Πατριδογνωσία ΙΙ – Μαγνητοσκόπηση εκδήλωσης 21/5/2010

“Πατριδογνωσία ΙΙ” – Παρουσίαση του ομότιτλου βιβλίου του Θοδωρή Παντούλα, την οποία οργάνωσε το βιβλιοπωλείο μας, στον Χολαργό.

Εισηγήσεις Χρήστου Γιανναρά, Θοδωρή Παντουλά

http://vimeo.com/11153075

Εισηγήσεις Δημ. Αγγελή, Δημ. Κοσμόπουλου

http://vimeo.com/11152440

Συζήτηση με Χρήστο Γιανναρά

http://vimeo.com/11150925

Παρέμβαση Στέλιου Παπαθεμελή

http://vimeo.com/11140221

Οι χορηγίες του Μαντέλη

Σε μια χώρα, την οποία καθημερινά κάποιοι τη «βιάζουν» και αμφισβητούν τα κυριαρχικά της δικαιώματα, εξαιτίας της άθλιας οικονομικής της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει, έρχονται οι πολιτικοί —που την οδήγησαν στην αθλιότητα— και βγάζουν τη «γλώσσα» στους θεσμούς της. Κόβονται οι συντάξεις των φτωχών εργαζομένων, οι οποίοι είχαν την «αφέλεια» να πληρώνουν μια ζωή ασφαλιστικές εισφορές, για να έρθουν οι κλέφτες και να τους «δουλέψουν» κατά πρόσωπο. Να τους κοροϊδέψουν με τον πιο επαίσχυντο τρόπο. Μιλάμε για πραγματική ύβρη.

«Χορηγίες αγνώστων ευεργετών»… λάμβανε ο Μαντέλης.
Ο Μαντέλης με το θράσος του απατεώνα —που για τον οποιονδήποτε λόγο αισθάνεται ασφαλής— μπορεί να «βαπτίζει» τη διαφθορά όπως θέλει, αλλά για τον νόμο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ναι μεν ο Μαντέλης μπορεί να αισθάνεται ασφαλής και να παριστάνει τον «νονό», αλλά ο νόμος τα χρήματα αυτά τα αντιλαμβάνεται ως διαφθορά. Από τη στιγμή που ο Μαντέλης, ως φορέας πολιτικής εξουσίας, είχε «δοσοληψίες» με την εταιρεία, η οποία τον «επιχορήγησε», υπάρχει διαφθορά. Τα χρήματα, που λαμβάνει από μια εταιρεία, με την οποία έκλεινε ο ίδιος κρατικές συμφωνίες, όπως και να τα «βαπτίζει» ο ίδιος, είναι «λάδωμα».

Άποψή μας είναι ότι ο Μαντέλης δεν είναι ασφαλής με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Γιατί; Για τον ίδιο λόγο που δεν ήταν ασφαλής ο Πινοσέτ, ο οποίος, ναι μεν είχε εξασφαλίσει την ασυλία από τον εθνικό νόμο της Χιλής, αλλά «έμπλεξε» με τον διεθνή νόμο, όταν βγήκε εκτός της πατρίδας του. Με τον νόμο patriot, ο οποίος είχε σχέση με τον εντοπισμό των «μαύρων» χρημάτων, τα οποία προέρχονται από εγκληματικές δραστηριότητες, όπως είναι η διαφθορά, τα ναρκωτικά κλπ..

Εξαιτίας εκείνου του νόμου μπορούσε να συλληφθεί ο Πινοσέτ για οικονομικά εγκλήματα, τα οποία είχαν «παραγραφεί» από τη Βουλή της Χιλής. Οικονομικά εγκλήματα …όμοια με αυτά του Μαντέλη. Του Μαντέλη, ο οποίος διαρκώς ταξιδεύει στο εξωτερικό και ως εκ τούτου κινδυνεύει.

