Ενώ η προδοσία κορυφώνεται έρχεται «θύελλα» από ανατολάς – Αντίδραση τώρα, μετά θα είναι πολύ αργά

του Νίκου Χειλαδάκη δημοσιογράφου-συγγραφέα-τουρκολόγου

Διευθυντή Σύνταξης του «ΕΡΩ»

 Τον τελευταίο καιρό και ενώ η επίσημη Τουρκία έχει στραμμένη την προσοχή της στα ανατολικά σύνορα, παρατηρείτε μια αυξημένη κινητικότητα στην δυτική πλευρά με την επάνδρωση της Στρατιάς του Αιγαίου με νέα σύγχρονα αποβατικά σκάφη, ενώ στην περιοχή του Έβρου οι στρατιωτικές δυνάμεις εφοδιάζονται με καινούργια αμφίβια μέσα διέλευσης του πόταμου και ταχείας διεκπεραίωσης στην δυτική πλευρά. Στην δυτική Θράκη καραδοκεί η τουρκογενής μειονότητα που τα τελευταία χρόνια έχει οργανωθεί κατάλληλα για να στηρίξει σαν μια νέα πέμπτη φάλαγγα μια πιθανή τουρκική εισβολή. Αλλά το πιο επικίνδυνο σημείο σε όλα αυτά, είναι η αυξανομένη τουρκική προκλητικότητα στην ευρύτερη περιοχή της Κύπρου, μην αποκλείοντας ακόμα και θερμό επεισόδιο, ενώ το αδιέξοδο στο Κυπριακό φαίνετε ανυπέρβλητο εξ αίτιας της τουρκικής αδιαλλαξίας.

Η παρακολούθηση όλων αυτών των εξελίξεων στην γειτονική χώρα δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα καθώς απαιτείτε προσοχή και κυρίως βαθειά γνώση των τουρκικών πραγμάτων. Πολλοί ίσως γελάσουν με τα όσα θα παρουσιάσουμε παρακάτω, αλλά είτε το θέλουμε είτε όχι, αυτή είναι η πραγματικότητα και οι εθελοτυφλούντες πάντα είναι οι χαμένοι. Στην μακραίωνη ιστορία της η Ελλάδα πλήρωσε στο παρελθόν πολύ ακριβά τους προδότες και την προδοσία, αυτή την φορά όμως θα είναι η τελευταία και αν δεν αντιδράσουμε έστω την ύστατη στιγμή, τότε το τέλος αυτού του έθνους θα αιωρείται σαν ένα από τα   πιο τραγικά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας.

Γεγονός είναι πως η Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει αυξήσει στο κατακόρυφο τις ενεργειακές της ανάγκες ενώ η πολιτική της ενεργειακής αυτάρκειας αποτελεί βασικό κεφάλαιο των Ερντογάν και του αδίστακτου νεοοθωμανιστή, Νταβούτογλου. Όμως η   άμεση ενεργειακή αυτονόμηση της Τουρκίας, όπως εκτιμούν στην Άγκυρα, περνά από τα μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου που βρίσκονται στο Αιγαίο και παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Η άποψη που έχει επικρατήσει στην τουρκική πρωτεύουσα είναι ότι δεν μπορεί άλλο η Τουρκία να περιμένει να συμφωνήσει η Ελλάδα στην συνεκμετάλλευση των τεραστίων ενεργειακών κοιτασμάτων στο Αιγαίο και για τον λόγο αυτό η ΤΡΑΟ, «Τουρκική Κρατική Ανώνυμη Εταιρεία Πετρελαίου», έχει εντολές να προχωρήσει μονομερώς, παρά του ότι με αυτόν τον τρόπο παραβιάζονται προκλητικά οι συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για την αποχή μονομερών κινήσεων που είναι δυνατόν να προκαλέσουν την ευαίσθητη ισορροπία στο Αιγαίο μεταξύ των δυο χωρών.

Η τουρκική εφημερίδα, Γιενή Σαφάκ, (φιλοκυβερνητική), στις 4/6/2009, δημοσίευσε την αποκαλυπτική έκθεση της ΤPAO, σύμφωνα με τη οποία ήδη η Τουρκία έχει σχεδιάσει δυο πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου στο Αιγαίο, η μια ανατολικά της Σαμοθράκης και η άλλη στην περιοχή μεταξύ Χίου, Σάμου και τουρκικών ακτών. Όπως ανέφερε η τουρκική εφημερίδα, η ΤPAO έχει ήδη κάνει εκτενείς μελέτες για διάφορες περιοχές του Αιγαίου όπου έχουν διαπιστωθεί   μεγάλες ποσότητες πετρελαϊκών κοιτασμάτων. Παράλληλα, εκτός από την περιοχή του Αιγαίου, η ΤPAO έχει ήδη σχεδιάσει άλλες 4 πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου στην ανατολική Μεσόγειο πέριξ του θαλάσσιου χώρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και σε άλλες τρεις στην περιοχή της τουρκικής Μαύρης Θάλασσας, όπου διεξάγονται εδώ και μήνες μεγάλες γεωτρήσεις για την ανακάλυψη ενεργειακών κοιτασμάτων και σύμφωνα με τα αποτελέσματα είναι πολύ ενθαρρυντικές. Η έκθεση της ΤPAO ανέφερε επίσης ότι για τα επόμενα χρόνια έχουν προγραμματίσει   συνολικά 96 «τρύπες» για την άντληση πετρελαίου, από τις οποίες οι περισσότερες, 47 τον αριθμό, βρίσκονταν στην περιοχή της θάλασσας του Μαρμαρά, η οποία σημειωτέον θεωρείται θάλασσα ανοιχτής διέλευσης, καθώς συνδέει τον Ελλήσποντο με τον Βόσπορο και υπόκειται σε διεθνείς νομολογίες, (κάτι που στην Αθήνα συστηματικά αγνοείτε).

Όμως από το 2009 μέχρι σήμερα τα γεγονότα τρέχουν. Σε μια πρόσφατη, (Ιανουάριος του 2012), εκτενή μελέτη του τουρκικού Κέντρου Στρατηγικών Ερευνών, «SASGEM», με τον χαρακτηριστικό τίτλο : «Ο Πόλεμος του πετρελαίου και του φυσικού αερίου στην Μεσόγειο», ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζεται σαν αναπόφευκτη εξέλιξη μια πολεμική σύγκρουση μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας και κατά συνέπεια και την ανάφλεξη στο Αιγαίο όπου βρίσκονται τα τεράστια, σύμφωνα με τους Τούρκους, ενεργειακά κοιτάσματα. Σύμφωνα με αναλυτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Μιλιέτ, στις 27 Δεκεμβρίου 2011 με τον τίτλο, «Akdeniz de Rum ve Türkiye nin haritaları resmileşti gelecek yıl güneyde doğalgaz gerginliği var», η ΤΡΑΟ έχει δεσμεύσει πέντε περιοχές στην κυπριακή υφαλοκρηπίδα για έρευνες για ενεργειακά κοιτάσματα την ίδια περίοδο που στις ίδιες περιοχές θα διεξαχτούν εντός του 2012 έρευνες υπό την κυπριακή δικαιοδοσία. Η Μιλιέτ προανήγγειλε ένταση η οποία, όπως ανέφερε, δεν αποκλείετε να μεταφερθεί και στην ελληνοτουρκική πλευρά. Εντωμεταξύ χαρακτηριστικό του πως μας αντιμετωπίζουν στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, είναι το δημοσίευμα της φιλοκυβερνητικής, Γιενή Σαφάκ, στις 5 Νοεμβρίου 2011, με τον χαρακτηριστικό τίτλο, «Komşudaki kriz it dalaiı nın vurdu» = «Η Κρίση του γείτονα έπληξε και τις αερομαχίες». Όπως αναφέρονταν, η μεγάλη κρίση που πλήττει την Ελλάδα είχε σαν αποτέλεσμα να ακυρώνει πολλές επιχειρήσεις αναχαιτίσεως των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών στο Αιγαίο. Για το ίδιο θέμα η άλλη τουρκική εφημερίδα, Σταρ, έγραψε με πηχυαίους τίτλους στις 8 Νοεμβρίου του 2011, «Benzini yok uçmaya Ege de girer it dalaşına», ότι δηλαδή η ελληνική πολεμική αεροπορία έχει ουσιαστικά μπατάρει και λόγω… έλλειψης βενζίνης τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη αδυνατούν πλέον να έρθουν σε αντιπαράθεση με τα τουρκικά πάνω από τον εναέριο χώρο του Αιγαίου. Δηλαδή με λίγα λόγια έχουμε καταντήσει σαν μια χώρα που αδυνατεί να υπερασπίσει τον εναέριο χώρο της. Και ενώ έχει δημιουργηθεί αυτό το κλίμα, ότι δηλαδή μια ελληνοτουρκική σύρραξη θα είναι περίπατος για την Άγκυρα, από τον Σεπτέμβριο του 2011 έχει εισβάλει στο Αιγαίο η νέα μεγάλη κορωνίδα του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, η περίφημος «Hebelyada» = «Πριγκιπόννησοι». Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Χουριέτ, στις 28 Σεπτεμβρίου του 2011, το τουρκικό ναυτικό έχει αποκτήσει πλέον την πλήρη υπεροπλία στο Αιγαίο, ενώ η δύναμη του κατατάσσετε στις πρώτες δέκα παγκοσμίως.

Όλα αυτά σκιαγραφούν μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση καθώς η θύελλα από ανατολάς πλησιάζει με απειλητικές διαθέσεις. Η ατμόσφαιρα θυμίζει την ηρεμία πριν από τη τρικυμία. Και ενώ ο ουρανός σκοτεινιάζει, οι γνωστοί προδότες φρόντισαν εδώ και χρόνια να προετοιμάσουν το έδαφος για να παραδώσουμε τα πάντα. Το μεγαλύτερο επίτευγμα της κρίσης που τα τελευταία χρόνια ταλανίζει την Ελλάδα, είναι ότι διέβρωσε σε εκπληκτικό βαθμό τα αντανακλαστικά αντίστασης, ενώ δημιούργησε σοβαρό πρόβλημα στο ηθικό και πρόβαλε την εικόνα μιας χώρας που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της και το κυριότερο, να διαχειριστεί προς όφελος του λαού της τον τεράστιο ενεργειακό της πλούτο. Άραγε θα πληρώσουμε την αποστασία μας και τον καταστροφικό ευδαιμονισμό μας που μας πλάνεψε με τον χειρότερο τρόπο, με την καταστροφή των ιερών και των οσίων μας; Αν δεν αντιδράσουμε τώρα, όταν ξεσπάσει η θύελλα θα είναι πολύ αργά.

http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7762:eno-i-prodosia-korufonetai-erxetai-lthuellar-apo-anatolas-tou-nikou-xeiladaki&catid=190&Itemid=257

Το αποκαλυπτικό δεκασέλιδο του «Δεύτερου Μνημονίου»

Των Μαρίνα Μάνη, Σπύρου Δημητρέλη 

«Δύο μεγάλες αποκρατικοποιήσεις» προσεχώς, προνομιούχες μετοχές για τις τράπεζες που θα ενισχυθούν κεφαλαιακά μετά το «κούρεμα», φορολογικό, μειώσεις στα ειδικά μισθολόγια, απολύσεις στο Δημόσιο, επικουρικές. 

Ένα δεκασέλιδο πυκνογραμμένο κείμενο παρέδωσε στους «εμπλεκόμενους» με τη νέα δανειακή σύμβαση υπουργούς ο Λουκάς Παπαδήμος μετά τη χθεσινή σύσκεψη στο Μαξίμου. 

Το κείμενο αποτελεί, στην ουσία, τις βασικές αρχές του «δεύτερου Μνημονίου», καθώς απαρτίζεται από το σύνολο των υποχρεώσεων που καλείται να αποδεχθεί η χώρα προκειμένου, μαζί με τη συμφωνία για το «κούρεμα», να ανοίξει ο δρόμος προς το νέο δάνειο. 

Άλλα σημεία του είναι διατυπωμένα με σαφήνεια (π.χ. για τις επικουρικές τίθεται η «περικοπή μη απαραίτητων παροχών των επικουρικών ταμείων») και άλλα παρατίθενται γενικά για παράδειγμα, γίνεται αναφορά στη μείωση του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους χωρίς ωστόσο να υπάρχει εξειδίκευση ως προς τον κατώτατο 13ο 14ο μισθό. 

«Δύο αποκρατικοποιήσεις» 

Έτερο σημείο που θεωρείται σημαντικό είναι αυτό που αφορά στις αποκρατικοποιήσεις, καθώς επισημαίνεται η ανάγκη να γίνουν «τουλάχιστον δύο μεγάλες» μέσα στο δεύτερο τρίμηνο του έτους, χωρίς να διευκρινίζεται ποιες και πώς.

Στα «δύσκολα» σημεία ανήκει η νέα αύξηση των αντικειμενικών αξιών (κατά 25% με αναδρομική ισχύ από 1/1/2012) και οι απολύσεις στο Δημόσιο μέχρι το 2015, καθώς γίνεται λόγος για 150.000 λιγότερες θέσεις που θα προέλθουν «από τους υπαλλήλους που θα αποχωρήσουν κι από εκείνους που θα απολυθούν». 

Περικοπές δαπανών, όχι νέοι φόροι 

Στα «θετικά» του κειμένου εντάσσονται κατά τις ίδιες πηγές η δέσμευση ότι η δημοσιονομική προσαρμογή το 2012 θα επιδιωχθεί να γίνει από τη μείωση των δαπανών και όχι από επιβολή νέων φόρων αν και θα μπει «μαχαίρι» σε φοροαπαλλαγές που έχουν απομείνει. (Ειδικά για την κάλυψη της μαύρης τρύπας του 2011 που ανέρχεται σε 2 δις ευρώ, θα γίνει προσπάθεια να καλυφθεί από περιστολή αμυντικών και φαρμακευτικών δαπανών). 

Επίσης, η σαφής αναφορά στη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών κάτι που εκτιμάται ότι θα συμβάλλει στην πιο επιεική αντιμετώπιση του μισθολογικού κόστους στον ιδιωτικό τομέα. 

Προνομιούχες και φορολογικό 

Όσον αφορά στο κεφάλαιο για τις Τράπεζες, αναφέρεται σαφώς ότι όσες κριθούν βιώσιμες (viable) μετά το κούρεμα, η κεφαλαιακή τους ενίσχυση θα γίνει με έκδοση προνομιούχων μετοχών που σημαίνει ότι η διοίκησή τους δεν θα περάσει σε δημόσιο έλεγχο. 

Αναλυτικά, τα μέτρα

Ειδικότερα, η τρόικα στο κείμενο ζητάει, μεταξύ άλλων, τα εξής:

– Λήψη μέτρων 1% του ΑΕΠ (περίπου 2,2 δισ. ευρώ) προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος για το έλλειμμα του 2012, ο οποίος ωστόσο μένει να προσδιοριστεί. Τα μέτρα αυτά πρέπει να είναι αποκλειστικά από την πλευρά των δαπανών και μάλιστα από την περικοπή μεγάλων κατηγοριών δαπανών. Στο πλαίσιο αυτό η τρόικα συστήνει το κλείσιμο δημοσίων φορέων και «μείωση απασχολούμενων», δηλαδή απολύσεις. 

Άλλο μέτρο που συστήνουν είναι η μείωση των δαπανών για την υγεία, μέσω μείωσης των δαπανών για φάρμακα (ζητάει τουλάχιστον το 50% των συνταγογραφούμενων να είναι γεννόσημα και μείωση των αμυντικών δαπανών.

Στο κείμενο αναφέρεται πως θα οριστούν πιο λεπτομερώς τα μέτρα στο μέλλον.

– Υιοθέτηση ενός νόμου-πλαισίου για τις επικουρικές συντάξεις που θα συγχωνεύει όλα τα επικουρικά σε ένα ταμείο και θα προβλέπει περικοπές «προνόμια» των επικουρικών συντάξεων για το 2013-2014 σε συνδυασμό με τους στόχους του μεσοπρόθεσμου πλαισίου.

– Πιο αποτελεσματικός έλεγχος των προσλήψεων (εξασφάλιση τήρησης του κανόνα 1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις) μαζί με έλεγχο των προσλήψεων στις αστυνομικές και στρατιωτικές σχολές.

– Μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, δημιουργία χρονοδιαγράμματος. Το χρονοδιάγραμμα που προβλέπει ότι έως τέλος Μαρτίου θα έχει ολοκληρωθεί ο διάλογος για το φορολογικό σύστημα αναφέρεται στο κείμενο ότι είναι πολύ σύντομο.

– Καθορισμός στο μέσον του 2012 των μέτρων περικοπής δαπανών για την διετία 2013-2014 για την εξασφάλιση των δημοσιονομικών στόχων. Μένει να προσδιοριστεί το ύψος του δημοσιονομικού κενού για αυτά τα δύο έτη.

– Εισαγωγή ενός προγράμματος για στοχευμένη μείωση προσωπικού στο Δημόσιο, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της μείωσης των δημοσιών υπαλλήλων κατά 150.000 έως το 2015. Στο συγκεκριμένο σημείο γίνεται λόγος επί λέξει για απολύσεις.

– Μεταφορά όλης της δικαιοδοσίας για την εποπτεία του ΕΟΠΥΥ και των άλλων ταμείων υγείας στο υπουργείο Υγείας. Οι αρμοδιότητες για την κοινωνική προστασία να περάσουν στο υπουργείο Εργασίας.

– Δημιουργία ενός χρονοδιαγράμματος για τη μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική και προϋπολογισμό.

– Ορισμός και δημοσιοποίηση διαδικασιών για την εκκαθάριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς ιδιώτες.

– Δημιουργία μιας διυπουργικής επιτροπής για την παρακολούθηση και δημοσίευση κάθε μήνα στο site του υπουργείο Οικονομικών της απόδοσης «των κοινωνικών δαπανών».

– Επίτευξη τριμηνιαίων ποσοτικών στόχων στην ανάληψη υποχρεώσεων του Δημοσίου.

– Αναθεώρηση του νόμου για την ανεξαρτησία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής προκειμένου το διοικητικό συμβούλιο της αρχής να αποκτήσει συμβουλευτικό χαρακτήρα και να ξεκαθαριστεί η «επαγγελματική εξουσία» του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ ως επικεφαλής αξιωματούχου της και συντονιστή του εθνικού στατιστικού συστήματος. Η συγκεκριμένη απαίτηση της τρόικας «μυρίζει» παρέμβαση στην υπόθεση του φουσκώματος του ελλείμματος του 2009, καθώς το ζήτημα ξεκίνησε από κόντρα μελών του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ και του προέδρου της.

– Νομοθέτηση για τη βελτίωση της ευελιξίας των μισθών. 
– Μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 5%. 
– Απελευθέρωση των οδικών μεταφορών.
– Άνοιγμα του επαγγέλματος τω συμβολαιογράφων και σε ξένους υπηκόους.

– Περαιτέρω μείωση των περιορισμών για τους δικηγόρους, με κατάργηση της υποχρεωτικής παρουσίας τους σε πολλές συναλλαγές όταν είναι και συμβολαιογράφος παρόν (εννοούν τα συμβόλαια μεταβίβασης ακινήτων και άλλα).

– Ψήφιση νόμου για την άρση των περιορισμών σε 20 υψηλών αμοιβών επαγγέλματα, όπως ορκωτούς εκτιμητές, λογιστές, φορολογικούς συμβούλους, αναλογιστές, ιδιωτικά σχολεία, φορτοεκφορτωτές, ξεναγούς, μεσίτες  και παρόχους πρωτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας.

– Άνοιγμα της αγοράς ενέργειας με πώληση μονάδων της ΔΕΗ. 

Τα 13 φορολογικά μέτρα του νέου μνημονίου 

Αύξηση των αντικειμενικών τιμών, κατάργηση ρυθμίσεων για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές και σαρωτικές παρεμβάσεις στη στελέχωση των φορολογικών υπηρεσιών: πρόκειται για τρία από τα συστατικά του φορολογικού σκέλους των απαιτήσεων της τρόικας που περιλαμβάνονται στο αναλυτικό 10σέλιδο που δόθηκε χθες από τον Πρωθυπουργό στους υπουργούς και έφερε πρώτο στη δημοσιότητα χθες το βράδυ το Capital.gr. 

Ειδικότερα, το νέο μνημόνιο που απαιτεί η τρόικα περιλαμβάνει: 

-την αύξηση των αντικειμενικών τιμών των ακινήτων κατά 25% αναδρομικά από την 1-1-2012. Η αύξηση αυτή θα οδηγήσει σε αύξηση μιας σειράς φόρων, όπως είναι το χαράτσι των ακινήτων μέσω της ΔΕΗ, ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας, οι φόροι κληρονομιών, γονικών παροχών κλπ. 

-κάταργηση των πρόσφατων ρυθμίσεων για τα ληξιπρόθεσμα χρέη και τις οφειλές εισφορών προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Θα πρέπει επίσης να καταργηθεί και η άρση των ποινικών διώξεων και το ξεπάγωμα των περιουσιακών στοιχείων που προσφέρουν αυτές οι ρυθμίσεις. 

-απαγόρευση νέων ρυθμίσεων περαίωσης στο εξής 

-αλλαγή του ποινικού κώδικα για τα αδικήματα της ενεργητικής και παθητικής δωροδοκίας προκειμένου να καλύπτονται και περιπτώσεις κρατικών λειτουργών στο πλαίσιο ή και εκτός των καθηκόντων τους. 

-ο έλεγχος των φορολογικών υπηρεσιών θα πρέπει να περάσει από το πολιτικό επίπεδο στο υπηρεσιακό επίπεδο. Θα πρέπει, σημειώνεται συγκεκριμένα, να τοποθετηθεί ανεξάρτητος από την πολιτική ηγεσία Γενικός Γραμματέας Φορολογικών και Τελωνειακών θεμάτων ο οποίος θα είναι ειδικός σε θέματα φορολογίας. 

-οι προϊστάμενοι των φορολογικών υπηρεσιών θα πρέπει να αλλάζουν θέση κάθε δυο χρόνια (rotate). 

-αντικατάσταση των προϊσταμένων των φορολογικών υπηρεσιών που δεν αποδίδουν (π.χ. στη ΔΥΟ μεγάλων επιχειρήσεων και στις μεγάλες εφορίες). 

-εκπόνηση σχεδίου για την καταπολέμηση της διαφθοράς στο φορολογικό μηχανισμό. 

-σύσταση της υπηρεσίας εσωτερικών υποθέσεων που έχει θεσπιστεί με νόμο του 2011. 

-λήψη μέτρων για τη βελτίωση της είσπραξης των εισφορών 

-άμεση έναρξη ελέγχου των δηλώσεων πόθεν έσχες των στελεχών του υπουργείου Οικονομικών. 

-θέσπιση μέτρων προστασίας από την πολιτεία αυτών που καταγγέλουν και αποκαλύπτουν περιπτώσεις διαφθοράς. 

-λήψη μέτρων για την επιτάχυνση των φορολογικών δικών. Το 50% πρέπει να έχουν φθάσει στο στάδιο της ακρόασης έως το τέλος Ιουνίου 2012 και το 85% έως το τέλος του 2012. Όλες οι υποθέσεις θα πρέπει να έχουν εκκαθαριστεί έως το τέλος του 2013 με προτεραιότητα στις υποθέσεις άνω του ενός εκατ. ευρώ.

Τα «ρετιρέ» 

Ένα δύσκολο σημείο (που ωστόσο δεν βρίσκεται αντίθετους τους εταίρους) είναι οι νέες μειώσεις μισθών σε συγκεκριμένες κατηγορίες αμειβομένων από τον κρατικό κορβανά (σ.σ. ειδικά μισθολόγια), όπως οι δικαστικοί, οι διπλωμάτες, οι πανεπιστημιακοί, οι γιατροί του ΕΣΥ και οι ένστολοι αν και για τους τελευταίους εκφράζονται σοβαρές επιφυλάξεις. 

Κατά τις πληροφορίες, η ΝΔ θα προτάξει μειώσεις μισθών στα «ρετιρέ» των πρώην ΔΕΚΟ που δεν εθίγησαν όπως οι υπόλοιπες κατηγορίες εργαζομένων. 

Το κεφάλαιο για τις διαρθρωτικές αλλαγές δείχνει να συγκεντρώνει την σύμφωνη γνώμη όλων των κυβερνητικών εταίρων, καθώς ουδείς έχει εγείρει ενστάσεις σε πολιτικές όπως η απελευθέρωση των επαγγελμάτων, οι καταργήσεις-συγχωνεύσεις δημοσίων οργανισμών ή το fast track. 

Η δέσμευση των «τριών» 

Το περιεχόμενο του δεκασέλιδου μελετάται ήδη από τους κυβερνητικούς εταίρους, ενώ η προσοχή εστιάζεται στην αντιμετώπισή του από τη ΝΔ. Κατά τις πρώτες πληροφορίες, το κείμενο θεωρείται «σε γενικές γραμμές ικανοποιητικό» και τα όποια «γκρίζα σημεία» θα επιδιωχθεί να φωτιστούν πριν από τη συνάντηση που θα έχει ο πρωθυπουργός με τους Γιώργο Παπανδρέου, Αντώνη Σαμαρά και Γιώργο Καρατζαφέρη πιθανότατα αύριο. 

Κατά τις επίμονες πληροφορίες πάντως δεν θα ζητηθεί από τους τρεις αρχηγούς να βάλουν τις υπογραφές τους κάτω από αυτό, όπως διαρρέουν κυβερνητικοί παράγοντες που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. 

«Αυτό που θα μεταφέρει ο κ. Παπαδήμος στους δανειστές θα είναι η πολιτική συμφωνία των κομμάτων ότι θα στηρίξουν μέχρι τέλους την κυβέρνηση και το πρόγραμμα που απαιτείται για τη δεύτερη δανειακή σύμβαση», είναι η επωδός. 

Με την επισήμανση ότι οι διαπραγματεύσεις γι’ αυτήν θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου.

Πηγή:www.capital.gr

Η παρέα του φόρουμ που θέλει να γράψει ιστορία

Όλα ξεκίνησαν πριν από λίγες ημέρες. Μέλη του forum του Capital.gr βρέθηκαν από κοντά, συζήτησαν και ίδρυσαν την Πατριωτική Κίνηση. Είναι από τις λίγες φορές στην Ελλάδα που μία πολιτική κίνηση γεννιέται και ξεδιπλώνεται μέσα από το internet. Μέσα από τα λεγόμενα social media. Η κίνηση ξεκίνησε από 2-3 φίλους και μέσα σε λίγες μέρες αριθμεί περισσότερα από 100 μέλη. Δεν ξέρουμε αν θα τους δούμε και στις εκλογές, αλλά το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι κινητοποιούνται έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Προσωπικά δεν συμφωνώ με πολλές από τις απόψεις τους. Αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα, αν συμφωνεί μαζί τους ο Μαυρίδης ή ο οποιοσδήποτε άλλος. Προσωπικά πιστεύω ότι ο ρόλος του Μέσου είναι να διευκολύνει την ανταλλαγή απόψεων. Με ενθουσιάζει το γεγονός ότι η κίνηση αυτή δημιουργήθηκε μέσα από τις σελίδες του forum του Capital. Με εκπλήσσουν οι θέσεις τους. Από την άλλη πλευρά, ουδείς από εμάς έχει το αλάθητο. Γνωρίστε τους, λοιπόν, μέσα από μία συνέντευξη. Δεν δέχτηκαν να έχει προσωπικό χαρακτήρα. Ομαδικές ήθελαν να είναι οι απαντήσεις. Σεβαστή η άποψή τους. 

Δημιουργήσατε μία πολιτική κίνηση. Ο χώρος που βρεθήκατε όλοι μαζί ήταν αυτός του internet. Το forum του Capital.gr ήταν το συνδετικό σας στοιχείο. Ανεξάρτητα από το τι πιστεύετε και τι επιδιώκετε, πως μπορείτε να αποτινάξετε από πάνω σας τον χαρακτηρισμό «επαναστάτες του πληκτρολογίου»; Είναι μία προσπάθεια του κατεστημένου να αφοπλίσει αυτού του είδους τις κινήσεις ή έχουν κι ένα δίκιο;

Το forum του Capital, ανεξάρτητα από το σκοπό και τη γενικότερη «θεωρητική» φιλοσοφία του, έχει αποδείξει, ότι είναι, πάνω απ΄ όλα, χώρος γόνιμης ανταλλαγής απόψεων. 

Για εμάς πάντως δεν πρόκειται για επανάσταση… Εκτός αν επανάσταση θεωρείται η προσπάθεια ουσιαστικής ενημέρωσης των πολιτών για όλες τις πτυχές των γεγονότων που διαδραματίζονται στην χώρα τα τελευταία χρόνια. Διαπιστώνουμε και εμείς, όπως όλος ο Ελληνικός λαός, ότι κάτι πάει πάρα πολύ στραβά στην χώρα μας σε σχέση με την διαχείριση της κρίσης, με παράλληλη έλλειψη αναλυτικής πληροφόρησης. Ο κόσμος γνωρίζει μόνο την Κυβερνητική άποψη. 

Είναι αλήθεια ότι ο αγώνας που κάνουμε αξιοποιεί το διαδίκτυο για την εξάπλωση των απόψεών μας και την ενημέρωση των πολιτών. Όμως είμαστε έτοιμοι, για την επίτευξη του βασικού μας στόχου, να εξετάσουμε την χρήση όλων των νόμιμων ενεργειών, πέραν αυτών της ενημέρωσης και των αναλύσεων. 

Σε κάθε περίπτωση, είμαστε υπέρ της άποψης ότι ο λαός πρέπει επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν από το Σύνταγμα και να αξιοποιήσει την τεράστια δύναμή του. Οι πολίτες σε μια λειτουργούσα δημοκρατία δεν μπορούν να αφοπλιστούν για τον απλό λόγο ότι αυτοί είναι οι φορείς της δημοκρατίας. 

Το κατεστημένο προσπαθεί να φιμώσει όλες τις ανεξάρτητες φωνές. περιορίζοντας τις δυνατότητες πρόσβασης στα Μ.Μ.Ε. Θέλουμε να ακουστεί και η άλλη άποψη. Είναι ένας από τους στόχους μας. 

Ποιες είναι οι επιδιώξεις σας; Μπορείτε να περιγράψετε τις βασικές σας θέσεις και τους πολιτικούς σας στόχους μέσα σε πέντε σειρές; 

Για αρχή λέμε «όχι» σε νέα ενυπόθηκα δάνεια. Πρακτικά ανταλλάσουν το μη ενυπόθηκο χρέος μας, που διέπεται από το Ελληνικό Δίκαιο με νέο ενυπόθηκο υπό Αγγλικό Δίκαιο, πράγμα εγκληματικό σε βάρος της χώρας. Αυτά γινόντουσαν μόνο σε εποχές που υπήρχαν αποικιοκρατικές συμβάσεις μεταξύ των χωρών. 

Επίσης αρνούμαστε την ψήφιση της δανειακής σύμβασης που ξεπουλά την χώρα μας (με νομιμοποίηση όλων των μεταβιβάσεων της Δημόσιας περιουσίας στην «ξεπουλητική» εταιρία). Μεταξύ άλλων μεταβιβάζεται και όλος ο ορυκτός πλούτος και τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που πιθανών υπάρχουν. 

Σαν τρίτος στόχος μας είναι η λήψη μέτρων πραγματικής δημοσιονομικής εξυγίανσης. Ταχύτατος ισοσκελισμός του προϋπολογισμού και πρωτογενές πλεόνασμα. Καθώς και μεταρρύθμιση του πολιτεύματος, με σκοπό την συνεχή συμμετοχή των πολιτών στην λήψη των αποφάσεων. 

Για την βιωσιμότητα του χρέους και αφού δεν γίνεται αλλιώς, είναι προτιμότερο και πιο δίκαιο να χάσουν λεφτά οι δανειστές κι όχι να επιβαρυνθούν οι λαοί της Ευρώπης. Ας μην ξεχνάμε πως οι αγοραστές των ελληνικών ομολόγων είναι επενδυτές. Δεν είναι δυνατόν να καταδικάζουμε στην ανέχεια ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, μόνο και μόνο για να μην χάσουν από μια άστοχη επένδυση. 

Σε εποχές κρίσης, όπως οι σημερινές, ευνοούνται και αναπτύσσονται ακραίες πολιτικές θέσεις. Πώς δέχεστε τις αιτιάσεις ότι κι οι δικές σας τοποθετήσεις είναι εθνικοκεντρικές; Αν αυτό είναι αλήθεια, πως εξηγείται το γεγονός ότι η κίνησή σας αναπτύχθηκε μέσα από ένα forum για την Οικονομία; Μέσα, δηλαδή, από έναν κατεξοχήν φιλελεύθερο χώρο. Όπως και να το κάνουμε, οι αγορές και η Οικονομία είναι προνομιακός χώρος έκφρασης των φιλελεύθερα πολιτικών δυνάμεων. 

Το forum του Capital λόγω του πλήθους αλλά και της ποιότητας των συμμετεχόντων αποτέλεσε την ιδανική κοιτίδα για την δημιουργία μιας ευρείας ομάδας πολιτών που συμμερίζονται κοινές ανησυχίες για το μέλλον της πατρίδας μας. 

Αγαπάμε την Ελλάδα και αυτό που θέλουμε είναι να προσφέρουμε στην γενιά μας αλλά και τις επόμενες γενιές τις προϋποθέσεις για να ζήσουν με αξιοπρέπεια. 

Σε κάθε περίπτωση, είμαστε ξεκάθαρα υπέρ της απόλυτης ελευθερίας του λόγου και πιστεύουμε ότι η σύνθεση των απόψεων και ο διάλογος είναι η αρχή της δημιουργίας. 

Θεωρούμε όμως αδιανόητο να χαρακτηρίσουμε ως ακραίες, θέσεις που εκπορεύονται από έναν καθαρά εθνικό προσανατολισμό. Αντιθέτως, θα τις χαρακτηρίζαμε αναγκαίες, επιτακτικές θα λέγαμε, αν λάβουμε υπόψη μας την κρισιμότητα της κατάστασης. Δεν νομίζουμε ότι αντέχει στη λογική η θέση «να μην βάζουμε τις δικές μας ανάγκες πάνω από τις ανάγκες των άλλων» και να θυσιαζόμαστε προς τέρψιν νεφελωδών οραμάτων και ακαθόριστων ιδεολογημάτων, απ’ όπου κι αν αυτά προέρχονται. Ως Έλληνες πολίτες αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας και κατ’ επέκταση την ίδια μας την ζωή, πρώτα και πάνω απ’ όλα. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, η βάση της συζήτησης αυτής οφείλει να είναι η γενική αρχή που προτάσσει ότι η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. 

Ανάμεσα μας, που είμαστε περίπου 100 μέλη, έχουμε αριστερούς, δεξιούς, κεντρώους, ανεξαρτήτους, πρώην ΠΑΣΟΚ, ΝΔ κλπ. Αν θέλετε, απ’ αυτό προκύπτει και ένα πολύ ισχυρό μήνυμα που θέλουμε να εκπέμψουμε. Ότι αυτή την στιγμή προέχει να σωθεί η χώρα. Αφήνουμε όλες τις άλλες διαφορές στην άκρη και ενωνόμαστε για το κοινό συμφέρον του Ελληνικού λάου. 

Σε τι διαφέρετε από άλλους; Τι καινούργιο φέρνετε; 

Η διαφοροποίηση δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν είμαστε κάποιο προϊόν που προσπαθεί να βρει θέση στην αγορά. 

Είμαστε κίνηση συγκεκριμένου σκοπού. Αυτή την στιγμή μας νοιάζει μόνον να μην ξεπουληθεί η χώρα και να μας υποθηκεύσουν μέχρι τα δισέγγονα μας. 

Είμαστε ακομμάτιστοι, αχρωμάτιστοι, και επιδιώκουμε την ενότητα όλων. 

Η κίνηση μας κινείται ανώνυμα. Δηλαδή δεν προβάλλεται κανένας ατομικά. 

Μαζεύουμε υπογραφές υποστήριξης . Η διάδοση της ιδέας μέσω διαδικτύου- Και όχι μόνο , βασίζεται στην αλυσιδωτή αντίδραση. 

Πέρα από αυτό και μετά την επίτευξη του βασικού μας στόχου, μπορούμε να συζητήσουμε με όσους πολίτες ενδιαφέρονται χωρίς αποκλεισμούς, για το πώς θα διαμορφώσουμε μια καλύτερη και πιο δημοκρατική κοινωνία. 

Είστε εναντίον της νέας δανειακής σύμβασης. Πιστεύεται ότι η χώρα μας έχει μέχρι σήμερα αδικηθεί από τους Ευρωπαίους; 

Το σχέδιο των Ευρωπαίων για την Ελλάδα ήταν λανθασμένο εξαρχής (εάν υποθέσουμε ότι ο πραγματικός τους σκοπός δεν ήταν διαφορετικός από αυτόν που προβαλλόταν) και πολλοί από τα μέλη του Capital το είχαμε επισημάνει στα σχόλιά μας. Ύστερα από 2 χρόνια εφαρμογής του υποτιθέμενου προγράμματος σωτηρίας, οι αρχικές μας αρνητικές υποθέσεις (όσων τουλάχιστον είχαμε ταχθεί εξ αρχής κατά) αποδείχτηκαν στην πράξη με τον πιο κραυγαλέο και δυσάρεστο τρόπο. Συνεπώς, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να συνεχίζουμε σε μια καταστροφική πορεία, είτε αυτή είναι προϊόν δόλου είτε απλής ανοησίας. Από τα παραπάνω γίνεται προφανές ότι τασσόμαστε κατά της δανειακής σύμβασης η οποία, αν κρίνουμε από τα μέχρι σήμερα νομικά τερατουργήματα της κυβέρνησης-Τρόικας, δεν θα είναι καθόλου αθώα. 

Δεν επιθυμούμε να κάνουμε δίκη προθέσεων αλλά η πραγματικότητα είναι ότι είτε λόγω λαθών είτε λόγω σκοπιμοτήτων και από τα δύο μέρη (τρόικα και πολιτικό σύστημα) η Ελλάδα βρίσκεται στην γωνία και αντιμέτωπη με μια μεγάλη καταστροφή. 

Ο ήδη ψηφισμένος από το ΠΑΣΟΚ εφαρμοστικός νόμος (κεφάλαια Α,Β) είναι ένα κείμενο τουλάχιστον αποικιοκρατικό και αποτελεί, κατά την γνώμη μας, μνημείο υποτέλειας από την μεριά της Ελλάδας και φυσικά φαυλότητας από την μεριά του Δ.Ν.Τ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Σε κάθε περίπτωση θεωρούμε ότι αυτό είναι ένα κείμενο που στην καλύτερη περίπτωση θα πρέπει να υποστεί σημαντικότατες αναθεωρήσεις για να μπορεί να χαρακτηριστεί έστω αξιοπρεπές και για τα δύο μέρη. 

Έχουμε βάσιμες υποψίες, από όλα τα δεδομένα, ότι επιχειρείται να γίνει στην χώρα μας το μεγαλύτερο πλιάτσικο εθνικού πλούτου που έχει γίνει ποτέ εναντίον χώρας. Διαβάστε στον εφαρμοστικό νόμο, τα άρθρα που αφορούν την ξεπουλητική εταιρεία (υποκριτικά το ονομάζουν «Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας») και θα καταλάβετε πλήρως τί εννοούμε. Έχουμε κάνει μια προσπάθεια στο site μας για μια κατανοητή παρουσίαση, για να μάθει ο κόσμος με απλά λόγια, πρώτον, πώς θα γίνει το πλιάτσικο και, δεύτερον, να μάθει ο κόσμος τί ψήφισαν οι βουλευτές. 

Εμείς κάνουμε ακριβώς ό,τι μπορούμε για να μην τους αφήσουμε… να μας ξεπουλήσουν. 

Και μια λεπτομέρεια, αυτός ο εφαρμοστικός νόμος ήταν ένας νόμος που κάποιοι μας τον στείλανε έτοιμο… και οι δικοί μας οι βουλευτές, τώρα μαθαίνουμε ότι τον ψήφισαν χωρίς καν να τον έχουν διαβάσει! 

Ξέρετε ποιοι τον έφτιαξαν και μας τον έστειλαν; Θα σας εντυπωσιάσω τώρα… 

Αυτοί που έφτιαξαν και το σχέδιο Ανάν – το ίδιο νομικό γραφείο. Μήπως σας λέει κάτι αυτό; Στην Κύπρο, όμως, υπήρξε ο Τάσος Παπαδόπουλος που είπε το μεγάλο «ΟΧΙ»! Μήπως πρέπει να θυμηθούμε ότι υπέρ του σχεδίου Ανάν είχε ταχθεί ο ίδιος άνθρωπος που έφερε εδώ το ΔΝΤ; Ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου! 

Ένα άλλο σκέλος της ίδιας ερώτησης: Αν εσείς ήσασταν Γερμανός φορολογούμενος και η κυβέρνησή σας ζητούσε να συνεισφέρετε για την σωτηρία της Ελλάδας, τί θα κάνατε;

Είναι δύσκολο για τους Ευρωπαίους πολίτες (και όχι μόνο τους Γερμανούς) να έχουν πραγματική πληροφόρηση για την οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας. 

Θα ζητούσα όμως, όπως είναι φυσικό, άμεση δημοσιονομική εξυγίανση μέσω του δραστικού περιορισμού έως και εξαφάνισης των πρωτογενών ελλειμμάτων της Ελλάδας. 

Επίσης, αναλογιζόμενος ότι το ρίσκο να χάσεις χρήματα από λανθασμένες επενδύσεις είναι βασικό συστατικό στοιχείο του καπιταλισμού, θα πρότεινα στους κατόχους ομολόγων της Ελλάδας να διαμορφώσουν μαζί με τους Έλληνες ένα ρεαλιστικό πλάνο αποπληρωμής και βιωσιμότητας του Ελληνικού χρέους και η δική μας βοήθεια να πήγαινε για ανάπτυξη της χώρας, ώστε να συμπαρασταθούμε στον σύμμαχο και συνέταιρο Ελληνικό λαό. 

Ας πούμε ότι δεν ψηφίζουμε την δανειακή σύμβαση. Ποια θα είναι η επόμενη ημέρα; Προσωπικά μου δημιουργεί απέχθεια η επιστροφή στην δραχμή, το κλείδωμα των εξωτερικών συνόρων και ο εξοστρακισμός των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε…

Η καταψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης δεν σχετίζεται ούτε με την επιστροφή στην δραχμή (που είναι μια άλλη συζήτηση την οποία δεν σκοπεύουμε ν’ ανοίξουμε ως κίνηση – αν γλιτώσει η χώρα από την μέγγενη της υπερχρέωσης θα υπάρξει άπλετος χρόνος για να συζητηθούν όλα δημοκρατικά, ανεξαρτήτως κινήσεων) και φυσικά ούτε με κλείσιμο των συνόρων. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι χρηματοδότησης της οικονομίας, ένας από τους οποίους είναι και το ELA (το έχει ήδη χρησιμοποιήσει η Ιρλανδία). 

Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν . Εμείς δεν είμαστε πολιτικοί για να κοροϊδεύουμε τον κόσμο. Η επόμενη μέρα θα έχει δυσκολίες, όμως θα αφήνει ζωντανή την ελπίδα. Απαλλαγμένοι από το μεγαλύτερο βάρος εξυπηρέτησης του χρέους (προφανώς θα πρέπει να πάμε σε μια λύση που αν δεν γίνει αποδεκτή από τους κατόχους ομολόγων θα πρέπει να επιβληθεί από την Ελληνική πολιτεία) θα αρχίσουμε να βρίσκουμε τον βηματισμό μας. 

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις και γι’ αυτό εξάλλου αγωνιζόμαστε. Εάν θεωρούσαμε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, τότε σαφώς δεν θα υπήρχε λόγος για εμάς να φωνάζουμε «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ». 

Μόλις στις 12/12/11 η Ρωσία και το Ισραήλ είχαν προτείνει να κάνουν έρευνες δωρεάν, με δικά τους έξοδα, και εντός τριμήνου να μας έδιναν αποτελέσματα… Αντίστοιχες προτάσεις προ της κρίσης είχαν κάνει οι Νορβηγοί. Αλήθεια γιατί δεν τις αξιοποιήσαμε; Τι μας εμπόδισε; 

Για να μην σταθούμε όμως μόνο στα υποθετικά… υπάρχουν και τα σίγουρα. Έχουμε καταγράψει στο site μας με ποιους τρόπους μπορούν άμεσα να περιοριστούν οι σπατάλες. Μιλάμε για προσαρμογές που θα μας δώσουν πλεόνασμα πόρων για την στήριξη της εγχώριας οικονομίας και των Ελλήνων πολιτών. 

Άρα απαντάμε και στο ψέμα ότι δεν θα έχουμε λεφτά για συντάξεις κλπ. Απλά θέμα επίλογων είναι. Έχεις χρήματα και αποφασίζεις να τα κατανείμεις, έτσι ή αλλιώς. Εμείς προτιμάμε να δίνονται οι συντάξεις αντί να σπαταλιούνται σε διάφορους τομείς που αναφέρουμε συγκεκριμένα.

Και κάτι ακόμα για να μην τρομοκρατούν τον κόσμο. Αν αφαιρέσουμε τους τόκους, ο προϋπολογισμός είναι ισοσκελισμένος η έστω πρέπει να καταστεί άμεσα, με οποιοδήποτε κόστος ώστε να μην μας εκβιάζει κανείς. 

Όσον αφορά το θέμα του νομίσματος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν υπάρχει τρόπος να βγούμε από το ευρώ, παρά μόνον αν οικειοθελώς αποχωρήσουμε κι από την ΕΕ. Δεν βλέπουμε κανένα λόγο να συμβεί αυτό. Και δεν θέλουμε καν να το συζητάμε. 

Αν εσείς ήσασταν σήμερα στην Βουλή με έναν ικανό αριθμό βουλευτών και σας έθεταν το δίλλημα «μνημόνιο ή χρεοκοπία». Τι θα κάνατε; 

Καταρχάς αυτό το δίλλημα είναι ψεύτικο. Είναι φτηνό πολιτικό κόλπο προκειμένου να περάσουν οι όροι του μνημονίου. Δεν υφίσταται, ακριβώς γιατί θεωρούμε ότι υπάρχουν καλύτερες εναλλακτικές. 

Σε χρεοκοπία πάντως (αναγκαστικό κούρεμα) πάλι οδηγούμαστε (με το PSI). Γιατί να μην το κάνουμε μόνοι μας αυτό το κούρεμα και θα πρέπει να συνοδεύεται από νέα δάνεια και όρους επαχθείς με τους οποίους χάνουμε την εθνική μας κυριαρχία; 

Το πρόβλημά μας δεν είναι ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε το ευρώ, το πρόβλημά μας είναι στο να διαμορφωθεί ένα αξιόπιστο και ρεαλιστικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, στα πλαίσια του οποίου ο Εθνικός πλούτος θα αξιοποιείται προς όφελος του Ελληνικού λαού και πιθανών επενδυτών, αλλά με όρους αμοιβαίας ωφέλειας και όχι ξεπουλήματος και υποτέλειας. 

Σε αντίθετη περίπτωση πάντως προτιμάμε την χρεοκοπία (κούρεμα αναγκαστικό) πριν το ξεπούλημα της χώρας. Τόσο απλά! 

Μάλιστα, οι ίδιες αιτιάσεις είχαν εμφανιστεί από την διεθνή κοινότητα και στην Κύπρο, ώστε να αποδεχτεί το σχέδιο Ανάν. Ο ίδιος εκβιασμός. Αν πει η Κύπρος ΟΧΙ, θα καεί το σύμπαν, θα πέσει ο ουρανός να την πλακώσει κλπ. 

Τα ίδια και τώρα… θα καταστραφούμε αν δεν ψηφίσουμε την δανειακή. Λάθος! Άμα ψηφίσουμε αυτή την δανειακή σύμβαση, τότε είναι που θα καταστραφούμε…

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr

http://www.capital.gr/articles.asp?id=1392380

Πηγή:www.capital.gr

Παρέμβαση Β. Μαρκεζίνη: Ποιος φοβάται τις εκλογές;

Βασίλειος Μαρκεζίνης – Ακαδημαϊκός

Ο τίτλος αυτού του άρθρου αντικατοπτρίζει ένα από τα παράδοξα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη Ελλάδα. Πράγματι, καθώς η χώρα μας ετοιμάζεται να λάβει μια σειρά από μέτρα απίστευτης σκληρότητας, τα οποία επιπλέον θα την εγκλωβίσουν επί πολλά χρόνια, η άρχουσα ελίτ του πολιτικού μας κόσμου, μαζί με τα άλλα οικονομικά κατεστημένα που κακοκυβερνούν τη χώρα μας εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία –ή και περισσότερο, σύμφωνα με ορισμένους σχολιαστές–, προσπαθούν καθημερινά να αναβάλουν τη διεξαγωγή των εκλογών. Το γεγονός ότι αυτές οι οδυνηρές αποφάσεις μπορούν να ληφθούν, και θα ληφθούν, από βουλευτές και πολιτικά κόμματα που, στην πειοψηφία τους ξεκάθαρα δεν αντιπροσωπεύουν τη βούληση του ελληνικού λαού διόλου δεν εμποδίζει αυτή την κατηγορία ανθρώπων, ειδικά από τον χώρο του Τύπου, να θεωρεί ότι είναι δικαίωμά της να διορίζει η ίδια την κυβέρνηση της χώρας. Η τελευταία φορά που εφαρμόστηκε αυτή η πρακτική, οδηγώντας τη χώρα σε καταστροφικά αποτελέσματα, ήταν το 1965, αν και ορισμένοι πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να επαναληφθεί σήμερα ένα τέτοιο εχείρημα. Πώς εξηγείται όμως η σημερινή απροθυμία να ανατεθεί η λήψη αποφάσεων σε μια Βουλή εκλεγμένη από τον λαό; Τα διάφορα τμήματα της κοινωνίας δίνουν διαφορετικές απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα.

——————————

Η πρώτη ομάδα που εναντιώνεται στη διεξαγωγή εκλογών περιλαμβάνει πολιτικούς όλων των πολιτικών αποχρώσεων (εξαιρουμένης της Αριστεράς) οι οποίοι ξέρουν καλά πως δεν πρόκειται να επανεκλεγούν. Από αριθμητική άποψη, η ομάδα αυτή δεν είναι μεγάλη∙ φροντίζει, όμως, μέσω των ΜΜΕ, να κάνει πολύ θόρυβο. Στην ομάδα αυτή οφείλουμε να προσθέσουμε τα ΜΜΕ και ορισμένα άλλα τμήματα των κατεστημένων που κυβερνούν την Ελλάδα. Διότι όλοι τους επιδιώκουν να διατηρηθεί πάση θυσία η πολύ βολική σχέση που έχουν με τον ετοιμοθάνατο πολιτικό κόσμο, τουλάχιστον μέχρι να διαμορφώσουν ένα νέο, πειθήνιο υποκατάστατό του.
Πολλά από τα μέλη αυτής της ομάδας θεωρούν «κατάλληλο» τον κ. Παπαδήμο, προκειμένου να επιτύχουν τον στόχο τους. Δυστυχώς, όμως, μέχρι τώρα, το μόνο που έχει καταφέρει ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι να μην «ενοχλήσει» ιδιαίτερα τον λαό, και όχι να δώσει δείγματα γνήσιου ηγέτη. Επί του παρόντος, λοιπόν, ο στηρίζων Τύπος ενισχύει αυτή την τεχνητή εικόνα!
Εντούτοις, αν και αυτά τα «άχρωμα» χαρακτηριστικά είναι ελκυστικά σε περιόδους πολιτικής νηνεμίας, είναι εντελώς ακατάλληλα για περιόδους μεγάλων κρίσεων, στις οποίες ο πραγματικός ηγέτης οφείλει να εμπνέει και να βοηθάει τον πολιορκημένο λαό του. Έτσι, οι εν λόγω παρασκηνιακοί παράγοντες θεωρούν ότι μπορούν να διαμορφώσουν μια κάποια ομάδα γύρω από τον τεχνοκράτη πρωθυπουργό, αποτελούμενη, φέρ’ ειπείν, από ένα ετερόκλητο σύνολο γνωστών, σχετικά γνωστών και παντελώς άγνωστων φιλελευθεριζόντων πανεπιστημιακών, «αυθεντιών» του ΕΛΙΑΜΕΠ, οπαδών του Σχεδίου Ανάν και «ασυνήθιστων» εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι άνθρωποι όμως που χρειάζεται πραγματικά η χώρα μας –οι επιτυχημένοι επιχειρηματίες– δεν έχουν ακόμη περιληφθεί στους υποστηρικτές της νέας ομάδας, κίνησης, ή κομματικής παράταξης η οποία –ελπίζουν– θα θέσει τελικά εκτός μάχης τον «ενοχλητικό κύριο Σαμαρά», τον οποίο, προφανώς, δεν μπορεί να ελέγξει!

——————————-

Η δεύτερη ομάδα ατόμων που φαίνεται να διαφωνεί με τη διεξαγωγή εκλογών αποτελείται από απλούς πολίτες, τα βάσανα των οποίων πολλαπλασιάζονται καθημερινά κατά τρόπο απαράδεκτο. «Τι μπορεί ακόμη να μας συμβεί εάν γίνουν εκλογές;», αναρωτιούνται οι αδικημένοι, οι ταλαιπωρημένοι, οι υποφέροντες. Και κάποιοι τούς φοβίζουν: «Προσέξτε, θα επιστρέψουμε στη δραχμή!»
Πράγματι, η πολυσυζητημένη αυτή επιστροφή θα αποτελούσε μια εξέλιξη γεμάτη κινδύνους και δυσκολίες. Ποιος όμως έχει θελήσει να παρουσιάσει στον λαό μια διεξοδική συγκριτική μελέτη για το πόσο διαφορετική, ή ανεπιθύμητη, θα ήταν μια τέτοια κίνηση σε σχέση με τη σχεδιαζόμενη υποδούλωσή μας για τα επόμενα δέκα, δεκαπέντε χρόνια, μόνο και μόνο για να μείνουμε στο ευρώ;
Και κάτι ακόμη πιο σημαντικό: όσοι υποστηρίζουν την παραμονή μας στο ευρώ πιστεύουν ειλικρινά ότι είναι όντως εφικτή αυτή η παραμονή; Μήπως θα ήταν πιο ρεαλιστικό, αντί να ρωτάμε αν θέλουμε εμείς να βγούμε από το ευρώ, να διερωτηθούμε επί πόσο ακόμη καιρό θα θέλουν οι Ευρωπαίοι να μας κρατούν στο ευρώ;
Πού οφείλεται λοιπόν η διάχυτη, μελαγχολική αδιαφορία προς μιαν απόφαση τόσο ζωτική σημασίας όσο είναι η διεξαγωγή εκλογών;
Κατά την άποψή μου, ο βασικός λόγος σχετίζεται με την εξουθένωση, την πλήρη απάθεια, στην οποία έχει βυθίσει τον λαό η διετία της κυβέρνησης Παπανδρέου. Μια μέρα, οι κοινωνιολόγοι και οι πολιτικοί επιστήμονες πρέπει να εξετάσουν τον αδίστακτο και μελετημένα ψυχοφθόρο τρόπο με τον οποίο η τελευταία κυβέρνηση υπονόμευσε το πνεύμα και την αυτοπεποίθηση του μέσου Έλληνα πολίτη, προκειμένου να εξασφαλίσει την παθητική του στάση απέναντι σε μια σειρά άδικων αποφάσεων, οι οποίες επιβλήθηκαν από το εξωτερικό και εφαρμόστηκαν ανεπιτυχώς από διχασμένους και συνεχώς διαπληκτιζόμενους πολιτικούς που σήμερα εμφανίζονται ως ανανεωμένοι δελφίνοι! Ακόμη και ο προκάτοχος του κ. Παπανδρέου ετοιμάζεται να μας εξηγήσει πού έσφαλε ο διάδοχός του, στοχεύοντας Κύριος οίδε σε τι όφελος για τον εαυτό του.
Οι σοβαροί παρατηρητές πρέπει επίσης να σκεφτούν πολύ προσεκτικά κατά πόσον η συνεχής καθοδική πορεία στην οποία εξώθησαν τη χώρα μας η Τρόικα και οι εγχώριοι οπαδοί της μπορεί να κρατήσει για πάντα ή μήπως πλησιάζει η στιγμή που θα ξεσπάσει στους δρόμους ένας πραγματικός και –πολύ φοβάμαι– αιματηρός και εκτεταμένος ξεσηκωμός.
Μπορεί να προειδοποιούμε για αυτό το ενδεχόμενο∙ μπορεί να προβλέπουμε και να ανησυχούμε για τα φοβερά επακόλουθα που θα είχε κάτι τέτοιο∙ ποιος όμως μπορεί, με το χέρι στην καρδιά, να ισχυριστεί ότι ο εξαθλιωμένος λαός δεν θα έχει δίκιο εάν, πολύ σύντομα, επιτρέψει στη φτώχεια του να υπερισχύσει της λογικής του;
Τα ΜΜΕ που ασκούν πιέσεις προκειμένου η κυβέρνηση να περάσει στα χέρια των ευνοουμένων τους σπανίως συζητούν πόσο ακόμη μπορεί να διαρκέσει η επισφαλής ηρεμία της σημερινής κατάστασης. Ας το ξανασκεφτούν όμως: Ποιος είναι ικανοποιημένος από την κατάσταση αυτήν; Το συνεχώς αυξανόμενο πλήθος των ανέργων; Ο αυξανόμενος αριθμός των ζητιάνων στους δρόμους; Η αγορά που έχει στεγνώσει από ρευστό και βλέπει τα εμπορικά καταστήματα να κλείνουν το ένα μετά το άλλο; Τα μόνιμα θύματα, οι συνταξιούχοι; Οι πολίτες που συναλλάσσονται με μιαν αποθαρρυμένη και, ενίοτε, εντελώς απρόθυμη γραφειοκρατία; Ή μήπως, τέλος, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, που πρόκειται σύντομα και αυτοί να βιώσουν τη βαναυσότητα που κατά κανόνα συνοδεύει τις απαιτήσεις του κυρίου Τόμσεν;

————————–

Όλα αυτά μάς επαναφέρουν στις διαρκώς επαναλαμβανόμενες απειλές για το μέλλον μας στην Ευρώπη, το ευρώ κ.ο.κ. Έχω θίξει αυτό το θέμα τόσο στην αρχή αυτού του άρθρου όσο και σε διάφορα άλλα κείμενά μου. Θα ήθελα ωστόσο να κλείσω θέτοντας τα ακόλουθα ζητήματα.
Κάθε ευφυής ή πονηρός δημοσιογράφος είναι πράγματι σε θέση να διατυπώσει επιχειρήματα τα οποία ο μέσος ή και ο καλλιεργημένος αναγνώστης ενδέχεται να αποδεχτεί ανεξέταστα. Και πράγματι, η δημοσιογραφική προπαγάνδα που «προβάλλει» συγκεκριμένους πολιτικούς ή διανοουμένους μπορεί να λειτουργήσει επί ένα διάστημα. Οι άνθρωποι, όμως, που κρατούν τη δημοσιογραφική πένα και σχεδιάζουν περίτεχνα τη δημόσια εικόνα αυτών των ατόμων δεν μπορούν άραγε να συνειδητοποιήσουν ότι η δημοσιότητα δεν αρκεί αφ’ εαυτής για να «πουληθεί» ένα προϊόν; Δεν καταλαβαίνουν άραγε ότι το κοινό έχει ήδη αγοράσει «προϊόντα» που έχουν αποδειχθεί δυσλειτουργικά – για να μην πω: άχρηστα ή επικίνδυνα;
Δεν είναι, λοιπόν, καιρός να πούμε στους Έλληνες τι ακριβώς είναι αυτό που εμποδίζει τις διαπραγματεύσεις για το PSI; Δεν είναι καιρός να τους προειδοποιήσουμε ότι δεν πρέπει να θέσουν τους πόρους τους –σημερινούς και μελλοντικούς– στη δικαιοδοσία ξένων δικαστηρίων; Δεν πρέπει να τους πούμε ότι αυτές οι εσπευσμένες κινήσεις επιβάλλονται από τους ξένους «φίλους» μας, οι οποίοι προσπαθούν να υψώσουν προστατευτικά «αναχώματα» γύρω τους, προτού τους πνίξει και αυτούς η ελληνική πλημμύρα; Κι ακόμη: δεν οφείλουμε άραγε να πούμε στους Έλληνες ότι ο μόνος τρόπος για να νικήσουμε τους κερδοσκόπους είναι να είμαστε εξίσου επινοητικοί, ευκίνητοι, απρόβλεπτοι και ανεξάρτητοι με αυτούς; Ας δοκιμάσουμε κάτι νέο, ας προσπαθήσουμε να δείξουμε ανεξαρτησία και φαντασία, και ίσως τότε δούμε τους κερδοσκόπους να μας αφήνουν ήσυχους, για να στραφούν σε νέους στόχους.
Άμεση απαλλαγή από τους κερδοσκόπους και την Τρόικα: αυτός θα έπρεπε να είναι ο στόχος μας! Είναι ανέφικτος; Ναι, αλλά μόνον αν δεν σκεφτόμαστε πρωτότυπα και παραμένουμε προσηλωμένοι σε πολιτικές και προκαταλήψεις του παρελθόντος.
Θεωρώ ότι κανείς δεν μπορεί να αντικρούσει αυτό το επιχείρημα, ακριβώς διότι ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δοκιμάσει έναν εναλλακτικό τρόπο σκέψης!

