Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ … αγόρασαν το Αιγαίο (ενεργειακά) !

Ιδού γιατί κανείς δεν θέλει σε πλήρη ανάπτυξη την τουριστική βιομηχανία της Ελλάδας, αφού κάτι τέτοιο θα εμπόδιζε τους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς να έχουν το στόλο τους στο Αιγαίο … χωρίς να ενοχλεί! Τώρα με πρόσχημα ότι θα φυλάνε την περιβόητη ΑΟΖ μας (που δεν αναγνωρίζεται μην τυχός και μας κάνει πόλεμο η Τουρκία), οι πολεμικές μηχανές της υπερ-συμμαχίας ΗΠΑ – ΙΣΡΑΗΛ …τρούπωσαν με τη βοήθεια της συγκυβέρνησης, το ΔΝΤ και της τρόικα!

Tην ώρα που αύριο στο Καβούρι της Βουλιαγμένης θα υπογράφεται η τριμερής ενεργειακή συμφωνία Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου με εγγυήτρια δύναμη τις ΗΠΑ διά του ειδικού απεσταλμένου του αμερικανικού ΥΠΕΞ,  Ρίτσαρντ Μόρνινγκσταρ, στην Ανατολική Μεσόγειο, από την Κρήτη μέχρι την Χάϊφα θα βρίσκεται σε εξέλιξη μια τεράστια τριμερής αεροναυτική άσκηση ΗΠΑ-Ελλάδος-Ισραήλ με «εικονικό εχθρό» μια δύναμη που στο σενάριο της άσκησης έχει πολύ μεγάλες επιχειρησιακές ομοιότητες με τις τουρκικές αεροναυτικές δυνάμεις!

 

Η άσκηση “Noble Dina” που αρχικά επρόκειτο να διεξαχθεί μέσα στον Απρίλιο, όπως πέρσι, αποφασίστηκε να συμπέσει με την υπογραφή της ενεργειακής συνεργασίας των τριών χωρών της Α.Μεσογείου και να σταλεί κατ’αυτό τον τρόπο ένα μήνυμα ότι εκτός από την ενεργειακή υπάρχει και ισχυρή στρατιωτική σύμπραξη.

Αποδέκτης του μηνύματος – ποιος άλλος – η Άγκυρα, η οποία στην παρούσα φάση «βρίσκεται απέναντι» από τα συμφέροντα Ισραήλ και ΗΠΑ ή για την ακρίβεια επέλεξε να «βρίσκεται απέναντι». Και όλα αυτά λίγες ημέρες μετά τις απειλές της Άγκυρας που αποκάλυψε το defencenet.gr το περασμένο Σάββατο ότι «Θα γίνει στην Ανατολική Μεσόγειο ότι έγινε και στο Καρντάκ (Ίμια)».

Εν πάση περιπτώσει ο συμβολισμός είναι τρομακτικά ισχυρός και η άσκηση που ξεκίνησε σε ότι αφορά το τακτικό σκέλος της από χθες Δευτέρα (αύριο Τετάρτη ξεκινά το ουσιαστικό της μέρος), το οποίο θα διαρκέσει μέχρι την Πέμπτη 5 Απριλίου.

Η άσκηση ξεκινά από την αμερικανική βάση της Σούδας,  περνάει νότια από τη Μεγίστη και τις ακτές της Κύπρου και φτάνει μέχρι τις ακτές του Ισραήλ.  Πέρσι συμμετείχαν 8 πλοία επιφανείας, 2 υποβρύχια, ελικόπτερα και αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, αλλά κι ελληνικά 4 μαχητικά F-16 Block 52+και ολοκληρώθηκε μεταξύ 3 και 14 Απριλίου στην ίδια ακριβώς περιοχή.

Η άσκηση  μέχρι το 2010 διεξαγόταν αυστηρά µεταξύ του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Στα σενάρια της νυν άσκηση έχουν πλέον περιληφθεί και ασκήσεις απόκρουσης επιθέσεων κατά εξεδρών άντλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου από «εχθρική δύναμη» ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις (ASW), επιχειρήσεις αεροπορικής απαγόρευσης κλπ.

Αναμένεται να συμμετάσχουν και ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη, ενώ σίγουρα θα μετάσχουν μία φρεγάτα και ένα ελληνικό υποβρύχιο.

 

 http://www.greekmoney.gr/index.php/permalink/81114.html

Για ποιον χτυπάει η καμπάνα; Για τον Άσαντ, για τον Αχματινετζάν ή για τον Ερντογάν;

Του Σάββα Καλεντερίδη

Χθες, Πέμπτη, 29 Μαρτίου 2012, τα τουρκικά ΜΜΕ πρόβαλαν μια είδηση, που προβλημάτισε τόσο την τουρκική κοινή γνώμη όσο και την γραφειοκρατία του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών. Πρόκειται για το άρθρο που δημοσίευσε πρώτο το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy με τίτλο «Ο πόλεμος με το Ιράν θα αρχίσει από τον Καύκασο;», όπου αναφέρεται ότι υψηλόβαθμος αμερικανός διπλωμάτης, μιλώντας στον Mark Perry είπε ότι ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν παρεχώρησε προς χρήση στην πολεμική αεροπορία του Ισραήλ μια αεροπορική βάση που βρίσκεται στα νότια της χώρας, κοντά στα σύνορα με το Ιράν. Μάλιστα, στην εν λόγω βάση δόθηκε η ονομασία «Αζερμπαϊτζάν».
Ο αμερικανός αξιωματούχος εξέφρασε τους φόβους του ότι η αποκάλυψη ύπαρξης της εν λόγω συμφωνίας είναι δυνατόν να αυξήσει ακόμα περισσότερο την ένταση μεταξύ Τεχεράνης και Τελ Αβίβ, ενώ σύμφωνα με πολιτικούς παρατηρητές, είναι πλέον προφανές ότι σε περίπτωση επίθεσης του Ισραήλ στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, ο πόλεμος εκτός από τη Μέση Ανατολή θα επεκταθεί και στον Καύκασο.
Επίσης, Τούρκοι παρατηρητές αναφέρουν ότι η εξέλιξη αυτή θα προκαλέσει σοβαρή κρίση και στις σχέσης Άγκυρας-Αζερμπαϊτζάν, οι οποίες είχαν ήδη διαταραχτεί λόγω της σύσφιξης των σχέσεων Ισραήλ-Αζερμπαϊτζάν τα τελευταία χρόνια σε όλα τα επίπεδα, τη στιγμή που η Άγκυρα τέντωνε το σχοινί των δικών της σχέσεων με το Τελ Αβίβ τόσο, που αν δεν έσπασε, κινδύνεψε να σπάσει.
Όσον αφορά τις αζερο-ισραηλινές σχέσεις, αυτές έχουν φθάσει σε τέτοιο επίπεδο, που εξόργισαν τον ίδιο τον Ερντογάν, όταν έμαθε πριν από ένα μήνα περίπου ότι το Αζερμπαϊτζάν παρήγγειλε από το Ισραήλ οπλικά συστήματα 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η οργή του Τούρκου πρωθυπουργού μάλλον θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη, όταν αντιληφθεί ότι τα οπλικά συστήματα που θα πληρώσει το Αζερμπαϊτζάν, θα εξυπηρετούν επιχειρησιακές ανάγκες του Ισραήλ, αφού η παραγγελία αφορά μη επανδρωμένα αεροσκάφη τύπου HERON, που θα συλλέγουν πληροφορίες από το ΒΔ Ιράν επ’ ωφελεία του Ισραήλ, και εξελιγμένα αντιαεροπορικά συστήματα, που θα προστατεύουν το Αζερμπαϊτζάν από ενδεχόμενη πυραυλική ή αεροπορική επίθεση, αλλά θα προστατεύουν κυρίως την αεροπορική βάση που παραχώρησε το Αζερμπαϊτζάν στο Ισραήλ.
Επίσης, ένα στοιχείο που εξοργίζει την Άγκυρα, που έχει επενδύσει πολλά στον λεγόμενο τουρκικό κόσμο, είναι η δήλωση του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν, Ιλχάμ Αλίεφ, ο οποίος, αναφερόμενος στις σχέσεις της χώρας του με το Ισραήλ είπε: «Οι σχέσεις μας με το Ισραήλ μοιάζουν με παγόβουνο. Αυτές που φαίνονται είναι μόνο το 10% ενώ το υπόλοιπο 90% είναι υπόγειες και δεν φαίνονται».
Την ίδια στιγμή που διακινείται η πληροφορία αυτή σε διπλωματικούς και στρατιωτικούς κύκλους στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, ένα άλλο δημοσίευμα έρχεται να ταράξει τα ήδη ταραγμένα νερά στην Τουρκία.
Η εφημερίδα Ζαμάν δημοσίευσε δηλώσεις του εξόριστου πολιτικού εκ των Κούρδων της Συρίας,Σαλάχ Μπεντρεντίν, σύμφωνα με τον οποίον το καθεστώς Άσαντ, με τη μεσολάβηση του προέδρου του Ιράκ, του γηραιού Κούρδου πολιτικού, Τζελάλ Ταλαμπανί, εξομάλυνε τις σχέσεις του με το ΡΚΚ, το οποίο πλέον δραστηριοποιείται χωρίς κανένα εμπόδιο στο συριακό έδαφος, συνεργαζόμενο στενά με την Ελ Μουχαμπεράτ και τις άλλες υπηρεσίες ασφάλειας και πληροφοριών του συριακού κράτους. Μάλιστα, ο Σαλάχ Μπεντρεντίν, που αντιπολιτεύεται το ΡΚΚ,  είπε ότι τη στιγμή αυτή υπάρχουν δυο χιλιάδες αντάρτες του ΡΚΚ στα βουνά Κιουρμέν, που βρίσκονται στην περιοχή Αρφίν, κοντά στα σύνορα με το Βόρειο (τουρκικό) Κουρδιστάν. Είναι προφανές ότι σε περίπτωση που η πληροφορία αυτή είναι σωστή, το ΡΚΚ, που προετοιμάζει την εαρινή του επίθεση, με την κίνησή του αυτή δημιουργεί ένα επί πλέον πρόβλημα στο τουρκικό στρατό και τις άλλες δυνάμεις ασφαλείας, που προετοιμάζονται αναλόγως για την αντιμετώπιση της εαρινής επίθεσης.
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο για την Τουρκία, αν σκεφθεί κανείς ότι οι εκπρόσωποι των Κούρδων της Συρίας αποχώρησαν από τις συνομιλίες που γίνονται στην Κωνσταντινούπολη, εν όψει της συνόδου των «Φίλων της Συρίας» το προσεχές Σαββατοκύριακο, δηλώνοντας ότι δεν εξασφαλίζονται τα συμφέροντα των συμπατριωτών τους.Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με ανεξάρτητους παρατηρητές, το 75% των δυο εκατομμυρίων Κούρδων της Συρίας πρόσκειται στο κόμμα PYD (Partiya Yekikiya Demokratik, PYD), που αποτελεί την πολιτική πτέρυγα του ΡΚΚ στη Συρία, ενώ το υπόλοιπο 25% είναι μοιρασμένο σε 15 κόμματα και οργανώσεις!
Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με δικές μας κουρδικές πηγές, οι Κούρδοι της Συρίας ήδη έχουν δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για το αυτόνομο Μικρό Νότιο Κουρδιστάν, όπως αποκαλούν τα εδάφη της Συρίας που κατοικούνται στην πλειοψηφία τους από Κούρδους και ότι τηρούν αποστάσεις τόσο από το καθεστώς Άσαντ όσο και από την αντιπολίτευση, επιλέγοντας να εκδηλώσουν τις προθέσεις τους όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, με βάση πάντα τον μακρόπνοο σχεδιασμό για την ενότητα όλων των Κούρδων. Για όσους αναρωτιούνται τί σημαίνει αυτό για την Τουρκία και όχι μόνο, να υπενθυμίσουμε ότι σε περίπτωση που ιδρυθεί το αυτόνομο Μικρό Νότιο Κουρδιστάν, τότε οι Κούρδοι φθάνουν πολύ κοντά στο μεγάλο τους όνειρο, που είναι η απόκτηση εξόδου στη θάλασσα, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα του Μεγάλου Κουρδιστάν.
Τέλος, το σκηνικό τρόμου για την Άγκυρα κλείνει με την προοπτική παράτασης της αβεβαιότητας και της αστάθειας στη Συρία για τα επόμενα δυο χρόνια, μετά την υπαναχώρηση της Ουάσιγκτον από το ενδεχόμενο ένοπλης επέμβασης, πιθανόν μετά από συμφωνία με τη Ρωσία (ποιος ξέρει με τί αντάλλαγμα). Και μιλούμε για σκηνικό τρόμου γιατί πέραν του ότι η Άγκυρα αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα με τις εξαγωγές της προς τη Μέση Ανατολή και τον Περσικό Κόλπο, αφού οι δρόμοι μέσω Ιράκ και Συρίας είναι επί της ουσίας κλειστοί για τα τουρκικά φορτηγά, η παράταση της αβεβαιότητας στη Συρία, επεκτείνει την περιοχή δραστηριοποίησης των Κούρδων εκτός από το Νότιο Κουρδιστάν (Βόρειο Ιράκ) και στο υπό δημιουργίαν Μικρό Νότιο Κουρδιστάν. Το γεγονός αυτό, εισάγει νέες παραμέτρους στο «δικό» της Κουρδικό, με αποτέλεσμα να θεωρείται ήδη «νεκρό» το νέο σχέδιο που επεξεργάστηκε η κυβέρνηση Ερντογάν για την επίλυσή του.
Τελικά, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα για ποιον χτυπάει η καμπάνα. Για τον Άσαντ, για τον Αχματινετζάν ή για τον Ερντογάν;
Ακούει κανείς (την καμπάνα) στην Αθήνα και τη Λευκωσία;
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/03/blog-post_325.html#more

Διεθνής κινητοποίηση για την «Ημέρα της Παλαιστινιακής Γης»

Πηγή φωτο: http://www.shiptogaza.gr

 

«Ημέρα της Παλαιστινιακής Γης», είναι η 30 Μαρτίου 2012 και με αυτή την αφορμή, οργανώνεται μια παγκόσμια, ειρηνική δράση για την καταγγελία της πολιτικής του κράτους του Ισραήλ που επιδιώκει την εθνοκάθαρση στην Ιερουσαλήμ, με αναγκαστικές απαλλοτριώσεις και αναγκαστικό εκτοπισμό των Παλαιστινίων κατοίκων της πόλης. Με τον τίτλο Παγκόσμια Πορεία προς την Ιερουσαλήμ, θα πραγματοποιηθούν πορείες σε διάφορες χώρες, κατευθυνόμενες στο πλησιέστερο προς την Ιερουσαλήμ σημείο.

Σε ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα», αναφέρεται ότι: «Οι πορείες θα ενώσουν τις προσπάθειες Παλαιστινίων, Αράβων, Μουσουλμάνων, Εβραίων, Χριστιανών και όλων των ανθρώπων με συνείδηση, να βάλουν τέλος στην κατοχή της Ιερουσαλήμ και όλης της παλαιστινιακής γης, καθώς και στην περιφρόνηση του κράτους του Ισραήλ έναντι κάθε έννοιας δικαίου.

Η πορεία υποστηρίζεται από  διεθνή επιτροπή  αποτελούμενη από προσωπικότητες των κοινωνικών κινημάτων, της πολιτικής και του πολιτισμού, μεταξύ αυτών:

Dr.  Anton Shuhaiber,   Χριστιανική Αδελφότητα Γάζας, Arnold Hottinger, Ελβετός δημοσιογράφος   και αρθρογράφος, πρώην ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή για την Neue Zόrcher Zeitung, H.E. Atallah Hanna,  Αρχιεπίσκοπος Σεβαστείας, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, Cindy Sheehan, αντιπολεμική ακτιβίστρια, μητέρα αμερικανού στρατιώτη που σκοτώθηκε στο Ιράκ, συγγραφέας, Dr.  Cornel West, καθηγητής  Aφρικανo-Αμερικανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Princeton.  Φιλόσοφος, συγγραφέας και ακτιβιστής υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων Αρχιεπίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου, Νόμπελ Ειρήνης, Evelyn Hecht-Galinski, Εβραιο Γερμανίδα συγγραφέας, αρθρογράφος και ακτιβίστρια, Dr. Francis Boyle, Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Illinois, Gretta Duisenberg, Ιδρυτής και Πρόεδρος,του οργανισμού «Stop the Occupation»( Σταματήστε την Κατοχή) στην Ολλανδία,  Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Free Gaza Movement, Prof. Judith Butler, συγγραφέας και φιλόσοφος, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Berkeley, Dr. Leo Gabriel, Αυστριακός κοινωνιο-ανθρωπολόγος, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ. Μέλος στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ του Διεθνούς Συμβουλίου, Rabbi Lynn Gottlieb, Eβραϊκο Κίνημα Ανανέωσης, Mairead McGuire, βραβείο Νόμπελ Eιρήνης, κ.ά.

Η Ιερουσαλήμ είναι ιστορικά τόπος συνάντησης και, για πολλούς αιώνες, ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών πολιτισμών.

Στις δράσεις θα συμμετάσχουν 3 ελληνικές αποστολές, αποτελούμενες από 15 μέλη της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα», στην Αίγυπτο, τον Λίβανο και την Ιορδανία, εκφράζοντας τα φιλοπαλαιστινιακά αισθήματα του ελληνικού λαού και την αντίθεσή του στην  υπαγορευόμενη, επικίνδυνη για την ειρήνη στην περιοχή, «στρατηγική συμμαχία» του Ελληνικού κράτους με το κράτος του Ισραήλ.

Στην κεντρική εκδήλωση της Πρωτοβουλίας που συνδιοργανώνεται με τον Σύλλογο Ιντιφάντα, στον χώρο πολιτισμού @Ρουφ, στις 30 Μαρτίου, 7:45 το απόγευμα, θα πραγματοποιηθούν ζωντανές συνδέσεις και θα προβληθούν ανταποκρίσεις από τις ελληνικές αποστολές στην Παγκόσμια Πορεία προς την Ιερουσαλήμ».

 

http://www.ert.gr/kiononia/item/7975-Diethnhs-kinhtopoihsh-gia-thn-%C2%ABHmera-ths-Palaistiniakhs-Ghs%C2%BB

Η τιμη της Αννας

 Α/Τ Ομονοιας

Η ιστορια ειναι πραγματικη. Μου την αφηγηθηκε πελατισσα μου, μπατσινα που υπηρετει στο Α/Τ Ομονοιας.

Δευτερα βραδυ λεει η μπατσινα, ειχανε μαζεψει καμια δεκαρια πουτανες εξω απο ενα ξενοδοχειο της οδου Μενανδρου. Αναμεσα τους και την Αννα.
Την πεταξανε σ΄ενα κελι, μαζι με τις αλλες. Η ωρα 11:00.
Σε μιση ωριτσα πλακωσανε οι δικηγοροι. Μια – μια οι αλλοδαπες την εκαναν. Πληρωνανε οι νταβατζηδες τους.
Ξεμεινε η Αννα.
– Ο δικος σου ο δικηγορος?
– Δεν εχω δικηγορο…
Οι μπατσοι κατι μυριστηκαν. Εχουνε δει πολλα τα ματια τους. Την πηρανε την Αννα, την πηγανε στον αξιωματικο υπηρεσιας.
– Απο που ξεφυτρωσες εσυ?
Η Αννα κατι πηγε να ψελισει αλλα δεν της εβγαινε ηχος. Μονο ενα δακρυ. Κι αυτο στεγνο…

Η μπατσινα μου, που εκοβε χαρτοσημα στο γραφειο, επηρρεαστηκε. Ενταξει. Δεν ειναι και το πιο συνηθισμενο να βλεπεις ελληνιδες και καλοβαλμενες κοπελες σαν την Αννα, να κανουνε πιατσα στη Μενανδρου. Ασε που εκτος της ταυτοτητας, ειχανε βρει στο τσαντακι της και κατι φωτογραφιες. Κι αναμεσα στις αλλες φωτογραφιες, ενα βρεφος ολιγων μηνων.
– Το μωρο ποιανης ειναι?
– Δικο μου
– Ποσω μηνων?
– Εξη
– Και που το εχεις τωρα?
– Το φυλαει ο αντρας μου
– Και ξερει ο αντρας σου που γυρνας?
– Οχι δεν το ξερει…

Βουβαμαρα. Οι μπατσοι αλληλοκοιταζοντουσαν. Ητανε κι η πελατισσα μου, που την ειχε πιασει το μητρικο. Μανουλα κι αυτη.
Σηκωνεται, φερνει στην Αννα λιγο καφε.
– Γιατι ρε κοπελα μου?
Ετσι ξερα, ενα «Γιατι». Και σαν τι αλλο να πεις?
Να πεις δηλαδη οτι η Αννα που ελιωσε βρακακια να σπουδασει Φιλοσοφικη Αθηνων κι εξον απο το ξευτιλισμενο το πτυχιο ειχε και ενα μεταπτυχιακο στην ιστορια της Τεχνης, δουλευε τωρα σε ενα πολυεθνικο σουπερ μαρκετ για 480 ευρω το μηνα? Κι επιπλεον την πιανουνε να καμεις πιατσα στα Χαυτεια? Στα κωλαδικα που πανε για να πηδηξουνε οι Πακιστανοι?
Πως να το πεις?
Γιατι αμα το πεις, ερχεται η σειρα του να ρωτησεις και για πιο λογο γινανε ολα αυτα? Και ποιος φταιει? Και μηπως φταις κι εσυ που γινανε ολα αυτα, οπως σκατα γινανε.
Και δεν το λες.
Λες μονον ενα ξερο «γιατι», που μεσα στη γυμνια του, εναι ντυμενο ολα τα θανασιμα ερωτηματα αυτου του κοσμου…

Γιατι? Γιατι ετσι…
Γιατι πολυ απλα, τα 480 ευροπουλα που της δινουνε της Αννας οι πολυεθνικοι υπεραρπαγες δεν φτανουν ουτε για το νοικι με τα κοινοχρηστα. Γιατι ο αντρας της το εκλεισε το μαγαζι του και δεν λογιζεται ουτε ως ανεργος, για να του πετανε τουλαχιστον ενα επιδομα. Γιατι αν δεν πληρωνε το χαρατσι αυτο τον μηνα θα της κοβανε και το ρευμα.
Και πανω π ‘ολα γιατι η Αννα εχει ενα βρεφος εξη μηνων.
Που ξυπναει τις νυχτες και σπαραζει στο κλαμα, αμα δεν του εχουνε ετοιμο το αποστειρωμενο μπιμπερο με το γαλα. Και τι γαλα? Οχι το γαλα που πουλανε στα περιπτερα. Το αλλο το γαλα. Που ειναι για τα μωρα. Το ακριβον. Το Αλμυρον…
Γιατι τα βρεφη δεν μπορουνε να φανε ροβιθια ή φακες που φερνει καθε μεσημερι ο αντρας της απο τα συσσιτια της εκκλησιας. Ουτε να καταλαβουνε οτι σ’ αυτον τον κοσμο υπαρχουνε ανθρωποι που βγαζουν σε μια μερα τοσα ευροπουλα, οσα χρειαζεται μια οικογενεια για να ζησει ενα χρονο! Κι οτι αυτοι οι ιδιοι ανθρωποι, προκειμενου να βγαλουνε αλλα τοσα παραπανω [και τι να τα καμουνε γαμω την τρελα μου?] ειναι ικανοι να στειλουν στο θανατο χιλιαδες οικογενειες.
Οχι!
Τα βρεφη δεν τα καταλαβαινουνε αυτα.
Τα βρεφη διαθετουνε μονον τη σοφια της ζωης. Που λεει οτι καθε ανθρωπος που ερχεται σ αυτον τον κοσμο δικαιουται ενα μεριδιο στο φως, στην τροφη και στην ελπιδα…
Αυτο καταλαβαινουν τα βρεφη και αυτο ειναι που σε μαχαιρωνει στην καρδια, οποτε τ’ ακους να σπαραζουνε στο κλαμα απο την πεινα.
Και το Αλμυρον εχει λεφτα.
Πως να το αγοραασει η Αννα, που δεν εβισκε στο πορτοφολι της παρα μισο σεντ και δυο φωτογραφιες?
Τις φωτογραφιες της ζωης της, πιου δεν αξιζε πια ουτε ενα κουτακι αλμυρον.
Τη μικρη συσκευασια…

Κι ετσι η Αννα πηρε το τσαντακι της και την εκαμε για την οδο Μενανδρου. Τριαντα ευροπουλα ο πελατης. Εικοσι παιρνεις για το μουνι σου και δεκα δινεις στο ξενοδοχειο. Στηνεις κωλο στον πρωτο βρωμιαρη που θα στα δωσει και μετρας τις φτυσιες .
Ενας, δυο, τρεις πελατες και νατο το αλμυρον και νατα τα τσιγαρα. Σου μενει και κατι τις να αγορασεις ενα μπουκαλι κρασι να το πιεις με τον Αλεξανδρο σου [αλλος πτυχιουχος κι αυτος], να ξεχαστεις λιγακι.
Τριαντα ευρω.
Η τιμη της Αννας.
Και για να τα λεμε οπως ειναι, το ειχε ξανακαμει. Και μια και δυο φορες. Τη μια για να βγαλει τα κοινοχρηστα, την αλλη για να βγαλει το χαρατσι. Μαλιστα! Και ειχε ξαναβρεθει στο ξενοδοχειο της Μενανδρου και ειχε ξαναμετρησει φτυσιες στην ψυχη της.
Τριαντα ευροπουλα το γαμησι, δεκαπεντε η πιπα.
Στα ορθια. Και με τα ματια κλειστα για να μην της ερθει να ξερασει.
Ετσι ωμα, γιατι ετσι γινονται.
Κι επειδη στην Αληθεια, δεν μπαινει προφυλακτικο…

Μοναχα που τις αλλες δυο φορες δεν την ειχανε τσιμπησει οι μπατσοι. Τωρα ομως την επιασαν.
Και καθονταν η μπατσινα απο πανω της και δεν ηξευρε τι να πει η γυναικα.
Ο αξιωματικος υπηρεσιας, ξεστομισε μια βαρεια βρισια.
– Να χεσω που ειμαι ανθρωπος, ρε πουστη μου…
Μετα αλλαξε ενα βλεμμα με τους αλλους που ηταν εκει μεσα. Και με τη μπατσινα, που ετρωγε τα νυχια της απο τον καημο.
– Αστην να φυγει. Μην γραφεις τιποτα στο βιβλιο σμβαντων…
Η μπατσινα ευθυς πεταξε και στυλο και μολυβια. Βουτηξε την Αννα απο το μπρατσο
– Φευγα ρε κοριτσι. Καντηνε τωρα δα, Παρε την τσαντουλα σου και χασου…
Αλλα η Αννα τιποτα. Δεν κουνηθηκε καν
– Οριστε κυρια μου, μουγκρισε ο μπατσος. ειστε ελευθερη. Γυριστε στο σπιτι σας και μη σας ξαναπιασουμε στα μπουρδελα…
– Αειντε, γρηγορα πριν μας την πεσει κανενας μυστηριος και βρουμε τον μπελα μας…
Εκει η Αννα. Δεν ελεγε να σηκωθει απο το καθισμα.
Οι μπατσοι τα χασανε.
– Καλα δεν ακους?
– Ακουω
– Ε, τοτε τραβα σπιτι σου
– Δεν γυρναω σπιτι μου
– Τι μας λες ρε κοριτσι? Το χεις κουνημενο?
– Το μωρο μου πειναει, το καταλαβαινετε? Δεν προλαβα να παρω ουτε εναν πελατη. Δεν γυρναω σπιτι μου χωρις το αλμυρον… Δεν αντεχω ν ακουω το μωρο μου να σπαραζει στο κλαμα…

Ο αξιωματικος υπηρεσιας, βαρεσε μια γροθια στον αερα. Ε, και που να τη βαρεσει ο ανθρωπος?
Στα λαμογια? Στους γραβατοπειρατες? Στους τραπεζιτες? Στιςπολυεθνικες? Στα αφεντικα του? Στον διοικητη του? Στο στομαχι του?
Ή στο εικονισμα του Χριστου που δεσποζε απανω απο το γραφειο του.
– Ποσο καμει αυτο το γαμημενο το αλμυρον ρε Μαρια? {Μαρια λενε την πελατισσα μου}
– Κανα εικοσαρι…
Ο μπατσος εβγανε κι εριξε ενα ταλληρακι στο τραπεζι. Μετα ηρθανε κι οι αλλοι. Και η Μαρια, που της ειπε κι ολας της Αννας διανυκτερευον φαρμακειο για να το αγορασει.
– Οριστε. Μαζευτηκαν αρκετα… Θα χεις να παρεις και τσιγαρα… Φευγα και μην ξαναγυρισεις εκει ρε κοριτσι… Δεν λεει…
Η Αννα τα πηρε και την εκανε.

Για κεινο το βραδυ τουλαχιστον, ο Ανθρωπος ειχε ανεβασει την τιμη του…

http://panusis.blogspot.com/2012/03/blog-post.html

Μια αντιπρόταση για τη μείωση των μισθών…

Είμαι 34 ετών, με πτυχίο στα Οικονομικά και μεταπτυχιακό MBA. Στενοχωριέμαι για αυτά που γίνονται στην πατρίδα μου, αλλά περισσότερο στενοχωριέμαι που αυτοί που κυβερνούν «δεν έχουν αντιπροτάσεις». Ορίστε λοιπόν μία αντιπρόταση:

Εδώ και μέρες, βδομάδες, μήνες, ακούμε (και βλέπουμε) ότι οι μισθοί θα πέσουν και ότι άρα η ζήτηση θα πέσει και άρα η οικονομία μας θα στροβιλίζεται σε δίνη αρνητικής ανάπτυξης κλπ κλπ.
 

Μέχρι αυτήν τη στιγμή, θεωρώ πως όλοι έχουμε δεχθεί ότι ο μέσος μισθός θα πέσει γύρω στο 20% (το τελικό νούμερο εξαρτάται από το που θα κυμανθούν οι ατομικές συμβάσεις εργασίας). Αυτό όποιος δεν το έχει δεχθεί, είτε ζει στον κόσμο του, είτε είναι εισοδηματίας και άρα δεν τον νοιάζει.
 

Αλλά για ακούστε μια εναλλακτική τρελή, εξωφρενική, από άλλον πλανήτη:

Έστω ότι σωμφωνούσαμε, ως λαός, όχι να πέσουν οι μισθοί κατά 20%, αλλά να δουλεύουμε παραπάνω κατά το αντίστοιχο ποσοστό!… Εξηγούμαι:
 

Έστω ότι λέγαμε στους Εταίρους μας: «Παιδιά, αν αντί να πέσουν οι μισθοι 20%, προτείνουμε να δουλεύουμε τα Σάββατα αμισθί και άρα να αυξήσουμε την παραγωγικότητά μας κατά 20%, είμαστε εντάξει?»…

Τα θετικά:

– Πριν, έστω ότι έπαιρνα 1000 ευρώ. Αντί να γίνουν 800 ευρώ, όπως επιτάσσει το μνημόνιο 2, θα δουλεύω μία επιπλέον ημέρα, το Σάββατο, χωρίς να πληρώνομαι,αλλά ΔΕ θα πέσει η αγοραστική μου δύναμη, θα παραμείνει 1000 ευρώ. Άρα θα έχω κάποια λεφτά να ξοδέψω, να πληρώσω το δάνειό μου κλπ, όπως έκανα πριν.

– Τα Ταμεία δε θα ξοφλήσουν. Θα πληρώνω τις ίδιες εισφορές με πριν, χωρίς να πέσει η σύνταξή μου.

– Δε θα απολύεται κόσμος λόγω μειωμένης ζήτησης. Θα «συγκρατηθεί» η ανεργία.

– Δε θα μειωθούν τα δώρα, άρα δε θα κλείσουν μαγαζιά τα Χριστούγεννα.

– Οι επιχειρηματίες, με το ίδιο μισθολογικό κόστος θα έχουν 20% παραπάνω παραγωγή! Λέτε να διαφωνήσουν;

Τα αρνητικά:

– Το ΠΑΜΕ και οι λοιποί θα τρελαθούν. Εξάλλου, «η πενθήμερη εργασία είναι κεκτημένο!!!!!»

…Αλλά το ίδιο «κεκτημένο» δεν ήταν και η Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας?… (Ερωτώμαι, ο αδαής…)
 

Το resume πίσω από τη σκέψη αυτή, έιναι ότι λεφτά ΔΕΝ έχουμε. Ας το καταλάβουμε. Πλέον, ο μέσος καταναλωτής ΔΕΝ έχει λεφτά. Αλλά του έχει απομείνει μόνο ένας (πολύτμος) παραγωγικός συντελεστής: Ο χρόνος. Ας πουλήσουμε αυτόν τον χρόνο για να κερδίσουμε καλύτερο βιοτικό επίπεδο. Εξάλλου, όλοι οι φίλοι μου, από εργάτες έως Διευθυντές, εργάζονται τουλάχιστον 10 ώρες την ημέρα. Το ίδιο και όλοι μας, είμαι βέβαιος…

 

Γ.Π

www.capital.gr

Εκλογές και εξέγερση στη στρατηγική της τρόικας

«’Οταν αφήσεις το λαό να πεθαίνει στους δρόμους, να κουρελιαστεί ψυχικά και σωματικά, και λες έπειτα πως θα κάνεις στον κατάλληλο καιρό εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα, είσαι ένας συνειδητός απατεώνας και συνεργάτης του εχθρού. Γιατί είναι σα να λες ότι θα βάλεις ένα κουφάρι να πολεμήσει» 

Δ. Γληνός, «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» 

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μια γυναίκα 81 ετών αυτοπυρπολήθηκε για να μη γίνεται βάρος στα παιδιά της. Τριακόσιες χιλιάδες σιτίζονται από την Εκκλησία, ο Δήμος Αθηναίων ξηλώνει τα παγκάκια της Κλαυθμώνος να μη φαίνονται οι άστεγοι. Το κέντρο της πρωτεύουσας έγινε ανοιχτό «μουσείο» ανθρώπινης εξαθλίωσης. Οι πρωτοβουλίες αλληλοβοήθειας-αντίστασης, όπως το Μητροπολιτικό-Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού στενάζουν υπό την όλο μαζικότερη προσέλευση νεόπτωχων, συχνά μεσοαστών. Το 1/3 του ενεργού πληθυσμού και τα 2/3 των νέων είναι εκτός εργασίας.

Αυτά και άπειρα άλλα δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα θα συμβούν, γραμμένα ήδη στους τύπους των μνημονίων που υπογράφει η δικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου. Και μόνο η καμπύλη του ΑΕΠ υποδεικνύει όχι παρατεταμένη βαθειά ύφεση, αλλά κατάρρευση χώρας. Η Ελλάδα παραμένει σε «δίνη θανάτου», κατά την έκφραση του Σόρος, εκ των σχεδιαστών της, σε αυτοτροφοδοτούμενη, επιταχυνόμενη καθοδική πορεία, που δεν κατεδαφίζει μόνο κοινωνικό κράτος και βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, καταστρέφει τη Δημοκρατία και αποσυνθέτει το έθνος.

Το Βερολίνο, προ της επιμονής Σαμαρά, υποχώρησε αποδεχόμενο τη διεξαγωγή εκλογών, προτού η συνέχεια εξαφανίσει τελείως την εκλογική απήχηση των δύο πρώην κομμάτων εξουσίας. Εφόσον γίνουν τελικά οι εκλογές, τα δύο κόμματα θα χρειασθεί να συνασπισθούν (ίσως επιστρατεύοντας και «ενδιάμεσες» δυνάμεις ή σήμερα εμφανιζόμενους αντιμνημονιακούς) για να αποκτήσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Τι θέλει η τρόικα

Ο σχεδιασμός της τρόικας και της «αριστοκρατίας του χρήματος» πίσω της, είναι οι εκλογές να νομιμοποιήσουν και πολιτικά, αναδρομικά, τα μέτρα αμφίβολης δημοκρατικότητας, νομιμότητας, συνταγματικότητας που εφαρμόζονται από το 2010. Θα επιχειρηθεί να προστεθεί στον νομικό και ο πολιτικός αφοπλισμός της Ελλάδας, αν θελήσει να αμφισβητήσει τα κείμενα. Αξίζει να υπογραμμίσουμε, ότι οι συμφωνίες που συνομολογεί η κυβέρνηση Παπαδήμου, παγώνουν το χρέος σε ευρώ, ανεξαρτήτως ποιού νομίσματος χρησιμοποιεί η χώρα. Εξαφανίζεται το βασικό πλεονέκτημα μιας ελληνικής επιλογής αποχώρησης από το ευρώ, καθίσταται όμως ευκολότερος ο εξαναγκασμός της Ελλάδας σε αποχώρηση, γιατί αυτή δεν θα επηρεάσει τις απαιτήσεις των πιστωτών.

Οι δυνάμεις πίσω από την τρόικα γνωρίζουν ότι στις οικονομικές εξισώσεις των Μνημονίων κρύβεται η πολύ σοβαρή πιθανότητα κοινωνικής εξέγερσης. Οι πιο ριζοσπαστικές από αυτές θέλουν η εξέγερση, αν σημειωθεί, να γίνει όσο περισσότερο ανοργάνωτα, άλογα και να ηττηθεί. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να χρησιμεύσει για σχέδια «νομότυπης» διολίσθησης στον αυταρχισμό, ή εκδίωξης της Ελλάδας από την ΕΕ, ανοίγοντας το δρόμο της διάλυσής της, ή γεωπολιτικά σχέδια. 

Αν αυτός είναι ο πυρήνας της στρατηγικής των δυνάμεων που ενορχηστρώνουν τον πόλεμο κατά της Ελλάδας, χρησιμοποιώντας ότι έχει απομείνει από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, τι υπάρχει «απέναντι», στον λεγόμενο «αντιμνημονιακό» χώρο; Εδώ έχουμε πολύ αντιφατικά φαινόμενα, που είναι συνέπεια τόσο των βαθειών δομικών προβλημάτων της χώρας, όσο και της φύσης του εξαιρετικά σύνθετου προγράμματος καταστροφής της.

Αντίσταση ή αυτοκτονία;

Το τελευταίο είναι μια εφαρμογή είδους «λενινισμού των αγορών», μια προσπάθεια πρόκλησης κρίσης και καταστροφών, που συνιστούν τετελεσμένα. Προκαλείται ανήκεστος βλάβη στον ασθενή, ώστε να περιορίζεται διαρκώς η δυνατότητα και το κουράγιο του να σταματήσει απότομα τη θεραπεία, πλακώνοντας στο ξύλο τους «γιατρούς». Του υποβάλλεται ευθύς εξαρχής η ιδέα ότι είναι μελλοθάνατος, και μάλιστα εξαιτίας δικών του ευθυνών, ώστε να αποτρέπεται τυχόν εξέγερση, προκειμένου να παραιτείται ή να συναινεί σιωπηρά στην καταστροφή των συμπολιτών του, με την αυταπάτη ότι θα γλυτώσει ο ίδιος με ένα θαύμα, ώστε να εκπορνεύεται σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο και να καθίσταται ηθικά αδύναμος να αντιδράσει, αν τυχόν χρειασθεί.

Το πρόγραμμα καταστροφής επιτελεί έτσι δύο παράλληλες και ανταγωνιστικές λειτουργίες. Πολλαπλασιάζει αφενός το ποσοστό της κοινωνίας που επιθυμεί να δράσει ενεργά εναντίον του μνημονίου. Ταυτόχρονα αποθαρρύνει και εκπορνεύει την υπόλοιπη κοινωνία. Εξασθενώντας οικονομικά την ελληνική κοινωνία δεν πολλαπλασιάζει μόνο τη διάθεση αντίστασης, περιορίζει και τις δυνατότητές της.

