«Ο Πάγκαλος εμφανίζεται γενναίος, αλλά είναι μοιραίος και δείχνει δειλία»

του Μιχάλη Ιγνατίου από την ιστοσελίδα aixmi.gr

Δεν ξέρω αν καλώς πράττουν όσοι έχουν τη τάση να υποβαθμίζουν τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου. Πιστεύω ότι τον αδικούν, όσοι χρησιμοποιούν φράσεις του τύπου «Πάγκαλος είναι, τί περιμένεις», διότι είναι ένας ευφυέστατος άνθρωπος και εάν δεν ήταν πολιτικός, ίσως τώρα να μιλούσαμε για ένα καθηγητή τεραστίων διαστάσεων σε Πανεπιστήμιο του εξωτερικού, εκεί όπου η θεωρία απέχει από την πρακτική έτη φωτός. Θα ήταν ο ιδανικός χώρος για το σημερινό αντιπρόεδρο.

Η ανάγκη να ασχοληθώ με τον κ. Πάγκαλο, οφείλεται στην κατηγορία που εκτόξευσε εναντίον μου χρήστης του Twitter, ο οποίος μετά τις δηλώσεις του περί «εθνικής κυριαρχίας» υποστήριξε ότι κάλυψα το σημερινό αντιπρόεδρο, κρύβοντας ενοχοποιητικά αμερικανικά έγγραφα, που εξασφάλισα με τη χρήση του Νόμου Freedom of Information Act. Η κατηγορία δεν ευσταθεί. Άλλωστε όποιος επιθυμεί να διαβάσει αυτά τα έγγραφα, μπορεί να περάσει από το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ να τα ζητήσει, να τα μελετήσει, και εάν καταλήξει σε διαφορετικά συμπεράσματα από τα δικά μου, είμαι διατεθειμένος –εάν με πείσει- να απολογηθώ.

Όσον αφορά τη δεύτερη κατηγορία, ότι θα ήμουν πιό σκληρός εάν στη θέση του κ. Πάγκαλου ήταν κάποιος υπουργός της Ν.Δ., θα απαντήσω στον χρήστη του Twitter με όλη μου την ειλικρίνεια: θα προσπαθούσα να αντισταθώ στον πειρασμό, άλλωστε τα έγγραφα ομιλούν από μόνα τους, και όταν ο ερευνητής τα κερδίσει, του τα παραχωρούν σε μορφή που είναι αδύνατον να παραποιηθούν. Βέβαια, ομολογώ πως θα ήταν μεγαλύτερη η πρόκληση εάν μία κυβέρνηση της Ν.Δ. «γκρίζαρε» με τις αποφάσεις της το Αιγαίο ή εάν ο Καραμανλής αντί του Παπανδρέου οδηγούσε την Ελλάδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Πάντα έδινα σημασία στα λόγια του πρώην υπουργού Εξωτερικών, διότι έχω πιστέψει από την πρώτη εποχή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ότι δεν λέει τίποτα τυχαία. Δεν θα τον χαρακτηρίσω ούτε «λαγό», ούτε «βαποράκι». Αλλά με προβληματίζει ότι πάντα «κτυπά» όταν αναζητείται ο λεγόμενος «από μηχανής Θεός». Ολα τα προηγούμενα χρόνια μελέτησα τις δηλώσεις και τις ανακοινώσεις του, και κάλυψα εκ του σύνεγγυς όλες τις επισκέψεις του στην Ουάσιγκτον και τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.

Είχα την τύχη να διαβάσω γραμμή-γραμμή τα αμερικανικά έγγραφα για τα Ίμια και τη Μαδρίτη και να ακούσω τις αφηγήσεις του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ για τις λεπτομέρειες της διαπραγμάτευσης την τελευταία μέρα του Γεννάρη του 1996, όταν δημιουργήθηκαν οι «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Μίλησα και με τον ίδιο για αρκετή ώρα. Και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: όσα κατά καιρούς υποστηρίζει για τα εθνικά θέματα, δυστυχώς τα πιστεύει. Και αυτή η διαπίστωση, αυτόματα θα έπρεπε να τον αποκλείει από θέσεις-κλειδιά, που κατά καιρούς κατείχε και συνεχίζει να κατέχει.

Πιστεύω ότι η δήλωση του στο γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό  Europe 1 για την εθνική κυριαρχία, είναι χειρότερη και από εκείνη την κουβέντα που εκστόμισε στον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Γουόρεν Κρίστοφερ για την ελληνική σημαία στα Ίμια. Σύμφωνα με το επίσημο αμερικανικό τηλεγράφημα, είπε στον ομόλογό του ότι «οι ισχυροί άνεμοι θα κατέστρεφαν σύντομα τη σημαία και η Ελλάδα δεν θα την αντικαθιστούσε».*

Εάν ο κ. Πάγκαλος είναι «υπέρ του να χάνει κανείς την κυριαρχία του», τότε βρίσκεται σε λάθος χώρα. Σίγουρα δεν έχει θέση στην κυβέρνηση, διότι ο πρωθυπουργός και τα μέλη της αντιπροσωπεύουν ένα λαό που, ευτυχώς, ακόμα αντιστέκεται στην πρακτική του «ξεπουλάμε τα πάντα». Ο κ. Πάγκαλος νοιώθει «πολίτης του κόσμου» και, ίσως, να καταριέται την ώρα και τη στιγμή που δεν γεννήθηκε στη Γαλλία, την Αμερική ή την Ελβετία. Αυτό, όμως, είναι δικό του πρόβλημα και πρέπει να το αντιμετωπίσει μόνος ή με τον ψυχολόγο του…

Σέβομαι τον άνθρωπο και οικογενειάρχη Πάγκαλο, αναγνωρίζω την ευφυία του και το γεγονός ότι εκφράζει τις απόψεις του χωρίς φόβο και πάθος. Δυστυχώς, όσο γενναίος επιθυμεί να παρουσιάζεται, είναι την ίδια στιγμή και μοιραίος. Θα έλεγα δε ότι, όταν βρίσκει αντίσταση, αποσύρεται και δείχνει δειλία. Και είμαι αυτόπτης μάρτυρας για το περιστατικό με τον Ισμαήλ Τζεμ, στον ΟΗΕ.  Η εθνική κυριαρχία δεν είναι προσωπικό του ζήτημα, αλλά του ελληνικού λαού. Και δεν έχει κανένα δικαίωμα να την χαρίζει ως να πρόκειται για κτήμα του.

• * Σελίδα 162 στο βιβλίο μου «Ίμια, τα απόρρητα τηλεγραφήματα των Αμερικανών»

 

http://ardin-rixi.gr/archives/4059

Η Ελλάδα του ορθού (παρα)λόγου – του Άρη Χατζηστεφάνου

Ο Νίκος Χασαπόπουλος στο κείμενό του «Η συνάντηση των άκρων», στην εφημερίδα Το Βήμα, επιχείρησε να συνδέσει το ΚΚΕ με τη Χρυσή Αυγή και έναν μη ορθόδοξο οικονομολόγο με το κερδοσκοπικό κεφάλαιο, χρησιμοποιώντας δύο κλασικές, συμπληρωματικές προπαγανδιστικές τεχνικές.

Απαντάει ο Άρης Χατζηστεφάνου.

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται αυτές τις ημέρες από την τελευταία κυκλοφορία της δραχμής ως εθνικού νομίσματος και η συζήτηση περί δραχμής επανέρχεται με έναν στρεβλό τρόπο: εθνοσωτήρες πολιτικοί και μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι αναφέρονται με εμφανή απέχθεια σε μια εποχή όπου η χώρα δεν βρισκόταν υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, όπου το κοινοβούλιο δεν παραβίαζε το Σύνταγμα για να ψηφίσει ρυθμίσεις που συντάσσονται στο Βερολίνο, όπου οι μαθητές δεν λιποθυμούσαν λόγω έλλειψης τροφίμων στα σχολεία και όπου οι άνθρωποι δεν σχημάτιζαν ουρές για συσσίτιο.

Προφανώς το να αποδώσεις όλα τα δεινά της ελληνικής οικονομίας στο ευρώ θα αποτελούσε εξίσου φτηνό προπαγανδιστικό κόλπο με αυτά που βλέπουμε καθημερινά στα νυχτερινά δελτία ειδήσεων. Μια τέτοια προσέγγιση θα αγνοούσε τις ευθύνες του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος αλλά και τις δομικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας – κυρίως δηλαδή την άρνηση όλων των κυβερνήσεων, από δημιουργίας του ελληνικού κράτους, να φορολογήσουν με στοιχειωδώς δίκαιο τρόπο τις οικονομικές ελίτ.

Παρόλα αυτά, τα άλματα λογικής που καταγράφονται καθημερινά στα μέσα ενημέρωσης αξίζουν την προσοχή μας – όχι μόνο γιατί είναι επικίνδυνα αλλά και γιατί είναι διασκεδαστικά. Πριν από λίγες ημέρες, η εφημερίδαΤο Βήμα φάνηκε να θέτει νέα όρια στη λογική. Ο Νίκος Χασαπόπουλος επιχείρησε να συνδέσει το ΚΚΕ με τη Χρυσή Αυγή και έναν μη ορθόδοξο οικονομολόγο με το κερδοσκοπικό κεφάλαιο. (Πριν προχωρήσετε θα πρέπει να διαβάσετε το κείμενό του εδώ.)

Στο κείμενό του ο κ. Χασαπόπουλος στηρίζεται σε δυο συμπληρωματικές προπαγανδιστικές τεχνικές. Η πρώτη είναι γνωστή στη διεθνή βιβλιογραφία με τον όρο «Guilt by association» και στηρίζεται στην εξής απλή μορφή:

1) Το Α είναι Β

2) Το Α είναι επίσης Γ

3) Άρα όλα τα Β είναι Γ

(Προσοχή: το Guilt by Association δεν πρέπει να συγχέεται με το απλό σόφισμα που λέει: το μπουζούκι είναι όργανο, ο μπάτσος είναι όργανο, άρα ο μπάτσος είναι μπουζούκι).

Το δεύτερο προπαγανδιστικό τέχνασμα του κ. Χασαπόπουλου εδράζεται σε μια από τις πιο φτηνές και εύκολα αναγνωρίσιμες λογικές πλάνες, γνωστή με τον λατινικό όρο «argumentum ad hominem». Στους Σοφιστικούς Ελέγχους του ο Αριστοτέλης επιδεικνύει ένα από τα απλούστερα παραδείγματα της συγκεκριμένης λογικής πλάνης με την εξής μορφή:

1) Ο A ισχυρίζεται το B.

2) Ο A είναι αμφισβητήσιμος.

3) Άρα ο ισχυρισμός B είναι εσφαλμένος.

Χρησιμοποιώντας το Guilt by association με τη μορφή ad hominem, ο συντάκτης της εφημερίδας καταλήγει σε ένα ξεκαρδιστικό συμπέρασμα: Ο Κώστας Λαπαβίτσας υποστηρίζει την έξοδο του Ευρώ. Ο Νουριέλ Ρουμπινί, που εργάζεται για το κερδοσκοπικό κεφάλαιο, υποστηρίζει την έξοδο από το ευρώ. Άρα η έξοδος από το ευρώ εξυπηρετεί το διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο.

Προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα (με ευκολία που θα σοκάριζε ακόμη και τους προπαγανδιστές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου), ο συντάκτης επιχειρεί να συνδέσει την ακροδεξιά με το ΚΚΕ. Κρίνοντας μάλιστα από τον υπότιτλο του κειμένου («Η ετερόκλητη συμμαχία της δραχμής και τα παιχνίδια του κ. Μιχαλολιάκου με τους απεργούς της Χαλυβουργίας»), είναι προφανές ότι ο συντάκτης επιχειρεί να συνδέσει τις θεωρίες για την έξοδο από την ευρωζώνη με τη νεοναζιστική ακροδεξιά.

Προφανώς ο συντάκτης παραλείπει εσκεμμένα να υπενθυμίσει στους αναγνώστες του ότι οι προτάσεις εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη θεωρούνται πλέον κυρίαρχες στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του πλανήτη. Πέραν από τους «συνήθεις υπόπτους» της μη ορθόδοξης οικονομικής σκέψης, όπως ο Μαρκ Ουάισμπροτ, ο Σαμίρ Αμίν ή ο Ντιν Μπέικερ, υπέρ της εξόδου έχουν επιχειρηματολογήσει δεκάδες ακαδημαϊκοί και νομπελίστες οικονομολόγοι, από τον Πολ Κρούγκμαν μέχρι τον Ντάνι Ρόντρικ. Πρόκειται για μεγαθήρια της οικονομικής σκέψης, τους οποίους έλληνες δημοσιογράφοι, όπως ο Γιάννης Πρετεντέρης, χαρακτηρίζουν συλλήβδην «κομπογιαννίτες», οι οποίοι επιδίδονται σε «διαγωνισµό ανοησίας και µπαρούφας». (Για την ιστορία, η χρήση της λέξης «κομπογιαννίτες» ανασύρθηκε από τόσους πολλούς δημοσιογράφους το καλοκαίρι  του 2011, γεγονός που δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για την κοινή έμπνευση αυτών των συναδέλφων.)

Λόγω της εξαιρετικής προχειρότητας που το χαρακτηρίζει, το κείμενο του κ. Χασαπόπουλου μας επιτρέπει να αποκρυπτογραφήσουμε τις τεχνικές προπαγάνδας που χρησιμοποιούνται από το σύνολο του μνημονιακού Τύπου στην Ελλάδα. Η βασική αρχή που διέπει τη συγκεκριμένη συλλογιστική είναι ότι οι υποστηρικτές του Μνημονίου αποτελούν τη φωνή της προόδου και του ορθού λόγου. Μιλώντας για την «Ελλάδα της δραχμής» ή την «Αριστερά της Δραχμής», η κυβέρνηση και οι παπαγάλοι της παραπέμπουν στην Ελλάδα ή την Αριστερά της πεντάρας. Παράλληλα, όσοι προτείνουν εναλλακτικές λύσεις και αρνούνται τον μονόδρομο της δοτής κυβέρνησης Παπαδήμου κατατάσσονται χωρίς δεύτερη κουβέντα είτε στην φασίζουσα λαϊκιστική Δεξιά είτε σε κάποιου είδους ουτοπιστική Αριστεράς (έννοιες τις οποίες οι μνημονιακοί δημοσιογράφοι φαίνεται να συγχέουν στο μυαλό τους). Και στις δύο περιπτώσεις, αφήνεται να εννοηθεί ότι όποιος διαφωνεί με τη λογική των τραπεζών, του Βερολίνου και του ΔΝΤ επιθυμεί την επιστροφή σε μια προπολεμική εποχή οπισθοδρόμησης.

Απώτερος στόχος αυτής της ρητορικής είναι να συγκαλύψει ότι οι ελληνικές πολιτικές και οικονομικές ελίτ δεν έχουν πλέον θετικά επιχειρήματα για να υποστηρίξουν την καταστροφική τους πολιτική. Το μοναδικό επιχείρημα είναι ο φόβος. Κανένας τους δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το Μνημόνιο λειτουργεί. Όλοι όμως διατείνονται ότι χωρίς αυτό θα αδειάσουν τα ράφια των σούπερ μάρκετ. Αντίστοιχα, κανένας δεν μπορεί να παρουσιάσει σοβαρά επιχειρήματα για τα οφέλη της παραμονής μας στο ευρώ. Όλοι όμως περιγράφουν τις σκηνές πανικού που θα ακολουθήσουν, αν φύγουμε από το ενιαίο νόμισμα. Το γεγονός ότι σχεδόν όλα τα ιστορικά παραδείγματα χωρών που ανέκτησαν τον έλεγχο της νομισματικής τους πολιτικής τους διαψεύδουν, τους αφήνει παγερά αδιάφορους. Όπως έλεγε και ένας «μεγάλος» της ελληνική τηλεόρασης… ας μην αφήνουμε την πραγματικότητα να καταστρέφει μια τόσο όμορφα στημένη ιστορία. Η αδυναμία παρουσίασης ενός θετικού προτάγματος αποτελεί και την μεγάλη αλλαγή ιστορικού παραδείγματος σε σχέση με την περίοδο του σημιτικού εκσυγχρονισμού. Οι «ευρωληγούρηδες», για να θυμηθούμε την ορολογία της εποχής, είναι ηθικά και ιδεολογικά ταπεινωμένοι και μόνο η ηθική και ιδεολογική αδυναμία της καθεστωτικής Αριστεράς τους επιτρέπει να παραμένουν στο προσκήνιο.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, όλες οι τρομολαγνικές συνέπειες με τις οποίες απειλούν τους πολίτες, αν δεν υποταχθούν στις εντολές τους, επιβεβαιώνονται ακριβώς επειδή οι πολίτες δεν έχουν ανατρέψει ακόμη την κυβέρνηση. Μας απειλούσαν με αδυναμία δανεισμού από τις διεθνείς αγορές, την οποία οι ίδιοι έφεραν στη χώρα μέσω του Μνημονίου. Ο κ. Σημίτης, τον Ιούνιο του 2010, μας απειλούσε με υποτίμηση έως και 30% σε περίπτωση εξόδου από την ΟΝΕ – η εσωτερική υποτίμηση που επέβαλαν, όμως, οι επίγονοί του μείωσε κατά πολύ περισσότερο το εισόδημα των νοικοκυριών. Μας απειλούν ότι σε περίπτωση αθέτησης πληρωμών, δεν θα υπάρχουν χρήματα για μισθούς και συντάξεις και έτσι συνεχίζουν να στέλνουν τα χρήματα των μισθών και των συντάξεων στους δανειστές. Μας απειλούσαν με απώλεια εθνικής κυριαρχίας, την οποία οι ίδιοι εκχώρησαν στους δανειστές μας. Υποστήριζαν ότι ακόμη και το κούρεμα του χρέους είναι ατιμωτικό για το φιλότιμο του Έλληνα και τώρα υπερηφανεύονται (ψευδώς) ότι πραγματοποίησαν το μεγαλύτερο κούρεμα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Η προπαγάνδα δεν χρειάστηκε ποτέ επιβεβαίωση. Χρειάζεται μόνο ικανούς προπαγανδιστές. Στην Ελλάδα, ευτυχώς, δεν έχουμε ούτε καν αυτό.

Αυτοί λοιπόν οι ανίκανοι προπαγανδιστές έχουν το θράσος να μιλούν υποτιμητικά για την «Ελλάδα της δραχμής», την «Αριστερά της δραχμής» ή τη «δημοσιογραφία της δραχμής». Απέναντί της προβάλλουν την Ελλάδα του Ράιχενμπαχ, του Task Force, της Τρόικας, της εξαθλίωσης και της ταπείνωσης.

–

Το κείμενο αυτό γράφτηκε ειδικά για το διαδίκτυο. Το UNFOLLOW#3 κυκλοφορεί. Ζητήστε το στα περίπτερα!

 

http://unfollowapantiseis.wordpress.com/2012/02/28/%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CF%8D-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CF%87/

Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες! Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!

Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.

Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.  

Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη. Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.

 

Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.

Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του “τρελού χρήματος”. Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα “Δεν πληρώνω» και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων. Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.

 

Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.

Είναι επίσης το μέλλον μας.

Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!

Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!

Μετάφραση: Δ.Κ.

 Κείμενο των Ραούλ Βανεγκέμ και Γιάννη Γιουλούντα που δημοσιεύτηκε στη Liberation, στις 20/02/2012

Monde Le 20 février à 0h00

Grèce, berceau d’un autre monde

 

 

Par Raoul Vaneigem, médiéviste belge et ex-membre de l’Internationale situationniste, est l’auteur du «Traité de savoir-vivre àl’usage des jeunes générations», paru en 1967. et Yannis Youlountas, philosophe, écrivain franco-grec.

Pour un soutien au combat du peuple grec et pour une libération immédiate des manifestants emprisonnés.

Non, bien que dramatique, ce qui se déroule en Grèce n’est pas une catastrophe. C’est même une chance. Car le pouvoir de l’argent a, pour la première fois, dépassé allègrement le rythme jusque-là progressif, méticuleux et savamment organisé de la destruction du bien public et de la dignité humaine. Et ce, sur une terre aussi réputée pour sa philosophie de vie aux antipodes du modèle anglo-saxon que pour sa résistance inlassable aux multiples oppressions qui ont tenté de la mettre au pas. Le Grec ne danse pas et ne dansera jamais au pas de l’oie ni en courbant l’échine, quels que soient les régimes qu’on lui impose. Il danse en levant les bras comme pour s’envoler vers les étoiles. Il écrit sur les murs ce qu’il aimerait lire ailleurs. Il brûle une banque quand elle ne lui laisse plus les moyens de faire ses traditionnelles grillades. Le Grec est aussi vivant que l’idéologie qui le menace est mortifère. Et le Grec, même roué de coups, finit toujours par se relever.

Oui, l’Europe de la finance a voulu faire un exemple. Mais, dans sa hargne à frapper le pays qui lui semblait le plus faible dans la zone euro, dans sa violence démesurée, son masque est tombé. C’est maintenant, plus que jamais, le moment de montrer du doigt à tous son vrai visage : celui du totalitarisme. Car il s’agit bien de cela. Et il n’y a qu’une seule réponse au totalitarisme : la lutte, tenace et sans concession, jusqu’au combat, s’il le faut, puisque l’existence même est en jeu. Nous avons un monde, une vie, des valeurs à défendre. Partout dans les rues, ce sont nos frères, nos sœurs, nos enfants, nos parents qui sont frappés sous nos yeux, même éloignés. Nous avons faim, froid, mal avec eux. Tous les coups qui sont portés nous blessent également. Chaque enfant grec qui s’évanouit dans sa cour d’école nous appelle à l’indignation et à la révolte. Pour les Grecs, l’heure est venue de dire non, et, pour nous tous, de les soutenir.

Car la Grèce est aujourd’hui à la pointe du combat contre le totalitarisme financier qui partout dans le monde détruit le bien public, menace la survie quotidienne, propage le désespoir, la peur et la crétinisation d’une guerre de tous contre tous.

Au-delà d’une colère émotionnelle qui se défoule en détruisant des symboles d’oppression, se développe une colère lucide, celle de résistants qui refusent de se laisser déposséder de leur propre vie au profit des mafias bancaires et de leur logique de l’argent fou. Avec les assemblées de démocratie directe, la désobéissance civile, le mouvement «Ne payons plus» et les premières expériences d’autogestion, une nouvelle Grèce est en train de naître, qui rejette la tyrannie marchande au nom de l’humain. Nous ignorons combien de temps il faudra pour que les peuples se libèrent de leur servitude volontaire, mais il est sûr que, face au ridicule du clientélisme politique, aux démocraties corrompues et au cynisme grotesque de l’Etat bankster, nous n’aurons que le choix – à l’encontre de tout affairisme – de faire nos affaires nous-mêmes.

La Grèce est notre passé. Elle est aussi notre avenir. Réinventons-le avec elle !

En 2012, soyons tous Grecs !

ΕΛΛΑΔΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΑΓΟΡΕΣ

H Αυτοκτονία της Ευρώπης ως θρίαμβος της Goldman Sachs

Κίνδυνος μεγάλης ανθρωπιστικής καταστροφής στην Ατιική

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Θα αποφύγουμε τη χρεωκοπία και θα μείνουμε στο ευρώ. Αυτό ήταν/είναι το
επιχείρημα που η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Σόρος υπό τον Παπαδήμο χρησιμοποιεί
για να δικαιολογήσει το πρόγραμμα νομικού αφοπλισμού και εν συνεχεία οικονομικής
καταστροφής του ελληνικού έθνους, λαού και κράτους, που συνιστά το ακόμα ανολοκλήρωτο,
μη ανεπίστρεπτο πακέτο PSI-Μνημόνιο-Δανειακή.

Λέμε μη ανεπίστρεπτο γιατί, παρά την ψήφιση του νομοσχεδίου την Κυριακή ακόμα
ούτε τα ομόλογα έχουν υπαχθεί στο αγγλικό δίκαιο, ούτε έχει υπερψηφισθεί από τη
Βουλή η επονείδιστη νέα Δανειακή, σταθμός ακόμα και για τα παγκόσμια δεδομένα
της αποικιοκρατίας. ‘Οσοι λοιπόν έχουν συνείδηση του τι σημαίνουν αυτά τα
κείμενα οφείλουν να κάνουν τα πάντα που μπορούν για να σταματήσουν το
πρόγραμμα. Δεν αρκεί να λέμε ότι αγωνιζόμαστε, πρέπει να αγωνιζόμαστε. 

Υπογραμμίσαμε επανειλημμένως ότι το παραπάνω επιχείρημα είναι ένα ψέμμα μεγαλύτερο, μια απάτη πιο καταστροφική από το «λεφτά υπάρχουν» του Γιωργάκη. Το πακέτο δεν αποτρέπει τη χρεωκοπία και δεν διασφαλίζει τη συμμετοχή στο ευρώ. Μετατρέπει μια σοβαρή οικονομική κρίση σε εθνική καταστροφή. Οργανώνει τη μετάβαση σε μια «Ελλάδα χωρίς ‘Ελληνες», μαζική
μετανάστευση Ελλήνων από την Ελλάδα και περιθωριοποίηση όσων μείνουν εντός, μακροχρόνια
ανάλογη προς τον διωγμό των Εβραίων από τον Τίτο το 79. ‘Ένα κοινωνικό (τουλάχιστο)
ολοκαύτωμα του ελληνικού λαού.

Αυτό δεν είναι Βαϊμάρη ή ’29, είναι χειρότερο!

Οι οικονομικές στατιστικές της χώρας είναι ήδη τρομακτικές, συγκρίσιμες με το κραχ του 1929 και τη Βαϊμάρη, οδηγούσες κανονικά σε αναρχική αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού, εμφύλιο ή εξωτερικό πόλεμο, αν δεν μεσολαβήσει σοβαρή διόρθωση. Το χειρότερο είναι άλλο. ‘Οπως
επισημαίνει ο οικονομολόγος Δ. Γεωργόπουλος, οι στατιστικές δείχνουν κάτι πολύ
παράξενο. Μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης, το φαινόμενο ακολουθεί ακόμα ανοδική
τροχιά. Αν αυτό επιβεβαιωθεί στο επόμενο τρίμηνο/εξάμηνο, δεν ακολουθούμε την
κανονική κατανομή μιας βαριάς οικονομικής κρίσης, αλλά πηγαίνουμε σε καταστροφή
όλης της δομής. Η καμπύλη δεν οδηγείται σε επαναφορά, αλλά σε ταλάντωση στο
άπειρο, απροσδιόριστου αποτελέσματος. Θα μπορούσε να οδηγήσει π.χ. σε μείζονα ανθρωπιστική κρίση στην Αττική. 250.000 άνθρωποι ήδη σιτίζονται στα συσσίτια (ενώ ο Σκάι, σε ένα ιστορικό ρεκόρ θράσους, υποκρισίας και κυνισμού, βοηθάει να επιζήσουν τα
θύματα της πολιτικής που υποστήριξε με φανατισμό). ‘Ισως ο Παπαδήμος έχει επίγνωση
του κινδύνου, αλλά συμπεριφέρεται ως πυρομανής, όπως και η ΕΕ, συνεχίζοντας την
πολιτική που προκαλεί το φαινόμενο. 

Εν πάσει περιπτώσει, μια τέτοια εικόνα, αν δεν μεσολαβήσει σοβαρή διόρθωση, οδηγεί
είτε σε πλήρη δημοσιονομική κατάρρευση, είτε σε κοινωνική έκρηξη μεγάλης
κλίμακας στους επόμενους τρεις με έξη μήνες. ‘Ότι από τα δύο συμβεί θα
επιταχύνει τη διαδικασία αποσύνθεσης. 

Οι Γερμανοί θέλουν προτεκτοράτο και οι τράπεζες καταστροφή

Σε ότι αφορά την εξωτερική πτυχή το πακέτο Παπαδήμου-Σαμαρά δεν διασφαλίζει την παραμονή στο ευρώ, οργανώνει την αποβολή μας από την ευρωζώνη, χωρίς κόστος για τους πιστωτές και προς όφελος των γενικότερων παγκόσμιων σχεδίων τους. Υποστηρίξαμε επανειλημμένως, εμείς αλλά και το αμερικανοεβραϊκό Stratfor,
ότι, αυτό που δεν έχει αντιληφθεί η ελληνική άρχουσα τάξη και το πολιτικό
προσωπικό είναι ότι η Αυτοκρατορία των Τραπεζών χρειάζεται τώρα περισσότερο την
καταστροφή της Ελλάδας, ένα κοινωνικό αρχικά, εθνικό ίσως μετά ολοκαύτωμα, απότι
την απλή μετατροπή της σε κάπως σταθερό προτεκτοράτο, όπως συνέβαινε στο
παρελθόν. Ούτε και μεις όμως δεν περιμέναμε να επιβεβαιωθούμε τόσο γρήγορα, μια
μέρα μόλις μετά την ψήφιση του κειμένου της ντροπής από τους 199.

Περιμένει κανείς όταν οι δούλοι κάνουν τη δουλειά τους, προσφέροντας χώρα και λαό στο πιάτο, τα αφεντικά να τους επιβραβεύουν με φιλικό χτύπημα στην πλάτη και κάποιες ενθαρρυντικές φράσεις. Εδώ συνέβη το πρωτοφανές να αρχίσουν να τους βρίζουν, να τους φτύνουν και να τους
κλωτσάνε προτού καλά-καλά τελειώσουν τη δουλειά. Να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ,
είστε αναξιόπιστοι κλπ. Νέα προσκυνήματα στις Βρυξέλλες, νέα γράμματα από τους
«ηγέτες» με διαβεβαιώσεις ότι δεν είναι ψεύτες και θα παραμείνουν σε όλη τους
τη ζωή δούλοι και ραγιάδες.

Προς έξοδο από το ευρώ

H έξοδος από το ευρώ, υπό τις συνθήκες που οργανώνεται, είναι το πρώτο μόνο βήμα μιας πορείας που κινδυνεύει να οδηγήσει σε αναίρεση του από τριών αιώνων βασικού
προσανατολισμού του ελληνικού έθνους προς την Ευρώπη και τις αξίες του
Διαφωτισμού, μιας στρατηγικής κατεύθυνσης που, εκτός των άλλων, ταιριάζει με αυτό
που είναι και θέλει να είναι ο ‘Ελληνας από τη στιγμή που παύει νάναι Ραγιάς,
με την ιστορία, την πολιτιστική-συμβολική ισχύ και το συμφέρον ενός μικρού λαού
στο μεταίχμιο του σλαβικού, μεσανατολικού και δυτικοευρωπαϊκού κόσμου.

Ο γράφων ανήκει στην εξαιρετικά ολιγάριθμη ομάδα σχολιαστών στην Ελλάδα που επέκριναν εγκαίρως το Μάαστριχτ, δεν ανήκει σε εκείνους που, αφού υποστήριξαν τη συνθήκη ή και την ψήφισαν, ξαφνικά ανακάλυψαν τα αγαθά μιας δήθεν, φαντασιακής πορείας προς την εθνική
ανεξαρτησία, που κινδυνεύει εν τοις πράγμασι να καταλήξει σε κάτι χειρότερο από
την Ελλάδα του Πιουριφόι. Το επιχείρημα του Παπαδήμου και του ΚΚΕ είναι
ταυτόσημο στον πυρήνα του: να είσαι Ευρωπαίος, λένε αμφότεροι, σημαίνει να κάνεις αυτά που σου λένε. Η διαφορά είναι ότι ο Παπαδήμος λέει ας τα κάνουμε για να μείνουμε, το ΚΚΕ λέει ας
φύγουμε για να μη τα κάνουμε. Ευρωπαίος κατά τη δική μας κατανόηση, σημαίνει
αυτεξούσιος και κυρίαρχος, δηλαδή ικανός να πει όχι. Σημαίνει ότι όταν
βρίσκεσαι ήδη στη λέσχη δίνεις αγώνα υπέρ των εθνικών συμφερόντων σου και στο
όνομα της Ευρώπης.

Το Μάαστριχτ είναι ήδη νεκρό και το 4ο Ράιχ δεν θα πετύχει. Το πραγματικό ζήτημα που ο ελληνικός και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί αντιμετωπίζουν είναι μέσα από ποιά πορεία θα
ενώσουν τις δυνάμεις τους εναντίον του νέου χρηματοπιστωτικού φασισμού, που
θέλει να διαλύσει κράτη και έθνη στην Ευρώπη, πως θα αποφύγουν τον πόλεμο ενός
ευρωπαϊκού λαού εναντίον του άλλου, ή, αν δεν τον αποφύγουν, πως θα
συγκροτήσουν μέτωπο υπεράσπισης των εθνών, του πολιτισμού και της δημοκρατίας
στην ήπειρο.

Η Αθήνα ως πράκτωρ χάους για λογαριασμό της Goldman Sachs

Η ΕΕ είναι «ατελής» συγκρινόμενη με κράτος. Δεν διαθέτει αυτόματο μηχανισμό υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων, τον ρόλο αυτό καλούνται να παίξουν οι εθνικές κυβερνήσεις. Γι’ αυτό οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά-Βενιζέλου-Παπαδήμου, αμφότερες υπό τον άμεσο έλεγχο του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, μη υπερασπιζόμενες τα ελληνικά εθνικά
συμφέροντα, έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στη διασπορά χάους στην Ευρώπη, στην
εκδήλωση της ευρωπαϊκής κρίσης και, ακόμα σπουδαιότερο, στον τρόπο που
αντιμετωπίστηκε.

Η Goldman Sachs, μεγαλύτερη τράπεζα στον κόσμο και πανταχού παρούσα στις οικονομικές κρίσεις του τελευταίου αιώνα, βοήθησε να φτιαχτεί η φούσκα του χρέους και, με τη συμφωνία των swaps, το μασκάρεμα του χρέους, δημιούργησε δηλαδή, εδώ και μια δεκαετία, τόσο τον μηχανισμό δημιουργίας της φούσκας, όσο και τον μηχανισμό διάρρηξής της, με την Ελλάδα όμως και όχι την ίδια κατηγορούμενη και καταβάλλουσα το κόστος. Η ίδια οργάνωσε την κερδοσκοπική επίθεση κατά της Ελλάδας, οι άνθρωποί της στην ελληνική κυβέρνηση και το κράτος τη διευκόλυναν και ο φίλος της George Soros άπλωσε το δίχτυ των ανθρώπων του γύρω από τον Παπανδρέου και αργότερα τους Σαμαρά και Λαζαρίδη, προσδιορίζοντας έτσι το πώς η Ελλάδα θα απαντήσει στην επίθεση. Μετά ήρθαν διεθνώς οι άνθρωποι της Goldmnan και οι
φίλοι τους, Ρουμπινί, Σόρος, Φρίντμαν του Στράτφορ, ‘Ισσινγκ να μας εξηγήσουν
πόσο καλά για Ελλάδα και Ευρώπη είναι να φύγει η χώρα από το ευρώ. Τέτοιος
πόνος για την Ελλάδα και την Ευρώπη!

Οι ίδιες δυνάμεις πίσω και από Αθήνα
και από Βερολίνο!

Οι ίδιες δυνάμεις που προκάλεσαν την κρίση και προσδιόρισαν την ελληνική απάντηση σε αυτή, προσδιόρισαν και την γερμανική απάντηση! Φρόντισαν να βγάλουν στους ‘Ελληνες τον Ραγιά και στους Γερμανούς τον Φύρερ, με αμφότερες δυνατότητες βαθιά ενσωματωμένες στον εθνικό χαρακτήρα των δύο εθνών και ιδίως των ελίτ τους! Ο ‘Ισσινγκ, σύμβουλος της Goldman Sachs Europe είναι ο αρχιτέκτονας του ευρώ και ο σημαντικότερος ειδήμων σε θέματα νομισματικής
πολιτικής της Γερμανίας. Να μη βοηθήσουμε τους ‘Ελληνες, ήταν το μότο του
άρθρου του στους Financial Times Deutschland, την άνοιξη του 2010, να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ, υποστήριζε τον Σεπτέμβριο του 2011 στην ίδια εφημερίδα, με ένα άρθρο που έθετε την ΕΕ προ του διλήμματος είτε να γίνει δικτατορία των αγορών είτε να διαλυθεί. H Goldman Sachs δεν
ελέγχει μόνο τον ‘Ισσινγκ στη Γερμανία. Οι άνθρωποί της ετοιμάζουν τις
αποφάσεις των συνόδων κορυφής της ΕΕ για λογαριασμό της γερμανικής καγκελαρίας
και της γαλλικής προεδρίας και άνθρωπός της διευθύνει την Ευρωπαϊκή Κεντρική
Τράπεζα!

Στην Ελλάδα οι άνθρωποι του Χρήματος οργάνωσαν προς το συμφέρον τους τη βασική ιδιότητα των Ελλήνων πολιτικών, την υποτέλεια. Στο Βερολίνο πέταξαν το δόλωμα του 4ου
Ράιχ, επάγοντας την τόσο συνήθη κυριαρχική διάθεση των γερμανικών ελίτ, που
οδήγησε δύο φορές την Ευρώπη και την ίδια τη Γερμανία στην καταστροφή. Το
αποτέλεσμα είναι ένας άνευ προηγουμένου θρίαμβος για την αυτοκρατορία του Λόιντ
Μπλανκφέιν και όσους θέλουν να διαλύσουν το ευρώ, γιατί δεν τους αρέσουν μεγάλα
κράτη και γιατί χωρίς το παγκόσμιο μονοπώλιο του δολαρίου δεν θάναι εύκολη η
μελλοντική χρηματοδότηση της αμερικανικής οικονομίας και γιατί δεν βλέπουν τον
λόγο η Ευρώπη να ζει καλύτερα από την Ουγκάντα.

Ο θρίαμβος του Χρήματος

Το 2008 είχαν όλοι αγριέψει με τις τράπεζες. Σήμερα, οι Γερμανοί ρίχνουν την ευθύνη στους ‘Ελληνες και το αντίστροφο, οι Βούλγαροι λένε τι καλά που τη παθαίνετε κι εσείς, οι Γάλλοι
βγάζουν τον Γλέζο στην τηλεόραση να μιλήσει για τις σφαγές του Διστόμου. Κανείς
δεν θυμάται πια τον ρόλο των τραπεζών, κανείς δεν σκέφτεται να πάρει μέτρα
εναντίον τους. Οι τράπεζες, δια των οίκων αξιολόγησης, ρυθμίζουν πλέον τα κράτη,
αντί να ρυθμίζονται από αυτά. Η κρίση της ΕΕ, με τον τρόπο που εξελίσσεται,
είναι ο μεγαλύτερος θρίαμβος του καπιταλισμού της καταστροφής και του
παγκόσμιου χρηματιστικού κεφαλαίου, μετά την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ.
Πριν από είκοσι χρόνια εξαφάνισαν ότι απέμενε από την κληρονομιά της Ρωσικής
Επανάστασης, τώρα επιχειρούν να κατεδαφίσουν ότι απομένει από την κληρονομιά
της Γαλλικής. Το σχεδιαζόμενο κοινωνικό ολοκαύτωμα στην Ευρώπη και το πυρηνικό
στη Μέση Ανατολή, με τον κίνδυνο μιας νέας “Χιροσίμα” στο Ιράν, κινδυνεύουν, αν
δεν αποτραπούν εγκαίρως, να εγκαινιάσουν έναν αιώνα καταστροφών. 

Υπάρχει πάντως μια αρχή ελπίδας στην όλο και μεγαλύτερη τάση της κοινωνικής βάσης να αυτοοργανωθεί κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά, με πρωτοβουλίες όπως αυτή του Κοινωνικού Ιατρείου στο Ελληνικό, των «Πολιτών κατά του Χρέους» στο Ηράκλειο, του «Αντικατοχικού Μετώπου» στα Χανιά. Αλλά και στις διεθνείς κινητοποιήσεις υπέρ του ελληνικού λαού με το σύνθημα «Είμαστε όλοι ‘Έλληνες» και στη θέση που υιοθέτησε ο Ολλάντ στη Γαλλία.

Επίκαιρα, 23.2.2011

Konstantakopoulos.blogspot.com

Η Πρώτη Κουρδική Εθνοσυνέλευση, η Κύπρος, το Καστελόριζο και η ΑΟΖ!

Του Σάββα Καλεντερίδη

Το 1990, ενώ ήταν σε εξέλιξη οι σχεδιασμοί για τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, κουρδικοί πολιτικοί σχηματισμοί και κόμματα από τα τέσσερα τμήματα του Κουρδιστάν (Τουρκία, Ιράν, Ιράκ, Συρία), όρισαν εκπροσώπους οι οποίοι συγκρότησαν οργανωτική επιτροπή, με σκοπό την διοργάνωση και σύγκληση της Πρώτης Κουρδικής Εθνοσυνέλευσης στην ιστορία του κουρδικού έθνους. Είχε προηγηθεί η συγκρότηση μετώπου από  το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (KDP), του Μεσούτ Μπαρζανί, και την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (YNK), του Τζελάλ Ταλαμπανί. Στη συνέχεια, ο Ταλαμπανί, εκπροσωπώντας το μέτωπο, επισκέφθηκε τον ηγέτη του ΡΚΚ, Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, στην Κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου, όπου αποφασίστηκε να συγκροτηθεί η οργανωτική επιτροπή.

Από τη στιγμή που αποφάσισαν οι τρεις οργανώσεις, που εκπροσωπούσαν περίπου το 80% των απανταχού Κούρδων, ήταν πλέον εύκολο να πεισθούν οι λοιπές ήσσονος δύναμης και σημασίας οργανώσεις. Με βάση την απόφαση, η οργανωτική επιτροπή θα ήταν τετραμελής. Δυο μέλη από το Βόρειο Κουρδιστάν, ένα από το Νότιο και ένα από το Ανατολικό (Τουρκία, Ιράκ, Ιράν αντίστοιχα). Στην τετραμελή επιτροπή θα συμμετείχαν ο Μουράτ Καραγιλάν, ως εκπρόσωπος του ΡΚΚ, ο Κεμάλ Μπουργκάι, ως εκπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PSK), ο Τζελάλ Τλαμπανί, ως εκπρόσωπος του μετώπου KDP-YNK, και ο Κεκ Φετάχ, ως εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν στο Ιράν (İKDP).

Τελικώς, όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Η Ανατομία του Πολέμου στο Κουρδιστάν», ο εκ των ηγετών του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, Μουράτ Καραγιλάν, η επιτροπή άρχισε τις εργασίες της στο Παρίσι με τρία μέλη, αφού ο Κεμάλ Μπουργκάι δεν προσήλθε, αν και είχε δώσει την υπόσχεσή του στον Ταλαμπανί. Η επιτροπή κάλεσε εκπροσώπους όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων και των ομάδων που δραστηριοποιούνται σε όλα τα τμήματα του Κουρδιστάν, με σκοπό να εξασφαλιστεί η συνολική και καθολική συμμετοχή στην υπό σχεδιασμό Πρώτη Κουρδική Εθνοσυνέλευση. Ακριβώς τη στιγμή που είχαν καθοριστεί ο τόπος, ο χρόνος και τα άτομα που θα συμμετείχαν στην Εθνοσυνέλευση, η σύζυγος του Φρανσουά Μιτεράν, Ντανιέλ, μεταβίβασε πρόσκληση των ΗΠΑ προς τους Κούρδους να επισκεφθούν την Ουάσιγκτον. Ήταν παραμονές του πρώτου πολέμου του Κόλπου.

Μετά την πρόσκληση η επιτροπή διέκοψε τις εργασίες της και μια επιτροπή Κούρδων με επικεφαλής τον Ταλαμπανί, μεταφέροντας επιστολή που έγραψε ο ίδιος ο Καραγιλάν με εντολές του Άπο, μετέβη στην Ουάσιγκτον, όπου συζητήθηκαν οι προϋποθέσεις συνεργασίας του κουρδικού στοιχείου με τις ΗΠΑ, που είχαν ως στόχο την απελευθέρωση του Κουβέιτ και τη δημιουργία μιας προστατευμένης περιοχής στο Βόρειο Ιράκ, που ταυτίζεται με το Νότιο Κουρδιστάν.

Ο Ταλαμπανί, επιστρέφοντας από την Ουάσιγκτον, σε συνεννόηση με τον Άπο, μετέβη στην Άγκυρα, όπου συναντήθηκε με τον Τουργκούτ Οζάλ, ο οποίος αποδέχτηκε την πολιτική λύση του Κουρδικού. Ακολούθησε ο Πόλεμος του Κόλπου, η δημιουργία της Ζώνης Απαγόρευσης Πτήσεων βορείως του 36^ου Παραλλήλου, που αποτέλεσε τον θεμέλιο λίθο του αυτόνομου Κουρδιστάν, το Κοινοβούλιο του οποίου συγκροτήθηκε το 1992.

Τότε, οι Μπαρζανί και Ταλαμπανί, για να διασκεδάσουν τις αντιρρήσεις της Άγκυρας, δέχτηκαν να συμμετέχουν από κοινού σε επιχείρηση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων εναντίον του ΡΚΚ, στο έδαφος του Νοτίου Κουρδιστάν.

Όπως γίνεται αντιληπτό, μετά από όλα αυτά και η Πρώτη Κουρδική Εθνοσυνέλευση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, ενώ ο Οζάλ, ο οποίος σημειωτέον ήταν κουρδικής καταγωγής, έπεφτε νεκρός κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, τις παραμονές ανάληψης πρωτοβουλίας για την πολιτική επίλυση του Κουρδικού (17 Απριλίου 1993).

Εκτότε, το βαθύ κράτος ήταν αυτό που κινούσε τα νήματα για την πολιτική που θα ακολουθούσε η Τουρκία στο Κουρδικό, ανεξάρτητα με το πιο κόμμα κυβερνούσε και ποιος ήταν ο επικεφαλής της κυβέρνησης.

Γιατί αναφερθήκαμε σε όλα αυτά;

Πριν από λίγες ημέρες, αντιπροσωπεία πολιτικών από το Βόρειο Κουρδιστάν (Τουρκία), αποτελούμενη από τον βετεράνο Αχμέτ Τουρκ, συν-πρόεδρο του Συνεδρίου Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTK), την συν-πρόεδρο του DTK, Αϋσέ Τουγλούκ, τον συν-πρόεδρο του Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP), Σελαχατίν Ντεμιρτάς και τον βουλευτή του BDP, Σαρί Σακίκ, επισκέφθηκαν την πρωτεύουσα του αυτόνομου Κουρδιστάν, Ερμπίλ και συζήτησαν τον ίδιο τον πρόεδρο Μεσούτ Μπαρζανί αλλά και με μια σειρά άλλους πολιτικούς παράγοντες, το καυτό ζήτημα της Πρώτης Κουρδικής Εθνοσυνέλευσης.

Μετά από τριήμερη παραμονή, λίγο πριν η αντιπροσωπεία αναχωρήσει για το Βόρειο Κουρδιστάν, ο Αχμέτ Τουρκ έκανε δηλώσεις, που αξίζει να τις διαβάσουμε κατά λέξη:

«Η εθνική ενότητα των Κούρδων είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Γι’ αυτό αποφασίσαμε η Πρώτη Κουρδική Εθνοσυνέλευση να πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο Ιούνιο. Για τις εργασίες της Εθνοσυνέλευσης θα συγκροτηθεί μια επιτροπή αποτελούμενη από δώδεκα άτομα, τέσσερις από κάθε τμήμα του Κουρδιστάν. Η επιτροπή αυτή, τον Απρίλιο ή τον Μάιο, θα ανακοινώσει σε όλη τη διεθνή κοινότητα τις λεπτομέρειες για την πραγματοποίηση της Εθνοσυνέλευσης, η οποία θα γίνει τον προσεχή Ιούνιο».

Επειδή η Τουρκία και οι υποστηρικτές της στην περιοχή προσπάθησαν να ασκήσουν πιέσεις για να μη συμμετέχει το ΡΚΚ, ο Μπαρζανί ζήτησε να καταθέσει τα όπλα και μετά να συμμετέχει στην Εθνοσυνέλευση, κάτι που απέρριψε μετά βδελυγμίας το ΡΚΚ. Για το θέμα αυτό ο Αχμέτ Τουρκ είπε:

«Η αλήθεια είναι ότι το ΡΚΚ εκπροσωπεί ένα πολύ μεγάλο μέρος του κουρδικού λαού. Κούρδοι από όλα τα τμήματα του Κουρδιστάν στηρίζουν με κάθε τρόπο και με όλη την ψυχή τους το ΡΚΚ. Σε περίπτωση που δεν συμπεριληφθεί το ΡΚΚ στις εργασίες και τις προσπάθειες που γίνονται για την εθνική ενότητα των Κούρδων, σε περίπτωση που δεν συμμετέχει στην Εθνοσυνέλευση, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για ενότητα. Στην περίπτωση το κουρδικό έθνος θα έχει υποστεί μεγάλη ζημιά. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι το ΡΚΚ αλλά και όλες οι άλλες κουρδικές πολιτικές και μαζικές οργανώσεις θα πρέπει να συμμετέχουν στην Εθνοσυνέλευση».

Να σημειωθεί ότι για την επίσκεψη έδειξε έντονο ενδιαφέρον η Τουρκία, η οποία παρακολουθεί τις εξελίξεις γύρω από το θέμα της Πρώτης Κουρδικής Εθνοσυνέλευσης με ιδιαίτερη ανησυχία. Και αυτό γιατί ενώ η άμμος της κλεψύδρας των εξελίξεων στη Συρία ρέει με αδυσώπητο τρόπο και ενώ η κατάσταση στο Ιράν, ούτως ή άλλως βάζει την Τουρκία στο επίκεντρο μιας γεωπολιτικής δίνης, η Πρώτη Κουρδική Εθνοσυνέλευση, που θα θέσει τα θεμέλια της εθνικής ενότητας των Κούρδων του Βορείου, του Νοτίου, του Ανατολικού και του Δυτικού Κουρδιστάν, θα αποτελεί για την Άγκυρα μια εξέλιξη που μπορεί να δημιουργήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις στο δικό της Κουρδικό.

Γι’ αυτό είχαμε πει σε προηγούμενο άρθρο μας που αναφερόταν στην ανώτερη στρατηγική που είναι σε εξέλιξη στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων ενεργειακών αποθεμάτων στη ΝΑ Μεσόγειο, εκείνο το «Θα ήταν δε ευχής έργον η εξέλιξή τους να συμπέσει χρονικά με την μακροχρόνια εμπλοκή της Τουρκίας σε μέτωπα όπως η Συρία, το Ιράν και το Κουρδικό».

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/02/blog-post_7652.html#.T0zyn4fxqf4

«28 ΦΛΕΒΑΡΗ 1968»

Δήλωση του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

Πριν 44 χρόνια, στις 28 Φλεβάρη του 1968, μέσα στην φωτιά του αντιδικτατορικού αγώνα ενάντια στην αμερικανοκίνητη φασιστική χούντα, δημιουργήθηκε το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (Π.Α.Κ.). Ο Αγώνας του, όπως και των άλλων αντιστασιακών οργανώσεων, συνέβαλε στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Οι στόχοι του: ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ -ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ -ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ παραμένουν ζητούμενο, ΤΡΑΓΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΙ σήμερα, πόσο μάλλον που ένα ΝΟΘΟ  εντέλει αποπαίδι του ΠΑΚ, το ΠΑ.»ΣΟ».Κ «ανέλαβε» να υπηρετήσει τους παραπάνω στόχους με τα σημερινά αδιανόητα αποτελέσματα..
Από την μεριά μας, τιμούμε τους πεσόντες.
Όσοι ζωντανοί: Παρόντες

Γ.Π.
Mέλος του Γραφείου του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ το 1974.

Εκ των συντακτών της Ιδρυτικής Διακήρυξης του Πα.Σο.Κ. της 3^ης Σεπτέμβρη

ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ – ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΜΕ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ

 του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου

“Δεν είναι κρίμα να γονατίσεις, κρίμα είναι να μην ξανασηκωθείς και να προχωρήσεις”.

Γονατίσαμε, από τα λάθη μας, όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά, ηθικά, πνευματικά και πολιτιστικά. Και άλλες φορές όμως το Έθνος μας γονάτισε, αλλά πάντα είχε τις δυνάμεις να σηκωθεί και να προχωρήσει. Και τώρα πρέπει – και μπορούμε – να ξανασηκωθούμε.

Χρειάζεται πίστη. Πίστη στον Θεό, πίστη στην πατρίδα, πίστη στις δυνάμεις μας. Χρειάζεται όμως και αποφασιστικότητα, πείσμα, θυσίες και σοφία.

Πρώτα πρέπει να δούμε τα λάθη μας που μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση. Να τα παραδεχθούμε, να διδαχθούμε, να μην τα επαναλάβουμε. Πρέπει να αλλάξουμε, να γεννάμε, να παράγουμε, να γίνουμε καλλίτεροι. Να επιλέξουμε τη νέα ηγεσία της χώρας με μόνο γνώμονα το εθνικό συμφέρον, τους καλλίτερους για την πατρίδα. Να διορθώσουμε τα του οίκου μας. Νέα κρατική οργάνωση, αποτελεσματική, με περιορισμό δαπανών που να συμβάλει στην ανάπτυξη, να καταπολεμήσει την αναξιοκρατία και την διαφθορά, που να βοηθάει, αντί να διώχνει τα καλλίτερα παιδιά της.

