Ένα ντοκιμαντέρ που «δεν πρέπει» να δείτε

Πριν από λίγες μέρες προβλήθηκε σε Γαλλία και Γερμανία ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ πάνω στην επτάμηνη διαπραγμάτευση της Ελλάδας με τους δανειστές της. Καλό θα ήταν να του ρίξετε μια ματιά, γιατί αν μείνετε στα αποσπάσματα που παρουσίασαν τα ελληνικά συστημικά ΜΜΕ, θα χάσετε τα καλύτερα σημεία του

του Θάνου Καμήλαλη

Το ντοκιμαντέρ έχει τίτλο «Grèce, le jour d’après » ( Ελλάδα, η επόμενη μέρα), προβλήθηκε από το κανάλι ARTE και ακολουθεί την πορεία των διαπραγματεύσεων, από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιανουαρίου μέχρι την υπογραφή του τρίτου μνημονίου. Ως αφηγητές χρησιμοποιούνται βασικοί πρωταγωνιστές του «ελληνικού δράματος», μεταξύ των οποίων οι Γιούνκερ, Μοσκοβισί και Σόιμπλε, ο Γιώργος Κατρούγκαλος (μόνος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ που δέχτηκε να μιλήσει, σύμφωνα με τον δημιουργό), αλλά και οι  Γιάννης Πρετεντέρης κι Ευάγγελος Βενιζέλος. Ακολουθείται δηλαδή μια «συντηρητική» προσέγγιση του ζητήματος, που ακόμα και αυτή δεν άρεσε ολόκληρη…

Μάθαμε, καθώς τα ΜΜΕ είχαν την καλοσύνη να μας τα μεταφέρουν, ότι σύμφωνα με τον κ.Σοίμπλε «15 χώρες της Ευρωζώνης ήθελαν την Ελλάδα εκτός ευρώ». Μάθαμε επίσης ότι η κυβέρνηση «κατόρθωσε να περάσει μια συμφωνία χειρότερη από αυτήν που απορρίφθηκε στο δημοψήφισμα», σύμφωνα με τον κ.Γιούνκερ. Ενημερωθήκαμε ότι «η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε σχέδιο», ότι «ο Βαρουφάκης ήταν διακοσμητικός», ότι «δεν μπορούμε να μιλάμε για γερμανική δικτατορία στην Ευρώπη». Σχεδόν όλες οι πολύ σημαντικές απόψεις κορυφαίων ευρωπαίων αξιωματούχων έφτασαν στους ελληνικούς δέκτες.

Μοσκοβισί: Ούτε ο Σόιμπλε ήθελε Grexit λόγω

Κάπου εδώ ξεκινούν τα προβλήματα. Λέει ο Επίτροπος Οικονομικών της Κομισιόν, Πιερ Μοσκοβισί: «Ήθελαν να μας οδηγήσουν έως το τέλος Ιουνίου με το ρολόι στο χέρι ελπίζοντας ότι το Grexit να μας τρομάξει αρκετά ώστε να κάνουμε υποχωρήσεις στο χρέος και σε κάποιες εμβληματικές μεταρρυθμίσεις. Αυτή ήταν η τακτική τους και ο Βαρουφάκης ήταν εδώ για να μην διαπραγματευτεί». Κάνοντας ένα λογικό άλμα, τα ελληνικά μέσα έβαλαν λεζάντα σε αυτήν τη δήλωση τη φράση «νόμιζαν ότι θα μας τρομάξει το Grexit», κάτι που υπονοεί φυσικά ότι οι Ευρωπαίοι δεν φοβήθηκαν ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, ούτε κάτι τέτοιο θα είχε μεγάλο κόστος γι αυτούς.

Βέβαια σε επόμενο σημείο του ντοκιμαντέρ, ο κ.Μοσκοβισί λέει καθαρά ότι κατά τη γνώμη του το Grexit δεν ήταν ποτέ πραγματικό σενάριο, καθώς ήταν πολύ ακριβό για τους Ευρωπαίους. Ακόμα και ο ίδιος ο κ.Σόιμπλε, σύμφωνα με τον Επίτροπο Οικονομικών της Κομισιόν, αναλογιζόταν το μεγάλο κόστος που θα είχε κάτι τέτοιο για την Ευρωζώνη. Το Grexit, δηλώνει, ήταν απλά «ένα όπλο, μία τακτική, για να κερδίσει ο Σόιμπλε περισσότερα».

Γιούνκερ: Το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα ήταν ΝΑΙ στα μέτρα

Πολύ ενδιαφέρουσα επίσης (και χαμένη στη… μετάφραση μάλλον), είναι η άποψη του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ για όσους Έλληνες ψήφισαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του Ιουλίου. Σύμφωνα με τον κ.Γιούνκερ οι ψηφοφόροι του ΝΑΙ δεν ζήτησαν την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη, όπως νομίζουν οι περισσότεροι από αυτούς αλλά και τα κόμματα που το υποστήριξαν. Σύμφωνα με τον κ.Γιούνκερ το 38% των Ελλήνων είπε ΝΑΙ σε μειώσεις μισθών, συντάξεων, περισσότερους φόρους και «ξήλωμα» των συλλογικών συμβάσεων, σε μια «σφαγή», καθώς έτσι υποστηρίζει ότι παρουσιάστηκε η συμφωνία στους Έλληνες.

Και η παραμονή στην Ευρώπη κύριε; Πουθενά. Μάλλον δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο ζήτημα. Πώς όμως να βρουν το θάρρος τα κανάλια να παίξουν μια τέτοια δήλωση, μετά τη «μεγαλειώδη» εκστρατεία τους υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα;

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με σιγουριά ότι π.χ. ο Σόιμπλε λέει ψέματα και ο Μοσκοβισί αλήθεια, ή το αντίθετο, άλλωστε ο καθένας υπηρετεί τις δικές του πολιτικές σκοπιμότητες. Το πρόβλημα είναι αυτή η ιδιόμορφη ενημερωτική «TINA», η απουσία, η απόκρυψη της εναλλακτικής, «ενοχλητικής» άποψης. Το πρόβλημα είναι ότι κάποιος, κατά τη διάρκεια μετάδοσης της πληροφορίας, κάνει μία επιλογή. Αυτό θα «παιχτεί», εκείνο όχι, με κριτήρια φυσικά όχι την ενημέρωση και την ανάγκη πληροφόρησης των πολιτών. Δεν θα πρεπε να είναι όλα κάπως αλλιώς;

Υ.Γ. Με τέτοιες δηλώσεις φαίνεται ότι η «Ανασκόπηση» του ThePressProject για την διαπραγμάτευση δικαιώνεται:

http://www.thepressproject.gr/article/83478/Ena-ntokimanter-pou-den-prepei-na-deite

Ο Βαρουφάκης με πέντε κεφάλια

«…Οι λέξεις αυτές δεν γράφονται για να υπερασπιστώ το Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος αποτελεί ένα ιστορικό πρόσωπο που θα κριθεί πιο σκληρά απ ό,τι ίσως υπολογίζει ο ίδιος, αλλά γιατί στη χώρα αυτή που πέρασαν προδότες και άθλιοι, διαπλεκόμενοι και διεφθαρμένοι, για μια ακόμη φορά τον ταμπουρά τον χτυπάνε τα Μέσα της διαπλοκής και χορεύει η διάθεσή μας να βρούμε κάποιον να φταίει για όλα. Ο Βαρουφάκης δεν έκρυψε τη λίστα Λαγκάρντ, δεν νομιμοποίησε διεφθαρμένο χρήμα, δεν έκανε νόμους για να φάνε και να πιούνε οι εθνικοί εργολάβοι, δεν πείραξε τα στατιστικά στοιχεία, δεν αντάλλαξε την ολιγόμηνη θητεία του με εξυπηρετήσεις….»

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ο Βαρουφάκης θα μας πήγαινε στη δραχμή, ο Βαρουφάκης ίσως να μας πήγαινε και στην αρχαία μνα. Ο Βαρουφάκης κατέστρεψε τη χώρα φορτώνοντάς της δισεκατομμύρια χρέος , ο Βαρουφάκης σκοτώνει παιδάκια και πουλάει τα όργανά τους, ο Βαρουφάκης  είναι προδότης και δάχτυλος ξένων δυνάμεων. Ίσως ο Βαρουφάκης να είχε σκοτώσει και τον Κένεντυ αν δεν ήταν μόλις δύο χρόνων την ημέρα της δολοφονίας του.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης παρελαύνει με εφτά κεφάλια στις φυλλάδες της διαπλοκής. Περάστε κόσμε. Αυτή η δύσμοιρη χώρα καταστράφηκε γιατί τη θέση του Αλογοσκούφη, του Παπαθανασίου, του Παπακωνσταντίνου, του Βενιζέλου και του Στουρνάρα πήρε ο Βαρουφάκης. Γι αυτό καταστράφηκε.

Παρακολουθώ με πραγματική έκπληξη τη μετατροπή του Βαρουφάκη σε σάκο του μποξ. Τον κανιβαλισμό που ξεδιψά με την αναφορά στο όνομά του και συμπεριλαμβάνω τον συντροφικό κανιβαλισμό. Η Αριστερά στο όνομα πάντα του μεγάλου σκοπού και των ακόμη πιο μεγάλων ιδεών, συνηθίζει να καταναλώνει τις σάρκες της, να ονοματίζει με ευκολία προδότη έναν Καραγιώργη ή ένα Ηλία Ηλιού όταν δεν συμφωνεί μαζί του. Αυτός ο βαμπιρικός κομματικός ζήλος είναι πάντα ένα βολικό υποκατάστατο για την Αριστερά που προτιμά να βρει έναν προδότη της στιγμής, από το να στραφεί μέσα της.

Οι λέξεις αυτές δεν γράφονται για να υπερασπιστώ το Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος αποτελεί ένα ιστορικό πρόσωπο που θα κριθεί πιο σκληρά απ ό,τι ίσως υπολογίζει ο ίδιος, αλλά γιατί στη χώρα αυτή που πέρασαν προδότες και άθλιοι, διαπλεκόμενοι και διεφθαρμένοι, για μια ακόμη φορά τον ταμπουρά τον χτυπάνε τα Μέσα της διαπλοκής και χορεύει η διάθεσή μας να βρούμε κάποιον να φταίει για όλα. Ο Βαρουφάκης δεν έκρυψε τη λίστα Λαγκάρντ, δεν νομιμοποίησε διεφθαρμένο χρήμα, δεν έκανε νόμους για να φάνε και να πιούνε οι εθνικοί εργολάβοι, δεν πείραξε τα στατιστικά στοιχεία, δεν αντάλλαξε την ολιγόμηνη θητεία του με εξυπηρετήσεις. Έφτασε στην Ελλάδα από το εξωτερικό όπου δίδασκε ως καθηγητής, έπαιξε ρόλο στην εκλαΐκευση του προβλήματος της λιτότητας για τη χώρα και διαπραγματεύτηκε ως υπουργός Οικονομικών με τον τρόπο που αντιλαμβανόταν.

Έξι μήνες μετά, ο Βαρουφάκης μετατρέπεται από λαϊκό ήρωα σε σάκο του μποξ. Όσοι έκλαιγαν μπροστά στα κλειστά ΑΤΜ (ναι ακόμη και αυτά της Βουλής) σηκώνουν το δάχτυλο και δείχνουν το Βαρουφάκη. Άρα εκ των πραγμάτων φαντάζουν οι ίδιοι σωστοί. Ανοίγουν το στόμα τους και είναι έτοιμοι να συναινέσουν σε κάθε θεωρία συνωμοσίας που έχει στο επίκεντρο το Βαρουφάκη.Πολλές φορές οι ίδιοι οι σύντροφοί του, που επιστρέφουν χαιρέκακα τη δική τους αδυναμία με χολή.

Ανήκω στην κατηγορία εκείνων που πιστεύουν πως ο Γιάνης και ο Δραγασάκης και ο Τσακαλώτος και πολλοί άλλοι δεν διαπραγματεύτηκαν  με τον καλύτερο τρόπο. Όχι γιατί ήταν προδότες, αλλά μόνοι σε ένα σκληρό τοπίο πρωτόγνωρο για όλους. Διαπραγματεύτηκαν όμως, δεν παρέδωσαν τα κλειδιά της χώρας. Τα λάθη τους ή οι αδυναμίες τους ήταν στην πολιτική δράση και όχι στην υποτελή απραξία.

Οι φυλλάδες ψάχνουν κάθε μέρα ένα θέμα Βαρουφάκη για να αποδομήσουν τον ίδιο αλλά κυρίως για να χρεώσουν σιωπηλά το ΣΥΡΙΖΑ. Κάθε φορά που ονομάζουν τον Γιάνη προδότη ή ανάξιο ή καταστροφικό, παίρνουν τη γραμμή της ευθύνης από τις κυβερνήσεις δεκαετιών για να τη μεταφέρουν στο ΣΥΡΙΖΑ. Ξαναγράφουν την ιστορία με υπεύθυνο του εγκλήματος το Βαρουφάκη άρα τον Τσίπρα. Μόνο που τα βέλη στον Τσίπρα θα πέσουν όταν καθιερωθεί η άποψη πως φταίει ο Βαρουφάκης.

Σε αυτό το παιχνίδι συμμετέχουν από πολιτική ανωριμότητα και ίσως από ζήλια σύντροφοί του. Κατηγορούν, χαρακτηρίζουν , τεμαχίζουν το Βαρουφάκη παίρνοντας πίσω τη δόξα που έκλεψε από αυτούς τους οικοπεδούχους και ιδιοκτήτες του κόμματος ο ξένος εισβολέας με τα περίεργα πουκάμισα και τις αμερικανιές.

Δεν είμαι σε θέση να κρίνω τα λάθη του Γιάνη Βαρουφάκη γιατί μου λείπει ένα μεγάλο κομμάτι του παζλ το οποίο κάποια στιγμή εκ των πραγμάτων θα ενώσει η έρευνα.  Καταλαβαίνω όμως πως ο Βαρουφάκης είναι σε μεγάλο βαθμό ένα θύμα και του εαυτού του.  Ο Γιάνης μέτρησε τον εαυτό του και δικαίως τον βρήκε να υπερτερεί επιστημονικά και πολιτικά σε σχέση με τον κάθε πτυχιούχο γαλακτοκομίας Ντάιζελμπλουμ. Αυτό δημιούργησε την παγίδα πως μπορεί και να τον χειριστεί. Δεν ήταν όμως ένα παιχνίδι γνώσεων αλλά ισχύος. Ο Ντάιζελμπλουμ δεν εκπροσωπούσε τον μικρό εαυτό του αλλά την εκβιαστική ισχύ μηχανισμών που του είχαν κάνει ανάθεση έργου. Αυτή την πολιτική διάσταση ίσως να μην την είδε δίνοντας σημασία στις ακαδημαικές του δάφνες.

Το κύριο όμως λάθος του Γιάνη είναι πως υπερτίμησε και αγάπησε ίσως τον νέο του εαυτό σε βαθμό που να τον παραδώσει ναρκισσιστικά στα Μέσα Ενημέρωσης. Έγινε ο φτηνός (αναφέρομαι στο κόστος παραγωγής)  τηλεοπτικός ήρωας που στο τέλος τον σκοτώνουν on camera. Παραδόθηκε στους Αυτιάδες διάφορων διαβαθμίσεων και τα πρωινάδικα (συνεχίζει δυστυχώς να το κάνει) παραβλέποντας την ικανότητά τους να καθορίζουν την πολιτική ατζέντα με όσα από σκοπιμότητα ή άγνοια διαστρέβλωναν και λοιδωρούσαν. Ο Γιάνης έδειξε υπέρμετρη έκθεση στα ΜΜΕ. Δεν ξέρω αν το έκανε από την πίστη πως ήταν αρκετά έξυπνος για να τα κατατροπώσει ή από αυτοπαγίδευση στο ρόλο του και πολιτικό ναρκισσισμό. Μπόρεσαν έτσι να τον φθείρουν εύκολα και γρήγορα, εμφανίζοντάς τον να αυτοαναιρείται και να αυτοδιαψεύδεται. Δεν ξέρω αν αυτό έχει μια πολιτική βάση, αλλά να σε παρουσιάζει ο εσμός της διαπλοκής, μαζί και ο υδραυλικός-ηλεκτρολόγος της Καθημερινής, ως το σύγχρονο έλληνα Καραγκιόζη που έχει όλα τα ελαττώματα της φυλής, πάει πολύ.

Ο Γιάνης έχει την ευφυία ώστε να μπορεί να απαντήσει σε όλα αυτά. Πρέπει να ανακαλύψει και την υπομονή.

http://www.koutipandoras.gr/article/146912/o-varoyfakis-me-pente-kefalia

Ο πρωτ-Αγών μου

Του Κώστα Βαξεβάνη

Με ξύπνησαν φίλοι για να μου πουν γελώντας, πως στο site του Σταύρου Θεοδωράκη protagon.gr, έχω την τιμητική μου. Υπήρχε ένα σατυρικό δημοσίευμα με τίτλο «Ο Κώστας Βαξεβάνης αιτία που χώρισε η Μόνικα Μπελούτσι».

Το μόνο πρόσωπο με αρχίδια που εμφανίστηκε ποτέ στην TV ήταν γυναίκα

Πέρασαν κιόλας 11 χρόνια από τη μέρα που η Μαλβίνα Κάραλη άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο.

Ακούγεται οξύμωρο αλλά η Μαλβίνα ήταν το μόνο πρόσωπο με αρχίδια που έχει εμφανιστεί ποτέ στην Ελληνική τηλεόραση.

Καμμια φορά σκέφτεσαι οτι ίσως ήταν και τυχερή που δεν ζει σήμερα. Αν η Μαλβίνα ζούσε σήμερα, θα είχε βαφτιστεί από “ρατσίστρια” και “ακροδεξιά” έως “κουκουλοφόρα” και “εθνικίστρια”.

Γιατί η Μαλβίνα είχε αυτό το κακό: Έγραφε τους “politically correct” μεϊνστριμ καραγκιόζηδες στα παπάρια της και έλεγε αυτό που πίστευε. Η μόνη και τελευταία ελεύθερη φωνή που πέρασε από το χαζοκούτι.

Παρακολουθώντας μερικά από τα βίντεο της Μαλβίνας που άφησαν εποχή, γελάς.

Αλλά κυρίως κλαις. Γιατί θέλοντας και μή συγκρίνεις τη Μαλβίνα με κάτι Λαζόπουλους, Κανάκηδες και λοιπά ασπόνδυλα επιδοτούμενα πιόνια του συστήματος.

Και μετά συγκρίνεις την αριστερή Μαλβίνα με τα σημερινά “αριστερά” σούργελα. Και βλέπεις οτι “αριστερά” δεν σημαίνει “Στρατούληδες”. Και οτι “πατριώτης” δεν γίνεσαι χτυπώντας μετανάστες.

Και ανακαλύπτεις οτι η αλήθεια δεν είναι ούτε “αριστερή” ούτε “δεξιά”.

Και αυτή η σύγκριση με το σήμερα μόνο λύπη φέρνει.

Η Μαλβίνα “ρατσίστρια” και “αντι-πολυπολιτισμική”

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=PkaCO2O__xY

Τί πραγματικά έγινε στα Ίμια; Όλοι ξέρουν, μόνο η Μαλβίνα το είπε.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=567NbFTMpSg

Η Μαλβίνα, “εθνικίστρια” (!)

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=jYwPGooe1tI

Ο “χαρισματικός” Σημίτης, η Τουρκία και ο Λάκης Γαβαλάς

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=EvHcQU81Swo

Το μόνο πρόσωπο με αρχίδια που εμφανίστηκε ποτέ στην TV ήταν γυναίκα

H Eldorado Gold στην Τουρκία: όσα δεν έμαθαν οι “ενσωματωμένοι” δημοσιογράφοι

Ενημέρωση από τηνUstun Reinart.

Διαβάστε αυτά που δεν είπε η Eldorado στους“ενσωματωμένους” δημοσιογράφους που πήγε βόλτα στην Τουρκία. Διαβάστε για την “περιβαλλοντική προστασία” (δείτε καιεδώ), για την αντίσταση του κόσμου, για τις πρακτικές που ακολουθούν οι εταιρείες για να διαβρώσουν τον κοινωνικό ιστό και να κάμψουν την αντίδραση. Όλα όσα συμβαίνουν εκεί, συμβαίνουν ή θα συμβούν και σε αυτή την πλευρά του Αιγαίου.

Στη φωτογραφία είναι το μεταλλείο Kisladag της Eldorado το 2010. Έχει μεγαλώσει κι άλλο από τότε. Η εταιρεία όμως δεν τους πήγε εκεί τους δημοσιογράφους, τους πήγε στο ολοκαίνουριο Efemcukuru που δεν έχει ούτε ενάμιση χρόνο που είναι σε παραγωγή…

Έχουμε γράψει πολλά για τα μεταλλεία στην Τουρκία. Δείτε εδώ.

 

Oι κάτοικοι ακόμα διαμαρτύρονται για το μεταλλείο της TUPRAG/ELDORADO στο EFEMCUKURU κοντά στη Σμύρνη!

1 Μαΐου 2013

Η μεταλλευτική εταιρεία Tuprag (που ανήκει εξ ολοκλήρου στην καναδική Eldorado Gold) έχει αρκετά καταστροφικά, αμφιλεγόμενα έργα στην Τουρκία.

Ένα από αυτά είναι στο χωριό Efemcukuru, 20 χλμ. από την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας, τη Σμύρνη. Αυτό είναι ένα ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο έργο, διότι βρίσκεται εντός της λεκάνης απορροής του φράγματος Tahtali το οποίο παρέχει σχεδόν το 40% του πόσιμου νερού της Σμύρνης.

Το μεταλλείο βρίσκεται 700 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, σε ένα λόφο καλυμμένο με γιγάντια πεύκα και αμπέλια. Ένα δεύτερο φράγμα, το Camli, που προγραμματίστηκε και σχεδιάστηκε στη δεκαετία του l990 για να εξασφαλίσει την παροχή πόσιμου νερού στη Σμύρνης, ακυρώθηκε από την κρατική Διεύθυνση Ύδρευσης το l999, μόλις η Tuprag / Eldorado ανακοίνωσε το έργο του χρυσωρυχείου.

Η πόλη της Σμύρνης διακήρυξε ότι το φράγμα Camli είναι “ζωτικής σημασίας για την πόλη” και το κράτησε στα σχέδια του Δήμου. Ωστόσο, το τουρκικό Υπουργείο Περιβάλλοντος και Δασών αρνήθηκε να δεχθεί την Έκθεση Περιβαλλοντικής Αξιολόγησης του φράγματος.

Το 2002, ενώ οι γεωτρήσεις και οι κατασκευή συνεχιζόταν στο χώρο του μεταλλείου, πολλές επαγγελματικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένου του Δικηγορικού Συλλόγου της Σμύρνης, ξεκίνησε μια δικαστική υπόθεση για ασφαλιστικά μέτρα κατά των αδειών που εκδόθηκαν για το μεταλλείο. Μεταξύ των καταγγελόντων ήταν και το Ιατρικό Επιμελητήριο της Σμύρνηςκαι η Δημοτική Αρχή Υδάτων.

Μια έκθεση πραγματογνωμοσύνης που υποβλήθηκε στο δικαστήριο ανέφερε σαφώς ότι το χρυσωρυχείο θα προκαλέσει ζημιά στα δάση της περιοχής και θα ρυπάνει το πόσιμο νερό της Σμύρνης, αλλά η έκθεση απορρίφθηκε λόγω των κατηγοριών της Tuprag ότι ο εμπειρογνώμονας, ο καθηγητής Δρ Savki Filiz, είχε αντιταχθεί προηγουμένως στο μεταλλείο χρυσού στην Πέργαμο της Τουρκίας. Στις 8 Σεπτεμβρίου 2005, ενώ η δικαστική υπόθεση ήταν ακόμη σε εξέλιξη, η τουρκική κυβέρνηση αποδέχθηκε τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της Tuprag.

Το 2006, οι χωρικοί του Efemcukuru έκαναν διαμαρτυρία για το μεταλλείο στη Σμύρνη, και έκαψαν τα έγγραφα της μεταλλευτικής εταιρείας που προσφερόταν να αγοράσει τη γη τους. Σε απάντηση, η τουρκική κυβέρνηση αποφάσισε το 2007 να καταφύγει σε “αναγκαστική απαλλοτρίωση εκτάκτου ανάγκης” των εδαφών, βασισμένη σε έναν νόμο που επιτρέπει την απαλλοτρίωση για την “υπεράσπιση της χώρας.”

Ένας συνασπισμός οικολόγων και επαγγελματικών φορέων ξεκίνησε μια δεύτερη δικαστική υπόθεση κατά των αναγκαστικών απαλλοτριώσεων, και το 2008, το Τουρκικό Συμβούλιο της Επικρατείας εξέδωσε απόφαση αναστολής της “απαλλοτρίωσης εκτάκτου ανάγκης.”

Η τοπική αυτοδιοίκηση της Σμύρνης σφράγισε τις πύλες του μεταλλείου το 2009, αλλά η κατασκευή συνεχίστηκε, και ένοπλοι ιδιωτικοί φρουροί εμπόδιζαν τους δημοτικούς επιθεωρητές να επισκεφθούν το χώρο.

Το 2011, μια αλλαγή στη νομοθεσία έδωσε το δικαίωμα στις επαρχιακές συνελεύσεις να εκδίδουν άδειες μεταλλείων και την 1η Ιουνίου 2011, η Επαρχιακή Συνέλευση της Σμύρνης εξέδωσε άδεια παραγωγής για το μεταλλείο της Tuprag / Eldorado στο Efemcukuru.

Στους χωρικούς που αρνήθηκαν να πουλήσουν τη γη τους στην εταιρεία, προσφέρθηκαν δουλειές στο μεταλλείο. Σταδιακά εγκατέλειψαν τα εδάφη τους.

Σήμερα, ένας μόνο χωρικός, ο Αhmet Karacam εξακολουθεί να αντιστέκεται και αρνείται να πουλήσει τη γη του. Λόγω της αντίστασης του Karacam, η εταιρεία δεν κατάφερε να καθορίσει την απαιτούμενη ζώνη των 200 μέτρων γύρω από το μεταλλείο και έτσι έχει χάσει την άδεια δοκιμαστικής παραγωγής. Απτόητη, η εταιρεία συνεχίζει να λειτουργεί με την άδεια παραγωγής που είχε λάβει πριν απωλέσει την δοκιμαστική άδεια.

Τον Δεκέμβριο του 2012, οι κάτοικοι του Kavacik (3 χλμ. από το μεταλλείο) και του Efemcukuru έκαναν πορεία προς το μεταλλείο για να διαμαρτυρηθούν για το θάνατο των 55 κατσικών και ενός αλόγου που ψόφησαν αφού ήπιαν νερό από ένα ρέμα κοντά στο μεταλλείο. Στο ίδιο ρεμα έχουν πεθάνει εκατοντάδες ψάρια.

Η εταιρεία συνεχίζει τις εντατικές γεωτρήσεις στο δάσος γύρω από το υπάρχον μεταλλείο με την ελπίδα της αύξησης της παραγωγής.

Ενημέρωση για το χρυσωρυχείο KISLADAG της ELDORADO GOLD στο Usak Esme

10 Αυγούστου 2012 (από την έκθεση του Tahir Öngür, Γεωλόγου Μηχανικού).

Η Eldorado Gold / Tuprag, παράγει χρυσό και ασήμι, με την επικίνδυνη και πρωτόγονη μέθοδο της εκχύλισης σε σωρούς, χωρίς φράγμα τελμάτων.

Σωροί από εκχυλισμένο μετάλλευμα ήδη ποτισμένοι με κυανιούχο νάτριο βρίσκονται στο χώρο του ορυχείου, σε στρώσεις. Κάθε στρώση καλύπτεται με χώμα, άργιλο, και μία μεμβράνη και μια νέα στρώση σχηματίζεται πάνω από την προηγούμενη. Επτά στρώσεις είναι ορατές αυτή τη στιγμή.

Για να αποφευχθεί η ρύπανση του αέρα με κυανιούχο νάτριο, η εταιρεία οφείλει να ελέγχει το επίπεδο του pH πολύ προσεκτικά, πράγμα που δεν κάνει. Από καιρό σε καιρό, μια ισχυρή μυρωδιά από πικραμύγδαλα γεμίζει τον αέρα, και οι άνθρωποι από τα γύρω χωριά τρέχουν στα τμήματα επειγόντων περιστατικών με ναυτία, ρίγη και πονοκεφάλους.

Οι έντονες βροχοπτώσεις προκαλούν φθορές στις μεμβράνες που καλύπτουν τους σωρούς των εκχυλισμένου μεταλλεύματος, απελευθερώνοντας κυανιούχο νατριο στο έδαφος και στον αέρα. Ένα μέρος από το ρυπασμένο νερό ρέει μέσα από την κοντινή κοιλάδα, και καταλήγει στα ρέματα.

Η εταιρεία έχει δηλώσει στην Περιβαλλοντική Μελέτη της, ότι σε περίπτωση ενός ατυχήματος τα γύρω χωριά θα πρέπει να εκκενωθούν. Στην πραγματικότητα, αυτά τα ατυχήματα συγκαλύπτονται.

Εχει ζητηθεί να γίνει ανάλυση του νερού που χρησιμοποιείται από τις κοινότητες γύρω από το μεταλλείο αλλά το αίτημα έχει μείνει αναπάντητο.

Ενημέρωση σχετικά με το Όρος Ίδη – Ένα τέρας πλανάται πάνω από τα βουνά της Ίδης…

[Tο κείμενο συνοδεύεται από τη σημείωση ότι η Eldorado έχει πουλήσει τα ποσοστά της στα μεταλλεία του όρους Ίδη στην Alamos Gold. Ωστόσο, αξίζει να διαβάσετε για τον αγώνα των χωρικών της περιοχής κατά των μεταλλείων που μοιάζει πολύ με τον δικό μας εδώ!]

Οι εταιρείες εξόρυξης κάνουν γεωτρήσεις για χρυσό στα όρη Ίδη από το 2004.

Ο Mehmet Tombul, ο Πρόεδρος της Γενικής Διεύθυνσης Μεταλλείων και Συντονισμού ανακοίνωσε ότι από το 2003, η υπηρεσία του έχει αδειοδοτήσει 868 επιχειρήσεις και από αυτές οι 553 άδειες ήταν για προκαταρκτικές γεωτρήσεις και οι 300 για επιχειρήσεις εκμετάλλευσης.

Από τις οκτώ εταιρείες εξόρυξης χρυσού που εκτελούν γεωτρήσεις στα βουνά της Ίδης σήμερα, επτά έχουν ολοκληρώσει τη διαδικασία Περιβαλλοντικής Αξιολόγησης και μία είναι ακόμα σε εκκρεμότητα, αλλά όλες τους ετοιμάζονται να ξεκινήσουν παραγωγή.

Η καναδική Alamos Gold, η Pilot Gold της Newmont, καθώς και η τουρκική θυγατρική της Newmont, Koza, είναι απειλές για το φράγμα Atikhisar που παρέχει το πόσιμο νερό της πόλης του Τσανάκαλε (Δαρδανέλια).

Ο Όμηρος, στην Ιλιάδα, αναφέρεται στα βουνά της Ίδης ως “η Ίδη των χιλίων πηγών». Έδρα της Μεγάλης Θεάς Κυβέλης και λίκνο της μυθολογίας, αυτό το υπέροχο βουνό είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός οξυγόνου στην Ευρώπη μετά από τις Άλπεις, ένας τόπος εκπληκτικής βιοποικιλότητας και ένα καταφύγιο για εκατοντάδες άγρια ​​ζώα.