Υ.Γ.: Μετά την αποστολή του κειμένου προς δημοσίευση ο κυριακάτικος Τύπος δημοσίευσε απόσπασμα λόγου της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου, όπου, σύμφωνα με το Έθνος – http://www.ethnos.gr/article.csp?catrid=22767&subid+28pubid=636055895 – «Κυβέρνηση προγραμματικής συμφωνίας και με πρωθυπουργό τύπου Παπαδήμου προτείνει η Άννα Διαμαντοπούλου για την επομένη των εθνικών εκλογών και ανεξαρτήτως αποτελέσματος». Κάθε πρόβλεψη προσεχούς εκλογικού αποτελέσματος είναι παρακινδυνευμένη, ιδίως από βουλευτή που πιθανώς να μην επανεκλεγεί λόγω της διαφαινομένης μεγάλης ήττας του κόμματός της – εκτός, βεβαίως, αν η καθυστέρηση των εκλογών καλυτέρευε την εκλογική του τύχη. Ωστόσο, το να υποδηλώνει κανείς και τι είδους πρωθυπουργός πρέπει να διοριστεί μετά τις εκλογές όχι μόνο δείχνει περιφρόνηση για τα δικαιώματα της νέας Βουλής, αλλά και εξασθενημένο, ίσως, αίσθημα δημοκρατικότητας ως προς τους θεσμούς μας. Πράγματι, μια τέτοια θέση θα μπορούσε να εκληφθεί ως ένδειξη ότι μερικοί από τους βουλευτές μας αρχίζουν να συνηθίζουν στην ιδέα μη πολιτικώς εκλεγμένων πρωθυπουργών, προτιμώντας πρωθυπουργούς που τυγχάνουν της υποστήριξης γνωστών (και αγνώστων) κατεστημένων. Μήπως όμως κάτι τέτοιες τάσεις, μια μέρα, όταν ο λαός αντιδράσει στην απίστευτη κακουχία που του επιβάλλει και η παρούσα κυβέρνηση αλλά και η «φίλη» Τρόικα, οδηγήσουν μερικούς πολιτικούς να εισηγηθούν ακόμη και διακυβέρνηση μέσω του άρθρου 48 του Συντάγματος; Προτού σπεύσουν, λοιπόν, κάποιοι καλοθελητές να κατηγορήσουν τον γράφοντα για λαϊκισμό –που πάντα αποτελεί τον ευκολότερο τρόπο απάντησης για όσους στερούνται επιχειρημάτων–, μήπως θα έπρεπε να λάβουν υπόψη τι μας διδάσκει η ιστορία για τις «ολισθήσεις» από τη δημοκρατία σε (απροκάλυπτα ή συγκαλυμμένα) αυταρχικά καθεστώτα;

 

http://www.antibaro.gr/node/3695

ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΤΑ

http://griniarogatos.blogspot.com/2012/01/blog-post_25.html

Τι δεν μάθαμε στα Ίμια

Δεκάξι χρόνια πέρασαν από την κρίση των Ιμίων. Οι τηλεοπτικές εικόνες του στόλου να φεύγει από το ναύσταθμο και την ελληνική ηγεσία πίσω του να τα χει χαμένα, έχουν αντικατασταθεί με εκείνες, τις εξίσου τραγικές, των πολιτών που κάνουν ουρές στο Σύνταγμα για δωρεάν πατάτες. Όμως, παρά τη σημερινή τραγωδία, ο χρόνος είναι ικανός αλλά και απόλυτα κατάλληλος για να αναρωτηθούμε τι πραγματικά διδάχθηκε η Ελλάδα από εκείνη την περιπέτεια. Κι η απάντηση, δυστυχώς, είναι ελάχιστα… Θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος από πού προκύπτει αυτό το συμπέρασμα. Η απάντηση είναι πολύ απλή: από την πραγματικότητα και μάλιστα σε πολλά επίπεδα. Με την Ελλάδα να έχει εισέλθει και επισήμως στην εποχή της μειωμένης κυριαρχίας και με τον κόσμο γύρω μας να τρίζει συθέμελα από πρωτοφανείς ανακατατάξεις, η χώρα βρίσκεται στο θανατερό επίκεντρο μιας πολύ μεγάλης ευρωπαϊκής κρίσης, αλλά, ταυτόχρονα, και στις παρυφές μιας άλλης, γεωπολιτικής, που ουδείς γνωρίζει πού και πώς θα καταλήξει. Και με όλα αυτά να συμβαίνουν, υπάρχουν ακόμα κάποιοι που θεωρούν ότι τα ζητήματα ασφάλειας, εσωτερικής και εξωτερικής, είναι δευτερεύοντα και ελάχιστη σημασία τους αποδίδουν. Μάλιστα, αντί να ανησυχούν ακόμα πιο πολύ λόγω ακριβώς της κρίσης και των αντικειμενικών αδυναμιών που φέρνει, την επικαλούνται για να ξεφύγουν από την ουσία του ζητήματος. Ας μείνουμε όμως προς στιγμή σε ότι έχει να κάνει με την τόσο άκριτα και επιπόλαια υποβαθμισμένη στα μάτια πολλών, αμυντική επάρκεια της Ελλάδας.

Πρώτον, η Ελλάδα έζησε από τότε μέχρι σήμερα με το ψευδές ιδεολόγημα μιας ευρωπαϊκής Τουρκίας που θα σεβαστεί τις διεθνείς συνθήκες και την καλή γειτονία: με δύο λέξεις, κοροιδεύουμε τον εαυτό μας. Κάνουμε δηλαδή ακριβώς ότι κάναμε και με το χρέος, από την κρίση του οποίου δεν διδαχθήκαμε και πολλά για το τι μπορεί να σημαίνει το να σκάσει ξαφνικά μια μέρα το κακό…

Δεύτερον, στο επίπεδο των συμμαχιών, δεν καταφέραμε ακόμα ούτε διπλωματικά ούτε αμυντικά να καταστήσουμε τη χώρα ισχυρό και αξιόπιστο περιφερειακό παράγοντα, που να είναι σε θέση ο λόγος της και τα συμφέροντά της να γίνονται επαρκώς σεβαστά. Απλούστατα η Ελλάδα είναι μια χώρα χωρίς ρόλο, ενώ θα μπορούσε, αξιοποιώντας σειρά πλεονεκτημάτων της, να είναι μια χώρα με ισχυρό ρόλο. Το τελευταίο διάστημα γίνονται πράγματι κάποιες προσπάθειες. Είναι όμως τόσο λίγος ο χρόνος, που είναι αντικειμενικά πολύ δύσκολο να αποτιμηθούν αυτή τη στιγμή το βάθος, η αποτελεσματικότητα και η πιθανή διάρκειά τους.

Τρίτον, παρά τη μείζονα εκείνη κρίση του 1996, το αμυντικό ισοζύγιο της χώρας σε σχέση με την Τουρκία έχει, σε αυτά τα χρόνια, επιδεινωθεί και μάλιστα ουσιωδώς. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα προχώρησε, αμέσως μετά την κρίση, σε πολύ μεγάλες εξοπλιστικές δαπάνες, οι οποίες, όμως, όχι μόνον δεν έφεραν επαρκή αποτελέσματα για την άμυνά της, αλλά, αντιθέτως, λειτούργησαν σε πλήθος περιπτώσεις μόνον ως πεδία διαφθοράς…

Στο καθοριστικό όπλο, την πολεμική αεροπορία, η εικόνα είναι ήδη απογοητευτική και, σύντομα, θα καταστεί δραματική: η είσοδος του τύπου στελθ αεροσκάφους F 35 στο Αιγαίο περίπου από το 2015-2016 για λογαριασμό των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων θα αλλάξει ριζικά το μεταπολιτευτικό τοπίο της αμυντικής ισορροπίας. Όλα αυτά τα χρόνια, ζούμε με το μοντέλο «παραβιάσεις – αναχαιτίσεις», το οποίο θα εξαφανιστεί. Όχι επειδή οι Τούρκοι δεν θα μπαίνουν, αλλά επειδή εμείς δεν θα μπορούμε να τους δούμε όταν θα μπαίνουν, παρά μόνον μόλις το θελήσουν… Αλλά και στο ποσοτικό επίπεδο, η αναλογία δυνάμεων στον αέρα προκαλεί τρόμο: η ψαλίδα ανοίγει γρήγορα και επικίνδυνα.

Στη θάλασσα, το πάγιο ελληνικό πλεονέκτημα, τα πράγματα είναι επίσης πολύ άσχημα. Μάλιστα, για πρώτη φορά στην ελληνοτουρκική ιστορία, σήμερα το πλεονέκτημα αυτό σταδιακά χάνεται. Ο ελληνικός στόλος δεν ανανεώνεται, σε αντίθεση με τον τουρκικό που μεγαλώνει και εξελίσσεται σε βαθμό πλήρους ανατροπής των δεδομένων: η Τουρκία οδηγείται σταθερά σε υπεροχή στη θάλασσα κι αυτό πρέπει να προβληματίσει πάρα πολύ όλους όσους πιστεύουν ότι οι ένοπλες δυνάμεις της δεν χτίζονται κοιτώντας προς το Αιγαίο. Μπορεί η αεροπορία και ο στρατός ξηράς της να έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με τα ανατολικά της, όμως, πολύ σημαντικός αριθμός από φρεγάτες, κορβέτες, ελικόπτερα και αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας και άλλα μέσα που ήδη χτίζονται για το τουρκικό ναυτικό, μάλλον δεν έχουν να κάνουν…

Ο στρατός ξηράς ίσως είναι το μοναδικό όπλο που, παρά τα μεγάλα προβλήματα, δεν παρουσιάζει τέτοιο βαθμό αποκλίσεων. Όμως κι εκεί, θέματα πυρομαχικών και ανταλλακτικών έχουν μείνει πολύ πίσω…
Τέλος, πολλά από τα ζητήματα χειρισμού κρίσεων, επαφής στο τρίγωνο πρωθυπουργικό γραφείο – υπουργείο Αμυνας – υπουργείο Εξωτερικών, παραμένουν ακόμα και σήμερα, ανεξάρτητα από τα πρόσωπα. Οι μηχανισμοί πάσχουν. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η χώρα δεν έχει ακόμα σκεφτεί καν να δημιουργήσει ένα απολύτως απαραίτητο για την ελληνική ιδιαιτερότητα Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας.

Στην Ελλάδα λίγοι έχουν προβληματισθεί από το γεγονός ότι η Τουρκία βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα μέσα του μεγαλύτερου εξοπλιστικού προγράμματος στην ιστορία της. Αρκούνται στις τουρκικές ρητορείες και αγνοούν τα γεγονότα. Εν τω μεταξύ, η οικονομική κρίση, ανοίγει ακόμα περισσότερο την ψαλίδα, καθώς οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις μένουν στάσιμες. Ο χρόνος που περνά, κυλά εντελώς εις βάρος μας.

Ούτε στα προηγούμενα, τα πριν την κρίση, χρόνια, ούτε, πολύ περισσότερο, σήμερα, ζητά κανείς η Ελλάδα να μπει σε μια ξέφρενη πορεία εξοπλισμών. Όμως, από αυτό, μέχρι το να μην διαθέτει ούτε τα απαιτούμενα ανταλλακτικά, υπάρχει πολύς δρόμος και πάρα πολλά που πρέπει και μπορούν να γίνουν. Υπάρχουν έξυπνοι τρόποι και συνέργιες που μπορούν να στηρίξουν αμυντικά την Ελλάδα ώστε να διαθέτει επαρκή αμυντικό βραχίονα χωρίς να πρέπει να γίνει ξανά ένα «πάρτι» όπως αυτό μετά τα Υμια. Γιατί, βασικά, αυτό συνέβη…

Κάτι τα μεταπολιτευτικά σύνδρομα, κάτι τα πολιτικά παιγνίδια, κάτι η επιπολαιότητα, κάτι οι ψευδαισθήσεις, κάτι τα οικονομικά προβλήματα, τελικά, οι ελληνικές ηγεσίες δεν έχουν πάρει στο σύνολό τους όλα αυτά τα χρόνια στα σοβαρά την απειλή. Οι απίστευτοι πρόσφατοι χειρισμοί της προηγούμενης κυβέρνησης με την πρώην ηγεσία των Ε.Δ. το απέδειξαν άλλωστε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο. Δεν κατάλαβαν ότι, όπως ένα πρωί βρεθήκαμε ξαφνικά μπροστά στη χρεοκοπία που επί χρόνια κάναμε ότι δεν βλέπαμε πώς θα έρθει, έτσι ακριβώς, ένα άλλο πρωί, κινδυνεύουμε να βρεθούμε και μπροστά στην έμπρακτη εκδήλωση της εξωτερικής απειλής. Και τότε…

Γεώργιος Π. Μαλούχος / To Bήμα

http://strategyreports.wordpress.com/2012/01/26/%CF%84%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BC%CE%AC%CE%B8%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%AF%CE%BC%CE%B9%CE%B1/

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΤΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΤΟΥ ΜΗ-ΝΟΑ

ΜΙΑ «ΥΠΕΡΑΠΑΡΑΓΩΓΗ» ΑΠΌ ΤΟ ΘΙΑΣΟ ΣΚΙΩΝ ΤΟΥ ΔΟΝ ΣΑΝΣΤΟ ΒΟΥΛΤΣΙΔΗ
Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΤΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΤΟΥ ΜΗ-ΝΟΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 28.01.12 ΚΑΙ ΩΡΑ 21.00 – ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΝΕΟΣ ΑΚΡΙΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ»
ΚΥΡΙΑΚΗ 29.01.12 ΚΑΙ ΩΡΑ 17.00 – ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «Ο ΜΙΚΡΟΣ ΤΥΜΠΑΝΙΣΤΗΣ»

ΟΣΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΠΡΟΣΕΛΘΗΤΕ !!!!

«ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ» ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ – 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 21 – ΧΑΛΑΝΔΡΙ

Η ηρωίδα δασκάλα

«Αρνούμαι να συναινώ, να συνεργάζομαι και να διευκολύνω αυτούς που μάτωσαν τη χώρα, τους στυγνούς δολοφόνους που δολοφονούν κάθε μέρα κάποιον συμπολίτη μου»…

Αυτά γράφει, μεταξύ άλλων, στην αίτηση παραίτησής της η δασκάλα Μαρία Α., η οποία υπηρετεί σε δημοτικό σχολείο του Πειραιά και είναι μητέρα ενός 17χρονου αγοριού με νωπή τη μνήμη της απώλειας του συζύγου της, ο οποίος πριν από περίπου ενάμιση χρόνο πάνω στην απόγνωσή του μπροστά στις οικονομικές δυσκολίες έδωσε τέλος στη ζωή του. Στην επιστολή της η δασκάλα και μέλος του Περιφερειακού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΠΥΣΠΕ) Πειραιά εξηγεί τους λόγους που την οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση καταλήγοντας: «Επειδή η ψυχή μου αλυχτά, αποχωρώ και απαιτώ το μόνο δικαίωμα που μου αφήσατε για να αντισταθώ, την παραίτησή μου να την κάνετε άμεσα δεκτή».

Στην ομολογουμένως συγκλονιστική επιστολή που κατέθεσε στο ΠΥΣΠΕ η Μαρία Α. αρνείται να συμμετέχει «στο συστηματάκι που έχει στήσει» η Πολιτεία για να κοροϊδέψει και να ξεγελάσει τους πολίτες και δηλώνει προς πάσα κατεύθυνση: «Δεν συνεργάζομαι με αυτούς που έκλεψαν τον ιδρώτα των συνταξιούχων χωρίς ντροπή και σεβασμό στα χρόνια τους, δεν συνεργάζομαι με αυτούς που γέμισαν τη χώρα με άστεγους και τώρα κάνουν τάχα τους ελεήμονες, δεν θέλω την ελεημοσύνη τους, δεν αναγνωρίζω τα μιάσματα και τους θρασύδειλους που παράνομα κυβερνούν τη χώρα».

Οι συνάδελφοί της καταβάλλουν από χθες συνεχείς προσπάθειες να τη μεταπείσουν, για χάρη κυρίως του ανήλικου παιδιού της, καθώς η γυναίκα δεν διαθέτει άλλους οικονομικούς πόρους. Φαίνεται, όμως, ότι εκείνη από καιρό είχε πάρει την απόφασή της, αφού λίγους μήνες πριν, στα μέσα του Οκτωβρίου, είχε απευθυνθεί και πάλι με επιστολή της στους «εθνοσωτήρες»- πολιτικούς. Τότε η ίδια έγραφε ως «δημόσιος υπάλληλος, από αυτούς τους τεμπέληδες που χρεοκόπησαν τη χώρα» και συνέχιζε «συμφωνώ ότι έχουμε πόλεμο αλλά διαφωνώ ως προς το θέμα του εχθρού, και θύματα έχουμε σε αυτόν τον πόλεμο, και σήμερα χύνεται αίμα, αίμα δικό μας που βάφει τα δικά σας χέρια».

Στο βαρύ «κατηγορώ» της για τον σύζυγο που έχασε λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης στην οποία έφεραν τη χώρα οι «εθνοσωτήρες», εξέφραζε με τον πιο ζοφερό τρόπο τη δυστυχία και τον πόνο που βίωνε: «Δολοφονήσατε τον σύντροφο της ζωής μου και πατέρα του παιδιού μου, τον πήρατε από κοντά μας με βίαιο τρόπο». Η δασκάλα έκλεινε την πρώτη επιστολή της με τους θρυλικούς στίχους του Καζαντζάκη «δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος» διαμηνύοντας, παράλληλα, στους «εθνοσωτήρες» ότι δεν θα περάσει το δικό τους, γιατί σύντομα πλησιάζει το τέλος της εποχής τους όπου επικρατεί το άδικο.

http://www.dimokratianews.gr/content/4804/%CE%B7-%CE%B7%CF%81%CF%89%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B1

Επίθεση από τον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου στον Αν. Λοβέρδο για το «μακελειό»

Σκληρή επίθεση κατά του υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου εξαπέλυσε ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ρούσσος Παπαδάκης, ο οποίος έστειλε αναφορά στην Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος για τα τεκταινόμενα στον χώρο της Δικαιοσύνης, της πολιτικής και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

Συγκεκριμένα, ο εισαγγελικός λειτουργός εγκαλεί τον υπουργό Υγείας για τις πρόσφατες δηλώσεις περί «μακελειού» (για περισσότερες λεπτομέρειες, δείτε εδώ), οι οποίες έγιναν υπό τη κάλυψη της βουλευτικής ασυλίας, όπως αναφέρει και τον παροτρύνει να ασχοληθεί με τα προβλήματα των νοσοκομείων και «με το μερίδιο από την συλλογική ευθύνη που αναλογεί για την ‘αποπροστασία’ του πολίτη, από την αύξηση της εγκληματικότητας (απότοκο πολιτικής τακτικής)».

Σύμφωνα με τον κ. Παπαδάκη, δεν πρέπει να προκαλούν, αλλά και δεν έχουν καμία θέση ανάμεσα μας «όσοι διαχρονικά ασκώντας εξουσία, μας έφθασαν σ’ αυτή την κατάσταση, που οδήγησαν εκατοντάδες νέων στην ανεργία στερώντας τους το όνειρο και την ελπίδα στη ζωή».

Στην αναφορά του, καλεί δικαστές και εισαγγελείς να κάνουν διαρκή αυτοκριτική, αλλά και ζητάει να σταματήσουν τα «λαϊκά ιεροδικαστήρια», από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που παραπλανούν την κοινή γνώμη και προσπαθούν να ασκήσουν πιέσεις στη Δικαιοσύνη.

Το πλήρες κείμενο της αναφοράς του Παπαδάκη έχει ως εξής:

«Θα ήθελα να επαναλάβω αυτό που επανειλημμένα έχω πει : ν’ αφήσουν την δικαστική εξουσία να επιτελέσει το έργο της και να σταματήσει η όποια πολιτική ή επαγγελματική εκμετάλλευσή της. Τα Ραδιοτηλεοπτικά λαϊκά παραδικαστήρια δεν προάγουν τον νομικό πολιτισμό και το δίκαιο, όταν γίνεται υπέρβαση των ορίων της κριτικής, μάλιστα όταν επιδιώκεται πολιτικό όφελος ή το κέρδος της τηλεθέασης, παραπλανώντας την κοινή γνώμη και προσπαθώντας να ασκήσουν πίεση στην Δικαιοσύνη.

Όσο για τις ατυχείς δηλώσεις του κ. Υπουργού Υγείας «περί μακελειού» που (υπό την κάλυψη της βουλευτικής ασυλίας) άπτεται της πρόκλησης σε τέλεση πλημμελήματος, θα ήθελα να του πω ας ασχοληθεί με το Νοσοκομείο της Ρόδου, που έμεινε χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης και αναλώσιμα υλικά για να τα χορηγήσει τελικά η Μ.Κ.Ο., ας ασχοληθεί με το Νοσοκομείο Σύρου, όπου οι συγγενείς ασθενών μεταφέρουν ηλεκτρικές θερμάστρες για να τους ανακουφίζουν. Ακόμη ας ασχοληθεί με το μερίδιο από την συλλογική ευθύνη που αναλογεί για την «αποπροστασία» του πολίτη από την αύξηση της εγκληματικότητας (απότοκο πολιτικής τακτικής).

Όσοι διαχρονικά ασκώντας εξουσία, μας έφθασαν σ’ αυτή την κατάσταση, που οδήγησαν εκατοντάδες νέων στην ανεργία στερώντας τους το όνειρο και την ελπίδα στη ζωή, δεν πρέπει να προκαλούν και δεν έχουν καμία θέση ανάμεσά μας. Αποδόμησαν από την παιδεία τις ανθρώπινες αξίες, το ήθος, την ειλικρίνεια, την καλοσύνη, την αγάπη, καλλιεργώντας τ’αντίθετα, προβάλλοντας και υπερασπίζοντας το εγώ τους αντί το εμείς (την ενότητα), αυξάνοντας την απληστία και όχι το μέτρο (κατά την Αριστότελεια διατύπωση).

Όσον αφορά δικαστές και εισαγγελείς καλό είναι όπου είναι απαιτητικοί με τους άλλους να είναι πρώτα απαιτητικότεροι και αυστηρότεροι με τους εαυτούς τους, το λάθος του άλλου να το συγχωρούν όχι όμως το δικό τους (ώστε να μην το επαναλάβουν), να κάνουν διαρκή αυτοκριτική γιατί όποιος την αφήνει, εγκαταλείπει μια από τις βασικές λειτουργίες της νόησης και στερεί από μια ιδιότυπη με τον εαυτό του διαλεκτική γόνιμη σύνθεσή της. Να γίνονται παρατηρητές αλλά και παρατηρούμενα αντικείμενα συγχρόνως, να εξορθολογίζουν την έρευνα, την ποινική δίωξη, την προσωρινή κράτηση αφού οι υπερβολές αναιρούν το δίκαιο.

Στο δίλημμα των πολιτών «τον νόμο να φοβούμαι ή τον δικαστή» να μην καταλήγουν στο δεύτερο, γιατί αυτό σημαίνει ότι αφήσαμε το δίκαιο να διολισθήσει σε μέσο εκδικήσεως ή αδράνειας και θα μεταβληθούμε έτσι σε Νέρωνες και Ηρόστρατους της Δικαιοσύνης.

Τέλος, οι νομικοί (αλλά και οι συντεταγμένες εξουσίες) να βλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε την Δικαιοσύνη, σαν ένα όνειρο που διαρκώς προσπαθούμε να πραγματώσουμε».

http://www.eklogika.gr/news/7708

ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΣ, ΡΑΙΧΕΝΜΠΑΧ ΚΑΙ ΣΗΜΙΤΗΣ

«…Ο Ολιβιέ Μπλανσάρ είναι ένας από τους τέσσερις-πέντε θεωρούμενους κορυφαίους κατεστημένους οικονομολόγους του κόσμου. Kατέχει τη νευραλγική για την παγκόσμια οικονομία θέση του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ. Βγήκε στα κεραμίδια, εναντίον και του ΔΝΤ, λέγοντας ότι χρειάζεται κούρεμα 80%, 50% δεν είναι βιώσιμο. Ο καθηγητής Μαξ ‘Oτε, από τα γνωστότερα ονόματα της ευρωπαϊκής οικονομολογίας, απαντάει στον Νίκο Χειλά του Βήματος (15.1.2011) ότι ο ίδιος δεν θα δεχόταν σε καμία περίπτωση το αγγλικό δίκαιο. Ο εκδότης της Handelsblatt, φωνής της γερμανικής βιομηχανίας, Στάινγκαρτ, μας ικετεύει περίπου να ζητήσουμε αναθεώρηση των Μνημονίων…»

To PSI ως αντι-1821 και οι αυταπάτες Σαμαρά

Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Πολύ ενδιαφέρουσες, αν και ανεπαρκείς, οι απόψεις των κ.κ. Προβόπουλου, Σημίτη και Ράιχενμπαχ για το μνημόνιο και την πορεία που μπήκε η χώρα τον Μάιο του 2010. Σημασία όμως δεν έχει να αναλύουμε μόνο εκ των υστέρων τις καταστροφές, άλλο Επιμηθέας, άλλο Προμηθέας. ¨Ολοι ανεξαιρέτως οι Ελληνες, πολύ περισσότερο όσοι παίζουν ή έπαιξαν δημόσιο ρόλο πρέπει να πουν εδώ και τώρα τι πρέπει να γίνει. Η Ελλάδα είναι μπροστά σε ένα πακέτο (PSI, νέο μνημόνιο, νέα δανειακή, ευρωπαϊκές ρυθμίσεις, εμπάργκο Ιράν), πολύ χειρότερο από το Μνημόνιο του 2010, που δεν απειλεί μόνο την ευημερία της, αλλά την ίδια την ύπαρξή της ως συγκροτημένου κράτους. Πείτε καθαρά κ. Προβόπουλε και κ. Σημίτη και όλοι οι άλλοι τι πρέπει να γίνει, γιατί η χώρα μπαίνει σε δρόμο χωρίς επιστροφή. Τώρα είναι η στιγμή, τώρα σας περιμένει η Ιστορία κι από αυτό θα σας κρίνει.

Στην κορύφωσή της φτάνει τώρα η πρώτη φάση της ελληνικής τραγωδίας και, αν ολοκληρωθεί σύμφωνα με το πρόγραμμα, η αληθινή καταστροφή θα ακολουθήσει σύντομα.

Τα όργανα ήδη άρχισαν. Από την αρχή της κρίσης, η επικοινωνιακή πολιτική είναι βασικό στοιχείο της χειραγώγησης της ελληνικής κοινωνίας, προκειμένου να δεχθεί πειθήνια την πορεία προς την αυτοκαταστροφή της. Οι κύκλοι καταστροφολογίας και ενθουσιασμού για τη δήθεν σωτηρία, διαδέχονται ο ένας τον άλλο με μεγάλη ακρίβεια. Προτού πληροφορηθούμε καλά καλά το περιεχόμενο της συμφωνίας PSI+, στην οποία προσεγγίζει η τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου, άρχισαν οι μεγαλοστομίες και η καλλιέργεια κλίματος εθνικής επιτυχίας. 

Εκτός από αυτούς τους παραπλανητικούς κύκλους, η χειραγώγηση της Ελλάδας περιλαμβάνει και άλλα κόλπα. Επειδή οι συμφωνίες που πάει να υπογράψει η κυβέρνηση Παπαδήμου, Βενιζέλου, Σαμαρά και Καρατζαφέρη είναι πολύ σοβαρές και πιθανώς θα αποτελέσουν, αν δεν μεσολαβήσει ένα θαύμα, ένα αντι-1821, την αυτοκατάλυση δηλαδή του ελληνικού κράτους, τον νομικό του αφοπλισμό πριν από την χρεωκοπία, την κατάρρευση και την έξοδο, κακήν κακώς, από το ευρώ, ακριβώς για τον λόγο αυτό, έχει ληφθεί πρόνοια να εκδηλωθούν τώρα τα προβλήματα που ταλανίζουν τα ΜΜΕ, ώστε να μην υπάρχουν οι έστω ελάχιστα ανεξάρτητες φωνές που ήταν τα δημόσια μέσα ενημέρωσης, η Ελευθεροτυπία, το Alter, ο Κόσμος του Επενδυτή. Τα μέσα αυτά έχουν ασφαλώς προβλήματα, αλλά γιατί βρήκαν τώρα την ώρα να εκδηλωθούν και γιατί δεν πλήττονται τα μνημονιακά μέσα, είδος troika news, στην υπηρεσία του Μνημονίου; Είναι άραγε τόσο καλύτερη η κατάσταση εκεί;

Δεν αποκλείεται τέτοιοι υπολογισμοί να έχουν παίξει ρόλο και στην επιλογή της χρονικής στιγμής της αποκάλυψης της Μαφίας της Θεσσαλονίκης, προκειμένου η προσοχή της κοινής γνώμης να στραφεί σε πολύ σοβαρά μεν θέματα, φεύγοντας όμως από ρυθμίσεις για το χρέος που μπορεί να έχουν ζωτική σημασία για την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού κράτους, την επιβίωση και το μέλλον του ελληνικού λαού, αλλά και την τύχη της Ευρωπαϊκής ‘Eνωσης. Αν άλλωστε κάτι μας μαθαίνει και η υπόθεση αυτή, είναι πόσο σάπιο και “σκουληκιασμένο” είναι το ελληνικό πολιτικό και κρατικό σύστημα. Αυτό ακριβώς το σύστημα όμως διαπραγματεύεται τώρα τις τύχες του ελληνισμού, με τις συμφωνίες για το χρέος. Κι επειδή δεν έφτασαν οι δυνάμεις του Γιώργου Παπανδρέου να ολοκληρωθεί η συμφορά, στρατολογήθηκαν ο Αντώνης Σαμαράς και ο Γιώργος Καρατζαφέρης, για λόγους που οι ίδιοι γνωρίζουν καλύτερα από μας. Κατά τη γνώμη μας πάντως, ο αρχηγός της ΝΔ θα έπρεπε, και για το δικό του καλό, να επανεξετάσει από μηδενική βάση όσα πιστεύει για το περιβάλλον του. Στις κρίσιμες στιγμές αποκαλύπτονται συνήθως οι άνθρωποι. 

Οι Σαμαράς και Καρατζαφέρης μάλιστα, ελάχιστα διδασκόμενοι από το παράδειγμα του Γιώργου Παπανδρέου, νομίζουν ότι θα γλυτώσουν καταφεύγοντας στα συνήθη κόλπα και τις απάτες στις οποίες επιδίδεται το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Λέει αίφνης η ΝΔ, που παριστάνει την αντιπολίτευση-συμπολίτευση, ότι δεν θέλει περικοπές στις επικουρικές συντάξεις. Ξεχνάει να πει ότι, σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από το τι θα ψηφίσει ή όχι η Βουλή τώρα, όχι επικουρικές, ούτε συντάξεις θα υπάρχουν σύντομα. Η προοπτική είναι εγγεγραμμένη στο ίδιο το μνημόνιο και στους δημοσιονομικούς στόχους του, με τους οποίους ο κ. Σαμαράς δήλωσε πάλι ότι συμφωνεί, μετά τη συνάντηση με τον Βεστερβέλλε.

‘Oσο για τη συμφωνία κουρέματος, ένας δημοσιογράφος ουδόλως ακραίος, όπως ο Σταύρος Λυγερός, τη χαρακτήρισε εθνικό έγκλημα, ιδίως δια της υπαγωγής στο αγγλικό δίκαιο, υπογραμμίζοντας ότι η χώρα θα πληρώσει βαρύ τίμημα για πολλά πολλά χρόνια. Βέβαια εγώ νομίζω ότι κάνει λάθος. Δεν θα πληρώσει βαρύ τίμημα η χώρα. Η χώρα κινδυνεύει να μην υπάρχει. Οι ιδέες με τις οποίες βαυκαλίζεται η ελληνική και δικαιολογείται η γερμανική πολιτική ελίτ, ότι θα πάνε ήσυχα ήσυχα την Ελλάδα στο επίπεδο Βουλγαρίας και Ρουμανίας, είναι οι απόλυτες ανοησίες.

Ανησύχησαν οι Γερμανοί!

Το αστείο, αν μπορεί να υπάρχει αστείο στην τραγωδία που ζούμε, είναι ότι άρχισαν να ανησυχούν πλέον οι Γερμανοί για το πρόγραμμα που οι ίδιοι επέβαλαν στην Ελλάδα, από κοινού με την ελληνική κυβέρνηση και το ΔΝΤ. Μπορεί να μην είναι φίλοι μας, αλλά διαθέτουν μια αξιοσημείωτη προσήλωση στη λογική. Βγήκε ο ίδιος ο κ. Ράιχενμπαχ και τα είπε. Κύρια αιτία για την οποία πλέον καταρρέει η ελληνική οικονομία, και η χώρα μαζί της, είναι η διαρκής αφαίρεση ζήτησης από την οικονομία. Πως μπορεί όμως κανείς να συμφωνεί με ένα πρόγραμμα βίαιης συρρίκνωσης της ελληνικής οικονομίας, που την έχει θέσει σε αυτοτροφοδοτούμενη και επιταχυνόμενη καθοδική τροχιά, δίνη θανάτου όπως την αποκάλεσε ο Σόρος, σε μια από τις συνειδητά σχεδιασμένες αυτοεκπληρούμενες προφητείες του, και, ταυτόχρονα, να κοροϊδεύει αναίσχυντα τους φτωχοποιούμενους και καταστρεφόμενους πολίτες της χώρας με ανοησίες περί ανάπτυξης; Για αυτούς τους λόγους, οι κ.κ. Σαμαράς και Καρατζαφέρης θα καταστραφούν πολιτικά, πιθανώς σε μικρότερο χρόνο από τον κ. Παπανδρέου, το πρόβλημα όμως είναι ότι θα έχει καταστραφεί και η Ελλάδα μαζί τους, αν κάποιος δεν σταματήσει αυτή την πορεία. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ξένες δυνάμεις, η “Αυτοκρατορία του Χρήματος” εν προκειμένω, χειραγωγεί πλέον με όλους τους δυνατούς τρόπους ολόκληρο το ελληνικό σύστημα, κάνει ακόμα και το μικρομάνατζμεντ των προσώπων επιρροής και του περιβάλλοντός τους, ίσως μάλιστα η χάρη τους έχει φτάσει και στις αντιμνημονιακές δυνάμεις. Γιατί χρειάζονται και συγκεκριμένες αντιπολιτεύσεις, όχι μόνο συμπολιτεύσεις. Ενδεικτικά, στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, το θράσος της πολιτικής ηγεσίας έφτασε, σύμφωνα με δημοσίευμα του Κόσμου του Επενδυτή, που ουδείς μπήκε καν στον κόπο να διαψεύσει, στο σημείο να παραγγείλει στους ‘Eλληνες τακτικούς δημοσίους υπαλλήλους της, να συντάσσουν περιλήψεις από τα μπλογκς στα αγγλικά, ώστε να μαθαίνουν απευθείας οι προτέκτορες τις τάσεις της κοινής γνώμης, χωρίς να πληρώνουν μεταφραστές! Είναι και τσιφούτηδες, πανάθεμά τους, αυτοί οι τραπεζίτες και οι άνθρωποί τους.

Θα μας αντιτείνουν τώρα ίσως οι αναγνώστες πως βιαζόμαστε να καταδικάσουμε μια συμφωνία PSI, που δεν ξέρουμε. Ασφαλώς οριστική γνώμη θα αποκτήσουμε όταν τη δούμε και μακάρι να μας διαψεύσουν οι διαπραγματευτές. Μέχρι τώρα ακούμε τι δηλώνουν, ξέρουμε ποιοι είναι , διαβάζουμε ξένες εφημερίδες και, πολύ λογικά, μας έχουν ζώσει τα φίδια. Μακάρι να μην είναι έτσι, αλλά φαίνεται ότι πηγαίνουμε σε μια συμφωνία υψηλών επιτοκίων, που θα τα πούνε χαμηλά και επιτυχία, στη μεταβολή του δικαίου που διέπει τα ομόλογα σε αγγλικό και σε ένα κούρεμα το πολύ 50%! Σε αντάλλαγμα, ως ‘Eλληνες πολιτικοί που είναι, θα αποσπάσουν πιθανώς μια γελοιότητα, ένα φύλλο συκής, που θα εξαρτά την εκτέλεση δημευτικών αποφάσεων της ελληνικής περιουσίας από ελληνικά δικαστήρια, για να έχουν ένα ακόμα πυροτέχνημα να πετάνε στον άτυχο λαό που τους έχει για εκπροσώπους. Όταν αυτοί, τώρα, με όλα τα χαρτιά στα χέρια τους, με επιχείρημα διεθνώς αποδεκτό το βιώσιμο χρέος, δεν διαπραγματεύονται, τι θα κάνουν δηλαδή; Θα βάλουν τους ‘ Ελληνες δικαστές να κάνουν αντάρτικο κατά του διεθνούς νόμου. Κι αν πρόκειται να κάνουν αυτά τα πράγματα στο μέλλον, γιατί δεν κυττάνε τώρα να πάρουν μια συμφωνία βιώσιμου χρέους, τώρα που μπορούν.

Παπαδήμος υπέρ Νταλάρα και κατά Ελλάδας!

Μια αποκαλυπτική εικόνα του τρόπου που “διαπραγματεύεται” η ελληνική κυβέρνηση μας έδωσε ο Τσαρλς Νταλάρα, εκπρόσωπος των δανειστών, στους Financial Times (16.1.11). Eπαινεί τον Παπαδήμο γιατί δέχεται επιτόκια κοντά στο 5% και ψέγει τη Γερμανία και το ΔΝΤ ότι θέλουν μικρότερα επιτόκια, δηλαδή ότι παρεμβαίνουν στη διαπραγμάτευση υπέρ της Ελλάδας, παρόλο που η κυβέρνησή της δεν την υπερασπίζεται!!!

Αλλά και ο φίλα προσκείμενος στην κυβέρνηση ελληνικός τύπος δεν μας έδωσε διαφορετική εικόνα. Διαβάζουμε στη Ναυτεμπορική (16.1): “Σύμφωνα με γαλλικές εφημερίδες, η ελληνική πλευρά προτείνει επιτόκιο 3%, το ΔΝΤ πιέζει για 2%…Στα υψηλά επιτόκια αντιδρούν και χώρες της ευρωζώνης, όπως η Γερμανία … οι πιέσεις της οποίας φέρεται να προκάλεσαν την “παύση” των συνομιλιών”. H Καθημερινή (14.1) γράφει “Οι πιστωτές”, γράφει, “φέρεται να ζήτησαν επιτόκιο άνω του 5%, η δε ελληνική κυβέρνηση αντιπρότεινε επιτόκιο κάτω του 4%. Μάλιστα πληροφορίες αναφέρουν ότι η Γερμανία ζήτησε επιτόκιο 2%”. 

Αυτή είναι μια εικόνα που δυσκολεύεται κανείς ακόμα και να βρει τις κατάλληλες εκφράσεις για να τη σχολιάσει. Αν ο κ. Παπαδήμος και τα τρία κόμματα που τον στηρίζουν δεν διοικούσαν χώρα αλλά επιχείρηση, ή ήταν μεσίτες αγοραπωλησίας ακινήτων, κάτι πολύ άσχημο θα τους είχαν κάνει οι μέτοχοι της επιχείρησης ή ο ιδιοκτήτης που διαπραγματεύονται έτσι το σπίτι του! Τώρα, επειδή πρόκειται περί χώρας δεν συμβαίνει τίποτα, έστω κι αν το αποτέλεσμα αυτής της “διαπραγμάτευσης” θα το πληρώσουν δέκα εκατομμύρια ‘Ελληνες, oι απόγονοί τους και το ελληνικό κράτος.

Ο Αντώνης Σαμαράς και το βιώσιμο χρέος

Ο κ. Σαμαράς, μετά τη συνάντηση με τον Βεστερβέλε, δήλωσε ότι ύψιστο εθνικό καθήκον είναι να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο, με τις συμφωνίες PSI και τη δανειακή. Κάθε λογικός άνθρωπος, κάθε πατριώτης, με στοιχειώδη επίγνωση του προβλήματος το ίδιο θάλεγε. Αλλά είναι βιώσιμα αυτά που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση Παπαδήμου, που υπάρχει χάρη στον Σαμαρά; Οποιαδήποτε συμφωνία PSI και οποιαδήποτε δανειακή λύνουν το πρόβλημά μας; 

Ο Ολιβιέ Μπλανσάρ είναι ένας από τους τέσσερις-πέντε θεωρούμενους κορυφαίους κατεστημένους οικονομολόγους του κόσμου. Kατέχει τη νευραλγική για την παγκόσμια οικονομία θέση του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ. Βγήκε στα κεραμίδια, εναντίον και του ΔΝΤ, λέγοντας ότι χρειάζεται κούρεμα 80%, 50% δεν είναι βιώσιμο. Ο καθηγητής Μαξ ‘Oτε, από τα γνωστότερα ονόματα της ευρωπαϊκής οικονομολογίας, απαντάει στον Νίκο Χειλά του Βήματος (15.1.2011) ότι ο ίδιος δεν θα δεχόταν σε καμία περίπτωση το αγγλικό δίκαιο. Ο εκδότης της Handelsblatt, φωνής της γερμανικής βιομηχανίας, Στάινγκαρτ, μας ικετεύει περίπου να ζητήσουμε αναθεώρηση των Μνημονίων. Διερωτάται τώρα κανείς, ποιόν ακριβώς ρώτησαν οι Παπαδήμος, Βενιζέλος, Σαμαράς, Καρατζαφέρης και τους είπε ότι έχουνε άδικο οι Μπλανσάρ, ‘Oτε, Στάινγκαρτ, μεταξύ πολλών άλλων, ότι δηλαδή φτάνει 50% και αγγλικό δίκαιο; Τον Αλογοσκούφη, τον Παπακωνσταντίνου, τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που περιέγραφαν τους εαυτούς τους ως “πουτάνες” στο Βήμα τον Οκτώβριο, την καφετζού της γειτονιάς ή κάποιον από τους διεφθαρμένους υπαλλήλους που χρησιμοποιούν ως συμβούλους; 

Τι σημαίνει μη βιώσιμη συμφωνία αναδιάρθρωσης του χρέους; Σημαίνει βεβαιότητα χρεωκοπίας, υπό τους ευνοϊκότερους για τους δανειστές όρους. Τι σημαίνει αγγλικό δίκαιο; Σημαίνει πλήρη νομική κατοχύρωση της μετάβασης πάσης ελληνικής περιουσίας στην ιδιοκτησία τους. Τι σημαίνουν αυτά; Σημαίνουν δυνατότητα αποβολής της Ελλάδας από το ευρώ χωρίς συνέπειες για τις αξιώσεις των πιστωτών από τη χώρα. 

Είναι ύψιστη εθνική ανάγκη η διαμόρφωση μιας στρατηγικής που να αποσκοπεί σε βιώσιμες συμφωνίες σε ότι αφορά το χρέος και την οικονομική πολιτική. Η χώρα βρίσκεται ένα βήμα πριν από την διάλυση και την κατάρρευση. Η στρατηγική των πιστωτών είναι το μότο της Γκόλντμαν Ζακς “άρπαξε το τσεκ πριν σκάσει το καρπούζι”. Υπογράφοντας αυτά τα πράγματα φέρνουμε πιο κοντά την έκρηξη όχι μόνο της φούσκας δημοσίου χρέους, αλλά της φούσκας του ίδιου του κράτους μας και ενδεχομένως της ΕΕ, που κρύβονται πίσω από την πρώτη. Αρχίζουμε αντίθετα τη σωτήρια αντιστροφή, διατυπώνοντας έλλογες εναλλακτικές για μας και για την Ευρώπη και ετοιμάζοντας τη χώρα για όλα τα ενδεχόμενα.

Αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα των απεργών του Κόσμου του Επενδυτή, ergazomenoiependyti.wordpress.com στις 21.1.2011

Αναρτήθηκε από Konstantakopoulos Dimitris 

Αλβανοί, Αρβανίτες και η διαστρέβλωση του 1821

Κωνσταντίνος Χολέβας –Πολιτικός Επιστήμων

Όταν διάβασα την είδηση ομολογώ ότι δεν εξεπλάγην. Αλβανικό τηλεοπτικό κανάλι παρουσιάζει αποσπάσματα από την τηλεοπτική σειρά του ελληνικού ΣΚΑΙ για το 1821 με στόχο να αποδείξει ότι οι Έλληνες είναι αλβανικής καταγωγής. Προφανώς οι γείτονες αξιοποιούν τα ανιστόρητα στοιχεία του διαστρεβλωτικού εκείνου ντοκυμανταίρ, τα οποία ταύτιζαν τους Αρβανίτες με τους Αλβανούς. Τα ολισθήματα των «μεταμοντέρνων» Ελλήνων ιστορικών αλείφουν βούτυρο στο ψωμί του Αλβανικού εθνικισμού.

Άγνοια η και διαστρέβλωση της Ιστορίας προδίδει η καινοφανής άποψη που ακούσθηκε ότι δηλαδή μεγάλοι ήρωες του 1821 και των μετέπειτα εθνικών αγώνων υπήρξαν Αλβανοί. Γίνεται σύγχυση με τους Αρβανίτες, τους αρβανιτόφωνους Έλληνες. Άλλο, όμως, Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες. Υπάρχει μεγάλη διαφορά. Και εξηγούμεθα: Ο Μάρκος Μπότσαρης, στη μνήμη του οποίου ασεβούν πολλοί, ήταν Έλλην αρβανιτόφωνος, όπως όλοι οι Σουλιώτες. Η ελληνική του συνείδηση φαίνεται και από την περίφημη φράση που είπε όταν πρωτοπάτησε στα Επτάνησα : Ο Έλλην δεν μπορεί να αισθάνεται ελεύθερος εκεί όπου κυματίζει η Βρετανική σημαία». Το δε Λεξικό που έγραψε ήταν της αρβανίτικης – όχι αλβανικής – και ρωμαίικης απλής (νεοελληνικής). Άλλωστε δεν θα μπορούσε να έχει αλβανική εθνική συνείδηση, διότι κάτι τέτοιο εμφανίζεται μόλις το 1878 με την Λίγκα της Πριζρένης – Κοσσυφοπεδίου και μάλιστα ως τεχνητό κατασκεύασμα ξένων δυνάμεων και θρησκευτικών προπαγανδών. Κατά την Τουρκοκρατία δεν υπήρχε έθνος Αλβανών. Οι κάτοικοι της σημερινής Αλβανίας διεκρίνοντο με κριτήριο την θρησκεία τους. Οι Ορθόδοξοι ήσαν Ρωμιοί, εντεταγμένοι στο ίδιο Γένος με τους υπόλοιπους Έλληνες. Οι Μουσουλμάνοι ένοιωθαν Τούρκοι, εξ ου και ο όρος Τουρκαλβανοί. Εάν μιλούμε για αλβανική συμμετοχή στην Ελληνική Επανάσταση δεν πρέπει να αναφερόμαστε στους Μποτσαραίους, την Μπουμπουλίνα και τους Κουντουριώτηδες, αλλά στους Τουρκαλβανούς που χρησιμοποιήθηκαν από την άλλη πλευρά ως σφαγείς των Ελλήνων.

Οι Βυζαντινοί πρόγονοί μας δεν ανέφεραν Αλβανούς στην Βαλκανική. Ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος ονομάζει Αλβανούς μία φυλή του Καυκάσου. Ο Γεώργιος Καστριώτης – Σκεντέρμπεης, που θεωρείται εθνικός ήρωας των σημερινών Αλβανών, ονόμαζε εαυτόν Ορθόδοξο Ηπειρώτη (15ο αιών). Σε έγγραφα της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας στα τέλη του 15ου αιώνος η λέξη «Αλβανός» ερμηνεύεται » Έλληνες από την Ήπειρο και την Πελοπόννησο» χωρίς να αμφισβητείται η ελληνική συνείδησή τους. Η αλβανική συνείδηση είναι οπωσδήποτε ξενόφερτο κατασκεύασμα όπως αποδεικνύουν και μαρτυρίες των ιδίων των ενδιαφερομένων. Όταν η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία για δικούς τους λόγους προσπαθούσαν να κατασκευάσουν αλβανικό κράτος ώστε να ελέγχουν την είσοδο της Αδριατικής, οι Τουρκαλβανοί ύψωναν στο Δυρράχιο την οθωμανική σημαία !
Προτιμούσαν την τουρκική παρά την άγνωστη σ’ αυτούς αλβανική εθνική συνείδηση..
Ο όρος Αρβανίτης που αφορά τους Σουλιώτες, τους Υδραίους, τους Σπετσιώτες κ.α., προέρχεται από τη λέξη «Άρβανον», τοπωνύμιο της Βορείου Ηπείρου, που το βρίσκουμε ήδη από τον 11ο αιώνα στα κείμενα της Άννας Κομνηνής. Από το Άρβανον, δηλαδή από την Ελληνικοτάτη Βόρειο Ήπειρο, κατέβηκαν σε πόλεις και νησιά της Νοτίου Ελλάδος ελληνικοί πληθυσμοί που μιλούσαν αρβανίτικα. Δηλαδή μία διάλεκτο ανάμικτη με αρχαία ελληνικά, λατινικά, τουρκικά και εντόπια βαλκανικά γλωσσικά στοιχεία. Η σύγχυση μεταξύ των λέξεων Αλβανός και Αρβανίτης δημιουργείται μόνον στην ελληνική γλώσσα, διότι φαίνονται να μοιάζουν οι δύο όροι ηχητικά. Η ομοιότης είναι μόνο επιφανειακή. Στην ουσία διαφέρουν κατά πολύ. Άλλωστε οι ίδιοι οι Αλβανοί αποκαλούν εαυτούς Σκιπετάρ και την χώρα τους Σκιπερία : χώρα των Αετών. Τι κοινό μπορούν να έχουν ένας Σκιπετάρ και ένα Έλλην αρβανιτόφωνος ;

Κυριακάτικη Δημοκρατία

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/01/1821.html#.TyAO8aUjGf4

Εσωτερικά ομόλογα: Προδοσία και ανικανότητα

Ο Γιώργης Καραμπελιάς ξεσπαθώνει και κόβει κεφάλια ζητώντας ΡΗΞΗ για να αλλάξει ΑΡΔΗΝ το σκηνικό

Συνέντευξη του Γιώργου Καραμπελιά [στον Γιάννη Nτάσκα – εφημερίδα «Παρασκήνιο»]

 Ο Γιώργης Καραμπελιάς πήρε τα όπλο του… Και φαίνεται ότι εκφράζει την πλειοψηφία των Ελλήνων με όσα λέει με το γνωστό μοναδικό κοφτερό του λόγο. Για τον «δόλιο-βλάκα», για τους προσκυνημένους της ελίτ-αλήτ, για το ξεπούλημα της χώρας από «προδότες ανίκανους», αυτούς που δεν διστάζουν να ασελγούν και στα ιερά και όσια της αιματηρής Ιστορίας μας. Τον συναντήσαμε στο «Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο» του στα Εξάρχεια. Μόλις τελείωσε το βιβλίο του «Συνωστισμένες στο Ζάλογγο». Απολαύστε τον λόγο του:

Γ. Ν. Η πρόταση που κάνατε για εσωτερικό ομολογιακό δάνειο πόσο ρεαλιστική είναι για το οικονομικό πρόβλημα της χώρας μας;

Γ. Κ. Θα έλεγα ότι από την αρχή της κρίσης ήταν η ρεαλιστικότερη. Η πιο φυσιολογική αντίδραση όταν κάποιος αντιμετωπίζει κρίση είναι να βρει τα εφόδια εκείνα που θα του επιτρέψουν να επιβιώσει. Και ένας άνθρωπος ή μια οικογένεια, που απειλείται – το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να συλλέξει αποθέματα, να βάλει κάτι στην άκρη για να μπορέσει να την βγάλει…
Η κυβέρνηση από την αρχή έκανε το αντίθετο. Άρχισε να ξεπουλάει αυτά ακριβώς που θα μπορούσαν να ήταν τα εφόδιά μας απέναντι στην κρίση. Ξέρετε πώς λέγεται αυτό; Προδοσία. και ανικανότητα. (Γιατί το παιγνίδι ήταν στημένο αλλά είναι και ανίκανοι. Και ο λαός μας έχει μια λέξη για κάτι τέτοιους, τους λέει «κουτοπόνηρους».). Είναι και προδότες και ανίκανοι.
Εάν είχαμε κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση*, αν δηλαδή, είχαμε εξ αρχής προσφύγει σε κάποιο εσωτερικό δάνειο με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης, δηλαδή πρώτα να συμμετάσχουν οι πολιτικοί και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, θα είχαμε βρει διαθέσιμους πόρους, και θα είχαμε πολύ μεγαλύτερη ευκολία κινήσεων και διαπραγματευτική ισχύ. Και δεν θα έφευγαν τα χρήματα στις Ελβετίες, αλλά όλοι θα δάνειζαν την ίδια τους τη χώρα. Δεν θα μπορούσαν να μας εκβιάζουν με βάση το αν θα μας δώσουν τη δόση – που σήμερα το κάνουν λες και είμαστε πρεζόνια… Ούτε, βέβαια, και να μας ζητάνε να ξεβρακωθούμε για να πληρώνουμε τους τοκογλύφους. Ακόμα και ένα αναπτυξιακό σχέδιο ανοικοδόμησης θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει, να ανασυγκροτήσουμε τον παραγωγικό ιστό, τη δημόσια υγεία κ.ο.κ. ώστε να καταπολεμήσουμε τις κύριες πλευρές της κρίσης, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση και την ανεργία…
Πολλοί πιστεύουν ότι όλα αυτά είναι ανέφικτα. Τους απαντάω ότι έχουν ήδη γίνει στο Βέλγιο, όπου η κυβέρνηση περίμενε να μαζέψει διακόσια εκατομμύρια, και μάζεψε 5,7 δισεκατομμύρια τον περασμένο Νοέμβριο, ή στην Ιταλία… Αλλά εδώ, επειδή ακριβώς το καθεστώς μας έχει εθίσει στην αδικία, την ατιμωρησία και την ανευθυνοποίηση έχουμε πάψει να πιστεύουμε στην αλληλεγγύη, στη δύναμη που έχουμε ως λαός, στο τι μπορεί να κάνει αυτός ο λαός σαν ενωθεί…

Γ. Ν. Έχετε από τις δικές σας έρευνες τάξη μεγέθους για το ύψος των δανείων μας και κυρίως για το σε ποιους χρωστάμε ακριβώς και ποιο ποσό;

Γ. Κ. Κοιτάξτε, κυρίως χρωστάμε στην Γαλλία και στη Γερμανία, κι έπειτα στο Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, αλλά και στις ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία κ.ο.κ. Χρωστάμε γύρω στα 340 δισ. ευρώ. Προφανώς, ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρέους είναι τοκογλυφικό,. Αν κάνει κανείς έναν υπολογισμό, θα δει ότι τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε πληρώσει 700 δισεκατομμύρια ευρώ σε τόκους. Από την πρώτη στιγμή της κρίσης. Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπήρχε καμία βούληση να γίνει κάτι τέτοιο, επειδή οι άρχουσες τάξεις είχαν συνηθίσει στους τεμενάδες. Αυτό είναι και το μεγάλο μας πρόβλημα, ότι είχαμε εθιστεί ως χώρα να είμαστε ετερόφωτοι, και ότι το καθεστώς μας οργανώθηκε με βάση την ‘εξωστρέφεια’.

Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι μέσα από την κρίση τα κατάφερε ο ΓΑΠ και η συμμορία του να χρεωθούμε σε κράτη… Και αν χρωστάς σ’ ένα κράτος, τότε είναι απαρχή οικονομικής υποδούλωσης. Σήμερα που χρωστάμε στα κράτη της Ε.Ε. και στην Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, είναι σα να μας έχουν αγοράσει…
Αν συνυπολογίσουμε και το πέρασμα των δανείων στο αγγλικό δίκαιο, που επιτρέπει στους δανειστές να κατάσχουν τη δημόσια περιουσία, η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο απελπιστική.
Ποιά εικόνα έχετε εσείς για τα χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα και για τον τεράστιο πλούτο που έβγαλαν οι Έλληνες σε φορολογικούς παραδείσους κατά την φράση του ίδιου του Γιώργου Παπανδρέου στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης;
Η Γερμανία διέλυσε την Ελλάδα το 1940. Κατέστρεψε ολοσχερώς τη χώρα. Δεν έχει πληρώσει καμία αποζημίωση για τα εγκλήματά της… δεν έχει [πληρώσει ούτε καν το αναγκαστικό δάνειο των 3,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε τιμές 1938, που σημαίνει σήμερα, χωρίς τους τόκους πάνω από 80 δισεκ. ευρώ., και μαζί με τους πολεμικές καταστροφές, άτοκα, εκατόν εξηνταπέντε δις καιμε τόκους πάνω από πεντακόσια διες. Η Γερμανία μόνο την Ελλάδα δεν έχει πληρώσει . Επί πλέον είναι ένα θέμα που αφορά όλη την Ευρώπη, γιατί ανοίγει μια συζήτηση για τον γερμανικό ηγεμονισμό, για το τέταρτο Ράϊχ που ξαναστήνει. Η Γερμανία δύο φορές τον περασμένο αιώνα κατέστρεψε την Ευρώπη και τώρα δοκιμάζει να κάνει κάτι ανάλογο στο οικονομικό πεδίο. Και ήδη σε όλες τις μη-γερμανικές χώρες της Ευρώπης, υπάρχει ανησυχία και φόβος για τον νέο γερμανικό ηγεμονισμό.
Τώρα για το άλλο που με ρωτάτε, ξέρετε, πως οι ελίτ-αλήτ αυτού του τόπου μισούν βαθύτατα το λαό τους. Για δύο λόγους. Διότι, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης πίστεψαν πως έπαψαν να έχουν πατρίδα. Δεύτερον, γιατί έχουν σύμπλεγμα κατωτερότητας και βαθύτατο κομπλεξισμό. Είναι δηλαδή οι δικοί μας μπαρμπα-θωμάδες… Το μόνο πράγμα που διαθέτουν, είναι ο κυνισμός και είναι πολύ φυσιολογικό να εξάγουν τα πλούτη που έβγαλαν καταστρέφοντας το μέλλον αυτού του τόπου; Τι περιμένατε, μήπως να σύναπταν κανένα ομολογιακό δάνειο για τη σωτηρία της χώρας;

Γ. Ν. Σας είπαν τρομοκράτη, σας είπαν αναρχικό,τώρα με αφορμή τις καταγγελίες στο βιβλίο σας «Συνωστισμένες στο Ζάλογγο σας λένε και εθνικιστή. Μιλήστε για αυτά και για την αίσθηση που έχουμε ότι είναι πολλοί στην κοινή γνώμη που θα σας παρότρυναν να μπείτε μπροστά και να παροτρύνετε πολλούς προς τις κατευθύνσεις αυτές και απέναντι στο σύστημα εξουσίας.

Γ. Κ. Κοιτάξτε. Σε όλη μου την πορεία, μάχομαι για τα αυτονόητα. Και νομίζω ότι ο απλός ο κόσμος έτσι αντιμετώπιζε πάντοτε αυτές τις ιδέες, ως λογικές. Δεν ζητούσαμε και τίποτε τρομερό ποτέ… Την δεκαετία του 1970, αρκούσε να ζητήσεις πραγματική δημοκρατία και ψωμί για τον άνθρωπο του μόχθου για να σε πουν ‘αναρχικό’. Το 1980 σε καταδίκαζαν ως ‘εξτρεμιστή’ γιατί απλά ζητούσες πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη, απέναντι στην ψεύτικη, ‘Αλλαγή’ που εξέτρεφε τους αδηφάγους σοσιαληστές, και τα νέα πολιτικά και οικονομικά τζάκια. Από το 1990 και μετά αρκούσε να υπερασπιστεί κανείς τα δικαία μας απέναντι στους Τούρκους κόντρα σε πολιτικές απίστευτα προδοτικές, που ούτε το ένστικτο της απλής επιβίωσής μας δεν εξυπηρετούσαν, αρκούσε να επικαλεστεί την ιστορική αλήθεια κόντρα σε ιδεολογήματα που υποστήριζαν ότι οι Έλληνες είναι ένα συνονθύλευμα και έγιναν έθνος μετά το… 1821 (ενώ προφανώς πιο πριν περπατούσαν στα τέσσερα) για να σε πουν εθνικιστή. Αυτός ο εθνομηδενισμός της εξουσίας, μας οδήγησε σήμερα σε συνθήκες πεινασμένης μπανανίας, με μια κοινωνία διαλυμένη, δίχως αξίες και ιστορική μνήμη – και άρα τρομερά αδύναμη στο να αντισταθεί αποτελεσματικά! Πάντως ότι και να γίνει στην Ελλάδα, οι μελλοντικές γενιές θα τους θυμούνται με τον τρόπο που θυμόμαστε σήμερα τον Εφιάλτη, το Νενέκο, τους δοσίλογους στη γερμανική κατοχή.