Μία διακυβέρνηση, που επιτέλους θα στείλει στη φυλακή όσους έκλεψαν την πατρίδα, θα επαναφέρει το αίσθημα ευθύνης, εμπιστοσύνης, αξιοκρατίας και δικαιοσύνης σε όλους τους πολίτες.

Όλα τα ανωτέρω, είναι εύκολα στη θεωρία, όμως δύσκολα στην πράξη. Και το χειρότερο, χρειάζονται χρόνο. Και χρόνο δεν έχουμε. Πρέπει λοιπόν, άμεσα να αποφασίσουμε δύο κρίσιμα αποφασιστικά βήματα, που θα ανατρέψουν την σημερινή παρακμιακή αυτοκαταστροφική κατάσταση, να κόψουμε τα δεσμά του μνημονίου, του σημερινού μας γόρδιου δεσμού.

Πρέπει λοιπόν τώρα, πρώτον, να κηρύξουμε την Α.Ο.Ζ. μας και να εκμεταλλευτούμε τα πλούσια ενεργειακά αποθέματα και δεύτερον, να θέσουμε επίσημα και να απαιτήσουμε τις οφειλόμενες Γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις.

 

 

 

Α.Ο.Ζ

 

 

Αυτή είναι η Ελληνική Α.Ο.Ζ. (χάρτης), σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας που ψηφίσθηκε στο Montego Bay, στις 10 Δεκεμβρίου του 1982 και οριστικοποιήθηκε με τις πράξεις του Ο.Η.Ε. τον Μάρτιο του 1986 και τον Ιούλιο του 1993. Την εν λόγω συνθήκη την κυρώσαμε το 1995 και βέβαια, σύμφωνα και με το Σύνταγμά μας, υποχρεούμεθα να την εφαρμόσουμε. Και απορεί κανείς. Γιατί δεν κηρύξαμε την Α.Ο.Ζ μας τόσα χρόνια. Γιατί αυτή η συστηματική ύποπτη σιωπή; Εγκληματική αμέλεια ή “φοβικό σύνδρομο”;

Φτάνει πια με αυτό το “φοβικό σύνδρομο”. Φοβόμαστε τους Τούρκους, τους Αμερικάνους, τους Γερμανούς, ακόμα και τους Σκοπιανούς! Φτάνει πια.

Δεν φοβήθηκε η ματωμένη Κύπρος, που κήρυξε και οριοθέτησε την κυπριακή Α.Ο.Ζ. με την Τουρκία πάνοπλη στο νησί. Δεν φοβήθηκε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, οι δικοί μας γιατί φοβούνται εδώ και 25 χρόνια;

Τώρα όμως διαφαίνονται επιτέλους τα πρώτα ελπιδοφόρα σημάδια. Οι αγώνες του Καθηγητή Καρυώτη και αρκετών άλλων, αρχίζουν να αποδίδουν. Ο Αντώνης Σαμαράς διεκήρυξε την Ελληνική ΑΟΖ ως πρώτη προτεραιότητα και σύντομα ξεκινούν συνομιλίες με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση της Ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ.

Το 1912 ο Βενιζέλος διπλασίασε την Ελλάδα. Το 2012 μπορούμε να την διπλασιάσουμε και πάλι. Και πέραν της τεράστιας γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας μας, να αρχίσουμε άμεσα την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου όλης της Α.Ο.Ζ. μας.

Το Ισραήλ και η Κύπρος άνοιξαν το δρόμο. Εμείς πρέπει να μη χάσουμε στιγμή πλέον.

Οι σημερινές εκτιμήσεις της αξίας των κοιτασμάτων, υπερβαίνουν τα 3 τρισεκατομμύρια € και όπως απεδείχθη, με τις αντίστοιχες γεωτρήσεις στο Ισραήλ και Κύπρο, η πραγματικότητα υπερβαίνει τις εκτιμήσεις.

Λοιπόν άμεσα Α.Ο.Ζ. – άμεσα προκήρυξη διαγωνισμών στα 10 πρώτα οικόπεδα – όχι μόνο στο Ιόνιο – αλλά και στο Αιγαίο, ανατολικά της Θάσου, νότια της Κρήτης, νότια του Καστελόριζου.

Προτείνω την παραχώρηση όλων των δικαιωμάτων εξόρυξης και εκμετάλλευσης στην «Ελληνική Εταιρεία Υδρογονανθράκων», την εκτίμηση της αξίας των κοιτασμάτων από διεθνείς οίκους και την προσφορά του 20% των μετοχών της Εταιρείας στους απανταχού Έλληνες. Με εκτίμηση σημερινής αξίας 1 τρισεκατομμυρίου € λοιπόν και προσφορά του 20% των μετοχών στη μισή αξία, μπορεί να συγκεντρωθούν 100 δισεκατομμύρια €. Και αν μείνουν αδιάθετες μετοχές, αυτές μπορεί να διατεθούν στο παγκόσμιο επενδυτικό κοινό. Με σφιχτό χρονοδιάγραμμα, η διαδικασία μπορεί να   ολοκληρωθεί σε 1 χρόνο.

Μετά από 4 χρόνια, όταν θα έχουν προχωρήσει οι έρευνες, όταν το ελληνικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο θα ρέουν στην Ευρώπη αποτρέποντας την ενεργειακή της ασφυξία, τότε μπορεί να γίνει επανεκτίμηση της αξίας της Εταιρείας και έκδοση νέων μετοχών και πάλι με παρόμοια διαδικασία.

Και βέβαια, πρέπει να θέσουμε με παρρησία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι η Ελληνική Α.Ο.Ζ. είναι και Ευρωπαϊκή Α.Ο.Ζ., ότι όταν τα παγκόσμια αποθέματα φυσικού αερίου και το πετρέλαιο θα λιγοστεύουν, άρα οι τιμές θα ανεβαίνουν, η Ευρώπη θα έχει τη δική της ενέργεια, που δεν θα εξαρτάται από ένα “επεισόδιο” στα στενά του Ορμούζ ή στο Σουέζ, ούτε σε διαμάχες Ρωσίας – Ουκρανίας, ούτε στους εκβιασμούς της Τουρκίας.

Και βέβαια, πρέπει να υποστηρίξουν και να χρηματοδοτήσουν τα ενεργειακά έργα υγροποίησης και αγωγού φυσικού αερίου Ισραήλ –Κύπρου – Κρήτης – Ηπείρου – Ιταλίας και να μην επιτρέψουν πειρατικές ενέργειες οιουδήποτε αντίθετες με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και της ίδιας της Ένωσης.

 

ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ

 Οι Γερμανοί δεν πρέπει να ξεχνούν τα εγκλήματα που διέπραξαν στην πατρίδα μας τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μας ερείπωσαν και μας λεηλάτησαν. 300.000 Έλληνες πέθαναν από την πείνα. Έκαψαν 1.700 χωριά, δολοφόνησαν χιλιάδες Έλληνες. Το Δίστομο δεν ξεχνιέται, όποια απόφαση και αν βγάλει η Χάγη.

Μας χρωστούν λοιπόν, δεν τους χρωστούμε. Και μας χρωστούν τις πολεμικές επανορθώσεις, αλλά και το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο!

Η Ιταλία και η Βουλγαρία πλήρωσαν – πρέπει να πληρώσει και η Γερμανία. Το 1990 η Γερμανία ενοποιήθηκε, άρα και η τελευταία δικαιολογία εξέλιπε. Να τηρήσουν και το λόγο που έδωσε ο Καγκελάριός τους Erhard το ’64. Τα κράτη έχουν συνέχεια και οι υποχρεώσεις πρέπει να τηρούνται εκατέρωθεν. Ο Χίτλερ το παραδέχθηκε, πλήρωσε μάλιστα δύο δόσεις, πώς μπορεί η Μέρκελ να το αρνείται;

Τι μας οφείλουν λοιπόν τώρα οι Γερμανοί; Με μέσο τόκο 6% από το ’44 μέχρι τώρα, μας οφείλουν 165 δισεκατομμύρια $ από το κατοχικό δάνειο και 335 από τις πολεμικές επανορθώσεις, ήτοι 500 δισεκατομμύρια $. Κατ’ άλλους υπολογισμούς – του Γάλλου Οικονομολόγου Delpla – το ποσό ανέρχεται σε 575 δισεκατομμύρια $, ήτοι περί τα 440 δισεκατομμύρια €.

Είναι επιτέλους καιρός το θέμα να τεθεί επίσημα, από την Ελλάδα στη Γερμανία και να οριστικοποιηθεί ο τρόπος αποπληρωμής. Επίσημα, υπεύθυνα, ανυποχώρητα, χωρίς “φοβικό σύνδρομο”.

Και να δώσουμε και μία συμβουλή στην Μέρκελ, τον Σόιμπλε και όσους μας ειρωνεύονται, υποτιμούν και εξευτελίζουν: “Δύο φορές τον περασμένο αιώνα αιματοκυλίσατε την Ευρώπη, οδηγήσατε τη χώρα σας σε ολική καταστροφή. Πάρτε το μάθημα της Ιστορίας. Μην επαναλάβετε το ίδιο λάθος τρίτη φορά”.

 Τα 100 δισεκατομμύρια € από την μετοχοποίηση του 20% των πόρων της Ελληνικής Α.Ο.Ζ., συν την τμηματική καταβολή από τις πολεμικές επανορθώσεις της Γερμανίας, δεν θα αλλάξουν μόνο τη σημερινή οικονομική αθλιότητα στην Ελλάδα. Θα αποτελέσουν το απαραίτητο οικονομικό εφαλτήριο, για να αποκτήσουμε την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια μας. Θα μας βοηθήσουν – σοφότεροι πια – να προχωρήσουμε, να γεννάμε, να δημιουργούμε, να παράγουμε πολιτισμό, ότι κάναμε εδώ και 3.000 χρόνια!

          Εμπρός λοιπόν, “Θαρσείν Χρη”.

          «Θαρσείν χρή ταχ΄ αύριον έσετ΄ άμεινον»                     

       Χρειάζεται θάρρος, αύριο όλα θα είναι καλύτερα.

Αυτοδύναμοι, του Γιώργου Καραμπελιά

από τη Ρήξη (φ. 81) που κυκλοφορεί στα περίπτερα

Να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις

Μια αδιάψευστη ένδειξη της κρίσης και της σαπίλας των ελληνικών ελίτ είναι η απουσία οποιασδήποτε πρωτοβουλίας για ενίσχυση της αλληλεγγύης και της συνοχής της κοινωνίας, από το σύνολο των πολιτικών, «πνευματικών» και οικονομικών ελίτ της χώρας.
Σήμερα, οι Έλληνες εφοπλιστές παραμένουν ακόμα ιδιοκτήτες του μεγαλύτερου εμπορικού στόλου στον κόσμο, και οι ετήσιες παραγγελίες τους είναι πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια. Έλληνες επιχειρηματίες, τραπεζίτες, πολιτικοί και άλλοι χρυσοκάνθαροι διαθέτουν καταθέσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων στο εξωτερικό. Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έχουν ένα σημαντικό ύψος καταθέσεων και σημαντικά περιουσιακά στοιχεία.
Αν όλοι οι Έλληνες, με πρωτοστάτες τους υπουργούς, τους βουλευτές, τους συνδέσμους των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, τους τραπεζίτες, τους κατασκευαστές, τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, «συνδικαλιστές» τύπου Παναγόπουλου, με αμοιβές δεκάδες χιλιάδες ευρώ τον μήνα, και μεγαλοδημοσιογράφους, εννοούσαν στα σοβαρά αυτό που λένε, ότι «όλοι θα πρέπει να συνεισφέρουμε για το ξεπέρασμα της κρίσης», θα είχαν ήδη ξεκινήσει μια εκστρατεία για ένα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο, με χαμηλό επιτόκιο, για να δανείσουν το ελληνικό κράτος.

Αν οι ποικίλοι σύνδεσμοι των ομογενών, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ και την Αυστραλία, κινητοποιούνταν προς την ίδια κατεύθυνση, τότε άλλη θα ήταν σήμερα η κατάσταση της χώρας.
Θα μπορούσε να υπάρξει μια σοβαρή χρηματοδότηση του ελληνικού κράτους, ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων, και θα αποκτούσε νόημα η αδιάκοπη λογοδιάρροια περί «θυσιών» όλων των Ελλήνων […] και προπαντός, θα ενισχυόταν όντως η περιβόητη εθνική συνοχή και οι Έλληνες θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ενωμένοι την κρίση.
Οι Έλληνες, κάποτε, διεξήγαγαν μεγάλους εθνικούς αγώνες, στηριγμένοι κατ’ εξοχήν στην οικονομική συμπαράσταση των συμπατριωτών τους. Οι Ζωσιμάδες, ο Βαρβάκης, ο Σίνας, ακόμα και ο Συγγρός, ο Αβέρωφ, μοναστήρια και μητροπολίτες, οι χιλιάδες των μικρών και μεγάλων ευεργετών, όλοι οι Έλληνες, στήριξαν την εκπαίδευση στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, χρηματοδότησαν τη Φιλική Εταιρεία και την Επανάσταση, ενίσχυσαν ακόμα και τον ελληνικό στόλο στους Βαλκανικούς Πολέμους. Συχνά, αυτοί οι εθνικοί ευεργέτες ήταν στυγνοί καπιταλιστές, όπως ο Συγγρός. Και όμως, παράλληλα, ήταν διατεθειμένοι να ξοδέψουν απλόχερα για τις ανάγκες της πατρίδας, επιστρέφοντας έτσι ένα μέρος από αυτά που είχαν καρπωθεί.
Σήμερα, δεν βρέθηκε ούτε ένας –αριθμός ένας– πολιτικός, επιχειρηματίας, μεγαλοδημοσιογράφος, που να βάλει το χέρι στην τσέπη, δεν βρέθηκε ούτε ένας να κάνει έστω αυτό που έκαναν οι Ιταλοί καπιταλιστές.
Οι Έλληνες αντιμετωπίζουν την κρίση, ο καθένας μόνος του, και οι μόνες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης έρχονται από τα κάτω, από ομάδες πολιτών και από την Εκκλησία.
Και γι’ αυτή την κατάντια δεν ευθύνεται μόνο το «πνεύμα της εποχής», ο ατομικισμός, ο καταναλωτισμός, ευθύνονται, πριν απ’ όλα, όλοι εκείνοι που, εδώ και δεκαετίες, κάνουν ό,τι μπορούν για να διαλύσουν την αίσθηση του συνανήκειν των Ελλήνων, όλοι εκείνοι που πασχίζουν να αποδομήσουν την ιστορία μας, να κόψουν τις ρίζες μας, να μας μεταβάλουν σε μια αγέλη χωρίς ταυτότητα.
Αυτή η ηροστράτεια λογική, στην οποία πρωτοστάτησαν οι ψευδοπροοδευτικοί διανοούμενοι, έπαιξε τελικά το παιγνίδι των τραπεζιτών, των νεοφιλελεύθερων, της Μέρκελ.
Και έρχονται σήμερα να τα ζητήσουν όλα από τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους αγρότες, του μικρέμπορους, τους «μικρομεσαίους», με περικοπές, χαράτσια, φοροεπιδρομές, απολύσεις. Οι ίδιοι δεν είναι διατεθειμένοι να παραχωρήσουν τίποτε!
Ο περιβόητος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που κινδυνεύει να γίνει πιο αναξιόπιστος από όλους τους άλλους, ξέρει μόνο να διαμαρτύρεται επειδή τον κράζουν οι πολίτες.
Είναι καιρός, λοιπόν, να αναλάβει μια πρωτοβουλία, αν θέλει να μειωθεί η λαϊκή κατακραυγή εναντίον του. Να δημιουργήσει μια ανεξάρτητη και υπεράνω υποψίας επιτροπή ελέγχου, που θα αναλάβει τη διαχείριση ενός ομολογιακού δανείου, στο οποίο, πρώτος αυτός, θα συνεισφέρει ένα σημαντικό ποσό, και αμέσως μετά από αυτόν, ο πρωθυπουργός, όλοι οι υπουργοί και οι βουλευτές, με ένα υποχρεωτικό μίνιμουμ συμμετοχής, που να ανέρχεται σε μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Αμέσως μετά, θα πρέπει να ακολουθήσουν οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι, οι κατασκευαστές, οι μεγαλοδημοσιογράφοι. Και μετά μπορούν να ακολουθήσουν όλοι οι Έλληνες πολίτες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι Έλληνες πρέπει να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις και πρέπει να υποχρεώσουν τους υπεύθυνους να αναλάβουν τουλάχιστον ένα μέρος των βαρών.
Και επειδή το αυτί αυτών των παχυδέρμων δεν πρόκειται εύκολα να ιδρώσει, θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα κίνημα καταγγελίας τους και προώθησης ενός τέτοιου δανείου, που θα τους υποχρεώσει να κινηθούν έστω και διά της βίας. Εν ανάγκη, την πρωτοβουλία θα έπρεπε και θα μπορούσαν να την πάρουν οι ίδιοι οι πολίτες.
Είναι καιρός, πέρα από τις καταγγελίες και την άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, πέρα από τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στα θύματα της κρίσης, πέρα από την οργάνωση εναλλακτικών μορφών οικονομίας, να παρέμβουμε και στο ίδιο το ζήτημα του χρέους. Θα πρέπει να πάψουμε να αναζητούμε δανεικά από τους ξένους, αλλά να υποχρεώσουμε τους «ξένους» που βρίσκονται στον τόπο μας, αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτή την άθλια κατάσταση, να συμβάλουν, επί τέλους, όχι μόνο στο ξεπέρασμα της κρίσης, αλλά και στην ανασυγκρότηση της κοινωνίας την οποία διέλυσαν.
Κάτι τέτοιο εξ άλλου θα μείωνε κατά πολύ και τις δυνατότητες των ξένων, της Μέρκελ και του ΔΝΤ, να μας εκβιάζουν από δόση σε δόση, από μνημόνιο σε μνημόνιο, θα έδινε τη δυνατότητα στην ελληνική κοινωνία να τους αντιμετωπίσει με θάρρος και υπερηφάνεια.
Κάποιοι θα βρουν πολλά επιχειρήματα να αντιτάξουν, όπως το ποιον να εμπιστευτούμε για τη διαχείριση ενός τέτοιου δανείου κ.λπ.. Ωστόσο, όποιος δεν θέλει να ζυμώσει…, δέκα μέρες κοσκινάει.
Το αίτημα του ομολογιακού δανείου, με βάση τις οικονομικές δυνατότητες και τις ευθύνες των διαφορετικών κοινωνικών ομάδων και τάξεων, έπρεπε ήδη να αποτελεί βασικό αίτημα του κινήματος των αγανακτισμένων. Όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Είναι καιρός σήμερα να αρχίσουμε μια μεγάλη εκστρατεία για να το προωθήσουμε.
Γ.Κ.

Ελληνική απάντηση στις ανοησίες

Ηχηρή απάντηση -η πρώτη από ελληνικής πλευράς- στις προτάσεις του προέδρου του αυστριακού Οικονομικού Επιμελητηρίου,Κρίστοφ Λάιτλ, περί πώλησης νησιών, έδωσε ο ελληνας πρεσβευτής στην Αυστρία,Θεμιστοκλής Δημίδης.

Εκφράζοντας την έντονη δυσαρέσκειά του, ο πρεσβευτής επισημαίνει ότι

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ 22/02/12

• FT: «ΑΓΩΝΑΣ ΔΡΟΜΟΥ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

 Στo νέο ελληνικό bailout εξακολουθεί να αναφέρεται και σήμερα εκτενώς ο βρετανικός Τύπος με πολλούς αναλυτές αλλά και τις ίδιες τις ε/φ να διατυπώνουν στα κύρια άρθρα τους τις επιφυλάξεις τους, ως την πρώτη αντίδραση μετά την «ανακούφιση» που εκφράστηκε καταρχήν μετά τη συμφωνία.

 Στο πλαίσιο αυτό, χαρακτηριστικό είναι το κύριο άρθρο των FT (Greek rescue is still a halfway house), με την ε/φ  να σημειώνει ότι με την τελευταία τους απόφαση οι ευρωπαίοι ηγέτες έκαναν ένα παραπάνω βήμα – σε σχέση με τις παλαιότερες προσπάθειές τους – προκειμένου να σταματήσουν την οικονομική αιμορραγία της Ελλάδος, απεδείχθησαν όμως ανεπαρκείς να καταλήξουν σε μία λύση που δεν θα χρειαστεί αναθεώρηση στο μέλλον.

 Το bailout αποτελεί και το πρωτοσέλιδο της ίδιας ε/φ (Greece races to meet bail out demands) που σημειώνει ότι πλέον η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με «αγώνα δρόμου» προκειμένου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που θέτει το bailout, με τους FT να σημειώνουν ότι οι «σκληρή όροι» και τα «αυστηρά χρονοδιαγράμματα» αντανακλούν την «κατάρρευση της εμπιστοσύνης» ανάμεσα στην Ελλάδα και τους δανειστές της, αφού η Ελλάδα καλείται μέσα σε λίγες μόνο ημέρες να ολοκληρώσει μία σειρά από καθόλου δημοφιλή μέτρα, την ώρα που πολλοί οικονομολόγοι ανησυχούν ήδη – «παρά την αισιοδοξία του κ. Βενιζέλου» – ότι η νέα αυτή συμφωνία απλώς αναβάλλει μία ελληνική χρεοκοπία.

 

• WSJ: ΕΥΡΕΙΑ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟ BAILOUT – ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ

Και ενώ όπως επισημαίνει και το ΒΒC, (Newspaper review: Papers pan latest Greek bailout) διαπιστώνονται από τα βρετανικά ΜΜΕ, «ευρύτατες επιφυλάξεις» για την αποτελεσματικότητα του νέου bailout,

http://www.bbc.co.uk/news/uk-17123277

σοβαρές επιφυλάξεις διατυπώνει στο πρωτοσέλιδό της και η WALL STREET JOURNAL, (Despite Pact, Unease lingers for Greece): Ανησυχία ότι αυτή η σκληρή συμφωνία – η οποία έχει ήδη προκαλέσει τεράστιες αντιδράσεις μεταξύ των Ελλήνων είναι μοιραίο να αποτύχει – είναι η πιο ευρεία αντίδραση, πολλοί δε αναλυτές ρωτούν όχι εάν το πρόγραμμα θα διαλυθεί, αλλά πότε, σημειώνει μεταξύ άλλων ο Stephen Fidler, που παρατηρεί στο ανωτέρω ρεπορτάζ την απουσία οποιασδήποτε «θριαμβολογίας» γύρω από τη νέα συμφωνία, γεγονός το οποίο αποδίδει στο ότι μέσα στη τελευταία διετία έχουν διαψευστεί κατά καιρούς πολλές ελπίδες. Αυτό επισήμανε και ο υπουργός οικονομικών της Ολλανδίας, ο οποίος τόνισε μεταξύ άλλων ότι τα τελευταία δύο χρόνια, έχουμε δει πολλές φορές την Ελλάδα να βγαίνει εκτός τροχιάς και πρόσθεσε ότι οι κίνδυνοι όσον αφορά την εφαρμογή των μέτρων είναι στην περίπτωση της Ελλάδας «πολύ μεγάλοι». Επιπλέον επισημαίνει η ίδια εφημερίδα, υπάρχουν και πολλά ερωτηματικά όσον αφορά τη βούληση της νέας ελληνικής κυβέρνησης, της οποίας θα ηγείται πιθανότατα ο Αντώνης Σαμαράς αλλά και την υπομονή των δανειστών της. Η Ελλάδα, αποκλεισμένη από τις αγορές πιθανόν και για το υπόλοιπο της δεκαετίας, θα εξακολουθήσει να εξαρτάται από τα άλλα κράτη της ευρωζώνης μέχρι τότε και πιθανόν και μετά από αυτό το διάστημα, γεγονός που – σύμφωνα με την WSJ – σημαίνει ότι η ανησυχία για το ενδεχόμενο αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ, μπορεί να επανέλθει, πιθανόν ακόμα και μέσα στη χρονιά.

Επιφυλάξεις διατυπώνει και το BBC, Greek debt crisis: Will bailout deal add up?

 http://www.bbc.co.uk/news/business-17121985

• TIMES: «ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ» ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ BAILOUT – ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΣΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΑΝΑΛΥΤΕΣ

«Αμφιβολίες» για την αποτελεσματικότητα του νέου bailout επισημαίνουν και οι TIMES, (Doubts emerge over 237 billion euros Greek bailout deal), παραπέμποντας μάλιστα στις δηλώσεις του κ. Σαμαρά (του ανθρώπου που θα είναι πιθανότατα ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας), για τον οποίο σημειώνουν ότι «αμφισβήτησε τη βιωσιμότητα της νέας συμφωνίας, στην περίπτωση που η ελληνική οικονομία εξακολουθήσει να συρρικνώνεται». Η βρετανική εφημερίδα παραθέτει αποσπάσματα από τις δηλώσεις του κ. Σαμαρά που είπε ότι χωρίς την ανάκαμψη της  οικονομίας δεν είναι δυνατόν να επιτευχθούν ούτε καν οι άμεσοι στόχοι και ούτε εξασφαλίζεται μακροπρόθεσμα η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, με την παρατήρηση ότι οι δηλώσεις αυτές απηχούν τις θέσεις που εξέφρασε και ο πρώην υπουργός οικονομικών της Βρετανίας Alistair Darling, ο οποίος μιλώντας στο BBC εξέφρασε σοβαρότατες επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα της νέας συμφωνίας.

Η ίδια εφημερίδα σημειώνει εξάλλου ότι και οι οικονομικοί αναλυτές αμφισβητούν κατά πόσο μπορεί τελικά να αναβληθεί μία χρεοκοπία, παραθέτοντας και δήλωση αναλύτριας της BGC  Partners που επιμένει – με βάση την πορεία των spreads και CDS – ότι η εκτίμηση των αγορών είναι ότι κάποια στιγμή η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει: Σε κάποιο στάδιο στο μέλλον θα καταστεί πιθανόν προφανές ότι το κόστος αυτής της συμφωνίας είναι στην πραγματικότητα μεγαλύτερο από τα οφέλη και ότι η ελληνική χρεοκοπία αποτελεί μία καλύτερη εναλλακτική. Η ζημιά που προκαλείται με την αναβολή του αναπόφευκτου είναι μεγαλύτερη. Αποφεύχθηκε ο πόνος για το άμεσο μέλλον, αλλά ο πόνος που θα υπάρξει μακροπρόθεσμα είναι πολύ μεγαλύτερος.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η INDEPENDENT (Doubts over viability of new Greece rescue deal) που παραπέμπει επίσης στις εκτιμήσεις αναλυτών που σημειώνουν ότι το «ιστορικό» πακέτο αφήνει για τους Έλληνες ελάχιστες ελπίδες να δραπετεύσουν από το σπιράλ του θανάτου, δίνοντας παράλληλα μεγάλη έμφαση στις δυσοίωνες προοπτικές που διαπιστώνει η «εξαιρετικά εμπιστευτική» έκθεση της τρόϊκα που διέρρευσε χθες

http://www.independent.co.uk/news/world/europe/doubts-over-viability-of-new-greece-rescue-deal-7282726.html

«Αμφιβολίες» και από τους IRISH TIMES (Second rescue means bleak prospects and much austerity)

http://www.irishtimes.com/newspaper/world/2012/0222/1224312168883.html

Όπως και από την TELEGRAPH (Battle over EU financial firewall threatens to derail Greek bailout) που επισημαίνει ότι η «μάχη» για την εξασφάλιση μεγαλύτερων κεφαλαίων για την ενίσχυση του ταμείου της ΕΕ και του ΔΝΤ για τη στήριξη του ευρώ (στην οποία θα κληθούν να συμβάλλου και οι χώρες εκτός ευρωζώνης) απειλεί να εκτροχιάσει την τελευταία αυτή συμφωνία για την Ελλάδα.

http://www.telegraph.co.uk/finance/financialcrisis/9097004/Battle-over-EU-financial-firewall-threatens-to-derail-Greek-bailout.html

Τα ελληνόπουλα της Κύπρου για τα αδέλφιά τους στην Ελλάδα

Άνω των 300 000 ο έρανος στα σχολεία

Τζίμης Πανούσης:Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή εκτός του μπάτσου&του Βουλευτή

Συνέντευξη στην  Κατερίνα Ζάννη

Ο Τζίμης Πανούσης δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις. Μίλησε αποκλειστικά στην aixmi.gr. Παράσταση έχει καιρό να ανεβάσει, να τα πει, αλλά σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης χρησιμοποιεί την καθημερινή του εκπομπή «Δούρειος Ήχος» στο Ράδιο 9. Αν τον έχεις ακούσει έστω και μια φορά στο ραδιόφωνο ή τον έχεις δει σε παράσταση, αν έχεις προσπαθήσει να αποκρυπτογραφήσεις τους στίχους των τραγουδιών του ή γελάς με την υπερβολή των αστείων του τότε δεν είσαι ανυποψίαστος αναγνώστης.

Είναι ειρωνικός, περιπαικτικός, αυτοσαρκαστικός. Όλα αυτά, όμως, χάνονται και δίνουν τη θέση τους στη θλίψη όταν

Συζήτηση με θέμα «για μία οικονομία με ανθρώπινο πρόσωπο»

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» σας προσκαλεί στην συζήτηση με θέμα «για μία οικονομία με ανθρώπινο πρόσωπο», την Tετάρτη 21 Μαρτίου, στις 7:00 μ.μ., στην αίθουσα του πολιτιστικού συλλόγου «Σήμαντρο» (Ελευθ. Βενιζέλου 59 Α, Χολαργός).

Συμμετέχουν κατά αλφαβητική σειρά οι  :

π. Αντώνιος Καλλιγέρης, διευθυντής του Γραφείου Νεότητος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών,

Νίκος Κοτζιάς, καθηγητής «Πολιτικών Θεωριών των Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών» στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά,

Θανάσης Παπαθανασίου, θεολόγος-εκδότης του περιοδικού «Σύναξη», 

Βαγγέλης Πισσίας, διδάκτωρ οικονομικών του Πανεπιστημίου της Amiens.

Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την συνεργασία του Γραφείου Νεότητος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών και του Ι.Ν. Φανερωμένης.

Για πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210-6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr

ΧΑΡΤΗΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΟΔΙΚΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Λ.ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 59Α

ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΓΕΥΣΗΣ – Γεύσεις και Μνήμες της Κατοχής

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου «ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΓΕΥΣΗΣ – Γεύσεις και Μνήμες της Κατοχής» της Ιωάννας Αραμπατζή – Τζανουδάκη και στην συζήτηση που θα

Πολίτες της Πιερίας καταργούν τους μεσάζοντες και χτυπούν τα σούπερ μάρκετς

Πριν λίγες μέρες, αγρότες από τη Δράμα μοίρασαν 10 τόνους πατάτες Νευροκοπίου μπροστά στο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Οι παραγωγοί διαμαρτύρονταν για την εξαιρετικά χαμηλή τιμή με την οποία αγοράζουν την πατάτα τους οι έμποροι. Επιπλέον, κατήγγειλαν ότι… το 70% της παραγωγής τους παραμένει αδιάθετο, ενώ την ίδια στιγμή εισάγονται στην Ελλάδα πατάτες από την Αίγυπτο.

Ήταν μια πρωτοβουλία η οποία, για ευνόητους λόγους, έγινε δεκτή από τους πολίτες και προβλήθηκε επαρκώς από τα ΜΜΕ, και ειδικά από την ιδιωτική τηλεόραση, η οποία τον τελευταίο

CDS…σε λίγες μέρες θα τα μάθουμε ΟΛΑ!

Τις επόμενες ημέρες κυκλοφορεί στις ΗΠΑ, ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ CDS.
EINAI 400 ΣΕΛΙΔΕΣ  ΜΕ 12.000 ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ !!!!!!!!!!!!!!!!
Το θέμα θα βγει σε ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ,και θα δημοσιευθεί  αυθημερόν από τα WIKI LEAKS.
Η λίστα με τα 12.000 Ελληνικά CDS δίνει τις απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα 

The truth about Greece

Διαβάστε και προωθείστε το σε φίλους και γνωστούς στο εξωτερικό!
http://9gag.com/gag/2681884 

Να σου λύσω εγώ την απορία Κάρολε

Αναρωτήθηκες χθες «ποιος είναι ο Σόιμπλε;» χρησιμοποιώντας μία ρητορική ερώτηση που έχει υποτιμητικό περιεχόμενο και παραπέμπει στο «ποιός είναι αυτός που θα μου πει τούτο ή εκείνο», «ποιό είναι αυτό το ανθρωπάκι που θα σηκώσει το ανάστημά του σ’ εμένα» κ.ο.κ.

Να σου πω εγώ Κάρολε ποιός είναι ο κ. Σόιμπλε, αφού υποκρίνεσαι πως δεν γνωρίζεις.

Πρόγραμμα πολιτιστικών εκδηλώσεων 2011

ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΓΕΥΣΗΣ

«Μαμά, τα ’χεις γραμμένα αυτά που μαγειρεύεις;» ήταν ένα συχνό ερώτημα στο σπίτι. Κάτι σαν συγκρατημένη αγωνία αυτών που δεν θέλουν να αποκοπούν…μετά, από τις μυρουδιές του σπιτιού που φτάνουν ψηλά κι αγγίζουν αυτούς που μας τις εμπιστεύθηκαν. Υπενθύμιση του χρέους να προστατευθούν αξίες όπως οι γεύσεις οι δεμένες με αναμνήσεις. Αυτές που, ανώνυμες νοικοκυρές του Ελληνισμού της Ανατολής,

Shame on Europe for betraying Greece

«Η ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής και η στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αντίδοτο στην κρίση»

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το βιβλιοπωλείο «χωρίς όνομα» σας προσκαλεί στην εκδήλωση με θέμα «Η ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής και η στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αντίδοτο στην κρίση», την Tετάρτη 29 Φεβρουαρίου, στις 7:00 μ.μ. και στην συζήτηση που θα ακολουθήσει, στην αίθουσα του πολιτιστικού συλλόγου «Σήμαντρο» (Ελευθ. Βενιζέλου 59 Α, Χολαργός).

Θα μιλήσουν :

Σχίζας Γιάννης, διαχειριστής του ιστολογίου oikonikipragmatikotita

Θεοχάρης Τίμος, οικονομολόγος

Καρανικόλας Παύλος, επίκουρος καθηγητής Γεωπονικού Παν/μίου

Πανάγος Παναγιώτης, οικονομολόγος

Συντονίζει ο Γιώργος Παπαγιαννόπουλος

Για πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210-6546742 ή στο nonamebk@otenet.gr

 

Χάρτης για την πρόσβαση στον χώρο της εκδήλωσης με το αυτοκίνητο από την λεωφ. Μεσογείων

Επιστολή – καταπέλτης της Κ. Τεκτονίδου για ΠΑΣΟΚ και Γ. Παπανδρέου

Για «μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ» που «έχει πάρει διαζευκτήριο, μια για πάντα από την κοινωνία», κάνει λόγο σε επιστολή-καταπέλτη για το Κίνημα, τον πρόεδρο του και τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν κατά την πρόσφατη ψηφοφορία για τη δανειακή συμφωνία, η διαγραφείσα βουλευτής Κυριακή Τεκτονίδου.

Μεταξύ άλλων η βουλευτής – η οποία απείχε της ψηφοφορίας την Κυριακή- υπογραμμίζει πως «αυτό που θα έπρεπε να απασχολεί όλους τους μεγαλοπαράγοντες του κόμματος σήμερα, δεν είναι η διαγραφή κάποιων από το ΠΑΣΟΚ, αλλά η διαγραφή του ιδίου του Κινήματος από την ατζέντα της κοινωνίας», ενώ αίσθηση προκαλεί η ειρωνική αναφορά της προς τον Γ. Παπανδρέου, ότι με την αποχή της τον βοήθησε να βρει «τις χαμένες του ηγετικές δεξιότητες».

«Λυπάμαι πολύ που παγίδευσα και παρέσυρα τον κόσμο που με πίστεψε να ψηφίσει ένα κόμμα, που σήμερα έχει υποστεί μετάλλαξη», αναφέρει σε άλλο σημείο της επιστολής της η Κυριακή Τεκτονίδου που υπογράφει ως τέως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και νυν βουλευτης των Πολιτών που την εμπιστεύτηκαν.

 

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής:

 

Σύντροφοί μου σας αποχαιρετώ…

Θέλω από καρδιάς να ευχαριστήσω όλους εσάς που με τα μηνύματά σας μου δώσατε δύναμη και κουράγιο στηρίζοντας την επιλογή μου.

Μένοντας πιστή στο καθήκον μου, εντολοδόχος δικός σας στη Βουλή μετέφερα τη δική σας άποψη.

Εξάλλου τι άλλο μπορούσε να κάνει ένας άνθρωπος με τη δική μου αφετηρία και τη δική μου διαδρομή;

Υπηρέτησα 28 χρόνια τον άνεργο. Πως θα μπορούσα λοιπόν να αγνοώ ή να προσποιούμαι πως δε γνωρίζω τα τεράστια προβλήματα της κοινωνίας φιμώνοντας τη συνείδησή μου;

Μένω στην ίδια γειτονιά που μεγάλωσα, τις τιμημένες δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης και δε νομιμοποιούμαι να μη γνωρίζω τα πραγματικά προβλήματα όλων όσων ανήκουν στα μη προνομιούχα στρώματα.

Δεν είμαι υβρίδιο κανενός κομματικού σωλήνα, δεν είχα ποτέ ως επάγγελμά μου το ΠΑΣΟΚ, δεν οφείλω σ’ αυτό ούτε χρήματα ούτε αξιώματα. Δεν υπήρξα επαγγελματίας πολιτικός. Έχω θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα εργαζόμενη χρόνια, δεν ήρθα στα βουλευτικά έδρανα για να συμπληρώσω τα απαιτούμενα για τη συνταξιοδότησή μου ημερομίσθια.

Δεν έζησα από τις ιδέες μου, αλλά για τις ιδέες μου, που δεν τις παζάρεψα χυδαία σε κανένα τραπέζι διαπραγμάτευσης.

Θέλω, όπως λέει και ο Ελύτης, αν με χτυπούν να βγάζω ήχο καθαρό και να’ χω να προτείνω μια ζωή που για να σταθεί να μη χρειάζεται υποσημειώσεις…

Με την εντιμότητα και την αξιοσύνη μου τίμησα το κόμμα μου, το βοήθησα μαζί με πολλούς άλλους αγνούς αγωνιστές σε χαλεπούς καιρούς να αποκαταστήσει τη σχέση του με την κοινωνία και να επαναδιαπραγματευτεί το όραμά του με αυτή. Ένα όραμα όμως που κατέληξε εφιάλτης.

Λυπάμαι πολύ που παγίδευσα και παρέσυρα τον κόσμο που με πίστεψε να ψηφίσει ένα κόμμα, που σήμερα έχει υποστεί μετάλλαξη.

Επέλεξα να απέχω από μια ψηφοφορία, γιατί μια Βουλή με κοντινή ημερομηνία λήξης δε νομιμοποιείται με διαδικασίες κατεπείγοντος να αποφασίζει για ένα τεράστιο θέμα που θα καθορίζει τη ζωή των Ελλήνων για πολλά χρόνια και ταυτόχρονα θέτει εν αμφιβόλω την Εθνική Κυριαρχία. Είναι ντροπή να μοιράζεται στους βουλευτές το κείμενο του κατάπτυστου μνημονίου ελάχιστο χρόνο πριν την ψήφισή του, αποτελεί ύβρη προς τη δημοκρατία η όλη διαδικασία.

Η κοινωνία βιάσθηκε και εκβιάστηκε, η λογική ακρωτηριάσθηκε, ο κόσμος δέχθηκε καταιγισμό πληροφοριών από τα ΜΜΕ που δημιουργούσαν σχεδόν συνθήκες προσομοίωσης με χρεοκοπία.

 

Έχοντας την εμπειρία του πρώτου μνημονίου και της αναποτελεσματικότητάς του είναι απορίας άξιο η εμμονή σε αποτυχημένες επιλογές, γιατί τα ίδια αίτια οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στα ίδια αποτελέσματα.

Πορευόμαστε χωρίς στρατηγικό σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης και ως εκ τούτου θα πάνε χαμένες οι θυσίες του λαού μας. Ένα νέο ραντεβού στα τυφλά…

 

Aκουσα από στέλεχος του ΠΑΣΟΚ να μιλάει για την αρχαία τραγωδία Αντιγόνη και να αναφέρεται στο χρέος της ευθύνης που αντιστοιχεί στον Κρέωνα και στο χρέος του καθήκοντος που αντιστοιχεί στην Αντιγόνη, καταλήγοντας πως στην ψήφιση του μνημονίου παραπέμπει το χρέος ευθύνης. Συμφωνώ με το συγκεκριμένο σκεπτικό, το οποίο έχει να κάνει με αυτούς που διαχειριζόμενοι πολλά χρόνια τη μοίρα του τόπου μας τον οδήγησαν στην καταστροφή, κατά συνέπεια όσον αφορά εμένα διατηρώ το προνόμιο να μπορώ να επιλέγω το χρέος του καθήκοντος δηλαδή το χρέος της Αντιγόνης.

 

Στην κυρία που με απαράδεκτο τρόπο πριν την ψηφοφορία μου είπε πως την αναγκάζω λόγω της αποχής μου να με πάρει στην πλάτη της, απαντώ πως είναι καιρός να το κάνει και αυτή. Τριάντα χρόνια εγώ και οι όμοιοί μου ανιδιοτελώς κουβαλήσαμε αυτήν και τους ομοίους της στη δική μας πλάτη και τους επιτρέπαμε εν λευκώ να διαχειρίζονται τη μοίρα μας, οδηγώντας μας στην απόλυτη καταστροφή. Το βάρος λοιπόν αυτό είναι καρμικής φύσεως και οφείλουν να το σηκώσουν αυτοί και μόνο αυτοί που το δημιούργησαν. Όλα τα άλλα είναι αστειότητες.

Μου προκαλεί θυμηδία το γεγονός της διαγραφής μου από το ΠΑΣΟΚ. Αναρωτιέται κανείς αν υφίσταται πραγματικά στην κοινωνία το Κίνημα

Το ΠΑΣΟΚ πτώχευσε, οι μετοχές του έπεσαν κατακόρυφα στο Πολιτικό Χρηματιστήριο και η αγωνία των παραγόντων είναι ποιος θα είναι ο «Διευθύνων Σύμβουλός» του… Αυτό κι αν είναι πολιτικός αυτισμός!

Το ΠΑΣΟΚ ήταν η ψυχή των ανθρώπων που το πίστευαν, ήμασταν εμείς που το στηρίξαμε έργω και λόγω. Σήμερα πια είναι ένα άδειο πουκάμισο, ένα αδιέξοδο μονοπάτι.

Το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ έχει πάρει διαζευκτήριο, μια για πάντα από την κοινωνία.

Κατά συνέπεια αυτό που θα έπρεπε να απασχολεί όλους τους μεγαλοπαράγοντες του κόμματος σήμερα δεν είναι η διαγραφή κάποιων από το ΠΑΣΟΚ, αλλά η διαγραφή του ιδίου του Κινήματος από την ατζέντα της Κοινωνίας.

Εδώ το ΠΑΣΟΚ παίζει μια καντάδα στο παραθύρι του λαού που μένει θεόκλειστο και το μόνο που το απασχολεί είναι να αλλάξει τον «κανταδόρο», ενώ το τραγούδι του μένει το ίδιο, ανίκανο να αγγίξει την καρδιά της κοινωνίας.

Το γεγονός της διαγραφής μου θυμίζει τις εταιρείες που απολύουν τους πωλητές, αγνοώντας αυτάρεσκα πως το πρόβλημα είναι το ίδιο το προς «πώληση προϊόν», οι ίδιες οι προς «πώληση υπηρεσίες» που δεν απαντούν πια σε διαπιστωμένες ανάγκες της κοινωνίας!

Έχω επίσης να προσθέσω πως κανείς δε μπορεί να με διαγράψει από την καρδιά των ανθρώπων που με πίστεψαν, κανείς δε μπορεί να διαγράψει τη διαδρομή μου και τους κοινωνικούς μου αγώνες.

Όλα αυτά έχουν εγχαραχτεί στην κοινωνική μνήμη και δεν διαγράφονται με κομματικογραφειοκρατικές διαδικασίες.

Απλά η διαγραφή κλείνει και τυπικά ένα κεφάλαιο.

Από μια συμβατική μαρτυρική συμβίωση είναι καλύτερο το διαζύγιο.

Χαίρομαι ιδιαίτερα όμως που με την αποχή μου από την ψηφοφορία βοήθησα να βρει ο πρόεδρος τις χαμένες του ηγετικές δεξιότητες και μόνο γι αυτό άξιζε τον κόπο!

Φεύγοντας θέλω να χαρίσω στον πρόεδρο το λαϊκό άσμα: «μου χρωστάς δε σου χρωστάω, έχε γειά, σε χαιρετάω».

Επίσης του χαρίζω και το άλλο που λέει με νόημα: Δεν είσαι ο Γιώργος που αγαπούσα μια φορά…

 

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς

 

Κυριακή Τεκτονίδου

τέως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ

νυν βουλευτης των Πολιτών που την εμπιστεύτηκαν

 

NAFTEMPORIKI.GR

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ – Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ EΛΛΑΔΑ

Βόμβα Κατσέλη με ντοκουμέντα

Ένα πιο ισχυρό στοιχείο από το «όχι» της ψήφου της,κατέθεσε η βουλευτής Λούκα Κατσέλη.Δύο έγγραφα που φαίνεται να ακυρώνουν την επιχειρηματολογία περί εξόδου από το ευρώ και την «αναπτυξιακή» και «μεσσιανική» λειτουργία του Μνημονίου.Στο πρώτο έγγραφο,το οποίο είναι επίσημο έγγραφο της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), η Τράπεζα εξετάζει την δυνατότητα αποπομπής μιας χώρας μέλους από την Ευρωπαική Ένωση.Σε αυτή την υπόθεση εργασίας,η ΕΚΤ είναι κατηγορηματική ότι δεν υπάρχει νομική υπόσταση σε ένα τέτοιο σενάριο.Δεν μπορεί δηλαδή νομικά να στηριχτεί μια τέτοια απόφαση.Αρα η επιχειρηματολογία περί κινδύνου εξόδου από την ΕΕ και τη ζώνη του ευρώ είναι χωρίς υπόσταση και καθαρά προπαγανδαστική.

Στο δεύτερο έγγραφο, η Λούκα Κατσέλη, με εμπεριστατωμένη ανάλυση προβλέπει πως το Μνημόνιο 2,που εμφανίζεται ως αναπτυξιακή λύση και όχι παγίδα ύφεσης,θα δημιουργήσει ύφεση του 7%. Με αντίστοιχη μελέτη η Κατσέλη είχε προβλέψει στο πρώτο μνημόνιο πως θα δημιουργήσει ύφεση της τάξης του 5% για το 2012.Η πρόβλεψή της, είχε προκαλέσει την αντίδραση του υφυπουργού Οικονομικών Φίλιππου Σαχινίδη,ο οποίος την είχε κατηγορήσει ότι δεν ξέρει τι λέει, και προσδιόριζε την ύφεση στο μόλις 2,8 %.Τελικώς η ίδια η τρόικα στην πρόβλεψή της για το 2012,μιλάει για ύφεση 4-5%

Η Κατσέλη υποστηρίζει πως η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να πληρώνει μισθούς και συντάξεις λόγω πλεονάσματος και το θέμα είναι να διαπραγματευτεί ένα PSI που δεν θα έχει τους όρους περικοπών του Μνημονίου.Αυτό μπορεί να το κάνει αρκεί να μπει στη λογική διαπραγμάτευσης.Η Ευρωπαική Ένωση δεν μπορεί να αποπέμψει την Ελλάδα από το ευρώ,αλλά θα έχει όλες τις δυσμενείς συνθήκες από την παραμονή της.Άρα θα κληθεί να επιλέξει ένα άλλο PSI,που δεν οδηγεί την Ελλάδα στην ύφεση.

Διαβάστε εδώ ολόκληρο το έγγραφο της ΕΚΤ

Διαβάστε τα επίμαχα αποσπάσματα.

ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
ΕΥΡΩΣΥΣΤΗΜΑ
Withdrawal and expulsion from the EU and EMU some reflections
Legal Working Paper Series. No 10 / december 2009

ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΣΕ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΕΚΤ
Η μελέτη της ΕΚΤ αναφέρει ότι: «Ούτε οι ιδρυτικές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε οι ακολουθούμενες
τροποποιητικές συνθήκες που έγιναν μέχρι την επικύρωση της Συνθήκης της Λισσαβόνας, προβλέπουν κάποια
ρήτρα ή διάταξη για εκδίωξη κάποιου κράτους-μέλους (με διαπραγμάτευση ή μονομερώς) από την Ε.Ε. ή από την
ΟΝΕ.» (σελ. 9)
Επισημαίνει μάλιστα, ότι :«Δεδομένων των όρων και του πνεύματος των συνθηκών, καθώς και της μακροχρόνιας
ολοκλήρωσης της Ε.Ε., που αντικατοπτρίζεται στους σκοπούς των θεσμών της και στην μεταφορά σημαντικών
εξουσιών λήψης αποφάσεων από τα κράτη-μέλη στους υπερεθνικούς κοινοτικούς θεσμούς, δεν υπάρχει τίποτε
που να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι περιέχουν (οι συνθήκες) όρους καταγγελίας ή εκδίωξης. Στην περίπτωση της
ΟΝΕ, άρθρα 4(2), 118 και 123 (4) ΕΚ και στο Πρωτόκολλό της αριθμός 24 για τη μετάβαση στο τρίτο στάδιο της
νομισματικής ένωσης, αναφέρεται ρητώς το «αμετάκλητο» κλείδωμα της ισοτιμίας μετατροπής των εθνικών
νομισμάτων σε ευρώ, καθώς και στη μη ανατρεψιμότητα της διαδικασίας που οδηγεί στην υιοθέτηση του ευρώ.»
(σελ. 13 και 14)
Σε ό,τι αφορά τη Συνθήκη της Λισαβόνα, ρητά η μελέτη της ΕΚΤ αναφέρει ότι μόνον: «Το Άρθρο 50 της Συνθήκης
της Λισαβόνας ρητώς παρέχει διάταξη για εθελοντική απόσχιση ενός κράτους-μέλους από την Ε.Ε. Ειδικότερα, η
ρήτρα εξόδου προβλέπει ότι ένα κράτος-μέλος που επιθυμεί να αποχωρήσει από την Ε.Ε. πρέπει να πληροφορήσει
για την πρόθεσή της το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Το Συμβούλιο στη συνέχεια διαμορφώνει οδηγίες για τη
διαδικασία διαπραγμάτευσης της συμφωνίας αποχώρησης του κράτους-μέλους. Το Συμβούλιο, ενεργώντας στη
βάση ειδικής πλειοψηφίας και αφού πρώτα λάβει τη συγκατάθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καταλήγει, για
λογαριασμό της Ε.Ε., στη συμφωνία αποχώρησης του κράτους-μέλους». (σελ. 23)
Επομένως, με βάση την Έκθεση της ΕΚΤ: «Δεν υπάρχει επί του παρόντος διάταξη στη Συνθήκη της
Λισαβόνας που να προβλέπει την αποβολή από την Ε.Ε. ή την ΟΝΕ ενός κράτους-μέλους.» (σελ. 30)
Στην έκθεση επισημαίνεται, επιπλέον, ότι «η ιδέα ότι οι συνθήκες θα πρέπει να παρέχουν ρητά δυνατότητες
αποβολής ενός κράτους-μέλους συζητήθηκε στη Διακυβερνητική Διάσκεψη το 2001-2003, αλλά ως ιδέα
εγκαταλείφτηκε. Η ίδια ιδέα επανεμφανίστηκε πιο πρόσφατα σε συζητήσεις για τη Συνθήκη της Λισαβόνας, αλλά
και πάλει εγκαταλείφτηκε.» (σελ. 30)
Τονίζει δε τέλος ότι «όχι μόνο δεν προβλέπεται συλλογικά δικαίωμα για αποβολή ενός κράτους-μέλους με
βάση τις συνθήκες, αλλά η νομιμότητα για την εισαγωγή ή τον ισχυρισμό μιας τέτοιας διαδικασίας θα
ήταν εξαιρετικά αμφισβητήσιμη, τόσο νομικά όσο και εννοιολογικά.» (σελ. 35)
==============================================================
===========
Οι υφεσιακές συνέπειες των διατάξεων για την αγορά εργασίας στη νέα
∆ανειακή Σύµβαση

• Σύµφωνα µε στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, αλλά και τις εκτιµήσεις για την διαµόρφωση του αριθµού του
συνόλου των εργαζοµένων το 1
ο
δίµηνο του 2012, περίπου 2.900.000 εργαζόµενοι διέπονται από
Συλλογικές Συµβάσεις Εργασίας (Σ.Σ.Ε.), ενώ αντίστοιχα 400.000 εργαζόµενοι διέπονται από τους όρους
της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύµβασης Εργασίας (Ε.Γ.Σ.Σ.Ε). Ο µέσος ετήσιος ακαθάριστος µισθός
στον ιδιωτικό τοµέα το 2011 έχει υπολογιστεί στα 26 χιλ.¤, λαµβανοµένου υπόψη µιας συνολικής µείωσης
της τάξης του 12% σε σχέση µε τον αντίστοιχο του 2009 (29,3 χιλ.¤).
• Από την αλλαγή ρυθµίσεων που αφορούν τη χρονική διάρκεια των συλλογικών συµβάσεων, τις νέες
ρυθµίσεις για τη µετενέργεια, την µείωση του κατώτατου µισθού της ΕΓΣΣΕ κατά 22% και της
συνεπαγόµενης εξ αυτού µείωσης των επιδοµάτων ανεργίας και µητρότητας, υπολογίστηκε για το 2012:
α) µια µέση µείωση κατά 10% για τους εργαζόµενους που διέπονται από Συλλογικές Συµβάσεις Εργασίας
(Σ.Σ.Ε.) και β) µια µέση µείωση κατά 22% για αυτούς που διέπονται από την Εθνική Γενική Συλλογική
Σύµβαση Εργασίας (Ε.Γ.Σ.Σ.Ε).
• Η συνολική µείωση του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήµατος το 2012, ως απόρροια της
υιοθέτησης των υφεσιακών µέτρων στην αγορά εργασίας, αναµένεται να φτάσει τα 7.9 δισ.¤ ή –
3,67% του Α.Ε.Π., λαµβανοµένων υπόψη των πολλαπλασιαστών φόρων και δηµοσίων δαπανών που 

έχουν προσδιοριστεί και χρησιµοποιούνται από την διεθνή βιβλιογραφία για τη Χώρα µας ( δηλ.
συντελεστές οριακής ροπής κατανάλωσης, µέσος φορολογικός συντελεστής κ.ο.κ).
• Σύµφωνα µε στοιχεία δικαιούχων επιδοµάτων ανεργίας και µητρότητας τα οποία προέρχονται από
αρµόδιες υπηρεσίες του ΟΑΕ∆: α) 120.000 είναι οι δικαιούχοι επιδοµάτων εποχικής ανεργίας µε µέση
διάρκεια λήψης των επιδοµάτων 5 µήνες, β) 200.000 είναι οι δικαιούχοι τακτικών επιδοµάτων ανεργίας µε
µέση διάρκεια λήψης επιδοµάτων 7 µήνες, γ) 20.000 είναι οι δικαιούχες µητέρες οι οποίες λαµβάνουν
επίδοµα κύησης (πριν και µετά την γέννα) µε µέση διάρκεια λήψης 5,5 µήνες. Η συνολική µείωση του
Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήµατος το 2012, εξαιτίας της µείωσης κατά 22% των ανωτέρω
επιδοµάτων φτάνει τα 235 εκ.¤ ή το -0,11% του Α.Ε.Π.
• Συνολικά, από την µείωση των εισοδηµάτων µισθωτής εργασίας και επιδοµάτων ΟΑΕ∆, βάσει των
διατάξεων µέτρων της νέας δανειακής σύµβασης που αφορούν την αγορά εργασίας, η συνολική αρνητική
επίδραση στο Α.Ε.Π. θα ξεπεράσει τα 8,12 δισ.¤ ήτοι 3,78%. Συνεπώς, σύµφωνα και µε άλλους
υφεσιακούς παράγοντες (πολλοί από τους οποίους αναφέρονται και στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου
προϋπολογισµού 2012), η υφεσιακή πορεία της ελληνικής οικονοµίας θα ξεπεράσει το 7-8% το 2012.

