Βιβλίο-φωτιά του Π. Ρουμελιώτη για τις ευθύνες αυτών που οδήγησαν στο Μνημόνιο!

κλικ στην εικόνα για να μεγαλώσει

 

Ευθύνες στον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου για την υπαγωγή της χώρας στην εποπτεία της τρόικα, ανύπαρκτη διαπραγματευτική αξιοποίηση του κινδύνου χρεοκοπίας της Ελλάδας για την ευρωζώνη και τιμωρητική στάση πρωτίστως από τη Γερμανία, ενώ το ΔΝΤ είχε προειδοποιήσει για την ύφεση που θα φέρει η στάση της, καταλογίζει στο νέο του βιβλίο ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ Παναγιώτης Ρουμελιώτης.

Στο περιοδικό «Επίκαιρα» δημοσιεύονται κατ΄ αποκλειστικότητα αποσπάσματα από το βιβλίο του κ. Ρουμελιώτη με τίτλο: «Προσωπική μαρτυρία- Το άγνωστο παρασκήνιο της προσφυγής στο ΔΝΤ- Πώς και Γιατί φθάσαμε στο μνημόνιο».

Στην περίληψη του βιβλίου ο εκδότης σημειώνει «αποδεχόμενη τους όρους που έθεσαν οι Ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ, η Ελλάδα παραχώρησε σε μεγάλο βαθμό τη δημοσιονομική, και όχι μόνο, κυριαρχία της στους δανειστές της. Προκειμένου να αποφύγει την πτώχευση και να εξασφαλίσει την παραμονή της στην Ευρωζώνη, μία μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα, εξαναγκάστηκε να αποδεχθεί τους όρους του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου που της επέβαλαν οι εταίροι της, με αποκορύφωμα το «νεο-αποικιακό» ειδικό λογαριασμό, στον οποίο θα δεσμεύονται οι φορολογικοί πόροι της χώρας μας ώστε να αποπληρώνει κατά προτεραιότητα τους δανειστές της. Έτσι, η Ελλάδα μετατράπηκε σε μία σύγχρονη «αποικία» των δανειστών της,…»

Ο κ. Ρουμελιώτης στο βιβλίο του καταλογίζει ευθύνες στον Γιώργο Παπανδρέου τον οποίο κατηγορεί πως δεν επέμεινε στην αναδιάρθρωση του χρέους παρότι του το πρότειναν οικονομολόγοι όπως ο Στρος Καν και ο Κώστας Σημίτης. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Δημοκρατία», καταλογίζει ευθύνες στον Λουκά Παπαδήμο τον οποίο εμφανίζει ως πολέμιο της αναδιάρθρωσης. Όπως σημειώνει αν η αναδιάρθρωση του χρέους είχε γίνει το 2010 τότε με κούρεμα 30% θα είχαν διαγραφεί 81 από τα 190,7 δισ. που χρωστούσαμε  και το χρέος θα έπεφτε στο 80% του τότε ΑΕΠ. Αντίθετα ελήφθησαν σκληρά μέτρα που οδήγησαν σε εντεινόμενη ύφεση, με μείωση του ΑΕΠ και εκτόξευση του χρέους.

Σύμφωνα με αυτά τα αποσπάσματα του βιβλίου που έγιναν γνωστά, ο κ. Ρουμελιώτης αναφέρει ότι στην αρχή της συζήτησης για το ελληνικό μνημόνιο, κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον Ντομινίκ Στρος Καν, ο τελευταίος του επισήμανε: «η Ευρωζώνη ζητούσε από την Ελλάδα να αποδεχτεί αυστηρότερους όρους χρηματοδότησης από εκείνους τους οποίους συνήθως επιβάλλει το ΔΝΤ στις χώρες που ζητούν τη συνδρομή του». Αναφέρει πως ο Ντομινίκ Στρος Καν θεωρούσε ότι το επιτόκιο (5%) που ζητούσαν οι Ευρωπαίοι ήταν υπερβολικά υψηλό και θα επιβάρυνε τη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας. Πίστευε, επίσης, ότι η περίοδος δημοσιονομικής προσαρμογής θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη από 3 χρόνια και η περίοδος αποπληρωμής του δανείου μεγαλύτερη από 2 χρόνια, ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να ανταποκριθεί ευκολότερα στις δανειακές συμβάσεις. 

Ο Ντομινίκ Στρος Καν θεωρούσε ότι το επιτόκιο έπρεπε να κυμαίνεται γύρω στο 3%, η περίοδος δημοσιονομικής προσαρμογής να διαρκέσει 5 χρόνια και η αποπληρωμή του δανείου να πραγματοποιηθεί μετά από 5 έως 6 χρόνια. Επέμεινε και στην ανάγκη να προχωρήσει η Ελλάδα σε μια άμεση αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της. Ωστόσο, επισήμανε ότι η κίνηση αυτή θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά την πιστοληπτική θέση άλλων χωρών της περιφέρειας της ευρωζώνης και γι΄ αυτό δεν έγινε αποδεκτή από τους άλλους εταίρους της τρόικας, με σκληρότερους όλων τη Γερμανία και τον πρόεδρο και αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Σ.Σ: Παπαδήμος).

Αναφέρει ότι όταν ο ίδιος ο κ. Ρουμελιώτης ανέφερε στον κ. Παπανδρέου τις απόψεις του κ. Στρός Καν, ο τότε πρωθυπουργός του απάντησε ότι θα συστήσει μια επιτροπή που θα εξετάσει το θέμα του χρέους και θα τον καλέσει να συμμετάσχει αλλά δεν το έπραξε ποτέ.

http://www.eklogika.gr/news/11287

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος του Άρδην

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος του Άρδην, με εκτενές αφιέρωμα στη Χρυσή Αυγή. 

 

ΤΕΥΧΟΣ 90 (Ιούνιος – Αύγουστος 2012)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΤΟΥ ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΣΥΡΙΑ, Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

«ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ»: ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΡΚΟΠΟΙΗΣΗ

 

 Σε αυτό το τεύχος του Άρδην θα διαβάσετε ένα εκτενές αφιέρωμα για την Χρυσή Αυγή. Στο ερώτημα γιατί ασχολούμαστε με την Χρυσή Αυγή, απαντάμε ότι η Χ.Α παρόλη τη δημοσιότητα που έχει συγκεντρώσει τους τελευταίους μήνες είναι μια άγνωστη οργάνωση. Στόχος του αφιερώματος μας είναι να εξηγήσει πως και γιατί αναδείχτηκε αιφνίδια σε υπολογίσιμη πολίτικη δύναμη, αλλά και να πληροφορήσει για τη φύση και τον χαρακτήρα μιας ναζιστικής ομάδας που κρύβεται πίσω από εθνικιστικές κορόνες και θέλει να εκμεταλλευτεί το κίνημα των Αγανακτισμένων και της απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος. Να φέρουμε στην επιφάνεια, αυτά που κρύβει συστηματικά η Χ.Α., τις ιδεολογικές και πολιτικές της αναφορές ως οπαδών του Χίτλερ, της γερμανικής και Άριας υπεροχής, του παγανιστικού αντιχριστιανισμού και του αποκρυφισμού.

Η Χ.Α. δεν είναι κάτι το καινούριο, αλλά μια ομάδα που επί 30 χρόνια προωθεί συστηματικά τη ναζιστική πλατφόρμα και έχει ως αποκλειστική πρακτική τη χρήση βίας. Ακόμα να αποκαλυφθούν οι σπόνσορες του φαινομένου Χ.Α., αυτοί που τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την άνοδο του νεο-ναζισμού, αλλά που όλα τα προηγούμενα χρόνια έκαναν ότι μπορούσαν για να διαμορφωθεί ένας τέτοιος ακροδεξιός μπαμπούλας. Να εξετάσουμε τις ευθύνες της αριστεράς που εξαιτίας της ενσωμάτωσης της στην Μεταπολίτευση, εγκατέλειψε το εθνικοαπελευθερωτικό όραμα που εξέφραζε ο Βελουχιώτης και έφτασε να ευχαριστεί τους Αμερικάνους, όπως ο Σημίτης, να υπερασπίζεται λυσσαλέα το Σχέδιο Ανάν και να φωνάζει συνθήματα όπως «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» κ.ά. Θέση μας είναι ότι φαινόμενο Χ.Α. μπορεί να ανασχεθεί αρκεί να αρθεί ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός που έχουν επιβάλλει στον δημοκρατικό πατριωτικό χώρο, αφού αυτός ο χώρος, σε συνθήκες κρίσης και εξάρτησης της χώρας, μπορεί να προτείνει μια διέξοδο στον ελληνικό λαό και να αφαιρέσει το προσωπείο της Χ.Α.

Στο αφιέρωμα μπορείτε να διαβάσετε για τις προπαγανδιστικές τεχνικές της Χ.Α. που είναι πιστή αντιγραφή των αντίστοιχων του Γκέμπελς∙ για την νεολαιίστικη υποκουλτούρα, κυρίως, από μουσικά ρεύματα (σκίνχεντ, black metal κ.ά.)∙ για τα βιβλία που προωθούν στα μέλη τους όλα γύρω από την ναζιστική ιδεολογία∙ για την ευρωπαϊκή διάσταση του φαινομένου διότι η ευρωπαϊκή ακροδεξιά εκμεταλλεύεται την κρίση πολυπολιτισμικού μοντέλου και προωθεί παντού τις θέσεις της, και πως εξελίσσεται το φαινόμενο στην κοιτίδα του ναζισμού, Γερμανία. Και παρά πολλά αποσπάσματα ιδεολογικών κειμένων που φιλοξενούνται στις ιστοσελίδες της Χ.Α. και αποδεικνύουν τα πραγματικά ιδεολογικά πιστεύω τους. Γράφουν μεταξύ άλλων οι Γ. Καραμπελιάς, Β. Στοϊλόπουλος, Γ. Ρακκάς, Γ. Ξένος, Ν. Δημητριάδης.

Ο Γιώργος Καραμπελιάς γράφει για την προβολή του σήριαλ «Σουλεϊμάν» από τον ΑΝΤ-1 η οποία ξεχείλισε το ποτήρι μια ήδη εξωφρενικής πραγματικότητας. Από τις επτά η ώρα το απόγευμα μέχρι τις έντεκα το βράδυ, στα ιδιωτικά κανάλια μεγάλης ακροαματικότητας το τουρκικό κράτος έχει ήδη καταλάβει τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες της Ελληνικής Δημοκρατίας, χωρίς ακόμα να χρειαστεί να καταλάβει το έδαφος της Ελλάδας.

Ακόμα στο Άρδην τ. 90 θα διαβάσετε έναν φάκελο για τη συριακή κρίση που ανατρέπει τα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής. Γι’ αυτό το θέμα ο Βαγγέλης Πισσίας που πρόσφατα επισκέφθηκε τη Συρία, ως μέλος μιας διεθνής ειρηνευτικής πρωτοβουλίας, μιλά στο Γ. Καραμπελιά για το πώς είδε τα πράγματα στη Συρία και ποιο είναι το γεωπολιτικό παιχνίδι που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή μας. Τέλος, δημοσιεύουμε ένα κείμενο του Ρώσου υπ. Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, αποκαλυπτικό για τη θέση της Ρωσίας σχετικά με συριακή κρίση, που επεξηγεί γιατί ο Άσαντ και το καθεστώς του είναι ανθεκτικό απέναντι στην πίεση ΗΠΑ, Ισραήλ και Τουρκίας.

Επίσης θα βρείτε μια παρουσίαση του διεθνές φεστιβάλ χορού της Καλαμάτας, που μετά από 18 χρόνια ζωής συνεχίζει ακμαίο, βιβλιοπαρουσιάσεις κ.ά.

 

Αναλυτικά τα περιεχόμενα του τεύχους 90

 

Γ. Καραμπελιάς, Να απαντήσουμε στην πολιτισμική τουρκοποίηση

Θ. Ντρίνιας, Για μία πολιτική άμεσης αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής

 

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΣΥΡΙΑ

Η Συρία ανατρέπει τα γεωπολιτικά δεδομένα

Μια Διεθνής Ειρηνευτική Πρωτοβουλία για τη Συρία, συνέντευξη του Β. Πισσία στον Γ. Καραμπελιά

Σεργκέι Λαβρόφ,Στη σωστή πλευρά της Ιστορίας

 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Γιατί η Χρυσή Αυγή;

Γ. Ξένος, Χρυσή Αυγή: Από παρακρατική οργάνωση στη δημιουργία Ταγμάτων Εφόδου

Γ. Ξένος, Η ελληνική ακροδεξιά στη Μεταπολίτευση

> Από το αστυνομικό ρεπορτάζ για τη Χρυσή Αυγή

Γ. Ρακκάς, Ανωτάτη Γκεμπελική

> Χρυσή Αυγή και Φιλανθρωπία

> Χρυσή Αυγή και Οικολογία

Γ. Καραμπελιάς, Οι σπόνσορες της Χρυσής Αυγής

Βίαιη στροφή δεξιά, συνέντευξη του Γ. Καραμπελιά στη Λαμπρινή Θωμά το 2008

> Δείγματα γραφής – κείμενα της Χρυσής Αυγής

Ν. Δημητριάδης, Ιδεολογία υπερανθώπων – κουλτούρα υπανθρώπων

>Black Metal, Oi! και Χρυσή Αυγή

>Τι διαβάζει ένας Χρυσαυγίτης;

Γ. Ρακκάς, Πατρίς – θρησκεία και Μαύρη Εργασία: όταν η Χούντα έφερνε μετανάστες

Γ. Ρακκάς, Η ευρωπαϊκή Άκρα Δεξιά, το μεταναστευτικό και η κρίση του πολυπολιτισμού

Β. Στοϊλόπουλος, Η ακροδεξιά στη Γερμανία

Ν. Λεμπούρ, Θόρυβος και οργή: Οι σκίνχεντ

 

ΒΙΒΛΙΑ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Βιβλιοπαρουσίαση: Γ. Παναγόπουλος, Εισαγωγή στην Ιστορία της Δυτικής Θεολογίας

Βιβλιοπαρουσίαση: Μ. Καραγιλάν, Η Ανατομία του Πολέμου στο Κουρδιστάν

Μ. Δεσύπρη- Α. Ανδριόπουλος, Φεστιβάλ χορού Καλαμάτας

Αν. Βενέτης, Oι υπέροχοι Έλληνες, επιστολή

 

 

Πάρτι-χλιδής καταγγέλει επώνυμα διπλωματικός υπάλληλος! Αναφορά-σοκ

Πάρτι-χλιδής σε βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων καταγγέλει διπλωματικός υπάλληλος με αναφορά του, η οποία όχι μόνο αγνοήθηκε αλλά ο καταγγέλων καλείται και σε απολογία.
Τα όσα αναφέρει επωνύμως στην αναφορά του είναι συγκλονιστικά και προφανώς θα πρέπει να διερευνηθούν από την ηγεσία του ΥΠΕΞ.13.000 ευρώ ενοίκια για τη πρεσβευτική κατοικία του Μόνιμου Αντιπροσώπου στον ΟΑΣΕ στη Βιέννη,πληρώνουμε όταν πρεσβευτές άλλων χωρών που δεν βρίσκονται υπό καθεστώ πτώχευσης διαμένουν σε σπίτια των 3000 ευρώ.
Όλη η αναφορά του διπλωματικού υπαλλήλου:

Βιέννη, 22 Ιουνίου 2012Του Δημητρίου Α. Ιωάννου, Συμβούλου Πρεσβείας Α΄ που υπηρετεί στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία
της Ελλάδας στον ΟΑΣΕ
Προς τον Πληρεξούσιο Υπουργό Α΄ κ. Ευστάθιο Λώζο, Μόνιμο Αντιπρόσωπο της Ελλάδας στον ΟΑΣΕ
(τη ευγενή φροντίδι της ΣΤ1 Διευθύνσεως Προσωπικού)
Κοινοποίηση:
-Διπλωματικό Γραφείο κ. Υπουργού Εξωτερικών
-Γραφείο κ. Γενικού Γραμματέα Εξωτερικών
-ΣΤ Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Εξωτερικών
-ΣΤ1 Διεύθυνση Προσωπικού Υπουργείου Εξωτερικών
-ΣΤ4 Διεύθυνση Οικονομικών Υπουργείου Εξωτερικών
-Γενική Επιθεώρηση Υπουργείο Εξωτερικών
-Ένωση Διπλωματικών Υπαλλήλων

ΘΕΜΑ: Υψηλότατη δαπάνη για ενοικίαση πρεσβευτικής κατοικίας Μονίμου Αντιπροσώπου της Ελλάδας στον ΟΑΣΕ – Αίτημα απαλλαγής μου από τα καθήκοντα «διαχειριστού» των οικονομικών της ΜΑ ΟΑΣΕ.
Τη 18η Ιουνίου σας υπέβαλα αναφορά μέσω της ΣΤ1 Δ/νσεως Προσωπικού για το ανωτέρω θέμα. Όπως πληροφορήθηκα αρμοδίως, δεν προτίθεστε να μου απαντήσετε, θεωρείτε την αναφορά μου άκυρη και δώσατε εντολή να κληθώ σε απολογία με αφορμή τη διαδικασία μέσω της οποίας την προώθησα (εμπιστευτικά) προς εσάς. Υποθέτω ότι τα πράττετε αυτά κηδόμενος της υπηρεσιακής ευταξίας, με σκοπό να με τιμωρήσετε παραδειγματικά για το θράσος μου. Εκ των ανωτέρω πάντως δεν συνάγεται η εκ μέρους σας διάθεση θεραπείας των όσων σας παρέθεσα, ούτε δευτερευόντως. Συνεπώς, και προκειμένου να σας διευκολύνω για τη συγκράτηση της ουσίας και όχι του τύπου της όλης υποθέσεως, υποβάλλω εκ νέου –μέσω του πληρεξουσίου δικηγόρου μου– την παρούσα, νομοτυπικά άρτια πλέον, αναφορά για το ίδιο θέμα.
Όπως γνωρίζετε, στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΑΣΕ όπου υπηρετώ υπό τη διεύθυνσή σας, εκτός των άλλων καθηκόντων, μου έχετε αναθέσει και τα καθήκοντα του «διαχειριστού» των οικονομικών υποθέσεων, τα οποία κυρίως συνίστανται στην υπογραφή των διαταγών πληρωμής της Αντιπροσωπείας μέσω των αυστριακών τραπεζών με τις οποίες συναλλάσσεται.
Μεταξύ των πληρωμών αυτών συμπεριλαμβάνεται και η καταβολή του μηνιαίου μισθώματος της πρεσβευτικής κατοικίας, εμβαδού 600 τ.μ. στην περιοχή Belvedere της Βιέννης, καθώς και των άλλων συναφών εξόδων (θέρμανση, ύδρευση, καθαρισμός), τα οποία εν συνόλω συμποσούνται στις 13.000 περίπου ευρώ. Δαπάνη κραυγαλέα και ανορθολογικά υψηλή, η υπογραφή για την οποία μου προκαλούσε, πάντοτε, υψηλό αίσθημα δυσφορίας. Την παρελθούσα Παρασκευή και Δευτέρα συνέβησαν, σωρευτικά, τα εξής:
-Ο χειριστής των οικονομικών θεμάτων κ. Μουρούσιας με ενημέρωσε ότι οσονούπω θα πρέπει να υπογράψω την επιταγή –ύψους περίπου 11.000 ευρώ– για το ενοίκιο του Ιουλίου. Κατά τη συζήτηση μαζί του, όμως, με έκπληξή μου, πληροφορήθηκα ότι δεν ισχύει εκείνο που προφανώς παραπειστικά μου είχε ειπωθεί στο παρελθόν (όχι από τον ίδιο), δηλαδή ότι κατά την άφιξή σας επιλέξατε να διατηρήσετε την κατοικία, διότι «δεν είναι συμφέρον να καταγγελθεί το συμβόλαιο ενοικίασής της εφόσον, ούτως ή άλλως, θα έπρεπε να πληρωθούν όλα τα ενοίκια έως τη λήξη του συμβολαίου». Αντιθέτως, η αλήθεια είναι πως το συμβόλαιο μπορεί να καταγγελθεί και να διακοπεί ανά πάσα στιγμή, χωρίς την παραμικρή επιβάρυνση, με απλή ειδοποίηση τριών μηνών.
-Άκουσα τον Α/ρχη Παναγιωτόπουλο να περιγράφει, σοβαρά συγχυσμένος, τις δηκτικές παρατηρήσεις του Δανού ομολόγου του σε ομήγυρη αξιωματικών, για το πώς όλες οι αποστολές της (ευημερούσας) Δανίας στη Βιέννη «στοιβάχθηκαν» σε ένα μικρό χώρο, προκειμένου να υπάρξουν κάποιες οικονομίες, σε αντίθεση με τη (χρεοκοπημένη) Ελλάδα που οι αντιπροσωπείες της είναι διεσπαρμένες σε διάφορα «παλατάκια», εννοώντας πρωτίστως την πρεσβευτική κατοικία.
-Είδα, με άφατη έκπληξη ομολογώ, τη σχεδόν εξωφρενική επιστολή του Ελβετού επιτετραμμένου με την οποία έθετε περίπου το ερώτημα πότε η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει οριστικά ώστε να σπεύσει να καταλάβει η δική του Αντιπροσωπεία τους χώρους της, ενόψει της μελλοντικής προεδρίας της Ελβετίας στον ΟΑΣΕ.
-Έγινα εγώ ο ίδιος αποδέκτης διαδοχικών (και εκτιμώ προσυνεννοημένων) ερωτήσεων συναδέλφων από τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες για το πώς είναι δυνατόν οι πρέσβεις μικρών ευρωπαϊκών χωρών που δανείζουν την Ελλάδα να διαμένουν σε κατοικίες που το ενοίκιό τους δεν μπορεί να ξεπερνάει τις 3.000 ευρώ τον μήνα και η –δανειζόμενη και διαβοούμενη– Ελλάδα να στεγάζει τον δικό της Μόνιμο Αντιπρόσωπο σε εμφανώς πολύ πιο ακριβή κατοικία. 
Αποτέλεσμα ήταν, για το καλό βεβαίως της πατρίδας, να αναγκασθώ και εγώ να ψευσθώ αναίσχυντα, εν πλήρη ειλικρινεία, λέγοντας τα γνωστά, ότι δηλαδή «είμαστε δεμένοι με συμβόλαιο και αν το καταγγείλουμε τώρα, θα πληρώσουμε όλα τα λεφτά χωρίς καν να έχουμε το σπίτι».
Επίσης, εισερχόμενος στο Hofburg προ ολίγων ημερών με τους κυρίους Λιόνη και Παναγιωτόπουλο συνάντησα τυχαία Ευρωπαίο συνάδελφο –συμπαθή, όχι εχθρικά διακείμενο και αφελώς αυθόρμητο– ο οποίος με εξέπληξε απεριόριστα λέγοντάς μου, αντί οτιδήποτε άλλου, ότι «αυτή η πρεσβευτική κατοικία σας στη Marokkanergasse θα πρέπει να έχει υπέροχη θέα στους κήπους του Belvedere»!
Με παρόμοιες παλαιότερες δικές μου, αλλά και συναδέλφων, εμπειρίες θα μπορούσα να συντάξω ένα τεράστιο ανθολόγιο. Το γεγονός μού προξενούσε αισθήματα κατάθλιψης, όχι μόνο για την παράλογη σπατάλη τόσο σημαντικού ποσού χρημάτων, αλλά και για την εικόνα αμεριμνησίας και ανευθυνότητας που εκπέμπαμε. Παρ’ όλ’ αυτά, το αντιπαρερχόμουν διότι θεωρούσα ότι είναι και αυτό ένα κατάλοιπο του φαύλου παρελθόντος, ένα «επαχθές χρέος» που μας έχει επιβληθεί από τις διατυπώσεις ενός σατανικά συντεταγμένου συμβολαίου. Συνειδητοποιώ, όμως, τώρα ότι αυτή η μοιρολατρική αντίληψή μου ήταν λάθος. Ακόμη και αν το ψεύδος του «συμβολαίου που μας έχει δέσει χειροπόδαρα» ήταν αλήθεια και πάλι θα έπρεπε να είχαμε αντιδράσει προσβάλλοντάς το δικαστικά, διότι τόσο η χρηματική αιμορραγία όσο και η διαβρωτική επίδραση της εικόνας τριφηλής διαβίωσης εν μέσω χρεοκοπίας και καταστροφής, που εκπέμπουμε προς την εδώ κοινότητα, είναι απαράδεκτες.
Χωρίς να το θέλω, κατόπιν όλων αυτών, τριγυρνά στο μυαλό μου συνεχώς μία εμπειρία από την παραμονή μου στην Τύνιδα: πρόκειται για τον οίκτο και τη θλίψη που προκαλούσε σε εμάς, τους Δυτικούς διπλωμάτες, για τους λαούς των δύο αυτών χωρών, η εικόνα των πρέσβεων του Σουδάν και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κογκό, που τον καιρό εκείνον πλήττονταν από σιτοδεία και λιμό το ένα, και από έναν καταστρεπτικό εμφύλιο πόλεμο το άλλο. Εντούτοις, και οι δύο πρέσβεις κυκλοφορούσαν στους δρόμους της Τύνιδας με απαστράπτουσες Mercedes 500. Δεν θα μπορούσα τότε να φανταστώ ότι κάποια στιγμή θα βρισκόμουν κι εγώ, έστω και παρά τη θέλησή μου, σε μία ανάλογη θέση με τη δική τους. Ούτε ότι η υπηρεσία στην οποία υπηρετώ θα διασυρόταν με παρόμοιο τρόπο έμπροσθεν της διπλωματικής κοινότητας της Βιέννης.
Την υποβολή της πρώτης μου αναφοράς, την 18η Ιουνίου, την ακολούθησε ένας εκ μέρους σας ορυμαγδός απειλών μέσω τρίτων και εις επήκοον του μισού τουλάχιστον Υπουργείου για χιονοστιβάδα κλήσεων σε απολογία και εξοντωτικές ποινές. Εάν πιστεύετε ότι κινούμαι από ταπεινά ελατήρια και ευτελή κίνητρα, μπορείτε να με αποστομώσετε τάχιστα με τον πλέον ασφαλή τρόπο, απλά διακόπτοντας, άμεσα, το συμβόλαιο της υπερ-δαπανηρής κατοικίας σας. Εσείς όμως αρνείστε πεισμόνως να το πράξετε και αναλώνεστε στο να προετοιμάζετε κλήσεις σε απολογία. Απαντώ: διακόψτε το συμβόλαιο. Δεν ζούμε στο 2009 και η Ελλάδα δεν έχει πλέον την προεδρία του ΟΑΣΕ. Ζούμε στο 2012 και η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος για τελείως διαφορετικούς λόγους. Διακόψτε το συμβόλαιο της πρεσβευτικής κατοικίας.
Τα 400 και πλέον ευρώ την ημέρα που επιβαρύνεται ο Έλληνας πολίτης για την ενοικίαση της κατοικίας θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε πολύ αποτελεσματικότερες χρήσεις. Για την αγορά φαρμάκων καρκινοπαθών Ελλήνων. Για την αγορά συσσιτίων για τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία από την ασιτία. Για την ενίσχυση των λειτουργικών δαπανών Αρχών εξωτερικού του Υπουργείου μας, όπως εκείνη που υπηρετούσα προηγουμένως, όπου ένα μέρος των απαραιτήτων για τη λειτουργία της αναλωσίμων αγοράζονταν με συνεισφορά των ίδιων των εργαζομένων. Ή για την ενίσχυση του επιδόματος αλλοδαπής συναδέλφων που υπηρετούν σε άσχημα αμειβόμενες Αρχές του εξωτερικού, έχουν παιδιά σε σχολεία, και διαβιούν ως νεόπτωχοι. Αντί όλων αυτών όμως χρησιμοποιούνται –εννοώ τα 400+ ευρώ ημερησίως– για τον χειρότερο δυνατό σκοπό: για να προσφέρουμε δωρεάν διασκέδαση στους εχθρούς μας και επιχειρήματα σε όσους αντιμετωπίζουν την Ελλάδα με κακοπιστία.
Κατόπιν όλων αυτών ,είμαι υποχρεωμένος για λόγους συνειδήσεως, και όχι μόνο, επικαλούμενος των Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων, Ν. 3528/2007-Μέρος Β΄, Κεφάλαιο Α΄, «Υποχρεώσεις των υπαλλήλων», Άρθρο 25, να σας γνωστοποιήσω τα εξής:
-η καταβολή περαιτέρω μισθωμάτων για τη συνέχιση της ενοικίασης της παρούσας πρεσβευτικής κατοικίας της ΜΑ ΟΑΣΕ, στη Βιέννη, στην οποία καλούμαι να συνεργήσω υπογράφοντας τις σχετικές επιταγές πληρωμής, συνιστά κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος και αντιβαίνει στην έννοια της χρηστής διοικήσεως, ιδιαίτερα στις τραγικές συνθήκες εν μέσω των οποίων βρίσκεται σήμερα η χώρα,
-σας καλώ να με απαλλάξετε αμέσως από τα καθήκοντα του «διαχειριστού» της ΜΑ ΟΑΣΕ γιατί για λόγους συνειδήσεως, και όχι μόνο, δεν επιθυμώ να συνεργώ σε παρόμοιες και πιθανόν άλλες άστοχες χρήσεις του δημοσίου χρήματος. Αυτό παρακαλώ να γίνει στον εύλογο χρόνο και πριν από την ανάγκη υπογραφής άλλης επιταγής για πληρωμή του ενοικίου,
-όχι τόσο πολύ ως δημόσιος υπάλληλος όσο ως Έλληνας πολίτης σας καλώ να διακόψετε αμέσως το συμβόλαιο ενοικίασης της πρεσβευτικής κατοικίας, αναζητώντας μιαν άλλη που θα αντιστοιχεί στις τρέχουσες δυνατότητες και ανάγκες της χώρας. Εάν κάποιος θέλει να απολαμβάνει την πολυτέλεια μίας κατοικίας 600 τ.μ., με απαιτούμενη δαπάνη 13.000 μηνιαίως, θα πρέπει να επιβαρύνεται ο ίδιος και όχι να επιβαρύνει τον δυσπραγούντα και πενόμενο ελληνικό λαό. Εάν, πάντως, εσείς δεν θέλετε να διακόψετε το εν λόγω συμβόλαιο ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗ ΑΡΧΗ ΝΑ ΣΑΣ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΕΙ.
Για τον λόγο αυτό και κοινοποιώ την παρούσα αναφορά μου καταλλήλως.
Με τον επιβαλλόμενο σεβασμό
Δημήτριος Α. Ιωάννου
Σύμβουλος Πρεσβείας Α’
στη ΜΑ ΟΑΣΕ

Πηγή: GreeekNation.blogspot

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/09/blog-post_6931.html#more

25 Σεπτεμβρίου – ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΗ ΤΟΥ ΙΣΠΑΝΙΚΟΥ ΚΟΝΓΚΡΕΣΣΟΥ

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται, όχι τόσο για το κάλεσμα στην περικύκλωση του ισπανικού κοινοβουλίου, ώς γεγονός, όσο για το απλό, κατανοητό πολιτικό λόγο, που χρησιμοποιεί για να απευθυνθεί στους Ισπανούς πολίτες, πέρα απο ιδεολογικές και κομματικές τοποθετήσεις.