Γ. Ν. Κάντε μια σύγκριση της διακυβέρνησης παλαιού Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου με τους δορυφόρους Μητσοτάκη-Σημίτη.

Γ. Κ. Οι πρώτοι είναι οι γενάρχες των κατευθύνσεων που μας καταβύθισαν σήμερα. Οι δεύτεροι είναι συνεχιστές, και γι’ αυτό ως ανάστημα είναι μικρότεροι. Όσο εκφυλίζεται το πράγμα βγαίνουν και χειρότεροι… και κάπως έτσι φτάσαμε στον Γεώργιο Παπανδρέου αυτόν που έχω αποκαλέσει «δόλιο-βλάκα».

Το ΠΑΣΟΚ στη μεταπολίτευση, έκανε το μεγαλύτερο κακό στον τόπο. Όχι μόνο γιατί κυβέρνησαν περισσότερο αλλά ήταν πιο ασύδοτοι, επειδή είχαν το άλλοθι της ιδεολογίας. Ήταν καλύτεροι στο να κάνουν ‘τη δουλειά’ της εξουσίας, σε μια εποχή που δεν σήκωνε άλλες δικτατορίες,. Ξεφτίλισαν τις έννοιες της δημοκρατίας, της ανεξαρτησίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Γ. Ν. Η Ελλάδα έχει σήμερα πνευματικό κόσμο, έχει Ακαδημία Αθηνών;

Γ. Κ. Σας είπα: Οι πνευματικές ελίτ μισούν αυτόν τον τόπο και θεωρούν ότι έχει περισσότερη σημασία να συνεισφέρουν στην οικοδόμηση του νεο-οθωμανισμού, παρά να κάτσουν να επεξεργαστούν μια πρόταση βιώσιμη και δίκαιη για τον ελληνισμό του 21ου αιώνα. Βλέπω αρκετούς που επειδή καταρρέει η δυτική ηγεμονία είναι έτοιμοι να ξαναγυρίσουν κάτω από τη σκέπη της Τουρκίας και του νέο-οθωμανισμού. Γι’ αυτό καλλιεργούν την αντίληψη ότι η Επανάσταση του 21 ήταν «λάθος», γι’ αυτό και μας λένε ότι οι Σουλιώτες «συνωστιζόντουσαν»στο Ζάλογγο και οι Μικρασιάτες στην προκυμαία της Σμύρνης. Γιατί είναι έτοιμοι να ξαναλλάξουν αφεντικά.
Ασφαλώς, υφίστανται και εξαιρέσεις που εργάζονται έξω και κόντρα από το ρεύμα και που διασώζουν το πνεύμα σε εποχές μάλιστα που το μέλλον θα τις κρίνει πολύ σκοτεινές. Ωστόσο, εδώ μιλάμε για τις ελίτ. Και εκεί η κατάσταση είναι δυστυχώς αυτή.

Γ. Ν. Από τη μία διάσημοι ξένοι δημοσιογράφοι και μιλούν για τα χρέη της παγκόσμιας κοινότητας να σωθεί η κοιτίδα του πολιτισμού και των ιδανικών Ελλάδα και από την άλλη η Νάνα Μούσχουρη να κατανοεί το θυμό των Γερμανών για τους μπατατσήδες στα χρέη Ελληνες. Εσείς ποιο στίγμα έχετε απέναντι σ αυτά; Ποιους καλλιτέχνες ξεχωρίζετε για την παλαιότερη κοινωνική τους δράση και ποιους για τη σιωπή τους σήμερα;

Γ. Κ. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες μας δυστυχώς τα στρίψανε, μπουκωμένοι από χρήμα και ανγνώριση. Ο Σαββόπουλος είναι πολύ χαρακτηριστικός. Κάποτε ήταν σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς… Σήμερα είναι το σύμβολο του εκφυλισμού ενός ολόκληρου έθνους! Ξέρετε… Τελευταία έχει φτάσει να αλλάζει τους στίχους από τα ίδια του τα τραγούδια, δεν τραγουδάει ‘δεν είμαι ΠΑΣΟΚα, δεν είμαι ούτε ΚΚΕ’, ούτε και ‘…σε Μικρά Ασία, Κύπρο, Λευκωσία, Βόρειο Ήπειρο’… Δε ζει απλώς κόντρα στον παλιό του εαυτό, θέλει κιόλας να τον λογοκρίνει! Αυτή η στάση συμβολίζει όσο οτιδήποτε άλλο την ψυχή του ελληνικού καλλιτεχνικού κόσμου. Γιατί μιλάμε για μια γενικευμένη κατάντια… Ωστόσο, προφανώς, κι εδώ, όπως και σε ό,τι αφορά στον ευρύτερο πνευματικό κόσμο, υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις… Ο Θεοδωράκης, είναι μια πολύ σημαντική μορφή, άσχετα και περά από οποιαδήποτε λάθη.

Γ. Ν. Η στάση ΜΜΕ και γνωστών δημοσιογράφων στη σημερινή κρίση είναι ανάλογη του προβλήματος;

Γ. Κ. Η στάση τους αποτελεί σκάνδαλο. Δύο χρόνια στήριζαν τον ΓΑΠ και την τρόϊκα. Και σήμερα ξαφνικά δήθεν εξεγείρονται ενάντια στους δανειστές, θέλοντας να βγουν λάδι απέναντι στην αγανάκτηση του ελληνικού λαού. Και εδώ οι εξαιρέσεις είναι ακόμα λιγότερες και σχεδόν μηδενικές σε ότι αφορά τους πιο προβεβλημένους, τις βεντέτες.

Γ. Ν. Με ποιο τρόπο νομίζετε ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται όλοι εκείνοι που όπως συνέβη πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη κατακλέβουν τον Ελληνικό λαό και το δημόσιο. Μήπως θα έπρεπε να τους επιβάλλεται ακόμα και η εσχάτη των ποινών;

Γ. Κ. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να φτάσουμε σε τόσο δραστικές λύσεις. Πάντως θα έπρεπε να μπουν μέσα για τα καλά. Ωστόσο προηγούνται άλλοι, ο ΓΑΠ και η συμμορία του. Εξάλλου αυτό τρέμει και δεν θέλει να ξεκολλήσει από την καρέκλα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Αλλά το Ειδικό Δικαστήριο εν τέλει δεν θα το αποφύγει

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «Παρασκήνιο», φ. 303, σελ. 30-31,  22-01-2012,

* Η πρόταση εδώ: Μόνη λύση η οικονομική αυτοδυναμία: Εσωτερικός δανεισμός τώρα, https://papaleonidasdimitris.wordpress.com/2012/01/19/%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B7-%CE%BB%CF%8D%CF%83%CE%B7-%CE%B7-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CF%83/

Αλληλεγγύη και αντίσταση

 Το κίνημα από τα κάτω αναπτύσσεται, λειτουργεί πέρα από τη κρίση και κάνει τις ουτοπίες του πραγματικότητα. Ήδη χιλιάδες άνθρωποι σε όλη στην Ελλάδα παίρνουν τη κατάσταση στα χέρια τους και γίνονται μέρος της λύσης, όχι του προβλήματος. Πολλές πρωτοβουλίες σε μικρή κλίμακα που περιμένουν τη δική σου συμμετοχή, ή να αναλάβεις μια αντίστοιχη πρωτοβουλία. Στην έλλειψη χρημάτων απαντάμε με αλληλέγγυα ανταλλαγή χωρίς χρήματα και χαριστικά παζάρια. Στη έλλειψη τροφής απαντάμε με αυτοκαλλιέργεια, αυτοδιαχειριζόμενους κήπους καιδιατήρηση παραδοσιακών σπόρων. Στην ανεργία απαντάμε με συνεταιρισμούς και εργασιακές κολεκτίβες, στην έλλειψη στέγασης με κοινωνικές καταλήψεις στέγης και οικοκοινότητες, ενώ στην έλλειψη συντροφικότητας με συλλογικές κουζίνες. Στο έλλειμμα δημοκρατίας και την πολιτική ολιγαρχία απαντάμε με αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις γειτονιών και παίρνουμε τη κατάσταση στα χέρια μας γιατί δεν πάει άλλο. Δεν υπάρχουν περιθώρια για απαισιοδοξία και μεμψιμοιρίες. Οι ουτοπίες μας είναι η πραγματικότητα του αύριο.

Ηλιόσποροι
http://www.iliosporoi.net/index.php?option=com_content&view=article&id=514:
2012-01-12-14-51-13&catid=84:2011-11-24-20-29-10&Itemid=374 

Ακολουθεί μια αντιπροσωπευτική καταγραφή των κυριότερων ελληνικών πρωτοβουλιών από τα κάτω που αποτελούν ένα άλλο κόσμο, πέρα από τη κρίση, εδώ και τώρα (και διαθέτουν ιστοσελίδα):

Τοπικά ανταλλακτικά συστήματα, τράπεζες χρόνου και δίκτυα παραγωγών- καταναλωτών Πανελλαδικό Δίκτυο Ανταλλαγής Αγαθών και Υπηρεσιών Χωρίς Χρήματα του Πελίτι http://www.peliti.gr/pages/panelladiko_diktio.htm 

Δίκτυο Φασούλι (Αττική) http://www.fasouli.wordpress.com  
Τράπεζα χρόνου πλατείας Συντάγματος, http://www.time-exchange.gr  
Τράπεζας Χρόνου & Αλληλεγγύης Μοσχάτου, http://www.mesopotamia.gr/trapeza_xronou.htm
Σύστημα Μονάδων Κοινωνικών Ανταλλαγών Λυκόβρυσης-Πεύκης, pelykoia.wordpress.com
LETS NET (Ηράκλειο), http://www.lets.net.gr
Δίκτυο Ανταλλαγών Χανίων, http://www.diktyoantallagonxanion.gr 
Ομάδα Τσουκνίδα (Ρέθυμνο), http://tsouknidarethymno.gr  
Καερέτι – Εναλλακτική οικονομία Ιεράπετρας, http://www.kaereti.gr 
Συριανό Δίκτυο ανταλλαγής υπηρεσιών και προϊόντων, http://sanosyros.wordpress.com 
Τράπεζα Ελεύθερου Χρόνου – Δίκτυο Ανταλλαγής Υπηρεσιών δήμου Λαμιέων,                         http://www.lamia-city.gr/netexchange.php

Ανταλλακτικό Δίκτυο Βέροιας, http://antalaktikoveria.blogspot.com
Δίκτυο Ανταλλαγών του Ν. Πιερίας,                                                     http://noe.motherearth.gr/index.php?location=el&screen=welcome 

Οβολός (Πάτρα), http://www.ovolos.gr 
Μπουτσούνι ανταλλακτικό δίκτυο Κέρκυρας, http://boutsouni.blogspot.com
Εναλλακτική Μονάδα Ροδόπης (ΕΜΡΟ), http://www.emro.gr <http://www.emro.gr/&gt;
Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης της Μαγνησίας (ΤΕΜ), http://www.tem-magnisia.gr <http://www.tem-magnisia.gr/&gt;
ΤΕΜ- Φθιώτιδας, http://www.tem-fthiotidas.gr <http://www.tem-fthiotidas.gr/&gt;
Δίκτυο Ανταλλαγής Εργασίας και Προϊόντων (ΔΑΕΠ) Κέρκυρας, http://diktyodaep.wordpress.com <http://diktyodaep.wordpress.com/&gt;
Σανό Σύρος, http://sanosyros.wordpress.com <http://sanosyros.wordpress.com/&gt;

Λόγω τιμής, http://www.logo-timis.gr <http://www.logo-timis.gr/&gt;
Ηλιόχωρος, http://www.iliohoros.gr/pazari/antallagi/prosfero1/igeia.shtml
<http://www.iliohoros.gr/pazari/antallagi/prosfero1/igeia.shtml&gt;
«Ανταλλακτική Οικονομία», http://www.antallaktiki.gr <http://www.antallaktiki.gr/&gt;
Χρονοτράπεζα του ελληνικού δικτύου γυναικών Ευρώπης,http://www.enow.gr/196/1633.aspx <http://www.enow.gr/196/1633.aspx&gt;
Xariseto.gr <http://xariseto.gr/&gt; «χωρίς ευρώ», http://www.xariseto.gr/viewforum.php?f=304
<http://www.xariseto.gr/viewforum.php?f=304&gt;
Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων, ΣΠΑΜΕ, http://synparmes.gr <http://synparmes.gr/&gt; , http://spame.tumblr.com <http://spame.tumblr.com/&gt;
Δίκτυο Αγροτών – Καταναλωτών Αγροναύτες, http://agronaftes.blogspot.com <http://agronaftes.blogspot.com/&gt;
Δώσε Πάρε, http://dwsepare.ning.com <http://dwsepare.ning.com/&gt;
Ομοτράπεζοι, http://omotrapezoi.blogspot.com <http://omotrapezoi.blogspot.com/&gt;
Κίνημα αλληλέγγυας συναλλαγής παραγωγού καταναλωτή, «ΥΝΙ ΠΙΡΟΥΝΙ» (Χανιά), http://www.inipirouni.gr <http://www.inipirouni.gr/&gt;

Χαριστικά παζάρια
Σκόρος, http://www.skoros.espiv.net <http://www.skoros.espiv.net/&gt;
Μην το πετάς, χάρισε το, http://www.xariseto.gr <http://www.xariseto.gr/&gt;
Χαρίζω, http://www.xarizo.blogspot.com <http://www.xarizo.blogspot.com/&gt;
δίκτυο Freecycle, freecycle.wikispaces.com/freecycle_gr
<http://freecycle.wikispaces.com/freecycle_gr&gt;
Ηλιόχωρος, http://www.iliohoros.gr/pazari/ <http://www.iliohoros.gr/pazari/&gt;

Αλληλέγγυο εμπόριο
Ο Σπόρος, http://www.sporos.org <http://www.sporos.org/&gt;
Ομάδα Εναλλακτικού και Αλληλέγγυου Εμπορίου «Nosotros», enallaktiko-emporio.blogspot.com <http://enallaktiko-emporio.blogspot.com/&gt;
Εμείς και ο Κόσμος, http://www.nuestromundo.gr <http://www.nuestromundo.gr/&gt;
Terra Verde Χανιά, http://terraverdexania.blogspot.com
<http://terraverdexania.blogspot.com/&gt; ,
La Candona, http://www.lacandona.gr <http://www.lacandona.gr/&gt;

Εργασιακές κολεκτίβες
Το παγκάκι, http://www.pagkaki.org <http://www.pagkaki.org/&gt;
Κολεκτίβα Ζερμινάλ, http://www.kolektivagerminal.blogspot.com
<http://www.kolektivagerminal.blogspot.com/&gt;
Belleville sin patron, http://www.belleville-sin-patron.blogspot.com
<http://www.belleville-sin-patron.blogspot.com/&gt;
Collective courier, http://www.collectivecourier.gr <http://www.collectivecourier.gr/&gt;
Συν-άπειρο, http://www.synapeiro.gr <http://www.synapeiro.gr/&gt;
Συνεταιρισμός Αλληλέγγυας Οικονομίας «Συν-Αλλοις», http://synallois.org <http://synallois.org/&gt;
Κολεκτίβα Κυψέλη, http://colectivakipseli.wordpress.com
<http://colectivakipseli.wordpress.com/&gt;

Συνεταιριστικοί- αυτοογρανωμένοι πολυχώροι
Το κουκούτσι, http://koukoutsi.enallaktika.gr <http://koukoutsi.enallaktika.gr/&gt;
Συνεταιριστικό καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνα, http://www.european-village.org <http://www.european-village.org/&gt;
Nosotros, http://www.nosotros.gr <http://www.nosotros.gr/&gt;
Μικρόπολις, http://micropolis-socialspace.blogspot.com
<http://micropolis-socialspace.blogspot.com/&gt;

Οικοκοινότητες
Τοπικοποίηση, http://topikopoiisi.blogspot.com <http://topikopoiisi.blogspot.com/&gt;
Το δέντρο, http://todendro.blogspot.com <http://todendro.blogspot.com/&gt;
Οικοκοινότητα Κύτταρο Νέας Γης, http://kyttaronewearth.webs.com <http://kyttaronewearth.webs.com/&gt;
Κοινότητα Ουτοπία, http://koinotita-utopia.blogspot.com
<http://koinotita-utopia.blogspot.com/&gt;
Κίνησης για τη Δημιουργία Οικοκοινότητας, http://www.oikokoinotita.gr <http://www.oikokoinotita.gr/&gt;
Telaithrion free and real, http://telaithrion.freeandreal.org
<http://telaithrion.freeandreal.org/&gt;
Άλλος τρόπος, http://allostropos.blogspot.com <http://allostropos.blogspot.com/&gt;
Οικολογικά χωριά, http://oikokoinotita.blogspot.com <http://oikokoinotita.blogspot.com/&gt;
Δρόμοι σύνθεσης, http://dromoisynthesis.wordpress.com
<http://dromoisynthesis.wordpress.com/&gt;

Φυσικές καλλιέργειες, σπορεία, αστικοί αγροί
Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης,, http://www.votanikoskipos.blogspot.com <http://www.votanikoskipos.blogspot.com/&gt;
Αγρός, http://eleftherosagros.blogspot.com
<http://eleftherosagros.blogspot.com/&gt;
Πάρκο Ναυαρίνου, http://www.parkingparko.blogspot.com <http://www.parkingparko.blogspot.com/&gt;
Αυτοδιαχειριζόμενος Αγρός Ελληνικού, http://agroselliniko.blogspot.com <http://agroselliniko.blogspot.com/&gt;
Αστικός αγρός Χαλανδρίου, http://www.astikosagrosx.blogspot.com <http://www.astikosagrosx.blogspot.com/&gt;
Ομάδα Αστικών & Περιαστικών Καλλιεργειών (ΠΕΡ.ΚΑ.), http://perka.oneirografos.net <http://perka.oneirografos.net/&gt;
Δίκτυο Οικοκοινότητα, http://oikodiktyo.espivblogs.net <http://oikodiktyo.espivblogs.net/&gt;
Σκαλιστήρι, http://skalistiri.wordpress.com <http://skalistiri.wordpress.com/&gt;
Κέντρο Φυσικής Καλλιέργειας,, http://www.naturalfarming.eu <http://www.naturalfarming.eu/&gt;
Περμακουλτούρα, http://www.permaculture.gr/gr/ <http://www.permaculture.gr/gr/&gt;
Καγκουρό, http://www.kangouro.gr <http://www.kangouro.gr/&gt;
Permaculture in Greece, http://permaculture-greece.org <http://permaculture-greece.org/&gt;

Τράπεζες και ανταλλακτήρια σπόρων
Το Πελίτι, http://www.peliti.gr <http://www.peliti.gr/&gt;
Σπόρι Λίμνου, http://www.sporilimnou.blogspot.com <http://www.sporilimnou.blogspot.com/&gt;
Αιγίλοπας, http://www.aegilops.gr <http://www.aegilops.gr/&gt;
Αρχιπέλαγος (τράπεζα σπόρων),www.archipelago.gr <http://www.archipelago.gr/&gt;

Ηλέσιον, http://www.helession.gr <http://www.helession.gr/&gt;

Φυσική δόμηση
Φυσική δόμηση cob, http://www.cob.gr <http://www.cob.gr/&gt;
Σαλίγκαρος, http://www.saligaroi.blogspot.com <http://www.saligaroi.blogspot.com/&gt;
Free and Real, http://www.freeandreal.org <http://www.freeandreal.org/&gt;
Ομάδα πηλΟίκο, http://www.piliko.gr <http://www.piliko.gr/&gt;

Αυτοδιαχείριση
Νέα Γουινέα, neaguinea.org <http://neaguinea.org/&gt;
Φτιάχνω μόνος μου, http://www.ftiaxno.gr <http://www.ftiaxno.gr/&gt;
Μηχανή, http://mhxanh.org/reyma <http://mhxanh.org/reyma&gt;

Συλλογική διαχείριση κοινωνικών αγαθών
Κίνηση 136 (νερό), http://www.136.gr <http://www.136.gr/&gt;
Ο Ημιόροφος (υγεία), http://imiorofos.org <http://imiorofos.org/&gt;
Συνέλευση για την υγεία, http://syneleyshgiathnygeia.blogspot.com
<http://syneleyshgiathnygeia.blogspot.com/&gt;
Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, http://mki-ellinikou.blogspot.com <http://mki-ellinikou.blogspot.com/&gt;
Εθελοντικό Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου, http://www.ethiatreio.com <http://www.ethiatreio.com/&gt;
Δίκτυο κοινωνικής υπεράσπισης του σιδηροδρόμου, http://traino-sos.blogspot.com <http://traino-sos.blogspot.com/&gt;
Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, http://sineleusimetafores.wordpress.com
<http://sineleusimetafores.wordpress.com/&gt;
Πρωτοβουλία συνεννόησης για τη διαχείριση των απορριμμάτων,http://prosynat.blogspot.com <http://prosynat.blogspot.com/&gt;
Πρωτοβουλία για την Κοινωνική Διαχείριση των Απορριμμάτων, http://diapor.blogspot.com <http://diapor.blogspot.com/&gt;

Συλλογικότητες
Ηλιόσποροι, http://www.iliosporoi.net <http://www.iliosporoi.net/&gt;
State of nature, http://www.state-of-nature.gr <http://www.state-of-nature.gr/&gt;
Λοκροί στο δάσος, http://lokroi-dasos.blogspot.com <http://lokroi-dasos.blogspot.com/&gt;
Από Κοινού – Κίνηση Αποανάπτυξης Τρικαλινών Πολιτών, http://apokoinou.com <http://apokoinou.com/&gt;
ΛόκαλAthens, http://localathens.blogspot.com <http://localathens.blogspot.com/&gt;

Συλλογικές κουζίνες
Xanadu, http://xanadu.espivblogs.net <http://xanadu.espivblogs.net/&gt;
Συλλογική Κουζίνα Στεκιού Μεταναστών ELCHEf,www.elchef.gr <http://www.elchef.gr/&gt;
Συλλογική Κουζίνα Αυτόνομου Στεκιού,http://autonomosteki.espivblogs.net
<http://autonomosteki.espivblogs.net/&gt;
Συλλογική Κουζίνα κατάληψης Σκαραμαγκά, http://pat61.squat.gr <http://pat61.squat.gr/&gt;

Ελεύθερη παιδεία
Σχολείο για τη μάθηση της ελευθερίας, http://sxoleio12.wordpress.com <http://sxoleio12.wordpress.com/&gt;
Αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση, http://ekpaideysi.espivblogs.net <http://ekpaideysi.espivblogs.net/&gt;
Στο νησί της αλφαβήτου, http://alphabet-island.blogspot.com
<http://alphabet-island.blogspot.com/&gt;
Σεντέφι, http://sentefi.wordpress.com <http://sentefi.wordpress.com/&gt;
Ελευθεριακά σχολεία, http://democraticschoolsgr.blogspot.com
<http://democraticschoolsgr.blogspot.com/&gt;
Ελευθεριακό παιδικό στέκι El Paso, http://el-paso-thessaloniki.blogspot.com
<http://el-paso-thessaloniki.blogspot.com/&gt;
Παιδικό στέκι «φτου ξελεφτερία», http://pikpa.squat.gr <http://pikpa.squat.gr/&gt;

Ελεύθερο λογισμικό και ανοιχτός κώδικας
Hackerspace.gr <http://hackerspace.gr/&gt; , http://hackerspace.gr <http://hackerspace.gr/&gt;
Underground Free University, http://www.ufu.gr <http://www.ufu.gr/&gt;

Αυτοδιαχειριζόμενη τέχνη, πολιτιστικός ακτιβισμός
Κενό δίκτυο, http://voidnetwork.blogspot.com <http://voidnetwork.blogspot.com/&gt;
Ορίζοντας γεγονότων, http://orizontasgegonotwn.blogspot.com
<http://orizontasgegonotwn.blogspot.com/&gt;
Another world is here- the Caravan project, http://www.anotherworldishere.com <http://www.anotherworldishere.com/&gt;
Ecoart, http://www.ecoart.gr <http://www.ecoart.gr/&gt;
Cheap art, http://www.cheapart.gr <http://www.cheapart.gr/&gt;
Τράπεζα τέχνης, http://trapezatehnis.blogspot.com <http://trapezatehnis.blogspot.com/&gt;
Πλατφόρμες, http://www.platformes.blogspot.com
<http://www.platformes.blogspot.com/&gt;
Κίνηση Μαβίλη, http://kinisimavili.blogspot.com <http://kinisimavili.blogspot.com/&gt;
Κοοπερατίβα «Μετέχνιο», http://metexnio.blogspot.com <http://metexnio.blogspot.com/&gt;
Συντεχνίαπλην, http://www.disobey.net/syntexniaplhn/
<http://www.disobey.net/syntexniaplhn/&gt;
Mapet-stencils, http://mapetstencils.wordpress.com
<http://mapetstencils.wordpress.com/&gt;
Political Zoo, http://politicalzoostencils.blogspot.com
<http://politicalzoostencils.blogspot.com/&gt;
Εναλλακτικό πολιτιστικό εργαστήρι, http://enalaktikoergastiri.wordpress.com
<http://enalaktikoergastiri.wordpress.com/&gt;
Ταξίδι χωρίς χάρτη, http://taxidixwrisxarti.blogspot.com
<http://taxidixwrisxarti.blogspot.com/&gt;
Χίμαιρες, http://chimeres.info <http://chimeres.info/&gt;

Οικογιορτές
Πανελλαδική Οικογιορτή, http://oikogiorti.gr <http://oikogiorti.gr/&gt;
Οικογιορτή Βόλος, http://oikogiortivolos.blogspot.com
<http://oikogiortivolos.blogspot.com/&gt;
Οικογιορτή Θεσσαλονίκης, http://oikogiorti2011.gr <http://oikogiorti2011.gr/&gt;
Οικογιορτή Ηρακλείου Κρήτης, εν οίκω, http://en-oiko.blogspot.com <http://en-oiko.blogspot.com/&gt;
Οικογιορτή Μαραθώνα, http://marathonecofestival.wordpress.com
<http://marathonecofestival.wordpress.com/&gt;
Οικολογική Γιορτή Καρδίτσας, http://www.oikologikigiorti.gr <http://www.oikologikigiorti.gr/&gt;

Πρωτοβουλία δικτύωσης
Ένας άλλος κόσμος, http://www.enasalloskosmos-community.net <http://www.enasalloskosmos-community.net/&gt;

Άμεση δημοκρατία
Τριήμερο άμεση δημοκρατία Θεσσαλονίκη, http://amesidimokratiafest.org <http://amesidimokratiafest.org/&gt;
Τριήμερο άμεσης δημοκρατίας Αθήνα, http://ad161718.is-by.us/ <http://ad161718.is-by.us/&gt;
Real democracy, http://real-democracy.gr <http://real-democracy.gr/&gt;
Real democracy – multimedia team, http://realdemocracygr.wordpress.com
<http://realdemocracygr.wordpress.com/&gt;
Άλλη δημοκρατία, http://anotherdemocracy.gr <http://anotherdemocracy.gr/&gt;
Περιεκτική δημοκρατία, http://www.inclusivedemocracy.org <http://www.inclusivedemocracy.org/&gt;
Κίνηση για τον ελευθεριακό δημοτισμό, http://dimotismos.gr <http://dimotismos.gr/&gt;
Ευτοπία, http://www.eutopia.gr <http://www.eutopia.gr/&gt;

Λαϊκές συνελεύσεις
Λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών και περιοχών της Αττικής Πετράλωνα, Κουκάκι, Θησείο, http://laikisineleusipetralona.espivblogs.net
<http://laikisineleusipetralona.espivblogs.net/&gt;
Καλλιθέα, http://syneleysikallitheas.blogspot.com
<http://syneleysikallitheas.blogspot.com/&gt;
Παλλήνη, http://aganaktismenoipallinis.blogspot.com
<http://aganaktismenoipallinis.blogspot.com/&gt;
Ζωγράφου, http://aganaktismenoizografou.wordpress.com
<http://aganaktismenoizografou.wordpress.com/&gt;
Χαλάνδρι, http://laikisyneleysihalandri.wordpress.com
<http://laikisyneleysihalandri.wordpress.com/&gt;
Πειραιάς, http://aganaktismenoipirea.blogspot.com
<http://aganaktismenoipirea.blogspot.com/&gt;
Βύρωνας, http://laikisinelefsivirona.blogspot.com
<http://laikisinelefsivirona.blogspot.com/&gt;
Γαλάτσι, http://lsgalatsiou.wordpress.com <http://lsgalatsiou.wordpress.com/&gt;
Αμπελόκηποι, http://ampelokipoi.espiv.net <http://ampelokipoi.espiv.net/&gt;
Μαρούσι, http://ansinamar.blogspot.com <http://ansinamar.blogspot.com/&gt;
Πατήσια, http://patissiasynelefsi.blogspot.com
<http://patissiasynelefsi.blogspot.com/&gt;
Καισαριανή, http://laikisyneleysikaisarianis.blogspot.com
<http://laikisyneleysikaisarianis.blogspot.com/&gt;
Ν. Ηράκλειο, http://neohrakleio.blogspot.com <http://neohrakleio.blogspot.com/&gt;
Ν. Ιωνία, http://sinelefsinionia.wordpress.com
<http://sinelefsinionia.wordpress.com/&gt;
Ν. Σμύρνη, http://plateians.blogspot.com <http://plateians.blogspot.com/&gt;
Νέου Κόσμου, http://nkosmos-sineleusi.blogspot.com
<http://nkosmos-sineleusi.blogspot.com/&gt;
Αγ. Παρασκευή, http://syneleysiplateiasagias.blogspot.com
<http://syneleysiplateiasagias.blogspot.com/&gt;
Ηλιούπολη, http://askilioupolis.espivblogs.net
<http://askilioupolis.espivblogs.net/&gt;
Αγ. Δημήτριος, http://katadimadim.blogspot.com <http://katadimadim.blogspot.com/&gt;
Αιγάλεω, http://lasynaigaleo.blogspot.com <http://lasynaigaleo.blogspot.com/&gt;
Χολαργός Παπάγου, http://anoixtisyneleysixolargoupapagou.blogspot.com
<http://anoixtisyneleysixolargoupapagou.blogspot.com/&gt;
Γκύζη, http://gyzi.espivblogs.net <http://gyzi.espivblogs.net/&gt;
Νίκαια, http://syneleyshnikaia.wordpress.com
<http://syneleyshnikaia.wordpress.com/&gt;
Κερατσίνι, http://suneleushkeratsiniou.blogspot.com
<http://suneleushkeratsiniou.blogspot.com/&gt;
Περιστέρι, http://sineleusiperisteri.blogspot.com
<http://sineleusiperisteri.blogspot.com/&gt;
Γλυκά νερά, http://sineleusiglikonneron.blogspot.com
<http://sineleusiglikonneron.blogspot.com/&gt;
Χαϊδάρι, http://syneleysihaidari.wordpress.com
<http://syneleysihaidari.wordpress.com/&gt;
Ανοιχτής Λαϊκής Συνέλευσης Κορυδαλλού, http://alsk.org <http://alsk.org/&gt;

Λαϊκές συνελεύσεις άλλων πόλεων
Θεσσαλονίκη, http://aganaktismenoi-thess.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-thess.blogspot.com/&gt;
Έβρος, http://aganaktismenoi-polites-evrou.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-polites-evrou.blogspot.com/&gt;
Ηράκλειο, http://aganaktismenoihrakleio.blogspot.com
<http://aganaktismenoihrakleio.blogspot.com/&gt;
Δράμα, http://aganaktismenoi-drama.gr <http://aganaktismenoi-drama.gr/&gt;
Βόλος, http://aganaktismenoi-volos.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-volos.blogspot.com/&gt;
Καβάλα, http://realdemocracykavala.squat.gr
<http://realdemocracykavala.squat.gr/&gt;
Καστοριά, http://aganaktismenoi-kastoria.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-kastoria.blogspot.com/&gt;
Πύργος, http://aganaktismenoi-pyrgou.blogferry.com
<http://aganaktismenoi-pyrgou.blogferry.com/&gt;
Κέρκυρα, http://amesi-dimokratia-corfu.blogspot.com
<http://amesi-dimokratia-corfu.blogspot.com/&gt;
Σύρος, http://laikisyneleusisyrou.blogspot.com
<http://laikisyneleusisyrou.blogspot.com/&gt;
Χανιά, http://aganaktismenoixania.blogspot.com
<http://aganaktismenoixania.blogspot.com/&gt;
Κόρινθος, http://perivolakia.gr <http://perivolakia.gr/&gt;
Άρτα, http://aganaktismenoisthnarta.blogspot.com
<http://aganaktismenoisthnarta.blogspot.com/&gt;
Καλαμάτα, http://aganaktismenoikaistinkalamata.blogspot.com
<http://aganaktismenoikaistinkalamata.blogspot.com/&gt;
Γιαννιτσά, http://realdemocracygiannitsa.blogspot.com
<http://realdemocracygiannitsa.blogspot.com/&gt;
Τήνος, http://aganaktismenoi-tiniakoi.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-tiniakoi.blogspot.com/&gt;
Πάτρα, http://patras-democracy.blogspot.com
<http://patras-democracy.blogspot.com/&gt;
Λαμία, http://patras-democracy.blogspot.com
<http://patras-democracy.blogspot.com/&gt;
Πρέβεζα, http://politesprevezas.eu <http://politesprevezas.eu/&gt;
Τρίκαλα, http://aganaktismenoi-trikala.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-trikala.blogspot.com/&gt;
Κεφαλονιά, http://www.stopcrisis.gr <http://www.stopcrisis.gr/&gt;
Σαντορίνη, https://www.facebook.com/pages/Αγανακτισμενοι-ΣΤΗ-Σαντορινη/151547581582902
<https://www.facebook.com/pages/%CE%91%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CF%84%C
E%B9%CF%83%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%A3%CE%A4%CE%97-%CE%A3%CE%B1%CE%
BD%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B7/151547581582902>
Λάρισα, http://aganaktismenoilarisas.blogspot.com
<http://aganaktismenoilarisas.blogspot.com/&gt;
Αίγινα, http://aganaktismenoi-aiginas.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-aiginas.blogspot.com/&gt;
Ικαρία, http://aganaktismenoi-ikarias.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-ikarias.blogspot.com/&gt;
Σητεία, http://aganaktismenoisitias.blogspot.com
<http://aganaktismenoisitias.blogspot.com/&gt;
Πτολεμάϊδα, http://aganaktismenoipolitesptolemaidas.blogspot.com
<http://aganaktismenoipolitesptolemaidas.blogspot.com/&gt;
Μυτιλήνη, http://aganaktismenoi-mytilene.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-mytilene.blogspot.com/&gt;
Ξυλόκαστρο, http://denpaeiallo-xylok.blogspot.com
<http://denpaeiallo-xylok.blogspot.com/&gt;
Βέροια, http://www.agapoveria.gr <http://www.agapoveria.gr/&gt;
Μέγαρα, http://laikisinelefsimnp.blogspot.com
<http://laikisinelefsimnp.blogspot.com/&gt;
Σπάρτη, http://aganaktismenoi-spartis.blogspot.com
<http://aganaktismenoi-spartis.blogspot.com/&gt;
Χίος, http://www.aganaktismenoi-chios.gr
<http://www.aganaktismenoi-chios.gr/&gt;
Κιάτο, http://www.plateiakiatou.gr/site <http://www.plateiakiatou.gr/site&gt;
Μολάοι, http://plateiamolaon.wordpress.com
<http://plateiamolaon.wordpress.com/&gt;
Ύδρα, http://hydra-aganaktismenoi.blogspot.com
<http://hydra-aganaktismenoi.blogspot.com/&gt;

Οι παραπάνω σύνδεσμοι αποτελούν ορισμένες μόνο από το σύνολο των προσπαθειών στον ελλαδικό χώρο.

Παρουσίαση «η Ελλάδα κατά τους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913)» του Σ. Καργάκου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 

 Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου «η Ελλάδα κατά τους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913)» του Σαράντου Καργάκου και στην συζήτηση που θα ακολουθήσει, την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου, στις 7.00 το απόγευμα, στην αίθουσα του πολιτιστικού κέντρου του Ι.Ν. Φανερωμένης στον Χολαργό.

Για οποιαδήποτε πληροφορία επικοινωνήστε στο 210-6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr.

Λίγα λόγια για το βιβλίο από τον συγγραφέα

Στόχος μας με την παρούσα συγγραφή είναι να ζωντανέψουμε τη μνήμη των Βαλκανικών πολέμων, όχι γι αναθερμάνουμε εθνικισμούς ούτε να αναξέσουμε πληγές. Απλούστατα είναι ιστορικό μας χρέος. Είναι θλιβερό ο πλέον ένδοξος και κερδοφόρος ελληνικός πόλεμος να παραμένει ένας άγνωστος πόλεμος-κι αυτό ισχύει περισσότερο για τις νεώτερες γενιές-εν ονόματι αβυσσαλέων σκοπιμοτήτων που καλύπτονται με τον πολυτελή πέπλο (άλλοι πληρώνουν γι αυτόν) μιας δήθεν αντικειμενικότητας ή αποστάσεως -τάχα- από γεγονότα που κάποτε χώρισαν τους λαούς. Ο χωρισμός των λαών και οι συχνές συγκρούσεις μεταξύ αυτών δεν είναι απότοκος κάποιων συγγραφέων. Είναι καρπός ιστορικών συνθηκών και συμφερόντων- ασφαλώς.

Βιογραφικό Σαράντου Ι. Καργάκου

http://www.sarantoskargakos.gr/content/%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%85

 

ΧΑΡΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΧΟΛΑΡΓΟΥ ΣΤΟΝ Ι.Ν.ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ

ΧΑΡΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε΄ΣΤΑΣΗ ΧΟΛΑΡΓΟΥ ΣΤΟΝ Ι.Ν.ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ

Παρουσίαση του βιβλίου «Εμφύλιος» του Κ. Κόλμερ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 

 Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου «Εμφύλιος» του Κωνσταντίνου Κόλμερ και στην συζήτηση που θα ακολουθήσει, την Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου, στις 7.00 το απόγευμα, στην αίθουσα του πολιτιστικού κέντρου του Ι.Ν. Φανερωμένης στον Χολαργό.

Για οποιαδήποτε πληροφορία επικοινωνήστε στο 210-6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr.

 Λίγα λόγια για το βιβλίο

Η αποσύνθεσις της κληρονομικής δημοκρατίας οδηγεί αφεύκτως σε κοινωνική έκρηξη εξαιτίας της τεραστίας ανεργίας και της φορολογικής αφαιμάξεως των λαϊκών τάξεων. Το μεταπολεμικόν αθηνοκεντρικό κράτος αδυνατεί να ελέγξει την αναρχία στην πρωτεύουσα, όπου ξεσπούν πρωτοφανείς ταραχές. Εγκληματικά στοιχεία και απέλπιδες λαθρομετανάστες ληστεύουν και κατατρομοκρατούν τον αθηναϊκό λαό, που κλεισμένος μέσα στα διαμερίσματά του και αποκομμένος από τις ρίζες του αδυνατεί να επιβιώσει.

Η αστυνομία χάνει τον έλεγχο της πόλεως, ο οποίος περιέρχεται στους δραπέτες του Κορυδαλλού. Ο στρατός αποσύρεται στην Βόρειο Ελλάδα, όπου με την τοπική αυτοδιοίκησι και την Δικαιοσύνη αναλαμβάνει την τήρησι της τάξεως και εξασφαλίζει την εθνική ακεραιότητα της χώρας. Ένας διάλογος αναπτύσσεται για την εξομάλυνσι του πολιτικού μέλλοντος της χώρας, με έμφασι στην άμεση δημοκρατία, στα δημοψηφίσματα και στις λαϊκές νομοθετικές πρωτοβουλίες. Η ανάκτησις της νομισματικής πολιτικής και η επάνοδος στην δραχμή προτείνεται την στιγμή που η ευρωζώνη καταρρέει από την κοντόφθαλμη πολιτική της Γερμανίας.

Ένα μυθιστόρημα πολιτικής φαντασίας περιγράφει το ευοίωνο μέλλον της χώρας μας, μέσα από πραγματικά περιστατικά, απ’ τον δημοσιογράφο Κωνσταντίνον Κόλμερ.

———–

Ο δημοσιογράφος Κώστας Κόλμερ εγεννήθη στην Αθήνα. Είναι διπλωματούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και απόφοιτος της οικείας Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών. Έκαμε μεταπτυχιακές οικονομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες. Εργάστηκε ως οικονομικός συντάκτης στις εφημερίδες Ναυτεμπορική, Μεσημβρινή, Χρήμα, Εστία, Μακεδονία, Νέα και Βραδυνή. Στις τέσσαρες τελευταίες εγκαινίασε οικονομική στήλη. Διετέλεσεν επί σειράν ετών αρθρογράφος στα περιοδικά Οικονομικός Ταχυδρόμος καιΕπίκεντρα. Αρθρογράφησε στο Παρόν επί εθνικών θεμάτων και στην Νέα Πολιτική του «Παπαζήση». Σήμερα γράφει στο Nexus και στα Επίκαιρα των εκδόσεων Λιβάνη.
Το 1979 έγινε παραγωγός και παρουσιαστής στην ΕΡΤ του προγράμματος «Είσαι στην ΕΟΚ. Μάθε για την ΕΟΚ», το 1982 υπήρξε ραδιοφωνικός σχολιαστής στον ΑΝΤΕΝΝΑ και το 1995 καθιέρωσε για πρώτη φορά οικονομική εκπομπή στο Κανάλι 5.
Σήμερα σχολιάζει την εν γένει πολιτικοοικονομική κατάστασι στην εκπομπή «Τομές» του High TV, κάθε δεύτερη Πέμπτη, και στο οικονομικό τηλεοπτικό δίκτυο SBC-Bloomberg.
Ως συνιδρυτής του Κέντρου Πολιτικής Ερεύνης και Ενημερώσεως (ΚΠΕΕ), πρωτοστάτησε στην αφύπνισι του καλώς εννοουμένου «οικονομικού φιλευθερισμού» στην χώρα μας.
Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ, της Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και της Ενώσεως Ανταποκριτών Ξένου Τύπου. Εκπροσωπεί εν Ελλάδι την Ελβετική οικονομική εφημερίδαHandelszeitung και προβάλλει την χώρα μας μ’ ένα ετήσιον αφιέρωμα αδιαλείπτως απ’ το 1976.
Είναι έγγαμος κι έχει δύο τέκνα.

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ
Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει βιβλία πολιτικοοικονομικού περιεχομένου, βιογραφίες και αναλύσεις εταιρειών:

• Η αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος της χώρας, έκδοσι ΚΠΕΕ, β΄εκδοσι 1980 και στα αγγλικά.

• Ο εξ Ανατολών κίνδυνος και η αποβιομηχάνησι της Ελλάδος, 1985, εκδόσεις Elektra Press.

• Δυστυχώς επτωχεύσαμεν, 1986, εκδόσεις Ροές.

• Τhe New Liberalism, The future of non-collectivist institution in Europe and the USA, Symposium by the Center for Political Research and Information, Μάιος 1981.

• Σοσιαλισμός στη Νότια Ευρώπη και ελεύθερη οικονομία, Διεθνές Συνέδριο ΚΠΕΕ, Δεκέμβριος 1985.

• Η χρεοκοπία της τρίτης ελληνικής δημοκρατίας, 1995, εκδόσεις Δήλος.

• Η υποτίμηση της δραχμής ή υποτίμηση της Ελλάδος;, 1998, εκδόσεις Ροές.

• ΕΥΡΩ: Η γιγάντωσι της ανεργίας, 2000, εκδόσεις Κάκτος.

• Η μεγάλη ληστεία του Χρηματιστηρίου, 2001, εκδόσεις Κάκτος.

• Η μεγαλειώδης απάτη του Ευρώ, 2005, εκδόσεις Λιβάνη.

• Τα πετρέλαια της Ελλάδος. Ο Ακήρυκτος Πόλεμος Ελλάδος – Τουρκίας, 2006, εκδόσεις Λιβάνη.

• Λάμπρος Ευταξίας – Βίος και Πολιτεία ενός Ευπατρίδη, 2006, εκδόσεις Κάκτος.

• Η λαφυραγωγία των Ταμείων, 2007, εκδόσεις Λιβάνη.

• Ο πανικός της απληστίας, 2008, εκδόσεις Λιβάνη.

• Η Έξοδος από την Κρίση, 2009, εκδόσεις Λιβάνη.

Ο Κώστας Κόλμερ ασχολείται με την σύνταξι Ετησίων Απολογισμών εταιρειών εισηγμένων στο Χρηματιστήριο Αθηνών.
Διδάσκει στην Σχολή Εθνικής Αμύνης (ΣΕΘΑ).
Μετέχει στο ΔΣ της ασφαλιστικής εταιρείας «Ορίζων».
Στο διαδίκτυο ευρίσκεται στο www.ccollmer.com. 
H ηλεκτρονική διεύθυνσι είναι: ccollmer@otenet.gr.

 

ΧΑΡΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΧΟΛΑΡΓΟΥ ΣΤΟΝ Ι.Ν.ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ

ΧΑΡΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε΄ΣΤΑΣΗ ΧΟΛΑΡΓΟΥ ΣΤΟΝ Ι.Ν.ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ

Βαρουφάκης:”Το πατριωτικό και ευρωπαϊκό καθήκον μας είναι να οδηγήσουμε το PSI+ σε ναυάγιο”

Σχόλιο:Αν έχει δίκιο τότε τρία κόμματα  μειοδοτούν

Ναυάγιο PSI: το μη χείρον βέλτιστον

  του Γιάνη Βαρουφάκη

Όλοι αγωνιούν για το PSI+. Εύχονται να πάει καλά, να ανακουφιστεί έτσι το ελληνικό δημόσιο χρέος, να πάρουμε πάλι την «δόση» μας και τον Μάρτιο να κλείσει η νέα δανειακή σύμβαση με την τρόικα ώστε να «σωθεί» άλλη μια φορά η χώρα.

Στο προηγούμενο κείμενό μου εδώ στο protagon, εξήγησα γιατί θεωρώ το PSI+ μια απάτη που απεγνωσμένα ψάχνει νομιμοποίηση. Εμμένω σε αυτά που έγραφα εκεί (τα οποία τα τελευταία εικοσιτετράωρα φαίνεται να έχουν επιβεβαιωθεί τις τελευταίες μέρες από τον διεθνή τύπο, βλ. εδώ και εδώ). Παρά την «συμφωνία» που μάλλον θα ανακοινωθεί (με φανφάρες πανομοιότυπες με εκείνες που ακολούθησαν τις καταστροφικές Συνόδους-Συμφωνίες της 21η Ιουλίου, της 26η Οκτωβρίου και της 9η Δεκεμβρίου), θα πρόκειται περί νεκρού γράμματος: Τις εβδομάδες που θα ακολουθήσουν θα ξετυλιχθεί ένα κρυφό, παρασκηνιακό δράμα καθώς η ΕΕ και το ΔΝΤ θα διεξάγει μια νέα σειρά διαπραγματεύσεων με τις σκιώδεις τράπεζες (τα hedge funds) τα οποία θα απαιτούν ίδια μεταχείριση των ελληνικών ομολόγων τους με τα ομόλογα που κρατά η ΕΚΤ, και η οποία απαιτεί την εξαίρεσή τους από οιοδήποτε κούρεμα. Εν κατακλείδι, το PSI+ είτε συμφωνηθεί είτε όχι δεν θα φέρει τις «ανάσες» που έχει ανάγκη το δημόσιο χρέος χωρίς να εμπλέξει όλη την Ευρώπη σε μια μεγάλη περιπέτεια που δεν αξίζει τον κόπο.

Σήμερα προχωρώ το επιχείρημα ένα βήμα παραπέρα: Ακόμα και επιτυχημένο να είναι το PSI+ (που δεν θα είναι), το μέγιστο δώρο στην χώρα μας και στην Ευρώπη ολόκληρη θα ήταν να ναυαγήσουν οι διαπραγματεύσεις. Πως μπορεί να το επιδιώξει αυτό η ελληνική κυβέρνηση χωρίς να φανεί ότι είναι εκείνη υπεύθυνη για το ναυάγιο; Με δύο τρόπους: Πρώτον, να συμφωνήσει η με την άποψη του ΔΝΤ ότι το επιτόκιο στα νέα ομόλογα δεν πρέπει επ’ ουδενί να ξεπερνά το 2% (κάτι που ο κ. Dallara δεν έχει εξουσιοδότηση να αποδεχθεί) και, δεύτερον, να ζητήσει συμμετοχή στην συμφωνία των hedge funds (τα οποία δεν την αποδέχονται). Έτσι, ο κ. Dallara θα φύγει άπρακτος και η ελληνική κυβέρνηση θα είναι ελεύθερη να ανακοινώσει ότι οι αποπληρωμές του Μαρτίου αναβάλλονται μέχρι νεοτέρας. Πριν υποστηρίξω την άποψη αυτή, θα ξεκινήσω με τον κατάλογο των ενστάσεων που θα ακουστούν εναντίον της.

Μια τέτοια αναβολή της αποπληρωμής των δανειστών του ελληνικού δημοσίου μετά από την αποτυχία των διαπραγματεύσεων (θα μου πουν πολλοί, αν όχι όλοι):

1. Θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός με συνέπεια την άμεση πυροδότηση των CDS (των ασφαλιστήριων που έχουν αγοράσει όσοι, ουσιαστικά, στοιχημάτισαν ότι θα έχουμε πιστωτικό γεγονός)

2. Μια τέτοια αθέτηση των υποχρεώσεών μας απέναντι στους δανειστές μας (έστω και για μερικούς μήνες) θα αμαυρώσει το όνομα της Ελλάδας για δεκαετίες

3. Θα πτωχεύσουν οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς δεν θα πάρουν τα χρήματα του Μαρτίου που τους χρωστά το ελληνικό δημόσιο

4. Θα ναυαγήσει η νέα δανειακή σύμβαση (της 27ης Οκτωβρίου) και το ελληνικό δημόσιο, το οποίο εδώ και καιρό δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές, δεν θα μπορεί να δανείζεται ούτε καν από την τρόικα

5. Η χώρα δεν θα μπορεί να εισάγει τα αναγκαία αγαθά (π.χ. πετρέλαιο)

6. Η χώρα θα εξαναγκαστεί εκτός ευρωζώνης και, λόγω της Συνθήκης της Λισαβόνας, και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρώτα θα απαντήσω στα πιο πάνω έξι σημεία, ένα προς ένα (και με την ίδια αρίθμηση) και κατόπιν θα εξηγήσω γιατί ισχυρίζομαι ότι το ναυάγιο του PSI+ θα έδινε μια ευκαιρία στην ευρωζώνη να αποδράσει από την Κρίση που με μαθηματική ακρίβεια την υπονομεύει και, παράλληλα, θα ήταν το μη χείρον τόσο για την Ελλάδα.

1. Και βέβαια θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός μια τέτοια εξέλιξη. Τα CDS θα πυροδοτηθούν (με βασικούς χαμένους την Goldman Sachs και την American Insurance Group που τα εξέδωσαν) ωφελώντας τα hedge funds που τα έχουν προμηθευτεί αλλά ζημιώνοντας τα άλλα hedge funds τα οποία (όπως έγραψα στο προηγούμενο άρθρο μου) είχαν αγοράσει (μετά την 27η Οκτωβρίου) ελληνικά ομόλογα λήξης Μαρτίου με σκοπό να παζαρέψουν την πλήρη αποπληρωμή τους απειλώντας ότι, διαφορετικά, θα πυροδοτήσουν τα CDS. Κι όσες γαλλο-γερμανικές τράπεζες, στα κρυφά, έχτισαν νέα συνθετικά στοιχήματα-παράγωγα πάνω στα ελληνικά ομόλογα (ελπίζοντας σε κάποιο swap τύπου PSI+,) κι αυτές θα υποστούν ζημιές. Γιατί είναι κακό αυτό; Ας πρόσεχαν. Κι αν τώρα κινδυνεύουν με χρεοκοπία, ιδού ο δρόμος για το EFSF το οποίο προσφέρεται (μετά την Συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου) να τις επανακεφαλαιοποιήσει.

2. Μέχρι τον Ιούλιο, η κυβέρνηση έλεγε ότι η αναδιάρθρωση του χρέους (που κάποιοι προτείναμε από το 2010) θα σήμαινε απώλεια του καλού ονόματος της χώρας στις χρηματαγορές στις οποίες (θυμάστε) «όπου να’ ναι» θα ξαναβγαίναμε. Από την 27η Οκτωβρίου όμως και μετά, ούτε η κυβέρνηση δεν το λέει αυτό. Από την ώρα που συμφωνήθηκε ένα κούρεμα στην ονομαστική αξία των ομολόγων μας της τάξης του 50%, και μια επιμήκυνση του υπόλοιπου 50% για 20 με 30 χρόνια, η Ελλάδα πτώχευσε και επισήμως. Μόνο που, για λόγους Οργουελιανού ευφημισμού, το ονομάσαμε PSI+. Όμως οι άνθρωποι των αγορών δεν είναι ανόητοι. Στα μάτια τους η Ελλάδα πτώχευσε και αθέτησε τις υποχρεώσεις της. Το ότι η ΕΕ έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο του κ. Dallara για να τον «πείσει» να πει ότι δέχεται «εθελοντικά» αυτή την διαγραφή χρέους δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται για πτώχευση. (Να σας θυμίσω ότι και οι εταιρείες – π.χ. η Lehman Brothers –, όταν πτωχεύουν, πάντα αποπληρώνουν ένα μέρος των χρεών τους. Πτωχευμένες κηρύσσονται όταν κριθεί ότι είναι ανίκανες να τα αποπληρώσουν στο ακέραιο.) Άρα, το επιχείρημα ότι αν ναυαγήσει το PSI+ θα χάσουμε το καλό μας όνομα, ενώ αν πετύχει θα το κρατήσουμε, απορρίπτεται ως γελοίο.

3. Οι ελληνικές τράπεζες, αγαπητές και αγαπητοί φίλοι, είναι ήδη πτωχευμένες. Η λειτουργία τους δεν εξαρτάται από το αν θα πάρουν τον Μάρτιο το 15% των χρημάτων που τους χρωστά το ελληνικό δημόσιο (καθώς το PSI+ αυτό προβλέπει, συν νέα 30ετή ομόλογα τα οποία δεν πρόκειται να αλλάξουν σημαντικά την δραματική κατάσταση των λογιστικών τους βιβλίων). Αυτό το ποσό, που αντιστοιχεί στο 15%, δεν θα κρίνει την βιωσιμότητά τους. Όπως και σήμερα, θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν στην βάση της συνεχιζόμενης παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ (με το νέο LTRO να παίζει σημαντικό ρόλο). Ίσως μάλιστα το ναυάγιο του PSI+ να εξαναγκάσει τους τραπεζίτες μας να αποδεχθούν κεφάλαια από το EFSF (κάτι που θα ήταν ευχής έργο για τις τράπεζες αλλά όχι, βέβαια, για τους ίδιους). [Όσο για τις ανησυχίες ότι η ΕΚΤ θα σταματήσει την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες σε περίπτωση που το PSI+ ναυαγήσει, δεν υπάρχει περίπτωση η ΕΚΤ να κάνει κάτι τέτοιο δεδομένου ότι θα πυροδοτούσε την αλυσιδωτή κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της ευρωζώνης.] Τέλος, τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία και αυτά τελούν υπό πτώχευση, με ή χωρίς το PSI+, μπορούν ενισχυθούν βραχυπρόθεσμα (για τους επόμενους μήνες) με τα απαιτούμενα χρήματα τα οποία είναι μια σταγόνα μπροστά στον ωκεανό των αποπληρωμών του Μαρτίου. [Ό,τι στο μέλλον θα έχουμε πρόβλημα με τα ασφαλιστικά ταμεία, αυτό είναι σίγουρο. Όμως αυτό θα συμβεί και να «πετύχει» το PSI+.]

4. Η νέα δανειακή σύμβαση, το Μνημόνιο Νο.2, που συμφωνήθηκε την 27η Οκτωβρίου, μαζί με το PSI+, παρουσιάζεται σήμερα ως ο νέος εθνικός στόχος – η τελευταία ευκαιρία να μπορέσει για λίγο ακόμα καιρό να χρηματοδοτείται το κράτος. Δεν είναι όμως. Ξέρετε, είναι αλήθεια ότι, έως τώρα, στο πλαίσιο του Μνημονίου Νο.1, ένα ποσοστό των νέων δανεικών (που παίρναμε σε δόσεις) της τάξης του 15% με 20% πήγαινε σε μισθούς, συντάξεις και, γενικότερα, στην χρηματοδότηση του πρωτογενούς ελλείμματος του δημοσίου (δηλαδή των ελλειμμάτων που θα είχαμε ακόμα κι αν δεν αποπληρώναμε τα παλαιά χρέη). Από εδώ και στο εξής όμως, αυτό τελείωσε. Η Γερμανία το έχει δηλώσει κατηγορηματικά: «Δεν θα πάρετε ευρώ πάνω από το ποσό που χρειάζεστε για να αποπληρώνετε τα δανεικά σας.» Άρα, τα πράγματα είναι απλά: Η νέα δανειακή σύμβαση δεν θα καλύπτει καμία από τις νέες δαπάνες του ελληνικού δημοσίου. Οι μόνοι που θα πρέπει να αγωνιούν για το αν θα προχωρήσει ή όχι είναι οι δανειστές μας, συμπεριλαμβανόμενης της τρόικας (και ιδίως της ΕΚΤ) που δεν θα πάρει τα χρήματα του Μνημονίου Νο.1 παρά μόνο αν προχωρήσει το Μνημόνιο Νο.2! Περιληπτικά, είτε προχωρήσει το Μνημόνιο Νο.2 (με ή χωρίς επιτυχημένο PSI+) είτε όχι, το ελληνικό δημόσιο, από τούδε και στο εξής, δεν θα μπορεί να δανείζεται από την τρόικα για να πληρώνει μισθούς, συντάξεις, εξοπλισμούς, σχολεία, υγεία κλπ.

5. Αυτός ο φόβος είναι κατάλοιπο της προ ευρώ εποχής και εκτός θέματος σήμερα. Όταν είχαμε την δραχμή, οι επιχειρήσεις που εισήγαγαν είδη πρώτης ανάγκης (π.χ. πετρέλαιο) έπρεπε να κάνουν χρήση των αποθεμάτων συναλλάγματος της χώρας. Σήμερα, δεν έχουν κανέναν τέτοιο περιορισμό. Αγοράζουν από το εξωτερικό σε ευρώ, χρησιμοποιώντας τον δικό τους τραπεζικό λογαριασμό, και πουλάνε στην εγχώρια αγορά στο ίδιο νόμισμα. Το κράτος δεν παρεμβαίνει (ιδίως από τότε που τα διυλιστήρια και άλλοι οργανισμοί ιδιωτικοποιήθηκαν). Είναι σφάλμα να θεωρούμε ότι η πτώχευση του ελληνικού δημοσίου σημαίνει και πτώχευση της, π.χ., Πετρόλα.

6.  Όλοι θεωρούν δεδομένο ότι μια εξέλιξη σαν αυτή που πρεσβεύω (το εσκεμμένο ναυάγιο των διαπραγματεύσεων του PSI+ και η μη υπογραφή της νέας δανειακής συμφωνίας με την τρόικα) θα σημάνει, αυτομάτως, έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Όχι μόνο δεν είναι  δεδομένο κάτι τέτοιο αλλά, θα μου επιτρέψετε να πω, είναι αδύνατον να συμβεί. Έστω ότι το PSI+ ναυαγεί, το Μνημόνιο Νο.2 καθυστερεί και το ελληνικό δημόσιο αναβάλει την αποπληρωμή των ομολόγων του Μαρτίου. Πως θα εκδιωχθεί η χώρα από την ευρωζώνη; Πρώτον, δεν προβλέπεται μια τέτοια διαδικασία σε καμία Συνθήκη, ούτε και σε κάποιο νομικό κείμενο. Και να ψηφίσουν οι 16 υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης (κάτι το οποίο είναι απολύτως αδύνατον, καθώς τουλάχιστον η Ιρλανδία και η Πορτογαλία ξέρουν ότι μια τέτοια εξέλιξη ανοίγει το παράθυρο και για εκείνες) την εκπαραθύρωση της Ελλάδας από το ευρώ, μια τέτοια απόφαση δεν έχει κανένα νομικό αντίκρισμα. Δεύτερον, και να έβρισκαν νομικό τρόπο να το κάνουν, δεν θα το ήθελαν καθώς μια τέτοια κίνηση θα σφράγιζε την μοίρα ολόκληρης της ευρωζώνης: Τα spreads της Ιταλίας και των ομολόγων του EFSF θα πήγαιναν στα ουράνια, η Ιρλανδία θα αιμορραγούσε από μια μαζική απόδραση των αποταμιεύσεων που θα ανάγκαζε το Δουβλίνο να ορθώσει (παράνομα) τείχη στις μεταφορές κεφαλαίων κλπ κλπ. Τότε, θα με ρωτήσετε, γιατί η κα Merkel και η ίδια η ελληνική κυβέρνηση, από τον Οκτώβριο και μετά,  απειλούν ότι μία αποτυχία τους δίδυμου PSI+-Μνημονίου Νο.2 θα σήμαινε έξοδο της χώρας από το ευρώ; Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι πρόκειται περί μιας, κενής περιεχομένου, χυδαίας απειλής στην οποία αξίζει η περιφρόνηση από όλους μας.