Αυτό, το οποίο μας ενδιαφέρει στο σημείο αυτό, είναι κάτι άλλο. Άσχετα με τον εμετικό νόμο, ο οποίος απαλλάσσει τον Μαντέλη, υπάρχει ένα θέμα με τα «απόνερα» της εγκληματικής του δραστηριότητας. Γιατί; Για έναν πολύ απλό λόγο. Ο Μαντέλης —δυστυχώς για τον ίδιο— εκτός από διεφθαρμένος κινδυνεύει ν’ αποδειχθεί ότι ήταν και βλάκας. Στις βρομοδουλειές του έμπλεκε και τα παιδιά του. Τα ενήλικα παιδιά του. Άρα; Άρα, αν αποδειχθεί το προφανές …ότι, δηλαδή, αυτά τα χρήματα που λάμβανε ήταν προϊόντα εγκλήματος, τότε οι αποδέκτες τους είναι στο σύνολό τους εγκληματίες. Είναι τα παιδιά του ανάμεσα στους αποδέκτες;

Μπορεί λοιπόν ο θρασύς Μαντέλης να έχει εξασφαλίσει τον «πισινό» του αλλά όχι κι αυτούς των παιδιών του. Στο σημείο αυτό πρέπει η δικαιοσύνη να σπεύσει και να εκτελέσει το καθήκον της. Πρέπει άμεσα να συλληφθούν τα παιδιά του για κατοχή και χρήση προϊόντων εγκλήματος. Δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα. Ο ίδιος ο Μαντέλης το ομολόγησε και το ίδιο επιβεβαιώνουν και τα ευρήματα των ερευνών. Τα «βρόμικα» χρήματα της Siemens μπήκαν σε λογαριασμό, στον οποίο πλήρη εξουσία είχε η κόρη του. Τα «βρόμικα» αυτά χρήματα πλήρωσαν τα δίδακτρα των ενήλικων —εγκληματιών με βάση τον νόμο— παιδιών του. Να συλληφθούν άμεσα.

Αυτά, τα οποία βλέπουμε να συμβαίνουν στην Ελλάδα, είναι τρομερά. Οι διεφθαρμένοι όλων των τύπων και ειδών εκτός από τέτοιοι είναι και βλάκες. Το είχαμε πει παλαιότερα και στην περίπτωση Καράβελα της Siemens. Βλάκες ήταν όλοι τους. Ήταν λάθος τους —είχαμε πει από τότε— που ενέπλεκαν τα παιδιά τους στις βρομοδουλειές τους. Ήταν τόσο αφελείς ή σίγουροι για τις «πλάτες» που τους προστάτευαν, που μετέτρεπαν τα παιδιά τους σε συνενόχους του. Μια βλακεία ανείπωτη και εκκωφαντική σε όλους τους τομείς. Στην ίδια βλακεία έχει περιπέσει και ο Μαντέλης.

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης μερικά πράγματα. Είναι κατ’ αρχήν βλάκας αυτός ο οποίος εμπλέκεται σε υποθέσεις διαφθοράς, γιατί, από τη στιγμή που το κάνει, στην πραγματικότητα παύει να έχει πατρίδα. Παύει να έχει σπίτι και γίνεται ένας δυνάμει «νομάδας» της παρανομίας. Πρέπει ανά πάσα στιγμή να είναι έτοιμος να εξαφανιστεί από το φυσικό του περιβάλλον, γιατί οι τιμωρίες, οι οποίες προβλέπονται στις περιπτώσεις αυτές, είναι ανυπόφορες για τον θνητό άνθρωπο —παλαιότερα τους εκτελούσαν—.

Είναι ακόμα πιο βλάκας, όταν, για να φτιάξει περιουσία, επενδύει τα κλοπιμαία μέσα στην ίδια τη χώρα στην οποία εμπλέκεται. Τα κλοπιμαία τα διατηρείς πάντα σε μια κατάσταση τέτοια, που είτε αυτά να μπορούν να σε «ακολουθούν» όπου πηγαίνεις είτε να μπορείς να πας να τα «βρεις» μακριά από εκεί που σε ψάχνουν.