 

http://www.koutipandoras.gr/?p=15457

Μερικά πράγματα που δεν λέγονται

Μερικά πράγματα δεν λέγονται. Ούτε για αστείο.

Συχνά άκουγε κανείς στα καφενεία ή στην αγορά, εύκολες κουβέντες του τύπου «μια χούντα σας χρειάζεται…». Μέχρι σήμερα, επρόκειτο μόνο για ένα κακόγουστο αστείο που αφορούσε διάφορους κρυπτονοσταλγούς, ή απελπισμένους και αβοήθητους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Σήμερα δεν είναι.

Σήμερα, ούτως ή άλλως, η κολοβωμένη 3^η Ελληνική Δημοκρατία πνέει τα λοίσθια και αμφισβητείται ανοιχτά από τους κρατούντες. «Λαϊκισμός οι εκλογές», «Επικίνδυνος ο λαός»… Τέτοια υποστηρίζουν οι σκληροπυρηνικοί εκσυγχρονιστές, θέτοντας το ιδεολογικό θεμέλιο για την ολοκληρωτική απαξίωση της ήδη κουτσουρεμένης και στρεβλής λαϊκής βούλησης.

Ταυτόχρονα, τελούμε υπό μια κυβέρνηση η οποία δεν έχει ψηφιστεί και η οποία κινείται στα όρια της νομιμότητας και έξω από κάθε νομιμοποίηση, ενώ με τις αποφάσεις της έχει μεταβάλει το Σύνταγμα σ’ ένα πουκάμισο αδειανό.

Μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση πόσο πιθανή είναι μια εκτροπή; Τι θα γίνει, για παράδειγμα σ’ ένα σενάριο άτακτης χρεοκοπίας, αν καίγεται η Αθήνα επί μέρες ολόκληρες; Δεν θα κατεβάσει ο Πάγκαλος τα «τανκς» για να φυλάξει τις Τράπεζες; Ή μήπως τα ΜΑΤ θα συνεχίσουν το δόγμα του ήπιου (που τις περισσότερες φορές καθόλου ήπιο δεν είναι) σακατέματος και της ασφυξίας από τα δακρυγόνα; Νομίζουμε ότι μόνον μέχρι εκεί μπορούν να φτάσουν;

Όπως καταλαβαίνετε οι ισορροπίες ανάμεσα στην «ανατροπή» και την εκτροπή είναι πολύ λεπτές. Ιδιαίτερα αν ακούγονται και –πολύ χειρότερα– αν δοκιμάζονται πράξεις γενικευμένης αποσταθεροποίησης, σαν αυτή με την οποία δοκίμασε να παίξει ένα κομμάτι του αντιεξουσιαστικού χώρου την Κυριακή (ως πρόβα τζενεράλε;).

Στο ίδιο μήκος κύματος ήρθε την άλλη μέρα ο Καζάκης να δώσει άλλη μια διάσταση, πιο πολιτική, αυτών των τάσεων. Σε μια συνέντευξη που έδωσε για το newsbomb.gr, στον δημοσιογράφο Γιώργο Χριστοφορίδη, ζήτησε από την αστυνομία (ναι, την ίδια αστυνομία που οργίασε στις διαδηλώσεις της Κυριακής, μεταξύ άλλων πάνω και στο Μέτωπό του, το ΕΠΑΜ) και τον στρατό να συλλάβουν τον πρωθυπουργό, ενώ κάλεσε τη «διοίκηση» (δηλαδή τον κρατικό μηχανισμό» να αναλάβει την εξουσία! Ο ολοκληρωτισμός αυτός είναι ταυτόχρονα προϊόν απελπισίας και εγγενές στοιχείο ενός ανέξοδου λαϊκισμού. Γιατί δεν του βγαίνει η δραχμή (την οποία διακαώς επιθυμούν οι Γερμανοί) απ’ τη μια και, γιατί από την άλλη, αφού δεν του βγαίνει πρέπει να βρει κάτι άλλο χιμαιρικό και θεαματικό για να συσπειρώσει τους δικούς του.

Πέρα από αυτά, όμως, το ολίσθημά του είναι βαρύτατο, γιατί είναι ο πρώτος που θέτει στο δημόσιο λόγο μια λογική κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και βίαιης ανατροπής από τα πάνω. Και να μαστε σίγουροι ότι σ’ αυτή τη λογική θα τσιμπήσουν διάφοροι από εδώ και πέρα, με διαφορετικά κίνητρα, από τον Καρατζαφέρη και τη Χρυσή Αυγή που ενισχύεται μέχρι τη Διαμαντοπούλου και τον Βορίδη. Οι Γερμανοί, πάντως, δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα με μια τέτοια εξέλιξη.

Το έργο που πάει να παιχτεί είναι πολύ παλιό και το έχουμε δει δεκάδες φορές. Το έχει δε περιγράψει πολύ καλά ο Μαρξ στην περίφημη 18^η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη: Όταν οι αντίπαλες δυνάμεις αδυνατούν να δώσουν μια λύση στην αποσταθεροποίηση, ακόμα και μέσα από τη σύγκρουση, παρεμβαίνει το Κράτος, ως «ανεξάρτητος παράγων» και επιβάλει διά του ξίφους τη δικιά του λύση. Εδώ βέβαια δεν έχουμε μια διοικητική κρατική τάξη που να είναι σε θέση να επιβάλει κάτι τέτοιο. Όμως, διαθέτουμε ακόμα κατασταλτικούς και στρατιωτικούς μηχανισμούς που θα μπορούσαν να κινητοποιηθούν, ιδιαίτερα αν ενεργοποιηθούν από διάφορα ντόπια και ξένα συμφέροντα – που υπάρχουν και λειτουργούν ανοικτά τώρα που οι μάσκες έχουν πέσει. Και να είμαστε βέβαιοι, ιδιαίτερα αν υπάρξει διευρυμένη αποσταθεροποίηση εν μέσω μιας χρεοκοπίας, ότι τέτοιες πρωτοβουλίες θα βρουν πολλούς υποστηρικτές από τα κατεστραμμένα μικροαστικά και λαϊκά στρώματα – γιατί πάντα, όταν το χάος κυριαρχεί σε μια κοινωνία, πρώτα την πληρώνουν οι φτωχοί. Ο καθείς λοιπόν, ας αναλάβει τις ευθύνες του γι’ αυτά που λέει κι αυτά που κάνει.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, οποιαδήποτε προσπάθεια ανατροπής του υφιστάμενου σάπιου πολιτικού καθεστώτος, η οποία ασφαλώς και είναι αναγκαίο να συντελεστεί, πρέπει να διαθέτει οργάνωση, σχέδιο και όραμα για τη χώρα. Ειδάλλως θα καταλήξει στο αντίθετό της…

 

Κίνηση Πολιτών Άρδην

Να παλέψουμε στα συντρίμμια της χώρας για μια καινούρια αρχή

 

Τετέλεσται. Το μεταπολιτευτικό καθεστώς προέβη χθές σ’ ένα τελευταίο απονενοημένο διάβημα, ψηφίζοντας «Ναί σε όλα». Στην υποτέλεια της χώρας, την εξαθλίωση του ελληνικού λαού, και την διάλυση της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Αυτή ξεκίνησε με δράμα, τη σφαγή στο Πολυτεχνείο και την εισβολή του τουρκικού στρατού στην Κύπρο –και τελειώνει μ’ ένα άλλο, την παράδοση της χώρας μας στο νέο, ιδιότυπο γερμανικό Ράιχ της Τρόικας, των κερδοσκόπων και της Μέρκελ.

Σήμερα, τα νεοδοσιλογικά κόμματα που στήριξαν αυτή την επαίσχυντη πράξη της εξαθλίωσης διαλύονται, και οι κοινοβουλευτικές τους ομάδες αποψιλώνονται. Η μεγάλη ναυαρχίδα της προδοσίας, το ΠΑΣΟΚ, διχάζεται στα θεμέλιά του, «τα ιστορικά στελέχη». Από τη μία έχουν μείνει μόνον οι πράκτορες και οι… σελέμπριτι, και από την άλλη, ατάκτως ερριμμένα κομμάτια του «παλαιού Πασόκ» με μπροστάρισσες τη Βάσω και τη Λούκα προσπαθούν να νεκραναστήσουν το ζόμπι. Από την άλλη πλευρά του φάσματος, καιροφυλακτεί η… Χρυσή Αυγή, που ενισχύεται ως αντιστάθμισμα στις Καρατζαφέρειες κολοτούμπες. Και ταυτόχρονα, ένα άλλο κομμάτι, που παίρνει τις αποστάσεις του από την ολοκληρωτική αποτυχία του Σαμαρά και των συμβούλων του να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να μην ενδώσουν σε μια δεξιά εκδοχή του ΓΑΠισμού, φιλοδοξεί να καλύψει ο Καμμένος, και ο Τράγκας που παίζουν το χαρτί του δεξιού λαϊκισμού.

Πραγματικά, αυτό που ζούμε αυτές τις μέρες ήταν η ολοκλήρωση της εξάντλησης του παλιού πολιτικού συστήματος, το οποίο μετράει πλέον πάρα πολλές διασπάσεις και διχοτομήσεις –ακόμα και το σχετικά νεότευκτο ΛΑΟΣ βούλιαξε μέσα στις αντιφάσεις της πατριδοκαπηλείας και του οπορτουνισμού του. Έτσι, από τα δεξιά έχουμε πλέον την Ντόρα, τον Καμμένο, και τους διεγραμμένους, τον Άδωνη και το Βορίδη, και τους εναπομείναντες του ΛΑΟΣ, ενώ πολλοί από τους εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ έχουν βγεί προσωρινό (;) καταφύγιο στην Δημοκρατική Αριστερά του Κουβέλη. Ταυτόχρονα, οι σκληροπυρηνικοί του εκσυγχρονισμού εκτίθενται απροκάλυπτα ως νεοδοσίλογοι, αντιτιθέμενοι ανοιχτά στην άμεση διεξαγωγή εκλογών – και άρα στο ίδιο το κουτσουρεμένο δημοκρατικό πολίτευμα, υποστηρίζοντας ότι η λειτουργία του πλέον αποτελεί «νίκη του λαϊκισμού»!

Και έπεται συνέχεια, καθώς πλέον οι ψηφόφοροι έχουν απασφαλίσει, δίχως τα πελατειακά δίκτυα και την πατρωνία που τους κρατούσε εγκλωβισμένους στο δικομματισμό. Και είναι πολύ αμφίβολο για το εάν η «αγανακτισμένη ψήφος τους», θα βρεί μόνιμο αγκυροβόλιο στην παραδοσιακή αριστερά, ή στα νεοκοπα εγχειρήματα επειδή ακριβώς στη μεγάλη τους πλειοψηφία τους ξεπερνούν όλους σε ιδεολογία και ριζοσπαστικότητα. Ούτως ή άλλως, μια αριστερά, που έχει θητεύσει χρόνια στον εθνομηδενισμό, ή στο υπέροχο τίποτα του παλαιοκομμουνιστικού φονταμενταλισμού, δεν μπορεί να ενσωματώσει ομαλά ένα επί της ουσίας εαμογενές εκλογικό ακροατήριο. Γι’ αυτό και την περιμένει μεγάλη κρίση, παρά την πρόσκαιρη άνοδό της.

***

Στην αντίπερα όχθη, η παρουσία του λαού στους δρόμους, ίσως στη μαζικότατη στιγμή του αντιμνημονιακού κινήματος δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει την επέλαση των πάντσερ της Τρόικας και του Παπαδήμου.

Γιατί το χαμηλό επίπεδο της αυτο-οργάνωσης του κόσμου δεν μπόρεσε να τον προφυλάξει από την απίστευτη κρατική καταστολή και την βία των ΜΑΤ, που πλέον παίζουν ξεκάθαρο ρόλο κατοχικών στρατευμάτων στη χώρα. Ο ρόλος τους χθές ήταν απροκάλυπτος. Εκμεταλλεύτηκαν αρχικά τις ελάχιστες και σποραδικές ρίψεις μικροαντικειμένων για να αρχίσουν έναν πραγματικό χημικό πόλεμο, ο οποίος συνοδεύοταν από φονικές πέτρες και μπόλικο ξύλο – πάνω από τα κεφάλια ανυπεράσπιστων ως επί το πλείστον διαδηλωτών. Το σχέδιο ήταν απλό: Να εκκενώσουν το ιστορικό κέντρο από τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές, για να επιτρέψουν σε Μέσα και Κυβέρνηση να παίξει το παιχνίδι της σπασμένης βιτρίνας.

Οι ευθύνες για τούτο είναι τεράστιες και αφορούν πολλούς. Πρώτον, εκείνο το κομμάτι του αντιεξουσιαστικού χώρου που επιμένει να διατηρεί το μονοπώλιο της βίας στους δρόμους. Γιατί διαστρέφει την κοινωνική οργή σε κοινωνικό καννιβαλισμό και θεαματικές καταστροφές, οι οποίες ενίοτε είναι τραγικές – όπως για παράδειγμα με τους νεκρούς στην Μαρφίν ή με την καταστροφή του Άστυ. Και επίσης, ίσως το κυριότερο, γιατί πάντοτε παίζουν αποπροσανατολιστικό ρόλο –διότι προφανώς η εικόνα θα ήταν πολύ διαφορετική εάν γινόταν συντονισμένη κίνηση του πλήθους, ακόμα και βίαιη έξω από το Κοινοβούλιο ή στη Γερμανική Πρεσβεία. Και πάντοτε οι αποϊδεολογικοποιημένες ενέργειες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να προκαλέσουν μεγάλες παράπλευρες απώλειες – με κυριότερη την επέκταση του γκέτο της εξαθλίωσης σ’ ένα καμμένο ιστορικό κέντρο, ενώ τα προάστια των εχόντων οχυρώνονται πίσω από φράχτες, και καταναλώνουν στα Mall.

Ευθύνες, έχει ακόμα και η αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Ο πρώτος γιατί καθ’ όλη την διάρκεια του αντιμνημονιακού αγώνα αρκέστηκε στο να μετράει «κουκιά», αρνούμενος να βοηθήσει στην αυτο-οργάνωση του κινήματος. Εξάλλου σε μεγάλο βαθμό όσο και αν δεν το ομολογούσε, και προσπαθούσε να το συγκαλύψει με όψιμες πατριωτικές κορώνες, το κόμμα του άλλοτε «ριζοσπαστικού εθνομηδενισμού», δεν αισθάνθηκε ποτέ άνετα με τις ελληνικές σημαίες που κυριαρχούσαν στο πρώτο λαϊκό μαζικό κίνημα των τελευταίων δεκαετιών. Από την άλλη το ΚΚΕ, είναι «κόμμα της τάξης και της ασφάλειας», δεν επιθυμεί «φασαρίες» και αναταραχές, ούτε και να μπει σε κινηματικές περιπέτειες, όντας αποψιλωμένο από οποιαδήποτε ιδεολογία και πραγματική δυναμική. Γι’ αυτό αρκείται να υπερασπίζεται τον κόσμο του, στο ΠΑΜΕ, και να περιφράσσει το 9-10% στο οποίο έχει φτάσει εσχάτως.

Οι μόνοι που θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν το μονοπώλιο των ‘κατεστημένων’ δυνάμεων της αμφισβήτησης, ήταν ο «νέος αντιμνημονιακός χώρος» που αρχικά εκφράστηκε με τη Σπίθα. Η Σπίθα όμως, παρά τις αντίθετες διακηρύξεις περί άμεσης δημοκρατίας, και αυτο-οργάνωσης, κατέληξε σ’ ένα προσωποπαγές σχήμα και απέτυχε να παίξει ευρύτερο ρόλο στις πλατείες τον Ιούνιο, ενώ εγκλώβισε το ευρύτερο δυναμικό των αγανακτισμένων που ήταν έτοιμο να ανταποκριθεί στο κάλεσμα για τη διαμόρφωση ενός πολιτικού πόλου σε ατέρμονες διαπραγματεύσεις με το παλαιό ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ διαδοχικά. Και είναι κρίμα για ανθρώπους με τέτοιο αγωνιστικό φρόνημα και πάθος για την ελευθερία, όπως είναι ο Γλέζος και ο Θεοδωράκης, οι οποίοι στάθηκαν όρθιοι στα χθεσινά χημικά της αστυνομίας, να εγκλωβίζονται σε εκλογικά παιχνίδια και ατελέσφορες μανούβρες. Γιατί το ανάστημά τους στέκεται πάνω και πέρα από αυτά.

 

Τέλος, το ΕΠΑΜ του Καζάκη, που προσπάθησε να καλύψει το κενό που άφησε η Σπίθα, εγκλωβίζεται στο «νέο όπιο του πτωχευμένου» που συστηματικά καλλιεργεί ο εμπνευστής του, τη δραχμή, δηλαδή αυτό που επιθυμεί ο… Σόϊμπλε και οι Γερμανοί νέο-ναζί. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, σήμερα – έχοντας σπάσει την «συμμαχία» με τον Κοντομηνά και μη βρίσκοντας κανένα ευρύτερο λαϊκό έρεισμα, καλεί τον… στρατό και την αστυνομία (που οργίασε ενάντια στους διαδηλωτές) να επέμβουν, για να αποτρέψουν την ‘προδοσία των πολιτικών’. (βλέπε συνέντευξη στον Γ. Χριστοφορίδη, στις 13-2-2012) newsbomb.gr) Αυτή, η τελευταία ανακοίνωση αποκαλύπτει πλήρως το νεο-αυταρχικό και ανεδαφικό χαρακτήρα του εγχειρήματος.

Μ’ αυτά και με ‘κείνα, όμως, και μέσα στα χθεσινά αποκαΐδια –της δημοκρατίας μέσα στη Βουλή, και του ιστορικού κέντρου έξω από αυτήν– κλείνει ένας κύκλος αντιμνημονιακών αγώνων. Πλέον, το διαλυμένο πολιτικό σύστημα, υπογράφει και τυπικά την πράξη της ελληνικής υποτέλειας –ενώ μας βάζει σε ακόμα μεγαλύτερες περιπέτειες διακινδυνεύοντας μια άτακτη χρεοκοπία, οι συνέπειες της οποίας θα αποτελειώσουν τους γονατισμένους Έλληνες.

Κι όμως! Δεν είναι καιρός για δάκρυα! Ούτε για μνημόσυνα και μοιρολατρίες. Ο ελληνικός λαός, μετά την τρομερή πείνα του ’41, κι ενώ φαινόταν «η τάξη και η ασφάλεια» να βασιλεύει στην Αθήνα, βρήκε την δύναμη μέσα από την ελληνική αντιστασιακή ταυτότητά και το φρόνημα για την ελευθερία, να στήσει το ΕΑΜ και να δώσει ένα καλό μάθημα στους κατακτητές.

Γι’ αυτό, πατώντας σ’ αυτά τα χνάρια, θα πρέπει να αγωνιστούμε για να στήσουμε στα συντρίμμια της χώρας ένα ρωμαλέο αντιστασιακό κίνημα –πραγματικό φόβητρο για τους ντόπιους δοσίλογους και τους νέους ηγεμόνες της Ευρώπης. Ένα κίνημα που θα έχει υψηλότερη ιδεολογική συγκρότηση και συνοχή, και δεν θα εξαρτάται από χίμαιρες, τυχοδιωκτισμούς και εφήμερες ελπίδες. Ένα κίνημα πραγματικά επαναστατικό, που θα πολλαπλασιάζει την αποτελεσματικότητα της λαϊκής οργής και δεν θα τη χαντακώνει στην ασχήμια του μηδενισμού και του πλιάτσικου. Ένα κίνημα εθνικής απελευθέρωσης και κοινωνικής δικαιοσύνης.

 

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ –ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ

ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΖΟΜΠΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΑΡΧΗ

Κίνηση Πολιτών Άρδην
www.ardin-rixi.gr

Η πρώτη μεγάλη νίκη των αναρχικών και ο παραμορφωτικός φακός των ΜΜΕ

Οι ντελιβεράδες της πτώχευσης

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Ο βασικός ισχυρισμός των εγχώριων σωματοφυλάκων της διεθνούς τοκογλυφίας όλες τις τελευταίες μέρες ήταν ότι η Ελλάδα δεν θα άντεχε μια «άτακτη χρεοκοπία», η οποία περιγράφτηκε σε όλους τους δραματικούς τόνους που μπορούσαν να επιστρατευθούν. Οι αρμαγεδδωνικές περιγραφές είχαν στόχο να συγκρίνουν τη δική τους απόπειρα για σταδιακή και συντεταγμένη χρεοκοπία με την… άτακτη. Εκείκατάντησαν ύστερα από δύο χρόνια «σωτηρίας»!

Στην προσπάθειά τους αυτή, ωστόσο, για τον προσεκτικό παρατηρητή, το κυρίαρχο στοιχείο δεν ήταν η καταστροφολογία, αλλά η απόκρυψη της πραγματικότητας. Αλλά και τα ασύστολα ψεύδη με τα οποία επένδυσαν το υποτιθέμενο αποτέλεσμα της δικής τους επιλογής για το μοντέλο χρεοκοπίας. Όπως και η συκοφάντηση, στο όριο της χυδαιότητας, οποιουδήποτε αντέτασσε την ελάχιστη ένσταση στο καταστροφολογικό τους παραλήρημα.

Αυτή είναι βεβαίως η πάγια τακτική όσων αδυνατούν να βρουν λόγο και επιχειρήματα υπεράσπισης τωνπεπραγμένων τους. Ωστόσο εδώ δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με μια διαμάχη επί αντιλήψεων ή απόψεων, αλλά με την πραγματική κατάσταση και το πραγματικό αποτέλεσμα πράξεων ενός πολιτικού συστήματος το οποίο πληρώνει ακριβά τις επιλογές δεκαετιών, με αποκορύφωμα την τελευταία διετία.

 

Κοινή απάτη

Κατ’ αρχάς λοιπόν «πούλησαν» αποφυγή της χρεοκοπίας. Με το επιχείρημα ότι τα απερίγραπτης βαρβαρότητας μέτρα που ψήφισαν – τα οποία έχουν προκαλέσει διεθνές κύμα συμπαράστασης στον ελληνικό λαό και σφοδρής κριτικής προς την ευρωζώνη για τον δολοφονικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την Ελλάδα – είναι απαραίτητα ώστε να… πείσουμε τους εταίρους και τους δανειστές μας να συμβάλουν στη μείωση του χρέους μέσω του PSI («κούρεμα»).

Και οι πέτρες, ωστόσο, γνωρίζουν πλέον ότι το PSI φέρνει αύξηση του χρέους και όχι μείωσή του, αφού τα 100 δισ. του «κουρέματος» θα φέρουν νέο δάνειο 130 δισ. – ποσό μάλιστα που όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι… μικρό για να εξυπηρετηθεί ο ελληνικός δανεισμός ακόμη και ύστερα από την υποτιθέμενη μείωσή του.

Οι ίδιες αυτές… πέτρες γνωρίζουν ότι, ακόμη και αν επιτυγχανόταν η μείωση στο 120% του ΑΕΠ το 2020, πάλι το χρέος της Ελλάδας δεν θα ήταν βιώσιμο, αφού οι αγορές αλλά και η ίδια η… Συνθήκη του Μάαστριχτ ως μακροχρόνια εξυπηρετήσιμο δεν κρίνουν κανένα χρέος άνω του 60%, με όριο το 80%. Κάτι που σημαίνει ότι τη σημερινή μείωση θα πρέπει να ακολουθήσει άλλη μία στο μέλλον – ίσως στο… πολύ άμεσο μέλλον.

Το χειρότερο: ακόμη και τώρα, αν και το Eurogroup να συνεδριάζει αύριο με κεντρικό θέμα την Ελλάδα, η ευρωζώνη όχι μόνο δείχνει να αναθεωρεί τον στόχο του 120% σε 125%, αλλά επιπλέον ακόμη ψάχνει τον τρόπο με τον οποίο η ίδια θα συμβάλει στην… επίτευξη του στόχου. Με άλλα λόγια, ακόμη και αυτή η εντελώς αμφισβητούμενης – έως μηδαμινής – αποτελεσματικότητας επιχείρηση υλοποίησης του PSI παραμένει στον αέρα.

Συνεπώς η Ελλάδα παραδίδεται στην πλήρη διάθεση των δανειστών χωρίς η ελληνική κυβέρνηση και οι λοιποί ιεροκήρυκες του ξεπουλήματος να γνωρίζουν ακόμη 100% ούτε αν η διαδικασία αυτή θα ολοκληρωθεί ούτε αν θα είναι εθελοντική ή αναγκαστική (δηλαδή χρεοκοπία) ούτε τον τρόπο με τον οποίο θα προχωρήσει. Αλλά… ποιος τους ρώτησε;

Ακόμη, όμως, και αν προχωρήσει το διαφημιζόμενο σενάριο, η Μέρκελ είναι σαφής: «Η Ελλάδα έχει μια ευκαιρία το έτος 2020 με βιωσιμότητα του χρέους γύρω στο 120% να επιστρέψει και πάλι στις αγορές».

Η Ελλάδα λοιπόν όχι μόνο δεν θα έχει διασωθεί ούτε σε οκτώ χρόνια, αλλά ακόμη και τότε θα έχει απλώς μια… ευκαιρία. Τίποτε περισσότερο! Και αυτό με βάση το 120% χρέους επί του ΑΕΠ, δηλαδή τον στόχο που η ίδια η ευρωζώνη, αλλά και το ΔΝΤ «δυσκολεύονται» να θεωρήσουν αποτελεσματικό.

Τι γίνεται όμως αν το PSI αποτύχει, αν το 120% κριθεί ανέφικτο ή ανεπαρκές, αν η ελληνική οικονομία – βυθισμένη στη χρόνια ύφεση – αδυνατεί να πιάσει τον στόχο της μείωσης του ελλείμματος και του χρέους ή αν, απλώς, όλα αυτά είναι απλώς μια μπούρδα για να μετατρέψουμε το ελεύθερο χρέος σε ενυπόθηκο; Στην περίπτωση αυτή θα πάμε σε… πτώχευση.

Το επιχείρημα λοιπόν περί αποφυγής της χρεοκοπίας είναι εκκρεμές και ψεύτικο. Ένας κοινός και χυδαίος εκβιασμός. Ακριβώς επειδή οι διακηρυγμένοι στόχοι ούτε εφικτοί δείχνουν ούτε αποτελεσματικοί – κάθε άλλο…

 

«Διάσωση» μέσω μαζικής δυστυχίας

Το μέσον που οι Γερμανοί υποδεικνύουν – και οι τσολιάδες τους αποδέχονται χωρίς αντίρρηση – για την επίτευξη του στόχου είναι η λιτότητα και η ύφεση.

Δηλαδή η εξάπλωση της δυστυχίας και ο πλήρης έλεγχος της χώρας

● με τον δραστικό περιορισμό όλων των εισοδημάτων,

● με το γενικό ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας μέσω οργανισμού που θα εδρεύει στο… Λουξεμβούργο,

● με τη δέσμευση των ελληνικών χρηματικών πόρων στο υπό διαμόρφωση «ταμείο χρέους»,

● αλλά και με τη βίαιη αποστέρηση της δημοσιονομικής κυριαρχίας της Ελλάδας μέσω του ορισμούεπιτρόπου για τον προϋπολογισμό, ο οποίος θα διασφαλίζει πως καμιά δαπάνη κοινωνικού ή αναπτυξιακού χαρακτήρα δεν θα γίνεται πριν συγκεντρωθούν τα δανεικά.

Τι μας λέει, επιπλέον, ο ορισμός επιτρόπου και η πλήρης δέσμευση των ελληνικών χρηματοδοτικών πόρων, πέρα από τη στέρηση κυριαρχίας; Ότι, απλούστατα, τα δανεικά δεν θα είναι… εγγυημένα στο σύνολό τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, όπως ψευδέστατα ισχυρίζονται τα τσολιαδάκια. Ακόμη περισσότερο το βάρος δεν θα πέσει στην… ανάπτυξη, όπως επίσης ψευδέστατα ισχυρίζονται οι εγχώριοι γκαουλάιτερ της Μέρκελ και των αγορών.

 

Όπως στη Νιγηρία;

Η ανάπτυξη, λένε, θα επέλθει μέσω της αύξησης της… ανταγωνιστικότητας, η οποία θα προέλθει, κατά Παπαδήμο και λοιπούς, από τη μείωση των μισθών και των συντάξεων έως και 50% στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, από τη μείωση των κοινωνικών δαπανών, την απόλυση δημοσίων υπαλλήλων, τησυρρίκνωση του κράτους, την παρεπόμενη μείωση της εγχώριας κατανάλωσης και την αύξηση των εξαγωγών, αλλά και από την εισροή ξένων «επενδυτικών» κεφαλαίων.

Είναι αυτοί οι τύποι με τα καλά τους; Αν υποτεθεί ότι τους παίρνουμε στα σοβαρά, δεν έχουμε παρά να δούμε ένα παράδειγμα χώρας η οποία:

● Έχει υψηλό ποσοστό ξένων επενδύσεων εξ αιτίας της επένδυσης μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών στο έδαφός της, αφού αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες παραγωγούς πετρελαίου στον κόσμο.

● Έχει εκμηδενισμένο εργατικό κόστος.

● Έχει ως εντελώς… άγνωστη έννοια το «κοινωνικό κράτος».

● Είναι χώρα κατ’ εξοχήν αγροτική και κτηνοτροφική, άρα θα έπρεπε να διαθέτει διατροφική υπερεπάρκεια.

● Έχει εκπληκτικές επιδόσεις στον εξαγωγικό τομέα – σε τρόφιμα, ξυλεία, πετρέλαιο.

● Είναι η δεύτερη σε μέγεθος οικονομία της Αφρικής.

Ο λόγος για τη Νιγηρία. Τι συμβαίνει όμως πραγματικά στη χώρα αυτήν, η οποία συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά που μας υπόσχονται οι γκαουλάιτερ; Αντιγράφουμε την είδηση όπως τη μετέδωσε το ΑΠΕ και δημοσιεύθηκε χθες στο Βήμα:

«Η σημαντική οικονομική ανάπτυξη στη Νιγηρία, τη δεύτερη οικονομία της Αφρικής, δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τη φτώχεια στη χώρα και σύμφωνα με το Εθνικό Γραφείο Στατιστικής το ποσοστό απόλυτης ένδειας έφτασε το 60,9% του πληθυσμού το 2010 από 54,7% που ήταν το 2004. Το ποσοστό απόλυτης ένδειας υπολογίζεται σύμφωνα με τον αριθμό των ανθρώπων που μπορούν να αποκτήσουν μόνο τααπολύτως απαραίτητα σε τρόφιμα, ρούχα ή κατάλυμα.

Περίπου εκατό εκατομμύρια άνθρωποι στη Νιγηρία ζούσαν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα το 2010, δηλαδή το 61,2% του πληθυσμού, σε σύγκριση με 51,6% το 2004. Σύμφωνα με το Γραφείο, η κατάσταση της φτώχειας στη Νιγηρία θα χειροτερέψει, αφού το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς θα διευρυνθεί».

Επειδή όμως το χοντρό παραμύθι περί «ξένων επενδύσεων» που θα σώσουν τη χώρα έχει – εκτός από τους γκαουλάιτερ – πολλούς υποστηρικτές και στο δικό μας ατιμασμένο επάγγελμα (τη… δημοσιογραφία, αν δεν καταλάβατε), επικαλούμαστε την πείρα και το ρεπορτάζ ενός πραγματικού δημοσιογράφου, κατ’ εξοχήν αξιόπιστου.

Ο λόγος λοιπόν στον Γιώργο Αυγερόπουλο, ο οποίος, με τον επιτυχημένο και υψηλής ποιότητας «Εξάντα» του, έχει κάνει ένα εκπληκτικό ρεπορτάζ στη χώρα αυτήν. Όπως σημειώνει στην ιστοσελίδα της ΕΡΤ, οι εξορύξεις πετρελαίου «αντί να φέρουν την ανάπτυξη, έφεραν την καταστροφή. Η Νιγηρία παράγει περίπου 2,5 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα. Μόνο τα έσοδα του κράτους από τον μαύρο χρυσό υπολογίζονται σε 17 δισ. δολάρια τον χρόνο.

Στο πετρελαιοφόρο Δέλτα, μια από τις πλουσιότερες σε ορυκτό πλούτο περιοχές της Γης, δεν υπάρχουν δουλειές για τους νέους, μόρφωση για τα παιδιά και φαγητό για κανέναν. Όταν οι κάτοικοι τολμούν να ζητήσουν τα αυτονόητα, οι επιθέσεις των ειδικών σωμάτων του στρατού και της αστυνομίας που εξοπλίζουν οι εταιρείες πετρελαίου αφανίζουν από τον χάρτη ολόκληρα χωριά».

 

Με τίμημα την εξαθλίωση

Με απλά λόγια, αν το τίμημα για την προσέλκυση «ξένων επενδύσεων» και την – κατά την έννοια που της αποδίδουν οι χυδαίοι γκαουλάιτερ – «ανταγωνιστικότητα» είναι η εξαθλίωση του ελληνικού λαού και η απώλεια εθνικής κυριαρχίας και δημοκρατίας, τότε πραγματικά να μας λείπει. Αν το τίμημα είναι τόσο βαρύ, σχεδόν υπαρξιακό για την ίδια την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, τότε ποιον θα τρομάζει σε λίγο η… άτακτη χρεοκοπία;

Με ένα εκατομμύριο επίσημους ανέργους και άλλες 200.000 στην γκρίζα ζώνη της ημιεπίσημης, με ακόμη περισσότερους στη μαύρη εργασία, με πλήρη κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, με εργαζόμενους των 400 ευρώ, πόσοι θα εξακολουθήσουν να προτιμούν τη «διάσωσή» τους από τη χρεοκοπία και ένα τέτοιο ευρώ από ένα εθνικό νόμισμα;

● Για πόσο – και πόσους; – πιστεύουν οι Ταλιμπάν της νεοφιλελεύθερης ηλιθιότητας και οι φύλακες των συμφερόντων της διεθνούς τοκογλυφίας ότι θα εξαπατούν υποσχόμενοι έναν ανύπαρκτο Παράδεισο ως αντάλλαγμα για τον οικονομικό θάνατο μιας ολόκληρης χώρας;

● Για πόσο θα μπορούν να πρακτορεύουν την πτώχευση κράτους και κοινωνίας ως «σωτηρία» και «αποφυγή της χρεοκοπίας»;

● Για πόσο αυτοί και οι προπαγανδιστές τους πιστεύουν ότι θα πείθουν πως η εξαθλίωση είναι δρόμος για την… ανάπτυξη;

Και αν σε κάποιους το παράδειγμα της πάμπλουτης Νιγηρίας, με τη μηδαμινή εθνική και οικονομική κυριαρχία, φαίνεται δήθεν υπερβολικό, τι να πεις για το «πρότυπο» της ευρωπαϊκής Πορτογαλίας, το οποίο έχουν το θράσος να διαφημίζουν και να μας ζητούν επισήμως να ακολουθήσουμε;

Μας ζητούν να μοιάσουμε σε μια χώρα η οποία, έχοντας ήδη… «επιτύχει» τους δικούς μας στόχους (μισθοί, ξεπούλημα, πληρέστερη εφαρμογή του δικού τους «μνημονίου» κ.λπ.), βρίσκεται ένα βήμα πριν από τη δική της πτώχευση και με μια οικονομία σε χειρότερη κατάσταση από τη δική μας, με βάση τα στοιχεία του ΟΟΣΑ που επικαλούνται τα πορτογαλικά συνδικάτα.

Τώρα η κοινωνία και εκεί ξεσηκώνεται, ενώ η πανικόβλητη κυβέρνησή της εκλιπαρεί τον Σόιμπλε για μείωση του χρέους, ακολουθώντας πιστά τα χνάρια των δικών μας φωστήρων.

Ήδη πάντως σήμερα τα ξημερώματα η Πορτογαλία υποβαθμίστηκε από τη Moody’s κατά μία ακόμη βαθμίδα, μαζί με άλλες πέντε ευρωπαϊκές χώρες, ενώ ο ίδιος οίκος αξιολόγησης ανήγγειλε ότι θα υποβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα της Γαλλίας, της Βρετανίας και της Αυστρίας.

Και όλα αυτά για να σωθεί… η ευρωζώνη. Η οποία ανεβαίνει τον δικό της Γολγοθά λιτότητας και απώλειας κυριαρχίας υπέρ της Γερμανίας, της Κομισιόν και των τραπεζών, παρότι άπαντες γνωρίζουν ότι αυτές οι σκιτζίδικες επιλογές μπορούν μόνο να προκαλέσουν γενικευμένες κοινωνικές εξεγέρσεις και να θέσουν την υποτιθέμενη ευρωσταθερότητα υπό πλήρη αμφισβήτηση.

Ο ταλιμπανισμός της δημοσιονομικής «ορθοδοξίας» πλέον καταγγέλλεται ως αναποτελεσματικός, αντιδημοκρατικός και καταστροφικός σε ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά και έξω από αυτήν. Όποιος – όχι απαραιτήτως ξεπουλημένος… Ταλιμπάν – νομίζει ότι αυτός είναι πράγματι ένας πιθανός δρόμοςπαραμονής στην Ευρώπη, αλλά και επιβίωσης της ίδιας της ευρωζώνης πλανάται οικτρά. Και θα το ανακαλύψει πολύ σύντομα.

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι πολύ αργά για την Ελλάδα και την επιβίωσή της…

 

http://topontiki.gr/article/30212

Μνημονιακοί που γίναν αντιμνημονιακοί και αντιμνημονιακοί που ξεθωρίαζουν

Βασίλειου Μαρκεζίνη Ακαδημαϊκού

 Από τότε που ξεκίνησε να αρθρογραφεί στον ελληνικό Τύπο, τον Ιανουάριο του 2007, ο διακεκριμένος Ακαδημαϊκός κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης έχει διατυπώσει πληθώρα απολύτως επακριβών προβλέψεων για την πορεία της χώρας μας. Ο αναγνώστης μπορεί να αναζητήσει αυτές τις προβλέψεις σε έξι βιβλία του κ. Μαρκεζίνη, καθώς και σε περισσότερα από εκατό άρθρα που δημοσίευσε στο Αντίβαρο, την Αυγή, το Βήμα, την Ελευθεροτυπία, τα Επίκαιρα, το Έθνος, την Ημερησία την Καθημερινή, τη Ναυτεμπορική, το Παρόν της Κυριακής, τον Guardian, τους Times κ.ά. Την ίδια επιχειρηματολογία ανέπτυξε ο κ. Μαρκεζίνης και σε οκτώ τουλάχιστον συνεντεύξεις που έδωσε σε πέντε τηλεοπτικούς σταθμούς. Του ζητήσαμε να μας κάνει μια περίληψη και έναν απολογισμό τη στιγμή που η οικονομική και κοινωνική κρίση κορυφώνεται στη χώρα μας. Ιδού το πρώτο μέρος της απάντησής του. Το δεύτερο μέρος, με «διά ταύτα», θα δημοσιευθεί την ερχόμενη Κυρίακή και θα περιέχει τις σκέψεις του για το μέλλον.

Πέντε χρόνια προβλέψεων

1.   Στις 16 Νοεμβρίου 2008, έγραψα στο Βήμα ότι το κύριο χαρακτηρηστικό της προεδρίας του κ. Ομπάμα θα ήταν ανυπέρβλητα προβλήματα στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν και ότι ήταν μέγιστο σφάλμα να επεκτείνει τον πόλεμο στο Πακιστάν. Είχα δίκιο ή άδικο;

2.    Στις 30 Νοεμβρίου 2008, και πάλι στο Βήμα, έγραψα ότι το Αφγανιστάν επρόκειτο να γίνει το Βιετνάμ του Αμερικανού Προέδρου. Ο κ. Ευσταθιάδης διαφώνησε τότε. Ποιος όμως είχε δίκιο;

3.   Στις 15 Φεβρουαρίου 2009, σε άρθρο μου στο Βήμα, έγραψα ότι ο παλιός πολιτικός κόσμος της Ελλάδας έιχε φτάσει την ‘ημερομηνία λήξεως’ του και ότι έπρεπε, να φύγει. Πριν από τη δημοσίευσή του, ο Χρήστος Λαμπράκης μού είχε γράψει πως, παρόλο που θεωρούσε το άρθρο «τολμηρό», θα το δημοσίευε γιατί το θεωρούσε πολύ εύστοχο. Επανήλθα στο ίδιο θέμα στις 21 Ιουνίου 2009. Σήμερα, οι πάντες -εξαιρουμένων των αποτυχημένων πολιτικών που πρέπει να φύγουν- λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα!

4.   Στις 15 Μαρτίου 2009, τάχθηκα υπέρ της σύναψης στενότερων σχέσεων με τη Ρωσία.

5.   Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου (βλ. το Βήμα της 14ης Ιουνίου 2009 και το Έθνος της 23ης Αυγούστου 2009), επιχειρηματολόγησα υπέρ του αγωγού South Stream και όχι υπέρ του Ναμπούκο, καθώς και υπέρ της ενισχυμένης συνεργασίας Ελλάδας και Ρωσίας για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Λίγο αργότερα (23 Αυγούστου 2009), διαφώνησα με τον τότε υπουργό Ανάπτυξης, κ. Χατζηδάκη, ο οποίος θεωρούσε ότι το πρόγραμμα –το οποίο σταμάτησαν οι Αμερικανοί, πείθοντας τους Βούλγαρους να κάνουν πίσω– ήταν έτοιμο να ξεκινήσει εκ νέου. Το έργο δεν προχώρησε!

6.   Στις 11 Μαΐου 2010, στην Ακαδημία Αθηνών, προέβλεψα ότι το εμπάργκο κατά του Ιράν δεν επρόκειτο να λειτουργήσει, εξηγώντας για ποιους λόγους τα εμπάργκο αυτού του είδους δεν είναι αναποτελεσματικά και ισχυριζόμενος ότι, στη συγκεκριμένη περιοχή, οι «κηδεμονίες» ενέχουν τεράστιους κινδύνους για όλες τις χώρες. Βγήκα σωστός ως προς το πρώτο ζήτημα, αλλά ελπίζω ειλικρινά να μη βγω σωστός και ως προς το δεύτερο.

7.   Από το 2009 και μετά, κάνω συνεχώς εκκλήσεις υπέρ της ανακήρυξης της ελληνικής ΑΟΖ, τόσο με ανοικτές επιστολές μου προς τον Τύπο όσο και, κυρίως, με τις τηλεοπτικές συνεντεύξεις μου. Παρότι κάποιοι άλλοι έγκριτοι επιστήμονες (όπως ο Καθηγητής Καρυώτης) είχαν τονίσει πριν από εμένα τη σημασία του συγκεκριμένου θέματος, οι προσωπικές μου τηλεοπτικές συνεντεύξεις προσέδωσαν στο θέμα την αναγκαία δημοσιότητα (πράγμα που παραδέχεται ο κ. Καρύωτης). Το θέμα της ΑΟΖ εξακολουθεί σήμερα να προκαλεί συζητήσεις – δυστυχώς, όμως, όχι και πολιτικές πράξεις.

8.   Το φθινόπωρο του 2010, σε άρθρο μου στη Ναυτεμπορική, διαφώνησα με τον τότε υπουργό Οικονομικών, επιμένοντας (α) ότιδεν έχουμε ακόμη πιάσει οικονομικό «πάτο» (όπως ισχυριζόταν ο ίδιος, από κοινού με τον πρωθυπουργό του) και (β) ότι, παρά τις δηλώσεις της κυβέρνησης περί του αντιθέτου, θα ακολουθούσαν νέα οικονομικά μέτρα, και δη πολύ πιο σκληρά. Την ίδια δήλωση έκανε άλλωστε και ο κ. Βενιζέλος στις αρχές της θητείας του ως υπουργός Οικονομικών, αλλά μέχρι τώρα έχει αναγκαστεί δύο φορές να υπαναχωρήσει… κακήν κακώς!

9.   Το 2010, σε αντίθεση με τις υπερβέβαιες δηλώσεις του τέως πρωθυπουργού, προέβλεψα, τόσο στην εφημερίδα Ημερησία όσο και στο βιβλίο μου Η Ελλάδα των Κρίσεων, ότι ήταν αναπόφευκτο να γίνει κούρεμα του ελληνικού χρέους τουλάχιστον κατά 50%.

10.                Το 2010, στο βιβλίο με το οποίο έκανα έκκληση υπέρ της διαμόρφωσης Μιας Νέας Εξωτερικής Πολιτικής, εξέφρασα την έντονη ανησυχία μου για τον τρόπο που διατίθενται τα «μυστικά κονδύλια» από το Υπουργείο Εξωτερικών. Σήμερα, χάρις στις προσπάθειες του κ. Τσίπρα, το όλο ζήτημα ερευνάται από τους εισαγγελείς. Νομίζω ότι είχα δίκιο. Πρότεινα όμως επίσης να διεξαχθούν έρευνες για τις συνδεόμενες ΜΚΟ, αλλά τίποτε δεν έχει γίνει ακόμη σε αυτόν τον (εξίσου σκοτεινό) χώρο! Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή!

11. Την άνοιξη του 2011, έγραψα στο Έθνος ότι η περιλάλητη «Αραβική Άνοιξη» μόνο «Άνοιξη» δεν ήταν∙ ότι η κατάσταση σύντομα θα επιδεινωνόταν και ότι εμπεριείχε στοιχεία που καθιστούσαν πιθανή την εξάπλωση των αναταραχών και σε εμάς. Πράγματι, αναταραχές άρχισαν να εκδηλώνονται και στην Ελλάδα, οι οποίες σήμερα αναμένεται να επιταθούν! Η εποχή του πεζοδρομίου πλησιάζει. Παράλληλα, ισχυρίστηκα ότι οι συγκεκριμένες εξελίξεις προσέφεραν στη χώρα μας νέες γεωπολιτικές ευκαιρίες, προκειμένου αυτή να δράσει άμεσα, αλλά το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών παραμένει πιο αδρανές από ποτέ άλλοτε.

12. Το περασμένο φθινόπωρο, εξέφρασα την προειδοποίηση ότι μια συγκεκριμένη εφημερίδα είχε αρχίσει να θέτει τα θεμέλια για τη δημιουργία ενός νέου, κεντροδεξιού κόμματος, αποτελούμενου από πολιτικούς, για πολλούς παν άλλο παρα δημοφιλείς, με τους οποίους διατηρεί στενούς δεσμούς. Επανέλαβα την προειδοποίηση τον περασμένο Οκτώβριο, ενώπιον ενός κοινού 1.000 ατόμων, σε ομιλία μου στο Hilton, όπου χαρακτήρισα το γεγονός ως «Νέα Ιουλιανά». Το εν λόγω «πείραμα» εξελίσσεται καθώς γράφονται αυτές τις γραμμές, αλλά μοιάζει ακόμη πολύ πιο άμορφο και ανοργάνωτο από όσο, προσωπικά, είχα φανταστεί.

 

Συνέπειες

Κατόπιν τούτου, θα με ρωτούσε κανείς ποιες ήταν οι συνέπειες όλου αυτού του μόχθου; Ε, λοιπόν:

1. Κατηγορήθηκα ότι ήμουν ρωσόφιλος, αντιαμερικανός ή και αντιευρωπαίος (!) – έχων τιμηθεί από πέντε Αχηγούς Κρατών δια το έργο μου στην προαγωγή του Ευρωπαϊκού δικαίου και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως – καθώς και ότι ήταν απολύτως εσφαλμένη η άποψή μου ότι η Ρωσία θα μπορούσε να αποβεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο χρήσιμη για τη χώρα μας. Μάλιστα, ο συγγραφέας ενός συγκεκριμένου δημοσιεύματος διερωτήθηκε αν ήμουν «κατάσκοπος των Ρώσων, κατάσκοπος των Βρετανών, πράκτορας του ελληνικού εφοπλιστικού λόμπι στο Λονδίνο…» Μπήκα στον πειρασμό να απαντήσω ότι, αν ήμουν και τα τρία αυτά πράγματα, τότε ήμουν ίσως και ο άνθρωπος που η Ελλάδα χρειαζόταν περισσότερο σε αυτήν τη φάση της οδυνηρής της απομόνωσης! Δεν είπα τίποτε όμως.

2. Το ΕΛΙΑΜΕΠ, που προσπάθησε να προκαλέσει μεγάλο μέρος της αντίδρασης για τον «φιλορωσισμό» μου, μας λέει σήμερα ότι πρέπει να σπεύσουμε να αποκτήσουμε σχέσεις με τους Ρώσους. Επιμένει μάλιστα ότι οφείλουμε να προωθήσουμε την ενεργειακή συνεργασία με τη Ρωσία πριν από τη διεξαγωγή των εκλογών! ((βλ. συνέντευξη του γενικού διευθυντή του ΕΛΙΑΜΕΠ στοhttp://www.athensnews.gr/issue/13481/53015). Πώς αυτή η τούμπα; Και γιατί τόση καθυστέρηση;

3. Ένα από τα επιχειρήματα που προβάλλει το ΕΛΙΑΜΕΠ είναι ότι οι σχέσεις μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας έχουν τώρα γίνει καλύτερες. Τούτο, για το ΕΛΙΑΜΕΠ, προφανώς υποδηλώνει ότι το τι θα κάνει η Ελλάδα πρέπει να εξαρτάται από το τι θέλει η Αμερική. Η απάντησή μου είναι κατηγορηματικά αρνητική: Ποτέ! Όπως σοφά είπε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου, η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να καθορίζεται από τους Έλληνες.

4. Εξάλλου, η ανωτέρω δήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ σχετικά με τις ρωσοαμερικανικές σχέσεις ανατρέπεται πλήρως από το πρόσφατο σχόλιο της STRATFOR (6 Φεβρουαρίου 2012) όπου το έγκριτο περιοδικό παρατηρεί: «Οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας είναι απίστευτα τεταμένες». Μήπως το ΕΛΙΑΜΕΠ κάνει και πάλι λάθος;

 

Οι τούμπες είναι της μόδας

Και όμως, για να μην πληρώσουν οι υπαίτιοι για τα λάθη τους, εκπαιδεύονται αυτόν τον καιρό στις τούμπες! Σκοπός τους είναι να παρουσιασθούν διαφορετικοί απ΄ό,τι πράγματι είναι. Έτσι:

Κάποιοι κάνουν πολιτικές τούμπες. Στην κατηγορία αυτή βρίσκουμε ανθρώπους οι οποίοι, υποκύπτοντας σε ανεπίτρεπτους και επαίσχυντους εκβιασμούς από ξένους «φίλους» και μεγαλομανείς εγχώριους εκδότες και ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών, στηρίζουν απάνθρωπα και πρόχειρα μέτρα που λαμβάνονται.

Ακολουθούν οι «αυτοκαθαρκτικές» τούμπες από αποτυχημένους πολιτικούς – και έχομε πολλούς – που θέλουν να δικαιολογήσουν την αποτυχία τους δηλώνοντας αδιάντροπα ότι δεν έκαναν ενσυνείδητα τη δουλειά τους και δεν μελέτησαν δεόντως τα κείμενα των οποίων τους όρους κλήθηκαν να επιβάλουν στον αθώο ελληνικό λαό, που είχε εξαπατηθεί και τους είχε παραδώσει τη διακυβέρνησή του. Τώρα όμως όλοι έχουν γίνει αντιμνημονιακοί. Όλοι έχουν ξαναγίνει παρθένοι ή παρθένες, όλοι ζητάμε να τους ξαναεκλέξομε! Και νομίζουν ότι τους πιστεύουμε;

Τέλος, έχουμε τις «ιδεολογικές» τούμπες από αυτόκλητους πανεπιστημιακούς «σοφούς», οι οποίοι επί έτη είχαν το θράσος να επιβάλλουν σε άβουλους υπουργούς τη θέληση ξένων πρεσβειών και να κακολογούν όσους εξέφραζαν καλόπιστα διαφορετικές γεωπολιτικές απόψεις.

Το περιβόητο -θα άρμοζε ίσως περισσότερο να το χαρακτηρίσουμε μη δημοφιλές- ΕΛΙΑΜΕΠ υπάγεται σε αυτή την κατηγορία, μια και επιδίδεται εσχάτως σε αυτό το τελευταίο είδος «τούμπας», καθώς, αίφνης, και όπως ήδη επεσήμανα, μας συμβουλεύει να σπεύσουμε να συσφίξουμε τις σχέσεις μας με τη Ρωσία.

Πριν από λίγο καιρό, ο ίδιος σχολιαστής παραδέχθηκε επίσης –δεύτερη τούμπα- ότι ίσως υπάρχουν περισσότερα υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου απ΄ό,σα επιστευε τα οποία η χώρα μας πρεπει να εκμεταλλευθεί, λησμονώντας ότι, σχετικά πρόσφατα, ορισμένα μέλη του ερευνητικού του ιδρύματος είχαν διερωτηθεί αν καν ύπαρχουν ή είχαν δηλώσει ότι η δημιουργία αγωγού που θα μας συνέδεε με την Κύπρο ήταν απαγορευτικά ακριβή.

Αναμένω με μεγάλη ανυπομονησία να μας πούνε σύντομα οι ίδιοι άνθρωποι αν είχαν άδικο όταν υποστήριξαν το Σχέδιο Ανάν· άδικο όταν ισχυρίστηκαν ότι δεν υπάρχει ούτε μία ιστορική αναφορά που να αποδεικνύει την ύπαρξη Κρυφών Σχολειών· άδικο όταν δήλωσαν ότι οι γυναίκες του Ζαλόγγου «σπρώχτηκαν στον γκρεμό» αντί να παραδεχθούν ότι αυτοκτόνησαν ηρωικά προτιμώντας τον θάνατο από την παράδοση στους «ανεκτικούς» Οθωμανούς, όπως συνεχώς μας λένε οι ίδιοι οι Τούρκοι (για να στηρίξουν την προπαγάνδα τους) αλλά και όπως κακώς επαναλαμβάνουν τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στην ωραιοποίηση της τουρκικής ιστορίας.

Τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ, βεβαίως, θα μπορούσαν να δηλώσουν με ειλικρίνεια ότι έκαναν λάθος. Διότι είναι ίδιον των σοβαρών πανεπιστημιακών να παραδέχονται τα λάθη τους. Οι συνάδελφοι συγχωρούν – γιατί όλοι μας κάνομε λάθη – όπως ο ιερέας δίδει άφεση των εξομολογημένων αμαρτιών. Στον Αμερικανό φιλόσοφοEmerson αποδίδεται, μεταξύ άλλων, η φράση «to err is human, toforgive divine» («Τα λάθη είναι ανθρώπινα, η συγχώρεση θεϊκή»).

Έχουμε όμως την εντύπωση ότι πόρρω απέχουμε ακόμη από την παραδοχή των ανωτέρω «λαθών». Αντιθέτως, αυτήν τη στιγμή, τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ και η εφημερίδα τους σχεδιάζουν τη δημιουργία νέου κόμματος με την ελπίδα ότι θα συμβάλουν στη δημιουργία ενός πολυκομματικού κοινοβουλίου μετά τις επόμενες εκλογές, το οποίο, δια της διασπάσεως, θα τους επιτρέπει να κατεθύνουν τις τύχες του τόπου μας.

          Προβλέπω ότι δεν θα τα καταφέρουν. Εάν όμως, παρ’ ελπίδα, επιτύχουν τους στόχους τους, τότε θα κατατρέψουν εντελώς τη χώρα μας – εφόσον, βεβαίως, δεν ξεσηκωθεί πριν ο ελληνικός λαός και τους καταπιεί σαν τσουνάμι. Θα εξετάσω αυτό το ενδεχόμενο στο άρθρο της επόμενης Κυριακής. Επί του παρόντος, αρκούμαι στη λίστα των προβλέψεών μου, η οποία δείχνει, νομίζω,  ότι είδα τα πράγματα κάπως πιο καθαρά απο όλους εκείνους που ειδικεύονται σήμερα στις τούμπες, είτε είναι πολιτικοί, είτε δημοσιογράφοι, είτε ‘ανοικτόμυαλοι’ (!) καθηγητές.

http://www.antibaro.gr/node/3757

Όχι άλλα ψέματα κ Παπαδήμο

Με κατάπληξη αλλά και οργή ακούσαμε και χθες τα απίστευτα ψέματα του δοτού, υπαλλήλου της τρόικας, «πρωθυπουργού» Λουκά Παπαδήμου στο υπουργικό συμβούλιο, το οποίο ομόφωνα ενέκρινε το σχέδιοφυσικής εξόντωσης των Ελλήνων που ακούει στο όνομα νέα δανειακή σύμβαση. Τα ψέματα διαδέχονταν τους εκβιασμούς προς τον Ελληνικό Λαό, τους οποίους ανέλαβαν να αναπαράγουν τα πρόθυμα, μνημονιακά ΜΜΕ. Κανείς υπουργός δεν εξέφρασε έστω μια αντίρρηση. Το παλαιό και τετριμμένο πια δίλημμα υποτέλεια ή χρεοκοπία, η καλύτερα στάση πληρωμών, τέθηκε ξανά.

Ωστόσο ο υπάλληλος »πρωθυπουργός »δεν απέφυγε τα ολισθήματα. Έτσι δήλωσε ότι χωρίς το σύμφωνο της υποτέλειας το ελληνικό κράτος δεν θα μπορεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορεί να αγοράσει τρόφιμα, καύσιμα, φάρμακα. ΑΙΣΧΟΣ. Πόσα ψέματα ακόμα θα ακούσουμε από εσάς κ. τραπεζίτη πρωθυπουργέ; Όταν είπατε χθες ότι το πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού είναι 5,2 δισ.; Είστε μάλλον ο μόνος που δεν κατάλαβε ότι χάρη στις αιματηρές θυσίες του Ελληνικού Λαού, το πρωτογενές έλλειμμα έχει κατέβει και ότι η ισοσκέλιση του προϋπολογισμού είναι πλέον εφικτή – αν δεν καταβληθούν οι τοκογλυφικοί τόκοι που απαιτούν οι δανειστές, τους οποίους υπηρετείται. Όχι άλλα ψέματα κ Παπαδήμο! Όταν είχαμε την δραχμή οι επιχειρήσεις που εισήγαγαν είδη πρώτης ανάγκης [π.χ. πετρέλαιο] ‘έπρεπε να κάνουν χρήση των αποθεμάτων συναλλάγματος της χώρας. Σήμερα δεν έχουμε αυτόν τον περιορισμό .,αγοράζουν από το εξωτερικό σε Ευρώ χρησιμοποιώντας δικό τους λογαριασμό και πουλάνε στη αγορά στο ίδιο νόμισμα κράτος δε παρεμβαίνει. . Έτσι π.χ καύσιμα και φάρμακα δεν εισάγονται από το κράτος, αλλά από ιδιωτικές εταιρίες, που καταβάλουν το κόστος εισαγωγής εξ ιδίων πόρων. Το κράτος δεν εμπλέκεται στη διαδικασία αυτή και άρα η πτώχευσή του δεν θα έχει επιπτώσεις.
Σύμφωνα δε με μελέτη της ΠΑΣΕΓΕΣ, η Ελλάδα είναι αυτάρκης σε τρόφιμα.
Κατηγορείς για δημαγωγία τις λογικές, πατριωτικές φωνές που δικαίως τάσσονται κατά του συμφώνου υποτέλειας, τη στιγμή που εσύ δημαγωγείς, με τη συνεργασία των ντόπιων και ξένων εργοδοτών σου.
Το πρόβλημα της Ελλάδας και σήμερα δεν είναι οικονομικό. Είναι καθαρά πολιτικό και ηθικό. Έχει ως αφετηρία του την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ, από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, , μέχρι τον τελευταίο βουλευτή. Η λύση στο ελληνικό πρόβλημα δεν είναι η αποδοχή ή όχι του συμφώνου της υποτέλειας. Η λύση είναι η ΑΝΑΤΡΟΠΗ του ΑΘΛΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ που έφτασε τη χώρα σε αυτά τα χάλια.
Για αυτό ο ΣΕΕ καλεί όλους τους Έλληνες σε συστράτευση. Ο αγώνας θα είναι δύσκολος, αλλά μπορεί να είναι επιτυχής.

 

Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας

Επτά μύθοι για την κρίση του χρέους

Το καταπληκτικό αυτό κείμενο του Στέργιου Σκαπέρδα  (Professor of Economics, University of California, Irvine) πραγματεύεται κριτικά και καταρρίπτει τους 7 μύθους για την κρίση του χρέους, τους οποίους συστηματικά προωθούν τα εγχώρια ΜΜΕ.

Αξίζει να το διαβάσετε προσεκτικά!

Κατεβάστε το απο εδώ.

Σταχυολογώ σημεία τα οποία κρίνω ιδιαίτερα ενδιαφέροντα !

Μύθος 1ος: Στάση πληρωμών ή «χρεοκοπία» θα ήταν καταστροφικές για την Ελλάδα.

• Εξ ου και η κινδυνολογία περί στάσης πληρωμών και «χρεοκοπίας» δεν έχει νόημα αφού ο Υπουργός Οικονομικών έχει ήδη παραδεχθεί πως η κυβέρνησή του συμφώνησε να προχωρήσει σε κάτι τέτοιο

• Ένα κούρεμα 50% δεν θα έφερνε σημαντική μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους.

• Έτσι, στάση πληρωμών και χρεοκοπία είναι για άτομα και επιχειρήσεις κρίσιμα χαρακτηριστικά της λειτουργίας του σύγχρονου καπιταλισμού. Αν ο δανειστής δεν είναι προσεκτικός στην επιλογή των δανειοληπτών του, είναι οικονομικά ορθό αλλά και δίκαιο να ζημιωθεί.

• Αλλά υπάρχουν τρεις τουλάχιστον διαφορές ανάμεσα σε στάση πληρωμών και χρεοκοπία, από τη μια, ατόμων ή εταιρειών και, από την άλλη, κυρίαρχων κρατών.

  • Πρώτον, τα κράτη δεν χρεοκοπούν κυριολεκτικά, με την έννοια ότι δεν υπάρχει ανώτερη υπερεθνική τελική αρχή και δικαστήριο
  • Η δεύτερη σημαντική διαφορά του κρατικού χρέους από άλλα χρέη είναι πως συνάπτεται και ελέγχεται από κυβερνητικούς αξιωματούχους εκ μέρους της χώρας και του λαού της.
  • Η τρίτη διαφορά είναι ότι ένα κρατικό χρέος σπάνια, αν ποτέ, χρειάζεται ρητές εγγυήσεις

• Γιατί φαίνεται τόσο δύσκολο για την Ελλάδα η στάση πληρωμών προς τους δανειστές;Η ατολμία στην υπεράσπιση των ελληνικών συμφερόντων απέναντι στην τρόικα και τους βορειοευρωπαίους πολιτικούς είναι κοινός παρονομαστής στις αντιδράσεις της ελληνικής κυβέρνησης στην κρίση. Μια «χρεοκοπία» δεν θα ήταν καταστροφική τη στιγμή που το υπάρχον χρέος είναι μη βιώσιμο.

  • Ένας λόγος ίσως είναι πως η χώρα δεν θα μπορούσε να έχει πρόσβαση στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου ξανά
  • Όμως:  Η Ελλάδα όμως έτσι κι αλλιώς δεν έχει τώρα πρόσβαση στις διεθνείς αγορές και θα συνεχίσει να μην έχει αν ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο, ακριβώς λόγω του υψηλού επιπέδου του χρέους της και την υπονοούμενη υψηλή πιθανότητα στάσης πληρωμών. Αντίθετα, ένα γενναιόδωρο κούρεμα θα έκανε το εναπομείναν χρέος βιώσιμο και τότε οι διεθνείς πιστωτές θα ήταν πιο πιθανό να δανείσουν στη χώρα, όπως ακριβώς έχουν κάνει με άλλες χώρες που κήρυξαν στάση πληρωμών όπως η Ρωσία και η Ισλανδία.

• Το ερώτημα δεν είναι πλέον αν η Ελλάδα θα κηρύξει στάση πληρωμών, αλλά μάλλον σε ποιο μέγεθος του χρέους θα γίνει αυτή και αν θα είναι «εθελοντική», με τη συναίνεση της μεγάλης πλειοψηφίας των κατόχων ομολόγων, ή θα είναι μονομερής και θα αφορά μια μειοψηφία.

Μύθος 2ος: Ο στόχος της τρόικας είναι να «σώσει» την Ελλάδα.

•  Σύμφωνα με αυτή την άποψη, όλοι οι Έλληνες είναι ακόλαστοι «αμαρτωλοί» και η τρόικα ο ευεργέτης δικτάτορας που όχι μόνο τους σώζει υλικά αλλά επίσης τους αναγκάζει να μετασχηματίσουν τους θεσμούς τους με τρόπο που θα τους φέρει μακροχρόνια ευημερία.

• Εδώ, τα δύο κύρια άμεσα εμπλεκόμενα μέρη είναι από τη μια μεριά η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων και από την άλλη οι δανειστές της χώρας. Ξεκάθαρα, μέχρι τώρα η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων έχει πληρώσει και με το παραπάνω ενώ οι προϋπάρχοντες κάτοχοι ελληνικών ομολόγων συνεχίζουν να παίρνουν πίσω στο ακέραιο τους τόκους τους και το όποιο κεφάλαιο καθίσταται ληξιπρόθεσμο, παρ’ όλο που στην αγορά η αξία των μη ληξιπρόθεσμων ομολόγων έχει καταποντιστεί

• Η πραγματική διάσωση ήταν αυτή των κατόχων ομολόγων. Μαζί με τις ελληνικές τράπεζες και άλλους εγχώριους κατόχους, συμπεριλαμβάνουν γαλλικές, βρετανικές, γερμανικές και άλλες τράπεζες που κατείχαν ελληνικά ομόλογα που τώρα έχουν εν μέρει μεταφερθεί στην ΕΚΤ.

• Η πραγματική διάσωση ήταν αυτή των κατόχων ομολόγων. Μαζί με τις ελληνικές τράπεζες και άλλους εγχώριους κατόχους, συμπεριλαμβάνουν γαλλικές, βρετανικές, γερμανικές και άλλες τράπεζες που κατείχαν ελληνικά ομόλογα που τώρα έχουν εν μέρει μεταφερθεί στην ΕΚΤ.

Mύθος 3ος: Η κύρια αιτία της κρίσης είναι η διαφθορά των Ελλήνων και του ελληνικού κράτους.

• από τη φύση τους, ένα μεγάλο μέρος των νόμων και της δημοκρατίας πράγματι χρειάζονται λεπτομερείς κανόνες και γραφειοκρατική οργάνωση που μπορεί να φαίνονται λιγότερο αποτελεσματικά σε σχέση με τις εμπορικές συναλλαγές (που όμως είναι χρήσιμα και παραγωγικά τελικά).

• Γράφημα, στο οποίο φαίνεται οτι το ποσοστό των εργαζόμενων στον Δημόσιο Τομέα (στενό και ΔΕΚΟ) είναι μετά απο Νορβηγία, Δανία, Γαλλία κ.α το ένατο μεγαλύτερο στις 23 περίπου χώρες του ΟΟΣΑ. Όμως ο στενός Δημόσιος Τομές είναι σημαντικά μικρότερος απο τις περισσότερες άλες χώρες. Πράγματι υπάρχει θέμα με ΔΕΚΟ

• Μια και σε άλλες χώρες πολλές από τις υπηρεσίες που στην Ελλάδα προσφέρονται από δημόσιες επιχειρήσεις είναι ιδιωτικοποιημένες, δεν είναι δυνατόν να συνάγουμε από αυτήν και μόνο την πληροφορία πως οι δημόσιες επιχειρήσεις στην Ελλάδα απασχολούν υπερβολικά πολλούς εργαζόμενους συγκριτικά με άλλες χώρες.

• Οποιαδήποτε μέτρα κατά της διαφθοράς όπως και περικοπές σε μισθούς και συντάξεις θα έπρεπε να είχαν πρώτα-πρώτα ως στόχο τις ΔΕΚΟ και όχι τον Στενό Δημόσιο Τομέα

• Όταν πληρώνεις δικαστές, αστυνομικούς και εφοριακούς πολύ λιγότερο και το κάνεις με έναν τρόπο που μπορεί να θεωρηθεί άδικος ακόμη και παράτυπος, δεν είναι και πολύ πιθανό ότι θα βελτιώσεις την αποδοτικότητά τους και είναι πολύ πιθανό να κάνεις τα προβλήματα της ιδιωτικής χρήσης των δημόσιων αξιωμάτων ακόμη σοβαρότερα από όσο ήταν πριν αρχίσει η κρίση.

• Η κύρια αιτία της κρίσης είναι η αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης

  • Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία έχουν διαφορετικές αφορμές για την κρίση που βιώνουν. Πραγματική Κοινή Αιτία είναι το Ευρώ
  • Για να ανακεφαλαιώσουμε, χωρίς το ευρώ είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα είχε επέλθει μια τόσο βαθιά κρίση

Μύθος 4ος: Αν η ελληνική κυβέρνηση ήταν ικανή, οι στόχοι του Μνημονίου δεν θα αποτύγχαναν.

• Αφού η οικονομία συρρικνώνεται πολύ ταχύτερα από ό,τι αρχικά είχε προβλέψει η τρόικα, η είσπραξη φόρων ήταν αναπόφευκτα χαμηλότερη από τα προβλεπόμενα και οι δαπάνες ήταν υψηλότερες εξαιτίας των αυξημένων εξόδων σε τομείς όπως των επιδομάτων ανεργίας. Αναπόφευκτα, λοιπόν, το έλλειμμα του προϋπολογισμού γίνεται πολύ μεγαλύτερο από τις αρχικές εκτιμήσεις, επισπεύδοντας φοβέρες και εκκλήσεις για πρόσθετες περικοπές στον προϋπολογισμό και φόρους ώστε η κυβέρνηση να πάρει την επόμενη δόση.

• Ακόμη κι αν η ελληνική κυβέρνηση ήταν εξαιρετικά ικανή, οι στόχοι θα αποτυχαίναν

• Τα οικονομικά αποτελέσματα των πολιτικών της τρόικας ήταν σε μεγάλο βαθμό προβλέψιμα και η κριτική ότι η κυβέρνηση δεν επιδεικνύει τον απαιτούμενο ζήλο στην προώθησή τους αποκαλύπτει, στην καλύτερη περίπτωση, μια στοιχειώδη άγνοια των ορίων μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, η οποία προφανώς δεν μπορεί να έρθει σε πλήρη αντίθεση με τις επιθυμίες του εκλογικού σώματος

Μύθος 5ος: Ακολουθώντας τις συνταγές της τρόικας η Ελλάδα θα επιστρέψει στον δρόμο της ευημερίας.

Οι συνταγές της τρόικας περιλαμβάνουν

• μειώσεις μισθών και τιμών

  • Είναι γνωστό πως οι προσπάθειες εσωτερικής υποτίμησης οδηγούν σε υφεσιακές καταστάσεις με υψηλή ανεργία που κρατάει χρόνια.
  • Μείωση π.χ. 20% στον μισθό, μπορεί να επιφέρει πολλαπλάσια μείωση στην κατανάλωση !
  • Ένας άλλος παράγοντας που συνήθως δεν λαμβάνεται υπόψη στις οικονομικές αναλύσεις αλλά συχνά έχει επιπρόσθετες αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις είναι η τα αυξημένα επίπεδα κοινωνικών συγκρούσεων

• νομικές και θεσμικές αλλαγές που στοχεύουν στην «απελευθέρωση» της αγοράς εργασίας και άλλων αγορών παραγωγικών συντελεστών

  • Προβλήματα Δημοκρατικής νομιμοποίησης
  • Πιο σωστό να προωθούνταν μεταρρύθμιση της λιανικής αγοράς και του χονδρεμπορίου των βασικών καταναλωτικών αγαθών και υπηρεσιών, η δομή των οποίων είναι σε μεγάλο βαθμό ολιγοπωλιακή.

• ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας

  • Το ερώτημα όμως είναι ποιος θα αγοράσει δημόσιες επιχειρήσεις με υψηλό χρέος και δύσκολες εργασιακές σχέσεις ή ακίνητα του δημοσίου με περιοριστικές ρήτρες που ενδεχομένως να εγείρουν νομικές αγωγές

Που οδηγεί η συνταγή:

• Συνεχιζόμενη πτώση εισοδημάτων, ανεργία, με κάποια μείωση των τιμών των εγχώριων αγαθών και υπηρεσιών.

• Οι νέοι και όσοι μπορέσουν να βρουν εργασία στο εξωτερικό θα εγκαταλείψουν τη χώρα. Έτσι, τα πιο παραγωγικά τμήματα της κοινωνίας θα σταματήσουν να συνεισφέρουν, μειώνοντας κι άλλο τους φόρους και ασκώντας πρόσθετη πίεση στα δημόσια οικονομικά, στις συντάξεις και στις κοινωνικές υπηρεσίες.

• η συνεχιζόμενη μείωση του εισοδήματος της χώρας δεν θα ελαφρύνει το βάρος του δημόσιου χρέους

• οι ελληνικές τράπεζες πρώτα θα εθνικοποιηθούν και ύστερα θα πουληθούν σε ιδιώτες. Αυτοί οι ιδιώτες πιθανότατα θα είναι ξένοι

• Όλες οι σημαντικές αποφάσεις που αφορούν τον ελληνικό λαό θα παίρνονται εκτός Ελλάδας.

Ελλάδα όπως Ανατολική Γερμανία:

• Η πρώην ανατολική Γερμανία έχει χάσει τους νέους της και τους πιο παραγωγικούς κατοίκους της προς όφελος της πρώην Δυτικής Γερμανίας και του Βερολίνου. Αυτοί που μείνανε πίσω είναι κυρίως οι γέροι, οι ανήμποροι και εκείνοι που απασχολούνται σε κυβερνητικές θέσεις

• Ακολουθώντας τον σημερινό δρόμο, το μέλλον της Ελλάδας είναι παρόμοιο με το παρόν της Ανατολικής Γερμανίας, μείον τις επιδοτήσεις από το Βερολίνο, μείον το δικαίωμα ψήφου στις γερμανικές εκλογές και όλα τα άλλα πλεονεκτήματα της γερμανικής υπηκοότητας, αλλά με την προσθήκη ενός εξοντωτικού δημόσιου χρέους.

Μύθος 6ος: Η έξοδος από την Ευρωζώνη θα ήταν το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα.

• Το να έχεις το δικό σου νόμισμα συγκεντρώνει αρκετά πλεονεκτήματα που είχαν υποτιμηθεί κατά τα χρόνια της μεγάλης ανάπτυξης της Ευρωζώνης.

• Πρώτα απ’ όλα, οι οικονομολόγοι συμφωνούν πως ο ευκολότερος μηχανισμός για να αποκτήσει μια χώρα διεθνή ανταγωνιστικότητα είναι η υποτίμηση του νομίσματός της.

• Δεύτερον, η ύπαρξη δικού σου νομίσματος υποδηλώνει ότι εναρμονίζεις τη νομισματική σου πολιτική με τις άμεσες ανάγκες της χώρας, αντί να αποφασίζεται σύμφωνα με τις ανάγκες της πιο ισχυρής χώρας της νομισματικής ένωσης οι οποίες είναι μάλλον απίθανο να ευθυγραμμίζονται με τις δικές σου

• Τρίτον, η εμπειρία των δεκαοχτώ τελευταίων μηνών έδειξε με σαφήνεια πως το να είσαι στην Ευρωζώνη δεν είναι απαραίτητα συμβατό με τη δημοκρατία στην Ελλάδα και με την εθνική κυριαρχία

• Έτσι, οικονομικοί λόγοι, δημοκρατική νομιμοποίηση, εθνική αυτοδιάθεση, ακόμη και στοιχειώδης αξιοπρέπεια, όλα σχετίζονται μεταξύ τους και δείχνουν προς ένα εθνικό νόμισμα.

Σχετικά με το κόστος της μετάβασης:

• Το σημαντικό είναι τώρα να δούμε πόσο ικανοί, έντιμοι και έτοιμοι να υπερασπιστούν τα ελληνικά συμφέροντα θα είναι εκείνοι που θα χειριστούν τη μετάβαση

• Μια εντελώς ανεξέλεγκτη και απρογραμμάτιστη έξοδος από την Ευρωζώνη θα είναι χαοτική και πολύ πιο οδυνηρή από μια ελεγχόμενη και προγραμματισμένη αποχώρηση.

• Δεν θα γίνει ακόμη πιο βαρύ το εξωτερικό χρέος λόγω υποτίμησης;Η προσαρμογή του τραπεζικού συστήματος θα πάρει κάποιον χρόνο με πολλές περιπλοκές που δεν μπορούν να προβλεφθούν προκαταβολικά

  • σχεδόν όλο το εκτός τρόικας χρέος διέπεται από τους ελληνικούς νόμους και συνάφθηκε στο εθνικό νόμισμα της χώρας το οποίο ήταν το ευρώ πριν τη μετάβαση
  • μετά την μετάβαση, όλα τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία και χρέη θα εκφραστούν στο νέο νόμισμα στην ισοτιμία που θα θεσπιστεί την πρώτη μέρα της μετάβασης
  • Αυτή η μετονομασία των χρεών θα είναι ένα κίνητρο για τις άλλες χώρες να μην ενθαρρύνουν μιαν άκαιρη και αδικαιολόγητη υποτίμηση της νέας δραχμής.

• Φυσικά, θα πρέπει να επιβληθούν κεφαλαιακοί έλεγχοι και να παρθούν άλλα μέτρα ώστε να καταμεριστεί ξένο συνάλλαγμα για την εισαγωγή ειδών πρώτης ανάγκης.

• Η μετάβαση θα είναι δύσκολη και οδυνηρή αλλά, αν γίνουν σωστοί χειρισμοί, η οδύνη θα είναι βραχυπρόθεσμη.

• Η αυξημένη ρευστότητα μαζί με τα ευεργετικά αποτελέσματα της υποτίμησης μέσω της υποκατάστασης των εισαγωγών, της μείωσης των εισαγωγών και της αύξησης των εξαγωγών θα ξαναζωντανέψουν την οικονομία και θα αυξήσουν την απασχόληση.

• Τέλος, μια στάση πληρωμών και έξοδος από την Ευρωζώνη δεν θα έπρεπε να γίνει με ανοιχτή αντιπαράθεση απέναντι στη Γερμανία και τις άλλες χώρες της Ευρωζώνη

• Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από το ποιος έχει την κυβέρνηση, είναι επιτακτική ανάγκη η Τράπεζα της Ελλάδος και το Υπουργείο Οικονομικών να έχουν ομάδες που να επεξεργάζονται ένα σενάριο εξόδου από την Ευρωζώνη, Αυτό θα μπορούσε πραγματικά να κάνει τη διαφορά ανάμεσα σε μια χαοτική και μια οργανωμένη έξοδο.

• Τα σενάρια Αποκάλυψης που κυκλοφορούν κάποιοι είναι κάποιες φορές απλώς μέρος μιας διαπραγματευτικής τακτικής ορισμένων για να εμποδίσουν μία πλευρά να κάνει αυτό που δεν θέλει να κάνει, αλλά δεν έχουν απαραίτητα και πολλή σχέση με την πραγματικότητα.

 

Μύθος 7ος: Στις διαπραγματεύσεις της με την τρόικα η ελληνική κυβέρνηση έχει πολύ μικρή διαπραγματευτική ισχύ.

• «Αν χρωστάς στην τράπεζα εκατό χιλιάδες δολάρια, ανήκεις στην τράπεζα. Αν χρωστάς στην τράπεζα εκατό εκατομμύρια δολάρια, η τράπεζα σού ανήκει.» (Αμερικάνικη παροιμία)

• Η Ελλάδα για να βελτιώσει την διαπραγματευτική της ισχύ θα πρέπει

  • Πρώτον, πρέπει να έχεις την πίστη πως τα συμφέροντά σου διαφέρουν από του αντιπάλου σου, και ο αντίπαλός σου το ξέρει αυτό
  • Δεύτερον, πρέπει να προετοιμάσεις τη δική σου πλευρά για την έσχατη απειλή που διαθέτεις, ώστε η άλλη πλευρά να έχει τον δικαιολογημένο φόβο ότι θα πραγματοποιήσεις την απειλή σου

• Η Ελληνική κυβέρνηση δεν ανταποκρίθηκε σωστά στα διαπραγματευτικά της καθήκοντα, καθώςΔεν πρέπει λοιπόν να μας προκαλεί καμιά έκπληξη που ο τωρινός Υπουργός Οικονομικών προκάλεσε δυο φορές το γέλιο – τον Ιούνιο και τον Σεπτέμβριο – όταν προσπάθησε να «διαπραγματευτεί» με την τρόικα. Πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς όταν αυτός και η κυβέρνησή του δεν ήταν πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν απειλές, πόσω μάλλον να πιστέψουν σ’ αυτές;

  • υιοθέτησε το πλαίσιο και ίσως τους στόχους της τρόικας και ακόμη και της λαϊκίστικης Bild για τη χώρα και τους Έλληνες
  • Χωρίς συνειδητοποίηση των διιστάμενων στόχων, ο γραφειοκρατικός μηχανισμός δεν μπορούσε να κατευθυνθεί στην παραγωγή στοιχείων και επιχειρημάτων που θα διευκόλυναν τα ελληνικά συμφέροντα.

http://nomoregreeklies.wordpress.com/2012/02/11/%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CE%B9_%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%BF%CF%82/

Χωρίς σύνταγμα…

 

Το Σύνταγμα της Ελλάδος προβλέπει ότι το κράτος έχει την υποχρέωση να προστατεύει τους πολίτες του, όχι τους πιστωτές τους.

 

Ενίοτε μάλιστα πρέπει να τους προστατεύει από τους πιστωτές τους. Πόσω μάλλον όταν αυτοί είναι τοκογλύφοι και πολεμοκάπηλοι.

 

Πόσω μάλλον όταν δεν πρόκειται για χρέη που δημιούργησε ο λαός, αλλά εκείνες οι πολιτικές (και οικονομικές) δυνάμεις που διαχειρίσθηκαν τις τύχες του.

 

Ομως, αυτοί που κουρέλιασαν το Σύνταγμα με το Μνημόνιο 1, αυτοί που δέχθηκαν την άρση της Ασυλίας της χώρας απέναντι στους πιστωτές της, αυτοί που

 

ξανακουρέλιασαν το Σύνταγμα, δίνοντας σε έναν Δοτό πρωθυπουργό (αλλοιωμένη) την Εντολή που τους είχε δώσει ο λαός – έστω με ψέματαξεγελασμένος,

 

σήμερα κάνουν τα πραξικοπήματά τους νόμους του κράτους.

 

Με κατεπείγουσα μάλιστα διαδικασία στο εξής αντί για Σύνταγμα θα διαθέτουμε το… Αγγλικό Δίκαιο!

 

Το οποίον προστατεύει πρωτίστως τους πιστωτές και αντιλαμβάνεται τους υπόχρεους ως δουλοπάροικους.

 

Στο εξής αντί για Σύνταγμα θα έχουμε έναν «Κλειστό Λογαριασμό»,όπου θα κατατίθεται όλος μας ο εθνικός πλούτος,

 

πάνω στον οποίον ουδείς Ελληνας θα ’χει πρόσβαση, ούτε καν τσιράκι, τσατσόνι, ανδρείκελο της Τρόικας.

 

Δεν είμαι Συνταγματολόγος, αλλά ως πολίτης γνωρίζω εκείνα τα στοιχειώδη που χρειάζονται για να αντιλαμβάνεται κανείς την έννοια της Εσχάτης Προδοσίας.

 

Ομως έως εκεί! Δεν είμαι μύστης όλων εκείνων των εξειδικευμένων νομικών γνώσεων κι όλων εκείνων των λεπτών αποχρώσεων που διευκρινίζουν αν κάποιος μπορεί να απαλλαγεί απ’ την κατηγορία της Εσχάτης Προδοσίας, λόγω Εσχάτης Μαλακίας…

http://www.enikos.gr/stathis/11782,Xwris_syntagma.html

Ο Παγκόσμιος Μινώταυρος – Βαρουφάκης Γιάνης

«Το βιβλίο αυτό είναι μια από εκείνες τις πολύ σπάνιες εκδόσεις για την οποία μπορεί κανείς να πει ότι είναι επείγουσα, έγκαιρη και απολύτως απαραίτητη». Terry Eagleton Τι έφταιξε τελικά; Η απληστία; Οι πολιτικοί; Οι τράπεζες; Εμείς οι ίδιοι; Πολλά έφταιξαν και δύσκολα κάποιος μπορεί να πείσει ότι δεν προσέθεσε κι εκείνος το λιθαράκι του στο οικοδόμημα της Κρίσης. Όμως όλα αυτά είναι υποσημειώσεις σε ένα μεγαλοπρεπέστερο, σχεδόν μυθολογικό, δράμα. Ένα οικουμενικό έπος οι ρίζες του οποίου ξεκινούν στη Μεγάλη Ύφεση του 1929 προτού επεκταθούν στη δεκαετία του ’70. Τότε ήταν που, όπως οι Αθηναίοι είχαν αναγκαστεί να τρέφουν με απαίσιους «φόρους υποτέλειας» το έγκλειστο στο Λαβύρινθο κτήνος, έτσι κι ο υπόλοιπος κόσμος άρχισε να χρηματοδοτεί τον αδηφάγο Παγκόσμιο Μινώταυρο – τα αμερικανικά ελλείμματα. Τώρα, από τα ερημωμένα μαγαζιά στους δρόμους των ελληνικών πόλεων μέχρι τις μεγαλεπήβολες συζητήσεις στα κέντρα της αμήχανης διεθνούς εξουσίας, όπου και να κοιτάξουμε, βλέπουμε τις επιπτώσεις του θανάσιμου τραυματισμού, εν έτει 2008, του Παγκόσμιου Μινώταυρου. Ο Παγκόσμιος Μινώταυρος αφηγείται τα πραγματικά αίτια που επέβαλαν την Κρίση σε ολόκληρο τον πλανήτη και τα οποία, αν παραμείνουν κρυφά, ελαχιστοποιούν τις δυνατότητές μας ως Έλληνες, ως Ευρωπαίοι, να πάρουμε τις τύχες του τόπου στα χέρια μας. Το βιβλίο μας καλεί να σκεφτόμαστε οικουμενικά ώστε να μπορούμε να κρίνουμε τα της πολιτείας μας, να δρούμε τοπικά, να βελτιώνουμε ό,τι μπορούμε γύρω μας.

Βιογραφικό συγγραφέα

Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι καθηγητής οικονομικής θεωρίας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Προηγουμένως δίδαξε στα πανεπιστήμια του Essex, East Anglia, Cambridge, Glasgow, Louvain και Sydney. Είναι παντρεμένος με τη Δανάη Στράτου και έχει μία κόρη, την Ξένια. Τα βιβλία του περιλαμβάνουν τα: Λεξιλόγιο Κρίσης: Οι οικονομικοί όροι που μας καταδυναστεύουν (Ποταμός, 2011), Modern Political Economics: Making sense of the post-2008 world (με τους J. Halevi και Ν. Θεοχαράκη, Routledge, 2011), Θεωρία Παιγνίων: Η θεωρία που φιλοδοξεί να ενοποιήσει τις κοινωνικές επιστήμες, (Gutenberg, 2007), Πολιτική Οικονομία: Η οικονομική θεωρία στο φως της κριτικής (Gutenberg, 2007), Game Theory: a critical text (με τον S. Hargreaves-Heap, Routledge, 2004), Foundations of Economics (Routledge, 1998) και Rational Conflict (Blackwell Publishers, 1991). ΚΡΙΤΙΚΕΣ «Ο Γιάνης είναι ένας από τους καλύτερους, ευφυέστερους και πιο καινοτόμους οικονομολόγους στον πλανήτη».  Steve Keen, συγγραφέας του Debunking Economics «Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι ένας σπάνιος οικονομολόγος: εξειδικευμένος στο να εξηγεί δύσκολες έννοιες, έτοιμος να συμμετέχει στο δημόσιο διάλογο, ικανός να θέτει την επιστήμη του στο ευρύτερο πλαίσιο.  Είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε, σίγουρα θα ωφεληθείτε από την αφήγησή του των γεγονότων που οδήγησαν στην Κρίση». Aditya Chakrabortty, The Guardian «Στον πιο ολοκληρωμένο οδηγό στο λαβύρινθο της σύγχρονης οικονομικής κρίσης που έχει γραφτεί ως τώρα, ο Γιάνης Βαρουφάκης σκιαγραφεί το μονοπάτι που οδήγησε από τη μεταπολεμική αμερικανική ηγεμονία στη σημερινή δυσπραγία. Το προκλητικό επιχείρημα του βιβλίου, γραμμένο σε πρόζα ζωντανή και γεμάτη πάθος, είναι ότι ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ούτε και κάποια άλλη χώρα, δύνανται σήμερα να αποκαταστήσουν, από μόνες τους, τις συνθήκες εύρωστης διεθνούς ανάπτυξης. Είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε, το βιβλίο αυτό θα κρατήσει σε εγρήγορση μέχρι και την τελευταία λέξη την ψυχή και το νου σας. Ο Παγκόσμιος Μινώταυρος είναι ένα αριστούργημα που θα καταδεικνύει για πάντα τις προκλήσεις της εποχής μας». Gary Dymski, Πανεπιστήμιο της California, Riverside «Εάν θέλετε να μάθετε πόσο σοβαρή είναι η σημερινή Κρίση, διαβάστε αυτό το βιβλίο. Με μεγάλη ευγλωττία, ο Γιάνης Βαρουφάκης επιχειρηματολογεί ότι τα σύγχρονα οικονομικά προβλήματα σχετίζονται με αναδυόμενα ρήγματα στο διεθνές νομισματικό σύστημα. Οι ΗΠΑ (ο Μινώταυρος) κάποτε διαχειρίζονταν το διεθνές νομισματικό σύστημα. Όχι πια. Κι αυτό σημαίνει ότι δεν υφίσταται πλέον ένας μηχανισμός ανακύκλωσης πλεονασμάτων που να σταθεροποιεί την παγκόσμια οικονομία. Ο “ελέφαντας στο δωμάτιο”, να το πω έτσι, είναι ένας παραπαίων Μινώταυρος…»  Shaun Hargreaves-Heap, Πανεπιστήμιο του East Anglia

Η χαμένη τιμή της Καταρίνα… BILD

Σήμερα θα μου επιτρέψετε να λάβω τον λόγο «επί προσωπικού»: Τι είπα στην «Bild» και η «Bild» δεν έγραψε!

 

Οχι πολλά.

 

Τους είπα ότι το χρέος δεν το δημιούργησε ο Ελληνικός λαός, αλλά αυτοί που διαχειρίσθηκαν -και δυστυχώς εξακολουθούν να διαχειρίζονται- την τύχη του.

 

Τους εξήγησα ότι η «βοήθειά τους» είναι δάνειο και μάλιστα μετοκογλυφικά επιτόκια, ότι ο Γερμανός φορολογούμενος δεν χάνει λεφτά, εκτός απ’ αυτά που του τρώνε κι εκείνου οι Τράπεζές του.

 

Μάλιστα τους είπα ότι θα προτιμούσα η «βοήθειά τους» να ήταν πιο κοντά στο πνεύμα της Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης, όπως έκανε η Ελλάδα το 1950 και το 1953, όταν η Γερμανία «κούρεψε» τα δικά της χρέη με τησυναίνεση και της φτωχής (και κατεστραμμένης τότε απ’ τον πόλεμο) Ελλάδας.

 

Εξήγησα στην «Bild» ότι, παρά τις συκοφαντίες του Ελληνα πρώην Πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου, οι Ελληνες ούτε «τεμπέληδες» είναι ούτε «διεφθαρμένοι» (και πάντως όχι περισσότερο απ’ τη «Ζήμενς»), αλλά ότι αντιθέτως δουλεύουν περισσότερο απ’ τους Γερμανούς (Γιουροστάτ), χωρίς

 

 

να φταίνε οι ίδιοι για τη χαμηλή παραγωγικότητα της εργασίας τους.

 

 

Γιατί δεν έγραψε τίποτα απ’ τα παραπάνω η «Bild»; δεν γνωρίζω! Ισως να «χάθηκαν στη μετάφραση».

 

Ομως η συνέντευξη είναι μαγνητοφωνημένη (scripta manent) και σ’ αυτήν έλεγα στους Γερμανούς φίλους μας ότι για μένα δεν είναι όλοι οι Γερμανοί το ίδιο! Αλλο ο Γερμανός εργάτης κι άλλο ο Γερμανός Τοκογλύφος. Οπως άλλωστε και οι Ελληνες δεν είναι όλοι το ίδιο: άλλο ο Ελληνας εργάτης κι άλλο οΓραικύλος αεριτζής.

 

Συνεπώς οι ρατσιστικοί χαρακτηρισμοί για «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένους» Ελληνες έχουν την ίδια αξία με τα εξ ίσου ρατσιστικά στερεότυπα για Γερμανούς «ρομπότ» και «Ούννους».

 

Τους εξήγησα ότι για μένα η Γερμανία είναι η χώρα του Γκαίτε κι όχι του Χίτλερ.

 

Τους τόνισα ότι προσωπικά είμαι πολύ υπερήφανος που κατά την Επανάσταση του 1821, οι περισσότεροι Φιλέλληνες που ήρθαν στην Ελλάδα και πολέμησαν ήταν Γερμανοί.

 

Γιατί δεν έγραψε τίποτα απ’ αυτά η «Bild»; Ισως χάθηκαν στο κίτρινοχρώμα της ομίχλης.

 

Ισως διότι δεν παρέλειψα να αναφερθώ στο Χρέος της Γερμανίαςαπέναντί μας, στις Γερμανικές Πολεμικές Αποζημιώσεις (Επανορθώσεις, αν προτιμάτε). Που η ίδια η Γερμανία έχει αναγνωρίσει με Συνθήκες. Το 1946.

 

Τους περιέγραψα πώς επεβλήθη στην Ελλάδα απ’ τους Ναζί τοΑναγκαστικό Δάνειο. Πώς κατέσχεσαν τον χρυσό (όσον βρήκαν) της χώρας. Πώς προκάλεσαν τον λιμό που οδήγησε στον θάνατο από πείνα και κρύοχιλιάδες Ελληνες.

 

Τους μίλησα για το ξεχαρβάλωμα των υποδομών, την καταστροφή των Καλαβρύτων, του Διστόμου, της Κάνδανου κι άλλων 700 χωριών, για τονχαμό του 13% απ’ τον πληθυσμό της χώρας.

 

Οτι όλα αυτά (εκτός απ’ τις ανεκτίμητες ζωές των ανθρώπων)αποτιμήθηκαν στο ποσόν των 168 δισ. ευρώ χωρίς τους τόκους.

 

Τους είπα ότι, παρά την υπόσχεσή της ότι θα αρχίσει να ξεπληρώνειη Γερμανία το χρέος της μετά την ενοποίησή της, ακόμα δεν έχουμε δει ούτε ένα σέντζι – οι μόνοι από τους νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οτι για αυτό βεβαίως δεν

 

φταίει μόνον η Γερμανία, αλλά και οι Ελληνικές πολιτικές ηγεσίες που ασκούνται στον ραγιαδισμό – όχι, δεν τους εξήγησα τι είναι ο ραγιαδισμός για να μην τους εκνευρίσω κι άλλο.

 

Ομως μακρηγόρησα.

 

Ενα μόνον! τελευταίο! «Γιατί αυτές οι αναγωγές στη ναζιστική εποχή;», με ρώτησαν.

 

Για να μην ξεχνάμε και ξαναζήσουμε τις ίδιες τραγωδίες, τους εξήγησα. Συχνά η γελοιογραφία, όπως κι άλλες τέχνες, εκφράζεται με τηνυπερβολή

 

ή εν παραβολαίς

 

θέλοντας να δημιουργήσει ένα γόνιμο σοκ.

 

Ομως τις αναγωγές στο ναζιστικό παρελθόν δεν τις κάναμε εμείς, αλλά η ίδια η Γερμανική κυβέρνηση: Οταν, φερ’ ειπείν, η κυρία Μέρκελ ζητάει

 

«Επίτροπο» για την Ελλάδα, πώς μπορούμε να αποφύγουμε τον συνειρμό περί «Γκαουλάιτερ»;

 

Οταν μας προτείνουν «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες», πώς να μην πάει το μυαλό μας στα «Στρατόπεδα Εργασίας» («Συγκέντρωσης», αν θέλετε).

 

Οταν μας προτείνουν «βουλγάρικα» μεροκάματα, πώς δεν θα θυμηθούμε τις θεωρίες περί «ζωτικού χώρου»;

 

Οταν πάνε να μας επιβάλουν έναν «Κλειστό Λογαριασμό» αντί γιαΣύνταγμα, πώς να μην αισθανθούμε Προτεκτοράτο. Μάλιστα με το πι μικρόόπως πορτέλο (μπουρδέλο, αν προτιμάτε)…

 

Αυτά είπα στους φίλους μας τους Γερμανούς δημοσιογράφους κι απ’ αυτά οι Γερμανοί αναγνώστες ουδέν εδιάβασαν.

 

Τι να κάνουμε;

 

Αλλο υψηλή δημοσιογραφία κι άλλο ψιλή.

 

Το δυσάρεστον είναι πως συμβαίνει ακριβώς το ίδιο και στην πολιτική: άλλο Υψηλή Πύλη (όπως λέμε Μέρκελ των Τοκογλύφων) κι άλλο κλάφ’ τα Χαράλαμπε (όπως λέμε Παπαδήμος, Σαμαροκαρατζαφέρης καιΓιωργάκης ο Κόσταρίκας)…

 

Τα σέβη μου…

http://www.enikos.gr/stathis/12172,H_xamenh_timh_ths_Katarina_BILD.html

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

ΕΝΙΑΙΑ ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

 10-2-2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Θα είναι εκεί. Στο Σύνταγμα, μπροστά στη Βουλή. Μαζί με εμάς, μαζί με όλους τους Έλληνες. Δυο μεγάλες προσωπικότητες της Ελλάδας, δύο ιστορικά  σύμβολα αντίστασης και αλληλεγγύης, ο Μανώλης Γλέζος και ο Μίκης Θεοδωράκης,  σ’ αυτές τις δύσκολες για την πατρίδα ώρες, κατεβαίνουν  για άλλη και φορά στους δρόμους μαζί μας, διαδηλώνουν και μας προσκαλούν:

«Σας καλούμε στο Σύνταγμα την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου.

Όλοι, από κάθε γωνιά της Ελλάδας, να μαζευτούμε έξω από τη Βουλή για να απαιτήσουμε να μην υπογραφεί η θανατική καταδίκη της πατρίδας μας, που είναι η ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης.

Όλοι μαζί, μαζί με μας, την Κυριακή στο Σύνταγμα, να σταματήσουμε την προδοσία.»

Μανώλης Γλέζος,   Μίκης Θεοδωράκης

Η αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας

• Του Γιάννη Βαρουφάκη

Για μέρες τώρα βαραίνουμε τις ψυχές μας με μια μόνιμη αγωνία: Θα χρεοκοπήσει το κράτος μας; Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αγκαλιάσουμε αυτό που φοβόμαστε.

Αν οι φίλοι μας οι Γερμανοί δεν έχουν πρόβλημα να χρεοκοπήσουμε, καιρός είναι να το κάνουμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όχι ως διαπραγματευτική μπλόφα και ούτε μόνο γιατί το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να χρεοκοπήσουμε σε ένα χρόνο (βλ. το προηγούμενο άρθρο μου Το Πρώτο Τάνγκο στην Ευρωζώνη) αλλά επειδή ήρθε η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα στην αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας.

Υπάρχει τέτοια πλευρά; Και βέβαια υπάρχει. Σε σχέση με χώρες όπως η γνωστή τρόικα Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία, αλλά και η Βρετανία και το Βέλγιο, το σύνολο του χρέους μας (δημοσίου και ιδιωτικού) είναι το μικρότερο. Πως αυτό; Επειδή οι έλληνες, ως άτομα αλλά και ως ιδιωτικός τομέας, χρωστάμε πολύ λιγότερα εκείνων. Ακόμα και οι αντιπαθέστατες τράπεζές μας έχουν ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα: Πάνω από 150 δις πραγματικών καταθέσεων! Μιλάμε για άνω του μισού ΑΕΠ σε καταθέσεις, κάτι για το οποίο οι περισσότεροι εταίροι μας θα σκότωναν να το έχουν, που λέει ο λόγος. Αν μάλιστα προσθέσετε και όλα τα χρήματα ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό, θα δείτε ότι οι έλληνες δεν είμαστε και τόσο φτωχοί κατά μέσον όρο, κι ας έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας στην Ευρώπη (με εξαίρεση την Λεττονία).

Ως πολίτες είμαστε ελάχιστα χρεωμένοι σε σχέση με πολλούς από τους επικριτές μας στις Λόνδρες, στα Παρίσια και στις Νέες Υόρκες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είμαστε λευκές περιστερές. Για δεκαετίες φορτώναμε το δημόσιο με τόσο μεγάλο χρέος που το βλέπουμε πλέον να βουλιάζει μπροστά στα μάτια μας. Εδώ όμως που φτάσαμε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ακόμα και να αποφασίσουμε σύσσωμοι (ΣΕΒ και ΓΣΕΕ, γιάπηδες και στελέχη του ΠΑΜΕ, αστοί των βορείων προαστίων και αναρχικοί της Πλατείας Εξαρχείων) να δώσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε στο κράτος, δεν αρκεί. Αν μάλιστα το παρακάνουμε στην αλληλεγγύη προς το δημόσιο, η ‘γενναιοδωρία’ μας αυτή θα στεγνώσει την κυκλική ροή του πλούτου από το οποίο εξαρτάται το δημόσιο για τα έσοδά του το 2011, το 2012 κ.ο.κ.

Ποια είναι λοιπόν τα χαρμόσυνα νέα; Ότι μια πτώχευση θα αποδειχθεί σχετικά ανώδυνη. Ο λόγος διττός:

Πρώτον, δεν είμαστε κατά μέσον όρο ούτε οι φτωχότεροι ούτε οι πιο υπερχρεωμένοι. Δεύτερον, όσον αφορά τα χρέη του δημοσίου, αυτά βαραίνουν εμάς, ως άτομα, πολύ λιγότερο από όσο βαραίνουν τους ξένους.

Κάντε την σύγκριση με την Ιαπωνία, το χρέος της οποίας ανήκει σε Ιάπωνες σε ποσοστό 95%. Αν το Ιαπωνικό κράτος αναγκαστεί στην πτώχευση, η καταστροφή της χώρας θα είναι ολική. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει για εμάς, καθώς μας ανήκει (δηλαδή στις δικές μας τράπεζες) μόνο το 25% του δημόσιου χρέους μας. Έτσι λοιπόν, δεδομένου ότι η πτώχευση του δημοσίου διαγράφεται ως αναπόφευκτη (εκτός αν πανικοβληθούν οι εταίροι μας αρκετά και το συνδράμουν για χρόνια πολλά, οπότε έχει καλώς), το κόστος της στάσης πληρωμών δεν θα το υποστούμε μόνοι μας.

Μα αν το δημόσιο κηρύξει στάση πληρωμών, τι θα γίνει την επόμενη μέρα; Πως θα ξανα-δανειστεί; Πράγματι, το κράτος θα στριμωχθεί. Για κάμποσο καιρό το δημόσιο θα πρέπει απλώς να ξοδεύει όσα μαζεύει από φόρους. Και γιατί είναι κακό αυτό;

Να μάθει επί τέλους, αφού θα έχει ανακουφιστεί από το νταλκά των τοκοχρεολυσίων, να ζει με αυτά που εισπράττει. Π.χ. να καταγγείλει όλες τις εξοπλιστικές συμβάσεις, να συμπιέσει τους ανώτερους μισθούς (του δικού μου συμπεριλαμβανομένου) τόσο που να καλύπτει τις δαπάνες του από τους φόρους που εισπράττει κλπ.

Οι τράπεζές μας; Θα υποφέρουν, είναι αλήθεια – δεδομένου ότι ακόμα και το 25% του δημόσιου χρέους που διαθέτουν θα παγώσει. Ναι, αλλά μην ξεχνάμε ότι το έχουν ήδη διαθέσει στην ΕΚΤ ως ενέχυρο για ζεστό χρήμα που έχουν ήδη πάρει. Και ότι έχουν πρόσβαση στις τεράστιες, κατά κεφαλήν, αποταμιεύσεις μας. Για να μην προσθέσω ότι απολαμβάνουν εγκληματικά υψηλά ποσοστά κέρδους τόσα χρόνια. Όπως το κράτος μας, έτσι κι αυτές να μάθουν να ζουν λιτά και με σύνεση όπως κάνουν χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι των 700 ευρώ.

Επί πλέον, ο αποκλεισμός του κράτους μας από τις χρηματαγορές δεν θα διαρκέσει πολύ. Αν κηρύξει στάση πληρωμών, και ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του, δεν θα περάσει πολύ καιρός που παλιοί δανειστές θα αποδεχθούν νέους όρους αποπληρωμής ενός ποσοστού των περασμένων δανεικών και νέοι υποψήφιοι δανειστές (μπορεί και οι ίδιοι με τους παλιούς) θα σχηματίσουν ουρά έξω από το Υπουργείο Οικονομίας να το δανείσουν! Βλέπετε, το χρέος μας θα έχει μειωθεί τόσο που θα αποτελούμε εξαιρετική επένδυση. Έτσι είναι το κεφάλαιο – όταν οσφραίνεται ένα επικερδές deal δεν σέβεται ούτε τον εαυτό του.

Σε τελική ανάλυση, είναι λάθος μας να φοβόμαστε τόσο πολύ την στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου. Άλλοι πρέπει να φοβούνται μια τέτοια εξέλιξη περισσότερο από εμάς:

• η κυβέρνηση της κας Μέρκελ η οποία θα πρέπει να διασώσει τις Γερμανικές τράπεζες που θα κλονιστούν από μια δική μας στάση πληρωμών

• η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα πρέπει να δει τι θα κάνει με μία χώρα-μέλος την οποία δεν μπορεί να αποβάλει από την ΕΕ αλλά η οποία τελεί υπό πτώχευση

• οι κυβερνήσεις όλων των άλλων χωρών (πλην ίσως της Ολλανδίας και της Αυστρίας) που θα τρέμουν για το ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος των αγορών (των οποίων η όρεξη θα έχει ανοίξει από την ‘επιτυχημένη’ επίθεση στο χρέος της Ελλάδας)

• οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας (χωρών με συνολικό χρέος πάνω από 400%)

• όλοι όσοι έχουν επενδύσει στο ευρώ, είτε σε περιουσιακά στοιχεία είτε ως μέσο συναλλαγής.

Στάση πληρωμών λοιπόν!

Τώρα!

Με χαμόγελο και αισιοδοξία!

(Και ξέρετε ποιο είναι το ωραίο; Ότι αν πειθόμασταν να απελευθερωθούμε από τον φόβο της πτώχευσης, οι φίλοι μας οι Γερμανοί θα έσπευδαν την ίδια στιγμή να την αποσοβήσουν…)

* Ο Γιάνης Βαρουφάκης διδάσκει οικονομική θεωρία και πολιτική οικονομία στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

http://kostasxan.blogspot.com/2012/02/blog-post_6196.html

Βροχή από e-mail στη Χάγη κατά κυβέρνησης και Γιώργου

Του Παναγιώτη Σουρέλη

Μία άνευ προηγουμένου ηλεκτρονική «επίθεση» στο email του Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης, που είχε ως αποτέλεσμα να «κρασάρει» για αρκετή ώρα το σύστημα, εξαπολύουν τα τελευταία 24ωρα όχι οι «Anonymous», αλλά χιλιάδες Έλληνες πολίτες!

 

Μηνύματα οργής και αγανάκτησης για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας έχουν κατακλύσει το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της Χάγης, με τα οποία οι αποστολείς τους ζητούν επιτακτικά από τον εισαγγελέα να «τρέξει» την προσφυγή κατά του άρθρου 15 της Συνθήκης της Ρώμης κατά του Γιώργου Παπανδρέου και όσων των στηρίζουν, συμπεριλαμβανομένων της κυβέρνησης Παπαδήμου, της τρόικας και άλλων. Εμπνευστές αυτής της πρωτοβουλίας είναι οι κυρίες Όλγα και Τάνυα Γεριτσίδου. Πρόκειται για τις δύο θαρραλέες γυναίκες – μητέρα και κόρη – οι οποίες μήνυσαν τον Γιώργο Παπανδρέου για καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και γενοκτονία, μία υπόθεση που ανέδειξε το newsbomb τον περασμένο Δεκέμβριο.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα

Όπως εξηγεί η κυρία Όλγα Γεριτσίδου στο newsbomb, η ιδέα για τη μαζική αποστολή των email γεννήθηκε μόλις την περασμένη Δευτέρα. Αρχικά επιχείρησε να έρθει σε τηλεφωνική επικοινωνία με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης και τον εισαγγελέα, προκειμένου να ενημερωθεί για την πορεία της μήνυσής της κατά του Γιώργου Παπανδρέου. Όμως το μόνο που κατάφερε, ήταν να ακούει τον τηλεφωνητή. Τότε σκέφτηκε να στείλει ένα email, ενώ την ίδια κίνηση έκαναν μερικοί Έλληνες Ομογενείς και φιλέλληνες από την Αμερική και τη Χάγη. «Η πάγια τακτική του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης είναι να μην δίνει ο τηλεφωνητής πρόσβαση σε οποιοδήποτε άλλο στέλεχος τμήματος του και ιδιαιτέρως όχι του γραφείου του εισαγγελέα. Αυτό προσπάθησε στην αρχή να το κάνει και στην δική μας περίπτωση.  Όταν όμως ελάχιστος αριθμός συνΕλλήνων μας της Ομογένειας και φιλελλήνων από Αμερική και Χάγη πίεσαν το δικαστήριο να δώσει πληροφορίες αμέσως, εντός 24ώρου από τις πιέσεις όχι μόνο μας δόθηκε πρόσβαση σε στέλεχος του γραφείου του εισαγγελέα ( office of the prosecutor ) αλλά και ορισμένες βασικές πληροφορίες που μας έδωσαν βασική ιδέα του πώς δουλεύει και πώς επιλέγει προτεραιότητα το συγκεκριμένο δικαστήριο: Αναλόγως με τις πιέσεις που δέχεται και από πού τις δέχεται αντιδρά. Όταν 5 άτομα πιέζοντας εξαναγκάζουν να δοθεί πρόσβαση στο “άδυτο” του γραφείου του εισαγγελέα, τί θα κάνουν 500 επιστολές μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου; Τι θα κάνει με 5.000; Τι θα κάνει με 500.000, με 1.000.000; Με 5.000.000».

«Κράσαρε» το σύστημα!

Μέσα σε λίγες ώρες χιλιάδες email κατέκλυσαν το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της Χάγης, με αποτέλεσμα το σύστημα να «πέσει» για αρκετή ώρα και να μη δέχεται άλλα μηνύματα! «Από τη Δευτέρα έχουν επικοινωνήσει μαζί μου εκατοντάδες άτομα είτε τηλεφωνικώς, είτε μέσω email ή fax, για να τους ενημερώσω σχετικά με την αποστολή του email. Υπολογίζω, ότι έχουν σταλεί χιλιάδες email στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της Χάγης. Είναι χαρακτηριστικό, ότι σήμερα στις 12 το μεσημέρι το σύστημα “κράσαρε”, με αποτέλεσμα το ταχυδρομείο της Χάγης να μη δέχεται άλλα emailκαι αυτά να επιστρέφονται στους αποστολείς τους! Από ότι έχω ενημερωθεί η βλάβη αποκαταστάθηκε», δηλώνει η κυρία Όλγα Γεριτσίδου.

Οι κυρίες Γεριτσίδου έχουν συντάξει ένα προτεινόμενο κείμενο προς αποστολή. Σε αυτό κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και ζητούν άμεσα από τον εισαγγελέα να εξετάσει τη μήνυση κατά του Γιώργου Παπανδρέου, καθώς όπως σημειώνουν, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί δραματικά. «Όταν έγινε η Προσφυγή, τα πράγματα δεν ήταν τόσο απελπιστικά όσο είναι τώρα: Παιδιά λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, άνθρωποι δεν πληρώνονται τα δεδουλευμένα τους και όταν πληρώνονται δεν μπορούν να συντηρήσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους με το μισθό, οι ηλικιωμένοι πεθαίνουν από ευκόλως αντιμετωπίσιμες ασθένειες και ο δείκτης αυτοκτονιών είναι στα ύψη. Από τότε που σας εστάλη η Προσφυγή για να βάλετε ένα εμπόδιο σε αυτούς που κατασπαράζουν την Ελλάδα, κόσμος που δεν χρειαζόταν να πεθάνει πέθανε ως άμεση συνέπεια αυτών των καταστροφικών πολιτικών που σας περιγραφόταν εντός αυτής. Αν περιμένετε άλλο, το αριθμός των θυμάτων θα αυξάνει γεωμετρικά καθημερινά και είναι πολύ πιθανό ότι ούτε εμείς θα μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας ή να επιβιώσουμε».

Η ηλεκτρονική διεύθυνση για επικοινωνίες προς το γραφείου του εισαγγελέα του ΔΠΧ κατ’ άρθρον 15 και για καταγγελίες κατ’ άρθρον 15 της συνθήκης της Ρώμης είναιotp.informationdesk@icc-cpi.int, ενώ το fax +31 70 515 8555. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αποστείλουν είτε το προτεινόμενο email είτε να συντάξουν οι ίδιοι ένα κείμενο διαμαρτυρίας, το οποίο όμως πρέπει να είναι γραμμένο στα αγγλικά ή στα γαλλικά.

Ακολουθεί το προτεινόμενο κείμενο των κυριών Γεριτσίδου:

 «TO : INFORMATION AND EVIDENCE UNIT
Office of the Prosecutor

TO WHOM IT MAY CONCERN

On 11/10/2011 there was sent to you from Greece by two of my fellow Greek Citizens, via EMS express mail ( register post number EE201101791GR ), a Communication with assorted evidence pertaining to the crimes of Genocide and Crimes against Humanity being committed at the expense of the Greek People to the point that we are facing
famine, death from exposure, death due to lack of medical and
pharmaceutical aid, a complete dissolution of our State in terms of
welfare, social state, judiciary support and generally state of
justice and security, the text of which I am aware of and fully agree with.

When the Communication was made, things were not as desperate as they
are now : children collapse because of famine at schools, people do not get paid
wages and when they are they cannot sustain themselves or their
families on them, the elderly are dying of easily curable diseases,
and the suicide rate is skyrocketing.

Since the Communication and Request to put a stopper to
those who are rampaging through Greece was sent to you, people who did not need to have
already died as a direct result of these destructive policies that were
duly described and corroborated within that document. If you wait more, the number of victims will increase geometrically by the day and it is highly likely that even we will not be able to either communicate with you or
survive.

We urgently, due to extreme circumstances becoming more life
threatening by the day, demand that you respond with utmost urgency so that :

1. the Crimes the aforementioned Communication delineates are stopped because right now they are still being committed with shocking callousness and inhumanity reminiscent of WWII Axis tactics.

2. the perpetrators of these Crimes and the sum of their accomplices are indicted and brought to Justice since within our borders that is practically impossible due to the lack of a State of Justice.

3. you don’t force us to defend our lives anyway we see fit, as our Constitution which is currently being brutally breached and violated demands.

We are peace loving and law abiding people but if you show the same disregard for Human Rights and Sovereign Rights in the face of the entirety of the Greek People we will assume that you are indirectly condoning the atrocities being committed against us and you are powerless / unwilling to serve the purpose for which you were established and are currently being paid and funded by the tax payers of the world.

Awaiting your immediate response,

Sincerely,» *

* μετάφραση στα Ελληνικά :
« ΠΡΟΣ: ΤΜΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ

ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΑΡΜΟΔΙΟ

Την 11/10/2011 σας εστάλη από την Ελλάδα, από δύο Ελληνίδες συμΠολίτισσές μου, μέσω EMS express mail (αριθ. Αποστολής ΕΕ201101791GR), μία Προσφυγή με διάφορες αποδείξεις σχετικά με τα εγκλήματα της Γενοκτονίας και Εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας που διαπράττονται εις βάρος του Ελληνικού Λαού σε σημείο που αντιμετωπίζουμε το φάσμα της πείνας, θάνατο από κακουχία, θάνατο από ελλειπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, παντελή διάλυση του Κράτους όσον αφορά την πρόνοια, το κοινωνικό κράτος, την δικαστική προστασία και γενικά το κράτος δικαίου και της ασφάλειας, το κείμενο της οποίας γνωρίζω και με το οποίο συμφωνώ απολύτως.

Όταν έγινε η Προσφυγή, τα πράγματα δεν ήταν τόσο απελπιστικά όσο είναι τώρα: παιδιά λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, άνθρωποι δεν πληρώνονται τα δεδουλευμένα τους και όταν πληρώνονται δεν μπορούν να συντηρήσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους με το μισθό, οι ηλικιωμένοι πεθαίνουν από ευκόλως αντιμετωπίσιμες ασθένειες και ο δείκτης αυτοκτονιών είναι στα ύψη.

Από τότε που σας εστάλη η Προσφυγή για να βάλετε ένα εμπόδιο σε αυτούς που κατασπαράζουν την Ελλάδα, κόσμος που δεν χρειαζόταν να πεθάνει πέθανε ως άμεση συνέπεια αυτών των καταστροφικών πολιτικών που σας περιγραφόταν εντός αυτής. Αν περιμένετε άλλο, το αριθμός των θυμάτων θα αυτξάνει γεωμετρικά καθημερινά και είναι πολύ πιθανό ότι ούτε εμείς θα μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας ή να επιβιώσουμε.

Επειγόντως, λόγω έκτακτων συνθηκών που γίνονται όλο και πιο απειλητικές για την ζωή μας κάθε μέρα, απαιτούμε να ανταποκριθείτε με την ύψιστη προτεραιότητα ώστε:

1. τα Εγκλήματα που σας περιγράφει η αναφερόμενη Προσφυγή να σταματήσουν, αφού ακόμα διαπράττονται με σοκαριστική απανθρωπιά και σκληρότητα που θυμίζει τακτικές του Άξονα του Β’ ΠΠ
2. οι δράστες των Εγκλημάτων αυτών και το σύνολο των συνεργατών τους να συλληφθούν και να έρθουν ενώπιων της Δικαιοσύνης, αφού εντός των συνόρων μας αυτό είναι πρακτικά αδύνατο λόγω έλλειψης Κράτους Δικαίου
3. να μην μας εξαναγκάσετε να υπερασπιστούμε τις ζωές μας όπως κρίνουμε ότι αρμόζει, όπως το Σύνταγμά μας, που διαρκώς και βιαίως καταπατείται, απαιτεί

Είμαστε φιλειρηνικοί και νομοταγείς, αλλά εαν δείξετε την ίδια αδιαφορία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και Κυριαρχικά Δικαιώματα του συνόλου του Ελληνικού Λαού, θα υποθέσουμε ότι εμμέσως επιδοκιμάζετε τις ωμότητες που διαπράττονται σε βάρος μας και ότι είστε αδύναμοι/ μη θέλοντες να υπηρετήσετε τον σκοπό για τον οποίο δημιουργηθήκατε και μέχρι σήμερα πληρώνεστε από τους φορολογούμενους της υφηλίου.

Αναμένοντας την άμεση ανταπόκρισή σας.

http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/113005/vrohi-apo-e-mail-sti-hagi-kata-kyvernisis-kai-giorgoy

 

 

Διαβάστε επίσης: Μητέρα και κόρη μήνυσαν τον Παπανδρέου για εσχάτη προδοσία! 

Τελευταία ευκαιρία

του Γιάννη Βαρουφάκη

Άλλη μια φορά, τα «μέσα ενημέρωσης», τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό, στενάζουν πάνω από το λάθος ερώτημα. Το ερώτημα δεν είναι αν θα συμφωνηθεί η νέα δανειακή σύμβαση Ελλάδας-τρόικας. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει όταν (κι όχι εάν) δεν είναι δυνατόν να κρυφτεί η αποτυχία της.

Το ότι θα αποτύχει είναι δεδομένο. Με την ήδη αποτελματωμένη (εδώ και πολλούς μήνες) βιομηχανική παραγωγή να μειώνεται κατά 11,3% σε έναν μόνο μήνα (Δεκέμβριο), τα δημόσια έσοδα να κατρακυλούν κατά 18% τον επόμενο μήνα (Ιανουάριο), και την ανεργία να πετάει στο 20,9% (από 18.2% τον αμέσως προηγούμενο μήνα), το «πλάνο» του Μνημονίου Νο.2 βρίσκεται ήδη νοκ άουτ στο καναβάτσο της ζωής. Μόνο η ελληνική κυβέρνηση προσποιείται ότι είναι όρθιο. (Μην ξεχνάμε ότι ήταν ένα «πλάνο» που βασίστηκε στην υπόθεση ότι εντός του πρώτου τριμήνου του 2012 η οικονομία θα έχει ήδη σταθεροποιηθεί.)

Οπότε, ας περάσουμε χωρίς χρονοτριβή στο ερώτημα που δεν έχουμε το δικαίωμα να αγνοούμε: Τι θα γίνει όταν η αποτυχία της νέας σύμβασης γίνει το ίδιο ξεκάθαρη με εκείνη της πρώτης (του Μνημονίου Νο.1); Ας πάρουμε τα τρία σενάρια που θέτουν υποψηφιότητα αυτές τις μέρες στον διεθνή τύπο: Το πρώτο είναι να υπάρξει νέο κούρεμα (αυτή την φορά των δανείων που έχουμε πάρει από την τρόικα) συν νέα δάνεια από την… τρόικα. Το δεύτερο είναι να εξαναγκαστεί η Ελλάδα να εξέλθει από το ευρώ. Το τρίτο είναι να αφήσουν το ελληνικό δημόσιο να πτωχεύσει εντός του ευρώ. Ας τα πάρουμε ένα-ένα.

Σενάριο 1: Τρίτο Μνημόνιο

Δεν είναι λίγοι οι οπαδοί της νέας δανειακής συμφωνία, του Μνημονίου Νο.2,  που μου λένε: «Ας πάρουμε αυτά που μας δίνουν τώρα, κι όταν έρθει η στιγμή που θα αποδειχθεί ότι Μνημόνιο Νο.2 δεν περπατάει, θα μας κουρέψουν κι άλλα από αυτά που χρωστάμε.» Προφανώς αναφέρονται σε κούρεμα των δανείων από την τρόικα, καθώς αυτά που θα χρωστάμε στους ιδιώτες (μετά το όποιο PSI τώρα) θα διέπονται από το αγγλικό Δίκαιο, οπότε ένα κούρεμα θα οδηγήσει στην καταδίκη της χώρας στα αγγλικά δικαστήρια – μια εξέλιξη που καμία χώρα δεν θέλει. Πόσο πιθανό είναι όμως να μας «συγχωρήσει» ένα μέρος του χρέους η τρόικα; Κατ΄αρχάς, τα δάνεια της τρόικας αποτελούνται από τρία μέρη: (1) δάνειο από την ΕΚΤ, (2) δάνειο από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη και (3) δάνειο από το ΔΝΤ (το 1/3 του συνόλου).

Από αυτά τα τρία μέρη, το κομμάτι του ΔΝΤ δεν «αγγίζεται», καθώς το ΔΝΤ σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να υπάρξει τέτοιο παγκόσμιο προηγούμενο. Το ίδιο και με το (1), καθώς η ΕΚΤ είναι αποφασισμένη να ισχύει για τα δάνειά της ότι και με τα δάνεια του ΔΝΤ. Μένει λοιπόν το (2). Το (2) απαιτεί την εξής απόφαση από τα κοινοβούλια 16 χωρών (συμπεριλαμβανομένων και ήδη πτωχευμένων, όπως η Πορτογαλία, που είχαν εγγυηθεί ένα μέρος των δανείων του Μνημονίου Νο.1): Να βάλουν το χέρι στην τσέπη για πρώτη φορά προς όφελος της Ελλάδας!

Πράγματι, έως τώρα, τα υπουργεία οικονομικών των 16 δεν μας έστελναν χρήματα. Απλά εγγυόντουσαν τα δάνεια αυτά για το ελληνικό δημόσιο. Χέρι στην τσέπη θα βάλουν μόνο όταν το ελληνικό δημόσιο δεν τα αποπληρώνει στο ακέραιο (δηλαδή αν κουρευτούν και αυτά τα δάνεια). Πιστεύετε εσείς ότι μετά την αποτυχία και του δεύτερου Μνημονίου, οι 16 εταίροι μας της ευρωζώνης θα δεχθούν να βάλουν για πρώτη φορά το χέρι στην τσέπη για πάρτη του ελληνικού δημοσίου; Δεν χρειάζεται να απαντήσετε. Είναι προφανές ότι δεν θα το κάνουν.

Το μόνο που είναι πιθανόν να γίνει, και μάλιστα αρκετά σύντομα, είναι η ΕΚΤ να αποφασίσει όχι να μην χάσει αλλά να μην… κερδίσει από την δυστυχία του ελληνικού δημοσίου. Πιο συγκεκριμένα, η ΕΚΤ έχει αγοράσει πάνω από €50 δις ελληνικών ομολόγων στο 80% της αξίας τους. Λέγεται ότι σχεδιάζουν την ανταλλαγή αυτών των ελληνικών ομολόγων με ομόλογα του EFSF αξίας ίσης με τα χρήματα που έδωσε η ΕΚΤ για να αγοράσει τα ελληνικά ομόλογα (δηλαδή το 80% της αξίας τους). Κατόπιν, το EFSF θα πουλήσει στην Ελλάδα τα ελληνικά ομόλογα σε μια αξία ίση με εκείνη των δικών της ομολόγων που έδωσε στην ΕΚΤ. Έτσι, το ελληνικό δημόσιο θα έχει επαναγοράσει στο 80% της αξίας τους τα ομόλογά του που έχει αυτή την στιγμή η ΕΚΤ στα βιβλία της. Με τι χρήματα θα τα αγοράσει όμως; Με χρήματα που θα της δανείσει η τρόικα ή το EFSF! Καθώς όμως αυτά τα χρήματα δανείζονται έντοκα, η ελάφρυνση του 20% μειώνεται. Με απλά λόγια, πολύ κακό για το τίποτα. [Προσέξτε ότι όλα αυτά δεν είναι παρά παιδιαρίσματα. Αν η ΕΚΤ ήθελε, μπορούσε να πει στην Ελλάδα ότι θα δεχθεί να πληρωθεί, όταν έρθει η ώρα, μόνο το 80% της αξίας των ελληνικών ομολόγων που διαθέτει. Δηλαδή αυτά που πλήρωσε για να τα αγοράσει. Όμως αυτό θα ήταν «απαράδεκτο» καθώς, στο νοσηρό μυαλό τους, το να μην κερδίσουν από την αγοραπωλησία ελληνικών ομολόγων συνιστά… χρηματοδότηση της Ελλάδας. Για να μην συνιστά κάτι τέτοιο, σκέφτονται να παίξουν τις κουμπάρες, με τον τρόπο που σας περιέγραψα. Τέτοια βλέπουν οι Αμερικάνοι κι οι Κινέζοι και βγαίνουν από τα ρούχα τους.]

Περιληπτικά, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μετά την αποτυχία του Μνημονίου Νο.2, το όποιο επιπρόσθετο κούρεμα γίνει θα είναι πολύ μικρό. Τι θα σημάνει αυτό για το δημόσιο χρέος; Δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι μαζί με τα όποια οφέλη από το PSI, θα σταθεροποιηθεί; Όχι, δεν μπορούμε. Δεδομένου ότι η οικονομία μας είναι σε ελεύθερη πτώση (ελέω επιθετικών περικοπών), πολύ, πολύ σύντομα το δημόσιο χρέος θα βρεθεί και πάλι σε τροχιά προς το 150%. Γιατί; Επειδή μια χώρα της οποίας το δημόσιο χρέος είναι αρκετά πάνω από το 100% για να το σταθεροποιήσει πρέπει να έχει ένα ρυθμό μεγέθυνσης της οικονομικής δραστηριότητας που να μην διαφέρει πολύ από το επιτόκιο με το οποίο δανείστηκε πρόσφατα. Ακόμα και στο 3% να ρίξει η τρόικα το επιτόκιο, με ρυθμό μεγέθυνσης στο -6% και -7%, το χρέος παραμένει εκρηκτικό.

Συνεπώς, η αποτυχία της σύμβασης του Μνημονίου Νο.2, που μεθαύριο καλούνται να υπερψηφίσουν οι βουλευτές μας, δεν υπάρχει πιθανότητα να οδηγήσει τους ευρωπαίους «εταίρους» μας να μας δώσουν και τρίτο Μνημόνιο. Μένουν λοιπόν τα εξής δύο σενάρια:

Σενάριο 2: Εξοβελισμός από το ευρώ

Κάθε μέρα που περνά, ακούγονται εντός της γερμανικής ελίτ όλο και πιο δυνατά οι φωνές που ζητούν να χρησιμοποιηθεί ο χρόνος που «κερδίζουν» με το Μνημόνιο Νο.2 ώστε να προετοιμαστεί το έδαφος για την εκπαραθύρωση της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Και πως θα το κάνουν αυτό; Με δύο τρόπους: (α) Καθιστώντας την ζωή τόσο αφόρητη στην Ελλάδα που ο λαός της να επιλέξει να φύγει τόσο από την ευρωζώνη όσο και από την ΕΕ, και (β) αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν θα στηρίζονταν από την ΕΚΤ σε μια περίπτωση πανικού των αποταμιευτών, κάτι που κάλλιστα μπορεί να προκαλέσει τον πανικό και την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.

Οι φωνές αυτές (που παραμένουν μειοψηφικές στο Βερολίνο, αλλά οι οποίες δυναμώνουν) θεωρούν ότι, με τις τονωτικές ενέσεις του τρισεκατομμυρίου ευρώ που θα έχει κάνει στο τραπεζικό σύστημα η ΕΚΤ του κ. Draghi, οι κλυδωνισμοί από τον εξοβελισμό της Ελλάδας από το ευρωσύστημα θα είναι διαχειρίσιμοι. Όσοι το πιστεύουν αυτό είναι, κατά την ταπεινή γνώμη μου, επικίνδυνα ανόητοι. Πράττουν λάθος πανομοιότυπο με εκείνο του Hank Paulson, του υπουργού οικονομικών του Προέδρου Bush, όταν θεώρησε πως μπορεί να αφήσει την Lehman να καταρρεύσει απορροφώντας τους κραδασμούς μέσα από την παροχή ρευστότητας στις υπόλοιπες τράπεζες.

Εξακολουθώ λοιπόν να πιστεύω ότι όσοι σκέφτονται έτσι είναι βαθειά νυχτωμένοι: Οι διασυνδέσεις τόσο μεταξύ των ιδιωτικών τραπεζών όσο και μεταξύ των Κεντρικών Τραπεζών της ευρωζώνης είναι τόσο περίπλοκες που ο εξοβελισμός μίας χώρας θα οδηγήσει στην κατάρρευση της ευρωζώνης. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι δεν θα επικρατήσουν οι επικίνδυνα ανόητοι στο Βερολίνο (δεν θα ήταν η πρώτη φορά άλλωστε). Σε αυτή την περίπτωση, η Ελλάδα μπορεί να βρεθεί εκτός ευρώ σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον επιταχυνόμενης Κρίσης που γρήγορα θα δει το ευρώ να εξαφανίζεται. Αν όντως έτσι συμβούν τα πράγματα (και ανεξάρτητα του πόσο καιρό θα πάρει στο ευρώ να διαλυθεί μετά από μία ελληνική έξοδο), σκεφτείτε τι κακό θα μας έχει κάνει το να έχουμε ήδη δεσμευτεί στο Μνημόνιο Νο.2.

• Πρώτον, θα έχουμε ένα χρέος στους παλαιούς δανειστές μας (λόγω PSI) εκπεφρασμένο σε ευρώ και μάλιστα υπό το αγγλικό δίκαιο. Αυτό το χρέος, θα παραμείνει σε ευρώ όσο υπάρχει ευρώ. Κι όταν το ευρώ θα διαλυθεί (αν έχω δίκιο στην πρόβλεψή μου αυτή) η αξία του θα διαμορφωθεί, σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο, στην βάση μιας λογιστικής μονάδας (σαν το παλιό ECU που ήταν ο πρόδρομος του ευρώ) η οποία θα αντανακλά πιο πολύ την αξία του νέου γερμανικού νομίσματος!

• Δεύτερον, τα χρέη μας τόσο του Μνημονίου Νο.1 όσο και του Μνημονίου Νο.2 (προς το ΔΝΤ και τους υπόλοιπους ευρωπαίους τέως εταίρους μας) θα τρέχουν σε σκληρό νόμισμα.

• Τρίτον, τα έσοδα από τις όποιες ιδιωτικοποιήσεις κάνουμε (π.χ. του ΟΠΑΠ) θα έχουν χαθεί, καθώς θα τα έχουμε χρησιμοποιήσει για αποπληρωμή ενός μικρού μέρους των υπέρογκων δανείων μας και, βέβαια, δεν θα μπορεί το κράτος να τα χρησιμοποιεί στην πιο δύσκολη στιγμή του  –  τότε που θα βρίσκεται εκτός Ευρώπης και εκτός αγορών και δεν θα έχει ξένο συνάλλαγμα για να επιτρέπει στον ιδιωτικό τομέα να εισάγει βασικά αγαθά (κάτι που όσο είμαστε στο ευρώ δεν υφίσταται ως πρόβλημα καθώς οι επιχειρήσεις διαθέτουν άμεση πρόσβαση στο «ξένο» νόμισμα, στο ευρώ).
• Τέταρτον, το εθνικό εισόδημα (το ΑΕΠ) θα είναι σημαντικά χαμηλότερο την ώρα που θα έρθει ο εξοβελισμός λόγω αποδοχής των μέτρων που συνοδεύουν το Μνημόνιο Νο.2.

Σενάριο 3: Μελλοντική πτώχευση εντός της ευρωζώνης

Αν τελικά οι φωνές που θέλουν τον εξοβελισμό της Ελλάδας από το ευρώ, μετά την σίγουρη αποτυχία του Μνημονίου Νο.2, δεν υπερισχύσουν, και κυριαρχήσει ο ορθολογικός φόβος πως μία έξοδος ενός μέλους θα φέρει την κατάρρευση όλου του ευρω-οικοδομήματος, τι άλλο μπορεί να συμβεί (δεδομένου ότι ένα Μνημόνιο Νο.3 είναι αδύνατον); Μα να αφεθεί η Ελλάδα να κάνει αυτό που κάνουν πολιτείες των ΗΠΑ εντός της μεγάλης ζώνης του δολαρίου: στάση πληρωμών μέχρις νεοτέρας! Το κράτος μας θα συνεχίσει να ζει εντός των ορίων που του επιβάλουν τα φορολογικά του έσοδα (κάτι που πρέπει να κάνει έτσι κι αλλιώς υπό το Μνημόνιο Νο.2) και η ΕΕ θα τρέχει και δεν θα φτάνει να καταλαγιάσει τον μεγάλο αναβρασμό που θα επικρατεί στις αγορές καθώς οι μαύρες τρύπες των τραπεζών θα έχουν μεγαλώσει κι άλλο και τα CDS θα έχουν πυροδοτηθεί ξεκινώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση πολλών μεγατόνων.

Κάπου εκεί η Ευρώπη θα κληθεί να αποφασίσει αν θέλει να σώσει το ευρώ ή όχι, κι αν ναι με ποιόν τρόπο. Αν όχι, γυρνάμε όλοι στα εθνικά μας νομίσματα ή δημιουργούνται και κάποια περιφερειακά (π.χ. ζώνη του μάρκου, λατινική ένωση, συν κάποια σκόρπια νομίσματα όπως δραχμή, ιρλανδικό πουντ κλπ). Αν ναι, η λύση που θα δοθεί δεν μπορεί να βασίζεται απλά στις περικοπές, στα δάνεια και στην τιμωρία. Θα ενέχει, θέλοντας και μη, τα τρία βασικά συστατικά που λείπουν στην σημερινή ευρωζώνη: Ενοποίηση τραπεζικών συστημάτων, ενοποίηση μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους και, βεβαίως, μια κοινή επενδυτική πολιτική που θα ανακυκλώνει περί το 10% των πλεονασμάτων υπό την μορφή παραγωγικών επενδύσεων στην περιφέρεια (ίσως χωρίς την εμπλοκή των εθνικών κυβερνήσεων – κάτι που θα ήταν ευχής έργον).

Συμπέρασμα

Τι θα συμβεί λοιπόν όταν αποδειχθεί περίτρανα η αποτυχία της σύμβασης που οι βουλευτές μας καλούνται να αποδεχθούν την Κυριακή; Από τα τρία σενάρια που μπορεί να σκεφτεί κανείς (βλ. πιο πάνω), το πρώτο είναι εκτός τόπου και χρόνου. Το δεύτερο θα προκύψει μόνο σε περίπτωση άλλης μιας πολιτικής αστοχίας της γερμανικής ελίτ. [Άρα, λαμβάνοντας υπ’ όψη μας το πρόσφατο παρελθόν, είναι πολύ πιθανόν να …   προκύψει.] Το τρίτο είναι το καλύτερο από τα τρία.

Ποιο από τα δύο αυτά σενάρια (το 2ο ή το 3ο;) είναι πιθανότερο; Θα θέλαμε το 3ο. Αλλά, όσον αφορά την βέλτιστη απόφαση στην ψηφοφορία της Κυριακής, είτε προκύψει το 2ο είτε το 3ο, ένα «ναι» στο Μνημόνιο Νο.2 θα έχει αποδυναμώσει την Ελλάδα στην πιο δύσκολή στιγμή – την στιγμή που η αποτυχία του Μνημονίου Νο.2 γίνει φανερή.

Όπως είδαμε, στην περίπτωση που δεσμευτούμε στο Μνημόνιο Νο.2 και προκύψει το Σενάριο 2, ουσιαστικά θα έχουμε χρεώσει το κράτος μας με πολλά δις ώστε να εξαγοράσει η Γερμανία χρόνο για να μας εξοβελίσει από το ευρώ όταν οι ηγέτες της κρίνουν ότι τους συμφέρει – κι όταν η Ελλάδα είναι αποδυναμωμένη περισσότερο από σήμερα. Αν είναι να μας εκπαραθυρώσουν, γιατί φίλες και φίλοι να χρεωθούμε σήμερα τόσα δις ευρώ; Γιατί να μετατρέψουμε το 35% του δημόσιου χρέους μας στους ιδιώτες σε ομόλογα του αγγλικού δικαίου; Γιατί να αποδεχθούμε περικοπές που καταστρέφουν ό,τι έχει μείνει από τον παραγωγικό μας ιστό και που είναι τριπλάσιες από αυτές που αρκούν για να ζει το κράτος από τα φορολογικά του έσοδα (εφόσον αναβάλει μέχρι νεοτέρας τις αποπληρωμές των δανείων του);

Κι αν τελικά δεν μας δείξουν την πόρτα του ευρώ (κάτι που θεωρώ ότι τελικά δεν θα κάνουν), και η «προαναγγελθείσα» αποτυχία του Μνημονίου Νο.2 τους αναγκάσει να μας επιτρέψουν την στάση πληρωμών εντός της ευρωζώνης, γιατί να μην την κάνουμε τώρα, πριν δεσμευτούμε  με το Μνημόνιο Νο.2;

Επίλογος

Το επόμενο εικοσιτετράωρο οι τριακόσιοι της Βουλής θα κληθούν να πάρουν την τελευταία σημαντική απόφαση του πολιτικού τους βίου. Τους την παρουσιάζουν ως μονόδρομο. Ναι, μονόδρομος είναι. Ένας μονόδρομος που θα στερήσει και σε αυτούς, αλλά και σε μια ολόκληρη γενιά, το δικαίωμα να αποφασίζουν. Το Μνημόνιο Νο.2, που τους λένε να ψηφίσουν για να σωθεί η χώρα, θα αποτύχει. Όπως απέτυχε και το προηγούμενο. Το μόνο που θα πετύχει είναι να δημιουργήσει μια Ελλάδα που από τούδε και στο εξής, στερείται το δικαίωμα να επιλέγει.

Την Κυριακή, πριν φύγουν από το σπίτι τους για τη Βουλή, ας κάτσουν μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου τους ακίνητοι. Για πέντε, δέκα λεπτά ας στηθούν μπροστά στο είδωλό τους. Να κοιτάξουν βαθειά μέσα στα ίδια τους τα μάτια. Να στοχαστούν μπροστά στην αντανάκλασή τους. Και να σκεφτούν κάτι πολύ, πολύ απλό: Ό,τι και να κάνει η κα Μέρκελ, η ΕΕ, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η χώρα μας, η γενιά που έρχεται, θα είναι λιγότερο αδύναμη αν εκείνοι απλά προσέλθουν στο Κοινοβούλιο και πούνε όχι στο Μνημόνιο Νο.2. Έτσι απλά. Και μετά ας φύγουν από την μπρος πόρτα, διαχεόμενοι μέσα στην κοινωνία που τόσο καιρό πληγώνουν κι η οποία όμως έχει την δύναμη να τους συγχωρήσει. Αρκεί να πουν το «όχι» σε μια δανειακή συμφωνία-τέρας που είναι καταδικασμένη στην αποτυχία.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

 http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=12532

Ως εδώ!

του Νίκου Μπογιόπουλου (εφημ. Ριζοσπάστης)

Ζούμε ιστορικές στιγμές.

 Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα από τα πιο κρίσιμα σταυροδρόμια της Ιστορίας του ελληνικού λαού.

*

Ο λαός της Ελλάδας οδηγείται με συνοπτικές διαδικασίες στο «εκτελεστικό απόσπασμα».

Αν και πάλι αφεθεί να του καθορίσουν τη «μοίρα» αυτοί που τον οδήγησαν ως εδώ, τότε το ημερολόγιο στην Ελλάδα γυρίζει πριν το 1898. Δύο αιώνες πίσω! Μας γυρίζουν – μέσα σε 24 ώρες – σε εποχές Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, όταν ο Ελληνας ήταν συνώνυμο της δυστυχίας και της εξαθλίωσης, όταν η ύπαρξή του οριζόταν διά νόμου ότι αποτελούσε περιουσιακό στοιχείο των ντόπιων και ξένων κεφαλαιοκρατών, δανειστών και τοκογλύφων ιμπεριαλιστών.

*

Ο ελληνικός λαός – άλλο ένα «κατόρθωμα» όσων κυβερνούν αυτόν τον τόπο για δεκαετίες – έχει στοχοποιηθεί και έχει μετατραπεί από την εγχώρια πλουτοκρατία και το πολιτικό της υπηρετικό προσωπικό σε ένα διεθνές πειραματόζωο,

σε ένα παγκόσμιο υπόδειγμα για το πώς τα αρπακτικά του καπιταλισμού θα ξεπεράσουν την κρίση τους, προσθέτοντας νέους αβάσταχτους χαλκάδες στις αλυσίδες των μισθωτών σκλάβων.

*

Εμείς, τα παιδιά μας, οι γέροντές μας, δεχόμαστε καθημερινές ύβρεις, υφιστάμεθα τη διαστρέβλωση της αλήθειας, προσβολές της νοημοσύνης μας, πλύση εγκεφάλου, προπαγανδιστική λοβοτομή, τρομοκρατία, αδίστακτους εκβιασμούς, δημαγωγία, εξαπάτηση.

Μας σέρνουν στα «Νταχάου» και στις αποβάθρες του σφαγιασμού και έχουν ταυτόχρονα έτοιμους τους «ιστορικούς» τους για να γράψουν ότι υπήρχε κάποτε ένας λαός, ο λαός των Ελλήνων, που πήγε από… «συνωστισμό».

*

Ο κύβος ερρίφθη! Εφτασε πια η ώρα που οι δήμιοι απαιτούν εκτός από το κορμί να τους παραδώσουμε και την ψυχή μας. Να αρνηθούμε την αξιοπρέπειά μας. Να γίνουμε ενέχυρο και υποθήκη τους.

Η πτώχευση και η χρεοκοπία δεν σημαίνει πια μόνο την παράδοση του μισθού και των στοιχειωδέστερων δικαιωμάτων μας. Ζητούν να τους παραδώσουμε ακόμα και το φιλότιμο, ακόμα και τον αυτοσεβασμό μας.

*

Οι εγκληματίες, οι άρπαγες, αντί να κρύβονται από προσώπου Γης, έχουν το θράσος να λένε ότι καταβάλλουν «υπεράνθρωπες» προσπάθειες για να μας… σώσουν.

Αλλά πρόκειται για την ίδια «ακρίδα» που μας έχει εξοντώσει!

Μας λένε ότι έχουν τη «συνταγή», ότι πρέπει να κάτσουμε ήσυχοι και να πιούμε το «φάρμακο».

Πράγματι: Εχουν τη συνταγή, έχουν το φάρμακο για να θεραπεύσουν όλες τις ασθένειες. Εκτός από μία: Την ασθένεια από την οποία πεθαίνουν οι άνθρωποι. Και την οποία προκαλούν οι συνταγές και τα φάρμακά τους…

*

Οι «σωτήρες» μας είναι καλοί, δεν ξεχωρίζουν τους ανθρώπους. Γι’ αυτούς δεν υπάρχουν βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, εργολάβοι, εργάτες, άνεργοι, αγρότες, υπάλληλοι, συνταξιούχοι, άστεγοι, άποροι στις ουρές των συσσιτίων.

Γι’ αυτούς είμαστε όλοι …«πολίτες», είμαστε «όλοι ίδιοι», «είμαστε όλοι Ελληνες» και «όλοι μαζί» πρέπει να πληρώσουμε, αφού «όλοι μαζί τα φάγαμε»!

Και το λένε αυτοί που ποτέ δεν πλήρωσαν τίποτα. Αυτοί που πάντα ανήκαν και ανήκουν σ’ εκείνους που πάντα εισπράττουν. Ερχονται οι χορτάτοι και λένε στους πεινασμένους «όλοι μαζί τα φάγαμε»!

*

Κάθε τρεις και λίγο ψάχνουν – τάχα – τη λύση. Και φυσικά η κάθε νέα τους «λύση» είναι εκείνη που θα «διορθώσει» το πρόβλημα. Μόνο που το πρόβλημα το μεγάλωσε και το διόγκωσε η κάθε φορά προηγούμενη «λύση» τους.

*

Οι «σωτήρες» μας είναι πρόσωπα πολυάσχολα. Που δεν έχουν χρόνο να μιλήσουν για τα αίτια του προβλήματος. «Εχουμε φωτιά, λένε, πρέπει πρώτα να τη σβήσουμε, δεν είναι τώρα η ώρα να βρούμε τις αιτίες. Εμπιστευτείτε μας»!

Ναι, αλλά πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε να γινόμαστε παρανάλωμα από τους εμπρηστές που έχουν τόσο θράσος ώστε να καμώνονται τους πυροσβέστες;

*

Εχετε χρέος, μας λένε, να θυσιαστείτε για τη χώρα. Ναι, αλλά εμείς δεν υπάρχει θυσία που δεν την υποστήκαμε. Δεν υπάρχει «Αγαμέμνονας» που για τη βασιλεία του, για τη «δόξα» του, για τα κέρδη του, να μη μας μετέτρεψε σε «Ιφιγένειες».

Τώρα, όμως, δεν τους φτάνει ο εξαναγκασμός μας σε αφανισμό. Τώρα θέλουν και να ασελγήσουν πάνω στο κουφάρι της «Ιφιγένειας»!

*

«Πρέπει όλοι να καταβάλουμε το χρέος μας», λένε.

Ναι, αλλά τα δικά μας χρέη τα έχουμε πληρώσει. Είμαστε η γενιά των 700 ευρώ που μας έκαναν γενιά των 300 ευρώ σε μια χώρα που μια χούφτα πλουτοκρατών δηλώνουν – επίσημα – ότι το σύνολο του Ενεργητικού των Ανωνύμων Εταιρειών τους ξεπερνά τα 700 δισ. ευρώ.

Εμείς το χρέος μας στο ΙΚΑ το πληρώσαμε. Τι γίνεται με εκείνους που έκλεψαν και κλέβουν το ΙΚΑ;

Εμείς το χρέος μας στην εφορία το πληρώσαμε. Τι γίνεται με εκείνους που, αντί να πληρώνουν, εισπράττουν τις επιχορηγήσεις, τις χαριστικές ρυθμίσεις, τις φοροαπαλλαγές;

Εμείς τα χρέη μας για Υγεία, για Παιδεία, τα πληρώσαμε. Τι γίνεται με εκείνους που θησαυρίζουν από το εμπόριο αγαθών, που, ενώ τα πληρώσαμε, μας τα στερούν, και που, ενώ υποτίθεται ότι είναι δημόσια και δωρεάν, μας ζητούν να τους τα ξαναπληρώσουμε;

Για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε να πληρώνουμε τα δικά τους τα χρέη σαν να ήταν δικά μας; Για πόσο ακόμα θα δεχόμαστε να γινόμαστε η «καύσιμη» ύλη στα κρεματόρια της «ανταγωνιστικότητας» των τραπεζιτών και των εφοπλιστών «μας»;

*

Μας χλευάζουν.

*

Υπερμεγεθυμένες ασημαντότητες του πολιτικού συστήματος, σαλονάτοι εκπρόσωποι του οικονομικού κατεστημένου και ακροδεξιοί κλόουν, παράγοντες του διοικητικού και τεχνοκρατικού εποικοδομήματος, μέσα από τα οξυζενέ, τα αποστειρωμένα από τα λαϊκά «μικρόβια» Μέσα Μαζικής αποχαύνωσης, μας μεταχειρίζονται σαν αναλώσιμα πιόνια, σαν «περιττά βάρη» της δημιουργικής λογιστικής των δοτών πρωθυπουργών – τραπεζιτών τους, σαν σκουπίδια που εμποδίζουν την επιβεβαίωση των ματαιόσπουδων «αναλύσεων» και των σπουδαιοφανών εξυπνακισμών τους.

*

Διάφοροι μεγαλυναρίωνες της σαπίλας και της εκμεταλλευτικής απανθρωπιάς, τα περιτρίμματα του πολιτικού σαλτιμπαγκισμού που έχουν από καιρό διαρρήξει κάθε σχέση με την έννοια της αυτοεκτίμησης, «σοφοί» του συστήματος, κοκορεύονται στα «γκαλά» της αριστοκρατίας τους, πουλούν από τα κανάλια των «νταβατζήδων» εφετζιλίκι «εναλλακτικής σκέψης», κηρύττουν το «ρεαλισμό», την «υπευθυνότητα», τον «πατριωτισμό» του «αναπόφευκτου» – έτσι τον αποκαλούν (!) – εξανδραποδισμού μας!

*

«Είμαστε σε πόλεμο», μας λένε. «Να δείξουμε αυτοθυσία όπως το ’40» (!), προσθέτουν, βάζοντας τα δυνατά τους μήπως και προσδώσουν λίγη έμφαση στους θεατρινισμούς και στους δεκάρικους του μαυρογιαλουρισμού τους.

Ε, ναι, λοιπόν:

«Είμαστε σε πόλεμο»! Αλλά αυτοί που μιλούν για τον πόλεμο, είναι οι ίδιοι που τον έχουν κηρύξει εναντίον του ελληνικού λαού! Εναν πόλεμο ταξικό, ολοκληρωτικό μέχρι του βαθμού της γενοκτονίας!

*

Ναι, έχουμε ιστορική μνήμη και ιστορική εμπειρία να γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτοθυσία. Η «αυτοθυσία» είναι μια έννοια που δε λερώνεται όσο κι αν την πιάσουν στο στόμα τους οι εγχώριοι τροϊκανοί, οι θρασύτατοι «ναιναίκοι», οι συνένοχοι της Μέρκελ, οι συνεταίροι του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Η απάντηση του ελληνικού λαού στους άδικους εναντίον του πολέμους, ποτέ δεν ήταν «Ναι», ποτέ δεν ήταν «Γιαβόλ», ποτέ δεν ήταν «Γιες». Ηταν ακριβώς το αντίθετο:

Ηταν και θα είναι πάντα το μεγαλειώδες «ΟΧΙ»!

Εκείνο το «όχι» που δεν μπορούν να το μολύνουν ούτε τα Καρατζαφυρεράκια, ούτε οι δικομματικοί πάτρωνές τους με τους θλιβερούς μεταμεσονύχτιους θεατρινισμούς τους.

Και αφού θέλουν να μιλούν με όρους ’40, ας μην ξεχνούν το γράμμα του Ζαχαριάδη: Το ανεξίτηλο μήνυμα – φάρος αυτού του «ΟΧΙ» σήμαινε και θα σημαίνει πάντα πως

«έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι μια καινούρια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό».

*

Αυτό το «ΟΧΙ», στις νέες συνθήκες, έχει πάλι σημαιοφόρο το ΚΚΕ, ενάντια στους εντός και εκτός των πυλών «Σελτζούκους»!

*

Αυτό το «ΟΧΙ», στις νέες συνθήκες, σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε ένα και μόνο χρέος:

Το χρέος απέναντι στον εαυτό μας, στους κόπους μας, στην αξιοπρέπειά μας, στα παιδιά μας, στους φίλους μας, στους συνανθρώπους μας, στους συναδέλφους μας, να σταθούμε όρθιοι! Να δώσουμε τα χέρια, αλληλέγγυοι, ενωμένοι, οργανωμένοι, ταξικά αταλάντευτοι.

*

Αυτό το «ΟΧΙ», στις νέες συνθήκες, σημαίνει να θυμώσουμε, να εξοργιστούμε, να γίνουμε ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί συναγερμός, σαλπιστές του ξεσηκωμού, πρωταγωνιστές της ζωής μας.

*

Αυτό το «ΟΧΙ», στις νέες συνθήκες, σημαίνει ότι έχουμε και αναλαμβάνουμε το χρέος απέναντι στην τιμή μας, στην τάξη μας, στα αδέρφια μας στο εργοστάσιο, στην οικοδομή, στο γραφείο, στο μαγαζί, στο πανεπιστήμιο, στο σχολείο, να μπούμε μπροστά,

οργανωτές και πρωτοπανηγυριώτες μιας παλλαϊκής κοινωνικής συμμαχίας που μετατρέπει κάθε χώρο δουλειάς σε «οδόφραγμα», που αποκρούει το νέο μνημόνιο – λαιμητόμο, που πλημμυρίζει τους δρόμους, που γίνεται ποτάμι, που γίνεται ηφαίστειο, που γίνεται λάβα, που σαρώνει τους εκμεταλλευτές, που καθιστά την Ελλάδα κάστρο της αντίστασης, της αντεπίθεσης, της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας,

*

μια Ελλάδα της ΛΑΪΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ που

*

με πυξίδα και νόμο το δίκιο του εργάτη,

διαγράφει μονομερώς το χρέος

αποδεσμεύει τη χώρα από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ,

κοινωνικοποιεί τα μέσα παραγωγής,

σπάει τις αλυσίδες των μισθωτών σκλάβων και παραδίδει τον πλούτο σε εκείνους που τον δημιουργούν, σε εκείνους που τους ανήκει!

Η ιλαροτραγωδία του ελληνικού κράτους και η διαφθορά των πολιτικών!

του Σάββα Καλεντερίδη

Ένα από τα λαμπρά κατορθώματα των πολιτικών μας, που οδήγησαν με απαράμιλλη μεθοδικότητα και συνέπεια το χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ από το 25% που ήταν το 1974, στο 125% τον Οκτώβρη του 2009, δίνοντας τη δυνατότητα στον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και τους λοιπούς κηπουρούς να οδηγήσουν την Ελλάδα στην αγχόνη της Τρόικας, ήταν και η διάλυση του ελληνικού κράτους.

Η μέθοδος απλούστατη. Βάλε τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι, όπως λέει ο λαός μας. Δηλαδή, βάλε πρώτα τους κομματικούς εγκάθετους να ελέγχουν τα πάντα, με βάση τη λογική και τα συμφέροντα του κόμματος, ακυρώνοντας ταυτόχρονα τους υπηρεσιακούς παράγοντες και την ιεραρχία, που -υποτίθεται ότι- δεν υπηρετεί το κόμμα και τα συμφέροντά του, αλλά την πατρίδα και τα συμφέροντα του έθνους.

Στη συνέχεια ή ταυτόχρονα, βάλε τον αλήστου μνήμης Κουτσόγιωργα -δε ξέρουν οι νέες γενιές τί έχουν χάσει- να καταργήσει τα κριτήρια που ίσχυαν για την ανέλιξη των δημοσίων υπαλλήλων στην ιεραρχία, θεσπίζοντας άλλα που επιτρέπουν στους κομματικούς να ανέλθουν από τη μια μέρα στην άλλη, χωρίς τίτλους σπουδών, χωρίς αξιολόγηση, με μόνα πτυχία αυτά της κλαδικής και της φαυλοκρατίας.

Ταυτόχρονα, άνοιξε τις πόρτες σε όλους του φίλους του κόμματος, για να μπουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες, στο δημόσιο και τις κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις του σοσιαλιστικού ονείρου, για να έχεις δικά σου και τα συνδικάτα, όργανα κι αυτά του κόμματος και όχι των εργαζομένων, της κοινωνίας και της πατρίδας.

Έτσι, μέσα σε πολύ λίγα χρόνια, έχεις στα χέρια σου το κράτος, την κοινωνία, την ίδια την πατρίδα.

Από τούδε και στο εξής, κανένας δεν θα είναι εμπόδιο στα σχέδιά σου, κανένας υπηρεσιακός παράγοντας δεν θα τολμήσει να επικαλεστεί την νομιμότητα και το δημόσιο συμφέρον, όταν ο πολιτικός προϊστάμενος ή ο κομματικός κομισάριος θα θέλει να προωθήσει τα συμφέροντα του κομματικού στελέχους, που είναι ταυτισμένα με τα συμφέροντα του κόμματος.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, φθάσαμε στο ξήλωμα του κράτους, τη διάλυση της δημόσιας διοίκησης, την οποία ο Κώστας Καραμανλής δήλωσε ότι θα γκρεμίσει και θα ξαναχτίσει από την αρχή. Μόνο που ο υπερυπουργός στον οποίο ανέθεσε αυτό το κρίσιμο έργο, έδειξε ιδιαίτερη επιμέλεια στο πρώτο σκέλος της αποστολής του, αφήνοντας στην άκρη το δεύτερο. Κρίμα!

Έτσι, αφού η χώρα βρέθηκε στο γκρεμό, ακριβώς επειδή όλα αυτά τα χρόνια οι υπηρεσιακοί παράγοντες δεν είχαν τη δύναμη και τη δυνατότητα να αντισταθούν στις καταστροφικές επιλογές των πολιτικών, επικαλούμενοι το δημόσιο συμφέρον, τώρα που χρειάστηκε να λειτουργήσει έστω και υποτυπωδώς η δημόσια διοίκηση, για να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα μεταρρύθμισης, που θα βοηθήσει τη χώρα ν αντιμετωπίσει από καλύτερη θέση την κρίση, όλοι αντιλαμβάνονται ότι η ελληνική δημόσια διοίκηση είναι περίπου ένα πτώμα.

Ευτυχώς που δεν χρειάστηκε να δοκιμαστούν στην πράξη και άλλοι ευαίσθητοι τομείς της δημόσιας διοίκησης και του κράτους, όπως για παράδειγμα εκείνοι που είναι επιφορτισμένοι με την ασφάλεια και την άμυνα της χώρας, γιατί κι εκεί έβαλαν το χεράκι τους τα κόμματα και οι πολιτικοί. Άλλωστε, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον γίγαντα της πολιτικής και εκ των κηπουρών του ΓΑΠ, κύριο Μπεγλίτη και τις πρόσφατες μεθοδεύσεις του!

Ένα από τα δείγματα της τραγικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η δημόσια διοίκηση, λόγω του κομματισμού και της απαξίωσης των υπηρεσιακών παραγόντων, είναι η υπόθεση των μυστικών κονδυλίων του υπουργείου εξωτερικών. Η υπόθεση ή μάλλον η ιλαροτραγωδία της διασπάθισης των μυστικών κονδυλίων από τους πολιτικούς, σε μάνες, αδέλφια και φίλους, γίνεται πάντα με τη συμμετοχή πρέσβεων, διπλωματών  και υπηρεσιακών παραγόντων, οι οποίοι υπογράφοντας, συμμετέχουν στο έγκλημα.

Τώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η διερεύνηση του θέματος από τον εισαγγελέα του οικονομικού εγκλήματος κ. Πεπόνη, θα κληθούν να καταθέσουν πρέσβεις και διπλωμάτες που υπέγραφαν για τα μυστικά κονδύλια. Μάλιστα την Τετάρτη εκλήθη να καταθέσει ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβης κ. Ιωάννης-Αλέξιος Ζέπος.

Από την πλευρά μας να σημειώσουμε ότι οι υπηρεσιακοί παράγοντες είναι αυτοί που εξασφαλίζουν τη συνέχεια του κράτους, αν και οι γνωστές οικογένειες, με την κληρονομική δημοκρατία που επέβαλαν στη χώρα μας, είναι οι μόνιμοι επιβήτορες της εξουσίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι υπηρεσιακοί παράγοντες, χωρίς τους οποίους δεν μπορεί να υπάρξει κράτος και άρα διάθεση των μυστικών κονδυλίων, σε πολλές περιπτώσεις γίνονται φυσικοί αυτουργοί στο έγκλημα των πολιτικών, αφού υπογράφουν την διάθεση των κονδυλίων σε μητέρες, αδέλφια και φίλους, γνωρίζοντας ότι επί της ουσίας, πέρα από τη νομότυπη διαδικασία που ακολουθείται, διαπράττουν έγκλημα.

Επειδή οι πολιτικοί ως μια πολύ καλά οργανωμένη συμμορία κατάφεραν να εξασφαλίσουν το ακαταδίωκτο και το ατιμώρητο των εγκλημάτων τους με άθλιες μεθοδεύσεις και νομικά εξαμβλώματα, στη συγκεκριμένη περίπτωση καλό είναι να τιμωρηθούν με σκληρές και παραδειγματικές τιμωρίες οι υπηρεσιακοί παράγοντες, αν μη τι άλλο για να μην υπογράφουν από τούδε και στο εξής αβρόχοις ποσί οι επόμενοι συνάδελφοί τους τέτοιες αθλιότητες. Αφού δεν έχουν το θάρρος να είναι συνειδητά οι θεματοφύλακες της νομιμότητας, να γίνουν υπό το φόβο της ποινής και της φυλάκισης.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η εγκληματική δράση των πολιτικών. Υπηρεσιακοί παράγοντες που θα είναι πραγματικοί θεματοφύλακες της νομιμότητας και των συμφερόντων των πολιτών -που τους πληρώνουν- και όχι άβουλα όργανα άθλιων πολιτικών, που τους χρησιμοποιούν για τα άνομα συμφέροντά τους.

Ελπίζουμε ο κ. Πεπόνης να μη λυγίσει στο κλίμα τρομοκρατίας που έχουν στήσει τα όργανα της συμμορίας!

Υστερόγραφο: Τώρα ελπίζω να κατανοούμε όλοι μας καλύτερα το λόγο που κάποιοι πολιτικοί ζητούν μετ’ επιτάσεως την αντικατάσταση των εισαγγελέων οικονομικού εγκλήματος.

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/02/blog-post_8543.html#.TzPhPcUjGf4

Ανοιχτή επιστολή της Σεμίνας Διγενή στον Κάρολο Παπούλια

Κάποτε ήμουν πραγματικά ηλίθια. Αθώα, ευκολόπιστη, Κάποτε πίστευα με τη μία τους ανθρώπους, μ έπειθαν τα λόγια. Τώρα θυμώνω εύκολα, γιατί μάλλον ξύπνησα, βγήκα από το λήθαργο, μαζί με όλους, ξαφνικά. Εξοργίζομαι λοιπόν, όταν με κοροιδεύουν.  

Ο Κάρολος Παπούλιας, υπήρξε πολύ φίλος μου. Έχουμε κάνει μαζί από τσιπουρομαχίες και συνεντεύξεις σε βάρκα στη λίμνη Παμβώτιδα, μέχρι καταβάσεις σε γκρεμούς του Μετσόβου. Έχω απολαύσει αποκαλυπτικές εξομολογήσεις πολιτικού περιεχομένου και εντυπωσιακά περιστατικά με αρχηγούς κρατών και πιπεράτα παραλειπόμενα, που εννοείται θα κρατήσω μόνο για τον εαυτό μου.   Τότε πίστευα, ότι στη μεγάλη σοσιαλιστική επανάσταση, ο Παπούλιας θα κρατούσε αυτοδικαίως το λάβαρο..

Τόσα χρόνια μετά, αγαπητέ Κάρολε, αισθάνομαι απελπιστικά προδομένη από σας, γιατί ΤΙΠΟΤΕ απ όσα σχεδιάζατε εκεί στην ψαροταβέρνα της Αναβύσσου,  ΔΕΝ πραγματοποιήσατε.

Τι να κάνω την πολυδιαφημισμένη αντιστασιακή θητεία σας στον ΕΛΑΣ. κ. Πρόεδρε, όταν επιμένετε να είστε ακόμη Πρόεδρος.. 

Ξεγελάσατε όλοι σας, τόσα χρόνια τους Έλληνες, με χάντρες  σαν να ήταν ιθαγενείς. Εξασφαλίσατε τη σιωπή και τη συναίνεσή τους με λίγα ψίχουλα, από τον κρατικό κορβανά, ως μισθό σε διορισμένους στο δημόσιο, με ελάχιστα χρήματα ως επιχορήγηση σε επιχειρήσεις που ιδρύθηκαν απλά και μόνο για την επιχορήγηση (για την οποία πάρθηκαν και οι απαραίτητες μίζες), με επιδόματα και παροχές που προέρχονταν από τα δάνεια που καλούνται να πληρώσουν τώρα κ.α. Υπήρχε περίπτωση διαφορετικά, να μην πάρουν με τις πέτρες, βουλευτή – υπουργό, που ενώ δεν είχε δεύτερο παντελόνι να φορέσει, πριν ο ελληνικός λαός του κάνει την τιμή να τον εκλέξει, αρκούσαν λίγα χρόνια πολιτικής σταδιοδρομίας, για έπαυλη δίπλα στην Ακρόπολη; Ή μήπως θα γλίτωνε ο ανεπάγγελτος, πρώην ζιγκολό, όταν θα μετατρεπόταν σε έναν από τους πλουσιότερους πολιτικούς στην Ευρώπη; Θα γινόταν ποτέ, κάποιος υπουργός, σε υπουργείο, του οποίου οι αποφάσεις θα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των πεθερικών του (!) ή θα χρηματοδοτούσε γενναιόδωρα τις δραστηριότητες της μητέρας του και δε θα άνοιγε ρουθούνι; Ή θα επιτρεπόταν να γεμίζουν οι καταθετικοί λογαριασμοί των επιχειρηματιών – αφεντικών σας, μόνο και μόνο για τη »φροντίδα» της επανεκλογής σας;

Σε όλα τα παραπάνω και σε ακόμα περισσότερα, αν δεν ήσασταν συμμέτοχος, ήσασταν απλός παρατηρητής. Και τα δύο, εκ του αποτελέσματος, κρίνονται ως πράξεις προδοσίας. Έτσι το βλέπω πιά, Κάρολε…

Είχατε αμέτρητες ευκαιρίες,  να ελαφρύνετε εαυτόν, από τις αμαρτίες του παρελθόντος (από το »δάνειο» του »κωλόσπιτου» της Εκάλης, μέχρι τη σημερινό »τουμπεκί» στο ξεπούλημά μας και τη νέα Κατοχή). Θα μπορούσατε να γίνετε Κάρολε, πραγματικό σύμβολο αντίστασης στα σχέδια εξόντωσης του Ελληνικού λαού, αν απλά δεν υπογράφατε τους νόμους και τα διατάγματα που σας έφερνε η »κυβέρνηση». Αν είσασταν μ εμάς κι όχι μ αυτούς. Αν υποβάλλατε την παραίτησή σας, εξηγώντας με  διάγγελμα τους λόγους. (Εσείς οι λακωνικοί Δωριείς, γνωρίζετε τον τρόπο να είστε σαφείς…)

Τότε, μάλιστα, θα αξίζατε με χίλια, ένα νέο γύρο με τσίπουρα..

ΥΓ 1 Μαθαίνω, δεν περνάς καλά τελευταία, χτύπησαν το σπίτι σου (επανέρχομαι στον ενικό, αυτά δεν λέγονται σε πληθυντικό) στην Ασκληπιού, πάνω από 30 αναρχικοί. Τις προάλλες σε γιουχάρισαν άγρια στην παρέλαση και στα Θεοφάνεια.. Σε αποκάλεσαν προδότη. Ο κόσμος έχει θυμώσει πολύ.. Και πεινάει πολύ.. Και η αδικία δεν αντέχεται. Θάρθουν και χειρότερα, αν δεν κάνεις κάτι.

ΥΓ 2 Με θλίβει πραγματικά η εικόνα σου σήμερα... Έχω ακόμη τις φωτογραφίες μας στα Γιάννενα, σ εκείνο το γεύμα, μετά από μια συνέντευξη, που μας είχες καλέσει με το συνεργείο της ΕΡΤ, όταν σε απαθανάτιζε ο φακός, να κυνηγάς την τρίχρονη κόρη μου, για να την πείσεις να φάει. Θυμάμαι ακόμη, εκείνον τον πυροβολισμό, για ένα…κυκλάμινο.

Πού πήγε το χιούμορ σου, η επαναστατικότητά σου, αυτό το »μέσα σε όλα» που είχες, η εκπληκτική επαφή σου με τον κόσμο, αυτή η ..ψαγμένα κοσμοπολίτικη συμπεριφορά, που σε ξεχώριζε από τους υπόλοιπους ξελιγωμένους Πασοκάνθρωπους, από το κοπάδι με τους βλαχοδήμαρχους, που το έπαιζαν παράγοντες της Αλλαγής; Σου έλεγα τότε, ότι μου θυμίζεις στο προφίλ τον Μάρλον Μπράντο στην »Ανταρσία» και γέλαγες..

  Ακόμη Κάρολε, μου τον θυμίζεις,

αλλά  στον »Νονό»…

                                                                    

Σεμίνα Διγενή

http://mediasoup.gr/node/53448

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/02/blog-post_8153.html#.TzPfIMUjGf4

Αμερικανός καθηγητής σε ΕΕ για Καστελόριζο: Συνετίστε την Άγκυρα!

Στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος μετακινείται σταδιακά το Καστελόριζο, αφού όλο και περισσότεροι ανακαλύπτουν την δυσανάλογη με το μέγεθός του σημασία, στον τομέα της εκμετάλλευσης των αποθεμάτων υδρογονανθράκων της Μεσογείου.

Με μια παρουσίαση του ζητήματος στο «National Review Online», ο διακεκριμένος Αμερικανός αναλυτής, Ντάνιελ Πάιπς, αναδεικνύει τη σημασία του Καστελορίζου, περιγράφει με μελανά χρώματα την «διπλωματίας των κανονιοφόρων» της Τουρκίας, ενώ καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση να υποστηρίξει την Ελλάδα στην ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).

Ο τίτλος του άρθρου είναι «Kastelorizo – Mediterranean Flashpoint?» (Καστελόριζο – Μεσογειακό σημείο έκρηξης;) το οποίο δημοσιεύθηκε χθες στην ιστοσελίδα του Φόρουμ Μέσης Ανατολής (Middle East Forum), διευθυντής του οποίου είναι ο Πάιπς, ο οποίος είναι και συνεργάτης τουΙνστιτούτου «Hoover» στο φημισμένο αμερικανικό πανεπιστήμιο του Stanford.

Εντύπωση προκαλεί ο τρόπος με τον οποίο ξεκινάει το άρθρο του ο αναλυτής: «Θυμηθείτε το όνομα Καστελόριζο, το ακούτε εδώ για πρώτη φορά»! Για να συνεχίσει παραθέτοντας γεωγραφικά στοιχεία, ότι δηλαδή απέχει μόλις ένα μίλι από τις τουρκικές ακτές, 80 μίλια από τη Ρόδο και 170 από την Κύπρο. Μιλάει για τους 430 κατοίκους του στα μόλις πέντε τετραγωνικά μίλια έκταση και αναφέρει ότι η περιοχή θεωρείται από το «Lonely Planet Travel Guide» από τις τέσσερις κορυφαίες σε ελληνικά νησιά για καταδύσεις.

Στη συνέχεια εξηγεί τη γεωστρατηγική του σημασία, το πως αποκόπτει τη δυνατότητα στην Τουρκία να… βάλει χέρι σε μεγάλα θαλάσσια τμήμα που ενδεχομένως περιέχουν πλούσια αποθέματα, ενώ επιτρέπει σε Ισραήλ, Κύπρο και Ελλάδα να δημιουργήσουν έναν νοητό θαλάσσιο «διάδρομο» για τη μεταφορά των υδρογονανθράκων στην Ευρώπη, χωρίς να απαιτείται τουρκική άδεια. Η «λεπτομέρεια» αυτή είναι πολύ σημαντική για τον αναλυτή, καθώς η Τουρκία έχει δηλώσει ότι δεν θα επιτρέψει τη διέλευση του ισραηλινού φυσικού αερίου από το έδαφός της.

Στη συνέχεια μιλάει ανοικτά για την πολιτική εκφοβισμού του Ερντογάν και της κυβέρνησης του τουρκικού AKP απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο, τις υπερπτήσεις πάνω από το Καστελόριζο, κάτι που αποκαλύπτει ότι η ελληνική νήσος θα μπορούσε να αποτελέσει «θερμό σημείο», ενώ εκτιμά ότι η κατάληψή του από στρατιωτικής απόψεως θα χρειαζόταν «όσο χρόνο χρειάζεστε για να διαβάσετε αυτό το άρθρο»…

Ο Πάιπς αναφέρεται και στις δηλώσεις του Ισραηλινού αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, Ντάνι Αγιαλόν, ο οποίος ότι η ασφάλεια των περιοχών εξόρυξης υδρογονανθράκων και της Κύπρου αποτελεί προτεραιότητα για τη χώρα του και πως κάθε απειλή δεν θα μείνει αναπάντητη.

Για να καταλήξει το άρθρο – παρουσίαση του προβλήματος, λέγοντας ότι «τέτοια ξεκάθαρα σημάδια αποφασιστικότητας είναι ευπρόσδεκτα. Καθόσον η Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζει την Ελλάδα να κάνει γεωτρήσεις για να εξασφαλίσει νέες πηγές εισοδήματος, θα πρέπει να υποστηρίξει την Αθήνα να ανακηρύξει ΑΟΖ, να απορρίψει τη δημιουργία προβλημάτων από το AKP αναφορικά με το Καστελόριζο και ξεκάθαρα να εννοήσει ότι οποιαδήποτε έγερση προβλημάτων από την Τουρκία θα έχει σοβαρότατα αποτελέσματα»…

 

Ας ελπίσουμε ότι η έγερση του ζητήματος ενός πασίγνωστου διεθνώς αναλυτή με τεράστιες διασυνδέσεις στο «κατεστημένο» της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής σε Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ, στέλνει τα κατάλληλα μηνύματα, όχι τόσο στην Τουρκία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά στην Ελλάδα, επειδή το να κατανοήσουν οι Έλληνες το τεράστιο γεωστρατηγικό «παίγνιο» που εξελίσσεται πλέον στην ευρύτερη περιοχή, είναι σαφέστατα το πρώτο βήμα για την αποφασιστική έξοδο της χώρας από την κρίση…

http://www.defence-point.gr/news/?p=36526

Σε αναστολή το Σύνταγμα, ελέω εποπτείας απ’ την τρόικα!

Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη andrikakis@patris.gr 

Σε αναστολή η Δημοκρατία και βασικές διατάξεις του Συντάγματος…

Ας θυμηθούμε τις συνταγματικές προβλέψεις που τώρα πλέον λόγω ΕΕ και ΔΝΤ δεν είναι σε ισχύ… 

Aς μιλάμε πλέον ξεκάθαρα κι ας μην κρυβόμαστε πίσω από τα δάκτυλά μας. Στην Ελλάδα είναι σε αναστολή βασικές διατάξεις του Συντάγματος. Υπάρχει πλέον φανερό πρόβλημα δημοκρατικής λειτουργίας. Οι αρχές της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, της ισονομίας, της ισοπολιτείας δεν ισχύουν. Βασικά λαϊκά δικαιώματα είναι σε αναστολή. Ο ελληνικός λαός, δια των αντιπροσώπων του και του κοινοβουλίου, δεν είναι αυτός που αποφασίζει για το μέλλον του. Η νομοθετική εξουσία δεν ανήκει στη βουλή. Εκτελεστική εξουσία στη χώρα δεν είναι η ελληνική κυβέρνηση, που ούτως ή άλλως δεν έχει προκύψει από λαϊκή βούληση, αφού τα συνεργαζόμενα κόμματα είναι φανερό ότι δεν εκφράζουν την πλειοψηφία. Έχει προκύψει πρωθυπουργός χωρίς τη διαδικασία που προβλέπει το Σύνταγμα. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί παράνομους μηχανισμούς για να εφαρμόσει τις πιο ακραίες πολιτικές, παραβιάζοντας το Δίκαιο αλλά και τις αποφάσεις των δικαστηρίων, όπως στην περίπτωση με το χαράτσι της ΔΕΗ. Δεν έχουμε να κάνουμε πλέον μόνο με μια βάρβαρη οικονομική πολιτική, αλλά με αναστολή της λειτουργίας του Συντάγματος και των θεσμών στη χώρα. 

Για όποιον έχει αμφιβολία, θα επιχειρήσω να αποδείξω αυτό τον, κατά τη γνώμη μου, αυταπόδεικτο ισχυρισμό. Με όρους ηθικής, λογικής και πολιτικής, αφού δεν έχω την οποιαδήποτε σχέση με τη νομική επιστήμη. Από κει και μετά οι νομικοί επιστήμονες, συνταγματολόγοι ή νομικοί, έχουν την ευθύνη και την υποχρέωση να αναζητήσουν την επιστημονική αλήθεια. Να ενεργήσουν σ’ αυτή την κατεύθυνση. Ο νομικός κόσμος της χώρας δεν μπορεί να εξαντλεί τη δράση του μονάχα στη διεκδίκηση των συντεχνιακών αγαθών… Όλοι αυτή την περίοδο έχουν μια ευθύνη απέναντι στη χώρα, στους ανθρώπους της, στα παιδιά μας και στο μέλλον τους…

Άρθρο 1 του Συντάγματος

Παράγραφος 2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.

Παράγραφος 3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Δεν χρειάζεται και μεγάλη επιχειρηματολογία… Το θεμέλιο έχει κατεδαφιστεί. Ουδεμία εξουσία πηγάζει από το λαό, ούτε υπάρχει υπέρ αυτού και του έθνους. Ουδέποτε ρωτήθηκε ο λαός όχι προκειμένου να αποφασίσει, αλλά να πει καν τη γνώμη του. Αντιθέτως, με παραπλανητικό τρόπο – δεν μας μίλησε ο κ. Παπανδρέου καν για το θέμα των χρεών, ενώ μας είπε ότι λεφτά υπάρχουν…- εξασφαλίστηκε πλειοψηφία στις προηγούμενες εκλογές. Αντιθέτως λαός και έθνος έχουν απόλυτο περιορισμό κυριαρχίας και δικαιωμάτων, στο όνομα της αποπληρωμής (;) των χρεών (;) για τα οποία ουδέποτε δόθηκε λογαριασμός, ουδέποτε μάθαμε με επίσημο τρόπο πόσα είναι, ουδέποτε μάς είπαν πού πήγαν τα λεφτά που πληρώνουμε δύο χρόνια τώρα. 

Άρθρο 2

Παρ. 1. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας. 

Κι εδώ αυταπόδεικτα πράγματα. Στο όνομα των χρεών, του κέρδους των αγορών, άνθρωποι οδηγούνται στη φτώχια και τη δυστυχία, αυτοκτονούν μπροστά στα αδιέξοδα, άστεγοι πεθαίνουν στους δρόμους, εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποι οδηγούνται στην ανεργία, παιδιά πηγαίνουν πεινασμένα στα σχολεία (το αποδέχτηκε πλέον και η πολιτεία αυτό, εγκαινιάζοντας πρόγραμμα συσσιτίων στα σχολεία…). Το κράτος επιβάλλει στους ανθρώπους πρώτα να πληρώνουν τα άδικα, βάρβαρα και χαράτσια κι αν περισσεύουν χρήματα να τρώνε ή να αγοράζουν τα φάρμακά τους. Υποβαθμίζονται βασικές αξίες της ανθρώπινης ζωής, όπως είναι το δικαίωμα στην υγεία – περίθαλψη, στη γνώση, στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία (διαφορετικό είναι η διασκέδαση). Αποδεδειγμένα, η ανθρώπινη αξία μπαίνει σε χαμηλότερη κλίμακα από το χρήμα και τις «αξίες» των αγορών…

Άρθρο 4

Παρ. 1. Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι Έλληνες δεν είναι ίσιοι ενώπιον του νόμου. Οι ισχυροί έχουν μια ιδιότυπη ασυλία. Ο αδύναμος Έλληνας θα έχει τις πιο βαριές κυρώσεις σε οποιαδήποτε, και στη μικρότερη, παρανομία του. Όσοι έφαγαν χρήμα από το δημόσιο ταμείο – και με ομολογία τους- συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Όποιος κλέψει ακόμη κι ένα πακέτο τσιγάρα, θα τιμωρηθεί, εφόσον εντοπιστεί. 

Παρ. 5. Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους. 

Η πολιτεία δίνει άσυλο στους ισχυρούς, ακόμη και στη σημερινή «πολεμική κατάσταση», όπως την έχει χαρακτηρίσει ο πρώην πρωθυπουργός. Άνθρωποι με ελάχιστο εισόδημα καλούνται, ακόμη και επί ποινή φυλάκισης, απώλειας ενός βασικού κοινωνικού αγαθού, όπως είναι το ηλεκτρικό ρεύμα ή απώλειας της εργασίας ή ακόμη και των βασικών μέσων διαβίωσης, να πληρώνουν υπέρογκους και άδικους φόρους, ενώ την ίδια στιγμή άλλοι ξεφεύγουν με την ανοχή ή και την άδεια της πολιτείας. Για παράδειγμα, με υπουργική απόφαση εξαιρούνται από το χαράτσι στη ΔΕΗ οι εφοπλιστές, ναυτιλιακές εταιρείες και πλοικτήτες!

Άρθρο 5

Παρ. 2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. 

Πώς προστατεύεται η τιμή και η ζωή των Ελλήνων; Όταν και μόνο μπροστά στις αξιώσεις των «αγορών» και της Μέρκελ ακυρώνεται κάθε έννοια ζωής στην Ελλάδα;

Άρθρο 16

Παρ. 1. Η τέχνη, η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες· η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους.

Παρ. 2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.

Η ανάπτυξη και η προαγωγή της τέχνης, της επιστήμης, της έρευνας και της διδασκαλίας δεν αποτελούν υποχρέωση του Κράτους… Η παιδεία δεν είναι βασική αποστολή. Κι αυτές οι διατάξεις είναι σε αναστολή. Περιορίζονται, υποβαθμίζονται οι βασικές ευθύνες και υποχρεώσεις της πολιτείας, στο όνομα των «χρεών» και των αγορών… 

Άρθρο 17

Παρ. 1. Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους, τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος.

Κι όμως, οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές έθεσαν σε εφαρμογή μια βασική αρχή του… σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, την κατάργηση της προσωπικής ιδιοκτησίας και τη μετατροπή της σε κρατική! Κι αυτό έγινε με τους διαρκείς έκτακτους, όπως ονομάζονται, φόρους, όπως είναι το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ. Το κράτος απαξιώνει στην πραγματικότητα, αντί να προστατεύει, την ιδιοκτησία των φτωχών και αδύναμων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, επιβάλλοντας συνεχώς νέους φόρους. Σε αντίθεση με τη μεγάλη ιδιοκτησία και τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, η φορολογία για τα οποία στον προϋπολογισμό του 2012 μειώνεται σημαντικά! 

Άρθρο 21

Παρ. 1. Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους.

Παρ. 2. Πολύτεκνες οικογένειες, ανάπηροι πολέμου και ειρηνικής περιόδου, θύματα πολέμου, χήρες και ορφανά εκείνων που έπεσαν στον πόλεμο, καθώς και όσοι πάσχουν από ανίατη σωματική ή πνευματική νόσο έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το Κράτος.

Παρ. 3. Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων.

Παρ. 4. Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους.

Παρ. 5. Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του Κράτους.

Παρ. 6. Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας.

Τίποτε από αυτό το άρθρο δεν ισχύει! Το κράτος υποτίθεται ότι φροντίζει τους ανθρώπους του, με προβλήματα ή μη, διασφαλίζει τους όρους επιβίωσης στους αδύναμους, δίνει τις ευκαιρίες για απόκτηση κατοικίας κλπ. Όλα εδώ ισχύουν αντίθετα, αφού το κράτος φροντίζει να κόβει ακόμη και από τα επιδόματα ευπαθών κοινωνικά και οικονομικά ομάδων, να αμφισβητεί την κατοικία όσων έχουν, να ακυρώνει την εργασία τους, να περιορίζει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, προκειμένου να μαζεύει χρήματα για τα τοκοχρεολύσια των δανείων. Δάνεια, χρέη και δόσεις για τα οποία, επαναλαμβάνω, ουδέποτε μας ενημέρωσε.

Άρθρο 22

Παρ. 1. Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού. 

Στο ίδιο άρθρο, και σε επόμενα, προβλέπεται η ύπαρξη και προστασία των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με ελεύθερες, μάλιστα, διαπραγματεύσεις… Η πραγματικότητα για την κρατική προστασία της εργασίας είναι τόσο γνωστή και διαφορετική από την πρόβλεψη του Συντάγματος… Προφανώς και αυτό το άρθρο βρίσκεται σε αναστολή…

Άρθρο 25

Παρ. 1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους.

Παρ. 2. Η αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη.

Τι από αυτά ισχύει; Πώς προστατεύει το κράτος θεμελιώδη και απαράγραπτα δικαιώματα των Ελλήνων; Άρθρο ασφαλώς σε αναστολή…

Άρθρο 26

Παρ. 1. Η νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Παρ.2. Η εκτελεστική λειτουργία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση.

Η πραγματικότητα: Με το μνημόνιο του Μαΐου 2010 αλλά και τις μετέπειτα αποφάσεις ΕΕ και ΔΝΤ, στις οποίες η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε, η εκτελεστική εξουσία στην ουσία έχει αναληφθεί από την τρόικα ή τους εκπροσώπους της, ενώ η νομοθετική πρωτοβουλία ανήκει επίσης σε αυτή. Η βουλή απλώς εγκρίνει τις επιλογές και τις κάνει νόμο. Συχνά δεν είναι απαραίτητος καν ο νόμος, αφού το πρώτο μνημόνιο προβλέπει ότι ένα μεγάλο μέρος των νομοθετικών πρωτοβουλιών θα γίνεται μέσω Προεδρικών Διαταγμάτων… Χωρίς καν η βουλή να αποφασίζει…

Άρθρο 28

Παρ.2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.

Παρ. 3. Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.

Ακόμη κι αν θεωρηθεί «σπουδαίος λόγος» οι απαιτήσεις της Μέρκελ και των δανειστών (αγορών), οι αρμοδιότητες του ελληνικού κράτους και των οργάνων του που εκχωρήθηκαν στην τρόικα, αυτό δεν έγινε με απόφαση 180 βουλευτών… Άρα ακόμη και στο μέρος αυτό το Σύνταγμα παραβιάστηκε. Όμως, ούτως ή άλλως, η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, που προβλέπει η παράγραφος 3, δεν έγινε ελεύθερα από την Ελλάδα (μας έλεγε ο Γ. Παπανδρέου ότι είμαστε δέσμιοι των δανειστών μας…), ενώ φυσικά η εκχώρηση θίγει βάναυσα τα βασικά δικαιώματα εκατομμυρίων Ελλήνων και τις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος… 

Άρθρο 37

Το άρθρο περιγράφει τον τρόπο ανάθεσης εντολής σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, σύμφωνα με το άρθρο 37, δίδεται είτε στον αρχηγό του πρώτου κόμματος, στη συνέχεια του δεύτερου κλπ, είτε σε κάποιον που θα υποδείξει η Κ.Ο. του πρώτου κόμματος, αν ο υποψήφιος πρωθυπουργός δεν είναι βουλευτής. Αν συγκροτηθεί κυβέρνηση με πρωτοβουλία του Προέδρου, επειδή υπάρχει αδυναμία να δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης, ο Πρόεδρος διορίζει πρωθυπουργό με στόχο κυβέρνηση από όλα τα κόμματα της βουλής, αλλά με μόνο στόχο να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές. Ο Λουκάς Παπαδήμος δεν προτάθηκε από καμιά Κ.Ο., προέκυψε από τη σύσκεψη του Κ. Παπούλια με τους τρεις αρχηγούς, ενώ η κυβέρνησή του έχει πλήρεις και όχι εκλογικές αρμοδιότητες… Ούτε στην εκλογή Παπαδήμου τηρήθηκε η συνταγματική πρόβλεψη… Ο τρόπος διορισμού του δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα…

Άρθρο 51

Παρ. 2. Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος.

Άρθρο 60

Παρ. 1. Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση.

Στην πραγματικότητα, και παρά τα όσα προβλέπουν τα δύο άρθρα, οι βουλευτές εκτός από το γεγονός ότι πολύ συχνά αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένα συμφέροντα, μόνο αντιπρόσωποι του έθνους και του λαού δεν είναι… Κυρίως αντιπροσωπεύουν την κομματική γραμμή… Απόδειξη, η συχνή απειλή ή και η εφαρμογή του μέτρου της διαγραφής, αν κάποιος ψηφίσει κατά πως προστάζει η συνείδησή του… Άρα, ούτως ή άλλως δεν τηρείται η προϋπόθεση της αντιπροσώπευσης και της ελεύθερης συνείδησης και βούλησης των κοινοβουλευτικών. Απ’ αυτό και μόνο το γεγονός υποτιμάται η ίδια η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

Άρθρο 82

Παρ. 1. Η Κυβέρνηση καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της χώρας, σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος και των νόμων.

Έχει εξηγηθεί και προηγουμένως ότι οι πλέον οι προτεραιότητες της κυβερνητικής πολιτικής αποφασίζονται σε άλλα κέντρα, με πρωτοβουλίες που λαμβάνει η τρόικα… Η εκτελεστική εξουσία δεν είναι πλέον στην ελληνική κυβέρνηση…

Άρθρο 95

Παρ. 5. Η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο, όπως νόμος ορίζει.

Τα ελληνικά δικαστήρια και το ίδιο το Συμβούλιο της Επικρατείας έχουν εκδώσει αποφάσεις για το παράνομο της επιβολής φόρων μέσω του κοινωνικού αγαθού του ρεύματος. Αποφάσεις που η διοίκηση δεν εφαρμόζει… Και δεν είναι οι μόνες αποφάσεις…

Ακροτελεύτια διάταξη

Άρθρο 120

Παρ. 2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.

Παρ. 3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.

Παρ. 4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

Κι επειδή βία δεν είναι μόνο τα όπλα αλλά η βαρβαρότητα που ζούμε, η εφαρμογή του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό όλων μας…

Περιγράψαμε και αποδείξαμε ότι οι βασικές διατάξεις του Συντάγματος έχουν ανασταλεί… Αν αυτό συνεχιστεί, ίσως το επόμενο βήμα είναι η αναστολή του δικαιώματος του εκφράζεσθαι και του συνέρχεσθαι; Ας σκεφτούμε και ας πράξουμε. Ας σκεφτούν και ας πράξουν τα κόμματα και οι «αντιπρόσωποί» μας… Οι νομικοί επιστήμονες ας εξετάσουν την αναστολή διατάξεων του Συντάγματος, νόμων και δικαστικών αποφάσεων κι ας μην αναζητούν μόνο διασφάλιση κλαδικών αιτημάτων, μέσω των Δικηγορικών Συλλόγων… 

http://www.patris.gr/articles/216937#.TzJN0l3nTMk.blogger

http://ioannamalagardi.blogspot.com/

Αυτό θα το διαβάσετε; του Γιάννη Βαρουφάκη

Το Μνημόνιο, που κάποιοι δεν διάβασαν πριν υπερψηφίσουν, βασιζόταν στην λογική ότι χωρίς τα δάνεια των €110 δις που προέβλεπε:

1. το ελληνικό κράτος θα εξαναγκαζόταν σε στάση πληρωμών η οποία θα μας έθετε για τουλάχιστον 10 χρόνια εκτός αγορών

2. δεν θα υπήρχαν αρκετοί πόροι για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις

3. δεν θα δινόταν χρόνος στην ελληνική οικονομία να ανακάμψει και να παραγάγει τα πρωτογενή πλεονάσματα που θα μας επέτρεπαν να κάνουμε βήματα πίσω από το χείλος της χρεοκοπίας.

Τότε κάποιοι είχαμε πει ότι αυτό το τρίπτυχο αποτελούσε επικίνδυνη φαντασίωση. Καθώς οι όροι για να πάρουμε το δάνειο εγγυόντουσαν την υφεσιακή δίνη στην οποία θα εισερχόταν η χώρα, τα πλεονάσματα του (3) δεν θα παράγονταν, το σημείο (1) δεν θα το αποφεύγαμε έτσι κι αλλιώς, και, για αυτό τον λόγο, θα επιστρέφαμε θέλοντας και μη στο (2), στην σημερινή κατάσταση που το κράτος, αφού χρεώθηκε με την μερίδα του λέοντος του δανείου-μαμμούθ των €110 δις και πάλι αδυνατεί να καλύπτει τα έσοδά του.
Από αυτές εδώ τις σελίδες, τον Απρίλη του 2010, σε άρθρο με τίτλο «Το πρώτο τάνγκο στην ευρωζώνη»είχα γράψει τα εξής:

«[Ο] φόβος μου είναι ότι οδεύουμε στον δρόμο που χάραξε η Αργεντινή του 2002. Κάθε μέρα που περνά τα δάνεια που παίρνουμε… μου θυμίζουν τα δάνεια του ΔΝΤ προς την Αργεντινή της περιόδου 1998-2002: Δάνεια που μας κρατούν εντός του ευρώ προσωρινά αλλά τα οποία κάποια στιγμή δεν θα μπορέσουμε να αποπληρώσουμε. Και τότε; Το 2002 η χώρα του τάνγκο (ας με συγχωρήσουν οι φίλοι Ουρουγουανοί που το διεκδικούν) προέβη και σε στάση πληρωμών αλλά και σε απώλεια ενός (ουσιαστικά) κοινού νομίσματος δολαρίου-πέσος με τέσσερα χρόνια και 50 δις δολάρια μεγαλύτερη καθυστέρηση από όσο έπρεπε. Το 2012 τι επιφυλάσσει σε εμάς; Νομίζω ότι μας επιφυλάσσει ένα εκ των ακόλουθων δύο σεναρίων:

(1) Στάση πληρωμών που όμως θα έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος λόγω ενός απίστευτα αναποτελεσματικού δανεισμού δεκάδων δις ευρώ του οποίου η μόνη λογική εν τέλει είναι η καθυστέρηση της στάσης πληρωμών ώστε να διασωθούν οι Γερμανικές τράπεζες που θα χρησιμοποιήσουν τον χρόνο που εμείς «αγοράζουμε» (δανειζόμενοι) εκ μέρους τους ώστε να προλάβουν να πουλήσουν τα ομόλογά μας.

(2) Την συνειδητοποίηση εκ μέρους της Γερμανίας ότι, αν θέλουν να κρατήσουν το ευρώ ως έχει, δηλαδή να αποτρέψουν αλυσιδωτές κρίσεις τύπου Αργεντινής εντός της ευρωζώνης, θα πρέπει επί τέλους να κατανοήσουν ότι μία πραγματική οικονομική ενοποίηση, ιδίως μετά από μια παγκόσμια οικονομική κρίση τύπου 1929 ή 2008, απαιτεί ανακύκλωση των πλεονασμάτων – δηλαδή, πολιτική και δημοσιονομική ενοποίηση.

Αν κρίνουμε από τις έως τώρα συμπεριφορές των βορείων εταίρων μας, οδεύουμε ολοταχώς προς το πρώτο σενάριο.»

Κάπως έτσι έχουν εξελιχθεί τα πράγματα. Η Γερμανία έχει βρεθεί σε αδιέξοδο που η ίδια δημιούργησε στον εαυτό της, επικουρούμενη βέβαια από τους δικούς μας φωστήρες, που δεν μπόρεσαν να διανοηθούν μια στάση πληρωμών (τότε που το ΑΕΠ μας ήταν 15% μεγαλύτερο απ’ ότι σήμερα και τα χρέη μας 20% μικρότερα). Η καλύτερη αφήγηση της οικονομικής αποτυχίας και πολιτικής αστοχίας του πρώτου Μνημονίου της χώρας μας δόθηκε από τον Keynes το… 1920. Τότε ήταν που είχε γράψει τις ακόλουθες αράδες:

«… η ανειλικρινής αποδοχή… όρων που ήταν αδύνατον να τηρηθούν…, και τους οποίους δεν είχε σκοπό να τηρήσει, καθιστά την {Ελλάδα} το ίδιο ένοχη με {τους ευρωπαίους εταίρους } οι οποίοι επέβαλαν όρους που δεν είχαν το δικαίωμα να επιβάλουν.» (*)

Προφανώς τα παραπάνω δεν είναι ακριβώς τα λόγια του Keynes. Είναι όμως πολύ κοντά. Το μόνο που άλλαξα ήταν εκεί που εκείνος έγραφε {Γερμανία} εγώ έγραψα {Ελλάδα} και αντί για {τους Συμμάχους} που ανέφερε εκείνος, αντικατέστησα τις λέξεις { τους ευρωπαίους εταίρους }. Η ουσία όμως είναι ακριβώς η ίδια: Οι ισχυροί προσέφεραν μια συμφωνία στους αδύναμους υπό όρους που ούτε οι μεν είχαν δικαίωμα να επιβάλουν ούτε οι δε να αποδεχθούν. Συνένοχοι σε μια τέτοια λογικά ατέρμονη συμφωνία, οι ηγέτες μας, Έλληνες και Γερμανοί, έσπρωξαν και τις δύο χώρες μας βαθύτερα στην Κρίση του Ευρώ. Πρόκειται για μια πρωτοφανή πολιτική αποτυχία στα χρονικά της παγκόσμιας ιστορίας (για πληρέστερη παρουσίαση της αποτυχίας αυτής δείτε αυτό το πρόσφατο άρθρο στην ιστοσελίδα του CNN).

Θα μου πείτε, περασμένα-ξεχασμένα. Μακάρι. Να όμως που το ένα λάθος οδηγεί κατ’ ευθείαν στο επόμενο. Σήμερα, αρχές 2012, παρά το γεγονός ότι έχουμε όλα τα στοιχεία, και όλη την εμπειρική γνώση, που χρειαζόμαστε για να κατανοήσουμε πως η λογική του Μνημονίου (που περιστρέφεται γύρω από τον άξονα «νέα δάνεια– βαθύτερη λιτότητα») καταποντίστηκε, έχουμε μια κυβέρνηση (εθνικής ενότητας μάλιστα) που έχει στόχο ένα νέο Μνημόνιο.

Μήπως το νέο Μνημόνιο έχει μάθει από τα παθήματα του προηγούμενου; Σε καμία περίπτωση. Η συνταγή είναι η ίδια: Άλλες δεκάδες δις με στόχο την αποπληρωμή προηγούμενων δανείων, υπό τον όρο ακόμα μεγαλύτερης αφαίμαξης της ενεργούς ζήτησης της ελληνικής οικονομίας, και με την κούφια «υπόσχεση» για ανάπτυξη μέσω διαρθρωτικών αλλαγών και ενός στρεβλού, διεφθαρμένου και αναποτελεσματικού ΕΣΠΑ.

Μήπως υπάρχουν νέα επιχειρήματα για να αποδεχθούμε την νέα Μνημονιακή συμφωνία; Ας δούμε ποια επιχειρήματα ακούγονται υπέρ της υπογραφής της: Χωρίς αυτήν, μας λένε,

1. το ελληνικό κράτος θα εξαναγκαστεί σε στάση πληρωμών τον Μάρτιο η οποία θα μας θέσει εκτός του ευρώ

Αυτό είναι! Το εξής ένα επιχείρημα! Δεν υπάρχει άλλο. Προσέξτε πως τα (2) και (3) που είχαμε στην περίπτωση του πρώτου Μνημονίου δεν υπάρχουν πια. Μας τελείωσαν. Κανείς δεν τολμά πλέον να μιλά για μισθούς και για συντάξεις καθώς η γερμανική πλευρά το έχει ξεκαθαρίσει: ό,τι πάρει το ελληνικό κράτος από τούδε και στο εξής θα πρέπει να το χρησιμοποιεί για να αποπληρώνει τους τραπεζίτες, το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ. Τελεία και παύλα. Άρα, η νέα δανειακή συμφωνία προβλέπει δάνεια για την αποπληρωμή δανείων. Μήπως όμως έτσι δοθεί η ευκαιρία στο ελληνικό κράτος να αρχίσει κάποια στιγμή να αποπληρώνει να χρέη του και να ξαναγίνει αξιόπιστο;

Μήπως ισχύει το μέρος (3), βλ. στη αρχή του άρθρου, της λογικής του αρχικού Μνημονίου; Σε καμία των περιπτώσεων! Επ’ ουδενί! Γιατί είμαι τόσο κάθετος; Επειδή αυτό μας λέει ακόμα και το ΔΝΤ. Τι λέει δηλαδή; Ότι για να τιθασευτεί το ελληνικό χρέος, και να μπει η Ελλάδα στην τροχιά της αποπληρωμής των χρεών της, θα πρέπει να ισχύσουν ταυτόχρονα οι εξής προϋποθέσεις: (α) Η οικονομία μας να μπει σε ρυθμούς μεγέθυνσης της τάξης του 2% από το πρώτο εξάμηνο του 2012, (β) ο πληθωρισμός να μην ξεπερνά το 2%, (γ) να πετύχει 100% το κούρεμα (το κατ’ ευφημισμόν γνωστό και ως PSI) και (δ) να εισπράξει το δημόσιο €50 δις από ιδιωτικοποιήσεις. Σε μια οικονομία που αντί να μεγεθύνεται φθίνει με ρυθμό -7%, με το κούρεμα να αποδίδει πολύ λιγότερα στην πράξη από αυτά που θα ανακοινωθούν, με τις ιδιωτικοποιήσεις να αδυνατούν να αποδώσουν όταν οι αξίες όλων των περιουσιακών στοιχείων καταρρέουν, κλπ., τα παραπάνω αποτελούν σενάριο νοσηρής και κακόβουλης φαντασίας.

Οπότε, λοιπόν, μένουμε με το εξής ένα επιχείρημα: Να υπογράψουμε την συμφωνία γιατί αλλιώς θα βρεθούμε εκτός ευρώ. Πόσο όμως στέκει αυτή η απειλή; Έστω ότι έρχεται η 20η Μαρτίου, η μέρα που το δημόσιο πρέπει να καταβάλει €14 δις στους δανειστές του, και η κυβέρνηση ανακοινώνει πως η πληρωμή αυτή αναβάλλεται μέχρι νεοτέρας, έως ότου η Ευρωπαϊκή Ένωση μας παρουσιάσει ένα Σχέδιο Λύσης το οποίο, αντίθετα με τον τραγέλαφο της 27ης Οκτωβρίου, να έχει έστω και μια μικρή ελπίδα να βάλει την χώρα (αλλά και την υπόλοιπη ευρωζώνη, ιδίως την περιφέρεια) σε τροχιά επιστροφής από την κόλαση. Τι θα γίνει τότε; Θα μας διώξουν από το ευρώ;

Κατ’ αρχάς, δεν μπορούν να το κάνουν μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες. Π.χ. ακόμα και να ψηφίσουν οι υπόλοιποι 17 του eurogroup υπέρ της αποπομπής της Ελλάδας, η απόφαση αυτή δεν έχει καμία νομική ή ουσιαστική σημασία. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι η ΕΚΤ να δηλώσει πως δεν δέχεται πλέον ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, και του ελληνικού δικαίου, ως εχέγγυα για την χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών. Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε ασφυξία στις ελληνικές τράπεζες, με σημαντική πιθανότητα να αναγκαστούν να θέτουν όριο αναλήψεων στους αποταμιευτές τους. Μια τέτοια εξέλιξη, λένε πολλοί, θα ανάγκαζε την ελληνική κυβέρνηση να εγκαταλείψει το ευρώ, τυπώνοντας ξανά δραχμές ώστε να τροφοδοτούνται οι τράπεζες. Θα μου επιτρέψετε να πω ότι πρόκειται και άλλο ένα κενό περιεχομένου επιχείρημα. Τέσσερεις είναι οι λόγοι που δεν στέκει:

Πρώτον, μια τέτοια επιθετική κίνηση της ΕΚΤ θα είχε μεγαλύτερο κόστος για εκείνη, και την Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας, από ότι για την (ήδη ρημαγμένη) ελληνική οικονομία. Από τότε που ξεκίνησε η Κρίση, η φυγή κεφαλαίων από την περιφέρεια προς την Γερμανία και την Ολλανδία έχουν δημιουργήσει (εντός του συστήματος της ΕΚΤ) χρέη των Κεντρικών Τραπεζών της Περιφέρειας προς τις Κεντρικές Τράπεζες των χωρών του πυρήνα της τάξης των €600 δις. Από αυτά, €250 δις έχει λαμβάνειν μόνο η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας από τις Κεντρικές Τράπεζες της Ελλάδας, Πορτογαλίας, Ισπανίας και Ιρλανδίας. Μια κίνηση αποκλεισμού των ελληνικών τραπεζών από το σύστημα αυτό απειλεί με άμεση κατάρρευση ολόκληρο το σύστημα εσωτερικού δανεισμού της ευρωζώνης.

Δεύτερον, οι ελληνικές τράπεζες έχουν ήδη καταθέσει ό,τι ομόλογα είχαν στην ΕΚΤ και έχουν ήδη λάβει ρευστότητα στην βάση αυτών των χάρτινων τίτλων. Το πουλί, με άλλα λόγια., έχει πετάξει. Τώρα πια, καταθέτουν στην ΕΚΤ ως εχέγγυο ότι «πατσαβούρι» βρουν. Αν πει η ΕΚΤ ότι δεν τα δέχεται αυτά τα «πατσαβούρια», τότε πρέπει να κάνει κάτι αντίστοιχο και για τα «πατσαβούρια» των ιταλικών, των ισπανικών, των πορτογαλικών τραπεζών. Τότε, όμως ευρώ γιοκ.