Σας υποσχέθηκα ότι, αφού απαντήσω στις ενστάσεις, θα εξηγήσω γιατί το εσκεμμένο ναυάγιο του PSI+ θα ήταν το μη χείρον για την Ελλάδα και, παράλληλα, μια ευκαιρία για την ευρωζώνη να αποδράσει από την Κρίση. Θα αρχίσω από την Ευρώπη και θα κλείσω με τους λόγους που, μεταξύ όλων των δεινών που μας απειλούν, το ναυάγιο του PSI+ είναι η πιο ανώδυνη εξέλιξη για την πατρίδα μας.

Τα οφέλη της Ευρώπης από ένα ναυάγιο του PSI+

1. Η πυροδότηση των CDS, και οι απώλειες  των γαλλογερμανικών τραπεζών από μια ελληνική στάση πληρωμών, θα αναγκάσει την ευρωπαϊκή ηγεσία να αντιμετωπίσει (επί τέλους) την τραπεζική κρίση που μαίνεται στα σιωπηλά στην Βόρεια Ευρώπη. Πιο συγκεκριμένα, δίνει στους ηγέτες του Βορρά (Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο και Γαλλία) την ευκαιρία και την δικαιολογία (απέναντι στους τραπεζίτες που τόσο φοβούνται οι πολιτικοί) να βάλουν το νυστέρι στο κόκκαλο – να απαιτήσουν ουσιαστική επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δηλαδή νέα κεφάλαια και όχι αύξηση του ποσοστού κεφαλαιοποίησης των τραπεζών με μείωση των δανείων που παρέχουν, κάτι που ενισχύει τους ανέμους της ύφεσης που πλήττει ολοένα και περισσότερο την Ευρώπη.

2. Θα υποχρεώσει την ΕΚΤ να αποδεχθεί ότι δεν είναι δυνατόν τα ελληνικά ομόλογα που διαθέτει εκείνη να είναι στο απυρόβλητο ενώ εκείνα που διαθέτει το ΙΚΑ μπορούν να κουρευτούν. Θα την υποχρεώσει να σταματήσει να προσποιείται ότι οι παρεμβάσεις της έχουν καθαρά νομισματικό χαρακτήρα και πως δεν είναι δική της δουλειά να βοηθά στην ορθολογική, κεντρική διαχείριση του δημόσιου χρέους της ευρωζώνης. Εν τέλει, θα είναι ένα σημαντικό βήμα στην απαραίτητη μεταμόρφωση της ΕΚΤ σε μια πραγματική Κεντρική Τράπεζα (όπως η Fed, Bank of England κλπ).

3. Το ναυάγιο της Μνημονιακής πολιτικής στην Ελλάδα, όπου και ξεκίνησε, αποτελεί προαπαιτούμενο για τον επανασχεδιασμό της ευρωπαϊκής πολιτικής αντιμετώπισης της Κρίσης της Ευρωζώνης. Όσο η «ελληνική πληγή» καλύπτεται με τσιρότα, τόσο οι ευρωπαίοι ηγέτες μας θα κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους με αποτέλεσμα να καταρρέει το σύμπαν γύρω τους, στις δικές τους κραταιές χώρες, την ώρα που εκείνοι σφυρίζουν αδιάφορα. Το ναυάγιο του PSI+, από αυτή την άποψη, είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη σήμερα. Αμέσως μετά η Ευρώπη θα εξαναγκαστεί να αποφασίσει είτε να διαλύσει την ευρωζώνη είτε να την επανασχεδιάσει σε νέα, ορθολογική βάση.

Τα οφέλη της Ελλάδας από ένα ναυάγιο του PSI+

1. Στην τελευταία πρόταση έγραφα πως το ναυάγιο του PSI+ θα υποχρεώσει την Ευρώπη «να αποφασίσει είτε να διαλύσει την ευρωζώνη είτε να την επανασχεδιάσει σε νέα, ορθολογική βάση». Και στην μία και στην άλλη περίπτωση, η Ελλάδα θα έχει μια ευκαιρία να ξεφύγει από την σημερινή σκοτοδίνη. Όπως έχει γίνει πλέον (ελπίζω) σαφές σε όλους μας, η Κρίση στην Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπεραστεί με νέα δάνεια υπό τον όρο της περεταίρω συρρίκνωσης του ΑΕΠ (την αυστηρή λιτότητα δηλαδή) και ενόσω η Ευρώπη τελεί υπό άρνηση, δημιουργώντας έτσι υφεσιακές συνθήκες σε ολόκληρη την ήπειρο. Στο βαθμό που το PSI+ δεν είναι παρά ένα φύλο συκής για την συνέχιση της πολιτικής αυτής, το ναυάγιό του είναι καθήκον της χώρας μας προς τον εαυτό της. Στο πλαίσιο του επανασχεδιασμού της ευρωζώνης που θα ακολουθήσει, θα μας δοθεί (για πρώτη φορά από τότε που ξέσπασε η Κρίση) η ευκαιρία να εκπονήσουμε ένα ρεαλιστικό Σχέδιο Απόδρασης.

2. Το ελληνικό δημόσιο, ό,τι και να γίνει με το PSI+, θα πρέπει από τώρα να αυτοχρηματοδοτείται. (Έχω αναφερθεί εδώ σε δύο τρόπους που μπορεί να επιτευχθεί η αυτοχρηματοδότηση για μια περίοδο έκτακτης ανάγκης.)  Αν η ίδια η ελληνική κυβέρνηση πάρει την απόφαση ότι από εδώ και εμπρός (και μέχρι η ευρωζώνη είτε να διαλυθεί είτε να επανασχεδιαστεί) το δημόσιο θα ζει από τα έσοδά του, απορρίπτοντας επί τέλους τις ψευδαισθήσεις ότι ο συνδυασμός PSI+ και Μνημονίου Νο.2 θα μας επιτρέψουν να έχουμε πρωτογενή ελλείμματα και στο μέλλον, θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός.

3. Δύο χρόνια τώρα, η οικονομία της χώρας μας έχει στεγνώσει από επενδύσεις. Βασικός παράγοντας είναι το «έργο» που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «Περιμένοντας την Πτώχευση». Σε μια χώρα όπου όλοι ρωτούν (αν και ξέρουν την απάντηση) «Τι θα γίνει; Θα την αποφύγουμε την πτώχευση;», κανείς δεν επενδύει. Σε μια χώρα όπου το ερώτημα «Τελικά θα πτωχεύσουμε;» ισοδυναμεί με το ερώτημα «Θα μας δώσουν την επόμενη δόση;», η στάση επενδύσεων είναι φυσιολογική. Για αυτό πρέπει να πυροδοτηθούν τα CDS, για αυτό τον λόγο πρέπει να ειπωθούν τα λόγια «στάση πληρωμών», «default» κλπ ώστε να μπει ένα τέλος σε αυτή την αγωνία που εγγυάται ότι, όσο διαιωνίζεται, κανένας, έλληνας ή ξένος, δεν πρόκειται ποτέ να επενδύσει. Σκεφτείτε το: Με μηδενικό κόστος για το ελληνικό δημόσιο (καθώς έτσι κι αλλιώς κανείς δεν θα του χρηματοδοτεί τα πρωτογενή του ελλείμματα πλέον, ούτε καν η τρόικα), θα έχουμε σταματήσει αυτό το σήριαλ με την χρεοκοπία. Θα έχει εξαγγελθεί στα πρωτοσέλιδα και θα γυρίσουμε σελίδα. Εντός του ευρώ. Και με μια Ευρώπη που θα αναγκαστεί να επιστρέψει στο σχεδιαστήριο με στόχο την αναδόμηση της ευρωζώνης.

Συμπερασματικά, το μήνυμά μου είναι τόσο απλό όσο και αντίθετο με όλα όσα μας βομβαρδίζουν: Το πατριωτικό και ευρωπαϊκό μας καθήκον είναι να οδηγήσουμε το PSI+ σε ναυάγιο ώστε να προβούμε σε μια αναβολή της αποπληρωμής των δανείων μας τον Μάρτιο (η οποία θα καταγραφεί ως χρεοκοπία και θα πυροδοτήσει τα CDS). Αντί για την «καταστροφή», που μας λένε ότι θα φέρει, ένα ναυάγιο των διαπραγματεύσεων του PSI+ θα δώσει στην Ελλάδα μια ύστατη (έστω και μικρή) ευκαιρία απόδρασης από την Κρίση και στην Ευρώπη ένα κίνητρο να επιστρέψει στον δρόμο του ορθολογισμού. Το ότι, δυστυχώς, οι ηγέτες μας μάλλον θα θριαμβολογήσουν άλλη μια φορά για μια δήθεν σημαντική «συμφωνία» θα πρέπει να μας προβληματίσει. Και να μας κάνει να αναρωτηθούμε: Γιατί τους ανεχόμαστε ακόμα;

 

http://papaioannou.wordpress.com/2012/01/21/%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%86%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A/

ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ. (1983)

1983!!! ΤΑ ΕΞΗΓΕΙ ΟΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΠΩΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΩΡΕ!!!

 Α ΝΑ ΧΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!!

 ΟΥΡΑΝΊΑ ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ

Βλέποντας το απόσπασμα που ακολουθεί απο την ταινία του Θοδωρου Μαραγκού » ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ » (παραγωγης 1983 ) καταλαβαίνουμε πως η είσοδος μας στην Ε.Ο.Κ. είχε προδιαγεγραμμένο σχέδιο για την Ελληνική παραγωγή και τον τόπο μας… Δείτε το απόσπασμα που ακολουθεί και θα ξυπνήσουν μέσα μας όλες οι ΑΙΤΙΕΣ των δεινών που βιώνουμε σήμερα 29 χρόνια μετά!!! Ετσι άρχισε το ΠΑΣΟΚ να καταστρέφει την Ελλάδα.Δραματικές εικόνες απο την κυνηγημένη κι εξαφανισμένη ταινία του θόδωρου Μαραγκού ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ. (1983)

http://www.youtube.com/watch?v=o25DPfZeFxI&feature=player_embedded

Νομιμοποίηση ναρκωτικών: ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ…

Γράφαμε, μεταξύ άλλων, τον Αύγουστο του 2011, στο άρθρο:

«Μαστουρώνουν» την ελληνική κοινωνία για να καταστρέψουν το μυαλό και την ψυχή… 
«Η κυβέρνηση των εκτελεστών της Ελλάδας και του λαού της, έριξε στο λυσσαλέο της πόλεμο εναντίον του ελληνικού λαού και τα ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ.
Ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου βγάζει, εν ριπή οφθαλμού, τα νομοθετήματα των νεοταξικών σχεδιασμών.
ΤΩΡΑ ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΕΙ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ!!! 

Αποποινικοποιεί τη χρήση των ναρκωτικών και μετατρέπει την ΚΑΤΟΧΗ και ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ για προσωπική χρήση σε ΠΤΑΙΣΜΑ.

Γίνεται αντιληπτό, ακόμα και στους αγουροξυπνημένους πολιτικά, ότι ο κεντρικός στόχος είναι η νεολαία, ιδιαίτερα η ανήσυχη και εξεγερμένη νεολαία: Αυτή τη νεολαία θέλει να «μαστουρώσει» και να ναρκώσει η κυβέρνηση της γενικής κατεδάφισης και ολικής δηλητηρίασης της ελληνικής κοινωνίας.

Η κυβέρνηση του αίσχους και της φρίκης, αφού έχει οδηγήσει τη νεολαία στα έσχατα όρια της εξαθλίωσης, της ανίας, της ανασφάλειας και των κλονισμένων νεύρων, ΤΩΡΑ την «μπουκώνει» με ναρκωτικές ουσίες για να υπνωτίσει το μυαλό της, να αδρανοποιήσει τις αντιδράσεις της, τη ζωντάνιά της και το πνεύμα της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ της…». 

Ολόκληρο το κείμενο είναι ΕΔΩ: 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5875 

Διαβάστε και το άρθρο: 
«Κλέφτες του μυαλού» με ναρκω-καταστολή 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6222 

Αυτό, λοιπόν, το νομοσχέδιο της μαζικής ναρκω-καταστροφής, με την ονομασία «Κώδικας Ναρκωτικών» συζητήθηκε, τις προηγούμενες μέρες, στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, υπό καθεστώς ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ των δυνάμεων της παπαδήμιας κυβέρνησης… 

ΧΘΕΣ ψηφίστηκε και δεν είδαμε κανένα από τα κόμματα της Συγκυβέρνησης της τοκογλυφικής χούντας να βγάζει άχνα και να εξεγείρεται εναντίον αυτού του σχεδιασμένου και μελετημένου ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ των ανδρεικέλων του ΠΑΣΟΚ… 

Εδώ πλέον το ΕΓΚΛΗΜΑ νομιμοποιείται και ψηφίζεται από τη ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ δικτατορία της Νέας Τάξης, την παπαδήμια κυβέρνηση. Το ΕΓΚΛΗΜΑ δεν συντελείται ΜΟΝΟ από το ΠΑΣΟΚ, αλλά εξίσου και από τη ΝΔ και τον ΛΑ.Ο.Σ… 

ΟΣΟΙ εστιάζουν (και είναι πολλοί) ΜΟΝΟ στα ανδρείκελα του ΠΑΣΟΚ, δολίως και σκοπίμως, αθωώνουν τη ΝΔ και τον ΛΑ.Ο.Σ: Τους συνεργούς του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, όχι μόνο στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αλλά στο ΣΥΝΟΛΟ των «Συμβολαίων Θανάτου» που έχει εκτελέσει το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει να εκτελεί η συναινετική, πραξικοπηματική παπαδήμια κυβέρνηση: Κυβέρνηση-εκτελεστής των νεοταξικών εντολών… 

Για άλλη μια φορά η υποκρισία των πολιτικών εκπροσώπων ΟΧΙ μόνο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ., ΔΗΜΑΡ, καθώς και των ΜΜΕ και πολλών ιστολογίων έλαμψε και φόρεσε τις «στολές» της διατεταγμένης κομματικής προπαγάνδας: Επικεντρώνονται τα ΠΑΝΤΑ στα πιο ελεεινά ανδρείκελα (στην ΠΑΣΟΚΙΚΗ «αλητεία») για να εξωραϊστούν και να συγκαλυφθούν τα δωσίλογα ανδρείκελα των άλλων κομμάτων που συμμετέχουν, σήμερα, ΕΝΕΡΓΑ στο ΕΓΚΛΗΜΑ… 

Ιδιαίτερα στο συγκεκριμένο ζήτημα των ναρκωτικών παραισθησιογόνων δεν μπορεί να αφήνουμε στο απυρόβλητο την προπαγάνδα των κομμάτων, τα προηγούμενα χρόνια και την πριμοδότηση προγραμμάτων από τις «μαφίες» του χρήματος (Σόρος και CIA), καθώς και την ιδεολογική πλύση που άσκησαν υστερικά τα πολιτικά «παραρτήματα» αυτών των «μαφιών», «παραρτήματα» που έστρωσαν το έδαφος στις σημερινές «ναρκω-αλυσίδες» στο όνομα της «αντιναρκωτικής» πολιτικής…

http://resaltomag.blogspot.com/2012/01/blog-post_4630.html

«ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ 2012 – 2015»

Σχέδιο εφαρμοστικού νόμου

ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ«ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ 2012 – 2015» ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΤΑΜΕΙΟ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Αγαπητοί φίλοι,  Το κεφάλαιο Α του εφαρμοστικού νόμου του μεσοπρόθεσμου πλαισίου 2012-2015 είναι το πιο άθλιο κείμενο που ψήφισαν ποτέ Έλληνες βουλευτές.  Ποιός ο σκοπός του ταμείου; Παραπομπή : Άρθρο 1 – Παράγραφος 1 Το Ταμείο έχει σαν αποκλειστικό σκοπό την αξιοποίηση στοιχείων της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, καθώς και

Αστοχία εσόδων

 

Τα όσα καταγράφονται παρακάτω είναι αληθινά, εκτός από τα ονόματα. Με λένε Γιάννη και είμαι 70 ετών. Είμαι συνταξιούχος και παίρνω € 360 το μήνα. Η γυναίκα μου Μαρία είναι 65 ετών και δεν εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια, όπως ισχύει για ένα μεγάλο πλήθος γυναικών και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως άνεργη, ούτε βέβαια να βγεί σε σύνταξη τώρα που έφτασε τα 65 της. Η γυναίκα μου λοιπόν είναι ατυχής κληρονόμος ενός σπιτιού 100 τ.μ. και δόξα τω Θεό και Θεός ‘σχωρέσ’ την ψυχή του πεθερού μου δε χρειάστηκε ποτέ να πληρώσουμε ενοίκιο. Πρόκειται για ένα διαμέρισμα 40 ετών, πρώτου ορόφου στο Νέο Κόσμο. Με το χαράτσι της ΔΕΗ, κληθήκαμε να πληρώσουμε για το σπίτι μας € 600 (€ 6 ανά τετραγωνικό μέτρο – όσο και η Νέα Σμύρνη). Πήγαμε στην εφορία και μας ενημέρωσαν ότι η γυναίκα μου δε μπορεί να ενταχθεί σε κάποια από τις ειδικές κατηγορίες οι οποίες μπορούν να απαλλαγούν από το συγκεκριμένο φόρο. Πέραν τούτου, επειδή η γυναίκα μου έχει αυτό το ακίνητο στο όνομά της, μάθαμε ότι θα έχουμε και τεκμήριο € 4.500 και θα κληθούμε να πληρώσουμε και φόρο εισοδήματος! Για να βγούμε οικονομικά, τα € 360 ποτέ δε μας έφτασαν και τσόνταραν πάντα τα 2 παιδιά μας (κορίτσι αγόρι), τα οποία είναι παντρεμένα με παιδιά. Τα αγαπημένα εγγονάκια μας. Τα 2 παιδιά μας μέχρι τώρα έχουν δουλειά. Όμως η νύφη μας (δασκάλα σε δημόσιο δημοτικό σχολείο) υπέστη μία τρομερή μείωση στο μισθό της, η κόρη μας (ελεύθερη επαγγελματίας – όχι γιατρός ή δικηγόρος) επί της ουσίας δεν έχει δουλειά και έσοδα και σκέφτεται σοβαρά να κλείσει την επιχείρηση και να βγεί από τον ΟΑΕΕ, (χωρίς όμως να μπορέσει να χαρακτηριστεί άνεργη και να δικαιούται το προσωρινό επίδομα ανεργίας), ο δε γαμπρός μας από τη νέα χρονιά θα έχει μείωση του μισθού του περίπου 15%, χωρίς να υπολογίζουμε την αύξηση της φορολογίας, την παρακράτηση του φόρου κλπ κλπ. Στην πρώτη δόση του χαρατσιού τα παιδιά μας μας βοήθησαν. Το ίδιο θα κάνουν και στη δεύτερη. Το 2012 όμως όπως βλέπω τα πράγματα μάλλον δε θα μπορέσουν. Να βρω δουλειά στα 70 μου και με τέτοια κρίση, ούτε βιολογικά, αλλά ούτε και εκ των πραγμάτων μπορώ. Το ίδιο και η γυναίκα μου. Πως θα βγεί λοιπόν το 2012; Πως θα πληρώσω χαράτσι και φόρο εισοδήματος; Πως θα ζήσουμε εγώ και η γυναίκα μου; Μάλλον όταν μου έρθουν τα σχετικά χαρτιά δε θα δώσω ούτε δεκάρα, όμως θα μου κόψουν το ρεύμα και επιπλέον τους έχω ικανούς να βάλουν χέρι και στη σύνταξή μου και να παρακρατάνε τα χρωστούμενα από τη συνταξάρα μου των € 360. Στα έσοδα του κράτους για το 2012 αυτά τα έσοδα τα οποία δεν πρόκειται να εισπραχθούν έχουν προϋπολογισθεί. Ερώτηση (ρητορική): Πόσοι άλλοι κρίνετε ότι βρίσκονται στην ίδια απελπιστική κατάσταση; Απάντηση: Εκατοντάδες χιλιάδες. Ερώτηση: Ο ευτραφής κύριος Ευάγγελος Βενιζέλος και το επιτελείο του το γνωρίζουν αυτό το σενάριο; Απάντηση (με επιφυλάξεις): Ναι. Ερώτηση: Άμα η απάντηση στη συγκεκριμένη ερώτηση είναι ΝΑΙ, μήπως ο ευτραφής κύριος Ευάγγελος Βενιζέλος γνωρίζει ότι θα υπάρξει τεράστια αστοχία εσόδων από τα προϋπολογισθέντα; Μήπως όλα όσα μας τσαμπουνάνε για μείωση του ελλείμματος, περί πρωτογενούς πλεονάσματος κλπ κλπ είναι μπαρούφες; Η απάντηση και τα επιπλέον συμπεράσματα είναι στη δική σας κρίση. Και πάλι καλή χρονιά.   http://ainatem.capitalblogs.gr/listArticles.asp http://www.patriotiki-kinisi.com/

ΝΟΣΟΤΡΟΣ ΚΑΙ… ΜΕΤΕΡΝΙΧ

Σήμερα στο Νοσότρος έχει…. εκδήλωση να το πούμε,ιδεολογική κατήχηση,καθοδήγηση,επιμορφωτικό σεμινάριο ή καλύτερα να το πούμε όπως το αποκαλούν αυτοί που το διοργανώνουν,κύκλο αυτομόρφωσης και μάλιστα με εξαιρετικά ενδιαφέρον και πρωτότυπο θέμα :  » Η Ο θωμανική Αυτοκρατορία & οι τραγικές για τους κατοίκους της συνέπειες της καταρευσής της ».Ναι σωστά διαβάσατε και εμείς σωστά έχουμε γράψει ,γι΄ αυτό κοτσάραμε και την αφίσα της εκδήλωσης για να μη νομίζετε ότι σας πουλάμε φύκια και μεταξωτές κορδέλες.Όσοι είναι πολύ άπιστοι Θωμάδες μπορούν να μπουν στο http://www.nosotros.gr/nosotros-blog/ για να να διαπιστώσουν ιδίοις όμασι την πραγματικότητα.

  Δεν θα ασχολούμασταν με το νοσότρος αν ήταν ένα περιθωριακό στέκι στην άκρη του πουθενά που το διαχειρίζεται μια απομονωμένη σέχτα ανθρώπων μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού.Όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.Το νοσότρος βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας,δίπλα στην πλατεία Εξαρχείων και καθημερινά περνάνε από αυτό το στέκι δεκάδες άνθρωποι και πραγματοποιεί εκδηλώσεις και ομιλίες σχεδόν σε καθημερινή βάση, άρα το θέμα δεν είναι απλά η λόξα και η παράνοια κάποιων γραφικών.

 Από τον τίτλο της εκδήλωσης προκύπτουν κάποια ερωτήματα.Το νοσότρος αυτοπροσδιορίζεται ως »ελεύθερος κοινωνικός χώρος» και υποτίθεται ότι είναι αριστερών και αναρχικών πεποιθήσεων από πότε λοιπόν το γκρέμισμα των μοναρχιών και μάλιστα θεοκρατικού τύπου και η αντικαταστασή  τους από αστικές δημοκρατίες θεωρείται αντιδραστική εξέλιξη και τραγική για τους λαούς από την »αριστερά» κάθε απόχρωσης από »ρόζ» μέχρι κατάμαυρης ;Ποιός κλασικός του αναρχισμού ή του μαρξισμού έχει κάνει κάποια ανάλυση που να καταλήγει σε ανάλογα συμπεράσματα ;Για να μην μιλήσουμε για αυτοδιάθεση των εθνών και μας πουν και εθνικιστές. Εμείς όσους ξέρουμε όλοι καταλήγουν στα ακριβώς αντίθετα συμπεράσματα,όποιος μπορεί να βοηθήσει και να συμπληρώσει τις ελειπείς γνώσεις μας είμαστε ανοικτοί σε κάθε υπόδειξη.

  Εμείς μόνο έναν γνωρίζουμε την αντίδραση προσωποποιημένη,τον δημιουργό της Ιεράς Συμμαχίας τον ….Κλέμενς φον Μέτερνιχ που μάλλον δεν είναι κλασικός του αναρχισμού.

  Όμως τα παράδοξα δεν σταματούν εδώ.Επειδή το ζήτημα μας κέντρισε την περιέργεια αναζητήσαμε τα ονόματα των ομιλητών της εκδήλωσης για να διαπιστώσουμε ποιοι είναι τελοσπάντων αυτοί οι διανοούμενοι με αυτές τις »καινοφανείς» ιδέες.

  Πάλι ξαναπέσαμε σε νέα αντίφαση. ΟΑμπντουλχαλίμ Ντέντε μέγας διεθνιστής αγωνιστής,στο παρακάτω βίντεο σε μία έκρηξη διεθνιστικού ενθουσιασμού καλεί σε προεκλογική συγκέντρωση στην Ξάνθη τους μουσουλμάνους ψηφοφόρους να ψηφίσουν με κριτήριο την εθνικότητα και όχι την ιδεολογία τους Τούρκουςυποψήφιους μαινόμενος μάλιστα επειδή κάποιοι ψηφίζουν τους γκιαούρηδες(έτσι αποκαλεί τους Ελληνές).Το διεθνιστικό παραλλήρημα ΕΔΩ.

  Θα σας απογοητεύσω »σύντροφοι» αλλά στο τέλος της προεκλογικής συγκέντρωσης μάλλον δεν τραγούδησαν τη διεθνή αλλά τον ύμνο των γκρίζων λύκων.Τώρα πως γίνεται τέτοια άτομα να είναι ομιλητές σε στέκια της »αριστεράς και της προόδου» είναι άλλη μία αντίφαση της υπόθεσης.

  Στο site του νοσότρος διαβάζουμε ότι τους κύκλους αυτομόρφωσης διοργανώνει η αντιεθνικιστική κίνηση στο site της οποίας διαβάζουμε στο εισαγωγικό σημείωμα του μανιφέστου της κίνησης την εξής βαθιά υλιστική και διαλεκτική ανάλυση : »Ο εθνικισμός και η παπαδοκρατία, που ενώ στη Δυτική Ευρώπη θεωρούνται ότι ανήκουν πια στην ιστορία, στην χώρα μας ανθούν. Συνέπεια της διαπίστωσης αυτής είναι η χώρα μας ιδεολογικά να μην εμφανίζεται προς τα έξω ως μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ως μια μεσαιωνική ιδεολογική καρικατούρα.» Θα παρακάμψουμε για την οικονομία της συζήτησης τον ευρωλιγουρισμό τους αλλά από πότε ο εθνικισμός εξαφανίστηκε από την πεφωτισμένη Εσπερία και κατοικεί ως είδος προς εξαφάνιση στην ψωροκώσταινα;

  Εδώ πρέπει να το ομολογήσουμε δεν αντέξαμε να διαβάσουμε άλλο απλά είδαμε ότι υπάρχουν και κείμενα του σεσημασμένου αντικουμουνιστή  και διεθνή γραμματέα της δημοκρατικής συμμαχίας Τάκη Μίχα.Όποιος έχει αντοχή και γερά νεύρα ΕΔΩ.

  Νέα αντίφαση μητσοτακέικο,αντικουμουνισμός,αντιεθνικισμός και διοργάνωση εκδηλώσεων σε αναρχικά στέκια χαρμάνι πραγματικά μοναδικό. 

  Αυτές οι αντιφάσεις δεν είναι και τόσο δυσνόητες και ανεξήγητες για όποιον έχει καταλάβει στοιχειωδώς την ιδεολογία και την πρακτική της Νέας Τάξης αλλά και τον ανοικτά δωσιλογικό χαρακτήρα της ελληνικής αστικής τάξης.

  Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι οι απόψεις του νοσότρος είναι σε απόλυτη σύμπνοιαμε αυτές του ΣΚΑ’Ι’ όπως εκφράστηκαν στο ντοκιμαντέρ για το 1821( επί τουρκοκρατίας περνάγαμε καλύτερα τι τις θέλαμε τις επαναστάσεις) όπως και οι απόψεις της αντιεθνικιστικής κίνησης(μόνο στην Ελλάδα υπάρχει εθνικισμός-σκοταδισμός) με τα ρατσιστικά παραλληρήματα της εκπομπής »Το Ίδρυμα» πάλι του ΣΚΑ’Ι’.Που ακούστηκε εκπομπή να έχει για σύνθημα »Το Ίδρυμα είναι στη χώρα σας για να σας βοηθήσει να εξελιχθείτε από πιθηκανθρώπους Ελληναράδες σε υπεύθυνους πολίτες».Με λίγα λόγια ο Αλαφούζος μας λέει ότι για την οικονομική κρίση και την κατάσταση της χώρας δεν ευθύνεται η κρίση του καπιταλισμού αλλά ο κρετίνος Έλληνας(όλη η αστική τάξη αναμασά ανάλογα ιδεολογήματα απλά ο Αλαφούζος τα λέει έξω από τα δόντια).

  Ακόμη η δράση του Αμπντουλχαλίμ Ντέντε είναι χαρακτηριστική της μεθοδικότητας του νεοθωμανισμού ενώ μεγάλα τμήματα της αστικής τάξης έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να αλληθωρίζουν προς Τουρκία και μπροστά στα κέρδη τι είναι η εδαφική ακεραιότητα της χώρας και η εθνική ανεξαρτησία ; Στην εποχή της Νέας Τάξης ξεπερασμένες έννοιες.

  Εδώ ο κύριος JUMBO και ο Τζέρυ(Γιακουμάτος) μας το είπαν καθαρά και ξάστερα και η Ακρόπολη στο σφυρί για να βγάλουμε λεφτά.Εμένα πάντως αυτές οι δηλώσεις μου θύμισαν τις σκηνές από την ταινία του Κούνδουρου »Ο Δράκος».

  Όλα αυτά δείχνουν πολύ χαρακτηριστικά πόσο έχει διαβρωθεί και πως χρησιμοποιείται ο αντιεξουσιαστικός χώρος.Για να γίνουν οι προβοκάτσιες τύπου Μαρφίν και όπως η δολοφονική επίθεση εναντίον του Π.Α.Μ.Ε υπάρχουν και οι ιδεολογικοί βραχίονες που δρουν εδώ και πολλά χρόνια.

 Φυσικά για όλα αυτά δεν είδαμε να ιδρώνει κανένα αριστερό αυτί και να ασχολείται στα σοβαρά με όλον αυτό τον συρφετό.

  Για το τέλος σας φυλάξαμε ένα άλλο ‘μαργαριτάρι’ του νοσότρος : την προηγούμενη Πέμπτη έγινε εκδήλωση πάλι με διοργανωτή την αντιεθνικιστική κίνηση με θέμα τον Φαλμεράυερ και την αποκαταστασή του ως αδικημένου από τους Έλληνες.          

 Ως απάντηση παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το λόγο του Άρη στη Λαμία.

 Η αθάνατη ελληνική φυλή.

Κάποτε η γωνιά αυτή της γης που πατάμε και λέγεται Ελλάδα ήτανε δοξασμένη κι ευτυχισμένη κι είχε ένα πολιτισμό, οπού επί 2 1/2 χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να παραμένει και να θαυμάζεται απ’ όλο τον κόσμο. Κανένας σοφός η άσοφος δεν μπορεί μέχρι σήμερα να γράψει ούτε μια λέξη, αν δεν αναφερθεί στα έργα που άφησαν οι δημιουργοί αυτού του πολιτισμού, που λέγεται αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.

Κάποτε, λοιπόν, η χώρα μας ήτανε δοξασμένη, μα αργότερα την υποδούλωσαν κι έχασε την παλιά της αυτή δόξα. Μα ύστερα από κάμποσα χρόνια η χώρα μας σηκώθηκε στο πόδι κι ύστερα από σκληρούς αγώνες ενάντια στη σκλαβιά, πάλι λευτερώθηκε.

Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», αναμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ’ άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή.

Μα ότι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμία αξία. Την ελληνικότητα μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη.

Αυτό κάνεις δεν το ήθελε. Ούτε οι ξένοι βασιλιάδες, ούτε οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες. Οι ξένοι δεν το θέλανε, γιατί φοβισμένοι από τη γαλλική επανάσταση, χτυπούσαν όλες τις εξεγέρσεις και δημιούργησαν γι’ αυτό μεταξύ τους την Ιερή Συμμαχία. Οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες γιατί τα είχανε καλά με τους Τούρκους και ξεζουμίζανε το λαό.

Η αντίδραση ουρλιάζει.

Μα ο ελληνικός λαός δεν θάτανε αυτός ο λαός, ο λαός δηλαδή της χώρας της λευτεριάς και του πολιτισμού, αλλά λαός ζούγκλας, αν δεν έβγαζε μέσα από τα σπλάχνα του τους αρχηγούς εκείνους, που θα οδηγούσανε στη λευτεριά του. Όπως βλέπετε, λοιπόν, όλοι – ξένοι και ντόπιοι – πάλεψαν για να μην ξεσηκωθεί ο λαός κι αποχτήσει τη λευτεριά του.

Μέσα στα χρόνια της σκλαβιάς δε σταμάτησαν οι αγώνες. Μικροί ή μεγάλοι. Ένοπλοι ή όχι. Κι ύστερα μέσα απ’ αυτό το λαό ξεπήδησε ο μεγάλος βάρδος της επανάστασης, πού ύμνησε με τα τραγούδια του την ιδέα της εξέγερσης του έθνους, ο πρόδρομος της Φιλικής Εταιρίας: ο Ρήγας. Η αντίδραση τον σκότωσε, πριν προλάβει να φέρει σε πέρας τις αρχές του. Μα ο σπόρος που έσπειρε βλάστησε σύντομα.

Σε λίγο, η Φιλική Εταιρία έγινε κι αγκάλιασε χιλιάδες Έλληνες.

Ας ούρλιαζε η αντίδραση. Ας υπόγραφε άτιμα χαρτιά, σαν αυτό πού υπογράφηκε στη διάσκεψη της Βιέννης στα 1815, κάτω από το όποιο έβαλε την υπογραφή του κι ο πολύς Γιάννης Καποδίστριας και που διαλάμβανε, ότι όχι μόνο δε θα ευνοηθεί και επιτραπεί ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στην Ελλάδα, μα και θα πνιγεί στο αίμα αν ξεσπάσει.

Ο Γιάννης Καποδίστριας, που μας τον παρουσιάζουν στα σχολειά σαν μεγάλο και τρανό, με προτομές και πορτραίτα, είναι ο πρώτος καταστροφέας της Ελλάδας. Μα ότι έκανε, δεν το έκανε σαν Καποδίστριας, μα σαν εκπρόσωπος όλης της ελληνικής αντίδρασης. Ας ούρλιαζε λοιπόν, μαζί με τη διεθνή και η ντόπια αντίδραση. Κι ας υπογράφανε άτιμα χαρτιά.

Ο λαός προχωρεί.

Τίποτα δεν ήτανε ικανό να συγκρατήσει τη φλόγα για τη λευτεριά, που έκαιγε μέσα στις καρδιές του λαού μας. Έτσι, στα 1821, ύστερα από κόπους και θυσίες και χάρη στον ενθουσιασμό και τη φλόγα του Παπαφλέσσα, που χρησιμοποίησε όλα τα μέσα, ακόμα και την ψευτιά, κηρύσσοντας την εξέγερση, ξεσηκώθηκε πρώτος ο Μοριάς. Από δω, από το Μοριά, άρχισε η επανάσταση του 1821.

Στο άκουσμα της εξέγερσης όλοι οι ισχυροί της γης, ξένοι και ντόπιοι, τρόμαξαν. Οι κοτζαμπάσηδες, όμως, βλέποντας ότι δεν τους ήτανε δυνατό να συγκρατήσουν το λαό και φοβούμενοι την οργή του, αναγκάστηκαν να κόψουν τη συνεργασία τους με τους καταχτητές και για να ευνουχίσουν το λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα, πήρανε όλοι μέρος στην επανάσταση κι έτσι αυτή πήρε χαραχτήρα πανεθνικό.

Οι τρανοί της γης τρόμαξαν και, χρησιμοποιώντας όλα τα τερτίπια, προσπάθησαν να πνίξουν την επανάσταση. Μα γελάστηκαν. Επί 7 ολόκληρα χρόνια πάλεψαν οι προπάτορες μας, παρά το γεγονός ότι η ελληνική αντίδραση, δυο φορές, το 1823 και 1825, οργάνωσε τον εμφύλιο πόλεμο για να σπάσει ακριβώς τους αγώνες αυτούς. Έτσι οι πρόγονοι μας ανάγκασαν όλους τους εχθρούς μας να γλύψουν εκεί που έφτυσαν και ν’ αναγνωρίσουν τους αγώνες μας και την ανεξαρτησία μας.

Κανείς δεν πίστευε προηγούμενα σ’ αυτό το θαύμα, που συντελέστηκε από τις ίδιες τις δυνάμεις και τα μέσα του λαού. Άλλοι περίμεναν να τους έλθει η λευτεριά από τη Ρωσία κι άλλοι από τη μεγαλοψυχία των βασιλιάδων της Ευρώπης. Μα η επανάσταση απόδειξε, ότι αυτή μόνη της χάρισε τη λευτεριά της πατρίδας μας. Τα παραμύθια του φιλελληνισμού, χάρη στον οποίο αποκτήσαμε δήθεν τη λευτεριά μας, εφευρέθηκαν μόνο και μόνο για να γίνει πιστευτό, ότι η πατρίδα μας λευτερώθηκε, όχι από τις ίδιες της τις δυνάμεις, μα από τους ξένους. Υπήρξαν βέβαια φιλέλληνες, που αγωνίστηκαν, πολέμησαν κι έχυσαν το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας. Τιμή και δόξα σ’ αυτούς κι αιώνια ας είναι η ευγνωμοσύνη του έθνους. Μα αυτοί υπήρξαν μεμονωμένα άτομα μονάχα. Η θεωρία του οργανωμένου φιλελληνισμού είναι καθαρό παραμύθι.

http://apergospastis.blogspot.com/2012/01/blog-post_19.html

Βουλιάζουν τα ναυπηγεία μας, οι Τούρκοι κάνουν “πάρτι”

Με συρρίκνωση και αφανισμό απειλείται ο κλάδος της ναυπηγοεπισκευής στην Ελλάδα η οποία είναι πρώτη δύναμη παγκοσμίως στη ναυτιλία και όμως βλέπει τα πλοία της να πηγαίνουν στη γειτονική Τουρκία για επισκευές. Η επισκευή ενός και μόνου πλοίου μπορεί σε διάστημα ενός μηνός μπορεί να φέρει εισόδημα έως και ένα εκατομμύριο ευρώ σε σχεδόν 100 παραναυτιλιακά επαγγέλματα που σχετίζονται με την επισκευή. Και όμως περισσότερες από 10.000 οικογένειες εργαζομένων κι εργοδοτών, ζουν στον αστερισμό της ανεργίας και των λουκέτων.

Αυτή την περίοδο οι χώρες σε όλη τη Μεσόγειο επενδύουν στη ναυπηγοεπισκευή, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Τουρκία, η οποία στα παράλιά της έχει κατασκευάσει περισσότερα από 100 ναυπηγεία τα οποία ειδικεύονται σχεδόν αποκλειστικά στις επισκευές. Ορισμένα από αυτά ανήκουν στον κρατικό φορέα. H Turkish Shipbuilding Industry Inc είναι μια holding company υπεύθυνη για όλες τις ναυπηγοεπισκευές του κρατικού φορέα.

Μετά από πέντε χρόνια η προσφορά πλοίων προς επισκευή θα αυξηθεί κατακόρυφα και για αυτό ο κλάδος αυτός παρουσιάζει άνθιση στις χώρες της Μεσογείου πλην της Ελλάδας! Υποψήφια κράτη για επενδύσεις από τους Έλληνες επιχειρηματίες είναι η Τουρκία, η Ιταλία, η Μασσαλία η Βουλγαρία, η Αλβανία, και η Κίνα.

Μελέτη του Πανεπιστημίου Πειραιά από τις απαντήσεις των ναυτιλιακών εταιρειών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ναυπηγοεπισκευατική Ζώνη (ΝΕΖ) δεν είναι ανταγωνιστική, και «ο κύριος λόγος που δεν χρησιμοποιείται από τις ναυτιλιακές εταιρείες σε ποσοστό 83% είναι ο χρόνος παράδοσης και το κόστος. Έτσι, πολλοί Έλληνες επιχειρηματίες του χώρου σχεδιάζουν να πραγματοποιήσουν επενδύσεις στο εξωτερικό».

«Οι Έλληνες εφοπλιστές δεν είναι καθόλου αδιάφοροι για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Θεωρώ αδιανόητο γειτονικές χώρες που δεν έχουν τη ναυτιλία που έχει η Ελλάδα, να έχουν ναυπηγοεπισκευή χωρίς να παρέχουν υψηλές υπηρεσίες και να περιμένουν στην σειρά δεκάδες πλοία ελληνικών συμφερόντων και εμείς να μην μπορούμε να τους εξυπηρετήσουμε» επεσήμανε ο υφυπουργός Ναυτιλίας, Άδωνις Γεωργιάδης ο οποίος πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων είχε συνάντηση με τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της ΟΛΠ ΑΕ, Γιώργο Ανωμερίτη και κατέληξαν σε κοινή γραμμή για δραστηριοποίηση και ενεργοποίηση της ΝΑΥΣΟΛ που θα διαχειρίζεται όλη την περιοχή της Ζώνης, γενικά.

«Θα συναντηθώ με όλους τους φορείς ώστε να υπογραφεί ένα MOU μεταξύ εφοπλιστών και επιχειρήσεων-εργαζομένων. Όλοι έχουν συμφέρον να έχει η Ζώνη δουλειά» τόνισε ο υφυπουργός. Για το ίδιο θέμα ο υφυπουργός Ναυτιλίας έχει συζητήσεις με την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ) από όπου του επισημαίνουν: 

«Η ΕΕΕ μας είπε ότι το πρόβλημα είναι ότι μία απεργία θα κρατήσει το πλοίο στη Ζώνη για περισσότερο από τον προβλεπόμενο χρόνο. Κανείς δεν δέχεται να μοιράζεται τα πλοία του με τρίτους. Δεν το ζουν πουθενά αλλού στον κόσμο. Το κόστος των εργασιών ετέθη αλλά ήταν δευτερεύων θέμα. Θεωρούν τους τεχνίτες της Ζώνης μακράν τους καλύτερους στον κόσμο».

Ευθύνες και στον ΟΛΠ

Στο μεταξύ, στις αρχές της εβδομάδας ο πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου (Ένωσης) Ναυτικών Πρακτόρων και Επαγγελματιών Χρηστών Λιμένων, Ιωάννης Θ. Θεολογίτης με επιστολή του προς τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της ΟΛΠ ΑΕ, Γιώργο Ανωμερίτη υπογραμμίζει ότι ενώ τα τελευταία χρόνια ο Οργανισμός «έχει προβεί σε σημαντικές ενέργειες για τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών σε πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, μεταφοράς αυτοκινήτων, πλοίων κρουαζιέρας και ακτοπλοΐας οι όποιες φαίνεται ότι θα έχουν και συνέχεια τα επόμενα έτη, κάτι το οποίο θα έχει περαιτέρω θετικές επιπτώσεις στην κίνηση του λιμανιού του Πειραιά και στην αύξηση εσόδων, δυστυχώς όμως δεν βλέπουμε καμία ουσιαστική ενέργεια στον τομέα της επισκευαστικής ζώνης» και προσθέτει: 

«Τουναντίον, τα σχέδια του ΟΛΠ προβλέπουν περαιτέρω συρρίκνωση των επισκευαστικών χώρων, με τη μεταφορά των χώρων επισκευής από το Μώλο της ΔΕΗ στο Κερατσίνι σε μικρότερο χώρο στη Δραπετσώνα, ώστε να μεταφερθεί αντίστοιχα το Car Terminal από την Δραπετσώνα στον Μώλο της ΔΕΗ. Με αυτό το σχέδιο μεταφοράς των χώρων, θα καταργηθούν περίπου 15-20 θέσεις επισκευής- πρυμνοδέτησης πλοίων μεγέθους μέχρι 10.000 dwt και 4-5 θέσεις επισκευής – πλαγιοδέτησης στο Μώλο της ΔΕΗ, με αντιστάθμισμα μόνο 2 περίπου θέσεις επισκευής -πλαγιοδέτησης στη Δραπετσώνα!

Την τελευταία εικοσαετία δεν έχει γίνει κανένα ουσιαστικό έργο βελτίωσης των χώρων επισκευής πλοίων. Στους περισσότερους δεν υπάρχουν υποδομές παροχής ρεύματος και νερού στα πλοία, αλλά και όπου υπάρχουν είναι πεπαλαιωμένοι, με αποτέλεσμα να υπάρχει αυξημένη επικινδυνότητα πρόκλησης ατυχημάτων. Επίσης, δεν υπάρχει σταθμός Α’ Βοηθειών, αρκετές δέστρες πρόσδεσης των πλοίων παραμένουν σπασμένες, σε ορισμένα σημεία απουσιάζουν προστατευτικά μπαλόνια για την πρόσδεση των πλοίων, ενώ υπάρχουν ναυάγια πλοίων τα οποία δεν έχουν απομακρυνθεί εδώ και χρόνια».

Ο ίδιος συμπληρώνει:
« Η παρακολούθηση της ορθής χρήσης της παρεχόμενης θέσης επισκευής από τον ΟΛΠ είναι ανύπαρκτη, με αποτέλεσμα να παρατηρείται το φαινόμενο πλοία που έχουν στη διάθεσή τους επισκευαστική θέση να μην εκτελούν εργασίες επισκευής. Εκτός αυτού, οι διαδικασίες απομάκρυνσης των κατασχεμένων ή εγκαταλελειμμένων πλοίων σε επισκευαστικές θέσεις είναι εξαιρετικά χρονοβόρες αν όχι ανύπαρκτες.
Οι θέσεις οι οποίες καταλαμβάνονται άσκοπα στις δύο προαναφερόμενες περιπτώσεις θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν από άλλα πλοία για να πραγματοποιήσουν τις εργασίες τους, προς όφελος της εταιρείας σας και όλων των φορέων» 

«Οι γείτονες Τούρκοι, Ρουμάνοι, Ιταλοί, κατάφεραν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να αναπτύξουν τον τομέα της ναυπηγοεπισκευαστικής δραστηριότητας στη χώρα τους, σε βαθμό που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί. Μήπως έχουν καλύτερη τεχνογνωσία, ή περισσότερη εργατικότητα ή μεγαλύτερο εμπορικό στόλο; Όχι. Έκαναν όμως επενδύσεις και απαλλάχτηκαν από την γραφειοκρατία. Οι Ιάπωνες έχουν αξιόλογα ναυπηγεία παρότι οι εργατικοί μισθοί δεν είναι χαμηλοί. Έχουν όμως πολύ καλή ποιότητα υπηρεσιών και εργασιών έτσι προσέλκυσαν πολλούς Έλληνες πελάτες.

Επιπλέον, κανένας δεν αμφιβάλλει για την φιλοπατρία των Ελλήνων, καθώς και ότι οι Έλληνες εφοπλιστές δεν θα προτιμήσουν να επισκευάσουν τα πλοία τους στην πατρίδα τους, εφόσον αυτό είναι οικονομικά συμφέρον και έχουν διαμορφωθεί οι απαιτούμενες συνθήκες», καταλήγει ο κ. Θεολογίτης.

http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=171942

Κίμων Ρίμελ Κουλούρης: οι μύθοι δεν συλλαμβάνονται

Ο Κίμων Ρίμελ Κουλούρης επιβαίνοντας στην σοσιαλιστική μερσεντές του παραβίασε τους κόκκινους σηματοδότες, που εμπόδιζαν την θριαμβική επέλασή του προς τον σοσιαλισμό. Κάποιοι αφελείς άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ, που λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, δεν αγναγνώρισαν αμέσως τον αστέρα του εγχώριου πολιτικού τσίρκου σταμάτησαν τον πρώην υπουργό για να τον ελέγξουν για τις παραβάσεις του.

Ποιος όμως είδε τον Κίμωνα Ρίμελ Κουλούρη και δεν σκιάχτηκε. Ο πρώην υπουργός έβαλε μπρος και … πάτησε έναν αστυνομικό, στέλνοντάς τον στο 401 για γυψονάρθηκα στο αριστερό του πόδι.

Οι προϊστάνενοι του τραυματισμένου υπουργού έκριναν ότι το να πατάς με το αυτοκινητό τους έναν αστυνομικό είναι …πταίσμα κι άφησαν τον κ. Κουλούρη να πάει στα τηλεοπτικά παράθυρα για να διασκεδάσει τους τηλεθεατές.

Μέχρι ετούτη την στιγμή δεν έχει παραιτηθεί από την θέση του ο αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας. Έχει παραιτηθεί όμως από την αξιοπρέπεια.

http://www.manifestomag.gr/2012/01/blog-post_10.html

«Αγαπούλες» του Βορρά!

του Κωνσταντή Σεβρή

Όταν ο κύριος Βενιζέλος ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών και το δύσκολο έργο της διαπραγμάτευσης του εθνικού μας χρέους αρκετοί επένδυσαν στο πολιτικό του εκτόπισμα για την ταχεία και ευκταία λύση του ζητήματος.
Κανείς τότε δε μπορούσε να φανταστεί πως θα συνδεόταν εντέλει η θητεία του με την εμπλοκή συνεργατών του στα παζάρια της εγχώριας νυκτόβιας τοκογλυφίας!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Από το 2003 μέχρι και τις μέρες μας, είχε συγκροτηθεί και δραστηριοποιούνταν στη Θεσσαλονίκη, ένα δαιδαλώδες  εγκληματικό δίκτυο  εκβιαστικής τοκογλυφίας με παράλληλη δραστηριοποίηση στην προστασία νυχτερινών μαγαζιών. Το δίκτυο συντόνιζε τις δράσεις του μέσα από τέσσερις υποομάδες, ενώ ξέπλενε τα κέρδη του από τις παράνομες δραστηριότητές του μέσω του «Στοιχήματος» για να τα αποστείλει σε τραπεζικούς λογαριασμούς της Ελβετίας. Αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξης και της δράση του δικτύου ήταν η ευθεία του συνδιαλλαγή και συγκάλυψη του, με τα πολιτικά κεφάλια του Βορρά και οι σχέσεις του με υψηλόβαθμα στελέχη των τραπεζών και της αστυνομίας. Η αρχή της αποκάλυψης της ύπαρξης και της δραστηριότητας του δικτύου γίνεται στις 21 και 23 Μαΐου του 2011 όταν θύμα ωμού τοκογλυφικού εκβιασμού ενημέρωσε τις διωκτικές αρχές. Με συντονισμένες ενέργειες η Αστυνομία και οι μυστικές της υπηρεσίες  προχώρησαν στην παρακολούθηση και εντέλει στη σύλληψη 53 ατόμων! Ας δούμε τώρα τις περιπτώσεις αυτών που συμμετείχαν στο κύκλώμα για να αντιληφθούμε τη σαπίλα του καθεστώτος!
Αρχηγός της σπείρας του Βορρά είναι ο παλιός υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Ημαθίας με το συνδυασμού του κ. Κ. Βελόπουλου (ΛΑΟΣ)  Μάρκος Καραμπέρης. Ο κ. Καραμπέρης, προσωπική επιλογή του Καρατζαφέρη για να κατέβει μαζί με τον Βελόπουλο, έχει στην κατοχή του πληθώρα νυχτερινών κέντρων στη Θεσσαλονίκη, ενώ έγινε πανελλήνιος γνωστός όταν πρωταγωνιστούσε σε βίντεο που συνομιλεί με το δικηγόρο του ηγούμενου Εφραίμ, κ. Κουκοβίνου, για υποθέσεις της Μονής Βατοπεδίου.
Ισχυρό πόστο στη λειτουργία του δικτύου κατέχει ο επιχειρησιακός Διευθυντής Ειδικών Υποθέσεων του ΣΔΟΕ Θεσσαλονίκης, Χρήστος Παπαχατζής, ο οποίος ανέλαβε το πόστο αυτό μετά την ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών από τον Ε. Βενιζέλο! Ο Παπαχατζής από το 1995 μέχρι το 2005 εμφάνιζε μεγάλη συνδικαλιστική δραστηριότητα στο ΠΑΣΟΚ, ενώ χαρακτηριστικό της συνδικαλιστικής του δράσης υπήρξε η προάσπιση συναδέλφων του που εμπλέκονταν σε περιπτώσεις, εκβιασμών, δωροδοκιών ή και απιστία επ’ αυτοφώρω! Σε όλα αυτά αξίζει να σημειώσουμε τις στενές του σχέσεις με τον Άκη Τζοχατζόπουλο και τις άλλες φυσιογνωμίες του βαθύτερου ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης.
Εντύπωση προκαλεί ωστόσο και η συμμετοχή του δημοσιογράφου της Ετ3 Γιώργου Φερέτη, επί δεκαετίες στέλεχος της ΕΤ3 και επί μακρόν διευθυντικό στέλεχος της Δημόσιας Τηλεόρασης, οποίος πέραν της μετοχής του στο δίκτυο φέρεται λόγω του πάθους του για τα τυχερά παιχνίδια να χρωστά ένα υψηλό ποσό στον αρχηγό του κυκλώματος. Ο κύριος Φερέτης πέραν το σχέσεών του με τη γαλάζια παράταξη, φαίνεται να είχε και ιδιαίτερες σχέσεις με το Φανάρι! Καθώς, όπως αποκάλυψε ο Χατζηνικολάου στον Real του τηλεφωνούσε ως εκπρόσωπος του Πατριαρχείου.
Το παζλ του κυκλώματος συμπληρώνεται με αστυνομικούς που κάλυπταν τις παράνομες δράσεις του δικτύου και έδιναν στο κύκλωμα απόρρητες πληροφορίες της Ασφάλειας. Μπράβους της νύχτας μπλεγμένους σε υποθέσεις διακίνησης ναρκωτικών, οι οποίοι «προστάτευαν» τα μαγαζιά  του κυκλώματος. Και τέλος, υψηλόβαθμα τραπεζικά στελέχη που διευκόλυναν τις τραπεζικές υποθέσεις των τοκογλύφων.
Από την παράνομη δράση του κυκλώματος φέρεται να κατέληξαν στα χέρια τους 5 εκατομμύρια ευρώ σε τραπεζικούς λογαριασμούς της Ελβετίας, ενώ μόνο ο κύριος Καραμπέρης φέρεται να κέρδισε 40 εκατομμύρια ευρώ!
Κι όμως μέσα από την αποκάλυψη του αισχρού τοκογλυφικού κυκλώματος ξεδιπλώνεται η ωμή φυσιογνωμία του σάπιου πολιτικού καθεστώτος, τα υπόγεια δίκτυα συναλλαγής του με τις λογής «αγαπούλες» της νύχτας και την προώθηση σε επιτελικές θεσμικές θέσεις αποβρασμάτων του εγκλήματος.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η υπόθεση αυτή θα έπρεπε ήδη να έχει προκαλέσει την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών, την παραίτηση του βουλευτή του ΛΑΟΣ Κυριάκου Βελόπουλου και τις απολογητικές τοποθετήσεις των κομμάτων της τρόικας εσωτερικού. Πώς όμως θα μπορούσε να γίνει αυτό, όταν πίσω από όλες τις μεγάλες καταθέσεις άσπρου ή μαύρου χρήματος κρύβεται η υποστήριξη, η συγκάλυψη και η συνεργασία με όλες τις θεσμικές πολιτικές δυνάμεις. Και είναι βέβαιο, η κατάρρευση του καθεστώτος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα φέρνει διαρκώς στο προσκήνιο εκατοντάδες υποθέσεις ευθείας συνδιαλλαγής μεταξύ βαρονών της πολιτικής, του εγκλήματος και της διαπλοκής.

http://ardin-rixi.gr/archives/3267

“Η κρίση στην Ευρωζώνη, η Νέα Δανειακή Σύμβαση και το Νέο Μνημόνιο. Τι ετοιμάζουν για μας χωρίς εμάς…”

 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

για την ΛΑΪΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και την ΑΝΥΠΑΚΟΗ

“Η κρίση στην Ευρωζώνη,

η Νέα Δανειακή Σύμβαση και το Νέο Μνημόνιο.

Τι ετοιμάζουν για μας χωρίς εμάς…”

ΤΡΙΤΗ 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2012, Ώρα 7 μμ

3^Ο γυμνάσιο κοντοπεύκου Δερβενακίων & Σάκη Καράγιωργα, Κοντόπευκο (δίπλα στον Άγιο Δημήτριο).

Ομιλητές:

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΟΛΙΟΣ Δρ Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστημίου Πειραιά

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ Οικονομολόγος – Εκπρόσωπος στο ΕΚΑ

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ Νομικός

ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ Εθνικό συμβούλιο διεκδίκησης γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων

Επικοινωνία: 6977-235025 , 6979-200386, 6951-816607

protovouliapolitonagiasperaskevis

Μόνη λύση η οικονομική αυτοδυναμία: Εσωτερικός δανεισμός τώρα

Από το ταραχώδες τέλος του 20^ού αιώνα (στα 1989) κι έπειτα, οι ελληνικές ελίτ πίστεψαν ότι θα μπορέσουν να διασωθούν παίζοντας αποκλειστικά το χαρτί της παρασιτικής εξωστρέφειας. Το σχέδιο ήταν απλό: μετά την κατάρρευση των παγκόσμιων ισορροπιών, η Ελλάδα θα απέφευγε την κρίση δια της… ομοιοπαθητικής, επιτρέποντας δηλαδή στις νεο-αυτοκρατορικές δυναμικές της παγκοσμιοποίησης και του νεο-οθωμανισμού να αλώσουν το εσωτερικό της χώρας – ελπίζοντας στην αναπαραγωγή των κερδών, των θέσεων και της εξουσίας τους, και πρακτορεύοντας τον εθνικό πλούτο και τη γεωπολιτική αξία της χώρας. Το αποτέλεσμα ήταν ο… Παπανδρέου και ο Παπαδήμος, η μεταβολή της χώρας μας σε οιονεί προτεκτοράτο του νέου γερμανικού Ράιχ και σε υποχείριο των νεο-οθωμανών.

ΝΑ ΔΑΝΕΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ

Οι Έλληνες έχουν βυθιστεί στην απελπισία, ενώ ακόμα και η αγανάκτησή τους μοιάζει ν’ αποτελεί ένα από τα στάδια του πένθους, και όχι στοιχείο μιας πραγματικής ανάτασης. Απόδειξη αυτού είναι ότι όποια εναλλακτική λύση κι αν έχει κατατεθεί, αυτά τα φοβερά δύο χρόνια της πτώσης, μοιάζει ανέφικτη, προϋποθέτει κάποιον από μηχανής θεό ή απλά περιορίζεται σε κούφια λόγια και ανέξοδες ψευδοεπαναστατικές ρητορίες. Μέσα σε αυτό το κλίμα, κανένας δεν δείχνει να πιστεύει πραγματικά ότι ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις, να σταθεί στα πόδια του, προκειμένου να αντιμετωπίσει μόνος αυτός την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της. Αυτός είναι και ο βαθύτερος λόγος για τον οποίον ακόμα επελαύνουν τα δρεπανηφόρα άρματα των Τροϊκανών, ξεπατώνοντας ό,τι έχει απομείνει σ’ αυτόν τον τόπο. Γι’ αυτόν τον λόγο συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος του επαχθούς για τη χώρα μας δανεισμού, που συνοδεύεται από επιβαλλόμενα μέτρα τα οποία μας βυθίζουν ακόμα βαθύτερα στην κρίση, την ανέχεια και την απώλεια οποιασδήποτε έννοιας αυτοδιάθεσης. Σαν τον τοξικομανή, ο ελληνικός λαός έχει εθιστεί σε αυτήν την έλλειψη προοπτικής και κινδυνεύει να εξελιχθεί στο έσχατο στάδιο της εξάρτησης, την οριστική παραίτηση και την αποδοχή του μοιραίου, της υποταγής.

Προφανώς, το θανατηφόρο αυτό σπιράλ πρέπει να πάψει αμέσως, και ο μόνος τρόπος να γίνει κάτι τέτοιο είναι να χτυπήσουμε το κακό απευθείας στη ρίζα του. Έτσι, το να σταθούμε αυτοδύναμοι, να καταργήσουμε τούτη τη θανατηφόρα τάση της εξωστρέφειας, και να σταθούμε αποφασιστικά, μόνοι μας, στα πόδια μας δεν είναι στόχος αλλά προϋπόθεση του αγώνα για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση.

Πρώτο και κύριο πεδίο όπου πρέπει άμεσα να εφαρμοστεί αυτή η ανατροπή είναι ο δανεισμός. Από την πρώτη στιγμή της κρίσης, η κυβέρνηση ήδη έπραττε ως εάν η χώρα να είναι χρεοκοπημένη. Συνέδεσε εξ αρχής τη διαπραγμάτευση για τον εξωτερικό δανεισμό, και τις συνοδευόμενες από αυτήν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, με την εκποίηση του εθνικού πλούτου, εκχωρώντας με αυτόν τον τρόπο κάθε διαπραγματευτικό όπλο στους αντιπάλους μας. Θα έπρεπε να πράξουμε το αντίθετο. Η ελληνική κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή, έπρεπε να εξασφαλίσει πόρους για τον εαυτό της, για να μπορεί η χώρα μόνη της να προχωρήσει στην ανοικοδόμηση, δίχως την ξένη επέμβαση.