Αυτά όλα σε γενικές γραμμές αφορούν εκείνον, ο οποίος εμπλέκεται σε υποθέσεις διαφθοράς. Τι γίνεται όμως με εκείνους, οι οποίοι όχι μόνο έχουν την αθλιότητα να εμπλακούν σε τέτοιες υποθέσεις, αλλά είναι τόσο ηλίθιοι που μπλέκουν σ’ αυτές και τα παιδιά τους; Δεν μιλάμε για κοινούς βλάκες, αλλά για ηλιθίους, οι οποίοι χρίζουν ειδικής μελέτης. Γι’ αυτόν τον λόγο μιλήσαμε για την υπόθεση Καράβελα και την φέρνουμε σε αντιπαραβολή με αυτήν του Μαντέλη.

Ο Καράβελας πήρε ένα αεροπλάνο και «σώθηκε». Ο Μαντέλης πήρε έναν «αεροπλανικό» νόμο και επίσης «σώθηκε». Γιατί στην πρώτη περίπτωση συνελήφθησαν οι κόρες του Καράβελα για τους «βρόμικους» τραπεζικούς λογαριασμούς και σήμερα η ίδια δικαιοσύνη δεν συλλαμβάνει τα παιδιά του Μαντέλη; Αυτά τα ενήλικα παιδιά του Μαντέλη δεν ήταν συνδιαχειριστές με δικαίωμα υπογραφής σ’ ό,τι αφορά τους «βρόμικους» λογαριασμούς; Αυτά τα ενήλικα παιδιά του Μαντέλη δεν είχαν γνώση ότι με αυτά τα «βρόμικα» χρήματα πληρώθηκαν οι σπουδές τους;

Αυτά τα ενήλικα —και άρα υπεύθυνα για τον νόμο— παιδιά δεν ήταν εκείνα, τα οποία αποδέχθηκαν τα προϊόντα των εγκλημάτων του, απολαμβάνοντας την «ασυλία» του πατέρα τους. Αυτά τα ενήλικα παιδιά δεν ήταν εκείνα, τα οποία εξασφάλισαν τις πανάκριβες υπερατλαντικές σπουδές με τα κλοπιμαία του κλέφτη πατέρα τους; Αυτά τα ενήλικα παιδιά δεν ήταν εκείνα, που έκαναν ζωή VIP με τα χρήματα της διαφθοράς; Αυτοί οι ενήλικοι εγκληματίες δεν ζούσαν σαν μεγιστάνες με τα χρήματα που λείπουν από τα ταμεία και άρα από τις συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων; Τι περιμένει η δικαιοσύνη και δεν συλλαμβάνει αυτούς τους εγκληματίες; Πώς είναι οι εγκληματίες για την ελληνική δικαιοσύνη; Πράσινοι με κέρατα;

Κατάλαβε ο αναγνώστης πώς μπορείς να κάνεις κάποιον να κλαίει με λυγμούς; Με ενεργοποίηση του νόμου Patriot μπορείς να αναγκάσεις το σκουπίδι της διαφθοράς να κρυφτεί στις «Μπανανίες» τύπου Αζερμπαϊτζάν. Με τη σύλληψη των παιδιών του μπορείς να τον κάνεις να κλαίει μέχρι αφυδατώσεως. Η Δημοκρατία είναι πολύ οπλισμένη, για να τη δουλεύει ο κάθε Μαντέλης.

 

 

ΥΓ.

Επειδή, εξαιτίας της διαφθοράς, βάλλεται από παντού η Δημοκρατία, χρήσιμο είναι να πούμε το εξής: Δεν νομιμοποιούνται οι φασίστες του ΚΚΕ να κατηγορούν τη Δημοκρατία, παριστάνοντας τους τιμητές της. Για να μην απορούν οι αναγνώστες πώς φτάσαμε έως εδώ, ας δει τις δηλώσεις του σταλινικού Παφίλη του σταλινικού ΚΚΕ. Να δει αυτούς, που παριστάνουν τους τιμητές της Δημοκρατίας και κόπτονται για την εύρυθμη λειτουργία της. Να δει αυτούς, οι οποίοι την παρουσιάζουν σαν ένα απλό καπιταλιστικό σύστημα. Να δει τους «ιερείς» των γνωστών «ναών» της Δημοκρατίας και της διαφάνειας.

Τον Μαντέλη τον χαρακτηρίζει …»δείγμα» ενός καπιταλιστικού συστήματος που «σαπίζει». Αυτό το είπε ένας οπαδός ενός σταλινικού συστήματος —όπως αυτά που ονειρεύεται το ΚΚΕ—, το οποίο όχι απλά «νοσεί», αλλά ήδη «πέθανε» από τη διαφθορά. Ενός συστήματος, του οποίου όλα τα σταλινικά στελέχη —ομοϊδεάτες του Παφίλη— συνέθεσαν τη «μαφία» των κρατών τους. Ενός συστήματος, στο οποίο ανήκε και το Αζερμπαϊτζάν, που πληρώνει τις υπηρεσίες του Μαντέλη. Πρώην σταλινικοί και νυν μαφιόζοι είναι οι εργοδότες του Μαντέλη. «Παπαρήγες», που μπήκαν στην «ελεύθερη» αγορά, είναι όλοι τους. Πιθανόν γνωστοί και φίλοι των ΚΚΕδων από τις πολλές «διεθνείς», όπου συμμετείχαν για να «σώσουν» τον κόσμο.

Οι λογαριασμοί του Μαντέλη άνοιξαν. Να δούμε πότε θ’ ανοίξουν κι αυτοί του ΚΚΕ. Δεν σπούδασαν μόνον τα παιδιά του Μαντέλη στα Κολέγια των ΗΠΑ. Και άλλων «δημοκρατών» τα παιδιά σπούδασαν εκεί με χρήματα, τα οποία δεν γνωρίζουμε από πού προέρχονταν. Έτσι δεν είναι Παφίλη της Αλέκας; Ο «Ρόκος» έχει αδέρφια και στον Περισσό …Να μην το ξεχνάμε.

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Δημιουργός της θεωρίας του ΥΔΡΟΧΟΟΥ και πρόεδρος του ΕΑΜ Β’

http://www.ydrohoos.gr

http://www.eamb.gr

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ (1893-1912)

Κωνσταντῖνος Χολέβας –Πολιτικός Ἐπιστήμων

          Δέν εἶναι εὐχάριστο γιά τήν ἐθνική ἀξιοπρέπεια ἑνός λαοῦ νά ζεῖ μέ δανεικά ἀπό ἄλλα κράτη ἤ ἀπό διεθνεῖς ὀργανισμούς, οἱ ὁποῖοι συνήθως ἐπιβάλλουν σκληρούς ὅρους. Ὅμως χειρότερη ἀπό τήν οἰκονομική πτώχευση εἶναι ἡ ἠθική, πνευματική καί ἐθνική παρακμή. Ἡ προσπάθειά μας ὡς Ἑλλήνων πρέπει νά στραφεῖ πρωτίστως στήν ἀνάδειξη τῶν διαχρονικῶν ἀξιῶν, οἱ ὁποῖες βοήθησαν τό Ἑλληνορθόδοξο Γένος μας νά ξεπεράσει καί ἄλλες δύσκολες στιγμές στό παρελθόν. Εἶναι χρήσιμο, λοιπόν, νά ἀντλήσουμε διδάγματα ἀπό τήν περἰοδο 1893-1912 ὅταν ὁδηγηθήκαμε ἀπό τήν οἰκονομικἠ πτώχευση τῆς Ἑλλάδος στήν Ἐθνική Ἀναγέννηση τοῦ 1912-13. Μία μικρή Ἑλλάδα κατόρθωσε νά ἀνορθωθεῖ πνευματικά, πολιτικά καί στρατιωτικά καί μετά από λίγα χρόνια ἀπελευθέρωσε τή Νότιο Ἤπειρο, τή Μακεδονία, τά νησιά τοῦ Αἰγαίου καί τήν Κρήτη.

          Εἶχε προηγηθεῖ τό 1893, ὅταν ὁ Πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης ὁμολόγησε δημοσίως: «Δυστυχῶς ἐπτωχεύσαμεν». Πάντως ὁ ἴδιος ἔκανε σαφές ὅτι δέν δικαιολογεῖ τίς ἐθνικές ὑποχωρήσεις μέ πρόσχημα τόν δανεισμό τῆς χώρας. Εἶχε μάλιστα δώσει καί τό μέτρο τῆς αἰσιοδοξίας του μέ τήν ἱστορική φράση: «Ἡ Ἑλλάς προώρισται νά ζήσει καί θά ζήσει»! Τό 1897 εἴχαμε τόν ἐν μέρει ἀτυχῆ πόλεμο μέ τήν Τουρκία. Λέω ἐν μέρει, διότι ἡττηθήκαμε στρατιωτικῶς στό μέτωπο τῆς Θεσσαλίας ἀπό τούς Τούρκους, ὅμως σέ διπλωματικό ἐπίπεδο προεβλήθη γιά πρώτη φορά τό αἴτημα τῆς Κρήτης γιά Ἕνωση μέ τήν Ἑλλάδα ακί οὐσιαστικά ἡ Μεγαλόνησος ἔγινε ἡμιαυτόνομη. Τό 1898 ἐπεβλήθη στήν Ἑλλάδα ὁ προσβλητικός, ἀλλά ὑποχρεωτικός Διεθνής Οἰκονομικός Ἔλεγχος. Γιά νά εἶναι βέβαιες οἱ Μεγάλες Δυνάμεις ὅτι ἡ Ἑλλάδα θά ἀποπληρώσει τά δάνεια πού πῆρε ἐγκατέστησαν ὐπαλλήλους τους στή χώρα μας, οἱ ὁποῖοι εἰσέπρατταν γιά λογαριασμό τῶν ξένων τραπεζῶν μέρος ἀπό τά ἔσοδα τῶν μονοπωλιακῶν ἐπιχειρήσεων τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Μετεῖχαν ἐκπρόσωποι ἀπό τή Βρετανία, τή Γαλλία, τή Γερμανία, τή Ρωσία, τήν Ἰταλία καί τήν τότε Αὐστρουγγαρία. Ἡ Γερμανία ἀπεσύρθη τό 1914, ἀλλά ἡ δράση τοῦ Δ.Ο.Ε. τερματίσθηκε μέ τή λήξη τοῦ Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.

          Ποιἐς δυνάμεις βοήθησαν τήν Ἑλλάδα μετά ἀπό τόσες ταπεινώσεις νά φθάσει στήν Ἀναγέννηση τοῦ 1912; Πιστεύω ὅτι ἦσαν τέσσερις. Ἡ πίστη στόν Θεό, ἡ φιλοπατρία κάποιων ἀνθρώπων πού θυσιάσθηκαν, ἡ ἐθνική συνείδηση καί προσφορά ὁρισμένων ἐπιχειρηματιῶν καί τό ἔργο τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι τότε κήρυτταν τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τό Ἔθνος πίστευε στή διαχρονική του ἑνότητα ἀπό τήν Ἀρχαιότητα μέσῳ τῆς Βυζαντινῆς Ρωμηοσύνης μέχρι τό 1821 καί τή σύγχρονη Ἑλλάδα. Ἐνῶ σήμερα, δυστυχῶς, ἀκοῦμε ὁρισμένες φωνές νά ἀμφισβητοῦν αὐτή τή συνέχεια καί νά ἀγνοοῦν τίς ἱστορικές πηγές. Ἄς δοῦμε ἀναλυτικότερα αὐτούς τούς 4 παράγοντες.

1)    Ἡ πίστη στόν Θεό. Κορυφαῖο παράδειγμα ὁ Μαραθωνοδρόμος Σπύρος Λούης. Ἕνας φτωχός τσαρουχοφόρος νερουλᾶς ἀπό τό Μαρούσι κέρδισε τό 1896 τόν Μαραθώνιο Δρόμο στούς πρώτους Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες. Ἡ Ἀθήνα ἦταν ἡ πόλη πού φιλοξένησε τήν πρώτη σύγχρονη διοργάνωση καί ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἀνέβασε τό ἠθικό τῶν προγόνων μας καί ἔδωσε στή χώρα τή χαμένη της ἀξιοπρέπεια. Ὁ Λούης τό βράδυ πρίν ἀπό τόν ἀγῶνα νήστεψε καί προσευχήθηκε ὡς συνειδητός Ὀρθόδοξος Χριστιανός. Ἐκφράζει τήν  πίστη τῶν Ἑλλήνων στόν Θεό πού εἶναι τό ἀπαραίτητο θεμέλιο τῆς ἐλπίδας καί τῆς πνευματικῆς ἀναγεννήσεως.

2)  Ἡ φιλοπατρία καί ἡ αὐτοθυσία ἀποκρυσταλλώνονται στό πρόσωπο τοῦ Παύλου Μελᾶ. Ἕνας νέος Ἀνθυπολοχαγός, μέ πατέρα Δήμαρχο Ἀθηναίων καί πεθερό πρώην Πρωθυπουργό, ἄφησε τά σαλόνια τῶν Ἀθηνῶν καί μετέβη ἐθελοντικῶς στά βουνά καί στά λασπόνερα τῆς τουρκοκρατούμενης Μακεδονίας. Πῆγε γιά νά βοηθήσει τούς ἐντοπίους Ἕληνες νά ἀντιμετωπίσουν τούς Βουλγάρους κομιτατζῆδες. Ὁ Μελᾶς σκοτώθηκε ἀπό τουρκικό ἀπόσπασμα στίς 13-10-1904 στό χωριό Στάτιστα ( σημερινό Μελᾶς) τῆς Καστοριᾶς. Ὁ ἡρωικός θάνατός του ἀφύπνισε τήν ἀδρανῆ ἡγεσία τῶν Ἀθηνῶν καί ἔδωσε θάρρος στόν Ἑλληνισμό, ἐλεύθερο ἤ ὑπόδουλο.

3)  Ὁ Γεώργιος Ἀβέρωφ κατήγετο ἀπό τό Μέτσοβο καί ἀπέκτησε περιουσία ἐκτός Ἑλλάδος. Ὡς πραγματικός Ἐθνικός Εὐεργέτης-καί δέν ἦταν ὁ μόνος- ἀπέδειξε τί μποροῦν νά προσφέρουν οἱ ἐπιχειρηματίες ὅταν ἔχουν ἐθνική συνείδηση καί συλλαμβάνουν σωστά τά μηνύματα τῶν καιρῶν. Ὁ Γ. Ἀβέρωφ χρηματοδότησε τό Παναθηναϊκό Στάδιο ὅπου τελέσθηκαν οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες τοῦ 1896 καί πλήρωσε κατά ἕνα μέρος τήν ἀγορά ἑνός μεγάλου θωρηκτοῦ γιά τόν Ἑλληνικό Στόλο. Τό θωρηκτό αὐτό φέρει τό ὄνομά του. Ὁ θρυλικός «Ἀβέρωφ» πρωταγωνίστησε στούς Βαλκανικούς Πολέμους τοῦ 1912-13 καί ἔγινε ὁ φόβος καί ὁ τρόμος τοῦ τουρκικοῦ ναυτικοῦ.