Προσοχή! Αυτή μπορεί να είναι η επόμενη και καθοριστική κίνηση των πολιτών, με την οποία θα ξεκινήσει η διαδικασία της αλλαγής, που θα αφήσει πίσω το ισχύον καθεστώς και θα θέσει τις βάσεις μιας πραγματικής δημοκρατίας.

 

Το κίνημα είναι αποφασιστικό και ξεκάθαρο:

 

Στις 25 Σεπτεμβρίου θα φτάσει στη Μαδρίτη, μαζικά, απ’ όλες τις γωνιές της Ισπανίας, με σκοπό ΤΗΝ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΝΓΚΡΕΣΣΟΥ και την επ’ αόριστον παραμονή του εκεί, μέχρι να επιτευχθεί η διάλυση των Κοινοβουλίων και να ξεκινήσει μια διαδικασία που θα οδηγήσει σε ένα νέο Σύνταγμα, αυτή τη φορά, Σύνταγμα ενός δημοκρατικού κράτους.

 

Όλοι οι πολίτες καλούνται να συμμετάσχουν, είτε ανεξάρτητα, είτε μέσω συνελεύσεων ή ομάδων πολιτών κλπ. Η αλλαγή είναι αναγκαία και τον πρώτο λόγο θα τον έχει ο λαός.

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ.

Εμείς, καθημερινοί άνθρωποι, που δεν αντέχουμε άλλο να πληρώνουμε τις συνέπειες μιας κρίσης που δεν δημιουργήσαμε εμείς, ενωνόμαστε για να συντάξουμε αυτό το μανιφέστο και καλούμε όλους τους πολίτες του κράτους να υποστηρίξουν τις διεκδικήσεις μας που διατυπώνονται εδώ.

Θεωρούμε ότι η παρούσα κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο, ότι είμαστε θύματα μιας επίθεσης χωρίς προηγούμενο, που, χρησιμοποιώντας την κρίση ως πρόφαση, καταστρέφει τις ζωές μας και ότι οι υπέυθυνοι είναι αυτοί που έχουν διαμορφώσει μια ολιγαρχία που βρίσκεται στο απυρόβλητο, με την συνενοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων του Κοινοβουλίου, που χειραγωγεί όλες τις εξουσίες του κράτους για να διατηρήσει τα προνόμια και τον υπέρμετρο και παράνομο πλούτο της. Είναι πια ολοφάνερο ότι ζούμε σε μια γιγάντια κοινωνική απάτη, με κυβερνήσεις που ψεύδονται συστηματικά, κάνοντας ακριβώς το αντίθετο απ’ αυτό που δήλωναν προεκλογικά και ότι δεν υπάρχει κανενός είδους δικαιοσύνη για τους τραπεζίτες, τους πολιτικούς και για τους επιχειρηματίες, τους ενόχους αυτής της κατάστασης.

Απλά παρατηρούμε το πώς αυτή η κάστα δημιουργεί πολιτικές που καταστρέφουν τα δικαιώματα και τις ζωές μας και το πόσο είμαστε θύματα μιας αδικαιολόγητης καταπίεσης, όταν ζητάμε μια αλλαγή της κατάστασης αυτής. Πιστεύουμε ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα μεγάλης ευρύτητας και πλέον η λύση του δεν περνά από τους συνηθισμένους μηχανισμούς του πολιτικού συστήματος, που αυτή η κάστα θεμελίωσε για να κάνει ό,τι νομίζει μ’ εμάς, τους πολίτες. Κατά συνέπεια, απαιτούμε:

• Την πλήρη παραίτηση της κυβέρνησης λόγω εξαπάτησης της χώρας, με ασύλληπτο τρόπο και λόγω της καταστροφής στην αποία μας οδήγησε, καθώς και την διάλυση των Κοινοβουλίων και την άμεση προκήρυξη γενικών εκλογών.

• Μια συνέλευση με εκλογικά δικαιώματα πρέπει να προκηρύξει αυτές τις γενικές εκλογές με σκοπό την δημιουργία ενός νέου Συντάγματος, με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, καθώς δεν αναγνωρίζουμε κανένα κύρος στο ισχύον Σύνταγμα, που έχει συνταχθεί από μια κλίκα, πίσω απ’ την πλάτη του λαού και προστατεύει την κυριαρχία των κληρονόμων του φρανκισμού και όσων συνεργάστηκαν μαζί τους. Πρέπει να είναι ο λαός αυτός που καθορίσει το πρότυπο του κράτους στο οποίο θέλει να ζήσει, κάτι που δεν συμβαίνει με το σημερινό, έτσι όπως το διαμόρφωσε αυτή η κλίκα και εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντά της.

• Έλεγχο για το δημόσιο χρέος της Ισπανίας, με μια αναστολή εξόφλησης του χρέους, μέχρι να ορισθούν με σαφήνεια τα ποσά που η χώρα δεν πρέπει να πληρώσει και εξυπηρετούν ιδιωτικά συμφέροντα – και χρησιμοποιούν την χώρα για δικούς τους σκοπούς – και όχι το σύνολο των Ισπανών πολιτών. Επίσης, απαιτούμε τον έλεγχο όλων των ύποπτων προσώπων για τέτοια εγχειρήματα και να δεσμευτούν οι περιουσίες τους, αν βρεθούν ένοχοι.

• Την αλλαγή του εκλογικού νόμου, με σκοπό να αντιπροσωπεύει πραγματικά την βούληση του κυρίαρχου λαού, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν συμβαίνει με τον σημερινό.

• Την άμεση ανάκληση όλων των μεταρρυθμίσεων του Λαϊκού Κόμματος (Partido Popular), οι οποίες, δεν συνιστούν καταστροφή μόνο για τη χωρά, αλλά και για την δημοκρατική βούληση του λαού.

• Μια δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση, σύμφωνα με την οποία θα πληρώνουν περισσότερο όσοι έχουν περισσότερα. Επίσης, απαιτούμε την αναστολή της φορολογικής αμνηστίας που θέσπισε η κυβέρνηση και της οποίας η αδικία είναι μια πραγματική απάτη για τους έντιμους πολίτες.

• Την κατάργηση όλων των προνομίων όσων έχουν πολιτικές ευθύνες και την δημιουργία μηχανισμών αυστηρού ελέγχου στην εκτέλεση των καθηκόντων τους.

• Την άμεση παύση όλων των εξώσεων και την διάθεση προς ενοικίαση, σε χαμηλή τιμή, όλων των ακινήτων που ανήκουν σε τράπεζες και ταμεία και δέχθηκαν βοήθεια από δημόσια ταμεία.

• Την διανομή των διαθέσιμων θέσεων εργασίας σε όλους. Είναι μια μεγάλη πλάνη το ότι πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο, πλάνη που στηρίζεται στην φιλαργυρία των μεγάλων συμφερόντων και στρέφεται κατά των απλών πολιτών.

Για τους παραπάνω λόγους συγκαλούμε τους πολίτες στις 25 Σεπτεμβρίου 2012 να διαδηλώσουν επ’ αόριστον στην είσοδο του Κονγκρέσσου, μέχρι να επιτευχθεί η παραίτηση της κυβέρνησης και η έναρξη της διαδικασίας για νέο Σύνταγμα, κάνοντας έτσι μια έκκληση για μια μαζική συγκέντρωση, για μια κοινωνία πιο δίκαιη.

* To άρθρο στα Ισπανικά

 

Οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν στους χιλιάδες συγκεντρωμένους έξω από το ισπανικό κοινοβούλιο στη Μαδρίτη με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες. Μια ομάδα διαδηλωτών, παρά την επέμβαση της αστυνομίας, κατάφερε να παραμείνει στο σημείο και να πραγματοποιήσει καθιστική διαμαρτυρία.

Το RT έχει ζωνανή σύνδεση και μεταδίδει συνεχώς ζωντανά τη διαδήλωση και τις συγκρούσεις των διαδηλωτών με την ισπανική αστυνομία.

Δείτε στο παρακάτω link αναλυτική περιγραφή, φωτογραφίες και video.

‘DEMOCRACY KIDNAPPED!’ MADRID POLICE FIRE RUBBER BULLETS AS THOUSANDS SURROUND SPANISH CONGRESS (VIDEO, PHOTOS)

 

 

A man holds a placard reading «Spain on sale» during a demonstration by Spain’s «indignant» protesters to decry an economic crisis they say has «kidnapped» democracy, on September 25, 2012 in Madrid. (AFP Photo / Dominique Faget)

 

 

Πηγές: rt.com

           eagainst.com

           tvxs.gr

           rtve.es

           itabloid.gr

 El Congreso se encuentra blindado por un fuerte dispositivo policial

http://giatinkinonikiaristera.blogspot.gr/2012/09/25-2012-occupy-congress_302.html

ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ

Τον Οκτώβριο του 1940, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να μπει στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με την απρόκλητη εισβολή των στρατευμάτων του Μουσολίνι στην Ήπειρο. Ο Χίτλερ, για να σώσει τον Μουσολίνι από μία ταπεινωτική ήττα, εισέβαλε στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Η Ελλάδα λεηλατήθηκε και ερειπώθηκε από τους Γερμανούς όσο καμία άλλη χώρα κάτω από την κατοχή τους. Σύμφωνα με τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, τουλάχιστον 300.000 Έλληνες πέθαναν από την πείνα-άμεσο αποτέλεσμα της Γερμανικής λεηλασίας. Ο Μουσολίνι παραπονέθηκε στον Υπουργό του των Εξωτερικών, Κόμη Τσιάνο, «Οι Γερμανοί έχουν αρπάξει από τους Έλληνες ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους». 
Η Γερμανία και η Ιταλία επέβαλαν στην Ελλάδα όχι μόνο υπέρογκες δαπάνες κατοχής, αλλά και ένα αναγκαστικό δάνειο (κατοχικό δάνειο) ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολλαρίων. 
Ο ίδιος ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει την υποχρέωση της Γερμανίας να πληρώσει αυτό το χρέος και είχε δώσει οδηγίες να αρχίσει η διαδικασία πληρωμής του. Μετά το τέλος του πολέμου, η Συνδιάσκεψη των Παρισίων επιδίκασε στην Ελλάδα 7,1 δισεκατομμύρια δολάρια για πολεμικές επανορθώσεις έναντι της Ελληνικής απαίτησης 14,0 δισεκατομμυρίων δολαρίων. 
Η Ιταλία πλήρωσε στην Ελλάδα το μερίδιο της από το κατοχικό δάνειο.Η Ιταλία και η Βουλγαρία πλήρωσαν πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα, και η Γερμανία πλήρωσε πολεμικές επανορθώσεις στην Πολωνία το 1956 και στην Γιουγκοσλαβία το 1971. Η Ελλάδα απαίτησε από την Γερμανία την πληρωμή του κατοχικού δανείου το 1945, 1946, 1947, 1964, 1965, 1966, 1974, 1987, και το 1995. 
Παρά ταύτα Γερμανία αρνείται συστηματικά να πληρώσει στην Ελλάδα τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις. Το 1964, ο Γερμανός Καγκελάριος Erhard υποσχέθηκε την πληρωμή του δανείου μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, που πραγματοποιήθηκε το 1990. 
Ενδεικτικό της σημερινής αξίας των Γερμανικών υποχρεώσεων προς στην Ελλάδα είναι το ακόλουθο: εάν χρησιμοποιηθεί σαν τόκος ο μέσος τόκος των Κρατικών Ομολόγων των ΗΠΑ από το 1944 μέχρι το 2010, που είναι περίπου 6%, η σημερινή αξία του κατοχικού δανείου ανέρχεται στα 163,8 δισεκατομμύρια δολάρια και αυτή των πολεμικών επανορθώσεων στα 332 δισεκατομμύρια δολάρια. 
Στις 2 Ιουλίου 2011, ο Γάλλος οικονομολόγος και σύμβουλος της Γαλλικής κυβέρνησης Jacques Delpla δήλωσε ότι οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα για το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονται σε 575 δισεκατομμύρια δολάρια (Les Echos, Saturday, July 2, 2011). 
Ο Γερμανός ιστορικός οικονομολογίας Dr. Albrecht Ritschl συνέστησε στην Γερμανία να ακολουθήσει μία περισσότερο μετριοπαθή πολιτική στην ευρωκρίση του 2008-2011, διότι ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη δικαιολογημένων απαιτήσεων για πολεμικές επανορθώσεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (Der Spiegel, June 21, 2011,guardian.co.uk, June 21, 2011). 
Οι Γερμανοί δεν άρπαξαν από τούς Έλληνες μόνο «ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους». 
Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα έχασε 13% του πληθυσμού της. Ένα μέρος αυτού του πληθυσμού χάθηκε στην μάχη, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό χάθηκε από την πείνα και τα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών. 
Οι Γερμανοί δολοφόνησαν τούς κατοίκους 89 Ελληνικών πόλεων και χωριών, έκαψαν περισσότερα από 1700 χωριά και εκτέλεσαν πολλούς από τους κατοίκους αυτών των χωριών. Μετέτρεψαν την χώρα σε ερείπια, και λεηλάτησαν τους αρχαιολογικούς της θησαυρούς. 
Ζητούμε από την Γερμανική Κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, πού εκκρεμούν για πολλές δεκαετίες, πληρώνοντας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, και πολεμικές επανορθώσεις ανάλογες των υλικών ζημιών, των εγκλημάτων και των λεηλασιών που διέπραξε η πολεμική μηχανή των Γερμανών.

Αγαπητοί φίλοι, 
όπως αναφέρεται παρακάτω από το 
EΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: 
Αυτές τις μέρες διεξάγεται η Δίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης 
για τα θύματα του Ναζισμού και τις Γερμανικές αποζημιώσεις. 

Παρακαλώ ζητήσετε από φίλους και γνωστούς σας να πάνε στο 

http://www.greece.org/blogs/ wwii/ 

και να υπογράψουν το Αίτημα μας που ζητά από την Γερμανική Κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, πού εκκρεμούν για πολλές δεκαετίες, πληρώνοντας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και πολεμικές επανορθώσεις ανάλογες των υλικών ζημιών, των εγκλημάτων και των λεηλασιών, που διέπραξε η πολεμική μηχανή των Γερμανών…

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ 
ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 
—————————— —————————— ———– 
Αυτές τις μέρες διεξάγεται η δίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα θύματα του Ναζισμού και τις Γερμανικές αποζημιώσεις.

Η δικαίωση των Ελλήνων θυμάτων του Ναζισμού μέσω των Ιταλικών δικαστηρίων, έχει οδηγήσει την υπόθεση στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στο οποίο προσέφυγε η Γερμανία για να ακυρώσει τις αποζημιώσεις και το οποίο ξεκίνησε τη σχετική δικαστική διαδικασία τη Δευτέρα 12/09. 

Την ίδια ώρα, ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα το μέγα θέμα του ανεξόφλητου αναγκαστικού Κατοχικού Δανείου της χώρας μας προς τη Γερμανία και των γερμανικών επανορθώσεων για τις κατοχικές καταστροφές στη χώρα μας, αφού η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα η οποία δεν έχει λάβει ως αποζημίωση ούτε ένα ευρώ. 

Η μέχρι τώρα παθητική, δυστυχώς, στάση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, στο μέγιστο αυτό Εθνικό θέμα, ήρθε η ώρα να γίνει ενεργητική. 

Είναι απόλυτη ανάγκη, από σήμερα, οι Υπουργοί Δικαιοσύνης, Εξωτερικών και Οικονομικών, τουλάχιστον, να παρακολουθήσουν αυτή την πολυσήμαντη για τα εθνικά μας συμφέροντα δίκη στη Χάγη. 

Η παρουσία τους δεν θα είναι τιμή μόνο, για τα θύματα του Ναζισμού, αλλά, επιτέλους θα καταδείξει στους Δικαστές της Χάγης και στην παγκόσμια κοινή γνώμη, την αποφαστικότητα της Ελληνικής Πολιτείας να στηρίξει δυναμικά τις διεκδικήσεις των συγγενών των Ελλήνων θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας για ηθική και υλική αποζημίωση. 

Αυτή η δίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στις σημερινές συνθήκες, έχει τεράστια σημασία για το παρόν και το μέλλον της Πατρίδας μας. 

Για το Εθνικό Συμβούλιο 

Ο Πρόεδρος 
Μανώλης Γλέζος

…ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ!!!

Γιώργος Κοντογιώργης: «Η Βουλή λειτουργεί ως πλυντήριο για όλα τα σκάνδαλα και όλες τις ανομίες που διαπράτουν οι πολιτικοί

 http://www.alpha989.com/Interview.aspx?a_id=45354

«Με το σύνταγμα αυτό η πολιτική τάξη της χώρας, έχει συγκροτήσει ένα επάλληλο σύστημα ολιγαρχικών συμμοριών με κορυφαία τη Βουλή η οποία λειτουργεί ως πλυντήριο για όλα τα σκάνδαλα και όλες τις ανομίες που διαπράττουν οι πολιτικοί».

Πατήστε εδώ για να ακούσετε τον εξαιρετικό και τεκμηριωμένο λόγο του καθηγητή Γιώργου Κοντογιώργη για το τι πρέπει να πράξει ένας δικαστικός λειτουργός με γνώση και θάρρος…

Πηγη http://www.alpha989.com

 

 

25 αμείλικτα ερωτήματα για την Εσωτερική Υποτίμηση

του Περική Γκόγκα, Β. Καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης & Διεθνών Οικονομικών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο.

 Πολλαπλά κύματα μειώσεων μισθών, παροχών και συντάξεων στην Ελλάδα με το επιχείρημα των σχεδιαστών του προγράμματος «βοήθειας» -στην πραγματικότητα δανεισμού και όχι βοήθειας- ότι η Ελλάδα καθώς ανήκει σε μια νομισματική ένωση χρειάζεται μια εσωτερική υποτίμηση ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητά της και το ισοζύγιο πληρωμών της μέσω του μειωμένου κόστους παραγωγής.

 Ας δεχτούμε ότι το παραπάνω έχει κάποια λογική. Όμως ποιος «υπεύθυνος» των κυβερνήσεων που περάσανε έως και την σημερινή μετά τα μνημόνια μπορεί να μας δώσει απαντήσεις στα παρακάτω;

1.Γιατί έχουμε τόσο τεράστια εμμονή στην μείωση των μισθών – και μόνο;

 

2.Πόσο θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά μας εφόσον ακόμα και δωρεάν να δουλεύουμε όλοι το εργασιακό κόστος αντιπροσωπεύει στην χειρότερη

περίπτωση το 8-10% της τελικής τιμής του προϊόντος;

 

3.Δεν είναι παράδοξο που οι ίδιοι οι εργοδότες δεν το έθεσαν ποτέ ως προτεραιότητά τους;

 

4.Γιατί η Γερμανία, Γαλλία, Σουηδία, Αμερική, Καναδάς έχουν τόσο σημαντική βιομηχανική παραγωγή ενώ έχουν ακριβά ημερομίσθια;

 

5.Γιατί η Βουλγαρία με μισθούς το 1/5 των πριν την κρίση ελληνικών και αντίστοιχα η Αλβανία, Σκόπια και άλλοι γείτονες δεν έχουν γεμίσει

με ξένες επενδύσεις και βιομηχανική παραγωγή εφόσον το εργατικό κόστος είναι τόσο σημαντικό;

 

6.Γιατί στα πλαίσια της «εσωτερικής υποτίμησης» δεν μειώνονται και τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ που δεν αντιπροσωπεύουν μικρότερο ποσοστό στα

κόστη των επιχειρήσεων από αυτό των μισθών και επί πλέον επιβαρύνουν τα μειωμένα εισοδήματα των καταναλωτών;

 

7.Γιατί δεν μειώνεται ο ειδικός φόρος στα καύσιμα που όλοι γνωρίζουν ότι αυτά επιβαρύνουν πολύ σημαντικά

oτην τελική τιμή των προϊόντων μας,

oτην ανταγωνιστικότητα της χώρας,

oτον πληθωρισμό

oκαι τελικά την εσωτερική ζήτηση;

 

8.Γιατί ενώ με την αύξηση του ειδικού φόρου στα καύσιμα το δημόσιο χάνει από την μείωση της κατανάλωσης περί τα ?500 εκατομμύρια τον χρόνο

κανείς δεν επαναφέρει τον φόρο στα προηγούμενα επίπεδα ώστε να αυξηθούν τα έσοδα του δημοσίου και να μειωθεί το κόστος

παραγωγής και διάθεσης ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας;

 

9.Πώς θα έχουμε ανάπτυξη όταν η ζήτηση εξαιτίας των παραπάνω μειώνεται συνεχώς;

 

10.Γιατί δεν μειώνονται οι χρεώσεις στα διόδια στα πλαίσια της αύξησης της ανταγωνιστικότητας της χώρας;

 

11.Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι η μείωση του εσωτερικού τουρισμού κατά 40% φέτος είναι αποτέλεσμα του παραπάνω κόστους;

 

12.Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι πλέον είναι πολύ φθηνότερο να κάνει κανείς διακοπές στο εξωτερικό από ότι στο εσωτερικό εξ αιτίας των παραπάνω;

 

13.Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι σε μια πλήρως ανοιχτή αγορά η επιβάρυνση του εσωτερικού κόστους οδηγεί στην υποκατάσταση των εγχώριων προϊόντων με εισαγωγές;

 

14.Ποιος δεν γνωρίζει ότι αυτό που ζητούν οι επενδυτές για να εγκατασταθούν σε μια χώρα είναι ένα σταθερό φορολογικό σύστημα;

 

15.Γιατί μετά από 3 χρόνια κρίσης δεν έχει τεθεί σε ισχύ ένα νέο, απλό και εγγυημένα μόνιμο φορολογικό σύστημα;

 

16.Γιατί αλλάζει κάθε χρόνο ο τρόπος φορολόγησης;

 

17.Γιατί ως μακροοικονομολόγος δεν μπορώ να βρω σε κανένα βιβλίο και καμία θεωρία οικονομικής ανάπτυξης και αντιμετώπισης

κρίσεων ως ενδεδειγμένη πολιτική την δραματική αύξηση των φόρων και την ελαχιστοποίηση των κρατικών δαπανών;

 

18.Γιατί οι παρεμβατικοί οικονομολόγοι Κεϋνσιανοί κλπ προτείνουν την αύξηση των κρατικών δαπανών σε μια περίοδο βαθειάς ύφεσης;

 

19.Γιατί οι αντίπαλοι στην οικονομική θεωρία μη-παρεμβατικοί οικονομολόγοι νεο-κλασικοί, μονεταριστές,κλπ

προτείνουν την μείωση των φόρων σε μια περίοδο βαθειάς κρίσης;

 

20.Γιατί ο Stiglitz -νομπελίστας οικονομολόγος- λέει ότι «τα χειρότερο που μπορείς να κάνεις σε μια ύφεση είναι να απολύσεις δημοσίους υπαλλήλους;

 

21.Ποιος αποφασίζει και για ποιο λόγο εφαρμόζει ακριβώς την αντίθετη από την ενδεδειγμένη οικονομική πολιτική σε περιόδους ύφεσης και κρίσης;

 

22.Ποιος δεν βλέπει την συνεχιζόμενη ύφεση από τα παραπάνω μέτρα σε ύψος ρεκόρ του 7% ετησίως;

 

23.Γιατί δεν αλλάζει η αποδεδειγμένα -πέρα από τις υποδείξεις της οικονομικής θεωρίας- αποτυχημένη πολιτική συνταγή εξαθλίωσης της χώρας και των πολιτών της;

 

24.Τι κάνουν επιτέλους τόσοι υπουργοί επί 3 χρόνια στην κρίση και τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα κάθε χρόνο;

 

25.Με βάση όλα τα παραπάνω που έχουν τόση σχέση με την λογική όση και η ακολουθούμενη πολιτική με την διάσωση της Ελλάδας,

ποιος τελικά επωφελείται από την συντήρηση της κρίσης και της ύφεσης στην χώρα μας;

 

Σχολή Γονέων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ στο Nομό    ……Β.ΑΤΤΙΚΗΣ………………………………………………………

 

Ενημερώνουμε όλους τους/τις ενδιαφερόμενους/ες ότι το Ίδρυμα Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων θέτει σε λειτουργία σε όλους τους νομούς της χώρας Σχολές Γονέων. Στο πλαίσιο των Σχολών Γονέων, αναπτύσσονται 6 εκπαιδευτικά προγράμματα.

Το εν λόγω έργο συγχρηματοδοτείται από το Ε.Κ.Τ. (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και το Ελληνικό Δημόσιο.

Σκοπός του έργου των Σχολών Γονέων είναι η στήριξη των γονέων, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν με επιτυχία στο σύνθετο και δύσκολο ρόλο τους.

 

Αναλυτικότερα το έργο στοχεύει στο να :

• Βελτιωθεί η επικοινωνία στην οικογένεια
• Αναπτυχθούν δεξιότητες για την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση δύσκολων συμπεριφορών των παιδιών τους
• Γίνει κατανοητή η θέση των ατόμων τρίτης ηλικίας στην κοινωνία και στην οικογένεια
• Υποστηριχθούν ψυχολογικά γονείς ατόμων με ειδικές ανάγκες

 

Τα προγράμματα  που παρέχονται στις Σχολές Γονέων είναι τα εξής:

1.Η οικογένεια στη σύγχρονη εποχή, διάρκειας 50 ωρών

2.Διαφυλικές σχέσεις, διάρκειας 25 ωρών

3.Ανάπτυξη στην Τρίτη ηλικία ,διάρκειας 25 ωρών

4.Συνεργασία εκπαιδευτικών-οικογένειας, διάρκειας 25 ωρών

5.Συμβουλευτική γονέων Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες, διάρκειας 50 ωρών

6.Στερεότυπα και διακρίσεις στην οικογένεια, διάρκειας 25 ωρών

 

Η εκπαιδευτική διαδικασία έχει ως στόχο την ενεργό συμμετοχή των εκπαιδευομένων, σύμφωνα με τις αρχές εκπαίδευσης ενηλίκων (θεωρητικό μέρος, συζήτηση/ανταλλαγή απόψεων και βιωματικές ασκήσεις) και παρέχεται από εξειδικευμένους επιστήμονες.

 

Οι βασικές θεματικές ενότητες που αναπτύσσονται στα τμήματα των παραπάνω προγραμμάτων είναι:

• Δομή και λειτουργία της ελληνικής οικογένειας
• Ψυχολογική Υποστήριξη
• Συνεργασία εκπαιδευτικού-γονέων-παιδιού
• Προβλήματα συμπεριφοράς μαθητών/τριών

 

Το πρόγραμμα είναι δωρεάν και απευθύνεται σε γονείς παιδιών όλων των ηλικιών, κάθε εθνικής προέλευσης, ηλικίας και μόρφωσης, σε μελλοντικούς γονείς, γονείς ατόμων με ειδικές ανάγκες, ενήλικες τρίτης ηλικίας.

Για την ένταξη των ενδιαφερομένων στα τμήματα Σχολών Γονέων απαιτείται η συμπλήρωση σχετικής αίτησης. Τα τμήματα τίθενται σε λειτουργία με την εγγραφή 18 ατόμων.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δηλώσουν την συμμετοχή τους στο πρόγραμμα που τους ενδιαφέρει στην ηλεκτρονική διεύθυνση μας nonamebk@otenet.gr, με την ένδειξη ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ.