Και κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είχε συμβεί μόνο εάν έμπαινε σε διαδικασίες εσωτερικού δανεισμού, με ένα ομολογιακό δάνειο, στο οποίο θα έπρεπε να συμμετέχουν ΟΛΟΙ και προπάντων οι έχοντες – δηλαδή όλοι αυτοί που τα προηγούμενα χρόνια θησαύριζαν συστηματικά υποθηκεύοντας τη μελλοντική πορεία της χώρας. Ένα δίκαιο και αναλογικό δάνειο, ώστε να έχουμε στη διάθεσή μας διαθέσιμα για να καλύψουμε τις ανάγκες της χώρας, θα είχε συμβάλει αποφασιστικά στη διάσωση της χώρας μας:

Πρώτον, θα ήταν πολύ δυσκολότερος ο εκβιασμός μας από τους ξένους δανειστές. Γιατί η χώρα θα είχε διαθέσιμους πόρους και θα μπορούσε να διαπραγματευτεί διαφορετικά, δίχως να επικρέμεται πάνω από το κεφάλι μας η δαμόκλειος σπάθη της άρνησης καταβολής των δόσεων, ο κίνδυνος μιας ασύντακτης χρεοκοπίας και, εν τέλει, μιας εθνικής, κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής.

Βάσει όλων αυτών, το εσωτερικό ομολογιακό δάνειο θα αποτελούσε τη μόνη πραγματική, ρεαλιστική απάντηση στο ψευτοδίλημμα της Μέρκελ και των τεχνοκρατών: «Ευρώ ή δραχμή». Γιατί, απλούστατα, θα ενίσχυε την αυτονομία μας και, ταυτόχρονα, θα συσσώρευε πόρους ώστε, σταδιακά, να γίνει εφικτή ακόμα και η απεξάρτησή μας από το ευρώ, δίχως να διαλυθεί οικονομικά η χώρα και να πεινάσει ο ελληνικός λαός, ενώ, παράλληλα, θα ακύρωνε το δόγμα «εξανδραποδισμός εντός του ευρώ», που εφαρμόζουν οι Γερμανοί σήμερα μέσω του οικονομικού στραγγαλισμού μας.

Δεύτερον, ο εσωτερικός ομολογιακός δανεισμός ήταν η μόνη προοπτική αντιμετώπισης της κρίσης με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση μπορεί να επιμένει ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε», εντούτοις είναι από τον λαό που ζητάει διαρκώς θυσίες και να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι, για να μπορεί να επιβιώσει το σάπιο κοινωνικό και πολιτικό κατεστημένο της χώρας. Αντίθετα, ένα αναλογικό, προοδευτικό εσωτερικό δάνειο θα μετέθετε τα βάρη της κρίσης στους πραγματικούς υπαίτιους γι’ αυτήν, σπάζοντας το σερί της αδικίας και της ατιμωρησίας των αρχουσών τάξεων, που κυριαρχεί επί δεκαετίες στη χώρα και έχει οργιάσει στην ύστερη μεταπολίτευση. Ταυτόχρονα, θα αναδείκνυε τον ελληνικό λαό σε ρόλο πρωταγωνιστή της κρίσης – στη βάση της αρχής «από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του».

ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΤΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ

Αυτό που δεν έγινε τότε, μπορεί να γίνει σήμερα. Πραγματικά, ένα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο έχει πολλαπλή σημασία, πέραν των όσων ήδη αναφέραμε, και τα οποία είναι ακόμα σε ισχύ:

α) Πολιτικά, καθώς θα άλλαζε το κλίμα της δικτατορίας που έχουν επιβάλει δανειστές και τεχνοκράτες, οι οποίοι, όντας σε απόλυτη αντίθεση με τη λαϊκή βούληση, θεσπίζουν μέτρα οικονομικού στραγγαλισμού και ξεπουλήματος της χώρας. Επιπλέον, θα έθετε τέλος στα διαδοχικά άδικα χαράτσια που έχουν γονατίσει τον ελληνικό λαό.

β) Κοινωνικά, καθώς θα ενισχύσει την αυτοπεποίθηση του ελληνικού λαού, θέτοντας τέρμα στον διασυρμό της χώρας ως επαίτη. Συν τοις άλλοις, θα βοηθούσε να εδραιώσουμε ένα ρεύμα αλληλεγγύης, το οποίο θα καταπολεμούσε την παραίτηση, την απελπισία και τον πανικό του «σώζων εαυτόν σωθήτω», που σήμερα τείνει να κυριεύσει την χώρα μας.

γ) Οικονομικά, γιατί θα μας δινόταν μια ευκαιρία να αξιοποιήσουμε αυτούς τους πόρους για να ανασυγκροτήσουμε παραγωγικά τη χώρα και να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια και την ανεργία, που συνδέονται με την αποδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού – πράγμα που δεν θα επέτρεπαν ΠΟΤΕ οι Γερμανοί και οι εγχώριες παρασιτικές άρχουσες τάξεις.

Το δάνειο αυτό πρέπει είναι από εμάς για εμάς. Δεν προορίζεται ούτε για τους διεθνείς τοκογλύφους, ούτε για τα εγχώρια τρωκτικά. Δεν συλλέγεται για να διασώσει τους τραπεζίτες, ούτε το φαύλο πολιτικό κατεστημένο της χώρας που καταρρέει. Συλλέγεται στα πλαίσια μιας παλλαϊκής προσπάθειας εθνικής ανασυγκρότησης, η οποία σκοπό έχει να αλλάξει τους όρους της θνησιγένειας του ελληνικού οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου. Υπ’ αυτή την έννοια, θεματοφύλακας της όλης προσπάθειας δεν μπορεί παρά να είναι ο λαός και μόνον ο λαός, ο οποίος θα διασφαλίσει ότι: α) ο εσωτερικός οικονομικός δανεισμός θα γίνει δίκαια και αναλογικά β) οι πόροι που θα συλλεχθούν από τούτη την πανεθνική προσπάθεια θα διοχετευθούν για την ανασυγκρότηση της οικονομίας σε υγιή και δίκαιη βάση.

Η κυρίαρχη αντίληψη, που έχει εθιστεί στην αδικία και την εγωκρατία, δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πόσο αποτελεσματική μπορεί να γίνει η λαϊκή κινητοποίηση στη διάσωση της χώρας μας από τη χρεοκοπία. Και όμως, αποδεδειγμένα, σε καιρούς κρίσεων, λειτουργεί καλύτερα από τα διάφορα νεοφιλελεύθερα σχέδια ψευτοδιάσωσης που εκπονούν οι τεχνοκράτες. Υπάρχουν ήδη απτά παραδείγματα: Στο Βέλγιο, το εσωτερικό ομολογιακό δάνειο συγκέντρωσε 5,7 δισ. ευρώ, τη στιγμή που η κυβέρνηση προσδοκούσε να συγκεντρώσει μόνο 200 εκατομμύρια. Και στην Ιταλία, αντίστοιχη προσπάθεια επιχειρηματιών και πολιτικών, που συνοδεύτηκε από έκκληση στους έχοντες Ιταλούς πολίτες να αγοράσουν εθνικά ομόλογα, απέφερε, μέσα σε μια μέρα, 567 εκατ. ευρώ. Με άλλα λόγια, η αλληλεγγύη και η συνεισφορά αποδεικνύονται πολύ πιο αποτελεσματικές, ακόμα και υπό τη στενή οικονομική έννοια του όρου, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται το σύγχρονο οικονομικό ιερατείο.

Αυτή τη στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση, σε συντονισμό με τα μεγάλα εκδοτικά συμφέροντα (τα οποία συμμετέχουν σε αυτήν απροκάλυπτα, με εκπροσώπους), υπό τις εντολές της γερμανοκίνητης Ε.Ε., επιστρατεύει τις πιο αντιδημοκρατικές, αντιλαϊκές, αυτοκρατορικές παραδόσεις για να σώσει την κατάσταση. Με μια οικονομική και κοινωνική πολιτική που θυμίζουν στον λαό μας τις πιο σκοτεινές στιγμές της οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και την εξαθλίωση, την πείνα και τη ληστεία που πραγματοποίησε το Τρίτο Ράιχ στη χώρα μας, το 1941-1944.

Αντίθετα, το πνεύμα που χαρακτηρίζει την πρόταση για έναν εσωτερικό ομολογιακό δανεισμό αντλεί την έμπνευσή του από τις καλύτερες στιγμές της αυτοθυσίας του ελληνικού λαού, την παράδοση των εσωτερικών δανείων των επαναστατημένων Ελλήνων του 1821 και της Εθνικής Αντίστασης. Στην παράδοση όλων των μεγάλων επαναστάσεων, από τη γαλλική μέχρι τη… μεξικάνικη επανάσταση, που προέβησαν σε αντίστοιχες κινήσεις, διαγιγνώσκοντας πολύ σωστά ότι η οικονομική αυτοδυναμία είναι πρωταρχική προϋπόθεση για μια ελεύθερη ζωή.

Όλοι, και πριν από όλους ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί, οι βουλευτές, οι πρώην πρωθυπουργοί και υπουργοί, οι ιδιοκτήτες ΜΜΕ οι «εθνικοί εργολάβοι», οι εφοπλιστές, τα κόμματα, η Εκκλησία, θα πρέπει να συνεισφέρουν σε αυτό το δάνειο. Και πρέπει ν’ ακολουθήσει όλος ο ελληνικός λαός, όχι γιατί πάλι πρέπει να πληρώσει τα σπασμένα, αλλά γιατί ήρθε ο καιρός, επιτέλους, να γίνει κύριος της μοίρας του και να επιβάλει λίγη δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια σε αυτόν τον τόπο.

Και, επιτέλους, είναι μια ευκαιρία για όλους μας να ξεφύγουμε από τον μεμψίμοιρο –και αναποτελεσματικό– καταγγελτικό λόγο ενάντια στο κράτος και τις πολιτικές ηγεσίες και να αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι τη σωτηρία της χώρας μας.

 

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Ας δούμε ποιά είναι τα κυριότερα επιχειρήματα ενάντια σε αυτή την πρόταση:

Α. Ποιος θα αναλάβει τη διαχείριση του, δεδομένου ότι οι ελληνικές ελίτ και η κυβέρνηση είναι «κλέφτες» και «θα τα φάνε»;

Είναι προφανές ότι, για να ευοδωθεί η προσπάθεια, όπως εμείς τη βλέπουμε, θα πρέπει να οριστεί μια ανεξάρτητη επιτροπή διαχείρισης και ελέγχου, η οποία θα ελέγχει όχι μόνο τη χρηστή διαχείρισή του αλλά και την κατεύθυνσή του προς παραγωγικές χρήσεις, για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών και όχι για τους τοκογλύφους-δανειστές μας. Στην επιτροπή πρωτοβουλίας θα πρέπει να συμμετάσχουν όχι μόνο οικονομολόγοι αλλά καταξιωμένοι άνθρωποι από όλους τους χώρους και τις κοινωνικές κατηγορίες.

Β. Υπάρχει άραγε χρόνος για κάτι τέτοιο, ή μήπως είναι αργά;

Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Τα επόμενα χρόνια, με τον ένα ή άλλο τρόπο, οι Έλληνες θα πρέπει να στραφούν σε ανάλογες επιλογές, αν θέλουν να επιβιώσουν και να μην υποδουλωθούν. Κατά συνέπεια, η αντίληψη της αυτοδυναμίας και του εσωτετρικού δανεισμού θα πρέπει να πρυτανεύσει.

Γ. Έτσι θα εξισωθούν οι θύτες, που προκάλεσαν την κρίση, με τα θύματα.

Σε καμία περίπτωση. Η συμμετοχή στον δανεισμό θα είναι αναλογική και πρώτοι θα κληθούν να συμμετάσχουν απαρέγκλιτα και με συγκεκριμένο πλαφόν, που θα οριστεί από την επιτροπή που θα συγκροτηθεί, οι πολιτικοί, οι βουλευτές, οι υπουργοί, ο πρωθυπουργός και ο πρόεδρος. Στη συνέχεια, οι εκπρόσωποι των επιχειρηματιών, τα υψηλά εισοδήματα, όλοι όσοι παίρνουν κρατικά έργα κ.λπ. Κατά συνέπεια, θα κληθούν πρώτοι να συμμετάσχουν στη σωτηρία της χώρας όλοι αυτοί που μέχρι τώρα μας καλούν με το αζημίωτο «να κάνουμε θυσίες».

Δ. Υπάρχουν άραγε χρήματα, πλέον, μετά από δύο χρόνια κρίσης;

Και βέβαια υπάρχουν. Όχι μόνο στις τράπεζες του εξωτερικού, όχι μόνο στην Ομογένεια αλλά και στο εσωτερικό της χώρας και στις τράπεζες, αλλά και σε θυρίδες και κάτω από τα στρώματα. Και, εξ άλλου, δεν προτείνουμε να χαριστούν αυτά τα χρήματα, αλλά να δανειστούν στο ελληνικό κράτος με ανάλογο επιτόκιο.

Ε. Οι Έλληνες έχουν ατομικοποιηθεί και ο καθένας κοιτάει την «πάρτη του».

Ναι, μόνο που αυτή είναι η πιο σίγουρη συνταγή για να πάνε όλοι φούντο, εκτός από ορισμένα λαμόγια και μαυραγορίτες. Ένα σχέδιο σωτηρίας της χώρας, αξιόπιστο, που να αφορά το σύνολο του λαού, δεν έχει μόνο οικονομική αποτελεσματικότητα αλλά και ιδεολογική και πολιτική. Οι Έλληνες θα στηριχτούν επιτέλους στις δικές τους δυνάμεις, θα ανασυστήσουν την εθνική τους  κοινότητα.

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα…

 

19-1-2012

ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ «ΑΡΔΗΝ»

ELLADA, agapi mou, par ETIENNE ROLAND

Του Etienne Roland, στη γαλλική «Le Monde» 

Νιώθω βαθιά ταπεινωμένος, ως φιλέλληνας, όταν μια εφημερίδα τολμά να βάλει τίτλο πως η Ελλάδα είναι «μια χώρα ίσως λιγότερο «ευρωπαϊκή» απ’ ό,τι φαίνεται» κι όταν το περιεχόμενο αυτού του άρθρου είναι κακή σύνοψη μιας ιστορίας την οποία οι συντάκτες δεν έχουν ζήσει. Νιώθω ταπεινωμένος, ως Γάλλος, που….
συμπατριώτες μου πληγώνουν με τέτοιο τρόπο την ιστορία και τροφοδοτούν τον μύθο του ψεύτη και πονηρού (poniros στο πρωτότυπο) Ελληνα.
Αν λοιπόν δεν είναι η Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα, ποιος αξίζει αυτόν τον τίτλο; Ο γερμανός βάρβαρος ή η ύπουλη Αλβιών, την οποία ο μεγαλύτερος ποιητής της, ο Βύρωνας, κατηγορούσε ήδη για λεηλασία της χώρας του Ομήρου; Περισσότερο ευρωπαϊκή η Αγγλία, που δεν επιθυμεί καμία ευρωπαϊκή αλληλεγγύη – και κυρίως όχι εκείνη που θα της κόστιζε χρήματα; Δεν είναι αυτή η χώρα που επανέφερε στην Ελλάδα τον στρατό και τον βασιλιά στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πυροδοτώντας έναν κατακλυσμό που η Ελλάδα έμελλε να πληρώσει πολύ ακριβά, μια χώρα που μπορεί εντούτοις να υπερηφανεύεται για την αντίσταση την πιο υποδειγματική απέναντι στον Ναζί κατακτητή. Η ιδέα της Ευρώπης δεν έχει και πολλά χρόνια ζωή, αμφιβάλλω αν μπορούμε να διανέμουμε διπλώματα ευρωπαϊκότητας. Τόσο η ιδέα όσο και το γεωγραφικό της περιεχόμενο είναι προς οικοδόμηση και όχι ένα ακέραιο δεδομένο.
Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη διότι, λέει, από αυτή τη χώρα έρχονταν η δημοκρατία και ο πολιτισμός. Εστω, αν και μπορεί κανείς να πει πολλά για αυτή την αθηναϊκή δημοκρατία, την οπαδό της δουλείας, την ιμπεριαλιστική… Αλλά ο τόνος τοποθετείται εσφαλμένα, διότι το πρόβλημα δεν είναι να μάθουμε πού γεννήθηκε η δημοκρατία, το πρόβλημα είναι να αναγνωρίσουμε ότι ο ελληνικός ή, καλύτερα ας πούμε, ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός είναι το μόνο κοινό σκυρόδεμα σε μια ιστορία φτιαγμένη από αντιπαλότητες και παγκόσμιους πολέμους. Αυτός ο περίφημος ελληνικός πολιτισμός έθρεψε την Αναγέννηση, τα γράμματα και τις τέχνες, τους κλασικούς μας του 18ου αιώνα και γονιμοποίησε τις ελίτ του ίδιου αυτού αιώνα που συντάραξαν τον κόσμο.

Η θέση της Ελλάδας είναι στο κέντρο της Ευρώπης, πρόκειται άλλωστε για μία από τις πιο ζωντανές και τις πιο λαμπερές εστίες της ευρωπαϊκής κουλτούρας: με πρόσωπα αξιοσημείωτα σε όλους τους τομείς, και όχι μόνο στην ποίηση, με μια πρωτότυπη σχολή ζωγραφικής που αρχίζει από τον Θεόφιλο και οδηγεί στον Τσαρούχη μέσω του Εγγονόπουλου, με φιλόσοφους όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης… Δείτε ποιοι μεταφράζονται στην Ελλάδα: ο Βερνάν, ο Φουκό και ο Ντεριντά• δείτε πού διαπλάθονται οι ελίτ: στον τομέα της ιστορίας, η EHESS (Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών) έχει παίξει μεγάλο ρόλο. Και θα βρείτε στην Ελλάδα μια γενιά αξιόλογων ιστορικών που συμμετέχουν στην ανανέωση του κλάδου.
Ολοι λοιπόν ψεύτες και κλέφτες τους οποίους πρέπει να υπερασπιστούμε γιατί εφηύραν κάποτε τη λέξη «δημοκρατία»; Υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα να βάλουμε στη ζυγαριά: η φιλοσοφία (α λα δυτικά), η ιστορία, το θέατρο… Υπάρχουν σήμερα σε αυτή τη χώρα άνδρες και γυναίκες από τους πιο καλλιεργημένους και τους πιο πολιτισμένους που γνωρίζω• δεν δέχομαι να τους βάζουν «βάρβαροι» στον πάγκο της Ευρώπης. Οσο για τους αξιοθρήνητους κομπιναδόρους, σε ποια χώρα δεν υπάρχουν, έχοντας διασπαθίσει δεκάδες δισεκατομμύρια;
Το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα είναι περισσότερο ή λιγότερο ευρωπαϊκή: τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης δεν υφίστανται χωρίς τον ελληνισμό.
Να θυμίσουμε πως η Ευρώπη ήταν μια πριγκίπισσα από τη Φοινίκη που απήχθη από Κρήτες προκαλώντας μία από τις πρώτες διαμάχες μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Ευρώπη έχει λοιπόν και ανατολίτικες ρίζες κι αυτός είναι ένας πολύ χρήσιμος μύθος σε αυτές τις εποχές διασταύρωσης των πληθυσμών.
Τσιμέντο της Ευρώπης δεν είναι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες αλλά ένας πολιτισμός, και ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένα από τα στοιχεία που μας ενώνουν• αλίμονο, υπάρχουν τόσο λίγα!

Vive la Grece! Και ας μην αφήσουμε τεχνοκράτες να γονατίσουν φίλους και αδελφούς, πόσω μάλλον να τους ταπεινώσουν και να ταπεινώσουν κι εμάς.

* Ο κ. Ετιέν Ρολάν είναι πρώην διευθυντής της Γαλλικής Σχολής Αθηνών (EFA) και επίτιμος καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris I – Πάνθεον – Σορβόνη.
Το κείμενο αυτό είναι η απάντηση του κ. Ρολάν στο πρόσφατο δισέλιδο δημοσίευμα της «Monde» με τίτλο «Ελλάδα – Ευρώπη: η μεγάλη παρεξήγηση», όπου αμφισβητούνταν η ευρωπαϊκότητα της χώρας μας.

TA NEA

Ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο από τη συνδρομητική Le Monde:

ELLADA, agapi mou,

par ETIENNE ROLAND, Ancien directeur de l’Ecole française d’Athènes, professeur émérite d’archéologie grecque, Paris I Panthéon-Sorbonne

je me sens profondément humilié dans mon philhellénisme quand un journal ose titrer que la Grèce est un « pays peut-être moins “européen” qu’il n’y paraît » et que le contenu de cet article est un mauvais résumé d’une histoire que les auteurs n’ont pas vécue ; je suis humilié comme Français que des compatriotes fassent si mal de l’histoire et nourrissent le mythe du Grec menteur et poniros.

Je ne reviendrai que sur quelques points. Si la Grèce n’est pas un pays européen, qui mérite ce titre ? Le barbare germain ou la perfide Albion à laquelle son plus grand poète, Byron, reprochait déjà de piller le pays d’Homère ? Plus Européenne l’Angleterre qui ne veut d’aucune solidarité européenne et surtout pas de celles qui lui coûteraient de l’argent ? N’est-ce pas elle qui a ramené en Grèce l’armée et le roi, à la fin de la Seconde Guerre mondiale, déclenchant un cataclysme que le pays allait payer très cher, pays qui peut pourtant se targuer de la résistance la plus exemplaire face à l’occupant nazi. Il n’y a pas si longtemps qu’est née l’idée d’Europe et je doute que l’on puisse distribuer des brevets d’européanisme. L’idée comme son contenu géographique est à construire et n’est pas une donnée intangible.

V. Giscard d’Estaing a fait rentrer la Grèce en Europe parce que, dit-il, la démocratie et la culture venaient de ce pays. Soit, même s’il y aurait beaucoup à dire sur cette démocratie athénienne, esclavagiste et impérialiste… Mais l’accent est mal mis, car le problème n’est pas de savoir où est née la démocratie, le problème est de reconnaître que la culture grecque, disons gréco-romaine, est le seul ciment commun dans une histoire faite de rivalités et de guerres mondiales. Cette fameuse culture grecque a nourri la Renaissance, les lettres comme les arts, nos classiques du XVIIe s. et a fécondé les élites du XVIIIe s qui ont bouleversé le monde. Le XIXe s. a joué un rôle fondamental dans la diffusion des arts et des lettres grecques engendrant un courant « néo-classique » que l’on retrouve à Edimbourg,- qui en fut l’un des centres et où l’on voulut construire un Parthénon — , mais aussi à Ratisbonne, où le Walhala, célébrant la victoire des Allemands sur les troupes napoléoniennes, est une réplique d’un temple grec.

L’art contemporain à partir de 1900 s’est construit en réaction contre le « classicisme » et l’on ne peut que s’en réjouir, car la leçon de l’art grec était celle de la concurrence et de la liberté. La culture de nos élites s’est modernisée et le latin, comme le grec, ne sont plus que marginalement enseignés dans nos écoles. Loin de moi l’idée de vouloir en refaire la culture de l’élite, qui se nourrit aujourd’hui de diversités littéraires ou artistiques dans un contexte mondialisé : cela est fort bien et l’un des acquis essentiels de ce que l’on appelle la « post-modernité ». Mais ces transformations n’affectent nullement la place de la Grèce au centre de l’Europe, car il s’agit d’un des foyers les plus vivants et les plus brillants de la culture européenne : des individualités remarquables dans tous les domaines, et pas seulement en poésie, une école de peinture originale de Théophilos à Tsaroukis en passant par Engonopoulos, des philosophes comme Kastoriadis..Regardez qui est traduit en Grèce : Vernant, Foucault et Derrida ; regardez où sont formées les élites : dans le milieu historien, l’EHESS a joué un grand rôle et vous trouvez en Grèce une génération de remarquables historiens participant au renouvellement de la discipline.

Alors tous des menteurs et des voleurs qu’il faut défendre parce que dans le temps ils ont inventé le mot de démocratie ? Il y aurait bien d’autres choses à mettre dans la balance : la philosophie (à l’occidentale), l’histoire, le théâtre… Il y a aujourd’hui dans ce pays des hommes et des femmes parmi les plus cultivés et les plus policés que je connaisse ; je ne supporte pas que des « barbares » les mettent au banc de l’Europe. Quant aux fraudeurs minables, dans quel pays n’en trouve-t-on pas, qui ont dilapidé des dizaines de milliards à date récentes ?

Il ne s’agit pas de savoir si la Grèce est plus ou moins européenne, puisque les fondements même de l’Europe ne s’entendent pas sans l’hellénisme ; rappelons qu’Europe est une princesse phénicienne enlevée par des Crétois et engendrant un des premiers conflits entre l’Occident et l’Orient. Europe a donc aussi des racines orientales, un mythe bien utile dans ces temps d’hybridation des populations. L’Europe n’a pas pour ciment des banques et des banquiers, elle a pour ciment une culture, et la culture hellénique est un des éléments qui nous unit ; hélas, il y a en a bien peu !

Vive la Grèce, et ne laissons pas des technocrates mettre à genoux des amis et des frères, encore moins les humilier et nous humilier.

Le Monde.fr 

Η επιστροφή στη δραχμή είναι μη-ρεαλιστική λύση για τον οποιονδήποτε…

του Γιώργου Κελέση από τη Ρήξη που κυκλοφορεί

Μέσα στον ορυμαγδό της ολικής κατάρρευσης και τον συνακόλουθο ζόφο, καθημερινά ακούμε το ψευτοδίλημμα «ευρώ ή δραχμή», με όρους αληθινής τρομοκρατίας. Είναι λοιπόν απολύτως καίριο να διαπιστώσουμε αν πράγματι επικρέμαται μία απειλή θανάτου πάνω από την Ελλάδα ή όχι, ώστε να γνωρίζουμε και τα περιθώρια κινήσεων που διαθέτει η κοινωνία και η πατρίδα µμας. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσουμε την συλλογιστική μας προσπαθώντας να δούμε, σε πρακτικό επίπεδο, τι σημαίνει (πάντα με τις παρούσες κυβερνήσεις) επιστροφή της χώρας στην δραχμή.

Ε κείνο το οποίο δεν λέγεται καθόλου, ή λέγεται έμμεσα και σπάνια, από όσους συζητούν αυτό το ενδεχόμενο, είναι ότι την ημέρα της επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα, η Ελλάδα δεν θα επιστρέψει στη δραχμή, αλλά θα είναι η πρώτη στην σύγχρονη παγκόσμια ιστορία χώρα που, απλώς …δεν θα έχει νόμισμα! Εννοώ νόμισμα σε υλική μορφή, δηλαδή κέρματα και χαρτονομίσματα. Το να δημιουργηθεί και να διανεμηθεί σε όλη την επικράτεια ένα νόμισμα σε υλική μορφή δεν είναι καθόλου απλή διαδικασία. Απαιτεί πολλούς μήνες, σε κανονικές συνθήκες, ίσως πάνω από είκοσι τέσσερις. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι το νόμισμα του νέου Ιράκ ολοκληρώθηκε με εξαιρετικά σύντομες διαδικασίες και παρήχθη ένα άθλιας ποιότητας προϊόν (δηλαδή πολύ εύκολα παραχαράξιμο) σε δώδεκα μήνες, κάτι που αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται ένα τεράστιο χρονικό διάστημα, στο οποίο η χώρα θα κληθεί να ζει χωρίς νόμισμα, δηλαδή να επιβιώνει με ανταλλακτική οικονομία, όπως άλλωστε περιέγραψε και ο Προβόπουλος στη συνέντευξή του στην Καθημερινή της Πρωτοχρονιάς.
Αυτό, καθώς και όλα τα υπόλοιπα που έχουν λεχθεί πολλές φορές, δηλαδή η αδυναμία εισαγωγής, τον πρώτο τουλάχιστον καιρό, βασικών αγαθών (τροφίμων, ενέργειας, φαρμάκων κ.λπ.), δεν παραπέμπει σε φτώχεια και απομείωση του πλούτου των κατοίκων της χώρας, αλλά σε ένα αληθινό ολοκαύτωμα. Μου είναι εντελώς αδύνατο π.χ. να φανταστώ πώς μπορούν να επιβιώσουν οι κάτοικοι μίας μεγαλούπολης, όπως η Αθήνα, χωρίς βασικές υποδομές και αγαθά, αλλά και χωρίς νόμισμα, και μάλιστα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι φανερό ότι σε τέτοιες κτηνώδεις συνθήκες, όπου θα μετράει μόνο η επιβίωση (κάτι σαν ταινίες … Μαντ Μαξ!), είναι αδύνατον να μιλάμε για ομαλή και σταθερή πολιτική κατάσταση στη χώρα, και τα πολιτικά μορφώματα που θα προκύψουν είναι αδύνατον να προβλεφθούν και, πιθανότατα, να ελεγχθούν, από οποιονδήποτε.

Στα αφεντικά ανεπιθύμητη
Ας δούμε τώρα ποιους, με βάση γεωπολιτικές, πολιτικές, αλλά και οικονομικές συνθήκες, συμφέρει μία τέτοιου είδους …εξαΰλωση της χώρας μας. Πρωτίστως δεν συμφέρει στο Ισραήλ. Δεν συμφέρει δηλαδή στη χώρα των αφεντικών, η οποία για πρώτη φορά έχει αποδεδειγμένα έναν θησαυρό στα χέρια της, και ο μόνος χώρος μέσω του οποίου μπορεί να τον διοχετεύσει στην Ευρώπη, να τον αποθησαυρίσει και να τον εκμεταλλευτεί, είναι ο ελλαδικός (κυπριακός και ελληνικός). Εκτός κι αν θέλει να τον περάσει μέσω …Χεζμπολάχ, Λιβάνου, Συρίας και Τουρκίας, επίσημης συνομιλήτριας – εκτός των άλλων – της μισητής (για τους Εβραίους πάντα μιλάμε) Χαμάς, ή μέσω …Αιγύπτου και Λιβύης. Αρκεί να δει κανείς τον χάρτη για να καταλάβει ότι, απλώς, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Και, νομίζω, ότι το μόνο που δεν διαπραγματεύονται οι κυρίαρχοι του Ισραήλ είναι η περιουσία, το χρήμα τους. Συνακόλουθα, τα αφεντικά ετοιμάζουν μία νέα κτηνώδη επιδρομή, στο Ιράν αυτή τη φορά, και δυστυχώς και αυτή τη φορά (όπως άλλωστε και σ’ εκείνην της Λιβύης), η συνδρομή της Ελλάδας και ο ελλαδικός χώρος είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία της βάρβαρης αποστολής. Νομίζω ότι έχει αναλυθεί πολλές φορές το γιατί, ας μην επεκταθούμε και σ’ αυτό.
Πάμε στα ευρωπαϊκά. Όσοι μίλησαν σοβαρά για την επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή, ελάχιστα κρύβουν  τη βεβαιότητά τους ότι, πιθανότατα, αυτό θα συμβεί αμέσως και σε άλλες χώρες, όπως π.χ. στην Ιταλία.  Πόσοι Ιταλοί, π.χ., δεν θα στηθούν την ίδια μέρα στις ουρές για να πάρουν τις καταθέσεις τους; Προσωπικά πιστεύω ότι ακόμα και οι …κατάκοιτοι Ιταλοί δεν θα λείπουν απ’ αυτές τις ουρές. Και, βεβαίως, αναμένεται το ντόμινο για το οποίο μίλησαν οι σοβαρότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες. Θα μιλάμε για πιθανότατα άμεση κατάρρευση της ευρωζώνης, με πρώτο θύμα την ίδια τη Γερμανία, αφού κι αυτή δεν θα έχει νόμισμα (όπως και μεις, άλλωστε), αλλά και για αμιγώς οικονομικούς λόγους. Δηλαδή, θα χάσει άμεσα τη μεγαλύτερη εξαγωγική της αγορά, την Ευρωζώνη. Κατά τη γνώμη μου θα χάσει και την Κίνα, διότι το νέο μάρκο, στην αρχή τουλάχιστον, αυτονόητα θα είναι πολύ πιο υπερτιμημένο από το ευρώ. Και μάλλον η Γερμανία δεν μπορεί να ζήσει τρώγοντας μηχανές και πατάτες…

Ο πραγματικός σχεδιασμός
Θεωρώ λοιπόν αδύνατη την επιστροφή της χώρας μας στη δραχμή, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό θα ήταν μία πιθανότατη καταστροφή και για τους κρατούντες. Που ναι μεν θέλουν μία υποταγμένη, φτωχή, απομειωμένη χώρα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θέλουν μία χώρα που να μπορεί να τους ξεφύγει από τον έλεγχο, κάτι πολύ πιθανό στις συνθήκες διάλυσης που περιγράψαμε πιο πριν. Πιστεύω λοιπόν ότι το επιχείρημα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ θα πρέπει να είναι το φόβητρο που θα κραδαίνει η ελληνική κυβέρνηση στις Βρυξέλλες και θα προκαλεί αληθινό τρόμο στους Ευρωπαίους κρατούντες, και όχι που θα το χρησιμοποιεί ως επιχείρημα κατατρομοκράτησης των πολιτών της. Βέβαια αυτή η δεύτερη χρήση είναι «λογική» και «αναμενόμενη» από την ποιότητα αυτών των κυβερνήσεων και των εγχώριων ελίτ που εκφράζουν…
Συμπερασματικά, η πρόθεση των αφεντικών είναι μία Ελλάδα απόλυτο προτεκτοράτο. Απόλυτα υποταγμένη, με ανθρώπους στα όρια της επιβίωσης. Με μισθούς – επιδόματα, με συντάξεις θανάτου, με συστήματα Υγείας, Πρόνοιας και Παιδείας αφρικανικού τύπου, με μία πλούσια ελίτ μαφιόζικου τύπου (βουλγαρικού, κολομβιανού…), με όλο τον πλούτο της  χώρας -ανθρώπινο και μη- να ανήκει απόλυτα σ’ αυτούς. Σ’ αυτές τις επιδιώξεις δεν ταιριάζει ένα ολοκαύτωμα, ένας ξαφνικός θάνατος, για τον πολύ απλό λόγο ότι σε μία τέτοια περίπτωση δεν μπορείς να ελέγξεις και να καθορίσεις τις εξελίξεις κατά το δοκούν. Κινδυνεύεις, από το πουθενά, να τα χάσεις όλα. Γι’ αυτό, πιστεύω, η «επιστροφή στη δραχμή» είναι φόβητρο για τον ελληνικό λαό, φόβητρο για να υποταχθεί στις διαθέσεις τους, τόσο σε ζητήματα κοινωνικής πολιτικής, όσο και σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας. Όσο λοιπόν τους ανεχόμαστε και υποχωρούμε, τόσο το χρησιμοποιούν.
Όπως πάντα στην ιστορία, έτσι και σήμερα η μοίρα του λαού είναι στα χέρια του. Το αν θα δεχτούμε την εξαθλίωση, τον εξευτελισμό, την υποταγή, τη μιζέρια, επιτρέποντας στην όποια κυβέρνηση να μας απειλεί με το όπλο που πρέπει να στρέφει κατά των άλλων, εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς. Ιδού η Ρόδος, ιδού και η νέα δανειακή σύμβαση…

Υ.Γ.  Αλήθεια, αφού η έξοδος από το ευρώ και η συνακόλουθη επιστροφή στη δεκαετία του ‘50, όπως οι ίδιοι λένε (ή ακόμα και στη …νεολιθική εποχή), είναι ένα πιθανό σενάριο -πάντα σύμφωνα με τους ποικίλους κυβερνώντες-, τι μέτρα έχουν πάρει αυτοί οι τελευταίοι για το ενδεχόμενο αυτό; Τι πολιτικές σχεδίασαν αλλά και ποιες πρακτικές ετοιμασίες έχουν κάνει ώστε να μην διαλυθεί το έθνος; Τι συμμαχίες συνέστησαν; Τι προϊόντα εισήγαγαν; Πώς οργανώνουν τη διατήρηση της τάξης σε ένα φόντο εξαθλίωσης; Έχουν σχέδιο ή το σχέδιό τους είναι απλό και δοκιμασμένο από το παρελθόν; Πετάμε δηλαδή τα κλειδιά, κλείνουμε την πόρτα και μπρος για το ….Κάιρο των καιρών μας; Παρέα μάλιστα με τη μυθώδη λεία (400, 500, 600, ποιος ξέρει πόσα δισ….) των τελευταίων 30 χρόνων.

http://ardin-rixi.gr/archives/3203

Το «κούρεμα», το PSI, τα ομόλογα και το βρετανικό δίκαιο

Tου Σταύρου Λυγερού από την Κυριακάτικη Καθημερινή

Ηταν εξ αρχής σαφές ότι χωρίς γενναίο κούρεμα του ελληνικού χρέους ελπίδα διεξόδου από την κρίση δεν μπορούσε να υπάρξει. Από αυτές τις στήλες το τονίζαμε, αλλά ο Παπανδρέου δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα για κούρεμα, επικαλούμενος το εθνικό συμφέρον! Ενάμιση χρόνο μετά, οι ίδιοι που ξόρκιζαν το κούρεμα το έχουν αναγάγει στην απόλυτη σωτηρία. Ο Παπαδήμος, μάλιστα, το ξόρκιζε μέχρι προ τριμήνου.

Η καθυστέρηση είχε συνέπειες. Στους 20 μήνες από την ψήφιση του Μνημονίου, η μερίδα του λέοντος από το δάνειο των 110 δισ. δόθηκε για να πληρωθούν στο ακέραιο τόκοι και χρεολύσια στους δανειστές, και όχι για μισθούς και συντάξεις όπως ισχυρίζονται οι ντόπιοι προπαγανδιστές. Εάν το κούρεμα είχε γίνει τον Μάιο 2010, το χρέος θα είχε μειωθεί κατά μερικές δεκάδες δισ. Τότε η ελληνική κρίση ήταν περισσότερο συστημικός κίνδυνος για την Ευρωζώνη απ’ ό, τι σήμερα. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε διαπραγματευτική ισχύ. Δεν είχε, όμως, πολιτική βούληση.

Η ζημιά δεν περιορίστηκε εδώ. Το δάνειο των 110 δισ. από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ δεν κουρεύεται και επιπροσθέτως υπάγεται στο βρετανικό δίκαιο, δηλαδή είναι ενυπόθηκο. Το συζητούμενο αυτές τις ημέρες κούρεμα αφορά 206 δισ., ενώ το συνολικό χρέος είναι πάνω από 370 δισ. Από το κούρεμα θα εξαιρεθούν και τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τα ομόλογα αυτά συνολικής ονομαστικής αξίας 55 – 60 δισ. έχουν αγοραστεί σε πολύ χαμηλότερη τιμή (υπολογίζεται γύρω στα 40 δισ.) από τη δευτερογενή αγορά. Η ΕΚΤ απαιτεί να τα εισπράξει στο ακέραιο, δηλαδή να κερδοσκοπήσει ασυστόλως σε βάρος ενός σκληρά δοκιμαζόμενου μετόχου της (Ελλάδας). Η ΕΚΤ δεν δέχεται ούτε να αντικαταστήσει τα ομόλογα που κατέχει με νέα, η ονομαστική τιμή των οποίων να είναι η τιμή αγοράς των παλιών, ώστε να μη χάσει ούτε ένα ευρώ.

Με το PSI, στην ιδανική περίπτωση το χρέος θα μειωθεί κατά 100 δισ. Θα κουρευτούν όμως και τα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους τα ελληνικά ασφαλιστικά Ταμεία (περίπου 25 δισ.) και οι ελληνικές τράπεζες (περίπου 50 δισ.). Επειδή, όμως, η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να καλύψει κάπως τις απώλειες των ασφαλιστικών Ταμείων και να επανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες, η πραγματική ελάφρυνση του χρέους θα είναι μικρότερη από 70 δισ.

Και αυτά στην ελάχιστα πιθανή περίπτωση που τελικώς συμμετάσχουν όλα τα hedge funds, τα οποία υπολογίζεται ότι κατέχουν περίπου 80 από τα 206 δισ. Τα περισσότερα hedge funds αντιδρούν παρότι έχουν αγοράσει τα ελληνικά ομόλογα σε τιμές 30 – 40% της ονομαστικής αξίας τους και ως εκ τούτου θα κερδίσουν ένα 10 – 20% και μετά το κούρεμα. Αλλα αντιδρούν επειδή κατέχουν ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) και θέλουν να τα ενεργοποιήσουν και άλλα επειδή ελπίζουν ότι μπορούν να εκβιάσουν για να εξασφαλίσουν υψηλά επιτόκια για τα νέα ομόλογα – κατά πιθανότητα 30ετούς διάρκειας.

Ας σημειωθεί ότι οι τοκογλυφικές απαιτήσεις των τραπεζών για επιτόκια 7 – 8% αναχαιτίσθηκαν όχι τόσο λόγω της αντίστασης της κυβέρνησης Παπαδήμου όσο λόγω της παρέμβασης του ΔΝΤ. Το συζητούμενο επιτόκιο είναι της τάξεως του 4 – 5%, αλλά φαίνεται ότι υπάρχει πρόβλεψη για αύξησή του στην πορεία των ετών.

Εκτός από το γεγονός ότι το PSI είναι ανεπαρκές για να καταστήσει το ελληνικό χρέος εξυπηρετήσιμο, θα υπαγάγει τα νέα ομόλογα στο βρετανικό δίκαιο. Το ίδιο θα ισχύσει και για τη νέα δανειακή σύμβαση. Η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει ήδη συμφωνήσει και για τα δύο. Με άλλα λόγια, ενώ μέχρι πριν από δύο χρόνια όλο το ελληνικό χρέος υπαγόταν στο ελληνικό δίκαιο, θα γυρίσει στο βρετανικό. Οι δανειστές θα μπορούν να βάλουν στο χέρι περιουσιακά στοιχεία και έσοδα του ελληνικού κράτους, τη στιγμή που αυτό δεν θα μπορεί να ικανοποιήσει στοιχειώδεις ανάγκες του πληθυσμού.

Οι επιπτώσεις της αλλαγής θα είναι ακόμα πιο καταστροφικές στην καθόλου απίθανη περίπτωση που και αυτό το πρόγραμμα ναυαγήσει και η Ελλάδα βρεθεί εκτός Ευρωζώνης. Εάν το χρέος υπαγόταν στο ελληνικό δίκαιο, βασίμως πιθανολογούμε ότι τα ελληνικά δικαστήρια, που θα έκριναν, θα αποφάσιζαν ότι το χρέος θα μεταφερόταν σε νέες δραχμές. Αυτό σημαίνει ότι το χρέος θα υφίστατο υποτίμηση ακριβώς όσο και η νέα δραχμή και θα υφίστατο κάθε χρόνο πρόσθετο κούρεμα αναλόγως του ντόπιου πληθωρισμού.

Με την υπαγωγή του χρέους στο βρετανικό δίκαιο, βασίμως πιθανολογούμε ότι το χρέος θα παραμείνει σε ευρώ.Αυτό σημαίνει ότι θα διπλασιαστεί λόγω της αναπόφευκτης υποτίμησης της νέας δραχμής. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση Παπαδήμου θα έχει καταφέρει στην ολιγόμηνη θητεία της να ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου, καθιστώντας την Ελλάδα έρμαιο των δανειστών της για πολλά πολλά χρόνια.

http://ardin-rixi.gr/archives/3230

Αυτοδύναμοι – Να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις

του Γιώργου Καραμπελιά, από τη Ρήξη φ.81 

Μια αδιάψευστη ένδειξη της κρίσης και της σαπίλας των ελληνικών ελίτ είναι η απουσία οποιασδήποτε πρωτοβουλίας για ενίσχυση της αλληλεγγύης και της συνοχής της κοινωνίας, από το σύνολο των πολιτικών, «πνευματικών» και οικονομικών ελίτ της χώρας.

Σήμερα, οι Έλληνες εφοπλιστές παραμένουν ακόμα ιδιοκτήτες του μεγαλύτερου εμπορικού στόλου στον κόσμο, και οι ετήσιες παραγγελίες τους είναι πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια. Έλληνες επιχειρηματίες, τραπεζίτες, πολιτικοί και άλλοι χρυσοκάνθαροι διαθέτουν καταθέσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων στο εξωτερικό. Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έχουν ένα σημαντικό ύψος καταθέσεων και σημαντικά περιουσιακά στοιχεία.
Αν όλοι οι Έλληνες, με πρωτοστάτες τους υπουργούς, τους βουλευτές, τους συνδέσμους των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, τους τραπεζίτες, τους κατασκευαστές, τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, «συνδικαλιστές» τύπου Παναγόπουλου, με αμοιβές δεκάδες χιλιάδες ευρώ τον μήνα, και μεγαλοδημοσιογράφους, εννοούσαν στα σοβαρά αυτό που λένε, ότι «όλοι θα πρέπει να συνεισφέρουμε για το ξεπέρασμα της κρίσης», θα είχαν ήδη ξεκινήσει μια εκστρατεία για ένα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο, με χαμηλό επιτόκιο, για να δανείσουν το ελληνικό κράτος.

Αν οι ποικίλοι σύνδεσμοι των ομογενών, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ και την Αυστραλία, κινητοποιούνταν προς την ίδια κατεύθυνση, τότε άλλη θα ήταν σήμερα η κατάσταση της χώρας.
Θα μπορούσε να υπάρξει μια σοβαρή χρηματοδότηση του ελληνικού κράτους, ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων, και θα αποκτούσε νόημα η αδιάκοπη λογοδιάρροια περί «θυσιών» όλων των Ελλήνων […] και προπαντός, θα ενισχυόταν όντως η περιβόητη εθνική συνοχή και οι Έλληνες θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ενωμένοι την κρίση.
Οι Έλληνες, κάποτε, διεξήγαγαν μεγάλους εθνικούς αγώνες, στηριγμένοι κατ’ εξοχήν στην οικονομική συμπαράσταση των συμπατριωτών τους. Οι Ζωσιμάδες, ο Βαρβάκης, ο Σίνας, ακόμα και ο Συγγρός, ο Αβέρωφ, μοναστήρια και μητροπολίτες, οι χιλιάδες των μικρών και μεγάλων ευεργετών, όλοι οι Έλληνες, στήριξαν την εκπαίδευση στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, χρηματοδότησαν τη Φιλική Εταιρεία και την Επανάσταση, ενίσχυσαν ακόμα και τον ελληνικό στόλο στους Βαλκανικούς Πολέμους. Συχνά, αυτοί οι εθνικοί ευεργέτες ήταν στυγνοί καπιταλιστές, όπως ο Συγγρός. Και όμως, παράλληλα, ήταν διατεθειμένοι να ξοδέψουν απλόχερα για τις ανάγκες της πατρίδας, επιστρέφοντας έτσι ένα μέρος από αυτά που είχαν καρπωθεί.
Σήμερα, δεν βρέθηκε ούτε ένας –αριθμός ένας– πολιτικός, επιχειρηματίας, μεγαλοδημοσιογράφος, που να βάλει το χέρι στην τσέπη, δεν βρέθηκε ούτε ένας να κάνει έστω αυτό που έκαναν οι Ιταλοί καπιταλιστές.
Οι Έλληνες αντιμετωπίζουν την κρίση, ο καθένας μόνος του, και οι μόνες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης έρχονται από τα κάτω, από ομάδες πολιτών και από την Εκκλησία.
Και γι’ αυτή την κατάντια δεν ευθύνεται μόνο το «πνεύμα της εποχής», ο ατομικισμός, ο καταναλωτισμός, ευθύνονται, πριν απ’ όλα, όλοι εκείνοι που, εδώ και δεκαετίες, κάνουν ό,τι μπορούν για να διαλύσουν την αίσθηση του συνανήκειν των Ελλήνων, όλοι εκείνοι που πασχίζουν να αποδομήσουν την ιστορία μας, να κόψουν τις ρίζες μας, να μας μεταβάλουν σε μια αγέλη χωρίς ταυτότητα.
Αυτή η ηροστράτεια λογική, στην οποία πρωτοστάτησαν οι ψευδοπροοδευτικοί διανοούμενοι, έπαιξε τελικά το παιγνίδι των τραπεζιτών, των νεοφιλελεύθερων, της Μέρκελ.
Και έρχονται σήμερα να τα ζητήσουν όλα από τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους αγρότες, του μικρέμπορους, τους «μικρομεσαίους», με περικοπές, χαράτσια, φοροεπιδρομές, απολύσεις. Οι ίδιοι δεν είναι διατεθειμένοι να παραχωρήσουν τίποτε!
Ο περιβόητος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που κινδυνεύει να γίνει πιο αναξιόπιστος από όλους τους άλλους, ξέρει μόνο να διαμαρτύρεται επειδή τον κράζουν οι πολίτες.
Είναι καιρός, λοιπόν, να αναλάβει μια πρωτοβουλία, αν θέλει να μειωθεί η λαϊκή κατακραυγή εναντίον του. Να δημιουργήσει μια ανεξάρτητη και υπεράνω υποψίας επιτροπή ελέγχου, που θα αναλάβει τη διαχείριση ενός ομολογιακού δανείου, στο οποίο, πρώτος αυτός, θα συνεισφέρει ένα σημαντικό ποσό, και αμέσως μετά από αυτόν, ο πρωθυπουργός, όλοι οι υπουργοί και οι βουλευτές, με ένα υποχρεωτικό μίνιμουμ συμμετοχής, που να ανέρχεται σε μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Αμέσως μετά, θα πρέπει να ακολουθήσουν οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι, οι κατασκευαστές, οι μεγαλοδημοσιογράφοι. Και μετά μπορούν να ακολουθήσουν όλοι οι Έλληνες πολίτες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι Έλληνες πρέπει να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις και πρέπει να υποχρεώσουν τους υπεύθυνους να αναλάβουν τουλάχιστον ένα μέρος των βαρών.
Και επειδή το αυτί αυτών των παχυδέρμων δεν πρόκειται εύκολα να ιδρώσει, θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα κίνημα καταγγελίας τους και προώθησης ενός τέτοιου δανείου, που θα τους υποχρεώσει να κινηθούν έστω και διά της βίας. Εν ανάγκη, την πρωτοβουλία θα έπρεπε και θα μπορούσαν να την πάρουν οι ίδιοι οι πολίτες.
Είναι καιρός, πέρα από τις καταγγελίες και την άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, πέρα από τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στα θύματα της κρίσης, πέρα από την οργάνωση εναλλακτικών μορφών οικονομίας, να παρέμβουμε και στο ίδιο το ζήτημα του χρέους. Θα πρέπει να πάψουμε να αναζητούμε δανεικά από τους ξένους, αλλά να υποχρεώσουμε τους «ξένους» που βρίσκονται στον τόπο μας, αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτή την άθλια κατάσταση, να συμβάλουν, επί τέλους, όχι μόνο στο ξεπέρασμα της κρίσης, αλλά και στην ανασυγκρότηση της κοινωνίας την οποία διέλυσαν.
Κάτι τέτοιο εξ άλλου θα μείωνε κατά πολύ και τις δυνατότητες των ξένων, της Μέρκελ και του ΔΝΤ, να μας εκβιάζουν από δόση σε δόση, από μνημόνιο σε μνημόνιο, θα έδινε τη δυνατότητα στην ελληνική κοινωνία να τους αντιμετωπίσει με θάρρος και υπερηφάνεια.
Κάποιοι θα βρουν πολλά επιχειρήματα να αντιτάξουν, όπως το ποιον να εμπιστευτούμε για τη διαχείριση ενός τέτοιου δανείου κ.λπ.. Ωστόσο, όποιος δεν θέλει να ζυμώσει…, δέκα μέρες κοσκινάει.
Το αίτημα του ομολογιακού δανείου, με βάση τις οικονομικές δυνατότητες και τις ευθύνες των διαφορετικών κοινωνικών ομάδων και τάξεων, έπρεπε ήδη να αποτελεί βασικό αίτημα του κινήματος των αγανακτισμένων. Όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Είναι καιρός σήμερα να αρχίσουμε μια μεγάλη εκστρατεία για να το προωθήσουμε.
Γ.Κ.

Φως στο τούνελ της κρίσης ρίχνει o ορυκτός πλούτος

Θησαυρό άνω των 100 δισ. ευρώ κρύβει το υπέδαφος της χώρας

Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ), η συνολική αξία των μετρημένων μεταλλευτικών αποθεμάτων στη χώρα είναι 79 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ τα 250-300 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου στα τρία Οικόπεδα (Πατραϊκός Κόλπος, Ιωάννινα και Κατάκολο) αξίζουν γύρω στα 20 δισ. ευρώ σε βάθος 15ετίας ή και 20ετίας.

Αν, μάλιστα, ληφθούν υπόψη οι εκτιμήσεις επιστημόνων πως κάτω από την Κρήτη υπάρχει κοίτασμα φυσικού αερίου αξίας 300 δισεκατομμυρίων ευρώ -για το οποίο ακόμη δεν υπάρχουν επίσημα αποτελέσματα σεισμικών ερευνών- τότε η αξία των… εγκάτων της ελληνικής γης φθάνει σε «αστρονομικά» επίπεδα.

Το στοίχημα που καλείται να κερδίσει αυτήν τη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση είναι η αξιοποίηση του ορυκτού αυτού πλούτου (κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει), για να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη και θα δείξει τον δρόμο για έξοδο από την ύφεση.

100 δισ. € στα έγκατα της Ελλάδας

• Μέχρι και 300 εκατ. βαρέλια κρύβουν τα κοιτάσματα πετρελαίου στα τρία Oικόπεδα της Δυτικής Ελλάδας

Ο θαμμένος θησαυρός ύψους άνω των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ στο υπέδαφος της χώρας από μέταλλα και υδρογονάνθρακες μπορεί να δώσει την πολυπόθητη αναπτυξιακή ώθηση της ελληνικής οικονομίας αλλά και να δείξει το δρόμο της εξόδου από την ύφεση.

Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Γεωλογικών Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ), η συνολική αξία των μετρημένων μεταλλευτικών αποθεμάτων στη χώρα είναι σχεδόν 80 δισεκατομμύρια ευρώ.

Πρόκειται για 23,5 εκατομμύρια τόνους νικελίου, βωξίτη, χρωμίου, χρυσού, αργύρου, χαλκού, χρωμίου, μολύβδου και ψευδάργυρου.

Σε ό,τι αφορά το πετρέλαιο, όπως ανακοίνωσαν ο υπουργός ΠΕΚΑ, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, και ο υφυπουργός, Γιάννης Μανιάτης, κατά την προκήρυξη του διεθνούς διαγωνισμού έρευνας κι εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων των περιοχών «Πατραϊκός Κόλπος», «Ιωάννινα» και «Κατάκολο», υπάρχουν εκτιμώμενα απολήψιμα κοιτάσματα 250 με 300 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου.

Σύμφωνα με υπολογισμούς, η αξία τους υπολογίζεται γύρω στα 25 δισεκατομμύρια δολάρια (20 δισ. ευρώ) σε βάθος 15ετίας ή και 20ετίας.

Το φυσικό αέριο
Αν μάλιστα ληφθούν υπόψη οι εκτιμήσεις επιστημόνων πως κάτω από την Κρήτη υπάρχει κοίτασμα φυσικού αερίου αξίας 300 δισ. ευρώ -για το οποίο όμως δεν υπάρχουν ακόμα επίσημα αποτελέσματα σεισμικών ερευνών-, τότε η αξία των… εγκάτων της ελληνικής γης είναι σε «αστρονομικά» επίπεδα.

Η «Οικονομία» παρουσιάζει χάρτη με τον βεβαιωμένο ορυκτό πλούτο της Ελλάδας, σύμφωνα με έρευνες του ΙΓΜΕ.

Η κυβέρνηση έχει ήδη ξεκινήσει σιγά σιγά την αξιοποίησή του. Εδωσε σε διεθνή διαγωνισμό το μεταλλείο στο Κιλκίς με εκτιμώμενα αποθέματα χρυσού και χαλκού 7 δισ. ευρώ. Κι έπονται κι άλλα μεταλλεία. Ταυτόχρονα, όπως προαναφέρθηκε, ξεκινούν και οι διεθνείς διαγωνισμοί εξόρυξης πετρελαίου στα τρία πρώτα «οικόπεδα» με στόχο να μπουν γεωτρύπανα μέχρι το τέλος του έτους.

• 80 δισ. € είναι σύμφωνα με το ΙΓΜΕ η αξία των μετρημένων μεταλλευτικών αποθεμάτων της χώρας.

• 20 δισ. € υπολογίζεται ότι είναι η αξία των 300 εκατ. βαρελιών πετρελαίου σε Πατραϊκό Κόλπο, Ιωάννινα και Κατάκολο.

Πετρέλαιο
Το ιστορικό των τριών Oικοπέδων

Τη… σκυτάλη των ερευνών υδρογονανθράκων στη Δυτική Ελλάδα παίρνει η χώρα μας. Ξεκίνησε τον γύρο παραχωρήσεων δικαιωμάτων ερευνών και εκμετάλλευσης πετρελαίου στα τρία «οικόπεδα», ενώ «τρέχει» και ο διαγωνισμός για τις σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο Πέλαγος και νότια της Κρήτης.

Οι τρεις περιοχές είναι ο Πατραϊκός Κόλπος, τα Ιωάννινα και το Κατάκολο με εκτιμήσεις για 250 με 300 εκατ. βαρέλια πετρελαίου. Η καταληκτική ημερομηνία υποβολής προσφορών είναι στις 2 Ιουλίου του 2012. Το ιστορικό των τριών «οικοπέδων» είναι:

?Στον Πατραϊκό Κόλπο οι σχετικά πρόσφατες σεισμικές έρευνες στην περιοχή έχουν εντοπίσει ενδιαφέρουσες πετρελαιοπιθανές γεωλογικές δομές. Τα εκτιμώμενα απολήψιμα αποθέματα είναι της τάξης των 200 εκατομμυρίων βαρελιών.

Η πλέον υποσχόμενη δομή δεν διατρήθηκε από την κοινοπραξία που είχε τα δικαιώματα (1ος Γύρος Παραχωρήσεων), διότι ο ανάδοχος (Triton) επέστρεψε την περιοχή το 2001 για λόγους εσωτερικών επιχειρηματικών επιλογών. Η περιοχή θεωρείται δύσκολη δεδομένου ότι παρόμοιοι γεωλογικοί στόχοι δεν έχουν διατρηθεί μέχρι σήμερα στον Ελλαδικό χώρο.

• Η Ηπειρος βόρεια των Ιωαννίνων είναι ενδιαφέρουσα περιοχή για βαθείς στόχους σε έντονα ορεινό ανάγλυφο. Εκτιμάται ότι θα απαιτηθεί υψηλού κόστους σεισμική και γεωτρητική έρευνα για τον εντοπισμό πετρελαιοπιθανών γεωλογικών στόχων σε μεγάλα βάθη (> 4.000 μ.).

Η γεώτρηση σε μία μεγάλη πετρελαιοπιθανή γεωλογική δομή δεν ολοκληρώθηκε για τεχνικούς λόγους (υψηλές πιέσεις) και η περιοχή επιστράφηκε από την κοινοπραξία που είχε τα δικαιώματα (2002, 1ος Γύρος Παραχωρήσεων). Πρώτες εκτιμήσεις για απολήψιμα αποθέματα ανέρχονται σε 50 με 80 εκατ. βαρέλια. Η περιοχή αξιολογείται θετικά και εκτιμάται ότι θα προσελκύσει επενδυτικό ενδιαφέρον λόγω και της γειτονίας της με την Αλβανία, η οποία διαθέτει ανάλογα πετρελαϊκά συστήματα.

• Στο Δυτικό Κατάκολο κοίτασμα πετρελαίου ανακαλύφθηκε το 1982 από τη ΔΕΠ-Α.Ε με εκτιμώμενα απολήψιμα αποθέματα 3 εκατ. βαρέλια σε βάθος 2.400-2.600 μ. Απέχει περίπου 3,5 χιλ. από το ακρωτήρι Κατάκολο.

Την εποχή της ανακάλυψής του θεωρήθηκε οικονομικά οριακό λόγω του μεγάλου βάθους θαλάσσης 250 μ, των τότε τιμών του πετρελαίου αλλά και της παρουσίας H2S και CO2.

Διεθνές ενδιαφέρον
Ολα τα λεφτά… σε Ιόνιο και Κρήτη

Το μεγάλο, όμως, ενδιαφέρον εντοπίζεται στα αποτελέσματα των σεισμικών ερευνών στο Ιόνιο Πέλαγος και νότια της Κρήτης. Πρόσφατα ο υφυπουργός ΠΕΚΑ Γιάννης Μανιάτης έκανε γνωστό ότι στόχος είναι να δοθούν σε διεθνή διαγωνισμό 10 με 15 «οικόπεδα», σύμφωνα βέβαια και με τα αποτελέσματα που θα δείξουν οι σεισμικές έρευνες.

Εκτιμήσεις επιστημόνων μιλούν για μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου νότια της Κρήτης. Κάποιοι μιλούν πως η αξία τους ανέρχεται στα 300 δισ. ευρώ. Ωστόσο, αν δεν γίνουν οι σχετικές έρευνες κι αν δεν πέσει γεωτρύπανο, τότε κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα.

Πάντως, οι όλες κινήσεις που γίνονται από το υπουργείο ΠΕΚΑ σε συνδυασμό και με την πρόσφατη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε με το υπουργείο Εξωτερικών δείχνουν πως κάτι… ενδιαφέρον κρύβεται κάτω από τις ελληνικές θάλασσες. Εξάλλου, ο υφυπουργός ΠΕΚΑ έχει επιβεβαιώσει και τις πληροφορίες για τις συζητήσεις που γίνονται με ξένες μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες, όπως η αμερικανική Noble και η ισραηλινή Delek. Πληροφορίες αναφέρουν πως δεν είναι οι μόνες εταιρείες που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για τις έρευνας στην Ελλάδα. Από περίπου 10 χώρες έχουν γίνει βολιδοσκοπήσεις στην κυβέρνηση.

Μακεδονία και Θράκη
Από τις πιο πλούσιες σε μεταλλεύματα

Eνας απίστευτος ορυκτός πλούτος και κυρίως μεταλλικών ορυκτών αξίας 80 δισ. ευρώ περιμένει… καρτερικά κάτω από την επιφάνεια της ηπειρωτικής Ελλάδα να βγει στην επιφάνεια και να αξιοποιηθεί.

Σύμφωνα με στοιχεία του ΙΓΜΕ το αποθεματικό δυναμικό των κυριότερων μετάλλων της χώρας νικέλιο, χρώμιο, μόλυβδος-ψευδάργυρος, χαλκός, ασήμι, αντιμόνιο, μαγγάνιο, μόλυβδος και βολφράμιο έχει υπολογιστεί στα 40,2 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ γύρω στα 37 δισ. ευρώ εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων της αλουμίνας.

Η μεταλλευτική αξία των βεβαιωμένων αποθεμάτων νικελίου, ψευδαργύρου, μολύβδου, χαλκού, χρυσού και αργύρου στην Μακεδονία και Θράκη, με βάση την ενεργό μεταλλευτική παραγωγή, τις επενδύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη και τις τρέχουσες τιμές των μετάλλων, ανέρχεται περίπου σε 27,6 δισ. ευρώ. Οι περιοχές αυτές συγκαταλέγονται στις πιο πλούσιες της Ευρώπης.

Το ενδιαφέρον της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου εντοπίζεται σε περιοχές όπου υπάρχουν μεταλλικά ορυκτά και μάλιστα σε συνδυασμό με τις διεθνείς οικονομικές και βιομηχανικές εξελίξεις:

• Τα σημαντικά αποθέματα χρυσού (Au) στη Β. Ελλάδα, λαμβάνοντας υπόψη τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εξελισσόμενες επενδύσεις αλλά και το παρατεταμένα ευνοϊκό παγκόσμια οικονομικό τους περιβάλλον.

• Τα κοιτάσματα χαλκού (Cu) στην κεντρική Μακεδονία, σε σχέση με τη δυναμική καταναλωτική παρουσία του μετάλλου.

• Τα κοιτάσματα μολύβδου (Pb), ψευδαργύρου (Zn) και αργύρου (Ag) στη Β. Ελλάδα, κυρίως σε ό,τι αφορά στη διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση και σταθερή τιμαριθμική τους παρουσία.

• ?Το νικέλιο (Ni), σε σχέση με τη στρατηγική θέση που κατέχει στη μεταλλευτική παραγωγή της Ευρώπης (~86% της ευρωπαϊκής παραγωγής).

• Ο βωξίτης, κυρίως λόγω της γνωστής παραδοσιακής και παγκόσμιας δυναμικής και σταθερότητας που αντιπροσωπεύει (~65% της ευρωπαϊκής παραγωγής).

ΧΡ. ΚΟΛΩΝΑΣ
ckolonas@pegasus.gr – ΕΘΝΟΣ

Η καταδίωξη και η δίκη του Γκαστόν Ναισσάν

Η Αληθινή Ιστορία των Προσπαθειών για την Παρεμπόδιση μιας Εναλλακτικής Θεραπείας του Καρκίνου, του AIDS και Άλλων Ασθενειών Ανοσολογικής Βάσεως

Συγγραφέας: Christopher Bird (Κρίστοφερ Μπερντ)

Μετάφραση: Ευάγγελος Παππάς

Επιμέλεια Μεταφράσεως:

Παναγιώτης Ρωμανός

Γρηγόρης Χατζής

ISBN: 978-960-87557-5-8

Διαστάσεις: 17cm × 24cm – Σελ. 315

Α’ Έκδοση: Ιούνιος 2011

Στο βιβλίο αυτό ο Κρίστοφερ Μπερντ παρουσιάζει τη ζωή και το θαυμαστό έργο του βιολόγου και ερευνητή Γκαστόν Ναισσάν που, όπως αναφέρει στην εισαγωγή, είχε το χάρισμα να βλέπει πέρα από την εποχή μας, με συνέπεια να κάνει ανακαλύψεις των οποίων η πλήρης αναγνώριση να μην είναι, προς το παρόν, δυνατή.

Οι συγκλονιστικές ανακαλύψεις του Γκαστόν Ναισσάν, που δίνουν μία τελείως νέα διάσταση στην ιατρική, περιλαμβάνουν:

• Το μικροσκόπιό του, το οποίο επιτρέπει την παρατήρηση ζώσης ύλης με διακριτική ικανότητα πολύ καλύτερη από πολλά τελευταίας τεχνολογίας.

• Το σωματίδιο, την υπερμικροσκοπική, υποκυτταρική, ζώσα και αναπαραγόμενη οντότητα, για την οποία πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι ο προάγγελος του DNA και ίσως το βασικό στοιχείο κάθε ζωής στη Γη.

• Τον σωματιδιακό κύκλο, που είναι ορατός στο αίμα κάθε ανθρώπου και ο οποίος εάν ερμηνευθεί σωστά, μπορεί να διαγνώσει επερχόμενες εκφυλιστικές ασθένειες έως και 18 μήνες πριν την εκδήλωσή τους.

• Το σκεύασμα 714-Χ, που έχει πλήρως αποκαταστήσει την υγεία σε 750 από 1000 θύματα του καρκίνου και για το οποίο καταδιώχθηκε απηνώς από το ιατρικό κατεστημένο. Το σκεύασμα αυτό είχε τα ίδια θεαματικά αποτελέσματα και σε ασθενείς με AIDS.

Σαν να μην άλλαξε τίποτα – Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του 1821

Εμείς, οι Έλληνες, γεννηθήκαμε ελεύθεροι και ζούμε ελεύθεροι. Είμαστε αδιάλλακτοι με το καθεστώς της Τυραννίας.

Ας θυμηθούμε το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος» που ψηφίστηκε την 1η Ιανουαρίου το 1822.

Οι ήρωες πρόγονοί μας χαρακτηρίζουν την Οθωμανική Δυναστεία, φρικώδη και με συγκρότηση Εθνικής Συνέλευσης αποτάσσουνε την «λέρα» για την Ανεξαρτησία μας.

Το Σύνταγμα που ψηφίστηκε λοιπόν, προέβλεπε: προστασία των ατομικών ελευθεριών, την αντιπροσωπευτική αρχή καθώς και της διάκριση των εξουσιών. Ορίστηκε ότι η «Διοίκησις» θα γινόταν από το«Βουλευτικόν» και το «Εκτελεστικόν», ενώ το «Δικαστικόν» θα ήταν ανεξάρτητο όργανο.

Διαβάζοντας την διακήρυξη θα διαπιστώσετε ότι τα αιτήματα εκείνων παραμένουν διαχρονικά.

Η διακήρυξη της Ά Εθνοσυνέλευσης

Απόγονοι του σοφού και φιλανθρώπου Έθνους των Eλλήνων, σύγχρονοι των νυν πεφωτισμένων και ευνομουμένων λαών της Eυρώπης και θεαταί των καλών, τα οποία ούτοι υπό την αδιάρρηκτον των νόμων αιγίδα απολαμβάνουσιν, ήτο αδύνατον πλέον να υποφέρωμεν μέχρις αναλγησίας και ευηθείας την σκληράν του Oθωμανικού Kράτους μάστιγα, ήτις ήδη τέσσαρας περιπου αιώνας επάταξε τας κεφαλάς ημών και αντί του λόγου την θέλησιν ως νόμον γνωρίσουσα, διώκει και διέταττε τα πάντα δεσποτικώς και αυτογνωμόνως. Mετά μακράν δουλείαν ηναγκάσθημεν τέλος πάντων να λάβωμεν τα όπλα εις χείρας και να εκδικήσωμεν εαυτούς και την πατρίδα ημών από μίαν τοιαύτην φρικτήν και ως προς την αρχήν αυτής άδικον τυραννίαν, ήτις ουδεμίαν άλλην είχεν ομοίαν, ή καν δυναμένην οπωσούν μετ’ αυτής να παραβληθή δυναστείαν.

O κατά των Tούρκων πόλεμος ημών, μακράν του να στηρίζεται εις αρχάς τινάς δημαγωγικάς και στασιώδεις ή ιδιωφελείς μέρους τινός του σύμπαντος Eλληνικού Έθνους σκοπούς, είναι πόλεμος εθνικός, πόλεμος ιερός, πόλεμος του οποίου η μόνη αιτία είναι η

Ludwig Michael von Schwanthaler. Η Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο. Απεικονίζεται η στιγμή της ορκωμοσίας των πληρεξουσίων μπροστά στο «Προσωρινόν πολίτευμα της Ελλάδος» (1η Ιανουαρίου 1822). Τοιχογραφίες του Μεγάρου της Βουλής, αίθουσα των Τροπαίων, ανατολικός τοίχος.

ανάκτησις των δικαίων της προσωπικής ημών ελευθερίας, της ιδιοκτησίας και της τιμής, τα οποία ενώ την σήμερον όλοι οι ευνομούμενοι και γειτονικοί λαοί της Eυρώπης τα χαίρουσιν, από ημάς μόνον η σκληρά και απαραδειγμάτιστος των Oθωμανών τυραννία επροσπάθησεν με βίαν να αφαιρέσει και εντός του στήθους ημών να τα πνίξη. Eίχομεν ημείς τάχα ολιγώτερον παρά τα λοιπά έθνη λόγον δια να στερώμεθα εκείνων των δικαίων, ή είμεθα φύσεως κατωτέρας και αχρειεστέρας και να νομιζώμεθα ανάξιοι αυτών, και καταδικασμένοι εις αιώνιον δουλείαν, να έρπωμεν ως κτήνη και αυτόματα εις την άλογον θέλησιν ενός απηνούς τυράννου, όστις ληστρικώς και άνευ τινός συνθήκης ήλθεν μακρόθεν να μας καθυποτάξει; Δίκαια, τα οποία η φύσις ενέσπειρε βαθέως εις την καρδίαν των ανθρώπων και τα οποία οι νόμοι, σύμφωνοι με την φύσιν, καθιέρωσαν, όχι τριών ή τεσσάρων, αλλά και χιλίων και μυρίων αιώνων τυραννία δεν δύναται να εξαλείψη. Kαι αν η βία ή η ισχύς προς τον καιρόν τα καταπλακώση, ταύτα πάλιν, απαλαίωτα και ανεξάλειπτα καθ’ εαυτά, η ισχύς ημπορεί ν’ αποκαταστήση και αναδείξη οία και πρότερον και απ’ αιώνων ήσαν, δίκαια τέλος πάντων τα οποία δεν επαύσαμεν με τα όπλα να υπερασπιζώμεθα εντός της Eλλάδος, όπως οι καιροί και αι περιστάσεις επέτρεπον.

Aπό τοιαύτας αρχάς των φυσικών δικαίων ορμώμενοι, και θέλοντες να εξομοιωθώμεν με τους λοιπούς συναδέλφους μας, Eυρωπαίους Xριστιανούς, εκινήσαμεν τον πόλεμον κατά των Tούρκων, μάλλον δε τους κατά μέρος πολέμους ενώσαντες, ομοθυμαδόν εκστρατεύσαμεν, αποφασίσαντες ή να επιτύχωμεν τον σκοπόν μας και να διοικηθώμεν με νόμους δικαίους, ή να χαθώμεν εξ ολοκλήρου, κρίνοντες ανάξιον να ζώμεν πλέον ημείς οι απόγονοι του περικλεούς εκείνου Έθνους των Eλλήνων υπό δουλείαν τοιαύτην, ιδία μάλλον των αλόγων ζώων, παρά των λογικών όντων. […]

Το πρώτο Ελληνικό εθνόσημο έφερε έμβλημα την Αθηνά και την κουκουβάγια και μετά την άφιξη του Καποδίστρια προσετέθη και ο φοίνικας σαν σύμβολο αναγέννησης.

Αλλά μόνη η μεταξύ σας ομόνοια και ακριβής υποταγή εις την Διοίκησιν ημπορεί να στερεώση την ανεξαρτησίαν σας. Eίθε ο κραταίος του Yψίστου βραχίων ν’ ανυψώσει και αρχομένους και άρχοντας, την Eλλάδα ολόκληρον, προς την πάρεδρον αυτού σοφίαν, ώστε ν’ αναγνωρίσωσι τα αληθή των αμοιβαία συμφέροντα. Kαι οι μεν δια της προνοίας, οι δε λαοί δια της ευπειθείας, να στερεώσωσι της κοινής ημών Πατρίδος την πολύευκτον ευτυχίαν. Eίθε, είθε.

Eν Eπιδαύρω την 15ην Iανουαρίου. A’ της Ανεξαρτησίας. 1822″.

Εύη Σιμοπούλου

tsantiri

http://hellenicrevenge.blogspot.com/2012/01/1821.html

«Εμφύλιος» του Κωνσταντίνου Κόλμερ

Η αποσύνθεσις της κληρονομικής δημοκρατίας οδηγεί αφεύκτως σε κοινωνική έκρηξη εξαιτίας της τεραστίας ανεργίας και της φορολογικής αφαιμάξεως των λαϊκών τάξεων. Το μεταπολεμικόν αθηνοκεντρικό κράτος αδυνατεί να ελέγξει την αναρχία στην πρωτεύουσα, όπου ξεσπούν πρωτοφανείς ταραχές. Εγκληματικά στοιχεία και απέλπιδες λαθρομετανάστες ληστεύουν και κατατρομοκρατούν τον αθηναϊκό λαό, που κλεισμένος μέσα στα διαμερίσματά του και αποκομμένος από τις ρίζες του αδυνατεί να επιβιώσει. Η αστυνομία χάνει τον έλεγχο της πόλεως, ο οποίος περιέρχεται στους δραπέτες του Κορυδαλλού. Ο στρατός αποσύρεται στην Βόρειο Ελλάδα, όπου με την τοπική αυτοδιοίκησι και την Δικαιοσύνη αναλαμβάνει την τήρησι της τάξεως και εξασφαλίζει την εθνική ακεραιότητα της χώρας. Ένας διάλογος αναπτύσσεται για την εξομάλυνσι του πολιτικού μέλλοντος της χώρας, με έμφασι στην άμεση δημοκρατία, στα δημοψηφίσματα και στις λαϊκές νομοθετικές πρωτοβουλίες. Η ανάκτησις της νομισματικής πολιτικής και η επάνοδος στην δραχμή προτείνεται την στιγμή που η ευρωζώνη καταρρέει από την κοντόφθαλμη πολιτική της Γερμανίας. Ένα μυθιστόρημα πολιτικής φαντασίας περιγράφει το ευοίωνο μέλλον της χώρας μας, μέσα από πραγματικά περιστατικά, απ’ τον δημοσιογράφο Κωνσταντίνον Κόλμερ.

 

 

Όταν το σώμα μιλάει Μεθοδολογία και Ασκήσεις για τη σωματική έκφραση

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Όταν το σώμα μιλάει
Μεθοδολογία και ασκήσεις για τη σωματική έκφραση
της Susana Noemi Abigador

Τι είναι Σωματική Έκφραση; Πώς γεννιέται μία άσκηση Σωματικής Έκφρασης;
Η αγωνία του εμψυχωτή… Πώς ξέρουμε αν η άσκηση είναι καλή; Πόσο χρόνο να διαρκεί;
Αν δεν αρέσει; Αν δεν πάει καλά η άσκηση, αν, αν…

Όλα άρχισαν στα μαθήματά μου, αρκετά χρόνια πριν, όταν λέγοντας … οργανώστε το υλικό σας, σημειώστε τις ασκήσεις, γράψτε τις παρατηρήσεις σας, γράψτε…, ξαφνικά με άκουσα και εγώ.
Εμπειρίες, παρατηρήσεις, γνώσεις, σκέψεις και εικόνες απέκτησαν ένα καινούριο σώμα … και αυτό το σώμα μίλησε κι έγινε βιβλίο!

Η Σωματική Έκφραση της Susana Noemi Abigador είναι κάτι παραπάνω από ένα βιβλίο με ασκήσεις. Είναι ένα σύστημα που εκπαιδεύει καρδιά, νου και σώμα. Οι ασκήσεις της ξεπερνούν τα όρια του σώματος. Χρησιμοποιεί τη Σωματική Έκφραση για εργαλείο που ανοίγει το δρόμο για την προσωπική έκφραση, τη διαδραστική επικοινωνία, τη βιωματική χαρά.

Η Susana έφτασε στη χώρα μας εξελίσσοντας στη διαδρομή την τέχνη και τον εαυτό της, αξιοποιώντας ταυτόχρονα τις ενδιάμεσες στάσεις. Εμπνεύστηκε, οργάνωσε και απο-κρυστάλλωσε τη Σωματική Έκφραση, και τώρα μας την προσφέρει σχηματικά αλλά και απλόχερα μέσα απ’ τις σελίδες αυτού του βιβλίου.

Η κάθε λεπτομέρεια, στο πώς και το γιατί, καθεμίας άσκησης γεννήθηκε και απαντήθηκε κατά τη διάρκεια μιας πορείας συνεχούς διδασκαλίας. Μιας πορείας 30 χρόνων!

Σε ποιους απευθύνεται το βιβλίο αυτό;
Σε κάθε επαγγελματία δάσκαλο, νηπιαγωγό, εμψυχωτή, δάσκαλο υποκριτικής, χοροθεραπευτή που ασχολείται ήδη ή αρχίζει τώρα να ασχολείται με ομάδες αλλά και σε όποιον ενδιαφέρεται για το ταξίδι στη σχέση «ψυχή-σώμα-έκφραση».

To εγχειρίδιο αυτό θα σας βοηθήσει, αξιοποιώντας την εμπειρία και τα βιώματα πολλών ανθρώπων, να δημιουργήσετε τις δικές σας επιτυχημένες ασκήσεις.

Όταν το σώμα μιλάει
Μεθοδολογία και Ασκήσεις για τη σωματική έκφραση
της Susana Noemi Abigador
Εκδόσεις Γιαλός
164 σελίδες
Λιανική Τιμή: € 22.00
ISBN: 978-960-99111-4-6

Συνέντευξη με τον Βασίλη Μαρκεζίνη στις Ανιχνεύσεις (10.1.12)

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=9U0ak24Rvfs

Τα “κομμένα βιβλία”, η απωθημένη Ιστορία και η νεοελληνική υποκρισία

Με αφορμή κάποιες εκδηλώσεις του Ιδρύματος Ωνάση 

Καλά περάσαμε στις γιορτές με τον Εφραίμ, τον Παπαδήμο, τον Καρατζαφέρη και τον Γιωργάκη! Ήρθε όμως μια πρόσκληση από τη  Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση για να ταράξει τη χριστουγεννιάτικη Νιρβάνα μας.

Η πρόσκληση αφορούσε μια εκδήλωση με τίτλο:  Τα «κομμένα» σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας.  Το  σχετικό σκεπτικό, αναφέρει:
«Η Ιστορία της ΣΤ´ Δημοτικού είναι μόνο το πιο πρόσφατο από μια σειρά παραδειγμάτων σχολικών εγχειριδίων Ιστορίας που προκάλεσαν τόσο σφοδρές αντιπαραθέσεις, ώστε εντέλει το Υπουργείο Παιδείας να υποχρεωθεί να τα αποσύρει, προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα… Η εκδήλωση εντάσσεται στον κύκλο Η αφήγηση της Ιστορίας και η διδασκαλία της ως ιστορικά φαινόμενα που φιλοδοξεί να αναδείξει κρίσιμα ζητήματα όπως η διαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης μέσα από την αντιμετώπιση του μαθήματος της Ιστορίας στο σχολείο και μέσα από τη δημόσια συζήτηση για θέματα ιστορίας, ή το ζήτημα της διάστασης που συχνά παρατηρείται ανάμεσα στην Ιστορία των ειδικών ιστορικών και την «επίσημη» σχολική εκδοχή της ιστορίας αλλά και τη δημόσια ιστορία γενικότερα. Ακόμα, το πώς πολιτικοί στόχοι και γενικότερες κοινωνικές τάσεις μιας εποχής επηρεάζουν τον τρόπο διδασκαλίας της Ιστορίας.»

Με δυο λόγια, εμείς καταλαβαίνουμε ότι  η απόκρυψη σημαντικών ιστορικών γεγονότων από τους “ειδικούς ιστορικούς”  -όπως οι Γενοκτονίες που συνέβησαν στην Ανατολή από έναν ακραίο εθνικισμό, η εν ψυχρώ σφαγή της Σμύρνης από τους κεμαλικούς, η αποσιώπηση της Οκτωβριανής Επανάστασης, η εσωτερική σύγκρουση στην Κατοχή με τους δωσίλογους, η ξένη επέμβαση,  ο Εμφύλιος και τα μετεμφυλιακά γεγονότα, τα Σεπτεμβριανά του ’55, η αποκιοκρατία και ο ρόλος της στο Κυπριακό- όχι μόνο δεν καταγγέλονται ως “στρατευμένη δουλόφρων ιστοριογραφία”,αλλά αντιθέτως  θεωρείται -από τους οργανωτές- ότι αποτελεί  στοιχείο προς υπεράσπιση, μιας και οι  ”αντίπαλοι” είναι οι “αδαείς” -κατά τους οργανωτές πάντα- που εκφράζουν είτε την “«επίσημη» σχολική εκδοχή της ιστορίας αλλά και τη δημόσια ιστορία γενικότερα“” .

 

Το ότι μπορεί οι “ειδικοί ιστορικοί” να είναι βουτηγμένοι μέχρι τα μπούνια σε εθελοδουλείες και να υπηρετούν τις όποιες  ιδεοληψίες, δεν περνά καθόλου από το μυαλό των αααθώων οργανωτών!!!!!!

Και όλη αυτή η προσπάθεια “ξεπλύματος” μιας αναθεωρητικής και στημένης ιστοριογραφίας γίνεται τη στιγμή που ολόκληρες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας είναι ακόμα άγραφες, ενώ κυριαρχεί στο συγκεκριμένο ρεύμα η Άρνηση των Γενοκτονιών και η συγκάλυψη των εγκλημάτων του τουρκικού εθνικισμού…

Η απόρριψη του συγκεκριμένου πονήματος, το οποίο προσπαθεί να “ξεπλύνει” κυριολεκτικά η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνώντου Ωνάσειου, από την κατακραυγή για την μερικότητα και την αντιεπιστημονικότητα που το διέκρινε  , περιγράφεται εξαιρετικά από τον Κ. Παλούκη: “ Η άρνηση του βιβλίου είναι μια «εξέγερση» των «από κάτω» που διεκδικούσαν και διεκδικούν το ρόλο που τους αξίζει και τους ανήκει στην ιστορία, αλλά και σε αυτήν εδώ τελικά την κοινωνία. Είναι η άρνηση και η αντίσταση σε συμβολικό και ιδεολογικό επίπεδο, σε επίπεδο ιστορίας, της εξαφάνισης τους από το ιστορικό γίγνεσθαι. Είναι η διεκδίκηση του παρελθόντος τους και του «πόνου» τους. Είναι η διεκδίκηση του δικαιώματός τους να έχουν άποψη για τη δική τους συλλογική ιστορική μνήμη….”

Το βιβλίο αποσύρθηκε μετά από συστηματική κριτική όλης της υπόλοιπης επιστημονικής κοινότητας -πλήν του συγκεκριμένου ρεύματος που κατά κράτος ηττήθηκε- και μετά από αγωνιστική διεκδίκηση του δικαιώματος του ίδιου του λαού να διδάσκεται την ιστορία του, όχι με βάση τα προκατειλημμένα γυαλιά των επαγγελματιών υποτακτικών. Όπως έγραψε και ο Γιώργος Σταματόπουλος (“Ε”, 29-9-07) Η απόσυρση του βιβλίου δεν είναι νίκη του λαού, είναι ήττα της εξουσίας και των υποτακτικών (της) διανοουμένων.”

—–

Η εμμονή των υπευθύνων  της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών με το βιβλίο της Ρεπούση είναι εντυπωσιακή. Και το θέμα  της 8ης Φεβρουαρίου “Η διδασκαλία της μεταπολεμικής ιστορίας μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια“ συνοδεύεται επίσης από το εξώφυλλο της κ. Ρεπούση ως να πρόκειται για το σοφώτερο των ιστορικών πονημάτων και οδηγός για την “επιστημονική” και “σοβαρή” και “αντικειμενική”  διδασκαλία της μεταπολεμικής ιστορίας…

Εντάξει σύντροφοι! Το πιάσαμε το υπονοούμενο και  εμπεδώσαμε το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στους μη ειδικούς.

Και φυσικά, μιας και εμείς είμαστε με τη “δημόσια ιστορία” και ενάντια στους συγκεκριμένους  “ειδικούς ιστορικούς”, ας μην ξεχάσουμε το σοφό λαό μας που λέει και αποτυπώνει εξαίρετα τη ρεπούσεια εμμονή των οργανωτών της Στέγης...:
“Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει“!!!

Εμείς σας ξαναπροτείνουμε τα πλείστα όσα θέματα είχαμε ανεβάσει εκείνη την εποχή:

–Ρεπούσηηηηηη, φέρε τα σώβρακα πίσω…

-Μια εξαιρετική προσέγγιση για ένα παλιό θέμα…

–Ευτύχης Μπιτσάκης: Για το βιβλίο Ιστορίας

–Οι παρεμβάσεις Μαργαρίτη για το βιβλίο Ιστορίας

-Η εκδίκηση των «αυτοχθόνων»

-Οι προσφυγικές οργανώσεις για το βιβλίο Ιστορίας

-Η “Αριστερά!” για το βιβλίο Ιστορίας

-Βιβλίο Ιστορίας: Ούτε με τον Λιάκο, ούτε με το Λιακόπουλο!!!

-Ο Φαίδων Μαλιγκούδης, η «Γκιαούρ Ιζμίρ» και «ο συνωστισμός των γκιαούρηδων»

–Σμύρνη 1922: Συνωστισμός στην παραλία!

-Το βιβλίο Ιστορίας και η Συνθήκη της Λωζάννης

-H “έφοδος προς το χρυσάφι” και το βιβλίο Ιστορίας

-Εκδήλωση για το βιβλίο Ιστορίας

-Τετάρτη στα Εξάρχεια: Οι “συνωστισμένοι” μιλούν!!!

-Ακαδημία Αθηνών: Ελαττωματικό το βιβλίο ιστορίας της έκτης Δημοτικού

-Το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού και η Berlinale 2007

-Ο πoλυ-πολιτισμικός HOMUNCULUS

-H ανομολόγητη πλευρά της ιστοριογραφίας

-Για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού (2)

-Για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού (3)

-Για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού (4)

-Για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού (5)

-Για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού (6)

-Για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού (7)

-Τζάμπα φωνάζετε!!

-Βιβλίο ιστορίας: “Γιατί δεν διορθώνεται”

-Μαριέττα Γιαννάκου (μ-λ) ;

-Η εγκύκλιος της Μαριέττας

-Εκδήλωση για το βιβλίο Ιστορίας την Τετάρτη

-Ο παππούς Αντώνης, η Ρεπούση και ο Καρατζαφέρης…

-Το Βιβλίο Ιστορίας ή “στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα”

-Τι θα κάνουμε τώρα χωρίς βαρβάρους;

-Βιβλίο Ιστορίας…. τελειώνοντας προς το παρόν!

-Τι θα κάνουμε τώρα χωρίς βαρβάρους;

-Άθλια κατάληξη ενός άθλιου βιβλίου…

http://pontosandaristera.wordpress.com/2012/01/06/onasseio-repousi/

Ας μιλήσουμε για «πόλεμο»…

«Πόλεμο» κατά του κ. Παπαδήμου διαπίστωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Κάρολος Παπούλιας.

Ευκαιρία, λοιπόν, να μιλήσουμε – πραγματικά –

για τον – πραγματικό – πόλεμο:

*

Πόλεμος είναι

να δουλεύεις μια ζωή για ένα ξεροκόμματο και κάποια στιγμή να έρχεται αυτός που σου έταζε λαγούς με πετραχήλια και να σου κόβει το μισό από το ξεροκόμματο λέγοντάς σου ότι «συμπάσχει», αλλά πως πρέπει να τον συγχαρείς διότι επιτελεί «πατριωτικό» έργο…

*

Πόλεμος είναι

να έχεις πληρώσει μέχρι τελευταία πεντάρα τις ασφαλιστικές σου εισφορές και να έρχεται ο «σοσιαλιστής» να σου κόβει ακόμα κι αυτή την σύνταξη πείνας, να σου ξεφτιλίζει τα γεράματα και όταν διαμαρτύρεσαι να σου αντιγυρίζει – αυτός που καταχράστηκε τους κόπους σου – ότι «δεν υπάρχει σάλιο»…

*

Πόλεμος είναι

να βλέπεις τα παιδιά σου να ρημάζουν στην ανεργία…

*

Πόλεμος είναι

να σου λένε ότι απολύεσαι και αντί για απολυμένο να σε αποκαλούν «έφεδρο»…

*

Πόλεμος είναι

να στέλνεις τα παιδιά σου στο σχολείο, να το έχεις πληρώσει αυτό το «δημόσιο και δωρεάν» σχολείο εκατό φορές, κι αντί για βιβλία να τους μοιράζουν φωτοτυπίες…

*

Πόλεμος είναι

να σου κόβουν το μισθό και να σου αυξάνουν τα εισιτήρια στα λεωφορεία κατά 40%…

*

Πόλεμος είναι

να έχεις φτύσει το γάλα της μάνας σου για να βάλεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου και να έρχεται ο φορογδάρτης να σου επιβάλει μέσω της ΔΕΗ χαράτσι για ένα σπίτι που το πληρώνεις μια ζωή στην τράπεζα…

*

Πόλεμος είναι

να έρχεται ο ίδιος αυτός φορογδάρτης που σε άφησε χωρίς μισθό και χωρίς δουλειά και να σου προσθέτει – δίπλα στο χαράτσι της ΔΕΗ – την 11η (!) μέσα σε δυο χρόνια αύξηση στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος…

*

Πόλεμος είναι

να κλείνει το ένα μικρομάγαζο μετά το άλλο, στην θέση τους να ανοίγουν ενεχυροδανειστήρια και ο «πατριώτης» που σε κυβερνά να βγάζει φιρμάνια για το πώς θα ζυγίζεις τη χρυσή σου βέρα ή το χρυσό σου δόντι (!) πριν το παραδώσεις στον σαράφη για να εξασφαλίσεις ένα κομμάτι ψωμί…

*

Πόλεμος είναι

να λουφάζεις τυλιγμένος στις κουβέρτες μέσα στο σπίτι, να τρέμουν τα δόντια σου από το κρύο και να μην ανοίγεις το καλοριφέρ γιατί δεν έχεις να πληρώσεις για πετρέλαιο θέρμανσης…

*

Πόλεμος είναι

να σε κοροϊδεύουν κάθε μέρα ότι «δίνουν μάχη» για να μη σου κόψουν τον 13ο και 14ο μισθό όταν σου έχουν ήδη κόψει τον 8ο και τον 9ο μισθό και την ίδια ώρα σφυρίζουν στα αυτιά σου τα «πακέτα» των δισεκατομμυρίων υπέρ αναξιοπαθούντων τραπεζιτών…

*

Πόλεμος είναι

να βλέπεις μια δράκα ξιπασμένων φιλανθρώπων με καρφιτσωμένο στο πέτο το ταμπελάκι με τη φίρμα του μονοπωλίου που εκπροσωπούν, να φιγουράρουν στις ιλουστρασιόν λίστες του παγκόσμιου τζετ σετ, να μην χωρούν οι ελβετικές τράπεζες τις καταθέσεις τους, να έχουν ξεχειλίσει οι θάλασσες της υδρογείου από το (αφορολόγητο) εφοπλιστικό τους «δαιμόνιο», να μετακινούν στους λογαριασμούς τους δισεκατομμύρια μέσω των «οφ σορ» εταιρειών σαν να ήταν μαρουλόφυλλα, κι εσύ μαζί με τα δέκα εκατομμύρια των ομοίων σου να κατηγορείσαι ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»…

*

Πόλεμος είναι

να έχουν φτάσει τη βενζίνη στα 2 ευρώ το λίτρο, να σου έχουν ρίξει το μισθό στα 350 ευρώ το μήνα και να σου ζητούν από πάνω να πληρώσεις και φόρο…

*

Πόλεμος είναι

να έχουν γεμίσει οι δρόμοι της Αθήνας με άστεγους, να τρέχουν οι άνθρωποι για ένα πιάτο φαΐ στα συσσίτια (τα οποία ο κ. Παπαδήμος τα βάφτισε την Πρωτοχρονιά «γιορτή»!!), να μην υπάρχει φανάρι, πεζοδρόμιο, σοκάκι χωρίς επαίτη και ζητιάνο, γιατί οι Παπαδήμος, Βενιζέλος, Λοβέρδος, Σαμαράς, Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη «κατευνάζουν τις αγορές»…

*

Πόλεμος είναι

να αρρωσταίνεις και να μην έχεις λεφτά για τα φάρμακα, να πηγαίνεις στο νοσοκομείο κι αντί για «δημόσια και δωρεάν» Υγεία που την έχεις πληρώσει εκατό φορές, να σου ζητάνε να φέρεις τις γάζες από το σπίτι και να περάσεις πρώτα από το ταμείο…

*

Πόλεμος είναι

τον πλούτο που εσύ δημιουργείς στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο μαγαζί, σε στεριά και θάλασσα, να τον έχουν σφετεριστεί οι κηφήνες της πλουτοκρατίας, να τον έχουν κάνει υπερκέρδη για τις τσέπες τους, ελλείμματα και χρέη για το δημόσιο ταμείο, όλα βγαλμένα με το δικό σου ιδρώτα, με το δικό σου κόπο, με τη δική σου δουλειά, και εσύ αυτή τη δουλειά να την «πληρώνεις» πλέον με επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα, αλυσοδεμένος στα κάτεργα της εργασιακής τρομοκρατίας, στα απαρτχάιντ των εκβιασμών και της εκ περιτροπής ανάσας…

*

Πόλεμος είναι

να σου ξεσκίζουν τη ζωή, να σου σκοτώνουν το σήμερα και το αύριο και να σου λένε κι από πάνω ότι είναι «σωτήρες», ότι παίρνουν δάνεια για να σου εξασφαλίζουν το μισθό και τη σύνταξη – αυτοί που σου κατάργησαν το μισθό και τη σύνταξη – όταν από το δικό σου μισθό κι από τη δική σου σύνταξη πληρώνονται τα δάνεια που διπλά και τρίδιπλα τα εισπράττουν οι κερδοσκόποι και οι τοκογλύφοι, με μια κουβέντα: Τα μονοπώλια.

*

Αυτός είναι ο πόλεμος που μαίνεται τούτη την ώρα στην Ελλάδα, κύριε Κάρολε Παπούλια.

Είναι ένας πόλεμος μονόπλευρος. Μονομερής.

Ενας πόλεμος που τον έχει εξαπολύσει η τάξη των αστών ενάντια στην τάξη των προλετάριων.

Που τον έχει διεξαγάγει ενάντια στις μάζες των εργαζομένων και όλου του λαού η τάξη των κεφαλαιοκρατών.

Είναι ένας πόλεμος αδίστακτος και στυγνός.

Που – κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας – τον διευθύνει όλο το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας, μηδενός εξαιρουμένου, με επικεφαλής την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου υπό τον τραπεζίτη κ. Παπαδήμο.

Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=4/1/2012&columnId=1821

Τα «troika news» ως «ύστατο στάδιο της διαπλοκής»

Από τη βιβλική καταστροφή στην καταστροφή των… βιβλίων

Για μια κοινωνία, για έναν λαό, για ένα έθνος, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι ό,τι για έναν άνθρωπο οι αισθήσεις και το μυαλό του, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται, νιώθει, σκέφτεται, οργανώνει και άρα αντιμετωπίζει την πραγματικότητα. Γι’ αυτό, τα όσα συμβαίνουν με τον Τύπο και τα υπόλοιπα ΜΜΕ δεν αφορούν μόνο τους δημοσιογράφους και τους εκδότες, ούτε καν κυρίως αυτούς. Αφορούν πολύ άμεσα και πολύ καθοριστικά την ίδια την τύχη του ελληνικού λαού, τη δυνατότητά του να αντιμετωπίσει τη χειρότερη κρίση και απειλή που παρουσιάστηκε στους δύο αιώνες ύπαρξης ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το αν θα σωθεί ή θα καταστραφεί δηλαδή. 

Ομαδική μελαγχολία 

Σήμερα, το 80% του ελληνικού λαού απαντά σταθερά στις δημοσκοπήσεις ότι η πορεία της χώρας είναι πολύ λάθος. Κι όμως, το 80% των μέσων είναι περίπου στη γραμμή ότι η πορεία που ακολουθούμε ως χώρα είναι σωστή, ή πάντως αναπόφευκτη. Και ασφαλώς δεν το κάνουν από «ιδεαλισμό», πίστη σε μια εσφαλμένη υπόθεση, ούτε γιατί συμφέρει την τηλεθέαση ή την κυκλοφορία τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να βρει ηγεσίες, ιδέες, υποκείμενα, αυτοπεποίθηση που να στηρίξουν μια εναλλακτική πορεία της χώρας, την αληθινή σωτηρία της. Ξέρει, σε κάποιο σημείο του μυαλού και της ψυχής του, ο καθένας μας, από ένστικτο και εμπειρία, ότι πάμε σε πολύ λάθος κατεύθυνση, ίσια στον γκρεμό, απογοητεύεται όμως και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα άλλο. Βγάζοντας ένα τέτοιο συμπέρασμα, με μια τέτοια ψυχολογία, πολύ φυσιολογικά, δεν κάνει τίποτα για να αποτρέψει την καταστροφή του και, μη κάνοντας, τη διευκολύνει. Θα εξεγερθεί πιθανότατα και θα τα κάνει όλα λίμπα, δυστυχώς όμως αυτό κινδυνεύει να γίνει αφού η παρούσα κυβέρνηση, με τις συμφωνίες PSI, τη νέα δανειακή κ.λπ., παραδώσει χωρίς αντάλλαγμα τα βασικά και σημαντικά όπλα που ακόμα σήμερα διαθέτει η χώρα στο ζήτημα του χρέους της και τη βάλει σε τροχιά εξαναγκασμού σε αποχώρηση από το ευρώ. Και προτού ίσως ενεργοποιηθούν άλλα σχέδια και προβοκάτσιες, στο εσωτερικό και στις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας. 

Υπάρχει αυτή καθεαυτή η παραπληροφόρηση και τα ψέματα, αλλά δεν είναι αυτός ο πιο βασικός παράγοντας. Ο «ιός» του παραλογισμού, που θα γίνει σύντομα παραφροσύνη, της απαισιοδοξίας και του θανάτου, που διαχέεται στην ατμόσφαιρα της ελληνικής κοινωνίας, με σκοπό να την οδηγήσει άμεσα στην καταστροφή χωρίς αντίδραση, προκαλείται κυρίως από τον τρόπο που οργανώνεται το οπτικό και γραπτό υλικό, όχι από το ίδιο το υλικό. Εξοικειωνόμαστε σταδιακά με την καταστροφή της χώρας μας, όπως εξοικειώνεται κάποιος που δουλεύει σε ένα σφαγείο με τις απαίσιες οσμές. Καταλήγουμε να θεωρούμε φυσιολογικά και άρα να αποδεχόμαστε πράγματα που θα ’καναν και τις πέτρες να σηκωθούν τρία χρόνια ή τρεις μήνες νωρίτερα. Έχουμε εκπαιδευτεί από τα παιδικά μας χρόνια να θεωρούμε τα μέσα φορείς κύρους. Δεν τολμάμε να εμπιστευτούμε το δικό μας μυαλό. Μας λέει ο κ. Παπαδήμος ότι μας σώζει με κούρεμα 50% και αγγλικό δίκαιο, κάτι που ουδείς στον κόσμο εκτός Ελλάδος πιστεύει, και δεν του θέτει το ερώτημα ούτε μια τηλεόραση, ούτε μια εφημερίδα, σε αυτόν και στον κ. Σαμαρά που τον στηρίζει, γιατί εσύ, πρωθυπουργέ της Ελλάδας, που θεωρητικά υποστηρίζεις τα ελληνικά συμφέροντα, και που η χώρα σου πνίγεται, δεν αρπάζεσαι από αυτά που σου λέει το ίδιο το ΔΝΤ, η Λαγκάρντ, ότι δεν είναι βιώσιμο το 50%, ότι πρέπει να πας στο 80%. Γιατί δεν λες, όπως ο Ντoς Σάντος στην Πορτογαλία, ότι το χρέος είναι το τελευταίο όπλο μας και δεν θα το παραδώσουμε; Η διαφορά φαίνεται μικρή αλλά τόσο μπορεί να απέχει η ζωή της Ελλάδας από τον θάνατό της. 

Το δικαίωμα στη ζωή 

Οι εργαζόμενοι του «Κόσμου του Επενδυτή» απεργούν αυτές τις μέρες, απαιτώντας την καταβολή των δεδουλευμένων τους. Κάνοντάς το, υπερασπίζονται επίσης το δικαίωμα όλων των εργαζομένων της χώρας σε αξιοπρεπή εργασία και αμοιβή, όπως και των ανέργων σε στοιχειώδη κοινωνική προστασία. Στην πραγματικότητα υπερασπίζονται το δικαίωμα της χώρας να ζήσει! Η ελληνική επιχειρηματική τάξη θα ’πρεπε, εδώ και καιρό, να έχει αντιληφθεί ότι, στο τέλος, ούτε κι αυτή θα επιβιώσει στο περιβάλλον μιας καταστρεφόμενης αποικίας. Τη χρειάστηκαν και τη χρησιμοποίησαν, και τους πολιτικούς και τις πολιτικές που στηρίζει, για να αρχίσουν τη διαδικασία αυτή. Δεν θα τη χρειαστούνε μέχρι το τέλος. Ήδη, επιτήδειοι ξένοι αγοράζουν χρέος υγιέστατων ελληνικών επιχειρήσεων. 

Τo κλείσιμο της μιας εφημερίδας μετά την άλλη, περιλαμβανομένων ιστορικών τίτλων που συνόδευσαν, με τα καλά και τα κακά τους, την πορεία της τρίτης ελληνικής δημοκρατίας, αντανακλά τη γενικότερη διάλυση της χώρας, όλων των τομέων της εθνικής ζωής και, με τη σειρά της, συμβάλλει σε αυτή. Τα προβλήματα που αντιμετώπισαν η «Ελευθεροτυπία», τα δημόσια μέσα ενημέρωσης, το ALTER, ο «Κόσμος του Επενδυτή» τώρα, έχουν ασφαλώς μεγάλη σχέση με τα ιδιαίτερα προβλήματα των συγκεκριμένων μέσων, με τον τρόπο οργάνωσης των ΜΜΕ και της δημοσιογραφίας στη χώρα. Αλλά πρέπει να ’ναι κανείς στραβός για να μην καταλαβαίνει ότι η επιδημία των προβλημάτων έχει να κάνει με την όλη κατάσταση της χώρας, με το γεγονός δηλαδή ότι η ηγεσία της την έχει θέσει όχι σε πορεία σωτηρίας, όπως ισχυρίζεται, αλλά σε πορεία καταστροφής. Τα πάντα διαλύονται γύρω μας και ο Τύπος μαζί, η διάλυση κάθε τομέα καταστρέφει και τους υπόλοιπους, αλλά και ενισχύει τη μαζική κατάθλιψη που χρειάζονται οι «δυνάμεις του κακού». 

Δύναμη καταστροφής 

Πρέπει επίσης να ’ναι κανείς στραβός για να μη βλέπει και κάτι άλλο: Η κρίση πλήττει προπάντων τα μέσα που τηρούν μια στοιχειωδώς πιο ανεξάρτητη γραμμή από τα άλλα, πιο κριτική απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές. Αυτό είναι κατ’ αρχήν παράδοξο. Οι πληττόμενες επιχειρήσεις δεν είναι, προφανώς, χειρότερες από τις άλλες και λογικά έχουν περισσότερα ατού για να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό. Εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύεται έτσι ότι η δύναμη που καταστρέφει τον Τύπο δεν είναι μόνο τα δικά του προβλήματα, είναι και η χρήση αυτών των προβλημάτων από τη διεθνή «Αυτοκρατορία του Xρήματος» που επιτίθεται στη χώρα και τον εγχώριο μοχλό της, το διακομματικό «κόμμα της διαπλοκής», που μεταμορφώθηκε τώρα σε «κόμμα του μνημονίου» και τα οικονομικά συμφέροντα που συνδέονται με αυτό, αυτά ακριβώς που δίνουν τώρα τη χαριστική βολή σε όσα μέσα διατηρούν στοιχειώδη ανεξαρτησία, εκμεταλλευόμενα, είναι αλήθεια, τα προβλήματά τους, αφήνοντας όμως τα υπόλοιπα ανέγγιχτα, τουλάχιστον προς το παρόν.

Εμείς θα αγωνιστούμε να μείνουμε παρόντες στη μάχη για την ενημέρωση του ελληνικού λαού. Εσείς προσπαθήστε να ενισχύσετε την προσπάθειά μας. Βοηθήστε όσο μπορείτε, με όποιον τρόπο μπορείτε, όλες τις φωνές στα media που βοηθάνε εσάς και τη χώρα μας να επιβιώσουν. Κυρίως, κάντε ό,τι περνάει από το χέρι σας, τις επόμενες μέρες, να πιέσετε, να βάλετε φραγμό στην καταστροφή της χώρας, που θα είναι, για τη συντριπτική πλειοψηφία από σας, μην έχετε αυταπάτες, και η καταστροφή της δικής σας ζωής και της ζωής των παιδιών σας. Πάψτε να αποδέχεστε παθητικά την αυτοκαταστροφή σας. Ακόμα υπάρχει λίγος χρόνος, ακόμα η Ελλάδα έχει σημαντικά χαρτιά στα χέρια της, αντίθετα με όσα ισχυρίζονται τα τρία κόμματα που πάνε, μέσα στον μήνα, να δώσουν τη χώρα στους πιστωτές. Σταματήστε τους. 

Κάθε μεμονωμένο άτομο δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, το ίδιο και κάθε μεμονωμένος κλάδος. Δέκα εκατομμύρια Έλληνες, ένα φου να κάνουμε, θα σταματήσουμε την πορεία της αυτοκαταστροφής μας. Για να μην τυχόν το πιστέψουμε και το κάνουμε, έχει κρίσιμη σημασία να ελέγχουν, όσο γίνεται, τη σκέψη και τις αισθήσεις μας. Mην το επιτρέψετε. 

Αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση των συντακτών του “Κόσμου του Επενδυτή” ergazomenoiependyti.wordpress.com

Αργεντινή, από τη χρεοκοπία στην ανάπτυξη

 Η Αργεντινή πέτυχε το ακατόρθωτο. Δέκα χρόνια μετά τη χρεοκοπία έχει μπει πλέον στο δρόμο της ανάπτυξης. Τι θα μπορούσε όμως να διδάξει το παράδειγμα της Αργεντινής στην Ελλάδα;

Η εικόνα της Αργεντινής πριν από δέκα χρόνια ήταν τελείως διαφορετική από ό,τι σήμερα. Η χώρα βίωνε τη χειρότερη κρίση στην ιστορία της. Χιλιάδες άνθρωποι κατέβαιναν στους δρόμους του Μπουένος Άιρες διαμαρτυρόμενοι για την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας.

Η λαϊκή δυσαρέσκεια κορυφώθηκε το Δεκέμβριο του 2001, όταν το Μπουένος Άιρες εξερράγη: δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις συγκρούσεις με την αστυνομία, η χώρα κηρύχθηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και ο Ντε Λα Ρούα εγκατέλειπε το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο.

Η χώρα είχε χρεοκοπήσει. Το χρέος είχε εκτιναχθεί στα 170 δις δολάρια, η ανεργία σε εφιαλτικά ύψη, ενώ παιδιά πέθαιναν από την πείνα στην άλλοτε πλούσια Αργεντινή. Ο αρχιτέκτονας της ανάκαμψης της Αργεντινής και μετέπειτα υπουργός Οικονομικών Ρομπέρτο Λαβάνια, ακόμη δεν μπορεί να πιστέψει πόσο χαμηλά είχε πέσει η χώρα του:

«Ήταν μια πολύ κακή κατάσταση. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ήταν η χειρότερη κρίση από το 1890. Η κοινωνική κατάσταση των ανθρώπων ήταν φρικτή. Το 52 % των ανθρώπων, περισσότεροι από τους μισούς, ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας».

Στο δρόμο της ανάκαμψης

2001, ουρές έξω από τις τράπεζεςΜαζί με τον μετέπειτα πρόεδρο Νέστορ Κίρχνερ δρομολογεί την ανάκαμψη της χώρας. Ο πρόεδρος κηρύττει στάση πληρωμών και αποπληρώνει το δάνειο προς το ΔΝΤ για να έχει μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων. Παράλληλα προχωρά σε γενναία διαγραφή του εξωτερικού χρέους ενώ κρατά υποτιμημένο το πέσο. Η Αργεντινή αρχίζει να συνέρχεται και να γίνεται και πάλι ανταγωνιστική.

«Υπήρχαν ορισμένοι καθοριστικοί παράγοντες», θυμάται ο Ρομπέρτο Λαβάνια. «Αφενός επενδύσαμε στο ότι η κατανάλωση πρέπει να γίνει η κινητήριος δύναμη που θα επιφέρει την εξυγίανση της οικονομίας. Για περισσότερα από 20 χρόνια η Αργεντινή στηριζόταν μόνον σε εξαγωγές και επενδύσεις. Στην κατανάλωση δεν δίνονταν ιδιαίτερη σημασία. Δεύτερον, η Αργεντινή χρειαζόταν εμπορικό πλεόνασμα. Και τρίτον, έπρεπε να παραδεχθούμε ότι το χρέος είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα, που ήταν αδύνατο να αποπληρωθεί. Η αναδιάρθρωση, μια γενναία διαγραφή του χρέους, δηλαδή ένα haircut, ήταν αναπόφευκτο».

Μια νέα Αργεντινή;

Δεκάδες ήταν οι νεκροίΔέκα χρόνια μετά, στο Μπουένος Άιρες αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις της χώρας τίποτε δεν θυμίζει τις δύσκολες εκείνες μέρες της χρεοκοπίας. Οι πολίτες έχουν περισσότερα στη τσέπη τους και ως εκ τούτου ξοδεύουν και περισσότερα. Η Αργεντινή δεν φαίνεται μάλιστα να επηρεάζεται σήμερα ούτε από την παρούσα κρίση. Η πρόεδρος Κριστίνα Κίρχνερ:

«Βρισκόμαστε σε μια νέα Αργεντινή. Η χώρα έκανε ένα τεράστιο άλμα εάν αναλογιστεί κανείς ότι είχε μια ανεργία της τάξης του 25 %, ένα χρέος που ξεπερνούσε το 140 % του ΑΕΠ και όπου ένας στους δυο ζούσε σε συνθήκες φτώχειας. Σήμερα αντικρίζουμε μια χώρα όπου έχουμε την μεγαλύτερη σε διάρκεια ανάκαμψη των τελευταίων 200 χρόνων».

Η κρίση χρέους στην ευρωζώνη και ειδικότερα το ζήτημα της Ελλάδας ήρθε να θυμίσει σε πολλούς πολίτες της Αργεντινής τα όσα έζησαν πριν από 10 χρόνια. H σημερινή κατάσταση μπορεί να μην συγκρίνεται με εκείνη του 2001, ωστόσο δεν είναι και λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η χώρα δεν έχει ξεπεράσει τελείως τον κίνδυνο και πως η επόμενη κρίση είναι απλά θέμα χρόνου.

Julio Segador (Buenos Aires – BR) / Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,15654854,00.html

Ο καραγκιοζοπαίχτης Γιάννης Βουλτσίδης λέει …

Σήμερα είχα την χαρά να με επισκεφτεί στο βιβλιοπωλείο ο Γιάννης Βουλτσίδης. Ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης (καραγκιοζοπαίχτης, στιχουργός, σκηνοθέτης και συγγραφέας),  ο οποίος μαζί με την γυναίκα του Γεωργία (μουσικό και ζωγράφο) χρόνια τώρα, με αφετηρία την Θράκη, ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα το «μεράκι» τους. Ο Γιάννης έχει εξελίξει και εμπλουτίσει το θεάτρο σκιών με νέες ιστορίες, διασκευές λογοτεχνικών κειμένων, μουσικές και το σημαντικότερο με την συμμετοχή του κοινού. Η ικανότητα του να αυτοσχεδιάζει και να προσαρμόζει την κάθε παράσταση στις δυνατότητες των θεατών είναι καταπληκτική (παιδιά ή ενήλικες). Προτείνω ανεπιφύλακτα σε ενδιαφερόμενους φορείς την οργάνωση μίας παράστασης (δήμοι, σχολεία, θέατρα ή άλλοι). Όσοι το επιθυμείτε επικοινωνείστε με το βιβλιοπωλείο μας.

Μέχρι να έρθει η ώρα να τον απολαύσουμε στον Χολαργό, στα πλαίσια των εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου μας, αναδημοσιεύουμε την συνέντευξη του Γιάννη, στην Ελευθεροτυπία (προ διετίας), για να πάρετε μία ιδέα. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Χρήστο Παρίδη

Ο Καραγκιόζης σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται, σατιρίζει και απομυθοποιεί, τη ζωή, τους ανθρώπους, τα πλούτη και τη φτώχεια τους, το σεράι και την καλύβα, τρώει ξύλο, αλλά επανέρχεται με την ίδια αφέλεια ή και θράσος στην καθημερινή πάλη της επιβίωσης. Ισως γι’ αυτό παρέμεινε για χρόνια η αγαπημένη διασκέδαση μικρών και μεγάλων, τόσο στις φτωχογειτονιές όσο και στα σπίτια των νοικοκυραίων.

Γιάννης ΒουλτσίδηςΜίλησε όλες τις γλώσσες της λεκάνης της Μεσογείου, στην Ελλάδα διέπρεψε ιδιαίτερα, τον υπηρέτησαν σπουδαίοι λαϊκοί καλλιτέχνες, αγαπήθηκε ακόμα και μέσα από την τηλεόραση. Ο Γιάννης Βουλτσίδης είναι ένας από τους τελευταίους -αλλά ας ελπίζουμε όχι ο τελευταίος- μιας μεγάλης παράδοσης καραγκιοζοπαιχτών. Εκτισε στην ακριτική Θράκη το μεγαλύτερο θέατρο σκιών στην Ελλάδα, έχει γράψει βιβλία «περί Καραγκιοζοπλεχτικής», διασκεύασε λογοτεχνία για το πανί, εκδίδει τα σενάριά του για να παίξουν τα παιδιά. Μπολιάζει την τέχνη του με νέες ιδέες και σύγχρονες ιστορίες. Μόλις λίγες μέρες αφότου μας παραχώρησε τη συνέντευξη που ακολουθεί, η UNESCO ανακήρυξε τον Καραγκιόζη τουρκικής καταγωγής. Κατά παράξενη σύμπτωση αύριο, 26 Σεπτεμβρίου, ο Καραγκιόζης του ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη, με τίτλο Ο Καραγκιόζης στην Ουνέσκο, στη γιορτή Γλωσσών και Τεχνών, που θα γίνει στην Πόλη! Σήμερα, μας εξηγεί την πορεία του αγαπημένου και διαχρονικού ήρωα, και πως δεν μπορεί να είναι κτήμα κανενός.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ: Τι ξέρουμε για την προέλευση του θεάτρου σκιών και ειδικότερα για τον Καραγκιόζη;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΥΛΤΣΙΔΗΣ: Στην κουλτούρα των λαών η σκιά πάντα έπαιζε έναν πολύ σημαντικό ρόλο, γιατί είναι το ήμισυ του φωτός, σαν να λέμε το ήμισυ της ύπαρξής μας, γι’ αυτό και ο λαός κάνει συχνά επίκληση της σκιάς σε εκφράσεις καθημερινές. Στον Πλάτωνα υπάρχουν αναφορές για χρήση της σκιάς σε ένα σπήλαιο, και στον Παυσανία έχουμε μαρτυρίες για δρώμενα με σκιά στα Καβείρεια μυστήρια στη Σαμοθράκη. Αλλά και στα Ελευσίνια οι ιερείς χρησιμοποιούσαν τη σκιά στην αναπαράσταση του ιερού δράματος της Περσεφόνης και της Δήμητρας. Στην Ταϊλάνδη και στην Κίνα ξεκίνησε επίσης σαν θρησκευτικό δρώμενο, σαν ένα ξύπνημα των προγόνων. Οι σκιές ήταν οι πρόγονοι με τους οποίους έκαναν διάλογο αφήνοντας μια γλυκόπικρη αίσθηση, κάτι σαν χοές γι’ αυτούς που πέθαναν. Στην πορεία, και σχεδόν παράλληλα με την Ινδία, έμεινε πίσω το τελετουργικό και έφτιαξαν ιστορίες της καθημερινότητας. Ακολουθώντας τον δρόμο του μεταξιού, έφτασε στην Περσία, μετά στην Αίγυπτο, κι εκεί ο πέρσης Σεΐχης Κιουστερί τον 16ο αιώνα στο Κάιρο, επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παίζει τον πρώτο Καραγκιόζη. Από εκεί τον πήρε ο Σελίμ ο Α’ και τον έφερε στην Κωνσταντινούπολη. Οι Τούρκοι καραγκιοζοπαίχτες ακόμα και σήμερα κάνουν επίκληση του ονόματός του, πριν από την παράσταση. Τον ίδιο τον μπερντέ τον αποκαλούν «Μεϊντάν Κιουστερί», δηλαδή πλατεία Κιουστερί. Η Πόλη τότε είχε τα διάφορα μιλιέ, τουρκικό, ελληνικό, εβραϊκό, τσιγγάνικο, αρμενικό, αραβικό, και το καθένα έπαιζε τον δικό του Καραγκιόζη, κι ακολουθώντας την παλιά Εγνατία οδό, έφτασε μέχρι το Δυρράχιο. Μέχρι πριν από εκατό χρόνια είχαν και οι Αλβανοί, όπως και οι Βούλγαροι, Καραγκιόζη.

Χ.Π.: Πόσο διαφέρει ο ελληνικός Καραγκιόζης από τον τουρκικό;

Γ.Β.: Σήμερα στην Τουρκία δεν υπάρχει ανάπτυξη του Καραγκιόζη, παρά μόνον ως μια τουριστική ατραξιόν, και στηρίζεται από το υπουργείο Εξωτερικών. Πάντως, σε αντίθεση με τον δικό μας, δεν είναι ξυπόλητος, αλλά πολύ καλά ντυμένος, όπως όταν ο Τούρκος πάει στο τζαμί. Ο δικός μας είναι λίγο ρεμπέτης, δεν νοιάζεται για τα μπαλώματά του, είναι μεσογειακός. Από ‘κεί και πέρα η ουσία είναι κοινή. Το ανατρεπτικό πνεύμα, ο αυτοσαρκασμός, η διάθεση ανεξαρτησίας, το να σπάσει τους παγωμένους κώδικες, να μην αφήσει τον άλλον σε πολιτικό, κοινωνικό ή γλωσσικό επίπεδο να περάσει τον ιμπεριαλισμό του! Ολα αυτά τα συναντάς και στον τουρκικό, και στον αιγυπτιακό, και στον αλγερινό Καραγκιόζη. Βέβαια κάθε λαός, ανάλογα με την ιδιοσυστασία του, δίνει τη δικιά του νότα. Εμείς εδώ έχουμε έναν Καραγκιόζη φιλοσοφημένο, μια ξυπόλυτη αριστοκρατία. Στοιχεία που παραπέμπουν στην αρχαία τραγωδία και στο δημοτικό τραγούδι. Τουλάχιστον ο Καραγκιόζης των δεκαετιών ’50, ’60, ’70 που, όπως έλεγε ο Τσαρούχης, συμβόλιζε τον λαό. Εναν λαό που ήξερε να αξιοποιεί το ελάχιστο, που ήξερε να φτιάξει το καλύβι του, και μ’ έναν βασιλικό και μια κληματαριά έφτιαχνε ποίημα. Ενας πραγματικός αριστοκράτης.