Στον αρχαίο κόσμο, το σημερινό Τσανάκαλε ήταν γνωστό ως Τρωάδα. Στην επαρχία βρίσκονται πάνω από 300 αρχαιολογικοί χώροι, συμπεριλαμβανομένων της Άσσου και της Τροίας. Οι Εταιρείες εξόρυξης χρυσού κάνουν γεωτρήσεις πάνω σε δέκα χιλιάδες χρόνια ιστορίας, και αφού οι αρχαιολογικές ανασκαφές εδώ δεν έχουν ολοκληρωθεί, δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα έχουμε χάσει.

Ο Περιβαλλοντικός Συνασπισμός του Τσανάκαλε – που δημιουργήθηκε από ομάδες πολιτών της περιοχής, ο Δήμαρχος του Τσανάκαλε – καλεί τους κατοίκους της περιοχής να σηκώσουν ανάστημα για να υπερασπιστούν τη γη και τα νερά τους. Οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στην περιοχή ξεκίνησαν το 2007, πραγματοποιήθηκαν έως τον Ιούνιο του 2012 και συνεχίζονται.

Ο τοπικός πληθυσμός, που υποστηρίζεται από επαγγελματικούς φορείς (το Αρχιτεκτονικό Επιμελητήριο, Ιατρικούς και Δικηγορικούς Συλλόγους) έχει μποϊκοτάρει τις συνεδριάσεις, όπου οι εταιρείες εξόρυξης θα τους ενημέρωναν έπρεπε να τους ενημερώσει για τη διαδικασία περιβαλλοντικής αξιολόγησης, με αποτέλεσμα να καθυστερήσουν αυτά τα σχέδια.

Η Περιβαλλοντικός Συνασπισμός του Canakkale έχει ξεκινήσει δικαστικές υποθέσεις για να ακυρώσει τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που ήδη έχουν γίνει αποδεκτές από την κυβέρνηση.

Όμως, η γη και τα νερά ήδη υποφέρουν. Ακόμη και κατά το στάδιο των προκαταρκτικών γεώτρησεων, κάποια από τα ρέματα της περιοχής ρυπάνθηκαν από χημικές ουσίες, γεγονός που οδήγησε σε φόβους ότι τα νερά στα φράγματα του Bayramiç και του Akhisar θα μπορούσαν επίσης να έχουν ρυπανθεί. Παιδιά σε κοντινά χωριά υπέφεραν από ναυτίες και ζαλάδες και ζώα υπέστησαν αποβολές.

Μια πηγή πόσιμου νερού που ανακαλύφθηκε από ένα δημόσιο οργανισμό κοντά στην πόλη Can, πωλήθηκε στην Alamos Gold.

Οι χωρικοί του Karaköy στην πόλη του Bayramiç αντιστάθηκαν στην Alamos Gold για περισσότερο από ένα χρόνο, αρνούμενοι να κόψουν τα δέντρα στο χώρο του μεταλλείου. Η εταιρεία για να σπάσει την αντίσταση εγκαταστάθηκε μέσα στο χωριό. Η Alamos Gold έκανε μήνυση σε τρεις νεαρούς άνδρες οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν για το μεταλλείο. Οι άνδρες κρίθηκαν ένοχοι και τους απαγορεύθηκε η πρόσβαση στο βουνό για τρεις μήνες. Τώρα, η Alamos Gold τους μηνύει και πάλι, ζητώντας αποζημίωση 7.500 $ από τον κάθε έναν. Με τη σειρά τους, οι κάτοικοι του Τσανάκαλε μηνύουν την Alamos Gold για αποζημίωση.

Οι αρχές του χωριού Muratlar αποφάσισαν να:

• Αποφύγουν κάθε επαφή με την εταιρεία εξόρυξης,

• Να αποφεύγουν κάθε χωρικό που δέχεται θέση εργασίας στο μεταλλείο,

• Να απαγορεύσουν όλα τα οχήματα της εταιρείας εξόρυξης από το χωριό

• Να απαγορεύσουν στο προσωπικό δημοσίων σχέσεων της εταιρείας εξόρυξης την είσοδο στο χωριό.

• Να οργανώσουν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας αν το μεταλλείο φέρει εργαζόμενους από άλλα μέρη.

Στις διαμαρτυρίες για την Περιβαλλοντική Αξιολόγηση, οι ντόπιες γυναίκες είναι ιδιαίτερα μαχητικές και δεν περνούν απαρατήρητες. Όταν η αστυνομία απέκλεισε το χωριό Kizilelma στην πόλη  Can για να εμποδίσει την είσοδο υποστηρικτών του περιβάλλοντος από άλλα χωριά, οι γυναίκες οδήγησαν τους επισκέπτες στο χωριό μέσα από ορεινούς δρόμους. Σε πολλά χωριά, οι γυναίκες έχουν αρχίσει να δημιουργούν επιτροπές «Όχι στο χρυσό».

Ο αγώνας συνεχίζεται για την υπεράσπιση της ζωής στην “Ίδη των χιλίων Springs”.

(Μετάφραση στα αγγλικά από την Üstün B. Reinart, με πληροφορίες που παρασχέθηκαν από τον Reyhan Erdem).

http://antigoldgreece.wordpress.com/2013/05/02/eldorado-in-turkey/

 

Reuters:Το τρίγωνο εξουσίας της Ελλάδας

Στα τέλη του 2011, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών έκανε μια παθιασμένη έκκληση για βοήθεια για να σώσει τη χώρα του από την οικονομική καταστροφή.»Χρειαζόμαστε μια εθνική συλλογική προσπάθεια: όλοι μας πρέπει να σηκώσουμε το βάρος μαζί,» ανακοίνωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος έχει γίνει από τότε ηγέτης του σοσιαλιστικού κόμματος ΠΑΣΟΚ. » Χρειαζόμαστε κάτι που θα είναι δίκαιο και κοινωνικά αποδεκτό.»

Ήταν γραφτό να γίνει ένα κάλεσμα στα όπλα• σε αυτό κατέληξε, τονίζοντας μια βασική αδυναμία στις προσπάθειες της Ελλάδας για μεταρρύθμιση.

Η ιδέα του Βενιζέλου ήταν ένας νέος φόρος επί των ακινήτων, ο οποίος εισπράττεται μέσω των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος ώστε να είναι δύσκολο να αποφευχθεί. Το κοινό ήταν έξω φρενών και ο Τύπος τόνισε επίσης την οργή, επισημαίνοντάς τον εν λόγω  φόρο ως «Χαράτσι», όπως είχε ονομαστεί μια μισητή εισφορά από τους Οθωμανούς που είχε κάποτε επιβληθεί στους Έλληνες. Το όνομα κόλλησε και ο Γιώργος Παπανδρέου, πρωθυπουργός τότε, αισθάνθηκε υποχρεωμένος να ικετεύσει τους ψηφοφόρους: » Ας χάσουμε όλοι κάτι, έτσι ώστε να μην χάσουμε τα πάντα.»

Αλλά δε θα έχαναν όλοι από το φόρο αυτό. Πριν από δύο μήνες, ένας άνθρωπος εκ των έσω της βιομηχανίας ηλεκτρικής ενέργειας αποκάλυψε ότι μερικές από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις στη χώρα, συμπεριλαμβανομένων των μέσων ενημέρωσης, πλήρωναν λιγότερο από το μισό του πλήρους συντελεστή, ή δεν πλήρωναν καθόλου το φόρο. Ο Νίκος Φωτόπουλος, ένας συνδικαλιστής ηγέτης στην επιχείρηση ηλεκτρισμού ΔΕΗ, ισχυρίστηκε ότι είχαν δοθεί εξαιρέσεις.

«Ήταν ένα δώρο για τα πραγματικά αφεντικά, τους πραγματικούς ιδιοκτήτες της χώρας», είπε.«Οι πλούσιοι δεν πληρώνουν, ακόμη και αυτή τη στιγμή.»

Αυτή τη φορά τα μέσα ενημέρωσης έκαναν μικρή φασαρία. «Η είδηση δεν καλύφθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης … επειδή οι ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης ήταν μεταξύ εκείνων που ευνοήθηκαν,» δήλωσε αργότερα ο Φωτόπουλος. Κορυφαίες ημερήσιες εφημερίδες στην Αθήνα είτε δεν ανέφεραν ή υποβάθμισαν τους ισχυρισμούς του, όπως απεφάνθη σε μια ανασκόπηση το Reuters.

Για πολλούς παρατηρητές, το επεισόδιο απεικονίζει την αλληλεπίδραση ανάμεσα στην πολιτική, τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους ισχυρούς ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης. Τα αλληλένδετα συμφέροντα από αυτούς τους τομείς, αν και όχι κατ ‘ανάγκη παράνομα ή καταχρηστικά, θεωρούνται εμπόδιο στις προσπάθειες της Ελλάδας για τη διάσωση της οικονομίας της. Εν μέρει, λένε οι επικριτές, ευθύνονται για την σημερινή κρίση και για την παρεμπόδιση της μεταρρύθμισης.

Κορυφαίοι ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης σε επαφή με το Reuters, αρνήθηκαν να ασκήσουν αθέμιτη επιρροή ή να αναζητήσουν εύνοιες, ή δεν απάντησαν στις ερωτήσεις.

Αλλά με δεδομένο το διεθνή αντίκτυπο της κρίσης στην Ελλάδα, αυτό αφορά πλέον και άλλους παράγοντες πέρα από τη χώρα. Μια πηγή της τρόικας των δανειστών που διατηρεί την Ελλάδα εν ζωή – η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – είπε: » Το σύστημα είναι εξαιρετικά αιμομικτικό. Τα κατεστημένα συμφέροντα αντιστέκονται στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να καταστεί η οικονομία ανταγωνιστική.»

Αντίθετες πλευρές του ελληνικού πολιτικού φάσματος μιλούν για το θέμα σε πολύχρωμους όρους. » Στην Ελλάδα η πραγματική δύναμη είναι με τους ιδιοκτήτες των τραπεζών, τα μέλη του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και τα διεφθαρμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αυτό είναι το τρίγωνο της αμαρτίας,» δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας, ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο Πάνος Καμμένος, ο ηγέτης του δεξιού κόμματος Ανεξάρτητοι Έλληνες, είπε: » Τα ελληνικά ΜΜΕ είναι υπό τον έλεγχο των ανθρώπων που εξαρτώνται από το κράτος. Τα ΜΜΕ ελέγχουν το κράτος και το κράτος ελέγχει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Είναι μια εικόνα αμοιβαίου εκβιασμού.»

Άλλοι είναι πιο μετρημένοι. Ερωτηθείς σχετικά με το ‘Χαράτσι’, ο Βενιζέλος αναγνώρισε ότι υπάρχουν ορισμένες «κραυγαλέες περιπτώσεις που πληρώνουν λιγότερο φόρο ή καθόλου», αλλά κατηγόρησε για αυτό τα φτωχά μητρώα που τηρούνται από τη δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού. «Σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε καμία διάκριση υπέρ συγκεκριμένων ιδιοκτητών ακινήτων», είπε.

Ο Σίμος Κεδίκογλου, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, δήλωσε ότι αξιωματούχοι παρακολουθούν το φόρο ακίνητης περιουσίας και τυχόν σφάλματα θα διορθώνονται.

Προηγούμενες προσπάθειες για τον περιορισμό των πιθανών συγκρούσεων συμφερόντων – ιδίως όσον αφορά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης – είχαν μικρή επίδραση, σύμφωνα με μια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης και την ανεξαρτησία, που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2011. Ανέφερε ότι τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, ‘παρέμειναν εξαιρετικά συγκεντρωτικά στα χέρια της κυβέρνησης της ημέρας’, και ότι «έχουν επηρεαστεί πλήρως, αν και με αδιαφανείς και ανεπίσημους τρόπους, από ισχυρά οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που έχουν επιδιώξει να αυξήσουν την ισχύ τους, το κέρδος, ή και τα δύο.»

 

Η άνοδος των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης

Η αλληλεπίδραση μεταξύ των πολιτικών και των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι κοινή σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως στην Ιταλία, όπου ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ήταν τόσο πρωθυπουργός όσο και επικεφαλής του ομίλου των μέσων ενημέρωσης, και στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης, όπως ο Ρούπερτ Μέρντοχ, πρόεδρος της News Corp, είχαν επαφές με διαδοχικούς πρωθυπουργούς.

Ωστόσο, οι επικριτές λένε ότι οι εν λόγω συνδέσεις είναι ιδιαίτερα σημαντικές στην Ελλάδα, επειδή το κράτος παίζει έναν μεγάλο ρόλο στην οικονομία, και λόγω του τρόπου που τα μέσα ενημέρωσης έχουν αναπτυχθεί εκεί.

Οι ιδιωτικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί και τα τηλεοπτικά κανάλια εμφανίστηκαν μόνο στη δεκαετία του 1980, μετά από δεκαετίες ελέγχου των κρατικών μέσων ενημέρωσης. Καθώς οι επιχειρηματίες έσπευσαν στο σωρό, η ρύθμιση ήταν τυχαία. Διαδοχικές κυβερνήσεις επέτρεπαν σε ραδιοτηλεοπτικούς φορείς να λειτουργούν χωρίς την κατάλληλη άδεια, σύμφωνα με την έκθεση της ΕΕ για το 2011 σχετικά με τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Αυτή η ημι-οργανωμένη προσέγγιση οδήγησε την Ελλάδα να έχει ένα μεγάλο αριθμό μέσων ενημέρωσης για τον πληθυσμό των 11 εκατομμυρίων.

Το 2009 η χώρα είχε 39 εθνικές ημερήσιες εφημερίδες, 23 εθνικές κυριακάτικες εφημερίδες και 14 εθνικές εβδομαδιαίες εφημερίδες, σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη της ΕΕ για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Κατά κεφαλήν, η Ελλάδα έχει πολύ περισσότερους εθνικούς τίτλους εφημερίδων από ό,τι, ας πούμε, η Γερμανία ή το Ηνωμένο Βασίλειο. Η χώρα έχει επίσης εννέα εθνικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, έξι εκ των οποίων ανήκουν σε ιδιώτες, και πολλούς ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Μια καλωδιακή αναφορά του 2006 από την Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, η οποία ελήφθη από το Wikileaks, επεσήμανε: » Πώς μπορούν όλα αυτά τα μέσα ενημέρωσης να λειτουργούν επικερδώς; Δε μπορούν. Επιχορηγούνται από τους ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι, ενώ θα επικροτούσαν οποιαδήποτε έσοδα από τις πωλήσεις των μέσων ενημέρωσης, χρησιμοποιούν τα μέσα ενημέρωσης κυρίως για την άσκηση πολιτικής και οικονομικής επιρροής.»

Ταυτόχρονα, ένα μεγάλο μέρος της οικονομίας εκτός της ναυτιλιακής βιομηχανίας εξαρτάται από τις δημόσιες συμβάσεις ή τις άδειες.

«Οι περισσότερες εταιρείες στην Ελλάδα ουσιαστικά περιμένουν να πάρουν χρήματα από το κράτος,» δήλωσε ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος, ο πρώην υπουργός Τύπου της κυβέρνησης. «Η Ελλάδα είναι επίσημα καπιταλιστική, αλλά στην πραγματικότητα σοσιαλιστική».

Ο ιδιοκτήτης Μέσων Ενημέρωσης Ιωάννης Αλαφούζος δήλωσε στο Reuters ότι ορισμένα από τα μέσα ενημέρωσης «αποτελούν γραφεία τύπου για τις ομάδες επιχειρήσεων.» Ο Αλαφούζος, του οποίου η οικογένεια κατέχει το ΣΚΑΪ TV, τον πέμπτο μεγαλύτερο σταθμό στην Ελλάδα, και την Καθημερινή, μια κορυφαία εφημερίδα, προσθέτει: «Έχει εξελιχθεί σε μια εντελώς ανθυγιεινή κατάσταση. Ο σκοπός των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι σε μεγάλο βαθμό η εκτέλεση ειδικών καθηκόντων για τους ιδιοκτήτες τους.»

Ο Αλαφούζος, του οποίου ο πλούτος προέρχεται από τη ναυτιλία, δήλωσε ότι η οικογένειά του ήταν προσεκτική ώστε να μην εξαρτάται από τις συναλλαγές της κυβέρνησης. Οι επικριτές του λένε ότι ο ΣΚΑΪ ήταν μεταξύ των εταιρειών που βρέθηκαν να μην πληρώνουν κανένα χαράτσι – μια παράλειψη που ο ΣΚΑΪ υποστηρίζει ότι προκλήθηκε από την τοπική γραφειοκρατία – και ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συμφερόντων του επωφελούνται από την κρατική διαφήμιση. Ο Αλαφούζος περιέγραψε την τελευταία ως ένα ελάχιστο ποσοστό των εσόδων των μέσων ενημέρωσης των συμφερόντων του.

 

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΙ ΔΕΣΜΟΙ

Ένα πλέγμα αλληλένδετων συμφερόντων είναι το MEGA Channel, ο μεγαλύτερος τηλεοπτικός σταθμός στην Ελλάδα, που είναι συνιδιοκτησία από επιχειρηματίες οι οποίοι είναι ηγέτες ή έχουν ισχυρές διασυνδέσεις με άλλους τομείς της οικονομίας.

Η μεγαλύτερη συλλογική συμμετοχή στον τηλεοπτικό σταθμό ανήκει σε μέλη της οικογένειας του Γεωργίου Μπόμπολα. Ένας από τους γιους του, ο Φώτιος, είναι διευθυντής της Τηλέτυπος, της εταιρείας συμμετοχών του καναλιού. Ένας άλλος γιος του, ο Λεωνίδας, είναι διευθύνων σύμβουλος και βασικός μέτοχος της Ελλάκτωρ, μιας γιγαντιαίας κατασκευής που ιδρύθηκε από τον πατέρα του, και που έχει συμμετάσχει σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ συμβάσεων με το κράτος. Ο Λεωνίδας δεν έχει καμία συμμετοχή στην Τηλέτυπος.

Η οικογένεια Μπόμπολα ελέγχει επίσης το Έθνος, μια δημοφιλή καθημερινή και κυριακάτικη εφημερίδα, άλλα έντυπα μέσα ενημέρωσης και ιστοσελίδες. Από τα μεγάλα, γκρι κεντρικά γραφεία της εκδοτικής εταιρίας τους στο Χαλάνδρι, ένα βόρειο προάστιο της Αθήνας, η έκταση των συμφερόντων της οικογένειας είναι προφανής. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται ο δρόμος-δαχτυλίδι της Αθήνας, που χτίστηκε από μια διεθνή κοινοπραξία όπου συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάκτωρ. Παράλληλα με το δρόμο βρίσκεται μια νέα σιδηροδρομική γραμμή προς το αεροδρόμιο, που επίσης κατασκευάστηκε με τη συμμετοχή Μπόμπολα.

Ο Γιώργος Μπόμπολας αρχικά δεν απαντούσε σε ερωτήματα σχετικά με τα διάφορα συμφέροντα της οικογένειάς του. Αντ ‘αυτού, η εφημερίδα του ΕΘΝΟΣ δημοσίευσε αρκετά άρθρα κατά τις ημέρες αφού το Reuters του είχε υποβάλει ερωτήσεις. Ένας, ισχυρίστηκε ότι το Reuters συνεχίζει, φαίνεται, να στοχεύει στη χώρα μας, την ελληνική οικονομία και την επιχειρηματικότητα. Ένας άλλος περιέγραψε το Reuters ως την «πέμπτη φάλαγγα» για την τρόικα και ισχυρίστηκε ότι η Αθήνα είχε πλημμυρίσει από ξένους που είχαν «αναλάβει την κατεδάφιση των δημόσιων προσώπων σύμφωνα με τις αγγλοσαξονικές πρακτικές.»

Μετά από ένα ακόμη αίτημα από το Reuters, ο Μπόμπολας ανέφερε σε επιστολή: » Δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που ανήκουν σε εταιρείες στις οποίες συμμετέχω, για την προώθηση των συμφερόντων της μητρικής εταιρείας ΕΛΛΑΚΤΩΡ ΑΕ, … η εφημερίδα Έθνος ποτέ δεν έχει χρησιμοποιήσει την επιρροή της, ούτε ζήτησε χάρες από ηγεμόνες, προς όφελος της Ελλάκτωρ.»

Ο Μπόμπολας, δήλωσε ότι πρώην πρωθυπουργοί θα μπορούσαν επαληθεύσουν ότι ο ίδιος ποτέ δεν είχε ζητήσει οποιεσδήποτε εύνοιες και προσθέτει: «Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η σοβαρή κριτική της εφημερίδας Έθνος στις κυβερνητικές ενέργειες και τους πολιτικούς γενικά, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως εμπόδιο και δε συνέβαλε στα εταιρικά συμφέροντα της Ελλάκτωρ».

Σε γραπτή δήλωση, η κατασκευαστική εταιρεία Ελλάκτωρ, δήλωσε ότι οι θυγατρικές της συμμετέχουν σε ιδιωτικές και δημόσιες συμβάσεις, και ότι επιδιώκει τις δημόσιες συμβάσεις «συμμετέχοντας αποκλειστικά σε ανοικτούς διεθνείς διαγωνισμούς, σύμφωνα με την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία.»

Άλλοι παράγοντες που εμπλέκονται στο MEGA Channel περιλαμβάνουν την οικογένεια του Βαρδή Βαρδινογιάννη, που έχει εξέχουσα θέση στο πετρέλαιο και τη ναυτιλία, και ο Σταύρος Ψυχάρης, ο οποίος ελέγχει την εταιρεία ΔΟΛ των μέσων ενημέρωσης.

Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, γιος του Βαρδή, εξυπηρετεί το MEGA Channel, και η οικογένεια διαθέτει επίσης ένα μικρότερο σταθμό που ονομάζεται Star Channel. Η οικογένεια είναι επίσης ο κύριος μέτοχος της Motor Oil Hellas, μίας από τις δύο ελληνικές εταιρείες διύλισης.

Σε ένα email, ένα εκπρόσωπος της οικογένειας, δήλωσε: » Οι περισσότερες από τις εταιρείες μας βασίζονται στο εξωτερικό ή έχουν μια διεθνή έκθεση. Η παραγωγή και οι πωλήσεις του διυλιστηρίου της Motor Oil Hellas, της μεγαλύτερης επένδυσής μας στην Ελλάδα, είναι σταθερά προσανατολισμένες στο 70 % των εξαγωγών … Καμία από τις εταιρείες μας δε βασίζονται καθ ‘οιονδήποτε τρόπο σε κρατικά συμβόλαια ή επιχειρήσεις.»

Ο Ψυχάρης, του οποίου η εταιρεία ΔΟΛ εκδίδει κορυφαίες εφημερίδες και έχει κερδίσει κρατικές συμβάσεις στην εκπαίδευση, τον πολιτισμό, τα ταξίδια, και την εκτύπωση, είναι πρόεδρος του MEGA Channel.

Το 2006, μήνυσε δύο δημοσιογράφους-ερευνητές που ισχυρίστηκαν σε ραδιοφωνική εκπομπή ότι πίεσε για την πώληση των Eurofighters στην Ελλάδα και είχε χρησιμοποιήσει τις εφημερίδες του για να προωθήσει τα πλεονεκτήματα μιας συμφωνίας. Ο Ψυχάρης αρνήθηκε τους ισχυρισμούς. Τρία χρόνια αργότερα, μετά από μια ακροαματική διαδικασία, η υπόθεσή του απορρίφθηκε.

Το δικαστήριο απέρριψε τη μία αίτηση των δημοσιογράφων, αλλά δέχθηκε ότι η εφημερίδα του Ψυχάρη είχε κάνει εκστρατεία για τη συμφωνία των Eurofighter. Η αίτηση αναιρέσεως εκκρεμεί. Ο Ψυχάρης δεν απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με την υπόθεση.

Στα τέλη Νοεμβρίου μία από τις εφημερίδες του άσκησε κριτική στον Απόστολο Κακλαμάνη, τον πρώην ομιλητή της Βουλής των Ελλήνων, ο οποίος είχε πει στους νομοθέτες του ΠΑΣΟΚ ότι η εποχή που οι ολιγάρχες «διόριζαν τον αρχηγό του κόμματος» είχε περάσει. Ημέρες αφού ο Κακλαμάνης μίλησε έξω από τα δόντια, Το Βήμα, μια κορυφαία εφημερίδα που ελέγχεται από τον Ψυχάρη, δημοσίευσε ένα άρθρο που αναφερόταν στα σχόλια του και υποσχόταν να κάνει δήθεν ενοχλητικές αποκαλύψεις για τον Κακλαμάνη.

Ο Ψυχάρης δεν απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με τις επενδύσεις του στα μέσα ενημέρωσης ή τα ευρύτερα συμφέροντα του.

Οι επικριτές των δεσμών μεταξύ των μέσων ενημέρωσης και των επιχειρήσεων αναφέρουν, επίσης, την περίπτωση ενός έργου ορυχείου χρυσού στη Χαλκιδική, στη Βόρεια Ελλάδα. Τα ορυχεία πουλήθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση το 2003, σε μια νεοσυσταθείσα Ελληνική μεταλλευτική εταιρεία. Λίγο αργότερα, η κατασκευαστική εταιρεία στην οποία η οικογένεια Μπόμπολα έχει συμφέροντα, απέκτησε ένα μερίδιο σε αυτή.

Τοπικοί αντίπαλοι αγωνίστηκαν σθεναρά εναντίον μιας άδειας για το έργο εξόρυξης που χορηγήθηκε, υποστηρίζοντας ότι θα βλάψουν το περιβάλλον. Ο Τόλης Παπαγεωργίου, ηγετική φυσιογνωμία στην ομάδα διαμαρτυρίας Ελληνικό Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, ισχυρίστηκε ότι οι εφημερίδες που ελέγχονται από την οικογένεια Μπόμπολα παρέλειψαν να αναφέρουν μεγάλες διαδηλώσεις που αντιτίθενται στο ορυχείο και επέκριναν την υπουργό περιβάλλοντος, Τίνα Μπιρμπίλη, η οποία μπλόκαρε μια άδεια για αυτό.

» Λίγες μόλις μέρες στη νέα της δουλειά το 2009, έγινε ο στόχος των μέσων μαζικής ενημέρωσης που ελέγχονται από το Μπόμπολα, επειδή αρνήθηκε να χορηγήσει άδεια στην εταιρεία εξόρυξης,» ισχυρίστηκε ο Παπαγεωργίου.

Λίγο μετά το διορισμό Μπιρμπίλη το 2009, οι εφημερίδες που ανήκουν στην οικογένεια Μπόμπολα την βάφτισαν «Πράσινη Τίνα» και επέκριναν την απόδοσή της. Οι εκθέσεις ανέφεραν ότι είχε εμποδίσει πολλά είδη ανάπτυξης. Τα άρθρα δεν ανέφεραν ότι οι ιδιοκτήτες των εφημερίδων είχαν συμφέρον της οικογένειας στο ορυχείο ή το εμπόριο κατασκευής.

Στην επιστολή του προς το Reuters, ο Μπόμπολας δήλωσε ότι το Έθνος στηρίζει σθεναρά μεγάλης κλίμακας έργα που δημιουργούν θέσεις απασχόλησης και βοηθούν τη χώρα να ανακάμψει από την οικονομική κρίση.

Η Μπιρμπίλη, η οποία αρνήθηκε να σχολιάσει αυτό το άρθρο, απολύθηκε τον Ιούνιο του 2011. Η άδεια για τη λειτουργία του ορυχείου χορηγήθηκε στη συνέχεια. Μετά την έκδοσή της, η κατασκευαστική εταιρεία Ελλάκτωρ, σύμφωνα με τους ετήσιους λογαριασμούς της, κέρδισε  € 261 εκατομμύρια από το ξεπούλημα εν μέρει και εν μέρει επανεκτίμηση της συμμετοχής της σε μια καναδική εταιρεία που είχε μέχρι τότε αγοράσει το 95 τοις εκατό του ορυχείου.

Ο πρώην βοηθός του Έλληνα πρωθυπουργού της εποχής, δήλωσε ότι η απόλυση Μπιρμπίλη δε σχετιζόταν με το ορυχείο. Ο πρώην υπουργός περιβάλλοντος που ενέκρινε την άδεια, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, δήλωσε ότι «η απόφαση ελήφθη αποκλειστικά και μόνο με βάση τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων», η οποία ήταν θετική για το ορυχείο.

Στην επιστολή του προς το Reuters, ο Μπόμπολας, δήλωσε ότι η μόνη σύνδεση της οικογένειάς του με το ορυχείο είναι η έμμεση συμμετοχή του γιου του με λιγότερο από ένα 1% ποσοστό.

 

ΔΥΟ ΚΑΠΕΛΑ

Στα μέσα ενημέρωσης, πιθανές συγκρούσεις συμφερόντων μπορεί να προκύψουν ακόμα και σε χαμηλά επίπεδα. Κρυμμένη μέσα στην έδρα στην Αθήνα, της Ένωσης δημοσιογράφων, της ΕΣΗΕΑ, βρίσκεται μια λίστα με τα μέλη της που εργάζονται για την κυβέρνηση, για παράδειγμα σε γραφεία Τύπου. Δεκάδες φορούν ένα δεύτερο καπέλο ως δημοσιογράφοι εφημερίδας ταυτόχρονα.

Οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης απαγορεύουν στα μέλη της να εργάζονται για φορείς που καλύπτουν ως δημοσιογράφοι. Σε μια προσπάθεια να αποκαλυφθούν εκείνοι που παραβιάζουν τον κανόνα, η Ένωση έλαβε λίστα των δημοσιογράφων που απασχολούνταν από την κυβέρνηση το 2005. Αλλά ποτέ δεν δημοσιεύθηκε.

Κάποιοι από αυτούς που κατονομάζονται στον κατάλογο παραπονέθηκαν. Έλληνες αξιωματούχοι έκριναν ότι η δημοσίευση του καταλόγου θα παραβίαζε την ιδιωτική ζωή. Ήταν μια απόφαση που ο Δημήτρης Τρίμης, ο πρόεδρος της Ένωσης, αποδέχεται ως μια σοβαρή ήττα.

«Υπάρχει ένα τρίγωνο πολιτικών δυνάμεων, οικονομικών δυνάμεων και ιδιοκτητών μέσων μαζικής ενημέρωσης, και κανείς δεν μπορεί να πει ποιος έχει το πάνω χέρι,» είπε στο Reuters, καθισμένος κάτω από τα σκονισμένα πορτραίτα των προκατόχων του. «Ξεκινά από την κορυφή, μεταξύ του υπουργού και του εκδότη, και περνάει μέσα στο γραφείο Τύπου και το δημοσιογράφο. Είναι μια πυραμίδα.»

Ένα παράδειγμα, είπε, ήταν ένα τηλεοπτικό στούντιο που δημιουργήθηκε το 2007 από το Υπουργείο Γεωργίας για την προώθηση των δραστηριοτήτων του. Παρά το γεγονός ότι περίπου 50 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών δημοσιογράφων, είχαν προσληφθεί, μόνο λίγοι είχαν πράγματι αντικείμενο εργασίας, είπε. «Πολλοί περισσότεροι από ό,τι θα χρειάζονταν είχαν προσληφθεί και ήταν σαφές ότι ήταν ένας πολιτικός διορισμός,» δήλωσε ο Τρίμης.

Ένας εκπρόσωπος του υπουργείου δήλωσε ότι στο στούντιο δεν απασχολούνται με πλήρες ωράριο και ότι αυτό έκλεισε το 2009.