Οδεύοντας προς την 5η Νοεμβρίου: Ναι. Μπορούμε να γίνουμε Ελβετία

του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου

Ειρωνικά μειδιάματα, χαμόγελα με υπονοούμενα κάτω από το… μουστάκι, «σιγά μην γίνονται αυτά στην Ελλάδα», «είμαστε ανώριμος Λαός» και λοιπά παρόμοια, είναι η…

αντιμετώπιση – εδώ και χρόνια – της αταλάντευτης θέσης (μας), ότι «η Ελλάδα, θα έπρεπε από το 1827, να έχει το πολιτικό σύστημα που είναι δικό της παιδί: την Άμεση Δημοκρατία». Ένα σύστημα που από το 1848, έχει η Ελβετία του Ιωάννη Καποδίστρια, μετατρέποντάς την, στην πιο ευνομούμενη χώρα στον κόσμο, με ικανοποιημένους και αξιοπρεπείς πολίτες.

Οδεύοντας λοιπόν προς την 5η Νοεμβρίου, ας επιχειρήσουμε, όσο πιο απλουστευμένα γίνεται να δούμε, αν μπορούμε «να γίνουμε Ελβετία» από την επόμενη κιόλας μέρα της ολοκλήρωσής των κινητοποιήσεών μας στο Σύνταγμα.

Και πρώτα απ’ όλα, ας δούμε κάποιους «αστικούς μύθους» για την Ελβετία. (Σαν αυτόν που κυκλοφορά πια σε κάθε γειτονιά ανά την Επικράτεια, όπου κάποιοι «υπερπατριώτες», διώχνουν τον κακοπληρωτή ενοικιαστή λαθρομετανάστη από το σπίτι της κυρίας Ταδοπούλου, το βάφουν με Α΄ ποιότητας υδατόχρωμα, και της παραδίδουν τα κλειδιά μαζί με τα νοίκια, – κούνια που μας κούναγε, παλαβώσαμε εντελώς σε αυτόν τον τόπο).

1. ΜΥΘΟΣ ΠΡΩΤΟΣ: Η Ελβετία είναι μια πλούσια χώρα.

ΨΕΜΜΑ: Η Ελβετία, είναι μια πάμπτωχη ορεινή χώρα, με ελάχιστες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Έως μάλιστα τα τέλη του προπερασμένου αιώνα, οι Ελβετοί ήταν οι «περιπλανώμενοι επαίτες της Ευρώπης», γι’ αυτόν τον λόγο εθεωρούντο, «ενοικιαζόμενοι στρατιώτες-μισθοφόροι».

Η εικόνα αυτή αντιστράφηκε από το 1848, όταν οι Ελβετοί αποφάσισαν να ολοκληρώσουν την πολιτική πρόταση του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας, του «δικού μας» Ιωάννη Καποδίστρια και να προχωρήσουν στο πρότυπο της Άμεσης Αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας. (Τον οποίο παρεμπιπτόντως, μέγιστο Καποδίστρια, «εμείς», επιτρέψαμε να δολοφονηθεί, με τον πλέον άνανδρο και αισχρότερο τρόπο).

2. ΜΥΘΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ: Η Ελβετία, στηρίζεται στις καταθέσεις των απατεώνων όλου του κόσμου.

ΨΕΜΜΑ ΜΕΓΙΣΤΟ: Ο χρηματοπιστωτικός τομέας κατέχει μόνο το 11,6% του ΑΕΠ της Ελβετίας στον οποίο και απασχολούνται περίπου 196.000 άτομα (136.000 από τους οποίους εργάζονται στον τραπεζικό τομέα). Αυτό αντιπροσωπεύει μόνον επίσης το 5,6% του συνολικού εργατικού δυναμικού της χώρας.

Η αλήθεια είναι ότι η αυτή η φτωχή και ορεινή χώρα, έχει εκτεταμένο βιομηχανικό τομέα, ο οποίος δεν είναι γνωστός – τρομάζει φαίνεται η Άμεση Δημοκρατία της μικρής αυτής χώρας των 8 εκατομμυρίων κατοίκων. Η Ελβετία λοιπόν, διαθέτει βιομηχανικούς κολοσσούς. Οπως στην επεξεργασία τροφίμων πχ η Nestle, στα χημικά προϊόντα για βιομηχανική χρήση η Siga AG, στα φαρμακευτικά η Novartis, στις κατασκευές η Samafil και πάρα πολλές άλλες, γνωστές και άγνωστες στο ευρύ κοινό. Για να γίνουν μάλιστα σαφή τα μεγέθη της εξαγωγικής δραστηριότητας της Ελβετίας, να υπενθυμίσουμε πως σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των Αμερικανών, οι εξαγωγές της το 2011, έφθασαν στο ιλιγγιώδες ποσό των 308.3 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

3. ΜΥΘΟΣ ΤΡΙΤΟΣ: Η Ελβετία είναι μια «συμπαγής» χώρα, γι αυτό και συνεννοούνται μεταξύ τους.

ΑΥΤΟ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΜΑ: Ο ελβετικός Λαός, είναι ένα πολυποίκιλο μίγμα θρησκειών και δοξασιών: Το 39% είναι καθολικοί, το 31% είναι προτεστάντες, το 12% δηλώνει άθρησκο, το 4,5% μουσουλμάνοι, το 1,8% Ορθόδοξοι και πάει λέγοντας με άλλες μικρότερες θρησκευτικές ομάδες, όπως Πεντηκοστιανοί, Μεθοδιστές, Μάρτυρες του Ιαχωβά, Εβραίοι κλπ κλπ.

Σχετικά τώρα με τις γλώσσες που ομιλούνται και είναι μάλιστα επίσημες στη Ελβετία έχουμε επίσης μια «πανσπερμία γλωσσών»: Τις τέσσερις εθνικές γλώσσες της Ελβετίας που είναι τα Γερμανικά, τα Γαλλικά, τα Ιταλικά και τα Romansh. Για την ακρίβεια τα 4,6 εκατομμύρια Ελβετών μιλούν Γερμανικά, τα 1,5 εκατομμύρια μιλούν Γαλλικά, μισό εκατομμύριο Ελβετών μιλούν Ιταλικά, μερικές δεκάδες χιλιάδες μιλούν Romansh, ενώ υπάρχουν αρκετές ακόμη υποομάδες που ομιλούν διαλέκτους, οι οποίες μάλιστα, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ούτε καν για επικοινωνία μεταξύ των Ελβετών.

4. ΜΥΘΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ: Η Ελβετία δεν έχει εχθρικούς γείτονες.

ΨΕΜΜΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟΝ: Μέχρι το 1848, οπότε η Ελβετοί αποφάσισαν να προχωρήσουν σε Ομοσπονδοποίηση της χώρας τους και σε πολιτικό καθεστώς Άμεσης Δημοκρατίας, η ορεινή αυτή περιοχή, ήταν ένα διαρκές πεδίο συγκρούσεων και διεκδικήσεων. Δεν υπήρξε γειτονικός Λαός, που να μην τους επιτεθεί: Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Αυστριακοί και πάει λέγοντας. Σαν να μην έφτανε αυτό, είχαν και αλλεπάλληλους εμφύλιους και φονικούς πολέμους, όπως πχ η αιματηρότατη εξέγερση των αγροτών, κατά των γαλλόφωνων Ελβετών, που συμμάχησαν με τον Ναπολέοντα Βονοπάρτη, το 1653.

Από το 1848 που εφάρμοσαν την πρόταση Καποδίστρια και κυρίως από το 1874 που ολοκλήρωσαν το Αμεσοδημοκρατικό Σύνταγμά τους, δεν έχουν δεχθεί καμία επίθεση, ούτε ενεπλάκησαν σε κανέναν πόλεμο. Δεδομένου ότι, η Άμεση Δημοκρατία, παρέδωσε στα χέρια του Λαού, τη σημερινή μορφή Άμυνας, την «Παλλαϊκή». Η οποία κινητοποιεί μέσα σε μερικές ώρες, εως και 4 εκατομμύρια Ελβετούς, ένοπλους πολίτες-μαχητές. (Διασταυρώστε το με όποιον γνώστη τακτικών άμυνας γνωρίζετε: Δεν υπάρχει τρομακτικότερος αντίπαλος, από τον οπλισμένο και αποφασισμένο Λαό, που υπερασπίζεται με το όπλο του, το σπίτι και τη χώρα του).

5. Τελικά τι πολιτικό σύστημα έχει η Ελβετία; Δεξιό ή αριστερό;

ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ: Ούτε δεξιό ούτε αριστερό. Αμεσοδημοκρατικό, όπου τελικός κριτής των πάντων, είναι ο ελβετικός Λαός.

Στην βαριά αρρώστια που κουβαλάνε οι δυτικές κοινωνίες, με το ψευδεπίγραφο νεοχεγκελιανό και μαρξογενές αλλά και αγγλοσαξωνογενές, «αριστερός-δεξιός», απάντησαν – και μάλιστα πολύ χαρακτηριστικά και μόλις πρόσφατα οι Ελβετοί – με δύο δημοψηφίσματα:

Α. Στην πρόταση της κυβέρνησής τους να επιτραπούν οι εξορύξεις χρυσού από τα βουνά τους, είπαν ένα συντριπτικό ΟΧΙ. Χαιρετίστηκε τότε η απόφαση αυτή του ελβετικού Λαού, ως «οικολογική, προοδευτική, αριστερή» και με λοιπούς προσδιορισμούς, που μόνο με τις αγκυλώσεις των «αριστεροδέξιων» κοινωνιών μας, έχουν να κάνουν.

Β. Στην πρόταση του Ανώτατου Δικαστηρίου τους, να επιτραπούν οι μουσουλμανικοί μιναρέδες στη χώρα τους, οι Ελβετοί, είπαν πάλι ένα μεγαλόπρεπο και ξερό ΟΧΙ. Πάλι οι «διεθνείς κύκλοι», αυτήν την φορά, χαρακτήρισαν τους Ελβετούς ως «ακροδεξιούς, εθνικιστές» και λοιπές νεοταξίτικες ανοησίες.

Οι Ελβετοί απάντησαν από την πλευρά τους: Δεν παίρνουμε αποφάσεις με τη μεζούρα σας, δεξιές ή αριστερές. Οι αποφάσεις μας, έχουν ένα και μόνο παρανομαστή: Το συμφέρον της κοινωνίας μας. Εσείς μπορείτε να χωρίζεστε σε κομμουνιστές, σοσιαλιστές, νεοφιλελευθεριστές, ναζιστές, εθνικοσοσιαλιστές, σταλινιστές, χιτλεριστές και ότι εν πάση περιπτώσει τραβάει η ψυχή σας. Εμείς, είμαστε απλά, Ελεύθεροι, Αξιοπρεπείς και πάνω απ’ όλα Ανθρωποκεντρικοί, ΕΛΒΕΤΟΙ.

Αναφερθήκαμε στους πέντε κύριους «αστικούς μύθους», που επικρατούν διεθνώς για την Ελβετία, για να περάσουμε στο κυρίως ερώτημά μας: Μπορούμε να γίνουμε Ελβετία; Όχι φυσικά με τη λογική του «να γίνουμε Ελβετοί», αλλά με αυτήν, του να διαμορφώσουμε επιτέλους τη χώρα μας, σε αυτό που από την επανάσταση του ’21 και τον αγώνα του Ιωάννη Καποδίστρια, έπρεπε να έχουμε ως πολίτευμα: Την Άμεση Δημοκρατία. Δηλαδή πολύ απλά και για να έχουμε και επίγνωση της ιστορίας μας: Την Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία.

Στα πέντε ζητούμενα που τέθηκαν παραπάνω για την Ελβετία, οι απαντήσεις είναι ευκολότατες και γνωστές σε όλους εμάς, που συγκατοικούμε σε τούτον τον τόπο τον δοξασμένο στο φως και τον αρωματισμένο με μυρτιά:

1. Η Ελλάδα, είναι μια πλούσια χώρα. Διαθέτει τα πάντα. Κορυφαία πρωτογενή αγροτική παραγωγή, σπουδαία μεταποίηση, πανέξυπνα και πρωτοποριακά μυαλά (το βλέπουμε σε ολάκερη την υφήλιο όπου η Ελλάδα «πονάει και εξορίζει τα παιδιά της»), άφθονες πλουτοπαραγωγικές πηγές, ενέργεια, τουρισμό, υπέδαφος κλπ κλπ γνωστά, για να μην τα επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά.

2. Η Ελλάδα μπορεί να αναπτύξει αυτόνομη και ανεξάρτητη οικονομία. Πριν την ένταξή μας στην τότε ΕΟΚ και τα δάνεια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που μας χαντάκωσαν, η Πατρίδα μας, ήταν «τιγκαρισμένη» στις παραγωγές και «στο φούλ» στις εξαγωγές.

3. Η Ελλάδα είναι μια «συμπαγής» χώρα. Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού Λαού, έχει μία θρησκεία και ομιλεί μία γλώσσα. Ένα χαρακτηριστικό το οποίο θα έπρεπε και θα μπορούσε να είναι πλατφόρμα απογείωσης του Έθνους και του Λαού μας, σε διεθνές μάλιστα επίπεδο.

4. Η Ελλάδα έχει εχθρικούς γείτονες: Και φυσικά έχει. Αν όμως έκανε ότι έπραξε το 1874 η Ελβετία, παρέδιδε δηλαδή την Άμυνα της στα χέρια του Λαού της, θα είχαμε στο πλαίσιο της Αμεσοδημοκρατικής Παλλαϊκής Άμυνας, 5 εκατομμύρια ένοπλους Έλληνες Πολίτες. Έτοιμους ανά πάσα να υπερασπιστούν την Πατρίδα και το σπίτι τους. Και να είστε σίγουροι ότι, κανένας Νταβούτογλου δεν θα τολμούσε, ούτε καν να σκεφθεί να παραβιάσει τον εθνικό μας εναέριο χώρο, κανένας γελοίος φασίστας Γκρουέφσκυ δεν θα μπορούσε να μας περιγελά, κλέβοντας το όνομά και την ιστορία μας. Κανένας δεν θα μας θεωρούσε «σούργελο του κόσμου» επειδή έτσι «γούσταραν» οι Παπανδρέηδες οι Καραμανλήδες και τα «τσανάκια» τους.

5. Η Ελλάδα έχει σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα: Βεβαίως. Μόνο που εμείς του επιτρέψαμε να υπάρχει, στο δικό μας χέρι είναι να το αλλάξουμε.

Στις 5 Νοεμβρίου, οπότε και το Πατριωτικό Μέτωπο σας καλεί να περάσουμε από το τουρκομπαρόκ αριστερά-δεξιά, στην Άμεση Δημοκρατία, θεωρητικά, τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά και στην απόλυτη κρίση και διάθεσή μας.

Χωρίς να ανοίξει μύτη, ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ, ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ.

Όλα τα υπόλοιπα, είναι τόσο εύκολα, όσο μάλιστα δεν φαντάζεστε. (Κάτι το οποίο απέδειξαν πρόσφατα εξ’ άλλου και οι Ισλανδοί).

Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι απλό:

Να διώξετε την ηττοπάθεια και την κατάθλιψη από την σκέψη σας.

Να σταματήσετε το ανηπόφορο πια «κλαψούρισμα: ωχ τι μας έκαναν οι αλήτες».

Να εγκαταλείψετε τα «επαναστατικά like» στο πληκτρολόγιό σας.

Να πετάξετε από το παράθυρο το «χαζοκούτι» και τα ΜΕΓΑΑΝΤΕΝΑΑΛΦΑΣΤΑΡΣΚΑΙκάναλα.

Να αφήσετε για μερικές μέρες τις δουλειές σας και να κατεβείτε στις 5 Νοεμβρίου στο Σύνταγμα.

Να γυρίσετε την πλάτη, σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, Χ.Α., Α.Ε., ΚΚΕ και όλα τα εξωκοινοβουλευτικά δεκανίκια τους.

Με το Νέο Σύνταγμα, περνάει η εξουσία σε εσάς, στο Λαό:

ΕΣΕΙΣ ΔΙΩΧΝΕΤΕ ΤΡΟΙΚΑ, ΔΝΤ, ΧΡΕΟΣ, ΜΝΗΜΟΝΙΑ.

ΕΣΕΙΣ ΔΙΚΑΖΕΤΕ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΣΑΣ.

ΕΣΕΙΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΣΤΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΑΣ.

ΕΣΕΙΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΕ ΤΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ, ΤΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ, ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΣΑΣ.

ΕΣΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΑΣ.

Εμπρός λοιπόν.

Ετοιμασθείτε να σηκωθείτε από τον καναπέ του σαλονιού, την καρέκλα του καφενείου, το «σκαμπό» της καφετέριας.

Αφήστε το πληκτρολογιο. Επανάσταση δεν γίνεται στα blogs, το facebook, το tweeter, το linkedin.

Καλέστε τον εργοδότη ή τον εργαζόμενό σας να έλθει στο μεγάλο «ραντεβού» της 5ης Νοεμβρίου.

Σηκώστε το κεφάλι. Θυμηθείτε ποιών παππούδων και πατεράδων απόγονοι είστε.

Πάρτε κουράγιο από το απορημένο-θυμωμένο βλέμμα της οικογένειάς σας.

Κάντε την ανάγκη φιλοτιμία. Μερικές μόνο μέρες είναι, μέχρι οι 300 να ψηφίσουν το Νέο Σύνταγμα Άμεσης Δημοκρατίας.

Οπλιστείτε με υπομονή, μέχρι να αποφασίσετε εσείς, ο Λαός, γιά όλα όσα σας καίνε και σας βασανίζουν. Αν το πάρετε απόφαση, η μέρα σας, η μέρα του Λαού, η μέρα της Ελλάδας, είναι κοντά. Πολύ κοντά.

ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΩΛΕΤΗΔΕΣ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ. ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΨΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ.

http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2012/09/5_4128.html

Διακήρυξη της Ελευθερίας των Σπόρων – από την Dr. Vandana Shiva

19 Σεπτεμβρίου 2012

Αγαπητοί φίλοι σας στέλνουμε την

Διακήρυξη της Ελευθερίας των Σπόρων – από την Dr. Vandana Shiva

 

1. Ο σπόρος είναι η πηγή της ζωής, είναι ο αυθορμητισμός της ζωής να εκφράζεται, να αυτοανανεώνεται, να πολλαπλασιάζεται, να εξελίσσεται στο διηνεκές σε καθεστώς ελευθερίας.

 

2. O σπόρος είναι η ενσάρκωση της βιο-πολιτιστικής ποικιλομορφίας. Περιέχει εκατομμύρια χρόνια βιολογικής και πολιτιστικής εξέλιξης από το παρελθόν καθώς επίσης και τις δυνατότητες χιλιετιών ενός μέλλοντος που εκτυλίσσεται.

 

3. Η Ελευθερία των Σπόρων είναι εκ γενετής δικαίωμα κάθε μορφής ζωής και αποτελεί τη βάση για την προστασία της βιοποικιλότητας.

 

4. Η Ελευθερία των Σπόρων είναι εκ γενετής δικαίωμα κάθε γεωργού και παραγωγού τροφίμων. Το δικαίωμα των γεωργών να φυλάνε, να ανταλλάσσουν, να αναπτύσσουν, να διασταυρώνουν και να εμπορεύονται σπόρους είναι ο πυρήνας της Ελευθερίας των Σπόρων. Όταν αυτή η ελευθερία υφαρπάζεται, οι γεωργοί παγιδεύονται στα χρέη και σε ακραίες περιπτώσεις αυτοκτονούν.

 

5. Η Ελευθερία των Σπόρων είναι η βάση της Ελευθερίας της Τροφής, εφόσον ο σπόρος αποτελεί τον πρώτο κρίκο στην τροφική αλυσίδα.

 

6. Η Ελευθερία των Σπόρων απειλείται από τους σπόρους ευρεσιτεχνίας, οι οποίοι δημιουργούν μονοπώλια σπόρων και καθιστούν παράνομη τη φύλαξη και ανταλλαγή σπόρων από τους γεωργούς. Οι ευρεσιτεχνίες σπόρων είναι ηθικά και οικολογικά αδικαιολόγητες, αφού οι ευρεσιτεχνίες είναι αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης τα οποία χορηγούνται για τις εφευρέσεις. Ο σπόρος δεν είναι εφεύρεση. Η Ζωή δεν είναι εφεύρεση.

 

7. Η Ελευθερία των Σπόρων διαφόρων πολιτισμών απειλείται από τη Βιοπειρατεία και την κατοχύρωση ευρεσιτεχνιών οι οποίες βασίζονται σε εγχώρια γνώση και βιοποικιλότητα. Η Βιοπειρατεία δεν είναι καινοτομία – είναι κλοπή.

 

8. Η Ελευθερία των Σπόρων απειλείται από γενετικά κατασκευασμένους σπόρους οι οποίοι μολύνουν τους αγρούς μας, αποκλείοντας για όλους τη δυνατότητα επιλογής μη γενετικά τροποποιημένης τροφής. Η Ελευθερία των Σπόρων των γεωργών απειλείται όταν (έχοντας ήδη μολύνει τις καλλιέργειες μέσω διασταυρώσεων) οι εταιρίες μηνύουν τους γεωργούς για «κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας».

 

9. Η Ελευθερία των Σπόρων απειλείται από τη σκόπιμη μετατροπή των σπόρων από ανανεώσιμη αυτοδημιούργητη πηγή σε μη ανανεώσιμο προϊόν ευρεσιτεχνίας. Η πλέον ακραία περίπτωση μη ανανεώσιμων σπόρων είναι η «Τεχνολογία Εξολοθρευτής» η οποία αναπτύχθηκε με σκοπό τη δημιουργία στείρων σπόρων.

 

10. Δεσμευόμαστε για την υπεράσπιση της Ελευθερίας των Σπόρων, ως την ελευθερία των ποικιλόμορφων ειδών στην εξέλιξη, ως την ελευθερία των ανθρώπινων κοινοτήτων να επανακτήσουν ένα κοινό αγαθό όπως είναι οι ελεύθεροι σπόροι.

 

Με αυτό τον σκοπό, θα αποθηκεύουμε σπόρους.

Θα δημιουργήσουμε κοινοτικές τράπεζες σπόρων και βιβλιοθήκες σπόρων.

Δε θα αναγνωρίζουμε κανένα νόμο ο οποίος παράνομα καθιστά τους σπόρους πνευματική ιδιοκτησία των εταιριών.

Θα σταματήσουμε τις ευρεσιτεχνίες σπόρων.

 

 

Στη σελίδα του Πελίτι www.peliti.gr μπορείτε να βρείτε τις Προτάσεις για την Ελευθερία των Σπόρων

http://www.peliti.gr/pages/protasis_vandana.htm

 

Από τις 20-23 Σεπτεμβρίου 2012 το Πελίτι συμμετέχει στη 12η Οικολογική Γιορτή Καρδίτσας στο Άλσος Παυσιλύπου http://www.oikologikigiorti.gr/portal

Μια αναρχική ματιά και άποψη για τον Μελιγαλά κλπ.

Μία αιματηρή πορεία του Ε.Λ.Α.Σ. (Πύργος, Καλαμάτα, Μελιγαλάς…)

Είναι γνωστή η πορεία της αριστεράς και ιδιαίτερα της κομμουνιστικής κατά την διάρκεια της κατοχής αλλά και μετά από αυτήν. Έχουμε ήδη αναφερθεί στα «Δεκεμβριανά» σε προηγούμενο φύλλο της ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (φύλλο 78). Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πως κάθε πλευρά τής αριστεράς είναι εξουσιαστική. Αυτό, είναι σημαντικό να μη μας διαφεύγει. Επειδή η πρισματική εικόνα, πολλές φορές, καλλιεργεί ψευδαισθήσεις και με δεδομένο πως αριστερά και βία αποδίδονται συνήθως με μια λέξη που ακούει στο όνομα ΚΚΕ, καλό είναι να λαμβάνεται υπ’ όψιν πως η άσκηση της εξουσιαστικής βίας έχει κι αυτή πολλές όψεις, από την άμεση έως και τις πλέον συγκεκαλυμμένες εκδηλώσεις της. Το αν σε πολλές περιπτώσεις η πρωτοκαθεδρία της άμεσης εξουσιαστικής βίας (κυρίως) παραχωρήθηκε στο ΚΚΕ δεν απαλλάσσει από την συνευθύνη τις υπόλοιπες πλευρές και φορείς της αριστεράς, που όχι μόνο ανέχτηκαν αλλά και ενθάρρυναν, με τον ιδιαίτερο τρόπο τους κάθε φορά, την εγκληματική του δραστηριότητα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά συγκροτούσαν μαζί του και μέτωπα.

 

Δεν έχει σημασία αν κατά το αρχικό διάστημα της περιόδου στην οποία αναφερόμαστε ο αριθμός ή η κοινωνική επιρροή της αριστεράς γενικότερα ήταν περιορισμένη. Σημασία έχει η μεθοδολογία και το ιδεολογικό-πολιτικό της περιεχόμενο, που έδωσε στην τετραετία της κατοχής την δυνατότητα να εκφραστεί το εγκληματικό της πρόσωπο δια μέσου της κομμουνιστικής της εκδοχής. Άλλωστε, στο ΕΑΜ δεν συμμετείχαν μόνο κομμουνιστές, αλλά και πολλοί αριστεροί. Θύτες και θύματα (π.χ. τροτσκιστές και διαφωνούντες με το ΚΚΕ που καταδιώχτηκαν ή δολοφονήθηκαν απ’ αυτό) ανήκαν και ανήκουν στην ίδια εξουσιαστική συνομοταξία. Οι όποιες φωτεινές, πράγματι, εξαιρέσεις (Στίνας) επιβεβαιώνουν δυστυχώς τον κανόνα.

Στην απέναντι πλευρά ήταν οι εθνικόφρονες, οι κάθε είδους απόχρωσης δημοκράτες, οι απολυταρχικοί, οι δικτάτορες κ.λπ., το άλλο πρόσωπο της εξουσίας

Όσο περισσότερο προσεγγίζει κάποιος την μία ή την άλλη πλευρά, τόσο αλλοτριώνεται από τις εξουσιαστικές απόψεις, διαβρώνεται από τη μεθοδολογία τους και βουλιάζει στο τέλμα του κρατισμού και της κυριαρχίας.

Αυτές οι επισημάνσεις έχουν μεγάλη σημασία για εμάς τους αναρχικούς.

Εάν θέλουμε πραγματικά να διατηρήσουμε την πηγαία και πρωτογενή ουσία της απελευθερωτικής σκέψης και του ήθους που πηγάζει από την αναρχική θεώρηση και στάση ζωής και αγώνα, οφείλουμε να προβάλλουμε την αλήθεια, σε κάθε πτυχή του ιστορικού και κοινωνικού γίγνεσθαι. Να παραμένουμε πολέμιοι κάθε εξουσίας και γι’ αυτό το λόγο να μην ανήκουμε και να μην εντασσόμαστε σε κανένα στρατόπεδο και σε κανένα κίνημα.

Ας στέλνουν τα αναθήματα από τις «νίκες» τους οι κάθε είδους τύραννοι. Είναι τιμή μας, ως αναρχικών, η μη υποταγή μας στο ψέμα και τη μισαλλοδοξία. Είναι τιμή μας να μην ακολουθούμε την κάθε κινηματική σημαία, που προσκαλεί στην υποταγή και στην αποδοχή των κελευσμάτων τής κάθε είδους αριστερής ή αριστερόφρονης συμμαχίας, όπου η αφομοίωση απ’ αυτήν επιτρέπει μόνο ψευδαισθήσεις διαφορετικότητας. Είναι μέσα στη θέση που επιλέξαμε ως αναρχικοί να είμαστε πολέμιοι του κάθε εξουσιαστικού εγκλήματος. Άλλωστε, η αναρχία δεν έχει σχέση με κανενός είδους αριστερά ή δεξιά.

Έτσι, δεν σιωπούμε και δεν ανεχόμαστε τις εξοργιστικές, μισαλλόδοξες, εξουσιαστικές στάσεις και πρακτικές και ως εκ τούτου ανταγωνιστικές προς την ανθρώπινη υπόσταση και την προσπάθεια για ένα κόσμο ελεύθερο και ανεξούσιο. Δεν ταιριάζει στους αναρχικούς η υιοθέτηση του «θριαμβευτικού» συνθήματος ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ, αλλά και κάθε παρόμοιας λογικής που θριαμβολογεί για δολοφονίες, βιασμούς, σφαγές ανυπεράσπιστων ανθρώπων και δολοφονίες αιχμαλώτων.

Αναφερόμαστε, εν προκειμένω, σε μία από τις πλέον σκοτεινές στιγμές της κατοχικής περιόδου που αρχίζει τυπικά στις 18 Ιουνίου του 1943, όπου με τον νόμο 260/1943 συστήνονται τα τάγματα ασφαλείας με σκοπό να βοηθήσουν τα γερμανικά στρατεύματα για την τήρηση της τάξης αλλά και απέναντι στον ΕΛΑΣ. Ένα μήνα μετά η Ιταλία οδεύει προς την συνθηκολόγηση. Η βοήθεια που προσέφεραν τα τάγματα της κυβέρνησης Ράλλη, ήταν πράγματι μεγάλη λόγω και της τοπικής γνώσης και των προσώπων. Ο ισχυρισμός των υποστηρικτών των ταγμάτων ασφαλείας είναι πως με την συγκρότηση τους προετοιμαζόταν το έδαφος για την παράδοση της εξουσίας στη νόμιμη εθνική κυβέρνηση, μετά την αναμενόμενη κατάρρευση του Άξονα.