Η ενεργός αντίσταση προέρχεται κυρίως από άτομα και στρώματα που διαθέτουν ισχυρές ταυτότητες. ‘Ατομα με πλούσιο ηθικό και συναισθηματικό περιεχόμενο στρατεύονται στις προσπάθειες αρωγής των συνανθρώπων τους . Κοινωνικά στρώματα που διατηρούν ισχυρή δημοκρατική συνείδηση, σμιλεμένη στους ηρωϊκούς αγώνες μισού αιώνα (1936-1974), παρά την προδοσία των ηγετών και στελεχών της λεγόμενης «δημοκρατικής παράταξης», είναι παρόντα στις μεγάλες διαδηλώσεις όπως αυτές του Μαίου 2012 και του Φεβρουαρίου 2012, από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της χώρας. Ομάδες με την αυτοεκτίμηση και τη συλλογικότητα των ανθρώπων που ζουν και κοινωνικοποιούνται μοχθώντας και παράγοντας, όπως οι χαλυβουργοί της Αθήνας με την παραδειγματική απεργία τους, μια από τις πιο μακρές και μαχητικές στην ιστορία των εργατικών αγώνων. Ομάδες και άτομα με έντονο το στοιχείο του ανήκειν στο Γένος των Ελλήνων, που διαισθάνονται καλύτερα τον πυρήνα των τελικών επιδιώξεων του εχθρού.

Οι τελευταίοι πέτυχαν την πρώτη νίκη του ελληνικού λαού, στον πόλεμο που ξεκίνησε, κατακλύζοντας τις πλατείες και τους δρόμους της χώρας στις 28 Οκτωβρίου του 2011, όπως έφυγαν με ενθουσιασμό για την Αλβανία στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Ξαναπαίρνοντας έτσι το ‘Όχι των πατεράδων και των παπούδων τους από τους πρωταθλητές του Ναι. Εξαιτίας τους έπεσε η κυβέρνηση Παπανδρέου και θα είχαν γίνει ήδη εκλογές, αν δεν έσπευδε η Νέα Δημοκρατία να αντιστρέψει την πολιτική της, επιτρέποντας τελικά την ψήφιση του νέου Μνημονίου, της νέας δανειακής και της συμφωνίας αναδιάρθρωσης.

«Αντιμνημονιακή» κακοφωνία

Αυτοί όμως οι άνθρωποι και οι δυνάμεις δεν καταλαβαίνουν την πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ, ούτε γιατί ο κ. Κουβέλης αποφάσισε να διασπάσει τον Συνασπισμό τώρα, επικαλούμενος διαφορές είκοσι χρόνων, ή γιατί φροντίζει να ορκιστεί πίστη στις συμφωνίες που υπέγραψε ο Παπαδήμος και να δηλώσει πρόθυμος για συμμετοχή σε αυριανή κυβέρνηση, όχι όμως σε σχήμα συνεργασίας της αριστεράς. Δεν καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να υπάρχουν περισσότερα κόμματα και ομάδες αντιμνημονιακές κατ’ ουσία ή μόνο κατ’ όνομα, περισσότερες κι από τα γλυκά του ζαχαροπλαστείου, όπως είπε μια μέρα ο Τράγκας. Δεν αντιλαμβάνονται γιατί οι κομματικοί μηχανισμοί επιμένουν να κλείνονται στα «φρούριά» τους, ελπίζοντας ότι θα μπορέσουν κάπως να διασωθούν στην επερχόμενη λαίλαπα. Φοβούνται, νοιώθουν ανεπαρκείς ή το κάνουν για άλλους λόγους; Τον ελληνικό λαό δεν τον ενδιαφέρει πάντως αν το α΄ ή β΄κόμμα θα βγάλει δέκα ή είκοσι βουλευτές πιο πάνω, όταν κινδυνεύει με αφανισμό μια χώρα, μια κοινωνία, ένα έθνος.

Οι επικείμενες εκλογές είναι οι σημαντικότερες μετά τις εκλογές του 1946, που οδήγησαν στον εμφύλιο πόλεμο. Δεν πρόκειται ούτως ή άλλως να λύσουν το ελληνικό πρόβλημα, πρόβλημα «συστήματος» και όχι α’ ή β’ πολιτικής εντός του «συστήματος». Το αποτέλεσμά τους όμως, το αν οι δυνάμεις που ισχυρίζονται ότι αντιπαλεύουν μια εθνική καταστροφή ενεργούν με όλα τα μέσα κατά τρόπο συνεπή προς τη ρητορεία τους, υπερβαίνοντας τα στενά κομματικά τους «συμφέροντα» και στις εκλογές, συγκροτώντας και σε αυτές το «αντιμνημονιακό μέτωπο» που επαγγέλλονται, θα έχει πολύ μεγάλη σημασία για τη συνέχεια. Η «βάση» αυτών των αντιμνημονιακών δυνάμεων πάντως, ο αφυπνιζόμενος και ανθιστάμενος ελληνικός λαός, αυτό ζητάει από τις ηγεσίες που θέλουν να τον εκπροσωπούν να κάνουν. Να κατέβουν δηλαδή ενωμένες στις εκλογές, γύρω από αξιόπιστα και σοβαρά πρόσωπα και ιδέες, προσφέροντας πολιτική προοπτική. Και ασφαλώς να μην εμφανισθούν ως «αντιμνημονιακοί» προεκλογικά, για να συνδράμουν μετεκλογικά σε κυβερνήσεις «μνημονιακών». 

Konstantakopoulos.blogspot.com

Επίκαιρα, 22.3.2012

 

Αναρτήθηκε από Konstantakopoulos Dimitris 

Το Νεβρόζ και το φάσμα της διάλυσης που πλανάται πάνω από την Τουρκία

Του Σάββα Καλεντερίδη

Αν και το Νεβρόζ, που ταυτίζεται με την εαρινή ισημερία, είναι μια γιορτή που εορτάζεται από διάφορους λαούς σε μια ευρύτατη περιοχή από την Κεντρική Ασία μέχρι τη Μέση Ανατολή, ως η γιορτή της Άνοιξης και του Νέου Έτους, για τους Κούρδους έχει μια ιδιαίτερη σημασία και γιορτάζεται ως ημέρα ανεξαρτησίας, αγώνα και απελευθέρωσης. Γιατί;

Το έτος 612 π.Χ., όλα τα έθνη που έθνη που συνθλίβονταν κάτω από την κατοχή της Αυτοκρατορίας των Ασσυρίων, συνασπίστηκαν υπό την ηγεσία των Μήδων, προγόνων των Κούρδων και με τη συμμετοχή των Βαβυλωνίων και των Σκυθών άρχισαν μια ιστορική αντίσταση, η οποία εξελίχθηκε σε έναν νικηφόρο πόλεμο. Οι δυνάμεις των Μήδων, υπό την ηγεσία του μυθικού ηγέτη Ντεμιρτζί Κάβα (Demirci Kawa),  κατέλαβαν την Νινεβί, πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας των Ασσυρίων, θέτοντας τέλος σε αυτή την μακρόχρονη καταπίεση και δουλεία. Η ημερομηνία αυτής της νίκης, που απάλλαξε όλους τους λαούς της Μεσοποταμίας από την καταπίεση και τη δουλεία των Ασσυρίων, ήταν η 21^η Μαρτίου, που ταυτίζεται με την εαρινή ισημερία και το Νεβρόζ και γιορτάζεται από τους Κούρδους, που παραμένουν σκλαβωμένοι και τον 21ο αιώνα, ως ημέρα ανεξαρτησίας, αγώνα και απελευθέρωσης.

Ο εορτασμός του Νεβρόζ μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980 ήταν απαγορευμένος, αφού το τουρκικό κράτος, που ακολουθούσε πολιτική σκληρής άρνησης και καταπίεσης εναντίον του ιστορικού αυτού λαού, δεν επέτρεπε στους Κούρδους να ανάβουν τις ενοχλητικές φωτιές και να πηδούν πάνω από αυτές, αφού το όλο σκηνικό θύμιζε την επανάσταση, που ήδη είχε αρχίσει, από το 1978 σε πολιτικό και από το 1984, σε στρατιωτικό επίπεδο από το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (ΡΚΚ).

Η πρώτη φορά που οι Κούρδοι αψήφησαν την απαγόρευση του τουρκικού κράτους και γιόρτασαν μαζικά το Νεβρόζ, ήταν η 21^η Μαρτίου 1992, όταν χιλιάδες εξεγερμένοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία της πόλης Τζίζρε, κοντά στα σύνορα με το Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), και γιόρτασαν πανηγυρικά την απαγορευμένη γιορτή της ανεξαρτησίας, του αγώνα και της απελευθέρωσης. Τότε, το τουρκικό κράτος, που δεν μπόρεσε να χωνέψει μια τέτοια αντίδραση, επιτέθηκε εναντίον των διαδηλωτών και σκότωσε εν ψυχρώ 22 πολίτες. Οι άγριες αιματηρές επιθέσεις του κράτους, αντί να κάμψουν την αγωνιστικότητα και το ηθικό των εξεγερμένων, του χαλύβδωσε, ενώ η φωτιά της επανάστασης εξαπλώθηκε με πρωτοφανή ταχύτητα σε ολόκληρο το Βόρειο Κουρδιστάν (ΝΑ Τουρκία). Οι κηδείες των θυμάτων έγιναν αιτία νέων εξεγέρσεων και έκτοτε, το Νεβρόζ, εκτός από τον παραδοσιακό ιστορικό, απέκτησε νέο συμβολισμό, συσχετιζόμενο με την επανάσταση και το κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Οι κυβερνήσεις Ερντογάν τα τελευταία χρόνια έδειχναν ανοχή και ο εκάστοτε υπουργός εσωτερικών έδινε εντολή στις αστυνομικές δυνάμεις και τις αρχές ασφαλείας κατά τη διάρκεια των εορτασμών του Νεβρόζ να απουσιάζουν από τις περιοχές συγκέντρωσης των Κούρδων και να παρακολουθούν εκ του μακρόθεν και διακριτικά τους εορτασμούς, αφού υπήρχε η πεποίθηση ότι η βία του κράτους φέρνει βία και αναζωπυρώνει το κουρδικό κίνημα. Στους εορτασμούς αυτούς τα τελευταία χρόνια συμμετείχαν εκατομμύρια Κούρδων, ενώ το κουρδικό κίνημα έδινε μεγάλη σημασία στην εκδήλωση που πραγματοποιούνταν στο Αμέντ-Ντιγιαρμπακίρ, παραδοσιακή πρωτεύουσα του Κουρδιστάν, και στην εκδήλωση της Κωνσταντινούπολης, που κατά τον πρώην πρόεδρο της Τουρκίας, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, είναι η μεγαλύτερη κουρδική πόλη στον κόσμο, αφού οι Κούρδοι της Πόλης ξεπερνούν τα δυο εκατομμύρια.

Η τοποθέτηση στη θέση του υπουργού Εσωτερικών του Ιδρίς Ναΐμ Σαχίν (İdris Naim Şahin), στις 5 Ιουλίου 2011, μετά την πανηγυρική νίκη του ΑΚΡ στις γενικές εκλογές, ταυτίζεται με την αλλαγή της πολιτικής που ακολουθούσαν μέχρι τότε οι κυβερνήσεις του Ερντογάν απέναντι στο κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Ο Σαχίν ενορχήστρωσε εκτεταμένες επιχειρήσεις, κατά τις οποίες οι τουρκικές αρχές ασφαλείας προχώρησαν σε συλλήψεις 650 στελεχών του νόμιμου Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (ΒDP) και οκτώ χιλιάδων στελεχών του ημιπαράνομου μηχανισμού KCK, που προετοίμαζε ένα παράλληλο μηχανισμό εξουσίας, με βάση τις συνομιλίες που διεξάγονταν μεταξύ του τουρκικού κράτους και του ΡΚΚ για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στο Κουρδικό Ζήτημα.

Άρα, αυτό σήμαινε και το τέλος των συνομιλιών, προφανώς γιατί ο Ερντογάν αντιλήφθηκε ότι η πολιτική λύση που επεξεργάζονταν, θα οδηγούσε τελικά στην ίδρυση πρώτα ομόσπονδου και στη συνέχεια ανεξάρτητου κράτους και άρα στον διαμελισμό της Τουρκίας.

Έκτοτε, το τουρκικό κράτος, ακολουθεί πολιτική καταστολής του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, συνεπικουρούμενο από τις ΗΠΑ, οι οποίες από τη μια πλευρά στηρίζουν το αυτόνομο κουρδικό κράτους του Νοτίου Κουρδιστάν (Β. Ιράκ) και διατηρούν τους δικούς τους γενικούς σχεδιασμούς για το Κουρδικό και από την άλλη χρειάζονται την Τουρκία για τη Συρία και για το Ιράν.

Και να μην ξεχνάμε ότι οι εξελίξεις στη Συρία και το Ιράν θα επηρεάσουν το πότε και το πώς θα εξελιχθεί το Κουρδικό Ζήτημα και το πώς θα επηρεάσει αυτό την Τουρκία αλλά και την ευρύτερη περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου και της Ελλάδος.

 

 Το 2012 η κυβέρνηση Ερντογάν, φοβούμενη ότι το κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στους εορτασμούς του Νεβρόζ θα κάνει πρόβα της Κουρδικής Άνοιξης, στα πρότυπα της Αραβικής, την οποία σημειωτέον από ένα σημείο και μετά στήριζε η Άγκυρα, προχώρησε στην απαγόρευση των εορτασμών που είχαν σχεδιαστεί να γίνουν την Κυριακή, 18 Μαρτίου, στο Αμέντ-Ντιγιαρμπακίρ και στην Κωνσταντινούπολη. Η απαγόρευση δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα για την τουρκική κυβέρνηση, αφού περισσότεροι από 500 χιλιάδες Κούρδοι αψήφησαν τις απαγορεύσεις, ανέτρεψαν τα οδοφράγματα και γέμισαν το χώρο του εορτασμού στο Αμέντ, ενώ στην Κωνσταντινούπολη εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοι συγκρούονταν με τις αστυνομικές δυνάμεις, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές.

 

 Την ώρα που γράφονταν οι γραμμές αυτές (21 Μαρτίου), σε εβδομήντα πόλεις και κωμοπόλεις της Τουρκίας συνεχίζονταν οι συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων της τουρκικής αστυνομίας και των Κούρδων διαδηλωτών, που επιχειρούσαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό για να γιορτάσουν το Νεβρόζ, τη γιορτή της ανεξαρτησίας, του αγώνα και της απελευθέρωσης. Μάλιστα, σε συμπλοκή που έγινε στο Τζίζρε έχασε τη ζωή του ένας αστυνομικός, ενώ σε ενέδρα του ΡΚΚ που έπεσαν άνδρες των ειδικών δυνάμεων της τουρκικής Αστυνομίας, έχασαν τη ζωή τους τέσσερις αστυνομικοί και ένας μόνιμος στρατοχωροφύλακας των ειδικών δυνάμεων και τραυματίστηκαν άλλοι πέντε.

Την ίδια ημέρα και ενώ το περιοδικό ΤΙΜΕ και η εφημερίδα New York Times έκαναν εκτενείς και με ιδιαίτερο «νόημα» αναφορές στο Νεβρόζ και το κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα -πάει τελείωσαν εκείνες αναφορές περί τρομορκατίας-  η εφημερίδα Ραντικάλ δημοσίευε δημοσκόπηση σύμφωνα με την οποία το 49% των ερωτηθέντων Κούρδων τάσσεται υπέρ της «δημοκρατικής αυτονομίας του Κουρδιστάν», όρος που καθιέρωσε ο έγκλειστος στις τουρκικές φυλακές Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, το 19,2% υπέρ ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, το 5,4% υπέρ μιας «ομοσπονδίας» και το 7,1% υπέρ της ενίσχυσης των αρμοδιοτήτων στους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Αν αναρωτιέστε για το υπολειπόμενο 3,4%, αυτοί προτιμούν τη συνέχιση του υφισταμένου καθεστώτος, που σημαίνει ότι το 96,5% των Κούρδων της Τουρκίας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στηρίζουν την κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, και όλα αυτά τη στιγμή που η Τουρκία ξεσαλώνει και ξαναστέλνει το Πίρι Ρέις στο Αιγαίο, σε ελληνικότατη υφαλοκρηπίδα, παρά τα τηλεγραφήματα λύπης και αγάπης του Έλληνα υπουργού Εθνικής Αμύνης στον Τούρκο ομόλογό του, που σημειωτέον επικεφαλής των 40 χιλιάδων Τούρκων στρατιωτών που είναι κληρονομιά του Αττίλα στα άγια χώματα της Κύπρου.

Αθάνατη Ελλάδα!

Δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 25 Μαρτίου 2012

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/03/blog-post_6814.html#.T3HOd2Hxq8A

«O λαχανόκηπος του σπιτιού» έκδοση 1941

Οδηγίες για την δημιουργία και την φροντίδα, ενός οικιακού λαχανόκηπου

Ο λαχανόκηπος του σπιτιού

Μία απόψη του Θανάση Παπαθανασίου «Για μία οικονομία με ανθρώπινο πρόσωπο»

Αγαπητοί φίλοι,

σε σχέση με την από 21 Μαρτίου εκδήλωση / συζήτηση «για μια οικονομία με ανθρώπινο πρόσωπο» (για την ευκαιρία της οποίας και σας ευχαριστώ): Το μικρό μου βιβλίο όπου αναφέρονται οι ι. κανόνες για την καταδίκη της αποστέρησης του μισθού και για την απαγόρευση αποδοχής δωρεών που προέρχονται από εκμετάλλευση κλπ, είναι το «Ορθόδοξη Θεολογία και Κοινωνική Δικαιοσύνη» (εκδ. Ακρίτας). Δες, λ.χ. εδὠ: http://yperboles.wordpress.com/2011/03/25/koinwnikh_dikaiosynh_orth/

Σας συνάπτω άλλο ένα κείμενό μου, και πάλι συναφές.

Κάθε καλό

Θανάσης Ν.Π.

 

Θ.Ν.Π. Χριστούγεννα Απελευθέρωσης

ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΧΩ ΑΔΙΚΟ ……..

Στην Αμερική έχει αρχίσει το εξής φαινόμενο:
στα καλά του καθουμένου, εκεί που κάποιο μαγαζί πάει για κλείσιμο λόγω χρεών, πέφτει σύρμα (SMS, FACEBOOK) και πλακώνει κόσμος που αρχίζει να αγοράζει ότι βρει μπροστά του. Οι ιδιοκτήτες από άφραγκοι και χρεωμένοι ξεπουλάνε σε μία μέρα !!!! και γλυτώνουν το κλείσιμο. Αυτό για τους ξένους λέγεται κοινωνική αλληλεγγύη. Κάτι που στη χώρα μας, έχει εκλείψει από το ’60 !!!

Καιρός και εμείς να κάνουμε κάτι.
Κατ’ αρχήν :
στηρίξτε τα μικρομάγαζα της γειτονιάς σας. Κάτι καλό θα έχουν και αυτά!!! Γιατί όταν θα τα χρειαστείτε, δεν θα υπάρχουν πια… Ένα κουτί χρώμα και 10 πρόκες, δεν απαιτούν εκδρομή στο PRAKTIKER ή το LEROY MERLIN….μόνο μια βόλτα στο χρωματοπωλείο της γειτονιάς.

Ελληνικά λαχανικά, φρούτα και χυμούς. Αν τα ξένα ήταν τόσο εξαιρετικά καλά, οι ξένοι δεν θα τα έστελναν σε εμάς !!! (π.χ. Τα ολόλευκα μανιτάρια εισαγωγής είναι περασμένα με λευκαντικό και αντισηπτικό για να μη μαυρίζουν-ενώ τα Ελληνικά δεν είναι λευκά, αλλά είναι βιολογικά !!!)

προτιμάμε Ελληνικά προϊόντα–το χρήμα να μένει στην Ελλάδα και να κάνει κύκλο εδώ και όχι μέσω της τσέπης κάποιου ξένου επιχειρηματία.
Σοκολάτες ΙΟΝ, αναψυκτικά Φλώρινα ΕΨΑ και ΛΟΥΞ  Ελληνικότατα & εξαιρετικά.
Η COCA COLA, η PEPSICO και η jacobs-Παυλίδης δε θα φτωχύνουν !!! Εντάξει, έχουν και Έλληνες εργαζόμενους, αλλά τα έσοδά των ξένων εταιρειών δεν θα μηδενιστούν κιόλας !!!

Ο επώνυμος καφές φίλτρου της jacobs στην Ολλανδία πωλείται στη μισή τιμή ….. μία συσκευασία φίλτρων καφέ (100 τεμ) κάνει 75 λεπτά και όχι πάνω από 2 ευρώ.. γι’ αυτό αγοράστε καφέ φρεσκοκομμένο από την κάβα της γειτονιάς… ακόμα και χωρίς την ακριβή γεύση, θα είναι πιο φρέσκος!!!

«Τιμωρείστε» ακόμα και τα ακριβά Ελληνικά προϊόντα: το γιαουρτάκι της ΦΑΓΕ στην Ολλανδία πωλείται προς 80 λεπτά! Στην Ελλάδα έχει περάσει από χρόνια το 1 ευρώ. Μπορείτε και χωρίς αυτά… τώρα αν πέσει η τιμή του, βλέπουμε !!!
ΑΠΟΡΩ: Πόσο καλύτερο είναι το γάλα της ΔΕΛΤΑ 1 λίτρου (στο χάρτινο κουτί) και στοιχίζει 1,15 ευρώ, ενώ το ΑΓΝΟ έχει μόλις 1,09 ????
ΟΚ, το γάλα του LIDL έχει λιγότερο από ευρώ το λίτρο και λέει ότι είναι Ελληνικό, κάποια ξένα προϊόντα είναι ίσως και λιγο καλύτερα, αλλά είπαμε:
το χρήμα να μένει στην Ελλάδα !!!

Ας οργανωθούμε: ενημερώστε φίλους και γνωστούς για ευκαιρίες!
Στα ψώνια, τη βενζίνη, το γάλα, το ψωμί. Επιτέλους, φτιάξτε για πρώτη φορά μόνοι σας ένα κεικ ή τιμείστε το ζαχαροπλαστείο της γωνίας (φρεσκώτατο σχεδόν πάντα) και μην το πάρετε έτοιμο στο super market από μία γερμανική πολυεθνική ….

Κυνηγείστε ποιότητα και καλή τιμή. Το δικαιούστε και το αξίζετε. Δεν σας κάνουν χάρη !!!
Η κρίση το απαιτεί : ενωμένοι μπορούμε καλύτερα !!!

ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ.
ΜΕΤΑ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ, ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑΣΕΙ ΠΑΤΟ….
ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΕΙ ΕΠΙΣΗΣ …

“η πασχαλινή περιπέτεια του Λαζαράκου στις Κυκλάδες”

  ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

     Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» και ο σύλλογος γονέων του 1ου δημοτικού σχολείου Χολαργού, προσκαλούν τα παιδιά στην παρουσίαση του παιδικού βιβλίου “η πασχαλινή περιπέτεια του Λαζαράκου στις Κυκλάδες” της Ιωάννας Σκαρλάτου, την Παρασκευή 6 Απριλίου, στις 6.00 το απόγευμα, στην αίθουσα εκδηλώσεων του 1ου δημοτικού σχολείου.

«…Είναι Σάββατο του Λαζάρου και στη Μύκονο η κυρά Δέσποινα ετοιμάζει σύμφωνα με το έθιμο του νησιού, τα Λαζαράκια». Η συγγραφέας του βιβλίου Η πασχαλινή περιπέτεια του Λαζαράκου στις Κυκλάδες, Ιωάννα Σκαρλάτου με το δικό της ήρωα, ένα κόκκινο λαζαράκι, τόσο διαφορετικό αλλά και τόσο στενοχωρημένο για το χρώμα του, θα περιπλανηθεί με τα παιδιά στα ελληνικά νησιά μιλώντας και μαθαίνοντας έθιμα για τη σαρακοστή και το Πάσχα. Τα παιδιά θα συμμετάσχουν στην παρασκευή με ζυμάρι μικρών λαζαράκων.

 Για οποιαδήποτε πληροφορία επικοινωνήστε στο τηλέφωνο 210-6546742.

«Τα Τραγούδια των Ελλήνων – Β΄ – το Ριζίτικο τραγούδι»

       ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» και ο σύλλογος Κρητών Χολαργού – Παπάγου σας προσκαλούν στην στο δεύτερο του αφιερώματος «τα τραγούδια των Ελλήνων» με θέμα  «το ριζίτικο τραγούδι», την Κυριακή 8 Απριλίου, στις 11:00 π.μ., στην αίθουσα του πολιτιστικού συλλόγου «Σήμαντρο» (Ελευθ. Βενιζέλου 59 Α, Χολαργός).

Τραγουδούν οι παραδοσιακές ομάδες ριζίτικου «οι Δροσουλίτες».

Η εκδήλωση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΚΡΗΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ.      

Στο τέλος της εκδήλωσης θα ακολουθήσει κρητικό κέρασμα.

Για πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210-6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr

ΠΡΌΣΒΑΣΗ ΜΕΣΩ ΣΤΑΘΜΟΥ ΜΕΤΡΟ ΧΟΛΑΡΓΟΥ – ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ – ΕΛ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 

Η 4ης ΣΤΑΣΗΣ ΧΟΛΑΡΓΟΥ Λ.ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ – ΑΕΤΙΔΕΩΝ – ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΧΑΡΤΗΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΟΔΙΚΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Λ.ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 59Α

Ενύπνιον 25ης Μαρτίου, του Στάθη

Μεγάλη Γιορτή την Κυριακή

 

απ’ τον εσπερινό ήδη του Σαββάτου, βάζουν τα καλά τους τα ξωκλησάκια του Αιγαίου για να ανάψουν, στο λιόγερμα της παραμονής, το πρώτο κεράκι της γιορτής.

 

Μεγάλη Γιορτή η 25η Μαρτίου κάθε χρονιάς, μεθυσμένη απ’ το «αθάνατο κρασί του 21» – σιγά σιγά κι από νωρίς αθροίζονται οι άρχοντες του Ρωμαίικου στις πλατείες,

 

ανάρια – ανάρια καταφθάνουν στίχοι του Ομήρου απ’ τις παραλίες κι «άγγελοι με έντεκα σπαθιά» αρχίζουν το τελετουργικό, πρώτες να σταθούν μπροστά – μπροστά στο Κάθισμα των Ποιητών μας οι Μανάδες απ’ το Δίστομο

 

 

τα μικρά σκοτωμένα παιδιά απ’ τα Καλάβρυτα

και οι Κρήτες αητοί από την Κάνδανο.

Μεγάλη Γιορτή την Κυριακή και κατεβαίνουν οι θεοί απ’ τον Ολυμπο να κατοικήσουν τους ερειπιώνες τους στους Δελφούς και στο Ακρον Ταίναρο, να κατοικήσουν και την ψυχή του Κολοκοτρώνη – «ωρέ, Ελληνες» να φωνάζει ο Γέρος και να τρέχουν να χαϊδέψουν τη φουστανέλα του ο Ρωμιός έμπορος απ’ την Τεργέστη, ο Μυροβλύτης Εσφιγμένος απ’ τη Θεσσαλονίκη και οι ιστορίες της γιαγιάς για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά

αγκαλιά με τα γράμματα απ’ τη Φραγκιά, και του Ρήγα τους ντελικάτους στίχους.

 

Μεγάλη Γιορτή σήμερα και το Ρωμαίικο συρρέει στην Αγορά από παντού, στην Πύλη του Αδριανού ο Παληκαράς απ’ τον Πόντο που έβγαινε τις νύχτες, μαύρος αέρας, στα βουνά «βαστώντας στο ένα χέρι το σπαθί και στ’ άλλο το Βαγγέλιο» παρέα

 

με τους Μαυροσκούφηδες του Αρη να παρασταίνουν στο Αγιο Λείψανο του Αθανασίου Διάκου πώς φίλησε ο Ιμπραήμ στο μάγουλο το λείψανο του Παπαφλέσσα,

 

του πιο μεγάλου ψευταρά παπά που άκουσαν ποτέ οι Γραικοί να μολογάει αρχαίες λέξεις για του φτωχού τ’ αρνί και το δίκιο του ξωμάχου.

 

Να παρασταίνουν οι Μαυροσκούφηδες, και να ανθίζει απ’ την αγαλλίασή του το σκήνωμα του Διάκου κι εύγε να

 

εύχεται ο πρωτομάρτυρας

στον κολίγο που έστελνε τα παιδιά του να μάθουν γράμματα να γίνουν «πρώτα στα γρόσια και τα άρματα» εύγε να

ψιθυρίζει ο σουβλισμένος στους πειρατές και καραβοκυραίους με τα πυρπολικά και την αποκοτιά των σαλών και των αλλοπαρμένων – όμως

 

Μεγάλη η Γιορτή

κι όσο πάει και μεγαλώνει το εορταστικό πλήθος, δύσκολα χωράνε στη Μέση Οδό 3.000 χρόνια ιστορίας, τόσες χιλιάδες τραγούδια, τόσα εκατομμύρια βίοι ανθρώπων και ονείρων.

Σαν σήμερα, 25^η Μαρτίου 1821, ημερομηνία που δεν υπήρξε ποτέ αυτό που ευτυχώς αποφασίσαμε να είναι, αναστήθηκε ο παλουκωμένος Σκυλόσοφος κι άλλες δέκα χιλιάδες νεομάρτυρες απ’ την Καππαδοκία ως τη Θράκη,

 

και σαν σήμερα, ημερομηνία που έδοξε τη Βουλή και τω Δήμω να ευλογήσει το Γένος ως Εθνική Επέτειο της Παλιγγενεσίας, ανοίγει το κελί της στο Μοναστήρι η Αννα Κομνηνή να τρατάρει κουαντρώ και Βόσπορο τις Σουλιώτισσες που χόρεψαν στο Ζάλογκο για

 

να γεννήσουν τον Γκάτσο και τον Μίκη Θεοδωράκη, τις σελίδες που πάνω τους ο Καβάφης έγραψε τις ιστορίες των Πτολεμαίων και του Κλεομένη, του βασιλιά που πήγε καλιά του.

Σήμερα, κοντά μας στη Μεγάλη του Γένους Γιορτή γιορτάζουν και οι εκλεκτοί μας καλεσμένοι, οι Αντωνίνοι από τη Ρώμη με τις λευκές τους τόγιες, η Βιβλιοθήκη του Χρυσολωρά από τη Βενετία, ο Γεώργιος Ουάσιγκτων και ο Αλέξανδρος Πούσκιν, ο Λόρδος Μπάιρον και οι πολιορκηθέντες στο Στάλιγκραντ – όλοι όσοι μίλησαν λέξεις ελληνικές γιορτάζουν σήμερα

 

για αυτούς αφιερωμένος εξαιρετικά ο παιάνας ελε λευ

ελε λευ

λέξη αγνώστου ετύμου η ελευθερία, αδέσμευτη και αδέσποτη με μια στάλα τρέλα, σαν τις νεράιδες που πρέπει να τους κλέψεις το μαντίλι για να τις κάνεις ταίρι σου, νύμφες

 

του νερού που τρέχει ιερό και καθαρό σαν το παιδάκι πριν να γίνει ήρωας, άγιος ή προδότης.

 

Γιορτάζουμε σήμερα, συμπατριώτες και συμπολίτες, τα πένθη και τις ήττες μας – τις νίκες αφήστε τες για άλλες πιο ήσυχες μέρες, σήμερα είναι σαν ψυχοσάββατο, των Αγνώστων Στρατιωτών και των επιστολών που δεν έφθασαν ποτέ

 

από τα μέτωπα πίσω στα προσφυγικά της Νέας Φιλαδέλφειας – ας πιούμε ένα ουζάκι στο ουζερί ακούγοντας Καζαντζίδη εις μνήμην όσων δεν γύρισαν ποτέ απ’ την Τροία, αλλά και εις μνήμην όσων Τρώων δεν έφθασαν ποτέ στη Ρώμη.

 

Και τώρα, καθώς ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά πάνω απ’ τον Πύργο του Ανεμά και γέρνει προς την Ακρόπολη, να μεσημεριάσει κατακόρυφα στον Παρθενώνα, τώρα που φουντώνει η τρανή Γιορτή

 

μνήσθητι κυρίες και κύριοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, τώρα που είναι δύσκολοι οι καιροί, τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, τον γιο της Καλογριάς και του Φιλίππου του Ε’ της Μακεδονίας, να ορκίζεται στον μπούντζον του και να λέει στους Τούρκους για να ακούνε οι Αγγλογάλλοι: «αν ζήσω, θα τους γαμήσω! Αν με χαλάσουν, θα μου κλάσουν τον μπούτζον!»

 

Ελε λευ, ωρέ Ελληνες!

Εχετε «πολλά κρυμμένα τιμαλφή να σώσετε» και πολλά καινούργια να φτιάξετε. Αέρα, ωρέ Ρωμαίοι και Ρωμιοί μου! – τι κι «αν μπήκαν στην πόλη οι εχθροί»; εσείς πάλι θα τους διώξετε. Γύρω γύρω απ’ τα τείχη γυρίζει ο Στρατηγόπουλος να βρει τη ρωγμή να κάνει το στρατήγημα!

 

Είναι η Ελλάδα μια Ελένη, μια Βασιλική, μια Σοφία, μια Χρύσα και μια Γεωργία, εκατομμύρια γυναίκες είναι η Ελλάδα, δεν χάνεται!

 

Γιορτάστε, λοιπόν, σύντροφοι Γραικοί τη στοιχειωμένη μας Γιορτήσ’ αυτόν τον χαλεπό καιρό με την πιο δυνατή ψυχή, δεν ξεμείναμε δα από Ηλιο και Διόνυσο, ούτε από αντάρτη Χριστό και των γονέων μας τις ευχές.

Καλύτερη από μας θα κάνουν την Ελλάδα τα παιδιά μας, έτσι γινόταν, έτσι γίνεται κι έτσι θα γίνεται…

 

http://www.enikos.gr/stathis/26076,Enypnion_25hs_Martioy.html

Εφοριακοί κάνουν…«Δήλωση Αδυναμίας Πληρωμής Αντισυνταγματικής Φορολογίας»

 

«Δήλωση Aδυναμίας Πληρωμής Αντισυνταγματικής Φορολογίας» είναι ο τίτλος της αίτησης που συνένταξαν αγανακτισμένοι εφοριακοί και δικηγόροι ενώνοντας τις γνώσεις τους με σκοπό να παροτρείνουν τους μη έχοντες πολίτες να μην πληρώσουν την έκτακτη εισφορά, διότι είναι… αντισυνταγματική. 

Συνδικαλιστές εφοριακοί και δικηγόροι λοιπόν ανέλαβαν την πρωτοβουλία να συντάξουν ένα έγγραφο- αίτηση στηριζόμενο στα άρθρα του Συνταγματος το οποίο κατοχυρώνει – όπως υποστηρίζεται- νομικά τους ενδιαφερόμενους πολίτες στην μη καταβολή της έκτακτης εισφοράς.

Συγκεκριμένα, με αυτή την αίτηση– ένδειξη ανυπακοής στο ανάλγητο κράτος, που κάθε πολίτης με οικονομικές δυσκολίες μπορεί να συμπληρώσει υπο την ευθύνη του και παραδίδει στην ΔΟΥ της περιοχής του, δεν υποχρεούται να πληρώσει την έκτακτη εισφορά. Καθώς προκύπτει νομικά, η έκτακτη φορολογία δεν στηρίζεται στο Σύνταγμα.

Απο εκεί και πέρα ενδιαφέρον έχει το πως θα αντιδράσει η κυβέρνηση σε μια τέτοια μαζική κίνηση από πολίτες, όταν το κίνημα «Δεν πληρώνω, δεν έχω» παίρνει ήδη σάρκα και οστά.

Για το έντυπο κάνετε κλικ στο αρχείο ΑΙΤΗΣΗ .

<a href=»https://papaleonidasdimitris.files.wordpress.com/2012/03/2206dil.

http://newpost.gr/post/76003/%CE%95%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD%E2%80%A6%C2%AB%CE%94%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%91%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%A0%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AE%CF%82-%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%A6%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82%C2%BB/

Γιατί Πολεμάω για Κοινωνική Συμφιλίωση

 Σε ένα κατάμεστο Πολεμικό Μουσείο με ένα ενθουσιώδες κοινό, οπου ήταν εμφανής η παρουσία νεων ανθρώπων, πραγματοποιήθηκε εχθές 20/3, η ομιλία – συζήτηση με το κοινό, του Ακαδημαϊκού Βασίλη Μαρκεζινη, ο οποίος εκτός κειμένου, δήλωσε ρητά ότι όλα όσα αναγράφονται για εμπλοκή του στις προσεχείς εκλογές είναι αποκυήματα φαντασίας.

 Δ.Αλευρομάγειρος

Βασίλειος Μαρκεζίνης – Ακαδημαϊκός

 Η χώρα μας βιώνει μια πρωτοφανή κρίση. Παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις που ακούμε συχνά από τον πρωθυπουργό αλλά και από όλα τα κυβερνητικά στελέχη, θεωρώ ότι όλοι τους ξέρουν καλά ότι δεν λένε όλη την αλήθεια στον λαό. Αυτό ισχύει και για τις πρόσφατες ανακοινώσεις σχετικά με τις υποτιθέμενες θετικές συνέπειες της εφαρμογής του PSI, το οποίο οι αγορές, αν μη τι άλλο, δεν φαίνεται να αντιμετωπίζουν με την αισιοδοξία που εκφράζει ο Έλληνας πρωθυπουργός (βλ. The Times, 20 Μαρτίου 2012, σ. 50).

Η Ελλάδα λοιπόν βρίσκεται σε κρισιμότατη κατάσταση, η οποία, σύμφωνα με πολλούς ξένους παρατηρητές και αξιωματούχους, είναι πολύ πιθανό να επιδεινωθεί. Η ύφεση, που άγγιζε το 7,5% το τελευταίο τρίμηνο του 2011 και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα παραμείνει στο 4-5% στη χρονιά που διανύουμε. Η ανεργία αναμφισβήτητα θα αυξηθεί. Το κόστος ζωής, ομοίως, θα ανέβει. Τα εισοδήματα των πολιτών, από την άλλη πλευρά, θα μειωθούν δραστικά. Οι συντάξεις έχουν σχεδόν μηδενισθεί και ως μοντέλο βιωτικού επιπέδου οι Ευρωπαίοι φίλοι μας μας επιβάλλουν αυτό της Βουλγαρίας ή και της Ρουμανίας, λύση που χαροποιεί τους επιχειρηματίες μας! Η αγορά θα στεγνώσει από ρευστό. Μόνον οι τράπεζες θα καταφέρουν να ανακεφαλαιοποιηθούν έχοντας παντού στον κόσμο μεταβληθεί στο ασθενέστατο σημείο το σύγχρονου καπιταλισμού. Έτσι, τα όποια κονδύλια βρεθούν για δημόσια έργα θα κάνουν – κυρίως – ακόμη πλουσιότερους ορισμένους πλούσιους επιχειρηματίες, οι οποίοι, απλώς, θα εκμεταλλευθούν την εργασία ενός απίστευτα κακοπληρωμένου εργατικού δυναμικού.