Τρίτον, η ΕΚΤ γνωρίζει ότι αν η Ελλάδα επιστρέψει στην δραχμή, σε περίπτωση που η παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες μειωθεί απότομα, οι τράπεζές μας θα έχουν ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα (καθώς τα δάνεια που έχουν λάβει είναι σε ευρώ, ενώ η νέα δραχμή που θα λαμβάνουν από την Τράπεζα της Ελλάδας θα χάνει αξία με το δευτερόλεπτο), όπως άλλωστε και οι έλληνες καταθέτες (των οποίων οι καταθέσεις θα απολέσουν εν μία νυκτί τουλάχιστον την μισή τους αξία). Άρα, η ΕΚΤ γνωρίζει ότι, ακόμα κι αν κινηθεί επιθετικά δημιουργώντας ασφυξία στις ελληνικές τράπεζες, η Ελλάδα δεν έχει λόγο να επιστρέψει στην δραχμή.

Τέταρτον, ό,τι και να λένε, δεν έχει δημιουργηθεί κανένας μηχανισμός που θα σταματήσει την αποδιάρθρωση του ευρώ μετά την αποχώρηση της Ελλάδας από αυτό. Κανένας. Σε μερικές μέρες, μετά από μια τέτοια κίνηση της ΕΚΤ, η ίδια η Γερμανία θα βάλει μπροστά το σχέδιο του Νέου Μάρκου, καθώς το κόστος στήριξης της εναπομείνασας ευρωζώνης θα ανέλθει στα πολλά τρις.

Καταλήγουμε λοιπόν στο απλούστατο συμπέρασμα ότι η υπογραφή από την Ελλάδα του νέου πακέτου Μνημονίου 2 –  PSI στερείται οποιασδήποτε λογικής. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα στους πολιτικούς μας, και ιδίως στον κ. Σαμαρά ο οποίος, υποτίθεται, απέρριψε την λογική του πρώτου Μνημονίου: Πώς θα το υπογράψετε; Πάλι θα αποφύγετε να το διαβάσετε σε μια ύστατη προσπάθεια να προσποιηθείτε ότι, δεν μπορεί, κάποια λογική θα έχει;

Και για να μην νομίζετε ότι την πιο πάνω ανάλυση την ενστερνιζόμαστε μόνο κάποιοι περίεργοι «εγχώριοι», επιτρέψτε μου να κλείσω με ένα απόσπασμα από πρόσφατο άρθρο του ανταποκριτή των Financial Times στην Washington, Alan Beattie:

«Μια φτωχή χώρα της περιφέρειας ενθαρρύνθηκε να γίνει μέλος μιας κακοσχεδιασμένης νομισματικής ένωσης των πλούσιων χωρών οι οποίες κυριαρχούσαν σε αυτήν. Αυτές οι χώρες, αφού επέβαλαν κανόνες δανεισμού για τους συμμετέχοντες στην νομισματική τους ένωση, ήταν οι πρώτες που τους παραβίασαν. Και το έκαναν χωρίς να υποστούν καμία συνέπεια. Λόγω εφησυχασμού και αναποτελεσματικών κανόνων στις χρηματαγορές, και δεδομένης της έλλειψης επενδυτικών ευκαιριών στις αργοκίνητες οικονομίες τους, ενθάρρυναν τις τράπεζές τους να δανείζουν χωρίς μέτρο στην χώρα αυτή. Κι όταν αυτά τα δάνεια «έσκασαν», οι κυβερνήσεις των πλούσιων κρατών έτρεξαν να διασώσουν τις τράπεζές τους φορτώνοντας με νέα δάνεια την ελλειμματική κυβέρνηση της περιφέρειας. Αργότερα απαίτησαν και την τοποθέτηση τοποτηρητή στην χώρα αυτή με νομική ισχύ να προβαίνει σε κατασχέσεις φόρων από τους πολίτες της.»

Το ερώτημα, επαναλαμβάνω, είναι: Οι βουλευτές που θα κληθούν να ψηφίσουν αυτή την νέα Συνθήκη των Βερσαλλιών, για δεύτερη φορά σε δύο χρόνια, με τι ψυχολογικό τέχνασμα θα πείσουν τον εαυτό τους ότι υπερψηφίζοντάς την κάνουν καλό στον τόπο; Πάλι θα αποφύγουν να την διαβάσουν;

(*) “Dr. Melchior: A Defeated Enemy” στα Two Memoirs του John Maynard Keynes (1949), όπως αυτά ανατυπώθηκαν στο Collected Writings, Vol. X: Essays in Biography, σελ. 428. Την παραπομπή αυτή την είχα χρησιμοποιήσει στις 20 Μαΐου του 2010 σε άρθρο με τίτλο «Ο Θυμός της Γερμανίας».

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12332

Επιστολή κόλαφος στη Μέρκελ από 8.500 Έλληνες του εξωτερικού

Στην αντεπίθεση περνούν πλέον οι Έλληνες κάτοικοι του εξωτερικού ενάντια στις Γερμανικές μεθοδεύσεις της Ανκέλα Μέρκελ.

Έπειτα από μήνες λάσπης, συκοφαντίες και ύβρεις κατά του Ελληνικού λαού τόσο από Γερμανικά μέσα ενημέρωσης όσο και από στελέχη του Γερμανικού κοινοβουλίου, 8.500 Έλληνες που ζουν μόνιμα στην ΕΕ, αποφάσισαν να σηκώσουν μπαϊράκι.

Σαν άλλοι «Τσακάλωφ», «Εμμανουήλ» και «Σκουφά», προχώρησαν στην ίδρυση του συλλόγου «Νέα Φιλική Εταιρεία», αυτή τη φορά όχι απέναντι στον Οθωμανικό αλλά στο Γερμανικό ζυγό.

Σε επιστολή κόλαφο που απέστειλαν προς τη Γερμανίδα καγκελάριο εκφράζουν τρομερούς υπαινιγμούς και κατηγορίες κατά των Γερμανικών κυβερνήσεων για υποθέσεις από το 1998 μέχρι σήμερα για οικονομικά σκάνδαλα εκβιασμούς κτλ.

Αναλυτικότερα η επιστολή προς την κ. Μέρκελ έχει ως εξής:

«Αν δεν θυμάστε κάτι κα. Μερκελ… δεν πειράζει, θα σας βοηθήσουμε εμείς. Διαθέτουμε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία …για τόπο, χρόνο, τραπεζικούς λογαριασμούς και διαπλεκόμενα πρόσωπα ……έως και για τα εσώρουχα που φορούσαν.

1. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι από τον Ιούνιο του 1998 έως σήμερα, η γερμανική καγκελαρία επιστατεί, προωθεί και κατευθύνει τόσο την είσπραξη όσο και την ¨νομιμοποίηση¨ των παράνομων προμηθειών όλων των πολιτικών προσώπων τόσο των εκάστοτε κυβερνήσεων όσο και των κομμάτων της αντιπολίτευσης σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ουγγαρία, η Σλοβενία, η Σλοβακία, η Τσεχία, η Κροατία και η Ρουμανία;

2. ΑΛΗΘΕΥΕΙ ότι ένα ποσοστό του 15% επί του συνόλου των εισπραχθέντων προμηθειών, ρέει σε μυστικούς λογαριασμούς του χριστιανοσοσιαλιστικού κόμματος της Βαυαρίας ( CSU ) και από εκεί διανέμεται στα άλλα γερμανικά κόμματα, εξασφαλίζοντας έτσι τη χρηματοδότηση των μυστικών επιχειρήσεων;

3. ΑΛΗΘΕΥΕΙ ότι η αρχή αυτού του επενδυτικού ταμείου της πολιτικής μάσας έγινε στις 06 Ιουνίου του 1998 με την παραλαβή στο Βερολίνο ενός πακέτου αμερικανικών ομολόγων αξίας 80 εκ. $, που απεστάλη από ένα ελληνικό κόμμα ( προμήθειες από το πρόγραμμα των ολλανδικών φρεγατών) και παρελήφθη από τους εκπροσώπους των γερμανικών υπηρεσιών, μιας κεντρικής γερμανικής τραπέζης και μιας γαλλικής τραπέζης;

4. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ ότι για αντάλλαγμα των συνταξιοδοτικών εξασφαλίσεων που προσφέρετε σε αυτούς τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τους πείθετε(!!!) να παίρνουν πάντα αποφάσεις ανάλογες με τις ορέξεις και τα συμφέροντα της γερμανικής κυβέρνησης;

5. ΑΛΗΘΕΥΕΙ ότι από τα ίδια ταμεία προέρχονται τα 2 εκ. Δυτ. Μάρκα που εισέπραξε ο προκάτοχος σας Χέλμουτ Κολ;

6. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι τον Απρίλιο του 2009 έγιναν επώνυμες καταγγελίες στην ευρωπαϊκή υπηρεσία κατά της διαφθοράς ( OLAF ) για το ίδιο θέμα, τις οποίες ο τότε γερμανός διευθυντής της υπηρεσίας ( κατ εντολή της κυβέρνησης σας ) φρόντισε να τις θάψει;

7. ΑΛΗΘΕΥΕΙ ότι την ίδια χρονική στιγμή κατετέθη στην Εισαγγελία του Βερολίνου για το ίδιο θέμα εμπεριστατωμένα στοιχειοθετημένη μήνυση, η οποία κατ εντολή της κυβέρνησης σας θάφτηκε, κατά το γερμανικό ρητόν, ότι όπου δεν υπάρχει καταγγελία …δεν υπάρχει και δικαστής;

8. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ ότι τόσο εσείς, ως πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος όπως και οι προκάτοχοι σας στο ίδιο αξίωμα κ.κ. Κολ και Σόιμπλε, δεν σεβαστήκατε ποτέ τους γερμανικούς νόμους που διέπουν την χρηματοδότηση των κομμάτων στην Γερμανία;

Η μήπως δηλώσατε στο προεδρείο της Βουλής αναδρομικά τα 18 εκ. Μάρκα που μεταφέρθηκαν με βαλίτσες σε συμβολαιογράφο του Μονάχου από δυο βιομήχανους, προκειμένου να διατεθούν στον προεκλογικό αγώνα του κόμματος σας, μέσω μιας συγκεκριμένης διαφημιστικής εταιρείας;!

9. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι τον Φεβρουάριο του 2006 ασκήσατε πιέσεις μέσω εκβιασμού στον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό, προκειμένου να θάψει την υπόθεση των υποκλοπών;

10. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι από τον Οκτώβριο 2002 οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες έβαλαν χέρι σε Έλληνες πολίτες που διέμεναν ως τουρίστες στην Δρέσδη και ήταν μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης της 17Ν ( υπεύθυνοι για την χρηματοδότηση της οργάνωσης) καθώς και κορυφαία μέλη του ελληνικού υποκόσμου;

Τους αφήσατε να εισπράξουν μια επιταγή ύψους 5,7 εκατ. ευρώ και μετά τους κρύψατε στην πόλη Σους της Τυνησίας μέχρι να ξεχαστεί η υπόθεση; Δουλεύουν αυτά τα άτομα τώρα στην Ελλάδα για τις γερμανικές υπηρεσίες; Γιατί δεν δώσατε καμία πληροφόρηση στην ελληνική αντιτρομοκρατική υπηρεσία;

11. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι γερμανός αξιωματούχος ανάγκασε το 2007 τον πολιτικό αρχηγό ενός ελληνικού κόμματος της αριστεράς , με την απειλή ότι θα δημοσιευτούν λεπτομέρειες από την προσωπική του ζωή, να παραιτηθεί από μια νέα υποψηφιότητα για την αρχηγία του κόμματος;

13. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ ότι φέτος χρηματοδοτήθηκαν τρία ελληνικά κόμματα με 16.4 εκατ. € από την κυβέρνηση σας μέσω μυστικών κονδυλίων;

14. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι υπάρχει πρόβλεψη και σχεδιασμός μιας στρατιωτικής κάλυψης και προστασίας των γερμανών υπηκόων που δρουν για λογαριασμό της κυβέρνησης σας στην Ελλάδα;

Ανέλαβε το 4ο γραφείο ( GNTA ) του γερμανικού αρχηγείου στρατού στο στρατόπεδο φαλκενστάιν στην πόλη του Κόμπλενζ τον επιχειρησιακό σχεδιασμό μιας «νατοϊκής» αστυνομικοστρατιωτικής επέμβασης στην Ελλάδα;

15. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι η κυβέρνηση σας επινόησε, χρηματοδότησε και υποστήριξε την προσφυγή της κυβέρνησης των Σκοπίων στο δικαστήριο της Χάγης;

16. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι σε συζητήσεις με αντιπροσώπους δυο κρατών, προβλέψατε πως στο εγγύς μέλλον ορισμένες περιοχές της Δυτικής Θράκης και μια ζώνη γύρω από την Φλώρινα θα ανεξαρτητοποιηθούν, προκειμένου να παράσχουν προστασία στις μειονότητες που διαμένουν εκεί;

17. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι μέλη της ελληνικής κυβέρνησης σας εζήτησαν, υπό τον φόβο μελλοντικών διώξεων εκ μέρους της ελληνικής δικαιοσύνης, να δεσμευτείτε ότι θα τους προστατέψετε;

18. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι οι γερμανικές εμπορικές αλυσίδες στην Ελλάδα πληρώνουν μέσω υπερτιμολογήσεων των προϊόντων τους, μίζες προς τρίτους;
Ήταν αυτός ο λόγος που αποχώρησε από την ελληνική αγορά η εταιρεία ALDI;
Χρησιμοποιούνται αυτές οι μίζες για να εξαγοραστούν οι συνειδήσεις ελλήνων πολιτικών και δημοσιογράφων;

19. Εν τέλει κα. Μερκελ είναι ΑΛΗΘΕΙΑ ότι ένας υπουργός της κυβέρνησης σας μάζεψε την άνοιξη του 2010 στο Βερολίνο όλους τους εισαγωγείς και εξαγωγείς της ελληνικής αγοράς των φωτοβολταϊκών και έστησε ένα καρτέλ με προσυμφωνημένες τιμές και διανομή περιφερειών ανά την ελληνική επικράτεια;»

http://www.koutipandoras.gr/?p=15072

Τρομοκρατούν το λαό για να περάσουν το Μνημόνιο-τερατούργημα.

Όλες οι έντιμες και αποδεδειγμένα υπεύθυνες φωνές , απο τον Αρχιεπίσκοπο έως τον απλό πολίτη αυτής της χώρας ορύονται για τις άθλιες μεθοδεύσεις.

Τι είναι αυτό που στηρίζει την αναιδή αδιαφορία των «κυβερνώντων» οι οποίοι λειτουργούν λές και ειναι κωφοί; Κυβερνώντων χωρίς ουσιαστική εξουσιοδότηση απο τον Λαό;

Δ.Αλευρομάγειρος

του Μιχάλη Ιγνατίου

 

του Μ. Ιγνατίου
Τους πρώτους μήνες του 2010, όταν η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου «προετοίμαζε» τον ελληνικό λαό για να αποδεχθεί αδιαμαρτύρητα την προσφυγή στον μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το βασικό επιχείρημα ήταν η δήθεν επερχόμενη στάση πληρωμών, που θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην πτώχευση. Είχαν υποστηρίξει, επίσης, ότι τα ταμεία του κράτους δεν θα είχαν χρήματα για να πληρωθούν οι συντάξεις και οι μισθοί των κρατικών υπαλλήλων.

Οσοι μίλησαν τότε για εκβιασμό και καλλιέργεια φόβου στο λαό, αντιμετωπίστηκαν -στην καλύτερη περίπτωση- ως γραφικοί, διότι ακούστηκαν και κατηγορίες εναντίον τους, με πιό χαρακτηριστικές ότι επεδίωκαν επιστροφή στη δραχμή ή ότι δεν ήθελαν να αλλάξει η χώρα, που ήταν το προσφιλές αλλά κενό σε ουσία σύνθημα του κ. Παπανδρέου. Εχουν περάσει από τότε 21 μαρτυρικοί μήνες για τις Ελληνίδες και τους Ελληνες… Οχι μόνο δεν έχουν δει σημάδι ελπίδας στον ορίζοντα, αλλά πληροφορήθηκαν ότι έχει αποτύχει το πολυδιαφημισμένο «Πρόγραμμα Σταθερότητας», που εκπόνησαν από κοινού ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου και οι επικεφαλείς της Τρόϊκας. Στο μεταξύ, τους 21 αυτούς μήνες, οι πολίτες της χώρας έχασαν το 30-40% και πλέον των εσόδων τους, οι φόροι αυξήθηκαν δραματικά με αποτέλεσμα αρκετοί να έχουν οδηγηθεί σε πτώχευση, ενώ η χώρα …άλλαξε, αλλά προς το χειρότερο.

Δυστυχώς, η ομολογία για την αποτυχία του πρώτου Μνημονίου αντιμετωπίστηκε με κατανόηση από την πλειοψηφία του λαού, αντί της οργής γι’ αυτούς που το σχεδίασαν και απέτυχαν να το υλοποιήσουν. Και το λάθος της μή αντίδρασης, το πληρώνουμε όλοι πολύ ακριβά –εκτός των πολιτικών φυσικά που ευημερούν και συνεχίζουν να ζουν, να δρουν και να αντιδρούν, ως η Ελλάδα να είναι Σαουδική Αραβία.

Ο ελληνικός λαός βρίσκεται πάλι υπό εκβιασμό από τους ίδιους ανθρώπους που οδήγησαν την Ελλάδα στη μέγγενη του Ταμείου. Καθημερινά ακούμε ότι εάν δεν γίνουν αποδεικτές οι απαράδεκτες θέσεις της Τρόϊκα, η Ελλάδα θα πτωχεύσει. Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για μία απλή καλλιέργεια τρόμου, και δεν γίνεται με συγκεκαλυμένο τρόπο, όπως την Ανοιξη του 2010. Η απειλή είναι συγκεκριμένη: ‘Η δανειακή σύμβαση ή καταστροφή. Δεν είναι μόνο απαράδεκτοι, και λυπάμαι που ανάμεσα στους εκβιαστές ξεχωρίζουν ελληνικά ονόματα. Εγκληματούν εναντίον του λαού και της χώρας και κατασκευάζουν φοβικούς ανθρώπους, που θα αποδέχονται τις αποφάσεις της «οικονομικής δικτατορίας», που επιχειρεί να χαλιναγωγήσει και να κυβερνήσει την Ελλάδα.

Είναι σημαντικό και ενθαρρύνει τους δανειστές και τους υποστηρικτές τους, το γεγονός ότι ενώ έχουμε ξεπεράσει το σημείο της απόλυτης εξαθλίωσης, δεν αντιδρούμε, δεν βγάζουμε φωνή μεγάλη γι’ αυτούς που οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό και συνεχίζουν να ποδοπατούν το πτώμα της ελληνικής οικονομίας. Μιλούν για μάχες που δίνουν για να μας σώσουν, χωρίς να προσφέρουν την παραμικρή πληροφορία για την ουσία των διαπραγματεύσεων. Η ενημέρωση του λαού γίνεται μέσω των διαρροών προς τους «αχόρταγους» για ειδήσεις συναδέλφους μου, οι οποίοι και τις μεταδίδουν με «πολεμικό» τρόπο ως να έρχεται το τέλος του κόσμου. Και στο μεταξύ, οι κυβερνώντες κάνουν τη δουλειά τους, που είναι η διασπορά φόβου και τρόμου, για να μην αντιδράσει ο λαός. Εχουμε μεγάλη ευθύνη και εμείς οι δημοσιογράφοι. Ναι μεν είναι δύσκολη η εξακρίβωση των πληροφοριών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τις δημοσιοποιούμε επειδή η πηγή είναι κάποιος υπουργός, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του αυτόκλητου «σωτήρα».

Πέστε μου αν κάνω λάθος… Δεν έπρεπε ο διορισμένος πρωθυπουργός, οι πολιτικοί αρχηγοί, ο υπουργός των Οικονομικών και οι συνεργάτες τους να ενημερώσουν τους πολίτες για τις απαιτήσεις της Τρόϊκα, για τα νέα χαράτσια, για τις επιπλέον περικοπές των μισθών και των συντάξεων; Τα μέτρα το λαό αφορούν. Δεν αφορούν τον κ. Παπαδήμο, τον κ. Παπανδρέου, τον κ. Σαμαρά, τον κ. Καρατζαφέρη, τον κ. Βενιζέλο και την πλειοψηφία των πολιτικών, που ΔΕΝ έχουν επηρεαστεί από την κρίση. Ολοι αυτοί, όπως και τα παιδιά και τα εγγόνια τους, «καλά θα την έχουν». Συζητούν για το μέλλον του λαού οι άνθρωποι που ευθύνονται για το δράμα του. Και είναι οι ίδιοι, που θα εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα-λαίλαπα, για το οποίο δεν ζήτησαν καν τη γνώμη των πολιτών, τους οποίους ήδη έχουν οδηγήσει στην εξαθλίωση.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, που αποδείχθηκαν εντελώς ανίκανοι να εφαρμόσουν το πρώτο πρόγραμμα… Πως θα εφαρμόσουν το δεύτερο, που είναι πιό σκληρό και εξαιρετικά δύσκολα θα υλοποιηθεί;

Ισως, όταν διαβάζετε αυτές τις γραμμές, ο διορισμένος πρωθυπουργός και οι πολιτικοί αρχηγοί που τον στηρίζουν, να έχουν αποδεχθεί το νέο Μνημόνιο. Είναι δικαίωμά τους να κάνουν ό,τι θέλουν όταν αφορά τους ίδιους και τα δικά τους παιδιά. Ομως, δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα να επιβάλλουν στον ελληνικό λαό, ένα πρόγραμμα που θα απέρριπταν όλοι οι ηγέτες και οι λαοί του κόσμου. Εάν ο κ. Παπαδήμος και οι πολιτικοί αρχηγοί που τον εγκατέστησαν στο Μέγαρο Μαξίμου είναι τόσο βέβαιοι για το πρόγραμμα-τερατούργημα των δανειστών, ας το θέσουν σε Δημοψήφισμα. Είμαι βέβαιος ότι παρά τους εκβιασμούς και τις απειλές, ο σοφός ελληνικός λαός θα αρνηθεί να αυτοκτονήσει…

http://www.aixmi.gr

Η Ελλάδα μπορεί να επικαλεσθεί “δημοσιονομική αδυναμία” (State of Necessity) και να σωθεί

Από K.S στις 2/2/2012

Πέρα από την τρομοκρατία που ασκείται στους Έλληνες για το ενδεχόμενο «χρεωκοπίας» της Ελλάδας, επιστροφής στη δραχμή κλπ., η ουσία είναι ότι ενώ η στάση πληρωμών αποτελεί ρεαλιστικό ενδεχόμενο, δεν φαίνεται να υπάρχει καμία σοβαρή προετοιμασία της Ελλάδας για να την αντιμετωπίσει, εάν χρειαστεί. Η γενική παραπληροφόρηση – τηλεοπτική και μη – συσκοτίζει την κατάσταση ακόμη περισσότερο. Ο κόσμος ακούει «στάση πληρωμών» ή «χρεωκοπία» και φαντάζεται τα χειρότερα.

Η αλήθεια είναι όμως, ότι ακόμη και εάν ένα κράτος κηρύξει στάση πληρωμών προς τους δανειστές του (αυτό εννοεί ο όρος «χρεωκοπία» κράτους), το κράτος εξακολουθεί να έχει στη διάθεσή του χρήματα από φόρους για πληρωμές των βασικών του λειτουργιών. «Στάση πληρωμών» ή «χρεωκοπία» κράτους στη διεθνή οικονομική αργκό δεν σημαίνει ότι το κράτος δεν έχει καθόλου χρήματα, αλλά ότι το κράτος παύει να εξυπηρετεί τα δάνειά του. Άσχετα από το επιθυμητό ή μη μιας στάσης πληρωμών των ελληνικών δανείων, η Ελλάδα πρέπει να προετοιμαστεί για μια τέτοια περίπτωση, για τον πολύ απλό λόγο ότι το ενδεχόμενο αυτό γίνεται όλο και πιο πιθανό. Πώς όμως θα πρέπει να χειριστεί μια τέτοια κατάσταση;

Αυτό που δεν μας λένε: State of Necessity

Επιμελώς αποκρύπτεται στην Ελλάδα από όλους ότι το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει σε ένα κράτος που βρίσκεται σε κατάσταση δημοσιονομικής αδυναμίας (αγγλ.: State of Necessity) το δικαίωμα να αναστείλει την πληρωμή των δανείων του. Αυτό δεν είναι η γνώμη του ανώνυμου Επώνυμου, αλλά όσα κωδικοποίησε η Διεθνής Νομική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών (International Law Commission) από εφαρμογή αυτού του κανόνα για πάνω από έναν αιώνα στο διεθνές δίκαιο. Δείτε στο ILC-Yearbook του 1980 πόσα ενδιαφέροντα επιχειρήματα μπορεί να χρησιμοποιήσει η Ελλάδα έναντι των δανειστών της (από τη σελίδα 14 και μετά, ειδικά από το σημείο 25 και έπειτα) και αφήστε το ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α. να ζητάει «λογιστικό έλεγχο του χρέους», ενώ η Ελλάδα έχει στο χέρι της τη δυνατότητα να πει ένα νομιμότατο «ελάτε όταν έχω» στους δανειστές της.

Αυτό που αποκρύπτεται ακόμη πιο επιμελώς είναι ότι υπάρχει σήμερα όλο και πιο έντονη διεθνής αμφισβήτηση της δυνατότητας αναστολής των πληρωμών όταν τα δάνεια οφείλονται σε ιδιώτες δανειστές (όχι κράτη) και υπάγονται σε αλλοδαπό δίκαιο. Η σημαντικότερη αμφισβήτηση αυτού του είδους τα τελευταία χρόνια προήλθε από το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο το 2007, σε σχέση με τα χρέη της Αργεντινής, τη στιγμή που άλλα ανώτατα δικαστήρια (όπως της Ιταλίας το 2005) είχαν αναγνωρίσει ότι η Αργεντινή δικαιούται να αναστείλει τις πληρωμές των δανείων προς ιδιώτες πιστωτές, ακόμη και εάν αυτά υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο.

Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος, για τον οποίο υπάρχει τέτοια πίεση για το αγγλικό δίκαιο και ταυτόχρονα (κάτι που δεν λέγεται τόσο πολύ δημοσίως) για το δικαστήριο που θα κρίνει α) αν η Ελλάδα είναι πράγματι σε state of necessity και β) αν δικαιούται να αναστείλει τις πληρωμές προς ιδιώτες. Είναι η μόνη ελπίδα που έχουν σήμερα οι ιδιώτες πιστωτές να ξεπεράσουν το σημαντικότατο νομικό εμπόδιο της State of Necessity.

Οι δυνατότητες της Ελλάδας σε καθεστώς State of Necessity

Η δυνατότητα να επικαλεστεί η Ελλάδα State of Necessity σε περίπτωση χρηματοδοτικού αδιεξόδου είναι το βασικό της όπλο, που κινδυνεύει με το αγγλικό δίκαιο. Το ελληνικό δίκαιο (άρθρο 31 ν. 1914/1990) προβλέπει ότι οι όροι των ομολόγων (επιτόκιο, χρόνος αποπληρωμής κλπ.) ρυθμίζονται με απλές υπουργικές αποφάσεις. Αυτό σημαίνει ότι, όταν η Ελλάδα επικαλεστεί State of Necessity, μπορεί την άλλη στιγμή με μια απλή υπουργική απόφαση να σταματήσει την τοκογονία των ομολόγων (0% επιτόκιο) και να αναστείλει την πληρωμή τους για όσο διαρκεί η State of Necessity. Με τον τρόπο αυτό, ρίχνει το έλλειμμά της κατά 6% ή περισσότερο (όσο είναι η δαπάνη των τόκων ως ποσοστό του ΑΕΠ) και σταματάει να έχει την πίεση της αποπληρωμής του χρέους. Το σημαντικότερο: Η νομιμότητα μιας τέτοιας ενέργειας θα κριθεί (πλην περιπτώσεων όπου ενεργοποιούνται ρήτρες διεθνούς διαιτησίας) από τα ελληνικά δικαστήρια.

Το ίδιο ακριβώς μπορεί να κάνει και με τα δάνεια του Μνημονίου, με τη διαφορά ότι εδώ θα χρειαστεί νόμος της Βουλής και όχι απλή υπουργική απόφαση. Εδώ η επίκληση της State of Necessity θα είναι όμως πιο ασφαλής, διότι η εφαρμογή της State of Necessity δεν αμφισβητείται έναντι άλλων κρατών ή διεθνών οργανισμών – ασχέτως του ότι η δανειακή σύμβαση του Μνημονίου προβλέπει παραίτηση της Ελλάδας από ασυλίες εθνικής κυριαρχίας: Αυτά δεν ισχύουν όταν υπάρχει State of Necessity, που αποτελεί αναγκαστικό διεθνές δίκαιο. Εδώ η νομιμότητα της State of Necessity θα κριθεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δύσκολα θα αρνηθεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται πράγματι σε State of Necessity.

Σε απλή αριθμητική, η επίκληση της State of Necessity σημαίνει για την Ελλάδα αυτόματη μείωση του ελλείμματός της στο 3-4%, το οποίο μπορεί να καλυφθεί (εντός του ευρώ και χωρίς καμία ανάγκη για μετάβαση στη δραχμή) είτε με εσωτερικό δανεισμό, είτε με στοχευμένες περικοπές δαπανών, είτε με δανεισμό από τρίτα κράτη, που θα είχαν ενδιαφέρον ή συμφέρον να δανείσουν την Ελλάδα. Για τους δανειστές της Ελλάδας σημαίνει ότι κρατούν όλο το κεφάλαιό τους, αλλά θα ξεκινήσουν ξανά να εισπράττουν τόκους και να μπορούν να ζητήσουν αποπληρωμή του κεφαλαίου τους, όταν η Ελλάδα δηλώσει ότι έχει ξεπεράσει τη State of Necessity. Αυτό θα συμβεί από τη στιγμή που θα επιτευχθούν τα πρώτα πλεονάσματα και βελτιωθεί η διεθνής χρηματοπιστωτική εικόνα της Ελλάδας, ώστε να μπορεί να απευθυνθεί ξανά στις αγορές χρήματος.

Θεωρίες συνωμοσίας

Εδώ τίθεται το ερώτημα: Αν είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο, γιατί δεν θέλουν όλοι να ακολουθήσει η Ελλάδα αυτή την λύση, που αφήνει ευχαριστημένους και την Ελλάδα, που θα ξεφύγει από το Μνημόνιο, και τους δανειστές, που δεν θα πρέπει να υποστούν κανένα haircut;

Πρώτον, διότι από τον Οκτώβριο του 2009 και μετά η ηγεσία της Ελλάδας υπηρετεί οποιαδήποτε άλλα συμφέροντα, εκτός από τα ελληνικά.

Δεύτερον, διότι η ελληνική κρίση προκλήθηκε στα πλαίσια ευρύτερου νομισματικού πολέμου και συντηρείται στα πλαίσια του ίδιου νομισματικού πολέμου.

Τρίτον, διότι η ελληνική κρίση είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για πλιάτσικο στην ελληνική δημόσια περιουσία και στο ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και αυτοί που κινούν τα νήματα δεν θέλουν να αφήσουν τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη.

Αυτά όλα μπορεί να είναι θεωρίες συνωμοσίας, όμως είναι και η μόνη λογική εξήγηση γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει διερευνηθεί η προφανής (και νόμιμη) λύση για την Ελλάδα, που είναι η, σε διαπραγμάτευση με τους εταίρους, κήρυξη της Ελλάδας σε προσωρινή State of Necessity (δημοσιονομική αδυναμία), ζητώντας από τους πιστωτές να μην χάσουν κεφάλαιο (όπως στο PSI), αλλά μόνον τόκους για κάποιο χρονικό διάστημα, μέχρι να στρώσει η Ελλάδα τα οικονομικά της.

Κάθε αντίλογος είναι ευχαρίστως δεκτός. Δεδομένα είναι όμως ότι α) η State of Necessity ως κανόνας του διεθνούς δικαίου είναι εκεί και ήταν εκεί πάντα και β) κανείς δεν μιλάει για αυτή τη ρεαλιστικότατη εκδοχή, ενώ διαδεδομένες είναι οι μη ρεαλιστικές συζητήσεις για λογιστικό έλεγχο του χρέους κλπ.

Αν αυτά από μόνα τους δεν μας υποψιάζουν ότι οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν κάποια βάση, ας δούμε τουλάχιστον κατάματα την πραγματικότητα μιας ενδεχόμενης ελληνικής χρεωκοπίας: Η Ελλάδα πρέπει να μπορεί να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση προς το συμφέρον της. Και το καθαρό συμφέρον της είναι, αν χρειαστεί να επικαλεστεί State of Necessity, όπως είναι όλο και πιθανότερο, να το κάνει αυτό με τα ελληνικά ομόλογα υπό το υπάρχον καθεστώς τους.

 

ΣΗΜ. ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΥ Ευχαριστούμε τον φίλο Σπύρο Κουτρούλη, που έστειλε το παραπάνω κείμενο.

Δωρεάν μαθήματα από φοιτητές του ΕΜΠ σε μαθητές

Είκοσι φοιτητές των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου προσφέρουν δωρεάν εδώ και λίγες μέρες ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου των οποίων οι οικογένειες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στο να πληρώσουν τα δίδακτρα του φροντιστηρίου.

Η ιδέα γεννήθηκε όταν οι φοιτητές του ΕΜΠ προσπάθησαν να αναζητήσουν μεθόδους παρέμβασης στην κοινωνική κρίση που μαστίζει τη χώρα και παροχής βοήθειας προς τους πολίτες που υφίστανται τις μεγαλύτερες συνέπειες.

Προς το παρόν υπάρχουν 10 μαθητές οι οποίοι παρακολουθούν τα ιδιαίτερα μαθήματα από τους φοιτητές αλλά όπως εξηγούν οι φοιτητές τα αιτήματα αυξάνονται συνεχώς. Τα μαθήματα γίνονται σε αίθουσες που άτυπα παραχωρούνται από την σχολή, αλλά είναι πιθανόν να φιλοξενηθούν και στο κτίριο του 3ου και του 7ου Λυκείου Ζωγράφου.

«Ολοι στο Πολυτεχνείο μας βοηθούν και προσπαθούμε κι εμείς να βοηθήσουμε όποιον μαθητή μας έχει ανάγκη» εξηγεί ο Νίκος Δημόπουλος, φοιτητής του ΕΜΠ. Μάλιστα αντίστοιχες κινήσεις ετοιμάζονται από Χημικούς Μηχανικούς και την Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών.

Πληροφορίες:
Νίκος Δημόπουλος
Email: dwreanmathimata@yahoo.gr
Τηλ: 6973588917

http://www.koutipandoras.gr/?p=15079

Δώσ’ του Κλώτσο να Γυρίσει…Παραμύθι ν’ αρχινήσει…

 Θα ήθελα να σας παραπέμψω σ’ ένα παραμύθι-αληθινή ιστορία που διδάχθηκα στο Γυμνάσιο (10ετία ’70), το οποίο, για ‘μένα, έχει ιδιαίτερη συνάφεια με την κατάσταση που βιώνουμε τώρα.  

Ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Γιάννης Αριστοτέλης Πικροδημήτρης

Synthesis Design Grouπ

Αρχιτέκτονας, Μέλος ΤΕΕ & Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων

synthesis314@gmail.com – greeksynthesis.blogspot.com 

«…οι Έλληνες αυτοί παρέμειναν μια «κινητή δημοκρατία», που πολεμούσε και ταυτόχρονα ψήφιζε…»

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στο ανατολικό τμήμα του αρχαίου μεσογειακού κόσμου, οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν σκλάβοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είτε αποτελούσαν κτήματα άλλων, κατά την κλασική έννοια της λέξης «σκλάβος», είτε βρίσκονταν υπό την εξουσία κάποιων σε τέτοιο βαθμό, που δεν είχαν κανέναν έλεγχο πάνω στη ζωή τους. Οι περισσότεροι αναγκάζονταν να δίνουν ένα μεγάλο μέρος από τα αγαθά που παρήγαγαν ως φόρο σε αυτοκράτορες, βασιλιάδες, διοικητές επαρχιών και σε μια σειρά άλλων τοπικών τυράννων και ντόπιων ληστών. Με αυτό τον τρόπο ο άνθρωπος της εποχής έλπιζε να αφεθεί να ζήσει με σχετική ηρεμία το υπόλοιπο της σύντομης ζωής του. Πολλοί έπεφταν θύματα των συνεχών πολέμων και συγκρούσεων που μαίνονταν σε όλο τον γνωστό αρχαίο κόσμο και πολύ λίγοι πέθαιναν από φυσικό θάνατο. Η διαβίωση των απλών ανθρώπων ήταν εξαιρετικά δύσκολη και η ζωή, όπως την περιέγραψε ο φιλόσοφος Χομπς, «σύντομη, άσχημη και κτηνώδης». Γενικά, δεν ήταν καθόλου ευχάριστη περίοδος για να ζει κανείς και αυτό ίσχυε ιδιαίτερα για τους ανθρώπους την ιστορία των οποίων θα παρακολουθήσουμε στις επόμενες σελίδες αυτου του βιβλίου.

    Είναι η ιστορία μιας σύντομης αλλά ιδιαίτερα βίαιης συμπλοκής, που άρχισε όταν δυο αδέλφια συγκρούστηκαν για το θρόνο της Περσίας. Οι Έλληνες ενεπλάκησαν σ’ αυτήν τη διαμάχη όταν ο νεότερος από τους δυο αδελφούς προσέλαβε ένα ελληνικό στρατιωτικό σώμα ως μισθοφόρους, για να αποτελέσουν τη δύναμη κρούσης του στρατεύματος που ειχε συγκεντρώσει για να επιτεθεί στον μεγαλύτερο αδελφό του, τον βασιλιά της Περσίας. Ήταν μια βραχυχρόνια σύγκρουση σε σχέση με τους πολέμους εκείνης της χρονικής περιόδου και ίσως αυτός να είναι ένας από τους λόγους που δεν είναι πολύ γνωστή έξω από τους κύκλους όσων ενδιαφέρονται για τα στρατιωτικά θέματα και των μελετητών της αρχαίας Ιστορίας. Ωστόσο, ήταν μια σύγκρουση η οποία έθεσε σε κίνηση μια τεράστια αλλαγή στην ισορροπία των δυνάμεων κατά τον αιώνα που ακολούθησε και τελικά επηρέασε τη μοίρα των πολιτισμών.

    Οι Έλληνες μισθοφόροι, οι οποίοι ακολούθησαν τον νεότερο από τους δύο αδελφούς, τον Κύρο, απέδειξαν στον κόσμο ότι η Περσική Αυτοκρατορία δεν ήταν η αήττητη μονολιθική οντότητα που όλοι τη θεωρούσαν μέχρι τότε. Όταν οι Έλληνες εισχώρησαν στην Περσία, έδειξαν σε όλους τι μπορεί να επιτύχει μια μικρή, αλλά καλά οργανωμένη και πειθαρχημένη δύναμη επαγγελματιών στρατιωτών απέναντι στη μεγαλύτερη αυτοκρατορία στη Γη. Οι Έλληνες, ενάντια σε όλες τις προοπτικές, διείσδυσαν σχεδόν δυόμισι χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα στην καρδιά της Περσικής Αυτοκρατορίας και ανάγκασαν τον πανίσχυρο «βασιλέα των βασιλέων» Αρταξέρξη τον Β’ να υποχωρήσει στο πεδίο της μάχης. Για περισσότερο από ένα χρόνο, οι Έλληνες αυτοί, οι οποίοι παρέμειναν γνωστοί ως «Οι Μύριοι», περιπλανήθηκαν για άλλες τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα στην Περσική Αυτοκρατορία, προσπαθώντας να βρουν τρόπο να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Στη διαδρομή τους έκαψαν και λεηλάτησαν εκατοντάδες χωριά και πόλεις. Πήραν σκλάβους και έτρεψαν σε φυγή κάθε περσικό στράτευμα που στάλθηκε να τους σταματήσει.

    Από τις εκτεταμένες πεδιάδες της δυτικής Μικράς Ασίας μέχρι τις καψαλισμένες ερήμους της Συρίας και μέσα από τα χιονοσκέπαστα βουνά της Αρμενίας μέχρι τις ακτές της Μαύρης θάλασσας, αυτός ο μικρός στρατός πολέμησε με τη φύση και με τον άνθρωπο προκειμένου να επιβιώσει. Μέσα σε όλες τις κακουχίες, οι Ελληνες αυτοί παρέμειναν μια «κινητή δημοκρατία», που πολεμούσε και ταυτόχρονα ψήφιζε ποια πορεία έπρεπε να ακολουθήσει μέσα στα σκοτεινά βάθη της Περσικής Αυτοκρατορίας. Το 60% αυτής της δύναμης των Ελλήνων χάθηκε ή σκοτώθηκε, ωστόσο έδειξαν στον κόσμο ότι το θάρρος, η αντοχή και η αφοσίωση στην ανεξαρτησία μπορούσαν να υπερνικήσουν τις πιο ισχυρές μορφές του ανατολικού δεσποτισμού.

    Ο στρατός αυτός αποτελούνταν από ελεύθερους Έλληνες, οι οποίοι πολέμησαν ενάντια στην Περσία με τη θέλησή τους, και οι οποίοι διοικούνταν με τη δική τους συγκατάθεση και ακολουθούσαν τους ηγέτες που είχαν επιλέξει οι ίδιοι. Ο κάθε άντρας, από τον οπλίτη μέχρι τον στρατηγό, υπερασπιζόταν με σθένος το δικαίωμά του να ακουστεί στη συγκέντρωση του στρατεύματος και να διατυπώσει τη γνώμη του πάνω σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος. Ήταν άντρες που αποδέχονταν χωρίς δυσκολία ένα λογικό επιχείρημα, αλλά που την επόμενη στιγμή μπορούσαν να υποχωρήσουν στη δύναμη του συλλογικού αισθήματος και να λιθοβολήσουν μέχρι θανάτου αυτούς τους οποίους είχαν διαλέξει οι ίδιοι για αρχηγούς τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αποτέλεσαν το χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού που ο φιλόσοφος Σωκράτης φοβόταν ότι μπορούσε να συμβεί στη δημοκρατία: να εκφυλιστεί ο λαός σε όχλο. Ωστόσο, ολόκληρη η στρατιωτική δύναμη της Περσικής Αυτοκρατορίας στάθηκε ανίκανη να υποτάξει αυτόν το μικρό δημοκρατικό στρατό.
Αρχηγός των Ελλήνων μισθοφόρων ήταν ο Ξενοφώντας – ένας Αθηναίος που επέλεξε να ζήσει ανάμεσα σε Σπαρτιάτες, ένας φιλόσοφος που βρέθηκε ανάμεσα σε στρατιώτες. Το όνομά του δεν γράφτηκε ποτέ στον κατάλογο των μεγάλων στρατηγών της Ιστορίας. Στην πραγματικότητα, δεν έγινε στρατηγός ύστερα από ειδική εκπαίδευση, λόγω της εμπειρίας του ή λόγω έμφυτης κλίσης, αλλά προσφέρθηκε και ανέλαβε το ρόλο αυτό όταν οι Έλληνες βρέθηκαν αντιμέτωποι με την πιο σοβαρή κρίση στην πορεία τους. Τους κράτησε ενωμένους και τους οδήγησε στις πιο δύσκολες και σκοτεινές ώρες. Ήταν ένας εγγράμματος άντρας, που έγινε διοικητής ενός στρατού σκληροτράχηλων μισθοφόρων, ένας διοικητής που βασιζόταν στη λογική και στην πειθώ και όχι στη βία και στο φόβο.
Στις επόμενες σελίδες ακολουθεί η ιστορία των Μυρίων, η οποία είναι, κατά τη γνώμη μου, μια απο τις μεγαλύτερες περιπέτειες που έχουν ειπωθεί ή γραφτεί ποτέ. Μια ιστορία που κάθε Άγγλος ή Αμερικανός μαθητής του 18ου και του 19ου αιώνα έπρεπε να μάθει απέξω, σε μια εποχή κατά την οποία τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά ήταν υποχρεωτικά μαθήματα στο σχολείο και θεωρούνταν απαραίτητες γνώσεις κάθε ανθρώπου που ήθελε να λέγεται μορφωμένος. Οι καιροί όμως άλλαξαν και τα αρχαία ελληνικά αφαιρέθηκαν από την ύλη των δημόσιων και των περισσόερων ιδιωτικών σχολείων. Τα λατινικά είχαν λίγο καλύτερη τύχη, αλλά στα ελάχιστα δημόσια σχολεία που διδάσκονται ακόμη, αυτό γίνεται μάλλον για λόγους επίδειξης και δεν αποτελούν αντικείμενο σοβαρής μελέτης.

    Η ιστορία των Μυρίων καταγράφηκε από τον αρχηγό τους, τον Ξενοφώντα, τον 4ο αιώνα π.Χ., στο βιβλίο του Κύρου Ανάβασις. Το βιβλίο αποτελεί μια από τις πιο σπουδαίες διατριβές που γράφτηκαν ποτέ για τη διεξαγωγή του πολέμου στην αρχαιότητα, για τις τακτικές υποχώρησης, για τις ικανότητες των ηγετικών στελεχών και των δυσκολιών που αντιμετώπιζαν, για τη δολιότητα της πολιτικής και για την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το κείμενο γράφτηκε σε μια μορφή που είναι χαρακτηριστική τhς χρυσής περιόδου της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας.

    Η ιστορία είναι γραμμένη σε απλά, αλλά προσεγμένα, ελληνικά, τα οποία απαντώνται σχεδόν στη μέση της περιόδου που μεσολαβεί απο τον Όμηρο μέχρι την Καινή Διαθήκη. Για το λόγο αυτό, η μελέτη του Ξενοφώντα ήταν, μέχρι τις μέρες μας, υποχρεωτική για όσους ήθελαν να ασχοληθούν με σπουδές γύρω από την Αρχαία Ελλάδα, όπως ακριβώς τα Απομνημονεύματα περί του Γαλατικού Πολέμου του Ιούλιου Καίσαρα αποτελούσαν την απαραίτητη εισαγωγή για τη μελέτη της λατινικής λογοτεχνίας.

    Η ιστορία του Ξενοφώντα και των Ελλήνων μισθοφόρων, οι οποίοι διέσχισαν πολεμώντας το μεγαλύτερο μέρος της Περσικής Αυτοκρατορίας, αξίζει να ειπωθεί για άλλη μια φορά, με την ελπίδα ότι, διαβάζοντάς την, οι νεότερες γενιές ίσως παροτρυνθούν να ρίξουν κάτι παραπάνω από μια βιαστική ματιά στον τεράστιο θησαυρό της λογοτεχνίας των κλασικών χρόνων. Οι πιο ηλικιωμένοι αναγνώστες είμαι σίγουρος ότι θα ευχαριστηθούν να ξαναδιαβάσουν μια κλασική ιστορία που διάβασαν στα νιάτα τους και η οποία μας υπενθυμίζει πόσο λίγα πράγματα έχουν αλλάξει μέσα σε τόσους αιώνες σχετικά με τον πόλεμο, την πολιτική και την ανθρώπινη φύση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ των ΒΑΡΒΑΡΩΝ

Τους Έλληνες τους κυρίευσε αμηχανία και φόβος ως προς το τί έπρεπε να κάνουν. Είχαν κάνει το λάθος να παραδώσουν τους καλυτέρους αξιωματικούς τους στα χέρια των Περσών. Παρότι ο Κλέαρχος ήταν καλός στη στρατηγική και στη μάχη, δεν φάνηκε ισάξιος του Τισσαφέρνη στην απάτη και στη δολοπλοκία. Οι Έλληνες είχαν εξαπατηθεί από έναν μάστορα της ίντριγκας και είχαν βρεθεί σε δεινή θέση. Οι περισσότεροι αξιωματικοί τους είχαν δολοφονηθεί ή συλληφθεί, συμπεριλαμβανομένου του Κλέαρχου, που ήταν ο πιο εμπειροπόλεμος απ’ όλους και η πηγή της αυτοπεποίθησής τους. Οι μισθοφόροι ανησυχούσαν τώρα, γιατί ήταν κυκλωμένοι από τις δυνάμεις του βασιλιά σε μια εχθρική χώρα και δεν μπορούσαν να ελπίζουν ότι οι τοπικές φυλές ήταν δυνατόν να τους βοηθήσουν δίνοντάς τους τρόφιμα ή οδηγούς για να τους δείξουν το δρόμο της επιστροφής. Απείχαν χίλια οχτακόσια χιλιόμετρα από τις ανατολικές ακτές του Αιγαίου και χίλια πεντακόσια χιλιόμετρα από την πιο κοντινή ελληνική πόλη. Δεν μπορούσαν να κινηθούν προς τα δυτικά, γιατί ήταν αποκομμένοι από αδιάβατα ποτάμια, διώρυγες και ατελείωτες σειρές από αρδευτικά χαντάκια. Ακόμη και αν ξεκινούσαν προς τα δυτικά και κατάφερναν να περάσουν τις διώρυγες και τα ποτάμια, δεν είχαν ιππείς να τους υποστηρίξουν καθώς θα προσπαθούσαν να διασχίσουν τις ανοιχτές πεδιάδες. Στα εκτεταμένα πεδινά το ιππικό και τα δρεπανηφόρα άρματα του βασιλιά θα βρίσκονταν σαφώς σε πλεονεκτική θέση.

    Εκείνο το βράδυ πολύ λίγοι άντρες στο ελληνικό στρατόπεδο είχαν όρεξη να φάνε. Μια κακή διάθεση τους κυρίευσε και τους έπιασε η χειρότερη κατάθλιψη που είχαν νιώσει από την αρχή τής εκστρατείας. Πολλοί δεν πήγαν στο στρατόπεδο να κοιμηθούν εκείνη τη νύχτα, αλλά έπεσαν να ξεκουραστούν όπου βρίσκονταν, έμειναν όμως άγρυπνοι. Οι περισσότεροι στρατιώτες δεν φοβούνταν το θάνατο, αλλά νοσταλγούσαν την πατρίδα τους. Μερικοί σκέφτονταν τις γυναίκες και τα παιδιά τους και άλλοι τους γονείς και τους φίλους τους. Το μυαλό όλων εκείνο το βράδυ το βασάνιζε η σκέψη ότι σε λίγο θα τους έπιαναν, θα τους βασάνιζαν μέχρι θανάτου και στο τέλος θα τους έθαβαν όλους σε έναν ομαδικό τάφο σε κάποια έρημο της Περσίας. Αν ήταν τυχεροί, θα σκοτώνονταν στη μάχη και τα σώματά τους θα γίνονταν τροφή για τα όρνια. Οι Έλληνες ανησυχούσαν τι θα απογίνει η ψυχή τους, αν το σώμα τους δεν είχε την κατάλληλη ταφή μετά το θάνατο. Όμως, είτε πιάνονταν αιχμάλωτοι και εκτελούνταν είτε σκοτώνονταν στη μάχη, σύντομα όλοι θα τούς ξεχνούσαν στον κόσμο τους και κανείς δεν θα μάθαινε ποτέ τί τούς είχε συμβεί, μια σκέψη που τούς απασχολούσε όλους περισσότερο απ’ όλες.