Σαφώς και αυτός ο ισχυρισμός δεν είναι ψέμα, αν ληφθεί υπ’ όψιν πως η κυριαρχία του ΕΛΑΣ ήταν δεδομένη, αλλά και από το ότι μετά την αποχώρηση των γερμανών από τις μεγάλες πόλεις της Πελοποννήσου (Πύργο, Καλαμάτα, κ.λπ.) τα τάγματα ασφαλείας στις περισσότερες περιπτώσεις αρνήθηκαν να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ, αν και είχαν περικυκλωθεί, υποστηρίζοντας πως θα παραδοθούν με τον οπλισμό τους στη νόμιμη κυβέρνηση.

Είναι, επίσης, γεγονός πως σε πολλές περιπτώσεις τα τάγματα ασφαλείας έδρασαν μαζί με τις δυνάμεις κατοχής εναντίον των ΕΛΑΣιτών, όπως και το ότι δεν είναι λίγες οι φορές όπου ξεπέρασαν σε ζήλο τους γερμανούς κατακτητές, ως προς την εφαρμογή αντιποίνων.

Σαν αποτέλεσμα της δράσης των Ταγμάτων Ασφαλείας «που ήταν πολύ σοβαρή και τα τμήματα του ΕΛΑΣ πιέζονταν σκληρά από την συνδυασμένη ενέργεια γερμανών και ταγματασφαλιτών»[1] στέλνεται στην Πελοπόννησο ο Βελουχιώτης στα τέλη Απριλίου του 1944.

Αυτή η αποστολή είχε σαν αποτέλεσμα τα πλέον αιματηρά συμβάντα του τελευταίου μήνα της γερμανικής κατοχής, στα οποία την πρώτη θέση έχουν αυτά του Μελιγαλά.

Ας δούμε πιο συγκεκριμένα πως κύλησαν τα γεγονότα.

Οι Γερμανοί εγκατέλειψαν το Μελιγαλά στις 4-9-1944 και την Καλαμάτα την επομένη. Στις 8 Σεπτεμβρίου ο ΕΛΑΣ αφού περικυκλώνει τον Πύργο εξαπολύει επίθεση, μετά από την άρνηση τού εκεί Τάγματος Ασφαλείας, που βρισκόταν υπό την Διοίκηση του ταγματάρχη Κοκκώνη, να παραδοθεί. Στις μάχες που ακολούθησαν ο Κοκκώνης σκοτώνεται, αλλά οι ταγματασφαλίτες συνεχίζουν να μάχονται για 48 ολόκληρες ώρες. Γύρω στους 250 κατόρθωσαν να διαφύγουν και να φτάσουν στην Πάτρα, ενώ περίπου 120 σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν.

Ταυτόχρονα, στις 9 Σεπτεμβρίου 1944, ο ΕΛΑΣ πραγματοποίησε επίθεση στην Καλαμάτα και την κατέλαβε, μετά από ολοήμερη μάχη με τον εκεί λόχο ασφαλείας και τη χωροφυλακή. Κατά τις μάχες σκοτώθηκε ο διοικητής του 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Ι. Σέρβος. Της κατάληψης επακολούθησαν συλλήψεις και δολοφονίες.[2]

Οι ταγματασφαλίτες υποχώρησαν προς τους Γαργαλιάνους και προς τον Μελιγαλά, που θεωρούνταν ισχυρό σημείο στηρίγματος τους, αφού τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς είχαν αντιμετωπίσει με επιτυχία τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ, που επιχείρησαν να τον εκπορθήσουν.[3]

Οι αποχωρήσαντες αποτελούνταν από ταγματασφαλίτες αλλά και άμαχο πληθυσμό της Καλαμάτας. Ο αριθμός των κατοίκων του Μελιγαλά έφθανε τις 3.000. Μετά, όμως, από την προσέλευση όσων έφυγαν από την Καλαμάτα και τις γύρω περιοχές, οι εκτιμήσεις ανεβάζουν σε τριπλάσιο τον αριθμό όσων βρίσκονταν εκεί κατά τη διάρκεια της εφόδου των ΕΛΑΣιτών. Είναι ένας, πράγματι μεγάλος αριθμός, ο οποίος δικαιολογεί τις διάφορες μαρτυρίες, που δημιουργούν σύγχυση σε σχέση με τον πραγματικό αριθμό των θυμάτων της σφαγής, που επακολούθησε μετά την εισβολή του ΕΛΑΣ στον Μελιγαλά, δίνοντας την ευκαιρία στους αριθμολάγνους συνηγόρους υπεράσπισης των σφαγών να «ανακαλύπτουν» αντιφάσεις και να «παίζουν» με τους αριθμούς προσπαθώντας να επικαλύψουν την ουσία, που είναι αυτή η απερίγραπτη σφαγή.

Μετά την Καλαμάτα οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ (8ο και 9ο Σύνταγμα) στράφηκαν στον Μελιγαλά τον οποίο και περικύκλωσαν. «Ακολούθησε τριήμερη μάχη αποτέλεσμα της οποίας ήταν να αλωθή η ισχυρότατη θέσις και να σφαγούν όλοι οι υπερασπισταί της. Αλλά και ο ΕΛΑΣ είχε πάνω από 100 νεκρούς».[4] Άλλες αναφορές ανεβάζουν ακόμα περισσότερο τον αριθμό των νεκρών ΕΛΑΣιτών (μεταξύ 120 και 200) και των τραυματιών, από τους οποίους αρκετοί πέθαναν μετά την μάχη, κάτι που είναι βέβαιο πως έπαιξε ρόλο στη εκδικητική μανία των κομμουνιστών.

Το τί επακολούθησε στη συνέχεια έχει περιγραφεί και επιβεβαιωθεί από πολλές πλευρές (ΕΑΜίτικες και μη) και συνεπώς είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί. Τραυματίες που βρίσκονταν στο νοσοκομείο καθώς και όλο το ιατρικό προσωπικό κατακρεουργούνται. Όσοι γλύτωσαν (γυναικόπαιδα και ταγματασφαλίτες) από το πρώτο κύμα εγκληματικής μανίας φυλακίστηκαν σε διάφορους χώρους. Γίνονται καταστροφές και λεηλασίες. Ταγματασφαλίτες και άμαχοι διατάσσονται με χωνιά να αφήσουν τα σπίτια τους ανοικτά και να συγκεντρωθούν σε δύο σημεία, στο Μπεζεστένι (την πανηγυρίστρα του Μελιγαλά) και στο κέντρο της πόλης.

Ντόπιοι αντάρτες του ΕΛΑΣ και πολιτοφύλακες του ΕΑΜ, πήραν αιχμάλωτους κατά ομάδες και τους μετέφεραν στα γύρω χωριά: Μερόπη, Σολάκιο, Ανθούσα, Νεοχώρι, Οιχαλία, Σκάλα, αλλά και μακρύτερα μέχρι τη Μεσσήνη, όπου και δολοφονήθηκαν μπροστά στους συγκεντρωμένους χωριανούς τους.

Ανάμεσα στους σκοτωμένους υπάρχουν δεκάδες πολυμελείς οικογένειες. Η οικογένεια Αλιφέρη από τα Τσουκαλέϊκα με 7 θύματα, Γρουσουζάκου από το Πεταλίδι με 7 θύματα, Κουτσίκου από τη Μικρομάνη με 8 θύματα, Μυλωνά από το Νεοχώρι με 9 θύματα μεταξύ 20 και 70 ετών, Σγουμπόπουλου από τη Μερόπη με 5 θύματα από 24 έως 85 ετών.

Σε 300 ανέρχονται οι σφαγιασθέντες κάτοικοι του Μελιγαλά. Αρκετές είναι οι οικογένειες και στο Μελιγαλά που έχασαν πάνω από ένα μέλος τους. Το Κοπανάκι είχε το λιγότερο 75 θύματα, το Διαβολίτσι 50, και τα μικρά χωριά Νεοχώρι και Μερόπη, 55 και 15 αντίστοιχα. Τουλάχιστον 60 χωριά και κωμοπόλεις της Άνω Μεσσηνίας είχαν πάνω από 10 θύματα.

Δέκα οκτώ άτομα που είχαν διαφύγει από τη κατειλημμένη Καλαμάτα, οδηγούνται πίσω και αφήνονται να λυντσαριστούν, στις 17 Σεπτεμβρίου. Τα πτώματα τους κρεμάστηκαν στην κεντρική πλατεία της πόλης.

Οι σφαγές διήρκεσαν τέσσερα εικοσιτετράωρα. Οι περιγραφές είναι ανατριχιαστικές. Οι σκοτωμένοι δεν ρίχτηκαν μόνο στην γνωστή «πηγάδα» αλλά και σε άλλα πηγάδια που υπήρχαν στην περιοχή.

Αυτοί που κατακρεουργήθηκαν δεν ήταν μόνο ταγματασφαλίτες αλλά και άμαχοι, τις εκτελέσεις δεν τις έκαναν αδέσποτα στοιχεία της περιοχής, αλλά αντάρτες με την έγκριση του Βελουχιώτη, οι φόνοι δεν ήταν τυχαίες αυτοδικίες, αλλά οργανωμένες εκτελέσεις.[5] Η σφαγή ήταν προμελετημένη όπως επιβεβαιώνουν στελέχη του ΕΑΜ Μεσσηνίας «…τόσον ο Άρης όσον και ο Κουλαμπάς έβαλαν πόστα τα στελέχη του ΕΛΑΣ γιατί δεν «εξετελέσθησαν όλοι επί τόπου, αλλά τους έπιασαν ζωντανούς. […] Ο Άρης και οι αντιπρόσωποι του κόμματος Κουλαμπάς και Ν. Μπελογιάννηςείχαν πάρει την απόφασιν. Όλοι έπρεπε να εκτελεσθούν…».[6] Ο δε Βελουχιώτης όταν, μεταξύ των κρατουμένων, ανεγνώρισε τον χωροφύλακα Χαράλαμπο Κουτσόγιαννη από τη Στερεά Ελλάδα «…διέταξε έναν αντάρτη και τον πήρε…»

Η επίσημη λίστα καταγράφει 1.144 ονόματα, ενώ άλλες πηγές αναφέρουν ότι «Στον Μελιγαλά, 1.400 άντρες, γυναίκες και παιδιά και περίπου 50 αξιωματικοί των ΤΑ σφαγιάστηκαν».[7] Υπάρχουν ακόμα αναφορές που μιλούν για 1.700 ή για 2.000 και παραπάνω.

Είναι γεγονός πως η θέση ήταν ιδιαίτερα οχυρή και η κατάληψη της θα απαιτούσε χρόνο και πολλές επιχειρήσεις εκ μέρους του ΕΛΑΣ. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ρίχτηκαν στη μάχη εφεδρείες. Ως προς τον τρόπο με τον οποίο έγινε η κατάληψη της κωμόπολης υπάρχει μία εκδοχή πως έγινε κατόπιν προδοσίας. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.

Οι αποτυχημένες προσπάθειες των κομμουνιστών να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα θα προκαλούσαν γέλια σε άλλες περιπτώσεις. Ας δούμε, λοιπόν, τι γράφει ένας απ’ αυτούς: «Αιχμάλωτοι στη φονική αυτή μάχη δεν ήταν δυνατόν να υπάρξουν. Οι ταγματασφαλίτες πετσοκόφτηκαν μαχόμενοι ως την τελευταία στιγμή από θέση σε θέση. Τα σώματά τους ρίχτηκαν με ανάθεμα για το αδικοχυμένο αίμα από τους βασανισμένους κατοίκους της περιοχής στην περιλάλητη πηγάδα».[8] Στην συνέχεια, ο ίδιος, κατεβάζει και τον αριθμό των σκοτωμένων ΕΛΑΣιτών σε 60 (στρογγυλά! Ούτε ένας παραπάνω, ούτε ένας παρακάτω, σύμφωνα με τις «μετρήσεις» του ανακοινωθέντος του ΕΛΑΣ που ανεβάζει τους νεκρούς του σε 60 και τους ταγματασφαλίτες σε 800.). «Κι ας είχε ο ΕΛΑΣ στη μάχη αυτή τις πιο πολλές απώλειες: 60 νεκρούς και 150 τραυματίες». Είναι φανερό πως στους 800 συμπεριλαμβάνονται και κάποιοι από τους σφαγιασθέντες μετά την κατάληψη του Μελιγαλά.

Η έλλειψη συμφωνίας ανάμεσα στους κομμουνιστές για τον τρόπο με τον οποίο αλώθηκε ο Μελιγαλάς είναι χαρακτηριστική: «Όταν όμως από το ύψωμα ακούγεται μια ριπή των ανταρτών προς τα μέσα, στο Μελιγαλά, αμέσως αρχίζουν να χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών και ν’ ανεμίζουν στον αέρα κάτασπρα σεντόνια. Ο Μελιγαλάς έπεσε…».[9] Όπου, πάει περίπατο το «μαχόμενοι από θέση σε θέση». Αν, μάλιστα, ισχύει και το ότι απελευθερώθηκαν 200 ΕΑΜίτες που κρατούνταν αιχμάλωτοι (ενώ θα μπορούσαν να έχουν σφαγιασθεί από τους ταγματασφαλίτες), τότε η αγριότητα των ΕΛΑΣιτών, που συναγωνίστηκε και ξεπέρασε κατά πολύ αυτή των αντιπάλων τους, βρίσκεται σε ακόμα πιο απομακρυσμένο σημείο από αυτό της αντεκδίκησης ή των αντιποίνων.

Αν για τους κομμουνιστές τα όσα διαδραματίστηκαν είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από καταισχύνη, για δε τους εθνικόφρονες αφορμή για να επιδείξουν την αγριότητα των αντιπάλων τους (όπου προφανώς σ’ αυτή την περίπτωση υστέρησαν), όσοι μπορούν να αντιληφθούν την βαθύτερη ουσία αυτών των αποτρόπαιων καταστάσεων, διαπιστώνουν τι σημαίνει εξουσία, μανία για κυριαρχία, φανατισμός, ανελευθερία, απανθρωπιά.

Και φυσικά όλα αυτά έγιναν και πάλι χωρίς κάποιο ουσιαστικό αντίκρισμα, όπως π.χ. την κατάληψη της εξουσίας από τον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Επειδή είναι γνωστό πως όλο αυτό το εγκληματικό όργιο βοήθησε στο να επιταχυνθεί και να εφαρμοσθεί η συμφωνία της Καζέρτας, την οποία το ΚΚΕ έκανε αποδεκτή χωρίς επιφύλαξη (εκτός από τον Δεσποτόπουλο, ο οποίος τελικά απέσυρε τις αντιρρήσεις του). Αλλά και οι προηγούμενες συμφωνίες ουσιαστικά αποδεχόντουσαν την ανασυγκρότηση του κράτους μέσα από την κυβέρνησης εθνικής ενότητας, στην οποία θα συμμετείχε το ΚΚΕ.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την συμφωνία της Καζέρτας, που τροποποιούσε το βρετανικό Σχέδιο «Μάνα», θα στέλνονταν έλληνες υπουργοί σε διάφορες «ευαίσθητες» περιοχές. Δινόταν προτεραιότητα στην Πελοπόννησο όπου θα στελνόταν εκπρόσωπος της κυβέρνησης μαζί με βρετανούς κομάντο, την δε Πάτρα θα καταλάμβαναν βρετανικά στρατεύματα. Ο ΕΛΑΣ θα τελούσε υπό τις άμεσες διαταγές του στρατηγού Σκόμπυ. Στην περιοχή (που ανήκε στον ΕΛΑΣ θα διοριζόταν στρατιωτικός διοικητής από το Γ.Σ. του ΕΛΑΣ τον οποίο θα ενέκρινε η ελληνική κυβέρνηση και θα ήταν κάτω από τις διαταγές του Σκόμπυ. Όπως γράφει ο Σαράφης είχε γίνει σαφές πως ο Βελουχιώτης δεν ήταν ανεκτός ως διοικητής. Η συμφωνία της Καζέρτας ήταν σαφής παράδοση των πόλεων χωρίς κάποιο αντάλλαγμα, παρά μόνο τηνεπιβεβαίωση της συμμετοχής στην διαχείριση της εξουσίας.

Είναι λογικό να αναρωτηθεί κάποιος «για ποιο λόγο έγινε όλο αυτό το μακελειό;». Η απάντηση που δίνουν οι εθνικόφρονες είναι πως ο ΕΛΑΣ ήθελε να πάρει με πλάγιο τρόπο την εξουσία και να έχει στο χέρι την κυβέρνηση. Ισχυρίζονται, μάλιστα, πως αν δεν υπήρχε η αντίσταση των ταγμάτων ασφαλείας η επικράτηση τους ΕΛΑΣ θα ήταν ολοκληρωτική.

Τα πραγματικά, όμως, περιστατικά δεν αποδεικνύουν κάτι τέτοιο. Αν ο ισχυρισμός αυτός είναι αλήθεια τότε για ποιο λόγο το ΚΚΕ να υπογράψει την Συμφωνίας της Καζέρτας, όπου ο ΕΛΑΣ υπαγόταν άμεσα στην αγγλική διοίκηση; Δεν θα μπορούσε να αντιτάξει τις δυνάμεις του και να απαιτήσει αυτό που (υποτίθεται πως) επιδίωκε, αφού ήταν σίγουρο πως καμία δύναμη δεν μπορούσε να το σταματήσει εκείνη τη στιγμή; Κάτι τέτοιο δεν έγινε.

Επομένως, είναι προφανές πως το ΚΚΕ έδρασε ως κρατικός παράγων που ανταγωνίστηκε με τα τάγματα ασφαλείας στο κατά πόσον θα φανεί πιο υποτακτικός στους νόμιμους ιδιοκτήτες του κράτους. Έτσι παρέδωσε σαν καλό παιδί (στον εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης και τους βρετανούς κομάντο) τις «κατακτήσεις» του.

Η προθυμία του ΕΛΑΣ στην εφαρμογή της Συμφωνίας υπήρξε άμεση. Η υποτακτικότητα του Βελουχιώτη στην αντιπροσωπεία της κυβέρνησης υπό τον Π. Κανελλόπουλο είναι χαρακτηριστική και θυμίζει το ρητό: Αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω! «Οφείλω να παραδεχθώ, ότι ο αδίστακτος εις αιματηράς πράξεις Άρης Βελουχιώτης εσταμάτησεν από της αφίξεώς μου εις την Πελοπόννησον (27 Σεπτεμβρίου 1944) και της συναντήσεώς μου μετ’ αυτού, τας εκτελέσεις και τας σφαγάς».[10]

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1944, ημέρα υπογραφής αυτής της Συμφωνίας ο ΕΛΑΣ είχε ήδη καταλάβει τους Γαργαλιάνους ακολουθώντας την ίδια διαδικασία σφαγών που είχε προηγηθεί στο Πύργο, την Καλαμάτα και τον Μελιγαλά. Οι τελευταίες «επιχειρήσεις» έγιναν στην Πύλο ένα περίπου εικοσιτετράωρο πριν από τον ερχομό του Π. Κανελλόπουλου (27 Σεπτεμβρίου) που συνέπεσε με την πολιορκία της Τρίπολης από τον ΕΛΑΣ.

Εκεί τα τάγματα ασφαλείας, που τελούσαν υπό την διοίκηση του συνταγματάρχη Διον. Παπαδόγκωνα, παραδόθηκαν τελικά στις 29 Σεπτεμβρίου σε αντιπροσωπεία της κυβέρνησης εθνικής ενότητας υπό τον Π. Κανελλόπουλο, παρουσία των Άγγλων και του ΕΛΑΣ (Τσικλητήρας και Παπαγεωργίου).

Αξιοσημείωτη πάντως είναι η δήλωση του Παπαδόγκωνα κατά την παράδοσή του: «Εύχομαι να φθάση η ημέρα της απολογίας μου δια να δηλώσω τις πταίει και πόσον κατεπατήθη ο έντιμος στρατιώτης Παπαδόγκωνας. Εξ όλων των σημείων, τολμώ να το είπω, από τους πολιτικούς και στρατιωτικούς κύκλους Αθηνών, Καΐρου και περί τον Βασιλέα είχομεν συνεχώς την ενθάρρυνσιν ότι η αποστολή μας είναι πατριωτική, να προβαίνομεν αδιστάκτως εις την εκτέλεσιν υψίστου πατριωτικού έργου εναντίον της απειλής του κομμουνισμού. Δεν μπορώ αυτήν την στιγμήν να αναφέρω και το όνομα του ατόμου, το οποίον υπήρξε σύνδεσμός μας. Κατά την στιγμήν της δίκης μου θα μιλήσω ανοικτά δια να μάθη ο κόσμος την αλήθειαν».[11] Όντας υπόλογος μεταφέρθηκε στην Αθήνα όπου κατά τα Δεκεμβριανά σκοτώθηκε από αδέσποτη(;) σφαίρα.

«[…] Η πολιορκία της Τριπόλεως κατόπιν διημέρου αγωνιώδους παρεμβάσεώς μου, ελύθη ομαλώς δια της παραδόσεως του ισχυρού υπό τον συνταγματάρχην Παπαδόγκωνα Τάγματος Ασφαλείας. Ο αρχηγός του Τάγματος και όλοι οι αξιωματικοί εστάλησαν, φέροντες τα ατομικά των όπλα.[…] Το βαρύ αιματηρόν επεισόδιον του Μυστρά, όπου είχε καταφύγει άλλο Τάγμα Ασφαλείας, εσημειώθη, αφού πλέον, απελευθερωθείσης της πρωτευούσης, κατηυθυνόμην ή και είχα φθάσει εις τας Αθήνας. Αφορμή άλλως τε, τούτου υπήρξε το γεγονός, ότι επεχείρησεν το Τάγμα, παρά την διαταγήν που είχα εκδώσει, όπως μείνει ακίνητον όπου ευρίσκετο, να μετακινηθή, πράγμα το οποίον εξεμεταλλεύθησαν οι Ελασίται δια να μη σεβασθούν και την προς αυτούς εκδοθείσαν διαταγήν αποχής από κάθε ένοπλον ενέργειαν».[12]

Εκτός από την Τρίπολη, οι δυνάμεις των ταγμάτων ασφαλείας είχαν συμπτυχθεί πλέον στην Πάτρα και την Κόρινθο. Στην Πάτρα οι ταγματασφαλίτες εγκατέλειψαν τους 350 γερμανούς που βρίσκονταν εκεί (οι οποίοι μετακινήθηκαν με πλοιάρια στη Στερεά Ελλάδα δύο μέρες μετά) και παραδόθηκαν στην νόμιμη εξουσία. Ακολούθησε θριαμβευτική είσοδος στην πόλη του Κανελλόπουλου, με την συνοδεία του πειθήνιου Βελουχιώτη. Στις 9 Οκτωβρίου 1944 εκκενώθηκε και η Κόρινθος.

Με αυτό τον τρόπο έληξε ένα ακόμα μακελειό. Εδώ χρειάζεται να γίνει αναφορά στο ότι οι πρώτοι που προώθησαν την άποψη για τον «προδοτικό» ρόλο των ταγμάτων ασφαλείας ήταν οι Άγγλοι. Οι ΚΚΕδες είναι που την υιοθέτησαν με πάθος. Παρ’ όλα αυτά οι εγγλέζοι τα στήριξαν και τα χρηματοδότησαν κατά την διάρκεια της κατοχής. Ιδιαίτερη μνεία για τα τάγματα ασφαλείας υπάρχει στην συμφωνία της Καζέρτας όπου ορίζεται ότι: τα τάγματα ασφαλείας θα θεωρηθούν ως εχθρικοί σχηματισμοί, εκτός εάν παραδοθούν. Επομένως, μόνο ανόητοι θα μπορούσαν να πιστέψουν πως οι Άγγλοι και οι εξουσιαστές του ελλαδικού χώρου θα άφηναν ανοιχτό το έδαφος στο ΚΚΕ, μετά την απελευθέρωση. Προφανώς αυτό το γνώριζε και το ίδιο το κόμμα πολύ καλά.

Εδώ, λοιπόν, γίνεται φανερό το εξουσιαστικό παιχνίδι όλων των πλευρών για μια καλύτερη θέση μέσα στο υπό ανασυγκρότηση κράτος, (που όμως προκάλεσε τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων) αποδείχνοντας πως η εξουσία σε κάθε της μορφή είναι απεχθέστατη και αντιανθρώπινη.

Ας σημειωθεί το γεγονός πως από τις 30 Αυγούστου έως τις 27 Σεπτεμβρίου 1944 ο ΕΛΑΣ δεν πραγματοποίησε, στο Μωρηά, καμία επίθεση εναντίον των γερμανικών στρατευμάτων, που βρισκόντουσαν εκείνο το διάστημα σε κατάσταση απαγκίστρωσης. Είναι προφανές ότι αυτή δεν ήταν μια πρωτοβουλία του Γενικού Στρατηγείου. Υπήρχαν εντολές άνωθεν που ακολουθούσαν συμφωνίες, οι οποίες είχαν γίνει «κάτω από το τραπέζι» για την ασφαλή αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων, τουλάχιστον για μια ορισμένη περίοδο και σε σχέση με ορισμένες «επίμαχες» περιοχές.

Εξετάζοντας από την ουσιαστική τους σκοπιά τα γεγονότα στο Μελιγαλά –αλλά και αλλού– δεν θα σταθούμε στην αριθμητική προσέγγιση των θυμάτων για να εκτιμηθεί το μέγεθος της κτηνωδίας. Και πολύ λιγότεροι να ήταν οι σφαγιασθέντες πάλι η ουσία παραμένει ίδια. Σημασία έχει, πέρα από οποιαδήποτε προσθαφαίρεση νεκρών και σκοπιμότητες που κρύβονται ή προωθούνται, το ότι δολοφονήθηκαν με τον πλέον βάρβαρο τρόπο (κλαδευτήρια, μαχαίρια κ.λπ.) άνδρες γυναίκες και παιδιά αντιπάλων, οι οποίοι είχαν επίσης αιχμαλωτισθεί. Η κτηνωδία εθριάμβευσε!

Αυτό που ισχύει, για όσους θέλουν να δημιουργήσουν έναν κόσμο ελευθερίας, που δεν μετρούν την νίκη ή την επιτυχία τους με σωρούς πτωμάτων από υπαρκτούς ή ανύπαρκτους εχθρούς, είναι το ότι αν ο σεβασμός προς τους άμαχους είναι ύψιστη υποχρέωση, τότε υπέρτατος σεβασμός οφείλεται και προς τους αιχμαλώτους, όποιοι κι αν είναι. Επειδή η αιχμαλωσία είναι το τέλος του πολέμου γι’ αυτόν που την υφίσταται. Είναι, πλέον, και αυτός άμαχος και μάλιστα πιο ευάλωτος, αφού είναι και αιχμαλωτισμένος.

Η σφαγή στον Μελιγαλά δεν αποτελεί ούτε τίτλο τιμής, ούτε γεγονός για το οποίο μπορεί να νοιώσει κάποιος περηφάνια και χαρά. Είναι ένα συμβάν που βάθυνε ακόμα περισσότερο τα χαντάκια, όπου θα θάβονταν χιλιάδες άνθρωποι και θα κυλούσαν ποταμοί αίματος, τα επόμενα 5 χρόνια. Μια ακόμη θυσία στο Μολώχ του κράτους και της κυριαρχίας. Τα δύο πρόσωπα της εξουσίας συγκρούστηκαν και το ένα αποδείχτηκε πιο αποτρόπαιο από το άλλο.

Ως αναρχικοί δεν έχουμε να επιχαίρουμε για την εκδικητική μανία της μιας πλευράς προς την άλλη. Επειδή, όταν λέμε ότι είμαστε ενάντια σε κάθε εξουσία το εννοούμε…

Συσπείρωση Αναρχικών

Παραπομπές

1. Σ. Σαράφη, Ο ΕΛΑΣ.

2. Δ. Χαριτόπουλου, Άρης ο Αρχηγός των ατάκτων τόμος Α΄.

3. Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 23/5/1964, σ.5.

4. Σολ. Γρηγοριάδη, Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδος 1941-1967, τόμος Β΄.

5. Σ. ΞΙΑΡΧΟΣ, Η αλήθεια για τον Μελιγαλά.

6. Γιάννη Καραμουζούνη, Πατριώτες και προδότες στο Μωριά, Τρίπολις 1950.

7. Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού.

8. Γιάννη Γ. Χατζηπαναγιώτου (Καπετάν Θωμά), Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ.

9. Κ. Μπρούσαλη, Η Πελοπόννησος στο πρώτο αντάρτικο.

10. Π. Κανελλόπουλος, Τα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου.

11. Η. Παπαστεριόπουλου, Ο Μωρηάς στα Όπλα.

12. Π. Κανελλόπουλος, Τα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου.