Επιπλέον, όμως, όπως και οι περισσότεροι ξένοι σχολιαστές, προσωπικά δεν έχω πειστεί ότι η κυβέρνηση θα μπορέσει να εκπληρώσει τους όρους που της επέβαλαν. Η σχεδιαζόμενη αλλά αμφιλεγόμενη «άσκηση σωτηρίας» μπορεί να μην τελεσφορήσει. Πολλοί ξένοι ειδικοί πιστεύουν ότι η χρεοκοπία δεν θα αποφευχθεί. Η έξοδος από το ευρώ, επίσης, δεν μπορεί να αποκλειστεί ως ενδεχόμενο, απλώς έχει αναβληθεί. Και η έξοδος αυτή – δεν πρέπει να το ξεχνάμε – δεν αποτελεί ζήτημα επιλογής για τους Έλληνες, αλλά μια εξέλιξη την οποία τεχνηέντως θα επιβάλουν οι ξένοι όταν θα έχουν πια απηυδήσει πλήρως με τη χώρα μας! Ακόμη πιο ανησυχητικό όμως είναι το τι θα γίνει όταν ξεσπάσει η (σχεδόν αναπόφευκτη) κοινωνική αναταραχή στους δρόμους και πώς (ή μάλλον αν) θα σταθεί δυνατόν να αποτραπεί. Με το να λέμε ότι αυτή πηγάζει από μερικούς αριστερούς ή κουκουλοφόρους δεν είμεθα μόνο υπεύθηνοι αυταπάτης αλλά και απάτης!

 

                              —————————

 

Τα άτομα που «ενορχήστρωσαν» αυτή την πορεία, τις συνέπειες της οποίας σύντομα θα βιώσουμε ακόμη πιο έντονα, είναι οι αποτυχημένοι πολιτικοί των ελληνικών κυβερνήσεων από το 2000 και μετά.

Αυτή η ολέθρια πορεία, όμως, δεν θα ήταν δυνατόν να έχει καθοριστεί μόνον από τους ίδιους. Έτσι, οι πολιτικοί μας έλαβαν πολύτιμη βοήθεια από ευάριθμους (άπληστους λένε πολλοί)  τραπεζίτες και επιχειρηματίες, οι οποίοι δεν αρκούνται να βγάζουν χρήματα αλλά θέλουν επίσης να «κυβερνούν την Ελλάδα», καθώς και από μερικούς μεγιστάνες των ΜΜΕ, οι οποίοι έχουν μεταμορφώσει τις εφημερίδες και τα τηλεοπτικά κανάλια σε μηχανές προπαγάνδας και παραπληροφόρησης.

Η δυσπιστία των αναγνωστών και των τηλεθεατών απέναντι στα ΜΜΕ, την οποία περίτρανα αποδεικνύουν τα χαμηλά ποσοστά αναγνωσιμότητας και τηλεθέασης, δεν αποτελεί εντούτοις επαρκή τιμωρία για μια τέτοια συμπεριφορά! Έτσι, πολλές ελληνικές εφημερίδες είναι σήμερα οικονομικά υπερχρεωμένες, ενώ αρκετές άλλες μετά βίας καταφέρνουν να επιβιώσουν μοιράζοντας… δωρεάν DVD! Εκεί λοιπόν καταντήσαμε; Έμποροι παλαίων DVD να μας επιβάλλουν μαθήματα ηθικής και πολιτικής δεοντολογίας;

Και σαν να με έφταναν όλα αυτά στα πρόσωπα μερικών από αυτούς τους μηχανορράφους των ΜΜΕ βρίσκουν ιδανικούς «συνεταίρους» ορισμένοι ξένοι παράγοντες οι οποίοι εποφθαλμιούν τους πόρους μας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο και ορυκτό πλούτο.

Πρός τι μία τέτοια συντονισμένη μεγαλό-συνωμοσία; Και πως αποφεύγεται; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέλω να εξετάσω σ΄αυτό το δοκίμιο και, στο τελευταίο μέρος, να αναπτύξω μερικές ιδέες μου για περαιτέρω συζήτηση.

 

                              ————————

 

Καταρχάς, σκοπός των προαναφερθέντων κατεστημένων – και η χώρα μας δεν κυβερνάται από κατεστημένο αλλά από συντονισμένα κατεστημένα – είναι να χρησιμοποιήσουν τις επερχόμενες εκλογές για να διαιωνίσουν το status quo. Είναι άλλωστε διάχυτος ο φόβος ότι θα καταφύγουν σε εκβιασμούς, δωροδοκίες, παραπληροφόρηση και προπαγάνδα για να επιτύχουν τον στόχο τους. Το κεντρικό επιχείρημά τους θα φέρει τους ψηφοφόρους αντιμέτωπους με το δίλημμα: «θέλετε ή δεν θέλετε να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση;» Εξαιρουμένου του ΚΚΕ, δεν γνωρίζω άλλο κόμμα το οποίο να δηλώνει αντίθετο με την παραμονή μας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό που λένε σήμερα ακόμη και τα κόμματα της Αριστεράς είναι ό,τι ακριβώς ισχυρίζεται η Δεξιά τα τελευταία δύο χρόνια: «Θέλουμε να βρούμε έναν τρόπο επαναδιαπραγμάτευσης». Εκτός τούτου, σας επαναλαμβάνω: στο τέλος η απόφαση αν μείνομε δεν θα είναι δικία μας αλλά δικία τους! Ό,τι έγινε το τελευταίο χρόνο δείχνει ότι οι ενέργιες των Ευρωπαίων αποσκοπούσαν να προστατεύσουν τα δικά των συμφέροντα και μόνο παρεμπιπτόντως τα δικά μας!

Θα εξετάσουμε άραγε σοβαρά αυτό το επιχείρημα τους επόμενους δύο μήνες; Ή μήπως θα το απλουστεύσουμε λέγοντας: «Ή είστε μαζί μας ή σας θεωρούμε ότι είστε εναντίον μας»;

Οι Έλληνες έχουν περάσει τους τελευταίους δεκαοκτώ τουλάχιστον μήνες με τέτοια ψευδοδιλήμματα. Τρομοκρατημένοι από τα ΜΜΕ, υποχώρησαν κάθε φορά στις πιέσεις. Θα υποχωρήσουν και τώρα; Δεν θα μπορέσουν άραγε να καταλάβουν ότι αυτό το επιχείρημα αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής με σκοπό την αποδυνάμωση – μια και είναι αδύνατη η εξουδετέρωση – των κομμάτων της Αριστεράς; Εάν όμως υποχωρήσουν, αυτοί και μόνο θα φταίνε για τα δέκα (ή και περισσότερα) χρόνια δυστυχίας που τους περιμένουν, όπως και για την απώλεια των εθνικών πόρων τους, που επίσης τους περιμένει στο άμεσο μέλλον.

Ευσταθεί σαφώς η άποψη ότι στη χώρα μας η δημοκρατία υπάρχει σήμερα μόνον εν μέρει. Παραδείγματος χάριν, το δικαίωμα της δημόσιων διαδηλώσεων αποτελεί αντικείμενο καθημερινής κατάχρησης χωρίς να αποφέριε κανένα αποτέλεσμα. Εντούτοις, το δικαίωμα καταστολής της δημόσιας διαμαρτυρίας αποτελεί αντικείμενο ακόμη μεγαλύτερης κατάχρησης, η οποία μάλιστα συνοδεύεται μερικές φορές από πρωτοφανή άσκηση βίας ή ακόμη – όπως φημολογείται – και συγκαλυμμένη κρατική προβοκάτσια. Οι πολιτικοί μας παρεκτρέπονται, σε οικονομικό ή άλλο επίπεδο, αλλά τα ελληνικά ΜΜΕ σπανίως ερευνούν στον δέοντα βαθμό τις ενδείξεις αυτών των παρεκτροπών, ενώ οι ίδιοι οι πολιτικοί στο τέλος καταφέρνουν να απαλλαχθούν από κάθε ευθύνη χρησιμοποιώντας παρωχημένες κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Και σήμερα, μέσα από την τεχνητή επίταση της αντιαριστερής προπαγάνδας, βλέπουμε ένα τμήμα του πολιτικού κόσμου να προσπαθεί να κερδίσει μερικές ποσοστιαίες μονάδες στις δημοσκοπήσεις με κίνδυνο να αναζωπυρωθούν υπό δριμύτατη μορφή οι διχασμοί του Εμφυλίου Πολέμου. Κατά τα φαινόμενα, οι υστερόβουλοι αυτοί υπολογισμοί παραβλέπουν το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι, για πρώτη φορά, θα έχουν να επιλέξουν μέσα από μια σειρά μικρότερα κόμματα που θα διεκδικούν την ψήφο τους. Κατά κύριο λόγο, όμως, παραβλέπουν τη βαθιά δυσαρέσκεια του λαού για τα δύο μεγάλα κόμματα που έχουν (κακο)κυβερνήσει τη χώρα εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια. Αυτή αποφεύγεται με κομματικά τεχνάσματα;

Τα αστικά κόμματα, καθώς και οι εφημερίδες που εξασφαλίζουν τη στήριξή τους, φέρουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για την επιδιωκόμενη αυτή πόλωση. Διότι, μπορεί, στο τέλος, τα κόμματα αυτά να αποδειχθούν ανίκανα να κυβερνήσουν (είτε μόνα τους είτε – πιθανότατα – υπό κάποια μορφή συνεργασίας) εάν έχουν ακυρώσει πλήρως την ανοχή ή τη διάθεση συνεργασίας των αριστερών κομμάτων κολλώντας τους την ετικέτα των «εξτρεμιστών», αντί να προσπαθούν να συμπράξουν μαζί τους μέσα στο ευρύτερο δημοκρατικό πλαίσιο. Αυτή η ετικέτα σημειωτέον θα είναι και άδική και λανθασμένη μια και πολλοί που θα ξηφίσουν αριστερίζοντα ή φιλελεύθερα κόμματα δεν θα είναι ούτε αριστεροί ούτε εξτρεμισταί αλλά άνεργοι, πεινασμένοι ή αδικημένοι μικρό αστοί, συνταξιούχοι, άνεργοι νέοι, ακόμη και απελπισμένοι νεοδημοκράται!

Εντούτοις, σοβαρό μερίδιο της ευθύνης φέρει και η ίδια η Αριστερά, εφόσον, αντί να επιζητεί και αυτή τη συμφιλίωση ή τον εκσυγχρονισμό των ιδεών της, ενθαρρύνει την πολιτική σύγκρουση παρουσιάζοντας προγράμματα που, τόσο ως προς το περιεχόμενο όσο και ως προς τη διατύπωσή τους, παραμένουν προσκολλημένα σε μια εντελώς παρωχημένη αριστερή ρητορική. Ακόμη και η Εκκλησία, πραγματικός στυλοβάτης της κοινωνίας μας, απειλείται καθημερινά από μέλη του αριστερού κόσμου (άλλα όχι μόνο), αντί να αντιμετωπίζεται, από κοινού με την ιστορία και τον πολιτισμό μας, ως σημείο αναφοράς για το τι ήμασταν, τι είμαστε, και τι θα μπορούσαμε κάποτε να γίνουμε.

Το ίδιο ισχύει για τον εθνικά αποκοδομητικό ρόλο που έπαιξαν αριστεροί συγγραφείς στην παραγωγή των νέων σχολικών εγχειριδίων του Δημοτικού σχολείου που εγράφησαν στη σνέχεια της απαράδεκτης συμφωνιάς Παπανδρεόυ-Τζέμ που κατέληξε, συχνά με Ελληνο-Κυπριακά χρήματα, να παραποιήσουν τα δεινά του λαού και της Εκκλησίας μας κατά την διάρκεια της βάρβαρης τουρκοκράτιας, αλλά και να ωραιοποιήσουν τους Ασιάτες κατακτητάς. Αν και η προσπάθεια αυτή έτυχε ευρύτατης αποδοκιμασίας και σήμερα πλέον φυτοζωεί παρα την υποστήρηξη οργανώσεων που πασχίζουν να κρατήσουν ζωντανό το θνήσκοντα Ευρωπαϊκό «Ατλαντισμό», συνέβαλλε και αυτή στην εθνική αποσύνθεση, η αποφορά της οποίας έχει ήδη αρχίσει να γίνεται δυσβάσταχτη!

Η συμφιλίωση λοιπόν είναι υποχρέωση όλων, δεξιών και αριστερών, για να υπάρξει η αναγκαία υποδομή για να ανακάμψει εθνικά και οικονομικά η βαρύτατα πάσχουσα πατρίδα μας. Καταδικάζομε λοιπόν όσους και όλους που δυσκολεύουν αυτή την πορεία, παρατείνοντας έτσι την κακουχία που πηγάζει από εθνικούς διχασμούς.

 

                          ————————

 

Επί πέντε χρόνια, και μέσα από έξι βιβλία και περισσότερα από εκατό άρθρα, προσπάθησα να διαμορφώσω ένα νέο πρόγραμμα. Τα όσα έγραψα και είπα σκοπό είχαν, ασφαλώς, να λειτουργήσουν ως αφετηρία και μόνο για έναν νέο επικοδομητικό διάλογο· για έναν τρόπο επίτευξης του στόχου που είχε θέσει και ο κ. Καραμανλής το 2004, ήτοι της δημιουργίας ενός «νέου κράτους». Ο ίδιος όμως απέτυχε. Για διαφορετικούς λόγοθς δεν θεωρώ ότι εγώ στάθηκα περισσότερο επιτυχημένος. Εντούτοις, η δική μου προγραμματική στοχοθεσία, αντίθετα με τη δική του, έχει δύο αιχμές, ενώ ο ίδιος μόνο μία προσπάθησε να επιδιώξει (και αυτήν όχι μέχρι τέλους).

Σε κοινωνικό επίπεδο, προέβαλα τον στόχο της «κοινωνικής συμφιλίωσης». Η επιδίωξη αυτού του στόχου δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Τον διατύπωσα όμως με εντελώς νέο τρόπο, μια και μέχρι τώρα η συμφιλίωση και η συνεργασία νοούνταν μόνο στο πλαίσιο της «κομματικής συνεργασίας» – υποτίθεται, για το καλό της χώρας, αλλά στην πραγματικότητα μόνο για να παραμείνουν στην εξουσία τα δύο μεγάλα κόμματα. Κατά την άποψή μου, απαιτείται άμεση και πλήρης αλλαγή της υφισταμένης νοοτροπίας, καθότι χρειαζόμαστε επειγόντως κοινωνική ειρήνη και συμφιλίωση, και όχι μια ευκαιριακή κομματική ανακωχή μέχρις ότου ο χρόνος επιτρέψει σε ένα από τα δύο κόμματα να πάρει και πάλι το πάνω χέρι!

Η συνετή προσπάθεια που κάνω, όχι μόνο δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί στην πράξη, αλλά δεν έχει καν εξεταστεί ως πρόταση, εφόσον και η Δεξιά και η Αριστερά πάντα τρέφονται από τις πολιτικές συγκρούσεις, ενώ τα ΜΜΕ εξακολουθούν να προτιμούν ως τακτική τις γενικές ταμπέλες και τις ολοκληρωτικές – αν όχι και συκοφαντικές – απορρίψεις οποιασδήποτε ιδέας και οποιουδήποτε ανθρώπου θεωρούν ότι δεν στηρίζει τα συμφέροντά τους. Με σκοπό να μειώσω τις εντάσεις που επικρατούν σε αυτό το επίπεδο, έγραψα πρόσφατα στο Αντίβαρο τις ακόλουθες παρατηρήσεις, τις οποίες θεωρώ ότι αξίζει να επαναλάβω κατά λέξη:

 

Η θεραπεία που προτείνω … στηρίζεται στην ιδέα ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, το οποίο όλοι οι πολίτες –δεν αναφέρομαι καν στους εξ ορισμού εγωκεντρικούς πολιτικούς- πρέπει να δεχθούν, έστω και αν δεν τους ικανοποιεί όλους εκατό τοις εκατό.

Κάτι τέτοιο όμως μπορεί να γίνει εφόσον όλοι πάρουμε κάτι και δώσουμε κάτι: βασιλείς και στρατιώτες, πλούσιοι ή πένητες, εργοδότες ή εργαζόμενοι, συνδικαλιστές ή απλά μέλη συνδικάτων, αστυνόμοι και διαδηλωτές – όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν συμφέρον να επιτύχει αυτή η προσπάθεια. Σε αυτή την υπαρξιακή μάχη, πρέπει να ερωτηθούν οι πάντες, ακόμη και οι νομοταγείς αναρχικοί, και, ει δυνατόν, να συμφωνήσουν!

 Έτσι, η άμεση λήψη των μέτρων που ανέφερα ενδεικτικά πρέπει να συνδυαστεί με: 

(α) τη συνειδητή απόφαση όλων των Ελλήνων πολιτών να μην προβαίνουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες επί ένα ορισμένο διάστημα, ώστε να μπορέσουν τα νέα μέτρα να τελεσφορήσουν·

(β) την προθυμία των πιο ευκατάστατων πολιτών να προστατεύσουν από τον οικονομικό πόνο τούς λιγότερο τυχερούς·

(γ) την απόφαση των εργαζομένων και των συνδικάτων τους –που οφείλουν να απελευθερωθούν από τις κομματικές κηδεμονίες– να επιτρέψουν την αναδόμηση του κράτους, να δουλέψουν συνειδητά για τη συλλογή των φόρων, να συμπράξουν με κάθε τρόπο στη μείωση της γραφειοκρατίας προκειμένου η χώρα να προσελκύσει νέες επενδύσεις.

Όλα αυτά πρέπει να γίνουν με απώτερο σκοπό να επανέλθουμε σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και, επιπλέον, να πείσουμε τους ξένους ότι έχει γίνει μια πραγματικά νέα αρχή, η οποία, αργά, κοπιαστικά αλλά με βεβαιότητα, θα επαναφέρει τη χώρα μας σε θέση οικονομικής ανταγωνιστικότητας.

Αυτή η αναδόμηση πιθανότατα θα απαιτήσει τη συνέχιση της εξυγίανσης και της σμίκρυνσης του δημόσιου τομέα, αλλά και την απόλυση όσων δεν εργάζονται επειδή οφείλουν τις θέσεις τους αποκλειστικά και μόνο σε κομματικούς διορισμούς και εξυπηρετήσεις.

Επειδή αυτά τα μέτρα δεν θα είναι εύκολα, θα πρέπει να ληφθούν κατά «έξυπνο» τρόπο, που σκοπό θα έχει να μετριάσει των πόνο των πολιτών που θα τα υποστούν. Να αποφευχθούν, όμως, ΔΕΝ είναι δυνατόν. Πιστεύω, ωστόσο, ότι θα γίνουν αποδεκτές οι σχετικές αποφάσεις από τους περισσότερους από εμάς, ιδίως εάν εφαρμοστούν αφού πρώτα αποκατασταθούν διάφορες κατάφωρες αδικίες – π.χ. αφού οι διαπιστωμένοι μεγαλοοφείλετες του δημοσίου υποχρεωθούν να πληρώσουν τους τεράστιους φόρους που οφείλουν.

Θα μου πείτε: «Κλείνει έτσι η μαύρη τρύπα των εσόδων;» Η απάντηση είναι: «Όχι, βεβαίως». Εντούτοις, μια τέτοια κίνηση θα καθιστούσε πιο εύκολη την εφαρμογή της λιτότητας, γιατί θα έπειθε τους θιγόμενους πολίτες ότι δεν θα μπαίνουν πάντα οι ίδιοι στο στόχαστρο για να προφυλάξουν τους πολυπροστατευμένους τραπεζίτες, ξένους και δικούς μας, οι οποίοι τον τελευταίο καρό έχουν γίνει τα «αγαπημένα παιδιά» του κράτους!

Επανέρχομαι λοιπόν στην απόλυτη ανάγκη για μια ευρεία συναίνεση –και όχι για έξωθεν επιβεβλημένες υποχρεώσεις–, μια συναίνεση βασισμένη στην ισοκατανομή των βαρών, προκειμένου να βεβαιωθούμε ότι θα αποφευχθούν οι εσωτερικές κοινωνικές αναταραχές και θα μειωθούν, όσο το δυνατόν περισσότερο, οι σοβαροί κίνδυνοι του πληθωρισμού που συνοδεύουν κάθε υποτίμηση του εγχώριου νομίσματος και πηγάζουν από την πίεση να αναπληρωθούν αμέσως οι απώλειες από την υποτίμηση.

Εν ολίγοις, έμφαση πρέπει να δοθεί όχι μόνο στην αποκατάσταση αδικιών αλλά και στη συγκράτηση των τιμών και στη δημιουργία όλων εκείνων των θεμελίων που θα πείσουν τους απλήρωτους πιστωτές μας –διότι θα έχουμε πολλούς ξένους που θα υπάγονται σε αυτή την κατηγορία,  μια και δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς να αποτινάξουμε το χρέος μας– ότι μια μέρα θα είμαστε και πάλι αρκετά ελκυστικοί ώστε να σκεφτούν την πιθανότητα νέων επενδύσεων στη χώρα μας.

                    

                        ——————————–

 

Η δεύτερη αιχμή του πολιτικού προγράμματος που πρότεινα ήταν η ανανέωση των στόχων της εξωτερικής πολιτικής μας. Όπως προείπα, ο κ. Καραμανλής κινήθηκε εν μέρει προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά, δεχόμενος ίσως απειλές, εγκατάλειψε την προσπάθεια.

Ουδέποτε ήμουν κατά της Αμερικής, και επ’ ουδενί κατά της Ευρώπης, μια και ειδικά η δεύτερη αυτή ήπειρος και η κουλτούρα της αποτελούσαν ανέκαθεν τα κεντρικά θέματα που προώθησα καθ’ όλη τη διάρκεια του επαγγελματικού βίου μου. Το τονίζω αυτό, όχι, προφανώς, επειδή θέλω να περιαυτολογήσω, αλλά επειδή θέλω να δείξω πόσο ανενημέρωτοι και προκατειλημμένοι είναι αρκετοί από τους επικριτές μου, οι οποίοι, αγνοώντας το έργο της ζωής μου, έχουν το θράσος να με κατηγορούν ως… αντιευρωπαίο!

Παρ’ όλα αυτά, οι εμπειρίες μου στην Αμερική και την Ευρώπη ποτέ δεν με εμπόδισαν να ασκήσω εποικοδομητική κριτική και στους δύο αυτούς κόσμους (πρακτική, άλλωστε, την οποία ασκούν και οι ίδιοι οι πολίτες τους) για διάφορα ελαττώματα, για εσφαλμένες πολιτικές, καθώς και για περιπτώσεις απληστίας και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η βαθιά μου αγάπη και αφοσίωση σε ορισμένες χώρες ποτέ δεν με εμπόδισε να επισημάνω τα λάθη τους και να τους ασκήσω κριτική, κάθε φορά που θεωρούσα ότι όφειλαν να προβούν σε διορθωτικές κινήσεις.

Έτσι, έχοντας την πεποίθηση ότι καθετί ευρωπαϊκό ή αμερικανικό δεν είναι αυτομάτως και τέλειο, και λαμβάνοντας επιπλέον υπόψη ότι ούτε οι Ευρωπαίοι ούτε οι Αμερικανοί έχουν στηρίξει με συνέπεια τα ελληνικά συμφέροντα, έχω ταχθεί εδώ και καιρό υπέρ της άσκησης μιας πολυγαμικής εξωτερικής πολιτικής. Η πεποίθηση αυτή, που παραμένει ακλόνητη μέσα μου, στηρίζεται στην επίγνωση του γεγονότος ότι μπορούμε να βρούμε και άλλες χώρες – τη Ρωσία και την Κίνα, για παράδειγμα – οι οποίες μπορούν να πειστούν να μας βοηθήσουν ταυτόχρονα με τους παραδοσιακούς συμμάχους μας. Αποτελεί απλώς ένδειξη στενότητας πνεύματος και προκατάληψης να αποκλείει κανείς εκ των προτέρων αυτό το ενδεχόμενο και να το θεωρεί ανέφικτο, χωρίς τουλάχιστον να έχει κάνει μια ουσιαστική προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.

Το πώς μπορεί να γίνει αυτό έχει αναπτυχθεί πολλές φορές τόσο από εμένα όσο και από διάφορους άλλους συγγραφείς. Θα πρόσθετα όμως ότι όσοι επιθυμούν να εξετάσουν σε βάθος τις συγκεκριμένες ιδέες καλά θα έκαναν να διαβάσουν με περισσότερη προσοχή τα λεπτομερώς τεκμηριωμένα κείμενά μου.

Οφείλουν επίσης να αναλογιστούν προσεκτικά τις αρχικές αξιόλογες προσπάθειες που κατέβαλε ο κ. Καραμανλής και να διερωτηθούν γιατί έκανε πίσω τόσο ξαφνικά. Αν αυτή η αποτυχία οφειλόταν σε πιέσεις από «φίλους» μας, τότε θα πρέπει και αυτό το γεγονός να αναλυθεί δεόντως και να συναχθούν τα αναγκαία συμπεράσματα. Η τάση όμως των Ελλήνων πολιτικών αρχηγών να μη διανοούνται καν την πιθανότητα επίσκεψης στη Μόσχα αν πρώτα δεν το συζητήσουν με την Αμερικανική Πρεσβεία αποτελεί εκδήλωση μιας μορφής αποικιοκρατίας 19ου (ούτε καν 20ού!) αιώνα. Μπορούν οι Έλληνες να ανεχθούν τέτοια υποτακτικότητα; Προσωπικά, ούτε μπορώ και ούτε πρόκειται να την ανεχθώ ποτέ!

Η λήψη και η υλοποίηση νέων πρωτοβουλιών θα μπορούσαν να αποβούν ιδιαίτερα χρήσιμες ως προς δύο βασικά σημεία των εξωτερικών και διεθνών οικονομικών σχέσεών μας.

Το πρώτο καθίσταται σαφές άπαξ και αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τις περιοριστικές συνέπειες του Μνημονίου 2, τους όρους του οποίου θέλουν να επαναδιαπραγματευθούν όλα σχεδόν τα κόμματα. Προφανώς, θα είναι δύσκολο κάτι τέτοιο. Εντούτοις, η απόκτηση νέων δεσμών με μεγάλες δυνάμεις, πέραν του παραδοσιακού κύκλου σχέσεών μας, δεν θα είναι απλώς επωφελής αυτή καθ’ εαυτήν· θα μας προσφέρει παράλληλα τη δυνατότητα επιρροής στο πλαίσιο της επαναδιαπραγμάτευσης των επαχθέστατων υποχρεώσεων στις οποίες μας έχει οδηγήσει το Μνημόνιο 2. Και τούτο, διότι συχνά οι «εταίροι» ανταποκρίνονται πιο πρόθυμα σε νέα δεδομένα που διευρύνουν τις επιλογές του συν-εταίρου τους, και όχι επειδή αίφνης αισθάνονται συμπάθεια για αυτόν.

Το δεύτερο ζήτημα είναι η προστασία των εδαφικών και οικονομικών συμφερόντων μας στη Μακεδονία και στη Θράκη, καθώς και τα δικαιώματά μας στους υποθαλάσσιους πόρους μας. Ορισμένοι συγγραφείς, όπως ο Καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης – οικονομολόγος  κατ’ επαγγέλμα – επιχειρηματολογούν υπέρ της άσκησης αυτών των δικαιωμάτων εδώ και δεκαετίες!

Προσωπικά, μαζί με άλλους σχολιαστές, συνέβαλα δια της τηλεοράσεως στην επικέντρωση της προσοχής του κοινού στο συγκεκριμένο θέμα πριν από τρία περίπου χρόνια, μόνο και μόνο για να δω τα επιχειρήματά μου να παραμερίζονται με το αιτιολογικό ότι οι εν λόγω διεκδικήσεις ήταν ανούσιοι ισχυρισμοί μια και η χώρα… δεν διέθετε σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου!

Σήμερα, που όλοι ξέρουν ότι η χώρα μας διαθέτει πράγματι τέτοια κοιτάσματα, το όλο ζήτημα πρόκειται να πάρει – πρέπει να πάρει – νέα μορφή. Και πάλι, όμως, κανείς δεν δείχνει να κατανοεί τη νέα έμφαση που πρέπει να δώσουμε στο όλο ζήτημα εάν θέλουμε να έχουμε αποτελέσματα αντί να επαναλμβάνομε γενικές ιδέες που είναι ήδη γνωστές. Πράγματι, στο εξής, οι συζητήσεις πρέπει να γίνουν πολιτικές: να προσανατολιστούν στην επιδίωξη ενός πολιτικού συμβιβασμού μέσα στο πλαίσιο που μας παρέχει το διεθνές δίκαιο και τα ενδεχόμενα δίκαια δικαιώματα της Τουρκίας.

Αυτή η αλλαγή θα στεφθεί με επιτυχία μόνον: (α) εφόσον η έμφασή μας μετατοπιστεί από τις γενικόλογες (και επαναλαμβανόμενες) θέσεις και συζητήσεις για το κείμενο της Σύμβασης περί Δικαίου της Θαλάσσης προς τον τρόπο κατά τον οποίο το έχουν εφαρμόσει στην πράξη οι σχετικές νομικές αποφάσεις· και (β) εφόσον αυτή η αξιολογική εξέταση του νομικού υλικού συνδυαστεί με τεχνικές αναλύσεις σχετικά με το πώς μπορούν να περιγραφούν γεωγραφικά οι περιοχές όπου υπάρχουν τα αντίστοιχα δικαιώματά μας.

Τότε, και μόνον τότε, μια ανανεωμένη διπλωματία μας θα περάσει σε πλήρη δράση και, με τη βοήθεια νέων συμμάχων, θα αναδείξει έναν συναινετικό και όχι έξωθεν επιβεβλημένο πολιτικό συμβιβασμό. Εν ολίγοις, απαιτείται  και ως προς αυτό το σημείο μια σημαντική αλλαγή έμφασης – από τη γενική και γνώριμη, ως ετόνισα, πλέον εικόνα προς μια περισσότερο νομική αλλά και επίμονη τάση προς έναν βιώσιμο πολιτικό συμβιβασμό.

 

—————————–

 

Κατά τη γνώμη μου, όλες οι ανωτέρω προτάσεις θα ευοδωθούν όταν προβούμε στις προαναφερθείσες αλλαγές ως προς τον τρόπο σκέψης μας. Και μόνη η λέξη «όταν», όμως, δείχνει ότι δεν έχει ακόμη έλθει η κατάλληλη η στιγμή για να επιδιωχθούν στην πράξη οι προγραμματικοί στόχοι μου, έστω και αν πολλοί από τους ‘παθιασμένους’ επικριτές μου δείχνουν πλέον να κινούνται αργά προς τις κατευθύνσεις που προβάλλω εδώ και αρκετό καιρό.

Οφείλουμε ωστόσο να καλύψουμε περισσότερο έδαφος. Διότι τα κατεστημένα συμφέροντα – κομματικά, δημοσιογραφικά, τραπεκητικά – που προανέφερα παραμένουν ακόμη στα οχυρά τους. Και δεδομένου ότι διαισθάνονται πως το τέλος τους πλησιάζει, προβλέπω ότι, για αυτόν τον λόγο και εξαιτίας αυτής της νοοτροπίας (και της παράλογης προσκόλλησης σε μια τελείως παρωχημένη εξωτερική πολιτική), οι επικείμενες εκλογές πρόκειται να αποτελέσουν ένα από τα πιο βρόμικα, ανειλικρινή, βάναυσα και άτιμα παραδείγματα εκλογών που έχει δει ο πολιτικός κόσμος στη σύγχρονη εποχή.

Επανέρχομαι, έτσι, στο θέμα της de facto περιορισμένης δημοκρατίας. Θα ασκήσει άραγε ο λαός μας το ένα και μόνο ουσιαστικό πολιτικό του δικαίωμα που έχει και αυτό ΜΟΝΟ κάθε δύο ή τρία χρόνια, δηλαδή να αποδοκιμάσει (ή τιμήσει) τους εκπροσώπους του;  Ή μήπως, για άλλη μία φορά, θα υποκύψει στις δωροδοκίες, τους πειρασμούς, τις υπεραπλουστεύσεις της σύγχρονης δημοσιογραφίας, τις προσωπικές υποσχέσεις που θα του γίνουν αλλά ακόμη και την απάθεια που φέρνει η απογοήτευση και, ως συνήθως, ‘επιτρέψει’ στους υπαιτίους των δεινών του να παραμείνουν στην εξουσία;

Ασφαλώς, είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης να επιλέγει πάντα την οδό της μικρότερης αντίστασης και, ως εκ τούτου, μπορεί να μη δοθεί καμία προσοχή στην έκκλησή μου για οργανωμένη και αποφασισμένη αρνητική ψήφο των υπεύθυνων αστών. Ωστόσο, οι Έλληνες ενίοτε ξυπνούν και στέκονται σε εκπληκτικά ύψη γενναιότητας, αυτοθυσίας, ευφυίας, και τότε κάνουν το καθήκον τους προς την πατρίδα. Κατά την προσωπική μου άποψη λοιπόν ο ελληνικός λαός οφείλει να «μαυρίσει» όλους τους υπουργούς των τελευταίων δέκα χρόνων που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην καταστροφή μας.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          

Έτσι, δεδομένου ότι πολλά από τα φημολογούμενα αδικήματα των τελευταίων χρόνων έχουν παραμείνει ατιμώρητα, μεγάλο μέρος του πόνου στον οποίο έχει υποβληθεί ο λαός μας μπορεί εν μέρει να ανακουφιστεί μόνον εάν στην επόμενη Βουλή καταψηφιστούν και απομακρυνθούν τουλάχιστον 100 από τους σημερινούς βουλευτές, και ειδικά όσοι κατείχαν ανώτερα αξιώματα συνδεόμενα με τα πικονομικά και τισ εξωτερικες υποθέσεις της χώρας.

Δεδομένου ότι τα ΜΜΕ θα αποσιωπήσουν αυτή την έκκληση, δεν μπορώ παρά να στηριχθώ στα blogs και σε άλλες σύγχρονες μορφές επικοινωνίας και ειδησεογραφίας, για να στείλω αυτό το μήνυμα με τον πιο σαφή και ηχηρό τρόπο. Θα μεταβληθεί κυριολεκτικά και πρός το καλύτερο το πολιτκό μας τοπίο αν αυτή η έκκληση εισακουσθεί! Αυτός είναι ο τρόπος που προσωπικά αντιλαμβάνομαι τη σημερινή κρίση, και αυτό είναι το μοναδικό φάρμακο άμεσης δράσης που διαθέτουν οι συμπατριώτες μου.

 

                               —————————

 

Επιτρέψτε μου, λοιπόν, τώρα να στραφώ σε μερικές ευρύτερες ιδέες, τις οποίες προσωπικά θα είχα δοκιμάσει να προωθήσω σε μια εποχή που θα επέτρεπε τον ειλικρινή και ανοικτό διάλογο – πράγμα που αίναι αδύνατο στη σημερινή εποχή επιστημονικής παραπληροφόρησης.

Ιδού λοιπόν μερικές προτάσεις, επιλεγμένες ενδεικτικά, οι οποίες αναπτύσσουν τον διάλογο ακόμη περισσότερο από τα βιβλία μου και το πρόσφατο δοκίμιό μου στο Αντίβαρο, προορισμένες καθώς είναι για μια μελλοντική εποχή, όπου – ελπίζω – θα υπάρξει ξανά η δυνατότητα σοβαρού πολιτικού αναστοχασμού μια και τα κυρίαρχα κατεστημένα θα έχουν πλέον τότε ανατραπεί! 

Πρώτη στον κατάλογο των επιτακτικών αναγκαιοτήτων για τη χώρα μας είναι η προσπάθεια να επιτύχουμε την κοινωνική συμφιλίωση με τον τρόπο που περιέγραψα αδρομερώς προηγουμένως.

Δεύτερη είναι η ανάγκη να εγκύψουμε αποφασιστικά στο ζήτημα της αμετάβλητης εξωτερικής πολιτικής μας και να τη σχεδιάσουμε κατά τρόπο που όχι μόνο θα προσφέρει καλύτερη φυσική προστασία σε μια χώρα που πλήττεται τραγικά από την οικονομική κρίση, αλλά θα μας δώσει και κάποια διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα αν θέλουμε να ξανασυζητήσουμε με τους φαινομενικά ακλόνητους και ανυποχώρητους Ευρωπαίους και Αμερικανούς, με σκοπό να επιτύχουμε νέους συμβιβασμούς. Έχω ήδη εξετάσει κάποιες νέες πτυχές αυτής της προσπάθειας, οπότε δεν θα αφιερώσω εδώ περισσότερο χώρο.

Τρίτον: πολλοί πανεπιστημιακοί μας συνωστίζονται σήμερα στις παρυφές της ελληνικής πολιτικής σκηνής, κάνουν τηλεοπτικές εμφανίσεις, εκφωνούν ομιλίες, οργανώνουν δημόσιες συζητήσεις, απειλούν να δημιουργήσουν νέα πολιτικά κόμματα. Πρόκειται αναμφίβολα για έξυπνους ανθρώπους. Οι περισσότεροι όμως στερούνται πολιτικού ενστίκτου και πείρας.

Όντως, πόσοι από αυτούς γνωρίζουν πώς να εξασφαλίζουν χρηματοδοτήσεις; Πόσοι έχουν οργανώσει εκλογές; Πόσοι έχουν βιώσει τον εφιάλτη της κατάρτισης εκλογικών καταλόγων και της συμφιλίωσης των εσωκομματικών αντιπάλων; Πόσοι μπορούν έστω και να διανοηθούν πόσο δύσκολο είναι να ορίζει κανείς εκλογικούς αντιπροσώπους, να στελεχώνει γραφεία σε πανελλαδικό επίπεδο, να τυπώνει εκατομμύρια ψηφοδέλτια, και συγχρόνως να φροντίζει ώστε πάντα να βρίσκεται στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή; Οι πρώτες εκλογές που μπορώ να θυμηθώ λεπτομερώς ήταν το 1951· έκτοτε, έχω ζήσει τουλάχιστον άλλες δώδεκα, συνειδητοποιώντας όλο και πιο έντονα το μέγεθος αυτών των πρακτικών προβλημάτων.

Άραγε όμως είναι καθόλου καλύτεροι αυτοί οι πανεπιστημιακοί – αλλά και τα κόμματα – όταν διοργανώνουν και συμμετέχουν σε ομάδες ατέρμονων συζητήσεων; Αρκεί να σκεφτούμε τον τεράστιο κατάλογο με τις συνταγματικές τροπολογίες που θέλουν να περάσουν  στην επόμενη, ιδεατή, Βουλή τους για να καταλείξομε στο συμπέρασμα πως «όχι»!. Νομίζουν, στ’ αλήθεια, ότι μπορεί/θα έπρεπε να γίνει κάτι τέτοιο σε μια στιγμή που μαίνονται τόσο πολλές και τόσο σοβαρές κρίσεις οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής;

Κατά τη γνώμη μου, οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε, σε πρώτη φάση, να περιοριστούν σε ευάριθμα επείγοντα προβλήματα, στα οποία περιλαμβάνεται η δυνατότητα να δίνουμε το πράσινο φως σε ξένες επενδύσεις χωρίς το Συμβούλιο της Επικρατείας να μπορεί να μπλοκάρει αυτά τα σχέδια με την παραμικρή αφορμή και επί μακρό διάστημα.

Έτσι, τα περιβαλλοντικά ζητήματα, που μνημονεύονται συχνότερα ως αφορμές, μπορούν εύκολα να προκαλέσουν νομικές δυσκολίες, καθότι πολλά από αυτά δικαίως θεωρούνται άκρως σημαντικά για το μέλλον μας. Επί του παρόντος, όμως, είναι αδήριτη ανάγκη να επιταχύνουμε και να απλοποιήσουμε τη διαδικασία της προσέλκυσης ξένων επενδυτικών κεφαλαίων προκειμένου να ξεκινήσουν έργα μεγάλης κλίμακας. Έτσι, με τη προκαταρτική συμβουλή των ανώτατων δικαστών που εκδίδουν τις αποφάσεις για αυτές τις υποθέσεις, πρέπει να πρέπει να προσπαθησομε να διαμορφώσομε ένα ρεαλιστικό modus vivendi σ’ αυτό το φλέγον θέμα.