Χ.Π.: Τι εκπροσωπεί ο Καραγκιόζης;

Γ.Β.: Μάχεται για τα ίδια πράγματα που μάχεται ο Προμηθέας ή ο Κατσαντώνης, αλλά με μέσο το γέλιο, το διαβρωτικό χιούμορ. Δεν μαζεύει τη γλώσσα του, γι’ αυτό και την πληρώνει. Γι’ αυτό έχει και καμπούρα, όπως είχε ο Αίσωπος και ο Ναστραντίν Χότζας. Στοιχεία αυξητικά και συμβολικά, με καταβολές από την αρχαιότητα.

Χ.Π.: Ποιο είναι το κοινό του Καραγκιόζη σήμερα;

Γ.Β.: Εγώ προτιμάω να λέω κόσμος. Η Αγία Τριάδα, ο καραγκιοζοπαίχτης, ο μπερντές και ο κόσμος. Αυτή η τριάδα λειτουργεί καλά όταν ο καραγκιοζοπαίχτης είναι ποιητής, το πανί στολισμένο με ωραίες φιγούρες και καλή δραματουργία και ο κόσμος είναι ευαίσθητος και αναπτυγμένης αντιληπτικότητας και καλλιέργειας.

Αλλος είναι ο κόσμος τα καλοκαίρια, άλλος στο Καφε-ωδείο στη Λιβαδειά, άλλος στο Θυμωμένο Πορτρέτο στα Γιάννινα, άλλος στην Αλεξανδρούπολη, που είναι όλοι ανάμεικτοι, φτωχοί-πλούσιοι, μορφωμένοι-αγράμματοι, δηλαδή ο κόσμος της πλατείας, άλλος όταν με φωνάζει ένα σχολείο, άλλος τον χειμώνα που παίρνω το καράβι και πάω στην Ικαρία ή στην Αμοργό, όπου έρχονται οι πάντες. Αλλά χρειάζεται να έχεις ανήσυχο πανί. Αν παίζεις ακόμα παραμύθια, όπως «Ο Καραγκιόζης φούρναρης», όπου τον ρωτάει ο πασάς πού πήγε η πάπια που του πήγε να ψήσει κι εκείνος απαντάει ότι πέταξε, ενώ την έφαγε, το σημερινό παιδί της οθόνης θα σε απορρίψει. Πρέπει να είσαι επικαιρικός και διαχρονικός, σε σωστό χαρμάνι.

Χ.Π.: Το παιδί της οθόνης και του Διαδικτύου είναι έναν αιώνα μπροστά απ’ όλα αυτά…

Γ.Β.: Ο Καραγκιόζης είναι πολύ πιο μπροστά. Με την έννοια ότι ο Καραγκιόζης εκπροσωπεί τα ελάχιστα, τα πρώτα υλικά. Ενα πανάκι κι ένα χαρτάκι. Αναλλοίωτες αξίες. Αυτά με τα οποία πάντα θα επιθυμεί να έρθει σε επαφή ο άνθρωπος, με το ξύλο, με την πέτρα και με το κερί που φωτίζει θεσπέσια. Αλλά πρέπει και να εναρμονίζεις τις ιστορίες σου με το σήμερα. Εγώ αυτόν τον καιρό παίζω το «Ο Καραγκιόζης μάγειρας, η Αργώ του Ιάσονα, άλλος για το χρυσόμαλλο πετρέλαιο». Περνάω όλη την Αργοναυτική εκστρατεία με νότες επικαιρότητας εκεί όπου χρειάζεται, κι έτσι βρίσκει ενδιαφέρον και το μικρό παιδί και ο μεγάλος. Γιατί τα ίδια συνέβαιναν πάντοτε. Τότε για το χρυσάφι, τώρα για το πετρέλαιο. Κάπου εκεί συγκρούονται οι αξίες, γιατί ο καθένας πάει με άλλο στόχο. Ο Καραγκιόζης για το κασέρι κι άλλος για τη δόξα και τα πλούτη, και προκειμένου να πετύχει δεν λογαριάζει ζωές. Ετσι περνάω όλες τις πληροφορίες που δεχόμαστε καθημερινά από τις ειδήσεις, Αφγανιστάν, Ιράκ, ενώ κάνοντας τον Καραγκιόζη μάγειρα περνάω και αξίες σε σχέση με το τι τρώμε. Πρέπει να προσαρμόζεις μουσική και δραματουργία ανάλογα με τον κόσμο που έχεις από κάτω. Μπορεί και να χρειαστεί και να απαντήσεις σε κάποιον, να αυτοσχεδιάσεις.

Χ.Π.: Συμβαίνει συχνά αυτό;

Γ.Β.: Συμβαίνει και προϋποθέτει τεράστιο μπαγκράουντ, γιατί δεν ξέρεις ποιος θα σου κάνει την ερώτηση. Τις καλύτερες ερωτήσεις τις κάνουν τα παιδιά, γιατί τα παιδιά έχουν κάτι που μάλλον το έχουν ξεχάσει οι μεγάλοι. Γίνονται και τοποθετήσεις, έχω φάει και βρισιές.

Χ.Π.: Συγγενεύει η αθηναϊκή επιθεώρηση με τον Καραγκιόζη;

Γ.Β.: Η αθηναϊκή επιθεώρηση είχε παράλληλο δρόμο, και επηρεάστηκε σε κάποια σημεία από τον Καραγκιόζη. Το μοτίβο Χατζηαβάτης – Καραγκιόζης το βλέπουμε σε ντουέτα που παραπέμπουν στα αρχέτυπα του μπερντέ, τόσο στην επιθεώρηση όσο και στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Αλλά όπως έλεγε ο Τζούλιο Καΐμη, ο Καραγκιόζης είναι τραγικός στον πυρήνα του, δεν κάνει απλώς ένα κουτσομπολιό γκρινιάρικο ή χαριτωμένο. Οπως και στην αρχαία τραγωδία, χτίζει πάνω σε στέρεες αντιθέσεις. Ολη του η αγωνία είναι να σπάσει τις παγερές συμβάσεις μέσα απ’ όπου θα έρθει η λύτρωση σε ένα σκηνικό επίπεδο. Αυτός είναι ο πλούτος του.

Χ.Π.: Πού μαθητεύσατε;

Γ.Β.: Μεγάλωσα στη Νέα Ανδριανή, ένα χωριό κοντά στην Κομοτηνή, όπου ο πατέρας μου είχε το καφενείο του χωριού. Από πολύ νωρίς, επτά ετών, έγραφα και έλεγα τραγούδια μες στο καφενείο κι έτσι κατάλαβα από τότε ότι η ζωή μου θα ήταν να λέω ιστορίες και τραγούδια. Αυτό το ξεκαθάρισα μέσα μου από την πρώτη στιγμή, γιατί ήμουν και υποθετικά κακός μαθητής, δεν με χωρούσε το κλειστό πλαίσιο του σχολειού. Ημουν ένας δοξαστικά κακός μαθητής, και για πανεπιστήμιο δεν υπήρχε περίπτωση. Εβλεπα τις ταινίες που έφερνε η κινηματογραφική λέσχη της Κομοτηνής κι έτσι μ’ έπιασε η γοητεία του κινηματογράφου. Κατέβηκα στην Αθήνα και γράφτηκα στη Σχολή Σταυράκου να γίνω σκηνοθέτης. Επειδή κατάλαβα ότι ούτε πλαστικός σκηνοθέτης θα γινόμουν, με την πειθαρχία που χρειαζόταν, στράφηκα στον Καραγκιόζη, που ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να με βοηθήσει στο «ταξίδι». Είδα τον μπερντέ σαν καραβόπανο. Πήγα στους παλιούς καραγκιοζοπαίχτες, στον Σπυρόπουλο, στον Σπαθάρη, στον Μάνθο Αθηναίο, και για χρόνια δούλεψα βοηθός τους αμισθί. Για να συντηρηθώ, δούλευα τα πρωινά οικοδομή, και το βράδυ μ’ αυτούς τους ανθρώπους, για να δω τον τρόπο τον παλιό. Τους αφουγκράστηκα, τους έδωσα βάση, σιγά σιγά έδωσα το δικό μου χρώμα.

Χ.Π.: Μιλήστε μου για τους δασκάλους σας.

Γ.Β.: Το πραγματικό μάθημα γινόταν μετά την παράσταση, που ο παλιός βρισκόταν με τον βοηθό του στην ταβέρνα για κρασί και να κουβεντιάσουν. Εκεί γίνονταν οι καλές κουβέντες, τα περάσματα που λέμε. Οι παλιοί σού έλεγαν για τον μάστορα τους. Ο Σπαθάρης έλεγε για τον πατέρα του, ο Αργύρης Θούγκας έλεγε για τον Μανωλόπουλο και τον Μόλλα, αλλά και για τον Μίμαρο, τον γεννήτορα του ελληνικού Καραγκιόζη, ιστορίες που ήξερε από τον Μόλλα, ο οποίος είχε μαθητεύσει δίπλα του, κι έτσι από γενιά σε γενιά μεταφέρονταν οι πίκρες και οι χαρές της τέχνης μας. Πού έπαιζε ο καθένας, τον τρόπο που έβγαζε τις φωνές, πώς έδενε το καλαμπούρι, πού ήταν δυνατός, πού ήταν αδύνατος. Η πράξη γινόταν πίσω από τον μπερντέ, η θεωρία στην ταβέρνα. Αυτό ήταν μεγάλο σχολείο, που παραπέμπει στην Ακαδημία του Πλάτωνα, με την έννοια της σχέσης μαθητή-δασκάλου. Μου μετέφεραν εντελώς γενναιόδωρα όλη την παλιά κουλτούρα. Ενας πλούτος γνώσεων, που μόνον έτσι αποκτιέται. Πρέπει να πω ότι ενώ υπάρχει θόρυβος για τους γνωστούς καραγκιοζοπαίχτες, υπάρχει μια σειρά λιγότερο γνωστών, αλλά κατά τη γνώμη μου σημαντικότερων από αυτούς, όπως ο Σίμος από τη Χίο αλλά και ο δάσκαλος μου ο Θούγκας, που είχε γεννηθεί στον Βοτανικό κι έπαιζε με τον περιβόητο Κούζαρο, ο οποίος ήταν αριστοκρατικής καταγωγής, γιος γιατρών που τον αποκλήρωσαν επειδή ακολούθησε το επάγγελμα του καραγκιοζοπαίχτη. Οσον αφορά τον Θούγκα, πήγε στα 12 του στον Μόλλα που έπαιζε στους στύλους του Ολυμπίου Διός. Μετά πήγε στον αντίποδα, στον Μανωλόπουλο. Ο Μόλλας έπαιζε για όλη την οικογένεια, όχι τη μισή. Ο Μανωλόπουλος έπαιζε στον Βοτανικό τον κουτσαβάκικο Καραγκιόζη και δεν πήγαινε όλη η οικογένεια…

Χ.Π.: Πιο αθυρόστομος;

Γ.Β.: Ναι, πιο λαϊκός, πιο αθυρόστομος. Εκείνη την εποχή ο Καραγκιόζης ήταν δημοφιλέστατος, έκανε 300, 400, 500 εισιτήρια, σαν σινεμά. Ο Μανωλόπουλος τα έλεγε χύμα και πολλές φορές προσπάθησαν να του βάλουν πιπέρι στη γλώσσα. Κάποια στιγμή ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος του ζήτησε να μην ξαναβγάζει παπάδες στον μπερντέ. Το ίδιο βράδυ τούς δεκαπλασίασε!

Χ.Π.: Σήμερα πού βρίσκεται το θέατρο σκιών; Ζει ή έχει πεθάνει;

Γ.Β.: Οχι μόνο δεν έχει πεθάνει, αλλά ως επάγγελμα έχει πρόοδο. Υπάρχουν περίπου 30 θίασοι θεάτρου σκιών σε όλη την Ελλάδα. Βέβαια το κακό είναι ότι δεν έχει ανεβεί ο πήχης, ώστε να ξαναποκτήσει ο Καραγκιόζης τη λαϊκότητα που πρέπει να έχει και να μην είναι μόνο θέαμα για πολύ μικρά παιδιά. Για να το κατορθώσει αυτό, ο καραγκιοζοπαίχτης χρειάζεται να λογαριαστεί και με τους παλιούς και με τους τωρινούς. Χρειάζεται δουλειά και χαρακτήρα.

Χ.Π.: Ο Καραγκιόζης ανθεί σε περιόδους οικονομικής ακμής ή σε περιόδους ανέχειας;

Γ.Β.: Οταν πρωτοπαίχτηκε ο Καραγκιόζης στην Πάτρα, ο πρώτος σημαντικός που παίχτηκε στην Ελλάδα, η πόλη ήταν σε οικονομική ακμή. Κι αυτή η ακμή μπόρεσε και συντήρησε καραγκιοζοπαίχτες με μόνιμες στέγες, που άλλαζαν συχνά ρεπερτόριο, με καινούρια έργα, κι έτσι εξέλιξαν την τέχνη τους. Η τέχνη του Καραγκιόζη είναι ανάλογη με εκείνη του δημοτικού τραγουδιού ή του ρεμπέτικου, δηλαδή μια τέχνη σοφή. Δεν πρέπει ούτε να λαϊκίζει κανείς ούτε και να κολακεύει ούτε όμως να απορρίψει… σαν ένα τραγουδάκι που θα το ακούσει κάθε ευαίσθητο αυτί.

Χ.Π.: Τώρα με την κρίση θα έχει μεγαλύτερη απήχηση λέτε ο Καραγκιόζης;

Γ.Β.: Η κρίση δεν είναι οικονομική, είναι αξιακή, γι’ αυτό ήρθαμε σ’ αυτό το κατάντημα. Αν είχαμε αξίες, της αυτάρκειας, δεν θα είχαμε πέσει στις παγίδες που μας έριξαν. Ισως αυτή η κατάσταση αναγκάσει τον κόσμο να ξανασκεφτεί μερικά πράγματα. Κι εκεί θα βοηθήσει ο Καραγκιόζης, γιατί μια ζωή διαπραγματεύεται αυτά τα θέματα. Αυτό που λέει είναι ότι δεν χρειάζεται να είσαι πασάς για να περνάς καλύτερα, αν έχεις μυαλό και αίσθηση.

Χ.Π.: Με πονηράδα και υπογείως…

Γ.Β.: Ο λαός αναγκάζεται να είναι προσαρμοστικός, και όχι χαμαιλέοντας. Αμα δεν λυγάει το καλάμι, θα σπάσει. Η αλτικότητα και η ψηλή μύτη είναι ίδιον των εχόντων.

Καμιά φορά πρέπει να κάνεις πίσω, γιατί, άμα πας μπροστά, θα πέσεις στον γκρεμό. Αν κάνεις λίγο πίσω, θα ρίξεις σιγά σιγά προγεφύρωμα με την παιδεία και τον χρόνο. Ο Καραγκιόζης δεν βιάζεται, έχει καλή σχέση με τον χρόνο.

Χ.Π.: Δουλεύει ο Καραγκιόζης;

Γ.Β.: Ο Καραγκιόζης είναι λαϊκός άνθρωπος, που πότε έχει δουλειά και πότε δεν έχει. Θα πάει στο καφενείο της γειτονιάς γιατί εκεί θα βρει τον Χατζηαβάτη, τον μπαρμπα-Γιώργο και τον Σταύρακα. Δεν είναι οπλισμένος στο καβούκι του, όπως ο δημόσιος υπάλληλος, που δεν έχει ανάγκη αναφοράς του καφενείου. Εχει την παλιά τέχνη να μη χάνει ποτέ το κέφι του, γιατί δεν έχει καιρό για χάσιμο. Παλεύει τις δυσκολίες με αγωνιστική και πνευματική διάθεση.

Χ.Π.: Κάνατε μια διασκευή τού «Τρομάρα» του Βιζυηνού για τον μπερντέ.

Γ.Β.: Αυτό δεν είναι Καραγκιόζης, αλλά θέατρο σκιών. Προσπάθησα να το περάσω βάζοντας τον Καραγκιόζη νέο, αλλά δεν έπειθε. Κατάλαβα ότι για να έχει πέραση αυτό το πράγμα, έπρεπε να προσαρμοστώ χωρίς να ευτελίσω την τέχνη μου. Δημιούργησα το «μέσα-έξω». Πήρα τον τζουρά μου, κάθισα με μια καρέκλα μπροστά από τον μπερντέ, κι όταν οι ήρωες μιλούσαν, τούς εμψύχωνα με την πλάτη στραμμένη στον κόσμο, όποτε είχα αφηγηματικά μέρη στρεφόμουν προς τον κόσμο και μιλούσα σαν παλιός παραμυθάς.

Χ.Π.: Ποιο ήταν το μορφωτικό επίπεδο των παλιών καραγκιοζοπαιχτών;

Γ.Β.: Ο Μίμαρος, που έδωσε τον τόνο, εθεωρείτο ιδιαίτερα μορφωμένο άτομο, με φοβερή βυζαντινή μουσική καλλιέργεια, αφού ήταν και ο πρώτος ψάλτης του μητροπολιτικού ναού του Αγ. Ανδρέα. Ο Μόλλας, πάλι, είχε τέσσερα στρέμματα βιβλιοθήκη, και όταν άρχισε ο ανταγωνισμός με τον κινηματογράφο, έκανε προσαρμογές κλασικών βιβλίων.

Χ.Π.: Στην υπόλοιπη Ελλάδα;

Γ.Β.: Ο Καραγκιόζης στην Αθήνα είχε τεράστια ιστορία, και μάλιστα ετοιμάζω ένα βιβλίο γι’ αυτό, βασισμένο στις διηγήσεις του δασκάλου μου Αργύρη Θούγκα, ο οποίος στην Κατοχή, με τον Βαμβακάρη να παίζει μπουζούκι, εμψύχωνε τον κόσμο, καθώς οι σαλταδόροι έμπαιναν με κονσέρβες και αβγά. Στην Πάτρα, στην Αθήνα, στη Λάρισα, σε μερικά νησιά, στην Κρήτη, στο Ηράκλειο, παιζόταν πολύ καλός Καραγκιόζης. Γύρω στο ’70, με την αντιπαροχή, άρχισε το πράγμα, με την πίεση ενός μικροαστικού κοινού που δεν ήθελε ν’ ακούει πια τα τραγούδια του χωριού, που σνόμπαρε την κουλτούρα του μπαρμπα-Γιώργου, που θέλησε να περάσει στη δυτική μουσική γρήγορα και αμάθητα, ο Καραγκιόζης έπαψε να έχει το κοινό που είχε, τα πράγματα πισωγύρισαν και πήγε προς το baby parking. Εφερνε ο μικροαστός τα παιδιά του 6.00 με 7.00, η κυρία πήγαινε στο κομμωτήριο και πάρκαρε το παιδί της. Αυτό συνεχίστηκε για πολλά χρόνια. Τώρα υπάρχουν νέα παιδιά στην Αθήνα που το έχουν αντιληφθεί αυτό το πράγμα. Τους λέω, θέλει δουλειά, η τέχνη μας είναι πολύ δύσκολη και θέλει παλαιστές πίσω από τον μπερντέ. Χρειάζεται ποίηση υψηλού επιπέδου, να πιάνεις τον σφυγμό, να έχεις δύναμη, να κάνεις γοητευτικό το πανί σου.

Χ.Π.: Εχετε και μια συγγραφική δραστηριότητα…

Γ.Β.:Κάθε βιβλίο που βγάζω κοιτάω να έχει και μια χρηστική αξία. Να μπορεί να το διαβάσει και ο μικρός και ο μεγάλος. Βάζω υλικό για να μπορέσει όποιος θέλει να φτιάξει φιγούρες και να παίξει, να στήσει τον δικό του μπερντέ. Μου δίνει μεγάλη χαρά, γιατί κι εγώ έτσι ξεκίνησα όταν ήμουν πιτσιρικάς, με τα βιβλία της Αγκυρας.

Ετοιμάζω τώρα ένα βιβλίο με συνομιλίες μου με τον Σίμο τον Χιώτη, όπου περνάω όλα τα φαρμάκια του καραγκιοζοπαίχτη… «

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=206000

Φυσικό αέριο και εξωτερική πολιτική – Ισραήλ, Αραβικός κόσμος, γεωπολιτική και «εθνικό συμφέρον»

Του Πισσία Βαγγέλη*

 

Η μεγάλη κρίση διέλυσε το όνειρο μετατρέποντάς το σε χίμαιρα. Απέδειξε πως το αντιπαραγωγικό μοντέλο οικονομικής μεγέθυνσης –και όχι ανάπτυξης–­­ των τελευταίων δεκαετιών δεν έφερε την ευτυχία, αντίθετα ξεθεμελίωσε την όποια προϋπάρχουσα οικονομική βάση και κοινωνική δομή, εδραιώνοντας ταυτόχρονα νέα ήθη και πρότυπα, αεριτζίδικες δραστηριότητες και επίπλαστες συμπεριφορές. Η «πραγματική οικονομία» ηττήθηκε από έναν ιδιότυπο εγχώριο καζινο-καπιταλισμό και το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Συνάμα, η εκσυγχρονιστική επαγγελία αποτελεί το ιδεολογικό περίβλημα μιας νέας κοινωνικής διαστρωμάτωσης και της συνακόλουθης με αυτήν υποκριτικής και ανήθικης νοοτροπίας.

 

Οικονομική κρίση και εξωτερική πολιτική

Το κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό αντιλαμβάνεται την οικονομική κρίση και την κρίση στις διεθνείς σχέσεις με τον ίδιο τρόπο.

 

Την πρώτη την διαχειρίζεται πρωταρχικά ως κρίση «ροών», δηλαδή κρίση χρέους, κρίση δημοσιονομική, χρηματοπιστωτική και όχι ως κρίση δομική του εγχώριου συστήματος παραγωγής [υπανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων – αποτελμάτωση του κυρίαρχου μοντέλου κοινωνικών/παραγωγικών σχέσεων– απαξίωση των εργασιακών σχέσεων]. Δεν την αντιλαμβάνεται ως κρίση οργανικής ένταξης της χώρας –με όρους πραγματικής οικονομίας– στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, αλλά με όρους οικονομίας «ευκαιριών».

 

Την δεύτερη την διαχειρίζεται στην εξαιρετικά ρευστή επιφάνεια που διαμορφώνουν εφήμεροι-συγκυριακοί τοπικοί και περιφερειακοί ανταγωνισμοί, εγκλωβίζεται σε τυφλές κινήσεις απλοϊκής ανακλαστικής ταχτικής, χωρίς σχέδιο, χωρίς καν ατζέντα. Πορεύεται, σύμφωνα με φρούδες υποσχέσεις και υποδείξεις ξένων παραγόντων, ανιστόρητα, καιροσκοπικά και πρόσφατα –εις επίρρωση της κενότητας της στρατηγικής της– μυθοπλαστικά, ρίχνοντας ζαριές.

 

Εσωτερικό μέτωπο, γεωπολιτικές σταθερές και μεταβλητές

Διαχείριση κρίσεως και στα δύο πεδία, της οικονομίας και των διεθνών σχέσεων, δεν νομιμοποιείται χωρίς υποστηρικτική κοινωνική βάση και χωρίς δικαιακές-πολιτικές αρχές, που από κοινού διαμορφώνουν τόσο το εσωτερικό όσο και το εξωτερικό μέτωπο. Για τον λόγο αυτό δεν νοείται αντιμετώπιση της παρούσας γενικής κρίσης χωρίς διεθνείς υποστηριχτές και χωρίς συνεργασίες. Όμως, άλλο η αναζήτηση υποστήριξης ή συνεργασιών κι άλλο η αναζήτηση προστατών ή μεσαζόντων.

 

Στη πρώτη περίπτωση προέχει η κοινωνικό-οικονομική δομή, το γεωπολιτικό πλαίσιο, καθώς και τα εργαλεία-μοχλοί της διαπραγμάτευσης. Διακρίνονται τα σταθερά –μεσομακροπρόθεσμα– συμφέροντα από τα βραχυπρόθεσμα και η προσέγγιση είναι ολιστική. Η στρατηγική χαράσσεται με επίγνωση των τάσεων που προβάλλονται στον γεωοικονομικό χάρτη, όπου οι αναδυόμενες χώρες, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Δ.Ν.Τ.[1], θα αυξήσουν έως το 2050 την συμμετοχή τους στο παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν από 27% σε 49%, οι Η.Π.Α. θα υποχωρήσουν απ’ το 22% στο 11% και η γηραιά ήπειρος, η Ευρώπη, απ’ το 19% στο 7%… . Με ό,τι οι αριθμοί αυτοί συνεπάγονται.

Στη δεύτερη περίπτωση προέχουν οι διεθνείς λέσχες, το λόμπινγκ, οι δημόσιες σχέσεις –με ζεϊμπεκιές ή κουμπαριές αδιάφορο–, η καλή διαγωγή και η προπαγάνδα. Δεν υπάρχουν σταθεροί φίλοι, χώρες και λαοί, υπάρχουν μόνο εφήμερες συμμαχίες, η προσέγγιση των προβλημάτων είναι απλοϊκά αιτιοκρατική: «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».

 

Στη περίπτωση αυτή, την υποτίθεται τεχνοκρατική – ορθολογική, δεν υπάρχει αναλυτική σκέψη, υπάρχει –επιεικώς– ρηχός εμπειρισμός και «ολίγη» από θεωρία παιγνίων. Φυσική της συνεπαγωγή, η υπηρετική συμπεριφορά έναντι της αμφιβόλου συνοχής και μηδενικής αλληλεγγύης Δυτικής Συμμαχίας, η αφειδώλευτη παροχή σε αυτήν «διευκολύνσεων» σε κάθε διεθνή στρατιωτική ή παραστρατιωτική εμπλοκή, η σχέση εντελλόμενου προς εντολέα έναντι των τρωϊκανών. Συνάμα, η προοπτική αλλαγής της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής και η περιθωριοποίηση της Ελλάδας στο νέο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι την σπρώχνει [οι καλοθελητές σπεύδουν…] σε εγκλωβισμό στον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ και στην σταδιακή μετατροπή της σε ισραηλινή ενδοχώρα.

 

Από την άλλη μεριά, αποστάσεις, μεγαλύτερες από ποτέ, από την Ρωσία, την Κίνα, τις περισσότερες από τις υπόλοιπες αναδυόμενες χώρες, πολιτική αποδυνάμωση στα Βαλκάνια, εκθεμελίωση παραδοσιακών σχέσεων ιστορικού βάθους με τους αραβικούς λαούς, υιοθέτηση ισλαμοφοβικών συνδρόμων.

 

Ιστορική παράδοση και τακτικισμός

Οι διαπιστώσεις αυτές δεν είναι αφοριστικές, ούτε καν «ιδεολογικές».

Πώς αλλιώς, όμως, να εξηγηθεί η προϊούσα καταστροφή των σχέσεων με τον αραβικό κόσμο, σχέσεων που δημιούργησε ο εκεί ελληνισμός, με εξαιρετικό παράδειγμα το παροικιακό φαινόμενο της Αιγύπτου, όπου σε δύσκολες για την φιλόξενη αυτή χώρα καιρούς (πολεμική επέμβαση Άγγλο-Γάλλο-Ισραηλινών του 1956) εκατοντάδες Έλληνες-Αιγυπτιώτες κατατάχτηκαν στον αιγυπτιακό στρατό για να υπερασπιστούν το έδαφός της. Την ίδια στιγμή που οι Έλληνες πιλότοι του καναλιού του Σουέζ ήταν οι μόνοι από τους ξένους πιλότους που τίμησαν την επιλογή και το θάρρος αυτής της χώρας να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της.

 

Πώς θα μπορούσαν να εξηγήσουν την εκθεμελίωση αυτών των σχέσεων αυτοί που τώρα υλοποιούν την απόφαση μετατροπής της Ελλάδας –και της Κύπρου– σε ισραηλινό προτεκτοράτο; Έχουν άραγε εικόνα του αιγυπτιακού, του αραβο-ισλαμικού πολύ κοντινού μέλλοντος; Γνωρίζουν τον πολύπλοκο, αντιφατικό, πράγματι ιδιότροπα πολιτισμένο αυτόν κόσμο; Μπορούν να διακρίνουν στους κόλπους του ισχυρά ρεύματα, έως και απελευθερωτικά-εκσυγχρονιστικά [ουσιαστικά και όχι επίπλαστα], που αναδύθηκαν παρακάμπτοντας έστω [γιατί όχι άλλωστε] την ευρωπαϊκή νεωτερικότητα μέσα από δικές τους γηγενείς διαδρομές; Γνωρίζουν την σημασία της αυριανής Αιγύπτου ή την δυναμική του παρόντος –και προπαντός του αυριανού– αραβο-ισλαμικού όλου (παρά τις εσωτερικές του τριβές και αντιθέσεις) στον ευρύτερο περιφερειακό συσχετισμό, όπου περιλαμβάνονται η Ελλάδα, η Κύπρος, το Ισραήλ, η Τουρκία και οι Βαλκανικές χώρες; Γνωρίζουν, τέλος, ότι η αραβο-ισλαμική αντίθεση προς το Ισραήλ, που απορρέει από την μόνιμα επιθετική και υβριστική πολιτική του, αποτελεί δομικό στοιχείο του Μέσο-ανατολικού γεωπολιτικού συστήματος;

 

Κι αν δεν ενδιαφέρονται για το ήθος στις διεθνείς σχέσεις, κι αν εξαιρούν, από τους όποιους υπολογισμούς τους, τους δεσμούς ανάμεσα σε ιστορικά αδελφωμένους λαούς, κι αν ασκούν διεθνή πολιτική με μοναδικό γνώμονα τον συσχετισμό ισχύος, άραγε, το σημερινό Ισραήλ, το πριν λίγα χρόνια [2006] οικτρά ταπεινωμένο στον μικρό Λίβανο, το κατατάσσουν στις χώρες της περιφέρειας που αυξάνουν την ισχύ τους ή στις χώρες που με την φιλοπόλεμη και αποσταθεροποιητική πολιτική τους σταθερά την απομειώνουν; Πιστεύουν πράγματι ότι αυτό το Ισραήλ θα διακινδυνεύσει την περιφερειακή υπόστασή του για το «χατίρι» της Ελλάδας, αν κάποιο θερμό ελληνοτουρκικό επεισόδιο επισυμβεί; Πιστεύουν τέλος ότι, έστω μετά την θητεία των απαξιωμένων Νετανιάχου-Λίμπερμαν, δεν θα υπάρξει πλαίσιο επαναπροσέγγισης Ισραήλ – Τουρκίας;

 

Ας τα παραμερίσουμε όμως προς στιγμήν όλα αυτά κι ας εξετάσουμε τα πραγματικά δεδομένα της νέας πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας που προσφέρεται στον ελληνικό λαό με νέο υλικό-οικονομικό και φαντασιακό περίβλημα, υποσχόμενη ένα νέο όνειρο, μια νέα επαγγελία κι ένα νέο «προστάτη».

 

Υδρογονάνθρακες, εκτιμήσεις ή ψευδαισθήσεις ;

Πριν μιλήσει κανείς για την αξιοποίηση ενός φυσικού πόρου, για τα οφέλη που θα προκύψουν από αυτήν, για την πιθανότητα αυτή τη χώρα να την σώσει εν τέλει όχι ο λαός της αλλά ένας από μηχανής θεός, εύκολα και ξαφνικά, μεταμορφώνοντας την, ίσως, σε νέο Κατάρ, σκόπιμο είναι να αναζητήσει τις πληροφορίες εκείνες που μπορούν να τεκμηριώσουν, κάπως έστω, τις προβλέψεις για τα «καλά νέα»…

 

Ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μαίρυλαντ των ΗΠΑ κ. Θ. Καρυώτης αναφέρθηκε πρόσφατα[2] στις «τεράστιες ποσότητες που θα μπορούσαν μακροπρόθεσμα να βοηθήσουν την Ελλάδα όχι μόνο να ξεπεράσει τη βαθειά της οικονομική κρίση αλλά και να πάρει τέτοια ανάσα που θα την τοποθετούσε στην ομάδα των G20». Τα ίδια περίπου δηλώνει στα φιλόξενα ως προς το συγκεκριμένο θέμα ΜΜΕ, ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης κ. Φώσκολος.

 

Αντίλογος σπάνια ακούγεται και, μέχρι στιγμής, καμία έγκριτη επιστημονική ομάδα, κανένα επιστημονικό σώμα, από τον χώρο της γεωλογίας, ελληνικό ή διεθνές, στηριζόμενο σε αξιόπιστα ερευνητικά δεδομένα, δεν επιβεβαιώνει κάτι περισσότερο από τις ήδη γνωστές εκτιμήσεις για τα κοιτάσματα, Ν. και Ν.Α. της Κρήτης.

 

Πρέπει βέβαια να ληφθεί υπόψη ότι οι έρευνες για τον εντοπισμό, την αποτίμηση και τον σχεδιασμό αξιοποίησης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων αποτελούν μια σοβαρή επιστημονική-τεχνικοοικονομική δραστηριότητα που έχει τα υποχρεωτικά στάδιά της. Η δραστηριότητα αυτή δεν υποκαθίσταται με προφητείες ή με επιχειρήματα όπως «αφού δείχνουν ενδιαφέρον κράτη και εταιρείες κάτι θα υπάρχει». Κράτη και εταιρείες έχουν πολλούς περισσότερο από έναν λόγους να «δείχνουν ενδιαφέρον»…

 

Όμως, ανεξάρτητα από την όποια πιθανότητα μελλοντικής αξιοποίησης κοιτασμάτων εντός της ελληνικής ΑΟΖ (όταν οριοθετηθεί), στα εντόπια κυρίως ΜΜΕ διατυμπανίζονται τα πελώρια οφέλη της Ελλάδας που θα προκύψουν από την αξιοποίηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου που ανακοίνωσαν το Ισραήλ και πιο πρόσφατα η Κύπρος. Ο «τυμπανισμός» αυτός εντείνεται και προσλαμβάνει άλλη διάσταση τον τελευταίο καιρό με την αστήριχτη (σύμφωνα με το δίκαιο της θάλασσας αλλά και την απλή γεωγραφία), έκδηλα προσχηματική και άλλο-σκοπούσα, απειλητική παρέμβαση της Τουρκίας.

 

Τι είπε ο κ. Ντάβιντσον, τι λένε οι έγκυρα καταγεγραμμένοι αριθμοί;

 

                               Noble’s Charles Davidson

 

Σε σχέση με τα ισραηλινά κοιτάσματα και τον εξαγγελλόμενο αγωγό που θα τροφοδοτήσει με φυσικό αέριο εκτός από την Ελλάδα και αρκετές άλλες ευρωπαϊκές χώρες ας δοθεί ο λόγος στην ίδια την αμερικάνικη εταιρεία Noble Energy. Inc. Η εταιρεία αυτή, επικεφαλής κονσόρτσιουμ όπου μετέχει και η ισραηλινή Delek Energy, πραγματοποιεί τα τελευταία 13 χρόνια τις έρευνες στην λεκάνη της Λεβαντίνης.

«Εμείς λέμε δυνατότητα, οι Ισραηλινοί ακούνε ανακάλυψη» (We say potential, Israelis hear discovery) δηλώνει στις 13 Ιούλη 2010 στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, σχετικά με τα κοιτάσματα της υπολεκάνης Λεβιάθαν, ο Τσαρλς Ντάβιντσον, πρόεδρος της Noble. Η τεχνικό-οικονομικά ακριβής αυτή δήλωση γίνεται αμέσως μετά την παρουσίαση των πρώτων αποτελεσμάτων ερευνών που εκτιμούν το κοίτασμα Λεβιάθαν σε 16 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια (500 δισ. κυβικά μέτρα). Στην ίδια δήλωση ο Τ. Ντάβιντσον παρατηρεί: «Οι επενδυτές πρέπει να είναι προσεχτικοί και να ξεχωρίζουν μια επενδυτική ιδέα από ένα επενδυτικό πρόγραμμα».

Ωστόσο, δύο μόλις μήνες αργότερα, τον Αύγουστο 2010, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπ. Νετανιάχου, επισκεπτόμενος την Ελλάδα, κάνει πολιτικές δηλώσεις και αναφέρει στον τότε Έλληνα πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου την πρότασή του για την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο προς την Ελλάδα κι από εδώ και πέρα στην Ευρώπη…

Την είδηση αναπαρήγαγαν θριαμβευτικά τα περισσότερα εγχώρια ΜΜΕ ενόσω τα ξένα είναι αρκετά προσεχτικά και «παίζουν» λίγο με το θέμα. Η αρθρογραφία αυτή δεν ήταν –ούτε την ενδιέφερε να είναι– επιστημονική αλλά επιστημονίζουσα-πολιτική και άρθρο έγκριτης εφημερίδας, που δεν αποκρύβει τον πραγματικό γεωπολιτικό του σκοπό, αναφέρει: «ο εντοπισμός κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ανατολική Μεσόγειο έχει φέρει πιο κοντά την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, κάτι που σύμφωνα με διπλωματικές πηγές θα μπορούσε στο μέλλον να δημιουργήσει έναν νέο άξονα στην περιοχή… η πρόσφατη ελληνοϊσραηλινή προσέγγιση, μετατρέπει την Ελλάδα σε κρίσιμο κρίκο στη διαδρομή του φυσικού αερίου (προς Ευρώπη)»[3].

Δύο μήνες αργότερα (29/12/2010) νέα ανακοίνωση της Noble Energy απλά ενισχύει την γεωλογική πιθανότητα αξιοποίησης του κοιτάσματος Λεβιάθαν από 35% σε 50%. Όμως η εκτίμηση για την μέση ποσότητα του φυσικού αερίου παραμένει στα 16 τρισ.κ.π. (με διακύμανση +/- 40%).

Εγκώμιο γεωπολιτικής ανατροπής: η απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο…

Στη συνέχεια τα δημοσιεύματα πυκνώνουν, οι προσδοκίες αυξάνουν και ο πολιτικός τόνος κυριαρχεί. Στο ίδιο έντυπο γράφεται ότι πρόκειται για «θησαυρό» σε άλλο για «φλέβα χρυσού» και τονίζεται η «γεωστρατηγική διάσταση των ανακαλύψεων»[4]. Στην ορχήστρα μετέχουν τώρα και πολιτικοί επιστήμονες που φαίνεται πως υιοθετούν τις πιο πάνω απόψεις για την γεωλογική δυνατότητα του κοιτάσματος και τις συνδέουν με την στρατηγική ανάγκη της Ευρώπης να υποκαταστήσει βαθμιαία την Ρωσία εξασφαλίζοντας και έναν δεύτερο μεγάλο προμηθευτή φυσικού αερίου. Στο διαδίκτυο η «θέση» αυτή προωθείται μεθοδικά. Από την άλλη όχθη, αυτήν του Ισραήλ, ο ισραηλινός Υπουργός Εξωτερικών Ντ. Αγιαλόν δηλώνει ότι «οι νέες ανακαλύψεις στην θαλάσσια περιοχή του Ισραήλ μπορούν να προσδώσουν εναλλακτικές πηγές ενέργειας στη Ευρώπη», ενώ στα δημοσιεύματα τώρα μετέχουν και θεολόγοι του Εβραϊσμού που επικαλούνται την Βίβλο και ρήσεις του προφήτη Ezekiel…

 

Η διαφορά μεταξύ επιστημονικής εκτίμησης και … πολιτικής εκτίμησης ενός κοιτάσματος φυσικού αερίου

Με αυτό τον τρόπο «ενημερώνεται», ένα χρόνο τώρα, ο Έλληνας πολίτης, και μπορεί βέβαια να εντυπωσιάζεται με τα μεγέθη –σε τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια [τ.κ.π.]– του Λεβιάθαν, που ανεβάζουν το συνολικό απόθεμα φυσικού αερίου του Ισραήλ σε περίπου 25 τ.κ.π. (βεβαιωμένο 9 τ.κ.π. και εκτιμώμενο 16 τ.κ.π.)

Τι αντιπροσωπεύει όμως αυτό το απόθεμα σε πραγματικά μεγέθη, συγκρινόμενο με το παγκόσμιο απόθεμα και με τα αποθέματα άλλων χωρών και, ειδικότερα, με το συνολικό απόθεμα της λεκάνης της Λεβαντίνης, όπου περιλαμβάνονται τα ισραηλινά κοιτάσματα;

Αφού επισημανθεί η επιστημονική διάκριση βεβαιωμένων και εκτιμώμενων πόρων φυσικού αερίου μπορεί  να γραφτεί  σε απλά μαθηματικά, πως τα 25  τ.κ.π. αποτελούν:

–                      μόλις το 20% των εκτιμώμενων (120 τ.κ.π.) στην ολική λεκάνη της Λεβαντίνης (Αμερικανική Γεωλογική Επιθεώρηση, USGS), όπου εκτείνονται εκτός από την οριοθετημένη ως προς το Ισραήλ ΑΟΖ της Κύπρου και οι μη οριοθετημένες της Συρίας, του Λιβάνου και της Παλαιστίνης [Γάζα].

–                      μόλις το 11% των εκτιμώμενων (223 τρισ. κ.π.) της γειτονικής τους Αιγύπτου, η οποία διαθέτει (και ήδη αξιοποιεί) 56 τ.κ.π. βεβαιωμένα (εξαπλάσια από τα βεβαιωμένα 9 τ.κ.π. του Ισραήλ)

–                      μόλις το 1,5% των βεβαιωμένων της πρώτης στην παγκόσμια κατάταξη Ρωσίας.

–                      μόλις το 0,15% [βεβαιωμένα] ή 0,40% [εκτιμώμενα] των παγκόσμιων βεβαιωμένων.

 

Άλλες συγκρίσεις κοιτασμάτων που έχουν ενδιαφέρον, σε σχέση με την υποτιθέμενη απεξάρτηση της ευρωπαϊκής αγοράς από Ρωσία, Κ. Ασία και Μ. Ανατολή, λόγω της ανακάλυψης των προαναφερόμενων ισραηλινών κοιτασμάτων, είναι αυτές που αφορούν τα άγνωστα στο ευρύ κοινό κοιτάσματα σε φυσικό αέριο κάποιων ευρωπαϊκών χωρών που ουδέποτε χαρακτηρίστηκαν πλούσιες σε υδρογονάνθρακες. Όπως π.χ. της Ολλανδίας, που τα εκτιμώμενα αποθέματά της είναι τετραπλάσια των ισραηλινών, της Ουγγαρίας που είναι περίπου διπλάσια…

 

Όσο για την μεταφορά του ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, μέσω Ελλάδας κατ’ αρχάς, ο αγωγός, αν και όταν σχεδιαστεί, θα είναι μεγαλύτερος σε μήκος από έναν αντίστοιχο αγωγό που θα μετέφερε φυσικό αέριο από τα πράγματι πιο πλούσια κοιτάσματα της Αιγύπτου προς την Ευρώπη χωρίς να παραβλέπονται βέβαια η Αλγερία και η Λιβύη, που ήδη τροφοδοτούν την Ευρώπη, και διαθέτουν πολλαπλάσια ως προς το Ισραήλ βεβαιωμένα κοιτάσματα. Παράλληλα το Ισραήλ προτείνει «γενναιόδωρα» στην Κύπρο την δημιουργία μονάδων υγροποίησης στο έδαφός της. Η «προσφορά» αυτή –για τους γνωρίζοντες την επικινδυνότητα αυτών των εγκαταστάσεων, ιδιαίτερα σε περίπτωση δολιοφθοράς– συνδέεται με την ασφάλεια του Ισραήλ σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής του στην περιοχή. Άραγε όμως, το κυπριακό έδαφος είναι πολύ περισσότερο ασφαλές και βρίσκεται σε απυρόβλητη ζώνη;

 

Μέτριες έστω γνώσεις «οικονομικών της ενέργειας», συνδυαζόμενες με τα πιο πάνω διαθέσιμα στοιχεία καθώς και αυτά που αφορούν στις ενεργειακές καταναλώσεις, ειδικότερα του Ισραήλ (πηγή: Ισραηλινό Υπουργείο Εθνικών Υποδομών), οδηγούν στην εκτίμηση ότι το Ισραήλ θα διαχειριστεί τα κοιτάσματα αυτά ως στρατηγικό απόθεμα καλύπτοντας τις ανάγκες του  για περίπου 50 χρόνια. Στην περίπτωση αυτή είναι πολύ αμφίβολο αν το Ισραήλ θα κάνει εξαγωγές˙ ίσως να αυξήσει μόνο το ποσοστό υποκατάστασης των εισαγωγών του (σήμερα εισάγει το 40% από την Αίγυπτο, αλλά οι καιροί άλλαξαν…).

 

Για τα κοιτάσματα της Κύπρου δεν υπάρχει λόγος να γραφτεί κάτι περισσότερο από το γεγονός ότι, οι λόγω σκοπιμότητας αυξομειούμενες εκτιμήσεις [από 3 έως 11 τ.κ.π.] της ίδιας εταιρείας, της Noble Energy, το ανεβάζουν μέχρι το  1/2 του Λεβιάθαν. Για τα ελληνικά κοιτάσματα, ερευνητικά ποσοτικά δεδομένα δεν υπάρχουν. Προηγείται συνεπώς η έναρξη προγράμματος ερευνών καθώς και η οριοθέτηση της ΑΟΖ με Ιταλία, Αλβανία στο Ιόνιο, με Λιβύη, Αίγυπτο νότια της Κρήτης, με την Κύπρο και, βέβαια, με την Τουρκία ανατολικά της Κρήτης, νότια του Καστελόριζου και στο Αιγαίο.

 

Ως προς το Αιγαίο, όπου κάποια δεδομένα υπάρχουν [εποχή του Πρίνου], η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, πέρα από την αρνητική σχέση κόστους- οφέλους [ανυπολόγιστα εξωτερικά κόστη], συναρτάται με καθοριστικής σημασίας περιβαλλοντικούς και ιστορικο-πολιτισμικούς παράγοντες που την καθιστούν απαγορευτική. Στο Αιγαίο, τόπο του Ελληνισμού ανεκτίμητο και διαχρονικό για τους παραπάνω λόγους, είναι ίσως η ώρα, τώρα που ανοίγουν οι κάθε λογής ορέξεις [ξένων κρατών, πολυεθνικών και εγχώριων μεσαζόντων], να συνδεθεί η οριοθέτηση των ΑΟΖ με τον καθορισμό-περιορισμό των χρήσεών του. Αυτό σημαίνει να χαρακτηριστεί το Αιγαίο, με κύρωση διεθνούς συνθήκης, τόπος μοναδικού φυσικού κάλλους, να του αποδοθεί η προαναφερόμενη κληρονομιά του ως στοιχείο κυρίαρχο της ταυτότητάς του, να θεραπευτεί από τους «αναπτυξιακούς» βιασμούς των τελευταίων δεκαετιών και να προστατευτεί από τα προαναγγελλόμενα κερδοσκοπικά επενδυτικά σχέδια. Με όποιο ένδυμα και αν εμφανίζονται αυτά.

 

Με τις σημερινές ενδείξεις, τόσο για το Νησί όσο και για την Ελλάδα, τα όποια αποθέματα, εάν, όταν, όπου και εφόσον.., θα μπορούσαν, στην καλύτερη περίπτωση, να αποτελέσουν έναν ικανό ενεργειακό πόρο ενδογενούς ανάπτυξης. Όχι όμως και την μεγάλη χίμαιρα, όπως κάποιοι πονηροί εν υπηρεσία παπαγάλοι θέλησαν να τα εμφανίσουν.

 

Το γεωπολιτικό υπόβαθρο της νέας χίμαιρας

Από τα παραπάνω συνάγονται τα εξής 2 συμπεράσματα: Πρώτο, ότι τα πραγματικά μεγέθη δεν αιτιολογούν την καλλιεργούμενη αισιοδοξία και τους επικοινωνιακούς διθυράμβους. Δεύτερο, ότι οι έρευνες για τα ισραηλινά κοιτάσματα διανύουν τα πρώτα τους στάδια, ενώ για τα κυπριακά βρίσκονται σε πρώϊμο στάδιο και για τα ελληνικά σε εμβρυακό.

Τότε γιατί ο θόρυβος, ο μέγας.., γι’ αυτά τα κοιτάσματα;

 

Πέρα από την μωρία και την ανικανότητα του εγχώριου πολιτικού συστήματος να σταθεί αντιμέτωπο με τα δομικά στοιχεία της βαθειάς οικονομικο-κοινωνικής κρίσης, πέρα από τον καιροσκοπισμό της αεριτζίδικης οικονομικής ολιγαρχίας να συνδέσει την τύχη της με επενδύσεις στα πεδία της παραγωγής, πέρα από τις εξαρτήσεις, τα επαγγελματικά οφέλη ή, έστω, τις φαντασιώσεις των επικοινωνιακών-δημοσιογραφικών θεραπαινίδων τους που παραπληροφορούν την κοινή γνώμη, πέρα από την σκοπιμότητα όλων αυτών να εκθρέψουν με φρούδες ελπίδες τους δοκιμαζόμενους ανθρώπους αυτής της χώρας, ποιος άλλος λόγος υπάρχει;…

 

Ο λόγος, ο ουσιαστικός, που προκαλεί αυτόν τον «θόρυβο» υποκρύπτει άλλους, ίσως πιο σοβαρούς σκοπούς. Σκοπούς που συνδέονται με τις γεωπολιτικές μεταλλαγές στον σημερινό κόσμο και, προπαντός, στο ενεργειακό του επίκεντρο, την Μέση Ανατολή. Σκοπούς που οι σημερινοί υποτιθέμενοι κυβερνήτες του τόπου εντάσσουν –τουλάχιστον αυτό προβάλλουν ως κύριο επιχείρημά τους– στο πλαίσιο της αντιπαλότητας Ελλάδας – Τουρκίας.

 

Όμως, ένα ζήτημα είναι η αναφορά σε μια κρίσιμη πραγματικότητα, άλλο ζήτημα ο τρόπος αντιμετώπισής της και ακόμη, ίσως το δυσκολότερο ζήτημα, το ποιοι είναι αυτοί που θα αναλάβουν να την αντιμετωπίσουν.

Ως προς το πρώτο ζήτημα, είναι γεγονός πως στην περιφερειακή γεωπολιτική πολυπλοκότητα όπου είναι ενταγμένη η Ελλάδα, η αντιπαλότητα με την Τουρκία αποτέλεσε –και βέβαια αποτελεί– ένα ιστορικό, δομικό γεωπολιτικό δεδομένο, συνδεόμενο σήμερα σε μεγάλο βαθμό με το ζήτημα της κατοχής της Βόρειας Κύπρου και τις συστηματικές προκλήσεις στο Αιγαίο. Η αντιπαλότητα αυτή ωστόσο δεν ωφελεί κανένα λαό και σκοπός πρέπει να είναι να απομειωθεί και χαμηλώσει στο επίπεδο των έλλογα διαχειρίσιμων διαφορών.

Ως προς το δεύτερο ζήτημα, απαρέγκλιτος κανόνας, πέρα από την αναγκαία διάγνωση των γενικών συσχετισμών ισχύος και επιρροής, είναι η ύπαρξη, σε περίπτωση κρίσης, απόλυτου ηθικού – δικαιακού πλεονεκτήματος.

Ως προς το τρίτο ζήτημα, πρέπει να διατυπωθεί η μεγάλη απορία που αφορά στον όψιμο καινοφανή πατριωτισμό που εκπορεύεται από το παρακμασμένο ΠΑΣΟΚ, κόμμα που υποστήριξε το μειοδοτικό σχέδιο Ανάν, και την γηραλέα, ωστόσο επικίνδυνη εθνικοφροσύνη του εταιρικού του κόμματος, του ΛΑΟΣ. Άραγε, σε αυτή την σύμπραξη, ή έστω σε μια ευρύτερη μνημονιακή σύμπραξη, όπου θα συνταχθούν και κάποιοι μόνιμοι μαζί και κάποιοι μετακλητοί διαμορφωτές κοινής γνώμης, θα αναθέσει ο ελληνικός λαός την δημιουργία «εθνικού» μετώπου;

 

Αν στο επίπεδο των διακρατικών σχέσεων τα προλεγόμενα αποτελούν τα αυτονόητα της εξωτερικής πολιτικής στο επίπεδο των σχέσεων ανάμεσα στους λαούς της περιοχής, αποτελούν υποχρέωση όσων ενδιαφέρονται έμπρακτα για ένα ανθρώπινο μέλλον.

 

Από το σκηνικό της κρίσης στο παρασκήνιο και στις άρρητες σκοπιμότητες

 

Πριν αναλάβει η κυβέρνηση Παπανδρέου, η επερχόμενη οικονομική κατάρρευση ήταν ήδη γνωστή στους γνωρίζοντες… Ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου, πριν εκλεγεί πρωθυπουργός, συναντήθηκε στις ΗΠΑ, ύστερα από αμερικανική μεσολάβηση, με εκπροσώπους του ισραηλινού λόμπυ. Έλαβε υποσχέσεις… Θα βοηθήσουν είπαν εάν τους βοηθήσουμε και εμείς στην διαγραφόμενη τότε κρίση των σχέσεών τους με την Τουρκία, θα αλλάξουν την στρατηγική τους θεώρηση αν αλλάξουμε και εμείς την δική μας˙ στρατηγικός εταίρος θα πάψει να είναι η Τουρκία, την θέση της θα πάρει η Ελλάδα, αντάμα και η Κύπρος. Υποσχέθηκαν να επηρεάσουν θετικά τις οικονομικές αποφάσεις για τη χώρα μας, με τους τρόπους τους και τους ανθρώπους τους, αυτούς που διαφεντεύουν στο διεθνές χρηματοπιστωτικό περιβάλλον.. Οι υποσχέσεις βέβαια δεν τηρήθηκαν, η υποτιθέμενη αποτελεσματική μεσολάβηση δεν έγινε, το Ισραηλινό λόμπυ που ενδιαφερόταν για τα συμφέροντά του και μόνο, δεν είχε κανένα λόγο να την κάνει. Στην πραγματικότητα το αντίθετο έπραξε, καθώς γνώριζε ότι μόνο οι αδύναμες χώρες υποκύπτουν εύκολα στην απόλυτη εξάρτηση, ότι συνεπώς μόνο μια αδύναμη Ελλάδα θα μπορούσε να κάνει μια τόσο ριζική διπλωματική στροφή, να τους δώσει, κυριολεκτικά, γη και ύδωρ. Αυτό το κατανοούν όσοι πράγματι μελετούν την πολιτική του Ισραήλ, εντός και εκτός των συνόρων του.

 

Μακριά από τούτη την άποψη οι θεωρίες της συνομωσίας, όμως, ας μείνουν μακριά και από αυτήν την έρημη πολιτικά χώρα τόσο οι θεωρίες όσο και οι φερεφωνίες περί καλής και αγαθής προστασίας. Το Ισραήλ ακολουθεί συγκεκριμένη σχολή πολιτικής σκέψης και πράξης˙ αυτήν επέλεξε για την επιβίωσή του στην περιοχή˙ αυτοκαταστροφικό λάθος η επιλογή του αλλά αυτήν έκανε˙ η Ιστορία θα αποφασίσει.

Το Ισραήλ, από την ίδρυσή του το 1948 μέχρι σήμερα, υιοθετεί και επιτείνει όλες τις πολιτικές αποσταθεροποίησης, επίθεσης, υπονόμευσης και κατοχής που εφάρμοσαν οι παλιές και σημερινές, ισχυρές νεοαποικιακές ηγεμονίες. Ένας μόνον ισραηλινός πολιτικός, πρώην στρατιωτικός, «υπεράνω υποψίας» για φιλοπαλαιστινιακά ή φιλοαραβικά αισθήματα, ο οποίος κατανόησε την υπόθεση της μακράς επιβίωσης της χώρας του στη δύσκολη αυτή περιοχή της Μ. Ανατολής, θέλησε να την αλλάξει. Σχεδίαζε μια στοιχειωδώς συμβιωτική και παράλληλα συν-αναπτυξιακή με τους γύρω Άραβες πολιτική που, όπως πίστευε, θα επέτρεπε την εδραίωση ενός ισραηλινού εθνικού κέντρου. Ενός εθνικού κέντρου ισχυρού και πολύτροπα διασυνδεδεμένου χρηματοπιστωτικά εκτός συνόρων, παράλληλα, αναπτυγμένου οικονομικά, τεχνολογικά και διοικητικά, εντός συνόρων. Προϋπόθεση του σχεδίου του ο ιστορικός συμβιβασμός με τους Παλαιστίνιους και η επωφελής για το Ισραήλ συνεργασία με τμήματα της δυναμικής οικονομικά παλαιστινιακής διασποράς στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο. Ο πολιτικός αυτός, ο Ράμπιν, δολοφονήθηκε από τους ίδιους τους Ισραηλινούς πριν 15 χρόνια, η στρατηγική του Ισραήλ, ως μοιραίος μονόδρομος, δεν άλλαξε.

 

Η Ελλάδα όφειλε να γνωρίζει αυτήν την στρατηγική. Όταν το πολιτικό προσωπικό μιας χώρας προχωρά σε συνεργασίες και συμφωνίες με το Ισραήλ, πρέπει να είναι τουλάχιστον διαβασμένο.

 

Στην παρούσα συγκυρία, το Ισραήλ βρίσκεται σε δύσκολη θέση, η πολιτική στην οποία εξώθησε και εξωθεί την Δυτική Συμμαχία, ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, στον αραβο-ισλαμικό κόσμο, αποδεικνύεται κοντόθωρη και εν πολλοίς καταστροφική. Η αλλαγή που συντελείται σήμερα στον αραβικό κόσμο εξοστράκισε τα πιο ισχυρά, παλιά πολιτικά της ερείσματα, ενώ τα νέα αποδεικνύονται είτε εγγενώς αποκλίνοντα από την δυτική ηγεμονία (περίπτωση της Αιγύπτου), είτε αβέβαιης σταθερότητας (περίπτωση της ετερόκλητης και τυχάρπαστης ηγεσίας που εγκαταστάθηκε με την μέθοδο της κανονιοφόρου στην Λιβύη). Δεν έφτασαν όμως αυτά και με την περυσινή εγκληματική επίθεση του Ισραήλ στον «στόλο της Ελευθερίας», που έπλεε με ανθρωπιστική βοήθεια προς την Γάζα, προκάλεσε ρήγμα μέσα στην ίδια την Δυτική Συμμαχία, ανοίγοντας μέτωπο με την Τουρκία, ειδικότερα με την παρούσα κυβέρνηση Ερντογάν.

 

Σήμερα το Ισραήλ, όπως λέει η το ίδιο ένοχη για εγκλήματα κατά των Παλαιστινίων κ. Τζίπι Λίβνι, είναι «αποδυναμωμένο και απομονωμένο στη διεθνή σκηνή», γεγονός που «οσμίζεται», όπως η ίδια λέει, η περισσότερο πληγωμένη από το περυσινό μαζικό φονικό Τουρκία. Τα ίδια είπε πριν 2 μήνες και ο Αμερικανός Υπουργός Άμυνας Πανέτα, καλώντας την ισραηλινή ηγεσία να προσεγγίσει ξανά την Τουρκία και την Αίγυπτο. Έτσι η μακρόβια στρατηγική συμμαχία του Ισραήλ με το τουρκικό κράτος υφίσταται πλήγμα το οποίο η κυβέρνηση Ερντογάν αξιοποιεί, με επιδέξιο βερμπαλισμό και κατάλληλες κινήσεις, επιτυγχάνοντας την αύξηση της επιρροής της Τουρκίας στον αραβικό κόσμο. Σε αυτή την συγκυρία το Ισραήλ σπρώχνει την Ελλάδα να βγάλει αυτή τα δικά του κάστανα από την φωτιά, την απομονώνει μεθοδικά στην περιοχή, την εξαναγκάζει σε αντιστροφή ρόλων ώστε να γίνει αυτή η «επαιτούσα» την στήριξή του.

 

Η επίσκεψη Ερντογάν στην Αίγυπτο, τη Λιβύη και τη Τυνησία μετά την πτώση των εκεί καθεστώτων πήρε χαρακτήρα ιστορικής προσέγγισης που σκοπό έχει να υπερκεράσει παλιές δυσπιστίες των Αράβων. Όχι τυχαία βέβαια και η αναγόρευση του Παλαιστινιακού ζητήματος σε κύριο ζήτημα για την τουρκική εξωτερική πολιτική, έστω και μόνον σε επίπεδο λόγων.

 

Την ίδια στιγμή η Ελλάδα, προσδεόμενη όλο και πιο σφιχτά στο ισραηλινό άρμα, χάνει την ιστορική της επιρροή στην περιοχή, επιρροή που έχτισαν των Ελλήνων οι παροικιακές κοινότητες και προπαντός το παραδειγματικό διεθνιστικό κύτταρο του αιγυπτιώτη Ελληνισμού.

Με τέτοιο κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα –συνεπικουρούμενο στην στερέωση του αμερικανο-ισραηλινού άξονα (κυρίως και μέχρι νεωτέρας…) από την επαμφοτερίζουσα πολιτική ομάδα του κ. Καρατζαφέρη– όλα του «βγαίνουν» του κ. Ερντογάν…

 

Καταλήγοντας

Το «επιχείρημα» του φυσικού αερίου και η σωτηριολογία του είναι ένα μόνο μυθοπλαστικό εργαλείο της νέας εθελοδουλίας. Ένα δεύτερο μυθοπλαστικό εργαλείο, που κατέρρευσε μαζί με τα κομμάτια και θρύψαλα της μνημονιακής πολιτικής, είναι το ισραηλινό λόμπυ ως ο νέος μεσάζων-προστάτης μας στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύμπλεγμα.

 

Συμπέρασμα πρώτο: Οι υδρογονάνθρακες δεν είναι η λύση˙ ίσως, σε κάποιο βαθμό, υπό προϋποθέσεις και εάν δεν ξεπουληθούν όσο-όσο, αποτελέσουν έναν θετικό συντελεστή για την ανασυγκρότηση της παραγωγικής διαδικασίας, της μοναδικής πραγματικής λύσης.

 

Συμπέρασμα δεύτερο: Η ειρηνική αξιοποίηση των ελληνικών υδρογονανθράκων στο μέλλον προϋποθέτει οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ, όπως το θαλάσσιο δίκαιο ορίζει, νότια της Κρήτης με την Αίγυπτο και την Λιβύη, Ν. Ανατολικά με την Τουρκία κι όχι φυσικά με το Ισραήλ… Με βάση έναν ελληνικό στρατηγικό σχεδιασμό και μια ελληνική –κι όχι κάποιου άλλου– ατζέντα.

 

Συμπέρασμα τρίτο: Κάποιοι ανεβάζουν την ένταση στην περιοχή. Το φυσικό αέριο είναι γι’ αυτούς πρόσχημα με αλλότριο γεωπολιτικό διακύβευμα. Η Ελλάδα, στην πιο αδύναμη στιγμή της νεότερης ιστορίας της, εμπλέκεται στο εκρηκτικό γεωπολιτικό πλαίσιο της περιοχής με ισραηλινή ατζέντα… Ιστορικές παραδοσιακές σχέσεις με τους αραβικούς λαούς, ιδιαίτερα με την νέα Αίγυπτο, υπονομεύονται. Σπρώχνεται η χώρα σε μια αποπνικτική απομόνωση…

Το πολιτικό προσωπικό και οι παρατρεχάμενοι του, σε αέναη μεταλλαγή, εγκωμιάζουν το δικό τους «εθνικό συμφέρον». ______________________________________________________________

Δρ Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, Δ. Ε.«Στόλου της Ελευθερίας ΙΙ» και «ένα καράβι για τη Γάζα» Freedom Flottila II

 

---

[1]  Κυρίως ασιατικές αλλά και Βραζιλία, κλπ., Groupe d’étude sur les politiques en matière de concurrence /www.etudeconcurrence.ca

 

[2] Κόσμος του Επενδυτή 27/11/2011

[3]  Τα Νέα,  20/11/2010

[4]  Έθνος, 3/1/2011

“ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΚΡΙΣΗ” λίγο πριν από τον γκρεμό – Από τον Γιλμάζ στον Νετανιάχου

Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Πολύ παράξενες πρέπει να θεωρηθούν οι δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ για τους εμπρησμούς ελληνικών δασών από τις τουρκικές υπηρεσίες. Είναι σκόπιμο, επειδή βρισκόμαστε στους πιο πονηρούς καιρούς μετά το 1821 και με μια πληθώρα δυνάμει εκρηκτικών εξελίξεων σε όλη την περιοχή μας, να προσέχουμε πάρα πολύ τι συμβαίνει και να χρησιμοποιούμε καλά το μυαλό μας, όσο διαθέτουμε, αν θέλουμε να επιζήσουμε. 

Αυτή τη στιγμή, πέντε κράτη στην ευρύτερη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, μεταξύ των οποίων Ελλάδα και Κύπρος, βρίσκονται σε “υπαρξιακή” κρίση, μια μείζων σύγκρουση συνεχίζει να υπολανθάνει μεταξύ κεμαλισμού και ισλαμισμού στην Τουρκία, η πιθανότητα νέου Αρμαγεδώνα στη Μέση Ανατολή, ίσως και με χρήση ατομικών όπλων, είναι πολύ μεγάλη, ενώ δεν μπορεί να αποκλεισθεί η διάλυση της ΕΕ ή αμερικανορωσική αντιπαράθεση. Αυτό δεν είναι πια περιφερειακή κρίση, αρχίζει να μοιάζει με τέλος του κόσμου!

Η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε πάντα στις καμπές της παγκόσμιας ιστορίας, δεν μπόρεσε όμως η ίδια να τις χρησιμοποιήσει. Χρησιμοποιήθηκε από τους Βρετανούς για να λύσουν προς ώφελός τους το ανατολικό ζήτημα, αλλά καταλήξαμε στη Μικρασιατική Καταστροφή. Από μας άρχισε ο ψυχρός πόλεμος, που τον έκαναν εδώ θερμό με τον εμφύλιο, μια καταστροφή εξίσου, αν όχι μεγαλύτερη από τη μικρασιατική που ακόμα πληρώνουμε. Οι αμερικανικές, ισραηλινές και βρετανικές επιδιώξεις στη Μέση Ανατολή προκάλεσαν την ελληνική δικτατορία και την κυπριακή τραγωδία. Παρολίγον να πληρώσουμε με τη διάλυση του κυπριακού κράτους την απόπειρα ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Τώρα γίναμε, καταστρεφόμενοι, εμπροσθοφυλακή της επίθεσης των αγορών κατά της Ευρώπης! Λίγο ακόμα αν συνεχίσουμε να πορευόμαστε έτσι, θα τερματισθεί ο βίος του ελληνικού έθνους.

Ο κ. Γιλμάζ δεν είπε, στην πραγματικότητα, τίποτα καινούριο. Οι ελληνικές αρχές γνώριζαν από τότε ότι οι τουρκικές υπηρεσίες, μετά τις φωτιές που λέγεται ότι προκάλεσε το PKK στη Φώκαια, προχώρησαν σε “αντίποινα” για την “ελληνική υποστήριξη στους Κούρδους”, καίγοντας νησιωτικά δάση. Με τους εμπρησμούς επεδίωκαν να τρομοκρατήσουν την ελληνική κυβέρνηση, κάτι πανεύκολο, αλλά και να στερήσουν τα νησιά από τη φυσική άμυνα των δασών και συγκριτικά τουριστικά πλεονεκτήματα. Η ελληνική κυβέρνηση απηύθυνε non paper στους Ευρωπαίους εταίρους το 1998, ενημερώνοντάς τους για την τουρκική δράση.

Η είδηση δεν είναι στα όσα ανέφερε ο πρώην πρωθυπουργός, αλλά στο ότι τα ανέφερε. Ο Γιλμάζ δεν είναι χαζός. Λέγοντας κατάμουτρα στους ‘Eλληνες ότι ο Τουρκία έκαιγε τα δάση τους, ήξερε ότι κράδαινε ένα κόκκινο πανί μπροστά από έναν ταύρο. Θα προκαλούσε μάλιστα πολύ μεγαλύτερη αντίδραση και κρίση, αν η προσοχή μας δεν είχε διασπασθεί στα δεκάδες μέτωπα κατάρρευσης της χώρας μας. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν είναι Πάγκαλος ή Στρως-Καν, να μη ξέρει τι λέει και τι κάνει. Αν επρόκειτο για απλή ανοησία, είναι η πρώτη που έκανε. Διαφορετικά, η πράξη του υπαγορεύεται από την επιθυμία ανόδου της θερμοκρασίας στα ελληνοτουρκικά και πάντως, ακόμα κι αν δεν υπαγορεύεται, εκεί οδηγεί. 

Ποιος είναι ο “εχθρός”,ποιος είναι ο «σκοπός»;

Ο “ταύρος” δεν ερεθίζεται αναίτια. Η Τουρκία είναι διαρκής απειλή και φορέας γεωπολιτικής και οικονομικής πίεσης στην Ελλάδα (δια των εξοπλισμών). Ο πραγματικός όμως “ταυρομάχος” σήμερα, που θέλει να σκοτώσει τον “ταύρο”, δεν είναι η Τουρκία, είναι οι αγορές, με τη συνεργασία των ηγετών μας. Η τουρκική απειλή, σοβαρή και πραγματική, είναι αστεία μπροστά σε αυτή που εκπορεύεται από τον συνδυασμό αυτών των δύο παραγόντων. Αυτή κυρίως πρέπει να αντιμετωπίσει το έθνος μας, προσέχοντας κυρίως να μην έχει απώλειες, προς την πλευρά της Τουρκίας, να διατηρήσει δηλαδή κυρίως αυτή την περίοδο το status quo. 

Το πρόβλημα είναι όμως ότι απουσιάζει το εθνικό υποκείμενο. Επί μία δεκαετία, το ελληνικό πολιτικό προσωπικό “παπαγάλιζε” την εισαχθείσα θεωρία ότι η Τουρκία θα “εκπολιτισθεί” και η τουρκική απειλή θα εξαφανισθεί από μόνη της, γιατί οι “πολιτισμένοι Ευρωπαίοι” δεν έχουν διεκδικήσεις. Αυτή η ανοησία επέτρεψε να δώσουμε πιστοποιητικό καλής διαγωγής στην ‘Aγκυρα, χωρίς να άρει τις διεκδικήσεις και απειλές της, χάνοντας την ευκαιρία να ανταλλάξουμε το ναι στην ενταξιακή της πορεία, με αξιοπρεπή λύση του κυπριακού και των ελληνοτουρκικών. Παρολίγον μάλιστα να διαλύσουμε μόνοι μας το κυπριακό κράτος με το σχέδιο Ανάν, βρετανοισραηλινής έμπνευσης. Η πολιτική αυτή επέτρεψε στην Τουρκία να γίνει περιφερειακή υπερδύναμη και στην Ελλάδα να βρίσκεται στο σημείο που βρίσκεται, ενώ μας απομόνωσε στην Ευρώπη έναντι των δυνάμεων που έβλεπαν με καχυποψία την τουρκική ένταξη, διευκολύνοντας εντέλει τη συμμαχία Μέρκελ και αγορών κατά της Ελλάδας, το 2009, που οδήγησε στο μνημόνιο. 

Με την ίδια καταστροφική ευκολία που το ελληνικό πολιτικό προσωπικό αποδέχθηκε προ δεκαετίας αυτές τις ανοησίες, “χάβει” τώρα τις σαχλαμάρες, αλλά και επικίνδυνα τυχοδιωκτικές ιδέες, που του “πασάρουν” οι Ισραηλινοί φίλοι. Που έχουν μάλλον εκπλαγεί ακούγοντας τι τους λένε και πως συμπεριφέρονται οι ‘Eλληνες συνομιλητές τους. Φανταστείτε μόνο τι σκέφτεται ο κ. Νετανιάχου, άνθρωπος-ενσάρκωση του πολέμου, όταν ακούει τον κ. Παπανδρέου να του αναπτύσσει την ιδέα της ολυμπιακής εκεχειρίας. Ο Μπέντζαμιν ονειρεύεται να γίνονται πιο συχνά ει δυνατόν Ολυμπιακοί Αγώνες και να τους χρησιμοποιεί για να περισπά την προσοχή από τα δικά του πολεμικά σχέδια, όχι βέβαια να τα σταματάει για να γιορτάσει τα ολυμπιακά ιδεώδη!

Μεγάλο Κουρδιστάν και μεγάλες ανοησίες

Ισραηλινοί πανεπιστημιακοί περιέρχονται εδώ και καιρό κυπριακά και ελληνικά πανεπιστήμια και ινστιτούτα λέγοντας ότι ήρθε το τέλος της Τουρκίας και η ώρα του μεγάλου Κουρδιστάν και προκαλώντας επικίνδυνες “ονειρώξεις εθνικού μεγαλείου” σε χρεωκοπημένους πολιτικούς. Το μεγάλο Κουρδιστάν είναι μια πολύ ωραία ιδέα, όχι για να πραγματοποιηθεί, αλλά για να κινητοποιεί τον μαρτυρικό λαό στην υπηρεσία αλλότριων επιδιώξεων και να πιέζει τα τέσσερα κράτη της περιοχής που ζουν Κούρδοι. Η στρατηγική του βαθέος Ισραήλ είναι ο κατακερματισμός των κρατών, η χρησιμοποίηση του ενός κατά του άλλου, η διαρκής αλλαγή συμμαχιών. 

Για ορισμένους ‘Eλληνες πολιτικούς ο πειρασμός είναι μεγάλος, αντί να ασχοληθούν με την πραγματική επίθεση κατά της χώρας από τις Αγορές, που δεν τολμούν ή δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν, να επιδοθούν σε πολιτικά χρήσιμες ασκήσεις εθνικής υπερηφάνειας σε άλλα μέτωπα, πόσο μάλλον όταν νοιώθουν ότι έχουν τις πλάτες ισχυρών παικτών. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουμε αν οι πλάτες θα είναι εκεί όταν θα τις χρειαστούμε. Δεν ήταν πάντως το 1922 και το 1974.

Τουρκικό ή ισραηλινό προτεκτοράτο: Ιδού η απορία…

Οι τουρκοισραηλινές τριβές συνιστούν αντικειμενικά ευκαιρία για την Ελλάδα και την Κύπρο. Το Ισραήλ χρειάζεται την Κύπρο, την Κρήτη και την Ελλάδα για δικούς του ζωτικούς λόγους. Δεν είναι τυχαίο ότι το σιωνιστικό κίνημα αντιμετώπισε επανειλημμένως την εγκατάσταση του Ισραήλ στη Μεγαλόνησο. Η θρησκευτική σημασία της Ιερουσαλήμ το κατηύθυνε στην Παλαιστίνη. Και οι Βρετανοί, που εδώ και τέσσερις αιώνες (!) αντιμετώπισαν το ενδεχόμενο δημιουργίας εβραϊκού κράτους, αντίβαρου στους Οθωμανούς. 

Τι κάνει μια δύναμη που ενδιαφέρεται για τον χώρο; Αναγνωρίζει το έδαφος. Αν βρει σοβαρούς ηγέτες, σοβαρά κράτη, κυττάει να έρθει σε συνεννόηση μαζί τους. Αν βρει καραγκιόζηδες κυττάει να τους εξαγοράσει, να τους ελέγξει, να τους πουλήσει “φύκια για μεταξωτές κορδέλλες”. Η περυσινή ήδη έκθεση του αμερικανοεβραϊκού Stratfor, είναι ενδεικτική του πως μας βλέπουν. Λέει ότι τέλος η Ελλάδα, θα πρέπει ή να τα δώσει όλα στην Τουρκία ή να βρει προτέκτορα. Και ως προτέκτορα δεν εννοεί βέβαια τη Ρωσία ή την Κίνα. 

Oι παρατηρήσεις έχουν μεγαλύτερη σημασία γιατί υφίστανται μετά βεβαιότητος σχέδια διάλυσης της ΕΕ που αρχίζουν με εξαναγκασμό της Ελλάδας σε αποχώρηση. ‘Oταν έλληνες πολιτικοί μιλάνε απερίσκεπτα για στρατηγική σχέση με το Ισραήλ, χωρίς να αντιλαμβάνονται τη σημασία των όρων και χωρίς οι Ισραηλινοί να ανταποδίδουν, έχουν διερωτηθεί ποια είναι η στρατηγική στόχευση του εβραϊκού κράτους, μιας “κρυμμένης υπερδύναμης”, απέναντι στην ΕΕ και στον αναπόφευκτο γερμανικό ηγετικό ρόλο;

Ως αποτέλεσμα του τρόπου που η ελληνική πολιτική τάξη πραγματοποιεί την φιλοϊσραηλινή στροφή της, όχι μόνο εκθέτει τη χώρα σε πολύ μεγάλους κινδύνους, αλλά και καταστρέφει τη δυνατότητα ισότιμης, επωφελούς συνεργασίας με το Ισραήλ. Δυστυχώς και τη δυνατότητα ενός πνευματικού διαλόγου Ελλήνων και Εβραίων, που θα ήταν πολύ δύσκολος, αλλά και αναντικατάστατης χρησιμότητας για δύο από τους ιστορικότερους λαούς της ανθρωπότητας και, θα λέγαμε χωρίς υπερβολή, παγκόσμιας σημασίας. Δεν συνιστά όμως ασφαλώς προϊόν ειλικρινούς και σοβαρού διαλόγου το “πνευματικό σχέδιο Ανάν” που υπέγραψε η εκκλησία της Κύπρου με τον αρχιραββίνο, περίπου ανασκευάζοντας το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο.

Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, οι κάλπικοι ετοιμάζουν αναίτιους καυγάδες και οδυνηρά διαζύγια.

Konstantakopoulos.blogspot.com

Κόσμος του Επενδυτή

Τα διαγγέλματα της υποτέλειας

Καθηγητού Βασίλη Φίλια, πρώην Πρύτανη Παντείου Πανεπιστημίου.

Τα πρωτοχρονιάτικα μηνύματα των «κεφαλών του έθνους» από εκείνα του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού και του Διευθυντού της Τράπεζας της Ελλάδος ως αυτά των «αρμοδίων υπουργών» και κάποιων σοφολογιοτάτων βουλευτών, αποδεικνύουν ότι η χώρα ποδηγετείται από άσχετους και ημιμαθείς, που ως μοναδικό στόχο τους έχουν θέσει να εξασφαλίσουν στους ξένους «σωτήρες» μας ελεύθερο πεδίο δράσης, εξουδετερώνοντας τις λαϊκές αντιδράσεις με την ανάπτυξη φοβικών συνδρόμων περί ολικής οικονομικής καταστροφής αν δεν ακολουθήσουμε πειθήνια τις μνημονιακες εντολές.

Πρόκειται για τη «λογική» του Δ.Ν.Τ. , της τρόικας και των τοποτηρητών [gauleiter, όπως ελέγοντο επί χιτλερισμού] της Κας Μέρκελ. Μια «λογική» κάθετης συρρίκνωσης των λαϊκών εισοδημάτων και εξώνησης αντί πινακίου φακής όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας σε ξένους «επενδυτές».

Για μία ακόμη φορά οι ανεγκέφαλες «κεφαλές του έθνους» απέδειξαν ότι δεν έχουν ίχνος πολιτικής εντιμότητας και προσωπικής αξιοπρέπειας, διότι αν είχαν θα έπρεπε να μας εξηγήσουν με τα «ελπιδοφόρα» μηνύματα τους γιατί η πολιτική που ακολουθήθηκε απέτυχε παταγωδώς σε όλα ανεξαιρέτως τα σημεία και γιατι παρ όλα αυτά συνεχίζουν ακάθεκτοι την ίδια τακτική.

Τουλάχιστον να μας έδιναν και ένα έστω παράδειγμα στον πλανήτη όπου το μίγμα αυτής της πολιτικής πέτυχε και να μας εξηγήσουν πώς και γιατί η η αποτίναξη αυτής της πολιτικής όπου εφαρμόστηκε [ κλασσικό παράδειγμα η γειτονική μας Τουρκία] οδήγησε σε ανάκαμψη.

Οι περίφημοι «τεχνοκράτες» ενώπιον των οποίων ευλαβώς υποκλίνονται οι πολιτικοί της πενταροδεκάρας απεδείχθη ό,τι δεν γνωρίζουν ότι και ένας  πρωτοετής φοιτητής οικονομικών γνωρίζει, δηλαδή ότι ο στραγγαλισμός των εισοδημάτων επιταχύνει και βαθαίνει αναπόδραστα την ύφεση.

Αγνοούν οι κύριοι αυτοί , διότι διδάχθηκαν τα οικονομικά ως economics και όχι ως Πολιτική Οικονομία και στη διάρκεια της θητείας τους  στη Διεθνή της ληστρικής κερδοσκοπίας , ότι στην κρίση του 29-30’ ο ντόκτορ Σαχτ, ο λόρδος Κέυνς, ο Ρούσβελτ με το New Deal- ακόμα και ο Ομπάμα σήμερα – ακολούθησαν  τον δρόμο της αναθέρμανσης της οικονομίας με ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των μαζών.

Οι σημερινοί «τεχνοκράτες» στην πλειοψηφία τους αντίθετα , ταγμένοι στην υπηρεσία του διεθνούς τραπεζικού και χρηματοπιστωτικού παρασιτικού κεφαλαίου, αφού στάθηκαν ανίκανοι να αντιληφθούν ότι η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, που τόσο ύμνησαν , οδηγεί αναπόφευκτα όχι μόνο σε παγκόσμια κρίση, αλλά και σε κατάργηση της αυτονομίας  της πολιτικής σε διεθνή κλίμακα, που την καθιστά όλο και περισσότερο υποχείρια των κέντρων αποφάσεων και χειρισμών του υπερεθνικού παρασιτικού κεφαλαίου.

                                           * * *

Στη χώρα μας ιδιαίτερα κυριάρχησαν πολιτικά ανθρωπάρια του τύπου Γ. Παπανδρέου, που σε σύμπραξη με άλλα «ηγετικά» στελέχη είδαν την κρίση μόνο ως δημοσιονομικό πρόβλημα, που μπορεί να αντιμετωπισθεί με πτώχευση του λαού και μαζική ανεργία, μία αντιμετώπιση που συνιστά υποθήκη του μέλλοντος του έθνους για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.

Μία υποθήκευση οικονομική στη βάση της, που όμως συνεπάγεται μια τεράστια αιμορραγία λόγω της μετανάστευσης του αξιολογότερου δυναμικού της χώρας [την Τρίτη μέσα σε έναν αιώνα!!] και συνεπακόλουθα την ακόμη μεγαλύτερη πτώση της γεννητικότητας.

Βρισκόμαστε κατά συνέπεια σε μια μειοδοτική και αντεθνική άσκηση πολιτικής και γι αυτό η οργανωμένη αντίδραση απέναντί της συνιστά υπέρτατο και άμεσο πατριωτικό καθήκον.

Ποίες όμως κατευθύνσεις πρέπει να πάρει η αντίδραση αυτή;;;

Τις ακόλουθες:

Πρώτο, την καταγγελία  και την κατάργηση του μνημονίου, που καθιερώνει ένα είδος ληστρικού δανεισμού σε βάρος της χώρας, χωρίς να διευκολύνεται στο παραμικρό η οικονομία της χώρας,

Δεύτερο, την άμεση και επίσημη στάση πληρωμών των ξένων δανείων ως επαχθών, όπως έκανε ο Ισημερινός.

Τρίτο, την αναζήτηση άλλων πηγών δανειοδότησης με απείρως ευνοϊκότερους όρους, που είναι διαθέσιμες, αλλά οι αγοραίες «κεφαλές» του έθνους θέλουν να αγνοούν,

Τέταρτο, Την άμεση κήρυξη της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με ταχύτατη εκπόνηση των όρων αξιοποίησής της όπως έκανε η Κύπρος,

Πέμπτο, Την επαναφορά της απαίτησης εξόφλησης των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων.

Έκτο, την ταχύτατη επενδυτική δραστηριοποίηση του κράτους σε έργα υποδομής,

Έβδομο, τη δικαστική διερεύνηση όλων ανεξαιρέτως των ελληνικής ιδιοκτησίας οφσορ εταιριών και το άνοιγμα των λογαριασμών Ελλήνων καταθετών στην  Ελβετία, την Κύπρο ή όπου αλλού,

Όγδοο,  την ενίσχυση του ρόλου και των αρμοδιοτήτων των οικονομικών εισαγγελέων.

                                                 * * *

Ορθώς τονίζεται ότι ο πολιτικός κόσμος της μεταπολίτευσης εξόφλησε οριστικά και οι όποιοι δουλόφρονες δηλώσεις υποτέλειας προς τους ευρωπαίους και διεθνείς επικυρίαρχους δεν τον σώζουν,

Η κρίση έχει και τα καλά της , διότι αποκαλύπτει το πόσο ανήμπορα και δειλά ανδρείκελα λυμαίνονται την εξουσία και αναγκάζει τους πρωτεργάτες της κλεπτοκρασίας να μιλάνε για πρώτη φορά για την αναγκαιότητα μεταρρυθμίσεων , που οι ίδιοι αυτοί επί δεκαετίες απέφυγαν επιμελώς να κάνουν.

Ο ελληνικός λαός απέδειξε ήδη ότι δεν τελεί «εν υπνώσει» όπως πίστευαν οι λυμεώνες της εξουσίας και του πλούτου της χώρας’ αυτά που θα ακολουθήσουν δεν πρόκειται να ανασχεθούν από τις τρομολαγνικές δηλώσεις των πολιτικών «αρχόντων» της χώρας. Αυτοί έχασαν την έξωθεν καλή μαρτυρία και η απώλεια αυτής είναι οριστική.

Με την υπογραφή Goldman Sachs 2012, Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ “TEΛΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ”

Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Στα πρόθυρα στρατηγικής νίκης στο “πόκερ” του ελληνικού χρέους, νίκης διεθνούς σημασίας, βρίσκεται η αμερικανοεβραϊκή Goldman Sachs, αιχμή του δόρατος της πιο ‘ριζοσπαστικής’ πτέρυγας του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, που επιδιώκει την αναμόρφωση όλου του πλανήτη κατ’ εικόνα και ομοίωση των συμφερόντων του χρήματος και της ανισότητας που ευαγγελίζονται oi Χάγιεκ, Φρήντμαν ή Χάντιγκτον. Στρατηγική νίκη, εφόσον επιβεβαιωθούν, και ελπίζουμε να μη συμβεί, οι πληροφορίες άριστα ενημερωμένων πηγών και των Financial Times, κατά τις οποίες η τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου παρητήθη, στις διαπραγματεύσεις του PSI, από την αξίωση να παραμείνει το ελληνικό χρέος υπό ελληνικό δίκαιο, στη δικαιοδοσία της ελληνικής Βουλής και των ελληνικών δικαστηρίων, όπως είναι σήμερα. 

Η υπαγωγή των ομολόγων στο ελληνικό δίκαιο συνιστά το ισχυρότερο νομικό όπλο της χώρας και τη φέρνει σε εξαιρετικά πλεονεκτική θέση και στα δύο βασικά σενάρια, αυτό της διαπραγμάτευσης για μια ικανοποιητική, συναινετική συμφωνία αναδιάρθρωσης, και αυτό της ρήξης με τους πιστωτές, αν καταστεί αναπόφευκτη. Συνιστά επίσης “ασπίδα” της Ελλάδας για να αποφύγει εξαναγκασμό σε αποχώρηση (δεν υπάρχει νόμιμος τρόπος να εκδιωχθεί) από την ευρωζώνη. Γιατί, σε μια τέτοια περίπτωση, μόνο και μόνο η εισαγωγή του νέου νομίσματος θα οδηγήσει σε αυτόματο πληθωρισμό το χρέος, τις τραπεζικές αξιώσεις. Αντίθετα, αν η Ελλάδα αλλάξει τώρα το δίκαιο σε αγγλικό και φύγει μετά, για οποιονδήποτε λόγο, από το ευρώ, κινδυνεύει να δει το χρέος να διπλασιάζεται ως ποσοστό του ΑΕΠ!

Αυτό εξηγεί γιατί συνιστά βασική επιδίωξη των πιστωτών, πρώτον, να μεταβάλλουν το δίκαιο που διέπει τα ομόλογα, αφοπλίζοντας νομικά την Ελλάδα στον πόλεμο χρέους που υφίσταται και, δεύτερο, να καταστήσουν έγκυρους, με τη ψήφιση από 180 βουλευτές, τους επαχθείς όρους των δανειακών συμβάσεων, που καθιστούν όλη τη χώρα νόμιμη ιδιοκτησία τους. Πρέπει να τα κάνουν αυτά τώρα, πριν οδηγήσουν την Ελλάδα (ή συμβεί από μόνη της) στην επίσημη, τεχνική χρεωκοπία, την κατάρρευση του κράτους και την ενδεχόμενη έξοδο από την ευρωζώνη, ενδεχόμενα από τα οποία δεν αποκλείεται να απέχουμε μόνο πολλές βδομάδες ή λίγους μήνες (όπως και από πιθανή, ανεξέλεγκτη κατάρρευση διεθνών τραπεζών και ευρώ, ανεξαρτήτως Ελλάδας). Αυτό εξηγεί γιατί εξήντλησαν τις δυνατότητες επιρροής και όλους τους ανθρώπους και τις εφεδρείες τους, για να μην γίνουν εκλογές και να σχηματισθεί η κυβέρνηση των τριών αλληλομισούμενων κομμάτων, που δεν μπορεί μεν να κάνει οτιδήποτε άλλο από το να επιδεινώνει γρήγορα κάθε πρόβλημα της χώρας, διαθέτει όμως την αναγκαία, για τη νομιμοποίηση των επαχθών συμβάσεων, κοινοβουλευτική δύναμη.

Σημειωτέον, η εμμονή των τραπεζών στο αγγλικό δίκαιο συνιστά έμμεση πλην σαφή ομολογία ότι δεν πιστεύουν στις αποφάσεις της 26.10, κάτι άλλωστε προφανές ανεξαρτήτως, από δηλώσεις διεθνών πολιτικο-οικονομικών παραγόντων και σχόλια του διεθνούς τύπου. Αν πίστευαν ότι οδηγούν όντως σε ελληνική “σωτηρία”, βιώσιμο χρέος δηλαδή, το αγγλικό ή ελληνικό δίκαίο δεν θα τους ενδιέφερε τόσο πολύ. Θα το “έδιναν” στη διαπραγμάτευση (αν υποθέσουμε ότι γίνεται), αποσπώντας καλύτερους όρους επιτοκίων και αποπληρωμής, περισσότερα χρήματα για τις τράπεζες. Επειδή δεν πιστεύουν, το αντίθετο, σε σωτηρία μέσω 26.10, επείγονται να κατοχυρώσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντά τους προβλέποντας, αν όχι ετοιμάζοντας τη σύντομη καταστροφή του ελληνικού λαού και του ελληνικού κράτους (η πορεία προς αυτή είναι σχεδόν αυτονόητη βιούμενη πραγματικότητα πλέον, για όσους ‘Eλληνες πολίτες δεν βαυκαλίζονται ότι θα σωθούν ατομικώς οι ίδιοι στο ναυάγιο και δεν βάζουν το κεφάλι τους στην άμμο, τρομοκρατημένοι από τον εφιάλτη που βλέπουν γύρω τους με το που ανοίγουν τα μάτια. Φέτος, περάσαμε τα Χριστούγεννα ακούγοντας από τα ραδιόφωνα ιστορίες γκραν γκινιόλ αστέγων και απόρων, με τη φιλανθρωπία να αντικαθιστά το κράτος πρόνοιας. Μέχρι του χρόνου ποιος άραγε θα βρεθεί να αντικαταστήσει τη φιλανθρωπία;). 

“’Αρπαξε το τσεκ πριν σκάσει το καρπούζι”

“’Αρπαξε το τσεκ πριν σκάσει το καρπούζι”. Αυτό το μότο συμπυκνώνει τη στρατηγική της Goldman Sachs, μεγαλύτερης τράπεζας στον κόσμο και αρχιτέκτονα της κερδοσκοπικής επίθεσης κατά της Ελλάδας στην αγορά CDS, το 2009-10, που οδήγησε στο Μνημόνιο. Το (πρώτο από τα) τσεκ, στην περίπτωση που μας αφορά, είναι η αλλαγή του νομικού στάτους του ελληνικού χρέους, όσο για το “καρπούζι”, που αναμένεται να σκάσει, είμαστε εμείς, απαξάπαντες οι ‘Eλληνες πολίτες και οι απόγονοί μας, πλην όσων συνέδεσαν τη μοίρα τους με τους πιστωτές της χώρας. Γι’ αυτό και μοιάζει απολύτως δικαιολογημένος και κατά κυριολεξία ακριβής ο συνάδελφος Σταύρος Λυγερός, που χαρακτήρισε εθνικό έγκλημα, πριν από μία εβδομάδα, από αυτές ακριβώς τις στήλες, την τυχόν συγκατάθεση της κυβέρνησης στη μετάβαση από το ελληνικό στο αγγλικό δίκαιο. 

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η Goldman Sachs, άμεσα υπεύθυνη και κύρια ωφελημένη από τη μεγάλη κρίση των ενυπόθηκων στεγαστικών, που μας οδήγησε εδώ που είμαστε, είναι στη πρωτοπορεία του νέου, χρηματιστικού “καπιταλισμού της καταστροφής”, ειδικευόμενη στο να στήνει φούσκες και μετά να τις σκάει, επωφελούμενη η ίδια και καταστρέφοντας τα θύματά της. Η τελευταία από αυτές είναι η φούσκα του κρατικού χρέους και η, ακόμα πιο επικίνδυνη, φούσκα των CDS στον πυρήνα της. Tην ελληνική φούσκα την έστησε η Goldman Sachs με τη βοήθεια ανθρώπων όπως οι Ντράγκι, Παπαδήμος, Χριστοδούλου και τους ίδιους, αν είναι δυνατόν, εκεί έχουμε φτάσει, χρησιμοποιεί και για να τη “σκάσει” επωφελώς για την ίδια! Ούτε καν αλλαγή προσωπικού δεν είχαμε!

‘Oποιος αναγνώστης επιθυμεί να μάθει περισσότερα για τη Goldman Sachs, μπορεί να διαβάσει το κλασικό άρθρο του Matt Taibbi στο αμερικανικό περιοδικό Rolling Stone, που μεταφράστηκε στα ελληνικά και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Τετράδια”, αρ. 57-58. Είναι κείμενο θεμελιώδους σημασίας για όποιον πολίτη θέλει να γνωρίζει σε ποιόν κόσμο ζει. Μια πληθώρα δημοσιευμάτων του παγκόσμιου τύπου έκτοτε, και δικά μας, του “Κ.τ.Ε”, τεκμηρίωσαν την παρουσία και τον ρόλο των ανθρώπων αυτής της τράπεζας σε όλους του βασικούς πολιτικο-οικονομικούς θεσμούς της Ευρώπης και των ΗΠΑ, ενώ φαίνεται ότι διείσδυσαν ακόμα και στην Κίνα, χρησιμοποιώντας τα υπολείμματα της παλαιάς Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών. Στο παράρτημά της του Χονγκ Κονγκ φημολογείται ότι εργάζονται και ορισμένοι συγγενείς των εγχωρίων, νυν “σωτήρων” μας. 

Aπό τη “φούσκα” του χρέους στη “φούσκα” του κράτους

Τα “τσεκ” όμως είναι πολλά, οδηγούν το ένα στο άλλο και δεν έχουν μόνο οικονομική σημασία. Η δανειακή που έπεται και συνοδεύει το PSI ακυρώνει την ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας, απαγορεύει πρακτικά τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και το δανεισμό από τρίτους, εισάγει τις εμπράγματες εγγυήσεις, με υποχρέωση μάλιστα εκποίησης της κρατικής περιουσίας σε τρέχουσες τιμές και στέλνει σε μη ελληνικά δικαστήρια τις ενστάσεις εγκυρότητας. Είναι σύμβαση που δεν θα υπέγραφε κανείς ιδιώτης υπό οποιεσδήποτε συνθήκες δυσκολίας, πόσο μάλλον κράτος, σύμβαση που ένας έντιμος δικαστής θα έκρινε καταχρηστική.

Το χρέος δεν γίνεται βιώσιμο με τη συζητούμενη συγκεκριμένη συμφωνία αναδιάρθρωσης, που θα πλήξει κυρίως ελληνικές και κυπριακές τράπεζες και ταμεία, καταλήγοντας σε γελοίο ύψος πραγματικού κουρέματος, κάτω του 20%. Οι αρχιτέκτονες της συμφωνίας προβλέπουν χρέος 120% το 2020, δηλαδή μη βιώσιμο και οι προβλέψεις τους απεδείχθησαν μέχρι τώρα πολύ λάθος πάντοτε. 

Ταυτόχρονα, το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο εγκαθίδρυσαν συνειδητά μηχανισμό ανέφικτων δημοσιονομικών στόχων που προκαλεί ύφεση, καθιστά δυσχερέστερη την αποπληρωμή του χρέους, καταργεί το κράτος πρόνοιας αφαιρώντας του τη χρηματοδότηση, υποχρεώνει σε φορολογία δήμευσης και της ιδιωτικής περιουσίας. Οι ‘Eλληνες όχι μόνο γίνονται εσαεί φόρου υποτελείς, αλλά και ο φόρος τείνει διαρκώς να αυξάνεται καθιστώντας αδύνατη την αποπληρωμή του, με την ίδια διαδικασία που οι γαιοκτήμονες αποσπούσαν τα κτήματα των φτωχών αγροτών και τους μετέτρεπαν σε δουλοπάροικους. Τελικά, διατηρείται τύποις το ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, αλλά ως άδειο κέλυφος, στερούμενο μέσων άσκησης κυριαρχίας. Οι συνθήκες που δημιουργούνται ευνοούν τη μετανάστευση των Ελλήνων στο εξωτερικό και την εισαγωγή νέων μαζών εξαθλιωμένων στο δυνάμει “Μπαγκλαντές της Ευρώπης”. Ο Ντομινίκ Στρως Καν, υπέδειξε πέρυσι, απαντώντας στους ‘Eλληνες βουλευτές, που ανησυχούσαν για την ανεργία των νέων, τη μετανάστευση ως μόνη λύση (την εφήρμοσε και ο ίδιος, εγκαθιστάμενος στο Ισραήλ!). 

Η διακοπή της πορείας αυτής και η επαναδιαπραγμάτευση του συνόλου των συμφωνιών συνιστά όρο εθνικής επιβίωσης του ελληνικού λαού και μπορεί να αποτελέσει σπουδαία ιστορική υπηρεσία που θα αναγνωρίσει στην Ελλάδα η Ευρώπη. Δεν γίνεται άλλο να υπερασπίζεται την Ελλάδα ο Χέλμουτ Σμιτ και να μην την υπερασπίζονται οι ‘Eλληνες Πρωθυπουργοί και πολιτικοί. 

Konstantakopoulos.blogspot.com

Δημοσιεύτηκε στον Κόσμο του Επενδυτή

Ένας μικρός ενοριακός απολογισμός την πρώτη ημέρα της νέας χρονιάς

Πολλές φορές στο παρελθόν έχω επιμείνει στην στήριξη του πολυεπίπεδου έργου της Φανερωμένης Χολαργού και ο λόγος είναι ολαφάνερος για όποιον διαβάσει την παρακάτω ομιλία.

βιβλιοπωλείο ¨χωρίς όνομα»

 

«Αυτό που κάνει η Εκκλησία, είναι αυτό που είναι η Εκκλησία για όλους μας: αληθινή μάννα του λαού. Η μεγαλύτερη προσφορά της Εκκλησίας είναι η ίδια η παρουσία της – η αντοχή μας αλλά και η αντίστασή μας να δυναμώσουν στην ψυχή μας». Ένας μικρός ενοριακός απολογισμός την πρώτη ημέρα της νέας χρονιάς.
Αγαπητοί αδελφοί μου,

Η πρώτη μέρα μιας καινούριας χρονιάς προσφέρεται για απολογισμό και προγραμματισμό, για ένα γρήγορο κοίταγμα στο χρόνο που έφυγε και την ενατένιση –με όση αισιοδοξία μπορούμε- της χρονιάς που ανέτειλε.

Η Εκκλησία πρέπει να κάνει απολογισμό; Η Εκκλησία πρέπει να λέει τι προσφέρει;
Φανταστείτε ένα μικρό παιδί που πηγαίνει στη μητέρα του και της λέει: Τι κάνεις εσύ για μένα; Η απάντηση είναι: αυτό που κάνω είναι αυτό που είμαι για σένα, η μητέρα σου, αυτό τα λέει όλα και τα περικλείει όλα.
Αφού η Εκκλησία είναι η μητέρα όλων μας, η μεγαλύτερη προσφορά της είναι η παρουσία της. Το ότι υπάρχει, αυτό και μόνο θα αρκούσε. Το ότι οι πατέρες μας έχτισαν αυτόν τον περικαλλή Ναό της Παναγίας μας, όπου ο καθένας μπορεί από τις 7 το πρωί έως αργά το απόγευμα να έλθει εδώ φέροντας την αμαρτία του, την απελπισία του, τα προβλήματά του, την απογοήτευσή του και να τα εναποθέσει όλα στην εικόνα της Παναγίας, της Μητέρας του Θεού και Μητέρας όλων των ανθρώπων, για να λάβει ανακούφιση, παρηγοριά, ελπίδα, δύναμη για να συνεχίσει τον αγώνα της ζωής.

Παρ΄ όλ΄ αυτά θα ήταν ίσως φρόνιμο κατά τη συμβολική αυτή ημέρα, να θυμηθούμε πώς η Μητέρα μας Εκκλησία, και πιο συγκεκριμένα η ενορία μας, αγωνίζεται να σταθεί εποικοδομητικά δίπλα στον κουρασμένο άνθρωπο της εποχής μας, τον κουρασμένο από την αγανάκτηση και την προδοσία. Όχι για πούμε «Μπράβο» μεταξύ μας, μακριά από εμάς τέτοια αντίληψη, άλλωστε την αποστολή μας προσπαθούμε να επιτελούμε και τίποτε περισσότερο. Απλώς για να ενημερώσουμε υπεύθυνα εκείνους που προβληματίζονται, για να ευχαριστήσουμε εκείνους που συμπαραστέκονται σε αυτό το έργο, για να στηρίξουμε όλους και να στηριχθούμε όλοι.

Η Θεία Λειτουργία, το Μυστήριο των Μυστηρίων, μας συγκεντρώνει κάθε Κυριακή αλλά και κάθε μικρή ή μεγάλη γιορτή γύρω από την ευχαριστιακή τράπεζα, για να προσφέρουμε την αναίμακτη θυσία και να λάβουμε χάρη από τον Θεό. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες ιερές Ακολουθίες της Εκκλησίας μας, τον Εσπερινό, το Μυστήριο του αγίου Ευχελαίου και για τα υπόλοιπα. Για εκείνους που για αντικειμενικούς λόγους δεν μπορούν να συμμετάσχουν στην πρωινή Θεία Λειτουργία τελείται τους χειμερινούς μήνες η Β΄ Θεία Λειτουργία. Τόσο στην Α΄ όσο και στη Β΄ Θεία Λειτουργία ψάλλει βυζαντινή εκκλησιαστική Χορωδία. Κάθε Κυριακή διανέμουμε στο εκκλησίασμα τον Απόστολο και το Ευαγγέλιο σε νεοελληνική απόδοση, για να την καλύτερη κατανόηση των αναγνωσμάτων της θείας λατρείας.
Τελούμε συχνά Ιερές Αγρυπνίες, για τους φιλακόλουθους αδελφούς μας και για τους εργαζόμενους που δεν θέλουν να στερηθούν τον εκκλησιασμό, σε κλίμα κατάνυξης.
Κάθε Τετάρτη απόγευμα ψάλλουμε τον Παρακλητικό Κανόνα προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Αμέσως μετά πραγματοποιείται η Ενοριακή Σύναξη Μελέτης Αγίας Γραφής, με ανάπτυξη, ερμηνεία και απλούστευση των μεγάλων αληθειών της Αγίας Γραφής, που αφορούν στη ζωή και τη σωτηρία κάθε πιστού.
Θείο κήρυγμα. Ο λόγος του Θεού ακούγεται κάθε Κυριακή και μεγάλη εορτή, κατά τη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας, ως λόγος οικοδομής, στηριγμού και ελπίδος.
Το ιερό Μυστήριο της μετανοίας, η Εξομολόγηση, τελείται στην ενορία μας από όλους τους Εφημερίους, προσφέροντας την καταλλαγή με τον Θεό και τον συνάνθρωπο και την ειρήνη της ψυχής.
Έκθεση βιβλίου λειτουργεί μόνιμα πλέον στον Καθεδρικό Ναό μας, με βιβλία πνευματικού περιεχομένου και οικοδομής, καθώς και ειδικές εκδόσεις για γονείς και παιδιά
Επισκεπτόμεθα τους δύο Οίκους Ευγηρίας που υπάρχουν στην ενορία μας, προς στήριξη και ανακούφιση των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας. Οποτεδήποτε μέσα στο χρόνο μας ζητηθεί –και οποιαδήποτε ώρα- προσερχόμεθα στο Θεραπευτήριο, το οποίο υπάρχει στην ενορία μας, στη λεωφ. Μεσογείων, προς ανακούφιση των ασθενούντων αδελφών μας.
Ιδιαίτερη ποιμαντική μέριμνα λαμβάνεται για την πνευματική εξυπηρέτηση του Κοιμητηρίου Χολαργού. Οι επιτετραμένοι Ιερείς μας είναι εκεί για να συμπαρασταθούν, να παρηγορήσουν και να οικοδομήσουν πνευματικά τους πενθούντες αδελφούς.
Μαθήματα βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής, παραδίδονται κάθε Πέμπτη απόγευμα για αρχαρίους και κάθε Δευτέρα απόγευμα για προχωρημένους.
Μαθήματα δημοτικών παραδοσιακών χορών διδάσκονται για παιδιά και ενήλικες, τρία συνολικά τμήματα.
Η φοίτηση σε όλα ανεξαιρέτως τα μαθήματα είναι δωρεάν για όλους.
Για τα παιδιά και τους νέους της ενορίας μας, λειτουργούν οι συντροφιές των Κατηχητικών που αποτελούν μια ζεστή φωλιά, όπου οι νέοι μας εκφράζουν απορίες, συζητούν τους προβληματισμούς τους, γνωρίζουν τον Χριστό, ως τον αληθινό τους Φίλο και Συνοδοιπόρο στη ζωή που τώρα ξεκινούν.
Ο τομέας της νεότητας διοργανώνει ακόμη εορταστικές εκδηλώσεις, πολιτιστικές εξορμήσεις και περιηγήσεις, εκδρομές, εκκλησιασμό των μαθητών της περιοχής μας και πολλές δραστηριότητες για τα παιδιά και τους νέους.
Κάθε Δευτέρα βράδυ πραγματοποιείται σύναξη για φοιτητές, νέους επιστήμονες και εργαζόμενους, μια προσφορά αγάπης στους νέους ενορίτες μας, που μας κάνουν την τιμή να προσεγγίζουν, με απαιτήσεις, την εκκλησιαστική μας κοινότητα
Κάθε Κυριακή πρωί, αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία, σύζυγοι, γονείς και νέοι συναντώνται στο ενοριακό Αρχονταρίκι, με στόχο την επικοινωνία, την ανταλλαγή απόψεων και προβληματισμών, τη διδασκαλία του ενός κυρίως από τα λάθη και τις παραλείψεις του άλλου, αλλά και το μοίρασμα του οράματος για μια ζωντανή ενορία σε καιρούς δύσκολους.

Διάφορες εκδηλώσεις μέσα στο χρόνο με την ευκαιρία των θρησκευτικών και εθνικών εορτών, στο Πνευματικό Ενοριακό Κέντρο, συναυλίες βυζαντινής μουσικής, εκθέσεις βιβλίου και χειροτεχνημάτων, η ιστοσελίδα της ενορίας μας στο Διαδίκτυο, με υψηλή επισκεψιμότητα, η ηλεκτρονική αποστολή της ΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ κάθε εβδομάδα σε εκατοντάδες παραλήπτες, για την καλύτερη προετοιμασία εν όψει της κυριακάτικης Θ. Λειτουργίας, προσκυνήματα σε Ιερές Μονές και τόπους ιερούς, εκδήλωση προς τιμήν των εκπαιδευτικών στην εορτή των Τριών Ιεραρχών, η συνδιοργάνωση με συλλόγους και βιβλιοπωλεία της περιοχής μας εξαιρετικών εκδηλώσεων με πολύ ενδιαφέρουσες ομιλίες, και άλλες ευκαιρίες δίνουν, μεταξύ των άλλων, και τη δυνατότητα γνωριμίας και επικοινωνίας, σε καιρούς που οι διαπροσωπικές σχέσεις χαρακτηρίζονται από υπερβολική ψυχρότητα.

Πρέπει να αγωνιστούμε ακόμη περισσότερο για να είναι η ενορία μας μια οικογένεια, η οικογένεια του Θεού στη γη.

Το Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο και η νέα δραστηριότητα του, το Κέντρο Ενοριακής Αγάπης, είναι υπεύθυνο για κάθε ενορίτη που πραγματικά έχει οιανδήποτε ανάγκη σε υλική, ηθική ή άλλου είδους βοήθεια και συμπαράσταση.
Δίδει κάθε μήνα οικονομικά βοηθήματα σε ενδεείς ενορίτες μας καθώς και σε φοιτητές και σπουδαστές, τσάντες με τρόφιμα, φάρμακα, είδη πρώτης ανάγκης και είδη καθαριότητος, ρούχα, υποδήματα, παιχνίδια για τα παιδιά, έκτακτα βοηθήματα στις γιορτές, πληρώνει ενοίκια, λογαριασμούς, σχολικά είδη, ιατρικές εξετάσεις, φροντιστήρια, βιβλία. Τη χρονιά που μας πέρασε 1021 τσάντες με τρόφιμα δόθηκαν σε αδελφούς μας.

Με την ενοριακή Τράπεζα Αίματος προσφέρει ουσιαστική βοήθεια στις ανάγκες αίματος των ασθενών στα νοσοκομεία. Βοηθάμε Ιδρύματα και φορείς και εκτός της ενορίας μας, συνολικά δόθηκαν 226 μεγάλες κούτες με ρουχισμό, υποδήματα και παιχνίδια σε διάφορα Ιδρύματα και κοινωφελείς οργανισμούς. Ενώ ετοιμάζονται νέες δομές και καινοτόμα προγράμματα. Άμεσα θα παρασκευάζονται καθημερινά 50 μερίδες ζεστού φαγητού, για να διανέμουμε στους έχοντας ανάγκη συνανθρώπους μας.

Κανένας αδελφός μας, που όντως έχει ανάγκη, δεν φεύγει με άδεια χέρια από το Ναό μας. Ο κοινωνικός μηχανισμός της ενορίας μας, με ευαισθησία και διακριτικότητα, κινείται άμεσα για την κάλυψη κάθε ανάγκης που μας γίνεται γνωστή. Είναι κι αυτό έργο της Μάννας Παναγιάς στα παιδιά της. Για μας δεν υπάρχουν παιδιά ενός κατώτερου θεού, είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου Θεού Πατέρα, και φροντίζει Εκείνος –δια των εθελοντών και αυτής της ενορίας- για την ανακούφισή τους. Πρέπει δε να σημειώσουμε ότι στους δύσκολους καιρούς μας περισσεύει μεν η ανέχεια, αλλά συγκινεί αφάνταστα η ανθρωπιά: οι ενορίτες μας προσέφεραν σημαντικά ποσά στον φετεινό Έρανο Αγάπης καθώς και πολύ μεγάλες ποσότητες τροφίμων και καθαρά ενδύματα για τους αδελφούς μας. Αισθανόμαστε επιτακτική την ανάγκη να τους ευχαριστήσουμε όλους με τη καρδιά μας !
Σε όλα τα παραπάνω θέλω να προσθέσω την ανύστακτη μέριμνά μας για τον ευπρεπισμό του Ιερού Ναού μας, τον εξωραϊσμό του εσωτερικά και εξωτερικά, ώστε ο χώρος αυτός, το Σπίτι της Παναγίας μας να είναι νοικοκυρεμένο και λαμπρό.
Δεν θα παραλείψω τέλος να σημειώσω μια ιδιαίτερη ευλογία του Θεού στη χρονιά που πέρασε, δηλ. τη δωρεά προς το Ναό μας, από ευσεβή οικογένεια του Χολαργού, μιας ιστορικής λειψανοθήκης του 1817 με 13 λείψανα μεγάλων Αγίων της πίστεώς μας. Είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός της Φανερωμένης!

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, σε λίγες μέρες συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια που έφυγε για το επουράνιο Θυσιαστήριο, στο τελευταίο του πρωτοχρονιάτικο μήνυμα, στην ανατολή του 2008, προφητικά έγραφε:

ΚΑΘΕ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ συμβατική αφετηρία μιας νέας προσπάθειας. Κανείς ασφαλώς δεν θέλει να ζει σ’ ένα κόσμο παρακμής, αντιφάσεων, αλληλοσυγκρουομένων συμφερόντων, αδικίας και αμοραλισμού.

Η κατάσταση δεν αλλάζει μαγικά και μηχανικά. Χρειάζεται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν Αντίσταση. Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και στους αγώνες μας. Οι αναθεωρητές πολύ κακή συγκυρία επέλεξαν για να γκρεμίσουν από τις καρδιές των Ελλήνων τα κάστρα των θυσιών.

ΣΤΑΘΗΤΕ ΟΛΟΙ ΟΡΘΙΟΙ στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ’ επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει.

Λόγια επίκαιρα την Πρωτοχρονιά του 2008. Λόγια ακόμη πιο επίκαιρα την Πρωτοχρονιά του 2012!
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ νιώθουμε επιτακτική την ανάγκη να υπερασπιστούμε αυτά ακριβώς: την αλήθεια, την παράδοση, την πίστη, τα ιδανικά μας, την αξία του ανθρώπινου προσώπου, την αλληλεγγύη, την πατρίδα μας, τους νέους μας, το μέλλον και τα οράματα που δεν πρέπει να σβήσουν. Για να υπερβούμε το ανθρωπίνως δυνατό, για να ανοίξουμε δρόμους λυτρωτικούς εκεί που όλα φαίνονται κλειστά και ζοφερά, Ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει, φτάνει να Τον εμπιστευθούμε και πάλι, να συνέλθουμε από την ταραχή, να ανανεώσουμε τη βεβαιότητά μας ότι ο Χριστός είναι η αληθινή και μοναδική ελπίδα των ανθρώπων.

Μαζί με τις πατρικές ευχές του Μακαριωτάτου Ποιμενάρχου μας, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, εκ μέρους των Ιερέων, των εκκλησιαστικών επιτρόπων και όλων των συνεργατών του Ιερού Ναού μας εύχομαι από καρδιάς, η αντοχή μας αλλά και η αντίστασή μας να δυναμώσουν στην ψυχή μας κατά την εορταστική αυτή περίοδο και να στηριχθούμε στο έτος που άρχισε και φαίνεται επώδυνο. Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Θεού, του Νηπιάσαντος Θεού της αγάπης και της δικαιοσύνης. Με γαλήνια καρτερία ο νέος χρόνος σε όλους. Χρόνια πολλά και αγιασμένα.

Αρχιμανδρίτης Συμεών Βενετσιάνος
Προϊστάμενος του Καθεδρικού Ιερού Ναού Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού

(Ομιλία την 1η Ιανουαρίου 2012 στον Ιερό Ναό κατά τη Θεία Λειτουργία. Ακολούθησε η Δοξολογία για το νέο έτος και η κοπή της ενοριακής βασιλόπιτας)

http://www.faneromenihol.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1437:2012-01-02-11-10-22&catid=147:–2012&Itemid=180

Οι «φιλίες» των κοιτασμάτων…

Ο Βαγγέλης Πισίας μιλά για τη συμμαχία της Ελλάδας και της Κύπρου με το Ισραήλ, με φόντο τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων (φυσικό αέριο και πετρέλαιο). Εξηγεί γιατί η συγκεκριμένη φιλία είναι επιζήμια για την Ελλάδα όχι μόνο σε ηθικό, αλλά ακόμα και σε οικονομικό επίπεδο, ενώ διερωτάται αν πραγματικά πιστεύει κανείς ότι το Ισραήλ θα μας στηρίξει σε μια ενδεχόμενη ένταση με την Τουρκία.

Πάντως ενώ η κυβέρνηση Παπανδρέου ανέμενε βοήθεια από τα εβραϊκά οικονομικά λόμπι και χρηματαγορές, αυτή δεν ήρθε ποτέ.
Την ίδια στιγμή ο αραβικός κόσμος «βράζει». Η Κρήτη συνορεύει με την Αίγυπτο και τη Λιβύη, αλλά οι παραδοσιακά καλές σχέσεις με τους Άραβες θυσιάζονται για χάρη των Ισραηλινών χωρίς να υπάρχει το παραμικρό ενδιαφέρον, ούτε καν για την ελληνική παροικία στην Αλεξάνδρεια.

Η σφαγή των Παλαιστινίων περνά στα «ψιλά» και τα ραντεβού του Ανδρέα Παπανδρέου με τον Αραφάτ είναι πια ξεχασμένο παρελθόν. Κι όμως εκτός από ανήθικη και ανιστόρητη η στάση αυτή είναι και οικονομικά ασύμφορη, καθώς η Αίγυπτος έχει τα δεκαπλάσια κοιτάσματα σε σχέση με την Κύπρο και το Ισραήλ.

«Θέλουμε να γίνουμε Έλληνες»

Δημοσιεύτηκε: Ιανουάριος 01 2012 22:50 Ενημερώθηκε: Ιανουάριος 02 2012 09:56

Μέσω διαδικτύου Ευρωπαίοι πολίτες που θέλουν να εκφράσουν την στήριξή τους προς την Ελλάδα σε αυτή τη δύσκολη περίοδο της κρίσης, ξεκίνησαν το «Κίνημα της Νάντης» και καταθέτουν αιτήσεις στις κατά τόπους πρεσβείες της Ελλάδας για να αποκτήσουν και την ελληνική υπηκοότητα.

Στην ιστοσελίδα jesuisgrec.blogspot.com, δημοσιεύεται το κείμενο που έχει ονομαστεί «Η έκκληση της Νάντης» (από την ομώνυμη πόλη της Γαλλίας ξεκίνησε η πρωτοβουλία αλληλεγγύης προς την Ελλάδα) με το σλόγκαν «Έίμαι και εγώ Έλληνας».

Οι αιτήσεις καθημερινά αυξάνονται παραδέχονται οι αρμόδιοι, ενώ η φιλελληνική τάση διογκώνεται, αντίθετα με άλλα κινήματα.

«Πράγματι υπάρχει αυτό το φαινόμενο να ζητείται διπλή υπηκοότητα εις ένδειξη συμπαράστασης μέσω ενός κειμένου που έχει ουμανιστικά χαρακτηριστικά. Μέχρι στιγμής έχουν συγκεντρωθεί 180 συνολικά αιτήματα στα προξενεία μας», αναφέρει στην εφημερίδα «Το Έθνος της Κυριακής»ο κ. Ευθύμιος Αραβαντινός, εκπρόσωπος Τύπου στην ελληνική πρεσβεία στο Παρίσι.

«Τα περισσότερα ηλεκτρονικά μηνύματα έφτασαν την περίοδο των Κανών και δηλώνουν την αλληλεγγύη τους, όμως μηνύματα εξακολουθούν να έρχονται.

«Είδα το κείμενο στο ίντερνετ, το υπέγραψα και το έστειλα σε φίλους. Μου αρέσει πολύ η Ελλάδα, η φιλοσοφία της και ο χαμογελαστός λαός της. Έχω άλλωστε πολλούς φίλους Έλληνες», λέει στο «Έθνος της Κυριακής» η συγγραφέας Κατρίν Ντεπισί, η οποία πριν από τρία χρόνια απέκτησε σπίτι στην Κρήτη κοντά στην Αλμυρίδα του Αποκόρωνα.

Αν και επίκεντρο της φιλελληνικής κίνησης είναι η Γαλλία, ανάλογα αιτήματα προωθούνται και σε άλλες χώρες, όπως στην Ολλανδία.

Σύμφωνα με το γραφείο Τύπου της πρεσβείας στη Χάγη, υπήρξαν ήδη αιτήματα ανθρώπων που «αισθάνονται Έλληνες στην καρδιά» και καθημερινά οι αιτήσεις παρουσιάζουν αυξητική τάση.

Αναλυτικά το κείμενο της συμπαράστασης

«Είμαστε εξαγριωμένοι από την ταπείνωση στην οποία υπόκειται ο ελληνικός λαός. Αγανακτισμένοι από τη δειλία και την έλλειψη οράματος των δυτικών κυβερνήσεων ενάντια στη δικτατορία των χρηματαγορών και εξαγριωμένοι από την ταπείνωση στην οποία υπόκειται σήμερα ο ελληνικός λαός, κατηγορούμενος αδιάντροπα για ασωτία και απάτη, συλλογικά υποδεικνυόμενος ως ένοχος χωρίς να μπορέσει να αυτοϋπερασπιστεί, καταδικασμένος σε μία ατελείωτη λιτότητα και στη μετάνοια με όρους που θυμίζουν τον λόγο του στρατάρχη Πετέν το 1940 για την ηθική τάξη.

Δεν ξεχνάμε ότι αυτοί που σήμερα θυσιάζουν την Ελλάδα στον βωμό της κερδοσκοπίας, κάνοντας πως ελπίζουν ότι ο οικονομικός φασισμός θα ικανοποιηθεί με αυτήν τη μικρή χώρα και ότι οι ίδιοι θα γλιτώσουν.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που εγκατέλειψαν την Τσεχοσλοβακία στον Αδόλφο Χίτλερ στο Μόναχο το 1938, ελπίζοντας πως θα του αρκούσε αυτή η καινούργια λεία που του προσέφεραν, αφού είχαν πριν παρατήσει τη δημοκρατική Ισπανία.

Δεν αντέχουμε πια να βλέπουμε τους νεόπλουτους (1% του πληθυσμού παγκοσμίως) να θριαμβεύουν, αγνοώντας το αληθινό ηθικό χρέος που η Ανθρωπότητα οφείλει στο ελληνικό έθνος, διότι έδωσε στη Ευρώπη τον πρώτο σπόρο μιας άμεσης δημοκρατίας βασισμένης ακριβώς στην κατάργηση των χρεών και στη χειραφέτηση των πολιτών από τη δουλεία τους, πριν από 2.500 χρόνια».

http://news247.gr/ellada/eidiseis/theloyme_na_ginoyme_ellhnes.1558904.html