Το Reuters έχει εντοπίσει τουλάχιστον εννέα υπαλλήλους τύπου για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που επίσης γράφουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό παρέλειψαν να αναφέρουν την ανάγκη του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας να μεταρρυθμιστεί. Οι «διπλό-καπελάδες» περιλαμβάνουν τον Αλέξανδρο Κασιμάτη, έναν οικονομικό δημοσιογράφο σε κυριακάτικη εφημερίδα, ο οποίος εργάζεται και ως επικεφαλής των δημοσίων σχέσεων για την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (CMC), βασικός οικονομικός ρυθμιστής των εισηγμένων εταιρειών. Το Reuters δεν θα μπορούσε να βρει άρθρα από τον Κασιμάτη, ο οποίος γράφει για τις εταιρείες, αλλά όχι και για την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, στην οποία δήλωνε τον CMC ρόλο του.

Ο Κασιμάτης δήλωσε: «Δεν είναι μια σύγκρουση συμφερόντων. Η Ένωση Δημοσιογράφων Αθήνας επιτρέπει στα μέλη να εργάζονται στα γραφεία τύπου, εφόσον δεν υπερκαλύπτουν αυτούς που εργάζονται για αυτά. Και ποτέ δεν γράφω για την Ε.Κ.»

Σε ένα e-mail στο Reuters, ο Κώστας Μποτόπουλος, πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, είπε ότι οι δύο θέσεις εργασίας του Κασιμάτη ήταν συμβατές.

Ένας άλλος δημοσιογράφος, ο οποίος δεν αντιμετώπισε άμεση σύγκρουση συμφερόντων, ακόμα και το παρατσούκλι Φως-Νερό-Τηλέφωνο από τους συναδέλφους του δημοσιογράφους ειπώθηκε επειδή εργαζόταν τόσο για την εφημερίδα Το Βήμα όσο και για τρεις δημόσιες εταιρείες κοινής ωφέλειας. Η Ιωάννα Μάνδρου, η οποία τώρα εργάζεται για την Καθημερινή και το ΣΚΑΪ, επιβεβαίωσε ότι είχε εργαστεί στο γραφείο Τύπου του ΟΤΕ, μια κρατική εταιρεία τηλεπικοινωνιών, και για μικρό διάστημα ως σύμβουλος σε μια κρατική εταιρεία ύδρευσης. Είπε ότι δεν είχε εργαστεί για εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας.

«Στο Βήμα ήμουν δημοσιογράφος που κάλυπτε δικαστικές υποθέσεις και δεν είχε καμία σχέση με τη δουλειά μου στον ΟΤΕ. Και όταν λέω «εργάστηκα» για τον ΟΤΕ, κυριολεκτικά σημαίνει ότι εργάστηκα,» ανέφερε. «Μπορώ να σας πω ότι περίπου το 95 % των ατόμων που απασχολούνται σε παρόμοιες θέσεις εργασίας δεν κάνουν τίποτα.»

Είπε ότι ήταν κοινό για τους πολιτικούς να κανονίζουν τις θέσεις αυτές ως εύνοιες.

Ο Κεδίκογλου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, δήλωσε ότι τα μέλη του συνδικάτου των δημοσιογράφων «έχουν το δικαίωμα να εργάζονται σε κρατικές επιχειρήσεις και ως υπεύθυνοι τύπου, υπό ορισμένες προϋποθέσεις και υπό τον όρο ότι δεν έχουν συγκρουόμενα συμφέροντα.»

 

ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ

Πάνω από κρασί και σουβλάκια σε ένα δροσερό βράδυ του Οκτωβρίου 2004, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής κήρυξε τον πόλεμο στις ισχυρές δυνάμεις στην ελληνική κοινωνία.

«Εμείς δε θα επιτρέψουμε σε πέντε νταβατζήδες και πέντε κατεστημένα συμφέροντα να χειραγωγήσουν την πολιτική ζωή μας,» είπε στους συντηρητικούς νομοθέτες που κάλεσε για δείπνο στην ταβέρνα Μπαϊρακτάρης στην Αθήνα, σύμφωνα με ανθρώπους που παρέστησαν στη συνεδρίαση. Δε διευκρίνισε σε ποιους αναφερόταν.

Οι μεταγενέστερες προσπάθειες του Καραμανλή να περιορίσει την πρόσβαση σε δημόσιες συμβάσεις από ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης απαντήθηκαν με πλήρως μετωπικές επιθέσεις από τον Τύπο. Αλλά στο τέλος, η ήττα ήρθε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή: το 2005, τα εν λόγω σχέδια Καραμανλή παραβίασαν τους κανόνες ανταγωνισμού της ΕΕ, αναγκάζοντάς τον να τα καταργήσει.

Από τότε, καμία σημαντική προσπάθεια δεν έχει γίνει για την αντιμετώπιση της διαπλοκής συμφερόντων. Οι πολιτικοί που συγκρούονται με ιδιοκτήτες ΜΜΕ κινδυνεύουν έναν κακό Τύπο, σύμφωνα με τα λόγια ενός ανώτερου Έλληνα πολιτικού που μίλησε στο Reuters για τις εμπειρίες του, όταν ήταν υπουργός στην πρώην κυβέρνηση. Σε μία περίπτωση, είπε, ο ιδιοκτήτης μέσων ενημέρωσης του ζήτησε να βοηθήσει να σταματήσει μια δικαστική έρευνα για τις υποθέσεις του ιδιοκτήτη. Και, σε μια άλλη, ένας εκδότης εφημερίδας που όφειλε ένα εκατομμύριο ευρώ σε κρατική εταιρεία, επικοινώνησε με αυτόν επιδιώκοντας μια συμφωνία για να ξεφύγει από το χρέος.

«Είπε ότι θα βάζει μια αγγελία για την κρατική εταιρεία κάθε μέρα στην εφημερίδα για να το διευθετήσει.’ Περίμενε να καλέσω την εταιρεία και να κάνω μια συμφωνία. Αρνήθηκα να παρέμβω,» είπε ο πρώην υπουργός, ο οποίος μίλησε υπό τον όρο της ανωνυμίας. Είπε ότι στη συνέχεια ήταν θέμα αρνητικών αναφορών στην εφημερίδα του εκδότη.

Η εμμονή των πιθανών συγκρούσεων συμφερόντων αντανακλάται στον τελευταίο Δείκτη Αντίληψης της Διαφθοράς που καταρτίζεται από την ομάδα εκστρατείας της Διεθνούς Διαφάνειας (TI). Η Ελλάδα κατετάγη 94η – 14 θέσεις χαμηλότερα από ό,τι το 2011 και στη χαμηλότερη κατάταξη κάθε χώρας της ζώνης του ευρώ – και το ελληνικό παράρτημα της ομάδας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «υπάρχουν σημαντικά διαρθρωτικά ζητήματα με την εκτελεστική εξουσία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τον επιχειρηματικό τομέα.»

Ο Κεδίκογλου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, δήλωσε σήμερα ότι οι υπουργοί θέλουν να «εξομαλύνουν» το ραδιοτηλεοπτικό τομέα. Η κυβέρνηση σκοπεύει να μεταρρυθμίσει το καθεστώς των «προσωρινών αδειών» και να φέρει μια «νομοθεσία που θα θέσει σε μόνιμη βάση τους κανόνες που ισχύουν για την αγορά της τηλεόρασης», είπε.

Ακόμη και χωρίς τη νομοθεσία, το τοπίο αλλάζει. Μέχρι το 2013 η οικονομία της Ελλάδας θα έχει ελαττωθεί κατά ένα τέταρτο σε πέντε χρόνια. Οι οικονομικές πιέσεις έχουν ενταθεί. Η διαφήμιση έχει συρρικνωθεί και μια μελέτη του Reuters δημοσίευσε πρόσφατα λογαριασμούς που δείχνουν ότι οι κορυφαίες 18 εταιρείες μέσων ενημέρωσης στην Αθήνα, έχουν δηλώσει χρέη συνολικού ύψους άνω των € 2 δισεκατομμυρίων.

Την ίδια ώρα, οι διεθνείς δανειστές που διατηρούν την Ελλάδα εν ζωή θέλουν πραγματική μεταρρύθμιση σε αντάλλαγμα για τα δισεκατομμύρια τους. Για παράδειγμα, απαιτούν οι διαχειριστές που διορίζονται από την τρόικα να παρίστανται στα διοικητικά συμβούλια των τραπεζών και να έχουν τον τελευταίο λόγο στην έγκριση μεγάλων δανείων, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που αφορούν οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Οι εφημερίδες Έθνος και Το Βήμα αντέδρασαν στην πρόταση αυτή με καυστικά άρθρα. «Η Ελλάδα δεν είναι αποικία,» έγραψε ο Ψυχάρης σε πρωτοσέλιδο άρθρο στο Βήμα. «Απευθύνομαι σε εκείνους που πιστεύουν πως ό,τι δεν έκανε το Τρίτο Ράιχ, μπορεί τώρα να επιτευχθεί με μικροπωλητές χρημάτων της Ευρώπης.»

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/reuters——2012121783498/

Για τη δημοσιογραφία και την κακή δημοσιογραφία

Λίγες μέρες μετά την αποχώρησή του από την Καθημερινή, ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός μιλάει στο ΤPP και εξηγεί γιατί στην παρούσα συγκυρία «η κοινωνία έχει ανάγκη από πραγματική δημοσιογραφία».
Συνέντευξη στην Ντίνα Καράτζιου

Ο Σταύρος Λυγερός σχολιάζει τον «παρασιτικό ρόλο του Τύπου στην Ελλάδα της κλεπτοκρατίας», και αναλύει πως τα media «έγιναν οι θεραπαινίδες της πολιτικής εξουσίας και της ολιγαρχίας του χρήματος». Το «αμαρτωλό τρίγωνο», όπως το αποκαλεί, που αποτέλεσε τη βασική αιτία για την ανάπτυξη της διαπλοκής στην Ελλάδα. Στο σήμερα, εξηγεί πως τα media εκτελώντας αποστολή εφάρμοσαν «τη συνταγή» της διαχείρισης του φόβου με στόχο να επιβάλλουν ως μονόδρομο τις πολιτικές της τρόικας. Τέλος, αναλύει πώς το τοπίο στο χώρο του Τύπου μεταλλάσεται ραγδαία λόγω της κρίσης και ευελπιστεί ότι πέρα από τα media που θα εκφράσουν τους νέους πόλους πολιτικοοικονομικής εξουσίας, θα βρεί δυναμικό τρόπο έκφρασης και εκείνη η δημοσιογραφία, η οποία θα προασπίσει τα συμφέροντα της κοινωνίας.

– Πρόσφατα διακόπηκε η συνεργασίας σας με την εφημερίδα Καθημερινή, στην οποία αρθρογραφούσατε επί σειρά ετών. Κλείνει ένας κύκλος;

Στην Καθημερινή πήγα το 1989. Δούλεψα σ΄ αυτή την εφημερίδα περισσότερα από 23 χρόνια, το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιογραφικής μου σταδιοδρομίας. Δεν θα ήθελα να σχολιάσω τους λόγους της αποχώρησής μου, νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να τους δει. Είναι εξόφθαλμοι. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει πάντα η ουσία, δηλαδή η διακοπή της συνεργασίας, η οποία έγινε με πρωτοβουλία της εφημερίδας. Υπάρχει, βεβαίως και ο τρόπος. Το μόνο που θα πω γι’ αυτόν είναι ότι δεν ήταν ο καλύτερος.

– Μετά την αποχώρηση σας, γράφτηκαν εκατοντάδες θετικά σχόλια στα social mediaαπό πολίτες. Πως το σχολιάζετε;

Με συγκίνησαν. Είμαι παλιομοδίτης. Δίνω σημασία στα σχόλια των αναγνωστών. Έχει σημασία η γνώμη που έχουν οι άλλοι για σένα. Δεν ανήκω, όμως, στους δημοσιογράφους οι οποίοι κάνουν θέμα τον εαυτό τους.

– Συμφωνείτε ότι η κρίση στον Τύπο πριν γίνει και οικονομική ήταν βασικά δεοντολογική;

Πάντα ο Τύπος είχε κάποιου είδους διαπλοκή με την πολιτική και με τα οικονομικά συμφέροντα. Η διαφορά του σήμερα από το χθες είναι ότι παλαιότερα οι εφημερίδες στηρίζονταν στην κυκλοφορία τους. Αρα είχαν μία κάποια οικονομική ανεξαρτησία, επειδή η κυκλοφορία ήταν η κύρια πηγή των εσόδων τους. Σταδιακά, κύρια πηγή των εσόδων έγινε η διαφήμιση. Πρόκειται για ποιοτική διαφορά. Η διαπλοκή απέκτησε νέο περιεχόμενο. Για την ακρίβεια, τα media έπαψαν να είναι προσκολημμένα σε κόμματα και έγιναν θεραπαινίδες της ολιγαρχίας του χρήματος. Η ίδια η πολιτική εξουσία, άλλωστε, έχασε σε μεγάλο βαθμό την αυτονομία της. Σταδιακά διαμορφώθηκε το αμαρτωλό τρίγωνο. Η ισχυρή κορυφή είναι η ολιγαρχία χρήματος με τις δύο άλλες κορυφές, την πολιτική εξουσία και τα media, να λειτουργούν περισσότερο δορυφορικά παρά ανταγωνιστικά. Στην προ κρίσης Ελλάδα, αυτό το αμαρτωλό τρίγωνο λειτούργησε σαν καρκίνωμα, ήταν στυλοβάτης του μοντέλου πλασματικής ανάπτυξης, βασικά χαρακτηριστικά του οποίου ήταν όχι μόνο ο παρασιτισμός, η σπατάλη και ο ανορθολογισμός, αλλά και η κλεπτοκρατία. Η κρίση έβγαλε όλα αυτά στην επιφάνεια και τους προσέδωσε μία άλλη διάσταση. Όταν το μοντέλο πλασματικής ανάπτυξης δεν μπορούσε να χρηματοδοτηθεί κατέρρευσε, συμπαρασύροντας και το ανομολόγητο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στην άρχουσα τάξη και στη μικρομεσαία θάλασσα. Το περιεχόμενο αυτού του συμβολαίου συνοψίζεται στο εξής μήνυμα που εξέπεμπε η άρχουσα τάξη: «Μην ασχολείστε με τα χρυσοφόρα παιχνίδια διαπλοκής που λαμβάνουν χώρα στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας και το πολιτικό σύστημα θα κάνει τα στραβά μάτια για τη διαφθορά στη δημόσια διοίκηση, για την εκτεταμένη φοροδιαφυγή στους μικρομεσαίους για την αυθαίρετη δόμηση και για διάφορα άλλα ανομικά φαινόμενα. Όταν ακυρώθηκε αυτό το ανομολόγητο κοινωνικό συμβόλαιο, συμπαρέσυρε, όπως έδειξαν και οι εκλογές του περασμένου Μαϊου-Ιουνίου το πολιτικό σύστημα που στηρίχθηκε στον δικομματισμό. Με άλλα λόγια, έχουμε τέλος εποχής, γύρισμα σελίδας.

– Σ’ αυτή τη νέα εποχή, φαίνεται ότι αλλάζουν και οι συσχετισμοί των πολιτικοοικονομικών συμφερόντων. Πώς επηρεάζει αυτό τη δημοσιογραφία;

Πριν μιλήσουμε για τα media, επιτρέψτε μου ένα σχόλιο για τον συσχετισμό πολιτικής και οικονομίας. Η ελληνική άρχουσα τάξη έχει μακρά παράδοση εξάρτησης. Όταν έφερε τη χώρα στον γκρεμό, στις αρχές του 2010, τι έκανε; Αντί έστω και την τελευταία στιγμή να επεξεργαστεί ένα εναλλακτικό εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αντί να διαπραγματευτεί με την τρόικα ένα βιώσιμο πρόγραμμα ανάταξης της ελληνικής οικονομίας, τα παρέδωσε όλα, έτρεξε να κρυφτεί στην ποδιά των ξένων κηδεμόνων. Οι πιο θρασείς, μάλιστα, κουνάνε το δάχτυλο στην κοινωνία. Η άρχουσα τάξη νόμιζε ότι οι δανειστές θα βάλουν χέρι μόνο στη δημόσια περιουσία. Τώρα αρχίζει να καταλαβαίνει ότι θα βάλουν χέρι και στις εξασθενημένες από την ύφεση ιδιωτικές επιχειρήσεις. Η εσωτερική υποτίμηση, την οποία τόσο ύμνησαν, έχει κι αυτή τη διάσταση. Οι δανειστές θα βάλουν χέρι και στις τράπεζες και μέσω των τραπεζών θα ελέγξουν και τα media. Τέρμα οι προνομιακές δανειοδοτήσεις. Τα παραπάνω θεωρώ ότι έχουν μεγάλη σημασία για να δούμε τον ρόλο των μέχρι τώρα κυρίαρχων media. Σας θυμίζω ότι ένα μεγάλο δημοσιογραφικό συγκρότημα από στυλοβάτης των Μνημονίων ξαφνικά ξιφουλκεί εναντίον της τρόικας. Μόνο που είναι αργά. Η κοινωνία δεν πρόκειται να συνταχθεί μαζί τους για να προασπίσει σκανδαλώδη προνόμια. Ίσως αυτή να είναι η θετική πλευρά ενός αρνητικού φαινομένου.

– Τι μπορεί να προκύψει λοιπόν, μέσα από αυτή την καταλυτική κρίση για τον Τύπο;

Δεν μου αρέσει να κάνω τον μάντη. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι η κοινωνία έχει ανάγκη από πραγματική δημοσιογραφία. Έχει ανάγκη δηλαδή, από τις βασικές λειτουργίες που χαρακτηρίζουν τη δημοσιογραφία: Το ρεπορτάζ και την έρευνα, την ανάλυση και το σχόλιο. Δεν έχει σημασία αν τα είδη αυτά της δημοσιογραφίας θα εμφανισθούν σε εφημερίδες, σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς ή στο Διαδίκτυο. Αυτά είναι οχήματα της δημοσιογραφίας. Το ζητούμενο είναι η ποιότητα. Και η ποιότητα δεν εξασφαλίζεται με τη νοοτροπία του τζάμπα.

– Εννοείτε την απλήρωτη ή την κακοπληρωμένη δημοσιογραφική εργασία;

Βεβαίως κι αυτή. Η δημοσιογραφική παραγωγή είναι ένα προϊόν. Κάποιοι εργάζονται για να προκύψει ένα ρεπορτάζ, μία έρευνα, μία newsanalysis, ένα σχόλιο. Κι αυτοί πρέπει να πληρωθούν. Όποιος έχει την απαίτηση ή απλώς έχει εθισθεί να να βρίσκει τα πάντα τζάμπα στο Διαδίκτυο υπονομεύει την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας. Ο δημοσιογράφος που δεν πληρώνεται από τους αναγνώστες ή ακροατές ή τηλεθεατές του ή γρήγορα θα εγκαταλείψει τη δημοσιογραφία ή θα συνεχίσει, επειδή πληρώνεται από αλλού, απ’ όσους ενδιαφέρονται να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Οποιος θέλει να έχει ένα ποιοτικό δημοσιογραφικό προϊόν με απαιτήσεις ανεξαρτησίας, πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να το έχει τζάμπα.

– Βλέπετε λοιπόν μία δημοσιογραφία που θα συνταχθεί πίσω από το νέο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, ή μία δυναμική ανεξάρτητη δημοσιογραφία που θα εκφράζει την κοινωνία;

Το μόνο σίγουρο σήμερα είναι ότι το παραδοσιακό συγκρότημα εξουσίας αποδομείται. Θα προκύψει ένα νέο, το οποίο ακόμη δεν έχει διαμορφωθεί. Η εξέλιξη αυτή θα επηρεάσει αποφασιστικά και τα media. Το νέο τοπίο στα media δεν είναι σίγουρο ότι θα είναι καλύτερο. Θα εξαρτηθεί από την τροπή που θα πάρουν οι εξελίξεις στο πολιτικό επίπεδο. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε ιστορική καμπή. Η ολιγαρχία του χρήματος προσπαθεί να “κινεζοποιήσει” την Ευρώπη, να καταλύσει το σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο και το Κοινωνικό Κράτος. Η αρχή έγινε από τον πιο αδύναμο κρίκο, την Ελλάδα, την οποία έχουν μετατρέψει σε πειραματόζωο. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν θα υπάρξει μία δημοσιογραφία, η οποία να εκφράσει την αντίσταση της κοινωνίας. Το ελπίζω, αλλά κρατάω μικρό καλάθι. Η πείρα του παρελθόντος δείχνει ότι οι καλές προθέσεις δεν αρκούν. Η αναδιάταξη της άρχουσας τάξης θα επιφέρει και μία αναδιάταξη στην “καθεστωτική” δημοσιογραφία. Αυτοί που έχουν τα χρήματα μπορούν εύκολα και να μεταλλάξουν παραδοσιακά μιντιακά συγκροτήματα ή ακόμα και να δημιουργήσουν νέα.

– Και μία που μιλάμε για “καθεστωτικά” media, πώς αυτά εκβίασαν μια ολόκληρη κοινωνία, προβάλλοντας σαν μονόδρομο την πολιτική της τρόικας;

Τα media διεκπεραιώνουν τη θεραπεία-σοκ στο ιδεολογικό και επικοινωνιακό επίπεδο. Λειτουργούν ως μηχανισμός για την επιβολή των εκβιαστικών διλημμάτων στην κοινωνία. Μετατρέπουν ζωτικής σημασία πολιτικά ζητήματα σε αναμφισβήτητο μονόδρομο, σβήνοντας κάθε δυνατότητα εναλλακτικής λύσης στο επικοινωνιακό επίπεδο. Το κατάφεραν με όπλο τους την καλλιέργεια του φόβου. Είναι οι διαχειριστές του φόβου. Η συνταγή, βεβαίως, δεν είναι δική τους. Έχει έρθει ντελίβερι. Όταν την άνοιξη του 2010 πρωτοτέθηκε το δίλημμα “Μνημόνιο ή χρεοκοπία”, η ελληνική κοινωνία υπέκυψε. Φοβήθηκε τότε ότι κινδύνευε να χάσει μισθούς, συντάξεις, και καταθέσεις. Αποδέχθηκε, λοιπόν, κάποιες περικοπές, ελπίζοντας ότι σύντομα η κρίση θα ήταν παρελθόν. Μας έλεγαν ότι στα τέλη του 2011 ή στις αρχές του 2012 η Ελλάδα θα έχει επανέλθει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και θα έχει επιστρέψει στις Αγορές. Με την πάροδο του χρόνου, τα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια συσσωρεύονταν. Η ελπίδα μαραίνεται και αντικαθίσταται από απόγνωση. Κι όσο η απόγνωση συσσωρεύεται τόσο μετατρέπεται σε οργή. Στην προσπάθειά της να ανασχέσει τη λαϊκή οργή, η “παράταξη του Μνημονίου” επιστράτευσε την ιδεολογική ηγεμονία του ευρώ.

– Αυτός είναι ο λόγος που οι κοινωνικές αντιδράσεις παραμένουν συγκριτικά υποτονικές;

Η απειλή εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ έπαιξε ανασχετικό ρόλο, αλλά δεν πιστεύω ότι αυτή είναι η κύρια αιτία της υποτονικότητας. Θυμίζω το κίνημα των Αγανακτισμένων, που το 2011 προσέλαβε μεγάλες διαστάσεις. Το κίνημα αυτό ξεθύμανε, επειδή δεν έβγαζε πουθενά. Δεν συμμερίζομαι την εκτίμηση ότι η κοινωνία υποτάχτηκε. Ισχυρίζομαι ότι αυτά το κίνημα των Αγανακτισμένων ήταν η ύστατη προσπάθεια της κοινωνίας να αντιμετωπίσει την επίθεση που δέχεται με ειρηνικές διαμαρτυρίες, ήταν η ύστατη κραυγή απόγνωσης. Σήμερα, η μεγάλη μάζα δεν συμμετέχει στις διαδηλώσεις, επειδή έχει πεισθεί ότι δεν μπορούν να επηρεάσουν την ασκούμενη πολιτική. Και δεν μπορούν να επηρεάσουν, επειδή τη χώρα δεν την κυβερνάει η κυβέρνηση, αλλά η τρόικα. Προς το παρόν, οι πολίτες προσπαθούν να επιβιώσουν. Μην έχετε, όμως, αμφιβολία ότι όσο η κοινωνική οργή συσσωρεύεται χωρίς να εκδηλώνεται τόσο πιο πιθανή γίνεται μία τυφλή κοινωνική έκρηξη. Έκρηξη, η οποία μπορεί να προέλθει από ασήμαντη αφορμή, από ένα λάθος σφύριγμα διαιτητή! Όταν έχεις μία χύτρα με νερό στη φωτιά και είναι ερμητικά κλειστή, δεν ξέρεις πότε θα εκραγεί. Αλλά ξέρεις ότι αν την αφήσεις στη φωτιά, κάποια στιγμή θα εκραγεί.

– Το τελευταίο σας βιβλίο έχει τίτλο “Από την Κλεπτοκρατία στη Χρεοκοπία”. Πως το εμπνευστήκατε;

Δεν θα το είχα γράψει αν δεν πίστευα βαθιά ότι η κρίση είναι πρωτογενώς πολιτική και δευτερογενώς οικονομική. Με την ίδια ακριβώς λογική βαθύτατα πιστεύω ότι η έξοδος από την κρίση θα ξεκινήσει μόνο από μία ριζική αλλαγή στο πολιτικό επίπεδο. Ακόμα και το καλύτερο σκάφος δεν μπορεί να πλεύσει στην τρικυμία χωρίς καλό καπετάνιο. Το βιβλίο μου εξετάζει και την εγχώρια πτυχή της κρίσης, για την οποία σας έχω ήδη μιλήσει, αλλά και τη διεθνή και ευρωπαϊκή πτυχή. Συνήθως, οι μνημονιακοί στρέφουν τους προβολείς στην εγχώρια πτυχή της κρίσης, κατηγορώντας τον λαό για ασωτεία. Αντιθέτως, η Αριστερά έχει την τάση να φωτίζει μόνο τη διεθνή και ευρωπαϊκή πτυχή της κρίσης. Η πραγματικότητα είναι ότι οι δικές μας πολλές και μεγάλες παθογένειες κατέστησαν την Ελλάδα τον πιο αδύναμο κρίκο της καθόλου στέρεης ευρωπαϊκής αλυσίδας και ως τέτοιο την μετέτρεψαν σε πειραματόζωο. Η Ελλάδα είναι πρωτοπόρος όσον αφορά την εφαρμογή της συνταγής. Το σήμερα της Ελλάδας είναι το αύριο των άλλων κοινωνιών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αλλά και το μεθαύριο των κοινωνιών του ευρωπαϊκού πυρήνα. Όπως είπα παραπάνω, η ολιγαρχία του χρήματος μεθοδεύει την “κινεζοποίηση” της Ευρώπης όσον αφορά την εργασία.

– Πως λειτούργησε η δημοσιογραφία στο περιβάλλον της κλεπτοκρατίας;

Αν είχαμε περιουσιολόγιο, θα βλέπαμε ότι ορισμένοι δημοσιογράφοι, που πριν από 20 ή 30 χρόνια ήταν μάλλον φτωχοί, σήμερα είναι μάλλον πλούσιοι. Κι όχι από τις αμοιβές τους. Τα media ως σύνολα, αλλά και μεμονωμένοι δημοσιογράφοι έπαιξαν επικερδώς ρόλο μεσάζοντα σε χρυσοφόρα παιχνίδια διαπλοκής. Από οικονομικής απόψεως λειτούργησαν σαν παράσιτα και από θεσμικής ως υπονομευτές του Κράτους Δικαίου και κατ’ επέκταση της δημοκρατίας.

Ντίνα Καράτζιου

http://www.thepressproject.gr/article/33414/Gia-ti-dimosiografia-kai-tin-kaki-dimosiografia

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

Ο Δήμος Λαμόγιος, Ιδιοκτήτης, Πρόεδρος, Γενικός Διευθυντής, Αρχισυντάκτης, Αρχιλογιστής και Αρχικλητήρας της Aman To Mati Mou News Corporation Ltd, της Metron-Koutohorton Holdings Ltd, τηςAmanToMatiMou-Ergolavies Ltd, της AmanToMatiMou DoseKeMenaBarba Ltd (και άλλων 15 Off-Shore εταιρειών που δεν υπάρχει λόγος να αναφέρουμε) μα πάνω από όλα ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ (με όλα τα γράμματα κεφαλαία) απεργεί και αναλύει το απεργιακό του μανιφέστο.

Φίλοι, Σύντροφοι, Συνάδελφοι

Όλοι εμείς οι ταγοί της ελεύθερης πληροφόρησης ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ γιατί δεν δεχόμαστε να μας υποβιβάσουν στο επίπεδο όλων των υπόλοιπων πολιτών. Είναι κοινός τόπος οτι εμείς είμαστε πιο πολίτες από τους πολίτες.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ γιατί δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε η σφαγή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων έφτασε και στην πόρτα μας. Δεν είχαμε πρόβλημα όταν το μνημόνιο πήδηξε όλη την υπόλοιπη κοινωνία. Τώρα όμως που απειλεί εμάς, θα πάρουν την δυναμική απάντησή μας.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ γιατί δεν γίνεται να ενταχθούμε στο ίδιο σύστημα ασφάλισης με τον κάθε τυχάρπαστο δημόσιο υπάλληλο που ως γνωστόν ευθύνεται για την καταστροφή της οικονομίας. Ο δημόσιος υπάλληλος μπορεί να έχει μέχρι μια αργομισθία, εμείς όμως μπορούμε να έχουμε καμμια δεκαπενταριά και αυτό είναι κεκτημένο που αποκτήσαμε με αγώνες χρόνων. Δεν θα το αγγίξουν!

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ γιατί δεν δεχόμαστε να αλλάξει το καθεστώς του αγγελιόσημου που χρηματοδοτεί τις συντάξεις μας και το πληρώνει εμμέσως όλος ο κόσμος.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ γιατί δεν δεχόμαστε να καταντήσουμε σαν τους υπόλοιπους συμπολίτες που ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό. Αν αρχίσουμε να ψάχνουμε και εμείς στα σκουπίδια ποιός θα μείνει να κάνει ρεπορτάζ για τους ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια; Ε;

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ γιατί με τα ληστρικά μέτρα δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε αποταμίευση και να γίνουμε κάποτε εκδότες, σαν το Μάκη, το Νίκο, τον Γιώργο, τον Αιμίλιο, τον Στάθη, τον Κώστα και άλλους λαμπρούς συναδέλφους.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ γιατί θέλουμε να συνεχιστεί το (μοναδικό για την Ελλάδα) καθεστώς του να μην πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές οι εργοδότες μας (οι γνωστοί αγαπημένοι φιλέλληνες εργολάβοι).

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ γιατί το είδος μας είναι σε κίνδυνο. Σαν τον Πράσινο Παπαγάλο Αμαζονίου ένα πράγμα.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ γιατί τα μέτρα θα μας εξαθλιώσουν και θα βάλουν μια και καλή ταφόπλακα στο όνειρό μας: Να κυκλοφορούμε στα Ελβετικά καντόνια  με 5 εκατομμύρια ευρώ στην τσέπη και να μην δίνουμε λογαριασμό σε κανένα, σαν τον επιτυχημένο συνάδελφο Θέμο.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ γιατί έχουμε νευράκια. Δεν γίνεται το σύστημα που με τόση επιμονή στηρίζουμε εδώ και 40 χρόνια να στρέφεται εναντίον μας. Τόση αχαριστία πια;

Το πολύ το Βαξεβάνι κάνει το παιδί χαϊβάνι

Μία άλλη ενδιαφέρουσα άποψη για την υπόθεση Βαξεβάνη – λίστα Λαγκάρντ. 