Η επόμενη επιτακτική ανάγκη, πάντα στο συνταγματικό πλαίσιο, είναι η διαμόρφωση ενός νέου καθεστώτος ως προς τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων – ο καθορισμός μιας νέας σειράς κανόνων που θα εξασφαλίζουν μεν θεμιτή προστασία από τις πολιτικές παρεμβάσεις, αλλά όχι και απεριόριστη εργασιακή ασφάλεια για όλους όσοι δεν δουλεύουν ή δουλεύουν ανεπαρκώς.

Είναι δύσκολη η εξεύρεση της σωστής ισορροπίας και στις δύο αυτές περιπτώσεις. Πρόκειται όμως για επείγοντα ζητήματα, σχετικά με τα οποία πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά και να διαμορφώσουμε ένα αποτελεσματικό χρονοδιάγραμμα για την ταχύτερη δυνατή διευθέτησή τους. Υπάρχουν πράγματι πάρα πολλά θέματα στη συνταγματική ατζέντα μας, αλλά, αν θέλουμε να επιτύχουμε κάτι, θα πρέπει απλώς να θέσουμε όλα αυτά τα θέματα σε σειρά προτεραιότητας.

Τέταρτον: οι (ελάχιστοι) πολιτικοί που σκέφτονται μακροπρόθεσμα θα πρέπει να αρχίσουν να εξετάζουν πώς θα δομήσουν τη σημερινή ασχεδίαστη εγκατάλειψη των μεγαλύτερων πόλεων, όπως είναι η Αθήνα, εγκαινιάζοντας ίσως ένα πρόγραμμα κυβερνητικής αποκέντρωσης, το οποίο μπορεί να δώσει νέα ζωή στην επαρχία, και ειδικά στις πιο ευαίσθητες πολιτικά περιοχές.

Έτσι, η μεταφορά π.χ. του Υπουργείου Πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη θα έστελνε ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα τοποθετώντας την καρδιά των πολιτιστικών δραστηριοτήτων μας σε μια περιοχή της Ελλάδας η οποία αξίζει να βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής και πολιτιστικής μας ζωής όσο και η Αθήνα. Θα μπορούσε επίσης να δημιουργηθεί ένα Υπουργείο Θρακικών Υποθέσεων, με έδρα την Ξάνθη ή την Κομοτηνή, το οποίο θα ήταν επιφορτισμένο με το είδος των λεπτομερών προγραμμάτων ανανέωσης που περιέγραψα σε σχετικό κεφάλαιο του βιβλίου μου Η Ελλάδα των Κρίσεων και το οποίο θα είχε στόχο να δώσει ίσα και ουσιαστικά προνόμια σε όλους τους Έλληνες, ασχέτως αν αυτοί είναι χριστιανοί, Πομάκοι, τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι ή Ρομά.

Πέμπτον: θα πρέπει να επικεντρωθούμε στη δημιουργία μιας πλήρως εκσυγχρονισμένης παιδείας, με στόχο την ανάπτυξη μιας βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας, και να σταματήσουμε να δαπανούμε τους πόρους μας στον αέναο πολλαπλασιασμό σχολών Νομικής, Θεολογίας, Οικονομικών και Αρχαιολογίας. Δεν υποστηρίζω ότι οι σχολές αυτές πρέπει να καταργηθούν. Τάσσομαι απλώς κατά του άσκοπου πολλαπλασιασμού σχολών και αποφοίτων οι οποίοι απλώς αδυνατούν στη συνέχεια να βρουν δουλειά. Τάσσομαι επίσης υπέρ της μεταφοράς πόρων σε έναν τομέα τον οποίο ένας πολύ γνωστός Καθηγητής του Χάρβαρντ, ο Ricardo Hausmann – στο βιβλίο του The Atlas of Economic Complexity – έχει ονομάσει «παραγωγική γνώση».

Το βιβλίο και η θεωρία του Καθηγητή Hausmann αξίζουν ιδιαίτερη προσοχή. Από όσο μάλιστα είμαι σε θέση να γνωρίζω, δεν έχουν μέχρι τώρα προσελκύσει το αναγνωστικό ενδιαφέρον των Ελλήνων (εκτός από το φίλο μου Νίκο Ξυδάκη). Η κεντρική θέση της θεωρίας του δεν είναι διόλου περίπλοκη, και το στοιχείο αυτό την καθιστά ακόμη πιο ελκυστική.

Η μάχη για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας δεν θα έπρεπε να εστιαστεί αποκλειστικά και μόνο στα αντίστοιχα πλεονεκτήματα των δημοσιονομικών ή κεϋνσιανικών μέτρων – λ.χ. της αύξησης των φόρων, της μεγαλύτερης περικοπής των δαπανών, του περιορισμού των χρεών σε αντιδιαστολή με την ανάπτυξη και τις μειώσεις των φόρων, – αλλά στην ανάπτυξη της «παραγωγικής γνώσης». Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον Καθηγητή Hausmann, «μια χώρα με υψηλό επίπεδο «παραγωγικής γνώσης» είναι μια χώρα που εξάγει πολλά και διαφορετικά προϊόντα και όπου η παραγωγή αυτών των προϊόντων αποτελεί σύνθετη διαδικασία. Η «παραγωγική γνώση» προδιαγράφει πόσο πλούσια θα είναι μια χώρα και άρα πόσο γρήγορα θα αναπτυχθεί».

Οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, το Ισραήλ ή, στην ευρωπαϊκή σκηνή, η Ιρλανδία είναι χώρες που έχουν κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Η Ιρλανδία, μάλιστα, έχει επίσης να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο οικονομικό φορτίο, αλλά έχει κινηθεί ταχύτερα προς ένα πλεόνασμα ισοζυγίου πληρωμών «χάρις στη γνωσιακή βάση του ανταγωνιστικού εξαγωγικού τομέα της». Με άλλα λόγια, η Ιρλανδία έχει ό,τι χρειάζεται για να γίνει τόσο πλούσια όσο είναι τώρα – παρά τις σημερινές δυσκολίες της – ενώ η Ελλάδα βρίσκεται σχεδόν στο τέλος του καταλόγου των 128 χωρών που εξετάζει στο βιβλίο του ο Ricardo Hausmann.

Ας σκεφτούμε λίγο καλύτερα αυτές τις ιδέες, αν μη τι άλλο επειδή είναι νέες, πρωτότυπες, και μας δείχνουν έναν εναλλακτικό δρόμο μακριά από το αδιέξοδο των καθημερινών λογομαχιών μας. Ας πάρουμε, φέρ’ ειπείν, τη μισή έκταση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και ας τη μετατρέψουμε σε ένα είδος Silicon Valley. Ας ψηφίσουμε φορολογικούς νόμους ευνοϊκούς για τους επενδυτές. Ας προσελκύσουμε στη χώρα μας παιδιά-θαύματα από το εξωτερικό, μετριάζοντας ίσως τους νόμους περί μετανάστευσης, υπό τον όρο βεβαίως ότι δεν θα πρόκειται απλώς για μετανάστες αλλά για πραγματικές μεγαλοφυίες. Ας διαμορφώσουμε μια γεωγραφική γειτνήασια που να επιτρέπει τη τακτική και γόνιμη διασταύρωση των ιδεών, και ας μεταρρυθμίσουμε τους νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων και συναφών θεμάτων, προκειμένου να επισπεύσουμε τον μετασχηματισμό των νέων ιδεών σε επιτυχημένες ευρεσιτεχνίες.

Αυτός είναι ο τρόπος για να ενισχύσουμε τις εξαγωγές. Αυτός είναι ο τρόπος για να διαμορφώσουμε σταδιακά μια ελληνική οικονομία η οποία θα κατασκευάζει μηχανές, ηλεκτρονικές συσκευές, χημικά προϊόντα, και δεν θα στηρίζεται στην εξαγωγή… αγροτικών προϊόντων. Και, για να προλάβω τους κακεντρεχείς επικριτές, επιτρέψτε μου να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι εναντίον αυτού του είδους εξαγωγών, κυρίως δε εάν η μεταφορά τους στο εξωτερικό γίνει πιο ανταγωνιστική από ό,τι είναι σήμερα. Ισχυρίζομαι απλώς ότι αυτό το είδος τοπικής παραγωγής δεν πρόκειται να κάνει ποτέ ισχυρή την εξαγωγική βιομηχανία μας!

                            —————————-

 

Στο κείμενο αυτό παρουσιάσα μερικές ιδέες μου ενδεικτικά, θεωρώντας ότι αναφέρονται στο είδος των θεμάτων που αξίζει να εξεταστούν διεξοδικότερα όταν η οικονομική ένταση θα έχει, κάπως, καταλαγιάσει, και θα έχει διαμορφωθεί ένα πιο εποικοδομητικό πολιτικό κλίμα αντί του σύγχρονου κομματικού φανατισμού. Και με τον κίνδυνο να γίνω κουραστικός, θα επαναλάβω ακόμη μια φορά την προσωπική μου άποψη – ότι το πολιτικό κλίμα δεν πρόκειται να εξυγιανθεί όσο οι άνθρωποι που μας εξώθησαν στο χείλος της αβύσσου εξακολουθούν να ασκούν εξουσία μέσα από τα τηλεοπτικά τους κανάλια, τα πορτοφόλια τους και τα πολιτικά τους δίκτυα.

Μπορώ, λοιπόν, τώρα, να παρουσιάσω τα γενικά μου συμπεράσματα κατά τον απλούστερο και σαφέστερο τρόπο.

Πρώτον: το αν θα πέσουμε τελικά στον γκρεμό θα καθοριστεί, σε πρώτη φάση, από τις ερχόμενες εκλογές αν δεν οδηγήσουν στην ήττα τον παλαιό κόσμο των παρωχημένων κατεστημένων, έναν κόσμο που πρέπει να εξαφανιστεί τάχιστα!

Δεύτερον: η σωτηρία θα εμφανιστεί στην επόμενη εκλογική φάση, η οποία μπορεί να έλθει πολύ πιο γρήγορα από όσο πιστεύουμε.

Μέχρι τότε, όμως, οφείλουμε να δώσουμε τη δέουσα σημασία όχι απλώς στην απαισιόδοξη αποτίμηση των στοιχείων του χαρακτήρα μας, αλλά και στην τεράστια αισιοδοξία που απορρέει από κάθε μας προσπάθεια να σκεφτόμαστε διαφορετικά, να είμαστε ευφάνταστοι, να είμαστε πρωτότυποι και να μην αναλίσκουμε τα ταλέντα και τις δυνάμεις μας στην καταστροφολογία και τις συκοφαντίες! 

«Αναζητώντας Όραμα» στο νέο τεύχος του ΑΡΔΗΝ

* Διαβάστε στο Άρδην που κυκλοφορεί σήμερα στα βιβλιοπωλεία της Αθήνας και από αύριο και στα περίπτερα.

Περιεχόμενα

Άρδην, Αγώνας ενάντια στην αποικιοποίηση της χώρας ……….. 4

Κ. Καραΐσκος, Προτάσεις για μιαν άλλη πορεία στη Θράκη …………..7

Φ. Μαλκίδης, Περί ΕΟΖ στη Θράκη …………………………… 9

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ

Κίνηση Πολιτών «Άρδην», Εσωτερικός Δανεισμός και Αυτοδυναμία ……………………….13

Β. Βιλιάρδος, Η λύση των ομολόγων ……………………………. 16

Μ. Γιούλτον, Ιρλανδία, οι προοπτικές της για το 2012………… 21

Χρ. Βάρσος, «Εξυπηρέτηση» δημόσιου χρέους …………………….. 24

Κ. Γεώρμας, Πολλαπλές στοχεύσεις του Μνημονίου ………. 28

Π. Άντερσον, Αναταραχή στην Ευρώπη ………………………….. 32

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΟΡΑΜΑ

Γ. Λιλλήκας, Αναζητώντας όραμα…………………………… 36

Μ. Κωνσταντίνου, Άγρια φρόνηση: Πολιτικό μανιφέστο για την αυτοδιάθεση ……………38

Ά. Μιχαηλίδης, Αναζητώντας όραμα…………………………….. 42

Γ. Ρακκάς, Νεοθωμανική Κοινοπολιτεία; ……………………… 44

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: 25η ΜΑΡΤΙΟΥ & ΣΟΥΛΙ

Κ. Χατζηαντωνίου, Απωθούμενα κατακρημνίζονταν …………… 50

Λ. Βάσσης, …Οι οπισθοχωρούντες Σουλιώτες …………….. 54

Γ. Καραμπελιάς, Κρείττον σιγάν ………………………………….. 57

ΔΙΕΘΝΗ-ΔΟΚΙΜΙΑ-ΤΕΧΝΗ

Ντ. Τζόουνστοουν, Ο δρόμος για τη Δαμασκό ……………….. 67

Σ. Οζέλ, Ιρανική ιδιαιτερότητα και Τουρκία ……………………. 69

Μ. Τζάγγι, Άδωνις μια ζωή στη συγγραφή ……………………….71

Τ. Χατζηαναστασίου, Η κατάργηση της νεοελληνικής λογοτεχνίας …………………..75

Γ. Τριανταφυλλίδης, ο Αλέξιος Δ΄ Άγγελος και η μεταλλουργία χρυσού …………….. 77

Το σκίτσο του Νικόλα, ……………………………………………….. 80

Δ. Ευαγγελίδης, Χρ. Δάλκος: Η παλαιότητα της νέας ελληνικής ………………………….81

Βιβλιοπαρουσίαση: Θηλυκές φαλλοκράτισσες ……………….. 82

Που μπορείτε να βρείτε το Άρδην εκτός περιπτέρων:

Αθήνα: Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο, Θεμιστοκλέους 37, Αθήνα, τηλ.: 210 38.02.644

Αθ. Χριστάκης, Ιπποκράτους 10, τηλ.: 210 36.07.876

Βιβλιοπωλείο Πολιτεία, Ασκληπιου 1, 210-3600235

Ελένη Τζεβελέκου, Ζαλόγγου 6, 10678, τηλ.: 210 3844588

Βιβλιοπωλείο Ναυτίλος, Χαρ. Τρικούπη 28

Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Σόλωνος 60

Βιβλιοπωλείο Ιανός, Σταδίου 24

Βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία, Γραβιάς 3-5

Βιβλιοπωλείο Πατάκη, Ακαδημίας 65

Βιβλιοπωλείο «Χωρίς Όνομα», Φανερωμένης 8, Χολαργός

Θεσσαλονίκη: Πολυχώρος Άρδην Θεσ/κης, Βαλαωρίτου 1 & Δωδεκανήσου, τηλ.: 2310 543751

Κέντρο Βιβλίου, Λασσάνη 3, τηλ.: 2310 237463

Βιβλιοπωλείο Ιανός, Αριστοτέλους 7

Πάτρα: Στέκι Κοινοτικόν, Κανακάρη 227

Βόλος: Βιβλιοπωλείο «Χάρτα», Σκενδεράνη 16Β

»..OΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΦΤΩΧΥΝΟΥΝ,ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ..»

»..OΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΦΤΩΧΥΝΟΥΝ,ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ..»

(Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)

 

Η προσωπική επιθυμία αρκετών, ήταν να ασχοληθούν με την καλλιέργεια της γης. Για την γενιά μας, και όχι μόνο, κάτι τέτοιο πριν λίγα χρόνια, ακουγόταν ως κάτι το αστείο, το πολύ μακρινό, το ξεπερασμένο… Εμείς μάθαμε, ή πιο σωστά μας μάθανε χωρίς να μας ρωτήσουνε αν θέλαμε, σε ένα άλλο τρόπο ζωής. Σπουδές, πανεπιστήμια, τεχνολογία, ταινίες, ίντερνετ, μεταπτυχιακά, Αγγλίες, Βέλγια, αεροπορικές μετακινήσεις, κινητά νέας γενιάς, mp3…
Με αυτά τα δεδομένα ποιος και γιατί να ασχοληθεί με το λάχανο (τί είναι αυτό;), το μαρούλι, το μπρόκολο, το φύτεμα πατάτας, σιταριού, μελιτζάνας κλπ.; Ποιός να ασχοληθεί με τις ξεχασμένες ελιές ή τα πορτοκάλια στο χωριό; Με τον παππού που παρόλη την αγραμματοσύνη του, έκρυβε μέσα του στοργικά και με άπειρο σεβασμό, τα μυστικά της γης, περιμένοντας… περιμένοντας τί;
Να καταλάβει η γενιά μας, τον θησαυρό που κρατά.

Έτσι λοιπόν και εμείς, μια παρέα τρελών, κάποια στιγμή καταλάβαμε ότι μας συνδέει αυτή η ίδια τρέλα. Και αρχίσαμε… Ο ένας φύτευε σε καφάσια και γλάστρες μπρόκολα, στο μπαλκόνι του, η άλλη κουβαλούσε χώμα από την Πάρνηθα, ο τρίτος έφτιαχνε αυτοσχέδιες ξύλινες κατασκευές και φύτευε πατάτες στην ταράτσα… μέχρι που ενώσαμε τις δυνάμεις μας… και τότε άρχισαν να επιτελούνται μικρά «θαύματα». Οργανώνοντας παγκοινιές (έργο επιτελούμενο από κοινού, από ομάδα) βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον στο φύτεμα, σκάλισμα, μεταφορά χώματος…
Απώτερος στόχος μας, μέσα από την αλληλοβοήθεια, να μάθουμε να καλλιεργούμε με τους παραδοσιακούς τρόπους, φυσικά και χωρίς φυτοφάρμακα την γη αλλά και όλες τις δραστηριότητες που περιλαμβάνονται σε ένα αγρόκτημα(από το μπόλιασμα, όργωμα, κλάδεμα, το πότε και πώς φυτεύονται τα διάφορα είδη, τι φροντίδα θέλουν, μέχρι τη δημιουργία πρωτότυπων κοτετσιών, περιστερώνων, την φροντίδα των οικόσιτων ζώων, την αποθήκευση και συντήρηση τροφίμων, λαδιού, σιταριού, πατάτας και πολλά άλλα πράγματα). Έτσι αφού μάθουμε, να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε τις γνώσεις αυτές στη ζωή του ο καθένας, με πολλαπλά οφέλη. Παράλληλα με τον τρόπο αυτό να έρθουμε πιο κοντά με την φύση, να απλοποιήσουμε όσο γίνεται τη ζωή μας, για να φύγει το άγχος (όπως έλεγε και ο Γέροντας Παϊ’σιος ο Αγιορείτης, την ευχή του να έχουμε) και να δημιουργήσουμε δεσμούς μεταξύ μας, φέρνοντάς μας πιο κοντά, διώχνοντας τον ατομισμό, την μοναξιά και τόσα άλλα άσχημα.
Η ομάδα των »τρελών» άρχισε να αυξάνεται…αρχίσαμε να πηγαίνουμε σε σπίτια φίλων, να τους βοηθάμε στο να φυτέψουν τα δικά τους εποχιακά φυτά (λάχανα, πατάτα, φράουλες, κρεμμύδια κλπ.) κάνοντας πρακτική και δίνοντας ενθουσιασμό και αισιοδοξία.. Ακολούθησε το μεγάλο »θαύμα». Ένας άνθρωπος ο οποίος ασχολείται από χρόνια με πολλή αγάπη και μεράκι με το αγρόκτημά του, με παλαιές παραδοσιακές μεθόδους και βιολογικά, ανέλαβε με πολλή χαρά να μας μάθει τα μυστικά της »τέχνης». Παράλληλα μάς πρόσφερε ένα κομμάτι γης, να το καλλιεργήσουμε και να έχουμε έτσι τον δικό μας κήπο, τα δικά μας προϊόντα. Αυτό ήταν το αποκορύφωμα των προσπαθειών μας, των στόχων μας, ένα όμορφο όνειρο που όμως είναι πια πραγματικότητα. Ήδη φυτέψαμε τα πρώτα μας μποστάνια… και αυτό είναι μόνο η αρχή! Και άλλη γη περιμένει υπομονετικά να μεταβληθεί σε καλλιέργειες… Είπατε τίποτα για κρίση; Εμείς που πήγαμε και είδαμε την ζωή του, βιώσαμε το ότι απλώς η κρίση δεν έχει καμμία θέση εκεί! Απλώς δεν χωράει! Πουθενά όμως! Αρκεί να υπάρχει όρεξη για δουλειά…και όξω τεμπελιά!!
Και επειδή οι τρελοί…γινόμαστε επικίνδυνα πολλοί και δεν μας χωράει το Δαφνί! και τα κτήματα ξεπροβάλουν το ένα μετά το άλλο περιμένοντας την σειρά…είπαμε να οργανωθούμε… Μιλάμε για »τρελή» οργάνωση!
Έτσι, λοιπόν, σχηματίζουμε πυρήνες λίγων ατόμων και κάθε πυρήνας αναλαμβάνει ένα κτήμα-αγρόκτημα με συνέπεια και φροντίδα. Καρπώνεται τα προϊόντα, μαθαίνει και βοηθάει τον ιδιοκτήτη του αγροκτήματος. Φυσικά σε μια εργασία όπως όργωμα-φύτεμα που θα γίνει μία φορά στην αρχή, κάνουμε παγκοινιά. Μετά ο κάθε πυρήνας αναλαμβάνει το δικό του μερίδιο.

 

 

Πίστη στον Θεό λοιπόν, χαμόγελο, όρεξη για δουλειά! Και τότε θα αφουγκραστούμε έναν καλογερόπαπα, ηλικιωμένο, με λευκασμένη γενειάδα, μπαλωμένο ράσο και φωτεινά μάτια, κρατώντας ένα ραβδί στο χέρι και το κομποσχοίνι στο άλλο, να »οργώνει» διασχίζωντας την Ελλάδα μας και με χαμόγελο να λέει

»…ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΛΟΥΤΗΣΑΝ, ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ…»

Εν ολίγοις:

Στόχος είναι να δημιουργηθεί μία ομάδα που θα πηγαίνει να μαθαίνει από γεωργούς πώς να καλλιεργεί τη γη, να πηγαίνει ύστερα να καλλιεργεί κήπους φίλων και γνωστών που θέλουν να κάνουν τον παρατημένο κήπο τους έναν ωραίο λαχανόκηπο και τέλος να καλλιεργήσει κάποια κομμάτια γης που μπορεί να μας παρέχουν κάποιοι ευγενικοί «χορηγοί» .

 Παρακαλώ πολύ όσοι ενδιαφέρεστε να απαντήσετε στο e-mail : antifytema@yahoo.gr ώστε να δημιουργηθεί μία λίστα και να ενημερώνεστε.

Παρακαλώ στην απάντησή σας να γίνει σαφές αν θέλετε να συμμετέχετε μόνο στις επισκέψεις στους γεωργούς και στα φυτέματα ή θέλετε να ανήκετε σε μία από τις ομάδες που θα αναλάβουν κάποιο κομμάτι γης. Η δεύτερη επιλογή θα έχει περισσότερες ευθύνες: συμμετοχή στα οικονομικά έξοδα (για αγορά φυτωρίων, λάστιχων, λογαριασμούς νερού κτλ.) και συνέπεια στις επισκέψεις στα κτήματα για πότισμα, σκάλισμα, ξεβοτάνισμα!!!

Ευχαριστούμε!!!

Η παρέα των «κηπουρεμάτων»

www.antirisis.wordpress.com

Ένα γράμμα ήρθε απόψε από τα παλιά στον Μίμη

Σήμερα το πρωί είχα την ατυχία να ανοίξω την τηλεόραση την ώρα που μιλούσες στην εκπομπή του Χασαπόπουλου και να «απολαύσω» τις καινούριες θεωρίες σου περί των σταδίων που διέρχεται η ψυχολογία του κόσμου σε περίοδο κρίσης, την θέση σου για στήριξη στον νέο αρχηγό αφού πριν από λίγες μέρες είχεςεκφράσει την «ανθρώπινη» στήριξη σου στον προηγούμενο αρχηγό σου Γιώργο απόγονο της μεγάλης πολιτικής οικογένειας των Παπανδρέου.

Σοβαρά;
Και αναρωτήθηκα αν σε άκουγε ένας νεαρός που το καλοκαίρι του 1974 γύριζε το Λασήθι και μάζευε κόσμο για συγκέντρωση στο γεφυράκι του Αγ. Νικολάου, που ανέβηκε πάνω στον τηλεφωνικό θάλαμο μπροστά στο λιμεναρχείο, μια και δεν τον βοηθούσε και το ύψος του, για να βγάλει φλογερό λόγο στους συγκεντρωμένους νεολαίους και όχι μόνο, τι θα μπορούσε να πεί.
Όλα τα πράγματα έχουν αγαπητέ Μίμη τα όρια τους.
Σου θυμίζει κάτι αυτός ο νεαρός;
Ήμουν σαν συναγωνίστρια και σαν Γιαραπετρίτισα σ’εκείνο το ακροατήριο.
Σίγουρα αντικείμενο ψυχιατρικής έρευνας η μετάλλαξη σου.
Βέβαια το μόνο που μπορεί κάπως να εξηγήσει την συμπεριφορά σου, παρόλο που δεν είμαι ρατσίστρια, είναι το γονίδιο της φιλοχρηματίας, κληρονομιά της μεραμπελιώτικης καταγωγής σου. Έτσι τουλάχιστον λέγανε οι παλιοί Λασηθιώτες. Μάρκα μεραμπελιώτικη!
Έκανα υπομονή και δεν είπα τίποτε στα μυθεύματα που ξεφούρνισες σε κείνη την συνέντευξη σου στον Κούλογλου πριν από αρκετά χρόνια.
Να φανταστείς μου την έστειλε ο τέως Γ.Κ. που έφαγε το πολύ ξύλο μαζύ με τον Αν. Στεμνή {τον μακαρίτη όπως έμαθα}.
Αλήθεια πως τον ξέχασες να τον αναφέρεις τον μακαρίτη αφού ήσασταν όλοι μαζύ συγκρατούμενοι στην ΕΣΑ Καβάλας;
Όντως είσαι μεγάλος παραμυθάς και αδίστακτος.
Εξαργύρωσες κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την δράση της περιόδου εκείνης.
Δεν έχεις ακόμα χορτάσει ώστε στα στερνά σου τουλάχιστον να μπορέσεις να περισώσεις ότι και αν μπορεί πιά τώρα να περισωθεί από την αξιοπρέπεια σου;
Να σου θυμίσω και κάτι ακόμα.
Είπες ότι όλα αυτά θα τα βρεί μπροστά της η δική σου γενιά όταν θα βγεί στην σύνταξη κ.λ.π.
Να σου θυμίσω ότι η δική σου γενιά που είναι και δική μου γενιά έχει ήδη αρχίσει να βγαίνει στην σύνταξη και να υφίσταται όλα αυτά τα τρομακτικά μέτρα που δεν δείλιασες ούτε στιγμή έστω να τα μεμφθείς βρε παιδί μου, μέτρα αποτέλεσμα της πολιτικής του απόγονου, 3ης γενιάς βέβαια της «μεγάλης» πολιτικής οικογένειας των Παπανδρέου, {ξέρεις βέβαια τι λέγεται για την 3η γεννιά κάθε δυναστείας , δεν είναι ανάγκη να στο θυμίσω, φέρε μόνο στην μνήμη σου τους απογόνους του Ελ.Βενιζέλου}, του μέλλοντος αρχηγού σου, των δικών σας υποταγών στις σχετικές εντολές, χωρίς να αρθρώσετε ένα κιχ! κ.λ.π.
Να σου γνωρίσω αλήθεια ότι με αυτές τις πολιτικές, κατάφερες να αποστερήσεις από συναδέλφους σου μηχανικούς {δεν νομίζω να μας είδες ποτέ έτσι αν και ξέρεις με τι αγώνα προσωπικό και των γονιών μας περάσαμε εκείνα τα χρόνια στο Ε.Μ.Π.}, μετά από 35 και παραπάνω ενίοτε χρόνια δουλειάς, το στοιχειώδες δικαίωμα να ζουν αξιοπρεπώς.
Να παίρνουν σύνταξη 1150 ΕΥΡΩ,τον μήνα {από ευγενή κατά πως βρήκατε να τα λέτε ταμεία} και να μην μπορούν να εξυπηρετήσουν ανάγκες τους, να μην έχουν την στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να μην μπορούν να συντηρήσουν τα παιδιά τους αν είναι φοιτητές ή αν είναι άνεργοι.
Άξια η ανταμοιβή σου και αργότερα η συνταξάρα σου για όλες τις παραπάνω επιλογές σου, αν και ευχαρίστως θα σου πρότεινα να ανταλλάξουμε τις συντάξεις μας, μιάς και πιστεύω ότι εγώ δικαιούμαι την δική σου αφού έχω δουλέψει και όχι «δουλέψει » παραπάνω από σένα στην ζωή μου.
Ακούω 4800 ΕΥΡΩ και βάλε.
Αληθεύει;
Κάποιος φίλος από τα παλιά μου είπε σήμερα όταν του’πα ότι δεν αντέχω άλλο και θα σου γράψω αυτά τα λίγα που εκφράζουν μικρό κομμάτι της τεράστιας αγανάκτησης μου, να σε παρατήσω, γιατί δεν είσαι και πολύ στα καλά σου μ’αυτά που κάνεις.
Μου είπε και κάτι άλλο .
Τι σκοπό έχεις να το κάνεις ;
Σάμπως θα του κάνεις τη μούρη κρέας;
Ο άνθρωπος δεν παίζεται .
Σας δουλεύει κατάμουτρα.
Έτσι απάντησα ότι θέλω να ξέρει ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο σαν κι αυτόν, ότι έχουμε ακόμα σώας τας φρένας και μνήμη αδιαμφισβήτητη.
Καλά θα κάνεις δε να μην εμφανιστείς ξανά σε επέτειο για το πολυτεχνείο, σε κανένα κανάλι, γιατί προκαλείς όλους αυτούς που έμειναν οικειοθελώς στη σκιά και απλά ακούνε τα σχολιανά τους από τους σημερινούς νέους για την επάρατο «γενιά του Πολυτεχνείου».
Σίγουρα αυτή η γενιά έβγαλε πολλά μπουμπούκια όμως σ’αυτά δεν ανήκουν οι άνθρωποι σαν και μένα.
Καληνύχτα λοιπόν Μίμη και να ξέρεις ότι εμένα μπορεί να μην με γράψει ποτέ καμιά ιστορία, μά εσένα θα σε γράψει στα σίγουρα, με μελανά γραμματάκια.
Το μανούλι του Πολυτεχνείου κατά πως έλεγες για πάρτη μου.
Λίλιαν Χρυσοφάκη από Χανιά
Υ.Γ. Καλά θα κάνεις να το διαβάσεις και να μην το πετάξεις στον κάλαθο των αχρήστων όχι για τίποτε άλλο μα γιατί αυτή είναι η γνώμη των πολλών που αύριο μεθαύριο θα τους βρεις μπροστά σου.

Πηγή «aristeri-diexodos»

Το δικαίωμα της αυτοάμυνας

 Του Τάκη Μίχα*

 Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα είναι το δικαίωμα του πολίτη στην φυσική του ασφάλεια. Χωρίς αυτό δεν μπορεί να εργασθεί, να δημιουργήσει, να φτιάξει οικογένεια. Χωρίς την αποτελεσματική κατοχύρωση αυτού του δικαιώματος δεν μπορούν να υπάρξουν ανθρώπινες συναλλαγές, θεσμοί -εν τέλει δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία.

Στην Ελλάδα αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα έχει προ καιρού πάψει να υφίσταται. Άτομα ή ομάδες σήμερα κλέβουν, ληστεύουν, λεηλατούν, πυρπολούν, προπηλακίζουν και τρομοκρατούν τον κάθε πολίτη κατά βούληση. Η αστυνομία είναι όχι απλά ανύπαρκτη αλλά επίσης συνειδητά αποφεύγει να αναλαβει έστω και το μικρότερο ρίσκο προκειμένου να υπαρασπίσει την ασφάλεια του πολίτη.

Απ’ αυτή λοιπόν την σκοπιά δεν είναι καθόλου παράξενο ότι ο αρχηγός ενός κόμματος όπως έκανε ο κ.Καρατζαφέρης προσφατα έθεσε το παρα πολύ επίκαιρο θέμα της δυνατότητας αυτοάμυνας του πολίτη απέναντι στους κτηνάνθρωπους. Προσωπικά θα προτιμούσα το θέμα αυτό να το είχαν θέσει προ καιρού οι εκπρόσωποι του φιλελεύθερου χώρου αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Όμως ο αρχηγός του ΛΑΟΣ εθεσε το πρόβλημα με λάθος τρόπο: Το ερώτημα δεν είναι αν ο αμυνόμενος πολίτης θα πρέπει να μπορεί να πυροβολήσει, αλλά πώς θα μπορέσει η Πολιτεία να διασφαλίσει την δυνατότητα του πολίτη να ασκήσει αποτελεσματική αυτοάμυνα.

Σήμερα υφίσταται μία ασυμμετρική σχέση δύναμης μεταξύ των αρπακτικών από την μια πλευρά και των νομοταγών πολιτών από την άλλη. Οι πρώτοι έχουν οπλισμό και γνώση χειρισμού των όπλων οι δεύτεροι όχι. Στο βαθμό που οι πολίτες έχουν πρόσβαση σε κάποιο οπλισμό πρόκειται για μακρύκανα όπλα τα οποία δεν είναι καθόλου εύχρηστα στην περίπτωση που θα έρθεις αντιμέτωπος με το αρπακτικό μέσα σε ένα διαμέρισμα.

Προκειμένου λοιπόν να μπορεί ο πολίτης να ασκήσει αποτελεσματική αυτοάμυνα, απαιτείται να έχει μικρό όπλο (περίστροφο) και δεύτερον την απαραίτητη εκπαίδευση. Το δεύτερο είναι καθοριστικό: Αν ο πολίτης δεν έχει εκπαιδευθεί όχι απλά στην χρήση του όπλου αλλά και στην φιλοσοφία και την κουλτούρα της ένοπλης αυτοάμυνας τότε δεν πρέπει να έχει όπλο διότι κινδυνεύει να βλάψει τον εαυτό του και το περιβάλλον του.

Όμως το θέμα δεν σταματάει εδώ. Από την στιγμή που το κράτος δεν θέλει ή δεν μπορεί να παρέχει το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα της ασφάλειας τότε δεν αρκεί απλά να παρέχει άδεια οπλοκατοχής σε όσους πολίτες επιθυμούν να αποκτήσουν όπλο. Είναι επίσης υποχρεωμένο να επιδοτεί τα έξοδα που κάνει ο κάθε πολίτης προκειμένου να προστατεύσει τον εαυτό του την οικογένεια και το βιός του. Θα πρέπει να επιδοτεί τόσο την αγορά όπλου όσον και την εκπαίδευση του πολίτη.

Όσο οι εγκληματίες θα έχουν το μονοπώλιο της κατοχής και χρήσης όπλων, τόσο περισσότερο οι πολίτες θα ζούν μέσα στον φόβο και στον τρόμο για το τι μπορεί να συμβεί σε αυτούς και τις οικογένειές τους.

*Ο Τάκης Μίχας είναι διευθυντής προγραμμάτων του «forum για την Ελλάδα» 

http://www.forumgreece.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=308:to-dikaioma-tis-aytoamynas&catid=1:arthra-forumgreecegr&Itemid=97

 

 

 

Xρόνης Μίσσιος: H κοινωνία δείχνει να έχει πάθει εγκεφαλικό!

«Για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία, η οποία δείχνει να ‘χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα!» ο Χρόνης Μίσσιος, σ’ αυτό το πρώτο μέρος της συνέντευξης, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη, για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, τονίζοντας μεταξύ άλλων, ότι «πρέπει να αντιληφθούμε ποιά είναι η ουσία και το νόημα της ζωής! Δηλαδή, δεν γίνεται αντί να ζούμε, να προσπαθούμε να επιβιώσουμε!»και προτείνοντας «να πάρουμε τα βουνά, να ξαναεποικήσουμε την Ελλάδα».

ΠΕΡΙ «ΤΡΑΜΠΟΥΚΩΝ», «ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΩΝ» ΚΑΙ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ

ΑΡΘΡΟ του ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Είδα και άκουσα στο βραδινό δελτίο της ΝΕΤ τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο κ. Καψή να προσπαθεί να εξομοιώσει τους τραμπούκους του παρακράτους της Δεξιάς που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη με τα σημερινά θύματα της αντεθνικής, αντικοινωνικής και αντιλαϊκής πολιτικής της ξένης Τρόικα και της ντόπιας Κυβέρνησης που προσπαθούν να διαδηλώσουν την αγανάκτησή τους.

Ώστε οι κύριοι Παπαδήμος, Παπανδρέου, Σαμαράς, Βενιζέλος, Νταλάρας και Παπουτσής είναι οι σημερινοί Μπελογιάννης, Σαράφης, Λαμπράκης και Πέτρουλας και όλο αυτό το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, οι δεκάδες χιλιάδες που έχασαν τις δουλειές τους κι άλλοι τόσοι που θα είναι από δω και στο εξής αναγκασμένοι να ζουν με 200 ως 500 Ευρώ το μήνα, οι νέοι επιστήμονες που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν, οι καταστηματάρχες και οι υπάλληλοι των κλεισμένων μαγαζιών και οι ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι των 4.500 επιχειρήσεων που έβαλαν λουκέτο, όλοι αυτοί που η πολιτική σας, κ. Καψή, τους οδήγησε στο τελευταίο σκαλί του πόνου, της απελπισίας, της απόγνωσης και της οργής είναι οι σημερινοί τραμπούκοι ενός αόρατου παρακράτους, απλώς αντί να κρατούν μαχαίρια, πιστόλια και σιδηρολοστούς χρησιμοποιούν τα … θανατηφόρα γιαούρτια για να εξοντώσουν τους σύγχρονους εθνικούς ήρωες Πρωθυπουργούς, Υπουργούς και διακεκριμένους οπαδούς μιας ουσιαστικά και τυπικά παράνομης κυβερνητικής εξουσίας που έχει καταντήσει προ πολλού άβουλο όργανο-μαριονέτα στα χέρια των κυρίων Μέρκελ, Σόιμπλε, Τόμσεν και Ράιχεμπαχ.

Μας είπατε, κ. Καψή, ότι ο κ. Νταλάρας συμβολίζει σήμερα τη Δημοκρατία κι έτσι καταλάβαμε το κρυφό νόημα αυτών των περίφημων συναυλιών που τόσο υπερβολικά προβάλλονται από τα ΜΜΕ που ελέγχετε, στις οποίες ένας προβεβλημένος και αγαπητός από το πλατύ κοινό τραγουδιστής προσπαθεί να αναδειχθεί σε θύμα στο βωμό της Δημοκρατίας που απειλείται από όλους εμάς τους «απ’ έξω», που με τόση αφέλεια προσπαθείτε να μας κάνετε με το ζόρι «παρακρατικούς». Ξεχνώντας ότι πριν λίγες μέρες εσείς οι … «δημοκράτες» δεν διστάσατε να εκσφενδονίσετε όχι αυγουλάκια και γιαούρτια αλλά βόμβες δακρυγόνων με στόχο τα κεφάλια μας και να μας ψεκάσετε με χημικά που αποδεδειγμένα ιατρικά καταστρέφουν ένα από τα πιο ζωτικά όργανα του ανθρώπου, τους βρόγχους. Στα κεφάλια διαδηλωτών που δεν έκαναν τίποτα άλλο πέραν του να φωνάζουν συνθήματα.

Θα έπρεπε να σας είχαμε κάνει (σε όλη την Κυβέρνηση) μήνυση για απόπειρα δολοφονίας, όμως προσωπικά δεν καταδέχομαι να έχω καμμιά σχέση μαζί σας, ούτε του κατηγόρου. Και ξέρετε γιατί; Γιατί εγώ έμαθα να πιστεύω και να υπερασπίζομαι ακόμα και με τη ζωή μου την Εθνική μας Ανεξαρτησία, που εσείς την πουλήσατε στους ξένους για μια χούφτα αργύρια.

