά οι κάτοικοι αυτής της χώρας είναι καταναλωτές ενός παγκόσμιου συστήματος αξιών, ζουν και λειτουργούν με τα πρότυπα αυτού του συστήματος, έχουν δημιουργήσει σαν αξίες και ανάγκες αυτά που προτείνει αυτό το σύστημα αξιών.
Ο Έλληνας καταναλωτής των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ, των ριάλιτυ της τηλεόρασης, ο συλλέκτης διαφόρων γκάτζετ τελευταίας τεχνολογίας, ο λάτρης της ρόδας, της μάσας, της μοδάτης ένδυσης, ο διψασμένος για χρήμα και καλοπέραση, ο αντιγραφέας τηλεπερσόνων, και πρωταγωνιστών διαφημιστικών σποτ, σε τίποτα δεν διαφέρει από τον εθισμένο ευρωπαίο ή αμερικανό καταναλωτή, παρά μόνο σε ότι αφορά το τρόπο που εφαρμόζει και υπακούει στα ερεθίσματα αυτά.

Ο μέσος Έλληνας δεν είναι με ένα βιβλίο στο χέρι να μελετάει αρχαίους φιλοσόφους, ούτε φοράει τη φουστανέλα του Κολοκοτρώνη, ούτε πολεμάει στα βουνά της Πίνδου με κρυοπαγήματα στα πόδια. Ο μέσος Έλληνας στο χέρι του κρατάει ένα τάμπλετ, φοράει κάποια ξένη επώνυμη φίρμα, και πολεμάει για μια πρόσληψη σε κάποιο πολυεθνικό κολοσσό ή για ένα διορισμό για να εξασφαλίσει χρήμα για να μπορεί να αγοράσει κι άλλα από αυτά τα «αγαθά» που είναι και η κεντρική ιδέα της ζωής του και της κοσμοαντίληψής του. Το αν χορεύει ζεϊμπέκικο και τσιφτετέλια ενώ οι συγγενείς του Ευρωπαίοι χορεύουν ταραντέλες, βαλς και καντρίλιες δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Το αν παρακολουθεί μετά μανίας ένα χαζοκούτι που έχει κι ελληνικούς υπότιτλους ακριβές καρμπόν με τα υπόλοιπα χαζοκούτια των εκτός συνόρων κατοίκων είναι η ουσία.

Γιατί όταν δεν έχεις να παρουσιάσεις κάτι διαφορετικό που να αλλάξει τα δεδομένα αλλά κυκλοφορείς μέσα στα ίδια σκατά, με όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, το να λες «εμείς είμαστε Έλληνες ρε» καταντάει γραφικό.
Όταν οι άνθρωποι που έχεις επιλέξει να σε κυβερνούν είναι κλώνοι όλων των υπόλοιπων κυβερνώντων στα άλλα κράτη, όταν οι κατευθύνσεις που μεγαλώνεις τα παιδιά σου είναι κλωνοποιημένες κατευθύνσεις των υπόλοιπων γονιών εκτός συνόρων, όταν οι αξίες που έχεις στη ζωή σου και η αντίληψή σου για το κόσμο και για τον άνθρωπο είναι καρμπόν με τις αντιλήψεις ενός παγκόσμιου συστήματος, με τι τρόπο δηλαδή αποδεικνύειες την ιδιαίτερη ταυτότητα που υποτίθεται πως έχεις;

Οι Έλληνες λοιπόν δεν αντιδρούν γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να βρουν κάτι για το οποίο να πολεμήσουν, τόσο ισχυρό, τόσο σπουδαίο, ώστε να θυσιάσουν την προσωπική τους ασφάλεια ο καθένας, τη φωλίτσα του για ένα μεγάλο ιδανικό.
Ένα κοινό όνειρο που θέλουν να γίνει πραγματικότητα. Και που θα μπορέσουν να το μεταδώσουν και πέρα από τα σύνορα. Ένα μήνυμα για όλη την ανθρωπότητα. Μια διαφορετική πρόταση απεγκλωβισμού των ανθρώπων από τη παγκόσμια φυλακή τους. Αυτό το μήνυμα έδωσαν οι πρόγονοι μας στην ανθρωπότητα και γι΄αυτό σε κάθε γωνιά της γης, ανεξάρτητα από χρώμα, ράτσα, τόπο, χρόνο, υπάρχουν ακόμα τα ίχνη τους. Ένα μήνυμα που δεν έχει καμιά σχέση με ότι εμείς σήμερα δίνουμε στα παιδιά μας.

Γι΄αυτό και φοβόμαστε όλο και περισσότερο τα σύνορα. Τους κακούς που θα μας κατασπαράξουν. Εχθρούς από κάθε κατεύθυνση. Γιατί δεν έχουμε κάτι τόσο δυνατό ώστε να είναι από μόνο του όπλο που κανείς δεν μπορεί να νικήσει.
Δεν έχουμε κοινή αντίληψη μιας εθνικής ταυτότητας που είναι φτιαγμένη όχι από λόγια αλλά από έργα που οι άλλοι θα επιθυμήσουν να αντιγράψουν κι όχι να καταστρέψουν.
Δεν έχουμε να παρουσιάσουμε ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά και να απειλήσουμε όποιος διαταράξει την ελληνικότητά μας, γιατί πολύ απλά δεν έχουμε ελληνικότητα.
Είμαστε πρόχειρα αντίγραφα των υπόλοιπων που θεωρούμε ξένους.
Είμαστε όλοι προδότες των αξιών και των ιδανικών των προγόνων μας.
Γι΄αυτό και εκλέγουμε ανάλογους με την αντίληψή μας ανθρώπους να μας εξουσιάζουν, γι΄αυτό φοβόμαστε τόσο ώστε να καταντήσουμε ζητιάνοι και απελπισμένοι.
Γι΄αυτό προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε τρόφιμα σε περίπτωση καταστροφής, άλλοι το σκάνε για να φτιάξουν τη ζωούλα τους αλλού, κι άλλοι ονειρεύονται αιματηρές εκκαθαρίσεις και νέα στρατόπεδα γιατί φοβούνται. Φοβούνται να διεκδικήσουν την αληθινή ελευθερία.

Αυτοί που δεν αντιδρούν λοιπόν δεν είναι οι Έλληνες αλλά οι κλώνοι του δυτικού μοντέλου ζωής, οι εγκλωβισμένοι στα ίδια αδιέξοδα, στους ίδιους εφιάλτες με τους κατακτητές τους.
Και γι΄αυτό και όλος ο πόλεμος που γίνεται αυτή τη στιγμή γύρω μας ποντάρει ακριβώς σ΄αυτό. Να μην αποκτήσουμε με κανένα τρόπο συνείδηση του τρόπου που θα μπορούσαμε να γκρεμίσουμε αυτό το μοντέλο ζωής σε 24 ώρες. Γιατί οι γνωρίζοντες ξέρουν πως μέσα μας υπάρχει ένα ανυπότακτο πνεύμα, μια ιερή τρέλα που λειτουργεί σε διαφορετικό επίπεδο, γνωρίζουν πως αν μας έπιανε το πείσμα μας και κατορθώναμε όπως έχουμε κάνει χιλιάδες φορές στην πανάρχαια ιστορία μας να βάλουμε πάνω από τους ατομικούς μας φόβους, τα συλλογικά μας όπλα, θα φέρναμε ανάποδα το ντουνιά όπως έλεγε κι ο ποιητής.
Γνωρίζουν πως έχουμε συγκεκριμένους δεσμούς που αν τους ενεργοποιήσουμε και τους ενισχύσουμε θα κατορθώσουμε να ξεθάψουμε από μέσα μας μεγαλείο, που τώρα έχει κρυφτεί κάτω από τόνους σκουπιδιών, ασύμβατων με τη πραγματική μας φύση, γι΄αυτό και φροντίζουν αργά και σταθερά να εξαφανίσουν όλους αυτούς τους δεσμούς. Και το κάνουν πολύ εύκολα γιατί η πλειοψηφία των κατοίκων αυτού του τόπου έχει ξεχάσει ποιοι είναι αυτοί οι δεσμοί και τι δύναμη έχουν.