Ωραία πέρασε το Σαββατοκύριακο. Με υπερθέαμα, σασπένς και αγωνία.

Το έργο “Ο Βαξεβάνης ήρωας” παίχτηκε με εξαιρετικά κοστούμια, σκηνικά και σκηνοθεσία.

Ο Βαξεβάνης ανήκει στην κατηγορία των δημοσιογράφων που “από το υστέρημά τους” έγιναν εκδότες. Δηλαδή στην κατηγορία Μάκη, Θέμου, Τράγκα και Χατζηνικολάου. Και ο νοών νοείτω.

Όλη η πιάτσα ξέρει οτι μέχρι πριν λίγο καιρό κάθε “αποκάλυψη” του Βαξεβάνη το μόνο που “αποκάλυπτε” με ποιόν τα έχει βάλει ο Κοντομηνάς.

Και λοιπόν; Το θυμάται κανείς; Και πως να το θυμηθεί δηλαδή; Τί να θυμηθεί κανείς όταν η κοινωνία έχει σαπίσει ως το μεδούλι και είναι έτοιμη να ηρωποιήσει τον κάθε τυχάρπαστο.

Ο Βαξεβάνης δεν νοιάζεται για την ελεύθερη πληροφόρηση, νοιάζεται για την τσέπη του.

Αν νοιαζόταν για την πληροφόρηση θα διοχέτευε τη λίστα σε ανώνυμη πηγή μέσω διαδικτύου και όχι στο περιοδικό του. Και όλο αυτό το σόου δεν θα είχε γίνει.

Γιατί ο Βαξεβάνης γνώριζε οτι η δημοσιοποίηση μιας τέτοιας λίστας που είναι προϊόν εγκλήματος, δεν υπήρχε περίπτωση να μην έφερνε άμεση δικαστική αντίδραση. Και έστησε όλο αυτό το σώου για την προσωπική του προβολή και την προβολή κάποιων κολλητών.

Επιπλέον αυτή καθ’ αυτή η λίστα που εμφανίστηκε είναι ο ορισμός της φούσκας. Ονόματα χωρίς ποσά, χωρίς στοιχεία, τίποτα. Διότι το “Nikolaos Papandreou, Chairman” χωρίς κανένα άλλο στοιχείο, δεν είναι “ντοκουμέντο”, είναι μια παπαριά καμαρωτή. Δεν “αποκαλύπτει” απολύτως τίποτα.

Και πρωτοετής φοιτητής της Νομικής καταλαβαίνει οτι η λίστα, έτσι όπως παρουσιάστηκε στο περιοδικό του Βαξεβάνη, είναι η χαρά της αγωγής. Ακόμα και αν υπάρχει κάποιος φοροφυγάς, με τον τρόπο που εμφανίστηκε η λίστα, τελικά μάλλον θα τον “αθωώσει” παρά θα τον φέρει ενώπιον της δικαιοσύνης.

Αν η λίστα ήταν όπως παρουσιάστηκε, ο Βαξεβάνης θα έπρεπε να βγει και να πει “κύριοι έχουμε τη λίστα αλλά είναι τόσο ελλειπής που η δημοσιοποίησή της θα είναι ένα ανέκδοτο”

Αν πάλι – όπως ακούγεται – η λίστα περιείχε και ποσά τα οποία “έσβησε” ο Βαξεβάνης τότε είναι διπλά υπόλογος.

Όσο για το απερίγραπτο σόου με την Δούρου στο πλευρό του φέρνει σημειολογικά στο νου το ιστορικό νεύμα του Ανδρέα στη Μιμή.

Στο πιο γελοίο του όμως.

Υπενθυμίζεται οτι όταν ζητήθηκε στη Βουλή να υπογραφεί το αίτημα για συνδρομή της Γαλλίας για να έρθει επίσημα  η λίστα Λαγκάρντ στην Ελλάδα, οι βουλευτές του Σύριζα  – ανάμεσά της και η πασιονάρια Ρένα – αρνήθηκαν να υπογράψουν.

Και ο Βαξεβάνης τουλάχιστον αυτό θα πρέπει να το ήξερε.

Τί διάολο δημοσιογραφάρα είναι;

http://amantomatimou.wordpress.com/2012/10/29/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8D-%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B1%CE%BE%CE%B5%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%B9-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF-%CF%87%CE%B1%CF%8A%CE%B2/

Πώς κατακτάται η σοβαρότητα του Χρήστου Γιανναρά

 

Mε την ψυχραιμία κάποιας απόστασης από τον δημοσιογραφικό σάλαγο, οι παιδαριωδίες που εκτυλίχθηκαν έξω από θέατρο της Aθήνας, πριν από δύο εβδομάδες περίπου, με αφορμή έργο του Terrens Mc Nally, βεβαιώνουν απαγοητευτικές εκτιμήσεις για τη σοβαρότητά μας των βυθισμένων σε απόγνωση Eλληνωνύμων σήμερα. Aν ήμασταν σοβαροί, η δημοσιογραφία μας δεν θα έπαιζε στο γήπεδο των συντελεστών της παιδαριωδίας και με τους όρους που αυτοί επιθυμούσαν: Oσοι ανέβασαν το έργο περίμεναν ως μάννα εξ ουρανού το σκάνδαλο και τον σάλαγο, για να κόψουν εισιτήρια. Oι ψυχοπαθείς θρησκευόμενοι ποθούσαν μανιασμένα να βγει η «διαμαρτυρία» τους στη δημοσιότητα, κυρίως την τηλεοπτική, γιατί μόνο έτσι θα κέρδιζε αξιομισθία η υστερία τους, θα τους προσπόριζε ηδονή ο ψυχολογικός μαζοχισμός τους. Tέλος, η Xρυσή Aυγή ζητούσε μια διευρυμένης δημοσιότητας ευκαιρία για να εμφανιστεί προστάτις και της «θρησκείας μας», αφού ήδη εμφανίζεται να προστατεύει τη φυλετική μας καθαρότητα και να αντιμάχεται όσους επιβουλεύονται «πατρίδα» και «οικογένεια». Δεν είναι η πρώτη φορά που η δημοσιογραφία μας στρατεύεται, με ζηλωτικό πάθος, για να υπηρετήσει όχι την πληροφόρηση των πολιτών, αλλά τον εντυπωσιασμό τους, αποβλέποντας απροκάλυπτα σε κερδοφόρα αύξηση της τηλεθέασης ή της πώλησης φύλλων. Eγινε διαβόητη η άκρως εκσυγχρονισμένη κανονιστική αρχή: «Δημοσιογραφία δεν είναι να παρουσιάσεις την αναδρομική έκθεση μεγάλου ζωγράφου, δημοσιογραφία είναι να βρεις, πόσες ερωμένες είχε στον βίο του ο μεγάλος ζωγράφος»! H ελληνική παρουσία σήμερα τελειώνει ιστορικά, επειδή ο ατοκεντρικός πρωτογονισμός της κερδολαγνείας έγινε το μοναδικό περιεχόμενο και «νόημα» ζωής στην ελλαδική κοινωνία, με πρωτοπόρους στη «μετάλλαξη» τους καπήλους της πολιτικής και τα MME. Kαι όχι μόνο. Oι παιδαριωδίες έξω από το θέατρο, με αφορμή το έργο του Mc Nally, είχαν κορύφωμα την προσέλευση στον εισαγγελέα επισκόπου της ελλαδικής Eκκλησίας, με ευθύνες και τίτλο μητροπολίτη μεγάλου αστικού κέντρου. Συνοδευόταν ο επίσκοπος από τέσσερεις βουλευτές της Xρυσής Aυγής και κατέθεσε μήνυση ζητώντας τον ποινικό κολασμό των συντελεστών της θεατρικής παράστασης. Στο ενέργημα του επισκόπου δεν αντέδρασε ούτε η Σύνοδος των ελλαδικών επισκόπων ούτε ο πρόεδρος της Συνόδου αρχιεπίσκοπος. Συζητούσαμε με καλό μου φίλο, πόσο σημαντικό θα ήταν (αυτή την ώρα του γενικευμένου πανικού για τη διάλυση της χώρας, την κατάρρευση κάθε ραχοκοκαλιάς θεσμών ευθύνης, αξιωμάτων διακονίας του λαϊκού σώματος) να υπήρχε μια ελάχιστη παρέμβαση του αρχιεπισκόπου στη σοβαροφανή και θορυβώδη παιδαριωδία. Mια τηλεγραφική δήλωσή του, μία και μοναδική φράση του: «Tα όσα νομίζουν ότι υπερασπίζουν η Xρυσή Aυγή και τα δυστυχή θύματα της ψυχοπαθολογικής θρησκοληψίας, δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την Eκκλησία – η Eκκλησία δεν είναι ιδεολογία ούτε θρησκεία». O φίλος, σύννους, απάντησε: «O σημερινός αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να κάνει τέτοια δήλωση, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν την καταλαβαίνει. Δεν υποψιάζεται τη διαφορά του εκκλησιαστικού γεγονότος από τη θρησκεία, το γιατί οι Iσλαμιστές οφείλουν να εκδικηθούν κάθε προσβολή και χλευασμό του ονόματος του Mωάμεθ, ενώ το σώμα της Eκκλησίας βεβαιώνει την πίστη-εμπιστοσύνη του στον Xριστό όταν το δικό του όνομα ατιμάζεται και βλασφημείται. Aυτό που καταλαβαίνει και προσπαθεί ο αρχιεπίσκοπος είναι να αποδείξει ότι “η επικρατούσα εν Eλλάδι θρησκεία” (όπως λέει και το ανυποψίαστο για τα στοιχειώδη της ελληνικότητας Σύνταγμά μας) έχει χρησιμότητα, μετρητή με νούμερα ωφελιμότητα: Oργανώνει συσσίτια, χτίζει αγαθοεργά ιδρύματα, προπαγανδίζει τη λυσιτελή φιλαλληλία, τον τελεσφόρο αλτρουισμό, τη χρηστική ηθικολογία. Tο αν “ο θάνατος πατείται θανάτω” που τραγουδάει η Eκκλησία, είναι ρεαλισμός και όχι ψευδαίσθηση, δεν απασχολεί τον αρχιεπίσκοπο. Oύτε το γιατί η πραγμάτωση της Eκκλησίας είναι γιορτή και η αγάπη άθλημα ελευθερίας, “περισσόν ζωής”. Oποιος ακούσει το κήρυγμα που εκπέμπει η ελλαδική Eκκλησία κάθε Kυριακή πρωί από την τηλεόραση, καταλαβαίνει το γιατί ο αρχιεπίσκοπος είναι ανύπαρκτος για την ελληνική κοινωνία, τη βυθισμένη στον πανικό και στην απόγνωση». H σοβαρότητα δεν είναι ιδίωμα ατομικής συμπεριφοράς ή συμπτωματικό γνώρισμα μιας συλλογικότητας. Eίναι κατάκτηση, που κερδίζεται με πάλη αιώνων για κατά κεφαλήν καλλιέργεια, αλλά χάνεται μέσα στον ελάχιστο χρόνο ενός «κοινωνικού μετασχηματισμού» παπανδρεϊκά μεθοδευμένου. H χαμένη πια ικανότητα να ξεχωρίζουμε τις παιδαριωδίες από την κοινωνική διαμαρτυρία, έδωσε τη δυνατότητα στον τραμπουκισμό να διεκδικεί ρόλο στην αποκρατικοποίηση της έννομης τάξης. Mε τρόπο γκροτέσκο, κωμικό, εκφέρει απαιτήσεις ύψιστης σοβαρότητας, αυτής που απαιτείται για την προάσπιση ιερών και οσίων: Kάποιες χιλιάδες Eλλήνων έδωσαν την ψήφο τους για να είναι βουλευτής σήμερα ο άνθρωπος, που υπερασπιζόταν τη «θρησκεία» από την απειλή Mc Nally με χυδαιολογίες και βωμολοχίες επιπέδου Mεϊμαράκη. Aυτό σημαίνει Eλλαδιστάν. Bυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά στην καταστροφή και ο βυθισμός μας μετριέται με βαθμούς απουσίας σοβαρότητας, δείχτες ακατάσχετης γελοιοποίησης. Θα μπορούσε η Xρυσή Aυγή να είναι ένα κόμμα έστω ακροδεξιών πεποιθήσεων, όπως θα μπορούσε και το KKE να είναι κόμμα έστω κομμουνιστικών πεποιθήσεων. Kάτι τέτοιο στο Eλλαδιστάν αποδείχνεται ανέφικτο: Kαι οι μεν και οι δε επιλέγουν να εκπροσωπούν και να μιμούνται εκείνα τα γνωρίσματα και των δυο ακροτήτων, που ολόκληρη η ανθρωπότητα, κάθε νουνεχής σε οποιοδήποτε έθνος, τα θυμάται με φρίκη, τρόμο, αποτροπιασμό. Δεν έχουν άραγε τη στοιχειώδη νοημοσύνη, ούτε η Xρυσή Aυγή ούτε το KKE, να διακρίνουν την πολιτική πρόταση που θέλουν να εκπροσωπήσουν, από το οργανωμένο έγκλημα του Xιτλερισμού και του Σταλινισμού; Eπιμένουν με τον τραμπουκισμό και τη φρίκη, τις σβάστικες και τα σφυροδρέπανα, να γοητεύσουν οπαδούς και να πετύχουν κοινωνικές κατακτήσεις; Aπό τη γελοιοποίηση αλλοτρίωσης της Eκκλησίας σε «επικρατούσα θρησκεία» ώς τη γελοιοποίηση της πολιτικής από τη ψυχανωμαλία των άκρων, η πραγματικότητα κραυγάζει την ανάγκη για σοβαρότητα. Δηλαδή για καινούργιο Σύνταγμα. Eξ υπαρχής καινούργιο.   http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_27/10/2012_467623

ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ «ΠΡΩΙΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ»

ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗ
ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ «ΠΡΩΙΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ»
ΤΩΝ ΚΩΣΤΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΚΑΙ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΚΑΤΣΙΜΗ

Σήμερα το πρωί «κόπηκε» ακαριαία η εκπομπή «Πρωϊνή Ενημέρωση» των Κώστα Αρβανίτη και Μαριλένας Κατσίμη από τη Γενική Διεύθυνση του Τομέα Ενημέρωσης της ΕΡΤ μετά από σχόλιο των δύο παρουσιαστών: Σχετικά με τα ιατροδικαστικά πορίσματα, που διαπιστώνουν βασανισμούς μεταξύ των 15 συλληφθέντων διαδηλωτών στη ΓΑΔΑ την 30η Σεπτεμβρίου, και τη στάση του Υπουργού Δημοσίας Τάξης κ.Δένδια, που είχε σπεύσει να διαψεύσει και ν΄ αναγγείλει μήνυση σε βάρος της GUARDIAN για το σχετικό δημοσίευμα χωρίς να περιμένει καν την ολοκλήρωση των τυπικών, σε τέτοιες περιπτώσεις, διαδικασίων. Ας θυμηθούμε ότι είχε προηγηθεί η «μείωση» στο μισό της εξαιρετικά επιτυχημένης 4ωρης εκπομπής. Αποδεικνύεται έτσι ότι η τρικομματική κυβέρνηση θεωρεί τα δημόσια μέσα ενημέρωσης, και πριν απ’ όλα τα τηλεοπτικά, κυβερνητικό «τσιφλίκι» και εκπομπές δρομολογούνται 

ή κόβονται χωρίς να τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Όχι με βάση την ενημερωτική τους αξία, αλλά ανάλογα με το αν «ενοχλούν» ή προπαγανδίζουν την κυβερνητική πολιτική. 
Έχοντας φιλοξενηθεί στην εκπομπή περισσότερες από μια φορά κι έχοντας έτσι διαπιστώσει την εξαιρετική της ποιότητα, την ενημερωτική της αξία και την πολύπλευρη ερευνητική προσέγγιση των ζητημάτων που έθιγε όχι μόνο από τη θέση του θεατή, θα ήθελα να εκφράσω την προσωπική μου διαμαρτυρία. Οι δύο παρουσιαστές πρέπει άμεσα να επιστρέψουν στην εκπομπή τους, αν μη τι άλλο για ν’ αποδειχθεί απ’ όσους έχουν ακόμα κάποιες πολιτικές ευαισθησίες ότι στη σημερινή Ελλάδα σε κάποιες περιπτώσεις τηρούνται ακόμα τουλάχιστον τα προσχήματα της ελεύθερης διατύπωσης της δημοσιογραφικής άποψης, πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν και ιατροδικαστικές εκθέσεις…
Αθήνα, 29.10.2012

Η αγωγή – μαμούθ της Τρέμη και η απάντηση Βαξεβάνη.

Του Κώστα Βαξεβάνη

Αγαπητή Όλγα,

Πήραμε την αγωγή με την οποία ζητάς από ένα περιοδικό έρευνας, όπως το δικό μας, να σου καταβάλει 3 εκατομμύρια ευρώ ως αποζημίωση για όσα γράψαμε. Δεν μου έκανε καμιά εντύπωση η αξίωσή σου. Χρησιμοποιώντας τον νόμο του φίλου σου Βενιζέλου (έναν ακόμα από αυτούς που έχει κάνει και κοσμούν το άθλιο τοπίο του σημερινού πολιτικού συστήματος), δεν υπερασπίζεσαι την «τιμή και την υπόληψή σου» κάνοντας μήνυση ή ζητώντας έστω ένα συμβολικό ποσό το οποίο θα πήγαινε σε φιλανθρωπίες, (πράγμα που συνηθίζουν να κάνουν κυρίες όπως εσύ) αλλά ζητάς την εξόντωση ενός ανεξάρτητου μέσου ενημέρωσης.

Ως δημοσιογράφος είσαι δημόσιο πρόσωπο. Έχεις δικαίωμα να κάνεις και αγωγές και ό,τι άλλο θες. Αλλά ως δημόσιο πρόσωπο, έχεις υποχρέωση να απαντήσεις σε όσα αποκαλύπτει η έρευνα. Πως δηλαδή, ήσουν αντιπρόεδρος σε μία εταιρεία η οποία είχε αναλάβει να κάνει δημόσιες σχέσεις σε εμπόρους όπλων. Φαντάζομαι πως στην δημοσιογραφική σου καριέρα αναγκάστηκες να ζητήσεις την «άλλη άποψη» και να δώσεις το λόγο σε αυτόν για τον οποίον υπήρχαν επιβαρυντικά στοιχεία. Αυτό ακριβώς κάναμε. Δεν απάντησες, όπως κάνουν αυτοί που δεν έχουν να πουν και πολλά πράγματα, γιατί βρίσκονται απέναντι σε πραγματικά γεγονότα και μάλιστα έγγραφα.

Ισχυρίζεσαι στην αγωγή εναντίον του HOT DOC, πως η συμμετοχή σου στην εταιρεία η οποία «δούλευε» για τους εμπόρους όπλων, ήταν χωρίς χρήματα. Αφιλοκερδώς και «φιλικά». Μετά από αυτό, την αποκάλυψη δηλαδή της φιλικής και αφιλοκερδούς προσφοράς σε μια εταιρεία όπλων, οφείλω να αποδεχθώ αυτό που λες: Ότι πρόσφερες ανυστερόβουλα και αφιλοκερδώς. Σε εμπόρους όπλων. Γι’ αυτό δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο από «συγνώμη, Όλγα!»

ΥΓ. Μόνο θα μου δώσεις το δικαίωμα να αναρωτιέμαι «πόσα Van Cleef αγοράζεις με 3 εκατ. ευρώ»;

http://olympia.gr/2012/10/23/%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%AE-%CE%BC%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CE%B8-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BC%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83/

Στο ΒΗΜΑ της επόμενης Κυριακής: “Τα ούφο που δεν ήρθαν”

Η έγκυρη εφημερίδα Το Βήμα συνεχίζει τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις.

Μετά την βόμβα με το “Πραξικόπημα που δεν έγινε”, την επόμενη Κυριακή ο Σταύρος Ψυχάρης ρίχνει νέα ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ:

Αποκαλύπτει πώς απετράπη την τελευταία στιγμή εισβολή εξωγήινων που απειλούσαν να καταλύσουν την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου και να εγκαθιδρύσουν

Διαγαλαξιακή Δικτατορία.

–

 

 

 

http://amantomatimou.wordpress.com/

 

Πείτε την αλήθεια με τις δημοσκοπήσεις!

Η χειραγώγηση έχει και τα όριά της! Θα μιλήσουμε μόνο με γεγονότα. Στο σημερινό Τύπο δημοσιεύονται τρεις δημοσκοπήσεις, οι τελευταίες που σύμφωνα με τον νόμο μπορούν να αναμεταδοθούν και αυτές που φυσικά αφήνουν τις εντυπώσεις, διαμορφώνοντας το προεκλογικό κλίμα. Όλες φυσικά καταλαμβάνουν σημαντική έκταση του πρωτοσέλιδου και αρκετές εσωτερικές σελίδες ανάλυσης.

Η πρώτη είναι για τα Νέα (Κάπα Research) και δίνει: Προβάδισμα ΝΔ με 26,1%, ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με 23,6% και ΠΑΣΟΚ 9,9%.

Η δεύτερη είναι για τον Ελεύθερο Τύπο (Rass). Δίνει 26,5% για τη Νέα δημοκρατία, 24,2% για τον ΣΥΡΙΖΑ και 12,1% για το ΠΑΣΟΚ.

Η τρίτη δημοσιεύεται για την Καθημερινή (Public Issue) και ανατρέπει τις παραπάνω εντυπωσιακά: Προβάδισμα ΣΥΡΙΖΑ με 31,5%, ακολουθεί ΝΔ με 25,5% και ΠΑΣΟΚ 13,5%.

Ποιος λέει την αλήθεια και ποιος παραποιεί συνειδητά τα στοιχεία; Δεν θα μπούμε σε φιλολογικές αναλύσεις παρά μόνο θα παραθέσουμε στοιχεία. Στο κύριο πρωτοσέλιδό της άρθρο της με τίτλο “δημοσκοπήσεις” η Καθημερινή γράφει χωρίς περιστροφές: “Οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους αναγνώστες μας“. Ως “βασικές αρχές” της εφημερίδας η σύνταξη αναφέρει: Πρώτον ότι τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων “δεν μπορούν να γίνουν αντικείμενο χειραγώγησης” και δεύτερον ότι “η δημοσιοποίησή τους δεν μπορεί να εξαρτάται από το αν μας αρέσουν ή όχι τα αποτελέσματά τους“. Για όσους δεν κατάλαβαν το έμμεσο μήνυμα, το κύριο άρθρο συνεχίζει ακάθεκτο: “Πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας με επαγγελματισμό και να μην είμαστε δεκτικοί στις πιέσεις πολιτικών, όπου και αν αυτοί ανήκουν“.

Δεν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια για το τι συμβαίνει αυτές τις ημέρες στις αίθουσες σύνταξης και στους πάνω ορόφους των διευθυντικών γραφείων των μέσων ενημέρωσης. Αν κάτι πρέπει να μείνει από αυτή την προεκλογική περίοδο και τη συστηματική προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι το αίτημα για κοινωνικό έλεγχο στις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Ανοίξτε τα βιβλία σας και δώστε στη δημοσιότητα το πρωτογενές υλικό! Αν είναι πράγματι επιστημονικές έρευνες και όχι κατά παραγγελία, κανείς δεν έχει να φοβηθεί τίποτα!

http://mao.gr/2012/06/01/public-opinion/

«Η στάση της κοινωνίας σήμερα μοιάζει με τη στάση κάποιου που ξύπνησε από βαθύ ύπνο»

Με κείμενο που έστειλε στο Crash o Γ. Καραμπελιάς ζητά από το περιοδικό να επανορθώσει για τις αλλοιώσεις του συνολικού χαρακτήρα των απόψεών που περιλάμβανε η συνέντευξη.

Η επιστολή που έστειλε στο Crash:

Προς το περιοδικό Crash

 Στο περιοδικό σας, στο τεύχος Μαΐου 2012, δημοσιεύτηκε συνέντευξή μου, η οποία περιλαμβάνει αλλοιώσεις του συνολικού χαραχτήρα των απόψεών μου –με τον τίτλο που έθεσε το περιοδικό, «Αν φύγουμε από την Ευρώπη θα παραδοθούμε στους Τούρκους», που δεν ανταποκρίνεται στο ίδιο το περιεχόμενο της συνέντευξης– καθώς και εντελώς ανύπαρκτες στη συνέντευξη αναφορές στη διασύνδεση ανάμεσα στις ένοπλες οργανώσεις και τη διαφθορά. Και δεν είναι οι μοναδικές περιπτώσεις αλλοίωσης  των απόψεών μου – όπως όταν, για παράδειγμα, η κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, για τον ρόλο του στο κίνημα των πλατειών, φαίνεται να τον ταυτίζει με τους κουκουλοφόρους.

Μια συζήτηση περί της φθοράς της μεταπολίτευσης, εκτός συνεντεύξεως, μεταβλήθηκε, εντελώς παραμορφωμένη, σε τοποθετήσεις που δεν με εκφράζουν και αλλοιώνουν  την τόσες φορές εκφρασμένη άποψή μου για τις ένοπλες οργανώσεις. Η άποψή μου είναι πως η πολιτική αναντιστοιχία του ένοπλου κινήματος με την πραγματικότητα οδήγησε στην πολύ άσχημη εικόνα που εμφάνισαν οι οργανώσεις όταν συνελήφθησαν τα μέλη τους, γεγονός που υποχρέωσε άλλα άτομα-μέλη τους να αναλάβουν, με υψηλό προσωπικό τίμημα, την προσπάθεια αναστήλωσης αυτής της δημόσιας εικόνας.

 Σε ό,τι αφορά τις θέσεις μου για τις ένοπλες οργανώσεις στην Ελλάδα, η σκληρή πολιτική κριτική, στην οποία τις έχω υποβάλει κατά καιρούς, δεν αναιρεί την τοποθέτησή μου, για τους πολιτικούς κρατουμένους, ως παλιούς μου συντρόφους με τους οποίους πήραμε διαφορετικό δρόμο, και την εκτίμησή μου σε συγκεκριμένα  άτομα, την οποία και έμπρακτα έχω εκφράσει, τόσο δημόσια όσο και με την παρουσία μου στις δίκες της 17 Νοέμβρη και του ΕΛΑ.

Αν υπάρχει ένα σφάλμα από την πλευρά μου είναι το ότι δεν ζήτησα το κείμενο της συνέντευξης πριν το δημοσιεύσετε.  Σας ζητώ λοιπόν να δημοσιεύσετε αυτή τη διάψευση στο επόμενο τεύχος του περιοδικού σας.

6 Μαΐου 2012

Γιώργος Καραμπελιάς

Η συνέντευξη όπως δημοσιεύτηκε  στο Crash

Συνέντευξη του Γιώργου Καραμπελιά στον Γιώργο Ανδρουτσόπουλο στο περιορικό Crash που κυκλοφορεί

Eπειδή πάντα δίνει τη «μάχη» του εκεί που είναι το κέντρο της αντι­παράθεσης, γι’ αυτό και πιστεύει ότι οι ίδιοι αυτοί που τον έλεγαν τρομοκράτη, οι ίδιοι τον έλεγαν και αναρχικό και τώρα αυτοί οι ίδιοι τον χαρακτηρίζουν εθνικιστή. Και ο συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς «παίρνει το όπλο του» και ρίχνεται στη «μάχη», βασισμένος στην αλήθεια τεσσάρων πραγμάτων, την κοινωνική ισορροπία, την οικολογική διάσταση, την εθνική ταυτότητα και τη δημοκρατία, οπότε και «όποια πρόταση έχει και τα τέσσερα αυτά στοιχεία μαζί» αυτός είναι «μέσα».

Αυτό, για τον κ. Καραμπελιά. σημαίνει «ρή­ξη» με όλα τα μέτωπα. Και «Ρήξη» έλεγαν το περιοδικό που εξέδιδε από το 1979 μέχρι το 1993, όπως και «Ρήξη» λέει τη μηνιαία εφημερίδα που εκδίδει τώρα. Μια «ρήξη», όμως. που πρέπει να γίνει «Άρδην» (δηλαδή, ολοκληρωτικά), όπως ονομάζει και το διμηνιαίο περιοδικό που εκδίδει από το 1995 μέχρι και σήμερα. Και το πιστεύει ακράδαντα αυτό, καθώς ο ελληνισμός περνάει τη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας του. επειδή έχουμε έλλειψη ηγετών εξαιτίας της απουσίας οράματος, καθώς χωρίς όραμα ο Έλληνας δεν μπορεί να δημιουργήσει.

Γεννημένος το 1946 στη Δύμη της Κάτω Αχαΐας, από το 1964, φοιτητής της Ιατρικής ακόμη, συμμετείχε στη Νεολαία Λαμπράκη, αλλά μετά το 1967 σπούδασε Οικονομικά στη Γαλλία, συμμετέχοντας ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα και στο «Μάη του ’68» σε ελληνικές και γαλλικές οργανώσεις, γράφοντας και τα πρώτα του βιβλία στη Γαλλία, αλλά το 1980, μαζί με φίλους του δημιουργεί τις «Εναλλακτικές Εκδόσεις», από τις οποίες έχουν εκδοθεί πάνω από 120 τίτλοι.

Στο δεύτερο όροφο ενός παλιού οικήματος στην «καρδιά» των Εξαρχείων, όπου στεγάζονται από τότε οι «Εναλλακτικές Εκδόσεις», τον συνάντησα για μια «εναλλακτική» συνέντευξη, όπως αυτή που ακολουθεί:

Από την πρώτη ημέρα ταχθήκατε κατά του Μνημονίου. Μπορείτε να μας πείτε τι θα γινόταν χωρίς αυτό;

«Πιστεύω ότι το Μνημόνιο ήταν κάτι που επε­βλήθη στην Ελλάδα χωρίς να υπάρχει λόγος ανωτέρας βίας. Είναι μια «ιστορία» που «έστησε» ο Γιωργάκης, ο οποίος δεν είναι μόνο βλαξ, αλλά όπως τον έχω αποκαλέσει, είναι «δόλιος βλαξ» και ελπίζω πως θα τον συναντήσουμε στη συνέχεια ο ελληνικός λαός, γιατί μας χρωστάει!

Το Μνημόνιο, λοιπόν, έγινε με σχεδιασμό και πλέον διαθέτουμε όλα τα στοιχεία που το αποδεικνύουν. Ο  Στρος Καν έχει ήδη μιλήσει, τα μέτρα που πήραν ώστε να «φουσκώσει» το έλλειμμα, τα μέτρα που δεν πήραν τον Οκτώβριο του 2009 και μετά, το ότι δεν δανείστηκαν μέχρι το Γενάρη ή και Φλεβάρη ακόμη του 2010. που τα spreads ήταν χαμηλά και, επομένως, έχουμε σαφή σχεδιασμό για να πάει η Ελλάδα σε Μνημόνιο, στο ΔΝΤ και στα μέτρα που εφαρμόστηκαν. Και για ποιο έγινε; Απλούστατα, για να επιβάλει μέτρα λιτότητας, τα οποία, στην κατάσταση που βρίσκονταν η ελληνική οικονομία και η παγκόσμια κρίση, ήταν πλέον αναπόφευκτα. Δηλαδή, αυτό που έλεγε ο Κώστας Καρα­μανλής πριν, ότι θα παγώσει τους μισθούς κ.λπ., καθώς και αυτός, στην τελευταία θητεία του, στα οικονομικά τα είχε κάνει μπάχαλο, ήταν απολύτως λογικό πως θα συνέβαινε. Οπωσδήποτε θα είχαμε μια κρίση, Δεν λέει κανείς το αντίθετο. Όμως επειδή ο «δόλιος βλάξ» Γιωργάκης δεν μπορούσε να επιβάλει αυτά τα μέτρα με βάση τη λογική που είχε το κόμμα του και τα κοινωνικά στρώματα που τον στήριζαν, έπρεπε να εμφανιστούν ως επιβολή από άλλες δυνάμεις. Γι’ αυτό στήθηκε όλη αυτή η «ιστορία», για να πάμε στο Μνημόνιο, ενώ δεν υπήρχε κανένας λόγος να γίνει αυτή η προσαρμογή με τέτοιο δρακόντειο τρόπο».