4)  Ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς ἐκφράζει χαρακτηριστικά μία ὁλόκληρη γενιά διανοητῶν, ποιητῶν, συγγραφέων καί ἐπιστημόνων πού πίστευαν μέ θέρμη στίς δυνάμεις τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὁ Παλαμᾶς καί ἡ γενιά του προετοίμασαν τό ἠθικό τοῦ λαοῦ καί τοῦ στρατοῦ γιά τή μεγάλη ἐξόρμηση τοῦ 1912. Μίλησαν καί ἔγραψαν γιά τή διαχρονική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί γιά τά διδάγματα πού μᾶς στέλνουν οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες, οἱ Βυζαντινοί καί οἱ Κλεφταρματολοί. Ὁ Παλαμᾶς ξεκίνησε τό 1902 νά γράφει τό ἐπικό ποίημά του «Η Φλογέρα τοῦ Βασιιλιᾶ» πού ἀναφερόταν στόν Βυζαντινό Αὐτοκράτορα Βασίλειο Β΄τόν Μακεδόνα. Τό ποίημα ἀρχίζει μέ ἕναν ἀνεξάρτητο πρόλογο, ὁ ὁποῖος ξεκινᾶ μέ τήν περίφημη φράση:» «Σβησμένες ὅλες οἱ φωτιές οἱ πλάστρες μέσ’ στή χώρα» καί ἐξέφραζε τό κλῖμα τῆς ἐποχῆς. Ὅμως ὅταν τό ποίημα ὁλοκληρώθηκε τό 1908 (πρόκειται γιά ὁλόκληρο βιβλίο) κατόρθωσε νά ἀναστρέψει τό κλίμα πανελληνίως. Ὁ Παλαμᾶς περιγράφει πῶς ὁ Βασίλειος, ἀφοῦ νίκησε τούς Βουλγάρους τό 1014 καί πρίν ἐπιστρέψει στήν Κωνσταντινούπολη, πέρασε μέ ὅλο τόν στρατό του ἀπό τήν Ἀθήνα. Πρῶτον γιά νά προσκυνήσει στόν Παρθενῶνα πού εἶχε μετατραπεῖ σέ χριστιανικό ναό τῆς Παναγίας Ἀθηνιώτισσας. Καί δεύτερον γιά νά καταδείξει τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τόν σεβασμό τῶν Βυζαντινῶν Ρωμηῶν πρός τήν Ἀρχαία Ἑλλάδα. Μέ τέτοια ἔργα οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι προετοίμασαν τή μεγάλη Ἐθνική Ἀναγέννηση.

Ἄν θέλουμε καί σήμερα νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά ξεφύγουμε ἀπό τήν ἀπαισιοδοξία καί νά βροῦμε τά ἐρείσματα γιά μία ἀνόρθωση τοῦ Ἔθνους μετά ἀπό τήν κρίση, ἄς μελετήσουμε προσεκτικά τά διδάγματα τῆς περιόδου 1893-1912. Σήμερα ἡ Ἐθνική Ἀναγέννηση δέν θά ἔχει πολεμική μορφή ὅπως τότε. Θά ἔχει εἰρηνικό περιεχόμενο, πολιτιστικό, ἠθικό, κοινωνικό. Ἀλλά θά βασίζεται καί πάλι σέ ἀξίες καί ἰδανικά. Ἡ Ἑλλάς μπορεῖ νά ζήσει χωρίς δανεικά. Δέν μπορεῖ, ὅμως νά ζεῖ χωρίς ἰδανικά. Ἄς ξαναδώσουμε στά παιδιά μας τήν πίστη στόν Θεό, τήν φιλοπατρία, τήν  τεκμηριωμένη πεποίθηση γιά τή διαχρονική πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί θά δοῦμε τή νέα γενιά νά δημιουργεῖ καί νά ἀνα-δημιουργεῖ μία καινούργια Ἑλλάδα. Ὀρθόδοξη, δημοκρατική, μαχητική ταγμένη νά πρωτοπορεῖ πολιτιστικά καί οἰκουμενικά. Εἶμαι αἰσιόδοξος γιατί εἶμαι Ἕλληνας Ὀρθόδοξος!

Κ.Χ.