Αλήθεια, με τι πρόσωπα θα πάτε να τιμήσετε τους ήρωες του ‘ 21 που θυσιάστηκαν για την Εθνική μας Ανεξαρτησία, όταν έχετε παραδώσει -γεγονός πρωτοφανές στην ιστορία μας- αυτή την Ανεξαρτησία στους ξένους, βάζοντας οικειοθελώς τον ελληνικό λαό κάτω από τον ζυγό των ανελέητων ξένων τοκογλύφων; ΟΧΙ ! Η 25^η Μαρτίου δεν ανήκει σε σας! Δεν έχετε το δικαίωμα να μολύνετε με την παρουσία σας τη μνήμη όλων αυτών που θυσιάστηκαν για την Τιμή της Πατρίδας που εσείς ποδοπατήσατε. Η 25^η Μαρτίου ανήκει στον Ελληνικό Λαό. Σε κείνους που ακόμα και σήμερα αγωνίζονται για την Ανεξαρτησία της Χώρας, τα δικαιώματα των εργαζομένων και την πίστη στις ανεξάντλητες δυνάμεις του Λαού μας,. Του Ελληνικού Λαού που είναι ο μόνος που μπορεί να εξασφαλίσει την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, φτάνει να μπορέσει να απαλλαγεί από τις δαγκάνες των νέο-Ναζί της Ευρώπης, οι οποίοι με τη συνεργασία ανθρώπων μειωμένης εθνικής ευθύνης τον έχουν δέσει σήμερα χειροπόδαρα προσπαθώντας να τον αχρηστεύσουν.

Αλλά αυτό δεν θα το πετύχουν!

 

Αθήνα, 13.3.2012

 

 

Μίκης Θεοδωράκης

PSI: στο φως της επόμενης μέρας

του Γιάνη Βαρουφάκη

Αν έπρεπε να έχουμε μάθει ένα πράγμα όλοι μας τα τελευταία δύο χρόνια, αυτό είναι το εξής απλό μάθημα: Όλες οι ως τώρα επίσημες εκτιμήσεις, οι θριαμβευτικές ανακοινώσεις, οι προβλέψεις ανάκαμψης, όλη η συζήτηση που εκπορεύεται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης εδώ και δύο χρόνια, τελικά προσκρούουν στον κυματοθραύστη της πραγματικότητας, ακυρώνονται εκ των πραγμάτων, ξεπερνιόνται από την ιστορία. Μαζί με όλους, θέλω να ελπίζω ότι, αν όχι τώρα, σύντομα, αυτός ο θλιβερός κύκλος θα κλείσει και μαντάτα που διαφημίζονται ως καλά να αποδειχθούν ότι είναι όντως καλά. Έως τότε, όσο και να διαφωνούμε ως προς το τι πρέπει να γίνει, τι προκρίνει το συμφέρον της πατρίδας, σε ένα πρέπει να συμφωνήσουμε: Δεν δικαιολογείται πλέον σε κανέναν μας η άκριτη αποδοχή της «επίσημης εκδοχής» των πραγμάτων.

Στις γραμμές που ακολουθούν προτείνω μια οπτική γωνία από την οποία μπορούμε, και πρέπει, να ερμηνεύσουμε τις τελευταίες εξελίξεις για το PSI και την νέα δανειακή συμφωνία ανεξάρτητα του αν συμφωνούμε με την πολιτική που ακολουθεί ή πρέπει να ακολουθεί η κυβέρνηση (ή ακόμα και η Ευρώπη στο σύνολό της). Δεν θα  συμφωνήσουμε για το τι πρέπει να γίνει. Τουλάχιστον ας συμφωνήσουμε για το τι «παίζεται».

Σύντομο βιογραφικό του κουρέματος

Από τον Μάρτιο του 2010 και για ενάμιση χρόνο, σε αυτές τις σελίδες και αλλού, επιχειρηματολογούσα ότι, εφόσον η Ευρώπη δεν επανασχεδιάζει το ευρωσύστημα, το ελληνικό δημόσιο χρέος θα αναδιαρθρωθεί, θα «κουρευτεί», θα διαγραφεί μερικώς. Δεν ήταν θέμα επιθυμίας ή επιλογής. Απλά, το «κούρεμα» δεν ήταν δυνατόν να αποφευχθεί. Εκείνη την εποχή η οποιαδήποτε συζήτηση περί «κουρέματος» αντιμετωπιζόταν από κυβέρνηση, Τράπεζα της Ελλάδας, ΕΚΤ, ΕΕ και τα «σοβαρά» μέσα ενημέρωσης ως αιρετική, επικίνδυνη, δημαγωγική.

Όταν η μακρά άρνηση της πραγματικότητας κάποια στιγμή υποχώρησε υπό το βάρος της αλήθειας, η αναδιάρθρωση (ή, επί το λαϊκότερον, το «κούρεμα») έγινε αποδεκτή από τους ισχυρούς της Ελλάδας και της Ευρώπης σε δύο δόσεις. Τον περασμένο Ιούλιο την αποδέχθηκαν επί της αρχής, με την πρώτη πρόταση μιας πολύ μικρής αναδιάρθρωσης που δεν θα άγγιζε την ονομαστική αξία των ομολόγων (αλλά που θα επιμήκυνε τις αποπληρωμές και για μείωνε το επιτόκιο). Κατόπιν ήρθε το κυρίως πιάτο, τον Οκτώβριο του 2011, με την ιδέα ενός «κουρέματος» τουλάχιστον 50% επί της ονομαστικής αξίας του χρέους (που δεν είχε ήδη περάσει στην τρόικα). Από τότε, η πάλαι ποτέ «απαγορευμένη» αναδιάρθρωση, το «κούρεμα»-ταμπού, έχει αναχθεί σε  εθνική και ευρωπαϊκή υπόθεση και η κοινή γνώμη ταλαιπωρείται με τη φιλολογία περί ποσοστών «εθελοντικής» συμμετοχής, ενεργοποίηση CAC, πυροδότηση CDS κλπ.

Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία. Πλην ενός: Κατά πόσον την «επόμενη μέρα» το ελληνικό χρέος θα είναι βιώσιμο. Επειδή τις τελευταίες μέρες η συζήτηση τείνει να γίνει γελοιωδώς περιπεπλεγμένη, επιτρέψτε μου να προσπαθήσω μια απλοποίηση (χωρίς καμία υπεραπλούστευση).

Η διαφορά ενός «καλού» κι ενός «αποτυχημένου» κουρέματος

Έστω ένα «κούρεμα» της τάξης του Χ% ενός συγκεκριμένου χρέους το οποίο το αποδέχεται ο δανειστής επειδή συνειδητοποιεί ότι ο υπόχρεος αδυνατεί να  αποπληρώσει το συνολικό ποσό όχι μόνο σήμερα αλλά διαχρονικά. Πότε λέμε ότι το «κούρεμα» πέτυχε τον στόχο του; Όταν το εναπομείναν χρέος (100-Χ)% μπορεί να εξυπηρετηθεί από τον πτωχευμένο. Δηλαδή, το Χ πρέπει να είναι παράλληλα (α) το ελάχιστο δυνατόν (από την πλευρά του δανειστή) και (β) αρκετά μεγάλο για να είναι βιώσιμο το χρέος που απομένει μετά το «κούρεμα». (*)

Ας εξετάσουμε την σημερινή συγκυρία μέσω μιας αλληγορίας: Έστω ότι ο Λουκάς χρωστά €100 χιλιάδες στην τράπεζα. Το χρέος αυτός συσσωρεύεται χρόνια τώρα και πρόσφατα, λόγω μείωσης των εισοδημάτων του, όλοι κατανοούν ότι δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Έρχεται λοιπόν το «κούρεμα» στο οποίο η τράπεζα συναινεί επειδή προτιμά να εισπράξει κάποιο μέρος των εκατό χιλιάρικων παρά τίποτα. Έτσι Λουκάς και τράπεζα συμφωνούν ότι:  

– ο Λουκάς θα καταβάλει στην τράπεζα €15 χιλιάδες μετρητά,
– ο Λουκάς θα δώσει στην τράπεζα έντοκα γραμμάτια (με επιτόκιο μεταξύ 3% και 4,5%) των €32 χιλιάδων (τα οποία δεσμεύεται να αποπληρώσει σε βάθος χρόνου)
– η τράπεζα δέχεται να διαγράψει τα υπόλοιπα €53 χιλιάδες χρέους.

Για να γίνουν τα παραπάνω, ο Λουκάς θα πάρει νέο μεγάλο δάνειο από δεύτερη τράπεζα για να μπορεί: (α) να δώσει τις €15 χιλιάδες στην πρώτη τράπεζα, (β) να εξυπηρετεί τα νέα γραμμάτια των €32 χιλιάδων και (γ) να καλύπτει όπως-όπως κάποια από τα λειτουργικά του έξοδα τα οποία δεν μπορεί, προς το παρόν, να καλύψει μέσα από τα πενιχρά του εισοδήματα.

– Ερώτημα: Κατέστη το χρέος του Λουκά βιώσιμο μετά από αυτό το κούρεμα;

– Απάντηση: Εξαρτάται από το εάν τα επόμενα χρόνια το εισόδημά του επαρκεί για να επιβιώνει ώστε να εργάζεται ώστε να έχει εισοδήματα ώστε και να επιβιώνει και να αποπληρώνει τα δανεικά του (στην πρώτη και στην δεύτερη τράπεζα).

Ως εδώ νομίζω ότι όλοι μας μπορούμε να συμφωνήσουμε, ανεξάρτητα του αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με την σύναψη της εν λόγω δανειακής συμφωνίας. Η διαφωνία μας έγκειται στο εάν η απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα είναι εν δυνάμει καταφατική ή αρνητική. Ας μην αφεθούμε όμως ακόμα στην διαφωνία. Ας προσπαθήσουμε για λίγο ακόμα να παραμείνουμε στο πλαίσιο του «κοινού τόπου», της κοινής ανάλυσης της κατάστασης.

Στην υποθετική περίπτωση του Λουκά, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ένδειξη για το κατά πόσον το χρέος τους κατέστη βιώσιμο ή όχι από την συμφωνία κουρέματος. Είναι η εξής: Η αξία των νέων γραμματίων των €32 χιλιάδων (που ανέλαβε ο Λουκάς ως μέρος της συμφωνίας του με την αρχική τράπεζα)!  Αυτά τα γραμμάτια αποτελούν, μην ξεχνάμε, περιουσιακό στοιχείο για την τράπεζα που τα κατέχει. Έχουν αξία καθώς ο κάτοχος ενός τέτοιου γραμματίου έχει «λαμβάνειν» από τον Λουκά. Εφόσον η «αγορά» πιστεύει πως το χρέος του Λουκά έχει καταστεί βιώσιμο, η τράπεζα θα μπορούσε να τα πουλήσει σε ιδιώτες επενδυτές άμεσα σε τιμή πολύ κοντά στην ονομαστική τους αξία. Γιατί να τα αγοράσουν οι επενδυτές; Επειδή δίνουν, σε μια εποχή ελάχιστων επιτοκίων, επιτόκιο πάνω από 3%. Αν οι επενδυτές πίστευαν ότι το χρέος του Λουκά είναι πλέον βιώσιμο, κάθε ένα από αυτά τα γραμμάτια ονομαστικής αξίας π.χ. €100 θα έπρεπε να πωλείται προς €100 (ίσως και περισσότερο αν οι επενδυτές δεν μπορούν να βρουν επιτόκια πάνω από 3% σε άλλες μορφές «σίγουρων» επενδύσεων). Με άλλα λόγια, κι εδώ δεν χωρά η μεταξύ μας διαφωνία, μια ένδειξη του πόσο βιώσιμο είναι πλέον το χρέος του Λουκά δεν είναι άλλη από την απόκλιση της τιμής που είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν οι ιδιώτες για ένα από αυτά τα γραμμάτια των €100 από τα… €100. Όταν αυτή η απόκλιση είναι μηδενική τότε συμπεραίνουμε ότι η «αγορά», οι ιδιώτες, κρίνουν συλλογικά πως ο Λουκάς μπορεί να εξυπηρετήσει το μετά το «κούρεμα» χρέος του. Αν όμως τα γραμμάτια των €100 δεν μπορούν να πωληθούν για πάνω από €50, τότε έχουμε ένα δεύτερο ντε φάκτο «κούρεμα» που προκύπτει, ουσιαστικά, από την εκτίμηση των ιδιωτών ότι η πιθανότητα μη αποπληρωμής των νέων γραμματίων του Λουκά φτάνει το 50%.

Έως εδώ συμφωνούμε όλοι. Σε αυτό το σημείο αρχίζουν οι διαφορετικές ερμηνείες. Η κυβέρνηση λέει ότι το επιχειρούμενο κούρεμα (εφόσον ευοδωθεί πλήρως) θα καταστήσει το ελληνικό χρέος βιώσιμο. Το ίδιο λένε (επισήμως) και οι Ευρωπαίοι ηγέτες μας (αν και κανείς τους δεν το πιστεύει, ούτε και επαναλαμβάνει αυτή την πρόβλεψη όταν οι κάμερες και τα μικρόφωνα είναι σβηστά). Οι αγορές τι λένε; Δηλώνουν ότι οι πιθανότητες αποπληρωμής του νέου χρέους δεν ξεπερνούν το 20%! Μάλιστα, φίλες και φίλοι. Τα νέα γραμμάτια (ή ομόλογα), του αγγλικού μάλιστα Δικαίου (το οποίο υποτίθεται ότι εξασφαλίζει καλύτερα του δανειστές του ελληνικού δημοσίου), αυτή την στιγμή αξιολογούνται στις διεθνείς αγορές σε τιμές που βρίσκονται κοντά στο 15% της ονομαστικής τους αξίας.

Ποιος νομίζετε ότι έχει δίκιο; Οι αγορές ή ο κ. Βενιζέλος; Προσωπικά, δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στην κρίση των αγορών (μην ξεχνάμε ότι μέχρι πρόσφατα αξιολογούσαν το ελληνικό χρέος ως περίπου αξιόπιστο). Όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να πω ότι μάλλον οι αγορές έχουν δίκιο. Γιατί; Επειδή ο κ. Βενιζέλος, για να βγει σωστός, θα πρέπει να πετύχει έναν άθλο που κανείς υπουργός οικονομικών στην οικονομική ιστορία της ανθρωπότητας δεν έχει πετύχει: την αναστροφή της μεγέθυνσης του ΑΕΠ από το -7,5% στο +2% εντός μηνών και μάλιστα σε μια περίοδο βάναυσης μείωσης των δημόσιων δαπανών και εσόδων.

Προς τι η μακρά διαπραγμάτευση;

Κυβέρνηση και ΕΕ αναφέρθηκαν χτες στην ικανοποίησή τους που οι μακρές διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της ελληνικού κράτους κατέληξαν σε συμφωνία και στην «αποφυγή της χρεοκοπίας της Ελλάδας». Πρόκειται περί ενδιαφέροντος πειράματος με τα όρια της γλώσσας, με την ικανότητα των πολιτικών να ωθούν στα άκρα την έννοια των λέξεων. Με το αζημίωτο βέβαια. Επιτρέψτε μου μερικά σχόλια που ελπίζω να είναι διαφωτιστικά:

Πρώτον, η χρεοκοπία είναι γεγονός. Αυτό δεν το λέω επιτιμητικά. Οι αναγνώστες των άρθρων μου γνωρίζουν ότι δεν έχω κάποια φετιχιστική απέχθεια προς την χρεοκοπία. Την θεωρώ ένα δυσάρεστο μεν αλλά απαραίτητο (σε κάποιες στιγμές) φαινόμενο στο πλαίσιο των κοινωνιών της αγοράς. Το μόνο που λέω είναι ότι όταν κάτι μοιάζει με πτώχευση, μυρίζει σαν πτώχευση, έχει όλα τα ποσοτικά χαρακτηριστικά και την γεύση της πτώχευσης, τότε μπορεί και να είναι… πτώχευση. Στην περίπτωσή μας, οι ιδιώτες που δάνεισαν το ελληνικό δημόσιο έχασαν περί το 85% της διαχρονικής αξίας των χρημάτων που είχαν λαμβάνειν από το κράτος μας. (**) Ακόμα και οι δανειστές της Lehman έλαβαν από την πτωχευμένη εταιρεία μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό. Το ίδιο και οι δανειστές της Αργεντινής μετά την πτώχευσή της. Η μόνη διαφορά είναι ότι στην περίπτωση του ελληνικού δημοσίου η ΕΕ αποφάσισε ότι η Ελλάδα θα πτωχεύσει αλλά ότι δεν θα επιτραπεί να ειπωθεί ότι πτώχευσε. Τόσο απλά και Οργουελιανά.

Δεύτερον, αυτή η απόφαση να ονομαστεί δια «νόμου» το κρέας (βλ. πτώχευση) ψάρι (βλ. PSI) είχε ως σκεπτικό την μη ενεργοποίηση των ασφαλίστρων CDS που είχαν αγοράσει όσοι ήθελαν είτε να ποντάρουν στην πτώχευση του ελληνικού δημοσίου, είτε να διασφαλίσουν τα νώτα τους αφού επένδυαν σε ελληνικά ομόλογα. Η αγωνία των «αρχών», Ευρώπης αλλά και Αμερικής, ήταν ότι η πυροδότηση των CDS θα έθετε σε κίνδυνο τις ανόητες τράπεζες που τα εξέδωσαν (χωρίς να έχουν τα χρήματα να τα καλύψουν εφόσον ενεργοποιηθούν). Όμως σήμερα διαβάζουμε ότι το ποσοστό συμμετοχής στο «κούρεμα», στο PSI, θα ξεπεράσει το 95% με την ενεργοποίηση των ρητρών εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου – δηλαδή τον «εξαναγκασμό στην εθελοντική συμμετοχή» όσων δεν συμμετείχαν εθελοντικά. (Ο Orwell κάπου εδώ ετοιμάζεται να αναστηθεί για να μας πάρει στο κυνήγι!) Αν αυτό δεν πυροδοτήσει τα CDS τότε αυτό σημαίνει ότι η επιτροπή που αποφασίζει την πυροδότησή τους απλά δεν θα την αποφασίσει ποτέ, καθώς αποτελείται από τους ίδιους τραπεζίτες που θα πληγούν αν πυροδοτηθούν τα CDS!

Άρα, προς τι όλη η πολύμηνη διαπραγμάτευση; Γιατί η πτώχευση του ελληνικού δημοσίου να αποτελέσει αντικείμενο συνομιλιών, διαβουλεύσεων, και ατελείωτων συζητήσεων με τον κ. Dallara (τον εκπρόσωπο των τραπεζιτών); Ποιος ο λόγος να αντιμετωπιστούν τα ασφαλιστικά ταμεία που ήταν υποχρεωμένα να δανείζουν το κράτος μας ως ίσα κι όμοια με τους ανόητους τραπεζίτες (ιδίως της Βόρειας Ευρώπης) που επέλεγαν να αγοράζουν ελληνικά ομόλογα; Από την στιγμή που και το «κούρεμα» ήταν μεγάλο, επιπέδου παταγώδους πτώχευσης, και τα CDS θα πυροδοτηθούν (ή όχι) ανεξάρτητα από τις συνομιλίες αυτές, δεν υπήρχε κανένας λόγος διαπραγματεύσεων με τους τραπεζίτες. Τρόικα και ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να αποφασίσουν ερήμην των δανειστών του ελληνικού δημοσίου το βάθος και την κατανομή του κουρέματος ανά περίπτωση (από μεγάλο κούρεμα για hedge funds μέχρι μηδενικό για το ΙΚΑ). Το ότι δεν το έκαναν έχει μόνο μια εξήγηση: την αγωνία των πολιτικών μας, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, να διατηρήσουν ανέπαφες τις πολύ καλές τους σχέσεις με τους (πτωχευμένους) τραπεζίτες, ιδίως της Εσπερίας.

Επίλογος

Ένα «κούρεμα» το οποίο πριν δύο χρόνια θα ήταν λυτρωτικό, σήμερα αποτελεί μέρος όχι της λύσης αλλά του προβλήματος. Παρατείνει την ήδη αδυσώπητα μακρά περίοδο στην διάρκεια της οποίας η οικουμένη βάζει στο ελληνικό κράτος την ταμπέλα «Προσεχώς Πτώχευση». Πολλοί αφήνουν να εννοηθεί ότι το «κούρεμα» που επετεύχθη ναι μεν αφήνει πολλά προβλήματα άλυτα αλλά τουλάχιστον κερδίζουμε, ελέω PSI, λίγο περισσότερο χρόνο μέχρι να αλλάξει πολιτική η ΕΕ (πιθανόν με μια ήττα Σαρκοζύ στις επικείμενες προεδρικές εκλογές στην Γαλλία). Τους απαντώ ότι  πλανώνται.

Η ανταλλαγή ομολόγων δεν είναι παιχνίδι. Τα νέα ομόλογα αγγλικού δικαίου βάζουν την χώρα μας σε μια απίστευτη περιπέτεια: Αποτελούν χρέος το οποίο δεν θα μπορούμε να αποπληρώσουμε και το οποίο δεν θα δικαιούμαστε να μην αποπληρώσουμε. Αντ’ αυτού θα έπρεπε να εισηγηθούμε στην ΕΕ μια απλή εναλλακτική λύση: Να διαγραφεί το 100% αυτών των χρεών (αντί για το 85% που μόλις «κουρεύτηκε») και, σε αντάλλαγμα, το ελληνικό δημόσιο να μην πάρει ούτε ένα ευρώ από τους εταίρους μας για κάλυψη των τρεχουσών αναγκών του ελληνικού δημοσίου. Έτσι, η δημοσιονομική προσαρμογή θα ήταν πιο ήπια από την λαίλαπα που έρχεται, το χρέος μας θα ήταν λιγότερο αβάστακτο απ’ ότι με το PSI, και ο χρόνος που θα δινόταν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη (έως ότου η τελευταία επανασχεδιάσει το ευρωσύστημα) περισσότερος.

(*) Ένα παράδειγμα «καλού» κουρέματος χρέους ήταν εκείνο της General Motors το 2009: 90% των δανείων διαγράφηκαν, νέα αναπτυξιακά δάνεια δόθηκαν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για επενδύσεις σε νέες μονάδες παραγωγής και, έτσι, η General Motors όχι μόνο επιβιώνει αλλά και αναπτύσσεται γοργά. Ένας από τους πιστωτές της, το συνδικάτο των εργαζόμενων (που έγινε ντε φάκτο πιστωτής καθώς  η εταιρεία χρώσταγε συντάξεις και μισθούς στα μέλη του), έχοντας αποδεχθεί αυτό το «γενναίο κούρεμα», τελικά βγήκε κερδισμένο (σε σχέση με το τι οφέλη θα λάμβανε αν απόρριπτε το κούρεμα του 90%) επειδή δέχθηκε να αποπληρωθεί με μετοχές της εταιρείας.

(**) Το επίσημο κούρεμα επί της ονομαστικής αξίας συμφωνήθηκε τελικά στο 53%. Ένα ακόμα 32% επαναδανείστηκε στο κράτος με επιτόκια όμως χαμηλότερα από τα αρχικά. Έτσι, η επί πλέον απώλεια αυτών των τόκων ανεβάζει το ποσοστό του «κουρέματος» στο 75% της διαχρονικής αξίας των δανείων. Τώρα που τα νέα ομόλογα (ή γραμμάτια) που πήραν οι δανειστές του δημοσίου χάνουν μέχρι και το 85% της διαχρονικής τους αξίας (καθώς μεταπωλούνται σε τιμές κοντά στο 15% της ονομαστικής τους αξίας), το συνολικό ποσοστό πραγματικού «κουρέματος» αγγίζει το 85%.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=13354

Ένα μοιρολόι από τη μεγάλη Κυρία που μας άφησε

ένα σύντομο βιογραφιό

Οι «στρατηγοί» του Νευροκοπίου κήρυξαν πόλεμο στους μεσάζοντες

Δυστυχώς, οι παραγωγοί της Δράμας εξάγουν το μπαμπάκι στην Τουρκία… Αλλά κατά τα άλλα, είναι ενδιαφέρον το κείμενο. Και δείχνει ότι η πραγματικότητα είναι πολύπλοκη…

Από το Έθνος της Κυριακής

ΧΡ. ΓΚΟΝΤΖΙΑΣ – Ν. ΓΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Οι δύο δραστήριοι αγρότες πρωτοστάτησαν στο «κίνημα της πατάτας», το οποίο εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα ανοίγοντας τον δρόμο για ανάλογες ενέργειες προς όφελος τόσο των παραγωγών όσο και των καταναλωτών

Ο Χρήστος Γκόντζιας και Νίκος Γαλόπουλος είναι οι άνθρωποι που συντόνισαν τη δημιουργία μιας σειράς από ομάδες παραγωγών με βάση συγκεκριμένα προϊόντα. Η οργάνωση των πατατοπαραγωγών έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής. Στη ομάδα έχουν δηλώσει ήδη συμμετοχή 180 από τους περίπου 500 που υπάρχουν στο Νευροκόπι.

Το κίνημα της πατάτας είχε σπορά. Πρωταγωνιστές του στη Δράμα είναι ανεξάρτητοι και νέοι αγρότες, που στις κινητοποιήσεις του 2009 και του 2010 έκαναν τη δική τους υπέρβαση, ξεπέρασαν κόμματα και παρατάξεις και συμμετείχαν στη συγκρότηση της νέας Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής Αγροτών ρίχνοντας απέναντι στο γνωστό σύνθημα «Ολα τα λεφτά όλα τα κιλά» το δικό τους, για μια άλλη οργάνωση της αγροτικής παραγωγής, για τα ποιοτικά προϊόντα και τη διάθεσή τους.

Το κίνημα για φθηνά τρόφιμα που ξεκίνησε από τη Δράμα με τη διάθεση της πατάτας και βρήκε ανταπόκριση σε ομάδες εθελοντών σε ολόκληρη την Ελλάδα και πλέον διευρύνεται τόσο στις τάξεις των αγροτών όσο και των καταναλωτών, σε μια κοινή προσπάθεια για περιορισμό των μεσαζόντων, έχει από πίσω μια σημαντική προσπάθεια αγροτών που βρίσκεται σε εξέλιξη τα δύο-τρία τελευταία χρόνια.

Πρόκειται για τους ανθρώπους που συντόνισαν τη δημιουργία μιας σειράς από ομάδες παραγωγών με βάση συγκεκριμένα προϊόντα. Το τελευταίο τους εγχείρημα, που ξεκίνησε τον περασμένο Ιανουάριο στο λεκανοπέδιο του Νευροκοπίου, έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από την αγροτιά της περιοχής. Στη συγκεκριμένη ομάδα έχουν δηλώσει ήδη συμμετοχή 180 πατατοπαραγωγοί από τους περίπου 500 που υπάρχουν στο Νευροκόπι και στα χωριά του λεκανοπεδίου.

Νίκος Γαλόπουλος

Ο 42χρονος αγρότης Χρήστος Γκόντζιας θεωρείται ο «στρατηγός» της προσπάθειας στη Δράμα. Χωρίς κομματικές ταυτότητες, ήταν από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας της ανεξάρτητης νέας Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής Αγροτών και συνεχίζει να είναι μέλος τριμελούς γραμματείας της.

Πρωτοστάτησε
Πλαισιωμένος από εξίσου δραστήριους αγρότες, πρωτοστάτησε στη Δράμα μέσα από τον Αδέσμευτο Αγροτικό Σύλλογο στη δημιουργία διαφορετικών ομάδων παραγωγών και τελευταία στην ομάδα των πατατοπαραγωγών του Νευροκοπίου.

«Στο κίνημα της πατάτας συναντώνται από κοινού οι παραγωγοί που θέλουν να πληρώνεται ο κόπος τους και οι καταναλωτές που θέλουν ποιοτικά και πιστοποιημένα προϊόντα σε ικανοποιητικές τιμές», λέει ο Χρ. Γκόντζιας στο «Εθνος της Κυριακής».

«Απέναντι σ’ εκείνο το «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά» του παρελθόντος, που παγίδεψε τους αγρότες και οδήγησε σε αδιέξοδα, εμείς λέμε όλα τα κιλά σε σωστές τιμές με πιστοποιημένα αγροτικά προϊόντα». Αυτό προσπάθησαν να πετύχουν ο ίδιος και οι συνεργάτες του, τα 2-3 τελευταία χρόνια, απαντώντας με τον τρόπο τους και στην οικονομική κρίση.

Για το βαμβάκι δημιουργήθηκε μια ομάδα παραγωγών από 155 αγρότες. «Το προϊόν μας εξαγόταν στην Τουρκία ως υποβαθμισμένο και χρησιμοποιούταν για? παπλώματα. Ανεβάζοντας την ποιότητα του προϊόντος με μια ολοκληρωμένη διαχείριση πετύχαμε και αύξηση της τιμής στον παραγωγό και το προϊόν μας να χρησιμοποιείται σήμερα από την τουρκική κλωστοϋφαντουργία για την παραγωγή υφάσματος μπλουτζίν», λέει ο Χρ. Γκόντζιας.

Τα δύο τελευταία χρόνια, η ομάδα παραγωγών εξασφάλισε τη μαζική προμήθεια φυτοφαρμάκων σε φτηνότερες τιμές. Επίσης προχώρησε στην υπογραφή απευθείας συμβολαίων με τους μεταποιητές διασφαλίζοντας καλύτερη ποιότητα προϊόντος αλλά και καλύτερες τιμές.

Ομάδες παραγωγών έγιναν στο καλαμπόκι με 80 μέλη και στο σιτάρι με 230. Εκτός από καλύτερες τιμές σε φυτοφάρμακα και λιπάσματα, οι αγρότες προχώρησαν για πρώτη φορά και στην πιστοποίηση του προϊόντος τους.

Για τον ηλίανθο δημιουργήθηκε μια ομάδα παραγωγών με 130 μέλη, που υπέγραψαν οργανωμένα συμβόλαια με τους μεταποιητές και πέτυχαν ήδη τον πρώτο χρόνο τιμές μεγαλύτερες κατά 5% και, ταυτόχρονα, την έγκαιρη καταβολή των χρημάτων τους.

Μια ακόμη μεγάλη ομάδα 700 παραγωγών δημιουργήθηκε από τα μέλη του παλιού συνεταιρισμού για το σιτάρι και την κόκκινη πιπεριά Φλώρινας.

Ο Χρ. Γκόντζιας είναι από τους πρωτοπόρους αγρότες που έστησαν νέες αποδοτικές καλλιέργειες. Σε μια έκταση 100 στρ. έχει φυτέψει 500 δέντρα με ροδιές και οι προοπτικές είναι πολύ καλές.

Την οργάνωση ενός ανάλογου εγχειρήματος με τους πατατοπαραγωγούς του Νευροκοπίου την ξεκίνησαν στις αρχές του χρόνου. Στην αρχή ήταν διστακτικοί, όπως λέει, αλλά πείστηκαν σύντομα.

Συγκέντρωσαν τις πρώτες 90 υπογραφές για τη δημιουργία της ομάδας παραγωγών και μέχρι σήμερα αυτές έχουν διπλασιαστεί.

Οι πιέσεις από τους εμπόρους και η αντεπίθεση των αγροτών

Στο Νευροκόπι και στα άλλα 14 χωριά του λεκανοπεδίου ανέλαβαν τον συντονισμό συγκεκριμένοι παραγωγοί και η οργάνωση προχωρά. Στο Νευροκόπι, αυτή την ευθύνη έχει αναλάβει ο 32χρονος παραγωγός Νίκος Γαλόπουλος.

Αν και ο πατέρας του ήταν αυτοκινητιστής, ο ίδιος έγινε από τα 18 του χρόνια ένας οργανωμένος πατατοπαραγωγός. Καλλιεργεί συνολικά 250 στρέμματα από τα οποία ένα μέρος είναι δικά του και τα υπόλοιπα τα νοικιάζει. Φέτος υπολογίζει την παραγωγή του σε 800-900 τόνους. Από αυτή έχουν απορροφηθεί μέχρι τώρα από τους εμπόρους-μεσάζοντες περίπου 400 τόνοι στην τιμή των 10-12 λεπτών το κιλό.

Η δρομολόγηση της ομάδας παραγωγών, όπως λέει, άρχισε να αλλάζει ήδη πολλά και συνδυάστηκε με το «κίνημα της πατάτας» που πήρε πανελλαδικό χαρακτήρα.

Η πρώτη τους προσπάθεια ήταν να δημοσιοποιήσουν το πρόβλημά τους μοιράζοντας δωρεάν πατάτες στη διάρκεια της ΑGROTICA στη Θεσσαλονίκη και να αποκαλύψουν τον ρόλο των μεσαζόντων. Οι πατατοπαραγωγοί αρνούνταν να τους δώσουν την παραγωγή τους στην εξευτελιστική τιμή των 10-13 λεπτών το κιλό, ενώ παράλληλα είχαν συνεχώς επαφή με τον αρμόδιο υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Γιάννη Δριβελέγκα.

Οι μεσάζοντες απειλούσαν ότι θα πλημμυρίσουν την αγορά με φτηνή εισαγόμενη πατάτα από την Αίγυπτο και δύο καράβια έφτασαν σε ελληνικά λιμάνια, με πρώτο αυτό της Θεσσαλονίκης.

Εμπόδια στους εισαγωγείς
Εκεί ακριβώς ο ρόλος του υφυπουργού υπήρξε καίριος. «Μας εξηγήθηκε σπαθί και ήταν παλικάρι. Δεν λέμε συχνά τέτοια λόγια για υπουργούς, αλλά γράψτε το», λέει ο Ν. Γαλόπουλος.

«Εκανε χρήση του δικαιώματός του και τους έστειλε να ξεφορτώσουν τις πατάτες Αιγύπτου στην Αλεξανδρούπολη και στον Βόλο, όπου δεν υπάρχουν οι κατάλληλες αποθήκες, φέρνοντας εμπόδια στους εισαγωγείς, ενώ παράλληλα ζήτησε αυστηρούς φυτοπαθολογικούς ελέγχους από το Μπενάκειο».

Ετσι απέτυχε και περιορίστηκε για ένα κρίσιμο διάστημα η προσπάθεια των εμπόρων-μεσαζόντων να γεμίσουν εδώ και τώρα την αγορά με αιγυπτιακή πατάτα, που σε πολλές περιπτώσεις ίσως βαπτιζόταν ελληνική. Εκεί ακριβώς ήρθε η συνάντηση των πατατοπαραγωγών με τις ομάδες των εθελοντών για να στηθεί το «κίνημα της πατάτας», όπως λέει ο Χρ. Γκόντζιας.

Παρά τις πιέσεις που δέχονται από τους εμπόρους, δεν είναι διατεθειμένοι να τους δώσουν το προϊόν τους αφού, όπως εκτιμά ο Ν. Γαλόπουλος, η ζήτηση πανελλαδικά είναι μεγάλη και θα απορροφήσει το σύνολο της παραγωγής που παραμένει στις αποθήκες των αγροτών.

Την ίδια στιγμή, το «κίνημα της πατάτας» επεκτείνεται και σε μια σειρά άλλα προϊόντα. Οπως μας αποκάλυψε ο Χρ. Γκόντζιας, δέχτηκαν πρόταση από συνεταιρισμό της Αρτας να τους στείλουν ένα φορτίο με πορτοκάλια και να τους το ανταποδώσουν με ένα φορτίο πατάτες.

«Η πρόεδρος του συνεταιρισμού μου είπε ότι δίνουν τα πορτοκάλια μόλις προς 9 λεπτά το κιλό για να φτάσουν στον καταναλωτή σε τιμές που αγγίζουν το 1 ευρώ», αναφέρει.

Ομως οι δύο δραστήριοι παραγωγοί ξέρουν ότι, για να πετύχει αυτή η προσπάθεια, θέλει οργάνωση σε όλα τα επίπεδα και διασφαλισμένο πιστοποιημένο προϊόν. Το επόμενο διάστημα θα επιδιώξουν να πετύχουν την προμήθεια πιστοποιημένου σπόρου από τους αγρότες σε καλύτερες τιμές, καθώς και λιπασμάτων – φυτοφάρμακα για τη νέα καλλιέργεια που θα ξεκινήσει από τις αρχές Απριλίου.

Στην περιοχή του Νευροκοπίου δεν υπάρχει ούτε ένα ψυγείο, ενώ απαιτείται και βελτίωση των αποθηκευτικών χώρων. Οσο για την καλύτερη διακίνηση του προϊόντος, υπάρχουν πολλές ιδέες για συνεργασίες, ενώ όπως τονίζουν «το κίνημα της πατάτας» βοήθησε ώστε πολλά από αυτά να μπουν άμεσα το προσεχές διάστημα στο τραπέζι.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΕΛΙΔΗΣ 

Έρχεται και νέο haircut

Η ιστορικών διαστάσεων αναδιάρθρωση του χρέους ωφελεί την Ελλάδα όχι 100 δισ αλλά μόλις….35-45 δισ ευρώ – Πρόκειται για την μεγαλύτερη αναστάτωση του πλανήτη για το μικρότερο όφελος 

Η ιστορικών διαστάσεων αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, πραγματοποιήθηκε. Μαζί πιστοποιήθηκε και credit event δηλαδή επισημοποιήθηκε η χρεοκοπία ενώ πληρώνονται και τα CDS. 
H αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι η μεγαλύτερη του πλανήτη αλλά το μείζον ερώτημα είναι επαρκής αυτή η αναδιάρθρωση και πόσο ωφέλησε την Ελλάδα; 

Ξεκινώντας από το ερώτημα των ωφελειών, σε αντίθεση με αυτά που επίσημα η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δηλαδή το όφελος είναι 100 δις ευρώ η πραγματικότητα είναι διαφορετική. 
Η Ελλάδα ωφελήθηκε μόλις 35 με 45 δις ευρώ. 
Δηλαδή υπήρξε μια παγκόσμια αναστάτωση για 1,5 χρόνο για 35 με 45 δις ευρώ. 
Γιατί 35 με 45 δις ευρώ; 
Από τα 100 δις του συνολικού χρέους που απομειώθηκε άρα το κράτος κέρδισε 100 δις θα πρέπει να αφαιρέσουμε τα 25 δις της απομείωσης των ελληνικών τραπεζών και τα 10 δις ευρώ των ασφαλιστικών ταμείων. 
Δηλαδή 35 δις ευρώ μπορεί να έφυγαν ως βάρος από το ελληνικό κράτος αλλά το επωμίστηκαν οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρίες της Ελλάδος άρα το πρόβλημα άλλαξε χέρια χωρίς να επιλυθεί. 
Άρα 100 δις το αρχικό κέρδος του κράτους μείον 35 δις ευρώ 65 δις ευρώ. 
Σε αυτά τα 65 δις ευρώ πρέπει να αφαιρεθούν και τα 30-35 με τα οποία θα χρηματοδοτηθεί το ΤΧΣ και τα οποία θα ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες. 
Το ελληνικό δημόσιο πέρασε το βάρος από πάνω του στις τράπεζες και ταυτόχρονα συνάπτει δάνειο για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες το οποίο αποτελεί μέρος του νέου χρέους. 
Αφαιρώντας και τα κεφάλαια του ΤΧΣ το πραγματικό καθαρό όφελος της Ελλάδος είναι μεταξύ 35 και 45 δις ευρώ.
Μια παγκόσμια αναστάτωση για 35 με 45 δις ευρώ. 