Δηλαδή, πώς θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση του χρέους;

«Κυρίαρχο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι έχουμε φτιάξει μια οικονομία εντελώς παρασιτική, που δεν παράγει τίποτα. Από τη στιγμή που έχουμε ένα τέτοιο μοντέλο και άρα φτιάχτηκε και ένα αντίστοιχο καταναλωτικό, έπρεπε να υπάρξουν μέτρα προσαρμογής προς μια παραγωγική κατεύθυνση, γεγονός που δεν κάνουν, εδώ και χρόνια, οι ελληνικές κυβερνήσεις. Μάλιστα, κάνουν το ακριβώς αντίθετο.

Άρα,  φτιάξαμε ένα μοντέλο «παρασίτων», που στηρίζονταν, ιδιαίτερα από μια στιγμή και μετά -τη λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση» τη δεκαετία του ’90-, στο φτηνό εργατικό δυναμικό των ξένων. Έτσι έριξαν τον πληθωρισμό -αυτό το «θαύμα του Σημίτη». Όπως το αποκάλεσαν-, μας έβαλαν στο ευρώ ψηλά, δηλαδή η αντιστοιχία ήταν έτσι ώστε να εμφανιστεί μείωση του ελλείμματος και αύξηση του ΑΕΠ. με αποτέλεσμα να ανέβουν οι τιμές σε βαθμό… κακουργήματος. Το ζήτημα, όμως. είναι ότι είμαστε «φυλακισμένοι στο ευρώ», ενώ δεν έπρεπε να είχαμε μπει καν.

Έτσι. λοιπόν, η κρίση του χρέους -για να έρθω στην ερώτησή σας- θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί στην αρχή με χαμηλότοκο δανεισμό κυρίως από άλλες πηγές, όπως η Κίνα ή η Ρωσία, και από εκεί και πέρα να αρχίσουμε μια προσαρμογή μείωσης δαπανών, της σπατάλης και της απίστευτης διαφθοράς».

Γιατί θεωρείτε ότι οι δύο τελευταίες κυβερνήσεις κορόιδεψαν και συνεχίζουν να κοροϊδεύουν το λαό;

«Κοιτάξτε, για την πρώτη τι να πούμε; Θεωρώ ότι ο Γιωργάκης μας ενέπαιξε και αυτό είναι πλέον αυταπόδεικτο. Μας οδήγησε εκεί και ότι αυτοί οι άνθρωποι τολμούν ακόμη και εμφανίζονται και «παρελαύνουν» και τους χειροκροτούν, αλλά και διαμαρτύρονται μετά γιατί ο κόσμος τους… γιαουρτώνει, είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει. Με άλλα λόγια, η ανοχή του ελληνικού λαού είναι τεράστια, όταν σκεφτεί κανείς πως μέσα σε μια νύχτα, κυριολεκτικά, απρόκλητα –κι αυτό το «απρόκλητα» είναι που έχει δημιουργήσει τη μεγάλη κρίση στους Έλληνες-, εκεί που κοιμόσουν στον καναπέ, πέρασες σε τριτοκοσμικό επίπεδο οικονομίας και κοινωνίας!»

Πιστεύετε ότι αν καθίσουν στο εδώλιο οι υπαίτιοι, θα υπάρξει «εξιλέωση» στα μάτια του λαού για τη ζημιά που έκαναν;

«Στο εδώλιο, σαφώς, και πρέπει να καθίσουν. Βέβαια, η ζημιά που μας έκαναν είναι ανεπανόρθωτη. Πρώτον, είναι για πολλές γενιές Ελλήνων και, δεύτερον, έγινε σε επίπεδο εξάρτησης. Δηλαδή, η Ελλάδα έγινε μεμιάς «αποικία» των Γερμανών, σύμφωνα με το σχέδιο τους. Έτσι, και με αυτή την έννοια, στο εδώλιο πρέπει να καθίσουν και πιστεύω ότι, εντέλει, παρ’ όλες τις «κομπίνες» που στήνουν για να τη γλιτώσουν, κάποιοι δεν θα το αποφύγουν, καθώς το «σύστημα» έχει ανάγκη κάποια στιγμή να τα φορτώσει σε κάποιους».

Μιλήσατε για το «σχέδιο των Γερμανών» σε βάρος μας. Μας το αναλύετε;

«Είναι σαφές. Η πολιτική που ακολούθησε η Γερμανία τα τελευταία χρόνια συνίστατο σε μια προσαρμογή. Έκανε μια εσωτερική μείωση του κόστους εργασίας, την ώρα που ανέβαινε στις υπόλοιπες χώρες, και στήριξε την ανάπτυξη όχι στην εσωτερική κατανάλωση, αλλά στις εξαγωγές. Η Γερμανία, μέσα σε 10 χρόνια, υπερδιπλασίασε τις εξαγωγές και έφτασε να γίνει η πρώτη χώρο στις εξαγωγές στον κόσμο. Τώρα την πέρασε η Κίνα. Δηλαδή, έφτιαξε ένα μοντέλο που δεν στηρίζεται στην εσωτερική κατανάλωση, αλλά στην κατανάλωση των άλλων χωρών. όπως και στη δική μας. Αυτό το μοντέλο, λοιπόν, για να μπορέσει να το διατηρήσει, έχει ανάγκη για μετανάστες, τους οποίους και δεν θέλει για λόγους κοινωνικούς και πολιτικούς στη χώρα μας, οπότε έχει ανάγκη για μια ζώνη εκτός Γερμανίας, την οποία να μεταβάλει σε ζώνη χαμηλού κόστους για να παράγει για πάρτη της.

Το πρώτο στάδιο αυτής της οικονομικής πολιτικής ήταν οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης, τις οποίες και αποικιοποίησε κανονικά. Η τελευταία ζώνη είναι αυτή των Βαλκανίων. Και τι θέλουν οι Γερμανοί να πάρουν από εμάς; Τον ήλιο! θέλουν να μας κάνουν τουριστικό παράρτημα και να πάρουν τα σπίτια μας για να μένουν οι Γερμανοί συνταξιούχοι. Άρα, θέλουν να μεταβάλουν την Ελλάδα σε μια περιοχή χαμηλού κόστους, γι’ αυτό και αν βγαίναμε από το ευρώ. δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα. Αν δεν υπήρχαν άλλοι συσχετισμοί, όπως οι Αμερικανοί που θέλουν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη για καθαρά λόγους πολιτικής επιρροής, θα είχαμε ήδη φύγει από το ευρώ. Μόνο οι πολιτικοί συσχετισμοί, δηλαδή ο αγγλοσαξονικός παράγον­τας. που δεν το ήθελαν, μας κράτησε μέσα. Αυτό δεν σημαίνει πως αύριο δεν θα αλλάξουν πάλι. γιατί μας έχουν καταντήσει «δουλοπάροι­κους» του εξωτερικού!»

Είσαστε ικανοποιημένος από τη στάση της κοινωνίας απέναντι στο Μνημόνιο ή πρέπει να γίνει και κάτι ακόμη;

«Η στάση της κοινωνίας μοιάζει με τη στάση κάποιου που ξύπνησε από βαθύ ύπνο! Και αυτό έχει να κάνει και με το «απρόκλητο» που σας είπα πριν. Δηλαδή, δεν έγινε μια διαδικασία τέτοιας προσαρμογής και του κόσμου σ’ αυτή την κατάσταση. Του ήρθε ξαφνικά και από εκεί που βρισκόταν με τις 300 κάρτες, τα πέντε κινητά, τα δυο Ι.Χ. κ.λπ. βρέθηκε σε μια κατάσταση… ζούγκλας, να χρωστάει τα μαλλιοκέφαλά του και να βιώνει μια κατάσταση πανικού.

Έτσι. όλες οι πρώτες αντιδράσεις μπορούμε να πούμε ότι ήταν θετικές. Ο κόσμος, δηλαδή, αποδεσμεύτηκε, σε μεγάλο βαθμό, από τα κόμματα και τους πολιτικούς και προσπάθησε με το «να βρούμε μια λύση τώρα» ή το «να φύγουμε από το ευρώ και να γυρίσουμε στη δραχμή» ή και ακόμη με το «ένας σωτήρας θα μας σώσει». Χωρίς να υπολογίζει ότι στο ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν υπάρχει «σωτήρας»! Με άλλα λόγια, το σύστημα της ελίτ στην Ελλάδα είναι τόσο διεφθαρμένο, που δεν έχει τη δυνατότητα να προτείνει λύσεις από μέσα. Και θα το δείτε ότι. τα επόμενα χρόνια, η πολιτική κρίση θα βαθαίνει και θα αποσυντεθούν όλα τα κόμματα, το ένα μετά το άλλο. Για να βγουν πέρα αυτά τα μέτρα θα φθείρουν όλο το πολιτικό σύστημα, χωρίς ακόμη να υπάρχουν φωνές και λύσεις αξιόπιστες απέναντι στην κρίση. Και γιατί αυτό; Γιατί δεν έχει μείνει τίποτα! Γιατί αυτή η κρίση σοβεί από το ’90. ουσιαστικά, καθώς και τότε είχαμε ήδη μια γενική κατάρρευση και το σύστημα πήρε 20 χρόνια τράτο. Γιατί; Γιατί έγινε η λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση». Κατέρρευσε το ανατολικό «μπλοκ» και «φτιάχτηκε» η δυνατότητα επιβίωσης του μοντέλου για επιπλέον 20 χρόνια!

Αυτά όμως τα 20 χρόνια κράτησαν, απλώς τους ίδιους ανθρώπους, οι οποίοι θα έπαιρναν την έξοδο από το πολιτικό και πνευματικό προσκήνιο εκείνη την περίοδο, άλλα 20 χρόνια. Γι’ αυτό και ο κόσμος είναι, σε μεγάλο βαθμό, σε απελπισία. Ο ελληνικός λαός αντέδρασε. Δεν έχει, όμως, αντιδράσει οργανωμένα, συστηματικά και με σχέδιο. Αυτό είναι άλλο θέμα».

Ζητείται ρήξη για να αλλάξει το σκηνικό. Μας λέτε πώς μπορεί να γίνει αυτό;

«Ναι. Σας είπα ότι πρέπει να πιστέψει ο κόσμος πως πρέπει να βγάλει νέες δυνάμεις από μέσα του, πως δεν υπάρχουν «σωτήρες», πως το παλιό πολιτικό σκηνικό -ακόμη και οι καλύτεροι – έχει «σκοτώσει τη μάνα του» και έχει «κάψει τα χαρτιά του». Άρα, ζητείται μια ρήξη συνολική. Δηλαδή, η Ελλάδα πρέπει να μπει σε μια «επανάσταση». Και όταν λέω «επανάσταση», δεν εννοώ ότι. σώνει και καλά, θα γίνει με «φισεκλίκια» και με το «πιάστε τα άρματα, να βρούμε το δίκιο μας»! Θα είναι μια ρήξη ριζική με ένα μοντέλο που ήταν σε απόλυτη εξάρτηση του πολιτικού και διανοούμενου προσωπικού. Θέλω να πω ότι είναι όργια αυτά που γίνονται στην Ελλάδα κι επομένως πρέπει να γίνει μια συνολική ρήξη. Και αυτή θέλει να οργανωθεί και θέλει όραμα. Και το βασικό πρόβλημα στους Έλληνες σήμερα είναι ότι δεν έχουν όραμα. Και οι Έλληνες χωρίς όραμα είναι ο χειρότερος λαός».

Ο Άγιος Τσε Γκεβάρα του ζωγράφου Γιάννη Γίγα (Θωμά) άλλα έργα του στο http://www.prosopa.eu)

Ωραία, λοιπόν, να κάνουμε επανάσταση, αλλά μετά τι γίνεται;

«Σας απαντώ με το εξής_: ποια στρατηγική πρέπει να έχει η Ελλάδα στο σημερινό κόσμο_; Θα έπρεπε να έχει ως άξονα της πολιτικής της τα Βαλκάνια. Στα Βαλκάνια ζούμε, δεν ζούμε στις Βρυξέλλες. Έπρεπε να κοιτάζει πώς θα παίξει ένα ρόλο μεταξύ ανατολικής και δυτικής Ευρώπης. Και μπορεί αυτό να μην το κάναμε, αλλά γλιτώσαμε μία από τις καταστροφές, που, ευτυχώς δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει ο Γιωργά­κης: να μας εντάξει στην Τουρκία, να ξεπουλήσει απόλυτα την Κύπρο, να κόψει το Αιγαίο στη μέση, όπως έκοψε τις σχέσεις με τη Ρωσία. Και δεν είναι τυχαίες αυτές οι κινήσεις. Η κόντρα της Τουρκίας με το Ισραήλ για ένα διάστημα μπέρδεψε τους Αμερικανούς, μπέρδεψε όλα τα πλάνα τους και, επομένως, δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει αυτές τις στρατηγικές. Θυμάστε τότε τι έκανε. Έκανε «κοινό υπουργικό συμβούλιο» με τον Ερντογάν! Θέλω να πω ότι η πολιτική του ΓΑΠ πήγαινε και στα δύο μέτωπα. Στο ένα μέτωπο δεν μπόρεσε…

Το ζήτημα λοιπόν, είναι βαλκανική πολιτική, άνοιγμα προς την ανατολική Ευρώπη, μια Ευρώπη «ισορροπημένη» μεταξύ Ανατολής και Δύσης και σε μια τέτοια Ευρώπη η Ελλάδα θα είχε ρόλο. Επομένως δεν μιλώ για μια πολιτική που να λέει «να φύγω τώρα από την Ε.Ε.», αλλά για μια πολιτική του «πρέπει να μείνω, γιατί δεν θέλω να παραδοθώ στην Τουρκία»».

 

Πολλοί ισχυρίζονται ότι λείπουν οι πνευματικοί ταγοί από τη χώρα σήμερα. Συμφωνείτε ή όχι;

«Συμφωνώ απόλυτα. Γιατί οι πνευματικοί τα­γοί, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις, καθώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι ακόμη που κρατούν μια στάση, μπήκαν στο σύστημα. Αυτό είναι το φοβερό που συνέβη στη Μεταπολίτευση, επειδή οι άνθρωποι, που παλιά αντιστέκονταν, μπήκαν στην εξουσία και βολεύτηκαν, οπότε και σιώπησαν. Μάλιστα, από ένα σημείο και μετά έκαναν και πολλά χρήματα. Και πισίνες σε βιλάρες και πολλά ευρωπαϊκά προγράμματα, επομένως, έπαψε η κριτική τους διάθεση. Αμβλύνθηκε ο έντιμος χαρακτήρας των απόψεών τους. Αλλά δεν βγήκε, δυστυχώς, νέα γενιά. Αν πάρεις τους πνευματικούς ανθρώπους σήμερα, είμαστε ακόμη στη γενιά του ’60 και του ’70. Δεν μπόρεσε να δημιουργήσει νέους, με αποτέλεσμα να έχεις σήμερα ανθρώπους, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, που έρχεται από τη γενιά της Αντίστασης, να είναι αυτός που προσπαθεί να περάσει ένα μήνυμα. Κι έχουμε ανθρώπους της δικής μας γενιάς, όπως ο Διονύσης Σαββόπου­λος. να έχουν φθαρεί τόσο, που δεν αναγνωρίζεις πια. ή άλλους που δεν μπορούν πια. Βλέπετε πού κατάντησε ο Γιώργος Νταλάρας και πώς αντιμετωπίζεται από τον κόσμο».

Είναι πια σε δυσμενή θέση οι πολίτες, αφού την ώρα που φτωχοποιούνται τους λείπει και ο κοινωνικός ηγέτης που θα τους καθοδηγήσει;

 «Είναι απολύτως έτσι. Δηλαδή, έχουμε έλλειψη ηγεσιών και πρέπει να διαμορφωθούν, γιατί η Ελλάδα είναι η πιο δύσκολη χώρα στον κόσμο. Είμαστε και Ανατολή και Δύση και Βορράς και Νότος και ανεπτυγμένοι και υπανάπτυκτοι και στην Ευρώπη και από δω και αντιμετωπίζουμε προβλήματα γεωγραφικής επιβίωσης. Ο ελληνισμός σήμερα περνάει τη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας του. Αν δεν κάνουμε μια συνολική ανατροπή -και γι’ αυτό λέω επανάσταση, γιατί θα είναι ρήξη με όλα- με το μοντέλο, θα είναι πολύ δύσκολο να υπάρχουμε τον επόμενο αιώνα!»

 Έρχονται εκλογές. Πώς βλέπετε την εξέλιξη των πραγμάτων μετά την κάλπη;

«Η εξέλιξη των πραγμάτων μετά την κάλπη πιστεύω ότι θα μας φέρει σε υποχρεωτική συγκυβέρνηση. Ακόμη και να έβγαινε η Ν.Δ. αυτοδύναμη, θα έχει ανάγκη από «στηρίγματα» συγκυβέρνησης για να μπορέσουν να περάσουν τα θηριώδη μέτρα που έρχονται. Σίγουρα θα έψαχνε να βρει «συνενόχους». Πιστεύω ότι, υποχρεωτικά, το «κίνημα αλληλεγγύης» που εμφανίστηκε στην Ευρώπη, δεν είναι κίνημα προς την Ελλάδα, αλλά φαίνεται πως οι Ευρωπαίοι αρχίζουν και αλλάζουν την εικόνα του τι γίνεται. Αρχίζουν και… ψυλλιάζονται κι αρχίζουν να ετοιμάζονται για τη δική τους τη σειρά. Έτσι, οι αλλαγές που θα έχουμε στη Γαλλία και αλλού μπορούν να επιτρέψουν σε μια κυβέρνηση, που να μην είναι και τόσο «πουλημένη» όσο αυτή του Γιωργάκη, να κάνει κάποια «μέτωπα» στο εσωτερικό της Ευρώπης για να γίνουν κάποιες προσαρμογές. ώστε να οδηγηθούμε ακόμη και σε αλλαγές του συγκεκριμένου Μνημονίου.

Ωστόσο, σίγουρα θα γίνουν και άλλες εκλογές, γιατί πιστεύω ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο, όπως το 1989-1993, καθώς τελειώνει μια ιστορική εποχή, οπότε βλέπω ότι θα υπάρξουν σχήματα που θα μπορούν να εκφράσουν τον ελληνικό λαό τα επόμενα χρόνια».

Πώς θα είναι η επόμενη ημέρα με τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή;

«Αυτό που έχουν καταφέρει, κυρίως η Αριστερά, αλλά και η κυβερνητική Δεξιά, μεταβάλλοντας τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι, είναι να συντηρήσουν ακροδεξιά στοιχεία. Και έχουν ευθύνη και οι δύο. γιατί η νεοφιλελεύθερη αντίληψη έλεγε πως «πρέπει να έχουμε φτηνά μεροκάματα, γι’ αυτό αφήστε τους ξένους να έρθουν» και σ’ αυτό «παγιδεύτηκαν» πολλοί Έλληνες, καθώς πολλοί από εμάς χρησιμοποίησαν τον «φτηνό» Αλβανό, που έριξε τα μεροκάματα. Από την άλλη πλευρά, είχαμε και την ιδεολογία της Αριστεράς, που έλεγε «να έχουμε μια κοινωνία χωρίς σύνορα», που ήρθαν να συγκλίνουν στο αποτέλεσμα να βρεθεί η χώρα στο μεγάλο πέρασμα της λαθρομετανάστευσης. Αυτό εξέθρεψε τη Χρυσή Αυγή. Αν και δεν πιστεύω ότι θα τα καταφέρει και αυτή τη φορά να μπει στη Βουλή, ωστόσο διαφαίνεται μια ισχυρή πιθανότητα, αν δεν συνειδητοποιήσουν όλοι ότι «εδώ δεν παίζουμε»!»

Να κλείσουμε με κάτι προσωπικό. Άλλοι σας είπαν τρομοκράτη, άλλοι σας χαρακτήρισαν αναρχικό, τώρα, με το τελευταίο σας βιβλίο, «Συνωστισμένες στο Ζάλογ­γο», σας φόρεσαν και το μανδύα του εθνικιστή. Τελικά, τι πιστεύετε πως είστε;

«Πιστεύω πως είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος, προφανώς, έχει αριστερές καταβολές, αλλά. επειδή έχει δει το αδιέξοδο της Αριστεράς, έχει καταλήξει σε ορισμένες απόψεις και αυτές μου υπαγορεύουν ότι πρέπει να συνδυάσω την κοινωνική ισορροπία, την οικολογική διάσταση, την εθνική ταυτότητα και τη δημοκρατία. Όποια πρόταση. λοιπόν, έχει και τα τέσσερα αυτά στοιχεία μαζί. εγώ είμαι «μέσα». Κι αυτό. γιατί δεν μπορεί να υπάρξει λαός χωρίς το δικό του κράτος, τη δική του ταυτότητα και τη δική του Ιστορία. Εκεί δίνω τη «μάχη» μου. Εξάλλου, πάντα δίνω τη «μάχη» μου εκεί που είναι το κέντρο της αντιπαράθεσης. Και από τη δεκαετία του ’90 και μετά το κέντρο αντιπαράθεσης στην Ελλάδα πήρε τη μορφή της υποταγής στη νέα τάξη και στην παγκοσμιοποίηση. Ε. λοιπόν, είμαι στο κέντρο αυτής της αντιπαράθεσης και γι’ αυτό είναι οι ίδιοι αυτοί που με έλεγαν -αν και δεν υπήρξα ποτέ- τρομοκράτη, με αυτούς που με λένε αναρχικό και τώρα με χαρακτηρίζουν εθνικιστή».

http://ardin-rixi.gr/archives/5556

Η Ελλάδα του ορθού (παρα)λόγου – του Άρη Χατζηστεφάνου

Ο Νίκος Χασαπόπουλος στο κείμενό του «Η συνάντηση των άκρων», στην εφημερίδα Το Βήμα, επιχείρησε να συνδέσει το ΚΚΕ με τη Χρυσή Αυγή και έναν μη ορθόδοξο οικονομολόγο με το κερδοσκοπικό κεφάλαιο, χρησιμοποιώντας δύο κλασικές, συμπληρωματικές προπαγανδιστικές τεχνικές.

Απαντάει ο Άρης Χατζηστεφάνου.

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται αυτές τις ημέρες από την τελευταία κυκλοφορία της δραχμής ως εθνικού νομίσματος και η συζήτηση περί δραχμής επανέρχεται με έναν στρεβλό τρόπο: εθνοσωτήρες πολιτικοί και μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι αναφέρονται με εμφανή απέχθεια σε μια εποχή όπου η χώρα δεν βρισκόταν υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, όπου το κοινοβούλιο δεν παραβίαζε το Σύνταγμα για να ψηφίσει ρυθμίσεις που συντάσσονται στο Βερολίνο, όπου οι μαθητές δεν λιποθυμούσαν λόγω έλλειψης τροφίμων στα σχολεία και όπου οι άνθρωποι δεν σχημάτιζαν ουρές για συσσίτιο.

Προφανώς το να αποδώσεις όλα τα δεινά της ελληνικής οικονομίας στο ευρώ θα αποτελούσε εξίσου φτηνό προπαγανδιστικό κόλπο με αυτά που βλέπουμε καθημερινά στα νυχτερινά δελτία ειδήσεων. Μια τέτοια προσέγγιση θα αγνοούσε τις ευθύνες του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος αλλά και τις δομικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας – κυρίως δηλαδή την άρνηση όλων των κυβερνήσεων, από δημιουργίας του ελληνικού κράτους, να φορολογήσουν με στοιχειωδώς δίκαιο τρόπο τις οικονομικές ελίτ.

Παρόλα αυτά, τα άλματα λογικής που καταγράφονται καθημερινά στα μέσα ενημέρωσης αξίζουν την προσοχή μας – όχι μόνο γιατί είναι επικίνδυνα αλλά και γιατί είναι διασκεδαστικά. Πριν από λίγες ημέρες, η εφημερίδαΤο Βήμα φάνηκε να θέτει νέα όρια στη λογική. Ο Νίκος Χασαπόπουλος επιχείρησε να συνδέσει το ΚΚΕ με τη Χρυσή Αυγή και έναν μη ορθόδοξο οικονομολόγο με το κερδοσκοπικό κεφάλαιο. (Πριν προχωρήσετε θα πρέπει να διαβάσετε το κείμενό του εδώ.)

Στο κείμενό του ο κ. Χασαπόπουλος στηρίζεται σε δυο συμπληρωματικές προπαγανδιστικές τεχνικές. Η πρώτη είναι γνωστή στη διεθνή βιβλιογραφία με τον όρο «Guilt by association» και στηρίζεται στην εξής απλή μορφή:

1) Το Α είναι Β

2) Το Α είναι επίσης Γ

3) Άρα όλα τα Β είναι Γ

(Προσοχή: το Guilt by Association δεν πρέπει να συγχέεται με το απλό σόφισμα που λέει: το μπουζούκι είναι όργανο, ο μπάτσος είναι όργανο, άρα ο μπάτσος είναι μπουζούκι).

Το δεύτερο προπαγανδιστικό τέχνασμα του κ. Χασαπόπουλου εδράζεται σε μια από τις πιο φτηνές και εύκολα αναγνωρίσιμες λογικές πλάνες, γνωστή με τον λατινικό όρο «argumentum ad hominem». Στους Σοφιστικούς Ελέγχους του ο Αριστοτέλης επιδεικνύει ένα από τα απλούστερα παραδείγματα της συγκεκριμένης λογικής πλάνης με την εξής μορφή:

1) Ο A ισχυρίζεται το B.

2) Ο A είναι αμφισβητήσιμος.

3) Άρα ο ισχυρισμός B είναι εσφαλμένος.

Χρησιμοποιώντας το Guilt by association με τη μορφή ad hominem, ο συντάκτης της εφημερίδας καταλήγει σε ένα ξεκαρδιστικό συμπέρασμα: Ο Κώστας Λαπαβίτσας υποστηρίζει την έξοδο του Ευρώ. Ο Νουριέλ Ρουμπινί, που εργάζεται για το κερδοσκοπικό κεφάλαιο, υποστηρίζει την έξοδο από το ευρώ. Άρα η έξοδος από το ευρώ εξυπηρετεί το διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο.

Προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα (με ευκολία που θα σοκάριζε ακόμη και τους προπαγανδιστές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου), ο συντάκτης επιχειρεί να συνδέσει την ακροδεξιά με το ΚΚΕ. Κρίνοντας μάλιστα από τον υπότιτλο του κειμένου («Η ετερόκλητη συμμαχία της δραχμής και τα παιχνίδια του κ. Μιχαλολιάκου με τους απεργούς της Χαλυβουργίας»), είναι προφανές ότι ο συντάκτης επιχειρεί να συνδέσει τις θεωρίες για την έξοδο από την ευρωζώνη με τη νεοναζιστική ακροδεξιά.

Προφανώς ο συντάκτης παραλείπει εσκεμμένα να υπενθυμίσει στους αναγνώστες του ότι οι προτάσεις εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη θεωρούνται πλέον κυρίαρχες στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του πλανήτη. Πέραν από τους «συνήθεις υπόπτους» της μη ορθόδοξης οικονομικής σκέψης, όπως ο Μαρκ Ουάισμπροτ, ο Σαμίρ Αμίν ή ο Ντιν Μπέικερ, υπέρ της εξόδου έχουν επιχειρηματολογήσει δεκάδες ακαδημαϊκοί και νομπελίστες οικονομολόγοι, από τον Πολ Κρούγκμαν μέχρι τον Ντάνι Ρόντρικ. Πρόκειται για μεγαθήρια της οικονομικής σκέψης, τους οποίους έλληνες δημοσιογράφοι, όπως ο Γιάννης Πρετεντέρης, χαρακτηρίζουν συλλήβδην «κομπογιαννίτες», οι οποίοι επιδίδονται σε «διαγωνισµό ανοησίας και µπαρούφας». (Για την ιστορία, η χρήση της λέξης «κομπογιαννίτες» ανασύρθηκε από τόσους πολλούς δημοσιογράφους το καλοκαίρι  του 2011, γεγονός που δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για την κοινή έμπνευση αυτών των συναδέλφων.)

Λόγω της εξαιρετικής προχειρότητας που το χαρακτηρίζει, το κείμενο του κ. Χασαπόπουλου μας επιτρέπει να αποκρυπτογραφήσουμε τις τεχνικές προπαγάνδας που χρησιμοποιούνται από το σύνολο του μνημονιακού Τύπου στην Ελλάδα. Η βασική αρχή που διέπει τη συγκεκριμένη συλλογιστική είναι ότι οι υποστηρικτές του Μνημονίου αποτελούν τη φωνή της προόδου και του ορθού λόγου. Μιλώντας για την «Ελλάδα της δραχμής» ή την «Αριστερά της Δραχμής», η κυβέρνηση και οι παπαγάλοι της παραπέμπουν στην Ελλάδα ή την Αριστερά της πεντάρας. Παράλληλα, όσοι προτείνουν εναλλακτικές λύσεις και αρνούνται τον μονόδρομο της δοτής κυβέρνησης Παπαδήμου κατατάσσονται χωρίς δεύτερη κουβέντα είτε στην φασίζουσα λαϊκιστική Δεξιά είτε σε κάποιου είδους ουτοπιστική Αριστεράς (έννοιες τις οποίες οι μνημονιακοί δημοσιογράφοι φαίνεται να συγχέουν στο μυαλό τους). Και στις δύο περιπτώσεις, αφήνεται να εννοηθεί ότι όποιος διαφωνεί με τη λογική των τραπεζών, του Βερολίνου και του ΔΝΤ επιθυμεί την επιστροφή σε μια προπολεμική εποχή οπισθοδρόμησης.