……………………………………………………………………………………………………………………

 

http://anarchypress.wordpress.com/2012/09/13/%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5-%CE%BB-%CE%B1-%CF%83-%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%BA/

http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2012/09/18/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%AC%CF%80%CE%BF%CF%88%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BC%CE%B5/

Δ. Νανόπουλος: «Ζούμε σε δέκα διαστάσεις, αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε»

Ειδικότερα, όπως αναφέρει ρεπορτάζ του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, ο κ. Νανόπουλος εκτιμά, με βάση μαθηματικές εξισώσεις, ότι είναι δυνατό να υπάρχουν δέκα εις την πεντακοσιοστή σύμπαντα,σύμφωνα με τη θεωρία της Υπερσυμμετρίας (SUSY) και των Υπερχορδών, η οποία προβλέπει ότι, εκτός από τις γνωστές τέσσερις «μεγάλες» διαστάσεις -τρεις του χώρου (μήκος, πλάτος, ύψος) και ο χρόνος- υπάρχουν ακόμα έξι ή επτά, που βρίσκονται «διπλωμένες» σε τρομερά μικρό χώρο, ανεβάζοντας σε 10 ή 11 τον συνολικό αριθμό των διαστάσεων. «Ζούμε σε δέκα διαστάσεις, αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε», είπε χαρακτηριστικά.

Η θεωρία του πολυσύμπαντος ή των πολλών παράλληλων συμπάντων έχει διάφορες εκδοχές, μια από τις οποίες προωθεί σθεναρά ο κ. Νανόπουλος, ο οποίος τόνισε όμως ότι μια τέτοια θεωρία έχει νόημα μόνο αν καταστεί δυνατό να αποδειχτεί πειραματικά και σε αυτό μπορεί να βοηθήσει ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN).

Όπως υποστηρίζει ο Έλληνας φυσικός, κάθε επιμέρους σύμπαν (μεταξύ αυτών το δικό μας) μέσα σε αυτό το πολυσύμπαν μπορεί να έχει τους δικούς του ξεχωριστούς φυσικούς νόμους, που ισχύουν μόνο σε αυτό, ενώ στα άλλα σύμπαντα οι νόμοι που τα διέπουν, μπορεί να είναι αφάνταστα διαφορετικοί ή και σχετικά παρόμοιοι, έχουν όμως οπωσδήποτε ως κοινό παρονομαστή τη βαρύτητα. Το ένα σύμπαν «γεννάει» το άλλο, μέσα σε μια αέναη διαδικασία παραγωγής συμπάντων, η οποία, όπως είπε, καταργεί την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου.

Τα άλλα σύμπαντα, τα οποία χαρακτήρισε φυσαλίδες της πραγματικότητας» που απαρτίζουν το πολυσύμπαν, είναι δυνατό να βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους αλλά δεν μπορούν να επικοινωνήσουν. Δεν απέκλεισε όμως ότι είναι πιθανώς δυνατό να γίνει μετάβαση από το ένα σύμπαν στο άλλο. Όλα τα σύμπαντα με τους ιδιαίτερους νόμους τους προκύπτουν κατά βάση από μόνα τους, σαν μια «τοπική μετάλλαξη» του χώρου σε ένα προϋπάρχον σύμπαν. Ο κ. Νανόπουλος δεν απέκλεισε μάλιστα ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας τολμηρές υποθέσεις ότι κάποια σύμπαντα θα μπορούσαν π.χ. να αποτελούν δημιούργημα ενός «χάκερ» σε κάποιο άλλο σύμπαν. Επεσήμανε ότι, αν τελικά αποδειχτεί η θεωρία του πολυσύμπαντος, τότε «θα καταλαβαίνουμε τον μηχανισμό παραγωγής συμπάντων», οπότε, όσο κι αν ακούγεται εξωφρενικό, «είναι πιθανό στο μέλλον να δημιουργηθεί ένα σύμπαν στο εργαστήριο».

Ακόμα, ανέφερε ότι δεν αποκλείεται το σύμπαν που ζούμε τώρα, να δημιουργηθεί ξανά ακριβώς το ίδιο στο μέλλον, ενώ το τωρινό σύμπαν μας θα μπορούσε να είναι το νιοστό από το παρελθόν, να έχει δηλαδή ήδη προϋπάρξει πολλές φορές. Ωστόσο, κατέστησε σαφές ότι είναι νωρίς ακόμα για να επιβεβαιωθούν τέτοιες υποθέσεις, πρόσθεσε όμως ότι τελικά αποτελούν λογικές συνέπειες της ευρύτερης θεωρίας του πολυσύμπαντος, που θα έπρεπε κανείς να ακολουθήσει και να διερευνήσει.

Σύμφωνα με τον ίδιο, το σύμπαν που βλέπουμε (της ορατής ύλης) και το οποίο έχει ηλικία 13,7 δισεκατομμυρίων ετών, δεν είναι παρά το 4%, καθώς το υπόλοιπο είναι αόρατο, αποτελούμενο κατά 23% από «σκοτεινή ύλη» και 73% από «σκοτεινή ενέργεια». Υπολογίζεται ότι μόνο στο δικό μας σύμπαν υπάρχουν περίπου 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες και κάθε ένας από αυτούς έχει περίπου 100 δισεκατομμύρια ήλιους, γύρω από τους οποίους περιφέρεται ένας τεράστιος αριθμός πλανητών. Ο κ. Νανόπουλος είπε ακόμα ότι ο ήλιος κάποτε θα «σβήσει», όμως το σύμπαν μας, που συνεχώς διαστέλλεται, είναι «ανοιχτό», συνεπώς ποτέ δεν θα «πεθάνει», ενώ είναι πιθανό να κάνει «μετάβαση» σε ένα άλλο σύμπαν-φυσαλίδα.

Επιτιθέμενος στους υπέρμαχους της «ανθρωπικής Αρχής» (που λένε ότι το σύμπαν είναι «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα των ανθρώπων), αντέτεινε ότι «δεν του καίγεται καρφάκι του σύμπαντος για εμάς», ενώ χαρακτήρισε τη θεωρία του πολυσύμπαντος «το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της τελεολογίας». Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, διευκρίνισε ότι δεν έχει χάσει το νόημα της η αναζήτηση μιας «ενοποιημένης θεωρίας του παντός» στην Φυσική, όμως δεν θα αφορά παρά μια λύση μοναδική για το δικό μας σύμπαν και τίποτε περισσότερο.

Απαντώντας σχετικά με τις φιλοσοφικές προεκτάσεις της θεωρίας του πολυσύμπαντος, είπε ότι παραπέμπει σε «ένα νέο Διαφωτισμό» που ανοίγει νέους δρόμους για την ανθρωπότητα, ενώ αρνήθηκε ότι υπάρχουν φραγμοί και όρια στις δυνατότητες του ανθρώπινου νου να συλλάβει την πραγματικότητα του σύμπαντος, εκτός από τα αναπόφευκτα ποσοτικά όρια στη συσσώρευση γνώσης στο μυαλό του ανθρώπου. Όμως γι’ αυτό, όπως είπε, υπάρχουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές ως συμπαραστάτες μας, ενώ στο μέλλον η σχέση τους με τους ανθρώπους θα μπορούσε να γίνει ακόμα πιο στενή. Αρνήθηκε επίσης ότι συσσωρεύοντας ολοένα περισσότερες γνώσεις, οι άνθρωποι χάνουν τη σοφία τους. Παράλληλα, συμφώνησε με τις εκτιμήσεις άλλων επιστημόνων ότι η Γη αργά ή γρήγορα «δύσκολα θα αντέξει» στα προβλήματά της, γι’ αυτό είναι ανάγκη να προετοιμαστεί η μετοίκηση της ανθρωπότητας σε άλλους πλανήτες.

Όσον αφορά στον CERN, δήλωσε ότι πλέον «δουλεύει ρολόι», αν και οι φυσικοί που αναλύουν τις συγκρούσεις των σωματιδίων, είναι αναγκασμένοι «να ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα». Πάντως, σε προηγούμενη ομιλία του στην Αθήνα, είχε δηλώσει ότι αν τελικά τα πειράματα του CERN δεν φέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αποτυγχάνοντας να βρουν νέα σωματίδια και να επιβεβαιώσουν πειραματικά την υπερσυμμετρία, τότε «αυτό θα αποτελέσει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για τη Φυσική, θα προκαλέσει μια μεγάλη κρίση», καθώς θα σημαίνει, όπως είχε πει χαρακτηριστικά, ότι «πήραμε λάθος δρόμο».

Τέλος, αναφερόμενος σε πρόσφατο δημοσίευμα του περιοδικού «Nature», που θεωρεί πιθανή την κατάρρευση της θεωρίας της υπερσυμμετρίας, επειδή τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των πειραμάτων του CERN δεν την επιβεβαιώνουν, ο έλληνας φυσικός χαρακτήρισε υπερβολική και πρόωρη μια τέτοια εκτίμηση.

http://tvxs.gr/news/sci-tech/%CE%B4-%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%C2%AB%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CE%B5-%CE%B4%CE%AD%CE%BA%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%C2%BB

Πώληση βιβλίων, χαρτικών και άλλων ειδών απο σχολεία, σχολές & φροντιστήρια ξένων γλωσσών

Τα τελευταία χρόνια ιδιωτικά σχολεία, σχολές και φροντιστήρια ξένων γλωσσών και εκδότες κυρίως ξενόγλωσσου σχολικού βιβλίου, αρχικά για να αυξήσουν τα κέρδη τους και τελικά να διατηρήσουν ή να ανακόψουν την οικονομική πτώση, στρέφονται στην απευθείας διάθεση στους μαθητές τους βιβλίων, χαρτικών, σακκιδίων και άλλων ειδών.

Η πράξη αυτή είναι παράνομη και υπάρχει σχετική γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (βλέπε παρακάτω). Η παρανομία καταρχήν έγκειται στο γεγονός πώς οι ιδιοκτήτες σχολείων και σχολών παραβιάζουν το νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας των επιχειρήσεων τους, που ίδρυσαν και αδειοδοτήθηκαν με σκοπό την παροχή εκπαιδευτικών και μορφωτικών υπηρεσιών. Ο αθέμιτος ανταγωνισμός, η κατευθυνόμενη πώληση, η παράνομη διακίνηση και άλλες περιπτώσεις, που προκαλούνται απο την παράνομη αυτή διαδικασία είναι επίσης πράξεις που επισύρουν ποινές και στοιχειοθετούν αποζημιώσεις για όσουν ασκούν εμπορική δραστηριότητα και βλάπτονται άμεσα.

Πρέπει όμως να επισημάνουμε όμως πως η διαδικασία πώλησης βιβλίων και σχολικών ειδών σε σχολεία και φροντιστήρια έχει ή μάλλον δεν έχει σχέση με την ηθική και καταδικνύει μία σαφέστατη αντικοινωνική συμπεριφορά, με βραχυπρόθεσμα οφέλη για τον παραβάτη και τους συνεργούς του, αλλά μακροχρόνιες συνέπειες για τους οικονομικά και ηθικά θιγόμενους, κυρίως ιδιοκτήτες βιβλιοπωλείων. 

 

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΒΟΗΘΗΤΙΚΟΥ ΕΠΟΠΤΙΚΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ

ΑΔΑ: 4ΑΣΒΟΡΡΕ-ΗΣΛ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Αριθμός Γνωμοδοτήσεως 336/2010

ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Β’ ΤΑΚΤΙΚΗ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συνεδρίαση της 14ης Οκτωβρίου 2010

Σύνθεση: (…)

Αρ. Ερωτήματος: Α.Π. 2159/Δ5/2010 του Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, Διεύθυνση Ιδιωτικής Εκπαίδευσης, Τμήμα Γ’ Φροντιστηρίων, του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.

Περίληψη ερωτήματος: Ερωτάται αν επιτρέπεται η πώληση εποπτικού βοηθητικού υλικού, εντύπου ή ηλεκτρονικής μορφής (περιοδικά, φωτοτυπίες, CD, CD-ROM, DVD, κλπ), από τα φροντιστήρια (συμπεριλαμβανομένων και των Κέντρων Ξένων Γλωσσών) στους μαθητές

Επί του ανωτέρω ερωτήματος, που εισάγεται στη Β’ Τακτική Ολομέλεια κατά παραπομπή από το Γ’ Τμήμα του Ν.Σ.Κ., λόγω μείζονος σπουδαιότητος, εν όψει και της 171/2005 γνωμοδοτήσεως του Ε’ Τμήματος που έχει εκδοθεί επί παρεμφερούς θέματος, η Β’ Τακτική Ολομέλεια εγνωμοδότησε ως ακολούθως:

I. α) Στα άρθρα 63 παρ.1, 2, και 5, 65 παρ.1 και 3, 66 παρ.1, 68, 69, 70 παρ.1, 71 παρ.1, 74 παρ.1 και 77 του Α.Ν. 2545/1940 «Περί Ιδιωτικών Σχολείων, Φροντιστηρίων και Οικοτροφείων)) (Α’ 287) ορίζονται τα ακόλουθα:

«Άρθρον 63. – Έννοια – Ορισμός.

1. Ως φροντιστήριον υπό την έννοιαν του παρόντος νόμου λογίζεται η εν τω αυτώ χώρω διδασκαλία μαθημάτων εις ομάδα προσώπων πλειόνων ιων πέντε εν συνόλω ή ασχέτως αριθμού ομάδων εις πλείονα των δέκα προσώπων εν συνόλω καθ’ εβδομάδα, προς συμπλήρωσιν και εμπέδωσιν γνώσεων αναγομένων εις τον κύκλον των μαθημάτων της στοιχειώδους, μέσης, ανωτέρας και ανωτάτης εκπαιδεύσεως ή προς εκμάθησιν ξένων γλωσσών ή μουσικής ή γενικών μαθημάτων αναφερομένων εις ελευθέρας σπουδάς, επί τρεις το πολύ ώρας ημερησίως ως προς τας εκ των αυτών προσώπων αποτελούμενος ομάδας.

2. Τα φροντιστήρια διακρίνονται εις: α) Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως …, β) Μέσης Εκπαιδεύσεως …, γ) Ανωτάτης Εκπαιδεύσεως …, δ) Ξένων Γλωσσών …, ε) Μουσικής και στ) ελευθέρων σπουδών, ως λογιστικής, στενογραφίας, εμπορικής αλληλογραφίας κλπ., ζ) Διδασκαλίας της Ελληνικής ως ξένης ή δεύτερης γλώσσας

3….4. …5. Συλλειτουργία και συστέγασις των υπό στοιχ. α’. β’και γ’ της παρ. 2 του παρόντος άρθρου φροντιστηρίων δεν επιτρέπεται. Φροντιστήρια των λοιπών εν τη αυτή παραγράφω κατηγοριών δεν επιτρέπεται να συστεγάζονται ουχί πλείονα των δύο.»

Άρθρον 65. – Όροι και προϋποθέσεις ιδρύσεως.

1. Δεν επιτρέπεται η ίδρυσις φροντιστηρίων άνευ ειδικής αδείας, παρεχομένης υπό του Υπουργού Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας κατόπιν γνωμοδοτήσεως του οικείου Εποπτικού Συμβουλίου, αποφασίζοντος επί σχετικής αιτήσεως του ενδιαφερομένου, υποβαλλομένης προς τον αρμόδιον Επιθεωρητήν.

2.  …3. Με την χορήγησιν αδείας ιδρύσεως δεν δύναται να λειτουργήσει φροντιστήριον άνευ πιστοποιήσεως του οικείου σχολίατρου, περί της καταλληλότητας των αιθουσών διδασκαλίας .

Άρθρο 66. – Ανανέωσις αδείας.

1. Η άδεια ιδρύσεως φροντιστηρίου πρέπει να ανανεούται κατ’ έτος, άλλως παύει ισχύουσα .

Άρθρο 68. – Προσόντα ιδρυτών – Περιορισμοί.

1. Άδεια ιδρύσεως φροντιστηρίων χορηγείται εις φυσικά πρόσωπα κεκτημένα τα δια την κατάληψιν θέσεως δημοσίου εκπαιδευτικού λειτουργού στοιχειώδους ή μέσης εκπαιδεύσεως απαιτούμενα αντίστοιχα προς το είδος του φροντιστηρίου προσόντα, παρέχοντα το δικαίωμα διδασκαλίας εν αυτοίς, ή αντιστοίχους τίτλους σπουδών.

2. Το εν τη παραγράφω 1 του άρθρου 11 του παρόντος νόμου οριζόμενον ασυμβίβαστον ισχύει και ως προς τους ιδιοκτήτας φροντιστηρίων.

3. Το αυτό πρόσωπον δεν δύναται να ιδρύη και διατηρή φροντιστήρια πλείονα του ενός εκ των εν ταις παραγράφοις 2 και 3 του άρθρου 63 του παρόντος νόμου αναγραφομένων ειδών, ουδέ ασχέτου προς την ειδικότητα των σπουδών αυτού.

4. Δεν χορηγείται άδεια ιδρύσεως και λειτουργίας αυτοτελούς φροντιστηρίου εις σύζυγον ή συγγενή εξ αίματος ή αγχιστείας πρώτου βαθμού ιδιοκτήτου ή διευθυντού ιδιωτικού σχολείου ή φροντιστηρίου, οπουδήποτε λειτουργούντος ουδ’ εις σύζυγον ή συγγενή εξ αίματος ή αγχιστείας πρώτου βαθμού δημοσίου εκπαιδευτικού λειτουργού υπηρετούντος εν τη αυτή πόλει, εν η πρόκειται να λειτουργήση το ζητούμενον να ιδρυθή φροντιστήριον.

5. Η χορηγηθείσα εις εν πρόσωπον άδεια προς ίδρυσιν φροντιστηρίου δεν δύναται να μεταβιβασθή εις έτερον πρόσωπον.

6. Εις λειτουργούς ιδιωτικής εκπαιδεύσεως υπηρετούντος εν σχολείοις δεν επιτρέπεται να ιδρύουν και διατηρούν φροντιστήρια.

Άρθρο 69. Αρσις αδείας.

Αι διατάξεις των παρ. 2 και 3 του άρθρου 20 του παρόντος νόμου ισχύουν και ως προς τα φροντιστήρια.

Άρθρο 70. – Προσόντα διδακτικού προσωπικού.

1. Οι διδάσκοντες εν φροντιστηρίοις πρέπει να έχουν τα ειδικά προσόντα τα απαιτούμενα δια τον διορισμόν εις αντίστοιχον θέσιν δημοσίου σχολείου. . .

Άρθρο 71. Δίδακτρα – Μισθοδοσία.

1. Δι’ Υπουργικής αποφάσεως δύναται να ορισθή ανώτατον όριον των καταβαλλομένων διδάκτρων υπό των εις τα φροντιστήρια φοιτώντων .

(Σημειώνεται ότι, με το άρθρο 1 της Αγορανομικής Διατάξεως 4/ 17-5-2010 του Υπουργού Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας (Β’ 745) ορίστηκε ότι τα κάθε είδους Φροντιστήρια … υποχρεούνται να καταθέτουν σε ηλεκτρονική μορφή στη Δ/νση Παρατηρητηρίου Τιμών και Τιμολογίων της ΥΠ Ε Α. της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου το αργότερο μέχρι την 31η Μαΐου εκάστου έτους τιμοκατάλογο των παρεχομένων υπηρεσιών τους).

Άρθρο 74. – Έλεγχος φροντιστηρίων.

1. Ο Υπουργός Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας ασκεί έλεγχον επί της συντελούμενης εκπαιδευτικής και εν γένει μορφωτικής εν τοις Φροντιστηρίοις εργασίας, των προσόντων των διδασκόντων, της επάρκειας του χώρου και της εν γένει καταλληλότητος των αιθουσών διδασκαλίας ως και του νομίμου ή μη της λειτουργίας των …

Άρθρο 77. – Ποιναί

Ο ιδιοκτήτης και το λοιπόν διδακτικόν προσωττικόν των φροντιστηρίων υπόκειται εις τας υπό των διατάξεων των άρθρων 44 και 49 οριζομένας ποινάς επιβαλλόμενος καθ’ ην διαδικασίαν επιβάλλονται τοιαύται εις τους ιδιόκτητος και το προσωπικόν των ιδιωτικών σχολείων».

β) Εξ άλλου, εις το άρθρο 41 του υπό τον τίτλο «Παραβάσεις – Ποιναί»ΣΤ’ Κεφαλαίου (περιλαμβάνοντας τα άρθρα 41-45) του Ν. 682/1977 «Περί Ιδιωτικών Σχολείων Γενικής Εκπαιδεύσεως και Σχολικών Οικοτροφείων»(Α’ 244) ορίζεται ότι:

Άρθρο 41. – Είδη παραβάσεων.

1. Πάσα δί υπαιτίου πράξεως ή παραλείψεως παράβασις των κειμένων διατάξεων περί ιδιωτικής εκπαιδεύσεως εκ μέρους των ιδιοκτητών σχολείων, των διευθυντών και του διδακτικού προσωπικού τούτων, εκάστου εις τον τομέα αρμοδιότητος του, αποτελεί πειθαρχικόν αδίκημα, τιμωρούμενον δια των εν τω επομένω άρθρω προβλεπομένων ποινών.

2. Μεταξύ των παραβάσεων καταλέγονται ιδία:

α).. . ιθ) Πώλησις βιβλίων και γραφικής ύλης εις τους μαθητάς.»

II. Κατά την ενώπιον της Β’ Τακτικής Ολομελείας συζήτηση επί του ως άνω ερωτήματος διεμορφώθησαν δύο γνώμες:

Α. Κατά τη γνώμη της πλειοψηφίας, την οποία αποτέλεσαν ο Πρόεδρος Φ. Γεωργακόπουλος, οι Αντιπρόεδροι Ν. Μαυρίκας, Β. Σουλιώτης και οι Νομικοί Σύμβουλοι Χ. Παπαδόπουλος, Η. Ψώνης, Α. Κλαδιάς, Π. Βαρελάς, Α. Γραμματικός, Κ. Γεωργάκης, Π. Σπανός, Β. Πανταζή, Σ. Χαριτάκη, Ευ. Μπερνικόλα, Α. Κουτούκη, Ν. Πολιτικού (ψήφοι δέκα πέντε, 15), από τις προαναφερθείσες διατάξεις συνάγονται τα ακόλουθα:

1. Η δραστηριότητα που ασκείται από τα φροντιστήρια συνίσταται στην συμπλήρωση και εμπέδωση γνώσεων που ανάγονται στον κύκλο των μαθημάτων της μέσης, ανώτερης, ανώτατης εκπαιδεύσεως, ξένων γλωσσών κλπ. και εκδηλώνεται δια των αντιστοίχων τύπων τους. Η δραστηριότητα αυτή είναι μορφωτικού και εκπαιδευτικού χαρακτήρος. Για την εξασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας των φροντιστηρίων και την εκπλήρωση της μορφωτικής και εκπαιδευτικής αποστολής τους διαγράφεται συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο για την ίδρυση και τη λειτουργία τους. Ειδικότερα, καθιερώνεται σύστημα διοικητικού ελέγχου που ασκείται από τον Υπουργό Παιδείας, στο οποίο, μεταξύ των άλλων, προβλέπονται η έκδοση ειδικής διοικητικής άδειας για την ίδρυση και λειτουργία τους, ειδικά προσόντα για τον ιδιοκτήτη, τον διευθυντή και τους διδάσκοντες, πλήρης απαγόρευση ή περιορισμός της συλλειτουργίας και συστεγάσεως των φροντιστηρίων Μέσης και Ανώτατης Εκπαιδεύσεως καθώς και άλλοι περιορισμοί που αποβλέπουν στην εύρυθμη λειτουργία τους (σχετ. ΣτΕ. 2185/1991, 1000/2000).

Προς διασφάλιση τηρήσεως του προεκτεθέντος νομικού πλαισίου λειτουργίας των φροντιστηρίων θεσπίζεται σύστημα πειθαρχικής (και ποινικής) ευθύνης και ελέγχου των ιδιοκτητών και του διδακτικού προσωπικού (άρθρο 77) με παραπομπή στις αντίστοιχες διατάξεις που διέπουν τους ιδιοκτήτες, διευθυντές και διδακτικό προσωπικό των ιδιωτικών σχολείων (άρθρα 44-49). Από το σύνολο των διατάξεων αυτών προκύπτει ότι οι εκπαιδευτικές υπηρεσίες που παρέχονται από τα φροντιστήρια προσομοιάζουν προς εκείνες των ιδιωτικών σχολείων και για την ταυτότητα του λόγου ανάλογοι είναι οι περιορισμοί και οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες τελεί η παροχή των υπηρεσιών αυτών.

Ήδη τα θέματα που αφορούν στα ιδιωτικά σχολεία γενικής εκπαιδεύσεως ρυθμίζονται με το ν.682/1977, στις διατάξεις του οποίου (άρθρα 41-45) δέον να θεωρηθεί ότι παραπέμπει πλέον το άρθρο 77 Α.Ν. 2545/1940 (Σ.τ.Ε. 1608/1995 επτ, 821/2006). Μεταξύ των προβλεπομένων στον ν.682/1977 παραβάσεων καταλέγεται και η πώληση βιβλίων και γραφικής ύλης εις τους μαθητές, για την οποία προβλέπονται πειθαρχικές κυρώσεις.

2. Εν όψει του προειρημένου σκοπού και αντικειμένου των φροντιστηρίων, που συνίσταται, στη διδασκαλία μαθημάτων, όπως περιοριστικώς αναφέρονται στο άρθρο 63 του νόμου, αλλά και του όλου νομοθετικού πλαισίου που διέπει αυτά, οποιαδήποτε άλλη μη εκπαιδευτικού και μορφωτικού χαρακτήρα δραστηριότητα, όπως η διάθεση εποπτικού κλπ. υλικού με αντάλλαγμα, κείται εκτός του πλαισίου τούτου και στερείται νομιμότητος. Εντεύθεν και η πώληση, η διάθεση δηλ. αντί τιμήματος, εποπτικού βοηθητικού υλικού, εντύπου ή ηλεκτρονικής μορφής, είτε αλλότριας είτε ιδίας παραγωγής – εκδόσεως προς τους μαθητές τους αποτελεί μη επιτρεπτή δραστηριότητα ασυμβίβαστη προς το σκοπό τους, η άσκηση της οποίας δεν είναι νόμιμη και υπόκειται στις κυρώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 42 του ν.682/1977.

Β. Κατά τη γνώμη της μειοψηφίας, που αποτέλεσαν ο Αντιπρόεδρος I. Σακελλαρίου και οι Νομικοί Σύμβουλοι Α. Φυτράκης, Μ. Απέσσος, Α. Καραγιάννης, I. Διονυσόπουλος, Θ. Ψυχογυιός (ψήφοι έξ – 6), κατά τη σαφή έννοια των ως άνω διατάξεων του α.ν. 2545/1940 τα φροντιστήρια, τα οποία ιδρύονται και λειτουργούν κατόπιν αδείας του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, έχουν αποκλειστικό αντικείμενο και σκοπό την παροχή διδασκαλίας σε μαθήματα μέσης, ανώτερης, ανώτατης εκπαιδεύσεως, μουσικής, ξένων γλωσσών κλπ., όπως αυτά περιοριστικούς αναφέρονται στο άρθρο 63 παρ. 1-3 του α.ν. 2545/1940. Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η πώληση από τα φροντιστήρια εποπτικού βοηθητικού υλικού, εντύπου ή ηλεκτρονικής μορφής, ιδίας παραγωγής – εκδόσεως στους μαθητές τους δεν αντίκεινται στις ρυθμίζουσες την ίδρυση και λειτουργία φροντιστηρίων διατάξεις του α.ν. 2545/1940, ούτε αποτελούν ασυμβίβαστον ή κώλυμα για την ίδρυση και λειτουργία αυτών, εφόσον εντάσσονται στην κατ’ άρθρο 63 του ως άνω νόμου εκπλήρωση του διδακτικού σκοπού αυτών.

III. Εν όψει των ανωτέρω, εις το τεθέν ερώτημα προσήκει αρνητική, κατά πλειοψηφία, απάντηση.-

ΘΕΩΡΗΘΗΚΕ Αθήνα, 26/11/2010

 

Kύπρος: από το ‘Όχι του 2004 στο Ναι του 2012

Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

‘Ηταν Φεβρουάριος του 2008, η βραδυά του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο. Είχε γίνει πια σαφές: ο Πρόεδρος του ‘Όχι στο σχέδιο Ανάν, αυτός που διέσωσε το κυπριακό κράτος από την αυτοκατάλυσή του, και την Ελλάδα από τις συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, είχε ηττηθεί και αποκλεισθεί. ‘Ένα βουβό «γιατί;» σχηματίστηκε στο πρόσωπο της γυναίκας, στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου πούμενα, στη Λευκωσία. Με δυσκολία κρατούσε τα δάκρυά της, ώσπου της βγήκε η πίκρα: «Δεν μπορούσαμε βλέπεις. Δεν αντέχουμε να ζήσουμε πάνω από μερικά χρόνια με εθνική αξιοπρέπεια».

