Δημόσιοι υπάλληλοι σε «λευκή απεργία»

Του ΣΠΥΡΟΥ ΦΡΕΜΕΝΤΙΤΗ

 Το αφισάκι που κυκλοφορεί τον τελευταίο καιρό από γραφείο σε γραφείο στις δημόσιες υπηρεσίες είναι σαφές: «ΛΕΥΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ: Βγάλτε τα πέρα χωρίς εμάς». Οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας πριν από λίγους μήνες έκαναν την αρχή. Στη συνέχεια τους ακολούθησαν και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι.

 

Οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας έκαναν την αρχή, πριν από λίγους μήνες, βγάζοντας ένα σχετικό αφισάκι Η «λευκή απεργία» είναι μια ιδιότυπη αποχή από την εργασία. Βρίσκεσαι στο γραφείο σου, αλλά δεν κάνεις απολύτως τίποτα. Αρκετοί υπάλληλοι λοιπόν έχουν αφήσει τα μολύβια και τα στιλό κάτω. Ο ήχος από τα πληκτρολόγια έπαψε να ακούγεται σε πολλά γραφεία, ενώ αυξήθηκαν κατακόρυφα οι αιτήσεις συνταξιοδότησης.

 

Βασική αιτία είναι οι περικοπές σε μισθούς και επιδόματα, αλλά φυσικά κι οι αλλαγές στο ασφαλιστικό. Το αφισάκι που προτρέπει σε «λευκή απεργία» δεν έχει εντοπιστεί ακόμη από πού διακινείται. Ωστόσο, έχει πιάσει τόπο, όπως τόπο έχει πιάσει κι η από στόμα σε στόμα προτροπή σε λιγότερη εργασία.

 Το τελευταίο διάστημα έχουν εντοπισθεί αυξημένες περιπτώσεις αδειών για λόγους υγείας, ενώ εμφανίστηκαν και άδειες από την εργασία για ψυχολογικούς λόγους.

 «Υπάρχει δυστυχώς αυτό το φαινόμενο της «λευκής απεργίας» και το έχουμε αντιληφθεί κι εμείς» δήλωσε στην «Κ.Ε.» ο Γ. Ντόλιος, υφυπουργός Εσωτερικών. «Προκαλείτο όμως έως ένα βαθμό στο ότι υπήρχαν κομματικές επιλογές στην επιλογή των προϊσταμένων, ενώ τώρα που αυτό άλλαξε με σχετική νομοθετική πρωτοβουλία, αυτή η αιτία αίρεται. Χρειάζεται ίσως χρόνος για να γίνει συνείδηση η νέα πραγματικότητα. Εάν βέβαια εξακολουθήσει να υπάρχει το φαινόμενο για οποιοδήποτε λόγο, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να το αντιμετωπίσουμε με έλεγχο και κυρώσεις» πρόσθεσε ο υφυπουργός.

 Εχει δοθεί μάλιστα εντολή στις αρμόδιες γενικές διευθύνσεις του υπουργείου να υπενθυμίσουν στους υπαλλήλους ότι σύμφωνα με τον «Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων» όποιος διαπιστωθεί ότι αδικαιολογήτως δεν ασκεί τα καθήκοντά του θα παραπέμπεται ακόμη και στο πειθαρχικό.

 Σοβαρά προβλήματα έχουν εντοπιστεί επίσης και στις εφορίες. Οχι μόνο εξαιτίας των περικοπών στους μισθούς και στα επιδόματα, αλλά διότι «από τη μια το υπουργείο χαρακτηρίζει τους υπαλλήλους κλέφτες και απατεώνες κι από την άλλη τους ζητάει να μαζέψουν έσοδα» μας είπε ο φοροτεχνικός Βαγ. Αμπελιώτης.

 Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τα «κρούσματα» λευκής απεργίας και στις πολεοδομίες, σύμφωνα με στελέχη της αγοράς ακινήτων. Διαπιστώνουν ότι υπάρχει καθυστέρηση στην έκδοση αδειών κι ότι οι υπάλληλοι έχουν μεταβληθεί σε «απόλυτους γραφειοκράτες και σχολαστικούς άνευ λόγου και αιτίας…»

 Στο υπουργείο Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων η «λευκή απεργία» των υπαλλήλων έχει γίνει γνωστή ακόμη και στο γραφείο του αρμόδιου υπουργού Δ. Ρέππα, ο οποίος τους διαμήνυσε ότι αναγνωρίζει το πρόβλημα από την περικοπή των επιδομάτων, αλλά πρέπει με ψυχραιμία να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα για να λειτουργήσει η δημόσια διοίκηση.

 «Δεν νοείται «λευκή απεργία» χωρίς συνδικαλιστική κάλυψη» σχολίασε ο Ηλίας Βρεττάκος, αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ. Δικαιολόγησε επίσης ορισμένα φαινόμενα άρνησης εργασίας, αφού, όπως είπε, «είναι λογικό να υπάρχει απροθυμία των υπαλλήλων να εργαστούν υπερωριακά ή να αποφεύγουν τις μετακινήσεις εκτός έδρας, αφού τα πληρώνουν από τη τσέπη τους». Πρόσθεσε επίσης ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΔΕΔΥ δεν υπάρχει κανένα απολύτως φαινόμενο «λευκής απεργίας» σε υπηρεσίες που έχουν άμεση επαφή με τον πολίτη.

 Το μεγάλο πρόβλημα είναι στη «γραμμή παραγωγής», πίσω δηλαδή από το γκισέ των δημόσιων υπηρεσιών. Εκεί είναι που παρατηρείται βραδύτητα στην διεκπεραίωση των υποθέσεων, που σε ορισμένες περιπτώσεις, για μια υπογραφή απαιτείται αναμονή, ακόμη και μιας εβδομάδας, με τη δικαιολογία ότι πρέπει να «μελετηθεί ο φάκελος»!

 Είναι χαρακτηριστικό ότι στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης διαπιστώθηκε ότι υπάλληλοι δεν τηρούν ούτε το συμβατικό ωράριο εργασίας. Πρόσφατα η υπουργός Κατερίνα Μπατζελή δήλωσε ότι «ορισμένοι έρχονται στις 10, αντί στις 7 το πρωί, και φεύγουν στις 3 το μεσημέρι. Επιπλεόν ουδείς θέλει να εργαστεί υπερωριακώς».

 Τελευταίο μεγάλο θέμα «λευκής απεργίας» ήταν η αποχή από την εργασία των καθηγητών -βαθμολογητών στις πανελλαδικές εξετάσεις.

 Τι προβλέπει ο νόμος

Ο όρος «λευκή απεργία» δεν είναι καινούριος.

 Χρησιμοποιείται σε δικαστικές αποφάσεις και σε έγγραφα υπουργείων, όσο και σε επίσημες δημόσιες ιστοσελίδες, όπως αυτή της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Νομού Ξάνθης. Εκεί οι αρμόδιοι απάντησαν σε ερωτήσεις που δέχτηκαν από εκπαιδευτικούς για το θέμα της αποχής τους από τη βαθμολόγηση των γραπτών. Ιδού τι ισχύει συνολικά για το Δημόσιο:

 1 Σύμφωνα με τη νομολογία (8384/79 και 8272/89 αποφάσεις του Εφετείου Αθηνών και 920/1983 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών) η μείωση της απόδοσης των εργαζομένων (ποσοτική ή ποιοτική) ή η επιβράδυνση του ρυθμού της εργασίας -λευκή απεργία- αποτελεί μορφή απεργίας. Συνεπώς, η αποχή των εκπαιδευτικών από ορισμένα καθήκοντά τους συνεπάγεται ποσοτική μείωση της απόδοσής τους, η οποία, κατά τα ανωτέρω, αποτελεί μορφή απεργίας, τη λευκή απεργία (βλ. σχετικώς και ΔΙΚΠΡ/Φ9/2741/7072/3.9.86 και ΔΙΚΠΡ/ Φ9 /241 /11026/ 23.10.85 έγγραφα του υπουργείου Προεδρίας Κυβερνήσεως).