Είναι τυχαίο που οι Έλληνες διασκορπισμένοι σε όλη την ανθρωπότητα εκτός συνόρων, μπορούν και κάνουν θαύματα;
Είναι τυχαίο που έχουν τέτοιους μηχανισμούς μέσα τους ώστε να είναι όποτε και όπου θελήσουν παγκόσμιοι πολίτες, χωρίς σύνορα, χωρίς κανένα εμπόδιο να προσαρμόζονται άμεσα ακόμα και στους πιο αφιλόξενους τόπους, και να διαπρέπουν ο καθένας στο δικό του χώρο;
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Απλά εμείς το έχουμε ξεχάσει κι έχουμε δεχτεί αδιαμαρτύρητα τη μετατροπή μας σε ανδρείκελα μιας παγκόσμιας παράνοιας. Κανένας κομματικός μηχανισμός δεν ήταν πατριωτικός στην Ελλάδα ποτέ, καμιά κυβέρνηση δεν λειτούργησε με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και του λαού. Οι ηγέτες μας και τα κόμματα μας ούτε μεγαλείο είχαν ούτε στελέχη που να ασπάζονται το ελληνικό μοντέλο αντίληψης. Όλα ξενόφερτα ήταν και είναι. Προσαρμοσμένα στα διεθνή πρότυπα με σκοπό να προσαρμόσουν και όλους τους κατοίκους σ΄αυτά.

Κατοίκους που τρέχουν στα σούπερ μάρκετ ν΄αγοράσουν λεμόνια από την Αργεντινή, φιστίκια αιγίνης από τη Τουρκία και λάδι από τη Γερμανία!
Κατοίκους που διαβάζουν ένα σωρό αηδίες και τους δικούς τους συγγραφείς, ποιητές, φιλοσόφους, ζωγράφους, καλλιτέχνες τους θεωρούν κουραστικούς ή ντεμοντέ.
Κατοίκους που κάνουν οικονομίες για να πάνε σ΄ενα μοδάτο θέρετρο και δεν έχουν μπει στο κόπο ν΄ανέβουν ούτε μέχρι το Παρθενώνα να τον δουν από κοντά.
Κατοίκους που ο ζωτικός τους χώρος καταλαμβάνεται από ότι αηδία τους πουλήσει κάθε απατεώνας. Έλληνες, Ιταλοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι και Ιρλανδοί που πρέπει ντε και καλά να συμμορφωθούν στην εντέλεια στη νέο αποικιοκρατική μανία των αγγλοσαξώνων, της ενωμένης και τρανής Γερμανίας, της Αμερικής των οίκων αξιολόγησης, και τη παγκόσμια τραπεζική κυριαρχία των ψυχασθενών ….

Τυχαίο; Δε νομίζω.

Μη τυχόν και θυμηθούν τα μυστικά της συγγένειας… Μη πάρουμε χαμπάρι πως έχουμε βαπτιστεί με δικό μας όνομα, μήπως αναγνωρίσουμε εμπόρους της δυστυχίας μας. Βήμα βήμα και με πολύ μεθοδευμένες κινήσεις ο νότος της Ευρώπης αλώθηκε. Με βοήθεια από κάθε πιθανή πηγή της δύσης και της ανατολής. Κι οι λαοί μας πρέπει να νοιώσουν ένοχοι, τιποτένιοι, ανάξιοι να διεκδικήσουν πίσω την ιστορία τους. Όπως οι λαοί της άλλης ανατολής, εκείνοι που πατάνε στα χώματα που άλλαξαν με τη σειρά τους την ιστορία της ανθρωπότητας σε πανάρχαιους χρόνους, και πάνω στα βομβαρδισμένα ερείπια των εκατομμυρίων χρόνων ιστορίας χτίζουν τους ουρανοξύστες του μίσους και του σκοταδισμού για να κρατήσουν τους ανθρώπους μαριονέτες.
Όλοι αυτοί οι λαοί αναφέρονται στα σημειωματάρια της κούφιας τάξης πραγμάτων σαν τιποτένιοι, ανάξιοι που έχουν ανάγκη από συμμόρφωση και βούρδουλα… τι μεταλύτερο θράσος να περιγράψει κανείς.. Όλα μελετημένα στη παραμικρή λεπτομέρεια. Με ποιο τρόπο έγινε αυτή η άλωση; Με ποιους μηχανισμούς συμβαίνει τώρα και θα γίνει ακόμα πιο θλιβερή; Όποιος έχει την ικανότητα ακόμα ας κοιτάξει.

Με χαρά όμως πίσω από όλο αυτό το σκοτεινό τοπίο βλέπω, πως τα πράγματα δεν είναι τόσο βολικά για όσους τα έχουν σχεδιάσει. Ξεπετάγωνται σιγά σιγά διάφοροι ναυαγοί και φτιάχνουν σχεδίες για την επιστροφή στη πατρίδα. Βλέπουμε ανάμεσα στους υπερβολικά κοιμισμένους πολίτες να ξεπετάγονται νέοι άνθρωποι που είναι υπερβολικά αφυπνισμένοι. Δεν έχει σημασία ο αριθμός. Το ότι συμβαίνει έχει σημασία.

http://www.to-gamato.com/2013/06/blog-post_8799.html

Γιώργος Ν. Οικονόμου: Ο δρόμος προς τη δημοκρατία

του Γιώργου Ν. Οικονόμου, δρ Φιλοσοφίας.

[Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των συντακτών, 29 Μαρτίου 2013]

Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα έχει αποτύχει παταγωδώς, αφού έχει οδηγήσει στη χρεοκοπία. Χρειάζεται επομένως ριζική αλλαγή, η οποία είναι αδύνατο να γίνει από τους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς. Στην προοπτική αυτή ένα από τα βασικά ερωτήματα που τίθενται είναι το εξής: Πώς μπορεί να γίνει η αλλαγή του συστήματος;   Πιο συγκεκριμένα: Ποιες είναι οι βασικές κινήσεις που  πρέπει να γίνουν ως πρώτο βήμα; Το ερώτημα αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί πειστικά εάν πρώτα δεν ξεκαθαρισθούν ορισμένα θεμελιώδη ζητήματα, όπως, «ποιος είναι ο στόχος του πολιτικού αγώνα» και «ποιος είναι ο βασικός αντίπαλος για την επίτευξη αυτού του στόχου».

Εάν στόχος είναι η δημοκρατική πολιτεία, με την έννοια της πραγματικής κυριαρχίας των πολιτών και όχι των πολιτικών, της κυριαρχίας των πολλών και όχι των αντιπροσώπων και των κομμάτων, τότε είναι εμφανές ότι στόχος είναι η αλλαγή του υπάρχοντος ολιγαρχικού κομματοκρατικού πολιτεύματος. Αυτό σημαίνει συμμετοχή της κοινωνίας στη λήψη των αποφάσεων, στη θέσπιση των νόμων, στον ουσιαστικό έλεγχο της εξουσίας με πλήρη διαφάνεια.  Άρα χρειάζεται να αποδυναμωθούν οι θεσμοί και τα κέντρα εξουσίας του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος και να αφαιρεθούν αρμοδιότητες από τα στηρίγματά του, ήτοι από κόμματα, κοινοβούλιο, δικαστική εξουσία, οικονομική ελίτ, ΜΜΕ, δημάρχους και περιφερειάρχες. Έτσι όμως προσδιορίζεται και η απάντηση στο δεύτερο ζήτημα, ότι δηλαδή βασικός αντίπαλος στον αγώνα για πραγματική δημοκρατία είναι οι πιο πάνω αναφερθέντες, οι σημασίες και οι θεσμοί του αντιπροσωπευτικού πολιτεύματος, που επιτρέπουν και εξασφαλίζουν την ολιγαρχική διακυβέρνηση.