 

Το πένθος της Κασσάνδρας στη μορφή της Ελληνίδας, από τότε προϊδέαζε για το δρόμο του αφανισμού που σύντομα θάμπαινε η Ελλάδα με τον εθνικό εξευτελισμό του Μνημονίου, των Παπανδρέου και Σαμαρά, μιας από τις μεγαλύτερες πράξεις συλλογικής προδοσίας της χώρας μας από μέρους των αρχουσών της τάξεων στα διακόσια χρόνια της «ανεξαρτησίας». Από κοντά, αναπόφευκτα, και  η Κυπριακή Δημοκρατία, που δεν απειλείται μόνο από το δικό της Μνημόνιο, αλλά και άλλες πολύ πιο σύνθετες και δύσκολες απειλές σήμερα. Γιατί η μοίρα των δύο κρατών είναι βαθιά και πολλαπλά αλληλένδετη και πάντα, η προσπάθεια των ιθυνόντων στη Λευκωσία και την Αθήνα να παραστήσουν ότι δεν είναι έτσι, όπως τους ζητά πάγια το Λονδίνο και η Ουάσιγκτων, οδήγησε μόνο σε εθνικές τραγωδίες.

 

Πριν από οκτώ χρόνια, η Κυπριακή Δημοκρατία αντιμετώπισε επιτυχώς μια πρόκληση χειρότερη ίσως και από το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας και την εισβολή του 1974, έστω κι αν δεν είχε τον δραματικό χαρακτήρα εκείνων των γεγονότων. Το 1974, η Τουρκία δεν υπήρχε ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να καταλάβει όλη την Κύπρο, γιατί θα τη σταματούσαν οπωσδήποτε η Βρετανία, οι

ΗΠΑ και το Ισραήλ, που την ενθαρρύνουν, την ανέχονται και τη χρησιμοποιούν για τον έλεγχο του νησιού από την ελληνική πλειοψηφία του πληθυσμού του, δεν έχουν όμως την παραμικρή διάθεση να το παραδώσουν στην ‘Αγκυρα. Για λογαριασμό τους πάντα ήθελαν και πάντα θέλουν την Κύπρο, αλλά βέβαια, κοντά στον αυτοκρατορικό βασιλικό, ποτίζεται και η τουρκική γλάστρα. Η αποτυχία των χουντικών να δολοφονήσουν τον Μακάριο, που συμβόλιζε από μόνος του το κυπριακό κράτος και διέθετε τεράστιο παγκόσμιο κύρος, μαζί και η αντίσταση της δημοκρατικής Κύπρου, κυρίως γύρω από την ΕΔΕΚ του θρυλικού «γιατρού» Βάσσου Λυσσαρίδη, δεν επέτρεψε εξάλλου τη μετατροπή από τότε της Κύπρου σε είδος Βοσνίας ή Ανατολικού Τιμόρ, όπως θα προέβλεπε, δεκαετίες αργότερα, το διαβόητο σχέδιο Ανάν.

 

Το 2004, υπό την ηγεσία του Τάσσου Παπαδόπουλου και ανθιστάμενοι σε ένα όργιο ωμών διεθνών πιέσεων (αυτό που ξαναείδαμε πρόσφατα στις ελληνικές εκλογές της 17^ης Ιουνίου),  οι Κύπριοι εκλογείς απέρριψαν με συντριπτική πλειοψηφία το σχέδιο Ανάν, ένα σχέδιο που υποστήριξε με φανατισμό το σύνολο σχεδόν της ιθύνουσας τάξης σε Ελλάδα και Κύπρο, άλλο αν μετά κόντεψαν να βγούνε εκ των υστέρων όλοι «αγωνιστές του όχι». Το Σχέδιο Ανάν ήταν μια πρόκληση ίσως χειρότερη από αυτή του 1974, γιατί προέβλεπε τη διάλυση του δημοκρατικού, κυρίαρχου και ανεξάρτητου κυπριακού κράτους προς όφελος ενός μορφώματος που θα διοικούσαν τρεις ξένοι αξιωματούχοι που θα διόριζε ο ΓΓ του ΟΗΕ, δηλαδή το Λονδίνο, η Ουάσιγκτων και το Τελ Αβίβ, και στο οποίο απαγορευόταν η ύπαρξη μέσων άσκησης κυριαρχίας και αυτοάμυνας! Το σχέδιο Ανάν δεν έδινε την Κύπρο στην Τουρκία, την έκανε την πρώτη, κάπως «αεθνική», αποικία της «αυτοκρατορίας της παγκοσμιοποίησης», όπως πάει να γίνει τώρα η Ελλάδα με τις προβλέψεις των δανειακών συμβάσεων. Και φυσικά, ότι ο κυπριακός λαός θα έδινε με την υπογραφή του, το δικαίωμα δηλαδή να έχει το κράτος του, δεν θα του το ξαναδίνανε πίσω. Σιγά-σιγά θα τον κάνανε και μειοψηφία στη χώρα του, να μην τους ενοχλεί.

 

Τότε, η καταστροφή απεφεύχθη. Αλλά κανένα κράτος στον κόσμο δεν μπορεί να επιβιώσει επί μακρόν, αν η εθνική του αξιοπρέπεια εμφανίζεται αραιά και που, για να χαθεί ξανά μέσα στους μαιάνδρους της διαπλοκής, της ιδιοτέλειας, της εξάρτησης, των μικρών και μεγάλων συμφερόντων, πολιτών και πολιτικών, επιχειρηματιών και εκδοτών, ξένων υπηρεσιών και διεθνών συμφερόντων. Θα τρίζουν σήμερα τα κόκαλα του Τάσσου Παπαδόπουλου, τελευταίου, μαζί με τον «Γιατρό», των «μακαριακών», βλέποντας τον Νίκο Αναστασιάδη, τον άνθρωπο που αγωνίστηκε με συνέπεια και φανατισμό υπέρ του σχεδίου Ανάν, να επιχειρεί τώρα να γίνει Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, του κράτους δηλαδή που εργάσθηκε όσο κανείς άλλος για να καταργήσει, στηριζόμενος στο ΔΗΚΟ, το ίδιο το κόμμα του αείμνηστου Προέδρου και του Σπύρου Κυπριανού. 

 

Σε αντίθεση βέβαια με τους όψιμους, τόσο φανερά καιροσκόπους και τυχοδιώκτες συμμάχους του, στον Αναστασιάδη δεν μπορούμε να προσάψουμε ούτε ασυνέπεια, ούτε καιροσκοπισμό, ούτε δειλία. Αγνόησε κάθε προσωπικό και πολιτικό κόστος, δεν ταλαντεύτηκε ποτέ του, έθεσε την αξιοσημείωτη ενέργεια και τις ικανότητες που διαθέτει στην υπηρεσία των σκοπών που εκείνος νομίζει σωστούς. ‘Εγινε ο «βράχος του Ναι» στο σχέδιο Ανάν το 2004, αγνοώντας το αντίθετο πολιτικό κλίμα που επικρατούσε, αλλά και έφτασε να τριγυρνάει διεθνώς και να καταγγέλλει μαζί με τους ΠΑΣΟΚους του Γιωργάκη τον Παπαδόπουλο για αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, επιτιθέμενος στη χώρα του για λογαριασμό των ξένων. Η άποψή του μπορεί να συνοψισθεί στο σύνθημα «όλα στους ξένους», μια άποψη που δεν είναι βέβαια πολύ πρωτότυπη στον ελληνικό χώρο, ούτε στη νεώτερη Ελλάδα των κοτζαμπάσηδων και των μαυραγοριτών της Κατοχής, ούτε ακόμα και στα αρχαία χρόνια. Εμείς βγάλαμε, στα χρόνια της ρωμαϊκής κυριαρχίας, τον μεγαλύτερο  αρχαίο θεωρητικό της υποτέλειας, τον Αίλιο τον Αριστείδη. Είναι τέτοια η σταθερότητα στις απόψεις του, που φυτρώνει και εκεί που δεν τον σπέρνουν, για να συνηγορήσει υπέρ αυτών, όπως όταν «συμβούλευσε» τον Αντώνη Σαμαρά να αποδεχθεί το Μεσοπρόθεσμο.

 

Για τον Νίκο Αναστασιάδη είναι τώρα η στιγμή του θριάμβου, καθώς βλέπει αυτούς που έκαναν πολιτική καριέρα με το ‘Όχι στο σχέδιο Ανάν, να προσέρχονται και να τον προσκυνούν, αποβλέποντας στα ωφελήματα που πλουσιοπάροχα τους υπόσχεται. Θλίβεται κανείς, υποχρεούμενος να θυμηθεί, δυο χιλιάδες χρόνια μετά, το «Αιδώς Αργείοι». Και τρομάζει, αν δεν είναι «πτωχός τω πνεύματι», με τη Νέμεση που σύντομα θα φέρει η ‘Υβρις. Οι Γάλλοι λένε ότι οι λαοί έχουν τις κυβερνήσεις που τους αξίζουν. Στην περίπτωσή μας, απόγονοι, αν είναι δυνατόν, του λαού που άκουσε τον Επιτάφιο, κινδυνεύουμε σοβαρά να το χάσουμε το κράτος μας, σε Ελλάδα και Κύπρο, αφού αποδείξουμε με τη στάση μας ότι δεν αξίζουμε να το έχουμε.

 

Konstantakopoulos.blogspot.com

 

Δημοσιεύτηκε στην «Ελλάδα αύριο», 10.9.2012 

Οι ελβετικές τράπεζες δεν δίνουν πληροφορίες για τους λογαριασμούς των βουλευτών

κλικ στην εικόνα για να μεγαλώσει

 

Με δύο μήνες καθυστέρηση, δόθηκε στη δημοσιότητα από τη Βουλή η πληροφορία ότι οι Ελβετικές Τράπεζες έστειλαν e mail στη Βουλή και λένε «όχι» στο αίτημά της να ανοίξουν λογαριασμοί Ελλήνων βουλευτών στην Ελβετία. Αίτημα για το οποίο σημειωτέον, είχαν συγκεντρωθεί υπογραφές από τους βουλευτές όλων των κομμάτων, πλην της ΝΔ, με τις οποίες εξουσιοδοτούσαν τις ελληνικές αρχές να ερευνήσουν εάν διατηρούνται αδήλωτοι λογαριασμοί μελών του κοινοβουλίου, στην Ελβετία.

Οι Ελβετικές αρχές απάντησαν στο αίτημα με e mail σημειώνοντας μεταξύ άλλων:

«Όπως ήδη σας έχουμε απαντήσει στα mail μας της 25ης Απριλίου και της 11ης Μαΐου 2012 δεν είναι στη πολιτική των Ελβετικών Τραπεζών να προωθούμε τέτοια αιτήματα στο σύνολο των μελών μας. Τα μέλη του κοινοβουλίου μπορούν απευθείας να έρθουν σε επαφή με τις τράπεζες τους σε περίπτωση που διατηρούν λογαριασμούς στην Ελβετία. Σε κάθε περίπτωση οι Ελβετικές Τράπεζες δεν είναι υποχρεωμένες να επιβεβαιώνουν ότι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο δεν έχει λογαριασμούς σε αυτές. Είναι επίσης γεγονός ότι η πολιτική ορισμένων τραπεζών είναι να μην επιβεβαιώνουν τέτοια αρνητικά αιτήματα».

Υπενθυμίζεται πως το αίτημα του ελληνικού κοινοβουλίου είχε προωθηθεί κατόπιν εκτιμήσεων του Ελληνοελβετού βουλευτή Ιωσήφ Ζησιάδη, πως η συμφωνία της Ελλάδας με την Ελβετία για τη φορολόγηση των εκεί ελληνικών καταθέσεων, καθυστερεί σκοπίμως.

«Οι πιο πολλοί βουλευτές δεξιοί, του ΠΑΣΟΚ, έχουν πάρα πολλά χρήματα εδώ στην Ελβετία-και νομίζω πως τα συμφέροντα δεν είναι να δηλωθούν και να είναι ανοιχτοί οι λογαριασμοί» είχε αναφέρει σε συνέντευξή του ο κ. Ζησιάδης.

Παπαδημούλης: Όλα μένουν στο σκοτάδι…

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, Δημήτρης Παπαδημούλης, με αφορμή την αρνητική απαντητική επιστολή της Ένωσης Ελβετικών Τραπεζών, δήλωσε:

«Παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις και διαβεβαιώσεις των αρμοδίων της κυβέρνησης και της Βουλής, τα ονόματα των Ελλήνων βουλευτών που σε καιρούς Μνημονίου έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό, παραμένουν, προκλητικά, επτασφράγιστο μυστικό.

Η παραμονή επί μήνες στο συρτάρι, των διαδοχικών αρνητικών απαντήσεων της Ένωσης Ελβετικών Τραπεζών, προκαλεί αλγεινή εντύπωση και αναπάντητα ερωτηματικά και απαιτεί εξηγήσεις για τους συνολικούς χειρισμούς των αρμοδίων. Στο σκοτάδι επίσης παραμένουν, χωρίς υπεύθυνη ενημέρωση και κυρίως αποτέλεσμα, οι φήμες για λίστα με ονόματα δεκάδων Ελλήνων πολιτικών οι οποίοι την κρίσιμη περίοδο έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό και η οποία βρίσκεται και ερευνάται (;) από το ΣΔΟΕ.

Η ελληνική κοινωνία απαιτεί και σε αυτό το ζήτημα αλήθεια, διαφάνεια και καταλογισμό ευθυνών και όχι απλώς επικοινωνιακά πυροτεχνήματα για λόγους εντυπώσεων, που οδηγούνται σε φιάσκο».

Το υπουργείο Οικονομικών, η Τράπεζα της Ελλάδος, το ΣΔΟΕ, η Αρχή για την καταπολέμηση του ξεπλύματος μαύρου χρήματος αλλά και τα αρμόδια όργανα του Κοινοβουλίου οφείλουν επιτέλους με ευθύνη και σοβαρότητα, να ανταποκριθούν έμπρακτα σε αυτή την αυτονόητη απαίτηση των Ελλήνων πολιτών».

http://www.eklogika.gr/news/11107

Έκθεση γελιογραφίας σπουδαστών της σχολής Ορνεράκη

ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ

Όλοι  μαζί  μας  τα  φάγανε

Οι  Αχόρταγοι  της  εξουσίας  δεν  έχουν  όνομα,  δεν  έχουν  πατρίδα.  Είναι  όλοι  ίδιοι!!  Τρώνε  χρήματα!!

Δεν  γνωρίζουν  άλλη  γεύση  παρά  αυτή,  γιατί  είναι ….βάρβαροι  και  ψευδεπίγραφοι,  παριστάνοντας  τους  πολιτισμένους.

Ο  Ελληνικός  λαός όμως, που  χαρακτηρίζεται  για  την  ευφυΐα  του,  δεν  «μασάει».

Αυτοί  που  τα  φάγανε  αυτοί  να  πληρώσουν.

Πέρα  απ’ αυτές  τις  ασχήμιες,  υπάρχουν ακόμη πράγματα  ευγενή  και  ιδιαιτέρως  ενδιαφέροντα.   Η έκθεση  μας,  η  έκθεση  των  σπουδαστών  του  Κέντρου  Εφαρμοσμένων  Τεχνών  ΟΡΝΕΡΑΚΗΣ.

Σας  καλούμε  όλους,  να  δείτε  τις  δουλειές  των  νέων  σκιτσογράφων,  των  νέων  παιδιών,  που  θα  διαμορφώσουν  αισθητική  και  θ’  ανεβάσουν  το  πολιτιστικό  επίπεδο  του  λαού  που  οι….. καλοφαγάδες   της  εξουσίας  το  κατέβασαν  στον  πάτο.

 

Εγκαίνια  Τετάρτη  26  Σεπτεμβρίου  στις  7.30μμ

Διάρκεια  έκθεσης  μέχρι  12  Οκτωβρίου

Η  έκθεση  θα  είναι  ανοικτή  από  τις  10πμ  έως  τις  7.30μμ

Διεύθυνση :  Θήρας  19,  πλατεία  Αμερικής

Τηλέφωνο : 2108665611

e-mail : info@ornerakis.gr

url : http://www.ornerakis.gr

Να απαντήσουμε στην πολιτισμική Τουρκοποίηση

του Γιώργου Καραμπελιά

Η προβολή του «Σουλεϊμάν» από τον ΑΝΤ-1 ξεχείλισε το ποτήρι. Τουλάχιστον, σε ό,τι με αφορά, ανακάλυψα έντρομος, από τις επτά η ώρα το απόγευμα μέχρι τις έντεκα το βράδυ, στα ιδιωτικά κανάλια μεγάλης ακροαματικότητας και κατ’ εξοχήν στο Μέγκα και τον Αντένα (αλλά βέβαια δεν μπορούσε να λείψει και ο Άλφα), το τουρκικό κράτος να έχει ήδη καταλάβει τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες της Ελληνικής Δημοκρατίας, χωρίς ακόμα να χρειαστεί να καταλάβει το έδαφος της Ελλάδας.

Ο νεο-οθωμανισμός εισβάλλει στις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες

Κάθε μέρα, ασταμάτητα και συστηματικά, η Τουρκία αιχμαλωτίζει το φαντασιακό, τη διασκέδαση και την αποβλάκωση των Ελλήνων που, αλαλιασμένοι από τα χαράτσια της Μέρκελ, είναι έτοιμοι να παραδοθούν, τουλάχιστον ιδεολογικά, στον Νταβούτογλου και τον Ερντογάν. Και μιλάω για το τουρκικό κράτος, διότι, από την πρόχειρη τηλεθέαση αυτών των εκπομπών, επί δύο ημέρες –κακώς δεν είχα ασχοληθεί ενωρίτερα–, διαπίστωσα πως είναι ειδικά φτιαγμένες ως προπαγανδιστικό όπλο για την επανοθωμανοποίηση των βαλκανικών λαών και των Ελλήνων. Οι Τούρκοι, που παρουσιάζονται σ’ αυτά, ζουν σε μυθικές επαύλεις και διαμερίσματα, οι γυναίκες τους δεν φοράνε φερετζέ ή μαντήλα, οι σειρές απαγορεύεται να μεταγλωττιστούν και μεταδίδονται με ελληνικούς υποτίτλους, ώστε να εθιζόμαστε στην τουρκική γλώσσα, ενώ, όσον αφορά τον Σουλεϊμάν, οι γυναίκες στο χαρέμι κυκλοφορούν σαν πόρνες σε δυτικό πορνείο ή ελληνικό σήριαλ, για να μην ξεφύγουν οι Έλληνες από τα πολιτιστικά τους πρότυπα των τελευταίων δεκαετιών.

Με την προβολή του Σουλεϊμάν κάνουν ένα επί πλέον βήμα. Το πρώτο ήταν ο εθισμός και η αποδοχή, μέσα από δήθεν ανούσιες ιστορίες, όπου οι «καθυστερημένοι» –όπως με πληροφόρησαν φίλοι που γνωρίζουν τα τουρκικά– είναι «Κούρδοι» και οι προοδευμένοι πάντοτε «Τούρκοι». Αφού η αφασική ελληνική κοινωνία, τα πειθήνια όργανα των αφεντικών τους, οι δημοσιογράφοι, το ΕΣΡ και τα κόμματα δεν έβγαλαν τσιμουδιά και πέρασε με επιτυχία το πρώτο κύμα, ήρθε η σειρά για το δεύτερο.

Τώρα πλέον, αφού είχε φροντίσει πρώτα ο ΣΚΑΪ να αποδομήσει, μαζί με όλη την παρέα των Βερέμηδων, την ελληνική ιστορία και το ’21, έρχεται η ώρα να αντικατασταθεί η ελληνική ιστορία από την τούρκικη. Καθημερινά, την ώρα της υψηλότερης τηλεθέασης, η τουρκική ιστορία, εξωραϊσμένη, περνάει στον ελληνικό λαό, έτσι ώστε να εθιστεί σε αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουν, την υπαγωγή της Ελλάδας και της Κύπρου απευθείας στο νεο-οθωμανικό οικοδόμημα.

Εξάλλου, τόσοι και τόσοι έχουν φροντίσει γι’ αυτό. Οι κράχτες της «ελληνοτουρκικής φιλίας», παρά την κατοχή της Κύπρου, παρά το casus belli, παρά τις ανοικτές παραβιάσεις στο Αιγαίο, έχουν κάνει τη δουλειά τους – το Αιγαίο, εξάλλου, κατ’ αυτούς, «ανήκει στα ψάρια του», δηλαδή στα τουρκικά πολεμικά πλοία, και τις τουρκικές θαλαμηγούς εσχάτως. Διανοούμενοι που μέχρι χθες ψωμιζόντουσαν στις Βρυξέλλες και τις ποικίλες ΜΚΟ, ανακαλύπτουν πως η «πρωτεύουσά» τους είναι η Κωνσταντινούπολη και ξημεροβραδιάζονται εκεί σε σεμινάρια, πανεπιστήμια και καλοπληρωμένα συνέδρια. Η ελλαδική εκκλησία έχει κομματιαστεί στα πέντε και επιδιώκεται η πλήρης υπαγωγή της σε ένα πατριαρχείο που, αντί να διεκδικεί την απελευθέρωσή του από το τουρκικό κράτος, υπονομεύει συστηματικά τα τελευταία υπολείμματα αυτονομίας της ελλαδικής εκκλησίας – και ο «εθνικιστής» Χριστόδουλος δεν είναι πλέον εδώ.

Ακόμα και διανοούμενοι, που κάποτε πρωτοστατούσαν στις κινητοποιήσεις για το βιβλίο της Ιστορίας και ενάντια στο σχέδιο Ανάν, ανακαλύπτουν τη γοητεία του νεο-οθωμανισμού και μας καλούν σε υπαγωγή σ’ αυτόν. Και όλα αυτά, σε ένα φόντο οικονομικής κρίσης, ξέφρενου οικονομισμού κομμάτων, μέσων ενημέρωσης και διανοουμένων, που, επικεντρώνοντας αποκλειστικά στην οικονομική διάσταση της κρίσης, συσκοτίζουν τη γεωπολιτική και την πολιτισμική της διάσταση, εν τέλει το ίδιο το πρόβλημα της ελευθερίας και της επιβίωσής μας ως έθνος.

Υπερέβησαν τα εσκαμμένα

Μέσα σ’ όλα αυτά, λοιπόν, γιατί όχι και ο Σουλεϊμάν, που μπορεί να πολιόρκησε και να σφαγίασε τους Κερκυραίους με τον Μπαρμπαρόσα, μπορεί να υποχρέωσε όλους τους χριστιανούς γαιοκτήμονες να εξισλαμιστούν, μπορεί να εξεστράτευσε ο ίδιος ενάντια στη Ρόδο, αλλά, είχε χριστιανές σκλάβες στο χαρέμι του, και ερωτεύτηκε μία απ’ αυτές!

Τι άλλο θα επιθυμούσαν οι εκπρόσωποι μιας ελίτ και μιας μεταπρατικής τάξης που πάντα έψαχνε ένα αφεντικό να υπηρετεί και να την πληρώνει. Αφού τα έφερε η ιστορία να μην αρκούν πλέον οι δυτικοί και ο τουρκικός νεο-οθωμανισμός να ξεπροβάλλει και πάλι στο ιστορικό προσκήνιο, τι να κάνουν οι άνθρωποι; Έχουν «οικογένεια», κανακάρηδες στο Χάρβαρντ, εξοχικά στη Μύκονο και στο Πήλιο, σκάφη, λογαριασμούς στην Ελβετία, και όλα αυτά απαιτούν και μερικές «υποχωρήσεις». Εν τέλει, υπάρχει διέξοδος από την κρίση! Πως τα κατάφερε η «σκλάβα Αλεξάνδρα» να γίνει κυρία φορώντας… γαλλικές τουαλέτες στο χαρέμι του Σουλεϊμάν; Δεν θα προσλάβει και ο κ. Ερντογάν μερικούς καναλάρχες και μεγαλοδημοσιογράφους για θυρωρούς παρατρεχάμενους και γιουσουφάκια; Όσο για τον ελληνικό λαό, την ελληνική ιστορία, τις μνήμες του, τόσα χρόνια κάνουν ό,τι μπορούν για να τα ξεθεμελιώσουν. Τώρα λοιπόν είναι η ώρα να βάλουν ανοικτά τον Τούρκο κατακτητή στο μυαλό του και στο «φαντασιακό» του.

Επειδή όμως υπάρχουν και μερικοί «τρελοί», και είμαστε πολλοί, για να μην πω η πλειοψηφία, που δεν ενδιαφερόμαστε για το αν θα βγούμε στα κανάλια τους, αν θα γράψουμε στις φυλλάδες τους, που δεν μας κρατάνε από πουθενά γιατί δεν υποταχτήκαμε ποτέ στη θλιβερή μικροεξουσία και τους εκβιασμούς τους, δεν πρόκειται να σιωπήσουμε, ούτε θα τους αφήσουμε να συνεχίζουν ατιμωρητί το καταστροφικό τους έργο. Το λάθος μας, και το αναγνωρίζουμε, είναι ότι, μέσα στην παραζάλη της αποκλειστικής ενασχόλησης με το μνημόνιο και με τον πράκτορα Γιωργάκη, αφήσαμε αυτή τη συστηματική πλύση εγκεφάλου του νεο-οθωμανισμού να εγκατασταθεί στη χώρα και, σήμερα, θα πρέπει να καταβάλουμε πολλαπλάσιες προσπάθειες για να την αναχαιτίσουμε. Όμως, ας είναι βέβαιοι ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε.

Να αντιδράσουμε εδώ και τώρα

Πριν απ’ όλα, καλούμε όλους τους δημοσιογράφους που σέβονται τον εαυτό τους (εάν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι) και δουλεύουν σ’ αυτά τα μέσα ενημέρωσης, να πάρουν θέση, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και να διαμαρτυρηθούν. Τι λέει άραγε η λαλίστατη ΕΣΥΕΑ του κ. Τρίμη;

Δεύτερον, απαιτούμε από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης να παρέμβει για ανοικτή παραβίαση των συνταγματικών αρχών που διέπουν τη λειτουργία των μέσων ενημέρωσης σε μία χώρα που εξακολουθεί να λέγεται Ελλάδα.

Τρίτον, καλούμε τα κόμματα να πάψουν να τηρούν σιγή ιχθύος, και να πάρουν θέση. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αρνήθηκε –και σωστά– στο παρελθόν να δώσει συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι ΜΕΓΚΑ και σήμερα σιωπά, απέναντι στην πολιτισμική γενοκτονία του ελληνικού λαού. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Πάνος Καμένος και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες σιωπούν. Φοβούνται μήπως τους καναλάρχες, και θέλουν να μας πείσουν ότι θα αντιταχθούν στους δανειστές και στις τουρκικές παραβιάσεις;

Τέταρτον, καλούμε τους διανοουμένους, που εύκολα βάζουν την υπογραφή τους σε οποιοδήποτε κείμενο αφορά –και σωστά– λαούς που βρίσκονται στα πέρατα του κόσμου, να διαμαρτυρηθούν επιτέλους γι’ αυτό που συμβαίνει στη χώρα τους. Καλούμε την Ακαδημία, τις ενώσεις ηθοποιών. Καλούμε τις ομογενειακές οργανώσεις να κινητοποιηθούν άμεσα.

Τέλος, ξέροντας πως μόνο ο πατριωτισμός των Ελλήνων μπορεί να υποχρεώσει τους ανενδοίαστους καναλάρχες και ιδιοκτήτες να ανακρούσουν πρύμναν, τους καλούμε να οργανώσουμε μαζί το μποϊκοτάζ αυτών των μέσων ενημέρωσης και των εταιρειών που διαφημίζονται σ’ αυτές τις εκπομπές, να κινητοποιηθούμε με όλα τα μέσα για την απόσυρσή τους.

Η μάχη αυτή είναι συνέχεια, αλλά κατά πολύ ευρύτερη, εκείνης που δώσαμε για την απόσυρση του βιβλίου της Ιστορίας της Έκτης Δημοτικού και πρέπει να την διεξάγουμε με όλα τα πρόσφορα μέσα, στέλνοντας μαζικές διαμαρτυρίες σε κόμματα, δημοσιογράφους και κανάλια να πάρουν θέση, υπογράφοντας σε κείμενα διαμαρτυρίας με χιλιάδες υπογραφές που πρέπει να σταλούν σε όλους αυτούς, πραγματοποιώντας, αν χρειαστεί, ακόμα και συγκεντρώσεις έξω από τα κανάλια που τη γενοκτονία της μνήμης του ελληνισμού την μεταβάλουν πλέον σε εμφύτευση μιας νέας πλαστής αφήγησης που εκθειάζει τους σφαγείς, τους βιαστές και τους καταπιεστές μας.

Και σήμερα, 6 Σεπτεμβρίου, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι ημέρα μνήμης για την εξόντωση του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, στα Σεπτεμβριανά του 1955, και έχουν περάσει μόλις ενενήντα χρόνια από τη γενοκτονία της Σμύρνης και του μικρασιατικού Ελληνισμού. Και αν ο Αντένα και το Μέγκα αποφάσισαν να τα εορτάσουν με τον τρόπο τους, αποκρύπτοντάς τα και εν τέλει εκθειάζοντάς τα, μπορούμε και εμείς με τον δικό μας.

 

Γιώργος Καραμπελιάς

6 Σεπτεμβρίου 2012

Υ.Γ Μία μικρή ένδειξη για το ότι οι Έλληνες είναι όντως διατεθειμένοι να αντιδράσουν, αποτελεί και το γεγονός ότι μέσα σε 24 ώρες το κείμενο των υπογραφών της «Κίνησης Πολιτών Άρδην», για την απόσυρση του «Σουλεϊμάν» συγκέντρωσε ήδη 4.000 υπογραφές.