    Μέσα στην πιο μαύρη ώρα της απελπισίας και ενώ οι ελπίδες που είχαν για να ζήσουν έμοιαζαν ελάχιστες, εμφανίστηκε ο Ξενοφώντας. Δεν είχε κάποιο βαθμό μέσα στο ελληνικό στράτευμα και μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε παίξει κάποιο σημαντικό ρόλο στην εκστρατεία. Καθώς ήταν ξαπλωμένος στη σκηνή του εκείνο το βράδυ, άρχισε να σκέφτεται γιατί οι Έλληνες, εκείνοι οι γενναίοι άντρες με τους οποίους συμπορευόταν τους τελευταίους μήνες, είχαν αρχίσει να βυθίζονται σε τέτοια απόγνωση. Είχαν εγκαταλειφθεί και έμοιαζαν αποφασισμένοι να αφήσουν τη μοίρα να τούς κάνει ό,τι θέλει. Όμως η αληθινή τους φύση δεν ήταν τέτοια. Για ποιο λόγο έμεναν ξαπλωμένοι εκεί, στο κρύο, σκληρό έδαφος, περιμένοντας το θάνατο; Ο Ξενοφώντας δεν είχε αμφιβολία ότι ο Τισσαφέρνης θα διέταζε επίθεση με το πρώτο φως της ημέρας. Γιατί έπρεπε οι Έλληνες να περιμένουν να τούς σφάξουν σαν τα πρόβατα; Γιατί έπρεπε να προσεύχονται, ελπίζοντας ότι κάποιος θεός θα παρέμβει και θα τούς σώσει την τελευταία στιγμή; Έπρεπε να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους και να σώσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους. Σηκώθηκε και κάλεσε κοντά του τους λοχαγούς που είχαν υπηρετήσει κάτω από τις διαταγές του φίλου του του Πρόξενου.
Όταν οι λοχαγοί συγκεντρώθηκαν έξω από τη σκηνή του, ο Ξενοφώντας τους αποκάλυψε ποιες ήταν οι σκέψεις του. Οι Έλληνες είχαν εξαπατηθεί από τον Τισσαφέρνη. Τούς είχε καταφέρει ένα ισχυρό χτύπημα με τη δολοφονία των πιο έμπειρων αξιωματικών τους, αλλά τώρα οι Έλληνες έπρεπε να αναλάβουν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Δεν έπρεπε να κάθονται να περιμένουν πότε θα τούς επιτεθούν οι Πέρσες. Έπρεπε να προετοιμαστούν όσο καλύτερα μπορούσαν για τη μάχη εναντίον του στρατού του βασιλιά. Η μόνη άλλη επιλογή ήταν να περιμένουν μοιρολατρικά να βρουν το θάνατο από τα χέρια των Περσών. Ήταν σίγουρο ότι ο Αρταξέρξης δεν θα έδειχνε κανέναν οίκτο. Είχε σκοτώσει και διαμελίσει τον ίδιο του τον αδελφό και ο Ξενοφώντας δεν είχε καμία όρεξη να ταξιδέψει και το δικό του κεφάλι στη Βαβυλώνα σαν τρόπαιο καρφωμένο πάνω σε ένα παλούκι. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι αυτοί που θα έπεφταν ζωντανοί στα χέρια του βασιλιά θα υπέφεραν τα πιο φριχτά βασανιστήρια, για να παραδειγματιστούν και άλλοι Έλληνες που τυχόν τους περνούσε από το μυαλό να συμμετάσχουν σε παρόμοια εκστρατεία εναντίον της Περσικής Αυτοκρατορίας. Για ποιο λόγο λοιπόν να περιμένουν αδρανείς να τούς σφάξουν οι Πέρσες το επόμενο πρωί;
Οι Έλληνες ήταν όλοι επαγγελματίες στρατιώτες, οι καλύτεροι στον κόσμο. Ήταν καλύτερα εκπαιδευμένοι από τους Πέρσες, ώστε να αντεπεξέλθουν στις κακουχίες, και επιπλέον είχαν την εύνοια των θεών. Ο Ξενοφώντας παρότρυνε τους αξιωματικούς να δώσουν με το παράδειγμά τους θάρρος στους απλούς στρατιώτες. Είχαν μείνει λίγοι στρατηγοί ζωντανοί και έπρεπε να πάρουν τη θέση τους κάποιοι λοχαγοί, καθώς και να καλυφθούν όλοι οι άλλοι βαθμοί στο στράτευμα. Παρά τη νεαρή του ηλικία και την έλλειψη εμπειρίας, ο Ξενοφώντας προσφέρθηκε να γίνει στρατηγός, αν δέχονταν οι στρατιώτες.
Ένας λοχαγός, ο Απολλωνίδης, σηκώθηκε και εξέφρασε στους συγκεντρωμένους τις αντιρρήσεις του σχετικά με τα όσα πρότεινε ο Ξενοφώντας. Είπε ότι οι Έλληνες ήταν ανόητοι αν πίστευαν ότι μπορούσαν να τα βάλουν με τις δυνάμεις του Αρταξέρξη. Άρχισε να απαριθμεί τις δυσκολίες που επρόκειτο να συναντήσουν και παρότρυνε τους συμπατριώτες του να προσπαθήσουν να κερδίσουν τον οίκτο του βασιλιά με την πειθώ και, αν χρειαστεί, να παραδώσουν τα όπλα τους.
Ο Ξενοφώντας αντέκρουσε τα επιχειρήματα του Απολλωνίδη και υπενθύμισε στους λοχαγούς ότι οι Πέρσες τούς είχαν προδώσει μόλις προ ολίγου. Ήταν τόσο ανόητος ο Απολλωνίδης ώστε να πιστεύει ότι ο βασιλιάς θα τιμούσε τις υποσχέσεις που είχε δώσει στους Έλληνες; Ο βασιλιάς καταλάβαινε μόνο τη δύναμη των όπλων και ο Ξενοφώντας υπενθύμισε στους λοχαγούς ότι κάθε φορά που οι Έλληνες είχαν πάρει τα όπλα τους και είχαν λάβει θέση έτοιμοι για μάχη, ο βασιλιάς είχε υποχωρήσει και τελικά είχε προτείνει ανακωχή. Ο βασιλιάς της Περσίας ήταν ύπουλος και πονηρός, αλλά δεν ήταν ικανός να τα βάλει με πειθαρχημένους στρατιώτες όπως οι Έλληνες, οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να πολεμήσουν και να πεθάνουν για την ελευθερία τους.
Ο Ξενοφώντας αποκήρυξε τον Απολλωνίδη μπροστά στους Έλληνες αξιωματικούς και τον αποκάλεσε ντροπή της Ελλάδας. Ένας άλλος λοχαγός, ο Αγασίας ο Στυμφάλιος σηκώθηκε και πήρε το λόγο και κατηγόρησε τον Απολλωνίδη ότι δεν ήταν Έλληνας. Είπε ότι τον είχε δει που είχε τρυπημένα τα αυτιά, όπως οι κάτοικοι της Λυδίας. Οι Έλληνες θεωρούσαν τους Λυδούς θηλυπρεπείς και, καθώς τα αυτιά του Απολλωνίδη ήταν πράγματι τρυπημένα, τον έδιωξαν από το στρατό.
Οι λοχαγοί συντάχθηκαν με τον Ξενοφώντα και, επιστρέφοντας στο στρατόπεδο, συγκέντρωσαν όλους τους αξιωμαχικούς που μπόρεσαν να βρουν. Αν ένα τάγμα είχε χάσει τον στρατηγό του, συγκέντρωναν τους λοχαγούς που είχαν απομείνει. Αν κάποιο άλλο τάγμα δεν διέθετε καθόλου αξιωματικούς, επέλεγαν τους μεγαλύτερους σε ηλικία στρατιώτες. Ήταν σχεδόν μεσάνυχτα όταν όλοι οι αξιωματικοί συγκεντρώθηκαν τελικά έξω από τη σκηνή του Ξενοφώντα και, όταν μετρήθηκαν, είδαν ότι ήταν περίπου εκατό.
Ο Ιερώνυμος ο Ηλείος τούς εξήγησε για ποιο λόγο τούς είχαν καλέσει. Ύστερα, ζήτησε από τον Ξενοφώντα να τούς περιγράψει το σχέδιό του. Ο Ξενοφώντας σηκώθηκε και επανέλαβε ότι ο βασιλιάς τούς είχε προδώσει και ότι πολλοί Έλληνες στρατηγοί και λοχαγοί είχαν συλληφθεί και δολοφονηθεί, ενώ ήταν καλεσμένοι του Τισσαφέρνη και ανάμεσα στους Έλληνες και στους Πέρσες είχε συνομολογηθεί ανακωχή. Διαβεβαίωσε τους συγκεντρωμένους αξιωματικούς ότι η ίδια τύχη περίμενε κι αυτούς, αν δεν έκαναν τίποτα και περίμεναν αδρανείς την επόμενη κίνηση του βασιλιά.
Το μόνο πράγμα στο οποίο μπορούσαν να ελπίζουν οι Έλληνες για να σωθούν ήταν η γενναιότητά τους και οι ικανότητες των αξιωματικών που είχαν μείνει ζωντανοί. Αυτοί οι αξιωματικοί, συνέχισε ο Ξενοφώντας, έπρεπε να εμπνεύσουν στους στρατιώτες αυτοπεποίθηση και να αναπτύξουν τις ηγετικές τους ικανότητες. Διότι, αν οι στρατιώτες έβλεπαν τους αξιωματικούς τους φοβισμένους και αναποφάσιστους, θα αποθαρρύνονταν ακόμη περισσότερο και θα χανόταν κάθε πιθανότητα να σωθεί το στράτευμα. Οι αξιωματικοί έπρεπε να δώσουν το παράδειγμα της ανδρείας και να αποδείξουν στους στρατιώτες ότι ήταν άξιοι για ηγέτες τους. Η πειθαρχία και η αποφασιστικότητα, κατέληξε ο Ξενοφώντας, θα έβγαζαν τους Έλληνες από τη μαύρη εκείνη περίοδο, όπως είχε συμβεί και τόσες άλλες φορές στο παρελθόν.
Ο Ξενοφώντας πρότεινε να διαλέξουν καινούργιους στρατηγούς για να αντικαταστήσουν αυτούς που πιάστηκαν και δολοφονήθηκαν από τον Τισσαφέρνη. Στη συνέχεια ο στρατός έπρεπε να εμψυχωθεί και να ξυπνήσει από το λήθαργο στον οποίο είχε πέσει, έτσι ώστε να ξαναγίνει η φοβερή πολεμική μηχανή που είχε γεμίσει με τόσο φόβο τις καρδιές των Περσών στα Κούναξα. Γιατί τις μάχες τις κερδίζει η δύναμη, η αποφασιστικότητα και η ανδρεία των αντρών και όχι η αριθμητική υπεροχή. Ακόμη όμως κι αν γνώριζαν την ήττα, συνέχισε ο Ξενοφώντας, ο θάνατος είναι η κοινή μοίρα όλων των ανθρώπων. Οι Έλληνες όφειλαν να είναι έτοιμοι να συναντήσουν το θάνατο με γενναιότητα, επειδή αυτοί που φοβούνταν το θάνατο και προσπαθούσαν να τον αποφύγουν με οποιονδήποτε τρόπο έβρισκαν στο τέλος θάνατο σκληρό και άδοξο. Οι άντρες όμως που πολεμούσαν γενναία είχαν θάνατο γρήγορο και ένδοξο. Οι πιθανότητες όλων να επιστρέφουν στην Ελλάδα και να ζήσουν μέχρι τα βαθιά γηρατειά ήταν πολύ περισσότερες αν πολεμούσαν γενναία, παρά αν έμεναν άπραγοι και περίμεναν τη σίγουρη σφαγή από τα χέρια του Αρταξέρξη και του Τισσαφέρνη.
Στη συνέχεια, πήρε το λόγο ο Χειρίσοφος ο Λακεδαιμόνιος, ένας από τους λίγους στρατηγούς που είχε γλιτώσει από τη σφαγή, επειδή δεν είχε ακολουθήσει τους υπόλοιπους στο περσικό στρατόπεδο. Ο Χειρίσοφος επαίνεσε τον Ξενοφώντα για όσα είπε και παρότρυνε τους άλλους αξιωματικούς να ακολουθήσουν το παράδειγμά του, αν και ο Ξενοφώντας δεν ήταν παρά «ένας απλός Αθηναίος». Επαίνεσε το θάρρος και την αποφασιστικότητά του και είπε ότι αυτό που χρειαζόταν ο ελληνικός στρατός ήταν μερικοί ακόμη αξιωματικοί σαν τον Ξενοφώντα. Κατέληξε συστήνοντας στους αξιωματικούς να επιστρέψουν στις μονάδες τους και να εκλέξουν νέους διοικητές…

[John Prevas, Η Κάθοδος των Μυρίων – Η Πορεία του Ξενοφώντα από την Βαβυλώνα ως την Ελλάδα, Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ]

Το ελληνικό πρόβλημα δε θα λυθεί / του Λόρενς Νάιτ

Why Greece won’t go away ©BBC

Tις επόμενες μέρες να περιμένετε πολύ θόρυβο για την «εκπληκτική συμφωνία» που θα διαγράψει ένα μεγάλο μέρος του πελώριο δημόσιου χρέους της Ελλάδας -και θα χορηγήσει στην κλυδωνιζόμενη χώρα και δεύτερο «πακέτο» βοήθειας, ύψους άλλων 130 δις ευρώ.

Αλλά μην «τσιμπάτε»: στην πραγματικότητα, τα προβλήματα της Ελλάδας εξακολουθούν να είναι εξίσου μεγάλα.

Οι ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας (τράπεζες και ανάλογοι δανειστές) πιθανότατα θα συμφωνήσουν να διαγράψουν το 50% της ονομαστικής αξίας των ελληνικών χρεογράφων τους. Αν προσθέσετε κι άλλα «δωράκια» στην Ελλάδα, π.χ. το μικρότερο επιτόκιο και την επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής, οι συνολικές απώλειες των δανειστών της μπορεί να φθάσουν ως και το 70%, ανάλογα πώς τις μετράτε.

Αλλά αυτή η «εκπληκτική» εξέλιξη δεν είναι παρά η αναγνώριση της πραγματικότητας: τους τελευταίους μήνες οι χρηματαγορές ήδη εκτιμούν την πραγματική αξία των ελληνικών χρεογράφων στο 25% της ονομαστικής τους αξίας.

Οι περισσότερες από τις τράπεζες που έχουν δανείσει την Ελλάδα, έχουν ήδη συμπεριλάβει στους ισολογισμούς τους μεγάλο μέρος των απωλειών τους.

Πολύ φασαρία γίνεται και για το ρόλο της «ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας» (ΕΚΤ), η οποία κατέχει κάμποσο από το ελληνικό χρέος, αλλά αρνείται να συμμετάσχει στο συλλογικό «κούρεμα», προς μεγάλη δυσαρέσκεια των ιδιωτών δανειστών της Ελλάδας -που ως εκ τούτου καλούνται να αναλάβουν ακόμα μεγαλύτερο τμήμα των απωλειών που είναι απαραίτητες για να μειώσει η Ελλάδα το χρέος της σε βιώσιμα επίπεδα. Όπως φαίνεται, τελικά η ΕΚΤ θα αναλάβει από τη μεριά της τμήμα των ζημιών αυτών, αφού πρώτα εξασφαλίσει πως θα τη στηρίξουν οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ευρωζώνης.

Κατά τα άλλα, η ΕΚΤ ζητά από τους Έλληνες ένα ακόμα κομμάτι της σάρκας τους, υπό τη μορφή νέων περικοπών στις κρατικές δαπάνες ύψους 1.5% του ελληνικού ΑΕΠ. Αυτή φαίνεται να είναι η έκπληξη της τελευταίας στιγμής.

Πολλά ερωτήματα υπάρχουν ακόμα όσον αφορά τις ελληνικές τράπεζες. Κατέχουν ένα μεγάλο μερίδιο του ελληνικού δημοσίου χρέους, και πιθανότατα θα αναζητήσουν κρατική ενίσχυση για να καλύψουν τις ζημιές τους. Πράγμα που σημαίνει πως ένα μεγάλο μέρος της παρεχόμενης βοήθειας προς την Ελλάδα δεν είναι παρά λεφτά που θα της τα πάρουν από τη μια τσέπη για να της τα βάλουν στην άλλη.

Χωρίς εναλλακτική λύση

Φυσικά, είναι πάντα πιθανό να μην επιτευχθεί συμφωνία. Αλλά οι επιπτώσεις τότε θα είναι τόσο καταστροφικές για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, που κάτι τέτοιο φαίνεται απίθανο.

Η ελληνική κυβέρνηση θα κληθεί στις 20 Μαρτίου να αποπληρώσει ένα χρεόγραφο ύψους 14 δις ευρώ. Χωρίς συμφωνία, η Ελλάδα δεν πρόκειται να λάβει άλλη βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το «διεθνές νομισματικό ταμείο» (ΔΝΤ). Χωρίς βοήθεια, δε θα μπορέσει να αποπληρώσει το χρέος της.

Αν συμβεί αυτό, τα πράγματα θα χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο για τους δανειστές της. Το ελληνικό χρέος υπόκειται ως επί το πλείστον στο εγχώριο δίκαιο, που σημαίνει πως στο χειρότερη περίπτωση η Ελλάδα μπορεί απλά να ψηφίσει ένα νόμο που θα διαγράψει το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της.

Αλλά μια άτακτη ελληνική χρεοκοπία θα επηρεάσει αρνητικά ολόκληρη την ευρωζώνη. Η μεγαλύτερη ζημιά θα αφορά την αξιοπιστία ολόκληρης της προσπάθειας διάσωσης των υπερχρεωμένων κρατών-μελών της. Αν οι πολιτικοί της ευρωζώνης αποτύχουν να διαχειριστούν την περίπτωση της Ελλάδας, τι αξιοπιστία θα έχουν ως διασώστες της -πολύ μεγαλύτερης- Ιταλίας; Οι αγορές θα αρχίσουν ξανά να θέτουν δύσκολες ερωτήσεις, και οι πάντες θα προεξοφλήσουν πως η Πορτογαλία θα είναι η επόμενη χώρα που θα ξεμείνει από λεφτά.

Φυσικά, μια χρεοκοπία θα είναι καταστροφική και για τους ίδιους τους Έλληνες. Θα τους ξεκόψει από τη μοναδική πηγή ρευστότητας που τους έχει απομείνει: τα «πακέτα» διάσωσης της ΕΕ και του ΔΝΤ στο ελληνικό κράτος και της ΕΚΤ στις ελληνικές τράπεζες. Χωρίς τα λεφτά αυτά, η Ελλάδα δε θα μπορεί να πληρώσει ούτε καν τις βασικές κρατικές λειτουργίες της.

Στο σημείο αυτό, η θέση της Ελλάδας έχει βελτιωθεί: το τελευταίο εξάμηνο του 2011 μάλιστα παρουσίασε μικρό πρωτογενές πλεόνασμα.

Αλλά μην πλανιέστε: η Ελλάδα δεν θα έχει αρκετά λεφτά για να σώσει τις τράπεζές της. Και η κρατική χρεοκοπία, σε συνδυασμό με την κατάρρευση των εγχωρίων τραπεζών, θα βυθίσει τη χώρα σε ακόμα χειρότερη ύφεση, που σημαίνει περαιτέρω μείωση των φορολογικών εσόδων και νέα αύξηση κρατικών δαπανών σαν τα επιδόματα ανεργίας (αν υποθέσουμε πως το κράτος θα έχει ακόμα αρκετά λεφτά για να τα καταβάλλει).

Η πραγματική ιστορία

Οπότε, με δεδομένο πως η χρεοκοπία δεν είναι επιλογή, κατά πάσα πιθανότητα θα έχουμε μια συμφωνία της υστάτης στιγμής, κατά την τιμημένη ευρωπαϊκή παράδοση.

Αλλά ξέρετε κάτι; Τελικά, δεν έχει τόση σημασία!

Όσοι προσηλώνονται στην ικανότητα της Ελλάδας να ξεπληρώσει τα χρέη της, χάνουν το σημαντικό. Το πραγματικό ερώτημα είναι αν η Ελλάδα θα συνεχίσει να διαθέτει την πολιτική βούληση να παραμείνει εντός της ευρωζώνης.

 Να μερικές πραγματικά σημαντικές στατιστικές:

• Μετά την ένταξή της στην ευρωζώνη, το 2001, το ελληνικό κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος (που μετράει την μισθολογική ανταγωνιστικότητα) σε σχέση με το γερμανικό αυξήθηκε κατά 32%.

• Σύμφωνα με στοιχεία του «μπλούμπεργκ» το έλλειμμα του ελληνικού τρέχοντος ισοζυγίου πληρωμών (ένας ευρύτερος τρόπος υπολογισμού του εμπορικού ελλείμματος) έφτανε στα μέσα της περσινής χρονιάς το 10% του ΑΕΠ.

• Την τελευταία τριετία, ως τον περσινό Νοέμβριο, οι Έλληνες καταθέτες (νοικοκυριά και επιχειρήσεις) προχώρησαν σε αναλήψεις του 28% των καταθέσεών τους σε ελληνικές τράπεζες, κι έκτοτε ο ρυθμός αυτός επιταχύνθηκε.

• Η ελληνική οικονομία υπέστη ύφεση της τάξης του 5.5% πέρσι (συνολικά 12% από το 2008) και φέτος αναμένεται να μειωθεί κατά άλλο ένα 2.8%.

 Τι μας λένε αυτές οι στατιστικές;

 Η πρώτη μάς λέει πως οι Έλληνες εργαζόμενοι δεν μπορεί να γίνουν ανταγωνιστικοί χωρίς σημαντικές μισθολογικές περικοπές στην Ελλάδα (ή μεγάλες μισθολογικές αυξήσεις στη Γερμανία).Τα «ωραία χρόνια» πριν το 2008 οι μισθοί στην Ελλάδα αυξήθηκαν υπερβολικά γρήγορα. Κανονικά, χάρη στην υποτίμηση, η ύπαρξη της δραχμής θα είχε αντισταθμίσει αυτή την τάση, αλλά στην ευρωζώνη δραχμή δεν υπάρχει. Οπότε δια των μισθολογικών τους αυξήσεων οι Έλληνες εργαζόμενοι έθεσαν εαυτόν εκτός αγοράς.

 Η δεύτερη στατιστική είναι συνέπεια της μείωσης της ελληνικής ανταγωνιστικότητας. Μας λέει απλά πως η Ελλάδα ξοδεύει πολύ περισσότερα για να αγοράζει εισαγόμενα προϊόντα από όσα κερδίζει πουλώντας προϊόντα της στο εξωτερικό. Συνολικά η ελληνική οικονομία ξοδεύει 10% περισσότερα από όσα εισπράττει, κι αυτό ισχύει και σήμερα, μετά τις κυβερνητικές περικοπές. Η συμφωνία για το «κούρεμα» ίσως να το μειώσει αυτό λιγάκι -ως και κατά 2%- λόγω της μείωσης του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους. Αλλά αν η Ελλάδα θέλει να μπορέσει να αποπληρώσει τα χρέη της, υπάρχει ανάγκη να φτάσει στο μηδέν, ίσως και να γίνει πλεονασματικός.

 Εντωμεταξύ πάντως, προκειμένου να χρηματοδοτήσει το 10% των περιττών δαπανών της, η ελληνική οικονομία συνολικά συνεχίζει να βρίσκει τα λεφτά από αλλού, κυρίως από τον εξωτερικό δανεισμό.

 Φυγή κεφαλαίων

 Αλλά ο υπόλοιπος κόσμος είναι απρόθυμος να δανείσει στην Ελλάδα -κι αυτός είναι ο λόγος που η ΕΕ και το ΔΝΤ αναγκάστηκαν να βγουν μπροστά για να σώσουν το ελληνικό κράτος και η ΕΚΤ αναγκάστηκε να διασώσει τις ελληνικές τράπεζες.

 Όμως οι ξένοι δανειστές δε φοβούνται απλά πως το ελληνικό κράτος δε θα κατορθώσει να αποπληρώσει τα χρέη της. Φοβούνται πως η Ελλάδα θα φύγει από το ευρώ. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα χρεοκοπήσουν όχι μόνο το ελληνικό κράτος, αλλά κι όλοι οι Έλληνες, καθώς θα μετατρέπουν τα εισοδήματά τους σε δραχμές υποτιμημένες κατά πάνω από 50%.

 Επίσης, οι διεθνείς αγορές δεν είναι οι μόνες που φοβούνται έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.

 Η τρίτη μας στατιστική δείχνει μεγάλη φυγή κεφαλαίων, καθώς οι επιχειρήσεις, και σταδιακά οι απλοί Έλληνες, εξάγουν τα λεφτά τους ή ρευστοποιούν τις καταθέσεις τους και τις τοποθετούν σε θυρίδες -ή στη Γερμανία. Οπότε το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι τα λεφτά έπαψαν να εισέρχονται στην Ελλάδα· είναι πως κι αυτά που υπήρχαν διαφεύγουν στο εξωτερικό! Πράγμα που καθιστά ακόμα δυσχερέστερο για το τραπεζικό σύστημα να επιτελέσει το βασικό του ρόλο, της υποστήριξης στην ελληνική οικονομία.

 Κι έτσι φτάνουμε στην επόμενη στατιστική μας: από οικονομικής απόψεως, η Ελλάδα έχει βουλιάξει για τα καλά. Οι τράπεζες δε δανείζουν. Οι επιχειρήσεις δεν επενδύουν. Οι απλοί Έλληνες -που έχουν χάσει τη δουλειά τους ή φοβούνται πως θα τη χάσουν- περικόπτουν τα έξοδά τους. Και φυσικά η ελληνική κυβέρνηση διατάχθηκε να περικόψει τις δαπάνες της.

 Κι όμως, συνολικά η Ελλάδα συνεχίσει να κάνει σπατάλες -και άρα να εξαναγκάζεται να δανείζεται από το εξωτερικό- ίσες με το 10% της αξίας όλων όσων παράγει η χώρα το χρόνο. Είτε οι επώδυνες δαπάνες (για όλους τους Έλληνες, όχι μόνο για την κυβέρνηση) συνεχίζονται για πολλά-πολλά ακόμα χρόνια, είτε η Ελλάδα προχωράει στην «πυρηνική» επιλογή και φεύγει από το ευρώ (που είναι ο ταχύτερος και ασφαλέστερος τρόπος να κερδίσει σε ανταγωνιστικότητα και να μηδενίσει το τρέχον έλλειμμά της στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, αλλά είναι επίσης ακραία οδυνηρός).

 Α! Υπάρχει κι άλλη μια στατιστική! Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση που έγινε το Νοέμβριο, τα τρία τέταρτα των Ελλήνων συνεχίζουν να υποστηρίζουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη.

 Τελικά όμως, μία από αυτές τις στατιστικές θα πρέπει να διαψευσθεί.

 Ο Laurence Knight είναι οικονομικός συντάκτης του BBC

http://www.ppol.gr/cm/index.php?Datain=7530&LID=1

Η αγορά χρόνου κοστίζει πανάκριβα

Του Σταύρου Λυγερού

Αποδεικνύεται καθημερινά ότι το ευρωιερατείο δεν αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως συνομιλητή, αλλά ως μία χώρα που οφείλει να αποδεχθεί άνευ όρων τις εντολές της τρόικας. Το έργο το έχουμε ξαναδεί σε διάφορες παραλλαγές, όταν ερχόταν ο καιρός να εκταμιευθούν οι δόσεις. Κάθε φορά οι δανειστές έσπαγαν το ρεκόρ τους σε προσβολές και ωμούς εκβιασμούς που παραβιάζουν κάθε θεσμική και δημοκρατική τάξη. Το μείζον ζήτημα, βεβαίως, δεν είναι η κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού. Είναι εάν το νέο πακέτο μπορεί ή όχι να ανατάξει την ελληνική οικονομία. Η θεραπεία – σοκ έχει βυθίσει την Ελλάδα σε ένα καταστροφικό αδιέξοδο. Τα γεγονότα διέψευσαν την αρχική διαβεβαίωση ότι το πρώτο Μνημόνιο θα εξασφάλιζε τον αναγκαίο χρόνο και θα επιτύγχανε τη δημοσιονομική εξυγίανση και την ανάταξη της οικονομίας. Οι αριθμοί δεν αφήνουν περιθώρια για αμφισβήτηση.

Η ελληνική κρίση χρέους έχει μετατραπεί σε ένα δράμα. Τα μέτρα πέφτουν βροχή, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να βυθίζουν ολοένα και περισσότερο την οικονομία στην ύφεση, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο.

Μη μπορώντας να αμφισβητήσουν το ναυάγιο, η τρόικα και οι ντόπιοι υποστηρικτές του Μνημονίου ισχυρίζονται ότι δεν φταίει η συνταγή, αλλά η κυβέρνηση Παπανδρέου που δεν την εφάρμοσε σωστά. Εχουμε εξ αρχής υποστηρίξει ότι και η συνταγή είναι λάθος και ο «μάγειρας» που την υλοποίησε κακός. Η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει βαρύτατες ευθύνες για τις πράξεις και τις παραλείψεις της, αλλά η ύφεση είναι το αποτέλεσμα κυρίως της πολιτικής που υπαγορεύει η τρόικα.

Δεδηλωμένος στόχος αυτής της πολιτικής δεν είναι μόνο η δραστική μείωση του ελλείμματος. Είναι και η εσωτερική υποτίμηση, η οποία υποτίθεται ότι θα αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Η εσωτερική υποτίμηση, όμως, επιτυγχάνεται μέσω της ύφεσης. Με άλλα λόγια, αυτό που συμβαίνει δεν είναι μια απροσδόκητη παρενέργεια. Είναι το λογικό αποτέλεσμα της συνταγής των δανειστών.

Οπως και αν κατανεμηθούν οι ευθύνες, όμως, το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει. Το μόνο που πρόσφεραν οι δόσεις ήταν να μεταθέτουν για λίγο αργότερα το αναπόφευκτο. Το ίδιο ισχύει και για το νέο πακέτο. Η αγορά χρόνου, όμως, κοστίζει πανάκριβα. Πρώτον, επειδή αποσαθρώνει τον παραγωγικό ιστό. Δεύτερον, επειδή εκποιεί και υποθηκεύει δημόσια περιουσία πάνω στην οποία θα πρέπει να στηριχθεί η ανασυγκρότηση.

Το σημαντικότερο είναι ότι η αγορά χρόνου δεν χρησιμοποιείται για να προετοιμάσει το κράτος και την κοινωνία, ώστε η χρεοκοπία να γίνει με συντεταγμένο τρόπο εντός της Ευρωζώνης και με το μικρότερο δυνατό οικονομικο-κοινωνικό κόστος. Αντιθέτως, το νέο πακέτο τροφοδοτεί την ψευδαίσθηση ότι το αναπόφευκτο μπορεί να αποτραπεί. Η Ελλάδα τείνει να μετατραπεί σε τοξικομανή που δίνει κάθε φορά τα πάντα για να εξασφαλίσει τη δόση του, αντί να μπει σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης.

Σε αντίθεση με την κυρίαρχη ρητορική, το νέο πακέτο στρώνει τον δρόμο για μία ανεξέλεγκτη χρεοκοπία – κατάρρευση η οποία πιθανόν να εξωθήσει τη χώρα και εκτός Ευρωζώνης, παρότι αυτό δεν είναι στις προθέσεις ούτε του ευρωιερατείου ούτε της Αθήνας. Μία τέτοια εξέλιξη, λόγω και του γεγονότος ότι με το νέο πακέτο το σύνολο του ελληνικού χρέους θα υπαχθεί στο βρετανικό δίκαιο, θα μετατρέψει την Ελλάδα σε έρμαιο των δανειστών της. Η πικρή αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε πειραματόζωο και μάλιστα σε αναλώσιμο πειραματόζωο.

Η ακολουθούμενη πορεία δεν είναι μονόδρομος, όπως προσπαθούν με κάθε τρόπο να πείσουν την κοινή γνώμη. Η Ελλάδα έχει ακόμα και τώρα περιθώρια να διαπραγματευθεί ένα βιώσιμο πρόγραμμα ανάταξης, υπό την προϋπόθεση αφενός ότι θα έχει επεξεργασθεί ένα εναλλακτικό εθνικό σχέδιο και αφετέρου ότι είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει το μόνο διαπραγματευτικό όπλο που διαθέτει, το γεγονός ότι παραμένει σε μεγάλο βαθμό συστημικός κίνδυνος για την Ευρωζώνη. Μία στάση πληρωμών της Ελλάδας θα προκαλέσει αναπόφευκτα καταστροφικό ντόμινο. Η ελληνική κρίση δεν είναι δυνατόν να σφραγιστεί. Οι αγορές θα στραφούν εναντίον των άλλων αδύναμων κρίκων, επειδή έχουν αντιληφθεί ότι η κρίση δεν είναι κρίση δύο τριών χωρών-μελών, αλλά συστημική κρίση συνολικά της Ευρωζώνης. Με άλλα λόγια, η εγκατάλειψη της Ελλάδας ισοδυναμεί με άλμα στο κενό.

Το ευρωιερατείο το γνωρίζει και γι’ αυτό προσπαθεί να την αποτρέψει και να κρατήσει την Ελλάδα εντός της Ευρωζώνης, αλλά με έναν τρόπο που καταστρέφει τον παραγωγικό ιστό και εξαθλιώνει σημαντικά τμήματα της κοινωνίας. Ο επαρχιωτισμός και το σύνδρομο εξάρτησης της ελληνικής άρχουσας τάξης, όμως, την κάνουν να αντιμετωπίζει τις εντολές της τρόικας περίπου σαν θεόσταλτες.

Οι κόκκινες γραμμές… του κραγιόν

του Κώστα Βαξεβάνη

Το έγκλημα, όπως όλα τα συστήματα και οι μικρόκοσμοι αυτορρυθμίζονται. Δεν υπάρχει εσωτερική αστυνομία στις εγκληματικές ομάδες για να τηρείται ο νόμος της μαφίας. Ο καθένας όμως ξέρει μέχρι πού να πάει. Και αν δεν το ξέρει, του το θυμίζουν οι άλλοι καμιά φορά βίαια.
Η πολιτική, θυμίζει πλέον αυτές τις εγκληματικές ομάδες. Που με τις διαφωνίες της ή διεκδικήσεις της μπορεί να αυτορρυθμίζεται στη λειτουργία της και να βρίσκει τις συμφέρουσες ισορροπίες.
Μπορεί να τσακώνονται στα κανάλια, να ακροβατούν λεκτικά, να χτυπάνε το χέρι στο τραπέζι μιας διεκδίκησης του ζωτικού τους χώρου, αλλά η λειτουργία τους αυτορρυθμίζεται. Ξέρει μέχρι πού πάει η κάθε ομάδα και ποιόν υπηρετεί. Οι νονοί μοιράζουν τις περιοχές και πουλάνε προστασία στο φοβισμένο πλήθος που φοβάται όλο και περισσότερο.
Το ίδιο έγινε και μετά την σύνοδο στο Προεδρικό Μέγαρο. Χάραξαν τις κόκκινες γραμμές που μπορούσαν να γίνουν διακριτές από τα ΜΜΕ ως γραμμές διαφοροποίησης.Ο Καρατζαφέρης έβγαλε χρησμό, ο Σαμαράς σε ναπολεόντειο πρώτο πρόσωπο απεφάνθη “έδωσα μάχη να σώσω την Ελλάδα και την Ευρώπη” και ο Παπανδρέου εκσφενδόνισε το συμπαθητικό (σαν κουλουράκι σε πράσινο τσάι fit διαβίωσης) «όλοι μαζί»
Πίσω από τις γραμμές και τα γράμματα βεβαίως, οι μισθοί θα πέσουν, τα πάντα θα περικοπούν και η ύφεση θα κυριαρχήσει. Συμφώνησαν διαφωνώντας σε αυτά. Δεν ανακοίνωσαν κανένα άμεσο μέτρο πάταξης φοροδιαφυγής, είσπραξης φόρων από αυτούς που χρωστάνε, αυστηρών μέτρων γι αυτούς που συλλαμβάνονται αλλά απελευθερώνονται με το περιβόητο άρθρο 99. Δεν ανακοίνωσαν κανένα μέτρο μείωσης του μισθού τους ή ελέγχουν των εισοδημάτων τους. Τουλάχιστον των εκατομμυριούχων βουλευτών της Βουλής.
Σαν τις εγκληματικές ομάδες, ήξεραν σιωπηλά μέχρι πού να φτάσουν και πώς να αυτορρυθμιστούν.
Δεν είναι υπόθεση των τελευταίων δύο χρόνων. Το σύστημα της μεταπολίτευσης είναι μια σκοτεινή μαφιόζικη λειτουργία που αγκαλιάζει όλα τα κόμματα. Με την σχολαστικότητα Καμόρας, έφτιαξε από το Σύνταγμα που το συμφέρει, μέχρι των δαίδαλο των νόμων που οδηγούν στην ατιμωρησία. Μελετημένα, με λεπτομέρειες και με δίχτυ ασφαλείας. Καμιά φορά οι νονοί βρίσκονται στο τραπέζι, ανταλλάσσουν σκληρές κουβέντες και ξαναμοιράζουν τις περιοχές επιρροής. Το σύστημα αυτορρυθμίζεται.
Γι αυτούς που θα βιαστούν να πουν πως δεν είναι όλοι έτσι, πραγματικά δεν είναι. Αλλά πρέπει και να το λένε. Σας θυμίζω πως η μεγαλύτερη πολιτική επανάσταση που έγινε τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό κοινοβούλιο σε καιρούς κρίσης, ήταν για να μην ψηφιστεί ο νόμος για τα ωράρια των φαρμακείων. Όλοι οι άλλοι που απελευθερώνουν εγκληματίες του λευκού κολάρου στο όνομα της αποσυμφόρησης των φυλακών, που νομιμοποιούν παρανομίες mall,που τακτοποιούν εκκρεμότητες στελεχών οργανισμών που έπρεπε να είναι φυλακή έχουν ψηφιστεί. Όσοι παρακολουθούν στοιχειωδώς αυτό το site,το ξέρουν.
Δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές. Λένε ψέματα. Στα πορνεία οι μόνες κόκκινες γραμμές είναι του κραγιόν. Και ανεχτήκαμε την Ελλάδα ως πορνείο.

http://www.koutipandoras.gr/?p=15019

“Φόρος τιμής στην Καταλονία ΙΙ”

http://www.dailymotion.com/embed/video/xgiy2z_yyyyy-yyyyy-yyyy-yyyyyyyyy-yy_people
Φόρος Τιμής στην Καταλονία ΙΙ από iliosporoi_net

Το ντοκιμαντέρ “Φόρος τιμής στην Καταλονία ΙΙ” [http://www. homenatgeacatalunyaii.org/en] είναι αποτέλεσμα ενδελεχούς ακαδημαϊκής έρευνας. Είναι ουσιαστικά μια ιστορία που περιγράφει πολλές ιστορίες μετασχηματισμού και αποκέντρωσης της κοινωνίας, και της οικονομίας, μέσα σε ένα πιο δίκαιο, βιώσιμο και αλληλέγγυο πλαίσιο. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε μέρα, εδώ και τώρα, δημιουργούν κοινωνικά δίκτυα ασφαλείας από τα κάτω, που ξεπερνούν τα στενά όρια της ατομικότητας, της ιεραρχίας και του εξουσιαστικού ελέγχου.

Η ομάδα του εργαστηρίου IN3 που το δημιούργησε, με επικεφαλής τον διεθνούς φήμης κοινωνιολόγο Manuel Castells του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, διερεύνησαν σε βάθος νέες οικονομικές κουλτούρες, νέες μορφές διαβίωσης, διαμόρφωσης της ποιότητας ζωής και κοινωνικής οργάνωσης. Μελέτησαν τις κοινωνικές επιπτώσεις οικονομικών μοντέλων που δεν ακολουθούν τις επιταγές των ελεύθερων αγορών, που προτεραιότητα είναι το κέρδος, αλλά έχουν σαν γνώμονα τις ανάγκες αντί για τις επιθυμίες του κάθε ατόμου.

iliosporoi_net

Η Naomi Klein Για Την Κυβέρνηση Παπαδήμου: “Είναι Από Τις Στιγμές Που Η Μάσκα Πέφτει Τελείως”

«Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ειπωθεί η ιστορία του νεοφιλελευθερισμού, μια από αυτές είναι και η ιστορία του πώς να δεθούν τα χέρια της δημοκρατίας…». Με τον τρόπο αυτό, η γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας, Naomi Klein, επιχειρεί μια περιγραφή της απόπειρας αλλαγής των «κανόνων» της πολιτικής σκακιέρας, τόσο στην Ελλάδα, όσο και παγκοσμίως.
Η συγγραφέας του εξαιρετικού βιβλίου «το Δόγμα του Σοκ» σχολιάζει τις επιταγές της τρόικας, προχωρά σε συγκρίσεις και παρουσιάζει μια διαφορετική ερμηνεία των όσων συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας, βασισμένη σε ιστορικά αντίστοιχα παραδείγματα.
Παρακολουθείστε ένα μικρό απόσπασμα της συνέντευξης που παραχώρησε η Naomi Klein, στους Άρη Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη για το νέο ντοκιμαντέρ που προετοιμάζουν, με τον τίτλο «Catastroika».

Αναδημοσίευση από “Το Ποντίκι“.

Ημέρες του… 1941

Βαρυχειμωνιά. 

Στους άδειους δρόμους οι νιφάδες του χιονιού «ντύνουν» αργά και σταθερά τους αστέγους. Κατήφεια. Στη Γερμανία ερίζουν για το αν, το πότε και το πώς θα τοποθετηθεί επίσημα ο «γκαουλάιτερ» που θα διοικεί ό,τι έχει απομείνει από την Ελλάδα. Στις Βρυξέλλες διαφωνούν. Θέλουν δικό τους «επίτροπο ελληνικών υποθέσεων», όχι διορισμένο από το Βερολίνο.

Στη Βουλή της δοτής πλειοψηφίας νομοθετούν για τα…

μικρογεύματα που θα πετάξουν περιφρονητικά, σαν ψίχουλα, στους πεινασμένους μαθητές, που τρέμουν από την ασιτία. Η επηρμένη και ανελλήνιστη υπουργός «Παιδείας», η Αννα Διαμαντοπούλου της Μπίλντερμπεργκ, ετοιμάζει την τελική της επίθεση εναντίον του έθνους: το κλείσιμο χιλιάδων σχολείων.

Οι ξένοι διψάνε για τα υπάρχοντά μας. Η Αννα Διαμαντοπούλου θέλει να βάλει λουκέτο στις ψυχές και στα μυαλά των Ελλήνων και σχεδιάζει μια τεράστια φωτοσβεστική επιχείρηση. Η Παιδεία είναι επικίνδυνη διαδικασία. Μπορεί να απομυθοποιήσει εύκολα κι εκείνην και τους ομοίους της, συναυτουργούς στο έγκλημα.

Ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, υπουργός «Δικαιοσύνης», υπογράφει τη θανατική καταδίκη αναρίθμητων Ελλήνων, με το νομοσχέδιο που θα αποφυλακίσει χιλιάδες εγκληματίες και θα τους αφήσει να ασελγήσουν ξανά πάνω στα κορμιά των ανυπεράσπιστων θυμάτων τους. Ταυτόχρονα, πιστός στις προσταγές του ολετήρα Παπανδρέου, είναι έτοιμος να αποποινικοποιήσει τη χρήση και τη διακίνηση ναρκωτικών.

Είναι ξεκάθαρο ότι η νεολαία, που την τρέμουν οι διαχειριστές της σκλαβιάς μας, αποτελεί τον κύριο στόχο: θα της κλείσουν τα σχολεία, θα την εξαθλιώσουν περισσότερο, θα τοποθετήσουν τον λευκό θάνατο μπροστά της, παροτρύνοντάς την να δοκιμάσει, αφού θα είναι… νόμιμο.

Η Κατοχή είναι ξανά εδώ, παρέα με τον άγριο χειμώνα, την πείνα, την απόγνωση και τους δωσιλόγους της.

Το καλοκαίρι μπορεί να φέρει μόνο η Αντίσταση.

Αναρτήθηκε από ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣH

Ένα «non paper» αποκαλύπτει το σχέδιο παράδοσής μας ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ – Μέχρι τέλος Μαρτίου με την συναίνεση της τρικομματικής χούντας δεν θα υπάρχει Ελλάδα

http://2.bp.blogspot.com/-5PMz4tmksYo/Tyk4u7mCEZI/AAAAAAAAJgc/_yWtevmhij4/s1600/toeggrafo.jpg

Σύμφωνα τα πλήθος δημοσιευμάτων από το εξωτερικό και κυρίως σύμφωνα με αυτά του Reuters και των Financial Times, η γερμανική κυβέρνηση θέλει από την Ελλάδα να εκχωρήσει την εθνική της κυριαρχία επί του καθορισμού της φορολογικής πολιτικής και των δαπανών σε ένα «δημοσιονομικό επίτροπο» σε αντάλλαγμα για το δεύτερο πακέτο διάσωσης των 130 δισεκατομμυρίων ευρώ.

 Μάλιστα, οι Financial Times αναφέρουν ότι έχουν στην κατοχή τους αντίγραφο πρότασης. Όπως τονίζει η εφημερίδα, σε μια «πρωτοφανή επέκταση του ελέγχου της ΕΕ επί ενός κράτους μέλους», ο δημοσιονομικός επίτροπος θα είχε την εξουσία άσκησης βέτο επί αποφάσεων της ελληνικής κυβέρνησης, εφόσον αυτές δεν συνάδουν με τους στόχους που θέτουν οι διεθνείς πιστωτές, ενώ επίσης ο επίτροπος, που θα οριζόταν από τους υπόλοιπους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης, θα αναλάμβανε την ευθύνη εποπτείας όλων των μεγάλων τομέων δαπανών της ελληνικής κυβέρνησης. 

Σύμφωνα με την εφημερίδα, το κείμενο της γερμανικής πρότασης αναφέρει η δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να τεθεί υπό αυστηρή καθοδήγηση και σύστημα ελέγχου, ενώ μάλιστα σημειώνονται στο άρθρο ότι με βάση την απογοητευτική προσαρμογή της Ελλάδα, θα πρέπει να αποδεχθεί εκχώρηση της δημοσιονομικής της κυριαρχίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο για ορισμένο χρονικό διάστημα». Παράλληλα, η Αθήνα θα υποχρεωνόταν, σύμφωνα με την πρόταση των Γερμανών, να θεσπίσει νόμο που θα δεσμεύει μόνιμα τα κρατικά έσοδα προς εξυπηρέτηση του χρέους «κατά πρώτιστο». Ένας τέτοιος νόμος θα βεβαίωνε τις αγορές και τους πιστωτές ότι δε θα υπάρξει πτώχευση στο μέλλον, σημειώνεται χαρακτηριστικά.  Τέλος, να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τους Financial Times και άλλα δημοσιεύματα, το γερμανικό σχέδιο φέρεται να διανεμήθηκε στους αξιωματούχους των υπουργείων Οικονομικών της ευρωζώνης που απαρτίζουν τη λεγόμενη «ομάδα εργασίας του ευρώ» το απόγευμα της Παρασκευής.

Χλιαρή η Ελληνική Αντίδραση … επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του εγγράφου….

Ως χλιαρή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ελληνική αντίδραση στα δημοσιεύματα. Συγκεκριμένα, κυβερνητικά στελέχη απάντησαν ως εξής στο non-paper που δημοσιεύουν οι Financial Times και το REUTERS: «Πρόκειται για ένα non paper που κυκλοφορεί. Ανάλογη πρόταση είχε κάνει στο παρελθόν και ο Ολλανδός πρωθυπουργός. Δεν το συζητούμε. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει δεκτό κάτι τέτοιο».  Αξίζει βέβαια να αναφέρουμε ότι η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης βέβαια είναι καθυστερημένη και έρχεται κατόπιν αντιδράσεων και όχι με επίσημη ανακοίνωση, αλλά μέσω διαρροών.

http://www.greekfinanceforum.com/ekxwtrhsethinkshskuyra.html

Όχι  αύριο αλλά  σήμερα , τα κόμματα , τα «κινήματα», οι παρατάξεις , οι κοινωνικές ομάδες, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και  κάθε Έλληνας  πολίτης, πρέπει να  υψώσει  δυνατά  τη φωνή του  για να σταματήσει ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ  η προκαταρκτική διαδικασία  παράδοσης της χώρας μας και της ζωής μας  στα χέρια  των δημίων  της Ευρώπης  και της Αμερικής. ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ, δεν με ενδιαφέρει τι θα πεί  ο Παπαδήμιος  και η παρέα του , δεν με ενδιαφέρει τι θα κάνουν τα  πεινασμένα για  εξουσία τσακάλια  του  ΠΑΣΟΚ, δεν  με  νοιάζει αν  ο Σαμαράς  πήγε  μέχρι τη Ρωσία  μπάς  και  τσιμπήσει καμιά μονάδα στο πιεσόμετρο των δημοσκοπήσεων,δεν με απασχολεί καθόλου  αν οι μεταλλαγμένοι της αριστεράς προτείνουν  αναστολές  δανείων ή άλλες  κοτσάνες , δεν με νοιάζει αν  θα  σχιστεί η ζελατίνα  αποστείρωσης  του ΚΚΕ και προπάντων δεν με ενδιαφέρει αν  πάνε στα τσακίδια  όσοι   στριμώχτηκαν  μπροστά  στο παχνί για να  γίνουν  μέλη αυτής  της δωσίλογης κυβέρνησης. Αυτό που με ενδιαφέρει  είναι ότι  η  πατρίδα μου κινδυνεύει ΤΩΡΑ να χαθεί,  χωρίς  να έχει πέσει μάλιστα  ούτε μια «τουφεκιά». Σε λίγες ημέρες  , αν δεν αντισταθούμε, δεν θα έχει  πλέον νόημα να  μιλάμε  ή να αμπελοφιοσοφούμε  περι πατρίδος διότι πολύ απλά δεν θα υπάρχει πατρίδα. Αν  σήμερα  οι   δωσίλογοι   εντός και εκτός της κυβέρνησης  δεν νοιώσουν   την  καυτή ανάσα του λαού στον σβέρκο τους, αύριο  θα είναι πολύ  μα πολύ αργά. Ας το  πάρουμε χαμπάρι. Δεν θα   παραδώσουν «κάποια στιγμή»  την χώρα μας σε ξένα χέρια αλλά ΤΩΡΑ! Ακούστε , ενημερωθείτε  και  ενημερώστε  τους δικούς σας , τους γείτονες, τους συναδέλφους όποιον μπορείτε .Πείτε  σε όλους   τι συμβαίνει ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ   κάτω απο τη μύτη μας. «ΝΥΝ  ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ» 

Αναρτήθηκε από ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Βάλτε στη φυλακή τους πρέσβεις και τους υπηρεσιακούς παράγοντες του ΥΠΕΞ, για να μην εκτελούν ξανά παράνομες εντολές πολιτικών

του Σάββα Καλεντερίδη

Η ιλαροτραγωδία της διασπάθισης των μυστικών κονδυλίων από τους πολιτικούς, σε μάνες, αδέλφια και φίλους, γίνεται πάντα με τη συμμετοχή πρέσβεων, διπλωματών  και υπηρεσιακών παραγόντων, οι οποίοι υπογράφοντας, συμμετέχουν στο έγκλημα.
Τώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η διερεύνηση του θέματος από τον εισαγγελέα του οικονομικού εγκλήματος κ. Πεπόνη, θα κληθούν να καταθέσουν πρέσβεις και διπλωμάτες που υπέγραφαν για τα μυστικά κονδύλια. Μάλιστα σήμερα, Τετάρτη, θα καταθέσει ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβης κ. Ιωάννης-Αλέξιος Ζέπος.

Από την πλευρά μας να σημειώσουμε ότι οι υπηρεσιακοί παράγοντες είναι αυτοί που εξασφαλίζουν τη συνέχεια του κράτους, αν και οι γνωστές οικογένειες, με την κληρονομική δημοκρατία που επέβαλαν στη χώρα μας, είναι οι μόνιμοι επιβήτορες της εξουσίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι υπηρεσιακοί παράγοντες, χωρίς τους οποίους δεν μπορεί να υπάρξει κράτος και άρα διάθεση των μυστικών κονδυλίων, σε πολλές περιπτώσεις γίνονται φυσικοί αυτουργοί στο έγκλημα των πολιτικών, αφού υπογράφουν την διάθεση των κονδυλίων σε μητέρες, αδέλφια και φίλους, γνωρίζοντας ότι επί της ουσίας, πέρα από τη νομότυπη διαδικασία που ακολουθείται, διαπράττουν έγκλημα.

Επειδή οι πολιτικοί ως συμμορία κατάφεραν να εξασφαλίσουν το ακαταδίωκτο και το ατιμώρητο των εγκλημάτων τους με άθλιες μεθοδεύσεις και νομικά εξαμβλώματα, στη συγκεκριμένη περίπτωση καλό είναι να τιμωρηθούν με σκληρές και παραδειγματικές τιμωρίες οι υπηρεσιακοί παράγοντες, αν μη τι άλλο για να μην υπογράφουν από τούδε και στο εξής αβρόχοις ποσί οι επόμενοι συνάδελφοί τους τέτοιες αθλιότητες. Αφού δεν έχουν το θάρρος να είναι συνειδητά οι θεματοφύλακες της νομιμότητας, να γίνουν υπό το φόβο της ποινής και της φυλάκισης.
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η εγκληματική δράση των πολιτικών. Υπηρεσιακοί παράγοντες που θα είναι πραγματικοί θεματοφύλακες της νομιμότητας και των συμφερόντων των πολιτών -που τους πληρώνουν- και όχι άβουλα όργανα άθλιων πολιτικών, που τους χρησιμοποιούν για τα άνομα συμφέροντά τους.

Ελπίζουμε ο κ. Πεπόνης να μη λυγίσει στο κλίμα τρομοκρατίας που έχουν στήσει τα όργανα της συμμορίας!

Υστερόγραφο: Τώρα ελπίζω να κατανοούμε όλοι μας καλύτερα το λόγο που κάποιοι πολιτικοί ζητούν μετ’ επιτάσεως την αντικατάσταση των εισαγγελέων οικονομικού εγκλήματος. 

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/02/blog-post_01.html#.TylunMUjGf4