Θα χρειαστεί και νέο haircut 

Δεν ολοκληρώθηκε καν η ιστορική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και έχουν πληθύνει οι φωνές που θέλουν και νέο haircut. 
Οι νέοι στόχοι είναι 1) ή τα νέα δάνεια αγγλικού δικαίου ύψους 70 δις ευρώ και 2)ή τα νέα δάνεια της τρόικα. 
Την ίδια στιγμή η πληρωμή των ελληνικών CDS έχει προκαλέσει παγκόσμια αναστάτωση και προβληματισμό και μάλιστα πολλοί στοχοποιούν την Πορτογαλία ως το επόμενο θύμα της κρίσης 

Πέτρος Λεωτσάκος 
http://www.bankingnews.gr

Η ISDA πιστοποίησε credit event για την Ελλάδα…γεγονός και επίσημα η χρεοκοπία

Στις 19 Μαρτίου η δημοπρασία για την πληρωμή των CDS ύψους 3,17 δισ. δολ 

 

(upd6)Credit event (πιστωτικό γεγονός) απόφασισε και επισήμως για την Ελλάδα η EMEA Credit Derivatives Determinations Committee, η αρμόδια επιτροπή της Διεθνούς Ένωσης Swaps και Παραγώγων (ΙSDA), επιβεβαιώνοντας πλήρως τις πληροφορίες που εδώ και μήνες ανέφερε το http://www.bankingnews.gr.  

(Είμασταν το μόνο site που είχε επιμείνει στην άποψη ότι πρέπει να πληρωθούν τα CDS ενώ ήδη από το βράδυ της 4ης Μαρτίου σε αποκλειστικό ρεπορτάζ είχαμε αναφερθεί με απόλυτη ακρίβεια στις σημερινές ιστορικές αποφάσεις. Τι ανέφερε το http://www.bankingnews.gr στο αποκλειστικό ρεπορτάζ….
«Την Παρασκευή 9 Μαρτίου η Ελλάδα θα βρεθεί σε καθεστώς credit event θα πιστοποιηθεί πιστωτικό γεγονός στην Ελλάδα και τα CDS θα πληρωθούν (cds triggers).
Με βάση αξιόπιστη ελληνική κυβερνητική πηγή με την οποία ήρθε σε επικοινωνία το http://www.bankingnews.gr φαίνεται ότι έχουν παρθεί οι τελικές αποφάσεις για την τύχη της Ελλάδος και του PSI+ της συμμετοχής των ιδιωτών στην αναδιάταξη του ελληνικού χρέους«)
Η απόφαση της ISDA ήταν ομόφωνη…. Το πιστωτικό γεγονός με όρους τεχνικούς σημαίνει και επίσημα χρεοκοπία.
Η ISDA στην ανακοίνωσή της επισημαίνει πως η ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης  (CACs) συνιστά πιστωτικό γεγονός, με βάση τα όσα προβλέπονται στο Section 4.7(a) της ISDA (2003 Credit Derivatives Definitions), καθώς η εμπλοκή των CACs τροποποιεί τους όρους για τα ομόλογα που διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, εξέλιξη η οποία μειώνει το δικαίωμα των κατόχων των ομολόγων αυτών όσον αφορά στη λήψη των πληρωμών. 
Παράλληλα ανακοίνωσε πως στις 19 Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί δημοπρασία για την πληρωμή των ελληνικών CDS.
Η ISDA επισημαίνει ότι άμεσα θα προχωρήσει στην ανακοίνωση αναλυτικότερων πληροφοριών για τη δημοπρασία της 19ης Μαρτίου.
Σε δήλωσή του ο CEO της ISDA επισημαίνει πως η σημερινη απόφαση ήταν αναμενόμενη… 

H ανακοίνωση της ISDA

Restructuring Credit Event Has Occurred with Respect to The Hellenic Republic

LONDON, March 9, 2012 – The International Swaps and Derivatives Association, Inc. (ISDA) today announced that its EMEA Credit Derivatives Determinations Committee resolved unanimously that a Restructuring Credit Event has occurred with respect to The Hellenic Republic (Greece).
The EMEA DC resolved that a Restructuring Credit Event has occurred under Section 4.7(a) of the ISDA 2003 Credit Derivatives Definitions (as amended by the July 2009 Supplement) following the exercise by The Hellenic Republic of collective action clauses to amend the terms of Greek law governed bonds issued by The Hellenic Republic such that the right of all holders of the Affected Bonds to receive payments has been reduced.
The Committee determined that an auction will be held in respect of outstanding CDS transactions on March 19.  ISDA has published a list of obligations issued or guaranteed by The Hellenic Republic, which the EMEA Determinations Committee is currently in the process of reviewing.  That list can be accessed here: http://www2.isda.org/preliminary-greek-obligations/. 
ISDA will publish further information regarding the potential auction on its website, http://www.isda.org/credit, in due course.
Answers to frequently asked questions regarding The Hellenic Republic Restructuring Credit Event can be accessed via ISDA’s Greek Sovereign CDS page: http://www2.isda.org/greek-sovereign-cds/
ISDA will host a press briefing today at 9PM GMT / 4PM EST addressing the credit event ruling. A live webcast of the briefing will be available at: http://services.choruscall.com/links/isda120309.html.

Νωρίτερα, ανώτατη ελληνική κυβερνητική πηγή δήλωνε στο http://www.bankingnews.gr πως η απόφαση της ISDA για πιστοποίηση credit event είναι απόλυτα αναμενόμενη και δίκαιη.
Σε άλλη ανακοίνωσή της νωρίτερα σήμερα η ISDA σημείωνε πως η τελική απόφαση αναμένεται να ληφθεί όταν επίσημα ενεργοποιηθούν οι ρήτρες συλλογικής δράσης (CACs), που σήμερα εγκρίθηκαν από το Eurogroup και εν συνεχεία από το υπουργικό συμβούλιο.
Η επίσημη ενεργοποίηση των CACs θα γίνει όταν η σχετική απόφαση δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Νωρίτερα το http://www.bankingnews.gr ανέφερε:

H ISDA είναι  πιθανό να πιστοποιήσει credit event στην Ελλάδα σύμφωνα με τελευταίες μη επιβεβαιωμένες, πληροφορίες που διαρρέουν κύκλοι στο Λονδίνο.  Η αρμόδια επιτροπή της Διεθνούς Ένωσης swaps και Παραγώγων είναι  κοντά στην απόφαση να πιστοποιήσει πιστωτικό γεγονός καθώς ενεργοποιήθηκαν τα CACs οι ρήτρες συλλογικής δράσης υποχρεώνοντας κατόχους ελληνικού χρέους να συμμετάσχουν στην διαδικασία όχι εθελοντικά αλλά υποχρεωτικά. Να σημειωθεί ότι επικρατούσε η άποψη εσχάτως ότι η ενεργοποίηση των CACs επειδή αφορά την μειοψηφία του χρέους η ISDA θα το χαρακτήριζε περιορισμένο γεγονός…. 
Η εξέλιξη αυτή θα είναι ιστορική. Τα CDS ακόμη εξετάζεται αν θα πληρωθούν τα οποία είναι ύψους 3,2 δισ δολάρια η καθαρή αξία. 
Με βάση μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες οι απόψεις των μελών της ISDA ήταν αντικρουόμενες ενώ υπήρξαν μέλη που ανοικτά τάχθηκαν υπέρ του credit event εσχάτως.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η BNP Paribas η οποία είναι ο σύμβουλος των ιδιωτών στην αναδιάταξη του ελληνικού χρέους, έχει προιδοποιήσει ότι τα CDS είναι trigger αν ενεργοποιηθούν τα CACs. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι μετά την ενεργοποίηση των CACs  η ISDA δεν είχε πολλές επιλογές πέραν του να πιστοποιήσει credit event. 
Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση, της ISDA  η επιτροπή δέχτηκε ερώτημα σχετικά με το αν πιστοποιείται credit event οπότε και θα συνεδριάσει στις 3 το μεσημέρι ώρα Ελλάδας για να αποφασίσει.
Όπως τονίζεται στην ανακοίνωση, τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου θα αποφασίσουν αν πιστοποιείται credit event και αν θα πληρωθούν οι κάτοχοι των ελληνικών ασφάλιστρων κινδύνου έναντι χρεοκοπίας.
Να σημειωθεί ότι τα μέλη της ISDA που αξιολογούν αν υφίσταται πιστωτικό γεγονός στην Ελλάδα είναι τα εξής.

Voting Dealers

Bank of America / Merrill Lynch
Barclays
BNP Paribas
Credit Suisse
Deutsche Bank
Goldman Sachs
JPMorgan Chase Bank, N.A.
Morgan Stanley
Societe Generale
UBS

Consultative Dealers
Citibank
The Royal Bank of Scotland

Voting Non-dealers
BlueMountain Capital (Second Term Non-dealer) 
Citadel LLC(First Term Non-dealer)
D.E. Shaw Group (First Term Non-dealer)
Elliott Management Corporation (Third Term Non-dealer)
Pacific Investment Management Co., LLC (Second Term Non-dealer)

http://www.bankingnews.gr

Ομιλία καθηγητού κ. Θ. Καρυώτη στην εκδήλωση για την ΑΟΖ (Μέγαρο Μουσικής)

Κυρίες και Κύριοι καλησπέρα σας.
Πριν 30 χρόνια, συγκεκριμένα στις 10 Δεκεμβρίου του 1982, υπογράφτηκε στο Montego Bay της Ιαμαϊκής  η Συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Σήμερα 162 κράτη, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα και η Κύπρος , είναι συμβαλλόμενα μέρη. 
Τότε, ήμουν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην διάσκεψη αυτή που συνέταξε το Σύνταγμα των Ωκεανών και Θαλασσών του πλανήτη Γη και κατάλαβα την αξία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ για την Ελλάδα. Εδώ και 30 χρόνια τώρα προσπαθώ να πείσω τους συμπατριώτες μου για την αξία αυτής της έννοιας που τόσο βοηθάει τα εθνικά μας συμφέροντα στην περιοχή. 
Ξεκίνησα, λοιπόν,  έναν ανηφορικό δρόμο, γράφοντας και δημοσιεύοντας βιβλία και άρθρα στα ελληνικά και αγγλικά εις ώτα μη ακουόντων.  Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 έγραψα ένα πολύ μικρό άρθρο στο περιοδικό «ΑΝΤΙ» που έπεσε στην αντίληψη του βουλευτή Στέφανου Μάνου ο οποίος και έκανε μία επερώτηση στη Βουλή για αυτό το θέμα ζητώντας από τον Υπουργό Εξωτερικών να μάθει εάν γνωρίζει τι γράφει ο Καρυώτης για την ΑΟΖ.  Ο τότε Υπουργός, σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας απάντησε ότι η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει τις θέσεις του Καρυώτη και γνωρίζει και το θέμα της ΑΟΖ.
Αργότερα, σε μία συνάντηση που είχα με τον Ανδρέα Παπανδρέου, στην πιο δύσκολη περίοδο της πολιτικής του ζωής, μου είπε « Θόδωρε παιδί μου αυτό είναι ένα σημαντικό θέμα και θέλω να πας να το συζητήσεις με τον Κάρολο και τον Γιάννη. Θα τους τηλεφωνήσω για να πας να τους δεις.»
Ο Κάρολος ήταν ο Παπούλιας και ο Γιάννης ήταν ο Καψής. Ακόμα
περιμένω το τηλεφώνημά τους.
Ξαφνικά, πριν μερικά χρόνια, ο φίλος μου δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου μου τηλεφώνησε και μου είπε: «Καρυώτη θέλω να πάμε απόψε στο Μουράγιο (ελληνικό εστιατόριο της Ουάσιγκτον) για να μου εξηγήσεις τι ακριβώς είναι η ΑΟΖ γιατί διότι με έχεις ζαλίσει και θέλω να μάθω».
Προς μεγάλη μου έκπληξη ο Ιγνατίου ήρθε στο εστιατόριο κρατώντας έναν ελληνικό χάρτη, ένα τετράδιο και ένα στυλό. Άρχισα  εξηγώ το θέμα με λεπτομέρειες. Όταν τέλειωσα φάνηκε εντυπωσιασμένος και μου είπε να γράψω δύο άρθρα, ένα για την εφημερίδα «Έθνος» και ένα για την εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της Λευκωσίας. Από τότε ο δρόμος έγινε ευκολότερος και με την εξάπλωση του διαδικτύου οι ιδέες μου έγιναν ευρύτερα γνωστές σε όλη τη χώρα.
Αυτά ως σύντομη εισαγωγή στην προϊστορία των προσπαθειών μου.
Ας έρθουμε τώρα στο θέμα μας.
Υπάρχουν σήμερα 137 παράκτια κράτη που διαθέτουν ΑΟΖ. Η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει για την ΑΟΖ  τα ίδια επιχειρήματα που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι «κάθονται» πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας διότι απλώς η ΑΟΖ δεν έχει κανένα γεωλογικό «παρελθόν».  Άλλωστε, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει και αυτό το επιχείρημα.
Η Τουρκία ήταν ένα από 4 κράτη που δεν υπέγραψαν τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας και ο κύριος λόγος ήταν η ύπαρξη της ΑΟΖ. Επομένως δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός στο Διεθνές Δίκαιο για να αντιληφτεί την αξία της ΑΟΖ για την Ελλάδα. Αλλά δυστυχώς όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών σεβάστηκαν την επιθυμία της Τουρκίας να μη συζητήσουν το θέμα της ΑΟΖ.
Η άρνηση των δυο τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων να οριοθετήσουν την ελληνική ΑΟΖ με αυτή της Κύπρου δεν αποτελεί μόνο πράξη δειλίας αλλά και μεγάλης απερισκεψίας. Κλειδί σ’ αυτήν την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, νησί το οποίο κατοικείται – δεν πρόκειται δηλαδή για κάποια ακατοίκητη βραχονησίδα – και κατά συνέπεια κανείς δεν μπορεί  να αμφισβητήσει ότι διαθέτει ΑΟΖ. Εάν η Ελλάδα δεχτεί να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο χωρίς τον υπολογισμό του Καστελόριζου η εμφανής συνέπεια θα είναι η Ελλάδα να μην έχει θαλάσσια σύνορα με τη Κύπρο!
Τώρα τελευταία, κάποιοι προσπαθούν  να μειώσουν την αξία της ΑΟΖ επιδιώκοντας να μας πείσουν ότι δεν αποτελεί παρά «ΜΟΔΑ»!. Ξεχνούν βέβαια ότι για πολλά χρόνια κανένα κράτος δεν έχει  προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο στη Χάγη ζητώντας μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας αλλά ζητώντας ταυτόχρονα και την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Οι ίδιοι κύκλοι, όχι μόνο αγνοούν την αξία της ΑΟΖ αλλά προσπαθούν να μας πείσουν ότι το Ισραήλ και η Κύπρος κακώς  προχώρησαν σε οριοθέτηση της ΑΟΖ απεμπολώντας τα εθνικά τους συμφέροντα μια και αγνόησαν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Κύπρο και το Ισραήλ αποτελεί όχι μόνο μία σημαντική οριοθέτηση αλλά ταυτόχρονα το γεγονός αυτό είχε και άμεσες πρακτικές συνέπειες εφόσον τα κράτη αυτά έχουν προχωρήσει σε θαλάσσιες έρευνες για την εξερεύνηση πετρελαίου και φυσικού αερίου και δεν σχεδιάζουν να οριοθετήσουν ποτέ την υφαλοκρηπίδα τους, διότι η έννοια αυτή έχει ξεπεραστεί από το 1982 από την έννοια της ΑΟΖ.
Πρόσφατες έγκυρες μελέτες που έχουν γίνει στην Ανατολική Μεσόγειο καθιστούν πολύ πιθανή την  ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Αυτό εξηγεί την έντονη κινητικότητα στο Αιγαίο και ιδίως στην Ανατολική Μεσόγειο και επιβάλλει στην Ελλάδα να προβεί τώρα στις αναγκαίες κινήσεις για την προάσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, που έχουν μεγάλη γεωπολιτική και γεωοικονομική σημασία.
Η Ελλάδα, όταν αποφασίσει να ανακηρύξει ΑΟΖ σε όλες τις θάλασσές της ακολουθώντας πιστά τις διατάξεις του Δίκαιου της Θάλασσας, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την Τουρκία. Απλώς η Τουρκία θα αρνηθεί να αναγνωρίσει μια ελληνική ΑΟΖ, όπως ακριβώς έκανε και με την κυπριακή ΑΟΖ.  Ωστόσο, η Κύπρος ούτε φοβήθηκε ούτε σταμάτησε τις έρευνες εξ αιτίας της στάσης αυτής της Τουρκίας – αγνόησε συνάμα και τις απειλές της – και μάλιστα πήρε και την έγκριση της ΕΕ και των ΗΠΑ. Η Άγκυρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει και να αποδεχτεί ότι δεν μπορεί να επιβάλει τις όποιες νέο-οθωμανικές βλέψεις της στη σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα.
Επομένως, ο δισταγμός της ελληνικής κυβέρνησης είναι εντελώς αδικαιολόγητος διότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου θα δημιουργήσει ένα προηγούμενο για το Καστελόριζο και  ΑΟΖ που de facto και de jure  θα αποτελεί επίσης και ΑΟΖ της ΕΕ. Τι εννοούσε ο Πρόεδρος της Γαλλίας όταν έλεγε πρόσφατα “Θέλουμε μια ενωμένη Ευρώπη. Η Ευρώπη πρέπει να έχει σύνορα. Διότι μια Ευρώπη χωρίς σύνορα θα είναι μια Ευρώπη χωρίς θέληση, χωρίς ταυτότητα, χωρίς αξίες. Και αν η Ευρώπη δεν υπερασπίζεται τις αξίες της, τότε ποιος θα το κάνει γι’ αυτήν;”
Τώρα που η Κύπρος αποφάσισε θαρραλέα  να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με αυτή του Ισραήλ δεν υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία για την Ελλάδα να μην κάνει το ίδιο με την Κύπρο. Η Τουρκία προσπαθεί για πολύ καιρό τώρα να πείσει την διεθνή κοινότητα ότι η περιοχή ανάμεσα στο Καστελόριζο, την Κρήτη και την Κύπρο είναι μέρος της τουρκικής ΑΟΖ. Αυτό αποτελεί ξεκάθαρη παραβίαση όλων των κανόνων του Δίκαιου της Θάλασσας.
Γι’ αυτό το λόγο η απραξία των κυβερνήσεων της Ελλάδας τα τελευταία 30 χρόνια να μην ανακηρύξει ΑΟΖ και να κάνει ταυτόχρονη οριοθέτηση με την Αίγυπτο και την Κύπρο αποτελεί μια τεράστια παράλειψη.
Βέβαια, ακόμα και σήμερα δεν είναι καθόλου αργά να γίνει κάτι τέτοιο. Πρέπει να συμφωνήσουμε για μια τριεθνή οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο που θα δίνει πλήρη επήρεια στο Καστελόριζο και στην Στρογγύλη. Η Τουρκία, σίγουρα, θα μπορεί να ζητήσει παρέμβαση της Χάγης, κάτι που δικαιούται να κάνει, αλλά η θέση της θα είναι νομικά πιο αδύνατη εάν υπάρχει αυτή η τριεθνής οριοθέτηση που θα έχει και την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής  Ένωσης. Σε περίπτωση που τελικά δεν έχουμε θαλάσσια σύνορα με τη Κύπρο η ζημιά πέραν από  πολιτική, και ιδεολογική είναι  και οικονομική. Διότι, μπορεί να υπάρξει οικονομική ζημιά στην περίπτωση που τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που θα χάσουμε, σε περίπτωση μείωσης της ΑΟΖ του Καστελόριζου και της Στρογγύλης, αποδειχτεί ότι είναι αρκετά μεγάλα.
Ξεκίνησα έναν ανηφορικό δρόμο πριν 30 χρόνια και νομίζω ότι έχω φτάσει στη τελική ευθεία. Έχω την εντύπωση ότι το 2012 δεν θα σημάνει μόνο το τέλος της οικονομικής μας τραγωδίας αλλά θα είναι και η χρονιά που η επόμενη κυβέρνηση θα ανακηρύξει την Ελληνική ΑΟΖ!
Κάποτε θα έρθει και η δική μου σειρά να αφήσω αυτόν τον κόσμο και η τελευταία επιθυμία μου θα είναι οι στάχτες μου να ριχτούν στην ελληνική ΑΟΖ του Αιγαίου.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/03/blog-post_2434.html#.T1sSg4HxoTZ

«Ένα όραμα, μία λύση: ΑΟΖ» Ν.Λυγερός

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: «Ένα όραμα, μία λύση: ΑΟΖ»
Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο, Θεσσαλονίκη Τετάρτη 29/02/2012

ΑΛΗΤΕΣ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ…. Ρόδος 7 Μαρτίου 2012…. 18 Μέρες νωρίτερα!

Η Ρόδος έδωσε σήμερα το στίγμα της 25ης Μαρτίου
ΑΛΗΤΕΣ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
Αν αποτολμήσετε να εμφανιστείτε στις εξέδρες των επισήμων την ημέρα της επετείου της Εθνικής μας παλιγγενεσίας, δε θα ξέρετε που να κρυφτείτε…
ΑΛΗΤΕΣ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
Μην αποτολμήσετε να μας προκαλέσετε, ψοφίμια της συγκυβέρνησης που καταδικάσατε μαζί με τα ακροδεξιά τσανάκια και τα Μητσοτακικά απομεινάρια την Ελλάδα και τους Έλληνες στην απαξίωση, στην φτώχεια και στην εξαθλίωση…
ΑΛΗΤΕΣ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
Ο Λαός θα παρελάσει και θα τιμήσει τη μνήμη των αγωνιστών του 1821 που έδωσαν τα αίμα τους για τη λευτεριά της Πατρίδας μας… ΧΩΡΙΣ ΕΣΑΣ… Που κατακλέψατε τον Ελληνικό λαό και μετατρέψατε την Ελλάδα σε Γερμανικό προτεκτοράτο… Χωρίς τη βρομερή σας παρουσία που προσβάλει την έννοια της ελεύθερης Πατρίδας και τη μνήμη των ηρώων μας…
ΑΛΗΤΕΣ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
Μη διανοηθείτε να μας προκαλέσετε με την παρουσία σας γιατί για οτιδήποτε επακολουθήσει εσείς θα έχετε αποκλειστικά την ευθύνη…

http://bit.ly/xj8hfj

http://www.facebook.com/harry.klynn

We blame you, του Αλκίνοου Ιωαννίδη

• · We blame you, you know, μου είπε ένας Άγγλος στο Λονδίνο. Εννοούσε πως οι Έλληνες κάνουμε ζημιά στις οικονομίες των άλλων χωρών της Ευρώπης. Με την κυκλοφορία της συλλογής “Local Stranger” στο εξωτερικό, θα πέφτω συχνά πάνω σε τέτοιου είδους ατάκες ξένων δημοσιογράφων.

  Τι να απαντήσω; Τι να του πω; Πως οι αποικιοκράτες παππούδες του συμπεριφέρονταν

Η ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ

ΠΗΓΗ:  Επίκαιρα  2/3/2012 

Tου ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

«Τρεις ήταν οι πρώτες κινήσεις των Γερμανών εισβολέων στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1941. Αρχικά να πάρουν τον ελληνικό χρυσό από τα θησαυροφυλάκια του ελληνικού κράτους. Το δεύτερο ήταν να επιχειρήσουν να κλέψουν ότι αρχαίο θησαυρό υπήρχε. Εμπόδιο όμως στάθηκε η πρωτοβουλία πολλών φυλάκων τότε να καταχωνιάσουν τα αρχαία στη γη και να τα καλύψουν με πέτρες. Η τρίτη τους κίνηση ήταν να επιχειρήσουν να πάρουν στα χέρια τους τα στοιχεία της απογραφής πληθυσμού της τότε στατιστικής υπηρεσίας που στεγαζόταν στο κτίριο του υπουργείου Εμπορίου στην πλατεία Κάνιγγος. Και ξέρετε τι έκαναν οι υπάλληλοι της για να μην πέσουν ποτέ στα χέρια τους αυτά τα πολύτιμα στοιχεία; Τους έβαλαν φωτιά και τα έκαψαν, με αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα να υπάρχει μια τρύπα στα στατιστικά στοιχεία της Ελλάδας για εκείνη την περίοδο. Συγκρίνετε την στάση τους τότε με την στάση τους σήμερα»…

 

Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε η συζήτησή μας με την Ζωή Γεωργαντά, καθηγήτρια του τμήματος Εφαρμοσμένης Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και μέλος από τις 29 Ιουνίου 2010 του επταμελούς διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ).

Αφορμή αποτέλεσε η πρόταση για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής στη βουλή που (υποτίθεται πως) θα κληθεί να ρίξει φως στις καταγγελίες για τεχνητό φούσκωμα των στατιστικών στοιχείων ώστε να εμφανιστεί αναγκαία η προσφυγή στον μηχανισμό διάσωσης ΕΕ – ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να κουκουλώσει την υπόθεση και να συγκαλύψει τις τεράστιες ευθύνες που υπάρχουν!Γι’ αυτό άλλωστε έδειξαν και τέτοια ζέση πρωτεργάτες της επιχείρησης φαλκίδευσης των στατιστικών στοιχείων όπως ο υπουργός Οικονομικών την επίμαχη περίοδο, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, για να συσταθεί τώρα η εξεταστική επιτροπή και όχι μετά τις εκλογές. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι έχοντας το ΠΑΣΟΚ την πλειοψηφία στην σημερινή Βουλή καμιά ευθύνη δεν πρόκειται να αποδοθεί. Τη δική της αρωγή σε αυτή την υπόθεση έχουν οι «διαδικασίες εξπρές» που καθόλου τυχαία επιλέγηκαν καθώς το πόρισμα θα πρέπει να έχει εκδοθεί μέχρι τις 23 Μαρτίου. Μέσα σε 15 εργάσιμες μέρες δηλαδή θα πρέπει να εξετασθούν δεκάδες μάρτυρες και να διαβαστούν χιλιάδες σελίδες κρίσιμου υλικού που απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις… Δεν είναι τυχαίο που η ΝΔ και τα κόμματα της Αριστεράς αρνήθηκαν να νομιμοποιήσουν αυτή την κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Οι μόνοι οι οποίοι δέχτηκαν να συνδράμουν το ΠΑΣΟΚ στην προσπάθειά του να δοθεί συγχωροχάρτι για τα εγκλήματα που οδήγησαν στη σημερινή εξαθλίωση ήταν το ΛΑΟΣ και η ΔΗΜΑΡ…

ΕΥΘΥΝΕΣ EUROSTAT ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΥ

Ανατρέχοντας στην επιχείρηση μαγειρέματος των στατιστικών στοιχείων πρέπει να υπογραμμίσουμε τον καθοριστικό ρόλο που διαδραμάτισε η Eurostat. Η στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να οδηγήσει την ελληνική οικονομία στον λάκκο των λεόντων, δεν δίστασε να θυσιάσει το όποιο επιστημονικό κύρος διαθέτει στην υπηρεσία διασυρμού της Ελλάδας, στην οποία φυσικά πρωταγωνίστησαν στελέχη της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. Ποιος ξεχνάει τον Γ. Παπακωνσταντίνου να παρομοιάζει την Ελλάδα με «Τιτανικό» ή την άθλια φιλολογία για τα greek statistics με την οποία έχει ταυτιστεί η Ελλάδα διεθνώς ως αποτέλεσμα συγκεκριμένων ενεργειών της ελληνικής κυβέρνησης; Τίποτε ωστόσο απ’ όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν η Eurostat δεν παρενέβαινε συνεχώς καλύπτοντας και νομιμοποιώντας τις αυθαιρεσίες της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, μέχρι το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 να φτάσει το 15,8% και να αρχίσει να δρομολογείται η «θεραπεία σοκ».

Καθοριστικό ρόλο επίσης σε αυτή την επιχείρηση διαδραμάτισε και ο διοικητής της ανεξάρτητης υποτίθεται κεντρικής τράπεζας, Γιώργος Προβόπουλος. Θυμίζουμε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα κυριακάτικης εφημερίδας στις 18 Οκτωβρίου 2009 με τίτλο «αναξιόπιστοι τραπεζίτες», δύο μόλις εβδομάδες μετά την εκλογική επιτυχία του ΠΑΣΟΚ και μόλις λίγες μέρες μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης, όταν είχε ξεκινήσει να προωθείται το σχέδιο προσφυγής στον «μηχανισμό διάσωσης» ΔΝΤ – ΕΕ. Από εκείνες τις μέρες άλλωστε δεν έχει δηλώσει δημόσια, στην κρατική μάλιστα τηλεόραση, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης ότι το ΠΑΣΟΚ είχε αποφασίσει να εντάξει την Ελλάδα στο ΔΝΤ; Έλεγε λοιπόν το εν λόγω δημοσίευμα, συνοψίζοντας τις αλληλοαναιρούμενες δηλώσεις του ίδιου του κεντρικού τραπεζίτη: «Σούργελα έχουν γίνει οι μεγαλοτραπεζίτες της Τράπεζας της Ελλάδας, οι μεγαλομαθηματικοί της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και οι μεγαλολογιστές του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους στην υπόθεση του ελλείμματος της χώρας… Γύρω στο 5% έλεγε η ΝΔ, το ίδιο (5,1% του ΑΕΠ) λέει και η ΕΕ, κάτι παραπάνω βάζουν ο ΟΟΣΑ (6,1%) και το ΔΝΤ (6,2%). Και πάνω που λέμε ότι «φτηνά τη γλιτώσαμε» σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στην υπόλοιπη ΕΕ, πετάγεται ξαφνικά ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιώργος Προβόπουλος, και αρχίζει να μας λέει ότι το έλλειμμα δεν είναι τόσο, ότι θα ξεπεράσει το 10% και ότι θα φτάσει γύρω στο 12% με 13% ή και 14%… Το ερώτημα όμως είναι αμείλικτο: Πότε ήταν ανειλικρινής ο μεγαλοτραπεζίτης διοικητής της ΤτΕ, προεκλογικά ή μετεκλογικά; Γιατί φυσικά αποκλείεται το έλλειμμα να τριπλασιάστηκε σε… ένα μήνα. Τι έκανε λοιπόν, συγκάλυψη της κατάστασης υπέρ της ΝΔ για να μη χάσει τις εκλογές ή τεχνητό φούσκωμα του ελλείμματος ως «σέρβις» προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να διευκολύνει την επιβολή σκληρής λιτότητας;». Τα παραπάνω γράφτηκαν στα μέσα Οκτωβρίου του 2009!

ΩΣ ΜΗ ΟΦΕΙΛΑΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΑΝ ΤΙΣ ΔΕΚΟ

Τι ωστόσο προκάλεσε την στατιστική απογείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος τον επόμενο χρόνο, μετά από 7 διαδοχικές αναθεωρήσεις, που πρέπει να αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ, οι 6 εκ των οποίων έγιναν από το ΠΑΣΟΚ; Κι ήταν αναγκαίο να συμβεί; «Κατηγορηματικά όχι», μας δηλώνει η Ζωή Γεωργαντά, που με τη στάση της τίμησε τον ρόλο του επιστήμονα και δημόσιου λειτουργού. «Το δημοσιονομικό έλλειμμα αυξήθηκε κατ’ αρχήν με αφορμή την ενσωμάτωση στον κυβερνητικό τομέα των ΔΕΚΟ κι έτσι έφτασε στο 15,4% του ΑΕΠ στις 15 Νοεμβρίου 2010 και στη συνέχεια μέσω της μείωσης του ΑΕΠ, το καλοκαίρι του 2011, οπότε αφότου μειώθηκε ο παρανομαστής αυξήθηκε το κλάσμα, δηλαδή το έλλειμμα, φθάνοντας στο 15,8%. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου όμως ως υπουργός Οικονομικών και ο Ηλίας Πλασκοβίτης, γενικός γραμματέας του υπουργείου δεν είχαν καμιά υποχρέωση να ενσωματώσουν τις ΔΕΚΟ. Η μεθοδολογία ESA 95 (European Statistical Accounts) που ακολουθείται αφήνει στην διακριτική ευχέρεια της κάθε κυβέρνησης αν θα συμπεριλάβει ή όχι τις ΔΕΚΟ. Αυτοί τις ενσωμάτωσαν επικαλούμενοι την αναθεώρηση των σχετικών αρχών. Το επιχείρημά τους ωστόσο είναι αναληθές. Ανάμεσα στην πρώτη έκδοση του 2002 του παραπάνω εγχειριδίου 300 περίπου σελίδων και στην τελευταία του 2010 δεν υπάρχει καμία αλλαγή που να υποχρεώνει τις κυβερνήσεις να ενσωματώσουν τις ΔΕΚΟ. Δεν έχει αλλάξει ούτε ένα κόμμα. Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου το έπραξε χωρίς ποτέ μάλιστα να εξηγήσει ποιές ΔΕΚΟ συμπεριέλαβε και γιατί. Άλλες φορές έλεγαν ότι συμπεριλαμβάνονται 11 ΔΕΚΟ, άλλες φορές 14, άλλες 17 κοκ. Μέχρι και φιλανθρωπικά ιδρύματα έβαλαν μέσα. Στο συγκεκριμένο εγχειρίδιο αναφέρεται ότι για να συμπεριληφθεί μια ΔΕΚΟ πρέπει να πληροί ταυτοχρόνως 15 τουλάχιστον κριτήρια. Η κυβέρνηση απομόνωσε ένα απ’ αυτά τα κριτήρια, το κόστος παραγωγής να μην καλύπτεται τουλάχιστον κατά 50% από τον τζίρο, χωρίς και πάλι να παρουσιάσει κάποια έκθεση υπογεγραμμένη από λογιστές, οικονομολόγους, νομικούς και άλλους επιστήμονες γι’ αυτό το κόστος. Άρα δεν υπάρχει σχετική μελέτη»!

Να υπενθυμίσουμε σε αυτό το σημείο ότι την ίδια άποψη, πως η κυβέρνηση δεν είχε καμιά υποχρέωση να συμπεριλάβει στο έλλειμμα τις ΔΕΚΟ, έχει υποστηρίξει και ο Γιάννης Στουρνάρας, γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ και πέραν πάσης αντι-μνημονιακής υποψίας. Μιλώντας συγκεκριμένα στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Έρευνας και Τεχνολογίας της Βουλής είχε δηλώσει «η κάθε χώρα χρησιμοποιεί το σύστημα εθνικών λογαριασμών και τις γκρίζες ζώνες προς όφελός της. Νομίζω ότι δεν ήταν πολύ σοφό αυτό που έγινε, όπως έγινε… έχω πολλά και σοβαρά ερωτηματικά για την επαναταξινόμηση», είχε δηλώσει. Το ίδιο υποστηρίζει και ο πρώην υπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Χριστοδουλάκης, στο τελευταίο βιβλίο του με τίτλο Σώζεται ο Τιτανικός (εκδ. Πόλις, 2011): «η Ελλάδα δεν έπρεπε να έχει αποδεχθεί πρωτοβουλίες που οδήγησαν σε απρόσμενη διόγκωση του ελληνικού χρέους… κανένα από αυτά δεν ήταν κρυφό, άγνωστο ή μη εξυπηρετούμενο χρέος… άλλες χώρες δεν περιλαμβάνουν τις εγγυήσεις των ΔΕΚΟ στο κρατικό χρέος».

ΜΕΙΩΣΑΝ ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΥΞΗΣΟΥΝ ΟΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΤΟ ΑΕΠ

«Σε ό,τι αφορά την μείωση του ΑΕΠ που επέτρεψε την απογείωση του ελλείμματος ήταν εντελώς αυθαίρετη κι επίσης απρόσμενη», συνεχίζει η Ζωή Γεωργαντά. «Το αναμενόμενο απ’ όλους εμάς ήταν η αύξηση του ΑΕΠ ως αποτέλεσμα της ενσωμάτωσης της παραοικονομίας – πρόκειται για μια τυποποιημένη διαδικασία – κι αυτό που είδαμε ήταν την μείωση του ΑΕΠ. Κάτι μάλιστα που έγινε παρά τα στοιχεία του ΚΕΠΥΟ που έδειχναν αύξηση του ΑΕΠ! Σε εμάς ως μέλη του διοικητικού συμβουλίου ουδέποτε μας επιτράπηκε να αποκτήσουμε πρόσβαση στα επίμαχα στοιχεία κατά παράβαση κάθε πρακτικής και δεοντολογίας».
 

Αντί επιλόγου, το σχόλιο της ίδιας της Ζωής Γεωργαντά: «Εξ ιδίων χειρών, με καλπάζοντα ρυθμό και πιθανά ανεπανόρθωτα συντελείται η άλωση της χώρας»…

ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΣΤΑΤ

Την «ενός ανδρός αρχή» και την αποθέωση της αδιαφάνειας επιβάλει η τρίτη στη σειρά τροποποίηση του ιδρυτικού νόμου της στατιστικής υπηρεσίας, που συμπεριελήφθη στο σχέδιο νόμου με τίτλο «ρυθμίσεις συνταξιοδοτικού περιεχομένου και άλλες επείγουσες ρυθμίσεις εφαρμογής του Μνημονίου Συνεννόησης του ν. 4046/2012» η οποία εισήχθη στην Βουλή την Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012. Οι αλλαγές είχαν περιγραφεί στο αντι-συνταγματικό Μνημόνιο που ψηφίσθηκε στη Βουλή την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου. Αναφέρεται συγκεκριμένα στη σελίδα 11 σε αυτό το κείμενο της ντροπής που προκάλεσε την διαγραφή σχεδόν 50 βουλευτών, με τίτλο Ποιότητα των στατιστικών στοιχείων: «Η συνεχιζόμενη ενίσχυση του ευρωπαϊκού στατιστικού συστήματος περιλαμβάνει την υιοθέτηση δεσμεύσεων εμπιστευτικότητας στα στατιστικά στοιχεία… Η δέσμευση αυτή περιλαμβάνει την αναθεώρηση του νόμου περί στατιστικών στοιχείων για την μεταρρύθμιση του καθεστώτος διακυβέρνησης της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) και τη συγκρότηση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ ως συμβουλευτικού σώματος, καθώς και για την περαιτέρω διευκρίνιση της επαγγελματικής ευθύνης του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ ως βασικού λειτουργού και συντονιστή του εθνικού στατιστικού συστήματος». Αυτά κατά το Μνημόνιο.

Κατά την Ζωή Γεωργαντά, «το ζητούμενο είναι να αφαιρεθούν αρμοδιότητες από το διοικητικό συμβούλιο και να δοθούν στον πρόεδρο, συγκεκριμένα στον Ανδρέα Γεωργίου, ο οποίος μάλιστα στερείται των επιστημονικών προσόντων για μια τέτοια θέση». Ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ πριν έρθει στην Ελλάδα και τοποθετηθεί στην ηγεσία της ΕΛΣΤΑΤ ήταν υπάλληλος του ΔΝΤ στην Αφρική και το Ουζμπεκιστάν, ενώ το διδακτορικό του αφορούσε τις υπανάπτυκτες χώρες… «Το νέο καταστατικό της ΕΛΣΤΑΤ», υποστηρίζει η Ζωή Γεωργαντά «πρέπει να δόθηκε κατ’ ευθείαν από την Τρόικα στα αγγλικά και εδώ απλώς να το μετέφρασαν. Η ασυλία και το ακαταδίωκτο που κατοχυρώνει για τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ είναι εντελώς αδικαιολόγητα καθώς αν κάποιος δημόσιος λειτουργός κάνει σωστά τη δουλειά του δεν έχει να φοβάται τίποτε». Για την ίδια πάντως είναι απορίας άξιο πως παίρνονται οι αποφάσεις για δαπάνες όλο αυτό το διάστημα, σχεδόν 1,5 χρόνο, χωρίς να υπάρχει έγκριση από τη διοίκηση… Εξευτελιστική επίσης χαρακτηρίζει η Ζωή Γεωργαντά την υποχρέωση των έξι μελών της διοίκησης να στέλνουν πρώτα στον Ραντερμάχερ, γενικό διευθυντή της Eurostat, την ετήσια έκθεση και μετά στη Βουλή των Ελλήνων. Ποιος την υπολογίζει αυτή, φαίνεται να σκέφτονται…

http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2012/03/blog-post_8300.html#more

Αχρηστεύστε τον Τειρεσία, ΤΙΜΙΑ , ΕΥΚΟΛΑ και ΝΟΜΙΜΑ

KAΤΕΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΗΝ ΜΕ FAX…ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ!!!!