 2 Επακόλουθο της αποχής αυτής των εκπαιδευτικών είναι η υποχρέωση του Δημοσίου, από την άλλη πλευρά, να περικόψει ανάλογα τις αποδοχές τους για τις ημέρες της λευκής απεργίας.

 3 Με βάση τα όσα διετυπώθησαν απαντάμε ως εξής στα ειδικότερα ερωτήματά σας:

 α) Για τους εκπαιδευτικούς που παρουσιάζονται στο σχολείο τους, αλλά αρνούνται να προσφέρουν οποιασδήποτε μορφής υπηρεσία (στην οποία φυσικά περιλαμβάνεται και η κατάθεση της βαθμολογίας) η περικοπή θα γίνει για ολόκληρες τις αποδοχές τους.

 β) Για τους εκπαιδευτικούς που παρουσιάζονται στο σχολείο, προσφέρουν άλλες υπηρεσίες, αλλά αρνούνται να καταθέσουν τη βαθμολογία η περικοπή θα γίνει για το 1/2 των αποδοχών τους, αφού εκτιμάται, σύμφωνα με το ανωτέρω έγγραφο, ότι η εργασία τους αυτή υπερκαλύπτει το ήμισυ των υποχρεώσεών τους, για τον μετά τη διενέργεια των εξετάσεων (προαγωγικών – απολυτηρίων) χρόνο.

 γ) Η περικοπή και στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις θα γίνει από την ημέρα που άρχισε η λευκή απεργία και για όσες ημέρες διαρκεί.

 Ειδικότερα στην περίπτωση β) η λευκή απεργία θεωρείται ότι αρχίζει από την επομένη της τελευταίας ημέρας, κατά την οποία έπρεπε να γίνει η κατάθεση της βαθμολογίας, σύμφωνα με τον νόμο.

 http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=27/06/2010&id=177431

«Mαύρη» έκθεση από το STRATFOR – «H Ελλάδα στη χειρότερη θέση της γεωπολιτικά μετά το … 1820»!

«Μαύρη» έκθεση για την Ελλάδα από το STRATFOR, σε σημείο … παρεξηγήσεως αφού προβλέπει για την ερχόμενη τριετία μόνο γεωπολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δεινά, τα χειρότερα μετά την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους το 1830, η οποία μάλιστα θεωρεί ότι η σύγχρονη Ελλάδα βρίσκεται από άποψη συμμαχιών σε ακόμα δυσμενέστερη θέση από αυτή που βρισκόταν πριν (!) από την Επανάσταση του ’21! Χαρακτηριστικό είναι ότι οι συντάκτες της έκθεσης καταλήγουν διατυπώνοντας τον ισχυρισμό ότι «Η Ελλάδα  είναι η πρώτη φορά από το 1820 που είναι πραγματικά μόνη της!».

Η άκρως αρνητική έκθεση του ινστιτούτου που συγκεντρώνει μερικούς από τους κορυφαίους γεωστρατηγικούς αναλυτές των ΗΠΑ οι οποίοι κατά κανόνα πριν την ενασχόλησή τους με το STRATFOR απασχολούντο σε κυβερνητικές θέσεις (CIA, Στέϊτ Ντιπάρτμεντ κλπ), προβλέπει τα εξής για το βραχυπρόθεσμο εθνικό μας μέλλον: Κρίσιμη μείωση του γεωπολιτικού της ρόλου στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, σενάρια ολοκληρωτικής εσωτερικής κατάρρευσης, παράλυση του πολιτικού ελέγχου, κοινωνική έξαρση με την χρήση βίαιων πρακτικών, σταδιακή αποσύνδεση από τις μεγάλες δυνάμεις,  πολιτική αποσταθεροποίηση σε σημαντικό βαθμό, και έξοδο από την ευρωζώνη!