Απώτερος στόχος αυτής της ρητορικής είναι να συγκαλύψει ότι οι ελληνικές πολιτικές και οικονομικές ελίτ δεν έχουν πλέον θετικά επιχειρήματα για να υποστηρίξουν την καταστροφική τους πολιτική. Το μοναδικό επιχείρημα είναι ο φόβος. Κανένας τους δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το Μνημόνιο λειτουργεί. Όλοι όμως διατείνονται ότι χωρίς αυτό θα αδειάσουν τα ράφια των σούπερ μάρκετ. Αντίστοιχα, κανένας δεν μπορεί να παρουσιάσει σοβαρά επιχειρήματα για τα οφέλη της παραμονής μας στο ευρώ. Όλοι όμως περιγράφουν τις σκηνές πανικού που θα ακολουθήσουν, αν φύγουμε από το ενιαίο νόμισμα. Το γεγονός ότι σχεδόν όλα τα ιστορικά παραδείγματα χωρών που ανέκτησαν τον έλεγχο της νομισματικής τους πολιτικής τους διαψεύδουν, τους αφήνει παγερά αδιάφορους. Όπως έλεγε και ένας «μεγάλος» της ελληνική τηλεόρασης… ας μην αφήνουμε την πραγματικότητα να καταστρέφει μια τόσο όμορφα στημένη ιστορία. Η αδυναμία παρουσίασης ενός θετικού προτάγματος αποτελεί και την μεγάλη αλλαγή ιστορικού παραδείγματος σε σχέση με την περίοδο του σημιτικού εκσυγχρονισμού. Οι «ευρωληγούρηδες», για να θυμηθούμε την ορολογία της εποχής, είναι ηθικά και ιδεολογικά ταπεινωμένοι και μόνο η ηθική και ιδεολογική αδυναμία της καθεστωτικής Αριστεράς τους επιτρέπει να παραμένουν στο προσκήνιο.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, όλες οι τρομολαγνικές συνέπειες με τις οποίες απειλούν τους πολίτες, αν δεν υποταχθούν στις εντολές τους, επιβεβαιώνονται ακριβώς επειδή οι πολίτες δεν έχουν ανατρέψει ακόμη την κυβέρνηση. Μας απειλούσαν με αδυναμία δανεισμού από τις διεθνείς αγορές, την οποία οι ίδιοι έφεραν στη χώρα μέσω του Μνημονίου. Ο κ. Σημίτης, τον Ιούνιο του 2010, μας απειλούσε με υποτίμηση έως και 30% σε περίπτωση εξόδου από την ΟΝΕ – η εσωτερική υποτίμηση που επέβαλαν, όμως, οι επίγονοί του μείωσε κατά πολύ περισσότερο το εισόδημα των νοικοκυριών. Μας απειλούν ότι σε περίπτωση αθέτησης πληρωμών, δεν θα υπάρχουν χρήματα για μισθούς και συντάξεις και έτσι συνεχίζουν να στέλνουν τα χρήματα των μισθών και των συντάξεων στους δανειστές. Μας απειλούσαν με απώλεια εθνικής κυριαρχίας, την οποία οι ίδιοι εκχώρησαν στους δανειστές μας. Υποστήριζαν ότι ακόμη και το κούρεμα του χρέους είναι ατιμωτικό για το φιλότιμο του Έλληνα και τώρα υπερηφανεύονται (ψευδώς) ότι πραγματοποίησαν το μεγαλύτερο κούρεμα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Η προπαγάνδα δεν χρειάστηκε ποτέ επιβεβαίωση. Χρειάζεται μόνο ικανούς προπαγανδιστές. Στην Ελλάδα, ευτυχώς, δεν έχουμε ούτε καν αυτό.

Αυτοί λοιπόν οι ανίκανοι προπαγανδιστές έχουν το θράσος να μιλούν υποτιμητικά για την «Ελλάδα της δραχμής», την «Αριστερά της δραχμής» ή τη «δημοσιογραφία της δραχμής». Απέναντί της προβάλλουν την Ελλάδα του Ράιχενμπαχ, του Task Force, της Τρόικας, της εξαθλίωσης και της ταπείνωσης.

–

Το κείμενο αυτό γράφτηκε ειδικά για το διαδίκτυο. Το UNFOLLOW#3 κυκλοφορεί. Ζητήστε το στα περίπτερα!

 

http://unfollowapantiseis.wordpress.com/2012/02/28/%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CF%8D-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CF%87/

Τα «troika news» ως «ύστατο στάδιο της διαπλοκής»

Από τη βιβλική καταστροφή στην καταστροφή των… βιβλίων

Για μια κοινωνία, για έναν λαό, για ένα έθνος, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι ό,τι για έναν άνθρωπο οι αισθήσεις και το μυαλό του, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται, νιώθει, σκέφτεται, οργανώνει και άρα αντιμετωπίζει την πραγματικότητα. Γι’ αυτό, τα όσα συμβαίνουν με τον Τύπο και τα υπόλοιπα ΜΜΕ δεν αφορούν μόνο τους δημοσιογράφους και τους εκδότες, ούτε καν κυρίως αυτούς. Αφορούν πολύ άμεσα και πολύ καθοριστικά την ίδια την τύχη του ελληνικού λαού, τη δυνατότητά του να αντιμετωπίσει τη χειρότερη κρίση και απειλή που παρουσιάστηκε στους δύο αιώνες ύπαρξης ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το αν θα σωθεί ή θα καταστραφεί δηλαδή. 

Ομαδική μελαγχολία 

Σήμερα, το 80% του ελληνικού λαού απαντά σταθερά στις δημοσκοπήσεις ότι η πορεία της χώρας είναι πολύ λάθος. Κι όμως, το 80% των μέσων είναι περίπου στη γραμμή ότι η πορεία που ακολουθούμε ως χώρα είναι σωστή, ή πάντως αναπόφευκτη. Και ασφαλώς δεν το κάνουν από «ιδεαλισμό», πίστη σε μια εσφαλμένη υπόθεση, ούτε γιατί συμφέρει την τηλεθέαση ή την κυκλοφορία τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να βρει ηγεσίες, ιδέες, υποκείμενα, αυτοπεποίθηση που να στηρίξουν μια εναλλακτική πορεία της χώρας, την αληθινή σωτηρία της. Ξέρει, σε κάποιο σημείο του μυαλού και της ψυχής του, ο καθένας μας, από ένστικτο και εμπειρία, ότι πάμε σε πολύ λάθος κατεύθυνση, ίσια στον γκρεμό, απογοητεύεται όμως και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα άλλο. Βγάζοντας ένα τέτοιο συμπέρασμα, με μια τέτοια ψυχολογία, πολύ φυσιολογικά, δεν κάνει τίποτα για να αποτρέψει την καταστροφή του και, μη κάνοντας, τη διευκολύνει. Θα εξεγερθεί πιθανότατα και θα τα κάνει όλα λίμπα, δυστυχώς όμως αυτό κινδυνεύει να γίνει αφού η παρούσα κυβέρνηση, με τις συμφωνίες PSI, τη νέα δανειακή κ.λπ., παραδώσει χωρίς αντάλλαγμα τα βασικά και σημαντικά όπλα που ακόμα σήμερα διαθέτει η χώρα στο ζήτημα του χρέους της και τη βάλει σε τροχιά εξαναγκασμού σε αποχώρηση από το ευρώ. Και προτού ίσως ενεργοποιηθούν άλλα σχέδια και προβοκάτσιες, στο εσωτερικό και στις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας. 

Υπάρχει αυτή καθεαυτή η παραπληροφόρηση και τα ψέματα, αλλά δεν είναι αυτός ο πιο βασικός παράγοντας. Ο «ιός» του παραλογισμού, που θα γίνει σύντομα παραφροσύνη, της απαισιοδοξίας και του θανάτου, που διαχέεται στην ατμόσφαιρα της ελληνικής κοινωνίας, με σκοπό να την οδηγήσει άμεσα στην καταστροφή χωρίς αντίδραση, προκαλείται κυρίως από τον τρόπο που οργανώνεται το οπτικό και γραπτό υλικό, όχι από το ίδιο το υλικό. Εξοικειωνόμαστε σταδιακά με την καταστροφή της χώρας μας, όπως εξοικειώνεται κάποιος που δουλεύει σε ένα σφαγείο με τις απαίσιες οσμές. Καταλήγουμε να θεωρούμε φυσιολογικά και άρα να αποδεχόμαστε πράγματα που θα ’καναν και τις πέτρες να σηκωθούν τρία χρόνια ή τρεις μήνες νωρίτερα. Έχουμε εκπαιδευτεί από τα παιδικά μας χρόνια να θεωρούμε τα μέσα φορείς κύρους. Δεν τολμάμε να εμπιστευτούμε το δικό μας μυαλό. Μας λέει ο κ. Παπαδήμος ότι μας σώζει με κούρεμα 50% και αγγλικό δίκαιο, κάτι που ουδείς στον κόσμο εκτός Ελλάδος πιστεύει, και δεν του θέτει το ερώτημα ούτε μια τηλεόραση, ούτε μια εφημερίδα, σε αυτόν και στον κ. Σαμαρά που τον στηρίζει, γιατί εσύ, πρωθυπουργέ της Ελλάδας, που θεωρητικά υποστηρίζεις τα ελληνικά συμφέροντα, και που η χώρα σου πνίγεται, δεν αρπάζεσαι από αυτά που σου λέει το ίδιο το ΔΝΤ, η Λαγκάρντ, ότι δεν είναι βιώσιμο το 50%, ότι πρέπει να πας στο 80%. Γιατί δεν λες, όπως ο Ντoς Σάντος στην Πορτογαλία, ότι το χρέος είναι το τελευταίο όπλο μας και δεν θα το παραδώσουμε; Η διαφορά φαίνεται μικρή αλλά τόσο μπορεί να απέχει η ζωή της Ελλάδας από τον θάνατό της. 

Το δικαίωμα στη ζωή 

Οι εργαζόμενοι του «Κόσμου του Επενδυτή» απεργούν αυτές τις μέρες, απαιτώντας την καταβολή των δεδουλευμένων τους. Κάνοντάς το, υπερασπίζονται επίσης το δικαίωμα όλων των εργαζομένων της χώρας σε αξιοπρεπή εργασία και αμοιβή, όπως και των ανέργων σε στοιχειώδη κοινωνική προστασία. Στην πραγματικότητα υπερασπίζονται το δικαίωμα της χώρας να ζήσει! Η ελληνική επιχειρηματική τάξη θα ’πρεπε, εδώ και καιρό, να έχει αντιληφθεί ότι, στο τέλος, ούτε κι αυτή θα επιβιώσει στο περιβάλλον μιας καταστρεφόμενης αποικίας. Τη χρειάστηκαν και τη χρησιμοποίησαν, και τους πολιτικούς και τις πολιτικές που στηρίζει, για να αρχίσουν τη διαδικασία αυτή. Δεν θα τη χρειαστούνε μέχρι το τέλος. Ήδη, επιτήδειοι ξένοι αγοράζουν χρέος υγιέστατων ελληνικών επιχειρήσεων. 

Τo κλείσιμο της μιας εφημερίδας μετά την άλλη, περιλαμβανομένων ιστορικών τίτλων που συνόδευσαν, με τα καλά και τα κακά τους, την πορεία της τρίτης ελληνικής δημοκρατίας, αντανακλά τη γενικότερη διάλυση της χώρας, όλων των τομέων της εθνικής ζωής και, με τη σειρά της, συμβάλλει σε αυτή. Τα προβλήματα που αντιμετώπισαν η «Ελευθεροτυπία», τα δημόσια μέσα ενημέρωσης, το ALTER, ο «Κόσμος του Επενδυτή» τώρα, έχουν ασφαλώς μεγάλη σχέση με τα ιδιαίτερα προβλήματα των συγκεκριμένων μέσων, με τον τρόπο οργάνωσης των ΜΜΕ και της δημοσιογραφίας στη χώρα. Αλλά πρέπει να ’ναι κανείς στραβός για να μην καταλαβαίνει ότι η επιδημία των προβλημάτων έχει να κάνει με την όλη κατάσταση της χώρας, με το γεγονός δηλαδή ότι η ηγεσία της την έχει θέσει όχι σε πορεία σωτηρίας, όπως ισχυρίζεται, αλλά σε πορεία καταστροφής. Τα πάντα διαλύονται γύρω μας και ο Τύπος μαζί, η διάλυση κάθε τομέα καταστρέφει και τους υπόλοιπους, αλλά και ενισχύει τη μαζική κατάθλιψη που χρειάζονται οι «δυνάμεις του κακού». 

Δύναμη καταστροφής 

Πρέπει επίσης να ’ναι κανείς στραβός για να μη βλέπει και κάτι άλλο: Η κρίση πλήττει προπάντων τα μέσα που τηρούν μια στοιχειωδώς πιο ανεξάρτητη γραμμή από τα άλλα, πιο κριτική απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές. Αυτό είναι κατ’ αρχήν παράδοξο. Οι πληττόμενες επιχειρήσεις δεν είναι, προφανώς, χειρότερες από τις άλλες και λογικά έχουν περισσότερα ατού για να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό. Εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύεται έτσι ότι η δύναμη που καταστρέφει τον Τύπο δεν είναι μόνο τα δικά του προβλήματα, είναι και η χρήση αυτών των προβλημάτων από τη διεθνή «Αυτοκρατορία του Xρήματος» που επιτίθεται στη χώρα και τον εγχώριο μοχλό της, το διακομματικό «κόμμα της διαπλοκής», που μεταμορφώθηκε τώρα σε «κόμμα του μνημονίου» και τα οικονομικά συμφέροντα που συνδέονται με αυτό, αυτά ακριβώς που δίνουν τώρα τη χαριστική βολή σε όσα μέσα διατηρούν στοιχειώδη ανεξαρτησία, εκμεταλλευόμενα, είναι αλήθεια, τα προβλήματά τους, αφήνοντας όμως τα υπόλοιπα ανέγγιχτα, τουλάχιστον προς το παρόν.

Εμείς θα αγωνιστούμε να μείνουμε παρόντες στη μάχη για την ενημέρωση του ελληνικού λαού. Εσείς προσπαθήστε να ενισχύσετε την προσπάθειά μας. Βοηθήστε όσο μπορείτε, με όποιον τρόπο μπορείτε, όλες τις φωνές στα media που βοηθάνε εσάς και τη χώρα μας να επιβιώσουν. Κυρίως, κάντε ό,τι περνάει από το χέρι σας, τις επόμενες μέρες, να πιέσετε, να βάλετε φραγμό στην καταστροφή της χώρας, που θα είναι, για τη συντριπτική πλειοψηφία από σας, μην έχετε αυταπάτες, και η καταστροφή της δικής σας ζωής και της ζωής των παιδιών σας. Πάψτε να αποδέχεστε παθητικά την αυτοκαταστροφή σας. Ακόμα υπάρχει λίγος χρόνος, ακόμα η Ελλάδα έχει σημαντικά χαρτιά στα χέρια της, αντίθετα με όσα ισχυρίζονται τα τρία κόμματα που πάνε, μέσα στον μήνα, να δώσουν τη χώρα στους πιστωτές. Σταματήστε τους. 

Κάθε μεμονωμένο άτομο δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, το ίδιο και κάθε μεμονωμένος κλάδος. Δέκα εκατομμύρια Έλληνες, ένα φου να κάνουμε, θα σταματήσουμε την πορεία της αυτοκαταστροφής μας. Για να μην τυχόν το πιστέψουμε και το κάνουμε, έχει κρίσιμη σημασία να ελέγχουν, όσο γίνεται, τη σκέψη και τις αισθήσεις μας. Mην το επιτρέψετε. 

Αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση των συντακτών του “Κόσμου του Επενδυτή” ergazomenoiependyti.wordpress.com

Κύριε Ταγματάρχη, η ΕΡΤ χρειάζεται αλήθειες, όχι λοχαγούς

Κώστας Βαξεβάνης

Κύριε Ταγματάρχη,
Εδώ και μήνες είστε Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΡΤ. Της Δημόσιας Τηλεόρασης δηλαδή και όχι της “κρατικής”, όπως θέλουν να την αποκαλούν κάποιοι. Μιας τηλεόρασης που με το δυναμικό της, μπορεί σήμερα, τον καιρό της κρίσης, να παίξει σημαντικό ρόλο ενημέρωσης. Αυτό είναι για κάθε Έλληνα πολίτη το ζητούμενο και όχι για μια ακόμη φορά η ανακάλυψη “συνταγών” ακριβών και ευφάνταστων προγραμμάτων που είχαν ανακαλύψει προκάτοχοί σας που σήμερα απολογούνται στον εισαγγελέα.
Στις 20 Σεπτεμβρίου (ακριβώς πριν 3 μήνες), το Δ.Σ της ΕΡΤ ενέκρινε τον νέο κύκλο επεισοδίων για “Το Κουτί της Πανδώρας”. Οι λόγοι νομίζω είναι αυτονόητοι για κάθε Έλληνα. Μια εκπομπή έγκυρη, μεγάλης τηλεθέασης, ειδικού βάρους και φτηνότερη έως και 10.000 ευρώ από άλλες ομοειδείς.
Η ΕΡΤ ανακοίνωσε πως η πρώτη εκπομπή του νεόυ κύκλου θα έπαιζε σήμερα στις 23:00, με θέμα “Οι χρεοφειλέτες που όλοι αγαπήσαμε” και αφορούσε τους οφειλέτες του Δημοσίου που είχαν μια χλιδάτη ζωή ενώ χρωστούσαν εκατομμύρια στο Δημόσιο.
Παρά τον προγραμματισμό, εσείς ως σήμερα, δεν έχετε υπογράψει την σύμβαση της εκπομπής, καθιστώντας αδύνατο να παίξει (αυτό ανεξάρτητα με την απεργία της ΕΡΤ). Και το ερώτημα είναι γιατί; Γιατί για όσες εκπομπές εγκρίθηκαν μαζί με τη δική μου έχετε υπογράψει, αλλά όχι για Το Κουτί της Πανδώρας; Γιατί τις έχετε βγάλει όλες στον αέρα αλλά όχι τη δική μου, παρότι έχετε στα χέρια σας ήδη τέσσερα έτοιμα επεισόδια αποκαλυπτικών εκπομπών; Τι είναι αυτό που σας κάνει να συμπεριφέρεστε έτσι, διακινδυνεύοντας μάλιστα δίωξη για παράβαση καθήκοντος, πράγμα για το οποίο έχετε ενημερωθεί από τις νομικές υπηρεσίες;
Επειδή, λοιπόν, πιστεύω και στη Δημοσιογραφία και στη Δημόσια Τηλεόραση, θα σας παρακαλούσα δημόσια να μου απαντήσετε -μια και ποτέ δεν μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε ως επαγγελματίας σε επιστολές που σας έστειλα- σε αυτά που ξέρετε καλά:
Πέρυσι ενώ βρισκόμουν σε αποστολή στο Μπαγκλαντές, έμαθα κατά τύχη πως είχατε δώσει εντολή να μην παίξει Το Κουτί της Πανδώρας. Χωρίς λόγο, χωρίς να με ενημερώσετε. Πετάξατε την εκπομπή για να βάλετε μια άλλη δικής σας έμπνευσης, την “3 ΝΕΤ”. Τι είναι αυτό που σας έκανε να θέλετε τόσο πολύ να σταματήσετε ένα πετυχημένο “προϊόν”, εσείς ένας μάνατζερ, για να βάλετε κάτι άλλο; Δε μου απαντήσατε.
Στη συνέχεια, προσπαθήσατε να κάνετε την εκπομπή 15μερη λέγοντας διάφορες δικαιολογίες που πάλι δεν κάνατε τον κόπο να πείτε σε μένα.
Το πιο χαρακτηριστικό απ’ όλα είναι ότι μια μέρα ενώ επρόκειτο να παίξει η εκπομπή, παίξατε τη μεθεπόμενη και στις 2 μετά τα μεσάνυχτα την Πανδώρα που ήταν προγραμματισμένη για τις 23:00.
Το γεγονός προκάλεσε σχόλια στον Τύπο αλλά εσείς συνεχίσατε ακάθεκτος. Το επόμενο διάστημα όταν είχα σε εξέλιξη τρεις εκπομπές έρευνας για το στημένο ποδόσφαιρο, οι εκπομπές μου έπαιζαν μετά τα μεσάνυχτα, ενώ δεν έπαιζε καν τρειλερ, με το επιχείρημα πως έπρεπε να τις δει η νομική υπηρεσία. Όπως έχω μάθει, είμαι ο μοναδικός δημοσιογράφος που έχω το προνόμιο να μου ελέγχετε αυτοπροσώπως τις εκπομπές, μαζί με την κουστωδία συνεργατών σας, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με δημοσιογραφία, ούτε και τέτοιο θεσμικό ρόλο.
Σε μία από τις εκπομπές, αυτή για τον Μάκη Ψωμιάδη, δεν παίξατε κανένα τρέιλερ και αναγκάστηκα να δημοσιοποιήσω μέσω ίντερνετ το γεγονός ώστε να μην πάει χαμένη μια εκπομπή και μια πολύ σοβαρή έρευνα-σοκ που αποτελεί πλέον κομμάτι της δικογραφίας για τα στημένα. Αν και τότε δεν πίστεψα πως μπορεί κάτι να φοβηθήκατε σε αυτή την εκπομπή επειδή ήσασταν συνομιλητής του Ψωμιάδη κατά την αγοραπωλησία της ΑΕΚ, ωστόσο δεν μπόρεσα ποτέ να εξηγήσω τη συμπεριφορά σας.
Το τραγελαφικό επίσης είναι πως λίγο καιρό πριν με είχατε καλέσει με άλλους συναδέλφους (Αυγερόπουλο, Βασιλόπουλο,Κούλογλου) να δώσω χείρα βοηθείας στην προσπάθειά σας για νέο πρόγραμμα. Τελικώς η πρότασή σας για το νέο πρόγραμμα ήταν η εκπομπή Escape η οποία προκάλεσε μεγάλα σχόλια για το κοστολόγιό της. Στοίχιζε 14.000, μία εκπομπή σε ένα στούντιο, όταν θεωρούσατε πως η Πανδώρα με γυρίσματα σε όλο τον πλανήτη και έρευνα μηνών , στοιχίζει πολλά (20.000 ευρώ). Το πόσο έπρεπε να στοιχίζει η εκπομπή την οποία παρότι παίζατε 3 φορές τη μέρα δεν εξασφαλίζατε τηλεθέαση, μπορείτε να το δείτε σε κοστολόγια αντίστοιχων εκπομπών σε ιδιωτική τηλεόραση. (Θα σας παρακαλέσω να μην επικαλεστείτε εδώ τα περί επιτροπής κοστολογίου της ΕΡΤ).
Διαφωνώ με την αντίληψη που έχετε για την Δημόσια Τηλεόραση. Είστε ένας ακόμη που θεωρεί πως η ΕΡΤ πρέπει να σπαταλά εκατομμύρια για να αγοράζει προγράμματα όπως το Champions League , τα οποία αδυνατούν να αγοράσουν ιδιωτικά κανάλια μεγάλης θεαματικότητας επειδή τα έξοδα είναι δυσανάλογα των εσόδων. Δεν ξέρω το λόγο που πρέπει να παίρνουν συνεχώς λεφτά οι εταιρείες πώλησης δικαιωμάτων από την ΕΡΤ που εδώ και χρόνια φαίνεται πρόθυμη να τους πληρώνει. Ξέρω όμως πως με τα χρήματα αυτά ( 30 εκατομμύρια;) θα μπορούσε να δημιουργηθεί πολύ σημαντικό πρόγραμμα στη Δημόσια τηλεόραση και να λυθεί διαφορετικά το θέμα με τους χιλιάδες συναδέλφους που είναι υπό απόλυση.
Δεν ξέρω αν η στάση σας έχει σχέση με απειλές που δέχτηκα από πολιτικό πρόσωπο δημόσια για το θάρρος μου να κάνω τη δουλειά μου. Ξέρω όμως πως αυτή η ΕΡΤ έχει ταλαιπωρηθεί επί δεκαετίες από κομματικές παρεμβάσεις, ανθρώπους που έχουν καταδικαστεί για τη διοίκησή τους και άλλους που την αντιλαμβάνονται ως φέουδο και όχι Δημόσιο αγαθό.
Κύριε Ταγματάρχη, η Δημόσια τηλεόραση δεν χρειάζεται λοχαγούς κομματικών γραμμών ή συμφερόντων. Δεν χρειάζεται ούτε μάνατζερ που αντιλαμβάνονται έναν ευαίσθητο χώρο ως πεδίο συμφωνιών με την γνωστή πιάτσα, αλλά αλήθειες γνωστές σε όλους. Εγώ πάντως αυτό που χρειάζομαι είναι η απάντησή σας, πριν καταφύγω στη Δικαιοσύνη για να σας μηνύσω για παράβαση καθήκοντος.

http://www.koutipandoras.gr/?p=13119

Ελεύθερος ή δούλος

Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Η ΜΕΓΑΛΗ πλειονότητα του κόσμου πιστεύει -και δικαίως- ότι με την πληρωμή των δυσβάσταχτων φόρων και την περικοπή των αμοιβών θα έρθει μια μέρα που θα ξεπληρωθεί το χρέος, ή θα ισορροπήσει ο προϋπολογισμός σ’ ένα βιώσιμο σημείο.

ΞΕΡΕΙ ο κόσμος ότι όλα όσα του ζητούνται σήμερα είναι ακραία και άδικα. Και υποψιάζεται σφόδρα ότι τον περιμένουν χειρότερα μέτρα σε βάρος της τσέπης του.

ΟΜΩΣ, η μεγάλη πλειονότητα, αν και βρίζει με ακραίες εκφράσεις την κυβέρνηση και το κομματικό κατάντημα, δεν επαναστατεί. Δεν έχει βγει να ξεσπάσει την οργή του στους δρόμους και εναντίον αυτών που θεωρεί υπεύθυνους για τα μελλοντικά -κυρίως- δεινά του.

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ αυτό, γιατί ο λαός προσπαθεί να δει, κατ’ αρχήν, πώς θα επιβιώσει με την υπάρχουσα κατάσταση. Δευτερευόντως, γιατί ελπίζει ότι, πληρώνοντας και στερούμενος, η σωτηρία του δεν θα αργήσει.

ΙΣΩΣ δεν έχει υποψιαστεί ότι αυτό που συμβαίνει αυτή την περίοδο δεν είναι το ξήλωμα των αποδοχών του και των εργασιακών του δικαιωμάτων. Αυτό που συμβαίνει είναι το ξήλωμα των υποδομών της χώρας. Οσων έτυχε να υπάρχουν.

ΟΤΑΝ μιλάμε για υποδομές, δεν εννοούμε μόνο τις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Εννοούμε όλο τον ιστό αυτού, που σήμερα λέγεται Ελλάδα.

ΣΗΜΕΡΑ, η κυβέρνηση κινείται με έναν και μοναδικό γνώμονα: να μαζέψει λεφτά γρήγορα. Για να πετύχει αυτόν τον ένα και μοναδικό στόχο, έχει ήδη διαλύσει την υπ’ αριθμόν ένα κινητήριο δύναμη της οικονομίας, μέσα στην οποία ζει ο σημερινός κόσμος, και η χώρα: την κατανάλωση αγαθών.

ΚΑΘΟΛΟΥ κακό αν έχεις για στόχο μια άλλη κοινωνία, των αναγκών, και όχι της βλακώδους υπερκατανάλωσης. Το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση δεν στοχεύει στην κοινωνία των αναγκών. Ούτε η τρόικα. Αντιθέτως, στραγγαλίζοντας την κατανάλωση, επιδιώκουν να σώσουν την κοινωνία της κατανάλωσης!!! Σχιζοφρενικό; Φυσικά. Αλλά, αυτό κάνει αυτή τη στιγμή η δυτική οικονομία!

Μ’ ΑΥΤΟΝ τον τρόπο χτυπιέται πρώτος και σφοδρότερα ο στηλοβάτης αυτής της οικονομίας: ο έμπορος. Αυτός που πάνω του χτίστηκε ο σημερινός πολιτισμός εδώ και χιλιάδες χρόνια.

ΜΑ, ήταν κλέφτης. Κλέφτης-ξεκλέφτης αυτός που έβαζε άλλα τόσα πάνω στην τιμή του προϊόντος, έσπρωχνε τον πρωταγωνιστή του συστήματος: τον παραγωγό. Και με το χρήμα των τραπεζών ζούσε και τον παραγωγό και τον υπάλληλο. Τώρα, με το εισπρακτικό παραλήρημα της κυβέρνησης δεν ζει κανέναν. Ούτε τον εαυτό του.

ΕΧΟΥΜΕ, λοπόν, μια διακυβέρνηση, που διαλύει τη μισθωτή εργασία, τη σύνταξη, την εργατική αμοιβή, την υπαλληλική αμοιβή, την εμπορική και παραγωγική υπόσταση, προσθέτοντας: ανέργους, φτωχούς, αστέγους, κλειστά μαγαζιά, κλειστές και άρρωστες επιχειρήσεις, διαλυμένες δημόσιες υπηρεσίες.

ΑΣ έχει κατά νου ο αναγνώστης ότι η κορύφωση αυτού του δράματος θα γίνει σε 2-3 χρόνια. Ακόμη, δεν έχουμε δει τα χειρότερα.

ΟΤΑΝ ο υπουργός Οικονομικών δηλώνει ότι τα πάντα πρέπει να κατατείνουν στη μείωση του χρέους και του ελλείμματος και για να γίνει αυτό, πρέπει να ξηλωθεί όλο το πουλόβερ που λέγεται Ελλάδα, τι νομίζει ότι θα μείνει; Τι θα αφήσει πίσω του;

ΦΘΗΝΑ ακίνητα για ξένα, μεγάλα, γραφεία Real Estate, που θα πουλάνε και θα νοικιάζουν στους Ελληνες τα ίδια τους τα σπίτια, αγορασμένα κοψοχρονιά.

ΕΛΕΥΘΕΡΟ πεδίο για ξένες, μεγάλες, εμπορικές αλυσίδες με μαζικά προϊόντα φτηνιάρικης ποιότητας.

ΣΤΡΑΤΙΑ ανέργων και υποαπασχολούμενων για μεγάλες ξένες φίρμες, που θα φτιάχνουν εδώ φθηνότερα τα προϊόντα τους.

ΦΘΗΝΗ γη για ξένες μεγάλες εταιρείες εκμετάλλευσης πλουτοπαραγωγικών και -προσέξτε- τουριστικών πόρων.

ΑΥΤΗ την Ελλάδα χτίζει σήμερα η κυβέρνηση. Κι αυτό είναι που δεν μπορούν να δουν ακόμα καθαρά οι πολίτες, που τρομοκρατημένοι προσπαθούν να περισώσουν το εισόδημά τους. Αφού επί τόσα χρόνια έκαναν το παν για να απαξιώσουν τον πλούτο της χώρας, τη δημόσια ζωή, τους κανόνες.

ΔΕΝ ξέρουν, γιατί τα τελευταία 50 χρόνια καλοπεράσαμε, ότι το πιο πολύτιμο αγαθό είναι να διαφεντεύεις το σπίτι σου. Την πατρίδα σου. Κι αυτό δεν εξαρτάται τόσο πολύ από τα λεφτά. Εξαρτάται από το πόσο θέλεις να είσαι ελεύθερος ή δούλος.

Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ – ΤΕΤΡΑΔΗΣ

 Το τελευταίο άρθρο του Τετράδη (ΚΑΙΡΟΣ) στην Ελευθεροτυπία. Κατόπιν, με συνοπτικές διαδικασίες, ως είθισται, ΑΠΟΛΥΘΗΚΕ!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΑΝΤ-1

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ:

Α.  ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ

Β.  ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΑΓΟΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ  ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ 1974

Γ.  ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ ΚΥΠΡΟΥ 1974

Αθήνα, 6^η Ιουλίου 2011

 

Η τριμελής επιτροπή εκπροσώπων των Συλλόγων μας (κ.κ. Νικόλαος Αργυρόπουλος, Στυλιανός Σωτηρίου και Λάζαρος Κουρσερτάρης), συνεπής στη συμφωνηθείσα συνάντηση με τους εκπροσώπους του ΑΝΤ-1 (κ.κ. Σπήλιο Χαραμή και Ιωάννη Λάτσιο), επισκέφθηκε σήμερα (ώρα 15:00) τα γραφεία του ΑΝΤ-1.

Η είσοδος τους επετράπη ΜΟΝΟ μέχρι το γραφείο ασφαλείας στην είσοδο του κτιρίου όπου, μετά την καταγραφή στοιχείων και τον έλεγχο σώματος και αντικειμένων, ένας εκ των υπαλλήλων του ΑΝΤ-1, ευμεγέθους σωματικής διαπλάσεως,  που ήδη επικοινωνούσε τηλεφωνικώς με τον κ. Σ. Χαραμή, τους κάλεσε να τον ακολουθήσουν … εκτός κτιρίου !!! και έδωσε το τηλέφωνό του στον κ. Ν. Αργυρόπουλο για να συνομιλήσει με τον κ. Σ. Χαραμή.