Στην αρχή (1997) ξεκίνησε σαν μια μη κερδοσκοπική εταιρεία για να μπορεί να δίνει πληροφορίες στις τράπεζες , ώστε να αποφεύγετε η δανειοδότηση σε κακοπληρωτές και αφερέγγυους και κατέληξε σήμερα να έχει φακελωμένους στα μητρώα του εκατομμύρια Έλληνες πολίτες , έχοντας πληροφορίες για όλες τις οικονομικές συναλλαγές , ενώ τα τελευταία χρόνια διατηρεί αρχείο απωλειών και κλοπών σε ταυτότητες και διαβατήρια (παροτρύνοντας μάλιστα τους πολίτες μετά το αστυνομικό τμήμα να περνάνε και μια …βόλτα από τον Τειρεσία…) υποκαθιστώντας έμμεσα αλλά ουσιαστικά τομείς της Ελληνικής Αστυνομίας και των αρμόδιων υπηρεσιών ενός οργανωμένου κράτους .

Μπροστά λοιπόν στην αδιαφορία του κράτους για την εξέλιξη του Τειρεσία σε μια πανελλαδική εταιρεία που φακελώνει όλους μας και μπορεί να επηρεάζει τις ζωές , τα δάνεια και τις συναλλαγές μας μπορούμε πάρα πολύ απλά να τον αχρηστεύσουμε συμπληρώνοντας μια απλά αίτηση που θα αναγράφετε ότι δεν επιθυμούμε την πρόσβαση και αναγραφή των όποιων δεδομένων μας αφορούν !!

Συγκεκριμένα η αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων υποχρεώνει τον Τειρεσία (πράγμα που εσκεμμένος αποκρύπτεται ) να μην… κοινοποιεί σε τρίτους και να μην αναγράφει τα οικονομικά προσωπικά δεδομένα για άτομα τα οποία με γραπτή τους δήλωση δεν το επιθυμούν .

Στη διεύθυνση ( http://www.tiresias.gr/office/index.html#E ) όχι μόνο ξεκαθαρίζεται το πώς θα γίνει η μη κοινοποίηση αλλά παρέχεται και έντυπο KΛΙΚΕΔΩ αίτηση το όποιο μπορούμε να κατεβάσουμε ηλεκτρονικά για να το συμπληρώσουμε και με μια επίσκεψή μας στα κεντρικά τους γραφεία , με..Fax: 210 6106 547

ή …e-mail: tiresias@tiresias.gr, θα αχρηστεύσουμε τις όποιες πληροφορίες έχουν για μας ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ καθώς είναι σαφές ότι : Οποιοσδήποτε (φυσικό ή νομικό πρόσωπο) δεν επιθυμεί την εμφάνιση των στοιχείων οικονομικής συμπεριφοράς του, που τηρούνται στα συστήματα ΣΑΥ, ΣΥΠ της Τειρεσίας ΑΕ, μπορεί να ζητήσει, με σχετική αίτηση στο Γραφείο Εξυπηρέτησης, τη μη μετάδοση των δεδομένων αυτών.

Με την ικανοποίηση του αιτήματός του στη θέση των δεδομένων αναγράφεται: «δεν επιθυμεί την αναγραφή δεδομένων που τον αφορούν».

Με τη συμπλήρωση της φόρμας καταργούμε και τυπικά και ουσιαστικά το φακέλωμα μας στον Τειρεσία και εάν αυτό γίνει μαζικά και οργανωμένα από πολίτες τότε μπορούμε να πετύχουμε ακόμα και το κλείσιμο του αφού η «αποστολή του» να ρουφιανευει σε τράπεζες , φορείς , αφεντικά και ιδιώτες θα έχει μπλοκαριστεί από εμάς τους ίδιους .

http://news24gr.blogspot.com

http://kapagriniou.wordpress.com/2012/01/12/%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%BF%CE%BB/

Ξεχάστε την Ελλάδα. Η Πορτογαλία θα καταστρέψει το Ευρώ !!!!

Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε που η Πορτογαλία έπαιζε κάποιον αποφασιστικό ρόλο στα παγκόσμια πράγματα. Η Συνθήκη Tordesillas, που μοίρασε το 1494 τον μη ευρωπαϊκό κόσμο μεταξύ Πορτογαλίας και Ισπανίας, ίσως και να ήταν η τελευταία συνεισφορά της χώρας στην παγκόσμια ιστορία, άσχετα αν δεν είχε αίσιο τέλος.

Σήμερα όμως, η χρονιά που διανύουμε μπορεί να είναι αυτή κατά την οποία η Πορτογαλία επανέρχεται δριμεία στην παγκόσμια σκηνή.

Πως; Ανατινάσσοντας το ευρώ!

 

 

Η Ελλάδα έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει, και αυτό  κοστολογήθηκε ήδη από τις αγορές. Στην ίδια όμως μοίρα βρίσκεται και η Πορτογαλία, με κάπως μεγαλύτερο φυτίλι. Διολισθαίνει προς στάση πληρωμών, και όταν το κάνει, αυτό θα είναι το τελειωτικό χτύπημα στο ενιαίο νόμισμα, και στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, σημαίνοντας την απόλυτη καταστροφή τους.

Γνωρίζουμε εδώ και καιρό ότι η Πορτογαλία παραπαίει. Τον περασμένο Μάιο χρειάστηκε διάσωση. Τα σπρεντς της ξεπέρασαν το κρίσιμο όριο του 7%, και αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από το ΔΝΤ και την ΕΕ, όπως είχε κάνει και η Ελλάδα.

Η συνταγή που της επιβλήθηκε ήταν παρόμοια με αυτήν της Ελλάδας: αυξήσεις φόρων, περικοπές δαπανών, μειώσεις μισθών, και κάποιες θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Η χώρα, που αποτελεί μια από τις φτωχότερες της ΕΕ, με κατά κεφαλήν  εισόδημα $21.000 (μικρότερο από αυτό της Ελλάδας), αναγκάστηκε να στοχεύσει στο να μειώσει το έλλειμμά της στο 4.5% το 2012, και στο 3% το 2013.

Πως τα πάει άραγε; Όπως και η Ελλάδα. Δηλαδή, καθόλου καλά.

Η ελληνική οικονομία προβλέπεται να μειωθεί κατά 6% φέτος, και ακολουθεί και η Πορτογαλία. Σύμφωνα με την Citigroup, η οικονομία της Πορτογαλίας θα συρρικνωθεί κατά 5.7% το 2012, και ακόμη  3% το 2013.

Η αύξηση των φόρων διαλύει την οικονομία της. Μια μελέτη του πανεπιστημίου του Πόρτο, αποκάλυψε πως η σκιώδης οικονομία, που δεν πληρώνει φόρους, αυξήθηκε πέρσι κατά 2.5%, και σήμερα αντιστοιχεί στο 25% της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας της χώρας.  Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει σύντομα. Οι πορτογαλικές επιχειρήσεις δεν έχουν  δυνατότητα επιβίωσης, πληρώνοντας τους υψηλούς φόρους που τις έχουν επιβληθεί.

Το αποτέλεσμα είναι να μην πετυχαίνονται οι στόχοι μείωσης του ελλείμματος. Ήδη, η κυβέρνηση άλλαξε τον στόχο της, προβλέποντας έλλειμμα 5.9%, αντί για 4.5%. Αν πάρουμε το παράδειγμα της Ελλάδας, θα δούμε και άλλες τέτοιες προσαρμογές προς τα πάνω. Η οικονομία μαραζώνει, οι εισπράξεις φόρων μειώνονται, και ο περισσότερος κόσμος στρέφεται προς την μαύρη οικονομία, προκειμένου να επιβιώσει. Παράλληλα, αυξάνονται και τα ελλείμματα.

Από την πλευρά της, η ΕΕ απαιτεί ακόμη περισσότερη λιτότητα, κάτι που επιταχύνει την συρρίκνωση της οικονομίας. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο. Κανένας δεν γνωρίζει πως μπορεί η χώρα να βγει από αυτόν.

Η Standard & Poor’s έχει ήδη υποβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας, και έπεται συνέχεια. Τα σπρεντς ανεβαίνουν. Πριν από μερικές μέρες ξεπέρασαν το 14%. Αναμένεται περαιτέρω αύξηση. Τα αντίστοιχα ελληνικά βρίσκονται στο 33%. Σίγουρα, εκεί θα καταλήξουν και τα πορτογαλικά.

Η ελληνική κρίση, μπορεί να ήταν ιδιάζουσα περίπτωση. Όχι όμως η πορτογαλική. Εκεί δεν υπήρξε κάποια παραποίηση στοιχείων. Δεν υπήρχαν τερατώδη ελλείμματα. Μάλιστα, πριν από το 2008, η Πορτογαλία είχε έλλειμμα κάτω του 3% του ΑΕΠ της, και σαφώς μέσα στα όρια που όριζε η ευρωζώνη. Δεν υπήρχε δημοσιονομική ανευθυνότητα. Απλά, δεν μπορούσε να συναγωνιστεί τις ισχυρότερες οικονομίες, μέσα στα πλαίσια του ενιαίου νομίσματος. Και έτσι τώρα, η Πορτογαλία βυθίζεται σε μια άνευ προηγουμένου ύφεση. Η  κατάσταση μπορεί να εξελιχθεί χειρότερα και από την Ελλάδα.

Η ελληνική κυβέρνηση δανείζονταν τεράστια ποσά, τα οποία και σπαταλούσε ανεύθυνα. Οι Έλληνες καταναλωτές όμως, όπως και οι επιχειρήσεις, ήταν σχετικά συγκρατημένοι. Όχι όμως και οι Πορτογάλοι. Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας Διακανονισμών, το συνολικό πορτογαλικό χρέος αγγίζει το 479% του ΑΕΠ, ενώ το αντίστοιχο ελληνικό είναι 296%. Άρα, μιλάμε για €783 δισ, και όχι για €703 δισ που είναι το συνολικό ελληνικό χρέος.

Οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι περισσότερο εκτεθειμένες απέναντι στην Πορτογαλία, από ότι στην Ελλάδα. Συνολικά, είναι εκτεθειμένες κατά $244 δισ, συγκρινόμενα με τα $204 δισ της Ελλάδας.

Τι πρόκειται να γίνει; Η Ελλάδα σίγουρα θα χρεοκοπήσει μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2012. Έτσι, η πίεση θα μεταφερθεί στη Λισαβόνα. Έχει τα ίδια ακριβώς προβλήματα, και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό. Αν η Ελλάδα δεν μπορεί να ξοφλήσει τα χρέη της, γιατί να μπορεί η Πορτογαλία;

Θα υπάρξουν λοιπόν δυο συνέπειες:

Πρώτον, θα πληγεί ανεπανόρθωτα το τραπεζικό σύστημα της ευρωζώνης. Το μεγαλύτερο μέρος του πορτογαλικού χρέους, βρίσκεται στα χέρια της Γαλλίας και της Γερμανίας. Ένα μεγάλο μέρος του ιδιωτικού χρέους, που είναι περισσότερο από το αντίστοιχο δημόσιο,  βρίσκεται στα χέρια της Ισπανίας, οι τράπεζες της οποίας είναι ήδη στα κόκκινα. Θα μπορέσουν να αντέξουν τη χασούρα; Μάλλον όχι.

Δεύτερον, θα πληγεί το ευρώ. Μια χρεοκοπία εντός της νομισματικής ένωσης, είναι μια ατυχία. Κάθε οικογένεια έχει το μαύρο πρόβατό της. Αν υπάρξει όμως και δεύτερη χρεοκοπία, τότε τα πράγματα σοβαρεύουν. Δεν ισχύει πια η δικαιολογία, ότι φταίνε κάποιες ανεύθυνες κυβερνήσεις. Μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να θεωρούμε το ευρώ, ως δυσλειτουργικό, και ως εργαλείο που σπέρνει τον όλεθρο σε ολόκληρη την ήπειρο!

Μια χρεοκοπία της Πορτογαλίας θα πυροδοτήσει εξόδους από την ευρωζώνη, και ίσως κατάρρευση της.

Εδώ και πέντε αιώνες, η Πορτογαλία απέχει από την διαμόρφωση του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Η αναμονή όμως τελείωσε. Τώρα, όλα δείχνουν πως επανέρχεται στο προσκήνιο, με έναν κρίσιμο ρόλο για την παγκόσμια οικονομία.

 

Του Matthew Lynn.

Market Watch

http://www.marketwatch.com/story/forget-greece-its-portugal-thatll-destroy-euro-2012-01-25?siteid=rss&utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A%20marketwatch%2Ffinancial%20%28MarketWatch.com%20-%20Financial%20Services%20Industry%20News%29

Απόδοση: S.A.

http://national-pride.org/2012/03/04/%CE%BE%CE%B5%CF%87%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84/

«… σε κάθε τόπο θα βρεθούνε κάμποσα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα…. »

Δημήτρης Γληνός

Α. Χίτλερ: «… σε κάθε τόπο θα βρεθούνε κάμποσα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα, που θα εξυπηρετήσουν πρόθυμα τους σκοπούς μου, γιατί αυτό θα είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχτούν και να πλουτίσουνε στη χώρα τους….»

Δημήτρης Γληνός (Σμύρνη 1882 – Αθήνα 1943)

Δημ. Γληνός

σελίδα 23 (β’ μισό)

«Συνωστισμένες στο Ζάλογγο» στην Θεσσαλονίκη

Οι ομιλίες των εισηγητών, πλην εκείνης του Ιακώβου Μιχαηλίδη)

1. ΚΡΙΤΩΝ ΣΑΛΠΙΓΚΤΗΣ (ενδιάμεσα ένα τρίλεπτο του κ. Μπότσαρη)

2. ΜΕΡΤΖΟΣ

3. ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

4. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑΣ

5. ΚΡΙΤΩΝ ΣΑΛΠΙΓΚΤΗΣ + ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

6. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Ηξεραν τα κοιτάσματα στο Αιγαίο!

Σε μια νέα αποκάλυψη η οποία αφορά τα κοιτάσματα πετρελαίου στο Αιγαίο και δη αυτά που βρίσκονται νότια της Κρήτης προχώρησε το WikiLeaks, σύμφωνα με δημοσίευμα τουwww.defencenet.gr.

Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα με βάση τη διαρροή των ενδοεταιρικών συνομιλιών των στελεχών του αμερικανικού ιδρύματος στρατηγικών πληροφοριών και ενός από τα πλέον σεβάσμια think tank των ΗΠΑ Stratfor προκύπτει ότι τη στιγμή που ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου το Δεκέμβριο του 2009 δήλωνε ότι «στην Ελλάδα δεν έχουμε πετρέλαιο ή το πετρέλαιο που έχουμε είναι πολύ λίγο» τα κοιτάσματα ειδικά νότια της Κρήτης είχαν ήδη εντοπιστεί και ήταν γνωστά στις ΗΠΑ από το 2007!

Όπως υπογραμμίζεται, με δεδομένη την ανάγκη να προσφύγει η τότε κυβέρνηση στον μηχανισμό στήριξης, προτίμησε αντί να ξεκινήσει άμεσα γεωτρήσεις, στην περιοχή, έστω και χωρίς να καθορίσει την ΑΟΖ, να οδηγήσει την χώρα στο Μνημόνιο!

Στο δημοσίευμα υπενθυμίζεται ότι λίγους μήνες μετά και ενώ οι πληροφορίες είχαν αρχίσει και διέρρεαν  ο μέχρι σήμερα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θεόδωρος Πάγκαλος μιλώντας στη Βουλή είπε τα ίδια: «Δεν υπάρχει πετρέλαιο στην Ελλάδα».

Τονίζεται παράλληλα ότι στο WikiLeaks διέρρευσαν μάλιστα εκτιμήσεις των στελεχών του Stratfor που ανέφεραν ότι «Καλύτερα  μετά από αυτό να συνδεθεί η Ελλάδα με το δολάριο, αν βγει από την ζώνη του ευρώ».

Σε ό,τι αφορά τα πετρέλαια (οι συζητήσεις των στελεχών που διέρρευσαν αφορούν διάστημα από τα μέσα του 2009 μέχρι το 2011) φέρεται να υπάρχουν και μυστικές έρευνες προηγούμενων ετών οι οποίες δεν έχουν έρθει ακόμα στο φως, αλλά αποδεικνύουν ότι έχουν εντοπιστεί τεράστια κοιτάσματα νότια της Κρήτης, αλλά και στο Αιγαίο!

Τα συγκεκριμένα τηλεγραφήματα αποκαλύπτουν συζητήσεις του επικεφαλής της Stratfor με δικούς του αναλυτές- δεν είναι δηλαδή μια εκτίμησή τους απλά αλλά διαρροή.

Οι υπολογισμοί φαίνεται να στηρίζονται σε επαφή με το ίδιο τον επικεφαλής της Noble Energy ο οποίος έχει ολόκληρο τον φάκελο για τα εντοπισθέντα κοιτάσματα στην Α.Μεσόγειο.

Τα κοιτάσματα έχουν εντοπιστεί νότια της Κρήτης και ειδικότερα εντός της Μεσογειακής Ράχης, έκτασης περίπου 80.000 Km2, με μεγάλο μέρος της να βρίσκεται εντός της ελληνικής Α.Ο.Ζ που έχει ήδη καθοριστεί από το υπουργείο ΠΕΚΑ.

Με βάση το ίδιο δημοσίευμα, τα αποθέματα κάτω από την Κρήτη είναι της τάξεως των 20 -22 δισ. βαρέλια πετρέλαιο, ενώ σε αυτά μπορούν να προστεθούν και περίπου 20 δισ. βαρέλια πετρελαίου που βρίσκονται στη ζώνη του Ηροδότου, δηλαδή 150 -175 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Ιεράπετρας.

Επίσης, τονίζεται πως τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου στην λεκάνη του Βόρειου Αιγαίου, αποκαλύπτουν τα αρχεία του ΙΓΜΕ και των ΕΛΠΕ που τόσα χρόνια έμεναν κρυμμένα, για την ακρίβεια, θαμμένα! Στη λεκάνη του βόρειου Αιγαίου, τόσο ανατολικά του πεδίου του Πρίνου, περί τη νησίδα Μπάμπουρας (και γύρω τοποθεσίες) όσο και δυτικά, πρός τα νότια του κόλπου του Στρυμώνα και το Άγιο Όρος, τα εικαζόμενα δυνητικά κοιτάσματα επαρκούν για να καλύψουν το 1/3 των ενεργειακών αναγκών της χώρας.

Δηλαδή, περίπου 5,5 δισ. απολήψιμων (και όχι ΟΟΙΡ !) βαρελιών, με δυνατότητα παραγωγής πάνω από 100.000 βαρέλια/ημέρα. Και αυτές είναι ενδείξεις μόνο από τη βόρεια περιοχή του Αιγαίου.

Παλαιότερες, προ του 2000, μελέτες του ΙΓΜΕ και των ΕΛΠΕ κάνουν λόγο για όγκο Πρωτογενούς Υφιστάμενου Πετρελαίου (ΟΟΙΡ) που συντηρητικά εκτιμάτο σε άνω των 4 δισ. βαρέλια ανεπιβεβαίωτα αποθέματα στο Αιγαίο (Λεκάνες Θεσσαλονίκης και Βορείου Αιγαίου) και γύρω σε άλλα 2 δισ. βαρέλια στη ζώνη της Λεκάνης Ιονίου.

Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις και λαμβάνοντας υπόψη τη μέση αναλογία που διέπει τη σχέση μεταξύ ΟΟΙΡ και ωφέλιμες απολήψιμες ποσότητες, εκτιμάται ότι το σύνολο ανεπιβεβαίωτων και δυνητικώς εκμεταλλεύσιμων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα είναι της τάξεως των 1,2 δισ. ισόποσων βαρελιών. Δηλαδή μια αύξηση τουλάχιστον κατά 120 φορές του σημερινού αποθέματος των 10 εκατ. βαρέλιων!

Και όπως τονίζεται, όλα αυτά ήταν σε γνώση της κυβέρνησης Παπανδρέου τον Δεκέμβριο του 2009 όταν έκανε την περίφημη δήλωση «Δεν υπάρχει πετρέλαιο» και βέβαια μία τέτοια παραδοχή θα άλλαζε ολόκληρη της ψυχολογία και δεν θα δικαιολογούσε σε καμία περίπτωση προσφυγή στον Μηχανισμό Στήριξης τον Μάιο του 2010. 

«Οι Τούρκοι είναι εκτός ελέγχου» 

Με βάση όσα αποκαλύπτει το Wikileaks, η αναλύτρια της Stratfor, Reva Bhalla, ενημερώνει στις 15 Σεπτεμβρίου 2011 τον George Friedman λέγοντας τα εξής: 

«Είμαι σίγουρη ότι το γνωρίζετε, η Noble Energy επιχειρεί να πραγματοποιήσει γεωτρήσεις σε ύδατα της Ελληνικής Κύπρου και η Τουρκία δημιουργεί χαμό. Η κίνηση να αποστείλει φρεγάτες δείχνει ότι αποτελεί μέρος αυτής της αντίδρασης. 

Μιλούσα μόλις με τον David, ο πατέρας του καλύτερού του φίλου είναι ο επικεφαλής της Noble Energy. Είχαν όλοι μαζί ένα δείπνο στο Χιούστον και ο πατέρας αναφερόταν στο πώς οι Τούρκοι τους δημιουργούν εφιάλτες με όλα αυτά τα πολεμικά πλοία και τέτοια. Ο David του είπε τι κάνω και ότι κάνουμε πολλές δουλειές με την Τουρκία και ο πατέρας θέλει να μου μιλήσει γι’ αυτό. Ίσως αυτό εξελιχθεί σε ευκαιρία για business, ποτέ δεν ξέρεις. Αλλά αυτή η οικογένεια έχει σπίτια σε όλο τον κόσμο, ο πατέρας μιλά 10 γλώσσες, ζει στην Κύπρο αυτή την περίοδο, πιο πριν βρισκόταν στο Quito, στο Βιετνάμ, έχει ένα σωρό τρελές διασυνδέσεις και δοσοληψίες με σκοτεινούς τύπους. Ίσως μπορέσω να μάθω κάποια ενδιαφέροντα πράγματα απ’ αυτόν. Και ίσως μπορέσουμε να τους βοηθήσουμε να καταλάβουν τι πραγματικά σκοπεύουν να κάνουν οι Τούρκοι…». 

Η απάντηση του George Friedman, σύμφωνα με όσα διαρρέουν μέσω Wikileaks, υπήρξε σύντομη: «Μίλα μαζί του, με κάθε τρόπο. Θα είναι ενδιαφέρον να μάθουμε τις απόψεις του. Οι Τούρκοι είναι εκτός ελέγχου».

Στο μπλοκ του δολαρίου

Εν τω μεταξύ, σημείωμα το οποίο έχει συντάξει εργαζόμενος της Stratfor επικαλούμενος «καλά συνδεδεμένη χρηματοοικονομική πηγή» επισημαίνει ότι «στην περίπτωση που η Ελλάδα καταστεί σημαντική παραγωγός φυσικού αερίου/πετρελαίου, θα προτιμούσε να ανήκε στο μπλοκ του δολαρίου παρά στο μπλοκ του ευρώ», ενώ παράλληλα αναφέρει: «κατανοούμε ότι ο Παπανδρέου φλερτάρει με τις ΗΠΑ». 

«Οι ΗΠΑ και η Ελλάδα έχουν μακροχρόνιους  ιστορικούς, πολιτικούς και πολιτιστικούς δεσμούς (…). Το να ενταχθεί η Ελλάδα στο μπλοκ του δολαρίου ταιριάζει με το νέο γεωπολιτικό σενάριο του State Department στην Ουάσιγκτον», τονίζει ο συντάκτης του κειμένου και καταλήγει: «Ισως η ένταξη της Ελλάδας στο μπλοκ του δολαρίου να είναι το μεγαλύτερο παιχνίδι που παίζεται στο παρασκήνιο». 

Το σημείωμα (με ημερομηνία Νοέμβριος του 2011) αφορά τη χρονική περίοδο που ο κ. Γ. Παπανδρέου είχε ανακοινώσει την πρόθεσή του να παραιτηθεί από πρωθυπουργός και να δημιουργήσει κυβέρνηση συνεργασίας και ο συντάκτης του και αναπτύσσει την (χρονική)  εξέλιξη τόσο στην περίπτωση που θα λάμβανε όσο και στην περίπτωση που δεν θα λάμβανε την ψήφο εμπιστοσύνης. 

Σε κάθε περίπτωση, εκτιμάται στο σημείωμα, ότι ο χρόνος που θα χρειαζόταν (λόγω των πολιτικών εξελίξεων) δεν ήταν υπέρ των πολιτικών της χώρας καθώς οι ηγέτες της ευρωζώνης ήταν πολύ πιθανό να ζητούσαν τη χρεοκοπία της Ελλάδας και την έξοδό της από την ευρωζώνη. «Ο κίνδυνος παραμένει πραγματικός» αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Σε αυτό το σημείο, ο συντάκτης του σημειώματος επισημαίνει «Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να καταστεί μεγάλος παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου, ύστερα από τις ανακαλύψεις υδρογονανθράκων κοιτασμάτων στην περιοχή γύρω από την Κύπρο».

Πηγή:www.capital.gr

Δεσμευμένοι ελευθεριάζοντες

του Γιάνη Βαρουφάκη 

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, λίγο μετά το Κραχ του 1929 που άλλαξε βίαια τον κόσμο, ξεκίνησε μια τιτάνια διαμάχη μεταξύ φιλελεύθερων οικονομολόγων για το τι είχε συμβεί και τι έπρεπε να γίνει για να καταπολεμηθεί η Κρίση. Σήμερα, το δικό μας 1929 (το Κραχ του 2008-12), έχει ξαναφέρει στο προσκήνιο την ίδια περίπου συζήτηση διεθνώς. Άλλη μια φορά απόψεις του φιλελεύθερου Keynes συγκρούονται αλύπητα με τις αντίθετες απόψεις του φιλελεύθερου Hayek. Από την μία έχουμε φιλελεύθερους που θεωρούν, όπως ο Hayek, ότι η λύση βρίσκεται στο να αφεθεί η αγορά να λειτουργήσει όπως μόνο εκείνη μπορεί (με μειώσεις τιμών και μισθών που θα φέρουν την ανάκαμψη των ποσοτήτων και της απασχόλησης) και από την άλλη έχουμε φιλελεύθερους που θεωρούν, όπως ο Keynes, ότι χωρίς συντονισμένη από το κράτος επενδυτική πολιτική οι αγορές θα παραπαίουν με τεράστιο κόστος για όλους.

Ο λόγος που έκρινα σκόπιμο να γράψω τα παρακάτω είναι ότι στο Μνημονιστάν που ζούμε, ή λατινιστί Bailoutistan (*), η συζήτηση αυτή παίρνει μια πολύ περίεργη μορφή (αν θέλετε μια αγγλική έκδοση του παρόντος, πατήστε εδώ). Μια μορφή που αντανακλά βασικές κακοήθειες της ελληνικής πραγματικότητας. Σήμερα θα επικεντρωθώ στους έλληνες οπαδούς μίας εκ των δύο αυτών σχολών: σε εκείνους που εμπνέονται από τον φιλελεύθερο Hayek (μεταξύ άλλων, όπως π.χ. ο von Mises). Και θα θέσω ερωτήματα σχετικά με την συνέπεια των λόγων τους με την σκέψη και στάση του Hayek.

Πριν φτάσουμε όμως εκεί, ας θυμηθούμε την τιτάνια διαμάχη των δύο ανδρών που ξεκίνησαν αυτή την συζήτηση στις σκοτεινές μέρες του Μεσοπόλεμου.

Hayek εναντίον Keynes

Λίγο μετά το Κραχ του 1929, ο John Maynard Keynes, ο φιλελεύθερος καθηγητής οικονομικών στο Cambridge, έσπασε το πιο ισχυρό ταμπού του επαγγέλματος των πανεπιστημιακών οικονομολόγων της εποχής: Ήρθε σε ρήξη με την άποψη του Βρετανικού Υπουργείου Οικονομικών που θεωρούσε δεδομένο πως μια οικονομία σε βαθειά ύφεση θα ανακάμψει αυτόματα. Ότι, εφόσον μειωθούν οι μισθοί και τα επιτόκια «αρκετά», κάποια στιγμή θα αντιδράσουν δημιουργικά οι επιχειρηματίες αυξάνοντας την απασχόληση και τις επενδύσεις τους.

Η ένσταση του Keynes ήταν ότι, μετά από μία κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος (όπως εκείνη του 1929 ή του 2008) που μετατρέπεται σε ύφεση της πραγματικής οικονομίας, είναι πολύ πιθανόν η παραγωγή, οι επενδύσεις και τα εισοδήματα να «κλειδωθούν» σε πολύ χαμηλά επίπεδα – σε μια «κακή» ισορροπία από την οποία καμία μείωση μισθών και επιτοκίων δεν μπορεί να βοηθήσει την οικονομία να αποδράσει. Υπό αυτές της συνθήκες αποτελμάτωσης, υποστήριξε ο Keynes, η προσπάθεια μείωσης των δημόσιων ελλειμμάτων μέσα από περικοπές δημόσιων δαπανών, και μείωσης της ανεργίας μέσω μείωσης των μισθών, μόνο σε αυτό-γκολ θα οδηγήσει τους διαμορφωτές της οικονομικής πολιτικής. Γιατί; Επειδή η μείωση των δημόσιων δαπανών θα ενισχύσει την ύφεση, η μείωση των μισθών θα μειώσει κι άλλο την συνολική ζήτηση, τα φορολογικά έσοδα θα μειωθούν κι άλλο, η ανεργία θα φουντώσει και, έτσι, όλοι θα βγουν χαμένοι: εργαζόμενοι, δημόσιο, επιχειρηματίες.

Όλα αυτά σας είναι πλέον γνωστά και δεν σκοπεύω να εντρυφήσω περαιτέρω στην άποψη του Keynes. Απλά την παραθέτω ως εισαγωγή στην σκέψη του μεγάλου αντίπαλου του Keynes, του Friedrich von Hayek. Η παρέμβαση του Hayek ήταν και παραμένει σημαντική. Καθώς η κριτική του Keynes κέρδιζε έδαφος, όσο η άποψη του Υπουργείου Οικονομικών εξευτελιζόταν καθημερινά (όσο οι περικοπές μισθών και δαπανών αποτύγχαναν να τιθασεύσουν ελλείμματα και ανεργία), ο Hayek ήταν εκείνος που (α) εξαπόλυσε την ισχυρότερη κριτική εναντίον του Keynes (και της πολιτικής κρατικών παρεμβάσεων που υποστήριζε ο Keynes), και (β) παρουσίασε μια διαφορετική εξήγηση των αιτίων της Κρίσης αλλά και του τι πρέπει να γίνει.

Η διάγνωση του Hayek για τα αίτια της Κρίσης ήταν απλή: Οφείλονται σε περιόδους δημιουργίας φθηνού χρήματος από το χρηματοπιστωτικό σύστημα (τις τράπεζες ως επί το πλείστον) το οποίο διοχετεύεται σε τομείς, κλάδους, επιχειρήσεις και χώρες υψηλού ρίσκου. Αυτό που συμβαίνει, κατά τον Hayek, είναι ότι περίοδοι σταθερότητας ρίχνουν τα επιτόκια και έτσι οι τράπεζες αρχίζουν να θέλουν να δανείσουν σε επισφαλείς πελάτες για να τους χρεώνουν υψηλότερα επιτόκια. Αυτό δημιουργεί λογιών-λογιών φούσκες: Φούσκες επενδύσεων, φούσκες καταναλωτικές, φούσκες δημόσιου δανεισμού και δημόσιων έργων, φούσκες στα χρηματιστήρια. Οι φούσκες δημιουργούν αισιοδοξία, η αισιοδοξία αυξάνει τις ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις, αυτές με την σειρά τους αυξάνουν τα εισοδήματα, τα μεγαλύτερα εισοδήματα επιτρέπουν στους επισφαλείς πελάτες των τραπεζών να αποπληρώνουν τα δάνειά τους κ.ο.κ. έως ότου έρχεται η στιγμή της αλήθειας, σκάνε οι φούσκες και όλοι χρωστούν σε όλους χωρίς κανείς να μπορεί να πληρώσει.

Έως εδώ οι Hayek και Keynes δεν διαφωνούν. Η διαφωνία τους αρχίζει στο τι πρέπει να γίνει όταν οι φούσκες πλέον σκάσουν. Αντίθετα με τον Keynes που πίστευε ότι το κράτος πρέπει να αποτρέψει την αποτελμάτωση και την δημιουργία μιας «κακής» ισορροπίας, ο Hayek έκρινε ότι το Κραχ ήταν η Πραγματικότητα ενώ η πρότερη περίοδος Ανάπτυξης ήταν το Ψέμμα. Ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι «να αφήσουμε την ύφεση να κάνει την δουλειά της» – το σκληρό αλλά «θεάρεστο έργο» της. Και ποιο είναι αυτό το «θεάρεστο έργο» που επιτελεί η ύφεση; Καταστρέφει («ρευστοποιεί» ήταν το ρήμα που χρησιμοποιούσε ο Hayek) τα «κακά χρέη», διαλύει δηλαδή τα χρέη που χτίστηκαν ηλιθιωδώς την Εποχή του Ψέμματος και τα οποία δεν μπορούν πλέον να αποπληρωθούν. Κι αν αυτό σημαίνει ότι πολλοί θα υποφέρουν, τι να κάνουμε. Ας είναι. Όπως το επόμενο πρωί ενός κακού μεθυσιού το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να πάρουμε μια ασπιρίνη και να κάνουμε υπομονή, έτσι και με τα Κραχ: η ύφεση που τα ακολουθεί είναι επίπονη αλλά καθαρτική και πρέπει να την αφήσουμε να λειτουργήσει λυτρωτικά, χωρίς κρατικές παρεμβάσεις που θυμίζουν την προσπάθεια μετρίασης του πονοκέφαλου πίνοντας κι άλλα οινοπνευματώδη. Η πτώχευση του υπερχρεωμένων οργανισμών, επιχειρήσεων, νοικοκυριών, κρατών, είναι τραυματική αλλά απαραίτητη. Θυμίζει τον ρόλο της Κόλασης στο Χριστιανικό Δόγμα: δυσάρεστη αλλά μη εξαιρετέα.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να προσέξουμε μια ειδοποιό διαφορά του Hayek από όψιμους θιασώτες της αγοράς, όπως οι πολιτικοί της Βρετανίας τότε ή της ΕΕ σήμερα, οι οποίοι πασχίζουν, εν καιρώ Κρίσης, να χαϊδεύουν αυτιά. Εκεί που η επίσημη τοποθέτηση του Βρετανικού υπουργείου οικονομικών τότε, ή της ΕΕ σήμερα, ήταν ότι η μείωση των δημόσιων δαπανών και των μισθών θα μας επιστρέψει στην προ της Κρίσης ευημερία και θα βοηθήσει να αποπληρωθούν τα χρέη, ο Hayek δεν υπόσχεται τίποτα τέτοιο. Όταν του έλεγαν ότι η ύφεση, ακόμα και να αφεθεί να πράξει το «θεάρεστο καθήκον» της, μπορεί να μην πετύχει ποτέ να αναπληρώσει τα χαμένα εισοδήματα, ή να αποπληρώσει τα παλαιά και νέα χρέη, εκείνος σήκωνε τους ώμους του και έλεγε: αυτά έχει η ζωή! Ο λόγος πίσω από αυτή την στωικότητα ήταν, βέβαια, ότι ο ίδιος θεωρούσε την ανάπτυξη που προηγήθηκε του Κραχ κίβδηλη. Άρα, ρωτούσε: Γιατί να επιστρέψουμε εκεί μετά το Κραχ; Κι αν δεν επιστρέψουμε εκεί, που θα πάμε; Η απάντηση του Hayek ήταν αφοπλιστική: Δεν έχουμε ιδέα! Όχι μόνο δεν γνωρίζουμε αλλά, χειρότερα, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι, όπου και να καταλήξουμε, θα είναι «καλύτερα» από εκεί που θα βρεθούμε αν ακολουθήσουμε την πολιτική των μεγαλύτερων παρεμβάσεων ενός κράτους το οποίο, αρνούμενο την πραγματικότητα (ότι η πρότερη ανάπτυξη ήταν φούσκα, και ότι τα χρέη που χτίστηκαν πάνω της δεν μπορούν να αποπληρωθούν), δημιουργεί νέα χρέη και οικοδομεί ένα μέλλον χειρότερο από εκείνο που θα είχαμε αν (το κράτος) καθόταν στα αυγά του.

Ας αφήσουμε λοιπόν, προτείνει ο Hayek, την ύφεση και μια ακολουθία πτωχεύσεων να καθαρίσουν τον Κόπρο του Αυγείου που μας άφησε το φαγοπότι των περασμένων ετών. Ας αφήσουμε την αγορά να κάνει εκείνο που ξέρει καλύτερα: να παραγάγει το βέλτιστο από όλα τα εφικτά μέλλοντα μας σπάζοντας τις φούσκες και διαγράφοντας ανόητα χρέη.

Τι θα έλεγε ο Hayek για την Ελλάδα, σήμερα;

Όπως θα παρατηρήσατε από τα πιο πάνω, σκοπός μου δεν είναι να κρίνω την θεωρία του Hayek. Ούτε και να αναλωθούμε σε μια αντιπαράθεση του  Hayek με τον Keynes. Όχι, σκοπός μου είναι να εστιάσω (α) στο τι θα έλεγε ο Hayek σήμερα περί Μνημονίων κλπ και (β) στον περίεργο τρόπο με τον οποίο τα Μνημόνια «μετάλλαξαν» έλληνες φιλελευθέρους των οποίων η σκέψη έχει, υποτίθεται, επηρεαστεί από θεωρητικούς όπως ο Hayek.

Τι θα μας έλεγε λοιπόν ο Hayek σήμερα αν μπορούσε να μας στείλει μήνυμα από το υπερπέραν; Επιτρέψτε μου να ισχυριστώ ότι το μήνυμα αυτό θα περιείχε τουλάχιστον δύο εξηγήσεις της τραγικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας και η οποία απειλεί να την μετατρέψει σε κρανίου τόπον.

Η πρώτη εξήγηση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας

Ο Hayek, συνεπής με την εξήγησή του όλων των περιόδων ύφεσης, θα καταδείκνυε τις φούσκες που σχηματίστηκαν την περίοδο 1996-2008  λόγω υπερβολικής τραπεζικής πίστης τόσο προς τον ιδιωτικό όσο και προς τον δημόσιο τομέα. Αυτός ο οχετός πίστης (δανεισμού) σχημάτισε φούσκες στο χρηματιστήριο, στην αγορά ακινήτων, στον δημόσιο τομέα και στην αγορά εργασίας. Τα ποτάμια χρήματος που έρρεαν προς την Ελλάδα ώθησαν όλες τις τιμές στα ουράνια δημιουργώντας μια επίπλαστη «ανάπτυξη» που θα μετατρεπόταν σε κραχ με την ίδια σιγουριά που η μέρα δίνει την θέση της στην νύχτα. Και καθώς ο ρυθμός της επίπλαστης «ανάπτυξης», σε σύγκριση με τον πραγματικό παραγωγικό ιστό της οικονομίας, ήταν τόσο μεγάλος, το ίδιο βαρύγδουπη ήταν και η πτώση που ακολούθησε.