Και μάλιστα η έξοδος από την Ευρωζώνη, λέει το STRATFOR, θα συντελεστεί όταν τα υπόλοιπα μέλη της ευρωζώνης πειστούν ότι δεν θα υπάρξει σοβαρός αντίκτυπος στις οικονομίες τους από την εξέλικη αυτή. Δηλαδή τώρα μας έτειναν χείρα βοηθείας προκειμένου να μην δεχθούν πλήγαμ οι οικονομίες τους, αλλά μελλοντικά, μόλιες «ασφαλιστούν» έναντι του ελληνικού «κινδύνου» θα «κόψουν το σχοινί» που μας κρατάει στην επιφάνεια»! 

«Τα τρία επόμενα χρόνια θα είναι καθοριστικά για την σύγχρονη μετεπαναστατική από συστάσεως του ελληνικού κράτους ιστορία της χώρας» αναφέρει η δεκασέλιδη ανάλυση και συμπερασματικά καταλήγει: «Υποβαθμίστηκε ο ρόλος της Ελλάδας ως στρατηγικού συμμάχου στα Βαλκάνια, με την αλλαγή της πολιτικής γεωγραφίας της περιοχής μετά τον πόλεμο στα Βαλκάνια (το 1993), μια απώλεια που ήταν ορατή σε όλους πέρα από την ίδια της Ελλάδα, με αποτέλεσμα η Αθήνα, αρνούμενη να αποδεχτεί την πραγματικότητα, έκανε τα πάντα να διατηρήσει την θέση της, δανειζόμενη αφενός τεράστια ποσά για σύγχρονους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και δίνοντας αφετέρου λανθασμένα στοιχεία για να μπει στην ευρωζώνη».

Δηλαδή σύμφωνα με το STRATFOR θα έπρεπε η Ελλάδα να συμβιβαστεί με την ιδέα της γεωπολιτικής έκλειψής της και να μην αναζητήσει νέο ρόλο. Μία άποψη που σίγουρα σηκώνει πολλή συζήτηση…

Από πολιτικής άποψης αυτή η εξέλιξη δεν μπορεί να εξηγηθεί  – πάντα σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης. «Αντιθέτως, η σημερινή οικονομική κρίση περιγράφεται –κυρίως- από τα δυτικοευρωπαϊκά ΜΜΕ ως αποτέλεσμα της ελληνικής τεμπελιάς, υπερδαπανών και ανευθυνότητας με αποτέλεσμα να διογκώνεται το πάντα ελλειμματικό δημόσιο χρέος και ο εσωτερικός και κυρίως εξωτερικός δανεισμός της χώρας».

Συνεχίζοντας, οι αναλυτές εξηγούν «ότι η Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας μεταξύ άλλων και την υπαρκτή απειλή για το Αιγαίο (σ.σ. παραδέχονται την απειλή, αλλά δεν κατανοούν τους ελληνικούς εξοπλισμούς ή δεν κατανοούν την σκοπιμότητά τους…) δεν είχε εναλλακτική λύση παρά να χρεωθεί, ύστερα από την απώλεια του ενδιαφέροντος από τους δυτικούς προστάτες εταίρους», για να συμπληρώσουν ότι:

«Σήμερα η Ελλάδα δεν μπορεί ούτε να ονειρεύεται ότι θα μπορέσει να επιτύχει τον 5ο γεωπολιτικό της στόχο, την κυριαρχία της δηλαδή στην ανατολική μεσόγειο. Πάγια θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής της τις δυο τελευταίες 10ετιες. Ακόμα και ο 4ος στόχος , που είναι η ενοποίηση της εσωτερικής Ελλάδας βρίσκεται υπό αμφισβήτηση, όπως απεικονίζεται στην έκθεση λόγω της «εσωτερικής της αδυναμίας της να μαζέψει τους φόρους. Σχεδόν το 25% της ελληνικής οικονομίας εντάσσεται στην παραοικονομία, ένα ποσοστό από τα πλέον υψηλότερα ανάμεσα στις ανεπτυγμένες χώρες».

