Η παντοδυναμία των ηλιθίων

Του Περικλή Κοροβέση

Κατά κανόνα οι άνθρωποι παίρνουν την πραγματικότητα ως δεδομένη. Σου λένε: «Ετσι είναι τα πράγματα, έτσι τα βρήκαμε και έτσι πάντοτε ήταν».

Και αφού λοιπόν τα πράγματα είναι ίδια και απαράλλαχτα, μήπως πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να προσαρμοστούμε, όσο γίνεται καλύτερα, και να κοιτάξουμε να βελτιώσουμε τη θέση μας, όσο γίνεται καλύτερα;

Και αυτό σημαίνει, κατά κανόνα, κυνήγι χρημάτων, σπίτι, αυτοκίνητο, δάνειο και κατανάλωση μέχρις εσχάτων και πλήρης αδιαφορία για την κοινωνία και τον διπλανό μας.

Και δημιουργούνται ανεπαίσθητα τείχη γύρω μας για να μας προστατέψουν από τον ξένο και τον διαφορετικό, που δεν είναι σαν κι εμάς, άρα είναι μια εν δυνάμει απειλή, αφού η ύπαρξη του άλλου, με το «αλλιώτικο» που είναι, βάζει υπό αμφισβήτηση το κανονικό που είμαστε εμείς. Αυτοί οι άνθρωποι δημιουργούν και μια δικιά τους γλώσσα.

Είναι κατά κανόνα πομποί και καθόλου ή ελάχιστα δέκτες. Είναι σίγουροι πως ξέρουν, γι’ αυτό δεν κάνουν τον κόπο να ακούσουν τι λένε οι άλλοι, γιατί εκ των προτέρων είναι πεισμένοι πως οι άλλοι δεν ξέρουν ή, στην καλύτερη περίπτωση, είναι διαφορετικοί.

Αυτή η μεγάλη κατηγορία ανθρώπων έλκεται από τα κόμματα εξουσίας και ψηφίζει σαν να παίζει τις οικονομίες της -αλλά με κομπίνα- στο Χρηματιστήριο.

Και αυτοί οι άνθρωποι πόνταραν λάθος μια φορά, μπορεί να το διορθώσουν τζογάροντας στο επόμενο ή στο μεθεπόμενο κόμμα εξουσίας, πριν καταλήξουν στο συμπέρασμα πως όλοι είναι «ίδιοι» και αρχίσουν να προαλείφονται για ψήφο στη Χρυσή Αυγή.

Το βασικό επιχείρημα είναι: «Τους δοκιμάσαμε όλους. Να δοκιμάσουμε και αυτούς». Στον αντίποδα αυτής της πλειονότητας υπάρχει και μια μειονότητα που βάζει πάντα ένα «γιατί» και θέτει μια σειρά από ερωτήματα, συχνά με την περιέργεια ενός παιδιού.

Αυτοί οι άνθρωποι κατά κανόνα είναι ενοχλητικοί. Και όταν, μάλιστα, αρχίζουν και δίνουν τις δικές τους απαντήσεις και αποδεικνύουν πως τα πράγματα θα μπορούσε να ήταν και αλλιώς, και αναλαμβάνουν δράση για να αλλάξουν μια άδικη κατάσταση, τότε γίνονται επικίνδυνοι… Δεν έχουμε μάθει ποτέ, τίποτα, από την ιστορία των εκτελεσθέντων και το δίκιο τους, γιατί;

Και εδώ, άθελά μου, έκανα μια άλλη προσέγγιση για το τι είναι Δεξιά και Αριστερά. Μια διάκριση που ποτέ δεν θα πάψει να υπάρχει, όσο κι αν πια, αυτές οι ορολογίες, συχνά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Οι κρατικοποιήσεις που έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής την πρώτη περίοδο της Μεταπολίτευσης ήταν αριστερή ή δεξιά πολιτική;

Το ξεπούλημα της εθνικής, κοινής περιουσίας αυτού του λαού που κάνει η κυβερνώσα ομάδα Τσίπρα, είναι δεξιά ή αριστερή πολιτική;

Μιας περιουσίας που δεν είναι του κράτους, αλλά του λαού; Εδώ ποιος από τους δύο υπηρέτησε το κοινό καλό και ποιος υπηρέτησε το Κεφάλαιο; Η απάντηση δική σας. Υπουργός της σημερινής κυβέρνησης έχει παραδεχτεί πως η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή.

Με κάποιες προϋποθέσεις, να συμφωνήσω μαζί του. Αφού λοιπόν η χώρα βρίσκεται υπό ξένο ζυγό, τότε σημαίνει πως έχουμε μια κυβέρνηση δωσίλογων την οποία υπηρετεί ο εν λόγω υπουργός. Κουίσλινγκ και αριστερός γίνεται; Φαίνεται πως στην Ελλάδα τα πάντα είναι δυνατά.

Και ο καθένας όπως βολεύεται, ελλείψει κριτικής σκέψης, ενός λαού εν υπνώσει. Οι βλάκες εξαιρούνται, γιατί δικαιώνονται. Αλλά ας γυρίσουμε στα καθ’ ημάς και να δούμε μερικά δεδομένα όπου στηρίζεται η σημερινή ελληνική πολιτική.

Και να πάρουμε μερικά στερεότυπα που αναπαράγονται αμάσητα από τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά. «Ελάφρυνση χρέους», «Αξιολόγηση», «Κουαρτέτο», «Επενδύσεις», «Ιδιωτικοποιήσεις».

Αυτά γεννούν μια ακατάσχετη λογοδιάρροια τόσο σε εκτενή ρεπορτάζ που αλληλοτροφοδοτούνται όσο και σε πληκτικά πάνελ, σχεδόν πάντα με τους ίδιους πανελολόγους που αναλύουν το τίποτα χωρίς ποτέ να βάζουν ένα γιατί. Και τα ερωτήματα που θέτει ο κόσμος των «Γιατί-δων» είναι πολλά και αναπάντητα. Χρέος: Σύμφωνοι.

Αλλά πριν το πληρώσουμε, ας μάθουμε πώς δημιουργήθηκε. Μήπως πληρώνουμε τα χρέη της χούντας για τα έξοδα που έκανε για εκτελέσεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις και εξορίες;

Αξιολόγηση: Θα δεχόταν ποτέ μία κυρίαρχη χώρα, π.χ. Γερμανία, Γαλλία κ.λπ., ένα διεθνές κουαρτέτο να την αξιολογεί σαν να ήταν δημόσιος υπάλληλος; Καλές οι επενδύσεις. Αλλά επενδύσεις έχουμε και στο Πακιστάν, στο Μπαγκλαντές, στη Μαλαισία κ.α.

Πλούτισαν αυτές οι χώρες; Μήπως όταν λένε επενδύσεις εννοούν στρατόπεδα εργασίας; Δώδεκα ώρες εργασίας την ημέρα, τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες τον χρόνο και αμοιβή λιγότερο από πενήντα λεπτά την ώρα. Αυτή είναι η προοπτική μας;

Αν ένα λιμάνι, ένα αεροδρόμιο, μία ΔΕΚΟ είναι κερδοφόρα για τον ελληνικό λαό, τότε γιατί τα δίνουμε; Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει πως μόνο διεφθαρμένες κυβερνήσεις Τρίτου Κόσμου το πράττουν αυτό, με αντικειμενικό σκοπό τη μίζα.

Ωραία δουλειά, πουλάς κάτι που δεν είναι δικό σου και τα κονομάς γερά.

Μήπως αυτό σήμερα είναι το ανώτατο στάδιο της πολιτικής; Και μήπως αυτά εκφράζει η καλή μας αριστερή κυβέρνηση, με το επαγγελματικό χαμόγελο του Τσίπρα;

https://www.efsyn.gr/arthro/i-pantodynamia-ton-ilithion

 

Κοροβέσης, Περικλής, 1941-

Ο Περικλής Κοροβέσης γεννήθηκε το 1941 στο Αργοστόλι. Σπούδασε θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Roland Barthes και παρακολούθησε μαθήματα με τον P. Vidal Naquet στο Παρίσι. Από μικρή ηλικία μετείχε ενεργά στο μαχητικό δημοκρατικό κίνημα της Αριστεράς. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε επί χούντας. Το πρώτο του βιβλίο, «Ανθρωποφύλακες» (1969), μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Εκτός από πεζά, έχει γράψει θέατρο, παιδικά και, τελευταία, ποίηση. Παράλληλα με τη συγγραφική του δραστηριότητα, διατηρεί μόνιμες στήλες στην «Ελευθεροτυπία» και στην «Εποχή’ και στο περιοδικό «Γαλέρα». Μεταξύ 2007-2009 διετέλεσε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ περιφέρεια Αθηνών. Έργα του: «Ανθρωποφύλακες» (μαρτυρία), Στοκχόλμη 1969 «Κοινός τόπος» (κείμενα), 1976 «Περιγραφή AGCTTGA+TCGAACT» (Είκοσι πέντε κείμενα του Π. Κοροβέση, δεκατρείς ζωγραφιές του Χρόνη Μπότσογλου), 1980 «Γύρω από το νησί η θάλασσα» (μυθιστόρημα), 1982 «Η συνέλευση των ζώων» (μουσικό παραμύθι-μουσική Γ. Κουρουπού), 1983 «Ο Γιαννάκης και η Μαρδίτσα» (παραμύθι), με εικονογράφηση Κ. Δίγκα, 1986 «Ατάμ Αλ’ Ακ» (μουσικό παιδικό θέατρο-μουσική Π. Περράκη) 1987 «Τango Bar» (θεατρικό), 1988 «Εμπορία ειδήσεων» (άρθρα 78-90), 1990 «Επιχείρησις Ιουδίθ» (θεατρικό), 1992 «Γυναίκες ευσεβείς του πάθους» (μυθιστορήματα), 1995 «Μ’ εξακόσιες λέξεις» (συλλογή κειμένων), 1996 «Νοσταλγία μνήμης» (αφήγημα), 1999 κ.ά.

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ (2015) Στο κέντρο του περιθωρίου, Opportuna (2013) Ανθρωποφύλακες, Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων (2013) Παράπλευρες καθημερινές απώλειες, Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων (2009) Αριστερή ανακύκλωση, Εμπειρία Εκδοτική (2008) Γύρω από το νησί η θάλασσα, Ποταμός (2007) Ανεπίδοτοι έρωτες, Ηλέκτρα (2007) Ανθρωποφύλακες, Ηλέκτρα (2004) Κούκλα από πορσελάνη, Ηλέκτρα (2004) Τρομοκρατία και άλλα δαιμόνια, Ηλέκτρα (1999) Νοσταλγία μνήμης, Ελληνικά Γράμματα (1998) Γυναίκες ευσεβείς του πάθους, Γνώση (1998) Κοινός τόπος, Εκδόσεις Καστανιώτη (1996) Μ’ εξακόσιες λέξεις, Εκδόσεις Καστανιώτη (1994) Ανθρωποφύλακες, Γνώση (1991) Επιχείρησις Ιουδίθ, Γνώση (1990) Εμπορία ειδήσεων, Γνώση (1988) Tango Bar, Γνώση (1986) Ο Γιαννάκης και η Μαρδίτσα, Γνώση (1983) Ανθρωποφύλακες, Κάλβος (1982) Γύρω από το νησί η θάλασσα, Ιθάκη (1980) Περιγραφή AGCTTGA+TCGAACT, Ιθάκη Συμμετοχή σε συλλογικά έργα (2013) Η άμεση δημοκρατία στον 21ο αιώνα, Νησίδες (2010) Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική, Διάπυρον (2010) Οι άνθρωποί μου, Ποταμός (2005) Οι παπαγάλοι δεν διαβάζουν βιβλία, Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός (1998) Εντός σχεδίου (;), Κέδρος (1998) Το καρότσι, Εκάτη (1981) Το παιχνίδι, Επικαιρότητα

Κριτικογραφία

H πανούκλα του ναζισμού [Lord Russell of Liverpool, Η μάστιγα του ναζισμού], «Εφημερίδα των Συντακτών», 28.9.2013 Η κρυπτεία των οδηγών [Δημήτρης Ψαρράς, Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής], «Εφημερίδα των Συντακτών», 8.6.2013 Zωή και θάνατος στα ρεμπέτικα [Νίκος Παπαχριστόπουλος, Ρεμπέτικα τραγούδια], «Εφημερίδα των Συντακτών», 3.5.2013 Παγκοσμιοποιημένες κυβερνήσεις δωσιλόγων [Ανοίγουμε τα βιβλία του χρέους!], «Ελευθεροτυπία», 10.12.2011 Σελίδες μνήμης [Μαρία Καραγιώργη, Κώστας Καραγιώργης (1905-1955)], «Ελευθεροτυπία», 13.8.2011 Οι παγκόσμιοι τοκογλύφοι [Howard Zinn, Αυτοβιογραφία], «Ελευθεροτυπία», 14.5.2011 Η Ιστορία κάνει λάθη; [Μαρία Καραγιώργη, Κώστας Καραγιώργης (1905-1955)], «Ελευθεροτυπία», 22.4.2011 Η κραυγή του λαού – Ιστορίες από την Παρισινή Κομμούνα [Βωτρέν, Η κραυγή του λαού], «Ελευθεροτυπία», 19.3.2011 Καπιταλισμός σίριαλ – κίλερ [Ναόμι Κλάιν, Το δόγμα του σοκ], «Ελευθεροτυπία», 5.3.2011 Μνημόσυνο Χάρη Λύτα [Χάρης Λύτας, Χωρίς ανάγκες σώμα], «Ελευθεροτυπία», 29.1.2010 Στο ψευδοκράτος των Αθηνών [Γιώργος Πίττας, Η αθηναϊκή ταβέρνα], «Ελευθεροτυπία», 2.1.2010