Η βασική σημασία του συστήματος αυτού είναι η «αντιπροσώπευση» με εργαλεία τις εκλογές και τα κόμματα. Πρώτο βήμα λοιπόν είναι η αποδυνάμωση της κομματοκρατίας και της «αντιπροσώπευσης». Η εξουσία που αποκτούν τα κόμματα οφείλεται στο γεγονός πως κάποιοι τα ψηφίζουν και τα νομιμοποιούν, δίνοντάς τους την εξουσιοδότηση να πράττουν όπως αυτά νομίζουν. Η οποιαδήποτε εξουσία υπάρχει επειδή κάποιοι συναινούν σε αυτήν. Εάν δεν υπάρχει η συναίνεση των πολλών παύει και η εξουσία. Συνεπώς το βασικό πολιτικό πρόβλημα  δεν είναι ποιο κόμμα ψηφίζουμε, σε ποιο κόμμα αναθέτουμε τη σκέψη και την πράξη μας, διότι τότε απλώς μεταφέρουμε την εξουσία σε άλλους. Το βασικό είναι το πώς μπορεί η εξουσία να μείνει σε εμάς, να ασκηθεί από την ίδια την κοινωνία – έτσι θεμελιώνεται η δημοκρατία.

Αντιθέτως, τα κόμματα αναιρούν τη δημοκρατία, διότι επιδιώκουν με κάθε τρόπο την αύξηση του ποσοστού τους για μεγαλύτερο μερίδιο στην εξουσία, αποτρέποντας τη συμμετοχή και την πρωτοβουλία των ανθρώπων. Κάθε βουλευτής, δήμαρχος ή περιφερειάρχης αυτό που επιδιώκει παντί τρόπω είναι η εκλογή του και η επανεκλογή του. Αυτός είναι ο κύριος σκοπός του, ασχέτως βεβαίως των ιδεολογικών διακηρύξεων και υποσχέσεων με τις οποίες περιτυλίγει και σερβίρει την προσωπική του φιλοδοξία. Ενώ όλα τα κόμματα και οι βουλευτές σε όλες τις χώρες και τις εποχές κόπτονται υπέρ του «λαού» και του «έθνους», εντούτοις ο «λαός» δυσπραγεί και σε περιόδους κρίσης δυστυχεί, ενώ οι ίδιοι ευτυχούν μέσα στην εξουσία και τα προνόμιά τους, από τα οποία όχι μόνο δεν παραιτούνται, αλλά και περιφρουρούν με ιδιάζοντα ζήλο και κυνισμό, όπως συμβαίνει στην χρεοκοπημένη Ελλάδα.

Το ζήτημα μπορεί να ειδωθεί και από μία άλλη πλευρά: δεδομένου ότι το ανθρώπινο ον είναι φύσει εγωιστικό και ιδιοτελές, ποιος ο λόγος να ενδιαφερθεί ο βουλευτής για τις υποθέσεις των άλλων και να θυσιάζει τον χρόνο του και τη βολή του;  Ο μόνος λόγος είναι το προσωπικό όφελος, η συμμετοχή στην εξουσία και η απόκτηση ισχύος, η προβολή και η δημοσιότητα, ο παχυλός μισθός και η γενναία σύνταξη. Όσοι χρημάτισαν βουλευτές πλούτισαν, αποκατέστησαν οικογένεια, συγγενείς, φίλους. Τα ίδια περίπου ισχύουν για τους δημάρχους, τους περιφερειάρχες, τους ανώτερους κρατικούς κομματικούς αξιωματούχους  ή ακόμη για τους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές των ανώτερων οργάνων.

Στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού όλα τα κόμματα,  όχι μόνο αυτά της συγκυβέρνησης, συμμετέχουν στην εξουσία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για τα κόμματα της Αριστεράς: είναι στυλοβάτες του κομματοκρατικού κοινοβουλευτικού συστήματος, αφού και αυτά στηρίζονται στην ίδια λογική της αντιπροσώπευσης, υποτάσσοντας τα κοινωνικά προβλήματα στο κομματικό συμφέρον. Συνεπώς η εκλογική ενδυνάμωση των κομμάτων εμπεδώνει στην ουσία το κοινοβουλευτικό ολιγαρχικό πολίτευμα. Με άλλα λόγια, ο δρόμος για την αλλαγή του ολιγαρχικού συστήματος προς ένα δημοκρατικό πολίτευμα είναι ένας: πλήρης αποδέσμευση από την εκλογική και κομματική λογική και ταυτόχρονη προσπάθεια δημιουργίας κινήσεων, πρωτοβουλιών, συνελεύσεων που θα αντιστρατεύονται τη λογική της αντιπροσώπευσης.————–

http://anarmodios.wordpress.com/2013/04/01/1-549/

ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ … Όσο θα υπάρχουν Ρεπούσαινες, θα οδηγούμαστε σε Ζάλογγα…

Περυσινά ξυνά σταφύλια θυμίζουν ο συνωστισμός της Σμύρνης, η αποχώρηση από την αίθουσα της Βουλής τη στιγμή της ένδειξης του σεβασμού απέναντι στη μνήμη του ποντιακού ελληνισμού ή η προοδευτική άποψη του τι χρειάζεται το Πάτερ Ημών το πρωί στα σχολεία.

Τώρα και το Ζάλογγο πέρασε στη σφαίρου του μύθου, του θρύλου. Και τι να πω εγώ στο γιο μου που ακόμη θυμάται τον εαυτό του πριν δύο χρόνια στον παιδικό σταθμό όταν ερμήνευε τον καλόγηρο Σαμουήλ και σήκωνε το χεράκι του ψηλά λέγοντας τα λόγια του μονάχου “για την πατρίδα αξίζει ο θάνατος, είναι πιο γλυκός από τη σκλαβιά”.

 

Να του πω ότι ο Σαμουήλ ουδέποτε υπήρξε; Πώς ήταν κι αυτός μύθος;

 

Ρε μπας και ο Κολοκοτρώνης ήταν κι αυτός μύθος;

 

Τελικά τι δεν ήταν μύθος; Η πρωτιά της Eurovision το 2005; Η ισχυρή Ελλάδα του Σημίτη;

 

Ειλικρινά πάντως κα Ρεπούση απορώ. Τι στην ευχή επαναστατήσαμε. Μια χαρά δεν ήμασταν με το σουλτάνο; Δε μας φρόντιζε; Δεν αγαπούσε τόσο πολύ τα παιδιά μας ώστε τα βούταγε μέσα στη νύχτα; Δεν είχε τρυφερά αισθήματα για τις κόρες μας και τις έπαιρνε κοντά του να τις δείξει την αγάπη του; Δεν αγωνιούσε για τις περιουσίες μας ώστε τόσο πολύ ενδιαφερόταν με αποτέλεσμα να μας τις αρπάζει κι αυτές;

 

Μόνο εσύ Μαρία δεν είσαι μύθος.

 

Είσαι πραγματικότητα.

 

Είσαι σκέτος εφιάλτης.

 

Και μολονότι δε φοράς κίτρινα, το λάτρεψες το γείτονα.

 

Το θέμα όμως είναι πως όσο θα υπάρχουν Ρεπουσομαρίες σε αυτή τη χώρα διαχρονικά, τόσο θα οδηγούμαστε σε Ζάλογγα και εθνικές καταστροφές.

 

Μήπως τα τελευταία τρία χρόνια δε βιώνουμε ένα νέο και διαρκές Ζάλογγο. Η μόνη διαφορά είναι πως σήμερα πηδάμε από τα μπαλκόνια.