Ακολούθησε ο εξής περίπου διάλογος, ως προς τα κύρια σημεία του.

Αργυρόπουλος: Θα συναντηθούμε να μιλήσουμε διά ζώσης και εκ του σύνεγγυς;  

Χαραμής: Είναι ειλημμένη απόφαση από την Διοίκηση του ομίλου ΑΝΤ-1 να ΜΗΝ συνεχίσουμε καμία συζήτηση μαζί σας.

Αργυρόπουλος: Γιατί δεν μας ειδοποιήσατε πριν φθάσουμε στην πόρτα σας;

Χαραμής: Ας τηλεφωνούσατε να σας το λέγαμε !!!

Αργυρόπουλος: Επί της ουσίας. Η τούρκικη σειρά ΕΖΕΛ  που προβάλλει ο σταθμός σας, επειδή τα γυρίσματά της έγιναν στη σκλαβωμένη και υπόδουλη από τους τούρκους Ελληνική γή της Κύπρου, προσβάλλει ευθέως και βαναύσως το σύνολο του Ελληνισμού και ειδικότερα των Ελλήνων της Κύπρου που υπέστησαν το ολοκαύτωμα της διαχρονικής τουρκικής βαρβαρότητας. Τι θα κάνετε; Θα σεβαστείτε το δράμα των θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας;

Χαραμής:  Εμείς θα συνεχίσουμε κι’ εσείς να κάνετε … ότι νομίζετε !!!

Αργυρόπουλος: Στην συνάντησή μας της Παρασκευής (1^η Ιουλίου) στο ίδιο ερώτημα, μας δηλώσατε με έμφαση πως ΔΕΝ το κάνατε σκοπίμως, αλλά … από λάθος.

Χαραμής:  Εμείς θα συνεχίσουμε κι’ εσείς να κάνετε … ότι νομίζετε !!!

Αργυρόπουλος: Με την ενσυνείδητη πλέον αυτή πράξη σας, ασκείτε σκοπίμως με πλάγιο και καταχθόνιο τρόπο εξωτερική πολιτική, που στρέφεται ευθέως κατά της  Κύπρου και της Ελλάδος, δεδομένου ότι περιφρονείτε επιδεικτικά και προκλητικά τα ψηφίσματα 541/1983 και 550/1984 του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., με τα οποία καταδικάζεται η τουρκία και ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ το τερατούργημα, που ο σταθμός σας αποκαλεί και παρουσιάζει ως ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΒΟΡΕΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ. Θα εξακολουθήσετε την φιλοτουρκική και ακραία ανθελληνική πολιτική σας;

Χαραμής:  Εμείς θα συνεχίσουμε κι’ εσείς να κάνετε … ότι νομίζετε !!!

Αργυρόπουλος:  Δηλαδή  έρχεστε εσείς με τον ΑΝΤ-1 να αναγνωρίσετε ως κράτος, ένα μόρφωμα που γέννησε ο τούρκικος όλεθρος, ενώ ΔΕΝ το αναγνωρίζει ο ΟΗΕ;

Χαραμής:  Εμείς θα συνεχίσουμε κι’ εσείς να κάνετε … ότι νομίζετε !!!

Αργυρόπουλος: Δεν ντρέπεστε να βασανίζετε, να ποδοπατάτε και να προδίνετε έναν ολόκληρο λαό με αυτή την άθλια προπαγάνδα σας, ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ για το κέρδος;  ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΑΡΓΥΡΙΑ;

Χαραμής:  Εμείς θα συνεχίσουμε κι’ εσείς να κάνετε … ότι νομίζετε !!!

Αργυρόπουλος:  Εσείς ΟΛΟΙ, οι κατέχοντες και οι διοικούντες τον ΑΝΤ-1, ΠΩΣ θα αντέξετε το βάρος απ’ τ’ ανάθεμα κι’ απ’ το γογγυσμό των χαροκαμένων και των ξεριζωμένων που περιφρονείτε;

Χαραμής:  Εμείς θα συνεχίσουμε κι’ εσείς να κάνετε … ότι νομίζετε !!!

Αργυρόπουλος:  Είσαστε ΟΛΟΙ αξιολύπητοι.

 

Έκλεισε, έδωσε πίσω το τηλέφωνο και μαζί με τον Στυλιανό και τον Λάζαρο κατευθύνθηκαν γρήγορα προς την Λεωφόρο Κηφισίας, για λίγες … καθαρές αναπνοές.

 

Τα συμπεράσματα και η στάση ευθύνης απέναντι σε τόσο τεράστιες αλλά και ύπουλες Εθνικές απειλές, ΔΕΝ είναι υπόθεση του καθενός με κριτήρια ατομικά.

Είναι ατομική υπόθεση του καθενός, αλλά με κριτήρια Εθνικά.

 

 

ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ

ΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ

 

Α. ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ –  Β. ΜΑΙΡΗ ΚΟΥΡΟΥΠΗ –  Γ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ.

 

 

 

 

 

ΤΟΥΣ ΔΙΕΣΥΡΕ ΚΑΝΟΝΙΚΑ

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ – ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑΘΗ!
>
>Σάλος έχει ξεσπάσει στη δημοσιογραφική πιάτσα για τον άγριο διασυρμό των
>ειδήσεων του MEGΑ, από τον αρθρογράφο Στάθη της Ελευθεροτυπίας, ο οποίος
>ξεσπάθωσε κατά Τρέμη και Πρετεντέρη και του δελτίου ειδήσεων του καναλιού, με
>τίτλο «Τα ντόπερμαν της ενημέρωσης»…

>Όλα ξεκίνησαν όταν στο χθεσινό φύλλο της Ελευθεροτυπίας ο σκιτσογράφος και
>δημοσιογράφος Στάθης κατακεραύνωνε με πολύ έντονους χαρακτηρισμούς το δελτίο
>ειδήσεων του MEGA. Φυσικά το συγκεκριμένο άρθρο ξεσήκωσε όχι μόνο την
>παρουσιάστρια Όλγα Τρέμη και τον σχολιαστή Γιάννη Πρετεντέρη, αλλά το σύνολο των
>δημοσιογράφων του MEGA, που συνέταξαν επιστολή και μάζευαν υπογραφές για να τη
>στείλουν στον ίδιο τον Στάθη και την Ελευθεροτυπία, απαντώντας σε όσα γράφει!
>
>Αναλυτικά το άρθρο του Στάθη με τίτλο «Τα ντόπερμαν της ενημέρωσης»
>
>Η «πόλις» έχει αρχίσει να κόβεται στα δύο. Μας μιλούν πλέον σαν να είμαστε
>δούλοι -θέλουν «συμβάσεις μιας ημέρας», «απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις», θέλουν
>τις κόρες μας στο χαρέμι τους, τους γιους μας στη δούλεψή τους, γιουσουφάκια.
>
>Αυτοί που λήστεψαν τη χώρα, αυτοί που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό,
>θέλουν τώρα με εργαλείο την ακροδεξιά κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου να έχουν να
>διαθέτουν και να κατέχουν ανθρώπους των 500 ευρώ.
>
>Μας μιλούν με φερέφωνα (όπως άλλοτε με τα κατοχικά μεγάφωνα) τους καθεστωτικούς
>δημοσιογράφους.
>
>Η «πόλις» κόβεται στα δύο, το παρακάτω κείμενο δεν είναι επί προσωπικού. Είναι
>περί του επερχόμενου εκφασισμού…
>
>Τι Τρόμος είναι αυτός;!
>
>Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα!
>
>Τι οργουελικός εφιάλτης!
>
>Σαν τα κοράκια παραμονεύουν οι δύο απ’ τους παρουσιαστές, η κυρία Τρέμη και ο κ.
>Πρετεντέρης
>να αρπάξουν απ’ το στόμα του καλεσμένου τους, όταν δεν είναι φιλοκυβερνητικός,
>την κουβέντα του, να τη δαγκώσουν, να τη διαστρέψουν, να την ανασκολοπίσουν και
>να του τη δώσουν πίσω να τη φάει, να τού κάτσει στον λαιμό, να πνιγεί, να σκάσει
>- και αυτό το λένε διάλογο, ενημέρωση, ειδήσεις.
>
>Τι οργουελικός τρόμος είναι αυτός! Αυτό το φρικτό δίδυμο δεν επιτίθεται με μένος
>Ταλιμπάν εναντίον των στόχων του μόνον με το (απύλωτο, ιταμό και υπερφίαλο)
>στόμα του, αλλά
>με όλη τη γλώσσα του σώματός του να κορυβαντιά, να ωρύεται, να σκούζει, να
>προσβάλλει, να ειρωνεύεται – είναι αυτό ειδήσεις; έστω σχόλιο μέσα στις
>ειδήσεις; είναι άποψη;
>Όχι, είναι τρομοκρατία! Είναι προπαγάνδα! Είναι κουστουμάτος  ταλιμπανισμός,
>είναι φασισμός,
>είναι, ακόμα χειρότερα, εθισμός των θεατών στον φασισμό.
>
>Τίποτα απ’ όσα γίνονται σε αυτό το δελτίο δεν έχει σχέση με τη δημοσιογραφική
>δεοντολογία, ρωτάνε και απαντάνε οι ίδιοι, διακόπτουν όποιον γουστάρουν και το
>στόμα τους στάζει μέλι μόνον μπροστά στους κυβερνητικούς και τους φίλους τους.
>Αλλά, το πιο θλιβερό είναι όταν για «ξεκάρφωμα» οι δύο αυτοί παρουσιαστές (των
>οποίων, τουλάχιστον η ταπεινότης μου δεν είναι  συνάδελφος) κάνουν τάχα ζόρικες
>ερωτήσεις στους υπουργούς, ανάλογες με εκείνες που θα έκαναν δουλικά στους
>αφεντάδες τους σε άλλες εποχές.
>
>Δεν ξέρω αν λέει αλήθεια η AGB ή η Πωστηλέν τώρα, για τη θεαματικότητα αυτού του
>δελτίου, ούτε με νοιάζει αν είναι πρώτο ή έσχατο. Με νοιάζει ότι είναι όνειδος
>για τη δημοσιογραφία, πληγή για τη δημοκρατία, ντροπή για την πολιτική.
>
>Ούτε απορώ με τους πολιτικούς που πάνε και προσκυνάνε τα ξόανα της τηλεοπτικής
>τυραννίδας στην πιο απεχθή τους μορφή, αμφισβητώ όμως ότι οι πολίτες δεν
>αισθάνονται έστω κι απ’ τον καναπέ τους τον κίνδυνο που πηγάζει απ’ αυτήν την
>τηλεοπτική χούντα -αυτό το διαρκές εξουσιαστικό ξεσάλωμα του πρασινοφρουρισμού.
>Αυτής της ανωφελούς γλίτσας που σπαράζει τη χώρα παραπάνω από δυο δεκαετίες
>τώρα.
>
>Αυτός ο συνδυασμός γκαιμπελισμού και σταλινισμού παντός καιρού, όστις υποστήριξε
>υπό τη δορά του εκσυγχρονισμού με τον πιο καθωσπρεπίστικο τρόπο ό,τι πιο αισχρό
>μάς έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια, απ’ το άγος του Χρηματιστηρίου έως την
>αποκοπή των μισθών και τις επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις, αυτός ο
>συνδυασμός, καλά οχυρωμένος από αφεντικά, χορηγούς, διαφημιστές, τραπεζίτες και
>συν-ένοχους δημοσιογράφους, έχει βλάψει τον λαό και το πολίτευμα περισσότερο απ’
>όσον έβλαψε η μαύρη πανώλη το Λονδίνο και τις τρεις  φορές που το επισκέφθηκε.
>
>Η ενημέρωση είναι δικαίωμα του λαού.
>
>Το δελτίο του Μέγκα και τα άλλα δελτία όπως αυτό δεν ενημερώνουν τον λαό, τον
>στραβώνουν, τον αιχμαλωτίζουν, τον χειραγωγούν.
>
>Βγαίνουν στον αέρα, που είναι περιουσία του λαού, μόνο και μόνο για να τον
>τρομοκρατήσουν, για να τον κάνουν να κάθεται σούζα, οι σταθμοί αυτοί είναι η
>μαύρη χειρ και η σιδερένια φτέρνα των διαπλεκόμενων – είναι εχθροί του λαού με
>περικεφαλαία.
>
>Την περικεφαλαία της οίησης, του (ραγιάδικου) θράσους, του κυνισμού, του
>αμοραλισμού, της αναισχυντίας, της αγένειας – με έναν λόγο: μιλάνε στον λαό σαν
>να μιλούν σε κατσαρίδες…
>Ντροπή!

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ – ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΛΥΡΙΤΖΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΣΚΑΙ

Μια επιστολή  αποκαλυπτική για τα γεγονότα περί των διοδίων απευθύνει προς τους γνωστούς δημοσιογράφους Λυριτζή, Οικονόμου και Παπαδημητρίου η κάτοικος Ωρωπού κ. Ιωάννα Γερμανού,

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατε μου Μπάμπη,

Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες την αγωνία σας να αποδείξετε πως το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, θα είναι υπεύθυνο για τη μη ολοκλήρωση των έργων στις εθνικές οδούς λόγω μεγάλων απωλειών εσόδων. Ειλικρινά συμμερίζομαι την αγωνία σας να αποδείξετε τα αναπόδεικτα. Θα μου επιτρέψετε να σας βοηθήσω.

Θέλω να σας θυμίσω ότι το μεγαλύτερο μέρος των δρόμων ήταν ήδη κατασκευασμένο. Το κόστος κατασκευής της Ιόνιας Οδού, που ανέλαβε η Νέα Οδός Α.Ε. να διεκπεραιώσει, ήταν 800.000.000 ευρώ και η συντήρηση της υπάρχουσας ΠΑΘΕ (τμήμα της Νέα Οδός Α.Ε.) 200.000.000 ευρώ (συντήρηση-ανακατασκευές).

Τα έργα της Ιόνιας Οδού έχουν ολοκληρωθεί κατά το 25%, άρα το κόστος που δαπανήθηκε είναι 200.000.000 ευρώ. Υπολογίζεται ότι έχουν δαπανηθεί τα 150 από τα 200.000.000 ευρώ για τη συντήρηση και τις ανακατασκευές.

Έχουν δοθεί στην εταιρεία, από το Δημόσιο 150.000.000 ευρώ.

Η είσπραξη των διοδίων υπολογίζεται 200.000.000 ευρώ.

Άρα μην κουράζεστε. Δεν υπάρχει θέμα χρηματοδότησης.

Υπάρχει το γνωστό: της ρεμούλας!

Θυμίζω επίσης ότι στις συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών δρόμων υπάρχουν ρήτρες και για τα δύο συμβαλλόμενα μέρη. Γιατί αγωνιάτε συνεχώς να προβάλλετε μονάχα τις υποχρεώσεις του κράτους προς τις εταιρίες και όχι εκείνες των εταιριών προς το κράτος;

Το κράτος έχει χρηματοδοτήσει με 150.000.000 ευρώ, τα οποία συμβατικά θα πρέπει να επιστραφούν, λόγω μη ολοκλήρωσης των έργων.

Επιπλέον θα πρέπει να καταβληθούν στο Δημόσιο ρήτρες για την καθυστέρηση στην ολοκλήρωση των έργων ίσες προς 40.000.000 ευρώ.

Εσύ γλυκέ μου Μπάμπη, που αγωνιάς ιδιαίτερα για την λύση των οικονομικών μας προβλημάτων, πως σου διέφυγε το συγκεκριμένο έσοδο, που το κράτος αρνείται να εισπράξει;

Ακόμα κι αν είχε τηρηθεί η σύμβαση, την οποία έχουμε προσβάλει νομικά με σκοπό να την καταργήσουμε, το τέλος διοδίων θα έπρεπε να είναι στα μετωπικά διόδια των Αφιδνών 1.60 και όχι 2.05 ευρώ!

Όπως καλά ξέρεις υπήρξε μεγάλη αγωνία αν θα εισπραχθούν τα προβλεπόμενα έσοδα του έτους. Χρειάστηκε να θεωρηθούν όλοι οι Έλληνες πολίτες φοροφυγάδες και να εξαναγκαστούν με περαίωση ενώ θα μπορούσαν να εισπραχθούν πολύ απλά 190.000.000 ευρώ από τις ρήτρες τις σύμβασης για ασυνέπεια στις υποχρεώσεις της.

Ο κύριος Λαμπρόπουλος, πρώην υπάλληλος της ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ (πρώην Γεν. Διευθυντής της Νέα Οδός Α.Ε.) και νυν Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου Υποδομών και η κυρία Καλτσά, πρώην μέλος του Δ.Σ. της εταιρίας ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ και νυν Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου Υποδομών (οι λύκοι που φυλάνε τα πρόβατα), θα μπορέσουν να σας το επιβεβαιώσουν αν ασκήσετε σοβαρά τα καθήκοντα δημοσιογραφίας σας.

Γλυκύτατε μου Μπάμπη, δεν φταίει το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ που δεν γίνονται τα έργα. Κοίτα λίγο πιο προσεκτικά. Το κράτος δεν έχει λεφτά να απαλλοτριώσει τα κομμάτια, που έχει αναλάβει για να προχωρήσουν και θέλουν, για να καλύψουν τις πομπές τους, να τα ρίξουν πάλι, που αλλού; Στους πολίτες! Αυτούς τους ίδιους ακριβώς, που τα φάγανε μαζί.

Δεν φταίει το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ που το κράτος υπέγραψε ότι η ΔΕΗ θα υπογείωνε τις γραμμές της για να γίνει η Ιόνια Οδός, ξεχνώντας ότι τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού την είχε το ίδιο κάνει Α.Ε. και ως εκ τούτου, πολύ σωστά, δεν μπορούσε να αναλάβει τέτοιο κόστος προς χάριν των ιδιωτικών συμφερόντων της Νέα Οδός Α.Ε.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, μη μας φοβίζετε ότι ο ελληνικός λαός θα μείνει χωρίς δρόμους, λόγω του κινήματος των πολιτών που δεν πληρώνουν διόδια.

Δεν χρέωναν οι πολίτες τις 4πλάσιες τιμές από όλη την Ευρώπη στην κατασκευή των δρόμων επί μία και πλέον εικοσαετία.

Η χρήση των δρόμων, σας θυμίζω, πληρώνεται με τα τέλη κυκλοφορίας και τα τέλη καυσίμων!

Ο συμπαθέστατος κύριος Νασούλης, της Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε., δήλωσε σε ραδιόφωνο ότι η κύρια χρηματοδότηση των έργων είναι η είσπραξη των διοδίων!!!!!

Άθελά του δηλαδή, παραδέχτηκε ότι η εταιρία του, με μηδενικό κίνδυνο επένδυσης, ζητάει από τον χρήστη του δρόμου να χρηματοδοτήσει το έργο του και αυτός μετά να συνεχίσει να εισπράττει καθαρό έσοδο για τα επόμενα 30 περίπου χρόνια, χωρίς κανένα ρίσκο.

Ο χρήστης δηλαδή είναι συνέταιρος χωρίς όμως να έχει καμία αξίωση στα κέρδη, ούτε μετέπειτα όφελος με μείωση του τέλους των διοδίων.

Αντίθετα ο κύριος αυτός είπε (μας κάνει χάρη δηλαδή), πως μετά την αποπεράτωση των έργων, θα υπάρχει μόνο τιμαριθμική αύξηση των τελών!

Όπως ακριβώς και οι μισθοί των εργαζομένων ακολουθούν την τιμαριθμική αύξηση. Ασφαλώς κάνω χιούμορ…

Ο κύριος Μαγκριώτης, ισχυρίζεται ότι οι εταιρείες απαιτούν το αντίτιμο των διελεύσεων των πολιτών, που δεν πληρώνουν!

Δεν ήξερα ότι οποιοσδήποτε ιδιώτης μπορεί να απαιτήσει από το Δημόσιο οφειλές πελατών του!

Μήπως ξέρετε που ακριβώς θα πρέπει να στείλω το λογαριασμό για τις καινούριες μου γόβες;

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, λέτε πως η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα έδωσε την άδεια να μας φωτογραφίζουν, ούτως ώστε να μας στέλνουν διαταγές πληρωμής, για να μπορέσουν οι εταιρείες να καλύψουν τα τεράστια διαφυγόντα κέρδη.

Κοιτάξτε καλύτερα τα χαρτιά σας: Δεν είναι «Άδεια»! Είναι «Γνωμάτευση» (απάντηση) σε ερώτηση του Υπουργείου.

Μην ξεχνάτε ότι ποτέ δεν αρνηθήκαμε να δώσουμε τα νούμερα των αυτοκινήτων μας και ειλικρινά σας λέμε, ότι μας αρέσουν οι φωτογραφίες. Έχουμε όλοι φωτογένεια.

Έχετε έστω και μία στιγμή σκεφτεί πως αν μας στείλουν να πληρώσουμε 2.05 ευρώ για 5χλμ. που συνήθως διανύουμε, πόσο διαβρωμένο δικαστή θα πρέπει να βρουν για να τους δικαιώσει;

Τι θα κάνουν οι καλοί σας φίλοι οι εργολάβοι τότε;

Θα καταρρεύσουν συλλογικά!

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, ειλικρινά πιστεύετε να το τολμήσουν;

Ή θα κάνουν τους βλάκες και θα συνεχίσουν να τα παίρνουν από φοβισμένους περαστικούς και βέβαια, αν εσείς με αυτά που λέτε φοβίσετε κάποιους ακόμα, καλύτερο γι αυτούς. Θα εισπράττουν περισσότερα.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, καλέ μου Μπάμπη, πιστεύω ότι η βασιλεία της βλακείας τελειώνει και έρχεται η βασιλεία της αγανάκτησης γι αυτό θα πρέπει να προσαρμόσετε τη δουλειά σας απευθυνόμενοι όχι σε βλάκες αλλά σε αγανακτισμένους πολίτες.

Κάθε σπρώξιμο της μπάρας είναι ένα σπρώξιμο της γενικής αδικίας και καθολικής αηδίας που βιώνουμε καθημερινά.

Σ΄ αυτή τη χώρα μάθαμε εδώ και αιώνες να λέμε ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σε χειρότερες συνθήκες.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, όλοι ξέρουμε ότι πάνω στον πανικό τους οι εταιρείες και οι υπηρέτες τους των υπουργείων, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ και προσπαθούν απεγνωσμένα, εδώ και καιρό, να βρουν έννομη λύση εκ των υστέρων για να καλύψουν τα κενά τους.

Επειδή ζούμε σ΄ αυτή τη χώρα, που μοναδικό στόχο έχει την εξάντληση των πολιτών της, που κατασκευάζει νόμους, τους ψηφίζει με τη μορφή του κατεπείγοντος (συνήθως τις νύχτες ή τα καλοκαίρια), δεν θα μας κάνει καμία εντύπωση αν γίνει κάτι τέτοιο και στην περίπτωση μας.

Ξέρουμε ότι οι συμβάσεις τους για την παραχώρηση των εθνικών μας δρόμων έχουν ήδη καταρρεύσει και προσπαθούν, με όχημα εσάς, να βρουν άλλοθι πως το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ είναι εκείνο, που φταίει για την κατάρρευση των συμβάσεων τους. Μεγάλη τιμή μας!

Αν πάλι προσπαθείτε να μας τρομοκρατήσετε, δυστυχώς έχετε αποτύχει.

Οι φωτογραφίες τους δεν μας τρομάζουν και όποιους νόμους και να κατασκευάσουν στα μέτρα τους, θα είμαστε απέναντί τους.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, θα πρέπει να πείτε στα αφεντικά σας, που τόσο προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε νέοι κομματικοποιημένοι και μάλιστα τσακωνόμαστε μεταξύ μας, ότι κάνουν λάθος:

Δεν είμαστε όλοι νέοι.

Δεν είμαστε κομματικοποιημένοι.

Δεν είμαστε από αυτούς που πήραν τις μίζες και κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

Δεν είμαστε από αυτούς που κατέστρεψαν την χώρα και ακόμα διδάσκουν οικονομία στα πανεπιστήμια με παχυλό μισθό.

Είμαστε από αυτούς που τους περικόπηκε ο μισθός μας, το δώρο μας, τα επιδόματά μας, που χειροτερεύει η ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη, η εκπαίδευση των παιδιών μας…

Είμαστε αυτοί που νιώθουμε ότι αυτό το κράτος, που περιθάλπει κλέφτες και ρίχνει χημικά σε συνταξιούχους, δεν είναι δυνατόν να φροντίσει το δίκιο μας…

Ναι Κράτος…διεκδικούμε το δίκιο μας μόνοι μας.

Δεν σε εμπιστευόμαστε και μας αποδεικνύεις συνεχώς, πως καλά κάνουμε.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, θα πρέπει να πείτε στα αφεντικά σας πως το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, γιατί ο κόσμος σπρώχνοντας τη μπάρα στα διόδια, σπρώχνει από πάνω του την αδικία και εκτονώνει μέρος της καθημερινής του αγανάκτησής του για τις δικές τους και τις δικές σας πομπές.

Μην προσπαθείτε να αποδείξετε ότι μερικοί νέοι αριστεροί και ακροδεξιοί που τσακώνονται, είναι το κίνημα των διοδίων.

Το κίνημα των διοδίων είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι.
Το κίνημα των διοδίων το «δημιουργήσατε» εσείς!
Εσείς μας κάνατε να σπρώξουμε την μπάρα και τώρα σας διαβεβαιώνουμε ότι όσο και να προσπαθείτε να μας ρίξετε τα βάρη των άστοχων συμβάσεων και των επιλογών σας, όσο και να μας τρομοκρατείτε με πρόστιμα και διαταγές πληρωμών, είναι ήδη πολύ αργά.

Και θα το δείτε.
Φιλικά,
Ιωάννα Γερμανού
Κάτοικος Δήμου Ωρωπού (που παρεμπιπτόντως «φιλοξενεί» 8 σταθμούς διοδίων στο εσωτερικό του)

 

Το αδιέξοδο της υπερπληροφόρησης…

Σε παλαιότερη ανάρτησή μας είχαμε δημοσιεύσει ένα σημαντικό κείμενο του συγγραφέα Σάββα Γρηγοριάδη, στο οποίο ανέλυε τα προβλήματα που προκύπτουν από την αναξιόπιστη, επιφανειακή και συχνά κατευθυνόμενη «γνώση» που παρέχει το Διαδίκτυο και οι διαδικτυακές «εγκυκλοπαίδειες» του τύπου Βικιπαιδεία (βλ. ανάρτηση 23/10/10 «Η στρεβλή γνώση της Βικιπαιδείας» http://ethnologic.blogspot.com/2010/10/blog-post_23.html). Για τον φαιδρό τρόπο με τον οποίο γράφονται τα «λήμματα» της Βικιπαιδείας, μπορούν να πάρουν μια γεύση διαβάζοντας την σχετική ανάρτησή μας στις 25-10-10 («Γνώση» για τις μάζες – Εγκυκλοπαίδεια μαζικής κατανάλωσης και ελεγχόμενης γνώσης: Ο παράδεισος της ημιμάθειας http://ethnologic.blogspot.com/2010/10/blog-post_25.html). Το άρθρο του γνωστού δημοσιογράφου Πάσχου Μανδραβέλη που αναδημοσιεύουμε σήμερα έρχεται να συμπληρώσει την εικόνα, αποδεικνύοντας ότι τα πολυδιαφημισμένα και προβαλλόμενα συνθήματα περί της «δωρεάν» και «λαϊκής» γνώσης που είναι προσβάσιμη από όλους, είναι εντελώς παραπλανητικά και αποπροσανατολιστικά. Όλα αυτά μπορούν να λειτουργήσουν μόνον υποβοηθητικά σε σχέση με τις κλασσικές μεθόδους εκπαίδευσης του Σχολείου και ειδικά στην χώρα μας είναι απλώς γελοιότητες των πολιτικάντηδων, οι οποίοι δεν τολμούν να ομολογήσουν την παταγώδη αποτυχία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και του Δημοσίου Σχολείου. Αυτή όμως είναι μια άλλη και πολύ μεγάλη συζήτηση…

ΔΕΕ

Το παζάρι των τεχνολογιών

«Τον 12ο αιώνα οι Bενεδικτίνοι μοναχοί εφηύραν το μηχανικό ρολόι. Χρειαζόταν αυτό το εργαλείο για την ακριβή ώρα της προσευχής που έπρεπε να κάνουν. Oι μοναχοί, όμως, δεν συνειδητοποίησαν ότι το ρολόι δεν ήταν απλώς ένα μέσο καταγραφής των ωρών, αλλά και ένα μέσο συγχρονισμού των πράξεων των ανθρώπων. Ετσι, λοιπόν, στα μέσα του 14ου αιώνα, το εργαλείο αυτό βγήκε έξω από τα τείχη των μοναστηριών κι έφερε νέα και ακριβή κανονικότητα στη ζωή του εργαζόμενου και του εμπόρου. Tο μηχανικό ρολόι έκανε δυνατή την ιδέα της συστηματικής παραγωγής, των συστηματικών ωρών εργασίας… Xωρίς το ρολόι, ο καπιταλισμός θα ήταν αδύνατος. Eδώ βρίσκεται λοιπόν το μεγάλο παράδοξο: το ρολόι εφευρέθηκε από ανθρώπους που ήθελαν να αφοσιωθούν περισσότερο στον Θεό και κατέληξε σε ανθρώπους που ήθελαν να αφοσιωθούν στη συγκέντρωση χρημάτων. H τεχνολογία έχει πάντα απρόβλεπτες επιπτώσεις. Δεν είναι πάντα ξεκάθαρο στην αρχή ποιος θα κερδίσει τι και ποιος θα χάσει τι».

Neil Postman

Ο μεγάλος διανοητής της επικοινωνίας, Νηλ Πόστμαν, ήταν πάντα επιφυλακτικός με τις νέες τεχνολογίες. Πιστεύει ότι «κάθε τεχνολογική αλλαγή είναι μια φαουστική διαπραγμάτευση: προστίθεται μια νέα τεχνολογία, και μπαίνει στο περιθώριο μια παλιά. Αυτές οι δύο τεχνολογίες δεν είναι ποτέ ίσες. Mερικές φορές, μια νέα τεχνολογία δημιουργεί περισσότερα απ’ όσα καταστρέφει. Αλλες φορές καταστρέφει περισσότερα απ’ όσα δημιουργεί. Ποτέ, όμως, δεν είναι μονόπλευρη».

Το πρόβλημα των καιρών μας για τον μεγάλο διανοητή είναι η υπερπληροφόρηση. Ο ίδιος συνήθιζε να κάνει ένα απολαυστικό πείραμα στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, όπου ήταν καθηγητής. «Γίνεται καλύτερα το πρωί, όταν βλέπω ένα συνάδελφο να εμφανίζεται χωρίς να έχει στα χέρια του ένα αντίτυπο των New York Times», λέει. «»Διάβασες τους Times σήμερα», ρωτώ. Aν απαντήσει «όχι», το πείραμα συνεχίζεται. «Πρέπει να κοιτάξεις στη σελίδα 23», λέω. «Yπάρχει ένα φανταστικό πείραμα για μια μελέτη στο Harvard. Εκαναν μια έρευνα για διαιτητικές τροφές και βρήκαν ότι μια φυσιολογική δίαιτα λειτουργεί καλύτερα αν προστεθούν έξι φορές την ημέρα σοκολατούχα εκλέρ. Φαίνεται ότι υπάρχει ένα ειδικό θρεπτικό συστατικό στα εκλέρ -η ενκομιακή διοξίνη- που μειώνει τις θερμίδες με εκπληκτικό ρυθμό».