 

www.ardin-rixi.gr

Η ΕΓΓΥΣ ΑΝΑΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 του Μελέτη Η. Μελετόπουλου* 

    Ο πρόεδρος Ομπάμα και το αμερικανικό ΓΕΕΘΑ, καθώς και σημαντικοί αμερικανοί αναλυτές, αντιδρούν στην ιδέα μίας καταιγιστικής αμερικανοϊσραηλινής επίθεσης στο Ιράν με στόχο τα κέντρα εμπλουτισμού ουρανίου. Όχι μόνον διότι δεν επιθυμούν την εμπλοκή σε μία σύγκρουση που θα προκαλέσει ευρύτερη ανάφλεξη στην Εγγύς και Μέση Ανατολή και αναβίωση της τρομοκρατίας. Αλλά και διότι υποθέτουν ότι ένα πυρηνικό Ιράν δεν θα προκαλέσει οπωςδήποτε πόλεμο αλλά μία ισορροπία του τρόμου στην περιοχή. Οπότε θα παγιωθεί ένα σύστημα ψυχροπολεμικού τύπου, στο οποίο η στρατιωτική αναμέτρηση θα καταστεί αδιανόητη λόγω του τρομακτικού της κόστους για αμφότερους τους αντιπάλους.

    Και στο εσωτερικό του Ισραήλ υπάρχει σοβαρή αντίδραση στο ενδεχόμενο μιας επίθεσης, ιδιαίτερα από το επιτελείο. Αλλά η κυβέρνηση Νετανιάχου προβάλλει ισχυρά επιχειρήματα, που πείθουν σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης. Η μετεξέλιξη του εμπλουτισμού ουρανίου σε κατασκευή πυρηνικού όπλου θα καταστήσει το Ισραήλ όμηρο του Ιράν. Οι δηλώσεις του Αχμαντινεζάντ περί ολικής εξάλειψης του Ισραήλ από τον χάρτη δημιουργούν το ερώτημα μήπως ο ανορθολογικός φονταμενταλισμός της ιρανικής ιθύνουσας τάξης οδηγήσει πράγματι στην χρήση των υπερόπλων.

    Οι αναλυτές οφείλουν να συνυπολογίσουν, στην δύσκολη αυτή εξίσωση, ότι το Ιράν δεν θεωρεί τον εαυτό του τριτοκοσμικό κράτος τύπου Ιράκ. Απεναντίας αισθάνεται απόγονος της αρχαίας αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών  και της μεσαιωνικής των Σασσανιδών. Συμπεριφέρεται ως τουλάχιστον περιφερειακή υπερδύναμη, αντιμετωπίζει την Δύση ως μακροϊστορικό αντίπαλο και τις ΗΠΑ με συγκατάβαση. Ο φονταμενταλισμός της ηγεσίας του λειτουργεί ως γόμωση σε ήδη εκρηκτικό μείγμα.

    Ενδεχόμενη επανεκλογή του Ομπάμα θα απομακρύνει ή και θα ακυρώσει την πιθανότητα αμερικανικής επίθεσης στο Ιράν. Η μόνη περίπτωση το Ισραήλ να υποχρεώσει τις ΗΠΑ να εμπλακούν είναι να κινηθεί μονομερώς πριν τις αμερικανικές εκλογές, ώστε ο Ομπάμα, για να μην απωλέσει την εκλογική στήριξη του φιλο-ισραηλινού λόμπυ, να σπεύσει αρωγός του Ισραήλ. Επομένως μέχρι τις αμερικανικές εκλογές η Μέση Ανατολή θα βαδίζει σε διακεκαυμένη ζώνη.

 

* Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης

Εκποίηση νησίδων και βραχονησίδων και άλλων ιερών και οσίων

Παναγιώτης Ήφαιστος www.ifestosedu.gr

 

Περιεχόμενα: 1. Έγκλημα άνευ λόγου και αιτίας και για ασήμαντο αφορμή. 2. Χαιρέκακα ξένα «ανθρωποειδή» προ των πυλών 3. Νήσος Φλέβες: Όαση στην αυλή εκατομμυρίων κατοίκων της Αττικής. 4. Πολιτειακή νομιμότητα, δημόσιο συμφέρον και η Ελληνική Δικαιοσύνη

 

1. 1.     Έγκλημα άνευ λόγου και αιτίας και για ασήμαντο αφορμή

 

Η αναγγελθείσα εκποίηση των νήσων και νησίδων των Ελληνικών θαλασσών με μεταμφίεση τη δήθεν την «αξιοποίησή τους» είναι σύμπτωμα μιας βαθύτερης πολιτικοπνευματικής κρίσης. Συμβολίζει μια απελπιστικά διαστρεμμένη και λανθασμένη αντίληψη ως προς το τι είναι οικονομική ανάπτυξη και περιφρονεί πάγιες παραδοχές για το πώς συνδέονται τα δημόσια αγαθά με τους πολίτες, την ευημερία τους, το περιβάλλον τους, την αξιοπρέπειά τους, τις κοσμοθεωρίες τους, τη δημοκρατία τους και την πολιτική τους ελευθερία. Είναι επίσης απελπιστικά ανορθολογική όσον αφορά τους τρόπους αντιμετώπισης της συντρέχουσας χρηματοοικονομικής κρίσης.

Είναι μια στάση αξιοθρήνητα κοντόφθαλμη και μικροπρεπής: Τη στιγμή που το (ίδιο) πολιτικό προσωπικό λόγω λαθών, παραλείψεων και σπαρακτικής διαπραγματευτικής ανικανότητας προκαλεί απώλεια εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ θα σωθούμε, περίπου μας λένε, εάν με την εσπευσμένη και εξευτελιστική εκποίηση των ιερών μας τοπίων επενδυθούν μερικά εκατομμύρια ευρώ από τούρκους ή γερμανούς χρηματιστές και κερδοσκόπους.   

Με μια λέξη: η εκποίηση των δημόσιων αγαθών μας είναι πράξη που ενσαρκώνει παραδοχές ιδιωτείας και υποδηλώνει μια άκρως επικίνδυνη πολιτική ανικανότητα. Η θάλασσά μας και οι απείρου φυσικού κάλλους και πάμπλουτης χλωρίδας νήσοι, νησίδες και βραχονησίδες δεν προσφέρονται για ξεπούλημα στους ιδιώτες. Είναι αθάνατα συλλογικά αγαθά και μια απόφαση εκποίησής τους είναι βέβηλη, παράλογη και ανορθολογική.

 

Τα ιερά αυτά θαλάσσια τοπία συνδέουν πνευματικά, ψυχικά και υλικά τους σημερινούς ζωντανούς Έλληνες με τους νεκρούς τους και με τις μελλοντικές γενιές τους. Το ξεπούλημά τους θα είναι ένα ανθρωπολογικό, οικολογικό και περιβαλλοντολογικό έγκλημα. Όπως και με πολλά άλλα δημόσια αγαθά της Ελληνικής επικράτειας, οι θάλασσές μας, τα νησιά της και οι πανταχόθεν διάσπαρτοι νήσοι, νησίδες και οι βραχονησίδες συνδέονται με τον τρόπο ζωής μας και με το ιστορικό μας γίγνεσθαι.

Συνδέονται με μακραίωνες εθνικές μνήμες, μεαγώνες ελευθερίας, με τη γεωπολιτισμική  μας υπόσταση, με την ασφάλειά μας, με τους πλουτοπαραγωγικούς μας πόρους, με τη μακραίωνη λαϊκή εξύμνηση των μοναδικών αθάνατων φυσικών τοπίων και του πολιτισμικού τους παρελθόντος και με τις πατροπαράδοτες παραδόσεις τους. Επί χιλιετίες κανένας δεν καταπάτησε αυτά τα ιερά τοπία, αυτά τα θαύματα της φύσης. Τώρα απλώνονται βέβηλα χέρια.

Αντί ρηξικέλευθων αποφάσεων αντιμετώπισης της κερδοσκοπικής επίθεσης των τελευταίων ετών –και να θυμίσω ότι πλήττει και άλλα κράτη τα οποία την αντιμετωπίζουν διαφορετικά– και αντί εμπνευσμένων ηγετικών στάσεων που συσπειρώνουν τους πολίτες και διασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή,η επίπλαστη σημερινή διακυβέρνηση μετατρέπεται σε επικίνδυνο εντολοδόχο πολιτικά ανεξέλεγκτων τεχνοκρατών και αδιαφανών ξένων συμφερόντων. Γίνονται έρμαιο, επιπλέον, των καταστροφικών ηγεμονικών στρατηγικών των πολιτικά αδιόρθωτων ισχυρών κρατών της Ευρώπης.

Χωρίς πολιτικούς σκοπούς, χωρίς όραμα, χωρίς κοινωνικοπολιτικούς ελέγχους, χωρίς ορθολογιστικό σχέδιο αντιστροφής της ύφεσης και οικονομικής ανάπτυξης και τρομοκρατημένα από την επερχόμενη θύελλα λόγω απανωτών λαθών τους, τα μέλη της σημερινής επίπλαστης διακυβέρνησης κατάντησαν να θέλουν να ξεπουλήσουν ό,τι ιερότερο διαθέτουμε.

Εξανέμισαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε μερικούς μήνες και θα «σώσουν την Ελλάδα», μας λένε, με τα ψίχουλα του ξεπουλήματος των ιερών μας τοπίων. Χάθηκε κάθε μέτρο, κάθε λογική, κάθε ορθολογισμός. Αν στο όνομα μιας τέτοιας ψευδεπίγραφης και φτηνής δικαιολογίας περί οικονομικής ανάπτυξης ξεπουληθούν τα δημόσια αγαθά μας θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι αποτελεί την ισχυρότερη απόδειξη πως η πλήρης εκμηδένισή μας κοντεύει.

Αντί οι νησίδες μας να είναι διασφαλισμένες επτασφράγιστα κατά της ιδιωτείας και η πολιτεία να βεβαιώνει ότι υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση στους Έλληνες πολίτες, η παρούσα διακυβέρνηση μεθοδεύει την αρπαγή τους και την παντοτινή εκποίησή τους. Το κοινωνικό κόστος θα είναι γιγαντιαίο ενώ σε κάθε περίπτωση το οικονομικό όφελος μηδενικό.

Η μιζέρια των δικαιολογιών περί «οικονομικής ανάπτυξης» είναι κυριολεκτικά αξιοθρήνητη. Είναι θλιβερό να ακούει κανείς αστείες θέσεις που επιχειρούν να εκλογικεύσουν το ξεπούλημα των αθάνατων αγαθών που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας! Το άκουσμα της είδησης ότι μεθοδεύεται η εκποίηση των επί χιλιετίες ανέγγιχτων νήσων και βραχονησίδων συμβολίζει την εκμηδένιση κάθε ποιοτικής αξίωσης και κάθε προσχήματος αξιοπρέπειας. Η ποιότητα εκμηδενίζεται στο όνομα της ποσότητας και σαρώνονται τα ιερά και τα όσια.

 

1. 2.     Χαιρέκακα ξένα «ανθρωποειδή» προ των πυλών  

 

Είναι ένα πράγμα οι ξένες επενδύσεις στον αλληλοεξαρτώμενο κόσμο που ρυθμίζονται τόσο διακυβερνητικά όσο και με κανονιστικές αποφάσεις ενός ανεξάρτητου κράτους που τις επιζητεί και άλλο το ξεπούλημα, η εκποίηση και ο ξένος πολιτικοοικονομικός έλεγχος.

            Είναι χαρακτηριστικά τα λεγόμενα μερικών ξένων ανθρωποειδών. «Ανθρωποειδή» όχι λόγω εθνικής τους καταγωγής αλλά γιατί ως άτομα έτσι συμπεριφέρονται. Χαιρέκακα και περιφρονητικά πριν λίγους μήνες μας καλούσαν να πουλήσουμε τα νησιά μας για να πληρώσουμε τα επενδυτικά λάθη των τραπεζών τους και τη συντριβή μας από τον αθέμιτο ανταγωνισμό της τερατώδους κατασκευής που ονομάζεται ΟΝΕ!! Τέτοια χαιρέκακα όντα ή οποιοσδήποτε άλλος όμοιός τους, εάν διαθέτουν μερικά λιγότερο ή περισσότερο βρώμικα εκατομμύρια ευρώ, θα μπορούσαν να «καβαλικέψουν» τη νήσο Φλέβα απέναντι από τη Βουλιαγμένη και να εκτοπίσουν από την απόλαυσή της πολλά εκατομμυρίων κατοίκων του λεκανοπεδίου της Αττικής (βλ. πιο κάτω). Θα μπορούσαν να εξαγοράσουν με ψίχουλα κάποια άλλη νήσο ή βραχονησίδα των θαλασσών μας και να ιδιωτεύουν εσαεί ασχημονώντας.

Να εκδιώκουν στη συνέχεια με ιδιωτική αστυνομία τα παιδιά και τα εγγόνια μας, όταν θα θέλουν να απολαύσουν τα φυσικά αγαθά μας και μαζί με άλλους εισβολείς που θα ελέγχουν την εκποιημένη πλέον οικονομία μας, να επηρεάζει τις πολιτικές αποφάσεις μας. Έτσι αντιλαμβάνονται κάποιοι νεοφιλελεύθεροι και μεταμοντέρνοι την οικονομική ανάπτυξη και τις ξένες επενδύσεις;

Για όσους διδαχθήκαμε ή διδάξαμε το ζήτημα των «ξένων επενδύσεων» τα επιχειρήματα που ακούμε για την εσπευσμένη εκποίηση του δημόσιου πλούτου και των δημόσιων αγαθών προκαλούν θλίψη και οργή. Τέτοιες ξεπεσμένες και αναξιοπρεπείς δικαιολογίες ακούονταν μόνο από τους ανατριχιαστικούς δικτάτορες των «κρατών-μπανανία» της Λατινικής Αμερικής όταν ξεπουλούσαν την πατρίδα τους τις δεκαετίες του 1940 και 1950.

Τα προαναφερθέντα ιδιοτελή και δεδηλωμένα εχθρικά ξένα ανθρωποειδή  ή κάποιο άλλοι ποιο οργανωμένοι ιδιωτικοί ή κρατικοί δρώντες –ήδη τα σχόλια στα δημοσιεύματα των τουρκικών εφημερίδων θυμίζουν καλοστημένο στρατηγικό σχεδιασμό στο πλαίσιο της αναθεωρητικής τουρκικής στρατηγικής– θα μπορούσαν να καταθέσουν κάποια εκατομμύρια αμφιλεγόμενης προέλευσης, να αποκτήσουν το παντοτινό νομικό δικαίωμα να βιάζουν τη φύση μας, να ηδονίζονται και να ασχημονούν ως κατακτητές και να ρυπαίνουν το περιβάλλον.

Ακόμη, θα μπορούσαν να αποκτήσουν δεσποτική εξουσία επί των, ελέω τρόικας, εξαθλιωμένων ντόπιων «ιθαγενών», και να τους εξευτελίζουν για πάντα ως υπανάπτυκτους είλωτες εμπαίζοντάς τους ότι εξαγοράστηκαν με καθρεφτάκια και κίβδηλα χρυσαφικά που ανέμιζαν άπληστοι κερδοσκόποι.    

 

Οι νησίδες και βραχονησίδες είναι τα τελευταία ανέγγιχτα εθνικά φυσικά τοπία. Όχι «δημόσια τοπία» με την έννοια της περίφραξής τους και του αποκλεισμού των πολιτών να τα απολαμβάνουν –όπως για παράδειγμα της απαγόρευσης της αλιείας όπως υποστηρίζουν κάποιοι μπερδεμένοι και «ξενέρωτοι» ακτιβιστές οι οποίοι τώρα αναμενόμενα σιωπούν ηχηρά– αλλά με την έννοια της διαφύλαξής τους για καθημερινή πρόσβασή τους και ανά πάσα στιγμή θεμιτή απόλαυσή τους από την ελληνική κοινωνία και τους φιλοξενούμενούς της.

Η «φιλοξενία», ακριβώς, είναι το συνώνυμο του «τουρισμού» και αντίληψη που αρμόζει σε μια νοικοκυρεμένη πατροπαράδοτη κοινωνία η οποία θέλει να ωφελείται παραγωγικά χωρίς να βλάπτει το περιβάλλον της, χωρίς να χάνει την ανεξαρτησία της και χωρίς να βλάπτει τα πολιτισμικά κεκτημένα της και τις παραδόσεις της. Ποιος είπε ότι χρειαζόμαστε μαζικό και ανεξέλεγκτο τουρισμό και ότι αυτός είναι οικονομικά αποδοτικός; Το αντίθετο ισχύει και αυτό δεν είναι μια υποκειμενική αλλά μια αντικειμενική εκτίμηση των πραγμάτων. Ποιότητα versus ποσότητα και όλοι πλέον συμφωνούν πως η πρώτη είναι πιο παραγωγική και πιο προσοδοφόρα.

Η σωστή αναπτυξιακή αντίληψη είναι λοιπόν αυτή που θεωρεί τους «τουρίστες» φιλοξενούμενους και φίλους και όχι μαζικούς εισβολείς που μαζί με τα σκουπίδια τους θα αφήνουν και κάποια φράγκα που θα μας πετούν περιφρονητικά στα μούτρα αξιώνοντας ταυτόχρονα να είναι απρόκλητοι δεσπότες και βιαστές της φύσης μας, του πολιτισμού μας και της αξιοπρέπειάς μας. Η ιδιωτεία και οι μεταμοντέρνες χρηστικές και ηδονιστικές παραδοχές οικονομικής ανάπτυξης συμβολίζουν πνευματική αποσύνθεση και κοινωνικοπολιτικη αποσάθρωση.

Η εκποίηση των δημόσιων αγαθών μας στο όνομα μιας δήθεν αξιοποίησης αποτελεί είδος συμπεριφοράς που ισοδυναμεί με λογικές του «αρχαιότερου επαγγέλματος». Κάποιοι ακριβώς άκριτα φαίνεται να θεωρούν την οικονομική ανάπτυξη και την ισότιμη συμμετοχή στον διεθνή οικονομία ως ισοδύναμο οικονομικής εκπόρνευσης των ιερών, των οσίων, του πολιτισμού και των επί χιλιετίες απείραχτων φυσικών τοπίων.

 

1. 3.     Νήσος Φλέβα: Όαση φυσικής ομορφιάς στην αυλή εκατομμυρίων κατοίκων της Αττικής

 

Θα αναφέρουμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τη νήσο Φλέβα. Τα ίδια ισχύουν για όλες τις νήσους, νησίδες και βραχονησίδες αλλά και όποιο άλλο υλικό ή πνευματικό αγαθό επιχειρείται να εκποιηθεί.  

Η νήσος Φλέβα είναι μια όαση φυσικής ομορφιάς μέσα στην αυλή της Αττικής, δηλαδή της πιο πυκνοκατοικημένης περιοχής της Ελλάδας. Σήμερα είναι βάση του ναυτικού μας. Πολλοί στο παρελθόν μιλήσαμε για μια πραγματική εναλλακτική αξιοποίησή της –και εναλλακτική βέβαια λύση για τις ασκήσεις του ναυτικού μας– προς όφελος του κοινωνικού σώματος υπό το πρίσμα μιας φιλικής για τον άνθρωπο αντίληψης για το περιβάλλον και συντελεστική για την οικονομική ανάπτυξη σχέση του πολίτη με τα φυσικά αγαθά του.

Η νήσος Φλέβα, βασικά, είναι το μεγαλύτερο θαλάσσιο συνάμα και χερσαίο φυσικό τοπίο από την Κόρινθο μέχρι το Σούνιο (είναι γνωστή η περιπέτεια της νήσου Πάτροκλου). Η χλωρίδα και πανίδα, για να μην μιλήσω για τον υποθαλάσσιο πλούτο των Φλεβών, είναι μοναδική αν όχι ανεπανάληπτη. Το βάθος σε πολλά σημεία των βράχων είναι ξαφνικά μέχρι και 50 μέτρα, Νότια βρίσκονται πάμπλουτα βαθειά νερά του ανοικτού πελάγους και οι ψαράδες συνηθίζουν να λένε ότι μόνο ο Θεός γνωρίζει τι ψάρια κρύβει ο ποικιλόμορφος βυθός των Φλεβών. Η παράδοση και οι γεωλόγοι, εξάλλου, υποστηρίζουν ότι η νήσος Φλέβα ήταν ενωμένη με τη Βούλα μέχρι που έγινε ένας μεγάλος σεισμός πριν από χιλιάδες χρόνια. Τοπικός παράγοντας υπερβάλλοντας πρόσφατα μίλησε για σύνδεση των Φλεβών με τη Βουλιαγμένη με γέφυρα-πεζόδρομο.

Η ιδέα πολλών, γενικότερα, ήταν η νήσος Φλέβα να γίνει ένα ελεγχόμενο δημόσιο τοπίο με μονοπάτια και φυσικά καταφύγια για περιπάτους, ξεκούραση όσων θέλουν μια εύκολη διέξοδο από το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της Ελλάδας. Όχι βιασμό της φύσης με ξενοδοχεία αλλά ένα παντελώς απείρακτο φυσικό τοπίο δοσμένο στους εκατομμύρια κατοίκων που διαμένουν στην απέναντι όχθη. Εξ αντικειμένου, αυτή θα ήταν μια κοινωνικοοικονομικά και πολιτισμικά ωφέλιμη αξιοποίηση και όχι μια άκριτη εκποίηση του φυσικού τοπίου σε ιδιώτες.   

Ερωτάται: Αξίζουν περισσότερο μερικά εκατομμύρια και ο οικολογικός βιασμός ενός πανέμορφου φυσικού τοπίου της Αττικής από τη δυνατότητα παντοτινής απόλαυσής του από τους έλληνες πολίτες ή τους φιλοξενούμενούς τους;  

 

Οι Φλέβες είναι και ένας κυριολεκτικά ανεξάντλητος αλιευτικός παράδεισος από τους σημαντικότερους της Ελλάδας. Παρά τις σχετικές απηρχαιωμένες απαγορεύσεις, επειδή όπως είπαμε είναι βάση του ναυτικού, εκατοντάδες βάρκες και μικρά σκάφη κάθε είδους πλεούμενα σχεδόν καθημερινά αγκυροβολούν και απολαμβάνουν το πιο μαγευτικό τοπίο και το οικολογικά πιο πλούσιο νησί του Σαρωνικού.

Μιλάμε για πατροπαράδοτες ιερές παραστάσεις Ελλήνων που αντιστέκονται στον βάρβαρο μεταμοντέρνο τρόπο ζωής. Οικογενειακές εξορμήσεις, νεαρά ζευγάρια με φουσκωτά, ερασιτέχνες αλιείς που ψαρεύουν από τα σκάφη τους και ασφαλώς επαγγελματίες αλιείς που τροφοδοτούν με αλιεύματα όλη την περιοχή. Τα κάθε είδους «χόρτα του βράχου», εξάλλου, ομορφαίνουν με ακόμη πιο βαθύ πράσινο στα ενδότερα του νησιού.

            Το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο, το μόνο που προστατεύει το περιβάλλον, το μόνο που είναι οικονομικά παραγωγικό γιατί εν δυνάμει ωφελεί εκατομμύρια ανθρώπους και το μόνο που προσφέρει ένα ωραίο τεράστιο θαλάσσιο και συνάμα νησιωτικό τοπίο στους πολίτες που ζουν στην περιοχή της Αθήνας, είναι η προσφορά των Φλεβών στα εκατομμύρια κατοίκων του Αττικού λεκανοπεδίου. Για να απολαμβάνουν οι κάτοικοι της Αττικής ένα τέτοιο πανέμορφο τοπίο ως ένα δημόσιο αγαθό, ελεύθερα και για πάντα. Αντίθετα, ιδιωτική κατοχή της αποτελεί βεβήλωση, οικονομική διαστροφή, οικολογικό έγκλημα και πολιτισμική ασέβεια.

Η προσφορά των Φλεβών στους πολίτες συνεπάγεται λίγο κόστος και μεγάλο όφελος: Αρκούν λίγα μονοπάτια, μερικά καταφύγια και λιμενική επιτήρηση για να μην παραβιάζεται ο Κανονισμός Λιμένα από τους ερασιτέχνες και επαγγελματίες αλιείς. Αλιεία η οποία εξάλλου ως πατροπαράδοτο πολιτισμικό αγαθό μπορεί και πρέπει να είναι ελεύθερη εφόσον τηρούνται οι λιμενικές διατάξεις.  

            Αντί αυτού, λοιπόν, η βαρβαρότητα θέλει να εισβάλει. Να βιαστεί η φύση από την ξένη και ντόπια ιδιωτεία. Να δοθεί το σημαντικότερο, ωραιότερο και μοναδικό στο είδος του θαλάσσιο και χερσαίο φυσικό τοπίο για ιδιοτελή εκμετάλλευση. Να βιαστεί το περιβάλλον με τσιμεντένιες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, περιφραγμένες ιδιωτικές κατοικίες πλουσίων και ιδιωτικά αγκυροβόλια. Να στερηθούν έτσι αυτό το θαύμα της φύσης τα εκατομμύρια κατοίκων στο κατώφλι της μεγαλύτερης ελληνικής πόλης. Πως είναι δυνατόν, αλήθεια, να μπαίνουν τόσο διαστρεμμένες ιδέες μέσα στα μυαλά των ανθρώπων;

            Κυριολεκτώντας λέμε ότι η περίπτωση των Φλεβών υποδηλώνει πως  η διάσωση των νήσων, νησίδων και βραχονησίδων από την ιδιωτεία θα είναι και το μέτρο στάθμισης και εκτίμησης του κατά πόσο μπορεί να επιβιώσει ο σύγχρονος Έλληνας. Αν δεν αντισταθεί, σημαίνει ότι το πνευματικό και πολιτικό ανοσοποιητικό του σύστημα είναι πλέον νεκρό.

 

1. 4.     Πολιτειακή νομιμότητα, δημόσιο συμφέρον και η Ελληνική Δικαιοσύνη

 

Η υπόθεση των νήσων, νησίδων κα βραχονησίδων είναι η ισχυρότερη μέχρι στιγμής απόδειξη ότι το επίπλαστα νομιμοποιημένο πολυκομματικό πολιτικό προσωπικό που ασκεί διακυβέρνηση γίνεται πλέον άκρως επικίνδυνο για το δημόσιο συμφέρον και για την πολιτειακή μας νομιμότητα. Νομιμότητα η οποία θα είναι έωλη, εάν απολέσει την κοινωνική νομιμοποίηση.

            Συστηματικά πλέον και επικαλούμενο αυτόν τον πολυκομματικό επίπλαστο πλειοψηφικό ακταρμά, οι ελέω κρίσης, εκβιαστικών διλημμάτων και μετεκλογικών μαγειρεμάτων κατέχοντες την εξουσία, επιχειρούν να εξουδετερώσουν το δικαίωμα και τη δυνατότητα των Ελλήνων να αποφασίζουν αυτόνομα στο εσωτερικό και τη δυνατότητά τους να αξιώνουν ισοτιμία και συμμετρία στις σχέσεις τους με τα τρίτα κράτη, τους ξένους ιδιώτες και τους ισχυρότερους συντελεστές του διεθνούς συστήματος.

Αυτά ισοδυναμούν με κατεδάφιση κάθε έννοιας πολιτικού πολιτισμού του σύγχρονου διεθνούς συστήματος και του διεθνούς δικαίου το οποίο επιτάσσει εθνική ανεξαρτησία, διακρατική ισοτιμία, πολιτική αυτοδιάθεση και εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία. Ισοδυναμούν επίσης με κατεδάφιση του ημέτερου οικουμενικού κλασικού πολιτειακού πολιτισμού που θεωρεί την ανεξαρτησία, τη δημοκρατία και την πολιτική ελευθερία ως έσχατες λογικές και υπέρτατους σκοπούς της πολιτειακής συγκρότησης.

Οι ασκούντες την εφήμερη αυτή διακυβέρνηση μετατρέπουν έτσι τους εαυτούς τους σε χαλί όσων μπορούν και θέλουν να αρπάξουν τον φυσικό μας πλούτο και τα δημόσια αγαθά, να ελέγξουν καταχρηστικά την οικονομία μας, να βιάσουν το περιβάλλον και να πλουτίσουν καταχρηστικά εις βάρος των ελληνικών ιστορικών μνημείων της φύσης. Μνημείων τα οποία δεν ανήκουν μόνο στους νεοέλληνες αλλά τα οποία είναι επίσης, κατά κάποιο τρόπο, και οικουμενικό αγαθό.

Είναι πλέον φανερό ότι συνειδητά ή ανεπίγνωστα οι ασκούντες την διακυβέρνηση οδηγούν την έννοια «ξενοκρατία» ίσαμε τις λογικές απολήξεις της. Ανίκανοι να σχεδιάσουν μια ορθολογιστική οικονομική πολιτική και να διαπραγματευτούν ορθολογιστικά με τα άλλα κράτη και τους διεθνείς θεσμούς, επιδίδονται εργολαβικά στην αφαίμαξη των πολιτών και στην μετατροπή τους σε είλωτες ξένων συμφερόντων.