του Στρατή Μαζίδη

http://pitsirikidotnet.wordpress.com/2013/06/02/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B9-%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CE%B8%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%81%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1/

Νεο-οθωμανική αποικιοκρατική Χούντα

της σύνταξης ardin-rixi.gr

Δεύτερη μέρα σφοδρών συγκρούσεων σήμερα στην Κωνσταντινούπολη, και μάλλον βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας να εξελίσσεται μια μεγάλη εξέγερση των δυνάμεων του λεγόμενου ‘κοσμικού τόξου’ της γειτονικής Τουρκίας, ενάντια στον αυταρχισμό του Ερντογανικού νεο-οθωμανισμού.

 Αυτό το ‘κοσμικό τόξο’ που βρίσκεται αυτήν την στιγμή στους δρόμους είναι ένα (εκρηκτικό, είναι η αλήθεια) μείγμα ετερόκλητων στοιχείων, από Γκρίζους Λύκους και οπαδούς του Ρεμπουμπλικανικού Κόμματος, μέχρι ακροαριστερούς, κομμάτια της κοσμοπολίτικης μεσοστρωματικής νεολαίας, αναρχικούς, Αλεβίτες, Κούρδους, Άραβες κ.ο.κ.

 Η αντίθεση σοβεί από παλιά, και αποτελεί μια μάχη για την φυσιογνωμία της χώρας. Τώρα εξερράγη καθώς τον τελευταίο καιρό το καθεστώς του Ερντογάν προέβη σε μια σειρά προκλήσεων ταυτόχρονα προς πολλές κοινωνικές ομάδες.

 – Πέρασε νόμο που ρυθμίζει πολύ αυστηρά την πώληση αλκόολ, και αποκάλεσε έμμεσα αλλά σαφέστατα ‘μεθύστακες’ τον Κεμάλ και τον Ινονού μέσα στο κοινοβούλιο.

 – Προχωράει ακάθεκτος στην ανακατασκευή ενός μεγάλου οθωμανικού στρατοπέδου στην πλατεία Ταξίμ, το οποίο θα λειτουργεί ως εμπορικό κέντρο-σύμβολο της νεο-οθωμανικής ισχύος.  Το στρατόπεδο αυτό, καταργήθηκε και ισοπεδώθηκε από τους κεμαλιστές στα πρώτα χρόνια μετά την ίδρυση του νεο-τουρκικού κράτους, και θεωρείται ότι έχει ιδιαίτερη συμβολική βαρύτητα.

 – Επέλεξε να ονομάσει την τρίτη γέφυρα που θεμελιώθηκε στον Βόσπορο, με το όνομα του σφαγέα των Αλεβιτών, Σελίμ Α.

 – Απαγόρευσε το φιλί στο μετρό της Πόλης.

 – Απαγόρευσε και έπνιξε στην καταστολή τις διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς.

 Και πολλά πολλά άλλα, τα οποία κατάφεραν να εξοργίσουν τους κεμαλιστές, κομμάτια της νεολαίας, τους Αλεβίτες, την Αριστερά κ.ο.κ. Ταυτόχρονα, τα τελευταία γεγονότα στο Ρεχανλί, μια πόλη με μεγάλο αλεβιδικό πληθυσμό, όπου εξερράγη ένα από τα τρία αυτοκίνητο-βόμβα, ενέργεια που πιθανότατα προήλθε από το συριακό τμήμα της Αλ Κάιντα, ξεσήκωσαν σάλο στο εσωτερικό της Τουρκίας καθώς θεωρήθηκαν το επιστέγασμα αποτυχίας της μεγαλομανιακής πολιτικής Ερντογάν για τη Συρία.

 Έτσι, και όταν μια διαδήλωση για τα επικείμενα έργα στην πλατεία Ταξίμ αντιμετωπίστηκαν με υπέρμετρη βία και καταστολή από την αστυνομία, πετάχτηκε η σπίθα που έβαλε φωτιά στα μεγάλα αστικά κέντρα, ιδιαίτερα σ’ εκείνα του δυτικού τμήματος της χώρας –όπου οι Αλεβίτες, η Αριστερά και γενικά τα κοσμικά κόμματα έχουν μεγαλύτερη δύναμη.

 Έτσι, πολύ σύντομα, ο Ερντογάν, αμήχανος, βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη εξέγερση ενάντια στο νεο-οθωμανικό κατεστημένο. Μια εξέγερση που δοκιμάζει να την αντιμετωπίσει με την πυγμή –το Σάββατο το απόγευμα δήλωσε ότι αν το ρεμπουμπλικανικό κόμμα μπορεί να κατεβάσει στην Κωνσταντινούπολη 100.000 διαδηλωτές, εκείνος μπορεί να κατεβάσει 1.000.000.

 Στην πραγματικότητα η Τουρκία είναι διχασμένη σε δύο μπλοκ. Το, νεο-οθωμανικό, σουνιτικό, στηρίζει τη δύναμη του στις επαρχίες της Ανατολίας και στην Άγκυρα, σε μια νέα μεγαλοαστική τάξη που αναπτύσσει σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία και τα εμιράτα, στους ισλαμικούς μεντρεσέδες και τον Φετιχουλάχ Γιουλέν, καθώς και φτωχά στρώματα των αστικών στρωμάτων, τα οποία προέρχονται από την σουνιτική ύπαιθρο και έχουν διατηρήσει μέσα σε συνθήκες φτώχειας το ισλαμικό σύστημα αξιών. Αυτός είναι ο κόσμος που συνασπίζεται πίσω από τον Ερντογάν, και απαρτίζει το κοινωνικό μπλοκ της νεο-οθωμανικής εξουσίας.

Μιας εξουσίας που κυριαρχεί εδώ και 12 χρόνια στην Τουρκία, χρόνο υπεραρκετό ώστε να ‘χαλαρώσει’ ξεδιπλώνοντας πλέον τον πραγματικό της χαρακτήρα: Αυτόν που βλέπουμε σε ό,τι αφορά στην πολιτική της στο Συριακό, για παράδειγμα, ή τα κρούσματα της εσωτερικής καταστολής, που χθες αφορούσαν μόνο τους Κούρδους και σήμερα γενικεύονται σε ευρύτερα τμήματα του πληθυσμού.

 Έτσι, τα γεγονότα του τελευταίου χρόνου αποδεικνύουν και στους πιο κακόπιστους ότι στην πραγματικότητα ο Νεο-οθωμανισμός έχει συστήσει στην Τουρκία μια επιθετική, δικτατορία. Και το γεγονός ότι αποκαλύπτεται τώρα σε όλη του την έκταση, με βάση τη συμβαίνει στη Συρία ή στην Κωνσταντινούπολη, φέρνει σε ιδιαίτερη αμηχανία τις ελληνικές άρχουσες τάξεις σε Ελλάδα και Κύπρο.

 Διότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχουν εξαπολύσει μια προπαγάνδα εξωραϊσμού του Ταγίπ Ερντογάν, και του καθεστώτος του, προκειμένου να βοηθήσουν στο ελληνοτουρκικό συνοικέσιο.  Έτσι η μυθολογία που συστηματικά κατασκεύασαν τα ελληνικά ΜΜΕ και η κυρίαρχη κάστα του ελληνικού ακαδημαϊκού κόσμου (ένα εξαιρετικό δείγμα μπορεί κανείς να διαβάσει εδώ) ήθελε τον Ερντογάν και το AKP πυλώνα εκδημοκρατισμού της γειτονικής χώρας, και φορέα μεταρρυθμίσεων που θα φέρει πιο κοντά την Τουρκία στην Ε.Ε. Με αυτό το μύθο, εξ άλλου διαστρέβλωναν συστηματικά και την φύση της σύγκρουσης μεταξύ του Ερντογάν και των κεμαλιστών στρατηγών, αποδίδοντας προθέσεις εκδημοκρατισμού σε πρωτοβουλίες που στην ουσία ήταν ενδείξεις ενός νέου συγκεντρωτισμού που στόχευε στην σουλτανοποίηση της πολιτικής εξουσίας στην Τουρκία!

Ο χημικός πόλεμος και τα σπασμένα κεφάλια των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης απέδειξαν περίτρανα στην Ελλάδα, και σε όλο τον κόσμο την πραγματική φύση του καθεστώτος Ερντογάν, διαλύοντας κάθε αυταπάτη που είχε καλλιεργηθεί (σε μεγάλο βαθμό τεχνηέντως από τους νεο-οθωμανικούς ιδεολογικούς μηχανισμούς) περί της φύσεως του καθεστώτος Ερντογάν, με βάση την ισραηλο-τουρκική σύγκρουση. Τότε, λίγο ως πολύ τον παρουσίαζαν ως τον Τσάβες της Μεσογείου, αποκρύπτοντας το γεγονός ότι ο πραγματικός ρόλος που επιφύλασσε για τον εαυτό του όταν ανακατεύτηκε με το Παλαιστινιακό, δεν ήταν αυτός του ‘μαχόμενου αντισιωνιστή’, αλλά του Σουλτάνου που προσβλέπει στην απελευθέρωση εδαφών που θεωρεί πρώην κτήσεις του και σκοπεύει να τα εντάξει και πάλι στην δική του σφαίρα επιρροής.

Τα τελευταία γεγονότα απέδειξαν, λοιπόν, τον πραγματικό χαρακτήρα του καθεστώτος που αντιπροσωπεύει ο Ερντογάν, ο Νταβούτογλου, και ο Γκιούλ. Οι λαοί της περιοχής που απειλούνται από αυτό, και ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες, δεν μπορούμε παρά να βλέπουμε με συμπάθεια –όχι βέβαια τους κεμαλιστές και τους Γκρίζους Λύκους– αλλά τον αγώνα των Αλεβιτών, τμημάτων της Νεολαίας, των Κούρδων και της Άκρας Αριστεράς για εκδημοκρατισμό της γειτονικής χώρας. Εξ άλλου κι εμείς, μαχόμενοι τον τουρκικό επεκτατισμό σε κάθε του εκδοχή, νεο-οθωμανική ή κεμαλική παλεύουμε ακριβώς για το ίδιο πράγμα: Τον εκδημοκρατισμό των σχέσεων της Τουρκίας με τις γειτονικές της χώρες. Εκδημοκρατισμός που δεν είναι εφικτός, αν δεν πάψει την κατοχή της Κύπρου, τις απειλές στο Αιγαίο, τις προσπάθειες να μετατρέψει τη Θράκη σε προτεκτοράτο, αν δεν αναγνωρίζει την γενοκτονία διαρκείας που έχει εξαπολύσει εναντίον του ελληνισμού (1453-1922-1974) και βεβαίως εναντίον όλων των άλλων λαών της Μικράς Ασίας.

 Προφανώς, κράτος που συμπεριφέρεται έτσι στο εξωτερικό δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι δημοκρατικό – όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι Κούρδοι, και το μαθαίνουν τώρα με δραματικό τρόπο οι διαδηλωτές της πλατείας Ταξίμ. Η αναγνώριση της Αγίας Σοφίας ως ορθόδοξης εκκλησίας, (ως συμβολική αποκήρυξη της κουλτούρας κατάκτησης και λεηλασίας που διέπει τις πρακτικές του γειτονικού κράτους), η άρση της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, η αναγνώριση της αυτοδιάθεσης των Κούρδων και των δικαιωμάτων των Αράβων και των Αλεβιτών, ο σεβασμός των συλλογικών και ατομικών δικαιωμάτων στο εσωτερικό –να πάψει δηλαδή η τουρκική εξουσία να είναι τόσο καταπιεστική  και αυταρχική–, είναι όψεις της ίδιας διαδικασίας.

 Και τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνουν λογιών λογιών ‘προοδευτικοί’ και μη, νεο-οθωμανιστές στη χώρα μας για τα γεγονότα της Κωνσταντινούπολης, στεκόμενοι μόνο στην ‘καταστολή’ και όχι στη φύση και τον χαρακτήρα του καθεστώτος που την εξαπέλυσε έχουν ακριβώς αυτόν τον σκοπό. Να συγκαλύψουν το γεγονός ότι εκδημοκρατισμός και εγκατάλειψη του επεκτατισμού είναι όψεις του ίδιου νομίσματος.

Σε Ελλάδα, Τουρκία και Βαλκανική, επομένως ο εχθρός είναι κοινός, σήμερα λέγεται Νεο-οθωμανική (χθές, κεμαλική) Ιμπεριαλιστική Χούντα και βρίσκει στηρίγματα και στην ίδια τη χώρα μας στις τράπεζες, στα υπουργεία, την τηλεόραση και στα πανεπιστήμια.

http://ardin-rixi.gr/archives/13049

«Η Ελλάδα ποτέ δεν υπήρξε» Νάνος Βαλαωρίτης

Τού Βασίλη Κ. Καλαμαρά

Η επιστολή τού Νάνου Βαλαωρίτη με αποδέκτη τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, υπήρξε μέχρι στιγμής ο μοναχικός αγώνας ενός ποιητή, ο οποίος έχει ζήσει τα προγενόμενα τού τελευταίου μεγάλου πολέμου, τα τεκταινόμενά του (Κατοχή και Εμφύλιο) και τα δύστηνα επιγενόμενά του: επικράτηση τού παρακράτους, τής επτάχρονης δικτατορίας, τού διαμελισμού τής Κύπρου.     Σ’ όλο τον μακρύ βίο του, εργάστηκε, δεν έζησε από άμεσες ή έμμεσες κρατικές επιχορηγήσεις. Δεν διεκδίκησε θέση σε θεσμούς και σε διοικητικά συμβούλια. Δεν σιτίστηκε ποτέ από κομματικούς μηχανισμούς.   Βεβαίως θα μου πείτε ότι το μεγαλύτερο μέρος τής δημιουργικής του ζωής, το διήγε εκτός Ελλάδος. Ναι, έζησε και εργάστηκε στο Σαν Φρανσίσκο, όπου δίδαξε επί είκοσι πέντε συναπτά έτη (1968-1993) συγκριτική φιλολογία και δημιουργική γραφή στο εκεί πολιτειακό πανεπιστήμιο.   Όμως επέλεξε να ζήσει τα δημιουργικά γεράματά του, στην κατ’ όνομα μόνο πρωτεύουσα Αθήνα. Μία πόλη, η οποία δεν έγινε ποτέ μητρόπολη, σύμφωνα με το δυτικό παράδειγμα, αλλά παραδόθηκε ήδη από την δεκαετία τού ’50 στην αποδομητική τού αστικού τοπίου αντιπαροχή και στην άναρχη εκτός σχεδίου ανοικοδόμηση.     Σ’ αυτή την πόλη, σ’ αυτή την χώρα, όπου η τέχνη σ’ όλες τις μορφές της, όταν δεν είναι κρατικοδίαιτη,  εξορίζεται ως ανορθογραφία. Γιατί επικρατεί ο ορθογραφημένος μικροαστισμός, ο συντεταγμένος λόγος τής σχολιογραφίας, η αποκήρυξη των ιδεολογικών και πολιτικών αντιπάλων. Και όλα αυτά δεν χρειαζόταν να έρθει η οικονομική κρίση, για να τα συνειδητοποιήσουμε. Υπόβοσκαν και υπονοούνταν στην καλύτερη περίπτωση, γιατί στην χειρότερη εκφράζονταν ρητά από ορισμένους προβεβλημένους μιντιακούς κύκλους, οι οποίοι ασκούσαν και ασκούν ψυχολογική και ιδεολογική τρομοκρατία.   Είναι αυτοί που καταφέρονται ακρίτως και αδιακρίτως εναντίον των «τεμπέληδων» δημοσίων υπαλλήλων, αποκλείοντας μ’ αυτή την γενικευτική αντιμετώπιση επαγγελματικές ομάδες, οι οποίες δίνουν το «παρών» τους εν τη πράξει και ουχί εν τη θεωρία στην ελληνική κοινωνία.   Να θυμηθώ τους χαμηλά αμειβόμενους γιατρούς τού παρηκμασμένου πλέον Ε.Σ.Υ; Μήπως τους αναπληρωτές καθηγητές και δασκάλους; Προτιμάτε τους πυροσβέστες που τρέχουν να σβήσουν τις πρώτες «καλοκαιρινές» φωτιές σε Λακωνία και Χανιά;    Ο Νάνος Βαλαωρίτης είναι παλιά καραβάνα. Εχει διαπρέψει σε μία μεγάλη χώρα, όπως είναι η Αμερική. Δεν παρέμεινε εκ τής νεότητός σ’ αυτή την επαρχιακή χώρα τού Νότου, εγκλωβισμένος στην ματαιότητα τών μικροφιλοδοξιών του και με το όνειρο να τον αναγνωρίζει ο γείτονάς του.   Γεννήθηκε στην Λωζάνη, σπούδασε στο Λονδίνο και στο Παρίσι, όπου μετέφρασε και προώθησε την ελληνική ποίηση – όχι μόνον την δική του-, εξέδωσε το πρωτοποριακό περιοδικό «Πάλι», ανοίγοντας τις θύρες του σε τότε νέους και άγνωστους συγγραφείς και καλλιτέχνες.   Η ελληνική πολιτεία τον τίμησε γιά πρώτη φορά μετά τα εξήντα του και μόλις πριν τέσσερα χρόνια, στα ογδόντα οκτώ του (!) με το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας. Γιατί δεν μάσαγε ποτέ τα λόγια του, δεν έκανε παιχνίδια με τη συγκυρία, δεν πήγαινε με την πεπατημένη τών λογοτεχνικών ηθών.        Όλα αυτά τα αναφέρω, γιά να αποδείξω το αυτονόητο. Οτι δεν είναι χθεσινός, δεν διεκδικεί δάφνες, δεν επιδιώκει βραβεία. Ούτε, όμως, κρύβεται πίσω από το πρόβλημα, απολαμβάνοντας την φήμη τού ονόματός του και την «καλοσύνη» τών άλλων λόγω τής προχωρημένης ηλικίας του. Η Κική Δημουλά πριν λίγο καιρό παρουσίασε το μεταναστευτικό πρόβλημα με όρους φόβου μίας ηλικιωμένης γυναίκας. Και τι δεν τής έσυραν. Μόνο ρόπαλο δεν τής έβαλαν στο χέρι…   Την περασμένη Τετάρτη που τον συνάντησα γιά την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», στο διαμέρισμα τής οδού Πατριάρχου Ιωακείμ, δεν είχα την αίσθηση ότι καθόταν απέναντί μου ένας ηλικιωμένος κύριος, ο οποίος εκβιάζει την επανεκκίνηση παροντικής φήμης με αναφορές στις κατακτήσεις τού παρελθόντός του.  Η ακαταστασία τού προσωπικού του χώρου, όπου διαβάζει, μελετάει, γράφει και ζωγραφίζει είναι μόνον η επιφάνεια τής καθημερινότητας. Ο Νάνος Βαλαωρίτης στην κυριολεξία έχει ανάγκη να κολυμπάει μέσα στα βιβλία. Γιατί αυτό το κολύμπι εσωτερικά τον ηρεμεί, τον βοηθά να στοχάζεται και να αναστοχάζεται.   Ο ποιητής δεν αντιπαρατέθηκε προσωπικά στον σημερινό πρωθυπουργό. Αντέδρασε ως πολίτης τού κόσμου, ο οποίος έχει μάθει μία ζωή να διαβιώνει σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες, εξ ου και τον ξενίζει να αντιμετωπίζονται συλλήβδην οι ξένοι ως παρίες, ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ως αποδιοπομπαίοι τράγοι.   Στις δυτικές κοινωνίες, στις οποίες έχει διαπρέψει, οι νόμοι εφαρμόζονται.  Ακόμη και αν έχεις αντιρρήσεις επί της θέσπισής τους. Δηλαδή κατά πόσο η δημοκρατία είναι ανεκτική. Στην ελληνική επικράτεια οι νόμοι ψηφίζονται για να καταντήσουν, ακόμη και γιά αυτονόητα αξιόποινες πράξεις, κουρελόχαρτα στα χέρια τής εκάστοτε εξουσίας.   Η Ευρώπη, μέσω τής Σεσίλια Μάλμστρομ και του Μάρτιν Σουλτς, πιέζει να περάσει και να ψηφιστεί από το Κοινοβούλιο το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και να γίνει νόμος τού κράτους. Ο Αντώνης Σαμαράς κρατάει τις καθυστερήσεις για να μην δυσαρεστήσει την εκλογική δεξαμενή του, στην οποία ανήκουν δυνητικά και οι 400.000 ψηφοφόροι, οι οποίοι έριξαν, πριν ακριβώς έναν χρόνο, στην κάλπη το ψηφοδέλτιο τής Χρυσής Αυγής.   Ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Φώτης Κουβέλης συμμαχούν υπέρ τής κατάθεσης και τής ψήφισής του, γιατί φοβούνται ότι θα χάσουν και τα τελευταία ερείσματά τους στην εκλογική τους βάση. Ασχέτως αν σφυρούσαν αδιάφορα, όταν, π.χ. μειώνονταν οι μισθοί και οι συντάξεις.       Ο Νάνος Βαλαωρίτης πράττει το αυτονόητο. Δίνει φωνή στους περιθωριοποιημένους λόγω εθνικότητας, χρώματος και φυλής και επιτέλους δίνει λόγο στην καθημαγμένη έννοια τής διανόησης και των εκφραστών της. Η πλειονότητά της τηρεί στον δημόσιο διάλογο τουλάχιστον την στάση τής σιωπηρής ενοχής, για να μην γράψουμε ότι παρουσιάζουν έλλειμμα ευθύνης. Δεν  ζητάμε από τους διανοούμενους να πατρονάρουν τον δημόσιο διάλογο, απευχόμαστε πατερναλιστική αντιμετώπιση των χειμαζόμενων λαϊκών μαζών, αρνούμαστε τον λόγο τους, όταν εκτρέπεται σε κήρυγμα και δόγμα.   Ο 92χρονος ποιητής στάθηκε παληκάρι. Άνοιξε και έδειξε τον δρόμο. Λέτε να ακολουθήσουν κι άλλοι; Ποιος γνωρίζει…   (φωτογραφία: σχέδιο τού Νάνου Βαλαωρίτη)

«Για ένα πουκάμισο αδειανό», για ένα Μνημόνιο: να αποδείξουμε πως δεν είμαστε «ανθρωπάκια του σωλήνα»

  Να αποδείξουμε πως δεν είμαστε «ανθρωπάκια του σωλήνα»   Του Στέλιου Παπαθεμελή*  

  Η κοινωνία μας ζει στο κλίμα ενός παρατεταμένου τρομώδους σοκ που αγκυλώνει κάθε φυσιολογική διάθεσή της να αντιδράσει. Η ύβρις της αρχαίας τραγωδίας σε όλη της την έξαρση. Οι «δοκούντες άρχειν των εθνών», διεθνείς μηχανορράφοι, συνεργούντων των εγχωρίων υπηρετών, με αλαζονεία, οίηση και ιταμή περιφρόνηση του μέτρου και των ορίων που διέπουν την στοιχειώδη ηθική τάξη, επιβάλλουν τις άδικες και ανήθικες οικονομικές πολιτικές τους στις αδύναμες χώρες. Οι ξένες πρεσβείες στην Αθήνα «φοβούνται» κοινωνική έκρηξη. Εύλογος ο φόβος τους που προσώρας αποσοβείται εν όψει των καταλυτικών αποτελεσμάτων του δόγματος του σοκ στην ελληνική κοινωνία, που αντιμετωπίζει μοιρολατρικά την κλιμακούμενη βαρβαρότητα. Εκεί που δεν δεχόμασταν μύγα στο σπαθί μας, γονατίσαμε δουλικά και περιμένουμε τα χειρότερα ως φυσικά και νομοτελειακά αυτονόητα… Το κρατούν μνημονιακό σύστημα παρερμηνεύει όμως την παθητικότητα της υπνωτισμένης από αυτό κοινωνίας σε αντοχή της. Γι’ αυτό ακονίζει τα μαχαίρια νέων, πιο επώδυνων μέτρων. Οι ιθύνοντές του θυμίζουν αυτούς που περιγράφει ο Απόστολος Παύλος (Ρωμ.1,31) «ασυνέτους, ασυνθέτους, αστόργους, ασπόνδους, ανελεήμονας», που και αδικοπραγούν και επιδοκιμάζουν τους δράστες, «Συνευδοκούσι τοις πράσσουσι». Στη διάτρητη πια συνθήκη-κουρελού της Λισαβόνας, διαβάζει κανείς την εξής τραγική ειρωνεία: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση βασίζεται στις αξίες του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας (…) καταπολεμά τον κοινωνικό αποκλεισμό (…) προάγει την οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή και την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών»!! Όταν το 1980 ενταχθήκαμε, η Ενωμένη Ευρώπη κατείχε το 25% της παγκόσμιας παραγωγής. Έκτοτε καταρρέει και το 2020 υπολογίζουν να περιορισθεί στο 7%! Το 2009 οι μέσες ελληνικές αποδοχές  ήταν το 84% των αντίστοιχων ευρωπαϊκών, το 2010-11 έπεσαν στο 74%, το 2012 κατρακύλισαν στο 68,5% και φυσικά συνεχίζουν κατολισθαίνοντας. Μεταξύ 2008-2012, απομειώθηκε η αγοραστική δύναμη εδώ κατά 23%.  Πανευρωπαϊκά μοναδική η ονομαστική μείωση του κατώτατου μισθού. Κινεζοποίηση, ή βουλγαροποίηση της εργασίας! Στη Γερμανία της Μέρκελ, χιλιάδες Βαλκάνιοι και Ουκρανοί, «ενοικιαζόμενοι εργάτες», δουλεύουν για ωριαία αμοιβή 3€, 60 ώρες την εβδομάδα, ανασφάλιστοι. Η θεοποιημένη από τους δυνάστες λιτότητα, «βρίσκεται εκτεθειμένη ως έκφραση των προκαταλήψεων, του καιροσκοπισμού και των ταξικών συμφερόντων που αείποτε εκπροσωπούσε» (Krugman). Η δυσώνυμη Σχολή του Σικάγου και το δόγμα της: ιδιωτικοποιήσεις, απορρύθμιση, αποδεκατισμός κοινωνικού κράτους, εξουσιάζει σε όλο τον πλανήτη. Έτσι οι εύποροι γίνονται πάμπλουτοι και οι εργαζόμενοι αναλώσιμοι φτωχοί, εκείθεν των ορίων της φτώχειας. Ύφεση, μαζική ανεργία και διαρκής υπεξαίρεση του αιματηρού ιδρώτα των πολλών με πρόσχημα την «δημοσιονομική αποκατάσταση». Αυτό το γερμανικό μείγμα λιτότητας «αποδείχθηκε θανάσιμο» (Γιόσκα Φίσσερ). Αληθινό ολοκαύτωμα για την Ελλάδα και την Κύπρο. Για ολόκληρο τον Νότο. Τώρα η Γερμανία διαλύει το τραπεζικό σύστημα της Σλοβενίας, εις πείσμα του γεγονότος ότι τα οικονομικά μεγέθη της συνηγορούν για το αντίθετο. Βαθύς αναστεναγμός για την ένδεια ηγεσίας και οράματος στην ιστορική ήπειρο και στον αγρίως δοκιμαζόμενο τόπο μας. Τραγική η απουσία ενός συγκροτημένου σχεδίου εξόδου από την κρίση. Με οργή και με πόνο ξέσπασε προχθές ο Serge Halimi της Monde Diplomatique (Απρ.2013): «Στη Ρώμη και στην Αθήνα, ή τη Λευκωσία, ντόπιες μαριονέτες φαίνονται ήδη αποφασισμένες να μετουσιώσουν σε πράξη τις εντολές (…) που θα τους δώσουν οι Βρυξέλλες, η Φρανκφούρτη, ή το Βερολίνο». Έτσι ωμά και παστρικά. Επείγουν: -Να συσπειρωθεί ο Νότος, μαζί και η βραδύτατα αφυπνιζόμενη Γαλλία. -Να ηττηθεί η Γερμανία. -Να ανατραπεί η λιτότητα και να επισπευσθεί η ανάπτυξη. Προϋπόθεση να ξυπνήσουν οι λαοί που δεινοπαθούν. Φυσικά δεν θ’ αλλάξουμε …λαό. Ηγέτες πρέπει ν’ αλλάξουμε, που να εμπνέουν και να καθοδηγούν τους λαούς. Και εμείς μέσα μας να επισπεύσουμε την «καλήν αλλοίωσιν» των Πατέρων με αυτεπίγνωση και μεταβολή παραδείγματος. Τρόπου ζωής. Να αποδείξουμε πως δεν είμαστε «ανθρωπάκια του σωλήνα», για τα οποία οι σχετλιαστικοί στίχοι του Νίκου Γκάτσου : «Αχ τα ανθρωπάκια του σωλήνα Ποτέ δε βγήκατε ταξίδι Εκεί που ζούσε η Μπουμπουλίνα Ύδρα, Ψαρά και Γαλαξίδι» . . .     «Για ένα πουκάμισο αδειανό», για ένα Μνημόνιο Του Στέλιου Παπαθεμελή   Η πολιτική του Μνημονίου είναι ολοκληρωτικά αδιέξοδη. Το γνωστό Ινστιτούτο Bruegel (Πιζανί – Φερύ, Σαπίρ, Βούλφ) μάς αποκαλεί «το πειραματόζωο της Ευρωζώνης» και αποφαίνεται ότι το ελληνικό Μνημόνιο ανήκει στο 1% των περισσότερο αποτυχημένων, από τα 159 που εφάρμοσε διεθνώς το ΔΝΤ. Ενώ αποκαλύπτει τις αλχημείες που μεθοδεύτηκαν με το περιβόητο PSI, που αν και το ζήτησε τον Ιούλιο του  2011, ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 2012, καθυστέρηση που δημιούργησε προνομιούχους και χαμένους, με δυσμενείς συνέπειες στη βιωσιμότητα του χρέους. Δανειζόμαστε για να πληρώσουμε τους δανειστές, διογκώνοντας το χρέος. Ως πότε και ως πού; Αυτή η ιστορία, όπως ομολογούν και οι ξένοι, «δεν βγαίνει», εις πείσμα της τεχνικής αισιοδοξίας που επιχειρούν να κατασκευάσουν τα εγχώρια παπαγαλάκια. Γι’ αυτό δεν πάει άλλο… Οι ιθύνοντες Ευρωένωσης και Ευρωζώνης λειτουργούν όχι ως πολιτικός Οργανισμός συνοχής και αλληλεγγύης, αλλά ως … συνδικάτο εγκλήματος. Τουλάχιστον απέναντί μας και της Κύπρου. Ο Δημοσθένης (Α΄ Ολυνθιακός 15) μάς είχε προειδοποιήσει. «Οι δανειζόμενοι ραδίως (= επιπόλαια) επί μεγάλοις τόκοις, μικρόν ευπορήσαντες χρόνον (= αφού λιγάκι ευπορήσουν) και των αρχαίων απέστησαν (= χάνουν και την παλιά τους περιουσία). Μελανός ο απολογισμός: ανάκαμψη μηδέν, ανεργία στο ζενίθ, ανισότητες αφόρητες. Η φτώχεια και η ανασφάλεια είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών του ευρωδιευθυντηρίου. Θέλουν να σώσουν το ευρώ με Ιφιγένειες Ελλάδα – Κύπρο. Αξιώνουν να μειωθεί το έλλειμμά μας στο 4,5% ως το 2016. Το ευχολόγιο της Έκθεσης του ΔΝΤ φαντάζεται «χωρίς νέες οριζόντιες περικοπές», αλλά αυτοαναιρούμενο καταλήγει ότι «η χώρα θα χρειασθεί και άλλα διαρθρωτικά μέτρα για να φθάσει σ’ αυτόν τον στόχο». Ο εστί μεθερμηνευόμενον: διαρθρωτικά = νέες περικοπές! Οι διαχειριστές της μοίρας μας αδυνατούν να δώσουν σε δυο υποζύγια άχυρο. Με πληθωρισμό κάτω της μισής μονάδος και με μοναδιαίο κόστος εργασίας κάτω του μισού οι τιμές καλπάζουν ακάθεκτες στα ύψη. Αυτό δείχνει ότι το καρτέλ της διατροφικής αλυσίδας λεηλατεί παντοδύναμο και ατράνταχτο. Οι πολίτες, μέσα στην κατάθλιψή τους, έχουν παραιτηθεί από την ελπίδα εξόδου. Προσδοκούν απλά τον πολυπόθητο «πάτο». Όμως, πόσο κάτω ακόμη πρέπει να κατρακυλήσουμε για να τον βρούμε; Τελικά, «τόσος πόνος, τόση ζωή, πήγαν στην άβυσσο για ένα πουκάμισο αδειανό…» (Σεφέρης) Για το περιβόητο Μνημόνιο… Άνω σχώμεν τας καρδίας! Ο ευρωπαϊκός Νότος βασανίζεται στην ίδια με μας υψικάμινο, όσο όμως οι πιστές στο σύστημα ηγεσίας του κινούνται δουλικά, οι λαοί οφείλουν να λειτουργήσουν εξεγερτικά. Στην Ευρώπη ωστόσο, από τη Γαλλική Επανάσταση ως το Μάη του ’68, οι μεγάλες αλλαγές ξεκίνησαν από τη Γαλλία που την τελευταία περίοδο κοιμάται κι ονειρεύεται … Αγουροξυπνημένος ο Ολλάντ παρουσίασε προχθές τα 4 βήματα για την ανάπτυξη της Ευρώπης. Μακάρι αυτό να είναι αρχή μετανοίας. Πάντως, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή!