Συνεπώς, οι έλληνες πρέπει να αποδεχθείτε (είναι σαν να ακούω τον Hayek να μας λέει) ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από την «ρευστοποίηση» χάρτινων τίτλων (δηλαδή, να μάθουμε να ζούμε με χαμηλές τιμές μετοχών στο χρηματιστήριο), την ρευστοποίηση των αγροτικών εισοδημάτων (τουλάχιστον όσων αγροτών βασίζονται στην καλοσύνη των ευρωπαίων φορολογουμένων), την ρευστοποίηση των τιμών των ακινήτων (ενθυμούμενοι πως είχαμε φτάσει στο σημείο διαμερίσματα στο Κολονάκι να κοστίζουν ακριβότερα από lofts στην Νέα Υόρκη), την ρευστοποίηση της εργασίας (δηλαδή των θέσεων εργασίας που δεν παράγουν προϊόν αξίας αρκετής για να καλύψουν το κόστος τους) κλπ.

Η δεύτερη εξήγηση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας

Μετά την διάγνωση της ασθένειας, ο Hayek θα προέβαινε σε εντονότατη κριτική της θεραπείας που εφαρμόζεται εδώ και δύο χρόνια και, συγκεκριμένα, της προσπάθειας να αποφευχθεί η στάση πληρωμών, το default, του ελληνικού δημοσίου απέναντι στους δανειστές του εντός της ευρωζώνης. Ο Hayek, για να το πω σκληρότερα, θα αναθεμάτιζε την ιδέα νέου κρατικού δανεισμού σε πτωχευμένο κράτος για να αποπληρωθούν τα παλαιά και νεότερα δανεικά. Θυμηθείτε την άποψή του ότι όλα τα «κακά χρέη» πρέπει να «ρευστοποιηθούν», δηλαδή να διαγραφούν, καθώς (α) δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθούν και (β) είναι απαραίτητο, μετά το Κραχ, να τιμωρηθούν ανάλογα τόσο αυτοί που τα πήραν όσο και εκείνοι που τα έδωσαν. Γιατί λοιπόν να ρευστοποιηθούν όλα τα «κακά χρέη» εκτός από εκείνα του δημοσίου; Για τον Hayek απάντηση σοβαρή δεν υπάρχει. Μήπως όμως ο ίδιος ο Hayek θα άλλαζε γνώμη επειδή η Ελλάδα βρίσκεται στην ευρωζώνη, δηλαδή σε μια νομισματική ένωση που στις μέρες του δεν υπήρχε ακόμη; Μήπως το γεγονός ότι σήμερα υπάρχει το ευρώ, και η Ελλάδα είναι μέλος του, εξαιρεί το δημόσιο χρέος μιας χώρας-μέλους από το επιχείρημα του υπέρ της ρευστοποίησης των «κακών χρεών»;

Πριν απαντήσω, αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μια ματιά στην αμφίθυμη σχέση του Hayek με την ιδέα ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος υπό την αιγίδα μιας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Γνωστός πολέμιος των Κεντρικών Τραπεζών (**), ο Hayek είχε τα εξής να πει για το ευρώ που τελικά προέκυψε:

«Αν και κατανοώ πλήρως την επιθυμία για την ολοκλήρωση της Δυτικής Ευρώπης μέσα από την απόλυτη ελευθερία των χρηματικών ροών μεταξύ των χωρών της, διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις για την επίτευξη αυτού του σκοπού μέσω της δημιουργίας ενός νέου ευρωπαϊκού νομίσματος το οποίο θα διαχειρίζεται μία υπερ-εθνική αρχή. Πέραν του ότι το βρίσκω απίθανο να συμφωνήσουν τα κράτη-μέλη σε μια κοινή νομισματική πολιτική την οποία θα ασκεί η υπερεθνική αρχή,… δεν μου φαίνεται καθόλου πιθανόν η διαχείριση του κοινού νομίσματος να είναι καλύτερη απ’ ότι η διαχείριση των σημερινών εθνικών νομισμάτων.»

Ο Hayek τελικά αποδέχθηκε το ευρώ ως μέρος της προσπάθειας για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, χωρίς βέβαια να σταματήσει ποτέ να διατυπώνει τις επιφυλάξεις του – π.χ. την άποψη ότι είναι δύσκολη η συμβίωση σταθερών νομισμάτων και κυβερνητικών πολιτικών, που στόχο έχουν την επιβίωση των κομμάτων που τις στηρίζουν! Πάντως όπως και να ερμήνευε τις προσπάθειες της κας Merkel, του κ. Sarkozy και του κ. Draghi να «σώσουν» το ευρώ, ένα πράγμα δεν τελεί υπό αμφισβήτηση: Ο Friedrich von Hayek θα φύλαγε τα πιο δηλητηριώδη σχόλιά του για τις προσπάθειες των ευρωπαίων ηγετών να επιλύσουν το πρόβλημα του χρέους χωρών όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία δημιουργώντας μια νέα κατηγορία τοξικού χρέους (θυμηθείτε τα τοξικά ευρωομόλογα του EFSF) που στόχο έχει την (αδύνατη) εξυπηρέτηση «κακών χρεών» του ένοχου παρελθόντος με κόστος την υποθήκευση του μέλλοντος όλης της Ευρώπης.

Εν κατακλείδι, αν και δεν είναι ξεκάθαρο αν σήμερα ο Hayek θα πρότεινε την  διατήρηση της ευρωζώνης ως έχει ή όχι, είναι απόλυτα σίγουρο ότι θα επιχειρηματολογούσε έντονα και καταλυτικά υπέρ της «ρευστοποίησης» των «κακών χρεών» των τραπεζών και των κρατών-μελών. Ένα ολοκληρωτικό default (όχι απλώς στάση αλλά κατάργηση πληρωμών) θα ήταν, στα μάτια του Hayek, η μοναδική ατραπός που δεν έρχεται σε αντίθεση με το όραμά του όσον αφορά τα μεγάλα ζητήματα της ευρωζώνης. Ένα όραμα που θα τον έθετε σε πορεία σύγκρουσης με την λογική των δανειακών πακέτων «διάσωσης» καθώς και με την πρακτική της ΕΚΤ που πρόσφατα τύπωσε περίπου €1 τρις φρέσκου χρήματος με σκοπό τον δανεισμό των πτωχευμένων τραπεζών.

Η περίεργη περίπτωση των ελλήνων libertarians-οπαδών του Hayek

Στην Ελλάδα υπάρχουν φιλελεύθεροι συμπατριώτες μας που έχουν επηρεαστεί ιδιαίτερα από την σκέψη του Friedrich von Hayek, του συμπατριώτη του Lutwig von Mises, του αμερικανού Robert Nozick, και γενικότερα της σχολής σκέψης που στις αγγλοσαξονικές χώρες είναι γνωστή ως libertarians (ελευθεριάζοντες). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Δράση του κ. Σ. Μάνου και της κας Μ. Ξαφά οι οποίοι, με συνέπεια, εδώ και καιρό (πολύ πριν την Κρίση) αρθρώνουν λόγο που διακατέχεται από την σκέψη του Hayek. Όμως, από τότε που το ελληνικό δημόσιο πτώχευσε, και ήρθαν τα απανωτά Μνημόνια, αυτή η μικρή αλλά με σημαντικό ειδικό βάρος, και πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, πολιτική παράταξη μετετράπη σε μια «περίεργη περίπτωση».

Τι το «περίεργο» την χαρακτηρίζει; Το εξής: Ενώ οι έλληνες ελευθεριάζοντες διατηρούν την προσήλωσή τους στην θυμωμένη ανάλυση του Hayek όσον αφορά την «πρώτη εξήγηση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας», από τότε που μας ήρθε το Μνημόνιο τελούν υπό πλήρη και βαθειά άρνηση όσον αφορά την «δεύτερη εξήγηση» που θα έδινε ο μεγάλος Αυστριακός γκουρού τους.

Τους ακούω και τους διαβάζω, με πολλή μάλιστα προσοχή, να μεταδίδουν το μήνυμα του Hayek ότι, στο Μνημονιστάν μας (και ιδίως στην Ελλάδα), δεν υπάρχει επιλογή πέραν την «ρευστοποίησης» των τιμών των μετοχών, των επιδοτούμενων αγροτικών εισοδημάτων, των τιμών των ακινήτων, των περισσότερων δημόσιων οργανισμών, και βέβαια ενός μεγάλου τμήματος των υπαρχουσών θέσεων εργασίας. Μιλούν ευθαρσώς για την ανάγκη μεγάλης μείωσης του εθνικού και προσωπικού εισοδήματος έως ότου τα εισοδήματα πιάσουν «πάτο», έρθουν δηλαδή στο ίδιο επίπεδο με την παραγωγική ικανότητα της χώρας. (Προφανώς θεωρούν ακόμα και το σημερινό επίπεδο εισοδήματος πολύ υψηλό, φούσκα που δεν έχει ακόμα ξεφουσκώσει ικανοποιητικά, και που έχει ακόμα κι άλλο «αέρα» να δώσει έως ότου βρεθούμε στην «ισορροπία».) Όμως, την ίδια ακριβώς στιγμή, την μία φούσκα, το ένα «κακό χρέος», που δεν είναι διατεθειμένοι να δούνε να «ρευστοποιείται» είναι το δημόσιο χρέος. Γιατί αυτή η εξαίρεση;

Μία πιθανή εξήγηση είναι ότι θεωρούν την ελληνική περίπτωση μια «ιδιαιτερότητα» εντός της οποίας τα διδάγματα του Hayek αφορούν τα πάντα εκτός του δημόσιου χρέους. Πράγματι, αν τους ρωτήσουμε, είναι πιθανότατο να μας απαντήσουν με τρόπο που να υπονοεί εμμέσως πλην σαφώς πως έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στις ελληνικές ελίτ, στον ίδιο τους τον εαυτό, να ηγηθούν των μεταρρυθμίσεων που θα προκύψουν μέσα από τις «ρευστοποιήσεις» που, όπως επέμενε ο Hayek, αποτελούν την μόνη «λύση». Και από την στιγμή που δεν πιστεύουν ότι η ελληνική κοινωνία θα τους δώσει την ευκαιρία να ηγηθούν αυτής της μέσω-ρευστοποιήσεων-μεταρρύθμισης, εναποθέτουν όλες τους τις ελπίδες στις υπερ-εθνικές ελίτ (π.χ. τρόικα). Υπό αυτό το πρίσμα, αν για να ασχοληθούν οι υπερ-εθνικές ελίτ με την Ελλάδα [και να θέσουν σε λειτουργία στο εσωτερικό της χώρας (ίσως και με την επιστράτευση των εγχώριων θιασωτών του Hayek) τον απαραίτητο συνδυασμό «ρευστοποιήσεων» και «μεταρρυθμίσεων»] χρειάζεται η αποδοχή ότι το δημόσιο χρέος θα είναι η μοναδική φούσκα (απομεινάρι της προ του Κραχ εποχής) που δεν θα ρευστοποιηθεί (ώστε να μην θυμώσουν οι ξένες τράπεζες που στηρίζουν, και στηρίζονται από, τις υπερ-εθνικές ελίτ), τότε ίσως να αξίζει να θυσιαστεί η αρχή του Hayek για την «ρευστοποίηση» όλων των «κακών χρεών».

Απελπισμένες σκέψεις οδηγούν σε απελπισμένες παραδοχές. Όσο όμως απελπισμένοι και να είναι οι εγχώριοι οπαδοί του Hayek, πρέπει κατά βάθος να κατανοούν ότι ο Αυστριακός θεωρητικός που τους καθοδηγούσε ως τώρα δεν θα τους συγχωρούσε αυτή την απελπισμένη παράδοση στην λογική των Μνημονίων: ο κατ’ εξοχήν πολέμιος των κρατικών παρεμβάσεων που στόχο έχουν την διατήρηση μη διατηρήσιμων χρεών και τιμών, δεν θα συγχωρούσε την υποστήριξη Μνημονίων που φορτώνουν νέα δημόσια τοξικά χρέη στις ήδη υπάρχουσες δημοσιονομικές φούσκες του ευρωζωνικού γίγνεσθαι.

Επίλογος

Αναρωτιούνται κάποιοι γιατί έντιμοι άνθρωποι και πολιτικοί σχηματισμοί με ελευθεριάζουσες απόψεις (που για τη  πλειοψηφία δεν φαντάζουν πιο ακραίες από εκείνες αριστερών κομμάτων, ή του ΛΑΟΣ), δεν κατάφεραν να ανεβάσουν τα ποσοστά τους πάνω από το 1%. Η απάντηση είναι διττή. Πρώτον, οι ιδέες τύπου Hayek φοβίζουν καθώς προδιαγράφουν δάκρυα και αίμα χωρίς να υπόσχονται την επιστροφή στην ανάπτυξη (δείτε τα χαμηλά ποσοστά του Ron Paul στις ΗΠΑ σήμερα). Δεύτερον, και αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία στην χώρα μας, λόγω ενός σιωπηλού Φαουστιανού Συμφώνου μεταξύ (α) των πιο προβεβλημέων ελευθεριαζόντων Χαγιεκικών του Μνημονιστάν και (β) της τρόικας. Ένα «Σύμφωνο» το οποίο επιλέγουν οι ελευθεριάζοντες της Περιφέρειας να τους αυτο-δεσμεύει στην πολιτική παχυλών νέων δανείων σε πτωχευμένα κράτη και τράπεζες με αντάλλαγμα (που ελπίζουν ότι θα πάρουν) την προνομιακή τους πρόκριση από τις υπερεθνικές ελίτ ως διαχειριστές της εσωτερικής «ρευστοποίησης» των πάντων – πλην του δημόσιου χρέους.

Θυμάστε, πιστεύω, το επεισόδιο όπου ο Sherlock Holmes έλυσε ένα από πολλά μυστήρια επειδή πρόσεξε ότι ένας σκύλος δεν γαύγισε. Το αίνιγμα εδώ λύνεται με τον ίδιο λίγο-πολύ τρόπο: Το σχετικό ερώτημα είναι «Ποια φούσκα δεν σκάει;» «Γιατί οι έλληνες οπαδοί του Hayek Ελλάδα εξαιρούν το δημόσιο χρέος από τον κατάλογο των υπό «ρευστοποίηση» περιουσιακών στοιχείων;» «Γιατί οι ιρλανδοί σύντροφοί τους εξαιρούν τα χρέη των ιδιωτικών τραπεζών τους;» «Δεν καταλαβαίνουν ότι ο Hayek δεν θα δικαιολογούσε τέτοιες εξαιρέσεις, ιδίως δεδομένου ότι οι εξαιρούμενες φούσκες είναι οι μεγαλύτερες και η μη «ρευστοποίησή» τους αναιρεί το «θεάρεστο έργο» της Κρίσης;» Μια πιθανή απάντηση είναι το Φαουστιανό Σύμφωνο στο οποίο ήδη αναφέρθηκα. Δεν αρκεί όμως για να εξηγήσει αυτή την ιδεολογική και θεωρητική σύγχυση. Στην περίπτωση τόσο της Ελλάδας όσο και της Ιρλανδίας υπάρχει μία ακόμα εξήγηση: η πολύ «κοντινή» σχέση μεταξύ κάποιων εκ των ηγετικών στελεχών αυτής της σχολής σκέψης με τις τράπεζες των οποίων οι μεγαλομέτοχοι θα «ρευστοποιηθούν» άνευ Μνημονίων.

Με άλλα λόγια, τα Μνημόνια της ευρωζώνης (όχι μόνο στην Ελλάδα) έχουν κι άλλο ένα θύμα το οποίο έως τώρα έχει περάσει απαρατήρητο: την ιδεολογική ακεραιότητα της μόνης δεξιόστροφης πολιτικής παράταξης που έχει να προσφέρει σημαντικές ιδέες όσον αφορά τα αίτια και την φύση της Κρίσης. Η τοξικότητα των Μνημονίων έχει διαβρώσει την ιδεολογική εντιμότητα της «σχολής» που έως τώρα αποτελούσε το τελευταίο προπύργιο καθαρής σκέψης στο οποίο κατέφευγαν για να εμπνευστούν, στις δύσκολες στιγμές τους, οι ευρωπαϊκές ελίτ.  Ίσως αυτό να εξηγεί γιατί κόμματα του χώρου, όπως η Δράση, αδυνατούν να εμπνεύσουν ένα κοινό που μπορεί να μην έχει διαβάσει Hayek αλλά διαισθάνεται την περίεργη αυτή απόκλιση των εγχώριων οπαδών του από τις ίδιες τους τις αρχές.

(*) Μια «χώρα» που ξεκινά στον Έβρο, συνεχίζεται μέχρι την Αδριατική, επεκτείνεται στον Ατλαντικό και φτάνει μέχρι και το σμαραγδένιο νησί δυτικά της Αγγλίας.
(**) Το 1974 ο Hayek υποστήριξε (βλ. εδώ) την κατάργηση των Κεντρικών Τραπεζών και την ιδιωτικοποίηση του χρήματος. Για την ακρίβεια, πρότεινε να δοθεί στις εμπορικές τράπεζες το δικαίωμα να τυπώνει η κάθε μία το δικό της χρήμα και, έτσι, να εναπόκειται στους ιδιώτες-πολίτες να επιλέγουν ποιο νόμισμα (ποιανής τράπεζας) εμπιστεύονται για τις συναλλαγές τους.
(***) Βλ. Friedrich von Hayek, “Market Standards for Money”, Economic Affairs, April-May 1986

www.protagon.gr

http://www.anixneuseis.gr/?p=31204

Το έλλειμμα της ηγεσίας Μάρκαρης Πέτρος , Μπουραντάς Δημήτρης , Παπαδημητρίου Χρίστος , Τσούκαλης Λουκάς

Συζήτηση με θέμα «Το έλλειμμα της ηγεσίας» – Megaron Plus – Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μποδοσάκη

http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=284

Οι πολίτες αισθάνονται φόβο και ανασφάλεια, αποθαρρύνονται από την αβεβαιότητα, εξοργίζονται από την έλλειψη προοπτικής και έχουν πάψει να πιστεύουν ότι οι ηγέτες τους φροντίζουν τις υποθέσεις και τα συμφέροντά τους. Οι πολιτικοί επιμένουν στις προσεγγίσεις τους και απομονώνονται όλο και περισσότερο ενώ η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν δεν είναι το έλλειμμα πόρων, αλλά το έλλειμμα εμπιστοσύνης. Ο κόσμος σήμερα δεν είναι οργανωμένος σε στρατόπεδα επιρροής και είναι πολύ περισσότερο δικτυωμένος και αλληλεξαρτώμενος από όσο ήταν στο παρελθόν. Οι αναφορές στο παλιό πρότυπο του ισχυρού ηγέτη-προστάτη-κηδεμόνα είναι μία άσκηση νοσταλγίας και όχι στρατηγικής. Η νέα εποχή αναζητάει την πολιτική ηγεσία που θα δημιουργήσει νέους θεσμούς και μία νέα προσέγγιση της πραγματικότητας. Τα πολιτικά συστήματα του δυτικού κόσμου είναι ηλικιωμένα και έχουν αναπτύξει έναν εξαιρετικά δυσλειτουργικό και δύσκαμπτο τρόπο διεκπεραίωσης. Αναλώνονται σε μία ακατάπαυστη αντιπαράθεση για τετριμένα θέματα -η πολιτική ως θέατρο- με ελάχιστη ουσία, στρατηγική και δράση. Οι πολιτικοί είναι πλέον εκπαιδευμένοι για κομματικές αντιπαραθέσεις, για ρητορική χωρίς αντίκρυσμα και όχι για να λύνουν προβλήματα. Το σύστημα οδηγήθηκε σε τοξική παράλυση και οι επαναστάσεις των τελευταίων δεακετιών εκφυλίστηκαν. Παράλληλα, οι νέες τεχνολογίες και τα μέσα εξοπλίζουν τους πολίτες με αμεσότερα εργαλεία πληροφόρησης και ανάλυσης, με μεγαλύτερες δυνατότητες αμφισβήτησης της αυθεντίας και γίνεται ευκολότερα σαφές σε αυτούς ότι κάτι λείπει, ένα σχέδιο που να εμπνέει και να προσδιορίζει το μέλλον και όχι απλώς οδικοί χάρτες ισοσκελισμού των προϋπολογισμών. Μία διάχυτη ανησυχία στο λυκαυγές μίας τεράστιας ανατροπής των προτύπων δεν βρίσκει τις απαντήσεις που χρειάζεται στις σημερινές πολιτικές ηγεσίες, οι ηγέτες που θα μπορούν να δουν πέρα από τον ορίζοντα και να σκεφτούν στρατηγικά για το πού πρέπει να είμαστε σε δέκα χρόνια από σήμερα, παραμένουν σε απόλυτη έλλειψη. Για αυτήν την εκρηκτική συνθήκη, κοινή σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο, το Megaron Plus σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μποδοσάκη διοργάνωσε, την Τετάρτη 11 Ιανουαρίου, Συζήτηση στο Μέγαρο Μουσικής. Μίλησαν ο Λουκάς Τσούκαλης, καθηγητής Ευρωπαϊκής Οργάνωσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, ο Δημήτρης Μπουραντάς, καθηγητής του Μάνατζμεντ στο τμήμα Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Χρίστος Παπαδημητρίου, καθηγητής Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας και ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης. Συντονιστής της συζήτησης ήταν ο καθηγητής Λουκάς Τσούκαλης.

http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=284

Αδούλωτη Κερύνεια: «Δώσε Κύπρος ένα αλίπεδο στην Ελλάδα»

Η Ελλάδα πάντοτε ήταν και πάντοτε θα είναι το κύριο  στήριγμά του Ελληνισμού της Κύπρου. Προς την Ελλάδα προσβλέπαμε και  προς την Ελλάδα θα προσβλέπουμε όταν είμαστε σε δύσκολη θέση. Αρρηκτοι  οι δεσμοί, Εθνικοί, ιστορικοί και πολιτιστικοί δια μέσου των αιώνων. Ακόμη και σε εποχές που Ελλαδικές Ηγεσίες παλινδρομούσαν, η ισχύς του δεσμού των Ελλήνων της Κύπρου με τους αδελφούς Ελληνες επέβαλλαν την λαϊκή αλληλεγγύη και την αλληλοστήριξη. Αναρίθμητα είναι τα παραδείγματα που μπορούν να αναφερθούν.

Τώρα, το κύριο στήριγμά μας χρειάζεται βοήθεια και στήριξη. Οι βρούτοι το κτυπούν ανελέητα και η Ελλάδα έχει γονατίσει, αλλά δεν έπεσε ακόμη. Όμως οι γύπες γείτονες προς τους οποίους η Ελλάδα έδωσε απλόχερα βοήθεια την εποχή των σεισμών, καραδοκούν. Περιμένουν έτοιμοι οχι για να βοηθήσουν αλλά να αρπάξουν. Τώρα είναι η ευκαιρία , θα σκέφτονται, που τα κονδύλια για την άμυνα έχουν αποκοπεί συνεπεία των οικονομικών μέτρων που επέβαλε η Τρόϊκα και η Ελλάδα αποδυναμώνεται στρατιωτικά. Τώρα, θα σκέπτονται, που για την Ελλάδα πρωτεραιότητα θα είναι η ανόρθωση της οικονομίας,  είναι η ώρα της αρπαγής. Τώρα που η Ελλάδα είναι δεμένη χειροπόδαρα είναι η ώρα των «γενναίων» που πιθανό να κτυπήσουν. Γιαυτό πρέπει να επαγρυπνούμε.

Παράλληλα όμως εμείς  εδώ στην Κύπρο τί κάνουμε στο  επίπεδο Ηγεσίας; Τρωγόμαστε ποιός θα κάθεται στην «καρέκλα» το 2013, εφόσον βεβαίως θα υπάρχει τότε «καρέκλα» για να καθήσει ο οιοσδήποτε. Δεν πρέπει εμείς εξαιτίας της ανεύρεσης Φυσικού Αερίου να πετούμε στα σύννεφα και να ζούμε στο δικό μας κόσμο χωρίς να μας ενδιαφέρει τί θα απογίνει η Ελλάδα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως αν η Ελλάδα χαθεί, θα χαθεί και η Κύπρος.

Γιαυτό, επιβάλλεται όσο υπάρχει ακόμη χρόνος να βοηθήσουμε την Ελλάδα.Επιβάλλεται η αμυντική ικανότητα του Ελληνικού Κράτους να διατηρηθεί, να μείνει ανεπηρέαστη απο την οικονομική κρίση και να ενισχυθεί. Ταυτόχρονα πρέπει η άμυνα της Ελλάδας να επεκταθεί ώστε να καλύπτει και την Κύπρο.

Εφόσον οπως λέει και η λαϊκή ρήση , ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται, ας δώσει η Κύπρος στην Ελλάδα ενα απο τα δεκατρία οικόπεδα της ΑΟΖ που διαθέτει με τη συμφωνία οτι:

– Τα χρήματα απο το αέριο και το πετρέλαιο να αξιοποηθούν πρώτα για την συντήρηση και ανάπτυξη της άμυνας με ενεργοποίηση και του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου

– Τα χρήματα να αξιοποιηθούν για την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας και τη δημιουργία θέσεων εργασίας για τους νέους οι οποίοι αποτελούν και την εγγύηση για το μέλλον.

Μέσα σε αυτά τα πλάισια το Σωματείο Αδούλωτη Κερύνεια χαιρετίζει τη συγκινητική λαίκή αλληλεγγύη  προς τους Ελλαδίτες αδελφούς και καλεί τους Κερυνειώτες πρόσφυγες να δώσουν απο τα υστερήματά τους και να συνδράμουν την εκστρατεία αποστολής τροφίμων και ειδών ένδυσης και υπόδησης που έχει εξαγγελθεί απο την εκκλησία και άλλους φορείς.

πηγή: Δελτίο Τύπου Σωματείου Αδούλωτη Κερύνεια (14/02/2012) «Δώσε Κύπρος ένα “οικόπεδο” στην Ελλάδα. Η Ελλάδα πρέπει να σταθεί στα πόδια της»

http://www.efylakas.com/archives/11662

Η κατάρρευση του ελληνικού κράτους και οι «Έλληνες» προδότες GR001 και GR101. Κινήθηκε κανένας εισαγγελέας για τον εντοπισμό και τη δίωξή τους ή όχι;

Του Σάββα Καλεντερίδη

Τα βίαια γεγονότα που είναι σε εξέλιξη στη Συρία τον τελευταίο χρόνο, γεγονότα που συνιστούν έναν ιδιότυπο πόλεμο στον οποίον ο επιτιθέμενος είναι πολύ καλά εξοπλισμένοι ένοπλοι, που υποστηρίζονται από ξένες μυστικές υπηρεσίες, και αμυνόμενος είναι το καθεστώς Άσαντ και το κράτος της Συρίας. Ο αγώνας είναι αδυσώπητος, αφού το διακύβευμα είναι τεράστιο, ο έλεγχος της Μέσης Ανατολής.
Η Συρία, που υπήρξε χώρα υπό γαλλική κυριαρχία, έγινε ανεξάρτητη το 1946, το 1958 σχημάτισε μαζί με την Αίγυπτο την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία, από την οποία αποχώρησε το 1961 κι έγινε ανεξάρτητο κράτος. Δηλαδή, επί της ουσίας, ανεξάρτητο κράτος είναι τα τελευταία 60 χρόνια, από τα οποία τα 40 κυβερνά το μπααθικό κόμμα της οικογένειας Άσαντ.

Αν και πρόκειται για ένα νεοπαγές κράτος, που διοικείται από ένα αυταρχικό καθεστώς με μειωμένα ερείσματα στις λαϊκές μάζες, το συριακό κράτος φαίνεται ότι αντέχει σε αυτήν την ιδιότυπη επίθεση που δέχεται από πολύ ισχυρότερα από αυτό κράτη, με μόνη στήριξη αυτή της Μόσχας, του Πεκίνου και της Τεχεράνης. Και όχι μόνο αντέχει, αλλά είναι σε θέση να συλλαμβάνει τους εγκάθετους και τους πράκτορες των ξένων χωρών που δρουν στο έδαφός της, τους οποίους χρησιμοποιεί ως διαπραγματευτικό χαρτί σε πολιτικό επίπεδο.

Οι υπηρεσίες του συριακού κράτους πρώτα συνέλαβαν 49 άτομα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνεργάζονταν με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και συμμετείχαν σε ανατρεπτικές δράσεις και βίαιες ενέργειες εναντίον του καθεστώτος Άσαντ και εναντίον της Συρίας. Μετά τη σύλληψη, που έγινε τον παρελθόντα Δεκέμβριο, ακολούθησαν μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, με στόχο την εξεύρεσης λύσης για την απελευθέρωση και την παράδοση των Τούρκων πρακτόρων στην Τουρκία, με αντάλλαγμα της την αλλαγή στάσης της Τουρκίας απέναντι στην υπό εξέλιξη κρίση στη Συρία. Τα πρώτα σημάδια της αλλαγής στάσης της Τουρκίας, τα είδαμε κατά την πρόσφατη απόφαση  του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης (ΟΙΔ), που ζητάει μεγαλύτερη διπλωματική πίεση στην κυβέρνηση Άσαντ της Συρίας, προκειμένου να διαπραγματευτεί με την αντιπολίτευση, εκφράζοντας παράλληλα την αντίθεσή του σε οποιαδήποτε ξένη στρατιωτική ανάμιξη, της οποίας γενικός γραμματέας είναι ο Τούρκος κ. Εκμελεντίν Ιχσάνογλου.

Όμως οι επιτυχίες του συριακού κράτους δεν σταματούν εδώ. Οι αρμόδιες υπήρεσίες της Συρίας φέρονται να συνέλαβαν 18 πράκτορες της Γαλλίας οι οποίοι συμμετείχαν στις ανατρεπτικές και τις βίαιες ενέργειες, στο πλευρό των «εξεγερμένων» της συριακής αντιπολίτευσης. Όπως αποκάλυψε στις 13 Φεβρουαρίου 2012, ο έγκριτος δημοσιογράφος Thierry Meyssan στο πρώτο κανάλι της ρωσικής τηλεόρασης, η Συρία είχε συλλάβει μια δωδεκάδα Γάλλους στρατιωτικούς που δρούσαν στο έδαφός της, ενώ άλλες πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των Γάλλων που είναι αιχμάλωτοι στα χέρια των υπηρεσιών της Συρίας σε δεκαοκτώ.

Μετά από την εξέλιξη αυτή, ο Γάλλος πρέσβης Eric Chevallier, που είχε αναχωρήσει από τηΔαμασκό στις 7 Φεβρουαρίου για «διαβουλεύσεις», επέστρεψε εσπευσμένα στησυριακή πρωτεύουσα στις 23 Φεβρουαρίου, για να επιληφθεί του θέματος, αφού οι Γάλλοι αιχμάλωτοι κινδυνεύουν με πολυετείς φυλακίσεις, αν δικαστούν ως ξένοι πράκτορες που δρούσαν στο συριακό έδαφος. Και αυτή η υπόθεση, αποτελεί ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της Συρίας, η οποία σημειωτέον δέχεται επίθεση στα πλαίσια ενός ιδιότυπου πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη τους τελευταίους 12 μήνες, με κόστος που μέχρι στιγμής ξεπερνά τα 3 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ οι ανθρώπινες απώλειες ανέρχονται σε τρεις χιλιάδες στρατιώτες και 3-4 χιλιάδες ενόπλους και αόπλους εξεγερμένους πολίτες.

Τη στιγμή που το νεοπαγές κράτος της Συρίας, αν λάβουμε υπ’ όψιν τα δυο θέματα που αναφέρθηκαν παραπάνω, συνεχίζει να λειτουργεί, παρά το γεγονός ότι η χώρα δέχεται μια ιδιότυπη επίθεση και βρίσκεται σε πόλεμο, στην Ελλάδα, που το κράτος έχει ιστορία 180 χρόνων, όχι μόνο δεν φαίνεται να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την επίθεση που δέχεται η χώρα μας από τις αγορές τα τελευταία τρία χρόνια, αλλά σε πολλές περιπτώσεις είναι σύμμαχος με τον «εχθρό».

Η κομματοκρατία και ο άκρατος καταστροφικός συνδικαλισμός, εκφύλισαν το εθνικό, πατριωτικό και υπηρεσιακό φρόνημα του Έλληνα υπαλλήλου, ο οποίος από υπηρέτης του κράτους και του εθνικού συμφέροντος, μετατράπηκε σε υπηρέτη συντεχνιακών συμφερόντων και των συμφερόντων του κόμματος, ενώ δυστυχώς δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που υπάλληλοι διαφόρων υπηρεσιών του ελληνικού κράτους, από αφέλεια ή από ιδιοτελές συμφέρον, στα πλαίσια σχέσεων που αναπτύσσονται άναρχα και χωρίς κεντρικό έλεγχο με υπηρεσίες και παράγοντες ξένων κρατών, διαρρέουν πολύτιμα κρατικά μυστικά, πλήττοντας καίρια τα εθνικά μας συμφέροντα.

Έτσι, αντί το κράτος και οι έντιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, υπηρέτες του έθνους και των πολιτών, να αποτελούν την ιδιότυπη αντίσταση και άμυνα στον πόλεμο που δέχεται η χώρα μας από τις αγορές και τα ξένα οικονομικά συμφέροντα, άλλοι άνοιξαν οι ίδιοι τις κερκόπορτες και άλλοι έγιναν συνένοχοι των πολιτικών και πρόδωσαν τη χώρα, η οποία αλώθηκε από τα μέσα, όπως προκύπτει από τα απόρρητα αρχεία του παγκοσμίου δικτύου πληροφοριών της Stratfor. Σύμφωνα με τα αρχεία της αμερικανικής πλανητικής παρα-υπηρεσίας πληροφοριών, δυο προδότες του ελληνικού έθνους με κωδικούς GR001 καιGR101, από το 2009  και προτού φέρει τους ξένους πράκτορες ο Έλληνας πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου ως επίσημους συμβούλους-σωτήρες με πρόσβαση στις πιο ευαίσθητες πληροφορίες που αφορούσαν την ελληνική οικονομία, διέρρεαν κρίσιμα στοιχεία στους πράκτορες της Stratfor, προετοιμάζοντας την είσοδο στο ΔΝΤ και την επακόλουθη οικονομική καταστροφή της χώρας. Μετά ακολούθησαν οι επαφές Παπανδρέου-Στρος Καν και μετά η κατρακύλα…

Όμως, τι άλλο να περίμενε κανείς, όταν οι παράγοντες που θα έπρεπε να εντοπίσουν και να χώσουν βαθειά στη φυλακή εκείνους που προδίδουν τη χώρα, είναι οι ίδιοι οι καλύτεροι«συνομιλητές» των ξένων υπηρεσιών;

Μπορεί τα στοιχεία αυτά, που δείχνουν ότι το ένδοξο ελληνικό κράτος βρίσκεται σε κατάσταση που είναι χειρότερη ακόμα και από αυτή της Συρίας, να προκαλούν θλίψη και να επιδεινώνουν την εθνική μας κατάθλιψη, όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η διάγνωση πρέπει να προηγείται της θεραπείας.

Και για να βαδίσει η χώρα το δρόμο της λύτρωσης, πρέπει πρώτα και πάνω απ’ όλα να ξαναφτιάξει το ελληνικό κράτος, όχι όπως επιβάλλουν τα συμφέροντα και τα κριτήρια της Τρόικας, αλλά όπως επιβάλλουν τα εθνικά μας συμφέρονται και η επιβίωση του έθνους.

Υπό την άποψη αυτή, έχει πολύ δουλειά να κάνει η επόμενη κυβέρνηση!

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ένα συγκλονιστικό άρθρο για την Ελλάδα στην γαλλική Liberation!

 

Ένα συγκλονιστικό άρθρο για την Ελλάδα δημοσιεύει η γαλλική εφημερίδα Liberation.

Ο Βέλγος συντάκτης, Raoul Vaneigemαναφέρει μεταξύ άλλων ότι «ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια» και ότι «οι Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων».

Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο της Γαλλικής εφημερίδας, το οποίο αξίζει να διαβάσετε:

«Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.

Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.

Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη.

Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.

Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.

Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του «τρελού χρήματος».

Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα «Δεν πληρώνω» και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων.

Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.

Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.

Είναι επίσης το μέλλον μας.

Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!

Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!»

http://www.liberation.fr/monde/01012390932-grece-berceau-d-un-autre-monde

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΝΟΣΗΜΑ ΦΑΡΜΑΚΑ!

Τι κρύβεται πίσω από τα Γενόσημα Φάρμακα; Πόσο αποτελεσματικά είναι; Η αλήθεια βρίσκεται κάπου ενδιάμεσα: Τα φάρμακα είναι αποτελεσματικά, αρκεί οι έλεγχοι να γίνονται σωστά και τακτικά, απαντούν οι ειδικοί.

Με ποιον ακριβώς τρόπο κάνει ο ΕΟΦ αυτούς τους ελέγχους στις ελληνικές εταιρείες αλλά και στα φάρμακα που εισάγονται από τρίτες χώρες;

Έχει καταργηθεί με νόμο ή όχι η ανάγκη βιοϊσοδυναμικού ελέγχου των φαρμάκων;

Γίνονται οι έλεγχοι παραγωγής κάθε έξι μήνες;

Για όσους δεν γνωρίζουν η μελέτη βιοϊσοδυναμίας τεκμηριώνει τη θεραπευτική ισοδυναμία μεταξύ του ελεγχόμενου ουσιωδώς ομοίου και του πρωτότυπου φαρμάκου το οποίο χρησιμοποιείται ως βάση αναφοράς.

Το ουσιωδώς όμοιο φάρμακο και το προϊόν αναφοράς θεωρούνται βιοϊσοδύναμα όταν αποδεικνύεται ότι οι δύο συνθέσεις δεν παρουσιάζουν ουσιώδεις διαφορές στο εύρος και το βαθμό απορρόφησης τους από τον ανθρώπινο οργανισμό.

 ΣΕ ΔΙΝΩ ΣΤΕΓΝΑ: Ενα μυθιστόρημα για την ελληνική πραγματικότητα (και) των φαρμάκων

«Ο Χρήστος είχε απορροφηθεί τελείως από το νέο του πόστο στο παρασκευαστήριο.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, σύστησε στο Σωτήρη το νέο του βοηθό. Ο Στράτος Καλογήρου μόλις ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στη Γερμανία. Μαζί θα ασχολούνταν με τη διαδικασία της φαρμακοεπαγρύπνησης.

-Πρέπει να καταγραφούν Σωτήρη όλα τα προβλήματα που μπορεί να παρουσιάσει ένα σκεύασμα. Υπάρχει ένα σύστημα alert στην Ευρώπη. Κάθε μέλος ελέγχει , κάνει δοκιμές στα φάρμακα και αναφέρει τυχόν προβλήαμτα ή παρενέργειες σε μια κοινή βάση δεδομένων που υπάρχει. Ταυτόχρονα γίνεται συνεχής έλεγχος στις μονάδες παραγωγής, εργαστηριακοί έλεγχοι, φαρμακοτεχνικοί, έλεγχοι στις πρώτες φαρμακευτικές ύλες.

Το στόμα του σα να κολλούσε κάθε φορά που ανέφερε τη λέξη «έλεγχος». Δίπλα του ο Σωτήρης χαμογελούσε εμφατικά κάθε φορά που ο Χρήστος μιλούσε για τους ελέγχους που έπρεπε να γίνουν.

Ο Σωτήρης κατσούφιασε. Αναλογιζόταν το κόστος και την αύξηση της τιμής. Γιατί όλοι αυτοί οι έλγχοι έπρεπε να κοστολογηθούν.

Τα φάρμακα έπρεπε να μπούν στη λίστα των ασφαλιστικών ταμείων. Το ραντεβού με το νέο Υπουργό Υφείας, έπρεπε να γίνει άμεσα. Κι αυτή τη φορά θα έπαιρνε μαζί του την Εύα»

Απόσπασμα.

ΣΕ ΔΙΝΩ ΣΤΕΓΝΑ: εκδόσεις I Write.gr

http://stelinarum.blogspot.com/2012/02/blog-post_29.html