Αφού έτσι λειτουργώντας συνειδητά ή ανεπίγνωστα εκμηδενίσουν το φρόνημα και τις ηθικές αντιστάσεις των πολιτών, είναι πλέον φανερό ότι δεν έχουν αναστολή να εκποιήσουν οτιδήποτε κληροδοτήσαμε από τους προγόνους μας και το οποίο έχουμε χρέος να αποδώσουμε στους απογόνους μας. Το πιο χαρακτηριστικό και ακραίο σήμερα είναι ακριβώς η πρόθεση εκποίησης των νήσων, νησίδων και βραχονησίδων. Λογικά πολλά και χειρότερα έπονται.

 

Επί τάπητος τίθεται ένα ακόμη σοβαρό ζήτημα: Το κατά πόσο επιτάσσεται πλέον παρέμβαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης για να διαφυλαχθούν τα πιο ζωτικά δημόσια συμφέροντα. Πέραν των υπόλοιπων αυτονόητων πολιτικών αντιδράσεων των μελών της Ελληνικής κοινωνίας, μήπως μια παρέμβαση των Ανώτατων ανεξάρτητων πολιτειακών θεσμών της Ελληνικής Δικαιοσύνης οι οποίοι αποτελούν τους θεματοφύλακες του δημοσίου συμφέροντος είναι κάτι περισσότερο από επείγουσα και απαραίτητη!

Ποιος είπε ότι μια τόσο επίπλαστη διακυβέρνηση που επικαλείται μια κίβδηλη έκτακτη ανάγκη θα μπορούσε να δημιουργεί ιστορικά τετελεσμένα εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος της Ελληνικής πολιτείας. Μιας και το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε ομολογούμενη από τους ίδιους αποσύνθεση, δεν υπάρχει κάποιος μονιμότερος πολιτειακός θεσμός να ελέγξει αποφάσεις που βλάπτουν βαθύτατα το δημόσιο συμφέρον; Κάποια πράγματα, εν τούτοις, είναι μονιμότερα των εφήμερων κυβερνητικών μηχανισμών και οι Ανώτατοι θεσμοί της Ελληνικής Δικαιοσύνης πρέπει λογικά να παρέμβουν.

            Συναφές ζήτημα το οποίο ενδέχεται να δικαιολογεί εισαγγελική παρέμβαση, επίσης, είναι η παρατεταμένη επί τρία χρόνια παράλειψη του πολιτικού προσωπικού που βρέθηκε στην εξουσία να διαπραγματευτεί με τρόπο που διαφυλάττει τα εθνικά ζωτικά συμφέροντα και τα θέσφατα της εθνικής ανεξαρτησίας.

Πλέον, δεν πρόκειται περί παράληψης ή λανθασμένης πολιτικής εκτίμησης. Πρόκειται για θανατηφόρα αμέλεια ή και για σκόπιμες πράξεις. Για τόσο εξόφθαλμες περιπτώσεις η δικαιοσύνη πρέπει να έχει λόγο. Ένα κείμενό μας που θεμελιώνει στοιχειωδώς μια τέτοια εξόφθαλμη αμέλεια δημοσιοποιήθηκε ήδη ευρύτατα και είναι αναρτημένο στη διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/111EUNegotiation.htm («Η διαπραγματευτική στρατηγική της Ελλάδας ως κράτος-μέλος της ΕΕ και το ύστερο ευρωπαϊκό θέατρο του παραλόγου»). Εάν η Δικαιοσύνη το ζητήσει, είμαι έτοιμος να αιτιολογήσω ως επιστημονικά αρμόδιος για τις βαρύτατες διαπραγματευτικές αμέλειες των τριών τελευταίων ετών που προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν ζημιές εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, ούτως ώστε μια τέτοια μαρτυρία να συνεκτιμηθεί μαζί με άλλα κριτήρια και παράγοντες.   

Εν τέλει, γιατί να φυλακίζεται κάποιος όταν προκαλεί θάνατο εξ αμελείας τη στιγμή που μια διακυβέρνηση εξ αμελείας ή για άλλους λόγους προκαλεί θανάτωση της πολιτείας! Έλλειμμα προβλεπτικότητας, κραυγαλέα άγνοια της ευρωπαϊκής πολιτικής ή ανερμήνευτη αμέλεια να προσεχθούν εξόφθαλμες αλήθειες, παραλείψεις, χοντρά και ασυγχώρητα λάθη εξωτερικής πολιτικής, διστακτικότητα υιοθέτησης πάγιων συμπεριφορών στήριξης των εθνικών συμφερόντων, αποφάσεις-φούσκες, θεσμικές ρυθμίσεις-φούσκες, άκριτη υποταγή σε τεχνοκρατικές λογικές, αμέλεια να προσεχθούν και να τύχουν εκμετάλλευσης οι εσωτερικές και διακρατικές κυμάνσεις της ευρωπαϊκής πολιτικής και πλήθος άλλων κριτηρίων και παραγόντων που υποδηλώνουν στην καλύτερη περίπτωση βαριά αμέλεια που προκάλεσε τροχιά διολίσθησης προς το τέλμα.

Κοντολογίς, διακυβεύονται τα βαθύτερα συμφέροντα της πολιτείας και η υπόσταση της πολιτειακής νομιμότητας που αποτελεί τον άξονα της κρατικής μας ζωής. Το ολοφάνερα επί έτη υποδουλωμένο στους ξένους πολιτικό προσωπικό μετατρέπει τους κρατικούς θεσμούς σε όργανα εσπευσμένης ανθρωπολογικής, πολιτικής, οικονομικής και ιστορικής εκμηδένισης των Ελλήνων. Τα όποια αποτελέσματα της Ελληνικής Επανάστασης ακυρώνονται ολοκληρωτικά. Είναι ή δεν είναι υπέρτατο και έσχατο αγαθό η εθνική ανεξαρτησία;

Είναι ένα πράγμα η πολιτειακή νομιμότητα την οποία πρέπει όλοι να σεβόμαστε και άλλο η κοινωνική νομιμοποίησή της που τίθεται σε κίνδυνο από αντί-κοινωνικές επιλογές όπως η πιο πάνω και από την παρατεταμένη πολιτική ασυνέπεια.  Από τις υποσχέσεις που δεν τηρούνται, από τα ψεύδη, τις αμέλειες, τις παραλείψεις και ίσως άλλες στάσεις που είναι άγνωστες και που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα εισαγγελικών αρχών του κοινού ποινικού δικαίου.

Το κωμικοτραγικά συγκροτημένο και πολιτικά εξευτελισμένο στην συνείδηση των πολιτών πολιτικό προσωπικό εδώ και τρία χρόνια ασκεί εξουσία με εκβιαστικά διλήμματα που εκτοξεύουν οι ίδιοι και ξένοι άσπονδοι φίλοι. Υπόσχεται πολλά προεκλογικά που δεν εκπληρώνει μετεκλογικά και αφού καθίσει στην εξουσία επιστρατεύει τους κρατικούς θεσμούς για αποφάσεις που εξ αντικειμένου οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή και στην καταρράκωση της πολιτειακής νομιμότητας.

            Η πολιτειακή νομιμότητα πλήττεται από αυτούς που θεσμικά είναι εντεταλμένοι θεματοφύλακές τους. Ό,τι είναι (επίπλαστα) νόμιμο δεν είναι και ηθικό και βλάπτει το δημόσιο συμφέρον.Ό,τι είναι επίπλαστα νόμιμο είναι επίσης καταχρηστικό και από άποψη κοινωνικοπολιτικής νομιμοποίησης μονίμως ελλειμματικό. Εν τέλει, συγκρίνοντας τους νόμους μιας ελλειμματικής διακυβέρνησης που βρίσκεται υπό τις διαταγές ξένων και η οποία αντί να αντιστρέψει την πορεία προς την καταστροφή εκποιεί τα δημόσια αγαθά, σε τι διαφέρουν οι νόμοι της χούντας που βίασαν την πολιτειακή μας νομιμότητα δημιουργώντας καταστροφικά τετελεσμένα.

Η πολιτειακή νομιμότητα ροκανίζεται και με πολλούς άλλους τρόπους. Σαρώνονται οι μακρόχρονα εμπεδωμένες παραδοχές κοινωνικής δικαιοσύνης όλων των αποχρώσεων. Εκμηδενίζονται οι κοινωνικοπολιτικοί έλεγχοι στους κρίσιμους τομείς της οικονομίας, ακυρώνεται κάθε αξίωση διαφάνειας των κυβερνητικών αποφάσεων και απουσιάζει μια αναγκαία και μη εξαιρετέα δημόσια συζήτηση μέσα στη δημόσια σφαίρα.

Επιπλέον, περιφρονούνται επιδεικτικά οι μακρόχρονα διατυμπανισμένες παραδοχές κοινωνικής δικαιοσύνης κάθε είδους: φιλελεύθερη δικαιοσύνη, κοινωνικός φιλελευθερισμός με οτιδήποτε αυτό σημαίνει στα σύγχρονα δυτικά κράτη, μαρξιστικές παραδοχές κοινωνικής δικαιοσύνης, απολιθωμένες πλέον φράσεις, όπως η «Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» ή τα «περήφανα γηρατειά», διακηρύξεις όπως «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» και οτιδήποτε άλλο συναφές ή παραπλήσιο συγκρότησε στοιχειωδώς την κοινωνική συνοχή του νεοελληνικού κράτους. «Ξεχάστηκαν» όλα για να δικαιολογηθεί η καταπίεση της κοινωνίας και το ξεπούλημα της πατρίδας στη μεταμοντέρνα ιδιωτεία.

Εάν δεν είναι ήδη αργά, ίσως ήλθε η ώρα των πολιτειακών θεσμών που διαφυλάττουν την πολιτειακή νομιμότητα και την εθνική ανεξαρτησία κατά αποφάσεων που βρίσκονται εκτός κοινωνικοπολιτικού ελέγχου.

 

 

Η ανθρώπινη πλευρά του Εμφυλίου: μια πραγματική ιστορία του πατέρα του Τάσου Κοντογιαννίδη με τη μητέρα του Χ. Φλωράκη

του Τάσου Κοντογιαννίδη

Θυμόμαστε ένα περιστατικό που συνέβη στα ελληνοαλβανικά σύνορα, λίγες ώρες μετά τη λήξη του Εμφυλίου, ακριβώς εξήντα τρία χρόνια πριν. Υπογράφει ο Τάσος Κ. Κοντογιαννίδης…

Από τότε που τελείωσε ο εμφύλιος πόλεμος -σαν αύριο, 29 Αυγούστου- πέρασαν 63 ολόκληρα χρόνια. Και το πελώριο ΓΙΑΤΙ που προβάλλει γι’ αυτό το τραγικό για το έθνος αιματοκύλισμα εξακολουθεί να μένει αναπάντητο. Δεν ήταν μόνο λάθος, αλλά και κατάρα. Εξήντα τρία χρόνια μετά, δεν θα επαναλάβουμε ποιος έφταιγε, ποιος σκότωσε και ποιος εγκλημάτησε. Έχουν όλα καταγραφεί από την Ιστορία και μόνο μερικοί ιδεολογικά άρρωστοι σκαλίζουν, γιατί προφανώς τους αρέσει η οσμή των πτωμάτων…

Σήμερα θα φωτίσουμε μια άλλη πτυχή. Θα αποκαλύψω μια πράξη του πατέρα μου στον Εμφύλιο, που πολέμησε από τις τάξεις του Εθνικού Στρατού από την αρχή έως το τέλος του. Οταν ήμουν μικρός μου τα ’λεγε χωρίς να δώσω ιδιαίτερη σημασία γιατί δεν καταλάβαινα. Αργότερα, όταν γνώρισα τον Χαρίλαο Φλωράκη, κατάλαβα πλέον τι σημασία είχαν τα λόγια του.

Σήμερα, ο Χαρίλαος  κείτεται στον Αη Λιά της Ραχούλας της Καρδίτσας και ο πατέρας μου Κωνσταντίνος, στα μνήματα των Κομνηνών της Ξάνθης. Είναι όμως σίγουρο, πώς οι ψυχές τους ανταμώνονται, συνομιλούν, λένε τα λάθη που έγιναν, από τα οποία μίκραινε αριθμητικά η πατρίδα μας και καταστράφηκε οικονομικά…

Σήμερα, λοιπόν, φωτίζουμε μια πράξη που ενώνει και δεν διχάζει,  Ο Κώστας Κοντογιαννίδης -ο πατέρας μου-, λοχίας του 513 Τάγματος Πεζικού το 1949, που ζούσε στα Κομνηνά Ξάνθης και ήταν γνωστός σ’ όλη την περιοχή με το προσωνύμιο «ο Παπάγος» ( σ’ αυτόν έλαχε ο κλήρος να δώσει αναφορά στον στρατάρχη Παπάγο όταν εκείνος επισκέφθηκε προκεχωρημένα φυλάκια και μονάδες), ήταν από τους στρατευμένους εκείνους, που άκουσε να πέφτουν οι τελευταίες σφαίρες και οβίδες στην ελληνοαλβανική μεθόριο, που σήμαναν ουσιαστικά το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Διηγείται:

«Από τον Άγιο Γερμανό, κοντά στην Πρέσπα, έβαζαν οι αντάρτες με τους όλμους. Οι οβίδες έπεφταν βροχηδόν. Τρέχαμε σαν τρελοί να κρυφτούμε. Μέσα στον πανικό μου μπήκα σε έναν λάκκο που άνοιξε μία οβίδα. Σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή ότι στο ίδιο μέρος αποκλείεται να ξαναπέσει δεύτερη. Σώθηκα, αλλά δίπλα μου σκοτώθηκε ένας στρατιώτης με το μουλάρι που ήταν φορτωμένο με τον ασύρματο… Οταν σταμάτησε ο βομβαρδισμός σηκώθηκα, έκανα τον σταυρό μου κι έτρεξα στον στρατιώτη. Τον είδα διαμελισμένο και σοκαρίστηκα…».

Ο αείμνηστος Κώστας Κοντογιαννίδης διαβάζει την εφημερίδα ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ

 «Επιχείρηση Πυρσός 3»

Οι αντάρτες, μετά το κλείσιμο των γιουγκοσλαβικών συνόρων από τον Τίτο, κυνηγημένοι από τον στρατό που εφάρμοζε την «Επιχείρηση Πυρσός 3», εγκατέλειψαν το ελληνικό έδαφος και μπήκαν στην Αλβανία. Εκεί ουσιαστικά τελείωσε ο εμφύλιος πόλεμος και συνέβη ένα γεγονός που μένει ανεξίτηλα χαραγμένο βαθιά στη μνήμη του Κ. Κοντογιαννίδη.

«Από το Κερασοχώρι, κυνηγημένοι οι αντάρτες από τον στρατό, έμπαιναν στην Αλβανία μαζί με άλλους πολίτες, άνδρες και γυναίκες που τους ακολουθούσαν. Φτάσαμε κι εμείς εκεί, χωρίς να περάσουμε τα αλβανικά σύνορα. Τότε στο κοντινό δασάκι, μέσα από τις φυλλωσιές, άκουσα θόρυβο και μια γυναικεία φωνή. Πήγα -ως λοχίας επικεφαλής της διμοιρίας- και βρήκα μια γριούλα γύρω στα 60 με 65, ταλαιπωρημένη, γεμάτη ψείρες, νηστική και διψασμένη… “Δεν μπορώ” μου είπε. “Μη με σκοτώσεις!..”. Την καθησύχασα. “Μη φοβάσαι, δεν θα σε πειράξει κανείς”, της είπα και τη ρωτούσα ποια είναι και τι θέλει. Στην αρχή δεν μου απαντούσε. Οταν τη ρώτησα αν θέλει νερό, κούνησε το κεφάλι της. Της έδωσα το παγούρι μου και ήπιε… Το ήπιε ολο με ευχαρίστηση… “Οι άλλοι έφυγαν, εμένα δεν άντεξαν τα πόδια μου…”, είπε. Τη ρώτησα “ποια είσαι;”. “Είμαι η μάνα του Γιώτη”, απάντησε. “Ποιανού Γιώτη” ξαναρώτησα. “Ο γιος μου είναι καπετάνιος στον Δημοκρατικό Στρατό, τον λέν’ Χαρίλαο Φλωράκη… Πρέπει να’ ναι πέρα” και μου ’δειξε προς την Αλβανία… Γύρισε, με κοίταξε μ’ ένα ικετευτικό βλέμμα και με ρώτησε: “Τι θα με κάνετε;”. Την κοίταξα καλά, ήταν σε άθλια κατάσταση. “Πού θέλεις να πας”, της είπα. “Από εδώ ή από εκεί;”. “Εκεί που πάν’ κι οι δικοί μου”, είπε και μου έδειξε την Αλβανία. Της έπιασα το χέρι και τη βοήθησα να βγει από τις φυλλωσιές. Στο πρόσωπό της είδα τη μάνα που έχασα μικρός στον Πόντο… Την κατέβασα στο μονοπάτι και της είπα: “Από εδώ φύγανε οι δικοί σου, τράβα αυτό το μονοπάτι και θα τους βρεις. Πήγαινε στην ευχή της Παναγίας”, είπα. Με κοίταξε στα μάτια επίμονα, κούνησε το κεφάλι, μου ’πιασε το χέρι και είπε “ σ΄ ευχαριστώ, παιδί μου, να έχεις την ευχή μου» και έφυγε…».

Κάποιος στρατιώτης συζητούσε με άλλους συναδέλφους του το περιστατικό με τη γριούλα και το άκουσε ο επικεφαλής ανθυπολοχαγός, ο οποίος έβγαλε στην αναφορά τον πατέρα μου για να απολογηθεί. Ο πατέρας μου πλησίαζε τότε τα 29, με δύο παιδιά, ήταν γεμάτος θυμό, καθώς περίμενε να απολυθεί με τη λήξη του πολέμου. Πολέμησε στην Εθνική Αντίσταση εναντίον των Βουλγάρων κατακτητών, δεινοπάθησε ως τορντουβάκι στα κάτεργα στη Βουλγαρία και στρατιώτης κατόπιν 40 μήνες, μπαρουτοκαπνισμένος, δεν μπορούσε να ανεχθεί παρατηρήσεις από έναν νεότερό του και με όχι τόσο μεγάλες προσφορές στην πατρίδα. Πήγε στην αναφορά και γεμάτος θυμό υπερασπίστηκε την πράξη του: «Πολεμάμε άνδρες και όχι γριούλες», είπε στον αντισυνταγματάρχη διοικητή του. « Στο πρόσωπό της είδα τη μάνα μου που οι Τούρκοι τη σκότωσαν μπροστά στα μάτια μου γιατί δεν ήθελε να καταδώσει τον άνδρα της που ήθελαν να τον πάρουν στα “τάγματα εργασίας”, από τα οποία δεν θα γύριζε ποτέ. Έκανα αυτό που μου έλεγε η συνείδησή μου…». Ο διοικητής τον συνεχάρη. «Η πράξη σου είναι πράξη  ανθρωπιάς», του είπε.

 

Ο Χαρίλαος Φλωράκης με τη μητέρα του

Τα δάκρυα του καπετάνιου

Την αφήγηση του πατέρα μου είχα καταγράψει στην κάμερα. Οταν έμαθα γύρω στο 2002 ότι ο Φλωράκης θα παραστεί σε μια  εκδήλωση, γι’ αυτόν στην Παλιά Βουλή, την πήρα μαζί μου. Τον πλησίασα πριν αρχίσει η εκδήλωση και του έδειξα σε μια γωνιά τα όσα είπε για τη μάνα του ο πατέρας μου. Λοξοκοιτώντας, έβλεπα από τα μάτια του, καθώς παρακολουθούσε με προσοχή, να κυλούν δάκρυα χωρίς να τα σκουπίζει… Μετά, μόλις τελείωσε το μικρό βίντεο, σκουπίζοντας τα δάκρυά του γύρισε και με κοίταξε στα μάτια. «Ζει ο πατέρας σου;» με ρώτησε. Ναι, του απάντησα. «Να τον φιλήσεις εκ μέρους μου. Το περιστατικό το θυμάμαι, μου το είχε διηγηθεί η μάνα μου!.. Να μου τον φιλήσεις!» είπε και ξανασφούγγισε τα δάκρυά του.

Λίγη ώρα μετά ο Φλωράκης παρέστη στην εκδήλωση για να μιλήσει, αλλά επηρεασμένος προφανώς που του θύμισα τη μάνα του, άρχισε να μιλά γι’ αυτήν συγκινημένος μπροστά στις κάμερες και τα δάκρυα να τρέχουν και πάλι ποτάμι…

Ο Κώστας Κοντογιαννίδης με τη διμοιρία του

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/08/blog-post_7416.html#.UERpd8Hibz0

Να γιατί ραγίζει ξαφνικά η καρδιά της Μέρκελ για τους Έλληνες…

 

Μήπως τελικά πίσω από αυτό το θέμα κρύβεται και η πραγματική αιτία της ελληνικής κρίσης;

του Λάζαρου Ελευθεριάδη

Στην Ελλάδα υπάρχουν, αρκετοί θα έλεγα, Εμπορευματικοί σταθμοί μικρής κλίμακος (Αθήνα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, κτλ.), κανείς όμως του μεγέθους και τής αντίστοιχης Εμπορευματικής στόχευσης και εμβέλειας, όπως ο νέος υπό ανέγερση Παγκόσμιος Εμπορευματικός Σταθμός στην περιοχή του Θριάσιου πεδίου στην Αττική.

Εδώ και αρκετά χρόνια η κινεζικών συμφερόντων, κορυφαία μεταφορική εταιρεία στον κόσμο, COSCO Α.Ε, έχει σχεδόν «αποκλειστικά» αναλάβει την εκμετάλλευση της σημαντικότερης εμπορικής εισόδου από την Ασία πρός στην Ευρώπη, με την συμφωνία εκμετάλλευσης μέρους του λιμένος Πειραιά, κατόπιν διακρατικής συμφωνίας μεταξύ της Κίνας και της Ελλάδος.
Τα τελευταία χρόνια στην περιοχή του “ΘΡΙΑΣΙΟΥ ΠΕΔΙΟΥ” κατασκευάζεται ο μεγαλύτερος Εμπορευματικός Σταθμός στην Ευρώπη, και ένας από τους μεγαλύτερους του κόσμου, ο οποίος θα συνδέεται με το λιμάνι του Πειραιά, προωθώντας κατ’αυτόν τον τρόπο τα εμπορεύματα τα προερχόμενα απο την Ασία στην Ευρώπη.

Όπως είναι προφανές αποτελεί για την Κίνα κεντρική στρατηγική επιλογή να επιλέξει την Ελλάδα και ειδικότερα τον Πειραιά και την περιοχή του Θριάσιου Πεδίου, ως κεντρική πύλη εισόδου των Ασιατικών προϊόντων στην Ευρώπη, και με ότι αυτό συνεπάγεται σε επίπεδο γεωπολιτικό.
Ενώ έχει ολοκληρωθεί ήδη η πρώτη φάση των έργων υποδομής, οι αναμενόμενες οικονομικές, πολιτικές και γεωπολιτικές εξελίξεις θα δρομολογήσουν την επόμενη φάση αποπεράτωσης της κατασκευής και σύνδεσής της με το λιμάνι του Πειραιά. Οι όροι της εκμετάλλευσης οι οποίοι θα εμπεριέχονται στην νέα διακρατική συμφωνία του νέου Παγκόσμιου Εμπορευματικού Σταθμού στην περιοχή του Θριάσιου πεδίου μεταξύ Κίνας και Ελλάδος θα αποτελούν αντικείμενο σκληρής διαπραγμάτευσης μεταξύ των δύο κρατών.

Ο Κινέζος ηγέτης κ. Ουέν Τζαμπάο σε δήλωσή του, απευθυνόμενος ουσιαστικά στην κ. Άγκελα Μέρκελ, τονίζει :

“Σοβαρευτείτε επιτέλους και τελειώνετε με τα παιχνίδια της Ελλάδος και του Ευρώ !!!“

Και βέβαια δεν είναι τυχαία η δήλωση της κ. Μέρκελ, και μάλιστα λίγες ώρες πριν να συναντηθεί με τον κινέζο ηγέτη κ. Ουέν Τζαμπάο, ότι “ραγίζει” η καρδιά της ανακαλύπτοντας (προσφάτως !!!) τα δεινά των Ελλήνων.

Συνοδευόμενη η δήλωση απο την δακρύβρεχτη “ατάκα”, ότι δεν θα ήθελε με τίποτα την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ !!!

Ας δούμε όμως τι κρύβεται πίσω από αυτές τις δηλώσεις των δύο ηγετών και πώς συσχετίζονται με την Ελλάδα…!!!

Πρέπει να σημειωθεί, και να επισημανθεί, ότι το οικονομικό πακέτο ίδρυσης του νέου Παγκόσμιου Εμπορευματικού Σταθμού, επικαιροποιημένο, είναι 6 φορές μεγαλύτερο από το έργο της κατασκευής του αεροδρομίου “ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ”.

Το έργο είναι μεγάλο με Παγκόσμια εμβέλεια και βέβαια θα υλοποιηθεί σε δύο κύριες φάσεις :

α) την πρώτη φάση, της ίδρυσής του, η οποία περιλαμβάνει όλα τα έργα υποδομής και σύνδεσης με το λιμάνι του Πειραιά, τους Εθνικούς οδικούς άξονες, το αεροδρόμιο και τα υποστηρικτικά περιφερειακά λιμάνια της χώρας, και την προμήθεια του εξοπλισμού (μηχανολογικού, μέσων μεταφοράς όπως τρένων, βαγονιών, αυτοκινούμενων οχημάτων, ξενοδοχειακού και εξοπλισμού γραφείων, κτλ).

β) την δεύτερη φάση, της λειτουργείας του, η οποία περιλαμβάνει κάθε δραστηριότητα η οποία οδηγεί στην πλήρη και ακριβή παραγωγή του έργου του νέου Παγκόσμιου Εμπορευματικού Σταθμού.

Όπως γίνεται αμέσως αντιληπτό, από ένα τέτοιας κλίμακας έργο, πολλοί είναι οι ενδιαφερόμενοι ως συμμετέχοντες προμηθευτές υλικών, μέσων, τεχνογνωσίας, εκμετάλλευσης, συνεργασίας, κτλ.

Από την μελλοντική οικονομική “πίτα” του υπό ανέγερση έργου, διεκδικούν πολλοί όπως μερικοί εξ αυτών είναι :

– Την ανάληψη του έργου της προμήθειας των τρένων και βαγονιών (ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ).

– Την εκμετάλλευση των σιδηροδρομικών, και όχι μόνον, γραμμών ( ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ).

– Την εκμετάλλευση του σταθμού (ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ).

– Την εκμετάλλευση του λιμανιού (ΚΙΝΑ).

– Την εκμετάλλευση των επικοινωνιών (ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ).

Όπως όλοι καταλαβαίνουμε η κυρία Άγκελα Μέρκελ, ναι μεν έχει υποχείρια τους Έλληνες πολιτικούς και επιβάλλει με τον δικό της τρόπο τους όρους της, αλλά με την Κίνα δεν μπορεί να παίξει, γι αυτό και προχτές έγινε “χαλί” μπροστά στον Κινέζο ηγέτη κ. Ουέν Τζαμπάο, ο οποίος βέβαια, βιάζεται να ξεκινήσει τις επενδύσεις του!!!

Δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι σε καμμία περίπτωση δεν συζητάει η Κίνα την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, γιατί σε κάθε τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα είχαν νόημα οι τεράστιες οικονομικές επενδύσεις σε ένα λιμάνι μιας χώρας που δεν θα αποτελεί την κεντρική πύλη της Ευρώπης από την Ασία.
Αυτό “παίχτηκε” με την επίσκεψη του κ. Αντώνη Σαμαρά στην κ. Άγκελα Μέρκελ και τον κ. Φ. Ολάντ, και αφού ο πρωθυπουργός μας έδωσε γη και ύδωρ διαβεβαιώνοντας την Γερμανίδα, έσπευσε η κ. Μέρκελ να καθησυχάζει τον Κινέζο ηγέτη…!!!

Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, και ο Ελληνικός λαός που τον έχουν “κοιμίσει” κανονικά, θεωρεί (τουλάχιστον ορισμένοι) ότι ο κ. Σαμαράς με την κ. Μέρκελ και τον κ. Ολάντ, συζήτησαν για τα μέτρα της ΤΡΟΪΚΑ κατά των Ελλήνων.

Αυτά έχουν αποφασιστεί δυστυχώς στην Ευρώπη σε επίπεδο ηγετών ΚΑΙ δεν ασχολούνται παρά μόνο με δηλώσεις του τύπου «λυπάμαι για τα δεινά των Ελλήνων».

Αφού αντικείμενο των παραπάνω συμφωνιών θα είναι και η εκμετάλλευση του σιδηροδρομικού δικτύου από Αθήνα προς Ευρώπη, δίνεται και η απάντηση στο γιατί μεθοδεύτηκε τα τελευταία χρόνια η πλήρης απαξίωση του ΟΣΕ και του σιδηροδρομικού δικτύου της Ελλάδας!!!

Όλα έχουν την αιτία τους και τον σκοπό τους !!!

Έπεται συνέχεια !!!

aegeantimes.gr

filologos10.wordpress.com

http://troktiko.eu/2012/09/na-giati-ragizei-xafnika-h-kardia-ths-merkel-gia-tous-ellhnes/