» Mια άλλη πιθανή απάντηση που χρησιμοποιώ σε συναδέλφους, οι οποίοι είναι γνωστοί για τον υγιεινό τρόπο ζωής τους είναι η εξής: «Oι νευροφυσιολόγοι στο πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης ανακάλυψαν μια σχέση μεταξύ τρεξίματος και μειωμένης νοημοσύνης. Σε περίοδο πέντε ετών, έλεγξαν περισσότερους από 1.200 ανθρώπους και βρήκαν ότι όσες περισσότερες ώρες έτρεχαν, τόσο μειωνόταν η νοημοσύνη τους. Δεν ξέρουν ακριβώς τον λόγο που γίνεται αυτό, αλλά έτσι είναι»…

» Oι περισσότεροι θα πιστέψουν, ή τουλάχιστον δεν θα αμφισβητήσουν, αυτό που τους λέω. Mερικές φορές θα πουν: «Aλήθεια; Eίναι αυτό δυνατόν;». Mερικές φορές θα ζητήσουν επανάληψη: «Πού είπες ότι έγινε αυτή η έρευνα;». Kάποιες άλλες φορές λένε: «Ξέρεις; Εχω ακούσει κι εγώ κάτι τέτοιο».

» Ενα συμπέρασμα από την έρευνά μου έχει εκφραστεί από τον Τζορτζ Οργουελ πριν από 50 χρόνια. Παρατήρησε ότι ο μέσος άνθρωπος σήμερα είναι εξίσου αφελής με τον μέσο άνθρωπο του Mεσαίωνα. Τότε οι άνθρωποι πίστευαν άκριτα στην αυθεντία της θρησκείας τους. Σήμερα πιστεύουμε άκριτα στην αυθεντία της επιστήμης. Ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε, μας είναι εν πολλοίς ακατανόητος. Δεν υπάρχει γεγονός -πραγματικό ή φανταστικό- που θα μας καταπλήξει επί μακρόν, αφού δεν έχουμε μια κατανοητή και λογικά ακόλουθη εικόνα του κόσμου, τέτοια που θα έκανε ένα γεγονός να φαίνεται ως απαράδεκτη αντίφαση. Πιστεύουμε, επειδή δεν υπάρχει λόγος να μην πιστέψουμε… Σ’ έναν κόσμο χωρίς πνευματική ή νοητική τάξη, όλα είναι πιστευτά, οτιδήποτε δεν είναι προβλεπτό και κατά συνέπεια οτιδήποτε δεν μας εκπλήσσει.»

Το «πολιτιστικό έιτζ»

«Στον Mεσαίωνα υπήρχε σπάνις πληροφορίας, αλλά η σπανιότητα έκανε την πληροφορία σημαντική και χρήσιμη. Aυτή η κατάσταση αλλάζει στα τέλη του 15ου αιώνα, όταν ο Γουτεμβέργιος μετέτρεψε μια οινοποιητική πρέσα σε τυπογραφική. Kάνοντας αυτό δημιούργησε κάτι που σήμερα ονομάζουμε πληροφοριακή έκρηξη. Σαράντα χρόνια μετά την ανακάλυψη της τυπογραφίας, υπήρχαν τυπογραφικές μηχανές σε 100 πόλεις έξι διαφορετικών κρατών. Πενήντα χρόνια μετά, είχαν τυπωθεί οκτώ εκατομμύρια βιβλία, γεμάτα πληροφορίες που δεν ήταν διαθέσιμες στον μέσο άνθρωπο. Eίναι παραπλανητικό να πιστεύουμε ότι ο υπολογιστής μάς οδήγησε στην εποχή της πληροφορίας. H τυπογραφική μηχανή μάς οδήγησε εκεί, κι από τότε δεν έχουμε απελευθερωθεί απ’ αυτή.

» Aυτό όμως που ξεκίνησε ως απελευθερωτικό ρεύμα, μεταλλάχθηκε σε χείμαρρο χάους. Aκούστε τι αντιμετωπίζουμε, αν πάρω ως παράδειγμα τη χώρα μου: στις HΠA (σημ.: το 1996 που ο Πόστμαν έγραφε αυτά) εκδίδονται 11.520 εφημερίδες, 11.556 περιοδικά, υπάρχουν 27.000 καταστήματα που νοικιάζουν βιντεοκασέτες, 362 εκατομμύρια τηλεοπτικές συσκευές και πάνω από 400.000 εκατομμύρια ραδιόφωνα. Kάθε χρόνο εκδίδονται πάνω από 40.000 τίτλοι βιβλίων (300.000 σε όλο τον κόσμο).

» O δεσμός μεταξύ πληροφορίας και δράσης έχει διαρραγεί. H πληροφορία είναι τώρα εμπόρευμα που μπορεί να αγοραστεί και να πουληθεί, να χρησιμοποιηθεί ως μορφή ψυχαγωγίας, ή να φορεθεί ως ένδυμα για να αυξήσει το κύρος κάποιου. H πληροφορία έρχεται αδιάκριτα. Δεν απευθύνεται σε κάποιον συγκεκριμένα. Eίναι ασύνδετη από τη χρησιμότητά της. Εχουμε κορεσθεί από πληροφορία, πνιγόμαστε μέσα σ’ αυτή, δεν την ελέγχουμε και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε μ’ αυτή…
Tο πληροφοριακό ανοσοποιητικό μας σύστημα δεν δουλεύει πια. Δεν ξέρουμε πώς να φιλτράρουμε αυτή την πλημμύρα πληροφοριών, δεν ξέρουμε πώς να τη μειώσουμε, δεν ξέρουμε πώς να τη χρησιμοποιήσουμε. Πάσχουμε από ένα είδος πολιτιστικού έιτζ.

» Mέσα σ’ αυτή την κατάσταση έρχεται και ο υπολογιστής… O υπολογιστής και η πληροφορία του δεν μπορούν να μας απαντήσουν στα θεμελιώδη ερωτήματα, σ’ αυτά που πρέπει να απαντήσουμε για να δώσουμε νόημα στη ζωή μας και να την κάνουμε πιο ανθρώπινη. O υπολογιστής δεν μπορεί να μας παράσχει ένα οργανωμένο ηθικό πλαίσιο. Δεν μπορεί να μας πει ποιες ερωτήσεις αξίζει να υποβάλλουμε. Δεν μπορεί να μας προσφέρει τα μέσα να κατανοήσουμε για ποιον λόγο βρισκόμαστε εδώ, ή γιατί πολεμάμε ο ένας τον άλλο, ή γιατί φθίνει τόσο συχνά η ευπρέπεια – ειδικά τώρα που την χρειαζόμαστε περισσότερο. O υπολογιστής, κατά κάποιο τρόπο, είναι ένα εκπληκτικό παιχνίδι που μας αποσπά από όλα εκείνα τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε: το πνευματικό κενό, τη γνώση του εαυτού μας, τις χρήσιμες αντιλήψεις για το παρελθόν και το μέλλον μας…»

 

http://ethnologic.blogspot.com/

Η στρατηγική της χειραγώγησης και ο βαθύς ύπνος των χειραγωγημένων

του Yiannis Aeras στο http://alithinapsemata.wordpress.com

TRUELIES: Την επόμενη φορά που θα δείτε το δελτίο ειδήσεων στην τηλεόραση, δοκιμάστε να έχετε κατά νου , τα 10 παρακάτω σημεία που αναφερονται σε μια γαλλικη δημοσιευση Συντάχθηκε λοιπόν  μία λίστα με τις 10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ, η οποία αρχικά παρουσιαστηκε σαν “δημιουργημα” του Ν. Τσομσκυ (ψευδως) ενω στην πραγματικοτητα εγινε απο την γλλικη αναρχικη εφημεριδα Le Grand Soir .Διαβάστε τς και θα καταλάβετε τους τρόπους με τους οποίους, απο άνθρωποι μετατρεπόμαστε σε πρόβατα……

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει  καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά  τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

ΠΗΓΗ

Το παραπάνω κείμενο, δεν είναι μια λίστα που συνταχθηκε απο τον ιδιο τον Τσομσκυ αλλά απο μια γαλλικη εφημερίδα την LE GRAND SOIR. Προκειμένου να γίνει γνωστή πλήρως η Αλήθεια σε σχέση με την προέλευση της παραπάνω λίστας, παραθέτουμε ενα δεύτερο άρθρο που μας λέει πως εγινε αυτή και μας παραθέτει την άποψη του ιδίου:

Το κείμενο «Οι 10 στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών» κυκλοφορεί μαζικά από το καλοκαίρι, γράφει ο Jean Bricmont, (στα ισπανικά, γαλλικά, αγγλικά κλπ κλπ   -μας έφτασε στα μέσα του Δεκέμβρη και στην Ελλάδα)-    και αποδίδεται στον Noam Chomsky. Λόγω του κειμένου αυτού, τα «επίσημα» μήντια κριτικάρουν ήδη τον Chomsky ως «οπαδό των θεωριών της παγκόσμιας συνωμοσίας» ή της «παγκόσμιας κυριαρχίας των illuminati »….
Ειδικά η 10^η στρατηγική, λέει πως το «σύστημα» γνωρίζει πολύ καλύτερα τα άτομα απ’όσο τα ίδια τα άτομα γνωρίζουν τον εαυτό τους κλπ κλπ με αποτέλεσμα το «σύστημα» να είναι σε θέση να ελέγχει τα άτομα περισσότερο απ’όσο τα ίδια μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους…
Το κείμενο μου φάνηκε (λέει ο Bricmont) ότι υπεραπλουστεύει και διαστρεβλώνει την σκέψη του Chomsky, και μια που δεν έβρισκα το αγγλικό πρωτότυπο και για να έχω ήσυχη την συνείδησή μου, αποφάσισα να ρωτήσω τον ίδιο. Ιδού η απάντησή του: «Δεν έχω την παραμικρή ιδέα από πού προέρχονται όλα αυτά. Προσωπικά δεν έχω κάνει τέτοια λίστα, δεν έγραψα κάτι τέτοιο κι ούτε το δημοσίευσα στο internet. Υποθέτω ότι όποιος το έκανε θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι πρόκειται για ερμηνείες των όσων έχω γράψει εδώ κι εκεί, αλλά σε καμία περίπτωση, ούτε υπ’αυτή την διατύπωση, ούτε υπό μορφή λίστας».
Η προφανής επιτυχία αυτού του κειμένου, δείχνει ξεκάθαρα την παρανόηση της σκέψης του Chomsky σχετικά με την «χειραγώγηση», τόσο εκ μέρους μερίδας υποστηρικτών του, όσο και εκ μέρους των πολέμιών του. Ο Chomsky και ο Ed Herman, που έχουν γράψει το Manufacturing Consent: The Political Economy of the Mass Media (1988) [που είκοσι χρόνια αργότερα μεταφράστηκε και στα γαλλικά ως: La fabrique du consentement (εκδ. Agone, 2008)], ενώ το 1992 γυρίστηκε το ντοκυμανταίρ: Manufacturing Consent: Noam Chomsky and the Media , πουθενά δεν υπονοούν πως κάπου υπάρχει μια κρυφή οργάνωση που «χειραγωγεί τις μάζες». Αποδεικνύουν ότι υπάρχουν  μια σειρά φίλτρα, που συνδέονται με το ότι τα μήντια έχουν σχέσεις με ιδιωτικά συμφέροντα, διαφήμιση και δράση ομάδων πίεσης κλπ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η θεώρηση του κόσμου που διακινούν τα μήντια να είναι εξαιρετικά στρεβλή, στήνοντας μια διαδικασία περισσότερο παρά ασχολούμενα με το αντικείμενο. Αυτά λέει ο Bricmont.
Εδώ αρχίζει το δικό μου το ψάξιμο: τίνος είναι λοιπόν το κείμενο;
Όταν μου πρωτοήρθε μέσω συνδρομής που έχω σε μια από τις γαλλικές ιστοσελίδες εναλλακτικής ενημέρωσης, μου έκανε πολύ εντύπωση το “λαϊκίστικο” ας πούμε του πράγματος και ο απλοϊκός δεκάλογος-συνταγή: σκανάροντας το internet (και επειδή το πρωτότυπο ήταν σταγαλλικά, δεν χρειάστηκε να ρισκάρω μεταφράσεις) βρήκα την πηγή, την οποία εκείνοι που το πρωτοδημοσίευσαν δεν μπήκαν στον κόπο να διασταυρώσουν… Δέκα μέρες αργότερα, η ίδια ιστοσελίδα επανήλθε και δημοσίευσε διάψευση, ενώ το ένα μετά το άλλο άρχισαν όλο και περισσότερα blog να διαψεύδουν. Στα μέσα Δεκεμβρίου του 2010, μεταφράζεται στα ελληνικά και αναρτάται σε πολλά βλόγια, οι αναρτήσεις πολλαπλασιάζονται εκθετικά, έως παροξυσμού, με πολλά “αστέρια like” και χρυσούς σκούφους στα “top 100″. Μετ’ού πολύ, αρχίζει και ο κατακλυσμός των e-mail. Όσο νάναι, έναν ίλιγγο τον παθαίνεις.  Σε δυό-τρεις αποστολείς μου απάντησα, με περίπου αυτούσιο το κείμενο που βλέπετε εδώ….
Εν τέλει, τίνος είναι (βρε γυναίκα) το κείμενο; Το κείμενο λοιπόν γράφτηκε από τον Sylvain Timsit, το 2002, στον ιστότοπο: sytinet. Για τον συγκεκριμένο”αναρχο-κυβερνο-δεν ξέρω τι” ιστότοπο, θα προτιμούσα να σχηματίζατε μόνοι σας άποψη, από την εικόνα και μόνο, ανοίγοντας τα τρία link που προηγούνται και βρίσκονται σ’αυτή εδώ την ίδια παράγραφο. Στην ίδια σελίδα θα βρείτε κι άλλα πολλά και διάφορα, στα αγγλικά (Silent weapons for quiet wars -Μάιος 1979), γαλλικά (  La fin programmée de la démocratie  , Les projets des Maitres du Monde), ιταλικά, γερμανικά.

ΠΗΓΗ-2

http://alithinapsemata.wordpress.com/2011/01/04/%ce%b7-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b7%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%87%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%b1%ce%b3%cf%8e%ce%b3%ce%b7%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b2%ce%b1/

Στα χέρια της Moody’s

Nικήσαμε τις τίγρεις και τα λιοντάρια και μας έφαγαν οι ψύλλοι. Κάπως έτσι κινδυνεύει να την πάθει η κυβέρνηση, εάν δεν καταφέρει να αναστρέψει το κλίμα φόβου και απαισιοδοξίας που επικρατεί στην κοινωνία.

Αυτή τη στιγμή, καθ’ άπασαν την επικράτειαν, από τον πιο πλούσιο επιχειρηματία μέχρι και τον πιο φτωχό μεροκαματιάρη, υπάρχει μια εντυπωσιακά αρνητική ψυχολογία. Όχι για την κυβέρνηση, αλλά για τα επερχόμενα, για το τι τέξεται η επομένη.

Ακόμη και έξυπνοι άνθρωποι συζητούν σοβαρά τις πλέον απίστευτες βλακείες για το τι θα συμβεί στη χώρα τους προσεχείς μήνες. Οι φήμες, ανυπόστατες επί το πλείστον, δίνουν και παίρνουν.

Η σπερμολογία διαλύει κάθε σταθερά για την εφαρμογή πολιτικών αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Η λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» επικρατεί, καθώς καθημερινά κερδίζει έδαφος η καταστροφολογία.

Η Ελλάδα, η χώρα του ήλιου και του φωτός, η αλέγρα και γελαστή, η Ελλάδα της αισιοδοξίας και της ελπίδας, τείνει να εξαφανιστεί. Ντυμένη στα μαύρα, μετατρέπεται σταδιακά σε απέραντο κενοτάφιο, όπου οι κάτοικοι-μοιρολογίστρες της ολοφύρονται για το κακό που τους βρήκε, αλλά κυρίως γι’ αυτό που θα τους συμβεί.

Τι θα τους συμβεί; Θα γίνουμε Αργεντινή, λέει ο ένας. Θα πτωχεύσουμε και θα αναλάβει τις τύχες μας το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προφητεύει ο άλλος. Θα μας διώξουν από την Ευρωζώνη, υποστηρίζει κάποιος τρίτος. Όχι, μόνοι μας θα βγούμε από το ευρώ, θα γυρίσουμε στη δραχμή, θα γίνει υποτίμηση και θα χάσουμε τα λεφτά μας, αντιτείνει ο τέταρτος.

Δεν θα χάσουμε τα λεφτά μας, μια μείωση θα υποστούμε, όπως όταν γινόταν υποτίμηση της δραχμής, πετάγεται ένας πέμπτος και συμπληρώνει: έτσι όμως θα βγούμε από το αδιέξοδο, αφού δεν θα ’χουμε τους ξένους, τους κακούς Κοινοτικούς, να μας λένε συνεχώς τι να κάνουμε.

Κάπως έτσι πορεύεται σε επίπεδο καφενειακού διαλόγου η χώρα. Γι’ αυτό και ο παραγωγός από το Βέλο Κορινθίας, που πουλάει τα προϊόντα του σε λαϊκή αγορά του Χολαργού, ψάχνει να βγάλει τα λεφτά του στο εξωτερικό. Το ίδιο κάνουν και o φούρναρης, o δημοσιογράφος, o δικηγόρος – όλοι φίλοι μου.

Έμαθαν ότι οι «μεγάλοι» έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό και τώρα θέλουν να τους μιμηθούν και οι ίδιοι. Άλλοι σκέφτονται μήπως είναι καλύτερα να αγοράσουν λίρες, ώστε όταν έρθει η… Κατοχή να μπορούν να κάνουν τις συναλλαγές τους. Απίστευτο; Απίστευτο!

Αληθινό, όμως, και ενδεικτικό της ανθρώπινης νεοελληνικής βλακείας, η οποία εν τούτοις σε μεγάλο βαθμό δικαιολογείται, επειδή απουσιάζουν η δημόσια νουθεσία, ο συντεταγμένος δημόσιος διάλογος, η άνωθεν στοχευμένη παρέμβαση για το πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα.

Και πολύ φοβούμαι ότι, αν δεν υπάρξει τις αμέσως προσεχείς ημέρες μια επικοινωνιακή καταιγίδα που θα διαλύει τις φήμες και θα αποκαθιστά την αλήθεια για το τι ακριβώς συμβαίνει, όντως θα μας φάνε οι ψύλλοι. Και πρέπει να ειπωθούν τα πράγματα από τους ειδήμονες και τους κατά νόμο και επάγγελμα υπεύθυνους. Από αυτούς που πράγματι γνωρίζουν.

Η χώρα βρίσκεται σε μια οριακή στιγμή. Δεν μπορεί η καθοδήγησή της να γίνεται από τους συνήθεις δημοσιολογούντες. Όσο κι αν συμπαθώ τον Τράγκα ή τον Πρετεντέρη, τον Αυτιά ή τον Καμπουράκη, ήρθε νομίζω η στιγμή για κάποιο διάστημα τα παράθυρα των τηλεοράσεων ή οι συχνότητες των ραδιοφώνων να γεμίσουν με τα πρόσωπα και τις φωνές του Κωστόπουλου και του Σάλλα, του Ταμβακάκη και του Νανόπουλου, του Βγενόπουλου και του Πανταλάκη.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον και αξία θα είχε ένας διάλογος μαζί τους και μεταξύ τους. Απείρως περισσότερα θα προσέφεραν και θα έκαναν πολύ πιο ψηλά νούμερα τηλεθέασης εκπομπές και πάνελ με τραπεζίτες, σοβαρούς πανεπιστημιακούς, έγκυρους οικονομολόγους, θεσμικούς εκπροσώπους, πολιτικούς (υπουργούς και βουλευτές), αλλά και δημοσιογράφους που έχουν γνώσεις περί την οικονομία.

Η οικονομική κρίση είναι μεγάλη, είναι εθνική, και δεν μπορεί να τη διαχειρίζονται οι συνήθεις δημοσιολογούντες, οίτινες έχουν άποψη για τα spreads, τους «Πυρήνες της Φωτιάς», τα Τέμπη, τους αγρότες, την Αϊτή, το Ταμιφλού, τις εκλογές, τον Ζίκο, την ένταση στο Αιγαίο και το όνομα της «Μακεδονίας».

Επειδή λοιπόν κινδυνεύει η χώρα και κινδυνεύουμε όλοι να πάθουμε εθνική κατάθλιψη, θα πρέπει άπαντες να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Όποιος έχει να πει κάτι σοβαρό και τεκμηριωμένο, κάτι που μπορεί να καθοδηγήσει την κοινωνία και να την προστατεύσει, οφείλει να το πει και να του δοθεί η δυνατότητα να το πει.

Οι άλλοι ας σωπάσουν και ορισμένοι ας βγάλουν και τον σκασμό, γιατί μόνον κακό προξενούν με την ημιμάθεια και την ασχετοσύνη τους. Αν οι σοβαροί, οι επαγγελματίες, οι ειδικοί, οι γνωρίζοντες το πρόβλημα δεν μιλήσουν τώρα, πότε θα μιλήσουν;

Εάν δεν βγει ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, ο αξιότιμος Γ. Προβόπουλος, να πει πώς έχουν τα πράγματα, λογικό είναι να ενημερώνονται οι πολίτες από τον Τράγκα και τον Πρετεντέρη και να ζουρλαίνονται, καθώς ο ένας τούς λέει για τους… Φίτσηδες και ο άλλος για τον ιρλανδικό μονόδρομο.

Αν δεν μιλήσει τώρα ο Κ. Σημίτης, ένας πρωθυπουργός που διαχειρίστηκε επιτυχώς και ως υπουργός Οικονομικών προηγούμενες οικονομικές κρίσεις, πότε θα μιλήσει; Τι σόι «εθνικό κεφάλαιο» θέλει να είναι που προτιμά τον ρόλο της Σφιγγός, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο για νουθεσίες προς το έθνος μόνον στον κ. Μητσοτάκη;

Βεβαίως, τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει η κυβέρνηση, γιατί αυτή οφείλει να οργανώσει τον δημόσιο διάλογο και να κινητοποιήσει πνευματικές και παραγωγικές δυνάμεις που θα τη συνδράμουν στο έργο της.

Αυτή οφείλει με τα μέτρα και τις πολιτικές της, αλλά και τις παρεμβάσεις της σε εγχώρια και κυρίως ξένα κέντρα και φόρα, να διαφυλάξει το κύρος, την αξιοπιστία και τη δυνατότητα της χώρας να αντιμετωπίσει με αποτελεσματικότητα την κρίση. Αυτή κυβερνά και πρέπει να τρέξει τις διαδικασίες που θα επαναφέρουν τη χώρα σε τροχιά δημοσιονομικής ευταξίας και παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Ευτυχώς ή δυστυχώς, ο κλήρος έλαχε στον Γ. Παπανδρέου να ηγηθεί της χώρας στην πιο δύσκολη, μεταπολεμικά, περίοδο. Αν καταφέρει να τη σώσει, θα καταγραφεί στους μεγάλους πολιτικούς της Ιστορίας, ξεπερνώντας ίσως σε φήμη ακόμη και τον πατέρα και τον παππού του.

Αν δεν τα καταφέρει, θα εγγραφεί στη λίστα των «ιδανικών και ανάξιων εραστών» της πολιτικής. Και μπορεί να τα καταφέρει, γιατί ακόμη κι αυτοί που διαφωνούν με τις ιδέες και το κόμμα του αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του την τιμιότητα, την ειλικρίνεια και την εργατικότητα.

Η πλειοψηφία των Ελλήνων είναι στο πλευρό του και έτοιμη να δεχθεί σκληρά και επώδυνα μέτρα. Χρειάζεται όμως να θέσει τέρμα στη διαβούλευση, τη δημοκρατικότητα και τη σπατάλη χρόνου.

Η μοίρα τα ’φερε έτσι ώστε ένας ανοιχτός, μετριοπαθής, καινοτόμος και συμμετοχικός πολιτικός να πρέπει να μετατραπεί σε στιβαρό «δικτάτορα», για να μπορέσει να φέρει εις πέρας μια εθνική αποστολή, όπως είναι η αντιμετώπιση της πολύπλευρης και πολυεπίπεδης οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης και παρακμής στην οποία έχει περιέλθει η χώρα.

Δυστυχώς για τον ίδιο, θα πρέπει να αρνηθεί για λίγο τον εαυτό του και να μετέλθει και κλασικών παραδοσιακών συνταγών για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Έκτακτες συνθήκες απαιτούν έκτακτες πολιτικές, τακτικές και μεθόδους.

Παρά δε τα όσα λέγονται και γράφονται, το να ανασυγκροτηθεί η χώρα και να ξαναμπεί σ’ έναν ενάρετο κύκλο δεν είναι και τόσο δύσκολο όσο περιγράφεται. Υπό μία και μόνη προϋπόθεση: να τηρηθεί απαρέγκλιτα το Πρόγραμμα Σταθερότητας. Χωρίς χρονοτριβή, με συγκεκριμένες εξειδικεύσεις και μετρήσιμους στόχους.

Εάν περάσει κι άλλος χρόνος και δεν αρχίσουν να λαμβάνονται από σήμερα κιόλας μέτρα, το τρένο θα χαθεί και οι αγορές και οι εταίροι μας θα μας τιμωρήσουν διπλά και τρίδιπλα.

Η κρίση εμπιστοσύνης των αγορών προς την ελληνική οικονομία πρέπει άμεσα να αντιμετωπιστεί με πράξεις και όχι πλέον με διακηρύξεις καλών προθέσεων.

Χωρίς να ληφθούν πρόσθετα μέτρα, αλλά με μια σειρά κινήσεων που θα πείσουν τις αγορές ότι αυτή τη φορά η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει το δημοσιονομικό της πρόβλημα και να βάλει οριστικά τέρμα στην περίοδο της δυσπιστίας και των αμφισβητήσεων. Συγκεκριμένα, θα μπορούσε:

1 Από τη Δευτέρα κιόλας, το ελληνικό Δημόσιο να προχωρήσει σε δανεισμό μέσω ιδιωτικής τοποθέτησης από το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα ποσού 2 δισ. ευρώ. Έτσι, θα σταλεί ένα μήνυμα στις αγορές ότι το ελληνικό Δημόσιο έχει ευρείες δυνατότητες δανεισμού και ότι οι ελληνικές τράπεζες μπορούν να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση.

2 Η κυβέρνηση να επιλέξει μια μεγάλη ιδιωτικοποίηση από το πρόγραμμα των 2,5 δισ. ευρώ που έχει ήδη ανακοινώσει και να προχωρήσει σε αυτήν με συνοπτικές αλλά συγχρόνως ανοιχτές διαδικασίες (π.χ., μέσω πλειστηριασμού). Για τη διαφάνεια της όλης διαδικασίας να προσληφθεί ένας διεθνής σύμβουλος ή κοινοπραξία ελληνικών τραπεζών. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μείνει σ’ αυτό, αλλά να συνεχίσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και για περισσότερα από 2,5 δισ. ευρώ.

3 Να περάσει το μήνυμα στις αγορές ότι τα μέτρα της κυβέρνησης αποδίδουν. Για παράδειγμα, την άλλη εβδομάδα να ανακοινωθεί ο βαθμός βελτίωσης των δημοσίων εσόδων μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την αύξηση των φόρων στα τσιγάρα και στα ποτά, σε σύγκριση με την αμέσως προηγούμενη περίοδο.

4 Να ανακοινωθεί επίσημα το ποσό μείωσης των δημοσίων δαπανών από την περικοπή των επιδομάτων στον δημόσιο τομέα, που -όπως έχει δηλώσει ο Γ. Παπακωνσταντίνου- θα εφαρμοστεί αναδρομικά από την 1/1/2010.

5 Να τερματιστεί η «διχοτόμηση» της χώρας από τις κινητοποιήσεις των αγροτών, ώστε να μεταδοθεί παντού το μήνυμα ότι η Ελλάδα είναι κράτος δικαίου με ισχυρή κυβέρνηση.

6 Να υλοποιηθεί άμεσα ένα πρόγραμμα καταγραφής των συνταξιούχων. Όλοι οι συνταξιούχοι να υποχρεωθούν, πριν εισπράξουν τη σύνταξη του επομένου μηνός, να υποβάλουν υπεύθυνη δήλωση στις τράπεζες -απ’ όπου αυτή καταβάλλεται- ότι δεν ασκούν σήμερα εργασία με οποιαδήποτε μορφή και σχέση.

Αν γίνουν άμεσα όλα αυτά, θα επέλθει τουλάχιστον ηρεμία, ώστε να μπουν μπροστά με μεγαλύτερη άνεση και τα άλλα μέτρα (εκτός του Προγράμματος Σταθερότητας) που είτε δημόσια έχει διακηρύξει ότι προτίθεται να λάβει η κυβέρνηση είτε επεξεργάζεται το οικονομικό επιτελείο.

Σε κάθε πάντως περίπτωση πρέπει να τρέξει. Διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος τις προσεχείς ημέρες ή εβδομάδες να μεταβάλει γνώμη και η Moody’s και να μας υποβαθμίσει. Κι αν μας υποβαθμίσει η Moody’s, το τοπίο αλλάζει δραματικά.

Θα πάμε σε καταστάσεις ροκ. Γιατί; Επειδή είναι ο μόνος μεγάλος διεθνής οίκος πιστοληπτικής ικανότητας που μας αξιολογεί με Α. Όλοι οι άλλοι μάς έχουν σε κατηγορία Β. Και γιατί αυτό είναι σοβαρό; Επειδή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δέχεται ως ενέχυρο τα ελληνικά ομόλογα υπό την προϋπόθεση ότι είναι της τάξεως Α.

Εάν αυτό πάψει να υφίσταται, οι ελληνικές τράπεζες και κατ’ επέκτασιν το κράτος και οι πολίτες θα περιέλθουν σε κατάσταση ασφυξίας.

Ήδη στην ΕΚΤ υπάρχουν ως ενέχυρο ελληνικά ομόλογα αξίας 45 δισ., τα οποία σταδιακά θα πρέπει μέχρι 31/12/2010 να επανακτηθούν από τις εγχώριες τράπεζες. Όχι πιστωτική επέκταση 10% δεν θα έχουμε το 2010, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση, αλλά αρνητική που θα κυμαίνεται από -5% (το ήπιο σενάριο) έως -20% (το ακραίο).

Και, όπως καταλαβαίνετε, εάν κινδυνεύσουν οι τράπεζες, θα τεθεί εν κινδύνω το σύνολο της οικονομίας, καθώς η ελληνική οικονομία είναι δεμένη με το τραπεζικό σύστημα όπως η βελόνα με το κουβάρι που πλέκουν το πουλόβερ.

Θα είναι δε μια τέτοια εξέλιξη ένα ακόμη ελληνικό παράδοξο. Ενώ στις άλλες χώρες η κρίση ξεκίνησε από τις τράπεζες και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη μακροοικονομία, στα καθ’ ημάς -όπου οι τράπεζες άντεξαν, επειδή δεν ήταν εκτεθειμένες στα τοξικά προϊόντα- μπορεί η μακροοικονομική ανισορροπία να χτυπήσει τις τράπεζες.

Αυτό, όμως, είναι μια άλλη ιστορία. Προσώρας, αυτό που επείγει είναι η κυβέρνηση να κάνει οτιδήποτε είναι δυνατόν προκειμένου να αποτραπεί τυχόν υποβάθμιση από τη Moody’s.

Δυστυχώς, η τύχη της χώρας βρίσκεται στα χέρια ενός (λ)οίκου και πάση θυσία πρέπει να αποφύγουμε τη δαγκωματιά του, καθότι μπορεί να αποβεί θανατηφόρα…

posted by felnikos