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/8427, Ἀντίβαρο

http://www.antibaro.gr/article/8427

«Η γιαγιά που πήδησε στο Ζάλογγο»

Μεγάλωσα ακούγοντας πως, η προγιαγιά της προγιαγιάς της Κούκαινας, ήταν από κείνες που πήδησαν στο Ζάλογγο. Έπεσε τελευταία- προτελευταία, μας έλεγε η γιαγιά η Βέργω, έπεσε πάνω στα πτώματα, έσπασε το πόδι, χτύπησε, μα έζησε, είχαμε προίκα και την παντρέψαμε κι ας ήταν σακάτισσα, κι από κει κρατάμε όλοι. Χρόνια κοροϊδευαμε τη μαμα- άσε ρε μάνα που τη γλίτωσε, μας την πήδησαν οι τούρκοι, τουρκόσποροι είμαστε όλοι. Θύμωνε η μάνα με τα αυθάδικα – κοκκίνιζε, φούσκωνε από θυμό, αχ βρωμόπαιδα, τίποτα δε σέβεστε, τίποτα…

Η γιαγιά η Βέργω, Βιργινία, ήταν γυναίκα της Πίνδου, η γιαγιάκα μου. Βράχος ηπειρώτικος, ατσάλι και ψυχή μαζί, άκακη σαν το πρόβατο κι άγρια σαν η λύκαινα αν πήγαινες να της πειράξεις το μικρό της. Ανέβαινε η μικρομάνα στο βουνό, ζαλωμέν τα πυρομαχικά, μαζί με την πεθερά της, και της έλεγε η γιαγια να μη φοβάται όσο ακούει τις σφαίρες, τη δική της δε θα την ακούσει όταν θα έρθει. Ημουν μεγάλη όταν έμαθα πως εκείνη η γιαγια που πήδησε στο Ζάλογγο, αυτή ντε που έγινε αφορμή για τόσα γέλια και τόσο θυμό, κρατούσε απ΄το Γιωργάκη το Μπότσαρη. Καθόμασταν οι γυναίκες στην αυλή, στα πεζούλια, καλοκαίρι, τζιτζίκια και ψιλοκελάιδισμα, ήμουν δεν ήμουν 20 χρονώ, τρίβαμε ρίγανη, κι είπε η γιαγιά πως, εκείνο το κορίτσι το σακάτικο, που πόσα δώσαμε να το παντρέψουμε ανάθεμα κι αν ξέρει και καλά που είχαμε, κρατούσε απ’ το Γιωργάκη το Μπότσαρη, από τη φάρα του Τούσια και του Μάρκου και του Κίτσου και του Νότη. Ολη η γενια της γιαγιας της Κούκαινας. Εμεινα καγκελο. Τι λες ρε γιαγια, θα μας τρελλάνεις; φτάσαμε τόσο χρονώ για να το πεις; ότι είμαστε απ’ τη γενιά του Μάρκου και του Γιωργάκη και του Κίτσου και του Νότη; Κι η γιαγιά μου η μαυρομαντηλού, με το θεόρατο γέλιο, με τις ασπρες κοτσίδες ως τη μέση, που τις τύλιγε στεφάνι δόξας στο κεφάλι το ηπειρωτικο, με κοίταξε και μου πε: “Γιατί ‘μωρ’ Μπουσω’μ’, τι παραπάνω έκανε ο Μάρκος από μας;”.

Αγαπάω το Ζαπάτα και το Ντουρούτι, τον Λουμούμπα και τον Μπολίβαρ, τον Τσε και τον κομμαντάντε Μάρκος, μίλησαν στην ψυχή μου, γιατί είχε μιλήσει αυτή η γιαγιά πρώτη, γιατί αυτή η γιαγιά, του Όχι και της λεβεντιάς, με έκανε να αναγνωρίζω με ποιούς είμαστε ομόαιμοι και ομόθρησκοι- της θυσίας του ανθρώπου, της λευτεριάς γαλαζοαίματοι. Κρατάω το κεφάλι μου ψηλά από ευθύνη. Δε θα είμαι εγώ η πρώτη να προδώσω το αίμα μου, την ιστορία και την παράδοσή μου. Θυμάμαι – ω, μωρ’Μπουσω’μ τι ειν΄αυτοι, τίποτε δεν είναι! άιντε και τους φάγαμε! Θυμαμαι που και στο κοριτσιστικο χερι χωρουσε ξυλινο σπαθακι.

Από σεβασμό σε αυτή τη γιαγιά, στη μνήμη και στο παράδειγμα της, δε θα πω όσα σκέφτομαι για την κυρία της ΔΗΜΑΡ, την ίδια που τολμά να αμφισβητεί τη γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων, των Ασυρρίων, που ακόμη είναι δίπλα μας, ανασαίνουν οι άνθρωποι που την έζησαν.. Ευτυχώς αναλαμβάνει ο λαος να απαντησει σε ολους αυτους- τους με βεβαιότητα ξεχασμένους λίαν συντόμως, ως πρέπει σε απολιθώματα.

Λαμπρινή Θωμά

http://www.antibaro.gr/article/8410
Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/8410, Ἀντίβαρο