Για το STRATFOR, «η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς εξωτερικό προστάτη», και τίθεται το ερώτημα «Αν η Ελλάδα θα μπορέσει να αποδεχτεί την μείωση κατά πολύ του γεωπολιτικού της ρόλου κάτι που δεν εξαρτάται από την ίδια αλλά εξαρτάται από τις στρατηγικές  που υιοθετεί η Τουρκία, η οποία είναι μια αναδυόμενη γεωπολιτική δύναμη που στοχεύει να επεκτείνει την επιρροή της στα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Το ερώτημα είναι τώρα αν η Τουρκία θα εστιάσει τους στόχους της στο Αιγαίο ή αντί αυτού επιθυμεί να συμφωνήσει με την Ελλάδα, ώστε να επικεντρωθεί σε άλλα συμφέροντά της».

Η συμβουλή του ινστιτούτου είναι να βρει η Ελλάδα τον τρόπο να ξαναγίνει χρήσιμη σε μια ή περισσότερες μεγάλες δυνάμεις, σπεύδει όμως να πει ότι είναι κάτι απίθανο, «εκτός εάν μια σύγκρουση μεγάλων δυνάμεων επιστρέψει στα Βαλκάνια».

Για να καταλήξει ότι σε κάθε περίπτωση, τα επόμενα τρία χρόνια θα είναι καθοριστικά για την ελληνική ιστορία, προοιωνίζοντας μια εικόνα αποσταθεροποίησης από τα αυστηρά μέτρα που επέβαλε το ΔΝΤ και η ΕΕ, με αποτέλεσμα την περαιτέρω εξασθένιση της κεντρικής κυβέρνηση, αλλά και την χρεοκοπία προ των πυλών (κρίνοντας από το επίπεδο του χρέους, το οποίο –όπως επισημαίνουν- σύντομα θα είναι πάνω από το 150% του ΑΕΠ), και την στάση επιφυλακής των ευρωπαίων εταίρων για μια διαταγή εξόδου από την ευρωζώνη, μόλις διαπιστωθεί ότι αυτό δεν αποτελεί κίνδυνο για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Έτσι, το Stratfor εκτιμά ότι η Ελλάδα, χωρίς πρόσβαση σε διεθνή κεφάλαια ή χρήματα στήριξης, μπορεί να αντιμετωπίσει μια ολοκληρωτική κατάρρευση του εσωτερικού  πολιτικού ελέγχου με άμεσο αποτέλεσμα την έξαρση της κοινωνικής βίας, τέτοια που έχει να δει από την περίοδο της στρατιωτικής χούντας την δεκαετία του 70» για να καταλήξουν οι συντάκτης της απαισιόδοξης έκθεσης ότι   «Η Ελλάδα  είναι πρώτη φορά από το 1820 είναι πραγματικά μόνη της!».

Τα όσα αναφέρει η έκθεση «σηκώνουν πολλή κουβέντα» κα σίγουρα δεν ευσταθούν σε αρκετά σημεία ως προς την βάση των επιχειρημάτων. Π.χ. δεν λαμβάνουν υπ’όψιν τους τον παράγοντα «Χ», ο οποίος δεν μπορεί να περιγραφεί, αλλά μπορεί η εμφάνισή του να αλλάξει τον ρου των πραγμάτων και αυτός μπορεί να έρθει είτε υπό την μορφή προσώπου, είτε υπό την μορφή εξέλιξης πραγμάτων. Αλλά και κάποια συμπεράσματα αυτοαναρούνται: Η Ελλάδα ουδέποτε επιδίωξε κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά ισχυρή παρουσία, δεδομένης της ανάγκης υπεράσπισης της ασφάλειας συμπαγούς ομοεθνούς πληθυσμού στην Κύπρο.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr